ພຣະເຈົ້າຊົງສ້າງຟ້າສະຫວັນ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະວິນຍານຂອງພຣະເຈົ້າເຄື່ອນໄຫວຢູ່ເຫນືອຜິວນ້ຳນັ້ນ.
ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າ, "ຈົ່ງເກີດຄວາມສະຫວ່າງ"
ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງຊົງສ້າງແຜ່ນຟ້າ ແລະ ໄດ້ແຍກນ້ຳອອກຈາກກັນ.
ພຣະເຈົ້າຊົງເອີ້ນພື້ນດິນແຫ້ງວ່າ, "ແຜ່ນດິນ," ແລະ ນ້ຳທີ່ລວມກັນນັ້ນພຣະອົງຊົງເອີ້ນວ່າ "ທະເລ."
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງໃຫ້ແຜ່ນດິນເກີດພືດທຸກຊະນິດ, ທັງແນວເປັນເມັດ ແລະ ແນວເປັນຫມາກຕາມຊະນິດຂອງມັນ ໃນວັນທີສາມ.
ເພື່ອແຍກກາງເວັນອອກຈາກກາງຄືນ ແລະ ໃຫ້ພວກມັນເປັນສັນຍາລັກ, ສຳລັບລະດູຕ່າງໆ, ສຳລັບວັນຕ່າງໆ ແລະປີທັງຫລາຍ.
ພຣະເຈົ້າຊົງສ້າງດວງແຈ້ງໃຫຍ່ສອງດວງ ແລະ ດວງດາວຕ່າງໆດ້ວຍ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງສ້າງສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທັງຫລາຍໃນນ້ຳ, ແລະ ນົກເທິງທ້ອງຟ້າ.
ຈົ່ງແຜ່ພັນ, ແລະ ທະວີຄູນຫລາຍຂຶ້ນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພຣະເຈົ້າສ້າງມະນຸດຕາມແບບຢ່າງຂອງພຣະອົງ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ມອບໃຫ້ພວກເຂົາຄອບຄອງຝູງປາຂອງທະເລ, ຝູງນົກຂອງທ້ອງຟ້າ, ຝູງສັດລ້ຽງເຫນືອແຜ່ນດິນທັງຫມົດ, ແລະ ຄອບຄອງສັດເລືອຄານທຸກຊະນິດທີ່ເຄື່ອນໄຫວເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະເຈົ້າຊົງສ້າງມະນຸດຕາມແບບຢ່າງຂອງພຣະອົງ.
ຈົ່ງແຜ່ພັນ, ແລະຂະຫຍາຍຫລາຍຂຶ້ນຈົນເຕັມແຜ່ນດິນ ແລະ ຈົ່ງຄອບຄອງແຜ່ນດິນນີ້.
ພຣະເຈົ້າຊົງໄດ້ໃຫ້ພືດທຸກຊະນິດທີ່ມີເມັດ ແລະ ຕົ້ນໄມ້ທຸກຕົ້ນທີ່ໃຫ້ຫມາກຊຶ່ງມີເມັດຢູ່ຂ້າງໃນໃຫ້ເປັນອາຫານ.
ພຣະເຈົ້າຊົງຄິດວ່າມັນດີຫລາຍ.
ພຣະອົງໄດ້ຢຸດພັກຜ່ອນໃນມື້ທີເຈັດນີ້ ຈາກກິດຈະການທັງຫມົດຂອງພຣະອົງ, ແລະ ພຣະເຈົ້າອວຍພອນມື້ທີເຈັດ ແລະ ຕັ້ງໄວ້ໃຫ້ເປັນວັນສັກສິດບໍຣິສຸດ.
ຫມອກຂຶ້ນມາຈາກແຜ່ນດິນ.
ພຣະຢາເວຊົງສ້າງຜູ້ຊາຍຈາກຂີ້ດິນ, ແລະ ເປົ່າລົມຫາຍໃຈແຫ່ງຊີວິດເຂົ້າທາງຮູດັງຂອງເຂົາ, ແລະ ຜູ້ຊາຍຈຶ່ງກາຍເປັນຜູ້ມີຊີວິດ.
ໃນສວນເອເດນ.
ຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຊີວິດ ແລະ ຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຄວາມຮູ້ດີ ແລະ ຊົ່ວ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເພື່ອໃຫ້ຜູ້ຊາຍເປັນຜູ້ຮັກສາ ແລະ ເບິ່ງແຍງສວນນັ້ນ.
ເຈົ້າສາມາດກິນຫມາກໄມ້ທຸກຕົ້ນທີ່ຢູ່ໃນສວນນີ້, ຍົກເວັ້ນຫມາກຈາກຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຄວາມຮູ້ດີ ແລະ ຊົ່ວເຈົ້າຢ່າໄດ້ກິນ.
ເພາະວ່າໃນວັນທີ່ເຈົ້າຂືນກິນ, ເຈົ້າຈະຕ້ອງຕາຍແນ່ນອນ.
ບໍ່ເປັນການດີທີ່ຜູ້ຊາຍຈະຢູ່ຄົນດຽວ
ຜູ້ຊາຍໄດ້ຕັ້ງຊື່ໃຫ້ບັນດາສັດທັງຫມົດ.
ຜູ້ຊາຍເອງນັ້ນບໍ່ພົບວ່າມີຜູ້ຊ່ວຍເຫລືອທີ່ເຫມາະສົມສຳລັບລາວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຊາຍນອນຫລັບສະຫນິດ ແລະ ໄດ້ເອົາກະດູກຂ້າງອັນຫນຶ່ງຂອງເຂົາອອກມາ, ແລະ ໄດ້ຊົງສ້າງຜູ້ຍິງຈາກກະດູກຂ້າງນັ້ນ.
ເພາະວ່າເຂົາຖືກນຳອອກມາຈາກຜູ້ຊາຍ.
ຜູ້ຊາຍໄດ້ຮ່ວມເປັນຫນຶ່ງດຽວກັນກັບຜູ້ຍິງໂດຍຮັບເອົານາງເປັນເມຍຂອງເຂົາ.
ບໍ່.
ງູໄດ້ຖາມຜູ້ຍິງນັ້ນວ່າ, "ພຣະເຈົ້າເວົ້າແທ້ໆ ບໍວ່າ ບໍ່ໃຫ້ເຈົ້າກິນຫມາກໄມ້ໃດໆ ໃນສວນນີ້'"?
ງູເວົ້າກັບຜູ້ຍິງນັ້ນວ່າ, "ເຈົ້າຈະບໍ່ຕາຍດອກ."
ງູໄດ້ເວົ້າວ່າ ພວກເຈົ້າຈະເປັນເຫມືອນພຣະເຈົ້າ, ຄືຮູ້ເຖິງຄວາມດີ ແລະ ຄວາມຊົ່ວ."
ຜູ້ຍິງນັ້ນໄດ້ເຫັນວ່າຕົ້ນໄມ້ນັ້ນດີທີ່ຈະເປັນອາຫານ, ແລະມັນກໍຫນ້າເບິ່ງ, ແລະຕົ້ນໄມ້ນັ້ນກໍເປັນສິ່ງທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ສະຫລາດຂຶ້ນ,
ນາງຈຶ່ງໄດ້ກິນ, ແລະເອົາໃຫ້ຜົວຂອງນາງ ຜູ້ທີ່ໄດ້ກິນຫມາກໄມ້ນັ້ນດ້ວຍ.
ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ກິນແລ້ວ, ດວງຕາຂອງພວກເຂົາທັງສອງກໍຖືກເປີດອອກ, ແລະ ພວກເຂົາກໍຮູ້ວ່າພວກເຂົາໄດ້ເປືອຍກາຍຢູ່.
ພວກເຂົາໄດ້ໄປລີ້ຕົວໃຫ້ພົ້ນຈາກພຣະເຈົ້າ
ຊາຍຄົນນັ້ນຈຶ່ງລີ້ຕົວເອງຈາກພຣະເຈົ້າເພາະລາວປະເປືອຍຢູ່ ແລະ ລາວຢ້ານ.
ຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນເວົ້າວ່າຜູ້ຍິງນັ້ນເປັນຜູ້ເອົາຫມາກໄມ້ໃຫ້ລາວ.
ຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນເວົ້າວ່າງູນັ້ນເປັນຜູ້ເອົາຫມາກໄມ້ໃຫ້ລາວ.
ພຣະເຈົ້າຊົງກ່າວວ່າຈະໃຫ້ພວກເຂົາກຽດຊັງກັນ.
ພຣະເຈົ້າຈະເພີ່ມຄວາມເຈັບປວດຢ່າງຫລວງຫລາຍໃຫ້ແກ່ເຈົ້າ, ໃນຂະນະທີ່ເຈົ້າຈະມີລູກ.
ເຈົ້າຈະຫາລຽ້ງຊີບດ້ວຍການເຮັດວຽກທຸກລຳບາກແສນເຂັນຕະຫລອດຊີວິດຂອງເຈົ້າ.
ອາດາມໄດ້ເອີ້ນຊື່ ເມຍຂອງຕົນວ່າເອວາ, ເພາະນາງເປັນແມ່ຂອງສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທັງຫລາຍ.
ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດເສື້ອຜ້າດ້ວຍຫນັງສັດສຳລັບສວມໃສ່ໃຫ້ພວກເຂົາ.
ພຣະເຈົ້າຊົງກ່າວວ່າ ເນື່ອງຈາກອາດາມໄດ້ກາຍເປັນຄົນຮູ້ຈັກຄວາມດີ ແລະ ຮູ້ຈັກຄວາມຊົ່ວ ຈະບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ພວກເຂົາກິນຫມາກໄມ້ຈາກຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຊີວິດ, ເພາະເຂົາອາດຈະມີຊີວິດຕະຫລອດໄປ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງຂັບໄລ່ຜູ້ຊາຍອອກຈາກສວນ, ແລ້ວພຣະອົງໄດ້ຊົງຕັ້ງພວກເຄຣຸບ ເພື່ອເຝົ້າທາງເຂົ້າໄປເຖິງຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຊີວິດ.
ກາອິນນັ້ນເປັນຄົນປູກພືດຜັກ, ແລະ ອາເບັນກາຍເປັນຄົນລ້ຽງແກະ.
ກາອິນໄດ້ນຳຜົນແຫ່ງພື້ນດິນມາຖວາຍພຣະຢາເວ.
ລາວໄດ້ນຳເອົາລູກແກະຫົວປີຈາກຝູງແກະ ແລະໄຂມັນບາງສ່ວນມາຖວາຍ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຍອມຮັບອາເບັນ ແລະ ຂອງຖວາຍຂອງເຂົາ, ແຕ່ກາອິນພຣະອົງບໍ່ຍອມຮັບ.
ກາອິນຈຶ່ງຄຽດຫລາຍ, ແລະ ເຂົາເຮັດຫນ້າບູດບຶ້ງ.
ພຣະຢາເວຊົງກ່າວກັບກາອິນວ່າ ຖ້າເຈົ້າເຮັດໃນສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ ແລ້ວພຣະອົງຈະຍອມຮັບ.
ກາອິນໄດ້ລຸກຂຶ້ນ ແລະ ຂ້າອາເບັນ.
ກາອິນວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍບໍ່ຮູ້. ຂ້ານ້ອຍເປັນຜູ້ດູແລນ້ອງຊາຍຂອງຂ້ານ້ອຍບໍ"?
ກາອິນຖືກສາບແຊ່ງຈາກແຜ່ນດິນບໍ່ເກີດຜົນຫຍັງແກ່ລາວ, ແລະ ເຈົ້າຈະເປັນຜູ້ທີ່ຫລົບຫນີ ແລະ ພະເນຈອນໄປເທິງແຜ່ນດິນ.
ພຣະຢາເວໃສ່ເຄື່ອງຫມາຍເທິງກາອິນ.
ກາອິນໄປອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນນົດ, ທາງທິດຕາເວັນອອກຂອງເອເດນ.
ລາເມັກມີເມຍສອງຄົນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ລາເມັກໄດ້ເລົ່າແກ່ເມຍທັງສອງຂອງລາວວ່າໄດ້ຂ້າຊາຍຜູ້ຫນຶ່ງ.
ລູກຊາຍອີກຜູ້ຫນຶ່ງຂອງເອດາມ ແລະ ເອວາຊື່ວ່າ ເຊດ.
ຄົນທັງຫລາຍໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນຮ້ອງທູນອອກພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວ.
ບົດທີຫ້າຂອງພຣະທຳປະຖົມມະການເປັນການບັນທຶກກ່ຽວກັບເຊື້ອສາຍຂອງອາດາມ.
ມະນຸດຖືກສ້າງຂຶ້ນຕາມລັກສະນະແບບຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ສ້າງມະນຸດເພດຊາຍ ແລະ ຍິງ.
ອາດາມມີ ອາຍຸໄດ້ 930 ປີ.
ເຊດມີອາຍຸໄດ້ 912 ປີ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເກນານມີອາຍຸໄດ້ 910 ປີ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຢາເຣັດມີອາຍຸໄດ້ 962 ປີ.
ເອນົກໄດ້ດຳເນີນຊີວິດຕິດສະຫນິດກັບພຣະເຈົ້າ, ແລະ ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງຮັບເອົາລາວໄປ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ລາເມັກໄດ້ເວົ້າວ່າໂນອາຈະເຮັດໃຫ້ມະນຸດໄດ້ພັກຈາກວຽກງານ ແລະ ຈາກການທຳງານທີ່ລຳບາກ ຊຶ່ງເຮົາຕ້ອງເຮັດ, ເພາະແຜ່ນດິນທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສາບແຊ່ງ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ລູກຂອງໂນອາມີຄື ເຊມ, ຮາມ ແລະ ຢາເຟດ.
ລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ເລືອກເອົາຍິງເຫລົ່ານັ້ນເປັນເມຍ.
ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າມະນຸດຈະມີອາຍຸພຽງ 120 ປີ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ໃນສະໄຫມກ່ອນແມ່ນຍັກໃຫຍ່ ທີ່ເກີດມາຈາກການແຕ່ງງານ ຂອງບັນດາລູກຊາຍຂອງພຣະເຈົ້າກັບລູກສາວຂອງມະນຸດ.
ພຣະຢາເວເຫັນວ່າຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງມະນຸດຊາດຍິ່ງໃຫຍ່, ແລະ ຄວາມຄິດຂອງພວກເຂົາທຸກຢ່າງກໍຊົ່ວ.
ພຣະຢາເວຕັດສິນໃຈກວາດລ້າງມະນຸດອອກຈາກພື້ນແຜ່ນດິນໂລກ.
ໂນອາເປັນທີ່ພໍໃຈໃນສາຍຕາຂອງພຣະຢາເວ.
ໂນອາເປັນຄົນຊອບທັມ, ບໍ່ມີຕຳຫນິ, ແລະເປັນຄົນທີ່ດຳເນີນຊີວິດໃນຄວາມສາມັກຄີທັມກັບພຣະເຈົ້າ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພຣະເຈົ້າບອກໃຫ້ໂນອາສ້າງເຮືອ.
ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າພຣະອົງຈະນຳເອົາກະແສນໍ້າຖ້ວມແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ສ້າງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງກັບໂນອາ.
ພຣະເຈົ້າບອກໂນອາໃຫ້ນຳເອົາເມຍ, ລູກຊາຍສາມຄົນ, ແລະເມຍຂອງລູກຊາຍຂອງລາວ.
ສັດສອງໂຕຈາກແຕ່ລະຊະນິດທີ່ມີຊີວິດ, ໂຕຜູ້ ແລະ ໂຕແມ່, ຕ້ອງຖືກນຳຂຶ້ນເທິງເຮືອ.
ໂນອາ ຈຶ່ງໄດ້ເຮັດຕາມທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງສັ່ງລາວທຸກຢ່າງ.
ສັດທີ່ບໍ່ເປັນມົນທິນທຸກຊະນິດໂຕຜູ້ເຈັດໂຕ ແລະ ໂຕແມ່ເຈັດໂຕ ແລະ ນົກທີ່ຕ້ອງຂຶ້ນເຮືອ.
ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າຝົນຈະສືບຕໍ່ເປັນເວລາສີ່ສິບວັນສີ່ສິບຄືນ.
ໂນອາມີອາຍຸໄດ້ຫົກຮ້ອຍປີເມື່ອນໍ້າຖ້ວມໂລກ.
ສັດຕ່າງໆໄດ້ມາຫາໂນອາ ແລະ ເຂົ້າໄປໃນເຮືອ.
ນໍ້າມາຈາກໃຕ້ດິນເລິກ, ແລະ ຈາກທ້ອງຟ້າ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພຣະຢາເວປິດປະຕູຫລັງຈາກພວກເຂົາໄດ້ເຂົ້າໄປໃນເຮືອແລ້ວ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ນໍ້າໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນສິບຫ້າແມັດຖ້ວມເຫນືອຍອດພູເຂົາ.
ສິ່ງມີຊີວິດທັງຫມົດທີ່ເຄື່ອນໄຫວຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ແລະມະນຸດຊາດທັງປວງ, ໄດ້ຕາຍໄປ.
ມີພຽງແຕ່ໂນອາ ແລະ ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນເຮືອທີ່ຍັງມີຊີວິດລອດ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ສ້າງລົມ, ນໍ້າພຸແຫ່ງຄວາມເລິກໄດ້ຖືກປິດລົງ, ແລະ ຝົນກໍຢຸດເຊົາ.
ເຮືອໄດ້ມາຈອດຢູ່ເທິງຍອດພູເຂົາອາຣາຣັດ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຄັ້ງທຳອິດ, ນົກເຂົາບໍ່ມີບ່ອນໃດທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຕີນຂອງມັນໄດ້ເກາະຈັບ, ແລະມັນໄດ້ກັບມາຫາໂນອາຢູ່ໃນເຮືອ.
ເທື່ອທີສອງ, ນົກເຂົາກັບມາອີກດ້ວຍໃບຫມາກກອກທີ່ຖືກເດັດອອກຈາກຕົ້ນ.
ເທື່ອທີສາມ, ນົກເຂົາບໍ່ໄດ້ກັບໄປຫາໂນອາ.
ໂນອາເຫັນວ່າຫນ້າພື້ນດິນແຫ້ງແລ້ງ.
ພຣະເຈົ້າຕ້ອງການໃຫ້ທຸກສິ່ງທີ່ມີຊີວິດເກີດແຜ່ພັນແລະ ເພີ່ມຈຳນວນຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂນອາໄດ້ສ້າງແທ່ນບູຊາແດ່ພຣະຢາເວ ແລະ ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາເທິງແທ່ນບູຊາ.
ພຣະເຈົ້າສັນຍາວ່າຈະບໍ່ຊາບແຊ່ງແຜ່ນດິນອີກ, ແລະບໍ່ທຳລາຍທຸກໆສິ່ງທີ່ມີຊີວິດອີກຕໍ່ໄປ.
ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າມະນຸດມີຈິດໃຈໃຝ່ຫາໄປໃນທາງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ, ມາຕັ້ງແຕ່ຍັງນ້ອຍ.
ພຣະເຈົ້າບອກໂນອາ ແລະ ລູກຊາຍຂອງລາວມີລູກຫລານໃຫ້ມາກຫລາຍ, ທະວີຂຶ້ນທົ່ວເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະເຈົ້າໃຫ້ໂນອາ ແລະ ລູກຊາຍມີທັງພືດສີຂຽວ ແລະ ສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທຸກຢ່າງທີ່ເຄື່ອນທີ່ເປັນອາຫານ.
ພຣະເຈົ້າສັ່ງຫ້າມບໍ່ໃຫ້ກິນຊີ້ນສັດທີ່ຍັງມີເລືອດ.
ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າຊີວິດແມ່ນຢູ່ໃນເລືອດ.
ພຣະເຈົ້າປະກາດວ່າຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ເລືອດຂອງຜູ້ຊາຍໄຫລ ຕ້ອງທົດແທນດ້ວຍເລືອດຂອງຜູ້ນັ້ນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ສ້າງມະນຸດໃນຮູບຂອງພຣະເຈົ້າ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພຣະເຈົ້າໄດ້ວາງຮຸ້ງໄວ້ໃນເມກເປັນເຄື່ອງຫມາຍຂອງພັນທະສັນຍາທີ່ພຣະອົງໄດ້ເຮັດກັບແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະເຈົ້າຊົງໄດ້ໃຫ້ຄຳສັນຍາແຫ່ງພັນທະສັນຍາທີ່ວ່າສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທັງຫມົດຈະບໍ່ຖືກທຳລາຍຍ້ອນນໍ້າຖ້ວມ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຊື່ຂອງລູກຊາຍສາມຄົນຂອງໂນອາມີຊື່ ເຊມ, ຮາມ ແລະ ຢາເຟດ.
ຫລັງຈາກລາວປູກສວນອະງຸ່ນແລ້ວ, ໂນອາໄດ້ດື່ມເຫລົ້າແວງ ແລະ ເມົາເຫລົ້າ.
ເຊມ ແລະ ຢາເຟດໄດ້ຍ່າງໄປທາງຫລັງດ້ວຍເສື້ອຜ້າ, ໃນຂະນະທີ່ຫັນໄປອີກທາງຫນຶ່ງ, ເພື່ອປົກປິດຄວາມເປືອຍກາຍຂອງພໍ່ຂອງພວກເຂົາ.
ໂນອາໄດ້ສາບແຊ່ງຮາມ ແລະ ເວົ້າວ່າ, "ການາອານຈົ່ງຖືກສາບແຊ່ງ. ໃຫ້ມັນເປັນຄົນຮັບໃຊ້ທັງຫລາຍຂອງພວກອ້າຍຂອງມັນ."
ໂນອາໄດ້ອວຍພອນໃຫ້ທັງ ເຊມ ແລະ ຢາເຟດ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໃນເວລາທີ່ຄົນແຕ່ລະຕະກູນໄດ້ແຜ່ຂະຫຍາຍອອກໄປ, ແຕ່ລະຕະກູນມີພາສາຂອງຕົນເອງ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ນິມໂຣດໄດ້ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໃນນາມເປັນນາຍພານທີ່ຊົງພະລັງຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ
ສິ່ງທຳອິດຂອງເມືອນິມໂຣດແມ່ນຫໍ ບາເບັນ.
ນິມໂຣດໄດ້ສ້າງເມືອງຕ່າງໆໃນອັດຊີເຣຍ.
ການາອານແມ່ນເຊື້ອສາຍຂອງຮາມ.
ໃນເວລາທີ່ຄົນໃນຕະກູນຕ່າງໆໄດ້ແຜ່ລາມອອກໄປ, ແຕ່ລະຕະກູນມີພາສາຂອງຕົນເອງ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໃນສະໃຫມຂອງເປເລັກ, ແຜ່ນດິນໂລກໄດ້ຖືກແບ່ງອອກ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໃນເວລາທີ່ຄົນໃນຕະກູນຕ່າງໆໄດ້ແຜ່ລາມອອກໄປ, ແຕ່ລະຕະກູນມີພາສາຂອງຕົນເອງ.
ປະຊາຊາດຕ່າງໆແມ່ນມາຈາກເຊື້ອສາຍຂອງພວກລູກຊາຍຂອງໂນອາ.
ຫລັງຈາກນໍ້າຖ້ວມທັນທີ, ມີພາສາດຽວຢູ່ທົ່ວໂລກ.
ປະຊາຊົນໄດ້ສ້າງເມືອງ ແລະ ຫໍຄອຍຂອງພວກເຂົາໃນແຜ່ນດິນຊີນາຍ.
ແທນທີ່ຈະກະຈາຍໄປທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກຕາມທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ສັ່ງ, ປະຊາຊົນຕັດສິນໃຈສ້າງເມືອງ ແລະ ຫໍຄອຍ.
ປະຊາຊົນຕ້ອງການສ້າງຊື່ສຽງໃຫ້ກັບຕົວພວກເຂົາເອງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ລົງມາ ແລະ ເຮັດໃຫ້ພາສາຂອງປະຊາຊົນເກີດຄວາມສັບສົນ.
ພຣະເຈົ້າເຮັດໃຫ້ພາສາຂອງພວກເຂົາສັບສົນເພື່ອທີ່ວ່າພວກເຂົາຈະເວົ້າບໍ່ເຂົ້າໃຈຊຶ່ງກັນ ແລະ ກັນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນກະແຈກກະຈາຍໄປ ທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກຕາມທີ່ພຣະອົງໄດ້ສັ່ງໄວ້.
ຊື່ຂອງເມືອງແມ່ນບາເບນ.
ບັນດາລູກຫລານຂອງເຊມ, ລູກຊາຍຂອງໂນອາ, ໄດ້ຖືກກ່າວໃນບົດນີ້.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເຕຣາເປັນພໍ່ຂອງອັບຣາມ.
ລູກຊາຍຂອງເຕຣາ ຮາຮານມີລູກຊາຍຊື່ວ່າໂລດ.
ເຕຣາໄດ້ອາໃສຢູ່ເມືອງອູເຣຂອງຊາວເຄເດັຍ.
ເມຍຂອງອັບຣາມຊື່ວ່ານາງ ຊາຣາຍ.
ຊາຣາເມຍຂອງອັບຣາມເປັນຫມັນ ແລະ ບໍ່ມີລູກ.
ເຕຣາຍ້າຍເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນການາອານກັບອາຣາມ, ຊາຣາຍ, ແລະ ໂລດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກອັບຣາມໃຫ້ອອກຈາກຄອບຄົວຂອງພໍ່ຂອງລາວ ແລະ ໄປທີ່ດິນທີ່ລາວຈະສະແດງແກ່ອັບຣາມ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສັນຍາວ່າລາວຈະອວຍພອນອັບຣາມ, ເຮັດໃຫ້ລາວເປັນຊົນຊາດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່, ແລະ ອວຍພອນຄອບຄົວທັງຫມົດໃນແຜ່ນດິນໂລກໂດຍຜ່ານລາວ.
ອັບຣາມເດີນທາງກັບຊາຣາຍ, ພັນລະຍາຂອງລາວ, ແລະ ໂລດ, ລູກຊາຍຂອງອ້າຍຂອງລາວ.
ອັບຣາມໄດ້ເດີນທາງໄປຍັງດິນແດນການາອານ.
ເມື່ອພຣະຢາໄດ້ສັນຍາວ່າລູກຫລານຂອງອັບຣາມຈະຢູ່ໃນການາອານ.
ອັບຣາມໄດ້ສ້າງແທ່ນບູຊາໃຫ້ແກ່ພຣະຢາເວ ແລະ ເອີ້ນພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະຢາເວ.
ເມື່ອອອກຈາກການາອານ, ອັບຣາມໄດ້ເດີນທາງໄປເອຢີບ.
ອັບຣາມກັງວົນວ່າຊາວເອຢີບຈະຂ້າລາວ ແລະ ເອົາເມຍຂອງລາວ ຊາຣາຍ ເພາະວ່ານາງງາມ.
ອັບຣາມໄດ້ຂໍຮ້ອງໃຫ້ຊາຣາຍບອກຊາວເອຢີບວ່ານາງແມ່ນນ້ອງສາວຂອງອັບຣາມ.
ກະສັດຟາໂຣໄດ້ເອົາຊາຣາຍເຂົ້າໄປໃນຣາຊະວັງຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ເກີດໄພພິບັດຮ້າຍແຮງກັບຟາໂຣ ແລະຣາຊະວົງຂອງພະອົງ.
ຟາໂຣໄດ້ຊົງເອີ້ນອັບຣາມ ຖາມວ່າ, ເປັນຫຍັງເຈົ້າບໍ່ບອກເຮົາວ່ານາງເປັນເມຍຂອງເຈົ້າ.
ຟາໂຣໄດ້ສົ່ງ ອັບຣາມ ແລະ ຊາຣາຍໄປ.
ອັບຣາມເດີນທາງໄປຍັງເນເກບ.
ອັບຣາມໄດ້ນຳເອົາສັດຈຳນວນຫລວງຫລາຍ, ແລະ ຊັບສິນເງິນ ແລະ ຄຳ ຈຳນວນຫລາຍ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ມີການຂັດແຍ້ງກັນເພາະວ່າແຜ່ນດິນດັ່ງກ່າວບໍ່ສາມາດພຽງພໍສຳລັບລ້ຽງສັດຂອງອັບຣາມ ແລະ ໂລດ ກັບຈຳນວນສັດທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ.
ອັບຣາມໄດ້ສະເຫນີໃຫ້ໂລດເລືອກບ່ອນຢູ່ກ່ອນ ແລະ ຫລັງຈາກນັ້ນອັບຣາມຈະຊອກບ່ອນຢູ່ບ່ອນທີ່ລາວ ຢູ່ຫ່າງຈາກ ໂລດ.
ໂລດເລືອກທີ່ຈະຍ້າຍອອກໄປທາງທິດຕາເວັນອອກ ແລະ ອາໄສຢູ່ໃນທົ່ງພຽງແມ່ນໍ້າຈໍແດນ ເພາະວ່າມັນເປັນນໍ້າທີ່ອຸດົມດີ.
ອັບຣາມອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນການາອານ.
ປະຊາຊົນໃນເມືອງໂຊໂດມເປັນຄົນບາບທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຕໍ່ສູ້ ພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວສັນຍາວ່າເນື້ອທີ່ດິນທັງຫມົດທີ່ອັບຮາມສາມາດແນມເຫັນໄດ້ຈາກບ່ອນທີ່ລາວຢືນຢູ່ຈະຖືກມອບໃຫ້ແກ່ລາວ.
ພຣະຢາເວບອກກັບອັບຣາມວ່າລາວຈະມີລູກຫລານຫລາຍເກີນທີ່ລາວສາມາດນັບໄດ້ "ເຫມືອນດັ່ງຜົງຂີ້ຝຸ່ນດິນດັ່ງນັ້ນຖ້າໃຜສາມາດນັບຜົງຂີ້ຝຸ່ນດິນ."
ອັບຣາມໄດ້ຍ້າຍໄປຢູ່ໃກ້ເມືອງເຮັບໂຣນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເຄື່ອງຂອງທັງຫມົດຂອງເມືອງໂຊໂດມຖືກກວດເອົາໄປ, ແລະຕົວໂລດ ແລະ ຊັບສິນທັງຫມົດຂອງລາວກໍ່ຖືກຍຶດໄປ.
ອັບຣາມໄດ້ເຕົ້າໂຮມບັນດາຜູ້ຊາຍທີ່ໄດ້ຮັບການຝຶກແບບຈຳນວນ 318 ຄົນເພື່ອຕິດຕາມໄລ່ລ່າພວກເຂົາ.
ອັບຣາມໄດ້ຕໍ່ສູ້ບັນດາກະສັດຢູ່ທາງພາກເຫນືອຂອງເມືອງດາມັສກັດ, ແລະ ລາວໄດ້ນຳເອົາຊັບສົມບັດ, ໂລດ, ແລະຄົນອື່ນໆກັບມານຳ.
ກະສັດຂອງເມືອງໂຊໂດມ ແລະ ເມນຄີເຊເດັກ, ກະສັດຂອງເມືອງຊາເລັມ, ໄດ້ພົບກັບອັບຣາມເມື່ອລາວກັບຄືນມາ.
ເມນຄີເຊເດັກເປັນປະໂລຫິດຂອງພຣະເຈົ້າອົງສູງສຸດ.
ເມນຄີເຊເດັກໄດ້ເອົາເຂົ້າຈີ່ ແລະ ເຫລົ້າອະງຸ່ນມາກັບລາວເມື່ອລາວພົບກັບອັບຣາມ.
ເມນຄີເຊເດັກໄດ້ອວຍພອນອັບຣາມ, ແລະ ອວຍພອນພຣະເຈົ້າອົງສູງສຸດ.
ອັບຣາມໃຫ້ເງິນສ່ວນຫນຶ່ງສ່ວນສິບຂອງທຸກສິ່ງ ແກ່ເມນຄີເຊເດັກ.
ກະສັດແຫ່ງເມືອງໂຊໂດມໄດ້ສະເຫນີໃຫ້ອັບຣາມຮັກສາຊັບສິນທຸກຢ່າງ, ຖ້າວ່າອັບຣາມມອບປະຊາຊົນໃຫ້ແກ່ກະສັດ.
ອັບຣາມໄດ້ຍົກມືຂຶ້ນຕໍ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ອົງສູງສຸດ, ແລະບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ກະສັດໂຊໂດມຮູ້ວ່າແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າທີ່ເຮັດໃຫ້ ອັບຣາມ ກາຍເປັນຄົນຮັ່ງມີ.
ອັບຣາມກ່າວວ່າລາວບໍ່ຕ້ອງການສິ່ງຂອງໃດໆ ນອກຈາກສິ່ງທີ່ພວກຜູ້ຊາຍໄດ້ກິນ ແລະ ແບ່ງປັນໃຫ້ຜູ້ຊາຍທີ່ໄປນຳລາວ.
ພຣະຢາເວບອກກັບອັບຣາມບໍ່ຕ້ອງກັງວົນ, ແລະພຣະອົງເປັນໂລ້ກຳບັງຂອງອັບຣາມ ແລະ ບຳເຫນັດອັນຍິ່ງໃຫຍ່.
ອັບຣາມມີຄວາມກັງວົນໃຈ ເພາະວ່າລາວຍັງບໍ່ມີລູກ, ແລະຜູ້ຮັບໃຊ້ເປັນຜູ້ສືບທອດມໍຣະດົກຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຄົນຫນຶ່ງທີ່ມາຈາກຮ່າງກາຍຂອງອັບຣາມຈະເປັນຜູ້ສືບທອດມໍລະດົກຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ ອັບຣາມຈະມີລູກຫລານເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍຄືກັນກັບດວງດາວ.
ອັບຣາມເຊື່ອໃນພຣະຢາເວ, ແລະ ພຣະຢາເວຖືວ່າ ອັບຣາມເປັນຄວາມຊອບທັມ.
ອັບຣາມຖາມພຣະຢາເວວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍຈະຮູ້ໄດ້ຢ່າງໃດ ວ່າຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ແຜ່ນດິນນີ້ເປັນກຳມະສິດ?"
ອັບຣາມຕັດສັດເປັນສອງສ່ວນ ແລະ ວາງເຄິ່ງຫນຶ່ງກົງກັນຂ້າມກັນ.
ໃນເວລາທີ່ແສງຕາເວັນກຳລັງລົງອັບຣາມຮູ້ສຶກງ່ວງນອນ ແລະ ຄວາມມືດທີ່ເລິກລ້ຳແລະ ຫນ້າຢ້ານກົວອັນໃຫຍ່ກໍໄດ້ມາຄອບງຳເພິ່ນໄວ້.
ພຣະຢາເວຈຶ່ງໄດ້ກ່າວກັບອັບຣາມວ່າ ຈົ່ງຮູ້ແນ່ເຖີດວ່າເຊື້ອສາຍທັງຫລາຍຂອງອັບຣາມຈະເປັນທາດ ແລະ ຖືກກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງເປັນເວລາສີ່ຮ້ອຍປີ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຕັດສິນຊົນຊາດນັ້ນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າອັບຣາມຈະເສຍຊີວິດໂດຍສະຫງົບສຸກເມື່ອລາວແກ່ຊະຣາ.
ຄວາມບາບຂອງຄົນອາໂມໄຣຈະເຖິງຂີດສູງສຸດ ກ່ອນທີ່ລູກຫລານຂອງອັບຣາມຈະໄດ້ກັບມາ.
ຫມໍ້ຄວັນໄຟ ແລະ ເຕົາໄຟລຸກຢູ່ນັ້ນໄດ້ຜ່ານລະຫວ່າງກາງຂອງຕ່ອນສັດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດພັນທະສັນຍາກັບອັບຣາມວ່າລາວ ຈະໃຫ້ແຜ່ນດິນນີ້ແກ່ລູກຫລານຂອງອັບຣາມ.
ຊາຣາຍບອກອັບຣາມໃຫ້ນອນກັບຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງນາງ, ຮາກາ, ເພື່ອຈະມີລູກໂດຍນາງ.
ຫລັງຈາກນາງຮາກາຕັ້ງທ້ອງແລ້ວ, ຮາກາໄດ້ເບິ່ງຊາຣາຍດ້ວຍຄວາມດູຫມິ່ນ.
ຊາຣາຍຈົ່ມວ່າມັນແມ່ນຄວາມຜິດຂອງອັບຣາມທີ່ ຮາກາດູຫມິ່ນນາງ, ແລະອັບຣາມບອກຊາຣາຍໃຫ້ເຮັດໃນສິ່ງທີ່ນາງຄິດວ່າດີທີ່ສຸດ ກັບຮາກາ.
ຊາຣາຍປະຕິບັດຕໍ່ຮາກາດ້ວຍຄວາມທາລຸນ, ແລະຮາກາໄດ້ລົບຫນີໄປ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ທູດສະຫວັນຂອງພຣະຢາເວ ໄດ້ບອກຮາກາໃຫ້ກັບຄືນໄປ ຫາຊາຣາຍ ແລະ ມອບຕົວຂອງນາງໃຫ້ຢູ່ໃຕ້ອໍານາດຂອງນາງ.
ທູດຂອງພຣະເຈົ້າຢາເວໄດ້ສັນຍາກັບນາງຮາກາວ່າ ລູກຫລານຂອງນາງຈະມີຈຳນວນຫລວງຫລາຍເກີນທີ່ຈະນັບໄດ້.
ຮາກາໄດ້ຖືກບອກໃຫ້ຕັ້ງຊື່ລູກຊາຍຂອງນາງ ອິດຊະມາເອນເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ຍິນຄວາມທຸກທໍລະມານຂອງນາງ.
ອິດຊະມາເອນຈະເປັນສັດຕູຕໍ່ຕ້ານທຸກໆຄົນ, ແລະຈະຢູ່ຫ່າງຈາກພີ່ນ້ອງຂອງລາວທັງຫມົດ.
ຮາກາໄດ້ຕັ້ງຊື່ໃຫ້ ພຣະຢາເວວ່າ, "ພຣະເຈົ້າທີ່ເຫັນຂ້ານ້ອຍ".
ອັບຣາມມີອາຍຸໄດ້ແປດສິບຫົກປີເມື່ອອິດຊະມາເອນເກີດ.
ອັບຣາມມີອາຍຸເກົ້າສິບເກົ້າປີໃນເວລາທີ່ພຣະຢາເວ ປະກົດຕົວແກ່ອັບຣາມເທື່ອຫນຶ່ງ.
ພຣະຢາເວສັ່ງອັບຣາມໃຫ້ດຳເນີນຊີວິດຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງໂດຍການປະພຶດແຕ່ສິ່ງທີ່ຊອບທັມ.
ພຣະຢາເວໄດ້ປ່ຽນຊື່ອັບຣາມໃຫ້ເປັນອັບຣາຮາມ, ຊຶ່ງຫມາຍຄວາມວ່າ "ບິດາຂອງຫລາຍໆຊົນຊາດ".
ພຣະຢາເວໄດ້ມອບແຜ່ນດິນທັງຫມົດຂອງອັບຣາຮາມໃຫ້ລູກຫລານຂອງອັບຣາຮາມເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງພັນທະສັນຍາ.
ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ ພຣອົງຈະເປັນພຣະເຈົ້າຂອງເຊື້ອສາຍທັງຫລາຍຂອງອັບຣາຮາມ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງໃຫ້ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນໄດ້ຮັບພິທີຕັດ ເປັນສັນຍາລັກຂອງພັນທະສັນຍາລະຫວ່າງອັບຣາຮາມ ແລະ ພຣະຢາເວ .
ເດັກນ້ອຍຕ້ອງໄດ້ຮັບການຕັດຫລັງຈາກເກີດໄດ້ແປດວັນ.
ຄົນຕ່າງດ້າວຜູ້ທີ່ເຂົ້າຮ່ວມໃນຄົວເຮືອນໃນພັນທະສັນຍາກັບ ພຣະຢາເວ ກໍຍັງຕ້ອງໄດ້ຮັບພິທີຕັດເຊັ່ນກັນ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບພິທີຕັດ ຈະຖືກຕັດອອກຈາກການເປັນໄພ່ພົນຂອງພຣະອົງເພາະໄດ້ເຮັດຜິດຕໍ່ພັນທະສັນຍາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ປ່ຽນຊື່ຊາຣາຍໃຫ້ຊາຣາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສັນຍາວ່າລູກຊາຍຂອງອັບຣາຮາມຈະເກີດມາໂດຍຊາຣາ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ຫົວເລາະ ແລະ ຖາມວ່າເດັກຊາຍ ຈະເກີດຈາກຊາຍເຖົ້າແກ່ແລ້ວໄດ້ແນວໃດ?
ພຣະເຈົ້າບອກວ່າອັບຣາຮາມຕ້ອງຕັ້ງຊື່ໃຫ້ລູກຊາຍວ່າອີຊາກ.
ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຕັ້ງພັນທະສັນຍາຂອງລາວກັບອີຊາກ.
ພຣະເຈົ້າສັນຍາວ່າຈະອວຍພອນອິຊະມາເອນ, ເຮັດໃຫ້ລາວມີລູກເພີ້ມຫລາຍຄົນ, ແລະເຮັດໃຫ້ລາວກາຍເປັນຊົນຊາດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໃນມື້ດຽວກັນນັ້ນ, ອັບຣາຮາມໄດ້ເຮັດພິທີຕັດແກ່ຊາຍທຸກຄົນໃນຄອບຄົວຂອງລາວ.
ອິດຊະມາເອນມີອາຍຸໄດ້ສິບສາມປີເມື່ອລາວໄດ້ຮັບພິທີຕັດ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ເຫັນຊາຍສາມຄົນຢືນຢູ່ຂ້າງລາວ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ສະເຫນີນໍ້າໃຫ້ຜູ້ຊາຍເພື່ອລ້າງຕີນ ແລະອາຫານ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຊາຣາຢູ່ໃນເຕັນ.
ແຂກຄົນຫນຶ່ງບອກວ່າເມື່ອລາວກັບມາ, ຊາຣາຈະມີລູກຊາຍ.
ຊາຣາຫົວຂວັນຕົວເອງອເມື່ອນາງໄດ້ຍິນການທຳນວາຍຂອງແຂກຄົນນັ້ນ.
ພຣະຢາເວຖາມວ່າເປັນຫຍັງຊາຣາ ຈິ່ງຫົວຂວັນ, ແລະເວົ້າວ່າ "ມີຫຍັງແດ່ຍາກເກີນໄປສຳລັບພຣະຢາເວບໍ"?
ພວກຜູ້ຊາຍໄດ້ອອກຈາກເຮືອນຂອງອັບຣາຮາມ ແລະ ມຸ້ງຫນ້າໄປເມືອງໂຊໂດມ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ, "ຄວນບໍທີ່ເຮົາຈະປິດບັງອັບຣາຮາມໃນສິ່ງທີ່ເຮົາຈະເຮັດນີ້"?
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າອັບຣາຮາມຕ້ອງໄດ້ແນະນຳລູກ ແລະຄົນໃນຄອບຄົວຂອງລາວໃຫ້ກະທຳຄວາມຊອບທັມແລະຍຸຕິທັມ.
ພວກຜູ້ຊາຍກຳລັງເດີນທາງໄປເມືອງໂຊໂດມ ເພາະມີສຽງຮຽກຮ້ອງກ່າວໂທດເມືອງໂຊໂດມ ແລະເມືອງໂກໂມຣາຢ່າງຫນັກຫນ່ວງ, ແລະເພາະວ່າຄວາມບາບຂອງຊາວເມືອງນັ້ນຮ້າຍແຮງ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ຖາມວ່າ, "ພຣະອົງຈະຊົງທຳລາຍລ້າງຄົນຊອບທັມພ້ອມກັບຄົນອະທັມບໍ?"
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະບໍ່ທຳລາຍເມືອງນັ້ນ ເພາະເຫັນແກ່ຄົນຊອບທັມເຫລົ່ານັ້ນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະບໍ່ທຳລາຍເມືອງນັ້ນ ເພາະເຫັນແກ່ຄົນຊອບທັມເຫລົ່ານັ້ນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະບໍ່ທຳລາຍເມືອງນັ້ນ ເພາະເຫັນແກ່ຄົນຊອບທັມເຫລົ່ານັ້ນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະບໍ່ທຳລາຍເມືອງນັ້ນ ເພາະເຫັນແກ່ຄົນຊອບທັມເຫລົ່ານັ້ນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະບໍ່ທຳລາຍເມືອງນັ້ນ ເພາະເຫັນແກ່ຄົນຊອບທັມເຫລົ່ານັ້ນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະບໍ່ທຳລາຍເມືອງນັ້ນ ເພາະເຫັນແກ່ຄົນຊອບທັມເຫລົ່ານັ້ນ.
ໂລດໄດ້ສະເຫນີໃຫ້ພວກເຂົາພັກຄ້າງຄືນຢູ່ເຮືອນຂອງລາວ, ແລະ ພໍຮຸ່ງເຊົ້າພວກເຂົາສາມາດເດີນທາງໄປຕໍ່ໄດ້.
ບັນດາທູດສະຫວັນໄດ້ກ່າວວ່າພວກເຂົາຈະໃຊ້ເວລາກາງຄືນໃນບໍລິເວນເມືອງ.
ໃນທີ່ສຸດບັນດາທູດສະຫວັນໄດ້ພັກຄ້າງຄືນກັບໂລດກັບຄືນບ້ານຂອງລາວ.
ພວກຜູ້ຊາຍຢາກໃຫ້ໂລດມອບຊາຍສອງຄົນທີ່ມາຢ້ຽມຢາມລາວ, ເພື່ອທີ່ວ່າພວກເຮົາຈະຫລັບນອນກັບພວກເຂົາ.
ໂລດໄດ້ສະເຫນີລູກສາວຂອງຕົນເອງແທນແຂກສອງຄົນ ໃຫ້ແກ່ພວກຜູ້ຊາຍໃນເມືອງນັ້ນ.
ພວກຜູ້ຊາຍໄດ້ບອກໂລດຖອຍໄປຢູ່ທາງຫລັງ ແລະ ພວກເຂົາເຂົ້າມາໃກ້ເພື່ອທີ່ຈະທຸບປະຕູບ້ານລົງ.
ບັນດາທູດສະຫວັນໄດ້ດຶງໂລດເຂົ້າໄປໃນເຮືອນ ແລະ ໄດ້ຈູ່ໂຈມຢ່າງທີ່ບໍ່ສາມາດຫລຽວເຫັນໄດ້.
ບັນດາທູດສະຫວັນກ່າວວ່າພວກເຂົາຖືກສົ່ງມາເພື່ອທຳລາຍເມືອງນີ້.
ລູກເຂີຍຂອງໂລດຄິດວ່າໂລດກຳລັງເວົ້າຕະຫລົກ.
ທູດສະຫວັນໄດ້ບອກໃຫ້ໂລດເອົາເມຍ ແລະ ລູກສາວຂອງລາວອອກຈາກເມືອງໄປໂດຍໄວ.
ທູດສະຫວັນເປັນຜູ້ກຳນົດໃຫ້ພວກເຂົາຢູ່ນອກເມືອງ ເພາະວ່າພຣະຢາເວມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ພວກເຂົາ.
ທູດສະຫວັນໄດ້ບອກໂລດ ແລະ ຄອບຄົວຂອງລາວໃຫ້ຮີບຟ້າວແລ່ນຫນີ ເພື່ອຊີວິດຂອງພວກເຂົາຈະລອດພົ້ນ ແລະ ຢ່າຫລຽວຄືນຫລັງ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂລດ ແລະ ຄອບຄົວຂອງລາວໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ຫນີໄປເມືອງນ້ອຍແຫ່ງຫນຶ່ງຊື່ວ່າໂຊອາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສົ່ງຫ່າຝົນໄຟ ແລະ ມາດມາຈາກທ້ອງຟ້າລົງມາເຫນືອເມືອງໂຊໂດມ ແລະ ເມືອງໂກໂມຣາ.
ເມຍຂອງໂລດຫລຽວຄືນເບິ່ງທາງຫລັງ, ແລະ ນາງໄດ້ກາຍເປັນເສົາເກືອ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ເຫັນຄວັນໄຟອອກມາຈາກແຜ່ນດິນຄືກັບຄວັນຂອງເຕົາໄຟ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຈາກນັ້ນໂລດຍ້າຍໄປຢູ່ເທີງພູເຂົາ ເພາະວ່າລາວຢ້ານທີ່ຈະອາໄສຢູ່ເມືອງໂຊອາ.
ລູກສາວຂອງໂລດໄດ້ວາງແຜນທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ພໍ່ຂອງພວກເຂົາເມົາ, ຈາກນັ້ນພວກເຂົາກໍລັບນອນກັບລາວເພື່ອພວກເຂົາຈະມີລູກ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ກຸ່ມຄົນໂມອາບ ແລະ ກຸ່ມຄົນອຳໂມນແມ່ນມາຈາກພວກລູກສາວຂອງໂລດ.
ອັບຣາຮາມບອກວ່າຊາຣາ ແມ່ນນ້ອງສາວຂອງລາວ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ມາຫາອາບີເມເຫັລກໃນທາງຄວາມຝັນ ແລະ ບອກລາວວ່າລາວເປັນຄົນຕາຍ ເພາະລາວໄດ້ເອົາມານັ້ນນາງມີຜົວແລ້ວ.
ອາບີເມເຫລັກເວົ້າກັບພຣະເຈົ້າວ່າ ອັບຣາຮາມໄດ້ບອກລາວວ່າຊາຣາແມ່ນນ້ອງສາວຂອງລາວ, ແລະຊາຣາໄດ້ບອກລາວວ່າອັບຣາຮາມເປັນອ້າຍຂອງລາວ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ບອກກັບອາບີເມເຫລັກໃຫ້ສົ່ງຊາຣາຄືນໃຫ້ກັບອັບຣາຮາມ; ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ, ລາວ ແລະ ປະຊາຊົນຂອງລາວທຸກຄົນຈະຕາຍ.
ພວກຜູ້ຊາຍຂອງອາບີເມເຫລັກຮູ້ສຶກຢ້ານຫລາຍ ເມື່ອໄດ້ຍິນສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ບອກລາວ.
ອັບຣາຮາມບອກວ່າ ເພາະລາວຢ້ານວ່າອາບີເມເຫລັກຈະຂ້າລາວຍ້ອນຊາຣາ.
ຊາຣານາງເປັນລູກສາວຂອງພໍ່ຂອງອັບຣາຮາມ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນລູກສາວຂອງແມ່ຂອງລາວ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ອາບີເມເຫລັກໄດ້ເອົາແກະ ແລະ ງົວເຖິກມາໃຫ້ອັບຣາຮາມ, ພ້ອມທັງຄົນຮັບໃຊ້ຊາຍ ແລະ ຍິງ.
ອາບີເມເຫລັກບອກຊາຣາວ່າ ລາວເອົາເງິນຫນຶ່ງພັນຫລຽນໃຫ້ອ້າຍຂອງເຈົ້າ. ເປັນຂໍ້ພິສູດເຈົ້າທ່າມກາງສາຍຕາຄົນທັງຫລາຍທີ່ຢູ່ກັບເຈົ້າ, ແລະຕໍ່ຫນ້າຄົນທັງປວງ, ເຈົ້າໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ."
ພຣະເຈົ້າໄດ້ປິ່ນປົວອາບີເມເຫລັກ, ເມຍ ແລະ ຂ້າໃຊ້ຂອງລາວເພື່ອພວກເຂົາຈະມີລູກ.
ພຣະຢາເວຢ້ຽມຢາມຊາຣາ ແລະ ນາງໄດ້ເກີດລູກຊາຍໃຫ້ແກ່ອັບຣາຮາມຕາມເວລາທີ່ໄດ້ສັນຍາໄວ້.
ເມື່ອອີຊາກມີອາຍຸໄດ້ແປດວັນ, ອັບຣາຮາມໄດ້ເຮັດພິທີຕັດໃຫ້ລາວ.
ຊາຣາກ່າວວ່າ ພຣະເຈົ້າຊົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍປິຕິຍິນດີມີສຽງຫົວ.
ຊາຣາໄດ້ເຫັນລູກຊາຍຂອງນາງຮາກາກຳລັງເຍາະເຍີ້ຍ.
ຊາຣາໄດ້ບອກອັບຣາຮາມໃຫ້ຂັບໄລ່ນາງຮາກາ ແລະ ລູກຊາຍຂອງນາງ, ເພາະວ່າລູກຊາຍຂອງນາງຮາກາຈະບໍ່ເປັນຜູ້ສືບທອດມໍຣະດົກກັບອີຊາກ.
ອັບຣາຮາມຮູ້ສຶກເສົ້າໃຈກັບຄວາມຕ້ອງການຂອງຊາຣາ.
ພຣະເຈົ້າບອກອັບຣາຮາມໃຫ້ເຊື່ອຟັງຊາຣາ.
ຮາກາ ແລະ ລູກຊາຍຂອງນາງໄດ້ເຂົ້າໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າ ພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ລູກຊາຍຂອງນາງຮາກາ ກາຍເປັນຊົນຊາດໃຫຍ່.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ເປີດຕາຂອງຮາກາ ແລະ ນາງໄດ້ເຫັນນໍ້າສ້າງ.
ລູກຊາຍຂອງນາງຮາກາກາຍເປັນນັກຍິງທະນູ ແລະ ແມ່ຂອງລາວໄດ້ຫາເມຍຈາກປະເທດອິຢິບໃຫ້ລາວ.
ອາບີເມເຫລັກຕ້ອງການໃຫ້ອັບຣາຮາມສາບານວ່າລາວຈະບໍ່ປະຕິບັດແບບຜິດໆກັບອາບີເມເຫລັກ ຫລື ຕໍ່ລູກຫລານ ຫລືເຊື້ອສາຍຂອງລາວ. ອາບີເມເຫລັກໄດ້ຂໍໃຫ້ອັບຣາຮາມສະແດງຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ພັນທະສັນຍາດຽວກັນທີ່ອາບີເມເຫລັກໄດ້ສະແດງຕໍ່ອັບຣາຮາມ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ຈົ່ມກັບອາບີເມເຫລັກ ກ່ຽວກັບນໍ້າສ້າງທີ່ບັນດາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງອາບີເມເຫລັກໄດ້ຍຶດເອົາໄປຈາກລາວ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ສົ່ງລູກແກະແມ່ຈັດໂຕມາໃຫ້ອາບີເມເຫລັກ ເພື່ອເປັນພະຍານວ່າ ລາວໄດ້ຂຸດນໍ້າສ້າງທີ່ມີການຜິດຖຽງກັນ.
ອາບີເມເຫລັກໄດ້ກັບໄປຍັງດິນແດນຊາວຟີລິດສະຕິນ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ນະມັດສະການພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້ານິລັນດອນ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນຟີລິດສະຕິນເປັນເວລາຫລາຍວັນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ບອກອັບຣາຮາມໃຫ້ໄປທີ່ແຜ່ນດິນໂມຣິຢາ ແລະ ຖວາຍອີຊາກເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ລຸກແຕ່ເຊົ້າ ແລະ ເດີນທາງໄປບ່ອນທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ບອກລາວ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ບອກຊາຍຫນຸ່ມສອງຄົນຂອງລາວວ່າລາວ ແລະ ອີຊາກຈະໄປນະມັດສະການ ແລະຫລັງຈາກນັ້ນລາວກໍ່ຈະກັບມາ.
ອີຊາກຖາມອັບຣາຮາມວ່າ: “ລູກແກະສຳລັບເຄື່ອງເຜົາບູຊາຢູ່ໃສ”?
ອັບຣາຮາມໄດ້ກ່າວວ່າພຣະເຈົ້າເອງຈະຈັດຫາລູກແກະສຳລັບເຄື່ອງເຜົາບູຊາ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ກຽມອີຊາກເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາໂດຍການມັດລາວ ແລະ ວາງມັນໄວ້ເທິງແທ່ນບູຊາ.
ທູດສະຫວັນຂອງພຣະຢາເວໄດ້ບອກອັບຣາຮາມວ່າຢ່າທຳຮ້າຍອີຊາກ.
ທູດສະຫວັນກ່າວວ່າຕອນນີ້ລາວຮູ້ວ່າອັບຣາຮາມຢຳເກງພຣະເຈົ້າ.
ຂ້າງຫລັງເພິ່ນມີແກະໂຕຜູ້ໂຕຫນຶ່ງ ເຂົາຂອງມັນຄາຢູ່ໃນພຸ່ມໄມ້, ເຊິ່ງອັບຣາຮາມໄດ້ໃຊ້ເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ເອີ້ນສະຖານທີ່ວ່າ, "ພຣະຢາເວຊົງຈັດຕຽມ".
ທູດສະຫວັນຂອງພຣະຢາເວກ່າວວ່າລາວຈະອວຍພອນອັບຣາຮາມເພາະວ່າອັບຣາຮາມບໍ່ໄດ້ຫວງຫ້າມລູກຊາຍຄົນດຽວຂອງລາວ.
ໂດຍຜ່ານລູກຫລານຂອງອັບຣາຮາມທຸກໆປະຊາຊາດໃນໂລກໄດ້ຮັບພອນ, ເພາະວ່າອັບຣາຮາມໄດ້ເຊື່ອຟັງສຽງຂອງທູດສະຫວັນຂອງພຣະຢາເວ.
ເມື່ອຊາຣາເສຍຊີວິດ, ອັບຣາຮາມໄດ້ໄວ້ທຸກ ແລະ ຮ້ອງໄຫ້ນາງ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ຂໍເອົາຊັບສິນເພື່ອແລກກັບທີ່ດິນໃຊ້ເປັນບ່ອນຝັງສົບ.
ພວກລູກຊາຍຂອງຊາວຮິດຕີໄດ້ມອບບ່ອນຝັງສົບທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງພວກເຂົາໃຫ້ອັບຣາຮາມ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເອຟະໂຣນໄດ້ມອບຖໍ້າ ແລະ ທົ່ງນາທີ່ຕັ້ງຢູ່ຂ້າງຖໍ້າໃຫ້ອັບຣາຮາມ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ສະເຫນີຈ່າຍຄ່າທົ່ງນາ ແລະຖໍ້າ.
ເອຟະໂຣນໄດ້ຮ້ອງຂໍເອົາເງິນຈຳນວນສີ່ຮ້ອຍຫລຽນ ສຳລັບທົ່ງນາ ແລະ ຖໍ້າ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ຈ່າຍເງີນສີ່ຮ້ອຍຫລຽນໃຫ້ເອຟະໂຣນສຳລັບຄ່າທີ່ດິນ.
ທົ່ງນາ, ຖໍ້າທີ່ຢູ່ໃນນັ້ນ, ແລະຕົ້ນໄມ້ທັງຫມົດທີ່ຢູ່ໃນທົ່ງນາ ແລະ ອ້ອມຮອບຊາຍແດນຂອງມັນໄດ້ຖືກລວມເຂົ້າໃນການຊື້ຈາກເອຟະໂຣນ ໃນເມືອງມັກເປລາ.
ຈາກນັ້ນອັບຣາຮາມໄດ້ຝັງຊາຣາໄວ້ໃນຖໍ້າ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ອາວຸໂສຂອງລາວສາບານວ່າລາວຈະຊອກເມຍສຳລັບອີຊາກຈາກຍາດພີ່ນ້ອງຂອງອັບຣາຮາມ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຢ່າພາອີຊາກກັບໄປທີ່ແຜ່ນດິນທີ່ອັບຣາຮາມໄດ້ຈາກມາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຜູ້ຮັບໃຊ້ເວົ້າກັບຍິງສາວຄົນຫນຶ່ງຄົນໃດວ່າ ຂໍລົດໄຫນໍ້າຂອງເຈົ້າລົງໃຫ້ເຮົາດື່ມນ້ຳແດ່, ແລະນາງຈະເວົ້າກັບຂ້ານອ້ຍວ່າ ຈົ່ງດື່ມເຖີດ, ແລະຂ້ອຍຈະເອົານຳ້ໃຫ້ຝູງອູດຂອງທ່ານກິນນຳ.
ເຣເບກາແມ່ນຫລານສາວຂອງນາໂຮ, ນ້ອງຊາຍຂອງອັບຣາຮາມ.
ນາງເຣເບກາໄດ້ໃຫ້ດື່ມແກ່ຄົນຮັບໃຊ້ນັ້ນ.
ຫລັງຈາກນາງເຣເບກາໄດ້ເອົານ້ຳໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ດື່ມແລ້ວ, ນາງໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ຂ້ອຍຈະຕັກນໍ້າໃຫ້ໂຕອູດຂອງທ່ານ, ຈົນກວ່າພວກມັນຈະກິນອີ່ມຫມົດທຸກໂຕ."
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຄົນຮັບໃຊ້ໄດ້ນະມັດສະການພຣະຢາເວ ແລະ ຍົກຍ້ອງພຣະອົງ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ລາບານໄດ້ເຊີນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງອັບຣາຮາມໄປຢູ່ເຮືອນຂອງຕົນ.
ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງອັບຣາຮາມໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ລາວໄດ້ເວົ້າເຖິງຈຸດປະສົງທີ່ລາວເດີນທາງ ກ່ອນທີ່ຈະກິນອາຫານ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ອັບຣາຮາມໄດ້ກ່າວວ່າພຣະຢາເວຈະສົ່ງທູດຂອງພຣະອົງໄປກັບຜູ້ຮັບໃຊ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຫົນທາງຂອງລາວປະສົບຜົນສຳເລັດ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງອັບຣາຮາມໄດ້ເອົາແຫວນຄຳ ສຳລັບຮູດັງ ແລະເອົາສາຍແຂນໃສ່ໃຫ້ນາງ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ລາບານ ແລະເບທູເອນຕອບວ່າຜູ້ຮັບໃຊ້ຄວນເອົານາງ ເຣເບກາໄປ, ເພື່ອໃຫ້ ເຣເບກາສາມາດເປັນເມຍຂອງລູກຊາຍຂອງອັບຣາຮາມໄດ້.
ຄົນຮັບໃຊ້ໄດ້ກົ້ມຂາບໄຫວ້ພຣະເຈົ້າຢາເວ ແລະ ມອບຂອງຂວັນໃຫ້ນາງເລເບກາ ແລະ ບັນດາອ້າຍ ແລະແມ່ຂອງນາງ.
ເມື່ອພວກເຂົາຕື່ນຂຶ້ນໃນເຊົ້າມື້ຕໍ່ມາ, ພວກເຂົາຢາກໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງອັບຣາຮາມຢູ່ກັບພວກເຂົາຢ່າງຫນ້ອຍສິບວັນອີກ.
ນາງເຣເບກາເວົ້າວ່ານາງຕ້ອງການໄປກັບຄົນຮັບໃຊ້ນັ້ນ.
ຄອບຄົວຂອງນາງ ເຣເບກາ ອວຍພອນນາງວ່ານາງອາດຈະເປັນແມ່ຂອງຄົນຫລາຍແສນ, ແລະໃຫ້ເຊື້ອສາຍຂອງເຈົ້າ ຢຶດຄອງປະຕູເມືອງຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ກຽດຊັງພວກເຂົາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ອີຊາກໄດ້ອອກມາຍ່າງທີ່ທົ່ງນາເພື່ອຕຶກຕອງເລື່ອງຕ່າງໆ.
ເມື່ອນາງໄດ້ເຫັນອີຊາກ, ນາງເຣເບກາໄດ້ໂດດລົງຈາກຫລັງອູດ ແລະເອົາຜ້າປົກຄຸມຫນ້າຂອງນາງ.
ອີຊາກໄດ້ເອົານາງເຣເບກາເຂົ້າໄປໃນເຕັນຂອງນາງຊາຣາແມ່ຂອງລາວ ແລະໄດ້ເອົານາງເຣເບກາເປັນເມຍຂອງລາວ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ເອົາເມຍອີກຄົນຫນຶ່ງຊື່ວ່າເກຕູຣາ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ມອບຂອງຂວັນໃຫ້ພວກລູກຊາຍຂອງຜູ້ເປັນເມຍນ້ອຍ, ແລະ ໄດ້ມອບທຸກສິ່ງທີ່ລາວເປັນເຈົ້າຂອງໃຫ້ແກ່ອີຊາກ.
ອັບຣາຮາມອາຍຸໄດ້ຫນຶ່ງຮ້ອຍເຈັດສິບຫ້າປີ.
ທັງອີຊາກ ແລະ ອິດຊະມາເອນໄດ້ຝັງອັບຣາຮາມ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ລູກຊາຍສິບສອງຄົນຂອງອິດຊະມາເອນໄດ້ອາໄສຢູ່ຢ່າງບໍ່ເປັນມິດຕໍ່ກັນ ແລະກັນ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ອີຊາກໄດ້ອະທິຖານຫາພຣະຢາເວເພື່ອເມຍຂອງລາວ, ແລະ ພຣະຢາເວໄດ້ຕອບຄຳອະທິຖານຂອງລາວ, ແລະນາງເຣເບກາກໍ່ຕັ້ງທ້ອງ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າມີສອງຊົນຊາດຢູ່ໃນທ້ອງຂອງນາງ, ຊົນຊາດຫນຶ່ງແຂງແຮງກວ່າຄົນ, ແລະຜູ້ເປັນອ້າຍຈະຮັບໃຊ້ ຜູ້ເປັນນ້ອງ.
ເອຊາວໄດ້ເກີດມາກ່ອນ, ແລະ ລາວມີສີແດງຄ້າຍຄືກັບເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມທີ່ມີຂົນ.
ຢາໂຄບໄດ້ເກີດມາເປັນລູກທີສອງ, ແລະລາວກຳລັງກົ້ນສົ້ນຂອງເອຊາວເມື່ອລາວເກີດ.
ເອຊາວເປັນນັກລ່າທີ່ມີສີມື ແລະເປັນຜູ້ຊາຍຂອງທົ່ງນາ.
ຢາໂຄບເປັນຜູ້ຊາຍທີ່ງຽບສະຫງົບເຊິ່ງໄດ້ໃຊ້ເວລາຢູ່ໃນເຕັນ.
ອີຊາກຮັກເອຊາວ, ແລະນາງເຣເບກາກໍ່ຮັກຢາໂຄບ.
ເອໂດມເປັນອີກຊື່ຫນຶ່ງຂອງເອຊາວ.
ຢາໂຄບໄດ້ຂໍສິດທິໃນການເກີດເປັນລູກກົກຂອງເອຊາວເພື່ອເປັນການຕອບແທນສຳລັບແກງຫມາກຖົ່ວແດງ.
ເອຊາວໄດ້ສາບານຕົວ ແລະ ຂາຍສິດທິລູກກົກຂອງຕົນເອງໃຫ້ແກ່ຢາໂຄບ.
ເອຊາວໄດ້ດູຖູກສິດທິລູກກົກຂອງລາວ ເມື່ອລາວຕອບຮັບຕໍ່ການສະເຫນີຂອງຢາໂຄບຕໍ່ເງື່ອນໄຂນີ້.
ອີຊາກຍ້າຍໄປຢູ່ເມືອງເກຣາກ ເພາະວ່າເກີດມີການອຶດຢາກອາຫານຢູ່ໃນແຜ່ນດິນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກອີຊາກຢ່າລົງໄປຍັງເອຢິບ; ຈົ່ງຢູ່ໃນແຜ່ນດິນທີ່ເຮົາບອກໃຫ້ເຈົ້າອາໄສຢູ່ ຈົ່ງຢູ່ໃນແຜ່ນດິນແຫ່ງນີ້ແຫລະ.
ພຣະຢາເວບອກອີຊາກວ່າ ພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ຄຳສັນຍາຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ໃຫ້ໄວ້ກັບອັບຣາຮາມ ພໍ່ຂອງເຈົ້ານັ້ນສຳເລັດ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ ພຣະອົງຈະເຮັດສິ່ງນີ້ເພາະອັບຣາຮາມ ໄດ້ເຊື່ອຟັງສຽງຂອງເຮົາ , ແລະຮັກສາຄຳສັ່ງສອນຂອງເຮົາ. ກົດບັນຍັດທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ, ແລະທັມບັນຍັດທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ.
ອີຊາກບອກຜູ້ຊາຍຂອງເມືອງເກຣາກວ່າເຣເບກາເປັນນ້ອງສາວຂອງລາວ.
ຍ້ອນຄຳຕົວະຂອງອີຊາກ, ຜູ້ໃດຜູ້ຫນຶ່ງສາມາດມີເພດສຳພັນກັບນາງເຣເບກາ ແລະ ນຳຄວາມຜິດມາສູ່ປະຊາຊົນ.
ອາບີເມເຫລັກໄດ້ສັ່ງວ່າຜູ້ໃດທີ່ແຕະຕ້ອງນາງເຣເບກາຈະຖືກປະຫານຊີວິດ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ອາບີເມເຫລັກໄດ້ຂໍໃຫ້ອີຊາກຍ້າຍອອກໄປຈາກພວກຟີລິດສະຕິນເພາະລາວເວົ້າວ່າ "... ເພາະເຈົ້າມີກຳລັງຫລາຍກວ່າພວກເຮົາ."
ອີຊາກຕ້ອງໄດ້ຂຸດນໍ້າສ້າງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຂຸດໃນສະໄຫມຂອງອັບຣາຮາມ ເພາະວ່າພວກຟີລິດສະຕິນໄດ້ຖົມບໍ່ນໍ້າເຫລົ່ານັ້ນ ຫລັງການຕາຍຂອງອັບຣາຮາມ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ອີຊາກຕັ້ງຊື່ນໍ້າດັ່ງກ່າວ, ບ່ອນທີ່ຜູ້ລ້ຽງສັດທີ່ເມືອງເກຣາກ ບໍ່ໄດ້ໂຕ້ຖຽງກັບລາວວ່າ, ອິດສະຫລະພາບ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຢັ້ງຢືນອີກວ່າລາວຈະອວຍພອນອີຊາກ ແລະເພີ່ມລູກຫລານຂອງລາວ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ອາບີເມເຫລັກຕ້ອງການຢາກເຮັດພັນທະສັນຍາ ທີ່ບໍ່ວ່າຝ່າຍໃດກໍຕາມຈະບໍ່ເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ກັນ, ເພາະວ່າລາວເຫັນວ່າ ພຣະຢາເວຊົງຢູ່ກັບອີຊາກ.
ອີຊາກໄດ້ຈັດງານລ້ຽງ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ສາບານຕໍ່ກັນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເມຍທັງສອງຂອງເອຊາວແມ່ນມາຈາກຊາວຮິດ.
ພວກເມຍຂອງເອຊາວໄດ້ນຳຄວາມໂສກເສົ້າມາໃຫ້ອີຊາກ ແລະນາງເຣເບກາ.
ເມື່ອອີຊາກເຖົ້າແກ່ແລ້ວ, ລາວບໍ່ສາມາດເຫັນໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ.
ອີຊາກໄດ້ຂໍໃຫ້ເອຊາວໄປລ່າສັດ ແລະ ແຕ່ງອາຫານທີ່ລາວມັກ, ເພື່ອລາວຈະໄດ້ກິນ ແລະ ອວຍພອນໃຫ້ເອຊາວ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ນາງເຣເບກາໄດ້ບອກຢາໂຄບໄປຫາແບ້ສອງໂຕ ແລະ ນາງຈະເຮັດອາຫານທີ່ອີຊາກມັກ, ເພື່ອວ່າຢາໂຄບຈະສາມາດເອົາມັນໄປໃຫ້ອີຊາກ ແລະ ໄດ້ຮັບພອນ.
ຢາໂຄບກັງວົນວ່າເອຊາວເປັນຄົນທີ່ມີຂົນ ແລະ ລາວເປັນຄົນຜີວກ້ຽງ, ແລະອີຊາກຈະສຳພັດລາວ ແລະ ຮູ້ວ່າຢາໂຄບເປັນຜູ້ຫລອກລວງ ແລະສາບແຊ່ງລາວ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ນາງເຣເບກາເອົາເຄື່ອງນຸ່ງຂອງເອຊາວໃສ່ຢາໂຄບ ແລະເອົາຫນັງຂອງແກະມາປົກເທິງມືຂອງເຂົາ ແລະ ຊ່ວງຄໍຂອງເຂົາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຢາໂຄບກ່າວວ່າ, ພຣະເຈົ້າຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງອີຊາກໄດ້ນຳສັດມາໃຫ້ລາວ.
ອີຊາກໄດ້ລູບເບິ່ງທີ່ແຂນຂອງຢາໂຄບ ແລະ ຮູ້ສຶກວ່າມີຂົນແບ້.
ຢາໂຄບຕອບວ່າ, "ຂ້ອຍແມ່ນ".
ເມື່ອຢາໂຄບຍັບມາໃກ້ອີຊາກເພື່ອຈູບລາວ, ອີຊາກໄດ້ດົມກິ່ນເຄື່ອງນຸ່ງຂອງເອຊາວ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ອີຊາກກ່າວວ່າປະເທດຕ່າງໆຈະກົ້ມກາບຢາໂຄບ ແລະ ບັນດາລູກຊາຍຂອງຢາໂຄບຈະກົ້ມຂາບຕໍ່ລາວ.
ເອຊາວເຂົ້າມາຈາກການລ່າສັດ, ກະກຽມອາຫານ, ແລະເອົາມາໃຫ້ອີຊາກ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ອີຊາກກ່າວວ່າຢາໂຄບໄດ້ມາທີ່ນີ້ຢ່າງມີເລ້ຫລ່ຽມ ແລະ ເອົາຄຳອວຍພອນຂອງເອຊາວຄວນຈະໄດ້ໄປແລ້ວ.
ເອຊາວເວົ້າວ່າຢາໂຄບໄດ້ໂກງລາວຈາກສິດທິອ້າຍກົກ ແລະຈາກພອນຂອງລາວ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ອີຊາກກ່າວວ່າເອຊາວຈະຢູ່ຫ່າງຈາກຄວາມອຸດົມສົມບູນຂອງແຜ່ນດິນໂລກ, ລາວຈະຮັບໃຊ້ນ້ອງຊາຍຂອງລາວ, ແຕ່ເມື່ອເຈົ້າກະບົດ, ເຈົ້າຈະປົດແອກຂອງເຂົາອອກຈາກຄໍຂອງຢາໂຄບໄດ້.
ເອຊາວຕັດສິນໃຈວາງແຜນຂ້າຢາໂຄບຫລັງຈາກອີຊາກຕາຍ.
ນາງເຣເບກາໄດ້ສົ່ງຢາໂຄບໄປຫາລາບານ, ນ້ອງຊາຍຂອງນາງ, ທີ່ເມືອງຮາຣານ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ອີຊາກສັ່ງຢາໂຄບບໍ່ໃຫ້ເອົາເມຍຊາວການາອານ.
ອີຊາກບອກຢາໂຄບໃຫ້ເອົາເມຍຈາກລູກສາວຂອງລາບານເຊິ່ງເປັນນ້ອງຊາຍຂອງນາງເຣເບກາ.
ອີຊາກໄດ້ຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າໃຫ້ພອນຂອງອັບຣາຮາມແກ່ຢາໂຄບ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເອຊາວໄດ້ເອົາເມຍຈາກລູກສາວຂອງອິດຊະມາເອນ, ລູກຊາຍຂອງອັບຣາຮາມ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຢາໂຄບໄດ້ເຫັນຂັ້ນໄດຈາກແຜ່ນດິນໂລກສູ່ສະຫວັນດ້ວຍທູດສະຫວັນຕັ້ງຊັນຂຶ້ນ ແລະ ລົງເທິງມັນ, ແລະພຣະຢາເວຢືນຢູ່ເທິງນັ້ນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າແຜ່ນດິນຢາໂຄບນອນຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ຈະຖືກມອບໃຫ້ແກ່ລາວ ແລະ ລູກຫລານຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ໃຫ້ພອນຂອງອັບຣາຮາມແກ່ຢາໂຄບ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຢາໂຄບກ່າວວ່າສະຖານທີ່ນັ້ນແມ່ນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະເປັນປະຕູສະຫວັນ.
ຢາໂຄບຕັ້ງຊື່ບ່ອນນັ້ນວ່າເບັດເອນ.
ຢາໂຄບກ່າວວ່າພຣະຢາເວຕ້ອງຢູ່ກັບລາວ ແລະ ປົກປ້ອງລາວໃນການເດີນທາງຂອງລາວ ເພື່ອລາວຈະໄດ້ກັບໄປເຮືອນຂອງພໍ່ຂອງລາວຢ່າງປອດໄພ.
ຢາໂຄບສັນຍາວ່າຈະຕອບແທນໃຫ້ກັບພຣະຢາເວສ່ວນສິບຂອງທຸກສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ມອບໃຫ້ຢາໂຄບ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພວກຜູ້ຊາຍມາຈາກເມືອງຮາຣານ.
ຣາເຊັນລູກສາວຂອງລາບານກໍ່ໄດ້ມາທີ່ນໍ້າສ້າງດ້ວຍຝູງແກະ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຢາໂຄບໄດ້ກິ້ງຫີນອອກຈາກປາກຂອງນໍ້າສ້າງ ແລະ ຕັກນໍ້າລ້ຽງຝູງແກະ.
ຢາໂຄບບອກຣາເຊັນວ່າລາວແມ່ນຍາດພີ່ນ້ອງຂອງບິດາຂອງນາງ, ຫລັງຈາກນັ້ນນາງຣາເຊັນໄດ້ແລ່ນໄປບອກພໍ່ຂອງນາງ.
ລາບານໄດ້ແລ່ນໄປພົບຢາໂຄບ, ກອດລາວ, ຈູບລາວ, ແລະພາລາວໄປເຮືອນຂອງລາວ.
ເລອາເປັນລູກສາວກົກ ແລະ ນາງມີແວວຕາສັ້ນ, ໃນຂະນະທີ່ນາງຣາເຊັນຜູ້ນ້ອງ ແລະມີຮູບຮ່າງຫນ້າຕາດີ.
ພວກເຂົາໄດ້ຕົກລົງກັນວ່າຢາໂຄບຈະຮັບໃຊ້ ລາບານເປັນເວລາເຈັດປີເພື່ອຈະໄດ້ຣາເຊັນເປັນການຕອບແທນ.
ການອອກແຮງງານເຈັດປີເບິ່ງຄືວ່າເປັນພຽງສອງສາມມື້ເທົ່ານັ້ນ ເພາະຄວາມຮັກທີ່ຢາໂຄບມີຕໍ່ນາງຣາເຊັນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ລາບານໃຫ້ເລອາແກ່ຢາໂຄບ, ແທນທີ່ຈະເປັນຣາເຊັນ, ໃນຄືນຂອງມື້ແຕ່ງງານ.
ລາບານໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຍິງຂອງລາວຊີລະປາໃຫ້ແກ່ເລອາ ລູກສາວຂອງເຂົາໃຫ້ເປັນຄົນຮັບໃຊ້ຂອງນາງ.
ລາບານບອກວ່າມັນມັນບໍ່ແມ່ນທຳນຽມຂອງເຮົາ ທີ່ຈະໃຫ້ລູກສາວຄົນນ້ອຍເອົາຜົວກ່ອນລູກສາວຜູ້ເອື້ອຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ຕົກລົງກັນວ່າໃຫ້ຢາໂຄບຮັບໃຊ້ລາບານ ຕື່ມອີກເຈັດປີເພື່ອເປັນການຕອບແທນເຣເຊັນ.
ລາບານໄດ້ມອບບິນຮາໃຫ້ແກ່ ຣາເຊັນ, ລູກສາວຂອງລາວ, ໃຫ້ເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງນາງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ເລອາຖືພາ, ແຕ່ຣາເຊັນບໍ່ມີລູກ.
ເລອາຫວັງວ່າຍາໂຄບຈະຮັກນາງຖ້ານາງເກີດລູກຊາຍໃຫ້ລາວ.
ຊື່ຂອງລູກຊາຍກົກຂອງເລອາຊື່ ຣູເບັນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຫລັງຈາກນາງໄດ້ເກີດຢູດາ ເລອາເວົ້າວ່າ, "ເທື່ອນີ້ຂ້ອຍຈະຍ້ອງຍໍສັນລະເສີນພຣະຢາເວ."
ອີງຕາມຢາໂຄບ, ພຣະເຈົ້ເຮັດໃຫ້ນາງຣາເຊັນບໍ່ໃຫ້ມີລູກ.
ຣາເຊັນໄດ້ໃຫ້ຢາໂຄບນອນກັບນາງ ບິນຮາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງນາງເພື່ອນາງຈະສາມາດມີລູກໄດ້ແທນນາງຣາເຊັນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຣາເຊັນກ່າວວ່ານາງໄດ້ໄຊຊະນະເພາະວ່າຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງນາງ ຄືບິນຮາໄດ້ເກີດລູກຊາຍສອງຄົນໃຫ້ຢາໂຄບ.
ເລອາໄດ້ເອົານາງ ຊີລະປາໃຫ້ ຢາໂຄບ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງນາງເພື່ອນາງຈະສາມາດມີລູກໄດ້ໃນນາມເລອາ.
ເລອາເວົ້າວ່າ, "ນີ້ແມ່ນໂຊກດີ." ເນື່ອງຈາກວ່າຊີລະປາ ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງນາງໄດ້ເກີດລູກຊາຍໃຫ້ຢາໂຄບ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເພື່ອແລກປ່ຽນກັບເຄື່ອງຫມາຍຂອງຣູເບັນ, ນາງຣາເຊັນໄດ້ສະເຫນີໃຫ້ ເລອານອນກັບຢາໂຄບໃນຄືນນັ້ນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເລອາເກີດລູກຊາຍຫົກຄົນໃຫ້ຢາໂຄບ.
ເມື່ອຣາເຊັນໄດ້ເກີດລູກຊາຍໃຫ້ຢາໂຄບ, ນາງກ່າວວ່າຄວາມອັບອາຍຂອງນາງຖືກຍົກອອກໄປ.
ຢາໂຄບຮຽກຮ້ອງໃຫ້ລາບານປ່ອຍໃຫ້ຢາໂຄບກັບຄອບຄົວກັບໄປບ້ານ ແລະ ດິນແດນຂອງລາວ.
ລາບານໄດ້ເຫັນວ່າພຣະຢາເວໄດ້ອວຍພອນລາວໂດຍຜ່ານຢາໂຄບ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຢາໂຄບໄດ້ເອົາແກະທຸກຕົວທີ່ມີຈຸດ, ແລະດ່າງ ແລະ ສີດຳທຸກໆໂຕອອກຈາກຝູງ, ແລະ ແບ້ທຸກຕົວທີ່ມີຈຸດ ແລະດ່າງທຸກຕົວອອກຈາກຝູງສັດຂອງລາບານ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຄັ້ງທຳອິດລາບານໄດ້ເອົາສັດທີ່ຢາໂຄບໄດ້ລ້ຽງໄປຈາກລາວ, ກ່ອນທີ່ລາວຈະເລືອກສັດໃຫ້ຢາໂຄບ.
ຢາໂຄບປອກເປືອກໃສ່ງ່າໄມ້ຈາກຕົ້ນຈັນປ່າ, ຕົ້ນອາມອນ ແລະ ຕົ້ນໄມ້ຕົ້ນຫູກວາງ.
ຢາໂຄບວາງໄມ້ທີ່ເຂົາໄດ້ວາງງ່າໄມ້ທີ່ເຂົາໄດ້ປອກເປືອກຕໍ່ຝູງສັດຂ້າງຫນ້າອ່າງນ້ຳທີ່ສັດໄດ້ເຂົ້າກິນ.
ໃນເວລາທີ່ຝູງແກະເກີດລູກອອກມາ ເຮັດໃຫ້ພວກມັນມີລາຍເປັນ, ດ່າງ ແລະມີຈຸດ.
ຜົນໄດ້ຮັບແມ່ນວ່າຝູງແກະຂອງລາບານອ່ອນແອລົງ, ແລະຝູງສັດຂອງຢາໂຄບແຂງແຮງກວ່າ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ລາບານ ແລະ ລູກຊາຍເຊື່ອວ່າຢາໂຄບໄດ້ເອົາທຸກສິ່ງທີ່ເປັນຂອງພໍ່ພວກເຮົາໄປ ແລະ ຈາກຊັບສິນທີ່ເປັນຂອງລາບານ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກຢາໂຄບໃຫ້ກັບຄືນໄປຍັງແຜ່ນດິນຂອງບັນພະບຸຣຸດຂອງເຈົ້າ ແລະຍາດພີ່ນ້ອງຂອງເຈົ້າ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ສັດເຫລົ່ານັ້ນເກີດລູກເປັນດ່າງ, ແລະຖືກລອກອອກຊຶ່ງເປັນຄ່າຈ້າງຂອງຢາໂຄບ, ສັດຕົວທີ່ດ່າງຈະເປັນຄ່າຈ້າງຂອງຢາໂຄບ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຣາເຊັນ ແລະ ເລອາເວົ້າວ່າລາບານໄດ້ປະຕິບັດກັບພວກເຂົາເຫມືອນເປັນຄົນຕ່າງຊາດ ແລະ ໄດ້ໃຊ້ເງິນຂອງເຮົາໄປຫມົດແລ້ວດ້ວຍ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຣາເຊັນໄດ້ລັກເອົາບັນດາພະເຈົ້າໃນເຮືອນຂອງພໍ່ນາງ.
ຢາໂຄບໄດ້ລໍ້ລວງ ລາບານໂດຍບໍ່ໄດ້ບອກລາບານວ່າລາວກຳລັງຈະຫນີໄປ.
ລາບານໄດ້ເອົາຍາດພີ່ນ້ອງທີ່ຢູ່ກັບລາວອອກໄປ ແລະ ໄລ່ຕາມຢາໂຄບ, ໄລ່ຕາມຫລັງເປັນເວລາເຈັດວັນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ບອກລາບານວ່າຈົ່ງລະວັງທີ່ເຈົ້າຈະເວົ້າກັບຢາໂຄບບໍ່ວ່າດີ ຫລືຮ້າຍ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຢາໂຄບກ່າວວ່າລາວຕ້ອງລົບຫນີໄປຢ່າງລັບໆ ເພາະວ່າລາວຢ້ານວ່າລາບານຈະເອົາລູກສາວຂອງລາວໄປຈາກລາວໂດຍການບັງຄັບ.
ຢາໂຄບກ່າວວ່າໃຜກໍຕາມທີ່ລັກພວກພະຂອງລາບານຈະບໍ່ມີຊີວິດຢູ່ອີກຕໍ່ໄປ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ລາບານບໍ່ພົບພະເຈົ້າໃນຄົວເຮືອນຂອງລາວເພາະວ່າຣາເຊັນ ນັ່ງຢູ່ເທິງພວກເຂົາ ແລະ ຫລັງຈາກນັ້ນເວົ້າວ່ານາງບໍ່ສາມາດຢືນຂື້ນໄດ້ເພາະກຳລັງເປັນປະຈຳເດືອນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຢາໂຄບໄດ້ເຮັດວຽກໃຫ້ລາບານເປັນເວລາ 20 ປີ, ແລະ ລາບານໄດ້ປ່ຽນຄ່າແຮງງານຂອງຕົນເປັນສິບເທື່ອ.
ລາບານກ່າວວ່າທຸກສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ເຫັນໃນການຄອບຄອງຂອງຢາໂຄບເປັນຂອງລາວ.
ຢາໂຄບ ແລະ ລາບານໄດ້ຫມາຍສະຖານທີ່ແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງພວກເຂົາໂດຍການເຮັດເສົາຫີນຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຖືກປະກາດໃຫ້ເປັນພະຍານລະຫວ່າງຢາໂຄບ ແລະ ລາບານເພື່ອຮັບປະກັນພັນທະສັນຍາຈະຖືກຮັກສາໄວ້.
ກອງຫີນ ແລະ ເສົາຫີນເປັນຫລັກຖານທັງສອງເປັນພະຍານຕໍ່ພັນທະສັນຍາທີ່ກ່າວວ່າທັງລາບານ ແລະ ຢາໂຄບບໍ່ຜ່ານກອງຫີນ ຫລື ເສົາຫີນນີ້ເພື່ອເຮັດອັນຕະລາຍຕໍ່ກັນ.
ຢາໂຄບ ແລະ ລາບານແຕ່ລະຄົນໄດ້ຕົກລົງທີ່ຈະບໍ່ຂ້າມກ້ອນຫີນເພື່ອເຮັດອັນຕະລາຍຕໍ່ກັນ.
ເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າລາວເຫັນດີກັບລາບານກ່ຽວກັບພັນທະສັນຍານັ້ນ ຢາໂຄບໄດ້ສາບານໂດຍນາມຂອງພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ທີ່ອີຊາກພໍ່ຂອງລາວຢໍາເກງ.
ລາບານໄດ້ລຸກຂຶ້ນ, ຈູບຫລານຊາຍ ແລະ ລູກສາວຂອງລາວ, ອວຍພອນພວກເຂົາ, ແລະກັບຄືນບ້ານ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຢາໂຄບສົ່ງຂ່າວໄປຫາອ້າຍຂອງລາວທີ່ຊື່ວ່າເອຊາວ ວ່າລາວກຳລັງເດີນທາງໄປທີ່ການາອານ.
ຢາໂຄບປາດຖະຫນາຢາກໄດ້ຮັບຄວາມເມດຕາຈາກສາຍຕາຂອງເອຊາວ.
ຢາໂຄບກໍໄດ້ມີຄວາມຢ້ານກົວ ແລະອຸກໃຈ, ສະນັ້ນລາວຈຶ່ງແບ່ງຄົນຂອງລາວອອກເປັນສອງກຸ່ມເພື່ອວ່າຖ້າເອຊາວໂຈມຕີກຸ່ມຫນຶ່ງ, ກຸ່ມອື່ນກໍ່ຈະຫນີໄດ້.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຢາໂຄບໄດ້ຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວປົດປ່ອຍລາວຈາກມືຂອງເອຊາວ.
ຢາໂຄບໄດ້ຢໍ້າເຕືອນພຣະຢາເວວ່າພຣະອົງໄດ້ສັນຍາວ່າຈະເຮັດໃຫ້ຢາໂຄບຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ, ແລະໃຫ້ລູກຫລານເປັນ ດັ່ງເມັດຊາຍແຫ່ງທ້ອງທະເລ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຢາໂຄບຄິດວ່າບາງທີລາວອາດເຮັດໃຫ້ເອຊາວພໍໃຈກັບຂອງຂວັນທີ່ລາວສົ່ງໃຫ້ເອຊາວ ເພື່ອວ່າຕໍ່ມາເມື່ອຢາໂຄບເຫັນລາວເອຊາວຄົງຈະຮັບເອົາລາວ.
ລາວໄດ້ເອົາເມຍຂອງລາວ, ຜູ້ຍິງຮັບໃຊ້, ແລະເດັກນ້ອຍຂ້ວາມແມ່ນໍ້າຢັບໂບກ.
ຢາໂຄບຕໍ່ສູ້ກັບຊາຍຄົນຫນຶ່ງຈົນຮອດຮຸ່ງເຊົ້າ.
ຊາຍຄົນນັ້ນຕີສະໂພກຂອງຢາໂຄບ ແລະ ເຮັດໃຫ້ມັນພິກໂບກ.
ຢາໂຄບຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຊາຍຄົນນັ້ນອວຍພອນລາວ.
ຊາຍຄົນນັ້ນກ່າວວ່າບັດນີ້ຢາໂຄບຈະຖືກເອີ້ນວ່າ ອິດສະຣາເອນ.
ຢາໂຄບກ່າວວ່າລາວໄດ້ເຫັນພຣະເຈົ້າປະເຊີນຫນ້າກັບລາວໃນຄືນນັ້ນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຢາໂຄບໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຍິງຂອງລາວເປັນຄົນທຳອິດ, ເລອາ, ແລະນາງຣາເຊັນ.
ຢາໂຄບກົ້ມຕົວລົງພື້ນດິນເຈັດເທື່ອໃນຂະນະທີ່ລາວມາໃກ້ອ້າຍຂອງຕົນ.
ເອຊາວໄດ້ແລ່ນໄປພົບຢາໂຄບ, ກອດລາວ, ກອດຄໍ, ແລະຈູບລາວ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເອຊາວບອກຢາໂຄບຮັກສາພວກເຂົາໄວ້ເພື່ອຕົວເອງ, ເພາະວ່າລາວພຽງພໍແລ້ວ.
ຢາໂຄບກ່າວວ່າເພາະວ່າພຣະເຈົ້າໄດ້ສະແດງຄວາມກະລຸນາຕໍ່ລາວ ແລະ ຍ້ອນວ່າລາວມີຊັບສິນພຽງພໍ, ເອຊາວຄວນຍອມຮັບເອົາຂອງຂວັນຂອງລາວ.
ຢາໂຄບກ່າວວ່າລາວຢາກໃຫ້ເອຊາວເດີນອອກຫນ້າໄປກ່ອນ ເພາະວ່າຝູງສັດຈະຕາຍຖ້າພວກມັນຖືກຂັບໄລ່ໄວເກີນໄປ.
ຢາໂຄບກ່າວວ່າລາວກຳລັງຈະພາຄອບຄົວ ແລະ ຝູງສັດຂອງລາວໄປຫາເອຊາວໃນເມືອງເອໂດມ.
ຢາໂຄບເດີນທາງໄປເມືອງຊຸກໂກດ ຊຶ່ງລາວກໍ່ສ້າງເຮືອນຕົນເອງ.
ຢາໂຄບໄດ້ເດີນທາງມາເຖິງເມືອງຊີເຄມ, ບ່ອນທີ່ລາວຊື້ດິນ.
ຊີເຄມໄດ້ຈັບນາງດີນາ, ໄດ້ບັງຄັບຂືນໃຈນາງ, ແລະໄດ້ຫລັບນອນກັບນາງ.
ຢາໂຄບຄຸມສະຕິສະຫງົບຈົນກ່ວາພວກລູກຊາຍຂອງລາວມາຈາກທົ່ງນາ.
ພວກລູກຊາຍຂອງຢາໂຄບໃຈຮ້າຍຫລາຍ.
ນາງຮາໂມຕ້ອງການໃຫ້ຢາໂຄບໃຫ້ນາງດີນາໃຫ້ນາງຊີເຄມເປັນເມຍຂອງລາວ, ແລະອະນຸຍາດໃຫ້ຄອບຄົວຂອງຢາໂຄບສາມາດກຽວດອງກັບຄອບຄົວຂອງນາງຮາໂມໄດ້.
ຊີເຄມກ່າວວ່າລາວຈະຈ່າຍລາຄາເຈົ້າສາວເປັນຄ່າດອງທອງຫມັ້ນຈຳນວນມະຫາສານ ແລະ ຂອງຂວັນຕາມໃຈຂອງທ່ານ.
ພວກລູກຊາຍຂອງຢາໂຄບໄດ້ຕອບຫລອກລວງຊີເຄມ, ເພາະວ່າຊີເຄມໄດ້ເຮັດໃຫ້ດີນາເຊື່ອມເສຍ.
ພວກລູກຊາຍຂອງຢາໂຄບໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນໃນຄອບຄົວຂອງຮາໂມໄດ້ເຂົ້າພິທີຕັດ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພວກເຂົາກ່າວວ່າການລ້ຽງສັດ, ຊັບສິນແລະສັດທັງຫມົດ ຂອງຢາໂຄບຈະເປັນຂອງພວກເຂົາຖ້າພວກເຂົາຈະແຕ່ງດອງກັບຄອບຄົວຂອງຢາໂຄບ.
ພວກຜູ້ຊາຍໃນເມືອງຮາໂມໄດ້ຟັງຮາໂມ ແລະ ຊີເຄມ ແລະຊາຍທຸກຄົນໄດ້ຮັບພິທີຕັດ.
ຊີເມໂອນ ແລະເລວີຂ້າຊາຍທັງຫມົດໃນເມືອງຂອງຮາໂມ.
ລູກຊາຍທັງຫມົດຂອງຢາໂຄບໄດ້ລັກເອົາເມືອງໄປ, ຍຶດເອົາຊັບສົມບັດທັງຫມົດ, ແລະຈັບກຸມເດັກນ້ອຍ ແລະ ເມຍ.
ຢາໂຄບກ່າວວ່າຊີໂອນ ແລະ ເລວີໄດ້ສ້າງຄວາມເດືອດຮ້ອນໃຫ້ລາວເພາະວ່າປະຊາຊົນໃນແຜ່ນດິນນີ້ອາດຈະທຳລາຍລາວແລະ ຄອບຄົວຂອງລາວ.
ຊີເມໂອນ ແລະເລວີກ່າວວ່າພວກເຂົາໄດ້ເຮັດເພາະວ່າ ຊີເຄມໄດ້ປະຕິບັດຕໍ່ນ້ອງສາວຂອງພວກເຂົາຄືກັບເປັນຍິງໂສເພນີ.
ພຣະເຈົ້າບອກຢາໂຄບໃຫ້ໄປທີ່ເບັດເອນ ແລະ ສ້າງແທ່ນບູຊາແກ່ພຣະເຈົ້າ.
ຢາໂຄບໄດ້ບອກພວກເຂົາໃຫ້ຖີ້ມພະເຈົ້າຕ່າງດ້າວ, ຊຳລະຕົນເອງໃຫ້ສະອາດ, ແລະປ່ຽນເຄື່ອງນຸ່ງຂອງພວກເຂົາ.
ປະຊາຊົນໃນເມືອງຕ່າງໆທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບ ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ໄລ່ຕາມພວກເຂົາເພາະພວກເຂົາຢ້ານກົວພຣະເຈົ້າ.
ຢາໂຄບເອີ້ນມັນວ່າ "ເອນເບັດເອນ" ເພາະວ່າມັນແມ່ນສະຖານທີ່ບ່ອນພຣະເຈົ້າໄດ້ເປີດເຜີຍຕົວເອງ ຕໍ່ຢາໂຄບໃນເວລາທີ່ຢາໂຄບໄດ້ລົບຫນີຈາກເອຊາວ.
ພຣະເຈົ້າຕັ້ງຊື່ໃຫມ່ໃຫ້ຢາໂຄບວ່າ ອິດສະຣາເອນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຢືນຢັນຄຳສັນຍາອີກວ່າຢາໂຄບຈະກາຍເປັນຊົນຊາດໃຫຍ່ໃນບັນດາປະເທດທີ່ມີກະສັດ ທ່າມກາງບັນດາລູກຫລານຂອງລາວ, ແລະ ແຜ່ນດິນທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ສັນຍາໄວ້ກັບອັບຣາຮາມ ແລະ ອີຊາກຈະຖືກມອບໃຫ້ແກ່ລາວ ແລະ ລູກຫລານຂອງລາວ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຣາເຊັນເສຍຊີວິດລະຫວ່າງການເຈັບທ້ອງເກີດເບັນຢາມິນ.
ອິດສະຣາເອນໄດ້ຍິນວ່າຣູເບັນໄດ້ນອນກັບນາງ ບິນຮາ, ຜູ້ເປັນເມຍຂອງອິດສະຣາເອນ.
ຢາໂຄບມີລູກຊາຍສິບສອງຄົນ.
ໂຢເຊັບ ແລະ ເບັນຢາມິນເກີດຈາກຣາເຊັນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ອີຊາກມີຊີວິດຢູ່ຫນຶ່ງຮ້ອຍແປດສິບປີ.
ເອຊາວ ແລະ ຢາໂຄບໄດ້ຝັງອີຊາກ.
ເຊື້ອສາຍຂອງເອຊາວຖືກເອີ້ນວ່າເອໂດມ.
ເອຊາວໄດ້ເອົາເມຍຂອງລາວຈາກຊາວການາອານ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເອຊາວໄດ້ຍ້າຍຫນີຈາກຢາໂຄບນ້ອງຊາຍຂອງລາວ ເພາະວ່າແຜ່ນດິນບໍ່ພຽງພໍສຳລັບພວກເຂົາທັງສອງ ຍ້ອນວ່າຊັບສິນຂອງພວກເຂົາມີຫລາຍເກີນໄປ.
ເອຊາວໄດ້ໄປຕັ້ງຖິ່ນຖານຢູ່ເຂດເນີນພູເສອີ.
ຊື່ຂອງລູກຊາຍກົກທີ່ເກີດໂດຍຕິມນາແມ່ນຊື່ ອາມາເຫລັກ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເສອີຊາວໂຮຣີແມ່ນພໍ່ຂອງບັນດາຜູ້ອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນເອໂດມ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ປະຊາຊົນເອໂດມມີກະສັດກ່ອນກະສັດອົງໃດທີ່ປົກຄອງອິສະຣາເອນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເອຊາວເປັນພໍ່ຂອງຊາວເອໂດມ.
ຢາໂຄບອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນການາອານ.
ໂຢເຊັບໄດ້ນຳສິ່ງທີ່ບໍ່ດີກ່ຽວກັບພວກເຂົາມາບອກໃຫ້ພໍ່ຂອງລາວຟັງ.
ອິດສະຣາເອນໄດ້ເຮັດຊຸດທີ່ຫລູຫລາໃຫ້ແກ່ໂຢເຊັບ.
ພວກອ້າຍຂອງໂຢເຊັບກຽດຊັງລາວ ແລະ ຈະບໍ່ເວົ້າກັບລາວຢ່າງສຸພາບ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂຢເຊັບໄດ້ເຫັນ ຟ່ອນເຂົ້າ, ຟ່ອນເຂົ້າຂອງລາວໄດ້ຕັ້ງຂຶ້ນ ແລະສ່ວນຟ່ອນເຂົ້າຂອງພວກອ້າຍໄດ້ເຂົ້າມາລ້ອມຮອບໂຄ້ງຄຳນັບໃຫ້ກັບຟ່ອນເຂົ້າຂອງລາວ.
ພວກອ້າຍຂອງໂຢເຊັບຍິ່ງເພີ່ມຄວາມກຽດຊັງລາວຫລາຍກວ່າເກົ່າ.
ໂຢເຊັບເຫັນດວງອາທິດ, ດວງຈັນ, ແລະດາວສິບເອັດດວງກົ້ມຂາບລົງມາຫາເພິ່ນ.
ດວງອາທິດ, ດວງອາທິດ, ແລະດວງດາວເປັນຕົວແທນຂອງພໍ່, ແມ່, ແລະບັນດາອ້າຍຂອງໂຢເຊັບ.
ຢາໂຄບໄດ້ສົ່ງໂຢເຊັບອອກຈາກຮ່ອມພູເຮັບໂຣນ ໄປເບິ່ງດູວ່າພວກອ້າຍຂອງລາວກັບພວກຝູງສັດຢູ່ດີກັນບໍ່? ແລ້ວກັບມາບອກຢາໂຄບ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພວກເຂົາຈຶ່ງວາງແຜນເພື່ອທີ່ຈະຂ້າໂຢເຊັບຮ່ວມກັນຄວາມສະຫງົບໃນການຖອດອອກຈາກຄາບເຊັບ ແລະ ຂັບລາວໃຫ້ຕົກລົງໃນຂຸມນໍ້າສ້າງ.
ຣູເບັນໄດ້ແນະນຳວ່າໃຫ້ພວກອ້າຍພຽງແຕ່ໂຍນໂຢເຊັບລົງໃນຂຸມ, ເພື່ອລາວຈະໄດ້ຊ່ວຍໂຢເຊັບພາຍຫລັງ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພວກອ້າຍຂອງໂຢເຊັບໄດ້ຂາຍໂຢເຊັບໄປໃຫ້ຊາວອິດຊະມາເອນໃນລາຄາ 20 ຫລຽນ.
ໂຢເຊັບຖືກພາໄປເອຢີບ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພວກອ້າຍຂອງໂຢເຊັບໄດ້ຂ້າແບ້ ແລະ ເອົາເສື້ອຄຸມຂອງໂຢເຊັບຈຸ່ມລົງໃນເລືອດ, ຈາກນັ້ນນຳເສື້ອຄຸມນັ້ນໃຫ້ຢາໂຄບ.
ຢາໂຄບໄດ້ຈີກເສື້ອຜ້າຂອງລາວ, ນຸ່ງຜ້າກະສອບ, ແລະຮ້ອງໄຫ້ໄຫວ້ອາໄລລູກຊາຍຂອງລາວເປັນເວລາຫລາຍມື້.
ໂຢເຊັບຖືກຂາຍໃຫ້ໂປຕີຟາ, ເຈົ້າຫນ້າທີ່ຂອງຟາໂລ, ໃນປະເທດເອຢິບ.
ຢູດາໄດ້ເອົາເມຍຈາກຊາຍການາອານ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພຣະຢາເວໄດ້ຂ້າເອຣະ ເພາະວ່າລາວຊົ່ວ.
ໂອນານຈະເອົານໍ້າອະສຸຈິຕົກລົງໃສ່ພື້ນດິນເວລາລາວຮ່ວມເພດກັບຕາມາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຂ້າໂອນານ ເພາະວ່າສິ່ງທີ່ລາວເຮັດແມ່ນຊົ່ວ.
ຢູດາໄດ້ສັນຍາກັບຕາມາລູກຊາຍຜູ້ທີສາມໃຫ້ເປັນຜົວຂອງນາງ ເມື່ອເຊລາເຕີບໃຫຍ່.
ຢູດາຕ້ອງການໄດ້ຮັບການປອບໂຍນເພາະວ່າເມຍຂອງລາວຕາຍ.
ນາງຕາມາໄດ້ເອົາເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມຂອງແມ່ຫມ້າຍອອກ, ໃສ່ຜ້າຄຸມ ແລະ ປົກຄຸມຕົວນາງເອງ, ແລະນັ່ງຢູ່ແຄມທາງໄປຕິມນາ.
ຕາມາເຮັດສິ່ງນີ້ ເພາະວ່າລູກຊາຍຜູ້ທີສາມຂອງຢູດາໄດ້ເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນ, ແຕ່ນາງບໍ່ໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ລາວເປັນເມຍ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຢູດາໄດ້ໃຫ້ກາຂອງທ່ານທີ່ມີເຊືອກຫ້ອຍ, ແລະ ໄມ້ເທົ້າທີ່ຢູ່ໃນມືທ່ານເປັນຫລັກປະກັນ ແກ່ຕາມາເພື່ອເປັນຄຳຫມັ້ນສັນຍາໃນການຈ່າຍ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຢູດາຮູ້ວ່າບໍ່ມີແມ່ຍິງໂສເພນີໃນພຣະວິຫານໃນຂົງເຂດນັ້ນ.
ຢູດາຕ້ອງການຈູດຕາມາເພາະວ່ານາງໄດ້ຖືພາ ເປັນດັ່ງຍິງໂສເພນີ.
ນາງກ່າວວ່ານາງຖືພາໂດຍຜູ້ຊາຍທີ່ເປັນເຈົ້າຂອງປະທັບຕາ, ກາທີ່ມີເຊືອກຫ້ອຍ ແລະໄມ້ເທົ້ານີ້ທີ່ນາງມີ.
ຢູດາກ່າວວ່າ ຕາມາມີຄວາມຊອບທັມຫລາຍກວ່າລາວ, ຕັ້ງແຕ່ລາວບໍ່ໄດ້ຍົກນາງໃຫ້ເປັນເມຍຂອງເຊຣາ.
ຕາມາມີລູກຊາຍຄູ່ແຝດ.
ເມື່ອລູກແຝດຂອງນາງຕາມາຄົນຫນຶ່ງເດ່ມືຂອງລາວອອກຈາກທ້ອງຂອງນາງຕາມາ, ຫມໍຕຳແຍໄດ້ເອົາດ້າຍສີແດງ ແລະໄດ້ຜູກທີ່ມືຂອງເຂົາແລະໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ຄົນນີ້ໄດ້ອອກມາກ່ອນ."
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂປຕີຟາ, ຜູ້ບັນຊາການອົງຄະລັກຂອງກະສັດຟາໂຣໄດ້ຊື້ໂຢເຊັບ ໃນປະເທດເອຢິບ.
ໂຢເຊບມີຄວາມຮຸ່ງເຮືອງຍ້ອນວ່າພຣະຢາເວຢູ່ກັບລາວ.
ໂປຕີຟາມອບທຸກສິ່ງທີ່ລາວມີຢູ່ພາຍໃຕ້ການເບິ່ງແຍງຂອງໂຢເຊັບ.
ເມຍຂອງໂປຕີຟາໄດ້ຂໍໃຫ້ໂຢເຊັບນອນກັບນາງ.
ໂຢເຊັບປະຕິເສດ ແລະ ກ່າວວ່າລາວບໍ່ສາມາດກະທຳຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ບາບທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ນີ້ຕໍ່ພຣະເຈົ້າ.
ໂຢເຊັບໄດ້ປ່ອຍເສື້ອຜ້າຂອງຕົນໄວ້ໃນມືຂອງນາງ ແລະ ແລ່ນຫນີໄປທາງນອກ.
ນາງໄດ້ກ່າວຫາລາວວ່າພະຍາຍາມລ່ວງເກີນນາງ ເພື່ອທີ່ຈະຫລັບນອນກັບເຮົາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂປຕີຟາໄດ້ໂກດແຄ້ນຫລາຍ ແລະ ໄດ້ຈັບໂຢເຊັບເຂົ້າຄຸກ.
ພຣະຢາເວສະແດງຄວາມຊື່ສັດຕໍ່ພັນທະສັນຍາກັບໂຢເຊັບໃນເວລານີ້.
ເຈົ້າຫນ້າທີ່ຄຸມຄຸກໄດ້ມອບນັກໂທດທຸກຄົນໃຫ້ຢູ່ພາຍໃຕ້ການເບິ່ງແຍງຂອງໂຢເຊັບ.
ທຸກສິ່ງທີ່ໂຢເຊັບໄດ້ເຮັດ, ພຣະຢາເວຊົງໃຫ້ເກີດມີຄວາມຮຸ່ງເຮືອງ.
ເພີ່ນເອົາພວກເຂົາເຂົ້າຄຸກ ເພາະວ່າພວກເຂົາເຮັດຜິດຕໍ່ລາວ.
ພະນັກງານຖວາຍຈອກສະເຫວີຍ ແລະເຈົ້າພະນັກງານເຮັດເຂົ້າຈີ່ແຕ່ລະຄົນກໍ່ຝັນໃນຄືນດຽວກັນ.
ພວກເຂົາທັງສອງໂສກເສົ້າ ເພາະວ່າບໍ່ມີໃຜສາມາດແປຄວາມຝັນຂອງພວກເຂົາໄດ້.
ໂຢເຊັບໄດ້ກ່າວວ່າພຣະເຈົ້າສາມາດໃຫ້ການຕີຄວາມຫມາຍ ຂອງຄວາມຝັນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂຢເຊັບໄດ້ກ່າວວ່າຄວາມຝັນນັ້ນຫມາຍຄວາມວ່າພາຍໃນສາມວັນຟາໂຣຈະເຮັດໃຫ້ພະນັກງານຍໍຈອກເຫລົ້າອາງຸ່ນຄືນ ໃຫມ່ເຫມືອນເມື່ອທ່ານໄດ້ເຄີຍເປັນມາກ່ອນ.
ໂຢເຊັບໄດ້ຂໍຮ້ອງໃຫ້ເຈົ້າຂອງພະນັກງານຍໍຈອກເຫລົ້າອາງຸ່ນໃຫ້ຈື່ລາວ, ກ່າວເຖິງລາວຕໍ່ຟາໂຣ, ແລະ ນຳລາວອອກຈາກຄຸກ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂຈເຊັບໄດ້ກ່າວວ່າຄວາມຝັນນັ້ນຫມາຍຄວາມວ່າພາຍໃນສາມວັນຟາໂຣຈະແຂວນທ່ານຢູ່ເທິງຕົ້ນໄມ້.
ສາມມື້ຕໍ່ມາເປັນວັນເກີດຂອງກະສັດຟາໂຣ.
ຟາໂລໄດ້ເອີ້ນຄືນພະນັກງານຖວາຍເຫລົ້າອະງຸ່ນ, ແຕ່ລາວໄດ້ແຂວນພະນັກງານເຮັດເຂົ້າຈີ່, ຄືກັບໂຢເຊັບໄດ້ກ່າວແກ່ພວກເຂົາ.
ບໍ່, ພະນັກງານຖວາຍນໍ້າອະງຸ່ນບໍ່ຈື່ທີ່ຈະຊ່ວຍໂຢເຊັບ, ແຕ່ໄດ້ລືມກ່ຽວກັບໂຢເຊັບ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ງົວຈ່ອຍຜອມໂຕເຈັດໂຕໄດ້ກິນງົວອ້ວນພີເຈັດໂຕ.
ຮວງເຂົ້າລີບເຈັດຮວງໄດ້ກືນກິນຮວງເຂົ້າສົມບູນ.
ພວກຫມໍດູ, ຫມໍມໍ ,ແລະນັກປຣາດຂອງຟາໂຣບໍ່ສາມາດຕີຄວາມຝັນຂອງຟາໂຣໄດ້.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຫົວຫນ້າພະນັກງານຖວາຍເຫລົ້າອະງຸ່ນໄດ້ບອກຟາໂຣວ່າຊາຍຫນຸ່ມຊາວເຮັບເຣີໄດ້ຕີຄວາມຝັນຂອງລາວໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ ແລະ ຄວາມຝັນຂອງເພື່ອນຄົນອື່ນເມື່ອພວກເຂົາຖືກຄຸມຂັງ.
ໂຢເຊັບໄດ້ກ່າວວ່າພຣະເຈົ້າຈະຕອບຄວາມຝັນຂອງຟາໂຣດ້ວຍຄວາມໂປດປານ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂຢເຊັບໄດ້ກ່າວວ່າພຣະເຈົ້າກຳລັງປະກາດແກ່ຟາໂຣກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າກຳລັງຈະເຮັດ.
ງົວອ້ວນພີເຈັດໂຕ ແລະ ຮວງເຂົ້າທີ່ສົມບູນນັ້ນເປັນຕົວແທນໃຫ້ແກ່ຄວາມອຸດົມສົມບູນໃນເຈັດປີ.
ງົວທີ່ຈ່ອຍຜອມເຈັດໂຕ ແລະ ຮວງເຂົ້າລີບເຈັດຮວງເປັນຕົວແທນຂອງຄວາມອຶດຢາກເຈັດປີ.
ຟາໂຣໄດ້ຮັບຄວາມຝັນສອງຢ່າງ ເພາະວ່າເລື່ອງດັ່ງກ່າວໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໂດຍພຣະເຈົ້າ, ແລະໃນໄວໆນີ້ພຣະເຈົ້າຈະຊົງເຮັດມັນເກີດຂຶ້ນ.
ໂຢເຊັບໄດ້ແນະນຳໃຫ້ຟາໂຣແຕ່ງຕັ້ງຊາຍຄົນຫນຶ່ງ ເພື່ອເກັບພືດຜົນຫນຶ່ງໃນຫ້າສ່ວນໃນເຈັດປີທີ່ອຸດົມສົມບູນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຟາໂຣກ່າວວ່າພຣະວິນຍານຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ໃນໂຢເຊັບ.
ຟາໂຣໄດ້ມອບອຳນາດໃຫ້ໂຢເຊັບປົກຄອງຣາຊະອານາຈັກຂອງຟາໂຣ ແລະ ປົກຄອງທົ່ວແຜ່ນດິນອີຢີບ, ຮອງຈາກຟາໂຣ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂຢເຊບເກັບເມັດພືດໄວ້ຄືດັ່ງຊາຍໃນທະເລ ເຊິ່ງເປັນຈຳນວນຫລາຍເກີນທີ່ຈະນັບໄດ້.
ພວກລູກຊາຍຂອງໂຢເຊບມີຊື່ວ່າມານາເຊ ແລະ ເອຟຣາອິມ.
ເຈັດປີທີ່ອຶດຢາກຂະຫຍາຍໄປທົ່ວດິນແດນ.
ໂຢເຊັບໄດ້ເປີດສາງ ແລະ ຂາຍອາຫານໃຫ້ຊາວເອຢີບ.
ຄົນຈາກທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກທັງຫມົດມາທີ່ເອຢີບ ເພື່ອຊື້ເມັດພືດຈາກໂຢເຊັບ.
ພວກອ້າຍສິບຄົນຂອງໂຢເຊັບ, ໂດຍບໍ່ມີເບັນຢາມິນ, ໄດ້ລົງໄປປະເທດເອຢີບເພື່ອຊື້ເມັດພືດ.
ພວກອ້າຍຂອງໂຢເຊັບໄດ້ກົ້ມຕົວລົງແທບຕົວລົງຕໍ່ຫນ້າລາວ.
ໂຢເຊັບປອມຕົວເອງ ແລະ ເວົ້າຢ່າງໂຫດຮ້າຍກັບພວກອ້າຍ.
ໂຢເຊັບໄດ້ກ່າວຫາພວກອ້າຍຂອງລາວວ່າເປັນຄົນສອດແນມ.
ພວກອ້າຍຂອງໂຢເຊັບກ່າວວ່ານ້ອງຊາຍຫລ້າຂອງພວກເຂົາຢູ່ກັບພໍ່ຂອງລາວໃນແຜ່ນດິນການາອານ.
ພວກອ້າຍຂອງໂຢເຊັບກ່າວວ່ານ້ອງຊາຍອີກຄົນຫນຶ່ງກໍໄດ້ເສຍຊີວິດໄປແລ້ວ.
ໂຢເຊັບເວົ້າວ່າພວກອ້າຍຈະບໍ່ອອກຈາກປະເທດເອຢິບ, ເວັ້ນເສຍແຕ່ວ່ານ້ອງຊາຍຂອງພວກເຂົາເຂົ້າມາໃນອີຢີບ.
ໂຢເຊັບໄດ້ຂັງພວກອ້າຍໄວ້ໃນຄຸກເປັນເວລາສາມວັນ.
ໂຢເຊັບໄດ້ບອກພວກເຂົາວ່າໃຫ້ກັກຕົວຄົນຫນຶ່ງໄວ້ໃນຄຸກ, ໃນຂະນະທີ່ພວກອ້າຍຄົນອື່ນໆ ສາມາດເອົາເມັດພືດໄປທີ່ການາອານ ແລະ ກັບຄືນມາພ້ອມກັບເອົານ້ອງຊາຍຫລ້າ.
ພວກເຂົາເຊື່ອວ່າເລືອດຂອງໂຢເຊັບໄດ້ເປັນເຫດໃຫ້ພວກເຂົາພົບພໍ້ສິ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດກັບໂຢເຊັບ.
ເມື່ອໂຢເຊັບໄດ້ຍິນພວກອ້າຍເວົ້າກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຕໍ່ລາວ, ໂຢເຊັບໄດ້ຫັນໄປຈາກພວກເຂົາ ແລະ ຮ້ອງໄຫ້.
ໂຢເຊັບໄດ້ເອົາເງິນຂອງອ້າຍແຕ່ລະຄົນໃສ່ໃນກະສອບຂອງພວກເຂົາ.
ຫົວໃຈຂອງພວກເຂົາຈົມລົງ ແລະ ພວກເຂົາເວົ້າດ້ວຍຕົວສັ່ນຕໍ່ກັນ.
ພວກອ້າຍໄດ້ຖິ້ມໂທດໃສ່ພຣະເຈົ້າ, ຖາມວ່າເປັນຫຍັງພຣະເຈົ້າຈຶ່ງເຮັດສິ່ງນີ້ກັບພວກເຂົາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພວກເຂົາຮູ້ວ່າເງິນຂອງຜູ້ຊາຍທຸກຄົນແມ່ນຢູ່ໃນກະສອບຂອງພວກເຂົາ.
ຢາໂຄບຢ້ານວ່າຊີເມໂອນ ແລະ ເບັນຍາມີນຈະຖືກຈັບໄປຈາກລາວ.
ຮູເບັນໄດ້ສາບານຕົວເພື່ອນຳເບັນຢາມິນກັບມາຈາກເອຢີບ; ຖ້າບໍ່ດັ່ງນັ້ນ, ລູກຊາຍສອງຄົນຂອງຣູເບັນອາດຈະຖືກຂ້າຕາຍ.
ບໍ່, ຢາໂຄບບໍ່ຍອມໃຫ້ຣູເບັນເອົາເບັນຢາມິນໄປປະເທດເອຢີບ.
ຢາໂຄບກ່າວວ່າລາວຈະຕາຍໄປກັບຄວາມໂສກເສົ້າສູ່ດິນແດນເຊໂອນ ຖ້າເບັນຢາມິນຕາຍ.
ຄວາມອຶດຢາກຮ້າຍແຮງ ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ກິນເມັດພືດທີ່ພວກເຂົາໄດ້ນຳມາຈາກປະເທດເອຢິບຄັ້ງທຳອິດຫມົດແລ້ວ.
ຢູດາກ່າວວ່າພວກເຂົາຕ້ອງມີເບນຍາມີນນ້ອງຊາຍຂອງພວກເຂົາໄປນຳ ເພື່ອຈະລົງໄປປະເທດເອຢິບ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຢູດາກ່າວວ່າຖ້າລາວບໍ່ເອົາເບັນຢາມິນກັບມາລາວຈະຍອມຮັບຄຳປະນາມຕໍ່ຫນ້າພໍ່ຕະຫລອດໄປ.
ອິດສະຣາເອນໄດ້ບອກໃຫ້ອ້າຍນ້ອງເອົານຳສິ່ງທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງແຜ່ນດິນນີ້, ແລະ ເອົາເງິນໄປສອງເທົ່າ.
ອິດສະຣາເອນໄດ້ຂໍພຣະເຈົ້າອົງຊົງຣິດອຳນາດປຣະທານຄວາມເມດຕາແກ່ພວກເຈົ້າຕໍ່ຫນ້າຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນ, ເພື່ອວ່າເພິ່ນຈະໄດ້ປົດປ່ອຍພີ່ນ້ອງອີກຄົນຂອງພວກເຈົ້າ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພວກອ້າຍຢ້ານວ່າພວກເຂົາຈະຖືກຈັບ ແລະ ຖືກນຳໄປເປັນທາດຍ້ອນເງິນຈຳນວນທີ່ເກັບໄວ້ໃນກະເປົາຂອງພວກເຂົາໃນການເດີນທາງຄັ້ງທຳອິດ.
ພວກອ້າຍໄດ້ບອກຜູ້ດູແລວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ເອົາເງິນທີ່ເຫລືອຢູ່ໃນກະເປົາຂອງພວກເຂົາມາສົ່ງຄືນ, ແລະມີເງິນເພື່ອຊື້ອາຫານອີກ.
ຜູ້ດູແລກ່າວວ່າເງິນທີ່ເຫລືອຢູ່ໃນກະສອບຂອງພວກເຂົາແມ່ນມາຈາກພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພວກອ້າຍໄດ້ເອົາຂອງຂວັນເຂົ້າໄປໃນເຮືອນ, ແລະກົ້ມຕົວລົງຕໍ່ຫນ້າໂຢເຊັບ.
ໂຢເຊັບໄດ້ຖາມອ້າຍກ່ຽວກັບສະຫວັດດີພາບຂອງພໍ່ຂອງພວກເຂົາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂຢເຊັບຮີບແລ່ນອອກຈາກຫ້ອງເພາະວ່າລາວມີຄວາມຕື່ນເຕັ້ນກ່ຽວກັບເບັນຢາມິນ, ແລະລາວໄດ້ໄປທີ່ຫ້ອງຂອງລາວ ແລະ ຮ້ອງໄຫ້.
ມັນເປັນສິ່ງທີ່ຫນ້າກຽດຊັງທີ່ຊາວເອຢີບຈະໄດ້ກິນເຂົ້າກັບຊາວເຮັບເຣີ.
ພວກອ້າຍໄດ້ຖືກຈັດແຈງໂຕະຕາມລຳດັບການເກີດ ແລະອາຍຸຂອງພວກເຂົາ.
ອັດຕາສ່ວນຂອງເບັນຍາມິນໄດ້ຮັບຫລາຍກວ່າຫ້າເທົ່າ ທຽບກັບຂອງອ້າຍລາວ.
ໂຢເຊັບໄດ້ບອກຜູ້ດູແລຂອງລາວ ໃຫ້ບັນຈຸກະສອບຂອງພວກອ້າຍໃຫ້ເຕັມດ້ວຍອາຫານ, ເອົາເງິນຂອງພວກເຂົາໃສ່ກະສອບ, ແລະເອົາຈອກເງິນຂອງລາວໃສ່ໃນຖົງນ້ອງຫລ້າ.
ໂຢເຊັບໄດ້ບອກຜູ້ດູແລໃຫ້ຖາມພວກເຂົາວ່າເປັນຫຍັງພວກເຂົາຈຶ່ງເຮັດຄວາມຊົ່ວຕອບແທນຄວາມດີ ແລະ ກ່າວຫາວ່າພວກເຂົາລັກຈອກຂອງໂຢເຊັບ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພວກອ້າຍກ່າວວ່າຜູ້ທີ່ພົບເຫັນໃນຖ້ວຍນັ້ນຈະຕາຍ, ແລະອີກຜູ້ຫນຶ່ງຈະກາຍເປັນທາດຮັບໃຊ້.
ຜູ້ດູແລກ່າວວ່າພົບຈອກທີ່ຜູ້ໃດກໍຕາມ ໃຫ້ຄົນນັ້ນເປັນທາດຂອງເຮົາ ແລະ ພວກທ່ານທີ່ເຫລືອກໍພົ້ນຜິດ.
ຜູ້ດູແລໄດ້ພົບເຫັນຈອກຢູ່ໃນຖົງຂອງເບັນຢາມິນ, ແລະອ້າຍນ້ອງໄດ້ຈີກເຄື່ອງນຸ່ງຂອງພວກເຂົາ.
ພວກອ້າຍໄດ້ກົ້ມຕົວລົງຕໍ່ຫນ້າໂຢເຊັບ.
ຢູດາກ່າວວ່າພຣະເຈົ້າໄດ້ພົບເຫັນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາ.
ຢູດາກ່າວວ່າພວກອ້າຍນ້ອງທຸກຄົນຕອນນີ້ຈະກາຍເປັນທາດຂອງໂຢເຊັບ.
ໂຢເຊັບໄດ້ກ່າວວ່າຜູ້ພົບຈອກນັ້ນຈະເປັນທາດຮັບໃຊ້ຂອງລາວ, ແລະສ່ວນທີ່ເຫລືອກໍ່ຈະມີຄວາມຜິດ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຢູດາກ່າວວ່ານ້ອງຊາຍຫລ້າແມ່ນລູກຂອງພໍ່ຜູ້ທີ່ເຖົ້າແກ່ຂອງລາວ, ແລະເປັນລູກຄົນດຽວທີ່ເຫລືອຈາກແມ່ຂອງລາວ.
ພວກອ້າຍກັງວົນວ່າພໍ່ຂອງພວກເຂົາຈະເສຍຊີວິດ ຖ້າວ່ານ້ອງຊາຍຖືກແຍກອອກຈາກລາວ.
ຢູດາກ່າວວ່າພວກເຂົາຖືກບັງຄັບໃຫ້ເອົາເບັນຢາມິນ ເພາະວ່າໂຢເຊັບໄດ້ກ່າວວ່າ ເວັ້ນເສຍແຕ່ວ່ານ້ອງຊາຍຫລ້າມາ, ພວກເຂົາຈະບໍ່ເຫັນຫນ້າຂອງໂຢເຊັບ.
ອິດສະຣາເອນຄິດວ່າ ແນ່ນອນໂຢເຊັບໄດ້ຖືກຈີກເປັນຕ່ອນໆ.
ອິດສະຣາເອນກ່າວວ່າ ພວກອ້າຍຈະເອົາຜົມສີເທົາຂອງລາວໄປຫາເຊໂອນດ້ວຍຄວາມໂສກເສົ້າ.
ຢູດາກ່າວວ່າພໍ່ຂອງລາວຈະຕາຍ.
ຢູດາກ່າວວ່າຖ້າລາວບໍ່ສົ່ງກັບເບັນຢາມິນກັບບິດາຂອງລາວ, ລາວຈະຮັບຜິດໃນຄວາມຜິດຕະຫລອດຊີວິດ.
ຢູດາໄດ້ຂໍໃຫ້ໂຢເຊັບເຮັດໃຫ້ລາວເປັນທາດຮັບໃຊ້ຂອງໂຢເຊັບ, ເພື່ອໃຫ້ເບັນຢາມິນສາມາດກັບຄືນມາຫາພໍ່ຂອງລາວ.
ໂຢເຊັບໄດ້ຮ້ອງໄຫ້ດັງໆ ຂະນະທີ່ລາວໄດ້ເປີດເຜີຍຕົວເອງໃຫ້ອ້າຍຂອງລາວຮູ້.
ພວກອ້າຍບໍ່ສາມາດຕອບໂຢເຊັບເພາະພວກເຂົາຕົກໃຈຫລາຍ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພຣະເຈົ້າໄດ້ສົ່ງໂຢເຊັບໄປປະເທດເອຢິບເພື່ອກອບກູ້ຊີວິດ, ແລະ ກອບກູ້ຄອບຄົວຂອງລາວໃຫ້ເຫລືອລອດຢູ່ໃນແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງໂຢເຊັບເປັນພໍ່ຂອງຟາໂຣ, ເປັນເຈົ້າຂອງຣາຊະອານາຈັກທັງຫມົດຂອງຟາໂຣ ແລະ ເປັນຜູ້ປົກຄອງທົ່ວປະເທດເອຢິບ.
ໂຢເຊັບໄດ້ບອກຄອບຄົວຂອງລາວໃຫ້ມາອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນ ໂກເຊັນບ່ອນທີ່ລາວຈະລ້ຽງດູພວກເຂົາ.
ໂຢເຊັບບອກພວກອ້າຍໃຫ້ຮີບຮ້ອນໄປ ແລະ ພາພໍ່ມາທີ່ເອຢີບ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຟາໂຣຍິນດີຫລາຍ, ແລະເພິ່ນໄດ້ບອກໂຢເຊັບໄປບອກພວກອ້າຍຂອງຕົນໃຫ້ນຳພໍ່ ແລະ ຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາມາຢູ່ໃນທີ່ດີຂອງແຜ່ນດິນເອຢີບ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເບັນຢາມິນໄດ້ຮັບເງິນສາມຮ້ອຍຫລຽນ ແລະ ເສື້ອຜ້າໃຫມ່ຫ້າຊຸດ, ແລະ ອິດສະຣາເອນໄດ້ຮັບລໍຕາງເຂົ້າສານ 20 ໂຕ.
ຫົວໃຈຂອງອິດສະຣາເອນກໍເຕັມດ້ວຍຄວາມປະຫລາດໃຈ, ເພາະເພິ່ນບໍ່ອາດເຊື່ອຄຳເວົ້າຂອງພວກເຂົາໄດ້.
ອິດສະຣາເອນກ່າວວ່າລາວຕ້ອງການຢາກເຫັນໂຢເຊັບກ່ອນລາວເສຍຊີວິດ.
ອິດສະຣາເອນໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແດ່ພຣະເຈົ້າຂອງອີຊາກພໍ່ຂອງລາວ.
ພຣະເຈົ້າສັນຍາວ່າຈະຈະເຮັດໃຫ້ເຈົ້າເປັນຊົນຊາດໃຫຍ່. ເຮົາຈະໄປປະເທດເອຢິບກັບເຈົ້າ, ແລະ ເຮົາຈະນຳເອົາເຈົ້າ ກັບຄືນມາສູ່ດິນແດນນີ້ອີກ ແລະ ໂຢເຊັບຈະປິດຕາເຈົ້າດ້ວຍມືຂອງລາວເອງ.
ອິດສະຣາເອນ ແລະ ເຊື້ອສາຍຂອງລາວທັງຫມົດທີ່ຢູ່ກັບລາວໄດ້ໄປປະເທດເອຢິບ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເອຣະ ແລະ ໂອນານ ຕາຍໃນແຜ່ນດິນການາອານ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເຊື້ອສາຍຂອງຍາໂຄບໄດ້ມາຮອດເອຢີບທັງຫມົດເຈັດສິບຄົນ.
ໂຢເຊັບຈຶ່ງຂີ່ລົດມ້າອອກໄປພົບພໍ່ຂອງຕົນ ແລະ ໄດ້ພົບກັບອິດສະຣາເອນທີ່ເປັນພໍ່ຂອງລາວທີ່ເມືອງໂກເຊັນ.
ໂຢເຊັບກອດຄໍພໍ່ ແລະ ຮ້ອງໄຫ້ເປັນເວລາດົນນານ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພວກອ້າຍຕ້ອງບອກຟາໂຣວ່າພວກເຂົາເປັນຜູ້ລ້ຽງສັດຕັ້ງແຕ່ພວກເຂົາຍັງນ້ອຍ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ອ້າຍນ້ອງທັງຫ້າຄົນໄດ້ບອກຟາໂຣວ່າອາຊີບຂອງພວກເຂົາແມ່ນລ້ຽງແກະ.
ພວກອ້າຍກ່າວວ່າພວກເຂົາຂໍຢູ່ອາໄສຊົ່ວຄາວໃນແຜ່ນດິນເອຢີບ.
ຟາໂຣໄດ້ບອກໂຢເຊັບໃຫ້ຕັ້ງຖິ່ນຖານຄອບຄົວຂອງໂຢເຊັບໃນເຂດທີ່ດີທີ່ສຸດຄື ແຜ່ນດິນໂກໂຊນ.
ຢາໂຄບໄດ້ອວຍພອນໃຫ້ຟາໂຣ ແລະ ເມື່ອລາວອອກຈາກທີ່ປະທັບຂອງລາວ.
ຢາໂຄບມີອາຍຸຫນຶ່ງຮ້ອຍສາມສິບປີ.
ຢາໂຄບກ່າວວ່າຊີວິດຂອງລາວບໍ່ມີອາຍຸຫລາຍເທົ່າກັບຊີວິດຂອງບັນພະບຸຣຸດຂອງລາວ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂຢເຊັບສາມາດເກັບຮວບຮວມເງິນທັງຫມົດໃນປະເທດເອຢິບ ແລະ ໃນແຜ່ນດິນການາອານ.
ໂຢເຊັບສາມາດແລກປ່ຽນອາຫານ ກັບສັດລ້ຽງທັງຫມົດຂອງຊາວເອຢີບ.
ປະຊາຊົນເອຢີບໄດ້ສະເຫນີທີ່ດິນ ແລະ ຕົນເອງເພື່ອເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງຟາໂຣ ເພື່ອແລກປ່ຽນອາຫານການກິນຕື່ມອີກ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂຢເຊັບໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ເກັບຫນຶ່ງສ່ວນຫ້າຂອງການເກັບກ່ຽວໃຫ້ຟາໂຣ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນໄດ້ຮັບຊັບສົມບັດໃນປະເທດເອຢິບ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ເກີດຫມາກຜົນ ແລະ ມີກຳລັງເພີ່ມຂື້ນຢ່າງໄວວາ.
ຢາໂຄບຕາຍໃນເວລາອາຍຸໄດ້ຫນຶ່ງຮ້ອຍສີ່ສິບເຈັດປີ.
ອິດສະຣາເອນໄດ້ຂໍໃຫ້ໂຢເຊັບສາບານວ່າ ລາວຈະຝັງອິດສະຣາເອນໃນບ່ອນຝັງສົບຂອງບັນພະບຸຣຸດຂອງລາວ.
ໂຢເຊັບໄດ້ຍິນວ່າພໍ່ຂອງລາວເຈັບປ່ວຍ, ດັ່ງນັ້ນລາວຈຶ່ງໄດ້ເອົາລູກຊາຍສອງຄົນໄປນຳ.
ຢາໂຄບຈື່ໄດ້ວ່າພຣະເຈົ້າສັນຍາກັບລາວວ່າລາວຈະໃຫ້ເກີດດອກອອກຜົນ ແລະ ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ, ລາວຈະກາຍເປັນຊົນຊາດໃຫຍ່, ແລະແຜ່ນດິນການາອານຈະເປັນກຳມະສິດ ສຳລັບລູກຫລານຂອງລາວຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ຢາໂຄບກ່າວວ່າລາວຈະຖືວ່າລູກຊາຍສອງຄົນຂອງໂຢເຊັບເປັນລູກຂອງຕົນ.
ອິດສະຣາເອນບໍ່ຮູ້ລູກຊາຍສອງຄົນຂອງໂຢເຊັບ ເພາະວ່າຕາຂອງລາວເບິ່ງບໍ່ເຫັນຍ້ອນອາຍຸຂອງລາວ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ມານາເຊເປັນລູກຊາຍກົກຂອງໂຢເຊັບ.
ອິດສະຣາເອນວາງມືຂວາໃສ່ເອຟຣາອິມ, ແລະມືຊ້າຍຂອງລາວຕົກໃສ່ມານາເຊ.
ໂຢເຊັບຄາດຫວັງວ່າມືຂວາຂອງອິດສະຣາເອນຈະຢູ່ເທິງມານາເຊ ເພາະວ່າລາວເປັນລູກຄົນທຳອິດ.
ອິດສະຣາເອນໄດ້ປະຕິເສດ ເພາະວ່າຜູ້ເປັນນ້ອງຈະໃຫຍ່ກວ່າລູກຊາຍກົກ.
ປະຊາຊົນຂອງອິດສະຣາເອນອາດຈະປະກາດການອວຍພອນໂດຍຊື່ຂອງເຈົ້າ ລາວວ່າ, 'ຂໍພຣະເຈົ້າເຮັດໃຫ້ເຈົ້າເຫມືອນເອຟຣາອິມ ເເລະເຫມືອນມານາເຊ"
ອິດສະຣາເອນກ່າວວ່າໂຢເຊັບຈະຖືກນຳກັບໄປຫາແຜ່ນດິນບັນພະບຸຣຸດຂອງລາວ.
ຢາໂຄບໄດ້ຮວບຮວມລູກຊາຍຂອງລາວມາເຕົ້າໂຮມກັນ ເພື່ອບອກພວກເຂົາວ່າຈະມີຫຍັງເກີດຂື້ນກັບພວກເຂົາ ແລະ ລູກຫລານຂອງພວກເຂົາໃນອະນາຄົດ.
ຣູເບັນແມ່ນໂດດເດັ່ນໃນກຽດສັກສີ ແລະ ອຳນາດ.
ຣູເບັນຈະບໍ່ມີຄວາມສຳຄັນກວ່າ ເພາະລາວໄດ້ເຮັດໃຫ້ຕຽງນອນຂອງພໍ່ຂອງລາວເປັນມົນທິນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຢາໂຄບສາບແຊ່ງເຖິງຄວາມໂຫດຮ້າຍ ແລະ ໂກດແຄ້ນຂອງຊີເມໂອນ ແລະ ເລວີ.
ຢາໂຄບກ່າວວ່າພວກລູກຊາຍຄົນອຶ່ນໆຈະກົ້ມຂາບຢູດາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຢູດາໄດ້ຖືກສັນຍາວ່າໄມ້ເທົ້າຂອງກະສັດຈະບໍ່ຈາກໄປຈາກລາວ, ຈົນກວ່າຊີໂລຈະມາ, ແລະປະຊາຊາດທັງຫລາຍຈະເຊື່ອຟັງເຂົາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຢາໂຄບກ່າວວ່າລູກຫລານຂອງເຊບູໂລນຈະອາໄສຢູ່ແຄມຝັ່ງທະເລ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຢາໂຄບກ່າວວ່າດານຈະເປັນຄືກັບງູພິດ.
ຢາໂຄບກ່າວວ່າອາເຊີຈະເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໃນການຈັດຫາອາຫານການກິນແກ່ກະສັດ.
ຢາໂຄບກ່າວວ່າໂຢເຊັບຈະເປັນຄືກັບຕົ້ນໄມ້ທີ່ມີຫມາກຜົນຊຶ່ງກິ່ງງ່າເລືອຢູ່ເທິງກຳແພງ.
ຢາໂຄບກ່າວວ່າມືຂອງຢາໂຄບຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່, ເປັນຫີນຂອງອິດສະຣາເອນຈະເຮັດໃຫ້ ທະນູຂອງໂຢເຊັບຕັ້ງຊື່ ແລະ ມືຂອງລາວມີທັກສະ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ອັບຣາຮາມ, ຊາຣາ, ອີຊາກ, ເຣເບກາ, ແລະເລອາໄດ້ຝັງຢູ່ທີ່ນັ້ນແລ້ວ.
ຢາໂຄບຫາຍໃຈຄັ້ງສຸດທ້າຍ ແລະ ໄດ້ໄປຢູ່ນຳຄົນຄອບຄົວຂອງລາວ.
ໂຢເຊັບໄດ້ອາບນໍ້າຢາຮັກສາຊາກສົບຂອງພໍ່ຂອງເຂົາ.
ໂຢເຊັບໄດ້ຂໍຮ້ອງໃຫ້ສາມາດໄປທີ່ດິນການາອານເພື່ອຝັງສົບຂອງພໍ່ຂອງລາວ, ດັ່ງທີ່ພໍ່ຂອງລາວໄດ້ເຮັດໃຫ້ລາວສາບານຕົວ.
ເຈົ້າຫນ້າທີ່ທັງຫມົດຂອງຟາໂຣ, ຜູ້ພິພາກສາຂອງຄົວເຮືອນ, ເຈົ້າຫນ້າທີ່ອາວຸໂສຂອງເອຢີບ, ຄອບຄົວຂອງໂຢເຊັບ, ອ້າຍຂອງໂຢເຊັບ, ຄອບຄົວຂອງພໍ່, ແລະ ລົດມ້າ ແລະ ລົດມ້າທັງຫມົດລ້ວນແຕ່ໄປກັບໂຢເຊັບ.
ຊາວການາອານກ່າວວ່ານີ້ ຄືວາລະເເຫ່ງຄວາມເສຍໃຈຢ່າງຍິ່ງສຳລັບຄົນເອຢິບທັງຫລາຍ.
ໂຢເຊັບ ແລະ ອ້າຍນ້ອງຂອງລາວກັບຄືນສູ່ເອຢີບ.
ພວກອ້າຍຂອງໂຢເຊັບກັງວົນວ່າໂຢເຊັບຈະແກ້ແຄ້ນພວກເຂົາສຳລັບຄວາມຊົ່ວທັງຫມົດທີ່ພວກອ້າຍໄດ້ເຮັດຕໍ່ໂຢເຊັບ.
ພວກອ້າຍໄດ້ຂໍໃຫ້ໂຢເຊັບຍົກໂທດໃຫ້ພວກເຂົາສຳລັບຄວາມຜິດທີ່ພວກເຂົາໄດ້ກະທຳຕໍ່ໂຢເຊັບ.
ເມື່ອພວກເຂົາມາຮອດໂຢເຊັບ, ພວກອ້າຍຂອງໂຢເຊັບໄດ້ກົ້ມຕົວລົງຕໍ່ຫນ້າເພິ່ນ.
ໂຢເຊັບໄດ້ກ່າວວ່າພຣະເຈົ້າ ໄດ້ເຮັດວຽກທີ່ດີໃນການຮັກສາຊີວິດຂອງຄົນເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍ.
ໂຢເຊັບມີຊີວິດຢູ່ຫນຶ່ງຮ້ອຍສິບປີ.
ໂຢເຊັບເວົ້າວ່າລາວກຳລັງຈະຕາຍ.
ໂຢເຊັບໄດ້ກ່າວວ່າພຣະເຈົ້າຈະມາຫາຜູ້ຄົນ ແລະ ນຳພວກເຂົາຂຶ້ນໄປສູ່ແຜ່ນດິນ ທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ສັນຍາໄວ້ກັບອັບຣາຮາມ, ອີຊາກ, ແລະ ຢາໂຄບ.
ໂຢເຊັບໄດ້ສາບານໃຫ້ພວກເຂົາສາບານວ່າພວກເຂົາຈະເອົາກະດູກຂອງໂຢເຊັບອອກຈາກເອຢີບ ເມື່ອພວກເຂົາອອກຈາກເອຢີບ.
ສົບຂອງໂຢເຊັບໄດ້ຖືກຝັງໄວ້ ແລະ ເອົາໃສ່ໂລງສົບຢູ່ໃນເອຢິບ.
ບັນດາລູກຊາຍຂອງອິສະຣາເອນໄດ້ໄປກັບຢາໂຄບໃນປະເທດເອຢິບ.
ເຊື້ອສາຍຢາໂຄຍທີ່ໄດ້ໄປທີ່ນັ້ນມີທັງຫມົດ ເຈັດສິບຄົນ.
ກະສັດອົງໃຫມ່ຂຶ້ນປົກຄອງຣາຊະສົມບັດໃນປະເທດເອຢິບ, ພະອົງບໍ່ຊົງຮູ້ຈັກກັບໂຢເຊັບ.
ກະສັດຂອງຊາວເອຢິບຢ້ານວ່າ ຊາວອິສະຣາເອນຈະທະວີຫລາຍຂຶ້ນ, ແລະຖ້າເກີດສົງຄາມຂຶ້ນເມື່ອໃດ, ພວກເຂົາຈະເຂົ້າຮ່ວມມືກັບພວກສັດຕຣູ, ຫັນມາຕໍ່ສູ້ພວກເຮົາ, ແລະຈະອອກໄປຈາກແຜ່ນດິນນີ້ໄດ້."
ຜູ້ຄວບຄຸມບັງຄັບຊາວອິສະຣາເອນໃຫ້ເຮັດວຽກການຫນັກ.
ຊາວເອຢິບບັງຄັບພວກເຂົາຫລາຍເທົ່າໃດ, ຊາວອິສະຣາເອນກໍຍິ່ງເພີ່ມຈຳນວນ ແລະ ຍິ່ງເພີ່ມທະວີຂຶ້ນໄປອີກເທົ່ານັ້ນ.
ກະສັດເອຢິບບອກພວກເຂົາວ່າ ຖ້າເກີດເປັນຜູ້ຊາຍ, ແລ້ວກໍໃຫ້ພວກເຂົາຂ້າເສຍ.
ຍ້ອນວ່າ ພວກນາງຫມໍຕຳແຍຢຳເກງພຣະເຈົ້າ ແລະບໍ່ໄດ້ເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງກະສັດເອຢິບທີ່ສັ່ງພວກນາງ.
ພວກນາງຈຶ່ງທູນຕອບວ່າ ພວກຍິງຊາວເຮັບເຣີແຂງແຮງ ແລະຈຶ່ງເກີດລູກກ່ອນທີ່ພວກນາງຫມໍຕຳແຍໄປຮອດພວກເຂົາ.
ຟາຣາໂອມີຄຳສັ່ງແກ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງວ່າ, "ລູກຊາຍຊາວເຮັບເຣີທີ່ເກີດມາ ພວກເຈົ້າຈົ່ງໂຍນຖິ້ມລົງໃນແມ່ນໍ້າເສຍ".
ຍິງໃນເຜົ່າເລວີຈຶ່ງເຊື່ອງເຂົາໄວ້ເປັນເວລາສາມເດືອນ.
ນາງຈຶ່ງເອົາກະຕ່າທີ່ສານດ້ວຍໄມ້ອໍ້ ແລະທາດ້ວຍນ້ຳມັນດິນ ແລະທອຍ.
ເອື້ອຍຂອງເດັກນ້ອຍຢືນຢູ່ຫ່າງໆ ລໍຖ້າເບີ່ງວ່າ ຈະມີເຫດການຫຍັງເກີດຂຶ້ນກັບເຂົາ.
ລູກສາວຂອງກະສັດຟາຣາໂອ ໄດ້ສະເດັດລົງມາອາບນໍ້າທີ່ແມ່ນໍ້າ ໃນຂະນະທີ່ພວກສາວໃຊ້ຍ່າງຕາມແຄມແມ່ນໍ້ານັ້ນ.
ເດັກຜູ້ຍິງຄົນນີ້ຈຶ່ງໄປ ແລະ ນຳແມ່ຂອງເດັກນ້ອຍນັ້ນມາ ເພື່ອລ້ຽງເດັກນີ້ໃຫ້ແກ່ລູກສາວຂອງຟາຣາໂອ.
ລູກສາວຂອງຟາຣາໂອໄດ້ຕັ້ງຊື່ໃຫ້ເດັກຊາຍວ່າ ໂມເຊ.
ໂມເຊໄດ້ຂ້າຊາວເອຢິບ ແລະ ເຊື່ອງສົບໄວ້ໃນກອງດິນຊາຍ.
ເມື່ອຊາຍຊາວເຮັບເຣີສອງຄົນກຳລັງຕໍ່ສູ້ກັນຢູ່. ລາວຈຶ່ງເວົ້າກັບຄົນທີ່ເຮັດຜິດນັ້ນວ່າ, "ເຈົ້າຕີພີ່ນ້ອງຂອງເຈົ້າເອງເຮັດຫຍັງ?"
ຟາຣາໂອພະຍາຍາມຂ້າໂມເຊເສຍ. ແຕ່ໂມເຊຫນີຈາກຟາຣາໂອໄປຢູ່ໃນດິນແດນມີດີອານ.
ພວກຄົນລ້ຽງແກະມາເຖິງ ແລະພະຍາຍາມໄລ່ລູກສາວຂອງປະໂລຫິດຊາວມີດີອານໄປ.
ເມຶ່ອພຣະເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງຮ້ອງຄາງຂອງພວກເຂົາ, ພຣະເຈົ້າລະນຶກເຖິງພັນທະສັນຍາທີ່ໄດ້ຊົງເຮັດໄວ້ກັບອັບຣາຮາມ, ອິຊາກ, ແລະຢາໂຄບ.
ເຢທະໂລ, ປະໂລຫິດຂອງຊາວມີດີອານ, ແມ່ນພໍ່ເຖົ້າຂອງໂມເຊ.
ເທວະດາຂອງພຣະຢາເວ ກໍປາກົດແກ່ໂມເຊໃນແປວໄຟໃນພຸ່ມໄມ້.
ພຣະເຈົ້າເປັ່ງສຽງຮ້ອງໂມເຊອອກມາຈາກພຸ່ມໄມ້
ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າ, "ຢ່າເຂົ້າມາໃກ້ກວ່ານີ້, ຈົ່ງປົດເກີບອອກຈາກຕີນຂອງເຈົ້າ, ເພາະວ່າບ່ອນທີ່ເຈົ້າກຳລັງຢືນຢູ່ນີ້ເປັນບ່ອນຕັ້ງໄວ້ເພື່ອເຮົາ.
ພຣະຢາເວຈຶ່ງລົງມາເພື່ອຈະປົດປ່ອຍພວກເຂົາ ໃຫ້ເປັນອິສະຫລະຈາກອຳນາດຂອງຊາວເອຢິບ ແລະນຳພວກເຂົາອອກຈາກແຜ່ນດິນທີ່ອຸດົມສົມບູນ, ດິນແດນກວ້າງຂວາງ, ໄປຍັງດິນແດນທີ່ມີນໍ້ານົມ ແລະນໍ້າເຜິ້ງໄຫລ.
ພຣະຢາເວສົ່ງໂມເຊໄປເຂົ້າເຝົ້າຟາຣາໂອ ເພື່ອໂມເຊຈະນຳຊົນຊາດອິດສະຣາເອນ, ປະຊາຊົນຂອງພຣະຢາເວ, ອອກຈາກເອຢິບ.
ນີ້ຈະເປັນຫມາຍສຳຄັນຕໍ່ໂມເຊ ທີ່ບົ່ງບອກວ່າພຣະຢາເວໄດ້ສົ່ງລາວໄປ. ເມື່ອເຈົ້າໄດ້ນຳປະຊາຊົນອອກຈາກເອຢິບແລ້ວ, ພວກເຈົ້າຈະນະມັດສະການພຣະຢາເວເທິງພູນີ້.
ເມື່ອຊາວອິສະຣາເອນ ຖາມໂມເຊພຣະເຈົ້າຊື່ຫຍັງ, ລາວຄວນຈະຕອບພວກເຂົາວ່າ, "ເຮົາເປັນຜູ້ຊຶ່ງເຮົາເປັນ."
ທີ່ຊາວອິສະຣາເອນຈະເຂົ້າໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານສາມວັນ, ເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະໄດ້ຖວາຍສັດບູຊາແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ກະສັດເອຢິບຈະບໍ່ຍອມປ່ອຍ ຊາວອິສະຣາເອນໄປ, ເວັ້ນແຕ່ເຂົາຈະຖືກບັງຄັບ.
ໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຢູ່ໃນມືຂອງໂມເຊ.
ໂມເຊຈຶ່ງໂຍນລົງມັນລົງພື້ນດິນ, ແລະໄມ້ຄ້ອນເທົ້ານັ້ນກໍກາຍເປັນງູ.
ໂມເຊຄວນຈັບຫາງຂອງງູ.
ເມື່ອໂມເຊເອົາມືອອກມາຈາກຂ້າງໃນເສື້ອເທື່ອທຳອິດ, ມືຂອງເຂົາກໍເປັນພະຍາດຂີ້ທູດ.
ພຣະຢາເວຈະຢູ່ກັບປາກຂອງໂມເຊ ແລະສອນລາວໃນສີ່ງທີ່ຄວນຈະເວົ້າ.
ເມື່ອອາໂຣນເຫັນໂມເຊ, ລາວຍິນດີຢູ່ໃນໃຈຂອງລາວ.
ໂມເຊຈະເປັນເຫມືອນພຣະເຈົ້າສຳລັບອາໂຣນ.
ໂມເຊກັບໄປເອຢິບໄດ້, ເພາະຄົນທັງຫລາຍທີ່ພະຍາຍາມລ່າເອົາຊີວິດຂອງເຈົ້ານັ້ນຕາຍແລ້ວ.
ພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງຟາຣາໂອແຂງກະດ້າງ, ແລະຟາຣາໂອຈະບໍ່ຍອມໃຫ້ປະຊາຊົນໄປ.
ເມື່ອຟາຣາໂອປະຕິເສດ ບໍ່ຍອມປ່ອຍໃຫ້ລູກຊາຍກົກຂອງພຣະຢາເວໄປ, ພຣະຢາເວຈະຂ້າລູກຊາຍກົກຂອງຟາຣາໂອເສຍ.
ເມື່ອພວກເຂົາຢຸດພັກຄ້າງຄືນ, ພຣະຢາເວມາພົບໂມເຊ ແລະ ຊົງປະສົງທີ່ຈະຂ້າລາວເສຍ.
ອາໂຣນພົບກັບໂມເຊທີ່ພູຂອງພຣະເຈົ້າ.
ອາໂຣນໄດ້ສະແດງຫມາຍສຳຄັນໂດຍຣິດອຳນາດຂອງພຣະຢາເວຕໍ່ຫນ້າປະຊາຊົນ.
ພວກເຂົາຕ້ອງປ່ອຍປະຊາຊົນຂອງພຣະຢາເວໄປ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະຈັດພິທີລ້ຽງຖວາຍແກ່ເຮົາຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ຊາວອິສະຣາເອນຄວນຈະທາງໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຈັກສາມມື້ ແລະ ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແດ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ ເພື່ອວ່າພຣະອົງຈະບໍ່ໂຈມຕີພວກເຂົາດ້ວຍໄພພິບັດ ຫລື ດ້ວຍດາບ.
ຟາຣາໂອມີຄຳສັ່ງຕໍ່ຜູ້ຄຸມງານ ແລະຫົວຫນ້າຄົນງານ ບໍ່ໃຫ້ເຟືອງແກ່ຊາວອິສະຣາເອນສຳລັບໃຊ້ເຮັດດິນຈີ່ອີກຕໍ່ໄປ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຕ້ອງໄປ ແລະພວກເຂົາຕ້ອງຫາເຟືອງບ່ອນໃດກໍໄດ້, ແຕ່ວຽກງານຫນັກຂອງພວກເຂົາຈະບໍ່ລຸດລົງ.
ຫົວຫນ້າຄົນງານຂອງຟາຣາໂອໄດ້ຂ້ຽນຕີຫົວຫນ້າຄຸມງານຂອງຊາວອິສະຣາເອນ, ຜູ້ທີ່ພວກເຂົາໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ຮັບຜິດຊອບວຽກນັ້ນ.
ປະຊາຊົນຂອງຟາຣາໂອເອງທີ່ເປັນຝ່າຍຜິດ ທີ່ຫົວຫນ້າຄົນງານອິສະຣາເອນຖືກຂ້ຽນຕີນັ້ນ.
ໂມເຊແລະອາໂຣນທີ່ຢືນຢູ່ຂ້າງນອກວັງ ເມື່ອພວກເຂົາກັບມາຈາກການເຝົ້າຟາຣາໂອ.
ໂມເຊກາບທູນວ່າ ພຣະອົງໄດ້ຊົງນຳຄວາມທຸກຮ້ອນມາເຖິງປະຊາຊົນອິສະຣາເອນ.
ຟາຣາໂອຈະປ່ອຍປະຊາຊົນອິສະຣາເອນໄປ ເພາະມືອັນເຂັ້ມແຂງຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ປາກົດແກ່ອັບຣາຮາມ, ແກ່ອີຊາກ ແລະແກ່ຢາໂຄບໃນຖານະພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງຣິດອຳນາດຫຍິ່ງໃຫຍ່.
ພຣະຢາເວໄດ້ຍິນສຽງຄໍ້າຄວນຂອງຊາວອິສະຣາເອນຊຶ່ງເປັນທາດຂອງເອຢິບ, ແລະພຣະອົງຖືກເອີ້ນຈົດຈຳພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຈະນຳພວກເຈົ້າເຂົ້າໄປຍັງແຜ່ນດິນ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ປະຕິຍານໄວ້ວ່າຈະມອບໃຫ້ແກ່ອັບຣາຮາມ, ແກ່ອີຊາກ, ແລະແກ່ຢາໂຄບ. ເຮົາຈະມອບແຜ່ນດິນນັ້ນໃຫ້ແກ່ຊາວອິສະຣາເອນເປັນກຳມະສິດ.
ໂມເຊຈຶ່ງຄິດວ່າຟາຣາໂອຈະບໍ່ຟັງລາວ, ໃນເມື່ອຂ້ານ້ອຍເປັນຄົນເວົ້າບໍ່ເກັ່ງ
ໂກຮາດມີຊີວິດຢູ່ຈົນອາຍຸໄດ້ 133 ປີ.
ອຳຣາມໄດ້ແຕ່ງງານກັບໂຢເກເບັດ, ຜູ້ເປັນນ້ອງສາວຂອງພໍ່ຂອງຕົນ.
ນາງເອລີຊາບາ ໄດ້ເກີດນາດາບ ແລະອາບີຮູ
ອາໂຣນ ແລະ ໂມເຊ ນຳຊາວອິສະຣາເອນອອກຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ ຕາມຫມວດຕາມກອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຕັ້ງໂມເຊເປັນເຫມືອນພະເຈົ້າຕໍ່ຟາຣາໂອ.
ພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງຟາຣາໂອແຂງກະດ້າງ.
ຊາວເອຢິບຈະໄດ້ຮູ້ວ່າ ພຣະຢາເວ ເມື່ອພຣະອົງຢຽດພຣະຫັດຂຶ້ນເຫນືອເອຢິບ ແລະພາຊາວອິສະຣາເອນອອກຈາກທ່າມກາງພວກເຂົາໄປ.
ໄມ້ຄ້ອນເທົ້າໂມເຊຈະໄດ້ກາຍເປັນງູ.
ໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂອງນັກປຣາດຂອງຟາຣາໂອ, ແລະ ໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂອງຫມໍຜີກາຍເປັນງູ ຍ້ອນມາຍາກົນຂອງພວກເຂົາ.
ໂມເຊລໍຖ້າຢູ່ແຄມແມ່ນໍ້າເພື່ອພົບກັບຟາຣາໂອ.
ແມ່ນໍ້າຈະກາຍເປັນເລືອດ.
ນໍ້າທັງຫລາຍແຫ່ງເອຢິບ, ແລະເຫນືອແມ່ນໍ້າທັງຫລາຍ, ເຫນືອອາຍນໍ້າທັງຫລາຍ, ເຫນືອສະລອຍນໍ້າທັງຫລາຍ, ແລະຫນອງທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ, ເພື່ອວ່ານໍ້າຂອງພວກເຂົາຈະກາຍເປັນເລືອດ.
ໃຈຂອງຟາຣາໂອຈຶ່ງຍັງຄົງແຂງກະດ້າງ.
ຊາວເອຢິບທັງຫມົດກໍພາກັນຂຸດຂຸມຕາມແຄມແມ່ນໍ້າ ເພື່ອຈະໄດ້ນໍ້າດື່ມ.
ຖ້າຟາຣາໂອປະຕິເສດທີ່ຈະປ່ອຍປະຊາຊົນຂອງພຣະຢາເວໄປ, ພຣະຢາເວຈະສົ່ງຝູງກົບຂຶ້ນມາເຮັດໃຫ້ເດືອດຮ້ອນທົ່ວປະເທດຂອງຟາຣາໂອ.
ຝູງກົບຈະຂຶ້ນມາ ແລະເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງຊາວເອຢິບ, ໃນຫ້ອງນອນ, ແລະຕຽງນອນ. ພວກມັນຈະເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງເຫລົ່າຂ້າຣາຊະການຂອງພວກເຂົາ. ພວກມັນຈະຢູ່ຕາມຕົນໂຕປະຊາຊົນ, ເຂົ້າໃນເຕົາອົບຂອງພວກເຂົາ, ແລະເຂົ້າໄປໃນຊາມປະສົມແປ້ງຂອງພວກເຂົາ
ອາໂຣນໄດ້ຍົກມືຂອງລາວຂຶ້ນ ເຫນືອແມ່ນໍ້າທັງຫລາຍຂອງເອຢິບ.
ໂມເຊມອບສິດທິພິເສດໃຫ້ແກ່ຟາຣາໂອ ດ້ວຍການບອກລາວວ່າ ເມື່ອໃດຈະໃຫ້ລາວອະທິຖານເພື່ອຟາຣາໂອ, ຂ້າຣາຊະການຂອງພະອົງ, ແລະປະຊາຊົນຂອງພະອົງ, ເພື່ອທີ່ຈະຂັບໄລ່ຝູງກົບໄປຈາກພວກຂົາ ແລະ ເຮືອນທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ ແລະ ເຫລືອຝູງກົບທີ່ຢູ່ແຕ່ໃນແມ່ນໍ້າເທົ່ານັ້ນ.
ເມື່ອຟາຣາໂອເຫັນວ່າ ຄວາມທຸກຮ້ອນຈາກຝູງກົບບັນເທົາລົງແລ້ວ, ພະອົງກໍກັບມີໃຈແຂງກະດ້າງ ແລະ ບໍ່ຍອມຮັບຟັງໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນອີກ.
ແລ້ວຝຸ່ນເຫລົ່ານັ້ນຈະກາຍເປັນຮີ້ນທົ່ວແຜ່ນດິນເອຢິບ.
ພວກນັກມາຍາກົນພະຍາຍາມຈະໃຊ້ເວດມົນຂອງຕົນ ເພື່ອຈະເຮັດໃຫ້ເກີດຮີ້ນ, ແຕ່ພວກເຂົາກໍເຮັດບໍ່ໄດ້.
ເຮືອນທັງຫລາຍຂອງຊາວເອຢິບຈະເຕັມໄປດ້ວຍແມງວັນ, ແລະແມ່ນແຕ່ພື້ນດິນບ່ອນທີ່ພວກເຈົ້າຢືນກໍຈະເຕັມໄປແມງວັນ.
ເຮົາຈະເຮັດຕໍ່ດິນແດນໂກເຊັນແຕກຕ່າງໄປຈາກເດີມ, ຄືດິນແດນທີ່ປະຊາຊົນຂອງເຮົາອາໄສຢູ່, ຝູງແມງວັນຈະບໍ່ມີຢູ່ທີ່ນັ້ນເລີຍ. ສິ່ງນີ້ຈະເກີດຂຶ້ນເພື່ອຟາຣາໂອຈະໄດ້ຮູ້ວ່າພຣະຢາເວ ສະຖິດຢູ່ທ່າມກາງແຜ່ນດິນນີ້.
ເຄື່ອງບູຊາທີ່ຊາວອິສະຣາເອນຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາເປັນທີ່ລັງກຽດຂອງຊາວເອຢິບ.
ຟາຣາໂອກໍໄດ້ເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງພະອົງແຂງກະດ້າງຄືເກົ່າ.
ພຣະຫັດຂອງພຣະຢາເວຈະຢູ່ເຫນືອຝູງສັດຂອງຊາວເອຢິບໃນທົ່ງນາ ແລະເຮັດໃຫ້ຝູງມ້າ, ຝູງລໍ, ຝູງອຸດ, ຝູງງົວ, ແລະຝູງແກະ.
ໃຈຂອງຟາຣາໂອຍັງແຂງກະດ້າງຄືເກົ່າ, ສະນັ້ນພະອົງຈຶ່ງບໍ່ຍອມປ່ອຍປະຊາຊົນໄປ.
ຂີ້ເຖົ່ານັ້ນຈະກາຍເປັນຝຸ່ນລະອອງ ຈະປົກຄຸມໄປທົ່ວແຜ່ນດິນເອຢິບ.
ບັນດານັກມາຍາກົນຕ່າງກໍບໍ່ອາດຕໍ່ຕ້ານໂມເຊໄດ້ເພາະຝີ.
ພຣະຢາເວ ບໍ່ໂຈມຕີຟາຣາໂອ ແລະ ປະຊາຊົນຂອງພະອົງ ເພື່ອສຳແດງຣິດອຳນາດຂອງພຣະອົງແກ່ພວກເຂົາ, ເພື່ອວ່ານາມຂອງພຣະອົງຈະຊ່າລືໄປທົ່ວໂລກ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ ໃຫ້ທຸກຄົນ ແລະຕ້ອນຝູງສັດ ແລະນຳທຸກໃນທົ່ງນາເຂົ້າໃນບ່ອນປອດໄພ ແລະ ບໍ່ນຳເຂົ້າມາໃນເຮືອນ—ຈະຖືກຫມາກເຫັບຕົກໃສ່ພວກເຂົາ, ແລະພວກເຂົາຈະຕາຍ.
ບັນດາຂ້າຣາຊະການຂອງຟາຣາໂອ ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວກໍຮີບນຳຂ້າທາດ ແລະ ຝູງສັດເຂົ້າມາຢູ່ໃນເຮືອນ.
ທົ່ວທັງແຜ່ນດິນເອຢິບ, ຫມາກເຫັບໄດ້ຕົກມາທຳລາຍທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນທົ່ງນາ, ທັງຄົນ ແລະສັດທັງຫລາຍ. ມັນຕົກມາຖືກພືດພັນທັງຫມົດໃນທົ່ງນາ ແລະຫັກຕົ້ນໄມ້ທຸກຕົ້ນ.
ພະອົງເວົ້າວ່າ ໃນຄາວນີ້ພະອົງໄດ້ເຮັດບາບແລ້ວ. ພຣະຢາເວເປັນຝ່າຍຖືກ, ແລະພະອົງ ແລະປະຊາຊົນຂອງພະອົງເປັນຝ່າຍຜິດ.
ເຂົ້າບາເລ ແລະເຂົ້າປ່ານບໍ່ໄດ້ຖືກທຳລາຍຫມົດ ເພາະພວກມັນເປັນພືດລຸ້ນຫລັງ.
ພຣະຢາເວຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງຟາຣາໂອ ແລະໃຈຂອງບັນດາຂ້າຣາຊະການຂອງພະອົງແຂງກະດ້າງ ເພື່ອສະແດງຫມາຍສຳຄັນ ເຫລົ່ານີ້ແຫ່ງຣິດອຳນາດຂອງພຣະອົງທ່າມກາງພວກເຂົາ. ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃນສິ່ງນີ້ເພື່ອວ່າຊາວອິດສະຣາເອນຈະໄດ້ເລົ່າແກ່ລູກ ແລະ ຫລານເຖິງສິ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ເຮັດ.
ຝູງຕັກແຕນຈະປົກຄຸມພື້ນດິນເຕັມໄປຫມົດ ຈົນວ່າຈະບໍ່ມີໃຜສາມາດເຫັນພື້ນດິນ.
ຟາຣາໂອໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ບໍ່ໄດ້! ຈົ່ງໄປ, ໄດ້ສະເພາະຜູ້ຊາຍທ່າມກາງພວກເຈົ້າ,".
ລົມຕາເວັນອອກກໍພັດຝູງຕັກແຕນມາ.
ຟາຣາໂອເວົ້າວ່າ ພະອົງໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ສູ້ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງໂມເຊແລ້ວ.
ຈົນບໍ່ເຫລືອຕັກແຕນແມ່ນແຕ່ໂຕດຽວທົ່ວເຂດແດນເອຢິບ ຫລັງຈາກທີ່ ພຣະຢາເວໄດ້ນຳລົມຕາເວັນຕົກທີ່ຮຸນແຮງຫລາຍມາ ພັດເອົາຝູງຕັກແຕນໄປ.
ໃນລະຫວ່າງຂອງສາມວັນແຫ່ງຄວາມມືດຫນານັ້ນ ເບິ່ງກັນບໍ່ເຫັນໃຜເລີຍ; ບໍ່ມີໃຜລຸກໄປຈາກເຮືອນຂອງຕົນຕະຫລອດທັງສາມມື້.
ຟາຣາໂອບອກໃຫ້ປະຝູງແກະ ແລະຝູງແບ້ໄວ້ ເມື່ອຊາວອິສະຣາເອນໄປນະມັດສະການພຣະຢາເວ.
ຟາຣາໂອອອກຄຳສັ່ງວ່າ ມື້ທີ່ພະອົງເຫັນຫນ້າຂອງໂມເຊ, ໂມເຊຕ້ອງຕາຍ.
ຊາວອິດສະຣາເອນທຸກຄົນທັງຊາຍແລະຍິງ ຕ້ອງຂໍເອົາເຄື່ອງເງິນ ແລະ ເຄື່ອງຄຳຈາກເພື່ອນບ້ານຂອງຕົນ ຫລັງຈາກໄພພິບັດສຸດທ້າຍ.
ໂມເຊກໍເປັນທີ່ນັບຖືຫລາຍໃນສາຍຕາຂອງຂ້າຣາຊະການຂອງຟາຣາໂອ ແລະຂອງປະຊາຊົນເອຢິບດ້ວຍ.
ລູກກົກທັງຫມົດໃນແຜ່ນດິນເອຢິບຈະຕາຍ, ຕັ້ງແຕ່ລູກກົກຂອງຟາຣາໂອ, ຜູ້ທີ່ນັ່ງເທິງບັນລັງ, ຈົນເຖິງລູກກົກຂອງທາດຍິງຜູ້ຢູ່ຫລັງເຄື່ອງໂມ້ແປ້ງ, ແລະລູກຂອງສັດເກີດກ່ອນທັງຫມົດດ້ວຍ.
ແມ່ນບໍ່ເຄີຍມີມາກ່ອນ, ຕໍ່ໄປພາຍຫນ້າຈະບໍ່ມີອີກເລີຍ.
ໃນວັນທີສິບເດືອນນີ້ ຄອບຄົວແຕ່ລະຄົນໃຫ້ນຳເອົາລູກແກະ ຫລືແບ້ຫນຸ່ມໂຕຫນຶ່ງສຳລັບພວກເຂົາ.
ຖ້າຄອບຄົວໃດມີຄົນຫນ້ອຍເກີນໄປສຳລັບລູກແກະຫນຶ່ງໂຕ, ກໍໃຫ້ຊາຍຄົນນັ້ນ ແລະເພື່ອນບ້ານຂອງລາວ ເອົາຊີ້ນລູກແກະ ຫລືແບ້ຫນຸ່ມທີ່ຈະພຽງພໍສຳລັບຈຳນວນຄົນ. ຄືຈະຕ້ອງພຽງພໍສຳລັບທຸກຄົນທີ່ຈະກິນ.
ແລ້ວໃຫ້ຊຸມນຸມຊາວອິສະຣາເອນທັງຫມົດ ຕ້ອງຂ້າສັດເຫລົ່ານັ້ນໃນຕອນໃກ້ຈະຄໍ່າ.
ພວກເຂົາຕ້ອງກິນຊີ້ນກັບເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປງ, ພ້ອມກັບຜັກຂົມ.
ພວກເຂົາຕ້ອງກິນບໍ່ໃຫ້ເຫລືອໄວ້ຮອດຕອນເຊົ້າ. ພວກເຂົາຕ້ອງເຜົາເສຍ ຖ້າຍັງມີເສດເຫລືອຮອດຕອນເຊົ້າ.
ເມື່ອເຮົາເຫັນເລືອດນັ້ນ, ພຣະອົງຈະຜ່ານພວກເຂົາໄປ.
ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ກິນເຂົ້າຈີ່ທີ່ມີເຊື້ອແປ້ງ ຕັ້ງແຕ່ມື້ທຳອິດຈົນເຖິງມື້ທີເຈັດ, ຄົນນັ້ນຈະຕ້ອງຖືກຕັດອອກຈາກເປັນຊາວອິສະຣາເອນ.
ຈະຕ້ອງບໍ່ເຮັດວຽກມື້ເຫລົ່ານີ້, ຍົກເວັ້ນການປຸງແຕ່ງອາຫານໃຫ້ທຸກຄົນກິນ.
ຊາວອິສະຣາເອນຈະຕ້ອງກິນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງ ຕັ້ງແຕ່ໃນຕອນຕາເວັນລັບແສງຂອງມື້ທີ່ສິບສີ່ເດືອນທຳອິດຂອງປີ, ຈົນເຖິງຕາເວັນລັບແສງໃນວັນທີຊາວເອັດຂອງເດືອນ.
ຊາວອິສະຣາເອນຕ້ອງໃຊ້ເລືອດໃນອ່າງປ້າຍດ້ານເທິງຂອງຂອບປະຕູ ແລະ ເສົາປະຕູທັງສອງຂ້າງ.
ພຣະຢາເວຈະຜ່ານປະຕູຂອງບາງຄົນໄປ ເມື່ອພຣະອົງທອດພຣະເນດເຫັນເລືອດທີ່ດ້ານເທິງຂອງຂອບປະຕູ ແລະ ທັງສອງຂ້າງຂອງເສົາປະຕູ.
ເມື່ອລູກຂອງພວກເຂົາຖາມວ່າ, 'ພິທີປະຕິບັດການນະມັດສະການນີ້ຫມາຍເຖິງຫຍັງ?' ແລ້ວໃຫ້ພວກເຂົາຈົ່ງຕອບວ່າ, 'ເປັນການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາປັດສະຄາແດ່ພຣະຢາເວ, ເພາະພຣະຢາເວໄດ້ຜ່ານເວັ້ນເຮືອນຂອງຊາວອິສະຣາເອນໃນເອຢິບ ເມື່ອພຣະອົງໄດ້ປະຫານຊາວເອຢິບນັ້ນ. ພຣະອົງໄດ້ໄວ້ຊີວິດຄອບຄົວຂອງພວກເຮົາ.'
ມີການຮ້ອງໄຫ້ຄໍ່າຄວນສຽງດັງທົ່ວໄປໃນເອຢິບ, ເພາະວ່າບໍ່ມີເຮືອນໃດເລີຍທີ່ບໍ່ມີຄົນຕາຍ.
ຊາວອິສະຣາເອນໃຫ້ຂໍເຄື່ອງເງິນ, ເຄື່ອງຄຳ, ແລະເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມຈາກຊາວເອຢິບ.
ທີ່ບໍ່ໃສ່ເຊື້ອແປ້ງ ເພາະຊາວອິສະຣາເອນໄດ້ຖືກເລັ່ງໃຫ້ອອກຈາກເອຢິບໂດຍໄວ ແລະ ບໍ່ອາດຊັກຊ້າເພື່ອກຽມອາຫານໄດ້.
ພວກເຂົາໄດ້ອາໄສຢູ່ໃນເອຢິບ 430 ປີ.
ຢ່າໃຫ້ຄົນຕ່າງຊາດຮ່ວມກິນອາຫານພິທີປັດສະຄາ.
ຖ້າມີຄົນຕ່າງດ້າວມາອາໄສຢູ່ກັບເຈົ້າ ແລະຕ້ອງການຈະປະຕິບັດຕາມພິທີປັດສະຄາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ, ກໍໃຫ້ຊາຍພວກນັ້ນທຸກຄົນເຂົ້າພິທີຕັດກ່ອນ.
ລູກຫົວປີຕົກເປັນຂອງພຣະຢາເວ.
ຊາວອິສະຣາເອນໄດ້ອອກຈາກເອຢິບໃນເດືອນອາບິບ.
ການຊ່ວຍເຫລືອນີ້ຈະເປັນດັ່ງສິ່ງເຕືອນໃຈຊາວອິສະຣາເອນທີ່ມືຂອງພວກເຂົາ, ແລະທີ່ຫນ້າຜາກຂອງພວກເຂົາ, ຍ້ອນວ່າພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວຈະຢູ່ທີ່ປາກຂອງພວກເຂົາ.
ລູກລໍຫົວປີທຸກໂຕເຈົ້າສາມາດຊື້ກັບຄືນຄື ດຽວກັບລູກແກະກໍໄດ້.
ພຣະເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງການນຳພວກເຂົາ ຕາມເສັ້ນທາງທີ່ໄປສູ່ຟີລິດສະຕິນ. ເພາະພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າ, "ບາງເທື່ອເມື່ອປະຊາຊົນຈະປ່ຽນໃຈ ເມື່ອພວກເຂົາຕ້ອງຜະເຊີນຫນ້າກັບສົງຄາມ ແລະຈະກັບໄປຍັງອີຢິບອີກ.
ໂຢເຊັບໄດ້ໃຫ້ຊາວອິດສະຣາເອນປະຕິຍານຢ່າງຈິງຈັງວ່າ, "ໃຫ້ພວກທ່ານຈົ່ງເອົາກະດູກຂອງຂ້ອຍໄປກັບພວກເຈົ້າດ້ວຍ."
ໃນເວລາກາງຄືນດ້ວຍເສົາໄຟ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາມີຄວາມສະຫວ່າງ. ດ້ວຍວິທີນີ້ ພວກເຂົາຈະເດີນທາງໄດ້ທັງກາງເວັນ ແລະ ກາງຄືນ.
ເມື່ອກະສັດເອຢິບໄດ້ຮູ້ວ່າຊາວອິສະຣາເອນໄດ້ຫນີໄປແລ້ວ, ທ່າທີຂອງຟາຣາໂອ ແລະ ບັນດາຂ້າຣາຊະການຂອງພະອົງກໍປ່ຽນໃຈມາຕໍ່ສູ້ຊາວອິສະຣາເອນ.
ຊາວເອຢິບຕາມມາທັນຊາວອິສະຣາເອນ ທີ່ຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ບໍລີເວນ ແຄມທະເລກົງກັນຂ້າມກັບປີຮາຮີໂຣດ, ດ້ານຫນ້າບາອານເຊໂຟນ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ ເຮັດວຽກໃຫ້ພວກເຂົາກໍຍັງດີກວ່າ ພວກເຮົາມາຕາຍໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານນີ້."
ພຣະຢາເວຈະສູ້ຮົບແທນພວກທ່ານ, ແລະພວກເຂົາພຽງແຕ່ສະຫງົບຢູ່ເທົ່ານັ້ນ.
ພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງຊາວເອຢິບແຂງກະດ້າງ ແລ້ວພວກເຂົາຈະຕາມຊາວອິສະຣາເອນໄປ.
ເປັນເມກມືດແກ່ຊາວເອຢິບ, ແຕ່ເປັນແສງສະຫວ່າງແກ່ຊາວອິສະຣາເອນ, ໂດຍຂ້າງຫນຶ່ງກໍບໍ່ເຂົ້າມາໃກ້ກັນກັບອີກຂ້າງຫນຶ່ງຕະຫລອດຄືນ.
ພຣະຢາເວກໍໄດ້ບັນດານໃຫ້ລົມຕາເວັນອອກພັດໃຫ້ທະເລໄຫລກັບ ຕະຫລອດທັງກາງຄືນ.
ໃນຊົ່ວໂມງຂອງຕອນເຊົ້າໆ, ພຣະຢາເວເບິ່ງລົງມາຍັງ ທະຫານຊາວເອຢິບຜ່ານທາງເສົາໄຟແລະເສົາເມກ
ບໍ່ມີໃຜລອດຊີວິດກັບການຂ້ວາມນໍ້າທະເລ.
ເມື່ອອິສະຣາເອນໄດ້ເຫັນຣິດອຳນາດຫຍີ່ງໃຫຍ່ ຊຶ່ງພຣະຢາເວທີ່ໄດ້ເຮັດຕໍ່ຊາວເອຢິບ, ປະຊາຊົນກໍໄດ້ຖວາຍກຽດແດ່ພຣະຢາເວ, ແລະພວກເຂົາໄວ້ວາງໃຈພຣະຢາເວ ແລະ ໂມເຊຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ໂຍນທັງມ້າ ແລະ ລົດມ້າລົງໄປໃນທະເລ.
ພວກເຂົາໄດ້ຈົມລົງໄປໃນນໍ້າເລີກເຫມືອນກ້ອນຫີນ.
ໂດຍລົມທີ່ລະບາຍຈາກລົມຫາຍໃຈຂອງພຣະອົງ ນໍ້າໄດ້ກໍ່ຕົວຂຶ້ນ.
ໃນຄວາມສັດຊື່ໃນພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງ ພຣະອົງຊົງນຳປະຊາຊົນຊຶ່ງໄດ້ຊົງຊ່ວຍໃຫ້ພົ້ນ. ດ້ວຍຣິດທານຸພາບຂອງພຣະອົງໄດ້ຊົງພາພວກເຂົາມາເຖິງທີ່ອັນບໍຣິສຸດທີ່ພຣະອົງສະຖິດຢູ່.
ປະຊາຊົນຈະໄດ້ຍິນ, ແລະພວກເຂົາຈະຢ້ານຫລາຍ.
ພຣະອົງຈະຊົງນຳພວກເຂົາເຂົ້າມາ ແລະ ໃຫ້ພວກເຂົາຕັ້ງຫລັກແຫລ່ງເທິງພູທີ່ເປັນມໍຣະດົກຂອງພຣະອົງ, ສະຖານທີ່ທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ຢູ່ອາໃສ.
ນາງມີຣີອາມຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ແລະບັນດາຜູ້ຍິງທັງຫມົດຕີກອງແຊ່ງດ້ວຍ.
ຊາວອິສະຣາເອນກໍບໍ່ສາມາດດື່ມນໍ້າບ່ອນນັ້ນໄດ້ ເພາະນໍ້າມັນຂົມ.
ພຣະຢາເວຈຶ່ງຊົງຊີ້ໃຫ້ໂມເຊເຫັນຕົ້ນໄມ້ຕົ້ນຫນຶ່ງ. ເມື່ອໂມເຊໂຍນມັນລົງນໍ້າ, ແລະນໍ້ານັ້ນກໍຫວານດື່ມໄດ້.
ຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ຊິນ, ຊຶ່ງຢູ່ລະຫວ່າງເອລິມ ແລະ ຊີນາຍ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າໂມເຊໄດ້ນຳມາ ຍັງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານນີ້ ເພື່ອຈະຂ້າຄົນເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ ດ້ວຍຄວາມອຶດຫີວ.
ປະຊາຊົນຈະອອກໄປ ແລະ ເກັບເອົາອາຫານຕົກທຸກໆວັນ ເພື່ອວ່າພຣະຢາເວຈະທົດສອບພວກເຂົາວ່າ ພວກເຂົາຈະເດີນຕາມບັນຍັດຂອງພຣະອົງຫລືບໍ.
ຊາວອິສະຣາເອນຈະຮູ້ວ່າ ພຣະຢາເວໄດ້ນຳພວກເຂົາໃຫ້ອອກຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ ເມື່ອພຣະຢາເວປຣະທານຊີ້ນໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າໃນຕອນແລງ ແລະ ໃນຕອນເຊົ້າພຣະອົງຈະປຣະທານອາຫານໃຫ້ໄດ້ກິນຈົນອີ່ມ.
ສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວປາກົດຢູ່ໃນເມກ.
ອາຫານທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ປຣະທານໃຫ້ອິສະຣາເອນໄດ້ກິນນັ້ນ ເປັນເມັດເຫມືອນນໍ້າຫມອກແຂງ.
ເມື່ອພວກເຂົາຊັ່ງອາຫານ ປະລິມານຫນຶ່ງໂອເມີ, ຄົນທີ່ເກັບໄດ້ຫລາຍກໍບໍ່ມີເຫລືອ, ແລະຄົນທີ່ເກັບຫນ້ອຍກໍບໍ່ຂາດ. ແຕ່ລະຄົນເກັບໄດ້ພຽງພໍຕໍ່ຄວາມຕ້ອງການຂອງພວກເຂົາ.
ອາຫານມາຈາກພຣະຢາເວ ທີ່ບາງຄົນໃນພວກເຂົາເຫລືອໄວ້ຈົນຮອດຕອນເຊົ້າ ອາຫານນັ້ນກໍເນົ່າເປັນຫນອນ ແລະ ບູດເຫມັນ.
ມື້ທີຫົກ ພວກເຂົາເກັບເອົາອາຫານສອງເທົ່າ, ຄືສອງໂອເມີສຳລັບແຕ່ລະຄົນ.
ອາຫານ ທີ່ພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ເກັບໄວ້ຈົນຮອດວັນທີເຈັດນັ້ນ ກໍບໍ່ບູດເນົ່າ, ບໍ່ມີຫນອນໃນນັ້ນເລີຍ.
ໃນມື້ທີເຈັດ ບາງຄົນໄດ້ອອກໄປເກັບມານາ, ແຕ່ພວກເຂົາກໍບໍ່ພົບເລີຍ.
ໃຫ້ແຕ່ລະຄົນພັກຢູ່ໃນທີ່ຂອງຕົນ; ຢ່າໃຫ້ໃຜອອກຈາກບ່ອນພັກໃນມື້ທີ່ເຈັດນັ້ນ.
ມານາເປັນເຫມືອນເມັດສີຂາວເຫມືອນເມັດຜັກຊີ, ແລະມີຣົດຊາດເຫມືອນຂະຫນົມປະສົມນໍ້າເຜີ້ງ.
ມານາຫນຶ່ງໂອເມີ ເກັບໄວ້ຕະຫລອດຊົ່ວຊາດພັນຂອງເຈົ້າ ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ເຫັນອາຫານ ຊຶ່ງພຣະຢາເວລ້ຽງພວກເຂົາໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ມານາຫນຶ່ງໂອເມີເກັບໄວ້ໃນຫມໍ້ ແລະເກັບໄວ້ຂ້າງແຜ່ນກົດບັນຍັດໃນຫີບພັນທະສັນຍາ.
ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນໄດ້ກິນມານາສີ່ສິບປີ ຈົນຮອດຕອນທີ່ພວກເຂົາມາເຖິງແຜ່ນດິນທີ່ຈະອາໄສຢູ່.
ທີ່ນັ້ນບໍ່ມີນໍ້າໃຫ້ປະຊາຊົນດື່ມ. ດັ່ງນັ້ນປະຊາຊົນຈຶ່ງກ່າວໂທດໂມເຊເຖິງສະຖານະການຂອງພວກເຂົາ.
ໂມເຊຢ້ານຊາວອິສະຣາເອນ ເກືອບເອົາຫີນຂວ້າງລາວແລ້ວ.
ພຣະຢາເວຈຶ່ງໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊວ່າ ຈົ່ງຕີກ້ອນຫີນນັ້ນດ້ວຍໄມ້ຄ້ອນເທົ້າ. ນໍ້າກໍຈະໄຫລອອກມາຈາກຫີນໃຫ້ປະຊາຊົນດື່ມ.
ໂມເຊຢືນຢູ່ເທິງຍອດຂອງພູ ພ້ອມກັບຖືໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂອງພຣະເຈົ້າໃນມື.
ໃນຂະນະທີ່ໂມເຊຍົກມືຂຶ້ນເມື່ອໃດ, ອິສະຣາເອນກໍໄດ້ປຽບ: ເມື່ອລາວລົດມືລົງພັກ, ອາມາເຫລັກກໍໄດ້ປຽບເມື່ອນັ້ນ.
ອາໂຣນ ແລະ ຮູເຣຈຶ່ງຍົກກ້ອນຫີນມາ ແລະ ວາງໃຫ້ໂມເຊນັ່ງ. ໃນເວລາດຽວກັນ, ອາໂຣນ ແລະ ຮູເຣຈຶ່ງຍົກຊູມືຂອງລາວຂຶ້ນ, ຄົນຫນຶ່ງຢູ່ອີກຂ້າງຫນຶ່ງຂອງລາວ, ອີກຄົນຫນຶ່ງຢູ່ອີກຂ້າງຫນຶ່ງຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກໂມເຊ ຂຽນຂໍ້ຄວາມຕໍ່ໄປນີ້ລົງໃນປຶ້ມ, ເພາະວ່າພຣະຢາເວຈະລົບລ້າງຊື່ອາມາເຫລັກໃຫ້ສິ້ນຊາກ ໃຫ້ຫາຍໄປຈາກຄວາມຊົງຈຳພາຍໃຕ້ຟ້ານີ້.
ເຢທະໂຣເປັນປະໂລຫິດແຫ່ງມີດີອານ, ພໍ່ເຖົ້າຂອງໂມເຊ.
ລູກຊາຍທັງສອງຂອງໂມເຊຄື ເກໂຊມ ແລະ ເອລີເອເຊ.
ລາວຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ຢູ່ທີ່ພູຂອງພຣະເຈົ້າ ເມື່ອເຢທະໂຣ ພາລູກໆຂອງໂມເຊ ແລະພາເມຍຂອງລາວມາຫາລາວ.
ລາວກົ້ມຂາບລົງ, ແລະຈູບລາວ.
ເຢທະໂຣກໍຊື່ນຊົມຍີນດີ ທີ່ໄດ້ຮູ້ເຖິງຄວາມດີທັງຫມົດ ຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດເພື່ອອິສະຣາເອນ, ໃນການທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊ່ວຍພວກເຂົາໃຫ້ລອດພົ້ນຈາກມືຂອງຊາວເອຢິບ.
ເຢທະໂຣໄດ້ຮູ້ວ່າ ພຣະຢາເວເປັນໃຫຍ່ກວ່າພະທັງຫລາຍ, ເພາະເມື່ອຊາວເອຢິບກົດຂີ່ຊາວອິສະຣາເອນຢ່າງເຫັນແກ່ຕົວ, ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊ່ວຍປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
ອາໂຣນ ແລະ ບັນດາຜູ້ອາວຸໂສຂອງອິສະຣາເອນໄດ້ມາກິນລ້ຽງກັບພໍ່ເຖົ້າຂອງໂມເຊ ຕໍ່ພຣະພັກພຣະເຈົ້າ.
ປະຊາຊົນຢືນອ້ອມໂມເຊຕັ້ງແຕ່ເຊົ້າຈົນຮອດຄໍ່າ.
ປະຊາຊົນມາຫາໂມເຊ ເພື່ອຂໍໃຫ້ທູນຖາມເຖິງຄຳຊີ້ນຳຂອງພຣະເຈົ້າ ເມື່ອພວກເຂົາມີການໂ່ຕ້ຖຽງກັນ, ພວກເຂົາກໍມາຫາລາວ.
ເຢທະໂຣເວົ້າວ່າ ສິ່ງທີ່ໂມເຊເຮັດນັ້ນເປັນສິ່ງທີ່ບໍ່ດີ ຍ້ອນວ່າລາວຈະອ່ອນແຮງແນ່ນອນເອງ ແລະປະຊາຊົນຜູ້ທີ່ຢູ່ກັບລາວດ້ວຍ. ພາລະນີ້ຫນັກເກີນກຳລັງຂອງລາວ. ລາວບໍ່ສາມາດເຮັດໄດ້ຄົນດຽວ.
ເຢທະໂຣໄດ້ບອກໂມເຊໃຫ້ ເລືອກຄົນທີ່ມີຄວາມສາມາດຈາກປະຊາຊົນທັງຫມົດ, ຊາຍທີ່ຖວາຍກຽດແດ່ພຣະເຈົ້າ, ຊາຍທີ່ຮັກຄວາມຈິງ ຜູ້ທີ່ຊັງການໄດ້ຮັບຄວາມບໍ່ຍຸຕິທັມ.
ຊາຍເຫລົ່ານັ້ນຈະພິພາກສາຄະດີຂອງປະຊາຊົນ ທຸກກໍລະນີທີ່ເກີດເປັນກິຈະວັດປະຈຳວັນ, ແຕ່ທີ່ຄະດີຍາກໆໃຫ້ພວກເຂົານຳມາແຈ້ງຕໍ່ໂມເຊ. ແຕ່ສ່ວນຄະດີເລັກໆນ້ອຍໆ, ໃຫ້ພວກເຂົາຕັດສິນກັນເອງ.
ໃນເດືອນທີສາມຫລັງຈາກປະຊາຊົນອິສະຣາເອນໄດ້ອອກຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ, ໃນມື້ດຽວກັນນັ້ນ, ພວກເຂົາໄດ້ມາເຖິງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊີນາຍ.
ຖ້າພວກເຂົາເຊື່ອຟັງສຽງຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ຮັກສາພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງໄວ້, ແລ້ວພວກເຂົາກໍຈະເປັນສົມບັດພິເສດຂອງພຣະອົງ ໃນທ່າມກາງຂອງປະຊາຊາດທັງຫລາຍ.
ພຣະຢາເວມາຫາປະຊາຊົນໃນເມກຫນາທຶບ ເພື່ອວ່າປະຊາຊົນຈະບໍ່ໄດ້ຍິນໃນສິ່ງທີ່ພຣະອົງເວົ້າກັບພວກເຂົາ ແລະຈະໄດ້ເຊື່ອໂມເຊຕະຫລອດໄປ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຊຳລະຕົນໃຫ້ບໍຣິສຸດໂດຍ ຕຽມຕົວໃຫ້ພ້ອມສຳລັບການມາຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ຊຳລະເສື້ອຜ້າໃຫ້ຂອງຕົນໃຫ້ສະອາດ.
ໃຜເອົາແຕະຕ້ອງພູນັ້ນ ຈະຕ້ອງມີໂທດເຖິງຕາຍຢ່າງແນ່ນອນ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຂວ້າງກ້ອນຫີນ ຫລືຍິງດ້ວຍກ້ອນຫີນ ສຳລັບໃຜກໍຕາມທີ່ເອົາແຕະຕ້ອງພູນັ້ນ.
ຍ້ອນວ່າ ມີຟ້າຮ້ອງແລະຟ້າແມບເມກຫນາປົກຄຸມເທິງພູ, ແລະມີສຽງເປົ່າແກດັງຫລາຍ, ຈົນປະຊາຊົນທັງຫມົດຢູ່ໃນຄ້າຍຢ້ານຫລາຍຈົນໂຕສັ່ນ.
ພວກປະໂລຫິດທີ່ເຂົ້າມາໃກ້ພຣະຢາເວນັ້ນ ພວກເຂົາຕ້ອງຊຳລະຕົວໃຫ້ບໍຣິສຸດ—ຕຽມຕົວເອງໃຫ້ພ້ອມຕໍ່ການມາຂອງພຣະຢາເວ—ເພື່ອວ່າພຣະຢາເວຈະບໍ່ປະຫານພວກເຂົາ.
ມີພຽງແຕ່ອາໂຣນ ທີ່ສາມາດຂຶ້ນໄປເທິງພູກັບໂມເຊໄດ້.
ພວກເຂົາຕ້ອງບໍ່ມີພະເຈົ້າອື່ນໃດຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງ.
ຊາວອິສະຣາເອນຕ້ອງບໍ່ເຮັດຮູບແກະສະຫລັກ ຫລືຂາບໄຫວ້ພວກມັນ ຍ້ອນວ່າ ພຣະຢາເວເປັນພຣະເຈົ້າຜູ້ຫວງແຫນ.
ພຣະຢາເວລົງໂທດຄວາມຊົ່ວຂອງບັນພະບຸຣຸດໂດຍນຳການລົງໂທດຕົກທອດໄປເຖິງລູກຫລານ, ເຖິງສາມ ແລະ ສີ່ເຊັ່ນຄົນຜູ້ທີ່ພຣະອົງກຽດຊັງ.
ພວກເຂົາຈະຕ້ອງບໍ່ອອກພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາໄປໃນທາງທີ່ຜິດ.
ຊາວອິສະຣາເອນຕ້ອງຮັກວັນສະບາໂຕໃຫ້ບໍຣິສຸດ ແລະພັກຜ່ອນໃນວັນນັ້ນ, ເພາະໃນຫົກມື້ພຣະຢາເວໄດ້ສ້າງຟ້າສະຫວັນ ແລະແຜ່ນດິນໂລກ, ທະເລ, ແລະທຸກສິ່ງໃນທີ່ເຫລົ່ານັ້ນ, ແລະພັກຜ່ອນໃນມື້ທີເຈັດ.
ຊາວອິສະຣາເອນຕ້ອງ ບໍ່ເຮັດວຽກງານໃດໆ, ທັງພວກເຂົາ, ຫລືລູກຊາຍ, ຫລືລູກຍິງ, ຫລືທາດຊາຍ, ຫລືທາດຍິງ, ຫລືສັດລ້ຽງ, ຫລືຄົນຕ່າງດ້າວທີ່ອາໄສໃນປະຕູເມືອງທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາດ້ວຍ.
ຊາວອິສະຣາເອນຕ້ອງໃຫ້ກຽດແກ່ບິດາ ແລະ ມານດາຂອງພວກເຂົາ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະມີຊີວິດຢືນຍາວເທິງແຜ່ນດິນ ຊຶ່ງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາຈະໃຫ້ແກ່ພວກເຂົານັ້ນ.
ປະຊາຊົນທັງຫມົດເຫັນຟ້າແມບ ແລະໄດ້ຍິນສຽງຟ້າຮ້ອງ, ແລະໄດ້ຍິນສຽງແກ, ແລະໄດ້ເຫັນຄວັນຈາກພູ. ເມື່ອປະຊາຊົນເຫັນສິ່ງນີ້, ພວກເຂົາກໍຢ້ານກົວຈົນຕົວສັ່ນ ແລະຢືນຢູໄກໆ.
ພວກເຂົາຄິດວ່າ ຖ້າພຣະເຈົ້າເວົ້າກັບພວກເຂົາ, ພວກເຂົາຈະຕາຍ.
ຖ້າພວກເຂົາໃຊ້ເຄື່ອງມືຕົກແຕ່ງແທ່ນບູຊາຫີນ, ພວກເຂົາຈະເຮັດໃຫ້ຫີນເປັນມົນທິນ.
ໂມເຊ ຕ້ອງວາງກົດຕ່າງໆໄວ້ຕໍ່ຫນ້າຊາວອິສະຣາເອນ.
ຖ້ານາຍຫາເມຍໃຫ້ລາວ ແລະນາງນັ້ນເກີດລູກຊາຍ ຫລືລູກສາວ, ເມຍແລະລູກຂອງນາງຈະເປັນຂອງນາຍ, ແລະລາວຈະຕ້ອງເປັນອິດສະຫລະພຽງຜູ້ດຽວ.
ຖ້າທາດນັ້ນບໍ່ຢາກອອກໄປເປັນອິດສະຫລະ, ໃຫ້ນາຍຕ້ອງພາລາວໄປທີ່ປະຕູ ຫລືເສົາປະຕູ, ແລະໃຫ້ນາຍເຈາະຫູຂອງລາວດ້ວຍເຫລັກຫມາດ. ແລ້ວລາວຈະຢູ່ຮັບໃຊ້ນາຍຕະຫລອດຊີວິດຂອງລາວ.
ນາຍນັ້ນບໍ່ມີສິດ ຂາຍທາດຍິງໃຫ້ແກ່ຄົນຕ່າງຊາດ.
ຖ້ານາຍຍົກຍິງນັ້ນໃຫ້ເປັນເມຍຂອງລູກຊາຍຂອງຕົນ, ແລະລາວເອົາຍິງອື່ນອີກມາເປັນເມຍ, ລາວຕ້ອງບໍ່ລຸດຄ່າອາຫານ, ເສື້ອຜ້າ, ຫລືສິດທິແຕ່ງງານຂອງນາງ. ແຕ່ຖ້າລາວບໍ່ໄດ້ເຮັດສາມຢ່າງນີ້ແກ່ນາງ, ແລ້ວນາງນັ້ນຈະໄປເປັນອິດສະຫລະ ໂດຍບໍ່ຕ້ອງເສຍຄ່າໄຖ່ໃດໆ.
ຖ້າຄົນນັ້ນຂ້າຄົນດ້ວຍອຸບັດເຫດ, ພຣະຢາເວຈະກຳຫນົດທີ່ແຫ່ງຫນຶ່ງໃຫ້ລາວສາມາດຫນີໄປໄດ້.
ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ປ້ອຍດ່າບິດາ ຫລືມານດາຂອງຕົນ ຜູ້ນັ້ນຕ້ອງຖືກລົງໂທດເຖິງຕາຍຢ່າງແນ່ນອນ.
ຖ້າຜູ້ຊາຍຕໍ່ສູ້ກັນ ແລະຝ່າຍຫນຶ່ງເອົາຫີນຂ້ວາງຫລືຊົກດ້ວຍກຳປັ້ນ, ແລະບາດເຈັບຕ້ອງນອນພັກທີ່ຕຽງຂອງລາວ, ຊາຍຄົນນັ້ນຕ້ອງເສຍຄ່າເສຍເວລາ; ຄ່າຮັກສາພະຍາບານທັງຫມົດຈົນລາວຫາຍດີເປັນປົກກະຕິ.
ຖ້າຜູ້ໃດທຸບຕີທາດຊາຍ ຫລືທາດຍິງຂອງຕົນດ້ວຍໄມ້ ແລະທາດນັ້ນມີຊີວິດຕໍ່ໄປພາຍໃນຫນຶ່ງຫລືສອງສອງມື້, ນາຍນັ້ນກໍບໍ່ຕ້ອງຖືກລົງໂທດ, ເພາະລາວຕ້ອງທໍຣະມານໃຈຈາກສູນເສຍທາດນັ້ນແລ້ວ...
ຖ້າຜູ້ຊາຍຕີກັນ ແລະໄປເຮັດໃຫ້ຍິງຖືພາບາດເຈັບຈົນ ເຮັດໃຫ້ເດັກເກີດກ່ອນກຳຫນົດ, ແຕ່ນາງບໍ່ໄດ້ຮັບອັນຕະລາຍ, ຄົນທີ່ທຳຮ້າຍນາງຈະຕ້ອງຖືກປັບໄຫມຕາມແຕ່ສາມີຂອງຍິງນັ້ນຈະຮຽກຮ້ອງເອົາຈາກລາວ, ແລະ ລາວຕ້ອງຈ່າຍຕາມທີ່ຜູ້ພິພາກສາຕັດສິນ.
ແຕ່ຫາກນາງໄດ້ຮັບບາດເຈັບສາຫັດ, ແລ້ວເຈົ້າຕ້ອງໃຊ້ແທນດ້ວຍຊີວິດ. ຕາແທນຕາ, ແຂ້ວແທນແຂ້ວ, ມືແທນມື, ຕີນແທນຕີນ, ຮອຍໄຫມ້ແທນຮອຍໄຫມ້, ບາດແຜແທນບາດແຜ, ຫລືຮອຍຊໍ້າແທນຮອຍຊໍ້າ.
ຖ້າຜູ້ໃດຕີທີ່ຕາຂອງທາດຊາຍ ຫລືທາດຍິງແລ້ວເຮັດໃຫ້ຕາບອດໄປ, ຖ້າລາວເຮັດໃຫ້ແຂ້ວຂອງທາດຊາຍ ຫລື ທາດຍິງຫລຸດອອກໄປ, ລາວຕ້ອງປ່ອຍທາດຜູ້ນັ້ນເປັນອິດສະຫລະ ເພື່ອໃຊ້ແທນແຂ້ວ.
ຖ້າງົວມີນິໄສມັກຊົນຄົນມາກ່ອນ, ແລະມີຜູ້ມາເຕືອນໃຫ້ເຈົ້າຂອງງົວໃຫ້ຮູ້ແລ້ວ, ແຕ່ເຈົ້າຂອງບໍ່ໄດ້ກັກຂັງມັນໄວ້, ແລະມັນໄດ້ຊົນຄົນຕາຍໄປບໍ່ວ່າຊາຍຫລືຍິງ, ກໍໃຫ້ເອົາຫີນຂ້ວາງງົວນັ້ນເສຍໃຫ້ຕາຍ, ແລະໃຫ້ລົງໂທດເຈົ້າຂອງງົວໃຫ້ເຖິງຕາຍດ້ວຍ.
ຖ້າຜູ້ໃດເປີດນໍ້າສ້າງ, ຫລືຂຸດນໍ້າສ້າງ ແລະບໍ່ໄດ້ອັດມັນໄວ້, ແລະມີງົວຫລືລວາຕົກລົງໄປໃນນໍ້າສ້າງນັ້ນ, ເຈົ້າຂອງນໍ້າສ້າງຕ້ອງຈ່າຍຄ່າເສຍຫາຍ.
ຖ້າງົວຂອງຜູ້ໃດທຳຮ້າຍງົວຂອງຜູ້ອື່ນຕາຍ. ແລ້ວເຂົາຕ້ອງຂາຍງົວທີ່ເປັນນັ້ນ ແລະແບ່ງເງິນກັນ, ແລະແບ່ງງົວທີ່ຕາຍນັ້ນໃຫ້ເທົ່າກັນ.
ຖ້າຕາເວັນຂຶ້ນແລ້ວກ່ອນທີ່ລາວບຸກລຸກເຂົ້າມາ, ຄວາມຜິດຖານຂ້າຄົນຈະຕົກແກ່ຜູ້ຂ້າລາວນັ້ນ.
ຖ້າລາວບໍ່ມີອັນໃດຈະໃຊ້ໃຫ້. ແລ້ວລາວຕ້ອງຂາຍຕົນເອງເພື່ອໃຊ້ແທນສິ່ງທີ່ລາວລັກໄປ.
ຖ້າຜູ້ໃດຝາກເງິນ ຫລື ສິ່ງຂອງໄວ້ກັບເພື່ອນບ້ານເພື່ອໃຫ້ລາວໃຫ້ດູແລ, ແລະຖ້າສິ່ງຂອງນັ້ນຖືກລັກໄປຈາກເຮືອນຂອງຜູ້ນັ້ນ, ຖ້າຈັບຄົນຂີ້ລັກໄດ້ ຄົນຂີ້ລັກນັ້ນຕ້ອງໃຊ້ແທນສອງເທົ່າ. ແຕ່ຖ້າຫາກຈັບຄົນຂີ້ລັກບໍ່ໄດ້ ກໍໃຫ້ເຈົ້າຂອງເຮືອນມາພົບກັບຜູ້ພິພາກສາ ເພື່ອຮັບການພິຈາລະນາແມ່ນລາວເອງ ຫລືບໍ່ທີ່ລັກສົມບັດຂອງເພື່ອນບ້ານ.
ຖ້າຜູ້ໃດຝາກລໍ, ງົວ, ແກະ, ຫລືສັດໃດໆໄວ້ກັບເພື່ອນບ້ານຂອງລາວ, ແລະຖ້າສັດຕາຍ ຫລື ເຈັບຫລືຖືກຕ້ອນເອົາໄປໂດຍບໍ່ມີໃຜເຫັນ, ຜູ້ຮັບຟາກນັ້ນບໍ່ຕ້ອງຈ່າຍຄ່າຊົດເຊີຍໃດໆ.
ຖ້າຜູ້ໃດຫລອກລວງສາວປອດທີ່ຍັງບໍ່ໄດ້ຫມັ້ນຫມາຍ, ແລະຖ້າລາວນອນກັບນາງນັ້ນ. ລາວຕ້ອງຮັບນາງມາເປັນເມຍຂອງລາວ ໂດຍຈ່າຍເງິນຄ່າສິນສອດຕາມທີ່ຮຽກຮ້ອງ.
ຊາວອິສະຣາເອນຕ້ອງບໍ່ເຮັດຜິດຕໍ່ຄົນຕ່າງດ້າວ ຫລືຂົ່ມເຫັ່ງເຂົາ. ເພາະພວກເຂົາກໍເຄີຍເປັນຄົນຕ່າງດ້າວໃນແຜ່ນດິນເອຢິບ.
ຖ້າຊາວອິສະຣາເອນ ຂົ່ມເຫງພວກເຂົາ, ແລະຖ້າພວກເຂົາຮ້ອງຫາພຣະຢາເວ, ພຣະອົງຈະຟັງຄຳຮ້ອງທຸກຂອງພວກເຂົາຢ່າງແນ່ນອນ. ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງຈະລຸກຂຶ້ນ, ແລະພຣະອົງຈະປະຫານພວກເຂົາດ້ວຍດາບ; ເມຍຂອງພວກເຂົາຈະເປັນຫມ້າຍ, ແລະລູກຂອງພວກເຂົາຈະກຳພ້າພໍ່.
ຖ້າບາງຄົນຍຶດເສື້ອຄຸມ ຂອງເພື່ອນບ້ານໄວ້ເປັນຂອງຄໍ້າປະກັນ, ລາວຕ້ອງຄືນຂອງນັ້ນໃຫ້ກັບ ເຈົ້າຂອງເສື້ອຄຸມກ່ອນຕາເວັນຕົກດິນ.
ຊາວອິສະຣາເອນຕ້ອງບໍ່ກິນຊີ້ນສັດທີ່ຖືກກັດຕາຍໃນທົ່ງນາ. ແຕ່, ພວກເຈົ້າຈົ່ງໂຍນຊາກນັ້ນໃຫ້ຫມາກິນ.
ຖ້າຊາວອິສະຣາເອນເຫັນລໍຂອງຜູ້ທີ່ກຽດຊັງເຈົ້າລົ້ມລົງ ເພາະຂົນເຄື່ອງຫນັກ, ພວກເຂົາຕ້ອງບໍ່ເມີນເສີຍຄົນນັ້ນ. ພວກເຂົາຕ້ອງໃຫ້ແນ່ໃຈວ່າ ໄດ້ຊ່ວຍລາວກັບລໍຂອງລາວດ້ວຍ.
ພວກເຂົາຕ້ອງບໍ່ຮັບສິນບົນ, ເພາະສິນບົນເຮັດໃຫ້ຄົນຕາດີ ກາຍເປັນຄົນຕາບອດ, ແລະເຮັດໃຫ້ຖ້ອຍຄຳຂອງຄົນສັດຊື່ບິດເບືອນໄປ.
ປີທີເຈັດນັ້ນ ຊາວອິສະຣາເອນງົດໄຖ ແລະປ່ອຍທົ່ງນາໃຫ້ວ່າງໄວ້, ເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນທີ່ຍາກຈົນທ່າມກາງພວກເຈົ້າໄດ້ເກັບກິນ.
ໃນວັນທີເຈັດນັ້ນ ພວກເຈົ້າຈົ່ງຢຸດພັກ. ຈົ່ງເຮັດເຊັ່ນນີ້ເພື່ອງົວ ແລະລໍຂອງເຈົ້າຈະໄດ້ພັກ, ແລະລູກຊາຍທາດຍິງຂອງພວກເຈົ້າ ກັບຄົນຕ່າງດ້າວຈະໄດ້ພັກຜ່ອນ ແລະ ໃຫ້ສົດຊື່ນດ້ວຍ.
ຕ້ອງຖືເທດສະການກິນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງໃນເດືອນອາບິບ.
ຊາວອິສະຣາເອນໄດ້ອອກມາຈາກເອຢິບໃນເດືອນອາບິບ.
ພວກເຈົ້າຕ້ອງຖືເທດສະການລ້ຽງສະຫລອງການເກັບກ່ຽວ, ພືດຜົນທຳອິດທີ່ເກີດຈາກແຮງງານຂອງພວກເຈົ້າ ເມື່ອພວກເຂົ້າຫວ່ານພືດລົງໃນນາ. ພວກເຈົ້າຕ້ອງຖືເທສະການສະຫລອງພືດຜົນປາຍປີ, ເມື່ອພວກເຈົ້າເກັບພືດຜົນຈາກທົ່ງນາແລ້ວ.
ໄຂມັນຈາກເຄື່ອງຖວາຍບູຊາໃນເທສະການລ້ຽງຂອງພຣະຢາເວ ຈະຕ້ອງບໍ່ເຫລືອຄ້າງຄືນຈົນເຖິງຕອນເຊົ້າ.
ຖ້າພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອຟັງລາວ, ລາວຈະບໍ່ຍົກໂທດ, ໃນຄວາມຜິດຂອງພວກເຂົາເລີຍ.
ພວກເຈົ້າຕ້ອງທຳລາຍຮູບເຄົາຣົບຂອງພວກເຂົາ ແລະທຸບເສົາສັກສິດຂອງພວກເຂົາໃຫ້ແຫລກລະອຽດ.
ພຣະຢາເວຈະບໍ່ໄລ່ປະເທດຕ່າງດ້າວ ໄປໃຫ້ພົ້ນຫນ້າຊາວອິສະຣາເອນໃນປີດຽວ, ຫລືແຜ່ນດິນຈະຮົກຮ້າງໃຫ້, ແລະສັດປ່າຈະຫລາຍເກີນໄປສຳລັບພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຕ້ອງບໍ່ອາໄສໃນດິນແດນຂອງຊາວອິສະຣາເອນ, ຫລືພວກເຂົາຈະຊັກຈູງຊາວອິສະຣາເອນໃຫ້ເຮັດບາບຕໍ່ສູ້ພຣະຢາເວ.
ພວກຜູ້ອາວຸໂສ 70 ຄົນຄວນຂຶ້ນໄປນະມັດສະການພຣະຢາເວຢູ່ໄກໆ.
ຫີນຈຳນວນສິບສອງເປັນຕົວແທນເຖິງ ສິບສອງເຜົ່າຂອງອິສະຣາເອນ.
ໂມເຊເອົາເລືອດງົວມາເຄິ່ງຫນຶ່ງ ຈາກເຄື່ອງບູຊາເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທັມ ດ້ວຍງົວແດ່ພຣະຢາເວ ແລະໃສ່ໄວ້ໃນຊາມຫລາຍຫນ່ວຍ; ລາວໄດ້ພົມເລືອດເຄິ່ງນັ້ນທີ່ແທ່ນບູຊາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດກັບຊາວອິສະຣາເອນສັນຍານີ້ ໂດຍໃຫ້ພວກເຂົາດ້ວຍຖ້ອຍຄຳທັງຫມົດເຫລົ່ານີ້.
ໂມເຊ, ອາໂຣນ, ນາດາບ, ອາບີຮູ ແລະພວກຜູ້ອາວຸໂສຂອງອິດສະຣາເອນເຈັດສິບຄົນໄດ້ເຫັນພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວ ຈຶ່ງມອບແຜ່ນຫີນ ແລະກົດຫມາຍ ແລະພຣະບັນຍັດ ໃຫ້ແກ່ໂມເຊ ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ຈາລຶກໄວ້, ເພື່ອໂມເຊຈະໄດ້ສອນພວກເຂົາ.
ຖ້າໃຜມີຄະດີຫຍັງ, ກໍຈົ່ງໃຫ້ຜູ້ນັ້ນໄປຫາ ອາໂຣນແລະຮູເຣ.
ພຣະລັກສະນະແຫ່ງສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວ ເຫມືອນແປວໄຟທີ່ໄຫມ້ຢູ່ເທິງຈອມພູ ໃນສາຍຕາຂອງຊາວອິສະຣາເອນ.
ຊາວອິສະຣາເອນຮັບເອົາຂອງຖວາຍ ຈາກທຸກຄົນຜູ້ທີ່ມີແຮງຈູງໃຈເຮັດດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈ.
ພອຍສີນໍ້າເຂົ້າ ແລະພອຍອຶ່ນໆສຳລັບຝັງໃນເອໂຟດແລະແຜ່ນຮອງເອິກ.
ຊາວອິສະຣາເອນສ້າງຫໍເຕັນແດ່ພຣະຢາເວ ເພື່ອວ່າພຣະອົງຈະຢູ່ທ່າມກາງພວກເຂົາ.
ລາວຕ້ອງຫຸ້ມທັງຂ້າງໃນ ແລະຂ້າງນອອກດ້ວຍຄຳບໍຣິສຸດ.
ລາວຕ້ອງສອດຄານຫາມໃສ່ຫູທັງສອງດ້ານຂອງຫີບ, ເພື່ອໃຊ້ສຳລັບຫາມຫີບນັ້ນ.
ຄານນັ້ນຈະຕ້ອງສອດຢູ່ໃນຫູຂອງຫີບ; ພວກເຂົາຕ້ອງບໍ່ເອົາຄານນັ້ນອອກຈາກຫູ.
ເຄຣູບຕ້ອງຫັນຫນ້າເຂົ້າຫາກັນ ແລະເບີ່ງມາຍັງທາງກາງຝາຫີບໄຖ່ບາບ.
ພຣະຢາເວຈະຢູ່ໃຫ້ລາວເຂົ້າເຝົ້າ ແລະຈະສົນທະນາກັບລາວຈາກພຣະທີ່ນັ່ງກະຣຸນາລະຫວ່າງກາງເຄຣຸບທັງສອງ. ຊຶ່ງຕັ້ງຢູ່ເທິງຫີບພຣະບັນຍັດ.
ໂມເຊຕ້ອງຫຸ້ມດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດ ແລະໃຊ້ຄຳເຮັດຂອບອ້ອມຮອບນອກຫຸ້ມດ້ວຍທອງຄຳຢູ່ເທິງດ້ວຍ.
ບັນດາຫູຕ້ອງຕິດກັບໂຄງເພື່ອເປັນຮູ ສຳລັບສອດຄານຫາມໂຕະນັ້ນ.
ຈານ, ບ່ວງ, ໂຖໃຫຍ່, ແລະຖ້ວຍຕ່າງໆ ເພື່ອໃຊ້ເຫຍັ້ນເຄື່ອງດື່ມບູຊາ.
ໃຫ້ກິ່ງຫົກກິ່ງແຍກອອກຈາກຄັນຕະກຽງ—ຂ້າງລະສາມກິ່ງ, ແລະສາມກິ່ງຂອງຄັນຕະກຽງ ຈະຕ້ອງຍື່ນອອກມາຈາກອີກຟາກຫນຶ່ງ, ແລະສາມກິ່ງຂອງຄັນຕະກຽງຕ້ອງຍື່ນອອກໄປອີກດ້ານອື່ນ.
ເທິງລຳຄັນຕະກຽງທາງກາງ, ຈະຕ້ອງມີສີ່ຈອກທີ່ເຮັດເປັນເຫມືອນຮູບດອກຫມາກບົກຈູມ.
ໃຫ້ເຮັດດອກຕູມດອກຫນຶ່ງ ຢູ່ດ້ານລຸ່ມຮອງຮັບກິ່ງແຕ່ລະຄູ່.
ໃຊ້ທອງຄຳບໍຣິສຸດຫນຶ່ງຕະລັນເຮັດຄັນຕະກຽງ ແລະເຄື່ອງປະກອບທັງຫມົດ.
ໂມເຊຕ້ອງໃຫ້ຊ່າງຝີມືທີຊຳນານຫລາຍສ້າງ ຫໍເຕັນດ້ວຍຜ້າກັ້ງສິບຜືນ ທີ່ເຮັດດ້ວຍຜ້າປ່ານເນື້ອດີ ແລະຂົນແກະຍ້ອມສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມເປັນເປັນຮູບເຄຣູບ.
ລາວຕ້ອງເຮັດຫູຫ້າສິບຫູທີ່ຜ້າກັ້ງຊຸດທີ່ຫນຶ່ງ, ແລະ ຕ້ອງເຮັດຫູຜ້າກັ້ງທີ່ຂອບຜ້າກັ້ງໃນຊຸດທີ່ສອງ ເພື່ອໃຫ້ຫູຜ້າກັ້ງເຫລົ່ານີ້ຢູ່ກົງກັນຂວ້າມກັນລະກັນ.
ລາວຕ້ອງເຮັດຜ້າກັ້ງດ້ວຍຂົນແບ້ສຳລັບເຕັນຄຸມຫໍເຕັນ
ສ່ວນທີ່ເຫລືອຫ້ອຍລົງມາຈາກຜ້າເຕັນ, ຕ້ອງຫ້ອຍທີ່ດ້ານຫລັງຫໍເຕັນ.
ໃຫ້ໂຄງໄມ້ ແຕ່ລະອັນມີສອງຫ້ອຍເພື່ອໃຫ້ຍຶດຕິດກັນແລະກັນ.
ຕ້ອງມີຖານສອງອັນຢູ່ໃຕ້ໂຄງທຳອິດສຳລັບສວມຖານສອງອັນ.
ໂມເຊຕ້ອງຕັ້ງຫໍເຕັນນັ້ນເປັນຮູບແບບທີ່ ພຣະເຈົ້າໄດ້ສະແດງແກ່ລາວແລ້ວເທິງພູ.
ຜ້າກັ້ງນັ້ນຈະແບ່ງຫໍເຕັນອອກເປັນສອງສ່ວນ ຈາກສະຖານສັກສິດທີ່ສຸດ
ຄັນຕະກຽງກົງກັນຂວ້າມກັບໂຕະທາງດ້ານທິດໃຕ້ຂອງຫໍເຕັນ.
ໂມເຊຕ້ອງເຮັດຍອດແທ່ນສີ່ມູມ ເທິງໃຫ້ແຫລມເຫມືອນເຂົາງົວໂຕຜູ້.
ລາວຕ້ອງເຮັດເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງດ້ວຍທອງແດງ.
ຈະຕ້ອງມີຜ້າກັ້ງທາງດ້ານໃຕ້ຂອງລານ, ຜ້າກັ້ງເຮັດດ້ວຍຜ້າປ່ານດ້າຍຄູ່ຍາວຫນຶ່ງຮ້ອຍສອກ.
ອຸປະກອນທຸກອັນທີ່ຈະໃຊ້ໃນຫໍເຕັນ, ແລະພ້ອມທັງຫລັກຫມຸດທຸກອັນຂອງຫໍເຕັນ, ແລະ ເຫລັກຫມຸດທຸກອັນຂອງລານຫໍເຕັນນັ້ນຕ້ອງເຮັດດ້ວຍທອງແດງ.
ໃຫ້ອາໂຣນ ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວດູແລຕະກຽງໃຫ້ລຸກໄຫມ້ຢູສະເຫມີຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ, ຕັ້ງແຕ່ຕອນແລງຈົນເຖິງຕອນເຊົ້າ. ກົດນີ້ຈະເປັນຂໍ້ປະຕິບັດຖາວອນ ສຳລັບປະຊາຊົນອິສະຣາເອນທຸກລຸ້ນ.
ອາໂຣນ ແລະ ບັນດາລູກໆຂອງລາວ —ນາດາບ, ອາບີຮູ, ເອເຣອາຊາ, ແລະອິທາມາ—ຈະຮັບໃຊ້ພຣະຢາເວໃນຖານະປະໂລຫິດ.
ພວກຊ່າງຝີມືຕ້ອງໃຊ້ຜ້າປ່ານເນື້ອດີ, ໃຊ້ຄຳ, ດ້າຍສີຟ້າ, ສີມ່ວງ, ແລະສີແດງເຂັ້ມ.
ຕ້ອງສະຫລັກຊື່ລູກຊາຍສິບສອງຄົນຂອງອິດສະຣາເອນ ໃສ່ເທິງແຜ່ນຫີນເພັດພອຍສອງແຜ່ນ.
ຊື່ລູກຊາຍຂອງອິສະຣາເອນສິບສອງຄົນ ໃສ່ເທິງແຜ່ນຫີນເພັດພອຍສອງແຜ່ນ ແມ່ນຈັດລຽງຕາມລຳດັບການເກີດຂອງພວກເຂົາ.
ອາໂຣນຈະແບກຊື່ຂອງພວກເຂົາທັງຫມົດໄວ້ເທິງບ່າທັງສອງຂ້າງ ຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວເພື່ອໃຫ້ເປັນທີ່ລະນຶກເຖິງ.
ເຄື່ອງຮັດເອິກແຫ່ງການຕັດສິນ ຕ້ອງເຮັດໃຫ້ເປັນຮູບສີ່ຫລ່ຽມຈັດຕຸລັດ.
ພວກມັນຕ້ອງຕິດໃນເຮືອນທອງຄຳ.
ເຈົ້າຕ້ອງຕິດຫູທອງຄຳສອງອັນ ທີ່ມູມທັງສອງຂອງຜ້າທັບເອິກ.
ລາວຕ້ອງມັດເສື້ອຮັດເອິກຮ້ອຍກັບຫູຂອງເສື້ອເອໂຟດ ສີ່ງນີ້ກໍເພື່ອທີ່ຈະບໍ່ໃຫ້ເສື້ອຮັດເອິກຫລຸດຈາກເສື້ອເອໂຟດ.
ລາວຕ້ອງໃສ່ ອູຣິມແລະທູມມິມໃນເສື້ອຮັດເອິກແຫ່ງການຕັດສິນ.
ຊ່າງຫຍິບເປັນຜູ້ເຮັດເສື້ອເອໂຟດ.
ອາໂຣນຈະນຸ່ງເສື້ອຄຸມນີ້ ເມື່ອລາວຮັບໃຊ້, ເພື່ອວ່າສຽງກະດິ່ງຈະໄດ້ຍິນ ເມື່ອລາວເຂົ້າໄປຢູ່ຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວໃນສະຖາບໍຣິສຸດ ແລະເມື່ອລາວອອກມາ. ນີ້ແຫລະວ່າລາວຈະບໍ່ຕາຍ.
ລາວຕ້ອງແບກຄວາມຜິດຕ່າງໆ ກ່ຽວເນື່ອງກັບເຄື່ອງບູຊາອັນບໍຣິສຸດທີ່ຊາວອິສະຣາເອນນຳມາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ ດ້ວຍໃສ່ແຜ່ນແກະສະຫລັກເທິງຜ້າໂພກຫົວຂອງລາວ.
ລາວຕ້ອງເຮັດບັນດາເສື້ອຄຸມ, ສາຍແອວ, ແລະຜ້າໂພກຫົວເພື່ອເປັນກຽຕແລະເປັນຄວາມສະຫງ່າງາມຂອງລູກຊາຍຂອງອາໂຣນ.
ບັນດາເສື້ອຊັ້ນໃນຈະປົກຄຸມຕັ້ງແຕ່ແອວໄປຈົນເຖິງຕົ້ນຂາ.
ຕ້ອງນຳສິ່ງຕ່າງໆຕາມລາຍການ ພິທີຖວາຍອາໂຣນແລະລູກຊາຍຂອງລາວ: ງົວຫນຸ່ມໂຕຫນຶ່ງ ແລະແກະຜູ້ສອງໂຕຊຶ່ງປາສະຈາກຕຳຫນິ, ເຂົ້າຈີ່ໄຮ້ເຊື້ອແປ້ງ, ແລະເຄັກໄຮ້ເຊື້ອແປ້ງປົນນໍ້າມັນ. ພ້ອມທັງເຂົ້າຫນົມແຜ່ນບາງໄຮ້ເຊື້ອແປ້ງທານໍ້າມັນ.
ໂມເຊຕ້ອງຊຳຣະລ້າງອາໂຣນ ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວດ້ວຍນໍ້າ.
ວຽກໃນຖານະປະໂລຫິດກໍເປັນຂອງອາໂຣນ ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວ.
ລາວຕ້ອງເອົາໄຂມັນທັງຫມົດທີ່ຫຸ້ມເຄື່ອງໃນ, ແລະໄຂມັນທັງຫມົດທີຫຸ້ມຕັບ ແລະໄຕທັງສອງຫນ່ວຍ ທັງໄຂມັນທີ່ຕິດໄຕນັ້ນ; ມາເຜົາທັງຫມົດເທິງແທ່ນບູຊາ.
ເປັນກິ່ນທີ່ຫອມແດ່ພຣະຢາເວ.
ລາວຕ້ອງຂ້າແກະໂຕຜູ້ ແລະນຳເລືອດສ່ວນຫນຶ່ງມາ ທາທີ່ປາຍໃບຫູຂ້າງຂວາຂອງອາໂຣນ, ແລະປາຍໃບຫູຂ້າງຂວາຂອງບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວ, ທີ່ນີ້ວໂປ້ມືຂ້າງຂວາ, ແລະທີ່ນີ້ວໂປ້ຕີນຂ້າງຂວາຂອງພວກເຂົາ. ແລ້ວລາວຕ້ອງພົມເລືອດຮອບໆແທ່ນບູຊາທຸກດ້ານ.
ໂມເຊພົມເລືອດບາງສ່ວນຈາກແທ່ນບູຊາ, ນໍ້າມັນເຈີມບາງສ່ວນ ພົມອາໂອນ ແລະພົມບັນດາລູກຊາຍຂອງອາໂຣນ ແລະເຄື່ອງແຕ່ງກາຍຂອງພວກເຂົາ.
ແກະໂຕຜູ້ທີ່ໃຊ້ເພື່ອການສະຖາປະນາປະໂລຫິດແດ່ພຣະຢາເວ.
ທັງສ່ວນເອິກທີ່ຖວາຍໂບກແລ້ວ ແລະ ຊີ້ນກົກຂາຊຶ່ງຈະເປັນສ່ວນແບ່ງຂອງອາໂຣນ ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວ ຕະຫລອດໄປ.
ປະໂລຫິດຜູ້ສືບທອດແທນຈະມາຈາກທ່າມກາງບັນດາລູກຊາຍຂອງອາໂຣນ.
ຊີ້ນຂອງແກະຕ້ອງຕົ້ມໃນສະຖານນະມັດສະການ.
ສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ສຳພັດກັບແທ່ນນີ້ຈະບໍຣິສຸດ, ຄືກັນກັບແທ່ນນັ້ນ.
ລາວຕ້ອງຖວາຍແກະຫນຶ່ງໂຕໃນຕອນເຊົ້າ, ແລະແກະອີກໂຕຫນຶ່ງຕ້ອງຖວາຍບູຊາຕອນແລງ.
ພ້ອມກັບລູກແກະໂຕທຳອິດນັ້ນ, ຈົ່ງຖວາຍແປ້ງຢ່າງດີຫນຶ່ງສ່ວນສິບເອຟາ ປົນນໍ້າມັນທີ່ສະກັດໄວ້ຈາກບັນດາຫມາກກອກຫນຶ່ງໃນສີ່ຮິນ, ແລະເຫລົ້າອາງຸ່ນຫນຶ່ງໃນສີ່ຮິນ ເປັນເຄື່ອງຖວາຍດື່ມບູຊາ.
ແກະຕ້ອງຖວາຍຢູ່ທີ່ທາງເຂົ້າເຕັ້ນນັດພົບຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວຈະຢູ່ທ່າມກາງຊາວອິສະຣາເອນ ແລະເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ຫູນັ້ນຈະຕ້ອງເປັນໂຕສຳລັບສອດໄມ້ຄານຫາມແທ່ນບູຊາ.
ໂມເຊຕ້ອງຕັ້ງແທ່ນເຜົາເຄື່ອງຫອມນັ້ນໄວ້ຂ້າງຫນ້າຜ້າກັ້ງ ຊຶ່ງຢູ່ໃກ້ຫີບແຫ່ງພຣະບັນຍັດ.
ອາໂຣນໃຕ້ຕະກຽງອີກໃນຕອນແລງ ດັ່ງນັ້ນເຄື່ອງຫອມຈະເຜົາເທິງແທ່ນນັ້ນ. ຫ້າມນຳເຄື່ອງຫອມອື່ນ ມາເຜົາເທິງແທ່ນບູຊາເຄື່ອງຫອມນັ້ນ.
ອາໂຣນຕ້ອງເຮັດພິທີໄຖ່ບາບເທິງຈອມຂອງແທ່ນປີລະເທື່ອ.
ແລ້ວຈົ່ງໃຫ້ແຕ່ລະຄົນນຳຄ່າໄຖ່ຊີວິດຂອງຕົນມາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ. ເພື່ອວ່າຈະບໍ່ມີໄພພິບັດເກີດຂຶ້ນທ່າມກາງພວກເຂົາ ເມື່ອໂມເຊນັບພວກເຂົາ.
ຫລັງຈາກທີ່ ໂມເຊຮັບເງິນຄ່າໄຖ່ບາບຈາກຊາວອິສະຣາເອນ ແລະເຈົ້າຕ້ອງຈັດສັນເງິນເພື່ອງານຂອງຫໍເຕັນແຫ່ງຊຸມນຸມ.
ໂມເຊຕ້ອງຕັ້ງອ່າງນັ້ນໄວ້ລະຫວ່າງຫໍເຕັນແຫ່ງຊຸມນຸມ ແລະແທ່ນບູຊາ
ເມື່ອພວກເຂົາເຂົ້າໄປໃນເຕັນແຫ່ງຊຸມນຸມ ຫລືເມື່ອພວກເຂົາເຂົ້າມາໃກ້ແທ່ນບູຊາ ເພື່ອຮັບໃຊ້ພຣະຢາເວດ້ວຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ, ພວກເຂົາຕ້ອງລ້າງດ້ວຍນໍ້າ.
ສ່ວນປະສົມຂອງນໍ້າມັນເຈີມບໍຣິສຸດ ຢາງໄມ້ຫອມນໍ້າຫ້າຮ້ອຍເຊເຂ, ກໍາຍານ 250 ເຊເຂ, ຫົວສີໄຄຫອມ 250 ເຊເຂ, ແລະກາລະບູນຫ້າຮ້ອຍເຊເຂ, ຊັ່ງຕາມນໍ້າຫນັກຂອງເຊເຂັນຂອງສະຖານນະມັດສະການ, ແລະນໍ້າມັນຫມາກກອກຫນຶ່ງຮິນ.
ຫ້າມໃຊ້ນຳມັນນີ້ກັບຜິວຫນັງຄົນ, ແລະຫ້າມເຮັດນໍ້າອື່ນໃຫ້ມີສ່ວນປະສົມເຫມືອນນໍ້າມັນນີ້, ເພາະນໍ້າມັນເປັນການອຸທິດຖວາຍແລ້ວ.
ຜູ້ໃດກໍຕາມປະສົມນໍ້າມັນຫອມຢ່າງນີ້, ຜູ້ນັ້ນຈະຖືກຕັດອອກຈາກການເປັນປະຊາຊົນຂອງລາວ.
ຜູ້ໃດກໍຕາມ ເຮັດເຄື່ອງຫອມເຊັ່ນນີ້ໄວ້ໃຊ້ເປັນນໍ້າຫອມ ຕ້ອງຖືກຕັດອອກຈາກຄວາມເປັນປະຊາຊົນຂອງເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ໃຫ້ເບຊາເລນເຕັມປ່ຽມດ້ວຍວິນຍານຂອງພຣະອົງ, ໃຫ້ລາວມີສະຕິປັນຍາ, ຄວາມເຂົ້າໃຈ, ແລະຄວາມຮູ້, ໃນວຽກງານຊ່າງທຸກຢ່າງ. ເພື່ອຈະຄິດອອກແບບໃນການເຮັດເຄື່ອງຄຳ, ເຄື່ອງເງິນ, ແລະເຄື່ອງທອງແດງ; ໃນການເຈຍລະໄນ ແລະ ປະກອບພອຍ ແລະວຽກແກະສະຫລັກໄມ້—ເພື່ອທີ່ຈະເຮັດວຽກງານຊ່າງທຸກຢ່າງ.
ພຣະຢາເວຈຶ່ງໄດ້ໃສ່ທັກສະໃນໃຈຂອງທຸກຄົນທີ່ສະຫລາດ ເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະເຮັດທຸກຢ່າງທີ່ພຣະອົງໄດ້ສັ່ງພວກເຂົານັ້ນ.
ຜູ້ໃດເຮັດໃຫ້ສະບາໂຕເປັນມົນທິນຈະຕ້ອງຕາຍຢ່າງແນ່ນອນ. ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ເຮັດວຽກໃນວັນສະບາໂຕ, ຜູ້ນັ້ນຈະຖືກຕັດອອກຈາກການປະຊາຊົນຂອງລາວ.
ສະບາໂຕຈະເປັນຫມາຍສຳຄັນລະຫວ່າງພຣະຢາເວ ແລະ ຊາວອິສະຣາເອນສະເຫມີໄປ, ເພາະໃນຫົກວັນພຣະຢາເວໄດ້ສ້າງຟ້າສະຫວັນ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກ, ແລະແຕ່ໃນວັນທີ່ເຈັດຊົງຢຸດພັກຜ່ອນ, ແລະຢ່ອນພຣະໄທ.
ພຣະຢາເວໄດ້ປຣະທານແຜ່ນພຣະບັນຍັດສອງແຜ່ນ, ເຮັດຈາກຫີນ, ຈາຣຶກດ້ວຍມືຂອງພຣະເຈົ້າເອງ.
ເມື່ອປະຊາຊົນເຫັນວ່າໂມເຊຍັງຊ້າ ບໍ່ລົງມາຈາກພູເທື່ອ, ພວກເຂົາຈຶ່ງລວມຕົວອ້ອມຮອບອາໂຣນ ແລະ ຂໍໃຫ້ລາວສ້າງຮູບເຄົາຣົບ.
ອາໂຣນໄດ້ຮັບຄຳຈາກພວກເຂົາແລ້ວ, ຈຶ່ງໃຊ້ເຄື່ອງມືຫລໍ່, ແລະໄດ້ຫລໍ່ເປັນຮູບລູກງົວໂຕຫນຶ່ງ.
ຫລັງຈາກປະຊາຊົນ ໄດ້ຖວາຍບັນດາເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະໄດ້ນຳບັນດາເຄື່ອງບູຊາເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທັມມາ, ແລ້ວພວກເຂົາກໍໄດ້ນັ່ງລົງກິນ ແລະດື່ມ, ແລະແລ້ວກໍໄດ້ລຸກຂຶ້ນມ່ວນຊື່ນໃນງານລ້ຽງຢ່າງເມົາມາຍ.
ປະຊາຊົນເວົ້າວ່າຮູບລູກງົວ ເປັນພະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ ຊຶ່ງໄດ້ນຳພວກເຂົາອອກມາຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ.
ໂມເຊພະຍາຍາມບັນເທົາຄວາມໂກດ ຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວຈຶ່ງປ່ຽນພຣະໄທ ບໍ່ຊົງລົງໂທດຕາມທີ່ພຣະອົງໄດ້ກ່າວໄວ້ແກ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
ບັນດາແຜ່ນຫີນນັ້ນໄດ້ຈາຣຶກທັງສອງດ້ານ, ທັງດ້ານຫນ້າ ແລະ ດ້ານຫລັງ.
ເມື່ອໂຢຊວຍໄດ້ຍິນສຽງປະຊາຊົນຮ້ອງໃສ່ກັນຢູ່, ລາວຄິດວ່າມີສຽງດັງເຫມືອນກຳລັງສູ້ຮົບກັນຢູ່ໃນຄ້າຍ.
ລາວໄດ້ທຸ້ມແຜ່ນຫີນຈາກມືຂອງລາວ ແລະເຮັດໃຫ້ມັນແຕກເສຍທີ່ຕີນພູ.
ໂມເຊໄດ້ເອົາລູກງົວທີ່ປະຊາຊົນເຮັດໄວ້, ເຜົາເສຍ, ບົດເປັນຜົງ, ແລະໂຮຍລົງໃນນໍ້າ. ແລ້ວລາວໄດ້ໃຫ້ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນດື່ມ.
ອິງຕາມຄຳຕອບຂອງອາໂຣນ, ປະຊາຊົນໄດ້ມອບຄຳໃຫ້ລາວ ແລະລາວກໍໄດ້ໂຍນລົງໄປໃນໄຟ ແລະ ຜົນກໍຄືລູກງົວນີ້.
ອາໂຣນໄດ້ປ່ອຍໃຫ້ປະຊາຊົນບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມໄດ້.
ເມື່ອໂມເຊສັ່ງທຸກຄົນທີ່ເປັນຝ່າຍຂອງພຣະຢາເວ ໃຫ້ມາຫາລາວ ຄົນເລວີທັງຫມົດກໍໄດ້ມາຫາລາວພ້ອມກັນ.
ຊາວເລວີເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງໂມເຊ ແລະ ປະຊາຊົນປະມານສາມພັນຄົນໄດ້ຕາຍລົງ.
ພວກເຂົາຈຶ່ງຖືກສະຖາປະນາໃຫ້ຮັບໃຊ້ພຣະຢາເວ, ແຕ່ລະຄົນໄດ້ສູ້ຮົບກັບລຸກຊາຍ ແລະອ້າຍນ້ອງຂອງຕົນ.
ໂມເຊຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວ ລົບຊື່ຂອງລາວອອກຈາກປຶ້ມທີ່ພຣະຢາເວຈົດໄວ້ ຖ້າພຣະຢາເວບໍ່ຍົກໂທດບາບຂອງປະຊາຊົນ.
ພຣະຢາເວບັນດານໃຫ້ເກີດໄພພິບັດກັບປະຊາຊົນ ເພາະພວກເຂົາໄດ້ເຮັດລູກງົວ.
ພຣະຢາເວຈະໃຊ້ເທວະດາອົງຫນຶ່ງນຳຫນ້າໂມເຊໄປ.
ພຣະຢາເວຈະບໍ່ໄປກັບລາວ, ເພາະວ່າພວກເຂົາເປັນປະຊາຊົນທີ່ຫົວແຂງ, ຢ້ານວ່າພຣະຢາເວຈະທຳລາຍພວກເຂົາເສຍກາງທາງ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຖອດເຄື່ອງປະດັບຂອງພວກເຂົາອອກເສຍ.
ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ໂມເຊເຂົ້າໄປໃນຫໍເຕັນແລ້ວ, ເສົາເມກຈະໄດ້ລອຍລົງມາຕັ້ງຢູ່ທີ່ປະຕູທາງເຂົ້າຫໍເຕັນ, ແລະພຣະຢາເວກໍກ່າວກັບໂມເຊ.
ພຣະຢາເວຈະໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊຫນ້າຕໍ່ຫນ້າ, ເຫມືອນຄົນໆຫນຶ່ງລົມກັບເພື່ອນຂອງລາວ.
ໂມເຊຕ້ອງການໃຫ້ ພຣະຢາເວສຳແດງທາງຂອງພຣະອົງແກ່ລາວ ເພື່ອວ່າລາວຈະຮູ້ຈັກພຣະອົງ ແລະ ລາວຈະຍັງເປັນທີ່ພໍໃຈໃນພຣະເນດຂອງພຣະອົງ.
ຈະຮູ້ໄດ້ວ່າໂມເຊເປັນທີ່ພໍໃຈໃນພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ ນອກຈາກພຣະຢາເວຈະສະເດັດໄປກັບພວກເຂົາ ເພື່ອວ່າພວກເຂົາເປັນປະຊາຊົນ ທີ່ແຕກຕ່າງຈາກຊົນຊາດອື່ນທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເວົ້າວ່າ ພຣະອົງພໍໃຈຜູ້ໃດ ພຣະອົງກໍຈະພໍໃຈຜູ້ນັ້ນ, ແລະພຣະອົງກໍຊົງເມດຕາຜູ້ໃດ ພຣະອົງກໍຈະເມດຕາຜູ້ນັ້ນ.
ໂມເຊບໍ່ສາມາດເຫັນຫນ້າຂອງພຣະຢາເວໄດ້, ຍ້ອນວ່າ ບໍ່ມີຜູ້ໃດເຫັນຫນ້າພຣະອົງ ແລະຍັງມີຊີວິດຢູ່ໄດ້.
ເມື່ອພຣະຢາເວເອົາພຣະຫັດຂອງພຣະອົງອອກ, ໂມເຊຈະເຫັນຫລັງຂອງເຮົາ, ແຕ່ຫນ້າຂອງພຣະຢາເວຈະບໍ່ໄດ້ເຫັນ.
ພຣະຢາເວຈະຈາຣຶກເທິງແຜ່ນຫີນເຫລົ່ານັ້ນ ດ້ວຍຖ້ອຍຄຳທີ່ໄດ້ຢູ່ໃນຫີນຊຸດທຳອິດ, ຊຶ່ງໂມເຊໄດ້ເຮັດແຕກນັ້ນ.
ຢ່າໃຫ້ຜູ້ໃດມາປາກົດຕົວໃນທີ່ໃດໆເທິງພູນີ້ ນອກຈາກໂມເຊ.
ເມື່ອພຣະຢາເວລົງມາໃນເມກ ແລະຢືນຢູ່ກັບໂມເຊ, ລາວໄດ້ເປັ່ງສຽງອອກ "ພຣະຢາເວ".
ພຣະຢາເວບໍ່ລະເວັ້ນການລົງໂທດຢ່າງແນ່ນອນ.
ພຣະຢາເວກຳລັງຈະເຮັດພັນທະສັນຍາ.
ຖ້າພວກເຂົາໄປເຮັດຂໍ້ຕົກລົງກັບ ຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ ຊຶ່ງພວກເຂົາກຳລັງຫມຸ້ງຫນ້າໄປ, ຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນນັ້ນຈະເປັນກັບດັກທ່າມກາງຊາວອິສະຣາເອນ.
ພວກເຂົາຕ້ອງບໍ່ນະມັດສະການພະອຶ່ນ, ເພາະວ່າພຣະຢາເວ, ຜູ້ມີພຣະນາມວ່າ 'ຫວງແຫນ', ເປັນພຣະເຈົ້າຜູ້ຫວງແຫນ.
ຖ້າຊາວອິສະຣາເອນບາງຄົນກິນອາຫານທີ່ ຖວາຍບູຊາຂອງຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ, ພວກເຂົາຈະຮັບບັນດາລູກຍິງຂອງພວກເຂົາມາໃຫ້ແກ່ບັນດາລູກຊາຍຂອງພວກເຂົາ, ແລະບັນດາລູກຍິງຂອງພວກເຂົາຈະເຮັດໃຫ້ລູກຊາຍຂອງພວກເຂົານັ້ນ ນອກໃຈພຣະອົງຫັນໄປຫາພະເຫລົ່ານັ້ນຂອງພວກເຂົາ.
ຊາວອິສະຣາເອນຕ້ອງກິນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງ ໃນເຈັດມື້ຕາມກຳຫນົດໃນເດືອນອາບິບ, ເພາະໃນເດືອນອາບິບຊາວອິສະຣາເອນໄດ້ອອກຈາກເອຢິບ.
ຖ້າຊາວອິດສະຣາເອນບໍ່ຢາກຊື້ຄືນລໍຫົວປີດ້ວຍແກະນັ້ນ, ແລ້ວພວກເຂົາຈົ່ງຫັກຄໍມັນເສຍ.
ໃນວັນທີເຈັດ, ຊາວອິສະຣາເອນຕ້ອງຢຸດພັກຜ່ອນ. ເຖິງວ່າເປັນລະດູໄຖນາ ແລະລະດູເກັບກ່ຽວ, ພວກເຂົາຕ້ອງຢຸດພັກຜ່ອນດ້ວຍ.
ຊາຍທັງຫມົດຕ້ອງປາກົດຕົວຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ ສາມຄັ້ງຕໍ່ປີ.
ບໍ່ມີໃຜຢາກໄດ້ແຜ່ນດິນ ເມື່ອຊາວອິສະຣາເອນຈະຂຶ້ນໄປຫາພຣະຢາເວປີລະສາມຄັ້ງນັ້ນ.
ພວກເຂົາຕ້ອງນຳພືດຜົນທຳອິດທີ່ດີທີ່ສຸດ ຈາກແຜ່ນດິນຂອງເຈົ້າມາຖວາຍຍັງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ໂມເຊຢູ່ກັບພຣະຢາເວສີ່ສິບມື້ ແລະສີ່ສິບຄືນ; ລາວບໍ່ໄດ້ກິນອາຫານ ຫລືດື່ມນໍ້າເລີຍ.
ເມື່ອອາໂຣນ ແລະ ຊາວອິສະຣາເອນເຫັນໂມເຊ, ໃບຫນ້າຂອງລາວສ່ອງແສງປະກາຍ, ແລະພວກເຂົາກໍຢ້ານບໍ່ກ້າເຂົ້າມາໃກ້ລາວ.
ເມື່ອໂມເຊເວົ້າກັບພວກເຂົາຈົບແລ້ວ, ລາວກໍໃຊ້ຜ້າຄຸມຫນ້າໄວ້.
ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ໂມເຊ ເຂົ້າເຝົ້າພຣະພັກພຣະຢາເວເພື່ອກ່າວກັບພຣະອົງ, ລາວກໍປົດຜ້າອອກ.
ພວກເຂົາຕ້ອງບໍ່ດັງໄຟໃນເຮືອນຂອງພວກເຂົາໃນວັນສະບາໂຕນັ້ນ.
ທຸກຄົນໃນພວກເຈົ້າທີ່ເຕັມໃຈ ໃຫ້ນຳສິ່ງຂອງມາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ.
ແລ້ວທຸກເຜົ່າຂອງອິສະຣາເອນແຍກຍ້າຍ ແລະຈາກກັນໄປຈາກໂມເຊ.
ທຸກຄົນທີ່ເຕັມໃຈ ແລະປາຖະຫນາທີ່ຈະຖວາຍ ຕ່າງກໍໄດ້ນຳສິ່ງຂອງມາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ ສຳລັບການສ້າງຫໍເຕັນ.
ພອຍສີນໍ້າເຂົ້າ ແລະພອຍອຶ່ນໆ ຕ້ອງຖືກຕິດໃສ່ໃນເສື້ອເອໂຟດ ແລະເສື້ອຮັດເອິກ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເອີ້ນຊື່ເບຊາເລນລູກຊາຍຂອງອູເຣ, ຈາກເຜົ່າຢູດາ.
ເບຊາເລນ ແລະ ໂອໂຮລຽບ ແລະຊ່າງຝີມືທຸກຄົນ ທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ປຣະທານທັກສະ ແລະຄວາມສາມາດໃຫ້ຮູ້ຈັກວິທີການ ເຮັດວຽກທຸກຢ່າງໃນການສ້າງສະຖານບໍຣິສຸດ.
ປະຊາຊົນຍັງນຳບັນດາເຄື່ອງຖວາຍມາ ໃຫ້ໂມເຊດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈອີກທຸກເຊົ້າ.
ໂມເຊຈຶ່ງສັ່ງໃຫ້ປະກາດໄປທົ່ວຄ້າຍວ່າ ບໍ່ໃຫ້ໃຜກໍຕາມນໍາສິ່ງຂອງຖວາຍມາສ້າງສະຖານບໍຣິສຸດອີກແລ້ວ.
ລາວໄດ້ເຮັດຫູຜ້າກັ້ງດ້ວຍດ້າຍສີຟ້າ ຕິດໄວ້ຕາມຂອບຜ້າກັ້ງດ້ານນອກສຸດຂອງຊຸດທີຫນຶ່ງ, ແລະລາວກໍໄດ້ເຮັດຢ່າງດຽວກັນທີ່ດ້ານນອກຂອບຜ້າກັ້ງໃນຜ້າກັ້ງຊຸດທີສອງ.
ລາວໄດ້ເຮັດຂໍເກາະທອງຄຳ ຫ້າສິບອັນ ແລະ ໃຊ້ກ່ຽວຫູຂອງແຖບຜ້າກັ້ງເຂົ້າດ້ວຍກັນ.
ເບຊາເລນໄດ້ເຮັດຂໍເກາະທອງແດງຫ້າສິບອັນ ກ່ຽວຫູເຕັນໃຫ້ເປັນຫລັງດຽວກັນ.
ມີຖານສອງອັນໃຕ້ຂອງແຜ່ນໄມ້ແຕ່ລະອັນ.
ລາວໄດ້ເຮັດຮາວຢູ່ລະຫວ່າງກາງຂອງໂຄງໄມ້, ນັ້ນຫມາຍຄວາມວ່າ, ຕົວກາງໃຫ້ຮ້ອຍຕອນກາງຂອງໂຄງໄມ້.
ເບຊາເລນໄດ້ຫຸ້ມເສົາຜ້າກັ້ງຫ້າຕົ້ນດ້ວຍທອງຄຳ.
ເບຊາເລນໄດ້ເຮັດຫີບດ້ວຍໄມ້ກະຖິນເທດ.
ລາວໄດ້ສອດຄານຫາມເຂົ້າທີ່ ຂໍເກາະຂ້າງຫີບສຳລັບໃຊ້ຫາມຫີບນັ້ນ.
ເຄຣູບແຕ່ລະອົງຫັນຫນ້າເຂົ້າຫາກັນ ແລະ ເບິ່ງມາທາງກາງຝາຫີບໄຖ່ບາບ.
ຈານທັງຫລາຍ, ບ່ວງທັງຫລາຍ, ອ່າງທັງຫລາຍ, ແລະໂຖທີ່ໃຊ້ຖອກເຄື່ອງດື່ມບູຊາ ທີເປັນເຄື່ອງໃຊ້ທີ່ຢູ່ໂຕະນັ້ນ.
ກິ່ງທຳອິດຈະຕ້ອງມີສາມຈອກ ຄ້າຍຄືດອກຫມາກບົກ, ມີຖານໃບ, ແລະດອກ, ແລະອີກກິ່ງຫນຶ່ງມີສາມດອກເຮັດຄ້າຍຄືດອກຫມາກບົກ, ມີຖານໃບ ແລະດອກ.
ລາວໄດ້ເຮັດຄັນຕະກຽງ ແລະເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງສຳລັບ ຄັນຕະກຽງນັ້ນດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດຫນັກຫນຶ່ງຕະລັນ.
ຂອບດ້ວຍທອງຄຳອ້ອມຮອບແທ່ນບູຊາເຄື່ອງຫອມ.
ເບຊາເລນໄດ້ປຸງນໍ້າຫອມເຈີມອັນບໍຣິສຸດ ແລະປຸງເຄື່ອງຫອມບໍຣິສຸດ,
ແທ່ນເຄື່ອງເຜົາບູຊາດ້ວຍໄມ້ກະຖິນເທດ ແມ່ນຍາວຫ້າສອກ ແລະກວ້າງຫ້າສອກ.
ລາວໄດ້ເຮັດແທ່ນນັ້ນດ້ວຍໄມ້ກະດານ, ໃຫ້ຂ້າງໃນເປັນຮູ.
ກະຈົກແຫວ່ນຂອງບັນດາຜູ້ຍິງ ທີ່ຮັບໃຊ້ຢູ່ທີ່ທາງເຂົ້າຫໍເຕັນນັດພົບ.
ຜ້າບັງລານທັງຫມົດໂດຍຮອບລານນັ້ນເຮັດດ້ວຍຜ້າປ່ານເນື້ອດີ.
ເສົາທຸກຕົ້ນຂອງລານຫຸ້ມດ້ວຍເງິນຫມົດ.
ອີທາມາ, ລູກຊາຍຂອງອາໂຣນປະໂລຫິດ, ຜູ້ດູແລຄົນເລວີ.
ທອງຄຳທັງຫມົດທີ່ໃຊ້ສຳລັບການສ້າງນີ້, ໃນວຽກທັງຫມົດທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບສະຖານບໍຣິສຸດນັ້ນ—ທອງຄຳທີ່ມາຈາກເຄື່ອງຖວາຍບູຊາໂບກ—ມີນໍ້າຫນັກຊາວເກົ້າຕະລັນ ແລະ 730 ເຊເຂັນ, ຕາມມາດຕາຊັ່ງນໍ້າຫນັກເຊເຂັນຂອງສະຖານນະມັດສະການ.
ມີ 603,550 ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ມີອາຍຸແຕ່ຊາວປີຂຶ້ນໄປ ທີ່ນັບໄວ້ໃນທະບຽນສຳມະໂນຄົວ.
ສາຍຮັດແອວກໍແສ່ວເຂົ້າກັນເປັນເນື້ອດຽວກັນກັບເສື້ອເອໂຟດ.
ແກະສະຫລັກຊື່ລູກຊາຍສິບສອງຄົນ ຂອງອິສະຣາເອນພ້ອມກັບຫີນອ່ອນທີ່ຕັດໄວ້ແລ້ວ
ມີສີ່ແຖວທີ່ຕິດອັນຍະມານີໃສ່ໃນເສື້ອຮັດເອິກ.
ສາຍຄໍຖັກດ້ວຍທອງຄຳໃນຫູທັງສອງທີ່ມູມເສື້ອຮັດເອິກ, ທີ່ແຖບບ່າຂອງເສື້ອເອໂຟດທີ່ດ້ານຫນ້າ.
ພວກເຂົາໄດ້ມັດເສື້ອຮັດເອິກນັ້ນຕິດໃສ່ຂໍເກາະຂອງຂໍເສື້ອເອໂຟດດ້ວຍດ້າຍຖັກສີຟ້າ, ເພື່ອໃຫ້ທັບສາຍຮັດແອວ ຊຶ່ງແສ່ວດ້ວຍສີມືຢ່າງວິຈິດບັນຈົງຂອງເສື້ອເອໂຟດ. ສິ່ງນີ້ກໍເພື່ອທີ່ຈະບໍ່ໃຫ້ເສື້ອຮັດເອິກຫລຸດໄປຈາກເສື້ອເອໂຟດ.
ເສື້ອຄຸມຂອງເສື້ອເອໂຟດ ທີ່ມີຊ່ອງສວມໃສ່ຫົວທາງກາງຂອງເສື້ອນັ້ນ.
ພວກເຂົາໄດ້ຕິດກະລິ່ງລະຫວ່າງຫມາກພິລາ ໂດຍຮອບຂອງລຸ່ມເສື້ອຄຸມ.
ພວກເຂົາແກະສະຫລັກ "ບໍຣິສຸດແດ່ພຣະຢາເວ" ໃສ່ແຜ່ນມົງກຸດເຮັດດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດ.
ໂມເຊໄດ້ກວດເບິ່ງວຽກງານທັງປວງ ແລະເຫັນວ່າພວກເຂົາໄດ້ສຳເລັດທຸກຢ່າງ, ແລະ, ເບິ່ງແມ, ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດທຸກສິ່ງຕາມພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງນັ້ນ.
ໃນທີຫນຶ່ງຂອງເດືອນທີຫນຶ່ງຂອງປີໃຫມ່ ໂມເຊຕ້ອງຕັ້ງຫໍເຕັນຂຶ້ນ.
ໂມເຊຕ້ອງກັ້ນບັງຫີບນັ້ນໄວ້ດ້ວຍຜ້າກັ້ງ.
ໂມເຊຕ້ອງຕັ້ງອ່າງຂະຫນາດໃຫຍ່ໄວ້ ລະຫວ່າງເຕັ້ນນັດພົບ ແລະ ແທ່ນບູຊາ.
ໂມເຊຕ້ອງເຈີມທັງອ່າງທອງແດງ ແລະຖານຮອງອ່າງ ເພື່ອຕຽມໄວ້ເພື່ອຮັບໃຊ້ພຣະຢາເວ.
ໂມເຊໄດ້ວາງແຜ່ນຫີນແຫ່ງພັນທະສັນຍາໄວ້ໃນຫີບນັ້ນ.
ໂມເຊໄດ້ຕັ້ງແທ່ນບູຊາ ເຄື່ອງຫອມທອງຄຳໃນເຕັ້ນນັດພົບຕໍ່ຫນ້າຜ້າກັ້ງ.
ໂມເຊ, ອາໂຣນ, ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວ ໄດ້ລ້າງມື ແລະລ້າງຕີນຂອງພວກເຂົາດ້ວຍນໍ້າໃນອ່າງ, ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ພວກເຂົາຈະເຂົ້າໄປໃນຫໍເຕັ້ນນັດພົບ ແລະເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ພວກເຂົາຈະຂຶ້ນໄປຍັງແທ່ນບູຊາ.
ໂມເຊເຂົ້າໄປໃນເຕັ້ນນັດພົບບໍ່ໄດ້ ເພາະເມກປົກຄຸມຢູ່, ແລະ ເພາະພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວກໍຢູ່ເຕັມຫໍເຕັນ.
ເມື່ອໃດກໍຕາມ ທີ່ເມກນັ້ນລອຍຂຶ້ນຈາກຫໍເຕັນ, ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນກໍຈະອອກເດີນທາງຕໍ່ໄປ.
ພຣະຢາເວສັ່ງໂມເຊໃຫ້ບອກປະຊາຊົນນຳເຄື່ອງເຜົາບູຊາມາຖວາຍເປັນໂຕຜູ້ທີ່ບໍ່ມີຕຳຫນິ.
ພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ຜູ້ຫນຶ່ງໃຫ້ວາງມືຂອງເຂົາເທິງຫົວເຄື່ອງເຜົາບູຊານັ້ນຈະເປັນທີ່ຍອມຮັບແທນໂຕເຂົາ.
ປະໂຣຫິດໄດ້ນຳເລືອດນັ້ນມາຊິດໃສ່ແທ່ນບູຊາແລະຮອບຂ້າງຂອງເເທ່ນບູຊາຢູ່ທາງເຂົ້າເຕັນນັດພົບ.
ປະໂລຫິດແມ່ນບັນດາບຸດຂອງອາໂຣນ.
ສ່ວນເຄື່ອງໃນ ເເລະຂາຂອງມັນ ເຂົາຈະລ້າງດ້ວຍນໍ້າກ່ອນທີ່ຈະເອົາໄປເຜົາເທິງແທ່ນບູຊາ.
ເຄື່ອງເຜົາບູຊາທີ່ຜະລິດກິ່ນຫອມສິ່ງທີ່ພໍພຣະໄທຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກປະຊາຊົນເອົາຈາກຝູງເເກະ ຫລື ເເບ້ ຕ້ອງຖວາຍໂຕຜູ້ທີ່ປາສະຈາກການຕຳຫນິ.
ຝູງແກະ ຫລື ແບ້ຕ້ອງຂ້າສັດທັງຫມົດດ້ານເຫນືອຂອງເເທ່ນບູຊາ.
ບັນດາບຸດຂອງອາໂຣນຈະຖອກເລືອດນັ້ນໃສ່ແທ່ນບູຊາທຸກດ້ານ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກວ່າຕ້ອງນຳນົກເຂົາ ຫລື ນົກພິລາບຫນຸ່ມມາເປັນເຄື່ອງບູຊາ.
ຕ້ອງເປັນເເປ້ງຢ່າງດີຈະນຳມາຖວາຍເເດ່ພຣະຢາເວ.
ນໍ້າມັນ ແລະ ເຄື່ອງຫອມຈະນຳມາວາງລົງເທິງແປ້ງຢ່າງດີກ່ອນຈະຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ.
ເຄື່ອງບູຊາເປັນພືດຜົນທີ່ເຫລືອນັ້ນຈະເປັນຂອງອາໂຣນເເລະລູກຂອງທ່ານ.
ຖ້າເຄື່ອງບູຊາເປັນການອົບດ້ວຍຫມໍ້ເຫລັກເເບນ, ຈະຕ້ອງເປັນເເປ້ງຢ່າງດີທີ່ປາສະຈາກເຊື້ອເເປ້ງທີ່ທາດ້ວຍນໍ້າມັນ.
ເຊື້ອເເປ້ງ ແລະ ນໍ້າເຜິ້ງ, ບໍ່ໃຫ້ໃສ່ໃນເຄື່ອງບູຊາເປັນພືດຜົນ.
ເກືອຕ້ອງໃຫ້ໃສ່ເຄື່ອງບູຊາເປັນພືດຜົນ.
ເຄື່ອງບູຊາສັນຕິບູຊາບໍ່ວ່າຈະເປັນໂຕຜູ້ຫລືໂຕເມຍ ຕ້ອງຖວາຍສັດທີ່ປາສະຈາກຕຳຫນິຈາກຝູງສັດ.
ເຄື່ອງບູຊາສັນຕິບູຊາຈະຖືກຂ້າມັນເສຍທີ່ປະຕູເຕັນນັດພົບ.
ໄຂມັນທີ່ຫຸ້ມ ຫລືຕິດກັບເຄື່ອງໃນ, ຕັບທັງກ້ອນພ້ອມຫມາກໄຂ່ຫລັງ ທີ່ຕ້ອງເອົາອອກແລະວາງເທິງແທ່ນບູຊາ
ບໍ່, ບໍ່ມີຄວາມແຕກຕ່າງ.
ຫາງທີ່ມີໄຂທັງຫມົດໃຫ້ຕັດຈົນເຖິງກະດູກສັນຫລັງຈະຕ້ອງຖືກເອົາອອກຈາກເຄື່ອງບູຊາແຫ່ງສັນຕິບູຊາທີ່ມາຈາກຝູງ.
ໄຂມັນທັງຫມົດນັ້ນເປັນຂອງພຣະຢາເວ
ພຣະຢາເວບອກໃຫ້ປະຊາຊົນບໍ່ກິນໄຂຂອງມັນຫລືເລືອດໃນທຸກເເຫ່ງທີ່ພວກເຂົາສ້າງບ່ອນພັກອາໄສ.
ບົດທີສີ່ ກົດລະບຽບພວກເລວີເວົ້າເຖິງເຄື່ອງບູຊາເພື່ອລົບລ້າງສຳລັບຄວາມບາບທີ່ເຂົາເຮັດ.
ປະໂຣຫິດກໍຊິດເລືອດຈາກເຄື່ອງບູຊາເພື່ອລົບລ້າງບາບໃສ່ທາງຫນ້າຜ້າກັ້ງເຈັດເທື່ອຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ, ໃນສະຖານທີ່ສັກສິດທີ່ສຸດ.
ສ່ວນຫນັງຂອງໂຕງົວຜູ້ ແລະ ຊີ້ນທີ່ເຫລືອ, ພ້ອມກັບຫົວ ແລະ ຂາ, ເຄື່ອງໃນ ເເລະ ຂີ້ຂອງມັນ ທີ່ຖືກຖອກຂີ້ເທົ່າຖິ້ມ.
ບັນດາຜູ້ອາວຸໂສວາງມືເທິງເຄື່ອງບູຊາເພື່ອລົບລ້າງບາບຖ້າຊຸມນຸມຊາວອິດສະຣາເອນທັງຫມົດໄດ້ເຮັດບາບໂດຍບໍ່ຕ້ອງການເຮັດບາບ.
ຖ້າຊຸມນຸມຊົນຊາວອິດສະຣາເອນປະຕິບັດຕາມຄຳແນະນຳສຳລັບການເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ, ພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບການອະໄພ.
ຜູ້ນຳຄົນໃດທີ່ເຮັດບາບ, ເຂົາຕ້ອງນຳແບ້ໂຕຜູ້ທີ່ປາສະຈາກການຕຳຫນິ,
ປະຊາຊົນທົ່ວໄປຄົນໃດເຮັດບາບຕ້ອງເອົາເເບ້ໂຕແມ່ໂຕຫນຶ່ງທີ່ປາສະຈາກຕຳຫນິ ມາເປັນເຄື່ອງບູຊາສຳລັບລົບລ້າງບາບຖ້າພວກເຂົາເຮັດບາບ.
ແມ່ນ, ເຂົາສາມາດນຳລູກເເກະໂຕແມ່ ທີ່ປາສະຈາກຕຳຫນິມາຖວາຍເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ.
ຖ້າຄົນໃດເຮັດບາບໂດຍບໍ່ເປັນພະຍານໃນສິ່ງທີ່ເຂົາເຄີຍໄດ້ເຫັນຫລືເຄີຍໄດ້ຍິນ,ໄດ້ຮັບການຂໍຮ້ອງໃຫ້ໄປເປັນພະຍານ ເຂົາຈະຕ້ອງຮັບຜິດຊອບ.
ຖ້າຄົນໃດແຕະຕ້ອງສິ່ງໃດທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງກຳນົດໃຫ້ເປັນມົນທິນ, ເຂົາກໍເປັນມົນທິນ ແລະມີຄວາມຜິດ.
ຜູ້ໃດໄດ້ເຮັດບາບຕ້ອງສາລະພາບບາບທຸກຢ່າງທີ່ເຂົາໄດ້ເຮັດໄປ ແລະເຂົາຕ້ອງນຳເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບມາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ.
ແບ້ແມ່ ຫລື ແກະຄວນຖືກນຳມາຖວາຍແກ່ພຣະຢາເວເພື່ອຖວາຍເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ.
ຖ້າເຂົາບໍ່ສາມາດທີ່ຈະຊື້ລູກແກະຫນຶ່ງໂຕ,ເຂົາສາມາດນຳນົກເຂົາສອງໂຕ ຫລື ນົກພິລາບຫນຸ່ມສອງໂຕມາຖວາຍເເດ່ພຣະຢາເວສຳລັບເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ.
ຖ້າເຂົາບໍ່ສາມາດທີ່ຈະຊື້ນົກເຂົາສອງໂຕຫລືນົກພິລາບຫນຸ່ມສອງໂຕໄດ້, ເຂົາຕ້ອງຖວາຍເຄື່ອງບູຊາເປັນເເປ້ງຢ່າງດີມາຫນຶ່ງກິໂລກຣາມ ມາຖວາຍເປັນການລົບລ້າງບາບຂອງເຂົາ.
ເຄື່ອງບູຊານີ້ຈະຕ້ອງເປັນເເກະໂຕຜູ້ທີ່ປາສະຈາກຕຳຫນິທີ່ເອົາມາຈາກຝູງ ຕ້ອງຕີລາຄາເເກະນັ້ນເປັນເງິນເຊເຄ.
ຖ້າຄົນຜູ້ຫນຶ່ງເຮັດບາບຕໍ່ເພື່ອນບ້ານຂອງເຂົາ, ເຂົາຕ້ອງໄດ້ກັບຄືນສິ່ງທີ່ເຂົາເອົາມາ ຫລື ເຄື່ອງທີ່ຫາຍໄປທີ່ເຂົາໄດ້ພົບ.
ຖ້າເຂົາມີການຕົວະໃນເລື່ອງໃດເລື່ອງຫນຶ່ງ, ເຂົາຕ້ອງຄືນໃຫ້ທັງຫມົດ ແລະ ເພີ່ມຫນຶ່ງໃນຫ້າ.
ຖ້າຜູ້ຫນຶ່ງເຮັດຜິດບາບຂ້າງເທິງ, ເຂົາຕ້ອງນຳແກະຜູ້ທີ່ປາສະຈາກຕຳຫນິເອົາມາຈາກຝູງ.
ເຄື່ອງເຜົາບູຊາຈະຕ້ອງເຜົາເທິງແທ່ນບູຊາຕະຫລອດຄືນຈົນຮອດເຊົ້າ
ປະໂລຫິດຈະສວມຊຸດຜ້າປ່ານ ແລະສວມຊຸດຊັ້ນໃນເປັນຜ້າປ່ານດ້ວຍເພື່ອຈະເອົາຂີ້ເຖົ່າອອກຈາກແທ່ນບູຊາ.
ປະໂລຫິດຈະຕ້ອງຖອດເສື້ອຊຸດຂອງເຂົາອອກ ເເລະປ່ຽນໃສ່ອີກຊຸດຫນຶ່ງ ເພື່ອເອົາຂີ້ເຖົ່າໄປທາງນອກຄ້າຍ.
ໄຟຈະຕ້ອງລຸກໄຫມ້ໃນແທ່ນບູຊາຢູ່ຢ່າງຕໍ່ເນື່ອງ.
ພວກປະໂລຫິດຈະກິນອາຫານທີ່ເຫລືອຈາກເຄື່ອງບູຊາໂດຍປາສະຈາກເຊື້ອເເປ້ງ.
ບັນດາລູກຊາຍຂອງອາໂຣນຕ້ອງຖວາຍເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາຂອງເເປ້ງເຂົ້າຢ່າງດີສອງກິໂລກຣາມ, ຕອນເຊົ້າຖວາຍເຄິ່ງຫນຶ່ງ ຕອນເເລງຖວາຍອີກເຄິ່ງຫນຶ່ງ.
ເຄື່ອງບູຊາພືດຜົນນີ້ຕ້ອງໃຫ້ປົນແປ້ງກັບນໍ້າມັນເເລ້ວທອດໃນຫມໍ້ເມື່ອສຸກແລ້ວ, ຈາກນັ້ນນຳມາອົບເປັນຕ່ອນໆ.
ບັນດາລູກຊາຍຂອງອາໂຣນຜູ້ທີ່ຈະເປັນມະຫາປະໂຣຫິດຄົນໃຫມ່ຈະຖວາຍເຄື່ອງບູຊາພືດຜົນນີ້.
ປະໂລຫິດຕ້ອງກິນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ.
ຫມໍ້ດິນຕົ້ມທີ່ໃຊ້ຕົ້ມເສື້ອຜ້າເປື້ອນເລືອດຈະຕ້ອງທຸບໃຫ້ແຕກ.
ສ່ວນຫນຶ່ງຂອງເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບບໍ່ຄວນກິນຈາກເລືອດທີ່ນຳເຂົ້າມາໃນເຕັນນັດພົບເພື່ອເຮັດການລ້າງບາບໃນສະຖານທີ່ສັກສິດ.
ເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບກໍ່ເຊັ່ນດຽວກັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ຄວາມຜິດ.
ປະໂລຫິດເກັບຫນັງຂອງໃຜກໍ່ຕາມທີ່ແທ່ນບູຊານັ້ນໄວ້ສຳລັບຕົນເອງໄດ້.
ເຄຶ່ອງບູຊາເມັດພືດທີ່ເປັນຂອງປະໂລຫິດ.
ຊີ້ນຂອງເຄື່ອງບູຊາທີ່ບໍ່ໄດ້ກິນມື້ທີສາມໃຫ້ເຜົາເສຍ.
ຜູ້ໃດທີ່ກິນໄຂມັນຈາກສັດ ຫລືເລືອດຈາກນົກຫລືສັດ ຕ້ອງຖືກຕັດອອກຈາກປະຊາຊົນຂອງເຂົາ.
ຫລັງຈາກເຜົາໄຂມັນນັ້ນເທິງແທ່ນບູຊາ, ຕ້ອງມອບຂາຂວາດ້ານຫລັງສັດໃຫ້ເເກ່ປະໂຣຫິດ
ພຣະຢາເວກ່າວເເກ່ໂມເຊວ່າ ຈົ່ງນຳອາໂຣນ ແລະ ບັນດາລູກຊາຍຂອງເຂົາມາພ້ອມກັບເຂົາ, ນຳເສື້ອຄຸມ ແລະ ນຳ້ມັນເຈີມສຳລັບເຄື່ອງບູຊາລຶບລ້າງບາບ, ແກະໂຕຜູ້ສອງໂຕ, ແລະຂະຫນົມປັງບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງຫນຶ່ງກະຕ່າ ຢູ່ທາງຫນ້າທາງເຂົ້າເຕັນນັດພົບ.
ພຣະຢາເວບອກໃຫ້ໂມເຊເອີ້ນໃຫ້ຊຸມນຸມຊົນມາປະຊຸມກັນຢູ່ທາງຫນ້າທາງເຂົ້າເຕັນນັດພົບ.
ໂມເຊໄດ້ເອົາຊຸດໃສ່ໃຫ້ອາໂຣນ, ແລະມັດຜ້າຮອບແອວ ແລະ ໃສ່ເສື້ອຄຸມ.
ໂມເຊໄດ້ໃສ່ອຸຣິມ ເເລະ ທຸມມິມໃສ່ໃນນັ້ນດ້ວຍ.
ມົງກຸດທີ່ບໍລິສຸດໄດ້ມັດແຜ່ນທອງຄຳ.
ໂມເຊເຈີມຫໍເຕັນສັກສິດພ້ອມກັບທຸກສິ່ງຢູ່ໃນນັ້ນດ້ວຍນຳ້ມັນເຈີມ.
ໂມເຊໄດ້ເຮັດພິທີຊຳລະອາໂຣນດ້ວຍເຈີມໂດຍຖອກນຳ້ມັນເຈີມ.
ໂມເຊໄດ້ເອົາມືຂອງເຂົາຈຸ່ມເລືອດເເລ້ວໄປເຈີມໃສ່ຕີນເເທ່ນບູຊາ, ຈາກນັ້ນຖອກເລືອດໃສ່ແທ່ນບູຊາ.
ໂມເຊໄດ້ຂ້າເເກະ ເເລະເອົາເລືອດຂອງເເກະນັ້ນຊິດຮອບເເທ່ນບູຊາ
ໂມເຊໄດ້ເອົາເລືອດບາງສ່ວນຈາກແກະໂຕຜູ້ໄປເຈີມປາຍຫູດ້ານຂວາຂອງອາໂຣນ, ເເລະຫົວໂປ້ມືດ້ານຂວາຂອງລາວ.
ພວກປະໂລຫິດຈະຍັງຄົງຢູ່ຫນ້າທາງເຂົ້າເຕັນນັດພົບ, ທັງກາງເວັນເເລະກາງຄືນເປັນເວລາເຈັດວັນ.
ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຕາມທຸກຢ່າງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງບັນຊາຜ່ານທາງໂມເຊ.
ໂມເຊໄດ້ເອີ້ນອາໂຣນ ແລະພວກລູກຊາຍຂອງລາວແລະພວກຜູ້ໃຫ່ຍຂອງອິດສະຣາເອນໃນວັນທີ່ແປດ.
ໂມເຊໄດ້ບອກອາໂຣນໃຫ້ເອົາລູກງົວໂຕຫນຶ່ງມາຈາກຝູງ ເເລະ ແກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງທີ່ປາສະຈາກການຕຳຫນິ.
ໂມເຊບອກໃຫ້ອາໂຣນບອກປະຊາຊົນເອົາແກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງ, ລູກງົວໂຕຫນຶ່ງ, ລູກແກະໂຕຫນຶ່ງ, ງົວໂຕຫນຶ່ງ ເເລະ ເເກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເພື່ອນຳເອົາມາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງບັນຊາໃຫ້ພວກທ່ານເຮັດເພື່ອພຣະສິຣິຂອງພຣະອົງຈະປະກົດແດ່ທ່ານທັງຫລາຍ.
ຫລັງຈາກອາໂຣນຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ, ລາວກໍ່ຍົກມື້ຂຶ້ນຕໍ່ຫນ້າປະຊາຊົນເເລະອວຍພອນພວກເຂົາ.
ເມື່ອພຣະສິຣິພຣະຢາເວໄດ້ປະກົດເເກ່ປະຊາຊົນທັງປວງ, ມີໄຟພຸ່ງອອກມາ ແລະເຜົາເຄື່ອງບູຊາ ແລະ ໄຂຂອງມັນທີ່ຢູ່ເທິງແທ່ນບູຊາ .
ເມື່ອໄຟພຸ່ງອອກມາຈາກພຣະຢາເວ, ປະຊາຊົນກໍເປັ່ງສຽງຂຶ້ນ ແລະ ກົ້ມຫນ້າລົງກັບພື້ນ.
ນາດາບແລະອາບີຮູ, ລູກຊາຍຂອງອາໂຣນ, ຖວາຍໄຟທີ່ຕ້ອງຫ້າມຂອງພຣະຢາເວ.
ໄຟພຸງອອກມາຈາກພຣະຢາເວ ແລະເຜົາຜານພວກເຂົາ.
ມີຊາເອນ ເເລະເອນຊາຟັນ, ຜູ້ເປັນບຸດຊາຍຂອງອຸດຊີເອນ ລຸງຂອງອາໂຣນມາ, ຖືກເອີ້ນຈາກໂມເຊ ມາແບກສົບອອກຈາກຄ້າຍ.
ໂມເຊໄດ້ເວົ້າກັບພວກເຂົາວ່າ ພວກເຂົາບໍ່ຄວນອອກຈາກເຕັນນັດພົບ ຫລື ພວກເຂົາຈະຕ້ອງຕາຍ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບອາໂຣນແລະພວກລູກຊາຍຂອງລາວຢ່າກິນເຫລົ້າອະງຸ່ນຫລືເຄື່ອງດື່ມມືນເມົາ ເມື່ອເຂົ້າໄປທີ່ເຕັນນັດພົບ.
ໂມເຊຈຶ່ງຮ້າຍກັບເອເລອາຊາແລະອີທາມາເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ປ່ອຍແບ້ໂຕທີ່ໃຊ້ຖວາຍເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊແລະອາໂຣນໄປບອກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນວ່າ ພວກເຂົາສາມາດກິນສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທີ່ແຍກກີບ ແລະທີ່ຄ້ຽວເອື້ອງທຸກໆຊະນິດ.
ຖ້າຫາກສັດມີພຽງແຕ່ຫນຶ່ງໃນສອງລັກສະນະເທົ່ານັ້ນພວກເຂົາກໍ່ບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ກິນ.
ສັດທີ່ອາໃສຢູ່ໃນນໍ້າເຊັ່ນຈຳພວກທີ່ມີຄີ ເເລະ ມີເກັດທີ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນສາມາດກິນໄດ້.
ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າບໍ່ມີນົກຢ່ຽວ, ນົກແຫລວ ແລະນົກກາຊະນິດໃດສາມາດກິນໄດ້. ພວກມັນທັງຫມົດຕ້ອງຖືກລັງກຽດ.
ເຫງັນ, ຫນູ, ຫນູຊິງ, ໂຕເຮ້ຍທຸກຊະນິດ, ກັບແກ້, ກະປອມ, ເເຫຍ້, ຈິງຫລີດ, ແລະ ຈິໂກະ, ຖຶກຖືວ່າເປັນມົນທິນ.
ສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ແຕະຕ້ອງກັບສັດທີ່ບໍ່ສະອາດຈະກາຍເປັນມົນທິນ.
ສັດທີ່ເລືອຄານເທິງດິນທັງຫມົດປັນສິ່ງຫນ້າກຽດ ແລະບໍ່ສະອາດ.
ພຣະຢາເວຈຶ່ງຊົງກ່າວວ່າປະຊາຊົນຕ້ອງບໍລິສຸດເພາະວ່າພຣະອົງບໍຣິສຸດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວເເກ່ໂມເຊວ່າ ຍິງຄົນໃດມີລູກ ເເລະ ອອກລູກຊາຍ ນາງກໍຈະເປັນມົນທິນເປັນເວລາເຈັດວັນ ແລະໃນວັນທີແປດ ເດັກນ້ອຍນັ້ນຈະຕ້ອງເຮັດພິທີຕັດຫນັງປາຍອະໄວຍະວະເພດຂອງເດັກນ້ອຍຊາຍນັ້ນ.
ນາງຕ້ອງຊຳລະມານດາໃຫ້ບໍຣິລິສຸດຈາກການຕົກເລືອດຂອງນາງຕໍ່ໄປອີກສາມສິບສາມວັນ ແລະຫ້າມນາງຈັບຕ້ອງສິ່ງບໍຣິສຸດໃດໆ ຫລືເຂົ້າມາສະຖານທີ່ສັກສິດຈົນກວ່າຈະຄົບກຳນົດວັນແຫ່ງການຊຳລະໃຫ້ບໍຣິສຸດຂອງນາງ;
ຖ້າເກີດລູກຜູ້ຍິງ ນາງຈະເປັນມົນທິນເປັນເວລາສອງອາທິດ ແລະເຊັ່ນດຽວກັບຈະຊຳລະມານດາໃຫ້ບໍຣິສຸດຕໍ່ໄປອີກຫົກສິບຫົກວັນ.
ເມື່ອຄົບກຳນົດວັນເເຫ່ງການຊຳລະໂຕໃຫ້ບໍຣິສຸດຂອງນາງເເລ້ວ, ນາງຈະນຳມາມອບໃຫ້ເເກ່ປະໂຣຫິດລູກເເກະອາຍຸຫນຶ່ງປີມາເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ ແລະນົກພິລາບຫລຶນົກເຂົາເພື່ອເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ.
ຖ້ານາງບໍ່ສາມາດຫາລູກເເກະມາໄດ້, ນາງຕ້ອງນຳນົກເຂົາສອງໂຕຫລືນົກພິລາບເພື່ອເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາລ້າງບາບ.
ນາງກໍຈະສະອາດ ຫລັງຈາກປະໂລຫິດຈະເຮັດການລົບລ້າງບາບໃຫ້ເເກ່ນາງ;
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າບຸກຄົນໃດຫນຶ່ງມີໂຣກຜິວຫນັງໃນຮ່າງກາຍກໍ່ພາເຂົາມາຫາອາໂຣນຜູ້ເປັນມະຫາປະໂຣຫິດ, ຫລືບຸກຄົນຫນຶ່ງຄົນໃດຂອງລູກຂອງເຂົາທີ່ເປັນປະໂລຫິດ.
ຖ້າປະໂລຫິດບໍ່ໄດ້ກຳນົດວ່າອາການບວມ, ຫລື ຜື່ນ ຫລືຮອຍດ່າງແມ່ນຕິດເຊື້ອ, ຄົນນັ້ນຕ້ອງກັກຄົນທີ່ເປັນໂຣກໄວຫນຶ່ງອາທິດເພື່ອຈະໄດ້ກວດກາອີກເທື່ອຫນຶ່ງ.
ຖ້າອາການບວມ, ຫລື ຜື່ນ ຫລືຮອຍດ່າງກວດວ່າບໍ່ຕິດເຊື້ອ,ປະໂລຫິດປະກາດວ່າເຂົາສະອາດຫລັງຈາກຊັກເສື້ອຜ້າຂອງເຂົາເເລ້ວ
ເງື່ອນໄຂສາມຢ່າງທີ່ເຮັດໃຫ້ເກີດອາການບວມ, ຫລື ຜື່ນ ຫລືຮອຍດ່າງຖ້າມັນຖືກປະກາດວ່າຕິດເຊື້ອທາງຜິດຫນັງ, ຖ້າຂົນໄດ້ກາຍເປັນສີຂາວ ຫລືຖ້າມີເເຜສົດທີ່ບວມ.
ຖ້າປະໂລຫິດສະແດງວ່ານີ້ເປັນໂລກຜິວຫນັງຊຳເຮື້ອ, ປະໂລຫິດຕ້ອງເຮັດຫຍັງ, ປະໂລຫິດຕ້ອງປະກາດວ່າເຂົາເປັນມົນທິນ.
ຖ້າໂລກຜິວຫນັງຄວບຄຸມຜິວຫນັງທັງໂຕຂອງຄົນນັ້ນ ແລະສາມາດເຫັນເເຜສົດປະກົດນຳໂຕໄດ້, ຄົນທີ່ຖືກປະກາດເປັນມົນທິນ..
ຄົນທີ່ເປັນມົນທິນຈະສະອາດອີກເທື່ອຖ້າເນື້ອແຜສົດນັ້ນປ່ຽນເປັນສີຂາວ ແລະປະໂລຫິດປະກາດວ່າຄົນນັ້ນສະອາດ.
ປະໂລຫິດກໍຕ້ອງປະກາດວ່າເຂົາເປັນມົນທິນ.
ຖ້າຊາຍ ຫລື ຍິງເປັນຜື່ນຄັນເທິງຫົວ ຫລື ຄາງມັນອາດຈະເປັນໂລກຕິດເຊື້ອ ແລະເຮັດໃຫ້ຄົນນັ້ນເປັນມົນທິນ.
ຜົມຂອງຊາຍໃດຫລົນຈາກຫົວຂອງເຂົາຈະປະກາດເຂົາສະອາດ.
ຖ້າຊາຍຫົວລ້ານ ມີບາດແຜໂພງຂື້ນທີ່ປະໂລຫິດຕັດສິນໃຈວ່າເປັນໂລກທີ່ຕິດເຊື້ອ, ລາວຈະຖືກປະກາດວ່າເປັນມົນທິນ.
ຄົນທີ່ເປັນມົນທິນຈະຕ້ອງໃສ່ເສື້ອຜ້າຂາດ, ໃຫ້ປ່ອຍຜົມ, ແລະ ໃຫ້ເຂົາປິດຫນ້າຂອງເຂົາຈົນເຖິງດັງຂອງເຂົາ, ແລະຮ້ອງວ່າ "ມົນທິນ, ມົນທິນ" ເມື່ອຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຄົນອື່ນ. ເຂົາຍັງຕ້ອງຢູ່ຜູ້ດຽວ ຢູ່ຫ່າງໄກຈາກຄ້າຍພັກ.
ຖ້າເຄື່ອງເເຕ່ງກາຍຫລືຫນັງ, ຫລື ຈາກດ້ວຍທໍຫລືດ້າຍຖັກ ຫລືສິ່ງອື່ນໆທີ່ເຮັດມາຈາກຫນັງ ທີ່ພົບວ່າມີການຕິດເຊື້ອລາ, ປະໂລຫິດຕ້ອງເຜົາມັນ.
ປະໂລຫິດຕ້ອງກວດເບິ່ງຜູ້ທີ່ເປັນພະຍາດໃນວັນແຫ່ງການ ຊຳລະໂຕຂອງເຂົາຢູ່ນອກຄ້າຍເພື່ອກວດເບິ່ງຄົນນັ້ນ ຖ້າໂຣກຜິວຫນັງຕິດເຊື້ອນັ້ນຫາຍດີ.
ປະໂລຫິດຈະສັ່ງໃຫ້ຄົນຊຳລະໂຕໃຫ້ນຳນົກທີ່ສະອາດ, ເເລະ ມີຊີວິດຢູ່ມາສອງໂຕ, ໄມ້ສົນສີດາ, ດ້າຍສີເເດງ, ເເລະ ໃບຫູສົບມັດຫນຶ່ງ.
ຫລັງຈາກປະໂລຫິດໄດ້ຊີດນ້າທີ່ປົນສ່ວນປະສົມໃສ່ຄົນເຈັບໃນເວລາເຈັດເທື່ອ, ລາວໄດ້ປ່ອຍນົກໂຕທີ່ມີຊີວິດໄປໃນທ້ອງທົ່ງ.
ຄົນທີ່ຖືກລ້າງໃຫ້ສະອາດຕ້ອງຊັກເເສື້ອຜ້າຂອງເຂົາ, ໂກນຂົນທັງຫມົດຂອງເຂົາ ເຖຫນວດຂອງເຂົາດ້ວຍນໍ້າ, ແລະຢູ່ພາຍນອກເຕັນທີ່ພັກຂອງເຂົາເຈັດວັນ.
ໃນວັນທີແປດ, ຄົນທີ່ຖືກຊຳລະໂຕ ຄວນຈະນຳມາໃຫ້ປະໂລຫິດ, ຖ້າລາວສາມາດຊື້ໄດ້, ລູກແກະໂຕຜູ້ທີ່ປາສະຈາກຕຳຫນິມາສອງໂຕ, ເເລະ ລູກແກະໂຕເມຍອາຍຸຫນຶ່ງປີທີ່ປາສະຈາກຕຳຫນິ ແລະ ແປ້ງຢ່າງດີປົນນຳ້ມັນຫມາກກອກເທດສອງກິໂລກຣາມປະສົມນຳ້ມັນຫມາກກອກເທດເຄິ່ງລິດ.
ຖ້າຄົນທີ່ຖືກຊຳລະໂຕເປັນຄົນຂັດສົນແລະບໍ່ສາມາດຫາເຄື່ອງບູຊາເຫລົ່ານີ້ໄດ້, ເຂົາອາດຈະເອົາລູກເເກະໂຕຜູ້ມາໂຕຫນຶ່ງ, ເອົາເເປ້ງຢ່າງດີມາປະສົມກັບນຳ້ມັນຫນຶ່ງກິໂລກຣາມປະສົມນຳ້ມັນຫນຶ່ງ, ແລະພ້ອມກັບນົກເຂົາສອງໂຕ ຫລືນົກພິລາບສອງໂຕ.
ປະໂລຫິດເອົານໍ້າມັນແຕະທີ່ຫູຂວາ, ຫົວໂປ້ມືຂວາ, ເເລະຫົວໂປ້ຕີນຂວາ ແລະທີ່ເຫລືອໃນມືຂອງເຂົາເຈີມຢູ່ຫົວຂອງຄົນຊຳລະໂຕ.
ບ້ານນັ້ນກໍເປັນມົນທິນໂດຍປະໂລຫິດ ຖ້າເຊື້ອລານັ້ນກັບມາເກີດຂຶ້ນອີກເເລະລຸກລາມໄປ.
ເຮືອນນັ້ນຈະຕ້ອງຖືກຮື້ລົງ ຖ້າເຊື້ອລານີ້ແຜ່ລາມໄປແລະບໍ່ສາມາດຢຸດໄດ້.
ເຮືອນສາມາດປະກາດສະອາດໄດ້ດ້ວຍປະໂລຫິດໂດຍຊີດເລືອດຂອງນົກ, ແລະ ດ້ວຍນຳ້ສະອາດ, ດ້ວຍນົກທີ່ມີຊີວິດໄມ້ສົນສີດາ, ຕົ້ນຫູສົບ, ເເລະ ດ້າຍສີເເດງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເວົ້າຫຍັງກັບໂມເຊແລະອາໂຣນ ເມື່ອຊາຍໃດມີຂອງແຫລວທີ່ຕິດເຊື້ອໄຫລອອກຈາກຮ່າງກາຍຂອງເຂົາ, ເຂົາກໍເປັນມົນທິນ.
ຜູ້ທີ່ແຕະຕ້ອງຜູ້ທີ່ເປັນມົນທິນຈະເປັນມົນທິນດ້ວຍຕົນເອງຕ້ອງຊັກເສື້ອຜ້າຂອງຕົນແລະອາບນຳ້ເເລະເຂົາຈະເປັນມົນທິນໄປຈົນຮອດຕອນເເລງ.
ບຸກຄົນທີ່ໄດ້ຮັບການຊຳລະໃຫ້ສະອາດຈາກການຈາກການອາບນ້ ຳທີ່ມີຂອງແຫລວໄຫລທີ່ຕິດເຊື້ອໃນບ່ອນທີ່ມີນຳ້ໄຫລ.
ຄົນທີ່ມົນທິນຕ້ອງຖວາຍຕໍ່ປະໂລຫິດ ນົກສອງໂຕ ຫລືນົກພິລາບສອງໂຕສຳລັບສຳລັບເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ ແລະເຄື່ອງເຜົາບູຊາ.
ພວກເຂົາຕ້ອງອາບນຳ້ ເເລະພວກເຂົາຈະເປັນມົນທິນໄປຈົນຮອດຕອນເເລງ.
ນາງຈະເປັນມົນທິນຂອງນາງຕໍ່ເນື່ອງໄປເຈັດວັນ,
ຊາຍນັ້ນກໍ່ເປັນມົນທິນໄປເຈັດວັນ,
ນາງຈະຕ້ອງນຳເອົານົກສອງໂຕຫລືນົກພິລາບສອງໂຕ.
ພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ໂມເຊເຕືອນອາໂຣນ ຢ່າເຂົ້າໄປໃນບ່ອນທີ່ສັກສິດທີ່ສຸດຕາມໃຈມັກຄືເຂົ້າໄປໃນມ່ານຜ້າຫນ້າທຸກເວລາ.
ອາໂຣນຕ້ອງນຳເຂົ້າມາພ້ອມລາວທີ່ໃຊ້ເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ ເເລະເເກະຫນຶ່ງໂຕທີ່ໃຊ້ເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ.
ອາໂຣນຕ້ອງອາບນຳ້ເເລ້ວໃສ່ປະໂລຫິດ.
ຊຸມນຸມຊົນອິດສະຣາເອນໃຫ້ອາໂຣນແບ້ຜູ້ສອງໂຕແລະແກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງໂຕ.
ອາໂຣນຈຶ່ງຈັບສະຫລາກເເບ້ທັງຫລາຍເພື່ອສະຫລາກຫນຶ່ງເພື່ອເປັນຂອງພຣະຢາເວ ແລະສະຫລາກຫນຶ່ງເພື່ອເປັນຂອງເເບ້ຮັບບາບ.
ແບ້ໂຕທີ່ສະຫລາກຕົກເປັນແບ້ຮັບບາບຈະຕ້ອງນຳມາຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ ແລະໂດຍການປ່ອຍແບ້ທີ່ເປັນແບ້ຮັບບາບນັ້ນເຂົ້າສູ່ຖິ່ນທຸລະກັນດານ.
ອາໂຣນຕ້ອງຖວາຍງົວເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບຂອງໂຕເອງເເລະຂອງຄອບຄົວຂອງເຂົາ.
ຄວັນຈາກເຄື່ອງຫອມຕ້ອງປົກຄຸມເຫນືອຝາຫີບເເຫ່ງການລົບລ້າງມົນທິນບາບທີ່ປິດຢູ່ເທິງຫີບພັນທະສັນຍາທີ່ອາໂຣນຕ້ອງຈະບໍ່ຕາຍ
ຫ້າມຄົນໃດຢູ່ໃນເຕັນນັດພົບເມື່ອອາໂຣນເຂົ້າໄປຫາການລົບລ້າງມົນທິນທີ່ສັກສິດທີ່ສຸດ.
ອາໂຣນສາລະພາບຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທັງຫມົດຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນການກະບົດທັງສິ້ນຂອງພວກເຂົາ, ເເລະ ຄວາມບາບທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ.
ອາໂຣນຈະຖອດຊຸດຜ້າປ່ານຂອງປະໂລຫິດແລະເອົາເຄື່ອງເຫລົ່ານັ້ນໄວ້ໃນເຕັນນັດພົບ.
ໃນວັນທີສິບຂອງເດືອນ, ການລົບລ້າງມົນທິນບາບຈະຖືກເຮັດໃນແຕ່ລະປີ.
ຖ້າຄົນຜູ້ຫນຶ່ງຂ້າງົວ, ລູກແກະ ຫລືແບ້ພາຍໃນຄ້າຍ ຫລືຜູ້ທີ່ຂ້າພາຍນອກຄ້າຍ, ເພື່ອຈະຖວາຍເປັນເຄື່ອງບູຊາເເດ່ພຣະຢາເວ ມີຄວາມຜິດໃນການເຮັດໃຫ້ເລືອດໄຫລ ແລະຕ້ອງຖືກຕັດອອກຈາກທ່າມກາງຜູ້ຄົນຂອງເຂົາ.
ຈຸດປະສົງຂອງພຣະບັນຊານີ້ກໍ່ເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນຈະນຳເຄື່ອງບູຊາຂອງພວກເຂົາມາຖວາຍເເດ່ພຣະຢາເວ ທີ່ທາງເຂົ້າເຕັນນັດພົບ ເເທນທີ່ການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຕາມເດີ່ນພາຍນອກ.
ກົດເກນຈະໃຫ້ປະຊາຊົນຕ້ອງບໍ່ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອງພວກເຂົາ, ໃຫ້ເເກ່ຮູບປັ້ນເເບ້ອີກຕໍ່ໄປ.
ພຣະຢາເວເວົ້າວ່າເລືອດນັ້ນເອງທີ່ເຮັດການລົບລ້າງມົນທິນໄດ້.
ພຣະຢາເວເວົ້າວ່າຫາກມີຄົນອິດສະຣາເອນຄົນໃດ ຫລືຄົນຕ່າງຊາດຄົນໃດອາໄສຢູ່ທ່າມກາງພວກເຈົ້າ, ຜູ້ອອກໄປລ່າສັດເເລະຂ້າສັດຫລືນົກທີ່ສາມາດກິນໄດ້, ຄົນນັ້ນຕ້ອງຖອກເລືອດຂອງສັດຖິ້ມເເລະເອົາດິນຖົມ.
ກຄົນທີ່ກິນສັດທີ່ຕາຍເເລ້ວຫລືຖືກສັດປ່າກັດຕາຍ ຕ້ອງຊັກເສື້ອຜ້າຂອງເຂົາເເລະອາບນຳ້ເເລະເຂົາຈະເປັນມົນທິນໄປຈົນເຖິງຕອນເເລງ.
ຖ້າເຂົາຊັກເສື້ອຜ້າຂອງເຂົາຫລືອາບນຳ້ ເຂົາກໍຕ້ອງແບກຮັບຄວາມຜິດຂອງເຂົາ.
ພຣະເຈົ້ເວົ້າວ່າຈົ່ງຢ່າໃຫ້ຄົນໃດຫລັບນອນກັບໃຜກໍ່ຕາມທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັນຄືພີ່ນ້ອງ.
ຊາຍບໍ່ຄວນມີເພດສຳພັນກັບຜູ້ຍິງໃນຊ່ວງທີ່ນາງມີປະຈຳເດືອນ ເພາະວ່ານາງເປັນມົນທິນໃນຊ່ວງເວລານັ້ນ.
ປະຊາຊົນຈະບໍ່ຖວາຍລູກທັງຫລາຍຂອງເຂົາເຈົ້າເເກ່ພະໂມເລັກ.
ຂໍ້ທີ 22 ແລະ 23 ຈົ່ງຢ່າຫລັບນອນກັບຜູ້ຊາຍອື່ນໆ ຫລືນອນກັບສັດໃດໆ.
ຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນຕໍ່ຫນ້າປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ເຫມືອນດັ່ງທີ່ມັນເຄີຍເປັນມົນທິນຈາກຜູ້ຄົນທີ່ເຄີຍຢູ່ອາໄສມາກ່ອນພວກເຈົ້າອອກມາເເລ້ວ..
ໃຜກໍຕາມທີ່ເຮັດສິ່ງທີ່ຫນ້າລັງກຽດເຫລົ່ານັ້ນ, ຄົນນັ້ນທີ່ເຮັດເເບບນັ້ນຈະຖືກຕັດອອກຈາກທ່າມກາງຊົນຊາດຂອງເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກທຸກຄົນຈົ່ງເຄົາລົບແມ່ຂອງຕົນແລະພໍ່ຂອງຕົນ, ແລະພວກເຈົ້າຕ້ອງຮັກສາໂຕຂອງເຮົາ.
ຈະບໍ່ເກັບກ່ຽວຜົນຜະລິດໄປຈົນຫມົດ ແລະສວນອະງຸ່ນພວກເຈົ້າຕ້ອງເຫລືອໄວ້ສຳລັບຄົນຕ່າງຊາດ.
ປະຊາຊົນບໍ່ຄວນສະແດງຄວາມລຳອຽງຕໍ່ບາງຄົນເພາະເຫັນວ່າເຂົາຍາກຈົນ ຫລື ລວຍ, ແຕ່ຈົ່ງຕັດສິນເພື່ອນບ້ານຂອງພວກເຈົ້າຢ່າງຍຸດຕິທຳ.
ປະຊາຊົນຄວນເຮັດຫຍັງແດ່ແທນທີ່ຈະແກ້ແຄ້ນ ຫລືຄິດປອງຮ້າຍ, ແຕ່ຈົ່ງຮັກເພື່ອນບ້ານຂອງພວກເຈົ້າເຫມືອນຮັກຕົນເອງ.
ເມື່ອຫວ່ານໃນທົ່ງນາຂອງພວກເຈົ້າ, ຢ່າໃສ່ຊຸດທີ່ເຮັດມາຈາກຜ້າສອງຊະນິດປະສົມກັນ.
ຜູ້ທີ່ປູກຕົ້ນໄມ້ກິນຫມາກ ຈະຕ້ອງລໍຖ້າໃນປີທີ່ຫ້າກ່ອນທີ່ເຂົາຈຶ່ງຈະກິນຜົນລະປູກຂອງເຂົາໄດ້.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກປະຊາຊົນທີ່ຈະຄຳນັບກ່ອນຕໍ່ຜູ້ທີ່ມີຜົມງອກແລ້ວແລະໃຫ້ກຽດຕໍ່ຫນ້າຜູ້ອາວຸໂສ.
ຄົນໃດທີ່ໄດ້ຍົກລູກທັງຫລາຍຂອງຕົນໃຫ້ເເກ່ພະໂມເລັກຕ້ອງມີໂທດເຖິງຕາຍຢ່າງເເນ່ນອນ.
ຖ້າພວກເຂົາບໍ່ລົງໂທດຊາຍຄົນນັ້ນເຖິງຕາຍ, ພຣະຢາເວຈະຕັດເຂົາອອກຈາກທ່າມກາງຊົນຊາດຂອງເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກປະຊາຊົນຜູ້ທີ່ຕິດຕໍ່ເວົ້າກັບວິນຍານຕ່າງໆ.
ຊາຍຄົນຫນຶ່ງຫລັບນອນກັບຊາຍອີກຄົນຫນຶ່ງໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຫນ້າອາຍ, ແລະທັງສອງຕ້ອງມີໂທດເຖິງຕາຍຢ່າງແນ່ນອນ.
ຊາຍຄົນຫນຶ່ງ, ຍິງຄົນຫນ່ຶ່ງ ແລະສັດ ຕ້ອງມີໂທດເຖິງຕາຍຢ່າງແນ່ນອນ.
ພຣະຢາເວເອີ້ນວ່າເປັນ"ແຜ່ນດິນທີ່ມີນຳ້ນົມແລະນຳ້ເຜິ້ງໄຫລ."
ປະໂລຫິດໄດ້ຮັບອະນຸຍາດຢ່າເຮັດໂຕເອງໃຫ້ເປັນມັນທິນສຳລັບພີ່ນ້ອງໃກ້ຊິດຂອງເຂົາ.
ປະໂລຫິດຈະບໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ແຖຫົວຫລືແຖປາຍຫນວດຂອງເຂົາ.
ລູກຍິງຂອງປະໂຣຫິດຄົນໃດທີ່ເຮັດຕົວເອງໃຫ້ເປັນມົນທິນໂດຍການເປັນໂສເພນີຕ້ອງຖືກເຜົາ.
ເຂົາຕ້ອງບໍ່ໄປທີ່ໃດກໍ່ຕາມທີ່ມີສົບຢູ່, ແມ້ວ່າເພື່ອພໍ່ຫລືແມ່ຂອງເຂົາກໍ່ຕາມ.
ເຂົາຕ້ອງບໍ່ແຕ່ງງານກັບຍິງຫມ້າຍ, ຍິງທີ່ຢ່າຮ້າງ ,ຫລືຍິງທີ່ເປັນໂສເພນີ.
ພຣະຢາເວຈະບໍ່ຕ້ອງການຊາຍໃດທີ່ມີຮ່າງກາຍພິການຕ້ອງບໍ່ເຂົ້າໄປໃກ້ພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຜູ້ໃດທີ່ເປັນມົນທິນບໍ່ວ່າເຫດຜົນໃດຫນຶ່ງ ແລະເຂົ້າໃກ້ສິ່ງທີ່ບໍລິສຸດຖືກຢຽດຢາມໃນນາມທີ່ບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງ.
ເຂົາຕ້ອງອາບນໍ້າ ແລະຈະເປັນມົນທິນໄປຈົນເຖິງເວລາຕອນແລງ.
ພວກເຂົາຈະມີຄວາມຜິດບາບແລະອາດຕາຍເພາະລົບລູ່ເຮົາ.
ຜູ້ທີ່ທີ່ສາມາດກິນສິ່ງໃດທີ່ເປັນຂອງບໍລິສຸດແມ່ນປະໂລຫິດ ແລະສະມາຊິກໃນຄອບຄົວຂອງເຂົາ, ແລະທາດທັງຫລາຍທີ່ເຂົາໄດ້ຮ່ວມກັນໄດ້.
ບໍ່ໄດ້, ຖ້ານາງເປັນຍິງຫມ້າຍ, ຫລືຢ່າຮ້າງ, ແລະກັບມາອາໃສຢູ່ບ້ານພໍ່ຂອງນາງ.
ຜູ້ທີ່ມີຄວາມຜິດແຫ່ງການກິນອາຫານທີ່ບໍລິສຸດໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ, ເຂົາຕ້ອງຊົດໃຊ້ຄືນໃຫ້ແກ່ປະໂລຫິດ, ເຂົາຕ້ອງເພີ່ມໃຫ້ອີກຫນຶ່ງໃນຫ້າ.
ມັນຕ້ອງຖວາຍສັດຕົວຜູ້ທີ່ປາສະຈາກຕຳນິ, ທີ່ເອົາມາຈາກຝູງງົວຝູງແກະຫລືຝູງແບ້.
ສັດທີ່ຕ້ອງຖວາຍເປັນເຄື່ອງບູຊາແກ່ພຣະຢາເວທິ່ຕ້ອງບໍ່ມີຕຳນິ.
ງົວຫລືແກະຫລືແບ້ຕ້ອງໄດ້ວັນທີ່ແປດເປັນຕົ້ນໄປ ຈຶ່ງສາມາດເປັນເຄື່ອງບູຊາສຳຫລັບຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ.
ເຄື່ອງບູຊານັ້ນຕ້ອງຖືກກິນໃນມື້ດຽວກັນທີ່ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າປະຊາຊົນເຮັດວຽກຫົກມື້, ແຕ່ວ່າມື້ທີເຈັດ, ວັນຊະບາໂຕ, ແມ່ນມື້ຢຸດພັກ.
ປັດສະຄາຂອງພຣະຢາເວແມ່ນທດສະການຈັດງານລ້ຽງໃນວັນທີສິບສີ່, ເດືອນທີຫນຶ່ງ.
ເປັນເທດສະການກິນຂະຫນົມປັງບໍ່ມີເຊື້ອເເປ້ງຕາມເທະດສະການປັດສະກາໃນວັນທີສິບຫ້າຂອງເດືອນດຽວກັນ.
ປະຊາຊົນຕ້ອງເອົາຜົນທຳອິດຫນຶ່ງມັດມັດໄປໃຫ້ປະໂລຫິດຫລັງຈາກເກັບກ່ຽວຄັ້ງທຳອິດໃນແຜ່ນດິນທີ່ພຣະຢາເວກຳລັງຈະໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ໃຫ້ຂໍ້ຄຳສັ່ງໃນນວັນທີສິບຂອງເດືອນທີເຈັດນີ້ເປັນວັນລົບລ້າງມົນທິນ.
ປະຊາຊົນຈະຕ້ອງບໍ່ເຮັດວຽກງານໃດໆ ໃນວັນນັ້ນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າ ເທດສະການຖ້າຢູ່ໄຟຖວາຍເເດ່ພຣະຢາເວຈະເກີດຂື້ນໃນວັນທີສິບຫ້າຂອງເດືອນທີເຈັດ.
ປະຊາຊົນຕ້ອງເອົາຜົນທີ່ດີທີ່ສຸດຈາກຕົ້ນມາ, ໃບຕານກ້ານພ້າວກັບຫງ່າໄມ້ທີ່ມີໃບດົກ, ເເລະຈະຊື່ນຊົມຍິນດີຕໍ່ພະພັກພຣະຢາເວ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຕ້ອງອາໄສຢູ່ກອງໄຟນ້ອຍໆເປັນເວລາເຈັດວັນໃນຊ່ວງເເທດສະການຖ້າຢູ່ໄຟສຳລັບພຣະຢາເວ.
ອາໂຣນຕ້ອງຄອຍດູເເລໃຫ້ຕະກຽງນີ້ມີໄຟລຸກຕໍ່ຫນ້າຫີບເເຫ່ງພັນທະສັນຍາທີ່ຢູ່ໃນເຕັນນັດພົບຕັ້ງເເຕ່ຕອນເເລງຈົນຮອດເຊົ້າ.
ອາໂຣນ, ເເລະບັນດາລູກຊາຍຂອງເຂົາຈະກິນເຄື່ອງບູຊານັ້ນໃນສະຖານທີ່ບໍລິສຸດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວຕໍ່ຊາວອິດສະຣາເອນ ຈົ່ງເອົາຊາຍຄົນນັ້ນທີ່ໄດ້ເເຊ່ງດ່າພຣະເຈົ້າອອກໄປພາຍນອກຄ້າຍ, ວາງມືເທິງຫົວຜູ້ນັ້ນ ແລະເອົາຫີນດຶກໃສ່ເຂົາໃຫ້ຕາຍ.
ເຂົາຕ້ອງຮັບໂທດເຖິງຕາຍຢ່າງເເນ່ນອນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ເຮັດໃຫ້ຕໍ່ບຸກຄົນອື່ນ ຄວນຈະຖືກເຮັດເເບບດຽວກັນ; ຕາຕໍ່ຕາ, ແຂ້ວຕໍ່ແຂ້ວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າຫລັງຈາກຫົກປີຖືກຫວ່ານ, ຕັດແຕ່ງແລະເກັບກ່ຽວໃນທົ່ງນາ ແລະສວນອະງຸ່ນ, ໃນປີທີເຈັດ ຕ້ອງຖືເປັນປີສະບາໂຕເເຫ່ງການຢຸດພັກຂອງເເຜ່ນດິນຢ່າງຈິງຈັງ ເປັນສະບາສຳລັບທົ່ງນາ ແລະສວນອະງຸ່ນ.
ຕ້ອງເປົ່າເຂົາສັດໃຫ້ດັງທົ່ວທຸກຫົນເເຫ່ງໃນປີທີສີ່ສິບເກົ້າ, ໃນວັນທີສິບສອງເດືອນທີເຈັດ,.
ປີທີຫ້າສິບນັ້ນຈະເປັນການສະເຫລີມສະຫລອງສຳຫລັບພວກເຈົ້າທີ່ດິນ.
ໃນປີການສະເຫລີມສະຫລອງສຳຫລັບພວກເຈົ້າທີ່ດິນ ແລະບັນດາທາດຕ້ອງກັບຄືນສູ່ຄອບຄອງພວກເຂົາ.
ສິ່ງທີ່ເຕີບໂຕຂຶ້ນເອງເທົ່ານັ້ນຄວນກິນໃນຊ່ວງປີການສະເຫລີມສະຫລອງສຳຫລັບພວກເຈົ້າທີ່ດິນ.
ປະຊາຊົນຕ້ອງຄວນພິຈາລະນາຈຳນວນປີໄປຈົນເຖິງປີເເຫ່ງການສະເຫລີມສະຫລອງໃນຄັ້ງຕໍ່ໄປ. ຍິ່ງມີຫລາຍປີເທົ່າໃດ, ດິນກໍ່ຍິ່ງມີຄ່າຫລາຍ.
ພຣະຢາເວບອກປະຊາຊົນທີ່ເກັບກ່ຽວໃນປີທີຫົກ ເເລະນັ້ນຈະເຮັດໃຫ້ເກັບກ່ຽວໄດ້ສຳລັບສາມປີ, ສະນັ້ນມັນຈະມີອາຫານ ສຳລັບປີທີເຈັດ.
ພຣະຢາເວບອກວ່າທີ່ດິນຕ້ອງບໍ່ຖືກຂາຍໃຫ້ເເກ່ເຈົ້າຂອງໃຫມ່ຢ່າງຖາວອນ ເພາະເເຜ່ນດິນເປັນຂອງເຮົາ.
ເຮືອນທີ່ຢູ່ໃນເມືອງທີ່ມີກຳເເພງນັ້ນກໍຈະເປັນຊັບສິນຂອງຊາຍຜູ້ນັ້ນໄດ້ຊື້ບ້ານນັ້ນໄປຕະຫລອດຊົ່ວຊົນຊາດຂອງເຂົາ.
ປະຊາຊົນຕ້ອງຊ່ວຍເຂົາ, ຢ່າຄິດດອກເບ້ຍຫລືພະຍາຍາມຫາກຳໄລໃດໆ ຈາກເຂົາ.
ປະຊາຊົນຄວນຈະປະຕິບັດຕໍ່ເພີ່ນ້ອງຮ່ວມຊາດຜູ້ທີ່ໄດ້ຂາຍຕົວເອງໃຫ້ເປັນທາດ ຕ້ອງບໍ່ບັງຄັບໃຫ້ເຂົາເຮັດວຽກຄືທາດ.
ພຣະຢາເວກ່າວຕໍ່ຜູ້ຄົນທິ່ເຂົ່າຕ້ອງບໍ່ເຮັດຮູບເຄົາລົບ.
ພຣະະຢາເວກ່າວວ່າປະຊາຊົນຕ້ອງດຳເນີນໃນກົດຫມາຍຂອງພຣະອົງ ແລະຮັກສາພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງ, ແລະເຊື່ອຟັງພວກເຂົາເພື່ອຈະໄດ້ຮັບຝົນແລະການເກັບກ່ຽວ.
ພຣະຢາເວຈະເອົາບັນດາສັດຮ້າຍທັງຫລາຍ ແລະດາບບໍ່ໄດ້ຜ່ານອອກຈາກເເຜ່ນດິນ..
ຖ້າປະຊາຊົນເຮັດຕາມໃນສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດ, ເຮົາຈະເດີນໄປທ່າມກາງພວກເຈົ້າ, ແລະເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ, ແລະພວກເຈົ້າຈະເປັນປະຊາກອນຂອງເຮົາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະສົ່ງໂຣກຕ່າງໆ ເເລະ ຄວາມເຈັບໄຂ້ທີ່ຈະທຳລາຍດວງຕາທັງຫລາຍ, ເເລະເຮັດໃຫ້ຊີວິດຂອງພວກເຂົາຫາຍໄປຖ້າພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອຟັງຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຖ້າປະຊາຊົນບໍ່ເຊື່ອຟັງບັນຍັດຕ່າງໆຂອງພຣະອົງ, ພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບການລົງໂທດເຈັດເທົ່າຢ່າງຮຸນເເຮງສຳຫລັບຄວາມບາບທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ທ້ອງຟ້າເຫນືອພວກເຈົ້າເປັນເຫມືອນເຫລັກ (ແຫ້ງແລ້ງ).
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຈະມາລັກລູກຫລານຂອງພວກເຈົ້າ, ເເລະທຳລາຍງົວ ແລະເຮັດໃຫ້ພວກມັນເຫລືອຢູ່ຈຳນວນນ້ອຍ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ ຖ້າປະຊາຊົນສາລະພາບບາບຂອງພວກເຂົາ, ເເລະຄວາມບາບຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຈົ້າ, ເເລະການທໍລະຍົດຂອງພວກເຈົ້າທີ່ພວກເຂົາບໍ່ຊື່ສັດຕໍ່ເຮົາ, ຍອມຮັບຢ່າງຖ່ອມຕົວການລົງໂທດສຳຫລັບການບາບທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ, ເຮົາກໍ່ຈະລະນຶກເຖິງສັນຍາຂອງເຮົາກັບຢາໂຄບ, ພັນທະສັນຍາຂອງເຮົາກັບອິຊາກ, ເເລະພັນທະສັນຍາຂອງເຮົາກັບອັບຣາຮາມ.
ພຣະຢາເວສັນຍາວ່າຈະປະຕິເສດພວກເຂົາ ຫລືຈະບໍ່ກຽດຊັງພວກເຂົາຈົນທຳລາຍພວກເຂົາໃຫ້ຫມົດສິ້ນ, ເເລະບໍ່ສົນພັນທະສັນຍາຂອງເຮົາທີ່ມີກັບເຂົາ, ເພາະເຮົາຄືພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ເມື່ອບຸກຄົນໃດຫນຶ່ງອຸທິດຕົວໃຫ້ແກ່ພຣະຢາເວ, ພຣະອົງຈະເຮັດຕາມຄຳສັນຍາເປັນພິເສດທີ່ກຳນົດໃຫ້ເຂົາໃຊ້ການປະມານຄ່າ.
ມາດຕະຖານລາຄາຂອງຜູ້ຊາຍອາຍຸຊາວເຖິງຊາວຫົກປີຕ້ອງມີຄ່າເປັນເງິນຫ້າສິບເຊເຄ.
ມາດຕະຖານລາຄາຂອງຜູ້ຍິງອາຍຸຊາວເຖິງຊາວຫົກປີຕ້ອງມີສາມສິບເຊເຄ.
ຖ້າສຳຫລັບຄົນທີ່ເຮັດການປະຕິຍານຕົນບໍ່ສາມາດຈ່າຍ, ຕາມລາຄາມາດຕະຖານໄດ້, ກໍ່ຕ້ອງໃຫ້ຄົນທີ່ຈະຖວາຍໄປພົບປະໂຣຫິດ, ເເລະປະໂຣຫິດຈະຕິຄ່າລາຄາລູກຄົນນັ້ນຕາມລາຄາທີ່ຜູ້ທີ່ເຮັດການປະຕິຍານຕົນນັ້ນສາມາດຈັດຫາມາໄດ້.
ປະໂລຫິດຈະຕິລາຄາສັດນັ້ນເພື່ອຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ, ເປັນເຮືອນຂອງຜູ້ພວກເຂົາ, ຫລືທີ່ດິນບາງສ່ວນຂອງເຂົາ.
ປະໂລຫິດອາດຈະຕີລາຄາສັດເພື່ອຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ, ເປັນເຮືອນຂອງຜູ້ພວກເຂົາ, ຫລືທີ່ດິນບາງສ່ວນຂອງເຂົາ.
ປະໂລຫິດອາດຈະຕີລາຄາສັດເພື່ອຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ, ເປັນເຮືອນຂອງຜູ້ພວກເຂົາ, ຫລືທີ່ດິນບາງສ່ວນຂອງເຂົາ.
ລູກສັດຫົວປີເປັນຂອງພຣະຢາເວຢູ່ເເລ້ວ.
ບໍ່ມີຫຍັງທີ່ອຸທິດຖວາຍໃຫ້ເເດ່ພຣະຢາເວຈະຖືກຂາຍຫລືຖືກໄຖ່ໄດ້.
ຖ້າຄົນໃດໄຖ່ຖອນສິບລິດໃດໆຂອງເຂົາ ເຂົາຕ້ອງເພີ່ມລາຄາເຂົ້າໄປອີກຫນຶ່ງໃນຫ້າ.
ພຣະຢາເວບອກກັບໂມເຊໃຫ້ນັບສຳມະໂນຄົວຂອງຜູ້ຊາຍອິດສະຣາເອນທຸກຄົນຜູ້ມີອາຍຸຊາວປີຂຶ້ນໄປ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ເປັນຫົວຫນ້າຕະກຸນຈາກແຕ່ລະເຜົ່າ, ຕ້ອງມາຮັບໃຊ້ກັບພວກເຈົ້າໃນຖານະເປັນຜູ້ນຳເຜົ່າຂອງເຂົາ.
ເຂົາຕ້ອງບອກຊື່ຕະກຸນ ແລະ ຄອບຄົວທີ່ສືບເຊື້ອສາຍມາຈາກບັນພະບູລຸດຂອງເຂົາ.
ພວກເຂົານັບຈຳນວນຜູ້ຊາຍຈາກເຜົ່າໄດ້ 603,550 ຄົນ.
ພວກຜູ້ຊາຍທີ່ສືບເຊື້ອສາຍຈາກເລວີທີ່ບໍ່ໄດ້ນັບ.
ພວກເຂົາໄດ້ຖືກມອບຫມາຍໃຫ້ເບິ່ງແຍງຫໍເຕັນສັກສິດແຫ່ງພັນທະສັນຍາ, ແລະ ເບິ່ງແຍງເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງໃນຫໍເຕັນສັກສິດ ແລະ ເບິ່ງແຍງທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນຫໍເຕັນສັກສິດນັ້ນ.
ຄົນເລວີຈະໄດ້ຂ້າຄົນແປກຫນ້າຄົນໃດທີ່ເຂົ້າມາໃກ້ຫໍເຕັນສັກສິດ.
ຜູ້ຊາຍແຕ່ລະຄົນຕ້ອງຕັ້ງຄ້າຍພັກໃກ້ກັບທຸງທີ່ເປັນຂອງກຸ່ມມີອາວຸດຂອງຕົນ.
ຜູ້ຊາຍແຕ່ລະຄົນຕ້ອງຕັ້ງຄ້າຍຂອງພວກເຂົາຢູ່ອ້ອມຮອບຫໍເຕັນສັກສິດທີ່ແຫ່ງພັນທະສັນຍາໄວ້.
ແມ່ນ, ພວກເຂົາເຮັດທຸກຢ່າງຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງຜ່ານທາງໂມເຊ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າເຜົ່າຕ່າງໆຕັ້ງຄ້າຍພັກຂອງພວກເຂົາອ້ອມຮອບທຸງຂອງຕົນ, ຂອງກຸ່ມອາວຸດຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຮອບໆທຸງນ້ອຍທີ່ຊີ້ບອກເຖິງເຜົ່າຂອງພວກເຂົາ. ຄ້າຍພັກຂອງພວກເຂົາຕ້ອງເຊີງຫນ້າກັບເຕັນບ່ອນຊຸມນຸມ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຕັ້ງຄ້າຍພັກຢູ່ຮອບໆທຸງຂອງເຜົ່າຢູດາ ທີ່ຈະຕັ້ງຢູ່ທາງທິດຕາເວັນອອກຂອງຫໍເຕັນບ່ອນຊຸມນຸມ, ທີ່ດວງຕາເວັນຂຶ້ນ, ນາໂຊນຈະເປັນຜູ້ນຳຂອງກອງທັບພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະຕ້ອງຕັ້ງຄ້າຍພັກຖັດໄປຈາກເຜົ່າຢູດາ, ແລະ ເນທານາເອນຕ້ອງນຳທະຫານຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະຕ້ອງຕັ້ງຄ້າຍພັກຖັດໄປຈາກເຜົ່າອິດຊາຄາ, ແລະເອລີອາບຕ້ອງນຳທະຫານຂອງພວກເຂົາ.
ຈຳນວນຄົນທັງຫມົດຂອງຄ້າຍພັກຢູດາຈະອອກເດີນທາງອອກຫນ້າກ່ອນ.
ພວກເຂົາຈະຕ້ອງຕັ້ງຄ້າຍພັກຖັດໄປຈາກເຜົ່າຣູເບັນ ທາງດ້ານທິດໃຕ້, ແລະ ເອລີຊູຕ້ອງນຳທະຫານຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະຕ້ອງຕັ້ງຄ້າຍພັກຖັດໄປຈາກເຜົ່າຣູເບັນ, ແລະເຊລູມີເອນຕ້ອງນຳທະຫານຂອງພວກເຂົາ.
ເຜົ່າກາດຢູ່ຖັດໄປ, ແລະເອລີອາສັບຕ້ອງນຳທະຫານຂອງພວກເຂົາ.
ຈຳນວນຄົນທັງຫມົດຂອງຄ້າຍພັກຣູເບັນຈະອອກເດີນທາງເປັນລຳດັບທີສອງ.
ຈຳນວນຄົນທັງຫມົດທີ່ນັບໄດ້ໃນຄ້າຍພັກຂອງເອຟຣາອິມີ 108,100 ຄົນ.
ຄ້າຍພັກຂອງເອຟຣາອິຄວນຈະອອກເດີນທາງເປັນລຳດັບທີສາມ.
ຜູ້ນຳຂອງຄົນດານຄື ອາຮີເອເຊລູກອຳມີຊັດດາຍ.
ໂມເຊກັບອາໂຣນບໍ່ໄດ້ນັບຄົນເລວີ ທີ່ຢູ່ທ່າມກາງຄົນອິດສະຣາເອນ ເພາະວ່ານີ້ເປັນໄປຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໄວ້ກັບໂມເຊ.
ຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ເຮັດທຸກສິ່ງຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໄວ້ກັບໂມເຊ—ຕັ້ງຄ້າຍພັກຕາມທຸງຂອງພວກເຂົາ ແລະອອກໄປຈາກຄ້າຍຕາມຕະກຸນຂອງພວກເຂົາ, ລຽງລຳດັບຕາມຄອບຄົວຂອງບັນພະບູລຸດຂອງເຂົາ.
ຕອນນີ້ເປັນປະຫວັດສາດຂອງເຊື້ອສາຍຂອງອາໂຣນແລະໂມເຊ.
ຊື່ລູກຊາຍຂອງອາໂຣນຄືນາດາບລູກກົກ, ແລະ ອາບີຮູ, ອາເລອາຊາ, ແລະອີທາມາ.
ນາດາບ ແລະ ອາບີຮູໄດ້ລົ້ມລົງຕາຍຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ຖວາຍໄຟທີ່ຕ້ອງຫ້າມແດ່ພຣະອົງ.
ອາເລອາຊາ, ແລະອີທາມາຈຶ່ງເຮັດຫນ້າທີ່ເປັນປະໂລຫິດກັບອາໂຣນພໍ່ຂອງພວກເຂົາ.
ເຜົ່າເລວີມາຊ່ວຍອາໂຣນ.
ພວກເຂົາຕ້ອງປະຕິບັດຫນ້າທີ່ແທນອາໂຣນ ແລະ ແທນຊຸມຊົນທັງຫມົດທີ່ຫນ້າຫໍເຕັນບ່ອນຊຸມນຸມ, ຕ້ອງທຳງານຮັບໃຊ້ໃນຫໍເຕັນສັກສິດ.
ພຣະຢາເວມອບຄົນເລວີໃຫ້ກັບອາໂຣນ ແລະ ລູກຊາຍຂອງເຂົາເພື່ອຮັບໃຊ້ປະໂລຫິດສຳລັບຄົນອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເລືອກຄົນເລວີ ແລະລູກຊາຍກົກແຕ່ລະຄົນທີ່ເກີດມາທ່າມກາງຄົນອິດສະຣາເອນ, ທັງຄົນ ແລະ ສັດ.
ພຣະອົງໄດ້ແຍກລູກຊາຍກົກຂອງອິດສະຣາເອນໃນວັນທີ່ພຣະອົງຂ້າລູກຊາຍກົກທັງຫມົດໃນເອຢິບ.
ພຣະຢາເວທີ່ສັ່ງໃຫ້ໂມເຊໃຫ້ນັບຢູ່ໃນເຜົ່າເລວີ ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງເດືອນຂຶ້ນໄປ.
ລູກຊາຍຂອງເລວີແມ່ນເກໂຊນ, ລິບນີ, ແລະຊີເມອີ.
ຕະກຸນຂອງຄົນເກໂຊນຕ້ອງຕັ້ງຄ້າຍພັກທາງດ້ານທິດຕາເວັນຕົກຂອງຫໍເຕັນສັກສິດ.
ເອລີອາສັບລູກຂອງລາເອນຕ້ອງນຳຕະກຸນຂອງເຊື້ອສາຍ ຂອງຄົນເກໂຊນ.
ເຊື້ອສາຍ ຂອງຄົນເກໂຊນທີ່ຕັ້ງຄ້າຍພັກຢູ່ທາງທິດຕາເວັນຕົກຂອງຫໍເຕັນແມ່ນຕ້ອງຮັບຜິດຊອບສິ່ງທີ່ປົກຄຸມເຕັນ, ຜ້າກັ້ງ, ແລະເຊືອກ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຮັບຜິດຊອບຫໍເຕັນສັກສິດ, ຜ້າກັ້ງຫໍເຕັນສັກສິດ ແລະທຸກສິ່ງໃນຫໍເຕັນສັກສິດ.
ເອເລອາຊາ ລູກອາໂຣນປະໂຣຫິດຕ້ອງນຳຄົນເລວີ ແລະກຳກັບຮັບຜິດຊອບຄົນທີ່ດູແລສະຖານທີ່ສັກສິດ.
ຊູຣີເອນລູກຊາຍຂອງອາບີໄຮຕ້ອງນຳຕະກຸນຂອງເມຣາຣີ.
ເຊື້້ອສາຍຂອງເມຣາຣີຕ້ອງຮັບຜິດຊອບໄມ້ຂອບຂອງຫໍເຕັນສັກສິດ, ຄານ, ໄມ້ເສົາ, ແລະຕີນເສົາແລະສ່ວນປະກອບທັງຫມົດ .
ພວກເຂົາຮັບຜິດຊອບໃນການປະຕິບັດພາລະກິດຫນ້າທີ່ ໃນບ່ອນນະມັດສະການ ແລະ ຫນ້າທີ່ຂອງຄົນອິດສະຣາເອນ.
ຄົນຕ່າງຊາດທີ່ເຂົ້າມາໃກ້ບ່ອນນະມັດສະການຕ້ອງມີໂທດເຖິງຕາຍ.
ໂມເຊກັບອາໂຣນໄດ້ນັບຜູ້ຊາຍທັງຫມົດໃນຕະກຸນຂອງເລວີ ທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງເດືອນຂຶ້ນໄປ.
ຕ້ອງນຳເອົາຄົນເລວີ ແລະ ຝູງສັດຂອງພວກເຂົາເພື່ອແທນລູກກົກທັງຫມົດຂອງຄົນອິດສະຣາເອນ, ແລະຝູງສັດ.
ໂມເຊຕ້ອງເກັບເງິນຄົນລະຫ້າຫລຽນເພື່ອເປັນຄ່າໄຖ່ລູກຊາຍກົກຂອງຄົນອິດສະຣາເອນ 273 ຄົນທີ່ເກີນຈຳນວນຂອງຄົນເລວີ.
ໂມເຊໄດ້ມອບເງິນຄ່າໄຖ່ນັ້ນໃຫ້ກັບອາໂຣນ ແລະ ພວກລູກຂອງລາວຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງທ່ານໄວ້.
ໂມເຊໄດ້ເຮັດທຸກຢ່າງຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ ທີ່ຊົງບອກໃຫ້ເຮັດ.
ໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນເຮັດສຳມະໂນຄົວຂອງຜູ້ຊາຍເຊື້ອສາຍ ຂອງໂກຮາດຈາກທ່າມກາງຄົນເລວີ, ທີ່ມີອາຍຸ 30 ປີ ເຖິງ 50 ປີ.
ເຊື້ອສາຍຂອງໂກຮາດຕ້ອງຮັບຜິດຊອບສິ່ງທີ່ບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ ທີ່ສະຫງວນໄວ້ສຳລັບເຮົາໃນຫໍເຕັນບ່ອນຊຸມນຸມ.
ພວກເຂົາຕ້ອງເຂົ້າໄປຂ້າງໃນຫໍເຕັນນັ້ນ, ປົດຜ້າກັ້ງຊຶ່ງໃຊ້ກັ້ນອະພິສຸທິສະຖານຈາກວິສຸທິສະຖານ, ປົກຫີບແຫ່ງພັນທະສັນຍາດ້ວຍຜ້າກັ້ງນັ້ນ, ປົກຫີບນັ້ນດ້ວຍຫນັງທາຄັດຄຸມ ແລະຕ້ອງສອດໄມ້ຄານຫາມເພື່ອຂົນຍ້າຍໄປ.
ພວກເຂົາໄດ້ປູຜ້າສີຟ້າເທິງໂຕະເຂົ້າຈີ່ຕໍ່ຫນ້າ, ແລະຕ້ອງວາງຈານ, ບ່ວງ, ຊາມ, ແລະໂຖສຳລັບເຍັ້ນເທິງໂຕະນັ້ນ.
ເຂົ້າຈີ່ຕ້ອງມີຢູ່ເທິງໂຕະສະເຫມີຂອງເຂົ້າຈີ່ທີ່ມີຢູ່.
ພວກເຂົາຕ້ອງເອົາຜ້າສີຟ້າມາ ແລະ ປົກຫລັກຕະກຽງ ແລະສ່ວນປະກອບຂອງມັນທັງຫມົດ, ປົກມັນດ້ວຍການຫໍ່ດ້ວຍຫນັງທາຄັດ, ແລະ ຕ້ອງວາງມັນເທິງຄານຫາມ.
ພວກເຂົາຕ້ອງປົກຄຸມເຂົ້າຈີ່ດ້ວຍການຫໍ່ດ້ວຍຫນັງທາຄັດ, ແລະ ຈາກນັ້ນກໍສອດໄມ້ຄານຫາມ.
ແທ່ນບູຊາທອງຄຳ ແລະ ສ່ວນປະກອບທັງຫມົດຂອງມັນຕ້ອງປູຜ້າສີຟ້າ, ຫໍ່ດ້ວຍຫນັງທາຄັດ, ແລະ ຈາກນັ້ນກໍສອດໄມ້ຄານຫາມ.
ຕ້ອງເອົາຂອງໃຊ້ທຸກຢ່າງສຳລັບງານວິສຸທິສະຖານ ແລະ ຫໍ່ມັນດວ້ຍຜ້າສີຟ້າ, ປົກມັນດ້ວຍຫນັງທາຄັດ ແລະ ວາງຂອງໃຊ້ນັ້ນໄວ້ເທິງຄານຫາມ.
ພວກເຂົາຕ້ອງເອົາຂີ້ເຖົ່າອອກຈາກແທ່ນບູຊາ ແລະ ປູຜ້າສີມ່ວງເທິງແທ່ນບູຊານັ້ນ.
ຕ້ອງວາງຂອງໃຊ້ທຸກຢ່າງ ທີ່ພວກເຂົາໃຊ້ໃນງານກ່ຽວກັບແທ່ນບູຊາເທິງໂຄງຫາມສິ່ງຂອງເຫລົ່ານັ້ນ.
ແທ່ນບູຊາຕ້ອງປົກດ້ວຍຫນັງທາຄັດກ່ອນຈະກໍສອດໄມ້ຄານຫາມ.
ເຊື້ອສາຍຂອງໂກຮາດ ຕ້ອງເຂົ້າມາຂົນຍ້າຍວິສຸທິສະຖານໄປຫລັງຈາກອາໂຣນ ແລະພວກລູກຊາຍຂອງລາວສຳເລັດການປົກຄຸມວິສຸທິສະຖານ ແລະຂອງໃຊ້ທຸກຢ່າງຂອງສະຖານທີ່ນັ້ນຮຽບຮ້ອຍແລ້ວ.
ເຂົາເປັນຜູ້ຄວບຄຸມການດູແລນຳ້ມັນສຳລັບຕະກຽງ, ເຄື່ອງຫອມ, ແລະ ພືດຜົນເປັນເມັດເພື່ອຖວາຍບູຊາ, ແລະ ນໍ້າມັນເຈີມ, ຄວບຄຸມການດູແລ ຫໍເຕັນສັກສິດທັງຫມົດ ແລະທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນຫໍເຕັນສັກສິດນັ້ນ.
ຕະກຸນເຜົ່າຄົນໂກຮາດ, ຖືກຕັດຂາດໄປຈາກທ່າມກາງຄົນເລວີ ເພື່ອທີ່ຈະມີຊີວິດຢູ່ ແລະບໍ່ຕາຍ.
ຕະກຸນຄົນໂກຮາດຕ້ອງບໍ່ເຂົ້າໄປຂ້າງໃນເພື່ອຈະເບິ່ງວິສຸທິສະຖານ ຫລື ພວກເຂົາຕ້ອງຕາຍ.
ອາໂຣນ ແລະ ພວກລູກຊາຍຂອງເຂົາໄດ້ຮັບອະນຸຍາດເຂົ້າໄປໃນວິສຸທິສະຖານ.
ໂມເຊເຮັດສຳມະໂນຄົວນັບຈຳນວນຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ມີອາຍຸສາມສິບປີ ເຖິງຫ້າສິບປີ.
ວຽກງານຂອງຄົນເກໂຊນຕ້ອງຂົນຜ້າກັ້ງຂອງຫໍເຕັນສັກສິດ, ຫໍເຕັນປະຊຸມ, ແລະຜ້າທີ່ປົກຄຸມ ທີ່ມີການປົກຄຸມດ້ວຍຫນັງທາຄັດທີ່ຢູ່ເທິງນັ້ນພ້ອມທັງຂົນຜ້າກັ້ງຂອງລານ, ຜ້າກັ້ງສຳລັບທາງເຂົ້າປະຕູຂອງປະຕູລານ ແລະເຊືອກຂອງຜ້າກັ້ງເຫລົ່ານັ້ນແລະເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງສຳລັບການປະຕິບັດຫ້າທີ່ຂອງພວກເຂົາ.
ອາໂຣນ ແລະ ພວກລູກຊາຍຂອງເຂົາຕ້ອງກຳກັບຮັບຜິດຊອບປະຕິບັດຫນ້າທີ່ທຸກຢ່າງຂອງເຊື້ອສາຍຂອງຄົນເກໂຊນ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຮັບຜິດຊອບໂຄງຮ່າງຂອງຫໍເຕັນສັກສິດ, ຕະຫລອດຈົນເສົາ, ໄມ້ຂອງລານຮອບຫໍເຕັນສັກສິດ, ຕີນຮອງ, ຫລັກສຽບ, ແລະເຊືອກສຳລັບອ້ອມເດີ່ນກັບສ່ວນປະກອບຕ່າງໆຂອງຫໍເຕັນສັກສິດ, ລວມທັງຈົດລາຍຊື່ຂອງສິ່ງຂອງທີ່ພວກເຂົາຕ້ອງຂົນຍ້າຍ.
ພວກເຂົານັບຄົນໂກຮາດທີ່ມີອາຍຸສາມສິບປີຂຶ້ນໄປ ຈົນເຖິງຫ້າສິບປີຕາມປະເພດວຽກທີ່ເຂົາຖືກມອບຫມາຍໃຫ້ເຮັດໃນຫໍເຕັນຊຸມນຸມ ແລະ ພວກເຂົານັບທຸກຄົນທີ່ຈະເຂົ້າຮ່ວມກັບກຸ່ມຄົນ ທີ່ຈະປະຕິບັດຫນ້າທີ່ໃນເຕັນຊຸມນຸມ.
ຕະກຸນຂອງເຊື້ອສາຍເກໂຊນຖືກນັບເຂົ້າຢູ່ໃນຕະກູນຂອງພວກເຂົາ.
ເຊື້ອສາຍຂອງເມຣາຣີທີ່ນັບໄດ້ໃນຕະກຸນຂອງພວກເຂົາ.
ໂມເຊໄດ້ນັບທຸກຄົນທີ່ຈະເຮັດວຽກໃນຫໍເຕັນສັກສິດ, ແລະ ຜູ້ທີ່ຈະຂົນຍ້າຍ ແລະຮັບຜິດຊອບສິ່ງຂອງຕ່າງໆໃນຫໍເຕັນຊຸມນຸມ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າໂມເຊຄວນແຍກທຸກຄົນທີ່ຕິດເຊື້ອໂລກຜີວຫນັງ, ແລະ ທຸກຄົນທີ່ມີສິ່ງໄຫລອອກມາ, ແລະ ຄົນໃດກໍຕາມທີ່ເປັນມົນທິນຈາກການແຕະຕ້ອງຊາກສົບ.
ທຸກຄົນທີ່ໄດ້ເຮັດບາບໃດໆ ຕໍ່ບຸກຄົນອື່ນຕ້ອງສາລະພາບບາບທີ່ເຂົາໄດ້ເຮັດ, ຕ້ອງໃຊ້ແທນຄືນແກ່ການເຮັດຜິດຂອງເຂົາ ແລະ ເພີ່ມຄ່າອີກຫນຶ່ງໃນຫ້າ.
ເຂົາຕ້ອງສະເຫນີລາຄາພ້ອມກັບແກະໃຫ້ແກ່ປະໂລຫິດຜູ້ທີ່ຈະເປັນເຈົ້າຂອງ.
ຊາຍຄົນນັ້ນຄວນພາເມຍຂອງເຂົາໄປຫາປະໂລຫິດ ຕ້ອງນຳເຄື່ອງດື່ມບູຊາສຳລັບນາງມາດ້ວຍ ແລະ ພືດຜົນບູຊາຂອງແປ້ງເຂົ້າບາເລອາດຈະເປັນຕົວຊີ້ໃຫ້ເຫັນບາບໄດ້.
ປະໂລຫິດໃຫ້ນາງຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ, ຕ້ອງນຳໂຖທີ່ມີນຳ້ບໍລິສຸດມາ ແລະເອົາຝຸ່ນຈາກພື້ນຂອງຫໍເຕັນສັກສິດໃສ່ລົງໄປໃນນຳ້ນັ້ນ.
ປະໂລຫິດໄດ້ກວດເບິ່ງແກ້ມັດຜົມເທິງຫົວຂອງນາງ ແລະວາງພືດຜົນບູຊາແຫ່ງການລະນຶກໄວ້ໃນມືຂອງນາງ, ປະໂລຫິດຈະຖືນໍ້າຂົມໃຫ້ຍິງນັ້ນຢູ່ພາຍໃຕ້ຄຳສາບານ ຈະສາບແຊ່ງນາງ ຖ້ານາງບໍ່ສັດຊື່.
ນຳ້ທີ່ນຳຄຳສາບແຊ່ງມາກໍຈະເຂົ້າໄປໃນກະເພາະຂອງເຈົ້າ ແລະເຮັດໃຫ້ທ້ອງຂອງເຈົ້າໄຄ່.
ປະໂລຫິດຕ້ອງໃຫ້ຍິງນັ້ນກິນນຳ້ຂົມ.
ປະໂລຫິດໄດ້ເອົາເຄື່ອງຖວາຍເຂົ້າມາຈາກມືຂອງຜູ້ຍິງ, ເອົາມັນຖວາຍບູຊາແດ່ພຣະຢາເວ, ເອົາສ່ວນຫນຶ່ງຂອງມັນມາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ ແລະເຜົາມັນເທິງແທ່ນບູຊາ.
ປະໂລຫິດຕ້ອງໃຫ້ຍິງນັ້ນກິນນຳ້ຂົມ.
ທ້ອງຂອງແມ່ຍິງໄດ້ບວມ, ຂາຂອງນາງເສຍໄປ, ແລະ ນາງໄດ້ຖືກສາບແຊ່ງໃນບັນດາຜູ້ຄົນຂອງນາງ.
ນາງມີອິດສະລະ ແລະສາມາດມີລູກໄດ້.
ກົດນີ້ເປັນກົດສຳລັບຜູ້ຍິງທີ່ນອກໃຈຜົວຂອງຕົນ ແລະ ເປັນມົນທິນ. ກົດນີ້ເປັນກົດສຳລັບຜູ້ຊາຍທີ່ມີວິນຍານແຫ່ງຄວາມຫຶງຫວງເມຍຂອງເຂົາ
ເມື່ອຜູ້ຊາຍ ຫລື ຜູ້ຍິງຄົນໃດໄດ້ອຸທິດຕົວພິເສດຊາວນາຊີຣີແຍກຕົວເອງອອກມາ ແດ່ພຣະຢາເວ.
ເຂົາຕ້ອງບໍ່ດື່ມນຳ້ສົ້ມທີ່ເຮັດມາຈາກເຫລົ້າອະງຸ່ນ, ຈາກເຄື່ອງດື່ມມືນເມົາ, ບໍ່ດື່ມນຳ້ອະງຸ່ນ, ບໍ່ກິນຫມາກອະງຸ່ນສົດ, ແລະຫມາກອະງຸ່ນແຫ້ງເລີຍ—ສິ່ງໃດທີ່ເຮັດມາຈາກຕົ້ນອະງຸ່ນລວມທັງທຸກຢ່າງ.
ຕະຫລອດຊ່ວງເວລາຂອງການອຸທິດຕົນ ໃນການແຍກຕົວອອກມາຂອງເຂົາ, ລາວຈະບໍ່ໃຊ້ໃຊ້ມີດແຖເທິງຫົວຂອງເຂົາ.
ຜູ້ທີ່ອຸທິດຊາວນາຊີຣີຕ້ອງບໍ່ເຂົ້າມາໃກ້ຊາກສົບ.
ຕະຫລອດຊ່ວງເວລາການແຍກອອກມາຂອງເຂົາ, ເຂົາບໍຣິສຸດ, ແລະ ສະຫງວນໄວ້ແດ່ພຣະຢາເວ.
ຫລັງຈາກເຈັດວັນຊາວນາຊີຮີຕ້ອງແຖຫົວ.
ວັນທີແປດ ເຂົາຕ້ອງນຳເຄື່ອງບູຊາລຶບລ້າງບາບນົກເຂົາສອງໂຕ ຫລື ນົກກາງແກນຸ່ມສອງໂຕມາຫາປະໂຣຫິດ ທີ່ທາງເຂົ້າເຕັນປະຊຸມ. ຈາກນັ້ນເຂົາຕ້ອງຊຳລະຫົວຂອງເຂົາໃຫ້ບໍລິສຸດອີກຄັ້ງໃນວັນນັ້ນ.
ເຄື່ອງຖວາຍສອງຢ່າງນີ້ເປັນເຄື່ອງບູຊາລືບລ້າງບາບ ແລະ ເຄື່ອງເຜົາບູຊາສຳລັບລືບລ້າງບາບ.
ເພື່ອພິຈາລະນາຕົນເອງແດ່ພຣະຢາເວໃນຊ່ວງເວລາ ຕ້ອງແຍກຕົວເອງອອກ, ເຂົາຕ້ອງນຳລູກແກະໂຕຜູ້ໂຕຫນຶ່ງທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງປີມາເປັນເຄື່ອງບູຊາລືບລ້າງບາບ.
ເຂົາຕ້ອງນຳລູກແກະໂຕແມ່ຫນຶ່ງໂຕທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງປີທີ່ບໍ່ມີຕຳຫນິ, ແກະໂຕຜູ້ໂຕຫນຶ່ງທີ່ບໍ່ມີຕຳນິມາຖວາຍເປັນສານບູຊາ, ເຂົ້າຈີ່ທີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງມາກະຕ່າຫນຶ່ງ, ພືດຜົນບູຊາ ແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາແດ່ພຣະຢາເວ.
ປະໂລຫິດຕ້ອງຖວາຍສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ.
ເຂົາຕ້ອງເອົາເສັ້ນຜົມຈາກຫົວຂອງເຂົາ ແລະ ໃສ່ລົງເທິງໄຟທີ່ຢູ່ພາຍໃຕ້ການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອງສັນຕິບູຊາ.
ໃນມືຂອງນາຊີຣີຄົນນັ້ນ, ປະໂລຫິດໄດ້ຕົ້ມບ່າຂອງແກະ, ເຂົ້າຈີ່ທີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງຫນຶ່ງກ້ອນມາຈາກກະຕ່າ, ແລະເຂົ້າຈີ່ແຜ່ນທີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງຫນຶ່ງແຜ່ນມາເພື່ອນຳຖວາຍແດ່ ພຣະຢາເວ.
ເຄື່ອງບູຊານີ້, ບວກກັບຊີ້ນຫນ້າເອິກແລະຊີ້ນກົກຂາທີ່ຖືກຍົກຂື້ນ, ຖວາຍແລ້ວສຳລັບປະໂລຫິດ.
ນາຊີຣີຄົນນັ້ນກໍຈະດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນໄດ້.
ອາໂຣນ ແລະ ລູກຊາຍຂອງລາວຈະໃຫ້ປະຊາຊົນພຣະພອນຈາກພຣະຢາເວສ່ອງແສງ ແລະ ສັນຕິສຸກ.
ໂມເຊໄດ້ເຈີມ ແລະໄດ້ຕັ້ງຫໍເຕັນສັກສິດ, ພ້ອມກັບເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງຂອງຫໍເຕັນນັ້ນ, ແທ່ນບູຊາ ແລະ ຂອງໃຊ້ທຸກຢ່າງຂອງແທ່ນບູຊານັ້ນເຊັ່ນດຽວກັນແດ່ພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົານຳກວຽນຫົກລຳ ແລະ ງົວສິບສອງໂຕມາຄື່ອງຖວາຍບູຊາຂອງພວກເຂົາມາຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ.
ໂມເຊໄດ້ມອບເຄື່ອງບູຊາເຫລົ່ານັ້ນໃຫ້ກັບຄົນເລວີ, ໃຫ້ກັບແຕ່ລະຄົນຕາມທີ່ຕ້ອງການໃຊ້ສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນໃນງານຂອງເຂົາ.
ຄົນເກີໂຊນແລະລູກຫລານຂອງເຂົາໄດ້ຮັບກວຽນສອງລຳແລະງົວສີ່ໂຕ.
ຄົນເມຣາຣີ ແລະ ລູກຫລານຂອງເຂົາໄດ້ຮັບກວຽນສີ່ລຳ ແລະງົວແປດໂຕ.
ເຊື້ອສາຍຂອງໂກຮາດບໍ່ໄດ້ຮັບກວຽນ ແລະ ງົວທີ່ຖວາຍເປັນເຄື່ອງຖວາຍ ເພາະວຽກຂອງພວກເຂົາເປັນວຽກກ່ຽວກັບສິ່ງຕ່າງໆ ຊຶ່ງເປັນຂອງພຣະຢາເວ ທີ່ພວກເຂົາຈະແບກໄວ້ເທິງບ່າພວກເຂົາເອງ.
ຜູ້ນຳແຕ່ລະຄົນຕ້ອງຖວາຍເຄື່ອງບູຊາສຳລັບການມອບຖວາຍແທ່ນບູຊາໃນວັນຂອງເຂົາເອງ.
ເຜົ່າຢູດາໃນຈຳນວນ 12 ເຜົ່າຂອງອິດສະຣາເອນທີ່ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາສຳລັບການມອບຖວາຍແທ່ນບູຊາ.
ໃນມື້ທີ 2, ເຜົ່າອິດຊາຄານ 12 ເຜົ່າຂອງອິດສະຣາເອນທີ່ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາສຳລັບການມອບຖວາຍແທ່ນບູຊາ.
ໃນມື້ທີ 3, ເຜົ່າເຊບູໂລນໃນ 12 ເຜົ່າຂອງອິດສະຣາເອນທີ່ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາສຳລັບການມອບຖວາຍແທ່ນບູຊາ.
ໃນມື້ທີ 4, ເຜົ່າຣູເບັນໃນ 12 ເຜົ່າຂອງອິດສະຣາເອນທີ່ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາສຳລັບການມອບຖວາຍແທ່ນບູຊາ.
ໃນມື້ທີ 5, ເຜົ່າຊີເມໂອນໃນ 12 ເຜົ່າຂອງອິດສະຣາເອນທີ່ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາສຳລັບການມອບຖວາຍແທ່ນບູຊາ.
ໃນມື້ທີ 6, ເຜົ່າກາດໃນ 12 ເຜົ່າຂອງອິດສະຣາເອນທີ່ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາສຳລັບການມອບຖວາຍແທ່ນບູຊາ.
ໃນມື້ທີ 8, ເຜົ່າມານັດເຊໃນ 12 ເຜົ່າຂອງອິດສະຣາເອນທີ່ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາສຳລັບການມອບຖວາຍແທ່ນບູຊາ.
ໃນມື້ທີ 9, ເຜົ່າເບັນຢາມິນໃນ 12 ເຜົ່າຂອງອິດສະຣາເອນທີ່ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາສຳລັບການມອບຖວາຍແທ່ນບູຊາ.
ໃນມື້ທີ 11, ເຜົ່າອາເຊ ໃນ 12 ເຜົ່າຂອງອິດສະຣາເອນທີ່ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາສຳລັບການມອບຖວາຍແທ່ນບູຊາ.
ໃນມື້ທີ 12, ເຜົ່າເນັບທາລີ ໃນ 12 ເຜົ່າຂອງອິດສະຣາເອນທີ່ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາສຳລັບການມອບຖວາຍແທ່ນບູຊາ.
ໃນມື້ທີ 10, ເຜົ່າດານ ໃນ 12 ເຜົ່າຂອງອິດສະຣາເອນທີ່ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາສຳລັບການມອບຖວາຍແທ່ນບູຊາ.
ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊຈາກເຫນືອຝາຫີບ ແຫ່ງການໄຖ່ເທິງຫີບແຫ່ງພັນທະສັນຍາ, ຈາກລະຫວ່າງເຄຣຸບທັງສອງ.
ພຣະຢາເວຄໍາສັ່ງວ່າຕະກຽງຕ້ອງສ່ອງແສງໄປທາງຫນ້າຂອງຫລັກຕະກຽງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສະແດງໃຫ້ໂມເຊເຫັນແບບສຳລັບຫລັກຕະກຽງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊນຳຄົນເລວີອອກຈາກທ່າມກາງຄົນອິດສະຣາເອນແລະຊຳລະພວກເຂົາໃຫ້ບໍຣິສຸດ.
ໂມເຊໄດ້ໃຊ້ນນໍ້າຊຳລະຊິດໃສ່ພວກເຂົາ, ແຖຂົນທົ່ວທັງຕົວຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ຊັກເສື້ອຜ້າຂອງພວກເຂົາ.
ຄົນເລວີນຳງົວຫນຸ່ມມາໂຕຫນຶ່ງ ແລະ ພືດຜົນບູຊາຄູ່ກັນທີ່ເປັນແປ້ງຢ່າງດີປະສົມກັບນຳ້ມັນ.
ພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ໂມເຊເອີ້ນຊຸມຊົນຂອງຄົນອິດສະຣາເອນຕ້ອງວາງມືພວກເຂົາເທິງຄົນເລວີ.
ພວກເຂົາຖວາຍຄົນເລວີໃນນາມປະຊາຊົນ ທີ່ຄົນເລວີເຮັດຫນ້າທີ່ຮັບໃຊ້ພຣະຢາເວ.
ຕ້ອງຖວາຍງົວໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ ແລະ ເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາພື່ອລົບລ້າງບາບໃຫ້ກັບຄົນເລວີ.
ຄົນເລວີວາງມືຂອງພວກເຂົາໄວ້ເທິງຫົວງົວເຖິກ.
ເຜົ່າເລວີທີ່ແຍກກັນ, ບໍຣິສຸດ, ແລະຍົກຂຶ້ນເປັນເຄື່ອງຖວາຍບູຊາແກ່ພຣະຢາເວ ເພື່ອພວກເຂົາຕ້ອງເຂົ້າໄປປະຕິບັດຫນ້າທີ່ໃນເຕັນປະຊຸມ.
ພຣະຢາເວໄດ້ແຍກລູກກົກທັງຫມົດທ່າມກາງຄົນອິດສະຣາເອນໄວ້ເປັນຂອງພຣະອົງ, ທັງຄົນ ແລະ ສັດ. ໃນວັນທີ່ເຮົາເອົາຊີວິດລູກຊາຍກົກທັງຫມົດໃນແຜ່ນດິນເອຢິບ.
ພຣະອົງໄດ້ມອບຄົນເວລີ, ແທນທີ່ລູກກົກທັງຫມົດ, ໃຫ້ກັບອາໂຣນ ແລະ ບັນດາລູກຂອງເຂົາເພື່ອຈະເຮັດຫນ້າທີ່ຂອງຄົນອິດສະຣາເອນໃນຫໍເຕັນປະຊຸມ.
ແມ່ນ, ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດທຸກຢ່າງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໂມເຊ ກ່ຽວກັບຄົນເລວີ.
ຄົນເລວີທີ່ມີອາຍຸຊາວຫ້າປີຂຶ້ນໄປສາມາດປະຕິບັດຫນ້າທີ່ຈົນເຖິງຫ້າສິບປີ.
ຄົນເລວີອາຍຸອາຍຸ 50 ປີ ຍັງສາມາດຊ່ວຍພວກພີ່ນ້ອງຂອງຕົນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊ ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຊີນາຍ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊໃນເດືອນທີຫນຶ່ງ ຂອງປີທີສອງຫລັງຈາກທີ່ພວກເຂົາອອກມາຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ.
ຕາມເວລາທີ່ກຳນົດໄວ້ຂອງປີພວກເຂົາໄດ້ຖືເທດສະການປັດສະຄາ ໃນວັນທີສິບສີ່ຂອງເດືອນນີ້.
ໂມເຊໄດ້ເຂົ້າໄປຫາພຣະຢາເວ ເພື່ອຖາມເນື່ອງຈາກພວກເຂົາເປັນມົນທິນ ແຕ່ຕ້ອງການຖືປັດສະຄາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊຖ້າຄົນໃດໃນພວກເຈົ້າ ຫລື ລູກຫລານຂອງພວກເຈົ້າເປັນມົນທິນເພາະແຕະຕ້ອງສົບ, ຫລື ຢູ່ລະຫວ່າງການເດີນທາງ, ເຂົາກໍຍັງຖືປັດສະຄາແດ່ພຣະຢາເວໄດ້.
ຜູ້ຊາຍເຫລົ່ານັ້ນເປັນມົນທິນ ຫລື ຢູ່ລະຫວ່າງການເດີນທາງຈະຖືປັດສະຄາໃນວັນທີສິບສີ່ເດືອນທີສອງ.
ພວກເຂົາຕ້ອງກິນປັດສະຄາພ້ອມກັບເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງກັບຜັກຂົມ ແລະ ຢ່າໃຫ້ພວກເຂົາປະປັດສະຄາເຫລືອໄວ້ຮອດມື້ອື່ນເຊົ້າ, ຫລື ຫັກກະດູກໃດໆຂອງສັດ.
ຄົນໃດທີ່ບໍ່ເປັນມົນທິນ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຢູ່ລະຫວ່າງການເດີນທາງ, ແຕ່ຜູ້ນັ້ນບໍ່ໄດ້ຖືປັດສະຄາທີ່ພຣະຢາເວ ຊົງປະສົງຈະຖືກຕັດອອກຈາກຊຸມຊົນຂອງເຂົາ.
ເຂົາຕ້ອງຖືປັດສະຄາ ແລະ ເຮັດທຸກຢ່າງຕາມທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງສັ່ງໄວ້.
ເມກຈະປາກົດເຫມືອນໄຟໃນຕອນກາງຄືນ.
ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ເມກລອຍຂຶ້ນໄປຈາກເຕັນນັ້ນ, ປະຊາຊົນກໍຈະອອກເດີນທາງໄປ. ເມກຢຸດລົງທີ່ໃດກໍຕາມ, ປະຊາຊົນກໍຈະຕັ້ງຄ້າຍພັກທີ່ນັ້ນ.
ປະຊາຊົນກໍຈະເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ບໍ່ອອກເດີນທາງ.
ພວກເຂົາກໍຈະເດີນທາງໄປເມື່ອເມກລອຍຂຶ້ນໄປຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ.
ຕາບໃດທີ່ເມກຍັງຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ຄົນອິດສະຣາເອນຕ້ອງພັກຢູ່ໃນຄ້າຍຂອງພວກເຂົາ ແລະບໍ່ອອກເດີນທາງ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ ທີ່ຊົງປະທານຜ່ານທາງໂມເຊ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊໃຫ້ເຮັດແກເງິນສອງອັນ ເພື່ອທີ່ຈະເອີ້ນຊຸມຊົນໃຫ້ມາຊຸມນຸມກັນ ແລະ ເອີ້ນຊຸມຊົນໃຫ້ເຄື່ອນຍ້າຍຄ້າຍພັກຂອງພວກເຂົາ.
ພວກປະໂຣຫິດຕ້ອງເປົ່າແກ.
ຖ້າພວກປະໂຣຫິດເປົ່າແກພຽງອັນດຽວ, ທີ່ເປັນສັນຍານສໍາລັບການພຽງແຕ່ຜູ້ນໍາເອີ້ນ ເພື່ຶອມາຊຸມນຸມກັບໂມເຊ.
ສັນຍານສຳລັບຜູ້ຄົນທີ່ຢູ່ທາງທິດຕາເວັນອອກ ເພື່ອເລີ່ມຕົ້ນການເດີນທາງຂອງພວກເຂົາແມ່ນການເປົ່າແກເປັນສັນຍານສຽງດັງ.
ເພື່ອຊຸມຊົນມາປະຊຸມກັນ.
ພວກລູກຊາຍຂອງອາໂຣນ, ບັນດາປະໂຣຫິດ, ເປັນຜູ້ດຽວທີ່ເປົ້າແກ.
ພວກເຂົາໄປສູ້ຮົບແລະໄດ້ຍິນສຽງເຕືອນດ້ວຍສຽງແກດັງ, ພຣະຢາເວຈະຊ່ວຍພວກເຈົ້າໃຫ້ພົ້ນຈາກສັດຕູຂອງພວກເຈົ້າ.
ພວກເຂົາຕ້ອງເປົ່າແກເຊັ່ນດຽວກັນເພື່ອໃຫ້ກຽດແກ່ເຄື່ອງເຜົາບູຊາຂອງເຂົາ ແລະເປົ່າແກເຫນືອເຄື່ອງບູຊາສຳລັບສານບູຊາຂອງພວກເຂົາ.
ໃນປີທີສອງ, ໃນເດືອນສອງ, ໃນວັນທີ 20 ຂອງເດືອນນັ້ນ, ວັນທີຊາວຂອງເດືອນທີສອງປີທີສອງ, ເມກລອຍຂຶ້ນໄປຈາກຫໍເຕັນສັກສິດ.
ປະຊາຊົນອອກຈາກຖິ່ນທຸລະກັນດານຊິນາຍ ໄດ້ໄປຖິ່ນທຸລະກັນດານປາລານ.
ຄ້າຍພັກພາຍໃຕ້ທຸງຂອງເຜົ່າຢູດາອອກເດີນທາງກ່ອນ.
ຕະກຸນເກໂຊນ ແລະ ຕະກຸນເມຣາຣີ.
ຄົນໂກຮາດແບກຫາມເຄື່ອງໃຊ້ບໍຣິສຸດ.
ບັນດາກອງທີ່ຢູ່ພາຍໃຕ້ທຸງຂອງຕະກຸນເອຟຣາອິມ ອອກເດີນທາງເປັນລຳດັບຕໍ່ໄປ.
ບັນດາກອງທີ່ຕັ້ງຄ້າຍພັກພາຍໃຕ້ທຸງຂອງຕະກຸນ ດານ ອອກເດີນທາງເປັນກອງສຸດທ້າຍ.
ເຣອູເອນເປັນພໍ່ຂອງເມຍຂອງໂມເຊ.
ໂມເຊໄດ້ເຊີນໂຮບັບລູກຊາຍຂອງພໍ່ເມຍຂອງລາວ.
ໂຮບັບຢາກໄປຍັງແຜ່ນດິນຂອງລາວ ແລະ ຊຸມຊົນຂອງລາວ.
ໂມເຊຢາກໃຫ້ໂຮບັບໄປນຳພວກເຂົາ ເພາະວ່າເຂົາຮູ້ວິທີການຕັ້ງຄ້າຍພັກໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານ.
ເມກຂອງພຣະຢາເວ ຢູ່ເຫນືອພວກເຂົາໃນຕອນກາງເວັນໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາເດີນທາງກັບຫີບແຫ່ງພັນທະສັນຍາ.
ລາວຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວກະຈັດກະຈາຍສັດຕູຂອງພຣະອົງ ແລະ ຂໍໃຫ້ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ກຽດຊັງພຣະອົງ ແລ່ນຫນີໄປຈາກພຣະອົງ.
ລາວກ່າວວ່າ ຂໍພຣະຢາເວຊົງກັບມາສູ່ຄົນອິດສະຣາເອນທີ່ມີຈຳນວນມາກມາຍຫລາຍຫມື່ນຄົນນີ້ດ້ວຍເຖີດ.
ປະຊາຊົນໄດ້ຈົ່ມກ່ຽວກັບຄວາມຍາກລຳບາກຂອງພວກເຂົາຂະນະທີ່ພຣະຢາເວຊົງຟັງຢູ່.
ແລ້ວປະຊາຊົນກໍຮ້ອງຂໍຕໍ່ໂມເຊ, ດັ່ງນັ້ນໂມເຊຈຶ່ງໄດ້ອະທິຖານຕໍ່ພຣະຢາເວ, ແລະ ໄຟນັ້ນກໍມອດ.
ຊາວອິດສະຣາເອນເລີ່ມຮ້ອງໄຫ້ຄໍ່າຄວນ ແລະ ເວົ້າວ່າ," ໃຜຈະເອົາຊີ້ນໃຫ້ພວກເຮົາກິນ?"
ປະຊາຊົນກໍຍ່າງອອກໄປຮອບໆ ແລະເກັບມານາ.
ເມື່ອນໍ້າຫມອກຕົກລົງມາເຫນືອຄ້າຍພັກ, ມານາກໍຈະຕົກລົງມາດ້ວຍ.
ໂມເຊກ່າວຕໍ່ພຣະຢາເວໄດ້ປະຕິບັດຄືຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງຢ່າງລຳບາກ.
ພວກເຂົາກຳລັງຮ້ອງໄຫ້ຄໍ່າຄວນ ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າໂມເຊ ແລະ ຂໍຊີ້ນໃຫ້ພວກເຂົາກິນ.
ພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ໂມເຊພາພວກຜູ້ໃຫຍ່ຂອງ ອິດສະຣາເອນ ເຈັດສິບຄົນມາຫາພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າພວກຜູ້ໃຫຍ່ວ່າຈະແບກພາລະປະຊາຊົນຮ່ວມກັບໂມເຊ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງປະທານຊີ້ນໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ, ແລະພວກເຈົ້າຈະໄດ້ກິນຊີ້ນ.
ປະຊາຊົນຈະກິນຊີ້ນຕະຫລອດທັງເດືອນ.
ພຣະອົງໄດ້ກ່າວໂມເຊວ່າຈະໄດ້ເຫັນວ່າຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະອົງ ຈະເປັນຈິງຫລືບໍ່.
ເມື່ອພຣະວິນຍານຊົງສະຖິດເທິງພວກຜູ້ໃຫຍ່ທັງເຈັດສິບຄົນນັ້ນ, ພວກເຂົາກໍທຳນວາຍ.
ພຣະວິນຍານໄດ້ຊົງສະຖິດເທິງພວກເຂົາເຊັ່ນກັນກັບຊາຍສອງຄົນທີ່ຍັງຢູ່ໃນຄ້າຍພັກ.
ໂຢຊວຍໃຫ້ໂມເຊຂໍໃຫ້ພວກເຂົາຢຸດທຳນວາຍ.
ນົກຂຸ້ມກໍມາຕົກຢູ່ໃກ້ຄ້າຍພັກ, ຊຶ່ງເດີນທາງໄປເຖິງປະມານຫນຶ່ງມື້ແລະເດີນທາງກັບມາປະມານຫນຶ່ງມື້.
ປະຊາຊົນກໍມ່ວນຢູ່ກັບການຈັບນົກຂຸ້ມຢູ່ຕະຫລອດທັງວັນ, ທັງຄືນ, ແລະ ຕະຫລອດມື້ຕໍ່ມາດ້ວຍ.
ໃນຂະນະທີ່ປະຊາຊົນກຳລັງຫຍໍ້າຊີ້ນນັ້ນຢູ່, ພຣະຢາເວກໍໂກດຮ້າຍພວກເຂົາ ແລະ ຊົງຂ້າຄົນເຫລົ່ານັ້ນດ້ວຍພະຍາດຮ້າຍແຮງ.
ມີຣີອາມແລະອາໂຣນໄດ້ເວົ້າຕໍ່ຕ້ານໂມເຊ ເພາະເຫດຍິງຊາວກູເຊທີ່ເພິ່ນແຕ່ງງານດ້ວຍ.
ໂມເຊເປັນຄົນທີ່ອ່ອນນ້ອມຖ່ອມຕົວທີ່ສຸດ, ຖ່ອມໃຈຫລາຍກວ່າທຸກຄົນເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເອີ້ນໂມເຊ, ອາໂຣນແລະມາຣີອາມອອກໄປທີ່ຫໍເຕັນປະຊຸມ.
ພຣະຢາເວ ກໍສະເດັດລົງມາໃນເສົາເມກ ແລະໄດ້ຢືນຢູ່ທີທາງເຂົ້າຫໍເຕັນປະຊຸມ.
ເມື່ອຜູ້ທຳນວາຍຂອງເຮົາຢູ່ທ່າມກາງປະຊາຊົນ, ພຣະຢາເວຈະສະແດງຕົວເຮົາເອງຕໍ່ເຂົາໃນນິມິດ ແລະ ເວົ້າກັບເຂົາໃນຄວາມຝັນ.
ພຣະຢາເວເວົ້າກັບໂມເຊຫນ້າຕໍ່ຫນ້າ, ບໍ່ໄດ້ເວົ້າດ້ວຍນິມິດ ຫລື ຄຳປິດສະຫນາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ໂກດຮ້າຍພວກເຂົາຢ່າງຮຸນແຮງ.
ເມກກໍລອຍຂຶ້ນໄປຈາກເຕັນນັ້ນ, ແລະໃນທັນໃດ ມີຣີອາມກໍເກີດພະຍາດຂີ້ທູດ ຜີວຫນັງຂາວດັ່ງນວນຝ້າຍ.
ອາໂຣນໄດ້ເວົ້າວ່າພວກເຮົາເວົ້າຢ່າງໂງ່ຈ້າ, ແລະ ໄດ້ເຮັດບາບແລ້ວ.
ອາໂຣນໄດ້ອະທິບາຍວ່າ ນາງເປັນດັ່ງເດັກນ້ອຍເກີດໃຫມ່ທີ່ຕາຍແລ້ວຜູ້ທີ່ມີເນື້ອຫນັງກຸດໄປເຄິ່ງຫນຶ່ງ .
ພຣະຢາເວກ່າວຄືຖ້າພໍ່ຂອງນາງຖົ່ມນໍ້າລາຍໃສ່ຫນ້າຂອງນາງໆກໍຈະອັບອາຍໄປເຈັດວັນ.
ມີຣີອາມຖືກກັກຕົວໄວ້ນອກຄ້າຍພັກເປັນເວລາເຈັດວັນ ແລະປະຊາຊົນບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງຈົນກວ່າມີຣີອາມໄດ້ກັບມາຍັງຄ້າຍພັກ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊຈົ່ງສົ່ງບາງຄົນໄປສອດແນມແຜ່ນດິນການາອານ, ທີ່ພຣະອົງໄດ້ມອບໃຫ້ແກ່ຊາວອິດສະຣາເອນ.
ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນແມ່ນຜູ້ນຳຈາກແຕ່ລະເຜົ່າໃນທ່າມກາງອິດສະຣາເອນ.
ໂມເຊໂມເຊເອີ້ນໂຮເຊຢາລູກຊາຍ ຂອງນູນໂດຍໃຊ້ຊື່ວ່າ ໂຢຊວຍ.
ໂມເຊໄດ້ບອກໃຫ້ຜູ້ຊາຍສອດແນມນີ້ສັງເກດເບິ່ງຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ, ພວກເຂົາເຂັ້ມແຂງ ຫລື ອ່ອນແອ, ແລະພວກເຂົາມີຈຳນວນນ້ອຍ ຫລື ຫລາຍ.
ໂມເຊໄດ້ບອກໃຫ້ພວກເຂົາໃຫ້ສັງເກດເບິ່ງເມືອງເຫລົ່ານັ້ນເປັນຄ້າຍພັກ, ຫລືເປັນເມືອງທີ່ມີກຳແພງປ້ອງກັນ.
ໂມເຊໄດ້ບອກໃຫ້ຜູ້ນຳສັງເກດເບິ່ງແຜ່ນດິນສຳລັບການປູກຝັງນັ້ນອຸດົມສົມບູນຫລືບໍ່, ແລະ ມີຕົ້ນໄມ້ຢູ່ທີ່ນັ້ນ ຫລື ບໍ່, ແລະ ນຳຕົວຢ່າງຫມາກໄມ້ບາງຊະນິດຂອງແຜ່ນດິນນັ້ນມາດ້ວຍ.
ເມື່ອຜູ້ຊາຍເຫລົ່ານັ້ນຮອດຮ່ອມພູເອັດຊະໂຄນ, ພວກເຂົາກໍຕັດເອົາງ່າອະງຸ່ນງ່າຫນຶ່ງທີ່ມີຫມາກດົກຫລາຍ.
ພວກເຂົາກໍກັບມາຈາກການສອດແນມແຜ່ນດິນນັ້ນຫລັງຈາກນັ້ນສີ່ສິບວັນ.
ພວກເຂົາໄດ້ກັບມາລາຍງານຕໍ່ຊຸມຊົນທັງຫມົດຂອງຄົນອິດສະຣາເອນ.
ພວກຜູ້ຊາຍລາຍງານວ່າຄົນທີ່ສ້າງບ້ານເຮືອນຂອງພວກເຂົາທີ່ນັ້ນເປັນຄົນແຂງແຮງຫລາຍ.
ເມືອງເຫລົ່ານັ້ນມີກຳແພງປ້ອງກັນແລະໃຫຍ່ໂຕຫລາຍ.
ກາເລັບໄດ້ສະຫນັບສະຫນູນໃຫ້ປະຊາຊົນໂຈມຕີແຜ່ນດິນໃນຄັ້ງດຽວ.
ແຕ່ຄົນອື່ນໆທີ່ໄດ້ໄປກັບເຂົາຕອບວ່າ," ພວກເຮົາບໍ່ສາມາດຕໍ່ສູ້ກັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ ເພາະພວກເຂົາແຂງແກ່ນກວ່າພວກເຮົາ.
ພວກຜູ້ຊາຍເວົ້າວ່າໃນສາຍຕາຂອງພວກເຂົາ ພວກເຂົາເປັນເຫມືອນຕັກແຕນ ເມື່ອປຽບທຽບກັບພວກຍັກໃນແຜ່ນດິນ.
ໃນຄືນນັ້ນຊຸມຊົນທັງຫມົດກໍຮ້ອງໃຫ້ສຽງດັງ.
ຊຸມຊົນທັງຫມົດກ່າວກັບໂມເຊແລະອາໂຣນວ່າ ພວກເຂົາຢາກຈະຕາຍເສຍໃນແຜ່ນດິນເອຢິບ, ແລະ ໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານທີ່ນີ້.
ພວກເຂົາຄິດວ່າມັນຈະດີກວ່າທີ່ຈະກັບໄປທີ່ເອຢິບກັບເມຍແລະ ລູກນ້ອຍໆຂອງເຂົາ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ ໃຫ້ພວກເຮົາເລືອກຜູ້ນຳອີກຄົນຫນຶ່ງ, ແລະໃຫ້ພວກເຮົາກັບໄປທີ່ເອຢິບ
ໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນກໍຫມູບຫນ້າລົງຕໍ່ຫນ້າທີ່ປະຊຸມ.
ໂຢຊວຍ ແລະ ກາເລັບກໍໄດ້ຈີກເສື້ອຜ້າຂອງຕົນ ແລະ ເວົ້າກັບຊຸມຊົນທັງຫມົດ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ ຖ້າພຣະຢາເວຊົງພໍພຣະໄທພວກເຂົາແລ້ວ, ພຣະອົງຈະຊົງນຳພວກເຂົາເຂົ້າສູ່ແຜ່ນດິນນັ້ນ ແລະ ປະທານແຜ່ນດິນນັ້ນແກ່ພວກເຂົາ.
ໂຢຊວຍ ແລະ ກາເລັບໄດ້ອະທິບາຍແຜ່ນດິນນັ້ນເປັນແຜ່ນດິນທີ່ອຸດົມດ້ວຍນໍ້ານົມ ແລະ ນໍ້າເຜິ້ງ.
ພວກເຂົາໄດ້ເວົ້່າວ່າເກາະກຳບັງຂອງປະຊາຊົນຈະຖືກເອົາອອກໄປຈາກແຜ່ນດິນ ເພາະວ່າເພາະພຣະຢາເວ ຊົງສະຖິດກັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
ຊຸມຊົນທັງຫມົດໄດ້ຂູ່ວ່າຈະເອົາກ້ອນຫີນແກວ່ງໃສ່ພວກເຂົາໃຫ້ຕາຍ. ແລ້ວພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວ ກໍໄດ້ປາກົດທີ່ຫໍເຕັນບ່ອນປະຊຸມ.
ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊວ່າພຣະອົງຈະສ້າງຊົນຊາດຫນຶ່ງຈາກຕະກຸນຂອງເຈົ້າເອງໃຫ້ຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ເຂັ້ມແຂງກວ່າພວກເຂົາ.
ໂມເຊເວົ້າວ່າຊາວເອຢີບຈະບອກເລື່ອງນີ້ຕໍ່ຜູ້ອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນນີ້.
ໂມເຊໄດ້ເວົ້າກັບພວກເຂົາວ່າ ເພາະພຣະຢາເວ ບໍ່ສາມາດພາຄົນເຫລົ່ານັ້ນໄປຍັງແຜ່ນດິນ ທີ່ພຣະອົງຊົງສັນຍາວ່າຈະມອບໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາໄດ້, ພຣະອົງຈຶ່ງຂ້າພວກເຂົາໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານ.
ໂມເຊຈຶ່ງຂໍວິງວອນຕໍ່ພຣະຢາເວ ເພື່ອໃຫ້ອະໄພບາບຂອງຜູ້ຄົນເພາະຄວາມຮັກຍິ່ງໃຫຍ່ແຫ່ງຄວາມສັດຊື່ໃນພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ, ເຮົາມີຊີວິດຢູ່ສັນໃດ, ແລະແຜ່ນດິນໂລກທັງຫມົດນີ້ກໍຈະເຕັມດ້ວຍພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງເຮົາສັນນັ້ນ.
ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ເຫັນພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງ ແລະຫມາຍສຳຄັນກໍຍັງທົດລອງພຣະອົງເຖິງສິບເທື່ອ ແລະ ບໍ່ຟັງສຽງຂອງພຣະອົງ.
ຜູ້ຄົນທີ່ຫມິ່ນປະຫມາດພຣະຢາເວ ຈະບໍ່ໄດ້ເຫັນແຜ່ນດິນ ທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສັນຍາໄວ້ກັບບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາຢ່າງແນ່ນອນ.
ກາເລັບມີວິຍານແຕກຕ່າງສະນັ້ນເຂົາໄດ້ຕິດຕາມເຮົາຢ່າງສຸດໃຈ; ດັ່ງນັ້ນເຂົາຈະເຂົ້າສູ່ແຜ່ນດິນທີ່ເຂົາໄດ້ໄປສອດແນມມານັ້ນ. ເຊື້ອສາຍຂອງເຂົາຈະໄດ້ແຜ່ນດິນເປັນກຳມະສິດ.
ພຣະຢາເວບອກຜູ້ຄົນໃນມື້ອື່ນຈົ່ງກັບຄືນ ແລະ ໄປຍັງຖິ່ນທຸລະກັນດານຕາມທາງໄປທະເລແດງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າຊາກສົບຂອງຄົນຕັ້ງແຕ່ອາຍຸຊາວປີຂຶ້ນໄປ ແລະ ຈະຕົກລົ່ນຢູ່ໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານນີ້.
ພຣະອົງກ່າວວ່າພຣະອົງຈະໃຫ້ພຽງແຕ່ກາເລັບ ແລະ ໂຢຊວຍຈະເຂົ້າໄປໃນດິນແດນທີ່ພຣະອົງໄດ້ສັນຍາໄວ້ສຳລັບເຮືອນຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າພຣະອົງຈະໃຫ້ເຂົ້າໄປໃນດິນແດນລູກນ້ອຍຜູ້ມີພໍ່ແມ່ທີ່ບອກວ່າເປັນຜູ້ຮັບເຄາະນັ້ນ.
ພວກເຈົ້າຕ້ອງຮັບຜົນທີ່ຕາມມາຂອງບາບຂອງພວກເຈົ້າເປັນເວລາສີ່ສິບປີເຊັ່ນດຽວກັນ ເພາະວ່າພວກເຈົ້າໄດ້ໄປສອດແນມແຜ່ນດິນນັ້ນ ເປັນເວລາສີ່ສິບວັນ.
ພວກຄົນທີ່ໂມເຊໄດ້ສົ່ງໄປສອດແນມທີ່ແຜ່ນດິນນັ້ນກໍຕາຍທັງຫມົດດ້ວຍໄພພິບັດຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ.
ພວກຜູ້ຊາຍໄດ້ສົ່ງໄປສອດແນມທີ່ແຜ່ນດິນນັ້ນ, ມີພຽງແຕ່ໂຢຊວຍ ແລະກາເລັບເທົ່ານັ້ນທີ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່.
ໂມເຊໄດ້ບອກພວກເຂົາຢ່າເຂົ້າໄປເພາະພວກເຂົາຈະຂັດຂືນຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ຊົງສະຖິດຢູ່ກັບພວກເຈົ້າ ເພື່ອປົກປ້ອງພວກເຈົ້າຈາກການໂຈມຕີຂອງສັດຕູຂອງພວກເຈົ້າ.
ບໍ່ວ່າໂມເຊ ຫລື ຫີບແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງ ພຣະຢາເວ ກໍຈະບໍ່ໄດ້ອອກໄປຈາກຄ້າຍເມື່ອວກເຂົາກໍຍັງຂື້ນໄປຍັງເຂດແດນເນີນພູສູງນັ້ນ.
ເຄື່ອງບູຊາຕອນເທດສະການງານລ້ຽງເພື່ອໃຫ້ມີກິ່ນຫອມແດ່ພຣະຢາເວ.
ພ້ອມກັບເຄື່ອງບູຊາແກະ, ພວກເຂົາຖວາຍເຄື່ອງບູຊາເມັດພືດທີ່ເປັນແປ້ງປົນກັບນຳ້ມັນ.
ປະຊາຊົນບອກໃຫ້ກະກຽມ, ເປັນເຄື່ອງດື່ມບູຊາພ້ອມກັບເຄື່ອງເຜົາບູຊາຫລືເຄື່ອງສັດບູຊາດ້ວຍ.
ຄົນອິດສະຣາເອນພື້ນເມືອງທຸກຄົນຜູ້ໃດຖືກບອກໃຫ້ເຄື່ອງບູຊາທຸກຢ່າງ ທີ່ພວກເຈົ້າຈັດຕຽມແລະຖວາຍຕ້ອງເຮັດຕາມທີ່ກຳນົດໄວ້ໃນທີ່ນີ້.
ກົດເກນແລະຂໍ້ບັງຄັບດຽວກັນຕ້ອງໃຊ້ກັບພວກເຈົ້າ ແລະ ກັບຄົນຕ່າງຊາດທີ່ພັກອາໃສຢູ່ກັບຄົນອິດສະຣາເອນ.
ປະຊາຊົນຖວາຍເຂົ້າຈີ່ກ້ອນທຳອິດາກກ້ອນແປ້ງທີ່ປະສົມແລ້ວຂອງພວກເຂົາບໍ?
ພວກເຈົ້າຕ້ອງຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ ຖວາຍຈາກເຂົ້າຈີ່ກ້ອນທຳອິດຈາກແປ້ງທີ່ປະສົມຕະຫລອດທຸກຊົ່ວອາຍຸຄົນ.
ຊຸມຊົນທັງຫມົດຖວາຍງົວຫນຸ່ມຫນຶ່ງໂຕ, ເຄື່ອງຖວາຍພືດຜົນບູຊາ, ແລະແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບ.
ປະໂຣຫິດຕ້ອງເຮັດການລົບລ້າງບາບໃຫ້ກັບຊຸມຊົນຂອງຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ ເພາະການເຮັດບາບນັ້ນເປັນຄວາມຜິດພາດ.
ຄົນທີ່ເຮັດສິ່ງໃດທີ່ເປັນການລະເມີດຖືກຕັດອອກຈາກຊຸມຊົນຂອງເຂົາ ເພາະເຂົາໄດ້ຫມິ່ນປະຫມາດຄຳຂອງເຮົາ ແລະ ລະເມີດຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ.
ຊຸມຊົນທັງຫມົດກໍນຳເຂົາອອກໄປນອກຄ້າຍ ແລະ ເອົາກ້ອນຫີນດຶກໃສ່ເຂົາຈົນຕາຍ
ເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນ ແລະ ສັ່ງພວກເຂົາໃຫ້ເຮັດຍອຍຫ້ອຍໃສ່ແຈດ້ວຍດ້າຍສີຟ້າ.
ການເຮັດເຊັ່ນນີ້ຈະເປັນການເຕືອນໃຈເພື່ອພວກເຂົາຈະເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວທຸກປະການ ແລະ ເພື່ອບໍ່ແນມເບິ່ງຕາມໃຈ ແລະ ຕາຂອງພວກເຈົ້າເອງ.
ການເຮັດເຊັ່ນນີ້ເພື່ອພວກເຈົ້າລະນຶກເຖິງ ແລະ ເຊື່ອຟັງຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ເພື່ອພວກເຈົ້າຈະບໍຣິສຸດ, ທີ່ໄດ້ສະຫງວນໄວ້ສຳລັບພຣະເຈົ້າ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງເປັນຜູ້ນຳພວກເຂົາອອກມາຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ, ເພື່ອເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ໂກຣາ ໄດ້ເຕົ້າໂຮມຜູ້ຊາຍບາງຄົນຕໍ່ຕ້ານໂມເຊ?
ນຳຂອງຊຸມຊົນຈຳນວນສອງຮ້ອຍຫ້າສິບຄົນກັບພວກເຂົາໄດ້ລຸກຂຶ້ນຕໍ່ຕ້ານໂມເຊ.
ພວກເຂົາຄິດວ່າໂມເຊແລະອາໂຣນໄດ້ຍົກຕົວເອງ ຂຶ້ນເຫນືອຄົນທີ່ເຫລືອຂອງຊຸມຊົນຂອງພຣະຢາເວ.
ເມື່ອໂມເຊໄດ້ຍິນດັງນັ້ນ, ເພິ່ນກໍຫມູບຫນ້າລົງເມື່ອໄດ້ຍິນສິ່ງທີ່ພວກຜູ້ນຳໄດ້ເວົ້າກັບລາວ.
ໂມເຊຈຶ່ງເວົ້າກັບໂຄຣາ ແລະ ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຢູ່ກັບລາວທີ່ມາກັບເຂົາທຸກຄົນທີ່ພຣະຢາເວຈະແດງວ່າຄົນທີ່ພຣະອົງຊົງເລືອກເປັນປະໂລຫິດ, ພຣະອົງຈະຊົງນຳຄົນນັ້ນມາໃກ້ພຣະອົງໃນຕອນເຊົ້າ.
ໂມເຊໄດ້ແນະນຳໂຄຣາແລະພັກພວກຂອງເຈົ້າຈົ່ງນຳກະຖາງໄຟມາ ໃນມື້ອື່ນເຊົ້ານີ້ແລະໃສ່ໄຟ ແລະ ເຄື່ອງຫອມລົງໄປໃນກະຖາງໄຟເຫລົ່ານັ້ນຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ ເພື່ອສະແດງຜູ້ທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ເລືອກໃຫ້ເປັນຜູ້ບໍຮິສຸດ.
ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນຊົງແຍກຄົນເລວີໄວ້ ຈາກຊຸມຊົນອິດສະຣາເອນ, ເພື່ອນຳພວກເຈົ້າມາໃກ້ພຣະອົງ, ເພື່ອໃຫ້ເຮັດວຽກໃນຫໍເຕັນສັກສິດຂອງພຣະຢາເວ, ແລະຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຊຸມຊົນນີ້ເພື່ອຮັບໃຊ້ພວກເຂົາ.
ໂຄຣາແລະພວກເລວີມາຊຸມນຸມກັນຕໍ່ຕ້ານພຣະຢາເວເມື່ອພວກເຂົາຮຽກຮ້ອງຖານະປະໂລຫິດຂອງອາໂຣນ ແລະ ຮ້ອງທຸກຕໍ່ອາໂຣນ.
ດາທານແລະອາບີຣາມເວົ້າວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ຂຶ້ນມາຫາໂມເຊ. ພວກເຂົາເວົ້າວ້າໂມເຊພາເຮົາອອກມາຈາກແຜ່ນດິນທີ່ອຸດົມດ້ວຍນໍ້ານົມ ແລະ ນໍ້າເຜິ້ງ, ເພື່ອທີ່ຈະຂ້າເຮົາໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານ, ແລະ ລາວເອງເປັນຜູ້ປົກຄອງເຫນືອພວກເຂົາ.
ໂມເຊໄດ້ທູນຂໍຕໍ່ພຣະຢາເວດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍ ທີ່ບໍ່ຍອມຮັບເຄື່ອງບູຊາຈາກພວກເຂົາ, ແລະໂມເຊເວົ້າວ່າລາວບໍ່ໄດ້ເອົາລໍຂອງພວກເຂົາມາແມ້ແຕ່ໂຕດຽວ, ບໍ່ເຄີຍທຳຮ້າຍໃຜໃນພວກເຂົາເລີຍ.
ໂມເຊໄດ້ບອກອາໂຣນ ແລະຜູ້ຊາຍ 250 ຄົນທີ່ຢູ່ກັບລາວໃຫ້ມາຢູ່ຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວພ້ອມດ້ວຍກະຖາງໄຟຂອງພວກເຂົາ.
ເມື່ອໂຄຣາຜູ້ຕິດຕາມຂອງລາວໄດ້ປະຊຸມ ທີ່ຊຸມຊົນທັງຫມົດໃຫ້ຕໍ່ຕ້ານໂມເຊ ແລະອາໂຣນ ທີ່ທາງເຂົາຫໍເຕັນປະຊຸມ, ແລະ ພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວກໍປົກຄຸມຊຸມຊົນທັງຫມົດ
ພຣະຢາເວຢາກໃຫ້ໂມເຊແລະອາໂຣນແຍກຕົວອອກຈາກຊຸມຊົນນີ້ ທີ່ພຣະອົງຈະທຳລາຍພວກເຂົາໃຫ້ຫມົດສິ້ນເສຍດຽວນີ້.
ໂມເຊ ແລະອາໂຣນຫມູບຫນ້າລົງ ແລະ ທູນວ່າຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ຊົງເປັນພຣະເຈົ້າແຫ່ງວິນຍານຂອງມວນມະນຸດ, ຖ້າຫາກຄົນຫນຶ່ງເຮັດບາບ, ພຣະອົງຈະຊົງໂກດຮ້າຍຕໍ່ຊຸມຊົນທັງຫມົດບໍ.
ພຣະອົງກ່າວຕໍ່ໂມເຊໃຫ້ບອກກັບຊຸມຊົນວ່າ ຈົ່ງອອກໄປໃຫ້ໄກຈາກເຕັນຂອງໂຄຣາ, ດາທານ, ແລະອາບີຣາມ.
ພວກອາວຸໂສກໍຕາມໂມເຊໄປເມື່ອດາທານ ແລະ ອາບີຣາມແລະ ບອກຊຸມຊົນອອກໄປຈາກເຕັນຂອງຄົນຊົ່ວຮ້າຍເຫລົ່ານີ້ດຽວນີ້ ແລະ ຢ່າແຕະຕ້ອງສິ່ງໃດຂອງພວກເຂົາ.
ລາວເວົ້າວ່າບໍ່ດັ່ງນັ້ນຊຸມຊົນຈະຖືກທຳລາຍຫມົດສີ້ນເນື່ອງຈາກບາບທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ.
ດາທານ, ແລະອາບີຣາມກໍອອກມາ ແລະ ຢືນຢູ່ທີ່ປະຕູເຕັນຂອງພວກເຂົາ, ພ້ອມກັບເມຍ, ລູກຊາຍ, ແລະລູກນ້ອຍໆຂອງພວກເຂົາ.
ຖ້າຄົນເຫລົ່ານີ້ຕາຍດ້ວຍການຕາຍທຳມະຊາດທີ່ເກີດຂຶ້ນ, ແລ້ວພຣະຢາເວກໍບໍ່ໄດ້ຊົງໃຊ້ໂມເຊມາ.ຖ້າພຣະຢາເວຊົງເຮັດໃຫ້ພື້ນດິນອ້າອອກແລະກືນພວກເຂົາລົງໄປສູ່ແດນຄົນຕາຍທັງເປັນ, ແລ້ວປະຊາຊົນກໍຕ້ອງເຂົ້າໃຈວ່າຄົນເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ຫມິ່ນປະຫມາດພຣະຢາເວ.
ທັນທີ ທີ່ໂມເຊເວົ້າຖ້ອຍຄຳທັງຫມົດນີ້ຈົບ, ພື້ນດິນທີ່ຢູ່ໃຕ້ຄົນເຫລົ່ານັ້ນກໍຍະອອກ ແລະກືນໂຄຣາ, ທຸກຄົນທີ່ມີສ່ວນຮ່ວມກັບໂຄຣາ, ຄອບຄົວພວກເຂົາ, ແລະລວມທັງຊັບສິນທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາດ້ວຍ.
ພວກເຂົາແລະທຸກຄົນໃນຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາກໍລົງໄປສູ່ແດນຄົນຕາຍທັງເປັນ, ແຜ່ນດິນກໍປົກປິດພວກເຂົາໄວ້, ແລະ ໃນເຫດການນີ້ພວກເຂົາກໍດັບສູນໄປຈາກທ່າມກາງຊຸມຊົນນີ້.
ຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດທີ່ຢູ່ອ້ອມແອ້ມ ກໍແລ່ນຫນີເພາະພວກເຂົາຢ້ານແຜ່ນດິນນີ້ຈະກືນພວກເຮົາເຂົ້າໄປດ້ວຍ.
ໄຟຈາກພຣະຢາເວ ກໍລົງມາເຜົາຜານຄົນ 250 ຄົນທີ່ຖວາຍເຄື່ອງຫອມນັ້ນ.
ພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ໂມເຊບອກເອເລອາຊາເອົາກະຖາງໄຟອອກມາຈາກກອງໄຟນັ້ນ ແລະ ກະຈາຍຢູ່ບ່ອນກະຖາງນັ້ນເພາະວ່າກະຖາງໄຟແມ່ນບໍຣິສຸດ, ສະຫງວນໄວ້ສຳລັບພຣະອົງ.
ເອເລອາຊາໄດ້ຕີດ້ວຍຄ້ອນເທິງແຜ່ນບາງໆສຳລັບປົກແທ່ນບູຊາ ເພາະຄົນເຫລົ່ານັ້ນກໍເຮັດເພື່ອຖວາຍຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ.
ການປົກແທ່ນບູຊານັ້ນຈະເປັນຫມາຍສຳຄັນຂອງການຊົງສະຖິດຂອງເຮົາຕໍ່ຄົນອິດສະຣາເອນ.
ພວກເຂົາຈະກາຍເປັນການເຕືອນໃຈຄົນອິດສະຣາເອນ, ເພື່ອທີ່ຈະບໍ່ມີຄົນໃດ, ບໍ່ໄດ້ເປັນເຊື້ອສາຍຈາກອາໂຣນ ຈະເຂົ້າມາເຜົາເຄື່ອງຫອມຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ.
ແຕ່ວັນຕໍ່ມາຊຸມຊົນທັງຫມົດຂອງຄົນອິດສະຣາເອນ ກໍຈົ່ມວ່າໂມເຊ ແລະອາໂຣນ ເວົ້າວ່າໂມເຊ ແລະອາໂຣນໄດ້ຂ້າຄົນຂອງພຣະຢາເວ.
ເມກໄດ້ປົກຄຸມເຕັນນັ້ນ ແລະພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວກໍປາກົດຂຶ້ນ.
ໂມເຊແລະອາໂຣນກໍມາທີ່ຂ້າງຫນ້າຫໍເຕັນປະຊຸມ.
ພຣະຢາເວບອກໂມເຊຈົ່ງຖອຍອອກຫ່າງຈາກປະຊາຊົນເຫລົ່ານີ້ ເພື່ອທີ່ເຮົາຈະທຳລາຍພວກເຂົາໃຫ້ຫມົດສີ້ນດຽວນີ້.
ໂມເຊແລະອາໂຣນກໍຫມູບຫນ້າລົງເຖິງພື້ນດິນເມື່ອພວກເຂົາຖືກບອກໃຫ້ຖອຍອອກຫ່າງຈາກປະຊາຊົນ.
ມເຊຈຶ່ງບອກກັບອາໂຣນວ່າຈົ່ງໄປເອົາກະຖາງໄຟມາ, ແລ້ວໃສ່ໄຟທີ່ມາຈາກແທ່ນບູຊາລົງໄປ, ແລະໃສ່ເຄື່ອງຫອມລົງໄປໃນກະຖາງໄຟນັ້ນ, ແລະຈົ່ງຖືກະຖາງໄຟນັ້ນມາທີ່ຊຸມຊົນນີ້ໂດຍໄວ.
ລາວຈຶ່ງແລ່ນເຂົ້າໄປທາງກາງຂອງຊຸມຊົນນັ້ນ, ໂລກລະບາດເລີ່ມແຜ່ຂະຫຍາຍອອກເພື່ອເຮັດການລົບລ້າງບາບ, ແລະ ຢູ່ລະຫວ່າງຄົນຕາຍກັບຄົນທີ່ມີຊີວິດ.
ນອກເຫນືອຈາກຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ຕາຍໄປໃນເລື່ອງຂອງໂຄຣາ, ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຕາຍຈາກໂລກລະບາດ ມີຈຳນວນ 14,700 ຄົນ.
ໂລກລະບາດກໍສິ້ນສຸດລົງເມື່ອອາໂຣນກັບໄປທີ່ຫໍເຕັນປະຕູ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂມເຊຈົ່ງເວົ້າກັບຄົນອິດສະຣາເອນ ແລະ ເອົາໄມ້ເທົ້າຈາກພວກເຂົາມາ, ໄມ້ເທົ້າອັນຫນຶ່ງຈາກແຕ່ລະບັນພະບູລຸດແຕ່ລະເຜົ່າ, ແລະ ຈົ່ງຂຽນຊື່ຜູ້ນຳເທິງໄມ້ເທົ້າຂອງເຂົາ.
ພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ໂມເຊຂຽນຊື່ອາໂຣນ ເທິງໄມ້ເທົ້າຂອງເຜົ່າເລວີ.
ໂມເຊຕ້ອງວາງໄມ້ເທົ້າເຫລົ່ານັ້ນໄວ້ໃນເຕັນປະຊຸມ ໃນຕໍ່ຫນ້າຫີບພັນທະສັນຍາພຣະບັນຊາ.
ໄມ້ເທົ້າຂອງຄົນທີ່ພຣະຢາເວເລືອກກໍຈະແຕກຫນໍ່.
ພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ຄຳຈົ່ມຈາກຄົນອິດສະຣາເອນ, ທີ່ພວກເຂົາເວົ້າຕໍ່ຕ້ານໂມເຊຢຸດໄປ.
ຜູ້ນຳເຜົ່າທຸກຄົນກໍນຳໄມ້ເທົ້າຂອງເຂົາມາໃຫ້ລາວ, ລວມອາໂຣນ.
ເມື່ອໂມເຊເອົາໄມ້ເທົ້າທັງຫມົດອອກໄປຈາກພຣະພັກພຣະຢາເວ ໃນເຕັນແຫ່ງຫີບພັນທະສັນຍາພຣະບັນຊາ, ໄມ້ເທົ້າ ຂອງອາໂຣນແຕກຫນໍ່ ແລະ ອອກດອກ ແລະ ເກີດຫມາກອາວມອນສຸກ.
ໂມເຊຈຶ່ງເອົາໄມ້ເທົ້າທັງຫມົດອອກໄປຈາກພຣະພັກພຣະຢາເວ ມາຍັງຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ, ແລະ ແຕ່ລະຄົນກໍເອົາໄມ້ເທົ້າຂອງເຂົາໄປ.
ພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ໂມເຊຈົ່ງວາງໄມ້ເທົ້າຂອງອາໂຣນໄວ້ຕໍ່ຫນ້າຫີບພັນທະສັນຍາພຣະບັນຊາ.
ພຣະຢາເວບອກໂມເຊໃຫ້ໄມ້ເທົ້າຂອງອາໂຣນວາງໄວ້ຕໍ່ຫນ້າຫີບພັນທະສັນຍາພຣະບັນຊາເພື່ອເກັບໄມ້ເທົ້ານັ້ນໄວ້ເປັນເຄື່ອງຫມາຍຕໍ່ຄົນທີ່ກະບົດ ເພື່ອທີ່ເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ຄຳຈົ່ມວ່າຕໍ່ພຣະຢາເວສີ້ນສຸດລົງ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນມີຄວາມຢ້ານກົວພວກເຂົາຈະຕາຍເມື່ອທຸກຄົນທີ່ຂຶ້ນມາ ຄົນທີ່ເຂົ້າມາໃກ້ຫໍເຕັນສັກສິດຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບອາໂຣນວ່າ, ລາວ, ກັບພວກລູກຊາຍຂອງລາວ, ແລະ ເຊື້ອສາຍຂອງບັນພະບູລຸດຂອງເຈົ້າຈະຮັບຜິດຊອບຕໍ່ການເຮັດບາບທັງຫມົດ ທີ່ເຮັດຕໍ່ສະຖານນະມັດສະການ.
ແຕ່ສະເພາະອາໂຣນກັບພວກລູກຊາຍຂອງລາວເທົ່ານັ້ນ ທີ່ຮັບຜິດຊອບຕໍ່ການເຮັດບາບທັງຫມົດທີ່ເຮັດໂດຍຄົນທີ່ຢູ່ໃນຕຳແຫນ່ງປະໂລຫິດ.
ເຜົ່າເລວີ, ເປັນເຜົ່າບັນພະບຸລຸດຂອງອາໂຣນທີ່ຈະຊ່ວຍອາໂຣນ ແລະ ລູກຊາຍຂອງລາວເມື່ອພວກເຂົາຮັບໃຊ້ຢູ່ຫນ້າຫໍເຕັນຫີບພັນທະສັນຍາພຣະບັນຊາ.
ພວກເລວີຕ້ອງບໍ່ເຂົ້າມາໃກ້ສິ່ງໃດໃນສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດ ຫລືສິ່ງທີ່ໃຊ້ກັບແທ່ນບູຊາ.
ຖ້າຫາກຄົນເລວີເຂົ້າມາໃກ້ໃນສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດ ຫລື ສິ່ງທີ່ໃຊ້ກັບແທ່ນບູຊາ, ພວກເຂົາ ແລະ ອາໂຣນຈະຕາຍ.
ຄົນຕ່າງຊາດບໍ່ສາມາດເຂົ້າມາໃກ້ອາໂຣນ.
ພວກເລວີຕ້ອງຮ່ວມກັນກັບອາໂຣນຮັບຜິດຊອບຫໍເຕັນປະຊຸມ, ເພາະວຽກທັງຫມົດກ່ຽວກັບຫໍເຕັນນັ້ນ.
ອາໂຣນແລະພວກລູກຊາຍຂອງລາວຕ້ອງໄດ້ເບິ່ງແຍງສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດແລະແທ່ນບູຊາ ເພື່ອທີ່ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະຢາເວຈະບໍ່ລົງມາເຫນືອຄົນອິດສະຣາເອນອີກ.
ພຣະຢາເວເຜົ່າເລວີເປັນມອບຂອງຂວັນໃຫ້ອາໂຣນ, ທີ່ມອບໃຫ້ພຣະຢາເວ, ເພື່ອເຮັດວຽກກ່ຽວກັບຫໍເຕັນປະຊຸມ.
ແຕ່ສະເພາະອາໂຣນແລະພວກລູກຊາຍຂອງເຈົ້າເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະເຮັດຫນ້າທີ່ໃນຕຳແຫນ່ງປະໂຣຫິດທີ່ກ່ຽວກັບທຸກສິ່ງທີ່ໃຊ້ກັບແທ່ນບູຊາ ແລະ ທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນຜ້າກັ້ງນັ້ນ.
ຄົນໃດທີ່ເປັນຄົນຕ່າງຊາດເຂົ້າມາໃກ້ແທ່ນບູຊາຂອງພຣະຢາເວພາຍໃນຜ້າກັ້ງນັ້ນ ຈະຕ້ອງຖືກລົງໂທດເຖິງຕາຍ.
ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຈາກສິ່ງບໍຣິສຸດທີ່ສຸດຂອງເຄື່ອງບູຊາທີ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຖວາຍໃຫ້ແກ່ພຣະຟາເວທີ່ບໍ່ໄດ້ເຜົາໄຟະມອບໃຫ້ແກ່ອາໂຣນແລະພວກລູກຊາຍຂອງລາວເປັນສ່ວນແບ່ງຕະຫລອດເວລາໄປ.
ເຄື່ອງບູຊາທຸກຢ່າງທີ່ພວກເຂົາມາມອບ—ພືດຜົນບູຊາທຸກຢ່າງ, ເຄື່ອງບູຊາລົບລ້າງບາບທຸກຢ່າງ, ແລະເຄື່ອງບູຊາຊົດໃຊ້ບາບທຸກຢ່າງ —ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຈະມອບໃຫ້ອາໂຣນ ແລະ ພວກລູກຊາຍຂອງລາວ.
ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນເລວີກິນເຄື່ອງບູຊາເຫລົ່ານີ້, ເພາະສິ່ງເຫລົ່ານີ້ບໍຣິສຸດ, ສະຫງວນໄວ້ຢ່າງລະມັດລະວັງສຳລັບພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວມອບເປັນຂອງຂວັນຈາກສ່ວນເຄື່ອງບູຊາຍົກຍໍຖວາຍທັງຫມົດຂອງຄົນອິດສະຣາເອນສຳລັບອາໂຣນ, ພວກລູກຊາຍແລະລູກສາວ, ຂອງເຈົ້າເພື່ອເປັນສ່ວນຂອງພວກເຂົາຕະຫລອດໄປ.
ນຳ້ມັນຢ່າງດີທີ່ສຸດທັງຫມົດ, ເຫລົ້າອະງຸ່ນໃຫມ່ ແລະພືດຜົນເປັນເມັດ, ຫມາກໄມ້ສຸກລຸ້ນທຳອິດຂອງທຸກຕົ້ນທີ່ຢູ່ໃນທີ່ດິນຂອງພວກເຂົາ, ທີ່ພວກເຂົາໄດ້ນຳມາຖວາຍພຣະຢາເວ, ຈະເປັນຂອງອາໂຣນ. ທຸກຄົນໃນຄອບຄົວຂອງລາວທີ່ໄດ້ຮັບການຊຳລະສະອາດແລ້ວ.
ປະຊາຊົນຈະຕ້ອງຊື້ລູກຊາຍກົກທຸກຄົນກັບຄືນຢ່າງແນ່ນອນ, ແລະຕ້ອງຊື້ສັດໂຕຜູ້ທີ່ບໍ່ມີມົນທິນກັບຄືນໄປ.
ປະຊາຊົນໄດ້ຊື້ລູກກົກເຫລົ່ານັ້ນຄືນໄປຫລັງຈາກທີ່ມີອາຍຸໄດ້ຫນຶ່ງເດືອນ.
ລູກຫົວປີຂອງງົວ, ຫລືລູກຫົວປີຂອງແກະ, ຫລືລູກຫົວປີຂອງແບ້, ບໍ່ຄວນຊື້ຄືນເພາະປັນສັດບໍລິສຸດ, ສະຫງວນຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ ແລະຊີ້ນຂອງມັນສຳລັບອາໂຣນແລະພວກລູກຊາຍຂອງລາວຈະກິນ.
ພຣະຢາເວມອບເຄື່ອງບູຊາບໍຣິສຸດທັງຫມົດໃຫ້ແກ່ອາໂຣນແລະພວກລູກຊາຍແລະລູກສາວຂອງລາວເພື່ອເປັນສ່ວນແບ່ງຕະຫລອດໄປເພາະວ່າເຄື່ອງບູຊາເຫລົ່ານັ້ນເປັນພັນທະສັນຍາເກືອ, ເປັນພັນທະສັນຍາຜູກພັນຕະຫລອດໄປ ຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວກັບອາໂຣນ ແລະ ເຊື້ອສາຍຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບອາໂຣນວ່າລາວຈະບໍ່ມີມໍລະດົກໃນແຜ່ນດິນຂອງປະຊາຊົນ ເພາະວ່າເປັນສ່ວນແບ່ງ ແລະ ເປັນມໍລະດົກຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ມອບຫນຶ່ງສ່ວນສິບທັງຫມົດໃນອິດສະຣາເອນ ເປັນມໍລະດົກແກ່ເຊື້ອສາຍຂອງຄົນເລວີ, ໃນການຕອບແທນສຳລັບການເຮັດວຽກ ທີ່ພວກເຂົາຮັບຜິດຊອບເບິ່ງແຍງຫໍເຕັນບ່ອນຊຸມນຸມ.
ພຣະຢາເວບອກກັບອາໂຣນວ່າຕັ້ງແຕ່ນີ້ໄປຄົນອິດສະຣາເອນຕ້ອງບໍ່ມາໃກ້ຫໍເຕັນບ່ອນຊຸມນຸມ, ບໍ່ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈະຕາຍ.
ເຄື່ອງບູຊາພວກຄົນເລວີໄດ້ຖວາຍຄືນແດ່ພຣະຢາເວ ເແມ່ນແບ່ງຈາກຫນຶ່ງສ່ວນສິບຂອງສ່ວນເຄື່ອງບູຊາພືດຜົນຈາກເຂົ້າ ແລະ ເຫລົ້າອະງຸ່ນ.
ຄົນເລວີໄດ້ມອບໃຫ້ແກ່ອາໂຣນເຄື່ອງບູຊາທີ່ຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວຈາກຫນຶ່ງສ່ວນສິບທັງຫມົດທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ຮັບຈາກຄົນອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບັນຊາຄົນອິດສະຣາເອນ ຈົ່ງນຳງົວແມ່ສີແດງທີ່ມີສຸຂະພາບດີ ແລະ ບໍ່ມີຕຳຫນິ, ແລະບໍ່ເຄີຍໃຊ້ວຽກຈັກເທື່ອ.
ປະໂລຫິດເອເລອາຊານຳເອົາງົວແມ່ໂຕສຸຂະພາບດີ, ທີ່ຄົນຫນຶ່ງຕ້ອງຂ້າມັນຕໍ່ຫນ້າເຂົາ, ອອກໄປນອກຄ້າຍ.
ເອເລອາຊາຕ້ອງເອົາມືຂອງເຂົາຈຸ່ມເລືອດຂອງມັນມາບາງສ່ວນ ແລະ ຊິດເລືອດນັ້ນໄປທາງຫນ້າບ່ອນຫໍເຕັນບ່ອນປະຊຸມນັ້ນເຈັດເທື່ອ.
ປະໂຣຫິດອີກຄົນຫນຶ່ງຕ້ອງເຜົາງົວແມ່ໂຕນັ້ນ, ຫນັງ, ຊີ້ນ, ເລືອດ, ແລະ ພ້ອມດ້ວຍເຄື່ອງໃນໄສ້ພຸງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເອເລອາຊາ.
ປະໂລຫິດໄດ້ໂຍນສົນສີດາ, ໃບຕົ້ນຫຸສົບ, ແລະດ້າຍສີແດງເຂັ້ມ ລົງໄປທາງກາງຂອງງົວແມ່ ທີ່ກຳລັງເຜົາໄຫມ້ຢູ່ນັ້ນ.
ເອເລອາຊາຍັງຄົງເປັນມົນທິນຢູ່ຈົນເຖິງຄໍ່າຫລັງຈາກທີ່ລາວໄດ້ຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ, ອາບນໍ້າ, ແລະ ກັບໄປທີ່ຄ້າຍພັກ.
ປະໂລຫິດຄົນທີ່ເຜົາງົວສາວໂຕນັ້ນເປັນມົນທິນຈົນເຖິງຄໍ່າຫລັງຈາກທີ່ລາວໄດ້ຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ, ອາບນໍ້າ, ແລະ ກັບໄປທີ່ຄ້າຍພັກ.
ຄົນທີ່ບໍ່ເປັນມົນທິນໄດ້ເອົາຂີ້ເຖົ່າຂອງງົວແມ່ ແລ້ວເອົາໄປວາງຮັກສາໄວ້ໃນບ່ອນທີ່ສະອາດນອກຄ້າຍ.
ຂີ້ເຖົ່າເຫລົ່ານີ້ທີ່ຖືກຈັດວາງຮັກສາໄວ້ ເພື່ອຊຸມຊົນອິດສະຣາເອນ ເພື່ອປະສົມກັບນໍ້າສຳລັບການຊໍາລະມົນທິນ ເພື່ອລົບລ້າງບາບນັບຕັ້ງແຕ່ພວກເຂົາມາຈາກເຄື່ອງລົບລ້າງບາບ.
ຜູ້ທີ່ຊ້ວນຂີ້ເຖົ່າຂອງງົວແມ່ນັ້ນ ຕ້ອງຊັກເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມຂອງຕົນ ແຕ່ລາວຍັງຈະເປັນມົນທິນຈົນຮອດຄໍ່າ
ໃຜກໍຕາມທີ່ແຕະຕ້ອງສົບກໍຈະເປັນມົນທິນຢູ່ເຈັດວັນ.
ຜູ້ທີ່ແຕະຕ້ອງສົບຕ້ອງຊຳລະຕົນເອງໃຫ້ບໍລິສຸດໃນວັນທີສາມແລະວັນທີເຈັດ ເພື່ອເຂົາຈຶ່ງຈະສະອາດໃນວັນທີເຈັດ.
ຜູ້ໃດທີ່ແຕະຕ້ອງສົບແລະບໍ່ທຳຄວາມສະອາດຕົນເອງໃຫ້ບໍລິສຸດໃນມື້ທີສາມ, ແລ້ວເຂົາກໍຈະບໍ່ສະອາດໃນວັນທີເຈັດ.
ໃຜກໍຕາມທີ່ແຕະຕ້ອງສົບ, ແລະບໍ່ຊຳລະຕົນເອງໃຫ້ບໍລິສຸດຈະຍັງບໍ່ສະອາດ ເພາະຄົນນັ້ນກໍເຮັດໃຫ້ຫໍເຕັນສັກສິດ ຂອງພຣະຢາເວເປັນມົນທິນ. ຄົນນັ້ນຕ້ອງຖືກຕັດອອກຈາກອິດສະຣາເອນ ແລະ ຈະຍັງຄົງເປັນມົນທິນຢູ່.
ທັງສອງທັງຜູ້ທີ່ເຂົ້າໄປໃນເຕັນບ່ອນທີ່ມີຄົນໄດ້ເສຍຊີວິດ ແລະ ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນຫໍເຕັນນັ້ນຈະເປັນມົນທິນເປັນເວລາເຈັດວັນ.
ໄຫກັບຫມໍ້ທຸກຫນ່ວຍທີ່ເປີດຢູ່ຈະເປັນມົນທິນ ເມື່ອມີຄົນເສຍຊີວິດຢູ່ໃນຫໍເຕັນ.
ຄົນອິດສະຣາເອນທີ່ໄດ້ແຕະຕ້ອງຄົນທີ່ຖືກຂ້າຕາຍດ້ວຍດາບ, ສົບໃດໆ, ກະດູກມະນຸດ, ຫລື ຂຸມຝັງສົບຈະເປັນມົນທິນຢູ່ເຈັດວັນ.
ຂີ້ເຖົ່າຈາກເຄື່ອງເຜົາບູຊາລົບລ້າງບາບຕ້ອງໃຊ້ ແລະ ປະສົມລົງໄປໃນນຳ້ທີ່ສະອາດໃນຖ້ວຍ.
ຕ້ອງເອົາໃບຕົ້ນຫຸສົບ, ຄົນທີ່ສະອາດຕ້ອງໄດ້ຊີດນໍ້າບາງຢ່າງໃສ່ເຕັນນັ້ນ ແລະ ເທິງພາຊະນະທຸກໆສິ່ງ ແລະ ຄົນທີ່ຢຄ່ໃນຫໍເເຕັນທີ່ຕາຍ. ນໍ້ານີ້ຍັງຖືກຊີດເທິງຄົນທີ່ແຕະຕ້ອງກະດູກ, ຄົນທີ່ຖືກຂ້າຕາຍ, ສົບຫລືຂຸມຝັງສົບ.
ຄົນທີ່ຊິດນຳ້ຊຳລະມົນທິນຕ້ອງຊັກເສື້ອຜ້າຂອງເຂົາ, ແລະເຂົາຈະເປັນມົນທິນຈົນເຖິງເວລາຄຳ່
ຄົນທີ່ແຕະຕ້ອງສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ເປັນມົນທິນກໍຈະເປັນມົນທິນທີ່ແຕະຕ້ອງສິ່ງນັ້ນຈະເປັນມົນທິນຈົນເຖິງເວລາຄໍ່າ.
ຊຸມຊົນທັງຫມົດຂອງອິດສະຣາເອນ, ກໍເຂົ້າໄປໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານຊິນ.
ລີອາມໄດ້ເສຍຊີວິດແລະໄດ້ຖືກຝັງໄວ້ທີ່ນັ້ນ.
ບໍ່ມີນໍ້າສຳລັບປະຊາຊົນ.
ປະຊາຊົນໄດ້ຖາມໂມເຊ ແລະ ອາໂຣນວ່າເປັນຫຍັງພວກເຂົາຈຶ່ງນຳຊຸມຊົນ ແລະ ຝູງສັດຂອງພວກເຮົາຕາຍໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານນີ້.
ປະຊາຊົນບໍ່ມີເຂົ້າກິນ, ຫມາກເດື່ອເທດ, ອະງຸ່ນ, ຫລື ຫມາກພີລາ ແລະ ແມ່ນແຕ່ນໍ້າຈະດື່ມ.
ແສງສຸກໃສແຫ່ງສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວ ກໍໄດ້ປາກົດຂຶ້ນເມື່ອຫມູບຫນ້າລົງດິນຢູ່ທາງປະຕູເຂົ້າຫໍເຕັນປະຊຸມ.
ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂມເຊເຮັດສິ່ງນີ້ເພື່ອຈະໄດ້ນໍ້າໄຫລອອກມາຈາກໂງ່ນຫິນສໍາລັບປະຊາຊົນ ສໍາລັບພວກເຂົາ ແລະ ສັດຂອງພວກເຂົາໄດ້ດື່ມ.
ໂມເຊເອີ້ນຊຸມຊົນຄົນກະບົດ.
ເມື່ອໂມເຊຕີໂງ່ນຫີນນໍ້າກໍໄຫລທະລຸອອກມາຢ່າງ ຫລວງຫລາຍ ແລະຊຸມຊົນ ແລະຝູງສັດທັງປວງກໍພາກັນດື່ມ.
ພຣະຢາເວ ໄດ້ກ່າວພວກເຂົາວ່າ ພວກເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ນຳພາ ປະຊາຊົນເຂົ້າໄປຢູ່ໃນດິນແດນບ່ອນທີ່ພຣະອົງ ໄດ້ສັນຍາວ່າ ຈະມອບໃຫ້ແກ່ພວກເຂົານັ້ນ.
ໂມເຊໄດ້ສົ່ງຜູ້ນຳຂ່າວໄປຫາກະສັດແຫ່ງດິນແດນເອໂດມ.
ໂມເຊໄດ້ຂໍໃຫ້ກະສັດເອໂດມຖ້າພະອົງອະນຸຍາດໃຫ້ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຜ່ານດິນແດນ.
ໂມເຊໄດ້ບອກວ່າປະຊາຊົນຈະບໍ່ລ້ຽວໄປທາງຂວາມື ຫລື ທາງຊ້າຍຈົນກວ່າພວກເຮົາໄດ້ພົ້ນເຂດຂອງກະສັດໄປ.
ກະສັດແຫ່ງເອໂດມໄດ້ຕອບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນວ່າຈະຜ່ານເຂົ້າມາດິນແດນຂອງເຮົາບໍ່ໄດ້ ແລະ ເຮົາຈະມາພ້ອມກັບດາບທີ່ຈະໂຈມຕີພວກເຈົ້າຖ້າພວກເຈົ້າພະຍາຍາມຜ່ານດິນແດນນີ້.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຕອບວ່າພວກເຮົາຈະຢູ່ຕາມທາງຫລວງ ເທົ່ານັ້ນ, ຈະຈ່າຍຄ່ານໍ້າທີ່ສັດລ້ຽງຂອງພວກເຂົາຈະດື່ມ ແລະ ພວກເຂົາຈະຍ່າງຜ່ານໄປເທົ່ານັ້ນແລະບໍ່ໄດ້ເຮັດສິ່ງໃດເລີຍ.
ກະສັດແຫ່ງເອໂດມຈິ່ງອອກມາຕໍ່ສູ້ກັບອິດສະຣາເອນດ້ວຍມືທີ່ເຂັ້ມແຂງພ້ອມກັບທະຫານຫລວງຫລາຍ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຈຶ່ງລ້ຽວອອກໄປຈາກແຜ່ນດິນເອໂດມ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກໍມາຮອດພູເຂົາໂຮເຣ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວແກ່ພວກເຂົາ ທີ່ອາໂຣນຕ້ອງຖືກລວມເຂົ້າໄປຢູ່ກັບຄົນຂອງເຂົາ, ເພາະເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນທີ່ພຣະອົງໄດ້ມອບໃຫ້ແກ່ຊາວອິດສະຣາເອນເພາະພວກເຂົາທັງສອງໄດ້ກະບົດຕໍ່ຄໍາສັ່ງຂອງພຣະອົງທີ່ນໍ້າແຫ່ງເມຣີບາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າໂມເຊແລະອາໂຣນຄວນນຳ ເອເລອາຊາ ລູກຊາຍຂອງອາໂຣນມາ, ພາພວກເຂົາຂຶ້ນໄປເທິງພູເຂົາໂຮເຣ.
ພຣະຢາເວບອກກັບພວກເຂົາວ່າ ອາໂຣນຕ້ອງຕາຍແລະຖືກລວມໄປຢູ່ກັບຄົນຂອງເຂົາຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ເມື່ອຊຸມຊົນທັງຫມົດຮູ້ວ່າ ອາໂຣນໄດ້ຕາຍແລ້ວ, ຊົນຊາດທັງຫມົດກໍຮ້ອງໃຫ້ໄວ້ທຸກໃຫ້ອາໂຣນເປັນເວລາສາມສິບວັນ.
ກະສັດແຫ່ງເມືອງອາຣັດອອກມາຕໍ່ສູ້ກັບອິດສະຣາເອນ ແລະ ໄດ້ຈັບບາງຄົນມາເປັນຊະເລີຍເສິກ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຟັງສຽງຂອງຊາວອິດສະຣາເອນ ແລະໄດ້ຊົງໃຫ້ພວກເຂົາຕີຊະນະເຫນືອຄົນການາອານ.
ໄດ້ໃສ່ຊື່ບ່ອນນັ້ນວ່າ ໂຮມາ.
ໃນໃຈຂອງປະຊາຊົນພາກັນຫມົດຄວາມອົດທົນ.
ປະຊາຊົນຈຶ່ງໄດ້ຈົ່ມຮ້າຍຕໍ່ພຣະເຈົ້າ ແລະ ຕໍ່ໂມເຊ ວ່າ, ເປັນຫຍັງທ່ານຈຶ່ງນຳພາພວກເຮົາອອກຈາກປະເທດເອຢິບ ມາຕາຍຢູ່ໃນກາງຖິ່ນທຸລະກັນດານນີ້ເພາະບ່ອນບໍ່ມີອາຫານ , ບໍ່ມີນໍ້າ, ແລະ ພວກເຮົາບໍ່ອາດທົນກິນອາຫານຕາຍໆ ເຊັ່ນນີ້ໄດ້ດອກ.
ງູພິດກໍຕອດປະຊາຊົນ ແລະ ຕາຍຢ່າງຫລວງຫລາຍ.
ປະຊາຊົນຮ້ອງຂໍໃຫ້ໂມເຊພາວັນນາອະທິຖານຕໍ່ພຣະຢາເວ ເພື່ອທີ່ຈະຊົງເອົາງູອອກໄປຈາກເຂົາ.
ພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ໂມເຊໃຫ້ເຮັດງູເປັນທອງສໍາຣິດ ຕອກຕິດໄວ້ກັບເສົາ.
ຄົນຜູ້ນັ້ນກໍໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວໃຫ້ຫາຍດີແນມເບິ່ງງູທອງເຫລືອງຫລັງຈາກລາວຖືກງູກັດ.
ເປັນບໍ່ນໍ້າທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ບອກໂມເຊວ່າ ຈົ່ງເອີ້ນປະຊາຊົນໃຫ້ມາເຕົ້າໂຮມກັນ ເພື່ອພຣະຢາເວຈະໃຫ້ນໍ້າດື່ມແກ່ພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຮອ້ງເພງເຖິງບໍ່ນໍ້ານີ້ທີ່ບັນດາເຈົ້ານາຍຂອງປະຊາຊົນໄດ້ຂຸດເພື່ອໃຫ້ນໍ້າພວກເຂົາ.
ຄົນອິດສະຣາເອນ ຈຶ່ງສົ່ງຜູ້ສົ່ງຂ່າວສານໄປບອກສີໂຫນ ກະສັດຂອງ ຊາວອາໂມ.
ຄົນອິດສະຣາເອນຮ້ອງຂໍໃຫ້ພວກເຂົາຜ່ານແດນຂອງພະອົງໄປຈະບໍ່ດື່ມນໍ້າຈາກບໍ່ຂອງພະອົງ ພວກເຂົາຈະເດີນທາງໄປຕາມທາງຫລວງ.
ກະສັດສີໂຫນ ບໍ່ຍອມໃຫ້ຄົນອິດສະຣາເອນຜ່ານເຂົ້າເຂດແດນຂອງພວກເຂົາໄປ. ພະອົງໄດ້ຮວບຮວມເອົາກອງທະຫານທັງຫມົດ ແລະ ໂຈມຕີຄົນອິດສະຣາເອນ ໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານ.
ຊາວອິດສະຣາເອນກໍໂຈມຕີກອງທັບຂອງສີໂຫນດ້ວຍຄົມດາບ ແລະ ຢຶດດິນແດນຂອງພວກເຂົາ.
ຄົນອິດສະຣາເອນ ກໍເລີ່ມອາໃສຢູ່ໃນດິນແດນຂອງຊາວອາໂມຣິດຕະຫລອດມາ.
ຄົນອິດສະຣາເອນຈຶ່ງຢຶດຫມູ່ບ້ານຂອງເມືອງນັ້ນ ແລະ ໄດ້ຂັບໄລ່ຊາວອາໂມຣິດທີ່ອາໃສຢູ່ທີ່ນັ້ນອອກໄປ.
ໂອກແລະທະຫານຂອງພະອົງກໍໄດ້ອອກມາສຸ້ຮົບກັບຄົນອິດສະຣາເອນທີ່ ເອັດເຣອີ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບໂມເຊວ່າຢ່າສູ່ຢ້ານໂອກເລີຍ, ເພາະພຣະອົງໄດ້ໃຫ້ຄົນອິດສະຣາເອນຕີຊະນະເຫນືອສີໂຫນ ກະສັດຂອງຊາວອາໂມຣິດ ເພາະພຣະຢາເວໄດ້ໃຫ້ພວກເຂົາຕີຊະນະເຫນືອເຂົາ, ກອງທັບທັງຂອງເຂົາ, ແລະ ດິນແດນຂອງເຂົາ.
ໂມເຊແລະປະຊາຊົນໄດ້ຂ້າກະສັດໂອກ, ລູກຊາຍ ຂອງເຂົາ, ແລະກອງທັບຂອງເຂົາ, ປະຊາຊົນທັງຫມົດຂອງເຂົາ ແລະ ກໍຢຶດດິນແດນຂອງພວກເຂົາມາປົກຄອງ.
ເມືອງເຢຣີໂກຢູ່ຟາກຫນຶ່ງຂອງແມ່ນໍ້າຈໍແດນຢູ່ໃກ້ສະຖານທີ່ໆປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຕັ້ງຄ້າຍພັກ.
ຊາວໂມອາບຈຶ່ງຢ້ານຄົນເຫລົ່ານັ້ນຫລາຍເພາະພວກເຂົາມີຈຳນວນຫລວງຫລາຍ, ແລະ ຊາວໂມອາບກໍຢູ່ໃນຄວາມຢ້ານກົວຕໍ່ຄົນອິດສະຣາເອນ.
ບາຫລາກເປັນກະສັດແຫ່ງໂມອາບ.
ບາຫລາກຢາກໃຫ້ບາລາອາມສາບແຊ່ງຊົນຊາດທີ່ມາຈາກເອຢິວ.
ລາວຢາກໃຫ້ບາລາອາມສາບແຊ່ງຊົນຊາດວກເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ແຜ່ຜາຍໄປທົ່ວທຸກແຫ່ງ, ແລະ ພວກເຂົາຢູ່ຕິດກັບພວກເຮົາໃນຕອນນີ້, ແລະພວກເຂົາມີກຳລັງຫລາຍເກີນໄປສຳລັບລາວ.
ບາຫລາກຮູ້ວ່າບາລາອາມກ່າວຄໍາອວຍພອນ ຜູ້ໃດກໍຕາມກໍຈະໄດ້ຮັບພອນ, ແລະ ລາວກ່າວຄໍາສາບແຊ່ງຜູ້ໃດກໍຕາມ ເຂົາຈະໄດ້ຮັບຄໍາສາບແຊ່ງ.
ບາຫລາກເວົ້າກັບຜູ້ສົ່ງຂ່າວວ່າ ຈົ່ງຢູ່ທີ່ນີ້ຄືນນີ້ເຖີດ ແລະ ລາວຈະນຳຄຳທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບລາວໃນຄືນນີ້.
ບາລາອາມ ຈຶ່ງຕອບພຣະເຈົ້າວ່າບາຫລາກໄດ້ສັ່ງໃຫ້ຂ້ານ້ອຍສາບແຊງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ສະນັ້ນບາຫລາກຈຶ່ງສາມາດ ສູ້ຮົບກັບພວກເຂົາໄດ້ແລະຂັບໄລ່ພວກເຂົາອອກໄປໄດ້.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ບອກບາລາອາມວ່າເຈົ້າຢ່າໄປກັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນ. ເຈົ້າຢ່າສາບແຊ່ງຄົນອິດສະຣາເອນ.
ບາລາອາມໄດ້ບອກຜູ້ນຳຂອງບາຫລາກຈົ່ງກັບໄປຍັງດິນແດນຂອງພວກທ່ານເຖີດ ເພາະພຣະຢາເວຊົງປະຕິເສດທີ່ຈະໃຫ້ຂ້ອຍໄປກັບພວກເຈົ້າ.
ພວກຜູ້ນຳໄດ້ບອກກັບບາຫລາກວ່າບາລາອາມປະຕິເສດທີ່ຈະໄປກັບພວກເຂົາ.
ບາຫລາກໄດ້ພະຍາຍາມທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ບາລາອາມສາບແຊ່ງອິດສະຣາເອນໂດຍຈະຈ່າຍໃຫ້ແກ່ລາວຢ່າງງາມ ແລະ ໃຫ້ກຽດແກ່ລາວຢ່າງສູງ, ແລະ ເຂົາຈະເຮັດຕາມສິ່ງທີ່ລາວບອກໃຫ້ເຂົາເຮັດ.
ບາລາອາມ ໄດ້ຕອບກັບຄົນບາຫລາກວ່າລາວບໍ່ສາມາດຝ່າຝືນຄໍາສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງລາວ, ແລະ ສາມາດເຮັດນ້ອຍ ຫລື ຫລາຍກ່ວາ ທີ່ພຣະອົງຊົງບອກລາວໄດ້.
ບາລາອາມຈຶ່ງບອກຄົນບາຫລາກວ່າພວກເຂົາຄວນລໍຄອຍທີ່ນີ້ຄືນນີ້ດ້ວຍ ເພື່ອລາວຈະຮູ້ວ່າພຣະຢາເວຈະຊົງບອກອັນໃດລາວຫ້ຮູ້ຕື່ມກໍໄດ້.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ມາຫາ ບາລາອາມໃນຕອນກາງຄືນ ແລະ ພຣະອົງຊົງບອກບາລາອາມວ່າ ຈົ່ງລຸກຂື້ນ ແລະໄປຫາຄົນບາຫລາກແຕ່ຈົ່ງເຮັດຕາມສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ບອກລາວໃຫ້ເຮັດເທົ່ານັ້ນ
ບາລາອາມຕື່ນຂຶ້ນໃນຕອນເຊົ້າ, ຜູກລໍຂອງເຂົາ, ແລະ ອອກ ເດີນທາງໄປກັບພວກຜູ້ນຳຊາວໂມອາບ.
ຄວາມໂກດຮ້າຍເພາະບາລາອາມໄປນຳພວກເຂົາ.
ເທວະດາຂອງພຣະຢາເວກໍມາຢືນຂວາງຢຸ່ໃນຫົນທາງນັ້ນເປັນເຫມືອນຄົນທີ່ເປັນສັດຕູຕໍ່ບາລາອາມ.
ໂຕລໍຂອງບາລາອາມ ໄດ້ເຫັນເທວະດາຂອງພຣະຢາເວທີ່ຊັກດາບອອກມາຢູ່ໃນມືຂອງເຂົາກຳລັງຢືນຢູ້ໃນຫົນທາງນັ້ນ.
ໂຕລໍຂອງບາລາອາມກໍແລ່ນອອກຈາກທາງ ແລະ ເຂົ້າໄປສູ່ທົ່ງນາ. ບາລາອາມຈຶ່ງຕີລໍໂຕນັ້ນຂະຫນາບມັນໃຫ້ກັບຄືນມາສູ່ຫົນທາງໃຫຍ່.
ມີກຳແພງຫີນຢູ່ດ້ານຂວາຂອງເຂົາແລະກຳແພງອີກດ້ານຫນຶ່ງຢູ່ທາງຊ້າຍຂອງເຂົາ.
ເມື່ອໂຕລໍໄດ້ເຫັນເທວະດາຂອງພຣະຢາເວອີກ. ມັນຈຶ່ງໄປຕໍາກໍາແພງ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຕີນຂອງບາລາອາມບຽດກັບຝາຫີນ. ບາລາອາມ ຈຶ່ງຕີລໍອີກ.
ໂຕລໍກໍຫມູບລົງຂ້າງໃຕ້ບາລາອາມ. ບາລາອາມເກີດໃຈຮ້າຍຂຶ້ນມາ, ແລະ ເຂົາກໍຕີລໍໂຕນັ້ນດ້ວຍໄມ້ເທົ້າຂອງເຂົາ.
ໂຕລໍເວົ້າຕໍ່ບາລາອາມວ່າ ຂ້ອຍເຮັດຫຍັງໃຫ້ເຈົ້າເດ ເຈົ້າຈຶ່ງຕີຂ້ອຍເຖິງສາມເທື່ອເຊັ່ນນີ້.
ບາລາອາມຕອບໂຕລໍວ່າທີ່ລາວຕີນາງ ກໍຍ້ອນເຈົ້າທຳທ່າເຮັດໃຫ້ຂ້ອຍ. ຂ້ອຍຢາກມີດາບຢູ່ໃນມືຂອງຂ້ອຍ. ຖ້າຫາກມີຂ້ອຍຈະຂ້າເຈົ້າເສຍດຽວນີ້.
ບາລາອາມກໍໄດ້ເຫັນເທວະດາຂອງພຣະຢາເວທີ່ຊັກດາບຢຸ່ໃນມືຂອງເຂົາ ດັ່ງນັ້ນບາລາອາມ ຈຶ່ງກົ້ມຫົວຂອງເຂົາ ແລະ ຫມູບຫນ້າລົງດິນ.
ເທວະດາໄດ້ເວົ້າກັບບາລາອາມວ່າເມື່ອລໍໂຕນັ້ນໄດ້ເຫັນເທວະດາ ນາງຈຶ່ງຫັນຫນີອອກໄປເຖິງສາມເທື່ອ.
ທວະດາໄດ້ເວົ້າກັບບາລາອາມວ່າຖ້າ ໂຕລໍຂອງລາວບໍ່ຫັນໄປຈາກເທວະດາຄົງໄດ້ຂ້າບາລາອາມຢ່າງແນ່ນອນ ແລະ ໄວ້ຊີວິດຂອງໂຕລໍ.
ບາລາອາມຈຶ່ງໄດ້ສາລະພາບວ່າລາວເຮັດບາບແລ້ວ ແລະລາວຈະກັບຄືນເມືອດຽວນີ້.
ເທວະດາຂອງພຣະຢາເວບອກບາລາອາມວ່າ ຈົ່ງໄປກັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນຕໍ່ໄປ ແຕ່ເຈົ້າຕ້ອງເວົ້າສະເພາະຄຳທີ່ເທວະດາບອກລາວກ່າວເທົ່ານັ້ນ.
ບາຫລາກກໍຮີບເດີນທາງອອກໄປພົບບາລາອາມ.
ບາຫລາກໄດ້ຖາມບາລາອາມເປັນຫຍັງລາວຈຶ່ງບໍ່ມາຫາເມື່ອບາຫລາກເອີ້ນຫາລາວ, ແລະ ບາລາອາມບໍ່ຄິດວ່າບາຫລາກສາມາດໃຫ້ກຽດລາວ.
ບາລາອາມໄດ້ບາຫລາກລາວສາມາດເວົ້າໄດ້ພຽງແຕ່ຖ້ອຍຄຳ ທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງໃສ່ໄວ້ໃນປາກຂອງລາວເທົ່ານັ້ນ.
ເມື່ອພວກເພິ່ນກໍໄປເຖິງກີຣີອາດຮູຊົດ, ບາຫລາກໄດ້ຖວາຍງົວ ແລະ ແກະເປັນເຄື່ອງບູຊາ ແລະ ໃຫ້ຊີ້ນບາງສ່ວນໃຫ້ບາລາອາມ ແລະ ພວກຜູ້ນຳທີ່ໄດ້ໄປກັບຕົນ.
ບາລາອາມ ກໍສາມາດຫລຽວເຫັນຄົນອິດສະຣາເອນ ທີ່ຢູ່ໃນຄ້າຍຂອງພວກເຂົາ.
ບາລາອາມໄດ້ບອກບາຫລາກຂໍຈົ່ງສ້າງແທ່ນບູຊາຂຶ້ນເຈັດແທ່ນໃຫ້ຂ້ານ້ອຍທີ່ນີ້ ແລະຈັດຕຽມງົວຜູ້ເຈັດໂຕ ແລະແກະຜູ້ເຈັດໂຕ.
ບາຫລາກກໍໄດ້ເຮັດຕາມຄຳຮ້ອງຂໍຂອງບາລາອາມ, ແລະພວກເຂົາກໍໄດ້ຖວາຍງົວຜູ້ຫນຶ່ງໂຕ ແລະ ແກະຜູ້ຫນຶ່ງໂຕເປັນເຄື່ອງບູຊາເທິງແທ່ນບູຊາແຕ່ລະອັນ.
ບາລາອາມໄດ້ບອກບາຫລາກວ່າບາງທີພຣະຢາເວຈະຊົງມາພົບຂ້າລາວ ແລະ ຈາກນັ້ນລາວຈະບອກບາຫລາກອັນໃດກໍຕາມທີ່ພຣະອົງຊົງສຳແດງແກ່ລາວ.
ພຣະຢາເວບອກບາລາອາມຈົ່ງກັບຄືນໄປຫາບາຫລາກ ແລະ ເວົ້າຖ້ອຍຄຳກັບເຂົາ.
ບາລາອາມໄດ້ຖາມ, "ຂ້ອຍຈະສາບແຊ່ງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ພຣະເຈົ້າ ບໍ່ໄດ້ຊົງສາບແຊ່ງໄດ້ຢ່າງໃດ? ອຍຈະສູ້ຮົບກັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ຊົງສູ້ຮົບໄດ້ຢ່າງໃດ?
ບາລາອາມເວົ້າທີ່ອິດສະຣາເອນບໍ່ຖືວ່າພວກເຂົາເອງເປັນພຽງຊົນຊາດທຳມະດາ.
ບາລາອາມເວົ້າບໍ່ມີໃຜນັບຈຳນວນພຽງແຕ່ຫນຶ່ງໃນສີ່ຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້.
ບາລາອາມປາດຖະຫນາຢາກຈະຕາຍຢ່າງຄວາມຕາຍຂອງຄົນຊອບທຳ, ແລະຂໍໃຫ້ບັ້ນປາຍຊີວິດຂ້ອຍເປັນເຫມືອນດັ່ງຄົນຊອບທຳ.
ບາຫລາກເວົ້າຕໍ່ບາລາອາມວ່າບາລາອາມໄດ້ອວຍພອນສັດຕູຂອງລາວແທນທີ່ຈະສາບແຊ່ງພວກເຂົາ.
ບາລາອາມຕອບວ່າລາວໄດ້ລະວັງທີ່ຈະເວົ້າຄຳທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງໃສ່ໄວ້ໃນປາກຂອງລາວ.
ບາຫລາກຢາກໃຫ້ບາລາອາມສາບແຊ່ງສັດຕູຂອງລາວ.
ບາຫລາກໄດ້ພາບາລາອາມທີ່ເທິງພູປີສະກາ, ແລະສ້າງແທ່ນບູຊາອີກເຈັດແທ່ນ ແລະລາວຖວາຍງົວຜູ້ຫນຶ່ງໂຕ ແລະແກະຜູ້ຫນຶ່ງໂຕເທິງແຕ່ລະແທ່ນບູຊາ.
ບາລາອາມເວົ້າວ່າຈະໄປພົບພຣະຢາເວ.
ບາລາອາມເວົ້າວ່າພຣະເຈົ້າຈະຊົງບໍ່ເວົ້າຕົວະໄດ້, ແລະພຣະອົງຈະບໍ່ປ່ຽນພຣະໄທຂອງພຣະອົງໄດ້.
ບາລາອາມເວົ້າວ່າລາວບໍ່ສາມາດຈະກັບຄຳສັ່ງຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ທີ່ຈະອວຍພອນອິດສະຣາເອນ.
ບາລາອາມເວົ້າວ່າພຣະຢາເວສະຖິດກັບຄົນອິດສະຣາເອນ.
ລາວເວົ້າວ່າພຣະກຳລັງຂອງພຣະເຈົ້າເຫມືອນກຳລັງຂອງງົວປ່າ.
ບໍ່ມີເວດມົນໃດບໍ່ມີຄຳທຳນວາຍອານາຄົດໃດທີ່ຈະທຳຮ້າຍຫລືເຮັດອັນຕະຫລາຍຕໍ່ອິດສະຣາເອນໄດ້.
ຕ້ອງເວົ້າວ່າ, ' ເບິ່ງແມ! ສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າ ໄດ້ເຮັດສໍາລັບພວກເຂົາ!'
ຊົນຊາດອິດສະຣາເອນເປັນເຫມືອນກັບສິງໂຕທີ່ປາກົດໂຕ ແລະ ເຂົ້າໂຈມຕີເຫຍື່ອ.
ບາຫລາກຈຶ່ງເວົ້າກັບບາລາອາມວ່າຢ່າສາບແຊ່ງພວກເຂົາ ຫລືອວຍພອນພວກເຂົາເລີຍ.
ບາລາອາມບອກບາຫລາກວ່າລາວສາມາດເວົ້າພຽງແຕ່ທຸກສິ່ງ ທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ບອກໃຫ້ລາວເວົ້າ.
ບາຫລາກຄິດວ່າພຣະເຈົ້າຈະຍອມໃຫ້ບາລາອາມອາດ ສາບແຊ່ງຄົນອິດສະຣາເອນຈາກຢູ່ບ່ອນອື່ນ.
ບາຫລາກໄດ້ພາບາລາອາມໄປທີ່ເທິງຍອດພູເປໂອ.
ບາລາອາມໄດ້ບອກບາຫລາກຂໍໃຫ້ສ້າງແທ່ນບູຊາເຈັດແທ່ນ ດ່ັ່ງນັ້ນບາຫລາກກໍສ້າງຕາມບາລາອາມໄດ້ບອກ ແລະ ຈັດຕຽມງົວຜູ້ເຈັດໂຕ ແລະ ແກະຜູ້ເຈັດໂຕເທິງແຕ່ລະແທ່ນບູຊາ.
ບາລາອາມບໍໄດ້ໃຊ້ເວດມົນ, ແຕ່ເຂົາໄດ້ອ່ວາຍຫນ້າໄປທາງຖິ່ນທຸລະກັນດານ.
ເມື່ອບາລາອາມເງີຍຫນ້າຂຶ້ນເບິ່ງເຫັນດ້ວຍຕາຂອງຕົນເອງ ແລະຫັນວ່າອິດສະຣາເອນ ໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍ, ພຣະວິນຍານ ຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ລົງມາສະຖິດກັບບາລາອາມ ແລະ ລາວໄດ້ຮັບຄຳທຳນວາຍ.
ບາລາອາມກົ້ມກາບລົງດ້ວຍຕາທີ່ໄດ້ຖືກເປີດອອກ.
ບັນດາເຕັນຂອງຢາໂຄບຊ່າງງາມແທ້ນໍ.
ບາລາອາມໄດ້ບັນຍາຍເຫມືອນກັບຮ່ອມພູເຫລົ່ານັ້ນທີ່ແຜ່ຂະຫຍາຍອອກໄປ, ເຫມືອນສວນທັງຫລາຍ ທີ່ຢູ່ແຄມແມ່ນໍ້າ, ເຫມືອນຕົ້ນເກດສະຫນາ ຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ຊົງປູກໄວ້, ເຫມືອນຕົ້ນສົນສີດາ ທີ່ຖືກປູກໄວ້ແຄມສາຍນໍ້າ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ອວຍພອນຊາວອິດສະຣາເອນດ້ວຍນໍ້າທີ່ໄຫລ ຊຶ່ງຊຶ່ງອາດຈະຫົດນໍ້າເມັດທີ່ພວກເຂົາປູກ.
ຣາຊອານາຈັກຂອງເຂົາຈະໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງນຳພວກເຂົາອອກມາຈາກ ເອຢີບ.
ບາລາອາມເວົ້າວ່າກຳລັງຂອງອິດສະຣາເອນດັ່ງກຳລັງຂອງງົວປ່າ.
ບາລາອາມເວົ້າວ່າອິດສະຣາເອນກິນຈະກິນບັນດາປະຊາຊາດທີ່ຕໍ່ສູ້ກັບພວກເຂົາ, ຈະຫັກກະດູກຂອງພວກເຂົາເປັນທ່ອນໆ, ແລະຈະຍິງພວກເຂົາດ້ວຍທະນູຂອງເຂົາ.
ຄົນທີ່ອວຍພອນເຂົາໄດ້ຮັບຄໍາອວຍພອນ ແລະ ທຸກຄົນທີ່ສາບແຊ່ງເຂົາໄດ້ຮັບການສາບແຊ່ງ.
ບາຫລາກກໍຕົບມືຂອງລາວດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍ.
ບາຫລາກເວົ້າວ່າພຣະຢາເວາໄດ້ຊົງກີດກັ້ນບາລາອາມບໍ່ໃຫ້ໄດ້ຮັບລາງວັນໃດໆ.
ບາລາອາມໄດ້ບອກບາຫລາກວ່າລາວບໍ່ສາມາດຝ່າຝືນຄໍາສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ ແລະສິ່ງທີ່ຮ້າຍ ຫລື ດີ, ຫລື ສິ່ງໃດທີ່ລາວຕ້ອງການຈະເວົ້າຕາມທີ່ລາວຢາກເວົ້າ.
ບາລາອາມເວົ້າວ່າສິ່ງດຽວທີ່ລາວເວົ້າສະເພາະຄຳທີ່ພຣະຢາເວຊົງບອກໃຫ້ລາວເວົ້າເທົ່ານັ້ນ.
ບາລາອາມໄດ້ເຕືອນບາຫລາກຄົນອິດສະຣາເອນຈະເຮັດສິ່ງໃດຕໍ່ປະຊາຊົນຂອງບາຫລາກໃນອີກບໍ່ທໍ່ໃດວັນຂ້າງຫນ້າ.
ບາລາອາມເວົ້າວ່ານີ້ເປັນຄຳທຳນວຍຂອງຄົນທີ່ໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳຈາກພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ທີ່ມີຄວາມຮູ້ມາຈາກອົງສູງສຸດ, ຜູ້ທີ່ມີນິມິດຈາກອົງຜູ້ມີຣິດອໍານາດຍິ່ງໃຫຍ່.
ບາລາອາມເວົ້າດາວດວງຫນຶ່ງຈະມາຈາກຢາໂຄບ, ແລະອາດຈະຂຶ້ນມາຈາກອິດສະຣາເອນ.
ບາລາອາມເວົ້າວ່າດວງດາວແລະດາບຈະເຮັດໃຫ້ພວກຜູ້ນຳຂອງໂມອາບກະຈັດກະຈາຍໄປ ແລະ ທຳລາຍເຊື້ອສາຍຂອງເຊດທັງຫມົດ.
ເອໂດມແລະເສອີກໍຈະເປັນກຳມະສິດຂອງອິດສະຣາເອນ, ແລະອິດສະຣາເອນຈະມີໄຊຊະນະດ້ວຍກຳລັງ.
ກະສັດອົງຫນຶ່ງຈະອອກມາຈາກຢາໂຄບ ຜູ້ທີ່ຈະຊົງຄອບຄອງ, ແລະ ເຂົາຈະທຳລາຍຜູ້ທີ່ລອດຊີວິດຈາກເມືອງຂອງພວກເຂົາ.
ໃນບັ້ນປາຍ ຂອງອາມາເລກ, ຜູ້ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນຊົນຊາດ, ຈະຈິບຫາຍໄປຕະຫລອດ.
ຄົນເກນິດກໍຈະຖືກທຳລາຍ ເມື່ອຊາວອັດຊີເຣຍມາຈັບພວກເຈົ້າໄປເປັນຊະເລີຍ.
ເຮືອທັງຫລາຍຈະມາຈາກຮິມຝັ່ງຂອງກິດຕິມ ຊຶ່ງຈະໂຈມຕີອັດຊີເຣຍ ແລະຈະຊະນະເອເບ; ແຕ່ພວກເຂົາກໍຈະມີຈຸດຈົບໃນການຖືກທຳລາຍເຊັ່ນກັນ.
ພວກຜູ້ຊາຍຊາວອິດສະຣາເອນ ໄດ້ສົມສູ່ຢູ່ກິນກັບຍິງຊາວໂມອາບ ແລະ ຊາວອິດສະຣາເອນ ກໍໄດ້ຮ່ວມຂາບໄຫວ້ພະບາອານ ແຫ່ງເປອໍດ້ວຍ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວຕໍ່ ໂມເຊວ່າໃຫ້ຈັບບັນດາຫົວຫນ້າຂອງຊາດອິດສະຣາເອນ ທັງຫມົດມາປະຫານຊີວິດຜູ້ທີ່ຮ່ວມນະມັດສະການພະບາອານເປອໍ ແລະ ແຂວນບັນດາຫົວຫນ້ຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ.
ເມື່ອຊາວອິດສະຣາເອນຜູ້ຫນຶ່ງໄດ້ນຳຍິງຊາວມີດີອານທ່າມກາງຄອບຄົວຂອງລາວ, ຊຸມຊົນຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດໃນຂະນະທີ່ກຳລັງໄວ້ທຸກ ທີ່ປະຕູເຂົ້າຫໍເຕັນ.
ເມື່ອຟີເນຮາດເຫັນຊາຍອິດສະຣາເອນ ແລະ ຜູ້ຍິງຊາວມີດີອານ, ລາວຈຶ່ງລຸກຂຶ້ນໄປຈາກທີ່ປະຊຸມ ແລະ ຖືຫອກໃນມືຂອງລາວ.
ຟີເນຮາດ ປະໂຣຫິດຊັດຫອກຂອງຕົນໃສ່ຈົນຊອດເຂົາທັງສອງ ຂອງຜູ້ຊາຍ ແລະຜູ້ຍິງ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ສົ່ງໂຣກລະບາດນີ້ ກໍໄດ້ທຳລາຍປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ໄປແລ້ວ 24,000 ຄົນ.
ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະຢາເວຈຶ່ງຫັນຫນີໄປຈາກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ເພາະຟີເນຮາໄດ້ຈັດການຢ່າງເດັດຂາດ ຕໍ່ຜູ້ທີ່ຂາບໄຫວ້ພະອື່ນໆ ນອກເຫນືອຈາກເຮົາ..
ພຣະຢາເວເອີ້ນຄໍາສັນຍາຂອງປະໂຣຫິດຮັບໃຊ້ພຣະອົງສືບໆໄປ, ຕັ້ງຄໍາສັນຍາແຫ່ງສັນຕິສຸກຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຕັ້ງຄໍາສັນຍາກັບຟີເນຮາ ເພາະວ່າລາວໄດ້ຈັດການຢ່າງເດັດຂາດກັບທຸກໆຄົນ ທີ່ກະບົດຕໍ່ເຮົາ ແລະໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາຍົກໂທດປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວຕໍ່ໂມເຊວ່າ, ຈົ່ງບຸກໂຈມຕີຊາວມີດີອານ ແລະ ທຳລາຍພວກເຂົາໃຫ້ກ້ຽງ ເພາະພວກເຂົາປະຕິບັດກັບອິດສະຣາເອນດ້ວຍອຸບາຍກັບເຮັດຊົ່ວຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວເຖິງໂກສະບີ, ລູກສາວຂອງຜູ້ທີ່ໄດ້ຖືກຂ້າໃນເວລາ ທີ່ເກີດໂຣກລະບາດນັ້ນ, ແມ່ນນ້ອງສາວຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ພວກເຂົາຈົ່ງເຮັດສຳມະໂນຄົວຊຸມນຸມຊົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ, ອາຍຸຕັ້ງແຕ່ຊາວປີຂຶ້ນໄປ, ເຜົ່າຂອງພວກເຂົາທັງຫມົດ, ຜູ້ທີ່ສາມາດເຂົ້າສົງຄາມໄດ້.
ພວກເຂົາບອກປະຊາຊົນຈົ່ງເຮັດສຳມະໂນຄົວປະຊາຊົນ, ອາຍຸຕັ້ງແຕ່ 20 ປີຂຶ້ນໄປ, ຜູ້ທີ່ອອກຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ.
ລູກຊາຍກົກຂອງອິດສະຣາເອນເຜົ່າຣູເບັນ.
ຕະກຸນຣູເບັນມີຈໍານວນພົນ 43,730 ຄົນ.
ລູກຊາຍຂອງເອລີອາບຄື ເນມູເອນ, ດາທານ, ແລະອາບີຣາມ. ດາທານ, ແລະອາບີຣາມຂັດຂວາງພຣະຢາເວດ້ວຍການຕິດຕາມພັກພວກໂກຣາ ຜູ້ຂັດຂວາງໂມເຊແລະອາໂຣນ.
ແຜ່ນດິນໂລກໄດ້ກືນພວກເຂົາລົງ ແລະ ໄຟໄດ້ເຜົາຕົວຜູ້ຊາຍ 250 ຄົນ.
ເຊື້ອສາຍຂອງໂກຣາບໍ່ຕາຍ.
ຕະກຸນຊິເມໂອນແມ່ນລູກຊາຍຜູ້ຕໍ່ໄປ ຂອງບັນດາລູກຊາຍຂອງອິດສະຣາເອນ, ພວກເຂົາມີຈຳນວນພົນທັງຫມົດ 22,200 ຄົນ.
ຕະກຸນກາດມີຜູ້ຊາຍຈຳນວນ 40,500 ຄົນ..
ເອຣະກັບໂອນານຕາຍໃນແຜ່ນດິນການາອານ.
ໃນຕະກຸນອື່ນໆຂອງຢູດາມີຈຳນວນພົນ76,500 ຄົນ.
ວົງຕະກູນຈາກເຊື້ອສາຍຂອງອິດຊາຄາມີຈຳນວນພົນ 64,300 ຄົນ.
ຕະກູນເຊບູໂລນ ມີຈຳນວນພົນ 60,500 ຄົນ.
ລູກຊາຍຂອງໂຢເຊັບຕາມຕະກຸນຂອງລາວຄື: ມານາເຊ ແລະ ເອຟຣາຢິມ.
ເສໂລເຟຮັດລູກຊາຍຂອງ ເຮເຟ ບໍ່ມີລູກຊາຍ ມີແຕ່ລູກສາວ 5 ຄົນ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ມາຈາກຕະກູນມານາເຊ ມີຈຳນວນພົນ 52,700 ຄົນ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ມາຈາກຕະກູນເອຟຣາຢິມ ມີຈຳນວນພົນ 32,500 ຄົນ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ມາຈາກຕະກູນເບັນຢາມິນ ມີຈຳນວນພົນ 45,600 ຄົນ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ມາຈາກຕະກູນດານ ມີຈຳນວນພົນ 64,400 ຄົນ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ມາຈາກຕະກູນອາເຊ ມີຈຳນວນພົນ 53,400 ຄົນ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ມາຈາກຕະກູນນັບທາລີ ມີຈຳນວນພົນ 45,400 ຄົນ.
ຈຳນວນຜູ້ຊາຍຊາວອິດສະຣາເອນ: ທັງຫມົດມີ 601,730 ຄົນ.
ພຣະຢາເວກ່າວງແບ່ງດິນແດນ ໃຫ້ແກ່ຊາວອິດສະຣາເອນ ເຜົ່າຕ່າງໆ ຕາມຈໍານວນລາຍຊື່ຂອງປະຊາຊົນ.
ຄົນຕະກຸນໃຫຍ່ກໍຈະໄດ້ຮັບມໍລະດົກສ່ວນໃຫຍ່, ແລະຄົນຕະກຸນນ້ອຍກໍຈະໄດ້ຮັບມໍລະດົກສ່ວນນ້ອຍ.
ແຜ່ນດິນຈະຖືກແບ່ງອອກຕາມການຈັບສະຫລາກຕາມລາຍຊື່ຕະກຸນຂອງບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.
ເກໂຊນ, ໂກຮາດ, ແລະ ເມຣາຣີ ແມ່ນມາຈາກເຜົ່າເລວີ .
ຄົນຕະກຸນລິບນີ ເຮບໂຣນ, ຄົນຕະກຸນເຮັບໂຣນ, ຄົນຕະກຸນມາລີ, ຄົນຕະກຸນມູຊີ, ຄົນຕະກຸນໂກຣາ, ແລະໂກຮາດ ມາມາຈາກເຜົ່າເລວີ.
ບັນພະບຸລຸດຂອງອຳຣາມແມ່ນໂກຮາດ.
ລູກຂອງພວກເຂົາແມ່ນອາໂຣນ ແລະ ໂມເຊ ກັບລູກສາວຜູ້ຫນຶ່ງຊື່ ມີຣີອາມ.
ອາໂຣນເປັນພໍ່ຂອງ ນາດາບ ອາບີຮູ, ເອເລອາຊາ ແລະ ອີທາມາ.
ນາດາບແລະອາບີຮູຕາຍເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ຖວາຍບູຊາໄຟທີ່ຕ້ອງຫ້າມ ຕໍ່ຫນ້າອົງພຣະຢາເວ.
ຜູ້ຊາຍຈາກເລວີ ທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງເດືອນຂື້ນໄປມີຈຳນວນພົນ 23,000 ຄົນ.
ລູກຊາຍທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງເດືອນຂື້ນໄປບໍ່ສາມາດນັບໄດ້ທ່າມກາງຕະກູນອິດສະຣາເອນ ຍ້ອນພວກເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ຮັບຊັບສົມບັດສ່ວນໃດໆ ຢູ່ໃນຊາດອິດສະຣາເອນ.
ໂມເຊແລະເອເລອາຊາໄດ້ເຮັດສໍາມະໂນຄົວ ຊາວອິດສະຣາເອນ ທີ່ທົ່ງພຽງໂມອາບ ຊຶ່ງຢູ່ອີກຟາກຫນຶ່ງຂອງແມ່ນໍ້າຈໍແດນທີ່ເມືອງເຢຣິໂກ.
ບໍ່ມີຊາຍຈັກຄົນຫນຶ່ງຖືກນັບໂມເຊແລະອາໂຣນເມື່ອເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນໄດ້ຖືກນັບເຂົ້າໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຂອງຊີນາຍ.
ອົງພຣະຢາເວ ໄດ້ກ່າວພວກເຂົາທຸກຄົນຈະຕ້ອງຕາຍໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ຍົກເວັ້ນແຕ່ກາເລບ ແລະໂຢຊວຍ.
ເຊໂລເຟຂາດຈຶ່ງຕາຍໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານເພາະລາວຜູ້ທີ່ໄດ້ກະບົດຕໍ່ອົງພຣະຢາເວ ເປັນພັກພວກຂອງໂຄຣາ, ແຕ່ລາວຕາຍຍ້ອນບາບກຳຂອງລາວເອງ.
ພວກລູກສາວຂອງເຊໂລເຟຂາດຢາກໃຫ້ໂມເຊເອົາໃຫ້ດິນແດນຢູ່ໃນທ່າມກາງຍາດຕິພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຂົາ.
ຖ້າຊາຍຄົນຫນຶ່ງໄດ້ຕາຍໄປ ໂດຍທີ່ລາວບໍ່ມີລູກຊາຍ, ກໍຈົ່ງໃຫ້ມໍລະດົກຂອງລາວຕົກໄປເປັນຂອງລູກສາວຂອງລາວໄດ້.
ຖ້າຜູ້ຊາຍເສຍຊີວິດ ແລະ ບໍ່ມີລູກຊາຍ ຫລື ລູກສາວ, ມໍລະດົກນັ້ນຕົກເປັນຂອງຍາດພີ່ນ້ອງທີ່ໃກ້ຊິດຕໍ່ໄປ
ໂມເຊຈຶ່ງຕ້ອງມາເຕົ້າໂຮມກັບຜູ້ຄົນຂອງລາວເພາະລາວກັບອາໂຣນໄດ້ຝ່າຝືນຂໍ້ຄໍາສັ່ງຂອງພຣະຢາເວໂດຍຕີໂງ່ນຫ້ວຍດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍ.
ໂມເຊ ໄດ້ອ້ອນວອນ ອະທິຖານຕໍ່ອົງພຣະຢາເວວ່າຂໍຊົງໂຜດແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ມີຜູ້ນຳປະຊາຊົນເຫລົ່ານີ້ ສະນັ້ນພວກເຂົາຈຶ່ງບໍ່ເປັນເຫມືອນແກະທີ່ຂາດຜູ້ລ້ຽງ.
ພຣະຢາເວຈຶ່ງກ່າວຕໍ່ໂມເຊຈົ່ງໄປເອົາໂຢຊວຍ ເພາະລາວເປັນຜູ້ທີ່ມີຄວາມສາມາດ, ແລະ ມີພຣະວິນຍານຂອງພຣະຢາເວສະຖິດຢູ່.
ໂມເຊແມ່ນໃຫ້ອຳນາດແກ່ໂຢຊວຍໃນການສະແຫວງຫາຄວາມປະສົງຂອງພຣະຢາເວ ໂດຍການຕັດສິນໃຈຂອງອູຣິມ ແລະ ສັ່ງໃຫ້ຊາວອິດສະຣາເອນທຸກຄົນເຊື່ອຟັງລາວ.
ໂມເຊໄດ້ໃຫ້ໂຢຊວຍຢືນຂຶ້ນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າປະໂລຫິດ ແລະ ຊຸມນຸມຊົນທັງຫມົດ ແລະ ລາວໄດ້ວາງມືລົງເທິງຫົວໂຢຊວຍແລະ ປະກາດແຕ່ງຕັ້ງລາວໃຫ້ເປັນຜູ້ສືບທອດຕໍາແຫນ່ງແທນຕົນ, ຕາມທີ່ອົງພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງເພິ່ນໄວ້ທຸກປະການ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກວ່າການຖວາຍເປັນເຄື່ອງບູຊາດ້ວຍໄຟໃຫ້ເປັນກິ່ນທີ່ພໍພຣະໄທ.
ເຄື່ອງບູຊາປະຈຳທຸກວັນຈະຖືກຖວາຍເປັນເຄື່ອງບູຊາດ້ວຍໄຟ ໃນຕອນເຊົ້າ ແລະ ຫນຶ່ງໃນຕອນແລງແມ່ນລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີບໍ່ມີຕຳຫນິ.
ພວກເຂົາຖວາຍຍອດແປ້ງຫນຶ່ງສ່ວນສິບເອຟາເປັນເຄື່ອງບູຊາພືດຜົນເປັນເມັດນວດກັບນໍ້າມັນສະກັດຫນຶ່ງໃນສີ່ຮິນ.
ສ່ວນເຄື່ອງດື່ມບູຊາ ຄືເຫລົ້າອະງຸ່ນຫນຶ່ງລິດທີ່ຕ້ອງໄດ້ເພີ່ມເຂົ້າໃນເຄື່ອງເຜົາບູຊາເຫລົ່ານັ້ນ ແລະ ໃຫ້ຖອກໃສ່ແທ່ນບູຊາ.
ໃນວັນຊະບາໂຕ, ລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີສອງໂຕ, ທີ່ບໍ່ມີຕຳຫນິ ແລະຍອດແປ້ງສອງໃນສິບເອຟານວດກັບນໍ້າມັນໃຫ້ເປັນເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ ແລະ ເຄື່ອງດື່ມບູຊາ.
ໃນເວລາຕົ້ນເດືອນທຸກເດືອນ ສັດພິເສດທີ່ມີການຖວາຍຄືງົວຫນຶ່ງສອງໂຕ, ແກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງ, ລູກແກະຫນຶ່ງປີບໍ່ມີຕຳຫນິເຈັດໂຕ.
ເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ ສຳລັບງົວໂຕຫນຶ່ງຈົ່ງເອົາຍອດແປ້ງສາມໃນສິບເອຟານວດກັບນຳ້ມັນ, ແລະ ເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາສຳລັບແກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງນັ້ນ ຈົ່ງເອົາຍອດແປ້ງສອງໃນສິບເອຟານວດກັບນຳ້ມັນ.
ລູກແກະແຕ່ລະໂຕມີເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາຈົ່ງເອົາຍອດແປ້ງຫນຶ່ງໃນສິບເອຟານວດກັບນຳ້ມັນ.
ເຄື່ອງເຜົາບູຊາປະຈຳປະຈຳເດືອນ ທຸກເດືອນຕະຫລອດປີ.
ລູກແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບຖວາຍແກ່ພຣະຢາເວ.
ປັດສະຄາເພື່ອຍົກຍໍໃຫ້ກຽດພຣະຢາເວໃນວັນເລີ່ມຕົ້ນ, ໃນວັນທີສິບສີ່ຂອງເດືອນທີຫນຶ່ງ.
ມື້ສະເຫລີມສະຫລອງຈະຈັດຂຶ້ນໃນວັນທີສິບສີ່ຂອງເດືອນທີຫນຶ່ງ, ແລະ ພວກເຂົາຈະກິນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງເທົ່ານັ້ນສຳລັບເຈັດວັນ.
ພວກເຈົ້າເຕົ້າໂຮມກັນເພື່ອນະມັດສະການ ແລະ ຢ່າເຮັດວຽກໃດໆທັງສິ້ນ.
ພວກເຂົາຈະຖວາຍຄືເອົາງົວຫນຸ່ມສອງໂຕ, ແກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງ, ແລະ ລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີເຈັດໂຕ, ເບິ່ງໃຫ້ດີວ່າບໍ່ມີຕຳຫນິ.
ສຳລັບງົວເຖິກໂຕຫນຶ່ງເຈົ້າຈົ່ງຖວາຍສາມໃນສິບເອຟາເປັນຍອດແປ້ງນວດນໍ້າມັນ ແລະ ສຳລັບແກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງສອງໃນສິບເອຟາ.
ລູກແກະເຈັດໂຕນັ້ນ, ຈົ່ງເອົາແປ້ງຫນຶ່ງໃນສິບເອຟາປັນຍອດແປ້ງນວດນໍ້າມັນ.
ແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບ ເພື່ອເຮັດການລຶບລ້າງມົນທິນບາບຂອງເຈົ້າ.
ໃນມື້ທີເຈັດ ພວກເຈົ້າຈົ່ງມີການປະຊຸມບໍລິສຸດ ເພື່ອຖວາຍກຽດພຣະຢາເວ, ແລະຢ່າເຮັດວຽກຫນັກໃນມື້ນັ້ນ.
ໃນວັນຖວາຍຜົນລຸ້ນທຳອິດ, ພວກເຂົາໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາຖວາຍແກ່ພຣະຢາເວໃນເທດສະການລະດູເກັບກ່ຽວນັ້ນ, ແລະ ຈົ່ງມີການປະຊຸມບໍລິສຸດເພື່ອຖວາຍກຽດພຣະຢາເວ, ແລະ ຢ່າເຮັດວຽກຫນັກໃນມື້ນັ້ນ.
ໃນວັນທີຫນຶ່ງຂອງເດືອນທີເຈັດ,ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈຶ່ງມີການປະຊຸມບໍລິສຸດເພື່ອຖວາຍກຽດພຣະຢາເວ; ຢ່າເຮັດວຽກໃດໆທັງສິ້ນ ແລະ ພວກເຂົາຈະເປົ່າແກໃຫ້ດັງສະຫນັ່ນ.
ໃນມື້ນັ້ນ, ພວກເຂົາເຜົາເຄື່ອງບູຊາຖວາຍງົວເຖິກໂຕຫນຶ່ງ, ແກະເຖິກໂຕຫນຶ່ງ ແລະ ລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີເຈັດໂຕ. ສັດທັງຫມົດນັ້ນໃຫ້ເປັນສັດທີ່ມີສຸຂະພາບດີ— ແຕ່ລະໂຕຈະມີຕໍາຫນິ—ເພື່ອເປັນກິ່ນຫອມຫວນຈຶ່ງເປັນທີ່ພໍໃຈພຣະຢາເວ.
ກັບສັດພວກເຂົາຖວາຍເຄື່ອງພືດພັນບູຊາຍອດແປ້ງນວດນຳ້ມັນ.
ພງກເຂົາຖວາຍລູກແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບ ເພື່ອລຶບລ້າງມົນທິນບາບຂອງເຈົ້າ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຖວາຍເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບນີ້ໃນເດືອນທີເຈັດ, ນອກເຫນືອຈາກເຄື່ອງບູຊາປະຈຳທັງຫມົດທີ່ພວກເຂົາຖວາຍໃນແຕ່ລະເດືອນ.
ໃນວັນທີສິບເດືອນທີເຈັດນີ້ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນມີການປະຊຸມບໍລິສຸດຖວາຍກຽດແດ່ພຣະຢາເວ., ຖ່ອມໃຈຕົນເອງ, ແລະ ບໍ່ຕ້ອງເຮັດວຽກຫນັກໃດໆ.
ໃນວັນທີສິບຫ້າເດືອນທີເຈັດນີ້ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈະຖວາຍງົວຫນຸ່ມໂຕຫນຶ່ງ, ແກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງ, ລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີເຈັດໂຕ—ຢ່າໃຫ້ມີຕຳຫນິ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຕ້ອງຖວາຍ ຍອດແປ້ງປະສົມກັບນຳ້ມັນກັບກັບສັດແຕ່ລະຕົວ.
ລູກແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບ.
ໃນວັນທີສິບຫ້າເດືອນທີເຈັດຈະມີການປະຊຸມບໍລິສຸດຊຶ່ງບໍ່ໄດ້ເຮັດວຽກຫນັກ ແລະຈົ່ງມີການກິນລ້ຽງເຈັດມື້ແດ່ພຣະຢາເວ.
ໃນວັນດັ່ງກ່າວນີ້ ພວກເຂົາຖວາຍງົວຫນຸ່ມສິບສາມໂຕ, ແກະຜູ້ສອງໂຕ, ລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີສິບສີ່ໂຕ, ສັດເຫລົ່ານີ້ຢ່າໃຫ້ມີຕຳຫນິ.
ນອກເຫນືອຈາກເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ, ເຄື່ອງດື່ມບູຊາແລະເຄື່ອງເຜົາບູຊາອື່ນແລ້ວ, ລູກແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບ.
ໃນມື້ທີສອງຂອງການຊຸມນຸມ, ພວກເຂົາຖວາຍງົວຫນຸ່ມສິບສອງໂຕ.
ໃນມື້ທີສາມຂອງການຊຸມນຸມ, ພວກເຂົາຖວາຍງົວສິບເອັດໂຕ.
ໃນມື້ທີສີ່ຂອງການຊຸມນຸມ, ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຖວາຍງົວສິບໂຕເຊັ່ນດຽວກັນກັບການຖວາຍທັງຫມົດຂອງມື້ກ່ອນ.
ໃນມື້ທີຫ້າຂອງມື້ການຊຸມນຸມຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໂດຍການຖວາຍງົວເກົ້າໂຕ ແລະ ເຄື່ອງຖວາຍບູຊາທັງຫມົດຂອງມື້ກ່ອນ.
ໃນມື້ທີຫົກຂອງການຊຸມນຸມ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຖວາຍງົວແປດໂຕ ແລະ ເຄື່ອງຖວາຍບູຊາທັງຫມົດຂອງມື້ກ່ອນ.
ໃນມື້ທີເຈັດຂອງການຊຸມນຸມປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຖວາຍງົວເຈັດໂຕຖວາຍງົວເຈັດໂຕແລະເຄື່ອງຖວາຍບູຊາທັງຫມົດຂອງມື້ກ່ອນ.
ໃນມື້ທີແປດຂອງການຊຸມນຸມປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນມີການປະຊຸມອັນສັກສິດ ແລະ ຈະບໍ່ເຮັດວຽກຫນັກ.
ພວກເຂົາຈະຖວາຍງົວເຖິກໂຕຫນຶ່ງ, ແກະຜູ້ໂຕຫນຶ່ງ, ລູກແກະອາຍຸຫນຶ່ງປີ, ແຕ່ລະໂຕຈະບໍ່ມີຕຳຫນິ.
ນອກຈາກນີ້ມີງົວ, ແກະແລະລູກແກະໂຕຜູ້ທີ່ມີອາຍຸຫນຶ່ງປີເຈັດໂຕແລະບໍ່ມີຕຳຫນິ, ພວກເຂົາຍັງຖວາຍເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ, ແລະເຄື່ອງດື່ມບູຊາດ້ວຍ ຄຽງຄູ່ກັບຖວາຍແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບ.
ອກເຫນຶອຈາກເຄື່ອງເຜົາບູຊາຂອງພວກເຂົາ, ເຄື່ອງພືດຜົນບູຊາ, ເຄື່ອງດື່ມບູຊາ, ແລະເຄື່ອງສັນຕິບູຊາ, ຕາມຄຳປະຕິຍານຂອງເຈົ້າ, ແລະການຖວາຍດ້ວຍໃຈສະຫມັກຂອງເຈົ້າ.
ໂມເຊ ຈຶ່ງໄດ້ບອກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ທຸກສິ່ງຕາມທີ່ພຣະຢາເວ ໄດ້ສັ່ງເພິ່ນໄວ້ທຸກປະການ.
ລາວບໍ່ຄວນຈະເສຍສັດຈະ.
ແມ່ນ, ມີຜົນບັງຄັບໃຊ້.
ບໍ່, ຄຳປະຕິຍານບໍ່ມີຜົນບັງຄັບໃຊ້.
ແມ່ນ, ຄຳປະຕິຍານມີຜົນບັງຄັບໃຊ້.
ບໍ່, ຄຳປະຕິຍານບໍ່ມີຜົນບັງຄັບໃຊ້.
ແມ່ນ, ຄຳປະຕິຍານຈະບັງຄັບໃຊ້ໄດ້.
ບໍ່, ຄຳປະຕິຍານຂອງນາງບໍ່ບັງຄັບໃຊ້ໄດ້.
ແມ່ນ, ຄຳປະຕິຍານດັ່ງກ່າວມີຜົນບັງຄັບໃຊ້, ແລະ ຖ້າລາວທຳລາຍມັນ, ລາວຕ້ອງຮັບໂທດຕາມຄວາມຊົ່ວຊ້າຂອງນາງ, ແລະ ໂທດຈາກການລະເມີດມັນ.
ອົງພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວຕໍ່ໂມເຊຈະຕາຍ ແລະ ຈະເຕົ້າໂຮມກັບປະຊາຊົນຂອງລາວ.
ແຕ່ລະເຜົ່າຈະສົ່ງທະຫານຫມື່ນສອງພັນຄົນ.
ຄົນມີດີອານຖືກຂ້າທຸກຄົນ, ລວມທັງກະສັດຂອງພວກເຂົາ ແລະບາລາອາມ.
ທະຫານຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້ຈັບຜູ້ຍິງຊາວມີດີອານທັງຫມົດ, ພ້ອມກັບພວກເດັກນ້ອຍທັງຫລາຍ, ແລະ ກວາດເອົາຝູງງົວຝູງແບ້ແກະ ແລະ ເຄື່ອງຂອງທັງປວງໄປຫມົດ ແລະ ເປັນຊັບທີ່ປຸ້ນມາໄດ້.
ໂມເຊຮ້າຍພວກນາຍທະຫານ ເພາະພວກເຂົາໄດ້ໄວ້ຊີວິດພວກຜູ້ຍິງທັງຫມົດ.
ໂມເຊຈຶ່ງໂກດຮ້າຍເພາະວ່າພວກຜູ້ຍິງຊາວມີດີອານໄດ້ເຮັດໃຫ້ຄົນອິສຣາເອນ, ຍ້ອນຄຳປຶກສາຂອງບາລາອາມ, ຫລົງລະເມີດຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ໂມເຊໄດ້ສັ່ງເຈົ້ານາຍເປັນຜູ້ຂ້າຜູ້ຊາຍທຸກຄົນທ່າມກາງເດັກນ້ອຍຜູ້ຊາຍທຸກຄົນ, ແລະ ປະຫານຊີວິດຜູ້ຍິງທີ່ເຄີຍນອນຮ່ວມກັບຊາຍທຸກຄົນ.
ໂມເຊໄດ້ບອກພວກນາຍທະຫານວ່າ ພວກເຂົາຈົ່ງໄວ້ຊີວິດເດັກຜູ້ຍິງທີ່ຍັງບໍ່ເຄີຍນອນຮ່ວມກັບຊາຍໄວ້ສຳລັບເຈົ້າທັງຫລາຍເອງ.
ພວກເຂົາຕ້ອງໄດ້ພັກຢູ່ນອກຄ້າຍເປັນເວລາເຈັດມື້.
ທຸກຄົນໃນກອງທັບຜູ້ໃດທີ່ໄດ້ຂ້າຄົນ ຫລື ຜູ້ໃດທີ່ໄດ້ແຕະຕ້ອງສົບຄົນຕາຍ ຕ້ອງຊຳລະຕົວ.
ພວກເຂົາຕັ້ງຄ້າຍພັກຢູ່ນອກຄ້າຍຂອງອິດສະຣາເອນ ທີ່ຈະຕ້ອງເຮັດຊຳລະຕົນເອງໃນມື້ທີສາມ ແລະ ມື້ທີເຈັດ.
ໂມເຊຂໍໃຫ້ເອເລອາຊາແບ່ງປັນສິ່ງທີ່ປຸ້ນໄດ້ຈາກສົງຄາມໃຫ້ລະຫວ່າງໃຫ້ທະຫານຜູ້ອອກໄປເຮັດສົງຄາມສ່ວນຫນຶ່ງ, ແລະ ໃຫ້ບັນດາຊຸມນຸມຊົນອີກສ່ວນຫນຶ່ງ.
ພວກທະຫານຕ້ອງຫັກພາສີຫ້າຮ້ອຍຫັກຫນຶ່ງ ທັງຄົນ ແລະງົວ ແລະ ລໍ ແລະຝູງແບ້ ຫລື ແກະ.
ປະຊາຊົນອິດຣາເອນຕ້ອງນຳຫ້າສິບຫັກຫນຶ່ງຈາກຄົນ, ຝູງງົວ, ຝູງລໍ, ແລະ ຝູງແບ້ແກະ.
ພວກເຂົານຳ ເອົາເຄື່ອງຖວາຍເພື່ອເຮັດການລົບລ້າງມົນທິນບາບຂອງພວກເຮົາທັງຫລາຍຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ.
ມັນຖືກນຳມາໃນຫໍເຕັນສັກສິດແຫ່ງຊຸມນຸມ ເປັນທີ່ລະນຶກແກ່ຄົນອິສຣາເອນຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ.
ເຊື້ອສາຍຣູເບັນແລະ ກາດຈຶ່ງໄປເວົ້າກັບໂມເຊເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ເຫັນແຜ່ນດິນຢາເຊແລະແຜ່ນດິນກິເລອາດ, ບ່ອນນັ້ນເປັນບ່ອນທີ່ເຫມາະແກ່ຝູງສັດ ແລະຄົນຣູເບັນແລະຄົນກາດມີຝູງງົວເປັນຈຳນວນຫລາຍ.
ລາວຄິດວ່າພວກເຂົາຕ້ອງການຕັ້ງຖິ່ນຖານຢູ່ບ່ອນນັ້ນ ແລະໃຫ້ໃຫ້ພີ່ນ້ອງຂອງເຈົ້າໄປເຮັດສົງຄາມ.
ໂມເຊຄິດວ່າຈິດໃຈຂອງປະຊາຊົນຈະທໍ້ຖອຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ເຫັນແຜ່ນດິນນັ້ນແລ້ວ ພວກເຂົາກໍເຮັດໃຫ້ຈິດໃຈຄົນອິສຣາເອນທໍ້ຖອຍທີ່ຈະຍົກເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສາບານຢ່າງນີ້ ເພາະວ່າລາວໂກດແຄ້ນພວກອິດສະຣາເອນບໍ່ໄດ້ເຮັດຕາມລາວເລີຍ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັນຍາເພາະວ່າພຣະອົງມີຄວາມໂກດຮ້າຍທີ່ຜູ້ຊາຍຂອງອິດສະຣາເອນບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາສັນຍາຈະຖືອາວຸດພ້ອມທີ່ຈະໄປຂ້າງຫນ້າຄົນອິດສະຣາເອນ ແລະຈະບໍ່ກັບຈົນກວ່າພວກເຂົາຈະນຳຄົນອິດສະຣາເອນເຖິງບ່ອນຂອງພວກເຂົາ.
ໂມເຊຈຶ່ງກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າຖ້າພວກເຈົ້າໄປສົງຄາມກັບຄົນອິດສະຣາເອນ ແລະ ຂັບໄລ່ສັດຕູໃຫ້ພົ້ນຈາກແຜ່ນດິນ, ພາຍຫລັງພວກເຈົ້າຈຶ່ງຈະກັບແຜ່ນດິນນີ້ຈະຕົກເປັນກຳມະສິດຂອງພວກເຈົ້າ ແລະ ຈະບໍ່ມີໂທດຕໍ່ພຣະຢາເວ ແລະ ຄົນອິດສະຣາເອນ.
ຖ້າພວກເຂົາບໍ່ຖືອາວຸດຂ້າມໄປ ແລະ ຕໍ່ສູ້ກັບພວກອິດສະຣາເອນ, ຫລັງຈາກນັ້ນພວກເຂົາກໍຈະບໍ່ໄດ້ແຜ່ນດິນກິເລອາດ, ແຕ່ພວກເຂົາຈະໄດ້ມາຊຶ່ງຊັບສິນຂອງພວກເຂົາຢູ່ແຜ່ນດິນການາອານ.
ພວກເຮົາໄດ້ສັນຍາຈະຖືອາວຸດຂ້າມໄປສູ່ແຜ່ນດິນການາອານ.
ລາວໄດ້ມອບໃຫ້ພວກເຂົາ ອານາຈັກຂອງສີໂຫນກະສັດແຫ່ງຄົນອະໂມຣີດ, ແລະ ອານາຈັກຂອງໂອກກະສັດແຫ່ງບາຊານ.
ພວກເຂົາສາມາດອອກມາຢ່າງມີໄຊ ເພາະວ່າຊາວເອຢິບກຳລັງຝັງສົບລູກຫົວປີທັງຫລາຍຂອງຕົນ.
ພວກເຂົາເລືອກຈະຕັ້ງຄ້າຍພັກຢູ່ບ່ອນນັ້ນເພາະວ່າມີນໍ້າພຸສິບສອງແຫ່ງ, ແລະ ຕົ້ນປາມເຈັດສິບຕົ້ນ.
ບໍ່ພົບນໍ້າຢູ່ ເຣຟີດີມ.
ອາໂຣນເສຍຊີວິດເປັນປີທີ່ສີ່ສິບ ຫລັງຈາກຄົນອິດສະຣາເອນຍົກຍ່າງອອກຈາກເອຢີບ.
ພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ພວກເຂົາຂັບໄລ່ຊາວເມືອງນັ້ນອອກທັງຫມົດໃຫ້ພົ້ນ ແລະ ທຳລາຍຮູບແກະສະຫລັກຂອງພວກເຂົາໃຫ້ຫມົດ.
ພຣະຢາເວຕ້ອງການໃຫ້ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນແບ່ງປັນແຜ່ນດິນໂດຍການຈັບສະຫລາກ, ຕາມຄອບຄົວທີ່ໃຫຍ່ໃຫ້ມໍລະດົກສ່ວນໃຫຍ່, ຄອບຄົວທີ່ນ້ອຍໃຫ້ມໍລະດົກສ່ວນນ້ອຍ.
ຊາວເມືອງຜູ້ທີ່ພວກເຈົ້າອະນຸຍາດໃຫ້ຢູ່ຈະເຮັດເປັນຫນາມທີ່ສີຂ້າງຂອງພວກເຂົາ.
ທັງເກົ້າຕະກຸນກັບອີກເຄິ່ງຕະກຸນະໄດ້ຮັບແຜ່ນດິນການາອານເປັນມໍລະດົກຂອງພວກເຂົາ.
ຄົນຣູເບັນ ແລະ ກາດແລະເຄິ່ງເຜົ່າຂອງມານາເຊຈະໄດ້ຮັບສ່ວນແບ່ງທີ່ດິນຂອງພວກເຂົາ ທີ່ຟາກແມ່ນໍ້າຢໍແດນເບື້ອງນີ້ໃກ້ກັບເມືອງເຢຣິໂກທາງທິດຕາເວັນອອກ.
ເອເລອາຊາປະໂລຫິດ ແລະ ໂຢຊວຍລູກຊາຍນູນ, ຜູ້ນຳຂອງຄົນທຸກເຜົ່າ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງພວກເຂົາແບ່ງແຜ່ນດິນການາອານ ແລະມອບໃຫ້ແຕ່ລະເຜົ່າຂອງອີດສະຣາເອນ.
ຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງພວກເຂົາມອບໃຫ້ຄົນເລວີ ສ່ວນແບ່ງທີ່ດິນຂອງຕົນເອງ, ເມືອງຕ່າງໆໃຫ້ພວກເຂົາອາໄສຢູ່, ແລະ ທົ່ງຫຍ້າລ້ຽງສັດທີ່ຢູ່.
ສີ່ສິບແປດຫົວເມືອງໄດ້ຍົກໃຫ້ຄົນເລວີ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຮັບໃຊ້ເປັນເມືອງລີ້ໄພ ຊຶ່ງພວກທີ່ຖືກກ່າວຫາວ່າຂ້າຄົນສາມາດຫນີໄປຢູ່ທີ່ນັ້ນໄດ້.
ລາວຈະຖືກປະຫານຊີວິດຖ້າລາວຕີຄົນອື່ນດ້ວຍເຄື່ອງມືເຫລັກ, ກ້ອນຫີນໃນມື, ຫລືໃຊ້ອາວຸດໄມ້ ແລະ ຜູ້ເຄາະຮ້າຍຂອງລາວນັ້ນຕາຍ.
ຖ້າຜູ້ຖືກກ່າວຫາທີ່ບໍ່ມີອາວຸດຈັບບຸກຄົນໃດຄົນຫນຶ່ງ ຫລື ແກວ່ງກ້ອນຫີນໃສ່ລາວໃນຂະນະທີ່ລີ້ຊ່ອນ, ຫລື ຕີດ້ວຍມືຂອງລາວເພື່ອໃຫ້ຜູ້ຖືກເຄາະຮ້າຍເສຍຊີວິດ, ຜູ້ທີ່ຖືກກ່າວຫານັ້ນຕ້ອງຖືກປະຫານຊີວິດ.
ໃຫ້ຊຸມນຸມຊົນພາໂຕຜູ້ຊາຍຄົນທີ່ຖືກກ່າວຫາກັບໄປເມືອງລີ້ໄພ, ຊຶ່ງລາວໄດ້ຫນີໄປຢູ່ນັ້ນ.
ຖ້າຜູ້ຄຽດແຄ້ນພົບລາວນອກເຂດເມືອງລີ້ໄພ, ຜູ້ຄຽດແຄ້ນໄດ້ຂ້າຜູ້ຂ້າຄົນນັ້ນ, ຜູ້ທີ່ຄຽດແຄ້ນຈະບໍ່ມີຄວາມຜິດໃດ.
ລາວຈະເປັນອິດສະລະກັບຄືນຫລັງຈາກທີ່ມະຫາປະໂຣຫິດຕາຍແລ້ວ.
ພະຍານຫລາຍກວ່າຫນຶ່ງຄົນແມ່ນສິ່ງຈຳເປັນກ່ອນທີ່ຂ້າຕະກອນສາມາດປະຫານຊີວິດ.
ປະຊາຊົນຕ້ອງຍອມຮັບຄ່າໄຖ່ບໍ່ໄດ້ ສຳລັບຊີວິດຂອງຄົນທີ່ເປັນຂ້າຕະກອນ ຫລື ຄົນທີ່ຫລົບຫນີໄປຍັງເມືອງລີ້ໄພ.
ພຽງແຕ່ເລືອດຂອງຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ເລືອດຕົກຈະຊົດໃຊ້ແທນທີ່ດິນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງໃຫ້ໂມເຊມອບແຜ່ນດິນເສໂລເຟຮັດໃຫ້ກັບລູກສາວຂອງລາວ.
ຖ້າພວກເຂົາເຮັດແນວນັ້ນ, ດິນແດນຂອງພວກເຂົາຈະເປັນຂອງເຜົ່າທີ່ພວກເຂົາແຕ່ງງານ.
ເມື່ອເຖິງປີແຫ່ງສຽງເຂົາສັດມາເຖິງ, ສ່ວນແບ່ງທີ່ເປັນຂອງລູກສາວຈະເປັນຂອງເຜົ່າຂອງຜົວ ແລະ ຈະຖືກເອົາໄປຈາກເຜົ່າຂອງເສໂລເຟຮັດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ໃຫ້ຄຳສັ່ງທີ່ພວກລູກສາວຂອງເສໂລເຟຮັດມີສິດທີ່ຈະແຕ່ງງານກັບໃຜກໍໄດ້ແຕ່ ຕ້ອງແມ່ນຄົນໃນເຜົ່າດຽວກັນ.
ສ່ວນມໍລະດົກຂອງຄົນອິດສະຣາເອນຈະບໍ່ຖືກຍົກຍ້າຍຈາກຕະກຸນຫນຶ່ງໄປໃຫ້ອີກຕະກຸນຫນຶ່ງ, ຄົນອິດສະຣາເອນທຸກຄົນຕ້ອງຢູ່ໃນມໍລະດົກຂອງຕະກຸນບັນພະບູລຸດຂອງຕົນ.
ພຣະຢາເວຈຶ່ງບັນຊານີ້ເພື່ອໃຫ້ທຸກຄົນໃນບັນດາປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນສາມາດເປັນເຈົ້າຂອງມໍລະດົກຈາກບັນພະບຸລຸດຂອງລາວ.
ພວກນາງໄດ້ແຕ່ງງານກັບຄອບຄົວມານາເຊ ໃນທາງນີ້, ມໍລະດົກຂອງນາງກໍຍັງຢູ່ໃນຕະກຸນພໍ່ຂອງນາງ.
ໂມເຊຢູ່ອີກຟາກຫນຶ່ງຂອງແມ່ນໍ້າຈໍແດນ ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ໃນທົ່ງພຽງຂອງລ່ອງແມ່ນໍ້າຈໍແດນ.
ແມ່ນປີທີສີ່ສິບ, ແມ່ນມື້ທຳອິດຂອງເດືອນທີ 11, ໃນມື້ທຳອິດຂອງເດືອນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສາບານກັບອັບຣາຮາມ, ອີຊາກ, ແລະ ຢາໂຄບທີ່ຈະປະທານແຜ່ນດິນແກ່ພວກເຂົາ ແລະ ລູກຫລານຂອງພວກເຂົາທີ່ມາຕາມຫລັງ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ເພີ່ມພູນພວກເຂົາຂຶ້ນ, ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເປັນເຫມືອນດາວແຫ່ງຟ້າສະຫວັນ.
ພວກເຂົາຈະເອົາຄົນທີ່ສະຫລາດ, ຄົນທີ່ມີຄວາມເຂົ້າໃຈ, ເເລະ ຄົນທີ່ມີຊື່ສຽງດີຈາກເເຕ່ລະເຜົ່າ, ເເລະ ຂ້ານ້ອຍຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເປັນຫົວຫນ້າປົກຄອງເຫນືອພວກທ່ານ.
ລາວໄດ້ສັ່ງພວກເຂົາໃຫ້ຟັງຄວາມຂັດແຍ່ງລະຫວ່າງອ້າຍນ້ອງແລະ ຄົນຕ່າງຊາດທີ່ຢູ່ກັບເຂົາ.
ພວກເຂົາໄດ້ເດີນທາງຜ່ານຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານທີ່ກວ້າງໃຫຍ່ແລະ ຫນ້າຢ້ານກົວ.
ພວກເຂົາໄດ້ຂໍໃຫ້ໂມເຊສົ່ງຄົນໄປກ່ອນເພື່ອຄົ້ນຫາດິນແດນ ແລະ ນຳເອົາຂ່າວກ່ຽວກັບວິທີ ທີ່ພວກເຂົາຄວນຈະບຸກໂຈມຕີແລະ ກ່ຽວກັບເມືອງຕ່າງໆ.
ລາວໄດ້ເລືອກເອົາຊາຍສິບສອງຄົນ, ຫນຶ່ງຄົນຈາກແຕ່ລະເຜົ່າ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, "ມັນເປັນແຜ່ນດິນທີ່ດີທີ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາປະທານໃຫ້ພວກເຮົາ."
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າພຣະຢາເວກຽດຊັງພວກເຂົາ ແລະ ພຣະອົງໄດ້ນຳພວກເຂົາອອກຈາກແຜ່ນດິນເອຢີບ ເພື່ອທຳລາຍພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາກ່າວວ່າຜູ້ຄົນໃນແຜ່ນດິນນັ້ນໃຫຍ່ ແລະສູງກວ່າຊາວອິດສະຣາເອນ.
ລາວບອກພວກເຂົາວ່າຢ່າຢ້ານ, ເພາະພຣະຢາເວຈະນຳຫນ້າພວກເຂົາໄປ ແລະຈະສູ້ຮົບເພື່ອພວກເຂົາຄືກັບທີ່ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃນເອຢິບ ແລະ ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ພຣະອົງໄດ້ສາບານແລະກ່າວວ່າ, "ແນ່ນອນວ່າບໍ່ມີຜູ້ໃດໃນບັນດາຮຸ້ນຄົນທີ່ຊົ່ວຊ້ານີ້ທີ່ຈະເຫັນແຜ່ນດິນທີ່ດີຍົກເວັ້ນກາເລບ."
ພຣະຢາເວບອກໂມເຊໃຫ້ຫນູນໃຈໂຢຊວຍເພາະລາວຈະນຳຊາວອິດສະຣາເອນສືບທອດແຜ່ນດິນນັ້ນເປັນມໍລະດົກ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າລູກຫລານຂອງພວກເຂົາຈະເຂົ້າໄປ ແລະ ຈະຄອງຄອງມັນໄວ້.
ພວກເຂົາອວດດີແລະໂຈມຕີດິນແດນເຂດພູ, ແລະ ຄົນອາໂມໄດ້ເຂົ້າມາໂຈມຕີພວກຜູ້ຊາຍ, ແລະໄລ່ພວກເຂົາຄືກັບຝູງເຜິ້ງ.
ພວກເຂົາໄດ້ເດີນທາງເຂົ້າໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ໂດຍທາງທະເລແດງ.
ພວກເຂົາຕ້ອງລະວັງບໍ່ໃຫ້ຕໍ່ສູ້ກັບເຊື້ອສາຍຂອງເອຊາວ, ເພາະວ່າ ພຣະຢາເວຈະບໍ່ຍອມມອບດິນແດນຂອງພວກເຂົາໃຫ້ພວກເຂົາເລີຍ.
ພວກເຂົາຕ້ອງໄດ້ຊື້ອາຫານແລະນໍ້າຈາກປະຊາຊົນເຊຣະເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ກິນແລະດື່ມ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ສ້າງຄວາມເດືອດຮ້ອນໃຫ້ແກ່ໂມອາບ ຫລື ຕໍ່ສູ້ກັບພວກເຂົາເພາະວ່າພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ມອບດິນແດນນັ້ນໃຫ້ພວກເຂົາ.
ມັນໄດ້ໃຊ້ເວລາ 38 ປີທີ່ເຂົາເຈົ້າຈະໄປທີ່ແມ່ນຳ້ເຊເຣດ.
ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນທີ່ພ້ອມໃນການຕໍ່ສູ້ແມ່ນຕາຍ ແລະ ຫມົດສິ້ນໄປຈາກບັນດາປະຊາຊົນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ມອບດິນແດນນັ້ນໃຫ້ລູກຫລານຂອງໂລດ.
ພວກເຂົາຈະສັ່ນສະເທືອນ ແລະ ທຸກທໍລະມານເພາະຊາວອິດສະຣາເອນ.
ໂມເຊໄດ້ຂໍໃຫ້ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ຜ່ານດິນແດນໂດຍທາງຫລວງ, ທີ່ບໍ່ຫັນໄປທາງຂວາ ຫລື ຊ້າຍ.
ລາວໄດ້ຂໍໃຫ້ກະສັດເຮັດຊະໂບນຂາຍອາຫານແລະນໍ້າໃຫ້ລາວເພື່ອເຂົາຈະໄດ້ກິນ ແລະດື່ມ.
ພຣະຢາເວໄດ້ມອບລາວໃຫ້ໂມເຊ ແລະພວກເຂົາໄດ້ເອົາຊະນະລາວ, ຂ້າລາວ, ພວກລູກຊາຍ ແລະປະຊາຊົນລາວທັງຫມົດ.
ໂມເຊຍຶດເອົາເມືອງທັງຫມົດຂອງກະສັດ ແລະທຳລາຍພວກເຂົາ, ລວມທັງຜູ້ຍິງແລະເດັກນ້ອຍ; ບໍ່ໃຫ້ມີເຫລືອຢູ່.
ເມື່ອເດີນທາງໄປເມືອງບາຊານ, ກະສັດຂອງບາຊານ ແລະ ປະຊາຊົນທັງຫມົດຂອງລາວໄດ້ມາໂຈມຕີອິດສະຣາເອນ.
ພວກເຂົາໄດ້ໂຈມຕີກະສັດແຫ່ງບາຊານຈົນຕາຍຈົນກວ່າຈະບໍ່ມີປະຊາຊົນຄົນໃດເຫລືອຢູ່, ແລະຍຶດເອົາເມືອງທັງຫມົດຂອງລາວ.
ພວກເຂົາໄດ້ເອົາງົວ ແລະເຄື່ອງຂອງທີ່ຢູ່ໃນເມືອງທັງຫມົດໄປເປັນຂອງຕົນເອງ.
ລາວໄດ້ມອບມັນໃຫ້ຄົນເຜົ່າຣູເບັນ ແລະຄົນເຜົ່າກາດ ແລະເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງເຜົ່າມານາເຊ.
ລາວໄດ້ສັ່ງພວກເຂົາໃຫ້ຍົກອາວຸດຂຶ້ນຂ້າມໄປກ່ອນຫນ້າອ້າຍນ້ອງຂອງພວກເຂົາ, ຊາວອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພວກເຂົາຈະສົ່ງຄືນໄດ້ຫລັງຈາກທີ່ ພຣະຢາເວ ໄດ້ປະທານການຫຍຸດພັກໃຫ້ພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຂົາ, ຈົນກວ່າພວກເຂົາຈະຍຶດຄອງແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາ.
ລາວບອກໂຢຊວຍບໍ່ໃຫ້ຢ້ານສັດຕູເພາະວ່າພຣະຢາເວຈະເປັນຜູ້ທີ່ສູ້ຮົບເພື່ອລາວ.
ລາວໄດ້ທູນຂໍພຣະຢາເວໃຫ້ລາວໄປ ແລະ ເບິ່ງແຜ່ນດິນທີ່ດີຝາກຈໍແດນ ແລະເລບານອນນຳ.
ພຣະຢາເວບອກໃຫ້ລາວຂຶ້ນໄປເທິງພູປີຊະກາ ແລະ ເງີຍຫນ້າຂຶ້ນເບິ່ງອ້ອມຮອບລາວເພາະວ່າລາວ ຈະບໍ່ໄດ້ຂ້າມແມ່ນໍ້າຈໍແດນ.
ພຣະອົງໄດ້ບອກໂມເຊໃຫ້ສັ່ງໂຢຊວຍ, ໃຫ້ຫນູນໃຈແລະ ສ້າງຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ແກ່ລາວ, ຍ້ອນວ່າລາວຈະໄປຢູ່ຕໍ່ຫນ້າປະຊາຊົນ ແລະຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຮັບແຜ່ນດິນນັ້ນທີ່ໄດ້ເຫັນເປັນມໍລະດົກ.
ພວກເຂົາຕ້ອງໄດ້ຟັງແລະປະຕິບັດຕາມກົດບັນຍັດທີ່ໂມເຊຈະສັ່ງສອນພວກເຂົາເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ຍຶດຄອງແຜ່ນດິນນັ້ນ.
ພວກເຂົາບໍ່ຕ້ອງເພີ່ມຫລືຫລຸດຖ້ອຍຄຳທີ່ໂມເຊສັ່ງພວກເຂົາ ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈະຮັກສາພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ພຣະຢາເວທຳລາຍຄົນທີ່ຕິດຕາມພະບາອານເປເອີ.
ພວກເຂົາຄວນຮັກສາແລະປະຕິບັດຕາມເພື່ອພວກເຂົາຈະມີປັນຍາແລະຄວາມເຂົ້າໃຈໃນສາຍຕາຂອງຜູ້ຄົນທັງຫລາຍ.
ພວກເຂົາຄວນເອົາໃຈໃສ່ ແລະເບິ່ງແຍງຈິດວິນຍານຂອງພວກເຂົາເພື່ອບໍ່ໃຫ້ພວກເຂົາລືມສິ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຫັນ, ແຕ່ໃຫ້ເກັບຮັກສາສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນໄວ້ໃນໃຈຂອງພວກເຂົາ ແລະ ເຮັດໃຫ້ລູກ ແລະ ລູກຫລານຂອງພວກເຂົາຮູ້ຈັກ.
ພວກເຂົາໄດ້ຍິນສຽງຂອງພຣະຢາເວອອກຈາກກາງໄຟນັ້ນ, ແຕ່ບໍ່ເຫັນຮູບສັນຖານໃດເລີຍ.
ພວກເຂົາຖືກບອກຢ່າໃຫ້ຕົນເອງເຮັດບາບໂດຍການເຮັດຮູບແກະສະຫລັກໃນຮູບແບບໃດໆ, ລວມທັງຜູ້ຊາຍ, ຜູ້ຍິງ, ນົກ, ສິ່ງທີ່ເລືອຄານ, ແລະປາ.
ລາວໄດ້ບອກພວກເຂົາວ່າພວກເຂົາຄວນຈະລະມັດລະວັງບໍ່ໃຫ້ຖືກດຶງອອກໄປເພື່ອນະມັດສະການສະຫວັນ, ດວງອາທິດ, ດວງຈັນ, ຫລື ດວງດາວ.
ພຣະອົງໄດ້ນຳພວກເຂົາອອກຈາກປະເທດເອຢິບມາເປັນປະຊາຊົນທີ່ເປັນມໍລະດົກຂອງພຣະອົງເອງ.
ພຣະອົງບໍ່ຍອມໃຫ້ໂມເຊເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນທີ່ດີຢູ່ຝາກຈໍແດນ, ແຕ່ໂມເຊຕ້ອງຕາຍທາງນອກແຜ່ນດິນນັ້ນ.
ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກພຣະອົງບໍ່ແມ່ນໄຟເຜົນຜານ, ແຕ່ເປັນຄວາມພຣະເຈົ້າຜູ້ຫວງແຫນ.
ພວກເຂົາຈະຕາຍຈາກແຜ່ນດິນຟາກແມ່ນຳ້ຈໍແດນ, ແລະຖືກທຳລາຍຫມົດສິ້ນ
ພຣະຢາເວຈະແຍກປະຊາຊົນ ແລະພວກເຂົາຈະມີຈຳນວນຫນ້ອຍໃນບັນດາຊົນຊາດທີ່ພວກເຂົາຈະຮັບໃຊ້ພະທີ່ເຮັດດ້ວຍໄມ້ແລະຫີນ.
ພວກເຂົາຈະພົບພຣະອົງເມື່ອພວກເຂົາສະແຫວງຫາພຣະອົງດ້ວຍສຸດໃຈ ແລະ ສຸດຈິດຂອງພວກເຂົາ.
ເມື່ອພວກເຂົາຕົກຢູ່ໃນຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ, ແລະ ເມື່ອທຸກຢ່າງເກີດຂື້ນພວກເຂົາກໍ່ຈະກັບຄືນມາຫາພຣະຢາເວ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງນຳຊົນຊາດຫນຶ່ງມາເພື່ອພຣະອົງເອງຈາກທ່າມກາງຊົນຊາດຫນຶ່ງ, ດ້ວຍການລອງໃຈ, ດ້ວຍຫມາຍສຳຄັນ, ແລະ ດ້ວຍການອັດສະຈັນ, ດ້ວຍສົງຄາມ, ດ້ວຍມືອັນຊົງຣິດ, ເເລະ ດ້ວຍແຂນອັນຣິດເດດຂອງພຣະອົງທີ່ຢຽດອອກ, ແລະ ດ້ວຍຄວາມຢ້ານກົວອັນຍິ່ງໃຫຍ່.
ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາໄດ້ຍິນສຽງຂອງພຣະອົງອອກຈາກສະຫວັນ, ແລະຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເຫັນໄຟອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງໄດ້ເລືອກລູກຫລານຂອງພວກເຂົາ, ໄດ້ນຳພວກເຂົາອອກຈາກປະເທດເອຢິບດ້ວຍການຊົງສະຖິດຂອງພຣະອົງ ແລະ ອຳນາດຂອງພຣະອົງ. ພຣະອົງໄດ້ໃຫ້ແຜ່ນດິນແກ່ພວກເຂົາຫລັງຈາກຂັບໄລ່ຊົນຊາດທີ່ໃຫຍ່ກວ່າອອກໄປ.
ລາວສາມາດຫນີໄປເມືອງຫນຶ່ງໃນສາມເມືອງທີ່ໂມເຊໄດ້ເລືອກ ຢູ່ທາງຕາເວັນອອກຂອງແມ່ນຳ້ຈໍແດນ.
ລາວວາງກົດຫມາຍ; ພັນທະສັນຍາ, ກົດລະບຽບ, ແລະບັນຍັດອື່ນໆທີ່ລາວໄດ້ກ່າວກັບພວກເຂົາ ເມື່ອພວກເຂົາອອກຈາກປະເທດເອຢິບ.
ອານາເຂດນີ້ໄດ້ນັບຈາກເມືອງອາໂຣເອ, ຢູ່ແຄມຮ່ອມພູອາກໂນນ, ໄປສູ່ພູສິໂຍນ(ຫລືພູເຮີໂມນ), ແລະລວມທັງເຂດທົ່ງພຽງຂອງລ່ອງແມ່ນຳ້ຈໍແດນ, ທາງຕາເວັນອອກຟາກແມ່ນໍ້າຈໍແດນ, ໄປສູ່ທະເລອາຣາບາ, ເຖິງ ເປີ້ນພູປີສະກາ. "
ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດພັນທະສັນຍາກັບອິດສະຣາເອນຢູ່ທີ່ເມືອງໂຮເຣັບ, ບໍ່ແມ່ນກັບບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ, ແຕ່ກັບຜູ້ທີ່ມີຊີວິດຢູ່.
ເພາະວ່າພວກເຂົາຢ້ານໄຟຈາກບ່ອນທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງກ່າວນັ້ນ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າ, "ເຮົາແມ່ນຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານ, ຜູ້ທີ່ໄດ້ພາທ່ານອອກຈາກປະເທດເອຢິບ, ອອກຈາກເຮືອນຂອງຂ້າທາດ."
ພວກເຂົາບໍ່ຄວນເຮັດຮູບແກະສະຫລັກຫລືທີ່ຄ້າຍຄືຢູ່ໃນສະຫວັນ, ແຜ່ນດິນໂລກຫລືໃນນໍ້າ.
ພຣະຢາເວຈະລົງໂທດຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງບັນພະບຸລຸດໂດຍນຳ ເອົາການລົງໂທດຕໍ່ລູກຫລານຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຈະສະແດງຄວາມຊື່ສັດຕໍ່ພັນທະສັນຍາກັບພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຈະບໍ່ຖືຜູ້ທີ່ຍົກພຣະນາມຂອງພຣະອົງຢ່າງໄຮ້ປະໂຫຍດ.
ມື້ທີເຈັດແມ່ນວັນຊະບາໂຕແກ່ພຣະຢາເວ ພຣເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ, ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຕ້ອງຮັກສາມັນໃຫ້ບໍລິສຸດ ແລະ ບໍ່ຕ້ອງເຮັດວຽກໃດໆ.
ພຣະອົງຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາຈື່ຈຳ ວ່າພວກເຂົາເປັນຄົນຮັບໃຊ້ໃນປະເທດເອຢິບ ແລະ ພຣະເຈົ້າໄດ້ນຳພວກເຂົາອອກມາໂດຍພຣະຫັດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະອົງທີ່ສະແດງອຳນາດ.
ພວກເຂົາຈະມີຊີວິດຢູ່ເປັນເວລາດົນນານໃນແຜ່ນດິນທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ມອບໃຫ້ພວກເຂົາ ແລະ ຈະເປັນໄປດ້ວຍດີກັບພວກເຂົາ.
ເຂົາເຈົ້າບໍ່ຄວນຄາດຕະກຳ, ຫລິ້ນຊູ້, ລັກ, ຫລືເປັນພະຍານທີ່ບໍ່ຈິງຕໍ່ເພື່ອນບ້ານ.
ພຣະອົງໄດ້ຂຽນລົງເທິງແຜ່ນຫີນສອງແຜ່ນ ແລະ ປະທານໃຫ້ແກ່ໂມເຊ.
ປະຊາຊົນຈະຖືກເຜົາຜານໂດຍໄຟອັນຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະຈະຕາຍ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າພວກເຂົາຈະຟັງ ແລະ ເຊື່ອຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າພຣະອົງໄດ້ຍິນຄຳເວົ້າຂອງປະຊາຊົນ ແລະ ທີ່ພວກເຂົາກ່າວນັ້ນດີ.
ຖ້າພວກເຂົາຖືຮັກສາພຣະບັນຍັດ, ພວກເຂົາຈະມີຊີວິດຢູ່, ເເລະ ເພື່ອວ່າພວກທ່ານຈະຢູ່ເຢັນເປັນສຸກ, ເເລະ ເພື່ອວ່າພວກທ່ານຈະມີວັນເວລາທີ່ຍືນຍາວໃນດິນເເດນທີ່ພວກທ່ານໄດ້ເປັນກຳມະສິດນັ້ນ.
ຖ້າພວກເຂົາຖືຮັກສາບັນຍັດ ແລະ ຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງ, ວັນເວລາຂອງພວກເຂົາຈະຍາວນານ.
ລາວກ່າວວ່າມັນແມ່ນດິນແດນທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍນົມ ແລະ ນໍ້າເຜິ້ງຫລັງໄຫລ.
ພວກເຂົາຄວນຮັກພຣະຢາເວດ້ວຍສຸດຫົວໃຈ, ສຸດຄວາມຄິດ, ແລະສຸດກຳລັງຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຄວນສອນຄຳສັ່ງໃຫ້ລູກຫລານຂອງພວກເຂົາໃນເວລາທີ່ພວກເຂົານັ່ງຢູ່ໃນເຮືອນ, ເມື່ອພວກທ່ານຍ່າງໄປຕາມຫົນທາງ, ເມື່ອພວກທ່ານນອນລົງ ເເລະ ເມື່ອພວກທ່ານລຸກຂຶ້ນ
ພວກເຂົາບໍ່ຄວນລືມພຣະຢາເວໃນເວລາທີ່ພວກເຂົາກິນອີ່ມແລະເພິ່ງພໍໃຈໃນແຜ່ນດິນທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສາບານຕໍ່ບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຂົາ.
ຖ້າຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະຢາເວມາເຖິງພວກເຂົາ, ພຣະອົງຈະທໍາລາຍພວກເຂົາອອກຈາກຫນ້າໂລກນີ້.
ພວກເຂົາໄດ້ທົດສອບທົດລອງພຣະຢາເວທີ່ມັດສາ.
ພວກເຂົາຄວນບອກລູກຊາຍຂອງພວກເຂົາວ່າພວກເຂົາເປັນຂ້າໃຊ້ຂອງກະສັດຟາໂລໃນເວລາທີ່ ພຣະຢາເວໄດ້ນຳພວກເຂົາອອກຈາກປະເທດເອຢິບ ແລະ ໄດ້ມອບດິນແດນທີ່ທີ່ພຣະອົງຊົງສັນຍາໄວ້ເເກ່ບັນດາບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຄວນຢຳເກງ ພຣະອົງເພື່ອຄວາມດີຂອງພວກເຂົາ, ເພື່ອພຣະອົງຈະໄດ້ຮັກສາພວກເຂົາໃຫ້ມີຊີວິດຢູ່.
ພວກເຂົາຕ້ອງໂຈມຕີແລະທຳລາຍພວກເຂົາຢ່າງຫມົດສິ້ນ.
ພວກເຂົາບໍ່ຄວນເຮັດພັນທະສັນຍາກັບພວກເຂົາ, ສະແດງຄວາມເມດຕາ, ຫລື ຈັດການແຕ່ງງານກັບພວກເຂົາສຳລັບລູກຊາຍ ຫລື ລູກສາວຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຄວນທຳລາຍແທ່ນບູຊາ, ເສົາຫີນທີ່ສັກສິດຂອງພວກເຂົາ, ຕັດເສົາຫີນອາເຊຣາຂອງພວກເຂົາ, ແລະເຜົາຮູບບູຊາຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຮັກສາຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງແລະໄດ້ປົດປ່ອຍພວກເຂົາອອກຈາກເຮືອນຂອງຄວາມເປັນຂ້າທາດ, ຈາກກຳມືຂອງຟາໂລ.
ຕໍ່ຜູ້ທີ່ຮັກພຣະອົງ, ພຣະເຈົ້າຈະຮັກສາພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງ ແລະ ຄວາມສັດຊື່ໄປຈົນເປັນພັນຊົ່ວອາຍຸ.
ພຣະເຈົ້າຈະອວຍພອນພວກເຂົາໂດຍທະວີຄູນພວກເຂົາຂຶ້ນ, ແລະ ຫມາກໄມ້ຈາກດິນ, ເມັດພືດ, ເຫລົ້າແວງ, ນໍ້າມັນ, ແລະ ເພີ່ມພູນສັດລ້ຽງຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະເຈົ້າຈະນຳຄວາມທຸກທໍລະມານຢ່າງໃຫຍ່ຫລວງແກ່ພວກເຂົາ ແລະ ສະແດງອຳນາດອື່ນໆຂອງພວກເຂົາ ທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຫັນໃນປະເທດເອຢິບແລ້ວ.
ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກທ່ານຈະສົ່ງຝູງຕໍ່ມາຈົນກວ່າບັນດາຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຫລົງເຫລືອ ເເລະ ລີ້ຢູ່ຈາກອິດສະຣາເອນຈະຖືກກຳຈັດໄປ.
ພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ແລະຫນ້າຢຳເກງ, ແມ່ນສະຖິດຢູ່ໃນບັນດາຊາວອິດສະຣາເອນທັງຫລາຍ.
ພຣະເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ຊົນຊາດຕ່າງໆສັບສົນໃນການສູ້ຮົບຈົນກວ່າພວກເຂົາຈະຖືກທຳລາຍ.
ພວກເຂົາຕ້ອງເຜົາຮູບສະລັກຂອງພະທັງຫລາຍ.
ພວກເຂົາຄວນຄິດເຖິງວິທີທີ່ພຣະເຈົ້າຖ່ອມຕົວ ແລະ ທົດລອງພວກເຂົາເປັນເວລາສີ່ສິບປີ ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ພຣະອົງໄດ້ເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ເພື່ອເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຮູ້ວ່າ ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດດຳລົງຊີວິດດ້ວຍເຂົ້າຈີ່ຢ່າງດຽວເເຕ່ໂດຍທຸກສິ່ງທີ່ອອກມາຈາກພຣະໂອດຂອງພຣະຢາເວ.
ເຄື່ອງນຸ່ງຂອງພວກເຂົາບໍ່ເກົ່າຫລືຂາດ ແລະ ຕີນຂອງພວກມັນບໍ່ບວມໃຄ່.
ໃນຖານະເປັນຊາຍຄົນຫນຶ່ງສັ່ງສອນລູກຊາຍຂອງຕົນ, ດັ່ງນັ້ນ, ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງສອນພວກເຂົາ.
ແຜ່ນດິນດັ່ງກ່າວຈະເຕັມໄປດ້ວຍສາຍນໍ້າ, ນໍ້າພຸ ແລະແຫລ່ງນໍ້າ, ເຂົ້າສາລີ ແລະເຂົ້າບາເລ, ເຄືອອະງຸ່ນ, ຕົ້ນຫມາກເດື່ອ, ຕົ້ນຫມາກພິລາ, ຕົ້ນຫມາກກອກ ແລະນໍ້າເຜິ້ງ.
ພວກເຂົາຈະສັນລະເສີນພຣະອົງເພາະວ່າແຜ່ນດິນດີ ທີ່ພຣະອົງໄດ້ປະທານໃຫ້ພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາໄດ້ຖືກເຕືອນບໍ່ໃຫ້ລືມພຣະຢາເວ ແລະ ລະເລີຍຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງ.
ໃນເວລາທີ່ຝູງສັດທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາເພີ່ມທະວີຂຶ້ນ, ແລະ ເງິນ ແລະຄຳຂອງພວກເຂົາເພີ່ມຂື້ນ, ການໄດ້ຍິນຂອງພວກເຂົາອາດຈະຖືກຫລົງລືມໄປ ແລະ ພວກເຂົາອາດຈະລືມພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ນຳເອົານໍ້າອອກມາຈາກຫີນ ສຳລັບພວກເຂົາ ແລະ ຈັດຫາມານາໃຫ້ພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະຈິບຫາຍຖ້າພວກເຂົາລືມວ່າຄວາມຮັ່ງມີຂອງພວກເຂົາມາຈາກໃສ, ຍ່າງຕາມພະອື່ນ, ແລະບໍ່ຟັງສຽງຂອງພຣະຢາເວ.
ຊາວອິດສະຣາເອນກຳລັງຈະຂ້າມແມ່ນໍ້າຈໍແດນ.
ພຣະຢາເວຈະນຳຫນ້າພວກເຂົາໄປ ແລະ ຈະທຳລາຍປະຊາຊາດຄືກັບໄຟເຜົາຜານ.
ລາວໄດ້ບອກຊາວອິດສະຣາເອນບໍ່ໃຫ້ຄິດວ່າມັນແມ່ນຍ້ອນຄວາມຊອບທຳຂອງຊາວອິດສະຣາເອນທີ່ວ່າພຣະຢາເວໄດ້ໃຫ້ພວກເຂົາເປັນເຈົ້າຂອງແຜ່ນດິນ.
ພຣະອົງກຳລັງຂັບໄລ່ພວກເຂົາອອກຍ້ອນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາ, ແລະເຮັດຕາມຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະອົງທີ່ພຣະອົງໄດ້ສັນຍາຕໍ່ບັນພະບູລຸດຂອງອິດສະຣາເອນໄວ້ແລ້ວຄື, ອັບຣາຮາມ, ອີຊາກ, ແລະຢາໂຄບ.
ພຣະອົງໂກດແຄ້ນຫລາຍພໍທີ່ຈະທຳລາຍພວກເຂົາ ເພາະພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ພຣະອົງ ແລະ ກະບົດຕໍ່ພຣະອົງ.
ລາວບໍ່ໄດ້ກິນຫລືດື່ມເປັນເວລາສີ່ສິບວັນສີ່ສິບຄືນຢູ່ເທິງພູ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກລາວວ່າປະຊາຊົນໄດ້ເຮັດໃຫ້ຕົນເອງຜິດບາບ ໂດຍການຫັນຫນີຈາກເສັ້ນທາງທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າບັນຊາ ແລະ ເຮັດຮູບເຄົາລົບແກ່ພວກເຂົາເອງຂຶ້ນມາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງໄດ້ເຫັນວ່າພວກເຂົາເປັນຄົນແຂງກະດ້າງ.
ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວໂດຍການປັ້ນຮູບງົວເປັນຮູບເຄົາລົບ.
ລາວຖິ້ມແຜ່ນສີລາ ແລະທຳລາຍຕໍ່ຫນ້າຕໍ່ຕາຂອງພວກເຂົາ, ລາວຫມູບຫນ້າລົງຕໍ່ ພະເຢໂຫວາເປັນເວລາສີ່ສິບວັນ ແລະຄືນ, ແລະ ບໍ່ໄດ້ກິນແລະດື່ມຫຍັງຫມົດ.
ລາວອະທິຖານເພາະວ່າພຣະຢາເວໃຈຮ້າຍ ແລະບໍ່ພໍໃຈກັບປະຊາຊົນແລະອາໂຣນ, ຫລາຍພໍທີ່ຈະທຳລາຍພວກເຂົາ.
ໂມເຊໄດ້ເຜົາມັນ, ທຸບມັນ, ແລະບົດມັນເປັນດິນນ້ອຍໆແລະໂຍນຂີ້ຝຸ່ນຂອງມັນລົງໃນກະແສນໍ້າທີ່ລົງມາຈາກພູ.
ພວກເຂົາໄດ້ກະບົດຕໍ່ພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອ ຫລື ຟັງສຽງຂອງພຣະອົງ.
ລາວໄດ້ອະທິຖານວ່າປະຊາຊົນ ແລະ ມໍລະດົກຂອງພຣະຢາເວຈະບໍ່ຖືກທຳລາຍ.
ລາວຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພຣະຢາເວຢ່າປ່ອຍໃຫ້ປະຊາຊົນເວົ້າ ວ່າພຣະອົງນຳອິດສະຣາເອນເຂົ້າໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ເພື່ອຂ້າພວກເຂົາເພາະວ່າພຣະອົງກຽດຊັງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວບອກລາວວ່າເອົາແຜ່ນຫີນສອງແຜ່ນເຂົ້າໄປທາງໃນຂອງຫີບໄມ້ທີ່ໂມເຊຈະສ້າງຂຶ້ນ.
ພຣະຢາເວຂຽນພຣະບັນຍັດສິບປະການຢູ່ເທິງແຜ່ນຫີນຄືກັນກັບຄັ້ງທຳອິດ.
ລາວເອົາພວກມັນເຂົ້າໄປໃນຫີບທີ່ລາວໄດ້ເຮັດໄວ້ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງລາວ.
ອາໂຣນໄດ້ເສຍຊີວິດ ແລະ ໄດ້ຖືກຝັງໄວ້ໃນເມືອງໂມເຊຣາ
ພຣະຢາເວໄດ້ເລືອກເອົາເຜົ່າເລວີຮັບຜິດຊອບຫີບ ແລະ ຢືນຢູ່ຕໍ່ພຣະພັກພຣະອົງເພື່ອຮັບໃຊ້ ແລະ ອວຍພອນຜູ້ຄົນໃນນາມຂອງພຣະອົງ.
ລາວພັກຢູ່ເທິງພູເຂົາສີ່ສິບວັນແລະສີ່ສິບຄືນ, ຄືກັບຄັ້ງທຳອິດ.
ພຣະຢາເວຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຊາວອິດສະຣາເອນຕ້ອງຢຳເກງພຣະອົງ, ເດີນໄປໃນທຸກວິທີທາງຂອງພຣະອົງ, ຮັກພຣະອົງ, ນະມັດສະການພຣະອົງດ້ວຍສຸດຫົວໃຈແລະສຸດຈິດຂອງເຂົາ, ແລະຖືຮັກສາພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງ.
ລາວໄດ້ບອກເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຕັດຫນັງຫຸ້ມຫົວໃຈຂອງເຂົາ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຄວນຮັກຄົນຕ່າງຊາດເພາະວ່າພວກເຂົາເຄີຍເປັນຄົນຕ່າງຊາດໃນປະເທດເອຢິບ.
ພວກເຂົາໄດ້ໄປໃນປະເທດເອຢິບຄືປະຊາຊົນເຈັດສິບຄົນ ແລະ ພຣະເຈົ້າໄດ້ທະວີຄູນພວກເຂົາໃຫ້ມີຈຳນວນເທົ່າກັບດວງດາວໃນທ້ອງຟ້າ.
ພຣະອົງໄດ້ບອກພວກເຂົາໃຫ້ຮັກສາຄຳສັ່ງສອນຂອງພຣະຢາເວຕະຫລອດເວລາ, ກົດຫມາຍ, ບັນຍັດແລະ ຂໍ້ຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງ.
ລູກຫລານຊາວອິດສະຣາເອນບໍ່ຮູ້ ຫລື ບໍ່ເຫັນການລົງໂທດ ຫລືອຳນາດຂອງພຣະຢາເວໃນປະເທດເອຢິບ.
ພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ນ້ຳທະເລເເດງຖ້ວມຈົມພວກເຂົາ ໃນຂະນະທີ່ໄລ່ຕິດຕາມອິດສະຣາເອນ.
ດວງຕາຂອງຊາວອິດສະຣາເອນໄດ້ເຫັນການອັດສະຈັນທັງຫມົດ ທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດ.
ຖ້າພວກເຂົາຖືຮັກສາພຣະບັນຍັດທັງຫມົດ, ພວກເຂົາຈະເຂັ້ມແຂງ, ເຂົ້າໄປ ແລະຄອບຄອງແຜ່ນດິນ, ແລະ ວັນເວລາຂອງພວກເຂົາຈະຍາວນານ.
ແຜ່ນດິນດັ່ງກ່າວແມ່ນດິນແດນຂອງເນີນພູ ແລະ ຮ່ອມພູຕ່າງໆ, ແລະ ດື່ມນໍ້າຝົນທີ່ມາຈາກຟ້າສະຫວັນ.
ພຣະຢາເວຈະໃຫ້ຝົນຕົກຕົ້ນ ແລະ ປາຍລະດູແກ່ພວກເຂົາ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ເກັບກ່ຽວເມັດເຂົ້າ, ເຫລົ້າອະງຸ່ນໃຫມ່ ແລະ ນໍ້າມັນແກ່ພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຈະໂກດແຄ້ນ ແລະ ປິດສະຫວັນດັ່ງນັ້ນຈະບໍ່ມີຝົນຕົກອີກ.
ພວກເຂົາຄວນສອນລູກຫລານຂອງເຂົາເຖິງບັນຍັດເມື່ອເຂົານັ່ງ, ຍ່າງ, ແລະນອນ, ແລະຕື່ນຂຶ້ນ.
ພວກເຂົາຈະຂຽນບັນຍັດໄວ້ເທິງຫນ້າປະຕູເຮືອນ ແລະ ປະຕູເມືອງຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະຂັບໄລ່ປະເທດທັງຫມົດມາຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພວກເຂົາ ແລະ ພວກເຂົາຈະຄອບຄອງປະເທດທີ່ໃຫຍ່ ແລະເຂັ້ມແຂງກວ່າພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ຊາວອິດສະຣາເອນມີຄວາມຢ້ານກົວ ແລະເກງກົວຕໍ່ແຜ່ນດິນທັງຫມົດນັ້ນ.
ລາວໄດ້ນຳມາເຊິ່ງພຣະພອນ ແລະ ຄຳສາບແຊ່ງຕໍ່ຫນ້າພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຂ້າມແມ່ນໍ້າຈໍແດນເພື່ອຄອບຄອງ ແລະ ອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນ.
ພວກເຂົາຕ້ອງທຳລາຍສະຖານທີ່ທັງຫມົດທີ່ຊົນຊາດອິດສະຣາເອນຍຶດຄອງ ທີ່ນະມັດສະການພະຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງໄດ້ບອກຊາວອິດສະຣາເອນໃຫ້ ທຳລາຍຊື່ຂອງພວກເຂົາອອກຈາກບ່ອນນັ້ນ.
ພວກເຂົາຕ້ອງໄປທີ່ສະຖານທີ່ທີ່ພຣະຢາເວຂອງພວກເຂົາເລືອກໄວ້.
ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງໃນສາຍຕາຂອງພວກເຂົາເອງ.
ພຣະອົງຈະໃຫ້ພວກເຂົາພັກຜ່ອນຈາກສັດຕູທັງຫມົດທີ່ອ້ອມຮອບພວກເຂົາ, ພວກເຂົາຈະມີຊີວິດຢູ່ໃນຄວາມປອດໄພ.
ຊາວອິດສະຣາເອນສາມາດຂ້າ ແລະ ກິນສັດທີ່ຢູ່ພາຍໃນທຸກປະຕູເມືອງຂອງພວກເຂົາ.
ຊາວອິດສະຣາເອນບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ກິນເລືອດ, ແຕ່ຕ້ອງໄດ້ຖອກມັນລົງເທິງດິນຄືກັບນໍ້າ.
ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດກິນພວກມັນຢູ່ພາຍໃນປະຕູເມືອງຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຕ້ອງກິນຕໍ່ພຣະພັກພຣະເຈົ້າຢາເວໃນບ່ອນທີ່ພຣະອົງເລືອກໄວ້.
ພວກເຂົາຖືກບອກໃຫ້ຢ່າລືມຊາວເລວີຕາບໃດທີ່ພວກເຂົາອາໄສຢູ່ໃນປະເທດອິດສະຣາເອນ.
ຊາວອິດສະຣາເອນສາມາດກິນຊີ້ນ, ຕາມຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາຕ້ອງການ.
ຖ້າສະຖານທີ່ໆພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງຊາວອິດສະຣາເອນເລືອກໃສ່ນາມຊື່ຂອງພຣະອົງຢູ່ໄກຈາກອິດສະຣາເອນ, ແລ້ວອິດສະຣາເອນອາດຈະຂ້າຝູງສັດຂອງພວກເຂົາທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ປະທານໃຫ້ພວກເຂົາ.
ຊາວອິດສະຣາເອນບໍ່ຄວນກິນໂລຫິດແຫ່ງຊີວິດ, ແຕ່ຄວນຖອກມັນລົງເທິງແຜ່ນດິນຄືກັບນໍ້າ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຈະເອົາສິ່ງທີ່ສັກສິດທີ່ພວກເຂົາມີແລະເຄື່ອງບູຊາຂອງພວກເຂົາໄປໄວ້ບ່ອນທີ່ພຣະຢາເວເລືອກໄວ້.
ຊາວອິດສະຣາເອນຈະໄປທີ່ສະຖານທີ່ໆພຣະຢາເວ ເລືອກທີ່ຈະເອົາເຄື່ອງເຜົາບູຊາ, ຊີ້ນ ແລະ ເລືອດຂອງພວກເຂົາ ໄປວາງເທິງແທ່ນບູຊາພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຄືຕ້ອງໃຫ້ປະຕິບັດ ແລະ ຮັບຟັງທຸກຄຳທີ່ພຣະຢາເວສັ່ງພວກເຂົາ ແລະເຮັດສິ່ງທີ່ດີ ແລະ ຖືກຕ້ອງໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາເພື່ອວ່າມັນຈະດີກັບພວກເຂົາ ແລະ ກັບລູກຫລານຂອງພວກເຂົາຕະຫລອດໄປ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ຕົກຢູ່ໃນກັບດັກໃນການຕິດຕາມ ຫລືໄຕ່ຖາມເລື່ອງພະຂອງຊົນຊາດເຫລົ່ານັ້ນຕໍ່ຫນ້າພວກເຂົາ.
ຊົນຊາດອື່ນໆໄດ້ເອົາລູກຊາຍ ແລະ ລູກສາວຂອງພວກເຂົາມາເຜົາບູຊາສຳລັບພະເຫລົ່ານັ້ນ.
ຊາວອິດສະຣາເອນບໍ່ຄວນຟັງເພາະວ່າພຣະຢາເວກຳລັງທົດສອບພວກເຂົາໃຫ້ຮູ້ວ່າພວກເຂົາ ຈະຮັກພຣະອົງດ້ວຍສຸດຫົວໃຈ ແລະ ສຸດຈິດສຸດໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຄວນປະຫານຊີວິດຜູ້ທຳນວາຍຫລືຜູ້ແກ້ຄວາມຝັນນັ້ນ.
ແນ່ນອນພວກເຂົາຕ້ອງຂ້າຜູ້ທີ່ຊັກຊວນພວກເຂົາໄປນະມັດສະການພະເຈົ້າອື່ນ.
ພວກເຂົາຄວນແກວ່ງກ້ອນຫີນໃສ່ຄົນນັ້ນຈົນຕາຍ.
ພວກເຂົາຄວນເຮັດການຄົ້ນຫາແລະສືບສວນຢ່າງລະອຽດ, ສະນັ້ນເບິ່ງວ່າມັນແມ່ນຄວາມຈິງຫລືບໍ່.
ພວກເຂົາຄວນໂຈມຕີຊາວເມືອງໃນເມືອງນັ້ນດ້ວຍດາບແລະ ທຳລາຍເຂົາຈົນຫມົດສິ້ນ.
ສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນຕ້ອງບໍ່ຕິດຢູ່ໃນມືຂອງອິດສະຣາເອນ, ດັ່ງນັ້ນ, ເພາະພຣະຢາເວຈະຫັນຈາກຮຸນແຮງຂອງຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາບໍ່ຄວນປາດເນື້ອຫນັງຕົວເອງ, ຫລື ຂູດສ່ວນໃດໆ ຂອງໃບຫນ້າຂອງພວກທ່ານເພື່ອຄົນຕາຍ.
ຊາວອິດສະຣາເອນອາດຈະກິນສັດໃດໆທີ່ເເຍກກີບໄດ້, ຄືສັດທີ່ເເຍກກີບອອກເປັນສອງສ່ວນ, ເເລະຄ້ຽວເອື້ອງ.
ຫມູເປັນສັດທີ່ເປັນມົນທິນດ້ວຍເຊັ່ນກັນເພາະມັນມີກີບເເຍກເເຕ່ບໍ່ໄດ້ຄ້ຽວເອື້ອງ.
ພວກເຂົາຈະກິນທຸກຢ່າງທີ່ມີຄີບ ແລະເກັດ.
ທຸກສິ່ງທີ່ມີປີກ, ແລະຈຳພວກເເມງເປັນສັດມີມົນທິນສຳລັບຊາວອິດສະຣາເອນ ແລະ ບໍ່ຕ້ອງກິນ.
ພວກເຂົາອາດຈະບໍ່ກິນສິ່ງໃດທີ່ຕາຍເອງ, ແຕ່ພວກເຂົາອາດຈະເອົາໃຫ້ຄົນຕ່າງຊາດ.
ພວກເຂົາບໍ່ຕ້ອງຕົ້ມລູກແບ້ອ່ອນລົງໃນນົມຂອງແມ່ມັນ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຕ້ອງຖວາຍຫນຶ່ງສ່ວນສິບຂອງຜົນລະປູກຂອງພວກເຂົາ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຕ້ອງກິນຫນຶ່ງສ่ວນສິບຂອງຜົນລະປູກ, ເຫລົ້າອະງຸ່ນໃຫມ່, ແລະນໍ້າມັນຂອງພວກເຂົາ, ແລະລູກຫົວປີຂອງສັດ ແລະຝູງສັດຂອງພວກເຂົາໃນບ່ອນທີ່ພຣະອົງຈະເລືອກເປັນບ່ອນສັກສິດຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາສາມາດປ່ຽນເຄື່ອງຖວາຍເປັນເງິນ, ມັດເງິນໃນມືຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ໄປທີ່ສະຖານທີ່ໆພຣະຢາເວໄດ້ເລືອກຖ້າການເດີນທາງໄກເກີນໄປ ສຳລັບພວກເຂົາ ເພື່ອທີ່ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດແບກເຄື່ອງສ່ວນສິບໄປໄດ້.
ຄົນເລວີທີ່ຢູ່ໃນປະຕູເມືອງຂອງພວກເຂົາບໍ່ມີມູນມໍລະດົກ ແລະຕ້ອງບໍ່ໃຫ້ຖືກປະຖິ້ມ.
ພາຍໃນເວລາທຸກໆສາມປີຊາວອິດສະຣາເອນຈະຕ້ອງ ນຳເອົາຜົນຜະລິດ ຫນຶ່ງສ່ວນສິບຂອງມັນທັງຫມົດໃນປີດຽວກັນແກ່ຄົນເລວີ, ຄົນຕ່າງຊາດ, ເດັກກຳພ້າ ແລະແມ່ຫມ້າຍ.
ໃນເວລາສິ້ນສຸດໃນທຸກໆເຈັດປີຊາວອິດສະຣາເອນຕ້ອງຍົກເລີກ ຫນີ້ສິນ.
ເຈົ້າຫນີ້ທຸກຄົນຈະຍົກເລີກສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ໃຫ້ເພື່ອນບ້ານ ຫລື ພີ່ນ້ອງຂອງລາວຢືມເພາະວ່າການຍົກເລີກຫນີ້ສິນຂອງພຣະຢາເວໄດ້ຖືກປະກາດແລ້ວ.
ຊາວອິດສະຣາເອນສາມາດສືບຕໍ່ຮຽກຮ້ອງຈ່າຍເງິນຈາກຫນີ້ຂອງພວກຕ່າງຊາດໄດ້.
ແນ່ນອນພຣະຢາເວຈະອວຍພອນພວກເຂົາໃນແຜ່ນດິນທີ່ພຣະອົງໃຫ້ກັບອິດສະຣາເອນເປັນມໍລະດົກ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຈະໃຫ້ກູ້ຢືມໄປຫລາຍຊົນຊາດ, ແຕ່ຈະບໍ່ຢືມ; ອິດສະຣາເອນຈະປົກຄອງຫລາຍປະເທດ, ແຕ່ປະເທດອື່ນໆຈະບໍ່ປົກຄອງອິດສະຣາເອນ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຖືກບອກວ່າຢ່າເຮັດໃຈແຂງກະດ້າງ ແລະ ບໍ່ປິດໃຈຈາກອ້າຍນ້ອງທີ່ທຸກຍາກຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາບໍ່ຄວນປະຕິເສດທີ່ຈະໃຫ້ອ້າຍນ້ອງທີ່ທຸກຍາກໃນເວລາທີ່ປີທີເຈັດ, ປີຂອງການປ່ອຍ, ໃກ້ເຂົ້າມາແລ້ວ.
ພຣະຢາເວຈະອວຍພອນຊາວອິດສະຣາເອນໃນວຽກງານທຸກຢ່າງແລະທຸກສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າລົງມີເຮັດ.
ຄົນທຸກຍາກຈະບໍ່ມີວັນຢູ່ໃນແຜ່ນດິນ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຈັດຕຽມໃຫ້ພວກເຂົາອອກຈາກຝູງແກະອອກຈາກລານນວດເຂົ້າຂອງພວກທ່ານ, ແລະຈາກບໍ່ຢຽບຫມາກອະງຸ່ນຂອງພວກທ່ານ. ດັ່ງທີ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກທ່ານໄດ້ຊົງອວຍພອນພວກທ່ານນັ້ນ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຖືກບອກໃຫ້ຈື່ຈຳໄວ້ວ່າພວກເຂົາເປັນຂ້າທາດໃນປະເທດເອຢິບ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຈະເອົາເຫລັກແທງທີ່ໃບຫູຂອງນາງໄປທີ່ປະຕູ, ແລະລາວ ຫລື ນາງຈະເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງຊາວອິດສະຣາເອນຕະຫລອດໄປ.
ມັນບໍ່ຄວນຍາກເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ຮັບໃຊ້ເຂົາເປັນເວລາຫົກປີແລະໃຫ້ມູນຄ່າສອງເທົ່າຂອງຄົນທີ່ຈ້າງ.
ພວກເຂົາຕ້ອງກິນລູກຫົວປີຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວໃນປີຕໍ່ປີກັບຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາໃນບ່ອນທີ່ພຣະຢາເວຈະເລືອກໄວ້.
ພວກເຂົາບໍ່ຕ້ອງຖວາຍເຄື່ອງບູຊາໃຫ້ແກ່ພຣະຢາເວ, ແຕ່ພວກເຂົາຄວນກິນມັນພາຍໃນປະຕູເມືອງຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຖອກເລືອດຂອງລູກຫົວປີໂຕທີ່ເປັນມົນທິນນັ້ນລົງພື້ນດິນເໝືອນດັ່ງຖອກນໍ້າ.
ໃນເວລາກາງຄືນ, ໃນເດືອນອາບີບ, ພຣະຢາເວໄດ້ນໍາເອົາຊາວອິດສະຣາເອນອອກຈາກເອຢີບ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຈະຖວາຍຝູງແກະ ແລະຝູງສັດຈຳນວນຫນຶ່ງໃນບ່ອນທີ່ພຣະຢາເວຈະເລືອກເປັນບ່ອນສັກສິດຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຕ້ອງກິນເຂົ້າຈີ່ທີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງຫລືບໍ່ມີເຊື້ອເພາະວ່າພວກເຂົາອອກມາຈາກປະເທດເອຢິບໂດຍວ່ອງໄວ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຈະຕ້ອງໄດ້ກຳຈັດເອົາຊີ້ນໃດໆທີ່ເຫລືອຈາກເຂົາຖວາຍບູຊາໃນຕອນແລງຂອງມື້ທຳອິດ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ມັນເຫລືອຈົນຮອດຕອນເຊົ້າ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຢູ່ບ່ອນທີ່ພຣະຢາເວຈະເລືອກໄວ້ເປັນບ່ອນສັກສິດຂອງພຣະອົງ.
ເຄື່ອງບູຊາປັດສະຄາຕ້ອງເຮັດໃນຕອນແລງເວລາທີ່ຕາເວັນຕົກດິນ, ໃນເວລາປີທີ່ພວກທ່ານອອກມາຈາກເອຢີບ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຕ້ອງກິນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງເປັນເວລາຫົກວັນ.
ໃນວັນທີ່ເຈັດພວກເຂົາຕ້ອງມີການຊຸມນຸມອັນສັກສິດແລະບໍ່ເຮັດວຽກໃດໆ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຈະນັບເຈັດອາທິດນັບແຕ່ເວລາທີ່ພວກເຂົາເລີ່ມເກັບກ່ຽວຕົ້ນເຂົ້າທີ່ຢືນຕົ້ນນັ້ນ.
ພວກເຂົາຕ້ອງໄດ້ມອບເຄື່ອງຖວາຍຕາມໃຈມັກແກ່ພຣະຢາເວຕາມທີ່ພຣະອົງຈະໄດ້ອວຍພອນພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຕ້ອງລະນຶກຄິດເມື່ອພວກເຂົາຕົກເປັນທາດຢູ່ເອຢີບ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຮັກສາເທດສະການປຸກເພີງພັກເຈັດວັນຫລັງຈາກທີ່ພວກເຂົາເລີ່ມເກັບກ່ຽວຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຕ້ອງປະກົດຕົວຕໍ່ພຣະພັກພຣະອົງໃນງານບຸນເຂົ້າຈີບໍ່ມີເຊື້ອ, ເທດສະການແຫ່ງອາທິດ ແລະເທດສະການປຸກເພີງພັກ.
ຊາຍຊາວອິດສະຣາເອນທຸກຄົນແມ່ນໃຫ້ສິ່ງທີ່ພວກເຂົາສາມາດໃຫ້ໄດ້ແກ່ພຣະຢາເວ.
ຜູ້ປົກຄອງແລະເຈົ້າຫນ້າທີ່ຈະຖືກນຳອອກມາຈາກແຕ່ລະເຜົ່າຂອງພວກເຂົາເພື່ອຕັດສິນຜູ້ຄົນດ້ວຍການພິພາກສາທີ່ຊອບທຳ.
ສິນບົນຈະເຮັດໃຫ້ສາຍຕາຂອງຄົນສະຫລາດມືດມົວແລະທຳລາຍຄຳເວົ້າຂອງຄົນຊອບທຳ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຕິດຕາມຄວາມຍຸດຕິທຳ ແລະ ຄວາມຍຸດຕິທຳເທົ່ານັ້ນ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະມີຊີວິດ ແລະ ເປັນເຈົ້າຂອງແຜ່ນດິນທີ່ພຣະຢາເວກຳລັງຈະໃຫ້ພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາບໍ່ຄວນຕັ້ງເສົາອາເຊຣາ, ຫລືເສົາຫີນ, ຫລືເສົາຫີນສັກສິດໃດໆ.
ມັນຈະເປັນສິ່ງທີ່ຫນ້າລັງກຽດຕໍ່ພຣະຢາເວຖ້າພວກເຂົາໄດ້ຖວາຍສັດດ້ວຍສິ່ງທີ່ເປັນມົນທິນຫລືສິ່ງທີ່ບໍ່ດີ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຕ້ອງດຳເນີນການສືບສວນຢ່າງລະມັດລະວັງເພື່ອໃຫ້ຮູ້ວ່ານີ້ຖືກຕ້ອງແລະແນ່ນອນ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຕ້ອງແກ່ວງກ້ອນຫີນໃສ່ພວກເຂົາຈົນຕາຍ.
ຈຳເປັນຕ້ອງມີພະຍານສອງ ຫລືສາມຄົນເພື່ອຕັດສິນໂທດບຸກຄົນໃດຫນຶ່ງເຖິງຂັ້ນຕາຍ.
ມືຂອງພະຍານຕ້ອງເປັນຜູ້ທຳອິດທີ່ແກ່ວງກ້ອນຫີນ, ຖັດມາແມ່ນຊາວອິດສະຣາເອນທີ່ເຫລືອ.
ສິ່ງນີ້ຈະກຳຈັດສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍອອກຈາກຖ່າມກາງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຕ້ອງໄປຫາປະໂລຫິດ ແລະ ພວກເລວີແລະຜູ້ພິພາກສາທີ່ກຳລັງຮັບໃຊ້ໃນເວລານັ້ນເພື່ອຂໍຄຳແນະນຳຈາກປະໂລຫິດ.
ຜູ້ໃດທີ່ກະທຳຢ່າງໂຫດຮ້າຍແລະບໍ່ຟັງປະໂລຫິດ, ຫລືບໍ່ຟັງຜູ້ພິພາກສາ, ຕ້ອງຕາຍເພື່ອເອົາຄວາມຊົ່ວຮ້າຍອອກຈາກອິດສະຣາເອນ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຈະເລືອກເອົາໃນບັນດາອ້າຍນ້ອງຂອງເຂົາເຈົ້າຜູ້ທີ່ພຣະຢາເວຈະເລືອກ.
ກະສັດບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ເພີ່ມຈຳນວນມ້າ ຫລື ເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນກັບຄືນສູ່ປະເທດເອຢິບ ເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ບອກຊາວອິດສະຣາເອນບໍ່ໃຫ້ກັບມາທາງນັ້ນອີກ.
ກະສັດບໍ່ໃຫ້ມີເມຍຫລາຍຄົນເພື່ອຕົວລາວເອງເພາະວ່າໃຈຂອງລາວຈະບໍ່ຫັນຫນີຈາກພຣະຢາເວ.
ລາວຕ້ອງຂຽນສຳເນົາກົດຫມາຍສະບັບນີ້ສຳລັບຕົວເອງທີ່ຈະຖືຮັກສາ ແລະໃຫ້ລາວໄດ້ອ່ານເອງຕະຫລອດຊີວິດຂອງລາວ.
ລາວຕ້ອງຮັກສາມ້ວນຫນັງສືດັ່ງກ່າວໄວ້ກັບລາວເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຫົວໃຈຂອງລາວສູງສົ່ງເຫນືອອ້າຍນ້ອງຂອງລາວ, ແລະເພື່ອວ່າລາວຈະບໍ່ຫັນຫນີຈາກພຣະບັນຍັດ.
ພວກປະໂຣຫິດຊາວເລວີຈະຕ້ອງກິນເຄື່ອງຖວາຍນັ້ນ ເພາະວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ມີມໍລະດົກ ໃນບັນດາພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຂົາ.
ພວກປະໂລຫິດຈະຕ້ອງເອົາບ່າໄຫລ, ແກ້ມສອງເບື້ອງ, ແລະສ່ວນເຄື່ອງໃນຂອງງົວແລະແກະແລະຜົນທຳອິດຂອງພືດຖວາຍ, ເຫລົ້າແວງ, ນໍ້າມັນແລະຂົນແກະຈາກໂຕແກະຈາກການຖວາຍບູຊາຂອງປະຊາຊົນ.
ພວກເຂົາຕ້ອງໄດ້ຮັບສ່ວນເຫລົ່ານີ້ເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ເລືອກພວກເຂົາໃຫ້ຢູ້ຊ້ອງຫນ້າ ເພື່ອຮັບໃຊ້ໃນນາມຂອງພຣະຢາເວ.
ຊາວເລວີຄົນຫນຶ່ງສາມາດຮັບໃຊ້ໃນສະຖານທີ່ ໆ ພຣະຢາເວເລືອກເປັນບ່ອນສັກສິດຂອງພຣະອົງ ເມື່ອລາວອອກຈາກປະຕູເມືອງໃດຂອງອິດສະຣາເອນດ້ວຍຄວາມປາດຖະຫນາຂອງຈິດວິນຍານຂອງລາວທີ່ຈະຮັບໃຊ້ພຣະຢາເວ.
ການປະຕິບັດບາງຢ່າງທີ່ຫນ້າລັງກຽດແມ່ນເຮັດໃຫ້ລູກຫລານຂອງພວກເຂົາຂ້າມຜ່ານໄຟ, ໃຊ້ການທຳນວາຍ, ຫມໍສະເຫນ່, ການໃຊ້ຜີສາງ ແລະເວົ້າລົມກັບຄົນທີ່ຕາຍຫລືວິນຍານ.
ພຣະຢາເວຈະຂັບໄລ່ປະຊາຊາດອອກຈາກແຜ່ນດິນເພາະວ່າພວກເຂົາຟັງຫມໍທຳນວາຍ ແລະຫມໍດູ.
ພຣະຢາເວສັນຍາວ່າພຣະອົງຈະຍົກຜູ້ເຜີຍພຣະວະຈະນະຄືໂມເຊໃນອະນາຄົດຈາກອິດສະຣາເອນ.
ພວກຫມໍທຳນວາຍນັ້ນຈະຕາຍຖ້າລາວເວົ້າຄຳເວົ້າທີ່ຫຍາບຄາຍໃນນາມຂອງພຣະຢາເວ, ເປັນຄຳທີ່ພຣະຢາເວ ບໍ່ໄດ້ສັ່ງໃຫ້ລາວເວົ້າ, ຫລືລາວເວົ້າໃນນາມຂອງພະອື່ນ.
ຖ້າຄຳພະຍາກອນບໍ່ເກີດຂຶ້ນ, ຄຳທຳນວາຍແມ່ນບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ກ່າວໄວ້.
ພຣະອົງໄດ້ສັ່ງໃຫ້ປະຊາຊົນເລືອກເອົາ 3 ເມືອງ ເພື່ອໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ຂ້າຄົນອື່ນສາມາດຫນີໄປຢູ່ທີ່ນັ້ນໄດ້.
ພຣະຢາເວໃຫ້ເມືອງຫລົບໄພສາມເມືອງເຊິ່ງຊາຍຄົນນີ້ສາມາດຫນີໄປ ແລະອາໄສຢູ່ໄດ້.
ລາວຄວນຫນີເພື່ອວ່າຍາດພີ່ນ້ອງຂອງຄົນ ທີ່ລ່ວງລັບໄປແລ້ວຈະບໍ່ໄລ່ຈັບດ້ວຍຄວາມໂກດແຄ້ນ, ຈັບ, ແລະຂ້າລາວ.
ຖ້າຫາກວ່າພຣະຢາເວຂະຫຍາຍຊາຍແດນຂອງເຂົາເຈົ້າ, ຫລັງຈາກນັ້ນພວກເຂົາເຈົ້າຕ້ອງເພີ່ມສາມຕົວເມືອງຂອງການລີ້ໄພ.
ບັນດາຜູ້ໃຫຍ່ໃນເມືອງຂອງພວກເຂົາຕ້ອງສົ່ງຕົວເເລະນຳເຂົາກັບມາທີ່ນັ້ນ,ເເລະມອບເຂົາຄືນໃຫ້ກັບຍາດທີ່ມີຄວາມຮັບຜິດຊອບຕໍ່ເຂົາ ເພື່ອວ່າເຂົາຢ້ານຈະຖືກຂ້າຕາຍ ຍ້ອນການລົງໂທດຕໍ່ຄວາມຜິດຂອງເລືອດຈາກອິດສະຣາເອນ.
ມັນເປັນສິ່ງຈຳເປັນສຳລັບພະຍານສອງ ຫລື ສາມຄົນທີ່ຈະກ່າວເຖິງເລື່ອງທີ່ຈະຖືກຢືນຢັນ.
ຈາກນັ້ນຜູ້ຊາຍທັງສອງ, ຜູ້ທີ່ລະຫວ່າງຜູ້ທີ່ມີການໂຕ້ຖຽງກັນ, ຕ້ອງຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ, ຕໍ່ຫນ້າປະໂລຫິດ ແລະຜູ້ພິພາກສາທີ່ຮັບໃຊ້ໃນວັນນັ້ນ. ຜູ້ພິພາກສາຕ້ອງສອບຖາມຢ່າງແນ່ນອນ; ເບິ່ງ, ຖ້າຫາກວ່າພະຍານນັ້ນເປັນພະຍານທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງແລະໄດ້ເປັນພະຍານທີ່ບໍ່ຈິງຕໍ່ພີ່ນ້ອງຂອງຕົນ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນບໍ່ຕ້ອງຢ້ານກົວເພາະວ່າພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາຜູ້ທີ່ໄດ້ນຳພວກເຂົາອອກຈາກແຜ່ນດິນເອຢີບຈະສະຖິດຢູ່ກັບພວກເຂົາ.
ປະໂຣຫິດຕ້ອງເວົ້າກັບປະຊາຊົນ ແລະ ບອກພວກເຂົາວ່າຢ່າຢ້ານກົວ, ແຕ່ພຣະຢາເວ ຢູ່ກັບພວກເຂົາ ເພື່ອຕໍ່ສູ້ເພື່ອພວກເຂົາ.
ລາວຄວນຈະກັບໄປເຮືອນຂອງລາວເພື່ອວ່າລາວຈະບໍ່ຕາຍໃນການສູ້ຮົບ ແລະຜູ້ຊາຍຄົນອື່ນໄດ້ອຸທິດ.
ລາວຄວນຈະກັບຄືນ ແລະ ແຕ່ງງານກັບນາງເພື່ອວ່າລາວຈະບໍ່ຕ້ອງຕາຍໃນການສູ້ຮົບ ແລະ ຜູ້ຊາຍອີກຄົນ ຫນຶ່ງແຕ່ງງານກັບນາງແທນ.
ປະຊາຊົນທຸກຄົນໃນເມືອງຕ້ອງເປັນແຮງງານທີ່ຖືກບີບບັງຄັບ ແລະຮັບໃຊ້ຊາວອິດສະຣາເອນ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຈະຕ້ອງໂຈມຕີເຂົາ ແລະເມື່ອພຣຢາເວໃຫ້ອິດສະຣາເອນເອົາຊະນະພວກເຂົາຕ້ອງຂ້າຜູ້ຊາຍທຸກຄົນໃນເມືອງນັ້ນເສຍ.
ພວກເຂົາຕ້ອງທຳລາຍທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງເພື່ອທີ່ປະຊາຊົນໃນແຜ່ນດິນບໍ່ໄດ້ສອນພວກເຂົາໃຫ້ປະພຶດໃນແບບທີ່ຫນ້າລັງກຽດ ແລະເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ຊາວອິດສະຣາເອນບໍ່ຄວນຕັດຕົ້ນໄມ້ທີ່ ຖືກນຳໃຊ້ເປັນອາຫານ, ແຕ່ພວກເຂົາສາມາດຕັດຕົ້ນໄມ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ໃຊ້ເປັນອາຫານເພື່ອກໍ່ສ້າງເສົາກັນລ້ອມເມືອງໄດ້.
ຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ ແລະຜູ້ພິພາກສາຄວນວັດແທກເພື່ອກຳຫນົດເມືອງທີ່ໃກ້ທີ່ສຸດກັບຊາຍທີ່ຖືກຂ້າ.
ພຣະຢາເວຕ້ອງການຢາກໃຫ້ພວກເຂົາຍອມຮັບເອົາຄຳແນະນຳຂອງພວກປະໂລຫິດ ຂອງພຣະອົງເປັນຄຳຕັດສິນໃນທຸກໆຂໍ້ຂັດແຍ່ງ ແລະ ໃນກໍລະນີທີ່ຖືກທຳຮ້າຍ.
ບັນດາຜູ້ໃຫຍ່ທັງຫມົດຂອງເມືອງຕ້ອງໄດ້ລ້າງມືຂອງພວກເຂົາລົງເທິງງົວແມ່ ທີ່ຖືກຫັກຄໍແລ້ວແລະເວົ້າວ່າ, "ມືຂອງພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເລືອດນີ້ຫລັ່ງໄຫລ ແລະ ສາຍຕາຂອງພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ເຫັນ."
ພວກເຂົາຖືກບອກໃຫ້ຈັບສັດຕູຂອງພວກເຂົາໄປເປັນຊະເລີຍ.
ຖ້າຜູ້ຊາຍເຫັນຜູ້ຍິງງາມຄົນຫນຶ່ງ ທີ່ລາວຢາກເອົາມາເປັນເມຍຂອງລາວ, ລາວກໍ່ຕ້ອງພານາງໄປເຮືອນບ່ອນທີ່ນາງຈະຕັດຜົມ ແລະ ຕັດເລັບມືຂອງນາງ.
ນາງຈະຍັງຢູ່ໃນການໄວ້ທຸກແກ່ພໍ່ ແລະ ແມ່ຂອງນາງເປັນເວລາ ຫນຶ່ງເດືອນກ່ອນທີ່ນາງຈະກາຍເປັນພັນລະຍາຂອງຊາຍຄົນນັ້ນ.
ລາວຕ້ອງປ່ອຍໃຫ້ນາງໄປແຕ່ບໍ່ຕ້ອງຂາຍນາງເພື່ອຫາເງິນເດັດຂາດ.
ຊາຍຄົນນີ້ຕ້ອງຮັບຮູ້ລູກຊາຍກົກຂອງເມຍທີ່ກຽດຊັງໂດຍໃຫ້ລາວແບ່ງສອງສ່ວນຂອງທັງຫມົດທີ່ລາວມີ.
ຊາຍນັ້ນແລະເມຍຂອງລາວຕ້ອງນຳລູກຊາຍໄປຫາຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ຢູ່ປະຕູເມືອງ.
ພໍ່ແລະແມ່ຂອງລູກຊາຍທີ່ດື້ດ້ານຕ້ອງບອກພວກຜູ້ເຖົ້າແກ່ວ່າ, "ລູກຊາຍຄົນນີ້ຂອງພວກເຮົາແຂງກະດ້າງແລະຫົວແຂງ, ເປັນຄົນຂີ້ຄ້ານແລະຂີ້ເມົາແລະຈະບໍ່ເຊື່ອຟັງຄຳຂອງພວກເຮົາ".
ພວກເຂົາຕ້ອງແກວ່ງລູກຊາຍຈົນຕາຍເພື່ອກຳຈັດຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຈາກພວກເຂົາ, ແລະເຮັດໃຫ້ຊາວອິດສະຣາເອນທຸກຄົນໄດ້ຍິນແລະຢຳເກງ.
ພວກເຂົາເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງນຳເອົາສັດດັ່ງກ່າວມາຢູ່ໃນເຮືອນຂອງພວກເຂົາເອງ, ແຕ່ສົ່ງກັບຄືນໃຫ້ຊາວອິດສະຣາເອນ ເພື່ອນຮ່ວມຊາດອີກດ້ວຍ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຊ່ວຍເຫລືອເພື່ອນຊາວອິດສະຣາເອນຂອງພວກເຂົາຍົກມັນຂຶ້ນອີກ.
ພຣະຢາເວກຽດຊັງໃນເວລາທີ່ແມ່ຍິງໃສ່ເຄື່ອງນຸ່ງຂອງຜູ້ຊາຍ ຫລື ຜູ້ຊາຍໃສ່ເຄື່ອງນຸ່ງຜູ້ຍິງ.
ພວກເຂົາຕ້ອງປ່ອຍໃຫ້ແມ່ນົກໄປ, ແຕ່ລູກນ້ອຍອາດເອົາມາລ້ຽງດ້ວຍເຂົາເອງໄດ້.
ມີຄວາມຈຳເປັນທີ່ລາວຈະຕ້ອງເຮັດຮາວກັ້ນ ສຳລັບຫລັງຄາເພື່ອລາວຈະບໍ່ມີເລືອດຕົກໃສ່ເຮືອນຂອງລາວຖ້າມີຄົນຕົກລົງຈາກບ່ອນນັ້ນ.
ຊາວອິດສະຣາເອນບໍ່ຄວນປູກດ້ວຍແກ່ນສອງຊະນິດເພື່ອບໍ່ໃຫ້ການເກັບກູ້ທັງຫມົດຈະບໍ່ເປັນມົນທິນ.
ຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ໃນເມືອງຕ້ອງລົງໂທດລາວໂດຍການປັບໃຫມລາວຈຳນວນຫນຶ່ງຮ້ອຍເຊເຂ ເຊິ່ງຈະມອບໃຫ້ບິດາຂອງເມຍ ແລະຜູ້ຊາຍນັ້ນຈະບໍ່ສົ່ງເມຍຂອງລາວໃຫ້ຫນີອອກໄປໃສ.
ຖ້າຫລັກຖານພິສູດຄວາມເປັນພົມມະຈາລີຂອງນາງບໍ່ໄດ້ຖືກພົບເຫັນ, ນາງຕ້ອງຖືກນຳຕົວອອກມາ ແລະ ເອົາກ້ອນຫີນແກວ່ງໃສ່ຈົນຕາຍເພາະວ່ານາງໄດ້ກະທຳການທີ່ຫນ້າລັງກຽດ.
ທັງຊາຍແລະຍິງຕ້ອງໄດ້ຖືກກ້ອນຫີນແກ່ວງໃສ່ຈົນຕາຍເພື່ອລົບລ້າງຄວາມຊົ່ວ.
ພວກເຂົາຖືກສັ່ງໃຫ້ແກວ່ງກ້ອນຫີນທັງສອງເພາະວ່າຍິງສາວບໍ່ໄດ້ຮ້ອງໄຫ້ເມື່ອລາວຢູ່ໃນເມືອງ ແລະ ຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ເຮັດໃຫ້ເມຍຂອງເພື່ອນຮ່ວມຊາດອິດສະຣາເອນໄດ້ອັບອາຍ.
ຖ້າສິ່ງນີ້ເກີດຂຶ້ນໃນທົ່ງນາ, ຜູ້ຊາຍຈະຕ້ອງຕາຍ, ແຕ່ບໍ່ຕ້ອງເຮັດຫຍັງກັບເດັກຍິງເພາະວ່າລາວໄດ້ພົບນາງຢູ່ໃນທົ່ງນາ ແລະ ບໍ່ມີຜູ້ໃດທີ່ຈະຊ່ວຍຊີວິດລາວ.
ຊາຍຄົນນັ້ນຕ້ອງເອົາເງິນທີ່ເປັນເງິນສົດໃຫ້ພໍ່ຂອງຍິງ ແລະ ເອົາຍິງເປັນເມຍຂອງລາວແທນທີ່ຈະສົ່ງນາງກັບໄປ.
ຜູ້ຊາຍບໍ່ຕ້ອງເອົາເມຍຂອງພໍ່ຂອງລາວ ມາເປັນຂອງຕົນເອງເພາະວ່າລາວຈະເອົາສິດຂອງການແຕ່ງງານຂອງພໍ່ຂອງລາວໄປ.
ຊາຍທຸກຄົນທີ່ພາກສ່ວນໃນຕົນໂຕຂອງເຂົາຖືກທຸບຕີ ຫລື ຖືກຕັດ, ຫລືເດັກທີ່ນອກກົດຫມາຍບໍ່ໄດ້ຖືກອະນຸຍາດໃຫ້ເຂົ້າໄປໃນການຊຸມນຸມຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາເຂົ້າໄປໃນຊຸມນຸມໄດ້ເພາະວ່າພວກເຂົາ ບໍ່ໄດ້ພົບກັບຊາວອິດສະຣາເອນດ້ວຍເຂົ້າຈີ່ ແລະ ນໍ້າໃນເສັ້ນທາງເມື່ອພວກເຂົາອອກຈາກປະເທດເອຢິບ ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ຈ້າງບາລາອາມເພື່ອສາບແຊ່ງພວກອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວປ່ຽນຄຳສາບແຊ່ງຂອງບາລາອາມມາເປັນພອນໃຫ້ແກ່ອິດສະຣາເອນ.
ຊາວເອໂດມໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ເຂົ້າຮ່ວມການຊຸມນຸມເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ເປັນເພື່ອຮ່ວມຊາດອິດສະຣາເອນ ແລະ ຊາວເອຢີບໄດ້ຮັບອະນຸຍາດເຂົ້າຊຸມນຸມຕັ້ງແຕ່ຊົນຊາດອິດສະຣາເອນເຄີຍເປັນຄົນຕ່າງຊາດໃນແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາ.
ລາວສາມາດອາບນໍ້າໃນຕອນແລງ ແລະ ຫລັງຈາກນັ້ນລາວຈະໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ກັບມາຢູ່ໃນຄ້າຍພັກ.
ພຣະຢາເວກຳລັງຍ່າງຢູ່ໃນທ່າມກາງຄ້າຍຂອງພວກເຂົາ, ສະນັ້ນກອງທັບຈະຕ້ອງບໍລິສຸດເພື່ອບໍ່ໃຫ້ມີສິ່ງທີ່ບໍ່ສະອາດ ແລະຫັນຫນີຈາກພວກເຂົາ.
ຂ້າໃຊ້ທີ່ຫນີຈາກນາຍຂອງຕົນຈະບໍ່ໄດ້ຖືກສົ່ງກັບຄືນ, ແຕ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ຢູ່ກັບພວກເຂົາໃນເມືອງໃດກໍ່ຕາມທີ່ລາວເລືອກ.
ພຣະຢາເວແມ່ນກຽດຊັງກັບສິ່ງໃດທີ່ເຊື່ອມຕໍ່ກັບພຶດຕິກໍາທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຂອງໂສເພນີ ຫລື ພວກຊາຍສົມສູ່ກັບຊາຍນັ້ນ.
ພວກເຂົາບໍ່ໃຫ້ເພື່ອນຮ່ວມຊາດອິດສະຣາເອນກູ້ຢືມ ໂດຍມີດອກເບ້ຍ, ແຕ່ພວກເຂົາໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ກູ້ຢືມໂດຍມີດອກເບ້ຍໃຫ້ຄົນຕ່າງຊາດ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຄົນຫນຶ່ງບໍ່ຄວນຈະເສີຍຊາໃນການປະຕິບັດຄຳປະຕິຍານທີ່ລາວໄດ້ເຮັດກັບພຣະຢາເວ, ແຕ່ລາວຕ້ອງປະຕິບັດຕາມຄຳສັນຍາທີ່ລາວໄດ້ເວົ້າກັບປາກຂອງລາວຢ່າງເສລີ ເພື່ອວ່າລາວຈະບໍ່ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາສາມາດກິນຫມາກອະງຸ່ນຂອງພວກເຂົາຈາກສວນຂອງເພື່ອນບ້ານຂອງພວກເຂົາຕາບໃດທີ່ພວກເຂົາບໍ່ເອົາເຂົ້າໃນບັນຈຸ ແລະພວກເຂົາກໍ່ສາມາດເກັບເອົາເມັດພືດຈາກສວນຂອງເພື່ອນບ້ານຂອງພວກເຂົາຕາບໃດທີ່ພວກເຂົາບໍ່ທັນກ່ຽວ.
ຖ້າຜູ້ຊາຍພົບເຫັນບາງສິ່ງທີ່ບໍ່ເຫມາະສົມໃນເມຍຂອງລາວ, ລາວສາມາດຂຽນໃບສະເຫນີການຢ່າຮ້າງ, ເອົາໃສ່ໃນມືຂອງນາງ, ແລະສົ່ງນາງອອກຈາກເຮືອນບ່ອນທີ່ລາວໄປໄດ້ແລະກາຍເປັນເມຍຂອງຜູ້ຊາຍຄົນອື່ນ.
ພຣະຢາເວບໍ່ຍອມໃຫ້ຜົວທຳອິດທີ່ໄດ້ສົ່ງນາງໄປຮັບເອົານາງອີກໃຫ້ເປັນເມຍຂອງລາວ.
ລາວບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງໄປເຮັດສົງຄາມຫລືຖືກສັ່ງໃຫ້ໄປເຮັດຕາມຫນ້າທີ່ໂດຍຖືກມອບຫມາຍ, ແຕ່ລາວສາມາດຢູ່ເຮືອນໄດ້ 1 ປີ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ເມຍໃຫມ່ມີຄວາມສຸກ.
ບໍ່ມີຜູ້ໃດໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ເອົາໄປ, ເພາະວ່າມັນປຽບຄືຈະເອົາເຄື່ອງໃຊ້ຊີວິດຈຳວັນຂອງຜູ້ຊາຍເປັນເຄື່ອງປະກັນ.
ຄົນນັ້ນຈະຖືກປະກາດວ່າເປັນໂຈນຜູ້ທີ່ຕ້ອງຕາຍຖ້າລາວລັກພາຕົວອ້າຍນ້ອງອິດສະຣາເອນຂອງລາວ ແລະ ເຮັດໃຫ້ເຂົາເປັນທາດ ຫລື ຂາຍເຂົາ.
ໂມເຊໄດ້ບອກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໃຫ້ລະມັດລະວັງແລະປະຕິບັດຕາມຄຳສັ່ງສອນທຸກຢ່າງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ໃຫ້ປະໂລຫິດແລະພວກເລວີກ່ຽວກັບໂລກຂີ້ທູດ.
ເມື່ອເພື່ອນບ້ານກູ້ຢືມເງິນ, ພວກທ່ານບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໄປໃນເຮືອນເພື່ອເອົາເຄື່ອງຄໍ້າປະກັນ, ແຕ່ໃຫ້ຢືນຢູ່ຂ້າງນອກແລະລໍຖ້າຄົນນັ້ນທີ່ໄດ້ຮັບເງິນກູ້ເພື່ອເອົາແນວຄໍ້າປະກັນນັ້ນອອກມາ.
ຖ້າຊາຍຄົນນັ້ນເປັນຄົນຍາກຈົນ, ຜູ້ທີ່ໃຫ້ເງິນກູ້ຢືມນັ້ນບໍ່ຕ້ອງນຳໃຊ້ກັບແນວຄໍ້າປະກັນທີ່ຢູ່ໃນກຳມະສິດຂອງຕົນ, ແຕ່ໃຫ້ຄືນແນວຄໍ້າປະກັນນັ້ນເມື່ອຮອດເວລາທີ່ຕາເວັນຕົກ ເພື່ອລາວຈະນຳໃຊ້ເສື້ອຄຸມຂອງລາວ.
ພວກເຂົາຕ້ອງໃຫ້ຄ່າຈ້າງລາວທຸກໆມື້ເພາະວ່າລາວທຸກຍາກແລະ ກຳລັງເພິ່ງຄ່າຈ້າງນັ້ນ.
ພຣະຢາເວບອກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນວ່າພໍ່ແມ່ບໍ່ຕ້ອງຖືກປະຫານຊີວິດຍ້ອນບາບຂອງລູກແລະເດັກບໍ່ຄວນຖືກປະຫານຊີວິດຍ້ອນບາບຂອງພໍ່ແມ່.
ພວກເຂົາຖືກເຕືອນໃຫ້ລະນຶກເຖິງສະນັ້ນພວກເຂົາຈະບໍ່ຕໍ່ສູ້ຄວາມຍຸຕິທຳໄປຈາກຕ່າງຊາດຫລືລູກກຳພ້າ, ແລະບໍ່ເອົາເສື້ອຄຸມຂອງແມ່ຫມ້າຍມາເປັນເຄື່ອງຄໍ້າປະກັນ.
ເມື່ອປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ເກັບກ່ຽວຜົນຜະລິດຂອງພວກເຂົາພວກເຂົາ ບໍ່ຄວນກັບໄປຫາສ່ວນທີ່ຕົກຫລົ່ນຢູ່ໃນທົ່ງນາ ຫລື ສັ່ນຕົ້ນຫມາກກອກເທດເປັນເທື່ອທີສອງ, ແຕ່ຈະປ່ອຍໃຫ້ມັນໃຫ້ຄົນຕ່າງຊາດ, ລູກກຳພ້າ ແລະ ແມ່ຫມ້າຍ.
ລາວຈະພິພາກສາຄົນໃດທີ່ຊອບທຳ ແລະ ກ່າວໂທດຄົນຊົ່ວທີ່ຈະຖືກໂບຍຕີຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງ.
ຜູ້ພິພາກສາຈະໃຫ້ເຂົາຖືກໂບຍຕີບໍ່ເກີນສີ່ສິບຄັ້ງ ເພື່ອຄົນຊົ່ວຮ້າຍຈະບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍ.
ຖ້າອ້າຍຕາຍໂດຍບໍ່ມີລູກຊາຍ, ນ້ອງຂອງລາວຕ້ອງເອົາເມຍ ຂອງຜູ້ທີ່ຕາຍໄປມາເປັນເມຍຂອງຕົນ ເພື່ອວ່າລູກຊາຍກົກນາງຈະໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດໃນນາມຂອງອ້າຍ ທີ່ຕາຍໄປຂອງຊາຍຄົນນັ້ນ.
ເມຍຂອງອ້າຍຈະຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ ພວກເຖົ້າແກ່ ຖອດເກີບຂອງລາວອອກ, ຖົ່ມນໍ້າລາຍໃສ່ຫນ້າລາວ, ແລະ ບອກລາວວ່າຕ້ອງເຮັດແບບນີ້ແມ່ນສຳລັບຜູ້ຊາຍ ທີ່ບໍ່ໄດ້ສ້າວົງຕະກຸນຂອງອ້າຍນ້ອງຂອງຕົນ.
ມັນເປັນສິ່ງທີ່ຫນ້າກຽດຊັງຕໍ່ພຣະຢາເວເມື່ອຄົນໃດຫນຶ່ງມີນໍ້າຫນັກຫລາຍແລະນ້ອຍແທນທີ່ຈະສົມບູນແລະນໍ້າຫນັກສົມຄວນຕາມການຊັ່ງຊາ.
ຄົນອາມາເລກບໍ່ໄດ້ໃຫ້ກຽດພຣະເຈົ້າເມື່ອເຂົາໄດ້ພົບຊາວອິດສະຣາເອນຢູ່ແຄມທາງ ແລະໂຈມຕີຜູ້ທີ່ອ່ອນແອ ແລະອ່ອນເພຍຢູ່ຂ້າງຫລັງໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາອອກມາຈາກເອຢີບ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈະຕ້ອງນຳຜົນນັ້ນໃສ່ກະຕ່າເເລະໄປຍັງສະຖານທີ່ ທີ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກທ່ານຈະຊົງເລືອກໃຫ້ເປັນດັ່ງສະຖານທີ່ນະມັດສະການຂອງພຣະອົງ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຕ້ອງເວົ້າ, "ຂ້າພະເຈົ້າຮັບຮູ້ໃນມື້ນີ້ເຖິງພຣະຢາເວວ່າຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ມາຮອດແຜ່ນດິນທີ່ພຣະອົງໄດ້ສັນຍາໄວ້ກັບບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຮົາແລ້ວ."
ຊາວອິດສະຣາເອນຕ້ອງເວົ້າວ່າບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາແມ່ນຊາວອາຣາມຜູ້ພະເນຈອນ.
ພວກເຂົາໄດ້ປະຕິບັດຕໍ່ຊາວອິດສະຣາເອນຢ່າງໂຫດຮ້າຍແລະຂົ່ມເຫັງພວກເຂົາ, ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດວຽກເຫມືອນຂ້າທາດ.
ພຣະອົງໄດ້ນຳພວກເຂົາອອກມາດ້ວຍພຣະຫັດອັນແຮງກ້າ, ພ້ອມດ້ວຍການສະແດງອຳນາດຂອງພຣະອົງ, ດ້ວຍອຳນາດທີ່ຫນ້າ ຢ້ານກົວ, ພ້ອມດ້ວຍຫມາຍສຳຄັນແລະດ້ວຍສິ່ງມະຫັດສະຈັນ.
ຈຸດປະສົງແມ່ນເພື່ອກາບນະມັດສະການພຣະຢາເວ ແລະ ປິຕິຍິນດີໃນທຸກສິ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ເຮັດສຳລັບຊາວອິດສະຣາເອນ, ບ້ານເຮືອນຂອງເຂົາ, ຊາວເລວີ, ແລະ ຄົນຕ່າງ ຊາດໃນບັນດາພວກເຂົາ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຕ້ອງເອົາມັນໃຫ້ຊາວເລວີ, ຄົນຕ່າງຊາດ, ລູກກຳພ້າແລະແມ່ຫມ້າຍເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ກິນແລະອີ່ມ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວແນມລົງມາຈາກສະຫວັນແລະອວຍພອນພວກເຂົາໃນແຜ່ນດິນທີ່ພຣະອົງໄດ້ປະທານໃຫ້ພວກເຂົາ.
ພຣະອົງກຳລັງສັ່ງໃຫ້ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນເຊື່ອຟັງກົດເກນແລະຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງດ້ວຍສຸດໃຈແລະສຸດຈິດ.
ພວກເຂົາຍອມຮັບວ່າພຣະຢາເວເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາແລະພວກເຂົາຈະເດີນຕາມເສັ້ນທາງຂອງພຣະອົງ, ຖືຮັກສາພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງ, ແລະຟັງສຽງຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຍອມຮັບວ່າອິດສະຣາເອນເປັນກຳມະສິດຂອງພຣະອົງ ແລະ ພຣະອົງຈະຍົກພວກເຂົາສູງກວ່າປະເທດອື່ນໆທັງ ຫມົດໃນການເຄົາລົບສັນເສີນ ແລະ ໃຫ້ກຽດຕິຍົດເພື່ອພວກເຂົາຈະເປັນປະຊາຊົນທີ່ບໍລິສຸດຕໍ່ພຣະອົງ.
ໂມເຊ ແລະພວກເຖົ້າແກ່ຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້ບອກປະຊາຊົນໃຫ້ຖືຮັກສາບັນຍັດທັງຫມົດ ທີ່ໂມເຊໄດ້ສັ່ງພວກເຂົາໃນມື້ນັ້ນ.
ພວກເຂົາຕ້ອງສ້າງກ້ອນຫີນໃຫຍ່ຈຳນວນຫນຶ່ງຂຶ້ນທາດ້ວຍປູນຂາວແລະຂຽນທຸກໆຖ້ອຍຄຳຂອງກົດບັນຍັດໃສ່.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຕ້ອງໄດ້ສ້າງແທ່ນຫີນ ທີ່ຖວາຍແກ່ພຣະຢາເວໂດຍບໍ່ໃຊ້ເຄື່ອງມືເຫລັກ ເພື່ອຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາແກ່ພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຂຽນໃສ່ຫີນນັ້ນທຸກຖ້ອຍຄຳຂອງກົດບັນຍັດ.
ມັນສຳຄັນເພາະວ່າໃນມື້ນັ້ນພວກເຂົາໄດ້ກາຍມາເປັນປະຊາຊົນຂອງພຣະຢາເວ.
ໂມເຊໄດ້ບອກປະຊາຊົນວ່າຫົກຊົນເຜົ່າຂອງອິດສະຣາເອນ ຈະຕ້ອງຢືນຢູ່ເທິງພູເກຣິຊີເພື່ອເປັນອວຍພຣະພອນໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນ.
ຫົກຊົນເຜົ່າຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້ຖືກບັນຊາໃຫ້ຢືນຢູ່ເທິງພູເອບານເພື່ອອອກສຽງຄຳສາບແຊ່ງ
ສິ່ງຫນຶ່ງທີ່ຫນ້າກຽດຊັງຕໍ່ພຣະຢາເວແມ່ນຮູບແກະສະຫລັກ ຫລືຮູບເຄົາລົບທີ່ຜະລິດໂດຍຊ່າງຜູ້ທີ່ຕັ້ງມັນໄວ້ໃນບ່ອນລັບລີ້.
ຜູ້ຊາຍຖືກສາບແຊ່ງຖ້າລາວນອນກັບເມຍຂອງພໍ່, ເພາະວ່າລາວໄດ້ລັກເອົາສິດຂອງພໍ່ຂອງລາວໄປ.
ຊາຍຄົນນັ້ນຈະຖືກສາບແຊ່ງ.
ທຸກຄົນຄວນເຊື່ອຟັງຄຳເວົ້າຂອງກົດບັນຍັດນີ້ ເພື່ອວ່າເຂົາຈະບໍ່ຖືກສາບແຊ່ງ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຕ້ອງຟັງສຽງຂອງພຣະຢາເວຢ່າງລະມັດລະວັງ ແລະ ຮັກສາພຣະບັນຍັດທັງຫມົດຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ສັດຕູຂອງພວກເຂົາຖືກໂຈມຕີຕໍ່ຫນ້າຕໍ່ຕາພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຈະຕັ້ງພວກເຂົາໃຫ້ເປັນປະຊາຊາດທີ່ບໍລິສຸດສຳລັບພຣະອົງເອງ.
ພຣະຢາເວເປີດຄັງແຫ່ງສະຫວັນຂອງພຣະອົງໃຫ້ພວກເຂົາ ເພື່ອໃຫ້ຝົນຕົກໃນດິນແດນຂອງພວກເຂົາ ໃນເວລາທີ່ເຫມາະສົມ, ແລະ ເປັນພອນໃຫ້ແກ່ວຽກງານທັງຫມົດ ທີ່ມືຂອງພວກເຂົາເຮັດ.
ຄຳສາບແຊ່ງທຸກຢ່າງຈະມາຕົກສູ່ພວກເຂົາແລະຕາມທັນພວກເຂົາໄປ.
ທ້ອງຟ້າຈະເປັນທອງແດງ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກຈະເປັນເຫລັກ.
ພວກເຂົາຈະຖືກໂຈມຕີຕໍ່ຫນ້າສັດຕູຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ແລ່ນຫນີໄປເຈັດທາງຕໍ່ຫນ້າຕໍ່ຕາຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຈະໂຈມຕີພວກເຂົາດ້ວຍການເປັນຜີ, ໂລກໄພ, ຄວາມວຸ່ນວາຍ, ແລະອາການຄັນ, ແລະພ້ອມດ້ວຍຄວາມບ້າ, ຕາບອດແລະຄວາມສັບສົນທາງຈິດ.
ລາວຈະບໍ່ນອນຮ່ວມກັບຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນ, ຫລືອາໄສຢູ່ໃນເຮືອນ, ຫລືເພີດເພີນກັບຫມາກໄມ້ໃນສວນອະງຸ່ນ.
ລູກຊາຍແລະລູກສາວຂອງພວກເຂົາຈະຖືກມອບໃຫ້ແກ່ຄົນອື່ນ, ແລະພວກເຂົາຈະຊອກຫາພວກເຂົາແຕ່ບໍ່ພົບພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະກາຍເປັນແຫລ່ງແຫ່ງຄວາມຢ້ານກົວ, ຄຳສຸພາສິດແລະຄໍ່າຄວນຫາ, ໃນຖ່າມກາງປະຊາຊົນທັງຫລາຍ.
ພວກເຂົາຈະປູກແນວພັນ ແລະສວນອະງຸ່ນຫລາຍ, ແຕ່ພວກມັນຈະບໍ່ເພີດເພີນກັບຫມາກຜົນຂອງແຮງງານຂອງພວກເຂົາເພາະວ່າພະຍາດ ແລະຫນອນຈະຍຶດເອົາຫມົດ.
ຄົນຕ່າງຊາດຈະປ່ອຍເງິນກູ້ໃຫ້ພວກເຂົາແລະກາຍເປັນຫົວຫນ້າໃນຂະນະທີ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈະບໍ່ສາມາດກູ້ຢືມແລະກາຍມາເປັນຫາງ.
ຄຳສາບແຊ່ງທຸກຢ່າງຈະມາສູ່ພວກເຂົາແລະໄລ່ຕາມທັນພວກເຂົາຈົນກວ່າພວກເຂົາຈະຖືກທຳລາຍ.
ພວກເຂົາຈະຮັບໃຊ້ສັດຕູຂອງພຣະຢາເວເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ນະມັດສະການພຣະຢາເວດ້ວຍຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີແລະຂອບພຣະຄຸນໃນເວລາທີ່ພວກເຂົາຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ.
ພຣະຢາເວຈະນຳຊົນຊາດມາແຕ່ທາງໄກ ເພື່ອໂຈມຕີພວກເຂົາໂດຍບໍ່ເຄົາລົບຜູ້ເຖົ້າ ຫລືຜູ້ຫນ່ມ, ພ້ອມທັງເອົາອາຫານທັງຫມົດຈາກພວກເຂົາ ແລະ ຝູງສັດຂອງພວກເຂົາໄປນຳ.
ພວກເຂົາຈະບໍ່ໃຫ້ຊີ້ນລູກຂອງເຂົາເອງ ທີ່ກຳລັງຈະກິນ.
ໃນລະຫວ່າງການລ້ອມລ້ອມເມືອງຜູ້ຍິງຈະກິນລູກທີ່ເກີດໃຫມ່ ແລະ ເດັກນ້ອຍທີ່ນາງຮັບຜິດຊອບ.
ພວກເຂົາຈະປະສົບກັບໄພພິບັດທີ່ຮ້າຍແຮງ ແລະ ເປັນໂລກຮ້າຍແຮງ.
ພວກເຂົາຈະມີຈຳນວນຫນ້ອຍແລະຈະກະແຈກກະຈາຍຈາກເບື້ອງຫນຶ່ງຂອງແຜ່ນດິນໂລກໄປຫາອີກເບື້ອງຫນຶ່ງ.
ພວກເຂົາຈະບໍ່ມີຄວາມສະດວກສະບາຍ, ແລະຈະບໍ່ມີບ່ອນພັກຜ່ອນຢູ່ປາຍຕີນຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດພັນທະສັນຍາກັບຊາວອິດສະຣາເອນໃນແຜ່ນດິນໂມອາບ.
ໃນເມື່ອກ່ອນພຣະຢາ້ວໄດ້ເຮັດພັນທະສັນຍາກັບອິດສະຣາເອນທີ່ໂຮເຣັບ.
ໂມເຊໄດ້ເຕືອນປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນທຸກຄົນກ່ຽວກັບທຸກສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດຕໍ່ຫນ້າຕໍ່ຕາຂອງພວກເຂົາໃນແຜ່ນດິນອີຢີບຕໍ່ຟາໂລ, ຕໍ່ບັນດາຜູ້ຮັບໃຊ້ ແລະ ທົ່ວແຜ່ນດິນຂອງເຂົາ.
ໂມເຊໄດ້ກ່າວວ່າຈົນເຖິງມື້ນີ້ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ໃຫ້ຫົວໃຈທີ່ຈະຮູ້, ຕາທີ່ຈະເບິ່ງ, ຫລືຫູທີ່ຈະໄດ້ຍິນກ່ຽວກັບສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ.
ພຣະອົງໄດ້ເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ຮູ້ວ່າພຣະອົງແມ່ນພຣະຢາເວຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຖືຮັກສາຖ້ອຍຄຳຂອງພັນທະສັນຍານີ້ແລະປະຕິບັດຕາມແລະສະນັ້ນພວກເຂົາຈະໄດ້ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງໃນທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດ.
ຊາວອິດສະຣາເອນທຸກຄົນຢືນຢູ່ຕໍ່ຊ້ອງຫນ້າພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາໄດ້ຢືນຢູ່ຕໍ່ຊ້ອງຫນ້າ ພຣະຢາເວເພື່ອຈະເຂົ້າໄປໃນພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລະ ຄຳສາບານທີ່ພຣະຢາເວ ໄດ້ເຮັດກັບພວກເຂົາໃນມື້ນັ້ນ.
ພຣະອົງຕ້ອງການທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຊາວອິດສະຣາເອນກາຍເປັນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງເອງ.
ທຸກໆຄົນທີ່ຢືນຢູ່ໃນມື້ນັ້ນໃນໂມອາບແລະຜູ້ທີ່ບໍ່ຢູ່ກັບພວກເຂົາກໍ່ໄດ້ຖືກລວມເຂົ້າໃນພັນທະສັນຍາແລະຄຳສາບານທີ່ພຣະຢາເວກຳລັງເຮັດກັບອິດສະຣາເອນ.
ພວກເຂົາໄດ້ຮັບການເຕືອນເຖິງທີ່ພວກເຂົາເຄີຍອາໄສຢູ່ໃນປະເທດເອຢິບຢ່າງໃດແລະທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຜ່ານຝ່າກັບທ່າມກາງຊົນຊາດຕ່າງໆທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຜ່ານມາຢ່າງໃດ.
ພວກເຂົາໄດ້ຮັບການຕັກເຕືອນເຖິງສິ່ງທີ່ໜ້າລັງກຽດທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຫັນເພື່ອວ່າຈະບໍ່ມີຄົນໃດໃນບັນດາພວກເຂົາທີ່ຈະມີຫົວໃຈຈະຫັນຫນີຈາກພຣະຢາເວ, ນະມັດສະການພະເຂອງປະເທດເຫລົ່ານັ້ນແລະເພື່ອວ່າມັນຈະບໍ່ມີຮາກຂົມຂື່ນແລະຫນອນໄມ້ກັດກິນໃນພວກເຂົາ.
ຜູ້ທີ່ໄດ້ຍິນຄຳສາບແຊ່ງບໍ່ຄວນເວົ້າວ່າຂ້ານ້ອຍມີສັນຕິສຸກເຖິງເເມ່ນວ່າຂ້ານ້ອຍມີຄວາມດື້ ທີ່ຢູ່ໃນໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ພຣະຢາເວຈະບໍ່ໃຫ້ອະໄພລາວ, ຄວາມໂກດແຄ້ນແລະຄວາມຫວງແຫນຂອງພຣະຢາເວຈະຮ້າຍແຮງຕໍ່ລາວ, ຄຳສາບແຊ່ງທັງ ຫມົດ ທີ່ຂຽນໄວ້ໃນຫນັງສືນັ້ນຈະເກີດຂື້ນກັບລາວແລະພຣະຢາເວຈະລົບລ້າງຊື່ຂອງລາວອອກຈາກໃຕ້ຟ້າສະຫວັນ.
ພວກເຂົາຈະຖາມວ່າເປັນຫຍັງພຣະຢາເວຈຶ່ງເຮັດກັບແຜ່ນດິນນີ້ແລະຄວາມຮ້ອນແຮງຂອງຄວາມໂກດຮ້າຍອັນນີ້ຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດ.
ປະຊາຊົນຈະເວົ້າວ່າມັນແມ່ນຍ້ອນວ່າພວກເຂົາປະຖິ້ມພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລະຍ້ອນວ່າພວກເຂົາໄດ້ໄປນະມັດສະການພະອື່ນແລະກົ້ມຂາບ, ພະທີ່ພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ຈັກແລະພຣະອົງບໍ່ໄດ້ມອບໃຫ້ພວກເຂົາ.
ປະຊາຊົນຈະເວົ້າວ່າຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງພຣະຢາເວໄດ້ພຸ່ງຂື້ນທຳລາຍແຜ່ນດິນນີ້.
ປະຊາຊົນຈະເວົ້າວ່າ, ໃນຄວາມໂກດແຄ້ນ, ຄວາມໂກດແຄ້ນ, ແລະຄວາມໂກດແຄ້ນອັນໃຫຍ່ຫຼວງໄດ້ໂຍນພວກເຂົາລົງໄປໃນດິນແດນອື່ນ.
ບັນຫາລີ້ລັບນັ້ນແມ່ນຂອງພຣະຢາເວເທົ່ານັ້ນ.
ບັນດາສິ່ງທີ່ຖືກເປີດເຜີຍນັ້ນເປັນຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນແລະລູກຫລານຂອງພວກເຂົາຕະຫລອດໄປເພື່ອພວກເຂົາຈະເຮັດຕາມທຸກຖ້ອຍຄຳຂອງກົດບັນຍັດນັ້ນ.
ພວກເຂົາຕ້ອງກັບຄືນສູ່ພຣະຢາເວແລະເຊື່ອຟັງສຽງຂອງພຣະອົງ, ປະຕິບັດຕາມທຸກສິ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ສັ່ງພວກເຂົາດ້ວຍສຸດໃຈແລະສຸດຈິດຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະເຕົ້າໂຮມຄົນທີ່ຖືກຂັບໄລ່ຫນີຄືຊາວອິດສະຣາເອນຈາກບ່ອນທີ່ໄກທີ່ສຸດພາຍໃຕ້ຟ້າສະຫວັນ.
ພຣະຢາເວຈະນຳພວກເຂົາເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນທີ່ບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຂົາຄອບຄອງ.
ພຣະຢາເວຈະຕັດຫົວໃຈຂອງພວກເຂົາເພື່ອພວກເຂົາຈະຮັກພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາດ້ວຍສຸດໃຈແລະດ້ວຍສຸດຈິດຂອງພວກເຂົາແລະພວກເຂົາຈະມີຊີວິດ.
ພຣະຢາເວຈະໃສ່ຄຳສາບແຊ່ງໃສ່ສັດຕູຂອງພວກເຂົາແລະຜູ້ທີ່ກຽດຊັງຊາວອິດສະຣາເອນແລະຜູ້ທີ່ໄດ້ຂົ່ມເຫັງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະເຊື່ອຟັງສຸລະສຽງຂອງພຣະຢາເວແລະຈະເຮັດທຸກ ຄຳສັ່ງຂອງໂມເຊທີ່ໂມເຊໄດ້ສັ່ງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະປິຕິຍິນດີຕໍ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຄືກັບທີ່ພຣະອົງຊື່ນຊົມຍິນດີກັບບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຂົາ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈຳເປັນຕ້ອງເຊື່ອຟັງພຣະສຸລະສຽງຂອງພຣະຢາເວພະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ, ຮັກສາຄຳສັ່ງ ແລະ ກົດບັນຍັດຂອງພຣະອົງທີ່ຂຽນໄວ້ໃນໜັງສືບັນຍັດ ແລະ ຫັນເຂົ້າມາຫາພຣະຢາເວດ້ວຍສຸດໃຈ ແລະສຸດຈິດຂອງພວກເຂົາ.
ໂມເຊກ່າວວ່າຄຳສັ່ງທີ່ເພິ່ນກຳລັງສັ່ງໃຫ້ຊາວອິດສະຣາເອນບໍ່ແມ່ນເລື່ອງຍາກເກີນໄປສຳລັບພວກເຂົາ ຫລື ຫ່າງໄກເກີນໄປທີ່ພວກເຂົາຈະເຂົ້າເຖິງ.
ຖ້ອຍຄຳນັ້ນຢູ່ໃກ້ທ່ານຫລາຍ, ໃນປາກແລະໃນໃຈຂອງທ່ານ, ເພື່ອວ່າທ່ານຈະໄດ້ປະຕິບັດຕາມມັນ.
ໂມເຊໄດ້ວາງຊີວິດແລະຄວາມດີ, ຄວາມຕາຍ ແລະ ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຕໍ່ ຫນ້າປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
ພວກເຂົາຈະມີຊີວິດຢູ່ແລະມີຈຳນວນຫລວງຫລາຍ ແລະ ພຣະຢາເວຈະອວຍພອນພວກເຂົາໃນແຜ່ນດິນບ່ອນ ທີ່ພວກເຂົາກຳລັງຈະໄປ.
ພວກເຂົາຈະຕາຍແນ່ນອນ ແລະ ພວກເຂົາຈະບໍ່ມີອາຍຸຍາວນານໃນແຜ່ນດິນ.
ໂມເຊກຳລັງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ປະຊາຊົນເລືອກຊີວິດ ເພື່ອພວກເຂົາແລະລູກຫລານຂອງພວກເຂົາຈະມີຊີວິດຢູ່.
ພວກເຂົາຄວນເລືອກຊີວິດເພື່ອຮັກພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ, ຟັງສຽງຂອງພຣະອົງ ແລະ ຍຶດໝັ້ນກັບພຣະອົງເພາະວ່າພຣະອົງເປັນຊີວິດ ແລະ ຄວາມຍືນຍາວຂອງວັນເວລາຂອງພວກເຂົາ.
ລາວບອກພວກເຂົາວ່າຕອນນີ້ລາວມີອາຍຸໄດ້ຫນຶ່ງ ຮ້ອຍຊາວປີແລ້ວ ແລະ ລາວບໍ່ສາມາດອອກໄປ ແລະ ເຂົ້າມາໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ.
ພຣະອົງບອກໂມເຊວ່າຈະບໍ່ຂ້າມຈໍແດນແຕ່ວ່າພຣະເຈົ້າຈະຂ້າມແມ່ນໍ້າຈໍແດນນຳຫນ້າໂມເຊ ແລະ ຈະທຳລາຍຊົນຊາດຕ່າງໆຈາກອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວບອກໂມເຊວ່າໂຢຊວຍຈະຂ້າມແມ່ນໍ້າຈໍແດນໄປກ່ອນຫນ້າອິດສະຣາເອນ.
ພຣຢາເວໄດ້ທໍາລາຍພວກເຂົາແລະແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າທ່ານຈະໃຫ້ອິດສະຣາເອນເອົາຊະນະພວກເຂົາເມື່ອອິດສະຣາເອນປະເຊີນຫນ້າກັບພວກເຂົາໃນການສູ້ຮົບ.
ໂມເຊບອກພວກເຂົາໃຫ້ມີຄວາມເຂັ້ມແຂງ, ມີຄວາມກ້າຫານ, ບໍ່ໃຫ້ຢ້ານກົວແລະບໍ່ຢ້ານກົວຊົນຊາດຕ່າງໆນັ້ນເພາະວ່າພຣະຢາເວ ຈະໄປກັບພວກເຂົາແລະຈະບໍ່ພ່າຍແພ້ຫລືປະຖິ້ມພວກເຂົາ.
ໂມເຊໄດ້ບອກໃຫ້ໂຢຊວຍມີຄວາມເຂັ້ມແຂງແລະມີກຳລັງໃຈທີ່ດີເພາະໂຢຊວຍຈະໄປກັບຊາວອິດສະຣາເອນເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນທີ່ ພຣະຢາເວໄດ້ປະຕິຍານຈະປະທານຕໍ່ບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຂົາແລະພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຈະໄດ້ແຜ່ນດິນນັ້ນເປັນມໍລະດົກ.
ໂມເຊໄດ້ບອກໂຢຊວຍວ່າພຣະຢາເວຈະນຳຫນ້າໂຢຊວຍ, ຈະຢູ່ກັບລາວແລະຈະບໍ່ເຮັດໃຫ້ຜິດຫວັງຫລືປະຖິ້ມໂຢຊວຍດັ່ງນັ້ນໂຢຊວຍບໍ່ຄວນຢ້ານກົວຫລືທໍ້ຖອຍ.
ໂມເຊໄດ້ໃຫ້ກົດໝາຍນີ້ແກ່ພວກປະໂລຫິດ, ພວກລູກຊາຍຂອງເລວີ, ຜູ້ທີ່ຖືຫີບແລະລາວຍັງໄດ້ເອົາສຳເນົາດັ່ງກ່າວໄປໃຫ້ຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ຂອງອິດສະຣາເອນທຸກຄົນນຳອີກ.
ໂມເຊໄດ້ສັ່ງໃຫ້ພວກປະໂລຫິດອ່ານກົດຫມາຍ ດັ່ງກ່າວໃນຕອນທ້າຍຂອງທຸກໆເຈັດປີ, ໃນລະຫວ່າງເທດສະການໃນງານລ້ຽງ, ໂດຍທີ່ຊາວອິດສະຣາເອນທຸກຄົນໄດ້ຍິນໄດ້.
ໂມເຊໄດ້ບອກປະໂລຫິດໃຫ້ເຕົ້າໂຮມປະຊາຊົນທຸກຄົນເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ຍິນແລະຮຽນຮູ້, ແລະຖວາຍກຽດແກ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຮັກສາຖ້ອຍຄຳທັງຫມົດຂອງກົດໝາຍ ແລະ ເພື່ອໃຫ້ລູກຫລານຂອງພວກເຂົາໄດ້ຍິນ ແລະ ຮຽນຮູ້ທີ່ຈະຖວາຍກຽດແດ່ພຣະຢາເວ.
ພວກປະໂລຫິດຄວນອ່ານກົດຫມາຍ ໃຫ້ປະຊາຊົນຕະຫລອດເວລາທີ່ພວກເຂົາອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນທີ່ພວກເຂົາຈະຂ້າມແມ່ນໍ້າຈໍແດນມາຄອບຄອງ.
ພຣະຢາເວສັ່ງໂມເຊໃຫ້ຮຽກໂຢຊວຍໄປທີ່ຫໍເຕັນເພາະວ່າມື້ນັ້ນກຳ ລັງຈະມາເຖິງເມື່ອໂມເຊຕ້ອງຕາຍ.
ເມື່ອໂມເຊແລະໂຢຊວຍ ນຳ ສະເຫນີຕົນເອງຢູ່ໃນຫໍເຕັນ, ພຣະຢາເວໄດ້ມາປະກົດຢູ່ໃນເຕັນໃນເສົາເມກທີ່ຕັ້ງຢູ່ຂ້າງປະຕູຂອງເຕັນ.
ພຣະຢາເວບອກໂມເຊວ່າປະຊາຊົນຈະລຸກຂຶ້ນ, ເຮັດຄືກັບຍິງໂສເພນີທີ່ໄປຕາມພະທີ່ແປກປະຫລາດຂອງດິນແດນນັ້ນແລະວ່າພວກເຂົາຈະລືມພຣະຢາເວ ແລະ ທຳລາຍພັນທະສັນຍາທີ່ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໄວ້ກັບພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວບອກໂມເຊວ່າໃນວັນທີ່ປະຊາຊົນໄດ້ປະຖິ້ມຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງ, ຄວາມໂກດແຄ້ນຈະພຸ່ງອອກມາໂຈມຕີພວກເຂົາ, ພຣະອົງຈະປະຖິ້ມພວກເຂົາ, ແລະຈະປິດບັງພຣະພັກຂອງພຣະອົງຈາກພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວບອກກັບໂມເຊວ່າໄພພິບັດ ແລະ ຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫລາຍຢ່າງຈະມາເຖິງຜູ້ຄົນ ແລະ ພຣະອົງຈະເຊື່ອງຊ້ອນພຣະອົງຈາກພວກເຂົາເພາະວ່າພວກເຂົາຫັນໄປຫາພະອື່ນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກໂມເຊໃຫ້ຂຽນເພງແລະສອນມັນໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນເພື່ອວ່າບົດເພງນັ້ນຈະເປັນພະຍານໃຫ້ແກ່ພຣະຢາເວຕໍ່ຊາວອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວບອກໂມເຊເຖິງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈະຫັນໄປຫາພະອື່ນ, ນະມັດສະການ, ດູຫມິ່ນພຣະຢາເວ ແລະ ທຳລາຍພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກໂມເຊວ່າເພງຈະເປັນພະຍານຕໍ່ອິດສະຣາເອນໃນຖານະເປັນພະຍານແລະມັນຈະບໍ່ຖືກລືມອອກຈາກປາກຂອງລູກຫລານຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຮູ້ແຜນການທີ່ປະຊາຊົນກຳລັງສ້າງຂຶ້ນໃນມື້ນີ້.
ໂມເຊໄດ້ຂຽນບົດເພງໃນມື້ດຽວກັນທີ່ພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ລາວຂຽນແລະຫລັງຈາກນັ້ນລາວໄດ້ສອນເພງນັ້ນໃຫ້ຊາວອິດສະຣາເອນໃນມື້ດຽວກັນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງໂຢຊວຍໃຫ້ເຂັ້ມແຂງແລະມີຄວາມກ້າຫານ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກໂຢຊວຍໃຫ້ມີຄວາມເຂັ້ມແຂງແລະມີຄວາມກ້າຫານເພາະວ່າໂຢຊວຍຈະນຳຊາວອິດສະຣາເອນເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສັນຍາໄວ້ກັບພວກເຂົາ ແລະ ພຣະຢາເວ ໄດ້ບອກໂຢຊວຍວ່າພຣະອົງຈະຢູ່ກັບໂຢຊວຍ.
ໂມເຊໄດ້ໃຫ້ຖ້ອຍຄຳຂອງກົດບັນຍັດແກ່ພວກເລວີຜູ້ທີ່ດູແລຫີບພັນທະສັນຍາເປັນພະຍານຂອງພະເຢໂຫວາ.
ໂມເຊໄດ້ບອກໃຫ້ພວກເລວີວ່າ ຈົ່ງເອົາຫນັງສືເເຫ່ງກົດຫມາຍນີ້ເເລະໃສ່ໄປດ້ານໃນຂອງຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກທ່ານ, ດັ່ງນັ້ນເພື່ອເປັນຄຳພະຍານຕໍ່ສູ້ພວກທ່ານ.
ໂມເຊໄດ້ບອກພວກເລວີວ່າລາວຮູ້ກ່ຽວກັບການກະບົດຂອງພວກເຂົາ ແລະ ວິທີທີ່ພວກເຂົາໄດ້ກະບົດຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ໂມເຊບອກພວກເລວີໃຫ້ເຕົ້າໂຮມຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ ແລະ ເຈົ້າຫນ້າທີ່ເພື່ອລາວຈະສາມາດກ່າວຖ້ອຍ ຄຳຂອງລາວໃນຫູຂອງເຂົາແລະຂໍສະຫວັນ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກເປັນພະຍານຕໍ່ພວກເຂົາ.
ໂມເຊກ່າວວ່າຫລັງຈາກທີ່ລາວສິ້ນຊີວິດປະຊາຊົນຈະສໍ້ລາດບັງຫລວງກັນເອງ ແລະ ຫັນຫນີຈາກທາງທີ່ໂມເຊໄດ້ສັ່ງພວກເຂົາໄວ້.
ໂມເຊກ່າວວ່າໄພພິບັດຈະເກີດຂື້ນກັບຜູ້ຄົນໃນວັນຕໍ່ມາຫລັງຈາກພວກເຂົາຫັນຫນີຈາກເສັ້ນທາງທີ່ໂມເຊໄດ້ສັ່ງພວກເຂົາ.
ໂມເຊກ່າວວ່າໄພພິບັດຈະມາເຖິງເພາະວ່າພວກເຂົາຈະເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ, ທີ່ເປັນການເຮັດໃຫ້ພຣະອົງພິໂຣດໂດຍຜ່ານການງານເເຫ່ງນ້ຳມືຂອງພວກທ່ານ
ໂມເຊໄດ້ຮ້ອງທຸກຖ້ອຍຄຳຂອງເພງທີ່ລາວແຕ່ງ.
ໂມເຊ ກຳ ລັງຮຽກໃຫ້ສະຫວັນຟັງ ແລະ ໃຫ້ລາວເວົ້າ ແລະກຳລັງຂໍໃຫ້ແຜ່ນດິນໂລກຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງລາວ.
ໂມເຊປຽບທຽບການສອນຂອງລາວກັບສາຍຝົນແລະການເວົ້າຂອງລາວກັບນໍ້າຄ້າງ.
ໂມເຊປະກາດນາມຊື່ຂອງພຣະຢາເວແລະກ່າວເຖິງຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ຕໍ່ພຣະເຈົ້າ.
ວຽກງານຂອງພຣະສິລາແມ່ນດີເລີດແລະເສັ້ນທາງຂອງພຣະອົງແມ່ນຖືກຕ້ອງ.
ພຣະເຈົ້າຊົງສັດຊື່, ບໍ່ມີຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ທ່ຽງທຳ ແລະຊື່ກົງ
ໂມເຊເອີ້ນພວກເຂົາວ່າຄົນລຸ້ນທີ່ຊົ່ວຮ້າຍແລະຄົດໂກງແລະຄົນໂງ່ງ່າວແລະເສຍສະຕິ.
ໂມເຊກ່າວວ່າພຣະຢາເວໄດ້ສ້າງແລະສະຖາປະນາປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
ໂມເຊກ່າວວ່າບັນພະບຸລຸດແລະຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ຈະສາມາດຕັກເຕືອນຊາວອິດສະຣາເອນກ່ຽວກັບວັນເວລາໃນສະໄຫມກ່ອນແລະຫລາຍປີທີ່ຜ່ານມາ.
ໂມເຊກ່າວວ່າອົງຜູ້ສູງສຸດໄດ້ແຍກມະນຸດທັງ ຫມົດ, ແລະ ກຳຫນົດເຂດແດນຂອງປະຊາຊົນຕາມຈຳນວນຂອງບຸດຊາຍຂອງອິດສະຣາເອນ.
ສ່ວນຂອງພຣະຢາເວແມ່ນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງແລະຢາໂຄບເປັນມໍລະດົກທີ່ແຍກຳໄວ້ຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວພົບຢາໂຄບ (ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ) ໃນດິນແດນທະເລຊາຍ.
ພຣະຢາເວປົກປ້ອງພວກເຂົາ, ເບິ່ງແຍງພວກເຂົາ ແລະ ປົກປ້ອງພວກເຂົາຄືກັບແກ້ວຕາດວງໃຈຂອງພຣະອົງ.
ໂມເຊປຽບທຽບວິທີທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ດູແລປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງຄືກັບນົກອິນຊີທີ່ເຝົ້າຮັງຂອງມັນ ແລະ ວົນໄປມາຢູ່ເຫນືອລູກນ້ອຍຂອງມັນ.
ພຣະຢາເວອົງດຽວໄດ້ນຳພາປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
ໃນເວລາທີ່ເຢຊູຣູນ (ອິດສະຣາເອນ) ອວ້ນພີ ແລະ ພໍໃຈພວກເຂົາປະຖິ້ມ ແລະ ປະຕິເສດພຣະຢາເວ ແລະ ເຮັດໃຫ້ພຣະອົງຫ່ວງແຫນໂດຍພະເຈົ້າທີ່ແປກປະຫລາດຂອງພວກເຂົາ ແລະເຮັດໃຫ້ພຣະອົງໂກດແຄ້ນກັບຮູບປັ້ນ ທີ່ຫນ້າລັງກຽດຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາລືມພຣະເຈົ້າຜູ້ທີ່ໃຫ້ກຳເນີດພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວປະຕິເສດປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ຍຸແຍ່ພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາອິດສາໂດຍຜູ້ທີ່ບໍ່ແມ່ນປະຊາຊົນ, ແລະຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາໂກດແຄ້ນໂດຍຊົນຊາດທີ່ບໍ່ມີຄວາມເຂົ້າໃຈ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະນຳໄພພິບັດຕ່າງໆມາເຖິງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະບໍ່ເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ລາວຂົ່ມຂູ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ ເພາະວ່າສັດຕູຂອງພວກເຂົາຈະຕັດສິນຜິດ ແລະ ເວົ້າວ່າ, "ມືຂອງພວກເຮົາສູງສົ່ງ."
ອິດສະຣາເອນຂາດສະຕິປັນຍາ ແລະ ບໍ່ມີຄວາມເຂົ້າໃຈໃນພວກເຂົາ.
ໂມເຊຕ້ອງການໃຫ້ອິດສະຣາເອນ ທີ່ພວກເຂົາຈະໄດ້ພິຈາລະນາເຖິງຈຸດຈົບຂອງເຂົາທີ່ຈະມາເຖິງ
ຊາວອິດສະຣາເອນສາມາດມີໄຊຊະນະໄດ້ເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ໃຫ້ພວກເຂົາມີໄຊຊະນະ ແລະ ກ້ອນສິລາຂອງສັດຕູຂອງພວກເຂົາບໍ່ຄືກັນກັບພຣະສິລາຂອງຊາວອິດສະລາເອນ.
ເຄືອຂອງພວກມັນມາຈາກເມືອງໂຊໂດມ ແລະ ເມືອງໂກໂມຣາ ແລະ ຫມາກອະງຸ່ນນັ້ນມີພິດ ແລະຂົມຂື່ນ.
ເຫລົ້ານັ້ນຖືກທີ່ພັນລະນາວ່າເປັນສານພິດຂອງງູຮ້າຍ ແລະພິດຂອງງູ.
ແຜນຂອງພຣະຢາເວແມ່ນເກັບຮັກສາໄວ້ໂດຍພຣະອົງ ແລະຜະນຶກເຂົ້າກັນໃນຊັບສົມບັດຂອງພຣະອົງ.
ການແກ້ແຄ້ນ ແລະ ການຕອບແທນເປັນຂອງພຣະຢາເວ.
ໄພພິບັດແມ່ນຢູ່ໃກ້ ແລະ ສິ່ງທີ່ຈະມາເຖິງຈະຟ້າວເກີດຂື້ນ.
ພຣະຢາເວຈະຕັດສິນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ ແລະ ພຣະອົງຈະສົງສານຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ.
ການປົກປ້ອງ ແລະ ຄວາມຊ່ວຍເຫລືອບໍ່ໄດ້ມາຈາກພະອື່ນ, ກ້ອນຫີນທີ່ພວກເຂົາໄດ້ໄປລີ້ໄພ ແລະ ຜູ້ທີ່ກິນເຄື່ອງຖວາຍບູຊາຂອງພວກເຂົາ ແລະ ດື່ມເຄື່ອງຖວາຍຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າບໍ່ມີພຣະເຈົ້ານອກຈາກພຣະອົງ ແລະ ພຣະອົງຜູ້ດຽວຈະຂ້າ ແລະ ເຮັດໃຫ້ມີຊີວິດ, ມີບາດແຜ ແລະມີການຮັກສາ.
ໃນຂະນະທີ່ພຣະອົງຍົກມືຂຶ້ນສູ່ສະຫວັນ, ພຣະອົງສັນຍາວ່າ ຄືພຣະອົງມີຊີວິດຕະຫລອດໄປ, ພຣະອົງກະທຳ.
ພຣະເຈົ້າຈະນຳການຕັດສິນໂທດ ແລະ ການແກ້ແຄ້ນມາເຖິງສັດຕູຂອງພຣະອົງ ແລະ ຜູ້ທີ່ກຽດຊັງພຣະອົງ.
ລູກສອນຂອງພະເຈົ້າຈະເມົາດ້ວຍເລືອດຂອງຄົນທີ່ຖືກຂ້າ ແລະ ເປັນຊະເລີຍ ແລະດາບຂອງລາວຈະກັດເນື້ອຫນັງຈາກຫົວຂອງພວກຜູ້ນຳຂອງສັດຕູ?
ຊົນຊາດທັງຫລາຍຈະຊື່ນຊົມຍິນດີກັບປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າຈະເຮັດການຊົດໃຊ້ແທນແຜ່ນດິນຂອງພຣະອົງ, ເພື່ອປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
ໂມເຊໄດ້ມາ ເເລະ ໂຢຊວຍ ກ່າວເນື້ອເພງທັງຫມົດໃຫ້ປະຊາຊົນໄດ້ຟັງ.
ປະຊາຊົນຕ້ອງຕັ້ງໃຈໃນຖ້ອຍ ຄຳຂອງໂມເຊເພື່ອພວກເຂົາຈະສາມາດສັ່ງສອນລູກຫລານຂອງພວກເຂົາ ໃຫ້ຖືຮັກສາທຸກຄຳຂອງກົດບັນຍັດນີ້.
ພຣະຢາເວບອກໂມເຊໃຫ້ຂຶ້ນໄປເທິງພູເຂົາ ເພື່ອລາວຈະໄດ້ເບິ່ງແຜ່ນດິນການາອານທີ່ພຣະຢາເວກຳລັງປະທານ ໃຫ້ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນເປັນເຈົ້າຂອງ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າໂມເຊຈະຕາຍເທິງພູດັ່ງທີ່ອາໂຣນໄດ້ຕາຍຢູ່ເທິງພູໂຮເຣ ແລະ ຖືກລວບລວມຢູ່ກັບຜູ້ຄົນຂອງລາວ.
ໂມເຊກຳລັງຈະຕາຍເທິງພູເຂົາເພາະວ່າລາວບໍ່ສັດຊື່ຕໍ່ພຣະຢາເວທີ່ນໍ້າສ້າງທີ່ເມືອງເມຣີບາໃນແຜ່ນດິນກາເດັດ ແລະ ຍ້ອນວ່າໂມເຊບໍ່ໄດ້ປະຕິບັດຕໍ່ພຣະຢາເວດ້ວຍກຽດ ແລະ ເຄົາລົບນັບຖືໃນບັນດາປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າໂມເຊຈະໄດ້ເຫັນແຜ່ນດິນທີ່ພຣະຢາເວກຳລັງປະທານໃຫ້ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນແຕ່ລາວເອງບໍ່ໄດ້ໄປທີ່ນັ້ນ.
ໂມເຊໄດ້ໃຫ້ພອນນີ້ແກ່ຊາວອິດສະຣາເອນກ່ອນທີ່ລາວຈະເສຍຊີວິດ.
ໂມເຊໄດ້ພັນລະນາເຖິງພຣະອົງໄດ້ສາຍເເສງຈາກພູເຂົາປາຣານ, ເເລະ ພຣະອົງໄດ້ມາພ້ອມກັບທູດສະຫວັນນັບຫມື່ນໆ, ໃນພຣະຫັດຂວາຂອງພຣະອົງຄືສາຍຟ້າເເລບ.
ພຣະຢາເວຮັກປະຊາຊົນຊາວອິດສະຣາເອນ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຜູ້ບໍລິສຸດໄດ້ກົ້ມຂາບທີ່ພຣະບາດຂອງ ພຣະຢາເວແລະຮັບເອົາຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວ.
ໂມເຊເອີ້ນກົດບັນຍັດດັ່ງກ່າວວ່າເປັນມໍລະດົກສຳລັບການຊຸມນຸມຂອງຢາໂຄບ.
ພຣະຢາເວກາຍເປັນກະສັດໃນເມືອງເຢຊູຣູນ (ອິດສະຣາເອນ).
ໂມເຊໄດ້ກ່າວວ່າເຜົ່າຣູເບັນຈະມີຊີວິດຢູ່ແລະຈະບໍ່ຕາຍແຕ່ຄົນຂອງລາວຈະມີຈຳນວນຫນ້ອຍ.
ໂມເຊຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວອວຍພອນຢູດາໂດຍການຟັງສຽງຂອງຢູດາ, ນຳລາວມາສູ່ປະຊາຊົນຂອງລາວແລະຕໍ່ສູ້ເພື່ອລາວ.
ໂມເຊບອກພວກເລວີໃຫ້ສັ່ງສອນພະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ, ໃສ່ເຄື່ອງຫອມແລະເຜົາເຄື່ອງບູຊາເທິງແທ່ນບູຊາຂອງພຣະຢາເວ, ເພື່ອສັນເສີນພຣະຢາເວແລະຍອມຮັບເອົາການງານຂອງມືຂອງພຣະອົງແລະຢຽບບັ້ນແອວຂອງຜູ້ທີ່ລຸກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ກັບພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວັກ່າວວ່າເບັນຢາມິນແມ່ນຄົນທີ່ຮັກໂດຍພຣະຢາເວ, ພຣະຢາເວປ້ອງກັນລາວຕະຫລອດມື້ແລະລາວອາໄສຢູ່ໃນອອ້ມພຣະກາຍຂອງພຣະຢາເວ.
ໂຍເຊບເປັນເຈົ້າຊາຍເຫນືອພວກອ້າຍຂອງລາວ.
ພວກເຂົາຈະຍູ້ປະຊາຊົນ, ພວກເຂົາທຸກຄົນ, ໄປຈົນເຖິງທີ່ສຸດຂອງແຜ່ນດິນໂລກ.
ພອນຂອງເຊບູຣູນ ແລະອິດສະຄາຈະມາຈາກພູເຂົາ, ຄວາມອຸດົມສົມບູນຂອງທະເລ ແລະ ຈາກດິນຊາຍທີ່ເຊື່ອງຊ້ອນໄວ້ໃນແຄມທະເລ.
ເຜົ່າກາດຈະອາໄສຢູ່ບ່ອນນັ້ນເຫມືອນກັບໂຕສິງແລະຈີກແຂນຫລືຫົວ.
ເຜົ່າກາດໄດ້ຖືຮັກສາຄວາມຍຸດຕິ ທຳຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງກັບອິດສະຣາເອນ.
ໂມເຊໄດ້ພັນລະນາເຖິງເຜົ່າດານເປັນເຫມືອນໂຕສິງໂຕຫນຶ່ງທີ່ໂດດອອກມາຈາກເມືອງບາຊານ.
ເຜົ່ານັບທາລີຈະຍຶດເອົາດິນແດນທາງທິດຕາເວັນຕົກແລະທິດໃຕ້.
ໂມເຊກ່າວວ່າເອເຊີຈະໄດ້ຮັບພຣະພອນຫລາຍກວ່າລູກຊາຍຄົນອື່ນໆ, ຄືລາວຈະຢຽບຕີນລົງໃສ່ນໍ້າມັນຫມາກກອກແລະວ່າລາວຈະປອດໄພຕະຫລອດວັນເວລາຂອງພວກເຂົາ.
ໂມເຊກ່າວວ່າພຣະເຈົ້າຈະໄລ່ພວກສັດຕູຂອງອິດສະຣາເອນອອກຈາກພວກເຂົາແລະວ່າພຣະເຈົ້າຈະເວົ້າວ່າ, "ທຳລາຍ!"
ເຊື້ອສາຍຂອງຢາໂຄບຈະອາໄສຢູ່ຢ່າງປອດໄພແລະປອດໄພໃນດິນແດນແຫ່ງເມັດພືດແລະເຫລົ້າອະງຸ່ນໃຫມ່.
ໂມເຊໄດ້ບັນຍາຍອິດສະຣາເອນວ່າເປັນຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບພຣະພອນແລະເປັນຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມລອດໂດຍພຣະເຈົ້າຢາເວ, ເຊິ່ງສັດຕູຂອງພວກເຂົາຈະສັ່ນສະເທືອນຕໍ່ພວກເຂົາ.
ໂມເຊໄດ້ສະແດງດິນແດນທັງຫມົດ ທີ່ບັນດາເຜົ່າຂອງອິດສະຣາເອນຈະຄອບຄອງຈາກເທິງຍອດພູປີສະກາ.
ພຣະຢາເວອະນຸຍາດໃຫ້ໂມເຊເຫັນແຜ່ນດິນທີ່ພຣະອົງໄດ້ສາບານໃຫ້ອັບຣາຮາມ, ອີຊາກແລະຍາໂຄບ.
ໂມເຊຕາຍໃນແຜ່ນດິນໂມອາບແລະພຣະຢາເວໄດ້ຝັງລາວໄວ້ໃນຮ່ອມພູໃນແຜ່ນດິນໂມອາບກົງກັນຂ້າມກັບເບັດເປເອີ.
ເມື່ອໂມເຊຕາຍລາວຍັງແຂງແຮງແລະສາມາດແນມເຫັນໄດ້ດີ.
ຜູ້ຄົນພາກັນຮ້ອງໄຫ້ໃຫ້ໂມເຊເປັນເວລາສາມສິບວັນ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຟັງໂຢຊວຍເພາະວ່າໂຢຊວຍເຕັມໄປດ້ວຍສະຕິປັນຍາແລະໂມເຊໄດ້ວາງມືໃສ່ລາວ.
ພຣະຢາເວຮູ້ໂມເຊແບບຫນ້າຕໍ່ຫນ້າ.
ບໍ່ເຄີຍມີຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຄືໂມເຊໃນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງກັບໂຢຊວຍວ່າ ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນຂວ້າມແມ່ນ້ຳຈໍແດນນີ້, ເຈົ້າ ແລະ ປະຊາຊົນທັງຫມົດໄປຍັງແຜ່ນດິນທີ່ພຣະຢາເວຈະຍົກໃຫ້ພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈຶ່ງເວົ້າວ່າ ບໍ່ມີໃຜອາດຢືນຢັດຕໍ່ໂຢຊວຍໄດ້ຕະຫລອດຊີວິດຂອງໂຢຊວຍ ຍ້ອນວ່າພຣະອົງຈະຢູ່ກັບໂຢຊວຍ ເຊັ່ນທີ່ພຣະອົງຢູ່ກັບໂມເຊມາແລ້ວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຖາມໂຢຊວຍ ຈົ່ງເຂັ້ມແຂງ, ກ້າຫານເຖີດ ແລະ ຈົ່ງລະມັດລະະວັງທີ່ຈະເຊື່ອຟັງບັນຍັດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຂໍໃຫ້ໂຢຊວຍພາວັນນາທັງກາງເວັນ ແລະ ກາງຄືນເພື່ອທີ່ຈະສາມາດເຊື່ອຟັງທຸກສິ່ງທີ່ໄດ້ບັນທຶກໃນຫນັງສືນັ້ນ.
ໂຢຊວຍສັ່ງໃຫ້ຜູ້ນຳຂອງປະຊາຊົນຕຽມສະບຽງ ສຳລັບພວກທ່ານທັງຫລາຍ. ໃນສາມວັນພວກທ່ານຈະຂ້ວາມແມ່ນ້ຳຈໍແດນນີ້.
ສອງຢ່າງທີ່ໂມເຊໄດ້ກ່າວວ່າພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງໃຫ້ຊາວຣູເບັນ, ຊາວກາດ ແລະເຄິ່ງເຜົ່າຫນຶ່ງຂອງມານາເຊໃຫ້ເອົາໃຈໃສ່ ແມ່ນ "ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານຈະປຣະທານທີ່ພັກສຳລັບທ່ານ, ແລະພຣະອົງຈະຊົງປຣະທານແຜ່ນດິນນີ້ໃຫ້ທ່ານ."
ໂຢຊວຍໄດ້ບອກໃຫ້ຊາວຣູເບັນ, ຊາວກາດ ແລະເຄິ່ງເຜົ່າຫນຶ່ງຂອງມານາເຊ ໃຫ້ປະຖີ້ມເມຍ, ລູກນ້ອຍ, ແລະຝູງສັດລ້ຽງຈະຢູ່ໃນແຜ່ນດິນຊຶ່ງໂມເຊຍົກໃຫ້ພວກເຂົາ ທີ່ຟາກພຸ້ນຂອງແມ່ນ້ຳຈໍແດນ, ແຕ່ພວກນັກຮົບຈະຂວ້າມໄປແມ່ນໍ້າຈໍແດນ ແລະຊ່ວຍພວກເຂົາ.
ປະຊາຊົນໄດ້ຕອບໂຢຊວຍວ່າ ພວກເຂົາຈະເຮັດຕາມທີ່ລາວໄດ້ບັນຊາພວກເຂົາ, ບໍ່ວ່າທີ່ໃດລາວສົ່ງພວກເຂົາໄປ.
ສອງຄົນສອດແນມໄດ້ມາຮອດໃນບ້ານຂອງໂສເພນີຄົນຫນຶ່ງຊື່ຣາຮາບ.
ເມື່ອຄົນຂອງກະສັດມາຫາຣາຮາບຊອກຫາຄົນສອດແນມ, ນາງໄດ້ເຊື່ອງພວກເຂົາ.
ຣາຮາບເວົ້າຫຍັງກັບຄົນຂອງກະສັດຄົນສອດແນມມາທີ່ນັ້ນ, ແຕ່ໄດ້ອອກໄປແລ້ວ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຣາຮາບບອກຄົນສອດແນມ ທີ່ວ່ານາງໄດ້ເຊື່ອງພວກເຂົາ ເພາະວ່ານາງເຊື່ອວ່າພຣະຢາເວໄດ້ຊົງມອບແຜ່ນດິນໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ.
ຣາຮາບເວົ້າວ່ານາງເຊື່ອວ່າພຣະຢາເວ ຈະໃຫ້ແຜ່ນດິນອິດສະຣາເອນ ເພາະວ່ານໍ້າທະເລແດງໄດ້ເຫືອດແຫ້ງ ຊຶ່ງເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາອອກມາຈາກເອຢິບ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ຂ້າກະສັດຂອງຄົນອາໂມລິດ.
ຣາຮາບໄດ້ຖາມຄົນສອດແນມໃຫ້ສະແດງຄວາມເມດຕາ ແລະຊ່ວຍຊີວິດນາງ ແລະ ຕອບຄົວຂອງນາງ ເມືອພວກເຂົາມາຢຶດເອົາດິນແດນ.
ຄົນສອດແນມໄດ້ສັນຍາກັບຣາຮາບວ່າ ພວກເຂົາຈະເມດຕາ ແລະສັດຊື່ຕໍ່ນາງ ຖ້າບໍ່ເປີດເຜີຍພາຣະກິດນີ້ຂອງພວກເຂົາກັບໃຜ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຄົນສອດແນມໄດ້ໃຫ້ຣາຮາບເອົາເຊືອກສີແດງນີ້ຜູກໄວ້ທີ່ປ້ອງຢ້ຽມຂອງນາງ ແລະຮວບຮວມພໍ່ແມ່ພີ່ນ້ອງ ແລະ ທຸກຄົນໃນຄອບຄົວຂອງພໍ່ມາໄວ້ໃນບ້ານ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຄົນສອດແນມໄດ້ບອກກັບໂຢຊວຍທຸກສິ່ງ ທີ່ໄດ້ເກີດກັບພວກເຂົາ, ແລະພຣະຢາເວໄດ້ມອບແຜ່ນດິນທັງຫມົດໄວ້ໃນມືພວກເຂົາແລ້ວ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພວກເຈົ້າຫນ້າທີ່ໄດ້ບອກປະຊາຊົນ ໃຫ້ຕິດຕາມຫີບພັນທະສັນຍາ ເມື່ອພວກປະໂລຫິດມາຈາກເຜົ່າເລວີຫາມໄປ.
ພວກປະໂລຫິດຈຶ່ງບອກປະຊາຊົນ ໃຫ້ຢູ່ໄລຍະຫ່າງຫລັງຫີບພັນທະສັນຍາ ເພາະພວກເຂົາຈະໄດ້ຮູ້ຈັກທາງທີ່ຈະໄປ ເພາະວ່າຍັງບໍ່ເຄີຍໄປທາງນີ້ມາກ່ອນ.
ໂຢຊວຍກ່າວວ່າພຣະຢາເວ ຈະຊົງເຮັດ "ການອັດສະຈັນ" ໃນທ່າມກາງຜູ້ຄົນໃນມື້ນັ້ນ.
ພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ໂຢຊວຍບອກ ພວກປະໂລຫິດຢຸດຢືນຢູ່ໃນແມ່ນ້ຳຈໍແດນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂຢຊວຍໄດ້ບອກປະຊາຊົນວ່ານໍ້າຈະແຍກອອກ ເມື່ອຕີນຂອງປະໂລຫິດຜູ້ທີ່ຫາມຫີບແຕະຕ້ອງແມ່ນໍ້າຈໍແດນ.
ປະຊາຊົນກໍຂວ້າມໄປໃກ້ເມືອງເຢຣີໂກ.
ພວກປະໂລຫິດທີ່ຫາມຫີບພັນທະສັນຍາກາງແມ່ນ້ຳຈໍແດນຍັງຄົງຢູ່ກາງແມ່ນໍ້າຈໍແດນ ຈົນກວ່າປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດຍ່າງຂ້າມໄປເທິງພື້ນດິນແຫ້ງ.
ພຣະຢາເວຊົງບອກໃຫ້ໂຢຊວຍສັ່ງໃຫ້ຜູ້ຊາຍສິບສອງຄົນເອົາກ້ອນຫີນສິບສອງກ້ອນຈາກກາງແມ່ນ້ຳຈໍເເດນ ບ່ອນທີ່ພວກປະໂລຫິດໄດ້ຢືນເທິງພື້ນທີ່ແຫ້ງ, ເເລະ ໃຫ້ຂົນກ້ອນຫີນມາກັບພວກເຂົາ ແລະ ໃຫ້ວາງລົງເທິງໃນບ່ອນທີ່ພວກເຂົາຈະນອນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ກ້ອນຫີນເຫລົ່ານີ້ ຈະເປັນສິ່ງເຕືອນຄວາມຊົງຈຳຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ຕະຫລອດໄປເຖິງສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວຊົງເຮັດ.
ໂຢຊວຍຕັ້ງເສົາຫີນສິບສອງກ້ອນ ທີ່ຕີນຂອງພວກປະໂລຫິດຢືນຢູ່ບ່ອນດິນແຫ້ງກາງເເມ່ນ້ຳຈໍເເດນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ມີຄົນຖືອາວຸດຄົບມືພ້ອມທີ່ຈະເຂົ້າເຮັດເສິກປະມານສີ່ສິບພັນຄົນ, ໄດ້ຂວ້າມໄປຢູ່ຊ້ອງຫນ້າພຣະຢາເວ, ເພື່ອໄປສູ່ທົ່ງຮາບພຽງຂອງເມືອງເຢຣີໂກ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເມຶ່ອພວກປະໂລຫິດຂຶ້ນມາຈາກເເມ່ນ້ຳຈໍເເດນແລ້ວ ນ້ຳໃນເເມ່ນ້ຳຈໍເເດນກໍ່ໄຫລກັບມາຍັງບ່ອນເກົ່າ.
ໂຢຊວຍໄດ້ຕັ້ງກ້ອນຫິນສິບສອງກ້ອນທີ່ນຳມາຈາກເເມ່ນ້ຳຈໍເເດນ ໃນກິນການ.
ໂຢຊວຍຈຶ່ງບອກປະຊາຊົນໃຫ້ບອກລູກຫລານຂອງພວກເຂົາໃນສິ່ງທີ່ ພຣະຢາເວຊົງໄດ້ເຮັດ ສຳລັບພວກເຂົາຢູ່ແມ່ນໍ້າຈໍແດນ ເພື່ອພວກເຂົາທັງຫມົດເທິງເເຜ່ນດິນ ຈະໄດ້ຮູ້ວ່າພຣະຫັດຂອງພຣະຢາເວຊົງອານຸພາບ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງໃຫ້ໂຢຊວຍເຮັດພິທີຕັດໃຫ້ຜູ້ຊາຍທັງຫມົດຂອງອິດສະຣາເອນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂຢຊວຍຈຶ່ງຖືກສັ່ງເຮັດພິທີຕັດໃຫ້ຜູ້ຊາຍທັງຫມົດຂອງອິດສະຣາເອນ ເພາະວ່າເດັກຜູ້ຊາຍທີ່ເກີດ ໃນລະຫວ່າງກາງທາງໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຍັງບໍ່ໄດ້ເຂົ້າພິທີຕັດ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ເຮັດເທສະການປັສະຄາໃນວັນທີສິບສີ່ຂອງເດືອນ, ໃນຕອນແລງ, ຢູ່ໃນເຂດທົ່ງຮາບພຽງຂອງເຢຣີໂກ.
ມານາກໍຂາດຫາຍໄປ ຫລັງຈາກທີ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ກິນຜົນຈາກແຜ່ນດິນ.
ໂຢຊວຍພົບຊາຍຄົນຫນຶ່ງທີ່ຊັກດາບຖືຢູ່ໃນມືຂອງລາວ.
ໂຢຊວຍເວົ້າກັບຊາຍຄົນນັ້ນທີ່ຊັກດາບ, "ເຈົ້າແມ່ນຢູ່ຝ່າຍເຮົາ ຫລື ຝ່າຍສັດຕຣູຂອງເຮົາ?"
ຊາຍຄົນທີ່ຊັກດາບກັບໂຢຊວຍວ່າລາວາເປັນຜູ້ບັນຊາການທັບຂອງພຣະຢາເວ.
ຜູ້ບັນຊາການກອງທັບຂອງພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ໂຢຊວຍຖອດເກີບຂອງລາວ, ເພາະວ່າບ່ອນທີ່ລາວກຳລັງຢືນຢູ່ນີ້ເປັນບ່ອນສັກສິດ.
ພຣະຢາເວ ຊົງໄດ້ສັນຍາຫຍັງກັບໂຢຊວຍວ່າພຣະອົງໄດ້ມອບເມືອງເຢຣີໂກໄວ້ໃນມືຂອງລາວ.
ຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຍ່າງອ້ອມກຳແພງເມືອງນີ້ຫນຶ່ງຄັ້ງ ໃນແຕ່ລະມື້ ເປັນເວລາຫົກມື້.
ພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ຜູ້ຊາຍຍ່າງອ້ອມເມືອງເຢຣິໂກເຈັດຄັ້ງໃນວັນທີເຈັດ, ແລະ ສຳລັບພວກປະໂລຫິດໃຫ້ເປົ່າເຂົາແກະ ເປັນສຽງແກຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ ກຳແພງອ້ອມເມືອງເຢຣິໂກຈະເຈື່ອນລົງ ຖ້າພວກຜູ້ຄົນ ແລະປະໂລຫິດເຮັດເຊັ່ນນີ້.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂຢຊວຍໄດ້ສັ່ງຫ້າມບໍ່ປະຊາຊົນຮ້ອງໂຮຈົນຮອດມື້ທີເຈັດ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂຢຊວຍໄດ້ບອກປະຊາຊົນໃຫ້ປ່ອຍນາງຣາຮາບ ແລະທຸກຄົນໃນເຮືອນຂອງນາງໃຫ້ຢູ່ ເພາະວ່ານາງໄດ້ເຊື່ອງຄົນສອດແນມໄວ້.
ໂຢຊວຍໄດ້ບອກປະຊາຊົນວ່າສິ່ງທັງຫມົດທີ່ເປັນເງິນ, ທອງຄຳ, ແລະ ສິ່ງຂອງທີ່ເຮັດດ້ວຍທອງສຳລິດແມ່ນສິ່ງບໍຣິສຸດຕໍ່ ພຣະຢາເວ ແລະຕ້ອງຖືກນຳໄປເຂົ້າທີ່ຄັງ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຢຶດເມືອງ ແລະ ທຳລາຍເມືອງລົງທຸກຢ່າງທີ່ຢູ່ໃນເມືອງ ດ້ວຍຄົມດາບ.
ໂຢຊວຍໄດ້ກ່າວກັບສອດແນມສອງຄົນ ຜູ້ທີ່ໄດ້ເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງໂສເພນີ ແລະ ນຳນາງ ແລະ ທຸກຄົນທີ່ຢູ່ກັບນາງອອກມາ, ຕາມທີ່ພວກເຂົາໄດ້ສັນຍາໄວ້ກັບນາງ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂຢຊວຍເວົ້າວ່າຜູ້ຊາຍທີ່ພະຍາຍາມສ້າງເມືອງເຢຣິໂກຄືນໃຫມ່ຈະຖືກສາບແຊ່ງ.
ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະຢາເວ, ຈຶ່ງແຜດເຜົາປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ເພາະວ່າ ອາການ ໄດ້ເອົາບາງສິ່ງບາງຢ່າງເພື່ອຕົນເອງ ທີ່ໄດ້ຖືວ່າເພື່ອທຳລາຍ.
ຄົນສອດແນມທີ່ຖືກສົ່ງໄປຫາເມືອງອາອີໄດ້ລາຍງານຕໍ່ໂຢຊວຍວ່າ ມີພຽງກອງທັບນ້ອຍໆ ກໍສາມາດຍຶດເອົາເມືອງອາອີໄດ້ ເພາະວ່າມີຄົນພຽງແຕ່ບໍ່ເທົ່າໃດຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ກອງທັບນ້ອຍກວ່າທີ່ໂຈມຕີເມືອງອາອີໄດ້ຖືກຂັບໄລ່ ໂດຍພວກຜູ້ຄົນຂອງເມືອງອາອີ ແລະສາມສິບຫົກຄົນຖືກຂ້າຕາຍ.
ເມື່ອໂຢຊວຍຮູ້ເຖິງຄວາມພ່າຍແພ້ຂອງກອງທັບຂອງລາວທີ່ເມືອງອາອີ, ລາວກໍຈີກເສື້ອຜ້າຂອງຕົນ, ເອົາຂີ້ຝຸ່ນດິນໂຮຍໃສ່ເທິງຫົວຂອງຕົນ, ແລະຫມູບຫນ້າລົງພື້ນດິນທີ່ຫນ້າຫີບ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກໂຢຊວຍວ່າກອງທັບຂອງລາວຖືກພ່າຍແພ້ ເພາະວ່າອິດສະຣາເອນໄດ້ເຮັດບາບ ໂດຍການລັກບາງສິ່ງບາງຢ່າງທີ່ແຍກໄວ້ເພື່ອທຳລາຍ.
ພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ໂຢຊວຍ ໃຫ້ລຸກຂຶ້ນ ແລະອຸທິດປະຊາຊົນໃຫ້ເອົາສິ່ງທີ່ຕ້ອງແຍກອອກເພື່ອທຳລາຍ.
ພຣະຢາເວເວົ້າວ່າຜູ້ທີ່ລັກເອົາສິ່ງທີ່ຕ້ອງແຍກອອກ ເພື່ອທຳລາຍໄປນັ້ນຈະຖືກເຜົາໄຟ ລວມທັງທຸກສິ່ງທີ່ເຂົາມີ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ອາການໄດ້ບອກໂຢຊວຍວ່າລາວໄດ້ເອົາເສື້ອຄຸມງາມ, ເງິນຫນັກປະມານສອງຮ້ອຍເຊເຂ, ແລະ ຄຳແທ່ງຫນຶ່ງຫນັກ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂຢຊວຍແລະຊາວອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ ໄດ້ເອົາອາການ ແລະສິ່ງທັງຫມົດທີ່ລາວມີໄປຍັງພູເຂົາອາໂຄ.
ຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງພຣະຢາເວກໍຈະຫັນໄປ.
ພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ ໂຢຊວຍເອົາທະຫານຫມົດຂອງສົງຄາມໄປຍັງເມືອງອາອີ ແລະຕຽມໂຈມຕີເມືອງທາງດ້ານຫລັງ.
ພຣະຢາເວບອກປະຊາຊົນວ່າເຂົາເຈົ້າສາມາດເອົາເຂົ້າຂອງທີ່ຍຶດ ແລະງົວມາເປັນຂອງຕົວເອງ.
ໂຢຊວຍສົ່ງຜູ້ຊາຍສາມຫມື່ນຄົນ ເປັນຄົນທີ່ແຂງແຮງ ແລະ ຄົນທີ່ກ້າຫານໄປຍັງເມືອງອາອີໃນເວລາກາງຄືນ.
ເມື່ອໂຢຊວຍເຂົ້າໄປໃກ້ເມືອງພ້ອມກັບພວກຜູ້ຄົນ ແລະ ປະຊາຊົນໃນເມືອງອອກມາໂຈມຕີ, ພວກຜູ້ຄົນຂອງໂຢຊວຍກໍຈະແລ່ນຫນີຄືແຕ່ກ່ອນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເມື່ອພວກຜູ້ຊາຍຍຶດເອົາເມືອງນັ້ນແລ້ວ, ພວກເຂົາຈະຈູດໄຟເຜົາເມືອງ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພວກທະຫານຂອງເມືອງອາອີໄດ້ໄລ່ໄລ່ກອງທັບຂອງໂຢຊວຍໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາປົບຫນີເຂົ້າໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ຈົນກວ່າຈະບໍ່ມີຜູ້ໃດຢູ່ໃນເມືອງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກໂຢຊວຍໃຫ້ເອົາຫອກທີ່ລາວຊີ້ໄປທາງເມືອງອາອີ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ທະຫານຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້ຈັບກະສັດແຫ່ງເມືອງອາອີ, ຜູ້ທີ່ຖືກຈັບເປັນ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ຄຸມຕົວລາວມາຫາໂຢຊວຍ.
ໂຢຊວຍໄດ້ທຳລາຍປະຊາຊົນເມືອງອາອີທັງຫມົດ.
ພວກອິດສະຣາເອນພຽງແຕ່ເອົາຝູງສັດລ້ຽງ ແລະ ເຂົ້າຂອງ, ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໂຢຊວຍໄວ້ນັ້ນ.
ໂຢຊວຍໄດ້ແຂວນກະສັດຂອງເມືອງ ອາອີທີ່ເທີງຕົ້ນໄມ້ ແລ້ວໂຍນສົບຂອງກະສັດໄປຕໍ່ຫນ້າປະຕູເມືອງ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບັນດາກະສັດທີ່ອາໄສຢູ່ຫ່າງໄກແມ່ນໍ້າຈໍແດນໃນດິນແດນແຖບເນີນພູໄດ້ຮ່ວມກັນພາຍໃຕ້ຄຳສັ່ງດຽວທີ່ຈະເຮັດສົງຄາມຕໍ່ສູ້ກັບໂຢຊວຍ ແລະ ອິດສະຣາເອນ.
ພວກທີ່ຢູ່ໃນເມືອງກີເບໂອນທີ່ໃຊ້ກົນອຸບາຍ.
ປະຊາຊົນໃນເມືອງກິເບໂອນນຳເອົາຖົງທີ່ຂາດ ແລະ ພາດໃສ່ຫລັງລໍຂອງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາໄດ້ເອົາຖົງຫນັງເຫລົ້າເກົ່າ, ແລະໃສ່ເເກີບແຕະທີ່ເກົ່າ ແລະນຸ່ງເສື້ອຜ້າເກົ່າ. ພວກເຂົາຍັງເອົາເຂົ້າຈີ່ທີ່ຖໄປນຳກໍແຫ້ງແລະຕົກໂຫມະ.
ພວກກິການເວົ້າວ່າພວກເຂົາໄດ້ເດີນທາງມາຈາກດິນແດນທີ່ຢູ່ໄກຫລາຍ.
ຊາວກີເບໂອນຕ້ອງການໃຫ້ພວກອິດສະຣາເອນເຮັດຂໍ້ຕົກລົງກັບພວກເຂົາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຊາວອິດສະຣາເອນບໍ່ໄດ້ຂໍຄຳແນະນຳຈາກພຣະຢາເວ ເພື່ອຂໍການຊົງນຳ.
ໂຢຊວຍກໍໄດ້ສ້າງມິດຕະພາບກັບພວກເຂົາ ແລະ ເຮັດຄຳສັນຍາກັບພວກເຂົາ.
ຊາວອິດສະຣາເອນກໍໄດ້ຮູ້ວ່າ ປະຊາຊົນເຫລົ່ານັ້ນມາຈາກເມືອງກິເບໂອນ ເປັນເພື່ອນບ້ານຂອງພວກເຂົາ ແລະ ພວກເຂົາອາໄສຢູ່ໃກ້ໆນີ້ເອງ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ບໍ່ໄດ້ໂຈມຕີປະຊາຊົນເມືອງກີເບໂອນເພາະວ່າພວກເຂົາ ໄດ້ເຮັດຄຳສາບານຢ່າງຫນັກແຫນ້ນກັບພວກເຂົາຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ພວກກີເບໂອນຈຶ່ງໄດ້ເປັນຄົນຕັດຟືນ ແລະ ຄົນຕັກນ້ຳສຳລັບຊາວສະຣາເອນທັງຫມົດ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຊາວກີເບໂອນໄດ້ບອກກັບໂຢຊວຍວ່າ ພວກເຂົາມີຄວາມຢ້ານກົວຫລາຍຕໍ່ຊີວິດຂອງພວກເຂົາ.
ໂຢຊວຍໄດ້ຍ້າຍພວກເຂົາອອກຈາກ ການຄວບຄຸມຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ, ແລະໄດ້ເຮັດໃຫ້ຄົນກີເບໂອນໃຫ້ເປັນຄົນຕັດຟືນ ແລະ ຄົນຕັກນ້ຳສຳລັບຊຸມຊົນ, ແລະ ສຳລັບແທ່ນບູຊາຂອງພຣະຢາເວ.
ປະຊາຊົນເຢຣູຊາເລັມມີຄວາມຢ້ານກົວ ເພາະວ່າເມືອງກິເບໂອນເປັນເມືອງໃຫຍ່, ໃຫຍ່ກວ່າເມືອງອາອີ, ແລະພວກຜູ້ຊາຍຂອງເມືອງທຸກຄົນກໍເປັນນັກຮົບທີ່ເກັ່ງກ້າດ້ວຍ.
ກະສັດເຢຣູຊາເລັມໄດ້ຂໍໃຫ້ກະສັດອົງອຶ່ນໆ ຂຶ້ນມາຊ່ວຍລາວ ແລະຊ່ວຍລາວໂຈມຕີເມືອງກີເບໂອນ.
ພວກເຂົາໄດ້ລຸກຂຶ້ນພ້ອມດ້ວຍກອງທັບທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ ແລະໂຈມຕີເມືອງກີເບໂອນ.
ປະຊາຊົນໃນເມືອງກິເບໂອນໄດ້ສົ່ງສານໄປຫາໂຢຊວຍໃຫ້ມາຊ່ວຍພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂຢຊວຍວ່າ ບັນດາກະສັດໄດ້ຖືກມອບໄວ້ໃນກຳມືຂອງລາວ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພຣະຢາເວໂຍນກ້ອນຫີນກ້ອນໃຫຍ່ໆລົງມາຈາກຟ້າ ຊຶ່ງຖືກຂ້າຕາຍຫລາຍກວ່າ ຜູ້ທີ່ຕາຍດ້ວຍດາບຂອງຜູ້ຊາຍອິດສະຣາເອນ.
ໂຢຊວຍດ້ກ່າວຕໍ່ພຣະຢາເວ, "ດວງອາທິດ, ຈົ່ງຢຸດຢູ່ທີ່ເມືອງກີເບໂອນສາ, ແລະ ດວງເດືອນ, ຈົ່ງຢຸດຢູ່ເທິງຮ່ອມພູໄອຢາໂຣນ."
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ກະສັດທັງ 5 ຄົນ ໄດ້ຫລົບລີ້ຢູ່ໃນຖ້ຳມັກເກດາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ສຳເລັດຈາກການຂ້າພວກເຂົາ. ມີແຕ່ພຽງຜູ້ລອດຊີວິດສອງ ສາມຄົນເທົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ຫລົບຫນີໄປ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ກະສັດຫ້າຄົນໄດ້ຫລົບລີ້ຢູ່ໃນຖ້ຳ ຖືກນຳຕົວໄປຫາໂຢຊວຍໄດ້ລົງມື ແລະ ໄດ້ຂ້າພວກກະສັດ,ແຂວນພວກເຂົາໄວ້ເທິງຕົ້ນໄມ້ຫ້າຕົ້ນຈົນຮອດຄ່ຳ, ແລະກໍໄດ້ໂຍນເຂົ້າໄປໃນຖ້ຳ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂຢຊວຍ ແລະກອງທັບອິດສະຣາເອນໄດ້ເອົາຊະນະກະສັດທັງຫມົດຂອງເມືອງເຫລົ່ານັ້ນ ບໍ່ມີຜູ້ໃດລອດຊີວິດ.
ໂຢຊວຍຈຶ່ງປະສົບຜົນສຳເລັດໃນການຍຶດຄອງກະສັດທັງຫມົດແລະ ແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາ ເພາະວ່າພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນ, ໄດ້ຕໍ່ສູ້ເພື່ອອິດສະຣາເອນ.
ລາວຈຶ່ງໄດ້ສົ່ງສານໄປຫາກະສັດຫລາຍອົງຈາກພາກພື້ນ.
ໃນການຕອບສະຫນອງຕໍ່ຂໍ້ຄວາມຂອງຢາບີນ ດ້ວຍຈຳນວນທະຫານທັງຫມົດ ແລະກະສັດທັງຫມົດນີ້ ກໍໄດ້ພົບກັນໃນເວລາທີ່ໄດ້ນັດຫມາຍໄວ້, ແລະ ກໍໄດ້ມາຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ໂຮມກັນທີ່ຫ້ວຍນ້ຳເມໂຣມເພື່ອຕໍ່ສູ້ກັບອິດສະຣາເອນ.
ຈຳນວນຂອງພວກເຂົາເບິ່ງຄືວ່າຊາຍໃນທະເລ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂຢຊວຍວ່າ ຈະໃຫ້ລາວຕັດເອັນຄະນ່ອງມ້າຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ເຜົາລົດມ້າຂອງພວກເຂົາເສຍ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂຢຊວຍໄດ້ເຜົາເມືອງ ແລະຂ້າກະສັດຂອງເມືອງນັ້ນດ້ວຍດາບ.
ໂຢຊວຍໄດ້ຈັບກະສັດທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຂ້າພວກເຂົາດ້ວຍດາບ, ແຕ່ລາວບໍ່ໄດ້ເຜົາເມືອງໃດໆ.
ໂມເຊໄດ້ສັ່ງໃຫ້ໂຢຊວຍຂ້າທຸກຄົນ.
ແມ່ນ. ໂຢຊວຍໄດ້ເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ໂມເຊສັ່ງໃຫ້ເຮັດ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເມືອງກິເບໂອນແມ່ນເມືອງດຽວທີ່ສ້າງສັນຕິພາບກັບອິດສະຣາເອນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພວກເຂົາໄດ້ຍຶດເອົາດິນແດນທາງທິດຕາເວັນອອກ ຂອງແມ່ນໍ້າຈໍແດນບ່ອນທີ່ດວງຕາເວັນຂຶ້ນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂມເຊຜູ້ຮັບໃຊ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ປະຊາຊົນຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາພ່າຍແພ້ ປະຊາຊົນທາງທິດຕາເວັນອອກຂອງແມ່ນໍ້າຈໍແດນ.
ໂຢຊວຍເປັນຜູ້ນຳພາພວກເຂົາ ໄດ້ຕີເອົາຊະນະປະຊາຊົນທາງທິດຕາເວັນຕົກຂອງແມ່ນໍ້າຈໍແດນ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂຢຊວຍ ແລະຊາວອິດສະຣາເອນໄດ້ເອົາຊະນະກະສັດສາມສິບຄົນ ໃນແຜ່ນດິນທັງຫມົດທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ມອບໃຫ້ພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂຢຊວຍວ່າ ຍັງມີແຜ່ນດິນອີກຫລາຍແຫ່ງທີ່ຕ້ອງຢຶດຄອງ ເພາະວ່າໂຢຊວຍເຖົ້າຫລາຍ ແລະມີອາຍຸຫລາຍແລ້ວ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ໂຢຊວຍໃຫ້ມອບດິນແດນໃຫ້ອິດສະຣາເອນ ເປັນມໍຣະດົກຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງ.
ດິນແດນນີ້ເປັນມໍຣະດົກໃຫ້ແກ່ເຜົ່າຕ່າງໆເກົ້າເຜົ່າ ແລະ ເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງເຜົ່າມານາເຊ.
ສ່ວນອີກເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງເຜົ່າມານາເຊ, ເຜົ່າຣູເບັນ ແລະ ເຜົ່າກາດໄດ້ຮັບມໍຣະດົກຂອງພວກເຂົາທີ່ໂມເຊ ໄດ້ໃຫ້ພວກເຂົາທິດຕາເວັນອອກຂອງແມ່ນ້ຳຈໍແດນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂມເຊບໍ່ໄດ້ມອບມໍຣະດົກຫຍັງໃຫ້ແກ່ເຜົ່າເລວີ.
ໂມເຊໄດ້ມອບມໍຣະດົກຫຍັງໃຫ້ແກ່ເຜົ່າເລວີ "ໃຫ້ເຄື່ອງຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນທີ່ເຮັດດ້ວຍໄຟນັ້ນ " ເປັນມໍຣະດົກຂອງພວກເຂົາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ອານາເຂດແດນຂອງເຜົ່າຂອງຣູເບັນ ທີ່ມີຢູ່ແມ່ນໍ້າຈໍແດນເປັນເຂດແດນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເຜົ່າມານາເຊ ແລະ ເອຟຣາອິມທີ່ເປັນເຜົ່າພັນຂອງໂຢເຊັບ.
ລາວອາຍຸສີ່ສິບປີໂມເຊຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະຢາເວ ໄດ້ສົ່ງລາວຈາກຄາເດັດບາເນຍເພື່ອສອດແນມເບິ່ງແຜ່ນດິນ.
ໂມເຊໄດ້ສາບານໃຫ້ແຜ່ນດິນກາເລັບ ຊຶ່ງຕີນຂອງລາວໄດ້ຍ່າງຢຽບໄປນັ້ນຈະຕົກເປັນມໍຣະດົກຂອງທ່ານ ແລະ ຂອງລູກຫລານຂອງທ່ານສືບໄປເປັນນິດ.
ກາເລັບມີອາຍຸແປດສິບຫ້າປີແລ້ວເມື່ອລາວມາຫາໂຢຊວຍ.
ກາເລັບໄດ້ຂໍໃຫ້ໂຢຊວຍມອບດິນແດນເນີນພູນີ້ເປັນມໍລະດົກ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຈຸດທີ່ໄກທີ່ສຸດທີ່ທາງທິດໃຕ້ແມ່ນເຖິງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານແຫ່ງຊິນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເຂດແດນທາງທິດຕາເວັນອອກຄືທະເລເກືອ.
ເມືອງຂອງຄົນເຢບຸດນັ້ນຄືເຢຣູຊາເລັມ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຊາຍແດນທາງທິດຕາເວັນຕົກຂອງຕະກູນຢູດາໄດ້ຄືທະເລໃຫຍ່ ແລະ ຝັ່ງທະເລ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ກາເລັບ ໄດ້ໃຫ້ນໍ້າພຸທີ່ສູງ ແລະລຸ່ມໃຫ້ນາງອັກສາ ເມື່ອນາງຖາມ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຄົນເຢບຸດບໍ່ສາມາດຖືກຂັບໄລ່ອອກຈາກເຢຣູຊາເລັມໂດຍຊົນເຜົ່າຢູດາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເຜົ່າຂອງໂຢເຊັບຄືມານາເຊ, ແລະ ເອຟຣາອິມໄດ້ຮັບມໍຣະດົກຂອງພວກເຂົາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເຜົ່າເອຟຣາອິມບໍ່ໄດ້ຂັບໄລ່ຊາວການາອານອອກຈາກເມືອງເກເຊ.
ມານາເຊ ເປັນລູກຊາຍກົກຂອງໂຢເຊັບ.
ມາກີເປັນລູກຊາຍກົກຂອງມານາເຊ ແລະເປັນພໍ່ຂອງກີເລອາດ.
ພວກລູກສາວຂອງເຊໂລເຟຮັດເຂົ້າຫາ ເອເລອາຊາ, ໂຢຊວຍ, ແລະຜູ້ນໍາເພາະວ່າ ພວກເຂົາບໍ່ມີອ້າຍນ້ອງທີ່ຈະໄດ້ຮັບມໍຣະດົກ.
ໂຢຊວຍໃຫ້ລູກສາວຂອງເຊໂລເຟຮັດ ເປັນມໍຣະດົກທ່າມກາງພວກພີ່ນ້ອງຂອງພໍ່ຂອງພວກເຂົາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເມື່ອປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນແລ້ວ, ພວກເຂົາກໍໄດ້ບັງຄັບຄົນການາອານໃຫ້ເຮັດວຽກຫນັກ.
ລູກຫລານຂອງຄົນເຜົ່າໂຢເຊັບ ໄດ້ເວົ້າກັບໂຢຊວຍວ່າ, ດິນແດນເຂດພູເຂົາບໍ່ພຽງພໍສຳລັບຈຳນວນຂອງພວກເຂົາ.
ໂຢຊວຍເວົ້າຫຍັງກັບລູກຫລານຂອງໂຢເຊັບວ່າ ຈົ່ງເຂົ້າໄປຖາງເອົາປ່າ ທີ່ດິນສຳລັບພວກທ່ານເອງໃນແຜ່ນດິນຂອງຄົນເປຣີຊີ, ແລະ ຄົນເຣຟາອິມ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເມື່ອການຊຸມນຸມຊົນຂອງປະຊາຊົນໄດ້ພົບກັນທີ່ເມືອງຊີໂລ, ຍັງມີອີກເຈັດເຜົ່າໃນທ່າມກາງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ທີ່ຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບມອບມໍຣະດົກ.
ໂຢຊວຍແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ຊາຍສາມຄົນ ຈາກແຕ່ລະເຜົ່າອອກໄປສຳຫລວດແຜ່ນດິນໂດຍລະອຽດ.
ຜູ້ຊາຍສາມຄົນຈາກແຕ່ລະເຜົ່າ ຈະຂຽນຄຳອະທິບາຍເຖິງແນວເຂດທີ່ດິນມໍຣະດົກຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ພວກເຂົາຈະກັບມາຫາໂຢຊວຍ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂຢຊວຍກໍຈັບສະຫລາກ ໃຫ້ພວກເຂົາທີ່ຊີໂຣຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ ຫລັງຈາກຜູ້ຊາຍກັບສຳຫລວດແຜ່ນດິນໂດຍລະອຽດ.
ເຜົ່າຂອງເບັນຢາມິນໄດ້ການຈັດສັນໃຫ້ ເປັນມໍຣະດົກຂອບເຂດດິນແດນລະຫວ່າງລູກຫລານຂອງຢູດາ ແລະ ລູກຫລານຂອງໂຢເຊັບ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ສະຫລາກທີສອງໄດ້ຕົກເປັນຂອງເຜົ່າຊີເມໂອນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ມໍຣະດົກຂອງເຜົ່າຊີເມໂອນມີສ່ວນຫນຶ່ງຢູ່ໃນເຜົ່າຂອງຢູດາ.
ມໍຣະດົກຂອງເຜົ່າຊີເມໂອນຈຶ່ງມາຈາກດິນແດນຢູດາ ເພາະວ່າແຜ່ນດິນທີ່ໄດ້ຈັດສັນໃຫ້ເຜົ່າຢູດານັ້ນໃຫຍ່ຫລາຍ.
ສະຫລາກທີສາມໄດ້ຕົກເປັນຂອງເຜົ່າເຊບູໂລນ;
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ສະຫລາກທີສີ່ໄດ້ຕົກເປັນຂອງ ເຜົ່າອິດຊາຄາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ສະຫລາກທີຫ້າໄດ້ຕົກເປັນຂອງເຜົ່າຄົນອາເຊ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ສະຫລາກທີຫົກຕົກເປັນຂອງເຜົ່ານັບທາລີ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ມໍຣະດົກຂອງເຜົ່າຂອງເນັບທາລີລວມສິບເກົ້າເມືອງ .
ສະຫລາກທີເຈັດໄດ້ຕົກເປັນຂອງເຜົ່າດານ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ມອບມໍຣະດົກ ໃຫ້ແກ່ໂຢຊວຍຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ ຄືເມືອງທີ່ເຂົາຂໍໄວ້ໃຫ້ແກ່ເຂົາຄື ເມືອງທິມນາດເສຣາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບໂຢຊວຍ ໃຫ້ເວົ້າກັບປະຊາຊົນວ່າພວກເຂົາຄວນຈະກຳນົດເມືອງລີ້ໄພໄວ້.
ຄົນທີ່ໄດ້ຂ້າຄົນອຶ່ນຈະຢືນຢູ່ປະຕູເມືອງ ແລະອະທິບາຍຄະດີຂອງລາວໃຫ້ພວກຜູ້ໃຫຍ່ຂອງເມືອງນັ້ນ.
ລາວບໍ່ສາມາດອອກຈາກເມືອງລີ້ໄພ ແລະກັບໄປບ້ານຈົນກວ່າປະໂລຫິດໃຫຍ່ຈະເຖິງແກ່ຄວາມຕາຍ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຄົນທີ່ຖືກກ່າວຫາຈະໄດ້ຢືນຕໍ່ຫນ້າທີ່ປະຊຸມເສຍກ່ອນ.
ຕະກູນຕ່າງໆ ຂອງຄົນເລວີຂໍປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ໃຫ້ມອບເມືອງແກ່ພວກເຂົາເພື່ອຈະອາໄສຢູ່ ແລະພ້ອມທັງທົ່ງຫຍ້າສຳລັບຝູງສັດລ້ຽງຂອງພວກເຂົາດ້ວຍ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ກຳນົດເມືອງຕ່າງໆ ແລະທີ່ດິນທີ່ທົ່ງຫຍ້າສຳລັບຝູງສັດລ້ຽງໃຫ້ແກ່ພວກເລວີ ໂດຍການຈັບສະຫລາກ, ຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັ່ງໄວ້.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ລູກຫລານຂອງອາໂຣນໄດ້ຮັບຕະກູນຄົນເມຣາຣີທຸກຄົນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຕະກູນຂອງໂກຮາດໄດ້ຮັບເມືອງສິບເມືອງທັງຫມົດ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຕະກູນຂອງເກໂຊນໄດ້ຮັບຕະກູນ ຕາມຫົວເມືອງຂອງເມຣາຣີທັງຫມົດ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຕະກູນຂອງເມຣາຣີໄດ້ຮັບສິບສອງເມືອງທັງຫມົດ.
ສີ່ສິບແປດເມືອງ, ພ້ອມທົ່ງຫຍ້າທຸກເມືອງ, ໄດ້ມອບໃຫ້ຄົນເລວີຊຶ່ງຢູ່ທ່າມກາງດິນແດນ.
ພຣະຢາເວ ໄດ້ຊົງສັນຍາວ່າຈະໃຫ້ແກ່ບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາ, ແລະໄດ້ປຣະທານໃຫ້ພວກເຂົາມີຄວາມສະຫງົບຢູ່ທຸກດ້ານ.
ໂຢຊວຍໄດ້ແນະນຳພວກເຂົາໂດຍກ່າວວ່າ ໄດ້ເຮັດທຸກຢ່າງຊຶ່ງໂມເຊໄດ້ສັ່ງໃຫ້ເຮັດ ແລະໂຢຊວຍໄດ້ແນະນຳພວກເຂົາ ແລະ ທີ່ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ປະຖິ້ມພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຂົາ ແຕ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງຢ່າງລະມັດລະວັງຕໍ່ພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ໂຢຊວຍໄດ້ບອກບັນດາເຜົ່າເຫລົ່ານີ້ ໃຫ້ລະວັງໃຫ້ດີທີ່ຈະປະຕິບັດກົດບັນຍັດ ແລະ ກົດຫມາຍທີ່ໂມເຊຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງເຈົ້າໄວ້ແລ້ວ.
ໂຢຊວຍໄດ້ບອກກັບມານັດເຊເຄິ່ງເຜົ່າ ໃຫ້ແບ່ງປັນສິ່ງທີ່ຢຶດມາທ່າມກາງພວກພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຂົາ.
ຄົນຣູເບັນ, ຄົນກາດ, ແລະຄົນມານາເຊເຄິ່ງເຜົ່າໄດ້ສ້າງແທ່ນບູຊາທີ່ໃຫຍ່ ໃກ້ແມ່ນ້ຳຈໍແດນ ທີ່ເປັນຂອງຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນ ກໍໄປລວມກັນທີ່ເມືອງຊີໂລ ເພື່ອຈະຂຶ້ນໄປເຮັດເສິກກັບບັນດາເຜົ່າເຫລົ່ານັ້ນ ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ຍິນກ່ຽວກັບແທ່ນບູຊານັ້ນ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ສົ່ງຟີເນຮາລູກຊາຍຂອງເອເລອາຊາ, ທີ່ເປັນປະໂລຫິດ, ແລະພ້ອມດ້ວຍຜູ້ນຳສິບຄົນ ເປັນພວກຜູ້ສື່ຂ່າວໄປຫາ ຄົນຣູເບັນ, ຄົນກາດ, ແລະຄົນມານາເຊເຄິ່ງເຜົ່າ.
ພວກຜູ້ສື່ຂ່າວຂອງອິິດສະຣາເອນໄດ້ກ່າວກັບປະຊາຊົນຄົນຣູເບັນ, ຄົນກາດ, ແລະຄົນມານາເຊເຄິ່ງເຜົ່າ, ພວກເຈົ້າໄດ້ເຮັດການທໍຣະຍົດຕໍ່ພຣະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນ, " ພວກເຈົ້າໄດ້ເຮັດການທໍຣະຍົດຕໍ່ພຣະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນ, ໂດຍໄດ້ສ້າງແທ່ນບູຊາສຳລັບພວກທ່ານ...? "
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນມີຄວາມກັງວົນຖ້າປະຊາຊົນຄົນຣູເບັນ, ຄົນກາດ, ແລະຄົນມານາເຊເຄິ່ງເຜົ່າຫັນໄປເສຍຈາກການຕິດຕາມພຣະຢາເວ, ເພາະພຣະອົງກໍຈະໂກດຮ້າຍຕໍ່ຊຸມນຸມຊົນຂອງອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເຜົ່າຂອງຣູເບັນ, ຄົນກາດ, ແລະຄົນມານາເຊເຄິ່ງເຜົ່າໄດ້ເວົ້າກັບພວກຜູ້ສື່ຂ່າວຂອງອິສະຣາເອນວ່າ ພວກເຂົາສ້າງແທ່ນບູຊາຕອນນີ້ເຖີດ, ບໍ່ແມ່ນເພື່ອເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ບໍ່ແມ່ນສຳລັບການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາໃດໆ, ແຕ່ເພື່ອເປັນພະຍານລະຫວ່າງພວກເຮົາກັບປະຊາຊົນອິສະຣາເອນ, ວ່າພວກເຮົາຈະເຮັດການບົວຣະບັດພຣະຢາເວຕໍ່ຫນ້າຂອງພຣະອົງ ເພື່ອຄົນຊົ່ວອາຍຸຕໍ່ຈາກພວກເຮົາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຟີເນຮາປະໂລຫິດ ແລະຜູ້ສົ່ງຂ່າວສານອຶ່ນໆໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳທີ່ປະຊາຊົນເຜົ່າຣູເບັນ, ປະຊາຊົນເຜົ່າກາດ, ແລະປະຊາຊົນເຜົ່າມານາເຊກ່າວກໍເຫັນດີໃນສາຍຕາຂອງພວກເຂົາ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກໍສັນຣະເສີນພຣະເຈົ້າ, ແລະບໍ່ເວົ້າເຖິງເລື່ອງທີ່ຈະເຮັດສົງຄາມ.
ຄົນຣູເບັນ ແລະຄົນກາດເອີ້ນແທ່ນນັ້ນວ່າ "ພະຍານ."
ຫລັງຈາກທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ປຣະທານຄວາມສະຫງົບ ແກ່ອິດສະຣາເອນຈາກພວກສັດຕຣູຂອງພວກເຂົາ, ໂຢຊວຍກໍໄດ້ເອີ້ນປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ.
ໂຢຊວຍເວົ້າວ່າພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າໄດ້ຊົງສູ້ຮົບເພື່ອພວກເຂົາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂຢຊວຍບອກປະຊາຊົນ ເພື່ອພວກເຂົາຈະບໍ່ຮ້ອງອອກຊື່ພະຕ່າງໆ ເຂົ້າສ່ວນກັບປະຊາຊາດເຫລົ່ານີ້ ທີ່ຍັງຄົງເຫລືອຢູ່ທ່າມກາງພວກເຂົາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໂຢຊວຍເວົ້າຕໍ່ປະຊາຊົນວ່າ ພຣະຢາເວຈະພິນາດໄປຈາກແຜ່ນດິນທີ່ດີນີ້ ຖ້າພວກເຂົາຜູກພັນກັບຄົນທີ່ມີຊີວິດລອດຂອງປະຊາຊາດເຫລົ່ານີ້ທີ່ເຫລືອຢູ່ ທ່າມກາງພວກເຂົາ.
ໂຢຊວຍເວົ້າວ່າລາວກຳລັງໄປຕາມທາງຂອງໂລກນີ້.
ໂຢຊວຍເວົ້າວ່າພຣະຢາເວນຳສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍມາສູ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ຖ້າປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນບໍ່ຮັກສາພັນທະສັນຍາແຫ່ງພຣະຢາເວ.
ໂຢຊວຍກໍໄດ້ຮວບຮວມບັນດາເຜົ່າຕ່າງໆ ຂອງອິດສະຣາເອນມາທີ່ເມືອງຊີເຄມ ແລະໄດ້ເອີ້ນພວກຜູ້ໃຫຍ່ຂອງອິດສະຣາເອນ, ພວກຜູ້ນຳຂອງພວກເຂົາ, ພວກຜູ້ພິພາກສາຂອງພວກເຂົາ, ແລະເຈົ້າຫນ້າທີ່ຂອງພວກເຂົາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າ ພຣະອົງໄດ້ມອບແຜ່ນດິນແກ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ຊຶ່ງພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຖາກຖາງ ແລະເມືອງຕ່າງໆທີ່ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ສ້າງ, ແລະບັດນີ້ພວກເຂົາໄດ້ເຂົ້າອາໄສຢູ່ໃນເມືອງເຫລົ່ານັ້ນ. ພວກເຂົາໄດ້ກິນຫມາກໄມ້ຈາກສວນຫມາກອະງຸ່ນແລະສວນຫມາກກອກເທດທີ່ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ປູກ.
ໂຢຊວຍເວົ້າກ່ຽວກັບຕົວເອງ ແລະຄອບຄົວຂອງລາວຈະນະມັດສະການແຕ່ພຣະຢາເວເທົ່ານັ້ນ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຕອບໂຢຊວຍໂດຍກ່າວວ່າ ພວກເຂົາຈະນະມັດສະການພຣະຢາເວເຊັ່ນກັນ.
ໂຢຊວຍໄດ້ກ່າວປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນວ່າວກເຈົ້າບໍ່ສາມາດບົວຣະບັດພຣະຢາເວໄດ້ດອກ ເພາະວ່າພຣະອົງຈະບໍ່ອາໄພການລະເມີດ ຫລື ການບາບຂອງພວກເຂົາ.
ໃນທີ່ສຸດປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ກ່າວກັບໂຢຊວຍວ່າ, "ບໍ່, ພວກເຮົາຈະນະມັດສະການພຣະຢາເວ."
ໂຢຊວຍໄດ້ບັນທຶກຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ໃນຫນັງສືກົດບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ໄດ້ເອົາກ້ອນຫີນໃຫຍ່ຂຶ້ນທີ່ຮົ່ມຂອງຕົ້ນໂອກ ທີ່ຢູ່ຂ້າງສະຖານທີ່ນະມັດສະການຂອງພຣະຢາເວ.
ໂຢຊວຍເວົ້າວ່າກ້ອນຫີນຈະເປັນພະຍານຕໍ່ສູ້ຂອງຊາວອິດສະຣາເອນ ເພາະມັນໄດ້ຍິນທຸກຖ້ອຍຄຳທີ່ພຣະຢາເວ ແລະປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ນຳເອົາກະດູກຂອງໂຢເຊັບອອກມາຈາກເອຢິບ.
ຢູດາຈະນຳພາຄົນອິດສະຣາເອນຕໍ່ສູ້ກັບຄົນການາອານສຳລັບພວກເຮົາ, ເພື່ອສູ້ຮົບກັບພວກເຂົາ.
ຄົນຢູດາໄດ້ຕໍ່ສູ້ກັບອາໂດນີ-ເບເຊັກ.
ກະສັດເຈັດສິບອົງ, ຜູ້ທີ່ມີຫົວໂປ້ມືແລະຫົວໂປ້ຕີນຖືກຕັດອອກ, ໄດ້ເກັບເສດອາຫານຢູ່ກ້ອງໂຕະຂອງອາໂດນີ-ເບເຊັກ.
ເມື່ອກ່ອນເມືອງເຮັບໂຣນມີຊື່ວ່າກີຣິອາດອາຣະບາ.
ກາເລັບຈຶ່ງຍົກອັກສາ, ລູກສາວຂອງຕົນ, ໃຫ້ເປັນເມຍຂອງໂອດນີເອນ.
ຕັ້ງແຕ່ອັກສາອາໄສຢູ່ໃນເນເກບ, ນາງຕ້ອງການລາວເອົານ້ຳພຸໃຫ້ນາງ.
ຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຂອງຢູດາຢູ່ໃນເນເກບ.
ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດຂັບໄລ່ຊາວເມືອງທີ່ຢູ່ໃນຮ່ອມພູເຂົານັ້ນໄດ້ ເພາະວ່າພວກເຫລົ່ານັ້ນມີລົດຮົບເຫລັກ.
ເພາະວ່າຄົນເບັນຢາມິນບໍ່ໄດ້ຂັບໄລ່ຄົນເຢບຸດຜູ້ຢູ່ໃນເຢຣູຊາເລັມໃຫ້ອອກໄປ, ຄົນເຢບຸດຈຶ່ງອາໄສຢູ່ກັບຄົນເບັນຢາມິນໃນເຢຣູຊາເລັມ.
ຜູ້ສອດແນມປ່ອຍຊາຍຄົນນັ້ນ ແລະຄອບຄົວຂອງລາວທັງຫມົດລອດໄປ ແລະຊາຍຄົນນັ້ນກໍເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນຂອງຄົນຮິດຕີ ແລະ ສ້າງເມືອງຂຶ້ນເມືອງຫນຶ່ງ, ເອີ້ນຊື່ວ່າເມືອງລູເຊ.
ເມື່ອຄົນອິດສະຣາເອນມີກຳລັງເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ, ພວກເຂົາກໍບັງຄັບຄົນການາອານໃຫ້ຮັບໃຊ້ພວກເຂົາດ້ວຍການເຮັດວຽກຫນັກ, ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຂັບໄລ່ຄົນພວກນັ້ນອອກໄປໂດຍສິ້ນເຊີງ.
ເຜົ່າອາເຊໄດ້ອາໄສຢູ່ກັບຄົນການາອານ, ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຂັບໄລ່ພວກນັ້ນໃຫ້ອອກໄປ.
ເຮືອນຂອງໂຢເຊັບໄດ້ເອົາຊະນະເຫນືອກວ່າພວກເຂົາ.
ເທວະດາຂອງພຣະຢາເວໄດ້ນຳພວກເຂົາເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນທີ່ພຣະອົງໄດ້ສັນຍາໄວ້ກັບປູ່ຍ່າຕາຍາຍຂອງພວກເຂົາ.
ເມື່ອເທວະດາເວົ້າວ່າ ເຮົາຈະບໍ່ຂັບໄລ່ຄົນການາອານອອກໄປກ່ອນຄົນອິດສະຣາເອນ, ພວກເຂົາກໍໄດ້ພາກັນໂຮ່ຮ້ອງ ແລະ ຮ້ອງໄຫ້.
ປະຊາຊົນໄດ້ຮັບໃຊ້ພຣະຢາເວຕະຫລອດຊີວິດຂອງໂຢຊວຍແລະພວກຜູ້ອາວຸໂສທີ່ມີອາຍຸຍືນຍາວກວ່າລາວ.
ປະຊາຊົນຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຕິດບັນດາພະທັງຫລາຍຂອງຊົນຊາດທີ່ຢູ່ອ້ອມຂ້າງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສາບານວ່າ ເມື່ອໃດກໍຕາມ ຊາວອິດສະຣາເອນ ໄດ້ອອກໄປສູ້ຮົບ, ພຣະຫັດຂອງຢາເວຈະຊົງຕໍ່ສູ້ເພື່ອປາບພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາພ່າຍແພ້.
ຜູ້ປົກຄອງໄດ້ຊ່ອຍຄົນອິດສະຣາເອນໃຫ້ພົ້ນຈາກເງື້ອມມືຂອງພວກລັກຂະໂມຍຊັບສິນຂອງພວກເຂົາ.
ເມື່ອຜູ້ປະກາດພຣະທຳເສຍຊີວິດໄປແລ້ວ, ຄົນອິດສະຣາເອນຈະຫັນຫນີໄປ ແລະເຮັດການຊົ່ວຮ້າຍຫລາຍກວ່າບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະບໍ່ຂັບໄລ່ຊົນຊາດໃດໆອອກຈາກອິດສະຣາເອນທີ່ໂຢຊວຍຍັງເຫລືອໄວ້ຢູ່ໃນເວລາທີ່ລາວເສຍຊີວິດ, ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈະທົດສອບພວກອິດສະຣາເອນວ່າ, ພວກເຂົາຈະຖືຮັກສາເສັ້ນທາງຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ດຳເນີນຕາມນັ້ນ, ຕາມທີ່ບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາໄດ້ຮັກສາຫລືບໍ່.
ພຣະຢາເວໄດ້ປ່ອຍໃຫ້ຊົນຊາດຕ່າງໆທົດລອງຄົນອິດສະຣາເອນ ເພື່ອສອນເລື່ອງສົງຄາມກັບໃຫ້ເຊື້ອສາຍຄົນອິດສະຣາເອນຮຸ້ນໃຫມ່ຜູ້ທີ່ຍັງບໍ່ຮູ້ມາກ່ອນ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງທົດລອງຄົນອິດສະຣາເອນໂດຍຜ່ານບັນດາປະເທດທີ່ຍັງເຫລືອ, ເພື່ອຢືນຢັນວ່າພວກເຂົາ ຈະເຊື່ອຟັງພຣະບັນຍັດ, ຊຶ່ງພຣະອົງສັ່ງໄວ້ກັບບັນພະບູຣຸດຂອງພວກເຂົາໂດຍຜ່ານທາງໂມເຊນັ້ນ.
ພວກເຂົາໄດ້ນະມັດສະການບັນດາພະບາອານ ແລະ ເຈົ້າແມ່ອາເຊຣາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຍົກໂອດນີເອນລູກຊາຍຂອງເກນາດ, ນ້ອງຊາຍຂອງກາເລັບ ຂຶ້ນເປັນຜູ້ທຳອິດ.
ພຣະຢາເວຈຶ່ງຊົງເສີມກຳລັງແກ່ກະສັດເອກໂລນແຫ່ງໂມອາບ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຍົກເອຮຸດຂຶ້ນເພື່ອໄປຊ່ວຍຄົນອິດສະຣາເອນເມື່ອຄົນອິດສະຣາເອນຮ້ອງທູນຕໍ່ພຣະອົງ.
ລາວໄດ້ເຫນັບມັນໄວ້ໃສ່ໃນເສື້ອຜ້າຢູ່ກົກຂາເບື້ອງຂວາຂອງລາວ.
ມີແຕ່ເອຮຸດ ແລະກະສັດເທົ່ານັ້ນທີ່ຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ໄຂມັນຫຸ້ມຢູ່ເທິງໃບມີດ, ເພາະວ່າເອຮຸດບໍ່ໄດ້ຖອດດາບອອກຈາກຮ່າງກາຍຂອງກະສັດ.
ເມື່ອພວກຂ້າຮັບໃຊ້ຂອງກະສັດເຫັນວ່າປະຕູຫ້ອງຊັ້ນເທິງປິດໃສ່ກຸນແຈຢູ່, ພວກເຂົາຈຶ່ງຄິດວ່າ ພຣະອົງກຳລັງຜ່ອນຄາຍຕົວເອງໃນຄວາມເຢັນຂອງຫ້ອງຊັ້ນເທິງຢ່າງແນ່ນອນ.
ຄືໃນຂະນະທີ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຄອຍຖ້າກັນຢູ່ນັ້ນ, ພວກເຂົາສົງໃສກັນວ່າຄວນເຮັດຫຍັງ, ເອຮຸດກໍໄດ້ຫນີໄປ.
ຄົນອິສະຣາເອນ ຢຶດຝ່ັ່ງຂອງແມ່ນ້ຳຈໍແດນຂ້າມຜ່ານຈາກໂມອາບ.
ຊຳຄາໄດ້ຂ້າຄົນຟີລິດສະຕິນຫົກຮ້ອຍຄົນ ດ້ວຍໄມ້ຄ້ອນເທົ້າທີ່ໃຊ້ລ້ຽງງົວ.
ຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຮ້ອງຫາພຣະຢາເວ ເພື່ອຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ, ເພາະວ່າ ສິເສຣາ ມີລົດຮົບເຫລັກເກົ້າຮ້ອຍຄັນ ແລະ ລາວໄດ້ບີບບັງຄັບຄົນອິດສະຣາເອນດ້ວຍກຳລັງເປັນເວລາຊາວປີ.
ຄົນອິດສະຣາເອນມາຫານາງ ເພື່ອໃຫ້ນາງແກ້ໄຂຂໍ້ຂັດແຍ້ງຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ສີເສຣາພົບບາຣາກຢູ່ແມ່ນໍ້າກີໂຊນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງເອົາຊະນະສີເສຣາ ເພາະວ່າ ບາຣາກບໍ່ໄປໂດຍບໍ່ມີເດໂບຣາ.
ພວກເກນິດມີເຊື້ອສາຍມາຈາກໂຮບັບ ຜູ້ເປັນພໍ່ເຖົ້າຂອງໂມເຊ.
ທະຫານທັງຫມົດຂອງສີເສຣາບໍ່ລອດຊີວິດຈັກຄົນ.
ສີເສຣາໄດ້ໄປທີ່ຕູບຜ້າເຕັນຂອງນາງຢາເອນ, ເພາະວ່າມີຄວາມສະຫງົບສຸກ ລະຫວ່າງ ທ່ານຜູ້ນີ້ພ້ອມທັງຄອບຄົວເຄີຍຜູກສຳພັນກັບຢາບິນກະສັດແຫ່ງຮາໂຊ, ແລະ ວົງວານຂອງເຮເບ, ຜົວຂອງຢາເອນ.
ເມື່ອສີເສຣາຂໍກິນນໍ້າ, ຢາເອນໄດ້ໃຫ້ນໍ້ານົມ.
ຢາບີນກໍເອົາຄ້ອນຕີຕອກ ຂໍເຫລັກຕູບຜ້າເຕັນໃສ່ຂະຫມັບຂອງລາວຈົນຊອດຮອດຂີ້ດິນ.
ແຜ່ນດິນໄດ້ສັ່ນສະເທືອນ ເມື່ອພຣະອົງສະເດັດມາຈາກພູເສອີ, ເມື່ອພຣະອົງໄດ້ສະເດັດອອກມາຈາກເຂດເມືອງເອໂດມນັ້ນ.
ຄົນເຫລົ່ານັ້ນຜູ້ທີ່ເຄີຍສັນຈອນໄປມາກໍທຽວທາງໂຄ້ງເທົ່ານັ້ນ.
ບໍ່ເຫັນໂລ້ ຫລື ບໍ່ເຫັນຫອກໃນຈຳນວນພວກຜູ້ຊາຍອິດສະຣາເອນສີ່ສິບພັນຄົນນີ້.
ຜ້າພົມເຫລົ່ານີ້ຖືກນຳໃຊ້ເປັນອານຢູ່ເທິງຫລັງລາສີຂາວ.
ພວກໄພ່ພົນຂອງພຣະຢາເວ ກໍຟ້າວລົງມາຫາເດໂບຣາ ພ້ອມດ້ວຍພວກຮົບ.
ອິດຊາຄາໄດ້ຢູ່ກັບບາຣາກ ຊຶ່ງຕິດຕາມລາວເຂົ້າໄປໃນຮ່ອມພູພາຍໃຕ້ຄຳສັ່ງຂອງລາວ.
ເຊບູໂລນອາດຈະສ່ຽງຊີວິດຂອງພວກເຂົາທີ່ນຳໄປສູ່ຄວາມຕາຍ.
ເຫລົ່າດວງດາວໄດ້ຕໍ່ສູ້ກັບສີເສຣາຈາກເສັ້ນທາງຂອງພວກເຂົາຂ້າມທ້ອງຟ້າ.
ເທວະດາຂອງພຣະຢາເວສາບແຊ່ງເມຣົດ ເພາະວ່າ ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ມາຊ່ວຍຝ່າຍພຣະຢາເວ.
ນາງໄດ້ຈັບເຫລັກປັກເຕັນໄວ້ໃນມືຂອງນາງ, ແລະມືຂວາຂອງນາງໄດ້ຖືໄມ້ຄ້ອນຕີ.
ແມ່ຂອງສີເສຣາໄດ້ຫລຽວອອກມາທາງປ່ອງຢ້ຽມ, ຜ່ານຊ່ອງຕາຫນ່າງອອກໄປ.
ບັນດາຜູ້ທີ່ຮັກພຣະຢາເວຄວນເປັນເຫມືອນດັ່ງກັບດວງເວັນຂຶ້ນໃນແສງແຮງກ້າ.
ຍ້ອນຄົນມີດີອານ, ຄົນອິສະຣາເອນ ຈຶ່ງຕ້ອງສ້າງທີ່ພັກອາໄສສຳລັບພວກເຂົາເອງຕາມບ່ອນຫລົບລີ້ຕ່າງໆໃນຮ່ອມພູ, ໃນຖ້ຳຕ່າງໆ ແລະ ໃນບ່ອນກຳບັງທີ່ແຂງແຮງຕ່າງໆ.
ທຸກໆເທື່ອທີ່ຄົນອິດສະຣາເອນຫວ່ານພືດຂອງເຂົາເຈົ້າ, ຄົນມີດີອານ ແລະ ຄົນອາມາເຫລັກ ແລະ ຄົນມາຈາກທິດຕາເວັນອອກກໍມາບຸກໂຈມຕີຄົນອິດສະຣາເອນ.
ມັນຈະະບໍ່ສາມາດນັບພວກເຂົາໄດ້.
ພວກເຂົາກຳລັງອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນຂອງຊາວອຳໂມນ.
ກີເດໂອນໄດ້ແຍກເມັດສາລີ ໂດຍການຟາດມັນລົງພື້ນ, ໃນບ່ອນບີບນ້ຳອະງຸ່ນ, ເພື່ອເຊື່ອງເມັດສາລີຈາກພວກມີດີອານ.
ກີເດໂອນຄິດວ່າ ພຣະຢາເວ ໄດ້ຊົງປະຖິ້ມພວກເຂົາ, ແລະ ໄດ້ມອບພວກເຂົາໄວ້ໃນມືຂອງຄົນມີດີອານ.
ກີເດໂອນຄິດວ່າ ລາວບໍ່ສາມາດປົດປ່ອຍຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ເພາະວ່າຄອບຄົວຂອງລາວອ່ອນແອທີ່ສຸດໃນເຜົ່າມານາເຊ, ແລະ ລາວເອງກໍເປັນຄົນທີ່ມີຄວາມສຳຄັນຫນ້ອຍໃນເຮືອນຂອງພໍ່ລາວ.
ພຣະຢາເວຊົງລໍຖ້າກີເດໂອນ ເພື່ອອ່ວຍພອນລາວ.
ເທວະດາຂອງພຣະຢາເວໄດ້ບອກໃຫ້ກິເດໂອນເອົາຊີ້ນ ແລະ ເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງໄປຈັດວາງຢູ່ກ້ອງຕົ້ນສົນ.
ເມື່ອເທວະດາຂອງພຣະຢາເວເອົາປາຍໄມ້ເທົ້າຂອງຕົນແຕະຕ້ອງຊີ້ນ ແລະ ເຂົ້າຈີ່ນັ້ນ; ໃນທັນໃດນັ້ນ ໄຟໄດ້ລຸກຂຶ້ນຈາກໂງ່ນຫີນ ແລະ ໄຫມ້ຊີ້ນກັບເຂົ້າຈີ່ຈົນຫມົດໂດຍບໍ່ມີເຊື້ອໄຟ.
ກິເດໂອນຢ້ານກົວເມື່ອລາວເຂົ້າໃຈວ່າ ລາວໄດ້ເຫັນເທວະດາຂອງພຣະຢາເວ ເພາະລາວຄິດວ່າລາວຈະບໍ່ຕາຍ.
ພຣະຢາເວຊົງກ່າວແກ່ລາວໃຫ້ສ້າງແທ່ນບູຊາຂອງພຣະຢາເວຢູ່ເທິງບ່ອນສູງສຸດຂອງບ່ອນລີ້ໄພນີ້.
ກິເດໂອນໄດ້ເຮັດໃນສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ບອກໃຫ້ລາວເຮັດໃນເວລາກາງຄືນ ເພາະວ່າ ລາວຢ້ານຄົນໃນຄອບຄົວຂອງພໍ່ຂອງລາວ ແລະ ຄົນໃນເມືອງເຫັນ ຈຶ່ງໄດ້ເຮັດວຽກຕອນກາງຄືນ.
ພວກຜູ້ຊາຍໃນເມືອງຕ້ອງການຂ້າກິເດໂອນຖີ້ມ, ເພາະວ່າລາວເປັນຜູ້ທຳລາຍແທ່ນບູຊາຂອງພະບາອານ ແລະ ເພາະວ່າລາວໄດ້ຕັດເສົາອາເຊຣາຢູ່ທາງຂ້າງນັ້ນອອກ.
ກິເບໂອນເອີ້ນຊື່, "ເຢຣຸບບາອານ", ເພາະລາວໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ຈົ່ງໃຫ້ພະບາອານປ້ອງກັນຕົວເພິ່ນເອງ”, ເພາະກິເດໂອນໄດ້ທຳລາຍແທ່ນບູຊາຂອງພະບາອານ.
ກິເດໂອນເອົາຂົນແກະວາງໄວ້ເທິງລານຟາດເຂົ້າ. ລາວເວົ້າວ່າ ຖ້າມີນໍ້າຫມອກຕົກຖືກແຕ່ຂົນແກະເທົ່ານັ້ນ, ແລະພື້ນດິນກໍຍັງແຫ້ງຢູ່ຄືເກົ່າ, ແລ້ວຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງຈະຮູ້ວ່າ ພຣະອົງຊົງໃຊ້ຂ້ານ້ອຍຊ່ວຍຊີວິດຄົນອິດສະຣາເອນ.
ເມື່ອກິເດໂອນເອົາຂົນແກະນັ້ນມາ, ແລະປັ້ນນ້ຳຫມອກອອກຈາກຂົນແກະນັ້ນ, ມີນໍ້າໄດ້ໄຫລອອກຫລາຍມາຈົນເຕັມຊາມ.
ກິເດໂອນທົດລອງພຣະເຈົ້າເປັນຄັ້ງທີສອງດ້ວຍການໃຫ້ຂົນແກະແຫ້ງ, ແລະໃຫ້ພື້ນດິນທັງຫມົດໂດຍອ້ອມຮອບນັ້ນປຽກ.
ພຣະຢາເວໃຫ້ທະຫານທີ່ຢ້ານກົວກັບຄືນມາ ເພື່ອທີ່ຄົນອິດສະຣາເອນຈະບໍ່ອວດອ້າງເຮົາໄດ້ ໂດຍກ່າວວ່າ 'ກຳລັງຂອງພວກເຮົາເອງໄດ້ຊ່ວຍພວກເຮົາໄວ້'.
ພຣະຢາເວຕ້ອງການຈະເຮັດໃຫ້ຈຳນວນຂອງທະຫານຫນ້ອຍລົງ ໂດຍບອກກິເດໂອນວ່າ ຄົນນີ້ຈະໄປກັບເຈົ້າ.
ພຣະຢາເວບອກກິເດໂອນແຍກທະຫານທຸກຄົນທີ່ດື່ມນໍ້າດ້ວຍລີ້ນ, ຄືກັນກັບຫມາເລຍນ້ຳ.
ກິເດໂອນໄດ້ຮັກສາທະຫານຈຳນວນສາມຮ້ອຍຄົນ ແລະ ສົ່ງຄົນອຶ່ນໆກັບຄືນໄປບ້ານຂອງຕົນ.
ຖ້າກິເດໂອນມີຄວາມຢ້ານກົວ, ລາວຖືກບອກໃຫ້ລົງໄປທີ່ຄ້າຍ, ແລະ ໃຫ້ຟັງວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າຫຍັງກັນແດ່, ແລະຄວາມກ້າຫານຂອງລາວຈະເກີດຂຶ້ນ ເພື່ອບຸກໂຈມຕີຄ້າຍນັ້ນ.
ເມື່ອຊາຍຜູ້ຫນຶ່ງພວມເລົ່າຄວາມຝັນຂອງຕົນສູ່ຫມູ່ຂອງລາວຟັງ, ຫມູ່ຜູ້ນັ້ນເວົ້າວ່າ ຄວາມຝັນນັ້ນແມ່ນກ່ຽວກັບຂອງກິເດໂອນ. ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງໂຜດໃຫ້ລາວຊະນະເຫນືອຄົນມີດີເອນ ແລະ ກອງທັບທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາແລ້ວ.”
ກິເດໂອນໄດ້ມອບແກ ແລະ ໄຫເປົ່າ, ທີ່ມີໂຄມໄຟໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາຜູ້ລະຫນ່ວຍ.
ຄືໃນຂະນະທີ່ຄົນມີດີອານກຳລັງຈະປ່ຽນຄົນຍາມໃຫມ່, ພວກທະຫານຂອງກີເດໂອນໄດ້ເປົ່າແກ ແລະ ທັບໄຫທີ່ພວກເຂົາຖືໄປນັ້ນໃຫ້ແຕກ.
ເມື່ອພວກເຂົາເປົ່າແກສາມຮ້ອຍອັນ, ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງບັນດານໃຫ້ຄົນມີດີອານທຸກຄົນຈັບດາບຕໍ່ສູ້ກັບສະຫາຍຂອງເຂົາ ແລະ ຕໍ່ສູ້ກັບກອງທັບທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາເອງ.
ຄົນເອຟຣາອິມທັງຫມົດກໍມາເຕົ້າໂຮມກັນ ແລະ ຢືດບັນດາສາຍນໍ້າເຫລົ່ານັ້ັນໄວ້, ໄປໄກຈົນຮອດເຂດເບັດບາຣາ ແລະແມ່ນໍ້າຢໍແດນ.
ຄົນເອຟຣາອິມໄດ້ໂຕ້ຖຽງກັບກິເດໂອນ ເພາະວ່າລາວບໍ່ໄດ້ເອີ້ນພວກເຂົາ ເມື່ອລາວໄດ້ສູ້ຮົບກັບຄົນມີດີອານ.
ກິເດໂອນໄດ້ເວົ້າຕໍ່ຊາວເມືອງສຸໂຄດໃຫ້ເອົາເຂົ້າຈີ່ໃຫ້ແກ່ຄົນທີ່ຕິດຕາມລາວມາ.
ກິເດໂອນບອກຄົນຂອງເປນູເອນວ່າ ລາວຈະທຳລາຍຫໍຄອຍນີ້ລົງ ເພາະວ່າ ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເອົາເຂົ້າຈີ່ໃຫ້ແກ່ທະຫານຂອງລາວ, ຢ່າງທີ່ຜູ້ນຳຂອງສຸໂຄດໄດ້ປະຕິເສດ.
ກິເດໂອນໄດ້ເອົາຊະນະກອງທັບສັດຕູ, ເພາະພວກເຂົາຄິດວ່າຈະບໍ່ໄດ້ຖືກໂຈມຕີ.
ກິເດໂອນໄດ້ສະແດງເຊບາກັບຊັນມຸນນາຕໍ່ພວກເຖົ້າແກ່ໃນເມືອງສຸໂຄດ, ກ່ອນທີ່ລາວໄດ້ລົງໂທດຄົນເຫລົ່ານັ້ນ.
ເຊບາ ແລະ ຊັນມຸນນາໄດ້ຂ້າເປັນອ້າຍນ້ອງຂອງກິເດໂອນ.
ເຢເທບໍ່ກ້າຖອດດາບອອກ ເພາະລາວຢ້ານ, ຍ້ອນລາວຍັງເປັນເດັກນ້ອຍຢູ່.
ກິເດໂອນກ່າວວ່າ ພຣະຢາເວຈະເປັນຜູ້ຄຸ້ມຄອງຄົນອິດສະຣາເອນ.
ກິເດໂອນຂໍນຳພວກເຂົາແມ່ນຕຸ້ມຫູເຫລົ່ານັ້ນຈາກຂອງທີ່ພວກເຈົ້າຢຶດມາ.
ກິເດໂອນໄດ້ເຮັດໂອຟຣາອັນຫນຶ່ງຈາກຕຸ້ມຫູເຫລົ່ານັ້ນ.
ຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດກໍຫລີ້ນຊູ້ກັນດ້ວຍການນະມັດສະການ.
ໃນທັນທີທັນໃດທີ່ກິເດໂອນໄດ້ເສຍຊີວິດແລ້ວ, ຄົນອິດສະຣາເອນກໍໄດ້ຫັນກັບຄືນໄປ ແລະ ຫລິ້ນຊູ້ ດ້ວຍການນະມັດສະການພະບາອານ.
ພໍ່ຂອງອາບີເມເຫລັກແມ່ນເຢຣຸບບາອານ.
ພວກເຂົາເຫັນດີທີ່ຈະຕິດຕາມອາບີເມເຫລັກ, ເພາະພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ລາວເປັນພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຮົາ".
ອາບີເມເຫລັກກໍເອົາເງິນເຈັດສິບຫລຽນນັ້ນໄປຈ້າງພວກນັກເລງ ແລະ ພວກອັດຕະພານ.
ໂຢທາມບໍ່ຖືກຂ້າ, ເພາະວ່າລາວລີ້ຢູ່.
ໂຢທາມໄດ້ກ່າວກັບພວກເຂົາໃນມື້ດຽວກັນກັບທີ່ພວກເຂົາໄດ້ລຸກຂຶ້ນຕໍ່ຕ້ານເຮືອນຂອງພໍ່ຂອງລາວ ແລະ ຂ້າພວກລູກຊາຍຂອງລາວ, ເຈັດສິບຄົນ, ຢູ່ເທິງກ້ອນຫີນດຽວ.
ໂຢທາມໄດ້ກ່າວກັບພວກເຂົາໃນມື້ດຽວກັນໄດ້ລຸກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ຄອບຄົວຂອງພໍ່ລາວ ແລະ ໄດ້ຂ້າລູກຊາຍເຈັດສິບຄົນຂອງເພິ່ນ, ຢູ່ເທິງຫີນແຜ່ນດຽວ.
ຖ້າປະຊາຊົນປະຕິບັດດ້ວຍຄວາມຊື່ສັດ ແລະ ຄວາມຈິງໃຈຕໍ່ ເຢຣຸບບາອານ ແລະຄອບຄົວຂອງເພິ່ນ, ຈົ່ງປ່ອຍໃຫ້ໄຟ ອອກມາຈາກອາບີເມເຫລັກ ແລະເຜົາຜານຊາວຊີເຄມກັບຊາວເບັດມິນໂລ. ປ່ອຍໃຫ້ໄຟລຸກອອກມາຈາກຊີເຄມ ແລະເບັດມິນໂລ, ເຜົາຜານອາບີເມເຫລັກເຊັ່ນດຽວກັນເຖີ້ນ.
ຄໍາສາບແຊ່ງຂອງໂຢທາມແມ່ນ ຈົ່ງປ່ອຍໃຫ້ໄຟອອກກມາຈາກອາບີເມເຫລັກ ແລະ ເຜົາຜານຊາວຊີເຄມກັບຊາວເບັດມິນໂລ. ປ່ອຍໃຫ້ໄຟລຸກອອກມາຈາກຊີເຄມ ແລະ ເບັດມິນໂລ, ເຜົາຜານອາບີເມເຫລັກເຊັ່ນດຽວກັນເຖີ້ນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ສົ່ງໃຫ້ວິນຍານຊົ່ວຮ້າຍມາ ລະຫວ່າງ ອາບີເມເຫລັກ ແລລະ ພວກຜູ້ນຳຂອງຊີເຄມ ເພື່ອທີ່ຈະແກ້ແຄ້ນການທາລຸນທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດແກ່ລູກຊາຍເຈັດສິບຄົນຂອງເຢຣຸບບາອານ.
ຜູ້ນຳຂອງຄົນຊີເຄມຫວັງທີ່ຈະດັກຈັບອາບີເມເຫລັກ.
ກາອານຕ້ອງການອອກຄຳສັ່ງແກ່ປະຊາຊົນ.
ເມື່ອເຊບູນໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳຂອງກາອານ (ລູກຊາຍຂອງເອເບັດ), ຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງລາວກໍເພີ່ມຂຶ້ນ.
ລາວໄດ້ສົ່ງຜູ້ສົ່ງຂ່າວໄປຍັງອາບີເມເຫລັກເພື່ອຫລອກລວງ.
ເຊບູນກ່າວວ່າ ທ່ານກຳລັງເຫັນເງົາຂອງພູເຂົາເປັນເຫມືອນຄົນ.
ເຊບູນໄດ້ບອກໃຫ້ກາອານຈົ່ງໄປສູ້ຮົບກັບອາບີເມເຫລັກ.
ອາບີເມເຫລັກກໍໄລ່ຕາມກາອານມາ ແລະ ກາອານກໍໄດ້ຫນີໄປຕໍ່ຫນ້າຕໍ່ຕາລາວ. ຫລາຍຄົນໄດ້ບາດເຈັບລົ້ມຕາຍຂ້າງຫນ້າທາງເຂົ້າປະຕູເມືອງນັ້ນ.
ອາບີເມເຫລັກໄດ້ທັງທຳລາຍເມືອງນັ້ນ ແລະ ຫວ່ານເກືອລົງໃນເມືອງນັ້ນ.
ພວກຜູ້ນໍາຫໍຄອຍທັງຫມົດແຫ່ງເມືອງຊີເຄມໄດ້ເຂົ້າໄປທາງຫ້ອງໃຕ້ດິນໃນພະວິຫານຂອງພະບາອານເບຣິດ.
ອາບີເມເຫລັກໄດ້ຂຶ້ນໄປເທິງພູເຂົາຊານໂມນ, ໄດ້ສຸມກິ່ງໄມ້ໄວ້ ຢູ່ເທິງຫ້ອງໃຕ້ດິນ ແລະ ກໍຈຸດໄຟເຜົາປ້ອມນັ້ນ.
ເມື່ອອາບີເມເຫລັກໄດ້ມາຮອດປະຕູປ້ອມເມືອງເທເບັດ, ມີຍິງສາວຄົນຫນຶ່ງໄດ້ໂຍນກ້ອນຫີນຖິ້ມລົງຖືກຫົວອາບີເມເຫລັກ ແລະ ກະໂຫລກຫົວຂອງລາວແຕກ.
ອາບີເມເຫລັກໄດ້ບອກໃຫ້ຄົນຫນຸ່ມທີ່ຖືອາວຸດຂອງຕົນຈົ່ງຖອດດາບ ແລະ ຂ້າລາວ, ເພື່ອຈະບໍ່ມີໃຜກ່າວວ່າ, ‘ຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງຂ້າເຮົາຕາຍ.
ຄໍາສາບແຊ່ງຂອງໂຢທາມແມ່ນຈົ່ງປ່ອຍໃຫ້ໄຟອອກກມາຈາກອາບີເມເຫລັກ ແລະ ເຜົາຜານຊາວຊີເຄມກັບຊາວເບັດມິນໂລ ປ່ອຍໃຫ້ໄຟລຸກອອກມາຈາກຊີເຄມ ແລະ ເບັດມິນໂລ, ເຜົາຜານອາບີເມເຫລັກເຊັ່ນດຽວກັນເຖີ້ນ.
ເມືອງຊາມີໃນເຂດແດນພູເຂົາເອຟຣາອິມ.
ຄົນອິດສະຣາເອນປະຖິ້ມພຣະຢາເວ ແລະ ບໍ່ໄດ້ນະມັດສະການພຣະອົງອີກ, ດັ່ງນັ້ນພຣະພິໂລດຂອງພຣະອົງກໍຮ້ອນຂຶ້ນຕໍ່ອິດສະຣາເອນ.
ຄົນອຳໂມນໄດ້ຂ້າມແມ່ນ້ຳຢໍແດນ ເພື່ອໄປສູ້ຮົບກັບຢູດາ, ສູ້ຮົບກັບເບັນຢາມິນ ແລະ ສູ້ຮົບກັບເຊື້ອສາຍຂອງເອຟຣາອິມ, ດັ່ງນັ້ນ ຄົນອິດສະຣາເອນຈຶ່ງໄດ້ຮັບຄວາມເດືອດຮ້ອນຢ່າງຍິ່ງ.
ພຣະຢາເວຊົງບອກໃຫ້ປະຊາຊົນທູນຂໍຕໍ່ພະຕ່າງໆ ທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ນະມັດສະການ.
ຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຫັນຫລັງໃຫ້ພະຕ່າງດ້າວຕ່າງໆ ທີ່ຢູ່ທ່າມກາງພວກເຂົາ ແລະ ກັບໄປນະມັດສະການພຣະຢາເວ, ສະນັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັັ້ນ, ຝ່າຍພຣະອົງຊົງທຸກຮ້ອນໃຈດ້ວຍຄວາມທຸກຍາກຂອງອິດສະຣາເອນ.
ເຢັບທາເປັນລູກຊາຍຂອງຍິງໂສເພນີ.
ພວກຜູ້ໃຫຍ່ຂອງເມືອງກິເລອາດໄດ້ພາເຢັບທາມາຈາກແຜ່ນດິນໂຕບ ເພາະລາວຈະເປັນຜູ້ນຳຂອງພວກເຂົາ.
ພວກຜູ້ນຳຂອງກິເລອາດມາຫາເຢັບທາ ເພາະວ່າພວກເຂົາປະສົບກັບຄວາມລຳບາກ.
ຖ້າພວກຜູ້ໃຫຍ່ຂອງກິເລອາດນຳເຢັບທາກັບເຮືອນອີກ ເພື່ອສູ້ຮົບກັບຄົນອຳໂມນ, ແລະຖ້າພຣະຢາເວໄດ້ມອບໄຊຊະນະໃຫ້ພວກເຮົາເຫນືອພວກເຂົາ, ເຢັບທາຈະເປັນຜູ້ນຳຂອງພວກເຂົາ.
ຊາວອຳໂມນຍົກທັບມາຕໍ່ສູ້ເພື່ອຢືດເອົາແຜ່ນດິນຂອງອິດສະຣາເອນ ເພາະວ່າ ເມື່ອອິດສະຣາເອນໄດ້ອອກຈາກເອຢິບ, ພວກເຂົາໄດ້ຢືດແຜ່ນດິນຂອງອຳໂມນໄປ.
ກະສັດເອໂດມ ແລະ ກະສັດແຫ່ງໂມອາບບໍ່ຍອມໃຫ້ອິດສະຣາເອນເດີນທາງຜ່ານ.
ຄົນອິດສະຣາເອນບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໄປໃນດິນແດນຂອງໂມອາບ ເພາະວ່າ ອາກໂນນເປັນເຂດແດນຂອງໂມອາບ.
ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງຄົນອິດສະຣາເອນ, ໄດ້ມອບໄຊຊະນະເຫນືອຄົນສີໂຫນ.
ຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ອາໄສເປັນເວລາສາມຮ້ອຍປີຢູ່ໃນເມືອງເຮັດຊະໂບນ ແລະ ຫມູ່ບ້ານຕ່າງໆຂອງເມືອງນັ້ນ, ແລະ ໃນເມືອງອາໂຣເອ ແລະ ຫມູ່ບ້ານຂອງເມືອງນັ້ນ ແລະ ຢູ່ໃນບັນດາຫົວເມືອງທີ່ຕັ້ງຢູ່ຕາມຝັ່ງແມ່ນ້ຳອາກໂນນ.
ຖ້າຫາກພຣະອົງມອບໄຊນະນະແກ່ເຢັບທາເຫນືອຄົນອຳໂມນ, ເຢັບທາຈະຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລ້ວສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ອອກມາຈາກປະຕູເຮືອນຂອງລາວເພື່ອຕ້ອນຮັບລາວ.
ເມືື່ອເຢັບທາໄດ້ເດີນທາງໄປຍັງຄົນອຳໂມນ ເພື່ອສູ້ຮົບກັບພວກເຂົາ, ພຣະຢາເວໄດ້ມອບໄຊະນະແກ່ລາວ.
ເຢັບທາມີລູກຄົນດຽວ.
ນາງຂໍໃຫ້ລາວປ່ອຍໃຫ້ນາງຢູ່ລຳພັງຈັກສອງເດືອນ, ເພື່ອນາງຈະໄດ້ຈາກໄປ ແລະ ລົງໄປຈາກພູເຂົາ ແລະ ຮ້ອງໄຫ້ຄ່ຳຄວນເຖິງຄວາມເປັນພົມມະຈາລີຂອງນາງ.
ລາວເຮັດກັບນາງຕາມຄຳສັນຍາທີ່ໄດ້ປະຕິຍານໄວ້.
ຄົນເອຟຣາອິມຢາກໃຫ້ເຮືອນຂອງເຢັບທາພັງລົງມາທັບໂຕລາວ ເພາະວ່າ ລາວບໍ່ໄດ້ເອີ້ນພວກເຂົາໄປສູ້ຮົບກັບຄົນອຳໂມນ.
ຄົນກິເລອາດກໍໄດ້ໂຈມຕີຄົນເອຟຣາອິມ ເພາະວ່າພວກເຂົາກ່າວວ່າ, "ເຈົ້າຊາວກິເລອາດເປັນພວກຄົນຫລົບຫນີໄພໃນເອຟຣາອິມ— ທັງໃນທ່າມກາງຄົນເອຟຣາອິມ ແລະ ມານາເຊ."
ພວກເຂົາບອກລາວໃຫ້ເວົ້າ “ຊິບໂບເຫລັດ”, ແລະຖ້າລາວເວົ້າວ່າ “ຊິບໂບເຫລັດ” ( ເພາະວ່າຄົນເອຟຣາອິມບໍ່ສາມາດອອກສຽງຄຳນີ້ໄດ້ຖືກຕ້ອງ), ຄົນກິເລອາດຈະຈັບກຸມ ແລະ ຂ້າຢູ່ທ່າຂ້າມແມ່ນ້ຳຢໍແດນ.
ເມຍຂອງມາໂນອາບໍ່ສາມາດຖືພາໄດ້ ແລະ ດັ່ງນັ້ນນາງຈຶ່ງບໍ່ມີລູກ.
ຢ່າໃຫ້ມີດແຖຜົມຂອງລາວ, ເພາະເດັກນ້ອຍຄົນນີ້ຈະເປັນນາຊີຣີແດ່ພຣະເຈົ້າ.
ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າເປັນເຫມືອນເທວະດາຂອງພຣະເຈົ້າ.
ເມື່ອເທວະດາຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ກັບມາຄັ້ງທີສອງ, ເມຍຂອງມາໂນອາຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ມາໂນອາໄດ້ຖາມເທວະດາກ່ຽວກັບວ່າ ຈະມີຂໍ້ປະຕິບັດໃດສຳລັບເດັກຄົນນີ້ ແລະ ຈະເຮັດຫຍັງແດ່.
ຖ້າວ່າມາໂນອາຢາກຈັດແຈງເຄື່ອງເຜົາບູຊາ, ລາວຄວນຖວາຍໃຫ້ພຣະຢາເວ.
ໃນຂະນະທີ່ມາໂນອາກັບເມຍຂອງລາວກຳລັງເຝົ້າເບິ່ງຢູ່, ເທວະດາຂອງພຣະຢາເວກໍໄດ້ຢູ່ເທິງແປວໄຟຂອງແທນບູຊານັ້ນ.
ພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດຂອງພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ແຊມຊັນມີຈິດໃຈກະວົນກະວາຍໃນຂະນະທີ່ລາວຢູ່ໃນຄ້າຍພັກຊາວດານ.
ແຊມຊັນຕ້ອງການໃຫ້ພໍ່ແມ່ຂອງລາວໄປຂໍຜູ້ຍິງຄົນຫນື່ງຢູ່ໃນເມືອງຕິມນາ, ຫນື່ງໃນບັນດາລູກສາວຊາວຟີລິດສະຕິນເພື່ອມາເປັນເມຍຂອງລາວ.
ແຊມຊັນຕ້ອງການໃຫ້ພໍ່ແມ່ຂອງລາວໄປຂໍຜູ້ຍິງຢູ່ຕິມນາມາໃຫ້ເປັນເມຍຂອງລາວ, ເພາະເມື່ອລາວເຫັນນາງ, ລາວພໍໃຈນຳນາງຜູ້ດຽວເທົ່ານັ້ນ.
ພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດຊົງສະຖິດກັບລາວ, ແລະ ລາວສາມາດຈີກໂຕສິງນັ້ນຢ່າງງ່າຍດາຍ.
ມີຝູງເຜິ້ງມາເຮັດຮັງ ແລະ ມີນໍ້າເຜິ້ງໃນຊາກໂຕສິງ.
ແຊມຊັນຈະໄດ້ຮັບເສື້ອຄຸມຜ້າປ່ານສາມສິບໂຕ ແລະ ເສື້ອຜ້າສາມສິບຊຸດ, ຖ້າຫມູ່ຂອງລາວ 30 ຄົນ ບໍ່ສາມາດບອກຄຳຕອບແກ່ລາວໄດ້.
ຖ້າເມຍຂອງແຊມຊັນບໍ່ວາງກົນອຸບາຍໃສ່ຜົວຂອງນາງ ເພື່ອເອົາຄຳຕອບຂອງຄຳທວາຍນັ້ນ, ຫມູ່ 30ຄົນຈະເຜົານາງ ແລະເຮືອນຂອງພໍ່ຂອງນາງເສຍ.
ນາງໄດ້ຮ້ອງໄຫ້ຕະຫລອດທັງເຈັດມື້ຕະຫລອດງານກິນລ້ຽງຂອງພວກເຂົາ.
ແຊມຊັນໄດ້ລົງໄປໃນເມືອງອາສະເກໂລນ ແລະ ຂ້າຊາຍສາມສິບຄົນຢູ່ທີ່ເມືອງນັ້ນ ແລະ ຢຶດເອົາເສື້ອຜ້າອັນຈົບງາມຂອງພວກເຂົາ.
ພໍ່ຂອງນາງຄິດວ່າ ແຊມຊັນຊັງນາງແລ້ວ, ສະນັ້ນພໍ່ຂອງນາງຈຶ່ງຍົກນາງໃຫ້ແກ່ຫມູ່ຂອງລາວ.
ໃນເທື່ອນີ້ ແຊມຊັນໄດ້ພະຍາຍາມໃຫ້ຕົນປາສະຈາກຄວາມຜິດໃນເລື່ອງກ່ຽວກັບພວກຟີລິດສະຕິນ ເມື່ອລາວໄດ້ທຳຮ້າຍ ພວກເຂົາ ດ້ວຍການຈັບເອົາຫມາຈອກສາມຮ້ອຍໂຕ, ໄດ້ມັດໂຄມໄປໃສ່ຕິດກັບຫາງຂອງມັນ, ແລະ ປ່ອຍຝູງຫມາຈອກນັ້ນເຂົ້າໄປໃນຟີລິດສະຕິນ.
ເມື່ອຄົນຟີລິດສະຕິນຮູ້ວ່າ ແຊມຊັນເປັນຜູ້ຈູດໄຟເຜົາທົ່ງນາຂອງພວກເຂົາ, ພວກເຂົາໄດ້ໄປເຜົາເມຍຂອງລາວ ແລະ ພໍ່ຂອງນາງ.
ແຊມຊັນໄດ້ຕັດຄົນຟີລິດສະຕິນໃຫ້ເປັນຕ່ອນໆ, ເຊັ່ນ ສະໂພກ ແລະ ກົກຂາ, ດ້ວຍການຂ້າຢ່າງໂຫດຮ້າຍ ເພື່ອຈະແກ້ແຄ້ນ ທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຜົາເມຍ ແລະ ພໍ່ເຖົ້າຂອງລາວ.
ພວກຟີລິດສະຕິນໄດ້ຂຶ້ນມາສູ້ຮົບໃນຢູດາ ເພື່ອພວກເຂົາຈະມາຈັບແຊມຊັນ, ແລະ ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ເຮັດຕໍ່ລາວ ເຫມືອນຢ່າງທີ່ລາວໄດ້ເຮັດຕໍ່ພວກເຂົາ.
ເມື່ອຊາວຢູດາຂຶ້ນໄປມັດແຊມຊັນ, ລາວໄດ້ໃຫ້ພວກເຂົາສາບານກັບລາວກ່ອນວ່າ ພວກເຂົາຈະບໍ່ເປັນຄົນຂ້າລາວເອງ.
ແຊມຊັນໄດ້ຂ້າຄົນຫນຶ່ງພັນຄົນດ້ວຍກະດູກຄາງລໍທີ່ຍັງໃຫມ່ອັນຫນຶ່ງ.
ຫລັງຈາກແຊມຊັນໄດ້ຂ້າຄົນຫນຶ່ງພັນຄົນດ້ວຍກະດູກຄາງລໍທີ່ຍັງໃຫມ່ອັນຫນຶ່ງແລ້ວ, ລາວໄດ້ຄິດວ່າ ລາວຈະຕາຍດ້ວຍການຫິວນ້ຳ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງບັນດານໃຫ້ຮູນໍ້າເປີດອອກທີ່ເລຮີ ແລະ ໄດ້ມີນ້ຳໄຫລອອກມາ.
ຄົນກາຊາໄດ້ວາງແຜນຂ້າແຊມຊັນໃນຕອນກາງເວັນ.
ແຊມຊັນໄດ້ດຶງປະຕູເມືອງ ພ້ອມທັງເສົາປະຕູທັງສອງຕົ້ນ, ແລະ ລາວໄດ້ຖອນເສົາເຫລົ່ານັ້ນຂຶ້ນມາຈາກດິນ, ບານປະຕູແລະຂອບທັງຫມົດ.
ຖ້າເດລີລາວາງກົນອຸບາຍໃສ່ແຊມຊັນໄດ້, ຜູ້ປົກຄອງຂອງພວກຟີລິດສະຕິນແຕ່ລະຄົນຈະເອົງເງິນໃຫ້ນາງ 1,100 ຫລຽນ.
ເມື່ອນາງເດລີລາໄດ້ບອກແຊມຊັນວ່າ ພວກຟີລິດສະຕິນມາຫາລາວແລ້ວ, ລາວດຶງເຊືອກນັ້ນຂາດ.
ເມື່ອແຊມຊັນໄດ້ດຶງເຊືອກອອກຈາກແຂນຂອງລາວແລ້ວ, ຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ໄດ້ລໍຖ້າລາວຢູ່ຫ້ອງຊັ້ນໃນ.
ນາງໄດ້ບັງຄັບລາວຫລາຍຢ່າງ ຈົນວ່າແຊມຊັນຢາກຈະຕາຍເສຍ.
ແຊມຊັນບໍ່ເຄີຍໃຊ້ມີດຕັດຜົມເທິງຫົວຂອງລາວຈັກເທື່ອ, ເພາະວ່າ ລາວເປັນຄົນນາຊີຣີແດ່ພຣະເຈົ້າຕັ້ງແຕ່ຢູ່ໃນທ້ອງແມ່ຂອງລາວ.
ນາງເດລີລາເລີ່ມເຮັດໃຫ້ລາວມົດແຮງ, ເມື່ອປອຍຜົມຂອງລາວຖືກຕັດອອກ, ເຫື່ອແຮງກຳລັງຂອງລາວກໍຫມົດໄປ.
ພວກຟີລິດສະຕິນໄດ້ໃຫ້ແຊມຊັນໄປໂມ້ແປ້ງຢູ່ໃນຄຸກ.
ພວກຜູ້ປົກຄອງຂອງຄົນຟີລິດສະຕິນໄດ້ເຕົ້າໂຮມກັນ ເພື່ອຖວາຍເຄື່ອງບູຊາອັນຍິ່ງໃຫຍ່ແດ່ພະດາໂກນພະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ, ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, "ພະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາໄດ້ເອົາຊະນະແຊມຊັນ."
ເດັກຊາຍຜູ້ທີ່ຈູງມືແຊມຊັນ ໄດ້ຊ່ວຍໃຫ້ແຊມຊັນໄປຢືນຢູ່ແປະເສົາຄ້ຳຕຶກນີ້.
ແຊມຊັນໄດ້ຮັອງທູນພຣະເຈົ້າ ເພື່ອປະທານກຳລັງອັນຍິ່ງໃຫຍ່ໃຫ້ແກ່ລາວ ເພື່ອລາວຈະສາມາດລ້າງແຄ້ນຄົນຟີລິດສະຕິນ ທີ່ຂວັກຫນ່ວຍຕາທັງສອງຂ້າງຂອງລາວໄປ.
ແຊມຊັນໄດ້ຂ້າຫລາຍກວ່າຄົນທີ່ລາວໄດ້ຂ້າເມື່ອຕອນລາວຍັງມີຊີວິດຢູ່.
ມີກາລັກເງິນ 1,100 ຫລຽນ ຊຶ່ງມີຄົນລັກໄປຈາກແມ່.
ແມ່ໄດ້ແຍກເງິນນີ້ຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ ເພື່ອໃຫ້ລູກຂອງແມ່ທີ່ຈະເຮັດຮູບແກະສະລັກ ແລະ ຮູບຫລໍ່ໂລຫະຕ່າງໆ.
ລາວໄດ້ອຸທິດລູກຊາຍຄົນຫນຶ່ງຂອງບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວໃຫ້ເປັນປະໂລຫິດ.
ຄົນເລວີໄດ້ອອກຈາກເມືອງເບັດເລເຮັມ ເພື່ອຊອກຫາບ່ອນພັກອາໄສ.
ມີກາໄດ້ຂໍໃຫ້ຄົນເລວີ ພັກນຳລາວ ແລະ ມາເປັນຜູ້ໃຫ້ຄຳປຶກສາ ແລະ ປະໂລຫິດຂອງລາວ.
ມີນາຮູ້ແລ້ວວ່າ ພຣະຢາເວຈະຊົງເຮັດສິ່ງດີໆແກ່ລາວ, ເພາະວ່າຄົນເລວີຄົນນີ້ໄດ້ມາເປັນປະໂລຫິດຂອງລາວ.
ເຊື້ອສາຍຂອງດານຍັງຊອກຫາດິນແດນທີ່ພັກອາໄສ, ເພາະວ່າຈົນເຖິງມື້ນັ້ນ ພວກເຂົາຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບມໍຣະດົກຈາກບັນດາເຜົ່າຂອງອິດສະຣາເອນ.
ປະຊາຊົນແຫ່ງເຜົ່າດານຕ້ອງການໃຫ້ຄົນເລວີສະແຫວງຫາຄຳແນະຈາກພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ຊາຍຫ້າຄົນຈາກເຜົ່າດານຕອ້ງການຢືດຄອງແຜ່ນດິນນັ້ນ.
ຊາຍທັງຫ້າຄົນໄດ້ເວົ້າຢູ່ໃນເຮືອນຂອງລາອິດວ່າ ໃນເຮືອນເຫລົ່ານີ້ ມີຮູບເອໂຟດ, ພະປະຈຳບ້ານຕ່າງໆ, ຮູບພະແກະສະຫລັກ ແລະ ຮູບຫລໍ່ໂລຫະ.
ຊາຍທັງຫ້າຄົນທີ່ອອກໄປສອດແນມເບິ່ງແຜ່ນດິນນັ້ນ ໄດ້ເຂົ້າໄປທີ່ນັ້ນ ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ເອົາຮູບແກະສະຫລັກອອກໄປ.
ມີນາໄດ້ໃຈຮ້າຍ ຍ້ອນວ່າຄົນເຜົ່າດານໄດ້ລັກພະຕ່າງໆທີ່ລາວສ້າງຂຶ້ນ, ພວກເຂົາໄດ້ນຳເອົາປະໂລຫິດຂອງລາວ, ແລະພວກເຂົາກໍຈາກໄປ.
ເມື່ອມີກາໄດ້ເຫັນວ່າ ພວກເຂົາເຫລົ່ານັ້ນມີກຳລັງຫລາຍກວ່າລາວ, ລາວຈຶ່ງຫັນກັບ ແລະ ໄດ້ກັບໄປເຮືອນຂອງຕົນ.
ບໍ່ມີຜູ້ໃດຊ່ວຍພວກເຂົາ ເພາະວ່າພວກເຂົາຢູ່ໄກຈາກເມືອງຊີໂດນ, ແລະ ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ພົວພັນກັບຄົນອື່ນເລີຍ.
ໂຢນາທານລູກຊາຍເກໂຊມ, (ລູກຊາຍຂອງໂມເຊ), ລາວ ແລະລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງລາວເປັນປະໂລຫິດໃຫ້ແກ່ຄົນເຜົ່າດານຈົນຮອດສະໄຫມທີ່ແຜ່ນດິນຕົກໄປເປັນຊະເລີຍ.
ຄົນເລວີອາໄສຢູ່ດິນແດນຫ່າງໄກທີ່ສຸດຢູ່ໃນເຂດພູເຂົາເອຟຣາອິມ.
ເມຍນ້ອຍພາຄົນເລວີເຂົ້າໃນເຮືອນພໍ່ຂອງນາງ.
ພໍ່ເຖົ້າຂອງລາວຢາກໃຫ້ລາວພັກ ແລະ ຄ້າງຄືນຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ລາວໄດ້ປຽ່ນແຜນ ແລະ ໄດ້ຄ້າງຄືນຢູ່ທີ່ນັ້ນນຳພໍ່ເຖົ້ງຂອງລາວ.
ພໍ່ເຖົ້າຂອງເລວີໄດ້ບອກໃຫ້ລາວພັກທີ່ນີ້ອີກຈັກຄືນຫນຶ່ງ ແລະ ເຮັດຈິດໃຈໃຫ້ເບີກບານ.
ຄົນເລວີບໍ່ຕ້ອງການແວະເຂົ້າໄປໃນເມືອງຂອງຄົນຕ່າງດ້າວ.
ພວກເຂົານັ່ງຢູ່ແຄມຖະຫນົນໃນເມືອງນັ້ນ ເພາະວ່າບໍ່ມີໃຜພາພວກເຂົາເຂົ້າໄປນອນໃນເຮືອນຂອງເຂົາເລີຍ.
ຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ໃນເມືອງກິເບອາແມ່ນເປັນຄົນມາຈາກເຜົ່າເບັນຢາມິນ.
ຊາຍເຖົ້າຄົນນັ້ນໄດ້ເຕືອນຄົນເລວີວ່າ ຢ່ານອນຄ້າງຄືນຢູ່ແຄມຖະຫນົນເມືອງນີ້ເລີຍ.
ພວກນັກເລງຂອງເມືອງນັ້ນ ຕ້ອງການໃຫ້ຊາຍເຖົ້າຄົນນັ້ນ ນຳໂຕຊາຍຄົນນັ້ນອອກມາຈາກເຮືອນຂອງລາວ ຍ້ອນວ່າພວກເຂົາຈະສາມາດຮ່ວມເພດກັບຊາຍຄົນນັ້ນ.
ຊາຍເຖົ້າໄດ້ສະເຫນີໃຫ້ເອົາລູກສາວພົມມະຈາລີຄົນຫນຶ່ງຂອງລາວ ແລະ ເມຍນ້ອຍຄົນເລວີໄປ.
ເມື່ອຍາມຮຸ່ງເຊົ້າ ພວກເຂົາກໍປ່ອຍນາງໄປ. ຍິງສາວຄົນນັ້ນກໍກັບມາ ແລະ ນາງກໍລົ້ມລົງທີ່ປະຕູເຮືອນຂອງຊາຍຄົນນັ້ນບ່ອນທີ່ເຈົ້ານາຍຂອງນາງພັກຢູ່, ແລະ ນາງໄດ້ນອນຢູ່ບ່ອນນັ້ນຈົນແຈ້ງສະຫວ່າງ.
ເມື່ອເມຍນ້ອຍຂອງຄົນເລວີບໍ່ຕອບ. ລາວຈຶ່ງເອົານາງຂຶ້ນຫລັງລໍ, ແລະຊາຍຄົນນັ້ນກໍອອກເດີນທາງໄປເຮືອນຂອງຕົນ.
ຄົນເລວີໄດ້ຕັດສົບເມຍນ້ອຍ, ຕັດແຂນຕັດຂາອອກເປັນສິບສອງທ່ອນ, ແລະ ສົ່ງໄປທົ່ວເຂດແດນຂອງອິດສະຣາເອນ.
ປະຊາຊົນທັງຫມົດຕັ້ງແຕ່ດານຈົນເຖິງເບຍເອເຊບາ, ລວມທັງແຜ່ນດິນກິເລອາດກໍອອກມາດ້ວຍ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ປະຊຸມກັນຕໍ່ພຣະຢາເວທີ່ເມືອງມິຊະປາ.
ຄົນເລວີເວົ້າວ່າພີ່ນ້ອງຂອງກິເບອາດໄດ້ບຸກເຂົ້າມາຫາລາວ, ໄດ້ລ້ອມເຮືອນນັ້ນ ແລະ ຫມາຍຈະຂ້າລາວ.
ພວກເຮົາຈະໂຈມຕີເມືອງກິເບອາດຕາມການທີ່ພວກເຂົາຈັບສະຫລາກໄດ້.
ບັນດາເຜົ່າຂອງອິດສະຣາເອນ ໄດ້ບອກຄົນເບັນຢາມິນໃຫ້ມອບຜູ້ຊາຍທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຂອງກິເບອາດໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ, ເພື່ອເຜົ່ານັ້ນອາດຈະຂ້າພວກເຂົາຖິ້ມເສຍ, ແລະ ເພື່ອພວກເຮົາເອົາຄວາມຊົ່ວຮ້າຍອອກໄປຈາກຄົນອິດສະຣາເອນໃຫ້ຫມົດສິ້ນ.
ຄົນເບັນຢາມິນກໍອອກມາຈາກບັນດາຫົວເມືອງຕ່າງໆເພື່ອລວມໂຕກັນທີ່ເມືອງກິເບອາດ ເພື່ອທີ່ຈະສູ້ຮົບກັບຄົນອິດສະຣາເອນ.
ຄົນເຈັດຮ້ອຍຄົນທີ່ຖືກເລືອກນັ້ນຖະຫນັດມືຊ້າຍ; ແຕ່ລະຄົນສາມາດເອົາຍິງກະຖຸນໃຫ້ຖືກເສັ້ນຜົມໄດ້ໂດຍບໍ່ພາດເລີຍ.
ປະຊາຊົນທູນຂໍຄຳປຶກສາຈາກພຣະຢາເວ, ແລະ ພຣະຢາເວຊົງກ່າວກວ່າ, “ຢູດາຈະໄປສູ້ຮົບກ່ອນ”
ຫລັງຈາກເບັນຢາມິນໄດ້ຂ້າທະຫານອິດສະຣາເອນຫລາຍຄົນແລ້ວ, ທະຫານອິດສະຣາເອນກໍຮ້ອງໄຫ້ຄ່ຳຄວນ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ອົດອາຫານຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວຈົນຮອດຕອນແລງ. ພວກເຂົາໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະ ເຄື່ອງບູຊາເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທຳຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ.
ຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ທູນຖາມພຣະຢາເວ ໂດຍໃຊ້ຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າ, ຊຶ່ງຢູ່ທີ່ນັ້ນໃນສະໃຫມນັ້ນ.
ເມື່ອທະຫານຂອງອິດສະຣາເອນແລ່ນຖອຍອອກມາຫ່າງຈາກເມືອງໄປຮອດຖະຫນົນນັ້ນ, ຄົນເບັນຢາມິນໄດ້ຄິດວ່າພວກເຂົາກຳລັງແລ່ນຫນີ.
ຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຖອຍຫນີຕໍ່ຄົນເບັນຢາມິນ, ເພາະວ່າພວກເຂົາວາງໃຈຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ຊຸ້ມຢູ່ອ້ອມເມືອງກິເບອາດ.
ທະຫານຂອງອິດສະຣາເອນກັບພວກຄົນທີ່ຊຸ້ມຢູ່ນັ້ນໄດ້ໃຫ້ສັນຍານວ່າ ຈະມີຄວັນໄຟກ້ອນໃຫຍ່ພຸ່ງຂຶ້ນມາຈາກໃນເມືອງນັ້ນ.
ຄົນເບັນຢາມິນໄດ້ແລ່ນຫນີໄປຈາກຄົນອິດສະຣາເອນ, ຫນີເຂົ້າໄປທາງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ແຕ່ສົງຄາມກໍຍັງຕາມພວກເຂົາໄປຢ່າງຫນັກ.
ທະຫານຫົກຮ້ອຍຄົນໄດ້ຫັນກັບ ແລະ ຫນີໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ກັງວົນວ່າ ເຜົ່າຫນຶ່ງໃນຊົນເຜົ່າຂອງພວກເຂົາຈະຫາຍໄປ ເພາະວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ໃຫ້ຄຳຫນັ້ນສັນຍາກັນວ່າ ຈະບໍ່ມີໃຜໃຫ້ລູກສາວຂອງຕົນແຕ່ງງານກັບຄົນເບັນຢາມິນ.
ຄົນໃດກໍຕາມທີ່ບໍ່ມາຊຸມນຸມຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວຢູ່ມິດຊະປາຈະຖືກປະຫານຊີວິດຢ່າງແນ່ນອນ.
ຢາເບັດ ກິິເລອາດທີ່ບໍ່ໄດ້ຂຶ້ນມາເຝົ້າພຣະຢາເວທີ່ມິຊະປາ.
ຄົນເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ເອົາຜູ້ຍິງສີ່ຮ້ອຍຄົນ ຄືຜູ້ທີ່ຍັງບໍ່ເຄີຍຮ່ວມຫລັບນອນກັບຊາຍຄົນໃດເລີຍ ໃນບັນດາຄົນທັງຫລາຍທີ່ອາໄສຢູ່ຢາເບັດກິເລອາດ.
ເມື່ອຄົນເບັນຢາມິນໄດ້ກັບມາໃນເວລານັ້ນ ແລະ ພວກເຂົາກໍໄດ້ມອບພວກຍິງສາວຊາວຢາເບັດກິເລອາດ, ແຕ່ຍິງສາວເຫລົ່ານັ້ນກໍບໍ່ພໍສຳລັບພວກເຂົາທັງຫມົດ.
ເມືອງຊີໂລຢູ່ທາງເຫນືອຂອງເບັດເອັນ, ທາງທິດຕາເວັນອອກຂອງຖະຫນົນຂຶ້ນຈາກເມືອງເບັດເອນຮອດຊີເຄມ ແລະ ຢູ່ທາງທິດໃຕ້ຂອງເລໂບນາ.
ເມື່ອພວກລູກສາວຊາວຊີໂລອອກມາເຕັ້ນລຳ, ພວກເຂົາແຕ່ລະຄົນຟ້າວແລ່ນອອກມາຈາກສວນອະງຸ່ນ ແລະ ກໍລັກເອົາພວກລູກສາວຊາວຊີໂລມາເປັນເມຍ.
ຄົນອິດສະຣາເອນຈະບອກກັບພວກຜູ້ຊາຍຂອງຊີໂລກ່ຽວກັບພວກຜູ້ຍິງທີ່ຍັງເຫລືອຢູ່ ເພາະຄົນອິດສະຣາເອນບໍ່ໄດ້ເມຍໃນເວລາສົງຄາມ.
ທຸກຄົນເຮັດໃນສິ່ງທີ່ຕົນເອງເຫັນວ່າຖືກຕ້ອງໃນສາຍຕາຂອງຕົນເອງ.
ໃນຊ່ວງສະໄຫມຂອງພວກຜູ້ປົກຄອງພິພາກສາ.
ເຂົາໄດ້ຍ້າຍໄປ ເພາະວ່າຢູ່ທີ່ຢູດາຍເກີດການຂາດແຄນອາຫານ.
ຜົວຂອງນາງນາໂອມີ ແລະ ລູກຊາຍທັງສອງຄົນກໍໄດ້ເສຍຊີວິດ, ປະໃຫ້ນາງຖືກຖິ້ມໃຫ້ຢູ່ກັບລູກໄພ້ສອງຄົນ.
ເພາະນາງໄດ້ຍິນ ວ່າພຣະຢາເວໄດ້ ປຣະທານອາຫານໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນຢູດາຍ.
ນາງໄດ້ຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາກັບໄປຍັງບ້ານແມ່ຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຫາຜົວໃຫມ່.
ນາງໄດ້ເຊື່ອວ່າພຣະຢາເວເປັນຕົ້ນເຫດບັນຫາຂອງນາງ.
ນາງໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ແມ່ຢູ່ທີ່ໃດ, ຂ້ານ້ອຍກໍຈະຢູ່ນຳ; ປະຊາຊົນຂອງແມ່ກໍຈະເປັນປະຊາຊົນຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລະ ພຣະເຈົ້າຂອງແມ່ກໍຈະເປັນພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ; ແມ່ຕາຍຢູ່ທີ່ໃດ, ຂ້ານ້ອຍກໍຈະຕາຍ."
ນາງໄດ້ກັບໄປເມືອງເບັດເລເຮັມ.
ນາງຢາກໃຫ້ເອີ້ນວ່າ "ມາຣາ," ເພາະນາງເຊື່ອວ່າພຣະຢາເວໄດ້ກະທຳຕໍ່ນາງຢ່າງຂົມຂື່ນໃຈຫລາຍ.
ມັນແມ່ນໃນຊ່ວງເລີ່ມຕົ້ນຣະດູການເກັບກ່ຽວເຂົ້າບາເລ.
ພວກເຂົາເປັນຍາດພີ່ນ້ອງກັນ.
ນາງຈະຕິດຕາມຜູ້ໃດກໍໄດ້ທີ່ນາງເຫັນຄວາມມີນ້ຳໃຈໃນດວງຕາຂອງເຂົາ.
ພວກເຂົາເປັນຍາດພີ່ນ້ອງກັນ.
ເຂົາໄດ້ກ່າວວ່າ, "ຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງຢູ່ກັບພວກທ່ານເຖີດ."
ເຂົາຕ້ອງການຢາກຮູ້ວ່າ ຍິງສາວນີ້ເປັນຄົນຂອງຜູ້ຊາຍຄົນໃດ.
"ແຕ່ຈົ່ງຢູ່ທີ່ນີ້, ແລະ ເຮັດວຽກກັບພວກສາວຄົນງານຂອງຂ້ອຍ."
ນາງຖາມວ່າ, "ເປັນຫຍັງຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງໄດ້ຮັບຄວາມເມດຕາຈາກທ່ານເຊັ່ນນີ້?"
ລາວໄດ້ຍິນວ່າ ນາງຣຸດໄດ້ຈາກພໍ່ແມ່ຂອງນາງ, ເພື່ອຕິດຕາມນາງນາໂອມີ.
ນາງຣຸດໄດ້ພົບການຄຸ້ມຄອງພາຍໃຕ້ຮົ່ມປີກຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ນາງຣຸດ ເກັບກ່ຽວເຂົ້າໃນຟ່ອນເຂົ້າ, ແລະ ໄດ້ສັ່ງໃຫ້ຜູ້ເກັບກ່ຽວດຶງຮວງເຂົ້າອອກມາຈາກຟ່ອນໃຫ້ນາງ.
ນາງໄດ້ຖາມວ່າ, " ມື້ນີ້ເຈົ້າໄປເກັບເຂົ້າທີ່ຕົກຢູ່ໃສ?"
ພວກເຂົາເປັນຍາດພີ່ນ້ອງກັນ.
ນາງໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວອວຍພອນເຂົາ"
ນາງໄດ້ກ່າວເຖິງ ພຣະຢາເວ ໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ.
ເຮັດດັ່ງນັ້ນ, ນາງຣຸດຈຶ່ງຈະບໍ່ຕົກຢູ່ໃນອັນຕະຣາຍຈາກທົ່ງນາອື່ນໆ.
ນາງໄດ້ເກັບເຂົ້າກັບ ຄົນງານຍິງຂອງໂບອາດ. ແລະ ນາງໄດ້ອາໄສຢູ່ກັບນາງນາໂອມີ.
ນາງປາຖະຫນາໃຫ້ນາງຣຸດມີທີ່ພັກ, ແລະ ເພື່ອສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນຈະເປັນໄປໄດ້ດີສຳລັບນາງຣຸດ.
ລາວບອກນາງໃຫ້ໄປອາບນ້ຳລ້າງໂຕ, ໃສ່ນໍ້າຫອມ, ແລະ ປ່ຽນເສື້ອຜ້າ.
ນາງໄດ້ເປີດຜ້າຄຸມຕີນຂອງເຂົາ, ເເລະ ເຂົ້າໄປນອນທີ່ນັ້ນ.
ນາງກໍພ້ອມທີ່ຈະປະຕິບັດຕາມທຸກກັບຄຳແນະນຳຂອງນາງນາໂອມີ.
ໂບອາດກໍສະດຸ້ງ ແລ້ວພົບເຫັນມີຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງມານອນຢູ່ປາຍຕີນຂອງເຂົາ!
ນາງກ່າວວ່າ, "ຂໍໂຜດໃຫ້ຂ້າຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານໄດ້ຢູ່ກ້ອງຜ້າຄຸມຂອງທ່ານເຖີດ, ເພາະນາຍທ່ານເປັນຍາດສະຫນິດຂອງຂ້ານ້ອຍ."
ເພາະວ່ານາງຣຸດໄດ້ຕາມໂບອາດ ແລະ ບໍ່ໄດ້ໄປຕາມຊາຍຫນຸ່ມຄົນໃດເລີຍ.
ລາວໄດ້ເວົ້າວ່າຈະເຮັດທຸກຢ່າງຕາມທີ່ນາງໄດ້ກ່າວຂໍ.
ມີຄົນຫນຶ່ງທີ່ເປັນຍາດສະຫນິດຫລາຍກວ່າໂບອາດ.
ຖ້າຍາດສະຫນິດທີ່ສຸດຈະເຮັດຕາມສິດທິຂອງການເປັນຍາດສະຫນິດ, ກໍໃຫ້ເຂົາເຮັດຕາມຫນ້າທີ່ເເຫ່ງການເປັນຍາດສະຫນິດນັ້ນ. ແຕ່ຖ້າເຂົາບໍ່ເຮັດ, ແລ້ວໂບອາດກໍຈະໃຊ້ສິດນັັ້ນ.
ເພາະໂບອາດບອກວ່າ ຢ່າໃຫ້ຄົນອື່ນຮູ້ວ່າມີຜູ້ຍິງມາທີ່ລານນວດເຂົ້າ.
ເຂົາກໍໄດ້ຕັກເຂົ້າບາເລໃຫ້ນາງພົກຂະຫນາດໃຫຍ່.
ລາວຈະດຳເນີນເລື່ອງໃຫ້ສຳເລັດພາຍໃນວັນນີ້.
ລາວໄດ້ໄປທີ່ປະຕູເມືອງ
ລາວໄດ້ຂໍໃຫ້ພວກຜູ້ໃຫຍ່ຂອງເມືອງມາສິບຄົນ.
ລາວໄດ້ຖາມໃຫ້ລາວໄຖ່ທີ່ດິນ ຊຶ່ງເປັນຂອງເອລີເມເຫລັກ.
ລາວໄດ້ຕອບວ່າ, "ຂ້າພະເຈົ້າຈະໄຖ່ທີ່ດິນນີ້ເອງ."
ລາວໄດ້ບອກວ່າ ເມື່ອທ່ານຈະຊື້ທີ່ດິນນາ, ທ່ານກໍຕ້ອງຮັບເອົານາງຣຸດຊາວໂມອາບ, ເພື່ອນາມຂອງເອລີເມເຫລັກ ຈະສືບຕໍ່ໄປເທິງມໍຣະດົກຂອງເຂົາ."
ລາວໄດ້ເວົົ້າວ່າ, "ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສາມາດໄຖ່ທີ່ດິນນັ້ນໄດ້."
ເພາະວ່າມັນຈະເຮັດໃຫ້ມໍຣະດົກຂອງເຂົາເອງຖືກສູນເສຍ.
ເຂົາກໍຖອດຖົງຕີນຂ້າງຫນຶ່ງຂອງເຂົາອອກ ແລະ ໃຫ້ແກ່ໂບອາດ.
ພວກເຂົາໄດ້ເປັນພະຍານວ່າ ໂບອາດໄດ້ຊື້ທຸກສິ່ງທີ່ເປັນຂອງເອລີເມເຫລັກ ເເລະ ຍິ່ງກວ່ານັ້ນ ຄືນາງຣຸດກໍຈະໄດ້ມາເປັນເມຍຂອງເຂົາດ້ວຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ປາຖະຫນາໃຫ້ລາວໄດ້ຄຳອວຍພອນຜ່ານທາງລູກຫລານທີ່ພຣະຢາເວຈະປະທານຜ່ານທາງນາງຣຸດ.
ເພາະວ່ານາງຣຸດຮັກນາງນາໂອມີ, ແລະ ເພາະນາງຣຸດໄດ້ໃຫ້ກຳເນີດຫລານຊາຍໃຫ້ແກ່ນາງນາໂອມີດ້ວຍ.
ນາງນາໂອມີໄດ້ກາຍເປັນຜູ້ປົກຄອງຂອງເຂົາ.
ລາວມີຊື່ວ່າ ໂອເບັດ.
ໂອເບັດເປັນພໍ່ຂອງເຢຊີ, ແລະ ເປັນພໍ່ຕູ້ຂອງດາວິດ.
ເມຍສອງຄົນຂອງເອນການາຊື່ ນາງຮັນນາແລະນາງເປນິນນາ.
ນາງຮັນນາບໍ່ມີລູກຈັກຄົນເລີຍ.
ລາວໄດ້ແບ່ງໃຫ້ຮັນນາສອງເທົ່າ ເພາະວ່າລາວຮັກນາງ.
ຄູ່ແຂ່ງຂອງນາງຮັນນາກໍເຍາະເຍີ້ຍນາງຢ່າງຫນັກ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ນາງໃຈຮ້າຍ, ຍ້ອນວ່າພຣະຢາເວໄດ້ປິດມົດລູກຂອງນາງ.
ນາງໄດ້ເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ອະທິຖານ ແລະ ຮ້ອງໄຫ້ຢ່າງຂົມຂື່ນ.
ນາງຮັນນາສາບານວ່າ ຖ້າພຣະຢາເວຊົງປະທານລູກຊາຍໃຫ້ນາງ, ນາງຈະມອບລາວໃຫ້ພຣະຢາເວ ແລະ ຈະບໍ່ໃຫ້ມີດແຖຖືກຫົວຂອງລາວເລີຍ.
ເອລີເຝົ້າເບິ່ງຮີມສົບຂອງນາງຮັນນາງເຫນັງໄປມາ ແຕ່ບໍ່ໄດ້ຍິນສຽງຂອງນາງ, ເພາະເຫດນີ້ເອລີຈຶ່ງໄດ້ຄິດວ່ານາງເມົາເຫລົ້າອະງຸ່ນ.
ນາງຮັນນາຕອບເອລີວ່າ ນາງບໍ່ໄດ້ເມົາເຫລົ້າ ແຕ່ນາງກຳລັງເວົ້າກັບພຣະຢາເວຈາກໃຈຂອງນາງ.
ເອລີໄດ້ເວົ້າວ່າໃຫ້ນາງໄປເປັນສຸກ ແລະ ຂໍພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ ປະທານຕາມຄຳຂໍທີ່ນາງໄດ້ຂໍຈາກພຣະອົງ.
ນາງໄດ້ເອີ້ນຊື່ລາວວ່າຊາມູເອນ, ເພາະວ່ານາງໄດ້ຂໍລູກມາຈາກພຣະຢາເວ.
ຍ້ອນວ່ານາງຍັງລ້ຽງດູລູກຊາຍຂອງນາງຢູ່.
ນາງຮັນນາໄດ້ນຳງົວໂຕຫນຶ່ງອາຍຸສາມປີໄປນຳ, ອາຫານຫນຶ່ງເອຟາ, ແລະ ເຫລົ້າອະງຸ່ນແກ້ວຫນຶ່ງມອບໃຫ້ແກ່ປະໂລຫິດ.
ນາງຮັນນາໄດ້ຖວາຍລູກຊາຍຂອງນາງ ແດ່ພຣະຢາເວຕາບເທົ່າທີ່ລາວມີຊີວິດຢູ່.
ນາງຮັນນາຈຶ່ງເວົ້າໂອ້ອວດຍ້ອນວ່າ ນາງຍິນດີໃນຄວາມລອດພົ້ນຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກເຮົາບໍ່ຄວນອວດອ້າງ ຫລື ເວົ້າຢ່າງຈອງຫອງເພາະວ່າພຣະຢາເວ ເປັນພຣະເຈົ້າແຫ່ງຄວາມຮອບຮູ້ ແລະ ໂດຍພຣະອົງການກະທຳທັງຫລາຍຈະໄດ້ຮັບການຊັ່ງຊາ.
ຜູ້ຍິງທີ່ມີລູກຫລາຍກໍໄດ້ເຕັມໄປຄວາມເຈັບປວດ.
ພຣະຢາເວເປັນຜູ້ກຳນົດຄວາມຕາຍແລະຊີວິດ, ແລະ ນຳໄປເຖິງແດນຄົນຕາຍ ແລະ ໃຫ້ເປັນຄືນມາ.
ພຣະຢາເວຊົງເຮັດໃຫ້ບາງຄົນຍາກຈົນ ແລະ ເຮັດໃຫ້ບາງຄົນຮັ່ງມີ.
ພຣະຢາເວຊົງຍົກພວກເຂົາຂຶ້ນມາເທິງບ່ອນນັ່ງອັນມີກຽດ.
ພຣະຢາເວຈະດູແລການຕີນຂອງພວກເຂົາ ແລະຄົນຊົ່ວຮ້າຍຈະຕ້ອງງຽບເສຍ.
ພຣະຢາເວຈະພິພາກສາຄັ້ງສຸດທ້າຍຂອງແຜ່ນດິນໂລກ ແລະໃຫ້ກຳລັງແກ່ກະສັດຂອງພຣະອົງ.
ຊາມູເອນໄດ້ຮັບໃຊ້ພຣະຢາເວຕໍ່ຫນ້າປະໂລຫິດເອລີ.
ບັນດາລູກຊາຍຂອງປະໂລຫິດເອລີເປັນຄົນໄຮ້ຄ່າ.
ປະເພນີຂອງພວກເຂົາແມ່ນ ສຳລັບຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພວກປະໂລຫິດຈະເຂົ້າມາກັບສ້ອມສາມງ່າມເພື່ອແທງເອົາຊິ້ນສຳລັບປະໂລຫິດເອງ.
ແທນທີ່ຈະກິນຊີ້ນຕົ້ມ, ລູກຊາຍຂອງເອລີໄດ້ແນະນຳພວກຄົນຮັບໃຊ້ຂອງພວກເຂົາ ໃຫ້ບອກປະຊາຊົນວ່າພວກເຂົາຕ້ອງການກິນຊິ້ນດິບເທົ່ານັ້ນ.
ຄວາມບາບຂອງພວກລູກຊາຍຂອງເອລີຈຶ່ງໃຫຍ່ຫລວງ ຍ້ອນວ່າພວກເຂົາໄດ້ຫມິ່ນປະຫມາດເຄື່ອງຖວາຍບູຊາ ແດ່ພຣະຢາເວ.
ນາງຈະເຮັດເສື້ອຄຸມເອໂຟດດ້ວຍຜ້າເລນິນຢ່າງດີ.
ເອລີໄດ້ອວຍພອນເອນການາ ແລະ ເມຍຂອງລາວໂດຍການອະທິຖານເພື່ອພວກເຂົາ ໂດຍໃຫ້ນາງຮັນນາມີລູກອີກ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊ່ວຍນາງຮັນນາ, ແລະ ນາງໄດ້ເກີດລູກຊາຍສາມຄົນ ແລະ ລູກສາວສອງຄົນ.
ເອລີເວົ້າກັບລູກຊາຍຂອງລາວ ທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃນສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງພຣະຢາເວບໍ່ເຊື່ອຟັງ.
ພວກລູກຊາຍຂອງເອລີຈຶ່ງບໍ່ຟັງສຽງຂອງລາວ ເພາະວ່າພຣະຢາເວຕັ້ງໃຈຈະຂ້າພວກເຂົາເສຍ.
ຊາມູເອນກໍເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນ ແລະ ເປັນທີ່ພໍພຣະທັຍຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ ແລະຕໍ່ຫນ້າມະນຸດດ້ວຍ.
ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ໄດ້ບອກເອລີວ່າ ພຣະຢາເວໄດ້ເລືອກບັນພະບູຣຸດຂອງເອລີ.
ລາວໄດ້ດູຫມິ່ນເຄື່ອງຖວາຍບູຊາຂອງພຣະຢາເວ ແລະສິ່ງຂອງຖວາຍໂດຍການໃຫ້ກຽດແກ່ລູກຊາຍທັງສອງຂອງລາວເຫນືອພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກເອລີວ່າ ຊາຍທຸກຄົນທີ່ເກີດໃນເຊື້ອສາຍຂອງເອລີຈະຕາຍ.
ລູກຊາຍທັງສອງຂອງເອລີຈະຕາຍໃນວັນດຽວ.
ປະໂລຫິດທີ່ສັດຊື່ຜູ້ທີ່ພຣະຢາເວຕັ້ງຂຶ້ນ ຈະດຳເນີນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າກະສັດທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ເຈີມຕັ້ງໄວ້ຕະຫລອດໄປ.
ພວກເຂົາຈະຂໍຕໍາແຫນ່ງປະໂລຫິດຈາກລາວ ເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະມີອາຫານກິນ.
ຊາມູເອນຕອບວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍຢູ່ທີ່ນີ້."
ເອລີໄດ້ເວົ້າວ່າ ລາວບໍ່ໄດ້ເອີ້ນຊາມູເອນ, ແລະ ບອກລາວໃຫ້ກັບໄປນອນລົງອີກເທື່ອຫນຶ່ງ.
ຖ້ອຍຄຳຈາກພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ເຄີຍເປີດເຜີຍແກ່ຊາມູເອນເລີຍ.
ແລ້ວເອລີຈຶ່ງໄດ້ຮູ້ວ່າ ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເອີ້ນເດັກນັ້ນ.
ເອລີໄດ້ບອກຊາມູເອນໃຫ້ເວົ້າວ່າ, "ຂໍໂຜດຊົງກ່າວເຖີ້ນ, ເພາະຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງກຳລັງຟັງຢູ່."
ພຣະຢາເວເວົ້າວ່າ ຊຶ່ງຫູຂອງທຸກຄົນຈະໄດ້ຍິນເຖິງສິ່ງທີ່ພຣະອົງກຳລັງຈະເຮັດນັ້ນຈະອື້ໄປ.
ພວກລູກຊາຍຂອງເອລີໄດ້ນຳການສາບແຊ່ງມາເຫນືອພວກເຂົາເອງ.
ຄວາມບາບທັງຫລາຍໃນເຊື້ອສາຍຂອງເອລີ ຈະບໍ່ໄດ້ຮັບການຍົກບາບໂດຍການຖວາຍເຄື່ອງສັດບູຊາ ຫລື ເຄື່ອງຖວາຍບູຊາໃດໆທັງນັ້ນ.
ຊາມູເອນຢ້ານທີ່ຈະບອກໃຫ້ເອລີກ່ຽວກັບນິມິດທີ່ມາຈາກພຣະຢາເວ.
ຊາມູເອນຈຶ່ງເລົ່າໃຫ້ລາວຟັງທຸກຢ່າງ ແລະ ບໍ່ໄດ້ປິດບັງຫຍັງໄວ້ຈາກເອລີເລີຍ.
ຊາວອິດສະຣາເອນທັງຫມົດຮັບຮູ້ວ່າ ຊາມູເອນໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນຜູ້ທຳນວາຍຂອງພຣະຢາເວ.
ອິດສະຣາເອນໄດ້ເສຍໄຊຊະນະໃຫ້ແກ່ພວກຟີລິດສະຕິນ.
ພວກຜູ້ໃຫຍ່ໄດ້ຕັດສິນໃຈວ່າ ພວກເຂົາຄວນນຳເອົາຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວເພື່ອຢູ່ນຳພວກເຂົາ.
ລູກທັງສອງຂອງເອລີ, ຄືໂຮບນີ ແລະ ຟີເນຫັດກໍໄດ້ຢູ່ກັບຫີບພັນທະສັນຍາທີ່ນັ້ນດ້ວຍ.
ຊາວຟີລິດສະຕິນສົງໃສເຖິງສຽງໂຫ່ຮ້ອງອຶກກະທຶກ ໃນຄ້າຍຂອງພວກເຮັບເຣີນັ້ນຫມາຍຄວາມວ່າຢ່າງໃດ.
ຊາວຟີລິດສະຕິນເວົ້າວ່າພຣະເຈົ້າໄດ້ມາໃນຄ້າຍຂອງຊາວເຮັບເຣີແລ້ວ.
ພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າວ່າ ພຣະເຈົ້າເໄດ້ບຸກໂຈມຕີຊາວເອຢິບ ດ້ວຍໄພພິບັດທີ່ແຕກຕ່າງກັນຫລາຍຊະນິດໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ລູກຊາຍທັງສອງຂອງເອລີ, ໂຮບນີ ແລະຟີເນຫັດ, ກໍຕາຍດ້ວຍ.
ເມື່ອຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ບອກຂ່າວ, ແລະ ຊາວເມືອງທັງຫມົດກໍຮ້ອງໄຫ້ສຽງດັງ.
ເອລີໄດ້ຖາມວ່າ ສຽງອຶກກະທຶກນີ້ເປັນສຽງຫຍັງກັນ.
ຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ບອກເອລີວ່າ ລູກຊາຍທັງສອງຄົນຂອງທ່ານຕາຍແລ້ວ ແລະ ຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າກໍຖືກຍຶດໄປແລ້ວ.
ຄໍຂອງເອລີກໍຫັກ ແລະ ລາວກໍຂາດໃຈຕາຍ.
ເມຍຂອງຟີເນຫັດໄດ້ຄຸກເຂົ່າລົງ ແລະ ເກີດລູກ, ແຕ່ຄວາມເຈັບປວດສາຫັດເກີດຂຶ້ນຖ້ວມໃຈນາງ.
ນາງຈຶ່ງຕັ້ງຊື່ໃຫ້ເດັກນັ້ນວ່າ ອີຄາໂບດ ຍ້ອນວ່າພຣະສະຫງ່າຣາສີໄດ້ພາກໄປຈາກອິດສະຣາເອນແລ້ວ.
ພະດາໂກນກໍໄດ້ລົ້ມລົງເຖິງພື້ນດິນຕໍ່ຫນ້າຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວ.
ເຫລືອແຕ່ລໍາໂຕຂອງພະດາໂກນທີ່ຍັງຢູ່ ແລະ ຫົວຂອງພະດາໂກນ ແລະ ມືທັງສອງຂ້າງກໍໄດ້ແຕກຫັກຢູ່ທາງເຂົ້າປະຕູ.
ພຣະຫັດຂອງພຣະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້ຢຽດອອກຕໍ່ສູ້ພວກເຂົາຢ່າງຫນັກຫນ່ວງ ແລະ ຕໍ່ສູ້ພະດາໂກນພະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ຊາວຟີລິດສະຕິນໄດ້ຍ້າຍຫີບໄປຍັງເມືອງກາດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ທໍຣະມານພວກເຂົາດ້ວຍຝີຕ່າງໆ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ ພຣະເຈົ້າຂອງຊາວອິດສະຣາເອນຈະຂ້າເຂົາ ແລະ ປະຊາຊົນຂອງພວກເຂົາດ້ວຍ.
ພວກເຂົາຂໍໃຫ້ສົ່ງຫີບນັ້ນກັບໄປບ່ອນເກົ່າ.
ສຽງຮ້ອງໄຫ້ຂອງຄົນຂອງເມືອງກໍໄດ້ຂຶ້ນໄປເຖິງຟ້າສະຫວັນ.
ຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວໄດ້ຢູ່ໃນດິນແດນຊາວຟີລິດສະຕິນເຈັດເດືອນ.
ພວກເຂົາເອີ້ນປະຊຸມພວກປະໂລຫິດ ແລະພວກໂຫຣາຈານ ໃຫ້ບອກພວກເຂົາວ່າຄວນຈະສົ່ງຫີບກັບໄປບ່ອນເກົ່າໄດ້ຢ່າງໃດ.
ພວກເຂົາໄດ້ບອກຊາວຟີລິດສະຕິນ ໃຫ້ສົ່ງຫມາກຝີທອງຄຳຫ້າຫນ່ວຍ ແລະ ຫນູທອງຄຳຫ້າໂຕ.
ພຣະເຈົ້າຈັດການກັບຄົນເອຢິບແລະຟາໂຣ ຍ້ອນວ່າພວກເຂົາໄດ້ໃຫ້ໃຈຂອງພວກເຂົາແຂງກະດ້າງ.
ພວກເຂົາບອກຊາວຟີລິດສະຕິນໃຫ້ທຽມແອກກັບງົວແມ່ລູກອ່ອນສອງຕົວເຂົ້າໃສ່ກວຽນຄັນຫນຶ່ງ.
ຊາວຟີລິດສະຕິນຈະຮູ້ໄດ້ ຖ້າພວກງົວດືງກວຽນໄປເຖິງເບັດເຊເມດດ້ວຍຕົວພວກມັນເອງ.
ແມ່ງົວທັງສອງກໍຍ່າງຊື່ກົງໄປຕາມທາງເມືອງເບັດເຊເມດ.
ຊາວເມືອງເບັດເຊເມດກຳລັງກ່ຽວເຂົ້າສາລີຢູ່ທີ່ຮ່ອມພູ.
ພວກເຂົາໄດ້ຖວາຍງົວເປັນເຄື່ອງເຜົາຖວາຍບູຊາແດພຣະຢາເວ.
ຄົນເລວີໄດ້ນຳຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ກ່ອງທີ່ບັນຈຸຮູບຫລໍ່ທອງຄຳຕ່າງໆທີ່ຢູ່ຂ້າງໃນນັ້ນລົງ.
ພວກເຂົາກໍໄດ້ກັບໄປເມືອງເອກໂລນ.
ຮູບຝີຄຳຫ້າຫນ່ວຍແລະຮູບຫນູທອງຄຳກໍເຫມືອນກັນ ຕາມຈຳນວນເມືອງທັງຫມົດ ຂອງຊາວຟີລິດສະຕິນທີ່ເປັນເມືອງຂອງເຈົ້ານາຍທັງຫ້າຄົນ.
ພຣະຢາເວຂ້າພວກເຂົາຍ້ອນວ່າພວກເຂົາໄດ້ເບິ່ງເຂົ້າໄປຂ້າງໃນຫີບຂອງພຣະອົງ.
ພວກຜູ້ສົ່ງຂ່າວໄດ້ຂໍໃຫ້ຊາວເມືອງກີຣີອາດເຢອາຣີມ ໃຫ້ລົງມາແລະນຳຫີບກັບໄປຢູ່ກັບພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາກໍໄດ້ຕັ້ງໃຫ້ເອເລອາຊາລູກຊາຍຂອງລາວ ເພື່ອໃຫ້ດູແລຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວ.
ບັນດາເຊື້ອສາຍອິສະຣາເອນທັງຫມົດກໍໄດ້ຄໍ່າຄວນເຖິງພຣະຢາເວ ແລະ ໄດ້ສະຖາປະນາທີ່ຈະກັບມາຫາພຣະຢາເວ.
ປະຊາຊົນແຫ່ງອິສະຣາເອນ ຈຶ່ງໄດ້ຖິ້ມພະບາອານ ແລະ ພະອັດໂທເຣັດ, ແລະ ນະມັສະການພຽງພຣະຢາເວເທົ່ານັ້ນ.
ພວກເຂົາຍອມຮັບວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາໄດ້ຍິນວ່າ ພວກເຈົ້ານາຍຂອງຄົນຟີລິດສະຕິນໄດ້ມາໂຈມຕີອິດສະຣາເອນ.
ພຣະອົງໄດ້ຕອບຊາມູເອນ.
ພຣະຢາເວຊົງໃຫ້ຟ້າຮ້ອງສຽງດັງຕໍ່ສູ້ຄົນຟີລິດສະຕິນໃນວັນນັ້ນ.
ລາວກໍເອົາຫີນກ້ອນຫນຶ່ງ ແລະຕັ້ງໄວ້.
ພວກມັນກໍໄດ້ຄືນມາເປັນຂອງອິດສະຣາເອນອີກ.
ຊາມູເອນໄດ້ຕັດສິນຄະດີສຳລັບອິດສະຣາເອນໃນບັນດາເມືອງເຫລົ່ານັ້ນ.
ພວກເຂົາໄດ້ຊອກຫາລາຍໄດ້ທີ່ບໍ່ສັດຊື່. ພວກເຂົາໄດ້ຮັບສິນບົນ ແລະ ໄດ້ບິດເບືອນຄວາມຍຸຕິທຳ.
ພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າກັບລາວວ່າ, "ເບິ່ງແມ໋, ທ່ານກໍເຖົ້າແກ່ຫລາຍແລ້ວ, ແລະພວກລູກຊາຍຂອງທ່ານບໍ່ໄດ້ດຳເນີນຊີວິດຕາມຢ່າງຂອງທ່ານ. ບັດນີ້ ຂໍທ່ານໄດ້ຕັ້ງກະສັດໃຫ້ເປັນຜູ້ປົກຄອງພວກເຮົາເຫມືອນປະຊາຊາດທັງປວງເຖີ້ນ."
ຊາມູເອນຈຶ່ງໄດ້ອະທິຖານຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກຊາມູເອນຟັງສຽງຂອງປະຊາຊົນ ເພາະວ່າ ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ປະຕິເສດຊາມູເອນ, ແຕ່ພວກເຂົາໄດ້ປະຕິເສດພຣະຢາເວໃນຖານະເປັນກະສັດເຫນືອພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກຊາມູເອນໃຫ້ເຕືອນປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຢ່າງເຄັ່ງຄັດ ກ່ຽວກັບທາງຊຶ່ງກະສັດຈະປົກຄອງ ເຫນືອພວກເຂົານັ້ນ.
ຊາມູເອນໄດ້ໃຫ້ຄຳເຕືອນວ່າ ກະສັດຈະເກນລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ ກຳນົດໃຫ້ພວກເຂົາປະຈຳການລົດຮົບ ແລະເປັນທະຫານ ແລະໃຫ້ພວກເຂົາໄຖດິນ ແລະ ໃຫ້ພວກເຂົາກ່ຽວເຂົ້າ ແລະໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດອາວຸດທັງຫລາຍ ແລະເຄື່ອງໃຊ້ທັງຫລາຍຂອງສົງຄາມ.
ຊາມູເອນໄດ້ເຕືອນພວກເຂົາວ່າ ກະສັດຈະນຳລູກສາວທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າໄປເປັນຜູ້ປຸງເຄື່ອງຫອມ, ເຮັດອາຫານ ແລະ ເປັນຜູ້ອົບເຂົ້າຈີ່ທັງຫລາຍ.
ຊາມູເອນເຕືອນພວກເຂົາວ່າ ກະສັດຈະເອົາພວກຄົນໃຊ້ຂອງພວກເຂົາ, ສ່ວນທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງພວກຄົນຫນຸ່ມ ແລະລາຫລາຍຕົວຂອງພວກເຂົາໄປ, ຫນຶ່ງສ່ວນສິບຂອງຝູງສັດຂອງພວກເຂົາ ແລະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເປັນທາດ.
ຊາມູເອນເວົ້າວ່າເມື່ອພວກເຂົາຮ້ອງທຸກຕໍ່ພຣະຢາເວ, ພຣະຢາເວຈະຕອບພວກເຂົາ.
ປະຊາຊົນຢືນຢັນວ່າ ພວກເຂົາຕ້ອງມີກະສັດປົກຄອງເຫນືອພວກເຂົາ ເພື່ອທີ່ພວກເຂົາຈະເປັນເຫມືອນເຫລົ່າປະຊາຊາດອື່ນທັງຫມົດ ແລະ ເພື່ອທີ່ກະສັດຈະຕັດສິນພວກເຂົາ ແລະຕໍ່ສູ້ໃນສົງຄາມຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຍັງບອກຊາມູເອນໃຫ້ຟັງສຽງຂອງປະຊາຊົນ ແລະມອບກະສັດໃຫ້ພວກເຂົາ.
ໂຊນເປັນຊາຍຫນຸ່ມຮູບຮ່າງດີ ຜູ້ທີ່ສູງກວ່າຄົນອຶ່ນໆໃນປະຊາຊົນ ຈາກບ່າໄຫລ່ຂອງພວກເຂົາຂຶ້ນໄປ.
ໂຊນໄດ້ພາຄົນໃຊ້ຄົນຫນຶ່ງໄປ ແລະ ເດີນທາງຜ່ານຫລາຍທີ່ຫລາຍບ່ອນແຕ່ກໍບໍ່ພົບພວກລາທີ່ຫາຍໄປນັ້ນ.
ໂຊນບອກຄົນໃຊ້ຂອງລາວວ່າ ໃຫ້ພວກເຂົາກັບໄປບ້ານ, ຫລື ພໍ່ຂອງລາວອາດຈະເຊົາກັງວົນເລື່ອງຝູງລາ ແລ້ວກັງວົນກັບພວກເຂົາແທນ.
ຄົນໃຊ້ນັ້ນໄດ້ບອກແກ່ໂຊນວ່າ ພວກເຂົາຄວນຊອກຫາຄົນຂອງພຣະເຈົ້າຄົນຫນຶ່ງໃນເມືອງນີ້ ຜູ້ທີ່ອາດຈະບອກພວກເຂົາເຖິງທາງໃດທີ່ພວກເຂົາຄວນໄປໃນການເດີນທາງຂອງພວກເຂົາ.
ຄົນໃຊ້ມີເງິນຢູ່ຫນຶ່ງສ່ວນສີ່ເຊເຄັນທີ່ຈະມອບແກ່ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້.
ໂຊນແລະຄົນໃຊ້ຈຶ່ງໄດ້ຖາມວ່າ ຖ້າຜູ້ທຳນວາຍຢູ່ໃນເມືອງ ເພາະວ່າພວກເຂົາຈະຮູ້ຈັກພຣະປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ທຳນວາຍກຳລັງເຂົ້າມາທີ່ເມືອງວັນນີ້ ເພາະວ່າປະຊາຊົນຈະມີການຖວາຍສັດບູຊາຢູ່ສະຖານທີ່ສູງ ແລະ ຜູ້ທຳນວາຍຈະອວຍພອນເຄື່ອງສັດບູຊານັ້ນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກຊາມູເອນວ່າ ເຈົ້າຈະເຈີມລາວໃຫ້ເປັນເຈົ້າຊາຍເຫນືອປະຊາຊົນອິສະຣາເອນຂອງເຮົາ. ລາວຈະຊ່ວຍປະຊາຊົນຂອງເຮົາໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຂອງຄົນຟີລິດສະຕິນ.
ຊາມູເອນໄດ້ເຊີນໂຊນໃຫ້ຂຶ້ນໄປ ແລະກິນອາຫານກັບລາວໃນສະຖານທີ່ສັກສິດ
ເຖີງແມ່ນວ່າໂຊນ ເປັນຕະກຸນທີ່ຕໍ່າຕ້ອຍທີ່ສຸດໃນບັນດາຕະກຸນຂອງເຜົ່າເບັນຢາມິນ, ຄວາມປາຖະຫນາທັງຫມົດຂອງອິດສະຣາເອນນັ້ນຢູ່ກັບລາວ ແລະ ໃນຄົວເຮືອນຂອງພໍ່ລາວ.
ລາວບອກກັບໂຊນວ່າ ມັນຖືກເກັບໄວ້ໃຫ້ແກ່ລາວຈົນເຖິງເວລາທີ່ກຳຫນົດໄວ້.
ຊາມູເອນບອກໂຊນໃຫ້ລຸກຂຶ້ນ ເພື່ອວ່າລາວຈະໄດ້ສົ່ງລາວໃຫ້ໄປຕາມທາງຂອງລາວ.
ຊາມູເອນໄດ້ເວົ້າກັບໂຊນໃຫ້ລາວຖ້າຢູ່ ເພື່ອວ່າຊາມູເອນຈະໄດ້ປະກາດຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະເຈົ້າໃຫ້ລາວຮູ້.
ຊາມູເອນຈຶ່ງເທແກ້ວນໍ້າມັນລົງທີ່ຫົວຂອງໂຊນ ຍ້ອນວ່າພຣະຢາເວເຈີມລາວໄວ້ໃຫ້ເປັນຜູ້ນຳເຫນືອມໍຣະດົກຂອງພຣະອົງແລ້ວ.
ຊາມູເອນໄດ້ບອກກັບໂຊນວ່າ ລາວຈະພົບຊາຍສອງຄົນໃກ້ທີ່ຝັງສົບຂອງຣາເຊັນ ຜູ້ທີ່ຈະບອກລາວວ່າໄດ້ພົບຝູງລໍແລ້ວ.
ຊາຍສາມຄົນຈະພົບລາວແບກລູກແບ້ສາມໂຕ, ເຂົ້າຈີ່ສາມກ້ອນ, ແລະ ຖົງຫນັງເຫລົ້າອະງຸ່ນຖົງຫນຶ່ງ ແລະພວກເຂົາຈະມອບເຂົ້າຈີ່ໃຫ້ທ່ານສອງກ້ອນ, ຊຶ່ງລາວຄວນຮັບເອົາ.
ພຣະວິນຍານຂອງພຣະຢາເວຈະສວມທັບທ່ານ, ແລະທ່ານຈະປະກາດພຣະທັມຮ່ວມກັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນ, ແລະທ່ານຈະຖຶກປ່ຽນໄປເປັນຄົນລະຄົນ ທີ່ອອກມາຈາກເມືອງນັ້ນ.
ຊາມູເອນໄດ້ສັ່ງໂຊນໃຫ້ລົງໄປຍັງກິນການ ແລະຊາມູເອນຈະໄປຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາແລະຖວາຍເຄື່ອງສັນຕິບູຊາ.
ເມື່ອໂຊນໄດ້ຈາກໄປ, ພຣະເຈົ້າໄດ້ປ່ຽນຈິດໃຈຂອງລາວໃຫ້ເປັນອີກແບບຫນຶ່ງ.
ປະຊາຊົນສົງໃສວ່າ ບັດນີ້ລາວເປັນຫນຶ່ງໃນບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທັມແລ້ວ ຍ້ອນວ່າພວກເຂົາໄດ້ເຫັນລາວປະກາດພຣະທັມເຫມືອນຫນຶ່ງໃນບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ.
ໂຊນໄດ້ບອກລຸງຂອງລາວວ່າ ເມື່ອລາວແລະຄົນໃຊ້ຂອງລາວບໍ່ພົບຝູງລໍ, ພວກເຂົາໄດ້ໄປພົບຊາມູເອນ.
ໂຊນບໍ່ໄດ້ບອກລູງຂອງລາວກ່ຽວກັບເລື່ອງຂອງຣາຊະອານາຈັກ.
ອິດສະຣາເອນໄດ້ປະຕິເສດພຣະຢາເວຍ້ອນວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ຂໍໃຫ້ຕັ້ງກະສັດໄວ້ເຫນືອພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາໄດ້ອອກໄປຊອກຫາໂຊນ, ແຕ່ກໍບໍ່ພົບລາວ.
ໂຊນໄດ້ລີ້ຢູ່ໃນທ່າມກາງກອງກະເປົາ.
ຊາມູເອນເວົ້າວ່າ ບໍ່ມີຄົນໃດເຫມືອນກັບໂຊນໃນທ່າມກາງປະຊາຊົນທັງຫມົດ.
ຊາມູເອນຈຶ່ງໄດ້ບອກກັບປະຊາຊົນໃຫ້ຮູ້ເຖິງທຳນຽມປະຕິບັດ ແລະ ກົດຕ່າງໆຂອງຕຳແຫນ່ງກະສັດ, ໄດ້ບັນທືກໄວ້ໃນຫນັງສື, ແລະ ໄດ້ວາງໄວ້ຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ.
ຄົນອັນຕະພານບາງຄົນໄດ້ສະແດງການຫມິ່ນປະຫມາດໂຊນ ໂດຍການທີ່ບໍ່ໄດ້ນຳຂອງຂວັນອັນໃດມາໃຫ້ລາວ ແລະ ຖາມເຖິງວິທີທີ່ລາວຈະຊ່ວຍພວກເຂົານັ້ນ.
ພະອົງບອກວ່າ ພຣະອົງຈະເຮັດສົນທິສັນຍາກັບພວກເຂົາ ຖ້າພະອົງນຳຄວາມອັບປະຍົດແກ່ອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ ໂດຍການຄວັກຕາເບື້ອງຂວາຂອງພວກເຂົາທຸກຄົນ.
ພວກເຂົາຂໍຜ່ອນຜັນໃຫ້ເຈັດວັນ ເພື່ອເບິ່ງວ່າຖ້າຈະມີບາງຄົນໃນທົ່ວເຂດແດນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ ຜູ້ທີ່ຈະຊ່ວຍກູ້ພວກເຂົາ.
ໂຊນໄດ້ຍິນພວກເຂົາຮ້ອງໄຫ້ ຫລັງຈາກທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຍິນວ່າສິ່ງທີ່ອາດຈະເກີດຂຶ້ນກັບເມືອງຢາເບັດ.
ລາວກໍໂກດຮ້າຍຢ່າງໃຫຍ່ ແລະ ໄດ້ລວມພົນຊາຍອິດສະຣາເອນທັງຫມົດມາຕິດຕາມລາວ ແລະ ເຂົ້າສູ່ຮົບຕໍ່ສູ້ພວກສັດຕູຂອງຢາເບັດ.
ພວກເຂົາໄດ້ບອກຄົນຢາເບັດກີເລອາດວ່າ ພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບການຊ່ວຍ ເຫລືອໃນມື້ອື່ນໃນເວລາແດດຮ້ອນ.
ພວກເຂົາໄດ້ບອກນາຮາດວ່າ ພວກເຂົາຈະຍອມມອບຕົວກັບພະອົງໃນວັນຕໍ່ໄປ ແລະ ພະອົງສາມາດເຮັດຢ່າງໃດກັບພວກເຂົາກໍໄດ້ຕາມທີ່ພະອົງເຫັນວ່າດີ ສຳລັບພວກທ່ານ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ໂຈມຕີ ແລະເອົາຊະນະຊາວອຳໂມນແລະ ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ລອດຊີວິດກໍໄດ້ຫນີກະຈັດກະຈາຍໄປ.
ໂຊນຈຶ່ງເວົ້າວ່າຈະບໍ່ມີໃຜຖືກຂ້າ ເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ຊ່ວຍອິດສະຣາເອນ.
ພວກເຂົາໄດ້ໄປທີ່ກິນການ ເພື່ອຖວາຍສັນຕິພາບບູຊາແລະເຮັດການປົກຄອງແບບລາຊາທິປະໄຕຄືນໃຫມ່ ໂດຍການເຮັດໃຫ້ໂຊນເປັນກະສັດຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນບອກກັບຊາມູເອນວ່າ ລາວບໍ່ເຄີຍໄດ້ຫລອກລວງພວກເຂົາ ຫລື ໄດ້ບິບບັງຄັບພວກເຂົາ ຫລື ໄດ້ລັກສິ່ງຂອງໃດໆໄປພວກເຂົາ.
ລາວບອກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ໃຫ້ສະແດງຕົວເອງເພື່ອທີ່ລາວຈະສາມາດເຕືອນຄວາມຈຳພວກເຂົາ ຈາກພຣະຣາຊະກິດອັນຊອບທັມທັງປວງຂອງພຣະຢາເວໃນອາດິດນັ້ນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຂາຍພວກເຂົາໄວ້ໃນມືຂອງສິເສຣາ, ໃນມືຂອງຟີລິດສະຕິນ, ແລະ ໃນມືຂອງກະສັດແຫ່ງໂມອາບ.
ພຣະຢາເວຈຶ່ງໄດ້ສົ່ງເຢຣູບບາອານ, ເບດານ, ເຢັບທາ, ແລະຊາມູເອນ ເພື່ອຊ່ວຍເຫລືອພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຂອງພວກເຂົາສັດຕູຂອງພວກເຂົາ.
ຊາມູເອນໄດ້ເຕືອນຄວາມຈຳປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ວ່າພວກເຂົາໄດ້ຕ້ອງການກະສັດເພື່ອປົກຄອງເຫນືອພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາເຊື່ອຟັງພຣະສຸຣະສຽງຂອງພຣະອົງ ແລະ ເປັນຜູ້ຕິດຕາມພຣະຢາເວ, ຫລື ພວກເຂົາສາມາດກະບົດຕໍ່ພຣະບັນຊາຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ພົບກັບມືຂອງພຣະຢາເວທີ່ຈະຊົງຕໍ່ສູ້ພວກເຂົານັ້ນ.
ຊາມູເອນໄດ້ທ້າຊວນປະຊາຊົນສະແດງຕົວຂອງພວກເຂົາຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ ແລະ ເບິ່ງສິ່ງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຊຶ່ງພຣະອົງຈະກະທຳຕໍ່ຫນ້າຕໍ່ຕາຂອງພວກເຂົາ.
ລາວທູນຂໍຕໍ່ພຣະຢາເວໃຫ້ສົ່ງຟ້າຮ້ອງ ແລະ ຝົນມາ.
ຊາມູເອນໄດ້ບອກປະຊາຊົນບໍ່ຕ້ອງຢ້ານ, ແຕ່ຮັບໃຊ້ພຣະຢາເວດ້ວຍສຸດໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ຊາມູເອນຫນູນໃຈປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໂດຍການບອກວພວກເຂົາວ່າ ພຣະຢາເວຈະບໍ່ປະຖິ້ມພວກເຂົາ.
ລາວຈະສອນປະຊາຊົນເຖິງທາງທີ່ດີແລະຖືກຕ້ອງ, ແລະຈະບໍ່ຢຸດອະທິຖານເພື່ອພວກເຂົາ.
ຊາມູເອນໄດ້ບອກກັບພວກເຂົາ ໃຫ້ພິຈາຣະນາເຖິງສິ່ງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຫລາຍ ຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ກະທຳເພື່ອພວກເຂົາ ສະນັ້ນພວກເຂົາຄວນຢຳເກງພຣະອົງ ແລະຮັບໃຊ້ພຣະອົງດ້ວຍຄວາມຈິງດ້ວຍສຸດໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ໂຊນໄດ້ສົ່ງ ພວກທະຫານທີ່ເຫລືອກັບເມືອເຮືອນໄປເຖິງເຕັ້ນຂອງຕົນເອງ.
ພວກເຂົາກໍໄດ້ກາຍເປັນທີ່ກຽດຊັງຂອງຄົນຟີລິດສະຕິນ ເພາະວ່າໂຊນໄດ້ປາບກອງທະຫານຂອງຟີລິດສະຕິນພ່າຍແພ້ໄປ.
ພວກເຂົາໄດ້ລວມພົນຣົດມ້າຮົບຈຳນວນນັບບໍ່ຖ້ວນ ແລະ ພົນທະຫານເພື່ອເຮັດສົງຄາມຕໍ່ສູ້ອິດສະຣາເອນ.
ພວກເຂົາໄດ້ຖຶກກົດດັນ ສະນັ້ນພວກເຂົາໄດ້ລີ້ຢູ່ໃນຖໍ້າ, ໃນພຸ່ມໄມ້, ໃນກອງຫິນ, ໃນນ້ຳສ້າງ, ແລະໃນຂຸມຕ່າງໆ, ແລະບາງຄົນໄດ້ຫນີຂ້າມແມ່ນໍ້າຈໍແດນໄປ.
ໂຊນໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາທັງໂຕ ແລະ ເຄື່ອງສັນຕິບູຊາພະອົງເອງ.
ລາວເວົ້າວ່າ ລາວເຫັນປະຊາຊົນກຳລັງຫນີຈາກໄປ, ດັ່ງນັ້ນລາວຈຶ່ງຝືນໃຈຕົນເອງໃຫ້ຂຶ້ນໄປຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາທັງໂຕແດ່ພຣະຢາເວ.
ຊາມູເອນໄດ້ກ່າວກັບໂຊນວ່າໄດ້ກະທຳສິ່ງທີໂງ່ຈ້າຫລາຍ ສຳລັບການທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັກສາພຣະບັນຊາທີ່ພຣະຢາເວຊົງມອບໃຫ້ພະອົງນັ້ນ.
ຍ້ອນວ່າ ໂຊນບໍ່ໄດ້ຮັກສາພຣະບັນຊາຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງ. ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ບັນຊາພະອົງໄວ້ ເພື່ອວ່າພຣະຢາເວຈະໄດ້ສະຖາປະນາການຄອງຣາຊຂອງພະອົງເຫນືອຊົນຊາດອິສະຣາເອນຕະຫລອດໄປ.
ຄົນຟີລິດສະຕິນໄດ້ສົ່ງມີຫນ່ວຍຈູ່ໂຈມອອກມາຈາກຄ້າຍໃນສາມຈຸດທີ່ແຕກແຕ່ງກັນໃນອິດສະຣາເອນ.
ພວກຟີລິດສະຕິນບໍ່ໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ຄົນອິດສະຣາເອນມີຊ່າງຕີເຫລັກໄດ້ ຜູ້ທີ່ສາມາດຈະເຮັດດາບ ຫລື ຫອກນັ້ນ.
ພວກທະຫານອິດສະຣາເອນບໍ່ມີດາບ ຫລື ຫອກໃນມືຂອງພວກເຂົາ.
ໂຢນາທານ ແລະຜູ້ຖືອາວຸດຂອງລາວກຳລັງໄປຫາກອງທະຫານຟີລິດສະຕິນທີ່ຝັ່ງນັ້ນ.
ພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ວ່າ ໂຢນາທານໄດ້ໄປທີ່ກອງທະຫານຂອງຄົນຟີລິດສະຕິນ.
ໂຢນາທານໄດ້ເວົ້າກັບລາວວ່າ ພຣະຢາເວຈະຊົງກະທຳໃນນາມຊື່ຂອງພວກເຂົາ ເພື່ອຊ່ວຍກູ້ປະຊາຊົນຈຳນວນຫລວງຫລາຍ ຖ້າພວກເຂົາຈະຂ້າໄປຫາກອງທະຫານຂອງຄົນຟີລິດສະຕິນ.
ຄົນຖືອາວຸດຂອງໂຢນາທານ ພ້ອມທີ່ຈະເຊື່ອຟັງທຸກສິ່ງຕາມຄຳສັ່ງຂອງລາວ, ດັ່ງນັ້ນລາວໄດ້ຫນູນໃຈໂຢນາທານໃຫ້ເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນໃຈຂອງລາວ.
ຖ້າພວກຟີລິດສະຕິນເວົ້າວ່າ ພວກເຂົາຄວນຂຶ້ນໄປຫາພວກເຂົາ, ນີ້ຈະເປັນສັນຍານທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ມອບພວກເຂົາໄວ້ໃນມືຂອງພວກເຂົາແລ້ວ.
ລາວເວົ້າກັບຄົນຖືອາວຸດຂອງລາວ ໃຫ້ຕິດຕາມລາວໄປ ຍ້ອນວ່າພຣະຢາເວໄດ້ມອບພວກເຂົາໄວ້ໃນກຳມື ຂອງອິດສະຣາເອນແລ້ວ.
ໂຢນາທານແລະຄົນຖືອາວຸດຂອງລາວໄດ້ຂ້າປະມານຊາວຄົນ.
ແລ້ວໂຊນສັ່ງແກ່ປະຊາຊົນໃຫ້ນັບ ແລະເບິ່ງວ່າ ມີໃຜຫາຍໄປຈາກພວກເຂົາ, ແລະ ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ນັບເບິ່ງແລ້ວ ໂຢນາທານ ແລະ ຄົນຖືອາວຸດຂອງລາວໄດ້ຫາຍໄປ.
ໂຊນໄດ້ສັ່ງອາຫິຢາປະໂລຫິດໃຫ້ນຳເອໂຟດຂອງພຣະເຈົ້າ ເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະສາມາດຮູ້ຈັກນໍ້າພຣະໄທຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພວກເຮັບເຣີເຫລົ່ານັ້ນ ຜູ້ທີ່ເຄີຍຢູ່ກັບພວກຟີລິດສະຕິນກ່ອນຫນ້ານັ້ນ, ແລະຜູ້ທີ່ໄປໃນຄ້າຍກັບພວກເຂົາ, ເຖິງປານນັ້ນພວກເຂົາກໍກັບມາເຂົ້າກັບຄົນອິດສະຣາເອນ ທີ່ຢູ່ຝ່າຍໂຊນ ແລະ ໂຢນາທານ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊ່ວຍກູ້ອິດສະຣາເອນໃນວັນນັ້ນ.
ໂຊນໃຫ້ພວກປະຊາຊົນໄດ້ສາບານວ່າ ຖ້າໃຜກິນອາຫານຈົນຮອດເວລາແລງຂອງວັນນັ້ນຈະຖືກສາບແຊ່ງ.
ໂຢນາທານໄດ້ກິນນໍ້າເຜີ້ງຈາກປ່າ.
ໂຢນາທານໄດ້ເວົ້າວ່າ ຖ້າປະຊາຊົນໄດ້ກິນນໍ້າເຜິ້ງຢ່າງອິດສະຫລະ ແລະກິນສິ່ງຂອງທີ່ຍຶດມາໄດ້ຈາກພວກສັດຕູ, ຈະມີການຂ້າຟັນຢ່າງໃຫຍ່ກວ່ານີ້ໃນທ່າມກາງຄົນຟີລິດສະຕິນ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ກິນອາຫານພ້ອມກັບເລືອດສັດ ຊຶ່ງພວກເຂົາໄດ້ຂ້າຈາກການປຸ້ນນັ້ນ.
ພະອົງບໍ່ໄດ້ຮັບຄຳຕອບໃດໆທີ່ມາຈາກພຣະເຈົ້າໃນວັນນັ້ນ.
ພະອົງເວົ້າວ່າ ຄົນໃດທີ່ເຮັດບາບຈະຕ້ອງຕາຍຢ່າງແນ່ນອນ, ເຖິງແມ່ນວ່າຈະເປັນໂຢນາທານລູກຊາຍຂອງພະອົງກໍຕາມ.
ມັນຮູ້ໄດ້ໂດຍສະຫລາກ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ໂຢນາທານຕາຍ ຍ້ອນວ່າລາວໄດ້ນຳໄຊຊະນະຢ່າງຍິ່ງໃຫຍ່ຫລາຍ.
ໂຊນສູ້ຮົບຢ່າງກ້າຫານ ແລະໄດ້ຊົງຊ່ວຍກູ້ອິດສະຣາເອນໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຂອງພວກທີ່ປຸ້ນພວກເຂົາ.
ອາມາເຫລັກໄດ້ສະກັດກັ້ນອິດສະຣາເອນລະຫວ່າງທາງ, ເມື່ອພວກເຂົາອອກຈາກເອຢິບ.
ຄົນເຄໄນໄດ້ສະແດງຄວາມເມດຕາຕໍ່ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ອອກມາຈາກແຜ່ນນດິນເອຢິບ.
ໂຊນໄດ້ໄວ້ຊີວິດກະສັດອາກັກ ພ້ອມກັນກັບສັດທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງຄົນອາມາເຫລັກ.
ໂຊນໄດ້ຫັນຈາກການຕິດຕາມພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ.
ໂຊນເວົ້າວ່າ ພະອົງໄດ້ປະຕິບັດຕາມພຣະບັນຊາຂອງພຣະຢາເວແລ້ວ.
ຊາມູເອນໄດ້ຖາມກ່ຽວສຽງແກະ ແລະສຽງງົວທີ່ລາວໄດ້ຍິນນັ້ນ.
ພະອົງເວົ້າວ່າ ປະຊາຊົນໄດ້ໄວ້ຊີວິດບັນດາແກະ ແລະ ງົວທີ່ດີທີ່ສຸດ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະສາມາດຖວາຍເຄື່ອງສັດບູຊາແດ່ພຣະຢາເວ.
ລາວບອກໂຊນວ່າ ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເຈີມທ່ານໄວ້ເປັນກະສັດເຫນືອອິດສະຣາເອນ ແລະໄດ້ບອກລາວໃຫ້ທຳລາຍຄົນອາມາເຫລັກທັງຫລາຍໃຫ້ຫມົດສິ້ນໄປ, ແຕ່ລາວໄດ້ຢຶດສິ່ງຂອງຕ່າງໆ ແລະ ໄດ້ເຮັດສິ່ງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍໃນພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ.
ໂຊນຢືນຢັນວ່າມັນເປັນປະຊາຊົນໄດ້ເກັບຂອງທີ່ຢຶດສິ່ງຂອງຕ່າງໆ ເພື່ອນຳມາເປັນເຄື່ອງບູຊາທີ່ດີທີ່ສຸດແດ່ພຣະຢາເວ.
ການເຊື່ອຟັງພຣະຢາເວກໍດີກວ່າເຄື່ອງຖວາຍສັດບູຊາ ແລະການກະບົດ ແລະຄວາມດື້ດ້ານກໍເປັນເຫມືອນບາບຊົ່ວຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ໂຊນໄດ້ເວົ້າວ່າ ລາວໄດ້ຝ່າຝືນພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ ເພາະພະອົງຢ້ານປະຊາຊົນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຖອດໂຊນອອກຈາກການເປັນກະສັດເຫນືອອິດສະຣາເອນແລ້ວ.
ຊາມູເອນໄດ້ບອກໂຊນວ່າ ພຣະຢາເວຈະມອບອານາຈັກອິດສະຣາເອນໃຫ້ກັບຫນຶ່ງໃນເພື່ອນບ້ານຂອງໂຊນ, ຜູ້ທີ່ດີຍິ່ງກວ່າໂຊນ.
ຊາມູເອນໃຊ້ດາບຂອງລາວຂ້າອາກັກຕໍ່ຫນ້າພຣະພັກພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ປະຕິເສດໂຊນຈາກການເປັນກະສັດເຫນືອອິດສະຣາເອນແລ້ວ.
ລາວຢ້ານວ່າໂຊນຈະຂ້າລາວເສຍ.
ພຣະອົງໄດ້ບອກຊາມູເອນວ່າ ລາວເຈົ້າຈະເຈີມຜູ້ຊຶ່ງພຣະຢາເວໄດ້ບອກລາວ.
ພວກເຂົາກໍຢ້ານກົວຈົນຕົວສັ່ນ ໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາເຂົ້າມາພົບລາວ.
ລາວເວົ້າກັບຕົນເອງວ່າ ພຣະຢາເວຈະະໃຫ້ເຈີມໄວ້ໄດ້ຢືນຢູ່ຂ້າງຫນ້າລາວຢ່າງແນນອນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເວົ້າວ່າ ມະນຸດເບິ່ງທີ່ຮູບຮ່າງພາຍນອກ, ແຕ່ພຣະຢາເວເບິ່ງທີ່ຈິດໃຈພາຍໃນ.
ຊາມູເອນໄດ້ບອກວ່າ ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ຊົງເລືອກຄົນໃດເລີຍຈາກຄົນເຫລົ່ານີ້.
ລູກຊາຍຄົນສຸດທ້ອງກຳລັງລ້ຽງແກະຢູ່.
ພຣະວິນຍານຂອງພຣະຢາເວໄດ້ສວມທັບດາວິດນັບຕັ້ງແຕ່ວັນນັ້ນເປັນຕົ້ນໄປ.
ວິນຍານທີ່ເປັນອັນຕະຣາຍຈາກພຣະຢາເວທີ່ລົບກວນໂຊນນັ້ນ.
ຜູ້ດິດພິນຈະດິດພິນແລະໂຊນຈະດີຂຶ້ນ.
ໂຊນຈຶ່ງໄດ້ສົ່ງພວກຜູ້ສົ່ງຂ່າວໄປຍັງເຢຊີ, ແລະກ່າວວ່າ, ໃຫ້ສົ່ງດາວິດລູກຊາຍຂອງເຢຊີ, ຜູ້ທີ່ຢູ່ກັບແກະນັ້ນ.
ໂຊນໄດ້ເຮັດໃຫ້ດາວິດເປັນຄົນຖືເຄື່ອງອາວຸດຂອງພະອົງ.
ວິນຍານທີ່ເປັນອັນຕະລາຍກໍຫນີຈາກໂຊນໄປ.
ພວກເຂົາໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ທີ່ຮ່ອມພູເອລາ ເພື່ອວາງແນວຮົບເພື່ອຕໍ່ສູ້ກັບຄົນຟີລິດສະຕິນ.
ລາວໄດ້ສວມຫມວກທອງແດງເທິງຫົວຂອງລາວ.
ລາວມີຫອກຊັດທອງແດງຢູ່ທີ່ບ່າທັງສອງຂ້າງຂອງລາວ.
ໂກລີອາດເວົ້າວ່າ ພວກເຂົາກໍເປັນຂ້າຮັບໃຊ້ຂອງໂຊນ.
ລາວເວົ້າວ່າຄົນຟີລິດສະຕິນຈະເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາກໍຕົກໃຈ ແລະຢ້ານກົວຢ່າງໃຫຍ່ຫລວງ.
ລູກຊາຍໃຫຍ່ສາມຄົນຂອງເຢຊີກໍໄດ້ຕາມໂຊນເຂົ້າສູ່ສະຫນາມຮົບ.
ເປັນເວລານານເຖິງສີ່ສິບວັນທີ່ລາວໄດ້ມາໃກ້ທັງຕອນເຊົ້າ ແລະ ຕອນແລງ ເພື່ອທ້າທາຍໃຫ້ຄົນອອກໄປສູ້ກັບລາວ.
ກອງທັບກຳລັງຈະອອກໄປແນວຮົບໂຫ່ຮ້ອງເພື່ອເຮັດສົງຄາມ.
ຄົນຟີລິດສະຕິນທີ່ແຂງແຮງຊາວກາດ, ຊື່ໂກລີອາດ, ໄດ້ອອກມາຈາກແນວຮົບຂອງຄົນຟີລິດສະຕິນ.
ກະສັດຈະມອບຄວາມຮັ່ງມີຢ່າງຍິ່ງໃຫ້ແກ່ຜູ້ຊາຍຜູ້ທີ່ຂ້າລາວໄດ້ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຄອບຄົວຂອງພໍ່ຂອງລາວ ໄດ້ຮັບການຍົກເວັ້ນພາສີໃນອິດສະຣາເອນ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ຂ້າຄົນຟີລິດສະຕິນຄົນນີ້ໄດ້ ແລະ ນຳເອົາຄວາມອັບອາຍຂາຍຫນ້າໄປຈາກອິດສະຣາເອນ.
ລາວໄດ້ເວົ້າວ່າ ລາວຮູ້ເຖິງຄວາມອວດດີຂອງດາວິດ, ແລະທີ່ລາວໄດ້ລົງມາເພື່ອລາວຈະໄດ້ເບິ່ງສົງຄາມ.
ດາວິດບອກກັບໂຊນວ່າ ລາວຈະໄປ ແລະສູ້ຮົບກັບຄົນຟີລິດສະຕິນ.
ດາວິດໄດ້ຈັບຄາງຂອງມັນ, ໄດ້ທຸບຕີມັນ, ແລະໄດ້ຂ້າມັນເສຍ.
ຄົນຟີລິດສະຕິນໄດ້ທ້າທາຍກອງທັບຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງພຣະຊົນຢູ່.
ລາວບໍ່ໄດ້ຮັບການຝືກກັບມັນ.
ດາວິດເປັນພຽງແຕ່ເດັກນ້ອຍ, ແລະຜິວແດງໆ, ເປັນຄົນຫນ້າຕາດີ.
ດາວິດເວົ້າວ່າ ລາວໄດ້ມາຫາໃນພຣະນາມຊື່ ແຫ່ງພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງກອງທັບອິດສະຣາເອນ, ຜູ້ຊຶ່ງຄົນຟີລິດສະຕິນໄດ້ທ້າທາຍນັ້ນ.
ເພື່ອທັງໂລກຈະຮູ້ວ່າ ມີພຣະເຈົ້າອົງຫນຶ່ງໃນອິດສະຣາເອນ.
ດາວິດກໍໄດ້ແລ່ນຢ່າງໄວວາ ເຂົ້າຫາກອງທັບສັດຕຣູເພື່ອປະທະກັນ.
ຄົນຟີລິດສະຕິນໄດ້ຫນີໄປ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນປຸ້ນຄ້າຍຂອງຄົນຟີລິດສະຕິນ.
ດາວິດມີຫົວຂອງຄົນຟີລິດສະຕິນໃນມືຂອງລາວ.
ໂຢນາທານຮັກດາວິດເຫມືອນກັບຮັກຊີວິດຂອງຕົນເອງ.
ໂຢນາທານກໍໄດ້ຖອດເສື້ອຄຸມທີ່ພະອົງສວມຢູ່ ແລະມອບໃຫ້ແກ່ດາວິດພ້ອມທັງເຄື່ອງອາວຸດ.
ໂຊນຈຶ່ງໄດ້ຕັ້ງລາວໃຫ້ເປັນເຫນືອພວກນັກຮົບ.
ພວກເຂົາໄດ້ຮ້ອງເພງເຖີງດາວິດຂ້າຄົນເປັນຫມື່ນໆ, ແຕ່ພວກເຂົາໄດ້ຮ້ອງເພງເຖີງໂຊນຂ້າຄົນເປັນພັນໆ.
ໂຊນຄິດວ່າລາວຈະສຽບດາວິດໃຫ້ຕິດກັບຟາ.
ດາວິດໄດ້ປະສົບຄວາມສຳເລັດ ເພາະພຣະຢາເວໄດ້ສະຖິດກັບລາວ.
ໂຊນຄິດວ່າມືຂອງຄົນຟີລິດສະຕິນຕໍ່ສູ້ດາວິດ.
ໂຊນໄດ້ຄິດວ່າ ນາງຈະເປັນກັບດັກໃສ່ດາວິດ.
ພະອົງໄດ້ສັ່ງຄົນໃຊ້ຂອງພະອົງໃຫ້ເວົ້າເປັນສ່ວນຕົວກັບດາວິດ.
ລາວເປັນຄົນຍາກຈົນ, ແລະບໍ່ໄດ້ເປັນທີ່ນັບຖືດ້ວຍ.
ກະສັດປາຖະຫນາຄືຫນັງປາຍຫລຸ້ມອະໄວຍະວະເພດຂອງຊາຍຊາວຟີລິດສະຕິນຫນຶ່ງຮ້ອຍອັນເທົ່ານັ້ນ.
ດາວິດໄດ້ຂ້າພວກຟີລິດສະຕິນສອງຮ້ອຍຄົນ ແລະ ໄດ້ນຳຫນັງປາຍອະໄວຍະວະເພດຊາຍຂອງພວກເຂົາມາດ້ວຍ.
ດາວິດກໍໄດ້ປະສົບຄວາມສຳເລັດຫລາຍກວ່າບັນດາຂ້າຣາຊະການທັງຫມົດຂອງໂຊນ.
ໂຊນຫາຊ່ອງທາງທີ່ຈະຂ້າດາວິດ.
ໂຢນາທານໄດ້ບອກໂຊນວ່າ ການງານທີ່ດີທັງຫລາຍຂອງດາວິດໄດ້ນຳມາຄວາມດີມາສູ່ໂຊນ.
ໂຊນໄດ້ປະຕິຍານວ່າ ພະອົງຈະຂ້າດາວິດ.
ດາວິດໄດ້ປາບປາມພວກເຂົາດ້ວຍການຂ້າຄົນເປັນຈຳນວນລວງຫລາຍ.
ໂຊນຕ້ອງການທີ່ຈະລາວເສຍໃນເວລາເຊົ້າ.
ມີຄາໄດ້ຢ່ອນດາວິດລົງທາງປ່ອງຢ້ຽມ.
ໂຊນວາງແຜນທີ່ຈະຂ້າລາວເສຍ.
ນາງໄດ້ເອົາຫມອນຂອງຂົນແບ້ວາງໄວ້ທີ່ຫົວຂອງຮູບເຄົາລົບ.
ດາວິດໄປຫາໂຊນ.
ພຣະວິນຍານຂອງພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ສວມທັບພວກຜູ້ສົ່ງຂ່າວຂອງໂຊນ.
ໂຊນໄດ້ໄປທີ່ຣາມາຄືກັນ.
ພະອົງໄດ້ເປືອຍກາຍຢູ່ຕະຫລອດມື້ ແລະຕະຫລອດຄືນ.
ລາວເວົ້າວ່າ ພໍ່ຂອງລາວບໍ່ເຄີຍເຮັດເລື່ອງໃຫຍ່ຫລືເລື່ອງນ້ອຍອັນໃດໂດຍບໍ່ໄດ້ບອກໃຫ້ລາວຮູ້.
ລາວເວົ້າວ່າ ຍັງເຫລືອອີກພຽງກ້າວດຽວລະຫວ່າງລາວກັບຄວາມຕາຍ.
ດາວິດຂໍລີ້ຢູ່ໃນທົ່ງນາຈົນເຖິງວັນທີ່ສາມຕອນແລງ.
ລາວໄດ້ເວົ້າໃຫ້ບອກໂຊນວ່າ ລາວວິງວອນຂໍລາຂ້ານ້ອຍຮິບກັບໄປເບັດເລເຮັມເມືອງຂອງລາວ, ເພາະວ່າມັນເປັນເວລາຖວາຍສັດບູຊາປະຈຳປີຂອງຕະກຸນທັງຫມົດທີ່ນັ້ນ.
ໂຢນາທານໄດ້ນຳດາວິດ, ຄົນໃຊ້ຂອງລາວ, ເຂົ້າສູ່ພັນທະສັນຍາແຫ່ງພຣະຢາເວກັບລາວ.
ລາວໄດ້ບອກດາວິດວ່າໃຫ້ອອກໄປທີ່ທົ່ງນາກັບລາວ.
ໂຢນາທານສັນຍາວ່າຈະແຈ້ງແກ່ດາວິດ ເພື່ອໃຫ້ດາວິດຈະໄປຢ່າງສັນຕິສຸກໄດ້.
ພະອົງກໍໄດ້ໃຫ້ດາວິດປະຕິຍານອີກຄັ້ງຫນຶ່ງໂດຍຄວາມຮັກທີ່ພະອົງມີຕໍ່ລາວ.
ລາວຈະສົ່ງເດັກຫນຸ່ມຂອງລາວໄປຫາພວກລູກທະນູ.
ກະສັດໄດ້ນັ່ງເພື່ອຮັບປະທານອາຫານ.
ໂຊນຄິດວ່າດາວິດເປັນມົນທິນຢູ່.
ລາວເວົ້າດວ່າອ້າຍໆຂອງດາວິດໄດ້ສັ່ງລາວໄປໃຫ້ໄປທີ່ນັ້ນ.
ພະອົງເອີ້ນລາວວ່າ ເປັນລູກຊາຍທີ່ກະບົດ! ແລະເປັນຍິງທີ່ຜິດສິລະທັມ.
ລາວໂສກເສົ້າໃຈດ້ວຍເລື່ອງຂອງດາວິດ, ເພາະວ່າບິດາຂອງທ່ານລົບຫລູ່ກຽດຂອງລາວ.
ໂຢນາທານໄດ້ຍິງລູກທະນູດອກຫນຶ່ງໄປເກີນຫນ້າເດັກນັ້ນ.
ໂຢນາທານກໍໄດ້ເຂົ້າໄປໃນເມືອງ.
ລາວເວົ້າວ່າກະສັດໄດ້ບອກລາວວ່າ ຢ່າໃຫ້ໃຜຮູ້ເຖິງເລື່ອງທີ່ເຮົາໃຊ້ເຈົ້າໄປເຮັດນັ້ນ ທີ່ກ່ຽວກັບວ່າກະສັດໄດ້ສົ່ງລາວໃຫ້ເຮັດພາລະກິດຢ່າງຫນຶ່ງ, ແລະສິ່ງທີ່ພະອົງໄດ້ສັ່ງລາວໄວ້ນັ້ນ.
ປະໂລຫິດໄດ້ເວົ້າວ່າ ບໍ່ມີເຂົ້າຈີ່ທຳມະດາເລີຍ, ແຕ່ມີເຂົ້າຈີ່ບໍຣິສຸດ.
ໃນວັນທີ່ເກັບເອົາເຂົ້າຈີ່ເກົ່ານັ້ນອອກໄປຈາກພຣະພັກຂອງພຣະຢາເວ.
ໂດເອກຊາວເອໂດມເປັນຫົວຫນ້າຄົນລ້ຽງສັດຂອງໂຊນ.
ລາວເວົ້າວ່າ ລາວບໍ່ມີອາວຸດຕິດໂຕມານຳ, ເພາະວ່າ ພາຣະກິດຂອງກະສັດນັ້ນເລັ່ງດ່ວນຫລາຍ.
ລາວໄດ້ຫນີຈາກໂຊນໃນວັນນັ້ນ.
ລາວໄດ້ເຮັດເປັນຄືຄົນບ້າໃນຫມູ່ພວກເຂົາ.
ພະອົງໄດ້ຖາມພວກເຂົາວ່າ ເປັນຫຍັງພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ນຳຄົນບ້ານີ້ມາຫາພະອົງ.
ທຸກຄົນທີ່ຢູ່ໃນຄວາມທຸກຍາກ, ທຸກຄົນທີ່ມີຫນີ້ສິນ, ແລະທຸກຄົນທີ່ບໍ່ພໍໃຈກໍໄດ້ລວມກັນມາຫາລາວ.
ພວກເຂົາກໍໄດ້ອາໃສຢູ່ກັບກະສັດຕະຫລອດເວລາທີ່ດາວິດຢູ່ໃນທີ່ກຳບັງເຂັ້ມແຂງຂອງລາວ.
ຊາຍຜູ້ທີ່ຢູ່ກັບດາວິດກໍຖືກພົບເຫັນ.
ໂຊນເວົ້າວ່າ ບໍ່ມີໃຜຈັກຄົນແຈ້ງແກ່ພະອົງເລີຍ ທີ່ລູກຊາຍຂອງພະອົງເຮັດພັນທະສັນຍາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງຄືດາວິດມາຕໍ່ສູ້ພະອົງ.
ອາຫິເມເລັກກໍໄດ້ໃຫ້ສະບຽງອາຫານແກ່ດາວິດ ແລະໃຫ້ດາບຂອງໂກລີອາດຄົນຟີລິດສະຕິນແກ່ລາວໄປ.
ໂຊນໄດ້ເວົ້າວ່າອາຫິເມເລັກໄດ້ອະທິຖານພຣະເຈົ້າເພື່ອລາວ ເພື່ອທີ່ພຣະອົງຈະຊົງຊ່ວຍລາວ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຂ້າພວກປະໂລຫິດຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວໄດ້ຂ້າທັງຜູ້ຊາຍແລະຜູ້ຍິງ, ເດັກນ້ອຍແລະເດັກແດງ, ແລະບັນດາງົວແລະໂຕລາ ແລະບັນດາແກະທັງຫລາຍ.
ອາບີຢາທາໄດ້ຫນີຕາມໄປຫາດາວິດ.
ດາວິດເປັນຮັບຜິດຊອບສຳລັບຄວາມຕາຍຂອງທຸກຄົນໃນເຊື້ອສາຍຂອງບິດາຂອງລາວ.
ດາວິດໄດ້ອະທິຖານຕໍ່ພຣະຢາເວສຳລັບການຊ່ວຍເຫລືອ.
ພັກພວກຂອງດາວິດໄດ້ບອກລາວວ່າ ຢ້ານກົວຢູ່ທີ່ນີ້ໃນຢູດາແລະຢ້ານກົວທີ່ຈະໂຈມຕີຟີລິດສະຕິນອີກດ້ວຍ.
ພຣະຢາເວໄດ້ປະທານໃຫ້ພວກເຂົາມີໄຊຊະນະເຫນືອຟີລິດສະຕິນ, ສະນັ້ນດາວິດໄດ້ຊ່ວຍກູ້ຊາວເມືອງເຄອີລາໄວ້.
ດາວິດແລະພັກພວກຂອງລາວໄດ້ປິດເມືອງທີ່ມີປະຕູຫລາຍບານ.
ດາວິດໄດ້ເວົ້າກັບອາບີຢາທາປະໂລຫິດວ່າ, "ຈົ່ງນຳເສື້ອເອໂຟດມາທີ່ນີ້ເຖີດ."
ດາວິດໄດ້ຖາມພຣະຢາເວກ່ຽວກັບໂຊນແລະຄົນເຄອີລາ ຈະມອບລາວໄວ້ໃນມືຂອງໂຊນຫລືບໍ.
ຄຳຕອບຂອງພຣະຢາເວຕໍ່ດາວິດ ກ່ຽວກັບຄົນເຄອີລາວ່າຈະມອບດາວິດໄວ້ໃນມືຂອງໂຊນ.
ຄົນໄປບອກໂຊນວ່າ ດາວິດໄດ້ຫນີໄປຈາກເຄອີລາແລ້ວ.
ລາວໄດ້ໄປຫາດາວິດແລະໄດ້ເສິມກຳລັງຂອງລາວໃຫ້ເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນໃນພຣະເຈົ້າ.
ພວກເຂົາກໍໄດ້ເຮັດພັນທະສັນຍາຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ.
ລາວກຳລັງຈະຖືກທໍລະຍົດໂດຍປະຊາຊົນ ແລະມອບລາວໃຫ້ແກ່ໂຊນ, ດັ່ງນັ້ນລາວແລະພັກພວກຂອງລາວໄດ້ໄປອີກຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານບ່ອນໃຫມ່.
ຜູ້ສົ່ງຂ່າວຄົນຫນຶ່ງໄດ້ມາບອກໂຊນແລະໄດ້ກ່າວວ່າ ຄົນຟີລິດສະຕິນໄດ້ມາຕໍ່ສູ້ແຜ່ນດິນ.
ໂຊນຈຶ່ງໄດ້ກັບໄປສູ້ຮົບກັບຄົນຟີລິດສະຕິນ.
ໂຊນກໍໄດ້ນຳກຳລັງສາມພັນຄົນທີ່ຄັດເລືອກໄວ້ແລ້ວ ແລະໄດ້ໄປຄົ້ນຫາດາວິດກັບພັກພວກຂອງລາວ.
ດາວິດໄດ້ຕັດສົ້ນເສື້ອຂອງໂຊນໂດຍບໍ່ໃຜຮູ້ຈັກ.
ຈິດໃຈຂອງດາວິກໍໄດ້ຮູ້ສຶກຜິດ ແລະຮູ້ສຶກວ່າພຣະຢາເວບໍ່ທຳຮ້າຍຜູ້ທີ່ພຣະຢາເວເຈີມໄວ້.
ດາວິດໄດ້ເອີ້ນໂຊນວ່າເປັນເຈົ້ານາຍຂອງລາວ, ເປັນກະສັດ, ແລະ ດາວິດກໍໄດ້ໂນ້ມໂຕກົ້ມລົງເຖິງດິນ.
ດາວິດໄດ້ສະແດງພະອົງໃຫ້ເຫັນສົ້ນເສື້ອ ທີ່ດາວິດໄດ້ຢູ່ໃກ້ພຽງພໍທີ່ຈະຕັດໄດ້.
ພະອົງເອີ້ນດາວິດວ່າເປັນລູກຊາຍ, ແລ້ວໂຊນໄດ້ສົ່ງສຽງແລະຮ້ອງໄຫ້.
ດາວິດຕອບແທນໂຊນດ້ວຍຄວາມດີ, ໃນເມື່ອໂຊນຕອບແທນດາວິດດ້ວຍຄວາມຮ້າຍກາດ.
ໂຊນຮູ້ວ່າ ດາວິດຈະເປັນກະສັດ ແລະຣາຊະອານາຈັກອິດສະຣາເອນຈະຕັ້ງຫມັ້ນຄົງຢູ່ໃນມືຂອງດາວິດ.
ດາວິດກໍໄດ້ປະຕິຍານວ່າລາວຈະບໍ່ຕັດເຊື້ອຍສາຍຂອງໂຊນ, ແລະລາວຈະບໍ່ທຳລາຍຊື່ຂອງໂຊນຈາກເຊື້ອສາຍບິດາຂອງພະອົງ.
ລາວເປັນຄົນຫົວແຂງ ແລະຊົ່ວຮ້າຍ.
ນາງເປັນຄົນສະຫລາດ ແລະຮູບຮ່າງງົດງາມຫລາຍ.
ດາວິດຈຶ່ງໄດ້ໃຊ້ຊາຍຫນຸ່ມສິບຄົນໄປ.
ພັກພວກຂອງດາວິດໄດ້ປົກປ້ອງພວກຜູ້ລ້ຽງແກະຂອງນາບານ ເມື່ອພວກເຂົາຢູ່ກັບພັກພວກຂອງດາວິດ.
ພວກເຂົາຂໍນາບານມອບໃຫ້ພວກເຂົາແລະດາວິດ ສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ນາບານມີໃນມືເພາະເປັນມື້ທີ່ມີງານລ້ຽງ.
ນາບານເວົ້າວ່າ ລາວບໍ່ຮູ້ຈັກດາວິດ ແລະລາວຕ້ອງໃຫ້ທັງຫມົດທີ່ລາວມີໃຫ້ກັບພວກຄົນຕັດຂົນແກະຂອງລາວ.
ດາວິດສັ່ງໃຫ້ພັກພວກຂອງລາວ ໃຫ້ເອົາດາບຄາດແອວຂອງຕົນໄວ້.
ລາວເວົ້າວ່າພວກເຂົາດີຕໍ່ພວກຄົນລ້ຽງແກະຂອງນາບານ ໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາຍັງຢູ່ໃນທົ່ງນາ.
ນາບານເປັນຄົນພານທີ່ໃຜຈະໃຊ້ເຫດຜົນກັບລາວບໍ່ໄດ້ເລີຍ.
ອາບີກາເອນກໍໄດ້ຮີບຈັດຕຽມສິ່ງຕ່າງໆແລະສັ່ງພວກຄົນຫນຸ່ມໃຫ້ໄປກ່ອນນາງ, ແຕ່ນາງບໍ່ໄດ້ບອກນາບານ.
ດາວິດກັບພັກພວກຂອງລາວໄດ້ລົງມາທາງອາບີກາເອນ ແລະນາງກໍໄດ້ພົບກັບພວກເຂົາ.
ດາວິດໄດ້ວາງແຜນທີ່ຂ້າຊາຍທຸກຄົນຜູ້ເປັນຂອງນາບານ.
ນາງອາບີກາເອນເຫັນດາວິດ, ນາງກໍຮີບລົງຈາກຫລັງລາຂອງນາງ ແລະໄດ້ກົ້ມຫນ້າລົງຕໍ່ຫນ້າດາວິດ ແລະຂໍເວົ້າກັບດາວິດໃນຖານະເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງລາວ.
ນາງຄາດຫວັງຈະຢຸດການເຮັດໃຫ້ເລືອດຕົກຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຢູ່ກັບນາບານ.
ອາບີກາເອນຄາດຫວັງວ່າ ດາວິດຈະໂຜດຍົກໂທດຄວາມຜິດບາບຂອງນາບານ.
ພຣະຢາເວຈະປົກປ້ອງດາວິດ ເຖິງແມ່ນວ່າຄົນໄດ້ລຸກຂຶ້ນໄລ່ຕາມທ່ານຫມາຍເອົາຊີວິດຂອງລາວກໍຕາມ.
ດາວິດເວົ້າວ່າພຣະຢາເວໄດ້ສົ່ງອາບີກາເອນມາ.
ເພາະການກະທຳຢ່າງວ່ອງໄວຂອງອາບີກາເອນ, ດາວິດຖືກປ້ອງກັນໃຫ້ພົ້ນຈາກການເຮັດໃຫ້ເລືອດຕົກ ແລະຈາກການແກ້ແຄ້ນດ້ວຍຕົວລາວເອງ.
ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນ, ເຮັດໃຫ້ດາວິດພົ້ນຈາກການຂ້າພວກຜູ້ຊາຍໃນຄົວເຮືອນຂອງນາບານ.
ນາບານກຳລັງຈັດງານລ້ຽງແລະໄດ້ມືນເມົາຫລາຍ.
ຫົວໃຈຂອງລາວກໍຢຸດເຕັ້ນ, ແລະລາວກໍໄດ້ກາຍເປັນດັ່ງກ້ອນຫີນ, ແລະຕໍ່ມາລາວອີກປະມາສິບວັນ ພຣະຢາເວກໍໄດ້ຊົງປຣະຫານນາບານ ແລະລາວກໍຕາຍ.
ແລ້ວດາວິດກໍໄດ້ສົ່ງຄົນໄປຂໍອາບີກາເອນໃຫ້ມາເປັນພັນຣະຍາຂອງລາວ.
ອາບີກາເອນກໍຮີບລຸກຂຶ້ນ ແລະໄປໂດຍຂີ່ລາຕິດຕາມພວກຜູ້ສົ່ງຂ່າວຂອງດາວິດ ແລະ ໄດ້ກາຍເປັນພັນຣະຍາຂອງລາວ.
ໂຊນໄດ້ຍົກນາງໃຫ້ເປັນເມຍຂອງຊາຍອຶ່ນໃນຖານະເປັນເມຍຂອງລາວ.
ໂຊນໄດ້ນຳຜູ້ຊາຍອິດສະຣາເອນທີ່ໄດ້ຮັບການຄັດເລືອກແລ້ວສາມພັນຄົນ.
ດາວິດກໍໄດ້ສົ່ງພວກຜູ້ສອດແນມອອກໄປ ແລະຈຶ່ງໄດ້ຮູ້ວ່າໂຊນມາຢ່າງແນ່ນອນ.
ດາວິດກໍໄດ້ລຸກຂຶ້ນ ແລະ ໄດ້ມາຍັງທີ່ຊຶ່ງໂຊນໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍນັ້ນ
ນ້ອງຊາຍໂຢອາບຕ້ອງການຂ້າໂຊນກດ້ວຍຫອກຂອງລາວ.
ດາວິດເວົ້າວ່າບໍ່ມີໃຜຈະຢຽດມືອອກຕໍ່ສູ້ ຜູ້ຊຶ່ງພຣະຢາເວຊົງເຈີມໄວ້ ແລະຈະມີຄວາມຜິດ.
ພຣະຢາເວຈະຂ້າໂຊນເອງ, ຫລືພະອົງຈະເຖິງວັນກຳຫນົດທີ່ພະອົງຕາຍ, ຫລືພະອົງຈະຖຶກຂ້າໃນສົງຄາມ.
ດາວິດຈຶ່ງໄດ້ເອົາຫອກ ແລະ ໄຫນໍ້າຈາກເທິ່ງຫົວຂອງໂຊນ.
ລາວກໍໄດ້ຂ້າມໄປອີກຟາກຫນຶ່ງໄປ ແລະຢືນຢູ່ເທິງຍອດພູເຂົາໄກອອກໄປ
ລາວເວົ້າວ່າບໍ່ໄດ້ເຝົ້າລະວັງໂຊນເຈົ້ານາຍຂອງລາວ ເມື່ອບາງຄົນມາປະຫານພະອົງ.
ດາວິດໄດ້ຖາມວ່າ ເປັນຫຍັງໂຊນຈຶ່ງໄດ້ໄລ່ຕາມດາວິດ ແລະດາວິດໄດ້ເຮັດຫຍັງຜິດ.
ດາວິດຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາເປັນທີ່ສາບແຊ່ງຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ.
ໂຊນໄດ້ກ່າວວ່າພະອົງໄດ້ເຮັດຜິດບາບແລ້ວ ແລະລາວຈະບໍ່ທຳຮ້າຍດາວິດອີກຕໍ່ໄປ.
ລາວເວົ້າກັບໂຊນໃຫ້ສົ່ງຄົນຫນຶ່ງຈາກຊາຍຫນຸ່ມຂອງທ່ານມາເອົາມັນໄປ.
ຊີວິດຂອງໂຊນມີຄ່າໃນສາຍຕາຍຂອງດາວິດ.
ວິທີນີ້ແຫລະທີ່ດາວິດຈະຫລົບຫນີຈາກໂຊນໄດ້.
ໂຊນໄດ້ຍິນວ່າ ດາວິດແລະພັກພວກຂອງລາວໄດ້ຫນີໄປທີ່ເມືອງກາດແລ້ວ.
ດາວິດໄດ້ຂໍສະຖານທີ່ແຫ່ງຫນຶ່ງຂອງເມືອງຕ່າງໃນປະເທດນັ້ນ, ແລະອາກີເຊຈຶ່ງມອບເມືອງສີລາກໃຫ້ແກ່ລາວ.
ພວກເຂົາໄດ້ຂ້າປະຊາຊົນ ແລະຢືດເອົາພວກສັດແລະເສື້ອຜ້າແລະແລ້ວກັບຄືນໄປຫາອາກິເຊ.
ດາວິດໄດ້ບອກວ່າລາວໄດ້ໄປໂຈມຕີທາງຕອນໃຕ້ຂອງຢູດາ, ດັ່ງນັ້ນອາກີເຊຈຶ່ງຄິດວ່າລາວໄດ້ໂຈມຕີອິດສະຣາເອນ.
ດາວິດໄດ້ຂ້າທຸກຄົນ ເພື່ອທີ່ວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ສາມາດບອກເຖີງສິ່ງທີ່ດາວິດໄດ້ເຮັດ.
ອາກີເຊໄດ້ເຊື່ອໃນຄຳຕົວະຂອງດາວິດ ທີ່ລາວໄດ້ໄປໂຈມຕີປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
ອາກີເຊຕ້ອງການຕັ້ງດາວິດໃຫ້ເປັນທະຫານອາລັກຂາຂອງພະອົງຢ່າງຖາວອນ.
ໂຊນກໍໄດ້ກຳຈັດພວກຄົນທີ່ສຶ່ສານກັບຄົນຕາຍ ຫລືພວກວິນຍານເສຍ.
ຟີລິດສະຕິນ ແລະອິດສະຣາເອນໄດ້ຮວບຮວມ.
ໂຊນຢ້ານກົວທະຫານຟີລິດສະຕິນ ແລະບໍ່ໄດ້ຍິນສຽງຈາກພຣະຢາເວເລີຍ.
ນາງຢ້ານຍ້ອນວ່າ ໂຊນໄດ້ກຳຈັດພວກທີ່ສື່ສານກັບຄົນຕາຍໄດ້ ຫລັງຈາກການຕາຍຂອງຊາມູເອນນັ້ນ.
ໂຊນໄດ້ປະຕິຍານວ່າ ນາງຈະບໍ່ຖືກລົງໂທດຖ້ານາງຊ່ວຍໂຊນເລື່ອງນີ້.
ນາງຮູ້ວ່ານາງຖືກຫລອກລວງເມື່ອນາງເຫັນຊາມູເອນ.
ຍິງນັ້ນເຫັນພະເຈົ້າອົງຫນຶ່ງຂຶ້ນມາຈາກແຜ່ນດິນ, ແລະເປັນຜູ້ຊາຍແກ່ກຳລັງຂຶ້ນມາພ້ອມກັບແຕ່ງກາຍດ້ວຍເສື້ອຄຸມ.
ໂຊນເປັນທຸກຫລາຍ, ເພາະຄົນຟີລິດສະຕິນກຳລັງມາເຮັດສົງຄາມກັບພະອົງ ແລະພຣະເຈົ້າໄດ້ປະຖິ້ມໂຊນໄປແລ້ວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຢືດເອົາອານາຈັກນັ້ນໄປຈາກໂຊນ ແລະໄດ້ມອບໃຫ້ດາວິດ.
ພວກເຂົາຈະຕາຍໃນມື້ອຶ່ນ.
ພວກເຂົາອ້ອນວອນໃຫ້ພະອົງກິນ ແລະເພື່ອໃຫ້ມີກຳລັງຂຶ້ນ.
ຍິງຄົນນັ້ນຂ້າລູກງົວຕຸ້ຍພີ ແລະປີ້ງເຮັດເຂົ້າຈີ່ ແລະໄດ້ເຮັດເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງໃຫ້ພວກເຂົາກິນ.
ອາກີເຊກໍໄດ້ເວົ້າວ່າ ລາວບໍ່ເຄີຍພົບຄວາມຜິດໃນດາວິດເລີຍ ນັບຕັ້ງແຕ່ວັນທີ່ລາວຫນີມາຫາພະອົງ.
ພວກເຂົາຢ້ານວ່າ ດາວິດຈະກາຍເປັນສັດຕູຂອງພວກເຂົາໃນສະຫນາມຮົບ.
ລາວບອກດາວິດໃຫ້ກັບຄືນເມືອເຮືອນຂອງລາວຢ່າງສັນຕິ.
ພວກເຂົາບອກດາວິດວ່າບໍ່ຕ້ອງໄປກັບພວກເຂົາໃນສົງຄາມ.
ລາວບອກດາວິດໃຫ້ລຸກຂຶ້ນແຕ່ເຊົ້າ, ພາພັກພວກທີ່ໄດ້ມາກັບລາວ, ແລະຫນີໄປເສຍ.
ຄົນອາມາເລກໄດ້ມາປຸ້ນ, ໄດ້ໂຈມຕີ, ໄດ້ເຜົາຊິກລາກເສຍ, ແລະໄດ້ຈັບພວກຜູ້ຍິງກັບທຸກຄົນທີ່ຢູ່ໃນນັ້ນໄປດ້ວຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ຮ້ອງໄຫ້ຈົນພວກເຂົາບໍ່ມີກຳລັງຈະຮ້ອງໄຫ້ອີກແລ້ວ.
ບັນດາເມຍທັງສອງຂອງລາວກໍໄດ້ຖືກຈັບໄປເປັນຊະເລີຍ, ແລະ ປະຊາຊົນຜູ້ມີຈິດໃຈຂົມຂື່ນໄດ້ເວົ້າກັນວ່າຈະຂວ້າງກ້ອນຫີນໃສ່ລາວໃຫ້ຕາຍ.
ດາວິດຕ້ອງການຮູ້ວ່າ ຖ້າລາວໄລ່ຕາມຊາວອາມາເຫລັກໄປ, ລາວຈະໄປທັນພວກເຂົາຫລືບໍ່.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກລາວໃຫ້ໄລ່ຕາມກອງກຳລັງໄປ, ຈະໄດ້ຮັບຜົນສຳເລັດ, ແລະຊ່ວຍກອບກູ້ເອົາທຸກສິ່ງໄດ້ຢ່າງແນ່ນອນ.
ພວກເຂົາອ່ອນເພຍເກີນວ່າພວກເຂົາຕ້ອງພັກຜ່ອນຢູ່ຂ້າງຫລັງ.
ລາວບໍ່ໄດ້ກິນເຂົ້າຈີ່ຫລືດື່ມນໍ້າມາສາມວັນສາມຄືນແລ້ວ.
ລາວບອກວ່າລາວປ່ວຍມາໄດ້ສາມວັນແລ້ວ.
ລາວບອກດາວິດໃຫ້ປະຕິຍານວ່າ ດາວິດຈະບໍ່ຂ້າລາວ ຫລືບໍ່ທໍລະຍົດລາວໂດຍການມອບລາວໃຫ້ກັບນາຍຂອງລາວ.
ພວກປຸ້ນກຳລັງສະຫລອງກັນ ຍ້ອນວ່າເຄື່ອງຂອງທີ່ປຸ້ນມາໄດ້ຢ່າງຫລວງຫລາຍ ຊຶ່ງພວກເຂົາເອົາມາຈາກແຜ່ນດິນຟີລິດສະຕິນ ແລະຈາກແຜ່ນດິນຂອງຢູດາ.
ລາວໄດ້ກອບກູ້ເອົາເຄື່ອງຂອງທັງຫມົດຈາກຄົນອາມາເລກ ແລະພວກກອງປຸ້ນທີ່ໄດ້ເອົາໄປນັ້ນ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຖືກປະໄວ້ໃຫ້ຢູ່ແນວຫລັງນັ້ນບໍ່ໄດ້ໄປແລະຕໍ່ສູ້ກັບພວກເຂົາ.
ລາວເວົ້າວ່າ ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງພິທັກຮັກສາພວກເຂົາໄວ້ ແລະໄດ້ມອບໄຊຊະນະໃຫ້ພວກເຂົາ ເຫນືອພວກປຸ້ນຊຶ່ງມາຕໍ່ສູ້ພວກເຂົາ.
ດາວິດໄດ້ແບ່ງໃຫ້ພວກຜູ້ອາວຸໂສຂອງຢູດາ ແລະບ່ອນອຶ່ນອີກທີ່ລາວແລະພັກພວກຂອງລາວໄດ້ໄປເລື້ອຍໆນັ້ນ.
ອິດສະຣາເອນກໍໄດ້ຫນີຕໍ່ຫນ້າຄົນຟີລິດສະຕິນ ແລະໄດ້ຫລົ້ມຕາຍ.
ຄົນຟີລິດສະຕິນກໍໄດ້ຂ້າບັນດາລູກຊາຍຂອງພະອົງ.
ພະອົງຮັບບາດເຈັບສາຫັດໂດຍພວກນັກແມ້ນທະນູຢ່າງກະທັນຫັນ.
ໂຊນຂໍໃຫ້ລາວຊັກດາບຂອງລາວອອກມາ ແລະປະຫານພະອົງເສຍ.
ໂຊນຈຶ່ງໄດ້ຈັບດາບຂອງພະອົງຂຶ້ນມາ ແລະຫລົ້ມທັບດາບນັ້ນ.
ລາວກໍໄດ້ຫລົ້ມທັບດາບຂອງລາວ ແລະຕາຍ.
ພວກເຂົາຫນີໄປຍ້ອນພວກເຂົາເຫັນວ່າຄົນອຶ່ນໆຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້ຫນີໄປ ແລະທີ່ວ່າໂຊນແລະພວກລູກຊາຍຂອງພະອົງໄດ້ຕາຍແລ້ວ.
ພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ຕັດຫົວຂອງໂຊນແລະມັດຊາກສົບຂອງພະອົງເວົ້າເທິງກຳແພງຂອງເມືອງເບຊານ.
ພວກເຂົາໄດ້ໄປເມືອງບາຊານ ແລະໄດ້ປົດສົບຂອງໂຊນ ແລະສົບຂອງລູກຊາຍທັງສາມມາຢາເບດ ແລະເຜົາພວກເຂົາເສຍ.
ພວກເຂົາຝັງກະດູກຂອງພວກເຂົາໄວ້ກ້ອງຕົ້ນສົນຫມອກໃນຢາເບດ ແລະອົດອາຫານເປັນເວລາເຈັດວັນ.
ຫລັງຈາກການຕາຍຂອງກະສັດໂຊນແລ້ວ, ດາວິດກໍໄດ້ກັບມາຈາກການໂຈມຕີຄົນອາມາເຫລັກ ແລະໄດ້ພັກຢູ່ທີ່ຊິກລັກໄດ້ສອງວັນ.
ວັນທີສາມຊາຍຄົນຫນຶ່ງໄດ້ມາຈາກຄ້າຍຂອງກະສັດໂຊນໃສ່ເສື້ອຜ້າຂາດ ແລະ ມີຂີ້ດິນເປື້ອນທີ່ຫົວຂອງຂົາມາຫາດາວິດ.
ຊາຍຫນຸ່ມໄດ້ເວົ້າວ່າກະສັດໂຊນ ແລະໂຢນາທານລູກຊາຍຂອງເຂົາກໍຕາຍເຊັ່ນກັນ.
ຊາຍຫນຸ່ມກ່າວເຂົາໄດ້ຂຶ້ນມາທີ່ພູເຂົາກິນໂບອາ, ແລະທີ່ນັ້ນກະສັດໂຊນໄດ້ຊົງຢືນຄຳຫອກຂອງຕົນຢູ່.
ຊາຍຫນຸ່ມເວົ້າວ່າກະສັດໂຊນໄດ້ຂໍໃຫ້ເຂົາຢືນເຫນືອເຮົາ ແລະຂ້າເຮົາສາ.
ກະສັດໂຊນຂໍໃຫ້ຊາຍຫນຸ່ມຊາວອາມາເຫລັກຂ້າເຂົາເພາະເຂົາເວົ້າວ່າ,"...ຄວາມທຸກທໍລະມານທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ໄດ້ຍຶດເຂົາໄວ້ເພາະວ່າຊີວິດຍັງຢູ່ໃນເຮົາ."
ຊາຍຫນຸ່ມໄດ້ຖອດມົງກຸດຢູ່ຫົວຂອງເພິ່ນ ແລະສາຍແຂນທີ່ແຂນຂອງເພິ່ນ.
ດາວິດ ແລະຄົນຂອງເຂົາໄດ້ຈີກເຄື່ອງນຸ່ງຂອງເຂົາ ແລະພວກເຂົາໄດ້ຄໍ່າຄວນຫາ,ຮ້ອງໄຫ້ແລະໄດ້ອົດອາຫານຈົນຮອດແລງ.
ດາວິດ ແລະຄົນຂອງເຂົາກໍໂສກເສົ້າ, ຮ້ອງໄຫ້ ແລະອົດອາຫານເພື່ອປະຊາຊົນຊອງພຣະເຈົ້າຢາເວ ແລະເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ລົ້ມຕາຍດ້ວຍດາບ.
ດາວິດໄດ້ຂ້າຊາຍຫນຸ່ມຊາວອາມາເຫລັກເພາະວ່າເຂົາໄດ້ຂ້າກະສັດຜູ້ທີ່ພຣະເຈົ້າຢາເວໄດ້ຊົງເຈີມແລ້ວນັ້ນ.
ບົດເພງໄວ້ອາໄລທີ່ດາວິດຮ້ອງກ່ຽວກັບກະສັດໂຊນ ແລະລູກຊາຍຂອງເຂົາໂຢນາທານໄດ້ຂຽນໄວ້ຢູ່ໃນຫນັງສືຢາຊາ.
ສະຫງ່າລາສີຂອງທ່ານໄດ້ຕາຍແລ້ວ.
ດາວິດບອກວ່າຢ່າປະກາດວ່າສະຫງ່າລາສີໃນເມືອງກັດ ຫລືໃນຫົນທາງເມືອງອາຊະເກໂລນເພາະວ່າພວກບຸດສາວຂອງຄົນຟີລິດສະຕີນຈະບໍ່ປິຕິຍິນດີ, ແລະເພາະພວກລູກສາວຂອງພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຮັບພິທີຕັດ, ຈະບໍ່ສະເຫລີມສະຫລອງ.
ໂລ່ຂອງບັນພະບູລຸດທີ່ເປັນມົນທິນຢູ່ເທິງພູກິນໂບອາ
ກະສັດໂຊນປະດັບປະດາພວກເຂົາດ້ວຍຜ້າສີແດງເຂັ້ມ, ແລະປະດັບດ້ວຍເຄື່ອງເອທອງຄຳເທິງເຄື່ອງແຕ່ງກາຍຂອງພວກເຂົາ.
ດາວິດໄດ້ກ່າວວ່າຄວາມຮັກຂອງໂຢນາທານນັ້ນກໍອັດສະຈັນ, ເຫນືອກວ່າຄວາມຮັກໃດໆທີ່ີມີຕໍ່ສະຕີ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຕອບເຂົາວ່າ, "ຈົ່ງຂຶ້ນໄປເຖີດ." ເມື່ອດາວິດຖາມ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າໄປທີ່ເມືອງເຮັບໂຣນ.
ດາວິດຂຶ້ນໄປທີ່ເມືອງເຮັບໂຣນພ້ອມກັບເມຍທັງສອງຂອງຕົນ, ອາຮີໂນອາມ ແລະອາບີກາຍ. ດາວິດກໍໄດ້ນຳຄົນທີ່ຢູ່ນຳເຂົາຂຶ້ນໄປທຸກຄົນ, ຊຶ່ງເເຕ່ລະຄົນກໍໄດ້ພາຄອບຄົວໄປນຳ.
ຄົນຈາກຢູດາມາ ແລະໄດ້ເຈີມດາວິດໃຫ້ເປັນກະສັດເຫນືອເຊື້ອຊາດຂອງຢູດາ.
ອັບເນແມ່ນລູກຊາຍຂອງເນຣະ, ຜູ້ບັນຊາການກອງທັບຂອງກະສັດໂຊນ.
ອັບເນໄດ້ພາອີຊະໂບເຊັດລູກຊາຍຂອງກະສັດໂຊນ ແລະ ໄດ້ນໍາໄປທີ່ເມືອງມະຫານາອິມ; ເຂົາໄດ້ສະຖາປະນາອີຊະໂບເຊັດ ໃຫ້ເປັນກະສັດປົກຄອງເຂດແດນກີເລອາດ, ອາເຊ, ຢິດຊະເຣນ, ຄົນເອຟຣາອິມ, ຄົນເບັນຢາມິນ, ເເລະ ຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ.
ດາວິດຊົງເປັນກະສັດປົກຄອງເຊື້ອສາຍຂອງຢູດາໃນເຮັບໂຣນນັ້ນເປັນເວລາເຈັດປີກັບຫົກເດືອນ.
ໂຢອາບລູກຊາຍຂອງນາງເຊຣູອີຢາ ເເລະທະຫານຂອງດາວິດ ໄດ້ອອກໄປພົບກັບອັບເນລູກຊາຍຂອງເນຣະ, ແລະທະຫານຂອງອີຊະໂບເຊັດຢູ່ຂອບສະນ້ຳເມືອງກີເບໂອນ.
ສິບສອງຄົນສຳລັບຝ່າຍເບັນຢາມິນ ເເລະຝ່າຍອີຊະໂບເຊັດລູກຂອງໂຊນ, ເເລະ ຝ່າຍພວກທະຫານສິບສອງຄົນຂອງດາວິດ.
ອັບເນ ເເລະ ພວກຄົນອິດສະຣາເອນກໍພ່າຍແພ້ທະຫານຂອງຝ່າຍດາວິດ.
ອາສາເຣນໄດ້ໄລ່ຕາມອັບເນຢ່າງບໍ່ລົດລະ ເເລະ ໄດ້ນຳເຂົາໄປໂດຍບໍ່ໄດ້ລ້ຽວໄປທາງໃດເລີຍ.
ອັບເນໄດ້ບອກອາສາເຮນ, "ເປັນຫຍັງຂ້ານ້ອຍຕ້ອງຟາດເຈົ້າລົງດິນ? ເເລ້ວຂ້ອຍຈະເງີຍ ຫນ້າເບິ່ງໂຢອາບ, ພີ່ນ້ອງຂອງເຈົ້າໄດ້ແນວໃດ?"
ເມື່ອອາສາເຮນປະຕິເສດທີ່ຈະຫລີກທາງຈາກອັບເນ, ອັບເນກໍໄດ້ແທງເຂົ້າໂຕດ້ວຍດ້າມຫອກຂອງເຂົາ, ດັ່ງນັ້ນ ຫອກກໍທະລຸອອກອີກດ້ານຫນຶ່ງ. ອາສາເຮນກໍໄດ້ລົ້ມລົງຕາຍຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ໂຢອາບກັບອາບີໄຊກໍໄດ້ໄລ່ຕິດຕາມອັບເນໄປທີ່ເນີນພູອຳມາ, ຊຶ່ງໃກ້ກັບກີອາຕາມທາງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງທຸລະກັນດານເມືອງກິີເບໂອນ.
ອັບເນໄດ້ຮ້ອງຖາມໂຢອາບ ແລະໄດ້ກ່າວວ່າ, "ຈະໃຫ້ດາບທຳລາຍທ່ານຕະຫລອດໄປບໍ? ອີກດົນປານໃດທ່ານຈຶ່ງຈະສັ່ງພວກທະຫານໃຫ້ຫັນກັບຈາກການໄລ່ຕາມພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຂົາ?"
ອັບເນ ເເລະ ຄົນຂອງເຂົາໄດ້ເດີນທາງຮອດມາຫານາອິມ.
ໂຢອາບ ແລະພວກຄົນຂອງເຂົາໄດ້ເດີນທາງໄປເມືອງເຮັບໂຣນ.
ຝ່າຍດາວິດກໍໄດ້ເຂັ້ມແຂງຫລາຍຂຶ້ນ, ເເຕ່ຝ່າຍຂອງໂຊນໄດ້ອ່ອນກຳລັງລົງເລື້ອຍໆໃນສົງຄາມອັນຍາວນານລະຫວ່າງສອງເຊື້ອສາຍ.
ອຳໂນນ, ກິເລອາບ, ແລະອັບຊາໂລມເປັນບຸດຊາຍສາມຄົນແລກທີ່ເກີດມາເພື່ອດາວິດໃນເມືອງເຮັບໂຣນ
ອີໂບເຊັດກ່າວຫາວ່າອັບເນນອນກັບເມຍນ້ອຍພໍ່ (ກະສັດໂຊນ) ຂອງເຮົາ.
ອັບເນສາບານວ່າຈະຍ້າຍຣາຊອານາຈັກຈາກເຊື້ອຊາດຂອງກະສັດໂຊນ ເເລະ ສະຖາປານາບັນລັງຂອງດາວິດເຫນືອອິດສະຣາເອນ ແລະ ເຫນືອຢູດາ, ຕັ້ງແຕ່ດານຮອດເບເອນເຊບາ.
ດາວິດບອກຜູ້ສົ່ງສານຂອງອັບເນວ່າອັບເນບໍ່ສາມາດພົບຫນ້າຂອງດາວິດໄດ້ ເວັ້ນແຕ່ວ່າອັບເນຈະນຳມີການ, ລູກສາວຂອງກະສັດໂຊນມາດ້ວຍ, ເມື່ອອັບເນຈະມາພົບດາວິດ.
ດາວິດໄດ້ຈ່າຍດ້ວຍຫນັງປາຍອົງຄະຊາດຂອງພວກຟິລິດສະຕິນຫນຶ່ງຮ້ອຍຄົນເພື່ອມີກາ.
ອັບເນໄດ້ກ່າວກັບພວກຜູ້ອາວຸໂສຂອງອິດສະຣາເອນວ່າພວກທ່ານຄວນຈະຮັດໃຫ້ດາວິດເປັນກະສັດເຫນືອພວກເຂົາເຫມືອນຢ່າງທີ່ຕ້ອງການໃນອະດີດ
ດາວິດໄດ້ຈັດຕຽມງານລ້ຽງສຳລັບພວກເຂົາ.
ອັບເນໄດ້ບອກກັບດາວິດວ່າເຂົາຈະລວມຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດໃຫ້ກັບດາວິດ ເພື່ອເຮັດພັນທະສັນຍາກັບທ່ານ ເເລະ ເພື່ອທີ່ເຂົາຈະໄດ້ຂຶ້ນຄອງເປັນກະສັດເຫນືອອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ.
ດາວິດໄດ້ສົ່ງອັບເນກັບໄປ, ເເລະ ເຂົາກໍໄດ້ຈາກກັນໄປໂດຍສັນຕິ
ໂຢອາບກ່າວຫາວ່າອັບເນພະຍາຍາມລໍ້ລວງທ່ານ, ພະຍາຍາມຄົ້ນຫາແຜນການ ແລະຮຽນຮູ້ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ດາວິດກຳລັງເຮັດ.
ໂຢອາບໄດ້ເເທງທ້ອງຂອງອັບເນ ເເລະ ຂ້າເຂົາຕາຍ.
ໂຢອາບຂ້າອັບເນກໍເພື່ອແກ້ແຄ້ນເລືອດຂອງອາສາເຮນນ້ອງຊາຍຂອງເຂົາ.
ດາວິດເວົ້າວ່າ ຂໍໃຫ້ຄວາມຜິດການຕາຍຂອງອັບເນຕົກເຫນືອຫົວຂອງໂຢອາບ ແລະ ເຫນືອເຊື້ອສາຍທັງຫລາຍຂອງພໍ່ເຂົາ.
ດາວິດໄດ້ເວົ້າກັບໂຢອາບ ແລະ ປະຊາຊົນທຸກຄົນທີ່ຢູ່ກັບທ່ານວ່າ, ຈົ່ງຈີກເສື້ອຜ້າຂອງພວກທ່ານ, ເອົາຜ້າກະສອບມັດແອວໄວ້,ເເລະ ຈົ່ງໄວ້ທຸກຕໍ່ຫນ້າຮ່າງກາຍຂອງອັບເນ.
ດາວິດປາຖະຫນາວ່າ, "ຂໍພຣະເຈົ້າຊົງລົງໂທດເຮົາ, ແລະ ຊົງເພີ່ມໂທດນັ້ນດ້ວຍ, ຖ້າເຮົາໄດ້ຊິມເຂົ້າຈີ່ ຫລື ສິ່ງອື່ນໃດກ່ອນດວງອາທິດຕົກ."
ປະຊາຊົນທັງຫລາຍ ແລະອິດສະຣາເອນທັງປວງກໍໄດ້ເຂົ້າໃຈໃນວັນນັ້ນວ່າ ກະສັດບໍ່ໄດ້ມີຄວາມປາຖະຫນາທີ່ຈະຂ້າອັບເນ.
ກະສັດໄດ້ເວົ້າກັບຄົນຮັບໃຊ້ຂອງຕົນວ່າ,"ພວກທ່ານບໍ່ຮູ້ບໍວ່າ ວັນນີ້ເຈົ້າຊາຍ ເເລະ ຄົນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຄົນຫນຶ່ງໄດ້ລົ້ມລົງໃນອິດສະຣາເອນ?"
ດາວິດປາຖະຫນາໃຫ້ຂໍພຣະຢາເວຊົງຕອບແທນຜູ້ທີ່ເຮັດຜິດໂດຍລົງໂທດເຂົາດ້ວຍຄວາມຊົ່ວຕາມທີ່ເຂົາສົມຄວນໄດ້ຮັບ.
ເມື່ອອີຊະໂບເຊັດໄດ້ຮັບຮູ້ວ່າອັບເນໄດ້ຕາຍທີ່ເມືອງເຮັບໂຣນ, ມືຂອງເຂົາອ່ອນແຮງລົງ.
ຊື່ຂອງຜູ້ຊາຍສອງຄົນຂອງກະສັດໂຊນທີ່ເປັນຫົວຫນ້າກຸ່ມທະຫານແມ່ນ ບາອານາ ແລະເຣກາບ
ລູກຊາຍຂອງກະສັດໂຊນຜູ້ທີ່ຕີນຂອງເຂົາເປັນງ່ອຍຊື່ ເມຟີໂບເຊັດ.
ເຣກາບ ແລະບາອານາໄດ້ເຂົ້າໄປໃນວັງໂດຍຍ່າງງຽບໆ ແລະຜ່ານຜູ້ຄົນເຝົ້າປະຕູໄປ
ເຣກາບ ແລະບາອານາໄດ້ເຂົ້າໄປໃນວັງຂອງອີຊະໂບເຊັດ, ພວກເຂົາໄດ້ຂ້າເຂົາໃນຂະນະທີ່ເຂົາກໍາລັງນອນຫລັບຢູ່ເທິງບ່ອນນອນໃນຫ້ອງນອນຂອງເຂົາ.
ເຣກາບ ແລະບາອານາໄດ້ນຳເອົາຫົວຂອງອິດຊະໂບເຊັດມາໃຫ້ດາວິດຢູ່ທີ່ເມືອງເຮັບໂຣນ.
ດາວິດກ່າວວ່າເຣກາບ ແລະບາອານາເປັນຄົນຊົ່ວຮ້າຍທີ່ຂ້າຄົນບໍລິສຸດທີ່ຢູ່ໃນບ້ານຕົນເອງເທິງບ່ອນນອນຂອງເຂົານັ້ນ.
ຊາຍຫນຸ່ມໄດ້ຂ້າເຣກາບ ແລະບາອານາ ແລະຕັດມື ແລະຕັດຕີນ ແລະໄດ້ແຂວນສົບພວກເຂົາໄວ້ທີ່ຂ້າງສະນ້ຳທີ່ເມືອງເຮັບໂຣນ.
ດາວິດນຳຫົວຂອງອິດຊະໂດເຊັດໄປຝັງໄວ້ທີ່ຝັງສົບຂອງອັບເນທີ່ເມືອງເຮັບໂຣນ.
ຊົນຊາດທຸກເຜົ່າຂອງອິດສະຣາເອນຍອມຮັບວ່າພຣະຢາເວກ່າວກັບດາວິດວ່າ, "ເຈົ້າຈະນຳປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຂອງເຮົາ, ແລະ ເຈົ້າຈະເປັນຜູ້ປົກຄອງເຫນືອອິດສະຣາເອນ."
ພວກຜູ້ອາວຸໂສທັງຫມົດຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້ມາທີ່ເມືອງເຮັບໂຣນ, ເຮັດພັນທະສັນຍາກັບດາວິດ, ແລະເຈີມດາວິດໃຫ້ເປັນກະສັດເຫນືອອິດສະຣາເອນ.
ດາວິດຄອງຣາດສາມສິບສາມປີທີ່ເຢຣູຊາເລັມເຫນືອອິດສະຣາເອນ ແລະຢູດາທັງຫມົດ.
ເຢຣູຊາເລັມມີຊື່ອື່ນຮ້ອງວ່າເປັນກຳບັງທີ່ເຂັ້ມແຂງຂອງຊີໂອນ ແລະເມືອງຂອງດາວິດ.
ດາວິດຢຶດທີ່ກຳບັງເຂັ້ມແຂງຂອງຊີໂອນຈາກຄົນເຢບຸດ.
ດາວິດເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ ແລະເຂັ້ມແຂງຫລາຍຂຶ້ນເພາະວ່າພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງຈອມໂຢທາ, ໄດ້ສະຖິດກັບເພິ່ນ.
ຮີຣາມໄດ້ຊົງສົ່ງພວກຄະນະຜູ້ສົ່ງຂ່າວສານມາຫາດາວິດ, ແລະໄມ້ແປກ, ພວກຊ່າງໄມ້, ແລະພວກຊ່າງກໍ່ສ້າງ.
ດາວິດມີລູກສິບເອັດຄົນທີ່ເຢຣູຊາເລັມ.
ຄົນຟີລິດສະຕິນໄດ້ອອກໄປຊອກຫາດາວິດເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ຍິນວ່າເຂົາໄດ້ຖືກຊົງເຈີມໃຫ້ເປັນກະສັດເຫນືອອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວກ່າວຕໍ່ດາວິດວ່າ, "ຈົ່ງໄປໂຈມຕີພວກເຂົາ, ເຮົາຈະໃຫ້ເຈົ້າສູ້ຮົບຊະນະເຫນືອຄົນຟີລິດສະຕິນ."
ດາວິດໄດ້ຊົງໂຈມຕີທີ່ບາອານເປຣາຊິມ, ແລະ ທີ່ນັ້ນເອງເພິ່ນໄດ້ຊົງຊະນະພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບດາວິດຢ່າຂື້ນໄປໂຈມຕີດ້ານຫນ້າຂອງພວກເຂົາ, ແຕ່ຈົ່ງອ້ອມໄປຂ້າງຫລັງຂອງພວກເຂົາ ແລະ ເຂົ້າເຖິງພວກເຂົາທາງຫນ້າຫມູ່ຕົ້ນມອນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກໃຫ້ດາວິດໂຈມຕີຄົນຟີລິດສະຕິນ ເມື່ອເຂົາໄດ້ຍິນສຽງຍ່າງຢູ່ເທິງຕົ້ນໄມ້ໃນສາຍລົມພັດຜ່ານຍອດຕົ້ນມອນ
ດາວິດໄດ້ຊົງເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ.
ຜົນການຕໍ່ສູ້ດາວິດໄດ້ຊົງສັງຫານຄົນຟີລິດສະຕິນຈາກເມືອງເກບາຈົນເຖິງເມືອງເກເຊ.
ດາວິດໄດ້ຊົງລວບລວມຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ເລືອກເອົາຜູ້ເກັ່ງກ້າໃນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ ເພື່ອນຳຫີບພັນທະສັນຍາຂຶ້ນມາຈາກທີ່ນັ້ນ.
ພວກເຂົາໄດ້ວາງຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າເທິງລໍ້ຄັນໃຫມ່.
ອຸດຊາ ແລະ ອາຮີໂອ, ພວກລູກຊາຍຂອງເຂົາ, ໄດ້ຂັບລໍ້ຄັນໃຫມ່ນັ້ນ.
ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ມາຮອດລານຟາດເຂົ້ານາໂກນ, ງົວເຫລົ່ານັ້ນກໍໄດ້ສະດຸດ, ແລະອຸດຊາກໍໄດ້ເດ່ມີືຂອງເຂົາອອກໄປຈັບຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າໄວ້, ແລະ ເຂົາໄດ້ຈັບທັງຫີບໄວ້.
ພຣະຢາເວກໍໄດ້ໂກດຮ້າຍອຸດຊາ. ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງປະຫານເຂົາທີ່ນັ້ນ ເພາະຄວາມຜິດຂອງເຂົາ. ອຸດຊາໄດ້ຕາຍທີ່ຂ້າງຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າ.
ດາວິດກໍໄດ້ໃຈຮ້າຍ ເພາະພຣະເຢາເວໄດ້ຊົງປະຫານອຸດຊາ, ແລະ ດາວິດກໍໄດ້ຢ້ານກົວຕໍ່ພຣະຢາເວໃນມື້ນັ້ນ.
ດາວິດໄດ້ຊົງວາງຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າໄວ້ທີ່ບ້ານຂອງໂອເບັດເອໂດມຊາວເມືອງກາດ.
ດາວິດໄດ້ນຳເອົາຫີບພັນທະສັນຍາຈາກບ້ານຂອງໂອເບັດເອໂດມ ເພາະວ່າດາວິດໄດ້ບອກພຣະຢາເວຊົງອວຍພອນບ້ານຂອງໂອເບັດເອໂດມ ແລະ ທຸກສິ່ງທີ່ເປັນຂອງເຂົາເນື່ອງດ້ວຍຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າ.
ເມື່ອຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ນຳຂຶ້ນມາ, ດາວິດ, ສວມພຽງເສື້ອມປ່ານເທົ່ານັ້ນ, ຊົງເຕັ້ນລຳຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວດ້ວຍສຸດກຳລັງຂອງເພິ່ນ.
ເມື່ອນາງມີການໄດ້ຊົງເຫັນກະສັດດາວິດຊົງກຳລັງໂດດ ແລະ ກຳລັງເຕັ້ນລຳຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ. ແລ້ວນາງກໍໄດ້ດູຖູກດາວິດໃນໃຈ.
ດາວິດໄດ້ຊົງຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ. ແລະ ເຄື່ອງສັນຕິບູຊາຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ.
ດາວິດໄດ້ຊົງແຈກເຂົ້າຈີ່ໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນທຸກຄົນ, ຄືປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນທັງຜູ້ຊາຍ ແລະ ຜູ້ຍິງ, ໃຫ້ເຂົ້າຈີ່ຄົນລະກ້ອນ, ຊີ້ນປີ້ງຜູ້ລະຕ່ອນ, ແລະເຄັກຫມາກລະແຊ້ງຄົນລະກ້ອນ.
ນາງມີການເວົ້າກັບດາວິດ "ວັນນີ້ກະສັດແຫ່ງອິດສະຣາເອນໄດ້ກຽດຕິຍົດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ເລີຍ, ຜູ້ໄດ້ຊົງແກ້ເຄື່ອງຂອງທ່ານໃນວັນນີ້ຕໍ່ຫນ້າພວກສາວໃຊ້ຂອງລາວ, ຄືຄົນບ້າໃຫ້ກັບຄົນຮັບໃຊ້ຂອງຕົນເບິ່ງຢ່າງບໍ່ອາຍ!"
ດາວິດໄດ້ຊົງເຕັ້ນ ແລະເຕັ້ນຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວແລະກ່ອນພຣະຢາເວຈະຊົງຊົມຊື່ນຍິນດີ, ແລະເຂົາຈະອັບອາຍຂາຍຫນ້າໃນສາຍຕາຂອງເຂົາເອງ, ແຕ່ເຂົາຈະເປັນຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບກຽດໃນພວກຜູ້ຮັບໃຊ້.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງໃຫ້ດາວິດສະຫງົບຈາກເຫລົ່າສັດຕູທຸກຮອບດ້ານຂອງເພິ່ນ.
ກະສັດໄດ້ກ່າວກັບຜູ້ທຳນວາຍນາທານວ່າ, "ຈົ່ງເບິ່ງເທີນ, ເຮົາຢູ່ໃນວັງທີ່ເຮັດດ້ວຍໄມ້ແປກ, ແຕ່ຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າຊົງຢູ່ໃນເຕັ້ນ."
ນາທານໄດ້ຕອບກະສັດວ່າ, "ຈົ່ງໄປ, ຊົງເຮັດທຸກສິ່ງຕາມໃຈຂອງທ່ານ, ເພາະພຣະຢາເວຊົງສະຖິດກັບທ່ານ."
ພຣະເຢາເວໄດ້ຊົງຖາມດາວິດວ່າພຣະຢາເວເຄີຍກ່າວຫລືບໍວ່າ, ''ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າບໍ່ສ້າງວິຫານໄມ້ແປກໃຫ້ເຮົາ?'' ຜູ້ນຳຄົນໃດທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າພຣະອົງໄດ້ຊົງແຕ່ງຕັ້ງດາວິດໃຫ້ເປັນຜູ້ຄອບຄອງອິດສະຣາເອນ, ເຮົາໄດ້ຢູ່ກັບເຈົ້າທຸກແຫ່ງທີ່ເຈົ້າໄປ, ແລະເຮົາໄດ້ກຳຈັດສັດຕູຂອງເຈົ້າທັງຫມົດໃຫ້ພົ້ນຫນ້າເຈົ້າ.
ເຮົາຈະແຕ່ງຕັ້ງສະຖານທີ່ຫນຶ່ງໃຫ້ອິດສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງເຮົາ ແລະ ເຮົາຈະກໍ່ຕັ້ງພວກເຂົາໄວ້, ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ຢູ່ໃນທີ່ຂອງພວກເຂົາເອງ ແລະ ບໍ່ຖືກລົບກວນອີກຕໍ່ໄປ. ພວກປະຊາຊົນຈະຢູ່ຢ່າງບໍ່ມີການກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງພວກເຂົາອີກ, ດັ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃນເວລາທີ່ຜ່ານມາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ ເຮົາຈະຍົກຄອບຄົວຂອງເຈົ້າຄົນຫນຶ່ງສືບຕໍ່ຈາກເຈົ້າ, ຊຶ່ງເກີດມາຈາກຕົວຂອງດາວິດ, ເຂົາຈະເປັນຜູ້ສ້າງວິຫານເພື່ອນາມຂອງເຮົາ.
ເຊື້ອສາຍຂອງເຈົ້າ ແລະ ອານາຈັກຂອງເຈົ້າຈະຕັ້ງຫມັ້ນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເຈົ້າຕະຫລອດໄປ ແລະ ບັນລັງຂອງເຈົ້າຈະຫມັ້ນຄົງຕະຫລອດໄປ.
ດາວິດກໍເຂົ້າໄປໃນ ແລະນັ່ງຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວແລະກ່າວກັບພຣະອົງ.
ດາວິດໄດ້ກ່າວຕໍ່ພຣະເຈົ້າຢາເວວ່າ ພຣະອົງຊົງຍົກຍ້ອງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ, ດາວິດ..
ດາວິດໄດ້ກ່າວວ່າພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ເພື່ອເຫັນແກ່ຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງ, ແລະເພື່ອໃຫ້ສຳເລັດຕາມປະສົງຂອງພຣະອົງເອງ.
ດາວິດໄດ້ກ່າວວ່າຊົງຊ່ວຍຊາວອິດສະຣາເອນໄວ້ເພື່ອພວກເຂົາຈະເປັນຊົນຊາດດຽວສຳລັບພຣະເຈົ້າ, ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຊື່ຂອງເຂົາເອງ, ແລະເພື່ອຊົງເຮັດສິ່ງຍິ່ງໃຫຍ່ການກະທຳທີ່ເປັນຫນ້າຢຳເກງນັ້ນສຳລັບແຜ່ນດິນຂອງພຣະອົງ.
ດາວິດກ່າວວ່າເຂົາກ້າທີ່ຈະອະທິຖານຕໍ່ພຣະຢາເວຈອມໂຢທາ ເພາະວ່າພຣະຢາເວຈອມໂຢທາຊົງເປີດເຜີຍຕໍ່ດາວິດພຣະອົງຈະສ້າງເຊື້ອສາຍໃຫ້ເຂົາ.
ດາວິດໄດ້ຄຳນຶງເຖິງຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວຊົງວາງໃຈໄດ້.
ດາວິດຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃນສິ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ກ່າວຕໍ່ດາວິດ ແລະອວຍພອນເຊື້ອສາຍຂອງດາວິດ.
ດາວິດໄດ້ຍຶດເມືອງກັນ ແລະ ຫມູ່ບ້ານຕ່າງໆຈາກການຄວບຄຸມຂອງຄົນຟີລິດສະຕິນ.
ດາວິດໄດ້ຕັດສິນໃຈວ່າຄົນໂມອາບຄົນໃດຈະມີຊີວິດ ແລະ ຄົນໃດຈະຕາຍໂດຍໃຫ້ພວກເຂົາລຽນເປັນແຖວຫນຶ່ງນອນລົງພື້ນດິນ ເພິ່ນໄດ້ແບ່ງພວກເຂົາອອກເປັນສອງແຖວເພື່ອຂ້າ, ແລະ ອີກແຖວຫນຶ່ງໃຫ້ໄວ້ຊີວິດ.
ຄົນໂມອາບກໍໄດ້ກາຍເປັນຂ້າຮັບໃຊ້ຂອງດາວິດ ແລະ ໄດ້ເລີ່ມນຳເຄື່ອງມາຖວາຍເພິ່ນ.
ດາວິດໄດ້ຍຶດລົດມ້າຫນຶ່ງພັນເຈັດຮ້ອຍຄັນ ແລະ ທະຫານສອງຫມື່ນຄົນຈາກເຂົາ.
ດາວິດກໍໄດ້ຂ້າຄົນອາຣາມຊາວສອງພັນຄົນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ໃຫ້ດາວິດໄດ້ຮັບໄຊຊະນະທຸກບ່ອນທີ່ເພິ່ນໄປສູ້ຮົບ.
ໂຕອີໄດ້ສົ່ງລູຊາຍຂອງຕົນ, ໂຢຣາມ, ໄປເຝົ້າກະສັດດາວິດແລະ ຖວາຍພະພອນ, ແລະໂຢຮາມກໍໄດ້ນຳຊັບສິນເງິນ, ຄຳ, ແລະ ທອງສຳຣິດໄປຖວາຍແກ່ດາວິດ.
ກະສັດດາວິດໄດ້ມອບຖວາຍເງິນ ແລະຄຳຈາກປະຊາຊາດທັງຫລາຍທີ່ເພິ່ນໄດ້ຮັບໄຊຊະນະແດ່ພຣະຢາເວ.
ດາວິດໄດ້ຊົງມີໄຊຊະນະເຫນືອພວກອາຣາມ ໃນພູເຂົາແຫ່ງເກືອ.
ດາວິດໄດ້ຊົງປົກຄອງອິດສະຣາເອນທັງຫລາຍ, ແລະເພິ່ນໄດ້ເຮັດຄວາມຍຸດຕິທຳແກ່ຊົນຊາດຂອງເພິ່ນທັງຫລາຍ.
ລູກຂອງກະສັດດາວິດເປັນແມ່ທັບຂອງກະສັດ.
ດາວິດໄດ້ສະແດງຄວາມຮັກຫມັ້ນຄົງແກ່ເຊື້ອສາຍຂອງໂຊນທີ່ຍັງເຫລືອຢູ່ເພື່ອເຫັນແກ່ໂຢນາທານ.
ຊີບາໄດ້ຕອບກະສັດວ່າ, "ໂຢນາທານຍັງມີລູກຊາຍເຫລືອຢູ່ອົງຫນຶ່ງ, ຜູ້ທີ່ຕີນຂອງລາວພິການ."
ເມຟີໂບເຊັດລູກຊາຍຂອງໂຢນາທານ ລູກຊາຍຂອງກະສັດໂຊນຍັງເຫລືອຢູ່.
ດາວິດຈະຄືນທີ່ດິນທັງຫມົດຂອງໂຊນ, ປູ່ຂອງເຂົາ, ແລະເມຟີໂບເຊັດຈະຮັບປະທານອາຫານຢູ່ທີ່ໂຕະຂອງເຮົາສະເຫມີໄປ.
ດາວິດໄດ້ບອກຊີບາໂຕເຂົາ, ລູກຂອງເຂົາແລະຄົນຮັບໃຊ້, ຈະຕ້ອງໄຖນາໃຫ້ເຂົາ ແລະເຂົາຈະຕ້້ອງເກັບກ່ຽວຜົນນັ້ນໃຫ້ເຂົາ.
ເມຟີໂບເຊັດໄດ້ອາໄສຢູ່ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
ຕີນຂອງເມຟີໂບເຊັດຈະພິການ.
ຮານູນລູກຊາຍຂອງເພິ່ນກໍໄດ້ຊົງຂຶ້ນເປັນກະສັດແທນ.
ດາວິດສະແດງນ້ຳໃຈຕໍ່ຮານູນໂດຍດ້ສົ່ງພວກຂ້າຣາຊການຂອງເພິ່ນໄປສະແດງຄວາມເສຍໃຈຕໍ່ຮານູນ ກ່ຽວດ້ວຍເລື່ອງພໍ່ຂອງເຂົາ.
ພວກຜູ້ນຳຂອງຄົນອຳໂມນໄດ້ບອກຮານູນເຈົ້ານາຍຂອງພວກເຂົາວ່າ ດາວິດໄດ້ສົ່ງພວກຂ້າຣາຊການຂອງເຂົາມາຫາທ່ານເພື່ອກວດສອບເມືອງເພື່ອສອດແນມ
ຮານູນໄດ້ຈັບພວກຄົນຮັບໃຊ້ຂອງດາວິດມາແຖຫນວດເຄິ່ງຫນຶ່ງ, ແລະ ໄດ້ຕັດເຄື່ອງແຕ່ງກາຍພວກເຂົາອອກຈົນເຖິງສະໂພກຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ໄດ້ປ່ອຍໄປ.
ປະຊາຊົນອຳໂມນຈຶ່ງຈ້າງທະຫານເມື່ອພວກເຂົາເຫັນວ່າໄດ້ສ້າງສັດຕູກັບດາວິດ.
ພວກຄົນອຳໂມນກໍໄດ້ຍົກທັບອອກມາ ແລະ ໄດ້ຈັດແນວຮົບໄວ້ທີ່ທາງເຂົ້າປະຕູເມືອງຂອງພວກເຂົາ, ໃນຂະນະທີ່ຄົນອາຣາມຈາກໂຊບາ ແລະ ຈາກເມືອງເຣໂຮບ, ແລະຊາວເມືອງໂຕບ ແລະຊາວເມືອງມາອາກາ, ຢູ່ທີ່ພື້ນທີ່ໂລ່ງສະເພາະພວກເຂົາ.
ເມື່ອດາວິດໄດ້ຍິນເລື່ອງນີ້, ເຂົາຈຶ່ງສົ່ງໂຢອາບ ແລະກອງທັບເຫລົ່ານັກລົບທັງຫມົດໄປ.
ໂຢອາບໄດ້ກຽມພ້ອມສຳລັບການຕໍ່ສູ້ໂດຍເລືອກຈາກຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດທີ່ເກັ່ງທີ່ສຸດໃນການສູ້ຮົບ ແລະໄດ້ຈັດພວກເຂົາໄວ້ ແລ້ວເພື່ອຕໍ່ສູ້ຄົນອາຣາມ ແລະ ອາບີໄຊ ນ້ອງຊາຍຂອງເຂົາເອງ, ແລະ ເຂົາກໍໄດ້ຈັດຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ເຂົ້າຕໍ່ສູ້ກັບກອງທັບຂອງຄົນອຳໂມນ.
ເມື່ອກອງທັບຂອງຄົນອຳໂມນໄດ້ເຫັນວ່າ ຄົນອາຣາມໄດ້ຫນີໄປແລ້ວ, ພວກເຂົາກໍໄດ້ຫນີໄປຈາກອາບີໄຊດ້ວຍ ແລະ ໄດ້ກັບເຂົ້າໄປໃນເມືອງ.
ຄົນອາຮາມໄດ້ລວມຕົວເຂົ້າດ້ວຍກັນອີກຄັ້ງຫນຶ່ງ ແລະຮາດາເດເຊໄດ້ສົ່ງຄົນໄປນຳກອງທະຫານອາຣາມຈາກອີກຟາກຫນຶ່ງຂອງແມ່ນ້ຳເອີຟຣັດ.
ເມື່ອດາວິດໄດ້ຮັບຮູ້ໃນເລື່ອງນີ້, ເຂົາກໍໄດ້ຊົງຮວບຮວມຊາວອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ, ໄດ້ຂ້າມແມ່ນ້ຳຈໍແດນ, ແລະໄດ້ມາເຖິງເຮລາມເພື່ອສູ້ຮົບກັບອາຮາມ.
ເມື່ອບັນດາກະສັດພວກຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງອາດາເດເຊເຫັນວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ພ່າຍແພ້ຕໍ່ອິດສະຣາເອນ, ພວກເຂົາກໍໄດ້ເຮັດສັນຍາສະຫງົບເສິກກັບອິດສະຣາເອນ ແລະ ໄດ້ຍອມຮັບໃຊ້ພວກເຂົາ.
ບັນດາກະສັດໂດຍປົກກະຕິອອກໄປສູ້ຮົບໃນລະດູໃບໄມ້ປົ່ງ.
ກະສັດດາວິດໄດ້ຢູ່ທີ່ນະຄອນເຢຣູຊເລັມ.
ດາວິດໄດ້ເຫັນຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງກຳລັງອາບນ້ຳຢູ່ ແລະຜູ້ຍິງນີ້ຊື່ວ່າບັດເຊບາ.
ຜົວຂອງນາງບັດເຊບາແມ່ນອູຣິຢາຄົນຮິດຕີ.
ດາວິດໄດ້ຊົງຫລັບນອນກັບນາງບັດເຊບາ ແລະນາງກໍໄດ້ຖືພາ.
ຫລັງຈາກທີ່ດາວິດຮູ້ວ່ານາງບັດເຊບາຕັ້ງທ້ອງ, ເຂົາໄດ້ບອກໂຢອາບສົ່ງອູຣິຢາຄົນຮິດຕີມາໃຫ້ເຂົາ.
ດາວິດໄດ້ພະຍາຍາມໃຫ້ອູຣິຢາລົງໄປບ້ານ ແລະໃຫ້ລ້າງຕີນຂອງເຂົາ.
ອູຣິຢາບໍ່ໄດ້ລົງໄປບ້ານຂອງເຂົາ, ແຕ່ໄດ້ນອນທີ່ປະຕູຣາຊວັງຂອງກະສັດພ້ອມກັບມະຫາເລັກທັງຫມົດຂອງນາຍຂອງເຂົາ.
ອູຣິຢາຕອບວ່າເຂົາບໍ່ໄດ້ໄປບ້ານຂອງເຂົາ ເພື່ອກິນແລະດື່ມແລະນອນກັບເມຍຂອງເຂົາໃນຂະນະທີ່ຫີບພັນທະສັນຍາ, ແລະອິດສະຣາເອນ, ແລະຢູດາຢູ່ໃນເຕັ້ນ, ແລະໂຢອາບ ແລະບັນດາຂ້າຣາຊການຂອງເຈົ້ານາຍຂອງເຂົາໄດ້ຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ທີ່ພື້ນທີ່ໂລ່ງ.
ດາວິດໄດ້ຊົງຂຽນໃນສານນັ້ນວ່າ, "ຈົ່ງຕັ້ງອູຣິຢາໃຫ້ຢູ່ແນວຫນ້າຂອງການຮົບທີ່ດຸເດືອດທີ່ສຸດ, ແລ້ວໃຫ້ພວກເຈົ້າຖອຍໄປຈາກເຂົາ, ເພື່ອໃຫ້ເຂົາຖືກຕີ ແລະຖືກຂ້າຕາຍ."
ໂຢອາບໄດ້ບອກຜູ້ສົ່ງສານວ່າດາວິດອາດຈະເກີດໃຈຮ້າຍຂຶ້ນຫລັງຈາກທີ່ຜູ້ສົ່ງສານທູນເລື່ອງລາວການຮົບທັ້ງຫມົດຕໍ່ກະສັດ.
ໂຢອາບຄິດວ່າດາວິດອາດຈະໃຈຮ້າຍກ່ຽວກັບຄວາມຈິງທີ່ວ່າກອງທັບໄດ້ເຂົ້າມາໃກ້ກຳແພງຂອງເມືອງເພື່ອຕໍ່ສູ້.
ໂຢອາບໄດ້ບອກຜູ້ສົ່ງສານບອກດາວິດວ່າຖ້າດາວິດໃຈຮ້າຍໃຫ້ຕອບດາວິດວ່າ, "ຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານອູຣິຢາຄົນຮິດຕີຜູ້ກໍໄດ້ຕາຍດ້ວຍ."
ດາວິດໄດ້ຮັບສັ່ງຜູ້ສື່ສານໃຫ້ບອກກັບໂຢອາບໃຫ້ເຂົາສູ້ຮົບໃຫ້ເຂັ້ມແຂງ ແລະໃຫ້ເຂັ້ມແຂງຍິ່ງຂຶ້ນເພື່ອຕໍ່ສູ້ເມືອງນັ້ນ
ເມື່ອຮູ້ວ່າຜົວຂອງນາງໄດ້ຕາຍແລ້ວ, ນາງກໍໄດ້ຮ້ອງໄຫ້ຢ່າງຫນັກເລື່ອງຜົວຂອງນາງ.
ຫລັງຈາກການໄວ້ທຸກຂອງນາງໄດ້ຜ່ານໄປແລ້ວ, ດາວິດກໍໄດ້ສົ່ງຄົນໃຫ້ໄປຮັບນາງມາທີ່ຣາຊວັງຂອງເພິ່ນ, ແລະໄດ້ກາຍເປັນເມຍຂອງເຂົາ ແລະໄດ້ເກີດລູກຊາຍຄົນຫນຶ່ງໃຫ້ເຂົາ.
ສິ່ງຊຶ່ງດາວິດໄດ້ຊົງເຮັດນັ້ນບໍ່ເປັນທີ່ພໍໃຈຂອງພຣະຢາເວ.
ນາທານໄດ້ໄປເຂົ້າເຝົ້າດາວິດເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ໃຊ້ນາທານໄປຫາເຂົາ.
ນາທານກໍໄດ້ເວົ້າເລື່ອງສູ່ດາວິດກ່ຽວກັບຜູ້ຊາຍຮັ່ງມີຄົນຫນຶ່ງຜູ້ມີຝູງແກະ ແລະງົວຫລວງຫລາຍ, ແລະຊາຍຜູ້ທຸກຈົນຄົນຫນຶ່ງຜູ້ທີ່ບໍ່ມີຫຍັງເລີຍເວັ້ນແຕ່ແກະໂຕເເມ່ໂຕນ້ອຍໆໂຕຫນຶ່ງທີ່ເຫມືອນກັບລູກສາວຂອງເຂົາ.
ເມື່ອມີແຂກຄົນຫນຶ່ງ ໄດ້ເດີນທາງມາຫາຄົນຮັ່ງມີ, ຄົນຮັ່ງມີໄດ້ເອົາລູກແກະໂຕເເມ່ຂອງຄົນຈົນ ແລະໄດ້ຕຽມເປັນອາຫານໃຫ້ແກ່ແຂກຂອງເຂົາ.
ດາວິດກໍໄດ້ໃຈຮ້າຍຜູ້ຊາຍທີ່ຮັ່ງມີຄົນນັ້ນຫລາຍແລະໄດ້ຮັບສັ່ງວ່າຜູ້ຊາຍຄົນທີ່ເຮັດເຊັ່ນນັ້ນສົມຄວາມຕາຍ.
ນາທານຈຶ່ງໄດ້ທູນດາວິດວ່າ, "ທ່ານນັ້ນແຫລະຄືຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນ!''
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າດາວິດໄດ້ປະຫານອູຣິຢາຄົນຮິດຕີດ້ວຍດາບຂອງກອງທັບຂອງຄົນອຳໂມນ ແລະໄດ້ເອົາເມຍຂອງອູຣິຢາມາເປັນເມຍຂອງເຂົາ.
ນາທານໄດ້ທູນດາວິດວ່າ, "ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງໃຫ້ອະໄພບາບຂອງທ່ານແລ້ວເຊັ່ນກັນ. ທ່ານເອງຈະບໍ່ຖືກຂ້າ.
ພຣະຢາເວກ່າວກັບດາວິດວ່າດາບຈະບໍ່ຄາດໄປຈາກຣາຊວົງຂອງເຈົ້າ, ພຣະຢາເວຈະນຳໄພພິບັດມາຕໍ່ສູ້ດາວິດໃຫ້ພົ້ນຈາກບ້ານຂອງເຂົາເອງ, ເພື່ອນບ້ານຂອງເຂົາຈະຮ່ວມນອນກັບບັນດາເມຍຂອງດາວິດໃນເວລາກາງເວັນ, ແລະລູກຊາຍທີ່ເກີດມານັ້ນຈະຕາຍແນ່ນອນ.
ດາວິດກໍໄດ້ຊົງອ້ອນວອນຕໍ່ພຣະເຈົ້າເພື່ອລູກຊາຍນັ້ນ. ດາວິດໄດ້ຊົງອົດອາຫານ ແລະໄດ້ເຂົ້າໄປຂ້າງໃນ ແລະໄດ້ນອນເທິງພື້ນຕະຫລອດຄືນ.
ລູກຊາຍກໍໄດ້ເສຍຊີວິດໃນມື້ທີ່ເຈັດ.
ເມື່ອດາວິດເມື່ອຮູ້ວ່າລູກຊາຍນັ້ນໄດ້ເສຍກໍໄດ້ຊົງລຸກຂຶ້ນຈາກພື້ນ ແລະໄດ້ຊຳລະລ້າງຮ່າງກາຍຂອງເພິ່ນ, ເຊັດໂຕເພິ່ນ, ປ່ຽນເຄື່ອງເພິ່ນ.
ດາວິດໃຫ້ເຫດຜົນວ່າຫລັງຈາກທີ່ລູກຊາຍຕາຍກໍບໍ່ມີເຫດຜົນທີ່ຈະອົດອາຫານເຂົາເຮັດໃຫ້ລູກຊາຍຟື້ນຂຶ້ນມາອີກບໍ່ໄດ້.
ພຣະຢາເວຕັ້ງຊື່ໃຫ້ເຂົາເຢດີດີຢາ ເພາະພຣະຢາເວຊົງຮັກເພິ່ນ.
ໂຢອາບໄດ້ສູ້ຮົບກັບຣັບບາ,ເມືອງຫລວງຂອງຄົນອຳໂມນ.
ໂຢອາບໄດ້ຂໍໃຫ້ດາວິດມາ ແລະຕັ້ງຄ້າຍຕີເມືອງນັ້ນ ແລະຢຶດໃຫ້ໄດ້ເພາະຢ້ານວ່າຖ້າໂຢອາບຕີໄດ້, ກໍຈະຮ້ອງຊື່ເມືອງນັ້ນຕາມຊື່ຂອງເຂົາ.
ດາວິດໄດ້ຊົງບັງຄັບໃຫ້ເຮັດວຽກງານດ້ວຍເລື່ອຍຕ່າງໆ, ຂວານເຫລັກຕ່າງໆ; ເຂົາໄດ້ຊົງໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດງານທີ່ເຕົາເຜົາດິນຈີ່.
ອໍາໂນນໄດ້ຫລົງຮັກນ້ອງສາວຕ່າງແມ່ຂອງເຂົາຕາມາ, ຊຶ່ງເປັນນ້ອງສາວແທ້ໆຂອງອັບຊາໂລມ, ລູກຊາຍອີກຄົນຫນຶ່ງຂອງດາວິດ.
ອຳໂນນໄດ້ຕອບໂຢນາດາວ່າ ເຂົາຮັກຕາມາ, ນ້ອງສາວຂອງອັບຊາໂລມນ້ອງຊາຍຂອງເຂົາ.
ອຳໂນນໄດ້ທຳທ່າເປັນໄຂ້ ແລະເມື່ອພໍ່ຂອງທ່ານມາຢ້ຽມ, ເຂົາໄດ້ຂໍໃຫ້ດາວິດສົ່ງຕາມາ ມາຕຽມອາຫານຕໍ່ຫນ້າຂອງເຂົາເພື່ອເຂົາຈະໄດ້ກິນຈາກມືຂອງນາງ, ແລະດາວິດກໍໄດ້ເຮັດຕາມຄຳຂໍຂອງອຳໂນນ.
ເມື່ອຕາມາມາຫາເຂົາເພື່ອເອົາອາຫານໃຫ້ອຳໂນນກິນ, ເຂົາໄດ້ຊົງຈັບນາງໄວ້ ແລະໄດ້ເວົ້າວ່າ,"ມາເຖີດ, ເຂົ້າມານອນກັບອ້າຍ, ນ້ອງສາວຂອງອ້າຍ."
ອຳໂນນບໍ່ຍອມຟັງສຽງຕາມາ, ແລະເຂົາໄດ້ຂົ່ມຂືນນາງ.
ແລ້ວອຳໂນນກໍຊົງກຽດຊັງນາງຫລາຍ ຍິ່ງກວ່າຄວາມປາຖະຫນາຊຶ່ງເພິ່ນຊົງເຄີຍມີຕໍ່ນາງ.
ອຳໂນນໄດ້ສັ່ງຕາມາວ່າ ''ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ ແລະໄປໃຫ້ພົ້ນ.'' ແລະສັ່ງໄດ້ມະຫາດເລັກສ່ວນພະອົງ ແລະໄດ້ເວົ້າວ່າຈົ່ງເອົາຕາມາອອກໄປໃຫ້ພົ້ນເຂົາ ແລະປິດປະຕູໃສ່ໄລຫລັງຈາກນາງອອກໄປ.
ຫລັງຈາກຕາມາໄດ້ຖືກນຳອອກໄປຈາກຫ້ອງຂອງອຳໂນນ, ນາງກໍໄດ້ວາງຂີ້ເທົາເທິງຫົວຂອງນາງ, ຈີກເສື້ອຄຸມຍາວຂອງນາງ, ນາງໄດ້ເອົາມືທັງສອງຂ້າງຂອງນາງຄຸມຫົວ ແລະໄດ້ຍ່າງໄປ, ຮ້ອງໄຫ້ສຽງດັງຂະນະທີ່ນາງໄດ້ຍ່າງໄປ.
ເມື່ອກະສັດດາວິດໄດ້ຊົງຮູ້ເລື່ອງເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດ, ເຂົາກໍໄດ້ໃຈຮ້າຍຫລາຍ.
ອັບຊາໂລມໄດ້ກຽດຊັງອຳໂນນເພາະວ່າເຂົາໄດ້ຂົ່ມຂືນຕາມານ້ອງສາວຂອງເຂົາ.
ອັບຊາໂລມໄດ້ເຊີນກະສັດ ແລະບັນດາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງລູກກະສັດມາຢ້ຽມຢມາເພິ່ນທີ່ບາອານຮາໂຊ.
ກະສັດໄດ້ເວົ້າວ່າພວກເຂົາທຸກຄົນບໍ່ຄວນໄປກັນຫມົດເພາະວ່າພວກເຂົາຈະເປັນພາລະແກ່ອັບຊາໂລມ.
ເມື່ອອັບຊາໂລມໄດ້ຂໍດາວິດໃຫ້ອຳໂນນໄປກັບພວກເຂົາ, ດາວິດຖາມ, ''ເປັນຫຍັງຈະໃຫ້ອຳໂນນໄປກັບເຈົ້າດ້ວຍ?"
ອຳໂນນ ແລະບັນດາລູກຊາຍຂອງກະສັດໄດ້ໄປກັບອັບຊາໂລມ.
ອັບຊາໂລມໄດ້ຊົງບັນຊາກັບພວກມະຫາດເລັກຂອງເຂົາວ່າ ຫລັງຈາກອຳໂນນເລີ່ມເມົາເຫລົ້າອະງຸ່ນ ແລະເມື່ອອັບຊາໂລມກ່າວວ່າ "ຈົ່ງປະຫານອຳໂນນ," ແລ້ວພວກເຂົາກໍໄດ້ຂ້າອຳໂນນ.
ຫລັງຈາກມະຫາເລັກຂອງອັບຊາໂລມໄດ້ຂ້າອຳໂນນລູກທັງຫມົດຂອງກະສັດກໍໄດ້ລຸກຂຶ້ນ, ແລະ ທຸກຄົນກໍໄດ້ຊົງຂີ່ລໍແຕ່ລະຄົນ ແລະຫນີໄປ.
ຂະນະເມື່ອບັນດາລູກຊາຍໄດ້ຊົງດຳເນີນຢູ່ຕາມທາງ, ໄດ້ມີຂ່າວໄປເຖິງດາວິດວ່າອັບຊາໂລມໄດ້ຊົງຂ້າລູກຂອງເພິ່ນທັງຫມົດແລ້ວ.
ໂຢນາດາບໄດ້ບອກດາວິດວ່າມີແຕ່ອຳໂນນຕາຍຜູ້ດຽວ, ແລະອັບຊາໂລມຊົງວາງແຜນການນີ້ ຕັ້ງແຕ່ມື້ທີ່ອຳໂນນໄດ້ຊົງເຮັດຮຸນແຮງຕໍ່ຕາມານ້ອງສາວຂອງເຂົາ.
ອັບຊາໂລມໄດ້ເຂົ້າເຝົ້າຕານໄມ, ລູກຊາຍຂອງອາມມີຮຸດ, ກະສັດເມືອງເກຊູ.
ອັບຊາໂລມໄດ້ອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນສາມປີ.
ດາວິດປາຖະຫນາຈະອອກໄປ ແລະພົບກັບອັບຊາໂລມ.
ຫລັງຈາກໂຢອາບໄດ້ຮູ້ວ່າຈິດໃຈຂອງກະສັດໄດ້ຊົງປາຖະຫນາຈະໄດ້ພົບອັບຊາໂລມ, ໂຢອາບຈຶ່ງໄດ້ໃຊ້ຄົນໄປຍັງເມືອງເຕກົວ ແລະໄດ້ພາຜູ້ຍິງສະຫລາດຄົນຫນຶ່ງມາພົບເຂົາ.
ໂຢອາບຕ້ອງການໃຫ້ຜູ້ຍິງສະຫລາດທຳທ່າຄືຜູ້ຍິງໄວ້ທຸກ ແລະໄປເຂົ້າເຝົ້າກະສັດທູນຂໍ້ຄວາມທີ່ໂຢອາບໄດ້ກ່າວກັບນາງ.
ຜູ້ຍິງສະຫລາດໄດ້ບອກກະສັດວ່ານາງແມ່ນຍິງຫມ້າຍ.
ຜູ້ຍິງສະຫລາດໄດ້ບອກກະສັດວ່າລູກຊາຍສອງຄົນຂອງນາງໄດ້ຕໍ່ສູ້ກັນໃນທົ່ງນາ ແລະຄົນຫນຶ່ງໂຈມຕີອີກຄົນຫນຶ່ງ ແລະໄດ້ຂ້າເຂົາ.
ຜູ້ຍິງສະຫລາດໄດ້ບອກກະສັດວ່າລາວຢ້ານບັນດາຍາດພີ່ນ້ອງທັງຫມົດຈະຂ້າລູກຊາຍທີ່ເຫລືອຢູ່ໃຫ້ຕາຍ, ທຳລາຍທາຍາດ ແລະປ່ອຍໃຫ້ບໍ່ມີຊື່ ຫລືເຊື້ອສາຍຂອງຜົວນາງເທິງພື້ນແຜ່ນດິນໂລກນີ້.
ຍິງສະຫລາດໄດ້ທູນກະສັດວ່າເພື່ອຜູ້ຮັບຜິດຊອບແຫ່ງໂລຫິດຈະບໍ່ທຳລາຍຜູ້ໃດອີກຕໍ່ໄປ, ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈະບໍ່ທຳຮ້າຍລູກຊາຍຂອງນາງ.
ກະສັດໄດ້ສາບານດ້ວຍພຣະຢາເວໂດຍກ່າວວ່າ, "ພຣະຢາເວຊົງມີຊີວິດຢູ່, ເສັ້ນຜົມຂອງລູກຊາຍຂອງເຈົ້າເສັ້ນດຽວຈະບໍ່ຕົກລົງເຖິງດິນ."
ຜູ້ຍິງໄດ້ທູນວ່າກະສັດເປັນເຫມືອນຄົນທີ່ມີຄວາມຜິດ ເພາະວ່າກະສັດຍັງບໍ່ໄດ້ນຳລູກຊາຍຜູ້ຖືກເນລະເທດກັບມາວັງເລີຍ.
ຜູ້ຍິງໄດ້ທູນວ່າແທນທີ່ຈະສະຫລະຊີວິດ, ພຣະເຈົ້າຊົງຫາຫົນທາງທີ່ຈະນຳຜູ້ທີ່ຖືກເນລະເທດໄດ້ກັບໄປຈາກເຂົາ.
ຜູ້ຍິງໄດ້ມາເຂົ້າເຝົ້າກະສັດ ແລະທູນກັບກະສັດເພາະວ່າພວກປະຊາຊົນໄດ້ເຮັດໃຫ້ນາງຢ້ານ, ແລະເພາະວ່າກະສັດຈະຊົງຟັງນາງ.
ຜູ້ຍິງໄດ້ເວົ້າວ່ານາງໄດ້ທູນຂໍພຣະຢາເວປະທານຄຳເວົ້າຂອງນາຍນາງ, ກະສັດ, ໃຫ້ນາງໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫລືອ.
ກະສັດຈຶ່ງໄດ້ກ່າວວ່າ, "ມືຂອງໂຢອາບກ່ຽວຂ້ອງກັບເຈົ້າດ້ວຍໃນເລື່ອງທັງຫມົດນີ້ແມ່ນບໍ່?"
ໂຢອາບໄດ້ສັ່ງໃຫ້ຜູ້ຍິງໄປເຂົ້າເຝົ້າກະສັດ ແລະບອກນາງໃຫ້ທູນສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນເພື່ອແກ້ໄຂສະຖານະການທີ່ກຳລັງເກີດຂຶ້ນຢູ່ນີ້.
ໂຢອາບໄດ້ນອນລົງກົ້ມຫນ້າລົງພື້ນດິນດ້ວຍຄວາມເຄົາລົບ ແລະຄວາມຮູ້ບຸນຄຸນຕໍ່ກະສັດ.
ກະສັດໄດ້ບອກໃຫ້ເຂົາກັບວັງໄປ ແຕ່ວ່າຢ່າໃຫ້ເຂົ້າເຝົ້າກະສັດ.
ອັບຊາໂລມເຈົ້າຊູ້ຫລາຍ ກັບບໍ່ມີຕຳຫນິໃນຕົວເຂົາແລະຜົມຂອງເຂົາ, ເຂົາຊົງຕັດຜົມໃນທ້າຍປີຂອງທຸກປີ, ຜົມເຂົາມີນ້ຳຫນັກປະມານສອງກິໂລ.
ອັບຊາໂລມໄດ້ຢູ່ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມເຖິງສອງປີເຕັມໂດຍບໍ່ໄດ້ເຂົ້າເຝົ້າຕໍ່ຫນ້າກະສັດ
ອັບຊາໂລມໄດ້ສັ່ງຄົນຮັບໃຊ້ເຂົາວ່າ ເຂົ້າບາເລຂອງໂຢອາບຈົ່ງໄປເອົາໄຟເຜົາ.
ອັບຊາໂລມຢາກໃຫ້ໂຢອາບໄປເຂົ້າເຝົ້າກະສັດແລະ ບອກກະສັດວ່າອັບຊາໂລມຕ້ອງການທີ່ຈະເຂົ້າເຝົ້າກະສັດ.
ກະສັດກໍໄດ້ຊົງຈູບອັບຊາໂລມ.
ອັບຊາໂລມໄດ້ຈັດຕຽມລົດເສິກ ແລະມ້າຫລາຍໂຕສຳລັບເຂົາເອງ.
ຫ້າສິບຄົນແລ່ນນຳຫນ້າອັບຊາໂລມ ແລະລົດມ້າຂອງເຂົາ.
ຖ້າໃຜມີເລື່ອງຖວາຍກະສັດ, ໃຫ້ຊົງຕັດສິນອັບຊາໂລມກໍໄດ້ຮ້ອງຜູ້ນັ້ນ.
ອັບຊາໂລມກໍໄດ້ຊົງບອກເຂົາວ່າຄຳຮ້ອງຂອງເຈົ້າກໍດີ ແລະຖືກຕ້ອງ, ແຕ່ກະສັດບໍ່ໄດ້ຊົງຕັ້ງໃຜໄວ້ໃຫ້ຟັງເຈົ້າ.
ອັບຊາໂລມເວົ້າວ່າເຂົາປາຖະຫນາຈະໄດ້ຮັບແຕ່ງຕັ້ງເປັນຜູ້ພິພາກສາໃນແຜ່ນດິນນີ້ ເມື່ອໃຜມີຂໍ້ຂັດແຍ່ງ ຫລືຕ້ອງການຄຳຕັດສິນຈະໄດ້ມາຫາເຂົາ ແລະເຂົາຈະໃຫ້ຄວາມຢຸດຕິທຳແກ່ເຂົາ.
ອັບຊາໂລມກໍໄດ້ຍື່ນມືອອກມາແລ້ວຈັບ ແລະຈູບເຂົາຄົນທີ່ໃຫ້ກຽດເພິ່ນ.
ອັບຊາໂລມກໍໄດ້ຊະນະໃຈຂອງບັນດາຊາວອິດສະຣາເອນ.
ອັບຊາໂລມກ່າວວ່າເຂົາຕ້ອງໄປທີ່ເມືອງເຮັບໂຣນເພື່ອແກ້ຄຳສາບານທີ່ເຂົາໄດ້ສັນຍາຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ຜູ້ຊອດແນມໄດ້ກ່າວວ່າ, "ທັນທີ ທີ່ພວກທ່ານໄດ້ຍິນສຽງແກດັງຂຶ້ນເມື່ອໃດ, ແລ້ວພວກທ່ານຈົ່ງກ່າວວ່າ, "ອັບຊາໂລມເປັນກະສັດທີ່ເຮັບໂຣນ.""
ບໍ່, ຄົນສອງຮ້ອຍຄົນທີ່ໄປນັ້ນພວກເຂົາໄປດ້ວຍຄວາມບໍລິຸດໃຈ, ບໍ່ຮູ້ເລື່ອງທັງຫມົດທີ່ອັບຊາໂລມໄດ້ວາງແຜນໄວ້.
ດາວິດໄດ້ບອກກັບບັນດາຜູ້ຮັບໃຊ້ຄົນທີ່ຢູ່ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມວ່າ, ''ຈົ່ງຕຽມຫນີໄປທັນທີ, ບໍ່ເຊັ່ນນັ້ນພວກເຮົາຈະບໍ່ສາມາດຫນີຈາກອັບຊາໂລມໄດ້.''
ກະສັດໄດ້ຊົງຖິ້ມຜູ້ຍິງສິບຄົນໄວ້, ທີ່ເປັນສາວໃຊ້, ໃຫ້ເຝົ້າຣາຊວັງ.
ກອງທັບທັງຫມົດກໍໄດ້ເດີນທັບໄປກັບເພິ່ນ, ແລະຕໍ່ຫນ້າຂອງເພິ່ນ ບັນດາຄົນເກເຣັດທັງຫມົດ, ແລະຄົນເປເລັດທັງຫມົດ, ກັບຄົນກາດທັງຫມົດຫົກຮ້ອຍຄົນທີ່ໄດ້ຕິດຕາມເຂົາມາຈາກເມືອງກາດ.
ອິດໄຕໄດ້ທູນຕອບກະສັດວ່າເຂົາຈະໄປທຸກບ່ອນທີ່ກະສັດໄປ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນເຫດໃຫ້ມີຊີວິດຢູ່ ຫລືຕາຍກໍຕາມ.
ດາວິດ ແລະຄົນຂອງເຂົາໄດ້ຜ່ານຂ້າມໄປຫ້ວຍກິດໂຣນ ແລະໄດ້ເດີນທາງຕາມເສັ້ນທາງໄປຍັງຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ກະສັດໄດ້ບອກຊາດົກປະໂລຫິດໃຫ້ຫາມຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າກັບເຂົ້າໄປໃນເມືອງ.
ດາວິດໄດ້ລໍຖ້າຢູ່ທີ່ທ່າຂ້າມຂອງອາຣາບາຈົນກວ່າຈະມີຂ່າວມາຈາກຊາດົກປະໂຣຫິດບອກໃຫ້ດາວິດຮູ້.
ດາວິດໄດ້ອະທິຖານ, ''ຂ້າແຕ່ພຣະຢາເວ, ຂໍຊົງປ່ຽນໃຫ້ຄຳປຶກສາຂອງອາຮີໂຕເຟນໃຊ້ການບໍ່ໄດ້ເຖີດ."
ຮູຊາຍຊາວເມືອງອາກກິດໄດ້ເຂົ້າມາເຝົ້າເຂົາ.
ດາວິດຕ້ອງການໃຫ້ຮູຊາຍຊາວເມືອງອາກກິດກັບຄືນເຂົ້າໄປໃນເມືອງ ແລະກ່າວກັບອັບຊາໂລມວ່າເຂົາຂໍເປັນຂ້າຮັບໃຊ້ຂອງອັບຊາໂລມ
ດາວິດຢາກໃຫ້ຮູຊາຍບອກກັບຊາດົກ ແລະອາບີອາທາພວກປະໂຣຫິດຮູ້ທຸກສິ່ງທີ່ເຂົາໄດ້ຍິນໃນຣາຊວັງຂອງກະສັດ.
ຊີບາໄດ້ນຳລໍຄູ່ຫນຶ່ງພ້ອມບັນທຸກເຂົ້າຈີ່ສອງຮ້ອຍກ້ອນ, ລູກເກດຫນຶ່ງຮ້ອຍພວງ, ຫມາກໄມ້ສົດອີກຫນຶ່ງຮ້ອຍພວງ, ແລະ ເຫລົ້າອະງຸ່ນເຕັມຫນຶ່ງຖົງໃຫ້ດາວິດ.
ເມຟີໂບເຊັດຢູ່ທາງຫລັງໃນເມືອງເຢລູຊາເລັມກໍເພາະວ່າມື້ນີ້ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນຈະຄືນຣາຊອານາຈັກຂອງພໍ່ເຂົາກະສັດໂຊນໃຫ້ແກ່ເຂົາ.
ກະສັດໄດ້ກ່າວກັບຊີບາວ່າທຸກສິ່ງທີ່ເປັນຂອງເມຟີໂບເຊັດກໍຕົກເປັນຂອງຊີບາ.
ຊີເມອີເຂົາໄດ້ປ້ອຍດ່າດາວິດ ແລະບັນດາຂ້າລາຊະການຂອງກະສັດ ແລະແກວ່ງໃສ່ບັນດາຂ້າລາຊະການຂອງກະສັດ.
ຊີບາອີໄດ້ຮອງດາວິດວ່າຜູ້ຮ້າຍ ແລະເປັນອາດຊະຍາກອນ.
ດາວິດຫວັງວ່າພຣະຢາເວຊົດເຊີຍເຂົາດ້ວຍການດີແທນຄຳປ້ອຍດ່າຂອງເຂົາໃນວັນນັ້ນ.
ຮາຊາຍໄດ້ທູນກັບອັບຊາໂລມ,''ຂໍກະສັດຈົ່ງຫມັ້ນຍືນ! ຂໍກະສັດຈົ່ງຫມັ້ນຍືນ!"
ຮູຊາຍທູນກັບອັບຊາໂລມວ່າເຂົາ, ຮູຊາຍ, ຈະເປັນຂອງຄົນທີ່ພຣະຢາເວແລະປະຊາຊົນເຫລົ່ານີ້ແລະຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດທີ່ໄດ້ເລືອກຕັ້ງໃຜໄວ້.
ອາຮີໂຕເຟນໄດ້ໃຫ້ຄຳປຶກສາກັບອັບຊາໂລມວ່າຫລັບນອນກັບພວກສາວໃຊ້ຂອງພໍ່ຂອງເຂົາ ຊຶ່ງດາວິດໄດ້ຊົງຖິ້ມໄວ້ໃຫ້ເຝົ້າຣາຊວັງ
ອາຮີໂຕເຟນໄດ້ໃຫ້ຄຳປຶກສາເຫມືອນກັບວ່າເຂົາໄດ້ຮັບຄຳສັ່ງຂອງພຣະເຈົ້າດ້ວຍເຂົາເອງ.
ອາຮີໂຕເຟນໄດ້ໃຫ້ຄຳປຶກສາຄືໃຫ້ກອງທັບຂະຫນາດໃຫຍ່ອອກໄປຢ່າງປະຫລາດໃຈ ໂຈມຕີດາວິດໃນຕອນກາງຄືນເມື່ອເພິ່ນຍັງເມື່ອຍ, ແລະອ່ອນກຳລັງ, ແລະະປະຊາຊົນທັງປວງກໍຈະສະຫງົບສຸກພາຍໃຕ້ການປົກຄອງ.
ຮູຊາຍໄດ້ທູນອັບຊາໂລມວ່າແຜນການໃນຄັ້ງນີ້ບໍ່ດີ.
ເພາະວ່າແມ່ນການໂຈມຕີຄັ້ງທຳອິດ ແລະຂ້າຄົນຂອງອັບຊາໂລມ, ແມ່ນແຕ່ທະຫານທີ່ກ້າຫານທີ່ສຸດທີ່ຈິດໃຈເຫມືອນຢ່າງໃຈສິງກໍຈະຢ້ານຈະປະກາດການສັງຫານທະຫານຂອງອັບຊາໂລມ.
ຮູຊາຍໄດ້ແນະນຳໃຫ້ອັບຊາໂລມຊົງລວບລວມອິດສະຣາເອນທັງຫມົດເຂົາດ້ວຍກັນ ແລະໄປຮົບດ້ວຍຕົນເອງເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ພົບດາວິດ ແລະຂ້າເຂົາ ແລະຄົນຂອງເຂົາ.
ພວກເຂົາໄດ້ກ່າວວ່າຄຳແນະນຳຂອງຮູຊາຍດີກວ່າຄຳປຶກສາຂອງອາຮີໂຕເຟນໄດ້ໃຫ້ພວກເຂົາ.
ຂໍ້ຄວາມນັ້ນກ່າວວ່າດາວິດບໍ່ຄວນພັກໃນທ່າຂ້າມຂອງແມ່ນ້ຳອາຣາບາ, ແຕ່ໃຫ້ຂ້າມໄປໃຫ້ໄດ້ເຂົາ ແລະປະຊາຊົນທັງຫມົດທີ່ຢູ່ກັບເຂົາບໍ່ໄດ້ຖືກຂ້າໃນຄືນນັ້ນ.
ມີສາວໃຊ້ຄົນຫນຶ່ງບອກຊາຍສອງຄົນໄປບອກໃຫ້ກະສັດດາວິດຮູ້ເຖິງແຜນການຂອງອັບຊາໂລມ.
ຊາຍສອງຄົນນັ້ນໄດ້ອອກໄປ ແລະລົງໄປໃນບໍນ້ຳຂອງຊາຍຄົນຫນຶ່ງ.
ເມຍຂອງຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນ ກໍໄດ້ເອົາຜ້າມາປູປິດປາກນ້ຳສ້າງເພື່ອເຊື່ອງຊາຍສອງຄົນເມື່ອທະຫານຂອງອັບຊາໂລມໄດ້ມາຫາເຂົາ, ນາງຕອບວ່າທະຫານວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ຂ້າມແມ່ນ້ຳໄປແລ້ວ.
ໄດ້ຂຶ້ນມາຈາກນ້ຳສ້າງ ແລະໄດ້ໄປທູນກະສັດດາວິດໃຫ້ຮູ້ເພື່ອຂ້າມແມ່ນ້ຳຈໍແດນ ສະນັ້ນເຂົາແລະປະຊາຊົນຂອງເຂົາກໍປອດໄພ.
ອາຮີໂຕເຟນໄດ້ໄປບ້ານໃນເມືອງຂອງເຂົາ, ຈັດການເລື່ອງຂອງຕົນເອງ, ແລະແຂວນຄໍຕາຍ.
ຊາຍສາມຄົນໄດ້ມາພ້ອມກັບສະບຽງ ແລະອາຫານສຳລັບດາວິດ ແລະປະຊາຊົນຂອງເຂົາໃຊ້ສຳລັບນອນຫລັບ, ເຮັດອາຫານ, ແລະກິນ.
ກະສັດດາວິດກ່າວກັບເຫລົ່າທະຫານວ່າເຂົາເອງຈະອອກໄປກັບພວກເຂົາແນ່ນອນ.
ທະຫານໃນກອງທັບໄດ້ຕອບດາວິດວ່າເຂົາມີຄ່າເທົ່າກັບພວກຂ້ານ້ອຍຫນຶ່ງຫມື່ນຄົນ, ເພາະສະນັ້ນຂໍທ່ານຊົງຕຽມພ້ອມທີ່ຈະຊ່ວຍພວກຂ້ານ້ອຍຈາກໃນເມືອງຈະດີກວ່າ.
ກະສັດໄດ້ບອກຜູ້ບັນຊາການວ່າ '' ຈົ່ງເບົາມືເພື່ອເຫັນແກ່ອັບຊາໂລມ.''
ກອງທັບຂອງອິດສະຣາເອນກໍໄດ້ພ່າຍແພ້ແກ່ພວກທະຫານຂອງດາວິດ.
ອັບຊາໂລມໄດ້ຫ້ອຍຫົວຂອງເພິ່ນກໍຊັງຕິດກິ່ງຕົ້ນໂອກແຫນ້ນ.
ໂຢອາບຮູ້ສຶກບໍ່ພໍໃຈເພາະວ່າທະຫານຄົນທີ່ໄດ້ລາຍງານກ່ຽວກັບອັບຊາໂລມບໍ່ໄດ້ເອົາເຂົາລົງພື້ນ.
ເຂົາບໍ່ໄດ້ຂ້າອັບຊາໂລມຍ້ອນເງິນ, ເພາະວ່າເຂົາໄດ້ຍິນກະສັດກ່າວວ່າຈະບໍ່ມີໃຜແຕະຕ້ອງອັບຊາໂລມຊາຍຫນຸ່ມນັ້ນ.
ໂຢອາບໄດ້ຈັບຫອກສາມແງ່ມແທງເຂົ້າໄປໃນຫົວໃຈຂອງອັບຊາໂລມຂະນະທີ່ເພິ່ນຍັງຊົງມີຊີວິດຢູ່ ແລະ ກຳລັງແຂວນຕິດຢູ່ເທິງຕົ້ນໂອກ.
ຮ່າງກາຍຂອງອັບຊາໂລມໄດ້ຖືກໂຍນລົງໄປໃນຂຸມໃຫຍ່ໃນປ່າ ແລະໄດ້ຝັງຮ່າງຂອງອັບຊາໂລມພາຍໃຕ້ຫີນຫ້ອງໃຫຍ່.
ອັບຊາໂລມດ້ຊົງຕັ້ງເສົາໃຫຍ່, ອານຸສາວະລີອັບຊາໂລມ, ຈະສືບຄວາມຊົງຈຳຂອງຊື່ຂອງເຂົາຕັ້ງແຕ່ເຂົາບໍ່ມີລູກ.
ອາຮີມາເຕືອນບໍ່ໃຫ້ທູນຂ່າວດີຕໍ່ກະສັດໃນມື້ນັ້ນເພາະວ່າລູກຊາຍຂອງກະສັດໄດ້ຊົງເສຍຊີວິດ.
ອາຮີມາຮູ້ວ່າໂຢບໄດ້ສັ່ງຂໍ້ຄວາມກັບຊາວເອທີໂອເປຍ, ແຕ່ວ່າອາຮີມາຕ້ອງການເປັນຄົນທຳອິດທີ່ບອກຂ່າວດີກັບກະສັດດາວິດ.
ກະສັດໄດ້ຄິດວ່ານັກແລ່ນໄດ້ນຳຂ່າວມາຖ້າເຂົາຢູ່ຄົນດຽວ.
ກະສັດໄດ້ຄິດວ່າເຂົາໄດ້ນຳຂ່າວມາເຊັ່ນກັນ.
ກະສັດໄດ້ກ່າວວ່າອາຮິມາອາດກຳລັງນຳຂ່າວດີມາຕັ້ງແຕ່ເຂົາເປັນຄົນດີ.
ອາຮິມາອາດໄດ້ກ່າວຕໍ່ກະສັດວ່າພຣະເຈົ້າຢາເວໄດ້ຊົງມອບຜູ້ຊາຍທີ່ເຂົ້າເຝົ້າກະສັດ.
ອາຮິມາອາດໄດ້ກ່າວວ່າເຂົາໄດ້ເຫັນການລົບກວນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່, ແຕ່ບໍ່ຮູ້ວ່າມັນແມ່ນຫຍັງ.
ຊາວເອທີໂອເປຍໄດ້ທູນກະສັດວ່າສັດຕູຂອງກະສັດຄວນຈະເປັນເຫມືອນຊາຍຫນຸ່ມຄົນນັ້ນ.
ກະສັດຮູ້ສຶກເສົ້າໃຈຢ່າງຍິ່ງເມື່ອເຂົາໄດ້ຍິນຂ່າວ ແລະຫວັງວ່າເຂົາຈະຕາຍແທນລູກຊາຍຂອງເຂົາ.
ໄຊຊະນະໃນມື້ນັ້ນກໍໄດ້ກາຍເປັນການໄວ້ທຸກຂອງທະຫານທັງປວງເພາະວ່າພວກທະຫານໄດ້ຍິນວ່າກະສັດໄດ້ຊົງໂສກເສົ້າໄວ້ທຸກເພື່ອລູກຂອງເຂົາ.
"ໂອ ອັບຊາໂລມລູກເອີຍ, ໂອ ອັບຊາໂລມລູກຂອງພໍ່, ລູກຂອງພໍ່”
ໂຢອາບກ່າວວ່າເຂົາເຊື່ອກະສັດຄົງພໍໃຈຖ້າອັບຊາໂລມຍັງມີຊີວິດຢູ່, ກອງທະຫານຂອງກະສັດ, ໄດ້ຕາຍຫມົດ.
ໂຢອາບໄດ້ກ່າວວ່າຖ້າເຂົາບໍ່ໄປ, ຈະບໍ່ມີຊາຍຈັກຄົນຫນຶ່ງຄ້າງຢູ່ກັບທ່ານໃນຄືນນີ້.
ປະຊາຊົນທຸກຄົນໄດ້ມາຕໍ່ຫນ້າກະສັດຫລັງຈາກທີ່ພວກເຂົໄດ້ບອກວ່າກະສັດໄດ້ຢູ່ທີ່ປະຕູເມືອງ?
ທຸກຄົນໃນເຜົ່າອິດສະຣາເອນທຸກຄົນຖົກຖຽງກັນໃນເລື່ອງຈະນຳກະສັດກັບມາຫລືບໍ່.
ກະສັດດາວິດໄດ້ສົ່ງຄົນໄປຫາຊາດົກ ແລະອາບີອາທາປະໂຣຫິດທັງສອງປຫາພວກຜູ້ອາວຸໂສຂອງຄົນຢູດາຍ.
ດາວິດໄດ້ເວົາວ່າອາສາມາຈະໄດ້ເປັນຜູ້ບັງຄັບບັນຊາ ກອງທັບຕໍ່ຫນ້າເຮົາແທນໂຢອາບ.
ຄົນຢູດາກໍໄດ້ພາກັນມາ ທີ່ກິນການເພື່ອຮັບກະສັດ ແລະນຳກະສັດຂ້າມແມ່ນ້ຳຈໍແດນ.
ຊີເມອີ, ຫນຶ່ງພັນຄົນຈາກເຜົ່າເບັນຢາມິນກັບເຂົາ, ແລະ ຊີບາ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງໂຊນ, ແລະລູກຊາຍເຂົາສິບຫ້າຄົນ ແລະຄົນໃຊ້ອີກຊາວຄົນກັບເຂົາ, ໄດ້ຂ້າມແມ່ນ້ຳຈໍແດນເພື່ອນຳຣາຊວົງຂອງກະສັດ.
ຊີເມອີໄດ້ລົງມາຮັບກະສັດເພາະວ່າຊີເມອີຮູ້ວ່າເຂົາໄດ້ເຮັບບາບຕໍ່ກະສັດ.
ກະສັດໄດ້ບອກຊີເມອີວ່າເຂົາຈະບໍ່ຕາຍ ແລະກະສັດກໍໄດ້ຊົງໃຫ້ຄຳສັນຍາວ່າເຂົາຊິບໍ່ຖືກປະຫານຊີວິດ.
ເມຟີໂບເຊັດໄດ້ຊົງລ້າງຕີນ ຫລື ແຖຫນວດຂອງເພິ່ນຫລື, ຊົງຊັກເຄື່ອງຂອງເພິ່ນຕັ້ງແຕ່ມື້ທີ່ກະສັດໄດ້ຈາກໄປ.
ເມຟີໂບເຊັດໄດ້ບອກກັບກະສັດວ່າຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຂົາ, ຊີບາ, ໄດ້ຕົວະເຂົາ.
ເມຟີໂບເຊັດໄດ້ເວົ້າວ່າຊີບາໄດ້ກ່າວໃສ່ຮ້າຍເມຟີໂບເຊັດຕໍ່ກະສັດ.
ເມຟີໂບເຊັດຕອບວ່າໃຫ້ມໍຣະດົກຕົກເປັນຂອງຊີບາຫມົດເສຍຕັ້ງແຕ່ທີ່ກະສັດໄດ້ສະເດັດກັບບ້ານມາຢ່າງປອດໄພ.
ບາກໄລໄດ້ນຳສະບຽງອາຫານ ມາຖວາຍກະສັດຂະນະເພິ່ນຢູ່ທີ່ມະຫານາອິມ.
ບາກຊິໄລໄດ້ເວົ້າວ່າເຂົາບໍ່ຄວນມາທີ່ເຢຣູຊາເລັມກັບກະສັດເພາະວ່າເຂົາເຖົ້າແກ່ຫລາຍ ແລະຈະມີຊີວິດຢູ່ອີກບໍ່ດົນ, ເຂົາບໍ່ສາມາດໄດ້ລົດຊາດຂອງອາກນາທີ່ກິນຫລືດື່ມ, ເຂົາບໍ່ສາມາດໄດ້ຍິນດີ, ແລະເຂົາບໍ່ຢາກໃຫ້ເປັນພາລະຕໍ່ກະສັກ.
ບາກຊິໄລໄດ້ຖາມກະສັດໃຫ້ເຂົາກັບບ້ານເພື່ອທີ່ເຂົາຈະໄດ້ກັບໄປເພື່ອຈະຕາຍໃນເມືອງຂອງເຂົາ, ແລະ ຂໍໃຫ້ກິມຮາມຂ້າມໄປກັບກະສັດແລະ ຂໍຊົງເຮັດຕໍ່ເຂົາຕາມທີ່ຊົງເຫັນຄວນ.
ກິມຮາມ, ກອງທັບຂອງຢູດາຍທັງຫມົດ ແລະເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງກອງທັບທີ່ໄດ້ຂ້າມໄປຍັງກິນການກັບກະສັດ.
ຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ເວົ້າວ່າພວກເຂົາມີສິດທິໃນດາວິດເພາະວ່າພວກເຂົາມີສິບເຜົ່າທີ່ມີຄວາມກ່ຽວຂ້ອງສຳພັນກັບກະສັດ.
ຖ້ອຍຄຳຂອງຄົນຢູດາແມ່ຮຸນແຮງກວ່າຖ້ອຍຄຳຂອງຄົນອິດສະຣາເອນ.
ເຊບາຖືກເບິ່ງວ່າເປັນຄົນກໍ່ກວນເພາະວ່າເຂົາສະຫນັບສະຫນູນໃຫ້ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນບໍ່ມີສ່ວນຮ່ວມໃນດາວິດ.
ຄົນຢູດາໄດ້ຕິດຕາມກະສັດຂອງພວກເຂົາຢ່າງໃກ້ຊິດ, ແຕ່ວ່າຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ໄປຈາກດາວິດ ແລະ ໄດ້ຕິດຕາມເຊບາໄປ.
ດາວິດໄດ້ຊົງລ້ຽງດູພວກເຂົາໃນຄວາມຕ້ອງການຕ່າງໆຂອງພວກເຂົາ, ແຕ່ເພິ່ນບໍໍ່ໄດ້ຊົງຫລັບນອນກັບພວກນາງອີກຕໍ່ໄປ, ດັ່ງນັ້ນພວກນາງຈຶ່ງໄດ້ຢູ່ຢ່າງແມ່ຫມ້າຍຈົນເຖິງມື້ຕາຍ.
ກະສັດໄດ້ບອກອາມາສາໃຫ້ລະດົມຄົນຢູດາຍໃຫ້ພ້ອມພາຍໃນສາມວັນ ແລະເຂົາກໍຕ້ອງຢູ່ທີ່ນັ້ນດ້ວຍ.
ດາວິດໄດ້ຕອບໂດຍໃຫ້ຄຳແນະນຳແກ່ອາບີໄຊໃຫ້ນຳທະຫານຂອງດາວິດ ແລະໄລ່ຕາມເຂົາໄປກ່ອນທີ່ເຂົາຈະຫາບັນດາເມືອງທີ່ມີປ້ອມປາການໄດ້.
ໂຢອາບໄດ້ແທງອາສາມາດ້ວຍດາບທີ່ຢູ່ໃນມືຊ້າຍຂອງເຂົາ.
ຄົນຫນຶ່ງຂອງໂຢອາບໄດ້ນຳອາສາມາຈາກຫົນທາງໄປຖິ້ມໃນທົ່ງນາ ແລະໄດ້ໂຍນເສື້ອຜ້າປິດຮ່າງກາຍເຂົາໄວ້ແລະ ໃຜເຫັນດ້ວຍກັບໂຢອາບ, ແລະໄດ້ເວົ້າວ່າ ໃຜຢູ່ຝ່າຍດາວິດໃຫ້ຜູ້ນັ້ນຕິດຕາມໂຢອາບໄປ.
ໂຢອາບ ແລະຄົນຢູດາໄດ້ສ້າງທາງເນີນຂຶ້ນບ່ອນກຳແພງ ແລະຕຳກຳແພງເພື່ອໃຫ້ກຳແພງພັງລົງ.
ຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນໄດ້ບັນລະຍາຍກ່ຽວກັບເມືອງຂອງນາງທີ່ເມືອງອາເບັນເປັນເມືອງຫນຶ່ງທີ່ເຕັມດ້ວຍຄວາມງຽບສະງົບທີ່ສຸດ ແລະ ສັດຊື່ໃນອິດສະຣາເອນ ແລະ ກໍເປັນເປັນເມືອງແມ່ຂອງອິດສະຣາເອນ.
ຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນໄດ້ຖາມໂຢອາບວ່າເປັນຫຍັງທ່ານຈຶ່ງຕ້ອງການຈະມ້າງເພໃຈກາງເມືອງອາເບັນ.
ເງື່ອນໄຂທີ່ໂຢອາບໄດ້ກຳນົດໄວ້ກັບຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນແມ່ນຖ້າເມືອງຈະມອບເຊບາໃຫ້ພວກເຂົາ, ພວກເຂົາກໍຈະຖອນຕົວອອກຈາກເມືອງນັ້ນ.
ປະຊາຊົນໃນເມືອງໄດ້ຕັດຫົວຂອງເຊບາ ແລະໂຍນຂ້າມກຳແພງເຫມືອນທີ່ຜູ້ຍິງບອກວ່າຈະເຮັດ.
ຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງອາໂດນີຣາມແມ່ນດູແລບັນດາຄົນງານທັງຫລາຍ.
ການອຶດຢາກອາຫານເປັນເວລາສາມປີຕິດຕໍ່ກັນເພາະວ່າໂຊນ ແລະຄອບຄົວຂອງເຂົາໄດ້ມີຄວາມຜິດໃນການຂ້າກີເບໂອນ.
ກະສັດດາວິດຕ້ອງການແກ້ຄວາມຜິດທີ່ໄດ້ເຮັດຕໍ່ພວກກິເບໂອເພາະວ່າປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນສັນຍາວ່າຈະບໍ່ຂ້າພວກເຂົາ, ແຕ່ໂຊນກໍໄດ້ພະຍາຍາມທີ່ຈະສັງຫານພວກເຂົາທັງຫມົດເພາະຄວາມກະຕືລືລົ້ນເພື່ອເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ ແລະ ຢູດາຍ.
ດາວິດໄດ້ເຫັນດ້ວຍທີ່ຈະເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ຊາວກິເບໂອນຂໍຈາກເຂົາ.
ຊາວກິເບໂອນໄດ້ຮ້ອງຂໍເຈັດຄົນຈາກເຊື້ອສາຍຂອງໂຊນໃຫ້ພວກເຂົາໄດ້ແຂວນຄໍພວກເຂົາ ຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ.
ດາວິດໄດ້ຕອບສະຫນອງຕໍ່ຄຳຮ້ອງຂໍຂອງຊາວກິເບໂອໂດຍໄດ້ຊົງໄວ້ຊີວິດເມຟີໂບເຊັດຂະນະທີ່ໄດ້ນຳເອົາລູກຊາຍສອງຄົນຂອງນາງຣິຊະປາ ແລະລູກຊາຍທັງຫ້າຄົນຂອງເມຣາບທີ່ໄດ້ແຂວນຄໍພວກເຂົາເທິງພູເຂົາຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວໂດຍຊາວກິເບໂອ
ນາງຣິຊະປາໄດ້ເອົາຜ້າກະສອບປູໄວ້ເທິງກ້ອນຫີນສຳລັບຕົນເອງເທິງພູເຂົາຂ້າງໆຮ່າງກາຍທັງຫລາຍຂອງຄົນຕາຍ ແລະບໍ່ຍອມໃຫ້ເຫລົ່າຝູງນົກແຫ່ງທ້ອງຟ້າມາລົບກວນຮ່າງ.
ດາວິດໄດ້ຊົງນຳກະດູກຂອງກະສັດໂຊນ ແລະກະສັດໂຢນາທານມາຈາກຄົນຂອງເມືອງຢາເບັດກີເລອາດ.
ເມື່ອດາວິດຊົງໄດ້ຮັບໄຊຊະນະດ້ວຍການເມື່ອຍລ້າຈາກສົງຄາມ, ອາບີໄຊໄດ້ເຂົ້າມາຊ່ວຍດາວິດໄວ້ໂດຍຂ້າອີສະບີເບໂນບຄົນຟີລິດສະຕິນຄົນທີ່ໄດ້ຄິດຈະຂ້າດາວິດ.
ຄົນຂອງດາວິດຈຶ່ງຢືນຢັນວ່າເຂົາຈະບໍ່ຕໍ່ສູ້ກັບພວກເຂົາອີກເພາະວ່າພວກກເຂົາຢ້ານວ່າພວກເຂົາຈະສູນເສຍຕະກຽງຂອງອິດສະຣາເອນຈະມອດ.
ດາວິດ ແລະ ເຫລົ່າທະຫານຂອງເຂົາໄດ້ຂ້າຄົນເຫລົ່ານີ້ທີ່ສືບເຊື້ອສາຍຄົນເອຟາອິມຂອງເມືອງກາດ.
ດາວິດຮ້ອງເພງແກ່ພຣະຢາເວຊົງເປັນສີລາຊຶ່ງຊ່ວຍຊີວິດເຂົາໃນວັນທີ່ພຣະເຢເວຊົງຊ່ວຍກູ້ເພິ່ນໃຫ້ພົ້ນຈາກມືເຫລົ່າສັດຕູທັງຫມົດຂອງເພິ່ນ ແລະຈາກເງື້ອມມືຂອງໂຊນ.
ດາວິດໄດ້ເວົ້າເຫດຜົນວ່າຍ້ອນຫຍັງເຂົາຮ້ອງພຣະຢາເວວ່າຊົງເປັນສີລາ ເພາະວ່າພຣະຢາເວຊົງເປັນຜູ້ຊົງສົມຄວນແກ່ການສັນເສີນ.
ດາວິດຮູ້ສຶກວ່າຄື້ນແຫ່ງຄວາມຕາຍໄດ້ລ້ອມຮອບເຂົາແລະສາຍໃຍຂອງແດນຄົນຕາຍພັນຕົວເຂົາ.
ໃນຄວາມທຸກລຳບາກຂອງເຂົາ, ດາວິດໄດ້ຮ້ອງທູນພຣະຢາເວພຣະອົງໄດ້ຍິນສຽງຮ້ອງທູນຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຂອງຂ້ານ້ອຍໄດ້ໄປເຖິງພຣະວິຫານຂອງພວກເຂົາ.
ແລ້ວແຜ່ນດິນກໍໄດ້ສັ່ນສະເທືອນ ແລະໄດ້ຫວັ່ນໄຫວ ຮາກຖານຂອງຟ້າກໍໄດ້ຫວັ່ນໄຫວ ແລະໄດ້ສັ່ນສະເທືອນ, ເພາະພຣະເຈົ້າຊົງພຣະພິໂຣດ, ຄວັນໄຟກໍໄດ້ຂຶ້ນໄປຕາມຊ່ອງຮູດັງຂອງພຣະອົງ, ແລະ ຖ່ານໄຟກໍໄດ້ອອກມາຈາກປາກຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຂີ່ຫລັງເຄຣຸບຕົນຫນຶ່ງ ແລະຊົງບິນໄປເທິງປີກຂອງລົມ.
ພຣະຢາເວຊົງເຮັດໃຫ້ສັດຕູຂອງເຂົາກະຈາຍດ້ວຍຍິງລູກທະນູ ແລະເຮັດໃຫ້ເກີດຟ້າແມບເຫລື້ອມ.
ຮາກຖານໂລກກໍໄດ້ຖືກເປີດເຜີຍໄວ້ເວລາທີ່ພຣະເຈົ້າຢາເວຮ້ອງນາບຂູ່ເຫລົ່າສັດຕູທີ່ລົມຫາຍໃຈອອກຈາກດັງຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເດ່ມືລົງມາຈາກເທິງຟ້າດຶງເຂົາອອກມາຈາກນ້ຳທີ່ຊັດໄປມາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຊ່ວຍກູ້ເຂົາໄວ້ ເພາະພຣະອົງໄດ້ຊົງພໍໃຈເຂົາ.
ດາວິດໄດ້ຮັກສາທາງຂອງພຣະຢາເວ ແລະບໍ່ໄດ້ເຮັດໃນສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍໂດຍການຫັນຈາກພຣະເຈົ້າຂອງເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຕອບແທນດາວິດຕາມຄວາມເປັນທຳຂອງເຂົາເພາະພຣະອົງໄດ້ຊົງຮັກສາຕົວໄວ້ຈາກຄວາມບາບ.
ພຣະຢາເວຊົງເຮັດໃຫ້ຄົນເຫລົ່ານັ້ນຕ່ຳລົງ.
ພຣະຢາເວຊົງເປັນໂລ່ກຳບັງຂອງທຸກຄົນທີ່ລີ້ໄພຢູ່ໃນພຣະອົງ.
ດາວິດຖືວ່າພຣະຢາເວຊົງເປັນທີ່ລີ້ໄພເພາະວ່າພຣະອົງຊົງນຳເຂົາໂດຍບໍ່ມີຕໍາຫນິໃນທາງຂອງພຣະອົງ.
ຕີນຂອງດາວິດຈຶ່ງບໍ່ພາດລົ້ມລົງຈັກເທື່ອເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ປະທານສະຖານທີ່ກວ້າງຂວາງສຳລັບຕີນຂອງຂ້ານ້ອຍໄດ້ເເດີນແລະຕີນຂອງຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງບໍ່ພາດລົ້ມລົງຈັກເທື່ອ.
ຫລັງຈາກສັດຕູຂອງດາວິດໄດ້ຮ້ອງຫາພຣະຢາເວເພື່ອຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອໃຫ້ດາວິດໄດ້ທຸບເຂົາແຫລກລະອຽດເປັນຄືຝຸ່ນດິນຂ້ານ້ອຍໄດ້ຫຍ້ຳພວກເຂົາຄືຂີ້ຕົມຕາມຫົນທາງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພົ້ນຈາກການຜິດຖຽງກັນກັບປະຊາຊົນຂອງເຂົາແລະຮັກສາຂ້ານ້ອຍໄວ້ໃຫ້ເປັນຫົວຫນ້າຂອງບັນດາປະຊາຊົນ.
ພຣະຢາເວຊົງປ່ອຍໃຫ້ດາວິດໃຫ້ພົ້ນຈາກສັດຕູແລ້ວ.
ດາວິດໄດ້ຮ້ອງເພງສັນລະເສີນພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວເພາະວ່າພຣະເຈົ້າປະທານໄຊຊະນະຍິ່ງໃຫຍ່ແກ່ກະສັດຂອງພຣະອົງ.
ດາວິດເປັນຄົນທີ່ໄດ້ຮັບກຽດຢ່າງສູງ ແລະຜູ້ຮັບການອວຍພອນໂດຍພຣະເຈົ້າຂອງຢາໂຄບ.
ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນໄດ້ກ່າວກັບດາວິດວ່າປົກຄອງດ້ວຍຄວາມຢຳເກງພຣະເຈົ້າຈະເປັນຄືແສງເມື່ອດວງຕາເວັນຂຶ້ນ.
ຄົນບໍ່ນັບຖືພຣະເຈົ້າທັງຫມົດກໍຄືຫນາມທີ່ຖືກຖອນຖິ້ມໄປເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ສາມາດຈະເອົາມືຢິບດ້ວຍມືຂອງໃຜໄດ້.
ເອເລຊາໄດ້ລຸກຂຶ້ນ ແລະໄດ້ຕໍ່ສູ້ພວກຟີລິດສະຕິນຈົນກະທັ້ງມືຂອງເຂົາອ່ອນລ້າ ແລະມືຂອງເຂົາເປັນຈັງແຂງຕິດທີ່ດາບຂອງເຂົາ.
ຊາມມາໄດ້ຢືນຢູ່ທ່າມກາງຜືນດິນນັ້ນ ແລະປ້ອງກັນຜືນດິນນັ້ນໄວ້.
ຈອມທະຫານສາມຄົນກໍໄດ້ແຫກຄ້າຍຂອງກອງທັບຂອງຄົນຟີລິດສະຕິນເຂົ້າໄປ ແລະໄດ້ຕັກນ້ຳຈາກນ້ຳສ້າງເບັດເລເຮັມໃຫ້ດາວິດ.
ດາວິດປະຕິເສດທີ່ຈະດື່ມນ້ຳສ້າງຈາກເບັດເລເຮັມເພາະວ່າຄົນເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ໄປສ່ຽງຊີວິດຂອງພວກເຂົາ, ເຂົາໄດ້ຊົງເທນ້ຳນັ້ນຖະວາຍແດ່ພຣະຢາເວ.
ອາບີໄຊ ແລະໄດ້ເປັນຫົວຫນ້າຂອງທັງສາມຄົນນັ້ນເຂົາໄດ້ຕໍ່ສູ້ດ້ວຍຫອກຕໍ່ທະຫານສາມຮ້ອຍຄົນ.
ເບນາອີຢາ, ໄດ້ຕໍ່ສູ້ກັບເຂົາດ້ວຍພຽງໄມ້ຄ້ອນ, ເຂົາໄດ້ຂ້າຄົນອີຢິບຄົນຫນຶ່ງເປັນຜູ້ຊາຍຮູບຮ່າງສູງໃຫຍ່. ເຂົາໄດ້ຢຶດເອົາຫອກມາຈາກມືຂອງຄົນເອຢິບຄົນນັ້ນ ແລະໄດ້ຂ້າເຂົາຕາຍດ້ວຍຫອກຂອງເຂົາເອງ.
ດາວິດໄດ້ຖາມໂຢອາບໃຫ້ນັບຈຳນວນປະຊາຊົນໃນທຸກໆເຜົ່າໃນອິດສະຣາເອນ, ເພື່ອຈະໄດ້ຮູ້ຈຳນວນລວມຂອງປະຊາຊົນເພື່ອເຮັດສົງຄາມ.
ໂຢອາບໄດ້ລັ່ງເລທີ່ຈະເຮັດຕາມທີ່ດາວິດເພາະວ່າລາວບໍ່ເຂົ້າໃຈວ່າ ເຫດການໃດກະສັດເຈົ້ານາຍຂອງຂ້າລາວຈຶ່ງຊົງປະສົງສິ່ງນີ້.
ໂຢອາບໃຊ້ເວລາເກົ້າເດືອນ ແລະຊາວມື້ພື່ອໄປທົ່ວແຜ່ນດິນນັ້ນແລ້ວ, ແລະ ຈຶ່ງໄດ້ກັບມາຍັງກຸງເຢຣູຊາເລັມ
ໂຢອາບໄດ້ນັບມີທະຫານໃນອິດສະຣາເອນຈຳນວນ 800,000ຄົນ ຜູ້ພ້ອມເຮັດເສິກ, ແລະຄົນຢູດາມີ 500,000ຄົນ.
ໃຈຂອງດາວິດກໍໄດ້ຊົງສຳນຶກຜິດເພາະເຂົາລະນຶກເຖິງການກະທຳທີ່ໂງ່ຈ້າ ແລະ ໄດ້ເຮັດບາບໃຫຍ່ຫລວງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກດາວິດວ່າ ໃຫ້ເຂົາຈົ່ງເລືອກເອົາຫນຶ່ງຢ່າງ ໃນທາງເລືອກສາມຢ່າງ.
ພຣະຢາເວຖາມດາວິດວ່າ ຈະໃຫ້ເກີດອຶດຢາກອາຫານເປັນເວລາສາມປີ, ຫລື ຫນີຈາກຫນ້າສັດຕູຂອງເປັນເວລາສາມເດືອນ, ຫລືຈະໃຫ້ໂຣກລະບາດເກີດຂຶ້ນເປັນເວລາສາມມື້.
ປະຊາຊົນໄດ້ຕາຍພຽງແຕ່ຈຳນວນເຈັດຫມື່ນຄົນເພາະພຣະຢາເວໄດ້ຊົງປ່ຽນໃຈເພາະເລື່ອງເຫດຮ້າຍ ທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນນັ້ນ, ແລະພຣະອົງໄດ້ຊົງຢຸດມືຂອງພຣະອົງ.
ດາວິດໄດ້ທູນຕໍ່ພຣະຢາເວວ່າ ຂໍມືຂອງພຣະອົງທຳໂທດຂ້ານ້ອຍພຣະອົງ ແລະເຊື້ອສາຍພໍ່ຂອງຂ້ານ້ອຍເຖີດ ແທນປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໃນບາບອັນຍິ່ງໃຫຍ່ນັ້ນ.
ກາດໄດ້ບອກໃຫ້ດາວິດຂຶ້ນໄປ ແລະ ສ້າງແທ່ນບູຊາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວເທິງລານຟາດເຂົ້າຂອງອາໂຣນາ.
ດາວິດໄດ້ຕ້ອງການຊື້ລານຟາດເຂົ້າຂອງອາໂຣນາ, ເພື່ອລາວຈະສ້າງແທ່ນບູຊາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ, ເພື່ອທີ່ເລື່ອງໂຫດຮ້າຍຈະຫມົດໄປຈາກປະຊາຊົນ.
ດາວິດໄດ້ກ່າວກັບອາໂຣນາວ່າ ລາວບໍ່ໄດ້ຢືນຢັນທີ່ຈະຊື້ຈາກເຈົ້າຕາມລາຄານັ້ນ. ລາວຈະບໍ່ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາເຜົາທັງຕົວແດ່ພຣະຢາເວ ໂດຍທີ່ເຮົາບໍ່ເສຍຫຍັງເລີຍ.
ດາວິດກໍໄດ້ຢຸດໂຣກລະບາດໃນອິດສະຣາເອນ ໂດຍການສ້າງແທ່ນບູຊາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວທີ່ນັ້ນ ແລະຊົງໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາທັງຕົວກັບເຄື່ອງບູຊາ.
ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາຫົ່ມຜ້າໃຫ້ກະສັດດາວິດດ້ວຍເຄື່ອງນຸ່ງ, ແຕ່ຮ່າງກາຍຂອງລາວກໍຍັງບໍ່ອົບອຸ່ນ.
ກະສັດບໍ່ໄດ້ສົມສູ່ກັບອາບີຊາກໄດ້.
ອາໂດນີຢາຕ້ອງການເປັນກະສັດ, ສະນັ້ນລາວໄດ້ກຽມຕົວພ້ອມດ້ວຍລົດມ້າເສິກ ແລະ ກອງທະຫານມ້າສຳລັບທ່ານເອງກັບຄົນຫ້າສິບຄົນໄວ້ເເລ່ນນຳຫນ້າລາວ.
ບໍ່, ກະສັດເດວິດບໍ່ໄດ້ເຄີຍຂັດໃຈອາໂດນີຢາ ໂດຍກ່າວວ່າ, "ເປັນຫຍັງເຈົ້າຈຶ່ງເຮັດເເບບນັ້ນ?"
ໂຢອາ ແລະ ອາບີຢາໃຫ້ຄວາມຊ່ວຍເຫລືອແກ່ອາໂດນີຢາ ໃນແຜນການຂອງຕົນເພື່ອໃຫ້ເປັນກະສັດ.
ອາໂດນີຢາບໍ່ໄດ້ເຊື້ອເຊີນນາທານຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະ, ເບນາອີຢາ, ພວກທະຫານກ້າ ຫລື ໂຊໂລໂມນນ້ອງຊາຍຂອງທ່ານ.
ນາທານຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະເຕືອນນາງບັດເຊບາແມ່ຂອງໂຊໂລໂມນວ່າອາໂດນີຍາໄດ້ຂຶ້ນເປັນກະສັດ ແລະ ວ່າຊີວິດຂອງນາງ ແລະ ໂຊໂລໂມນລູກຊາຍຂອງນາງຕົກຢູ່ໃນອັນຕະລາຍ.
ນາທານຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະໄດ້ບອກນາງເບັດເຊບາໃຫ້ຖາມກະສັດດາວິດວ່າພະອົງສັນຍາວ່າກະສັດໂຊໂລໂມນຈະເປັນກະສັດ ແລະ ເປັນຫຍັງອາໂດນີຍາຂຶ້ນເປັນກະສັດ.
ກະສັດດາວິດໄດ້ສາບານຕົວຕໍ່ນາງບັດເຊບາວ່າໂຊໂລໂມນຈະເປັນກະສັດຫລັງຈາກທີ່ດາວິດເສຍຊີວິດ.
ນາງບັດເຊບາບອກພະອົງວ່າອາໂດນີຍາໄດ້ຂຶ້ນເປັນກະສັດ, ໂດຍກະສັດດາວິດບໍ່ຮູ້, ແລະ ເຂົາໄດ້ຖວາຍສັດເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍ.
ນາງຢ້ານວ່ານາງ ແລະ ລູກຊາຍຂອງນາງໂຊໂລໂມນຈະຖືກຕົກເປັນຝ່າຍຜິດ.
ນາທານຜູ້ປະກາດພຣະທຳຕ້ອງການລາຍງານກະສັດດາວິດທີ່ອາໂດນີຢາຕັ້ງຕົວຂື້ນເປັນກະສັດໂດຍ ບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດຈາກກະສັດດາວິດ.
ນາທານໄດ້ຖາມພະອົງວ່າຖ້າກະສັດດາວິດໄດ້ເວົ້າວ່າອາໂດນີຍາຈະປົກຄອງແທນພະອົງ ແລະ ນັ່ງຢູ່ເທິງບັນລັງຂອງລາວເປັນກະສັດ.
ກະສັດດາວິດໄດ້ສາບານວ່າໂຊໂລໂມນລູກຊາຍຂອງນາງບັດເຊບາຈະປົກຄອງແທນພະອົງ ແລະ ນັ່ງຢູ່ເທິງບັນລັງຂອງລາວໃນສະຖານທີ່ຂອງດາວິດ.
ກະສັດດາວິດໄດ້ເລົ່າເລື່ອງສັດຊື່ສາມເລື່ອງຂອງລາວໃຫ້ເອົາໂຊໂລໂມນໄປທີ່ກີໂຮນຂີ່ລໍຂອງດາວິດ ແລະ ແຕ່ງຕັ້ງລາວໃຫ້ເປັນກະສັດປົກຄອງອິດສະຣາເອນ.
ປະຊາຊົນກ່າວວ່າ "ກະສັດໂຊໂລໂມນຊົງກະເສີມສຳລານ!" ແລະມີຄວາມປິຕິຍິນດີຢ່າງຍິ່ງ.
ອາໂດນີຍາຢ້ານໂຊໂລໂມນ, ແລະ ເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຈັບທີ່ເເຈຂອງເເທ່ນບູຊາ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ເວົ້າກັບອາໂດນີຍາຈົ່ງກັບໄປວັງຂອງເຈົ້າເຖີດ.
ດາວິດໄດ້ບອກລູກຊາຍຂອງລາວໃຫ້ມີຄວາມຢ້ານກົວ ແລະ ເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າສະເຫມີ.
ພຣະຢາເວ ໄດ້ສັນຍາວ່າດາວິດຈະບໍ່ຂາດຄົນສືບທອດ ທີ່ຈະນັ່ງເທິງບັນລັງຂອງອິດສະຣາເອນ.
ກະສັດດາວິດບອກໂຊໂລໂມນຢ່າປ່ອຍໃຫ້ຫົວຂອງເຂົາຕົກລົງໄປສູ່ຂຸມຝັງສົບຢ່າງສະຫງົບສຸກ.
ພວກລູກຊາຍຂອງບາກຊິນໄລໄດ້ເຂົ້າມາຫາດາວິດ ເມື່ອລາວຫນີຈາກອັບຊາໂລມ.
ຊີເມອີໄດ້ສາບແຊ່ງກະສັດດາວິດຢ່າງຮຸນແຮງ.
ດາວິດໄດ້ບອກໂຊໂລໂມນຢ່າໃຫ້ປ່ອຍຊີເມອີໃຫ້ພົ້ນຈາກການລົງໂທດ, ແຕ່ຈົ່ງນຳຫົວຂອງເຂົາລົງໄປສູ່ຂຸມຝັງສົບພ້ອມກັບເລືອດເທີນ.
ກະສັດດາວິດປົກຄອງເປັນເວລາສີ່ສິບປີ.
ອາໂດນີຍາກ່າວວ່າຊາວອິດສະຣາເອນທຸກຄົນຄາດວ່າລາວຈະຄວນເປັນກະສັດ.
ອາໂດນີຍາໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ນາງຂໍໃຫ້ຊາໂລໂມນຂໍໃຫ້ນາງອາບີຊາກຊາວຊູເນມໃຫ້ເປັນເມຍຂອງລາວ.
ນາງບັດເຊບາຈຶ່ງໄດ້ໄປຖາມກະສັດໂຊໂລໂມນເພື່ອຂໍໃຫ້ອາບີຊາກໃຫ້ເປັນເມຍຂອງອາໂດນີຢາ.
ໂຊໂລໂມນກ່າວວ່າອາໂດນີຍາໄດ້ເວົ້າເລື່ອງນີ້ເພື່ອຂໍໃນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຂອງຊີວິດຂອງເຂົາ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ສົ່ງສົ່ງເບນາອີຢາລູກຊາຍຂອງເຢໂຮຍອາດາໄປຂ້າອາໂດນີຢາ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ບອກອາບີຊີທາກັບໄປທີ່ທົ່ງນາຂອງລາວແລະໄລ່ລາວອອກຈາກການເປັນປະໂລຫິດ.
ໂຢອາບໄດ້ຫນີເຂົ້າໄປໃນເຕັນຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ໄດ້ຢູ່ຂ້າງແທ່ນບູຊາ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ສົ່ງລາວໄປຂ້າໂຢອາບ.
ໂຢອາບໄດ້ບອກລາວວ່າລາວຈະບໍ່ອອກຈາກວິຫານ ແລະ ຈະຕາຍຢູ່ແທ່ນບູຊາ.
ໂຊໂລໂມນສັ່ງໃຫ້ເບນາອີຢາເຮັດຕາມທີ່ໂຢອາບຖາມ.
ຊາໂລໂມນຂ້າໂຢອາບ ເພາະວ່າໂຢອາບໂຈມຕີ ແລະ ຂ້າອັບເນລູກຊາຍຂອງເນຣະ ແລະ ອາມາສາລູກຊາຍຂອງເຢເທີໂດຍບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດຈາກກະສັດດາວິດ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງເພິ່ນໃຫ້ເປັນຜູ້ບັນຊາການກອງທັບ.
ໂຊໂລໂມນບອກຊີເມອີວ່າລາວສາມາດອາໄສຢູ່ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
ໂຊໂລໂມນບອກຊີເມອີວ່າຖ້າລາວອອກຈາກເຢຣູຊາເລັມໄປບ່ອນອື່ນ, ລາວຈະຖືກຂ້າຕາຍ.
ຊິເມອີໄປທີ່ເມືອງກາດເພື່ອນຳເອົາຜູ້ຮັບໃຊ້ສອງຄົນຂອງລາວທີ່ຫນີອອກຈາກລາວໄປ.
ໂຊໂລໂມນບອກກັບຊີເມອີວ່າລາວບໍ່ໄດ້ຮັກສາຄຳສາບານຂອງຕົນຕໍ່ພຣະຢາເວ, ເພາະສະນັ້ນພຣະຢາເວຈະຊົງນຳເອົາເຫດຮ້າຍມາສະຫນອງເທິງຫົວຂອງເຈົ້າເອງ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ບອກເບນາອີຢາລູກຊາຍຂອງເຢໂຮຍອາດາ ເພື່ອຂ້າຊີເມອີ.
ໂຊໂລໂມນຜູກພັນຕົວເອງກັບຟາໂລໂດຍການແຕ່ງງານກັບລູກສາວຂອງເພິ່ນ
ໂຊໂລໂມນໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ ແລະ ເຜົາເຄື່ອງບູຊາທີ່ສະຖານສູງ.
ສະຖານສູງຕັ້ງຢູ່ເມືອງກີເບໂອນ.
ພຣະຢາເວປາກົດແກ່ໂຊໂລໂມນໃນຄວາມຝັນໃນຕອນກາງຄືນ.
ໂຊໂລໂມນຮ້ອງຂໍພຣະອົງປະທານຈິດໃຈ ທີ່ເຂົ້າໃຈຕໍ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ເພື່ອທີ່ຈະປົກຄອງປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງຢ່າງຍຸດຕິທຳ.
ແມ່ນ, ຄຳຂໍຂອງໂຊໂລໂມນເປັນທີ່ພໍໃຈອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າໃຫ້ໂຊໂລໂມນມີໃຈດ້ວຍປັນຍາ ແລະ ເຂົ້າໃຈເພື່ອວ່າບໍ່ມີໃຜຄືກັບລາວ.
ແມ່ນ, ພຣະເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ທັງຄວາມຮັ່ງມີ ແລະກຽດຕິຍົດແກ່ໂຊໂລໂມນ.
ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າພຣະອົງຈະໃຫ້ອາຍຸຂອງໂຊໂລໂມນຍືນຍາວຖ້າໂຊໂລໂມນຮັກສາກົດເກນ ແລະພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າດັ່ງກະສັດດາວິດ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ມາຮອດນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະ ເຄື່ອງຖວາຍສັນຕິສຸກ ແລະຈັດພິທີລ້ຽງແກ່ຂ້າຣາຊການທຸກຄົນຂອງເພິ່ນ.
ຍິງໂສເພນີສອງຄົນໄດ້ມາຫາກະສັດໂຊໂລໂມນ ແລະ ໄດ້ຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າໂຊໂລໂມນ.
ຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງກ່າວວ່າ ຜູ້ຍິງອີກຄົນຫນຶ່ງໄດ້ເອົາລູກຊາຍທີ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່ມາຈາກນາງ ແລະ ເອົາລູກຊາຍທີ່ຕາຍຂອງຜູ້ຍິງຄົນນີ້ໃສ່ເຕົ້ານົມຂອງນາງໃນເວລາທີ່ນາງນອນຢູ່.
ໂຊໂລໂມນກ່າວວ່າໃຫ້ເອົາດາບ ແລະ ແບ່ງເດັກທີ່ມີຊີວິດອອກເປັນສອງສ່ວນ, ແລະ ໃຫ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງສ່ວນຫນຶ່ງ ແລະ ອີກຄົນຫນຶ່ງສ່ວນຫນຶ່ງ.
ຜູ້ຍິງຄົນທຳອິດບອກວ່າຈົ່ງມອບເດັກທີ່ມີຊີວິດນັ້ນໃຫ້ນາງອີກຄົນຫນຶ່ງໄປ, ແລະຢ່າຂ້າເຂົາເລີຍ.
ໂຊໂລໂມນບອກວ່າຈົ່ງໃຫ້ເດັກທີ່ມີຊີວິດນັ້ນແກ່ຍິງຄົນທຳອິດ ແລະຢ່າຂ້າເດັກເລີຍ.
ຊາວອິດສະຣາເອນທັງຫລາຍກໍຢ້ານກົວກະສັດ ເພາະເຂົາເຫັນວ່າ ປັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ໃນທ່ານ ທີ່ຈະພິພາກສານັ້ນ.
ແມ່ນແລ້ວໂຊໂລໂມນເປັນກະສັດປົກຄອງອິດສະລາເອນທັງຫມົດ.
ກະສັດໂຊໂລໂມນມີຄົນຫລາຍຄົນທີ່ເປັນເຈົ້າຫນ້າທີ່ ແລະ ຫົວຫນ້າຜູ້ປົກຄອງແຂວງຕ່າງໆ.
ເຈົ້າຫນ້າທີ່ແຕ່ລະຄົນຕ້ອງໄດ້ຈັດຕຽມສະບຽງອາຫານເປັນເວລາ ຫນຶ່ງເດືອນໃນຫນຶ່ງປີ.
ຄົນຢູດາ ແລະ ຄົນອິດສະຣາເອນນັ້ນໄດ້ມີຈຳນວນຫລວງຫລາຍຄືເມັດຊາຍຕາມແຄມຟັ່ງທະເລ.
ໂຊໂລໂມນປົກຄອງທຸກອານາຈັກຕັ້ງແຕ່ແມ່ນ້ຳເອີຟຣັດໄປຈົນຮອດດິນແດນຂອງປະເທດເອຢິບ.
ສະບຽງອາຫານສຳລັບໂຊໂລໂມນໃນມື້ຫນຶ່ງຄື ແປ້ງລະອຽດ, ອາຫານ, ງົວຕຸ້ຍພີ, ແກະ, ກວາງ, ມັງ, ໂອງ, ແລະ ໄກ່ໂຕອ້ວນພີ.
ຢູດາ ແລະ ອິດສະຣາເອນກໍໄດ້ຢູ່ຢ່າງປອດໄພ, ທຸກຄົນຕ່າງກໍມີສວນອະງຸ່ນ ແລະ ສວນຫມາກເດື່ອເທດເປັນຂອງຕົນເອງໃນທຸກວັນທັງຫມົດຂອງໂຊໂລໂມນ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ມີຄອກມ້າສີ່ຫມື່ນຄອກສຳລັບລົດມ້າເສິກ.
ເຂົ້າບາເລ ແລະເມັດເຂົ້າພັນດີສຳລັບລົດມ້າ ເເລະ ຂີ່ມ້າ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ໂຊໂລໂມນມີສະຕິປັນຍາ ແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈຢ່າງໃຫຍ່ຄືກັບດິນຊາຍຢູ່ຝ່ັງທະເລ.
ຊື່ສຽງຂອງພະອົງເລື່ອງລືໄປທຸກຊົນຊາດຢູ່ອ້ອມໆ.
ໂຊໂລໂມນກ່າວສຸພາສິດສາມຂໍ້ ເເລະ ບົດເພງຂອງພະອົງມີຫນຶ່ງພັນຫ້າບົດ.
ປະຊາຊົນມາຈາກທຸກປະຊາຊາດໄດ້ຍິນເຖິງສະຕິປັນຍາຂອງໂຊໂລໂມນ.
ຮີຣາມກະສັດເມືອງຕີເຣໄດ້ສົ່ງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານໄປຫາໂຊໂລໂມນ.
ກະສັດດາວິດບໍ່ຊົງສາມາດສ້າງພຣະວິຫານ ສຳລັບພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວເພາະສົງຄາມອ້ອມຮອບ.
ພຣະຢາເວບອກດາວິດວ່າ, "ລູກຊາຍຂອງເຈົ້າ, ຜູ້ທີ່ເຮົາຈະໃຫ້ຂຶ້ນເປັນກະສັດແທນເຈົ້ານັ້ນ ຈະສ້າງພຣະວິຫານສຳລັບນາມຂອງເຮົາ.'
ໂຊໂລໂມນໄດ້ຂໍໃຫ້ຮີຣາມຂໍທ່ານຈົ່ງສົ່ງຄົນຂອງທ່ານໄປຕັດໄມ້ຕົ້ນແປກ ທີ່ພູເລບານອນໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າ.
ຮີຣາມໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳຂອງໂຊໂລໂມນ ແລະກ່າວວ່າ, "ວັນນີ້ຂໍສັນລະເສີນພຣະຢາເວ."
ແມ່ນ, ຮີຣາມໄດ້ສົ່ງຄຳເວົ້າວ່າ, "ຂ້າພະເຈົ້າພ້ອມຈະເຮັດຕາມທີ່ທ່ານຕ້ອງການໃນເລື່ອງໄມ້ຕົ້ນແປກ ແລະ ໄມ້ສົນໃຫ້."
ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງຮີຣາມໄດ້ນຳເອົາຕົ້ນໄມ້ມາຈາກພູເລບານອນມາຮອດທະເລ ບ່ອນທີ່ເຂົາເຈົ້າຈະມັດເປັນແພ.
ຮີຣາມປາຖະຫນາ ວ່າຊາໂລໂມນຈະເອົາສະບຽງອາຫານສຳລັບຄົວເຮືອນຂອງລາວ.
ໂຊໂລໂມນເອົາເຂົ້າເດືອຍສອງພັນໂຕນ ແລະ ນ້ຳມັນຫມາກກອກເທດສອງພັນລິດໃຫ້ຮີຣາມໃນແຕ່ລະປີ.
ມີ, ສັນຕິສຸກລະຫວ່າງຮີຣາມກັບໂຊໂລໂມນ, ແລະ ທັງສອງກໍມີຂໍ້ຕົກລົງຕໍ່ກັນ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ເກນເອົາຄົນງານທີ່ມາຈາກອິດສະຣາເອນສາມຫມື່ນຄົນ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ເອົາມາໃຫ້ອາໂດນີຣາມໄດ້ເປັນຜູ້ເບິ່ງແຍງຄົນງານ.
ແມ່ນ, ໂຊໂລໂມນມີນາຍທະຫານ 3,300 ຄົນທີ່ເປັນຜູ້ເບິ່ງແຍງຄົນງານ.
ຄົນງານໄດ້ສະກັດກ້ອນຫີນໃຫຍ່ງາມດີອອກມາ ເພື່ອວາງຮາກຖານຂອງພຣະວິຫານຂອງພຣະຟາເວ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ເລີ່ມສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວໃນປີທີ 480 ຫລັງຈາກທີ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ອອກມາຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ.
ພຣະວິຫານທີ່ໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງນັ້ນຍາວຊາວເຈັດແມັດ ກວ້າງເກົ້າແມັດ ແລະ ສູງສິບສາມແມັດເຄິ່ງ.
ແມ່ນ, ໂຊໂລໂມນເຮັດປ່ອງຢ້ຽມສຳລັບພຣະວິຫານ.
ບັນດາກ້ອນຫີນສຳລັບພຣະວິຫານໄດ້ຖືກກະກຽມມາຈາກບໍ່ຫີນ.
ໂຊໂລໂມນໃຊ້ມ້ແປກເຮັດຂື່ ແລະ ເພດານ.
ບັນດາຫ້ອງອ້ອມພຣະວິຫານໂດຍໄດ້ເຊື່ອມຕິດກັບຕົວພຣະວິຫານ ໂດຍໃຊ້ໄມ້ແປກ.
ແມ່ນ, ພຣະຢາເວໄດ້ສັນຍາວ່າຈະອາໄສຢູ່ໃນທ່າມກາງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ແລະ ຈະບໍ່ຖິ້ມພວກເຂົາເລີຍ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ໃຊ້ແປ້ນໄມ້ແປກສ້າງຝາຂ້າງໃນຂອງພຣະວິຫານ.
ຄວາມຍາວຂອງຫ້ອງໂຖງຂອງພຣະວິຫານສິບແປດແມັດ.
ໂຊໂລໂມນຈຶ່ງຈັດກຽມສະຖານທີ່ສັກສິດທີ່ສຸດພາຍໃນພຣະວິຍານ ເພື່ອເອົາຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວໄວ້ບ່ອນນັ້ນ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ໂອບຫ້ອງຊັ້ນໃນຂອງພຣະວິຫານ ແລະ ແທ່ນບູຊາຂອງສະຖານທີ່ສັກສິດທີ່ສຸດ ດ້ວຍທອງຄຳບໍລິສຸດ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງເຄຣຸບສອງຕົນ ສຳລັບສະຖານທີ່ບໍລິສຸດທີ່ສູງສຸດສິບສອກ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ວາງເຄຣຸບໄວ້ໃນສ່ວນຊັ້ນໃນທີ່ສຸດຂອງພຣະວິຫານ.
ໂຊໂລໂມນແກະສະຫລັກເປັນຮູບເຄຣຸບ, ຮູບຕົ້ນຕານ, ແລະ ຮູບດອກໄມ້ບານທັງຫ້ອງທາງໃນ ແລະ ທາງນອກ.
ແມ່ນ, ໂຊໂລໂມນໄດ້ເຮັດບານປະຕູຄູ່ ດ້ວຍໄມ້ຫມາກກອກເທດສຳລັບທາງເຂົ້າສູ່ຫ້ອງຊັ້ນໃນສຸດ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ຊົງສ້າງພຣະວິຫານນັ້ນເຈັດປີ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ໃຊ້ເວລາສິບສາມປີເພື່ອສ້າງຣາຊະວັງຂອງເພິ່ນເອງ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ຊົງສ້າງພະຣາຊະວັງຈາກປ່າເເຫ່ງເລບານອນ.
ຫ້ອງໂຖງຢູ່ທີ່ວັງຂອງໂຊໂລໂມນມີຂະຫນາດຍາວຫ້າສິບສອກ ເເລະ ກວ້າງສາມສິບເເມັດເຄິ່ງ,
ຫ້ອງໂຖຕັດສິນຄວາມຂອງຊາໂລໂມນອ້ອມດ້ວຍໄມ້ເເປກຕັ້ງເເຕ່ພື້ນຈົນຈຸເພດານ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງເຮືອນເເບບນີ້ໃຫ້ເມຍຂອງເພິ່ນ, ຜູ້ທີ່ເປັນລູກສາວຂອງຟາໂຣ.
ກ້ອນຫີນຮາກຖານຂອງອາຄານນັ້ນມີຄວາມຍາວເເປດເເມັດ ເເລະ ສິບເເມັດ.
ສະຫນາມໃຫຍ່ທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບ ພະຣາຊວັງມີຫີນຕັດສາມແຖວ.
ຮູລາມເພື່ອເຮັດວຽກກັບທອງສຳລິດເພື່ອກະສັດ.
ລາມໄດ້ຕົບເເຕ່ງເສົາທອງສຳລິດສອງເສົາ.
ມີລູກທັບທິມສອງຮ້ອຍລູກຢູ່ອ້ອມຮອບຢູ່ເທິງເສົາ.
ອ່າງນ້ຳນັ້ນຕັ້ງຢູ່ເທິງງົວສິບສອງໂຕ, ໂດຍສາມໂຕປິ່ນຫນ້າໄປທາງທິດເຫນືອ, ທາງທິດຕາເວັນຕົກ, ທາງທິດໃຕ້, ແລະ ທາງທິດຕາເວັນອອກ.
ຮູຣາມໄດ້ເຮັດເເທ່ນທອງສຳຣິດສິບຄັນມີຄວາມສູງສາມສອກ.
ກົງລໍ້ຢູ່ເບື້ອງເຜົາເຮັດດ້ວຍເຫລັກ.
ຮູຣາມເຮັດອ່າງແຕ່ລະອ່າງສາມາດເກັບນໍ້າໄດ້ເເປດຮ້ອຍລິດ.
ແມ່ນ, ຮູຣາມໄດ້ສຳເລັດວຽກທັງຫມົດທີ່ລາວໄດ້ເຮັດສຳລັບກະສັດໂຊໂລໂມນຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງຂອງພຣະຢາເວ.
ຮູຣາມໄດ້ເຮັດລູກທັບທິມສີ່ຮ້ອຍລູກສຳລັບຕາຄ່າຍ.
ໂຊໂລໂມນໃຊ້ທອງຄຳທັງຫມົດ ພື່ອເຮັດເຄື່ອງໃຊ້ທັງຫລາຍ ທີ່ຢູ່ໃນວິຫານພຣະຢາເວ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ວາງໃນຫ້ອງເກັບໄວ້ໃນຄັງພຣະວິຫານເຄື່ອງ ເງີນ, ເຄື່ອງທອງຄຳ, ແລະ ເຄື່ອງໃຊ້ຕ່າງໆ ທີ່ດາວິດພໍ່ຂອງລາວໄດ້ອຸທິດ.
ໂຊໂລໂມນປະຊຸມຜູ້ອາວຸໂສຂອງອິດສະຣາເອນ ເພື່ອຈະນຳຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວຈາກເມືອງແຫ່ງດາວິດ.
ຜູ້ຊາຍທັງຫມົດຂອງອິດສະຣາເອນກໍໄດ້ມາປະຊຸມກັນຕໍ່ຫນ້າກະສັດໂຊໂລໂມນທີ່ງານລ້ຽງ.
ພວກປະໂລຫິດຍົກຫີບພັນທະສັນຂຶ້ນມາ.
ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ຖວາຍເເກະ ເເລະ ງົວຈົນບໍ່ສາມາດນັບຈຳນວນໄດ້ຕໍ່ຫນ້າຫືບພັນທະສັນ.
ພວກປະໂລຫິດໄດ້ເອົາຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວ ມາໄວ້ໃນສະຖານທີ່ໆສັກສິດທີ່ສຸດ.
ພຣະສິຣິຂອງພຣະຢາເວເຕັມພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງ.
ກະສັດໄດ້ອວຍພອນຊຸມນຸມຊົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາກຳລັງຢືນຢູ່.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບດາວິດວ່າລູກຊາຍຂອງເຈົ້າຈະສ້າງພຣະວິຫານສຳລັບນາມຂອເຮົາ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າແທ່ນບູຊາຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ໄດ້ກາງແຂນຂອງລາວອອກ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ອະທິຖານວ່າຄຳສັນຍາທີ່ພຣະຢາເວມີໄວ້ກັບດາວິດຈະເປັນຈິງ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ອະທິຖານວ່າພຣະຢາເວຂໍພຣະອົງທີ່ຈະຊົງເຝົ້າເບິ່ງແຍງດູແລພຣະວິຫານນີ້ທັງກາງເວັນ ແລະ ກາງຄືນ,
ພຣະອົງເອງຊົງຟັງຈາກບ່ອນຢູ່ຂອງພຣະອົງຄືຈາກຟ້າ
ໂຊໂລໂມນຖາມວ່າຄົນຊອບທຳຈະຖືກຕັດສິນວ່າຜູ້ຊອບທຳນັ້ນບໍຣິສຸດໂດຍປະທານລາງວັນໃຫ້ພວກເຂົາ ຕາມຄວາມຊອບທຳຂອງເຂົາ.
ເມື່ອອິດສະຣາເອນປະຊາຊົນພ່າຍແພ້ກັບສັດຕູ ເພາະໄດ້ເຮັດຜິດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ເມື່ອຟ້າທັງຫລາຍປິດຢູ່ ແລະ ບໍ່ມີຝົນຕົກເພາະເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ເຮັດຜິດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ໂຊໂລໂມນຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງອະໄພບາບຂອງປະຊາຊົນ ສະນັ້ນພວກເຂົາຈະໄດ້ຢຳເກງພຣະອົງ ຕະຫລອດວັນເວລາທີ່ມີຊີວິດເທິງແຜ່ນດິນ.
ຄົນຕ່າງດ້າວຈະມາຈາກແດນທີ່ຫ່າງໄກເນື່ອງຈາກພຣະນາມຂອງພຣະອົງ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ຂໍໃຫ້ພຣະເຢເວເຮັດໃນສິ່ງທີ່ຄົນຕ່າງດ້າວອ້ອນວອນໃຫ້ພຣະອົງເຮັດ ເພື່ອຄົນທຸກຊາດແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກຈະຮູ້ຈັກພຣະນາມຂອງພຣະອົງ ແລະ ຢຳເກງພຣະອົງ.
ສັດຕູຈະປະຕິບັດອິດສະຣາເອນໄປເປັນຊະເລີຍເພາະວ່າພຣະອົງໂກດຮ້າຍກັບອິດສະຣາເອນ ແລະໄດ້ມອບພວກເຂົາໃຫ້ແກ່ສັດຕູຂອງພວກເຂົາ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຈະເວົ້າວ່າ, "ພວກເຮົາໄດ້ກະທຳຄວາມຊົ່ວ ແລະ ໄດ້ເຮັດບາບແລ້ວ. ພວກເຮົາໄດ້ປະພຶດຕົວທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ."
ຊາວອິດສະຣາເອນຈະກັບມາຫາພຣະອົງດ້ວຍສຸດໃຈ ແລະ ສຸດຈິດຂອງພວກເຂົາ ແລະ ອະທິຖານຕໍ່ພຣະອົງ.
ໂຊໂລໂມນອ້ອນວອນຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງຍົກໂທດໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງຜູ້ເຮັດບາບ ແລະ ຂໍໃຫ້ພຣະອົງປະທານຄວາມເມດຕາຕໍ່ພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊ່ວຍປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງຊ່ວຍກູ້ອອກມາຈາກເອຢິບ ຄືອອກຈາກທ່າມກາງເຕົາ.
ໂຊໂລໂມນອ້ອນວອນໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງຫລຽວເບິ່ງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຕໍ່ຄຳອ້ອນວອນ ແລະ ຮັບຟັງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ແຍກປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງອອກຈຈາກທ່າມກາງຊົນທຸກຊາດແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກ ໃຫ້ເປັນສົມບັດຂອງພຣະອົງ ແລະ ຮັບພຣະສັນຍາຂອງພຣະອົງ.
ຫລັງຈາກລາວອະທິຖານແລ້ວ, ຊາໂລໂມນໄດ້ຢືນຂື້ນ ແລະ ອວຍພອນປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນທຸກຄົນດ້ວຍສຽງດັງ.
ໂຊໂລໂມນຢາກໃຫ້ປະຊາຊົນທັງຫມົດໃນແຜ່ນດິນໂລກຮູ້ະຮູ້ວ່າພຣະຢາເວນັ້ນ ຊົງເປັນພຣະເຈົ້າ, ບໍ່ມີພະອື່ນເລີຍ.
ໂຊໂລໂມນບອກພວກເຂົາຂໍໃຫ້ຈິດໃຈຂອງທ່ານທັງຫລາຍສັດຊື່ຕໍ່ພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ, ຄືດຳເນີນຢູ່ໃນກົດເກນຂອງພຣະອົງ ແລະ ຮັກສາພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງ.
ກະສັດ ແລະ ຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດທີ່ຢູ່ກັບທ່ານ ໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແດ່ພຣະຢາເວ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາງົວ 22,000 ໂຕ ແລະແກະ 120,000 ໂຕ.
ກະສັດບໍ່ເຮັດພິທີຊຳລະຢູ່ສ່ວນກາງຂອງເດີ່ນຫຍ້າ ທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າວິຫານຂອງພຣະຢາເວນັ້ນ ນ້ອຍເກີນກວ່າຈະຮັບເຄື່ອງບູຊາທັງຫມົດ.
ໃນມື້ທີແປດ, ກະສັດໄດ້ສົ່ງປະຊາຊົນໄປເຮືອນຂອງພວກເຂົາ.
ເມື່ອກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວແລ້ວ, ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງປາກົດຕໍ່ໂຊໂລໂມນເປັນເທື່ອທີສອງ.
ພຣະຢາເວກ່າວຫຍັງກັບຢຊໂລໂມນວ່າ, "ເຮົາໄດ້ຍິນຄຳອະທິຖານ ແລະ ຄຳອ້ອນວອນຂອງເຈົ້າ ຊຶ່ງເຈົ້າໄດ້ອ້ອນວອນຕໍ່ເຮົານັ້ນ."
ພຣະຢາເວຢາກໃຫ້ໂຊໂລໂມນເຊື່ອຟັງຄຳບັນຊາທັງຫມົດ ແລະ ທັງຮັກສາກົດຫມາຍຂອງພຣະອົງ ທີ່ພຣະອົງໄດ້ສັ່ງ.
ພຣະຢາເວ ໄດ້ຊົງສັນຍາວ່າຈະສະຖາປະນາຣາຊບັນລັງແຫ່ງອານາຈັກຂອງດາວິດປົກຄອງອິດສະຣາເອນຕະຫລອດໄປ.
ພຣະຢາເວບອກໂຊໂລໂມນວ່າພຣະອົງຈະຕັດອິດສະຣາເອນອອກຈາກພື້ນດິນ ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ມອບໃຫ້ພວກເຂົາ.
ປະຊາຊົນຖາມວ່າ, "ເປັນຫຍັງພຣະເຢເວຈຶ່ງເຮັດແບບນີ້ແກ່ແຜ່ນດິນນີ້ ແລະພຣະວິຫານນີ້?"
ພຣະຢາເວຈະນຳເອົາໄພພິບັດນີ້ມາສູ່ພວກເຂົາ ເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ກະບົດຕໍ່ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ ແລະ ນະມັດສະການພະເຈົ້າອື່ນໆ.
ເມື່ອທ້າຍປີທີຊາວ, ໂຊໂລໂມນໄດ້ສຳເລັດການສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະຣາຊວັງຂອງກະສັດ.
ກະສັດຮີຣາມຂອງເມືອງຕີເຣຈຶ່ງໄດ້ສົ່ງໄມ້ແປກ, ໄມ້ສົນ ແລະ ທອງຄຳໃຫ້ໂຊໂລໂມນ.
ຮີຣາມໄດ້ໄປຈາກເມືອງຕີເຣເພື່ອກວດກາເບິ່ງເມືອງ ທີ່ໂຊໂລໂມນໄດ້ປະທານໃຫ້ແກ່ເພິ່ນ.
ຮີຣາມໄດ້ເອີ້ນເມືອງເຫລົ່ານັ້ນວ່າ ແຜ່ນດິນກາບູນ ຊຶ່ງມີຄວາມຫມາຍວ່າບໍ່ມີຄ່າ.
ຮີຣາມໄດ້ສົ່ງທອງຄຳຫນັກ 120 ຕະລັນ ແກ່ກະສັດໂຊໂລໂມນ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງທີ່ປ້ອງກັນເມືອງຮາໂຊ, ເມືອງເມກິດໂດ, ແລະເມືອງເກເຊ.
ກະສັດແຫ່ງເອຢິບຢຶດເມືອງເກເຊ ແລະ ໄດ້ເອົາໄຟເຜົາ ທັງໄດ້ຂ້າຄົນການາອານ ຊຶ່ງຢູ່ໃນເມືອງນັ້ນ.
ໂຊໂລໂມນຈຶ່ງໄດ້ສ້າງເມືອງຂື້ນໃຫມ່ທີ່ເກເຊ ແລະ ເບັດໂຮໂຣນ.
ປະຊາຊົນໃນແຜ່ນດິນທີ່ບໍ່ແມ່ນຊາວອິດສະຣາເອນໂຊໂລໂມນໄດ້ເຮັດໃຫ້ເປັນທາດແຮງງານ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກາຍເປັນທະຫານ, ຂ້າຣາຊການ, ຜູ້ບັນຊາກອງທັບ, ຜູ້ບັງຄັບກອງລົດຮົບ ແລະທະຫານມ້າ.
ໂຊໂລໂມນມີຫົວຫນ້າຂ້າຣາຊການ 550 ຄົນທີ່ເປັນຜູ້ຄວບຄຸມຄົນງານ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະ ເຄື່ອງບູຊາເທິງແທ່ນບູຊາປີລະສາມຄັ້ງ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງກອງທັບເຮືອ ທີ່ເມືອງເອຊີໂອນເກເບ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ສົ່ງຜູ້ຮັບໃຊ້ໄປທີ່ເມືອງໂອເຟຍ ເພື່ອນຳເອົາທອງຄຳ.
ຣາຊີນີຈຶ່ງເດີນທາງມາຫາໂຊໂລໂມນເພື່ອທົດສອບດ້ວຍປັນຫາຫຍຸ້ງຍາກຫລາຍຢ່າງ.
ຣາຊີນີຂອງເຊບາໄດ້ນຳເອົເຄື່ອງເທດຕ່າງໆ, ທອງຄຳ, ແລະ ເພັດພອຍລຳ້ຄ່າຫລວງຫລາຍມາຍັງກຸງເຢຣູຊາເລັມ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ຕອບທຸກຄຳຖາມຂອງຣາຊີນີເຊບາ.
ເມື່ອຣາຊີນີຂອງເຊບາໄດ້ເຫັນສະຕິປັນຍາທັງຫມົດ ຂອງໂຊໂລໂມນບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ນາງໄດ້ທູນຖາມອີກຕໍ່ໄປ.
ຣາຊິນີຂອງຊາບາໄດ້ກ່າວກັບໂຊໂລໂມນວ່າ,“ ທ່ານມີຊື່ສຽງຫລາຍກວ່າຂ່າວທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍິນມາ."
ຣາຊິນີຂອງເຊເບຈຶ່ງເວົ້າວ່າຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງໂຊໂລໂມນໄດ້ຮັບພອນ ເພາະພວກເຂົາໄດ້ຟັງສະຕິປັນຍາຂອງທ່ານ.
ພຣະຢາເວສະແດງຄວາມຮັກຂອງພຣະອົງຕໍ່ອິດສະຣາເອນ ໂດຍການແຕ່ງຕັ້ງກະສັດໂຊໂລໂມນ.
ຣາຊີນີກໍຖວາຍທອງຄຳຫນັກ 120 ຕະລັນແກ່ກະສັດ ທັງເຄື່ອງເທດ ແລະ ເພັດພອຍອັນລ້ຳຄ່າຢ່າງຫລວງຫລາຍ.
ກອງທັບເຮືອຂອງຮີຣາມໄດ້ນຳເອົາທອງຄຳມາຈາກໂອເຟຍ.
ກະສັດໄດ້ໃຊ້ໄມ້ຈັນເຮັດເສົາສຳລັບພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ດ້ປະທານແກ່ຣາຊີນີແຫ່ງເຊບາ ໃນທຸກສິ່ງຢ່າງທີ່ນາງຕ້ອງການ.
ນ້ຳຫນັກຂອງທອງຄຳທີ່ໄດ້ນຳມາຖວາຍໂຊໂລໂມນ ໃນປີຫນຶ່ງເປັນທອງຄຳຫນັກຮອດ 666 ຕະລັັນ.
ບັນດາກະສັດແຫ່ງອາຣາເບຍທັງຫມົດ ແລະ ຈາກບັນດາເຈົ້າເມືອງຕ່າງໆໃນປະເທດກໍໄດ້ນຳເຄື່ອງທອງ ແລະ ເຄື່ອງເງິນມາຖວາຍແກ່ໂຊໂລໂມນ.
ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງແຜ່ນໂລ້ທອງໃຫຍ່ສອງຮ້ອຍອັນຈາກທອງຄຳ.
ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ວາງໂລ້ນ້ອຍສາມຮ້ອຍອັນ ຈາກທອງຄຳໄວ້ຢູ່ໃນຫ້ອງໂຖງແຫ່ງດົງເລບານອນ.
ກະສັດໄດ້ສ້າງບັນລັງທີ່ໃຫຍ່ໂຕດ້ວຍງາຊ້າງ ແລະ ໂອບດ້ວຍທອງຄຳຢ່າງດີທີ່ສຸດ.
ມີສິງໂຕສອງໂຕທີ່ຢູ່ທາງຂ້າງບ່ອນວາງແຂນນັ້ນ.
ມີຮູບສິງໂຕອີກສິບສອງໂຕຢືນຢູ່ເທິງຂັ້ນຄັນໄດ, ຫນຶ່ງໂຕຢູ່ເທິງແຕ່ລະຂ້າງຂອງຂັ້ນທັງຫົກຂັ້ນ.
ຖ້ວຍເຄື່ອງດື່ມທັງຫມົດທີ່ຢູ່ໃນຫ້ອງໂຖງຂອງເລບານອນນັ້ນເຮັດດ້ວຍທອງຄຳບໍລິສຸດ.
ໃນທຸກໆສາມປີ, ກອງທັບເຮືອໄດ້ນຳທອງຄຳ, ເງີນ, ງາຊ້າງ, ລີງໃຫຍ່ ແລະ ລີງນ້ອຍ.
ທົ່ວທັງໂລກກໍສະແຫວງຫາໂຊໂລໂມນເພື່ອມາຟັງສະຕິປັນຍາ ທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ປຣະທານໄວ້ໃຫ້ໃນໃຈຂອງເພິ່ນນັ້ນ.
ທຸກຄົນທີ່ໄດ້ມາກໍໄດ້ນຳຂອງຂວັນມາມອບໃຫ້ເພີ່ນ ຄືແລະ ຄຳ, ເສື້ອຜ້າ, ອາວຸດ, ເຄື່ອງເທດ ແລະສິ່ງທີ່ເຮັດດ້ວຍເງີນ.
ໂຊໂລໂມນຮວບຮວມລົດມ້າ ແລະ ຄົນຂີ່ມ້າຂອງເພິ່ນດ້ປະຈຳການຢູ່ກັບເພີ່ນ ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
ກະສັດໄດ້ເຮັດໃຫ້ມີໄມ້ແປກຢ່າງຫລວງຫລາຍ ຄືຕົ້ນຫມາກເດື່ອເທດທີ່ເກີດຢູ່ຕາມຕີນພູ.
ມ້າຂອງໂຊໂລໂມນເອົາມາຈາກປະເທດເອຢິບ ແລະ ກີລີເກຍ
ມ້າໂຕຫນຶ່ງມີລາຄາຫ້າຮ້ອຍສິບຫລຽນເງີນ.
ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ຮັກຍິງຕ່າງຊາດຫລາຍຄົນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງບໍ່ໃຫ້ແຕ່ງງານກັບຜູ້ຍິງຈາກຕ່າງຊາດ.
ບັນດາເມຍຂອງເພິ່ນກໍໄດ້ຫັນຈິດໃຈຂອງເພິ່ນ.
ຈິດໃຈຂອງດາວິດໄດ້ພັກດີຢ່າງເຕັມສ່ວນຕໍ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ດຳເນີນຕາມເຈົ້າແມ່ອັດສະຕາກ, ພະຂອງຊາວຊີໂດນ, ແລະ ຕາມພະໂມເລກ ຂອງຊາວອຳໂມນ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ເຮັດສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍຕາຂອງພຣະຢາເວ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງບ່ອນຂາບໄຫວ້ພະເຄໂມດ, ຊຶ່ງເປັນພະຂອງຊາວໂມອາບ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ເຜົາເຄື່ອງຫອມ ແລະ ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແກ່ບັນດາພະຂອງພວກນາງ.
ພຣະຢາເວຊົງໄດ້ປາກົດຕໍ່ກະສັດໂຊໂລໂມນສອງເທື່ອ.
ພຣະຢາເວ ໄດ້ສັ່ງບໍ່ຄວນໄປຕິດຕາມພະອື່ນໆ.
ພຣະຢາເວກ່າວກັບໂຊໂລໂມນວ່າພຣະອົງຈະຈີກເອົາອານາຈັກອອກຈາກເພິ່ນແລະມອບໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເພິ່ນ.
ພຣະຢາເວສັນຍາວ່າຈະມອບຫນຶ່ງເຜົ່າ ໃຫ້ແກ່ລູກຊາຍຂອງໂຊໂລໂມນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ປະຕິບັດເກີດຂຶ້ນມາຈາກຮາດາດຜູ້ທີ່ຈະຕໍ່ສູ້ກັບໂຊໂລໂມນ.
ໂຢອາບຜູ້ບັນຊາການກອງທັບໄດ້ຂຶ້ນໄປຝັງຜູ້ທີ່ຖືຂ້າຕາຍ, ແລະ ໄດ້ຂ້າຜູ້ຊາຍທຸກຄົນໃນເອໂດມ.
ໂຢອາບ ແລະ ຄົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດຍັງຢູ່ທີ່ນັ້ນຫົກເດືອນ.
ຮາດາດຫນີໄປເອຢິບ.
ຟາໂລໄດ້ມອບນ້ອງສາວໃຫ້ເປັນເມຍແກ່ຮາດາດຂອງຣາຊີນີຕາເປເນັດ.
ລູກຊາຍຂອງຮາດາດຊື່ວ່າ ເກນູບັດ.
ຮາດາດໄດ້ຖາມຟາໂຣວ່າ ລາວອາດຈະອອກເດີນທາງ ແລະ ໄປປະເທດຂອງລາວ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງໃຫ້ອີກຄົນຫນຶ່ງເກີດຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ໂຊໂລໂມນ, ຄືເຣຊົນລູກຊາຍຂອງເອລີອາດາ .
ຜູ້ຊາຍຂອງເຣຊົນໄດ້ເດີນທາງໄປເມືອງດາມັສກັດ ແລະອາໃສຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ເຣຊົນໄດ້ເປັນສັດຕູຂອງອິດສະຣາເອນຕະຫລອດສະໄຫມຂອງໂຊໂລໂມນ.
ເຢໂຣໂບອາມລູກຊາຍຂອງເນບັດເປັນກະບົດຕໍ່ກະສັດ.
ເຢໂຣໂບອາມລູກຊາຍຂອງເນບັດເປັນກະບົດຕໍ່ກະສັດເພາະວ່າລາວໄດ້ຖົມດິນແດນທາງທິດຕາເວັນອອກຂອງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ໄດ້ສ້ອມແປງກຳແພງເມືອງຂອງດາວິດພໍ່ຂອງຕົນ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ໃຫ້ເຢໂຣໂບອາມດູແລແຮງງານທັງຫມົດໃນເຮືອນຂອງໂຢເຊັບ.
ອາຮີຢາຜູ້ເຜີຍພຣະພຣະວັດຈະນະໄດ້ພົບເຫັນເຢໂຣໂບອາມຕາມເສັ້ນທາງທີ່ລາວອອກໄປຈາກເຢຣູຊາເລັມ.
ອາຮີຢາກໍໄດ້ຈັບເສື້ອຄຸມໃຫມ່ທີ່ເຂົາສວມໃສ່ຢູ່ ແລະ ຈີກອອກເປັນສິບສອງຕ່ອນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງກຳລັງຈະຈີກອານາຈັກ ຈາກມືຂອງໂຊໂລໂມນ.
ໂຊໂລໂມນຈະມີເຜົ່າຫນຶ່ງເພື່ອເຫັນແກ່ດາວິດ.
ພຣະຢາເວຈະໃຫ້ໂຊໂລໂມນເປັນຜູ້ຄອບຄອງຕະຫລອດຊີວິດຂອງເຂົາ.
ໃນເຢຣູຊາເລັມ, ເມືອງຊຶ່ງເຮົາເລືອກໃຫ້ນາມຊື່ຂອງເຮົາຕັ້ງຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ພຣະຢາເວສັນຍາວ່າຈະໃຫ້ເຢໂຣໂບອາມ ຈະສ້າງເຊື້ອສາຍທີ່ຫມັ້ນຄົງໃຫ້ເລາວ ແລະຈະໃຫ້ອິດສະຣາເອນແກ່ລາວ ຖ້າລາວຍ່ເນີນໃນທາງທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ.
ໂຊໂລໂມນຈຶ່ງໄດ້ພະຍາຍາມທີ່ຈະຂ້າເຢໂຣໂບອາມ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ປົກຄອງໃນເຢຣູຊາເລັມທັງຫມົດເປັນເວລາສີ່ສິບປີ.
ເຣໂຫໂບອາມກໍໄດ້ຂຶ້ນເປັນກະສັດແທນໂຊໂລໂມນ.
ເຣໂຫໂບອາມໄດ້ໄປທີ່ເມືອງຊີເຄມ, ເພາະອິດສະຣາເອນທັງຫມົດໄດ້ມາຊີເຄມ ເພື່ອຈະຕັ້ງເພິ່ນໃຫ້ເປັນກະສັດ.
ເຢໂຣໂບອາມລູກຊາຍຂອງເນບັດມາພ້ອມກັບການຊຸມນຸມຊົນອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ ໄດ້ເວົ້າບອກຕໍ່ເຣໂຫໂບອາມ.
ຊາວອິດສະຣາເອນທຸກຄົນຖາມວ່າເຣໂຫໂບອາມ ຂໍຊົງລົດງານຫນັກຂອງພໍ່ຂອງເພິ່ນວາງເທິງພວກເຂົາ.
ເຣໂຫໂບອາມໄດ້ສົ່ງປະຊາຊົນອອກໄປສາມວັນ.
ເຣໂຫໂບອາມໄດ້ຊົງປຶກສາຜູ້ອາວຸໂສ ຜູ້ຊົງປະຕິບັດໂຊໂຣໂມນ ພໍ່ຂອງລາວ.
ພວກຜູ້ອາວຸໂສກ່າວວ່າ, ເຣໂຫໂບອາມຄວນເວົ້າຄຳດີໆຕໍ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
ເຣໂຫໂບອາມໄດ້ເສີຍຊາຕໍ່ຄຳປຶກສາທີ່ບັນດາຜູ້ອາວຸໂສນັ້ນ.
ຄົນຫນຸ່ມເຫລົ່ານັ້ນບອກກັບເຣໂຫໂບອາມໃຫ້ເວົ້າວ່າ, "ນິ້ວກ້ອຍຂອງເຮົາກໍຫນາກ່ອນເເອວພໍ່ເຮົາ. "
ເຣໂຫໂບອາມເວົ້າວ່າລາວຈະລົງໂທດປະຊາຊົນດ້ວຍເເມງປ່ອງ.
ກະສັດໄດ້ສັ່ງໃຫ້ປະຊາຊົນ ຈົ່ງກັບມາຫາໃນວັນທີສາມ.
ກະສັດໄດ້ຕອບປະຊາຊົນຢ່າງດຸດັນ.
ກະສັດໄດ້ເວົ້າວ່າເພິ່ນຈະເພີ່ມວຽກຂອງປະຊາຊົນຕື່ມອີກ.
ການປ່ຽນວຽກນີ້ມາຈາກພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກທ່ານ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກໍຕອບວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍບໍ່ມີສ່ວນໃນມໍລະດົກຈາກລູກຊາຍຂອງເຢຊີ; ກັບໄປເຕັນຂອງທ່ານເຖີດ."
ເຣໂຫໂບອາມໄດ້ເປັນກະສັດຄອງເຫນືອພວກເຂົາ, ຜູ້ອາໄສຢູ່ເມືອງຕ່າງໆຂອງຢູດາ.
ອິດສະຣາເອນທັງຫມົດຂອງເອົາຫີນດຶກໃສ່ເຂົາຕາຍ.
ນອກຈາກເຜົ່າຢູດາເທົ່ານັ້ນຕິດຕາມຄອບຄົວຂອງດາວິດ.
ເຣໂຫໂບອາມລະດົມພົງພັນຢູດາຢູ່ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ເພື່ອສູ້ຮົບກັບພົງພັນອິດສະຣາເອນ
ພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ມາຍັງເຊໄມຢາ ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າ
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າ, "ພວກເຈົ້າຢ່າຂື້ນໄປໂຈມຕີ ຫລື ຕໍ່ສູ້ກັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ ພີ່ນ້ອງຂອງເຈົ້າເລີຍ."
ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ຊົງສ້າງເມືອງເຊເຄມຢູ່ໃນຖິ່ນເອຟຣາຢິມ.
ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ຄິດໃນໃຈວ່າ, " ເທື່ອນີ້ຈະກັບໄປເມືອງຂອງດາວິດ. "
ເຢໂຣໂບອາມເວົ້າວ່າ, "ຖ້າປະຊາຊົນນີ້ຂຶ້ນໄປຖວາຍເຄື່ອງສັດບູຊາ ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ພວກເຂົາຈະຂ້າຂ້ອຍ ແລະກັບໄປຫາກະສັດເຣໂຫໂບອາມກະສັດແຫ່ງຢູດາ. "
ກະສັດເຢໂຣໂບອາມໄດ້ຊົງສ້າງລູກງົວທອງຄຳ ຂຶ້ນສອງຫົວ.
ກະສັດເຢໂຣໂບອາມຕັ້ງລູກງົວຫນຶ່ງໄວ້ທີ່ເບເອນ ເເລະ ອີກໂຕຫນຶ່ງຕັ້ງໄວ້ທີ່ເມືອງດານ.
ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ຕັ້ງປະຊາຊົນຈາກປະໂລຫິດທຳມະດາຜູ້ບໍ່ເເມ່ນບັນດາລູກຊາຍຂອງຄົນເລວີ.
ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ກຳນົດເທດສະການລ້ຽງ ຢູ່ເບເອນ
ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ຂຶ້ນໄປເທິງແທ່ນບູຊາເພື່ອເຜົາເຄື່ອງຫອມ.
ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າຄົນຫນຶ່ງໄດ້ອອກຈາກຢູດາໂດຍວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວ.
ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ຮ້ອງໃສ່ເເທ່ນບູຊານັ້ນ, "ພວກເຈົ້າຈະເຜົາກະດູກເທິງເຈົ້າ."
ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ຫມາຍສຳຄັນ ເວົ້າວ່າ" ເບິ່ງສາເເທ່ນບູຊານັ້ນຈະຖືກເເຍກອອກຈາກກັນ ເເລະ ຂີ້ເທົ່າທີ່ີຢູ່ເທິງນັ້ນຈະຖືກເທອອກ."
ເມື່ອເຢໂຣໂບອາມເອື້ອມອອກຈາກແທ່ນບູຊາ, ໃນທັນໃດນັ້ນເເຂນຂອງກະສັດກໍລ່ອຍຈົນພັບຄືນບໍໄດ້.
ເເທ່ນບູຊາກໍເເຕກພັງທະລາຍລົງຢ່າງກະທັນຫັນ ເເລະ ຂີ້ເທົ່າກໍໄດ້ຖືກເທຈາກເເທ່ນ ດັ່ງທີ່ອະທິບາຍຕາມຫມາຍສຳຄັນທີ່ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ອະທິຖານຕໍ່ພຣະຢາເວ, ມືຂອງກະສັດຈະພັບມືເຂົ້າຫາໂຕເອງໄດ້ອີກ.
ກະສັດໄດ້ກ່າວກັບຄົນຂອງພຣະເຈົ້າວ່າ, “ ເຊີນມາວັງກັບເຮົາເຖີດ ເເລະເຕີມພະລັງຂອງທ່ານ ເເລະ ເຮົາຈະໄຫ້ລາງວັນທ່ານ.“
ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ເວົ້າກັບກະສັດວ່າ, " ຂ້ານ້ອຍກໍຈະບໍ່ໄປກັບທ່ານ "
ຫລັງຈາກເວົ້າກັບກະສັດ, ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ກັບໄປທາງທີ່ເຂົ້າມາຍັງເບັດເອນ.
ຜູ້ເຜີຍວັດຈະນະຄົນຫນຶ່ງອາໄສຢູ່ໃນເບັດເອນ.
ລູກຊາຍຂອງຜູ້ເຜີຍວັດຈະນະຊາດົກເຫັນທາງ ທີ່ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ອອກຈາກເບັດເອນ.
ຜູ້ເຜີຍວັດຈະນະໄດ້ພົບຄົນຂອງພຣະເຈົ້າ ເຂົາກຳລັງນັ່ງຢູ່ຕົ້ນໂອກ.
ຜູ້ເຜີຍວັດຈະນະເວົ້າກັບເຂົາວ່າ, “ເຊີນໄປບ້ານກັບຂ້ອຍ ເເລະ ກິນອາຫານ“
ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ຕອບ, “ຂ້ານ້ອຍຈະກັບໄປກັບທ່ານບໍ່ໄດ້ ຫລື ໄປກັບທ່ານ. “
ຜູ້ເຜີຍວັດຈະນະໄດ້ຕວະຄົນຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຕອບວ່າ, "ມີທູດສະຫວັນອົງຫນຶ່ງໄດ້ກ່າວໂດຍພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າວ່າ 'ຈົ່ງນຳລາວກັບໄປເຮືອນຂອງເຈົ້າ."
ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ກັບໄປກັບຜູ້ເຜີຍວັດຈະນະ ເເລະ ໄດ້ກິນອາຫານ ເເລະ ດື່ມນ້ຳໃນບ້ານຂອງເຂົາ.
ພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາຍັງຜູ້ປະກາດພຣະທຳໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົານັ່ງຢູ່ໂຕະ.
ພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເໄດ້ກ່າວ່ວາ, “ເພາະວ່າເຈົ້າໄດ້ຮັບປະທານອາຫານ ຫລື ດື່ມນ້ຳ ສົບຂອງເຈົ້າຈະບໍ່ໄດ້ຝັງຢູ່ອຸບໂມງຂອງບັນພະບູລຸດຂອງເຈົ້າ“
ຫລັງຈາກກິນເຂົ້າ, ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະກໍຜູກອານລາໄຫ້ເເກ່ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຫລັງຈາກທີ່ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ຈາກໄປ, ມີສິງໂຕໄດ້ມາກັດຢູ່ແຄມທາງ ເເລະ ຂ້າເຂົາ.
ພວກຜູ້ຊາຍຜ່ານໄປໄດ້ເມື່ອເຫັນສົບຂອງພຣະເຈົ້ານອນຢູ່ແຄມທາງຢູ່ຂ້າງທາງ, ພວກເຂົາກໍໄດ້ມາ ເເລະ ເວົ້າກັນໃນເມືອງທີ່ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະໄດ້ຢູ່ນັ້ນ.
ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະໄດ້ຕອບວ່າ, "ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວ. "
ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະໄດ້ເວົ້າກັບລູກຊາຍຂອງເຂົາວ່າ ຈົ່ງຜູກອານລາໃຫ້ລາວ ແລະ ລາວຈຶ່ງໄດ້ໄປເເລະໄດ້ພົບສົບນັ້ນຖິ້ມຢູ່ຂ້າງທາງ.
ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະກໍໄດ້ເອົາສົບຄົນຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ໄດ້ວາງສົບນັ້ນໃນອຸບໂມງຝັງສົບຂອງຕົນເອງ.
ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະກໍໄດ້ເວົ້າກັບພວກລູກຊາຍຂອງຕົນວ່າ“ ເມື່ອພໍ່ຕາຍ ຈົ່ງຝັງພໍ່ໄວ້ໃນອຸບໂມງຝັງສົບທີ່ຄົນຂອງພຣະເຈົ້ານັ້ນ.
ໂຢໂຣໂບອາມ ໄດ້ຫັນກັບຈາກທາງຊົ່ວຂອງລາວ ແລະ ໄດ້ເເຕ່ງຕັ້ງປະໂລຫິດຜູ້ທີ່ລາວຕ້ອງການ; ສິ່ງນີ້ສິ່ງນີ້ໄດ້ກາຍເປັນບາບຕໍ່ຄອບຄົວເຢໂຣໂບອາມ.
ອາບີຢາ ລູກຊາຍຂອງເຢໂຣໂບອາມໄດ້ເຈັບປ່ວຍ.
ເຢໂຣໂບອາມ ໄດ້ສັ່ງເມຍຂອງຕົນວ່າ“ ຈົ່ງປອມຕົວຂອງເຈົ້າ ແລະໄປຫາ ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະ ອາບີຢາທີ່ເມືອງຊີໂລ.
ເຢໂຣໂບອາມຈຶ່ງຂໍໃຫ້ເມຍຂອງລາວໄປຫາຜູ້ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະ ອາຮີຢາເພື່ອຢາກຮູ້ວ່າມີຫຍັງເກີດຂຶ້ນກັບລູກຊາຍຂອງລາວ.
ບັດນີ້ ອາຮີຢາເຖົ້າເເກ່ຫລາຍ ແລະສາຍຕາຂອງລາວເບິ່ງບໍ່ເຫັນ .
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັັບອາຮີຢາວ່າ“ ເບິ່ງເມຍຂອງເຢໂຣໂບອາມກຳລັງມາ ເພື່ອຈະຖາມເລື່ອງລູກຂອງນາງ ເພາະເດັກນ້ອຍນັ້ນບໍ່ສະບາຍ.“
ເມື່ອອາຮີຢາໄດ້ຍິນສຽງໄດ້ຍິນສຽງຂອງນາງມາຮອດເພິ່ນຈຶ່ງເວົ້າວ່າ, “ເປັນຫຍັງຄືເຮັດທ່າທີເປັນຄົນອື່ນຄືບໍ່ເຮັດເປັນໂຕເອງລະ?“
ພຣະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້ກ່າວກັບເຢໂຣໂບອາມວ່າ,“ເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຄືກັຍ ດາວິດຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັກສາພຣະບັນຍັດຂອງເຮົາ.“
ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ຮູບຫລໍ່ໂລຫະ ເເລະ ເຮັດໃຫ້ພຣະຢາເວໃຈຮ້າຍ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຈະຕັດຊາຍທຸກຄົນໃນອິດສະຣາເອນ.
ຜູ້ໃດທີ່ເປັນຄົນນຣາຊວົງຂອງເຢໂຣໂບອາມມີ່ຕາຍໃນເມືອງ ກໍຈະຖືກຫມາກັດກິນ.
ຊາວອິດສະຣາເອນທຸກຄົນຈະໄວ້ທຸກໃຫ້ ເເລະ ຣາຊວົງຂອງເຢໂຣໂບອາມນັ້ນ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກ່າວວ່າພຣະອົງຈະກະຈາຍອິດສະຣາເອນໃຫ້ພົ້ນເເມ່ນ້ຳເອີຟຣັດໄປ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງມອບອິດສະຣາເອນໄວ້ເພາະບາບຂອງເຢໂຣໂບອາມ.
ເມຍຂອງເຢໂຣໂບອາມຍ່າງເຂົ້າໄປໃນເຮືອນ, ລູກຊາຍຂອງນາງກໍຕາຍ.
ຊາວອິດສະຣາເອນທຸກຄົນພາກັນໂສກເສົ້າເສຍໃຈລາວ ແລະ ໄດ້ຝັງລາວ.
ບັນຫາອື່ນໆກ່ຽວກັບເຢໂຣໂບອາມ ໄດ້ຖືກບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນ.
ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ຂຶ້ນປົກຄອງເປັນເວລາຊາວສອງປີ ເເລ້ວໄດ້ຊົງລ່ວງຫລັບໄປຢູ່ກັບບັນພະບູລຸດຂອງພະອົງ.
ເຣໂຫໂບອາມ ລູກຂອງໂຊໂລໂມນ ໄດ້ຄອງຣາດໃນຢູດາ.
ຢູດາໄດ້ເຮັດຊົ່ວຕໍ່ພຣະຢາເວເຮັດໃຫ້ພຣະອົງບໍ່ພໍໃຈເພາະບາບທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດນັ້ນ.
ຢູດາໄດ້ກໍ່ສ້າງແທ່ນບູຊາ ແລະ ເສົາອາເຊຣາ ທີ່ເທິງໂນນພູສູງທຸກເນີນ ເເລະ ກ້ອງຕົ້ນໄມ້ຂຽວທຸກຕົ້ນ.
ປະຊາຊາດໄດ້ມີຊາຍໂສເພນີຢູ່ໃນແຜ່ນດິນ.
ໃນປີທີຫ້າເເຫ່ງກະສັດເຣໂຫໂບອາມ ຊິຊັກຂຶ້ນມາສູ້ຮົບກັບນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
ຊາຊັກໄດ້ຊົງເອົາໂລ່ທອງຄຳທັງຫມົດ ທີ່ໂຊໂລໂມນໄດ້ຊົງສ້າງໄວ້ນັ້ນໄປດ້ວຍ.
ກະສັດເຣໂຫໂບອາມໄດ້ມອບໄວ້ໃນກນດູເເລຂອງພວກຜູ້ບັນຊາການທະຫານຮັກສາພະອົງ.
ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ກະສັດໄດ້ໄປພຣະນິເວດຂອງພຣະຢາເວ, ທະຫານຮັກສາພະອົງກໍຖືໂລ້ອອກມາ.
ສ່ວນເລື່ອງອື່ນໆທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບເຣໂຫໂບອາມ ໄດ້ຖືກບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືກະສັດຢູດາ.
ອາບີຢາ, ລູກຊາຍຂອງເຣໂຫໂບອາມກໍໄດ້ຂຶ້ນເປັນກະສັດເເທນທີ່ຂອງພະອົງ.
ອາບີຢາໄດ້ຊົງເລີ່ມປົກຄອງເຫນືອຢູດາ ໃນຣາຊການປີທີສິບເເປດຂອງກະສັດຂອງເຣໂຫໂບອາມ .
ພະອົງໄດ້ຊົງຄອງຣາດຢູ່ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມສາມປີ.
ຈິດໃຈຂອງອາບີຍາບໍ່ໄດ້ມີໃຈພັກດີເເນ່ວເເນ່ຕໍ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວຈຶ່ງຍົກລູກຊາຍຂຶ້ນສຳລັບອາບີຢາ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ເຢຣູຊາເລັມເຂັ້ມແຂງ .
ດາວິດຫັນຫນີຈາກພຣະຢາເວຍົກເວັ້ນເລື່ອງທີ່ກ່ຽວກັບອູຣິຢາຊາວຮິດຕີ.
ບັດນີ້ ມີສົງຄາມລະຫວ່າງ ເຣໂຫໂບອາມກັບເຢໂຣໂບອາມ ຕະຫລອດຊີວິດຂອງອາບີຢາ.
ເມື່ອໃດທີ່ອາບີຢາໄດ້ຕາຍກັບບັນພະບຸລຸດຂອງລາວ ອາສາໄດ້ຂື້ນເປັນກະສັດແທນທີ່ຂອງລາວ.
ໃນປີທີຊາວຂອງຣາຊການເຢໂຣໂບອາມກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນ.
ອາາໄດ້ຊົງຄອງຣາດຢູ່ ສີ່ສິບເອັດປີໃນກຸງເຢຣູຊາເລັມ.
ອາສາໄດ້ຊົງເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ ໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວຄືດາວິດ.
ອາສາໄດ້ທຳລາຍຮູບເຄົາລົບທັງປວງທີ່ບັນພະບູລຸດໄດ້ສ້າງຂຶ້ນໃນດິນແດນ.
ອາສາໄດ້ຊົງຖອດນາງມາອາຄາ ເເມ່ຕູ້ຂອງພຣະອົງ ອອກຈາກຕຳເເຫນ່ງພະພັນປີຫລວງ .
ໃນໃຈຂອງອາສາກໍພັກດີເເນ່ວເເນ່ຕໍ່ພຣະຢາເວຕະຫລອດຊີວິດ
ອາສາໄດ້ນຳສິ່ງທີ່ສັກສິດເຂົ້າໄປໃນໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ອາສາຢູ່ໃນສົງຄາມກັບາອາຊາກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນຕະຫລອດຣາຊການ.
ບາອາສາໄດ້ຊົງສ້າງຣາມາເພື່ອໄດ້ຊົງປິດທາງເຂົ້າອອກສູ່ເເດນຂອງກະສັດອາສາເເຫ່ງຢູດາ.
ອາສາໄດ້ສົ່ງເງິນ ແລະ ຄຳທັງຫມົດນຳໄປມອບໃຫ້ກະສັດເບັນຮາດາດຊຶ່ງປົກຄອງຢູ່ໃນເມືອງດາມັສກັດ.
ອາສາໄດ້ເວົ້າກັບເບັນຮາດາດວ່າ, "ຂໍໃຫ້ເຮົາເປັນພັນທະມິດກັນລະຫວ່າງຂ້ານ້ອຍກັບທ່ານ , ຄືກັນກັບພໍ່ຂອງຂ້ານ້ອຍ ແລະ ພໍ່ຂອງທ່ານ."
ຫລັງຈາກລາວຟັງ ອາສາ, ເບັນຮາດາດໄດ້ສົ່ງກອງກຳລັງໄປໂຈມຕີເມືອງຕ່າງໆ ຂອງອິດສະຣາເອນ.
ເມືອບາອາຊາໄດ້ຊົງຮູ້ເລື່ອງການໂຈມຕີ, ລາວກໍຢຸດສ້າງເມືອງຣາມາ.
ກະສັດອາສາໄດ້ຊົງນຳວັດຖຸທີ່ໃຊ້ໃນການກໍ່ສ້າງເມືອງຣາມາ ແລະມາສ້າງ ໃນເເດນເບັນຢາມິນ ເເລະ ເມືອງມິດສະປາ.
ເຫດການອື່ນໆໃນຣາຊາການອາສາໄດ້ຖືກບັນທຶກໄວ້ໃນກົດຫມາຍກະສັດເເຫ່ງຢູດາ.
ຫລັງຈາກອາສາກໍໄດ້ຕາຍໄປຢູ່ກັບບັນພະບູລຸດຂອງລາວ, ຢໂຮຊາຟັດລູກຂອງລາວໄດ້ເປັນກະສັດເເທນ.
ນາດາບລູກຂອງເຢໂຣໂບອາມໄດ້ຊົງປົກຄອງເຫນືອອິດສະຣາເອນໃນປີທີສອງຂອງອາສາ.
ພະອົງໄດ້ຊົງເຮັດສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍພະເນດຂອງພຣະຢາເວ ດຳເນີນຕາມວິຖີຂອງພໍ່ລາວ.
ອາບາຊາລູກຊາຍຂອງອາຫິຢາໄດ້ປົງພຣະຊົນນາດາບຢູ່ກິບເບໂທນ.
ທັນທີທີ່ພະອົງເປັນກະສັດບາອາຊາກໍໄດ້ຂ້າຄົນທຸກຄົນໃນຄອບຄົວຂອງເຢໂຣໂບອາມ.
ສົງຄາມລະຫວ່າງອາສາກັບບາອາຊາແມ່ນຕະຫລອດຣາຊກິດທັງປວງ.
ບາອາຊາປົກຄອງທີ່ເມືອງຕີຣາຊາ ໄດ້ຊາວສີ່ປີ.
ບາອາຊາໄດ້ຊົງເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ ແລະໄດ້ຊົງດຳເນີນຕາມວິຖີ ຂອງເຢໂຣໂບອາມ.
ພຣະຢາເວເຊີດຊູຂຶ້ນມາຈາກຂີ້ຝຸ່ນ.
ຫມາຈະກິນຜູ້ໃດກໍຕາມໃນຣາຊວົງບາອາຊາທີ່ຕາຍໃນເມືອງ .
ພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະຢາເວຈຶ່ງກ່າວໂທດບາອາຊາ ແລະເເລະເຊື້ອສາຍພະອົງ, ເພາະວ່າທັງເລື່ອງຄວາມຊົ່ວທຸກຢ່າງທີ່ໄດ້ເຮັດໃນສາຍພະເນດພຣະຢາເວ, ເເລະເພາະພະອົງໄດ້ຊົງທຳລາຍຣາຊວົງຂອງໂຢໂຣໂບອາມດ້ວຍ.
ເອລາ ໄດ້ກິນເຫລົ້າຈົນເມົາໃນບ້ານຂອງອາຣະຊາເມື່ອຊິມຣີຂ້າລາວ.
ເມື່ອຊິມຣີໄດ້ເລີ່ມຄອງຣາຊເເລະນັ່ງເທິງບັັນລັງ, ລາວໄດ້ປະຫານຣາຊາວົງຂອງບາອາຊາທັງຫມົດ.
ເມືອງກິເບໂອນເປັນຂອງຄົນຟີລິດສະຕີນ .
ຊິມຣີຂ້າຕົວເອງຕາຍໃນປ້ອມຂອງຣາຊວັງຂອງກະສັດ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ເເບ່ງອອກເປັນສອງສ່ວນ ຕິດຕາມທິບນີລູກາຍຂອງກີນັດ ເເລະະອີກຫນຶ່ງຕິດຕາມອິມຣີ.
ອິມຣີຈຶ່ງເອີ້ນຊື່ຂອງເມືອງສະມາເຣຍ ຕາມຊື່ຂອງເຊເມຜູ້ເປັນອາດີດພູເຂົານັ້ນ.
ອາຮາບພະຣາຊໂອຣົດຂອງພະອົງກໍໄດ້ຂຶ້ນເປັນກະສັດເເທນ.
ອາຮາບໄດ້ສ້າງເຮືອນຂອງພະບາອານໃນເມືອງຊາມາເຣຍ.
ຮີເອນໄດ້ສ້າງເມືອງເຢຣິໂກຂຶ້ນ, ຮີເອນໄດ້ວາງຮາກຖານເມືອງນັ້ນໂດຍຕ້ອງເສຍອາບີຮາມ.
ເອລີຢາໄດ້ເວົ້າກັບອາຮາບວ່າ ບ່ອນທີ່ພຣະຢາເວພຣະອາໃສຢູ່, ຈະບໍ່ມີນໍ້າຕົກຫລື ຝົນເວັ້ນເສຍແຕ່ທ່ານເວົ້າເຊັ່ນນັ້ນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງບັນຊາໃຫ້ຝູງກາຫ້ອາຫານເອລີຢາຢູ່ຂ້າງລຳທານເກຣິດ .
ແມ່ນໍ້າກໍຫືດເເຫ້ງ ເພາະບໍ່ມີຝົນໃນເເຜ່ນດິນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສົ່ງເອລີຢາໄປຫາເເມ່ມ້າຍຄົນຫນຶ່ງຢູ່ເມືອງສາເຣຟັດ.
ແມ່ຫມ້າຍຈຶ່ງເກັບເອົາໄມ້ສອງທ່ອນ ເພື່ອນາງຈະສາມາດເຂົ້າໄປໃນເຮືອນ ເເລະ ແຕ່ງກິນລຳບັນຕົນເອງ ແລະ ລູກຊາຍຂອງນາງ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ກິນ, ແລະຕາຍຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ພວກເຂົາຈະໄດ້ອາຫານເຕັມຈົນກວ່າພຣະຢາເວຈະສົ່ງຝົນລົງມາພື້ນດິນ.
ອາການປ່ວຍຂອງລູກຊາຍນັ້ນຫນັກຫລາຍ ຈົນບໍ່ມີລົມຫາຍໃຈເຫລືອຢູ່ເເລ້ວ.
ເອລີຢາກໍໄດ້ຢຽດໂຕທັບເດັກນັ້ນສາມເທື່ອ; ເຂົາໄດ້ທູນພຣະຢາເວວ່າ “ຂ້າເເຕ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພະອົງ, ຂ້າພະອົງຂໍທ່ານ, ຂໍໃຫ້ປະທານຊີວິດຂອງເດັກນ້ອຍຄົນນີ້ກັບມາຫາຂອງລາວ. “
ຜູ້ຍິງຮູ້ວ່າເອລີຢາເປັນຄົນຂອງພຣະເຈົ້າເມື່ອຮູ້ລູກຊາຍຂອງນາງມີຊີວິດ, ແລະ ເອລີຢາໄດ້ອຸ້ມເດັກນັ້ນ ເເລະໄດ້ນຳເຂົາມາຈາກຫ້ອງຊັ້ນເທິງເຂົາໄປໃນບ້ານ .
ພຣະຢາເວໄດ້ຖາມເອລີຢາເພື່ອໃຫ້ອາຫັບ ພຣະອົງຈະສົ່ງຕົກລົງມາຈາກເເຜ່ນດິນໂລກ.
ໂອບາດີໄດ້ຖວາຍກຽດພຣະຢາເວຫລາຍ ໂດຍການເຊື່ອງພວກຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຫນຶ່ງຮ້ອຍຄົນໂດຍຫ້າສິບຄົນໃນຖໍ້າ ເເລະ ຈັດສົ່ງອາຫານກັບນ້ຳໃຫ້.
ອາຫັບແລະໂອບາດີໄດ້ຊອກຫາແຫລ່ງນໍ້າ ແລະຫຍ້າ ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈະບໍ່ສູນເສຍມ້າເເລະລາ.
ເອລີຢາໄດ້ຂໍໃຫ້ໂອບາດີບອກອາຫັບວ່າ, “ເອລີຢາຢູ່ທີ່ນີ້. “
ໂອບາດີບໍ່ກ້າທີ່ຈະບອກອາຫັບວ່າ,"ເອລີຢາຢູ່ທີ່ນີ້." ເພາະວ່າ ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ອານາຈັກໃດບອກວ່າ “ເອລີຢາບໍ່ໄດ້ຢູ່ທີ່ນັ້ນ“ ທຸກຊົຊາດທີ່ໄກ້ຄຽງສາບານວ່າເອລີຢາບໍ່ໄດ້ຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ໂອບາດີຄິດວ່າພຣະວິນຍານຂອງພຣະຢາເວຈະມາຮັບໂຕເອລີຢາໄປທີ່ໃດໂອບາດີບໍ່ໄດ້ຮູ້.
ເອລີຢາໄດ້ບອກໃຫ້ໂອບາດີ ເພື່ອພຣະອົງພຣະຊົນຢູ່ເເນ່ສັນໃດ, ພຣະອົງກໍຈະສະເເດງຕົວຕໍ່ອາຫັບໃນວັນນີຢ່າງເເນ່ນອນສັນນັ້ນ.
ອາຫັບໄດ້ເອີ້ນເອລີຢາວ່າ "ເຈົ້າຄືຄົນທີ່ນຳຄວາມເດືອດຮ້ອນ "ເມື່ອເຂົາພົບລາວ.
ເອລີຢາໄດ້ຕອບອາຫັບວ່າ ທີ່ລາວ ແລະຄອບຄົວຂອງພໍ່ເປັນຜູ້ນໍາຄວາມເດືອດຮ້ອນເພາະວ່າພວກເຂົາປະຖິ້ມພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວເພື່ອຕິດຕາມຮູບເຄົາຣົບຂອງພະບາອານ.
ເອລີຢາບອກໃຫ້ໄປເຕົ້າໂຮມປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ, ພ້ອມທັງຜູ້ທຳນາຍຂອງພະບາອານ 450 ຄົນ ເເລະຜູ້ເຜີຍວັດຈະນະຂອງເເມ່ອາເຊຣາສີ່ຮ້ອຍຄົນ ຊຶ່ງເຢເຊເບນເຄີຍລວມໂຕະອາຫານນຳ.
ເອລີຢາໄດ້ບອກປະຊາຊົນໃຫ້ຕິດຕາມພຣະຢາເວ ຖ້າພຣະອົງເປັນພຣະເຈົ້າ ຫລື ພະບາອານ ຖ້າພະນັ້ນເປັນພຣະເຈົ້າ.
ເອລີຢາໄດ້ສະເຫນີວ່າ ຜູ້ທຳນວາຍຂອງພະບາອານ ແລະ ລາວເອງຮຽກຮ້ອງພະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາກິນຂອງຖວາຍຂອງງົວເຖິກໂດຍການພິສູດວ່າຜູ້ໃດແມ່ນພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ພະຍາກອນພະບາອານໄດ້ຮ້ອງພະບາອານເເຕ່ເຊົ້າຈົນທ່ຽງ .
ຜູ້ພະຍາກອນຈຶ່ງຊ່ວຍກັນຮ້ອງເເຮງຂຶ້ນ ເເລະ ພວກເຂົາໄດ້ເອົາດາບ ເເລະຫອກມາປາດຕົນເອງ.
ຜູ້ພະຍາກອນພະບາອານໄດ້ສືບຕໍ່ການທໍລະມານຈົນເຖິງເວລາຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຕອນເເລງ
ເອລີຢາກໍໄດ້ເເປງເເທ່ນບູຊາຂອງພຣະຢາເວດ້ວຍຫີນມາສິບສອງກ້ອນ.
ເອລີຢາຂຸດຮ່ອງຮອບຂະຫນາດເເທ່ນບູຊາຂອງພຣະຢາເວ.
ສາມເທື່ອ ເອລີຢາໄດ້ໃຫ້ປະຊາຊົນຕັກນ້ຳໃສ່ໃຫ້ເຕັມຖັງເເລະເທລົງເຄື່ອງເຜົາບູຊາເເລະເທິງກອງຟືນ.
ເມື່ອປະຊາຊົນກໍໄດ້ກົ້ມຫນ້າລົງພື້ນດິນ ເເລະ ຮ້ອງວ່າ “ພຣະຢາເວ, ພຣະອົງຊົງເປັນພຣະເຈົ້າ!, ພຣະຢາເວ, ພຣະອົງຊົງເປັນພຣະເຈົ້າ! “
ເອລີຢາໄດ້ນຳໂຕບັນດາຜູ້ຄົນເຄົາລົບພະບາອານທີ່ລົງໄປໃນຫ້ວຍກີໂຊນ ເເລະ ຂ້າພວກເຂົາເສຍ.
ຫລັງຈາກເຈັດເທື່ອ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເອລີຢາໄດ້ເຫັນມີເມກນ້ອຍໆກ້ອນຊ່ຳຝາມືຫນຶ່ງ.
ເອລີຢາໄດ້ບອກໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງລາວເວົ້າຕໍ່ອາຮາມ ຈົ່ງຕຽມລົດມ້າເສິກຂອງພະອົງເເລ້ວຈົ່ງລົງຈາກພູເຂົາ ກ່ອນພະອົງຈະຊົງຕິດຝົນ.
ເອລີຢາໄດ້ເອົາເສື້ອມັດເເອວໃຫ້ເເຫນ້ນ ເເລະ ເເລ່ນເເຊງກັນຂຶ້ນຫນ້າອາຫັບມາຈົນຮອດທາງເຂົາຢິດສະເຣນ.
ເຢເຊເບນບອກເອລີຢາວ່າ ນາງຈະເຮັດໃຫ້ລາວເປັນຫນຶ່ງໃນຜູ້ທຳນວາຍຂອງພະບາອານທີ່ຕາຍພາຍໃນມື້ອື່ນ.
ເອລີຢາຫນີເອົາຊີວິດລອດ ໄປຍັງເບເອເຊບາ.
ເອລີຢາຈຶ່ງຂໍຮ້ອງວ່າລາວອາດຈະຕາຍເພາະວ່າ ຂ້ານ້ອຍກໍບໍ່ດີກວ່າບັນພະບູລຸດຂອງຂ້ານ້ອຍທີີ່ໄດ້ຕາຍໄປແລ້ວ.
ມີທູດສະຫວັນອົງຫນຶ່ງໄດ້ມາເເຕະຕ້ອງຕົວເຂົາ ເເລະ ບອກວ່າ “ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ ເເລະ ກິນອາຫານ.“
ເອລີຢາໄດ້ເຫັນມີຂະຫນົມປັງປິ້ງຢູ່ຖານຮ້ອນໆ ເເລະ ມີນ້ຳຈອກຫນຶ່ງ. ສະນັ້ນລາວຈຶ່ງກິນຂະຫນົມປັງ ດື່ມນ້ຳເເລ້ວລົ້ມໂຕນອນລົງອີກ.
ເອລີຢາເດີນທາງເວລາສີ່ສິບວັນ ແລະ ສີ່ສິບຄືນຈົນມາເຖິງພູເຂົາໂຮເຣບ.
ເອລີຢາໄດ້ຕອບວ່າ“ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ທຸ້ມເທຢ່າງຫລາຍເພື່ອພຣະອົງ, ແຕ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຖິ້ມພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງ ໄດ້ທຳລາຍເເທ່ນບູຊາຂອງພຣະອົງ ເເລະ ໄດ້ສັງຫານຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຂອງພຣະອົງ, ແລະ ບັດນີ້ເຫລືອຂ້ານ້ອຍພຽງຄົນດຽວ.
ພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ເອລີຢາຈົ່ງກັບໄປຍັງຖິ່ນທຸລະກັນດານ ເພື່ອຈົ່ງເຈີມຮາຊາເອນໄຫ້ເປັນກະສັດເຫນືອອາຮາມ, ຊານໃຫ້ເປັນກະສັດເຫນືອອິດສະຣາເອນ, ແລະ ເອລີຊາເປັນຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະສືບຕໍ່ຈາກເຈົ້າ.
ພຣະຢາເວກ່າວຕໍ່ເອລີຢາວ່າເເຕ່ເຮົາຈະເຫລືອປະຊາຊົນໄວ້ເຈັດພັນຄົນ ໃນອິດສະຣາເອນຜູ້ທີ່ສັດຊື່ຕໍ່ພຣະອົງ.
ເອລີຊາໄດ້ຖາມເອລີຢາໃຫ້ຈູບລາພໍ່ ເເລະເເມ່ກ່ອນ ເເລ້ວຈະຕິດຕາມທ່ານໄປ.
ເບັນຮາດາບໄດ້ເວົ້າກັບອາຫັບວ່າ ເງິນ ເເລະທອງຂອງພະອົງພ້ອມທັງບັນດາເມຍ ເເລະ ໂອຣົດຂອງພະອົງເປັນຊັບສິນທີ່ມີຢູ່ໃນປະຈຸບັນຂອງເບັນຮາດາບ.
ເບັນຮາດດາດໄດ້ແຈ້ງໃຫ້ ອາຫັບຮູ້ວ່າລາວກຳລັງສົ່ງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງຕົນໃນມື້ຕໍ່ມາ, ແລະ ພວກເຂົາກໍ່ຈະຈັບມືຂອງພວກເຂົາດ້ວຍສິ່ງທີ່ພໍໃຈໃນຕາຂອງພວກເຂົາ.
ບັນດາຜູ້ອາວຸໂສ ເເລະ ປະຊາຊົນທັງຫມົດກໍໄດ້ເວົ້າກັບກະສັດວ່າ “ຢ່າສູ່ຟັງ ຫລືຍອມເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງເບັນຮາດດາດເພາະວ່າຜູ້ຊາຍນີ້ຫາເລື່ອງເດືອດຮ້ອນຊ່ຳໃດ.
ອາຫັບບອກກັບເບັນຮາດາດວ່າ ລາວເຫັນດ້ວຍກັບທຸກສິ່ງທີ່ພະອົງຮຽກຮ້ອງຈາກຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງໃນຄັ້ງທຳອິດນັ້ນ ເເຕ່ຄຳສັ່ງທີ່ສອງນີ້ເຮົາເຮັດບໍ່ໄດ້.
ເບັນຮາດາດໄດ້ສາບານວ່າຈະລົດສະມາເລຍໃຫ້ເປັນຜົງຂີ້ເຖົ່າ.
ເບັດຮາດາດກໍໄດ້ຊົງຮັບສັ່ງຄົນຂອງພະອົງວ່າຈົ່ງເຂົ້າປະຈຳທີ່ເພື່ອພ້ອມຮົບ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກອາຫັບ ໂດຍມືຂອງຂ້າຣາຊການຄົນຫມຸ່ມຜູ້ເຮັດຫນ້າທີ່ເປັນຜູ້ປົກຄອງຫົວເມືອງທັງຫລາຍວ່າຈະຊະນະການສູ້ຮົບສຳລັບອິດສະຣາເອນ.
ສ່ວນເບັນຮາດາດ ແລະ ສັດທີ່ີຮອງຈາກພະອົງມີສາມສິບສອງອົງກຳລັງກິນເຫລົ້າຈົນເມົາ.
ເບັນຮາດາດໄດ້ຊົງມ້າຫນີໄປກັບທະຫານມ້າຈຳນວນຫນຶ່ງ ແລະ ຄົນອາຮາມຫລາຍຄົນໄດ້ຖືກຂ້າຕາຍໃນການຟັນຄົ້ງໃຫ່ຍ.
ຜູ້ເຜີຍພະວັດຈະນະໄດ້ບອກກະສັດອິດສະຣາເອນວ່າ ກະສັດແຫ່ງອາຣາມຈະກັບມາຕໍ່ຕ້ານພວກເຂົາອີກ, ດັ່ງນັ້ນອິດສະຣາເອນຄວນເສີມກຳລັງຕົວເອງ ແລະ ວາງແຜນວ່າພວກເຂົາຈະເຮັດຫຍັງ.
ບັນດາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງກະສັດແຫ່ງອາຮາມ ໄດ້ເວົ້າກັບພະອົງວ່າ ອິດສະຣາເອນເຂັ້ມແຂງກວ່າອາຮາມ, ພະທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າເປັນພະເຈົ້າເເຫ່ງພູຜາ.
ເບັນຮາດາດໄດ້ລວບລວມຄົນອາຮາມ ເເລະ ຍົກຂຶ້ນໄປທີ່ເມືອງອາເຟັກຮົບກັບຄົນອິດສະຣາເອນ.
ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າຄົນຫນຶ່ງໄດ້ເວົ້າ ເພາະວ່າຄົນອາຮາມເວົ້າກັບພຣະເຈົ້າແຫ່ງພູເຂົາ ແລະ ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ເປັນພຣະເຈົ້າເເຫ່ງທີ່ຕ່ຳ, ເພາະສະນັ້ນ ເຮົາຈະມອບກອງທັບໃຫຍ່ທັງຫມົດຂອງອາຮາມນີ້ໄວ້ໃນມືຂອງກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນ.
ກອງທັບອິດສະຣາເອນໄດ້ຂ້າອາຮາມ ຊຶ່ງເປັນທະຫານລາບ100,000 ຄົນໃນມື້ດຽວ. ພວກທີ່ີເຫລືອກໍໄດ້ຫນີເຂົ້າເມືອງອາເຟັກ ເເລະ ກຳເເພງເມືອງລົ້ມທັບຄົນນັ້ນສອງຫມື່ນເຈັດພັນຄົນ ເບັນຮາດາດກໍໄດ້ຫນີເຂົ້າໄປ ໃນຫ້ອງຊັ້ນໃນທີ່ໃນເມືອງ.
ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເບັນຮາດາດໄດ້ເອົາກະສອບມັດເເອວ ໄດ້ເອົາເຊືອກພັນຫົວ ໄດ້ໄປເຝົ້າກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນເເລະໄດ້ກ່າວວ່າ ເບັນຮາດາດຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງອາຮາບໄດ້ກ່າວວ່າ ຂໍຊົງໄວ້ຊີວິດຂ້າພະອົງ.
ເບັນຮາດາດບອກກັບອາຫັບວ່າ ລາວເອົາເມືອງຕ່າງໆ ທີ່ຍຶດເອົາຈາກອິດສະຣາເອນຄືນໃຫ້ຖ້າອາຫັບຈະປ່ອຍລາວ.
ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຄົນຫນຶ່ງຖືກສິງຂ້າຕາຍ ເພາະວ່າບໍ່ໄດ້ຟັງສຽງຂອງພຣະຢາເວໂດຍຕີຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຂອງລາວ.
ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະໄດ້ປອມຕົວຕົນເອງຈາກກະສັດດ້ວຍຜ້າພັນທີ່ຕາຂອງເຂົາ.
ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະໄດ້ເລົ່າເລື່ອງໃຫ້ກະສັດອິດສະຣາເອນຟັງເພື່ອຫລອກລວງລາວ, ສະນັ້ນກະສັດຈະຕັດສິນໃຈຊຶ່ງຈະສົ່ງຜົນເສຍຊີວິດຂອງກະສັດເອງ.
ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະໄດ້ກ່າວຕໍ່ກະສັດວ່າ ລາວຈະຕາຍເພາະລາວອະນຸຍາດໃຫ້ຄົນຂອງພຣະຢາເວໄດ້ຕັດສິນໂທດປະທານ.
ອາຫັບ, ກະສັດແຫ່ງຊາມາເລຍ ຢາກໄດ້ສວນອະງຸ່ນ ນາໂບດ, ຊຶ່ງຢູ່ໃກ້ພະລາຊະວັງຂອງລາວ.
ອາຫັບຈະໃຫ້ສວນອະງຸ່ນທີ່ດີກວ່ານີ້ ຫລື ໃຫ້ເງິນລາວ.
ນາໂບດປະຕິເສດທີ່ຈະມອບສວນອະງຸ່ນຂອງລາວແກ່ອາຫັບ ເພາະວ່າມັນເປັນມໍລະດົກຂອງບັນພະບຸລຸດຂອງລາວ.
ອາຫັບຮູ້ສຶກຄຽດແຄ້ນ ແລະໃຈຮ້າຍ, ເຂົ້ານອນ ແລະ ບໍ່ຍອມທີ່ຈະກິນອາຫານໃດໆ.
ເມຍຂອງອາຫັບ, ເຢເຊເບນ, ໄດ້ບອກລາວໃຫ້ລຸກຈາກຕຽງນອນ, ກິນເຂົ້າ ແລະມີຄວາມສຸກ.
ເຢເຊເບນ ມີຜູ້ຊາຍສອງຄົນທີ່ບໍ່ສັດຊື່ ທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງກ່າວຫາທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງກ່ຽວກັບນາໂບດ ຂອງການຫມິ່ນປະຫມາດພຣະເຈົ້າ ແລະ ກະສັດໃນເວລາຖືສິນອົດເຂົ້າ.
ນາໂບດຈະຖືກພາເຂົາອອກໄປ ເເລະ ເອົາຫິນດຶກໃສ່ເຂົາໃຫ້ຕາຍ.
ພຣະຢາເວສົ່ງເອລີຢາຊາວຢິດຊະເຣນ ເພື່ອຍຶດເອົາສວນນັ້ນ.
ອາຫັບໄດ້ຍິນວ່າວ່ານາໂບດຕາຍແລ້ວ, ພະອົງກໍໄດ້ຊົງລຸກຂຶ້ນ ລົງໄປສວນອະງຸ່ນ ເພື່ອຢຶດເອົາຊັບສິນນັ້ນ.
ເອລີຢາໄດ້ບອກໃຫ້ອາຫັບທີ່ຫມາຈະເລຍເລືອດຂອງລາວ ບ່ອນທີ່ຫມາເລຍເລືອດຂອງນາໂບດ.
ເອລີຢາບອກກັບອາຫັບວ່າ ພຣະຢາເວຈະກຳຈັດຜູ້ຊາຍທຸກຄົນ ທັງທີ່ເປັນທາດ ເເລະ ເປັນຄົນອິດສະຣາເອນອອກຈາກເຈົ້າ ເພ່ະວ່າເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ອິດສະຣາເອນເຮັດບາບດ້ວຍ.
ຫມາຈະກິນເຢເຊເບນທີ່ຂ້າງກຳເເພງຢິດສະເຣນ .
ອາຫັບໄດ້ສີກເຄື່ອງພະອົງເເລະໄດ້ໄສ່ຜ້າກະສອບ ໄດ້ຊົງຖືອົດອາຫານ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າພຣະອົງຈະບໍ່ນຳໄພພິບັດມາຍັງສະໄຫມຂອງອາຫັບ ເເຕ່ເຮົາຈະນຳເຫດຮ້າຍມາເຫນືອຣາຊວົງຂອງເຂົາໃນສະໄຫມລູກຊາຍຂອງເຂົາ.
ສາມປີຜ່ານໄປໂດຍປາສະຈາກສົງຄາມລະຫວ່າງອາຮາມກັບອິດສະຣາເອນ.
ກະສັດຢູດາແມ່ນ ເຢໂຣຊາຟັດ.
ກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນໄດ້ກ່າວຖາມເຢໂຣຊາຟັດໄປທີ່ຣາໂມດໃນກິເຣອາດ ແລະເຮັດສົງຄາມກັບກະສັດແຫ່ງອາຮາມ.
ກະສັດເເຫ່ງອິດສະຣາເອນກໍໄດ້ເອີ້ນປະຊຸມພວກເຜີຍພຣະວັດຈະນະ, ສີ່ຮ້ອຍຄົນ ເເລະ ໄດ້ກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ“ ຄວນທີ່ເຮົາຈະໄປເຮັດສົງຄາມກັບອາຮາມ.
ກະສັດອິດສະຣາເອນໄດ້ເອີ້ນມີຄາຍາລູກຊາຍຂອງອິມຣາ.
ກະສັດອາຫັບແລະເຢໂຮຊາຟັດນັ່ງເທິງບັນລັງຂອງພວກເຂົາ, ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະທຸກຄົນເວົ້າຕໍ່ພວກເຂົາວ່າ ພວກເຮົາຈະໂຈມຕີຕີຣາໂມດກິເລອາດ ເເລະ ມີໄຊຊະນະເຖີດ.
ແມ່ນ, ມີກາອາຢາເຫັນດີກັບຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຄົນອຶ່ນໆທັງຫມົດ.
ມີກາອາຢາໄດ້ບອກແກ່ກະສັດອິດສະຣາເອນວ່າ ພວກເຮົາບໍ່ມີຜູ້ລ້ຽງແກະ ແລະຈະກະຈາຍ.
ມີກາອີຢາໄດ້ບອກກະສັດອິດສະຣາເອນ ລາວຈະຊວນໃຫ້ໄປຫາເມືອງຣາໂມດກິເຣອາດ ໂດຍຄຳຕົວະທີ່ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະທຸກຄົນຂອງພຣະອົງ.
ກະສັດແຫ່ງອິດສະຣາເອນໄດ້ສັ່ງໃຫ້ຈັບມີກາອີຢາ ແລະ ເອົາເຂົ້າຄຸກແລະລ້ຽງອາຫານພຽງແຕ່ເຂົ້າຈີ່ ແລະ ນໍ້າຫນ້ອຍຫນຶ່ງຈົນກະສັດອິດສະຣາເອນກັບມາໂດຍສັນຕິພາບ.
ກະສັດແຫ່ງອິດສະຣາເອນໄດ້ປອມໂຕຕົວເອງ ເພື່ອຫລີກລ້ຽງການຈັບກຸມທີ່ເມືອງຣາໂມດກິເຣອາດ.
ທະຫານຄົນຫນຶ່ງຂອງອາຮາມໄດ້ກົ່ງທະນູສຸມໃສ່ລາວ ແລະ ມັນໄດ້ໂຈມຕີອາຫັບລະຫວ່າງລະຫວ່າງເກັດເກາະ ເເລະ ເເຜ່ນບັງ.
ກະສັດອາຮາບຖືກນຳມາຝັງທີ່ນະຄອນຊາມາເລຍ.
ອາຮາຊີຢາລຸູກຊາຍຂອງເພິ່ນກໍຂຶ້ນເປັນກະສັດປົກຄອງເເທນ.
ເຢໂຮຊາຟັດໄດ້ຄອງຣາດໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມໄດ້ຊາວຫ້າປີ.
ມັນໄດ້ຖືກກ່າວວ່າເຢໂຮຊາຟັດໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງໃນສາຍຕາຂອງພຣະຢາເວ.
ມັນໄດ້ຖືກກ່າວວ່າອາຫັບໄດ້ເຮັດສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍ ໃນສາຍຕາຂອງພຣະຢາເວ.
ອາຮາຊີຢາ ໄດ້ຕົກລົງຈາກລະບຽງວັງທີ່ຫ້ອງຊັ້ນເທິງຂອງຂອງພະອົງໃນເມືອງຊາມາເຣຍ, ແລະຊົງບາດເຈັບ
ອາຮາຊີຢາຈຶ່ງໄປປຶກສາພະເຈົ້າບາອານເຊບຸບ, ພະເຈົ້າແຫ່ງເອກໂຣນ; ເພາະສະນັ້ນ, ພະອົງຈະຕ້ອງຕາຍແນ່.
ເອລີຢາໄດ້ສວມເສື້ອຜ້າທີ່ເຮັດດ້ວຍຂົນສັດ ແລະ ມີສາຍຫນັງຄາດແອວຂອງເພິ່ນ.
ໄຟລົງມາຈາກທ້ອງຟ້າເຜົາຜານນາຍກອງແລະຄົນທັງຫ້າສິບຄົນ.
ນາຍທະຫານກຸ່ມທີສາມໄດ້ຂຶ້ນໄປ, ໄດ້ຄຸເຂົ່າຕໍ່ຫນ້າເອຊາຢາ, ແລະ ໄດ້ອ້ອນວອນລາວ.
ໂຢຣາມໄດ້ຊົງຂຶ້ນປົກຄອງແທນ ເພາະອາຮາຊິຢາບໍ່ມີລູກ
ເມື່ອພຣະຢາເວ ກຳລັງຈະຮັບເອົາເອລີຢາເຂົ້າໄປໃນທ້ອງຟ້າດ້ວຍພາຍຸຫມຸນ, ເອລີຢາໄດ້ອອກເດີນທາງກັບເອລີຊາຈາກເມືອງກິເລອາດ
ເອລີຊາ ຕອບວ່າ, "ແມ່ນແລ້ວ, ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ແລ້ວ, ແຕ່ຢ່າເວົ້າເລື່ອງນີ້."
ເພາະວ່າເອລີຢາໄດ້ເອົາເສື້ອຄຸມ, ຂອງທ່ານມ້ວນເຂົ້າ, ແລະ ຟາດລົງໃນນໍ້ານັ້ນ, ແມ່ນໍ້າກໍ່ໄດ້ແຍກອອກເປັນສອງຂ້າງ.
ເອລີຊາໄດ້ຂໍຈິດວິນຍານຂອງເອລີຢາສອງເທົ່າມາຢູ່ນໍາລາວ.
ເອລີຢາໄດ້ຂຶ້ນໄປເທິງສະຫວັນໂດຍພາຍຸຫມູນ.
ເມື່ອເອລີຊາໄດ້ຟາດລົງນໍ້າ, ນໍ້າກໍ່ໄດ້ແຍກອອກເປັນສອງຂ້າງ ແລະ ເອລີຊາໄດ້ຍ່າງຂ້າມໄປ.
ພວກເຂົາຕ້ອງການໃຫ້ຄົນຫ້າສິບທີ່ແຂງແຮງໄປ ແລະ ຊອກຫາເອລີຊາເຈົ້ານາຍຂອງທ່ານ, ບາງທີພຣະວິນຍານຂອງພຣະຢາເວໄດ້ຮັບທ່ານໄປແລ້ວຍົກລາວຂຶ້ນ ແລະ ໂຍນລາວລົງເທິງພູບາງຫນ່ວຍ ຫລື ບາງຮ່ອມພູ.
ຫ້າສິບຄົນໄດ້ຊອກຫາເປັນເວລາສາມວັນ.
ນໍ້າບໍ່ດີ ແລະ ແຜ່ນດິນບໍ່ໄດ້ຮັບຫມາກຜົນ.
ເອລີຊາໄດ້ອອກໄປທີ່ນໍ້າພຸ ແລະ ເອົາເກືອລົງໃສ່ນໍ້າ.
ເມື່ອເດັກຊາຍບາງຄົນເຍາະເຍີ້ຍເອລີຊາ, ມີຫມີແມ່ສອງໂຕໄດ້ອອກມາຈາກປ່າ ແລະ ໄດ້ທໍາຮ້າຍເດັກຊາຍສີ່ສິບສອງຄົນຈົນໄດ້ຮັບບາດເຈັບ.
ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງໂຢຣາມບໍ່ຄືກັບພໍ່ ແລະ ແມ່ຂອງພະອົງ, ເພາະພະອົງເອົາເສົາຫີນອັນສັກສິດຂອງພະບາອານ ທີ່ພໍ່ຂອງພະອົງສ້າງໄວ້ອອກ.
ກະສັດໂຢຣາມໄດ້ອອກຈາກເມືອງຊາມາເຣຍ ເພື່ອເຕົ້າໂຮມຄົນອິສະຣາເອນທັງຫມົດໃນການສູ້ຮົບ.
ອິສະຣາເອນ, ຢູດາ ແລະ ເອໂດມ ຍົກທັບໄປອ້ອມເປັນເວລາເຈັດວັນ.
ເອລີຊາໄດ້ເທນໍ້າໃສ່ມື (ຜູ້ຊ່ວຍ) ຂອງເອລີຢາ.
ເອລີຊາເອົາໃຈໃສ່ກະສັດແຫ່ງອິດສະຣາເອນ ເພາະວ່າເອລີຊາໃຫ້ການເຄົາຣົບນັບຖືແກ່ກະສັດເຢໂຮຊາຟັດ ກະສັດແຫ່ງຢູດາ.
ເມື່ອນັກຫລີ້ນພິນໄດ້ຫລິ້ນແລ້ວ, ພຣະຫັດຂອງພຣະຢາເວກໍໄດ້ມາເຫນືອເອລີຊາ.
ໃນຕອນເຊົ້າປະມານເວລາຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ, ມີນໍ້າມາທາງເມືອງເອໂດມ, ຈົນແຜ່ນດິນເຕັມໄປດ້ວຍນໍ້າ.
ທຸກຄົນທີ່ສາມາດໃສ່ເສື້ອປ້ອງກັນອາວຸດໄດ້ພວກເຂົາ ໄດ້ເຕົ້າໂຮມກັນໄດ້ເຕົ້າໂຮມກັນ.
ເມື່ອຊາວໂມອາບໄດ້ເຫັນນໍ້າ, ພວກເຂົາຄິດວ່າກະສັດທັງສາມໄດ້ຖືກທຳລາຍ, ແລະ ພວກເຂົາກໍ່ໄດ້ຂ້າກັນ ແລະກັນ.
ພະອົງໄດ້ນໍາເອົາລູກຊາຍກົກຂອງພະອົງ ແລະ ໄດ້ຖວາຍລູກຊາຍເປັນເຄື່ອງບູຊາເຜົາຢູ່ເທິງກຳແພງ.
ເຈົ້າຫນີໄດ້ມາເພື່ອຈະເອົາລູກສອງຄົນ ຂອງຂ້ານ້ອຍໄປເປັນທາດຂອງເຂົາ.
ແມ່ຍິງຄວນຈະຢືມແກ້ວເປົ່າຈາກເພື່ອນບ້ານ.
ຫລັງຈາກລູກຊາຍຂອງນາງເວົ້າວ່າ ບໍ່ໍ່ມີເເກ້ວເຫລືອແລ້ວ, ແລ້ວນໍ້າມັນກໍ່ຢຸດໄຫລ.
ພວກເຂົາໄດ້ສ້າງຫ້ອງນ້ອຍໆຢູ່ເທິງດາດຟ້າສຳລັບເອລີຊາ, ມີຕຽງນອນ, ໂຕະ, ຕັ່ງ, ແລະໂຄມໄຟ.
ໃນເວລາຫນຶ່ງປີ, ນາງຈະໄດ້ອູ້ມລູກຊາຍຄົນຫນຶ່ງ.
ມື້ຫນຶ່ງເມື່ອເດັກນ້ອຍລາວອອກໄປຫາພໍ່ຂອງລາວ, ເຊິ່ງຢູ່ກັບຄົນເກັບກ່ຽວເຂົ້າ, ລາວໄດ້ເຈັບຫົວຂອງລາວ.
ເດັກນ້ອຍຄົນນັ້ນກໍ່ໄດ້ນັ່ງຢູ່ເທິງຕັກ ຂອງແມ່ລາວຈົນລາວໄດ້ຕາຍໄປ.
ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ທີ່ພູເຂົາກາເມນ
ເມື່ອເກຮາຊີຖາມແມ່ຍິງຖ້າຫາກວ່າທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງແມ່ນດີ, ນາງໄດ້ຕອບວ່າ, "ສະບາຍດີ."
ເມື່ອນາງມາພົບຄົນຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ເທິງພູເຂົາແລ້ວ, ນາງກໍ່ໄດ້ເຂົ້າໄປກອດຕີນຂອງທ່ານໄວ້.
ຖ້າເກຮາຊີພົບໃຜ ຫລື ຖ້າຜູ້ໃດທັກທາຍລາວ, ລາວບໍ່ຄວນຕອບເຂົາ.
ລາວວາງໄມ້ເທົ້າເທິງຫນ້າຂອງເດັກນ້ອຍນັ້ນ.
ເອລີຊາໄດ້ຢຽດຕົວຂອງເພິ່ນເທິງເດັກຊາຍ, ແລະ ຮ່າງກາຍຂອງເດັກຊາຍນັ້ນກໍ່ເລີ້ມອົບອຸ່ນຂຶ້ນມາ.
ເດັກນ້ອຍໄດ້ຈາມເຈັດເທື່ອ ແລ້ວກໍໄດ້ມືນຕາຂອງເຂົາ.
ຫນຶ່ງໃນພວກລູກຊາຍຂອງຜູ້ທຳນວາຍໄດ້ເກັບນໍ້າເຕົ້າປ່າ.
ເອລີຊາໂຍນແປ້ງໃສ່ຫມໍ້.
ຫນຶ່ງຮ້ອຍຄົນໄດ້ກິນເຂົ້າຈີ່ເຂົ້າບາເລຊາວກ້ອນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ໃຫ້ໄຊຊະນະແກ່ອາຣາມ.
ເດັກຍິງນ້ອຍຄົນນັ້ນເວົ້າວ່າ ຜູ້ທໍານວາຍ ເຊິ່ງຢູ່ເມືອງຊາມາເຣຍ ຈະໄດ້ປິ່ນປົວເຈົ້ານາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ນາອາມານເອົາຈົດຫມາຍໃຫ້ກະສັດອິສະຣາເອນ.
ກະສັດອິດສະຣາເອນຄິດວ່ານາອາມານແມ່ນກຳລັງຈະເລີ່ມຕົ້ນເລື່ອງໂຕ້ຖຽງກັບລາວ.
ນາມານຖືກບອກໃຫ້ໄປ ແລະ ຈຸ່ມຕົວຂອງທ່ານລົງໃນແມ່ນໍ້າຈໍແດນເຈັດຄັ້ງແລ້ວທ່ານຈະສະອາດ.
ນາອາມານຄິດວ່າເອລີຊາຄົງຈະອອກມາຫາລາວ ແລະ ຢືນຢູ່ ແລະ ຮ້ອງຫາພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເພິ່ນ, ແລະໂບກມືຢູ່ເທິງບ່ອນນັ້ນ ແລະ ປິ່ນປົວພະຍາດຂີ້ທູດ.
ເນື້ອຫນັງຂອງນາອາມານໄດ້ຖືກຟື້ນຟູຄືນໃຫມ່ ຄືກັບເນື້ອຫນັງຂອງເດັກນ້ອຍ.
ຫລັງຈາກນາອາມານໄດ້ຫາຍດີແລ້ວ, ລາວໄດ້ຮູ້ແລ້ວວ່າບໍ່ມີພຣະເຈົ້າອື່ນໃດຢູ່ໃນທົ່ວແຜ່ນດິນນີ້ ນອກຈາກຢູ່ໃນອິສະຣາເອນ.
ນາອາມານໄດ້ຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວໃຫ້ອະໄພລາວ ເມື່ອລາວໂນ້ມຕົວລົງຄຳນັບໃນວິຫານຂອງພະຣິມໂມນ.
ອີງຕາມຄຳເວົ້າຂອງເກຮາຊິ, ຊາຍຫນຸ່ມສອງຄົນທີ່ເປັນລູກຊາຍຂອງຜູ້ທໍານວາຍທີ່ມາຈາກເນີນພູເອຟຣາອິມ.
ລາວເຊື່ອງກະເປົາເງິນພາຍໃນເຮືອນ.
ເພາະວ່າເກຮາຊິຕົວະ, ລາວກາຍເປັນຄົນຂີ້ທູດ.
ສະຖານທີ່ທີ່ພວກເຮົາອາສັຍຢູ່ກັບເອລີຊານັ້ນແມ່ນນ້ອຍເກີນໄປ, ສະນັ້ນພວກເຂົາຕ້ອງການສ້າງບ່ອນຢູ່ອາໄສ.
ລາວມີຄວາມກັງວົນໃຈເພາະວ່າຂວານໄດ້ຖືກຢືມມາ.
ລາວຕັດໄມ້ທ່ອນຫນຶ່ງ, ໂຍນລົງໃນນໍ້າ, ແລະ ເຮັດໃຫ້ຂວານເຫລັກນັ້ນລອຍຂຶ້ນມາ.
ເອລີຊາໄດ້ກ່າວແກ່ກະສັດແຫ່ງອິດສະຣາເອນ ຕໍ່ຄຳເວົ້າຂອງກະສັດແຫ່ງອາຣາມ.
ລາວກັງວົນໃຈເພາະວ່າລາວເຫັນກອງທັບໃຫຍ່ທີ່ມີມ້າ ແລະ ຣົດຮົບມາປິດລ້ອມຕົວເມືອງ.
ເອລີຊາໄດ້ຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງປິດຕາພວກເຂົາ, ແລະ ຫລັງຈາກນັ້ນເອລີຊາໄດ້ບອກພວກເຂົາໃຫ້ຕິດຕາມລາວ.
ຊາວອາຣາມໄດ້ມາຢູ່ກາງກຸງຊາມາເຣຍ ເມື່ອພຣະຢາເວໄດ້ເປີດຕາຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ກະສັດໄດ້ຈັດນໍ້າ ແລະ ເຂົ້າຈີ່ໃຫ້ພວກເຂົາ, ແລະກະສັດກໍ່ໄດ້ປ່ອຍຕົວພວກເຂົາໄປ.
ເພາະໄດ້ເກີດມີຄວາມອຶດຢາກຢ່າງຫນັກຫນ່ວງໃນເມືອງສະມາເຣຍ, ຂະຫນາດຫົວຂອງລໍໂຕຫນຶ່ງຍັງມີລາຄາສູງ ເປັນເງິນຫນັກເຖິງແປດສິບເຊກຽນ.
ນາງໄດ້ຕອບວ່າ, "ຜູ້ຍິງຄົນນີ້ເວົ້າກັບຂ້ານ້ອຍວ່າ, 'ເອົາລູກຊາຍຂອງເຈົ້າມາໃຫ້ພວກເຮົາກິນໃນມື້ນີ້ເຖີດ, ແລະພວກເຂົາຈະກິນລູກຊາຍຂອງຂ້ານ້ອຍໃນມື້ອື່ນ." ດັ່ງນັ້ນພວກເຮົາຈຶ່ງໄດ້ຕົ້ມລູກຊາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລະໄດ້ກິນເຂົາ, ວັນຕໍ່ມາຂ້ານ້ອຍໄດ້ເວົ້າກັບນາງວ່າ , "ຈົ່ງເອົາລູກຊາຍຂອງເຈົ້າມາ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຮົາກິນກັນ, ແຕ່ນາງໄດ້ເຊື່ອງລູກຊາຍຂອງນາງໄວ້."
ລາວກ່າວໂທດເອລີຊາ.
ເມື່ອຜູ້ສົ່ງຂ່າວມາເຖິງເອລີຊາ, ເພິ່ນໄດ້ກ່າວກັບຜູ້ອາວຸໂສວ່າຈົ່ງປິດປະຕູ, ແລະ ຢຶດປະຕູໃຫ້ແຫນ້ນ.
ເອລິຊາກ່າວວ່ານາຍທະຫານຈະບໍ່ກິນແປ້ງ ຫລື ເຂົ້າບາເລໃດໆ.
ພວກເຂົາໄດ້ເຂົ້າໄປໃນກອງທັບຂອງຊາວອາຣາມເພາະວ່າພວກເຂົາເວົ້າວ່າພວກເຂົາອາດຈະຕາຍຖ້າພວກເຂົາເຂົ້າໄປໃນເມືອງ, ຢືນບ່ອນທີ່ພວກເຂົາຢູ່, ຫລືເຂົ້າໄປໃນກອງທັບຂອງຊາວອາຣາມ.
ກອງທັບຊາວອາຣາມຄິດວ່າກະສັດອິດສະຣາເອນໄດ້ຈ້າງກະສັດຂອງຊາວຮິດຕີ ແລະ ຊາວເອຢີບເຂົ້າມາໂຈມຕີຊາວອາຣາມເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ຍິນສຽງຂອງຣົດຮົບ ແລະ ສຽງມ້າ—ສຽງດັງຂອງກອງທັບໃຫຍ່ອື່ນໆ.
ບັນດາຄົນເຝົ້າປະຕູໄດ້ຮ້ອງແຈ້ງຂ່າວອອກມາວ່າຊາວອາຣາມໄດ້ຫນີອອກຈາກຄ້າຍຂອງພວກເຂົາ.
ກະສັດຄິດວ່າພວກເຂົາໄດ້ອອກໄປຈາກຄ້າຍ ເພື່ອລີ້ຊ່ອນຕົວຢູ່ໃນທົ່ງໄຮ່ທົ່ງນາ. ເມື່ອຊາວອິດສະຣາເອນອອກມາຈາກເມືອງ, ຊາວອາຣາມຈະຈັບເປັນພວກເຂົາ, ແລະເຂົ້າໄປໃນເມືອງ.
ຖະຫນົນຫົນທາງເຕັມໄປດ້ວຍເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ ແລະ ອຸປະກອນຕ່າງໆທີ່ຊາວອາຣາມໄດ້ຖິ້ມ ເພາະຄວາມຮີບດ່ວນຂອງພວກເຂົາ.
ນາຍທະຫານກ່າວກັບເອລີຊາເບັດວ່າ "ເບິ່ງແມ, ຖ້າແມ່ນພຣະຢາເວໄດ້ສ້າງປ່ອງຢ້ຽມໃນທ້ອງຟ້າ, ສິ່ງນີ້ຈະສາມາດເກີດຂຶ້ນໄດ້ບໍ?"
ຜູ້ຍິງທີ່ລູກຊາຍຂອງລາວຜູ້ທີ່ເອລີຊາໄດ້ເຮັດໃຫ້ຄືນມາມີຊີວິດ ຢູ່ໃນແຜ່ນດິນຟີລິສະຕິນເປັນເວລາເຈັດປີເພາະວ່າເອລີຊາໄດ້ກ່າວວ່າພຣະຢາເວ ໄດ້ບັນດານໃຫ້ເກີດຄວາມອຶດຢາກອາຫານ.
ນາງໄດ້ໄປຫາກະສັດເພື່ອທູນຂໍເຮືອນ ແລະ ທີ່ດິນຂອງນາງຄືນ.
ເກຮາຊິກຳລັງກ່າວກັບກະສັດ ເລື່ອງທີ່ເອລີຊາໄດ້ຊຸບຊີວິດຂອງເດັກທີ່ຕາຍແລ້ວ
ຮາຊາເອນນໍາເອົາຂອງຂວັນໄປດ້ວຍ ທຸກສິ່ງຄືສິ່ງທີ່ດີຂອງເມືອງດາມັສກັດ, ຊຶ່ງໄດ້ບັນທຸກໂດຍອູດສີ່ສິບໂຕ.
ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ຮ້ອງໄຫ້ເພາະວ່າເຮົາຮູ້ເຖິງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທີ່ທ່ານຈະກະທຳຕໍ່ຊາວອິສະຣາເອນ.
ຫລັງຈາກຮາຊາເອນໄດ້ບອກກະສັດເບັນຮາດາດວ່າລາວຈະຫາຍດີ, ລາວໄດ້ເອົາຜ້າຫົ່ມນັ້ນຈຸ່ມລົງໃນນ້ຳ, ແລະ ເອົາລົງໄປຄຸມທີ່ຫນ້າຂອງເບັນຮາດາດຈົນພະອົງເສຍຊີວິດ.
ເມຍຂອງເຢໂຮຣາມແມ່ນລູກສາວຂອງອາຮາບ.
ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ມີຈຸດປະສົງທີ່ຈະທຳລາຍຢູດາຕັ້ງແຕ່ລາວ ໄດ້ບອກດາວິດຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງລາວວ່າລາວຈະໃຫ້ລູກຫລານຕະຫລອດໄປ.
ໃນຣາຊການຂອງເຢໂຮຣາມ, ເອໂດມໄດ້ກະບົດ ບໍ່ຍອມຢູ່ໃຕ້ອຳນາດຂອງຢູດາ
ອາຮາຊິຍຢາໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍຕາຂອງພຣະຢາເວ, ເພາະອາຮາຊິຍຢາເປັນລູກເຂີຍຂອງຣາຊະວົງອາຮາບ.
ກະສັດໂຢຣາມໄດ້ກັບຄືນມາຮັບການຮັກສາ ທີ່ເມືອງຍິດຊະເຣເອນ
ລາວໄດ້ເອົາຂວດນ້ຳມັນໄປທີ່ຣາໂມດ ກີເລອາດເພື່ອແຕ່ງຕັ້ງເຢຮູ.
ຜູ້ທຳນວາຍໄດ້ເອົານໍ້າມັນລົງເທິງຫົວຂອງເຢຮູ.
ຖ້າເຢຮູຂ້າຄອບຄົວຂອງອາຮາບ, ພຣະຢາເວຈະແກ້ແຄ້ນໃຫ້ເລືອດຂອງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ.
ພວກຫມາຈະກິນເຢເຊເບນໃນຢິດສະຣາເອນ, ແລະ ຈະບໍ່ມີໃຜຝັງສົບນາງ.
ຫລັງຈາກເຢຮູກ່າວວ່າລາວຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນກະສັດ, ບັນດາຜູ້ຮັບໃຊ້ແຕ່ລະຄົນກໍໄດ້ຮີບເອົາເຄື່ອງແຕ່ງກາຍ ທີ່ສວມຂ້າງນອກຂອງພວກເຂົາອອກມາ ແລະ ປູໃຫ້ເຢຮູຢຽບທີ່ບັນໄດຂັ້ນເທິງສຸດ. ພວກເຂົາເປົ່າເຂົາສັດ ແລະ ເວົ້າວ່າ, "ເຢຮູເປັນກະສັດ."
ກະສັດໂຢຣາມ ໄດ້ກັບໄປທີ່ຢິດສະຣາເອນເພື່ອຮັບການຮັກສາບາດແຜທີ່ຊາວອາຣາມທຳຮ້າຍລາວ.
ທະຫານຍາມເຫັນຜູ້ສົ່ງຂ່າວຂີ່ມາກັບເຢຮູ.
ທະຫານຍາມຮູ້ວ່າເຢຮູກຳລັງຂັບລົດມ້າ, ເພາະວ່າລາວກຳລັງຂັບລົດຢ່າງໂຫດຮ້າຍ.
ໂຢຣາມກະສັດແຫ່ງອິດສະຣາເອນຂີ່ລົດໄປກັບອາຮັດຊິຢາກະສັດແຫ່ງຢູດາ, ແຕ່ລະຄົນຢູ່ໃນລົດຮົບຂອງລາວເພື່ອຈະພົບກັບເຢຮູ.
ຫລັງຈາກເຢຮູຍິງໂຢຣາມລະຫວ່າງບ່າຂອງລາວ, ລູກທະນູໄດ້ຜ່ານຫົວໃຈຂອງໂຢຣາມ, ແລະ ລາວໄດ້ລົ້ມລົງໄປໃນຣົດຮົບຂອງລາວ.
ຈົ່ງຍົກໂຢຣາມຂຶ້ນ, ແລະ ໂຍນເຂົາຖິ້ມໄວ້ເທິງທີ່ດິນຕອນນີ້ແຫລະ, ຕາມຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວ."
ໄດ້ຝັງສົບອາຮັດຊິຢາໄວ້ໃນອຸບໂມງຝັງສົບກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງເພິ່ນໃນເມືອງດາວິດ.
ເມື່ອເຢຮູໄດ້ມາຮອດ ເມືອງຢິດຊະເຣນ, ເຢເຊເບນໄດ້ຊົງຮູ້ເລື່ອງ, ແລະນາງກໄດ້ແຕ້ມຕາຂອງນາງ, ໄດ້ແຕ່ງຜົມຂອງນາງ, ແລະເບິ່ງອອກຈາກປ່ອງຢ້ຽມ.
ບາງຄົນໃນອີຊອນໄດ້ໂຍນເຢຊາເບນລົງ.
ພວກເຂົາໄດ້ໄປເພື່ອຈະຝັງສົບນາງ, ພວກເຂົາກໍບໍ່ໄດ້ພົບຫຍັງຫມົດນອກຈາກກະໂຫລກຫົວ, ຕີນ ແລະຝາມືຂອງນາງ.
ເຖິງຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ ແລະ ຜູ້ປົກຄອງເຊື້ອສາຍຂອງອາຮາບ, ຈົ່ງຄັດເລືອກເອົາລູກຊາຍຂອງນາຍເຈົ້າທີ່ດີທີ່ສຸດ ແລະ ສົມຄວນທີ່ສຸດ ແລະ ຕັ້ງລາວໄວ້ເທິງບັນລັງຂອງພໍ່ຂອງເຂົາ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ໃດເລີຍເພາະວ່າພວກເຂົາຮູ້ວ່າບໍ່ແມ່ນແຕ່ກະສັດສອງຄົນບໍ່ສາມາດຕ້ານທານເຢຮູໄດ້.
ພວກເຂົາໄດ້ເອົາບັນດາລູກຊາຍຂອງກະສັດ ແລະ ຂ້າພວກເຂົາເຈັດສິບຄົນ, ເອົາຫົວຂອງພວກເຂົາໃສ່ກະຕ່າ ແລ້ວສົ່ງໄປໃຫ້ເຢຮູທີ່ເມືອງຢິດຊາເຣນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເຢຮູເວົ້າວ່າຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວບໍ່ວ່າສ່ວນໃດກໍຕາມ, ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ກ່າວກ່ຽວກັບຣາຊະວົງຂອງອາຮາບ, ຈະບໍ່ຕົກດິນແຕ່ຢ່າງໃດເລີຍພາະພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເຮັດສິ່ງທີ່ກ່າວຜ່ານທາງເອລີຢາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ.
ລາວໄດ້ພົບແລະຂ້າສີ່ສິບສອງຄົນ.
ເຢຮູໄດ້ເອົາໂຢນາດາບຂຶ້ນໄປໃນຣົດຮົບເພາະວ່າໂຢນາດາບ ເວົ້າວ່າຫົວໃຈຂອງລາວຢູ່ກັບເຢຮູແລະລາວໄດ້ຍືນມືຂອງລາວໃຫ້ເຢຮູ.
ລາວໄດ້ລວບລວມພວກເຂົາດ້ວຍການຫລອກລວງໂດຍເຈຕະນາທີ່ຈະຂ້າຜູ້ທີ່ນະມັສະການພະບາອານ.
ພວກເຂົາໄດ້ເຂົ້າໄປໃນວິຫານຂອງພະບາອານ.
ຖ້າຜູ້ທີ່ນະມັດສະການພະບາອານໄດ້ເອົາຕົວຫລົບຫນີ, ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ປ່ອຍໃຫ້ຊາຍຄົນນັ້ນລອດໄປໄດ້, ຊີວິດຂອງລາວຈະຖືກປະຫານຊີວິດແທນຜູ້ທີ່ລອດໄປໄດ້.
ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ວິຫານຂອງພະບາອານກາຍເປັນວິດຖ່າຍ.
ເຢຮູບໍ່ໄດ້ປະຖິ້ມບາບຂອງ ເຢໂຣໂບອາມ ເພາະວ່າລາວນະມັສະການລູກງົວຄຳ ຢູ່ ໃນເມືອງເບັດເອນ ແລະ ໃນເມືອງດານ
ເນື່ອງຈາກວ່າເຢຮູໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງໃນສາຍຕາຂອງ ພຣະຢາເວ, ແລະ ເຮັດກັບຄອບຄົວຂອງອາຮາບ ແລະ ເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນໃຈຂອງພຣະຢາເວ, ລູກຫລານຂອງລາວຈະນັ່ງຢູ່ເທິງບັນລັງຂອງອິດສະຣາເອນຮຸ້ນທີສີ່ຄົນ.
ສຳລັບເລື່ອງອື່ນກ່ຽວກັບເຢຮູ, ແລະ ທຸກສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ເຮັດ ແລະ ອຳນາດຂອງລາວແມ່ນບໍ່ໄດ້ຖືກຂຽນໄວ້ໃນປຶ້ມບັນທຶກເຫດການຕ່າງໆຂອງກະສັດຂອງອິສະຣາເອນ.
ອາທາລິຍາບໍ່ໄດ້ຂ້າໂຢອາດ.
ຜູ້ບັນຊາການ ແລະ ພວກນາຍທະຫານຍາມໄດ້ເຮັດພັນທະສັນຍາກັບເຢໂຮຍອາດາ, ແລະ ໃຫ້ພວກເຂົາສາບານໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ. ແລ້ວເຂົາກໍໄດ້ນຳເອົາລູກຊາຍຂອງກະສັດມາໃຫ້ພວກເຂົາເຫັນ.
ສອງກຸ່ມທີ່ບໍ່ໄດ້ຢູ່ຍາມໃນວັນສະບາໂຕ, ພວກເຈົ້າຕ້ອງເຝົ້າຣະວັງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວສຳລັບກະສັດ.
ເຢໂຮຍອາດາກໍໄດ້ມອບຫອກ ແລະ ໂລ້ແກ່ບັນດາຜູ້ບັນຊາການ ຊຶ່ງເປັນຂອງກະສັດດາວິດ ແລະ ທີ່ຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ອາທາລິຍາຈີກເສື້ອຜ້າຂອງນາງ ແລະ ຮ້ອງອອກມາ ເພາະວ່ານາງເຫັນກະສັດໄດ້ຊົງຢືນຢູ່ຂ້າງເສົາ.
ອາທາລິຍາຖືກຂ້າຕາຍທີ່ພະຣາຊວັງຂອງກະສັດ, ເພາະປະໂລຫິດໄດ້ກ່າວວ່າ, "ຢ່າຂ້ານາງໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ."
ຫລັງຈາກເຢໂຮຍອາດາໄດ້ເຮັດພັນທະສັນຍາແລ້ວ, ປະຊາຊົນໄດ້ມ້າງສາລາຂອງພະບາອານ, ໄດ້ທຳລາຍບັນດາແທ່ນບູຊາ ແລະ ຮູບເຄົາຣົບຂອງພະບາອານຫັກເປັນຕ່ອນໆ, ແລະພວກເຂົາໄດ້ຂ້າມັດຕານ, ນັກບວດຂອງພະບາອານ
ເມື່ອໂຢອາດນັ່ງເທິງບັນລັງກະສັດ, ປະຊາຊົນທັງຫມົດແຫ່ງແຜ່ນດິນກໍໄດ້ຊົມຊື່ນຍິນດີ.
ໂຢອາດໄດ້ຊົງເຮັດສິ່ງທີ່ຊອບທັມໃນສາຍຕາຂອງພຣະຢາເວຕະຫລອດຣາຊການນັ້ນ, ເພາະເຢໂຮຍອາດາປະໂລຫິດໄດ້ແນະນຳພະອົງ.
ປະຊາຊົນໄດ້ຮັບດົນໃຈຈາກພຣະຢາເວ ດ້ວຍສະມັກໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ໂຢອາດບອກພວກປະໂລຫິດເລື່ອງນີ້ເພາະວ່າພວກທ່ານບໍ່ສ້ອມແປງສິ່ງໃດໆໃນພຣະວິຫານ.
ປະໂລຫິດທີ່ເຝົ້າຢູ່ທາງເຂົ້າພຣະວິຫານກໍໄດ້ໃສ່ເງິນທັງຫມົດລົງໄປໃນຫີບທີ່ໄດ້ເຂົ້າມາໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ຄົນງານໄດ້ໃຊ້ເງິນເພື່ອຊື້ໄມ້ແລະຫີນສະກັດທີ່ໃຊ້ໃນການສ້ອມແປງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ສຳລັບຄ່າໃຊ້ຈ່າຍອື່ນໆທັງຫມົດທີ່ຈຳເປັນໃນການສ້ອມແປງ.
ເງິນຖວາຍບູຊາເພື່ອການລົບຄວາມຜິດ ແລະ ເງິນຖວາຍບູຊາລົບລ້າງບາບ ຈະບໍ່ໄດ້ນຳມາໄວ້ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ເພາະເງິນນັ້ນໃຫ້ເປັນຂອງພວກປະໂລຫິດ.
ໂຢອາດກະສັດແຫ່ງຢູດາໄດ້ນຳເອົາສິ່ງຂອງສັກສິດທັງຫມົດທີ່ເຢໂຮຊາຟັດແລະເຢໂຮຣາມ ແລະ ອາຮາຊີຢາ, ບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງ, ຜູ້ເປັນກະສັດແຫ່ງຢູດາ, ໄດ້ຊົງຊຳຣະໃຫ້ບໍຣິສຸດໄວ້ນັ້ນ, ແລະສິ່ງຂອງສັກສິດຂອງພະອົງເອງ, ແລະທອງຄຳທັງຫມົດທີ່ໄດ້ເຫັນໃນຄັງຂອງພຣະວິຫານພຣະຢາເວ ແລະວັງຂອງກະສັດມາແລະພະອົງໄດ້ສົ່ງສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໄປໃຫ້ຮາຊາເອນກະສັດແຫ່ງອາຣາມ. ແລ້ວຮາຊາເອນກໍໄດ້ຊົງຖວາຍຊັບໄປຈາກກຸງເຢຣູຊາເລັມ.
ໂຢຊາການລູກຊາຍຂອງຊີເມອາດ, ແລະເຢໂຮຊາບັດລູກຊາຍຂອງໂຊເມ, ພວກຂ້າຣາຊການຂອງພະອົງໄດ້ໂຈມຕີໂຢອາດ.
ເຢໂຮອາຮາດໄດ້ຊົງພາວັນນາອະທິຖານຕໍ່ພຣະຢາເວ, ດັ່ງນັ້ນພຣະຢາເວໄດ້ຊົງປຣະທານຜູ້ນຳຄົນຫນຶ່ງແກ່ອິສະຣາເອນ.
ກະສັດແຫ່ງອາຣາມໄດ້ຊົງທຳລາຍພວກເຂົາ ແລະ ໃຫ້ເປັນຢ່າງແກບໃນເວລາຟາດເຂົ້າ.
ລາວໄດ້ບອກໂຍອາດ ຂໍໄດ້ເອົາຄັນທະນູ ແລະ ລູກທະນູມາຈຳນວນຫນຶ່ງດ້ວຍ.
ເພາະວ່າໂຢອາດໄດ້ໂຈມຕີພຽງ 3 ຄັ້ງ, ພະອົງຈະຕີຊະນະອາຣາມໄດ້ພຽງສາມຄັ້ງເທົ່ານັ້ນ.
ຊາຍຄົນທີ່ຖືກຝັງໄວ້ໃນຫລຸມຝັງຂອງເອລີຊາກໍໄດ້ມີຊີວິດຂຶ້ນມາ ແລະ ຢືນຂຶ້ນດ້ວຍຕົວເອງ ເມື່ອສົບຂອງຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ໂດນກະດູກຂອງເອລີຊາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງພຣະເມດຕາຕໍ່ອິສະຣາເອນ, ແລະ ພຣະອົງໄດ້ຊົງຫ່ວງໃຍພວກເຂົາແລະໄດ້ຊ່ວຍເຫລືອພວກເຂົາໄວ້, ເພາະພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງທີ່ໄດ້ເຮັດໄວ້ກັບອັບຣາຮາມ, ອີຊາກ, ແລະຢາໂຄບ. ດັ່ງນັ້ນພຣະຢາເວຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ຊົງທຳລາຍພວກເຂົາ, ແລະ ພຣະອົງຍັງຄົງບໍ່ໄດ້ໄລ່ພວກເຂົາໄປ ໃຫ້ພົ້ນພຣະພັກພຣະອົງເລີຍ.
ເມື່ອຣາຊອານາຈັກໄດ້ຢູ່ໃນພະຫັດຂອງພະອົງຢ່າງຫມັ້ນຄົງແລ້ວ, ພະອົງກໍໄດ້ຊົງຂ້າພວກຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ໄດ້ຂ້າບິດາ, ຂອງກະສັດ.
ອາມາຊິຢາບໍ່ໄດ້ຊົງຂ້າລູກຂອງຜູ້ທີ່ໄດ້ປົງພຣະຊົນນັ້ນເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ຊົງບັນຊາວ່າ, “ຢ່າຂ້າບິດາ ເພາະການກະທຳຂອງເຊື້ອສາຍພວກເຂົາ, ຫລືຢ່າຂ້າລູກຫລານເພາະການກະທຳຂອງບິດາມານດາຂອງພວກເຂົາ. ແຕ່ລະຄົນຕ້ອງຖືກຂ້າຍ້ອນບາບຂອງຕົນເອງ.”
ສັດປ່າໂຕຫນຶ່ງທີ່ຢູ່ໃນເລບານອນໄດ້ກັກຢຽບຕົ້ນຫນາມນັ້ນລົງ.
ພະອົງໄດ້ຊົງຢຶດເອົາທອງຄຳ ແລະ ເງິນທັງຫມົດ, ແລະເຄື່ອງໃຊ້ທັງຫມົດທີ່ພົບເຫັນຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ໃນຄັງຂອງພະຣາຊວັງ, ພ້ອມທັງການຈັບຕົວປະກັນເຊັ່ນດຽວກັນ.
ຮ່ວມການກະບົດຕໍ່ອາມາຊີຢາໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ, ແລະ ພະອົງໄດ້ຫລົບຫນີໄປທີ່ເມືອງລາກິດ. ແຕ່ພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ສົ່ງຄົນນຳພະອົງໄປທີ່ເມືອງລາກິດ, ແລະ ໄດ້ຂ້າພະອົງຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ອຸດຊິຢາໄດ້ຊົງສ້າງເມືອງເອລາດຂຶ້ນໃຫມ່ ແລະ ບູຣະນະໃຫ້ກັບມາຂຶ້ນກັບຢູດາ.
ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ຍິນຜ່ານໂຢນາ ລູກຊາຍຂອງອາມິດໄຕ, ຜູ້ທຳນວາຍ ພະອົງໄດ້ຊົງໂຈມຕີເອົາແຜ່ນດິນອິສະຣາເອນຄືນມາຈາກທາງເຂົ້າເມືອງເລໂບຮາມັດໄກໄປຮອດທະເລອາຣາບາ.
ເພາະວ່າພຣະຢາເວເຫັນວ່າບໍ່ມີຜູ້ຊ່ວຍຊີວິດອິດສະຣາເອນ, ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຊ່ວຍພວກເຂົາດ້ວຍມືຂອງ ເຢໂຣໂບອາມ ລູກຊາຍຂອງເຢໂຮອາດ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງລົງໂທດກະສັດ ພະອົງໄດ້ຊົງກາຍເປັນຄົນຂີ້ທູດຈົນເຖິງວັນຕາຍ ແລະ ພະອົງຢູ່ໃນພະຣາຊະວັງແຍກຕ່າງຫາກ.
ໂຢທາມລູກຊາຍຂອງພະອົງໄດ້ຊົງຂຶ້ນເປັນກະສັດແທນ.
ຊານລູມໄດ້ຂ້າເຊກາຣີຢາຢູ່ຕໍ່ຫນ້າປະຊາຊົນ.
ເຊື້ອສາຍຂອງເຢຮູຈະນັ່ງຢູ່ເທິງບັນລັງຂອງອິສະຣາເອນເປັນເວລາສີ່ຮຸ້ນຄົນ.
ຊານລູມຈຶ່ງປົກຄອງພຽງແຕ່ເດືອນດຽວໃນເມືອງຊາມາເຣຍ ເພາະວ່າເມນາເຮມລູກຊາຍ ຂອງກາດີໄດ້ຂ້າລາວ.
ເມນາເຮມເກັບໄດ້ເງິນຈຳນວນຫນຶ່ງພັນຕະລັນຕົນຄືຈາກຄົນລວຍທຸກຄົນ ຄົນລະຫ້າສິບເຊກຽນ.
ເປກາໄດ້ຂ້າເປກາຮີຢາ.
ໂຮເຊຢາໄດ້ຮ່ວມກັນຄິດກະບົດຕໍ່ເປກາເພາະວ່າຕິກະລາດປີເລເສ ກະສັດແຫ່ງອັດຊີເຣຍໄດ້ເຂົ້າມາຢຶດເອົາຫລາຍເມືອງ.
ໂຢທາມໄດ້ຊົງເຮັດທຸກຢ່າງຕາມແບບ ທີ່ອຸດຊີຢາພໍ່ຂອງພະອົງໄດ້ຊົງເຮັດ.
ອາຮາດອະນຸຍາດໃຫ້ລູກຊາຍຂອງພະອົງລຸຍຜ່ານໄຟ, ຕາມການກະທຳອັນຫນ້າກຽດຊັງຂອງປະຊາຊາດທັງຫລາຍ.
ເມື່ອກະສັດເຣຊິນໂຈມຕີເຢຣູຊາເລັມ, ລາວບໍ່ສາມາດເອົາຊະນະອາຮາດໄດ້.
ອາຮາດໄດ້ຊົງນຳເອົາເງິນ ແລະ ທອງຄຳທີ່ພົບເຫັນຢູ່ໃນພຣະນິເວດຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ໃນຄັງຂອງພະຣາຊະວັງ ແລະພະອົງໄດ້ສົ່ງໄປເປັນຂອງຂັວນມອບແກ່ກະສັດແຫ່ງອັດຊີເຣຍ.
ອາຮາດຕ້ອງການຢາກສ້າງແທ່ນບູຊາທີ່ດາມາເຊ.
ກະສັດໄດ້ຊົງເຜົາຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ ແລະ ເຄື່ອງບູຊາພືດຜົນ.
ແທ່ນບູຊາທອງແດງສຳລັບອາຮາດແມ່ນເພື່ອທູນຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຈາກພຣະເຈົ້າ.
ອາຮາດໄດ້ຮື້ເອົາຊິ້ນສ່ວນປິດທາງຍ່າງຂອງສາລາວັນຊະບາໂຕອອກ, ເຊິ່ງພວກເຂົາໄດ້ສ້າງໄວ້ໃນພະວິຫານ ແລະ ທາງເຂົ້າຊັ້ນນອກສຳລັບກະສັດທີ່ໄດ້ເຂົ້າມາ ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ເພາະເຫັນແກ່ກະສັດອັດຊີເຣຍ.
ໂຮເຊຢາໄດ້ຍອມເປັນເມືອງຂຶ້ນຂອງພະອົງ ແລະ ຖວາຍຂອງຂວັນແກ່ພະອົງ.
ໂຮເຊຢາໄດ້ເປັນຜູ້ກະບົດຕໍ່ຕ້ານຊານມາເນເຊ, ເພາະວ່າ ໂຮເຊຊາໄດ້ຊົງໃຊ້ຜູ້ສົ່ງຂ່າວສານໄປຫາໂສກກະສັດແຫ່ງເອຢີບ.
ການທີ່ໄດ້ຕົກເປັນຊະເລີຍໃນຄັ້ງນີ້ ກໍເພາະວ່າປະຊາຊົນອິສະຣາເອນໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າພວກເຂົາເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງນະມັສະການຮູບເຄົາຣົບ.
ຢາເວຍັງໄດ້ຊົງຕັກເຕືອນອິສະຣາເອນ ແລະ ຢູດາ ຜ່ານທາງຜູ້ປະກາດພຣະຄຳ ແລະ ຜູ້ທຳນວາຍທຸກຄົນກ.
ຊາວອິດສະລາແອນແຂງກະດ້າງຫລາຍ ຄືກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາຜູ້ທີ່ບໍ່ເຊື່ອວາງໃຈໃນພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ຊາວອິດສະຣາເອນໄດ້ຂາຍຕົວເອງເພື່ອໄປເຮັດສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍຕາຂອງພຣະຢາເວ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ປະຊາຊົນອິສະຣາເອນໄດ້ເດີນໄປໃນຄວາມບາບທຸກຢ່າງຂອງເຢໂຣໂບອາມໄດ້ຊົງເຮັດ ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ປະຖິ້ມຈາກບາບເຫລົ່ານັ້ນເລີຍ, ດັ່ງນັ້ນ ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງໃຫ້ຊາວອິສະຣາເອນອອກໄປໃຫ້ພົ້ນຈາກທີ່ປຣະທັບຂອງພຣະອົງ.
ປະຊາຊາດໃນເມືອງຊາມາເຣຍບໍ່ໄດ້ໃຫ້ກຽດແກ່ພຣະຢາເວ, ດັ່ງນັ້ນພຣະອົງຈຶ່ງສົ່ງສິງໂຕໄປໃນບັນດາພວກເຂົາ.
ປະໂລຫິດໄດ້ສັ່ງສອນພວກເຂົາເຖິງການທີ່ພວກເຂົາຈະຖວາຍກຽຕແດ່ພຣະຢາເວ.
ທຸກປະຊາຊາດທັງຫມົດຍັງສ້າງພວກຮູບພະເຈົ້າຂອງຕົນເອງ, ແລະຕັ້ງໄວ້ໃນຫໍ ຊຶ່ງຊາວຊາມາເຣຍໄດ້ສ້າງໄວ້.
ປະຊາຊາດໃຫມ່ໃນໄດ້ໃຫ້ກຽດພຣະຢາເວ.
ປະຊາຊົນໃຫມ່ໃນອິດສະຣາເອນບໍ່ໄດ້ໃຫ້ກຽດພຣະຢາເວ ເພາະວ່າລາວໄດ້ບັນຊາວ່າພວກເຂົາບໍ່ຕ້ອງຢ່າຢຳເກງພະເຈົ້າອົງອື່ນໆ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພວກເຂົາບໍ່ຍອມຟັງ, ເພາະວ່າພວກເຂົາຍັງໄດ້ຄົງສືບຕໍ່ເຮັດສິ່ງທີ່ໄດ້ເຮັດໃນອະດີດເລື້ອຍໆ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ເຜົາເຄື່ອງຫອມໃຫ້ແກ່ງູທອງແດງທີ່ໂມເຊໄດ້ສ້າງຂຶ້ນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ກະສັດຊານມາເນເຊກະສັດຂອງອັດຊີເຣຍໄດ້ໂຈມຕີຊາມາເຣຍ ເປັນເວລາສາມປີ.
ກະສັດອັດຊີເຣຍຈຶ່ງໄລ່ຊາວອິດສະຣາເອນໄປເປັນຊະເລີຍໄປທີ່ອັດຊີເຣຍ ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະສຸຣະສຽງ ຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ເຮເຊກີຢາໄດ້ມອບເງິນທັງຫມົດທີ່ຢູ່ໃນພຣະນິເວດຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ໃນຄັງຂອງພຣະຣາຊວັງຂອງກະສັດ.
ພວກເຂົາໄດ້ເອີ້ນຫາກະສັດເຮເຊກິຢາ ຈາກບໍຣິເວນທາງເທິງຮ່ອງລະບາຍສະນ້ຳ, ເຊິ່ງເປັນເສັ້ນທາງຂອງການຊັກລ້າງ.
ທ່ານອາສັຍໄມ້ຄ້ຳເທົ້າຂອງຕົ້ນກົກທີ່ຫັກຄືປະເທດເອຢິບ, ເຊິ່ງມັນຈະຕຳມືຂອງຜູ້ທີ່ໃຊ້ໄມ້ເທົ້ານັ້ນ.
ກະສັດອັດຊີເຣຍໄດ້ສະເຫນີຈະໃຫ້ມ້າສອງພັນໂຕແກ່ທ່ານ, ຖ້າທ່ານສາມາດຊອກຫາຄົນຂີ່ມ້າເຫລົ່ານັ້ນໄດ້.
ພຣະຢາເວບອກກະສັດອັດຊີເຣຍໃຫ້ໄປຕໍ່ສູ້ກັບຢູດາແລະທຳລາຍມັນ.
ເອລີອາກີມ, ເຊັບນາ, ແລະ ໂຢອາດ ໄດ້ຂໍໃຫ້ຜູ້ບັນຊາການໃຫຍ່ເວົ້າໃນພາສາອາຣາມ.
ຜູ້ບັນຊາການໃຫຍ່ໄດ້ຮ້ອງອອກມາເປັນພາສາເຮັບເລີ.
ພຣະອົງຈະປ່ອຍໃຫ້ພວກເຂົາກິນຈາກເຄືອອະງຸ່ນຂອງຕົນ ແລະຈາກຕົ້ນຫມາກເດື່ອຂອງຕົນເອງ, ແລະຈະໄດ້ດື່ມນ້ຳຈາກບໍ່ເກັບນໍ້າຂອງຕົນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ກະສັດສັ່ງໃຫ້ປະຊາຊົນຢ່າຕອບຄຳຖາມຜູ້ບັນຊາການໃຫຍ່.
ເມື່ອກະສັດເຮເຊກີຢາໄດ້ຟັງການລາຍງານຂອງພວກເຂົາ, ພະອົງກໍຊົງຈີກເສື້ອຜ້າຂອງພະອົງ. ໄດ້ເອົາຜ້າກະສອບ, ມາປົກຄຸມພະອົງ, ແລະໄດ້ເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ເຮເຊກີຢາໄດ້ເວົ້າວ່າ ພຣະຢາເວຄວນຈະໄດ້ຍິນຄຳເວົ້າທັງຫມົດຂອງເຣເບຄາແລະອາດຈະສັ່ງຫ້າມຄຳເວົ້າທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຍິນ.
ພຣະຢາເວຈະໃສ່ວິນຍານຢ່າງຫນຶ່ງໃນລາວ, ແລະກະສັດອາດຈະໄດ້ຍິນຂ່າວລື ແລະ ກັບໄປທີ່ແຜ່ນດິນຂອງລາວ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ອີງຕາມການເຊນນາເກຣິບ, ພຣະເຈົ້າໄດ້ຫລອກລວງເຮເຊກີຢາໂດຍກ່າວວ່າເຢຣູຊາເລັມຈະບໍ່ຖືກມອບໄວ້ໃນກຳມືຂອງກະສັດແຫ່ງອັດຊີເຣຍ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ເຮເຊກີຢາໄດ້ເຜີຍແຜ່ຈົດຫມາຍຈາກຜູ້ສົ່ງຂ່າວຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພຣະຢາເວຄວນຊ່ວຍປະຊາຊົນຢູດາເພື່ອວ່າຣາຊອານາຈັກທັງຫມົດແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກຈະຮູ້ວ່າພຣະອົງຄື, ພຣະຢາເວ, ໄດ້ຊົງເປັນພຣະເຈົ້າພຽງແຕ່ອົງດຽວເທົ່ານັ້ນ.
ກະສັດອັດຊີເຣຍຍົກສຽງຂອງລາວຕໍ່ຕ້ານພຣະຜູ້ບໍລິສຸດຂອງອິດສະຣາເອນ!
ເຊັນນາເກຣິບກ່າວວ່າລາວເອົາຕີນຂອງລາວເຮັດໃຫ້ກະແສນ້ຳທັງຫມົດຂອງເອຢີບແຫ້ງແລ້ງໄປ.
ດົນນານມາແລ້ວ, ພຣະຢາເວໄດ້ຕັດສິນໃຈໄວ້ມາດົນແລ້ວວ່າເມືອງທີ່ທີ່ບໍ່ສາມາດປັບປຸງໄດ້ຈະຖືກຫລຸດລົງເປັນຊາກຫັກພັງ.
ພຣະຢາເວຈະເອົາຂໍຂອງລາວເກາະໃສ່ດັງຂອງເຊັນນາເກຣິບ.
ຫມາຍສຳຄັນນັ້ນອາດຈະແມ່ນວ່າປະຊາຊົນຢູດາຈະກິນສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນເອງ, ແລະໃນປີທີສອງສິ່ງທີ່ເຕີບໃຫຍ່ຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນ.
ພຣະຢາເວຈະປົກປ້ອງເຢຣູຊາເລັມແກ່ປະໂຫຍດຂອງເຮົາເອງ ແລະ ເຫັນແກ່ດາວິດຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ອອກໄປ ແລະ ໄດ້ຂ້າທະຫານໃນຄ້າຍອັດຊີເຣຍ, ຈຳນວນ 185.000 ຄົນ.
ພຣະຢາເວບອກເຮເຊກິຢາ ຈົ່ງຈັດການບ້ານເມືອງຂອງທ່ານໃຫ້ຮຽບຮ້ອຍ; ເພາະວ່າທ່ານຈະຕາຍ.
ເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ຍິນຄຳອະທິຖານຂອງເຮເຊກິຢາ, ເຮົາໄດ້ເຫັນນໍ້າຕາຂອງເຈົ້າແລ້ວ ເຮົາຈະຮັກສາເຈົ້າ.
ຫມາກເດື່ອມາອັນຫນຶ່ງເອົາມາວາງໄວ້ເທິງພະຍາດຂອງພະອົງນັ້ນ, ແລະພະອົງກໍຫາຍດີເປັນປົກກະຕິ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງນຳເອົາເງົາຢ້ອນກັບຄືນມາສິບຂັ້ນ, ຈາກບ່ອນທີ່ມັນຢ້ອນກັບຄືນຂຶ້ນໄປເທິງຂັ້ນໄດຂອງອາຮາດ.
ເຮເຊກິຢາໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຫັນທຸກຢ່າງໃນພະຣາຊະວັງແລະອານາຈັກຂອງລາວ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ປະຊາຊົນໃນບາບີໂລນຈະເອົາລູກຊາຍທີ່ເກີດມາຈາກທ່ານເຫລົ່ານັ້ນຈະນຳເອົາໂຕພວກເຂົາໄປ, ແລະ ພວກເຂົາຈະໄປເປັນຂັນທີໃນພະຣາຊະວັງຂອງກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ.
ເຮເຊກີຢາຄິດວ່າຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວດີເພາະມັນຈະມີຄວາມສະຫງົບສຸກ ແລະ ຄວາມປອດພັຍໃນສມັຍຂອງລາວ.
ມານາເຊໄດ້ສ້າງຫໍຜາສາດໃຫມ່ທີ່ເຮເຊກິຢາພໍ່ຂອງລາວໄດ້ ທຳລາຍ.
ມານາເຊຊົງໄດ້ຕິດຕໍ່ກັບຄົນທີ່ຕາຍໄປແລ້ວ ແລະ ຄົນທີ່ເວົ້າກັບຜີວິນຍານຕ່າງໆໄດ້.
ມານາເຊໄດ້ຈັດວາງຮູບແກະສະຫລັກຂອງອາເຊຣາທີ່ພະອົງໄດ້ຊົງສ້າງນັ້ນ, ພະອົງໄດ້ຊົງຕັ້ງໄວ້ໃນພຣະະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ມານາເຊໄດ້ກະທໍາເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍກວ່າ ຄົນອຳໂມນຜູ້ທີ່ຢູ່ມາກ່ອນລາວໄດ້ເຮັດທັງຫມົດ.
ຄົນທີ່ເຫລືອຢູ່ພວກເຂົາຈະຕົກເປັນເຫຍື່ອ ແລະ ເປັນເຄື່ອງປຸ້ນຂອງສັດຕຣູທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຄວາມຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍຕາຂອງພຮະຢາເວ, ແລະ ກະຕຸ້ນພຣະອົງໃຫ້ໃຈຮ້າຍ.
ມານາເຊໄດ້ເຮັດໃຫ້ເລືອດຂອງຜູ້ບໍຣິສຸດໄຫລອອກເປັນຈຳນວນຫລາຍ, ຈົນພະອົງເຮັດໃຫ້ຄວາມຕາຍເຕັມນະຄອນເຢຣູຊາເລັມຈາກດ້ານຫນຶ່ງໄປອີກດ້ານຫນຶ່ງ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງອາໂມນໄດ້ຮ່ວມກັນຄິດການກະບົດ ແລະ ໄດ້ຂ້າກະສັດໃນພະຣາຊວັງຂອງພະອົງເອງ.
ປະຊາຊົນໄດ້ຝັງພະອົງໃນອຸບໂມງຝັງສົບຂອງພະອົງໃນສວນອຸດຊາ.
ໂຢຊີຢາໄດ້ຊົງດຳເນີນຕາມທາງຫມົດຂອງດາວິດບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງ, ແລະ ພະອົງບໍ່ໄດ້ຊົງຫັນເຫໄປທາງຂວາ ຫລື ທາງຊ້າຍ.
ໂຢຊິຢາຢາກໃຫ້ຮິນກິຢາເອົາເງິນທີ່ຖືກນຳເຂົ້າມາໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ໃຫ້ພວກເຂົາຈ່າຍຄ່າແຮງງານຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຂໍເອົາບັນຊີຈາກເງິນທີ່ມອບໄວ້ໃນມືຂອງພວກເຂົາ, ເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຢ່າງຊື່ສັດ.
ຮິນກິຢາໄດ້ເຫັນຫນັງສືກົດບັນຍັດໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ເມື່ອກະສັດໄດ້ຊົງຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງຫນັງສືກົດບັນຍັດ, ແລະ ພະອົງກໍໄດ້ຊົງຈີກເສື້ອຜ້າຂອງພະອົງ.
ຮຸນດາໄດ້ຢູ່ໃນນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມໃນພາກພື້ນທີ່ສອງ
ພຣະຢາເວຊົງຟັງກະສັດຢູດາ ເພາະວ່າຫົວໃຈຂອງລາວອ່ອນນ້ອມ, ແລະ ລາວຖ່ອມຕົວລົງຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ, ແລະເພາະວ່າລາວໄດ້ຈີກເຄື່ອງນຸ່ງຂອງລາວ ແລະ ຮ້ອງໄຫ້ຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ.
ດວງຕາຂອງລາວຈະບໍ່ເຫັນຄວາມໂຊກຮ້າຍທັງຫມົດທີ່ພຣະຢາເວນຳມາສູ່ສະຖານທີ່ນີ້.
ກະສັດໄດ້ອ່ານຖ້ອຍຄຳທັງຫມົດໃນຫນັງສືພັນທະສັນຍາໃຫ້ພວກເຂົາຝັງພ້ອມດ້ວຍປະຊາຊົນຢູດາທັງຫມົດ ແລະ ຊາວນະຄອນເຢຣູຊາເລັມທັງຫມົດ, ລວມທັງພວກປະໂລຫິດ, ພວກປະກາດພຣະຄັມ, ແລະ ປະຊາຊົນທັງຫມົດ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນຜູ້ເລັກນ້ອຍຫລືຜູ້ໃຫຍ່.
ປະຊາຊົນທັງຫມົດກໍໄດ້ເຂົ້າຮ່ວມໃນພັນທະສັນຍານັ້ນ.
ກະສັດໄດ້ເຜົາເຄື່ອງໃຊ້ທັງຫມົດທີ່ເຮັດຂຶ້ນສຳລັບພະບາອານ ສຳລັບພະອາເຊຣາ ແລະ ສຳລັບດວງດາວຂອງທ້ອງຟ້າທັງຫມົດຢູ່ນອກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມໃນເຂດທົ່ງນາແຫ່ງຮ່ອມພູເຂົາກິດໂຣນ.
ກະສັດໄດ້ຊົງມ້າງທີ່ຢູ່ອາສັຍຂອງຍິງໂສເພນີໃນພິທີທາງສາສະນາ ເຊິ່ງຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກນັກບວດຂອງບັນດາຫໍບູຊາເຫລົ່ານັ້ນ ບ່ອນທີ່ໄດ້ຈູດເຄື່ອງຫອມເສຍຄວາມສັກສິດອະນຸຍາດ ໃຫ້ກິນເຂົ້າຈີ່ທີ່ບໍ່ມີເຊື້ອໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
ພວກມ້າທີ່ບັນດາກະສັດແຫ່ງຢູດາໄດ້ຖວາຍແກ່ດວງຕາເວັນ. ທີ່ຢູ່ໃນບໍຣິເວນທາງເຂົ້າພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ໃກ້ກັບຫ້ອງນາທານເມເລັກ.
ຊາໂລໂມນກະສັດແຫ່ງອິສະຣາເອນໄດ້ສ້າງພູເຂົາແຫ່ງການຊົ່ວຊ້າ.
ລາວເຜົາກະດູກເທິງແທ່ນບູຊາເພື່ອເຮັດໃຫ້ຄວາມສັກສິດເສຍຫາຍ.
ໂຢຊີຢາບໍ່ໄດ້ເຄື່ອນຍ້າຍກະດູກຄົນຂອງພຣະເຈົ້າ ຜູ້ທີ່ມາຈາກຢູດາ ແລະ ຜູ້ປະກາດພຣະຄັມ ຜູ້ອອກມາຈາກເມືອງຊາມາເຣຍ.
ການສະຫລອງເທສະການປັສະຄາເຊັ່ນນີ້ບໍ່ໄດ້ຖືກັນມາຕັ້ງແຕ່ສມັຍຂອງຜູ້ພິພາກສາທີ່ໄດ້ປົກຄອງອິດສະຣາເອນ. ບໍ່ເຄີຍມີໃນສມັຍ ບັນດາກະສັດແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ແລະກະສັດແຫ່ງຢູດາ.
ໂຢຊີຢາຫັນກັບມາຫາພຣະຢາເວດ້ວຍສຸດຈິດ, ສຸດໃຈ, ແລະ ດ້ວຍສຸດກຳລັງຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວ ກໍບໍ່ໄດ້ຫັນຈາກຄວາມໂກດຮ້າຍອັນແຮງກ້າຂອງພຣະອົງ.
ຟາຣາໂອ ເນໂກ, ກະສັດຂອງປະເທດເອຢິບ,ໄດ້ຍົກທັບສູ້ກັບກະສັດອັດຊີເຣຍຢູ່ທີ່ແມ່ນ້ຳເອີຟຣັດ.
ຟາຣາໂອ ເນໂກໄດ້ຈັບພະອົງຂັງໄວ້ທີ່ ຣິບລາ ໃນເມືອງ ຮາມັດ, ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ພະອົງປົກຄອງຢູ່ໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
ເຢໂຮຍອາກິມໄດ້ ເກັບພາສີທີ່ດິນເພື່ອຈ່າຍເງິນ, ຕາມຄຳສັ່ງຂອງຟາຣາໂອ
ພຣະຢາເວໄດ້ເວົ້າຜ່ານຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງຜູ້ທຳນວາຍຊົງໃຊ້ຊາວເຄເດຍ, ຊາວອາຣາມ, ຊາວໂມອາບ, ແລະຊາວອຳໂມນເພື່ອຈະທຳລາຍເພື່ອຈະທຳລາຍ.
ພຣະຢາເວບໍ່ຊົງປະສົງທີ່ຈະໃຫ້ອະພັຍມານາເຊໄດ້ເຮັດໃຫ້ເມືອງເຢຣູຊາເລັມເຕັມໄປດ້ວຍເລືອດທີ່ບໍ່ມີຄວາມຜິດ.
ກະສັດເອຢິບບໍ່ໄດ້ໂຈມຕີອີກຕໍ່ໄປຈາກແຜ່ນດິນຂອງລາວ, ເພາະວ່າກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ຢຶດເອົາດິນແດນທັງຫມົດ ຊຶ່ງຄວບຄຸມໂດຍກະສັດຂອງປະເທດເອຢິບ
ເນບຸດກາເນັດຊາໄດ້ຈັບເຢໂຮຍອາກິມເປັນຊະເລີຍໃນປີທີແປດແຫ່ງການຄອງຣາຊຂອງເນບຸດກາເນັດຊາ.
ບໍ່ມີຜູ້ໃດເລີຍນອກຈາກປະຊາຊົນໃນທີ່ດິນທີ່ທຸກຍາກທີ່ສຸດ.
ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ປ່ຽນຊື່ຂອງມັດຕານີຢາເປັນ ເຊເດກີຢາ.
ໃນເມືອງນັ້ນມີຄວາມອຶດຢາກຮຸນແຮງ. ບໍ່ມີອາຫານ ສຳລັບປະຊາຊົນໃນແຜ່ນດິນ.
ທະຫານທັງຫມົດ ໄດ້ຫນີອອກໄປໃນຕອນກາງຄືນຜ່ານປະຕູເມືອງໃນລະຫວ່າງກຳແພງທັງສອງດ້ານ, ທີ່ຢູ່ຂ້າງສວນຂອງກະສັດ.
ຫລັງຈາກລູກຊາຍທຸກຄົນຂອງເຊເດກີຢາຖືກຂ້າເຂົາໄດ້ຄວັກຕາຂອງເຊເດກີຢາອອກ ຕີສາຍໂສ້ທອງເຫລືອງ ແລະໄດ້ພາລາວໄປບາບີໂລນ.
ທະຫານຊາວບາບີໂລນທຸກຄົນທີ່ຢູ່ກັບ ຜູ້ບັນຊາການກອງເຝົ້າຍາມໄດ້ທຳລາຍກຳແພງອ້ອມເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
ທະຫານຮັກສາພະອົງໄດ້ປະຊາຊົນຜູ້ທຸກຍາກທີ່ສຸດໃນດິນແດນໄວ້ໃຫ້ເປັນຄົນເຮັດສວນອະງຸ່ນແລະເປັນຄົນເຮັດໄຮ່ໄຖນາ.
ທັງສອງເສົາໃຫຍ່ນີ້ມີທອງແດງຂອງພາຊະນະເຫລົ່ານີ້ກໍຫນັກ ເກີນກວ່າທີ່ຈະຊັ່ງໄດ້
ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ຂ້າພວກເຂົາ
ເນບູກາດເນັດຊາຊົງແຕ່ງຕັ້ງເກດາລິຍາເພື່ອຄວບຄຸມພວກເຂົາ.
ປະຊາຊົນທຸກຄົນແລະຜູ້ບັນຊາການກອງທັບໄປອີຢີບ ເພາະວ່າພວກເຂົາຢ້ານຊາວບາບີໂລນ.
ເຢໂຮອາກິນໄດ້ຖືກປ່ອຍຕົວຈາກຄຸກໃນປີທີເຈັດສິບສາມຂອງການເນລະເທດຂອງ ເຢໂຮອາກິນ, ໃນປີທີ່ເອວິນເມໂຣດັກ ໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນປົກຄອງ.
ເຢໂຮຍອາກິນໄດດ້ກິນອາຫານເປັນປະຈຳຢູ່ທີ່ໂຕະກະສັດ. ທຸກໆມື້ຂອງຊີວິດລາວ ສ່ວນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍນັ້ນກໍໄດ້ຮັບອະນຸຍາດຈາກກະສັດອີງຕາມຄວາມຕ້ອງການຂອງແຕ່ລະມື້ ຕະຫລອດຊີວິດຂອງລາວ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ນິມໂລດ, ລູກຊາຍຂອງກູເຊ, ເປັນຜູ້ທຳອິດທີ່ເກັ່ງກ້າເທິ່ງແຜ່ນດິນໂລກ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ໃນສະໄຫມຂອງເພີ່ນແຜ່ນດິນຖືກແບ່ງປັນກັນ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ແຜ່ນດິນເອໂດມມີກະສັດກ່ອນທີ່ຄົນອິດສະຣາເອນຈະມີກະສັດ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ລາວເປັນຄົນຊົ່ວຮ້າຍຕໍ່ສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ພຣະຢາເວໄດ້ປະຫານຊີວິດລາວເສຍ.
ລາວລັກເອົາສິ່ງຂອງທີ່ສະຫງວນໄວ້ໃຫ້ພຣະເຈົ້າ.
ບໍ່ມີ
ດາວິດເປັນລູກຊາຍຜູ້ທີ່ເຈັດຂອງເຢຊີ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ພະອົງໄດ້ປົກຄອງໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມໃນລະຫວ່າງສາມສິບສາມປີ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ເຊເດກີຢາເປັນກະສັດອົງສຸດທ້າຍຂອງອິດສະຣາເອນ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ລາວໄດ້ອະທິຖານຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າອວຍພອນລາວ, ຂະຫຍາຍເຂດແດນຂອງຂ້າພຣະອົງໃຫ້ກວ້າງອອກໄປ, ຮັກສາຂ້າພຣະອົງໃຫ້ພົ້ນຈາກຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຂ້າພຣະອົງມີຄວາມເຈັບປວດ.
ແມ່ນແລ້ວ, ພຣະເຈົ້າໄດ້ປຣະທານຕາມທີ່ລາວທູນຂໍ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ພີ່ນ້ອງຂອງລາວບໍ່ມີລູກຊາຍບໍ່ຫລາຍຄົນ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ພວກເຂົາກຳລັງຊອກຫາທົ່ງຫຍ້າລ້ຽງສັດຂອງພວກເຂົາ, ແລະພວກເຂົາໄດ້ພົບທົ່ງຫຍ້າທີ່ຂຽວງາມອຸດົມດີ ແລະ ແຜ່ນດິນນັ້ນກໍກວ້າງຂວາງງຽບສະຫງົບ.
ບໍ່ມີ
ສິດທິອ້າຍກົກຂອງລາວໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ໂຢເຊັບ, ຜູ້ເປັນລູກຊາຍຂອງອິດສະຣາເອນ, ເພາະວ່າຣູເບັນໄດ້ເຮັດໃຫ້ບ່ອນນອນພໍ່ຂອງລາວມີມົນທິນ.
ເຈົ້ານາຍອົງຫນຶ່ງກໍອອກມາຈາກລູກຊາຍຂອງອິດສະຣາເອນ,ຢູດາ.
ກະສັດຂອງເມືອງອັດຊີເຣຍໄດ້ຈັບລາວເປັນທາດ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ພວກເຂົາໄດ້ມີທະຫານສີ່ຫມື່ນສີ່ພັນຄົນເຝິກແອບສຳລັບສູ້ຮົບໃນສົງຄາມ, ຜູ້ທີ່ຖືໂລ່ ແລະ ດາບ, ແລະ ມີຄວາມຊຳນານໃນການຍິງທະນູ.
ພວກເຂົາໄດ້ເສຍໄຊ ເພາະພວກອິດສະຣາເອນຮ້ອງທູນຕໍ່ພຣະເຈົ້າໃນການສູ້ຮົບ ແລະ ພຣະອົງໄດ້ປະທານຕາມຄຳທູນຂອງພວກເຂົາ, ເພາະພວກເຂົາໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງ.
ພວກເຂົາອາໄສຢູ່ໃນສະຖານທີ່ຂອງພວກເຂົາຈົນຖືກກວາດໄປເປັນຊະເລີຍ.
ພວກເຂົາອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນຂອງບາຊານ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ກະຕຸ້ນກະສັດອັດຊີເຣຍ ແລະ ຊົນເຜົ່າເຫລົ່ານີ້ໄດ້ຕົກເປັນຊະເລີຍໃຫ້ກັບຊາວອັດຊີເຣຍ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ພຣະອົງໄດ້ໃຫ້ຢູດາ ແລະ ເຢຣູຊາເລັມໄປເປັນຊະເລີຍໃຫ້ກະສັດ ເນບູກາດເນັດຊາ ຂອງບາບີໂລນ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ພວກເຂົາໄດ້ບົວລະບັດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າທີ່ພັກອາໄສໃນຫໍເຕັນແຫ່ງຊຸມນຸມ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ຄົນເລວີໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ປະຕິບັດງານທຸກຢ່າງ.
ພວກເຂົາຮັບຮັບຜິດຊອບຖວາຍເຄື່ອງບູຊາເທີ່ງແທ່ນເຜົາເຄື່ອງບູຊາ ແລະ ເທິງແທ່ນເຄື່ອງຫອມບູຊາ.
ການຖວາຍເຄື່ອງບູຊານີ້ແມ່ນເພື່ອໄຖ່ໂທດບາບຂອງຊາວອິດສະຣາເອນ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ຄົນເລວີໄດ້ຖືກມອບຫມາຍໂດຍການຈັບສະຫລາກຫົວເມືອງທີ່ມີທົ່ງຫຍ້າລ້ຽງສັດຈາກຕະກູນຢູດາ, ຕະກູນຊິເມໂອນ, ແລະ ຕະກູນເບັນຢາມິນ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ພວກເຂົາເປັນຜູ້ຊາຍທີ່ມີໃຈກ້າຫານ ແລະ ແຂງແຮງ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ພ້ອມຈະເຮັດເສິກຈາກເຊື້ອສາຍຂອງອິດຊາຄາມີທັງຫມົດແປດຫມື່ນເຈັດພັນຄົນ.
ພວກລູກຊາຍຂອງເບລາເປັນທີ່ຮູ້ຈັກວ່າເປັນທະຫານ ແລະ ເປັນຫົວຫນ້າຄອບຄົວຂອງບັນພະບູຣຸດ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ເມຍນ້ອຍຂອງເພີ່ນຊາວອາຣາມໄດ້ໃຫ້ກຳເນີດລູກຊາຍຊື່ອາຊະຣີເອນ.
ບໍ່ມີ
ເອຟາຣາອີມຕ້ອງການການເລົ້າໂລມຈິດໃຈເພາະວ່າລູກຊາຍຂອງຊາວເມືອງກັດຜູ້ທີ່ໄດ້ກຳເນີດໃນເມືອງນັ້ນກໍໄດ້ຂ້າພວກເຂົາ ເພາະພວກເຂົາລົງມາປຸ້ນສັດລ້ຽງຂອງຊາວເມືອງກັດ.
ເອຟາຣາອິມຕັ້ງຊື່ລູກຊາຍຂອງລາວວ່າເບຣີອາເພາະວ່າ ໃນຄອບຄົວຂອງລາວໄດ້ມີເຫດຮ້າຍໃນຄອບຄົວຂອງລາວ.
ໂຢຊວຍແມ່ນລູກຊາຍຂອງນູນ.
ທີ່ດິນທີ່ເປັນມໍຣະດົກ ແລະ ພູມລຳເນົາຂອງພວກເຂົາແມ່ນຢູ່ໃນເບັດເອນ ແລະ ພ້ອມກັບບັນດາຫົງເມືອງຕ່າງໆອ້ອມຮອບ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ລູກຫລານຂອງອາເຊເປັນຫົວຫນ້າໃນຄອບຄົວບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາ, ເປັນຄົນແຂງແຮງອົງອາດກ້າຫານ, ແລະ ເປັນເຈົ້ານາຍໃຫຍ່ທ່າມກາງພວກຜູ້ນຳ.
ບໍ່ມີ
ເຊື້ອສາຍຂອງເອຮຸດແມ່ນຖືກບັງຄັບໄປເປັນຊາເລີຍໃນເມືອງມານາຮາດ.
ບໍ່ມີ
ພວກລູກຊາຍຂອງລາວໄດ້ຂັບໄລ່ຊາວເມືອງກັດອອກໄປ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ພວກເຂົາອາໄສຢູ່ເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
ບໍ່ມີ
ມິກໂລດ ແລະ ຄອບຄົວຂອງລາວອາໃສຢູ່ໃກ້ກັບພີ່ນ້ອງຂອງເຂົາໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
ກີເຊເປັນບິດາຂອງຊາອູນ.
ບໍ່ມີ
ລູກຊາຍຂອງອຸລາມເປັນທະຫານທີ່ເກັ່ງກ້າ ແລະ ນັກຍິງທະນູທີ່ຊຳນານ.
ທະບຽນສຳມະໂນນີ້ກໍຖືກບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືຂອງກະສັດແຫ່ງອິດສະຣາເອນ.
ຢູດາຜູ້ຖືກກວາດໄປເປັນຊະເລີຍໃນບາບີໂລນ ເພາະການບາບຂອງພວກເຂົາ.
ພວກທຳອິດທີ່ເຂົ້າມາອາໄສໃນບັນດາຫົວເມືອງຕ່າງທີ່ເປັນກຳມະສິດຂອງພວກເຂົານັ້ນຄື ຊາວອິດສະຣາເອນ, ພວກປະໂລຫິດ, ພວກເລວີ ແລະ ພວກຜູ້ຮັບໃຊ້ປະຈຳພຣະວິຫານ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ອາຊາລີຢາເປັນເຈົ້າຫນ້າທີ່ປົກຄອງຂອງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພວກເຂົາເປັນຜູ້ທີ່ເກັ່ງກ້າສາມາດຫລາຍ ເພື່ອເຮັດວຽກບົວລະບັດໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ.
ບໍ່ມີ
ແຕ່ກ່ອນພວກເຂົາເປັນຜູ້ເຝົ້າປະຕູຂອງກະສັດທາງດ້ານທິດຕາເວັນອອກສຳລັບຄ້າຍຂອງພວກລູກຫລານເລວີ.
ຄົນໂກຣາເປັນຜູ້ເຝົ້າຍາມປະຕູຫໍເຕັນ, ເຫມືອນກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ເປັນຜູ້ເບິ່ງແຍງຄ້າຍຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ທາງເຂົ້າ.
ເຊຄາຣີຢາ ເປັນຜູ້ເຝົ້າທາງເຂົ້າປະຕູສູ່ທາງເຂົ້າພຣະວິຫານ, "ຫໍເຕັນແຫ່ງການຊຸມນຸມ."
ພວກເຂົາ ແລະ ລູກຫລານຂອງພວກເຂົາຈຶ່ງເປັນຜູ້ເບິ່ງແຍງປະຕູທາງເຂົ້າພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ເປັນຜູ້ເຝົ້າຍາມປະຕູພຣະວິຫານຂອງຫໍເຕັນ.
ຜູ້ນຳສີ່ຄົນຮັບຜິດຊອບເຝົ້າຍາມຈະໄດ້ໃຊ້ເວລາກາງຄືນໃນຫນ້າທີ່ຂອງພວກເຂົາອ້ອມຮອບພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຫລັງຈາກນັ້ນກໍ່ມີຫນ້າທີ່ໄຂປະຕູທຸກໆເຊົ້າ.
ພວກເລວີບາງຄົນເປັນຄົນປະຈຳການເບິ່ງແຍງເຄື່ອງໃຊ້ໃນການບົວລະບັດພຣະວິຫານ ແລະ ບາງຄົນໃຫ້ເບິ່ງແຍງເຄື່ອງໃຊ້ຂອງສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດທັງຫມົດ, ລວມທັງເບິ່ງແຍງແປ້ງເຂົ້າທີ່ລະອຽດ, ນ້ຳອະງຸ່ນ, ນ້ຳມັນ, ກຳຍານ, ແລະ ເຄື່ອງຫອມຕ່າງໆ.
ຊາວໂກຣາເປັນຜູ້ເບິ່ງແຍງເຂົ້າຈີ່ທີ່ຢູ່ຫນ້າພຣະພັກ ມີຫນ້າທີ່ຈັດຕຽມໃນທຸກໆວັນສະບາໂຕ.
ພວກນັກຮ້ອງ ແລະ ຫົວຫນ້າບັນພະບູຣຸດພວກເລວີໄດ້ອາໄສຢູ່ທີ່ພຣະວິຫານເພາະພວກເຂົາຢູ່ເວນຍາມທັງກາງເວັນ ແລະກາງຄືນ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ຄົນຟີລິດສະຕີນໄດ້ໄລ່ທັນລູກຊາຍຂອງຊາອູນ ແລະ ຂ້າພວກເຂົາ.
ຊາອູນຢາກໃຫ້ຄົນທີ່ຖືອາວຸດຂອງພະອົງຖອດດາບແທງລາວເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບພິທີຕັດເຫລົ່ານີ້ຈະເຂົ້າມາແທງລາວ.
ຊາອູນຈຶ່ງໄດ້ຖອດດາບຂອງພະອົງອອກ ແລະ ລົ້ມທັບປາຍດາບນັ້ນ.
ເມື່ອຜູ້ຖືອາວຸດເຫັນວ່າຊາອູນສິ້ນພະຊົນແລ້ວ, ລາວກໍລົ້ມທັບດາບຂອງລາວຕາຍນຳກັນ.
ພວກເຂົາກໍປະຖິ້ມບ້ານເມືອງຂອງພວກເຂົາ ແລະຫລົບຫນີໄປ. ພວກຟີລິດສະຕີນກໍເຂົ້າມາອາໄສຢູ່ໃນບ່ອນນັ້ນ.
ພວກເຂົາເອົາເຄື່ອງອາວຸດຂອງພະອົງໄປວາງໄວ້ໃນວິຫານຮູບເຄົາຣົບຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ເອົາເຫລັກຕະປູຕອກໃສ່ຫົວຂອງພະອົງຕິດໄວ້ໃນວິຫານຂອງພະດາໂກນ.
ພວກເຂົາກໍໄດ້ລຸກຂຶ້ນໄປເອົາສົບຂອງຊາອູນ ແລະ ຊາກສົບຂອງພວກລູກຊາຍຂອງພະອົງ ໂດຍນຳມາໄວ້ທີ່ຢາເບັດ. ພວກເຂົາໄດ້ຝັງກະດູກຂອງພວກເພິ່ນຢູ່ກ້ອງຕົ້ນໂອກ.
ຊາອູນໄດ້ຕາຍຍ້ອນວ່າຄວາມບາບທີ່ພະອົງໄດ້ເຮັດຕໍ່ພຣະຢາເວ ແລະ ພະອົງບໍ່ໄດ້ຮັກສາພຣະຄຳຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ແຕ່ວ່າ ອີກບັນຫາຫນຶ່ງ ຍ້ອນພະອົງຊອກຫາການນຳ ໂດຍໄປປຶກສາກັບຄົນເຂົ້າຊົງ.
ພຣະຢາເວຈຶ່ງໄດ້ຍົກຣາຊະອານາຈັກໃຫ້ແກ່ດາວິດລູກຊາຍຂອງເຢຊີ.
ດາວິດເປັນເຫມືອນເນື້ອຫນັງ ແລະ ກະດູກຂອງພວກເຂົາ, ໄດ້ນໍາພາກອງທັບອິດສະຣາເອນໃນອະດີດ, ແລະ ພຣະຢາເວ ຜ່ານຊາມູເອນໄດ້ປະກາດວ່າດາວິດຈະປົກຄອງອິດສະຣາເອນ.
ດາວິດເຄີຍກ່າວວ່າຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ໂຈມຕີຊະນະຄົນເຢບຸດໄດ້ກ່ອນຫມູ່ຈະໄດ້ເປັນຫົວຫນ້າຜູ້ບັງຄັບບັນຊາ ແລະ ໂຢອາບໄດ້ໂຈມຕີກ່ອນ.
ດາວິດໄດ້ຈະເລີນຍິ່ງໃຫຍ່ຂຶ້ນ ເພາະວ່າພຣະຢາເວຈອມໂຍທາໄດ້ສະຖິດຢູ່ກັບພະອົງ.
ຢາໂຊເບອາມລາວຍົກຫອກຂອງລາວສູ້ຮົບກັບຄົນສາມຮ້ອຍຄົນ ແລະ ຂ້າຕາຍໃນຄາວດຽວກັນ.
ຫລັງຈາກກອງທັບອິດສະຣາເອນໄດ້ຫນີໄປ, ເອເລອາຊາຄົນອາໂຮອາໄດ້ຢືນຢູ່ທ່າມກາງທີ່ດິນຕອນນັ້ນ. ພວກເຂົາປ້ອງກັນດິນຕອນນັ້ນໄວ້ ແລະ ໄດ້ຂ້າຄົນຟີລິດສະຕີນ.
ດາວິດໄດ້ກະຫາຍນ້ຳຢາກໄດ້ນ້ຳດື່ມຈາກບໍ່ນໍ້າສ້າງຊຶ່ງຢູ່ໃກ້ຂ້າງປະຕູເມືອງເບັດເລເຮັມ.
ຄົນທັງສາມກໍແຫກຄ້າຍຂອງຄົນຟີລິດສະຕີນເຂົ້າໄປ ແລະ ຕັກນ້ຳມາຈາກບໍ່ເບັດເລເຮັມ, ທີ່ຢູ່ຂ້າງປະຕູເມືອງ. ພວກເຂົາໄດ້ນຳເອົາມາຖວາຍແກ່ດາວິດ.
ດາວິດປະຕິເສດທີ່ຈະດື່ມນ້ຳ ເພາະວ່າລາວບໍ່ສາມາດດື່ມນ້ຳຈາກຄວາມສ່ຽງຊີວິດຂອງພວກທະຫານຂອງລາວເພື່ອເອົານ້ຳນັ້ນ.
ອາບີຊາຍນ້ອງຊາຍຂອງໂຢອາບ, ເປັນຫົວຫນ້າຂອງສາມຄົນນັ້ນ. ເພິ່ນໄດ້ຍົກຫອກຂອງເພິ່ນສູ້ຮົບກັບຄົນສາມຮ້ອຍ ແລະ ຂ້າພວກເຂົາ.
ເບນາຢາເປັນຜູ້ແຂງແຮງຜູ້ຊຶ່ງໄດ້ກະທຳໃນສິ່ງທີ່ກ້າຫານຫລາຍ ລາວໄດ້ລົງໄປຂ້າສິງໃຫຍ່ໃນຫລຸມໃນມື້ທີ່ມີຫິມະຕົກ ແລະ ລາວໄດ້ຂ້າຄົນເອຢິບຄົນນັ້ນຖືຫອກ.
ເບນານີຢາມີຊື່ສຽງໂດ່ງດັງ, ດາວິດໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງລາວໃຫ້ເປັນຜູ້ບັງຄັບບັນຊາທະຫານຮັກສາພະອົງ.
ອາສາເຮນແມ່ນທະຫານທີ່ເກັ່ງກ້າທີ່ເປັນນ້ອງຊາຍຂອງໂຢອາບ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ທະຫານທີ່ເກັ່ງກ້ານັ້ນແມ່ນຊາວເບັນຢາມິນຜູ້ທີ່ສາມາດໃຊ້ທັງມືຂວາ ແລະ ຊ້າຍໃນການແກວ່ງກ້ອນຫີນດ້ວຍສະຫລິ່ງ ແລະ ລູກທະນູຍິງຂອງພວກເຂົາ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ຄົນຄາດພວກເຂົາເປັນທະຫານເຮັດເສິກ ແລະ ເປັນຜູ້ຊຳນານໃນການເຮັດເສິກ, ພວກເຂົາຖືໂລ່ ແລະ ຫອກ; ຮູບຫນ້າຂອງພວກເຂົາເຫມືອນຫນ້າໂຕສິງ ແລະ ພວກເຂົາແລ່ນໄວເຫມືອນກວາງຢູ່ເທິງພູເຂົາ.
ບໍ່ມີ
ພວກລູກຊາຍຂອງຄາດບໍ່ພຽງແຕ່ຂ້າມແມ່ນໍ້າຈໍແດນຫລັງຈາກທີ່ມັນໄດ້ລົ້ນຝັ່ງ, ແຕ່ໄດ້ໄລ່ຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນເຂດຮ່ອມພູທັງໝົດອອກໄປ.
ດາວິດບອກພວກເຂົາວ່າຖ້າທ່ານທັງຫລາຍມາຫາຂ້າພະເຈົ້າເພື່ອເປັນມິດໄມຕີ ເພື່ອຊ່ວຍຂ້າພະເຈົ້າ, ແຕ່ຖ້າພວກເຂົາມາທໍລະຍົດຕໍ່ລາວຕໍ່ພວກສັດຕູຂອງລາວ, ຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງຂ້າພະເຈົ້າທັງຫລາຍທອດພຣະເນດ ແລະ ລົງໂທດທ່ານທັງຫລາຍເຖີດ, ເນື່ອງຈາກຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ມີຄວາມຜິດໃດ.
ອາມາສາຍບອກດາວິດວ່າພວກເຮົາທຸກຄົນເປັນຂອງພະອົງ ແລະພຽງແຕ່ຕ້ອງການສັນຕິສຸກຈົ່ງມີແດ່ຄົນທັງຫລາຍທີ່ຊ່ວຍພະອົງ ເພາະວ່າພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງໄດ້ອຸປະຖຳພະອົງຢູ່.
ຊາວຟີລິດສະຕິນຢ້ານວ່າລາວຈະໄປຄືນດີກັບຊາອູນ ແລະພວກເຂົາຈະມີຄວາມສ່ຽງທີ່ຈະສູນເສຍຊີວິດຂອງພວກເຂົາ.
ພວກຜູ້ຊາຍຂອງມານາເຊແມ່ນທະຫານທີ່ເກັ່ງກ້າທີ່ຊ່ວຍເຫລືອດາວິດໂດຍການຕໍ່ສູ້ກັບກອງທັບທີ່ກຳລັງເຄື່ອນຍ້າຍ.
ພວກເຂົາມາຫາດາວິດທີ່ເຮັບໂຣນເພື່ອຊ່ວຍລາວໃນການຍຶດຄອງຣາຊະອານາຈັກຂອງຊາອູນ ຊຶ່ງໃຫ້ສຳເລັດຕາມຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວ.
ຊາໂດກແມ່ນຊາຍຫນຸ່ມ, ແຂງແຮງ ແລະ ມີໃຈກ້າຫານ.
ບໍ່ມີ
ຜູ້ນຳສອງຮ້ອຍຄົນຜູ້ທີ່ເຂົ້າໃຈໃນເລື່ອງຈັງຫວະເວລາ ແລະ ໄດ້ຮູ້ວ່າອິດສະຣາເອນຄວນເຮັດສິ່ງໃດ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ພວກເຂົາມາຮອດເມືອງເຮັບໂຣນດ້ວຍຄວາມຕັ້ງໃຈດ້ວຍຄວາມຕັ້ງໃຈທີ່ຈະຕັ້ງດາວິດເປັນກະສັດປົກຄອງອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ.
ຍາດພີ່ນ້ອງຂອງທະຫານອິດສະຣາເອນໄດ້ຈັດອາຫານສຳລັບພວກເຂົາ.
ດາວິດໄດ້ປຶກສາຫາລືກັບນາຍພັນ ແລະ ນາຍຮ້ອຍ, ກັບບັນດາຫົວຫນ້າທຸກຄົນ
ຊຸມນຸມຊົນທັງຫມົດກໍຕົກລົງທີ່ຈະເຮັດຕາມ, ເພາະສິ່ງນັ້ນເປັນສິ່ງທີ່ພໍໃຈໃນສາຍຕາຂອງປະຊາຊົນທັງປວງ.
ບໍ່ມີ
ດາວິດກັບອິດສະຣາເອນທັງປວງກໍຊົມຊື່ນຍິນດີຢູ່ຕໍ່ພຣະພັກພຣະເຈົ້າດ້ວຍເຕັມກຳລັງຂອງພວກເຂົາ
ແລ້ວພຣະພິໂຣດຂອງພຣະຢາເວໄດ້ພຸ່ງຂຶ້ນຕໍ່ອຸດຊາ, ແລະ ພຣະຢາເວໄດ້ປະຫານຊີວິດລາວ.
ດາວິດບໍ່ຊົງພໍໃຈ ເພາະພຣະຢາເວໄດ້ທຳລາຍອຸດຊາ
ດາວິດໄດ້ນຳຫີບພັນທະສັນຍາໄປໄວ້ທີ່ເຮືອນໂອເບັດເອໂດມຊາວກັດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ອວຍພຣະພອນແກ່ຄອບຄົວຂອງໂອເບັດເອໂດມ ແລະ ສິ່ງທັງຫມົດທີ່ລາວມີຢູ່.
ດາວິດຮູ້ວ່າ ພຣະຢາເວໄດ້ສະຖາປະນາຕົນເອງໃຫ້ເປັນກະສັດອິດສະຣາເອນ.
ດາວິດໄດ້ເປັນບິດາມີບຸດຊາຍ ແລະ ບຸດຍິງຫລາຍຂຶ້ນຕື່ມອີກ.
ພະອົງໄດ້ຍິນເລື່ອງນັ້ນກໍສະເດັດອອກໄປສູ້ຮົບກັບພວກຟີລິດສະຕິນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວຕໍ່ດາວິດວ່າຈົ່ງໄປຕໍ່ສູ້ກັບພວກເຂົາເພາະພຣະອົງຈະມອບພວກເຂົາໄວ້ໃນມືຂອງດາວິດ.
ດາວິດສັ່ງໃຫ້ຈູດຮູບເຄົາຣົບຂອງພວກຟີລິດສະຕິນເຫລົ່ານັ້ນຖິ້ມເສຍ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ກ່າວກັບດາວິດວ່າຈົ່ງເວັ້ນຫນີໄປອ້ອມຮອບພວກເຂົາ ແລະ ໄປໂຈມຕີພວກເຂົາຢູ່ຖັດຈາກປ່າຕົ້ນມອນ.
ດາວິດໄດ້ຍິນສຽງຂະບວນທັບຍ່າງໃນລົມທີ່ພັດຜ່ານຢູ່ເທິງຍອດຕົ້ນມອນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງນຳໃຫ້ປະຊາຊາດທັງປວງຢ້ານກົວດາວິດ.
ຄົນເລວີເປັນພຽງກຸ່ມຄົນທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເລືອກໃຫ້ຫາມຫີບພັນທະສັນຍາ.
ດາວິດໄດ້ໂຮມປະຊຸມອິດສະຣາເອນທັງຫມົດຢູ່ທີ່ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ, ເພື່ອຈະນຳຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວມາສູ່ບ່ອນ ຊຶ່ງພະອົງໄດ້ຈັດຕຽມໄວ້ແລ້ວສຳລັບຫີບນັ້ນ.
ດາວິດໄດ້ຮວບຮວມລູກຫລານຂອງອາໂຣນ ແລະ ຄົນເລວີມາໂຮມກັນ.
ບໍ່ມີ
ພວກເຂົາຊຳຣະຕົນຂອງພວກເຈົ້າເພື່ອພວກເຈົ້າຈະນຳຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາໄດ້ຊຳຣະຕົນຂອງພວກເຂົາໃຫ້ບໍຣິສຸດ ເພື່ອຈະນຳຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນຂຶ້ນໄປ.
ກົດລະບຽບສຳລັບການຫາມຫີບພັນທະສັນຍາແມ່ນໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ໂດຍພຣະຄັມຂອງພຣະຢາເວ.
ດາວິດໄດ້ສັ່ງແກ່ບັນດາຫົວຫນ້າຂອງຄົນເລວີໃຫ້ແຕ່ງຕັ້ງພວກເຂົາໃຫ້ເປັນນັກຮ້ອງ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ເມື່ອພຣະເຈົ້າໄດ້ຊ່ວຍຄົນເລວີຜູ້ຫາມຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວໄປ.
ດາວິດໄດ້ນຸ່ງເຄື່ອງຜ້າປ່ານເນື້ອລະອຽດ ແລະ ພະອົງກໍໄດ້ນຸ່ງເສື້ອເອໂຟດຜ້າປ່ານອີກໂຕຫນຶ່ງ.
ຄົນອິດສະຣາເອນທັງປວງໄດ້ນຳຫີບພັນທະສັນຍາ.
ມີການໄດ້ເຫັນກະສັດດາວິດເຕັ້ນລຳ ແລະ ຊື່ນຊົມຍິນດີ.
ພວກເຂົາໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະ ເຄື່ອງບູຊາເພື່ອຄວາມສາມັກຄີທັມຕໍ່ພຣະພັກພຣະເຈົ້າ.
ດາວິດໄດ້ແຈກເຂົ້າຈີ່ຄົນລະກ້ອນ, ຊີ້ນຄົນລະສ່ວນ, ແລະ ອະງຸ່ນແຫ້ງຄົນລະອັນແກ່ບັນດາປະຊາຊົນ.
ຄົນເລວີໄດ້ສະເຫລີມສະຫລອງ, ໂມທະນາ ແລະ ຍົກຍ້ອງສັນຣະເສີນພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງອິສະຣາເອນໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາໄດ້ບົວລະບັດຕໍ່ຫນ້າຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາໄດ້ຖືກຳນົດໃຫ້ຮອ້ງເພງໂມທະນາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາເວົ້າເຖິງການມະຫັດສະຈັນທັງຫມົດຂອງພຣະອົງ.
ຄົນທັງຫລາຍໄດ້ອວດອ້າງ ແລະ ສະແຫວງຫາພຣະຢາເວ
ພວກເຂົາລະນຶກເຖິງການອັສະຈັນ ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ຊົງກະທຳ, ການມະຫັດສະຈັນ ແລະ ຄຳພິພາກສາທັງປວງທີ່ອອກມາຈາກພຣະໂອດຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງໄດ້ສັນຍາໄວ້ກັບອັບຣາຮາມ, ແລະ ຄຳປະຕິຍານ ຊຶ່ງໄດ້ໃຫ້ໄວ້ກັບອີຊາກຄືຈົດຈຳຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສັນຍາວ່າຈະມອບແຜ່ນດິນການາອານໃຫ້ແກ່ເຂົາ.
ພຣະອົງບໍ່ຍອມໃຫ້ຜູ້ໃດບີບບັງຄັບພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າເຖິງສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວໃນທ່າມກາງບັນດາປະຊາຊາດທັງຫລາຍ.
ພຣະຢາເວເປັນຜູ້ສ້າງຟ້າສະຫວັນ ແລະ ສົມຄວນທີ່ຈະສັນຣະເສີນຢ່າງໃຫຍ່ຫລວງ ແລະ ພຣະອົງເປັນທີ່ຢຳເກງເຫນືອພຣະທັງປວງ.
ຈົ່ງພັນລະນາເຖີງພຣະຢາເວໃນພຣະສະຫງ່າຣາສີ ແລະ ຣິດເດດແດ່ພຣະຢາເວ.
ຊາວໂລກທັງຫລາຍຈະເວົ້າວ່າ, "ພຣະຢາເວຊົງຄອບຄອງ."
ຕົ້ນໄມ້ທັງຫມົດໃນປ່າຮ້ອງອອກມາເປັນຄວາມຍິນດີຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ.
ພຣະອົງຄວນເຕົ້າໂຮມພວກເຂົາຮ່ວມກັນ ແລະ ຊ່ວຍກູ້ພວກເຂົາເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ໂມທະນາພຣະນາມອັນບໍລິສຸດຂອງພຣະອົງ ແລະ ໄດ້ຍ້ອງຍໍພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງສົມຄວນໄດ້ຮັບການຍ້ອງຍໍສັນຣະເສີນຕະຫຼອດໄປຈົນເຖິງນິລັນດອນ.
ບໍ່ມີ
ພຣະຢາເວໄດ້ໄດ້ສັ່ງ ແລະ ບັນທຶກໄວ້ໃນພຣະບັນຍັດໃຫ້ແກ່ຊາວແກ່ອິດສະຣາເອນ.
ປະຊາຊົນທັງປວງຕ່າງກໍກັບເມືອເຮືອນຂອງຕົນທຸກຄົນ, ແລະ ດາວິດກໍສະເດັດກັບເມືອ ເພື່ອອວຍພອນແດ່ຄອບຄົວຂອງພະອົງ.
ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ພະອົງກະວົນກະວາຍແມ່ນຫີບແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວຕັ້ງພາຍໃຕ້ເຕັນໃນຂະນະທີ່ດາວິດພວມອາໄສຢູ່ໃນເຮືອນທີ່ເຮັດດ້ວຍໄມ້ສົນສີດາ.
ພຣະເຈົ້າກ່າວຕໍ່ດາວິດວ່າ ເຈົ້າຢ່າສ້າງພຣະວິຫານໃຫ້ເຮົາຢູ່.
ພຣະອົງໄດ້ເອົາດາວິດອອກຈາກທົ່ງຫຍ້າລ້ຽງສັດ ແລະອອກຈາກການຕິດຕາມຝູງແກະເພື່ອໃຫ້ພະອົງຈະເປັນຜູ້ປົກຄອງອິດສະລາເອນປະຊາຊົນຂອງເຮົາ.
ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຈົ້າມີຊື່ສຽງໃຫຍ່ໂຕ, ເຫມືອນກັບຊື່ສຽງຂອງຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໃນໂລກ.
ພວກລູກຂອງຄົນຊົ່ວຮ້າຍຈະບໍ່ມາປຸ້ນໂຈມຕີພວກເຂົາຄືດັ່ງແຕ່ກ່ອນຜ່ານມາ.
ລູກຫລານຂອງດາວິດຈະສ້າງວິຫານສຳລັບພຣະຢາເວ.
ບັນລັງຂອງລູກຫລານຂອງດາວິດຈະຕັ້ງຫມັ້ນຄົງຢູ່ຕະຫລອດໄປ.
ພະອົງໄດ້ກ່າວວ່າພຣະຢາເວໄດ້ໃຫ້ກຽດຕິຍົດ ແລະ ເຮັດໃຫ້ພະອົງກາຍເປັນຄົນບຸກຄົນສຳຄັນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ໂຜດຊ່ວຍເຫຼືອພວກເຂົາຈາກປະເທດເອຢິບເພື່ອຈະເຮັດໃຫ້ພຣະນາມຂອງພຣະອົງຊ່າລືໄປດ້ວຍກິດຈະການທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ອັນຫນ້າຢ້ານ ແລະ ຢຳເກງ.
ດາວິດໄດ້ຂໍພຣະອົງຊົງໂຜດກະທຳຕາມທີ່ພຣະອົງກ່າວໄວ້ແລ້ວນັ້ນເຖີດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສັນຍາວ່າໃຫ້ແກ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງພຣະຢາເວໄດ້ອວຍພຣະພອນໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ, ແລະ ພວກເຂົາຈະມີພຣະພອນສືບເປັນໄປນິດ.”
ດາວິດໄດ້ໂຈມຕີ ແລະ ໄດ້ປາບປາມ ພວກຟີດລິສະຕີນ ແລະ ຄົນໂມອາບ.
ດາວິດໄດ້ຍຶດເອົາຣົດມ້າໄວ້ຫນຶ່ງຮ້ອຍຄັນ.
ດາວິດໄດ້ຕັ້ງກອງທະຫານປະຈຳປ້ອມໄວ້ໃນຊີເຣຍແຫ່ງເມືອງດາມັສະກັດ
ດາວິດໄດ້ຍຶດໂລ່ທອງຄຳທີ່ເປັນຂອງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງຮາດັດເອເຊີ.
ກະສັດດາວິດໄດ້ຖວາຍສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແກ່ພຣະຢາເວ.
ຊາວເອໂດມທັງຫມົດໄດ້ກາຍມາເປັນຄົນຮັບໃຊ້ຂອງດາວິດ.
ບັນດາລູກຊາຍຂອງດາວິດກໍເປັນຫົວຫນ້າໃນຣາຊະການຂອງກະສັດ.
ພໍ່ຂອງຮານຸນໄດ້ສະແດງຄວາມເມດຕາຕໍ່ດາວິດ.
ບັນດາເຈົ້ານາຍຄິດວ່າຂ້າຣາຊະການຂອງດາວິດມາຫາເພື່ອຄົ້ນຫາ ແລະ ສອດແນມເພື່ອດາວິດຈະທຳລາຍແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາ.
ລາວແຖຂົນຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຕັດເຄື່ອງນຸ່ງພວກເຂົາຜ່າກາງຈົນຮອດສະໂພກ.
ພວກເຂົາໄດ້ຈ້າງລົດຮົບ ແລະ ທະຫານມ້າເພື່ອກຽມພ້ອມສູ້ຮົບເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ກາຍເປັນກິ່ນເຫມັນຄາວແກ່ດາວິດ.
ດາວິດໄດ້ໃຊ້ໂຢອາບ ແລະ ກອງທະຫານທີ່ເກັ່ງກ້າທັງຫມົດອອກໄປ.
ໂຢອາບໄດ້ຄັດເລືອກເອົາບາງຄົນຂອງອິດສະຣາເອນທີ່ກ້າຫານເພື່ອຕໍ່ສູ້ກັບຊາວອາໂມນ ແລະ ໄດ້ສັ່ງໃຫ້ນ້ອງຊາຍຂອງລາວຕໍ່ສູ້ກັບຊາວອຳໂມນກັບກອງທັບທີ່ເຫລືອ.
ໂຢອາບໄດ້ກ່າວກັບນ້ອງຊາຍວ່າໃຫ້ພວກເຂົາຊ່ອຍເຫລືອເຊິ່ງກັນ ແລະ ກັນໃນຍາມຈຳເປັນ, ແລະ ຈົ່ງມີຄວາມກ້າຫານເຖີດ ເພາະວ່າພຣະຢາເວຈະຊົງກະທຳສິ່ງດີສຳລັບຄົນຂອງພຣະອົງ.
ທະຫານຂອງອຳໂມນເຫັນວ່າຊາວຊີເຣຍໄດ້ປົບໜີໄປຕໍ່ຫນ້າ ກອງທັບອິດສະຣາເອນ, ແລະ ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາກໍ່ແລ່ນກັບໄປເມືອງຂອງພວກເຂົາ.
ດາວິດໄດ້ຍິນວ່າຊາວຊີເຣຍໄດ້ສົ່ງຜູ້ຮັບໃຊ້ໄປຊ່ວຍ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຊ່ວຍເຫລືອຊາວອາໂມນອີກຕໍ່ໄປເມື່ອດາວິດຂ້າພວກເຂົາ 47 ພັນຄົນ ແລະ ຜູ້ບັນຊາການກອງທັບຂອງເຂົາ.
ໂຢອາບໄດ້ນຳກຳລັງກອງທັບໄປກວາດລ້າງແຜ່ນດິນຂອງລູກຫລານອຳໂມນ, ແລະກໍໄດ້ໂຈມຕີ ແລະ ທຳລາຍເມືອງລັບບາ.
ລາວບັງຄັບໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດວຽກໜັກ.
ບໍ່ມີ
ພວກເຂົາຖືກຂ້າໂດຍດາວິດ ແລະ ທະຫານຂອງລາວ.
ຖ້າຫາກຊາຕານໄດ້ລຸກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ອິດສະຣາເອນ ແລະ ດາວິດຈະໄດ້ຮູ້ຈຳນວນທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາໃນກອງທັບຂອງພະອົງ.
ລາວໄດ້ແນະນຳວ່າມັນຈະນຳການລະເມີດມາສູ່ອິດສະຣາເອນ.
ລາວໄດ້ໄປ ແລະ ລາຍງານຈຳນວນທັງຫມົດຂອງບັນຊີຜູ້ຊາຍທີ່ສາມາດເປັນນັກຮົບໄດ້.
ພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ພໍພຣະທັຍ ແລະ ພຣະອົງຈຶ່ງໄດ້ລົງໂທດຊາວອິດສະຣາເອນ.
ພະອົງຮູ້ສຶກວ່າໄດ້ເຮັດບາບອັນໃຫຍ່ທີ່ໄດ້ສົ່ງໂຢອາບໄປນັບຈຳນວນກອງທັບ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສະເຫນີໃຫ້ລາວມີສາມປະການ.
ດາວິດສາມາດເລືອກຄວາມອຶດຢາກລະຫວ່າງສາມປີ, ສັດຕຣູຂອງເຈົ້າໄລ່ຕິດຕາມເຈົ້າລະຫວ່າງສາມເດືອນ, ຫລື ຖືກດາບຂອງພຣະຢາເວສາມມື້.
ພະອົງເລືອກຕົກຢູ່ໃນການຖືກດາບຂອງພຣະຢາເວສາມວັນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ໃຫ້ພະຍາດຣະບາດເກີດຂື້ນ ແລະ ຫລາຍຄົນໄດ້ລົ້ມຕາຍ. ພຣະຢາເວໄດ້ສົ່ງເທວະດາອົງຫນຶ່ງໄປທຳລາຍນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ, ແຕ່ພຣະຢາເວຊົງກັບພຣະທັຍ.
ລາວໄດ້ສາລະພາບ ແລະ ຂໍໃຫ້ພະເຈົ້າລົງໂທດພະອົງ ແລະຄອບຄົວຂອງພະອົງ, ແຕ່ຂໍຢ່າລົງໂທດປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າ.
ດາວິດຂຶ້ນໄປສ້າງແທ່ນບູຊາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ.
ເພີ່ນພ້ອມກັບລູກຊາຍສີ່ຄົນທີ່ຢູ່ນຳກັນກໍໄປລີ້ຈາກເທວະດາ.
ພະອົງໄດ້ຂໍອາໂຣນາຂາຍລານຟາດເຂົ້ານີ້ໃຫ້ແກ່ເຮົາເຖີດ.
ລາວໄດ້ສະເຫນີເອົາບ່ອນລານຟາດເຂົ້າໃຫ້ດາວິດ, ຖວາຍງົວ ແລະ ເຂົ້າສາລີ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຕອບເຂົາດ້ວຍໄຟຈາກສະຫວັນລົງເທິງແທ່ນບູຊາ ແລະ ໄດ້ສັ່ງເທວະດາໃຫ້ເອົາດາບຂອງລາວຖິ້ມ.
ດາວິດານດາບຂອງເທວະດາຂອງພຣະຢາເວ .
ພະອົງໄດ້ອອກຄຳສັ່ງພວກເຂົາໃຫ້ຮວບຮວມຄົນຕ່າງດ້າວທີ່ອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນອິສະຣາເອນ ແລະ ໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດວຽກເປັນຄົນສະກັດຫີນເພື່ອສ້າງພຣະວິຫານພຣະເຈົ້າ.
ພະອົງໄດ້ຈັດຕຽມເຫລັກ, ທອງເຫລືອງ, ແລະ ໄມ້ສົນສີດາເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍ.
ພຣະຢາເວກ່າວກັບດາວິດວ່າລາວຢ່າໄດ້ສ້າງພຣະວິຫານເພາະວ່າພະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ຄົນເລືອດຕົກຫລາຍ.
ເຮົາຈະປຣະທານໃຫ້ລາວຢູ່ເຢັນເປັນສຸກພົ້ນຈາກສັດຕຣູທັງຫມົດທີ່ຢູ່ອ້ອມຂ້າງລາວ, ແລະ ຈະສະຖາປະນາຣາຊະບັນລັງຂອງລາວປົກຄອງອິສະຣາເອນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ທ່ານໄດ້ບອກໂຊໂລໂມນໃຫ້ປະຕິບັດຕາມພຣະບັນຍັດ ແລະຂໍ້ຄຳສັ່ງທີ່ພຣະຢາເວໃຫ້ກັບໂມເຊກ່ຽວກັບອິດສະຣາເອນຢ່າງລະມັດລະວັງ.
ພະອົງໄດ້ບອກຊາໂລໂມນໃຫ້ເພີ່ມຕື່ມເຂົ້າອີກ.
ບໍ່ມີ
ພະອົງບອກໂຊໂລໂມນໃຫ້ລຸຸກຂື້ນ ແລະ ສ້າງສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າ.
ເດວິດໄດ້ຕັ້ງໂຊໂລໂມນໃຫ້ເປັນກະສັດປົກຄອງ, ແລະ ພະອົງໄດ້ນັບຈຳນວນຄົນເລວີຕັ້ງແຕ່ອາຍຸສາມສິບປີຂື້ນໄປ.
ພະອົງໄດ້ຈັດແບ່ງພວກເຂົາພະແນກຕ້ອງເບິ່ງແຍງວຽກງານໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ເປັນເຈົ້າໜ້າທີ່ ແລະ ຜູ້ຕັດສິນ, ຜູ້ເຝົ້າຍາມບັນດາປະຕູ, ແລະ ອື່ນໆເພື່ອສັນຣະເສີນແດ່ພຣະຢາເວດ້ວຍເຄື່ອງດົນຕຣີ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ອາໂຣນ ແລະ ລູກຫລານຂອງລາວຕ້ອງໄດ້ໃຫ້ເປັນຜູ້ເຮັດພິທີຊຳຣະສິ່ງຂອງທີ່ບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ, ເຜົາເຄື່ອງຫອມຖວາຍຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ, ບົວລະບັດພຣະອົງ,ແລະ ອວຍພອນໃນພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ພຣະຢາເວໄດ້ໂຜດໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງພະອົງຢູ່ຢ່າງສະຫງົບສຸກໃນເຢຣູຊາເລັມ.
ບໍ່ມີ
ພວກເຂົາໄດ້ສັນຣະເສີນພຣະອົງທຸກເຊົ້າ ແລະ ທຸກແລງ, ເມື່ອພວກເຂົາເຜົາເຄື່ອງບູຊາ, ໃນວັນສະບາໂຕ, ໃນເດືອນອອກໃຫມ່ມື້ຂຶ້ນຫນຶ່ງຄ່ຳ ແລະ ໃນວັນເທສະການ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ພວກເຂົາຈັດແບ່ງຫນ່ວຍງານດ້ວຍການຈົກສະຫລາກ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ພວກເຂົາໄດ້ຮັບຄຳສັ່ງຈາກພຣະຢາເວ ເພື່ອທີ່ຈະເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງ ເພື່ອສ້າງລະບຽບການພິເສດ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ພວກເຂົາກໍໄດ້ຈັບສະຫລາກຕໍ່ຫນ້າກະສັດດາວິດ.
ພວກຜູ້ຊາຍເຫລົ່ານີ້ທຳນວາຍດ້ວຍພິນຄູ່, ດ້ວຍພິນໃຫຍ່, ແລະ ດ້ວຍແສ່ງ.
ພວກເຂົາຫຼີ້ນພິນສຳລັບໂມທະນາ ແລະ ການສັນຣະເສີນພຣະຢາເວ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ລູກຊາຍສິບສີ່ຄົນ ແລະ ລູກສາວສາມຄົນ.
ບໍ່ມີ
ພວກເຂົາຈັບສະຫລາກສຳລັບຫນ້າທີ່ຂອງພວກເຂົາທັງຜູ້ນ້ອຍ, ຜູ້ໃຫຍ່, ຄຣູສອນ ແລະ ລູກສິດກໍຄືກັນ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ພວກເຂົາເປັນຄົນທີ່ມີຄວາມສາມາດ, ມີກຳລັງເຫມາະສົມແກ່ການບົວຣະບັດຂອງພວກເຂົາໃນການຮັບໃຊ້ຫໍເຕັນ.
ເຖິງລາວຈະບໍ່ແມ່ນລູກຫົວປີ, ພໍ່ຂອງລາວກໍໃຫ້ລາວເປັນຫົວຫນ້າ.
ພວກເຂົາມີຫນ້າທີ່ໃນການບົວລະບັດໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ລູກຊາຍຂອງພະອົງໄດ້ຖືກຕັ້ງໃຫ້ເບີ່ງແຍງສາງເກັບມ້ຽນສິ່ງຂອງນັ້ນ.
ບໍ່ມີ
ພະອົງໄດ້ຮັບຜິດຊອບເບີ່ງແຍງຄັງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ,ແລະ ຄັງສິ່ງຂອງຖວາຍຂອງພຣະຢາເວ.
ບໍ່ມີ
ພວກເພິ່ນໄດ້ມອບຖວາຍເພື່ອການສ້ອມແປງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາມີຫນ້າທີ່ຮັບຜິດຊອບນອກເຂດສຳລັບຄວບຄຸມອິດສະຣາເອນໃນຖານະເປັນເຈົ້າໜ້າທີ່ ແລະຜູ້ພິພາກສາ.
ບໍ່ມີ
ພວກເຂົາຮັບໃຊ້ເດືອນຕໍ່ເດືອນຕະຫລອດປີ.
ແຕ່ລະກອງເວນຍາມຄົນສອງຫມື່ນສີ່ພັນຄົນ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ລາວບໍ່ໄດ້ນັບພວກເຂົາເພາະພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວໄວ້ວ່າ, ພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ພວກອິດສະຣາເອນເພີ່ມທະວີຫລາຍຂຶ້ນເຫມືອນດັ່ງດວງດາວທັງຫລາຍໃນທ້ອງຟ້າ.
ລາວເປັນຜູ້ຮັບຜິດຊອບຄັງນອກນະຄອນ, ໃນຫົວເມືອງ, ແລະ ໃນຊົນະບົດ ແລະ ໃນບັນດາປ້ອມຍາມ.
ຕົ້ນຫມາກກອກເທດ ແລະ ຕົ້ນຫມາກເດື່ອທີ່ຢູ່ຕາມທົ່ງພຽງ.
ບໍ່ມີ
ລາວເປັນທີ່ປຶກສາເພາະວ່າລາວເປັນຄົນທີ່ມີຄວາມເຂົ້າໃຈ ແລະ ເປັນເລຂາ.
ບໍ່ມີ
ພຣະເຈົ້າກ່າວກັບພະອົງວ່າຢ່າສ້າງວິຫານເພື່ອນາມຂອງເຮົາເລີຍ, ເພາະເຈົ້າເປັນນັກຮົບ ແລະ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເລືອດໄຫລອອກ.’
ພຣະອົງໄດ້ເລືອກໂຊໂລໂມນໃຫ້ນັ່ງບັນລັງແຫ່ງຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະຢາເວ, ປົກຄອງຊາວອິສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າເຮົາຈະສະຖາປານາຣາຊະອານາຈັກໃຫ້ຫມັ້ນຄົງຢູ່ສືບໄປເປັນນິດ.
ພວກເຂົາຈະໄດ້ແຜ່ນດິນອັນດີເປັນກຳມະສິດ ແລະ ມອບໄວ້ໃຫ້ເປັນມໍຣະດົກຂອງລູກຫລານຜູ້ມາພາຍຫລັງເຈົ້າສືບໄປເປັນນິດ.
ພຣະອົງໄດ້ເຂົ້າໃຈແຮງຈູງໃຈຂອງຄວາມຄິດທັງປວງຂອງທຸກຄົນ.
ພຣະອົງຈະໄດ້ຖິ້ມລາວອອກໄປເປັນນິດ.
ບັນດາຫ້ອງເກັບຮັກສາ ແລະ ຄັງສຳລັບສິ່ງທີ່ໄດ້ກະກຽມໄວ້ ສຳລັບວິຫານ.
ພວກເຂົາໄດ້ຖືກໃຫ້ບົວລະບັດທັງຫມົດໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ບໍ່ມີ
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກກັບພະອົງ ແລະ ໃຫ້ເຂົ້າໃຈຕາມແຜນຜັງ.
ພຣະອົງຈະບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ພຣະອົງລົ້ມເຫລວ ຫລື ປະຖິ້ມເຈົ້າຈົນກວ່າວຽກງານກໍ່ສ້າງທັງຫມົດແຫ່ງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວຈະສຳເລັດ.
ພວກເຂົາພ້ອມທີ່ຈະປະຕິບັດຕາມບັນຊາຂອງໂຊໂລໂມນ.
ວຽກງານນີ້ໃຫຍ່ໂຕ,ເພາະວ່າມະຫາວິຫານນັ້ນ ບໍ່ແມ່ນສຳລັບມະນຸດແຕ່ສຳລັບພຣະຢາເວ.
ລາວຍິນດີໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງ.
ພວກເຂົາຖວາຍດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈ.
ພວກເຂົາມີຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີເພາະພວກເຂົາໄດ້ຖວາຍດ້ວຍຄວາມເຕັມໃຈແດ່ພຣະຢາເວ.
ບັນດາສິ່ງທີ່ມີຢູ່ໃນຟ້າສະຫວັນ ແລະ ໃນແຜ່ນດິນໂລກເປັນຂອງພຣະອົງ ເຫມືອນດັ່ງຣາຊະອານາຈັກເປັນຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງມີອຳນາດທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ທຸກສິ່ງຈະເຣີນຂຶ້ນ ແລະ ຕັ້ງຫມັ້ນຄົງຢູ່.
ສິ່ງຂອງທຸກຢ່າງມາຈາກພຣະຢາເວ, ແລະ ພວກເຂົາພຽງແຕ່ໄດ້ນຳມາຖວາຍແດ່ພຣະອົງເທົ່ານັ້ນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ທົດລອງເບີ່ງຈົດໃຈ ແລະ ໄດ້ພໍພຣະທັຍໃນຄວາມທ່ຽງທັມ.
ພຣະອົງຊື່ນໃຈຍິນດີທີ່ໄດ້ເຫັນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງຜູ້ຊຶ່ງຢູ່ທີ່ນີ້ໄດ້ເຕັມໃຈຖວາຍແດ່ພຣະອົງ.
ບໍ່ມີ
ຊຸມນຸມຊົນທັງປວງກໍສັນຣະເສີນພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາ, ກົ້ມຫົວຂອງພວກເຂົາລົງນະມັດສະການພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາໄດ້ເຈີມພະອົງໄວ້ໃຫ້ເປັນເຈົ້ານາຍພາຍໃຕ້ອຳນາດຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະອົງໄດ້ປຣະທານຄວາມອຸດົມຮັ່ງມີຂອງກະສັດໃຫ້ແກ່ພະອົງຢ່າງທີ່ບໍ່ມີກະສັດອົງໃດໃນອິດສະຣາເອນທີ່ຢູ່ກ່ອນພະອົງໄດ້ຮັບ.
ພະອົງໄດ້ຮັ່ງມີ ແລະ ມີກຽດ.
ຜູ້ທຳນວາຍໄດ້ມີການບັນທຶກເລື່ອງລາວຄວາມສຳເລັດຂອງພະອົງ ແລະ ເຫດການທີ່ບັງເກີດຂື້ນກັບເພີ່ນໄດ້ສົ່ງຜົນກະທົບຕໍ່ບັນດາຣາຊະອານາຈັກທັງຫມົດຂອງປະເທດຕ່າງໆ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ເຮັດໃຫ້ຣາຊະອານາຈັກຂອງພະອົງເຂັ້ມແຂງຂື້ນ ເພາະວ່າພຣະຢາເວຊົງສະຖິດຢູ່ກັບພະອົງ ແລະ ຊົງເຮັດໃຫ້ພະອົງຍິ່ງໃຫຍ່.
ມີຫໍເຕັນແຫ່ງຊຸມນຸມ ຫລື ຫໍເຕັນທີ່ໂມເຊໄດ້ສ້າງໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ແລະ ແທ່ນບູຊາທອງເຫລືອງທີ່ເບຊາເລັມໄດ້ສ້າງຂຶ້ນ, ແຕ່ຫີບຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ຖືກນຳອອກຈາກເມືອງກີຣີຢາດ ເຢອາຣີມໄປທີ່ເຕັນຢູ່ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ນະມັດສະການພຣະຢາເວຢູ່ທີແທ່ນບູຊາທອງເຫລືອງໂດຍການຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາຫນຶ່ງພັນໂຕເທິ່ງແທ່ນນັ້ນ.
ໂຊໂລໂມນຊົງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວປະທານສະຕິປັນຍາ ແລະ ຄວາມຮູ້ແກ່ພະອົງ ເພື່ອພະອົງຈະສາມາດນຳພາປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນທີ່ມີຈຳນວນຫລວງຫລາຍໄດ້.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ປະທານສະຕິປັນຍາ ແລະ ຄວາມຮູ້ແກ່ໂຊໂລໂມນເພາະວ່າລາວບໍ່ໄດ້ຂໍເອົາຊັບສົມບັດຄວາມຮັ່ງມີ, ກຽດຕິຍົດ, ຊີວິດຂອງຄົນທີ່ກຽດຊັງພະອົງ ຫລື ອາຍຸຍືນຍາວສຳລັບຕົນເອງ, ແຕ່ເພື່ອຮັບການຊ່ວຍເຫລືອຂອງພຣະເຈົ້າໃນການປົກຄອງປະຊາຊົນຂອງລາວ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ປະທານສິ່ງທີ່ໂຊໂລໂມນບໍ່ໄດ້ຂໍນຳເຊັ່ນ: ຊັບສົມບັດ, ຄວາມຮັ່ງມີ, ແລະ ກຽດຕິຍົດເຫນືອບັນດາກະສັດຕໍ່ຫນ້າພະອົງ.
ໂຊໂລໂມນມີລົດມ້າ 1,400 ຄັນ ແລະ ພົນທະຫານມ້າສິບສອງພັນຄັນ, ເງິນ ແລະ ຄຳເປັນຂອງສາມັນຄືກັນກັບກ້ອນຫີນ, ແລະ ໄມ້ສົນທັງຫລາຍເຫມືອນກັນກັບໄມ້ຫມາກເດື່ອຂອງຮ່ອມພູເຂົາ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ຂໍໃຫ້ຮູຣາມໄປສົ່ງໄມ້ສົນໃຫ້ລາວ ເພື່ອລາວຈະສາມາດສ້າງພຣະວິຫານສຳລັບພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ພະຣາຊະວັງ ສຳລັບອານາຈັກຂອງພະອົງ.
ໂຊໂລໂມນວາງແຜນທີ່ຈະສ້າງພຣະວິຫານເພື່ອພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະຢາເວ ເພາະວ່າພຣະເຈົ້າຂອງລາວໃຫຍ່ກວ່າພະເຈົ້າອົງອື່ນໆ.
ໂຊໂລໂມນຕ້ອງການພວກຜູ້ຊາຍທີ່ຊຳນານໃນການຊ່າງຄຳ, ເງິນ, ທອງເຫລືອງ, ເຫລັກ ແລະຊຳນານໃນເລື່ອງຜ້າສີມ່ວງ, ສີແດງເຂັ້ມ, ແລະ ສີຟ້າ, ທັງເປັນຜູ້ຊຳນານໃນການແກະສະຫລັກທຸກຊະນິດ.
ໂຊໂລໂມນຢາກໃຫ້ຮູຣາມສົ່ງຕົ້ນໄມ້ເຫລົ່ານີ້ໄປຫາພະອົງ ເພື່ອວ່າພຣະວິຫານທີ່ພະອົງຈະສ້າງສຳລັບພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວຈະຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ແປກປະຫລາດຫລາຍ.
ອີງຕາມຮູຣາມ, ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ກະສັດໂຊໂລໂມນເປັນກະສັດເພາະວ່າພຣະຢາເວຊົງຮັກປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ ແລະໂຊໂລໂມນໄດ້ຮັບຂອງປະທານທີ່ມີຄວາມສະຫລຽວສະຫລາດ ແລະມີຄວາມເຂົ້າໃຈ.
ຮູຣາມໄດ້ສົ່ງຊາວຮູຣາມເພາະວ່າລາວມີຄວາມຊຳນານງານຊ່າງຄຳ, ເງິນ, ທອງເຫລືອງ, ເຫລັກຫີນ ແລະ ໄມ້, ແລະ ເຮັດວຽກຊ່າງຜ້າສີມ່ວງ, ສີຟ້າ, ຜ້າປ່ານເນື້ອລະອຽດ ແລະ ຜ້າສີແດງເຂັ້ມ. ແກະສະຫລັກທຸກຊະນິດ.
ໄມ້ຈາກເລບານອນຖືກນຳໄປປະເທດອິດສະຣາເອນໂດຍແພທາງທະເລເຖີງເມືອງຢົບປາ ແລະ ຈາກນັ້ນຈະໄດ້ນຳຂື້ນໄປໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
ໂຊໂລໂມນເລີ່ມສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວຢູ່ທີ່ນັ້ນ ເພາະວ່ານັ້ນແມ່ນບ່ອນທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ປະກົດແກ່ດາວິດພໍ່ຂອງພະອົງ.
ຂະຫນາດຂອງຮາກຖານສຳລັບພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າມີຄວາມຍາວປະມານຫົກສິບສອກ ແລະ ກວ້າງປະມານຊາວສອກ, ນຳໃຊ້ຮູບແບບວັດແທກແບບບູຮານເຊິ່ງຄິດໄລ່ເປັນສອກ.
ລະບຽງມີລວງສູງຊາວສອກ.
ບໍ່ມີ
ບ່ອນບໍຣິສຸດທີ່ສຸດໄດ້ຊົງໂອບດ້ວຍທອງຄຳບໍລິສຸດ.
ບໍ່ມີ
ໂຊໂລໂມນໄດ້ເຮັດທັບທິມຫນຶ່ງຮ້ອຍຫນ່ວຍແຂວນໄວ້ທີ່ລູກໂສ້ຄືໃນຫ້ອງຫລັງຕິດໄວ້ທີ່ປາຍເສົາ.
ແທ່ນບູຊາທອງເຫລືອງຍາວຊາວສອກ, ກວ້າງຊາວສອກ, ແລະ ລວງສູງສິບສອກ.
ຂັນຫລໍ່ມີຂະຫນາດສິບສອກຈາກຂອງຫນຶ່ງໄປເຖີງອີກຂອບຫລຶ່ງ. ມັນມີຂະຫນາດສູງຫ້າສອກ ແລະ ລວງກວ້າງວັດແທກໂດຍຮອບໄດ້ສາມສິບສອກ.
ຂັນນັ້ນແມ່ນເພື່ອໃຫ້ປະໂລຫິດລ້າງສິ່ງຂອງໃນນັ້ນ.
ໂຊໂລໂມນຊົງສ້າງຄັນຕະກຽງຄຳສິບຄັນຕາມທີ່ກຳນົດກ່ຽວກັບຄັນຕະກຽງ.
ບໍ່ມີ
ຮູຣາມສຳເລັດການເຮັດເສົາສອງຕົ້ນ, ຄິ້ວ ແລະ ບົວລົ້ມທີ່ຢູ່ເທິງປາຍເສົາທັງສອງ, ແລະ ຕາຫນ່າງສອງຜືນຊຶ່ງປົກຄຸມຄິ້ວທັງສອງຂອງບົວລົ້ມທີ່ຢູ່ເທິງປາຍເສົາ ແລະ ສ້າງທັບທິມສີ່ຮ້ອຍເມັດ.
ຮູຣາມໄດ້ເຮັດແທ່ນບູຊາ ແລະ ຂັນ, ຂັນຫນຶ່ງຫນ່ວຍ ແລະ ງົວ ສິບສອງ ໂຕຮອງຢູ່ຂັນນັ້ນ, ແລະ ມີເຄື່ອງປະກອບຫລາຍຢ່າງ.
ນ້ຳຫນັກຂອງທອງເຫລືອງທີ່ໂຊໂລໂມນຊົງຫລໍ່ສິ່ງຕ່າງໆແມ່ນບໍ່ສາມາດນັບໄດ້.
ຄັນຕະກຽງກັບຕະກຽງແມ່ນເຮັດດ້ວຍທອງຄຳບໍຣິສຸດ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ນຳສິ່ງຂອງທັງຫມົດຄື ເຄື່ອງເງິນ, ເຄື່ອງຄຳ, ແລະ ເຄື່ອງໃຊ້ຕ່າງໆເກັບໄວ້ໃນຄັງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ.
ແລ້ວໂຊໂລໂມນຊົງປະຊຸມພວກຜູ້ໃຫຍ່ຂອງອິດສະຣາເອນ, ເພື່ອຈະນຳຫີບຄຳຫມັ້ນສັນຍາຂອງພຣະຢາເວຂຶ້ນມາຈາກນະຄອນດາວິດ.
ກະສັດໂຊໂລໂມນ ແລະ ພວກຜູ້ໃຫຍ່ທັງຫມົດຂອງອິດສະຣາເອນກໍມາຊຸມນຸມກັນພ້ອມກັນຖວາຍແກະ ແລະ ງົວເຖິກຫລາຍໂຕ.
ພວກປະໂລຫິດໄດ້ວາງຫີບແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າໄວ້ໃນບ່ອນສັກສິດທີ່ສຸດພາຍໃຕ້ປີກຂອງເຄຣຸບ.
ບໍ່ມີສິ່ງໃດໃນຫີບນອກຈາກສີລາສອງແຜ່ນທີ່ໂມເຊເກັບໄວ້ໃນພູເຂົາໂຮເຣັບ.
ຄົນເລວີຜູ້ທີ່ແຕ່ງກາຍດ້ວຍຜ້າປ່ານສີຂາວ, ໄດ້ຢືນຢູ່ທາງທິດຕາເວັນອອກຂອງແທ່ນບູຊາໄດ້ຫລິ້ນເຄື່ອງຫລິ້ນມີແຊ່ງ, ສຽງພິນໃຫຍ່ ແລະ ພິນຄູ່.
ພວກຄົນເປົ່າແກ ແລະ ນັກຮ້ອງຮ່ວມກັນບັນເລງເພັງສັນຣະເສີນ, ຮ້ອງວ່າ, "ເພາະພຣະອົງປະເສີດ, ເພາະຄວາມເມດຕາຂອງພຣະອົງດຳຣົງຢູ່ເປັນນິດ."
ພວກປະໂລຫິດບໍ່ສາມາດຢືນຢູ່ໄດ້ເພາະວ່າເມກ, ເຊິ່ງເປັນສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວເຕັມພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າພຣະອົງຈະປະທັບໃນຄວາມມືດມິດ, ແຕ່ໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງບ່ອນຢູ່ອາໄສທີ່ສູງສົ່ງເພື່ອພຣະອົງຈະຊົງສະຖິດຢູ່ເປັນນິດ.
ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ເລືອກເມືອງໃດເມືອງຫນຶ່ງທີ່ຈະສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງ ຫລື ຊາຍຄົນໃດໃຫ້ເປັນເຈົ້າປົກຄອງເຫນືອອິດສະຣາເອນ, ແຕ່ລາວໄດ້ເລືອກເອົາເຢຣູຊາເລັມເປັນເມືອງ ແລະ ດາວິດໃຫ້ຢູ່ເຫນືອອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວກ່າວກັບດາວິດ, "ທີ່ເຈົ້າຕັ້ງໃຈຈະສ້າງພຣະວິຫານສຳລັບນາມຊື່ຂອງເຮົານັ້ນ, ແຕ່ວ່າລູກຊາຍຂອງເຈົ້າຈະສ້າງພຣະວິຫານແທນ."
ພຣະຢາເວຊົງໃຫ້ພຣະດຳຣັດຂອງພຣະອົງຊຶ່ງພຣະອົງຊົງກ່າວນັ້ນສຳເລັດໂດຍໃຫ້ໂຊໂລໂມນໄດ້ຂື້ນມາແທນບັນລັງຂອງດາວິດ, ເພື່ອສ້າງພຣະວິຫານສຳລັບພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວ, ແລະເພື່ອວາງຫີບແຫ່ງພັນທະສັນຍາຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ຊາໂລໂມນຢືນຂຶ້ນເທິງແທ່ນບູຊາທອງເຫລືອງ, ຊົງຂຸເຂົ່າລົງຕໍ່ຫນ້າຊຸມນຸມອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ, ແລະ ກາງພະຫັດຂອງພະອົງສູ່ຟ້າສະຫວັນ.
ພຣະຢາເວຊົງຮັກສາຄຳຫມັ້ນສັນຍາ ແລະ ຊົງສຳແດງຄວາມເມດຕາແກ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ຜູ້ດຳເນີນຢູ່ຕໍ່ພຣະພັກພຣະອົງດ້ວຍສິ້ນສຸດໃຈຂອງເຂົາ.
ພຣະຢາເວກ່າວກັບດາວິດວ່າ ຖ້າລູກຫລານທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າລະມັດລະວັງ ໃນການດຳເນີນຊີວິດຂອງພວກເຂົາ ໂດຍດຳເນີນຕາມພຣະບັນຍັດຂອງເຮົາ ຄືທີ່ເຈົ້າໄດ້ດຳເນີນຕໍ່ຫນ້າເຮົານັ້ນ ເຈົ້າຈະບໍ່ຂາດຊາຍຜູ້ຫນຶ່ງໃນສາຍຕາຂອງເຮົາທີ່ຈະນັ່ງເທິງບັນລັງຂອງອິດສະຣາເອນ.’
ໂຊໂລໂມນຂໍພຣະຢາເວຊົງຮັບຟັງສຽງຮ້ອງ ແລະ ຄຳອະທິຖານເພື່ອວ່າພຣະເນດຂອງພຣະອົງຈະຊົງຢູ່ເຫນືອພຣະວິຫານນີ້ທັງກາງເວັນ ແລະ ກາງຄືນ.
ໂຊໂລໂມນຂໍພຣະອົງຊົງໂຜດຍົກໂທດ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ຊອບທຳສາມາດປະກາດຄວາມບໍຣິສຸດໂດຍການໃຫ້ຄຳສາບານຕໍ່ຫນ້າແທ່ນບູຊາຂອງພຣະຢາເວໃນພຣະວິຫານນີ້.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຕ້ອງຫັນກັບມາຫາພຣະຢາເວ ໂດຍຍອມຮັບພຣະນາມຂອງພຣະອົງ, ອະທິຖານ ແລະ ອ້ອນວອນຕໍ່ພຣະພັກພຣະອົງໃນພຣະວິຫານນີ້.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຄວນອະທິຖານຕໍ່ສະຖານທີ່, ຍອມຮັບພຣະນາມຂອງພຣະອົງ ແລະ ຫັນຫລັງກັບຈາກຄວາມຜິດບາບຂອງພວກເຂົາເພື່ອຂໍຝົນຕົກລົງເທິ່ງແຜ່ນດິນຂອງພຣະອົງ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອັນຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວຮັບຟັງຄຳອະທິຖານຂອງພວກເຂົາເມື່ອມີການອຶດຢາກ, ມີພະຍາດຣະບາດ, ພືດຫ່ຽວແຫ້ງ ຫລື ເຊື້ອຣາທຳລາຍ, ຫລື ຕັກແຕນບິນ ຫລື ຕັກແຕນຄານ, ຫລື ສັດຕູບຸກເຂົ້າໂຈມຕີພວກເຂົາອ້ອມເມືອງ, ຫລື ເປັນໄພພິບັດຢ່າງໃດ ຫລື ຄວາມເຈັບປ່ວຍ.
ພຣະຢາເວຂໍຊົງກະທຳຕາມທຸກສິ່ງທີ່ຄົນຕ່າງດ້າວໄດ້ທູນຂໍຈາກພຣະອົງເພື່ອເພື່ອວ່າຊົນຊາດທັງຫລາຍແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກຈະຮູ້ຈັກພຣະນາມຂອງພຣະອົງ, ແລະ ຢຳເກງພຣະອົງ, ແລະ ຮູ້ວ່າພຣະວິຫານທີ່ຂ້າພະອົງໄດ້ສ້າງໄວ້ນີ້ເປັນບ່ອນເອີ້ນອອກພຣະນາມຂອງພຣະອົງ.
ບໍ່ມີ
ໂຊໂລໂມນຂໍພຣະຢາເວຊົງຮັບຟັງເມື່ອປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນສາລະພາບ ແລະ ໂຜດຍົກໂທດບາບໃຫ້ພວກເຂົາ, ເມື່ອຖືກຈັບໄປເປັນຊະເລີຍໃນແຜ່ນດິນຂອງສັດຕູ, ແລະ ກັບໃຈຈາກການເຮັດຜິດບາບ.
ໂຊໂລໂມນຢາກໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງຮັບຟັງຄຳອະທິຖານຂອງປະຊາຊົນ, ຂໍໃຫ້ປະໂລຫິດຂອງພະອົງສວມຄວາມພົ້ນ, ແລະ ໃຫ້ຜູ້ບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງຊົມຊື່ນຍິນດີໃນຄວາມປະເສີດຂອງພຣະອົງ.
ເມື່ອໂຊໂລໂມນຈົບຄຳອະທິຖານຂອງພຣະອົງແລ້ວ, ໄຟໄດ້ລົງມາຈາກຟ້າສະຫວັນໄຫມ້ເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະ ເຄື່ອງສັດບູຊາ, ແລະ ສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວກໍເຕັມພຣະວິຫານ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ກົ້ມຂາບລົງພື້ນດິນ, ນະມັດສະການ, ແລະ ສັນຣະເສີນຂອບພຣະຄຸນພຣະຢາເວ.
ກະສັດໂຊໂລໂມນ ແລະ ປະຊາຊົນຊົງຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຕໍ່ພຣະຢາເວ ເພື່ອອຸທິດຖວາຍພຣະວິຫານແຫ່ງພຣະເຈົ້າ.
ເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະ ໄຂມັນຂອງເຄື່ອງບູຊາໄດ້ຖວາຍໂດຍໂຊໂລໂມນຢູ່ສ່ວນກາງຂອງເດີ່ນເພາະວ່າແທ່ນທອງເຫລືອງທີ່ໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງໄວ້ນັ້ນບໍ່ພໍບັນຈຸເຄື່ອງເຜົາບູຊາ, ເຄື່ອງບູຊາພືດຜົນເປັນເມັດ, ແລະ ໄຂມັນ.
ໂໍຊໂລໂມນຊົງໃຫ້ປະຊາຊົນກັບໄປເຕັນຂອງຕົນ ດ້ວຍຄວາມຍິນດີ ແລະ ຈິດໃຈຊື່ນບານເພາະຄວາມດີທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສຳແດງແກ່ດາວິດ, ແກ່ໂຊໂລໂມນ, ແລະ ແກ່ອິດສະຣາເອນ, ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
ພະອົງຊົງກະທຳໃຫ້ສຳເລັດຫມົດດັ່ງທີ່ໂຊໂລໂມນຕັ້ງໃຈຊົງສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ພະຣາຊະວັງຂອງພະອົງ.
ຖ້າປະຊາຊົນຂອງເຮົາ ຜູ້ທີ່ເອີ້ນອອກນາມຊື່ຂອງເຮົານັ້ນຈະຖ່ອມຕົວລົງ, ອະທິຖານ, ແລ້ວສະແຫວງຫາເຮົາ, ແລະ ຫລີກຫນີຈາກທາງຊົ່ວຂອງຕົນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເລືອກ ແລະ ເຮັດໃຫ້ວິຫານນີ້ເປັນບ່ອນບໍຣິສຸດ ເພື່ອນາມຂອງເຮົາຈະຢູ່ບ່ອນນັ້ນເປັນນິດ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈົ່ງເຮັດຕາມທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ບັນຊາເຈົ້າ ແລະ ຮັກສາກົດເກນຂອງເຮົາກັບຄຳຕັດສິນຂອງເຈົ້າ.
ແຕ່ຖ້າປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນບໍ່ເຊື່ອຟັງກົດເກນ ແລະ ບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ, ແລ້ວໄປບົວລະບັດພະອື່ນ ແລະ ນະມັດສະການພະເຫລົ່ານັ້ນ, ເຮົາຈະຖອນຮາກພວກເຂົາທັງຫລາຍຈາກແຜ່ນດິນຂອງເຮົາ ຊຶ່ງເຮົາໄດ້ໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ. ວິຫານຊຶ່ງເຮົາຊຳຣະໃຫ້ບໍຣິສຸດເພື່ອນາມຂອງເຮົາ, ເຮົາຈະໂຍນອອກໄປຈາກສາຍຕາຂອງເຮົາ, ແລະ ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ເປັນເລື່ອງເວົ້າ ແລະ ເປັນທີ່ຫມິ່ນປະຫມາດທ່າມກາງຊົນຊາດທັງຫລາຍ.
ສິ່ງທີ່ຈະໄດ້ຮັບແມ່ນພຣະຢາເວຈະໃຫ້ເຫດຮ້າຍທີ່ໄດ້ເກີດຂື້ນເຫນືອແຜ່ນດິນເອຢິບ ແລະ ພຣະວິຫານ ເພາະວ່າປະຊາຊົນປະຖິ້ມພຣະອົງ ແລະ ໄດ້ນັບຖືພະອື່ນ, ນະມັດສະການພະເຫລົ່ານັ້ນ.
ໃນຂະນະທີ່ໂຊໂລໂມນໄດ້ຊົງສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ພະຣາຊະວັງຂອງພະອົງ, ພະອົງໄດ້ຊົງເສີມສ້າງຫົວເມືອງຊຶ່ງຮູຣາມໄດ້ຖວາຍແກ່ພະອົງ ແລະ ໃຫ້ຄົນອິດສະຣາເອນອາໃສຢູ່ໃນນັ້ນ.
ບໍ່ມີ
ໂຊໂລໂມນປະສົງຈະຊົງສ້າງເຢຣູຊາເລັມ, ໃນເລບານອນ, ແລະໃນແຜ່ນດິນທັງຫມົດຢູ່ໃນປົກຄອງຂອງພະອົງ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຊຶ່ງບໍ່ແມ່ນຊາວອິດສະຣາເອນເຫລົ່ານີ້ເປັນຂ້າທາດແຮງງານ.
ໂຊໂລໂມນເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນນັ້ນເປັນທະຫານ, ເປັນນາຍທະຫານຂອງພະອົງ, ເປັນຜູ້ບັງຄັບບັນຊາລົດຮົບຂອງພະອົງ, ແລະ ພົນທະຫານມ້າຂອງພະອົງ.
ໂຊໂລໂມນຊົງນຳທິດາຂອງຟາໂຣຂື້ນມາຈາກນະຄອນດາວິດມາໃນພະຣາຊະວັງທີ່ພະອົງຊົງສ້າງໄວ້, ເພາະວ່າຫີບພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວຢູ່ໃນວັງ ແລະ ສະຖານທີ່ນັ້ນເປັນບ່ອນບໍຣິສຸດ.
ໂຊໂລໂມນຊົງຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາແດ່ພຣະຢາເວຕາມຫນ້າທີ່ປະຈຳວັນທີ່ຕ້ອງເຮັດ, ເປັນການຖວາຍບູຊາຕາມບັນຍັດຂອງໂມເຊ.
ຫນ້າທີ່ຂອງປະໂລຫິດ ແລະ ພວກເລວີແມ່ນແຕ່ງຕັ້ງໂດຍໂຊໂລໂມນເພື່ອເປັນທີສັນຣະເສີນພຣະເຈົ້າ ແລະ ບົວລະບັດຕໍ່ຫນ້າປະໂລຫິດຕາມຫນ້າທີ່ປະຈຳວັນທີຕ້ອງເຮັດ.
ຄົນເຝົ້າປະຕູເຮັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງກະສັດທີ່ຊົງບັນຊາປະໂລຫິດ ແລະ ຄົນເລວີກ່ຽວກັບເລື່ອງຄັງຕ່າງໆ.
ພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວໄດ້ສຳເລັດຄົບຖ້ວນ ແລະ ພ້ອມໃຊ້ງານ.
ພະຣາຊີນີແຫ່ງເຊບາສະເດັດມາເຢຣູຊາເລັມ ເພາະວ່າພະນາງຊົງໄດ້ຍິນກິດຕິສັບຂອງໂຊໂລໂມນ ແລະ ເພື່ອທົດລອງພະອົງດ້ວຍບັນຫາຍາກຕ່າງໆ.
ໂຊໂລໂມນກ່າວຕອບບັນຫາທັງຫມົດຊຶ່ງພະນາງເຊບາໄດ້ຖາມພະອົງ.
ເມື່ອພະຣາຊີນີແຫ່ງເຊບາຊົງເຫັນພະສະຕິປັນຍາຂອງໂຊໂລໂມນ ແລະ ພະຣາຊະວັງທີ່ພະອົງຊົງສ້າງ, ພະທັຍຂອງພະນາງກໍເສົ້າສະຫລົດໃຈລົງບາດດຽວ.
ພະຣາຊີນີແຫ່ງເຊບາໄດ້ກ່າວກັບກະສັດໂຊໂລໂມນວ່າ ພະສະຕິປັນຍາຂອງພະອົງ ແລະ ຄວາມຮັ່ງມີຂອງພະອົງລ້ຳເລີດຫລາຍກວ່າຂ່າວຄ່າວທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍິນ.
ພະຣາຊີນີແຫ່ງເຊບາໄດ້ບອກກັບໂຊໂລໂມນວ່າ ພຣະຢາເວຕັ້ງພະອົງໄວ້ເທິ່ງບັນລັງ ແລະ ສະຖາປະນາພະອົງເປັນກະສັດເຫນືອອິດສະຣາເອນເພາະວ່າພຣະຢາເວຮັກອິດສະຣາເອນ ແລະ ຈະສະຖາປະນາໄວ້ເປັນນິດ.
ບໍ່ມີ
ກະສັດໂຊໂລໂມນພະຣາຊະທານທຸກຢ່າງແກ່ພະຣາຊີນີແຫ່ງເຊບາຕາມທີ່ພະນາງຊົງມີພະປະສົງ ນອກເຫນືອໄປຈາກສິ່ງທີ່ພະນາງນຳມາຖວາຍກະສັດ ແລະ ພະນາງກໍສະເດັດກັບໄປແຜ່ນດິນຂອງພະນາງ, ພ້ອມກັບຂ້າຣາຊະການຂອງພະນາງ.
ນ້ຳຫນັກຂອງຄຳທີ່ນຳມາສົ່ງໂຊໂລໂມນໃນປີຫນຶ່ງແມ່ນ 666 ຕະລັນຕົນ.
ນັກການຄ້າ, ພໍ່ຄ້າ, ກະສັດທັງປວງແຫ່ງອາຫລັບ ແລະ ບັນດາເຈົ້າເມືອງແຫ່ງແຜ່ນດິນໄດ້ນຳຄຳມາໃຫ້ໂຊໂລໂມນ.
ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ຊົງສ້າງໂລ່ອັນດ້ວຍຄຳ ຫ້າຮ້ອຍອັນ.
ພະທີ່ນັ່ງຂອງກະສັດໂຊໂລໂມນເຮັດດ້ວຍງາຊ້າງຂະຫນາດໃຫຍ່ ແລະ ຊົງໂອບດ້ວຍຄຳບໍຣິສຸດ.
ບໍ່ມີພາຊະນະເຄື່ອງດື່ມອັນໃດຂອງກະສັດໂຊໂລໂມນເຮັດດ້ວຍເງິນເລີຍ ເພາະວ່າເງິນນັ້ນຖືວ່າເປັນຂອງບໍ່ມີຄ່າຫຍັງໃນສະໄຫມຂອງໂຊໂລໂມນ.
ກະສັດທັງຫມົດແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກກໍສະແຫວງທີ່ຈະເຂົ້າເຝົ້າໂຊໂລໂມນເພາະວ່າຄວາມຮັ່ງມີ, ແລະ ເພື່ອໄດ້ຍິນເຖີງພະສະຕິປັນຍາຊຶ່ງພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງພຣະຣາຊະທານໄວ້ໃນໃຈຂອງພະອົງ.
ກະສັດໂຊໂລໂມນປົກຄອງເຫນືອກະສັດທັງປວງຕັ້ງແຕ່ແມ່ນ້ຳຮອດແຜ່ນດິນຂອງຄົນຟີລິສະຕີນ, ແລະຮອດເຂດແດນຂອງເອຢິບ.
ໂຊໂລໂມນຊົງປົກຄອງໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມເຫນືອອິດສະຣາເອນທັງປວງສີ່ສິບປີ.
ອິດສະຣາເອນທັງປວງໄດ້ມາເຊເຄັມເພື່ອຈະຕັ້ງພະອົງໃຫ້ເປັນກະສັດ.
ເຢໂຣໂບອາມທີກັບຈາກເອຢິບຢືນບ່ອນເພີ່ນຫນີ ແລະ ໄດ້ຢືນຢູ່ເມື່ອເຢໂຣໂບອາມຖືກຕັ້ງເປັນກະສັດຂອງອິດສະຣາເອນ ທັງປວງ.
ເຢໂຣໂບອາມ ແລະ ອິດສະຣາເອນທັງຫມົດໄດ້ທູນຂໍເຣໂຮໂບອາມເພື່ອຜ່ອນແອກອັນຫນັກຫນ່ວງທີ່ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ໃສ່ເຫນືອປະຊາຊົນທັງປວງໃຫ້ເບົາລົງ.
ບັນດາຜູ້ເຖົ້າໄດ້ໃຫ້ຄຳປຶກສາກັບກະສັດເຣໂຮໂບອາມວ່າ ຂໍຊົງເມດຕາແກ່ປະຊາຊົນນີ້ ແລະ ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາພໍໃຈ, ແລະກ່າວຕອບຄຳດີແກ່ພວກເຂົາ, ພວກເຂົາກໍຈະເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງເປັນນິດ.”
ເຣໂຮໂບອາມປຶກສາກັບຄົນຫນຸ່ມຊຶ່ງເຕີບໃຫຍ່ຂື້ນມາພ້ອມກັບພະອົງ, ໂດຍຖາມພວກເຂົາຈະແນະນຳຢ່າງໃດ ເພື່ອຈະຕອບວ່າຂໍຊົງຜ່ອນແອກວາງຢູ່ເຫນືອພະອົງທັງຫລາຍໃຫ້ເບົາລົງ.
ຄົນຫນຸ່ມເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ແນະນຳໃຫ້ເຣໂຮໂບອາມບອກປະຊາຊົນວ່າເຖີງແມ່ນວ່າບິດາຂອງເຮົາວາງແອກຫນັກເທິງທ່ານທັງຫລາຍກໍດີແລ້ວ, ເຮົາຈະເພີ່ມແອກໃຫ້ແກ່ທ່ານທັງຫລາຍອີກ.
ກະສັດເຣໂຮໂບອາມຊົງປະຖິ້ມຄຳປຶກສາຂອງພວກຜູ້ເຖົ້າແລະ ໄດ້ຕອບພວກເຂົາຢ່າງຫຍາບຊ້າໂດຍປະຕິບັດຕາມຄຳປຶກສາຂອງຄົນຫນຸ່ມ.
ການຕັດສິນໃຈຂອງກະສັດທີ່ບໍ່ຟັງຊາວອິດສະຣາເອນເປັນຈຸດປ່ຽນຂອງເຫດການທີ່ເກີດຂື້ນໂດຍພຣະຢາເວເພື່ອພຣະຢາເວຈະຊົງໃຫ້ ພຣະທັມຂອງພຣະອົງໄດ້ສຳເລັດ ຊຶ່ງພຣະອົງກ່າວໂດຍອາຮີຢາຊາວຊີໂລແກ່ເຢໂຣໂບອາມ.
ເມື່ອອິດສະຣາເອນໄດ້ຍິນຈາກກະສັດເຣໂຮໂບອາມ, ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກ່າວວ່າພວກເຂົາມີສ່ວນຫຍັງໃນດາວິດ, ໄດ້ບອກກັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກັບໄປຍັງເຕັນຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ກ່າວກັບເຣໂຮໂບອາມເບິ່ງແຍງຣາຊະວົງຂອງພະອົງເອງເຖີດ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກໍເອົາຫີນຄວ່າງເພີ່ນຈົນຕາຍ ແລະ ກະສັດເຣໂຮໂບອາມຊົງຮີບຂື້ນລົດຮົບຂອງພະອົງຊົງຫນີໄປເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
ເຣໂຮໂບອາມໄດ້ຊົງຮວບຮວມເຊື້ອສາຍຢູດາ ແລະ ເບັນຢາມິນເພື່ອເອົາຣາຊະອານາຈັກຄືນໃຫ້ແກ່ພະອົງເອງ.
ພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາເຖີງພວກເຂົາວ່າຢ່າຂື້ນໄປສູ້ຮົບກັບພີ່ນ້ອງຂອງເຈົ້າ.
ເຣໂຮໂບອາມໄດ້ສ້າງຫົວເມືອງຕ່າງໆໃນຢູດາເພື່ອປ້ອງກັນ.
ເຣໂຮໂບອາມຊົງສ້າງປ້ອມປ້ອງກັນໃຫ້ແຂງແຮງ, ຕັ້ງຜູ້ບັງຄັບບັນຊາໃນປ້ອມເຫລົ່ານັ້ນ ແລະ ຊົງເກັບໂລ່ ແລະ ຫອກໄວ້ໃນຫົວເມືອງທັງປວງ.
ຄົນເລວີປະຖິ້ມທົ່ງຫຍ້າ ແລະ ເຮືອນທີ່ພວກເຂົາຍຶດຖືເປັນກຳມະສິດເພາະວ່າເຢໂຣໂບອາມ ແລະ ລູກຊາຍຂອງພຣະອົງໄດ້ຂັບໄລ່ພວກເຂົາອອກຈາກຕຳແຫນ່ງ, ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈຶ່ງບໍ່ສາມາດປະຕິບັດຫນ້າທີ່ປະໂລຫິດຂອງພຣະຢາເວ.
ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ຊົງແຕ່ງຕັ້ງປະໂລຫິດຂອງພະອົງຂື້ນສຳລັບປູຊະນີຍະສະຖານ ແລະ ສຳລັບຜີປີສາດ ແລະ ສຳລັບລູກງົວຊຶ່ງພະອົງໄດ້ຊົງສ້າງຂື້ນ.
ບັນດາປະຊາຊົນຈາກຕະກູນທັງປວງໃນອິດສະຣາເອນ, ຜູ້ທີ່ປັກໃນສະແຫວງຫາພຣະຢາເວເຂົ້າມາຍັງກຸງເຢຣູຊາເລັມ ເພື່ອຖວາຍຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ເຣໂຮໂບອາມຊົງຈັດການຢ່າງສະຫລາດ; ພະອົງໄດ້ແຈກຢາຍບັນດາລູກຊາຍຂອງພະອົງໄປທົ່ວແຜ່ນດິນທັງຫມົດຂອງຢູດາ ແລະ ເບັນຢາມິນ ໃນຫົວເມືອງທີ່ມີປ້ອມທັງຫມົດ
ເຣໂຮໂບອາມ ແລະ ອິດສະຣາເອນກໍປະຖິ້ມພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ.
ຊີຊາກກະສັດແຫ່ງເອຢິບສະເດັດຂື້ນມາສູ້ຮົບກັບເຢຣູຊາເລັມ ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ສັດຊື່ຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ເຣໂຮໂບອາມ ແລະ ບັນດາເຈົ້ານາຍແຫ່ງຢູດາໄດ້ຖ່ອມຕົວລົງ ແລະ ກ່າວວ່າພຣະຢາເວຊົງຊອບທັມແລ້ວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຊ່ວຍເຂົາໃຫ້ພົ້ນໃນລະດັບຫນຶ່ງ, ແຕ່ວ່າຍັງເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງຊີຊາກ.
ພຣະຢາເວອະນຸຍາດໃຫ້ພວກເຂົາເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງຊີຊາກເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ຮູ້ຄວາມແຕກຕ່າງລະຫວ່າງການຮັບໃຊ້ເຮົາ ແລະ ຮັບໃຊ້ຣາຊະອານາຈັກທັງຫລາຍ ຂອງແຜ່ນດິນໂລກ.
ຊີຊາກຊົງເກັບເອົາຊັບສິນແຫ່ງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ຊັບສົມບັດໃນພະຣາຊະວັງທັງຊົງເກັບເອົາໂລ່ຄຳທີ່ໂຊໂລໂມນຊົງສ້າງໄວ້ໄປນຳ.
ພຣະພິໂຣດຂອງພຣະຢາເວກໍຫັນໄປຈາກພະອົງ ເພາວ່າເຣໂຮໂບອາມຊົງຖ່ອມພະອົງລົງ ແລະ ສະພາບກໍຍັງດີຢູໃນຢູດາ.
ໄດ້ມີການກ່າວວ່າເຣໂຮໂບອາມໄດ້ຊົງກະທຳການຊົ່ວຮ້າຍເພາະວ່າພຣະອົງບໍ່ຊົງຕັ້ງພະທັຍທີ່ຈະສະແຫວງຫາພຣະຢາເວ.
ອາບີຢາລູກຊາຍຂອງພະອົງໄດ້ຂື້ນປົກຄອງແທນພະອົງ.
ອາບີຢາໄດ້ຕໍ່ສູ້ກັບໂຢໂຣໂບອາມ.
ພູເຂົາເຊມາຣາຢິມແມ່ນພູເຂົາຢູ່ໃນໃນເອຟຣາຢິມ.
ຜູ້ຊາຍໄຮ້ຄ່າ, ຄົນຖ່ອຍຄົນອັນທະພານບາງຄົນມົ້ວສຸມກັນກັບລາວ.
ອີງຕາມອາບີຢາ, ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ກ່າວ່າພະອົງສາມາດຕໍ່ຕ້ານຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະຢາເວ.
ປະເທດຂອງອາບີຢາ, ຢູດາ, ທີ່ບໍ່ໄດ້ປະຖິ້ມພຣະອົງ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈະບໍ່ຊະນະເລີຍ ຖ້າຫາກພວກເຂົາຕໍ່ສູ້ກັບພຣະຢາເວ.
ເຢໂຣໂບອາມໄດ້ສັບຊ້ອນດັກຊຸ້ມຜູ້ຄົນໄວ້ເພື່ອຈະອ້ອມມາຫາພວກເຂົາ; ກອງທະຫານຂອງພະອົງກໍຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຢູດາ, ແລະ ກອງຊຸ້ມກໍຢູ່ຂ້າງຫລັງພວກເຂົາ.
ປະຊາຊົນແຫ່ງຢູດາຊະນະ ເພາະວ່າພວກເຂົາເພີ່ງພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວຊົງປະຫານພະອົງ, ແລະ ພະອົງຊົງສິ້ນພະຊົນ.
ອາຊາໄດ້ຊົງກຳຈັດແທ່ນບູຊາພະຕ່າງດ້າວ ແລະ ປູຊະນີຍະສະຖານ, ມ້າງເສົາສັກສິດລົງ, ແລະ ໄດ້ລົ້ມເສົາຮູບເຄົາຣົບເສຍ.
ຣາຊະອານາຈັກໄດ້ສະຫງົບ ແລະ ບໍ່ໄດ້ເຮັດສົງຄາມໃນປີທີ່ອາຊາປົກຄອງເພາະວ່າພຣະຢາເວຊົງປະທານຄວາມສະຫງົບແກ່ພະອົງ.
ອາຊາໄດ້ມີແຜນສ້າງກຳແພງອ້ອມຮອບເມືອງ ເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ປະທານຄວາມສະຫງົບສຸກທຸກດ້ານ.
ອາຊາຮ້ອງທູນຕໍ່ພຣະຢາເວ ເພື່ອຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອໂດຍຮູ້ວ່າພະອົງ ແລະ ທະຫານຂອງພະອົງມາຕໍ່ສູ້ໃນນາມຂອງພຣະຢາເວ ກັບພວກທະຫານຂອງເຊຣາ.
ພຣະຢາເວຊົງໃຫ້ເອທິໂອເປຍພ່າຍແພ້ຕໍ່ຫນ້າຂອງອາຊາ ແລະ ຢູດາ.
ພວກທະຫານໄດ້ທຳລາຍ ແລະ ປຸ້ນບັນດາຫົວເມືອງໃນເກຣາ.
ຂໍ້ຄວາມໄດ້ກ່າວວ່າພຣະຢາເວຊົງສະຖິດກ່າວກັບອາຊາ ໃນຂະນະທີ່ອາຊາສະແຫວງຫາພຣະຢາເວ, ແຕ່ຖ້າອາຊາປະຖິ້ມພຣະຢາເວ, ພຣະຢາເວກໍຊົງປະຖິ້ມອາຊາ.
ອິດສະຣາເອັນໄດ້ຢູ່ໂດຍປາສະຈາກພຣະເຈົ້າອົງທ່ຽງແທ້ເປັນເວລາດົນ, ບໍ່ມີປະໂລຫິດຜູ້ສັ່ງສອນ, ແລະ ບໍ່ມີກົດຫມາຍ.
ໃນສະໄຫມນັ້ນ, ມີການວຸ້ນວາຍລົບກວນຊາວເມືອງທັງຫລາຍ.
ພຣະເຈົ້າຊົງລົບກວນພວກເຂົາໃນດິນແເດນດ້ວຍຄວາມທຸກຍາກລຳບາກ.
ອາຊາຊົງສ້າງແທ່ນບູຊາແກ່ພຣະຢາເວ ເມື່ອພະອົງໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳຂອງຜູ້ທຳນວາຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ມາຫາເພາະວ່າພວກເຂົາເຫັນວ່າ ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສະຖິດກັບກະສັດອາຊາ.
ບໍ່ມີ
ປະຊາຊົນໄດ້ເຮັດຄຳຫມັ້ນສັນຍາທີ່ຈະສະແຫວງຫາພຣະຢາເວດ້ວຍສຸດຈິດສຸດໃນຂອງພວກເຂົາ.
ທຸກຄົນທີ່ປະຕິເສດທີ່ຈະສະແຫວງຫາ ພຣະຢາເວຈະມີໂທດເຖີງຕາຍ.
ພຣະຢາເວຊົງປະທານໃຫ້ພວກເຂົາມີຄວາມສະຫງົບສຸກຮອບດ້ານ.
ພະທັມຂອງກະສັດອາຊາກໍບໍຣິສຸດຕໍ່ພຣະຢາເວຕະຫລອດຣາຊະການຂອງພະອົງ.
ບໍ່ມີສົງຄາມອີກຈົນປີທີສາມສິບຫ້າໃນຣາຊະການຂອງອາຊາ.
ບາອາຊາໄດ້ກະທຳຢ່າງຮຸນແຮງ ດັ່ງນັ້ນພະອົງບໍ່ຍອມໃຫ້ຄົນຫນຶ່ງຄົນໃດອອກໄປ ຫລື ເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນອາຊາ.
ອາຊາຊົງເອົາເງິນ ແລະ ຄຳຈາກຄັງສົ່ງໄປໃຫ້ເບັນຮາດັດເພື່ອເຮັດໃຫ້ພະອົງສະເດັດໄປທຳລາຍສັນຍາຂອງພະອົງກັບບາອາຊາ ແລະ ສ້າງສັນຍາກັບອາຊາ.
ອາຊາຢາກໃຫ້ເບັນຮາດັດທຳລາຍສັນຍາ ສະນັ້ນບາອາຊາຈຶ່ງຖອຍໄປຈາກອາຊາ.
ອາຊາ ແລະ ຢູດາທັງຫມົດໄດ້ຂົງຫີນ ແລະ ເຄື່ອງໄມ້ຊຶ່ງບາອາຊາໄດ້ຊົງສ້າງເມືອງຣາມາ ແລະ ໄດ້ຊົງໃຊ້ສິ່ງກໍ່ສ້າງນັ້ນເອົາມາສ້າງເມືອງເກບາ ແລະ ເມືອງມິດຊະປາ.
ຮານານີຫ້າມອາຊາເພາະວ່າພະອົງເພີ່ງໃນສັນຍາແຫ່ງກະສັດຊີເຣຍແທນທີ່ຈະເພີ່ງພຣະຢາເວ ໃນຂະນະທີ່ພະອົງຕໍ່ສູ້ກັບຄົນເອທິໂອເປຍ.
ພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວກໍຢູ່ເຫນືອແຜ່ນດິນໂລກ ເພື່ອສະແດງຣິດທານຸພາບຂອງພຣະອົງ ໂດຍເຫັນແກ່ຜູ້ທີ່ມີໃຈຈິງຕໍ່ພຣະອົງ.
ອາຊາຊົງຮ້າຍຫລາຍຕໍ່ຮານານີ ແລະ ຈັບລາວຂັງໄວ້ໃນຄຸກ.
ອາຊາບໍ່ໄດ້ຊົງສະແຫວງຫາພຣະຢາເວ, ແຕ່ໄດ້ສະແຫວງຫາການປິ່ນປົວຈາກແພດຫມໍ.
ພວກເຂົາວາງພະສົບຂອງອາຊາໄວ້ເທິ່ງແທ່ນທີ່ມີເຄື່ອງຫອມຕ່າງໆ ແລະ ໄດ້ກໍ່ແປວໄຟໃຫຍ່ຖວາຍພະອົງ.
ເຢໂຮຊາຟັດຊົງວາງກຳລັງທະຫານໄວ້ໃນຫົວເມືອງທີ່ມີປ້ອມທັງປວງຂອງຢູດາ.
ພຣະຢາເວຊົງສະຖິດຢູ່ກັບເຢໂຮຟັດເພາະວ່າພະອົງຊົງດຳເນີນໃນທາງຂອງດາວິດ ບິດາຂອງພະອົງ.
ພະອົງໄດ້ຊົງດຳເນີນໃນພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າ, ບໍ່ໄດ້ຊົງດຳເນີນຕາມອິດສະຣາເອນເລີຍ.
ພະໄທຂອງພະອົງເຂັ້ມແຂງຂື້ນໃນເສັ້ນທາງຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາໄດ້ສັ່ງສອນໃນຢູດາ, ມີຫນັງສືພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວໄປກັບເຂົາດ້ວຍ.
ຄວາມຢ້ານກົວອັນຕໍ່ພຣະຢາເວໄດ້ມາເຖີງພວກເຂົາທີ່ຢູ່ຮອບຢູດາ, ສະນັ້ນພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຮັດສົງຄາມກັບເຢໂຕຊາຟັດ.
ເຢໂຮຊາຟັດຊົງສ້າງປ້ອມ ແລະ ຫົວເມືອງຄັງຫລວງໄວ້ໃນຢູດາ.
ອາມາສີຢາອາສາສະຫມັກ ເພື່ອການບົວລະບັດພຣະຢາເວ.
ເອລີອາດາ ເປັນຜູ້ຊາຍທີ່ເຂັ້ມແຂງເຕັມດ້ວຍຄວາມກ້າຫານ.
ເຢໂຮຊາຟັດເຮັດໃຫ້ພະອົງເອງເປັນທອງແຜ່ນດຽວກັນກັບອາຮາບໂດຍການໃຫ້ຜູ້ຫນຶ່ງໃນຄອບຄົວຂອງພະອົງແຕ່ງງານກັບລູກສາວຂອງພະອົງ.
ເຢໂຮຊາຟັດກ່າວກັບກະສັດອິດສະຣາເອນ, “ຂໍສອບຖາມເບິ່ງພຣະຄັມຈາກພຣະຢາເວມື້ນີ້ກ່ອນ.”
ກະສັດແຫ່ງອິດສະຣາເອນຊົງກຽດຊັງມີຄາຢາເພາະວ່າລາວບໍ່ເຄີຍທຳ ນວາຍຄວາມດີກ່ຽວກະສັດ, ແຕ່ບອກແຕ່ຄວາມຮ້າຍສະເຫມີ.
ຜູ້ທຳນວາຍທັງປວງກໍທຳນວາຍວ່າ ພຣະຢາເວຊົງມອບເມືອງຣາໂມດກິເລອາດໄວ້ໃນພະຫັດຂອງກະສັດ.
ຜູ້ສົ່ງຂ່າວໄດ້ກ່າວກັບມີຄາຢາວ່າຖ້ອຍຄຳຂອງບັນດາຜູ້ທຳນວາຍກໍເວົ້າສິ່ງທີ່ດີແກ່ກະສັດເປັນສຽງດຽວກັນ.
ມີຄາຢາທູນວ່າຂ້າພະອົງໄດ້ເຫັນຊາວອິດສະຣາເອນທັງປວງກະຈັດກະຈາຍຢູ່ເທິງພູເຂົາ, ເປັນເຫມືອນແກະທີ່ບໍ່ມີຜູ້ລ້ຽງ.
ມີຄາຢາໄດ້ເຫັນພຣະຢາເວປະທັບເທິ່ງພຣະທີ່ນັ່ງຂອງພຣະອົງ, ແລະ ບັນດາບໍລິວານແຫ່ງຟ້າສະຫວັນຢືນຢູ່ຂ້າງຂວາພຣະຫັດ ແລະ ຂ້າງຊ້າຍ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຖາມຜູ້ໃດຈະຫລອກລວງອາຮາບກະສັດແຫ່ງອິດສະຣາເອນ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະຂຶ້ນໄປ ແລະ ລົ້ມລົງທີ່ຣາໂມດກິເລອາດ.
ວິນຍານໄດ້ກ່າວວ່າລາວຈະອອກໄປ ແລະ ຈະເປັນວິນຍານຂີ້ຕົວະຢູ່ໃນປາກຂອງຜູ້ທຳນວາຍຂອງອາຮາບ.
ມີຄາຢາໄດ້ກ່າວວ່າພຣະຢາເວຊົງລັ່ນພຣະຄັມເວົ້າເປັນຄວາມຮ້າຍກ່ຽວກັບພະອົງ.
ບໍ່ມີ
ກະສັດກ່າວວ່າຈົງເອົາມີຄາຢາໄປຂັງຄຸກຈົນກວ່າລາວຈະກັບມາໂດຍສະຫວັດດີພາບ.
ມີຄາຢາກ່າວວ່າຖ້າກະສັດກັບມາໂດຍສະຫວັດດີພາບ, , ພຣະຢາເວກໍບໍ່ໄດ້ກ່າວໂດຍຂ້າພະອົງ.
ກະສັດແຫ່ງຊິເຣຍຊົງກ່າວກັບບັນດາຜູ້ບັນຊາການລົດຮົບຂອງພະອົງວ່າ, ຢ່າຮົບກັບທະຫານ, ແຕ່ຈົ່ງໂຈມຕີສະເພາະກະສັດແຫ່ງອິດສະຣາເອນ.
ເມື່ອຜູ້ບັນຊາການລົດຮົບເຫັນວ່າລາວບໍ່ແມ່ນກະສັດຂອງອິດສະຣາເອນ, ພວກເຂົາກໍຫັນລົດກັບຈາກການໄລ່ຕາມພະອົງ.
ປະມານເວລາຕາເວັນຕົກ, ອາຮາບກໍສິ້ນພະຊົນ.
ຍັງໄດ້ພົບຄວາມດີໃນເຢໂຮຊາຟັດ, ຊຶ່ງລາວໄດ້ຕັ້ງພະໄທສະແຫວງຫາພຣະເຈົ້າ.
ເຢໂຮຊາຟັດຊົງຕັ້ງຜູ້ປົກຄອງໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ ໃນຫົວເມືອງທີ່ມີປ້ອມທັງຫມົດຂອງຢູດາ.
ພຣະອົງຊົງກ່າວກັບຜູ້ປົກຄອງວ່າພຣະຢາເວຊົງສະຖິດກັບທ່ານໃນການພິພາກສາຢ່າງທ່ຽງທຳ.
ເຢໂຮຊາຟັດໄດ້ຊົງສັ່ງພວກເຂົາວ່າຈົ່ງກະທຳການນີ້ດ້ວຍຄວາມຢຳເກງພຣະຢາເວ, ດ້ວຍຄວາມສັດຊື່, ແລະ ດ້ວຍສຸດໃຈຂອງທ່ານ.
ຄົນທັງຫລາຍໄດ້ຖືກບອກວ່າຢ່າເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວ, ເພາະວ່າພຣະພິໂຣດຈຶ່ງຈະບໍ່ມາເຫນືອພວກເຂົາ.
ເຢໂຮຊາຟັດຂໍກັບພຣະຢາເວຊົງສະຖິດຢູ່ກັບຜູ້ທ່ຽງທັມ.
ພວກເຂົາໄດ້ຂື້ນມາເຮັດສົງຄາມກັບເຢໂຮຊາຟັດ.
ຄົນທັງຫລາຍໄດ້ພາກັນມາຈາກຫົວເມືອງທັງຫມົດແຫ່ງຢູດາ ເພື່ອສະແຫວງຫາພຣະຢາເວ.
ເຢໂຮຊາຟັດໄດ້ຢືນຢູ່ທີພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ຕໍ່ຫນ້າເດີ່ນໃຫມ່.
ເຢໂຮຊາຟັດກ່າວວ່າເມື່ອຄົນຮ້ອງທູນຕໍ່ພຣະຢາເວໃນຄວາມທຸກໃຈຂອງພວກເຂົາ, ພຣະອົງຈະຊົງຟັງ ແລະ ຊ່ວຍໃຫ້ລອດພົ້ນ.
ພຣະຢາເວບໍ່ຊົງຍອມໃຫ້ອິດສະຣາເອນບຸກລຸກພວກເຂົາ ຕອນທີ່ພວກເຂົາອອກມາຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ.
ຄົນທັງປວງຂອງຢູດາໄດ້ຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ, ພ້ອມກັບເມຍ, ແລະ ລູກຫລານຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວກ່າວກັບທ່ານທັງຫລາຍວ່າຢ່າຢ້ານເລີຍ ຫລື ຢ່າທໍ້ຖອຍດ້ວຍຄົນຫມູ່ໃຫຍ່ນີ້, ເພາະວ່າເສິກສົງຄາມນັ້ນບໍ່ແມ່ນຂອງທ່ານ, ແຕ່ເປັນຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະຢາເວກ່າວຕໍ່ພວກເຂົາວ່າຢືນມິດຢູ່,ແລະ ເບີ່ງໄຊຊະນະຂອງພຣະຢາເວເພື່ອທ່ານ.
ຢູດາທັງປວງກັບຊາວເຢຣູຊາເລັມໄດ້ຂາບລົງຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ, ນະມັດສະການພຣະອົງ.
ໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາຍ່າງອອກໄປຕໍ່ຫນ້າສັດຕູ, ເຢໂຮຊາຟັດໄດ້ກ່າວຕໍ່ພວກເຂົາວ່າ, “ຈົ່ງຖວາຍໂມທະນາແດ່ພຣະຢາເວ, ເພາະຄວາມເມດຕາຂອງພຣະອົງດຳຣົງຢູ່ເປັນນິດ.”
ເມື່ອພວກເຂົາຕັ້ງຕົ້ນຮ້ອງເພງ ແລະ ສັນຣະເສີນ, ພຣະຢາເວຊົງຈັດກອງຊຸ້ມຄອຍຖ້າຕໍ່ສູ້ກັບສັດຕູຂອງພວກເຂົາ.
ເມື່ອພວກເຂົາເບີ່ງຊື່ໄປທີ່ສັດຕູ, ເບິ່ງແມ, ມີສົບນອນຢູ່ເທິ່ງພື້ນດິນ.
ໃຊ້ເວລາໃນສາມມື້ເພື່ອເພື່ອເກັບສິ່ງທີ່ຍຶດໄດ້, ເພາະວ່າມັນມີຫລາຍເຫລືອເກີນ.
ພວກເຂົາໄດ້ກັບໄປຍັງເຢຣູຊາເລັມດ້ວຍຊື່ນຊົມຍິນດີ ເພາະພຣະຢາເວໄດ້ຊົງກະທຳໃຫ້ພວກເຂົາຊື່ນຊົມຍິນດີເຢາະເຍີ້ຍສັດຕູ.
ດິນແດນຂອງເຢໂຮຊາຟັດຈຶ່ງສະຫງົບງຽບ, ເພາະວ່າພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງຊົງປຣະທານໃຫ້ພະອົງມີຄວາມສະຫງົບຢູ່ຮອບດ້ານ.
ເຢໂຮຊາຟັດໄດ້ກະທຳສິ່ງທີ່ຊອບໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ.
ບໍ່ມີ
ເພາະວ່າເຢໂຮຊາຟັດໄດ້ຊົງຮ່ວມກັບອາຮາຊີຢາ,ພຣະຢາເວຈຶ່ງຊົງທຳລາຍສິ່ງທີ່ພະອົງເຮັດ.
ເຢໂຮຟັດປະທານຣາຊະອານາຈັກແກ່ເຢໂຮຣາມ, ເພາະວ່າເພິ່ນເປັນລູກຊາຍຫົວປີ.
ເມື່ອເຢໂຮຣາມໄດ້ສະຖາປະນາຕົນເອງເປັນກະສັດ, ພະອົງຊົງປະຫານນ້ອງຊາຍຂອງພະອົງຈົນຫມົດດ້ວຍດາບ.
ພຣະຢາເວບໍ່ຊົງທຳລາຍວິຫານຂອງດາວິດ ເພາະເຫດຄຳຫມັ້ນສັນຍາຊຶ່ງພຣະອົງຊົງກະທຳໄວ້ກັບດາວິດ.
ພວກເຂົາໄດ້ກະບົດອອກຈາກການປົກຄອງຂອງຢູດາ, ເພາະວ່າໂຢໂຮຣາມໄດ້ຊົງປະຖິ້ມພຣະຢາເວ.
ເຢໂຮຣາມໄດ້ຊົງສ້າງປູຊະນີຍະສະຖານສູງໃນພູເຂົາຂອງຢູດາ.
ເຢໂຮຣາມຈະມີຄວາມເຈັບປ່ວຍສາຫັດດ້ວຍພະຍາດລຳໄສ້ຮ້າຍແຮງຈົນກວ່າລຳໄສ້ຂອງເຈົ້າຈະອອກມາ ເພາະເຫດພະຍາດນັ້ນນັບມື້ນັບຮ້າຍແຮງ.
ພວກເຂົາໄດ້ຂົນສິ່ງຂອງທັງຫມົດ ທີ່ມີໃນຣາຊະສຳນັກຂອງກະສັດ.
ປະຊາຊົນຂອງພະອົງບໍ່ໄດ້ກໍ່ແປວໄຟຖວາຍກຽດແດ່ພະອົງຄືກັບທີ່ໄດ້ກໍ່ແປວໄຟໃຫ້ກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງ.
ອາຮາຊີຢາຊົງດຳເນີນໃນທາງທັງຫລາຍແຫ່ງຣາຊະວົງຂອງອາຮາບດ້ວຍເພາະວ່າພະມານດາຂອງພະອົງເປັນທີ່ປຶກສາໃນການເຮັດຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງພະອົງ.
ອາຮາຊີຢາຊົງເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ, ຄືກັບຣາຊະວົງຂອງອາຮາບໄດ້ເຮັດ.
ອາຊາຣີຢາສະເດັດລົງໄປເຝົ້າເຢໂຮຣາມເພື່ອພົບພະອົງເພາະວ່າໂຢຣາມມີບາດແຜ.
ພຣະເຈົ້າຊົງກຳນົດໄວ້ແລ້ວວ່າ ຄວາມຫລົ້ມຈົມຂອງອາຮາຊີຢາຈະມາໂດຍທີ່ພະອົງສະເດັດລົງໄປຢ້ຽມ ໂຢຣາມ.
ເຢຮູໄດ້ກ່າວວ່າອາຮາຊີຢາເປັນລູກຊາຍຂອງເຢໂຮຊາຟັດ, ຜູ້ສະແຫວງຫາພຣະຢາເວດ້ວຍສິ້ນສຸດພະໄທຂອງພະອົງ.
ເມື່ອພະນາງເຫັນວ່າລູກຊາຍຂອງພະນາງສິ້ນພະຊົນແລ້ວ, ພະນາງກໍລຸກຂື້ນທຳລາຍເຊື້ອພະວົງແຫ່ງຣາຊະວົງຂອງຢູດາຈົນຫມົດ.
ໂຢອາດໄດ້ເຊື່ອງຕົວຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ຫົກປີ ເມື່ອພະນາງອາທາລີຢາໄດ້ປົກຄອງແຜ່ນດິນ.
ເຢໂຮຢາດາກ່າວແກ່ລູກຊາຍຂອງກະສັດຈະປົກຄອງ, ຕາມທີ່ພຣະຢາເວກ່າວກ່ຽວກັບບັນດາເຊື້ອສາຍຂອງດາວິດ.
ທ່ານທັງຫລາຍຊຶ່ງມາບົວລະບັດໃນວັນສະບາໂຕ ໃຫ້ເປັນຜູ້ເຝົ້າປະຕູ.
ພວກເຂົາໄດ້ບອກໃຫ້ຈົ່ງຢູ່ກັບກະສັດ ເມື່ອພະອົງສະເດັດເຂົ້າມາ ແລະ ເມື່ອພະອົງສະເດັດອອກໄປ.
ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ປະໂລຫິດເຢໂຮຢາດາໄດ້ບັນຊາໄວ້.
ພວກເຂົານຳລູກຊາຍຂອງກະສັດອອກມາ, ແລະ ສຸບມົງກຸດໃຫ້ພະອົງມອບພະໂອວາວໃຫ້ແກ່ພະອົງ.
ເມື່ອພະນາງໄດ້ຍິນສຽງປະຊາຊົນແລ່ນ ແລະ ສັນລະເສີນກະສັດ, ພະນາງກໍສະເດັດເຂົ້າໄປຫາປະຊາຊົນໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ພະນາງອາທາລີຢາກໍຈີກເສື້ອຜ້າຂອງພະນາງ ແລະ ຊົງຮ້ອງວ່າ,“ກະບົດ! ກະບົດ!”
ເຢໂຮຢາດາສັ່ງວ່າຈົ່ງຄຸມຕົວທຸກຄົນທີ່ຕາມພະນາງໄປກໍໃຫ້ປະຫານຊີວິດເສຍດ້ວຍດາບ.
ເຢໂຮຢາດາໄດ້ເຮັດຄຳຫມັ້ນສັນຍາລະຫວ່າງເພີ່ນເອງ, ກັບປະຊາຊົນທັງປວງ, ແລະ ກະສັດວ່າ, ພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະເປັນປະຊາຊົນຂອງພຣະຢາເວ.
ເຢໂຮຢາດາໄດ້ຕັ້ງຜູ້ເຝົ້າປະຕູໄວ້ທີ່ປະຕູຮົ້ວພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຜູ້ມີມົນທິນດ້ວຍປະການຫນຶ່ງປະການໃດເຂົ້າໄປ.
ປະຊາຊົນໄປທາງປະຕູເທິງ ໄປສູ່ພະຣາຊະສຳນັກ ແລະ ໄດ້ເຊີນກະສັດປະທັບເທິງພະຣາຊະບັນລັງແຫ່ງຣາຊະອານາຈັກຣາຊະອານາຈັກ.
ໂຢອາດຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ຊອບໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາ ເວຕະຫລອດຊົ່ວອາຍຸຂອງປະໂລຫິດເຢໂຮຢາດາ.
ໂຢອາດໄດ້ສົ່ງພວກເຂົາໄປເກັບເງິນຈາກອິດສະຣາເອນທັງປວງເພື່ອສ້ອມແປງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພວກເຂົາໄດ້ເອົາສິ່ງຂອງທີ່ມອບຖວາຍທັງຫມົດຂອງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ມອບໃຫ້ແກ່ພະບາອານ.
ກະສັດຈຶ່ງຊົງບັນຊາ, ແລະ ພວກເຂົາໃຫ້ເຮັດຫີບຫນ່ວຍຫນຶ່ງວາງໄວ້ນອກປະຕູພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ບັນດາເຈົ້ານາຍທັງຫມົດ ແລະ ປະຊາຊົນທັງປວງກໍປິຕິຍິນດີ ແລະ ນຳຄ່າເສຍສ່ວຍຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍມາປ່ອນລົງໃນຫີບຈົນຄົບ.
ພວກເຂົາເຂົ້າມາຖອກຫີບອອກທຸກມື້, ແລະ ເກັບເງິນໄດ້ເປັນຈຳນວນຫລາຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ສ້ອມແປງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ ຕາມຂະຫນາດເດີມ ແລະ ເສີມໃຫ້ແຂງແຮງຂຶ້ນ.
ພວກເຂົາກໍຝັງສົບເພິ່ນໄວ້ໃນນະຄອນຂອງດາວິດທ່າມກາງບັນດາກະສັດ, ເພາະເພິ່ນໄດ້ກະທຳການດີໃນອິດສະຣາເອນ, ຕໍ່ພຣະເຈົ້າ, ແລະ ພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຊົງໃຊ້ຜູ້ທຳນວາຍເປັນພະຍານຕໍ່ສູ້ພວກເຂົາ, ແຕ່ພວກເຂົາກໍບໍ່ຍອມຫງ່ຽງຫູຟັງ.
ເຊຄາຣີຢາໄດ້ກ່າວຕໍ່ຄົນທັງຫລາຍວ່າ ເພາະທ່ານທັງຫລາຍໄດ້ປະຖິ້ມພຣະຢາເວ, ພຣະຢາເວຈຶ່ງປະຖິ້ມທ່ານ.
ດັ່ງນີ້ແຫລະ, ກະສັດ, ໂຢອາດຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ຊົງລະນຶກເຖິງຄວາມກະຣຸນາທີ່ເຢໂຮຢາດາ, ບິດາຂອງເຊຄາຣີຢາ, ໄດ້ສະແດງຕໍ່ພະອົງ. ແຕ່ໄດ້ຊົງປະຫານລູກຊາຍຂອງເພິ່ນເສຍ.
ກອງທັບຄົນຊີເຣຍມາແຕ່ຫນ້ອຍຄົນ, ພຣະຢາເວຊົງມອບກອງທັບໃຫຍ່ໄວ້ໃນມືຂອງພວກເຂົາ, ເພາະຢູດາໄດ້ປະຖິ້ມພຣະຢາເວ.
ຂ້າຣາຊະການຂອງໂຢອາດກໍຄິດຮ້າຍຕໍ່ພະອົງ ເພາະການປະຫານຂອງລູກຊາຍເຢໂຮຢາດາ, ປະໂລຫິດ.
ບໍ່ມີ
ອາມາຊີຢາມີອາຍຸໄດ້ຊາວຫ້າປີ ເມື່ອພະອົງຊົງປົກຄອງ ແລະ ປົກຄອງໄດ້ຊາວເກົ້າປີ.
ພະໄທຂອງເອເມຊີຢາບໍ່ແມ່ນພະໄທທີ່ແທ້ຈິງໃນສານພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ.
ອາເມຊີຢາບໍ່ໄດ້ຊົງປະຫານຊີວິດລູກຫລານຂອງຂ້າຣາຊະການຜູ້ຊຶ່ງປະຫານບິດາຂອງພະອົງ ເພາະວ່າພຣະບັນຍັດຂອງໂມເຊໄດ້ກ່າວວ່າລູກຫລານຈະບໍ່ຕາຍເພື່ອບິດາ, ແຕ່ໃຫ້ທຸກຄົນຮັບໂທດເຖີງຕາຍເນື່ອງດ້ວຍບາບຂອງຄົນນັ້ນເອງ.
ອາມາຊີຢາຊົງຈ້າງທະຫານທີ່ເກັ່ງກ້າຈາກອິດສະຣາເອນຫນຶ່ງແສນຄົນເພີ່ມໃສ່ສາມແສນຄົນຈາກຢູດາ.
ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າທູນກະສັດວ່າຂໍຢ່າໃຫ້ກອງທັບອິດສະຣາເອນໄປກັບພະອົງ, ເພາະພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ຊົງສະຖິດຢູ່ນຳອິດສະຣາເອນ.
ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າທູນວ່າພຣະເຈົ້າຈະຊົງແກວ່ງພະອົງລົງຕໍ່ຫນ້າສັດຕູ.
ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າກ່າວກັບອາມາຊີຢາວ່າ ພຣະຢາເວຊົງສາມາດທີ່ຈະປຣະທານແກ່ພະອົງຫລາຍກວ່ານີ້ອີກຫລາຍເທົ່າ.
ພວກເຂົາຈຶ່ງຮ້າຍຢູດາຫລາຍ ເພາະວ່າອາມາຊີຢາໄດ້ປົດປ່ອຍກອງທັບ ແລະ ໃຫ້ເຂົາກັບເຮືອນພວກເຂົາ.
ອາມາຊີຢາຊົງນຳທະຫານຂອງພະອົງອອກໄປຍັງພູເຂົາເກືອ ແລະ ທີ່ນັ້ນພະອົງໄດ້ໂຈມຕີຊະນະຄົນເສອີຫນຶ່ງຫມື່ນຄົນ.
ກອງທັບຂອງຢູດາໄດ້ໂຍນພວກເຂົາມາຈາກຍອດຫນ້າຜາ.
ກອງທັບຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້ໂຈມຕີຫົວເມືອງ, ຂ້າປະຊາຊົນສາມພັນຄົນ ແລະ ຢຶດສິ່ງຂອງໄປເປັນຈຳນວນຫລາຍ.
ອາມາຊີຢາຊົງນຳຮູບເຄົາລົບຕັ້ງໄວ້ເປັນພະຂອງພະອົງ, ກາບນະມັດສະການ, ແລະ ຊົງເຜົາເຄື່ອງຫອມຖວາຍແກ່ພະເຫລົ່ານັ້ນ.
ຜູ້ທຳນວາຍໄດ້ຖາມອາມາຊີຢາເປັນຫຍັງຈຶ່ງສະແຫວງຫາພະຂອງຊົນຊາດຫນຶ່ງ ຊຶ່ງບໍ່ສາມາດຊ່ວຍຊົນຊາດຂອງຕົນເອງໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຂອງອາມາຊີຢາ.
ເຫດຜົນຊຶ່ງພຣະເຈົ້າໄດ້ທຳລາຍອາມາຊີຢາ ແມ່ນເພາະອາມາຊີຢາຊົງກະທຳເຊັ່ນນີ້ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຊົງຟັງຄຳປຶກສາຂອງຜູ້ທຳນວາຍ.
ອາມາຊີຢາໄດ້ສົ່ງຄຳປຶກສາຖາມເຢໂຮອາຮາດຊົງໃຊ້ໃຫ້ໄປຫາ ແລະ ປະເຊີນຫນ້າກັນຕໍ່ຫນ້າກັບອາມາຊີຢາໃນສົງຄາມ.
ຜູ້ສົ່ງຂ່າວຂອງເຢໂຮອາດໄດ້ກ່າວກັບອາມາຊີຢາວ່າຈົ່ງຢູ່ກັບເຮືອນເຖີດເພາະວ່າທັງທ່ານ ອາມາຊີຢາ ແລະ ຢູດາ ຈະລົ້ມລົງ.
ພຣະເຈົ້າຈະຊົງມອບພວກເຂົາທັງຫລາຍໄວ້ໃນມືຂອງສັດຕູ, ເພາະພວກເຂົາໄດ້ຊອກຫາຄຳປຶກສາຈາກພະແຫ່ງເອໂດມ.
ຜົນຮັບແມ່ນຢູດາກໍພ່າຍແພ້ອິດສະຣາເອນ ແລະ ທຸກຄົນກໍຫນີກັບໄປເຕັນຂອງຕົນ.
ເຢໂຮອາດໄດ້ກັບໄປຍັງຊາມາເຣຍ ພາຍຫລັງທີ່ໄດ້ຊົງທຳລາຍກຳແພງເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ເອົາເຄື່ອງໃຊ້ທຸກຢ່າງທີ່ມີຄ່າ ແລະ ຄົນປະກັນດ້ວຍ.
ອາເມຊີຢາຊົງພະຊົນຢູ່ເປັນເວລາສິບຫ້າປີຫລັງຈາກການສະຫວັນນະຄົດຂອງໂຢອາດ.
ສ່ວນພະຣາຊະກິດອື່ນນັ້ນຂອງອາມາຊີຢາໄດ້ບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືຂອງກະສັດແຫ່ງຢູດາ ແລະ ອິດສະຣາເອນ.
ຫລັງຈາກອາມາຊີຢາຊົງຫັນໄປຈາກການຕິດຕາມພຣະຢາເວ, ພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍຄິດກະບົດ.
ອາມາຊີຢາໄດ້ຖືກຝັງໄວ້ກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງໃນເມືອງແຫ່ງຢູດາ.
ປະຊາຊົນທັງຫມົດແຫ່ງຢູດາຈຶ່ງຕັ້ງອຸດຊີຢາ, ແລະ ໃຫ້ເປັນກະສັດແທນອາມາຊີຢາບິດາຂອງພະອົງ.
ອຸດຊີຢາຊົງສ້າງເມືອງເອລັດ ແລະ ໃຫ້ກັບຄືນແກ່ຢູດາ.
ອຸດຊີຢາຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ພໍພຣະໄທໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ຊົງສະແຫວງຫາພຣະເຈົ້າ.
ຕາມໃດທີ່ພະອົງສະແຫວງຫາພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າກໍຊົງກະທຳໃຫ້ພະອົງຈະເລີນ.
ພຣະເຈົ້າຊົງຊ່ວຍອຸດຊີຢາຕໍ່ສູ້ກັບພວກສັດຕູ, ແລະ ພະນາມຂອງພະອົງກະແຜ່ອອກໄປເຖີງເຂດແດນອື່ນໆ, ແລະ ພະອົງຊົງເຂັ້ມແຂງຂື້ນຫລາຍ.
ອຸດຊີຢາໄດ້ສ້າງປ້ອມໃນເຢລູຊາເລັມທີ່ແຈປະຕູ, ແລະ ບ່ອນກຳແພງໂຄ້ງ. ພະອົງຍັງຊົງສ້າງປ້ອມໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ອຸດຊີຢາຊົງສ້າງປ້ອມ ແລະ ຊົງຂຸດນ້ຳສ້າງຫລາຍແຫ່ງໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ເພາະວ່າພະອົງຊົງມີຝູງສັດໃຫຍ່ ແລະ ຊົງມີຊາວນາໃນທົ່ງນາ ແລະ ພະອົງຊົງຮັກການກະເສດຫລາຍ.
ທະຫານຂອງອຸດຊີຢາໄດ້ເຮັດສົງຄາມໄດ້ດ້ວຍກຳລັງຫລາຍ ເພື່ອຊ່ວຍກະສັດໃຫ້ຕໍ່ສູ້ກັບສັດຕູ.
ໃນເຢລູຊາເລັມ, ອຸດຊີຢາໄດ້ຊົງເຮັດເຄື່ອງກົນໄກໂດຍຊ່າງປະດິດ.
ພະນາມຂອງພະອົງກໍຊ່າລືໄປຍັງບັນດາແຜ່ນດິນໄກ
ອຸດຊີຢາລະເມີດຕໍ່ພຣະຢາເວ ເມື່ອພະອົງໄດ້ເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວເພື່ອເຜົາເຄື່ອງຫອມເທິ່ງແທ່ນບູຊາ.
ພວກປະໂລຫິດໄດ້ກ່າວກັບອຸດຊີຢາວ່າ ເປັນຫນ້າທີ່ຂອງປະໂລຫິດ, ລູກຫລາຍຂອງອາໂຣນ, ຜູ້ຊຶງຊຳຣະໄວ້ໃຫ້ບໍລິສຸດເພື່ອເຜົາເຄື່ອງຫອມ, ອຸດຊີຢາໄດ້ຊົງລ່ວງເກີນເມືອງພະອົງໄດ້ເຜົາເຄື່ອງຫອມຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ.
ເມື່ອອຸດຊີຢາມີກະຖາງໄຟຢູ່, ແລະ ເມື່ອພະອົງຊົງຮ້າຍຕໍ່ພວກປະໂລຫິດ, ພະຍາດຂີ້ທູດກໍເກີດຂື້ນມາທີ່ຫນ້າຜາກຂອງພະອົງ.
ພະຍາດຂີ້ທູດໄດ້ເປັນທີ່ຫນ້າຜາກຂອງອຸດຊີຢາເພາະວ່າພຣະຢາເວຊົງລົງໂທດພະອົງ.
ອຸດຊີຢາໄດ້ຊົງປະທັບໃນວັງຕ່າງຫາກ ເພາະວ່າພະອົງຊົງເປັນພະຍາດຂີ້ທູດ ແລະ ພະອົງຊົງຖືກຕັດອອກຈາກພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ໂຢທາມ, ລູກຊາຍຂອງອຸດຊີຢາກໍຂື້ນປົກຄອງແທນ.
ໂຢທາມມີອາຍຸຊາວຫ້າປີເມື່ອພະອົງເປັນກະສັດ ແລະ ປົກຄອງໃນເຢຣູຊາເລັມເປັນເວລາສິບຫົກປີ.
ປະຊາຊົນແຫ່ງຢູດາຍັງປະຕິບັດໃນທາງເສຍຫາຍ, ເຖີງແມ່ນວ່າໂຢທາມໄດ້ຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ພໍພຣະໄທໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ.
ໂຢທາມໄດ້ສ້າງປະຕູເທິ່ງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ພະອົງໄດ້ຊົງສ້າງຫລາຍບ່ອນທີ່ກຳແພງຕາແສງໂອເຟນ.
ໂຢທາມໄດ້ຊົງສ້າງຫົວເມືອງ, ຫໍຄອຍ ແລະ ສ້າງປ້ອມຕາມປ່າໄມ້.
ຄົນອຳໂມນໄດ້ຊົງຖວາຍເງິນແກ່ພະອົງ, ເຂົ້າສາລີ ເພາວ່າພະອົງສູ້ຮົບກັບພວກເຂົາ ແລະ ຊົງຊະນະພວກເຂົາ.
ໂຢທາມຈຶ່ງຊົງກຳລັງຫລາຍຂື້ນເພາວ່າພະອົງດຳເນີນຢ່າງຫມັ້ນຄົງຕໍ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພະອົງ.
ໂຢທາມໄດ້ຖືກຝັງພະສົບໃນນະຄອນດາວິດ.
ອາຮາດ, ລູຸກຊາຍຂອງໂຢທາມ, ຂື້ນປົກຄອງແທນ.
ອາຮາດບໍ່ໄດ້ຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ພໍພຣະໄທໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ, ດັ່ງທີ່ດາວິດບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງໄດ້ຊົງກະທຳ.
ອາຮາດໄດ້ຊົງສ້າງຮູບເຄົາຣົບສຳລັບບັນດາພະບາອານ.
ອາຮາດໄດ້ຊົງເຜົາບັນດາລູກຊາຍຂອງພະອົງໃນໄຟທີ່ເຜົາເຄື່ອງຫອມບູຊາ.
ອາຮາດໄດ້ພ່າຍແພ້ຄົນຊີເຣຍ ແລະ ກະສັດຂອງອິດສະຣາເອນ ເພາະວ່າພະອົງ ແລະ ປະຊາຊົນຂອງພະອົງໄດ້ປະຖິ້ມພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງຕົນ.
ທະຫານອິດສະຣາເອນໄດ້ຈັບຍາດພີ່ນ້ອງຂອງຕົນເປັນຊະເລີຍ, ແລະ ພວກເຂົາຍຶດສິ່ງຂອງເປັນຈຳນວນຫລາຍຊຶ່ງພວກເຂົານຳມາຍັງຊາມາເຣຍ.
ໂອເດັດ, ຜູ້ທຳນວາຍຂອງພຣະຢາເວ, ໄດ້ອອກໄປພົບກອງທັບ.
ໂອເດັດໄດ້ກ່າວຫາກອງທັບວ່າ ໄດ້ສັງຫານຄົນຢູດາດ້ວຍຄວາມຮ້າຍຊຶ່ງຂື້ນໄປເຖີງຟ້າສະຫວັນ.
ໂອເດັດໄດ້ກ່າວກັບກອງທັບວ່າຂໍສົ່ງຊະເລີຍກັບໄປ, ເພາະວ່າພຣະພິໂຣດອັນແຮງກ້າຂອງພຣະຢາເວ ຢູ່ເຫນືອທ່ານຫັງຫລາຍ.
ຫົວຫນ້າໄດ້ກ່າວກັບເຂົາວ່າເພາະເຈົ້າມຸ້ງຫມາຍທີ່ຈະນຳໂທດບາບມາເຫນືອເຮົາຕໍ່ພຣະຢາເວ ແລະ ເຮັດໃຫ້ພຣະພິໂຣດອັນແຮງກ້າຕໍ່ອິດສະຣາເອນ.
ບັນດາເຈົ້ານາຍໄດ້ເອົາເສື້ອຜ້າມາໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ, ເອົາເກີບໃຫ້ພວກເຂົາໃສ່, ຈັດອາຫານໃຫ້ພວກເຂົາກິນ ແລະ ດື່ມ, ທາບາດແຜໃຫ້ພວກເຂົາ, ນຳຄົນທີ່ອ່ອນເພຍຂື້ນລາ, ແລະ ນຳພວກເຂົາກັບໄປຫາຍາດພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຂົາທີ່ເມືອງເຢຣີໂກ.
ມັນມີຄວາມຈຳເປັນເພາະອາຮາບໄດ້ຂໍກະສັດອັດຊີເຣຍຊົງຊ່ວຍ ເພາະວ່າຄົນເອໂດມໄດ້ບຸກລຸກເຂົ້າໂຈມຕີຢູດາ ແລະ ຟີລິດສະຕິນໄດ້ຢຶດເມືອງໃນພູເຂົາ ແລະ ທີ່ພາກໃຕ້ຂອງຢູດາ.
ຢູດາໄດ້ຊົງອ່ອນແອລົງເພາະອາຮາດຊົງປ່ອຍໃຫ້ຫລົງອຳນາດ ແລະ ບໍ່ສັດຊື່ຕໍ່ພຣະຢາເວຢ່າງຫນັກ.
ອາຮາດຊົງເອົາສິ່ງຂອງສ່ວນຫນຶ່ງຈາກພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ຈາກຣາຊະສຳນັກຈາກເຈົ້ານາຍ, ເພື່ອເປັນການຖວາຍເຄື່ອງບັນນາການແກ່ກະສັດຂອງອັດຊີເຣຍ.
ອາຮາດບໍ່ສັດຊື່ຕໍ່ພຣະຢາເວ ແລະ ຖວາຍສັດບູຊາແກ່ພະຂອງເມືອງດາມາເຊ.
ອາຮາດຊົງຕັດເຄື່ອງໃຊ້ເປັນຕ່ອນ ແລະ ຊົງປິດປະຕູພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ຜົນຈາກການກະທຳຂອງອາຮາດ ເຮັດໃຫ້ພຣະເຈົ້າແຫ່ງບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງຊົງພຣະພິໂຣດ.
ກິດຈະກຳປະຈຳວັນຂອງພະອົງທັງຫມົດ, ຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນຈົນຈົບ, ກໍມີບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືຂອງກະສັດແຫ່ງຢູດາ ແລະ ອິດສະຣາເອນ.
ເຮເຊກີຢາ, ລູກຊາຍຂອງອາຮາດ, ໄດ້ຂື້ນປົກຄອງແທນພະອົງ.
ເຮເຊກີຢາຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ພໍພຣະໄທໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ, ຕາມທີ່ດາວິດບັນພະບຸຣຸດຂອງພະອົງໄດ້ຊົງກະທຳທຸກປະການ.
ເອເຊເກຍເຊໄດ້ກ່າວກັບຄົນເລວີຂໍຊົງຊຳຣະຕົວໃຫ້ບໍຣິສຸດ, ຊຳຣະພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ຂົນສິ່ງເປື້ອນເປິອອກໄປຈາກສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດ.
ເອເຊກີຢາໄດ້ຊົງກ່າວວ່າບັນພະບຸຣຸດໄດ້ກະທຳການບໍ່ສັດຊື່ ແລະ ໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວໃນສາຍພຣະເນດພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຂົາ.
ບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຜົາເຄື່ອງຫອມ ຫລືຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາໃນສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດແດ່ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວຊົງເຮັດໃຫ້ຢູດາ ແລະ ເຢລູຊາເລັມເປັນທີ່ຫນ້າຢ້ານກົວ, ເປັນທີ່ເຢາະເຍີ້ຍ.
ບິດາທັງຫລາຍຂອງເຮົາໄດ້ລົ້ມລົງດ້ວຍດາບ, ແລະ ລູກຊາຍລູກສາວກັບເມຍຂອງເຮົາໄດ້ຕົກເປັນຊະເລີຍເພາະພຣະພິໂຣດຂອງພຣະຢາເວ.
ເຮເຊກີຢາມີໃຈປະສົງທີ່ຈະເຮັດຄຳຫມັ້ນສັນຍາກັບພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນ
ບໍ່ມີ
ຄົນເລວີ ແລະ ພວກພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຂົາ, ໄດ້ອຸທິດພວກເຂົາຕໍ່ພຣະຢາເວ, ແລະ ເຂົ້າໄປຊຳຣະພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວໃຫ້ບໍຣິສຸດ.
ຄົນເລວີກໍຂົນເອົາສິ່ງຂອງນັ້ນອອກໄປຍັງຫ້ວຍນ້ຳກິດໂຣນ.
ບັນດາປະໂລຫິດເລີ່ມຊຳຣະໃນມື້ທຳອິດຂອງເດືອນ ແລະ ວັນທີສິບຫົກຂອງເດືອນທຳອິດກໍສຳເລັດ.
ນອກຈາກຊຳຣະພຣະວິຫານທັງຫມົດຂອງພຣະຢາເວ, ພວກປະໂລຫິດໄດ້ກະກຽມ ແລະ ຊຳຣະເຄື່ອງໃຊ້ທັງຫມົດທີ່ກະສັດອາຮາດເລືອກຖິິມໃຫ້ສັກສິດທຸກຢ່າງທີ່ກະສັດອາຮາດ ຖິ້ມຕອນທີ່ພະອົງບໍ່ສັດຊື່ຕໍ່ພຣະເຈົ້າໃນຣາຊະການຂອງພະອົງ.
ເຮເຊກີຢາໄດ້ບັນຊາໃຫ້ປະໂລຫິດຖວາຍສັດເທິ່ງແທ່ນບູຸຊາຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກປະໂລຫິດໄດ້ຂ້າສັດ ແລະ ເອົາເລືອດຂອງມັນຊິດໃສ່ແທ່ນບູຊາເພື່ອເຮັດການລຶບລ້າງມົນທິນໃຫ້ກັບອິດສະຣາເອນ. ເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະ ເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບສຳລັບອິດສະຣາເອນທັງປວງ.
ພຣະບັນຍັດນັ້ນມາຈາກພຣະຢາເວທາງຜູ້ທຳນວາຍຂອງພຣອົງ.
ນັກຮ້ອງກໍຮ້ອງເພງ, ແລະ ຄົນດົນຕຣີກໍເປົ່າແກ; ເຮັດແບບນີ້ຢູ່ຈົນຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາສຳເລັດ.
ຄົນເລວີຮ້ອງເພງສັນຣະເສີນດ້ວຍຄວາມຍິນດີ ແລະ ກົ້ມຫົວລົງນະມັດສະການ.
ຊຸມນຸມຊົນກໍນຳເຄື່ອງສັດບູຊາ ແລະ ເຄື່ອງບູຊາໂມທະນາພຣະຄຸນ, ແລະ ທຸກຄົນທີ່ມີໃຈສະຫມັກກໍໄດ້ນຳເຄື່ອງເຜົາບູຊາມາ.
ຊຸມນຸມຊົນໄດ້ນຳງົວເຖີກ, ແກະ, ລູກແກະ, ງົວ,ແລະ ລູກແກະ ເພື່ອເປັນເຄື່ອງບູຊາທີ່ມອບຖວາຍ.
ປະໂລຫິດໄດ້ຂໍໃຫ້ຄົນເລວີມາຊ່ອຍພວກເຂົາຫລົກຫນັງເຄື່ອງເຜົາບູຊາເພາະວ່າປະໂລຫິດມີຫນ້ອຍເກີນໄປທີ່ຈະເຮັດວຽກຂອງພວກເຂົາ.
ເຮເຊກີຢາກັບປະຊາຊົນທັງປວງກໍຊົມຊື່ນຍິນດີ.
ເຮເຊກີຢາຊົງຮັບສັ່ງໄປເຖິງອິດສະຣາເອນ ແລະ ຢູດາທັງປວງ, ແລະ ຊົງຂຽນຫນັງສືເຖິງເອຟຣາຢິມກັບມານາເຊ.
ຖ້ອຍຄຳກ່າວວ່າພວກເຂົາທັງຫລາຍຄວນກັບມາເຢລູຊາເລັມຈະມາພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວເພື່ອສະຫລອງເທດສະການປັດສະຄາ.
ພວກເຂົາແມ່ນກະສັດ, ເຈົ້ານາຍຂອງພະອົງ, ແລະ ທັງຊຸມນຸມຊົນທັງປວງໃນເຢຣູຊາເລັມ.
ພວກເຂົາຈະຖືປັດສະຄາຕາມກຳນົດບໍ່ໄດ້, ເພາະວ່າພວກປະໂລຫິດຍັງບໍ່ໄດ້ຊຳຣະຕົນໃຫ້ບໍຣິສຸດພຽງພໍແກ່ຈຳນວນ, ແລະປະຊາຊົນຍັງບໍ່ໄດ້ຊຸມນຸມກັນໃນເຢຣູຊາເລັມເທື່ອ.
ແຜນງານນັ້ນກໍເປັນທີ່ພໍໃຈແກ່ພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈຶ່ງລົງມະຕິດເຮັດປະກາດອອກໄປ.
ການປະກາດອອກໄປທົ່ວອິດສະຣາເອນ, ຕັ້ງແຕ່ເບເອເຊບາຮອດເມືອງດານ
ການປະກາດກ່າວວ່າປະຊາຊົນຄວນມາຖືປັດສະຄາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວໃນເຢຣູຊາເລັມ.
ການປະກາດໄດ້ໄປໂດຍຄົນຖືຫນັງສືຈາກກະສັດ ແລະ ບັນດາເຈົ້ານາຍໄປເຖີງຊົນອິດສະຣາເອນ ແລະ ຄົນຢູດາທັງປວງ.
ພີ່ນ້ອງຂອງທ່ານ ແລະ ລູກຫລານຂອງທ່ານຈະປະສົບກັບຄວາມເມດຕາຈາກຜູ້ທີ່ຈັບພວກເຂົາໄປເປັນຊະເລີຍ, ແລະ ຈະໄດ້ກັບມາໃນແຜ່ນດິນອິດສະຣະເອນ.
ຄົນແລ່ນຫນັງສືຈຶ່ງໄປຕາມຫົວເມືອງຕ່າງທົ່ວແຜ່ນດິນເອຟຣາຢິມ ແລະ ມານາເຊ, ໄກໄປຈົນຮອດເຊບູລູນ, ແຕ່ຄົນທັງຫລາຍກໍຫົວເຍາະເຍີ້ຍພວກເຂົາ.
ມີແຕ່ຄົນອາເຊ ມານາເຊ ແລະ ເຊບູລູນບາງຄົນທີ່ຖ່ອມຕົວ ແລະ ມາເຢຣູຊາເລັມ
ພຣະຫັດຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ເຫນືອຢູດາໂດຍຊົງໃຫ້ພວກເຂົາເປັນໃຈດຽວກັນທີ່ຈະເຮັດຕາມພຣະໄທຂອງພຣະຢາເວ.
ປະຊາຊົນເປັນຈຳນວນຫລາຍມາປະຊຸມກັນໃນເຢຣູຊາເລັມ
ພວກເຂົາໄດ້ກຳຈັດແທ່ນບູຊາທີ່ຢູ່ໃນເຢຣູຊາເລັມ, ແລະ ແທ່ນສຳລັບເຜົາເຄື່ອງຫອມທັງປວງນັ້ນ, ພວກເຂົາຂົນໄປຖິ້ມເສຍໃນຫ້ວຍນ້ຳກິດໂຣນ. ພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ຂ້າແກະປັດສະຄາໃນວັນທີສິບສີ່ຂອງເດືອນທີສອງ.
ພວກເຂົາຈຶ່ງຊຳຣະຕົວໃຫ້ບໍຣິສຸດ ແລະ ນຳເຄື່ອງເຜົາບູຊາໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາເຂົ້າປະຈຳຕຳແຫນ່ງທີ່ເຄີຍເຮັດ, ຕາມບົດບັນຍັດຂອງໂມເຊ,ຄົນຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ປະໂລຫິດກໍເອົາເລືອດທີ່ເລວີມາຊິດໃສ່.
ເພາະວ່າມີຫລາຍຄົນໃນຊຸມນຸມຊົນນັ້ນຍັງບໍ່ໄດ້ຊຳຣະຕົນໃຫ້ບໍຣິສຸດ, ຄົນເລວີຈຶ່ງຕ້ອງຂ້າແກະປັດສະຄາແທນທຸກຄົນທີ່ມີມົນທິນ, ແລະ ປະໂລຫິດໄດ້ຮັບຈາກພວກເຂົາເພື່ອຊິດໃສ່.
ຄົນເປັນຈຳນວນຫລາຍຍັງບໍ່ໄດ້ຊຳຣະຕົນ ແລະ ຍັງຮັບປະທານປັດສະຄາຊຶ່ງຜິດຕໍ່ຂໍ້ທີ່ກຳນົດໄວ້. ແຕ່ເຮເຊກີຢາໄດ້ອະທິຖານຕໍ່ພຣະຢາເວຂໍພຣະຢາເວຊົງປະໄພແກ່ທຸກຄົນທີ່ປັກໃຈສະແຫວງຫາພຣະເຈົ້າ, ເຖິງແມ່ນວ່າ ຈະບໍ່ຊຳຣະຕົວຕາມກົດຂອງຄວາມບໍຣິສຸດແຫ່ງສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດນີ້.
ພຣະຢາເວຊົງຟັງເຮເຊກີຢາ ແລະ ຊົງຮັກສາປະຊາຊົນ.
ປະຊາຊົນໄດ້ຢູ່ໃນເທດສະການເຈັດມື້ດ້ວຍຄວາມຍິນດີຫລາຍ. ຄົນເລວີກັບປະໂລຫິດໄດ້ສັນຣະເສີນພຣະຢາເວທຸກມື້ ໂດຍການຮ້ອງເພງເຮັດສຽງດັງດ້ວຍເຄື່ອງດົນຕຣີຂອງພວກເຂົາ.
ເຮເຊກີຢາກໍໄດ້ກ່າວຫນູນໃຈພວກເຂົາ ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ຮັບປະທານອາຫານໃນເທດສະການນັ້ນເຈັດວັນ, ຖວານສັດເປັນເຄື່ອງບູຊາເພື່ອຄວາມສາມັກຄີ, ແລະ ສາຣະພາບຄວາມຜິດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ແລ້ວຊຸມນຸມຊົນທັງຫມົດກໍຕົກລົງກັນທີ່ຈະຖືເທດສະການໄປອີກເຈັດມື້, ແລະ ພວກເຂົາຈຶ່ງຖືເທດສະການດ້ວຍຄວາມຍິນດີ.
ຊຸມນຸມຊົນທັງຫມົດຂອງຢູດາ, ກັບບັນດາປະໂລຫິດ ແລະຄົນເລວີ, ແລະ ທັງຊຸມນຸມຊົນທັງຫມົດທີ່ອອກມາຈາກອິດສະຣາເອນ, ແລະ ຄົນຕ່າງດ້າວທີ່ອອກມາຈາກແຜ່ນດິນອິດສະຣາເອນ ແລະ ຊຶ່ງຢູ່ໃນຢູດາອກໍຊົມຊື່ນຍິນດີພ້ອມກັນ.
ມີຄວາມຍິນດີອັນໃຫຍ່ໃນເຢຣູຊາເລັມ, ເພາະຕັ້ງແຕ່ສະໃຫມຂອງໂຊໂລໂມນ, ພວກເຂົາຍັງບໍ່ເຄີຍມີຢ່າງນີ້ເລີຍໃນເຢຣູຊາເລັມ.
ພວກເຂົາໄດ້ອວຍພອນປະຊາຊົນ ແລະ ສຽງຂອງພວກເຂົາກໍເຖີງພຣະກັນ, ແລະ ຄຳອະທິຖານຂອງພວກເຂົາກໍຂື້ນໄປເຖີງສະຫວັນ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ອອກໄປໃນຫົວເມືອງຢູດາ, ທຳລາຍເສົາສັກສິດເປັນທ່ອນ, ລົ້ມບັນດາເສົາຮູບເຄົາລົບລົງ, ແລະ ທັງທຳລາຍປູຊະນີຍະສະຖານສູງລົງ ແລະ ພັງແທ່ນທົ່ວຢູດາ ແລະ ເບັນຢາມິນທັງຫມົດ, ແລະ ໃນເອຟຣາຢິມກັບມານາເຊ, ຈົນພວກເຂົາທຳລາຍຫມົດສິ້ນ.
ພວກເຂົາໄດ້ກັບໄປໃນຕາມຊັບສິນຂອງພວກເຂົາ ແລະ ເມືອງຂອງຕົນ.
ເຮເຢກີຢາໄດ້ຊົງຈັດແບ່ງພວກເຂົາຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ, ເຄື່ອງບູຊາເພື່ອຄວາມສາມັກຄ, ໃຫ້ບົວລະບັດ, ຖວາຍໂມທະນາພຣະຄຸນ,ແລະ ສັນລະເສີນພາຍໃນປະຕູຄ້າຍຂອງພຣະຢາເວ.
ສ່ວນທີ່ກະສັດຊົງບໍຣິຈາກຈາກຊັບສິນສ່ວນພະອົງນັ້ນ,ແລະ ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາສຳລັບຕອນເຊົ້າ, ຕອນແລງ, ສຳລັບວັນສະບາໂຕ, ວັນຂື້ນຫນຶ່ງຄ່ຳ, ແລະ ເທດສະການຕາມກຳນົດ.
ປະຊາຊົນໃຫ້ບໍຣິຈາກສ່ວນທີ່ເປັນຂອງປະໂລຫິດ ແລະ ຂອງຄົນເລວີ
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກໍໄດ້ບໍຣິຈາກເຂົ້າມາຢ່າງຫລວງຫລາຍມີເຂົ້າລຸ້ນທຳອິດ, ນ້ຳອະງຸ່ນ, ນ້ຳມັນ, ນ້ຳເຜິ້ງ, ແລະ ຜະລິດຜົນທຸກຢ່າງຂອງໄຮ່ນາ. ພວກເຂົາຍັງນຳເອົາຫນຶ່ງສ່ວນສິບຂອງທຸກຊະນິດເຂົ້າມາຢ່າງຫລວງຫລາຍ.
ປະຊາຊົນທີ່ອາໄສໃນຢູດາໄດ້ນຳຫນຶ່ງສ່ວນສິບຂອງງົວ, ແກະ, ແລະ ຫນຶ່ງສ່ວນສິບຂອງສິ່ງບໍຣິສຸດທີ່ມອບຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ, ແລະ ເກັບໄວ້ເປັນກອງ.
ປະຊາຊົນເລີ່ມກອງໃນເດືອນທີສາມ ແລະ ສຳເລັດໃນເດືອນທີເຈັດ.
ເຮເຊກີຢາ ແລະ ບັນດາເຈົ້ານາຍຖວາຍສາທຸການແດ່ພຣະຢາເວ ແລະ ອວຍພອນປະຊາຊົນ.
ອາຊາລີຢາຊົງທູນຕອບປະຊາຊົນທີ່ໄດ້ນຳສ່ວນສິບ ແລະ ນຳສ່ວນມາໄວ້ໃນກອງໃຫຍ່ນີ້. ພະອົງໄດ້ຊົງກ່າວກັບເຮເຊກີຢາວ່າ ພວກເຂົາຮັບປະທານ ແລະ ມີພຽງພໍ, ແລະ ຈົນມີເຫລືອຢູ່ ເພາະວ່າພຣະຢາເວຊົງອຳນວຍພະພອນປະຊາຊົນຂອງພະອົງ.
ເຮເຊກີຢາຈຶ່ງຊົງບັນຊາໃຫ້ພວກເຂົາຈັດຫ້ອງໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ. ຫລັງຈາກນັ້ນພວກເຂົາກໍໄດ້ຈັດໄວ້ ແລະ ນຳເຄື່ອງຖວາຍບູຊາ,ທັງຫນຶ່ງສ່ວນສິບ, ແລະ ສິ່ງມາມອບຖວາຍ.
ເຮເຊກີຢາ ແລະ ອາຊາຣຢາໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງໂກນານີຢາຜູ້ຄວບຄຸມຊ່ວຍເຫລືອນ້ອງຊາຍຂອງໂກນານີຢາ, ຊີເມອີ, ດັ່ງເຈົ້າຫນ້າທີ່ຊັ້ນຜູ້ໃຫຍ່ຊ່ອຍເຫລືອ.
ບໍ່ມີ
ພວກເຂົາໄດ້ໃຫ້ຜູ້ຊາຍເຫລົ່ານັ້ນຕັ້ງແຕ່ສາມປີຂຶ້ນໄປ, ຕາມຜຽນທີ່ໄດ້ກຳນົດໄວ້, ຜູ້ທີ່ໄດ້ຂື້ນທະບຽນໄວ້ຕາມບັນທຶກຂອງບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາຊຶ່ງໄດ້ເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວຕາມຫນ້າທີ່ປະຈຳວັນ.
ພວກເຂົາໄດ້ແຈກຢາຍໃຫ້ຄົນເລວີຕັ້ງແຕ່ອາຍຸຊາວປີຂື້ນໄປ ແລະ ຫລາຍກວ່າຕາມຫນ້າທີ່ຂອງພວກເຂົາຕາມຜຽນຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍ.
ເພາະພວກເຂົາທັງຫລາຍສັດຊື່ໃນການຮັກສາຕົວໃຫ້ບໍຣິສຸດຕໍ່ຫນ້າການແຈກຢາຍທັງລູກນ້ອຍຂອງຕົນ, ເມຍຂອງຕົນ, ແລະ ລູກຊາຍລູກສາວຂອງຕົນ,ຊຶ່ງຜູ້ທີ່ໄດ້ຖືກນັບເຂົ້າຢູ່ໃນເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຂົາ.
ມີຜູ້ຊາຍທີ່ຖືກລະບຸຊື່ໃຫ້ແຈກຢາຍໃນສ່ວນແບ່ງແກ່ຜູ້ຊາຍທຸກຄົນຜູ້ຢູ່ໃນທົ່ງນາຊຶ່ງຂອງພວກເຂົາໃນເມືອງຕ່າງໆ ຫລື ໃນທຸກເມືອງ.
ເຮເຊກີຢາໄດ້ຊົງກະທຳສຳເລັດທົ່ວຢູດາ ແລະ ກະທຳສິ່ງດີ, ຊອບ, ແລະ ເປັນຈິງຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ.
ເຮເຊກີຢາໄດ້ເຮັດວຽກງານທຸກຢາ່ງດ້ວຍເຕັມພະໄທ, ແລະ ຊົງຈະເລີນຂື້ນ.
ພະອົງໄດ້ບຸກລຸກຢູດາ ແລະ ໂຈມຕີຫົວເມືອງຕ່າງໆ.
ພະອົງຊົງຂໍໃຫ້ພວກເຂົາອັດນ້ຳພຸ ແລະ ປິດລຳທານເພື່ອກະສັດອັດຊີເຣຍຈະບໍ່ພົບນ້ຳ.
ພະອົງຊົງສ້າງກຳແພງ ແລະ ຊົງເສີມດ້ວຍອາວຸດຈຳນວນຫລາຍ.
ພະອົງກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າຈົ່ງເຂັ້ມແຂງ, ແລະ ກ້າຫານເຖິດ, ແລະ ຢ່າຢ້ານ ເພາະວ່າພຣະຢາເວ, ຜູ້ຊຶ່ງໃຫຍ່ກວ່າຝ່າຍພວກສັດຕູ, ຈະຊ່ອຍພວກເຂົາສູ້ຮົບ.
ພະອົງຢາກຮູ້ວ່າເຮເຊກີຢາເພີ່ງຫຍັງຈຶ່ງຊະນະ.
ພະອົງໄດ້ກ່າວວ່າພວກເຂົາອາດຕາຍດ້ວຍການອົດອາຫານ ແລະ ຄວາມກະຫາຍຫລື ແລະ ມີຄຳຖາມວ່າ ພຣະຢາເວຈະຊົງຊ່ອຍເຂົາໃຫ້ພົ້ນ.
ເພາະວ່າພະທັງປວງບໍ່ສາມາຊ່ອຍພວກເຂົາ, ພວກເຂົາຈະຖືກທຳລາຍຈົນຫມົດສິ້ນ.
ເສັນນາເກຣິບຢາກໃຫ້ພາໃຫ້ຫລົງເຊື່ອວ່າພຣະເຈົ້າ ບໍ່ສາມາດຊ່ອຍພວກເຂົາໃຫ້ລອດຈາກມືຂອງເຮົາ.
ພະອົງໄດ້ຊົງຂຽນຫນັງສືຫມິ່ນປະຫມາດພຣະຢາເວ, ເພື່ອຢ້ຳເຕືອນປະຊາຊົນໃນເຢຣູຊາເລັມໃນອະດິດ ແລະ ພຣະເຈົ້າຂອງເຮເຊກີຢາບໍ່ສາມາຊ່ອຍພວກເຂົາໃຫ້ລອດພົ້ນ.
ຂ້າຣາຊະການຢາກເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຕົກໃຈແລ້ວຈະໄດ້ຢຶດເອົາເມືອງນັ້ນ.
ພະອົງຊົງໃຊ້ຜູ້ສົ່ງຂ່າວສະຫວັນອົງຫນຶ່ງ, ຊຶ່ງໄດ້ຕັດທະຫານກ້າທັງປວງ.
ເສັນນາເກຣິບໄດ້ກັບດ້ວຍຄວາມອັບອາຍຂາຍຫນ້າໄປໃນແຜ່ນດິນ, ບ່ອນຊຶ່ງລູກຂອງພະອົງ ໄດ້ຂ້າພະອົງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊ່ວຍເຮເຊກີຢາຈາກເສັນນາເກຣິບ ແລະ ຄົນອື່ນໆ. ຂອງຂັວນອັນມີຄ່າຕ່າງໆໄດ້ນຳມາຖວາຍແກ່ພຣະຢາເວ ແລະ ເຮເຊກີຢາເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍ.
ພຣະພິໂຣດຂອງພຣະເຈົ້າຈຶ່ງມາເຫນືອພະອົງ, ແລະ ຢູດາ ແລະ ເຢລູຊາເລັມ. ຫລັງຈາກພະອົງ ແລະ ປະຊາຊົນໄດ້ອ່ອນນ້ອມຖ່ອມພະໄທ, ພຣະພິໂຣດຂອງພຣະຢາເວຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ມາເຫນືອພວກເຂົາທັງຫລາຍໃນຣາຊະການຂອງເຮເຊກີຢາ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງອວຍພອນພະອົງດ້ວຍເພັດພອຍຕ່າງໆ, ສຳລັບຜົນເກັບກ່ຽວ, ສັດລ້ຽງຫລາຍຊະນິດ,ແລະ ຫົວເມືອງຕ່າງໆ.
ພຣະເຈົ້າທົດລອງພະອົງ ແລະ ເພື່ອຈະຮູ້ວ່າພະໄທຂອງພະອົງເປັນຢ່າງໃດ.
ກໍມີບັນທຶກໄວ້ໃນນິມິດຂອງເອຊາຢາຜູ້ທຳນວາຍ ແລະ ໃນຫນັງສືຂອງກະສັດແຫ່ງຢູດາ ແລະ ອິດສະຣາເອນ.
ພະອົງຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ, ໄດ້ຊົງສ້າງຮູບເຄົາລົບຊຶ່ງເຮເຊກີຢາໄດ້ທຳລາຍລົງ, ແລະ ຊົງນະມັດສະການບໍລິວານທັງຫມົດຂອງຟ້າສະຫວັນ.
ມານາເຊຊົງໃຫ້ລູກຊາຍຂອງພະອົງບຸກໄຟ, ຊົງກະທຳຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ຕິດຕໍ່ກັບຄົນຊົງພໍ່ມົດຫມໍຜີ.
ພະອົງໄດ້ທຳລາຍພຣະບັນຍັດໂດຍການເອົາຮູບແກະສະລັກໃສ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ.
ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ຊົງຟັງ,ພຣະຢາເວຊົງໃຫ້ຜູ້ບັງຄັບກອງທະຫານຂອງກະສັດແຫ່ງອັດຊີເຣຍມາຕໍ່ສູ້ພວກເຂົາ ໂດຍເອົາໂຊ້ມັດມານາເຊ ແລະ ນຳພະອົງໄປບາບີໂລນ.
ພະອົງຊົງຖ່ອມພະໄທລົງ, ອະທິຖານ ແລະ ຂໍພຣະກະລຸນາຕໍ່ພຣເຈົ້າ.
ພະອົງຊົງສ້າງກຳແພງສູງອ້ອມຮອບ ແລະ ພະອົງຊົງເອົາພະຕ່າງດ້າວ, ຮູບເຄົາຣົບເສຍຈາກພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ແທ່ນບູຊາທັງ ຫມົດທີ່ພະອົງໄດ້ຊົງສ້າງໄວ້.
ພວກເຂົາຖວາຍພຽງແຕ່ຕໍ່ພຣະຢາເວທີ່ສະຖານທີ່ສັກສິດ.
ເລື່ອງສຳຄັນຂອງມານາເຊ, ການອະທິຖານ, ແລະ ຖ້ອຍຄຳຂອງຜູ້ທຳນວາຍ ໄດ້ບັນທືກໄວ້ກັບສິ່ງທີ່ພະອົງໄດ້ກະທຳສຳລັບກະສັດແຫ່ງອິດສະຣາເອນ.
ພະອົງໄດ້ຊົງກະທຳຊົ່ວຮ້າຍກວ່າບິດາຂອງພະອົງ, ພະອົງໄດ້ຖວາຍສັດບູຊາຮູບເຄົາຣົບ, ແລະ ພະອົງບໍ່ໄດ້ຖ່ອມພະອົງລົງຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ.
ປະຊາຊົນແຫ່ງແຜ່ນດິນໄດ້ປະຫານບັນດາຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຄິດກະບົດຕໍ່ກະສັດອາໂມນ.
ພະອົງຊົງເລີ່ມສະແຫວງຫາພຣະເຈົ້າ, ພະອົງຊົງເລີ່ມກວາດລ້າງຢູດາ ແລະ ເຢຣູຊາເລັມຈາກສະຖານທີ່ສັກສິດ, ທັງບັນດາເສົາຮູບເຄົາລົບ ແລະ ຮູບເຄົາລົບແກະສະຫລັກກັບຮູບເຄົາຣົບຫລໍ່.
ທຳລາຍແທ່ນບູຊາ, ພະອົງຊົງລົ້ມບັນດາຮູບເຄົາລົບທີ່ຕັ້ງຢູ່ເທິງນັ້ນລົງ, ພະອົງຊົງທຸບບັນດາເສົາຮູບເຄົາລົບ ແລະ ຮູບເຄົາລົບແກະສະຫລັກກັບຮູບເຄົາລົບຫລໍ່ເປັນທ່ອນ. ພະອົງຊົງເຜົາກະດູກຂອງປະໂລຫິດເທິງແທ່ນພະເຫລົ່ານັ້ນ.
ພະອົງຊົງກະທຳຊ້ຳໃນການກວາດລ້າງທີ່ພະອົງໄດ້ກະທຳໃນຢູດາ ແລະເຢຣູຊາເລັມ.
ຈຳນວນເງິນທີ່ໄດ້ເກັບຈາກປະຊາຊົນໃນເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ນຳມາມອບໃຫ້ມະຫາປະໂລຫິດ.
ພວກຊ່າງໄມ້ ແລະ ພວກກໍ່ສ້າງເພື່ອຈະຊື້ຫີນສະຫລັກ ແລະ ໄມ້ກະດານເພື່ອການສ້ອມແປງພຣະວິຫານ.
ບາງຄົນເປັນຜູ້ຄຸມງານ, ຄົນຮັກສາ, ເປັນເຈົ້າຫນ້າທີ່, ແລະ ຄົນເຝົ້າປະຕູ; ພວກເຂົາຍັງເປັນຄົນທີ່ຊຳນານເຄື່ອງດົນຕີ ແລະ ເຮັດງານຢ່າງສັດຊື່.
ປະໂລຫິດໄດ້ພົບຫນັງສືພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວທີ່ຊົງປະທານທາງໂມເຊ.
ກະສັດໂຢຊິຢາໄດ້ຊົງຈີກເສື້ອຜ້າຂອງພະອົງ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ປະຖິ້ມເຮົາ ແລະ ໄດ້ເຜົາເຄື່ອງຫອມຖວາຍພະອື່ນ ຄືກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາໄດ້ກະທຳ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ເວົ້າກັບພະອົງວ່າ ຈະປະທານຄວາມສະຫງົບສຸກ, ແລະ ພະອົງຈະບໍ່ເຫັນບັນດາເຫດຊົ່ວຮ້າຍ ທີ່ເຮົາຈະນຳມາເຫນືອສະຖານທີ່ນີ້ ແລະ ຊາວເມືອງນີ້.
ໂຢຊິຢາຊົງອ່ານຖ້ອຍຄຳທັງຫມົດໃນຫນັງສືຄຳຫມັ້ນສັນຍາ.
ພະອົງໄດ້ເຮັດຕາມຄຳຫມັ້ນສັນຍາຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວທີ່ຈະເຮັດຕາມພຣະບັນຍັດ.
ພວກເຂົາໄດ້ນະມັດສະການພຣະຢາເວ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຫັນໄປຈາກການຕິດຕາມພຣະອົງ.
ພະອົງຊົງຖືເທດສະການປັດສະຄາໄດ້ຂ້າແກະ ແລະ ແຕ່ງຕັ້ງປະໂລຫິດໃຫນປະຈຳຫນ້າທີ່ໃນພຣະວິຫານແຫ່ງພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາໄດ້ຂໍໃຫ້ວາງຫີບບໍຣິສຸດໃນພຣະວິຫານທີ່ໂຊໂລໂມນໄດ້ສ້າງ.
ພວກເຂົາຂ້າແກະປັດສະຄາ ແລະ ຊຳຣະຕົນໃຫ້ບໍຣິສຸດໃນການເຊື່ອຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະເຈົ້າ.
ບໍ່ມີ
ພວກເຂົາຂ້າແກະປັດສະຄາ, ເອົາເລືອດມາຊິດໃສ່, ລອກຫນັງສັດ, ແລະ ຖວາຍບູຊາແດ່ພຣະຢາເວ, ດ່ັ່ງທີ່ໄດ້ບັນທຶກໄວ້າໃນຫນັງສືຂອງໂມເຊ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ພວກເຂົາໄດ້ຖືເທດສະການກິນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງເຈັດມື້.
ມັນເປັນສິ່ງທີ່ພິເສດ ເພາະວ່ານີ້ແມ່ນຄັ້ງທຳອິດທີ່ຈັດຂຶ້ນຢູ່ປະເທດອິດສະຣາແອນຕັ້ງແຕ່ສະໄຫມຜູ້ທຳນວາຍຊາມູເອນ.
ພະອົງໄດ້ກ່າວວ່າພຣະເຈົ້າຊົງບັນຊາເຮົາໃຫ້ມາຕໍ່ສູ້ເຊື້ອສາຍກາເກມິດ ແລະ ໂຢສີຢາບໍ່ຄວນມາກ່ຽວຂ້ອງ.
ພະອົງບໍ່ໄດ້ຊົງຟັງພະດຳຣັດຂອງກະສັດ, ແຕ່ໂຢສີຢາໄດ້ປອມພະອົງເພື່ອຈະສູ້ຮົບ.
ພະອົງໄດ້ຖືກທະນູ ແລະ ຂ້າຣາຊະການຂອງພະອົງໄດ້ນຳພະອົງໄປຍັງເຢຣູຊາເລັມ, ບ່ອນທີ່ພະອົງໄດ້ສິ້ນພະອົງຫລັງຈາກນັ້ນ.
ມີບົດເພງຄ່ຳຄວນຖວາຍແກ່ໂຢສີຢາ ແລະ ຍັງເປັນບົດເພງຂອງເພີ່ນຈົນທຸກມື້ນີ້.
ເພັງນີ້ໄດ້ບັນທຶກໄວ້ຫນັງສືເພງຂອງກະສັດຢູດາ ແລະ ອິດສະຣາເອນ.
ປະຊາຊົນແຫ່ງແຜ່ນດິນໄດ້ຕັ້ງເຢໂຮອາຮາດລູກຊາຍຂອງໂຢສີຢາ, ແລະ ໃຫ້ພະອົງເປັນກະສັດແທນບິດາຂອງພະອົງເປັນເວລາສາມເດືອນ.
ນ້ອງຊາຍຂອງພະອົງ, ກະສັດແຫ່ງເອຢິບ, ໄດ້ຊົງຖອດເຢໂຮອາຮາດຫລັງຈາກສາມເດືອນ ແລະ ເຮັດໃຫ້ເອລີຢາກີມເປັນກະສັດ ແລະ ປ່ຽນພະນາມຂອງພະອົງໃຫມ່ເປັນເຢໂຮຢາກິມ.
ເຢໂຮຢາກີມຊົງເຮັດຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ
ພະອົງໄດ້ຊົງຕໍ່ສູ້, ຈຳຈອງພະອົງດ້ວຍໂສ້, ແລະ ພາພະອົງໄປຍັງບາບີໂລນ.
ພະອົງຊົງນຳເຄື່ອງໃຊ້ສ່ວນຫນຶ່ງໃນພຣະວິຫານພຣະຢາເວໄປນຳ, ແລະ ຊົງເກັບໄວ້ໃນຣາຊະວັງຂອງພະອົງ.
ລູກຊາຍຂອງພະອົງ, ເຢໂຮຢາກິນໄດ້ປົກຄອງແທນ.
ພະອົງໄດ້ນຳເຢໂຮຢາກິນໄປບາບີໂລນພ້ອມກັບເຄື່ອງໃຊ້ປະເສີດແຫ່ງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ພະອົງໄດ້ຊົງກະທຳຄວາມຊົ່ວຮ້າຍໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ພະອົງບໍ່ໄດ້ຖ່ອມພະອົງລົງຕໍ່ຜູ້ທຳນວາຍເຢເຣມີຢາ, ຜູ້ກ່າວຈາກພຣະໂອດຂອງພຣະຢາເວ.
ພະອົງຊົງແຂງຂໍ້ພະອົງຕໍ່ພຣະຢາເວ ແລະ ຫັນໄປຈາກກະສັດເນບູກາດເນັດຊາ.
ພວກເຂົາໄດ້ເຍາະເຍີ້ຍທູດສະຫວັນຂອງພຣະເຈົ້າ, ຫມິ່ນປະຫມາດພຣະທໄທຂອງພຣະອົງ, ແລະ ທັງດ່າຜູ້ທຳນວາຍຂອງພຣະອົງ.
ພະອົງໃຫ້ຂ້າຊາຍຫນຸ່ມໂດຍຄົນຄັນເດອາມາ, ແລະ ຊົງມອບທັງຫມົດໄວ້ໃນມືຂອງກະສັດ.
ພະອົງໄດ້ທຳລາຍພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ, ກຳແພງເຢຣູຊາເລັມ, ວັງ, ແລະ ເຄື່ອງໃຊ້ໃນນັ້ນ. ຫລັງຈາກນັ້ນພະອົງໄດ້ເອົາເຄື່ອງໃຊ້ທັງຫມົດ ແລະ ສິ່ງທີ່ມີຄ່າໄປຍັງບາບີໂລນ.
ພວກເຂົາໄດ້ກາຍເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ສຳລັບກະສັດ ແລະ ລູກຊາຍ, ຊຶ່ງເກີດຂື້ນເພື່ອໃຫ້ສຳເລັດຕາມພຣະໄທຂອງພຣະຢາເວທາງປາກຂອງເຢເຣມີຢາ.
ພະອົງກ່າວວ່າ ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງບັນຊາໃຫ້ພະອົງສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າໃນເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ເພື່ອພຣະເຈົ້າຈະສະຖິດກັບພວກເຂົາເມື່ອພວກເຂົາກັບມາແຜ່ນດິນ.
ພຣະຢາເວແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ໄຊຣັດ ສ້າງເຮືອນສຳລັບເຂົາຢູ່ເມືອງເຢຣູຊາເລັມໃນແຂວງຢູດາຍ.
ປະຊາຊົນຂອງຣາຊະອານາຈັກທີ່ໃດກໍຕາມ ຊຶ່ງມີຜູ້ທີ່ເຫລືອຢູ່ຂອງເເຜ່ນດິນນັ້ນອາສັຍຢູ່ ຄວນຈະໃຫ້ເງິນ ເເລະ ທອງຄຳ.
ເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ນໍາເອົາສິ່ງຂອງທີ່ເປັນຂອງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ໄປໄວ້ໃນວິຫານຂອງບັນດາພະເຈົ້າຂອງພະອົງເອງ.
ເຊັດບັດຊາໄດ້ນຳເອົາເງິນຄຳ ແລະ ເງິນຈຳນວນ 5,400ໃບ ເມື່ອພວກທີ່ເປັນຊະເລີຍໃນຕ່າງຖິ່ນອື່ນໆ ໄດ້ອອກຈາກບາບີໂລນກັບຄືນສູ່ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
ກະສັດເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ກວາດຕ້ອນພວກເຂົາໄປເປັນຊະເລີຍໃນບາບີໂລນ.
ເຊື້ອສາຍຂອງປະໂລຫິດບໍ່ສາມາດຊອກຫາເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຂົາໃນການລົງທະບຽນນັບຕັ້ງແຕ່ພວກເຂົາໄດ້ທຳລາຍຖານະປະໂລຫິດຂອງພວກເຂົາ.
ລູກຫລານຂອງປະໂລຫິດບໍ່ສາມາດກິນເຄື່ອງຖວາຍບູຊາທີ່ສັກສິດໃດໆ ຈົນກວ່າປະໂລຫິດຈະພິສູດດ້ວຍອຸຣິມ ເເລະ ທຸມມິມເສຍກ່ອນ.
ປະຊາຊົນທັງຫມົດໃນອິດສະຣາເອນ ຢູ່ໃນເມືອງຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາໄດ້ລຸກຂຶ້ນ ແລະ ກໍ່ສ້າງແທ່ນບູຊາເພື່ອຖະຫວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາຕາມທີ່ບັນຍັດຂອງກົດຫມາຍຂອງໂມເຊ.
ພວກເຂົາໄດ້ຖະຫວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາໃຫ້ແກ່ ພຣະຢາເວໃນຕອນເຊົ້າ ແລະ ຕອນແລງ.
ກະສັດໄຊຣັສ, ກະສັດແຫ່ງເປີເຊຍໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ຕົ້ນໄມ້ສົນສີດາຖືກສົ່ງມາຈາກເລບານອນໄປເມືອງຢົບປາໂດຍທາງທະເລ.
ວຽກດັ່ງກ່າວໄດ້ເລີ່ມຕົ້ນໃນເດືອນສອງຂອງປີທີສອງຫລັງຈາກທີ່ຊົນຊາດສະຣາເອນມາຮອດພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າໃນເຢຣູຊາເລັມ.
ປະຊາຊົນທຸກຄົນພາກັນຮ້ອງອອກມາດ້ວຍສຽງຮ້ອງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີໃນການຍ້ອງຍໍ ພຣະຢາເວ ເພາະວ່າພື້ນຖານຂອງວິຫານໄດ້ຖືກວາງໄວ້.
ຜູ້ທີ່ໄດ້ເຫັນເຮືອນຫລັງທຳອິດໄດ້ຮ້ອງໄຫ້ດັງໆເມື່ອພື້ນຖານຂອງພຣະວິຫານຫລັງນີ້ຖືກວາງໄວ້ຕໍ່ຫນ້າພວກເຂົາ. ແຕ່ຫລາຍຄົນໄດ້ຮ້ອງດ້ວຍຄວາມເບີກບານດ້ວຍຄວາມເບີກບານມ່ວນຊື່ນ ແລະ ສຽງທີ່ຕື່ນເຕັ້ນ.
ສັດຕູບາງຄົນຂອງຢູດາ ແລະ ເບັນຢາມິນໄດ້ຍິນວ່າປະຊາຊົນທີ່ຖືກເນລະເທດອອກໄປ ປະຈຸບັນກຳລັງສ້າງວິຫານ ສຳລັບພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນ.
ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ມືຂອງຊາວຢູດາອ່ອນແອລົງໃນຊ່ວງເວລາທັງຫມົດຂອງໄຊຣັດ ແລະ ເຂົ້າໄປໃນຣາດຊະການຂອງດາຣິອຸດ, ກະສັດແຫ່ງເປີເຊຍ.
ໃນຕອນເລີ່ມຕົ້ນຂອງການປົກຄອງຂອງອາເຊເຊັດ, ສັດຕູໄດ້ຂຽນຂໍ້ກ່າວຫາຕໍ່ຊາວເມືອງຢູດາ ແລະເຢຣູຊາເລັມ.
ສັດຕູບອກກະສັດວ່າຊາວຢິວກຳລັງສ້າງເມືອງທີ່ກະບົດ.
ມັນເປັນການບໍ່ເຫມາະສົມທີ່ພວກເຂົາຈະເຫັນຄວາມເສຍຊື່ສຽງໃດໆເກີດຂຶ້ນກັບກະສັດເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ກິນເກືອຂອງພະຣາຊະວັງ.
ຫລັງຈາກຈົດຫມາຍທີ່ພວກສັດຕູສົ່ງໃຫ້ກະສັດຖືກແປ ແລະ ອ່ານໃຫ້ລາວຟັງແລ້ວ, ກະສັດໄດ້ສັ່ງໃຫ້ສືບສວນສອບສວນ.
ວຽກງານກໍ່ສ້າງເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມໄດ້ຢຸດເຊົາໄປຈົນເຖິງປີທີສອງແຫ່ງການປົກຄອງຂອງ ດາຣິອຸດ, ກະສັດຂອງເປີເຊຍ.
ພວກຜູ້ອາວຸໂສຊາວຢິວກຳລັງລໍຖ້າໃຫ້ດຳລັດມາຈາກດາຣິອຸດ.
ພວກເຂົາຂຽນວ່າວຽກດັ່ງກ່າວກຳລັງເຮັດຢ່າງລະອຽດ ແລະ ມີຄວາມກ້າວຫນ້າໃນມືຂອງຊາວຢິວ.
ພຣະເຈົ້າແຫ່ງສະຫວັນໄດ້ມອບຊາວຢິວໃຫ້ຢູ່ໃນກຳມືຂອງກະສັດເນບູກາດເນັດຊາແຫ່ງບາບີໂລນ ເມື່ອບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາໂກດແຄ້ນລາວ.
ກະສັດໄຊຣັສໄດ້ນຳເອົາວັດຖຸສິ່ງຂອງທີ່ເປັນຄຳ ແລະ ເງິນທີ່ເປັນຂອງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າກັບຄືນໄປ.
ພວກເຂົາໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ກະສັດກວດເບິ່ງພຣະວິຫານບ່ອນເກັບມ້ຽນເອກະສານໃນບາບີໂລນຖ້າມີຄຳຕັດສິນຈາກກະສັດໄຊຣັສຢູ່ທີ່ນັ້ນ ເພື່ອສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າໃນເຢຣູຊາເລັມ.
ໃນລະຫວ່າງການສືບສວນວ່າກະສັດດາຣິອຸດ ສັ່ງໃຫ້ເລື່ອນຫນັງສືໄດ້ພົບເຫັນຢູ່ໃນເມືອງເອັກບາທານາແຂວງເມເດຍ.
ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍສຳລັບເຮືອນໃນຖວາຍບູຊາ ແມ່ນໂດຍເຮືອນຂອງກະສັດ.
ອີງຕາມການອອກຄຳສັ່ງຂອງກະສັດໄຊຣັສເຮັດໃຫ້ນຳເອົາວັດຖຸຄຳ ແລະເງິນທີ່ເປັນຂອງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ນຳເອົາຈາກວິຫານໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ ໄປທີ່ວິຫານໃນເມືອງບາບີໂລນເຊິ່ງຈະຖືກນຳກັບໄປທີ່ວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
ໄຊຣັສ ໄດ້ກ່າວວ່າ ຜູ້ປົກຄອງ ເເລະ ຜູ້ອາວຸໂສຊາວຢິວຈະສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ.
ໄຊຣັສ ຕ້ອງການໃຫ້ຊາວຢິວນຳເອົາທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຂົາຕ້ອງການ ເພື່ອສ້າງວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ ເພື່ອພວກເຂົາຈະນຳເອົາເຄື່ອງຖວາຍບູຊາມາຖວາຍແກ່ພຣະເຈົ້າແຫ່ງສະຫວັນ ແລະ ອະທິຖານເພື່ອລາວ ແລະ ລູກຊາຍຂອງລາວ.
ຖ້າຜູ້ໃດລະເມີດການອອກຄຳສັ່ງນີ້, ຕ້ອງຖືກຖອນຄານຫາມອອກຈາກບ້ານຂອງເຂົາ ເເລະເຂົາຕ້ອງສຽບໄວ້ເທິງໄມ້ນັ້ນ. ບ້ານຂອງເຂົາຈະກາຍເປັນຂີ້ເຫຍື້ອເພາະເລື່ອງນີ້.
ຮັກກາຍ ເເລະ ເຊກາຣີຢາໄດ້ແນະນຳຜູ້ເຖົ້າແກ່ຊາວຢິວໃຫ້ສ້າງໂດຍການເຜີຍພຣະວັດຈະນະ.
ພວກປະໂລຫິດ ແລະ ພວກເລວີໄດ້ຂ້າເຄື່ອງບູຊາປັດສະຄາສຳລັບທຸກຄົນທີ່ຖືກເນລະເທດ, ຮ່ວມທັງພວກເຂົາ.
ຊາວຢິວໄດ້ສະຫລອງເທດສະການເຂົ້າຈີ່ທີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງຢ່າງເບີກບານມ່ວນຊື່ນ, ເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາມີຄວາມສຸກ ແລະ ຫັນຫົວໃຈຂອງກະສັດອັດຊີເຣຍໃຫ້ເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນໃນວຽກງານຂອງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ.
ລາວມີຊຳນານໃນພຣະບັນຍັດຂອງໂມເຊ.
ໃນມື້ທຳອິດຂອງເດືອນທີຫ້າລາວໄດ້ມາຮອດເຢຣູຊາເລັມ, ເພາະວ່າພຣະຫັດຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ສະຖິດຢູ່ກັບລາວ.
ທຸກຄົນທີ່ຈາກອິດສະຣາເອນໃນອານາຈັກ ອາກຕາເຊເຊັດ , ພ້ອມດ້ວຍປະໂລຫິດ ແລະ ພວກເລວີຂອງພວກເຂົາ, ຜູ້ທີ່ຢາກໄປເຢຣູຊາເລັມ, ສາມາດໄປກັບເອຊະຣາ.
ກະສັດ ແລະ ທີ່ຄຳປຶກສາເຈັດຄົນຂອງລາວໄດ້ສົ່ງພວກເຂົາອອກໄປສອບຖາມກ່ຽວກັບຢູດາ ແລະເຢຣູຊາເລັມຕາມກົດຫມາຍຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ລາວເຂົ້າໃຈ, ແລະ ນຳເງິນ ແລະ ຄຳທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຖວາຍໃຫ້ພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນຢ່າງອິດສະຫລະມາຍັງກຸງເຢລູຊາເລັມເຊິ່ງເປັນວິຫານຂອງພຣະອົງ.
ຊາວຢິວຄວນເອົາສິ່ງອື່ນອີກທີ່ເຂົາເຈົ້າຕ້ອງການສຳລັບວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າຂອງເຂົາຈາກຄັງເງິນຂອງອາຕາເຊເຊັດ.
ພວກເຂົາຄວນເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ມາຈາກພຣະບັນຊາຂອງພຣະເຈົ້າແຫ່ງສະຫວັນດ້ວຍຄວາມອຸທິດຕົນສຳລັບວິຫານຂອງຕົນເພື່ອວ່າຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງລາວຈະບໍ່ເກີດຂຶ້ນໃນອານາຈັກ ອາຕາເຊເຊັດ ແລະ ອານາຈັກຂອງພວກລູກຊາຍຂອງລາວ.
ເອຊະຣາຄວນຈະລົງໂທດຜູ້ໃດທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງກົດ ບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າ ຫລືກົດຫມາຍຂອງກະສັດໂດຍການຂ້າພວກເຂົາ, ຫ້າມພວກເຂົາ, ຍຶດຊັບສົມບັດຂອງພວກເຂົາ, ຫລືໂດຍການກັກຂັງພວກເຂົາ.
ເອຊະຣາໄດ້ຮັບຄວາມເຂັ້ມແຂງຂື້ນດ້ວຍມືຂອງພຣະຢາເວຂອງລາວ.
ເມື່ອເອຊະຣາໄດ້ກວດເບິ່ງປະຊາຊົນ ແລະ ປະໂລຫິດ, ລາວບໍ່ສາມາດຊອກຫາເຊື້ອສາຍຂອງເລວີຢູ່ບ່ອນນັ້ນ.
ອິດໂດ ແລະ ຍາດພີ່ນ້ອງຂອງລາວແມ່ນຜູ້ຮັບໃຊ້ໃນພຣະວິຫານ.
ເຊເຣບີຢາເປັນຄົນທີ່ມີຄວາມສະຫລຽວສະຫລາດ.
ເອເຊດຣາເຊບໍ່ໄດ້ຂໍໃຫ້ກະສັດຫລືທະຫານມ້າປົກປ້ອງພວກເຂົາຈາກສັດຕູເພາະລາວມີຄວາມອາຍ.
ຜູ້ຊາຍສິບສອງຄົນຕ້ອງເຝົ້າເບິ່ງຄຳ ແລະ ເງິນຈົນກວ່າພວກເຂົາຈະຊັ່ງນໍ້າຫນັກຕໍ່ຫນ້າບັນດາປະໂລຫິດ, ເລວີ ແລະ ບັນດາຫົວຫນ້າວົງຕະກູນບັນພະບຸລຸດຂອງອິດສະຣາເອນໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມໃນຫ້ອງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະຫັດຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ເທິງພວກເຂົາໃນນັ້ນລາວໄດ້ປົກປ້ອງພວກເຂົາຈາກກຳມືຂອງສັດຕູ ແລະ ພວກທີ່ປາດຖະຫນາທີ່ຈະກັກຂັງພວກເຂົາຕາມເສັ້ນທາງ.
ຜູ້ທີ່ກັບມາຈາກການເປັນຊະເລີຍໄດ້ມອບດຳລັດຂອງກະສັດໃຫ້ແກ່ເຈົ້າຫນ້າທີ່ຊັ້ນສູງ ແລະ ບັນດາຂ້າຣາຊການຂອງເເຂວງທາງພາກຕາເວັນຕົກເເມ່ນ້ຳເອີຟຣັດ.
ຊາວອິດສະຣາເອນບໍ່ໄດ້ແຍກຕົວອອກຈາກປະເທດອື່ນໆ, ເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ເອົາລູກສາວ ແລະ ລູກຊາຍຂອງພວກເຂົາໄປ.
ເອເຊຣາໄດ້ຈີກເສື້ອຜ້າ ແລະເສື້ອຄຸມ ແລະ ຕັດຜົມຈາກຫົວແລະ ຫນວດ. ຫລັງຈາກນັ້ນ, ລາວໄດ້ນັ່ງຢູ່ໃນຄວາມລະອາຍ.
ເອຊະຣາມີຄວາມລະອາຍ ແລະ ອັບອາຍຫລາຍທີ່ຈະເງີຍຫນ້າຂອງລາວຕໍ່ພຣະຢາເວ, ເພາະຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງຜູ້ຄົນຂອງລາວໄດ້ເພີ່ມຂຶ້ນເທິງຫົວຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ຄວາມຮູ້ສຶກຜິດຂອງພວກເຂົາໄດ້ຂະຫຍາຍໃຫຍ່ຂຶ້ນສູ່ສະຫວັນ.
ພຣະຢາເວຂະຫຍາຍຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ພັນທະສັນຍາໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນຂອງເອຊະຣາ ເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນມີກຳລັງແຮງໃຫມ່ ເພື່ອພວກເຂົາຈະສາມາດສ້າງເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າຄືນໃຫມ່ ແລະ ກໍ່ສ້າງຊາກຫັກພັງ. ພຣະອົງໄດ້ຊົງເຮັດເຊັ່ນນີ້ ເພື່ອພຣະອົງຈະຊົງໃຫ້ກຳເເພງທີ່ປອດພັຍເເກ່ພວກເຂົາໃນຢູດາ ເເລະເຢຣູຊາເລັມ.
ແຜ່ນດິນທີ່ເປິະເປື້ອນຈາກຊົນຊາດຂອງເເຜ່ນດິນນັ້ນ. ດ້ວຍສິ່ງທີ່ຫນ້າລັງກຽດຂອງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ເເຜ່ນດິນເຕັມໄປດ້ວຍມົນທິນຂອງພວກເຂົາ ຕັ້ງເເຕ່ສຸດປາຍດ້ານຫນຶ່ງໄປຍັງສຸດປາຍອີກດ້ານຫນຶ່ງ.
ພຣະເຈົ້າຊົງຊົງອົດກັ້ນພຣະໄທຕໍ່ຄວາມບາບຊົ່ວຂອງພວກຂ້ານ້ອຍທີ່ສົມຄວນໄດ້ຮັບ.
ເມື່ອເອຊະຣາໄດ້ອະທິຖານ ແລະ ສາລະພາບ, ລາວໄດ້ຮ້ອງໄຫ້ ແລະ ກົ້ມຕົວລົງຕໍ່ຫນ້າພຣະເຈົ້າ.
ທ່ານກ່າວວ່າພວກເຂົາຄວນເຮັດພັນທະສັນຍາກັບພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ ທີ່ຈະສົ່ງແມ່ຍິງຕ່າງຊາດ ແລະເດັກນ້ອຍຂອງພວກເຂົາອອກໄປທັງຫມົດ.
ເອຊະຣາບໍ່ໄດ້ກິນເຂົ້າຈີ່ຫລືດື່ມນໍ້າໃດໆ, ເພາະວ່າລາວກຳລັງທຸກໂສກກ່ຽວກັບຄວາມບໍ່ສັດຊື່ຂອງຄົນທີ່ຖືກຈັບໄປເປັນຊະເລີຍ.
ຜູ້ໃດທີ່ບໍ່ໄດ້ມາພາຍໃນສາມວັນຕາມຄຳແນະນຳຂອງເຈົ້າຫນ້າທີ່ ແລະ ຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ໄດ້ຍຶດຊັບສິນທັງຫມົດຂອງລາວ ແລະ ຈະຖືກໄລ່ອອກຈາກການຊຸມນຸມໃຫຍ່ຂອງປະຊາຊົນທີ່ກັບມາຈາກການຖືກເນລະເທດ.
ປະຊາຊົນທັງຫມົດໄດ້ຢືນຢູ່ທີ່ບໍລີເວນກ່ອນ ຫນ້າພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ສັ່ນສະເທືອນຍ້ອນຖ້ອຍຄຳ ແລະ ຝົນຕົກຫນັກ.
ພວກເຂົາຕ້ອງການເວລາຫລາຍຂຶ້ນເພາະວ່າມີຫລາຍໆຄົນ, ແລະ ມັນແມ່ນລະດູຝົນ. ພວກເຂົາບໍ່ມີກຳລັງທີ່ຈະຢືນຢູ່ຂ້າງນອກ. ພວກເຂົາໄດ້ລະເມີດຢ່າງຮ້າຍແຮງໃນເລື່ອງນີ້.
ພໍຮອດວັນຫນຶ່ງໃນເດືອນທີຫນຶ່ງພວກເຂົາໄດ້ເຊົາການຄົ້ນຫາເລື່ອງທີ່ພວກຜູ້ຊາຍໄດ້ອາໃສຢູ່ກັບຜູ້ຍິງຕ່າງຊາດ.
ພວກທີ່ເຮັດຜິດນັ້ນໄດ້ຖວາຍແກະຈາກຝູງແກະມາເພື່ອຄວາມຜິດຂອງພວກເຂົາ.
ເນເຫມີຢາຜູ້ເປັນລູກຊາຍຂອງຮາກາລີຢາ ຊຶ່ງໄດ້ຂຽນປຶ້ມຂອງເນເຫມີຢາ.
ລາວຖາມພວກເຂົາໃນເດືອນກິດຊະເຫລັບ, ຂອງປີທີຊາວ.
ພວກເຂົາຕອບວ່າ ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນເມືອງນັ້ນທີ່ລອດຊີວິດຈາກການຕົກເປັນຊະເລີຍ ມີຄວາມລຳບາກ ເເລະ ຄວາມອັບອາຍຫລາຍເພາະກຳເເພງເມືອງເຢຣູຊາເລັມໄດ້ຖືກທຳລາຍລົງ, ເເລະ ປະຕູຕ່າງໆກໍຖືກໄຟເຜົາ.
ລາວໄດ້ນັ່ງຮ້ອງໄຫ້ ແລະ ຮ້ອງໄຫ້, ແລະເປັນເວລາຫລາຍມື້ລາວໄດ້ສືບຕໍ່ທຸກໂສກ ແລະ ອົດອາຫານ ແລະອະທິຖານ.
ລາວໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງຮັບຟັງຄຳອະທິຖານຂອງລາວ; ວ່າພຣະຢາເວຈະລະນຶກເຖິງຖ້ອຍຄຳທີ່ພຣະອົງໄດ້ສັ່ງໂມເຊ, ໂດຍສັນຍາວ່າຈະເຕົ້າໂຮມຊົນຊາດອິດສະຣາເອນ ທີ່ກະແຈກກະຈາຍຖ້າພວກເຂົາກັບມາພຣະອົງ ແລະ ເຊື່ອຟັງ ແລະ ປະຕິບັດຕາມຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງ, ແລະວ່າພຣະຢາເວຈະຊົງປະທານຜົນສຳເລັດ ແລະ ໃຫ້ຄວາມເມດຕາຕໍ່ລາວ.
ເນເຫມີຢາໄດ້ສາລະພາບບາບຂອງຊາວອິດສະຣາເອນ ແລະບາບຂອງຕົນເອງ ແລະ ບາບຂອງຄອບຄົວຂອງລາວ. ເນເຫມີຢາໄດ້ກ່າວວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ກະທຳທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຕໍ່ພຣະຢາເວ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຮັກສາບັນຍັດ, ກົດຫມາຍ, ແລະ ດຳລັດທີ່ພຣະຢາເວສັ່ງໄວ້ກັບໂມເຊ.
ເນເຫມີໄດ້ເຮັດຫນ້າທີ່ຖືຈອກເຫລົ້າອະງຸ່ນໃຫ້ກັບກະສັດ.
ເພີ່ນໄດ້ເຫລົ້າອະງຸ່ນ ມອບມັນໃຫ້ກະສັດໃນເດືອນຂອງນີຊານ, ໃນປີທີຊາວຂອງກະສັດ ອາກຕາເຊເຊັດ.
ລາວມີຄວາມເສົ້າສະຫລົດໃຈ ເພາະເມືອງ, ອັນເປັນທີ່ຝັງສົບຂອງບັນດາບັນພະບູລຸດຂອງລາວໄດ້ຖືກທຳລາຍ ເເລະ ປະຕູເມືອງກໍຖືກໄຟເຜົາຈົນຫມົດ.
ເນເຫມີຢາໄດ້ອະທິຖານຫາພຣະເຈົ້າແຫ່ງສະຫວັນ.
ເນເຫມີຢາຕ້ອງການໄດ້ຮັບອະນຸຍາດຈາກກະສັດໄປຢູດາ ເພື່ອສ້າງເມືອງຂຶ້ນໃຫມ່.
ພວກເຂົາບໍ່ພໍໃຈ ທີ່ມີໃຜບາງຄົນມາຊອກຫາຫົນທາງເພື່ອຊ່ວຍເຫລືອປະຊາຊົນຂອງອິດສະຣາເອນ.
ເນເຫມີຢາບໍ່ໄດ້ບອກຜູ້ໃດເຖິງສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າຂອງລາວໄດ້ຊົງບັນດານໃຈຂອງລາວເພື່ອເຮັດສຳລັບເຢຣູຊາເລັມ.
ພວກເຂົາກ່າວວ່າພວກເຂົາຈະລຸກຂຶ້ນ ແລະ ກໍ່ສ້າງ, ແລະພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ໄປເສີມກຳລັງມືຂອງພວກເຂົາໃຫ້ເຂັ້ມເເຂງເພື່ອເຮັດການດີນີ້.
ເນເຫມີຢາຕອບໂດຍກ່າວວ່າພຣະເຈົ້າຈະປະທານຄວາມສຳເລັດໃຫ້ພວກເຂົາ, ວ່າພວກເຂົາແມ່ນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະເຈົ້າ, ແລະ ວ່າສານບັນລັດ, ໂຕບີຢາ, ແລະ ເກເຊມບໍ່ມີສ່ວນແບ່ງ, ບໍ່ມີສິດ, ແລະບໍ່ໄດ້ຮັບການລະລຶກເຖິງໃນເຢຣູຊາເລັມ.
ເອລີອາຊິບກັບປະໂລຫິດນ້ອງຊາຍຂອງລາວໄດ້ສ້າງປະຕູແກະ.
ພວກລູກຊາຍຂອງຮັດເສນາຢາກໍ່ສ້າງປະຕູປາ.
ບັນດາຜູ້ນຳຂອງຊາວເຕກົວໄດ້ປະຕິເສດທີ່ຈະເຮັດວຽກງານນີ້.
ໂຢອີອາດາ ແລະ ເມຊຸນລຳ ໄດ້ສ້ອມແປງປະຕູເກົ່າ.
ອຸດຊີເອນ ແລະ ຮາອີຢາ ໄດ້ສ້ອມແປງສ່ວນນັ້ນຂອງເຢຣູຊາເລັມ.
ມັນກີຢາ ລູກຊາຍຂອງຮາຣິມ ແລະ ຮາຊຸບ ໄດ້ສ້າງສ່ວນຕໍ່ໄປພ້ອມກັບຫໍຄອຍເຕົາອົບ.
ລູກສາວຂອງລາວໄດ້ຊ່ວຍລາວ.
ຮານູນ ເເລະ ຜູ້ອາໄສໃນເມືອງຊາໂນອາໄດ້ສ້ອມເເປງປະຕູຮ່ອມພູຈົນຮອດປະຕູກອງຂີ້ເຫຍື້ອ.
ມັນກີຢາລູກຂອງເຣກາບໄດ້ສ້ອມແປງປະຕູກອງຂີ້ເຫຍື່ອ.
ຊານລູມໄດ້ສ້ອມແປງປະຕູນ້ຳພຸ ແລະ ກຳແພງຂອງສະລອຍນໍ້າເຊລາ.
ເນເຫມີຢາລູກຂອງອາຊາບຸກໄດ້ສ້ອມແປງສ່ວນນັ້ນ.
ບາຣຸກໄດ້ສ້ອມແປງມັນຢ່າງແຂງແຮງ.
ພວກເຂົາໄດ້ສ້ອມແປງສ່ວນທີ່ກົງກັນຂ້າມກັບເຮືອນຂອງຕົນເອງ.
ພວກປະໂລຫິດໄດ້ສ້ອມແປງສ່ວນນັ້ນ, ແຕ່ລະຄົນກໍສ້ອມແປງທີ່ກົງກັນຂ້າມກັບເຮືອນຂອງຕົນເອງ.
ບັນດາຊ່າງຕີຄຳ ແລະພວກພໍ່ຄ້າໄດ້ສ້ອມແປງພາກສ່ວນນັ້ນ.
ສານບັນລັດ ແລະ ໂຕບີໄດ້ເຢາະເຢີ້ຍຊາວຢິວ.
ເນເຫມີຢາໄດ້ຂໍຮ້ອງໃຫ້ພຣະເຈົ້າຢ່າປົກປິດຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາ ເພາະວ່າພວກເຂົາດູຫມິ່ນຊາວຢິວ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຜູ້ກໍ່ສ້າງໂກດຮ້າຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ອະທິຖານຫາພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຕັ້ງຜູ້ປົກປ້ອງເປັນຜູ້ປົກປ້ອງ.
ຫລັງຈາກເນເຫມີຢາໄດ້ຮຽນຮູ້ເຖິງແຜນການຕ່າງໆຕໍ່ພວກເຂົາ, ລາວຈຶ່ງກຳນົດໃຫ້ປະຊາຊົນທີ່ຢູ່ສ່ວນທີ່ຕໍ່າທີ່ສຸດຂອງກຳແພງໃນບໍລິເວນທີ່ກຳລັງເປີດຢູ່ນັ້ນ. ລາວວາງອາວຸດໃຫ້ແຕ່ລະຄອບຄົວ. ເນເຫມີຢາໄດ້ບອກໃຫ້ປະຊາຊົນຢ່າຢ້ານສັດຕູຂອງພວກເຂົາ, ຈື່ຈຳພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ຫນ້າຢ້ານກົວ, ແລະຕໍ່ສູ້ເພື່ອຄອບຄົວ ແລະ ບ້ານເຮືອນຂອງພວກເຂົາ.
ແຜນການໄດ້ກາຍເປັນທີ່ຮູ້ຈັກ ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງທຳລາຍແຜນການຂອງພວກເຂົາ.
ເນເຫມີຢາໄດ້ໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງລາວເຮັດວຽກກໍ່ສ້າງກຳແພງ ແລະ ອີກເຄິ່ງຫນຶ່ງຖືອາວຸດ ແລະ ໃສ່ເສື້ອເກາະ.
ເນເຫມີຢາໄດ້ບອກປະຊາຊົນວ່າ ເພາະວ່າກຳມະກອນຖືກແຍກກັນໄປຢູ່ເທິງກຳແພງທີ່ຫ່າງຈາກກັນ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ໄປເຮືອນຂອງພວກເຂົາ ຫລື ປ່ຽນເຄື່ອງນຸ່ງເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ນອນຄ້າງຄືນໃນກາງເມືອງເຢຣູຊາເລັມ, ເປັນຄົນເຝົ້າຍາມໃນຍາມກາງຄືນ ແລະ ເປັນຄົນເຮັດວຽກໃນຕອນກາງເວັນ.
ພວກເຂົາຍົກສູງການຮ້ອງຟ້ອງ ເພາະວ່າພວກເຂົາຕ້ອງໄດ້ເຊົ່າຊັບສິນຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຂາຍລູກຂອງພວກເຂົາເພື່ອເປັນອາຫານ, ແຕ່ພວກເຈົ້າຫນ້າທີ່ສູງສຸດ ແລະ ເຈົ້ານາຍກໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມສົນໃຈຈາກພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາກຳລັງຂາຍອ້າຍເອື້ອຍນ້ອງຂອງພວກເຂົາ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະຖືກຂາຍໃຫ້ກັບພີ່ນ້ອງຊາວຢິວອີກຄົນອື່ນອີກ.
ພຣະອົງໄດ້ສັ່ງພວກເຂົາໃຫ້ເຮັດແນວນັ້ນ ເພາະວ່າພວກເຂົາກຳລັງເຮັດສິ່ງທີ່ບໍ່ດີ, ແລະພວກເຂົາກໍ່ໃຫ້ພວກປະເທດທີ່ເປັນສັດຕູຂອງພວກເຂົາ ດູຖູກພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າພວກເຂົາຈະເຮັດຕາມທີ່ເພິ່ນໄດ້ສັ່ງ, ໂດຍກ່າວວ່າ "ອາແມນ," ແລະຍ້ອງຍໍສັນລະເສີນພຣະຢາເວ.
ລາວບໍ່ໄດ້ເຮັດແນວນັ້ນເພາະວ່າຜູ້ປົກຄອງຄົນກ່ອນຫລາຍຄົນ ກ່ອນຫນ້າລາວໄດ້ວາງພາລະຫນັກເທິງປະຊາຊົນ, ແຕ່ເພາະລາວມີຄວາມຢຳເກງໃນພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບປະທານອາຫານຢູ່ໂຕະຂອງເນເຫມີຢາ ແມ່ນຊາວຢິວ ແລະ ເຈົ້າຫນ້າທີ່, ຜູ້ຊາຍ 150 ຄົນ, ແລະ ຜູ້ທີ່ມາຮອດເນເຫມີຢາ ຈາກບັນດາປະເທດທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບພວກເຂົາ.
ລາວໄດ້ຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າເຮັດສິ່ງນີ້ ເພາະວ່າທຸກໆສິ່ງທີ່ເນເຫມີຢາໄດ້ເຮັດທຸກສິ່ງເພື່ອປະຊາຊົນ.
ສານບັນລັດ, ໂຕບີຢາ, ແລະ ເກເຊມມີຈຸດປະສົງທີ່ຈະທໍາຮ້າຍເນເຫມີຢາບໍ?
ເນເຫມີຢາໄດ້ສົ່ງຜູ້ສົ່ງຂ່າວໄປຫາພວກເຂົາວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍກຳລັງເຮັດວຽກທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່, ເເລະ ຂ້ານ້ອຍບໍ່ສາມາດລົງມາໄດ້. ເປັນຫຍັງຕ້ອງໃຫ້ວຽກຢຸດ ໃນຂະນະທີ່ຂ້ານ້ອຍຖິ້ມງານ ເເລະລົງມາຫາພວກທ່ານ?"
ທ່ານກ່າວວ່າທຸກໆປະເທດໄດ້ລາຍງານວ່າເນເຫມີຢາ ແລະ ຊາວຢິວກຳລັງວາງແຜນທີ່ຈະກະບົດ, ແລະ ກະສັດຈະໄດ້ຍິນຂ່າວເຫລົ່ານີ້ຢ່າງແນ່ນອນ.
ເນເຫມີຢາໄດ້ຕອບໂດຍກ່າວວ່າສານບັນລັດໄດ້ສ້າງບົດລາຍງານໃນຫົວໃຈຂອງລາວ.
ເນເຫມີຢາໄດ້ຕອບໂດຍກ່າວວ່າເພາະໃນໃຈຂອງສານບັນລັດເເຕ່ງມັນຂຶ້ນມາເອງທັງນັ້ນ.
ເນເຫມີຢາໄດ້ອະທິຖານຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າເສີມກຳລັງມືຂອງລາວ.
ເນເຫມີຢາປະຕິເສດ ເພາະລາວຄິດວ່າຜູ້ຊາຍຄືກັບຕົວເອງບໍ່ຄວນແລ່ນຫນີ ເພື່ອຊ່ວຍຊີວິດຂອງຕົນເອງ.
ລາວຈະໄດ້ເຮັດບາບ, ແລະຈາກນັ້ນທາບີບີ ແລະ ຊານບາໂລລາດກໍ່ໄດ້ຕັ້ງຊື່ໃຫ້ເນເຫມີຢາເພື່ອເຮັດໃຫ້ລາວອັບອາຍ.
ລາວໄດ້ອະທິຖານວ່າຂໍຊົງລະລຶກເຖິງໂຕບີຢາ, ແລະ ສານບັນລັດ, ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຍິງໂນອາດີຢາ, ແລະ ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະຄົນອື່ນໆ, ແລະ ຜູ້ທີ່ພະຍາຍາມເຮັດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຢ້ານ.
ພວກເຂົາຮູ້ສຶກຢ້ານເພາະຮູ້ວ່າວຽກຂອງພວກເຂົາຖືກເຮັດດ້ວຍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຂອງພຣະເຈົ້າຂອງຊາວຢິວ.
ເນເຫມີຢາໄດ້ມອບຫມາຍໃຫ້ ຮານີນາຮັບຜິດຊອບຫລັງຈາກລາວໄດ້ກໍ່ສ້າງກຳແພງແລ້ວ, ຕັ້ງປະຕູ, ແລະແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ເຝົ້າປະຕູ, ນັກຮ້ອງ, ແລະ ເລວີ.
ເນເຫມີໄດ້ເຮັດເຊັ່ນນັ້ນເພາະວ່າ ຮານານີ ເປັນຄົນສັດຊື່ ແລະຢ້ານຢຳພຣະເຈົ້າຫລາຍກວ່າຄົນອື່ນໆ.
ປະຕູໂຂງກຳນົດໃຫ້ເປີດເມື່ອແດດຮ້ອນ.
ຢູ່ໃນຕົວເມືອງມີຄົນຢູ່ບໍ່ຫນ້ອຍ ແລະບໍ່ມີບ້ານເຮືອນ.
ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍຊົງບັນດານໃຈໃຫ້ເນເຫມີຢາລວບລວມບັນດາຂຸນນາງ, ເຈົ້າຫນ້າທີ່ຣາຊການ, ເເລະ ປະຊາຊົນທັງຫລາຍໃຫ້ລົງທະບຽນຕາມຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາ.
ພວກປະໂລຫິດທີ່ບໍ່ສາມາດຊອກຫາບັນທຶກເຜົ່າພັນຂອງພວກເຂົາໄດ້ ຖືກຍົກເວັ້ນຈາກຖານະປະໂລຫິດ ແລະ ຜູ້ວ່າການກ່າວວ່າພວກເຂົາ ພວກເຂົາບໍ່ສົມຄວນໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ກິນອາຫານທີ່ມາຈາກເເທ່ນບູຊາ ຮ່ວມກັບບັນດາປະໂລຫິດ.
ພວກເຂົາຈະຖືກຮ່ວມກັບບັນດາປະໂລຫິດຈົນກວ່າປະໂລຫິດຄົນຫນຶ່ງຈະຍົກເລື່ອງນີ້ຂຶ້ນໂດຍທາງອູຣິມ ເເລະ ທູມມິມ.
ການຊຸມນຸມລວມທັງຫມົດໄດ້ຖືກນັບວ່າມີປະມານ 42,360 ຄົນ.
ຫົວຫນ້າຄອບຄົວເຈົ້າກົກເຈົ້າເຫລົ່າ ໄດ້ຈ່າຍຄ່າສຳລັບງານ, ດັ່ງທີ່ເຮັດກັບຄົນອື່ນໆທັງຫມົດ.
ພວກເຂົາໄດ້ຕັ້ງຖິ່ນຖານໃນເມືອງພວກເຂົາເປັນເວລາເຈັດເດືອນ.
ຜູ້ຊາຍ ແລະ ຜູ້ຍິງ, ແລະ ຜູ້ທີ່ສາມາດເຂົ້າໃຈ ໄດ້ມາລວມຕົວກັນເພື່ອຟັງຫນັງສືແຫ່ງພຣະບັນຍັດ.
ເອຊະຣາ, ຄົນອື່ນໆທີ່ຢູ່ຂ້າງລາວ, ແລະພວກເລວີອ່ານມັນ.
ພວກເຂົາຕ້ອງເຮັດໃຫ້ຊັດເຈນໂດຍການແປ ແລະ ຕີຄວາມຫມາຍ ດັ່ງນັ້ນປະຊາຊົນຈຶ່ງເຂົ້າໃຈສິ່ງທີ່ໄດ້ອ່ານໄປ.
ພວກເຂົາໄດ້ຮັບຄຳສັ່ງໃຫ້ສະເຫລີມສະຫລອງແທນທີ່ຈະເປັນທຸກ ຫລື ຮ້ອງໄຫ້ເພາະວ່າ ວັນນີ້ເປັນວັນບໍຣິສຸດແດ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຄວາມສຸກຂອງພຣະຢາເວແມ່ນກຳລັງຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາພົບຂໍ້ຂຽນໃນພຣະບັນຍັດເຖິງເລື່ອງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງບັນຊາຜ່ານທາງໂມເຊ ວ່າປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຄວນຢູ່ໃນເຕັນໃນເດືອນທີເຈັດ.
ປະຊາຊົນໄດ້ຕັ້ງຜ້າເຕັ້ນຂອງພວກເຂົາຢູ່ຕາມຫລັງຄາບ້ານຂອງຕົນ, ຕາມລານບ້ານຂອງຕົນ, ຕາມລານພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ, ຕາມພື້ນທີ່ໂລ່ງຕໍ່ຫນ້າປະຕູນ້ຳ, ແລະ ໃນລານຈະຕຸລັດທີ່ປະຕູເອຟຣາອິມ.
ຄັ້ງສຸດທ້າຍຂອງງານບຸນແມ່ນຕັ້ງແຕ່ສະໄຫມຂອງໂຢຊວຍ ລູກຊາຍຂອງນູນ.
ປະຊາຊົນໄດ້ມາເຕົ້າໂຮມກັນເພື່ອຟັງຫນັງສືແຫ່ງພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຖືສິນອົດອາຫານ, ແລະ ນຸ່ງຜ້າກະສອບ, ແລະ ເອົາຂີ້ດິນໃສ່ຫົວຂອງພວກເຂົາ. ເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້ແຍກພວກຂອງຕົນອອກຈາກຊົນຊາດທັງຫມົດ. ພວກເຂົາໄດ້ຢືນຂຶ້ນສາລະພາບບາບຂອງຕົນ ແລະການກະທຳອັນຊົ່ວຮ້າຍ ຂອງບັນພະບູລຸດພວກຂອງເຂົາ.
ປະຊາຊົນກ່າວວ່າພຣະອົງຄືພຣະຢາເວ. ພຣະອົງອົງດຽວ. ທີ່ໄດ້ຊົງສ້າງຟ້າສະຫວັນ, ຟ້າສະຫວັນອັນສູງສຸດ, ພ້ອມກັບບໍລິວານທັງຫມົດຂອງຟ້າສະຫວັນນັ້ນ, ແຜ່ນດິນໂລກ ແລະ ບັນດາທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນນັ້ນທະເລ ແລະ ບັນດາທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນນັ້ນ.
ປະຊາຊົນກ່າວວ່າ, ພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງເລືອກອັບຣາມ, ແລະ ຊົງນຳເຂົາອອກມາຈາກເມືອງອູເຣໃນເຄເດັຍ, ແລະ ປະທານນາມວ່າອັບຣາຮາມ. ເພາະອົງຊົງເຫັນວ່າໃຈຂອງເຂົາຊື່ສັດຕໍ່ພຣະອົງເພື່ອທີ່ຈະປະທານແຜ່ນດິນໃຫ້ລູກຫລານຂອງລາວ.
ປະຊາຊົນໄດ້ບອກວິທີທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ນຳບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຂົາອອກຈາກປະເທດເອຢິບ, ໄດ້ສະແດງເຄື່ອງຫມາຍສຳຄັນ ແລະ ການອັດສະຈັນຕໍ່ຕ້ານກະສັດຟາໂຣ ແລະປະຊາຊົນຂອງລາວ, ແລະໄດ້ຊ່ວຍບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຂົາຢູ່ທີ່ທະເລແດງ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງແຍກທະເລ ຕໍ່ຫນ້າພວກເຂົາ, ເພື່ອພວກເຂົາ ໄດ້ຍ່າງໄປກາງທະເລເທິງດິນແຫ້ງ; ແລະ ພຣະອົງແກວ່ງພວກທີ່ໄລ່ນຳພວກເຂົາລົງໄປໃນທະເລເລິກ ຄືກັບກ້ອນຫີນທີ່ຈົມລົງໄປນໍ້າເລິກ.
ພຣະອົງຊົງນຳພວກເຂົາໃຫ້ພວກເຂົາຍ່າງໄປໃນຕອນເຊົ້າດ້ວຍເສົາເມກ, ແລະໃນກາງຄືນດ້ວຍເສົາໄຟ, ພຣະອົງຊົງສະເດັດມາເທິງພູເຂົາຊີນາຍ ແລະ ປະທານກົດຫມາຍອັນຊອບທຳ.
ພຣະຢາເວໃຫ້ວັນສະບາໂຕບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງເປັນທີ່ຮູ້ຈັກ, ປະທານອາຫານແກ່ພວກເຂົາຈາກຟ້າສະຫວັນ, ປະທານນ້ຳທີ່ອອກມາຈາກຫີນ, ແລະຊົງກ່າວຕໍ່ພວກເຂົາໃຫ້ເຂົາໄປຢຶດແຜ່ນດິນຊຶ່ງພຣະອົງຊົງສັນຍາວ່າຈະປະທານໃຫ້ພວກເຂົາ.
ຊາວອິດສະລາແອນບໍ່ເຄົາລົບນັບຖື, ແຂງກະດ້າງ, ບໍ່ຍອມຟັງ, ກະບົດ, ແລະ ໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ນຳໃຫ້ກັບຄືນໄປສູ່ຄວາມເປັນຂ້າທາດຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ປະຖິ້ມຊາວອິດສະຣາເອນເພາະວ່າພຣະອົງຊົງເຕັມໄປດ້ວຍການອະໄພໂທດ, ພຣະຄຸນ, ແລະພຣະກາລຸນາ, ຊົງໂມໂຫຊ້າ, ແລະ ຊົງອຸດົມໄປດ້ວຍຄວາມຮັກຫມັ້ນຄົງ.
ພຣະຢາເວປະທານພຣະວິນຍານອັນປະເສີດໃຫ້ສັ່ງສອນພວກເຂົາ, ອາຫານ ແລະ ນໍ້າ; ເສື້ອຜ້າຂອງພວກເຂົາບໍ່ຂາດ ເເລະຕີນຂອງພວກເຂົາກໍບໍໄດ້ບວມ.
ປະຊາຊົນກ່າວວ່າ, ພຣະຢາເວໄດ້ລ້ຽງດູຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາ, ໄດ້ບອກພວກເຂົາໃຫ້ເຂົ້າໄປ ແລະ ຄອບຄອງທີ່ດິນທີ່ລາວໄດ້ສັນຍາໄວ້, ແລະປາບປາມຊາວການາອານ.
ຊາວອິດສະຣາເອນໄດ້ເຂົ້າຍຶດເອົາດິນແດນ ແລະ ສິ່ງທັງຫມົດ ທີ່ຢູ່ໃນນັ້ນດ້ວຍຕົນເອງ ແລະ ປິຕິຍິນດີໃນພຣະຄຸນຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ມອບພວກເຂົາໃຫ້ແກ່ສັດຕູຂອງພວກເຂົາ, ຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາປະສົບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊ່ວຍພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນຈາກສັດຕູຂອງພວກເຂົາຫລາຍເທື່ອ.
ຜົນຜະລິດທີ່ອຸດົມສົມບູນຈາກເເຜ່ນດິນຂອງຂ້ານ້ອຍ ເຖິງກະສັດ ເພາະບາບຂອງຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍຂອງຊາວອິດສະລາເອນ.
ຊາວອິດສະຣາເອນປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຫລາຍ ເພາະກະສັດຂອງພວກເຂົາປົກຄອງຮ່າງກາຍ ແລະ ສັດລ້ຽງຂອງພວກເຂົາຕາມທີ່ກະສັດພໍໃຈ.
ຊາວອິດສະຣາເອນໄດ້ເຮັດຈຶ່ງເຮັດພັນທະສັນຍາໄວ້ເພື່ອເປັນອັກສອນກັບພຣະຢາເວ.
ບັນດາຊື່ຂອງບັນດາກະສັດ, ຊາວເລວີ ແລະ ປະໂລຫິດຂອງຊາວອິດສະຣາເອນໄດ້ຖືກຂຽນໄວ້ໃນຫນັງສືພັນທະສັນຍາທີ່ຖືກປະທັບຕາໄວ້. "
ຜູ້ທີ່ໃຫ້ຄຳຫມັ້ນສັນຍາກັບຕົວເອງ ແມ່ນຄົນທີ່ເຫລືອຢູ່ເປັນປະໂລຫິດ, ເລວີ, ຜູ້ຮັກສາປະຕູ, ນັກຮ້ອງ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ໃນພຣະວິຫານ, ແລະຄົນອື່ນໆທີ່ຜູກມັດຕົນເອງຕໍ່ກົດບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພວກເຂົາໄດ້ສັນຍາວ່າເຮົາຈະບໍ່ຍົກລູກຜູ້ຍິງຂອງເຮົາໃຫ້ເເກ່ຄົນໃນເເຜ່ນດິນນັ້ນ ຫລື ບໍ່ຮັບລູກຜູ້ຍິງຂອງພວກເຂົາມາໃຫ້ລູກຊາຍຂອງເຮົາ. ເຮົາສັນຍາດ້ວຍວ່າ ຖ້າຄົນຂອງເເຜ່ນດິນນັ້ນນຳສິນຄ້າ ຫລືເມັດເຂົ້າໃດໆ ມາຂາຍໃນວັນສະບາໂຕ, ເຮົາຈະບໍ່ຊື້ຈາກພວກເຂົາໃນວັນສະບາໂຕ ຫລືວັນບໍຣິສຸດອື່ນໆ. ເຮົາຈະໃຫ້ທົ່ງນາໄດ້ຢຸດພັກທຸກປີທີເຈັດ.
ພວກເຂົາຈະໃຫ້ເງິນ, ເຂົ້າຈີ່, ເມັດພືດ, ແລະຈັດຫາເຄື່ອງຖວາຍ ແລະ ຈັດງານລ້ຽງທຸກຢ່າງໃນແຕ່ລະປີ ເພື່ອງານທຸກຢ່າງໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ.
ສິ່ງນີ້ເພື່ອທີ່ຈະເລືອກວ່າເຜົ່າໃດໃນເຊື້ອຊາດຂອງເຮົາຈະນຳຟືນມາໃຫ້ພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າຕາມເວລາທີ່ກຳນົດໄວ້ໃນເເຕ່ລະປີ.
ພວກເຂົາສັນຍາວ່າຈະເອົາຫມາກຜົນທຳອິດຂອງການເກັບກ່ຽວຂອງພວກເຂົາ, ລູກຊາຍກົກຂອງພວກລູກຊາຍແລະສັດຂອງພວກເຂົາມາ.
ປະໂລຫິດຜູ້ຫນຶ່ງທີ່ເປັນເຊື້ອສາຍຂອງອາໂຣນຕ້ອງຢູ່ກັບພວກເລວີ.
ພວກເຂົາຕ້ອງນຳມາເກັບໄວ້ທີ່ຫ້ອງຄັງທີ່ເກັບເຄື່ອງໃຊ້ໃນການນະມັດສະການ ເເລະ ເປັນຂອງປະໂລຫິດຜູ້ທີ່ເປັນຄົນຮັບໃຊ້ພຣະເຈົ້າ, ເເລະ ຄົນເຝົ້າປະຕູ, ເເລະນັກຮ້ອງຢູ່.
ພວກຜູ້ນຳຂອງປະຊາຊົນໄດ້ອາໄສຢູ່ໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ສ່ວນທີ່ເຫລືອຂອງປະຊາຊົນພາກັນໄປເບິ່ງວ່າຜູ້ຫນຶ່ງໃນສິບຄົນຈະອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ພວກເຂົາໄດ້ອາໄສຢູ່ໃນທຸກເມືອງຂອງຢູດາ ໃນທີ່ດິນມໍລະດົກຂອງເຂົາ.
ພວກເຂົາໄດ້ຮັບການບັນທຶກໄວ້ໃນບັນດາຫນັງສືປະຈຳປີ ຈົນຮອດສະໄຫມຂອງໂຢນາທານ.
ປະຊາຊົນໄດ້ນຳພວກເລວີໄປນະຄອນເຢຣູຊາເລັມເພື່ອສະຫລອງພິທີມອບຖວາຍ.
ພວກປະໂລຫິດ ແລະ ພວກເລວີເຮັດຄວາມບໍລິສຸດໃຫ້ຕົນເອງ, ແລະຫລັງຈາກນັ້ນເຮັດໄດ້ຊຳລະລ້າງປະຊາຊົນ, ປະຕູເມືອງ, ແລະກຳແພງໃຫ້ບໍຣິສຸດ.
ພວກຜູ້ນຳໄດ້ຂຶ້ນໄປຂຶ້ນເທິງກຳແພງ.
ຄະນະນັກຮ້ອງສອງຄະນະໃຫຍ່ເປັນຜູ້ກ່າວຂອບພຣະຄຸນ.
ຄະນະຫນຶ່ງໄດ້ຍ່າງໄປທາງຂົວເທິງກຳແພງໄປຫາປະຕູກອງຂີ້ເຫຍື່ອ.
ບັນດານັກຮ້ອງໄດ້ຮ້ອງເພງໂດຍມີເຢຊະຣາຮີຢາເປັນຜູ້ນຳຂອງພວກເຂົາ.
ເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ຖວາຍສັດບູຊາທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ໃນວັນນັ້ນ ແລະຊົມຊື່ນຍິນດີ,ເພາະພຣະເຈົ້າຊົງເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຊົມຊື່ນຍິນດີດ້ວຍຄວາມເບີກບານໃຈ.
ພວກຜູ້ຊາຍທີ່ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເບິ່ງແຍງຫ້ອງເກັບເຄື່ອງ ໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເຮັດວຽກທົ່ງນາໃກ້ເມືອງຕ່າງໆ.
ໃນສະໄຫມຂອງເຊຣຸບບາເບນ ແລະ ໃນສະໄຫມຂອງເນເຫມີຢາ, ອິດສະຣາເອນທັງປວງໄດເແບ່ງປັນປະຈຳແກ່ພວກນັກຮ້ອງ, ແລະພວກຄົນເຝົ້າປະຕູ.
ຊາວອຳໂມນ ແລະ ຊາວໂມອາບບໍ່ຄວນເຂົ້າມາຊຸມນຸມຂອງພຣະເຈົ້າ, ຕະຫລອດການ, ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ມາຫາພວກອິດສະຣາເອນພ້ອມດ້ວຍອາຫານ ແລະ ດ້ວຍນ້ຳ, ແຕ່ພວກເຂົາໄດ້ຈ້າງບາລາອາມໃຫ້ມາສາບແຊ່ງພວກອິດສະຣາເອນ.
ເອລີຢາຊິບໄດ້ກະກຽມບ່ອນເກັບມ້ຽນທີ່ກ້ວາງຂວາງສຳລັບໂທບີຢາ.
ໃນປີທີສາມສິບສອງເເຫ່ງອາກຕາເຊັດ, ເນເຫມີຢາໄດ້ໄປຫາກະສັດ.
ຍ້ອນວ່າລາວໂກດແຄ້ນ, ເນເຫມີຢາໄດ້ໂຍນເຄື່ອງຂອງທັງຫມົດຂອງຄົວເຮືອນຂອງໂທບີຢາອອກຈາກຫ້ອງເກັບເຄື່ອງນັ້ນ.
ຍ້ອນວ່າສ່ວນທີ່ມອບຫມາຍໃຫ້ພວກເລວີບໍ່ໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ, ພວກເຂົາຮີບຮ້ອນອອກຈາກພຣະວິຫານ, ຄືກັບນັກຮ້ອງທີ່ເຮັດວຽກກໍ່ໄດ້ເຮັດ.
ປະໂລຫິດເຊເລມີຢາ, ຜູ້ເປັນທຳມະຈານຊາດົກ , ເປດາອີຢາ, ແລະ ຮານານໄດ້ຖືກນັບວ່າເປັນທີ່ຫນ້າເຊື່ອຖື.
ປະຊາຊົນໃນຢູດາກຳລັງບີບນ້ຳອະງຸ່ນໃນວັນສະບາໂຕ.
ຜູ້ຊາຍຈາກເມືອງໄທຣະໄດ້ນຳປາ ເເລະ ສິນຄ້າທຸກປະເພດເຂົ້າມາ, ເເລະ ພວກເຂົາໄດ້ຂາຍສິນຄ້າເຫລົ່ານີ້ໃຫ້ປະຊາຊົນຢູດາ ເເລະ ກັບປະຊາຊົນໃນເມືອງນັ້ນໃນວັນສະບາໂຕ!
ທັນທີທີ່ມືດລົງ ທີ່ປະຕູເມືອງທັງຫລາຍກ່ອນວັນສະບາໂຕ, ເນເຫມີຢາໄດ້ສັ່ງໃຫ້ປິດປະຕູທັງຫລາຍ ເເລະ ບໍ່ໃຫ້ເປີດອີກຈົນກວ່າຈະພົ້ນວັນສະບາໂຕ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຕັ້ງຄົນໃຊ້ບາງຄົນຂອງຂ້ານ້ອຍທີ່ປະຕູເມືອງທັງຫລາຍ ດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງບໍ່ໃຫ້ສຳພາລະສິ່ງຂອງໃດໆ ສາມາດນຳເຂົ້າມາໃນວັນສະບາໂຕ.
ພວກເລວີໄດ້ເຂົ້າມາ ແລະ ເຝົ້າປະຕູ, ເພື່ອຮັກສາວັນສະບາໂຕໃຫ້ບໍຣິສຸດ.
ເດັກນ້ອຍເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງພີ່ນ້ອງທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ ເວົ້າພາສາອາຊະໂດດ. ບໍ່ມີໃຜເວົ້າພາສາຢູດາໄດ້, ເເຕ່ເວົ້າໄດ້ເເຕ່ພາສາຂອງພວກເຂົາເເຕ່ລະພວກເທົ່ານັ້ນ.
ເນເຫມີຢາໄດ້ປະເຊີນຫນ້າພວກເຂົາ, ແລະລາວໄດ້ສາບແຊ່ງພວກເຂົາ, ແລະ ລາວໄດ້ຕີພວກເຂົາ ແລະດຶງຜົມຂອງພວກເຂົາອອກ.
ເນເຫມີຢາກໃຫ້ພຣະເຈົ້າຊົງລະລຶກເຖິງສິ່ງທີ່ດີທີ່ລາວໄດ້ເຮັດມາ.
ກະສັດອາຫາສຸເອຣັດ ຜູ້ປົກຄອງຫລາຍກວ່າ 127 ແຂວງ, ຈາກແຂວງອິນເດຍໄປໄກຈົນເຖິງເອທິໂອເປຍ
ກອງທັບຂອງເປີເຊຍ ແລະ ເມເດຍ, ບັນດາຂຸນນາງ ແລະ ຜູ້ປົກຄອງຂອງແຂວງຕ່າງໆ ໄດ້ເຝົ້າຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພະອົງ.
ງານລ້ຽງສະຫລອງຕໍ່ໄປອີກເຈັດວັນແມ່ນສຳລັບປະຊາຊົນທຸກຄົນໃນປ້ອມປາການຂອງເມືອງຊູຊາ, ຕັ້ງແຕ່ຜູ້ນ້ອຍທີ່ສຸດຈົນເຖິງຜູ້ທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ.
ງານລ້ຽງສະຫລອງແມ່ນສຳລັບປະຊາຊົນທຸກຄົນໃນປ້ອມປາການຂອງເມືອງຊູຊາ, ຕັ້ງແຕ່ຜູ້ນ້ອຍທີ່ສຸດຈົນເຖິງຜູ້ທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ.
ເຫລົ້າອະງຸ່ນຂອງຣາດຊະວົງ ຢ່າງອີ່ມຫນຳສຳລານດ້ວຍໃຈອັນກວ້າງຂວາງຂອງກະສັດ.
ກະສັດໄດ້ຊົງມີຄຳສັ່ງ ແກ່ຂ້າຣາຊະການທຸກຄົນໃຫ້ຈັດຫາສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ແຂກປາຖະຫນາ
ກະສັດໄດ້ສັ່ງໃຫ້ຊາຍຕອນທັງເຈັດຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບໃຊ້ພະອົງ ໄປທູນເຊີນພະຣາຊີນີວາຊະຕີມາພົບພະອົງ ພ້ອມດ້ວຍມຸງກຸດຂອງນາງ.
ກະສັດໄດ້ໃຈຮ້າຍຫລາຍເພາະວ່າ ພະຣາຊີນີວາຊະຕີໄດ້ຊົງປະຕິເສດ ບໍ່ມາຕາມຄຳເຊີນຂອງກະສັດ.
ກະສັດຈຶ່ງໄດ້ຊົງໄປປຶກສາກັບຜູ້ທີ່ມີສະຕິປັນຍາ ແລະ ຊຳນິຊຳນານໃນເລື່ອງຂອງກາລະເທສະ.
ເມມູການເວົ້າວ່າ ບໍ່ພຽງແຕ່ຜິດຕໍ່ກະສັດເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຍັງຜິດຕໍ່ຂ້າຣາຊະການທັງຫລາຍ ແລະ ຄົນທັງປວງຜູ້ຊຶ່ງຢູ່ໃນບັນດາແຂວງທັງຫມົດຂອງກະສັດອາຫາສຸເອຣັດດ້ວຍ.
ເຂົາເວົ້າວ່າ ກ່ອນວັນນີ້ຈະສິ້ນສຸດລົງ, ພວກຜູ້ຍິງເຫລົ່ານັ້ນຈະປະຕິການເຊີນຂອງກະສັດ.
ກະສັດໄດ້ຊົງມອບຕຳແຫນ່ງພະຣາຊີນີຂອງນາງໃຫ້ແກ່ຜູ້ອື່ນທີ່ເຫມາະສົມກວ່ານາງ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງມີບັນຊາວ່າໃຫ້ຊາຍທຸກຄົນເປັນນາຍໃນຄົວເຮືອນຂອງເຂົາ.
ພວກຊາຍຫນຸ່ມຂອງກະສັດໄດ້ແນະນຳໃຫ້ຂໍຊົງຕັ້ງຜູ້ແທນພຣະອົງ ເພື່ອຊອກຫາຍິງພົມມະຈາຣີທີ່ງົດງາມທັງຫລາຍເຂົ້າມາ.
ຍິງສາວພົມມະຈາລີໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ມາຢູ່ພາຍໃຕ້ການດູແລຂອງເຮໄກ, ຊາຍຕອນຂອງກະສັດ, ຜູ້ມີຫນ້າທີ່ໃນການດູແລພວກຜູ້ຍິງ.
ກະສັດເນບູກາດເນັດຊາແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ຂັບໄລ່ມໍເດໄກໄປຈາກເຢຣູຊາເລັມ.
ຊື່ອີກອັນຫນຶ່ງຂອງເອສະເທີແມ່ນຮາດາສາ.
ເອສະເທີເປັນລູກສາວຂອງລຸງເຂົາ.
ເຮໄກ ໄດ້ຈັດຕຽມເຄື່ອງສຳອາງ ແລະ ອາຫານໃຫ້ແກ່ນາງຢ່າງທັນທີ. ເຂົາຍັງໄດ້ຈັດຕັ້ງສາວໃຊ້ເຈັດຄົນໃຫ້ແກ່ນາງຈາກຣາຊະວັງຂອງກະສັດ.
ເອສະເທີບໍ່ໄດ້ບອກເລົ່າໃຫ້ໃຜຟັງທັງສິ້ນວ່ານາງເປັນຊົນຊາດໃດ ຫລືເປັນຍາດພີ່ນ້ອງໃຜ, ເພາະມໍເດໄກໄດ້ບອກນາງເອົາໄວ້ວ່າບໍ່ໃຫ້ບອກໃຜ.
ເມື່ອຍິງສາວແຕ່ລະຄົນເຂົ້າເຝົ້າກະສັດ, ສິ່ງໃດທີ່ນາງປາຖະຫນາຈະໄດ້ຮັບ.
ຍິງນັ້ນຈະບໍ່ໄດ້ກັບອອກມານອກຈາກ ພຣະອົງຊົງພໍພຣະທັຍໃນຕົວນາງ ແລະ ໃຫ້ນາງກັບເຂົ້າໄປບົວລະບັດອີກຄັ້ງ.
ນາງບໍ່ໄດ້ຮ້ອງຂໍສິ່ງໃດເລີຍ ເວັ້ນແຕ່ສິ່ງທີ່ເຮໄກ ຊາຍຕອນຂອງກະສັດ, ໄດ້ແນະນຳແກ່ນາງ.
ເອສະເທີຖືກພາເຂົ້າໄປໃນພຣະຣາຊະວັງຂອງກະສັດອາຫາສຸເອຣັດໃນເດືອນທີສິບ, ຊຶ່ງເປັນເດືອນຂອງເຕເບັດຊຶ່ງເປັນປີທີເຈັດຂອງຣາຊະການຂອງພະອົງ
ກະສັດໄດ້ຮັກນາງຫລາຍກວ່າຍິງສາວຜູ້ອື່ນໃດ, ນາາງເປັນທີ່ໂປດປານ ແລະ ເມດຕາຕໍ່ກະສັດ. ສະນັ້ນ, ກະສັດໄດ້ສວມມົງກຸດໃສ່ຫົວຂອງນາງໃຫ້ເປັນຣາຊີນີ.
ບິກທານ ແລະ ເຕເຣເຊ ຊອກຫາທາງຈະທຳຮ້າຍກະສັດອາຫາສຸເອຣັດ.
ຊາຍທັງສອງຄົນຖືກນຳເອົາໄປແຂວນຄໍ.
ມະຫາດເລັກທຸກຄົນຂອງກະສັດທີ່ຢູ່ປະຕູຂອງກະສັດຈະຄຸເຂົ່າລົງ ແລະກົ້ມກາບຣາມານ.
ມໍເດໄກ ໄດ້ປະຕິເສດທີ່ຈະເຮັດຕາມບັນດາມະຫາດເລັກຂອງກະສັດ.
ຮາມານຕ້ອງການທີ່ຈະຂ້າມໍເດໄກພ້ອມກັບຄົນຢູ່ທັງຫລາຍດ້ວຍ.
ເມື່່ອພວກເຂົາຈົກສະຫລາກ.., ພວກເຂົາເລືອກເອົາເດືອນທີສິບສອງ (ເຊິ່ງເປັນເດືອນອາດານ)
ຮາມານເຕັມໃຈ ທີ່ຈະເອົາເງິນເຂົ້າໃນຄັງສົມບັດຂອງກະສັດຈຳນວນຫນຶ່ງຫມື່ນຕະລັນຖ້າກະສັດຈະອອກຄຳສັ່ງໃຫ້ຂ້າຊາວຢິວ.
ສານໄດ້ມອບສານເຫລົ່ານັ້ນດ້ວຍມື ໄປຍັງແຂວງທັງຫມົດຂອງກະສັດ.
ເມືອງຊູຊາກຳລັງເກີດຄວາມສັບສົນວຸ້ນວາຍ.
ທ່ານໄດ້ຂຶ້ນໄປເຖິງແຕ່ປະຕູຂອງກະສັດເທົ່ານັ້ນ ເພາະໃຜກໍຕາມທີ່ໃສ່ຜ້າກະສອບຈະບໍ່ໄດ້ຮັບອານຸຍາດໃຫ້ຜ່ານເຂົ້າໄປ.
ນາງຈຶ່ງສົ່ງເສື້ອຄຸມໄປໃຫ້ກັບມໍເດໄກ, ແຕ່ທ່ານປະຕິເສດບໍ່ຮັບມັນ.
ມໍເດໄກໄດ້ລາຍງານເລື່ອງລາວທັງຫມົດທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບເຂົາ, ແລະ ເລື່ອງຈຳນວນເງິນທັງຫມົດທີ່ຮາມານສັນຍາຖວາຍໃຫ້ແກ່ກະສັດເພື່ອເອົາໄປໃສ່ໃນຄັງຂອງພະອົງ, ເພື່ອຈະໄດ້ສັງຫານຊົນຊາດຢິວທັງຫມົດ.
ທ່ານເຮັດເຊັ່ນນີ້ ເພື່ອຮາທາດຈະໄດ້ນຳໄປມອບໃຫ້ນາງເອສະເທີ, ແລະ ທ່ານຕ້ອງການໃຫ້ນາງຮັບຜິດຊອບເລື່ອງການເຂົ້າເຝົ້າກະສັດ ເພື່ອອ້ອນວອນກະສັດຂໍຄວາມເມດຕາ, ແລະ ຂໍຮ້ອງແທນຊົນຊາດຂອງນາງ.
ບໍ່ວ່າຊາຍ ຫລື ຍິງໃດທີ່ເຂົ້າໄປໃນເດີ່ນຊັ້ນໃນຂອງກະສັດໂດຍບໍ່ມີການຮັບສັ່ງ, ມີກົດພຽງຂໍ້ດຽວເທົ່ານັ້ນຄື ຜູ້ນັ້ນຈະຕ້ອງຖືກປະຫານຊີວິດ ເວັ້ນແຕ່ຜູ້ທີ່ກະສັດໄດ້ຊົງຍື່ນໄມ້ຄ້ອນເທົ້າທອງຄຳເພື່ອໄວ້ຊີວິດຜູ້ນັ້ນ.
ຖ້າເອສະເທີຍັງມິດງຽບເຊັ່ນນີ້ຕໍ່ໄປ, ການຊ່ວຍເຫລືອ ແລະ ການຊ່ວຍກູ້ຂອງຊົນຊາດຢິວຄົງມາຈາກບ່ອນອື່ນ, ແຕ່ທ່ານ ແລະ ຄອບຄົວຂອງທ່ານເອງກໍຕ້ອງພິນາດໄປດ້ວຍເຊັ່ນດຽວກັນ.
ນາງເອສະເທີຈຶ່ງສົ່ງຂໍ້ຄວາມໄປຫາມໍເດໄກວ່າ, ຈົ່ງໄປຮວບຮວມຊາວຢິວທຸກຄົນທີ່ຢູ່ໃນຊູຊາ, ແລະ ຈົ່ງຖືສິນອົດອາຫານເພື່ອຂ້ານ້ອຍ. ຢ່າໄດ້ກິນ ຫລື ດື່ມເປັນເວລາສາມວັນສາມຄືນ.
ເດີ່່່່່່ນຊັ້ນໃນຂອງກະສັດ ດ້ານຫນ້າຣາຊະວັງຂອງກະສັດ.
ພຣະນາງກໍໄດ້ຮັບຄວາມໂປດປານໃນພະເນດຂອງພະອົງ. ສະນັ້ນ, ພະອົງຈຶ່ງໄດ້ຊົງຍືນໄມ້ຄອນເທົ້າທອງຄຳໃນມືຂອງພະອົງອອກ.
ນາງເອສະເທີ ທູນຂໍໃຫ້ກະສັດ ແລະ ຮາມານລົງມາໃນວັນນີ້ທີ່ງານລ້ຽງສະຫລອງທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຈັດຕຽມໄວ້ໃຫ້ກັບເຂົາ.
ຂໍເຊີນພະອົງ ແລະ ຮາມານ ຊົງມາຮ່ວມງານລ້ຽງທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຈັດຕຽມສຳລັບພະອົງໃນມື້ອື່ນ.
ຮາມານກໍເລົ່າໃຫ້ພວກເຂົາຟັງເຖິງຄວາມຮັ່ງມີຂອງເຂົາ, ຈຳນວນລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງເຂົາ, ແລະ ທີ່ກະສັດໄດ້ຊົງເລື່ອນຕຳແຫນ່ງທັງຫລາຍຊຶ່ງກະສັດໄດ້ໃຫ້ກຽດຕິຍົດແກ່ເຂົາ, ແລະ ອຳນາດທີ່ເຂົາໄດ້ຮັບເຫນືອຂ້າຣາຊະການ ແລະ ຂ້າຮັບໃຊ້ທັງປວງຂອງກະສັດ.
ຖືກເຊີນໄດ້ຮ່ວມງານລ້ຽງສະຫລອງເປັນສິ່ງທີ່ບໍ່ມີຄ່າຫຍັງຕໍ່ກັບໂຕຂ້າພະເຈົ້າ, ຕາບໃດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຍັງເຫັນມໍເດໄກ ຄົນຢິວຍັງນັ່ງຢູ່ທີ່ປະຕູພະຣາຊະວັງຂອງກະສັດນັ້ນ.
ເຊເຮເຊໄດ້ບອກລາວສ້າງບ່ອນແຂວນຄໍສູງຊາວສອງແມັດ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົານຳມໍເດໄກໄປແຂວນຄໍທີ່ນັ້ນ.
ໃນຄືນນັ້ນ ກະສັດບໍ່ສາມາດນອນໄດ້, ສະນັ້ນ ພະອົງຈຶ່ງໄດ້ຊົງສັ່ງໃຫ້ຂ້າຮັບໃຊ້ນຳບັນທຶກລາຍງານໃນຣາຊະການຂອງພະອົງມາ.
ຍັງບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງໃຫ້ເຂົາເປັນການໃຫ້ກຽດ ຫລື ການຍ້ອງຍໍໃດໆເລີຍ ທີ່ມໍເດໄກໄດ້ບອກກະສັດກ່ຽວກັບບິກທານ ແລະ ເຕເຣເຊ.
ເມື່ອກະສັດໄດ້ເວົ້າກັບຮາມານວ່າ ຄວນຈະເຮັດສິ່ງໃດຕໍ່ຊາຍທີ່ໄດ້ຮັບບຄວາມໂປດປານຈາກກະສັດ ເພື່ອເປັນການໃຫ້ກຽດ, ຮາມານຄິດວ່າ ກະສັດເວົ້າເຖິງລາວ.
ຂ້າຣາຊະການສູງສຸດຂອງກະສັດຈະແຕ່ງກາຍໃຫ້ຊາຍຄົນນັ້ນຄືຜູ້ທີ່ກະສັດຊົງໂປດປານ ແລະ ໃຫ້ກຽດແກ່ເຂົາ, ໃຫ້ພວກເຂົາພາຊາຍຄົນນັ້ນນັ່ງເທິງມ້າ ແລະ ເດີນໄປຕາມທາງໃນເມືອງ.
ຮາມານເປັນຄົນແຕ່ງເຄື່ອງໃຫ້ມໍເດໄກ ແລະ ນຳລາວແຫ່ເທິງຫລັງມ້າໄປຮອບເມືອງ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ມີປັນຍາ ແລະ ເມຍຂອງລາວ ໄດ້ເວົ້າກັບເຂົາວ່າ, "ຫາກມໍເດໄກ ຄືຄົນຢິວ, ຮາມານບໍ່ມີວັນຈະຊະນະເຂົາໄດ້ແນ່ນອນ, ແຕ່ທ່ານຈະລົ້ມລົງ ແລະ ພ່າຍແພ້ຕໍ່ເຂົາ.
ຂ້ານ້ອຍທູນຂໍຊີວິດຂອງຂ້ານ້ອຍ ແລະ ຊົນຊາດຂອງຂ້ານ້ອຍດ້ວຍ.
ຖ້າປະຊາຊົນຂອງນາງຖືກຂາຍໄປເປັນຂ້າທາດ, ນາງກ່າວວ່າລາວຈະງຽບຢູ່.
ຜູ້ທີ່ເອສະເທີ ບັນລະຍາຍເຖິງແມ່ນ ຮາມານ.
ເມື່ອກະສັດກໍໄດ້ຊົງລຸກຂຶ້ນດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍຈາກການດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນ, ແຕ່ຮາມານນັ້ນໄດ້ຄຸກເຂົ່າ ຮ້ອງຂໍຊີວິດຂອງເຂົາຈາກພະຣາຊີນີເອສະເທີ.
ຮາມານນັ້ນລົ້ມລົງຢູ່ທີ່ປະທັບ ບ່ອນທີ່ນາງເອສະເທີໄດ້ປະທັບຢູ່, ກະສັດໄດ້ຄິດວ່າ, ເຂົາຈະທຳຮ້າຍພຣະຣາຊີນີຕໍ່ຫນ້າພະອົງ.
ກະສັດໄດ້ຮັບສັ່ງໃຫ້ເອົາຮາມານ ແລະ ຄອບຄົວຂອງລາວໄປແຂນຄໍຢູ່ບ່ອນທີ່ຮາມານສ້າງສຳລັບແຂນຄໍ ມໍເດໄກ.
ມໍເດໄກກໍໄດ້ເລີ່ມບົວລະບັດຮັບໃຊ້ກະສັດ, ເພາະນາງເອສະເທີໄດ້ທູນກະສັດວ່າ ມໍເດໄກກ່ຽວຂ້ອງກັບນາງຢ່າງໃດ.
ນາງເອສະເທີປາຖະຫນາໃຫ້ມໍເດໄກ ເປັນຜູ້ດູແລເຫນືອຊັບສົມບັດຕ່າງໆຂອງຮາມານ.
ກະສັດກໍໄດ້ຊົງຍື່ນໄມ້ຄ້ອນເທົ້າທອງຄຳຂອງພຣະອົງໃຫ້ແກ່ເອສະເທີ, ແລ້ວນາງກໍໄດ້ຊົງລຸກຂຶ້ນຢືນຕໍ່ຫນ້າກະສັດ.
ຮາມານໄດ້ຂຽນຈົດຫມາຍກ່ຽວກັບການນທຳລາຍຊາວຢິວ ຜູ້ຢູ່ໃນແຂວງຕ່າງໆຂອງກະສັດ.
ເອສະເທີ ຕ້ອງການຂຽນປະກາດອີກສະບັບຫນຶ່ງສຳລັບຄົນຢິວໃນນາມຂອງກະສັດ, ເພາະປະກາດທີ່ໄດ້ຂຽນໄປແລ້ວນັ້ນໃນນາມຂອງກະສັດ ແລະ ປະທັບດ້ວຍແຫວນຕາຂອງກະສັດບໍ່ສາມາດເພີກຖອນໄດ້.
ເລຂາທິການຂອງກະສັດກໍໄດ້ຖືກຮ້ອງເຂົ້າມາໃນເວລານັ້ນ, ໃນເດືອນທີສາມ, ຄືເດືອນຊີວານ, ໃນວັນທີຊາວສາມຂອງເດືອນນັ້ນ.
ກະສັດໄດ້ຊົງມີຄຳສັ່ງອະນຸຍາດໃຫ້ຄົນຢິວໃນທຸກແຂວງຮວມໂຕກັນເພື່ອຕຽມພ້ອມໃນການປົກປ້ອງຊີວິດຂອງພວກເຂົາຄືໃຫ້ຂ້າ ແລະ ທຳລາຍກອງທັບທັງຫລາຍທີ່ມາຮຸກຮານພວກເຂົາ ຈາກໃຜກໍຕາມ ຫລື ແຂວງໃດກໍຕາມທີ່ອາດຈະໂຈມຕີພວກເຂົາ, ລວມທັງເດັກນ້ອຍ ແລະ ຜູ້ຍິງ, ແລະ ໂຈນທີ່ຈະມາປຸ້ນເອົາຊັບສົມບັດຂອງພວກເຂົາ.
ຄົນຢ່າງຫລວງຫລາຍຈາກແຜ່ນດິນຕ່າງໆ ໄດ້ກາຍເປັນຄົນຢິວ, ເພາະວ່າຄວາມຢ້ານຂອງຄົນຢິວໄດ້ຕົກຢູ່ເຫນືອພວກເຂົາ.
ບໍ່ມີໃຜຢືນຢັດຕໍ່ສູ້ພວກເຂົາໄດ້, ເພາະຄວາມຢ້ານທີ່ມີຕໍ່ພວກຢິວໄດ້ຕົກຢູ່ນຳຄົນທັງປວງ.
ພວກຢິວໄດ້ໂຈມຕີສັດຕູຂອງພວກເຂົາດ້ວຍຄົມດາບ, ຂ້າ ແລະ ທຳລາຍພວກກເຂົາ, ແລະ ເຮັດຕາມທີ່ພວກເຂົາມັກຕໍ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ກຽດຊັງພວກເຂົາ.
ພວກຢິວໄດ້ຂ້າຄົນຫ້າຮ້ອຍຄົນໃນປ້ອມແຫ່ງເມືອງຊູຊາ, ລວມທັງລູກຊາຍສິບຄົນຂອງຮາມານດ້ວຍ.
ຊາກສົບຂອງລູກຊາຍຮາມານທັງສິບໄດ້ຖືກແຂນໄວ້ຢູ່ບ່ອນແຂນຄໍ.
ໃນວັນທີສິບສີ່ໃນເດືອນອາດານ, ແລະ ໄດ້ຂ້າຊາຍໃນເມືອງຊູຊາອີກສາມຮ້ອຍຄົນ.
ພວກຢິວໃນຊົນນະບົດທີ່ອາໄສຢູ່ແຖບນອກໄດ້ໃຫ້ວັນທີສິບສີ່ໃນເດືອນອາດານເປັນວັນລ້ຽງສະຫລອງ ແລະ ຍິນດີຂອງພວກເຂົາ ເພາະໃຫ້ເປັນວັນຢຸດການຂ້າຟັນ ແລະ ພວກເຂົາພັກຜ່ອນ ແລະ ເຮັດໃຫ້ວັນນັ້ນເປັນວັນທີ່ພວກເຂົາສະຫລອງ ແລະ ຍິນດີຮ່ວວມກັນ.
ມໍເດໄກໃຫ້ພວກເຂົາຮັກສາໃຫ້ເປັນພັນທະໃນວັນທີສິບສີ່ ແລະ ວັນທີສິບຫ້າໃນເດືອນອາດານຂອງທຸກໆປີ.
ບົດໃຫ້ຫມຸ່ນຫມາຍຄວາມວ່າທຳລາຍ.
ໃຫ້ພວກຢິວ ແລະລູກຫລານຂອງພວກເຂົາທີ່ຈະບໍ່ຢຸດ ແລະຖືປະຕິບັດວັນປູຣິມ ນີ້ຢ່າງສັດຊື່ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ພວກເຂົາລືມວັນເຫລົ່ານີ້.
ກະສັດອາຫາສຸເອຣັດກໍໄດ້ມີ ຄຳສັ່ງໃຫ້ຈັດເກັບພາສີທົ່ວທັງແຜ່ນດິນ ແລະຕາມຊາຍຝັ່ງທະເລ.
ຄວາມສຳເລັດທັງຫມົດແຫ່ງອຳນາດ ແລະ ຣິດນຸພາບຂອງພະອົງ ພ້ອມດ້ວຍຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງມໍເດໄກ ທີ່ກະສັດໄດ້ຊົງຍົກເຂົາຂຶ້ນ, ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໄດ້ມີບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສື ປະຫວັດສາດຂອງກະສັດແຫ່ງມີເດຍ ແລະ ເປີເຊຍ.
ມໍເດໄກຄົນຢິວມີຕຳແຫນ່ງຮອງເປັນອັນດັບສອງຖັດຈາກກະສັດອາຫາສຸເອຣັດ.
ທ່ານເປັນຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ທ່າມກາງພວກຢິວ ແລະເປັນທີ່ຊື່ນຊອບຂອງພີ່ນ້ອງຊາວຢິວທັງຫລາຍ. ເພາະທ່ານໄດ້ສະແຫວງຫາ ສະຫວັດດີພາບແກ່ຄົນຂອງທ່ານແລະ ທ່ານໄດ້ເວົ້າໃຫ້ເກີດສັນຕິສຸກແກ່ຊົນຊາດຂອງທ່ານທັງຫມົດ.
ໂຢບເປັນຄົນສັດຊື່ ແລະ ເປັນຄົນດີ. ເຂົາເປັນຄົນຂາບໄຫວ້ພຣະເຈົ້າ, ແລະບໍ່ເຄີຍເຮັດຊົ່ວ.
ໂຢບຊຳຣະພວກເຂົາໃຫ້ບໍຣິສຸດເພື່ອພຣະເຈົ້າ, ຖວາຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ແລະອະທິຖານເພື່ອພວກເຂົາ.
ບໍ່ມີໃຜເທິງແຜ່ນໂລກທີ່ເປັນເຫມືອນລາວ, ລາວເປັນຄົນບໍ່ມີຄວາມຜິດ ແລະລາວເປັນຄົນສັດຊື່, ລາວເປັນຄົນຂາບໄຫວ້ພຣະເຈົ້າ ແລະ ບໍ່ເຄີຍເຮັດຊົ່ວ
ພຣະອົງຊົງກັ້ນອະນາເຂດລ້ອມຮອບລາວ, ເຮືອນຂອງລາວ, ແລະລ້ອມຮອບທຸກດ້ານ.
ລາວກ່າວວ່າໂຢບຈະປະຖິ້ມພຣະເຈົ້າຄືພຣະເຈົ້າຊົງໂຈມຕີທຸກສິ່ງຂອງໂຢບທີ່ມີຢູ່.
ພຣະຢາເວຊົງອະນຸຍາດແກ່ຊາຕານວ່າ, ເອົາທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ໂຢບມີກໍຢູ່ໃນມືຂອງເຈົ້ານັ້ນ. ຂໍພຽງແຕ່ຕໍ່ລາວເອງ ຢ່າຍື່ນມືຂອງເຈົ້າແຕະຕ້ອງລາວ.
ພວກເຊບາໄດ້ເຂົ້າໂຈມຕີ ແລະ ປຸ້ນເອົາງົວກັບລໍທັງຫມົດໄປ. ຄົນເຊບາໄດ້ຂ້າຄົນຮັບໃຊ້ທັງຫມົດດ້ວຍດາບ.
ໄຟຂອງພຣະເຈົ້າລົງມາຈາກທ້ອງຟ້າ ແລະ ໄດ້ເຜົາໄຫມ້ຝູງແກະ ແລະ ບັນດາທາດທັງຫມົດ.
ພວກໂຈນສາມກຸ່ມໄດ້ເອົາ ແລະ ໂຈມຕີຝູງອູດ. ພວກເຂົາໄດ້ເອົາພວກມັນໄປ ແລະ ຂ້າຄົນຜູ້ຊາຍຜູ້ທີ່ລ້ຽງພວກມັນທັງຫມົດ.
ບັນດາລູກຊາຍ ແລະ ລູກສາວທີ່ກຳລັງກິນລ້ຽງຢູ່ເຮືອນຂອງອ້າຍກົກຂອງພວກເຂົານັ້ນ ເມື່ອໄດ້ມີລົມແຮງໄດ້ພັດມາ ແລະ ໄດ້ພັດປະທະເຮືອນຊານນັ້ນທັງສີ່ດ້ານ, ຈົນເຮືອນພັງລົ້ມທັບຄົນຫນູ່ມສາວທັງຫລາຍ ແລະ ພວກເຂົາຕາຍ.
ໂຢບຈຶ່ງໄດ້ລຸກຂຶ້ນ, ຈີກເສື້ອຄຸມຂອງເຂົາ, ແຖຜົມຂອງເຂົາ, ກົ້ມຫນ້າລົງດິນ ແລະນະມັດສະການພຣະເຈົ້າ.
ຂ້ານ້ອຍເປັນຄົນຕົວເປົ່າ ເມື່ອຂ້ານ້ອຍອອກມາຈາກທ້ອງແມ່ຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລະຂ້ານ້ອຍຈະເປັນຄົນຕົວເປົ່າຈະກັບທີ່ນັ້ນ.
ພຣະຢາເວຜູ້ຊົງໂຜດປຣະທານ, ແລະ ຄືພຣະຢາເວ ຜູ້ກໍຊົງເອົາຄືນໄປ.
ໂຢບກໍບໍ່ໄດ້ເຮັດບາບ, ຫລືບໍ່ໄດ້ກ່າວໂທດ ພຣະເຈົ້າວ່າຊົງກະທຳຜິດເລີຍ.
ຊາຕານກໍມານຳພ້ອມກັບພວກເຂົາຕໍ່ຫນ້າຂອງພຣະຢາເວດ້ວຍ
ພະເນຈອນໄປເທິງແຜ່ນດິນໂລກ, ຈາກໄປໆ ມາໆ ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ
ໂຢບຍັງຢືດຫມັ້ນຕໍ່ຄວາມສັດຊື່ຂອງລາວ.
ຊາຕານຢາກແຕະຕ້ອງກະດູກ ແລະຮ່າງກາຍຂອງລາວເພື່ອໃຫ້ລາວເຈັບປວດ.
ລາວໄດ້ທຳລາຍໂຢບເປັນຝີຮ້າຍຕັ້ງແຕ່ຕີນໄປຈົນເຖິງຫົວຂອງລາວ.
ລາວຈຶ່ງໄດ້ເອົາຫມໍ້ທີ່ແຕກເປັນປ່ຽງມາຂູດຕາມຕົວຂອງລາວ ແລ້ວນັ່ງຢູ່ກອງຂີ້ເຖົ່າ.
ເມຍຂອງໂຢບຢາກໃຫ້ລາວປ້ອຍດ່າພຣະເຈົ້າ ແລະຕາຍເສຍ.
ໂຢບມີຂໍ້ກ່າວຫານາງໃຫ້ຄິດພວກເຮົາ ໄດ້ຮັບສິ່ງທີ່ດີໃນມືພຣະເຈົ້າປຣະທານແຕ່ບໍ່ສິ່ງທີ່ບໍ່ດີ.
ພວກເຂົາ ກໍນັດກັນມາຢ້ຽມຢາມລາວ ແລະ ເພື່ອເລົ້າໂລມຈິດໃຈລາວ.
ພວກເຂົາຈຶ່ງຮ້ອງສຽງດັງ ແລະ ຮ້ອງໄຫ້; ຈີກເສື້ອຜ້າຂອງຕົນ ແລະ ຫວ່ານຂີ້ຝຸ່ນດິນເທິງອາກາດ, ແລະນັ່ງຢູ່ເທິງພື້ນດິນໂດຍບໍ່ເວົ້າຫຍັງເລີຍເປັນເວລາເຈັດມື້ເຈັດຄືນ.
ລາວປ້ອຍດ່າວັນທີ່ລາວເກີດມາ ແລະຂໍໃຫ້ວັນນັ້ນຈົ່ງພິນາດ
ລາວຕ້ອງການໃນວັນນັ້ນໃຫ້ຄວາມມືດມິດ ແລະ ເງົາແຫ່ງຄວາມຕາຍ.
ໂຢບຕ້ອງການຢືດຄືນທີ່ລາວຮູ້ສຶກໃຫ້ຄວາມມືດມິດ.
ບໍ່ມີ
ລາວປາດຖະຫນາວ່າລາວຈະຕາຍ ແລະວິນຍານຂອງລາວບໍ່ອອກຈາກຮ່າງກາຍ.
ລາວຈະນອນຫລັບ ແລະພັກຜ່ອນພ້ອມກັບບັນດາກະສັດ ແລະຜູ້ໃຫ້ຄຳປຶກສາທັງຫລາຍໃນແຜ່ນດິນໂລກນີ້.
ບໍ່ມີ
ນັກໂທດ ແລະຜູ້ຮັບໃຊ້ຖືກປ່ອຍຕົວຈາກສຽງຮ້າຍຂອງຜູ້ກົດຂີ່ທາດ, ແລະທາດກໍເປັນອິສະຫລະຈາກເຈົ້ານາຍຂອງລາວ.
ມັນຈະບໍ່ມາແກ່ຄົນຫນຶ່ງທີ່ລໍຄອຍຄວາມຕາຍ, ແລະແກ່ຄົນຫນຶ່ງທີ່ຂຸດຫາຄວາມຕາຍຫລາຍກວ່າຂຸດຫາຊັບສົມບັດທີ່ເຊື່ອງໄວ້.
ລາວຮ້ອງໄຫ້ຄືເເທອອກມາເຫມືອນນໍ້າໄຫລ.
ລາວບໍ່ສະບາຍ ຫລື ບໍ່ມີຄວາມສະຫງົບ, ແລະໄດ້ຢຸດພັກຜ່ອນ.
ໂຢບໄດ້ສັ່ງສອນມາຫລາຍແລ້ວ ແລະ ໄດ້ເສີມກຳລັງມືທີ່ອ່ອນແຮງ.
ຄວາມຢໍາເກງຂອງໂຢບຕໍ່ພຣະເຈົ້າແມ່ນຄວາມຫມັ້ນໃຈຂອງລາວ ແລະ ຄວາມຊື່ສັດຂອງລາວທີ່ເປັນຄວາມຫວັງຂອງລາວ.
ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄຖ່ຄວາມຜິດ, ຫວ່ານຄວາມເດືອນຮ້ອນ ກໍຈະພິນາດ ແລະຖືກເຜົາຜານໄປ.
ສຽງຂອງສິງຮ້າຍ, ແຂ້ວຂອງບັນດາສິ່ງໂຕຫນຸ່ມແມ່ນຖືກທຳລາຍ.
ລາວໄດ້ຍິນສຽງກະຊິບກ່ຽວກັບສິ່ງນັ້ນ ແລະຝັນຮ້າຍທີ່ກຸກກວນນອນຕອນກາງຄືນ.
ຄວາມຢ້ານກົວ ແລະການຕົວສັ່ນເຫນືອລາວ.
ມັນໄດ້ຖາມມະນຸດທີ່ຕ້ອງການຕາຍສາມາດເປັນຜູ້ຄົນຊອບທັມໄດ້ຫລາຍກວ່າພຣະເຈົ້າ, ແລະເປັນຜູ້ບໍຣິສຸດກວ່າພຣະຜູ້ສ້າງຂອງເຂົາຢ່າງນັ້ນບໍ?
ສຳລັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ອາໃສໃນເຮືອນສ້າງດ້ວຍດິນຫນຽວ, ຄົນທີ່ຖານຮາກຂອງເຂົາເປັນຂີ້ຝຸ່ນ, ຄົນທີ່ຖືກບີບເຫມືອນບີບແມງເມົ່າ.
ບໍ່ມີ
ຄວາມໂກດເຄືອງຂ້າຄົນໂງ່; ຄົນອິດສາຂ້າຄົນບໍ່ຮູ້ສຳນຶກ.
ພວກເຂົາຖືກກະບົດບີບທີ່ຢູ່ປະຕູເມືອງ.
ມະນຸດທັງປວງເກີດມາເພື່ອຄວາມຍາກລຳບາກ.
ພຣະອົງຊົງປຣະທານຝົນຕົກລົງມາເທິງແຜ່ນດິນ, ແລະຊົງໃຫ້ນ້ຳຝົນຫົດທົ່ງນາທັງຫລາຍ.
ພຣະອົງທຳລາຍແຜນການຂອງພວກເຂົາ ເພື່ອມືຂອງພວກເຂົາຈະບໍ່ສາມາດເຮັດຫຍັງສຳເລັດໄດ້.
ພຣະເຈົ້າຊົງຊ່ວຍຄົນຍາກຈົນໃຫ້ພົ້ນຈາກຄວາມຕາຍ ດ້ວຍຄົມດາບຂອງພວກເຂົາ ແລະຄົນຂັດສົນຈາກມືຂອງຄົນທີ່ມີກຳລັງ.
ລາວມີມີຄວາມສຸກທີ່ພຣະເຈົ້າອົງຊົງເຮັດໃຫ້ບາດເຈັບ ແລະ ຈາກນັ້ນພຣະອົງຊົງພັນບາດແຜໃຫ້; ພຣະອົງຊົງໃຫ້ບາດແຜ ແລະ ຈາກນັ້ນມືຂອງພຣະອົງຊົງປີ່ນປົວ.
ລາວຈະະຫົວຂວັນການທຳລາຍ ແລະ ການອຶດຢາກ.
ລາວຈະພົບວ່າບໍ່ສູນເສຍສິ່ງໃດໆເລີຍ.
ລາວຈະມາເຖິງທີ່ອຸໂມງຝັງສົບ, ເມື່ອເຈົ້າເຖົ້າແກ່.
ຖ້າພຽງຄວາມເສົ້າໂສກຂອງລາວໄດ້ຮັບການຊັ່ງນໍ້າຫນັກ ມັນຄົງຈະຫນັກຍິ່ງກວ່າດິນຊາຍໃນທະເລ
ລູກທະນູຂອງພຣະອົງກໍຢູ່ໃນຕົວຂອງໂຢບ, ແລະຈິດວິນຍານຂອງໂຢບດື່ມຢາພິດ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ພຣະເຈົ້າພໍພຣະທັຍທີ່ຈະບີບຄັ້ນລາວ, ແລະ ຕັດລາວອອກໄປຈາກຊີວິດນີ້!
ການປອບໃຈຂອງລາວ ບໍ່ໄດ້ປະຕິເສດພຣະຄັມຂອງອົງບໍຣິສຸດເລີຍ.
ສະຕິປັນຍາກໍຖືກໄລ່ອອກຈາກລາວແລ້ວ.
ເພື່ອນຄວນສະແດງຄວາມຊື່ສັດຕໍ່ຄົນທີ່ຈະລົ້ມລົງ.
ພວກມັນເຫືອດຫາຍໄປສູ່ຄວາມເປົ່າຫວ່າງ, ພວກມັນກໍຫາຍໄປ, ແລະພວກມັນລະລາຍໄຫລອອກໄປເມື່ອອາກາດຮ້ອນ.
ພວກເຂົາພະເນຈອນເຂົ້າໄປໃນດິນແດນທີ່ແຫ້ງແລ້ງ ແລະຫ່ຽວແຫ້ງ. ພວກເຂົາຕ້ອງຜິດຫວັງ ແລະຖືກຫລອກ.
ພວກເຂົາເຫັນຄວາມລຳບາກຍາກເຂັນ ແລະ ມີຄວາມຢ້ານ.
ລາວຈະຢືດຫມັ້ນໃນສັນຕິສຸກຂອງລາວ.
ພວກເຈົ້າວາງແຜນທີ່ຈະເມີນເສີຍຄຳປາໄສຂອງຂ້ອຍ, ແລະປະຕິບັດມັນເຫມືອນກັບສາຍລົມ.
ເພາະເລື່ອງຂອງໂຢບກໍຊອບທັມຢູ່.
ໂຢບປຽບທຽບມັນເຫມືອນກັບລູກຈ້າງຄົນຫນຶ່ງ, ຫລືກັບລູກຈ້າງຄົນຫນຶ່ງທີ່ຄອຍຖ້າຄ່າແຮງງານຂອງຕົນ.
ເນື້ອຫນັງຂອງລາວເຕັມໄປດ້ວຍຫນອນ ແລະເຕັມໄປດ້ວຍຂີ່ຝຸ່ນ.
ມື້ທັງຫລາຍຂອງລາວ ກໍໄວກວ່າກະສວຍທໍຜ້າຂອງຊ່າງທໍ.
ລາວປຽບຫມືອນກັບກ້ອນເມກທີ່ຖືກສະລາຍຈາງໄປ ແລະ ຈາງຫາຍໄປສັນໃດ.
ລາວຈະເວົ້າດ້ວຍຄວາມທຸກແສນຣະທົມໃນວິນຍານຂອງລາວ ແລະຈະຈົ່ມດ້ວຍຄວາມຂົມຂື່ນໃນຈິດໃຈຂອງລາວ.
ພຣະອົງກໍເຮັດໃຫ້ລາວຢ້ານກົວດ້ວຍຄວາມຝັນທັງຫລາຍ ແລະຊົງຂູ່ຂ້າລາວ ໂດຍຜ່ານທາງນິມິດທັງຫລາຍ.
ໂຢບເວົ້າວ່າວັນທັງຫລາຍຂອງລາວ ເປັນແຕ່ພຽງສິ່ງທີ່ໄຮ້ປະໂຫຍດ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ປ່ອຍຂ້ານ້ອຍໄວ້ຕາມລຳພັງພຽງພໍ ເພື່ອລາວຈະກືນນ້ຳລາຍຂອງຕົນລົງຄໍໄດ້.
ລາວຄິດວ່າພຣະເຈົ້າບໍ່ອະໄພແກ່ການລະເມີດຂອງລາວ ແລະ ນຳເອົາຄວາມຊົ່ວຊ້າຂອງລາວອອກໄປ.
ລາວໄດ້ປຽບທຽບມັນເປັນລົມພາຍຸ.
ລາວເວົ້າວ່າລາວຮູ້ ເພາະວ່າພຣະເຈົ້າມອບພວກເຂົາໄວ້ໃນມືຂອງຄວາມບາບທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຈະໃຫ້ລາງວັນໂຢບກັບເຮືອນທີ່ເປັນຂອງລາວແທ້ໆ.
ລາວເວົ້າວ່າເທິງແຜ່ນດິນໂລກນີ້ເປັນພຽງແຕ່ເງົາ.
ຕົ້ນກົກສາມາດເຕີບໂຕໄດ້ໂດຍບໍ່ມີບຶງ, ແລະຕົ້ນອໍ້ຈະງອກງາມໃນບ່ອນທີ່ມີນ້ຳ.
ຄວາມໄວ້ວາງໃຈຂອງພວກເຂົາອ່ອນໄຫວເຫມືອນຄືໃຍແມງມຸມ.
ຮາກຂອງມັນກໍຫໍ່ຫຸ້ມຫີນ; ພວກເຂົາຊອກຫາສະຖານທີ່ທີ່ດີໃນທ່າມກາງກ້ອນຫີນນັ້ນ.
ພຣະອົງຈະບໍ່ໄດ້ປະຖິ້ມຄົນດີຮອບຄອບ, ຫລືພຣະອົງຈະປະມືຈາກຄົນທີ່ເຮັດຊົ່ວຮ້າຍ.
ພຣະອົງຈະເຕີມປາກຂອງທ່ານດ້ວຍສຽງຫົວ, ຮີມປາກຂອງທ່ານດ້ວຍການໂຫ່ຮ້ອງສະເຫມີ.
ໃນຫນຶ່ງພັນເທື່ອລາວບໍ່ສາມາດຕອບພຣະອົງໄດ້ເລີຍແມ້ແຕ່ເທື່ອດຽວ.
ພຣະອົງຜູ້ໄດ້ເຄື່ອນຍ້າຍພູເຂົາທັງຫລາຍ ໂດຍບໍ່ໄດ້ເຕືອນກ່ອນ ແລະຫລົບຫລີນພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຊົງໄດ້ຢຽບຄື້ນທັງຫລາຍໃນທະເລ.
ພຣະອົງໄດ້ຜ່ານກາຍໄປ, ໂຢບບໍ່ໄດ້ສັງເກດເຫັນພຣະອົງ.
ໂຢບກໍບໍ່ສາມາດຕອບພຣະອົງໄດ້, ແຕ່ເຮັດໄດ້ພຽງແຕ່ຂໍພຣະກະຣຸນາ.
ໂຢບເຊື່ອວ່າພຣະເຈົ້າຊົງເພີ່ມທະວີບາດແຜຂອງລາວບໍ່ມີເຫດຜົນ.
ບໍ່, ເຖິງແມ່ນວ່າ, ປາກຂອງລາວຈະກ່າວໂທດລາວເອງ ແລະ ກໍຈະພິສູດໃຫ້ເຫັນວ່າລາວເປັນຄົນຜິດເອງ.
ລາວເວົ້າວ່າ ພຣະເຈົ້າຊົງທຳລາຍທັງຄົນດີຮອບຄອບ ແລະ ທີ່ຄົນຊົ່ວຮ້າຍຄືກັນ.
ພວກເຂົາແມ່ນໄວກວ່ານັກແລ່ນສົ່ງສານຄົນຫນຶ່ງ; ພວກມັນໄວເຫມືອນກັບເຮືອໄວ, ແລະ ໄວເຫມືອນນົກອິນຊີທີ່ບິນລົງມາຈັບເຫຍື່ອ.
ພຣະອົງຈະບໍ່ຖືວ່າລາວບໍ່ມີຄວາມຜິດ, ແຕ່ໂຢບະຖືກລົງໂທດ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີຜູ້ຕັດສິນຄະດີໃດສາມາດວາງມືເທິງທັງສອງຝ່າຍລະຫວ່າງໂຢບ ແລະ ພຣະເຈົ້າໄດ້.
ບໍ່ມີຜູ້ຕັດສິນຄະດີຄວາມຄົນອຶ່ນ ທີ່ສາມາດເອົາໄມ້ແສ້ຂອງພຣະເຈົ້າອອກໄປຈາກໂຢບໄດ້, ຫລືສາມາດເກັບການຂົ່ມຂູ່ຂອງພຣະອົງທີ່ເຮັດໃຫ້ໂຢບຢ້ານກົວໄວ້ໄດ້.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ພຣະເຈົ້າສະແດງໂຢບວ່າ ເຫດໃດພຣະອົງຈຶ່ງກ່າວໂທດລາວ.
ໂຢບຖາມພຣະອົງເຫັນເຫມືອນກັບມະນຸດຄົນຫນຶ່ງເຫັນ.
ພຣະເຈົ້າຊົງໄດ້ຄອຍຖ້າຈັບຄວາມຊົ່ວຊ້າຂອງໂຢບ ແລະ ຊົງຄົ້ນຫາຄວາມບາບຂອງລາວ.
ພຣະຫັດຂອງພຣະອົງໄດ້ຊົງສ້າງ ແລະປັ້ນແຕ່ງໂຢບເຂົ້າດ້ວຍກັນ.
ພຣະຊົງໄດ້ສານລາວເຂົ້າກັນດ້ວຍກະດູກ ແລະເສັ້ນເອັນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງປຣະທານຊີວິດໃຫ້ແກ່ລາວ ແລະພັນທະສັນຍາແຫ່ງຄວາມສັດຊື່.
ພຣະເຈົ້າກໍຈະສັງເກດເຫັນ, ຈະບໍ່ໄດ້ປ່ອຍຕົວລາວໄປໃນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງລາວ.
ພຣະເຈົ້າກໍຊົງໄລ່ລ້າລາວເຫມືອນລ່າໂຕສິງຕົວຫນຶ່ງ.
ພຣະເຈົ້າຊົງໄດ້ນຳພະຍານຂອງພຣະອົງຄົນໃຫມ່ມາຕໍ່ສູ້ລາວ.
ລາວຢາກໃຫ້ວິນຍານຂອງລາວຖືກເຮັດໃຫ້ຕາຍໄປ ແລະບໍ່ຕ້ອງມີດວງຕາໃດໄດ້ເຄີຍເຫັນລາວ.
ລາວກຳລັງໄປເຖິງແຜ່ນດິນແຫ່ງຄວາມມືດ ແລະດິນແດນທີ່ເປັນເງົາມັດຈຸຣາດ.
ລາວຄິດວ່າໂຢບເຍາະເຍີ້ຍຄຳສອນຂອງພວກເຂົາ.
ລາວເວົ້າວ່າພຣະເຈົ້າຊົງເອີ້ນຮ້ອງຈາກໂຢບຫນ້ອຍກວ່າຄວາມຫລອກລວງອັນຊົ່ວຮ້າຍຂອງເຂົາອີກ.
ໂຊຟາຄິດວ່າມັນເປັນໄປບໍ່ໄດ້ ເພາະວ່າ ພຣະເຈົ້າຊົງຢູ່ສູງເຫນືອຟ້າສະຫວັນ, ເລິກກວ່າແດນຄົນຕາຍ, ຍາວກວ່າແຜ່ນດິນໂລກ, ແລະກວ້າງກ່ວາທ້ອງທະເລ.
ມັນເປັນໄປບໍ່ໄດ້ວ່າ ໃຜຈະທີ່ສາມາດຂັດຂວາງພຣະເຈົ້າ ເພາະວ່າພຣະອົງຮູ້ຈັກຄົນຫລອກລວງ ແລະສັງເກດເຫັນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ.
ພວກເຂົາຈະມີຄວາມເຂົ້າໃຈ ເມື່ອລາປ່າຕົວຫນຶ່ງເກີດລູກອອກມາເປັນມະນຸດ.
ບໍ່ມີ
ໂຢບຈະລືມຄວາມທຸກຍາກຂອງລາວ ແລະ ລາວຈະຈົດຈຳໄດ້ພຽງແຕ່ ເຫມືອນນ້ຳທີ່ໄດ້ໄຫລຜ່ານໄປ.
ລາວຈະໄດ້ຮັບການເຮັດໃຫ້ຫມັ້ນຄົງປອດໄພເພາະມີຄວາມຫວັງ
ຄວາມຫວັງດຽວຂອງພວກເຂົາກໍຈະເຫມືອນລົມຫາຍໃຈສຸດທ້າຍຂອງຊີວິດເທົ່ານັ້ນ.
ລາວກໍມີຄວາມເຂົ້າໃຈ ແລະ ບໍ່ດີກວ່າພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຫົວຂວັນລາວ.
ສັດຮ້າຍ, ບັນດານົກ, ແຜ່ນດິນໂລກ, ປາໃນທະເລ ສາມາດສອນເພື່ອນຂອງລາວໄດ້.
ພວກມັນຮູ້ວ່າ ໃນມືຂອງພຣະຢາເວໄດ້ໃຫ້ຊີວິດຂອງພວກມັນ.
ຜູ້ຄົນທີ່ມີອາຍຸພ້ອມກັບສະຕິປັນຍາ; ວັນທັງຫລາຍກໍຄືຄວາມເຂົ້າໃຈ.
ພຣະອົງຊົງກັກນໍ້າເອົາໄວ້, ພວກມັນກໍຈະເຫືອດແຫ້ງ, ແລະ ຖ້າພຣະອົງຊົງສົ່ງພວກມັນອອກໄປ, ພວກມັນກໍຈະຖ້ວມແຜ່ນດິນ.
ພຣະອົງຊົງໄດ້ປົດໂສ້ສິດອຳນາດຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຊົງກຳຈັດຄຳເວົ້າຂອງຜູ້ທີ່ຫນ້າເຊື່ອຖື, ແລະເອົາຄວາມເຂົ້າໃຈອອກໄປຈາກພວກຜູ້ໃຫ່ຍ.
ພຣະອົງຊົງໄດ້ກະທຳໃຫ້ປະຊາຊາດເຂັ້ມແຂງຂຶ້ນ, ແລະຂະຫຍາຍບັນດາປະຊາຊາດຕ່າງໆ, ຫລື ໄດ້ນຳພວກເຂົາມາເຫມືອນກັບນັກໂທດດ້ວຍ.
ພຣະອົງໄດ້ກະທຳໃຫ້ພວກເຂົາພະເນຈອນໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ຊຶ່ງບໍ່ມີຫົນທາງ.
ໂຢບເວົ້ນວ່າສິ່ງໃດທີ່ພວກເຂົາຮູ້, ລາວກໍຮູ້ເຫມືອນກັນ, ແລະລາວບໍ່ໄດ້ດ້ອຍໄປກວ່າພວກເຂົາເລີຍ.
ລາວຄວນຈະທູນຕໍ່ອົງຜູ້ຊົງຣິດທານຸພາບ ເພາະວ່າໂຢບປາຖະຫນາໃຫ້ເຫດຜົນຕໍ່ພຣະເຈົ້າ.
ພວກເຂົາປ້າຍສີຄວາມຈິງດ້ວຍການຂີ້ຕົວະ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາຟັງຄຳອ້ອນວອນຂອງຮິມປາກຂອງລາວ.
ພຣະອົງຈະໄດ້ລົງໂທດພວກເຂົາ ຖ້າພວກເຂົາສະແດງຄວາມລຳອຽງ.
ລາວເວົ້າວ່າ ຄຳກ່າວທີ່ໂດດເດັ່ນຂອງພວກເຂົາ ເປັນພຽງສຸພາສິດທີ່ເຮັດຈາກຂີ້ເຖົ່າ, ແລະ ການປ້ອງກັນຂອງພວກເຈົ້າເປັນການປ້ອງກັນເຮັດມາຈາກດິນ.
ໂຢບຂໍຈົ່ງຍຶດຫມັ້ນໃນສັນຕິຂອງພວກເຂົາໄວ້, ປ່ອຍລາວໄວ້ຕາມລຳພັງເຖີ້ນ.
ລາວບໍ່ໄດ້ມາຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງເຫມືອນກັນຄົນຊອບທັມ.
ໂຢບໄດ້ຕັ້ງການປ້ອງກັນຂອງລາວ.
ໂຢບຕ້ອງການໃຫ້ພຣະເຈົາຖອນມືແຫ່ງການກົດຂີ່ຂອງພຣະອົງຈາກໂຢບ.
ພຣະອົງຊົງປະຕິບັດຕໍ່ໂຢບເຫມືອນເປັນສັດຕຣູຂອງພຣະອົງ.
ລາວເປັນເຫມືອນສິ່ງເນົ່າເປື່ອຍທີ່ຕ້ອງຖິ້ມ, ເປັນເຫມືອນຜ້າທີ່ຖືກໂຕມອດກັດກິນກໍຕາມ.
ມະນຸດງອກອອກມາດິນເຫມືອນກັບດອກໄມ້ດອກຫນຶ່ງ, ແລະກໍຖືກຕັດໃຫ້ລົ້ມລົງ.
ພຣະເຈົ້າກຳນົດວັນທັງຫລາຍຂອງມະນຸດ ແລະ ຈຳນວນເດືອນທັງຫລາຍຂອງເຂົາ.
ສິ່ງນັ້ນສາມາດເປັນຄວາມຫວັງໃຫ້ກັບຕົ້ນໄມ້ຫນຶ່ງ ທີ່ຖ້າຫາກມັນຖືກຕັດລົງ, ມັນກໍຈະແຕກຫນໍ່ຂຶ້ນອີກ.
ລາວເວົ້າວ່າຄົນລົ້ມລົງ ບໍ່ລຸກຂຶ້ນມາອີກ ແລະ ຖືກປຸກຈາກການນອນຫລັບຂອງພວກເຂົາ.
ໂຢບຕ້ອງການພຣະເຈົ້າເຊື່ອລາວຈາກແດນຄົນຕາຍ ຈາກຄວາມຍາກລຳບາກຕ່າງໆ.
ພຣະເຈົ້າຈະຖືກໃສ່ໄວ້ໃນຖົງການກະທຳຜິດຂອງໂຢບ ແລະ ຈະປົກປິດຄວາມຊົ່ວຊ້າຂອງລາວ.
ນ້ຳທັງຫລາຍກັດເຊາະກ້ອນຫີນໄປ.
ຖ້າບັນດາລູກຊາຍຂອງລາວໄດ້ຮັບກຽດ, ລາວກໍບໍ່ຮູ້ , ແລະຖ້າພວກເຂົາຖືກເຮັດໃຫ້ຕົກຕ່ຳລົງ, ລາວບໍ່ຮູ້ບໍ່ເຫັນວ່າມັນເກີດຂື້ນ.
ລາວບໍ່ຄວນຕື່ມເຕັມຕົວເອງດ້ວຍລົມຕາວັນອອກ.
ລາວຄິດວ່າ ໂຢບເຄົາລົບພຣະເຈົ້ານ້ອຍລົງ, ແລະ ຄັດຄ້ານການອຸທິດຕໍ່ພຣະອົງ.
ລາວບໍ່ຮູ້ຈັກຫຍັງທີ່ໂຢບຮູ້ຈັກສິ່ງທີ່ພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ຈັກ, ຫລື ສິ່ງທີ່ລາວເຂົ້າໃຈສິ່ງທີ່ພວກເຮົາບໍ່ເຂົ້າໃຈ.
ຜູ້ທີ່ມີຜົມຫງອກ ແລະອາຍຸກໍຫລາຍຍິ່ງກວ່າພໍ່ຂອງເຈົ້າຢູ່ກັບເອລີຟັດ ແລະ ເພື່ອນຂອງລາວ.
ລາວຄິດວ່າຈິດວິນຍານຂອງໂຢບຕໍ່ສູ້ພຣະເຈົ້າ.
ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຊົງວາງໃຈແມ່ນແຕ່ຜູ້ບໍຣິສຸດ, ແລະທ້ອງຟ້າ ກໍບໍ່ບໍຣິສຸດໃນສາຍຕາຂອງພຣະອົງ.
ສິ່ງຕ່າງໆທີ່ບັນດາຄົນມີປັນຍາທີ່ໄດ້ຮັບການຖ່າຍທອດມາກຈາກພໍ່ທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ, ແລະສິ່ງຕ່າງໆ ທີ່ບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາ ບໍ່ເຄີຍປິດບັງໄວ້.
ຜູ້ທຳລາຍຈະມາເຫນືອລາວ ໃນຂະນະທີ່ລາວມີຄວາມຮຸ່ງເຮືອງ.
ດາບກໍຄອຍຖ້າຄົນຊົ່ວຢູ່.
ຄົນຊົ່ວຮ້າຍນີ້ແລ່ນເຂົ້າໃສ່ພຣະອົງດ້ວຍຄໍທີ່ຕັ້ງຊັນ, ພ້ອມກັບໂລ່ຫນາ.
ພວກມັນພ້ອມທີ່ຈະເປັນກອງຊາກຫັກພັງແລ້ວ.
ຄົນຊົ່ວຮ້າຍຫາຍໄປໂດຍລົມຫາຍໃຈຈາກປາກຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຄວາມບໍ່ເປັນປະໂຫຍດ ຈະເປັນລາງວັນຂອງເຂົາ.
ມັນຈະເປັນຫມັນ, ແລະໄຟຈະເຜົາຜານເຕັ້ນທີ່ຕິດສິນບົນຂອງພວກເຂົາ.
ໂຢບເວົ້າວ່າ ພວກເຂົາເປັນຜູ້ເລົ້າໂລມທີ່ຫນ້າສັງເວດທີ່ສຸດນຳໃຊ້ຖ້ອຍຄຳລົມໆແລ້ງໆ.
ບໍ່ມີ
ຖ້າລາວເວົ້າ, ຄວາມເຈັບປວດຂອງລາວກໍບໍ່ລະງັບລົງ, ແລະ ຖ້າລາວມິດງຽບຢູ່, ຈະຊ່ວຍບັນເທົາຄວາມເຈັບປວດຂອງລາວໄດ້.
ພວກເຂົາໄດ້ອ້າປາກໃສ່ຂ້ໂຢບ; ພວກເຂົາໄດ້ຕົບແກ້ມປະຈານລາວ ຢ່າງເສື່ອມເສຍ; ແລະພວກເຂົາໄດ້ສຸມຫົວກັນປັກປ້ຳລາວ.
ພຣະເຈົ້າຊົງໄດ້ມອບຂ້ານ້ອຍໃຫ້ແກ່ຄົນອະທັມ ແລະຊົງໄດ້ໂຍນລາວໄວ້ໃນມືຂອງຄົນຊົ່ວຮ້າຍ.
ພຣະອົງໄດ້ແທງແອວຂອງລາວ ແລະໄດ້ຖອກນ້ຳບີຂອງລາວລົງເທິງດິນ.
ລາວໄດ້ຜິວຫນັງຂອງລາວກໍຖືກຫຍິບເຫມືອນກະສອບ.
ໂຢບພະຍານກໍຢູ່ເທິງທ້ອງຟ້າ, ແລະຜູ້ຮັບຮອງລາວກໍຢູ່ໃນທີ່ສູງ.
ລາວໄດ້ຖອກນ້ຳຕາຕໍ່ພຣະເຈົ້າ.
ລາວຕ້ອງຈ້ອງເບິ່ງການນິນທາຂອງຄົນທີ່ເຍາະເຍີ້ຍລາວ.
ລາວຢາກໃຫ້ພຣະເຈົ້າຊົງສັນຍາວ່າຈະຄໍ້າປະກັນພຣະອົງເອງສຳລັບໂຢບ.
ຜູ້ປະນາມພວກເພື່ອນຂອງລາວ ເພື່ອເຫັນແກ່ລາງວັນ, ດວງຕາຂອງລູກຫລານຂອງລາວຈະມືດມົວໄປ.
ດວງຕາຂອງລາວໄດ້ມືດມົວໄປ ແລະອະໄວຍະວະໃນຮ່າງກາຍຂອງລາວກໍຈ່ອຍບາງເຫມືອນກັບເງົາ.
ລາວບໍ່ຮູ້ຈະບໍ່ພົບຄົນທີ່ມີປັນຍາຈັກຄົນຫນຶ່ງໃນທ່າມກາງພວກເຂົາ.
ແຜນການຂອງໂຢບສິິ້ນສຸດລົງ, ທັງຄວາມປາຖະຫນາແຫ່ງຫົວໃຈຂອງລາວ.
ຂຸມເລິກໄດ້ກາຍເປັນພໍ່ຂອງລາວ, ແລະຫນອນໄດ້ເປັນແມ່ຂອງລາວ, ແລະເປັນເອື້ອຍຂອງລາວ.
ບໍ່ມີ
ບັນດິດຄິດວ່າໂຢບນັບພວກເຂົາໃຫ້ເປັນເຫມືອນສັດຮ້າຍ ແລະ ຄິດວ່າພວກເຂົາຄົນໂງ່.
ຄວາມສະຫວ່າງຂອງຄົນຊົ່ວຮ້າຍຈະຖືກດັບມອດໄປ ແລະແປວໄຟຂອງເຂົາຈະບໍ່ສ່ອງແສງອີກ.
ເຂົາຈະຖືກໂຍນເຂົ້າໄປໃນບ້ວງແຮ້ວດ້ວຍຕີນຂອງເຂົາເອງ ແລະເຂົາຈະຍ່າງຢູ່ເທິງຂຸມກັບດັກ.
ເຂົາຈະຖືກຈັບດ້ວຍກັບດັກ, ບ້ວງມີແຮ້ວ, ແລະບ້ວງ.
ຄວາມມັ່ງຄັ່ງຂອງເຂົາຈະຫັນໄປສູ່ຄວາມຫິວໂຫຍ.
ເຂົາຖືກຈີກຂາດຈາກຄວາມປອດພັຍແຫ່ງເຕັນຂອງລາວ, ທີ່ຢູ່ອາໃສຂອງເຂົາ ຊຶ່ງຕອນນີີ້ເຂົາໄວ້ວາງໃຈ.
ບິນດັດພັນລະນາເຖິງຄົນຊົ່ວເປັນຕົ້ນໄມ້ທີ່ຮາກຈະແຫ້ງຢູ່ໃຕ້ພື້ນດິນ, ແລະ ກິ່ງຂອງເຂົາທີ່ຢູ່ເທິງຂຶ້ນໄປຈະຖືກຕັດອອກ.
ເຂົາຈະບໍ່ມີລູກ ຫລືຫລານຊາຍທ່າມກາງຄົນຂອງເຂົາ, ຫລືບໍ່ມີຍາດມິດຄົງເຫລືອຢູ່ໃນບ່ອນທີ່ເຂົາເຄີຍຢູ່.
ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ອາໄສຢູ່ທາງທິດຕາເວັນຕົກ ຈະຖືກເຮັດໃຫ້ຂະຫຍອງຂວັນ ແລະ ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ອາໄສຢູ່ທາງຕາເວັນອອກ ຈະຖືກເຮັດໃຫ້ສະທ້ານຢ້ານກົວ.
ບໍ່ມີ
ໂຢບຈຶ່ງໄດ້ເວົ້າວ່າພວກເຂົາທຳລາຍລາວໃຫ້ເປັນຕ່ອນໆ.
ພວກເຂົາໄດ້ຫມິ່ນປະຫມາດລາວຢ່າງນີ້ສິບຄັ້ງແລ້ວ.
ໂຢບເວົ້າວ່າຄວາມຜິດຂອງລາວກໍຍັງຄົງເປັນຄວາມກັງວົນຂອງລາວເອງ.
ໂຢບເວົ້າວ່າພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ຜິດຕໍ່ລາວ ແລະໄດ້ຊົງຈັບລາວໄວ້ໃນບ້ວງແຮ້ວຂອງພຣະອົງ.
ລາວຈະບໍ່ໄດ້ຮັບຄຳຕອບ ແລະ ບໍ່ມີຄວາມຍຸຕິທັມເກີດຂຶ້ນ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງນັບລາວເປັນເຫມືອນຫນຶ່ງໃນບັນດາສັດຕຣູຜູ້ຮ້າຍກາດຂອງພຣະອົງ.
ພຣະເຈົ້າຊົງເຮັດໃຫ້ພີ່ນ້ອງຂອງຂ້ານ້ອຍຫ່າງໄກຈາກລາວ; ບັນດາຄົນຮູ້ຈັກລາວກໍເລີ່ມຫັນຫນີ, ພວກຍາດພີ່ນ້ອງຂ້ານ້ອຍ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ລາວຜິດຫວັງ; ເພື່ອນຝູງສະຫນິດ ໄດ້ຫລົງລືມລາວ.
ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງລາວຈະບໍ່ຕອບລາວເຖິງແມ່ນວ່າ ລາວຈະອ້ອນວອນເຂົາດ້ວຍຄຳເວົ້າຂອງລາວກໍຕາມ.
ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ລາວຮັກໄດ້ຫັນມາໂຈມຕີລາວ.
ລາວມີຊີິວິດລອດພຽງຫນັງຫຸ້ມແຂ້ວຂອງລາວເທົ່ານັ້ນ.
ລາວຕ້ອງການຖ້ອຍຄຳຂອງລາວໄດ້ຖືກບັນທຶກເອົາໄວ້ ແລະ ໄດ້ຖືກບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືເຫລັ້ມຫນຶ່ງ, ຫລື ຖືກສະຫລັກດ້ວຍເຫລັກ ແລະກົ່ວ ໃນກ້ອນຫີນຊົ່ວນິຣັນດອນ.
ລາວຮູ້ວ່າພຣະຜູ້ໄຖ່ລາວ ຊົງມີຊີວິດຢູ່, ແລະພຣະອົງຈະຊົງຢືນຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກໃນທີ່ສຸດ.
ໂຢບໃນຊີ້ນຫນັງຂອງລາວຈະເຫັນພຣະເຈົ້າ.
ພຣະພິໂຣດນຳມາຊຶ່ງການລົງໂທດດ້ວຍດາບ.
ເຂົາຕອບໂຢບຢ່າງຮີບຮ້ອນເພາະຄວາມກັງວົນທີ່ຢູ່ພາຍໃນລາວ ແລະວິນຍານຫນຶ່ງຈາກຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງລາວຕອບລາວ. ລາວໄດ້ຍິນຄຳຕຳຫນິທີ່ຫມິ່ນປະຫມາດຂອງໂຢບ ແລະ ເວົ້າວ່າມັນເຮັດໃຫ້ລາວອັບອາຍ.
ຄວາມຍິນດີຂອງຄົນທີ່ບໍ່ນັບຖືພຣະເຈົ້າ ກໍຢູ່ພຽງຊົ່ວຂະນະຫນຶ່ງ.
ຄົນເຊັ່ນນີ້ຈະຈິບຫາຍໄປຢ່າງຖາວອນ ເຫນືອນກັບຫນ້າຂອງລາວເອງ.
ເຂົາຈະບິນໄປຄືຄວາມຝັນ, ແລະຖືກໄລ່ອອກໄປເຫມືອນກັບນິມິດຍາມຄໍ່າຄືນ.
ລູກທັງຫລາຍຂອງເຂົາຈະຂໍໂທດຕໍ່ຄົນຍາກຈົນ.
ມັນຈະເຮັດໃຫ້ອາຫານໃນລຳໃສ້ຂອງເຂົາຈະກາຍເປັນຣົດຂົມ; ມັນກາຍເປັນພິດ ເຫມືອນພິດງູຢູ່ພາຍໃນເຂົາ.
ເຂົາຈະຮາກມັນອອກມາອີກ.
ເຂົາຈະບໍ່ມີຄວາມສຸກກັບການເບິ່ງສາຍນ້ຳຕ່າງໆ ແລະ ແມ່ນໍ້າທີ່ມີນໍ້າເຜີ້ງ ແລະເນີຍແຫລວ.
ເຂົາໄດ້ບຽດບຽນ ແລະປະຖິ້ມຄົນຍາກຈົນ, ແລະເຂົາໄດ້ໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງ ເພື່ອຢຶດເຮືອນທັງຫລາຍທີ່ເຂົາບໍ່ໄດ້ສ້າງ.
ມັນຈະບໍ່ຄົງຢູ່ ເພາະວ່າບໍ່ມີສິ່ງໃດຫລົງເຫລືອທີ່ເຂົາບໍ່ໄດ້ຜານ.
ພຣະເຈົ້າຈະຖອກຝົນແຫ່ງພຣະພິໂຣດລົງມາເຖິງເຂົາໃນຂະນະທີ່ເຂົາກຳລັງກິນອາຫານຢູ່.
ຄັນທະນູທອງເຫລືອງຈະຍິງເຂົາ.
ຟ້າສະຫວັນຈະສະແດງຄວາມຊົ່ວຊ້າຂອງເຂົາ ແລະແຜ່ນດິນໂລກຈະລຸກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ເຂົາໃນຖານະພະຍານຜູ້ຫນຶ່ງ.
ຄວາມມັ່ງຄັ່ງແຫ່ງເຮືອນຂອງເຂົາ ຈະຖືກກວາດໄປ ແລະ ສິນຄ້າຂອງເຂົາຈະໄຫລອອກໄປ.
ລາວຄິດວ່າພວກເຂົາຈະສືບຕໍ່ໄປເຍາະເຍີ້ຍລາວ.
ພວກເຂົາຈະປະຫລາດໃຈ ແລະ ເອົາມືຂອງເຈົ້າປິດປາກຂອງພວກເຂົາໄວ້.
ລາວມີຄວາມວິຕົກກັງວົນ ແລະ ຄວາມຢ້ານກົວຈັບເນື້ອຫນັງຂອງລາວ.
ໂຢບຖາມເປັນຫຍັງຄົນຊົ່ວຈຶ່ງມີຊີວິດຢູ່ຕໍ່ໄປ, ຈົນເຖິງເຖົ້າແກ່ ແລະມີພະລັງແຂງແຮງຂຶ້ນ?
ງົວເຖິກຜະສົມພັນໄດ້; ມັນເຮັດໄດ້ສຳເລັດ; ແມ່ງົວອອກລູກ ແລະບໍ່ມີຫລຸລູກ.
ພວກເຂົາຈຶ່ງທູນພຣະເຈົ້າວ່າ ຂໍຊົງແຍກໄປຈາກພວກເຮົາ, ພວກເຮົາບໍ່ປາຖະຫນາຄວາມຮູ້ໃດໆ ໃນທາງຂອງພຣະອົງ.
ລາວບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ຈະຕ້ອງເຮັດກັບຄຳແນະນຳຂອງຄົນຊົ່ວ.
ໂຢບຕ້ອງການຄົນຊົ່ວຮັາຍຊົດໃຊ້ຄວາມຜິດດ້ວຍຕົວເອງ, ແລະບໍ່ແມ່ນບັນດາລູກຂອງພວກເຂົາ, ເພື່ອທີ່ເຂົາຈະຮູ້ເຖິງຄວາມຜິດຂອງເຂົາ.
ບໍ່ມີ, ເນື່ອງຈາກພຣະອົງຊົງພິພາກສາ ແມ້ແຕ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຢູ່ສູງ.
ພວກເຂົາລົ້ມຕົວນອນໃນຂີ້ຝຸ່ນດິນຄືກັນ, ແລະບັນດາຕົວຫນອນກໍກັດກິນປົກຄຸມພວກເຂົາທັງສອງ.
ລາວຮູ້ຄວາມຄິດຂອງພວກເຂົາ, ແລະອຸບາຍທີ່ພວກເຂົາປາຖະຫນາເຮັດຜິດຕໍ່ລາວ.
ພວກເຂົາເຫັນຄົນຊົ່ວໄດ້ຖືກມ້ຽນໄວ້ຈາກວັນແຫ່ງຄວາມພິນາດ, ແລະທີ່ເຂົາຈະໄດ້ຖືກນຳອອກໄປຈາກວັນແຫ່ງຄວາມໂກດຮ້າຍ.
ຜູ້ຊາຍຈະເຝົ້າເຫນືອອຸໂມງຝັງສົບຂອງພວກເຂົາ.
ໂຢບເວົ້າວ່າໂຊຟາປອບໂຍນລາວດ້ວຍສິ່ງທີ່ເປົ່າໆ.
ລາວຖາມວ່າຖ້າມັນສ້າງຄວາມພໍພຣະທັຍຢ່າງໃດໃຫ້ກັບອົງຜູ້ຊົງຣິດທານຸພາບຖ້າໂຢບມີຄວາມຊອບທັມ.
ລາວເຍາະເຍີ້ຍ ເພາະໂຢບຄວາມຢຳເກງຕໍ່ພຣະອົງ, ພຣະອົງຊົງຕຳນິລາວ.
ລາວເວົ້າວ່າໂຢບໄດ້ປຸ້ນເສື້ອຜ້າຂອງຄົນທີ່ເປືອຍກາຍຢູ່.
ລາວກ່າວຫາໂຢບໄດ້ສົ່ງແມ່ຫມ້າຍອອກໄປດ້ວຍຄວາມວ່າງເປົ່າ.
ລາວເວົ້າວ່າທີ່ຄວາມມືດ, ເພື່ອວ່າໂຢບຈະບໍ່ສາມາດແນມເຫັນ.
ໂຢບເວົ້າວ່າ, "ເມກທຶບປົກຄຸມພຣະອົງໄວ້, ເພື່ອວ່າພຣະອົງຈະບໍ່ຊົງສາມາດເຫັນຄົນ."
ຄົນຊົ່ວເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຮາກຖານໄດ້ຖືກພັດໄປເຫມືອນແມ່ນໍ້າສາຍຫນຶ່ງ.
ຄົນຊອບທັມຈະເຫັນໂຊກຊະຕາຂອງພວກເຂົາ ແລະຊົມຊື່ນຍິນດີ.
ຖ້າໂຢບຍອມຈຳນົນຕໍ່ພຣະເຈົ້າ, ສິ່ງດີກໍຈະເກີດຂຶ້ນກັບລາວ.
ໂຢບຫັນກັບຫາພຣະເຈົ້າອົງມີຣິດທານຸພາບ, ລາວຈະໄດ້ຮັບການສ້າງຂຶ້ນໃຫມ່.
ເມື່ອໂຢບມີຄວາມເພິງພໍໃຈໃນອົງຜູ້ຊົງຣິດທານຸພາບ, ລາວຈະເງີຍຫນ້າຂຶ້ນຕໍ່ພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າຊົງເຮັດໃຫ້ຄົນຍິ່ງຖ່ອມຕົວລົງ.
ໂຢບເວົ້າວ່າຄວາມທຸກຂອງລາວແມ່ນຫນັກກວ່າການຮ້ອງຄວນຄາງຂອງລາວ.
ລາວຈະຍື່ນຄະດີຂອງລາວຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງ ແລະເຕີມປາກຂອງລາວດ້ວຍຄຳໂຕ້ແຍ້ງ.
ບໍ່ເລີຍ, ລາວຄິດວ່າພຣະອົງຈະໃຫ້ກຳລັງແກ່ລາວ.
ໂຢບເວົ້າວ່າຢູ່ທາງທິດໃຕ້, ພຣະອົງ ເຊື່ອງພຣະອົງໄວ້ ເພື່ອໂຢບຈະບໍ່ສາມາດເຫັນພຣະອົງໄດ້.
ເມື່ອພຣະອົງໄດ້ທົດສອບໂຢບແລ້ວ, ໂຢບກໍຈະອອກມາເປັນເຫມືອນຄຳ.
ໂຢບໄດ້ເຫັນຄຸນຄ່າຕໍ່ບັນດາພຣະທັມແຫ່ງພຣະໂອດຂອງພຣະອົງ
ພຣະອົງຊົງຈະໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ກຳນົດທີ່ຕໍ່ຕ້ານໂຢບນັ້ນຄົບຖ້ວນ.
ເມື່ອລາວຄິດເຖິງພຣະອົງ, ລາວກໍຢ້ານກົວພຣະອົງ.
ຄວາມມືດທຶບທີ່ປົກຄຸກໃບຫນ້າອັນສິ້ນຫວັງຂອງໂຢບ.
ເປັນຫຍັງເວລາທັງຫລາຍເພື່ອການຕັດສິນຄົນຊົ່ວຮ້າຍ ຈຶ່ງບໍ່ຕັ້ງໂດຍອົງຜູ້ຊົງຣິດ.
ພວກເຂົາຂັບໄລ່ຕ້ອນຝູງລາຂອງຄົນກຳພ້າພໍ່.
ພວກເຂົາຫວັງວ່າອາຣາບາ ຈະຕຽມອາຫານໃຫ້ພວກເຂົາເພື່ອບັນດາລູກທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາບໍ່ມີຜ້າຫົ່ມກັນຄວາມຫນາວ.
ພວກເຂົາກອດກ້ອນຫີນ ເພາະບໍ່ມີບ່ອນກຳບັງ.
ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາຫິວກໍຕາມ, ພວກເຂົາກໍຕ້ອງແບກຟ່ອນເຂົ້າໄປຈາກຄົນທີ່ຫິວ.
ພວກເຂົາຢຽບອະງຸ່ນໃນບໍ່ອະງຸ່ນຂອງຄົນຊົ່ວຮ້າຍ; ແຕ່ພວກເຂົາກັບທົນທຸກໃນຄວາມຫິວກະຫາຍ.
ໃນກາງຄືນ, ຄາດຕະກຳເປັນເຫມືອນຄົນຂີ້ລັກ.
ພວກເຂົາບໍ່ສົນໃຈຄວາມສະຫວ່າງ.
ພວກເຂົາສະບາຍກັບຄວາມຫນ້າກົວແຫ່ງຄວາມມືດທືບ.
ແດນຄົນຕາຍກໍຈັບເອົາຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ເຮັດບາບ.
ຄົນຊົ່ວຮ້າຍທີ່ລ້າງຜານຍິງຜູ້ເປັນຫມັນ ຜູ້ທີ່ເຄີຍບໍ່ມີລູກ.
ພຣະເຈົ້າຍັງຊົງລາກຄົນທີ່ມີກຳລັງອອກໄດ້ດ້ວຍຣິດທານຸພາບຂອງພຣະອົງ
ແຕ່ກໍເປັນພຽງຊ່ວງເວລາຫນຶ່ງເທົ່ານັ້ນ, ພວກເຂົາຈະຕ້ອງຈາກໄປ.
ພຣະອົງຊົງບັນຊາໃນສະຖານທີ່ສູງແຫ່ງທ້ອງຟ້າຂອງພຣະອົງ.
ລາວຖາມຜູ້ທີ່ເກີດຈາກຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງທີ່ບໍຣິສຸດ, ເປັນທີ່ຍອມຮັບຕໍ່ພຣະອົງ.
ລາວເວົ້າວ່າ ລູກຂອງມະນຸດແມ່ນຕົວຫນອນຕົວຫນຶ່ງ.
ບໍ່ເລີຍ, ໂຢບຢາກຮູ້ວ່າການທີ່ບິນດັດໄດ້ກ່າວຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ມັນຊ່ວຍໃຜ.
ການທຳລາຍ ກໍບໍ່ມີສິ່ງປົກປິດຕໍ່ພຣະອົງ.
ພຣະອົງຊົງໄດ້ຫຸ້ມຫໍ່ນ້ຳໄວ້ໃນເມກທຶບຂອງພຣະອົງ
ພຣະອົງຊົງປົກຄຸມຜິວດວງເດືອນ ແລະແຜ່ເມກຂອງພຣະອົງເທິງດວງເດືອນນັ້ນ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ທະເລສະຫງົບດ້ວຍຣິດທານຸພາບຂອງພຣະອົງ.
ໂດຍລົມຫາຍໃຈຂອງພຣະອົງ, ພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ທ້ອງຟ້າທັງຫລາຍຂອງພະຍຸສ່ອງໃສ.
ພຣະເຈົ້າຊົງເອົາຄວາມຍຸຕິທັມຂອງລາວອອກໄປ.
ໂຢບສາບານວ່າຮີມປາກຂອງລາວຈະບໍ່ເວົ້າຄວາມບໍ່ຈິງ.
ລາວຄິດວ່າຄວາມຄິດຂອງລາວຈະບໍ່ຕຳນິລາວ ນານຕາບຈົນເຖິງທີ່ລາວມີຊີວິດຢູ່
ເມື່ອພຣະເຈົ້າຊົງຕັດລາວອອກໄປ, ເມື່ອພຣະເຈົ້າໄດ້ເອົາຊີວິດຂອງລາວໄປ.
ໂຢບເວົ້າວ່າຈະບໍ່ປິດບັງພຣະດຳຣິຕ່າງໆຂອງພຣະເຈົ້າອົງຜູ້ຊົງມິຣິດທານຸພາບ.
ເຊື້ອສາຍຂອງລາວຈະບໍ່ມີວັນທີ່ອາຫານພຽງພໍກິນ.
ແມ່ຫມ້າຍຂອງເຂົາຈະບໍ່ຮ້ອງຄວນຄາງເພື່ອເຂົາ.
ເຂົາເປີດຕາຂອງເຂົາ ແລະທຸກສິ່ງກໍຫາຍໄປ.
ລົມຈາກທິດຕາເວັນອອກຈະຫອບເອົາເຂົາໄປ, ແລະມັນກວາດລາວອອກໄປຈາກບ່ອນຂອງເຂົາ.
ເຂົາພະຍາຍາມຫນີອອກໄປຈາກມືຂອງມັນ.
ແຮ່ທອງເຫລືອງຖືກຫລອມມາຈາກກ້ອນຫີນ.
ມະນຸດຄົ້ນຫາ, ທີ່ໄປຍັງເຂດຫ່າງໄກທີ່ສຸດ, ກ້ອນຫີນຕ່າງໆ ໃນທີ່ລັບ ແລະໃນຄວາມມືດທືບ.
ເຂົາເປີດອຸໂມງທີ່ຢູ່ຫ່າງໄກຈາກທີ່ຜູ້ຄົນອາໄສຢູ່.
ຂີ້ຂອງມັນບັນຈຸຄຳ.
ສັດທີ່ອວດອ້າງບໍ່ໄດ້ເຄີຍຍ່າງທາງນັ້ນ, ຫລືໂຕສິງໂຕໂຫດຮ້າຍກໍບໍ່ໄດ້ຜ່ານບ່ອນນັ້ນ.
ດວງຕາຂອງເຂົາແນມເຫັນສິ່ງທີ່ມີຄ່າທຸກຢ່າງທີ່ນັ້ນ.
ທັງສອງຢ່າງພົບບໍ່ໄດ້ໃນແຜ່ນດິນຂອງຄົນເປັນ.
ຄຳ ແລະແກ້ວບໍຣິສຸດບໍ່ສາມາດມີຄ່າທຽບເທົ່າທັງສອງຢ່າງໄດ້.
ລາຄາຂອງສະຕິປັນຍານັ້ນມີຫລາຍສູງກວ່າບັນດາທັບທິມ.
ສະຕິປັນຍານັ້ນທີ່ເຊື່ອງພົ້ນຈາກດວງຕາທັງຫລາຍຂອງສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທັງຫມົດ.
ພຣະເຈົ້າຊົງເຂົ້າໃຈທາງໄປຫາສະຕິປັນຍານັ້ນ ແລະ ພຣະອົງຊົງຮູ້ຈັກສະຖານທີ່ຂອງສະຕິປັນຍາດ້ວຍ.
ພຣະອົງແບ່ງນໍ້າທັງຫລາຍອອກດ້ວຍເຄື່ອງຜອງ.
ພຣະອົງໄດ້ສ້າງກົດເກນສຳລັບຝົນ.
ຕໍ່ຜູ້ຄົນ ພຣະອົງກ່າວວ່າ, "ເບິ່ງແມ, ຄວາມຢຳເກງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້ານັ້ນແຫລະຄືສະຕິປັນຍາ."
ໂຢບໄດ້ລະນຶກເຖິງເມື່ອຫລາຍເດືອນກ່ອນທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງຫ່ວງໄຍລາວ.
ໂຢບໄດ້ລະນຶກເຖິງໃນຄວາມສົມບູນແຫ່ງວັນຂອງລາວ, ເມື່ອສຳພັນທະພາບກັບພຣະເຈົ້າໄດ້ຢູ່ໃນເຕັນຂອງລາວ.
ເມື່ອອົງຜູ້ມີຣິດທານຸພາບຍັງຊົງຢູ່ກັບລາວ, ກ້ອນຫີນນັ້ນໄດ້ຫລັ່ງສາຍນໍ້າແຫ່ງນ້ຳມັນອອກໃຫ້ແກ່ລາວ.
ພວກເຂົາເຫັນຂ້ານ້ອຍແລະຢູ່ຫ່າງຈາກຂ້ານ້ອຍດ້ວຍຄວາມເຄົາຣົບ
ພວກເຂົາຢຸດການໂອ້ລົມ ເມື່ອລາວມາເຖິງ.
ລີ້ນຂອງພວກເຂົາກໍຕິດເພດານປາກຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະໃຫ້ຄຳພະຍານຕໍ່ລາວ ແລະຍອມຮັບລາວ.
ລາວໄດ້ເປັນເຫດໃຫ້ຈິດໃຈຂອງແມ່ຫມ້າຍ ຮ້ອງເພງດ້ວຍຄວາມຊົມຊື່ນຍິນດີ.
ລາວຈະພິຈາຣະນາຄະດີ ແມ້ແຕ່ຂອງຜູ້ທີ່ຂ້ານ້ອຍບໍ່ຮູ້ຈັກ.
ໂຢບຈະຊ່ວຍຜູ້ຕົກເປັນເຫຍື່ອອອກຈາກລະຫວ່າງແຂ້ວຂອງລາວ.
ຄັນທະນູແຫ່ງກຳລັງຂອງລາວສົດໃຫມ່ໃນມືລາວສະເຫມີ.
ພວກເຂົາໄດ້ເປີດປາກຂອງຕົນກວ້າງເພື່ອດື່ມຖ້ອຍຄຳຂອງລາວ, ເຫມືອນກັບພວກເຂົາຈະດື່ມນ້ຳຝົນຕົກທ້າຍຣະດູ.
ລາວເວົ້າວ່າ ລາວເຫມືອນກັບຜູ້ຫນຶ່ງທີ່ປອບໂຍນບັນດາຄົນໄວ້ທຸກ.
ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ອາຍຸນ້ອຍກວ່າ ໂຢບກັບບໍ່ໄດ້ເຮັດສິ່ງໃດນອກຈາກການເຍາະເຍີ້ຍລາວ.
ພວກເຂົາຝ່າຍຜອມເພາະຄວາມຍາກຈົນ ແລະຫິວໂຫຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ຖືກຂັບໄລ່ອອກຈາກທ່າມກາງປະຊາກອນ.
ພວກເຂົາໄດ້ເປັນລູກຊາຍຂອງພວກຄົນໂງ່, ຄວາມຈິງຄື, ເປັນລູກຊາຍຂອງພວກທີ່ບໍ່ມີຊື່ສຽງ.
ໂຢບໄດ້ກາຍເປັນເພງແຫ່ງການເຍາະເຍີ້ຍຂອງພວກເຂົາ.
ຄົນເຫລົ່ານີ້ສູນເສຍການຄວບຄຸມຕົນເອງທັງຫມົດຕໍ່ຫນ້າລາວ.
ພວກເຂົາຍູ້ຄວາມພິນາດໄປທາງຫນ້າລາວ, ພວກຄົນທີ່ບໍ່ມີຜູ້ໃດຕ້ານທານພວກເຂົາໄວ້ເລີຍ.
ກຽດຂອງລາວຖືກກຳຈັດອອກໄປເຫມືອນກັບມັນເປັນພຽງແຕ່ສາຍລົມ.
ວັນເວລາແຫ່ງຄວາມທຸກທໍຣະມານທັງຫລາຍຂອງລາວ ໄດ້ຈັບຕົວລາວໄວ້ຈົນຫມັ້ນ.
ກຳລັງອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະເຈົ້າ ໄດ້ຢືດເສື້ອຜ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ພຣະເຈົ້າຊົງປ່ຽນແປງ ແລະຊົງໂຫດຮ້າຍຕໍ່ລາວ; ພ້ອມກັບຣິດອຳນາດດ້ວຍພຣະຫັດຂອງພຣະອົງ ພຣະເຈົ້າໄດ້ຂົ່ມເຫັງລາວ.
ລາວຮູ້ວ່າ ພຣະເຈົ້າຈະໃຫ້ລາວໄປເຖິງຄວາມຕາຍເສຍ, ໄປເຖິງສູ່ບ່ອນທີ່ເປັນຈຸດຫມາຍປາຍທາງສຳລັບທຸກສິ່ງທີ່ມີຊີວິດ.
ເມື່ອລາວໄດ້ລໍຄອຍຖ້າຄວາມສະຫວ່າງ, ຄວາມມືດກໍມາແທນທີ່.
ລາວຢືນຂຶ້ນໃນທີ່ຊຸມນຸມຊົນ ແລະຮ້ອງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ.
ໂຢບເວົ້າວ່າສຽງພິນຄູ່ຂອງລາວ ຈຶ່ງຫັນໄປສູ່ເພງໄວ້ທຸກ.
ໂຢບໄດ້ເຮັດສັນຍາກັບດວງຕາຂອງລາວ; ແລ້ວລາວຄວນຈະເບິ່ງຍິງບໍຣິສຸດດ້ວຍໃຈປາຖະຫນາຢ່າງນັ້ນ.
ໂຢບຄິດວ່າເຫດການເລວຮ້າຍມີໄວ້ສຳລັບຄົນອະທັມ.
ລາວຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າໄດ້ຮັບການຊັ່ງຢ່າງສົມດຸນ ເພື່ອພຣະເຈົ້າຈະຊົງຮູ້ເຖິງຄວາມຊື່ສັດຂອງລາວ.
ລາວເວົ້າວ່າ ຂໍໃຫ້ການເກັບກ່ຽວຖືກຖອນອອກໄປຈາກທົ່ງນາຂອງລາວ.
ລາວເວົ້າວ່າຂໍໃຫ້ເມຍຂອງລາວຮັບໃຊ້ຄົນອຶ່ນ.
ໂຢບເວົ້າວ່າເເປັນໄຟທີ່ເຜົາຜານທຸກສິ່ງເພື່ອແດນຄົນຕາຍ.
ພຣະເຈົ້າຊົງປັ້ນພວກເຮົາທຸກຄົນໃນທ້ອງນັ້ນ.
ລາວວ່າລູກກຳພ້າໄດ້ເຕີບໂຕຂຶ້ນພ້ອມກັບລາວເຫມືອນ ກັບລາວເປັນພໍ່ຂອງເຂົາ.
ພວກເຂົາຄວນໄດ້ຮັບການເຮັດໃຫ້ອົບອຸ່ນດ້ວຍຂົນແກະຂອງລາວ.
ໂຢບເວົ້າວ່າຂໍໃຫ້ໄຫລ່ຂອງລາວຫລຸດອອກຈາກບ່າຂອງລາວເສຍ
ພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າຕໍ່ຄຳເນື້ອດີວ່າ, "ເຈົ້າເປັນຄວາມຫມັ້ນໃຈຂອງຂ້ອຍ"
ຖ້າລາວນະມັດສະການພວກມັນ ລາວກໍໄດ້ປະຕິເສດພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງຢູ່ເບື້ອງເທິງ.
ໂຢບບໍ່ຍອມໃຫ້ປາກຂອງລາວເຮັດບາບ ດ້ວຍການຂໍຊີວິດຄົນທີ່ກຽດຊັງລາວ ດ້ວຍຄຳສາບແຊ່ງ.
ລາວໄດ້ເປີດປະຕູຂອງລາວໃຫ້ກັບນັກເດີນທາງສະເຫມີ.
ລາວໄດ້ປິດບັງບາບຂອງລາວ ໂດຍການເຊື່ອງຄວາມຜິດລາວພາຍໃນເສື້ອຄຸມຂອລາວ.
ໂຢບຢາກໃຫ້ມີຂໍ້ກ່າວຫາທີ່ປໍລະປັກຂອງລາວໄດ້ບັນທຶກເອົາໄວ້.
ຈະຂຶ້ນໄປຫາພຣະອົງ ເປັນເຫມືອນເຈົ້າຊາຍທີ່ມີຄວາມຫມັ້ນໃຈ.
ໂຢບເວົ້າວ່າຂໍໃຫ້ຫນາມທັງຫລາຍເຕີບໂຕແທນທີ່ສາລີ ແລະຫຍ້າແທນເຂົ້າບາເລ.
ພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ຢຸດຕອບໂຢບ.
ເອລີຮູ ກໍຮ້ອນຮົນໄປດ້ວຍຄວາມໂກດໂຢບ.
ເອລີຮູ ມີຄວາມໂກດຕໍ່ເພື່ອນທັງຫລາຍທັງສາມຄົນດ້ວຍ ເພາະພວກເຂົາບໍ່ມີຄຳຕອບໃຫ້ກັບໂຢບ, ແລະພວກເຂົາກໍຍັງຄົງໄດ້ຕຳຫນິໂຢບ.
ເອລີຮູ ເປັນຄົນຫນຸ່ມ ແລະພວກທ່ານທັງຫລາຍເປັນຜູ້ອາວຸໂສ ແລະຄວນຈະສາມາດສອນສະຕິປັນຍາໄດ້.
ລົມຫາຍໃຈຂອງອົງຊົງຣິດທານູພາບປະມານຄວາມເຂົ້າໃຈ.
ບໍ່ແມ່ນພຽງແຕ່ຄົນທີ່ຍິ່ງໃຫ່ຍເທົ່ານັ້ນທີ່ເປັນຄົນສະຫລາດ ຫລືບໍ່ພຽງແຕ່ຄົນມີອາຍຸສູງເທົ່ານັ້ນທີ່ເຂົ້າໃຈຄວາມຍຸຕິທັມ.
ເພື່ອນຂອງໂຢບບໍ່ສາມາດເຮັດໃຫ້ໂຢບສຳນຶກ ຫລືບໍ່ມີໃຜທີ່ຈະຕອບສະຫນອງຖ້ອຍຄຳທັງຫລາຍຂອງໂຢບໄດ້.
ພຣະເຈົ້າຈະຊົງປາບໂຢບ.
ເອລີຮູຕັດສິນໃຈເຊັ່ນນີ້ ຍ້ອນວ່າ ເພື່ອນທັງສາມຄົນຂອງລາວ ບໍ່ມີຖ້ອຍຄຳທີ່ຈະເວົ້າ, ລາວຈະບໍ່ຄອຍຖ້າອີກຕໍ່ໄປແລ້ວ.
ວິນຍານພາຍໃນຕົວເອລີຮູບັງຄັບໃຫ້ລາວແບ່ງປັນຄວາມຮູ້.
ຫນ້າເອິກຂອງລາວກໍ ເຫມືອນກັບ ຖົງຫນັງເຫລົ້າອະງຸ່ນໃຫມ່, ທີ່ມັນພ້ອມຈະລະເບີດຢູ່ແລ້ວ.
ເອລີຮູ ເວົ້າວ່າຜູ້ສ້າງຂອງລາວກໍຊົງເອົາລາວໄປ.
ເອລີຮູ ຂໍໃຫ້ໂຢບຟັງ ເພາະວ່າລາວຈະສະແດງຄວາມທ່ຽງທັມຂອງຈິດໃຈຂອງລາວ.
ພຣະວິນຍານຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ສ້າງເອລີຮູ ແລະລົມຫາຍໃຈຂອງອົງຜູ້ມີຣິດທານຸພາບໄດ້ຊົງໃຫ້ຊີວິດໃຫ້ແກ່ລາວ.
ລາວໄດ້ຖາມໂຢບຕັ້ງຖ້ອຍຄຳທັງຫລາຍຂອງລາວ ແລະຢືນຂຶ້ນຕໍ່ຫນ້າເອລີຮູ.
ເອລີຮູໄດ້ບອກກັບໂຢບວ່າ ພວກເຂົາເຫມືອນກັນໃນສາຍຕາຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະທັງສອງເກີດມາຈາກດິນຄືກັນ.
ເອລີຮູ ໄດ້ຍິນໂຢບເວົ້າວ່າ ລາວເປັນຄົນບໍຣິສຸດ ແລະປາສະຈາກການລະເມີດ, ບໍຣິສຸດ, ແລະ ບໍ່ມີຄວາມບາບໃນລາວເລີຍ.
ໂຢບໄດ້ຕຳຫນິພຣະເຈົ້າສຳລັບການເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ.
ພຣະເຈົ້າແມ່ນຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າມະນຸດ
ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຊົງລາຍງານສິ່ງໃດໆ ທີ່ພຣະອົງເຮັດເລີຍ.
ພຣະເຈົ້າຊົງເວົ້າໃນຄວາມຝັນຫນຶ່ງ ແລະ ໃນນິມິດຫນຶ່ງຍາມກາງຄືນ, ເມື່ອມະນຸດນອນຫລັບສະນິດ.
ພຣະເຈົ້າເຮັດສິ່ງນີ້ ເພື່ອດຶງມະນຸດກັບມາຈາກເປົ້າຫມາຍຄວາມບາບຂອງລາວ, ແລະຕັດຄວາມຈອງຫອງອອກເສຍຈາກລາວ.
ເອລີຮູ ເວົ້າວ່າເພາະມະນຸດຍັງຖືກລົງໂທດ.
ເນື້ອຫນັງຂອງລາວຖືກທຳລາຍໄປ, ກະດູກທັງຫລາຍຂອງລາວກໍຍື່ນອອກມາ ແລະ ຈິດວິນຍານຂອງລາວເຂົ້າໄປໃກ້ຂຸມຝັງສົບຄົນຕາຍ.
ເທວະດາທູນຕໍ່ພຣະເຈົ້າວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍໄດ້ພົບຄ່າໄຖ່ສຳລັບລາວ. "
ເນື້ອຫນັງຂອງລາວຈະສົດຊື່ນຂຶ້ນຍິ່ງກວ່າເດັກເນື້ອຫນັງເດັກ.
ຊີວິດຂອງຄົນຍັງຄົງເຫັນຄວາມສະຫວ່າງ.
ພຣະເຈົ້າຊົງກະທຳສິ່ງເຫລົ່ານີ້ກັບຄົນຫນຶ່ງ ເພື່ອວ່າລາວຈະໄດ້ເຂົ້າໃຈດ້ວຍຄວາມສະຫວ່າງແຫ່ງຊີວິດ.
ເອລີຮູຈະສອນສະຕິປັນຍາໃຫ້ແກ່ໂຢບ.
ເອລີຮູຕ້ອງການຜູ້ມີປັນຍາ ແລະ ຜູ້ມີຄວາມຮູ້ ເພື່ອຮັບຟັງລາວ.
ເອລີຮູ ຕ້ອງການພວກເຂົາເລືອກສິ່ງທີ່ຖືກ ແລະຄົ້ນຫາສິ່ງທີ່ດີ.
ໂຢບເວົ້າວ່າພຣະເຈົ້າໄດ້ເອົາຄວາມຊອບທັມຂອງລາວໄປເສຍ.
ລາວເວົ້າວ່າ ໂຢບເຂົ້າສັງຄົມກັບຄົນເຮັດຄວາມຊົ່ວຊ້າ.
ພຣະເຈົ້າຈະບໍ່ກະທຳສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍໃດໆ, ເຮັດຄວາມບາບ, ຫລືບິດເບືອນຄວາມຍຸຕິທັມ.
ເນື້ອຫນັງທັງຫມົດກໍຈະພິນາດໄປນຳກັນ; ມວນມະນຸດກໍຈະກັບໄປເປັນຂີ້ຝຸ່ນດິນອີກຄັ້ງ.
ລາວຫມາຍຄວາມວ່າ ໂຢບຕຳຫນິພຣະເຈົ້າ ຜູ້ຊົງທີ່ຊອບທັມ ແລະຊົງຣິດ.
ພວກຜູ້ນຳ, ຮັ່ງ ແລະ ຍາກຈົນ, ແມ່ນພວກເຂົາລ້ວນເປັນສີພຣະຫັດຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຊົງເຫັນບັນດາທາງຂອງທຸກຄົນ ແລະ ພຣະອົງຊົງເຫັນທຸກບາດກ້າວຂອງພວກເຂົາທັງຫມົດ.
ພຣະອົງຊົງໂຄ່ນຄົນເຫລົ່ານີ້ໃນເວລາກາງຄືນ ແລະພວກເຂົາກໍຖືກທຳລາຍແລ້ວ.
ພຣະອົງຊົງຂ້າພວກເຂົາຕໍ່ຫນ້າຕໍ່ຕາຄົນອຶ່ນໆ.
ພຣະອົງປົກຄອງເຫນືອຊົນຊາດ ແລະສ່ວນບຸກຄົນເຊັ່ນກັນ.
ເອລີຮູ ແນະນຳໂຢບຄວນຍອມຮັບວ່າ ລາວມີຄວາມຜິດ ແລະ ເຮັດບາບ, ແຕ່ຈະບໍ່ເຮັດບາບອີກຕໍ່ໄປ.
ພວກເຂົາຈະເວົ້າວ່າ ໂຢບເວົ້າໂດຍປາສະຈາກຄວາມຮູ້ ແລະສະຕິປັນຍາ.
ເອລີຮູເວົ້າວ່າ ໂຢບໄດ້ເພີ່ມການກະບົດເຂົ້າໃນຄວາມບາບຂອງລາວ.
ເອລີຮູ ຫມາຍຄວາມວ່າໂຢບຄິດວ່າລາວບໍຣິສຸດ ແລະ ຍຸຕິທັມກວ່າພຣະເຈົ້າ.
ເອລີຮູບອກພວກເຂົາວ່າຈົ່ງເບິ່ງຂຶ້ນໄປທ້ອງຟ້າ ແລະເບິ່ງເມກ.
ຄວາມຊົ່ວຂອງໂຢບ ອາດເປັນອັນຕະຣາຍແກ່ມະນຸດຄົນຫນຶ່ງ ແລະຄວາມຊອບທັມຂອງລາວກໍເປັນປະໂຫຍດແກ່ລູກຊາຍຂອງມະນຸດ.
ຜູ້ຄົນຈຶ່ງຮ້ອງໃຫ້ຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ ເພາະວ່າການກະທຳແຫ່ງການຖືກບີບບັງຄັບຢ່າງຫລວງຫລາຍ.
ຜູ້ປຣະທານບົດເພງໃນຍາມຄໍ່າຄືນ, ສອນພວກເຮົາ, ແລະສ້າງພວກເຮົາໃຫ້ສະຫລາດ.
ເອລີຮູຈຶ່ງເວົ້າວ່າ ພຣະເຈົ້າບໍ່ປຣະທານຄຳຕອບເມື່ອຜູ້ຄົນຮ້ອງໃຫ້ຫາພຣະອົງ ເພາະຄວາມຈອງຫອງຂອງມະນຸດທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ.
ພຣະເຈົ້າບໍ່ຊົງໄດ້ຍິນສຽງຮ້ອງໃຫ້ຂອງຄົນໂງ່ຈ້າຢ່າງແນ່ນອນ.
ລາວເວົ້າວ່າ ໂຢບຈຶ່ງອ້າປາກລາວເວົ້າ ພຽງເພື່ອເວົ້າຢ່າງຄົນໂງ່ເທົ່ານັ້ນ ແລະ ເພີ່ມພູນຖ້ອຍຄຳໂດຍປາສະຈາກຄວາມຮູ້.
ເອລີຮູ ຍອມຮັບວ່າຄວາມຊອບທັມນັ້ນ ເປັນຂອງພຣະຜູ້ໄດ້ສ້າງລາວ.
ບໍ່ມີ
ພຣະອົງຊົງໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງສຳລັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ທຸກຍາກ.
ພຣະອົງຊົງຕັ້ງພວກເຂົາເທິງບັນລັງ ເຫມືອນບັນດາກະສັດທັງຫລາຍໄວ້ເປັນນິດ, ແລະພວກເຂົາໄດ້ຮັບການຍົກຂຶ້ນບ່ອນສູງ.
ພຣະອົງຊົງເປີດເຜີຍຕໍ່ພວກເຂົາເຖິງສິ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ກະທຳ, ແລະການລະເມີດຂອງພວກເຂົາ ແລະວິທີທີ່ພວກເຂົາປະພຶດຕົນຢ່າງຈອງຫອງ.
ພວກເຂົາຈະໃຊ້ວັນທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາໃນຄວາມຈະເຣີນຮຸ່ງເຮືອງ ແລະ ປີທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາດ້ວຍຄວາມສຸກໃຈ.
ພວກເຂົາກໍຈະຈິບຫາຍດ້ວຍດາບ ແລະພວກເຂົາຈະຕາຍ ເພາະພວກເຂົາຂາດຄວາມຮູ້.
ພວກເຂົາຕາຍເມື່ອຍັງໄວຫນຸ່ມຢູ່ ແລະຊີວິດຂອງພວກເຂົາຈະສິ້ນສຸກລົງໃນຄວາມອັບອາຍ.
ພຣະເຈົ້າໃຊ້ຄວາມລຳບາກເພື່ອຊ່ວຍກູ້ຄົນທີ່ເດືອດຮ້ອນ ແລະການກົດຂີ່ເພື່ອເປີດຫູຂອງພວກເຂົາ .
ພຣະອົງຊົງດຶງໂຢບອອກຈາກຄວາມເຈັບປວດ ເພື່ອເຂົ້າໄປໃນສະຖານທີ່ກວ້າງທີ່ບໍ່ມີຄວາມທຸກລຳບາກ.
ລາວໄດ້ເຕີມເຕັມການພິພາກສາທີ່ຄົນຊົ່ວຮ້າຍຄວນໄດ້ຮັບ.
ຄວາມຮັ່ງມີອາດຈະເຮັດໃຫ້ໂຢບໄປສູ່ການຫລອກລວງ ແລະການໃຫ້ສິນບົນສາມາດເຮັດໃຫ້ລາວຫ່າງຈາກຄວາມຍຸຕິທັມ.
ຄວາມຮັ່ງມີຂອງໂຢບ ແລະ ກຳລັງຂອງລາວຈະບໍ່ຊ່ວຍໃຫ້ລາວພົ້ນຈາກຄວາມທຸກທໍລະມານຂອງລາວ.
ໂຢບກຳລັງຖືກທົດສອບໂດຍຄວາມທຸກທໍຣະມານ ເພື່ອລາວຈະຄົງຫ່າງໄກຈາກຄວາມບາບ.
ບໍ່ມີຜູ້ໃດສາມາດເວົ້າກັບພຣະເຈົ້າໄດ້ກະທຳສິ່ງທີ່ບໍ່ຊອບທັມ.
ພວກເຮົາບໍ່ສາມາດນັບໄດ້ຈຳນວນປີທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຊົງດຶງເມັດນ້ຳທັງຫລາຍ ທີ່ພຣະອົງຊົງກັ່ນໃຫ້ເປັນນໍ້າຝົນຈາກອາຍນ້ຳຂອງພຣະອົງ, ທີ່ກ້ອນເມກທັງຫລາຍຖອກເທລົງມາ ແລະຍ້ອຍລົງຢ່າງອຸດົມສົມບູນເຫນ່ືອມວນມະນຸດ.
ພຣະອົງຊົງແຜ່ຟ້າແມບຂອງພຣະອົງລ້ອມຮອບພຣະອົງ ແລະຊົງປົກຄຸມຮາກທັງຫລາຍຂອງທະເລດ້ວຍຄວາມມືດເພື່ອປຣະທານອາຫານແກ່ຄົນ ແລະໃຫ້ອາຫານຢ່າງອຸດົມສົມບູນ.
ສຽງດັງຂອງຟ້າແລບໄດ້ພັດເຂົ້າໄປໃນເປົ້າຫມາຍຂອງພວກເຂົາ ເພື່ອບອກໃຫ້ປະຊາຊົນ ແລະຝູງສັດວ່າ ລົມພາຍຸກຳລັງຈະມາ.
ສຽງອັນດັງຂອງພຣະອົງ, ສຽງທີ່ອອກຈາກພຣະໂອດ ຂອງພຣະອົງ ເຮັດໃຫ້ຈິດໃຈຂອງເອລີຮູສັ່ນໄຫວ.
ພຣະອົງກ່າວຕໍ່ຫິມະວ່າ ຈົ່ງຕົກລົງເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ແລະເຊັ່ນດຽວກັນກັບສາຍຝົນ ຈົ່ງກາຍເປັນຝົນຫ່າໃຫຍ່ທີ່ເທລົງມາ.
ພຣະອົງຊົງຢຸດມືຂອງມະນຸດທຸກຄົນຈາກການເຮັດວຽກ ເພື່ອວ່າມະນຸດທັງຫລາຍຈະເຫັນພຣະຣາຊະກິດຕ່າງໆຂອງພຣະອົງ.
ສັດຮ້າຍທັງຫລາຍກໍເຂົ້າໄປເຊື່ອງຕົວ ແລະພັກຢູ່ໃນຖ້ຳຂອງມັນເພາະວ່າລົມບ້າຫມູທີ່ມາ.
ພຣະເຈົ້າປຣະທານນໍ້າແຂງໂດຍລົມຫາຍໃຈ.
ພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ທຸກສິ່ງນີ້ເກີດຂຶ້ນ; ບາງຄັ້ງມັນເກີດຂຶ້ນເພື່ອການກວດແກ້, ບາງຄັ້ງເພື່ອດິນແດນຂອງພຣະອົງ ແລະບາງຄັ້ງເປັນດັ່ງການກະທຳແຫ່ງພັນທະສັນຍາອັນສັດຊື່.
ເອລີຮູຕ້ອງການຢາກໃຫ້ໂຢບຢຸດ ແລະຄິດເຖິງກ່ຽວກັບພຣະຣາຊະກິດທັງຫລາຍທີ່ຫນ້າຢໍາເກງຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ຟ້າແມບມີແສງຢູ່ໃນກ້ອນເມກ.
ບໍ່ມີ
ລາວເວົ້າວ່າທ້ອງຟ້າທີ່ແຂງແຮງເຫມືອນກະຈົກທີ່ເຮັດຈາກໂລຫະຫລອມ
ພວກເຮົາບໍ່ສາມາດເຜີຍ ຄຳໂຕ້ແຍ້ງທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາຕໍ່ຫນ້າພຣະເຈົ້າໄດ້ ເພາະວ່າຄວາມມືດແຫ່ງຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ຜູ້ຄົນບໍ່ສາມາດເຫັນທີ່ດວງຕາເວັນ ເມື່ອມັນສ່ອງແສງໃນທ້ອງຟ້າ.
ອົງຜູ້ມີຣິດທານຸພາບ ບໍ່ສາມາດກົດຂີ່ປະຊາຊົນໄດ້.
ອົງຜູ້ມີຣິດທານຸພາບບໍ່ຊົງສົນພຣະໄທຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ມີປັນຫາໃນຄວາມຄິດຂອງພວກເຂົາເອງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເອີ້ນໂຢບໃຫ້ອອກຈາກພະຍຸຮ້າຍ.
ໂຢບນຳຄວາມມືດມາສູ່ແຜນງານຂອງພຣະຢາເວດຍບັນດາຖ້ອຍຄຳທີ່ປາສະຈາກຄວາມຮູ້.
ໂຢບຕ້ອງໄດ້ຄາດເອວຂອງເຈົ້າເຫມືອນກັບຊາຍຄົນຫນຶ່ງ ແລະຕອບຄຳຖາມຂອງພຣະຢາເວ.
ບໍ່ມີ
ດາວປະຈຳຮຸ່ງເຊົ້າໄດ້ຮ້ອງເພງດ້ວຍກັນ ແລະບັນດາຊາຍທັງຫລາຍຂອງພຣະເຈົ້າຮ້ອງດ້ວຍຄວາມຍິນດີ ເມື່ອສີລາມຸມເອກຖືກວາງ.
ພຣະເຈົ້າປຽບທຽບກັບທະເລ ທີ່ແຕກອອກຫລັງຈາກມັນຖືກປິດດ້ວຍປະຕູ ເຫມືອນກັບມັນໄດ້ອອກມາຈາກທ້ອງນັ້ນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ວາງຊື່ ແລະປະຕູທັງຫລາຍ ເພື່ອກຳນົດເຄື່ອງຫມາຍໄວ້ເປັນເຂດກັ້ນສຳລັບທະເລ.
ບໍ່ມີ
ແສງສະຫວ່າງຂອງອາລຸນປ່ຽນແຜນດິນໂລກ ເພື່ອໃຫ້ທຸກສິ່ງເທິງນັ້ນຢືນແຈ້ງເຫມືອນກັບຜ້າຜືນຫນຶ່ງ.
ບໍ່ມີ
ພຣະຢາເວເວົ້າເຍາະເຍີ້ຍໂຢບ ດ້ວຍຄຳເວົ້າບໍ່ຕ້ອງສົງໄສເລີຍວ່າ ໂຢບຄວນຮູ້ ກ່ຽວກັບສິ່ງໄດ້ເກີດມາແລ້ວ; ຈຳນວນວັນທັງຫລາຍຂອງໂຢບນັ້ນໃຫຍ່ຫລາຍ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເກັບສິ່ງຕ່າງໆເຫລົ່ານີ້ໄວ້ສຳລັບເວລາລຳບາກ, ສຳລັບວັນທັງຫລາຍໃນສົງຄາມ ແລະການເຮັດເສິກສົງຄາມ.
ພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ ມັນເປັນຝົນລົດລົງມາເທິງແຜ່ນດິນທັງຫລາຍ ເພື່ອຊ່ວຍເຫລືອບໍຣິເວນຕ່າງໆທີ່ເປັນຫມັນ ແລະໂດດດ່ຽວ ແລະ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຫຍ້າທີ່ນຸ້ມງອກງາມຂຶ້ນມາ.
ບໍ່ມີ
ພຣະອົງຊົງຖາມໂຢບ ຖ້າລາວສາມາດມັດດາວລູກໄກ່, ຫລື ຄ້າຍເຊືອກຜູກດາວໄຖໄດ້.
ບໍ່ມີ
ຂີ້ຝຸ່ນແລ່ນເຂົ້າເກາະກັນຈົນເປັນກ້ອນ ແລະດິນທັງຫລາຍຂອງແຜ່ນດິນໂລກລວມຕົວກັນຈົນຫນາແຫນ້ນ.
ພວກມັນຫມູບຢູ່ໃນຖ້ຳຂອງພວກມັນ ແລະເຊື່ອງຕົວຄອຍຖ້າຢູ່ໃນທີ່ກຳບັງ.
ພວກມັນຍ່າງໂຊເຊເພາະຂາດອາຫານ.
ບໍ່ມີ
ພວກມັນອອກໄປ ແລະບໍ່ກັບມາອີກ.
ພຣະອົງໄດ້ສ້າງບ້ານຂອງພວກມັນໄວ້ໃນອາຣາບາ, ຄືບ້ານຂອງມັນໃນແຜ່ນດິນເກືອ.
ມັນພະເນຈອນໄປຕາມພູເຂົາຕ່າງໆ ບ່ອນມັນຊອກຫາຫຍ້າອັນຂຽວສົດ ເພື່ອຈະກິນ.
ພຣະຢາເວຊົງຖາມ ໂຢບຖ້າສາມາດຄວບຄຸມງົວປ່າໃຫ້ໄຖນາໄດ້ດ້ວຍໄມ້ເທົ້າອັນຫນຶ່ງ ຫລື ມັນຈະໄຖຄາດລຳຫ້ວຍຕ່າງໆໃຫ້ກັບເຈົ້າ.
ບໍ່ມີ
ປີກທັງຫລາຍຂອງນົກກະຈອກເທດກໍພືອອກຢ່າງອວດໂຕ.
ມັນອອກໄຂ່ທັງຫລາຍຂອງມັນເທິງແຜ່ນດິນໂລກ, ແລະມັນປະໄຂ່ເຫລົ່ານັ້ນອົບອຸ່ນຢູ່ໃນຝຸ່ນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຖອນສະຕິປັນຍາຈາກມັນ ແລະບໍ່ປຣະທານຄວາມເຂົ້າໃຈໃດໆໃຫ້ກັບມັນ.
ມັນຫົວເຍາະເຍີ້ຍມ້າ ແລະຜູ້ທີ່ຂີ່ມ້ານັ້ນ.
ດ້ວຍແຝງຍາວຫຸ້ມຄໍຂອງມັນ.
ມັນບໍ່ຫັນກັບຈາກຄົມດາບ.
ມັນບໍ່ສາມາດຢືນຢູ່ບ່ອນດຽວ.
ບໍ່ມີ
ມັນເຮັດຮັງຂອງມັນທີ່ສູງ ແລະເຮືອນຂອງມັນເທິງໂງ່ນຫີນສູງຂອງຫນ້າຜາ.
ບໍ່ມີ
ບໍ່ມີ
ໂຢບວາງມືຂອງລາວເຫນືອປາກຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຕອບໂຢບອອກມາຈາກລົມພະຍຸແຮງ.
ພຣະອົງຊົງບອກໂຢບມັດແອວຂອງລາວ ເຫມືອນກັບຊາຍຄົນຫນຶ່ງ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າກັບໂຢບຕຳຫນິພຣະຢາເວ ເພື່ອໂຢບຈະຮຽກຮ້ອງວ່າລາວຖືກຕ້ອງຢ່າງນັ້ນ.
ພຣະຢາເວຊົງທ້າທາຍໂຢບສວມຕົວເອງດ້ວຍຄວາມສະຫງ່າຣາສີ, ຄວາມມີກຽດ, ດ້ວຍກຽດ ແລະບາຣະມີ.
ພຣະຢາເວຊົງບອກໂຢບ ກຳຈັດຄົນຊົ່ວຮ້າຍເມື່ອພວກເຂົາຢືນຂຶ້ນ.
ມັນກິນຫຍ້າເຫມືອນງົວ.
ຫາງຂອງມັນຄືກັບຕົ້ນສົນ.
ມີພຽງພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນເອົາຊະນະ ສັດທີ່ໂຕໃຫ່ຍທີ່ສຸດໄດ້.
ມັນນອນລົງຢູ່ລຸ່ມກົກບົວໃນຮົ່ມຂອງກົກອໍ້ຢູ່ໃນຫນອງບຶງ.
ມັນກໍບໍ່ຫວັ່ນໄຫວ ແລະ ມັນຫມັ້ນໃຈ.
ພຣະຢາເວຊົງຖາມໂຢບ ຖ້າລາວສາມາດເອົາລາກເລວິອາທານອອກໄດ້ດ້ວຍເບັດໃສ່ປາ.
ພຣະອົງຖາມໂຢບຖ້າກຸ່ມຊາວປະມົງທັງຫລາຍຈະຕໍ່ລອງກັບເລວິອາທານ ຫລື ແບ່ງມັນເພື່ອແລກປ່ຽນໃນທ່າມກາງພໍ່ຄ້າ.
ຖ້າມີຄົນເອົາມືຂອງລາວວາງເທິງເລວິອາທານພຽງແຕ່ຄັ້ງຫນຶ່ງ ແລະລາວຈະລະນຶກເຖິງສົງຄາມ ແລະບໍ່ເຮັດມັນອີກ.
ບໍ່ມີໃຜກ້າທີ່ຈະກະຕຸ້ນໃຫ້ມີເລວິອາທານຂຶ້ນໄປ, ສະນັ້ນຈຶ່ງບໍ່ມີຜູ້ໃດສາມາດຢືນຢູ່ຕໍ່ ຫນ້າພຣະຢາເວໄດ້.
ພຣະອົງຊົງກ່າວມັນມີປະຕູແຫ່ງຫນ້າຂອງມັນ ທີ່ປາກຂອງມັນກໍເຕັມດ້ວຍແຂ້ວ, ອັນຫນ້າຢ້ານຫລາຍ.
ອັນຫນຶ່ງຕິດກັບອີກອັນ ຊຶ່ງອາກາດບໍ່ສາມາດທະລຸພວກມັນ.
ດວງຕາຂອງມັນເປັນເຫມືອນກັບຫນັງຕາຂອງແສງອາລຸນ.
ແປວໄຟຮ້ອນຮົນອອກມາຈາກປາກຂອງເລວິອາທານ ແລະປະກາຍໄຟປິວອອກມາ.
ມັນຫມືອນກັບຫມໍ້ຕົ້ມນໍ້າທີ່ກຳລັງຟົດ ຕັ້ງຢູ່ເທິງໄຟທີ່ຖືກພັດໃຫ້ຮ້ອນຢ່າງຫລາຍ.
ຫົວໃຈຂອງມັນແຂງເຫມືອນຫີນ.
ພວກເຂົາກໍຕ້ອງຕົກໃຈຢ້ານ ແລະຖອຍຫລັງ.
ພວກມັນບໍ່ສາມາດເຮັດຫຍັງກັບມັນໄດ້.
ມັນຄິດເຖິງເຫລັກວ່າເປັນເຟືອງເຂົ້າ, ແລະທອງແດງເປັນເຫມືອນໄມ້ຜຸພັງ.
ມັນຖິ້ມຫາງທີ່ແຜ່ອອກລົງໃນຂີ້ຕົມ ເຫມືອນກັບວ່າມັນເປັນລານນວດເຂົ້າ.
ມັນເຮັດໃຫ້ຟອງຈາກທີ່ເລິກລອຍຂຶ້ນ ມາເຫມືອນກັບຫມໍ້ຕົ້ມນ້ຳຟົດ.
ມັນຜູ້ທີ່ໃຊ້ຊີວິດໂດຍປາສະຈາກຄວາມຢ້ານກົວ.
ລາວໄດ້ກ່າວສິ່ງຕ່າງໆ ທີ່ລາວບໍ່ເຂົ້າໃຈ, ທີ່ຍາກເກີນກວ່າທີ່ລາວຈະເຂົ້າໃຈໄດ້ສິ່ງຕ່າງໆ, ຊຶ່ງລາວບໍ່ມີຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນເລີຍ.
ໂຢບດູຖືກຕົວເອງ ແລະ ລາວໄດ້ປ່ຽນໃຈໄປນັ່ງຢູ່ໃນຝຸ່ນດິນ ແລະຂີ້ເຖົ່າ.
ພວກເຂົາບໍ່ເວົ້າຄວາມຈິງກ່ຽວກັບພຣະຢາເວ, ເຫມືອນກັບໂຢບໄດ້ກ່າວ.
ພຣະອົງຊົງບອກເອລີຟັດ ຈົ່ງເອົາງົວເຖິກເຈັດໂຕກັບແກະເຖິກເຈັດໂຕຂອງເຈົ້າ, ຈົ່ງຖວາຍເຄື່ອງເຜົາຖວາຍບູຊາສຳລັບເພື່ອຕົວຂອງພວກເຂົາເອງ.
ພຣະຢາເວຈະຍອມຮັບຄຳອະທິຖານຂອງໂຢບ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ຄວາມອຸດົມສົມບູນຂຶ້ນອີກແກ່ໂຢບ. ພຣະຢາເວ ຊົງມອບໃຫ້ແກ່ລາວຫລາຍເປັນສອງເທົ່າຈາກສິ່ງທີ່ລາວມີມາກ່ອນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງອວຍພອນໃຫ້ໂຢບ ໃນຊ່ວງບັ້ນປາຍຂອງຊີວິດໃຫ້ມີໃຫ້ມີຫລາຍກວ່າຕອນຕົ້ນ.
ລາວມີລູກຊາຍເຈັດຄົນ ແລະລູກສາວສາມຄົນ.
ໃນແຜ່ນດິນທັງຫລາຍ ບໍ່ມີຍິງຄົນໃດທີ່ຖືກພົບວ່າງົດງາມເທົ່າລູກສາວຂອງໂຢບ. ລາວໄດ້ແບ່ງມໍຣະດົກໃຫ້ພວກນາງ ເຫມືອນກັບມອບໃຫ້ບັນດາອ້າຍນ້ອງຊາຍຂອງພວກນາງ.
ເຂົາບໍ່ໄດ້ຍ່າງຕາມຄຳແນະນຳຂອງຄົນຊົ່ວ.
ບໍ່ໄດ້ຢືນໃນທາງຂອງຄົນບາບທັງຫລາຍ.
ເຂົາບໍ່ນັ່ງໃນທີ່ຊຸມນຸມຂອງພວກຄົນຫລວງຫລາຍ.
ເຂົາຊົມຊື່ນຍິນດີຢູ່ໃນພຣະຄຳຂອງພຣະຢາເວ.
ເຂົາພາວັນນາພຣະຄຳຂອງພຣະອົງທັງກາງເວັນ ແລະ ກາງຄືນ.
ເຂົາຈະເປັນຄືຕົ້ນໄມ້ທີ່ປູກໄວ້ໃກ້ລຳທານນ້ຳ.
ບໍ່ວ່າເຂົາຈະເຮັດຫຍັງກໍຈະໆເລີນຮຸ່ງເຮືອງ.
ພວກເຂົາເປັນຄືຂີ້ແກບທີ່ລົມພັດປິວໄປ.
ຄົນຊົ່ວຈະຢືນຢູ່ບໍ່ໄດ້ໃນວັນພິພາກສາ.
ພຣະເຈົ້າຢາເວໄດ້ຊົງເຫັນຊອບທາງຂອງຄົນຊອບທຳ.
ທາງຂອງຄົນຊົ່ວຈະຈິບຫາຍໄປ.
ບັນດາຜູ້ປົກຄອງກໍສຸມຫົວກັນ ກະບົດຕໍ່ພຣະຢາເວ ແລະຕໍ່ພຣະເມຊີອາຂອງພຣະອົງ,
ພວກເຂົາຕ້ອງການຂໍໃຫ້ພວກເຮົາຢຽບສາຍໂສ້ທີ່ພຣະຢາເວໃສ່ພວກເຮົາ ແລະ ປົດໂສ້ຂອງພວກເຂົາອອກໄປເສຍ.''
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະຊົງຫຍໍ້ຫຍັນພວກເຂົາ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງກະສັດຂອງເຮົາຢູ່ເທິງພູເຂົາຊີໂອນ, ພູເຂົາອັນສັກສິດຂອງເຮົາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ "ເຈົ້າເປັນລູກຊາຍຂອງເຮົາ! ໃນມື້ນີ້ເຮົາເປັນບິດາຂອງເຈົ້າ."
ພຣະຢາເວຈະໃຫ້ພວກເຂົາເປັນມໍລະດົກ ແລະ ໃຫ້ເປັນກຳມະສິດ.
ພວກເຂົາຈະຖືກຂ້ຽນ ແລະ ຈະຟາດໃຫ້ແຕກເປັນປ່ຽງໆ.
ພວກເຂົາຈົ່ງນະມັດການພຣະຢາເວດ້ວຍຢຳເກງ ແລະ ຊື່ນຊົມຍິນດີດ້ວຍການຕີແຊ່ງ.
ພວກເຂົາຄວນໃຫ້ຄວາມຈົງຮັກພັກດີແກ່ພຣະອົງ ເພື່ອວ່າລາວຈະບໍ່ໂກດຮ້າຍ ແລະ ພວກເຂົາຈະບໍ່ຕາຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ຮັບພຣະພອນ.
ພວກເຂົາໄດ້ຫັນຫນີໄປ ແລະ ໂຈມຕີລາວ.
ພຣະຢາເວຊົງເປັນໂລ້ລອ້ມຮອບຂ້ານ້ອຍ, ຊົງເປັນສັກສີຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລະຊົງເປັນຜູ້ທີ່ຊູຫົວຂອງຂ້ານ້ອຍຂຶ້ນ.
ພຣະອົງຊົງຕອບຂ້ານ້ອຍຈາກເນີນພູເຂົາບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງ.
ດາວິດຈະບໍ່ຢ້ານຝູງຊົນຫລວງຫລາຍທີ່ຕັ້ງຕົນຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ຂ້ານ້ອຍຮອບດ້ານ.
ພຣະອົງຈະຊົງຕົບຫນ້າຂອງສັດຕູທັງປວງຂອງຂ້ານ້ອຍ; ພຣະອົງຈະຊົງຫັກແຂ້ວຂອງຄົນຊົ່ວເສຍ.
ຄວາມລອດມາຈາກພຣະຢາເວ.
ດາວິດໄດ້ອະທິຖານຕໍ່ພຣະເຈົ້າແຫ່ງຄວາມຊອບທໍາຂອງລາວຊົງຕອບໃນເວລາທີ່ລາວຮ້ອງທູນ.
ພວກເຂົາກຳລັງປ່ຽນກຽດຂອງລາວໃຫ້ກາຍເປັນຄວາມອັບອາຍ.
ພຣະເຈົ້າຢາເວຊົງເລືອກຄົນຊອບທຳສຳລັບ ພຣະອົງເອງ.
ລາວເວົ້າວ່າ, "ຈົ່ງຕຶກຕອງໃນໃຈຢູ່ເທິງທີ່ນອນຂອງທ່ານ ແລະ ມິດງຽບຢູ່."
ຈົ່ງຖວາຍບັນດາເຄື່ອງບູຊາແຫ່ງຄວາມຊອບທຳ
ລາວເວົ້າວ່າໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະຢາເວ.
ຫລາຍຄົນກ່າວວ່າ, "ໃຜຈະສຳແດງສິ່ງດີໆ ໃຫ້ເຮົາໄດ້ເຫັນ?"
ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ຂໍຊົງສ່ອງແສງແຫ່ງພຣະພັກຂອງພຣະອົງມາເຫນືອພວກເຮົາ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງປະທານໃຫ້ໃຈຂ້ານ້ອຍຍິນດີຫລາຍກ່ວາເມື່ອເວລາທີ່ຄົນອື່ນມີເຂົ້າ ແລະເຫລົ້າອະງຸ່ນໃຫມ່ຢ່າງອຸດົມ.
ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ເພາະພຣະອົງເທົ່ານັ້ນທີ່ຊົງເຮັດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຢູ່ລອດປອດໄພ.
ດາວິດກໍາລັງຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຟັງການເອີ້ນຂອງລາວ ແລະ ຄິດກ່ຽວກັບສຽງຮ້ອງຂອງລາວ.
ດາວິດເອີ້ນພຣະຢາເວວ່າ, "ຂ້າແດ່ກະສັດແລະພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ."
ລາວຈະທູນວິງວອນຕໍ່ພຣະອົງໃນຍາມເຊົ້າ ແລະລໍຄອຍດ້ວຍຄວາມຫວັງ.
ແນ່ນອນວ່າພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຊົງເປັນພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງພໍໃຈກັບຄວາມຊົ່ວ; ບັນດາຄົນຊົ່ວຈະເຂົ້າເຝົ້າພຣະອົງບໍ່ໄດ້.
ຄົນອວດອົ່ງຈອງຫອງຈະບໍ່ໄດ້ຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂອງພຣະອົງ.
ຊົງກຽດຊັງບັນດາຜູ້ກໍ່ຄວາມຮຸ່ນແຮງແລະຫລອກຫລວງ.
ພຣະເຈົ້າຈະຊົງທຳລາຍ.
ພຣະຢາເວດູຫມິ່ນຜູ້ກໍ່ຄວາມຮຸ່ນແຮງແລະຫລອກຫລວງ.
ດາວິດຈະເຂົ້າມາໃນເຮືອນຂອງພຣະຢາເວເພາະຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະອົງ.
ດາວິດຈະກົ້ມກາບລົງ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້ານຳລາວໃນຄວາມຊອບທຳ ຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເພາະວ່າສັດຕູຂອງດາວິດ.
ດາວິດພັນລະນາສັດຕູຂອງລາວວ່າບໍ່ມີຄວາມຈິງໃນປາກຂອງພວກເຂົາເລີຍ; ກາຍພາຍໃນຂອງພວກເຂົານັ້ນຊົ່ວ; ລຳຄໍຂອງພວກເຂົາເປັນຫລຸມຝັງສົບທີ່ເປີດຢູ່; ພວກເຂົາປະຈົບປະແຈງດ້ວຍລີ້ນຂອງພວກເຂົາ.
ດາວິດກຳລັງຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າປະກາດວ່າສັດຕູຂອງລາວມີຄວາມຜິດ.
ພວກເຂົາເປັ່ງສຽງຮ້ອງດ້ວຍຄວາມຍິນດີຢູ່ສະເຫມີ ເພາະພຣະອົງຊົງປ້ອງກັນພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງອວຍພອນແກ່ຄົນຊອບທຳ, ພຣະເຢາເວ; ພຣະອົງຈະຊົງໂອບລ້ອມພວກເຂົາດ້ວຍຄວາມພໍໃຈດັ່ງໂລ້ກຳບັງ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຢ່າຊົງໂມໂຫລາວຍດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງ ຫລືຕີສອນລາວ ດ້ວຍພະພິໂລດຂອງພຣະອົງ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ລາວ ແລະຮັກສາລາວ.
ເພາະຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງ.
ໃນຄວາມຕາຍ ບໍ່ມີການລະລຶກເຖິງພຣະອົງ.
ລາວເຮັດໃຫ້ບ່ອນນອນຂອງລາວ ປຽກຊຸ່ມດ້ວຍນ້ຳຕາຕະຫລອດທັງຄືນ.
ຕາຂອງລາວໃຄ່ຟອງໄປດ້ວຍຄວາມເສົ້າ ແລະ ອ່ອນແຮງ.
ເພາະພຣະຢາເວ ຊົງໄດ້ຍິນສຽງຮ້ອງໄຫ້ ແລະ ສຽງຮ້ອງຂໍຄວາມກະລຸນາ ແລະ ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຮັບຄຳອະທິຖານຂອງລາວ.
ບັນດາສັດຕູທັງປວງຂອງລາວຈະອັບອາຍ. ແລະປະສົບທຸກຫນັກ ພວກເຂົາຈະຫັນກັບແລະສັບສົນໃນທັນທີ.
ດາວິດໃຊ້ບ່ອນຫລົບໄພໃນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າອົງເປັນພຣະເຈົ້າຂອງລາວ.
ດາວິດກຳລັງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊ່ວຍລາວ ໃຫ້ລອດພົ້ນຈາກຄົນທັງຫລາຍທີ່ໄລ່ຕາມລາວ, ແລະຂໍຊົງຊ່ວຍກູ້ລາວ.
ບໍ່ມີໃຜສາມາດພາດາວິດໄປສູ່ຄວາມປອດໄພໄດ້.
ດາວິດບອກພຣະຢາເວວ່າລາວບໍ່ເຄີຍເຮັດໃນສິ່ງ ທີ່ບັນດາສັດຕູຂອງຂ້ານ້ອຍກ່າວຫາ; ວ່າລາວໄດ້ເຮັດ ໃນມືຂອງລາວ ບໍ່ມີຄວາມຍຸດຕິທຳເລີຍ.
ດາວິດເວົ້າວ່າລາວບໍ່ເຄີຍເຮັດຜິດ ຕໍ່ຄົນທີ່ມາຢ່າງສັນຕິຕໍ່ລາວ, ຫລື ທຳຮ້າຍຄົນທີ່ມາຕໍ່ຕ້ານ ລາວໂດຍບໍ່ໄດ້ຄິດ.
ດາວິດເວົ້າກັບພຣະຢາເວວ່າຂໍໃຫ້ສັດຕູຂອງຂ້ານ້ອຍຕາມລ້າຊີວິດຂອງຂ້ານ້ອຍແລະໄລ່ທັນ; ຂໍໃຫ້ເຂົາຢຽບຢ້ຳ ຮ່າງກາຍທີ່ມີຊີວິດຢູ່ຂອງຂ້ານ້ອຍຈົນຕິດດິນ ແລະປ່ອຍໃຫ້ຂ້ານ້ອຍນອນເກືອກຝຸ່ນຢ່າງໄຮ້ກຽດ
ດາວິດກຳລັງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວລຸກຂຶ້ນ ແລະ ຢືນຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ກັບສັດຕູຂອງດາວິດ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວາຕື່ນ ແລະຊົງພິພາກສາຢ່າງທ່ຽງທຳ ຕາມທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງບັນຊາໄວ້ງ.
ດາວິດຕ້ອງການພຣະຢາເວຊົງກັບໄປຢູ່ໃນຖານະອັນຊອບທຳ ເຫນືອພວກເຂົາອີກຄັ້ງຫນຶ່ງດ.
ດາວິດຕ້ອງການພຣະຢາເວທີ່ຈະຕັດສິນນຊາດຕ່າງໆ.
ດາວິດເວົ້າວ່າພຣະເຈົ້າຊົງຢັ່ງຮູ້ຈິດໃຈ ແລະຄວາມຄິດທັງຫລາຍ.
ໂລ້ຂອງດາວິດແມ່ນມາຈາກພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າຊົງຊ່ວຍຄົນທີ່ມີໃຈສັດຊື່.
ດາວິດພັນລະນາເຖິງພຣະເຈົ້າຊົງເປັນຜູ້ຕັດສິນທີ່ຊອບທຳ, ຊົງເປັນພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງເຈັບຮ້ອນແທນໃນແຕ່ລະມື້.
ພຣະເຈົ້າຈະຊົງຝົນດາບຂອງພຣະອົງແລະຈະຊົງຕຽມທະນູຂອງພຣະອົງເພື່ອເຮັດສົງຄາມບ.
ດາວິດອະທິບາຍເຖິງຄົນທີ່ຖືພາກັບຄວາມຊົ່ວ, ຄົນທີ່ວາງແຜນການແຫ່ງການທຳລາຍ, ຄົນທີ່ດຳເນີນການຫລອກລວງທີ່ອັນຕະລາຍ.
ເຂົາຕົກເຂົ້າໄປໃນຂຸມທີ່ລາວໄດ້ເຮັດ.
ແຜນແຫ່ງຄວາມຈິບຫາຍຂອງຕົວເຂົາເອງໄດ້ກັບມາຕົກເທິງຫົວຂອງເຂົາເອງ, ເພາະຄວາມຮຸນແຮງໄດ້ຕົກເທິງຫົວຂອງເຂົາເອງ
ລາວຈະຖວາຍຂອບພຣະຄຸນແດ່ພຣະຢາເວ ເພາະຄວາມຍຸດຕິທຳຂອງພຣະອົງ.
ດາວິດຈະຮ້ອງເພງສັນລະເສີນຮ້ອງສັນລະເສີນແດ່ພຣະຢາເວຜູ້ສູງສຸດ.
ພຣະນາມຂອງພຣະອົງສູງສົ່ງທົ່ວທັງແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງສ້າງຄຳສັນລະເສີນໃຫ້ອອກຈາກປາກຂອງບັນດາເດັກອ່ອນແລະເດັກແລກເກີດທັງຫລາຍ.
ເພື່ອຈະໄດ້ປິດປາກທັງສັດຕູແລະຜູ້ເຮັດການແກ້ແຄ້ນນັ້ນເສຍ.
ລາວແນມເບິ່ງບັນດາຟ້າສະຫວັນ, ດວງຈັນແລະດວງດາວ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງສ້າງພວກເຂົາໃຫ້ຕ່ຳກວ່າຊາວສະຫວັນພຽງຫນ້ອຍດຽວ.
ພຣະອົງຊົງສວມສະຫງ່າລາສີແລະກຽດຕິຍົດໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຊົງໃຫ້ເຂົາຄອບຄອງເຫນືອເຫລົ່າທຸກໆສິ່ງທີ່ໄດ້ສ້າງມາດ້ວຍມືຂອງພຣະອົງ.
ສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວວາງໄວ້ໃຕ້ຕີນຂອງມະນຸດຄືຝູງແກະ ແລະຝູງງົວທັງຫມົດ, ແມ່ນແຕ່ບັນດາສັດຕ່າງໆ ແຫ່ງທ້ອງທົ່ງ, ຫລົ່ານົກໃນທ້ອງຟ້າທັງປວງ, ແລະປາໃນທ້ອງທະເລ, ລວມເຖິງທຸກສິ່ງທີ່ໄປມາຕາມກະແສແຫ່ງທະເລທັງຫລາຍ.
ພຣະນາມຂອງພຣະອົງສູງສົ່ງຍິ່ງໃຫຍ່ທົ່ວທັງແຜ່ນດິນໂລກ.
ລາວຈະຂອບພຣະຄຸນພຣະຢາເວຈາກ່ສວນເລິກຂອງຫົວໃຈຂອງລາວ; ລາວຈະເລົ່າເຖິງສິ່ງຍິງໃຫຍ່ອັດສະຈັນທັງຫມົດຂອງພຣະອົງ.
ເມື່ອເຫລົ່າສັດຕູຂອງເຂົາຫັນຫລັງກັບ, ພວກເຂົາກໍລົ້ມລົງ ແລະສູນຫາຍໄປຕໍ່ຫນ້າຂອງພຣະອົງ.
ຜູ້ພິພາກສາທີ່ຊອບທັມນັ່ງຢູ່ເທິງບັນລັງຂອງລາວ ແລະ ໄດ້ຊົງປົກປ້ອງຄວາມຍຸດຕິທຳໃຫ້ແກ່ດາວິດ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຕັດສິນຊົນຊາດຕ່າງໆ; ພຣະອົງໄດ້ຊົງທຳລາຍຄົນຊົ່ວ; ພຣະອົງໄດ້ຊົງລົບຊື່ຂອງພວກເຂົາອອກໄປຕະຫລອດ ແລະເປັນນິລັນ.
ສັດຕູກໍຖືກດັບສູນຫາຍໄປເມື່ອພຣະອົງຊົງເອົາເມືອງຕ່າງໆຂອງພວກເຂົາ. ອານຸສອນທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາກໍສູນຫາຍໄປ.
ພຣະຢາເວຊົງດຳລົງຢູ່ຕະຫລອດໄປ ພຣະອົງໄດ້ຊົງຕັ້ງບັນລັງຂອງພຣະອົງໄວ້ເພື່ອຄວາມຍຸດຕິທຳ.
ພຣະອົງຈະຊົງພິພາກສາໂລກດ້ວຍຄວາມຊອບທຳ ແລະພຣະອົງຈະຊົງຕັດສິນຊົນຊາດທັງຫລາຍດ້ວຍຄວາມທ່ຽງທຳ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງເປັນທີ່ກຳບັງອັນເຂັ້ມແຂງແກ່ຄົນທີ່ຖືກກົດຂີ່ຂົມເຫັ່ງ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພຣະອົງບໍ່ຊົງຖິ້ມບັນດາຜູ້ທີ່ສະແຫວງຫາພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຮ້ອງເພງສັນລະເສີນແດ່ພຣະຢາເວ, ຜູ້ຊົງຄອບຄອງໃນຊີໂອນ;ຈົ່ງບອກຊົນຊາດທັງຫລາຍເຖິງສິ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ເຮັດ.
ພຣະອົງບໍ່ຊົງລືມສຽງຮ້ອງໃຫ້ຂອງຜູ້ຖືກຂົ່ມເຫັງ.
ລາວກຳລັງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ລາວ.
ດາວິດຖືກຂົ່ມເຫັງຈາກຜູ້ທີ່ກຽດຊັງລາວ.
ດາວິດຈະປິຕິຍິນດີໃນຄວາມລອດໃນປະຕູຂອງລູກສາວຂອງຊີໂອນ.
ຊົນຊາດທັງຫລາຍໄດ້ຈົມລົງໄປໃນຂຸມທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຂຸດໄວ້; ຕີນຂອງພວກເຂົາຕິດຕາຂ່າຍທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຫ້າງເອົາໄວ້.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສຳແດງພຣະອົງເອງໃຫ້ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກ ພຣະອົງໄດ້ຊົງພິພາກສາ.
ບັນດາຄົນຊົ່ວຕ່າງກໍຫັນກັບແລະຖືກສົ່ງໄປຍັງແດນຄົນຕາຍ ປາຍທາງຂອງປະຊາຊົນທັງຫມົດທີ່ລືມພຣະເຈົ້າ.
ຄົນຂັດສົນຈະບໍ່ຖືກລືມຢູ່ສະເຫມີໄປ, ແລະຄວາມຫວັງຂອງຄົນທີ່ຖືກຂົ່ມເຫັງຈະບໍ່ສູນຫາຍຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ດາວິດຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວລຸກຂຶ້ນ ແລະ ບໍ່ໃຫ້ມະນຸດເອົາຊະນະພວກເຂົາ.
ລາວກຳລັງຂໍຊົງເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຢ້ານກົວ, ພຣະຢາເວ; ໃຫ້ຊົນຊາດທັງຫລາຍໄດ້ຮູ້ວ່າເຂົາເປັນພຽງແຕ່ມະນຸດເທົ່ານັ້ນ.
ນັກຂຽນຮູ້ສຶກວ່າພຣະຢາເວກຳລັງຢືນຢູ່ໄກແລະເຊື່ອງຕົວເອງ.
ພຣະອົງໄດ້ເຊື້ອເຊີນທົ່ວໂລກໃຫ້ໂຫ່ຮ້ອງດ້ວຍຄວາມຊື່ນບານຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາຄວນມາຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂອງພຣະອົງດ້ວຍການຮ້ອງເພງຊື່ນບານ.
ລາວຈະຮ້ອງເພງເລື່ອງຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາແລະຄວາມຍຸຕິທັມ.
ຄົນທີ່ທຸກທໍລະມານອະທິຖານເພື່ອພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຢ່າໃຫ້ປິດບັງລາວຈາກເວລາທີ່ປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ.
ລາວບໍ່ຕ້ອງການທີ່ຈະລືມການກະທຳອັນປະເສີດຂອງພຣະອົງທັງຫມົດ.
ລາວກ່າວວ່າພຣະອົງໄດ້ຊົງສວມຄວາມສະງ່າງາມ ແລະຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່.
ພຣະອົງຊົງກາງຟ້າສະຫວັນອອກດັ່ງຜ້າເຕັນ.
ນັກຂຽນຈົ່ງປະກາດພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງ; ຈົ່ງໃຫ້ສິ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ກະທຳໄດ້ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໃນທ່າມກາງຊົນຊາດທັງຫລາຍ.
ນັກຂຽນເອີ້ນຫົວໃຈຂອງທຸກຄົນທີ່ສະແຫວງຫາພຣະຢາເວຊື່ນບານ.
ເພາະຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວ ດຳຣົງເປັນນິດ.
ຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງດຳຣົງເປັນນິດ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຮວບຮວມພວກເຂົາອອກມາຈາກແຜ່ນດິນຂອງຄົນຕ່າງດ້າວ, ຈາກທິດຕາເວັນອອກແລະຈາກທິດຕາເວັນຕົກ, ຈາກທິດເຫນືອແລະຈາກທິດໃຕ້.
ດາວິດກ່າວວ່າຈະຮ້ອງເພງສັນຣະເສີນດ້ວຍຈິດໃຈທີ່ຍົກຍ້ອງຂອງລາວ.
ດາວິດກ່າວວ່າຄົນຊົ່ວແລະຄົນຫລອກລວງໂຈມຕີ.
ລາວຈະບໍ່ຕັ້ງການກະທຳຜິດໄວ້ຕໍ່ຫນ້າຕໍ່ຕາຂ້ານ້ອຍ.
ລາວເວົ້າວ່າເຮົາເປັນປະຊາກອນຂອງພຣະອົງ ແລະເປັນແກະແຫ່ງທົ່ງຫຍ້າຂອງພຣະອົງ.
ຄົນທີ່ທຸກທໍລະມານກ່າວວ່າລາວເປັນຄືຫຍ້າທີ່ຫ່ຽວໄປ. ຂ້ານ້ອຍລືມທີ່ຈະກິນອາຫານໃດໆ.
ພຣະອົງຊົງສວມມົງກຸດລາວດ້ວຍຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາແລະການກະທຳແຫ່ງຄວາມເມດຕາອັນອ່ອນໂຍນ.
ລາວຮ້ອງຂໍພຣະຢາເວ ໃຫ້ຊົງຣະນຶກເຖິງລາວ, ເມື່ອ ພຣະອົງຊົງສຳແດງຄວາມເມດຕາແກ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
ລາວຈະປິຕິຍິນດີເມື່ອລາວເຫັນຄວາມຈະເຣີນຮຸ່ງເຮື່ອງຂອງຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບການຊົງເລືອກຂອງພຣະອົງ.
ດາວິດເວົ້າວ່າຄຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງໃຫຍ່ຍິ່ງເຫນືອບັນດາຟ້າສະຫວັນ
ຄົນຊົ່ວເຂົາບໍ່ໄດ້ສະແຫວງຫາພຣະເຈົ້າ. ເຂົາບໍ່ເຄີຍຄິດເຖິງພຣະເຈົ້າ ເພາະເຂົາບໍ່ສົນໃຈກ່ຽວກັບພຣະອົງເລີຍ.
ພວກເຂົາຄວນຈະເຂົ້າສູ່ປະຕູທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ ດ້ວຍການຂອບພຣະຄຸນ ແລະເຂົ້າບັນດາບໍຣິເວນພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງດ້ວຍການສັນຣະເສີນ.
ພວກເຂົາຄວນຈະເຂົ້າໄປໃນປະຕູຂອງລາວດ້ວຍການຂອບພຣະຄຸນ ແລະ ເຂົ້າບັນດາບໍຣິເວນພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງດ້ວຍການສັນຣະເສີນຈົ່ງຂອບພຣະຄຸນພຣະອົງແລະຈົ່ງຖວາຍສັນຣະເສີນແດ່ພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງ.
ລາວກ່າວວ່າຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງດຳຣົງເປັນນິດ.
ລາວຈະທຳລາຍຜູ້ທີ່ໃສ່ຮ້າຍເພື່ອນບ້ານຢ່າງລັບໆ.
ດາວິດຢາກໃຫ້ຄົນຊື່ສັດແຫ່ງແຜ່ນດິນເພື່ອໃຫ້ນັ່ງທີ່ດ້ານຂ້າງຂ້ານ້ອຍ. ບັນດາຜູ້ດຳເນີນຢູ່ໃນທາງຊື່ສັດສຸຈະຣິດຈະຮັບໃຊ້ຂ້ານ້ອຍ.
ຮາກຖານຂອງແຜ່ນດິນໂລກ ແລະມັນຈະບໍ່ສັ່ນຄອນເລີຍ.
ນັກຂຽນຮຽກຮ້ອງຜູ້ຄົນຈົ່ງສະແຫວງຫາພຣະພັກຂອງພຣະອົງຢູ່ສະເຫມີ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຊ່ວຍກູ້ພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນຈາກຄວາມທຸກໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ດາວິດກ່າວວ່າເພື່ອຕອບແທນຄວາມຮັກຂອງລາວພວກເຂົາເວົ້າໃສ່ຮ້າຍລາວ.
ດ້ວຍສຽງຮ້ອງຄາງບໍ່ຢຸດຂອງລາວ, ລາວຈຶ່ງໄດ້ຈ່ອຍລົງຢ່າງຫລາຍ.
ດາວິດທູນຂໍວ່າສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງທົ່ວທັງແຜ່ນດິນໂລກ.
ເຂົາຄິດໃນໃຈວ່າ,"ເຮົາຈະບໍ່ພາດທ່າເສຍທີ; ເຮົາຈະບໍ່ພົບຄວາມເດືອດຮ້ອນໃນຕະຫລອດທຸກຊົ່ວເຊື້ອຊາດ."
ປາກຂອງເຂົາເຕັມໄປດ້ວຍຄຳສາບແຊ່ງ ແລະຄຳຫລອກຫລວງ, ຄຳໃສ່ຮ້າຍ; ລິ້ນຂອງເຂົາຊົ່ວຮ້າຍ ແລະທຳລາຍ.
ພຣະຢາເວຊົງກະທຳການຍຸຕິທັມແກ່ທຸກຄົນທີ່ຖືກບີບບັງຄັບ.
ພຣະອົງຊົງສຳແດງແຜນການຂອງພຣະອົງແກ່ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ.
ການນາບຂູ່ຂອງພຣະຢາເວເຮັດໃຫ້ນ້ຳນັ້ນຫລົບຖອຍໄປ.
ບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ຊື່ນຊົມໃນພຣະຣາຊກິດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະອົງໃນເອຢິບ.
ດາວິດຂໍວ່າເມື່ອສັດຕູຂອງລາວຖືກຕັດສິນຄວາມ ກໍຂໍໃຫ້ພົບວ່າເຂົາຜິດ.
ລາວຈະບໍ່ຍອມໃຫ້ຄົນຂີ້ຕົວະຢູ່ໃນເຮືອນຂອງລາວ.
ທຸກໆເຊົ້າ ລາວຈະທຳລາຍຄົນຊົ່ວທັງຫມົດຈາກແຜ່ນດິນ.
ູ້ທີ່ເຍີ້ຍຫຍັນໃຊ້ຊື່ຂອງລາວປ້ອຍດ່າ.
ນັກຂຽນກ່າວວ່າພຣະສັນຍາທີ່ພຣະອົງຊົງມີໄວ້ຫລາຍຊົ່ວພັນເຊັ່ນຄົນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ກ່າວວ່າເອຟຣາອິມກໍເປັນຫມວກເຫລັກຂອງເຮົາ; ຢູດາເປັນຕະບອງຄອງອຳນາດຂອງພຣະອົງ.
ລາວປຽບດັ່ງສິງໂຕທີ່ລີ້ຕົວຢູ່ໃນບ່ອນລັບ ແລະ ນອນຢູ່ໃນຄອຍຖ້າທີ່ຈະຈັບກຸມຄົນທີ່ຖືກກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງວາງຂອບເຂດໄວ້ໃຫ້ພວກມັນທີ່ພວກມັນຈະຂ້ວາມໄປບໍ່ໄດ້.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຊ່ວຍພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນເພື່ອເຫັນແກ່ພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງ ເພື່ອພຣະອົງຈະໄດ້ສຳແດງຣິທານຸພາບຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຄວນສັນລະເສີນພຣະອົງເພາະຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງ ແລະເພາະສິ່ງອັສະຈັນຕ່າງໆທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງກະທຳໄວ້ເພື່ອມະນຸດທັງຫລາຍ .
ດາວິດຂໍໃຫ້ລູກໆຂອງສັດຕູຂອງລາວຫລົງທາງ ແລະເລາະໄປແລະຂໍທານ.
ຄົນທຸກທໍລະມານກ່າວວ່າພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງຍົກລາວຂຶ້ນແລະຊົງໂຍນລາວລົງ.
ລາວເວົ້າວ່າພຣະຢາເວພຣະອົງຈະບໍ່ຊົງຕີສອນຢູ່ສະເຫມີ; ພຣະອົງບໍ່ໃຈຮ້າຍຢູ່ສະເຫມີ.
ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ຊົງກະທຳຕໍ່ເຮົາຕາມທີ່ສົມຄວນແກ່ບາບຂອງເຮົາ.
ພຣະເຈົ້າຊົງຣະນຶກເຖິງຄຳສັນຍາຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ຊົງເຮັດໄວ້ກັບອັບຣາຮາມ ແລະຄຳສັນຍາພຣະອົງກັບອີຊາກ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ເປັນຄຳສັນຍານິຣັນຕໍ່ກັບອິດສະຣາເອນ ຈະໃຫ້ແຜ່ນດິນການາອານແກ່ເຈົ້າໃຫ້ເປັນສ່ວນແບ່ງແຫ່ງມໍຣະດົກຂອງເຈົ້າທັງຫລາຍ.
ພຣະເຈົ້າຢາເວຈະໂຫ່ຮ້ອງດ້ວຍຊັຍຊະນະເພາະຟີລິສະຕິນ.
ນ້ຳໄດ້ຖ້ວມພວກສັດຕຣູຂອງພວກເຂົາ ບໍ່ມີພວກຄົນເຫລົ່ານັ້ນຈັກຄົນດຽວໄດ້ລອດຊີວິດເລີຍ.
ເຂົາຄິດໃນໃຈຂອງເຂົາວ່າ, "ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງລືມໄປແລ້ວ; ພຣະອົງຊົງປິດຕາຂອງພຣະອົງເສຍ"
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງຍົກມືຂອງລາວ, ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າ! ຂໍຊົງຢ່າລືມຄົນທີ່ຖືກຂົ່ມເຫັງ.
ນັກຂຽນກ່າວວ່າພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງດຳຣົງຢູ່ທຸກຊົ່ວເຊື້ອຊາດ.
ພຣະຢາເວກໍຊົງເມດຕາຄົນທີ່ຍົກຍ້ອງພຣະອົງຫລາຍເທົ່ານັ້ນ ໃນແບບດຽວກັບພໍ່ຜູ້ທີ່ມີຄວາມເມດຕາສົງສານຕໍ່ລູກຂອງລາວ.
ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງເຂົາທັງຫລາຍຖ່ອມລົງດ້ວຍຄວາມທຸກຍາກລຳບາກ
ດາວິດຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຈາກພຣະເຈົ້າເພາະວ່າຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຂອງມະນຸດແມ່ນບໍ່ມີປະໂຫຍດ.
ດາວິດກ່າວວ່າກອງທັບຂອງລາວຈະມີຊັຍຊະນະດ້ວຍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຂອງພຣະເຈົ້າ; ພຣະອົງຈະຊົງຢຽບພວກສັດຕຣູຂອງເຮົາລົງ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພວກຄົນຕ່າງຖິ່ນມາປຸ້ນສິ່ງທີ່ເຂົາຫາມາໄດ້.
ດາວິດຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງລາວຈັດການກັບລາວດ້ວຍຄວາມກະລຸນາຍ້ອນເຫັນແກ່ນາມຊື່ຂອງພຣະຢາເວ.
ນັກຂຽນໄດ້ກ່າວພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າເລື່ອງນີ້ເມື່ອອິດສະຣາເອນຍັງມີພຽງຈຳນວນນ້ອຍ, ພຽງເລັກນ້ອຍ,
ລາວເວົ້າວ່າ, "ພຣະອົງຈະບໍ່ຊົງຖືໂທດເຮົາບໍ"
ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະຢາເວຮູ້ສຶກສົງສານຮູ້ສຶກສົງສານຝຸ່ນດິນແຫ່ງຊາກຮົກຮ້າງເພພັງຂອງຊີໂອນ.
ບັນດາກະສັດທັງຫມົດແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກ ຈະຖວາຍກຽຕແດ່ພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຊົງເຮັດເຫລົ້າອະງຸ່ນເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດມີຄວາມສຸກ, ຊົງປຣະທານນ້ຳມັນເພື່ອເຮັດໃຫ້ຫນ້າຂອງເຂົາສົດໃສ, ແລະຊົງປຣະທານອາຫານເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາມີເຫື່ອແຮງຂຶ້ນໃຫມ່.
ພວກເຂົາໄດ້ທ້າທາຍພຣະເຈົ້າໃນທີ່ແຫ້ງແລ້ງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກພວກເຂົາວ່າພຣະຢາເວຢ່າແຕະຕ້ອງບັນດາຜູ້ທີ່ພຣະອົງເຈີມໄວ້.
ພຣະອົງໄດ້ມ້າງປະຕູເຮັດດ້ວຍທອງສຳຣິດແລະໄດ້ຕັດທ່ອນເຫລັກໃຫ້ຫມຸ່ນໄປ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວທຳລາຍຄວາມຈົດຈຳຂອງພວກເຂົາໄປຈາກແຜ່ນດິນໂລກ.
ດາວິດອະທິຖານວ່າພຣະຢາເວຊົງກະທຳເຊັ່ນນີ້, ເພາະຊາຍຄົນນີ້ບໍ່ເຄີຍສົນໃຈທີ່ສະແດງຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາ.
ເຂົາຄິດວ່າພຣະອົງບໍ່ມີທາງຮູ້.
ພຣະອົງເຮັດໃຫ້ຫົວໃຈຂອງພວກເຂົາເຂັ້ມແຂງ, ຮັບຟັງຄຳອະທິຖານຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ປົກປ້ອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງໃຊ້ຊາຍຄົນຫນຶ່ງໄປຂ້າງຫນ້າພວກເຂົາ ໂຢເຊບໄດ້ຖືກຂາຍໄປເປັນທາດຮັບໃຊ້.
ແຜ່ນດິນໂລກໄດ້ເປີດ ແລະ ກືນເອົາດາທານ ແລະ ໄດ້ຖົມອາບີຣາມກັບຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາດ້ວຍ.
ພຣະອົງຈະຊົງຕອບສະຫນອງຕໍ່ຄຳອະທິຖານຂອງຄົນສິ້ນເນື້ອປະດາຕົວ.
ລາວຂຽນວ່າເພື່ອປະຊາຊົນທີ່ຍັງບໍ່ເກີດມາຈະສັນຣະເສີນພຣະຢາເວ.
ຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະຢາເວ, ນັ້ນດຳຣົງຢູ່ຕັ້ງແຕ່ນິຣັນການເຖິງນິຣັນການ ຕໍ່ຜູ້ທີ່ຍົກຍ້ອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສະຖາປະນາບັນລັງຂອງພຣະອົງໄວ້ໃນຟ້າສະຫວັນ.
ພວກເຂົາຖືກທຸກທໍລະມານໄດ້ທຸກຍາກເພາະຄວາມຊົ່ວຂອງພວກເຂົາ.
ດາວິດເວົ້າວ່ານັບຕັ້ງແຕ່ສັດຕູຂອງລາວໄດ້ກຽດຊັງຄຳອວຍພອນ; ຂໍໃຫ້ພອນບໍ່ມາເຖິງເຂົາ.
ໂຢເຊັບໄດ້ຖືກໃສ່ປອກເຫລັກຈົນກວ່າຈະເຖິງເວລາ,ສິ່ງທີ່ເພິ່ນໄດ້ທຳນວາຍໄດ້ກາຍເປັນຈິງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ແນມເບິ່ງແຜ່ນດິນໂລກລົງມາຈາກຟ້າສະຫວັນ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຕັ້ງດວງເດືອນໃຫ້ກຳນົດຣະດູການທັງຫລາຍ; ດວງຕາເວັນໃຫ້ຮູ້ຈັກເວລາຂອງມັນ.
ພວກເຂົາໄດ້ສ້າງຮູບງົວທີ່ໂຮເຣັບ ແລະໄດ້ນະມັສະການຮູບໂລຫະທີ່ໄດ້ຫລໍ່ຂຶ້ນ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ສິ່ງນີ້ເປັນບຳເຫນັດຈາກພຣະຢາເວແກ່ຜູ້ທີ່ກ່າວຫາຕໍ່ຂ້ານ້ອຍ
ບັນດາທູດສະຫວັນຂອງພຣະອົງຖືກເອີ້ນໃຫ້ເຊື່ອຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະອົງ.
ທູດສະຫວັນທັງຫມົດຂອງພຣະຢາເວປະຕິບັດຕາມຄວາມປະສົງຂອງພຣະອົງ.
ໂຢເຊັບໄດ້ຊົງຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ດູແລພະຣາຊະວັງຂອງພະອົງໃນຖານະຜູ້ປົກຄອງ ດູແລບັນດາຊັບສິນຂອງພະອົງທັງຫມົດ.
ຢາໂຄບໄດ້ອາສັຍຢູ່ໃນແຜ່ນດິນຂອງຮາມຊົ່ວໄລຍະຫນຶ່ງ.
ພວກເຂົາຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແຫ່ງການຂອບພຣະຄຸນ.
ຊົນຊາດແລະອານາຈັກທັງຫລາຍມາຊຸມນຸມກັນເພື່ອຮັບໃຊ້ພຣະຢາເວ.
ເມື່ອຕາເວັນຂຶ້ນ, ພວກມັນກໍພັກຜ່ອນແລະນອນຫລັບໃນຖ້ຳທັງຫລາຍຂອງພວກມັນ.
ດາວິດກ່າວວ່າລາວກຳລັງຈາກໄປຢ່າງເງົາໃນຕອນຄ່ຳ.
ເພາະໂມເຊ, ຜູ້ໄດ້ຮັບການເລືອກຂອງພຣະອົງ ໄດ້ມາຢືນແທກລະຫວ່າງພຣະອົງກັບຄວາມຜິດນັ້ນເພື່ອຫັນຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງໄປເສຍຈາກການທຳລາຍພວກເຂົາ.
ນັກຂຽນໄດ້ກ່າວວ່າ, "ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າ, ຂອງຂ້ານ້ອຍ ຂໍຢ່າຊົງນຳຂ້ານ້ອຍໄປໃນເວລາເຄິ່ງກາງຂອງຊີວິດ."
ພວກເຂົາໄດ້ເຫັນພຣະຣາຊະກິດຂອງພຣະຢາເວ,ແລະການອັສະຈັນທີ່ພຣະອົງຊົງເຮັດໃນຄື້ນທະເລ.
ພຣະເຈົ້າພໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ສັດຕຣູຂອງອິດສະຣາເອນກຽດຊັງປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
ໂມເຊ ແລະ ອາໂລນໄດ້ສຳແດງບັນດາຫມາຍສຳຄັນຂອງພຣະອົງທ່າມກາງຄົນເອຢິບ.
ດາວິດກ່າວວ່າເມື່ອພວກເຂົາທັງຫລາຍເຫັນຂ້ານ້ອຍ ພວກເຂົາກໍແກ່ງຫົວ.
ນັກຂຽນກ່າວວ່າໃນສະໄຫມບູຮານພຣະຢາເວພຣະອົງຊົງວາງໂລກໃນທີ່ຂອງມັນ.
ປີເດືອນຂອງພຣະອົງຈະບໍ່ມີທີ່ສິ້ນສຸດ.
ທະເລຄັບຄັ່ງໄປດ້ວຍສິ່ງທີ່ມີຊີວິດຈົນນັບບໍ່ຖ້ວນ, ທັງສັດນ້ອຍແລະໃຫຍ່.
ຄວາມກ້າຫານຂອງຜູ້ຊາຍໄດ້ລະລາຍໄປຍ້ອນໄພອັນຕະລາຍ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ສາບານກັບພວກເຂົາວ່າພຣະອົງຈະປ່ອຍໃຫ້ພວກເຂົາຕາຍໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານນັ້ນ, ໃຫ້ເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຂົາກະແຈກກະຈາຍໄປທ່າມກາງປະຊາຊາດ.
ດາວິດຂໍຊົງຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພົ້ນດ້ວຍຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາທັງຫມົດນີ້ຫລຽວຫາພຣະອົງເພື່ອໃຫ້ພຣະອົງຊົງປຣະທານອາຫານແກ່ພວກມັນຕາມເວລາ.
ເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຂົາຈະມີຊີວິດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ນ້ຳຂອງຊາວເອຢິບໃຫ້ກາຍເປັນເລືອດ ແລະໄດ້ຊົງຂ້າປາຂອງພວກເຂົາຕາຍຫມົດ.
ໂຣກຣະບາດກໍໄດ້ເກີດຂຶ້ນທ່າມກາງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງນຳພາພວກເຂົາອອກຈາກຄວາມທຸກໂສກຂອງພວກເຂົາ ແລະ ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ພາຍຸສະຫງົບລົງ
ດາວິດຂໍຮ້ອງໃຫ້ເມື່ອຜູ້ກ່າວຫາຂອງລາວໂຈມຕີພວກເຂົາຈະຖືກອັບອາຍ.
ເມື່ອພຣະອົງຊົງລີ້ຫນ້າຂອງພຣະອົງ, ພວກມັນກໍລຳບາກ; ຖ້າພຣະອົງຊົງເອົາລົມຫາຍໃຈພວກມັນໄປ, ພວກມັນກໍຕາຍແລະກັບເປັນຝຸ່ນດິນ.
ເມື່ອຟີເນຫັດໄດ້ຢືນຂຶ້ນຂວາງ, ແລະໂຣກຣະບາດນັ້ນກໍຢຸດ.
ພຣະຢາເວຈະຊ່ວຍຄົນທີ່ຂັດສົນໃຫ້ເຂົາຈາກຜູ້ທີ່ກ່າວໂທດລາວ.
ນັກຂຽນຢາກໃຫ້ພຣະຢາເວປິຕິຍິນດີໃນການຊົງສ້າງຂອງພຣະອົງ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ສົ່ງຫມາກເຫັບ ແລະ ຝົນຕົກ, ພ້ອມດ້ວຍຟ້າຜ່າ ແລະ ຟ້າຮ້ອງ, ມາສູ່ແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຄວນຍົກຍ້ອງພຣະອົງໃນທີ່ຊຸມນຸມຊົນ ແລະສັນຣະເສີນພຣະອົງໃນກອງປະຊຸມຂອງບັນດາຜູ້ອາວຸໂສ.
ປະຊາຊົນໄດ້ເຮັດໃຫ້ໂມເຊຂົມຂື່ນ, ແລະໂມເຊຈຶ່ງໄດ້ເວົ້າຖ້ອຍຄຳບໍ່ທັນຄິດສາກ່ອນ
ລາວຈະຮ້ອງເພງຖວາຍແດ່ພຣະເຈົ້າຂອງລາວຕາບເທົ່າທີ່ລາວຍັງມີຊີວິດຢູ່.
ພຣະອົງໄດ້ຫັນປ່ຽນແຜ່ນດິນທີ່ມີຜົນດົກໃຫ້ເປັນທີ່ຮ້າງເປົ່າເພາະຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງຊາວແຜ່ນດິນນັ້ນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຂ້າລູກຊາຍກົກທຸກໆຄົນໃນແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາ, ເປັນຫມາກຜົນທັມອິດຂອງກຳລັງທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ຄົນບາບສູນສິ້ນໄປຈາກແຜ່ນດິນໂລກ, ແລະຂໍຢ່າໃຫ້ມີຄົນຊົ່ວອີກເລີຍ
ພວກເຂົາຫວ່ານນາ ແລະ ປູກສວນອະງຸ່ນ.
ເອຢິບໄດ້ຍິນດີເມື່ອຊາວອິດສະຣາເອນທັງຫລາຍຈາກໄປ, ເພາະຄົນເອຢິບຕ່າງຢ້ານກົວພວກເຂົາ.
ຮູບເຄົາຣົບຂອງພວກເຂົາກາຍເປັນແຮ້ວສຳລັບພວກເຂົາ.
ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເລາະໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ທີ່ຊຶ່ງບໍ່ມີຫົນທາງ.
ພຣະເຈົ້າພໍໃຈກັບພວກເຂົາດ້ວຍເຂົ້າຈີ່ຈາກສະຫວັນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງຣະນຶກເຖິງພຣະສັນຍາອັນສັກສິດຂອງພຣະອົງທີ່ໄດ້ຊົງກະທຳໄວ້ກັບອັບຣາຮາມຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ.
ໃນເວລາທີ່ພຣະຢາເວພໄດ້ມອບພວກເຂົາໄວ້ໃນມືບັນດາປະຊາຊາດ, ແລະຜູ້ທີ່ກຽດຊັງພວກເຂົາໄດ້ປົກຄອງເຫນືອພວກເຂົາ.
ຄວາມຊົ່ວທັງຫມົດກໍປິດປາກຂອງມັນ.
ນັກຂຽນຮຽກຮ້ອງທຸກຄົນທີ່ມີປັນຍາກໍຄວນສັງເກດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແລະຕຶກຕອງເຖິງກິຈະການແຫ່ງຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະຢາເວ.
ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງໄດ້ຖືກຳມະສິດແຫ່ງຄວາມຮັ່ງມີຂອງຊົນຊາດທັງຫລາຍ .
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຣະນຶກເຖິງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງ ທີ່ມີກັບພວກເຂົາ ແລະ ໄດ້ເມດຕາເພາະຄວາມຮັກຫມັ້ນຄົງຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຄວນຊົງຮວບຮວມພວກເຂົາຈາກທ່າມກາງປະຊາຊົນຕ່າງໆ ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ຖວາຍຂອບພຣະຄຸນແດ່ພຣະນາມຊື່ບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງ ແລະຖວາຍພຣະສິຣິໃນບັນດາຄຳສັນຣະເສີນຂອງພຣະອົງ.
ດາວິດໃຊ້ບ່ອນຫລົບໄພໃນພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາຈະບອກລາວໃຫ້ຫນີໄປຄືກັບນົກໄປຫາພູ.
ພວກເຂົາກຽມຂອງພວກເຂົາ ແລະ ກຽມລູກສອນຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຂໍໃຫ້ລາວນັ່ງທີ່ຂວາມືຂອງພຣະອົງ ຈົນກວ່າພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ພວກສັດຕຣູຂອງເຈົ້າເປັນແທ່ນຮອງຕີນຂອງພຣະອົງ.
ລາວຈະຖວາຍການຂອບພຣະຄຸນແດ່ ພຣະຢາເວ ດ້ວຍສຸດໃຈຂອງລາວທີ່ຊຸມນຸມຂອງຄົນຊອບທັມ,ໃນການຊຸມນຸມຂອງພວກເຂົາ.
ຄວາມຊອບທັມຂອງພຣະອົງດຳຣົງຢູ່ເປັນນິດ.
ເຊື້ອສາຍຂອງເຂົາຈະມີອຳນາດໃນແຜ່ນດິນໂລກ; ເຊື້ອສາຍຂອງຄົນຊອບທັມຈະໄດ້ຮັບພຣະພອນ.
ຂໍໃຫ້ພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະຢາເວ, ເປັນທີ່ສັນຣະເສີນທັງບັດນີ້ແລະຕະຫລອດໄປ.
ຢູດາໄດ້ກາຍເປັນປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າອົງບໍຣິສຸດ, ອິສະຣາເອນເປັນຣາຊອານາຈັກຂອງພຣະອົງ.
ລາວຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວ ນຳກຽດສັກສີສຳລັບພຣະຢາເວເນື່ອງຈາກຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາແລະຄວາມເຊື່ອຖືໄດ້ຂອງພຣະອົງ.
ລາວຮັກພຣະຢາເວເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ງ່ຽງຫູຟັງແລະ ຄຳອ້ອນວອນຂອງລາວເພື່ອຄວາມເມດຕາ.
ລາວຮຽກຮ້ອງ ຊົນຊາດທັງປວງ ແລະ ປະຊາຊົນທັງຫມົດຈົ່ງຍົກຍ້ອງສັນລະເສີນພຣະຢາເວ.
ຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງທີ່ມີຕໍ່ພວກປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງນັ້ນໃຫຍ່ຍິ່ງຫນັກ.
ຄວາມຫນ້າເຊື່ອຖືຂອງພຣະຢາເວດຳຣົງເປັນນິດ.
ພວກເຂົາຄວນຂອບພຣະຄຸນພຣະຢາເວ, ເພາະພຣະອົງປະເສີດ, ເພາະຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງດຳຣົງເປັນນິດ.
ພວກເຂົາຄວນສະແຫວງຫາພຣະອົງດ້ວຍສຸດໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະຕິດຕາມທ່ານໄປໂດຍສວມເຄື່ອງແຕ່ງກາຍບໍຣິສຸດ.
ສາຍຕາຂອງພຣະອົງຊົງເຝົ້າເບິ່ງ. ສາຍຕາຂອງພຣະອົງຊົງທົດສອບລູກຫລານຂອງມະນຸດ.
ຊັບສົມບັດແລະຄວາມຮັ່ງມີຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງ.
ມັນຈະເປັນເລື່ອງທີ່ດີສຳລັບຄົນທີ່ສະແດງຄວາມເມດຕາແລະໃຫ້ຢືມເງິນ, ຄືຜູ້ດຳເນີນກິຈະການຂອງເຂົາດ້ວຍຄວາມຊື່ສັດສຸຈະຣິດ.
ສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງສູງເຫນືອທ້ອງຟ້າທັງຫລາຍ.
ບັນດາພູເຂົາໄດ້ກະໂດດເຫມືອນຝູງແບ້ຕົວຜູ້, ບັນດາເນີນເຂົາໄດ້ກະໂດດເຫມືອນຝູງລູກແກະ ທະເລເອີຍ.
ຮູບເຄົາຣົບທັງຫລາຍຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນເປັນເງິນແລະທອງຄຳ, ເປັນຜົນງານທີ່ສ້າງຂຶ້ນດ້ວຍມືຂອງມະນຸດ.
ລາວຮູ້ສຶກເຈັບປວດແລະເສຍໃຈ.
ພຣະອົງໄດ້ສາບານຕໍ່ນາຍຂອງດາວິດວ່າ "ທ່ານເປັນປະໂລຫິດເປັນນິດ."
ພຣະອົງຈະຊົງຣະນຶກເຖິງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງສະເຫມີ.
ພຣະອົງໄດ້ສຳແດງພາຣະກິດອັນຊົງຣິທານຸພາບຂອງພຣະອົງແກ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ ໂດຍຊົງປຣະທານມໍຣະດົກຂອງປະຊາຊາດທັງຫລາຍໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວ ຊົງທົດສອບທັງຄົນຊອບທຳແລະຄົນຊົ່ວ.
ພຣະອົງຊົງກຽດຊັງຜູ້ທີ່ຮັກການກະທຳຮຸ່ນແຮງ.
ພຣະອົງຊົງເທຖ່ານທີ່ລຸກໄຫມ້ແລະໄຟກຳມະຖັນລົງເທິງຄົນຊົ່ວຮ້າຍ; ລົມຮ້ອນທີ່ເຜົາໄຫມ້ຈະເປັນສ່ວນແບ່ງຈາກຖ້ວຍຂອງພຣະອົງໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຊົງຮັກຄວາມຊອບທຳ.
ຄົນສັດຊື່ຈະຢູ່ຊ້ອງຫນ້າຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຈະຊົງປຣະຫານບັນດາກະສັດໃນວັນແຫ່ງຄວາມໃຈຮ້າຍຂອງພຣະອົງ.
ທີ່ປະທັບຂອງພຣະອົງຢູ່ເຫນືອຟ້າສະຫວັນ, ພຣະອົງຫລຽວລົງມາທີ່ທ້ອງຟ້າແລະທີ່ແຜ່ນດິນໂລກ.
ແຜ່ນດິນໂລກສັ່ນສະເທືອນຕົວສັ່ນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຄືຕໍ່ຫນ້າພຣະເຈົ້າ, ຂອງຢາໂຄບ.
ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດເວົ້າ, ເບິ່ງ, ຫລື ໄດ້ຍິນ, ຫລືດົມກິ່ນ.
ຣະຢາເວຊົງປົກປ້ອງຄົນຮູ້ນ້ອຍໄວ້
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຕອບລາວແລະປຣະທານຄວາມໂລ່ງໃຈໃຫ້ແກ່ລາວ.
ລາວເວົ້າວ່າລາວຈະບໍ່ອັບອາຍ ເມື່ອຂ້ານ້ອຍຈົດຈໍ່ຢູ່ທີ່ຄຳສັ່ງສອນທັງຫມົດຂອງພຣະຢາເວ.
ເຂົາຈະບໍ່ຢ້ານຂ່າວຮ້າຍ; ໃຈຂອງເຂົາຫມັ້ນຄົງໃນການວາງໃຈໃນພຣະຢາເວ.
ທ່ານຈະຊົງຍົກຫົວຂອງທ່ານຂຶ້ນສູງຫລັງຈາກຊັຍຊະນະ.
ບັນດາຄຳສັ່ງສອນທັງຫມົດຂອງພຣະອົງແມ່ນໃຫ້ປະຕິບັດຢ່າງສັດຊື່ ແລະ ຖືກຕ້ອງ.
ນັກຂຽນເວົ້າວ່າ, "ບໍຣິສຸດ ແລະອັສະຈັນແມ່ນນາມຊື່ຂອງພຣະອົງ."
ເພື່ອໃຫ້ເຂົານັ່ງກັບບັນດາເຈົ້າເມືອງ, ກັບເຈົ້າເມືອງຂອງປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວປົດປ່ອຍຈິດວິນຍານຂອງລາວຈາກຄວາມຕາຍ.
ລາວຈະຂອບພຣະຄຸນພຣະອົງດ້ວຍໃຈທ່ຽງຕົງ.
ເຂົາຈະໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງດ້ວຍກຽດ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງປ່ຽນຫີນໃຫ້ເປັນສະນ້ຳ, ຄືຊົງປ່ຽນຫີນແຂງໃຫ້ເປັນນ້ຳພຸທັມະຊາດ.
ມັນເປັນທີ່ດີກວ່າທີ່ຈະໃຊ້ເວລາທີ່ພັກອາໄສໃນ ໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະຢາເວ ກໍດີກວ່າວາງໃຈໃນມະນຸດ.
ພຣະອົງຊົງປຣະທານບ້ານໃຫ້ແກ່ຍິງຫມັນໃຫ້ມີບ້ານຢູ່, ພຣະອົງໃຫ້ນາງເປັນແມ່ແຫ່ງຄວາມຊື່ນບານຂອງລູກທັງຫລາຍ.
ພວກເຂົາຄວນໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງເຖີດ; ພຣະອົງຊົງເປັນຜູ້ຊ່ວຍຊູແລະເປັນໂລ້ຂອງເຈົ້າ.
ລາວຈະຮັບໃຊ້ພຣະຢາເວໃນດິນແດນຂອງຄົນເປັນ.
ຄົນຫນຸ່ມສາມາດຮັກສາເສັ້ນທາງຂອງຕົນໃຫ້ບໍຣິສຸດໂດຍການເຊື່ອຟັງພຣະດຳຣັດຂອງພຣະຢາເວ.
ການຖວາຍກຽຕແດ່ພຣະຢາເວ ເປັນທີ່ເລີ່ມຕົ້ນຂອງສະຕິປັນຍາ
ບັນດາຜູ້ທີ່ປະຕິບັດຕາມຄຳສັ່ງສອນຂອງພຣະອົງກໍໄດ້ຄວາມເຂົ້າໃຈດີ.
ຄົນຊົ່ວຈະຂົບແຂ້ວດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍກຽດຊັງແລະເຂົາຈະລະລາຍໄປ.
ພຣະອົງໄດ້ກ່າວວ່າປະເທດທັງຫມົດທີ່ອ້ອມຮອບເຂົາຄືຝູງເຜິ້ງ.
ລາວໄດ້ຮວບຮວມພຣະດຳຣັດຂອງພຣະອົງໄວ້ໃນໃຈ ເພື່ອຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ພຣະອົງຈະຊົງອວຍພຣະພອນຜູ້ທີ່ຖວາຍພຣະກຽຕຂອງພຣະຢາເວ, ທັງຜູ້ອາຍຸນ້ອຍແລະຜູ້ສູງອາຍຸ.
ພຣະອົງຈະປະຕິບັດຄຳສາບານຂອງພຣະອົງຕໍ່ຫນ້າ ປະຊາຊົນທັງຫມົດຂອງພຣະອົງ.
ສິ່ງທີ່ມີຄ່າໃນສາຍຕາຂອງພຣະຢາເວແມ່ນຄວາມຕາຍຂອງໄພ່ພົນຂອງພຣະອົງ.
ລາວປິຕິຍິນດີໃນທາງແຫ່ງກົດຫມາຍທັງຫລາຍແຫ່ງສັນຍາຂອງພຣະອົງຫລາຍກວ່າຄວາມມັ່ງມີທັງຫມົດ.
ທ້ອງຟ້າທັງຫລາຍເປັນຂອງພຣະຢາເວ; ແຕ່ພຣະອົງປຣະທານແຜ່ນດິນໂລກແກ່ມະນຸດທັງຫລາຍ.
ສຽງຍິນດີແລະຊັຍໂຢຢູ່ໃນເຕັນຂອງຄົນຊອບທັມ.
ລາວຈະຄຶດຕຶກຕອງຄຳແນະນຳຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວບອກວ່າລາຈະຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອບພຣະຄຸນແດ່ພຣະອົງ.
ລາວກ່າວວ່າພວກເຂົາຈະຖວາຍຄຳສັນຣະເສີນແດ່ພຣະຢາເວ ຕັ້ງແຕ່ບັດນີ້ເປັນຕົ້ນໄປເປັນນິດ.
ພຣະຢາເວບໍ່ຊົງມອບຂ້ານ້ອຍໄວ້ກັບຄວາມຕາຍ.
ລາວຈະເຫັນບັນດາສິ່ງອັສະຈັນໃນກົດບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ ເມື່ອພຣະຢາເວເປີດຕາລາວ.
ລາວຈະຖວາຍຕາມທີ່ໄດ້ສັນຍາແດ່ພຣະຢາເວ ຕໍ່ຫນ້າປະຊາຊົນທັງປວງຂອງພຣະຢາເວ
ນັກຂຽນຈະເຂົ້າສູ່ປະຕູແຫ່ງຄວາມຊອບທັມ ແລະຂອບພຣະຄຸນພຣະເຈົ້າ.
ຈິດວິນຍານຂອງລາວກະຫາຍທີ່ຈະຮຽນຮູ້ກົດບັນຍັດອັນຊອບທັມທັງຫລາຍຂອງພຣະຢາເວ.
ຄົນຈອງຫອງຖືກສາບແຊ່ງ ແລະ ຫລົງທາງໄປຈາກພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ.
ຫີນຊຶ່ງຊ່າງກໍໄດ້ຖິ້ມ ໄດ້ເປັນຫີນມຸມເອກແລ້ວ.
ລາວຈະຊອກຫາກົດບັນຍັດທັງຫລາຍຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາຈະປິຕິຍິນດີ ແລະ ມີຄວາມຊົມຊື່ນໃນວັນນັ້ນ.
ລາວຮ້ອງຂໍຊົງປຣະທານຊີວິດແກ່ລາວໂດຍພຣະດຳຣັດຂອງຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາຄວນຜູກມັດເຄື່ອງຖວາຍບູຊາດ້ວຍເຊືອກກັບແທ່ນບູຊາ.
ລາວຈະຂອບພຣະຄຸນພຣະຢາເວ, ແລະ ລາວຈະຍົກຍ້ອງພຣະອົງ.
ລາວຕ້ອງການທີ່ຈະເຂົ້າໃຈບັນດາທາງແຫ່ງຄຳສັ່ງສອນທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ, ເພື່ອວ່າລາວຈະຊອກຫາເຖິງຄຳສອນອັນອັສະຈັນຕ່າງໆ ຂອງພຣະອົງ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງຫັນລາວໄປຈາກທາງຫລອກລວງ
ລາວຮຽກຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງໂນ້ມໃຈລາວເຂົ້າຫາກົດບັນຍັດທັງຫລາຍແຫ່ງສັນຍາຂອງພຣະອົງ ແລະອອກຫ່າງຈາກການໄດ້ມາຊຶ່ງບໍ່ຊອບທັມ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງຫັນສາຍຕາຂອງລາວໄປຈາກການເບິ່ງເຫັນສິ່ງທີ່ໄຮ້ຄ່າ.
ລາວຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພຣະຢາເວຢ່າຊົງນຳພຣະດຳຣັດແຫ່ງຄວາມຈິງໄປຈາກປາກຂອງລາວ.
ລາວຈະເດີນຢ່າງຫມັ້ນຄົງ, ເພາະລາວໄດ້ສະແຫວງຫາຄຳສັ່ງສອນທັງຫລາຍຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວຮັກພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວຫລາຍ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງຣະນຶກເຖິງບັນດາພຣະສັນຍາຂອງພຣະອົງທີ່ມີຕໍ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ.
ນັກຂຽນບໍ່ໄດ້ຫັນຫນີຈາກກົດບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ.
ກົດຫມາຍທັງຫລາຍຂອງພຣະຢາເວ ໄດ້ເປັນບົດເພງທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ ໃນບ້ານທີ່ຂ້ານ້ອຍອາສັຍຢູ່ຊົ່ວຄາວ.
ລາວໄດ້ວິງວອນຂໍຄວາມເມດຕາຂອງພຣະອົງຢ່າງຮ້ອນຮົນດ້ວຍສຸດໃຈຂອງລາວ.
ລາວບໍ່ໄດ້ລືມກົດບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວເປັນມິດກັບທຸກຄົນທີ່ຖວາຍກຽຕພຣະອົງ.
ລາວຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຂໍຊົງສອນວິຈາຣະນາແລະຄວາມເຂົ້າໃຈແກ່ລາວຢ່າງຖ່ອງແທ້, ເພາະລາວໄດ້ເຊື່ອໃນກົດບັນຍັດທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ.
ລາວຮັກສາຄຳສັ່ງສອນທັງຫລາຍຂອງພຣະຢາເວຢ່າງສຸດຫົວໃຈ.
ມັນເປັນສິ່ງທີ່ດີສຳລັບລາວທີ່ຈະທົນທຸກເພື່ອລາວຈະຮຽນຮູ້ກົດຫມາຍຂອງພຣະຢາເວ.
ຄຳສັ່ງສອນຈາກປາກຂອງພຣະຢາເວສຳຫລັບລາວແລ້ວ ກໍມີຄ່າຍິ່ງກວ່າທອງຄຳແລະເງິນເປັນພັນໆແທ່ງ.
ພວກເຂົາຈະດີໃຈເມື່ອເຫັນນັກຂຽນ ເພາະວ່າຂ້ານ້ອຍພົບຄວາມຫວັງໃນພຣະດຳຣັດຂອງພຣະຢາເວ.
ໃນຄວາມຊື່ສັດນັ້ນທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງໃຫ້ລາວນັ້ນທຸກຍາກ
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ໃຈຂອງລາວໄຮ້ຕຳນິດ້ວຍການເຄົາຣົບນັບຖືກົດຫມາຍທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ ດັ່ງນັ້ນລາວຈະບໍ່ຕ້ອງຖືກເຮັດໃຫ້ອັບອາຍ.
ຕາຂອງລາວຖ້າທີ່ຈະເຫັນພຣະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວ.
ຄົນໂອຫັງໄດ້ຂຸດຫລຸມພາງດັກສຳລັບນັກຂຽນ, ຝ່າຝືນກັບກົດບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວຂໍຮ້ອງໃຫ້ພຣະຢາເວ ຂໍຊົງຮັກສາຊີວິດຂອງລາວ, ເພື່ອທີ່ລາວຈະໄດ້ເຊື່ອຟັງບັນດາພຣະບັນຊາຂອງພຣະອົງ.
ຄວາມຊື່ສັດຂອງພຣະອົງດຳຣົງຢູ່ທຸກຊົ່ວຊາດ.
ລາວຈະບໍ່ລືມຄຳສັ່ງສອນຂອງພຣະຢາເວເລີຍ, ເພາະໂດຍຄຳສັ່ງສອນທັງຫລາຍເຫລົ່ານັ້ນພຣະອົງໄດ້ຊົງຮັກສາຊີວິດລາວໄວ້.
ກົດບັນຍັດທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງກວ້າງຂວາງໄຮ້ຂີດຈຳກັດ.
ຂ້ານ້ອຍມີຄວາມເຂົ້າໃຈຫລາຍກວ່າຄຣູທັງຫມົດຂອງຂ້ານ້ອຍ, ເພາະຂ້ານ້ອຍຊອກຫາກົດບັນຍັດທັງຫລາຍແຫ່ງສັນຍາຂອງພຣະອົງ.
ພຣະດຳຣັດຂອງພຣະອົງນັ້ນຊ່າງມີຣົດຊາດຫວານກວ່ານ້ຳເຜິ້ງເມື່ອເຖິງປາກຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ລາວໄດ້ສາບານ ແລະໄດ້ຢືນຢັນວ່າ, ຂ້ານ້ອຍຈະປະຕິບັດຕາມກົດບັນຍັດອັນຊອບທຳທັງຫລາຍຂອງ ພຣະອົງ.
ຂ້ານ້ອຍຮັບກົດບັນຍັດທັງຫລາຍແຫ່ງສັນຍາຂອງພຣະອົງໄວ້ເປັນມໍຣະດົກຂອງຂ້ານ້ອຍເປັນນິດ, ເພາະສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນເປັນຄວາມຊື່ນບານແກ່ຈິດໃຈຂ້ານ້ອຍ.
ນັກຂຽນລໍຖ້າພຣະດຳຣັດຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຊົງປະຕິເສດທຸກຄົນທີ່ຫັນເຫຈາກກົດຫມາຍທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ, ເພາະຄົນເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ຫລອກລວງແລະເຊື່ອຖືບໍ່ໄດ້.
ຮ່າງກາຍຂອງລາວສັ່ນໃນຄວາມເກງກົວຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ລາວລໍຖ້າຄວາມລອດຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ພຣະດຳຣັດອັນຊອບທັມຂອງພຣະອົງ.
ລາວຂໍຄວາມເຂົ້າໃຈເພື່ອວ່າລາວຈະຮູ້ກົດຫມາຍຂອງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວກຽດຊັງທຸກໆເສັ້ນທາງຂອງຄວາມບໍ່ຈິງ.
ຄຳເວົ້າຂອງພຣະຢາເວທີ່ເປີດເຜີຍເຮັດໃຫ້ມີຄວາມສະຫວ່າງ, ແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈຕໍ່ຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການຝຶກຝົນ.
ພຣະຢາເວຫັນໄປຫາພວກເຂົາສະເຫມີ ແລະ ມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ພວກເຂົາ.
ລາວຂໍຮ້ອງໃຫ້ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄຖ່ລາວເພື່ອລາວອາດຈະປະຕິບັດຕາມຄຳສັ່ງສອນຂອງພຣະຢາເວ.
ບັນດາສາຍທານແຫ່ງນ້ຳຕາໄຫລລົງມາຈາກສາຍຕາຂອງຂ້ານ້ອຍ ເພາະປະຊາຊົນບໍ່ປະຕິບັດຕາມກົດບັນຍັດຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວໃຫ້ບັນດາກົດບັນຍັດທັງຫລາຍແຫ່ງສັນຍາທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງປຣະທານນັ້ນຊອບທັມ ແລະແທ້ຈິງ.
ລາວບໍ່ລືມຄຳສັ່ງສອນທັງຫລາຍຂອງພຣະຢາເວ.
ເຖິງແມ່ນວ່າຄວາມທຸກຍາກແລະຄວາມຣະທົມຂົມຂື່ນໄດ້ມາສູ່ລາວ, ກົດບັນຍັດທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງຍັງຄົງເປັນຄວາມປິຕິຍິນດີຂອງລາວ.
ລາວຈະປະຕິບັດຕາມດຳລັດແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງ ພຣະຢາເວ.
ລາວໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າພຣະຢາເວໄດ້ວາງກົດບັນຍັດແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງຕະຫລອດໄປ.
ພຣະຢາເວຄວນຊ່ວຍລາວເພາະນັກຂຽນບໍ່ລືມກົດ ຫມາຍຂອງພຣະຢາເວ.
ຄວາມລອດພົ້ນຈາກຄົນຊົ່ວ, ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ຮັກຂໍ້ກຳນົດຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວເບິ່ງຄົນທໍຣະຍົດນີ້ ກໍຫນ້າເບື່ອເຕັມທີ ເພາະວ່າເຂົາບໍ່ເຊື່ອຟັງຂໍ້ຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ.
ທຸກໆລັດຖະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວກໍດຳຣົງຢູ່ສືບໄປເປັນນິດ.
ລາວຢ້ານທີ່ຈະບໍ່ເຊື່ອຟັງຄຳເວົ້າຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວຍ້ອງຍໍສັນລະເສີນພຣະຢາເວເຈັດເທື່ອຕໍ່ມື້.
ລາວຮັກສາຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ຄຳສັ່ງທີ່ຈິງຈັງເພາະວ່າພຣະຢາເວຮູ້ທຸກສິ່ງທີ່ນັກຂຽນເຮັດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສັນຍາໄວ້ໃນຄຳເວົ້າຂອງລາວທີ່ຈະຊ່ວຍນັກຂຽນໃນຂະນະທີ່ຄຳຂໍຮ້ອງຂອງລາວມາຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ ພຣະຢາເວ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ລີ້ນຂອງລາວຈະຮ້ອງເພງທີ່ກ່າວເຖິງກົດບັນຍັດ, ເພາະຂໍ້ຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງຖືກຕ້ອງແລະທ່ຽງທັມ.
ລາວຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພຣະຢາເວຊອກຫາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ, ເພາະລາວບໍ່ໄດ້ລືມຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ.
ດາວິດກຳລັງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຈາກພຣະຢາເວເພາະວ່າພຣະເຈົ້າຜູ້ສັດຊື່ໄດ້ຫາຍໄປ ແລະ ຜູ້ສັດຊື່ໄດ້ຫາຍໄປ.
ນັກຂຽນເວົ້າວ່າພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຕອບລາວ.
ນັກຂຽນກຳລັງຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະເຢໂຮວາຊ່ວຍກູ້ຊີວິດຈິດວິນຍານຂອງລາວຈາກຜູ້ທີ່ຕົວະ ແລະ ຫລອກລວງພາສາຂອງພວກເຂົາ.
ນັກຂຽນເວົ້າວ່າ ຂ້າພຣະອົງຈະເງີຍຫນ້າເບິ່ງຂຶ້ນໄປຍັງພູເຂົາ.
ນັກຂຽນກ່າວວ່າການຊ່ວຍເຫລືອຂອງລາວແມ່ນມາຈາກພຣະຢາເວ.
ດາວິດກ່າວກັບພວກເຮົາວ່າ, "ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາໄປຍັງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວກັນເຖີດ."
ຕີນຂອງພວກເຂົາກຳລັງຢືນຢູ່ທາງໃນປະຕູເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
ເຢຣູຊາເລັມໄດ້ຖືກສ້າງໄວ້ຢ່າງນະຄອນທີ່ວາງແຜນໄວ້ຢ່າງຮອບຄອບ.
ນັກຂຽນໄດ້ເງີຍຫນ້າປັກສາຍຕາໄປຫາພຣະອົງຜູ້ປຣະທັບໃນທ້ອງຟ້າ.
ພວກເຂົາແນມເບິ່ງພຣະຢາເວຈົນກວ່າພຣະອົງຈະເມດຕາພວກເຂົາ.
ຖ້າພຣະຢາເວບໍ່ຢູ່ຂ້າງອິດສະຣາເອນ, ພວກຜູ້ຊາຍທີ່ລຸກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ພວກເຂົາ ກໍ່ຈະກືນກິນພວກເຂົາທັງເປັນ.
ພວກເຂົາເປັນຄືກັບພູສີໂອນ, ບໍ່ຫວັ່ນໄຫວ ແລະ ມີຄວາມຍືນຍົງຕະຫລອດໄປ.
ນັກຂຽນປຽບທຽບວິທີທີ່ພຣະຢາເວລ້ອມຮອບປະຊາຊົນຂອງພະອົງ ໄປເທິງພູເຂົາທີ່ຢູ່ອ້ອມເມືອງເຢຣູຊາເລັມ, ດຽວນີ້ ແລະ ຕະຫລອດໄປ.
ກະບອງຂອງຄວາມອະທັມຈະບໍ່ປົກຄອງໃນແຜ່ນດິນຂອງຄົນຊອບທັມ
ມັນເບິ່ງຄືວ່າພວກເຂົາແມ່ນຜູ້ທີ່ຝັນ.
ໃນເວລາທີ່ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ສ້າງເຮືອນຜູ້ທີ່ກໍ່ສ້າງມັນເຮັດວຽກໄຮ້ປະໂຍດ ແລະ ຖ້າພຣະຢາເວບໍ່ເຝົ້າເມືອງຜູ້ເຝົ້າຍາມເຝົ້າຍາມບໍ່ມີປະໂຫຍດ.
ພຣະຢາເວເຮັດໃຫ້ຜູ້ທີ່ພຣະອົງຮັກໄດ້ນອນຫລັບດີ.
ທຸກໆຄົນທີ່ໃຫ້ກຽດແກ່ພຣະຢາເວ ແລະ ເດີນໄປໃນທາງຂອງລາວແມ່ນໄດ້ຮັບພອນ.
ຄົນນັ້ນຈະໄດ້ຮັບພອນ ແລະ ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ.
ອິດສະຣາເອນໄດ້ຖືກໂຈມຕີ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຮັບໄຊຊະນະນັບຕັ້ງແຕ່ວັຍຫນຸ່ມ.
ບັນດາເຄື່ອງໄຖນາໄດ້ຂີດເທິງຫລັງຂອງຂ້ານ້ອຍໃຫ້ເປັນຮອຍບາດແຜ; ໃຫ້ເປັນດັ່ງຮອຍດິນນາທີ່ຖືກໄຖແລ້ວ.
ທຸກຄົນເວົ້າຄຳຕົວະກັບເພື່ອນບ້ານ; ທຸກຄົນເວົ້າດ້ວຍລິ້ນປະຈົບປະແຈງ ແລະດ້ວຍສອງໃຈ.
ດາວິດຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວຕັດປາກທີ່ປະຈົບປະແຈງອອກໃຫ້ຫມົດ, ແລະທຸກລິ້ນທີ່ໂອ້ອວດໃນເລື່ອງໃຫຍ່ໂຕດ້ວຍ.
ບາງຄົນໄດ້ເວົ້າວ່າ, ຕັດປາກທີ່ປະຈົບປະແຈງອອກໃຫ້ຫມົດ, ແລະທຸກລິ້ນທີ່ໂອ້ອວດໃນເລື່ອງໃຫຍ່ໂຕດ້ວຍ?"
ປາກຂອງພວກເຂົາກໍໄດ້ຫົວຂວັນເຕັມທີ ແລະ ລີ້ນຂອງພວກເຂົາໄດ້ຮ້ອງເພງ
ພຣະຢາເວຈະຊົງລົງໂທດພວກເຈົ້າດ້ວຍລູກທະນູຂອງນັກຮົບ ຊຶ່ງໄດ້ຄັດໃຫ້ແຫລມຄົມໂດຍການເຜົາດ້ວຍຖ່ານຂອງຕົ້ນຊາກ.
ພຣະຢາເວຈະຈະບໍ່ຊົງເຮັດໃຫ້ຕີນຂອງທ່ານລື້ນໄຫລ ແລະຈະປົກປ້ອງລາວ.
ຜູ້ປົກຄອງອິດສະຣາເອນຈະບໍ່ຊົງເຄີ້ມຫລັບຫລືຊົງຫລັບສະຫນິດໄປ.
ພຣະຢາເວແມ່ນຜູ້ປົກຄອງຂອງອິດສະຣາເອນ ແລະ ບ່ອນທີ່ມີຮົ່ມ ຢູ່ໃນມືຂວາຂອງພວກເຂົາ.
ເພາະພວກເຂົາທົນຕໍ່ການຫມິ່ນປະຫມາດຫລາຍແລ້ວ. ພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ຮັບຄວາມເຢາະເຍີ້ຍຂອງຄົນອວດດີແລະການດູຖູກຂອງຄົນຈອງຫອງຫລາຍເກີນພໍແລ້ວ.
ລູກທັງຫລາຍເປັນມໍຣະດົກຈາກພຣະຢາເວ, ແລະພຣະພອນຂອງທ້ອງກໍເປັນລາງວັນຈາກພຣະອົງ
ເດັກນ້ອຍກໍຄືລູກທະນູໃນມືນັກຮົບ.
ລາວຈະບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍໃນເວລາທີ່ລາວປະເຊີນຫນ້າກັບສັດຕູຂອງລາວຢູ່ໃນປະຕູ.
ນາງຈະເປັນຢ່າງຕົ້ນອະງຸ່ນພັນດີ ຫມາກດົກງາມ.
ລູກຂອງເຂົາຈະເປັນຄືຕົ້ນຫມາກກອກເທດ.
ຄົນທີ່ໃຫ້ກຽດແກ່ພຣະຢາເວຈະໄດ້ຮັບພອນ.
ນັກຂຽນຂໍຊົງອວຍພອນເຈົ້າຈາກຊີໂອນ; ຂໍໃຫ້ເຫັນຄວາມຈະເຣີນຮຸ່ງເຮືອງຂອງກຸງເຢຣູຊາເລັມ ຕະຫລອດວັນຄືນແຫ່ງຊີວິດຂອງລາວ ແລະຂໍໃຫ້ລາວໄດ້ມີຊີວິດທີ່ຈະເຫັນລູກຫລານຂອງລາວ.
ບັນດາເຜົ່າຕ່າງໆ ຂຶ້ນໄປຍັງກຸງເຢຣູຊາເລັມ ເພື່ອຂອບພຣະຄຸນພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກຜູ້ນຳໄດ້ນັ່ງເທິງບັນລັງ ເພື່ອຕັດສິນສຳລັບເຊື້ອສາຍຂອງດາວິດ.
ກະແສນ້ຳຄົງໄຫລຖ້ວມ, ນ້ຳກໍຄົງກວາດ, ແລະ ນ້ຳທີ່ໄຫລແຮງຈະໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຈົມນ້ຳຕາຍ."
ລາວຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພຣະຢາເວເຮັດສິ່ງທີ່ດີ ຕໍ່ຜູ້ທີ່ສັດຊື່ໃນໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະນຳພວກເຂົາໄປກັບຄົນຊົ່ວ.
ນັກຂຽນຕ້ອງການໃຫ້ສັນຕິສຸກຈົ່ງມີຢູ່ໃນອິສະຣາເອນ.
ນັກຂຽນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງຮື້ຟື້ນໃຫ້ພວກເຂົາທັງຫລາຍກັບສູ່ສະພາບດີ.
ພວກເຂົາຈະໄດ້ເກັບດ້ວຍສຽງໂຫ່ຮ້ອງແຫ່ງຄວາມຍິນດີ.
ລາວຈະກັບມາດ້ວຍສຽງຮ້ອງທີ່ມີຄວາມສຸກ, ນຳເອົາຝູງແກະຂອງລາວໄປກັບລາວ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງແກ້ເຊືອກມັດຂອງຄົນຊົ່ວອອກ.
ລາວຂໍໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ກຽດຊັງຊີໂອນຕ້ອງໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍ,ແລະໄດ້ຖອຍກັບໄປ.
ພຣະຢາເວຈະເກີດຂຶ້ນ ແລະ ຈັດທີ່ໃຫ້ປອດໄພໄວ້ໃຫ້ຕາມທີ່ພວກເຂົາປາຖະຫນາ.
ນັກຂຽນເວົ້າວ່າລາວໄດ້ອາໄສຢູ່ໃນເມືອງເມເຊັກຊົ່ວຄາວ ແລະກ່ອນຫນ້ານີ້ລາວອາໄສຢູ່ໃນບັນດາເຕັນຂອງຄົນເຄດາ.
ນັກຂຽນເວົ້າວ່າຂ້ານ້ອຍພັກຢູ່ດົນເກີນໄປແລ້ວກັບຜູ້ກຽດຊັງສັນຕິພາບ ແລະ ຂ້ານ້ອຍຮັກສັນຕິພາບ.
ແສງຕາເວັນຈະບໍ່ເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ພວກເຂົາໃນຕອນກາງເວັນຫລືເດືອນໂດຍໃນຕອນກາງຄືນ.
ພຣະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວເປັນພຣະສັນຍາບໍຣິສຸດ, ເປັນດັ່ງເຊັ່ນເງິນບໍລິສຸດໃນເຕົາຫລອມແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກ, ຊຶ່ງຖືກຫລອມເຖິງເຈັດຄັ້ງ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວກສາຄົນສັດຊື່ໄວ້ຕະຫລອດໄປຈາກຄົນໃນຊົ່ວອາຍຸທີ່ຊົ່ວຮ້າຍນີ້.
ຄົນຊົ່ວກໍຢູ່ທຸກຫົນທຸກແຫ່ງ ໃນຂະນະທີ່ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງໃນທ່າມກາງບັນດາລູກຫລານຂອງມະນຸດ.
ຜູ້ທີ່ຮັກເຢຣູຊາເລັມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ມັນມີຄວາມສະຫງົບສຸກພາຍໃນກຳແພງທັງຫລາຍ ແລະ ຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງພາຍໃນປ້ອມ.
ປະຊາຊົນໄດ້ໂມທະນາຂອບພຣະຄຸນແດ່ພຣະຢາເວ.
ການຫລົບຫນີຂອງພວກເຂົາແມ່ນຄ້າຍຄືນົກທີ່ອອກຈາກແຮ້ວຂອງສັດປີກ.
ລາວບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, ""ຂໍພຣະພອນຂອງພຣະຢາເວ, ຊົງດຳຣົງຢູ່ກັບເຈົ້າທັງຫລາຍ ພວກເຮົາຂໍອວຍພອນພວກເຈົ້າໃນພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະຢາເວ."
ພຣະຢາເວຈະປົກປ້ອງພວກເຂົາຈາກຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທັງຫມົດ, ຈະຊົງປົກປ້ອງຊີວິດຂອງພວກເຂົາ ແລະປົກປ້ອງພວກເຂົາໃນທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຂົາເຮັດ.
ດາວິດເວົ້າວ່າເພື່ອເຫັນແກ່ພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງ ແລະ ຫມູ່ເພື່ອນທັງຫລາຍ.
ເພື່ອເຫັນແກ່ພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າ, ຂອງພວກເຮົາ ລາວຈະສະແຫວງຫາຄວາມດີສຳລັບເຈົ້າ.
ຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຂອງພວກເຂົາແມ່ນມາຈາກ ພຣະຢາເວ ຜູ້ທີ່ສ້າງສະຫວັນ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກ.
ນັກຂຽນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຂໍງ່ຽງຫູຂອງພຣະອົງ ຟັງສຽງເອີ້ນຫາຂໍຄວາມເມດຕາຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ຈິດໃຈຂອງລາວບໍ່ໄດ້ອວດຕົວ ແລະ ສາຍຕາຂອງລາວບໍ່ມີຄວາມຈອງຫອງ.
ລາວຮ້ອງຂໍຊົງຣະນຶກເຖິງດາວິດ ແລະຄວາມລຳບາກທັງຫມົດຂອງເພິ່ນ. ຂໍຊົງຣະນຶກທີ່ິ່ເພິ່ນ ຊົງສາບານຕໍ່ພຣະຢາເວໄວ້, ເຖິງສິ່ງທີ່ພະອົງຊົງສາບານໄວ້ກັບຜູ້ຊົງຣິດອຳນາດຂອງຢາໂຄບວ່າ.
ທ່ານກ່າວວ່າມັນເປັນການດີແລະຫນ້າຊື່ນໃຈຫລາຍເທົ່າໃດ ທີ່ພີ່ນ້ອງອາສັຍຢູ່ດ້ວຍກັນນດ້ວຍຄວາມສາມັກຄີ.
ພວກເຂົາຄວນມາຖວາຍສັນຣະເສີນຍ້ອງຍໍແດ່ພຣະຢາເວ, ແລະ ຈົ່ງຊູມືຂອງພວກທ່ານຂຶ້ນໄປຍັງສະຖານບໍຣິສຸດ.
ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະຢາເວຄືບັນດາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະຢາເວເອີຍ, ທ່ານທັງຫລາຍຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ
ພວກເຂົາຄວນຂອບໃຈລາວເພາະວ່າລາວເປັນຄົນດີ, ແລະ ຄວາມສັດຊື່ໃນພັນທະສັນຍາຂອງລາວຈະຢູ່ຕະຫລອດໄປ.
ພວກເຂົາຢູ່ແຄມແມ່ນໍ້າຂອງບາບີໂລນ.
ພຣະອົງໄດ້ຍົກສູງບົດບາດຂອງພຣະອົງ ແລະ ຊື່ຂອງລາວເຫນືອສິ່ງທັງຫມົດ.
ພຣະອົງຊົງເຂົ້າໃຈຄວາມຄິດຂອງດາວິດຈາກທີ່ໄກ.
ຈິດວິນຍານຂອງລາວຍພາຍໃນຕົວຂ້ານ້ອຍຄືຢ່າງເດັກທີ່ຢ່ານົມແລ້ວ
ລາວບອກພວກເຂົາຈົ່ງຫວັງໃຈໃນພຣະຢາເວຕັ້ງແຕ່ບັດນີ້ແລະສືບໄປເປັນນິດ.
ເຫມືອນນ້ຳມັນຢ່າງດີຢູ່ເທິງຫົວ ໄຫລລົງມາເທິງຫນວດເຄົາ-ຂອງອາໂຣນ, ແລະແລ້ວກໍໄຫລລົງມາເທິງຄໍເສື້ອຄຸມຂອງທ່ານ. ເຫມືອນນ້ຳຄ້າງແຫ່ງພູເຂົາເຮີໂມນ ຊຶ່ງຕົກລົງມາອາບພູເຂົາຊີໂອນ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງສັ່ງໃຫ້ມີຊີວິດຍືນຍາວຕະຫອດໄປໃນພູເຂົາຊີໂອນ.
ລາວຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງຫລຽວເບິ່ງລາວ, ຕອບລາວ, ແລະ ໃຫ້ຕາຂອງລາວ.
ດາວິດຢ້ານວ່າລາວຈະນອນຫລັບໃນຄວາມຕາຍ.
ລາວບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາເວົ້າວ່າພວກເຂົາໄດ້ເອົາຊະນະລາວ ແລະ ເອົາຊະນະສັດຕູຂອງພວກເຂົາ.
ສັດຕູຂອງລາວຈະປິຕິຍິນດີເມື່ອຖືກໂຄ່ນລົ້ມລົງ.
ພຣະຢາເວຄວນໄດ້ຮັບຄວາມຢຳເກງເພາະວ່າມີການໃຫ້ອະໄພກັບລາວ.
ລາວເວົ້າວ່າລາວຈະບໍ່ນອນຈົນກວ່າລາວຈະພົບບ່ອນຢູ່ ສຳລັບພຣະຢາເວ, ຜາສາດສຳລັບຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງຢາໂຄບ.
ພຣະອົງຈະອວຍພອນພວກເຂົາຈາກຊີໂອນ.
ພວກເຂົາຄວນສັນຣະເສີນພຣະຢາເວ ເພາະພຣະອົງປະເສີດ ຈົ່ງຮ້ອງເພງສັນຣະເສີນພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງ ເພາະເປັນເລື່ອງທີ່ຫນ້າຍິນດີທີ່ຈະເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ.
ຜູ້ທີ່ຈັບຕົວພວກເຂົາຕ້ອງການຮ້ອງເພງແຫ່ງຄວາມຄວາມສຸກ ແລະ ຮ້ອງເພງກ່ຽວກັບຊີໂອນ.
ພຣະຢາເວຕອບລາວ, ແລະ ຊົງໃຫ້ຈິດວິນຍານຂອງລາວກ້າຫານ ແລະ ເຂັ້ມແຂງ.
ພວກເຂົາຈະຊົງຂອບພຣະຄຸນພຣະຢາເວ.
ຄວາມຮອບຮູ້ຢ່າງນີ້ຫລາຍເກີນໄປສຳລັບຂ້ານ້ອຍ; ສູງເກີນໄປ, ແລະຂ້ານ້ອຍບໍ່ອາດເອື້ອມເຖິງ.
ພຣະຢາເວດຽວເຮັດສິ່ງມະຫັດສະຈັນ.
ໄດ້ໄວ້ວາງໃຈໃນຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວ.
ຊື່ນຊົມຍິນດີໃນການຊ່ອຍໃຫ້ພົ້ນຂອງພຣະຢາເວ.
ດາວິດຈະຮ້ອງເພງເພາະວ່າພຣະອົງໄດ້ຊົງດູແລລາວ ດ້ວຍໃຈກວ້າງຂວາງ.
ຈິດໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍລໍຖ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຍິ່ງກວ່າຄົນຍາມລໍຄອຍຖ້າໃຫ້ເຖິງຮຸ່ງເຊົ້າ.
ລາວຮູ້ວ່າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຂອງເຮົາຊົງເຫນືອກວ່າບັນດາພະເຈົ້າທັງຫມົດ. ພຣະຢາເວຊົງພໍໃຈສິ່ງໃດ, ພຣະອົງກໍຊົງເຮັດສິ່ງນັ້ນ, ໃນທ້ອງຟ້າແລະເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ໃນທະເລແລະທີ່ເລິກຂອງມະຫາສະມຸດທັງຫມົດ.
ລາວຂໍໃຫ້ມືຂວາຂອງເຮົາລືມສີມືຂອງເຈົ້າ ແລະ ຂໍໃຫ້ລິ້ນຂອງເຮົາເກາະຕິດເພດານປາກຂອງເຮົາ.
ພຣະອົງເບິ່ງແຍງຄົນຕໍ່າຕ້ອຍ.
ພວກຂ້ານ້ອຍຈະໄປຍັງຜາສາດຂອງພຣະເຈົ້າ; ແລະພວກຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ນະມັສະການທີ່ແທ່ນຮອງຕີນຂອງພຣະອົງ
ພຣະຢາເວຊົງພຣະເມດຕາ, ຊົງເຕັມໃຈຢ່າງຍິ່ງທີ່ຈະຍົກໂທດໃຫ້ ແລະ ຊົງໄຖ່ອິສະຣາເອນອອກຈາກບາບທັງຫມົດຂອງເຂົາ.
ພຣະຢາເວນຳເອົາເມກ, ເຮັດໃຫ້ຟ້າຜ່າພ້ອມກັນຝົນ, ແລະ ນຳລົມມາຈາກເຮືອນຂອງລາວ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວຂໍຊົງຣະນຶກເຖິງສິ່ງທີ່ພວກຄົນເອໂດມເຮັດໃນມື້ທີ່ກຸງເຢຣູຊາເລັມແຕກ. ພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ຈົ່ງທຳລາຍມັນລົງ, ຈົນເຖິງຖານຮາກຂອງມັນເລີຍ."
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຢ່າປະຖິ້ມສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ສ້າງ.
ລາວບໍ່ສາມາດຂຶ້ນໄປສະຫວັນ ຫລື ເຮັດຕຽງນອນໃນບ່ອນຫລຸມສົບຂອງລາວ, ເພາະວ່າພຣະຢາເວຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ລາວໄດ້ຂ້າຜູ້ຊາຍກົກ ແລະ ສັດໃນອີຢີບ ແລະ ລາວໄດ້ສົ່ງເຄື່ອງຫມາຍ ແລະ ສິ່ງມະຫັດສະຈັນຕໍ່ຟາໂລ ແລະຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານທັງຫມົດ.
ລາວຢາກໃຫ້ຜູ້ທີ່ທັມລາຍເມືອງບາບີໂລນໄດ້ຮັບພອນ.
ພວກປະໂລຫິດອາດຈະນຸ່ງເຄື່ອງດ້ວຍຄວາມສັດຊື່ ແລະ ຜູ້ທີ່ສັດຊື່ຂອງພະເຈົ້າອາດຮ້ອງດ້ວຍຄວາມຍິນດີ.
ພວກເຂົາບໍ່ຄວນຫນີຈາກກະສັດທີ່ຖືກເຈີມຂອງພວກເຂົາ.
ລາວໄດ້ຂ້າລູກຊາຍກົກຂອງຊາວອີຢີບ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສາບານວ່າຈະໄວ້ວາງໃຈດາວິດ.
ຄວາມມືດ ແລະ ຄວາມສະຫວ່າງແມ່ນ ຄືກັນກັບ ພຣະຢາເວບໍ?
ພຣະອົງໄດ້ມອບທີ່ດິນຂອງພວກເຂົາເປັນມໍລະດົກໃຫ້ອິດສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
ລາວປາຖະຫນາທີ່ຈະພັກຜ່ອນ ແລະ ອາໄສຢູ່ໃນສີໂອນ ທີ່ຊົງຖືກເລືອກຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ຊາວອິສລາມຍ່າງຜ່ານກາງທະເລແດງ.
ພຣະຢາເວສ້າງຕັ້ງລາວໃນທ້ອງແມ່ຂອງລາວ.
ພວກມັນຖືກເຮັດດ້ວຍເງິນ ແລະ ຄຳ, ມີປາກ, ຕາ, ແລະ ຫູແຕ່ພວກມັນບໍ່ເວົ້າ, ເບິ່ງ, ໄດ້ຍິນ, ບໍ່ຫາຍໃຈ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ຄ້າຍຄືກັບພວກເຂົາ ແລະ ໄວ້ວາງໃຈໃນພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຈະອວຍພອນຢ່າງຫລວງຫລາຍແກ່ອາຫານຂອງເມືອງນີ້, ໃຫ້ຄົນທຸກຈົນ ຂອງເມືອງນີ້ອີ່ມດ້ວຍອາຫານ ແລະຈະອວຍພອນທຸກສິ່ງທີ່ປະໂລຫິດກະທຳ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຖືກບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືຂອງພຣະອົງ ກ່ອນທີ່ວັນໃດໆໃນວັນເຫລົ່ານີ້ຍັງບໍ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນ.
ພຣະອົງໄດ້ນຳພາປະຊາຊົນຂອງລາວຜ່ານຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ລາວຈະນຸ່ງເຄື່ອງຂອງສັດຕູຂອງລາວດ້ວຍຄວາມອັບອາຍ.
ພວກມັນມີຄ່າ ແລະ ໃຫຍ່ເກີນໄປທີ່ຈະນັບໄດ້.
ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ, ອາໂຣນ, ເລວີ, ແລະ ຜູ້ທີ່ໃຫ້ກຽດພຣະຢາເວຄວນອວຍພອນລາວ.
ດາວິດຢາກໃຫ້ພຣະເຈົ້າຂ້າຄົນຊົ່ວ ແລະ ດຶງຄົນທີ່ໂຫດຮ້າຍໃຫ້ລາວ.
ພຣະອົງໄດ້ມອບດິນແດນຂອງພວກເຂົາເປັນມໍລະດົກໃຫ້ອິດສະຣາເອນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້ານໍາລາວໄປໃນທາງທີ່ຕະຫລອດໄປ.
ປະຊາຊົນຄວນຂອບພຣະຄຸນພຣະເຈົ້າ ເພາະຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງ
ຄົນໂງ່ເວົ້າວ່າ "ບໍ່ມີພຣະເຈົ້າ."
ດາວິດຕ້ອງການພຣະຢາເວຊ່ວຍລາວຈາກຄົນຊົ່ວ ເພື່ອປົກປ້ອງລາວຈາກຜູ້ຊາຍທີ່ຮຸນແຮງ.
ລາວກ່າວວ່າລີ້ນຂອງພວກມັນມີບາດແຜຄ້າຍຄືງູຜິດ ແລະ ພວກມັນມີພິດຂອງງູຢູ່ໃນປາກຂອງພວກເຂົາ.
ລາວກຳລັງຮ້ອງຫາພຣະຢາເວເພື່ອມາຫາລາວຢ່າງໄວວາ ແລະ ຟັງລາວເມື່ອລາວເອີ້ນ.
ດາວິດຢາກໃຫ້ຄຳອະທິຖານຂອງລາວເປັນເຫມືອນເຄື່ອງຫອມ; ເພາະຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງ ຂໍໃຫ້ມືທີ່ຍົກຊູຂຶ້ນຂອງລາວເປັນເຫມືອນເຄື່ອງຖວາຍບູຊາເວລາແລງ.
ດາວິດລະບາຍຄວາມທຸກຂອງລາວຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ.
ດາວິດບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວເຂົ້າໄປໃນການພິພາກສາຕໍ່ລາວ ເພາະວ່າໃນສາຍຕາຂອງພຣະຢາເວບໍ່ມີໃຜເປັນຄົນຊອບທັມ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຝຶກແອບມືຂອງດາວິດສຳລັບສົງຄາມ ແລະນິ້ວມືຂອງລາວໃນການສູ້ຮົບ.
ດາວິດຈະຍົກຍ້ອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ກະສັດຂອງລາວ, ໃຫ້ພອນຊື່ຂອງລາວຕະຫລອດໄປ ແລະ ເປັນນິດ.
ທຸກໆມື້ດາວິດຈະສັນຣະເສີນພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງຕະຫລອດໄປເປັນນິດ
ລາວຈະສັນລະເສີນພຣະຢາເວຕະຫລອດຊີວິດ.
ພຣະຢາເວຄວນຈະໄດ້ຮັບການຍ້ອງຍໍເພາະເປັນການດີ, ເປັນການຫນ້າຊື່ນຊົມ, ແລະສົມຄວນ.
ບຸກຄົນທຸກຄົນໃນສະຫວັນ, ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນຄວາມສູງ, ທູດສະຫວັນທັງຫມົດ ແລະ ກອງທັບທູດຂອງລາວທັງຫມົດ ແມ່ນເພື່ອສັນລະເສີນພຣະຢາເວ.
ທຸກໆຄົນຄວນຮ້ອງເພງໃຫມ່ໃຫ້ແກ່ພຣະຢາເວ ແລະຮ້ອງເພງສັນລະເສີນຂອງລາວໃນການຊຸມນຸມ.
ພຣະຢາເວເບິ່ງລົງມາຈາກສະຫວັນ ບັນດາລູກຂອງມະນຸດທັງຫລາຍ ເພື່ອເບິ່ງວ່າມີໃຜທີ່ເຂົາໃຈແນ່, ມີໃຜທີ່ສະແຫວງຫາພຣະອົງແນ່.
ພວກເຂົາທັງປວງຕ່າງຫັນຫນີໄປກັນຫມົດ. ພວກເຂົາກໍຊົ່ວຊ້າລົງພ້ອມກັນ.
ພຣະຢາເວຊົງສ້າງກຸງເຢຣູຊາເລັມຂຶ້ນມາໃຫມ່, ພຣະອົງຊົງຮວບຮວມຄົນອິສະຣາເອນທີ່ກະແຈກກະຈາຍໄປ.
ອິດສະຣາເອນຄວນປິຕິຍິນດີໃນຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເປັນປະເທດຊາດ, ແລະ ໃນກະສັດຂອງພວກເຂົາ.
ບຸກຄົນທຸກຄົນຄວນສັນລະເສີນນາມຊື່ຂອງພຣະຢາເວ ດ້ວຍການເຕັ້ນ ແລະ ຮ້ອງເພງສັນລະເສີນພຣະອົງດ້ວຍເທບ ແລະ ເພັງ.
ລາວຢາກໃຫ້ຫົວໃຈຂອງລາວບໍ່ປາຖະຫນາສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍໃດໆ, ຫລືເຂົ້າຮ່ວມໃນກິດຈະກຳທີ່ຊົ່ວຮ້າຍກັບຄົນຊົ່ວ, ແລະ ບໍ່ກິນອາຫານອັນໃດອັນຊົ່ວຮ້າຍຂອງຜູ້ຊາຍ.
ພຣະຢາເວຮູ້ເສັ້ນທາງຂອງດາວິດເມື່ອວິນຍານຂອງລາວອ່ອນແອ.
ດາວິດເຫັນວ່າບໍ່ມີໃຜສົນໃຈລາວ ແລະ ກໍ່ບໍ່ມີຄົນຫລົບຫນີໄດ້.
ພຣະຢາເວຊົງເປັນທີ່ລີ້ພັຍຂອງຂ້ານ້ອຍ, ເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງຂ້ານ້ອຍໃນແຜ່ນດິນຂອງຄົນເປັນ.
ສັດຕູໄດ້ໄລ່ຈິດວິນຍານຂອງລາວ, ຍູ້ລາວລົງພື້ນດິນ, ແລະ ເຮັດໃຫ້ລາວຢູ່ໃນຄວາມມືດ.
ສັດຕູເຮັດໃຫ້ວິນຍານຂອງລາວໄດ້ຖືກຄອບງຳຢູ່ພາຍໃນລາວ, ຈິໃຈຂອງລາວກໍສິ້ນຫວັງ.
ດາວິດແປກໃຈທີ່ພຣະຢາເວເຫັນແກ່ມະນຸດ ແລະ ບຸດມະນຸດ.
ປະຊາຊົນບໍ່ຄວນວາງຄວາມໄວ້ວາງໃຈຂອງພວກເຂົາຕໍ່ບັນດານາຍ ຫລື ມະນຸດ, ເຊິ່ງໃນນັ້ນບໍ່ມີຄວາມລອດ.
ເມື່ອລົມຫາຍໃຈໃນຊີວິດຂອງຄົນເຮົາຢຸດ, ລາວຈະກັບຄືນສູ່ພື້ນດິນ; ໃນມື້ນັ້ນແຜນການຂອງລາວຈະສິ້ນສຸດລົງ.
ແສງຕາເວັນ, ດວງຈັນ, ດວງດາວທີ່ເຫລື້ອມ, ທ້ອງຟ້າສູງສຸດ ແລະ ນໍ້າຢູ່ເທິງຟ້າແມ່ນເພື່ອສັນລະເສີນພຣະຢາເວ.
ບັນດາຄົນທີ່ເຮັດຄວາມຜິດບາບ, ບັນດາຄົນທີ່ກືນກິນປະຊາກອນຂອງເຮົາ ດັ່ງພວກເຂົາກິນອາຫານ, ແຕ່ຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ພາວັນນາອະທິຖານຫາພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາວາງແຜນການຈະໃຫ້ຂ້ານ້ອຍລົ້ມລົງ.
ພວກເຂົາໄດ້ກາງຕາຫນ່າງ; ພວກເຂົາໄດ້ຫ້າງແຮ້ວດັກຂາລາວ.
ຄົນລຸ້ນຫນຶ່ງຈະຍ້ອງຍໍການກະທັມຂອງພະເຈົ້າຕໍ່ໄປແລະ ປະກາດການກະທັມອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພະອົງ.
ລາວຈະຄິດຕຶກຕອງເຖິງຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ໃນສະຫງ່າຣາສີອັນສູງສົ່ງຂອງພຣະອົງ, ແລະໃນພຣະຣາຊກິດຕ່າງໆ ອັນມະຫັສະຈັນຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວນັບດວງດາວ ແລະ ຕັ້ງຊື່ທັງຫມົດ.
ຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງລາວບໍ່ສາມາດວັດແທກໄດ້.
ພຣະຢາເວມີຄວາມສຸກໃນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງສັນລະເສີນຄົນທີ່ຖ່ອມຕົວດ້ວຍຄວາມລອດ.
ປະຊາຊົນທີ່ພຣະເຈົ້າຄວນປິຕິຍິນດີໃນໄຊຊະນະ ແລະຮ້ອງເພງດ້ວຍຄວາມສຸກ.
ພວກເຂົາຕົວສັ່ນດວ້ຍຄວາມຢ້ານ, ເພາະພຣະເຈົ້າຊົງສະຖິດຢູ່ກັບ ທີ່ຊຸມນຸມຂອງຄົນຊອບທຳ.
ພຣະຢາເວຊົງເປັນທີ່ລີ້ໄພຂອງເຂົາ.
ລາວເວົ້າວ່າຖ້າຄົນຊອບທັມຕີລາວ, ມັນຈະເປັນຄວາມເມດຕາຕໍ່ລາວ.
ລາວບອກວ່າມັນຈະເປັນຄືກັບນໍ້າມັນຢູ່ເທິງຫົວຂອງລາວ.
ລາວອະທິຖານສະເຫມີຕໍ່ການກະທັມຂອງຄົນຊົ່ວ.
ພວກຜູ້ນຳຂອງພວກເຂົາຈະຖືກໂຍນລົງຈາກຍອດຂອງຫນ້າຜາ ແລະ ໄດ້ຍິນວ່າຄຳເວົ້າຂອງດາວິດເອງເປັນສິ່ງທີ່ຫນ້າຍິນດີ.
ຄົນຊົ່ວຈະຕ້ອງເວົ້າວ່າ, "ຄືກັບວ່າເມື່ອຄົນຫນຶ່ງໄຖດິນແລະ ທັມລາຍພື້ນດິນ, ດັ່ງນັ້ນກະດູກຂອງພວກເຮົາໄດ້ກະຈັດກະຈາຍຢູ່ໃນປາກຂອງບ່ອນຝັງສົບ."
ດວງວິນຍານຂອງລາວກະຫາຍຫາພຣະອົງຢ່າງແຜ່ນດິນທີ່ແຫ້ງ.
ພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ພູເຂົາທັງຫລາຍແລະເຮັດໃຫ້ມີຄວັນຂຶ້ນ
ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບພອນແມ່ນຜູ້ທີ່ມີພຣະເຈົ້າຢາໂຄບສຳລັບການຊ່ວຍເຫລືອຂອງລາວ, ຜູ້ທີ່ມີຄວາມຫວັງຢູ່ໃນພຣະເຈົ້າຢາເວຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວສ້າງສະຫວັນ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກ, ທະເລແລະ ທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນພວກມັນ.
ພຣະຢາເວຄວນໄດ້ຮັບການຍ້ອງຍໍເພາະວ່າລາວໄດ້ໃຫ້ ຄຳສັ່ງ ແລະ ທຸກສິ່ງຖືກສ້າງຂຶ້ນ.
ກົດບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວຈະບໍ່ປ່ຽນແປງ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຟັງສຽງຮ້ອງຂອງລາວເພື່ອຄວາມເມດຕາ.
ພຣະຢາເວປ້ອງກັນຫົວຂອງດາວິດໃນມື້ສູ້ຮົບ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊ່ວຍລາວໃຫ້ພົ້ນຈາກຜູ້ຂົ່ມເຫັງຂອງລາວເພາະວ່າພວກເຂົາແຂງແຮງກວ່າດາວິດ.
ຄົນຊອບທັມຈະເຕົ້າໂຮມກັນອ້ອມຂ້າງດາວິດ ເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ດີຕໍ່ລາວ.
ພວກເຂົາຈະປະກາດຄວາມດີຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ຮ້ອງເພງກ່ຽວກັບຄວາມຊອບທັມຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວນຳຄົນຊົ່ວຮ້າຍລົງສູ່ພື້ນດິນ.
ຄຳຍ້ອງຍໍຂອງພຣະເຈົ້າຄວນຈະຢູ່ໃນປາກຂອງພວກເຂົາ.
ດາບຢູ່ໃນກຳມືຂອງພວກເຂົາແມ່ນການກະທັມການແກ້ແຄ້ນຕໍ່ປະເທດຕ່າງໆ ແລະ ການກະທັມທີ່ລົງໂທດຕໍ່ປະຊາຊົນ.
ດາວິິດຕ້ອງການຄວາມລອດຂອງອິດສະຣາເອນຈະມາຈາກຊີໂອນ.
ມື່ອພຣະຢາເວຊົງນຳປະຊາຊົນພຣະອົງກັບຈາກການເປັນນັກໂທດ.
ດາວິດຈະເປັນເຫມືອນຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ລົງໄປຍັງຫລຸມເລິກ ພຣະຢາເວບໍ່ຕອບຢ່າງໄວວາ ຫລື ຖ້າລາວເຊື່ອງໃບຫນ້າຂອງລາວຈາກດາວິດ.
ດາວິດຕ້ອງການທີ່ຈະໄດ້ຍິນຄວາມສັດຊື່ແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວ.
ດາວິດຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວສະແດງໃຫ້ລາວເຫັນເສັ້ນທາງທີ່ລາວຄວນຍ່າງ.
ພຣະຢາເວເອື້ອມມືຂອງພຣະອົງຈາກເບື້ອງເທິງ ແລະ ຊ່ວຍດາວິດອອກຈາກນໍ້າເລິກ ແລະ ໃຫ້ພົ້ນຈາກພວກມືຄົນຕ່າງຊາດ.
ພຣະຢາເວເປີດຕາຂອງຄົນຕາບອດ, ແລະ ຊົງອຸ້ມຊູຜູ້ຖືກກົດຂີ່ໃຫ້ລຸກຂຶ້ນ.
ສັດທະເລ, ທັງຫມົດໃນມະຫາສະຫມຸດ, ໄຟ, ຫມາກ ເຫັບ, ຫິມະ, ເມກ ແລະ ລົມທີ່ເຮັດໃຫ້ຄຳເວົ້າຂອງລາວສົມຄວນຍ້ອງຍໍພຣະຢາເວ.
ຕາຂອງດາວິດມີຕໍ່ເຢໂຫວາ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ດາວິດຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວປົກປ້ອງລາວຈາກແຮ້ວທີ່ວາງໄວ້ສຳລັບລາວ ແລະ ຈາກກັບດັກຂອງຄົນຊົ່ວ.
ດາວິດຢາກໃຫ້ຄົນຊົ່ວຮ້າຍຕົກເຂົ້າໄປໃນຫນານຂອງຕົນເອງໃນຂະນະທີ່ລາວຫນີໄປ.
ພຣະຢາເວໃຫ້ອາຫານແກ່ສັດ ແລະ ນົກປ່າໃນເວລາທີ່ພວກມັນຮ້ອງເມື່ອມັນຫີວໂຫຍ.
ພວກເຂົາຈະຜູກມັດກະສັດດ້ວຍໂສ້ ແລະ ພວກທີ່ສູງດ້ວຍສາຍຮັດເຫລັກ.
ນີ້ຈະເປັນກຽດສຳລັບທຸກໆຄົນທີ່ສັດຊື່ຂອງລາວ.
ດາວິດຢາກໃຫ້ຄວາມເວົ້າທີ່ບໍ່ດີຂອງປາກຂອງພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຈົມນໍ້າ.
ດາວິດຕ້ອງການໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ເວົ້າຄວາມຊົ່ວກ່ຽວກັບຄົນອື່ນ ບໍ່ໃຫ້ມີຄວາມປອດໄພຢູ່ເທິງໂລກ.
ດາວິດຕ້ອງການຂໍພຣະວິນຍານປະເສີດຂອງພຣະອົງ ຊົງນຳຂ້ານ້ອຍໄປໃນດິນແດນແຫ່ງຄວາມຊອບທັມ.
ດາວິດຈະຮ້ອງເພງໃຫມ່ດ້ວຍການດິດພິນສິບສາຍສັນຣະເສີນແດ່ພຣະອົງ.
ປາກຂອງພວກເຂົາເວົ້າຕົວະ ແລະ ມືຂວາຂອງພວກເຂົາແມ່ນຄວາມຕົວະ.
ພຣະຢາເວປົກປ້ອງຄົນຕ່າງປະເທດໃນແຜ່ນດິນໂລກ.
ພະເຢໂຫວາຈະປົກຄອງຕະຫລອດໄປເປັນນິດ, ທຸກຊົ່ວອາຍຸ.
ພູເຂົາ, ເນີນພູ, ຕົ້ນໄມ້ໃຫ້ຫມາກ, ຕົ້ນໄມ້ກິນຫມາກ, ສັດປ່າ ແລະ ສັດປ່າ, ສັດທີ່ກວາດ ແລະ ນົກ ຈຳ ເປັນຕ້ອງສັນລະເສີນພຣະຢາເວ.
ພຣະຣາຊກິດທັງສິ້ນຂອງພຣະອົງຈະຂອບພຣະຄຸນພຣະອົງ, ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ ແລະ ຜູ້ຈົງຮັກພັກດີທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ.
ຜູ້ຈົງຮັກພັກດີທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງຈະກ່າວເຖິງສະຫງ່າຣາສີແຫ່ງຣາຊອານາຈັກຂອງພຣະອົງ ,ແລະພວກເຂົາຈະເລົ່າເຖິງຣິດອຳນາດຂອງພຣະອົງ.
ພະເຢໂຫວາບໍ່ມີຄວາມຍິນດີໃນຄວາມແຮງຂອງມ້າແລະ ບໍ່ມີຄວາມສຸກກັບຂາທີ່ແຂງແຮງຂອງມະນຸດ.
ພຣະຢາເວຊົງຍິນດີໃນຄົນທີ່ຖວາຍພຣະກຽດແດ່ພຣະອົງ, ໃນຄົນທີ່ຫວັງໃນຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງພຣະສັນຍາຂອງພຣະອົງ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງທຳລາຍສັດຕຣູຂອງລາວ, ແລະຂໍຊົງກຳຈັດສັດຕຣູທັງຫມົດຂອງດາວິດ.
ພຣະຢາເວຈະຮັກສາສາເຫດຂອງຄົນທຸກທໍລະມານ ແລະ ຈະໃຊ້ຄວາມຍຸດຕິທັມສຳລັບຄົນຂັດສົນ.
ປະຊາຊົນທີ່ຊອບທັມຈະຂອບໃຈຊື່ຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາຈະອາໄສຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາເປັນຄືກັບຕົ້ນໄມ້ທີ່ເຕີບໃຫຍ່ຂະຫຍາຍຕົວໃນໄວຫນຸ່ມ.
ພະອົງຕ້ອງການໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເປັນຄືເສົາເສົາທີ່ຖືກແກະສະຫລັກ, ຄ້າຍຄືກັບພະລາຊະວັງ.
ພຣະຢາເວ ຊົງໃຫ້ເຈົ້າອີ່ມດ້ວຍເຂົ້າສາລີທີ່ດີທີ່ສຸດ.
ອານາຈັກຂອງພຣະຢາເວແມ່ນອານາຈັກອັນເປັນນິດ ແລະ ອຳນາດການປົກຄອງຂອງພຣະອົງຢູ່ຕະຫລອດທຸກຄົນ.
ພຣະຢາເວຄວນໄດ້ຮັບການຍ້ອງຍໍເພາະພຣະນາມຂອງພຣະອົງ, ເທົ່ານັ້ນທີ່ຄວນໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງ ແລະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງ ຊົງແຜ່ອອກໄປທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກແລະບັນດາທ້ອງຟ້າ.
ຊາວອິດສະຣາເອນ ແລະ ຜູ້ຄົນທີ່ຢູ່ໃກ້ລາວແມ່ນຄົນທີ່ສັດຊື່ຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວກ່າວວ່າຜູ້ຄົນທີ່ມີຄວາມສຸກແມ່ນຜູ້ທີ່ມີພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວຊົງຊ່ວຍເຫລືອທຸກຄົນທີ່ກຳລັງຈະລົ້ມ ແລະຊົງອູ້ມຊູທຸກຄົນທີ່ລົ້ມລົງໃຫ້ລຸກຂຶ້ນ.
ຕາຂອງທຸກຄົນລໍຖ້າໃຫ້ພຣະຢາເວ ແລະ ໄດ້ຮັບອາຫານໃນເວລາທີ່ເຫມາະສົມ.
ພຣະຢາເວເປີດມືຂອງລາວ ແລະ ຕອບສະຫນອງ ຄວາມປາຖະຫນາຂອງທຸກໆສິ່ງທີ່ມີຊີວິດ.
ພຣະອົງຊົງໃຊ້ພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງໄປຍັງແຜ່ນດິນໂລກ, ພຣະຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງແລ່ນໄປຢ່າງວອງໄວ
ພຣະຢາເວແມ່ນຢູ່ໃກ້ກັບທຸກຄົນທີ່ເອີ້ນຫາພຣະອົງ ແລະ ຜູ້ທີ່ເອີ້ນຫາພຣະອົງດ້ວຍຄວາມໄວ້ວາງໃຈ.
ພຣະອົງຊົງໂຍນລູກເຫັບຂອງພຣະອົງລົງມາແຂງເຫມືອນຂີ້ຫີນ.
ພຣະຢາເວປະກາດຖ້ອຍຄຳຂອງລາວຕໍ່ຢາໂຄບ, ແລະກົດເກນ ແລະ ລັດຖະດຳລັດທີ່ຊອບທັມຂອງລາວຕໍ່ອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ປະກາດຄຳສັ່ງ, ລັດຖະບັນຍັດ ແລະ ລັດຖະດຳລັດຂອງຕົນໃຫ້ແກ່ຊາດອື່ນ.
ພຣະຢາເວເບິ່ງແຍງທຸກຄົນທີ່ຮັກລາວ.
ພຣະອົງຈະທັມລາຍຄົນຊົ່ວທັງຫມົດ.
ຜູ້ທີ່ດຳເນີນຊີວິດຢ່າງສັດຊື່ ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງແລະເວົ້າຄວາມຈິງຈາກໃຈຂອງເຂົາ.
ທຸກໆຄົນຄວນສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງ ແລະ ໃນທ້ອງຟ້າທັງຫລາຍ ອັນອານຸພາບຂອງພຣະອົງ.
ທຸກໆຄົນຄວນສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າເພາະກິຈະການອັນຊົງອານຸພາບທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ ຈົ່ງສັນຣະເສີນພຣະອົງເຖີດ ຕາມຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງພຣະອົງ.
ເຂົາບໍ່ໃສ່ຮ້າຍຄົນອື່ນດ້ວຍລີ້ນຂອງເຂົາ.
ທຸກໆຄົນຄວນສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າດ້ວຍສຽງແກ, ສຽງຮ້ອງ, ສຽງພິນ, ສຽງພິນ, ເຕັ້ນ ລຳ, ເຕັ້ນ ລຳ, ເຄື່ອງສາຍ ແລະ ສາຍລົມ, ແລະ ດ້ວຍສຽງຮ້ອງ.
ຄົນທີ່ບໍ່ມີຄ່າເປັນທີ່ດູຖູກໃນສາຍຕາຂອງເຂົາ.
ເຂົາໃຫ້ກຽດແກ່ບັນດາຄົນທີ່ຢໍາເກງພຣະຢາເວ.
ເຂົາສາບານໂດຍຍອມໃຫ້ຕົນເອງເສຍປຽບແລະບໍ່ກັບຄຳສັນຍາທັງຫລາຍຂອງເຂົາ.
ເຂົາບໍ່ຄິດດອກເບ້ຍເມື່ອເຂົາໃຫ້ຍືມເງິນ.
ເຂົາບໍ່ຮັບສິນບົນ ເພື່ອເປັນພະຍານໃສ່ຮ້າຍຜູ້ບໍລິສຸດ.
ຜູ້ທີ່ເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຈະບໍ່ມີທາງຫວັ່ນໄຫວໄດ້ເລີຍນ.
ທຸກສິ່ງທີ່ມີລົມຫາຍໃຈຄວນຍ້ອງຍໍພຣະຢາເວ.
ດາວິດຢາກໃຫ້ພະເຈົ້າຊົງຄຸມຄອງລາວເພາະວ່າລາວຍລີ້ໄພໃນພຣະອົງ.
ດາວິດຮັບຮູ້ວ່າພຣະຢາເວແມ່ນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງລາວ, ແລະ ວ່າຄວາມດີຂອງດາວິດແມ່ນບໍ່ມີຫຍັງນອກຈາກພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາເປັນຄົນດີມີສິນທຳເຊິ່ງດາວິດຊື່ນຊົມຍິນດີຢ່າງຍິ່ງໃນພວກເຂົາ.
ຄວາມທຸກຍາກຂອງພວກເຂົາຈະເພີ້ມຂຶ້ນຕໍ່ຜູ້ທີ່ສະແຫວງຫາພະອື່ນ.
ລາວຈະບໍ່ຮ່ວມເຄື່ອງດື່ມບູຊາດ້ວຍເລືອດໃຫ້ແກ່ບັນດາພະຂອງພວກເຂົາ ຫລືຍົກຍ້ອງນາມພະເຫລົ່ານັ້ນດ້ວຍປາກຂອງເຂົາ.
ພຣະເຢເວຊົງຖືປາຍທາງຂອງລາວໄວ້. ເຊືອກວັດໄດ້ຖືກວາງໄວ້ແລ້ວໃນດິນແດນທີ່ຮົ່ມເຢັນ; ມໍລະດົກທີ່ຮົ່ມເຢັນນັ້ນເປັນຂອງລາວ.
ດາວິດຖວາຍຄຳຍ້ອງຍໍສັນຣະເສີນແດ່ພຣະເຢເວເພາະວ່າພຣະຢາເວຊົງສັ່ງສອນລາວ.
ຫົວໃຈຂອງດາວິດມີຄວາມຍິນດີ ແລະ ຈະຍົກຍ້ອງໃນພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວຈະບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ລາວໄດ້ເຫັນຫລຸມນັ້ນ.
ພຣະອົງຊົງສອນເສັ້ນທາງແຫ່ງຊີວິດແກ່ລາວ; ຕໍ່ຫນ້າຂອງພຣະອົງມີຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີຢ່າງເຫລືອລົ້ນ; ໃນມືຂວາຂອງພຣະອົງມີຄວາມປິຕິຍິນດີຢູ່ຕະຫລອດ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງຟັງຄຳຮ້ອງຂໍຄວາມຍຸດຕິທຳຂອງລາວ,ພຣະຢາເວ; ຂໍຊົງສົນໃຈຕໍ່ຄຳຮ້ອງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຂອງລາວ !ຂໍຊົງງ່ຽງຫູຟັງຄຳອະທິຖານ ຈາກປາກທີ່ບໍ່ມີການຫລອກລວງຂອງລາວ.
ດາວິດອະທິຖານວ່າຂໍໃຫ້ການຊະນະຄວາມຂອງລາວ; ມາຈາກເບື້ອງຫນ້າຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຊົງທົດສອບຈິດໃຈຂອງລາວ, ຖ້າພຣະອົງມາຫາລາວໃນເວລາກາງຄືນ, ພຣະອົງຈະຊົງຊຳລະລາວໃຫ້ບໍຣິສຸດ ແລະຈະບໍ່ພົບແຜນການຊົ່ວໃດໆເລີຍ.
ມັນເປັນເພາະພຣະຄຳ ຈາກຮີມຝີປາກຂອງພຣະອົງທີ່ຮັກສາລາວໄວ້ ຈາກທາງຂອງຄົນຊົ່ວ.
ດາວິດອະທິຖານຕໍ່ພຣະອົງ, ເພື່ອຂໍພຣະອົງຊົງຕອບຂ້ານ້ອຍ.
ລາວຂໍຊົງສຳແດງຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງຢ່າງມະຫັດສະຈັນ.
ພຣະອົງຜູ້ຊົງຊ່ວຍບັນດາຜູ້ລີ້ໄພໃນພຣະອົງໃຫ້ລອດພົ້ນຈາກເຫລົ່າສັດຕູຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະເຈົ້າຊົງປົກປ້ອງຂ້ານ້ອຍດັ່ງແກ້ວຕາຂອງພຣະອົງ; ຂໍຊົງເຊື່ອງຂ້ານ້ອຍໄວ້ພາຍໃຕ້ຮົ່ມປີກຂອງພຣະອົງ.
ລາວກ່າວວ່າສັດຕູຂອງລາວບໍ່ມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ທຸກຄົນ ,ແລະປາກຂອງພວກເຂົາເວົ້າໂອ້ອວດຈອງຫອງ.
ພວກເຂົາໄດ້ປິດລ້ອມກ້າວເດີນຂອງຂ້ານ້ອຍ. ພວກເຂົາໄດ້ຈັບຕາຖ້າໂຍນຂ້ານ້ອຍລົງພື້ນ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວ, ຂໍຊົງລຸກຂຶ້ນ! ຂໍຊົງໂຈມຕີພວກເຂົາ,ແລະ ຂໍຊົງໂຍນພວກເຂົາໃຫ້ຫນ້າຄວ້ຳ.
ລາວກຳລັງຂໍຊົງຊ່ວຍກູ້ຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພົ້ນຈາກພວກມະນຸດຂອງໂລກນີ້ທີ່ຄວາມຮັ່ງມີຂອງເຂົາ ຢູ່ແຕ່ໃນຊີວິດນີ້ເທົ່ານັ້ນ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງໃຫ້ທ້ອງຂອງຄົນທີ່ພຣະອົງຊົງຮັກອີ່ມດ້ວຍຄວາມຮັ່ງມີ; ພວກເຂົາຈະມີລູກຫລານຫລວງຫລາຍ ແລະຈະຖິ້ມຄວາມຮັ່ງມີຂອງພວກເຂົາ .
ຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ອີ່ມໃຈດ້ວຍສະຫງ່າລາສີຂອງ ພຣະອົງ.
ລາວເວົ້າວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍຮັກພຣະອົງ."
ດາວິດຈະລອດພົ້ນຈາກສັດຕູຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ພຣະອົງຊົງຟັງສຽງຮ້ອງຂອງຂ້ານ້ອຍຈາກ ພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາໄດ້ຄອນແຄນເພາະພຣະເຈົ້າຊົງໂກດຮ້າຍ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຂີ່ເຄຣຸບແລະເຫາະໄປ, ພຣະອົງຊົງເຫາະໄປເທິງປີກຂອງລົມ.
ພຣະອົງຊົງໄດ້ຍິງລູກສອນຂອງພຣະອົງ ແລະຊົງເຮັດໃຫ້ສັດຕູຂອງພຣະອົງ ກະແຈກກະຈາຍໄປ.
ພຣະຢາເວເປີດເຜີຍພື້ນຖານຂອງໂລກດ້ວຍສຽງຮ້ອງລົມຫາຍໃຈທີ່ພຸ່ງອອກມາຈາກຮູດັງຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງດຶງລາວອອກມາຈາກນ້ຳໄຫລ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຊ່ວຍເຫລືອລາວເພາະພຣະອົງໄດ້ຊົງພໍໃຈໃນລາວ.
ພຣະອົງຊົງຊ່ວຍບັນດາຄົນທີ່ທຸກໃຈ.
ພຣະອົງຊົງດຶງບັນດາຄົນທີ່ໂອ້ອວດ, ຕາທີ່ຈອງຫອງໃຫ້ຕ່ຳລົງມາ.
ລາວເວົ້າວ່າວິທີທາງຂອງພຣະຢາເວແມ່ນສົມບູນ.
ດາວິດໄດ້ໄລ່ຕາມສັດຕູທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ ແລະຈັບພວກເຂົາໄວ້ໄດ້.
ພຣະຢາເວບໍ່ຊົງຕອບພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງດາວິດໃຫ້ເປັນຫົວຫນ້າບັນດາປະຊາຊາດ.
ລາວຖືກເປັນອິດສະຫລະຈາກສັດຕູຂອງຂ້ານ້ອຍ
ພະອົງຊົງສຳແດງຄວາມຮັກຫມັ້ນຄົງ ແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງໃຫ້ແກ່ ຜູ້ໄດ້ຮັບການອວຍພອນໄວ້, ຄືແກ່ດາວິດແລະເຊື້ອສາຍຂອງທ່ານເປັນນິລັນດອນ.
ທ້ອງຟ້າປະກາດສະຫງ່າລາສີຂອງພະເຈົ້າ ແລະ ບັນດາພື້ນຟ້າເຮັດໃຫ້ເຫັນຊັດແຈ້ງສິ່ງທີ່ໄດ້ຊົງເຮັດນັ້ນ.
ຖ້ອຍຄຳກໍຖືກເທອອກມາເປີດເຜີຍໃຫ້ເຫັນຄວາມຮູ້.
ຄຳເວົ້າຂອງພວກເຂົາອອກໄປທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ, ຈົນເຖິງທີ່ສຸດປາຍແຜ່ນດິນໂລກ..
ດວງຕາເວັນເປັນຄືເຈົ້າບ່າວ,ແລະເປັນຄືຄົນແຂງແຮງທີ່ປິຕິຍິນດີ.
ກົດບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວຟື້ນຟູຈິດໃຈ.
ກົດບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວໃຫ້ສະຕິປັນຍາແກ່ຜູ້ທີ່ບໍ່ມີປະສົບການ.
ພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ໃຈປິຕິຍິນດີ.
ພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ດວງຕາກະຈ່າງແຈ້ງ.
ກົດເກນນັ້ນມີຄ່າຫລາຍຍິ່ງກວ່າທອງຄຳ, ແມ່ນແຕ່ຄຳທີ່ພົບເຫັນຫລາຍກວ່າຄຳ.
ໂດຍພວກເຂົາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ໄດ້ຮັບຄຳຕັກເຕືອນຈາກຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້; ການເຊື່ອຟັງເຮັດຕາມຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ກໍມີບຳເຫນັດລາງວັນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່.
ລາວຂໍໃຫ້ຖືກລ້າງຈຈາກຄວາມຜິດບາບທີ່ແອບລີ້ຢູ່.
ລາ;ຈຶ່ງຈະດີພ້ອມ , ແລະລາວຈະບໍ່ມີຄວາມຜິດອັນເນື່ອງມາຈາກການຫລອກລວງ ຫລວງຫລາຍ
ດາວິດຢາກໃຫ້ຖ້ອຍຄຳທີ່ອອກຈາກປາກ ແລະຄວາມຄິດທັງຫລາຍໃນໃຈຂອງລາວ ເປັນທີ່ພໍໃຈໃນສາຍຕາຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວສົ່ງຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຈາກສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດ ແລະ ເພື່ອຄ້ຳຊູທ່ານຈາກຊີໂອນ.
ດາວິດຂໍພຣະອົງຊົງລະລຶກເຖິງເຄື່ອງບູຊາທັງຫມົດຂອງທ່ານ ແລະຂໍຊົງພໍໃຈກັບເຄື່ອງເຜົາບູຊາຂອງທ່ານດ້ວຍເຖີດ.
ດາວິດເວົ້າວ່າພວກເຂົາຈະຊື່ນຊົມຍິນດີໃນໄຊຊະນະຂອງພຣະຢາເວ,
ດາວິດຮູ້ວ່າພຣະຢາເວຈະຊົງຊ່ວຍກູ້ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບການຊົງອວຍພອນຂອງພຣະອົງ.
ບາງຄົນກໍວາງໃຈໃນບັນດາລົດຮົບ ແລະຄົນອື່ນໆ ກໍວາງໃຈບັນດາມ້າຮົບ.
ພວກເຂົາຮ້ອງຫາພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ພະຣາຊາຊື່ນຊົມຍິນດີໃນພະກຳລັງຂອງພຣະອົງ ແລະ ທ່ານຈະຍິນດີຫລາຍປານໃດໃນຄວາມພົ້ນທີ່ພຣະອົງປະທານໃຫ້.
ພຣະອົງໄດ້ປະທານຕາມໃຈປາຖະຫນາຂອງທ່ານ ແລະບໍ່ໄດ້ປະຕິເສດສິ່ງທີ່ປາກທ່ານທູນຂໍ.
ພຣະອົງຊົງນຳການອວຍພອນອັນຮັ່ງມີມາ; ພຣະອົງຊົງສວມມົງກຸດທອງຄຳບໍລິສຸດເທິງຫົວຂອງທ່ານ.
ພຣະຢາເວໄດ້ປະທານຊີວິດນັ້ນໃຫ້ແກ່ທ່ານ ແລະ ພຣະອົງຊົງໃຫ້ທ່ານມີຊີວິດຍືນຍາວຕະຫລອດໄປ.
ກຽດຂອງທ່ານຍິ່ງໃຫຍ່ກໍເປັນເພາະໄຊຊະນະຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ປະທານຄວາມສະງ່າງາມແລະບາລະມີໃຫ້ແກ່ທ່ານ.
ເພາະພະລາຊາໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະຢາເວ; ໂດຍຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງຜູ້ສູງສຸດ ທ່ານຈະບໍ່ຫວັ່ນໄຫວເລີຍ.
ພຣະຫັດຂອງພຣະອົງຈະໄລ່ຕາມສັດຕູທັງປວງຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຈະເຜົາຜານພວກເຂົາ ຄືດັ່ງເຕົາຫລອມທີ່ມີໄຟລຸກຢູ່, ພຣະຢາເວຈະເຜົາຜານພວກເຂົາໃນຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຈະຊົງທຳລາຍລູກຫລານຂອງພວກເຂົາໃຫ້ຫມົດໄປ ແລະແລະທຳລາຍເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຂົາ .
ພຣະອົງຈະທຳລາຍພວກເຂົາ ເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ປອງຮ້າຍຕໍ່ພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຈະເຮັດບໍ່ສຳເລັດ ເພາະພຣະອົງຈະໃຫ້ພວກເຂົາຫັນຫນີກັບໄປ; ພຣະເຈົ້າຈະຊົງເລັງທະນູໄປຕໍ່ຫນ້າພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະຮ້ອງເພງ ແລະ ສັນລະເສີນພຣະອານຸພາບຂອງພຣະອົງ.
ດາວິດຖາມວ່າເປັນຫຍັງພະເຈົ້າປະຖິ້ມລາວ, ເປັນຫຍັງລາວຈຶ່ງຢູ່ຫ່າງໄກຈາກດາວິດ.
ເປັນຫຍັງພຣະອົງຊົງປະຖິ້ມຂ້ານ້ອຍເສຍ,ປັນຫຍັງພຣະອົງຊົງເມີນເສີຍທີ່ຈະຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍ.
ເຖິງຢ່າງໃດພຣະອົງກໍຍັງຊົງບໍຣິສຸດ; ພຣະອົງນັ່ງທີ່ເທິງບັນລັງຂອງພຣະອົງທ່າມກາງບັນດາຄຳສັນລະເສີນຂອງອິດສະຣາເອນ.
ພວກເຂົາໄດ້ໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງ, ພຣະອົງໄດ້ຊົງຊ່ວຍເຫລືອພວກເຂົາ, ແລະພວກເຂົາ ບໍ່ຜິດຫວັງ.
ດາວິດກ່າວວ່າຂ້ານ້ອຍເປັນພຽງຫນອນໂຕຫນຶ່ງບໍ່ແມ່ນມະນຸດ, ຜູ້ຄົນກໍພາກັນສຽດສີ ແລະປະຊາຊົນກໍດູຫມິ່ນ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, "ເຂົາໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະຢາເວ; ໃຫ້ພຣະຢາເວຊ່ວຍເຂົາເຖີດ.
ດາວິດໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງ ເມື່ອຂ້ານ້ອຍຍັງຢູ່ທີ່ເອິກຂອງແມ່ ແລະຕັ້ງແຕ່ຂ້ານ້ອຍຢູ່ໃນທ້ອງຂອງແມ່ຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ລາວຂໍຢ່າຊົງຫ່າງຈາກຂ້ານ້ອຍ, ເພາະຄວາມລຳບາກຢູ່ໃກ້; ແລະບໍ່ມີໃຜທີ່ຈະຊ່ວຍໄດ້ເລີຍ.
ພວກງົວໂຕຜູ້ກໍອ້ອມຮອບຂ້ານ້ອຍ; ງົວປ່າ ຮ້າຍທີ່ບາຊານກໍອ້ອມຂ້ານ້ອຍໄວ້ກັບອ້າປາກກວ້າງໃສ່ຂ້ານ້ອຍເຫມືອນສິງທີ່ຄຳລາມກຳລັງຈີກເຫຍື່ອຂອງມັນ.
ລາວບອກວ່າຂ້ານ້ອຍກຳລັງຖືກເທອອກ ເຫມືອນນ້ຳ, ແລະກະດູກທັງຫມົດຂອງຂ້ານ້ອຍກໍຫລຸດອອກຈາກກັນ. ໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍກໍລະລາຍຢູ່ພາຍໃນ; ຂ້ານ້ອຍຄືຂີ້ເຜິ້ງ. ກຳລັງຂອງຂ້ານ້ອຍກໍແຫ້ງໄປຄືເສດຫມໍ້ດິນ; ລີ້ນຂອງຂ້ານ້ອຍກໍຕິດຢູ່ທີ່ເພດານປາກ.
ພວກຫມາໄດ້ລຸມອ້ອມຂ້ານ້ອຍ; ເຫລົ່າພວກຄົນເຮັດຊົ່ວກໍອ້ອມຂ້ານ້ອຍ; ພວກເຂົາໄດ້ແທງມືແທງຕີນຂ້ານ້ອຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ແບ່ງເສຶ້ອຄຸມ. ຂອງຂ້ານ້ອຍໃນທ່າມກາງພວກເຂົາ ພວກເຂົາໄດ້ຈັບສະຫລາກເສື້ອຜ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຂໍຢ່າຊົງຫ່າງໄກ.
ລາວຕ້ອງການຂໍໂຜດຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພົ້ນຈາກຄົມດາບ, ຂໍຊົງຊ່ວຍຊີວິດທີ່ເຫລືອຂອງຂ້ານ້ອຍຈາກແຂ້ວຂອງພວກຫມາປ່າ. ຂໍຊົງຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພົ້ນຈາກປາກສິງ.
ຂ້ານ້ອຍຈະປະກາດພຣະນາມຂອງພຣະອົງໃຫ້ແກ່ພວກພີ່ນ້ອງຂອງຂ້ານ້ອຍ ແລະຂ້ານ້ອຍຈະສັນລະເສີນພຣະອົງໃນທ່າມກາງທີ່ຊຸມນຸມ.
ທ່ານຜູ້ທີ່ຢຳເກງພຣະຢາເວເອີຍ, ຈົ່ງສັນລະເສີນພຣະອົງເຖີດ! ບັນດາເຊື້ອສາຍທັງຫມົດຂອງຢາໂຄບເອີຍ, ແລະ ບັນດາເຊື້ອສາຍທັງຫມົດຂອງອິດສະຣາເອນຈະສັນລະເສີນພຣະອົງ, ຈົ່ງຖວາຍກຽດ, ແລະ ຈົ່ງຢືນຂຶ້ນໃນຄວາມຢຳເກງພຣະອົງເຖີດ.
ເມື່ອຄົນທີ່ທຸກຍາກໄດ້ຮ້ອງຕໍ່ພຣະອົງ, ພຣະອົງກໍຊົງຟັງ.
ຂ້ານ້ອຍ ຈຶ່ງສັນລະເສີນພຣະອົງໃນທີ່ຊຸມນຸມໃຫຍ່; ຂ້ານ້ອຍຈະເຮັດຕາມຄຳປະຕິຍານທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍຕໍ່ຫນ້າບັນດາຜູ້ທີ່ຢຳເກງ ພຣະອົງ.
ຜູ້ທີ່ຖືກຂົ່ມເຫັງຈະໄດ້ກິນອີ່ມ; ບັນດາຜູ້ທີ່ສະແຫວງພຣະຢາເວຈະສັນລະເສີນພຣະອົງ.
ບັນດາປະຊາຊົນທັງຫມົດຂອງແຜ່ນດິນໂລກຈະລະນຶກໄດ້ແລະຫັນໄປຫາພຣະຢາເວ; ເຊື້ອສາຍທັງຫມົດຂອງບັນດາປະຊາຊົນຈະກົ້ມກາບລົງຕໍ່ພຣະອົງ.
ພຣະອົງຊົງຄອບຄອງເຫນືອຊົນຊາດຕ່າງໆ.
ບັນດາຜູ້ທີ່ໂອ້ອວດຈອງຫອງນັ້ນ ຈະກົ້ມກາບພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຈະມາບອກຄົນທີ່ຍັງບໍ່ທັນເກີດມາໃນສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ເຮັດ, ຄືບັນດາຜູ້ທີ່ບໍ່ສາມາດຮັກສາຊີວິດຂອງຕົນເອງໄວ້ໄດ້, ຈະກົ້ມກາບພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຊົງເປັນຜູ້ລ້ຽງຂອງຂ້ານ້ອຍດັ່ງລ້ຽງແກະ.
ພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍນອນລົງທີ່ທົ່ງຫຍ້າຂຽວສົດ.
ພຣະອົງຊົງນຳຂ້ານ້ອຍໄປແຄມນ້ຳທີ່ມິດງຽບ.
ຊົງນຳຊີວິດຂອງຂ້ານ້ອຍກັບຄືນມາ.
ພຣະຢາເວຊົງນຳຂ້ານ້ອຍໄປຕາມທາງຊອບທຳ.
ພຣະອົງສະຖິດກັບຂ້ານ້ອຍ.
ພຣະອົງຊົງຈັດຕຽມໂຕະອາຫານ ໃຫ້ແກ່ຂ້ານ້ອຍຕໍ່ຫນ້າສັດຕູທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ພຣະຢາເວພຣະອົງໄດ້ຊົງເຈີມຫົວຂອງຂ້ານ້ອຍດ້ວຍນ້ຳມັນ.
ພຣະຄຸນຄວາມດີແລະຄວາມຊື່ສັດ ແຫ່ງພັນທະສັນຍາຈະຕິດຕາມຂ້ານ້ອຍ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງກໍຕັ້ງແຜ່ນດິນໄວ້ເທິງມະຫາສະມຸດແລະຊົງສ້າງມັນໄວ້ເທິງແມ່ນ້ຳທັງປວງ.
ຄືຜູ້ທີ່ມີມືສະອາດ ແລະມີໃຈບໍຣິສຸດ; ຄືຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ຍົກຍ້ອງຄວາມຕົວະ, ແລະບໍ່ສາບານຢ່າງຫລອກລວງ. ແລະຈະຂຶ້ນໄປເທິງພູເຂົາຂອງ ພຣະຢາເວໄດ້ ແລະຈະຢືນຢູ່ໃນສະຖານທີ່ສັກສິດຂອງພຣະອົງ.
ເປັນຍຸກຂອງຄົນທີ່ສະແຫວງຫາພຣະອົງ, ຄືບັນດາຜູ້ທີ່ສະແຫວງຫາພຣະພັກພຣະເຈົ້າຂອງຢາໂຄບ, ຈະຮັບພຣະພອນ.
ຈົ່ງຍົກຂຶ້ນເພື່ອອົງກະສັດແຫ່ງພຣະສະຫງ່າຣາສີຈະໄດ້ເຂົ້າມາ.
ດາວິດຖາມພຣະເຈົ້າວ່າຂໍຢ່າຊົງປ່ອຍໃຫ້ຂ້ານ້ອຍອັບອາຍ; ແລະ ຢ່າຊົງປ່ອຍໃຫ້ສັດຕູຂອງຂ້ານ້ອຍໄດ້ດີໃຈເຫນືອຂ້ານ້ອຍຢ່າງຜູ້ມີໄຊຊະນະ.
ດາວິດຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຂໍຊົງໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຮູ້ຈັກຮູ້ທາງຂອງພຣະອົງ,
ດາວິດທູນຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວເອີ້ນໃຫ້ກັບໃຈ, ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ ,ຂໍຊົງລະນຶກເຖິງຄວາມເມດຕາແລະຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງ, ແຕ່ຂໍຢ່າຊົງລະນຶກເຖິງບັນດາຄວາມບາບໃນໄວຫນຸ່ມຂອງຂ້ານ້ອຍຫລືການກະບົດຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ພຣະອົງຊົງສອນທາງທີ່ເຂົາຈະປະພືດແກ່ບັນດາຄົນບາບ, ຊົງນຳຄົນຖ່ອມໃຈໄປໃນສິ່ງທີ່ຖືກ ແລະພຣະອົງຊົງສອນໃຫ້ຮູ້ທາງຂອງພຣະອົງໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາເຮັດຈາກຄົນທີ່ຮັກສາພັນທະສັນຍາແລະຄວາມຊື່ສັດ.
ພຣະອົງຄວນອະໄພບາບຂອງດາວິດ ເພື່ອເຫັນແກ່ພຣະນາມຂອງພຣະອົງ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະຊົງສອນເຂົາເຖິງເສັ້ນທາງທີ່ເຂົາຄວນຈະເລືອກ.
ພຣະອົງຈະໃຫ້ມິດຕະພາບແກ່ພວກເຂົາ ແລະພຣະອົງຊົງໃຫ້ພວກເຂົາຮູ້ຈັກພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງ.
ເພາະພຣະອົງຈະຊົງຖອນຕີນຂອງຂ້ານ້ອຍໃຫ້ຫລຸດອອກຈາກຕາຂ່າຍ.
ດາວິດຮ້ອງທູນຕໍ່ພຣະຢາເວຂໍຊົງຫັນມາຫາຂ້ານ້ອຍແລະຊົງມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ຂ້ານ້ອຍ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ຣະຢາເວຂໍຊົງແນມເບິ່ງຄວາມທຸກຍາກຂອງຂ້ານ້ອຍແລະຄວາມລຳບາກຂອງຂ້ານ້ອຍ; ຂໍຊົງອະໄພຄວາມບາບທັງຫມົດຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລະຂໍຊົງເບິ່ງພວກສັດຕູຂອງຂ້ານ້ອຍ, ພວກເຂົາກຽດຊັງຂ້ານ້ອຍຢ່າງຄຽດແຄ້ນຫລາຍ.
ເພາະຂ້ານ້ອຍລີ້ໄພໃນພຣະອົງ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າຂໍຊົງຊ່ວຍເຫລືອອິດສະຣາເອນຈາກຄວາມຍາກລຳບາກທັງຫມົດຂອງເຂົາ.
ຂ້ານ້ອຍໄດ້ດຳເນີນດ້ວຍຄວາມສັດຊື່ທີ່ຖືກຕ້ອງ; ຂ້ານ້ອຍໄດ້ວາງໃຈໃນພຣະຢາເວໂດຍບໍ່ຫວັ່ນໄຫວ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຂໍຊົງທົດສອບຄວາມບໍລິສຸດໃນຕົວຂອງຂ້ານ້ອຍ ແລະ ໃນໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ເພາະຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງຢູ່ຕໍ່ຕາຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ຂ້ານ້ອຍບໍ່ເຂົ້າສ່ວນກັບພວກຄົນຫລອກຫລວງ, ຂ້ານ້ອຍບໍ່ຫຍຸ້ງກ່ຽວກັບພວກຄົນທີ່ບໍ່ຈິງໃຈ.
ດາວິດກຽດຊັງທີ່ຊຸມນຸມຂອງພວກຄົນເຮັດຊົ່ວ.
ລາວຫລີກຫນີຈາກພວກຄົນຊົ່ວຮ້າຍ.
ລາວເພື່ອເປັ່ງສຽງຮ້ອງເພງສັນລະເສີນແລະເລົ່າເຖິງການອັດສະຈັນທັງຫມົດຂອງພຣະອົງ.
ລາວຮັກວິຫານຂອງພຣະອົງຊຶ່ງເປັນບ່ອນສະຖິດຂອງພຣະອົງ,
ດາວິດຮຽກຮ້ອງຂໍຢ່າຊົງທຳລາຍຂ້ານ້ອຍໄປພ້ອມກັບພວກຄົນບາບ, ຫລືທຳລາຍຊີວິດຂ້ານ້ອຍໄປພ້ອມກັບພວກຄົນຫີວເລືອດ.
ດາວິດກ່າວວ່າຂ້ານ້ອຍຈະດຳເນີນໃນຄວາມສັດຊື່ທີ່ຖືກຕ້ອງ.
ຕີນຂອງຂ້ານ້ອຍຢືນຕິດພື້ນດິນ; ຂ້ານ້ອຍຈະຖວາຍຄຳສັນລະເສີນແດ່ພຣະຢາເວ.
ດາວິດບໍ່ຄວນຢ້ານໃຜເພາະວ່າພຣະຢາເວແມ່ນແສງສະຫວ່າງ, ຄວາມລອດຂອງລາວ, ແລະ ບ່ອນລີ້ໄພຊີວິດຂອງລາວ.
ພວກສັດຕູຂອງຂ້ານ້ອຍກໍໄດ້ສະດຸດແລະລົ້ມລົງ.
ໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍກໍບໍ່ຢ້ານ; ແມ່ນສົງຄາມລຸກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ຂ້ານ້ອຍ, ແມ່ນສະນັ້ນກໍຕາມຂ້ານ້ອຍຈະຍັງມີຄວາມຫມັ້ນໃຈ.
ນັ້ນຄືທີ່ຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ຢູ່ໃນວິຫານຂອງພຣະຢາເວຕະຫລອດວັນຄືນແຫ່ງຊີວິດຂອງຂ້ານ້ອຍ, ເພື່ອຈະໄດ້ເບິ່ງຄວາມງາມຂອງພຣະຢາເວແລະຈະເຝົ້າພາວັນນາໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຈະເຊື່ອງຂ້ານ້ອຍໄວ້ໃນທີ່ກຳບັງຂອງພຣະອົງ. ພຣະອົງຈະເກັບຂ້ານ້ອຍໄວ້ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງ ພຣະອົງຈະຊົງຕັ້ງຂ້ານ້ອຍໄວ້ສູງເທິງໂງ່ນຫີນ.
ດາວິດຈະຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແຫ່ງຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງ! ຮ້ອງເພງແລະຖວາຍບົດເພງແດ່ພຣະຢາເວ.
ດາວິດຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພຣະຢາເວ, ຂໍຊົງຟັງສຽງຂອງຂ້ານ້ອຍເມື່ອຂ້ານ້ອຍຮ້ອງທູນ, ແລະຂໍຊົງກະລຸນາຕໍ່ຂ້ານ້ອຍ, ແລະຂໍຊົງຕອບຂ້ານ້ອຍ.
ຫົວໃຈຂອງດາວິດເວົ້າວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍສະແຫວງຫາພຣະພັກຂອງພຣະອົງ!"
ຂໍຢ່າຂັບໄລ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ; ໄປດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍ; ພຣະອົງຊົງເປັນຜູ້ຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍ; ຂໍຢ່າຊົງລືມຂ້ານ້ອຍຫລືຖິ້ມຂ້ານ້ອຍ.
ແມ່ນພໍ່ແມ່ຂອງຂ້ານ້ອຍຖິ້ມຂ້ານ້ອຍ, ແຕ່ພຣະຢາເວຊົງຮັບຂ້ານ້ອຍໄວ້.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງສອນທາງຂອງພຣະອົງໃຫ້ແກ່ຂ້ານ້ອຍ, ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ! ຂໍຊົງນຳຂ້ານ້ອຍໄປເທິງທາງທີ່ປອດ ເຫດເພາະພວກສັດຕູຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ຂໍຢ່າຊົງມອບຂ້ານ້ອຍໃຫ້ເປັນໄປຕາມໃຈຊອບຂອງພວກສັດຕູຂອງຂ້ານ້ອຍ ເພາະພວກຂີ້ຕົວະໄດ້ລຸກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ຂ້ານ້ອຍ, ແລະພວກເຂົາຫາຍໃຈເອົາຄວາມໂຫດຮ້າຍອອກມາ.
ລາວເຊື່ອວ່າລາວຈະໄດ້ເຫັນຄວາມດີຂອງພຣະຢາເວໃນແຜ່ນດິນຂອງຄົນເປັນ.
ດາວິດກະຕຸ້ນໃຫ້ປະຊາຊົນຈົ່ງລໍຖ້າພຣະຢາເວ; ຈົ່ງເຂັ້ມແຂງ, ແລະຈົ່ງໃຫ້ໃຈຂອງທ່ານກ້າຫານເຖີດ.
ດາວິດຮ້ອງທູນຕໍ່ພຣະອົງ, ຂ້າແດ່ພຣະສີລາຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ດາວິດກໍຄົງຈະໄປພ້ອມກັບບັນດາຄົນທີ່ລົງໄປຍັງແດນມໍລະນາ.
ດາວິດຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວຟັງສຽງອ້ອນວອນຂອງລາວ.
ດາວິດຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພຣະຢາເວຂໍຢ່າຊົງດຶງຂ້ານ້ອຍໄປພ້ອມກັບຄົນຊົ່ວ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພະເຢໂຫວາໃຫ້ພວກເຂົາໄດ້ຮັບຢ່າງສາສົມກັບການກະທຳຂອງພວກເຂົາ ແລະຂໍຊົງຕອບສະຫນອງພວກເຂົາຕາມຂະຫນາດຄວາມຊົ່ວຂອງພວກເຂົາ.
ຄົນຊົ່ວບໍ່ເຂົ້າໃຈຄຳຍ້ອງຍໍສັນລະເສີນຂອງພຣະຢາເວຫລືຜົນງານແຫ່ງມືຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຍິນສຽງຂອງຄຳອ້ອນວອນຂອງດາວິດ.
ພຣະຢາເວຊົງເປັນກຳລັງຂອງຂ້ານ້ອຍແລະເປັນໂລ້ຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ຫົວໃຈຂອງດາວິດວາງໃຈໃນພຣະຢາເວ ແລະ ມີຄວາມປິຕິຍິນດີຢ່າງຍິ່ງ.
ພຣະຢາເວຊົງເປັນກຳລັງຂອງປະຊາກອນຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຊົງເປັນທີ່ລີ້ໄພແຫ່ງຄວາມພົ້ນຂອງຜູ້ທີ່ພຣະອົງຊົງຫົດສົງ.
ດາວິດຕ້ອງການພຣະຢາເວເພື່ອຊົງຊ່ວຍປະຊາກອນຂອງພຣະອົງໃຫ້ລອດ ແລະຂໍຊົງອວຍພອນມໍລະດົກຂອງພຣະອົງ
ດາວິດກ່າວວ່າພວກລູກຊາຍຂອງຜູ້ມີອຳນາດຄວນຮັບຮູ້ກຽດຕິຍົດ ແລະ ອຳນາດຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະສະຫງ່າລາສີຊຶ່ງຄວນແກ່ພຣະນາມຂອງພຣະອົງແດ່ພຣະຢາເວ.
ພຣະເຈົ້າແຫ່ງສະຫງ່າລາສີຊົງເປັ່ງສຽງດັ່ງຟ້າຮ້ອງ.
ພຣະຢາເວຊົງຕັດຕົ້ນແປກແຫ່ງເລບານອນລົງເປັນຕ່ອນໆ.
ພຣະຢາເວສັ່ນທີ່ແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ທຸກຄົນໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງກ່າວວ່າ, "ສະຫງ່າລາສິ!"
ພຣະຢາເວຊົງປະທັບດັ່ງກະສັດຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ພຣະຢາເວປະທານກຳລັງໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ; ພຣະຢາເວຊົງອວຍພອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງດ້ວຍຄວາມສະງົບສຸກ.
ເພາະພຣະອົງໄດ້ຊົງຍົກຂ້ານ້ອຍຂຶ້ນແລະບໍ່ຊົງປ່ອຍໃຫ້ສັດຕູຂອງຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍິນດີເຫນືອຂ້ານ້ອຍ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຮັກສາດາວິດ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງນຳຈິດວິນຍານຂອງຂ້ານ້ອຍອອກຈາກແດນມໍລະນາ.
ຜູ້ທີ່ສັດຊື່ຈົ່ງຮ້ອງເພງສັນລະເສີນແດ່ພຣະຢາເວ, ຈົ່ງຖວາຍຂອບພຣະຄຸນເມື່ອພວກທ່ານລະນຶກເຖິງຄວາມບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງ.
ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງຄົງຢູ່ພຽງຊົ່ວຄາວເທົ່ານັ້ນ.
ຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີມາເຖິງໃນຍາມເຊົ້າ.
ດາວິດກ່າວດ້ວຍຄວາມຫມັ້ນໃຈວ່າ "ຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ມີທາງຫວັ່ນໄຫວເລີຍ"
ໃນເວລາທີ່ພຣະຢາເວເຊື່ອງໃບຫນ້າຂອງພຣະອົງ, ດາວິດລຳບາກຫລາຍ.
ດາວິດໄດ້ສະແຫວງຫາຄວາມພໍໃຈຈາກອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ
ດາວິດກຳລັງຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພຣະຢາເວໂຜດຟັງແລະເມດຕາຕໍ່ຂ້ານ້ອຍ! ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ຂໍຊົງເປັນຜູ້ອຸປະຖຳຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງປ່ຽນຄວາມເສົ້າໂສກຂອງຂ້ານ້ອຍໃຫ້ກາຍເປັນການເຕັ້ນລຳ; ພຣະອົງໄດ້ຊົງຖອດເສື້ອຜ້າກະສອບຂອງຂ້ານ້ອຍອອກແລະຊົງສວມຂ້ານ້ອຍດ້ວຍຄວາມຍິນດີ.
ກຽດຂອງຂ້ານ້ອຍຈະຮ້ອງເພງສັນລະເສີນແດ່ພຣະອົງແລະຈະບໍ່ງຽບ; ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຂ້ານ້ອຍຈະຖວາຍຂອບພຣະຄຸນແດ່ພຣະອົງຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ດາວິດໃຊ້ບ່ອນລີ້ໄພໃນພຣະຢາເວ.
ຂໍຊົງເປັນພຣະສີລາທີ່ລີ້ໄພຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຊົງເປັນທີ່ກຳບັງເຂັ້ມແຂງທີ່ຈະຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພົ້ນ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພະເຈົ້າຊົງນຳ ແລະພາຂ້ານ້ອຍໄປ, ເພື່ອເຫັນແກ່ພຣະນາມຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຈະໄລ່ລາວອອກຈາກຕາຫນ່າງເພາະພຣະອົງຊົງເປັນທີ່ລີ້ໄພຂອງຂ້ານ້ອຍວ.
ຂ້ານ້ອຍຂໍມອບຈິດວິນຍານຂອງຂ້ານ້ອຍໄວ້ໃນພຣະຫັດຂອງພຣະອົງ.
ລາວກຽດຊັງຜູ້ທີ່ຮັບໃຊ້ບັນດາຮູບເຄົາລົບທີ່ໄຮ້ຄ່າ.
ດາວິດຈະດີໃຈ ແລະ ປິຕິຍິນດີເພາະພຣະອົງແນມເຫັນຄວາມທຸກຍາກຂອງຂານ້ອຍ ພຣະອົງຊົງຮູ້ເຖິງຄວາມທຸກໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ພຣະອົງໄດ້ວາງຕີນຂອງຂ້ານ້ອຍໄວ້ໃນທີ່ໂລ່ງກວ້າງ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວຂໍຊົງເມດຕາຕໍ່ຂ້ານ້ອຍ, ເພາະຂ້ານ້ອຍຢູ່ໃນຄວາມທຸກໃຈ; ດວງຕາຂອງຂ້ານ້ອຍກໍອິດເມື່ອຍໄປດ້ວຍຄວາມເສົ້າພ້ອມທັງຈິດໃຈແລະຮ່າງກາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ຄວາມເຂັ້ມແຂງຂອງລາວລົ້ມເຫລວ ແລະ ກະດູກຂອງມັນເສີຍຫາຍໄປເພາະຄວາມບາບຂອງລາວ.
ຜູ້ຄົນດູຫມິ່ນຂ້ານ້ອຍ; ເພື່ອນບ້ານຂອງຂ້ານ້ອຍກໍຕົກໃຈຢ້ານຕໍ່ຄວາມເປັນໄປຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລະບັນດາຄົນທີ່ຮູ້ຈັກຂ້ານ້ອຍຕ່າງກໍຢ້ານກົວ. ບັນດາຄົນທີ່ເຫັນຂ້ານ້ອຍຕາມທາງກໍແລ່ນຫນີຂ້ານ້ອຍ.
ດາວິດເວົ້າວ່າຂ້ານ້ອຍຖືກລືມດັ່ງຄົນຕາຍແລ້ວທີ່ບໍ່ມີໃຜສົນໃຈ. ຂ້ານ້ອຍເປັນດັ່ງຫມໍ້ທີ່ແຕກແລ້ວ.
ເພາະຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍິນສຽງຊິມກັນເລື່ອງທີ່ຕາຢ້ານຫລາຍຈາກທຸກດ້ານໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາຮ່ວມກັນວາງແຜນຕໍ່ສູ້ຂ້ານ້ອຍ. ພວກເຂົາຫມາຍທີ່ຈະເອົາຊີວິດຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ຂໍຊົງຊ່ວຍເຫລືອຂ້ານ້ອຍຈາກນຳ້ມືສັດຕູຂອງຂ້ານ້ອຍ ແລະຈາກບັນດາຄົນທີ່ໄລ່ລ້າຂ້ານ້ອຍ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພະເຈົ້າຂໍຊົງໃຫ້ພຣະພັກຂອງພຣະອົງຊົງສ່ອງແສງມາເຫນືອຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ; ຂໍຊົງຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພົ້ນໃນຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງ.
ດາວິດທູນຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຢ່າປ່ອຍໃຫ້ລາວເສີຍເມີຍ.
ພວກເຂົາເວົ້າຕໍ່ຕ້ານຄົນຊອບຢ່າງທັມຫນ້າລັງກຽດດ້ວຍຄວາມຈອງຫອງ ແລະ ຄວາມດູຫມິ່ນ.
ຄວາມດີຂອງພຣະອົງນັ້ນຍິ່ງໃຫຍ່ຫລາຍ ທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງສະສົມບັນດາຜູ້ທີ່ຢຳເກງພຣະອົງ.
ພະອົງເຊື່ອງພວກເຂົາຈາກດິນແດນຂອງມະນຸດ ແລະຈາກຄວາມຮຸນແຮງຂອງລີ້ນ.
ເພາະພຣະອົງໄດ້ຊົງສຳແດງໃຫ້ຂ້ານ້ອຍເຫັນເຖິງຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງພັນທະສັນຍາອັນມະຫັດສະຈັນຂອງພຣະອົງເມື່ອຂ້ານ້ອຍຢູ່ເມືອງທີ່ຖືກລ້ອມໄວ້.
ພຣະອົງຊົງໄດ້ຍິນຄຳຮ້ອງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຂອງຂ້ານ້ອຍເມື່ອຂ້ານ້ອຍຮ້ອງຕໍ່ພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຊົງຄຸ້ມຄອງຜູ້ທີ່ສັດຊື່, ແຕ່ພຣະອົງຊົງຕອບແທນຜູ້ຈອງຫອງຢ່າງຕາມສົມຄວນທີ່ໄດ້ຮັບ.
ລາວບອກພວກເຂົາຈົ່ງເຂັ້ມແຂງແລະເຊື່ອຫມັ້ນເຖີດ, ບັນດາທ່ານທີ່ວາງໃຈໃນຄວາມອຸປະຖຳຂອງພຣະຢາເວ.
ບຸກຄົນຜູ້ທີ່ເຮັດຜິດຂອງເຂົາໄດ້ຮັບການອາໄພກໍເປັນສຸກ, ຄືຜູ້ຊຶ່ງຄວາມບາບຂອງເຂົາໄດ້ຮັບການຍົກໂທດແລ້ວ.
ກະດູກຂອງຂ້ານ້ອຍກໍຊຸດໂຊມໄປ ໃນຂະນະທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຄ້ຳຄວນຕະຫລອດທັງວັນ.
ພຣະເຈົ້າຊົງຍົກໂທດຄວາມຜິດຂອງດາວິດ.
ພວກເຂົາຄວນອະທິຖານຫາພຣະຢາເວໃນເວລາທີ່ມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກລຳບາກ.
ເມື່ອນໍ້າທີ່ສູງຂື້ນ, ພວກເຂົາຈະບໍ່ໄປຮອດຄົນເຫລົ່ານັ້ນ.
ພຣະເຈົ້າອ້ອມຮອບພຣະອົງດ້ວຍເພງຂອງໄຊຊະນະ.
ຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວຈະລ້ອມຮອບຜູ້ທີ່ວາງໃຈໃນພຣະອົງ.
ຄົນຊື່ສັດໃນໃຈຄວນປິຕິຍິນດີ ແລະ ຮ້ອງດ້ວຍຄວາມສຸກ.
ທ່ານຜູ້ຊອບທຳ, ຈົ່ງຊື່ນຊົມຍິນດີໃນພຣະຢາເວ.
ຜູ້ຂຽນກ່າວວ່າຈົ່ງຖວາຍຂອບພຣະຄຸນແດ່ພຣະຢາເວດ້ວຍພິນ.
ເພາະຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວນັ້ນທ່ຽງຕົງ, ແລະທຸກສິ່ງທີ່ພຣະອົງກະທຳນັ້ນດີງາມ.
ພຣະອົງຊົງຮັກຄວາມຊອບທຳ ແລະຄວາມສັດຊື່.
ດ້ວຍຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວ ບັນດາທ້ອງຟ້າກໍໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນ.
ດວງດາວທັງປວງໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນໂດຍລົມຈາກພຣະໂອດຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຊົງຮວບຮວມນ້ຳໃນທະເລທຸກແຫ່ງເຂົ້າດ້ວຍກັນໃນບ່ອນດຽວ.
ໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ໃນໂລກ ຈົ່ງໃຫ້ກຽດພຣະອົງໃນຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະອົງ.
ບັນດາແຜນການຂອງພຣະຢາເວນັ້ນຢັ້ງຢືນຢູ່ເປັນນິດ, ຄືແຜນການໃນໃຈຂອງພຣະອົງສຳລັບທຸກຊົນຊາດ.
ຈາກສະຖານທີ່ພຣະອົງຢູ່, ພຣະອົງຫລຽວເຫັນເຫນືອບັນດາຜູ້ອາໄສຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກທັງ ຫມົດ.
ສາຍຕາຂອງພຣະຢາເວຊົງຢູ່ເຫນືອບັນດາຜູ້ທີ່ຢຳເກງພຣະອົງ.
ຈິດໃຈຂອງເຮົາທັງຫລາຍຍິນດີໃນພຣະອົງ, ເພາະເຮົາວາງໃຈໃນພຣະນາມບໍຣິສຸດຂອງ ພຣະອົງ.
ດາວິດຈະສັນລະເສີນພຣະຢາເວຕະຫລອດເວລາ.
ດາວິດຢາກໃຫ້ຂໍໃຫ້ຜູ້ທີ່ຖືກກົດຂີ່ໄດ້ຍິນ ແລະຊື່ນຊົມຍິນດີ.
ດາວິດກຳລັງຂໍໃຫ້ພວກເຂົາຍົກຍ້ອງພຣະນາມຂອງພຣະອົງດ້ວຍກັນ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຕອບຂ້ານ້ອຍ, ແລະພຣະອົງໄດ້ປະທານໄຊຊະນະເຫນືອຄວາມຢ້ານທັງຫມົດຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ບັນດາຜູ້ທີ່ຫລຽວເບິ່ງພຣະອົງຈະເບີກບານ, ແລະໃບຫນ້າຂອງພວກເຂົາຈະບໍ່ອັບອາຍ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຊ່ວຍໃຫ້ພົ້ນຈາກຄວາມຍາກລຳບາກທັງຫມົດຂອງເຂົາ.
ທູດສະຫວັນຂອງພຣະຢາເວຕັ້ງຄ້າຍລ້ອມຮອບບັນດາຜູ້ທີ່ຢຳເກງພຣະອົງ.
ບັນດາຜູ້ທີ່ລີ້ໄພໃນພຣະອົງກໍເປັນສຸກ ບັນດາຜູ້ທີ່ປອດໄພຢູ່ໃນພຣະອົງເອີຍ.
ບັນດາຜູ້ທີ່ຢຳເກງພຣະອົງບໍ່ຂາດເຂີນ.
ບັນດາຜູ້ທີ່ສະແຫວງຫາພຣະຢາເວຈະບໍ່ຂາດສິ່ງດີໃດໆເລີຍ.
ດາວິດກ່າວວ່າ, " ມາເຖີດລູກຊາຍເອີຍ, ຈົ່ງຟັງເຮົາ, ເຮົາຈະສອນເຈົ້າເຖິງຄວາມຢຳເກງພຣະຢາເວ."
ດາວິດເວົ້າວ່າກໍຈົ່ງຮັກສາລິ້ນຂອງເຈົ້າຈາກຄວາມຊົ່ວແລະຮັກສາຮີມສົບປາກຂອງເຈົ້າຈາກການເວົ້າຕວະ. ຈົ່ງຫັນຫນີຈາກຄວາມຊົ່ວແລະຈົ່ງເຮັດດີ. ຈົ່ງສະແຫວງຫາສັນຕິພາບແລະຕິດຕາມມັນ.
ສາຍຕາຂອງພຣະຢາເວຊົງຢູ່ເຫນືອຄົນຊອບທຳແລະຫູຂອງພຣະອົງຊົງຟັງສຽງຮ້ອງຂໍຂອງພວກເຂົາ.
ພື່ອຈະຕັດຄວາມຊົງຈຳຂອງພວກເຂົາໄປຈາກແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະຢາເວຊົງຟັງເຂົາ ແລະພຣະອົງຊົງຊ່ວຍເຫລືອພວກເຂົາຈາກຄວາມຍາກລຳບາກທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຊົງໃກ້ຊິດຜູ້ທີ່ຂາດກຳລັງໃຈ.
ພຣະຢາເວຊົງຊ່ວຍບັນດາຜູ້ທີ່ຫມົດຫວັງໃຫ້ໄດ້ພົ້ນ.
ຄົນຊອບທຳມີຄວາມຍາກລຳບາກຫລາຍຢ່າງ ແຕ່ພຣະຢາເວຊົງຊ່ວຍນຳພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນອອກມາທັງຫມົດ .
ຄວາມຊົ່ວຈະຂ້າຄົນຊົ່ວ.
ບັນດາຜູ້ທີ່ກຽດຊັງຄວາມຊອບທຳຈະຖືກລົງໂທດ.
ບັນດາຜູ້ທີ່ລີ້ໄພໃນພຣະອົງບໍ່ມີໃຜທີ່ຈະຖືກລົງໂທດ.
ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ ຂໍຊົງຕໍ່ຕ້ານບັນດາຜູ້ທີ່ຕໍ່ຕ້ານຂ້ານ້ອຍ ຂໍຊົງຕໍ່ສູ້ບັນດາຜູ້ທີ່ຕໍ່ສູ້ຂ້ານ້ອຍ .
ລາວໃຫ້ພຣະຢາເວຂໍຊົງໂຜດຈັບໂລ້ແລະເສື້ອຫຸ້ມເກາະຂອງພຣະອົງ ຂໍຊົງລຸກຂຶ້ນແລະຊ່ວຍກູ້ຂ້ານ້ອຍ 3ຂໍຊົງໃຊ້ຫອກແລະຂວານຂຶ້ນຕໍ່ສູ້.
ດາວິດຂໍໃຫ້ບັນດາຜູ້ວາງແຜນເຮັດຮ້າຍຂ້ານ້ອຍໄດ້ຫັນກັບໄປແລະພ່າຍແພ້. .
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ທູດສະຫວັນຂອງພຣະຢາເວຂັບໄລ່ພວກເຂົາໄປ.
ພວກເຂົາໄດ້ຫ້າງແຮ້ວໃສ່ຂ້ານ້ອຍໂດຍບໍ່ມີສາເຫດ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ໄພພິບັດຕາມທັນພວກເຂົາຢ່າງບໍ່ທັນຕັ້ງຕົວ. ຂໍໃຫ້ພວກເຂົາຕິດແຮ້ວທີ່ວາງໄວ້ເອງ. ຂໍໃຫ້ພວກເຂົາຕົກລົງໄປໃນໄພພິບັດຂອງພວກເຂົາເອງ.
ລາວຈະປິຕິຍິນດີໃນການຊ່ວຍໃຫ້ພົ້ນຂອງ ພຣະອົງ.
ລາວມີຄວາມໂສກເສົ້າເພາະວ່າພວກພະຍານຄົນຊົ່ວກໍລຸກຂຶ້ນ; ພວກເຂົາເວົ້າຕົວະໃສ່ຮ້າຍຂ້ານ້ອຍ. ພວກເຂົາຕອບແທນຄວາມດີຂອງຂ້ານ້ອຍດ້ວຍຄວາມຊົ່ວ.
ຂ້ານ້ອຍໄດ້ໃສ່ເຄື່ອງໄວ້ທຸກ; ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຖືສິນອົດອາຫານເພື່ອພວກເຂົາດ້ວຍກົ້ມຫົວລົງພາວັນນາອະທິຖານ.
ພວກເຂົາບໍ່ຢຸດທີ່ຈະຈີກຖິ້ມຂ້ານ້ອຍ. ພວກເຂົາເຍາະເຍີ້ຍຂ້ານ້ອຍຢ່າງລົບລູ່; ພວກເຂົາກັດແຂ້ວໃສ່ຂ້ານ້ອຍ.
ຂ້ານ້ອຍຈະຂອບພຣະຄຸນພຣະອົງເມື່ອຂໍຊົງຊ່ວຍກູ້ຈິດວິນຍານຂອງຂ້ານ້ອຍຈາກການຈູ່ໂຈມທຳລາຍຂອງພວກເຂົາ,
ພວກເຂົາຄິດຖ້ອຍຄຳຫລອກລວງຕໍ່ຕ້ານບັນດາຜູ້ທີ່ຢູ່ຢ່າງສະຫງົບໃນແຜ່ນດິນຂອງຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວຂໍຢ່າຊົງງຽບ, ຂໍຢ່າຊົງສະຖິດໄກຈາກຂ້ານ້ອຍ. ຂໍຊົງລຸກຂຶ້ນແລະ ຊົງຕື່ນເພື່ອຄວາມເປັນທຳຂອງຂ້າ;
ລາວເວົ້າວ່າພຣະຢາເວຄວນປົກປ້ອງລາວ ເພາະຄວາມຊອບທຳຂອງພຣະອົງ;
ຄົນຊົ່ວເວົ້າເຖິງຄວາມບາບຂອງເຂົາຈາກສ່ວນ ເລິກໃນໃຈຂອງເຂົາ.
ເຂົາປອບໃຈຕົນເອງ ຄິດວ່າບາບຂອງເຂົາຈະບໍ່ຖືກຄົ້ນພົບແລະບໍ່ເປັນທີ່ລັງກຽດ.
ຄຳເວົ້າຂອງເຂົາກໍເຕັມໄປດ້ວຍບາບ ແລະການຫລອກຫລວງ.
ເຂົາບໍ່ຕ້ອງການເປັນຄົນສະຫລາດແລະເຮັດດີ.
ເຂົາວາງແຜນທີ່ຈະເຮັດບາບໄວ້ຫລາຍວິທີ;ເຂົາມຸ້ງໄປທາງຊົ່ວ.
ຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງໄປເຖິງຟ້າສະຫວັນ,ພຣະຢາເວ, ຄວາມສະເຫມີຕົ້ນສະເຫມີປາຍຂອງພຣະອົງໄປເຖິງຫມູ່ເມກ.
ຄວາມຊອບທຳຂອງພຣະອົງເປັນດັ່ງບັນດາພູເຂົາຂອງພຣະເຈົ້າ; ການພິພາກສາຂອງພຣະອົງເປັນດັ່ງທະເລເລິກ.
ພຣະອົງຊົງປົກປ້ອງທັງບັນດາມະນຸດແລະສັດທັງຫລາຍ.
ມະນຸດທັງຫລາຍເຂົ້າລີ້ໄພພາຍໃຕ້ຮົ່ມປີກຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຈະອີ່ມຢ່າງອຸດົມສົມບູນດ້ວຍຄວາມຮັ່ງມີດ້ວຍອາຫານອັນດີຂອງພຣະອົງ;
ດາວິດຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າຂໍຊົງຂະຫຍາຍຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງໄປຍັງບັນດາຜູ້ທີ່ຮູ້ຈັກພຣະອົງຢ່າງເຕັມຂະຫນາດ.
ດາວິດຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພະເຈົ້າຂໍຢ່າໃຫ້ຕີນຂອງຄົນຈອງຫອງມາໃກ້ຂ້ານ້ອຍ. ຂໍຢ່າໃຫ້ມືຂອງຄົນຊົ່ວຂັບໄລ່ຂ້ານ້ອຍໄປ .
ພວກເຂົາຖືກຊັດລົງ ແລະບໍ່ສາມາດລຸກຂຶ້ນໄດ້.
ລາວກ່າວວ່າຢ່າກັງວົນໃຈເພາະພວກຄົນເຮັດຊົ່ວ; ຢ່າອິດສາບັນດາຜູ້ປະພຶດຊົ່ວຮ້າຍ. ເພາະອີກບໍ່ດົນພວກເຂົາຈະແຫ້ງໄປຄືຫຍ້າແລະຫ່ຽວໄປຄືພືດສົດ.
ລາວເວົ້າວ່າຈົ່ງປິຕິຍິນດີໃນພຣະຢາເວ, ແລະພຣະອົງຈະປະທານຕາມໃຈປາຖະຫນາຂອງທ່ານ.
ລາວເວົ້າວ່າຈົ່ງວາງໃຈໃນພຣະອົງ, ແລະພຣະອົງຈະຊົງເຮັດແທນເຈົ້າ. ພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ຄວາມຊອບທຳຂອງເຈົ້າຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງອອກໄປເຫມືອນດັ່ງຕາເວັນໃນຍາມທ່ຽງ.
ລາວເວົ້າວ່າຈົ່ງສະຫງົບຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວແລະ ລໍຖ້າພຣະອົງດ້ວຍຄວາມພຽນ . ຢ່າກັງວົນຖ້າບາງຄົນປະສົບຄວາມສຳເລັດໃນສິ່ງທີ່ເຂົາເຮັດ.
ພວກຄົນເຮັດຊົ່ວຈະຖືກຕັດອອກໄປ, ແຕ່ບັນດາຜູ້ທີ່ລໍຖ້າພຣະຢາເວຈະໄດ້ຮັບແຜ່ນດິນເປັນມໍລະດົກ.
ຄົນທີ່ມີໃຈອ່ອນສຸພາບຈະໄດ້ຮັບແຜ່ນດິນເປັນມໍລະດົກແລະຈະເບີກບານໃນຄວາມຈະເລີນຮັ່ງມີຢ່າງຫລວງຫລາຍ.
ໃຈຂອງພວກຄົນຊົ່ວຈະຖືກແທງດ້ວຍດາບຂອງພວກເຂົາເອງ, ແລະຄັນທະນູຂອງພວກເຂົາຈະຫັກ.
ສິ່ງເລັກໆ ນ້ອຍໆ ທີ່ຄົນຊອບທຳມີກໍດີກວ່າຄວາມອຸດົມສົມບູນຂອງຄົນຊົ່ວຈຳນວນຫລາຍ,ເພາະພຣະອົງຈະໃຫ້ກຳລັງຂອງຄົນຊົ່ວຫາຍໄປ, ແຕ່ພຣະຢາເວຊົງຄຸ້ມຄອງຄົນຊອບທຳໄວ້.
ຄົນທີ່ເຊື່ອຟັງພວກເຂົາຈະບໍ່ອັບອາຍເມື່ອເຖິງຍາມຊົ່ວຮ້າຍ. ເມື່ອຄວາມອຶດຢາກມາເຖິງ, ພວກເຂົາຈະມີກິນຢ່າງພຽງພໍ.
ພວກສັດຕູຂອງພຣະຢາເວຈະເປັນດັ່ງຄວາມສະງ່າງາມຂອງທຸ່ງຫຍ້າ; ພວກເຂົາຈະຖືກເຜົາຜານແລະຫັບຫາຍໄປໃນຄວັນ.
ເຖິງແມ່ນວ່າເຂົາສະດຸດ, ເຂົາຈະບໍ່ລົ້ມລົງ, ເພາະພຣະຢາເວຊົງປະຄອງເຂົາໄວ້ດ້ວຍມືຂອງພຣະອົງ.
ລາວບໍ່ເຄີຍເຫັນຄົນຊອບທຳຖືກຖິ້ມຫລືລູກຫລານຂອງເຂົາຂໍທານເພື່ອຈະໄດ້ອາຫານ.
ເຂົາມີເມດຕາ ແລະໃຫ້ຢືມມາຍາວນານ
ພວກເຂົາຄວນຫັນຫນີຈາກຄວາມຊົ່ວແລະເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ;
ພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບການຮັກສາໄວ້ຕະຫລອດໄປເປັນນິດ,
ປາກຂອງຄົນຊອບທຳເວົ້າເຖິງປັນຍາ ແລະເພີ່ມພູນຄວາມຍຸດຕິທຳ.
ພຣະຢາເວຈະບໍ່ຊົງຖິ້ມເຂົາໄວ້ໃນເງື້ອມມືຂອງຄົນຊົ່ວ ຫລືຊົງລົງໂທດເຂົາ ເມື່ອພຣະອົງຊົງພິພາກສາ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງຍົກທ່ານຂຶ້ນໃຫ້ຄອບຄອງແຜ່ນດິນ.
ຄົນຊົ່ວແລະຄົນທີ່ຫນ້າຢ້ານແພ່ຢາຍອອກໄປເຫມືອນຕົ້ນໄມ້ຂຽວທີ່ປູກໃນດິນທີ່ເຫມາະສົມກັບມັນ, ແຕ່ກໍບໍ່ພົບເລີຍ.
ພຣະອົງຊົງປົກປ້ອງພວກເຂົາໃນຍາມຍາກລຳບາກ, ຄຸ້ມຄອງພວກເຂົາ ແລະຊົງຊ່ວຍເຫລືອພວກເຂົາ.
ຂ້າແດ່ ພຣະຢາເວ, ຂໍຢ່ານາບຂູ່ຂ້ານ້ອຍດ້ວຍຄວາມຮ້າຍຂອງພຣະອົງ; ຂໍຢ່າຊົງລົງໂທດຂ້ານ້ອຍດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງ.
ກະດູກຂອງດາວິດຈຶ່ງບໍ່ມີສະພາບດີເລີຍ. ເພາະຄວາມຜິດບາບຂອງລາວ
ເພາະຄວາມຜິດບາບຂອງຂ້ານ້ອຍຖ້ວມຂ້ານ້ອຍ.
ຂ້ານ້ອຍໃຊ້ຊີວິດຢ່າງທຸກໂສກຕະຫລອດວັນຍັງຄ່ຳ.
ລາວຖືກເອົາຊະນະດ້ວຍຄວາມອັບອາຍ.
ລາວເວົ້າວ່າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະອົງຊົງເຂົ້າໃຈຄວາມປາຖະຫນາຈາກກົ້ນບຶ້ງໃນໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍ .
ຫມູ່ເພື່ອນແລະເພື່ອນບ້ານຂອງຂ້ານ້ອຍກໍພາກັນຫລົບລີກຂ້ານ້ອຍເພາະສະພາບຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ຫມູ່ເພື່ອນແລະເພື່ອນບ້ານຂອງຂ້ານ້ອຍກໍພາກັນຫລົບລີກຂ້ານ້ອຍເພາະສະພາບຂອງຂ້ານ້ອຍ .
ພວກເຂົາຕອບແທນຄວາມດີຂອງຂ້ານ້ອຍດ້ວຍຄວາມຊົ່ວ; ພວກເຂົາລຸມກ່າວໂທດຂ້ານ້ອຍແມ່ນວ່າຂ້ານ້ອຍຕິດຕາມແຕ່ສິ່ງທີ່ດີ.
ລາວເອີ້ນລາວວ່າ, "ພຣະຢາເວ", "ພຣະເຈົ້າ", "ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ", ແລະ "ຄວາມລອດຂອງຂ້ອຍ."
ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຕັດສິນໃຈວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍຈະເຝົ້າລະວັງສິ່ງທີ່ຂ້ານ້ອຍເວົ້າເພື່ອຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ເຮັດບາບດ້ວຍລິ້ນຂອງຂ້ານ້ອຍ. ຂ້ານ້ອຍຈະປິດປາກຂອງຂ້ານ້ອຍໄວ້ໃນຂະນະທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຄົນຊົ່ວ."
ຄວາມເຈັບປວດຂອງຂ້ານ້ອຍກໍຍິ່ງຫນັກຂຶ້ນ. ແລະ ໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍກໍຮ້ອນຢູ່;
ຂໍຊົງໂຜດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຮູ້ວ່າເມື່ອໃດຈະເຖິງບັ້ນປາຍຊີວິດຂອງຂ້ານ້ອຍແລະເວລາຂອງຂ້ານ້ອຍເຫລືອຢູ່ເທົ່າໃດ. ຂໍຊົງສຳແດງໃຫ້ຮູ້ວ່າຊີວິດຂອງຂ້ານ້ອຍນັ້ນສັ້ນຂະຫນາດໃດ .
ຕະຫລອດຊີວິດຂອງຂ້ານ້ອຍກໍໄຮ້ຄ່າສະເພາະຫນ້າພຣະອົງ.
ທຸກຄົນເລັ່ງຮີບໃນການສະສົມຄວາມລ້ຳຮວຍ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງເປັນຄວາມຫວັງດຽວຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ດາວິດຂໍຮ້ອງໃຫ້ພຣະຢາເວຂໍຊົງຊ່ວຍກູ້ຂ້ານ້ອຍຈາກບາບທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ດາວິດຂໍຢ່າໃຫ້ຖືກຄົນໂງ່ຫົວເຍາະເຍີ້ຍ.
ດາວິດມິດງຽບຢູ່ ແລະ ບໍ່ສາມາດເປີດປາກອອກໄດ້.
ດາວິດຈົມຢູ່ໃນຄວາມອັນຕະລາຍແຫ່ງມືຂອງ ພຣະອົງ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງກິນສິ່ງທີ່ພວກເຂົາປາຖະຫນາໄປຄືແມງມັນແມງເມົ່າ; ປະຊາກອນທັງຫມົດນັ້ນໄຮ້ຄ່າເປັນແຕ່ພຽງໄອນ້ຳ.
ຂໍຊົງຟັງຄຳອະທິຖານຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ແລະຊົງຟັງຂ້ານ້ອຍ, ຂໍຊົງຟັງສຽງຮ້ອງໃຫ້ຂອງຂ້ານ້ອຍຂໍຢ່າຊົງເສີຍຕໍ່ຂ້ານ້ອຍ! ເພາະຂ້ານ້ອຍເປັນຄືຄົນຕ່າງດ້າວສຳລັບພຣະອົງ, ເປັນຜູ້ລີ້ໄພຄືເຊັ່ນບັນດາເຊື້ອສາຍທັງປວງຂອງຂ້ານ້ອຍເຄີຍເປັນ.
ດາວິດຂໍຢ່າຊົງຈ້ອງເບິ່ງຂ້ານ້ອຍເພື່ອຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ຍິ້ມອີກຄັ້ງ ກ່ອນທີ່ຂ້ານ້ອຍຈະຈາກໄປ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຟັງດາວິດ ແລະ ໄດ້ຍິນສຽງຮ້ອງຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ນຳເອົາດາວິດອອກຈາກຂຸມທີ່ໂຫດຮ້າຍ, ອອກຈາກຂີ້ຕົມ, ແລະວາງຕີນຂອງລາວຢູ່ເທິງຫີນມທີ່ຫມັ້ນຄົງ.
ຫລາຍຄົນຈະເຫັນແລະຖວາຍກຽດຕິຍົດແດ່ພຣະອົງ ແລະຈະໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະຢາເວ.
ຄົນຜູ້ທີ່ໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະຢາເວ ແລະ ບໍ່ຍົກຍ້ອງຄົນຍິ່ງຈອງຫອງ ຫລື ບັນດາຜູ້ທີ່ຫັນຫນີຈາກພຣະເຈົ້າໄດ້ຮັບພອນ.
ການກະທຳທີ່ດີເລີດຂອງພຣະເຈົ້າມີຫລາຍຢ່າງ ແລະ ຄວາມຄິດຂອງພຣະອົງກ່ຽວກັບພວກເຮົາບໍ່ສາມາດນັບໄດ້.
ມີຂຽນໄວ້ວ່າລາວປິຕິຍິນດີທີ່ຈະເຮັດຕາມພຣະປະສົງຂອງພຣະອົງ, ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ, ຮັກສາຄຳສອນຂອງພຣະອົງຢູ່ໃນໃຈຂອງລາວ.
ລາວໄດ້ປະກາດຂ່າວດີແຫ່ງຄວາມຊອບທັມຂອງພຣະອົງໃນທີ່ຊຸມນຸມໃຫຍ່.
ລາວບໍ່ໄດ້ປິດບັງຄວາມຊອບທຳຂອງພຣະເຈົ້າໄວ້ໃນໃຈຂອງລາວ ຫລື ປົກປິດຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງ ຫລື ຄວາມຈິງຂອງພຣະອົງໄວ້ຈາກທີ່ຊຸມນຸມໃຫຍ່.
ດາວິດອະທິຖານວ່າ ຂໍຢ່າຊົງຢ່າຢຸດຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງພຣະອົງໄປຈາກຂ້ານ້ອຍ, ຂໍໃຫ້ຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງ ແລະ ຄວາມຈິງຂອງພຣະອົງຄຸ້ມຄອງຮັກສາຂ້ານ້ອຍຢູ່ສະເຫມີ.
ລາວຢ້ານເພາະວ່າຄວາມຍາກລຳບາກອັນນັບບໍ່ຖ້ວນໄດ້ລ້ອມລາວ ແລະ ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງລາວໄດ້ມາເຖິງລາວ. ຫົວໃຈຂອງລາວກໍຫົດຫູ່
ລາວອະທິຖານວ່າພຣະຢາເວຈະຍິນດີທີ່ຈະຊ່ວຍລາວ.
ລາວອະທິຖານວ່າພວກເຂົາຈະຖືກອັບອາຍ ແລະ ສັບສົນ, ຫັນກັບໄປ ແລະ ໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍ.
ລາວອະທິຖານວ່າຂໍໃຫ້ບັນດາຜູ້ທີ່ສະແຫວງຫາພຣະອົງປິຕິຍິນດີແລະຊື່ນຊົມຍິນດີໃນພຣະອົງ; ໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ຮັກຄວາມພົ້ນຂອງພຣະອົງກ່າວຢູ່ສະເຫມີວ່າ, "ຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວເປັນທີ່ສັນຣະເສີນ."
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງຣະນຶກເຖິງລາວ, ຊົງເປັນຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຂອງລາວ, ແລະມາເພື່ອເປັນຜູ້ຊ່ວຍກູ້ຂອງດາວິດ.
ຜູ້ໃດທີ່ເອົາໃຈໃສ່ຄົນອ່ອນແອໃນຍາມຍາກລຳບາກກໍເປັນສຸກ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງເກັບເຂົາໄວ້ແລະຊົງຮັກສາຊີວິດຂອງເຂົາ ແລະເຂົາຈະໄດ້ຮັບພຣະພອນເທິງແຜ່ນດິນໂລກ
ພຣະຢາເວຈະບໍ່ຊົງມອບເຂົາໃຫ້ໄປຕາມໃຈມັກຂອງພວກສັດຕຣູຂອງເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງອູ້ມຊູເມື່ອເຂົາຢູ່ເທິງຕຽງແຫ່ງການທົນທຸກ ພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ຕຽງແຫ່ງຄວາມເຈັບປ່ວຍກາຍເປັນຕຽງແຫ່ງການຮັກສາ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ ພຣະຢາເວມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ລາວ ເພາະວ່າລາວໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາຖາມວ່າ ເມື່ອໃດເຂົາຈະຕາຍ ແລະ ຊື່ຂອງເຂົາຈະຖືກລືມໄລໄປ?
ສັດຕູຂອງລາວເວົ້າສິ່ງໄຮ້ສາລະ.
ຜູ້ທີ່ກຽດຊັງດາວິດກະຊິບຕໍ່ລາວແລະຫວັງວ່າລາວຈະໄດ້ຮັບບາດເຈັບ.
ເພື່ອນສະຫນິດຂອງລາວເອງໄດ້ຍົກສົ້ນຕີນຂອງລາວຕໍ່ຕ້ານລາວ.
ພຣະຢາເວຊົງເມດຕາຕໍ່ຂ້ານ້ອຍແລະຊົງຍົກຂ້ານ້ອຍຂຶ້ນ ເພື່ອຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ຕອບໂຕ້ຜູ້ທີ່ກຽດຊັງລາວ.
ດາວິດຮູ້ເລື່ອງນີ້ເພາະວ່າສັດຕູຂອງລາວບໍ່ຊະນະລາວ.
ພຣະອົງຊົງອຸ້ມຊູລາວເພາະຄວາມຊື່ສັດສຸດຈະຣິດຂອງລາວ ແລະຈະຊົງຮັກສາລາວໄວ້ຕໍ່ເບື້ອງຫນ້າຂອງພຣະອົງຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ພຣະຢາເວອາດຈະໄດ້ຮັບການຍ້ອງຍໍຈາກຕະຫລອດໄປຈົນເຖິງນິລັນດອນ.
ຈິດວິນຍານຂອງລາວກະຫາຍຫາພຣະອົງ ດັ່ງກວາງກະເສືອກກະສົນຫາລຳນ້ຳ.
ຈິດວິນຍານຂອງລາວກະຫາຍພຣະເຈົ້າ, ຕໍ່ພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງພຣະຊົນຢູ່.
ນໍ້າຕາຂອງລາວແມ່ນອາຫານຂອງລາວທັງກາງເວັນ ແລະ ກາງຄືນ.
ລາວຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຄິດເຖິງຕອນທີ່ຂ້ານ້ອຍໄປກັບຝູງຊົນຫລວງຫລາຍ ແລະ ນຳພວກເຂົາໄປຍັງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າດ້ວຍສຽງແຫ່ງຄວາມຍິນດີ ແລະ ສຽງສັນຣະເສີນ.
ລາວບອກຈິດວິນຍານຂອງລາວຈົ່ງຫວັງໃນພຣະເຈົ້າ, ເພາະຂ້ານ້ອຍຈະສັນຣະເສີນພຣະອົງຜູ້ຊົງເປັນຄວາມພົ້ນຂອງການສະຖິດຢູ່ກັບພຣະເຈົ້າ.
ຄື້ນຟອງ ແລະສຽງນໍ້ຕົກທັງຫມົດຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ຖ້ວມນັກຂຽນ.
ພຣະຢາເວຈະບັນຊາຄວາມສັດຊື່ຂອງພັນທະສັນຍາໃນເວລາກາງເວັນ.
ບົດເພງຂອງພຣະອົງຈະຢູ່ກັບຂ້ານ້ອຍໃນຍາມກາງຄືນ ເປັນຄຳອະທິຖານແດ່ພຣະເຈົ້າແຫ່ງຊີວິດຂອງລາວ.
ລາວຈະຖາມວ່າເປັນຫຍັງພະເຈົ້າລືມລາວ, ແລະເປັນຫຍັງລາວຕ້ອງໂສກເສົ້າເພາະການກົດຂີ່ຂອງສັດຕູ.
ລາວຈະຖາມວ່າ ເປັນຫຍັງນໍ ພຣະອົງຊົງລືມຂ້ານ້ອຍເສຍ? ເປັນຫຍັງນໍ ຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງທຸກໂສກເພາະການຂົ່ມເຫັງຂອງສັດຕຣູ?
ລາວຈະຫວັງຢ່າງຫມັ້ນໃຈວ່າພຣະເຈົ້າຈະອວຍພອນລາວ.
ລາວຮຽກຮ້ອງຂໍປຣະທານຄວາມຍຸຕິທັມແກ່ລາວ ແລະຂໍຊົງສູ້ຄະດີຂອງລາວກັບພວກຊົນຊາດອະທັມ.
ພະເຈົ້າຄວນຍຸດຕິທຳກັບ ເພາະວ່າພຣະເຈົ້າເປັນພຣະເຈົ້າແຫ່ງກຳລັງຂອງລາວ.
ລາວຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າປ່ອຍໃຫ້ຄວາມສະຫວ່າງ ແລະ ຄວາມຈິງຂອງລາວນຳລາວ ແລະ ນຳລາວໄປທີ່ເນີນພູ ແລະຫໍເຕັນທີ່ສັກສິດ.
ລາວຈະໄປທີ່ແທ່ນບູຊາຂອງພຣະເຈົ້າ.
ລາວຈະສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າດ້ວຍສຽງຂອງລາວ.
ຈິດວິນຍານຂອງລາວຄວນຫວັງໃນພຣະເຈົ້າ ເພາະລາວຍັງຈະສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ທີ່ເປັນຜູ້ຊ່ວຍເຫລືອ ແລະ ເປັນພຣະເຈົ້າຂອງລາວ.
ພວກເຂົາໄດ້ຍິນສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃນສະໄຫມຂອງພວກເຂົາ, ແລະໃນສະໄຫມກ່ອນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງໄລ່ຊົນຊາດຕ່າງໆ ອອກໄປດ້ວຍມືຂອງພຣະອົງ, ແຕ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງໃຫ້ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຮັບແຜ່ນດິນເປັນກຳມະສິດຂອງຕົນເອງໄດ້ ໂດຍດາບ ຫລື ແຂນຂອງພວກເຂົາເອງ, ແຕ່ວ່າໂດຍພຣະຫັດຂວາຂອງພຣະເຈົ້າ ເພາະພຣະອົງໄດ້ຊົງພໍໃຈໃນພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະຍູ້ພວກສັດຕູຂອງພວກເຂົາລົງ ແລະ ໂດຍພຣະນາມຂອງພຣະເຈົ້າ ທີ່ຈະທັບມ້າງພວກເຂົາພາຍໃຕ້.
ລາວຈະບໍ່ໄວ້ວາງໃຈໃນຄັນທະນູຂອງລາວ, ແລະດາບຂອງລາວຈະບໍ່ຊ່ວຍລາວ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊ່ວຍພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນຈາກພວກສັດຕູຂອງພວກເຂົາ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ກຽດຊັງພວກເຂົາອັບອາຍ.
ບັດນີ້ ພຣະເຈົ້າໄດ້ໂຍນພວກເຂົາອອກໄປ ແລະ ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເສຍຊື່ສຽງ, ແລະພຣະອົງບໍ່ໄດ້ອອກໄປກັບກອງທັບຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະເຈົ້າເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຫັນຫນີຈາກສັດຕູ.
ຜູ້ທີ່ກຽດຊັງພວກເຂົາຍຶດເອົາສິ່ງຂອງຕົວເອງ.
ພຣະເຈົ້າຊົງເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາທັງຫລາຍເປັນຄືແກະ ທີ່ຖືກໃຊ້ເພື່ອເປັນອາຫານ ແລະ ຊົງກະແຈກກະຈາຍພວກເຂົາໄປທ່າມກາງຊົນຊາດຕ່າງໆ.
ພຣະເຈົ້າເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເປັນທີ່ເຢາະເຢີ້ຍຂອງເພື່ອນບ້ານເປັນທີ່ຫົວຂວັນ ແລະ ເຢີ້ຍຫຍັນຈາກບັນດາຄົນທີ່ຢູ່ລ້ອມຮອບພວກເຂົາ.
ຄວາມກຽດຊັງຂອງລາວແມ່ນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າລາວ, ແລະຄວາມອັບອາຍຂອງໃບຫນ້າຂອງລາວໄດ້ປົກຄຸມລາວ ເນື່ອງດ້ວຍສຽງຂອງຄົນທີ່ເຢາະເຢີ້ຍແລະດູຫມິ່ນ, ເພາະວ່າສັດຕູ ແລະ ຜູ້ແກ້ແຄ້ນ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ລືມພຣະເຈົ້າ ຫລື ບໍ່ໄດ້ເຮັດຜິດຕໍ່ພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຫົວໃຈຂອງພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຫວນກັບຄືນໄປບ່ອນຫລືບໍ່ມີເສັ້ນທາງຂອງພວກເຂົາໄປຈາກເສັ້ນທາງຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ ທຳ ລາຍພວກມັນຢ່າງຮ້າຍແຮງໃນບ່ອນທີ່ພວກໂຈນສະລັດແລະປົກຄຸມພວກມັນດ້ວຍເງົາແຫ່ງຄວາມຕາຍ.
ພຣະເຈົ້າຈະຄົ້ນຫາວ່າພວກເຂົາລືມຊື່ຂອງພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາຫລືໄດ້ແຜ່ມືຂອງພວກເຂົາໄປຫາພະເຈົ້າທີ່ແປກປະຫຼາດ.
ເຂົາເຈົ້າໄດ້ຖືກສັນນິຖານວ່າເປັນແກະ ສຳ ລັບຂ້າສັດ.
ຈິດວິນຍານຂອງພວກເຂົາໄດ້ລະລາຍໄປໃນຂີ້ຝຸ່ນແລະຮ່າງກາຍຂອງພວກເຂົາຕິດຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.
ລາວອະທິຖານວ່າພຣະເຈົ້າອາດຈະລຸກຂຶ້ນເພື່ອຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຂອງພວກເຂົາແລະໄຖ່ພວກເຂົາເພາະເຫັນແກ່ຄວາມສັດຊື່ແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າ.
ລາວຈະອ່ານ ຄຳ ເວົ້າທີ່ລາວໄດ້ເວົ້າກ່ຽວກັບກະສັດ.
ກະສັດມີຄວາມທ່ຽງ ທຳ ກວ່າລູກຫລານມະນຸດ, ພຣະຄຸນໄດ້ຖອກລົງໃສ່ປາກຂອງລາວ, ແລະພຣະເຈົ້າໄດ້ອວຍພອນລາວຕະຫຼອດໄປ.
ກະສັດຄວນຂີ່ລົດດ້ວຍໄຊຊະນະເພາະຄວາມຫນ້າ ເຊື່ອຖື, ຄວາມອ່ອນໂຍນ ແລະ ຄວາມຊອບທັມ.
ລູກສອນຂອງລາວແມ່ນຄົມ ແລະ ຢູ່ໃນໃຈຂອງສັດຕູຂອງກະສັດ.
ບັນລັງຂອງພຣະອົງແມ່ນຢູ່ຕະຫຼອດໄປ ແລະ ເປັນນິດ, ແລະ ບັນດາຜູ້ຕັດສິນຄວາມຍຸດຕິທັມແມ່ນຜູ້ທີ່ເປັນກະສັດແຫ່ງອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ.
ລາວຮັກຄວາມຊອບທັມ ແລະ ກຽດຊັງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ.
ເຄື່ອງນຸ່ງຂອງລາວທັງຫມົດມີກິ່ນຫອມຂອງ myrhh, aloes, ແລະ cassia.
ທິດາຂອງກະສັດຢູ່ໃນບັນດາແມ່ຍິງທີ່ມີກຽດຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຢູ່ເບື້ອງຂວາມືຂອງພຣະເຈົ້າຢືນຢູ່ໃນລາຊິນີທີ່ນຸ່ງເຄື່ອງທອງຄຳຂອງໂອເປຣ.
ຄົນຮັ່ງມີໃນບັນດາປະຊາຊົນຈະອ້ອນວອນຂໍຄວາມກະລຸນາ.
ນາງຈະຖືກພາໄປຫາກະສັດໃນການນຸ່ງຖືທີ່ຖືກປັກແສ່ວ.
ພວກເຂົາຈະຖືກ ນຳພາໂດຍຄວາມປິຕິຍິນດີ ແລະຄວາມປິຕິຍິນດີ; ພວກເຂົາຈະເຂົ້າໄປໃນວັງຂອງກະສັດ.
ໃນບ່ອນທີ່ບັນພະບຸລຸດຂອງທ່ານຈະເປັນລູກຂອງທ່ານ, ຜູ້ທີ່ທ່ານຈະແຕ່ງຕັ້ງບັນດາກະສັດໃນທົ່ວໂລກ.
ມັນຈະເປັນຊື່ທີ່ຄວນຈະຈົດຈຳໃນທຸກລຸ້ນຄົນ.
ພຣະເຈົ້າເປັນບ່ອນລີ້ໄພ ແລະ ກຳລັງຂອງພວກເຮົາ, ເປັນການຊ່ວຍເຫລືອທີ່ຫຍຸ້ງຍາກໃນປະຈຸບັນ.
ເພາະສະນັ້ນ, ພວກເຂົາຈະບໍ່ຢ້ານກົວ.
ມີແມ່ນໍ້າ, ແມ່ນໍ້າລຳເຊເຮັດໃຫ້ເມືອງມີຄວາມສຸກ.
ເມືອງຈະບໍ່ຖືກຍົກຍ້າຍ.
ແຜ່ນດິນໂລກລະລາຍໄປ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແຫ່ງບັນດາອິດສະຣາເອນຢູ່ກັບອິດສະຣາເອນ, ແລະ ພຣະເຈົ້າຂອງຢາໂຄບເປັນບ່ອນລີ້ໄພຂອງພວກເຂົາ.
ລາວເຮັດໃຫ້ສົງຄາມຢຸດຕິລົງຈົນເຖິງທີ່ສຸດຂອງແຜ່ນດິນໂລກ, ແລະ ລາວໄດ້ທັມລາຍ bow, ຕັດຫອກເປັນຕ່ອນໆ, ແລະ ເຜົາຜານ.
ຈົ່ງມິດງຽບ ແລະ ຮູ້ວ່າລາວແມ່ນພຣະເຈົ້າ.
ພຣະອົງຈະໄດ້ຮັບກຽດຕິຍົດໃນບັນດາປະຊາຊາດ ແລະໃນແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະອົງເປັນບ່ອນລີ້ໄພຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຄວນຕົບມື ແລະ ຮ້ອງເພາະວ່າພະເຢໂຫວາຜູ້ສູງສຸດເປັນຕາຢ້ານ ແລະ ເປັນກະສັດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ເຫນືອແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະອົງຊົງປົດປະຊາຊົນຢູ່ໃຕ້ອິດສະລາແອນ ແລະປະຊາຊາດຢູ່ໃຕ້ຕີນຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ດັງຂຶ້ນດ້ວຍສຽງຮ້ອງ ແລະ ສຽງແກຂອງ.
ພວກເຂົາຄວນຮ້ອງເພງສັນລະເສີນເພາະວ່າພະເຈົ້າເປັນກະສັດປົກຄອງທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະເຈົ້າປົກຄອງປະເທດຕ່າງໆ.
ພຣະເຈົ້າຊົງນັ່ງຢູ່ເທິງບັນລັງອັນສັກສິດຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາໄດ້ເຕົ້າໂຮມປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າຂອງອັບຣາຮາມ.
ພວກເຂົາໄດ້ເຕົ້າໂຮມປະຊາຊົນຂອງອັບຣາຮາມເພາະວ່າລາວສູງສົ່ງ.
ພະເຢໂຫວາຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ຈະໄດ້ຮັບການຍ້ອງຍໍ.
ພູສີໂອນແມ່ນສວຍງາມໃນລະດັບສູງ, ເປັນຄວາມສຸກຂອງທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ.
ພະເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ຕົວເອງຮູ້ວ່າເປັນບ່ອນລີ້ໄພ.
ພວກເຂົາປະຫລາດໃຈ, ຕົກໃຈ, ແລະ ຮີບຮ້ອນໄປ; trembling ໄດ້ຖືຂອງພວກເຂົາຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ພຣະເຈົ້າຈະຕັ້ງມັນໄວ້ຕະຫຼອດໄປ.
ພວກເຂົາໄດ້ຄິດກ່ຽວກັບຄວາມຊື່ສັດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ມືຂວາຂອງລາວເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຊອບທັມ.
ມັນຄວນຈະດີໃຈ ແລະ ພວກເຂົາຄວນຈະມີຄວາມປິຕິຍິນດີຍ້ອນກົດຫມາຍທີ່ຊອບທັມຂອງພະເຈົ້າ.
ພວກເຂົາຄວນເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ເລົ່າເລື່ອງນີ້ໃຫ້ຄົນຮຸ່ນຫລັງ.
ພຣະອົງຈະເປັນຜູ້ນຳພາພວກເຂົາຈົນເຖິງຄວາມຕາຍ.
ພະອົງບອກໃຫ້ປະຊາຊົນທຸກຊັ້ນວັນນະຈົ່ງໄດ້ຍິນ, ແລະທຸກຄົນໃນໂລກ, ທັງຕໍ່າແລະສູງ, ຮັ່ງມີ ແລະ ທຸກຍາກຮ່ວມກັນ, ໃຫ້ຟັງ.
ປາກຂອງລາວຈະເວົ້າປັນຍາ.
ສະມາທິໃນຫົວໃຈຂອງລາວຈະເປັນຄວາມເຂົ້າໃຈ.
ລາວຈະຕັ້ງຫູຟັງຄຳອຸປະມາເຊິ່ງລາວຈະເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍສຽງຮ້ອງ.
ບໍ່ມີຜູ້ໃດໃນພວກເຂົາທີ່ສາມາດໄຖ່ອ້າຍຂອງຕົນ ແລະບໍ່ໃຫ້ຄ່າໄຖ່ແກ່ພະເຈົ້າ.
ການໄຖ່ຊີວິດຂອງຄົນເຮົາແມ່ນຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ ແລະ ຄ່າໃຊ້ຈ່າຍຫຼາຍສະເຫມີ.
ບໍ່ມີໃຜສາມາດມີຊີວິດຢູ່ຕະຫຼອດໄປເພື່ອວ່າຮ່າງກາຍຂອງລາວບໍ່ຄວນເສື່ອມໂຊມ.
ຄົນສະຫລາດຕາຍ; ຄົນໂງ່ ແລະ ສັດສະຫລາດກໍ່ຕາຍແລະ ປ່ອຍຄວາມຮັ່ງມີຂອງພວກເຂົາໃຫ້ຄົນອື່ນ.
ຜູ້ຊາຍ, ມີຄວາມຮັ່ງມີ, ບໍ່ໄດ້ຢູ່ລອດ.
ຄວາມຕາຍຈະເປັນຜູ້ລ້ຽງຂອງພວກເຂົາ.
ຄົນຊອບທັມຈະມີອຳນາດເຫນືອພວກເຂົາໃນຕອນເຊົ້າ.
ພຣະເຈົ້າຈະໄຖ່ຈິດວິນຍານຂອງລາວຈາກອຳນາດຂອງເຊໂອນ; ລາວຈະຮັບເອົາລາວ.
ປະຊາຊົນບໍ່ຄວນຢ້ານກົວເມື່ອຄົນຫນຶ່ງກາຍເປັນຄົນຮັ່ງມີ, ເມື່ອອຳນາດຂອງເຮືອນຂອງລາວເພີ່ມຂື້ນ.
ລາວເວົ້າວ່າຢ່າຢ້ານເພາະວ່າເມື່ອເສດຖີຄົນນັ້ນຕາຍ, ລາວຈະບໍ່ເອົາຫຍັງໄປ, ແລະ ອຳນາດຂອງລາວຈະບໍ່ຕົກຢູ່ກັບລາວ.
ຜູ້ຊາຍຍ້ອງຍໍຄົນອື່ນທີ່ອາໄສຢູ່ເພື່ອຕົວເອງ.
ລາວຈະໄປສູ່ລຸ້ນຂອງບັນພະບຸລຸດຂອງລາວ.
ພວກເຂົາຈະບໍ່ເຫັນແສງສະຫວ່າງອີກຕໍ່ໄປ.
ລາວແມ່ນຄືກັບສັດເດຍລະສານ, ເຊິ່ງຫາຍໄປ.
ລາວໃຊ້ຊື່ວ່າ "ຜູ້ມີອຳນາດ", "ພຣະເຈົ້າ", ແລະ "ພຣະຢາເວ".
ພຣະອົງຊົງເອີ້ນທ້ອງຟ້າເທິງຟ້າ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກເພື່ອພຣະອົງຈະຕັດສິນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
ພຣະເຈົ້າບອກພວກເຂົາວ່າລາວຈະບໍ່ຕິຕຽນພວກເຂົາຍ້ອນການເສຍສະລະຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າສັດປ່າທຸກຊະນິດແມ່ນສັດຂອງມັນ, ແລະ ງົວຢູ່ເທິງເນີນພູຫລາຍພັນຫນ່ວຍ.
ບຸກຄົນທຸກຄົນຄວນຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອບພຣະຄຸນແດ່ພຣະເຈົ້າ ແລະ ຖວາຍບູຊາຕໍ່ພຣະເຈົ້າອົງສູງສຸດ.
ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າຄຳແນະນຳທີ່ຊົ່ວຮ້າຍກຽດຊັງ ແລະ ຖິ້ມຄຳເວົ້າຂອງລາວ.
ພວກເຂົາຄິດວ່າລາວເປັນຄົນຄືກັນກັບພວກເຂົາ.
ຈະບໍ່ມີໃຜມາຊ່ວຍພວກເຂົາເລີຍ.
ພຣະເຈົ້າຈະສະແດງຄວາມລອດຂອງລາວໃຫ້ຜູ້ໃດທີ່ຖະຫວາຍຄວາມຂອບໃຈ ແລະ ວາງແຜນເສັ້ນທາງຂອງລາວໃນທາງທີ່ຖືກຕ້ອງ.
ເຂົາກ່າວວ່າພຣະເຈົ້າຄວນມີຄວາມເມດຕາເພາະຄວາມສັດຊື່ແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງ.
ລາວເວົ້າວ່າຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ ພຣະອົງ, ຕໍ່ພຣະອົງເທົ່ານັ້ນ.
ລາວກ່າວວ່າຂ້ານ້ອຍໄດ້ເກີດມາໃນຄວາມບາບ; ທັນທີທີ່ແມ່ຂອງຂ້ານ້ອຍຖືພາຂ້ານ້ອຍ, ຂ້ານ້ອຍກໍຢູ່ໃນຄວາມບາບແລ້ວ.
ລາວທູນຕໍ່ພຣະເຈົ້າວ່າຂໍຊົງຊຳຣະຂ້ານ້ອຍໃຫ້ບໍຣິສຸດດ້ວຍຕົ້ນຫູສົບ, ແລະຂ້ານ້ອຍຈະສະອາດ; ຂໍຊົງລ້າງຂ້ານ້ອຍ, ແລະຂ້ານ້ອຍຈະຂາວຍິ່ງກວ່າຫິມະ.
ລາວທູນຕໍ່ພຣະເຈົ້າວ່າຂໍຊົງສ້າງໃຈສະອາດພາຍໃນຂ້ານ້ອຍ, ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າ, ແລະຊົງສ້າງຈິດວິນຍານທີ່ຖືກຕ້ອງຂຶ້ນໃຫມ່ພາຍໃນຂ້ານ້ອຍ.
ລາວທູນຕໍ່ພຣະເຈົ້າວ່າຂໍຢ່າຊົງໄລ່ຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພົ້ນຈາກພຣະພັກຂອງພຣະອົງ, ແລະຂໍຢ່າຊົງເອົາພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງໄປຈາກຂ້ານ້ອຍ.
ລາວທູນຕໍ່ພຣະເຈົ້າວ່າຂໍຊົງອະພັຍຂ້ານ້ອຍໃນການຫລັ່ງເລືອດ.
ເຄື່ອງບູຊາຂອງພຣະເຈົ້າຄືຈິດວິນຍານທີ່ແຕກສະຫລາຍ. ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າ, ພຣະອົງຈະບໍ່ຊົງດູຫມິ່ນຈິດໃຈທີ່ແຕກສະຫລາຍແລະໃຈທີ່ສຳນຶກຜິດເລີຍ."
ຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າມາທຸກມື້.
ເຂົາຮັກຄວາມຊົ່ວຫລາຍກວ່າຄວາມດີ.
ລາວຮັກຖ້ອຍຄຳທັງຫມົດທີ່ກັດກິນຄົນອື່ນ.
ພຣະເຈົ້າຈະຊົງທຳລາຍເຈົ້າຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ເຂົາໄດ້ວາງໃຈ ໃນຄວາມອຸດົມສົມບູນຂອງຄວາມຮັ່ງມີຂອງເຂົາ.
ຂ້ານ້ອຍຈະວາງໃຈໃນຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ເຂົາເວົ້າວ່າ, "ບໍ່ມີພຣະເຈົ້າ."
ບໍ່, ພວກເຂົາທັງຫມົດກາຍເປັນຄົນສົກກະປົກ, ແລະບໍ່ມີຈັກຄົນທີ່ເຮັດດີ ບໍ່ມີແມ່ນແຕ່ຄົນດຽວ.
ຄົນແບບນັ້ນຈະໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍເພາະພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງປະຕິເສດພວກເຂົາແລ້ວ.
ເຂົາຫວັງວ່າຄວາມພົ້ນຂອງອິສະຣາເອນຈະມາຈາກຊີໂອນ!
ລາວໄດ້ທູນວ່າຂໍຊົງຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍ, ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າ.
ຄົນແປກຫນ້າໄດ້ລຸກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ຂ້ານ້ອຍ, ແລະພວກຄົນໂຫດຮ້າຍໄດ້ຫມາຍເອົາຈິດວິນຍານຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແມ່ນຜູ້ທີ່ຊົງເປັນຜູ້ຄ້ຳຈູນຈິດວິນຍານຂອງເຂົາ.
ພຣະອົງຈະຊົງຕອບໂຕ້ບັນດາສັດຕຣູຂອງຂ້ານ້ອຍດ້ວຍສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍ.
ຂ້ານ້ອຍຈະຖວາຍຂອບພຣະຄຸນແດ່ພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງເພາະພຣະນາມຊື່ນັ້ນປະເສີດ
ຕາຂອງຂ້ານ້ອຍໄດ້ເບິ່ງເຫັນຊັຍຊະນະເຫນືອພວກສັດຕຣູຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ບັນເທົາໃນຄວາມລຳບາກເພາະສຽງພວກສັດຕຣູຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລະເພາະວ່າການກົດຂີ່ຂອງຄົນຊົ່ວ.
ຄວາມເປັນຕາຢ້ານຂອງຄວາມຕາຍໄດ້ຕົກມາເທິງຂ້ານ້ອຍ.
ຖ້າລາວມີປີກດັ່ງນົກພິລາບ, ແລ້ວຂ້ານ້ອຍກໍຈະບິນຫນີໄປແລະຢູ່ຢ່າງສະຫງົບ.
ລາວທູນຂໍໃຫ້ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າທຳລາຍພວກເຂົາ, ແລະຂໍຊົງໃຫ້ພາສາຂອງພວກເຂົາວຸ້ນວາຍໄປ.
ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ, ຄວາມທຸກຮ້ອນ ແລະ ຄົນຊົ່ວຮ້າຍຢູ່ໃນທ່າມກາງເມືອງນັ້ນ.
ດາວິດເປັນເພື່ອນສະຫນິດຂອງຂ້ານ້ອຍ
ລາວຕ້ອງການຂໍໃຫ້ຄວາມຕາຍມາເທິງພວກເຂົາໃນທັນທີ, ແລະຂໍໃຫ້ພວກເຂົາລົງໄປຍັງແດນຄົນຝຕາຍທັງເປັນ.
ເຮົາຮ້ອງທຸກແລະຄ້ຳຄວນຕໍ່ພຣະເຈົ້າ.
ລາວຈະໄດ້ຍິນ ແລະ ຕອບເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ປ່ຽນແປງ, ແລະ ພວກເຂົາບໍ່ຢ້ານກົວພຣະເຈົ້າ.
ເຂົາບໍ່ເຄົາຣົບຕໍ່ຄຳສັນຍາທີ່ເຂົາເຄີຍເຮັດໄວ້.
ພຣະອົງຈະຊົງໂຍນຄົນຊົ່ວລົງສູ່ຂຸມແຫ່ງການຖືກທຳລາຍ.
ລາວທູນຕໍ່ພຣະເຈົ້າວ່າຂໍຊົງເມດຕາເພາະວ່າມີຄົນຢາກຈະກືນກິນເຂົາ.
ສັດຕູຂອງດາວິດປາດຖະຫນາຢາກກືນລາວຕະຫລອດວັນຍັ່ງຄ່ຳ.
ເມື່ອດາວິດຢ້ານກົວ, ລາວຈະວາງໃຈໃນພະເຈົ້າ.
ເມື່ອຂ້ານ້ອຍຢ້ານກົວ, ຂ້ານ້ອຍຈະໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຕໍ່ສູ້ຖ້ອຍຄຳຂອງດາວິດ.
ພວກເຂົາຄິດແຕ່ປອງຮ້າຍຂ້ານ້ອຍ.
ດາວິດທູນຖາມພຣະເຈົ້າວ່າຂໍຊົງໂຍນຊົນຊາດທັງຫລາຍດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງ.
ດາວິດທູນຖາມພຣະເຈົ້າວ່າເກັບນ້ຳຕາຂອງຂ້ານ້ອຍໄວ້ໃນກວດຂອງພຣະອົງ.
ພວກສັດຕຣູຂອງຂ້ານ້ອຍ ຈະຫັນກັບໄປໃນວັນທີ່ຂ້ານ້ອຍຮ້ອງທູນຕໍ່ພຣະອົງ.
ດາວິດເຮັດຕາມຄຳສັນຍາຂອງຂ້ານ້ອຍທີ່ມີຕໍ່ພຣະອົງຢູ່ທີ່ຂ້ານ້ອຍ.
ຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ດຳເນີນຕໍ່ຫນ້າພຣະເຈົ້າໃນຄວາມສະຫວ່າງແຫ່ງການມີຊີວິດ.
ລາວໄດ້ທູນຕໍ່ພຣະເຈົ້າວ່າຂໍຊົງເມດຕາເຂົາ, ເພາະວ່າຈິດວິນຍານຂອງເຂົາລີ້ພັຍໃນພຣະອົງ.
ດາວິດລີ້ພັຍໃນພຣະອົງຈົນກວ່າຄວາມທຸກຍາກລຳບາກທັງຫລາຍຜ່ານພົ້ນໄປ.
ດາວິດກ່າວວ່າພຣະເຈົ້າຊົງກະທຳທຸກສິ່ງເພື່ອຂ້ານ້ອຍ
ດາວິດກ່າວວ່າພຣະເຈົ້າຈະສົ່ງຄວາມຊື່ສັດຕໍ່ພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຄວາມໄວ້ວາງໃຈຂອງລາວ.
ລາວຢູ່ທ່າມກາງເຫລົ່າສິງຜູ້ທີ່ຈູດໄຟ.
ດາວິດທູນຖາມພຣະເຈົ້າວ່າຂໍສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງຢູ່ເຫນືອທັງແຜ່ນດິນໂລກ.
ພວກເຂົາກັບຕົກລົງໄປກາງຂຸມນັ້ນເສຍເອງ.
ດາວິດໃຊ້ພິນໃຫຍ່ແລະພິນເຂົາຄູ່ໃຫ້ຕື່ນຂຶ້ນ.
ຂ້ານ້ອຍຈະຮ້ອງສັນຣະເສີນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ດາວິດຈະຍ້ອງຍໍສັນຣະເສີນພຣະອົງທ່າມຊົນຊາດທັງຫລາຍ.
ດາວິດທູນຖາມພຣະເຈົ້າວ່າຂໍພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງເປັນທີ່ຍົກຍ້ອງເຫນືອທົ່ວທັງແຜ່ນດິນໂລກ.
ທ່ານປ່ອຍການທາຣຸນອອກໄປທົ່ວແຜ່ນດິນດ້ວຍມືຂອງທ່ານ.
ພວກເຂົາເຮັດຜິດໄປແລະເວົ້າຂີ້ຕົວະມາແຕ່ເກີດ.
ດາວິດທູນຖາມພຣະເຈົ້າວ່າຂໍໃຫ້ມັນເປັນດັ່ງລູກທະນູທີ່ໄຮ້ປະໂຫຍດ.
ຄົນຊອບທັມຈະຍິນດີເມື່ອເຂົາເຫັນການແກ້ແຄ້ນຂອງພຣະເຈົ້າ.
ລາວທູນຖາມຕໍ່ພຣະເຈົ້າວ່າຂໍຊົງຕັ້ງຂ້ານ້ອຍໄວ້ເທິງທີ່ສູງໄກຈາກບັນດາຜູ້ທີ່ລຸກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ຂ້ານ້ອຍ.
ພວກຄົນເຮັດຊົ່ວທີ່ມີອຳນາດຮ່ວມຫົວກັນຕໍ່ສູ້ຂ້ານ້ອຍ.
ລາວໄດ້ທູນຖາມພຣະຢາເວວ່າຂໍຢ່າຊົງເມດຕາຕໍ່ບັນດາຄົນທໍຣະຍົດທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຄົນໃດເລີຍ.
ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ ຈະຊົງມາພົບຂ້ານ້ອຍດ້ວຍຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງ.
ລາວທູນຖາມຕໍ່ພຣະເຈົ້າວ່າຂໍຊົງເຜົາຜານພວກເຂົາຈົນພວກເຂົາຈະບໍ່ມີເຫລືອອີກຕໍ່ໄປ.
ລາວກ່າວວ່າພຣະອົງຊົງເປັນປ້ອມປ້ອງກັນທີ່ສູງຂອງຂ້ານ້ອຍແລະຊົງເປັນທີ່ລີ້ພັຍໃນວັນແຫ່ງຄວາມທຸກຍາກຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ພຣະອົງຊົງປະຖິ້ມຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍ, ພຣະອົງຊົງທຳລາຍ, ແລະດ້ວຍຄວາມໃຈຮ້າຍ.
ພຣະອົງໄດ້ໂກດຮ້າຍພວກຂ້ານ້ອຍແລະຂໍຊົງຮື້ຟື້ນຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍອີກຄັ້ງເຖີດ.
ພຣະອົງໄດ້ສະແດງສິ່ງທີ່ຮ້າຍແຮງແກ່ພວກເຂົາ ແລະໄດ້ຊົງໃຫ້ຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນແຫ່ງຄວາມໂຊເຊ.
ພຣະອົງຊົງຕັ້ງທຸງຫນຶ່ງໄວ້ເພື່ອສະແດງເຖິງການຕໍ່ຕ້ານບັນດາຜູ້ຖືທະນູ.
ເຮົາຈະແບ່ງເມືອງ ຊີເຄມ ແລະແບ່ງຮ່ອມພູເຂົາ ເມືອງສຸໂຄດອອກ.
ເຮົາໂຍນເກີບຂອງເຮົາລົງເທິງເອໂດມ.
ພຣະອົງຈະບໍ່ຊົງໄປຮົບກັບກອງທັບຂອງພວກຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍ.
ເຮົາຈະມີຊັຍຊະນະດ້ວຍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຂອງພຣະເຈົ້າ, ພຣະອົງຈະຊົງຢຽບພວກສັດຕຣູຂອງເຮົາລົງ.
ດາວິດທູນຖາມວ່າຂໍຊົງຟັງສຽງຮ້ອງຫາຂອງຂ້ານ້ອຍ,ແລະຂໍຊົງຟັງຄຳພາວັນນາອະທິຖານຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ພຣະອົງຊົງເປັນທີ່ລີ້ພັຍສຳລັບຂ້ານ້ອຍແລະ ຊົງເປັນຫໍຄອຍແຂງແກ່ນຈາກສັດຕຣູດາວິດ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ຂ້ານ້ອຍຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງເປັນນິດແລະຂໍໃຫ້ຂ້ານ້ອຍລີ້ພັຍຢູ່ພາຍໃຕ້ທີ່ກຳບັງແຫ່ງປີກຂອງພຣະອົງ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງປຣະທານມໍຣະດົກຂອງຜູ້ທີ່ຍົກຍ້ອງພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງແກ່ຂ້ານ້ອຍ.
ພຣະອົງຈະຊົງຕື່ມອາຍຸຍືນຍາວຂອງພະຣາຊາເພື່ອປີເດືອນຂອງທ່ານຈະຍືນນານໄປຫລາຍຊົ່ວອາຍຸ.
ດາວິດຈະຮ້ອງສັນຣະເສີນແດ່ພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງເປັນນິດ ເພື່ອຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ເຮັດຕາມຄຳສັນຍາຂອງຂ້ານ້ອຍທຸກວັນ.
ດາວິດລໍຖ້າຢູ່ໃນຄວາມງຽບສະງັດຕໍ່ພຣະເຈົ້າເພາະວ່າຄວາມລອດຂອງລາວມາຈາກພຣະເຈົ້າ.
ດາວິດເວົ້າວ່າພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນຊົງເປັນສີລາແຫ່ງຄວາມພົ້ນຂອງຂ້ານ້ອຍ,ແລະຊົງເປັນປ້ອມປ້ອງກັນທີ່ສູງຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ພວກເຂົາປຶກສາກັບທ່ານ ພຽງເພື່ອຈະພາທ່ານລົງມາ, ພວກເຂົາຮັກໃນການເຫລົ່າເລື່ອງຂີ້ຕົວະ,ແລະພວກເຂົາອວຍພອນທ່ານດ້ວຍປາກຂອງພວກເຂົາ,ແຕ່ໃນໃຈຂອງພວກເຂົາ ພວກເຂົາປ້ອຍດ່າທ່ານ. ເສລາ
ລາວບອກໃຫ້ປະຊາຊົນຈົ່ງວາງໃຈໃນພຣະອົງຕະຫລອດເວລາແລະຈົ່ງລະບາຍຄວາມໃນໃຈຂອງທ່ານຕໍ່ພຣະອົງ.
ບັນດາຄົນຖານະຕ່ຳກໍອານິຈັງ,ແລະບັນດາຄົນຖານະສູງກໍເປັນເລື່ອງບໍ່ຈິງ,ພວກເຂົາແທບບໍ່ມີນ້ຳຫນັກເລີຍເທິງຕາຊັ່ງ.
ລາວກ່າວວ່າພວກເຂົາຢ່າວາງໃຈໃນການບີບບັງຄັບຫລືການປຸ້ນແລະຢ່າຫວັງລົມໆ ແລ້ງໆ,ເພາະສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນຈະບໍ່ເກີດຜົນ.
ດາວິດໄດ້ຍິນວ່າຣິດອຳນາດເປັນຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງພັນທະສັນຍາເປັນຂອງພຣະອົງເພາະພຣະອົງຊົງຕອບແທນທຸກຄົນຕາມສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າໄດ້ເຮັດໄວ້.
ຂ້ານ້ອຍຈະສະແຫວງຫາພຣະອົງຢ່າງຮ້ອນຮົນ,ຈິດໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍກະຫາຍຫາພຣະອົງແລະເນື້ອຫນັງຂອງຂ້ານ້ອຍປຣາຖນາຫາພຣະອົງ.
ລາວເພື່ອເຫັນຣິດອໍານາດແລະພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງ.
ຮີມສົບປາກຂອງຂ້ານ້ອຍຈະສັນຣະເສີນພຣະອົງ, ຂ້ານ້ອຍຈະຖວາຍຄຳໂມທະນາແດ່ພຣະອົງໃນຂະນະທີ່ຂ້ານ້ອຍມີຊີວິດຢູ່, ແລະຂ້ານ້ອຍຈະຊູມືຂອງຂ້ານ້ອຍໃນພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງ.
ລາວພໍໃຈ ແລະ ສັນລະເສີນເມື່ອລາວຄິດກ່ຽວກັບພຣະເຈົ້າຢູ່ເທິງທີ່ນອນແລະຄິດເຖິງພຣະອົງຕະຫລອດທັງຄືນ.
ລາວປິຕິຍິນດີໃນຂ້ານ້ອຍຈະຊື່ນຊົມຍິນດີພາຍໃຕ້ຮົ່ມປີກຂອງພຣະອົງ.
ມືຂວາຂອງພຣະອົງຊົງຮັກສາຂ້ານ້ອຍໄວ້ໃຫ້ປອດພັຍ.
ພວກເຂົາຈະລົງໄປຍັງທີ່ເລິກຂອງແຜ່ນດິນໂລກ, ພວກເຂົາຈະຖືກມອບໃຫ້ແກ່ບັນດາພວກທີ່ມືຂອງພວກເຂົາຖືດາບ, ແລະພວກເຂົາຈະກາຍເປັນອາຫານຂອງພວກຫມາຈິ້ງຈອກ.
ທຸກຄົນທີ່ສາບານໂດຍອ້າງພຣະເຈົ້າຈະພາກພູມໃຈໃນພຣະອົງ.
ປາກຂອງບັນດາຄົນເວົ້າຂີ້ຕົວະຈະຖືກງັບໄວ້.
ຂໍຊົງຟັງສຽງຂອງຂ້ານ້ອຍຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າຂໍຊົງຟັງສຽງຮ້ອງທຸກຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ລາວທູນຖາມພຣະເຈົ້າວ່າຂໍຊົງເຊື່ອງຂ້ານ້ອຍໄວ້ຈາກການວາງແຜນລັບຂອງພວກຄົນເຮັດຊົ່ວຈາກການເຈຣະຈາຂອງບັນດາຜູ້ເຮັດຄວາມຜິດບາບ.
ພວກເຂົາໄດ້ຝຶກຝົນລິ້ນຂອງພວກເຂົາຄົມດັ່ງດາບ.
ພວກເຂົາໄດ້ເອົາຄຳຂົມຂຶ່ນເລັງມາຢ່າງລູກທະນູ.
ພວກເຂົາກ່າວວ່າ, "ໃຜຈະເຫັນພວກເຮົາໄດ້?"
ພຣະເຈົ້າຊົງຍິງທະນູໃສ່ພວກເຂົາ ແລະ ພວກເຂົາຈະບາດເຈັບດ້ວຍທະນູຂອງພຣະອົງ ໃນທັນທີ.
ພວກເຂົາຈະຖືກເຮັດໃຫ້ສະດຸດແລະທຸກຄົນທີ່ເຫັນພວກເຂົາພາກັນແກ່ງຫົວ.
ແລ້ວປະຊາຊົນທັງຫມົດຈະຢ້ານກົວ, ປະກາດເຖິງພຣະຣາຊກິດຂອງພຣະເຈົ້າ, ແລະ ພວກເຂົາຈະຄິດຢ່າງສະຫລາດເຖິງສິ່ງຊຶ່ງພຣະອົາໄດ້ຊົງກະທຳ.
ຄົນຊອບທັມຈະປິຕິຍິນດີກ່ຽວກັບພຣະຢາເວ ແລະ ຈະເພິ່ງພາພຣະອົງ; ຄົນທີ່ມີໃຈທ່ຽງທັມທັງຫມົດຈະພາກພູມໃຈໃນພຣະອົງ.
ຄຳສັນຍານຂອງຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍຈະມີຕໍ່ພຣະເຈົ້າໃນຊີໂອນ.
ລາວກ່າວວ່າພຣະເຈົ້າຈະໃຫ້ອະໄພການກະທັມຜິດຂອງພວກເຂົາ.
ຜູ້ທີ່ພຣະອົງຊົງເລືອກແລະນຳມາໃກ້ພຣະອົງກໍເປັນສຸກ ເພື່ອເຂົາຈະໄດ້ຢູ່ໃນບໍຣິເວນທີ່ປຣະທັບຂອງພຣະອົງ;ຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍຈະອີ່ມບໍຣິບູນດ້ວຍຂອງດີແຫ່ງພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງ ພຣະວິຫານສັກສິດຂອງພຣະອົງ ໂອຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າ.
ພຣະອົງຈະຊົງຕອບຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍດ້ວຍຄວາມຊອບທັມ ໂດຍການກະທຳທີ່ຫນ້າອັສະຈັນ.
ຄືພຣະອົງຜູ້ຊົງລະງັບສຽງອຶກກະທຶກຂອງທະເລ, ສຽງອຶກກະທຶກຂອງຄື້ນທະເລອັນປັ່ນປ່ວນສະຫງົບລົງ, ສຽງອຶກກະທຶກຂອງປະຊາຊົນທັງຫລາຍມິດງຽບ.
ບັນດາຜູ້ຢູ່ໃນທີ່ໄກຂອງສົ້ນແຜ່ນດິນໂລກກໍຢ້ານກົວຕໍ່ຂໍ້ພິສູດແຫ່ງພຣະຣາຊກິດຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງສະເດັດມາຊົງຊ່ວຍເຫລືອແຜ່ນດິນໂລກ; ຊົງຫົດນ້ຳໃຫ້ແກ່ມັນ; ພຣະອົງຊົງກະທຳໃຫ້ອຸດົມຍິ່ງດ້ວຍແມ່ນ້ຳຂອງພຣະເຈົ້າ; ຊຶ່ງມີນ້ຳເຕັມ ພຣະອົງຊົງຈັດຫາເຂົ້າໃຫ້ແກ່ມະນຸດ.
ທາງລົດຕິດຢູ່ຫລັງລົດມ້າຂອງລາວລຸດລົງໄຂມັນລົງສູ່ພື້ນໂລກ.
ທົ່ງຫຍ້າທັງຫລາຍຖືກຄຸມດ້ວຍຝູງແບ້ແກະ,ແລະຮ່ວມພູທັງຫລາຍຕ່າງຖືກປົກຄຸມໄປດ້ວຍເຂົ້າ.
ລາວບອກທຸກໆຄົນໃຫ້ແຜ່ນດິນໂລກທັງຫມົດເອີຍຈົ່ງເຮັດສຽງຊື່ນບານແດ່ພຣະເຈົ້າ, ຈົ່ງເຮັດໃຫ້ການສັນຣະເສີນຂອງພຣະອົງມີສະງ່າຣາສີ.
ລິດເດດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ສັດຕູຂອງພຣະອົງຍອມຈຳນົນຕໍ່ພຣະອົງ.
ພຣະອົງໄດ້ປ່ຽນທະເລໃຫ້ເປັນດິນແຫ້ງເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນໄດ້ຍ່າງຂ້າມແມ່ນໍ້າ.
ພຣະອົງຮັກສາຈິດວິນຍານຂອງພວກເຂົາໃນຊີວິດແລະ ບໍ່ຍອມຍ້າຍຕີນຂອງພວກເຂົາໄປ.
ພຣະອົງຊົງທົດສອບພວກຂ້ານ້ອຍດັ່ງທົດສອບເງິນ.
ພຣະອົງໄດ້ນຳພວກເຂົາອອກໄປໃນສະຖານທີ່ກວ້າງຂວາງ.
ລາວຈະເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າດ້ວຍເຄື່ອງເຜົາບູຊາ.
ລາວຈະຖວາຍເຜົາສັດທີ່ມີໄຂມັນສັດ, ມີກິ່ນຫອມຂອງແກະ, ແລະ ງົວ ແລະ ແບ້.
ລາວຈະປະກາດສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດເພື່ອຈິດວິນຍານຂອງລາວ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະບໍ່ຟັງລາວຖ້ານັກຂຽນເບິ່ງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍໃນຫົວໃຈຂອງລາວ.
ລາວບໍ່ໄດ້ຫັນໄປຈາກຄຳອະທິຖານຂອງນັກຂຽນ ແລະຈາກຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງລາວ.
ລາວຄວນຈະໃຫ້ພອນແກ່ພວກເຂົາເພື່ອວ່າເສັ້ນທາງຂອງລາວອາດຈະເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໃນທົ່ວໂລກ, ແລະ ຄວາມລອດຂອງລາວໃນບັນດາຊົນຊາດ.
ປະຊາຊົນທຸກຄົນຄວນສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າ.
ປະຊາຊາດຄວນຈະດີໃຈ ແລະ ຮ້ອງເພັງເພາະວ່າພຣະເຈົ້າຈະຕັດສິນປະຊາຊົນດ້ວຍຄວາມຍຸດຕິທັມ ແລະ ປົກຄອງປະເທດຕ່າງໆເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.
ແຜ່ນດິນໂລກໄດ້ເກັບກ່ຽວຜົນຜະລິດເພາະວ່າພຣະເຈົ້າໄດ້ອວຍພອນປະຊາຊົນ.
ສຸດປາຍທັງຫມົດແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກຖວາຍພຣະກຽດຕິຍົດແດ່ພຣະອົງ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ສັດຕູຂອງພຣະເຈົ້າຖືກກະແຈກກະຈາຍ, ແລະ ຜູ້ທີ່ກຽດຊັງພຣະເຈົ້າຕ້ອງຫນີໄປຢູ່ຕໍ່ ຫນ້າລາວ.
ຄົນຊອບທັມຄວນມີຄວາມຍິນດີ, ປິຕິຍິນດີ, ຮ້ອງເພງແລະ ມີຄວາມຍິນດີຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ.
ລາວເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ໂດດດ່ຽວກາຍເປັນຄວາມອຶດຢາກ, ແລະ ນຳເອົານັກຮ້ອງອອກມາດ້ວຍການຮ້ອງເພງ.
ແຜ່ນດິນໄດ້ສັ່ນສະເທືອນ ແລະ ສະຫວັນກໍ່ຈະມີຝົນຕົກຕໍ່ຫນ້າພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ສົ່ງຝົນທີ່ອຸດົມສົມບູນເພື່ອເພີ່ມຄວາມເຂັ້ມແຂງໃຫ້ແກ່ມໍລະດົກຂອງລາວໃນເວລາທີ່ມັນອ່ອນເພຍ.
ກອງທັບໄດ້ປະກາດຄຳສັ່ງຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ພວກເຂົາແບ່ງກະເປົາຂອງເງິນ ແລະ ນົກຄຳ.
ປະເທດພູເຂົາກຳລັງຊອກຫາຄວາມອິດສາຢູ່ເທິງພູທີ່ພຣະເຈົ້າປາຖະຫນາສຳລັບສະຖານທີ່ທີ່ລາວຈະອາໄສຢູ່ຕະຫຼອດໄປ.
ຣົຖຮົບຂອງພຣະເຈົ້າແມ່ນຊາວສອງແສນຄົນ, ຫລາຍພັນຄົນນັບເປັນພັນໆ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າປະຈຳວັນຮັບຜິດຊອບຂອງເຂົາເຈົ້າ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະນຳເອົາຜູ້ຄົນຂອງພຣະອົງຈາກບາຊານ ແລະ ຈາກທະເລເລິກ.
ນັກຮ້ອງໄດ້ໄປກ່ອນ, ນັກກະວີ ພວກນັກດົນຕຣີດ້ານຫລັງ ໄດ້ຕິດຕາມຫລັງ, ແລະ ຢູ່ເຄິ່ງກາງແມ່ນເດັກຍິງທີ່ບໍ່ໄດ້ແຕ່ງງານແລ້ວຫຼີ້ນກອງນ້ອຍ.
ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນແທ້ຄວນອວຍພອນ ແລະສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າ.
ເບັນຢາມິນແມ່ນຊົນເຜົ່າທີ່ນ້ອຍທີ່ສຸດ.
ລາວຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າເປີດເຜີຍພະລັງຂອງພຣະເຈົ້າໃຫ້ກັບພວກເຂົາຄືກັບທີ່ຜ່ານມາ.
ດາວິດກ່າວວ່າຈະສັ່ງຫ້າມສັດຮ້າຍຂອງລີ້ນ ແລະ ງົວແລະ ງົວຂອງປະຊາຊົນ.
ພວກເຈົ້ານາຍຈະອອກຈາກປະເທດເອຢິບ.
ອານາຈັກຕ່າງໆຂອງແຜ່ນດິນໂລກຄວນຮ້ອງເພງສັນລະເສີນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ດາວິດເວົ້າເຖິງຄວາມເຂັ້ມແຂງຕໍ່ພຣະເຈົ້າ.
ພຣະອົງໃຫ້ກຳລັງ ແລະ ອຳນາດແກ່ປະຊາຊົນຂອງເຂົາ.
ລາວຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າຊ່ວຍລາວໃຫ້ລອດພົ້ນຈາກນໍ້າເລິກທີ່ເຂົ້າມາໃນຈິດວິນຍານຂອງເຂົາ.
ລາວອ່ອນເພຍຈາກການຮ້ອງໄຫ້, ຄໍຂອງລາວແຫ້ງ, ແລະ ຕາຂອງລາວລົ້ມເຫລວ.
ສັດຕູຂອງລາວຫລາຍກວ່າຂົນຢູ່ເທິງຫົວຂອງລາວ.
ພຣະເຈົ້າຮູ້ກ່ຽວກັບຄວາມໂງ່ຈ້າຂອງດາວິດ ແລະ ບາບຂອງລາວບໍ່ໄດ້ຖືກປິດບັງຈາກພຣະເຈົ້າ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພວກເຂົາຢ່າອັບອາຍຫລືເຮັດໃຫ້ເສີຍເມີຍຍ້ອນດາວິດ.
ຄວາມກະຕືລືລົ້ນສຳລັບເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ກິນລາວ.
ລາວຮ້ອງໄຫ້ແລະລົງໂທດຈິດວິນຍານຂອງລາວດ້ວຍການຖືສິນອົດເຂົ້າ.
ຂ້ານ້ອຍໃຊ້ຜ້າກະສອບມາເປັນເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມຂອງຂ້ານ້ອ.
ລາວທູນຂໍຊົງຕອບຂ້ານ້ອຍດ້ວຍຄວາມສັດຈິງແຫ່ງຄວາມພົ້ນຂອງພຣະອົງ.
ລາວຄວນຫັນໄປຫາດາວິດເພາະວ່າຄວາມເມດຕາຂອງພຣະຢາເວຕໍ່ດາວິດມີຫລາຍ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວມາໃກ້ຈິດວິນຍານຂອງລາວແລະໄຖ່ມັນ.
ພວກເຂົາເອົາຢາເບື່ອໃຫ້ອາຫານ ແລະ ນໍ້າສົ້ມ.
ລາວຢາກໃຫ້ໂຕະຂອງສັດຕູຂອງລາວກາຍເປັນແຮ້ວແລະ ເປັນບ້ວງແຮ້ວສຳລັບພວກເຂົາ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ສະຖານທີ່ຂອງພວກເຂົາບໍ່ມີຫຍັງ; ຢ່າໃຫ້ມີຜູ້ໃດອາສັຍຢູ່ໃນເຕັນທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາເລີຍ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວກ່າວຫາພວກເຂົາວ່າໄດ້ກະທັມຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຫລັງຈາກຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ.
ຂ້ານ້ອຍສັນຣະເສີນພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະເຈົ້າດ້ວຍບົດເພງ ແລະຈະຍົກຍ້ອງພຣະອົງດ້ວຍການຂອບພຣະຄຸນການນີ້ຈະເຮັດໃຫ້ພຣະຢາເວ ພໍໃຈຫລາຍກວ່າ.
ພຣະຢາເວຊົງຟັງຜູ້ຂັດສົນອະທິຖານຫາແລະບໍ່ຊົງດູຫມິ່ນບັນດາຄົນທີ່ຖືກຈອງຈຳໄວ້ຂອງພຣະອົງ.
ສະຫວັນ, ແຜ່ນດິນໂລກ, ທະເລ, ແລະ ທຸກຢ່າງທີ່ເຄື່ອນຍ້າຍຄວນສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າ ຈະຊົງຊ່ວຍຊີໂອນໃຫ້ພົ້ນແລະຈະຊົງສ້າງເມືອງທັງຫລາຍຂອງຢູດາຂຶ້ນ, ປະຊາຊົນຈະອາສັຍຢູ່ທີ່ນັ້ນແລະໄດ້ໄວ້ເປັນກຳມະສິດ.
ດາວິດກຳລັງຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າຂໍຊົງຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພົ້ນ ຂໍຊົງໂຜດສະເດັດມາແລະຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍດ້ວຍເຖີດ.
ຂໍໃຫ້ບັນດາຜູ້ທີ່ພະຍາຍາມເອົາຊີວິດຂອງຂ້ານ້ອຍໄດ້ອັບອາຍແລະຂາຍຫນ້າ; ຂໍໃຫ້ພວກເຂົາຫັນກັບໄປແລະໄດ້ຮັບຄວາມສັບສົນວຸ້ນວາຍ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ບັນດາຜູ້ທີ່ສະແຫວງຫາພຣະອົງທັງຫມົດຍິນດີໃນພຣະອົງ ແລະ ກ່າວວ່າ, "ຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າຈົ່ງຍ້ອງຍໍ."
ຊົງຮີບມາຫາຂ້ານ້ອຍ ພຣະອົງຊົງເປັນຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຂອງຂ້ານ້ອຍແລະພຣະອົງຊົງຊ່ວຍກູ້ຂ້ານ້ອຍ.
ນັກຂຽນຕ້ອງການຂໍຊົງກອບກູ້ເອົາຂ້ານ້ອຍແລະຊົງໃຫ້ຂ້ານ້ອຍປອດພັຍໃນຄວາມຊອບທັມຂອງພຣະອົງ, ຂໍຊົງງ່ຽງຫູຂອງພຣະອົງ ຟັງຂ້ານ້ອຍແລະຊົງຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພົ້ນ.
ນັກຂຽນຢາກໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງເປັນທີ່ເພິ່ງແລະປ້ອມປ້ອງກັນຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ລາວຕ້ອງການຈະໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫຼືອໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຂອງຄົນຊົ່ວ, ແລະ ຈາກຄົນທີ່ບໍ່ຊອບທັມ ແລະໂຫດຮ້າຍ.
ຂ້ານ້ອຍໄດ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງຕັ້ງແຕ່ຂ້ານ້ອຍເປັນເດັກມາ.
ຂ້ານ້ອຍເປັນຕົວຢ່າງແກ່ຜູ້ຄົນຫລວງຫລາຍ.
ປາກຂອງຂ້ານ້ອຍ ເຕັມໄປດ້ວຍຄຳສັນຣະເສີນພຣະອົງແລະດ້ວຍການຖວາຍພຣະກຽຕພຣະອົງຕະຫລອດວັນຍັງຄ່ຳ.
ເຂົາທູນຖາມພຣະຢາເວວ່າຂໍຢ່າຊົງຖິ້ມຂ້ານ້ອຍຫລືໄປໃນໄວເຖົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, "ພຣະເຈົ້າໄດ້ປະຖິ້ມລາວ; ສືບຕໍ່ ແລະ ຈັບລາວ, ເພາະວ່າຄົນເຫລົ່ານີ້ບໍ່ມີໃຜທີ່ຈະຊ່ວຍລາວໄດ້."
ພຣະອົງຢາກໃຫ້ພວກເຂົາຖືກອັບອາຍ ແລະ ຖືກທັມລາຍ, ແລະ ປົກຄຸມດ້ວຍຄຳຕໍານິ ແລະ ຄວາມເສີຍເມີຍ.
ປາກຂອງເຂົາຈະບອກເຖິງຄວາມຊອບທັມ ແລະຄວາມລອດຂອງ ພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວບໍ່ຄວນປະຖິ້ມລາວເພາະວ່ານັກຂຽນກຳລັງປະກາດກຳລັງຂອງພຣະຢາເວໃຫ້ຄົນຮຸ່ນຫລັງ, ແລະ ອຳນາດຂອງລາວຕໍ່ທຸກໆຄົນທີ່ຈະມາເຖິງ.
ຄວາມຊອບທຳຂອງພຣະອົງກໍສູງສຸດ.
ຂ້ານ້ອຍຈະຂອບພຣະຄຸນພຣະອົງດ້ວຍພິນໃຫຍ່.
ມັນຈະເວົ້າກ່ຽວກັບຄວາມຊອບທັມຂອງພຣະເຈົ້າ ຫມົດມື້.
ໂຊໂລໂມນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພຣະເຈົ້າປະທານກະສັດທີ່ຊອບ ທັມໃຫ້ກະສັດ, ແລະ ໃຫ້ລູກຊາຍຂອງພຣະເຈົ້າເປັນຜູ້ທີ່ຊອບທັມ.
ພຣະອົງຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົານັບຖືພຣະເຈົ້າໃນຂະນະທີ່ຕາເວັນອົດທົນ ແລະ ຕາບໃດທີ່ດວງເດືອນຢູ່ຕະຫຼອດທຸກລຸ້ນຄົນ.
ພຣະອົງຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາເປັນຄືກັບຝົນເທິງຕົ້ນຫຍ້າທີ່ຖືກຕາກແດດ, ແລະ ອາບນໍ້າທີ່ເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນໂລກ.
ການຄອບຄອງຂອງພຣະອົງຈະໄປຈາກທະເລຫາທະເລ, ຈາກແມ່ນໍ້າຂອງຈົນເຖິງທີ່ສຸດຂອງແຜ່ນດິນໂລກ.
ກະສັດທັງຫມົດຈະລົ້ມລົງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງ ແລະ ຮັບໃຊ້ລາວ.
ພຣະອົງມີຄວາມສົງສານຕໍ່ຄົນຍາກຈົນ ແລະ ຄົນຂັດສົນ, ແລະ ຈິດວິນຍານຂອງຄົນຂັດສົນທີ່ລາວຊ່ວຍຊີວິດ.
ສັນຍາລັກຂອງການອວຍພອນແມ່ນຄວາມອຸດົມສົມບູນຂອງເມັດພືດ, ແລະຜູ້ຄົນໃນເມືອງຈະຮຸ່ງເຮືອງ.
ຂໍໃຫ້ຊື່ຂອງທ່ານດຳຣົງຢູ່ເປັນນິດ, ຂໍໃຫ້ຊື່ຂອງທ່ານຢັ້ງຢືນຢ່າງດວງອາທິດ.
ພຣະອົງຜູ້ຊົງກະທຳສິ່ງອັສະຈັນທັງຫລາຍແດ່ພຣະອົງດຽວ.
ພຣະເຈົ້າຊົງດີຕໍ່ອິດສະຣາເອນ, ຕໍ່ຄົນທີ່ມີຫົວໃຈທີ່ບໍລິສຸດ.
ລາວເກືອບຈະລື້ນໄຫລເພາະວ່າລາວອິດສາຄົນທີ່ຈອງຫອງເມື່ອລາວເຫັນຄວາມຈະເລີນຂອງຄົນຊົ່ວ.
ລາວກ່າວວ່າພວກເຂົາບໍ່ມີຄວາມເຈັບປວດ, ພວກເຂົາແຂງແຮງ ແລະ ເປັນອາຫານທີ່ດີ, ພວກເຂົາປາດສະຈາກພາລະຫນັກ, ແລະ ບໍ່ມີຄວາມທຸກທໍລະມານຄືກັບຄົນອື່່ນໆ .
6ຄວາມຈອງຫອງຈຶ່ງເປັນດັ່ງສາຍຄໍປະດັບຮອບຄໍຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ຄວາມຂົ່ມເຫັງຄຸມພວກເຂົາໄວ້ຄືຢ່າງເສື້ອຄຸມ.
ຄວາມມືດບອດແບບນັ້ນເຮັດໃຫ້ຄວາມບາບເຂົ້າມາແລະຄວາມຄິດຊົ່ວຮ້າຍທັງຫລາຍຜ່ານເຂົ້າມາ.
ພວກເຂົາເຍາະເຍີ້ຍ, ເວົ້າສິ່ງທີ່ບໍ່ດີ, ຂົ່ມຂູ່ຄວາມຮຸນແຮງ, ແລະ ອ້າປາກສູ້ຟ້າສະຫວັນ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, "ພຣະເຈົ້າຮູ້ໄດ້ແນວໃດ? ພຣະເຈົ້າຮູ້ສິ່ງທີ່ເກີດຂື້ນບໍ?"
ອາສາບໄດ້ຮັບຄວາມເດືອດຮ້ອນຕະຫຼອດມື້ ແລະ ມີວິໄນທຸກໆເຊົ້າ.
ລາວຈະທໍລະຍົດລູກຫລານຂອງພຣະເຈົ້າຄົນລຸ້ນນີ້.
ອາສາບໄດ້ໄປທີ່ພະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພວກເຂົາຈະກາຍເປັນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານໃນເວລາດຽວກັນ.
ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເປັນຄືສັດທີ່ບໍ່ມີຄວາມຮູ້ສຶກຕໍ່ພຣະພັກພຣະອົງ.
ພາຍຫລັງ, ພຣະເຈົ້າກໍຊົງຮັບຂ້ານ້ອຍໄປສູ່ກຽດຕິຍົດ.
ພຣະເຈົ້າແຫ່ງສະຫວັນແມ່ນສິ່ງທີ່ເຂົາປາດຖະຫນາ.
ຜູ້ທີ່ຢູ່ໄກຈາກພຣະເຈົ້າຈະເສີຍຫາຍໄປ, ແລະ ລາວຈະ ທັມລາຍຄົນທີ່ບໍ່ສັດຊື່ຕໍ່ລາວ.
ລາວຈຳເປັນຕ້ອງເຂົ້າໃກ້ພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ໄຖ່ພວກເຂົາໃນສະໄຫມບູຮານ, ແລະ ໄດ້ຊື້ພວກເຂົາໃຫ້ເປັນມໍລະດົກຂອງລາວ.
ພວກເຂົາໄດ້ຕັ້ງທຸງສູ້ຮົບຂອງພວກເຂົາ, ຖືກທຸບຕີດ້ວຍຕັດທອນລາຍຈ່າຍ, ຕີ ແລະ ແກະສະຫລັກ.
ເຂົາທັງຫລາຍເອົາໄຟຈູດສະຖານນະມັສະການຂອງພຣະອົງເປັນມົນທິນໄປພັງລົງຈົນເຖິງດິນ.
ພວກເຂົາໄດ້ຈູດເຜົາທຸກໆສະຖານທີ່ປະຊຸມໃນດິນ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຫັນສັນຍານທີ່ຫນ້າອັດສະຈັນອີກ, ບໍ່ມີຜູ້ທຳນວຍອີກແລ້ວ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງແຍກທະເລດ້ວຍຣິທານຸພາບຂອງພຣະອົງ ແລະ ພຣະອົງຊົງທຸບບັນດາຫົວຂອງສັດທະເລທີ່ມາໃນນ້ຳ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຢຽບຫົວມັງກອນທີ່ຊື່ວ່າເລວີອາທານ, ແລະຊົງໃຫ້ມັນກາຍເປັນອາຫານແກ່ບັນດາສັດທີ່ອາສັຍໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ພຣະອົງໄດ້ຕັ້ງຕາເວັນ ແລະ ດວງຈັນໄວ້, ແລະ ກຳນົດຂອບເຂດທັງຫມົດຂອງແຜ່ນດິນໂລກ.
ສັດຕູໄດ້ກ່າວຄຳຫຍາບຄາຍໃສ່ພຣະຢາເວ ແລະ ຫມິ່ນປະຫມາດຊື່ຂອງລາວ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວຈື່ຈຳພັນທະສັນຍາຂອງລາວເພາະວ່າແຜ່ນດິນໂລກເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຮຸນແຮງ.
ອາສາບຕ້ອງການໃຫ້ພຣະເຈົ້າລຸກຂື້ນ ແລະ ປົກປ້ອງກຽດສັກສີຂອງຕົນເອງ.
ພວກຂ້ານ້ອຍຂໍຂອບພຣະຄຸນພຣະອົງຊົງສຳແດງເຖິງການຊົງສະຖິດຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຈະຕັດສິນຢ່າງຍຸດຕິທັມ, ແລະ ເຮັດເສົາຫຼັກຂອງໂລກໃຫ້ຫມັ້ນຄົງ.
ລາວບອກພວກເຂົາວ່າຢ່າອວດດີຫລືຫມັ້ນໃຈໃນໄຊຊະນະ, ແລະ ຢ່າເວົ້າກັບຫົວຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະເຈົ້າຊົງເປັນຜູ້ພິພາກສາ ແລະ ຍົກຕົວລົງ ແລະຍົກຄົນຂຶ້ນອີກ.
ພວກເຂົາຈະດື່ມມັນຈົນເຖິງການຫລຸດລົງຄັ້ງສຸດທ້າຍ.
ລາວຈະເລົ່າຕໍ່ໄປເລື້ອຍໆກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດແລະ ຮ້ອງເພງສັນລະເສີນພຣະອົງ.
ພຣະອົງຈະຕັດໄມ້ຄ້ອນຂອງຄົນຊົ່ວ ແລະ ຍົກຫົວຂອງຄົນຊອບທັມ.
ທີ່ຊົງສະຖິດຂອງພຣະອົງຢູ່ໃນຊີໂອນ.
ພຣະອົງຊົງສ່ອງແສງສະຫວ່າງແລະຊົງສຳແດງສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງ.
ໃນຄຳຕຳໜນິຂອງເຂົາ, ທັງມ້າແລະຜູ້ຂີ່ມ້າໄດ້ເສຍຊີວິດ.
ເມື່ອການພິພາກສາຂອງພຣະອົງມາເຖິງ, ແຜ່ນດິນໂລກຢ້ານ ແລະ ມິດງຽບ.
ການຕັດສິນດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງຕໍ່ມະນຸດຈະນຳການສັນຣະເສີນມາສູ່ພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຄວນຮັກສາຄຳສັນຍາ.
ພຣະອົງໄດ້ຖີ້ມຈິດໃຈຂອງເຈົ້ານາຍ, ແລະ ລາວກໍ່ຢ້ານກົວຕໍ່ບັນດາກະສັດ.
ລາວໄດ້ສະແຫວງຫາພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ໄດ້ອະທິຖານຕະຫຼອດຄືນ, ແລະ ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍື່ນມືຂອງຂ້ານ້ອຍເຂົ້າອອກ.
ລາວຄິດເຖິງສະໄຫມກ່ອນ, ກ່ຽວກັບເວລາທີ່ຜ່ານມາ.
ຂ້ານ້ອຍຣະນຶກເຖິງບົດເພງທີ່ຂ້ານ້ອຍເຄີຍຮ້ອງ.
ຄວາມໂສກເສົ້າຂອງລາວແມ່ນການປ່ຽນມືຂວາຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ມີ ອຳນາດສູງສຸດຕໍ່ລາວ ແລະ ປະຊາຊົນຂອງລາວ.
ລາວຄິດກ່ຽວກັບການກະທັມອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະຢາເວໃນສະໄຫມກ່ອນ.
ພຣະເຈົ້າແມ່ນສິ່ງມະຫັດສະຈັນ, ລາວເຮັດສິ່ງມະຫັດສະຈັນ, ລາວສະແດງຄວາມເຂັ້ມແຂງຂອງລາວ, ແລະ ລາວໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງລາວໄດ້ຮັບໄຊຊະນະ.
ນໍ້າກໍ່ຢ້ານກົວ ແລະ ສັ່ນສະເທືອນ. ບັນດາເມກເທນ້ຳລົງມາ; ບັນດາທ້ອງຟ້າກໍຮ້ອງສຽງ.
ເສັ້ນທາງຂອງລາວໄດ້ຜ່ານທະເລ, ແລະ ເສັ້ນທາງຂອງລາວຜ່ານນໍ້າທີ່ສູງ, ແຕ່ຮອຍຕີນຂອງລາວບໍ່ເຫັນ.
ອາສາບຈະຈົ່ງຟັງບັນດາຖ້ອຍຄຳແຫ່ງປາກຂ້າ ແລະ ຂ້າຈະຮ້ອງເພງເຖິງບັນດາສິ່ງທີ່ຖືກເຊື່ອງໄວ້ໃນອາດີດ.
ອາສາບຈະບອກຄົນລຸ້ນຕໍ່ໄປກ່ຽວກັບການສັນລະເສີນການກະທັມທີ່ມີຄ່າຄວນຂອງພຣະຢາເວ, ກຳລັງຂອງລາວ, ແລະ ສິ່ງມະຫັດສະຈັນຕ່າງໆທີ່ລາວໄດ້ເຮັດ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ບັນຊາສິ່ງນີ້ເພື່ອຄົນລຸ້ນຫລັງຈະໄດ້ຮູ້ກົດຫມາຍຂອງພຣະອົງເພື່ອວ່າເດັກນ້ອຍທີ່ຍັງບໍ່ທັນເກີດຄວນບອກພວກເຂົາໃນທາງກັບລູກຂອງພວກເຂົາ.
ມັນສຳຄັນສຳລັບພວກເຂົາທີ່ຈະສອນຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວໃຫ້ແກ່ລູກຂອງພວກເຂົາເພື່ອວ່າເດັກນ້ອຍຈະບໍ່ເປັນຄືກັບບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຂົາທີ່ເປັນຄົນລຸ້ນແຂງກະດ້າງ ແລະ ກະບົດ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຮັກສາພັນທະສັນຍາກັບພຣະເຈົ້າ, ແລະປະຕິເສດທີ່ຈະເຊື່ອຟັງກົດຫມາຍຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງໄດ້ນຳພວກເຂົາໄປໃນຍາມກາງເວັນດ້ວຍເມກແລະ ໃນຕອນກາງຄືນດ້ວຍແສງໄຟ.
ພວກເຂົາໄດ້ທ້າທາຍພຣະເຈົ້າຢູ່ໃນໃຈຂອງພວກເຂົາໂດຍການຂໍອາຫານເພື່ອຕອບສະຫນອງຄວາມຫິວອາຫານຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາເວົ້າຕໍ່ພຣະເຈົ້າວ່າ, "ພຣະເຈົ້າສາມາດຈັດວາງໂຕະກິນສຳລັບພວກເຮົາໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານໄດ້ບໍ່?"
ພຣະຢາເວໃຈຮ້າຍກັບອິດສະຣາເອນເພາະພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຊື່ອໃນພຣະເຈົ້າແລະບໍ່ໄວ້ວາງໃຈໃນການຊ່ວຍໃຫ້ພົ້ນຂອງພຣະອົງ.
ພຣະເຈົ້າຈັດຫາໃຫ້ເຂົາເຈົ້າໂດຍການຝົນຕົກລົງມານາແລະຊີ້ນທີ່ອຸດົມສົມບູນເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ກິນເພື່ອພວກເຂົາຈະອີ່ມ.
ລາວໄດ້ໂຈມຕີ ແລະ ຂ້າຄົນທີ່ແຂງແຮງທີ່ສຸດ, ແລະ ໄດ້ຂ້າພວກຊາຍຫນຸ່ມ.
ພວກເຂົາຈະເລີ່ມຊອກຫາລາວ, ແລະ ຈະກັບມາ ແລະເບິ່ງລາວຢ່າງຈິງຈັງ.
ຫົວໃຈຂອງພວກເຂົາບໍ່ຫມັ້ນຄົງຕໍ່ພຣະເຈົ້າ, ແລະພວກເຂົາບໍ່ຊື່ສັດຕໍ່ພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງໄດ້ໃຫ້ອະໄພຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາ ແລະບໍ່ໄດ້ທັມລາຍພວກເຂົາເພາະວ່າລາວຈື່ໄດ້ວ່າພວກມັນເປັນຂອງເນື້ອຫນັງ.
ພຣະອົງໄດ້ປ່ຽນແມ່ນໍ້າຂອງຊາວອີຢີບໃຫ້ເປັນເລືອດ, ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈຶ່ງບໍ່ສາມາດດື່ມຈາກກະແສນໍ້າຂອງ.
ລາວໄດ້ຂ້າລູກຊາຍກົກທຸກຄົນໃນປະເທດເອຢິບເຊິ່ງເປັນລູກຊາຍກົກ ຄືຜົນແຮກແຫ່ງກຳລັງຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງໄດ້ນຳພວກເຂົາອອກໄປຄືກັບແກະ, ແລະ ໄດ້ນຳພາພວກເຂົາຜ່ານຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຄືກັບຝູງແກະ.
ພຣະອົງໄດ້ຂັບໄລ່ຊົນຊາດຕ່າງໆອອກໄປຕໍ່ຫນ້າຊາວອິດສະລາແອນແລະໄດ້ມອບຫມາຍມໍລະດົກໃຫ້ແກ່ອິດສະຣາເອນ.
ພວກເຂົາບໍ່ສັດຊື່ ແລະ ກະທັມທີ່ຫຼອກລວງຄືກັບບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ລາວໂກດແຄ້ນຫໍບູຊາຂອງພວກເຂົາແລະ ເຮັດໃຫ້ລາວໂກດແຄ້ນຄວາມໂກດແຄ້ນກັບຮູບປັ້ນຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງໄດ້ມອບພວກເຂົາໃຫ້ດາບ, ແລະ ໄຟໄດ້ເຜົາພວກຊາຍຫນຸ່ມຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ເລືອກເອົາຊົນເຜົ່າຢູດາ ແລະ ພູສີໂອນທີ່ເຂົາຮັກ.
ພຣະອົງໄດ້ເລືອກເອົາດາວິດ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານ, ແລະໄດ້ເອົາລາວເປັນຜູ້ລ້ຽງ.
ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ພຣະວິຫານ,ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມຖືກທຳລາຍ.
ພວກຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍໄດ້ກາຍເປັນທີ່ຫມິ່ນປະຫມາດສຳລັບເພື່ອນບ້ານ,ແລະຫຍໍ້ຫຍັນແກ່ບັນດາຄົນທີ່ຢູ່ອ້ອມຂ້າງຂ້ານ້ອຍທັງຫລາຍ.
ລາວທູນຖາມພຣະເຈົ້າວ່າຂໍຊົງເທຄວາມໂກດແຄ້ນລົງເຫນືອບັນດາປະຊາກອນທີ່ບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະອົງ ແລະເຫນືອຣາຊອານາຈັກທັງຫລາຍທີ່ບໍ່ຮ້ອງອອກພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຢາກໃຫ້ພຣະເຈົ້າບໍ່ເກັບບາບຂອງບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຂົາອີກຕໍ່ໄປ.
ລາວບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ປະຊາຊາດເວົ້າວ່າ "ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາຢູ່ໃສ?"
ລາວກ່າວວ່າພວກເຂົາແມ່ນປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າແລະ ເປັນຝູງແກະຂອງທົ່ງຫຍ້າລ້ຽງສັດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ນັກຂຽນກຳລັງຮ້ອງຂໍໃຫ້ລາວເອົາໃຈໃສ່ ແລະ ສ່ອງແສງໃຫ້ເຂົາ.
ລາວກຳລັງຮຽກຮ້ອງຊາວອິດສະຣາເອນໃຫ້ປຸກ ກຳ ລັງຂອງລາວ ແລະ ມາຊ່ວຍພວກເຂົາ.
ລາວກຳລັງຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າຟື້ນຟູພວກເຂົາ, ສ່ອງແສງ ຫນ້າພວກເຂົາ ແລະ ພວກເຂົາຈະລອດ
ລາວໂກດແຄ້ນຕໍ່ປະຊາຊົນຂອງລາວເມື່ອພວກເຂົາອະທິຖານ.
ພຣະອົງໄດ້ລ້ຽງພວກເຂົາດ້ວຍນໍ້າຕາ ແລະ ໃຫ້ນໍ້າຕາໃຫ້ພວກເຂົາດື່ມ.
ເພື່ອນບ້ານຂອງພວກເຂົາໂຕ້ຖຽງກັນ ແລະ ພວກສັດຕູກໍ່ຫົວຂວັນພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະລອດ.
ພຣະອົງໄດ້ຂັບໄລ່ປະເທດຕ່າງໆອອກຈາກດິນແດນນັ້ນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ບຸກເບີກທີ່ດິນສຳລັບມັນແລ້ວ.
ເຄືອໄມ້ປົກຄຸມພູເຂົາ ແລະ ຕົ້ນໄມ້ທີ່ສູງທີ່ສຸດ.
ເຄືອໄດ້ສົ່ງງ່າຂອງມັນໄປເຖິງທະເລ ແລະ ສົ່ງຍອດຂອງມັນໄປທີ່ແມ່ນໍ້າເອີຟຣັດ.
ທຸກຄົນທີ່ຜ່ານໄປຈະໄປເກັບຫມາກຂອງມັນ.
ໝາປ່າກໍ່ທຳລາຍມັນ ແລະ ສັດປ່າກໍ່ອາໄສຢູ່ເທິງມັນ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າພາບຈົ່ງຫັນຫລັງ, ເບິ່ງລົງມາຈາກສະຫວັນ, ລະມັດລະວັງແລະເບິ່ງແຍງຕົ້ນໄມ້ນີ້.
ມືເບື້ອງຂວາຂອງພຣະເຈົ້າຢາເວໄດ້ປູກຮາກ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຍອດໄມ້ເຕີບໃຫຍ່.
ຕົ້ນໄມ້ຖືກເຜົາ ແລະ ຕັດລົງ.
ນັກຂຽນຕ້ອງການໃຫ້ສັດຕູຂອງພຣະເຈົ້າຢາເວເສີຍຫາຍໄປຍ້ອນການສັ່ງສອນຂອງລາວ.
ນັກຂຽນຢາກໃຫ້ມືຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ເທິງຊາຍຄົນນັ້ນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ລາວເຂັ້ມແຂງສຳລັບຕົນເອງ.
ພວກເຂົາຈະຮຽກຮ້ອງພຣະນາມຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຖ້າພຣະຢາເວສ່ອງພວກເຂົາ, ພວກເຂົາຈະລອດ.
ລາວບອກໃຫ້ພວກເຂົາຮ້ອງດັງໆ ແລະ ຮ້ອງອອກມາດ້ວຍຄວາມສຸກ.
ປະຊາຊົນຄວນຫລີ້ນດົນຕີ ແລະ ສຽງດົນຕີທີ່ມ່ວນຊື່ນກັບສຽງພິນ.
ພວກເຂົາຄວນຈະລະເບີດມັນໃນມື້ອອກພັນສາ, ມື້ຂອງເດືອນເຕັມ, ໃນເວລາທີ່ງານລ້ຽງຂອງພວກເຂົາເລີ່ມຕົ້ນ.
ພຣະເຈົ້າຂອງຢາໂຄບໄດ້ມອບພວກເຂົາໃຫ້ແກ່ອິດສະຣາເອນ.
ພຣະອົງໄດ້ອອກກົດລະບຽບດັ່ງກ່າວໄວ້ໃນໂຢເຊັບ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຍົກຍ້າຍພາລະນັ້ນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊ່ວຍພວກເຂົາ, ແລະ ຕອບພວກເຂົາ ແລະ ທົດສອບພວກເຂົາ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ກ່າວວ່າຈະຕ້ອງບໍ່ມີພຣະເຈົ້າຕ່າງປະເທດໃນບັນດາອິດສະຣາເອນ ແລະ ພວກເຂົາບໍ່ຕ້ອງນະມັດສະການພຣະເຈົ້າຕ່າງປະເທດໃດໆ.
ເຂົາໄດ້ນຳພວກເຂົາອອກຈາກອີຢີບ.
ລາວບອກພວກເຂົາໃຫ້ເປີດມັນເພື່ອວ່າລາວຈະຕື່ມມັນ.
ພວກເຂົາບໍ່ຍອມຟັງຄຳເວົ້າຂອງພຣະຢາເວ ຫລືບໍ່ເຊື່ອຟັງລາວ.
ພຣະອົງໄດ້ມອບສິດໃຫ້ພວກເຂົາເພື່ອພວກເຂົາຈະເຮັດໃນສິ່ງທີ່ເຂົາເຈົ້າຄິດວ່າເຫມາະສົມ.
ພຣະຢາເວຕ້ອງການໃຫ້ປະຊາຊົນເຂົາຟັງ ແລະ ຍ່າງຕາມເສັ້ນທາງຂອງເຂົາ.
ພຣະອົງຈະປາບສັດຕູຂອງພວກເຂົາຢ່າງໄວວາ ແລະຫັນມືຂອງລາວຕໍ່ຕ້ານຜູ້ກົດຂີ່ຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຢາກໃຫ້ພວກເຂົາຢ້ານກົວ ແລະ ຖືກອັບອາຍຕະຫຼອດໄປ.
ພຣະຢາເວຈະລ້ຽງເຂົາດ້ວຍເຂົ້າສາລີທີ່ດີທີ່ສຸດ ແລະເຮັດໃຫ້ເຂົາເຈົ້າພໍໃຈກັບນໍ້າເຜິ້ງຈາກຫີນ.
ລາວຢືນຢູ່ໃນສະພາແຫ່ງສະຫວັນ ແລະ ໃນທ່າມກາງເທບພຣະເຈົ້າ.
ລາວຖາມພຣະເຈົ້າວ່າທ່ານຈະຕັດສິນຢ່າງບໍ່ຍຸດຕິທັມ ແລະ ສະແດງຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈຕໍ່ຄົນຊົ່ວແນວໃດ?
ລາວຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າປົກປ້ອງພວກເຂົາ ແລະ ຮັກສາສິດທິຂອງພວກເຂົາ.
ລາວຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພຣະເຈົ້າຊ່ວຍພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຂອງຄົນຊົ່ວ.
ພວກເຂົາຍ່າງອ້ອມໄປໃນຄວາມມືດ.
ພວກເຂົາຈະຕາຍຄືກັນກັບຜູ້ຊາຍ ແລະ ລົ້ມລົງຄືກັບເຈົ້ານາຍຄົນຫນຶ່ງ.
ລາວຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພະເຈົ້າຕັດສິນເພາະວ່າລາວຈະໄດ້ຮັບມໍລະດົກທຸກປະຊາຊາດ.
ພວກເຂົາສ້າງຄວາມວຸ້ນວາຍ, ແລະ ໄດ້ຍົກຫົວຂຶ້ນ.
ພວກເຂົາສົມຮູ້ຮ່ວມຄິດກັບປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າແລະ ວາງແຜນຕໍ່ຕ້ານຜູ້ປົກປ້ອງຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, "ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາທັມລາຍພວກເຂົາໃຫ້ເປັນປະເທດຊາດ."
ອິດສະຣາເອນຈະບໍ່ຖືກຈົດຈຳອີກຕໍ່ໄປ.
ພວກເຂົາໄດ້ຫມິ່ນປະຫມາດພຣະເຈົ້າ ແລະ ສ້າງສຳ ພັນທະມິດ.
ລາວຂໍໃຫ້ພວກເຂົາຕາຍຢູ່ທີ່ເມືອງເອນໂດເຣ ແລະ ກາຍເປັນຄືກັນກັບຝຸ່ນດິນສຳລັບແຜ່ນດິນໂລກ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, "ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາເອົາຫຍ້າລ້ຽງສັດຂອງພຣະເຈົ້າໃຫ້ຕົວເຮົາເອງ."
ພຣະອົງຕ້ອງການໃຫ້ພຣະເຈົ້າເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຄືກັບຂີ້ຝຸ່ນ, ລົມພັດລົມ, ລົມທີ່ເຜົາປ່າ, ແລະ ແປວໄຟທີ່ຕັ້ງພູເຂົາໄຟ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ພຣະເຈົ້າໄຫລ່ພວກເຂົາດ້ວຍລົມແຮງຂອງພະເຈົ້າ ແລະ ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຢ້ານລົມພາຍຸຂອງພຣະເຈົ້າ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າເຮັດໃຫ້ສັດຕູເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມອາຍ, ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາອາດຈະຊອກຫາຊື່ຂອງ ພຣະຢາເວ.
ພຣະອົງປາດຖະຫນາວ່າພວກເຂົາຈະຖືກອັບອາຍ, ຢ້ານກົວຕະຫລອດໄປ ແລະ ຕາຍໃນຄວາມອັບອາຍ.
ພວກເຂົາຈະຮູ້ວ່າມີແຕ່ເຢຣູຊາເລັມເທົ່ານັ້ນທີ່ສູງທີ່ສຸດທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ.
ລາວກ່າວວ່າສະຖານທີ່ບ່ອນທີ່ພຣະຢາເວຂອງເຈົ້າພາບອາໄສຢູ່ແມ່ນຫນ້າຮັກ.
ລາວປາຖະຫນາທີ່ສານປະຊາຊົນຂອງພຣະຢາເວ.
ຫົວໃຈ ແລະ ຈິດວິນຍານທັງຫມົດຂອງລາວຮ້ອງຫາພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງພຣະຊົນຢູ່.
ພວກເຂົາໄດ້ພົບເຫັນເຮືອນ ແລະ ຮັງຂອງພວກເຂົາຢູ່ໃກ້ແທ່ນບູຊາຂອງພະເຈົ້າຢາເວ.
ລາວໃຊ້ຊື່ຂອງກະສັດ ແລະ ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ອຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ຮັບພອນ ແລະ ພວກເຂົາຍ້ອງຍໍສັນລະເສີນພຣະຢາເວຕະຫລອດເວລາ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ມີຄວາມເຂັ້ມແຂງຢູ່ໃນພຣະຢາເວໄດ້ຮັບພອນ.
ເຂົາເຈົ້າພົບເຫັນຫ້ວຍນໍ້າທີ່ດື່ມໃນເວລາທີ່ພວກເຂົາຜ່ານຫຸບເຂົາຮ້ອງໄຫ້.
ພວກເຂົາປະກົດຕົວຕໍ່ຫນ້າພຣະເຈົ້າໃນຊີໂອນ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ພຣະເຈົ້າຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງຜູ້ເປັນເຈົ້າຟັງການອະທິຖານຂອງລາວ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ພຣະເຈົ້າຂອງຢາໂຄບຟັງສິ່ງທີ່ລາວເວົ້າ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ພຣະເຈົ້າປົກປ້ອງເຄື່ອງປ້ອງກັນ ແລະປົກປ້ອງຜູ້ທີ່ຖືກເຈີມຂອງພຣະເຈົ້າ.
ມື້ ໜຶ່ງ ໃນສານປະຊາຊົນຂອງພຣະຢາເວດີກວ່າ ໜຶ່ງ ພັນປີຢູ່ບ່ອນອື່ນ.
ແທນທີ່ຈະເປັນຜູ້ຮັກສາປະຕູໃນເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າຢາເວແມ່ນແສງຕາເວັນ ແລະ ເປັນກຳບັງຂອງພວກເຮົາ.
ພຣະຢາເວຈະໃຫ້ພຣະຄຸນ ແລະ ລັດສະຫມີພາບ.
ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ກັກສິ່ງທີ່ດີຈາກຜູ້ທີ່ເດີນໄປໃນຄວາມຊື່ສັດ.
ຄົນທີ່ວາງໃຈໃນພຣະຢາເວໄດ້ຮັບພອນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສະແດງຄວາມພໍໃຈຕໍ່ແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາແລະໄດ້ຟື້ນຟູສະຫວັດດີພາບຂອງຢາໂຄບ.
ພຣະອົງໄດ້ໃຫ້ອະໄພປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ ແລະປົກປິດບາບທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງໄດ້ຖອນຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງລາວທັງຫມົດ ແລະ ຫັນກັບຄືນຈາກຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງລາວ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າປ່ອຍໃຫ້ຄວາມບໍ່ພໍໃຈຂອງລາວກັບປະຊາຊົນຂອງລາວ.
ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າຈະປິຕິຍິນດີໃນພຣະເຈົ້າ.
ລາວກຳລັງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວສະແດງຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ພັນທະສັນຍາແລະໃຫ້ຄວາມລອດຂອງລາວ.
ພຣະເຈົ້າຈະສ້າງສັນຕິສຸກກັບປະຊາຊົນຂອງລາວ, ຜູ້ຕິດຕາມທີ່ສັດຊື່ຂອງລາວ.
ປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າບໍ່ຕ້ອງຫັນໄປສູ່ທາງທີ່ໂງ່.
ລັດສະຫມີພາບຈະຍັງຄົງຢູ່ໃນແຜ່ນດິນ.
ຄວາມສັດຊື່ໃນພັນທະສັນຍາ ແລະ ຄວາມຫນ້າເຊື່ອຖືໄດ້ພົບກັນ ແລະ ຄວາມຊອບທັມ ແລະ ຄວາມສະຫງົບໄດ້ຈູບກັນ.
ຄວາມແທ້ຈິງກໍງອກຂຶ້ນມາຈາກແຜ່ນດິນ ແລະ ໄຊຊະນະຈະເບິ່ງລົງ.
ທີ່ດິນຂອງພວກເຂົາຈະໃຫ້ຜົນຜະລິດຂອງມັນ.
ຄວາມຊອບທັມຈະໄປຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ.
ລາວຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຕອບລາວເພາະວ່າດາວິດທຸກຍາກ ແລະ ກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າປົກປ້ອງລາວ ແລະ ຊ່ວຍລາວ.
ດາວິດທູນຂໍໃຫ້ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ລາວ.
ດາວິດທູນຂໍໃຫ້ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເຮັດໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານມີຄວາມສຸກ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າພ້ອມທີ່ຈະໃຫ້ອະໄພ ແລະ ສະແດງຄວາມເມດຕາອັນຍິ່ງໃຫຍ່ແກ່ພວກເຂົາ.
ດາວິດຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພຣະຢາເວຟັງ ແລະ ຟັງ.
ພຣະຢາເວຈະຕອບດາວິດ.
ບໍ່ມີໃຜປຽບທຽບໃສ່ກັບພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ທຸກປະຊາຊາດຈະມາຂາບໄຫວ້ຕໍ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະໃຫ້ກຽດຊື່ຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ມີແຕ່ພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນທີ່ເຮັດສິ່ງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ຫນ້າ ອັດສະຈັນໃຈ.
ດາວິດຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພຣະຢາເວສອນລາວແນວທາງຂອງພຣະຢາເວ.
ດາວິດຈະຍ່າງໃນຄວາມຈິງຂອງພຣະຢາເວ.
ດາວິດຈະສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າ ແລະ ສັນລະເສີນຊື່ຂອງພຣະເຈົ້າຕະຫຼອດໄປ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊ່ວຍຊີວິດຈິດວິນຍານຂອງດາວິດໃຫ້ພົ້ນຈາກຄວາມຕາຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ລຸກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ກັບດາວິດ, ສະແຫວງຫາຊີວິດຂອງລາວ ແລະ ບໍ່ມີຄວາມເຄົາລົບຕໍ່ພຣະເຈົ້າ.
ດາວິດອະທິບາຍພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເປັນພຣະເຈົ້າທີ່ມີຄວາມເມດຕາ ແລະ ມີຄວາມເມດຕາ, ຊ້າທີ່ຈະໂກດແຄ້ນ, ແລະ ມີຄວາມອຸດົມສົມບູນໃນຄວາມສັດຊື່ຂອງພັນທະສັນຍາ ແລະ ຄວາມໄວ້ວາງໃຈ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຫັນຫນ້າມາຫາລາວ, ມີຄວາມເມດຕາສົງສານລາວ, ໃຫ້ກຳລັງ ແລະ ຊ່ວຍລາວ.
ຜູ້ທີ່ກຽດຊັງດາວິດຈະເຫັນຄວາມໂປດປານຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຖືກອັບອາຍ.
ພະເຢໂຫວາໄດ້ຊ່ວຍດາວິດ ແລະ ປອບໂຍນລາວ.
ມັນໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໃນພູເຂົາທີ່ສັກສິດ.
ພຣະອົງຮັກພວກເຂົາຫລາຍກ່ວາເຕັນທັງຫມົດຂອງຢາໂຄບ.
ສິ່ງທີ່ຫນ້າງຶດງໍ້ໄດ້ຖືກກ່າວເຖິງເມືອງຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະອົງກ່າວເຖິງພວກລູກສິດຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າອົງສູງສຸດຈະຕັ້ງນາງໄວ້.
ລາວສັງເກດເຫັນ, "ຄົນນີ້ເກີດຢູ່ທີ່ນັ້ນ."
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, "ນໍ້າທັງຫມົດຂອງຂ້ອຍແມ່ນຢູ່ໃນເຈົ້າ."
ນັກຂຽນໄດ້ຮ້ອງໄຫ້ທັງກາງເວັນ ແລະ ກາງຄືນກ່ອນທີ່ພຣະຢາເວ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຟັງຄໍາອະທິຖານຂອງລາວແລະ ເອົາໃຈໃສ່ກັບສຽງຮ້ອງຂອງລາວ.
ຈິດວິນຍານຂອງລາວເຕັມໄປດ້ວຍບັນຫາ ແລະ ຊີວິດຂອງລາວໃກ້ຈະສູນຫາຍໄປແລ້ວ.
ລາວພັນລະນາຕົນເອງວ່າເປັນຜູ້ຊາຍທີ່ບໍ່ມີກຳລັງ.
ລາວເວົ້າວ່າພະເຢໂຫວາເບິ່ງແຍງຄົນຕາຍບໍ່ມີອີກແລ້ວເພາະວ່າພວກເຂົາຖືກຕັດອອກຈາກອຳນາດຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວກ່າວວ່າພະເຢໂຫວາໄດ້ວາງລາວໄວ້ໃນບ່ອນທີ່ຕໍ່າທີ່ສຸດຂອງຂຸມ.
ຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງພຣະຢາເວແມ່ນຢູ່ກັບນັກຂຽນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ນັກຂຽນຮູ້ສືກປະຫຼາດໃຈຕໍ່ຄົນທີ່ລາວຮູ້ຈັກ.
ຕາຂອງລາວອ່ອນເພຍລົງຈາກບັນຫາ.
ລາວຖາມພຣະຢາເວວ່າລາວຈະເຮັດສິ່ງມະຫັດສະຈັນ ສຳລັບຄົນທີ່ຕາຍໄປບໍ, ແລະ ຖ້າພວກເຂົາຈະລຸກຂຶ້ນແລະ ສັນລະເສີນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ນັກຂຽນຖາມຫາພຣະຢາເວຖ້າພວກເຂົາຈະຖືກປະກາດໃນບ່ອນຝັງສົບ, ໃນບ່ອນຄົນຕາຍ, ໃນຄວາມມືດ ແລະ ໃນບ່ອນທີ່ລືມ.
ຄຳອະທິຖານຂອງພຣະອົງມາຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວໃນຕອນເຊົ້າ.
ພຣະຢາເວໄດ້ປະຕິເສດນັກຂຽນ ແລະ ເຊື່ອງຫນ້າຂອງລາວຈາກລາວ.
ນັກຂຽນໄດ້ຮັບຄວາມເດືອດຮ້ອນ ແລະ ໃກ້ຈະເຖິງຄວາມຕາຍນັບຕັ້ງແຕ່ໄວຫນຸ່ມລາວ.
ການກະທັມຂອງພຣະຢາເວໄດ້ຜ່ານໄປແລ້ວ ແລະ ການກະທັມຂອງລາວໄດ້ທັມລາຍນັກຂຽນ.
ພວກເຂົາອ້ອມຮອບຕົວຂຽນທີ່ຄ້າຍຄືນໍ້າ ແລະ ລ້ອມລ້ອມລາວ.
ລາວເວົ້າວ່າຜູ້ທີ່ຮູ້ຈັກພຽງແຕ່ລາວແມ່ນຄວາມມືດ.
ລາວຈະຮ້ອງເພງສັນລະເສີນຂອງພຣະຢາເວໃນການກະທັມທີ່ສັດຊື່ຕໍ່ຄຳສັນຍາ.
ພຣະອົງຈະປະກາດຄວາມຈິງຂອງພຣະຢາເວ.
ມັນໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນໃນສະຫວັນ.
ຄຳສັນຍາໄດ້ເຮັດກັບຜູ້ທີ່ຖືກເລືອກໄວ້ ແລະ ຄຳ ສາບານຕໍ່ ດາວິດ.
ລູກຫລານຈະໄດ້ຮັບການສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນຕະຫລອດໄປ ແລະ ເປັນບັນລັງຕະຫຼອດການ.
ທ້ອງຟ້າຈະສັນລະເສີນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າສຳລັບຄວາມອັດສະຈັນຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຈະຍ້ອງຍໍສັນລະເສີນພຣະຢາເວສຳລັບຄວາມຈິງຂອງລາວ.
ພຣະອົງເປັນຕາຢ້ານຫຼາຍກວ່າທຸກຄົນທີ່ຢູ່ອ້ອມຕົວພຣະອົງ.
ມັນຢູ່ອ້ອມຮອບພຣະຢາເວ.
ລາວເວົ້າວ່າເມື່ອຄື້ນໃຫຍ່ຂື້ນ, ພຣະຢາເວກໍ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາສະຫງົບລົງ.
ລາວເອົາຊະນະນາງເປັນຄົນທີ່ຖືກຂ້າຕາຍ.
ລາວໃຊ້ແຂນແຂງແຮງ.
ສະຫວັນ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກເປັນຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວສ້າງພາກເຫນືອ ແລະ ພາກໃຕ້.
ພຣະຢາເວມີແຂນ ແລະ ກຳລັງທີ່ແຂງແຮງ, ແລະ ມືຂວາຂອງລາວສູງ.
ຄວາມຊອບທັມ ແລະ ຄວາມຍຸດຕິທັມແມ່ນພື້ນຖານຂອງບັນລັງຂອງພຮະຢາເວ
ຄວາມຊື່ສັດພັນທະສັນຍາ ແລະ ຄວາມໄວ້ວາງໃຈມາກ່ອນພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາໄດ້ຮັບພອນແລະເດີນໄປໃນແສງສະຫວ່າງຂອງໃບຫນ້າຂອງພຣະຢາເວ, ພວກເຂົາປິຕິຍິນດີໃນນາມຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ໃນຄວາມຊອບທັມ ຂອງພຣະຢາເວພວກເຂົາຍົກຍ້ອງ.
ປະຊາຊົນມີໄຊຊະນະ
ໄສ້ຂອງປະຊາຊົນເປັນຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ຖືກເອີ້ນວ່າບໍລິສຸດຂອງອິດສະຣາເອນ.
ທ່ານກ່າວວ່າທ່ານໄດ້ຕັ້ງມົງກຸດເທິງຜູ້ທີ່ມີອຳນາດແລະໄດ້ຍົກຜູ້ທີ່ຖືກເລືອກຈາກບັນດາຜູ້ຄົນ.
ທ່ານກ່າວວ່າທ່ານໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງລາວ, ຈະສະຫນັບ ສະຫນູນລາວ, ແລະ ຈະເສີມສ້າງລາວ.
ຄວາມຈິງແລະຄວາມສັດຊື່ໃນພັນທະສັນຍາຂອງ ພຣະຢາເວຈະຢູ່ກັບດາວິດ ແລະ ໂດຍຊື່ຂອງ ພຣະຢາເວຊື່ວ່າດາວິດຈະໄດ້ຮັບໄຊຊະນະ.
ພຣະອົງຈະເອີ້ນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າພຣະບິດາ, ພຣະເຈົ້າຂອງພຣະອົງ, ແລະ ເປັນຫີນແຫ່ງຄວາມລອດຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວຈະຂະຫຍາຍ ແລະ ຮັບປະກັນຄວາມສັດຊື່ແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງລາວຕໍ່ດາວິດຕະຫຼອດໄປ.
ລູກຫລານຂອງລາວຈະອົດທົນຕະຫລອດການ ແລະບັນດາບັນລັງຂອງລາວຈະອົດທົນໄດ້ດັ່ງທ້ອງຟ້າເທິງ.
ພຣະຢາເວຈະລົງໂທດການກະບົດຂອງພວກເຂົາດ້ວຍໄມ້ເທົ້າ ແລະ ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາດ້ວຍຄວາມໂກດແຄ້ນ.
ພຣະຢາເວສັນຍາວ່າຈະບໍ່ເອົາຄວາມສັດຊື່ຂອງພັນທະສັນຍາຂອງລາວອອກໄປຫລືບໍ່ສັດຊື່ຕໍ່ຄຳສັນຍາຂອງລາວ. ລາວຈະບໍ່ທັມລາຍພັນທະສັນຍາຂອງລາວຫລືປ່ຽນຄຳເວົ້າຂອງປາກຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວສາບານໂດຍຄວາມບໍລິສຸດຂອງລາວ.
ນັກຂຽນກ່າວວ່າພຣະຢາເວໄດ້ປະຕິເສດ ແລະປະຕິເສດ ແລະ ໃຈຮ້າຍກັບກະສັດທີ່ຖືກເຈີມ.
ລາວກຳລັງຖືກປຸ້ນ ແລະ ກາຍເປັນຄົນທີ່ກຽດຊັງເພື່ອນບ້ານ.
ພວກເຂົາໄດ້ຍົກມືຂວາຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຖືກເຮັດໃຫ້ມີຄວາມປິຕິຍິນດີ.
ຂອບດາບຂອງກະສັດໄດ້ຫັນຫລັງ ແລະ ລາວບໍ່ສາມາດສູ້ຮົບໄດ້.
ຄວາມສະຫງ່າລາສີຂອງພະອົງໄດ້ສິ້ນສຸດລົງ ແລະບັນລັງຂອງພະອົງໄດ້ຖືກນຳລົງສູ່ພື້ນດິນ.
ວັນເວລາຂອງລາວໄດ້ສັ້ນລົງ ແລະ ລາວໄດ້ຖືກປົກຄຸມດ້ວຍຄວາມອັບອາຍ.
ລາວຖາມວ່າດົນປານໃດທີ່ພຣະຢາເວຈະປົກປິດຕົວເອງ ແລະ ຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງລາວຈະໄຫມຄືກັບໄຟ.
ລາວຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຄິດກ່ຽວກັບເວລາຂອງລາວທີ່ສັ້ນແລະ ສຳລັບສິ່ງທີ່ໄຮ້ປະໂຫຍດທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສ້າງລູກຊາຍທັງຫມົດ.
ນັກຂຽນຖາມພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າວ່າ, "ອະດີດການກະທັມ ແຫ່ງຄວາມສັດຊື່ແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງເຈົ້າຢູ່ໃສ?"
ລາວບອກອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າວ່າສັດຕູຂອງພຣະຢາເວ ທັມຮ້າຍຄຳເຍາະເຍີ້ຍ ແລະ ເຍາະເຍີ້ຍຕີນຂອງຜູ້ທີ່ຖືກເຈີມຂອງພຣະຢາເວ.
ພະເຢໂຫວາຈະໄດ້ຮັບພອນຕະຫຼອດໄປ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເປັນບ່ອນລີ້ໄພໃນທຸກລຸ້ນຄົນ.
ພະອົງເອົາມະນຸດກັບຄືນເປັນຂີ້ຝຸ່ນດິນ.
ພວກເຂົາເປັນຄືກັບມື້ວານນີ້ໃນເວລາທີ່ມັນຜ່ານໄປ, ແລະ ເປັນໂມງໃນຍາມກາງຄືນ.
ພວກເຂົາເປັນຄືກັບຫຍ້າທີ່ປົ່ງຂຶ້ນ, ດອກໄມ້ ແລະ ເຕີບໃຫຍ່, ແລະ ຈາກນັ້ນກໍ່ຫ່ຽວແຫ້ງແລະແຫ້ງ.
ພວກເຂົາຖືກເຜົາຜານແລະຢ້ານກົວເພາະວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ຕັ້ງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາຕໍ່ຫນ້າຕົວເອງ, ແລະ ບາບທີ່ເຊື່ອງໄວ້ຂອງພວກເຂົາໃນຄວາມສະຫວ່າງຂອງພຣະອົງ.
ປີຂອງພວກເຂົາແມ່ນແປດສິບປີຖ້າມີສຸຂະພາບດີ.
ລາວຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າສອນມະນຸດໃຫ້ພິຈາລະນາຊີວິດຂອງພວກເຂົາ, ເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະມີຊີວິດທີ່ສະຫລາດ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າປະຕິບັດກັບມະນຸດຊາດດ້ວຍຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ປິຕິຍິນດີ ແລະ ມີຄວາມຍິນດີຕະຫລອດວັນເວລາ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າປ່ອຍໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງລາວເຫັນວຽກຂອງລາວ ແລະ ລູກໆຂອງພວກເຂົາເຫັນຄວາມສະຫງ່າລາສີຂອງລາວ.
ລາວເລັ່ງວຽກຂອງມືຂອງພວກເຂົາ.
ນັກຂຽນກ່າວວ່າ, "ລາວແມ່ນບ່ອນພັກເຊົາ ແລະ ປ້ອມປາການຂອງຂ້າພຣະເຈົ້າ, ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພຣະເຈົ້າ, ເຊິ່ງຂ້າພຣະເຈົ້າໄວ້ວາງໃຈ."
ພະເຢໂຫວາຈະຊ່ວຍລາວໃຫ້ພົ້ນຈາກແຮ້ວຂອງຜູ້ລ່າແລະ ຈາກໄພພິບັດທີ່ຮ້າຍແຮງແລະປົກຄຸມລາວດ້ວຍປີກຂອງລາວ.
ຄົນທີ່ວາງໃຈໃນພຣະຢາເວບໍ່ຕ້ອງຢ້ານຄວາມຢ້ານກົວໃນຕອນກາງຄືນ, ຫລືລູກສອນທີ່ບິນໃນເວລາກາງເວັນ, ໄພພິບັດຕ່າງໆທີ່ອ້ອມຮອບຢູ່ໃນຄວາມມືດ, ແລະ ພະຍາດທີ່ມາໃນຕອນທ່ຽງ.
ພຣະຢາເວແມ່ນບ່ອນລີ້ໄພສຳລັບນັກຂຽນ.
ບໍ່ມີຄວາມຊົ່ວຮ້າຍໃດຈະມາຄອບງຳຫລືຄວາມທຸກທໍລະມານມາໃກ້ຄົນທີ່ວາງໃຈໃນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເພາະວ່າພຣະຢາເວຈະຊີ້ນຳເທວະດາຂອງຕົນໃຫ້ປົກປ້ອງ ແລະ ປົກປ້ອງລາວໃນທຸກວິທີທາງຂອງລາວ.
ບັນດາທູດສະຫວັນຈະຍົກລາວຂຶ້ນດ້ວຍມືຂອງພວກເຂົາເພື່ອວ່າລາວຈະບໍ່ລົ້ມ ແລະ ລົ້ມລົງເທິງກ້ອນຫີນ.
ພຣະຢາເວຈະຊ່ວຍລາວ, ປົກປ້ອງລາວ, ຕອບລາວໃນເວລາທີ່ລາວເອີ້ນ, ໃຫ້ລາວມີໄຊຊະນະ ແລະ ໃຫ້ກຽດເມື່ອລາວມີບັນຫາ, ເຮັດໃຫ້ລາວມີຊີວິດຍາວນານ, ແລະ ສະແດງໃຫ້ລາວເຫັນຄວາມລອດຂອງພຣະຢາເວ.
ມັນເປັນສິ່ງທີ່ດີທີ່ຈະຂອບພຣະຄຸນ ແລະ ຮ້ອງເພງສັນລະເສີນນາມຊື່ຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວເວົ້າວ່າຈະປະກາດຄວາມສັດຊື່ແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວໃນຕອນເຊົ້າ ແລະ ຄວາມຈິງຂອງລາວທຸກໆຄືນ.
ການກະທັມທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ລາວດີໃຈຫຼາຍຈົນລາວຮ້ອງເພງດ້ວຍຄວາມຍິນດີ.
ຄົນທີ່ໂຫດຮ້າຍຫລືຄົນໂງ່ບໍ່ຮູ້ຈັກຄວາມສຸກເຊັ່ນນັ້ນ.
ຄົນຊົ່ວທີ່ງອກຄືກັບຫຍ້າ ແລະ ຄົນຊົ່ວຮ້າຍທຸກຄົນທີ່ ກຳລັງຈະເລີນເຕີບໂຕຍັງຖືກທັມລາຍໄປຕະຫລອດການ.
ຄົນຊົ່ວຮ້າຍທັງຫມົດກະແຈກກະຈາຍເພາະວ່າພຣະຢາເວຈະປົກຄອງຕະຫຼອດໄປ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຍົກຍ້ອງ ແລະ ແຕ່ງຕັ້ງນັກຂຽນໂດຍໃຫ້ລາວເຫັນການຕົກຂອງສັດຕູຂອງລາວ ແລະ ໄດ້ຍິນສຽງຂອງສັດຕູທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຂອງລາວ.
ພວກມັນຖືກປູກຢູ່ໃນເຮືອນຂອງພຣະຢາເວ.
ຄົນຊອບທັມເກີດຫມາກເມື່ອເຂົາເຖົ້າແລ້ວ ແລະ ຍັງສົດ ແລະ ຂຽວ.
ພຣະຢາເວແມ່ນຫີນຂອງລາວເພາະວ່າບໍ່ມີຄວາມບໍ່ຊອບທັມໃນພຣະຢາເວ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງໂອບອ້ອມດ້ວຍຄວາມສະຫງ່າງາມແລະ ນຸ່ງຫົ່ມດ້ວຍຄວາມແຂງແຮງເຊິ່ງລາວນຸ່ງເສື້ອຄືກັບເຂັມຂັດ.
ມະຫາສະຫມຸດສູງຂື້ນ ແລະ ຄື້ນຂອງພວກມັນກໍ່ລົ້ມລົງ ແລະ ສຽງຮ້ອງ.
ພຣະຢາເວຢູ່ເບື້ອງເທິງແມ່ນໃຫຍ່ ແລະ ເຫນືອຄື້ນຟອງໃຫຍ່ ແລະ ຄື້ນທະເລ.
ນັກຂຽນກ່າວວ່າຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວມີຄວາມຫນ້າ ເຊື່ອຖື ແລະ ຄວາມບໍລິສຸດປະດັບເຮືອນຂອງພຣະຢາເວຕະຫຼອດໄປ.
ນັກຂຽນຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າຢາເວພຣະເຈົ້າສ່ອງແສງປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ ແລະ ໃຫ້ກຽດແກ່ສິ່ງທີ່ພວກເຂົາສົມຄວນໄດ້ຮັບ.
ຄົນຊົ່ວຮ້າຍປິຕິຍິນດີໂດຍການຖອກຖ້ອຍຄຳທີ່ອວດດີ, ກຽດຊັງ ແລະ ອວດອ້າງ.
ຄົນຊົ່ວຮ້າຍທັມລາຍປະຊາຊົນຂອງພຣະຢາເວ ແລະພວກເຂົາຂ້າແມ່ຫມ້າຍຄົນຕ່າງດ້າວ ແລະ ຄົນບໍ່ມີພໍ່.
ຄົນຊົ່ວເວົ້າວ່າພຣະຢາເວຈະບໍ່ເຫັນຫລືບໍ່ສັງເກດເຫັນສິ່ງທີ່ພວກເຮົາເຮັດ.
ລາວຖາມພວກເຂົາວ່າ, "ເຈົ້າຈະຮຽນຮູ້ເວລາໃດ?"
ພຣະຢາເວຮູ້ວ່າຄວາມຄິດຂອງມະນຸດຈະເສື່ອມເສຍ.
ພຣະຢາເວສອນກົດຫມາຍຂອງລາວ ແລະ ໃຫ້ພັກຜ່ອນໃນເວລາທີ່ມີບັນຫາແກ່ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບພອນ.
ນັກຂຽນກ່າວວ່າພຣະຢາເວຈະບໍ່ປະຖິ້ມປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງຫລືປະຖິ້ມມູນມໍລະດົກຂອງລາວ.
ຜົນຂອງຄຳສັນຍາຂອງພຣະຢາເວແມ່ນວ່າຄວາມຍຸດຕິທັມຈະມີຂື້ນ ແລະ ຄົນທີ່ສັດຊື່ທັງຫມົດຈະປະຕິບັດຕາມມັນ.
ການສະຫນອງດັ່ງກ່າວແມ່ນຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວເຊິ່ງຖືນັກຂຽນຂຶ້ນເວລາທີ່ລາວເວົ້າວ່າ, "ຕີນຂອງຂ້ອຍລົ້ມລົງ."
ພວກຜູ້ປົກຄອງຊົ່ວສ້າງຄວາມບໍ່ຍຸຕິທັມໂດຍການສົມຮູ້ຮ່ວມຄິດກັບຄົນຊອບທັມ ແລະ ຕັດສິນໂທດຜູ້ບໍລິສຸດຈົນເຖິງແກ່ຄວາມຕາຍ.
ພຣະຢາເວໄດ້ໃຫ້ກຳລັງໃຈແກ່ນັກຂຽນໂດຍເປັນຫໍຄອຍທີ່ສູງຂອງລາວ ແລະ ເປັນຫີນແຫ່ງບ່ອນລີ້ໄພຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວຈະນຳຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາມາສູ່ພວກເຂົາ ແລະ ຕັດພວກເຂົາອອກຈາກຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາ.
ນັກຂຽນໄດ້ສົ່ງເສີມໃຫ້ທຸກຄົນເຂົ້າໄປໃນທີ່ປະທັບຂອງ ພຣະຢາເວດ້ວຍການຂອບພຣະຄຸນ.
ພຣະຢາເວແມ່ນພຣະເຈົ້າທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ເປັນກະສັດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສູງກວ່າພະເຈົ້າທັງຫມົດ.
ພຣະຢາເວແມ່ນສູງກວ່າພະເຈົ້າທັງຫມົດໃນຄວາມສູງຂອງພູເຂົາ ແລະ ທະເລທີ່ລາວສ້າງແມ່ນມື ແລະ ມືຂອງລາວທີ່ປະກອບເປັນດິນແດນແຫ້ງແລ້ງ.
ບຸກຄົນທຸກຄົນຄວນຈະນະມັດສະການພຣະຢາເວເພາະວ່າລາວແມ່ນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ ແລະ ພວກເຂົາແມ່ນປະຊາຊົນຂອງທົ່ງຫຍ້າລ້ຽງສັດ ແລະຝູງແກະຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາທ້າທາຍສິດອຳນາດຂອງລາວ ແລະພະຍາຍາມຄວາມອົດທົນຂອງລາວ, ເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາໄດ້ເຫັນການກະທັມຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ, "ນີ້ແມ່ນປະຊາຊົນທີ່ຫົວໃຈຫລົງທາງ; ພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ທາງຂອງຂ້ອຍ."
ພຣະຢາເວໄດ້ປະຕິຍານໃນຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງລາວວ່າຜູ້ຄົນທີ່ທ້າທາຍສິດອຳນາດ ເຮົາຈຶ່ງໄດ້ຄິດດ້ວຍຄວາມໃຈຮ້າຍວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ເຂົ້າສູ່ທີ່ຢຸດພັກຂອງເຮົາເລີຍ.
ນັກຂຽນໄດ້ສົ່ງເສີມໃຫ້ທຸກຄົນປະກາດວັນແຫ່ງຄວາມລອດພົ້ນຂອງພຣະຢາເວຕໍ່ມື້.
ທຸກໆຄົນຄວນປະກາດສະຫງ່າລາສີຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ການກະທັມອັນຫນ້າອັດສະຈັນໃຈຂອງລາວເພາະວ່າພຣະຢາເວຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ຊົງສົມຄວນໄດ້ຮັບການສັນຣະເສີນຢ່າງຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ພຣະອົງຊົງເປັນທີ່ຢ້ານກົວເຫນືອບັນດາພະເຈົ້າອື່ນໆ ທັງຫມົດ.
ຄຸນລັກສະນະຕ່າງໆທີ່ຢູ່ໃນທີ່ປະທັບຂອງພະເຢໂຫວາແມ່ນຄວາມງົດງາມ, ຄວາມສະຫງ່າງາມ, ຄວາມເຂັ້ມແຂງ ແລະ ຄວາມງາມ.
ທຸກໆຄົນຄວນເອົາເຄື່ອງຖວາຍບູຊາ ແລະ ເຂົ້າໄປໃນສານຂອງລາວ.
ນັກຂຽນໄດ້ສົ່ງເສີມໃຫ້ທຸກຄົນເວົ້າວ່າ, "ພຣະຢາເວ ປົກຄອງ."
ພຣະຢາເວຕັດສິນປະຊາຊົນຢ່າງຍຸດຕິທັມ.
ສະຫວັນຄວນຈະດີໃຈ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກປິຕິຍິນດີເພາະວ່າພຣະຢາເວກຳລັງສະເດັດມາ.
ໃນເວລາທີ່ພຣະຢາເວມາລາວຈະຕັດສິນແຜ່ນດິນໂລກ, ໂລກດ້ວຍຄວາມຊອບທັມ, ແລະ ປະຊາຊົນດ້ວຍຄວາມຊື່ສັດຂອງລາວ.
ຄວາມຊອບທັມແລະຄວາມຍຸຕິທັມເປັນຮາກຖານແຫ່ງພຣະບັນລັງຂອງພຣະອົງ.
ໄຟຟົ້ງໄປລ່ວງຫນ້າພຣະອົງ ແລະເຜົາຜານບັນດາສັດຕຣູທີ່ຢູ່ທຸກດ້ານຂອງພຣະອົງເສຍ.
ຟ້າແລບຂອງພຣະອົງ; ເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນໂລກສະຫວ່າງຂຶ້ນ ແຜ່ນດິນໂລກເຫັນແລະສັ່ນສະທ້ານ ພູເຂົາທັງຫລາຍລະລາຍລົງຢ່າງຂີ້ເຜິ້ງຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ ຕໍ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງແຜ່ນດິນໂລກທັງຫມົດ.
ບັນດາທ້ອງຟ້າປະກາດເຖິງຄວາມຊອບທັມຂອງພຣະອົງ ແລະບັນດາຊົນຊາດທັງຫມົດເຫັນພຣະສິຣິຂອງພຣະອົງ.
ທຸກຄົນທີ່ນະມັສະການບັນດາຮູບເຄົາຣົບແກະສະລັກຈະໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍ, ຄືທຸກຄົນທີ່ໂອ້ອວດໃນພະເຈົ້າໄຮ້ຄ່າ ບັນດາພະເຈົ້າທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າ ຈົ່ງກົ້ມກາບຕໍ່ພຣະອົງ.
ຊີໂອນໄດ້ຍິນແລະຍິນດີ ແລະເມືອງທັງຫລາຍຂອງຢູດາກໍຍິນດີ ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ ເພາະຄຳຕັດສິນອັນຊອບທັມຂອງພຣະອົງ.
ນັກຂຽນກ່າວວ່າພະເຢໂຫວາສູງທີ່ສຸດເຫນືອແຜ່ນດິນໂລກ ແລະ ສູງສົ່ງເຫນືອ
ພຣະຢາເວຊົງຄຸ້ມຄອງບັນດາຊີວິດຂອງປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ ແລະພຣະອົງຊົງເອົາພວກເຂົາອອກຈາກມືຂອງຄົນຊົ່ວ.
ນັກຂຽນສົ່ງເສີມຄົນຊອບທັມຈົ່ງຍິນດີໃນພຣະຢາເວເຖີດ ແລະຈົ່ງຖວາຍຂອບພຣະຄຸນເມື່ອພວກທ່ານຣະນຶກເຖິງຄວາມບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຫັດຂວາແລະພຣະກຳລັງບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງໄດ້ໃຫ້ຊັຍຊະນະແກ່ພຣະອົງເອງ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງສຳແດງຄວາມຍຸຕິທັມຂອງພຣະອົງ ແກ່ບັນດາປະຊາຊາດທັງຫມົດຢ່າງເປີດເຜີຍ.
ພຣະຢາເວຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຄິດເຖິງຄວາມຈົ່ງຮັກພັກດີແຫ່ງພັນທະສັນຍາແລະຄວາມຊື່ສັດຂອງພຣະອົງ.
ສຸດທ້າຍຂອງແຜ່ນດິນໂລກທັງຫມົດຈະໄດ້ເຫັນຊັຍຊະນະຂອງພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາ.
ທຸກຄົນຈົ່ງໂຫ່ຮ້ອງດ້ວຍຄວາມຊື່ນບານຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ ຈົ່ງໂຫ່ຮ້ອງອອກມາເປັນບົດເພງ.
ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນຄວນໃຊ້ສຽງແກ, ສຽງແກ, ແລະ ສຽງແກ.
ນັກຂຽນກ່າວວ່າໃຫ້ທະເລກັບທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນນັ້ນໂຫ່ຮ້ອງອີກທັງແຜ່ນດິນໂລກກັບບັນດາຜູ້ອາສັຍຢູ່ໃນນັ້ນໃຫ້ແມ່ນ້ຳທັງຫລາຍຕົບມືຂອງພວກມັນ ແລະໃຫ້ບັນດາພູເຂົາໂຫ່ຮ້ອງດ້ວຍຄວາມຊື່ນບານ.
ພຣະອົງຈະຊົງຕັດສິນໂລກດ້ວຍຄວາມຊອບທັມ ແລະຈະຊົງຕັດສິນຊົນຊາດທັງຫລາຍດ້ວຍຄວາມຍຸຕິທັມ.
ໃຫ້ຊົນຊາດທັງຫລາຍຕົວສັ່ນໃນຄຳຕອບທີ່ພຣະຢາເວຊົງຄອບຄອງ.
ພຣະອົງຢູ່ເທິງບັນລັງເຫນືອເຄຣຸບແຜ່ນດິນໂລກກໍໄຫວ.
ພຣະຢາເວຊົງຍິ່ງໃຫຍ່ໃນຊີໂອນພຣະອົງຊົງເປັນທີ່ຍົກຍ້ອງເຊີດຊູເຫນືອບັນດາປະຊາຊົນທັງຫມົດ.
ຈົ່ງໃຫ້ພວກເຂົາສັນຣະເສີນພຣະນາມຊື່ອັນຍິ່ງໃຫຍ່ແລະນ່າຢ້ານກົວຂອງພຣະອົງຊົງບໍຣິສຸດ.
ນັກຂຽນເວົ້າວ່າພຣະມາຫາກະສັດຊົງຣິທານຸພາບ ແລະພຣະອົງຊົງຮັກຄວາມຍຸຕິທັມ.
ນັກຂຽນກ່າວວ່າປະເທດຕ່າງໆຈົ່ງສັນຣະເສີນພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າ ຂອງເຮົາແລະນະມັສະການທີ່ແທ່ນຮອງຕີນຂອງພຣະອົງພຣະອົງຊົງບໍຣິສຸດ.
ບາງຄົນໃນຈຳນວນນັ້ນທີ່ອະທິຖານຫາພຣະຢາເວແລະ ລາວຕອບພວກເຂົາແມ່ນໂມເຊ, ອາໂລນ, ແລະຊາມູເອນ.
ພວກທ່ານໄດ້ຮັກສາບັນດາພຣະບັນຊາອັນຈິງຈັງຂອງພຣະອົງແລະບັນດາກົດບັນຍັດທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງປຣະທານແກ່ພວກທ່ານ.
ພຣະຢາເວຊົງອະພັຍໂທດສຳລັບທ່ານເຫລົ່ານັ້ນ ແຕ່ຊົງເປັນຜູ້ລົງໂທດຕໍ່ການກະທຳຜິດບາບທັງຫລາຍຂອງທ່ານເຫລົ່ານັ້ນດ້ວຍ.
ນັກຂຽນເວົ້າວ່າຈົ່ງສັນຣະເສີນພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາ ແລະຈົ່ງນະມັສະການທີ່ພູເຂົາບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງໄດ້ເຊື້ອເຊີນທົ່ວໂລກໃຫ້ໂຫ່ຮ້ອງດ້ວຍຄວາມຊື່ນບານຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາຄວນມາຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂອງພຣະອົງດ້ວຍການຮ້ອງເພງຊື່ນບານ.
ລາວເວົ້າວ່າເຮົາເປັນປະຊາກອນຂອງພຣະອົງ ແລະເປັນແກະແຫ່ງທົ່ງຫຍ້າຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຄວນຈະເຂົ້າສູ່ປະຕູທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ ດ້ວຍການຂອບພຣະຄຸນ ແລະເຂົ້າບັນດາບໍຣິເວນພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງດ້ວຍການສັນຣະເສີນ.
ພວກເຂົາຄວນຈະເຂົ້າໄປໃນປະຕູຂອງລາວດ້ວຍການຂອບພຣະຄຸນ ແລະ ເຂົ້າບັນດາບໍຣິເວນພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງດ້ວຍການສັນຣະເສີນຈົ່ງຂອບພຣະຄຸນພຣະອົງແລະຈົ່ງຖວາຍສັນຣະເສີນແດ່ພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງ.
ລາວກ່າວວ່າຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງດຳຣົງເປັນນິດ.
ລາວຈະຮ້ອງເພງເລື່ອງຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາແລະຄວາມຍຸຕິທັມ.
ລາວຈະບໍ່ຕັ້ງການກະທຳຜິດໄວ້ຕໍ່ຫນ້າຕໍ່ຕາຂ້ານ້ອຍ.
ລາວຈະທຳລາຍຜູ້ທີ່ໃສ່ຮ້າຍເພື່ອນບ້ານຢ່າງລັບໆ.
ດາວິດຢາກໃຫ້ຄົນຊື່ສັດແຫ່ງແຜ່ນດິນເພື່ອໃຫ້ນັ່ງທີ່ດ້ານຂ້າງຂ້ານ້ອຍ. ບັນດາຜູ້ດຳເນີນຢູ່ໃນທາງຊື່ສັດສຸຈະຣິດຈະຮັບໃຊ້ຂ້ານ້ອຍ.
ລາວຈະບໍ່ຍອມໃຫ້ຄົນຂີ້ຕົວະຢູ່ໃນເຮືອນຂອງລາວ.
ທຸກໆເຊົ້າ ລາວຈະທຳລາຍຄົນຊົ່ວທັງຫມົດຈາກແຜ່ນດິນ.
ຄົນທີ່ທຸກທໍລະມານອະທິຖານເພື່ອພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຢ່າໃຫ້ປິດບັງລາວຈາກເວລາທີ່ປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ.
ຄົນທີ່ທຸກທໍລະມານກ່າວວ່າລາວເປັນຄືຫຍ້າທີ່ຫ່ຽວໄປ. ຂ້ານ້ອຍລືມທີ່ຈະກິນອາຫານໃດໆ.
ດ້ວຍສຽງຮ້ອງຄາງບໍ່ຢຸດຂອງລາວ, ລາວຈຶ່ງໄດ້ຈ່ອຍລົງຢ່າງຫລາຍ.
ູ້ທີ່ເຍີ້ຍຫຍັນໃຊ້ຊື່ຂອງລາວປ້ອຍດ່າ.
ຄົນທຸກທໍລະມານກ່າວວ່າພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງຍົກລາວຂຶ້ນແລະຊົງໂຍນລາວລົງ.
ນັກຂຽນກ່າວວ່າພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງດຳຣົງຢູ່ທຸກຊົ່ວເຊື້ອຊາດ.
ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະຢາເວຮູ້ສຶກສົງສານຮູ້ສຶກສົງສານຝຸ່ນດິນແຫ່ງຊາກຮົກຮ້າງເພພັງຂອງຊີໂອນ.
ບັນດາກະສັດທັງຫມົດແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກ ຈະຖວາຍກຽຕແດ່ພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຈະຊົງຕອບສະຫນອງຕໍ່ຄຳອະທິຖານຂອງຄົນສິ້ນເນື້ອປະດາຕົວ.
ລາວຂຽນວ່າເພື່ອປະຊາຊົນທີ່ຍັງບໍ່ເກີດມາຈະສັນຣະເສີນພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ແນມເບິ່ງແຜ່ນດິນໂລກລົງມາຈາກຟ້າສະຫວັນ.
ຊົນຊາດແລະອານາຈັກທັງຫລາຍມາຊຸມນຸມກັນເພື່ອຮັບໃຊ້ພຣະຢາເວ.
ນັກຂຽນໄດ້ກ່າວວ່າ, "ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າ, ຂອງຂ້ານ້ອຍ ຂໍຢ່າຊົງນຳຂ້ານ້ອຍໄປໃນເວລາເຄິ່ງກາງຂອງຊີວິດ."
ນັກຂຽນກ່າວວ່າໃນສະໄຫມບູຮານພຣະຢາເວພຣະອົງຊົງວາງໂລກໃນທີ່ຂອງມັນ.
ປີເດືອນຂອງພຣະອົງຈະບໍ່ມີທີ່ສິ້ນສຸດ.
ເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຂົາຈະມີຊີວິດຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງ.
ລາວບໍ່ຕ້ອງການທີ່ຈະລືມການກະທຳອັນປະເສີດຂອງພຣະອົງທັງຫມົດ.
ພຣະອົງຊົງສວມມົງກຸດລາວດ້ວຍຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາແລະການກະທຳແຫ່ງຄວາມເມດຕາອັນອ່ອນໂຍນ.
ພຣະຢາເວຊົງກະທຳການຍຸຕິທັມແກ່ທຸກຄົນທີ່ຖືກບີບບັງຄັບ.
ພຣະອົງຊົງສຳແດງແຜນການຂອງພຣະອົງແກ່ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ.
ລາວເວົ້າວ່າພຣະຢາເວພຣະອົງຈະບໍ່ຊົງຕີສອນຢູ່ສະເຫມີ; ພຣະອົງບໍ່ໃຈຮ້າຍຢູ່ສະເຫມີ.
ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ຊົງກະທຳຕໍ່ເຮົາຕາມທີ່ສົມຄວນແກ່ບາບຂອງເຮົາ.
ພຣະຢາເວກໍຊົງເມດຕາຄົນທີ່ຍົກຍ້ອງພຣະອົງຫລາຍເທົ່ານັ້ນ ໃນແບບດຽວກັບພໍ່ຜູ້ທີ່ມີຄວາມເມດຕາສົງສານຕໍ່ລູກຂອງລາວ.
ຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະຢາເວ, ນັ້ນດຳຣົງຢູ່ຕັ້ງແຕ່ນິຣັນການເຖິງນິຣັນການ ຕໍ່ຜູ້ທີ່ຍົກຍ້ອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສະຖາປະນາບັນລັງຂອງພຣະອົງໄວ້ໃນຟ້າສະຫວັນ.
ບັນດາທູດສະຫວັນຂອງພຣະອົງຖືກເອີ້ນໃຫ້ເຊື່ອຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະອົງ.
ທູດສະຫວັນທັງຫມົດຂອງພຣະຢາເວປະຕິບັດຕາມຄວາມປະສົງຂອງພຣະອົງ.
ລາວກ່າວວ່າພຣະອົງໄດ້ຊົງສວມຄວາມສະງ່າງາມ ແລະຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່.
ພຣະອົງຊົງກາງຟ້າສະຫວັນອອກດັ່ງຜ້າເຕັນ.
ຮາກຖານຂອງແຜ່ນດິນໂລກ ແລະມັນຈະບໍ່ສັ່ນຄອນເລີຍ.
ການນາບຂູ່ຂອງພຣະຢາເວເຮັດໃຫ້ນ້ຳນັ້ນຫລົບຖອຍໄປ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງວາງຂອບເຂດໄວ້ໃຫ້ພວກມັນທີ່ພວກມັນຈະຂ້ວາມໄປບໍ່ໄດ້.
ພຣະຢາເວຊົງເຮັດເຫລົ້າອະງຸ່ນເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດມີຄວາມສຸກ, ຊົງປຣະທານນ້ຳມັນເພື່ອເຮັດໃຫ້ຫນ້າຂອງເຂົາສົດໃສ, ແລະຊົງປຣະທານອາຫານເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາມີເຫື່ອແຮງຂຶ້ນໃຫມ່.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຕັ້ງດວງເດືອນໃຫ້ກຳນົດຣະດູການທັງຫລາຍ; ດວງຕາເວັນໃຫ້ຮູ້ຈັກເວລາຂອງມັນ.
ເມື່ອຕາເວັນຂຶ້ນ, ພວກມັນກໍພັກຜ່ອນແລະນອນຫລັບໃນຖ້ຳທັງຫລາຍຂອງພວກມັນ.
ທະເລຄັບຄັ່ງໄປດ້ວຍສິ່ງທີ່ມີຊີວິດຈົນນັບບໍ່ຖ້ວນ, ທັງສັດນ້ອຍແລະໃຫຍ່.
ພວກເຂົາທັງຫມົດນີ້ຫລຽວຫາພຣະອົງເພື່ອໃຫ້ພຣະອົງຊົງປຣະທານອາຫານແກ່ພວກມັນຕາມເວລາ.
ເມື່ອພຣະອົງຊົງລີ້ຫນ້າຂອງພຣະອົງ, ພວກມັນກໍລຳບາກ; ຖ້າພຣະອົງຊົງເອົາລົມຫາຍໃຈພວກມັນໄປ, ພວກມັນກໍຕາຍແລະກັບເປັນຝຸ່ນດິນ.
ນັກຂຽນຢາກໃຫ້ພຣະຢາເວປິຕິຍິນດີໃນການຊົງສ້າງຂອງພຣະອົງ.
ລາວຈະຮ້ອງເພງຖວາຍແດ່ພຣະເຈົ້າຂອງລາວຕາບເທົ່າທີ່ລາວຍັງມີຊີວິດຢູ່.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ຄົນບາບສູນສິ້ນໄປຈາກແຜ່ນດິນໂລກ, ແລະຂໍຢ່າໃຫ້ມີຄົນຊົ່ວອີກເລີຍ
ນັກຂຽນຈົ່ງປະກາດພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງ; ຈົ່ງໃຫ້ສິ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ກະທຳໄດ້ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໃນທ່າມກາງຊົນຊາດທັງຫລາຍ.
ນັກຂຽນເອີ້ນຫົວໃຈຂອງທຸກຄົນທີ່ສະແຫວງຫາພຣະຢາເວຊື່ນບານ.
ນັກຂຽນຮຽກຮ້ອງຜູ້ຄົນຈົ່ງສະແຫວງຫາພຣະພັກຂອງພຣະອົງຢູ່ສະເຫມີ.
ນັກຂຽນກ່າວວ່າພຣະສັນຍາທີ່ພຣະອົງຊົງມີໄວ້ຫລາຍຊົ່ວພັນເຊັ່ນຄົນ.
ພຣະເຈົ້າຊົງຣະນຶກເຖິງຄຳສັນຍາຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ຊົງເຮັດໄວ້ກັບອັບຣາຮາມ ແລະຄຳສັນຍາພຣະອົງກັບອີຊາກ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ເປັນຄຳສັນຍານິຣັນຕໍ່ກັບອິດສະຣາເອນ ຈະໃຫ້ແຜ່ນດິນການາອານແກ່ເຈົ້າໃຫ້ເປັນສ່ວນແບ່ງແຫ່ງມໍຣະດົກຂອງເຈົ້າທັງຫລາຍ.
ນັກຂຽນໄດ້ກ່າວພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າເລື່ອງນີ້ເມື່ອອິດສະຣາເອນຍັງມີພຽງຈຳນວນນ້ອຍ, ພຽງເລັກນ້ອຍ,
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກພວກເຂົາວ່າພຣະຢາເວຢ່າແຕະຕ້ອງບັນດາຜູ້ທີ່ພຣະອົງເຈີມໄວ້.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງໃຊ້ຊາຍຄົນຫນຶ່ງໄປຂ້າງຫນ້າພວກເຂົາ ໂຢເຊບໄດ້ຖືກຂາຍໄປເປັນທາດຮັບໃຊ້.
ໂຢເຊັບໄດ້ຖືກໃສ່ປອກເຫລັກຈົນກວ່າຈະເຖິງເວລາ,ສິ່ງທີ່ເພິ່ນໄດ້ທຳນວາຍໄດ້ກາຍເປັນຈິງ.
ໂຢເຊັບໄດ້ຊົງຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ດູແລພະຣາຊະວັງຂອງພະອົງໃນຖານະຜູ້ປົກຄອງ ດູແລບັນດາຊັບສິນຂອງພະອົງທັງຫມົດ.
ຢາໂຄບໄດ້ອາສັຍຢູ່ໃນແຜ່ນດິນຂອງຮາມຊົ່ວໄລຍະຫນຶ່ງ.
ພຣະເຈົ້າພໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ສັດຕຣູຂອງອິດສະຣາເອນກຽດຊັງປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
ໂມເຊ ແລະ ອາໂລນໄດ້ສຳແດງບັນດາຫມາຍສຳຄັນຂອງພຣະອົງທ່າມກາງຄົນເອຢິບ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ນ້ຳຂອງຊາວເອຢິບໃຫ້ກາຍເປັນເລືອດ ແລະໄດ້ຊົງຂ້າປາຂອງພວກເຂົາຕາຍຫມົດ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ສົ່ງຫມາກເຫັບ ແລະ ຝົນຕົກ, ພ້ອມດ້ວຍຟ້າຜ່າ ແລະ ຟ້າຮ້ອງ, ມາສູ່ແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຂ້າລູກຊາຍກົກທຸກໆຄົນໃນແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາ, ເປັນຫມາກຜົນທັມອິດຂອງກຳລັງທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ.
ເອຢິບໄດ້ຍິນດີເມື່ອຊາວອິດສະຣາເອນທັງຫລາຍຈາກໄປ, ເພາະຄົນເອຢິບຕ່າງຢ້ານກົວພວກເຂົາ.
ພຣະເຈົ້າພໍໃຈກັບພວກເຂົາດ້ວຍເຂົ້າຈີ່ຈາກສະຫວັນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງຣະນຶກເຖິງພຣະສັນຍາອັນສັກສິດຂອງພຣະອົງທີ່ໄດ້ຊົງກະທຳໄວ້ກັບອັບຣາຮາມຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ.
ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງໄດ້ຖືກຳມະສິດແຫ່ງຄວາມຮັ່ງມີຂອງຊົນຊາດທັງຫລາຍ .
ເພາະຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວ ດຳຣົງເປັນນິດ.
ລາວຮ້ອງຂໍພຣະຢາເວ ໃຫ້ຊົງຣະນຶກເຖິງລາວ, ເມື່ອ ພຣະອົງຊົງສຳແດງຄວາມເມດຕາແກ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
ລາວຈະປິຕິຍິນດີເມື່ອລາວເຫັນຄວາມຈະເຣີນຮຸ່ງເຮື່ອງຂອງຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບການຊົງເລືອກຂອງພຣະອົງ.
ບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ຊື່ນຊົມໃນພຣະຣາຊກິດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະອົງໃນເອຢິບ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຊ່ວຍພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນເພື່ອເຫັນແກ່ພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງ ເພື່ອພຣະອົງຈະໄດ້ສຳແດງຣິທານຸພາບຂອງພຣະອົງ.
ນ້ຳໄດ້ຖ້ວມພວກສັດຕຣູຂອງພວກເຂົາ ບໍ່ມີພວກຄົນເຫລົ່ານັ້ນຈັກຄົນດຽວໄດ້ລອດຊີວິດເລີຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ທ້າທາຍພຣະເຈົ້າໃນທີ່ແຫ້ງແລ້ງ.
ແຜ່ນດິນໂລກໄດ້ເປີດ ແລະ ກືນເອົາດາທານ ແລະ ໄດ້ຖົມອາບີຣາມກັບຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາດ້ວຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ສ້າງຮູບງົວທີ່ໂຮເຣັບ ແລະໄດ້ນະມັສະການຮູບໂລຫະທີ່ໄດ້ຫລໍ່ຂຶ້ນ.
ເພາະໂມເຊ, ຜູ້ໄດ້ຮັບການເລືອກຂອງພຣະອົງ ໄດ້ມາຢືນແທກລະຫວ່າງພຣະອົງກັບຄວາມຜິດນັ້ນເພື່ອຫັນຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງໄປເສຍຈາກການທຳລາຍພວກເຂົາ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ສາບານກັບພວກເຂົາວ່າພຣະອົງຈະປ່ອຍໃຫ້ພວກເຂົາຕາຍໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານນັ້ນ, ໃຫ້ເຊື້ອສາຍຂອງພວກເຂົາກະແຈກກະຈາຍໄປທ່າມກາງປະຊາຊາດ.
ໂຣກຣະບາດກໍໄດ້ເກີດຂຶ້ນທ່າມກາງພວກເຂົາ.
ເມື່ອຟີເນຫັດໄດ້ຢືນຂຶ້ນຂວາງ, ແລະໂຣກຣະບາດນັ້ນກໍຢຸດ.
ປະຊາຊົນໄດ້ເຮັດໃຫ້ໂມເຊຂົມຂື່ນ, ແລະໂມເຊຈຶ່ງໄດ້ເວົ້າຖ້ອຍຄຳບໍ່ທັນຄິດສາກ່ອນ
ຮູບເຄົາຣົບຂອງພວກເຂົາກາຍເປັນແຮ້ວສຳລັບພວກເຂົາ.
ໃນເວລາທີ່ພຣະຢາເວພໄດ້ມອບພວກເຂົາໄວ້ໃນມືບັນດາປະຊາຊາດ, ແລະຜູ້ທີ່ກຽດຊັງພວກເຂົາໄດ້ປົກຄອງເຫນືອພວກເຂົາ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຣະນຶກເຖິງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງ ທີ່ມີກັບພວກເຂົາ ແລະ ໄດ້ເມດຕາເພາະຄວາມຮັກຫມັ້ນຄົງຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຄວນຊົງຮວບຮວມພວກເຂົາຈາກທ່າມກາງປະຊາຊົນຕ່າງໆ ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ຖວາຍຂອບພຣະຄຸນແດ່ພຣະນາມຊື່ບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງ ແລະຖວາຍພຣະສິຣິໃນບັນດາຄຳສັນຣະເສີນຂອງພຣະອົງ.
ຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງດຳຣົງເປັນນິດ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຮວບຮວມພວກເຂົາອອກມາຈາກແຜ່ນດິນຂອງຄົນຕ່າງດ້າວ, ຈາກທິດຕາເວັນອອກແລະຈາກທິດຕາເວັນຕົກ, ຈາກທິດເຫນືອແລະຈາກທິດໃຕ້.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຊ່ວຍກູ້ພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນຈາກຄວາມທຸກໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຄວນສັນລະເສີນພຣະອົງເພາະຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງ ແລະເພາະສິ່ງອັສະຈັນຕ່າງໆທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງກະທຳໄວ້ເພື່ອມະນຸດທັງຫລາຍ .
ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງເຂົາທັງຫລາຍຖ່ອມລົງດ້ວຍຄວາມທຸກຍາກລຳບາກ
ພຣະອົງໄດ້ມ້າງປະຕູເຮັດດ້ວຍທອງສຳຣິດແລະໄດ້ຕັດທ່ອນເຫລັກໃຫ້ຫມຸ່ນໄປ.
ພວກເຂົາຖືກທຸກທໍລະມານໄດ້ທຸກຍາກເພາະຄວາມຊົ່ວຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແຫ່ງການຂອບພຣະຄຸນ.
ພວກເຂົາໄດ້ເຫັນພຣະຣາຊະກິດຂອງພຣະຢາເວ,ແລະການອັສະຈັນທີ່ພຣະອົງຊົງເຮັດໃນຄື້ນທະເລ.
ຄວາມກ້າຫານຂອງຜູ້ຊາຍໄດ້ລະລາຍໄປຍ້ອນໄພອັນຕະລາຍ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງນຳພາພວກເຂົາອອກຈາກຄວາມທຸກໂສກຂອງພວກເຂົາ ແລະ ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ພາຍຸສະຫງົບລົງ
ພວກເຂົາຄວນຍົກຍ້ອງພຣະອົງໃນທີ່ຊຸມນຸມຊົນ ແລະສັນຣະເສີນພຣະອົງໃນກອງປະຊຸມຂອງບັນດາຜູ້ອາວຸໂສ.
ພຣະອົງໄດ້ຫັນປ່ຽນແຜ່ນດິນທີ່ມີຜົນດົກໃຫ້ເປັນທີ່ຮ້າງເປົ່າເພາະຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງຊາວແຜ່ນດິນນັ້ນ.
ພວກເຂົາຫວ່ານນາ ແລະ ປູກສວນອະງຸ່ນ.
ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເລາະໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ທີ່ຊຶ່ງບໍ່ມີຫົນທາງ.
ຄວາມຊົ່ວທັງຫມົດກໍປິດປາກຂອງມັນ.
ນັກຂຽນຮຽກຮ້ອງທຸກຄົນທີ່ມີປັນຍາກໍຄວນສັງເກດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແລະຕຶກຕອງເຖິງກິຈະການແຫ່ງຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະຢາເວ.
ດາວິດກ່າວວ່າຈະຮ້ອງເພງສັນຣະເສີນດ້ວຍຈິດໃຈທີ່ຍົກຍ້ອງຂອງລາວ.
ດາວິດເວົ້າວ່າຄຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງໃຫຍ່ຍິ່ງເຫນືອບັນດາຟ້າສະຫວັນ
ດາວິດທູນຂໍວ່າສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງທົ່ວທັງແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ກ່າວວ່າເອຟຣາອິມກໍເປັນຫມວກເຫລັກຂອງເຮົາ; ຢູດາເປັນຕະບອງຄອງອຳນາດຂອງພຣະອົງ.
ພຣະເຈົ້າຢາເວຈະໂຫ່ຮ້ອງດ້ວຍຊັຍຊະນະເພາະຟີລິສະຕິນ.
ດາວິດຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຈາກພຣະເຈົ້າເພາະວ່າຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຂອງມະນຸດແມ່ນບໍ່ມີປະໂຫຍດ.
ດາວິດກ່າວວ່າກອງທັບຂອງລາວຈະມີຊັຍຊະນະດ້ວຍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຂອງພຣະເຈົ້າ; ພຣະອົງຈະຊົງຢຽບພວກສັດຕຣູຂອງເຮົາລົງ.
ດາວິດກ່າວວ່າຄົນຊົ່ວແລະຄົນຫລອກລວງໂຈມຕີ.
ດາວິດກ່າວວ່າເພື່ອຕອບແທນຄວາມຮັກຂອງລາວພວກເຂົາເວົ້າໃສ່ຮ້າຍລາວ.
ດາວິດຂໍວ່າເມື່ອສັດຕູຂອງລາວຖືກຕັດສິນຄວາມ ກໍຂໍໃຫ້ພົບວ່າເຂົາຜິດ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ລູກໆຂອງສັດຕູຂອງລາວຫລົງທາງ ແລະເລາະໄປແລະຂໍທານ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພວກຄົນຕ່າງຖິ່ນມາປຸ້ນສິ່ງທີ່ເຂົາຫາມາໄດ້.
ດາວິດຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພຣະຢາເວ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງລາວຈັດການກັບລາວດ້ວຍຄວາມກະລຸນາຍ້ອນເຫັນແກ່ນາມຊື່ຂອງພຣະຢາເວ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວທຳລາຍຄວາມຈົດຈຳຂອງພວກເຂົາໄປຈາກແຜ່ນດິນໂລກ.
ດາວິດອະທິຖານວ່າພຣະຢາເວຊົງກະທຳເຊັ່ນນີ້, ເພາະຊາຍຄົນນີ້ບໍ່ເຄີຍສົນໃຈທີ່ສະແດງຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາ.
ດາວິດເວົ້າວ່ານັບຕັ້ງແຕ່ສັດຕູຂອງລາວໄດ້ກຽດຊັງຄຳອວຍພອນ; ຂໍໃຫ້ພອນບໍ່ມາເຖິງເຂົາ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ສິ່ງນີ້ເປັນບຳເຫນັດຈາກພຣະຢາເວແກ່ຜູ້ທີ່ກ່າວຫາຕໍ່ຂ້ານ້ອຍ
ດາວິດກ່າວວ່າລາວກຳລັງຈາກໄປຢ່າງເງົາໃນຕອນຄ່ຳ.
ດາວິດກ່າວວ່າເມື່ອພວກເຂົາທັງຫລາຍເຫັນຂ້ານ້ອຍ ພວກເຂົາກໍແກ່ງຫົວ.
ດາວິດຂໍຊົງຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພົ້ນດ້ວຍຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງ.
ດາວິດຂໍຮ້ອງໃຫ້ເມື່ອຜູ້ກ່າວຫາຂອງລາວໂຈມຕີພວກເຂົາຈະຖືກອັບອາຍ.
ພຣະຢາເວຈະຊ່ວຍຄົນທີ່ຂັດສົນໃຫ້ເຂົາຈາກຜູ້ທີ່ກ່າວໂທດລາວ.
ພຣະຢາເວຂໍໃຫ້ລາວນັ່ງທີ່ຂວາມືຂອງພຣະອົງ ຈົນກວ່າພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ພວກສັດຕຣູຂອງເຈົ້າເປັນແທ່ນຮອງຕີນຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຈະຕິດຕາມທ່ານໄປໂດຍສວມເຄື່ອງແຕ່ງກາຍບໍຣິສຸດ.
ພຣະອົງໄດ້ສາບານຕໍ່ນາຍຂອງດາວິດວ່າ "ທ່ານເປັນປະໂລຫິດເປັນນິດ."
ພຣະອົງຈະຊົງປຣະຫານບັນດາກະສັດໃນວັນແຫ່ງຄວາມໃຈຮ້າຍຂອງພຣະອົງ.
ທ່ານຈະຊົງຍົກຫົວຂອງທ່ານຂຶ້ນສູງຫລັງຈາກຊັຍຊະນະ.
ລາວຈະຖວາຍການຂອບພຣະຄຸນແດ່ ພຣະຢາເວ ດ້ວຍສຸດໃຈຂອງລາວທີ່ຊຸມນຸມຂອງຄົນຊອບທັມ,ໃນການຊຸມນຸມຂອງພວກເຂົາ.
ຄວາມຊອບທັມຂອງພຣະອົງດຳຣົງຢູ່ເປັນນິດ.
ພຣະອົງຈະຊົງຣະນຶກເຖິງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງສະເຫມີ.
ພຣະອົງໄດ້ສຳແດງພາຣະກິດອັນຊົງຣິທານຸພາບຂອງພຣະອົງແກ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ ໂດຍຊົງປຣະທານມໍຣະດົກຂອງປະຊາຊາດທັງຫລາຍໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ.
ບັນດາຄຳສັ່ງສອນທັງຫມົດຂອງພຣະອົງແມ່ນໃຫ້ປະຕິບັດຢ່າງສັດຊື່ ແລະ ຖືກຕ້ອງ.
ນັກຂຽນເວົ້າວ່າ, "ບໍຣິສຸດ ແລະອັສະຈັນແມ່ນນາມຊື່ຂອງພຣະອົງ."
ການຖວາຍກຽຕແດ່ພຣະຢາເວ ເປັນທີ່ເລີ່ມຕົ້ນຂອງສະຕິປັນຍາ
ບັນດາຜູ້ທີ່ປະຕິບັດຕາມຄຳສັ່ງສອນຂອງພຣະອົງກໍໄດ້ຄວາມເຂົ້າໃຈດີ.
ເຊື້ອສາຍຂອງເຂົາຈະມີອຳນາດໃນແຜ່ນດິນໂລກ; ເຊື້ອສາຍຂອງຄົນຊອບທັມຈະໄດ້ຮັບພຣະພອນ.
ຊັບສົມບັດແລະຄວາມຮັ່ງມີຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງ.
ມັນຈະເປັນເລື່ອງທີ່ດີສຳລັບຄົນທີ່ສະແດງຄວາມເມດຕາແລະໃຫ້ຢືມເງິນ, ຄືຜູ້ດຳເນີນກິຈະການຂອງເຂົາດ້ວຍຄວາມຊື່ສັດສຸຈະຣິດ.
ເຂົາຈະບໍ່ຢ້ານຂ່າວຮ້າຍ; ໃຈຂອງເຂົາຫມັ້ນຄົງໃນການວາງໃຈໃນພຣະຢາເວ.
ເຂົາຈະໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງດ້ວຍກຽດ.
ຄົນຊົ່ວຈະຂົບແຂ້ວດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍກຽດຊັງແລະເຂົາຈະລະລາຍໄປ.
ຂໍໃຫ້ພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະຢາເວ, ເປັນທີ່ສັນຣະເສີນທັງບັດນີ້ແລະຕະຫລອດໄປ.
ສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງສູງເຫນືອທ້ອງຟ້າທັງຫລາຍ.
ທີ່ປະທັບຂອງພຣະອົງຢູ່ເຫນືອຟ້າສະຫວັນ, ພຣະອົງຫລຽວລົງມາທີ່ທ້ອງຟ້າແລະທີ່ແຜ່ນດິນໂລກ.
ເພື່ອໃຫ້ເຂົານັ່ງກັບບັນດາເຈົ້າເມືອງ, ກັບເຈົ້າເມືອງຂອງປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຊົງປຣະທານບ້ານໃຫ້ແກ່ຍິງຫມັນໃຫ້ມີບ້ານຢູ່, ພຣະອົງໃຫ້ນາງເປັນແມ່ແຫ່ງຄວາມຊື່ນບານຂອງລູກທັງຫລາຍ.
ຢູດາໄດ້ກາຍເປັນປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າອົງບໍຣິສຸດ, ອິສະຣາເອນເປັນຣາຊອານາຈັກຂອງພຣະອົງ.
ບັນດາພູເຂົາໄດ້ກະໂດດເຫມືອນຝູງແບ້ຕົວຜູ້, ບັນດາເນີນເຂົາໄດ້ກະໂດດເຫມືອນຝູງລູກແກະ ທະເລເອີຍ.
ແຜ່ນດິນໂລກສັ່ນສະເທືອນຕົວສັ່ນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຄືຕໍ່ຫນ້າພຣະເຈົ້າ, ຂອງຢາໂຄບ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງປ່ຽນຫີນໃຫ້ເປັນສະນ້ຳ, ຄືຊົງປ່ຽນຫີນແຂງໃຫ້ເປັນນ້ຳພຸທັມະຊາດ.
ລາວຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວ ນຳກຽດສັກສີສຳລັບພຣະຢາເວເນື່ອງຈາກຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາແລະຄວາມເຊື່ອຖືໄດ້ຂອງພຣະອົງ.
ຮູບເຄົາຣົບທັງຫລາຍຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນເປັນເງິນແລະທອງຄຳ, ເປັນຜົນງານທີ່ສ້າງຂຶ້ນດ້ວຍມືຂອງມະນຸດ.
ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດເວົ້າ, ເບິ່ງ, ຫລື ໄດ້ຍິນ, ຫລືດົມກິ່ນ.
ພວກເຂົາຄວນໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະອົງເຖີດ; ພຣະອົງຊົງເປັນຜູ້ຊ່ວຍຊູແລະເປັນໂລ້ຂອງເຈົ້າ.
ພຣະອົງຈະຊົງອວຍພຣະພອນຜູ້ທີ່ຖວາຍພຣະກຽຕຂອງພຣະຢາເວ, ທັງຜູ້ອາຍຸນ້ອຍແລະຜູ້ສູງອາຍຸ.
ທ້ອງຟ້າທັງຫລາຍເປັນຂອງພຣະຢາເວ; ແຕ່ພຣະອົງປຣະທານແຜ່ນດິນໂລກແກ່ມະນຸດທັງຫລາຍ.
ລາວກ່າວວ່າພວກເຂົາຈະຖວາຍຄຳສັນຣະເສີນແດ່ພຣະຢາເວ ຕັ້ງແຕ່ບັດນີ້ເປັນຕົ້ນໄປເປັນນິດ.
ລາວຮັກພຣະຢາເວເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ງ່ຽງຫູຟັງແລະ ຄຳອ້ອນວອນຂອງລາວເພື່ອຄວາມເມດຕາ.
ລາວຮູ້ສຶກເຈັບປວດແລະເສຍໃຈ.
ຣະຢາເວຊົງປົກປ້ອງຄົນຮູ້ນ້ອຍໄວ້
ພຣະຢາເວປົດປ່ອຍຈິດວິນຍານຂອງລາວຈາກຄວາມຕາຍ.
ລາວຈະຮັບໃຊ້ພຣະຢາເວໃນດິນແດນຂອງຄົນເປັນ.
ພຣະອົງຈະປະຕິບັດຄຳສາບານຂອງພຣະອົງຕໍ່ຫນ້າ ປະຊາຊົນທັງຫມົດຂອງພຣະອົງ.
ສິ່ງທີ່ມີຄ່າໃນສາຍຕາຂອງພຣະຢາເວແມ່ນຄວາມຕາຍຂອງໄພ່ພົນຂອງພຣະອົງ.
ລາວບອກວ່າລາຈະຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຂອບພຣະຄຸນແດ່ພຣະອົງ.
ລາວຈະຖວາຍຕາມທີ່ໄດ້ສັນຍາແດ່ພຣະຢາເວ ຕໍ່ຫນ້າປະຊາຊົນທັງປວງຂອງພຣະຢາເວ
ລາວຮຽກຮ້ອງ ຊົນຊາດທັງປວງ ແລະ ປະຊາຊົນທັງຫມົດຈົ່ງຍົກຍ້ອງສັນລະເສີນພຣະຢາເວ.
ຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງທີ່ມີຕໍ່ພວກປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງນັ້ນໃຫຍ່ຍິ່ງຫນັກ.
ຄວາມຫນ້າເຊື່ອຖືຂອງພຣະຢາເວດຳຣົງເປັນນິດ.
ພວກເຂົາຄວນຂອບພຣະຄຸນພຣະຢາເວ, ເພາະພຣະອົງປະເສີດ, ເພາະຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງດຳຣົງເປັນນິດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຕອບລາວແລະປຣະທານຄວາມໂລ່ງໃຈໃຫ້ແກ່ລາວ.
ມັນເປັນທີ່ດີກວ່າທີ່ຈະໃຊ້ເວລາທີ່ພັກອາໄສໃນ ໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະຢາເວ ກໍດີກວ່າວາງໃຈໃນມະນຸດ.
ພຣະອົງໄດ້ກ່າວວ່າປະເທດທັງຫມົດທີ່ອ້ອມຮອບເຂົາຄືຝູງເຜິ້ງ.
ສຽງຍິນດີແລະຊັຍໂຢຢູ່ໃນເຕັນຂອງຄົນຊອບທັມ.
ພຣະຢາເວບໍ່ຊົງມອບຂ້ານ້ອຍໄວ້ກັບຄວາມຕາຍ.
ນັກຂຽນຈະເຂົ້າສູ່ປະຕູແຫ່ງຄວາມຊອບທັມ ແລະຂອບພຣະຄຸນພຣະເຈົ້າ.
ຫີນຊຶ່ງຊ່າງກໍໄດ້ຖິ້ມ ໄດ້ເປັນຫີນມຸມເອກແລ້ວ.
ພວກເຂົາຈະປິຕິຍິນດີ ແລະ ມີຄວາມຊົມຊື່ນໃນວັນນັ້ນ.
ພວກເຂົາຄວນຜູກມັດເຄື່ອງຖວາຍບູຊາດ້ວຍເຊືອກກັບແທ່ນບູຊາ.
ລາວຈະຂອບພຣະຄຸນພຣະຢາເວ, ແລະ ລາວຈະຍົກຍ້ອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຄວນສະແຫວງຫາພຣະອົງດ້ວຍສຸດໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ລາວເວົ້າວ່າລາວຈະບໍ່ອັບອາຍ ເມື່ອຂ້ານ້ອຍຈົດຈໍ່ຢູ່ທີ່ຄຳສັ່ງສອນທັງຫມົດຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວຈະຂອບພຣະຄຸນພຣະອົງດ້ວຍໃຈທ່ຽງຕົງ.
ຄົນຫນຸ່ມສາມາດຮັກສາເສັ້ນທາງຂອງຕົນໃຫ້ບໍຣິສຸດໂດຍການເຊື່ອຟັງພຣະດຳຣັດຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວໄດ້ຮວບຮວມພຣະດຳຣັດຂອງພຣະອົງໄວ້ໃນໃຈ ເພື່ອຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ລາວປິຕິຍິນດີໃນທາງແຫ່ງກົດຫມາຍທັງຫລາຍແຫ່ງສັນຍາຂອງພຣະອົງຫລາຍກວ່າຄວາມມັ່ງມີທັງຫມົດ.
ລາວຈະຄຶດຕຶກຕອງຄຳແນະນຳຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວຈະເຫັນບັນດາສິ່ງອັສະຈັນໃນກົດບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ ເມື່ອພຣະຢາເວເປີດຕາລາວ.
ຈິດວິນຍານຂອງລາວກະຫາຍທີ່ຈະຮຽນຮູ້ກົດບັນຍັດອັນຊອບທັມທັງຫລາຍຂອງພຣະຢາເວ.
ຄົນຈອງຫອງຖືກສາບແຊ່ງ ແລະ ຫລົງທາງໄປຈາກພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວຈະຊອກຫາກົດບັນຍັດທັງຫລາຍຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວຮ້ອງຂໍຊົງປຣະທານຊີວິດແກ່ລາວໂດຍພຣະດຳຣັດຂອງຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວຕ້ອງການທີ່ຈະເຂົ້າໃຈບັນດາທາງແຫ່ງຄຳສັ່ງສອນທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ, ເພື່ອວ່າລາວຈະຊອກຫາເຖິງຄຳສອນອັນອັສະຈັນຕ່າງໆ ຂອງພຣະອົງ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງຫັນລາວໄປຈາກທາງຫລອກລວງ
ລາວຮຽກຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງໂນ້ມໃຈລາວເຂົ້າຫາກົດບັນຍັດທັງຫລາຍແຫ່ງສັນຍາຂອງພຣະອົງ ແລະອອກຫ່າງຈາກການໄດ້ມາຊຶ່ງບໍ່ຊອບທັມ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງຫັນສາຍຕາຂອງລາວໄປຈາກການເບິ່ງເຫັນສິ່ງທີ່ໄຮ້ຄ່າ.
ລາວຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພຣະຢາເວຢ່າຊົງນຳພຣະດຳຣັດແຫ່ງຄວາມຈິງໄປຈາກປາກຂອງລາວ.
ລາວຈະເດີນຢ່າງຫມັ້ນຄົງ, ເພາະລາວໄດ້ສະແຫວງຫາຄຳສັ່ງສອນທັງຫລາຍຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວຮັກພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວຫລາຍ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງຣະນຶກເຖິງບັນດາພຣະສັນຍາຂອງພຣະອົງທີ່ມີຕໍ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ.
ນັກຂຽນບໍ່ໄດ້ຫັນຫນີຈາກກົດບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ.
ກົດຫມາຍທັງຫລາຍຂອງພຣະຢາເວ ໄດ້ເປັນບົດເພງທັງຫລາຍຂອງຂ້ານ້ອຍ ໃນບ້ານທີ່ຂ້ານ້ອຍອາສັຍຢູ່ຊົ່ວຄາວ.
ລາວໄດ້ວິງວອນຂໍຄວາມເມດຕາຂອງພຣະອົງຢ່າງຮ້ອນຮົນດ້ວຍສຸດໃຈຂອງລາວ.
ລາວບໍ່ໄດ້ລືມກົດບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວເປັນມິດກັບທຸກຄົນທີ່ຖວາຍກຽຕພຣະອົງ.
ລາວຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຂໍຊົງສອນວິຈາຣະນາແລະຄວາມເຂົ້າໃຈແກ່ລາວຢ່າງຖ່ອງແທ້, ເພາະລາວໄດ້ເຊື່ອໃນກົດບັນຍັດທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ.
ລາວຮັກສາຄຳສັ່ງສອນທັງຫລາຍຂອງພຣະຢາເວຢ່າງສຸດຫົວໃຈ.
ມັນເປັນສິ່ງທີ່ດີສຳລັບລາວທີ່ຈະທົນທຸກເພື່ອລາວຈະຮຽນຮູ້ກົດຫມາຍຂອງພຣະຢາເວ.
ຄຳສັ່ງສອນຈາກປາກຂອງພຣະຢາເວສຳຫລັບລາວແລ້ວ ກໍມີຄ່າຍິ່ງກວ່າທອງຄຳແລະເງິນເປັນພັນໆແທ່ງ.
ພວກເຂົາຈະດີໃຈເມື່ອເຫັນນັກຂຽນ ເພາະວ່າຂ້ານ້ອຍພົບຄວາມຫວັງໃນພຣະດຳຣັດຂອງພຣະຢາເວ.
ໃນຄວາມຊື່ສັດນັ້ນທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງໃຫ້ລາວນັ້ນທຸກຍາກ
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ໃຈຂອງລາວໄຮ້ຕຳນິດ້ວຍການເຄົາຣົບນັບຖືກົດຫມາຍທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ ດັ່ງນັ້ນລາວຈະບໍ່ຕ້ອງຖືກເຮັດໃຫ້ອັບອາຍ.
ຕາຂອງລາວຖ້າທີ່ຈະເຫັນພຣະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວ.
ຄົນໂອຫັງໄດ້ຂຸດຫລຸມພາງດັກສຳລັບນັກຂຽນ, ຝ່າຝືນກັບກົດບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວຂໍຮ້ອງໃຫ້ພຣະຢາເວ ຂໍຊົງຮັກສາຊີວິດຂອງລາວ, ເພື່ອທີ່ລາວຈະໄດ້ເຊື່ອຟັງບັນດາພຣະບັນຊາຂອງພຣະອົງ.
ຄວາມຊື່ສັດຂອງພຣະອົງດຳຣົງຢູ່ທຸກຊົ່ວຊາດ.
ລາວຈະບໍ່ລືມຄຳສັ່ງສອນຂອງພຣະຢາເວເລີຍ, ເພາະໂດຍຄຳສັ່ງສອນທັງຫລາຍເຫລົ່ານັ້ນພຣະອົງໄດ້ຊົງຮັກສາຊີວິດລາວໄວ້.
ກົດບັນຍັດທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງກວ້າງຂວາງໄຮ້ຂີດຈຳກັດ.
ຂ້ານ້ອຍມີຄວາມເຂົ້າໃຈຫລາຍກວ່າຄຣູທັງຫມົດຂອງຂ້ານ້ອຍ, ເພາະຂ້ານ້ອຍຊອກຫາກົດບັນຍັດທັງຫລາຍແຫ່ງສັນຍາຂອງພຣະອົງ.
ພຣະດຳຣັດຂອງພຣະອົງນັ້ນຊ່າງມີຣົດຊາດຫວານກວ່ານ້ຳເຜິ້ງເມື່ອເຖິງປາກຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ລາວໄດ້ສາບານ ແລະໄດ້ຢືນຢັນວ່າ, ຂ້ານ້ອຍຈະປະຕິບັດຕາມກົດບັນຍັດອັນຊອບທຳທັງຫລາຍຂອງ ພຣະອົງ.
ຂ້ານ້ອຍຮັບກົດບັນຍັດທັງຫລາຍແຫ່ງສັນຍາຂອງພຣະອົງໄວ້ເປັນມໍຣະດົກຂອງຂ້ານ້ອຍເປັນນິດ, ເພາະສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນເປັນຄວາມຊື່ນບານແກ່ຈິດໃຈຂ້ານ້ອຍ.
ນັກຂຽນລໍຖ້າພຣະດຳຣັດຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຊົງປະຕິເສດທຸກຄົນທີ່ຫັນເຫຈາກກົດຫມາຍທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ, ເພາະຄົນເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ຫລອກລວງແລະເຊື່ອຖືບໍ່ໄດ້.
ຮ່າງກາຍຂອງລາວສັ່ນໃນຄວາມເກງກົວຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ລາວລໍຖ້າຄວາມລອດຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ພຣະດຳຣັດອັນຊອບທັມຂອງພຣະອົງ.
ລາວຂໍຄວາມເຂົ້າໃຈເພື່ອວ່າລາວຈະຮູ້ກົດຫມາຍຂອງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວກຽດຊັງທຸກໆເສັ້ນທາງຂອງຄວາມບໍ່ຈິງ.
ຄຳເວົ້າຂອງພຣະຢາເວທີ່ເປີດເຜີຍເຮັດໃຫ້ມີຄວາມສະຫວ່າງ, ແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈຕໍ່ຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການຝຶກຝົນ.
ພຣະຢາເວຫັນໄປຫາພວກເຂົາສະເຫມີ ແລະ ມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ພວກເຂົາ.
ລາວຂໍຮ້ອງໃຫ້ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄຖ່ລາວເພື່ອລາວອາດຈະປະຕິບັດຕາມຄຳສັ່ງສອນຂອງພຣະຢາເວ.
ບັນດາສາຍທານແຫ່ງນ້ຳຕາໄຫລລົງມາຈາກສາຍຕາຂອງຂ້ານ້ອຍ ເພາະປະຊາຊົນບໍ່ປະຕິບັດຕາມກົດບັນຍັດຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວໃຫ້ບັນດາກົດບັນຍັດທັງຫລາຍແຫ່ງສັນຍາທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງປຣະທານນັ້ນຊອບທັມ ແລະແທ້ຈິງ.
ລາວບໍ່ລືມຄຳສັ່ງສອນທັງຫລາຍຂອງພຣະຢາເວ.
ເຖິງແມ່ນວ່າຄວາມທຸກຍາກແລະຄວາມຣະທົມຂົມຂື່ນໄດ້ມາສູ່ລາວ, ກົດບັນຍັດທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງຍັງຄົງເປັນຄວາມປິຕິຍິນດີຂອງລາວ.
ລາວຈະປະຕິບັດຕາມດຳລັດແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງ ພຣະຢາເວ.
ລາວໄດ້ຮຽນຮູ້ວ່າພຣະຢາເວໄດ້ວາງກົດບັນຍັດແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງຕະຫລອດໄປ.
ພຣະຢາເວຄວນຊ່ວຍລາວເພາະນັກຂຽນບໍ່ລືມກົດ ຫມາຍຂອງພຣະຢາເວ.
ຄວາມລອດພົ້ນຈາກຄົນຊົ່ວ, ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ຮັກຂໍ້ກຳນົດຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວເບິ່ງຄົນທໍຣະຍົດນີ້ ກໍຫນ້າເບື່ອເຕັມທີ ເພາະວ່າເຂົາບໍ່ເຊື່ອຟັງຂໍ້ຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ.
ທຸກໆລັດຖະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວກໍດຳຣົງຢູ່ສືບໄປເປັນນິດ.
ລາວຢ້ານທີ່ຈະບໍ່ເຊື່ອຟັງຄຳເວົ້າຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວຍ້ອງຍໍສັນລະເສີນພຣະຢາເວເຈັດເທື່ອຕໍ່ມື້.
ລາວຮັກສາຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ຄຳສັ່ງທີ່ຈິງຈັງເພາະວ່າພຣະຢາເວຮູ້ທຸກສິ່ງທີ່ນັກຂຽນເຮັດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສັນຍາໄວ້ໃນຄຳເວົ້າຂອງລາວທີ່ຈະຊ່ວຍນັກຂຽນໃນຂະນະທີ່ຄຳຂໍຮ້ອງຂອງລາວມາຢູ່ຕໍ່ຫນ້າ ພຣະຢາເວ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ລີ້ນຂອງລາວຈະຮ້ອງເພງທີ່ກ່າວເຖິງກົດບັນຍັດ, ເພາະຂໍ້ຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງຖືກຕ້ອງແລະທ່ຽງທັມ.
ລາວຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພຣະຢາເວຊອກຫາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ, ເພາະລາວບໍ່ໄດ້ລືມຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວ.
ນັກຂຽນເວົ້າວ່າພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຕອບລາວ.
ນັກຂຽນກຳລັງຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະເຢໂຮວາຊ່ວຍກູ້ຊີວິດຈິດວິນຍານຂອງລາວຈາກຜູ້ທີ່ຕົວະ ແລະ ຫລອກລວງພາສາຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງລົງໂທດພວກເຈົ້າດ້ວຍລູກທະນູຂອງນັກຮົບ ຊຶ່ງໄດ້ຄັດໃຫ້ແຫລມຄົມໂດຍການເຜົາດ້ວຍຖ່ານຂອງຕົ້ນຊາກ.
ນັກຂຽນເວົ້າວ່າລາວໄດ້ອາໄສຢູ່ໃນເມືອງເມເຊັກຊົ່ວຄາວ ແລະກ່ອນຫນ້ານີ້ລາວອາໄສຢູ່ໃນບັນດາເຕັນຂອງຄົນເຄດາ.
ນັກຂຽນເວົ້າວ່າຂ້ານ້ອຍພັກຢູ່ດົນເກີນໄປແລ້ວກັບຜູ້ກຽດຊັງສັນຕິພາບ ແລະ ຂ້ານ້ອຍຮັກສັນຕິພາບ.
ນັກຂຽນເວົ້າວ່າ ຂ້າພຣະອົງຈະເງີຍຫນ້າເບິ່ງຂຶ້ນໄປຍັງພູເຂົາ.
ນັກຂຽນກ່າວວ່າການຊ່ວຍເຫລືອຂອງລາວແມ່ນມາຈາກພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວຈະຈະບໍ່ຊົງເຮັດໃຫ້ຕີນຂອງທ່ານລື້ນໄຫລ ແລະຈະປົກປ້ອງລາວ.
ຜູ້ປົກຄອງອິດສະຣາເອນຈະບໍ່ຊົງເຄີ້ມຫລັບຫລືຊົງຫລັບສະຫນິດໄປ.
ພຣະຢາເວແມ່ນຜູ້ປົກຄອງຂອງອິດສະຣາເອນ ແລະ ບ່ອນທີ່ມີຮົ່ມ ຢູ່ໃນມືຂວາຂອງພວກເຂົາ.
ແສງຕາເວັນຈະບໍ່ເປັນອັນຕະລາຍຕໍ່ພວກເຂົາໃນຕອນກາງເວັນຫລືເດືອນໂດຍໃນຕອນກາງຄືນ.
ພຣະຢາເວຈະປົກປ້ອງພວກເຂົາຈາກຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທັງຫມົດ, ຈະຊົງປົກປ້ອງຊີວິດຂອງພວກເຂົາ ແລະປົກປ້ອງພວກເຂົາໃນທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຂົາເຮັດ.
ດາວິດກ່າວກັບພວກເຮົາວ່າ, "ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາໄປຍັງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວກັນເຖີດ."
ຕີນຂອງພວກເຂົາກຳລັງຢືນຢູ່ທາງໃນປະຕູເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
ເຢຣູຊາເລັມໄດ້ຖືກສ້າງໄວ້ຢ່າງນະຄອນທີ່ວາງແຜນໄວ້ຢ່າງຮອບຄອບ.
ບັນດາເຜົ່າຕ່າງໆ ຂຶ້ນໄປຍັງກຸງເຢຣູຊາເລັມ ເພື່ອຂອບພຣະຄຸນພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກຜູ້ນຳໄດ້ນັ່ງເທິງບັນລັງ ເພື່ອຕັດສິນສຳລັບເຊື້ອສາຍຂອງດາວິດ.
ຜູ້ທີ່ຮັກເຢຣູຊາເລັມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ມັນມີຄວາມສະຫງົບສຸກພາຍໃນກຳແພງທັງຫລາຍ ແລະ ຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງພາຍໃນປ້ອມ.
ດາວິດເວົ້າວ່າເພື່ອເຫັນແກ່ພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງ ແລະ ຫມູ່ເພື່ອນທັງຫລາຍ.
ເພື່ອເຫັນແກ່ພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າ, ຂອງພວກເຮົາ ລາວຈະສະແຫວງຫາຄວາມດີສຳລັບເຈົ້າ.
ນັກຂຽນໄດ້ເງີຍຫນ້າປັກສາຍຕາໄປຫາພຣະອົງຜູ້ປຣະທັບໃນທ້ອງຟ້າ.
ພວກເຂົາແນມເບິ່ງພຣະຢາເວຈົນກວ່າພຣະອົງຈະເມດຕາພວກເຂົາ.
ເພາະພວກເຂົາທົນຕໍ່ການຫມິ່ນປະຫມາດຫລາຍແລ້ວ. ພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ຮັບຄວາມເຢາະເຍີ້ຍຂອງຄົນອວດດີແລະການດູຖູກຂອງຄົນຈອງຫອງຫລາຍເກີນພໍແລ້ວ.
ຖ້າພຣະຢາເວບໍ່ຢູ່ຂ້າງອິດສະຣາເອນ, ພວກຜູ້ຊາຍທີ່ລຸກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ພວກເຂົາ ກໍ່ຈະກືນກິນພວກເຂົາທັງເປັນ.
ກະແສນ້ຳຄົງໄຫລຖ້ວມ, ນ້ຳກໍຄົງກວາດ, ແລະ ນ້ຳທີ່ໄຫລແຮງຈະໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຈົມນ້ຳຕາຍ."
ປະຊາຊົນໄດ້ໂມທະນາຂອບພຣະຄຸນແດ່ພຣະຢາເວ.
ການຫລົບຫນີຂອງພວກເຂົາແມ່ນຄ້າຍຄືນົກທີ່ອອກຈາກແຮ້ວຂອງສັດປີກ.
ຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຂອງພວກເຂົາແມ່ນມາຈາກ ພຣະຢາເວ ຜູ້ທີ່ສ້າງສະຫວັນ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກ.
ພວກເຂົາເປັນຄືກັບພູສີໂອນ, ບໍ່ຫວັ່ນໄຫວ ແລະ ມີຄວາມຍືນຍົງຕະຫລອດໄປ.
ນັກຂຽນປຽບທຽບວິທີທີ່ພຣະຢາເວລ້ອມຮອບປະຊາຊົນຂອງພະອົງ ໄປເທິງພູເຂົາທີ່ຢູ່ອ້ອມເມືອງເຢຣູຊາເລັມ, ດຽວນີ້ ແລະ ຕະຫລອດໄປ.
ກະບອງຂອງຄວາມອະທັມຈະບໍ່ປົກຄອງໃນແຜ່ນດິນຂອງຄົນຊອບທັມ
ລາວຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພຣະຢາເວເຮັດສິ່ງທີ່ດີ ຕໍ່ຜູ້ທີ່ສັດຊື່ໃນໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະນຳພວກເຂົາໄປກັບຄົນຊົ່ວ.
ນັກຂຽນຕ້ອງການໃຫ້ສັນຕິສຸກຈົ່ງມີຢູ່ໃນອິສະຣາເອນ.
ມັນເບິ່ງຄືວ່າພວກເຂົາແມ່ນຜູ້ທີ່ຝັນ.
ປາກຂອງພວກເຂົາກໍໄດ້ຫົວຂວັນເຕັມທີ ແລະ ລີ້ນຂອງພວກເຂົາໄດ້ຮ້ອງເພງ
ນັກຂຽນຮຽກຮ້ອງໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງຮື້ຟື້ນໃຫ້ພວກເຂົາທັງຫລາຍກັບສູ່ສະພາບດີ.
ພວກເຂົາຈະໄດ້ເກັບດ້ວຍສຽງໂຫ່ຮ້ອງແຫ່ງຄວາມຍິນດີ.
ລາວຈະກັບມາດ້ວຍສຽງຮ້ອງທີ່ມີຄວາມສຸກ, ນຳເອົາຝູງແກະຂອງລາວໄປກັບລາວ.
ໃນເວລາທີ່ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ສ້າງເຮືອນຜູ້ທີ່ກໍ່ສ້າງມັນເຮັດວຽກໄຮ້ປະໂຍດ ແລະ ຖ້າພຣະຢາເວບໍ່ເຝົ້າເມືອງຜູ້ເຝົ້າຍາມເຝົ້າຍາມບໍ່ມີປະໂຫຍດ.
ພຣະຢາເວເຮັດໃຫ້ຜູ້ທີ່ພຣະອົງຮັກໄດ້ນອນຫລັບດີ.
ລູກທັງຫລາຍເປັນມໍຣະດົກຈາກພຣະຢາເວ, ແລະພຣະພອນຂອງທ້ອງກໍເປັນລາງວັນຈາກພຣະອົງ
ເດັກນ້ອຍກໍຄືລູກທະນູໃນມືນັກຮົບ.
ລາວຈະບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍໃນເວລາທີ່ລາວປະເຊີນຫນ້າກັບສັດຕູຂອງລາວຢູ່ໃນປະຕູ.
ທຸກໆຄົນທີ່ໃຫ້ກຽດແກ່ພຣະຢາເວ ແລະ ເດີນໄປໃນທາງຂອງລາວແມ່ນໄດ້ຮັບພອນ.
ຄົນນັ້ນຈະໄດ້ຮັບພອນ ແລະ ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ.
ນາງຈະເປັນຢ່າງຕົ້ນອະງຸ່ນພັນດີ ຫມາກດົກງາມ.
ລູກຂອງເຂົາຈະເປັນຄືຕົ້ນຫມາກກອກເທດ.
ຄົນທີ່ໃຫ້ກຽດແກ່ພຣະຢາເວຈະໄດ້ຮັບພອນ.
ນັກຂຽນຂໍຊົງອວຍພອນເຈົ້າຈາກຊີໂອນ; ຂໍໃຫ້ເຫັນຄວາມຈະເຣີນຮຸ່ງເຮືອງຂອງກຸງເຢຣູຊາເລັມ ຕະຫລອດວັນຄືນແຫ່ງຊີວິດຂອງລາວ ແລະຂໍໃຫ້ລາວໄດ້ມີຊີວິດທີ່ຈະເຫັນລູກຫລານຂອງລາວ.
ອິດສະຣາເອນໄດ້ຖືກໂຈມຕີ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຮັບໄຊຊະນະນັບຕັ້ງແຕ່ວັຍຫນຸ່ມ.
ບັນດາເຄື່ອງໄຖນາໄດ້ຂີດເທິງຫລັງຂອງຂ້ານ້ອຍໃຫ້ເປັນຮອຍບາດແຜ; ໃຫ້ເປັນດັ່ງຮອຍດິນນາທີ່ຖືກໄຖແລ້ວ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງແກ້ເຊືອກມັດຂອງຄົນຊົ່ວອອກ.
ລາວຂໍໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ກຽດຊັງຊີໂອນຕ້ອງໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍ,ແລະໄດ້ຖອຍກັບໄປ.
ລາວບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, ""ຂໍພຣະພອນຂອງພຣະຢາເວ, ຊົງດຳຣົງຢູ່ກັບເຈົ້າທັງຫລາຍ ພວກເຮົາຂໍອວຍພອນພວກເຈົ້າໃນພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະຢາເວ."
ນັກຂຽນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຂໍງ່ຽງຫູຂອງພຣະອົງ ຟັງສຽງເອີ້ນຫາຂໍຄວາມເມດຕາຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ພຣະຢາເວຄວນໄດ້ຮັບຄວາມຢຳເກງເພາະວ່າມີການໃຫ້ອະໄພກັບລາວ.
ຈິດໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍລໍຖ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຍິ່ງກວ່າຄົນຍາມລໍຄອຍຖ້າໃຫ້ເຖິງຮຸ່ງເຊົ້າ.
ພຣະຢາເວຊົງພຣະເມດຕາ, ຊົງເຕັມໃຈຢ່າງຍິ່ງທີ່ຈະຍົກໂທດໃຫ້ ແລະ ຊົງໄຖ່ອິສະຣາເອນອອກຈາກບາບທັງຫມົດຂອງເຂົາ.
ຈິດໃຈຂອງລາວບໍ່ໄດ້ອວດຕົວ ແລະ ສາຍຕາຂອງລາວບໍ່ມີຄວາມຈອງຫອງ.
ຈິດວິນຍານຂອງລາວຍພາຍໃນຕົວຂ້ານ້ອຍຄືຢ່າງເດັກທີ່ຢ່ານົມແລ້ວ
ລາວບອກພວກເຂົາຈົ່ງຫວັງໃຈໃນພຣະຢາເວຕັ້ງແຕ່ບັດນີ້ແລະສືບໄປເປັນນິດ.
ລາວຮ້ອງຂໍຊົງຣະນຶກເຖິງດາວິດ ແລະຄວາມລຳບາກທັງຫມົດຂອງເພິ່ນ. ຂໍຊົງຣະນຶກທີ່ິ່ເພິ່ນ ຊົງສາບານຕໍ່ພຣະຢາເວໄວ້, ເຖິງສິ່ງທີ່ພະອົງຊົງສາບານໄວ້ກັບຜູ້ຊົງຣິດອຳນາດຂອງຢາໂຄບວ່າ.
ລາວເວົ້າວ່າລາວຈະບໍ່ນອນຈົນກວ່າລາວຈະພົບບ່ອນຢູ່ ສຳລັບພຣະຢາເວ, ຜາສາດສຳລັບຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງຢາໂຄບ.
ພວກຂ້ານ້ອຍຈະໄປຍັງຜາສາດຂອງພຣະເຈົ້າ; ແລະພວກຂ້ານ້ອຍຈະໄດ້ນະມັສະການທີ່ແທ່ນຮອງຕີນຂອງພຣະອົງ
ພວກປະໂລຫິດອາດຈະນຸ່ງເຄື່ອງດ້ວຍຄວາມສັດຊື່ ແລະ ຜູ້ທີ່ສັດຊື່ຂອງພະເຈົ້າອາດຮ້ອງດ້ວຍຄວາມຍິນດີ.
ພວກເຂົາບໍ່ຄວນຫນີຈາກກະສັດທີ່ຖືກເຈີມຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສາບານວ່າຈະໄວ້ວາງໃຈດາວິດ.
ລາວປາຖະຫນາທີ່ຈະພັກຜ່ອນ ແລະ ອາໄສຢູ່ໃນສີໂອນ ທີ່ຊົງຖືກເລືອກຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະອົງຈະອວຍພອນຢ່າງຫລວງຫລາຍແກ່ອາຫານຂອງເມືອງນີ້, ໃຫ້ຄົນທຸກຈົນ ຂອງເມືອງນີ້ອີ່ມດ້ວຍອາຫານ ແລະຈະອວຍພອນທຸກສິ່ງທີ່ປະໂລຫິດກະທຳ.
ລາວຈະນຸ່ງເຄື່ອງຂອງສັດຕູຂອງລາວດ້ວຍຄວາມອັບອາຍ.
ທ່ານກ່າວວ່າມັນເປັນການດີແລະຫນ້າຊື່ນໃຈຫລາຍເທົ່າໃດ ທີ່ພີ່ນ້ອງອາສັຍຢູ່ດ້ວຍກັນນດ້ວຍຄວາມສາມັກຄີ.
ເຫມືອນນ້ຳມັນຢ່າງດີຢູ່ເທິງຫົວ ໄຫລລົງມາເທິງຫນວດເຄົາ-ຂອງອາໂຣນ, ແລະແລ້ວກໍໄຫລລົງມາເທິງຄໍເສື້ອຄຸມຂອງທ່ານ. ເຫມືອນນ້ຳຄ້າງແຫ່ງພູເຂົາເຮີໂມນ ຊຶ່ງຕົກລົງມາອາບພູເຂົາຊີໂອນ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງສັ່ງໃຫ້ມີຊີວິດຍືນຍາວຕະຫອດໄປໃນພູເຂົາຊີໂອນ.
ພວກເຂົາຄວນມາຖວາຍສັນຣະເສີນຍ້ອງຍໍແດ່ພຣະຢາເວ, ແລະ ຈົ່ງຊູມືຂອງພວກທ່ານຂຶ້ນໄປຍັງສະຖານບໍຣິສຸດ.
ພຣະອົງຈະອວຍພອນພວກເຂົາຈາກຊີໂອນ.
ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະຢາເວຄືບັນດາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະຢາເວເອີຍ, ທ່ານທັງຫລາຍຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ
ພວກເຂົາຄວນສັນຣະເສີນພຣະຢາເວ ເພາະພຣະອົງປະເສີດ ຈົ່ງຮ້ອງເພງສັນຣະເສີນພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງ ເພາະເປັນເລື່ອງທີ່ຫນ້າຍິນດີທີ່ຈະເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ.
ລາວຮູ້ວ່າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຂອງເຮົາຊົງເຫນືອກວ່າບັນດາພະເຈົ້າທັງຫມົດ. ພຣະຢາເວຊົງພໍໃຈສິ່ງໃດ, ພຣະອົງກໍຊົງເຮັດສິ່ງນັ້ນ, ໃນທ້ອງຟ້າແລະເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ໃນທະເລແລະທີ່ເລິກຂອງມະຫາສະມຸດທັງຫມົດ.
ພຣະຢາເວນຳເອົາເມກ, ເຮັດໃຫ້ຟ້າຜ່າພ້ອມກັນຝົນ, ແລະ ນຳລົມມາຈາກເຮືອນຂອງລາວ.
ລາວໄດ້ຂ້າຜູ້ຊາຍກົກ ແລະ ສັດໃນອີຢີບ ແລະ ລາວໄດ້ສົ່ງເຄື່ອງຫມາຍ ແລະ ສິ່ງມະຫັດສະຈັນຕໍ່ຟາໂລ ແລະຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານທັງຫມົດ.
ພຣະອົງໄດ້ມອບທີ່ດິນຂອງພວກເຂົາເປັນມໍລະດົກໃຫ້ອິດສະຣາເອນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
ພວກມັນຖືກເຮັດດ້ວຍເງິນ ແລະ ຄຳ, ມີປາກ, ຕາ, ແລະ ຫູແຕ່ພວກມັນບໍ່ເວົ້າ, ເບິ່ງ, ໄດ້ຍິນ, ບໍ່ຫາຍໃຈ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ຄ້າຍຄືກັບພວກເຂົາ ແລະ ໄວ້ວາງໃຈໃນພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາ.
ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ, ອາໂຣນ, ເລວີ, ແລະ ຜູ້ທີ່ໃຫ້ກຽດພຣະຢາເວຄວນອວຍພອນລາວ.
ພວກເຂົາຄວນຂອບໃຈລາວເພາະວ່າລາວເປັນຄົນດີ, ແລະ ຄວາມສັດຊື່ໃນພັນທະສັນຍາຂອງລາວຈະຢູ່ຕະຫລອດໄປ.
ພຣະຢາເວດຽວເຮັດສິ່ງມະຫັດສະຈັນ.
ລາວໄດ້ຂ້າລູກຊາຍກົກຂອງຊາວອີຢີບ.
ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ຊາວອິສລາມຍ່າງຜ່ານກາງທະເລແດງ.
ພຣະອົງໄດ້ນຳພາປະຊາຊົນຂອງລາວຜ່ານຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ພຣະອົງໄດ້ມອບດິນແດນຂອງພວກເຂົາເປັນມໍລະດົກໃຫ້ອິດສະຣາເອນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ.
ປະຊາຊົນຄວນຂອບພຣະຄຸນພຣະເຈົ້າ ເພາະຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງ
ພວກເຂົາຢູ່ແຄມແມ່ນໍ້າຂອງບາບີໂລນ.
ຜູ້ທີ່ຈັບຕົວພວກເຂົາຕ້ອງການຮ້ອງເພງແຫ່ງຄວາມຄວາມສຸກ ແລະ ຮ້ອງເພງກ່ຽວກັບຊີໂອນ.
ລາວຂໍໃຫ້ມືຂວາຂອງເຮົາລືມສີມືຂອງເຈົ້າ ແລະ ຂໍໃຫ້ລິ້ນຂອງເຮົາເກາະຕິດເພດານປາກຂອງເຮົາ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວຂໍຊົງຣະນຶກເຖິງສິ່ງທີ່ພວກຄົນເອໂດມເຮັດໃນມື້ທີ່ກຸງເຢຣູຊາເລັມແຕກ. ພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າວ່າ, "ຈົ່ງທຳລາຍມັນລົງ, ຈົນເຖິງຖານຮາກຂອງມັນເລີຍ."
ລາວຢາກໃຫ້ຜູ້ທີ່ທັມລາຍເມືອງບາບີໂລນໄດ້ຮັບພອນ.
ພຣະອົງໄດ້ຍົກສູງບົດບາດຂອງພຣະອົງ ແລະ ຊື່ຂອງລາວເຫນືອສິ່ງທັງຫມົດ.
ພຣະຢາເວຕອບລາວ, ແລະ ຊົງໃຫ້ຈິດວິນຍານຂອງລາວກ້າຫານ ແລະ ເຂັ້ມແຂງ.
ພວກເຂົາຈະຊົງຂອບພຣະຄຸນພຣະຢາເວ.
ພຣະອົງເບິ່ງແຍງຄົນຕໍ່າຕ້ອຍ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຢ່າປະຖິ້ມສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ສ້າງ.
ພຣະອົງຊົງເຂົ້າໃຈຄວາມຄິດຂອງດາວິດຈາກທີ່ໄກ.
ຄວາມຮອບຮູ້ຢ່າງນີ້ຫລາຍເກີນໄປສຳລັບຂ້ານ້ອຍ; ສູງເກີນໄປ, ແລະຂ້ານ້ອຍບໍ່ອາດເອື້ອມເຖິງ.
ລາວບໍ່ສາມາດຂຶ້ນໄປສະຫວັນ ຫລື ເຮັດຕຽງນອນໃນບ່ອນຫລຸມສົບຂອງລາວ, ເພາະວ່າພຣະຢາເວຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ຄວາມມືດ ແລະ ຄວາມສະຫວ່າງແມ່ນ ຄືກັນກັບ ພຣະຢາເວບໍ?
ພຣະຢາເວສ້າງຕັ້ງລາວໃນທ້ອງແມ່ຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຖືກບັນທຶກໄວ້ໃນຫນັງສືຂອງພຣະອົງ ກ່ອນທີ່ວັນໃດໆໃນວັນເຫລົ່ານີ້ຍັງບໍ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນ.
ພວກມັນມີຄ່າ ແລະ ໃຫຍ່ເກີນໄປທີ່ຈະນັບໄດ້.
ດາວິດຢາກໃຫ້ພຣະເຈົ້າຂ້າຄົນຊົ່ວ ແລະ ດຶງຄົນທີ່ໂຫດຮ້າຍໃຫ້ລາວ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້ານໍາລາວໄປໃນທາງທີ່ຕະຫລອດໄປ.
ດາວິດຕ້ອງການພຣະຢາເວຊ່ວຍລາວຈາກຄົນຊົ່ວ ເພື່ອປົກປ້ອງລາວຈາກຜູ້ຊາຍທີ່ຮຸນແຮງ.
ລາວກ່າວວ່າລີ້ນຂອງພວກມັນມີບາດແຜຄ້າຍຄືງູຜິດ ແລະ ພວກມັນມີພິດຂອງງູຢູ່ໃນປາກຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາວາງແຜນການຈະໃຫ້ຂ້ານ້ອຍລົ້ມລົງ.
ພວກເຂົາໄດ້ກາງຕາຫນ່າງ; ພວກເຂົາໄດ້ຫ້າງແຮ້ວດັກຂາລາວ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຟັງສຽງຮ້ອງຂອງລາວເພື່ອຄວາມເມດຕາ.
ພຣະຢາເວປ້ອງກັນຫົວຂອງດາວິດໃນມື້ສູ້ຮົບ.
ດາວິດຢາກໃຫ້ຄວາມເວົ້າທີ່ບໍ່ດີຂອງປາກຂອງພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຈົມນໍ້າ.
ດາວິດຕ້ອງການໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ເວົ້າຄວາມຊົ່ວກ່ຽວກັບຄົນອື່ນ ບໍ່ໃຫ້ມີຄວາມປອດໄພຢູ່ເທິງໂລກ.
ພຣະຢາເວຈະຮັກສາສາເຫດຂອງຄົນທຸກທໍລະມານ ແລະ ຈະໃຊ້ຄວາມຍຸດຕິທັມສຳລັບຄົນຂັດສົນ.
ປະຊາຊົນທີ່ຊອບທັມຈະຂອບໃຈຊື່ຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາຈະອາໄສຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ.
ລາວກຳລັງຮ້ອງຫາພຣະຢາເວເພື່ອມາຫາລາວຢ່າງໄວວາ ແລະ ຟັງລາວເມື່ອລາວເອີ້ນ.
ດາວິດຢາກໃຫ້ຄຳອະທິຖານຂອງລາວເປັນເຫມືອນເຄື່ອງຫອມ; ເພາະຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງ ຂໍໃຫ້ມືທີ່ຍົກຊູຂຶ້ນຂອງລາວເປັນເຫມືອນເຄື່ອງຖວາຍບູຊາເວລາແລງ.
ລາວຢາກໃຫ້ຫົວໃຈຂອງລາວບໍ່ປາຖະຫນາສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍໃດໆ, ຫລືເຂົ້າຮ່ວມໃນກິດຈະກຳທີ່ຊົ່ວຮ້າຍກັບຄົນຊົ່ວ, ແລະ ບໍ່ກິນອາຫານອັນໃດອັນຊົ່ວຮ້າຍຂອງຜູ້ຊາຍ.
ລາວເວົ້າວ່າຖ້າຄົນຊອບທັມຕີລາວ, ມັນຈະເປັນຄວາມເມດຕາຕໍ່ລາວ.
ລາວບອກວ່າມັນຈະເປັນຄືກັບນໍ້າມັນຢູ່ເທິງຫົວຂອງລາວ.
ລາວອະທິຖານສະເຫມີຕໍ່ການກະທັມຂອງຄົນຊົ່ວ.
ພວກຜູ້ນຳຂອງພວກເຂົາຈະຖືກໂຍນລົງຈາກຍອດຂອງຫນ້າຜາ ແລະ ໄດ້ຍິນວ່າຄຳເວົ້າຂອງດາວິດເອງເປັນສິ່ງທີ່ຫນ້າຍິນດີ.
ຄົນຊົ່ວຈະຕ້ອງເວົ້າວ່າ, "ຄືກັບວ່າເມື່ອຄົນຫນຶ່ງໄຖດິນແລະ ທັມລາຍພື້ນດິນ, ດັ່ງນັ້ນກະດູກຂອງພວກເຮົາໄດ້ກະຈັດກະຈາຍຢູ່ໃນປາກຂອງບ່ອນຝັງສົບ."
ຕາຂອງດາວິດມີຕໍ່ເຢໂຫວາ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ດາວິດຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວປົກປ້ອງລາວຈາກແຮ້ວທີ່ວາງໄວ້ສຳລັບລາວ ແລະ ຈາກກັບດັກຂອງຄົນຊົ່ວ.
ດາວິດຢາກໃຫ້ຄົນຊົ່ວຮ້າຍຕົກເຂົ້າໄປໃນຫນານຂອງຕົນເອງໃນຂະນະທີ່ລາວຫນີໄປ.
ດາວິດລະບາຍຄວາມທຸກຂອງລາວຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວຮູ້ເສັ້ນທາງຂອງດາວິດເມື່ອວິນຍານຂອງລາວອ່ອນແອ.
ດາວິດເຫັນວ່າບໍ່ມີໃຜສົນໃຈລາວ ແລະ ກໍ່ບໍ່ມີຄົນຫລົບຫນີໄດ້.
ພຣະຢາເວຊົງເປັນທີ່ລີ້ພັຍຂອງຂ້ານ້ອຍ, ເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງຂ້ານ້ອຍໃນແຜ່ນດິນຂອງຄົນເປັນ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊ່ວຍລາວໃຫ້ພົ້ນຈາກຜູ້ຂົ່ມເຫັງຂອງລາວເພາະວ່າພວກເຂົາແຂງແຮງກວ່າດາວິດ.
ຄົນຊອບທັມຈະເຕົ້າໂຮມກັນອ້ອມຂ້າງດາວິດ ເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ດີຕໍ່ລາວ.
ດາວິດບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວເຂົ້າໄປໃນການພິພາກສາຕໍ່ລາວ ເພາະວ່າໃນສາຍຕາຂອງພຣະຢາເວບໍ່ມີໃຜເປັນຄົນຊອບທັມ.
ສັດຕູໄດ້ໄລ່ຈິດວິນຍານຂອງລາວ, ຍູ້ລາວລົງພື້ນດິນ, ແລະ ເຮັດໃຫ້ລາວຢູ່ໃນຄວາມມືດ.
ສັດຕູເຮັດໃຫ້ວິນຍານຂອງລາວໄດ້ຖືກຄອບງຳຢູ່ພາຍໃນລາວ, ຈິໃຈຂອງລາວກໍສິ້ນຫວັງ.
ດວງວິນຍານຂອງລາວກະຫາຍຫາພຣະອົງຢ່າງແຜ່ນດິນທີ່ແຫ້ງ.
ດາວິດຈະເປັນເຫມືອນຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ລົງໄປຍັງຫລຸມເລິກ ພຣະຢາເວບໍ່ຕອບຢ່າງໄວວາ ຫລື ຖ້າລາວເຊື່ອງໃບຫນ້າຂອງລາວຈາກດາວິດ.
ດາວິດຕ້ອງການທີ່ຈະໄດ້ຍິນຄວາມສັດຊື່ແຫ່ງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະຢາເວ.
ດາວິດຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວສະແດງໃຫ້ລາວເຫັນເສັ້ນທາງທີ່ລາວຄວນຍ່າງ.
ດາວິດຕ້ອງການຂໍພຣະວິນຍານປະເສີດຂອງພຣະອົງ ຊົງນຳຂ້ານ້ອຍໄປໃນດິນແດນແຫ່ງຄວາມຊອບທັມ.
ດາວິດຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງທຳລາຍສັດຕຣູຂອງລາວ, ແລະຂໍຊົງກຳຈັດສັດຕຣູທັງຫມົດຂອງດາວິດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຝຶກແອບມືຂອງດາວິດສຳລັບສົງຄາມ ແລະນິ້ວມືຂອງລາວໃນການສູ້ຮົບ.
ດາວິດແປກໃຈທີ່ພຣະຢາເວເຫັນແກ່ມະນຸດ ແລະ ບຸດມະນຸດ.
ພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ພູເຂົາທັງຫລາຍແລະເຮັດໃຫ້ມີຄວັນຂຶ້ນ
ພຣະຢາເວເອື້ອມມືຂອງພຣະອົງຈາກເບື້ອງເທິງ ແລະ ຊ່ວຍດາວິດອອກຈາກນໍ້າເລິກ ແລະ ໃຫ້ພົ້ນຈາກພວກມືຄົນຕ່າງຊາດ.
ດາວິດຈະຮ້ອງເພງໃຫມ່ດ້ວຍການດິດພິນສິບສາຍສັນຣະເສີນແດ່ພຣະອົງ.
ປາກຂອງພວກເຂົາເວົ້າຕົວະ ແລະ ມືຂວາຂອງພວກເຂົາແມ່ນຄວາມຕົວະ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາເປັນຄືກັບຕົ້ນໄມ້ທີ່ເຕີບໃຫຍ່ຂະຫຍາຍຕົວໃນໄວຫນຸ່ມ.
ພະອົງຕ້ອງການໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເປັນຄືເສົາເສົາທີ່ຖືກແກະສະຫລັກ, ຄ້າຍຄືກັບພະລາຊະວັງ.
ລາວກ່າວວ່າຜູ້ຄົນທີ່ມີຄວາມສຸກແມ່ນຜູ້ທີ່ມີພຣະຢາເວ.
ດາວິດຈະຍົກຍ້ອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ກະສັດຂອງລາວ, ໃຫ້ພອນຊື່ຂອງລາວຕະຫລອດໄປ ແລະ ເປັນນິດ.
ທຸກໆມື້ດາວິດຈະສັນຣະເສີນພຣະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງຕະຫລອດໄປເປັນນິດ
ຄົນລຸ້ນຫນຶ່ງຈະຍ້ອງຍໍການກະທັມຂອງພະເຈົ້າຕໍ່ໄປແລະ ປະກາດການກະທັມອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພະອົງ.
ລາວຈະຄິດຕຶກຕອງເຖິງຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ໃນສະຫງ່າຣາສີອັນສູງສົ່ງຂອງພຣະອົງ, ແລະໃນພຣະຣາຊກິດຕ່າງໆ ອັນມະຫັສະຈັນຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຈະປະກາດຄວາມດີຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ຮ້ອງເພງກ່ຽວກັບຄວາມຊອບທັມຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຣາຊກິດທັງສິ້ນຂອງພຣະອົງຈະຂອບພຣະຄຸນພຣະອົງ, ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ ແລະ ຜູ້ຈົງຮັກພັກດີທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ.
ຜູ້ຈົງຮັກພັກດີທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງຈະກ່າວເຖິງສະຫງ່າຣາສີແຫ່ງຣາຊອານາຈັກຂອງພຣະອົງ ,ແລະພວກເຂົາຈະເລົ່າເຖິງຣິດອຳນາດຂອງພຣະອົງ.
ອານາຈັກຂອງພຣະຢາເວແມ່ນອານາຈັກອັນເປັນນິດ ແລະ ອຳນາດການປົກຄອງຂອງພຣະອົງຢູ່ຕະຫລອດທຸກຄົນ.
ພຣະຢາເວຊົງຊ່ວຍເຫລືອທຸກຄົນທີ່ກຳລັງຈະລົ້ມ ແລະຊົງອູ້ມຊູທຸກຄົນທີ່ລົ້ມລົງໃຫ້ລຸກຂຶ້ນ.
ຕາຂອງທຸກຄົນລໍຖ້າໃຫ້ພຣະຢາເວ ແລະ ໄດ້ຮັບອາຫານໃນເວລາທີ່ເຫມາະສົມ.
ພຣະຢາເວເປີດມືຂອງລາວ ແລະ ຕອບສະຫນອງ ຄວາມປາຖະຫນາຂອງທຸກໆສິ່ງທີ່ມີຊີວິດ.
ພຣະຢາເວແມ່ນຢູ່ໃກ້ກັບທຸກຄົນທີ່ເອີ້ນຫາພຣະອົງ ແລະ ຜູ້ທີ່ເອີ້ນຫາພຣະອົງດ້ວຍຄວາມໄວ້ວາງໃຈ.
ພຣະຢາເວເບິ່ງແຍງທຸກຄົນທີ່ຮັກລາວ.
ພຣະອົງຈະທັມລາຍຄົນຊົ່ວທັງຫມົດ.
ລາວຈະສັນລະເສີນພຣະຢາເວຕະຫລອດຊີວິດ.
ປະຊາຊົນບໍ່ຄວນວາງຄວາມໄວ້ວາງໃຈຂອງພວກເຂົາຕໍ່ບັນດານາຍ ຫລື ມະນຸດ, ເຊິ່ງໃນນັ້ນບໍ່ມີຄວາມລອດ.
ເມື່ອລົມຫາຍໃຈໃນຊີວິດຂອງຄົນເຮົາຢຸດ, ລາວຈະກັບຄືນສູ່ພື້ນດິນ; ໃນມື້ນັ້ນແຜນການຂອງລາວຈະສິ້ນສຸດລົງ.
ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບພອນແມ່ນຜູ້ທີ່ມີພຣະເຈົ້າຢາໂຄບສຳລັບການຊ່ວຍເຫລືອຂອງລາວ, ຜູ້ທີ່ມີຄວາມຫວັງຢູ່ໃນພຣະເຈົ້າຢາເວຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວສ້າງສະຫວັນ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກ, ທະເລແລະ ທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນພວກມັນ.
ພຣະຢາເວເປີດຕາຂອງຄົນຕາບອດ, ແລະ ຊົງອຸ້ມຊູຜູ້ຖືກກົດຂີ່ໃຫ້ລຸກຂຶ້ນ.
ພຣະຢາເວປົກປ້ອງຄົນຕ່າງປະເທດໃນແຜ່ນດິນໂລກ.
ພະເຢໂຫວາຈະປົກຄອງຕະຫລອດໄປເປັນນິດ, ທຸກຊົ່ວອາຍຸ.
ພຣະຢາເວຄວນຈະໄດ້ຮັບການຍ້ອງຍໍເພາະເປັນການດີ, ເປັນການຫນ້າຊື່ນຊົມ, ແລະສົມຄວນ.
ພຣະຢາເວຊົງສ້າງກຸງເຢຣູຊາເລັມຂຶ້ນມາໃຫມ່, ພຣະອົງຊົງຮວບຮວມຄົນອິສະຣາເອນທີ່ກະແຈກກະຈາຍໄປ.
ພຣະຢາເວນັບດວງດາວ ແລະ ຕັ້ງຊື່ທັງຫມົດ.
ຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງລາວບໍ່ສາມາດວັດແທກໄດ້.
ພຣະຢາເວນຳຄົນຊົ່ວຮ້າຍລົງສູ່ພື້ນດິນ.
ພຣະຢາເວໃຫ້ອາຫານແກ່ສັດ ແລະ ນົກປ່າໃນເວລາທີ່ພວກມັນຮ້ອງເມື່ອມັນຫີວໂຫຍ.
ພະເຢໂຫວາບໍ່ມີຄວາມຍິນດີໃນຄວາມແຮງຂອງມ້າແລະ ບໍ່ມີຄວາມສຸກກັບຂາທີ່ແຂງແຮງຂອງມະນຸດ.
ພຣະຢາເວຊົງຍິນດີໃນຄົນທີ່ຖວາຍພຣະກຽດແດ່ພຣະອົງ, ໃນຄົນທີ່ຫວັງໃນຄວາມຊື່ສັດແຫ່ງພຣະສັນຍາຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວ ຊົງໃຫ້ເຈົ້າອີ່ມດ້ວຍເຂົ້າສາລີທີ່ດີທີ່ສຸດ.
ພຣະອົງຊົງໃຊ້ພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງໄປຍັງແຜ່ນດິນໂລກ, ພຣະຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງແລ່ນໄປຢ່າງວອງໄວ
ພຣະອົງຊົງໂຍນລູກເຫັບຂອງພຣະອົງລົງມາແຂງເຫມືອນຂີ້ຫີນ.
ພຣະຢາເວປະກາດຖ້ອຍຄຳຂອງລາວຕໍ່ຢາໂຄບ, ແລະກົດເກນ ແລະ ລັດຖະດຳລັດທີ່ຊອບທັມຂອງລາວຕໍ່ອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ປະກາດຄຳສັ່ງ, ລັດຖະບັນຍັດ ແລະ ລັດຖະດຳລັດຂອງຕົນໃຫ້ແກ່ຊາດອື່ນ.
ບຸກຄົນທຸກຄົນໃນສະຫວັນ, ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນຄວາມສູງ, ທູດສະຫວັນທັງຫມົດ ແລະ ກອງທັບທູດຂອງລາວທັງຫມົດ ແມ່ນເພື່ອສັນລະເສີນພຣະຢາເວ.
ແສງຕາເວັນ, ດວງຈັນ, ດວງດາວທີ່ເຫລື້ອມ, ທ້ອງຟ້າສູງສຸດ ແລະ ນໍ້າຢູ່ເທິງຟ້າແມ່ນເພື່ອສັນລະເສີນພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວຄວນໄດ້ຮັບການຍ້ອງຍໍເພາະວ່າລາວໄດ້ໃຫ້ ຄຳສັ່ງ ແລະ ທຸກສິ່ງຖືກສ້າງຂຶ້ນ.
ກົດບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວຈະບໍ່ປ່ຽນແປງ.
ສັດທະເລ, ທັງຫມົດໃນມະຫາສະຫມຸດ, ໄຟ, ຫມາກ ເຫັບ, ຫິມະ, ເມກ ແລະ ລົມທີ່ເຮັດໃຫ້ຄຳເວົ້າຂອງລາວສົມຄວນຍ້ອງຍໍພຣະຢາເວ.
ພູເຂົາ, ເນີນພູ, ຕົ້ນໄມ້ໃຫ້ຫມາກ, ຕົ້ນໄມ້ກິນຫມາກ, ສັດປ່າ ແລະ ສັດປ່າ, ສັດທີ່ກວາດ ແລະ ນົກ ຈຳ ເປັນຕ້ອງສັນລະເສີນພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວຄວນໄດ້ຮັບການຍ້ອງຍໍເພາະພຣະນາມຂອງພຣະອົງ, ເທົ່ານັ້ນທີ່ຄວນໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງ ແລະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງ ຊົງແຜ່ອອກໄປທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກແລະບັນດາທ້ອງຟ້າ.
ຊາວອິດສະຣາເອນ ແລະ ຜູ້ຄົນທີ່ຢູ່ໃກ້ລາວແມ່ນຄົນທີ່ສັດຊື່ຂອງພຣະຢາເວ.
ທຸກໆຄົນຄວນຮ້ອງເພງໃຫມ່ໃຫ້ແກ່ພຣະຢາເວ ແລະຮ້ອງເພງສັນລະເສີນຂອງລາວໃນການຊຸມນຸມ.
ອິດສະຣາເອນຄວນປິຕິຍິນດີໃນຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເປັນປະເທດຊາດ, ແລະ ໃນກະສັດຂອງພວກເຂົາ.
ບຸກຄົນທຸກຄົນຄວນສັນລະເສີນນາມຊື່ຂອງພຣະຢາເວ ດ້ວຍການເຕັ້ນ ແລະ ຮ້ອງເພງສັນລະເສີນພຣະອົງດ້ວຍເທບ ແລະ ເພັງ.
ພຣະຢາເວມີຄວາມສຸກໃນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງສັນລະເສີນຄົນທີ່ຖ່ອມຕົວດ້ວຍຄວາມລອດ.
ປະຊາຊົນທີ່ພຣະເຈົ້າຄວນປິຕິຍິນດີໃນໄຊຊະນະ ແລະຮ້ອງເພງດ້ວຍຄວາມສຸກ.
ຄຳຍ້ອງຍໍຂອງພຣະເຈົ້າຄວນຈະຢູ່ໃນປາກຂອງພວກເຂົາ.
ດາບຢູ່ໃນກຳມືຂອງພວກເຂົາແມ່ນການກະທັມການແກ້ແຄ້ນຕໍ່ປະເທດຕ່າງໆ ແລະ ການກະທັມທີ່ລົງໂທດຕໍ່ປະຊາຊົນ.
ພວກເຂົາຈະຜູກມັດກະສັດດ້ວຍໂສ້ ແລະ ພວກທີ່ສູງດ້ວຍສາຍຮັດເຫລັກ.
ນີ້ຈະເປັນກຽດສຳລັບທຸກໆຄົນທີ່ສັດຊື່ຂອງລາວ.
ທຸກໆຄົນຄວນສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງ ແລະ ໃນທ້ອງຟ້າທັງຫລາຍ ອັນອານຸພາບຂອງພຣະອົງ.
ທຸກໆຄົນຄວນສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າເພາະກິຈະການອັນຊົງອານຸພາບທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ ຈົ່ງສັນຣະເສີນພຣະອົງເຖີດ ຕາມຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດຂອງພຣະອົງ.
ທຸກໆຄົນຄວນສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າດ້ວຍສຽງແກ, ສຽງຮ້ອງ, ສຽງພິນ, ສຽງພິນ, ເຕັ້ນ ລຳ, ເຕັ້ນ ລຳ, ເຄື່ອງສາຍ ແລະ ສາຍລົມ, ແລະ ດ້ວຍສຽງຮ້ອງ.
ທຸກສິ່ງທີ່ມີລົມຫາຍໃຈຄວນຍ້ອງຍໍພຣະຢາເວ.
ໂຊໂລໂມນກະສັດແຫ່ງອິດສະຣາເອນເປັນຜູ້ຂຽນສຸພາສິດເຫລົ່ານີ້.
ສຸພາສິດເຫລົ່ານີ້ສອນໃຫ້ຄົນເຮົາດຳລົງຊີວິດໂດຍເຮັດໃນສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ, ທ່ຽງທຳ ແລະ ຍຸດຕິທຳ.
ຄົນສະຫລາດສາມາດເພີ່ມການຮຽນຮູ້ຂອງເຂົາເຈົ້າໂດຍການຟັງສຸພາສິດເຫລົ່ານີ້.
ຄວາມຢ້ານກົວຂອງພຣະຢາເວແມ່ນການເລີ່ມຕົ້ນຂອງຄວາມຮູ້.
ລູກຊາຍຄວນຟັງຄຳສັ່ງສອນຈາກພໍ່ແມ່.
ລູກຊາຍຄວນປະຕິເສດທີ່ຈະຕິດຕາມຜູ້ທີ່ພະຍາຍາມຊັກຈູງລາວໃຫ້ເຮັດບາບ.
ຜູ້ທີ່ເຮັດບາບກຳລັງວາງແຜນຄອບຄອງເຮືອນຂອງພວກເຂົາດ້ວຍສິ່ງທີ່ພວກເຂົາລັກມາຈາກຄົນອື່ນ.
ຜູ້ທີ່ກຳລັງເຮັດບາບຮີບຮ້ອນຫລັ່ງເລືອດ.
ການໄດ້ຮັບທີ່ບໍ່ເປັນທຳກໍ່ເອົາຊີວິດຂອງຜູ້ທີ່ຍຶດຫມັ້ນມັນໄວ້.
ປັນຍາຮ້ອງດັງໆຕາມຖະໜົນ, ໃນສະຖານທີ່ໂລ່ງແຈ້ງ, ແລະປະຕູເມືອງ.
ຜູ້ທີ່ຂາດປັນຍາປະຕິເສດທີ່ຈະຟັງ ແລະບໍ່ເອົາໃຈໃສ່ເມື່ອປັນຍາໄດ້ເອີ້ນຫາພວກເຂົາ.
ສະຕິປັນຍາຈະຫົວຂັວນເມື່ອໄພພິບັດເກີດຂຶ້ນກັບຄົນທີ່ຂາດປັນຍາ.
ສະຕິປັນຍາຈະບໍ່ຕອບເມື່ອຜູ້ທີ່ຂາດປັນຍາຮ້ອງຫານາງ.
ຜູ້ທີ່ຂາດປັນຍາຈະເຕັມໄປດ້ວຍຫມາກຜົນຂອງແຜນການຂອງພວກເຂົາ.
ຜູ້ທີ່ຟັງປັນຍາຈະມີຊີວິດຢູ່ໃນຄວາມປອດໄພ.
ສະຕິປັນຍາຕ້ອງການໃຫ້ລູກຊາຍຂອງນາງຖືຮັກສາ ຄຳສັ່ງຂອງນາງເປັນສົມບັດ.
ລູກຊາຍຄວນສະແຫວງຫາຄວາມເຂົ້າໃຈຄືດັ່ງເປັນເງິນ, ແລະ ຄົ້ນຫາມັນເປັນຊັບສົມບັດທີ່ເຊື່ອງໄວ້.
ລູກຊາຍຈະພົບຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບພຣະເຈົ້າ.
ພຣະຢາເວແມ່ນເຄື່ອງປ້ອງກັນສໍາລັບຜູ້ທີ່ຍ່າງໃນຄວາມຊື່ສັດ.
ລູກຊາຍຈະເຂົ້າໃຈຄວາມຊອບທຳ, ຄວາມຍຸດຕິທຳ, ຄວາມທ່ຽງທຳ ແລະ ທຸກໆເສັ້ນທາງທີ່ດີ.
ຄວາມຮອບຄອບ ແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈຈະຊ່ວຍກູ້ເອົາລູກຊາຍຈາກທາງຊົ່ວ ແລະ ຈາກຜູ້ທີ່ເດີນໄປໃນທາງແຫ່ງຄວາມມືດ.
ຜູ້ທີ່ເດີນໄປໃນທາງແຫ່ງຄວາມມືດເຊື່ອງການຕິດຕາມຂອງພວກເຂົາໂດຍໃຊ້ການຫລອກລວງ.
ຜູ້ຍິງທີ່ຜິດສິນລະທຳປະຖິ້ມຄູ່ໄວໜຸ່ມຂອງນາງ, ແລະ ລືມພັນທະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າ.
ການຕິດຕາມຂອງຜູ້ຍິງທີ່ຂາດສິນທຳນຳໄປສູ່ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນບ່ອນຝັງສົບ.
ລູກຊາຍຄວນເດີນໄປໃນທາງຂອງຄົນດີ ແລະ ຜູ້ທີ່ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ.
ຜູ້ທີ່ເຮັດຖືກຕ້ອງຈະເຮັດເຮືອນຢູ່ໃນດິນແດນ.
ຄົນທີ່ຊົ່ວຈະຖືກຕັດອອກຈາກແຜ່ນດິນ.
ຄຳສັ່ງ ແລະ ຄຳສອນຂອງປັນຍາຈະເພີ່ມປີແຫ່ງຊີວິດ ແລະ ຄວາມສະຫງົບສຸກໃຫ້ແກ່ລູກຊາຍຂອງນາງ.
ຄວາມຈົງຮັກພັກດີຕໍ່ພັນທະສັນຍາ ແລະຄວາມຊື່ສັດຕ້ອງໄດ້ຂຽນໄວ້ໃນຫົວໃຈ.
ລູກຊາຍບໍ່ຄວນເພິ່ງພາອາໄສຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງຕົນເອງ.
ລູກຊາຍບໍ່ຕ້ອງເບິ່ງຕົນເອງວ່າເປັນຄົນສະຫລາດ.
ລູກຊາຍຕ້ອງໃຫ້ກຽດແກ່ພຣະຢາເວດ້ວຍຄວາມຮັ່ງມີຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວປະຕິບັດວິໄນຕໍ່ຄົນທີ່ພຣະອົງຊົງຮັກ.
ສະຕິປັນຍາແມ່ນດີກ່ວາເງິນ ແລະ ຄຳ.
ວິຖີທັງຫມົດຂອງປັນຍາຄືຄວາມສຸກ.
ໂດຍພຣະປັນຍາ ພຣະອົງຊົງສະຖາປະນາຟ້າໂດຍຄວາມເຂົ້າໃຈ.
ການຕັດສິນໃຈ ແລະ ການແນມເບິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງຈະເປັນຊີວິດຕໍ່ຈິດວິນຍານຂອງລູກຊາຍ.
ເມື່ອລາວນອນຢູ່, ລາວຈະບໍ່ຢ້ານກົວ ແລະ ການນອນຂອງລາວຈະຫວານຊື່ນ.
ລູກຊາຍບໍ່ຄວນຢ້ານກົວຈາກການກໍ່ການຮ້າຍແບບກະທັນຫັນຫລືຄວາມພິນາດ.
ລູກຊາຍບໍ່ຄວນກັກສິ່ງທີ່ດີຈາກຜູ້ທີ່ສົມຄວນຈະໄດ້ຮັບ.
ລູກຊາຍບໍ່ຄວນວາງແຜນທີ່ຈະທຳຮ້າຍເພື່ອນບ້ານຂອງຕົນ.
ຄົນຂີ້ຕົວະຜູ້ຊົ່ວຮ້າຍຕໍ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ພຣະອົງຊົງເຢາະເຢີ້ຍຄົນທີ່ມັກເຢາະເຢີ້ຍ
ຄົນທັງຫລາຍທີ່ມີປັນຍາຈະໄດ້ກຽດເປັນສົມບັດ.
ພວກລູກຊາຍບໍ່ຄວນລືມຄຳສັ່ງສອນຂອງພໍ່.
ຜູ້ເປັນພໍ່ບອກລູກຊາຍວ່າລາວຈະດຳລົງຊີວິດໂດຍຮັກສາຄຳສັ່ງຂອງພໍ່.
ປັນຍາຈະຮັກສາລາວ ແລະ ຈະຄຸ້ມຄອງລາວໃຫ້ປອດໄພ.
ສະຕິປັນຍາຈະຍົກຍ້ອງລາວ, ໃຫ້ກຽດລາວ, ເອົາດອກໄມ້ໃສ່ຫົວຂອງລາວ, ແລະ ມອບມົງກຸດທີ່ສວຍງາມໃຫ້ລາວ.
ຜູ້ເປັນພໍ່ນຳລູກຊາຍໄປທາງທີ່ຖືກຕ້ອງ.
ລູກຊາຍຕ້ອງຍຶດຫມັ້ນໃນການຕີສອນ, ເພາະມັນແມ່ນຊີວິດຂອງລາວ.
ລູກຊາຍຕ້ອງຫລີກລ້ຽງເສັ້ນທາງຂອງຄົນຊົ່ວ.
ຄົນຊົ່ວຕ້ອງເຮັດຄວາມຊົ່ວກ່ອນທີ່ພວກເຂົາຈະນອນ.
ເສັ້ນທາງຂອງຄົນຊອບທຳປຽບເໝືອນແສງທຳອິດທີ່ຮຸ່ງແຈ້ງຂຶ້ນ.
ເສັ້ນທາງຂອງຄົນຊົ່ວແມ່ນຄືກັບຄວາມມືດ.
ລູກຊາຍຕ້ອງປົກປ້ອງຫົວໃຈຂອງລາວດ້ວຍຄວາມດຸ ຫມັ່ນຂະຫຍັນພຽນ ເພາະຈາກຫົວໃຈນັ້ນເອງໄດ້ເກີດນ້ຳພຸແຫ່ງຊີວິດ.
ລູກຊາຍຕ້ອງປະຖິ້ມຄຳເວົ້າທີ່ເຊື່ອຖືບໍ່ໄດ້ຈາກເຈົ້າ ແລະ ຄຳເວົ້າປະຈົບປະແຈງ.
ລູກຊາຍຕ້ອງແກ້ໄຂການເບິ່ງລາວ ທີ່ຈະເບິ່ງຊື່ໄປທາງຫນ້າ.
ລູກຊາຍຈະຮຽນຮູ້ກ່ຽວກັບຄວາມຮອບຄອບ ຖ້າລາວຟັງຢ່າງລະມັດລະວັງໃນການເຂົ້າໃຈ.
ໃນທີ່ສຸດ, ການຫລິ້ນຊູ້ແມ່ນຂົມຄືກັນກັບໜອນໄມ້.
ຕີນຂອງຄົນທີ່ຫລິ້ນຊູ້ໄດ້ລົງໄປສູ່ຄວາມຕາຍ, ທຸກວິທີທາງໄປຫາເຊໂອນ.
ພວກລູກຊາຍທີ່ມີປັນຍາຄວນເດີນຕາມເສັ້ນທາງໄກຈາກການຫລິ້ນຊູ້ ແລະ ບໍ່ຢູ່ໃກ້ເຮືອນຂອງນາງ.
ຖ້າພວກເຂົາເຂົ້າໄປພົວພັນກັບການຫລິ້ນຊູ້, ພວກລູກຊາຍຈະສູນເສຍກຽດ ແລະ ປີຂອງຊີວິດຂອງພວກເຂົາ.
ຖ້າພວກເຂົາເຂົ້າໄປພົວພັນກັບການຫລິ້ນຊູ້, ເນື້ອຫນັງ ແລະ ຮ່າງກາຍຂອງພວກເຂົາຈະ ຫມົດໄປ.
ຖ້າພວກເຂົາມີສ່ວນຮ່ວມກັບການຫລິ້ນຊູ້, ພວກເຂົາຈະເວົ້າໃນຕອນທ້າຍຂອງຊີວິດຂອງພວກເຂົາວ່າ ພວກເຂົາເສຍໃຈທີ່ໄດ້ກຽດຊັງການຕີສອນ ແລະ ໄດ້ປະຕິເສດການແກ້ໄຂ.
ພວກລູກຊາຍຄວນດື່ມນໍ້າຈາກອ່າງຂອງຕົນເອງ ແລະຈາກອ່າງນໍ້າຂອງຕົນເອງ.
ພວກລູກຊາຍຄວນປິຕິຍິນດີກັບພັນລະຍາຂອງເຂົາຕອນຍັງໄວຫນຸ່ມ.
ພວກລູກຊາຍຄວນໄດ້ຮັບຄວາມສົນໃຈຈາກຄວາມຮັກຂອງພັນລະຍາຂອງໄວຫນຸ່ມຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວເຊົງເຫັນທຸກຢ່າງທີ່ຄົນເຮັດ.
ບາບຂອງລາວຈະຍຶດ ແລະ ຈັບມັດຄົນຊົ່ວໄວ້.
ລູກຊາຍຈະວາງກັບດັກສຳລັບຕົວເອງ ໂດຍທີ່ໃຫ້ຄຳສັນຍາຂອງລາວສຳລັບການກູ້ຢືມເງິນຂອງຄົນທີ່ລາວບໍ່ຮູ້ຈັກ.
ເພື່ອຈະຊ່ວຍຕົນເອງໃຫ້ປອດໄພ ພວກເຂົາຕ້ອງໄປຫາເພື່ອນບ້ານ ແລະ ຂໍຮ້ອງໃຫ້ປ່ອຍຕົວຈາກຄຳສັນຍາຂອງລາວ.
ຄົນຂີ້ຄ້ານຄວນຮຽນຮູ້ຈາກໂຕມົດ.
ໃນລະດູຮ້ອນ, ມົດກຽມ ແລະ ເກັບມ້ຽນອາຫານຂອງມັນ.
ຄວາມທຸກຍາກຈະມາສູ່ຄົນທີ່ຂີ້ຄ້ານທີ່ບໍ່ລຸກຂຶ້ນຈາກຄວາມອຶດຢາກຂອງລາວ.
ຄົນຊົ່ວຮ້າຍອາໄສຢູ່ໂດຍຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງຄຳເວົ້າຂອງລາວ.
ໄພພິບັດຈະກາຍມາເປັນຄົນຊົ່ວໃນທັນທີ.
ມີຫົກຢ່າງທີ່ພຣະຢາເວກຽດຊັງ, ເຈັດສິ່ງທີ່ ຫນ້າກຽດຊັງຕໍ່ລາວ.
ພຣະຢາເວກຽດຊັງຕີນທີ່ແລ່ນໄປເຮັດຄວາມຊົ່ວ.
ພຣະຢາເວກຽດຊັງພະຍານຜູ້ທີ່ເວົ້າຕົວະ.
ຄຳສັ່ງປຽບທຽບກັບໂຄມໄຟ ແລະ ຄຳສອນປຽບທຽບກັບແສງສະຫວ່າງ.
ການນອນກັບເມຍຂອງຄົນອື່ນສາມາດເຮັດໃຫ້ລູກຊາຍເສຍຊີວິດໄດ້.
ປະຊາຊົນອາດຈະບໍ່ດູຫມິ່ນໂຈນ ຖ້າລາວລັກເຂົ້າມາເພື່ອຕອບສະຫນອງຄວາມຕ້ອງການຂອງລາວເມື່ອລາວຫິວ.
ຄົນທີ່ເຮັດຜິດປະເວນີກໍ່ທຳລາຍຕົວເອງ.
ຜູ້ທີ່ແກ້ແຄ້ນຕໍ່ການຫລິ້ນຊູ້ຈະບໍ່ຍອມຮັບເອົາຄ່າຊົດເຊີຍ.
ລູກຊາຍຕ້ອງຮັກສາ ແລະ ເກັບຮັກສາຄຳສັ່ງ ແລະ ຄຳສັ່ງສອນຂອງພໍ່.
ສະຕິປັນຍາ ແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈຮັກສາລູກຊາຍຈາກແມ່ຍິງທີ່ຫລອກລວງ.
ຊາໂລໂມນໄດ້ເຫັນຊາຍຫນຸ່ມຫລາຍຄົນທີ່ບໍ່ຮູ້ຈັກ ແລະໃນນັ້ນມີຊາຍຫນຸ່ມຄົນໜຶ່ງທີ່ບໍ່ມີຄວາມຮູ້ສຶກຫຍັງເລີຍ.
ຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນແຕ່ງຕົວຄືກັບຍິງໂສເພນີ.
ຜູ້ຍິງນອນລໍຖ້າຢູ່ທຸກແຈມຸມ.
ໃນຕອນເຊົ້າຂອງວັນດັ່ງກ່າວ, ຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງສານບູຊາຂອງນາງ.
ຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນກຳລັງຊອກຫາໃບຫນ້າຂອງຊາຍຫນຸ່ມຄົນນັ້ນຢ່າງໃຈຈົດໃຈຈໍ່.
ຜູ້ຍິງໄດ້ເຊື້ອເຊີນຊາຍຫນຸ່ມຄົນນັ້ນໄປນຳນາງກັບຕຽງນອນຂອງນາງຈົນຮອດເຊົ້າ.
ສາມີຂອງຜູ້ຍິງຄົນນີ້ແມ່ນເດີນທາງໄກຢູ່ເລື້ອຍໆ.
ຊາຍຫນຸ່ມຄົນນັ້ນຍ່າງຕາມຜູ້ຍິງຄືກັບງົວເຖິກເພື່ອຂ້າ ຫລືຄືກວາງທີ່ຖືກຈັບຢູ່ໃນກັບດັກ.
ການກະທຳຂອງຊາຍຫນຸ່ມຈະເຮັດໃຫ້ລາວເສຍຊີວິດ.
ຊາຍຫນຸ່ມຄົນນີ້ຖືກແນະນຳຢ່າງສຸຂຸມ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ເຂົ້າໄປໃນເສັ້ນທາງຂອງນາງ.
ເຮືອນຂອງຜູ້ຍິງແມ່ນຢູ່ໃນເສັ້ນທາງໄປຫາເຊໂອນ.
ສະຕິປັນຍາຮ້ອງອອກມາຈາກຂ້າງທາງເຂົ້າປະຕູເມືອງ.
ສະຕິປັນຍາຮຽກຮ້ອງໃຫ້ລູກຫລານຂອງມະນຸດຊາດ.
ປັນຍາເວົ້າກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ສູງສົ່ງ ແລະ ສິ່ງທີ່ຫນ້າເຊື່ອຖື.
ປັນຍາມີຄ່າຫລາຍກວ່າເຄື່ອງປະດັບ.
ຜູ້ທີ່ຢ້ານຢ່ຳພຣະຢາເວກຽດຊັງຄວາມຊົ່ວ, ຄວາມຈອງຫອງ, ຄວາມດື້ດ້ານ, ແລະ ຄໍາເວົ້າທີ່ໂງ່.
ກະສັດ ແລະ ເຈົ້າຊາຍທີ່ມີປັນຍາປົກຄອງຢ່າງຍຸດຕິທຳ.
ຫມາກໄມ້ຂອງປັນຍາແມ່ນດີກວ່າຄໍາ ແລະ ເງິນ.
ປັນຍາຈະໃຫ້ມໍລະດົກແກ່ຜູ້ທີ່ຮັກນາງ.
ປັນຍາໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນຈາກອາຍຸດົນນານມາແລ້ວ, ຈາກການເລີ້ມຕົ້ນ.
ສະຕິປັນຍາແມ່ນຢູ່ທີ່ນັ້ນ ໃນເວລາທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສ້າງແຜ່ນດິນໂລກ ແລະສະຫວັນ.
ສະຕິປັນຍາແມ່ນຢູ່ຂ້າງພຣະຢາເວເປັນຊ່າງຫັດຖະກໍາຕົ້ນສະບັບໃນເວລາທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ.
ຄວາມຍິນດີຂອງປັນຍາແມ່ນມະນຸດຊາດ.
ຜູ້ທີ່ຊອກຫາປັນຍາກໍ່ພົບຊີວິດ ແລະ ເປັນຄວາມໂປດປານຂອງພຣະຢາເວ.
ຄົນທີ່ລົ້ມເຫລວໃນການຊອກຫາປັນຍາກໍ່ເປັນດັ່ງຊອກຄວາມຕາຍ.
ປັນຍາໄດ້ສ້າງເຮືອນຂອງຕົນເອງ.
ຄຳເຊື້ອເຊີນທີ່ປັນຍາທີ່ສົ່ງອອກໄປແມ່ນມຸ້ງໄປຫາຄົນທີ່ບໍ່ມີຄວາມໂງ່ຈ້າ, ຕໍ່ຜູ້ທີ່ບໍ່ມີຄວາມຮູ້ຫລາຍ.
ປັນຍາເວົ້າວ່າຄົນທີ່ໄຮ້ສາລະຄວນຈະປະຖິ້ມແນວທາງທີ່ບໍ່ໄດ້ສອນຂອງເຂົາ.
ຄົນທີ່ຕິຕຽນຜູ້ມັກເຢາະເຢີ້ຍໄດ້ເຊື້ອເຊີນການທາລຸນ ແລະ ຈະຖືກທຳຮ້າຍ ແລະ ກຽດຊັງ.
ຄົນທີ່ແນະນຳຄົນທີ່ສະຫລາດແມ່ນຄວາມຮັກ.
ການຢຳເກງພຣະຢາເວແມ່ນການເລີ່ມຕົ້ນຂອງປັນຍາ.
ຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບພຣະຜູ້ບໍລິສຸດແມ່ນຄວາມເຂົ້າໃຈ.
ແມ່ຍິງທີ່ໂງ່ຈ້າແມ່ນບໍ່ມີສຽງເວົ້າ, ບໍ່ມີຄວາມຮູ້ ແລະ ບໍ່ຮູ້ຫຍັງເລີຍ.
ສິ່ງທີ່ຖືກລັກ ແລະ ຄວາມລັບໃນເບື້ອງຕົ້ນສາມາດເປັນສິ່ງທີ່ຫວານຊື່ນ ແລະ ຫນ້າຍິນດີຕໍ່ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບເອົາພວກມັນ.
ຄົນຕາຍໃນບ່ອນເລິກຂອງເຊໂອນແມ່ນຢູ່ໃນເຮືອນຂອງຜູ້ຍິງນັ້ນ.
ເດັກນ້ອຍທີ່ສະຫລາດເຮັດໃຫ້ພໍ່ຂອງລາວມີຄວາມສຸກ.
ພຣະຢາເວເຮັດໃຫ້ຄວາມອຶດຢາກຂອງຄົນຊົ່ວຮ້າຍສັບສົນ.
ມືທີ່ຂີ້ຄ້ານເຮັດໃຫ້ຄົນທຸກຍາກ.
ຜູ້ທີ່ເຮັດໃນສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງໄດ້ຮັບຂອງຂວັນຈາກພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ທີ່ເວົ້າຫລາຍຈະຖືກທຳລາຍ.
ຄວາມຮັກຄອບຄຸມທຸກການກະທຳຜິດ.
ປັນຍາແມ່ນພົບຢູ່ໃນຮີມສົບຂອງຄົນທີ່ມີສະຕິປັນຍາ.
ຜູ້ທີ່ປະຕິເສດຄຳຕຳຫນິຕິຕຽນແມ່ນຖືກນຳພາໄປໃນທາງທີ່ຜິດ.
ການກະທຳຜິດ (ບາບ) ບໍ່ຂາດເມື່ອມີຫລາຍຄຳ.
ຂອງຂວັນທີ່ດີຂອງພຣະຢາເວນຳມາເຊິ່ງຄວາມຮັ່ງມີ.
ຄົນຊົ່ວຮ້າຍຄືກັບພາຍຸທີ່ພັດຜ່ານໄປ ແລະ ບໍ່ມີຕໍ່ໄປ.
ຄົນຂີ້ຄ້ານຄືກັບຄວັນໃນສາຍຕາຕໍ່ຜູ້ທີ່ສົ່ງລາວໄປ.
ປີທັງຫລາຍຂອງຄົນອະທຳຈະສັ້ນເຂົ້າ.
ວິທີທາງຂອງພຣະຢາເວປົກປ້ອງຜູ້ທີ່ມີຄວາມຊື່ສັດ.
ອອກຈາກປາກຂອງຄົນທີ່ເຮັດຖືກຕ້ອງແມ່ນຫມາກ ຜົນແຫ່ງປັນຍາ.
ຄວາມດື້ດ້ານມາກ່ອນຄວາມຈອງຫອງ.
ການເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງແມ່ນມີຄຸນຄ່າໃນມື້ແຫ່ງຄວາມໂກດແຄ້ນ.
ຄົນທີ່ຫລອກລວງແມ່ນຖືກກັກຂັງໂດຍຄວາມຢາກຂອງພວກເຂົາ.
ການເຮັດໃນສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງແມ່ນເຮັດໃຫ້ຄົນນັ້ນຢູ່ຫ່າງຈາກບັນຫາຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ.
ຄົນຊົ່ວຮ້າຍທຳລາຍເພື່ອນບ້ານດ້ວຍປາກຂອງລາວເອງ.
ບຸກຄົນທີ່ສັດຊື່ຈະຮັກສາຄວາມລັບ ແທນທີ່ຈະທຽວໄປຊຸບຊິບນິນທາ.
ບຸກຄົນນັ້ນບໍ່ຄວນຮັບປະກັນການກູ້ຢືມເງິນສຳລັບຄົນແປກໜ້າ.
ຄົນຊົ່ວຮ້າຍຕົວະເພື່ອຈະໄດ້ຄ່າຕອບແທນຂອງຕົນ.
ພຣະຢາເວພໍໃຈນຳຜູ້ທີ່ມີບໍ່ມີຄວາມຜິດ.
ທຸກຄົນສາມາດຫມັ້ນໃຈໄດ້ນັ້ນ ແມ່ນວ່າຄົນຊົ່ວຈະບໍ່ຖືກທໍລະມານ.
ຜູ້ທີ່ຫວ່ານເມັດພືດຈະສະສົມຫລາຍກວ່າເກົ່າ.
ຜູ້ທີ່ໃຫ້ນໍ້າແກ່ຄົນອື່ນຈະໄດ້ຮັບນໍ້າສຳລັບຕົວເອງ.
ຜູ້ທີ່ໄວ້ວາງໃຈໃນຄວາມຮັ່ງມີຂອງລາວຈະລົ້ມລົງ.
ຜູ້ທີ່ເຮັດຖືກຕ້ອງຄືຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຊີວິດ.
ຜູ້ທີ່ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ, ແລະ ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນຄົນຊົ່ວແລະ ຄົນບາບກໍ່ຈະໄດ້ຮັບສິ່ງທີ່ພວກເຂົາສົມຄວນຈະໄດ້ຮັບ.
ຄົນໂງ່ກຽດຊັງການແກ້ໄຂ.
ພຣະຢາເວຈະຕັດສິນລົງໂທດຜູ້ທີ່ວາງແຜນຊົ່ວຮ້າຍ.
ເມຍທີ່ມີຄ່າຄວນແມ່ນມົງກຸດຂອງຜົວ.
ຄົນຊົ່ວໃຫ້ຄໍາແນະນຳທີ່ຫລອກລວງ.
ເຮືອນຂອງຜູ້ທີ່ເຮັດຖືກຕ້ອງຈະຢືນຢູ່.
ຜູ້ທີ່ເຮັດຖືກຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ຄວາມຕ້ອງການຂອງສັດລ້ຽງຂອງລາວ.
ຄົນຊົ່ວຮ້າຍຖືກກັບດັກໂດຍຄຳເວົ້າທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຂອງລາວ.
ວິທີການຂອງຄົນໂງ່ແມ່ນຖືກຕ້ອງໃນສາຍຕາຂອງຕົນເອງ.
ຄຳເວົ້າທີ່ບໍ່ຄິດ ແມ່ນຄ້າຍຄືກັບຄົມຂອງດາບແທງເຮັດໃຫ້ເຈັບຊໍ້າ.
ການຫລອກລວງແມ່ນຢູ່ໃນຫົວໃຈຂອງຜູ້ທີ່ວາງແຜນທີ່ຈະເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວ.
ພຣະຢາເວກຽດຊັງການເວົ້າຕົວະ.
ຄົນຂີ້ຄ້ານຈະຖືກບັງຄັບໃຫ້ໃຊ້ແຮງງານ.
ທາງຂອງຄົນຊົ່ວເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຫລົງທາງ.
ຜູ້ທີ່ເດີນໄປໃນທາງທີ່ຖືກຕ້ອງພົບກັບຊີວິດ.
ລູກຊາຍທີ່ມີປັນຍາໄດ້ຍິນຄຳສັ່ງສອນຂອງພໍ່.
ບຸກຄົນຫນຶ່ງຈະປົກປ້ອງຊີວິດຂອງຕົນເອງໂດຍການຮັກສາປາກຂອງລາວ.
ຄົນຂີ້ຄ້ານມີຄວາມປາຖະຫນາ, ແຕ່ບໍ່ໄດ້ຮັບຫຍັງເລີຍ.
ບາງຄົນແມ່ນຮັ່ງມີແທ້ໆ ໂດຍການໃຫ້ສິ່ງຂອງທຸກຢ່າງ.
ຄົນທຸກຍາກຈະບໍ່ໄດ້ຮັບໄພຂົ່ມຂູ່ຈາກຄ່າໄຖ່.
ຄວາມໂອຫັງກໍໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມເດືອດຮ້ອນເທົ່ານັ້ນ.
ຊັບທີ່ຫາໄດ້ງ່າຍກໍຫາຍໄປໄວ ເມື່ອມີຄວາມອວດອ້າງຫລາຍເກີນໄປ.
ຄຳສອນຂອງບຸກຄົນມີປັນຍາເປັນນ້ຳພຸເເຫ່ງຊີວິດ.
ຄົນທີ່ສະຫລາດ ກໍຢັ່ງຄິດຈາກຄວາມຮູ້ກ່ອນ ໃນທຸກໆການຕັດສິນໃຈ.
ກຽດຕິຍົດຈະມາສູ່ຜູ້ທີ່ຮຽນຮູ້ຈາກການແກ້ໄຂ.
ເພື່ອຈະເປັນຄົນມີປັນຍາ, ບຸກຄົນນັ້ນຄວນຍ່າງໄປກັບຄົນທີ່ມີປັນຍາ.
ຊັບສົມບັດຂອງຄົນບາບນັ້ນຖືກເກັບໄວ້ ໃຫ້ຄົນຊອບທຳ.
ພໍ່ແມ່ສະແດງຄວາມຮັກຕໍ່ລູກໂດຍການລະມັດລະວັງໃນການຕີສອນລູກ.
ທ້ອງຂອງຄົນອະທຳກໍຫິວໂຫຍສະເຫມີ.
ແມ່ຍິງທີ່ສະຫລາດສ້າງເຮືອນຂອງນາງ.
ຄົນທີ່ທາງຂອງເຂົາຄົດກໍດູຫມິ່ນພຣະຢາເວ.
ພະຍານທີ່ສັດຊື່ບໍ່ໄດ້ຕົວະ.
ຈະບໍ່ພົບຄວາມຮູ້ຢູ່ໃນປາກຂອງຄົນໂງ່.
ເຮືອນຂອງຄົນຊົ່ວຈະຖືກທຳລາຍ.
ເຕັນອາໄສຂອງຄົນທ່ຽງທຳຈະຮຸ່ງເຮືອງ.
ຄົນທີ່ບໍ່ສັດຊື່ຈະໄດ້ຮັບສິ່ງທີ່ຕົນເອງສົມຄວນຈະໄດ້ຮັບ.
ຄົນໂງ່ຈ້າຂາດຄວາມຢັບຢັ້ງຈຶ່ງລົງມືເຮັດໄປຢ່າງວ່ອງໄວ.
ຄົນທີ່ຢາກຮ້າຍໄວຈະເຮັດສ່ິງທີ່ໂງ່.
ຄວາມຊົ່ວຈະກົ້ມລົງຕໍ່ຫນ້າຄົນທີ່ດີ.
ຜູ້ທີ່ວາງແຜນທີ່ຈະເຮັດສິ່ງທີ່ດີຈະໄດ້ຮັບຄວາມສັດຊື່ໃນພັນທະສັນຍາ ແລະ ຄວາມໄວ້ວາງໃຈ.
ດ້ວຍການເຮັດວຽກຫນັກທັງຫມົດຈະໄດ້ກຳໄລ.
ຄວາມຢ້ານກົວຂອງພຣະຢາເວເປັນພື້ນຖານຂອງຊີວິດ.
ບຸກຄົນທີ່ໃຈຮ້າຍໄວກໍຍົກຍ່ອງຄວາມໂງ່.
ຄົນທີ່ກົດຂີ່ຄົນທຸກຍາກສາບແຊ່ງຜູ້ສ້າງຂອງຕົນ.
ການເຮັດໃນຄວາມຊອບທຳກໍເຊີດຊູປະເທດຊາດ.
ຄຳຕອບທີ່ອ່ອນໂຍນຈະຊ່ວຍເຮັດໃຫ້ບໍ່ໂກດແຄ້ນ.
ພຣະຢາເວເຝົ້າເບິ່ງຄົນດີ ເເລະຄົນຊົ່ວ.
ຄົນໂງ່ໄດ້ເບິ່ງຂ້າມການຕີສອນຂອງພໍ່.
ພຣະຢາເວກຽດຊັງເຄື່ອງຖວາຍບູຊາຂອງຄົນຊົ່ວ.
ມີການຕິສອນຢ່າງຫນັກສຳລັບຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ຖິ້ມທາງດີ.
ຫົວໃຈທີ່ມີຄວາມສຸກເຮັດໃຫ້ໃບຫນ້າເບີກບານ.
ສິ່ງນ້ອຍໆກັບຄວາມຢຳເກງພຣະຢາເວແມ່ນດີກວ່າສົມບັດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ມີຄວາມສັບສົນ.
ບຸກຄົນທີ່ຊ້າທີ່ຈະໂກດແຄ້ນເປັນຄົນທີ່ສະຫງົບ.
ລູກຊາຍທີ່ສະຫລາດນຳຄວາມສຸກມາໃຫ້ພໍ່.
ທີ່ປຶກສາຫລາຍຄົນເຮັດໃຫ້ແຜນການປະສົບຜົນສຳ/ເລັດ.
ພຣະຢາເວຊົງຮື້ຖອນບ້ານຂອງຄົນອວດດີ.
ຄົນທີ່ເຮັດຖືກຕ້ອງເຂົາຈະຄິດໄຕ່ຕອງກ່ອນທີ່ຈະຕອບ.
ຄົນສະຫລາດເອົາໃຈໃສ່ເມື່ອມີຄົນຕັກເຕືອນ.
ຄວາມຖ່ອມຕົວມາກ່ອນຫນ້າາກຽດຕິຍົດ.
ທຸກໆວິທີທາງຂອງບຸກຄົນແມ່ນບໍລິສຸດໃນສາຍຕາຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສ້າງທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງເພື່ອຈຸດປະສົງຂອງມັນ.
ໂດຍຄວາມສັດຊື່ຂອງພັນທະສັນຍາ ແລະ ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທີ່ຫນ້າເຊື່ອຖື (ບາບ) ໄດ້ຮັບການໃຫ້ອະໄພ.
ເມື່ອບຸກຄົນວາງແຜນອອກຈາກເສັ້ນທາງຂອງລາວ, ພຣະຢາເວຊີ້ນຳບາດກ້າວຂອງລາວ.
ບັນລັງໄດ້ຖືກຕັ້ງຂຶ້ນໂດຍການເຮັດໃນສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ.
ພະພິໂຣດຂອງກະສັດເປັນທູດເເຫ່ງຄວາມຕາຍ.
ສະຕິປັນຍາ ແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈຄວນຖືກເລືອກຫລາຍກວ່າຄຳ ແລະ ເງິນ.
ວິນຍານທີ່ຈອງຫອງມາກ່ອນການຫລົ້ມຈົມ.
ຄົນທີ່ຄິດຕຶກຕອງສິ່ງທີ່ລາວຖືກສອນມາຈະພົບສິ່ງທີ່ດີ.
ຫົວໃຈຂອງຄົນສະຫລາດໃຫ້ຄວາມຮູ້ແກ່ປາກຂອງລາວ.
ເຖິງແມ່ນວ່າວິທີການທີ່ເບິ່ງຄືວ່າຖືກຕ້ອງກັບມະນຸດ, ມັນອາດຈະນໍາໄປສູ່ຄວາມຕາຍ.
ການເວົ້າຂວັນນິນທາທຳລາຍມິດຕະພາບ.
ຄົນທີ່ຕາມົວແມ່ນວາງແຜນສິ່ງຊົ່ວ.
ຜົມສີເທົາເປັນມົງກຸດຂອງສະຫງ່າລາສີ.
ຜູ້ທີ່ປົກຄອງວິນຍານຂອງລາວເຂັ້ມແຂງກວ່າຜູ້ທີ່ເອົາຊະນະເມືອງ.
ການຕັດສິນໃຈສິ່ງທີ່ໃຫຍ່ແມ່ນເຮັດໄດ້ໂດຍພຣະຢາເວ.
ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສະຫລາດຈະປົກຄອງລູກຊາຍທີ່ ຫນ້າອັບອາຍ.
ຄົນຂີ້ຕົວະເອົາໃຈໃສ່ຜູ້ທີ່ເວົ້າຮ້າຍ.
ຜູ້ທີ່ຍິນດີເມື່ອເກີດໄພພິບັດເເກ່ຄົນອື່ນຈະຖືກລົງໂທດກໍບໍ່ມີ.
ສິນບົນຄືເເກ້ວວິເສດໃນສາຍຕາຂອງຜູ້ໃຫ້, ບໍ່ວ່າເຂົາຈະໄປທາງໃດກໍປະສົບຄວາມສຳເລັດ.
ເຖິງແມ່ນວ່າຄວາມຜິດພາດຫນຶ່ງຮ້ອຍຢ່າງກໍ່ບໍ່ສົ່ງຜົນກະທົບຢ່າງເລິກເຊິ່ງຕໍ່ຄົນໂງ່.
ພົບຄົນໂງ່ໃນຄວາມໂງ່ຂອງເຂົາ ແມ່ນຮ້າຍກວ່າການພົບເເມ່ຫມີທີ່ລູກຖືກລັກໄປ.
ຄົນຄວນຈະຍ່າງຫນີກ່ອນການຜິດຖຽງກັນ.
ບຸກຄົນຜູ້ທີ່ປ່ອຍຕົວໄປຕາມຄົນຊົ່ວ ຫລືກ່າວໂທດຕໍ່ຜູ້ທີ່ເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວກໍ່ເປັນການຊົ່ວຕໍ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ຜູ້ທີ່ບໍ່ມີຄວາມຮູ້ຈະໃຫ້ຄຳສັນຍາຜູກມັດສຳລັບຫນີ້ເພື່ອນບ້ານຂອງລາວ.
ບຸກຄົນທີ່ມີລີ້ນຕະຫລົບຕະເເລງຍ່ອມຕົກຢູ່ໃນຄວາມຍາກລຳບາກ.
ຫົວໃຈທີ່ເບີກບານແມ່ນຢາທີ່ດີ.
ລູກຊາຍທີ່ໂງ່ຈ້າແມ່ນຄວາມໂສກເສົ້າຂອງພໍ່ ແລະຄວາມຂົມຂື່ນຕໍ່ແມ່ຂອງລາວ.
ຄົນໂງ່ສາມາດຖືວ່າເປັນຄົນສະຫລາດໄດ້ ຖ້າລາວງຽບຢູ່.
ຄົນໂງ່ບໍ່ມີຄວາມສຸກໃນຄວາມເຂົ້າໃຈ.
ການຫມິ່ນປະຫມາດ, ຄວາມອັບອາຍ ແລະ ການຕຳຫນິມາກັບຄົນຊົ່ວ.
ສົບຂອງຄົນໂງ່ເຮັດໃຫ້ລາວມີຄວາມຂັດແຍ້ງ.
ຄຳເວົ້າຂອງການນິນທາຄືກັບເຂົ້າຫນົມຫວານ.
ຊື່ຂອງພຣະຢາເວແມ່ນຫໍຄອຍທີ່ເຂັ້ມແຂງ.
ກ່ອນທີ່ລາວຈະລົ້ມລົງ, ຫົວໃຈຂອງຄົນນັ້ນກໍ່ຈະມີຄວາມພູມໃຈ.
ວິນຍານທີ່ແຕກຫັກແມ່ນສິ່ງທີ່ຍາກທີ່ຈະຮັບຜິດຊອບ.
ຄົນທຳອິດທີ່ຟ້ອງຮ້ອງຄະດີຂອງລາວເບິ່ງຄືວ່າຖືກຕ້ອງ.
ອ້າຍທີ່ເສຍໃຈແມ່ນຍາກກວ່າທີ່ຈະເອົາຊະນະເມືອງທີ່ເຂັ້ມແຂງ.
ຄວາມຕາຍ ແລະ ຊີວິດແມ່ນຢູ່ໃນອຳນາດຂອງລິ້ນ.
ຄົນລວຍຕອບຄົນອື່ນຢ່າງໂຫດຮ້າຍ.
ບຸກຄົນນັ້ນຕ້ອງມີຄວາມຮູ້ນອກເຫນືອຈາກຄວາມປາຖະຫນາ.
ການເປັນພະຍານທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງຈະບໍ່ໄດ້ຮັບແກ້ໄຂ.
ໃນເວລາທີ່ຜູ້ຊາຍທີ່ທຸກຍາກຮ້ອງຫາຫມູ່ເພື່ອນຂອງລາວ, ພວກເຂົາກໍ່ຫາຍໄປ.
ຄົນທີ່ຮັກຈິດວິນຍານຂອງຕົນເອງຈະໄດ້ຮັບສະຕິປັນຍາ.
ຜູ້ທີ່ມີສະຕິປັນຍາເບິ່ງຂ້າມການກະທຳຜິດ.
ເມຍທີ່ຜິດຖຽງກັນແມ່ນຄ້າຍຄືກັບການຫົດນໍ້າຢ່າງບໍ່ຢຸດຢັ້ງ.
ເມຍທີ່ສະຫລາດ ແມ່ນມາຈາກພຣະຢາເວ.
ຜູ້ທີ່ມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ຄົນຍາກຈົນກໍ່ຄືການໃຫ້ຢືມແກ່ພຣະຢາເວ.
ບຸກຄົນທີ່ໃຈຮ້ອນໄວ (ໃຈຮ້າຍ) ຈະຕ້ອງໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫລືອເປັນເທື່ອທີສອງ.
ຄົນເຮົາສາມາດກາຍເປັນຄົນສະຫລາດໃນຕອນທ້າຍຂອງຊີວິດຂອງລາວໄດ້ ໂດຍການຟັງຄຳແນະນຳ ແລະຍອມຮັບຄຳແນະນຳ.
ກຽດຕິຍົດສຳລັບພຣະຢາເວນໍາຄົນເຮົາສູ່ຊີວິດ.
ຄົນຂີ້ຄ້ານບໍ່ສາມາດແມ່ນແຕ່ ຍົກມືຂອງເຂົາຂຶ້ນເອົາອາຫານເຂົ້າໃສ່ປາກຂອງລາວ.
ເດັກນ້ອຍທີ່ລັກຊັບຈາກບິດາຂອງຕົນ ແລະ ໄລ່ແມ່ຂອງຕົນໄປຈະນຳຄວາມອັບອາຍ ແລະ ຄຳຕຳຫນິມາ.
ພະຍານທີ່ບໍ່ດີເຮັດໃຫ້ຄວາມຍຸດຕິທຳເປັນການເຢາະເຢີ້ຍ.
ຄົນທີ່ໂກດແຄ້ນກະສັດໄດ້ປະຖິ້ມຊີວິດຂອງລາວ.
ຄົນໂງ່ທຸກຄົນກ້າວເຂົ້າສູ່ການໂຕ້ຖຽງ.
ຄົນທີ່ຊື່ສັດແມ່ນຫາໄດ້ຍາກ.
ບໍ່ມີໃຜສາມາດເວົ້າກ່ຽວກັບຕົນເອງໄດ້ວ່າ, "ຂ້ອຍໄດ້ຮັກສາຫົວໃຈຂອງຂ້ອຍໃຫ້ສະອາດ; ຂ້ອຍບໍ່ມີບາບ."
ເເມ່ນເເຕ່ເດັກກໍເຜີຍໂຕເອງອອກມາໂດຍການປະພຶດຂອງເຂົາ.
ການຮັກການນອນຫລັບນຳຄົນເຮົາໄປສູ່ຄວາມທຸກຍາກ.
ປາກທີ່ມີຄວາມຮູ້ກໍເປັນຂອງລ້ຳຄ່າຍິ່ງ.
ອາຫານທີ່ໄດ້ມາຈາກການຫລອກລວງລົດໄປດ້ວຍລວດລາຍຫລັງຈາກນັ້ນ.
ບຸກຄົນເເຊ່ງພໍ່ຂອງເຂົາຫລືແມ່ຂອງເຂົາ, ຊີວິດຂອງເຂົາຈະດັບໃນຄວາມມືດ.
ແທນທີ່ຈະພະຍາຍາມເເກ້ເເຄ້ນຜູ້ໃດຜູ້ຫນຶ່ງຄືນ, ຄວນລໍຖ້າໃຫ້ພຣະຢາເວຊ່ວຍລາວ.
ບ້ວງແຮ້ວທີ່ເປັນຕາຢ້ານຄືການໃຫ້ຄຳສາບານ.
ຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ພັນທະສັນຍາ ແລະ ຄວາມຫນ້າເຊື່ອຖືຈະປົກປ້ອງຮັກສາກະສັດ.
ສະຫງ່າລາສີຂອງຊາຍຫນຸ່ມແມ່ນກຳລັງຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຄວບຄຸມຫົວໃຈຂອງກະສັດໃນທຸກບ່ອນຕາມເເຕ່ຈະໂປດ.
ການປະພຶດຊອບທຳເເລະຍຸດຕິທຳເປັນທີ່ໂປດປານ ເເຕ່ພຣະຢາເວຫລາຍກວ່າເຄື່ອງບູຊາ.
ບຸກຄົນໃດຫນຶ່ງທີ່ລໍ້າລວຍໂດຍລີ້ນທີ່ຕົວະຈະຖືກຂ້າໂດຍການດັກນັ້ນ.
ຄົນຊົ່ວຖືກກວາດລ້າງເພາະພວກເຂົາປະຕິເສດທີ່ຈະເຮັດໃນສິ່ງທີ່ຊອບທຳ.
ຄວາມເມດຕາບໍ່ໄດ້ເຫັນໃນສາຍຕາຂອງຄົນຊົ່ວ.
ຄົນທີ່ບໍ່ມີຄວາມຮູ້ຈະຮຽນຮູ້ປັນຍາເມື່ອຄົນມັກເຢາະເຢີ້ຍໄດ້ຮັບການລົງໂທດ.
ຂອງຂວັນໃຫ້ລັບໆເເລ້ວຄວາມຮ້າຍນັ້ນກໍຈະຜ່ອນຄາຍລົງD
ຄົນທີ່ຫລົງທາງໄປຈາກຄວາມເຂົ້າໃຈແມ່ນນອນຢູ່ໃນທີ່ຊຸມນຸມຂອງຄົນຕາຍ.
ມັນເປັນການດີກວ່າທີ່ຈະອາໄສຢູ່ໃນທະເລຊາຍດີກວ່າຢູ່ກັບຜູ້ຍິງທີ່ມັກເເຕ່ຮ້າຍດ່າຜົວຂອງຕົນ.
ຄົນທີ່ມີປັນຍາສາມາດນຳເອົາຖານທີ່ຫມັ້ນຂອງເມືອງທີ່ມີອຳນາດລົງມາ.
ຄົນທີ່ມີຄວາມໂອຫັງ ແລະ ອວດດີຖືກເອີ້ນວ່າ "ຄົນມັກເຢາະເຢີ້ຍ."
ເຄື່ອງບູຊາຂອງຄົນອະທຳເປັນສິ່ງຫນ້າກຽດຊັງ.
ບໍ່ມີປັນຍາ, ຄວາມເຂົ້າໃຈ ຫລື ຄຳແນະນຳໃດໆທີ່ສາມາດຕໍ່ຕ້ານກັບພຣະຢາເວໄດ້.
ພຣະຢາເວໃຫ້ໄຊຊະນະໃນວັນສູ້ຮົບ.
ພຣະຢາເວຊົງເປັນຜູ້ສ້າງທັງຄົນຮັ່ງມີ ແລະ ຄົນທຸກຍາກ.
ບຳເນັດຂອງຄົນຖ່ອມຕົນ, ເເລະຄວາມຢຳເກງພຣະຢາເວ, ຄືຄວາມຮັ່ງມີ ກຽດເເລະຊີວິດ.
ຖ້າເດັກນ້ອຍໄດ້ຮັບການສິດສອນເຖິງວິທີທີ່ລາວຄວນໄປ, ລາວຈະບໍ່ຫັນໄປຈາກຄຳແນະນຳນັ້ນເມື່ອລາວເຖົ້າ.
ຜູ້ທີ່ຢືມແມ່ນເປັນທາດຂອງຜູ້ທີ່ໃຫ້ຢືມ.
ຄວາມວຸ້ນວາຍ, ການຜິດຖຽງກັນ ແລະ ການດ່າກັນຈະຢຸດລົງຖ້າຄົນເຢາະເຢີ້ຍຖືກຂັບໄລ່ຫນີ.
ຄົນຂີ້ຄ້ານເວົ້າວ່າ ມີສິງຢູ່ຕາມຖະຫນົນເປັນຂໍ້ແກ້ຕົວ.
ຜູ້ທີ່ຕົກເປັນເຫຍື່ອຂອງການຫລິ້ນຊູ້ກະຕຸ້ນຄວາມໂມໂຫຂອງພຣະຢາເວຕໍ່ພວກເຂົາ.
ໄມ້ແສ້ແຫ່ງການຕີສອນເຮັດໃຫ້ຄວາມໂງ່ຈ້າຫ່າງຈາກເດັກນ້ອຍ.
ຄົນຄວນໄວ້ວາງໃຈໃນພຣະຢາເວ.
ຄົນຍາກຈົນ ແລະ ຄົນຂັດສົນຕ້ອງບໍ່ຖືກປຸ້ນ ຫລື ບີບບັງຄັບ.
ພຣະຢາເວຈະປຸ້ນເອົາຊີວິດຂອງຜູ້ທີ່ປຸ້ນຄົນຍາກຈົນ.
ບຸກຄົນໃດຫນຶ່ງບໍ່ຄວນສ້າງມິດຕະພາບກັບຄົນທີ່ປົກຄອງດ້ວຍຄວາມໂກດແຄ້ນ ເພາະວ່າຄົນນັ້ນຈະຮຽນຮູ້ວິທີການຂອງຕົນເອງໄປຖືກກັບດັກ.
ບຸກຄົນສາມາດສູນເສຍຕຽງນອນຂອງພວກເຂົາ ຖ້າພວກເຂົາບໍ່ສາມາດຈ່າຍຫນີ້ສິນໄດ້.
ຢ່າຍ້າຍຫລັກເຂດທີ່ບູຮານຊຶ່ງບັນພະບູຫລຸດຂອງເຈົ້າປັກໄວ້.
ໃນເວລາທີ່ບຸກຄົນໃດຫນຶ່ງນັ່ງກິນເຂົ້າກັບຜູ້ປົກຄອງ, ລາວຄວນສັງເກດເບິ່ງສິ່ງທີ່ມີຢູ່ກ່ອນລາວ.
ຄົນສະຫລາດຮູ້ເວລາທີ່ຈະຢຸດເຮັດວຽກຫນັກເກີນໄປທີ່ຈະພະຍາຍາມກາຍເປັນຄົນລວຍ.
ເພາະວ່າເງິນຂອງເຈົ້າອາດສູນເສຍໃນພິບຕາກໍໄດ້.
ຫົວໃຈຂອງຄົນຊົ່ວບໍ່ຢູ່ກັບເຈົ້າ ເພາະວ່າລາວນັບລາຄາຂອງອາຫານ.
ຄົນໂງ່ດູຫມິ່ນຄຳເວົ້າທີ່ສະຫລາດ.
ພຣະຜູ້ໄຖ່ຂອງເດັກກຳພ້ານັ້ນເເຂງເເຮງ ເເລະພຣະອົງຈະສູ້ຄວາມກັບເຈົ້າໃນຄະດີຂອງພວກເຂົາ.
ການປະຕິບັດວິໄນບໍ່ຄວນກີດຂວາງຈາກເດັກນ້ອຍ.
ເມື່ອລູກຊາຍເວົ້າສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ, ເປັນຄວາມຍິນດີທີ່ສຸດຂອງພໍ່ທີ່ຍິນດີ.
ບຸກຄົນບໍ່ຄວນເຂົ້າຮ່ວມກັບຄົນເມົາເຫລົ້າ ຫລືຄົນກິນເຂົ້າຫນົມ.
ບຸກຄົນຄວນຈະຊື້ຄວາມຈິງ, ສະຕິປັນຍາ, ລະບຽບວິໄນ ແລະຄວາມເຂົ້າໃຈ.
ລູກຊາຍຄວນເອົາຫົວໃຈໃຫ້ພໍ່ຂອງລາວ.
ນາງເຮັດໃຫ້ມີຄົນບໍ່ຊື່ຕົງເພີ່ມຂຶ້ນໃນທ່າມກາງມະນຸດ.
ຄົນທີ່ແຊ່ຢູ່ເຫລົ້າອະງຸ່ນມີວິບັດ ແລະວິວາດຜິດຖຽງກັນ .
ຄົນທີ່ເບິ່ງເຫລົ້າອະຫງຸ່ນເມື່ອມັນເປັນສີແດງເບິ່ງຄືເປັນສິ່ງແປກໆ.
ຄົນເມົາເຫລົ້າກ່າວວ່າລາວຈະຊອກຫາເຄື່ອງດື່ມອີກຄັ້ງເມື່ອລາວຕື່ນນອນ.
ບຸກຄົນໃດຫນຶ່ງບໍ່ຄວນອິດສາພວກຄົນຊົ່ວ.
ໂດຍການເຂົ້າໃຈ ເຮືອນໄດ້ຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນ.
ບຸກຄົນທີ່ມີຄວາມຮູ້ກໍດີກວ່າບຸກຄົນທີ່ເຂັ້ມແຂງ.
ປະຊາຊົນເອີ້ນຜູ້ທີ່ວາງແຜນທີ່ຈະເຮັດຄວາມຊົ່ວວ່າຍອດຄົນເຈົ້າເລ້.
ເມື່ອບຸກຄົນໃດຫນຶ່ງສະແດງຄວາມອ່ອນລ້າຂອງລາວໃນມື້ທີ່ມີບັນຫາ, ລາວໄດ້ສະແດງກຳລັງຂອງລາວກໍຫນ້ອຍ.
ພຣະເຈົ້າຈະປະທານໃຫ້ເເຕ່ລະຄົນຕາມການກະທຳຂອງເຂົາ
ຄົນຊົ່ວຮ້າຍລໍຖ້າທີ່ຈະໂຈມຕີເຮືອນຂອງຜູ້ທີ່ເຮັດຖືກຕ້ອງ.
ພຣະຢາເວຈະເຫັນ ແລະບໍ່ພໍໃຈ, ແລະຫັນກັບຈາກຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງພຣະອົງອອກຈາກສັດຕູ.
ໂຄມໄຟຂອງຄົນຊົ່ວຮ້າຍຈະຖືກດັບສູນໄປ.
ບຸກຄົນບໍ່ຄວນຄົບຫາກັບຜູ້ທີ່ກະບົດຕໍ່ກະສັດ.
ຄົນນັ້ນຈະຖືກສາບແຊ່ງຈາກປະຊາຊົນ ແລະ ຖືກກຽດຊັງຈາກປະເທດຕ່າງໆ.
ຄຳຕອບທີ່ສັດຊື່ຄືກັບການຈູບທີ່ຮີມສົບ.
ຄົນບໍ່ຄວນເວົ້າວ່າລາວຈະຕອບແທນເພື່ອນບ້ານສຳລັບສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ເຮັດ.
ໄຮ່ນາຂອງຄົນກຽດຄ້ານ ກໍມີຫນາມງອກເຕັມໄປຫມົດທົ່ວທຸກເເຫ່ງ, ຫນ້າດິນກໍປົກຄຸມດ້ວຍຕົ້ນຫນາມ, ເເລະກຳເເພງຫີນຂອງມັນກໍພັງລົງ.
ຄວາມຍາກຈົນເກີດຂຶ້ນກັບຄົນຂີ້ຄ້ານຄືກັບຄົນຂີ້ລັກ.
ກະສັດຊາໂລໂມນເປັນຜູ້ຂຽນຄຳສຸພາສິດນີ້.
ລັດສະຫມີຂອງພຣະເຈົ້າຈະປິດບັງບັນຫາໄວ້.
ໂດຍການກຳຈັດມາຈາກຄົນຊົ່ວອອກຈາກທີ່ປະທັບຂອງກະສັດ, ບັນລັງຂອງກະສັດກໍ່ສ້າງຕັ້ງຂື້ນ.
ລໍຖ້າກະສັດທີ່ກ່າວກັບເຈົ້າວ່າ,“ເຊີນຂຶ້ນມາທີ່ນີ້,” ກໍດີກວ່າຈະຢືນຢູ່ບ່ອນທີ່ຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນຄົນຍິ່ງໃຫຍ່.
ທ່ານບໍ່ຄວນຮີບຮ້ອນເອົາເພື່ອນບ້ານຂອງທ່ານມາຍັງໂຮງສານ ເພາະວ່າເພື່ອນບ້ານຂອງທ່ານອາດເຮັດໃຫ້ທ່ານອັບອາຍ.
ຜູ້ສົ່ງຂ່າວທີ່ຊື່ສັດເຮັດໃຫ້ຈິດໃຈຂອງເຈົ້ານາຍຂອງເຂົາສົດຊື່ນ.
ດ້ວຍຄວາມອົດທົນອົດກັ້ນສາມາດໂນ້ມນ້າວຜູ້ປົກຄອງໄດ້.
ເພື່ອນບ້ານຂອງທ່ານອາດຈະຮູ້ສຶກອິດເມື່ອຍກັບທ່ານ ຖ້າທ່ານໄປຢຽມເພື່ອນບ້ານຂອງເຈົ້າເລື້ອຍໆໂພດ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ບໍ່ສັດຊື່ໃນການທີ່ທ່ານໄວ້ວາງໃຈແມ່ນຄືກັບຕີນທີ່ພິການ.
ເຈົ້າຄວນຈະເອົາໃຫ້ອາຫານແກ່ສັດຕູຂອງເຈົ້າກິນແລະດື່ມ.
ພຣະຢາເວຈະໃຫ້ລາງວັນແກ່ຜູ້ທີ່ເອົາອາຫານ ແລະເຄື່ອງດື່ມໃຫ້ແກ່ສັດຕູຂອງລາວ.
ຄຳສາບແຊ່ງຢ່າງບໍ່ສົມຄວນຈະບໍ່ເກີດຜົນແບບນັ້ນ.
ຄົນທີ່ເຂົ້າຮ່ວມໃນຄວາມໂງ່ຈ້າຂອງຄົນໂງ່ຈະກາຍເປັນຄົນໂງ່.
ການສົ່ງຂໍ້ຄວາມໂດຍມືຂອງຄົນໂງ່ ແມ່ນຄ້າຍຄືການຕັດຕີນຂອງຕົນເອງ.
ຄົນທີ່ຈ້າງຄົນໂງ່ ຄ້າຍຄືກັນກັບຄົນຍິງທະນູທີ່ທຳຮ້າຍທຸກຄົນ.
ຄົນໂງ່ແມ່ນຄ້າຍຄືກັບຫມາທີ່ກັບມາກິນຮາກຂອງມັນເອງ ເພາະວ່າຄົນໂງ່ເຮັດຊ້ໍ້າອີກຊ້ຳອີກ.
ປະຕູທີ່ຫັນໄປມາດ້ວຍບານພັບຂອງມັນແມ່ນຄ້າຍຄືກັບຄົນຂີ້ຄ້ານຢູ່ເທິງຕຽງຂອງລາວ.
ຄົນຂີ້ຄ້ານເບິ່ງຄືວ່າມີຄວາມສະຫລາດກວ່າຊາຍເຈັດຄົນທີ່ມີຄວາມເຂົ້າໃຈໃນສາຍຕາຂອງຕົນເອງ.
ບຸກຄົນຫນຶ່ງເວົ້າວ່າ, "ຂ້ອຍບໍ່ເວົ້າຕະຫລົກບໍ?" ຫລັງຈາກຫລອກລວງເພື່ອນບ້ານຂອງລາວເອງ.
ຄົນທີ່ຜິດຖຽງກັນກໍ່ພາໃຫ້ເກີດການຜິດຖຽງລຸກລາມກັນ.
ຄົນທີ່ກຽດຊັງຄົນອື່ນຈະກົບເກື່ອນຕົນເອງດ້ວຍຮີມຝີປາກຂອງລາວ.
ບຸກຄົນທີ່ຂຸດຂຸມຈະຕົກລົງໄປໃນຂຸມນັ້ນ.
ປາກທີ່ປະຈົບປະແຈງເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມພິນາດ.
ບຸກຄົນຫນຶ່ງບໍ່ຄວນອວດອ້າງໃນມື້ອື່ນ ເພາະວ່າລາວບໍ່ຮູ້ວ່າແມ່ນຫຍັງຈະນໍາມາໃຫ້ໃນມື້ຫນຶ່ງ.
ການກະຕຸ້ນຂອງຄົນໂງ່ ແມ່ນຫນັກກວ່ານໍ້າ ຫນັກຂອງດິນຊາຍ.
ສັດຕູອາດຈະຈູບເຈົ້າຢ່າງສຸພາບເພື່ອຫລອກລວງເຈົ້າ.
ຕໍ່ຜູ້ທີ່ຫິວໂຫຍ, ທຸກສິ່ງທີ່ຂົມກໍແມ່ນຫວານ.
ເພື່ອນບ້ານຍັງດີກວ່າອ້າຍຜູ້ທີ່ຢູ່ຫ່າງໄກ.
ຄົນທີ່ມີສະຕິປັນຍາເຊື່ອງຕົວເອງເມື່ອເຫັນບັນຫາ.
ແຕ່ຕອນເຊົ້າມືດ, ພອນທີ່ໄດ້ໃຫ້ດ້ວຍສຽງດັງຖືກຖືວ່າເປັນຄຳສາບແຊ່ງ.
ການຫ້າມເມຍທີ່ຜິດຖຽງກັນ ແມ່ນຄືກັບການຄວບຄຸມລົມ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ເຮັດໃຫ້ຫມູ່ຂອງລາວເຂັ້ມແຂງ ກໍຄືກັບເຫລັກຝົນເຫລັກໃຫ້ຄົມໄດ້.
ຕາຂອງຜູ້ຊາຍບໍ່ເຄີຍພໍໃຈ, ຄືກັນກັບແດນມໍລະນາທີ່ບໍ່ຮູ້ຈັກອີ່ມ.
ແມ່ນແຕ່ການຕີຄົນໂງ່ກໍ່ຈະບໍ່ລົບລ້າງຄວາມໂງ່ຈ້າຈາກຄົນໂງ່ໄດ້.
ຄວາມຮັ່ງມີບໍ່ຢູ່ຕະຫລອດໄປ.
ລູກແກະສະຫນອງເຄື່ອງນຸ່ງສຳລັບຄົວເຮືອນ.
ຄົນຊົ່ວຮ້າຍຫນີໄປເຖິງແມ່ນວ່າບໍ່ມີໃຜໄລ່ຕາມພວກເຂົາ.
ຄົນຊົ່ວໄດ້ຮັບການຍ້ອງຍໍຈາກຄົນທີ່ປະຖິ້ມກົດຫມາຍ.
ຄວາມຊື່ສັດແມ່ນສຳຄັນກວ່າເງິນ.
ຊັບສົມບັດຂອງລາວແມ່ນໃຫ້ແກ່ຄົນອື່ນ ຜູ້ທີ່ມີຄວາມສົງສານຕໍ່ຄົນທຸກຍາກ.
ຄົນທີ່ຫລອກລວງຄົນສັດຊື່ໄປໃນທາງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຈະຕົກເຂົ້າໄປໃນຂຸມຂອງຕົວເອງ.
ປະຊາຊົນຊ້ອນຕົວ ເມື່ອຄົນຊົ່ວເກີດຂື້ນ.
ຄົນບາບທີ່ສາລະພາບ ແລະ ປະຖິ້ມບາບຂອງຕົນຈະໄດ້ຮັບຄວາມເມດຕາ.
ສາມາດຍືດວັນເວລາຂອງຄົນອອກໄປອີກໄດ້ຖ້າລາວກຽດຊັງຄວາມບໍ່ສັດຊື່.
ການລັ່ງເລືອດຂອງຜູ້ໃດຜູ້ຫນຶ່ງ ສາມາດເຮັດໃຫ້ຄົນນັ້ນເປັນຄົນທີ່ຫລົບຫນີໄປຈົນເຖິງແກ່ຄວາມຕາຍໄດ້.
ຖ້າຄົນຜູ້ຫນຶ່ງປະຕິບັດຕາມສິ່ງທີ່ບໍ່ມີຄຸນຄ່າ, ລາວຈະມີຄວາມທຸກຍາກຢ່າງຫລວງຫລາຍ.
ບຸກຄົນທີ່ຂີ້ຫນຽວກໍ່ຈະຮີບຮ້ອນເລັ່ງຫາຊັບສົມບັດ.
ຜູ້ທີ່ວາງໃຈໃນພຣະຢາເວຈະມີຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ.
ຄົນທີ່ປິດຕາຕົນເອງຈາກຄົນທຸກຍາກຈະໄດ້ຮັບຄຳສາບແຊ່ງຫລາຍໆຢ່າງ.
ຄົນທີ່ແຂງຄໍຫລັງຈາກຖືກຕັກເຕືອນເລື້ອຍໆ ແຕ່ຍັງຫົວດື້ຈະຖືກທຳລາຍທັນທີໂດຍບໍ່ມີທາງແກ້ໄຂ້.
ການຢູ່ຮ່ວມກັບຍິງໂສເພນີກໍ່ຈະທຳລາຍຊັບສິນຂອງຄົນ.
ຄວາມບາບຂອງຕົນເອງເຮັດໃຫ້ຄົນຊົ່ວຮ້າຍຖືກກັກຂັງ.
ຄົນສະຫລາດແມ່ນຈະຫັນຫນີຄວາມໂກດແຄ້ນ.
ການນອງເລືອດສະແຫວງຫາການຂ້າຄົນທີ່ສັດຊື່.
ຄົນສະຫລາດຢັບຢັ້ງຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງລາວ ແລະເຮັດໃຫ້ຕົວເອງສະຫງົບລົງ.
ກະສັດສາມາດຕັ້ງບັນລັງຂອງລາວຕະຫລອດໄປ ໂດຍການຕັດສິນຄົນທຸກຍາກດ້ວຍຄວາມຈິງ.
ເດັກທີ່ມີລະບຽບວິໄນຈະເຮັດໃຫ້ພໍ່ແມ່ພັກຜ່ອນ.
ຖ້າປະຊາຊົນບໍ່ຮັກສາກົດຫມາຍ, ພວກເຂົາກໍ່ແລ່ນເຂົ້າປ່າ.
ການເປັນຄົນທີ່ວ່ອງໄວໃນຄຳເວົ້າຂອງລາວແມ່ນຮ້າຍແຮງກວ່າການເປັນຄົນໂງ່.
ບຸກຄົນທີ່ມີຈິດໃຈຖ່ອມຕົວແມ່ນຈະໄດ້ຮັບກຽດຕິຍົດ.
ພຣະຢາເວຈະປົກປ້ອງຜູ້ທີ່ວາງໃຈໃນພຣະອົງ.
ຄົນທີ່ບໍ່ຍຸດຕິທຳແມ່ນຫນ້າກຽດຊັງສຳລັບຜູ້ທີ່ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ.
ຄຳເວົ້າຂອງທ່ານອາກູລູກຊາຍຂອງຢາເກ ແມ່ນຂຽນໄວ້ໃນຄຳສຸພາສິດນີ້.
ຜູ້ຂຽນບໍ່ໄດ້ຮຽນຮູ້ປັນຍາ.
ພຣະເຈົ້າຈະຕິຕຽນຜູ້ໃດຜູ້ຫນຶ່ງທີ່ເພີ່ມເຂົ້າໃນຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຄົນຮັ່ງມີປາດຖະຫນາວ່າຈະມີທັງຄວາມທຸກຍາກ ຫລືຊັບສິນ.
ຜູ້ຂຽນຢ້ານວ່າລາວຈະປະຕິເສດພຣະຢາເວ ຖ້າລາວລວຍ.
ຄົນທີ່ດ່າພໍ່ ແລະບໍ່ອວຍພອນແມ່ຂອງພວກເຂົາ ເຂົາບໍ່ໄດ້ຖືກລ້າງຈາກຄວາມສົກກະປົກຂອງພວກເຂົາ.
ຄົນມີກຽດຕິຍົດສູງກໍເອົາປຽບຕໍ່ຄົນຍາກຈົນ.
ສີ່ຢ່າງທີ່ບໍ່ເຄີຍເວົ້າວ່າ“ ພຽງພໍ” ແມ່ນເຊໂອນ, ມົດລູກໃນທ້ອງ, ດິນຫິວນໍ້າ ແລະ ໄຟ.
ສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ບໍ່ເຂົ້າໃຈ ແມ່ນວິທີການຂອງງູຢູ່ເທິງຫີນ.
ສິ່ງທຳອິດທີ່ເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນໂລກສັ່ນສະເທືອນແມ່ນທາດຜູ້ຮັບໃຊ້ເມື່ອລາວໄດ້ຂຶ້ນເປັນກະສັດ.
ຜູ້ຂຽນພົບຄວາມປະຫລາດໃຈຫລາຍກ່ຽງກັບໂຕໜອນ ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ມີກະສັດ, ແຕ່ພວກມັນລ້ວນແຕ່ເດີນຂະບວນເປັນແຖວ.
ສິງໂຕບໍ່ໄດ້ຫັນຫນີຈາກສິ່ງໃດເລີຍ.
ຄົນທີ່ກໍາລັງຄິດຊົ່ວຮ້າຍຄວນວາງມືໃສ່ເພື່ອປິດປາກຂອງລາວ.
ຄວາມໃຈຮ້າຍສ້າງຄວາມຂັດແຍ້ງ.
ກະສັດເລມູເອນຂຽນບົດສຸພາສິດນີ້.
ລາວບໍ່ຄວນໃຫ້ແນວທາງຂອງລາວຕໍ່ຜູ້ທີ່ທຳລາຍກະສັດ.
ຜູ້ປົກຄອງຈະລືມສິ່ງທີ່ໄດ້ຖືກກຳນົດເມື່ອພວກເຂົາມີເຄື່ອງດື່ມທີ່ແຮງຫລາຍ.
ຜູ້ທີ່ມີຄວາມຂົມຂື່ນຈະລືມຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຂອງພວກເຂົາເມື່ອພວກເຂົາດື່ມເຄື່ອງດື່ມທີ່ແຮງຫລາຍ.
ກະສັດຄວນມີຄວາມກາລຸນາຕໍ່ຄົນຍາກຈົນ ແລະ ຄົນຂັດສົນ.
ເມຍທີ່ມີຄວາມສາມາດແມ່ນມີຄ່າຫລາຍກວ່າເຄື່ອງປະດັບ.
ນາງເຮັດສິ່ງທີ່ດີສຳລັບຜົວ ແລະ ບໍ່ເຮັດຊົ່ວຮ້າຍຕະຫລອດຊີວິດຂອງນາງ.
ນາງຕື່ນຂື້ນໃນຂະນະທີ່ມັນເປັນເວລາກາງຄືນ.
ນາງແຕ່ງຕົວເອງດ້ວຍຄວາມເຂັ້ມແຂງ.
ນາງເອື້ອມອອກໄປຊ່ວຍເຫລືອຄົນທຸກຍາກ ແລະ ຄົນຂັດສົນ.
ຜົວຂອງນາງນັ່ງຢູ່ກັບຜູ້ເຖົ້າຜູ້ແກ່ຢູ່ປະຕູເມືອງ.
ກົດແຫ່ງຄວາມເມດຕາແມ່ນຢູ່ກັບລີ້ນຂອງພັນລະຍາທີ່ມີຄວາມສາມາດ.
ລູກຂອງນາງຈະເອີ້ນນາງວ່າໄດ້ຮັບພອນ.
ແມ່ຍິງຜູ້ທີ່ຢ້ານກົວພຣະຢາເວຈະໄດ້ຮັບການຍ້ອງຍໍ.
ຜູ້ທີ່ເປັນອາຈານແມ່ນເຊື້ອສາຍຂອງດາວິດ, ກະສັດຢູ່ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
ແຜ່ນດິນໂລກຍັງຄົງຢູ່ເປັນນິດ.
ຕາກໍບໍ່ເຄີຍພໍໃຈກັບສິ່ທີ່ເບິ່ງເຫັນ.
ສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ເຄີຍເຮັດແລ້ວກໍເປັນສິ່ງທີ່ຈະຕ້ອງເຮັດອີກ.
ອາຈານໄດ້ຕັ້ງໃຈສຶກສາຮໍ່າຮຽນ ແລະ ຄົ້ນຫາທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ພາຍໃຕ້ທ້ອງຟ້າດ້ວຍສະຕິປັນຍາ.
ການກະທຳທຸກຢ່າງທີ່ທຳກັນພາຍໃຕ້ດວງຕາເວັນ ກໍເປັນເຫມືອນອາຍຫມອກ ແລະ ດັ່ງການແລ່ນໄລ່ໄປຕາມລົມ.
ເພາະໃນສະຕິປັນຍາທີ່ອຸດົມສົມບູນນັ້ນ, ກໍມີຄວາມວິຕົກກັງວົນຫລາຍເທົ່ານັ້ນ.
ຄວາມສະຫນຸກສະຫນານກໍເປັນແຕ່ລົມພັດພຽງຊົ່ວຄາວ.
ອາຈານກໍຕ້ອງການທີ່ຈະພົບວ່າອັນໃດດີສຳລັບຄົນເຮົາທີ່ຈະກະທຳພາຍໃຕ້ທ້ອງຟ້າຕະຫລອດຊີວິດຂອງພວກເຂົາ.
ອາຈານໄດ້ຂຸດນ້ຳສ້າງຫລາຍແຫ່ງເພື່ອໃຊ້ຫົດພືດພັນໄມ້ໃຫ້ເຕີບໂຕ.
ໂດຍການໃຫ້ມີເມຍຫລາຍຄົນ ແລະ ເມຍນ້ອຍຫລາຍຄົນ, ລາວໄດ້ເຮັດສິ່ງຕ່າງໆທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຜູ້ຊາຍຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກນີ້ມີຄວາມສຸກ.
ຫົວໃຈຂອງອາຈານຊື່ນຊົມສຳລັບແຮງງານທັງຫມົດຂອງລາວ.
ບໍ່ມີປະໂຫຍດອັນໃດພາຍໃຕ້ດວງຕາເວັນໃນການງານນັ້ນ.
ທຸກຄົນມີຊາຕາກຳຢ່າງດຽວກັນທີ່ກຳນົດໄວ້ໃຫ້ແລ້ວ.
ຄົນສະຫລາດ, ກໍເຫມືອນກັບຄົນໂງ່ຈ້າ, ທີ່ບໍ່ໄດ້ເປັນທີ່ຈົດຈຳໄດ້ດົນ.
ຂ້ານ້ອຍໄດ້ກຽດຊັງຄວາມສຳເລັດທຸກຢ່າງ ເພາະຂ້ານ້ອຍຕ້ອງປະສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນໄວ້ເບື້ອງຫລັງ ໃຫ້ແກ່ຄົນທີ່ມາພາຍຫລັງຂ້ານ້ອຍ.
ຈິດໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍໄດ້ເລີ່ມໃນການງານທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດພາຍໃຕ້ດວງຕາເວັນ.
ການງານຂອງເຂົາທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມເຈັບປວດ ແລະ ຄວາມລະທົມຂົມຂື່ນທຸກວັນ, ພໍເຖິງຕອນກາງຄືນຈິດໃຈຂອງເຂົາກໍບໍ່ພົບຄວາມສະຫງົບ.
ບໍ່ມີອັນໃດດີສຳລັບຄົນເຮົາຫລາຍກວ່າການກິນ ແລະ ການດື່ມ ແລະ ພໍໃຈກັບສິ່ງທີ່ດີໃນງານຂອງຕົນ.
ພຣະອົງປຣະທານງານທີ່ເກັບຮວບຮວມໃຫ້ກັບຄົນບາບ, ເພື່ອທີ່ພຣະອົງຈະຊົງປະທານສິ່ງນັ້ນໃຫ້ກັບຜູ້ທີ່ພຣະອົງຊົງພໍພຣະໄທ.
ມີລະດູການ ສຳລັບຈຸດມຸ່ງຫມາຍທຸກຢ່າງພາຍໃຕ້ທ້ອງຟ້າ.
ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຫັນການງານທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ປຣະທານໃຫ້ເເກ່ມະນຸດທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ສຳເລັດ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງໃສ່ຄວາມເປັນນິຣັນການໄວ້ໃນຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາດ້ວຍ.
ສິ່ງດີທີ່ມາຈາກການງານທັງສິ້ນຂອງເຂົາເປັນຂອງປຣະທານທີ່ມາຈາກພຣະເຈົ້າ.
ບໍ່ມີອັນໃດສາມາດທີ່ຈະເພີ່ມເຂົ້າໄປໄດ້ຫລື ເອົາອອກໄປໄດ້, ເພາະວ່າພຣະເຈົ້ານັ້ນເອງທີ່ເປັນຜູ້ໄດ້ຊົງກະທຳ.
ໃນສະຖານທີ່ແຫ່ງຄວາມຊອບທຳ, ກໍມີຄວາມອະທຳຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ມະນຸດ ແລະ ສັດກໍຕ້ອງຕາຍເຫມືອນກັນ. ພວກເຂົາຫາຍໃຈເອົາອາກາດຈາກບ່ອນອັນດຽວກັນ. ທຸກຢ່າງກໍຈະໄປສູ່ບ່ອນດຽວກັນ. ທຸກຢ່າງມາຈາກຂີ້ຝຸ່ນດິນ, ແລະ ທຸກຢ່າງກໍກັບໄປເປັນຂີ້ຝຸ່ນດິນ.
ວຽກທີ່ແຕ່ລະຄົນຖືກມອບຫມາຍໃຫ້ຄື ຈົ່ງເພີດເພີນໃນການງານຂອງເຂົາ.
ບໍ່ມີການປອບປະໂລມໃຈຕໍ່ຄົນທີ່ຖືກຂົ່ມເຫັງ.
ຂໍສະແດງຄວາມຍິນດີກັບຄົນຕາຍ, ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ຕາຍໄປແລ້ວ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນກັບຄົນທີ່ມີຊີວິດ.
ການເຮັດວຽກຢ່າງຫງຽບໆກໍມີປະໂຫຍດຫລາຍກວ່າສອງກຳມືທີ່ເຮັດວຽກ ດ້ວຍພະຍາຍາມແບບກິນລົມກິນແລ້ງ.
ສອງຄົນເຮັດວຽກດີກວ່າຄົນດຽວເພາະຖ້າຄົນຫນຶ່ງລົ້ມລົງອີກຄົນຫນຶ່ງກໍຊູເພື່ອນຂອງລາວໃຫ້ລຸກຂຶ້ນມາໄດ້.
ເຊືອກສາມກຽວກໍບໍ່ຂາດໄດ້ງ່າຍໆຈັກເທື່ອ.
ການເປັນຄົນຫນຸ່ມທີ່ຍາກຈົນແຕ່ສະຫລາດກໍດີກວ່າ ກະສັດເຖົ້າ ແລະ ໂງ່ຈ້າ.
ປະຊາຊົນທຸກຄົນກໍຕ້ອງການເຊື່ອຟັງຕໍ່ກະສັດອົງໃຫມ່.
ຄົນເຮົາຄວນເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າເພື່ອຟັງ.
ພຣະເຈົ້າສະຖິດໃນສະຫວັນ, ແຕ່ເຈົ້າຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ, ດັ່ງນັ້ນຈົ່ງໃຫ້ຄຳເວົ້າຂອງເຈົ້າໃຫ້ຫນ້ອຍຄຳ.
ການທີ່ເຈົ້າບໍ່ສາບານເລີຍກໍດີກວ່າເຈົ້າສາບານໄວ້ແລ້ວບໍ່ເຮັດໃຫ້ສຳເລັດ.
ເມື່ອເຈົ້າເຫັນຄົນຍາກຈົນຖືກຂົ່ມເຫັງ ແລະ ຖືກຕັດຮອນຄວາມຍຸຕິທຳ ແລະ ການປະຕິບັດຢ່າງທ່ຽງທຳໃນແຂວງຂອງເຈົ້າ, ຢ່າປະຫລາດໃຈວ່າບໍ່ມີໃຜຮູ້, ເພາະມີພວກຄົນທີ່ມີອຳນາດຄອຍເຝົ້າເບິ່ງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຢູ່ພາຍໃຕ້ພວກເຂົາຢູ່, ແລະ ຍັງມີພວກຄົນທີ່ຢູ່ຊັ້ນຜູ້ໃຫຍ່ກວ່າທີ່ຢູ່ເຫນືອເຂົາອີກ.
ຄວາມຮັ່ງມີເພີ່ມພູນຫລາຍຂຶ້ນເທົ່າໃດ, ກໍມີຄົນທີ່ບໍລິໂພກຫລາຍຂຶ້ນເທົ່ານັ້ນ.
ຊັບສົມບັດອັນຫລວງຫລາຍຂອງຄົນຮັ່ງມີ ບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຂົາຫລັບສະບາຍ.
ເມື່ອຄົນຮັ່ງມີໄດ້ສູນເສຍຊັບສົມບັດຂອງເຂົາໄປ ເນື່ອງຈາກຄວາມເຄາະຮ້າຍ, ລູກຊາຍຂອງເຂົາເອງຜູ້ທີ່ເຂົາໃຫ້ກຳເນີດກໍບໍ່ເຫລືອຫຍັງໄວ້ໃນມືຂອງເຂົາເລີຍ.
ຄົນຫນຶ່ງອອກຈາກທ້ອງແມ່ແຕ່ຕົວເປົ່າສັນໃດ, ເຂົາກໍຈະຈາກຊີວິດນີ້ໄປແຕ່ຕົວເປົ່າສັນນັ້ນ.
ຜູ້ຄົນບໍ່ຄ່ອຍໄດ້ຄິດເຖິງວັນເວລາຂອງເຂົາຫລາຍເທົ່າໃດ, ເພາະພຣະເຈົ້າຊົງເຮັດໃຫ້ເຂົາວຸ້ນວາຍສັບສົນກັບສິ່ງທີ່ເຂົາເພີດເພີນໃນການກະທຳນັ້ນ.
ອາຈານໄດ້ເຫັນທີ່ພຣະເຈົ້າອາດຈະປະທານຄວາມຮັ່ງມີ, ຊັບສົມບັດ ແລະ ກຽດໃຫ້ແກ່ຄົນຫນຶ່ງເພື່ອທີ່ເຂົາຈະບໍ່ຂາດເຂີນສິ່ງໃດທີ່ເຂົາປາຖະຫນາສຳລັບຕົນເອງເລີຍ, ແຕ່ພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ປະທານຄວາມສາມາດທີ່ຈະຊື່ນຊົມກັບສິ່ງນັ້ນ. ໃນທາງກົງກັນຂ້າມ, ບາງຄົນໄດ້ຊື່ນຊົມໃນສິ່ງນັ້ນ.
ແຕ່ຖ້າໃຈຂອງເຂົາບໍ່ອີ່ມໃຈດ້ວຍສິ່ງດີ ແລະ ເຂົາບໍ່ໄດ້ຖືກຝັງໄວ້ຢ່າງມີກຽດ, ແລ້ວລາວກໍເວົ້າໄດ້ວ່າ, ເປັນແອນ້ອຍທີ່ຕາຍຕັ້ງແຕ່ເກີດກໍຍັງດີກວ່າຄົນນັ້ນ.
ເຖິງແມ່ນວ່າຄົນຫນຶ່ງຈະມີຊີວິດຢູ່ຮອດສອງພັນປີ ແຕ່ບໍ່ຮູ້ເຖິງຄວາມສຳລານໃຈກັບສິ່ງທີ່ດີທັງຫລາຍ, ເຂົາກໍໄປໃນທີ່ດຽວກັນເຫມືອນກັບຄົນອື່ນໆ.
ວຽກງານທັງຫມົດຂອງມະນຸດກໍເພື່ອປາກຂອງເຂົາ, ແຕ່ຄວາມຢາກຂອງເຂົາກໍບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມພໍໃຈ.
ຍິ່ງເວົ້າຖ້ອຍຄຳຫລາຍເທົ່າໃດກໍຍິ່ງບໍ່ມີປະໂຫຍດຫລາຍຂຶ້ນເທົ່ານັ້ນ.
ການໄປຍັງເຮືອນທີ່ມີການຮ້ອງໄຫ້ ກໍດີກວ່າໄປເຮືອນທີ່ມີການກິນລ້ຽງ, ເພາະການຮ້ອງໄຫ້ຈະເກີດຂຶ້ນກັບທຸກຄົນໃນວາລະສຸດທ້າຍຂອງຊີວິດ.
ຈິດໃຈຂອງຄົນມີປັນຍາຢູ່ໃນເຮືອນທີ່ມີການຮ້ອງໄຫ້.
ກໍເຫມືອນສຽງແຕກຂອງຫນາມທີ່ລຸກໄຫມ້ຢູ່ໃຕ້ຫມໍ້ສັນໃດ, ສຽງຫົວຂອງຄົນໂງ່ຈ້າ ກໍເປັນສັນນັ້ນ.
ແທ້ຈິງແລ້ວການບີບບັງຄັບກໍເຮັດໃຫ້ ຄົນມີປັນຍາໂງ່ຈ້າ.
ຄົຢ່າໃຫ້ຈິດໃຈຂອງເຈົ້າຮ້າຍໄວ, ເພາະຄວາມຮ້າຍຝັງຢູ່ໃນຈິດໃຈຂອງຄົນໂງ່ຈ້າ.
ປັນຍາໃຫ້ເຄື່ອງປ້ອງກັນເຊັ່ນ ດຽວກັບເງິນທີ່ສາມາດໃຫ້ການປ້ອງກັນໄດ້, ແຕ່ປະໂຫຍດຂອງຄວາມຮູ້ຄື ປັນຍາໃຫ້ຊີວິດຕໍ່ຜູ້ທີ່ມີປັນຍານັ້ນ.
ເມື່ອຊ່ວງເວລາທີ່ດີ, ກໍຈົ່ງມີຊີວິດຢ່າງມີຄວາມສຸກໃນຊ່ວງເວລາທີ່ດີນັ້ນ.
ອາຈານໄດ້ເຫັນພວກຄົນຊົ່ວຮ້າຍ ທີ່ມີຊີວິດຍືນຍາວ ທັງໆທີ່ມີຄວາມຊົ່ວຮ້າຍໃນພວກເຂົາ.
ຜູ້ທີ່ຢຳເກງພຣະເຈົ້າ ຈະພົບກັບພາລະຫນ້າທີ່ທັງສິ້ນຂອງເຂົາ.
ຄົນເຮົາບໍ່ຄວນຟັງທຸກຄຳທີ່ໄດ້ເວົ້າ, ເພາະພວກເຈົ້າອາດຈະໄດ້ຍິນຄົນຮັບໃຊ້ຂອງພວກເຈົ້າ ປ້ອຍດ່າພວກເຈົ້າຢູ່ກໍໄດ້.
ປັນຍາຢູ່ຫ່າງໄກ.
ຄົນບາບຈະຖືກຈັບໂດຍ ຜູ້ຍິງທີ່ຈິດໃຈຂອງນາງເຕັມດ້ວຍບ່ວງແຮ້ວ ແລະ ຕະຂ່າຍ, ແລະ ແຂນຂອງນາງເປັນເຫມືອນສາຍໂສ້.
ເຖິງວ່າ ອາຈານ ໄດ້ພົບວ່າມີຜູ້ຊາຍທີ່ຊອບທຳພຽງຄົນດຽວ, ໃນທ່າມກາງຜູ້ຊາຍພັນຄົນ, ແຕ່ບໍ່ໄດ້ພົບຜູ້ຍິງຈັກຄົນດຽວ. ໃນທ່າມກາງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທັງຫມົດ.
ຄົນທີ່ມີປັນຍາແມ່ນຄົນທີ່ເຂົ້າໃຈຄວາມຫມາຍຂອງຊີວິດ.
ຢ່າຟ້າວຟັ່ງອອກໄປໃຫ້ພົ້ນຫນ້າຂອງກະສັດ, ແລະ ຢ່າໄດ້ດື້ດ້ານໃນການສະຫນັບສະຫນູນສິ່ງໃດທີ່ຜິດ. ເພາະກະສັດຊົງເຮັດຕາມທີ່ພະອົງຊົງປະສົງໄວ້.
ຄືຜູ້ທີ່ຮັກສາຄຳສັ່ງຂອງກະສັດ ຈະຫລີກລ້ຽງຄວາມອັນຕະລາຍ.
ບໍ່ມີຜູ້ໃດທີ່ເປັນຄົນມີອຳນາດເຫນືອລົມຫາຍໃຈຂອງເຂົາ, ເພື່ອທີ່ຈະຢຸດລົມຫາຍໃຈນັ້ນ ແລະ ບໍ່ມີໃຜມີອຳນາດເຫນືອວັນຕາຍຂອງເຂົາ.
ຄົນຊົ່ວຮ້າຍໄດ້ຮັບຄວາມຍົກຍ້ອງດ້ວຍຄົນທີ່ຢູ່ໃນເມືອງບ່ອນທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດການຊົ່ວຮ້າຍເຫລົ່ານັ້ນ.
ເຖິງແມ່ນວ່າຄົນບາບເຮັດຊົ່ວໄວ້ຕັ້ງຮ້ອຍເທື່ອ ແລະ ກໍຍັງມີຊີວິດຍືນຍາວ, ແຕ່ຂ້ານ້ອຍຮູ້ວ່າມັນຈະເປັນການດີ, “ກັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຢຳເກງພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ທີ່ຖວາຍກຽດຕໍ່ພຣະພັກພຣະອົງກັບພວກເຂົາ.
ຂ້ານ້ອຍຈຶ່ງຂໍແນະນຳໃຫ້ມີຄວາມສຸກ, ເພາະສຳລັບມະນຸດບໍ່ມີສິ່ງໃດຢູ່ພາຍໃຕ້ດວງຕາເວັນດີໄປກວ່າການກິນ ແລະ ດື່ມ ແລະ ມີຄວາມສຸກ.
ມະນຸດບໍ່ເຂົ້າໃຈການງານທີ່ທຳກັນພາຍໃຕ້ດວງຕາເວັນ.
ບັນດາຄົນຊອບທຳ ແລະ ຄົນສະຫລາດທັງຫມົດຢູ່ໃນພຣະຫັດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ທຸກຄົນມີຊາຕາກໍາຢ່າງດຽວກັນ.
ຈິດໃຈຂອງມະນຸດເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ.
ພວກເຂົາບໍ່ມີບຳເຫນັດໃດໆອີກຕໍ່ໄປເພາະຄວາມຈຳຂອງພວກເຂົາໄດ້ຖືກຫລົງລືມໄປຫມົດສິ້ນ.
ຄວາມຮັກ, ຄວາມກຽດຊັງ, ແລະ ຄວາມອິດສາຂອງພວກເຂົາ ໄດ້ສູນຫາຍໄປນານແລ້ວ.
ມືຂອງພວກເຂົາຈັບສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ຈະເຮັດ, ຈົ່ງເຮັດສິ່ງນັ້ນຢ່າງເຕັມກຳລັງຂອງເຈົ້າ.
ມະນຸດໄດ້ຖືກກັກຂັງຢູ່ໃນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທີ່ຕົກຢູ່ກັບພວກເຂົາໃນເວລາທີ່ບໍ່ຄາດຝັນ.
ກໍບໍ່ມີຜູ້ໃດຄິດເຖິງຊາຍຍາກຈົນຄົນນັ້ນເລີຍ, ລາວເປັນຄົນມີສະຕິປັນຍາ, ເປັນຄົນຊ່ວຍເມືອງນັ້ນໃຫ້ລອດດ້ວຍປັນຍາຂອງລາວ.
ປັນຍາດີກວ່າອາວຸດສົງຄາມ.
ຄວາມຄິດຂອງລາວກໍຂາດສະຕິ, ຊຶ່ງເປັນການເຮັດໃຫ້ທຸກຄົນຮູ້ວ່າຕົນເປັນຄົນໂງ່ຈ້າ.
ອາຈານໄດ້ເຫັນພວກທາດຮັບໃຊ້ກຳລັງຂີ່ມ້າ.
ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ຜູ້ໃດພັງກຳແພງ, ງູອາດຈະຕອດເຂົາໄດ້.
ຖ້າໃບມີດເຫລັກທີ່ປູ້ແລ້ວ, ແລະ ຄົນບໍ່ຝົນມັນໃຫ້ຄົມ, ແລ້ວເຂົາກໍຕ້ອງໃຊ້ແຮງຫລາຍຂຶ້ນ.
ໃນສຸດທ້າຍ, ປາກຂອງເຂົາກໍເຜີເວົ້າອອກມາດ້ວຍຄວາມບ້າບໍຢ່າງຊົ່ວຮ້າຍ.
ວິບັດແກ່ແຜ່ນດິນ, ຖ້າກະສັດຂອງເຈົ້າຍັງຫນຸ່ມນ້ອຍຢູ່, ແລະ ຖ້າບັນດາຜູ້ນຳຂອງເຈົ້າເລີ່ມລ້ຽງສະຫລອງກັນແຕ່ເຊົ້າ!
ເພາະມືທີ່ຂີ້ຄ້ານນັ້ນ ເຮືອຈຶ່ງມີຮູຮົ່ວ.
ຢ່າສາບແຊ່ງກະສັດ, ເພາະນົກໃນທ້ອງຟ້າອາດຈະຄາບຄຳເວົ້າຂອງເຈົ້າໄປ.
ຜູ້ຄົນຄວນແບ່ງມັນກັບເຈັດຄົນ, ເຖິງແມ່ນວ່າແປດຄົນກໍຕາມ, ເພາະເຈົ້າບໍ່ຮູ້ວ່າອັນຕະລາຍຊະນິດໃດຈະເກີດຂຶ້ນເທິງໂລກນີ້.
ຄົນເຮົາບໍ່ສາມາດເຂົ້າໃຈພຣະຣາຊກິດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ປະຊາຊົນຄວນຫວ່ານເມັດພືດຂອງເຈົ້າໃນຕອນເຊົ້າຈົນເຖິງຄ່ຳ.
ຈົ່ງໄລ່ຄວາມໂກດຮ້າຍອອກໄປຈາກໃຈຂອງເຈົ້າ.
ຈົ່ງລະນຶກເຖິງພຣະຜູ້ສ້າງຂອງເຈົ້າ ໃນໄວຫນຸ່ມຂອງເຈົ້າ.
ພວກຜູ້ຍິງຢຸດໂມ້ແປ້ງເພາະພວກເຂົາມີຢູ່ຫນ້ອຍຄົນ.
ຜູ້ຊາຍທັງຫລາຍໄດ້ຫວາດກວາຕໍ່ສຽງຂອງນົກ.
ຂີ້ຝຸ່ນດິນຈະກັບມາສູ່ແຜ່ນດິນໂລກຕາມເດີມ.
ອາຈານໄດ້ສອນຄວາມຮູ້ໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນ.
ຄຳເວົ້າຂອງຄົນມີປັນຍາເປັນເຫມືອນກັບໄມ້ເທົ້າອັນແຫລມຄົມ.
ການຮຽນຫລາຍໂພດກໍພາໃຫ້ຮ່າງກາຍອ່ອນເພຍ.
ຕອນຈົບຂອງເລື່ອງນີ້ແມ່ນຫລັງຈາກທີ່ໄດ້ຟັງທຸກສິ່ງແລ້ວ, ຄືເຈົ້າຕ້ອງຢຳເກງພຣະເຈົ້າ ແລະ ເຮັດຕາມຂໍ້ຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງ.
ໂຊໂລໂມນເປັນຜູ້ແຕ່ງຍອດເພງ.
ຍິງສາວຄົນນັ້ນຂໍໃຫ້ຄົນຮັກຂອງລາວຈູບນາງດ້ວຍການຈູບຂອງປາກຂອງລາວ.
ຍິງສາວຄົນນີ້ເວົ້າວ່າຄວາມຮັກຂອງຄົນຮັກຂອງນາງດີກວ່າເຫລົ້າອະງຸ່ນ.
ຍິງສາວຄົນນັ້ນບອກວ່າຊື່ຂອງລາວແມ່ນຄ້າຍຄືນໍ້າຫອມທີ່ກຳລັງລິນໄຫລ.
ກະສັດໄດ້ນຳຍິງສາວຄົນນີ້ເຂົ້າຫ້ອງຂອງຕົນ.
ຜິວດຳຄ້ຳທີ່ຄ້າຍຄືກັບຜ້າເຕັ້ນຂອງຄົນເກດາ, ຫນ້າຮັກຄືກັບຜ້າກັ້ງຂອງໂຊໂລໂມນ.
ນາງບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ຜູ້ຍິງຄົນອື່ນຕັ້ງໃຈເບິ່ງນາງເພາະວ່າຜິວຂອງນາງດຳຄ້ຳ.
ອ້າຍນ້ອງຂອງຍິງສາວຄົນນັ້ນໄດ້ເຮັດໃຫ້ນາງເປັນຜູ້ດູແລສວນອະງຸ່ນ.
ນາງໄດ້ຖາມລາວວ່າ ທ່ານລ້ຽງຝູງແກະຂອງທ່ານຢູ່ໃສ ແລະ ທ່ານເອົາຝູງແກະຂອງທ່ານໄປໄວ້ບ່ອນໃດໃນຍາມຕອນທ່ຽງ
ລາວບອກນາງໃຫ້ຕິດຕາມຝູງແກະຂອງລາວໄປທີ່ເຕັນຂອງຜູ້ລ້ຽງແກະ.
ລາວປຽບທຽບນາງກັບມ້າແມ່ໃນທ່າມກາງລົດມ້າຂອງກະສັດຟາໂຣ.
ລາວໄດ້ກ່າວວ່າ ແກ້ມຂອງເຈົ້ານັ້ນງົດງາມດ້ວຍເຄື່ອງປະດັບ, ລຳຄໍຂອງເຈົ້າຕົກແຕ່ງດ້ວຍສາຍຄໍເພັດ.
ຂ້ອຍຈະເຮັດເຄື່ອງປະດັບທອງຄຳໃຫ້ກັບເຈົ້າ ພ້ອມກັບລູກຕຸ້ມເງິນໃຫ້ກັບນາງດ້ວຍ.
ກະສັດກຳລັງນັ່ງຢູ່ເທິງບັນລັງຂອງລາວ ໃນຂະນະທີ່ຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນກຳລັງເວົ້າກັບຕົວເອງ.
ຄົນຮັກຂອງນາງໃຊ້ເວລາກາງຄືນນອນຢູ່ຫວ່າງເອິກຂອງນາງ.
ຄົນຮັກຂອງນາງເປັນຄືຊໍ່ດອກທຽນກິ່ງໃນສວນອະງຸ່ນແຫ່ງເມືອງເອນເກດີ.
ດວງຕາຂອງນາງປຽບເຫມືອນດວງຕາຂອງນົກກາງແກ.
ພັນໄມ້ຂຽວສົດກໍປູໄວ້ທີ່ຕຽງນອນຂອງພວກເຂົາ.
ຊື່ວິຫານຂອງພວກເຮົາເປັນກິ່ງແປກສີດາ, ແລະ ຫລັງຄາວິຫານຂອງພວກເຮົາຄືຕົ້ນແປກສາມໃບ.
ນາງໄດ້ອະທິບາຍກ່ຽວກັບຕົນເອງວ່າ ເປັນພຽງດອກໄມ້ຢູ່ໃນທົ່ງພຽງ, ເປັນພຽງດອກລິນລີ້ໃນຮ່ອມພູ.
ພຣະອົງໄດ້ກ່າວວ່ານາງແມ່ນຄ້າຍຄືດອກລິນລີ້ໃນຮ່ອມພູ.
ຍິງສາວຄົນນີ້ໄດ້ອະທິບາຍເຖິງຊາຍຫນຸ່ມຂອງນາງວ່າຄືກັນກັບຕົ້ນຫມາກຈອງທີ່ເກີດຢູ່ທ່າມກາງຕົ້ນໄມ້ທັງຫລາຍໃນປ່າ.
ນາງໄດ້ນັ່ງລົງກ້ອງຮົ່ມເງົາຂອງມັນດ້ວຍຄວາມຍິນດີຫລາຍ.
ຫມາກຂອງມັນນັ້ນຫອມຫວານຕໍ່ການຊິມຣົດຊາດຂອງນາງ.
ຊາຍຫນຸ່ມຂອງນາງລາວໄດ້ນຳນາງມາທີ່ຫໍໂຮງສຳລັບງານລ້ຽງ.
ປ້າຍໂຄສະນາຂອງລາວເຫນືອນາງແມ່ນຄວາມຮັກ.
ຍິງສາວຄົນນັ້ນກ່າວວ່າຂໍດົນໃຈຂ້າພະເຈົ້າດ້ວຍເຄັກອະງຸ່ນອົບແຫ້ງ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າສົດຊື່ນດ້ວຍຫມາກຈອງ.
ມືຊ້າຍຂອງລາວປະຄອງຫົວຂອງນາງ, ແລະ ມືຂວາຂອງລາວໂອບກອດນາງໄວ້.
ຍິງສາວນັ້ນຢາກໃຫ້ບັນດາລູກສາວແຫ່ງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມສາບານຕົວທີ່ພວກເຂົາຈະບໍ່ລົບກວນຄວາມສຳພັນຮັກຂອງພວກເຮົາຈົນກວ່າມັນຈະຜ່ານໄປ.
ຍິງສາວຄົນນັ້ນໄດ້ຍິນສຽງຄົນທີ່ນາງຮັກ.
ລາວກຳລັງໂດດຂ້າມພູເຂົາທັງຫລາຍ, ກຳລັງເຕັ້ນຂ້າມເນີນເຂົາຕ່າງໆ.
ຄົນຮັກຂອງນາງເປັນດັ່ງເຍືອງໂຕຫນຶ່ງ ຫລື ກວາງຫນຸ່ມ.
ລາວຢາກໃຫ້ລາວລຸກຂຶ້ນ ແລະ ໄປກັບລາວ.
ລາວກ່າວວ່າລະດູຫນາວຜ່ານພົ້ນໄປ; ລະດູຝົນເຊົາຕົກ ແລະ ຜ່ານພົ້ນໄປ.
ດອກໄມ້ທັງຫລາຍໄດ້ປາກົດຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນ.
ເປັນເວລາສຳລັບການຕັດກິ່ງ ແລະ ສຽງຮ້ອງເພງຂອງນົກທັງຫລາຍໄດ້ມາຮອດແລ້ວ.
ຕົ້ນຫມາກເດື່ອໄດ້ໃຫ້ຫມາກສີຂຽວສຸກງອມ, ແລະ ຕົ້ນອະງຸ່ນທັງຫລາຍກໍເບັ່ງບານ.
ລາວຢາກໃຫ້ນາງລຸກຂຶ້ນເຖີດ ແລະ ມາກັບລາວ.
ຄົນທີ່ຮັກຂອງນາງເອີ້ນນາງວ່າແມ່ນົກເຂົາຂອງລາວ.
ຄົນທີ່ຮັກຂອງນາງຢາກເຫັນໃບຫນ້າທີ່ຫນ້າຮັກ ແລະ ໄດ້ຍິນສຽງອັນມ່ວນ ແລະ ອ່ອນຫວານ ຫວານຂອງນາງ.
ຍິງສາວຕ້ອງການໃຫ້ລາວຈົ່ງຈັບຫມາຈອກມາໃຫ້.
ຄົນຮັກຂອງນາງເປັນຂອງນາງ.
ນາງເປັນຂອງຄົນຮັກຂອງລາວ.
ລາວປ່ອຍໃຫ້ຝູງສັດລ້ຽງກິນຫຍ້າຢູ່ທ່າມກາງດອກລິນລີ້ດ້ວຍຄວາມເບີກບານໃຈ.
ນາງຢາກໃຫ້ຄົນທີ່ຮັກຂອງນາງຟ້າວໄປ.
ນາງຢາກໃຫ້ຄົນທີ່ຮັກຂອງນາງຟ້າວໄປ, ຄົນຮັກຂອງນາງ, ກ່ອນທີ່ຈະສາຍລົມພັດໄຫວແຫ່ງຮຸ່ງອາລຸນ ແລະ ເງົາທັງຫລາຍຈະຈາງໄປ.
ນາງຢາກໃຫ້ລາວຂໍຈົ່ງເປັນຄືກັບເຢືອງ ຫລື ກວາງຫນຸ່ມເທິງພູເຂົາອັນເຂັ້ມແຂງເຖີດ.
ຍິງສາວໄດ້ລໍຖ້າຄົນທີ່ນາງຮັກ; ນາງໄດ້ຊອກຫາລາວ, ແຕ່ບໍ່ເຫັນ.
ຍິງສາວຄົນນັ້ນກຳລັງຄົ້ນຫາໄປຕາມຫົນທາງ ແລະ ເດີ່ນກ້ວາງທັງຫລາຍ; ແຕ່ນາງບໍ່ພົບລາວ.
ນາງຖາມພວກເຂົາວ່າ, "ພວກທ່ານໄດ້ເຫັນຄົນຮັກຂອງນາງຫລືບໍ?"
ໃນຂະນະດຽວເທົ່ານັ້ນຫລັງຈາກທີ່ນາງໄດ້ຜ່ານພວກເຂົາມາ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບກັບຜູ້ຫນຶ່ງທີ່ດວງໃຈຂອງນາງຮັກ.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຈັບລາວໄວ້ ແລະ ຈະບໍ່ຍອມປ່ອຍໃຫ້ລາວໄປບ່ອນໃດຈົນກວ່າຂ້າພະເຈົ້າຈະໄດ້ນຳລາວເຂົ້າມາໃນເຮືອນຂອງແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ.
ຕ້ອງການໃຫ້ພວກທ່ານສັນຍາ, ບັນດາລູກສາວຂອງບັນດາບັນພະບູລຸດແຫ່ງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ, ທີ່ພວກທ່ານຈະບໍ່ລົບກວນຄວາມສຳພັນຮັກຂອງຂ້າພະເຈົ້າຈົນກວ່າມັນຈະຜ່ານໄປ.
ູນາງໄດ້ເຫັນຕຽງນອນຂອງກະສັດໂຊໂລໂມນ; ນັກຮົບທັງຫົກສິບຄົນຢູ່ອ້ອມຮອບ.
ນັກສູ້ຮົບທິ່ດີແມ່ນພວກເຂົາຊ່ຽວຊານໃນເລື່ອງດາບ ແລະ ມີຄວາມຊຳນານໃນການສູ້ຮົບ.
ກະສັດໂຊໂລໂມນໄດ້ຊົງສ້າງພະບັນລັງຂອງພະອົງຈາກຕົ້ນໄມ້ໃຫຍ່ແຫ່ງເລບານອນເພື່ອ ພະອົງເອງ.
ເສົາຂອງມັນເຮັດຈາກເງິນ; ດ້ານຫລັງແມ່ນເຮັດດ້ວຍທອງຄຳ, ແລະ ບ່ອນນັ່ງຊົງໃຊ້ຜ້າສີມ່ວງ, ແລະຖືກປະດັບປະດາດ້ວຍຄວາມຮັກ.
ນາງຢາກໃຫ້ພວກເຂົາຫລຽວເບິ່ງກະສັດໂຊໂລໂມນ.
ລາວສວມໃສ່ມົງກຸດທີ່ມານດາຂອງພະອົງໄດ້ໃສ່ໃຫ້ແກ່ພະອົງໃນວັນແຕ່ງງານ.
ຕາຂອງນາງແມ່ນຄືກັບນົກເຂົາຢູ່ທາງຫລັງຜ້າມ່ານຂອງນາງ.
ເສັ້ນຜົມຂອງນາງເປັນຄືຝູງແບ້ກຳລັງລົງໄປຈາກພູກິເລອາດ.
ແຂ້ວຂອງນາງເປັນຄືກັບຝູງແກະໂຕແມ່ທີ່ຫາກໍຕັດຂົນໃຫມ່ອອກ.
ຮີມສົບຂອງນາງປຽບເຫມືອນລູກຕຸ້ມສີແດງ; ປາກຂອງນາງຊ່າງຫນ້າຮັກ.
ລາວໄດ້ອະທິບາຍເຖິງແກ້ມຂອງນາງກໍ່ຄ້າຍຄືກັບຫມາກພິລາເຄິ່ງປ່ຽງຢູ່ດ້ານຫລັງຜ້າຄຸມຫນ້າຂອງນາງ.
ລາວອະທິບາຍເຖິງລຳຄໍຂອງນາງຄ້າຍຄືຫໍຄອຍຂອງດາວິດທີ່ຖືກສ້າງດ້ວຍຫີນຈັດວາງເປັນແຖວ, ພ້ອມດ້ວຍແຜ່ນຈາລຶກຫລາຍພັນແຜ່ນທີ່ວາງເທິງນັ້ນ.
ເຕົ້ານົມທັງສອງຂ້າງຂອງນາງເປັນຄືກັນກັບລູກກວາງສອງໂຕ, ຄືກັນກັບເຍືອງຝາແຝດ, ທີ່ເລັມກິນຫຍ້າຢູ່ທ່າມກາງສວນລິນລີ້.
ລາວໄດ້ກ່າວວ່າລາວຈະຂຶ້ນໄປເທິງພູເຂົາແຫ່ງຢາງໄມ້ຫອມ ແລະ ໄປທີ່ໂນນພູແຫ່ງກຳຍານ.
ຄວາມຮັກຂອງລາວຊ່າງງົດງາມໃນທຸກດ້ານ.
ຄວາມຮັກທີ່ສວຍງາມຂອງລາວບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ຫນ້າຕຳຫນິ.
ໂຊໂລໂມນເອີ້ນນາງວ່ານ້ອງສາວຂອງຂ້ອຍ.
ລາວກ່າວວ່ານາງໄດ້ລັກຫົວໃຈຂອງລາວໄປແລ້ວ.
ໂຊໂລໂມນກ່າວວ່າຄວາມຮັກຂອງເຈົ້າຊ່າງງົດງາມເຫລືອເກີນ ແລະ ຄວາມຮັກຂອງເຈົ້າກໍດີກວ່າເຫລົ້າອະງຸ່ນຫລວງຫລາຍ.
ກິ່ນນ້ຳຫອມຂອງເຈົ້າກໍຫອມກວ່າກິ່ນເຄື່ອງເທດໃດໆ.
ລາວໄດ້ກ່າວວ່າຮີມສົບຂອງນາງ, ເປັນຢອດນໍ້າເຜິ້ງ; ຄືນ້ຳເຜີ້ງ ແລະ ນ້ຳນົມທີ່ຢູ່ພາຍໃຕ້ລີ້ນຂອງນາງ.
ເຄື່ອງນຸ່ງຂອງນາງມີກິ່ນຫອມຂອງເສື້ອຜ້າຂອງນາງຄ້າຍຄືກິ່ນຫອມແຫ່ງເລບານອນ.
ໂຊໂລໂມນເວົ້າກັບລາວວ່າ ເປັນດັ່ງສວນທີ່ຫວງຫ້າມ, ເປັນສວນທີ່ປິດກັ້ນເອົາໄວ້, ເປັນນ້ຳພຸທີ່ຖືກປະທັບຕາປິດໄວ້.
ລາວໄດ້ປຽບທຽບກິ່ງຕ່າງໆຂອງນາງເປັນດັ່ງກັບສວນຕົ້ນຫມາກພິລາ ແລະ ພືດ ແລະ ພ້ອມກັບເຄື່ອງຫອມທຸກຊະນິດ.
ລາວໄດ້ພັນລະນາວ່ານາງເປັນຄືກັນກັບສວນນໍ້າພຸ, ບໍ່ນ້ຳດື່ມທີ່ສົດຊື່ນ, ແມ່ນ້ຳທີ່ກຳລັງໄຫລລົງມາຈາກເລບານອນ.
ນາງຢາກໃຫ້ລົມທິດເຫນືອ; ມາເຖີດ, ລົມທິດໃຕ້; ພັດເຂົ້າມາໃນສວນຂອງນາງເພື່ອວ່າເຄື່ອງຫອມຂອງມັນຈະສົ່ງກິ່ນຫອມໄປທົ່ວ.
ນາງຢາກໃຫ້ຄົນຮັກຂອງນາງເຂົ້າມາໃນສວນຂອງລາວ. ແລະ ກິນຫມາກໄມ້ລົດຊາດທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງມັນເຖີດ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ເຂົ້າໄປໃນສວນຂອງລາວ.
ນາງກຳລັງຝັນເຖິງມີສຽງເຄາະປະຕູຂອງຄົນຮັກຂອງນາງ ແລະ ມີສຽງເວົ້າ.
ນາງໄດ້ແກ້ເສື້ອຄຸມຂອງນາງອອກແລ້ວ ແລະ ລ້າງຕີນຂອງນາງແລ້ວ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ເອົາມືເຂົ້າມາເພື່ອເປີດໄລປະຕູ.
ມືຂອງນາງປຽກຊຸ່ມໄປດ້ວຍຢາງໄມ້ຫອມ.
ນາງໄດ້ເປີດປະຕູໃຫ້ກັບຄົນຮັກຂອງນາງ, ແຕ່ຄົນຮັກຂອງນາງໄດ້ຫນີໄປແລ້ວ, ນາງຕົກຕະລຶງ ແລະນາງຮູ້ສຶກໂສກເສົ້າ.
ພວກເຂົາໄດ້ທຸບຕີ ແລະ ທຳຮ້າຍນາງ ແລະ ເອົາເສື້ອຄຸມຂອງນາງໄປ.
ນາງໄດ້ຂໍຮ້ອງໃຫ້ແມ່ຍິງໃນກຸງເຢຣູຊາເລັມສັນຍາວ່າພວກເຂົາຕ້ອງບອກນາງ ຖ້າຫາກພວກເຂົາເຫັນຄົນຮັກຂອງນາງ.
ຄົນຮັກຂອງຍິງສາວຄົນນັ້ນເຮັດໃຫ້ນາງຮູ້ສຶກເຈັບປ່ວຍຍ້ອນຄວາມຮັກ.
ພວກເຂົາໄດ້ຖາມນາງວ່າຄົນຮັກຂອງນາງດີກວ່າຜູ້ຊາຍຜູ້ເປັນຄົນຮັກຂອງຄົນອື່ນແນວໃດ.
ນາງໄດ້ອະທິບາຍວ່າລາວເປັນຄົນສະຫງ່າງາມ , ຜິວແດງກ່ຳ, ແລະໂດດເດັ່ນ.
ນາງໄດ້ອະທິບາຍຫົວຂອງເຂົາເປັນຄືກັບທອງຄຳທີ່ບໍລິສຸດທີ່ສຸດ; ເສັ້ນຜົມຂອງເຂົາຫຍິກງໍ ແລະ ເປັນສີດຳ.
ນາງໄດ້ອະທິບາຍເຖິງດວງຕາຂອງເຂົາຄ້າຍຄືດວງຕາຂອງນົກກາງແກທີ່ຢູ່ຂ້າງກະແສນ້ຳ, ອາບດ້ວຍນ້ຳນົມ.
ນາງໄດ້ອະທິບາຍເຖິງແກ້ມຂອງເຂົາປຽບເຫມືອນກັບແທ່ນເຄື່ອງຫອມ, ມີກິ່ນຫອມຂອງພືດພັນ. ຮີມສົບຂອງເຂົາປຽບເຫມືອນສວນລິນລີ້.
ນາງໄດ້ອະທິບາຍແຂນຂອງເຂົາປຽບເຫມືອນທອງຄຳລ້ອມຮອບດ້ວຍເພັດ; ທ້ອງຂອງທ່ານຄ້າຍຄືງາຊ້າງອ້ອມຮອບດ້ວຍໄພລິນ.
ນາງໄດ້ອະທິບາຍວ່າຂາຂອງເຂົາຄືກັບເສົາຫີນອ່ອນ, ມີຖານເປັນທອງຄຳບໍຣິສຸດ; ຮູບລັກສະນະຂອງເຂົາຄືກັບເລບານອນ, ດັ່ງກັບຕົ້ນແປກທີ່ດີສວຍງາມ.
ນາງໄດ້ອະທິບາຍວ່າປາກຂອງເຂົາແມ່ນຫວານທີ່ສຸດ; ເຂົາເປັນຄົນທີ່ຫນ້າຮັກໂດຍແທ້.
ພວກເຂົາຖາມນາງວ່າຄົນຮັກຂອງນາງໄປຢູ່ໃສຫລື ແລະຄົນຮັກຂອງເຈົ້າໄປທາງທິດໃດແລ້ວ?
ຍິງສາວຕ້ອງການຢາກຊອກຫາຄົນຮັກຂອງນາງ.
ຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນເວົ້າວ່າລາວໄດ້ລົງໄປທີ່ສວນຂອງລາວ, ໄປທີ່ແທ່ນບູຊາເຄື່ອງຫອມ, ເພື່ອພາສັດໄປກິນຫຍ້າຢູ່ໃນສວນ ແລະ ເກັບດອກລິນລີ້.
ຍິງສາວ ແລະ ຄູ່ຮັກຂອງນາງເປັນຂອງກັນ ແລະ ກັນ.
ຄົນຮັກຂອງຍິງສາວຄົນນັ້ນລາວໄດ້ພາສັດໄປກິນຫຍ້າໃນທ່າມກາງປ່າລິນລີ້.
ລາວໄດ້ພັນລະນາໃຫ້ນາງເປັນສອງເມືອງຄືກັບເມືອງຕີຣະຊາ ແລະ ນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມ.
ລາວຮູ້ສຶກວ່ານາງເປັນຄົນທີ່ຫນ້າຫລົງໄຫລທັງຫມົດ.
ຄົນຮັກຂອງຍິງສາວຄົນນັ້ນຢາກໃຫ້ນາງຂໍຈົ່ງປ່ອຍວາງສາຍຕາຂອງນາງໄປຈາກລາວ, ເພາະມັນເຮັດໃຫ້ລາວສັບສົນ.
ລາວໄດ້ພັນລະນາເຖິງເສັ້ນຜົມຂອງນາງຄືກັບຝູງແບ້ທີ່ກຳລັງລົງມາຈາກເນີນພູກິເລອາດ.
ລາວໄດ້ອະທິບາຍແຂ້ວຂອງນາງຄືກັບຝູງແກະໂຕແມ່ທີ່ກຳລັງຂື້ນມາຈາກສະຖານທີ່ຊຳລະລ້າງ.
ຄົນຮັກຂອງນາງໄດ້ອະທິບາຍເຖິງແກ້ມຂອງນາງຄືກັບຫມາກພິລາຜ່າເຄິ່ງປ່ຽງທີ່ຢູ່ດ້ານຫລັງຜ້າຄຸມຫນ້າຂອງນາງ.
ລາວກ່າວວ່າມີຣາຊີນີຫົກສິບຄົນ, ມີເມຍນ້ອຍອີກແປດສິບຄົນ, ແລະ ຍິງສາວອີກຫລວງຫລາຍທີ່ນັບບໍ່ຖ້ວນ.
ຄົນຮັກຂອງຜູ້ຍິງຄົນນີ້ໄດ້ອະທິບາຍວ່າແມ່ນົກກາງແກຂອງລາວ, ນາງຜູ້ທີ່ບໍ່ມີທີ່ຕິຕຽນ, ນາງເປັນຜູ້ດຽວ, ນາງເປັນລູກສາວຄົນພິເສດຂອງແມ່ຂອງນາງ.
ພະຣາຊີນີທັງຫລາຍ ແລະ ເມຍນ້ອຍທັງຫລາຍໄດ້ເຫັນນາງດ້ວຍເຊັ່ນກັນ, ແລະ ພວກເຂົາກໍໄດ້ຍ້ອງຍໍນາງ.
ຄົນຮັກຂອງຍິງສາວຄົນນີ້ໄດ້ອະທິບາຍເຖິງນາງຄືຮຸ່ງອາລຸນຕອນເຊົ້າ, ງົດງາມຄືດັ່ງດວງຈັນ, ສະຫວ່າງຄືກັບດວງອາທິດ, ແລະມີສະເຫນ່ຢ່າງສົມບູນ.
ຄົນຮັກຂອງຍິງສາວຄົນນີ້ໄດ້ເຂົ້າໄປທີ່ສວນຕົ້ນຖົ່ວເພື່ອເບິ່ງຕົ້ນອ່ອນເຕີບໃຫຍ່ຢູ່ໃນຮ່ອມພູນັ້ນ, ເພື່ອເບິ່ງເຄືອອະງຸ່ນແຕກຍອດ, ແລະ ດອກຫມາກພິລາເບັ່ງບານ.
ຄົນຮັກຂອງຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນໄດ້ຮູ້ສຶກຄືມີຄວາມສຸກຫລາຍທີ່ລາວຮູ້ສຶກວ່າລາວກຳລັງຂີ່ລົດມ້າຂອງເຈົ້າຊາຍອົງຫນຶ່ງ.
ຄົນຮັກຂອງຍິງສາວຄົນນັ້ນຕ້ອງການໃຫ້ນາງຫລຽວກັບໄປເຖີດ.
ຄົນຮັກຂອງຍິງສາວຄົນນັ້ນຢາກໃຫ້ນາງຫັນໄປຫາລາວເພື່ອວ່າລາວຈະໄດ້ເບິ່ງນາງ.
ຍິງສາວຄົນນີ້ໄດ້ອະທິບາຍຕົນເອງວ່າຍິງທີ່ພຽບພ້ອມ, ຂ້ອຍກຳລັງຟ້ອນລຳໃນທ່າມກາງນັກຟ້ອນສອງແຖວ.
ລາວໄດ້ພັນລະນາຕີນຂອງນາງທີ່ຢູ່ໃນເກີບສາຍພາຍນັ້ນແມ່ນງົດງາມເຫລືອເກີນ, ບຸດສາວຂອງເຈົ້າຊາຍເອີຍ! ຕົ້ນຂາຂອງເຈົ້າຊ່າງໂຄ້ງງາມຄືກັບເພັດ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ພັນລະນາສາຍບືຂອງນາງຄືກັບອ່າງວົງມົນ; ທີ່ເຫລົ້າອະງຸ່ນປະສົມແລ້ວມີບໍ່ເຄີຍຂາດຈັກເທື່ອ. ຫນ້າທ້ອງຂອງນາງຄືກັບກອງເຂົ້າສາລີທີ່ຖືກອ້ອມຮອບດ້ວຍດອກລິນລີ້ມີຢູ່ຫລວງຫລາຍ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ອະທິບາຍເຕົ້ານົມທັງສອງຂອງນາງຄືກັນກັບລູກກວາງນ້ອຍສອງໂຕ, ຄືກັນກັບເຍືອງແຝດ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ອະທິບາຍລຳຄໍຂອງນາງຄືກັບຫໍຄອຍງາຊ້າງ; ດວງຕາຂອງນາງຄືກັບສະນ້ຳ,ແລະ ດັງຂອງນາງຄືກັບຫໍຄອຍໃນເລບານອນ.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ບັນຍາຍເຖິງຫົວຂອງນາງຄືກັບອູດ; ເສັ້ນຜົມຂອງເຈົ້າເປັນສີມ່ວງເຂັ້ມ.
ລາວໄດ້ພັນລະນາເຖິງນາງວ່າຄືກັບຕົ້ນຕານ, ແລະ ເຕົ້ານົມຂອງນາງຄືກັບພວງຫມາກໄມ້.
ລາວຢາກໃຫ້ເຕົ້ານົມຂອງນາງຄືກັບພວງຫມາກອະງຸ່ນ ແລະ ແລະ ຂໍໃຫ້ກິ່ນຫອມຂອງດັງຂອງເຈົ້າຫອມຫວນດັ່ງຫມາກຈອງ.
ລາວຢາກຂໍໃຫ້ປາກຂອງເຈົ້າເປັນຄືເຫລົ້າອະງຸ່ນທີ່ດີທີ່ສຸດ.
ຍິງສາວເປັນກຳມະສິດຂອງຄົນຮັກຂອງນາງ ແລະ ເຂົາປາຖະຫນານາງ .
ນາງຢາກຂໍໃຫ້ພວກເຮົາອອກໄປທີ່ຊົນນະບົດ; ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາໃຊ້ເວລາກາງຄືນທັງຫມົດໃນຫມູ່ບ້ານເຫລົ່ານັ້ນ.
ນາງຢາກຂໍໃຫ້ພວກເຮົາລຸກແຕ່ເຊົ້າເພື່ອໄປທີ່ສວນອະງຸ່ນ; ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາເບິ່ງເຫັນເຄືອແຕກຍອດ.
ນາງກ່າວວ່ານາງຈະມອບຄວາມຮັກຂອງນາງໃຫ້ແກ່ທ່ານ.
ນາງກ່າວວ່າພືດພັນສົ່ງກິ່ນຫອມຫວນ.
ນາງກ່າວວ່າຢູ່ປະຕູທີ່ພວກເຂົາກຳລັງພັກອາໃສຢູ່ນັ້ນກໍມີຫມາກໄມ້ທີ່ດີທີ່ສຸດທຸກຊະນິດ, ທັງໃຫມ່ ແລະເກົ່າ, ທີ່ນາງໄດ້ເກັບສະສົມເອົາໄວ້ເພື່ອລາວ.
ນາງປາດຖະຫນາວ່າໃຫ້ລາວເປັນຄືກັນກັບອ້າຍຂອງນາງ, ຄົນທີ່ໄດ້ຮັບການລ້ຽງດູຈາກນົມຂອງແມ່ຂອງນາງ. ຫລັງຈາກນັ້ນ ເມື່ອນາງໄດ້ພົບລາວຢູ່ທາງນອກ, ນາງຈະສາມາດຈູບລາວ, ແລະ ບໍ່ມີໃຜສາມາດຫມິ່ນປະຫມາດນາງໄດ້.
ນາງອາດຈະມັກເອົາລາວໄປເຮືອນແມ່ຂອງນາງເພື່ອລາວຈະສາມາດສອນນາງ.
ມືຊ້າຍຂອງລາວວາງຢູ່ກ້ອງຫົວຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ມືຂວາຂອງລາວກໍກອດນາງ.
ຍິງສາວຕ້ອງການໃຫ້ຜູ້ຍິງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມສັນຍາວ່າຈະບໍ່ຂັດຂວາງນາງ ແລະ ຄົນຮັກຂອງນາງຈົນກວ່າຄວາມສຳພັນຮັກຂອງພວກເຂົາໄດ້ສຳເລັດ.
ພວກເຂົາຖາມວ່າແມ່ນໃຜມາຈາກຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ທີ່ຢູ່ກັບຄົນຮັກຂອງນາງ.
ນາງໄດ້ບອກລາວວ່າແມ່ຂອງລາວໄດ້ຕັ້ງທ້ອງ ແລະເກີດລາວຢູ່ກ້ອງຕົ້ນຫມາກຈອງ.
ນາງຢາກໃຫ້ລາວຕັ້ງນາງເປັນປະທັບຕາຢູ່ໃນຫົວໃຈຂອງລາວ ເພາະວ່າຄວາມຮັກມີຄວາມເຂັ້ມແຂງຄືກັບຄວາມຕາຍ ແລະ ແປວໄຟຮ້ອນ.
ນໍ້າທີ່ເຄື່ອນຍ້າຍເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍບໍ່ສາມາດຢຸດຮັກໄດ້.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່ານົມຂອງນາງບໍ່ໃຫຍ່ເຕັມທີ່ ແລະ ພວກເຂົາກໍ່ສົງໄສວ່າພວກເຂົາຈະເຮັດຫຍັງໃຫ້ລາວເມື່ອລາວຖືກສັນຍາໃນການແຕ່ງງານ.
ຖ້ານາງເປັນກຳແພງ, ພວກເຂົາຈະສ້າງຫໍເງິນຢູ່ເທິງນາງ.
ຖ້ານາງຫາກເປັນປະຕູ, ພວກເຂົາຈະປະດັບປະດານາງດ້ວຍກະດານໄມ້ສົນ.
ນາງໄດ້ອະທິບາຍຕົນເອງວ່າເປັນກຳແພງທີ່ມີເຕົ້ານົມຄ້າຍຄືຫໍຄອຍທີ່ເປັນປ້ອມປາການ ແລະ ໃຫຍ່ເຕັມທີ່.
ໂຊໂລໂມນໄດ້ເຊົ່າສວນອະງຸ່ນຂອງລາວໃຫ້ຜູ້ທີ່ດູແລເບິ່ງແຍງມັນ.
ນາງກ່າວວ່າເງິນຈຳນວນ 1000 ທີ່ເອົາມາເປັນຂອງໂຊໂລໂມນ ແລະ ຜູ້ທີ່ຮັກສາມັນຈະໄດ້ຮັບ 200.
ລາວບອກວ່າເພື່ອນຂອງລາວ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບລາວ, ຢາກເປັນຄົນທີ່ໄດ້ຍິນສຽງຂອງນາງ.
ນາງຢາກໃຫ້ຄົນທີ່ຮັກຂອງນາງຮີບຮ້ອນ ແລະ ຄືກັນກັບກວາງ.
ເອຊາຢາເປັນບຸດຊາຍຂອງອາໂມດ,
ນິມິດຂອງເອຊາຢາກ່ຽວກັບຢູດາ ແລະ ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ
ເອຊາຢາໄດ້ເອຊາຢາມີນິມິດຂອງລາວໃນສະໄຫມການປົກຄອງຂອງ ອຸດຊີຢາ, ໂຢທາມ, ອາຮາດ, ແລະ ເຮເຊກີຢາ, ບັນດາກະສັດຂອງຢູດາ.
ຟ້າສະຫວັນຄວນໄດ້ຍິນແລະແຜ່ນດິນໂລກຄວນຟັງເພາະວ່າ ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວ.
ພຣະອົງໄດ້ຖະຫນຸຖະຫນອມ ແລະ ລ້ຽງດູລູກໆ
ພວກເຂົາໄດ້ກະບົດຕໍ່ພຣະຢາເວ
ພວກເຂົາຖືກອະທິບາຍວ່າເປັນຄົນບາບ, ຊົນຊາດທີ່ແບກພາລະຫນັກດ້ວຍຄວາມຊົ່ວຊ້າ, ລູກຫລານຂອງຄົນຊົ່ວຮ້າຍ, ພວກບຸດຊາຍຂອງຜູ້ທີ່ເຮັດຄວາມເຊື່ອມເສຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ປະຖິ້ມພຣະຢາເວ, ພວກເຂົາໄດ້ດູຫມິ່ນອົງບໍຣິສຸດຂອງອິດສະຣາເອນ
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ປະເທດຂອງພວກເຈົ້າກໍຖືກທຳລາຍ ແລະ ບັນດາເມືອງຂອງພວກເຂົາກໍຖືກເຜົາໄຫມ້
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງປະປ່ອຍສ່ວນເລັກນ້ອຍໄວ້ໃຫ້ກັບພວກເຂົາ.
ພຣະອົງບໍ່ຊົງພໍໃຈໃນເລືອດຂອງບັນດາງົວຫນຸ່ມ, ແກະໂຕຜູ້, ແລະແບ້ໂຕຜູ້.
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ພຣະອົງກຽດຊັງມື້ສະຫລອງເດືອນອອກໃຫມ່ ແລະ ມື້ສັກສິດຕ່າງໆ
ພຣະອົງຈະບໍ່ຟັງເພາະມືຂອງພວກເຂົາເຕັມໄປດ້ວຍເລືອດ.
ພຣະຢາເວບອກພວກເຂົາໃຫ້ຢຸດກະທຳຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ; ໃຫ້ຮຽນຮູ້ທີ່ຈະເຮັດສິ່ງທີ່ດີ; ໃຫ້ຊອກຫາຄວາມຍຸດຕິທຳ, ໃຫ້ຊ່ວຍເຫລືອຜູ້ທີ່ຖືກກົດຂີ່, ໃຫ້ຄວາມຍຸດຕິທຳຕໍ່ລູກທີ່ກຳພ້າພໍ່, ແລະ ປົກປ້ອງແມ່ຫມ້າຍ.
ພວກເຂົາຕ້ອງເຕັມໃຈ ແລະ ເຊື່ອຟັງ.
ດາບກໍຈະລ້າງຜານພວກເຂົາ
ເມືອງທີ່ສັດຊື່ເຄີຍເຕັມແຕ່ຄວາມຍຸຕິທຳ ແລະ ຄວາມຊອບທຳ.
ເມືອງທີ່ສັດຊື່ເຕັມໄປດ້ວຍພວກຄາດຕະກອນ.
ພຣະອົງຈະແກ້ແຄ້ນຕໍ່ສັດຕູຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍໃນຕົ້ນໂອກສັກສິດທີ່ພວກເຂົາປາຖະຫນາ, ແລະ ພວກເຂົາຈະມີຄວາມອັບອາຍໃນສວນທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເລືອກ
ພວກມັນທັງສອງຢ່າງກໍຈະເຜົາໄຫມ້ໄປພ້ອມກັນ
ຄໍາທີ່ເອຊາຢາເປັນກັງວົນແມ່ນຢູດາ ແລະ ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
ໃນວາລະສຸດທ້າຍພູເຂົາແຫ່ງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວຈະຖືກສ້າງຕັ້ງຂື້ນ.
ບັນດາປະຊາຊາດຈະຫລັ່ງໄຫລມາສູ່ພູເຂົານີ້.
ພວກເຂົາຈະຂື້ນໄປເພື່ອຮັບການສອນເຖິງວິທີທາງຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງຕັດສິນພວກເຂົາ ແລະຈະຊົງຕັດສິນຄວາມ.
ພວກເຂົາຈະບໍ່ຍົກດາບຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ກັບປະຊາຊາດ ຫລື ຝຶກຊ້ອມໃນການເຮັດສົງຄາມ.
ພວກເຂົາຖືກບອກໃຫ້ເດີນໄປໃນຄວາມສະຫວ່າງຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະອົງໄດ້ປະຖິ້ມປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ, ເຊື້ອສາຍຂອງຢາໂຄບ.
ພຣະອົງໄດ້ປະຖິ້ມພວກເຂົາເພາະວ່າພວກເຂົາຍັງເຕັມໄປດ້ວຍປະເພນີຈາກທິດຕາເວັນອອກ ແລະ ເຕັມໄປດ້ວຍພວກຜູ້ທຳນວຍຄືກັບພວກຟີລິດສະຕີນ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ຈັບມືທັກທາຍກັບພວກບຸດຊາຍຂອງພວກຄົນຕ່າງດ້າວ.
ພວກເຂົາຄວນລີ້ຕົວເພາະຄວາມຄວາມຢ້ານກົວຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ຣັດສະຫມີແຫ່ງສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຈະຖືກເຮັດໃຫ້ຕົກຕ່ຳລົງ ແລະ ຖືກເຮັດໃຫ້ຕົກຕ່ຳລົງ
ໃນມື້ນັ້ນພຣະຢາເວອົງດຽວເທົ່າຈະຮັບໄດ້ການສັນລະເສີນ.
ພວກເຂົາຈະສູນສີ້ນໄປ.
ພວກເຂົາຈະໄປຍັງຖໍ້າພູຜາຕ່າງໆ ແລະ ຮູຂອງພື້ນດິນ.
ພວກເຂົາໄດ້ຖືກບອກໃຫ້ເລີກໄວ້ວາງໃຈໃນມະນຸດ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງເອົາຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ ແລະ ການຈຸນເຈືອຂອງພວກເຂົາອອກໄປ.
ຄົນຫນຸ່ມຈະນຳຂອງພວກເຂົາ ແລະຄົນຫນຸ່ມຈະປົກຄອງເຫນືອພວກເຂົາ.
ຜູ້ຄົນຈະຖືກບີບບັງຄັບຈາກຄົນອຶ່ນ ແລະ ທຸກຄົນຈະຖືກເພື່ອນບ້ານໃກ້ຄຽງຂອງລາວກົດຂີ່ຂູດຮີດ.
ຖືກທຳລາຍ ແລະ ລົ້ມລົງເພາະຄຳເວົ້າ ແລະ ການກະທຳຂອງພວກເຂົາຕໍ່ສູ້ພຣະຢາເວ.
ໃບຫນ້າຂອງພວກເຂົາກໍເປັນພະຍານປັກປຳຕໍ່ພວກເຂົາ
ມັນຈະໄປໄດ້ດີກັບຄົນຊອບທຳ.
ມັນຈະວິບັດກັບຄົນອະທຳ
ຜູ້ນໍາເຫລົົ່ານັ້ນນຳທາງພວກເຂົາໃຫ້ຫລົງທາງໄປ ແລະໃຫ້ການນຳທາງຂອງພວກເຈົ້າສັບສົນ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງພິພາກສາພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ເກີດພະຍາດຂີ້ຫິດຢູ່ເທິງຫົວຂອງພວກເຂົາ ແລະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເຈົ້າເປັນຄົນຫົວລ້ານ.
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ພວກຜູ້ຊາຍຈະລົ້ມລົງດ້ວຍດາບ
ພວກເຂົາຕ້ອງການໃສ່ຊື່ຂອງລາວ ແລະອົາຄວາມອັບອາຍຂອງພວກເຂົາອອກໄປ
ຜູ້ທີ່ລອດຊີວິດເຫລົ່ານັ້ນທີ່ເຫລືອໃຫ້ຢູ່ໃນຊີໂອນແລະເຢຣູຊາເລັມຈະໄດ້ຮັບການຊົງເອີ້ນວ່າບໍລິສຸດ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະຊົງຊຳລະລ້າງຄວາມເປິເປື້ອນ ຂອງລູກຍິງທັງຫລາຍຂອງຊີໂອນ ແລະ ຈະຊຳລະຄາບໂລຫິດຈາກທ່າມກາງກຸງເຢຣູຊາເລັມ.
ພຣະອົງຈະຊົງສ້າງເມກ ແລະ ຄວັນໃນຕອນກາງເວັນ, ແລະ ແສງສ່ອງສະຫວ່າງຂອງແປວໄຟໃນຕອນກາງຄືນ; ຊຶ່ງຈະເປັນສິ່ງທີ່ປົກຄຸມເຫນືອພຣະສະຫງ່າຣາສີທັງສິ້ນ
ນັກຮ້ອງຢາກຮ້ອງເພງເພື່ອຜູ້ທີ່ເປັນທີ່ຮັກຂອງລາວ
ເນື້ອເພງແມ່ນກ່ຽວກັບສວນອະງຸ່ນ ຂອງຜູ້ທີ່ເປັນທີ່ຮັກຂອງລາວ.
ລາວໄດ້ຂຸດສວນນັ້ນ, ເອົາກ້ອນຫີນອອກໄປ, ໄດ້ປູກສວນນັ້ນດ້ວຍແນວອະງຸ່ນທີ່ດີ, ແລະ ສ້າງຫໍຄອຍຫລັງຫນຶ່ງໄວ້ ແລະ ສ້າງບ່ອນເຮັດເຫລົ້າອະງຸ່ນໄວ້ນຳຢູ່ໃນນັ້ນ.
ສວນອະງຸ່ນກໍອອກຫມາກມີແຕ່ຫມາກອະງຸ່ນສົ້ມ
ພວກເຂົາຈະຖືກຕັດສິນລະຫວ່າງຜູ້ທີ່ເປັນທີ່ຮັກ ແລະ ສວນອະງຸ່ນຂອງລາວ.
ລາວຈະຍ້າຍຮົ້ວກັ້ນອອກໄປ, ຈະປ່ຽນສວນນັ້ນໃຫ້ກາຍເປັນທົ່ງຫຍ້າ, ຈະທຳລາຍກຳແພງລົງ, ແລ້ວສວນນັ້ນຈະຫວ່າງເປົ່າ ແລະຝົນຈະບໍ່ຕົກເທິງມັນ.
ສວນອະງຸ່ນຂອງພຣະຢາເວ ແມ່ນເຊື້ອສາຍແຫ່ງອິດສະຣາເອນ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງລໍຖ້າຄວາມຍຸດຕິທຳ ແລະ ຄວາມຊອບທຳ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຮັບການຂ້າ ແລະ ສຽງການຮ້ອງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ.
ມີຫລາຍຫລັງຄາເຮືອນຈະເປົ່າຮ້າງ ແລະປາສະຈາກຜູ້ຢູ່ອາໄສ
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ພວກເຂົາໄດ້ຕົກເປັນຊະເລີຍເພາະພວກເຂົາຂາດຄວາມເຂົ້າໃຈ.
ຄວາມຍຸດຕິທຳຂອງພຣະອົງທີ່ສັນລະເສີນພຣະອົງ.
ພຣະເຈົ້າຖືກຮັບຮູ້ໂດຍຄວາມຊອບທຳຂອງພຣະອົງ.
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ຮາກຂອງອິດສະຣາເອນຈະເນົ່າເປື່ອຍ ແລະ ຄວາມເບັ່ງບານຂອງພວກເຂົາກໍຈະປິວໄປຄືກັບຜົງຂີ້ຝຸ່ນ ເພາະພວກເຂົາໄດ້ປະຕິເສດພຣະບັນຍັດຂອງອົງພຣະຢາເວ ແລະ ໄດ້ດູຫມິ່ນພຣະຄຳຂອງອົງຜູ້ບໍຣິສຸດຂອງອິດສະຣາເອນ.
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ພຣະອົງຈະຊົງເອີ້ນພວກເຂົາໂດຍການຍົກທຸງສັນຍານ ແລະ ຊົງຜິວພຣະໂອດກັບພວກເຂົາ.
ຊົນຊາດທີ່ຢູ່ຫ່າງໄກຈະມາໃນທັນທີ ແລະມາຢ່າງວ່ອງໄວ.
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ເອຊາຢາໄດ້ເຫັນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໃນປີທີ່ກະສັດອຸດຊີຢາໄດ້ສິ້ນຊີວິດ.
ພວກເຊລາພິມໄດ້ຢູ່ເຫນືອອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ເມື່ອພວກເຊລາພິມໄດ້ຮ້ອງຫາກັນແລະກັນ, ປະຕູທັງຫລາຍ ແລະພື້ນຖານກໍສັ່ນສະເທືອນ ແລະ ພຣະນິເວດກໍເຕັມໄປດ້ວຍຄວັນ.
ເອຊາຢາກໍໄດ້ກ່າວວ່າລາວໄດ້ເຖິງຄາວຕາຍແລ້ວເພາະວ່າລາວມີປາກບໍ່ສະອາດ ແລະ ໄດ້ອາໄສຢູ່ໃນບັນດາຊົນຊາດທີ່ມີປາກບໍ່ສະອາດ ແລະ ເພາະວ່າລາວໄດ້ເຫັນອົງກະສັດ, ອົງພຣະຢາເວ.
ເພິ່ນໄດ້ກ່າວວ່າ, “ເບິ່ງເຖີດ, ສິ່ງນີ້ໄດ້ສຳພັດປາກຂອງທ່ານແລ້ວ; ຄວາມບາບຂອງທ່ານໄດ້ຖືກຊຳລະລ້າງໃຫ້ສະອາດແລ້ວ."
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກ່າວວ່າ, "ເຮົາຈະໃຊ້ຜູ້ໃດໄປ; ຜູ້ໃດຈະໄປແທນພວກເຮົາໄດ້?"
ເອຊາຢາໄດ້ທູນວ່າ, "ຂ້າພະອົງຢູ່ທີ່ນີ້ ຂໍຊົງໃຊ້ຂ້າພະອົງໄປເຖີດ."
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ບອກເອຊາຢາໃຫ້ບອກກັບປະຊາຊົນວ່າ ຈົ່ງຟັງ, ແຕ່ບໍ່ເຂົ້າໃຈ; ຈົ່ງເບິ່ງ, ແຕ່ຈະເບິ່ງບໍ່ເຫັນ.
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ເອຊາຢາຄວນບອກຂ່າວສານຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຕໍ່ປະຊາຊົນຈົນກ່ວາເມືອງທັງຫລາຍຈະຖືກທຳລາຍເປັນຊາກບໍ່ມີຜູ້ຄົນອາໄສຢູ່ ແລະ ບ້ານເຮືອນກໍບໍ່ມີປະຊາຊົນ ແລະ ແຜ່ນດິນນັ້ນໄດ້ຕົກຢູ່ໃນຄວາມເປົ່າປ່ຽວຢ່າງສີ້ນເຊິງ ແລະ ຈົນກ່ວາພຣະຢາເວໄດ້ສົ່ງຊົນຊາດນັ້ນອອກໄປໄກ ແລະ ບ່ອນເປົ່າຫວ່າງຂອງແຜ່ນດິນນັ້ນກໍກວ້າງຂວາງ.
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ອາຮາດແມ່ນລູກຊາຍຂອງໂຢທາມ, ຜູ້ທີ່ເປັນລູກຊາຍຂອງອຸດຊີຢາ, ກະສັດແຫ່ງຢູດາ.
ເຣຊິນ, ກະສັດແຫ່ງຊີເຣຍ ແລະ ເປກາລູກຊາຍຂອງກະສັດເຣມາລີຢາ, ກະສັດແຫ່ງອິດສະຣາເອນໄດ້ຂື້ນໄປເພື່ອໄປສູ້ຮົບກັບນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
ຫົວໃຈຂອງອາຮາດ ແລະ ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງກໍສັ່ນສະເທືອນເມື່ອໄດ້ຍິນເລື່ອງ
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວກັບເອຊາຢາຈົ່ງອອກໄປກັບລູກຊາຍຂອງທ່ານ ແລະ ໄປເຝົ້າອາຮາດ.
ພຣະຢາເວຊົງກ່າວກັບອາຮາດວ່າຢ່າຢ້ານກົວ ຫລື ການຂົ່ມຂູ່ຂອງເຣຊິນ ແລະເປກາ.
ພວກເຂົາແຜນທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຕໍ່ອາຮາດ ແລະຢູດາ. ພວກເຂົາໄດ້ວາງແຜນໂຈມຕີຢູດາ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຢູດານັ້ນຢ້ານ, ແລະ ແຕ່ງຕັ້ງລູກຊາຍຂອງຕາເບເອນໃຫ້ເປັນກະສັດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງບອກອາຮາດ, "ພາຍໃນຫົກສິບ-ຫ້າປີ, ເອຟຣາອິມຈະຖືກເຮັດໃຫ້ກະຈັດກະຈາຍໄປ ແລະ ຈະບໍ່ເປັນຊົນຊາດອີກຕໍ່ໄປ"
ອາຮາດຈະຍັງບໍ່ປອດໄພແນ່ນອນ ຈົນກວ່າຄວາມເຊື່ອຂອງທ່ານຫນັ້ນຄົງ.
ອາຮາດໄດ້ກ່າວວ່າ, "ຂ້າພະເຈົ້າຈະບໍ່ທູນຂໍ, ຂ້າພະເຈົ້າຈະບໍ່ທົດລອງພຣະຢາເວ."
ເອຊາຢາທູນຕອບວ່າພຣະອົງບໍ່ພຽງແຕ່ທົດສອບຄວາມອົດທົນຂອງປະຊາຊົນເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ພຣະອົງຍັງທົດສອບຄວາມອົດທົນຂອງພຣະເຈົ້າດ້ວຍ.
ເອຊາຢາໄດ້ບອກອາຮາດວ່າພຣະຢາເວຈະນໍາະສັດແຫ່ງອັດຊີເຣຍມາເຫນືອພຣະອົງ ແລະ ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
ກະສັດອັດຊີເຣຍຈະຊົງໂກນຫົວ, ຂົນຂາ ແລະຈະແຖເອົາ ຫນວດເຄົາ.
ແຜ່ນດິນຈະເຕັມໄປດ້ວຍພຸ່ມຫນາມ ແລະ ພືດມີຫນາມ ແລະ ມັນຈະເປັນບ່ອນທີ່ຝູງງົວ ແລະ ຝູງແກະເລັມຫຍ້າ.
ພຣະອົງໄດ້ບອກເອຊາຢາໃຫ້ນຳເອົາແຜ່ນຈາລຶກຂະຫນາດໃຫຍ່ມາ ແລະ ຂຽນໃສ່ເທິງນັ້ນວ່າ, 'ມາເຮີຊາລານຫັດສະບັດ.'
ພະຍານຂອງພຣະຢາເວຈະຕ້ອງເປັນປະໂລຫິດອູຣີຢາ ແລະ ເຊຄາຣີຢາລູກຊາຍຂອງເຢເບເຣກີຢາ.
ລາວຈະຖືກຕັ້ງຊື່ວ່າ 'ມາເຮີຊາລານຫັດສະບັດ' ເພາະວ່າກ່ອນທີ່ເດັກຊາຍຄົນນັ້ນຈະຮູ້ວິທີ່ຮ້ອງໄຫ້, 'ພໍ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າ,' ແລະ, 'ແມ່ຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄດ້,' ກະສັດແຫ່ງອັດຊີເຣຍຈະຂົນເອົາຊັບສິນຂອງດາມາເຊ ແລະ ສິ່ງຂອງທີ່ຢຶດມາໄດ້ຂອງຊາມາເຣຍໄປ.
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ເອຊາຢາໄດ້ຖືກເຕືອນບໍ່ໃຫ້ເອີ້ນການສົມຮູ້ຮ່ວມຄິດໃດໆ ທີ່ປະຊາຊົນເຫລົ່ານີ້ສົມຮູ້ຮ່ວມຄິດ ແລະະ ບໍ່ຢ້ານກົວສິ່ງທີ່ພວກເຂົາຢ້ານ ຫລື ຢ່າຫວາດຫວັ່ນສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ.
ເອຊາຢາຖືກບອກໃຫ້ຢ້ານກົວ ແລະ ຕ້ອງຫວາດຫວັ່ນພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ ຕ້ອງຖວາຍພຣະກຽດໃຫ້ເປັນອົງບໍຣິສຸດ.
ພຣະອົງຈະເປັນຫີນທີ່ເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນເດີນທາງໄປ ແລະ ເປັນສີລາທີ່ເຮັດໃຫ້ສະດຸດໄປສູ່ອິດສະຣາເອນ, ແລະ ເປັນກັບດັກ ແລະ ບ່ວງແຮ້ວຕໍ່ປະຊາຊົນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
ຄໍາພະຍານຂອງເອຊາຢາວ່າລາວຈະລໍຖ້າພຣະຢາເວ ແລະ ເອຊາຢາ ແລະ ພວກລູກຊາຍຂອງລາວຜູ້ທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ປະທານໃຫ້ເພື່ອເປັນເຄື່ອງຫມາຍສຳຄັນ ແລະ ການອັດສະຈັນໃນອິດສະຣາເອນ.
ພວກເຂົາບອກພວກລູກສິດຂອງເອຊາຢາປຶກສາກັບຜູ້ຮັບໃຊ້ ແລະ ຄົນໃຊ້ເວດມົນ.
ປະຊາຊົນຄວນທີ່ຈະປຶກສາກັບພະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາໄດ້ຮັບຄໍາສັ່ງໃຫ້ສົນໃຈຕໍ່ກົດບັນຍັດ ແລະ ຕໍ່ຄຳເວົ້າຂອງພະຍານ.
ພວກເຂົາຈະເງີຍຫນ້າຂອງພວກເຂົາຂື້ນໄປ ແລະາບແຊ່ງກະສັດ ແລະ ພະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະຖືກຂັບໄລ່ເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນແຫ່ງຄວາມມືດ.
ຄວາມໂສກເສົ້າຂອງນາງຈະເລື່ອນຫາຍໄປ
ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນເຊບູລຸນ ແລະ ນັບທາຣີອັບອາຍ.
ພຣະອົງຈະຊົງເຮັດພວກເຂົາຮຸ່ງເຮືອງ.
ແສງສະຫວ່າງໄດ້ສ່ອງມາໃສ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຢູ່ໃນແຜ່ນດິນຂອງເງົາແຫ່ງຄວາມຕາຍ.
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ນາມຊື່ຂອງທ່ານວ່າເປັນທີ່ປຶກສາມະຫັດສະຈັນ, ພະບິດານິລັນດອນ, ແລະ ອົງສັນຕິລາດ.
ພຣະອົງຈະປົກຄອງດ້ວຍຄວາມຍຸດຕິທຳ ແລະ ດ້ວຍຄວາມຊອບທຳ.
ພຣະອົງຈະປົກຄອງຕັ້ງແຕ່ບັດນີ້ ແລະ ໄປຈົນຊົ່ວນິລັນ.
ອິດສະຣາເອນກ່າວ, “ກ້ອນດິນຈີ່ເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ຖືກທຳລາຍແລ້ວ, ແຕ່ພວກເຮົາຈະສ້າງດ້ວຍຫີນແກະສະຫລັກ; ບັນດາຕົ້ນຫມາກເດື່ອໄດ້ຖືກຕັດລົງແລ້ວ, ແຕ່ພວກເຮົາຈະເອົາຕົ້ນແປກສີດາມາແທນທີ່ພວກມັນ."
ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຣຊິນ, ຄົນອາຣາມ ແລະວກຟີລິດສະຕີນຕໍ່ສູ້ກັບອິດສະຣາເອນ.
ບໍ່, ຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງພຣະຢາເວບັນເທົາລົງພຣະຫັດຂອງພຣະອົງ ຍັງຢຽດອອກເພື່ອໂຈມຕີອິດສະຣາເອນຢູ່.
ປະຊາຊົນກໍຈະບໍ່ກັບມາຫາພຣະຢາເວ ຫລືແຫວງຫາພຣະອົງ.
ພວກຜູ້ນຳ ແລະ ຄົນສູງສົ່ງຄືຫົວ; ແລະ ພວກສາດສະດາທີ່ສອນບໍ່ຖືກຕ້ອງກໍຄືຫາງ.
ພຣະອົງບໍ່ມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ພວກເຂົາ ເພາະວ່າທຸກຄົນລ້ວນບໍ່ມີພຣະເຈົ້າ ແລະ ເປັນຄົນຊົ່ວ ແລະ ທຸກໆປາກເວົ້າສິ່ງຕ່າງໆທີ່ໂງ່ຈ້າ.
ບໍ່, ຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງພຣະຢາເວບັນເທົາລົງພຣະຫັດຂອງພຣະອົງຍັງຢຽດອອກ ເພື່ອໂຈມຕີອິດສະຣາເອນຢູ່.
ພຣະຢາເວຊົງກະທໍາໃຫ້ແຜ່ນດິນໂລກນັ້ນກໍ່ຖືກໄຫມ້ ແລະ ຊົນຊາດນັ້ນກໍເປັນຄືກັບນໍ້າມັນໃຫ້ເຊື້ອໄຟ.
ມານາເຊ ແລະເອຟຣາອິມຈະກືນກິນກັນ ແລະກັນ ແລະພວກເຂົາຕໍ່ສູ້ກັບຢູດາຮ່ວມກັນ.
ບໍ່, ຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງພຣະຢາເວບັນເທົາລົງພຣະຫັດຂອງພຣະອົງຍັງຢຽດອອກ ເພື່ອໂຈມຕີອິດສະຣາເອນຢູ່.
ຊາວອັດຊີເຣຍແມ່ນຜູ້ຄຶງຄວາມໂກດແຄ້ນພຣະຢາເວ ແລະແມ່ນຕົ້ນໄມ້ທີ່ໃຊ້ເປັນເຄື່ອງມືເພື່ອຕ້ານກັບຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຊົງບັນຊາໃຫ້ຊາວອັດຊີເຣຍເອົາຂອງທີ່ຝັງມາ, ເອົາເຍື່ອ ແລະຢຽບຢໍາພວກອິດສະຣາເອນຄືກັບຂີ້ຕົມຢູ່ຕາມຖະໜົນ.
ມັນຢູ່ໃນຫົວໃຈຂອງອັດຊີເຣຍທີ່ຈະທໍາລາຍທຳລາຍ ແລະ ກຳຈັດເຊື້ອຊາດຕ່າງໆທັງຫລາຍ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະລົງໂທດຄຳເວົ້າຈາກຫົວໃຈທີ່ຫນ້າພູມໃຈຂອງບັນດາກະສັດອັດຊີເຣຍ ແລະ ສາຍຕາທີ່ຫນ້າພູມໃຈຂອງພວກເຂົາ
ກະສັດແຫ່ງອັດຊີເຣຍຄິດວ່າລາວປະສົບຜົນສໍາເລັດ ເພາະກຳລັງ, ປັນຍາ, ແລະຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງລາວ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າພຣະເຈົ້າຈະສົ່ງຄວາມຜອມຈ່ອຍໃຫ້ບັນດານັກຮົບທີ່ດີເລີດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າພຣະອົງຈະກືນກິນສະຫງ່າລາສີຂອງປ່າໄມ້ຂອງລາວ ແລະ ແຜ່ນດິນອຸດົມສົມບູນຂອງລາວ.
ຄົນອິດສະຣາເອນທີ່ເຫລືອຢູ່ຈະບໍ່ເພີ່ງພາອາໄສຜູ້ທີ່ໂຈມຕີພວກເຂົາອີກຕໍ່ໄປ, ແຕ່ຈະເພີ່ງພາໃນພຣະຢາເວ.
ພຣະອົງໄດ້ບອກພວກເຂົາວ່າ ຢ່າຢ້ານກົວຄົນອັດຊີເຣຍ ເພາະອີກບໍ່ດົນຄວາມໃຈຮ້າຍຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າທີ່ມີຕໍ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຢູ່ໃນຊີໂອນຈະສິ້ນສຸດລົງ, ແລະ ຄວາມໃຈຮ້າຍຂອງເຮົາຈະມຸ່ງໄປສູ່ການທຳລາຍຂອງຊາວອັດຊີເຣຍ.
ພາລະຫນັກຂອງເຂົາຈະຖືກຍົກອອກຈາກບ່າຂອງພວກເຂົາ ແລະ ແອກຂອງເຂົາອອກຈາກຄໍຂອງພວກເຂົາ.
ຫນໍ່ຫນຶ່ງ ແລະ ກິ່ງຫນຶ່ງຈະງອກມາຈາກຮາກຂອງເຈຊີ.
ພຣະວິນຍານຂອງພຣະຢາເວຈະສະຖິດຢູ່ເທິງທ່ານ
ພຣະວິນຍານຂອງພຣະຢາເວຈະປະທານປັນຍາ ແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈ, ການສອນ ແລະ ຣິດເດດ, ຄວາມຮູ້ ແລະ ຄວາມຢຳເກງພຣະຢາເວ.
ພຣະອົງຈະບໍ່ພິພາກສາຕາມສິ່ງທີ່ຕາພຣະອົງເບິ່ງເຫັນ ຫລື ຫູຂອງພຣະອົງໄດ້ຍິນ. ພຣະອົງຈະພິພາກສາດ້ວຍຄວາມຊອບທຳ ແລະ ຕັດສິນຢ່າງເປັນທຳ.
ພຣະອົງຈະປະຫານພວກເຂົາດ້ວຍລົມຈາກຮີມຝີປາກຂອງພຣະອົງ.
ພວກມັນຈະບໍ່ເຮັດເຈັບປວດ ຫລື ທຳລາຍກັນທົວທັງພູ.
ພວກສັດຈື່ງບໍ່ທໍາຮ້າຍ ຫລື ທຳລາຍພາະແຜ່ນດິນໂລກຈະເຕັມດ້ວຍຄວາມຮູ້ຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະຊົງຢືນມືຂອງພຣະອົງອີກຄັ້ງ ເພື່ອນຳປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງທີ່ເຫລືອຢູ່ຜູ້ທີ່ຍັງຄົງຢູ່ໃນອັດຊີເຣຍ, ເອຢິບ, ປັດໂຣດ, ເອລາມ, ຊິນາ, ຮາມັດ, ແລະ ເກາະຕ່າງໆໃນທະເລ.
ຄົນທີ່ເປັນສັດຕູກັບຢູດາຈະຖືກຕັດອອກໄປ.
ເອຟຣາອິມຈະບໍ່ອິດສາຢູດາຍ ແລະ ຢູດາຍຈະບໍ່ເປັນສັດຕູກັບເອຟຣາອິມອີກຕໍ່ໄປ.
ພວກເຂົາຈະໂນມລົງເຫນືອເຂົາຂອງພວກຟີລິດສະຕິນທາງຕາເວັນຕົກ ແລະປົນຊົນຊາດທາງຕາເວັນອອກ. ພວກເຂົາຈະໂຈມຕີເອໂດມແລະໂມອາບ..
ພຣະຢາເວຈະຊົງແຍກອ່າວທະເລທະເລຂອງປະເທດເອຢິບ ແລະ ແຍກແມ່ນ້ຳຢູເຟນຕີໃຫ້ເປັນລຳທານເຈັດສາຍ.
ພຣະອົງຈະຊົງແຍກພວກເຂົາເພື່ອໃຫ້ສາມາດໃສ່ເກີບຍ່າງຂ້າມໄປໄດ້.
ພວກຈະຂອບພຣະຄຸນພຣະອົງ ເພາະເຖິງແມ້ວ່າພຣະອົງໄດ້ຊົງໃຈຮ້າຍຕໍ່ພວກເຂົາ, ພຣະອົງໄດ້ຫັນຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງອອກຈາກພວກເຂົາ ແລະ ພຣະອົງໄດ້ຊົງປອບໂຍນພວກເຂົາ.
ປະຊາຊົນຈະເວົ້າວ່າພຣະຢາເວຊົງເປັນກຳລັງ, ບົດເພງຂອງພວກເຂົາ, ແລະພຣະອົງຊົງເປັນຄວາມຮອດຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາໄດ້ຮັບຄໍາສັ່ງໃຫ້ຮ້ອງເພງຖວາຍພຣະຢາເວ ເພາະພຣະອົງໄດ້ຊົງກະທຳວຽກທີ່ຫນ້າສັນລະເສີນ ແລະ ເພື່ອໃຫ້ເລື່ອງນີ້ເປັນທີ່ຮູ້ກັນທົວແຜ່ນດິນໂລກ.
ລາວໄດ້ຮັບຄຳປະກາດກ່ຽວກັບບາບີໂລນ.
ພຣະອົງຊົງເອີ້ນພວກເຂົາໃຫ້ຈັດການຕາມຄວາມໃຈຮ້າຍຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາມາຈາກປະເທດທີ່ຫ່າງໄກ, ມາຈາກສຸດຂອບຟ້າ.
ພວກເຂົາຈະທຳລາຍທົ່ວທັງແຜ່ນດິນ
ມືຂອງພວກເຂົາຈະອ່ອນແຮງ, ແລະ ໃຈຂອງພວກເຂົາຈະສະລາຍລົງ; ພວກເຂົາຈະຕົກໃຈຢ້ານ; ຄວາມເຈັບປວດ ແລະ ຄວາມທຸກທໍລະມານຈະຍຶດກຸມພວກເຂົາໄວ. ພວກເຂົາຈະມີລັກສະນະປະຫລາດໃຈ ແລະໃບຫນ້າຂອງພວກເຂົາຈະເຫມືອນກັບແສງໄຟ.
ແຜ່ນດິນເປັນທີ່ຮ້າງເປົ່າ ແລະ ພວກຄົນບາບຈະຖືກທຳລາຍຈາກແຜ່ນດິນນັ້ນ. ເຫລົ່າດວງດາວ, ກຸ່ມດາວຕ່າງໆ, ດວງອາທິດ ແລະດວງຈັນຈະບໍ່ຊ່ອງແສງ; ພວກເຂົາຈະມືດໄປ.
ບໍ່! ພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ພວກຜູ້ຊາຍຫາຍາກຍິ່ງກວ່າຫາທອງຄຳ.
ພຣະຢາເວກຳລັງເລັ່ງໃຫ້ຄົນມີເດຍມາໂຈມຕີຄົນບາບີໂລນ.
ພຣະເຈົ້າຈະຊົງທຳລາຍພວກເຂົາເຫມືອນກັບເມືອງໂຊໂດມ ກັບເມືອງໂກໂມຣາ ແລະ ພວກເຂົາຈະບໍ່ມີຜູ້ໃດເຂົ້າໄປອາໃສ ຫລືອາໃສຢູ່ໃນເມືອງນັ້ນຕະຫລອດທຸກຊົ່ວອາຍຸຄົນ.
ພວກສັດປ່າແຫ່ງທະເລຊາຍຈະນອນລົງທີ່ນັ້ນ
ເວລາຂອງເມືອງນັ້ນກໍໃກ້ເຂົ້າມາແລ້ວ ແລະ ວັນຂອງເມືອງນັ້ນຈະບໍ່ລ່າຊ້າອີກຕໍ່ໄປ.
ພຣະອົງຈະຊົງເລືອກອິດສະຣາເອນອີກ ແລະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາກັບຄືນສູ່ແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາເອງ.
ພວກຄົນຕ່າງຊາດຈະສົມທົບກັບພວກເຂົາ ແລະ ພົວພັນຕົວພວກເຂົາເອງກັບເຊື້ອສາຍຂອງຢາໂຄບ.
ຊົນຊາດທັງຫລາຍຈະນຳພວກເຂົາມາຍັງທີ່ຂອງພວກເຂົາເອງ
ເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນຈະຮັບພວກເຂົາມາເປັນຄົນຮັບໃຊ້ຊາຍ ແລະ ຍິງ. ພວກເຂົາຈະຈັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນເປັນຊະເລີຍຜູ້ທີ່ໄດ້ເຄີຍຈັບພວກເຂົາເປັນຊະເລີຍ ແລະ ພວກເຂົາຈະປົກຄອງເຫນືອພວກຄົນທີ່ເຄີຍບີບບັງຄັບພວກເຂົາ.
ພວກເຈົ້າຈະຮ້ອງບົດເພງເຢາະເຢີ້ຕໍ່ກະສັດຂອງບາບີໂລນ.
ຜູ້ທີ່ບີບບັງຄັບໄດ້ມາເຖິງຈຸດຈົບ.
ເພິ່ນໄດ້ຕີປະຊາຊົນດ້ວຍຄວາມໃຈຮ້າຍແບບບໍ່ຢັ້ງມື. ເພິ່ນໄດ້ປົກຄອງຊົນຊາດທັງຫລາຍດ້ວຍຄວາມໃຈຮ້າຍ, ດ້ວຍການຕີແບບບໍ່ຢັ້ງມື.
ພວກເຂົາຈະເວົ້າວ່າ, "ເຈົ້າໄດ້ກາຍເປັນຄົນອ່ອນແອເຫມືອນກັບພວກເຮົາ..." ແລະ "ຄວາມສະງ່າງາມຂອງເຈົ້າໄດ້ຖືກນຳລົງໄປສູ່ແດນຄົນຕາຍ..."
ລາວຈະຕົກລົງມາຈາກຟ້າສະຫວັນ ແລະຖືກໂຄ່ນລົງມາສູ່ພື້ນດິນ.
ລາວໄດ້ເວົ້າວ່າ ລາວຈະຕັ້ງບັນລັງຂອງລາວເຫນືອດວງດາວທັງຫລາຍຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຈະເຮັດໃຫ້ຕົວຂອງເຮົາເອງເປັນເຫມືອນອົງພະເຈົ້າສູງສຸດ.
ລາວຈະບໍ່ມີສ່ວນຮ່ວມໃນງານຝັງສົບກັບພວກເຂົາ, ເພາະລາວໄດ້ທຳລາຍແຜ່ນດິນຂອງລາວ ແລະ ໄດ້ຂ້າຊົນຊາດຂອງລາວ.
ພຣະອົງປະກາດວ່າ, "ເຮົາຈະລຸກຂຶ້ນສູ້ກັບພວກເຂົາ," ແລະ ຫລາຍກວ່ານັ້ນ, "ເຮົາຈະຕັດຊື່ບາບີໂລນ, ລູກຫລານ, ແລະເຊື້ອສາຍອອກໄປ. "
ພຣະອົງຈະຕີຄົນອັດຊີເຣຍໃຫ້ແຕກດ້ວຍມືຂອງພຣະອົງ ແລະ ຈະຢຽບຢ້ຳເຂົາໃຫ້ຢູ່ໃຕ້ຝ່າຕີນເທິງພູເຂົາທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງ.
ໄດ້ຖືກປະກາດວ່າຄົນຟີລິດສະຕິນເອີຍຢ່າປິຕິຍິນດີ, ພຣະຢາເວຈະຂ້າຮາກເຫງົ້າຂອງຄົນຟີລິດສະຕິນໃຫ້ຕາຍດ້ວຍການແຫ້ງແລ້ງກັນດານອາຫານ ທີ່ຈະສັງຫານຄົນທີ່ລອດຊີວິດທັງຫມົດຂອງຄົນຟີລິດສະຕິນ.
ພຣະຢາເວເປັນຜູ້ໄດ້ວາງຖານຮາກຊີໂອນໄວ້
ຄົນທີ່ທົນທຸກຂອງຊົນຊາດຂອງພຣະຢາເວຈະພົບທີ່ລີ້ໄພທີ່ຊີໂອນ.
ຄໍາປະກາດກ່ຽວກັບໂມອາບ.
ແຕ່ລະເມືອງພວກເຂົາຈະຖືກທຳລາຍ ແລະ ຖືກເຮັດໃຫ້ຫວ່າງເປົ່າໃນຄືນດຽວ.
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ພວກເຂົາຈະຫນີໄປຍັງເມືອງໂຊອາ ແລະໄປຍັງເມືອງເຊລິດຊີຢາ.
ບັນດາລຳນ້ຳຂອງເມືອງດີໂມນເຕັມດ້ວຍເລືອດ; ແຕ່ພຣະຢາເວຈະເພີ່ມໄພໃຫ້ກັບເມືອງດີໂມນຫລາຍກວ່ານີ້.
ສິງໂຕຈະທຳຮ້າຍພວກຄົນທີ່ຫນີຮອດໄປຈາກໂມອາບ ແລະ ພວກຄົນທີ່ຍັງຄົງເຫລືອຢູ່ໃນແຜ່ນດິນນັ້ນດ້ວຍ.
ພວກແກະໂຕຜູ້ຈະຖືກສົ່ງໄປຍັງຜູ້ປົກຄອງແຜ່ນດິນທີ່ພູເຂົາຂອງລູກສາວແຫ່ງຊີໂອນ.
ພວກເຂົາຄືກັບພວກນົກທີ່ຖືກໄລ່ ຫລື ກະແຈກກະຈາຍໄປ.
ພວກເຂົາຈະເຊື່ອງຕົວເອງ ແລະບໍ່ຫັກຫລັງພວກຜູ້ລີ້ໄພ ແລະ ໃຫ້ພວກລີ້ໄພອາໃສຢູ່ທ່າມກາງພວກເຂົາ; ເປັນສະຖານທີ່ລີ້ໄພໃຫ້ກັບພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນຈາກຜູ້ທຳລາຍ.
ພຣະອົງຈະພິພາກສາຕາມທີ່ພຣະອົງສະແຫວງຫາຄວາມຍຸດຕິທຳ ແລະ ເຮັດຢ່າງຊອບທຳ.
ໂມອັບຈະບໍ່ສຳເລັດຫຍັງເລີຍໃນຄໍາອະທິຖານຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວກາວວ່າຄວາມຮັ່ງມີອັນມະຫາສານຂອງໂມອາບຈະສູນສິ້ນໄປ.
ຄົນທີ່ເຫລືອຢູ່ຂອງໂມອາບຈະຫນ້ອຍຫລາຍ ແລະ ບໍ່ມີຄວາມສຳຄັນ.
ມັນຈະບໍ່ເປັນເມືອງອີກຕໍ່ໄປ, ແຕ່ຈະເປັນຊາກຫັກພັງ.
ບັນດາເມືອງປ້ອມປາການຈະຫາຍໄປຈາກເອຟາຣິມ.
ຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງຢາໂຄບຈະເບົາບາງລົງ ແລະ ຄວາມຕຸ້ຍພີຂອງເນື້ອຫນັງຂອງລາວຈະຈ່ອຍຜອມລົງໄປໃນວັນນັ້ນ.
ຄົນທັງຫລາຍຈະເບິ່ງໄປຍັງພຣະຜູ້ສ້າງຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ສາຍຕາຂອງພວກເຂົາຈະເບິ່ງອົງບໍຣິສຸດຂອງອິດສະຣາເອນ.
ໃນວັນນັ້ນເມືອງທີ່ເຂັ້ມແຂງຂອງພວກເຂົາ ຈະເຫມືອນກັບປ່າດົງທີ່ຖືກຖິ້ມຮ້າງເທິງຍອດສຸດຂອງຮ່ອມເຂົາ.
ພຣະເຈົ້າຈະຊົງກຳລາບຊົນຊາດທັງຫລາຍ ແລະ ພວກເຂົາຈະຫນີໄປໄກໆ ແລະ ຈະຖືກໄລ່ຕາມ.
ສ່ວນຂອງພວກເຂົາແມ່ນຈະເຫັນຄວາມຫນ້າຢ້ານໃນຕອນແລງ ແລະ ຈະຫາຍໄປກ່ອນທີ່ຈະຮຸ່ງເຊົ້າ.
ແຜ່ນດິນແຫ່ງສຽງກະພືຂອງປີກຢູ່ຕາມແມ່ນ້ຳແຫ່ງເອທີໂອເປຍ.
ພວກເຂົາສົ່ງສົ່ງບັນດາທູດທັງຫລາຍໄປຍັງຊົນຊາດທີ່ຕົວສູງ ແລະ ຜິວພັນກ້ຽງໃສ, ໄປຍັງຊົນຊາດທີ່ເກງກົວ, ໄປຍັງຊົນຊາດທີ່ເຂັ້ມແຂງ ແລະຢຽບຢ້ຳລົງ, ຊຶ່ງແຜ່ນດິນຂອງເຂົາຖືກແບ່ງດ້ວຍແມ່ນ້ຳ.
ພວກເຂົາຈະຕ້ອງເບິ່ງ ແລະ ຟັງເມື່ອສັນຍານໄດ້ຖືກຍົກຂຶ້ນເທິງພູເຂົາເມື່ອແຕ່ແກເປົ່າຂຶ້ນ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງຕັດກິ່ງເຫລົ່ານັ້ນອອກດວ້ຍກ້ຽວຕັດກິ່ງໄມ້ ແລະພຣະອົງຈະຊົງຕັດພວກກິ່ງທີ່ແຜ່ຂະຫຍາຍລົງໄປ ແລະ ເອົາອອກໄປ.
ໃນເວລານັ້ນຂອງຖວາຍຈະຖືກນຳມາຍັງພູເຂົາຊີໂອນສໍາລັບພຣະຢາເວຈາກພວກຄົນທີ່ຕົວສູງ ແລະ ຜິວກ້ຽງໃສ.
ຄຳປະກາດໃນບົດນີ້ແມ່ນກ່ຽວກັບເອຢິບ.
ພຣະຢາເວຈະປຸກຄົນເອຢີບ
ພວກເຂົາຈະຖືກປຸກເພື່ອຕໍ່ສູ້ກັນເອງ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງຈະມອບຄົນອີຢີບໄວ້ໃນມືຂອງນາຍທີ່ໂຫດຮ້າຍ, ແລະ ກະສັດທີ່ເຂັ້ມແຂງຈະປົກຄອງເຫນືອພວກເຂົາ.
ນ້ຳໃນທະເລຈະຫົດແຫ້ງໄປ ແລະ ແມ່ນ້ຳຈະແຫ້ງລົງ ແລະ ບໍ່ມີນ້ຳຢູ່ເລີຍ.
ຄົນເຮັດງານຜ້າຈະຖືກບີບຄັ້ນ.
ບັນດາທີ່ປຶກສາທີ່ສະຫລາດກໍໄຮ້ປະໂຫຍດ.
ບັນດາທີ່ປຶກສາທີ່ສະຫລາດກໍໄຮ້ປະໂຫຍດ ເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ຊົງປະປົນວິນຍານແຫ່ງການບິດເບືອນ ລົງໄປໃນທ່າມກາງອີຢິບ.
ໃນວັນນັ້ນຄົນອີຢີບຈະເປັນຫມືອນກັບພວກຜູ້ຍິງ. ພວກເຂົາຈະຕົວສັ່ນ ແລະ ຢ້ານກົວ.
ພວກເຂົາຈະສາບານທີ່ຈະຈົ່ງຮັກພັກດີຕໍ່ພຣະຢາເວຈອມໂຢທາ.
ໃນວັນນັ້ນ ຈະມີແທ່ນບູຊາຂອງພຣະຢາເວແທ່ນຫນຶ່ງຢູ່ກາງແຜ່ນດິນຂອງເອຢິບ.
ຄົນເອຢິບ ແລະ ຄົນອັດຊີເຣຍຈະນະມັດສະການພຣະຢາເວຮ່ວມກັບ.
ອິດສະຣາເອນ, ເອຢິບ, ອັດຊີເຣຍຈະເປັນພຣະພອນໃນທ່າມກາງແຜ່ນດິນໂລກ.
ທາດທັນໄດ້ສູ້ຮົບກັບເມືອງອາສະໂດດ ແລະ ຍຶດເມືອງນັ້ນໄດ້.
ຊາກໂກນກະສັດແຫ່ງຊີເຣຍໄດ້ສົ່ງທາດທັນໄປຍັງເມືອງອາສະໂດດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກເອຊາຢາໃຫ້ແກ້ຜ້າກະສອບອອກ ແລະຖອດເກີບອອກ ແລະຍ່າງເປືອຍກາຍ ແລະ ຕີນເປົ່າ.
ນີ້ເປັນຫມາຍສຳຄັນແລະ ລາງບອກເຫດກ່ຽວກັບເອຢິບ ແລະ ກ່ຽວກັບພວກຊະເລີຍຂອງເອທີໂອເປຍທີ່ຖືກກວາດຕ້ອນເປືອຍກາຍ, ແລະ ຕີນເປົ່າໂດຍກະສັດແຫ່ງອັດຊີເຣຍ.
ພວກເຂົາທໍ້ຖອຍ ແລະ ອັບອາຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ຮັບນິມິດທີ່ເຮັດໃຫ້ເປັນທຸກ.
ນິມິດຂອງເອຊາຢາແມ່ນກ່ຽວກັບການໂຈມຕີເອລາມ ແລະ ການໂຈມຕີຂອງມີເດຍ
ບັ້ນເອວຂອງເອຊາຢາເຈັບປວດ. ລາວໄດ້ໂນ້ນຕົວລົງ ແລະໃນສິ່ງທີ່ໄດ້ຍິນ. ໃຈຂອງລາວກໍສັ່ນ. ລາວຕົວສັ່ນ ແລະຢ້ານຫລາຍ.
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກ່າວກັບເອຊາຢາ ໃຫ້ຕັ້ງຍາມຄົນຫນຶ່ງໄວ້ ແລະຕ້ອງແຈ້ງສິ່ງທີ່ເຂົາເຫັນໃຫ້ຮູ້.
ແລ້ວຄົນເຝົ້າຍາມຕ້ອງໃຫ້ຄວາມສົນໃຈ ແລະ ຕື່ນຕົວຢ່າງຫລາຍ.
ຄົນຍາມຄົນນັ້ນຮ້ອງວ່າ, "ບາບີໂລນແຕກແລ້ວ, ແຕກແລ້ວ, ແລະ ບັນດາຮູບແກະສະລັກທັງຫມົດຂອງພະຂອງເມືອງນັ້ນໄດ້ແຕກຫັກລົງເທິງພື້ນດິນ."
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ບັນດາກອງຂະບວນຂອງຊາວເມືອງເດດານຄ້າງຄືນທີ່ນັ້ນ.
ພວກເຂົາຖືກບອກໃຫ້ເອົານໍ້າມາໃຫ້ກັບຄົນທີ່ກະຫາຍ.
ພວກເຂົາຖືກສັ່ງໃຫ້ມາພົບກັບພວກລີ້ໄພພ້ອມກັບອາຫານ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ບອກເອຊາຢາພາຍໃນປີດຽວຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ທັງຫມົດຂອງຄົນເດດານຈະສິ້ນສຸດລົງ ແລະ ນັກພົນທະນູພຽງບໍ່ຈັກຄົນເທົ່ານັ້ນ ແລະ ພວກນັກລົບຈະຍັງຄົງເຫລືອຢູ່.
ມັນແມ່ນຄຳປະກາດກ່ຽວກັບຮ່ວມເຂົາແຫ່ງນິມິດ.
ພວກເຂົາທຸກຄົນຈຶ່ງໄດ້ຂຶ້ນໄປເທິງຫລັງຄາບ້ານ.
ເມືອງມີສຽງດັງອຶກກະທຶກ ແລະນະຄອນເຕັມດ້ວຍຄວາມລື່ນເລີງ.
ບໍ່ ພວກຄົນຕາຍຂອງພວກເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຖືກຂ້າດ້ວຍດາບ, ແລະ ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຕາຍໃນສົງຄາມ.
ພວກຜູ້ປົກຄອງທັງຫມົດຂອງພວກເຈົ້າໄດ້ຫນີໄປນຳກັນ ແລະຖືກຈັບດ້ວຍກັັນ.
ລາວຮ້ອງໄຫ້ຢ່າງຂົມຂື່ນເພາະລູກສາວຂອງຊົນຊາດລາວຖືກທຳລາຍ.
ເອລາມຈັບແລ່ງທະນູ ແລະ ພ້ອມກັບວາງໂລ້ໄວ້ໂດຍບໍ່ໄດ້ຄຸມ.
ບັນດາຮ່ວມພູເຂົາທີ່ດີທີ່ສຸດຂອງເຈົ້າຈະເຕັມໄປດ້ວຍລົດມ້າສຶກ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງເອົາການປົກປ້ອງຂອງພວກເຂົາໄປ
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຮ້ອງໃຫ້ມີການຄ່ຳຄວນ ຄວາມໂສກເສົ້າ, ແຖຫົວແລະການໃສ່ຜ້າກະສອບ.
ປະຊາຊົນໄດ້ມີການສະຫລອງແລະຄວາມຍິນດີ. ພວກເຂົາຂ້າຝູງງົວແລະສັງຫານຝູງແກະ, ກິນເນື້ອ ແລະ ດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າບໍ່ໃຫ້ອະໄພພວກເຂົາເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາຕາຍ.
ເຊັບນາເຈາະອຸບມຸງສຳຫລັບຕົວເຈົ້າເອງໃນຫີນເປັນສະຖານທີ່ລຸມຝັງສົບ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຊົງໂຍນເຊັບນາລົງ, ແລະຍ້າຍລາວອອກຈາກຕໍາແຫນ່ງ ແລະສະຖານທີ່ຂອງລາວ.
ເອລີອາກິມ, ລູກຊາຍຂອງຮິນກີຢາຈະຢຶດເອົາຕໍາແຫນ່ງຈາກເຊັບນາ.
ມຸດດທີ່ຕອກລົງໃນທີ່ຫມັ່ນຄົງຈະຖືກຖອນອອກໄປ, ແຕກຫັກ ແລະລົ້ມລົງ ແລະ ພາລະຫນັກທີ່ກໍ່ຢູ່ເທິງນັ້ນກໍຈະຖືກຕັດອອກ.
ຄຳປະກາດໃນບົດທີ່ 23 ເວົ້າກ່ຽວກັບຕີເຣ.
ພວກເຂົາຄວນຄ່ຳຄວນເຖີດເພາະບໍ່ມີທັງບ້ານ ແລະ ທ່າເຮືອເລີຍ.
ເມືອງຕີເຣແມ່ນເມືອງຫ່ງຄ້າຂາຍຂອງຊົນຊາດທັງຫລາຍ.
ເອຢິບກໍຈະເສົ້າໃຈກ່ຽວກັບຕີເຣ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈອມໂຢທາໄດ້ວາງແຜນນີ້ຕໍ່ສູ້ກັບຕີເຣ.
ພຣະອົງໄດ້ວ່າງແຜນນີ້ເພື່ອລົບລູຄວາມຢໍ້ຍິ່ງ ແລະ ຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ທັງຫມົດຂອງນາງ, ເຮັດໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ມີກຽດເທິງແຜ່ນດິນໂລກໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍ.
ໃນວັນນັ້ນເມືອງຕີເຣຈະຖືກລືມໄປເປັນເວລາເຈັດສິບປີ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງຊ່ວຍຕີເຣ, ແລະ ເມືອງນັ້ນຈະເລີ່ມຫາເງິນອີກ ແລະ ເປັນຍິງໂສເພນີຄົນຫນຶ່ງໃຫ້ກັບທຸກຣາຊອານາຈັກຂອງແຜ່ນດິນໂລກ.
ຜົນກຳໄລ ແລະລາຍໄດ້ຈະເປັນຂອງຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ.
ມັນຈະຖືກມອບໃຫ້ແກ່ພວກຄົນທີ່ອາໃສຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂອງພຣະຢາເວ, ເພື່ອຈັດຫາອາຫານຢ່າງອຸດົມໃຫ້ກັບພວກເຂົາ ແລະ ມີເສື້ອຜ້າທີ່ມີຄຸນນະພາບດີທີ່ສຸດດ້ວຍ.
ພຣະອົງຈະຊົງເຮັດໃຫ້ວ່າງເປົ່າ, ຈະຊົງທຳລາຍແຜ່ນດິນໂລກ, ທັງຊົງທຳລາຍພື້ນຜິວຂອງໂລກ ແລະ ຊົງເຮັດໃຫ້ຜູ້ທີ່ຢູ່ອາໃສເທິງໂລກນີ້ກະແຈກກະຈາຍໄປ.
ແຜ່ນດິນໂລກເປັນມົນທິນເນື່ອງຈາກຜູ້ທີ່ຢູ່ອາໃສໃນໂລກນີ້ ເພາະພວກເຂົາໄດ້ລະເມີດກົດບັນຍັດໄດ້ຝືນກົດເກນ ແລະ ໄດ້ຫັກຄຳສັນຍານິລັນນັ້ນ.
ໂລກຈຶ່ງຖືກເຜົາຜານ ແລະເຫລືອຢູ່ພຽງບໍ່ຈັກຄົນ.
ລາວປຽບທຽບສະພາບການຕ່າງໆເທິງແຜ່ນດິນໂລກວ່າມັນຈະເປັນແນວໃດເມື່ອຕອນຕົ້ນຫມາກກອກຖືກສັ່ນ ຫລື ພວງອະງຸ່ນຖືກເກັບເລັມແລ້ວ.
ພວກເຂົາຈະເປັ່ງສຽງຂອງພວກເຂົາຂຶ້ນແລະໂຫ່ຮ້ອງເຖິງພຣະສະງ່າງາມຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ຈະໂຫ່ຮ້ອງດ້ວຍຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີຈາກທະເລ.
ເອຊາຢາຕອບສະຫນອງໂດຍການກ່າວວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍໄດ້ອ່ອນລ້າໄປ, ຂ້ານ້ອຍໄດ້ອ່ອນລ້າໄປແລ້ວ, ວິບັດແກ່ຂ້ານ້ອຍ " ຄົນທໍລະຍົດກໍໄດ້ເຮັດການທໍລະຍົດ; ແມ່ນແລ້ວ, ຄົນທີ່ທໍລະຍົດໄດ້ເຮັດການທໍລະຍົດຢ່າງຍິ່ງ.
ພຣະຢາເວຈະລົງໂທດບໍລິວານຂອງພວກທີ່ຢູ່ສູງເທິງທີ່ສູງ ແລະ ບັນດາກະສັດຂອງແຜ່ນດິນໂລກເທິງໂລກນີ້.
ພວກເຂົາຈະຖືກຮວມເຂົ້າດ້ວຍກັນ, ເປັນພວກນັກໂທດໃນຄຸກໃຕ້ດິນ ແລະ ຈະຖືກຂັງໄວ້ໃນຄຸກ ແລະຫ ລັງຈາກນັ້ນຫລາຍມື້ພວກເຂົາກໍຈະຖືກ ລົງໂທດ.
ສິ່ງນີ້ຈະເກີດຂື້ນເພາະພຣະຢາເວຈອມໂຍທາຈະຊົງຄອງຣາດເທິງພູເຂົາຊີໂອນແລະ ໃນກຸງເຢຣູສາເລັມ, ແລະ ຕໍ່ຫນ້າພວກຜູ້ອາວຸໂສຂອງພຣະອົງດ້ວຍພຣະສິຣິ.
ເອຊາຢາຍົກບ້ອງພຣະອົງ ແລະ ສັນລະເສີນພຣະຢາເວເພາະພຣະອົງໄດ້ຊົງເຮັດສິ່ງຕ່າງໆ ທີ່ອັດສະຈັນ, ສິ່ງຕ່າງໆໄດ້ວາງແຜນໄວ້ດົນມາແລ້ວ, ໃນຄວາມສັດຊື່ຢ່າງສົມບູນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ເມືອງເປັນກອງຂີ້ເຫຍື້ອ, ເມືອງປ້ອມປາການເປັນທີ່ເພພັງ ແລະ ເມືອງທີ່ປ້ອມຂອງພວກຄົນຕ່າງດ້າວບໍ່ເປັນເມືອງອີກຕໍ່ໄປ.
ຊົນຊາດທີ່ເຂັ້ມແຂງຈະຖວາຍພຣະກຽດແດ່ພຣະຢາເວ, ເມືອງຂອງຊົນຊາດທັງຫລາຍທີ່ໂຫດຮ້າຍຈະເກງກົວພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງຈັດງານລ້ຽງດ້ວຍສິ່ງຕ່າງໆທີ່ເຕັມດ້ວຍໄຂ ແລະພຣະອົງຈະຊົງທຳລາຍສິ່ງທີ່ປົກຄຸມເທິງຊົນຊາດທັງຫມົດ, ຜ້າທໍ່ໃຍທີ່ປົກຄຸມບັນດາປະຊາຊົນ.
ພຣະອົງຈະຊົງກືນຄວາມຕາຍ, ຈະຊົງເຊັດນ້ຳຕາຈາກທຸກໃບຫນ້າ ແລະພຣະອົງຈະຊົງນຳຄວາມອັບອາຍຂອງຊົນຊາດຂອງພຣະອົງອອກໄປ.
ໃນມື້ນັ້ນເຂົາຈະກ່າວກັນວ່າ: "ເບິ່ງເຖີດ ນີ້ຄືພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ: ພວກເຮົາໄດ້ລໍຖ້າພຣະອົງ ແລະພຣະອົງຈະຊົງຊ່ວຍພວກເຮົາໃຫ້ລອດ. ນີ້ຄືພຣະຢາເວ; ພວກເຮົາໄດ້ລໍຖ້າພຣະອົງ. ພວກເຮົາຈະຍີນດີແລະປິຕິໃນຄວາມລອດພົ້ນຂອງພຣະອົງ"
ສະຕາກໍາຂອງໂມອາບຖືກປຽບທຽບກັບຟາງທີ່ຖືກຢຽບຢ້ຳລົງໃນລຸມທີ່ເຕັມດ້ວຍມູນສັດ.
ເພງນີ້ຈະຖືກຮ້ອງຢູ່ໃນແຜ່ນດິນຢູດາ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ເມືອງນັ້ນເຂັ້ມແຂງໂດຍການເຮັດໃຫ້ຄວາມລອດເປັນກຳແພງ ແລະ ແນວປ້ອງກັນຂອງເມືອງນັ້ນ.
ປະຕູເມືອງຈະຖືກເປີດໃຫ້ຊົນຊາດທີ່ຊອບທໍາທີ່ຮັກສາຄວາມເຊື່ອ.
ພວກເຮົາຄວນໄວ້ວາງໃຈພຣະຢາເວຕະລອດໄປ.
ພຣະຢາເວວາງພວກເຂົາຕໍາລົງ; ພຣະອົງຈະຊົງເຮັດໃຫ້ເມືອງນັ້ນຕ່ຳລົງຈົນເຖິງຝຸ່ນດິນ. ມັນຈະຖືກຢຽບຢ້ຳລົງໂດຍຕີນຂອງຄົນຈົນແລະການຢຽບຂອງຄົນຂັດສົນ.
ພຣະນາມ ແລະຄວາມລະນຶກຂອງພຣະອົງເປັນຄວາມປາດທະນາຂອງຈິດໃຈເຮົາ.
ເມື່ອການພິກພາກສາມາເທິງແຜ່ນດິນໂລກຜູ້ທີ່ອາໃສຢູ່ໃນໂລກນີ້ກໍໄດ້ຮຽນຮູ້ເຖິງຄວາມຊອບທຳ.
ລາວຈະບໍ່ຮຽນຮູ້ເຖິງຄວາມຊອບທຳ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເຮັດການກະທຳທັງຫມົດເພື່ອພວກຂ້ານ້ອຍ ແລະ ຈະຊົງນຳຄວາມສະງົບສຸກມາໃຫ້ແກ່ຢູດາ.
ພວກເຂົາຕາຍແລ້ວ, ພວກເຂົາຈະບໍ່ມີຊີວິດອີກ, ພວກເຂົາໄດ້ເສຍຊີວິດ ແລະພວກເຂົາຈະບໍ່ບຸກຂຶ້ນມາ. ພຣະຢາເວໄດ້ເຂົ້າມາພິພາກສາ ແລະທຳລາຍພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາໄດ້ເບິ່ງທີ່ພຣະອົງໃນເວລາຍາກລຳບາກ; ເມື່ອພຣະອົງຕີສອນພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະຕື່ນຂຶ້ນແລະຮ້ອງເພງດ້ວຍຄວາມຊື່ນບານ ເພາະວ່າພວກຄົນຕາຍແລ້ວ, ພວກເຂົາຈະມີຊີວິດອີກ, ພວກເຂົາຈະເປັນຂຶ້ນມາ.
ພວກເຂົາຕ້ອງເຮັດສິ່ງນີ້ເພື່ອພວກເຂົາສາມາດເຊື່ອງຕົວຈົນກວ່າຄວາມໂກດຮ້າຍຈະຜ່ານໄປ.
ພຣະອົງກໍາລັງຈະອອກມາຈາກທີ່ຢູ່ຂອງພຣະອົງເພື່ອລົງໂທດຜູ້ທີ່ອາໃສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນໂລກຕໍ່ຄວາມຊົ່ງຮ້າຍຂອງພວກເຂົາ.
ໃນວັນນັ້ນ ພຣະຢາເວຈະຊົງລົງໂທດເລວີອາທັນມັງກອນຮ້າຍ, ແລະພຣະອົງຈະຊົງຂ້າສັດຮ້າຍທີ່ຢູ່ໃນທະເລ.
ພຣະອົງຈະຊົງປົກປ້ອງສວນນັ້ນ, ຮົດນ້ຳໃຫ້ມັນທຸກເວລາ ແລະເຝົ້າດູແລມັນທັງກາງຄືນແລະກາງເວັນ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງກ້າວຍ່າງອອກໄປຕໍ່ສູ້ກັບພວກມັນເຮົາຈະເຜົາພວກມັນທັງຫມົດດ້ວຍກັນ.
ຢາໂຄບຈະຢັ່ງຮາກ; ອິດສະຣາເອນຈະເບັ່ງບານແລະແຕກຫນໍ່; ແລະ ພວກເຂົາຈະເຮັດໃຫ້ພື້ນດິນເຕັ້ມດ້ວຍຜົນ.
ພຣະອົງຈະຊົງເຮັດໃຫ້ຫິນຂອງແທ່ນບູຊາທັງຫມົດເປັນເຫມືອນຫິນປູນ ແລະທຸບໃຫ້ແຕກ ແລະ ບໍ່ມີເສົາອາເຊຣາ ຫລື ແທ່ນເຜົາເຄື່ອງຫອມຍັງຄົງຕັ້ງຢູ່ເລີຍ.
ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ແມ່ນຊົນຊາດທີ່ມີຄວາມເຂົ້າໃຈພຣະຢາເວຈະບໍ່ມີເມດຕາຕໍ່ພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະຖືກຮວບຮວມເຂົ້າມາເທື່ອລະຄົນ.
ຄົນທີ່ພິນາດໃນແຜ່ນດິນອັດຊີເຣຍ ແລະ ໃນແຜ່ນດິນເອຢິບຈະນະມັດສະການພຣະຢາເວເທິງພູເຂົາສັກສິດໃນກຸງເຢຣູຊາເລັມ.
ເອຟຣາອິມມີລັກສະນະພູມໃຈຄືກັບພວກຂີ້ເມົາ.
ຄວາມງາມສະງ່າເອຟຣາອິມແມ່ນຫ່ຽວແຫ້ງ.
ລາວໄດ້ຖືກປຽບທຽບເຫມືອນກັບພາຍຸລູກເຫັບ, ເຫມືອນລົມພາຍຸແຫ່ງການທຳລາຍ, ເຫມືອນກັບຝົນຊັດສາດຂອງທ່າມກາງ ແລະນ້ຳທີ່ໄຫລບ່າ.
ລາວຈະໂຈມຕີແຜ່ນດິນໂລກດ້ວຍພຣະຫັດຂອງພຣະອົງເອງ.
ມັນຈະເປັນເຫມືອນຜົນແລກສຸກກ່ອນລະດູຮ້ອນ, ເມື່ອມີຄົນເຫັນມັນ, ຂະນະທີ່ມັນຢູ່ໃນມືຂອງເຂົາແລ້ວເຂົາກໍຮີບກິນມັນທັນທີ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງມົງກຸດສວຍງາມ ແລະເປັນມົງກຸດທີ່ງົດງາມ, ຈະຊົງເປັນວິຍານແຫ່ງຄວາມຍຸດຕິທຳໃຫ້ກັບຜູ້ທີ່ນັ່ງໃນການພິພາກສາ, ແລະ ຊົງເສີມກຳລັງແກ່ຄົນທີ່ຊະນະສັດຕູຂອງພວກເຂົາທີ່ປະຕູເມືອງ.
ພວກຄົນທີ່ເຫລືອຂອງພຣະຢາເວ, ປະໂຣຫິດ ແລະຜູ້ທໍານວາຍ.
ພວກເຂົາໂຊເຊໃນນິມິດ ແລະ ເອັນອຽງໃນການຕັດສິນຄວາມ.
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ພຣະອົງຈະກ່າວກັບພວກເຂົາດ້ວຍຮີມຝີປາກທີ່ເຍາະເຢີ້ ແລະ ດ້ວຍລີ້ນຂອງຄົນຕ່າງດ້າວ.
ພວກເຂົາຈະບໍ່ຟັງ.
ພວກເຂົາຈະໄປ ແລະລົ້ມລົງງາຍຫລັງ ແລະ ຖືກແຕກຫັກ, ຕິດບ່ວງດັກ ແລະຖືກຈັບໄປ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຄຳສັນຍາກັບຄວາມຕາຍແລ້ວ ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຂໍ້ຕົກລົງກັບແດນຄົນຕາຍດັ່ງນັ້ນເມື່ອໄພພິບັດໄຫລບ່າລົງມາມັນຈະບໍ່ມາເຖິງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ການຕົວະເປັນທີ່ລີ້ໄພຂອງເຂົາ ແລະ ເອົາການຫລອກລວງເປັນທີ່ກຳບັງ.
ພຣະອົງຈະວາງຫິນຮາກຖານ, ຫິນທີ່ທົດສອບ, ຫິນມຸມເອກທີ່ລ້ຳຄ່າ, ຮາກຖານທີ່ຫມັ່ນຄົງ.
ຖ້າຫາກພວກເຂົາເຊື່ອໃນຫິນຮາກຖານພວກເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍ.
ລູກເຫັບຈະກວາດທີ່ລີ້ໄພແຫ່ງການຕົວະອອກໄປ ແລະ ນ້ຳຖ້ວມຈະໄຫບບ່າລົ້ນທີ່ລົບລີ້ນັ້ນ.
ຄຳສັນຍາ ແລະ ຂໍ້ຕົກລົງຈະຖືກຍົກເລິກ ແລະ ເມື່ອນ້ຳໄຫລແຮງຮາກໄຫລຜ່ານນ້ຳກໍຈະທ່ວມພວກເຂົາ.
ລາວເຕືອນພວກເຂົາຢ່າເຍາະເຍີ້ຍ ຫລື ບໍ່ສະນັ້ນໂຊ້ລາມຂອງເຈົ້າຈະຮັດແນ່ນ.
ນະຄອນແຫ່ງແທ່ນບູຊາຂອງພຣະເຈົ້າແມ່ນເມືອງທີ່ດາວິດເຄີຍຕັ້ງຄ່າຍ.
ພຣະອົງຈະຕັ້ງຄ່າຍເປັນວົງລ້ອມນະຄອນແຫ່ງແທ່ນບູຊາຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ນາງຈະຖືກເຮັດໃຫ້ຕົກຕ່ຳລົງ.
ມັນຈະເກີດຂື້ນຢ່າງກະທັນຫັນ, ໃນທັນທີ.
ບັນດາຊົນຊາດທັງຫລາຍຈະຕໍ່ສູ້ກັບນະຄອນແຫ່ງແທ່ນບູຊາຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງເທວິນຍານແຫ່ງການຫລັບສະນິດ.
ມັນປິດຕາພວກຜູ້ທຳນາຍ ແລະ ຄຸມຫົວພວກຜູ້ເຜີຍຂໍ້ຄຳສັ່ງ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກ່າວວ່າ "ຊົນຊາດນີ້ມາໃກ້ເຮົາດ້ວຍປາກຂອງພວກເຂົາແລະໃຫ້ກຽດເຮົາດ້ວຍຮີມຝີປາກຂອງພວກເຂົາແຕ່ໃຈຂອງພວກເຂົາຢູ່ຫ່າງໄກ ຈາກເຮົາກຽດທີ່ພວກເຂົາໃຫ້ແກ່ເຮົາເປັນພຽງກົດບັນຍັດຂອງມະນຸດທີ່ໄດ້ສອນກັນມາ.
ພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ປັນຍາຂອງຄົນມີປັນຍາພິນາດໄປ ແລະຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງຄົນທີ່ມີຄວາມເຂົ້າໃຈຈະຫາຍໄປ.
ເລບານອນຈະກາຍເປັນທຸ່ງນາ ແລະ ທຸ່ງນານັ້ນຈະກາຍເປັນປ່າ.
ຄົນຫູຫນວກຈະໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳຂອງຫນັງສື ແລະ ຕາຂອງຄົນ ຕາບອດຈະເບິ່ງເຫັນໃນທີ່ມືດທຶບ.
ພວກເຂົາຈະຊື່ນຊົມຍິນດີໃນອົງບໍລິສຸດຂອງອິດສະຣາເອນ.
ພວກເຂົາຈະຖືກຕັດອອກ.
ພວກເຂົາຈະໃຫ້ກຽດແກ່ນາມຊື່ຂອງພຣະຢາເວເມື່ອລາວເຫັນເຫັນລູກຫລານຂອງລາວຢູ່ທ່າມກາງ, ຜົນງານແຫ່ງມືຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກຄົນທີ່ມັກຈົ່ມຈະຮຽນຄວາມຮູ້ ແລະພວກຄົນທີ່ເຂົ້າໃຈຜິດ ຈະມີຄວາມເຂົ້າໃຈຫລາຍຂຶ້ນ.
ພຣະອົງໄດ້ກ່າວວ່າພວກເຂົາວາງແຜນແຕ່ບໍ່ແມ່ນມາຈາກພຣະອົງ ແລະ ເຮັດສັນຍາແຕ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການແນະນຳຈາກ ວິນຍານຂອງພຣະອົງ, ເພາະສະນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງເພີ່ມບາບເຂົ້າກັບບາບ.
ສະແຫວງຫາການຄຸ້ມຄອງຈາກຟາໂຣ ແລະ ຫາທີ່ກຳບັງໃຕ້ຮົ່ມເງົາຂອງເອຢິບ.
ການຄຸ້ມຄອງຈາກຟາໂຣຈະເປັນຄວາມອັບອາຍຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຮົ່ມເງົາຂອງເອຢິບຈະເປັນອັບປະຍົດຂອງພວກເຂົາ.
ການຊ່ວຍເຫລືອຂອງອີຢິບບໍ່ມີຄຸນຄ່າຫຍັງ.
ພຣະຢາເວຕ້ອງການໃຫ້ມັນຖືກເກັບຮັກສາໄວ້ ເພື່ອເປັນພະຍານໃນເວລາທີ່ຈະມາເຖິງ.
ພວກເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ຍິນຄຳສັ່ງສອນຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາຢາກໄດ້ຍິນເລື່ອງທີ່ລຽບງ່າຍ ແລະ ຄຳພະຍາກອນທີ່ຫຼອກລວງ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພວກເຂົາສາມາດໄດ້ຮັບຄວາມລອດໂດຍການຫັນກັບ ແລະ ການຢຸດພັກ, ແລະ ໃນຄວາມງຽບສະງົບແລະ ຄວາມໄວ້ວາງໃຈຈະເປັນກຳລັງຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຕອບສະຫນອງໂດຍບອກລູກຫລານ ທີ່ກະບົດວ່າພວກເຂົາຈະຫນີໄປ ແລະ ພວກຄົນທີ່ໄລ່ຕາມພວກເຂົາກໍຈະໄວສຸດ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຄົນຫນື່ງພັນຄົນຈະເພາະຄຳຂູ່ຂອງຄົົນໆດຽວ .
ພຣະອົງກຳລັງຊົງລໍຖ້າທີ່ຈະກະຣຸນາຕໍ່ລູກຫລານທີ່ກະບົດ ແລະ ມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບພອນ.
ພະອາຈານຂອງພວກເຂົາຈະບໍ່ເຊື່ອງຕົວເອງອີກຕໍ່ໄປ, ແຕ່ພວກເຂົາຈະເຫັນພະອາຈານດ້ວຍຕາຂອງພວກເຂົາເອງ.
ພວກເຂົາຈະຂູດຂະຍີ້ພວກມັນວ່າ ແລະ ຈະຂວ້າງພວກມັນຖິ້ມໄປ.
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ພຣະຢາເວຈະພັນຮອຍແຜຂອງຊົນຊາດຂອງພຣະອົງ ແລະ ຊົງຮັກສາຮອຍຊ້ຳທີ່ພຣະອົງເຮັດໃຫ້ບາດເຈັບ.
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ພຣະອົງຈະສະແດງໃຫ້ພວກເຂົາເຫັນໃນຄວາມໂກດຮ້າຍຢ່າງ ຮຸນແຮງ ແລະດ້ວຍເປວໄຟ, ພ້ອມດ້ວຍລົມພະຍຸ, ລົມພະຍຸ ແລະ ລູກເຫັບ.
ພວກມັນຈະຈະຊີ້ໄປຫາຄົນອັດຊີເຣຍ. ເພາະສຽງຂອງພຣະຢາເວ, ອັດຊີເຣຍຈະຖືກກະແຈກກະຈາຍໄປ; ພຣະອົງຈະຊົງຕີພວກເຂົາດ້ວຍໄມ້.
ສຽງດົນຕີຂອງກອງ ແລະ ພິນເຂົາຄູ່ຈະມາພ້ອມກັບທຸກໆຈັງວະໃນຂະນະທີ່ພຣະຢາເວຊົງສູ້ຮົບ ແລະ ຕໍ່ສູ້ບອັດຊີເຣຍ.
ສະຖານທີ່ແຫ່ງການເຜົາກໍ່ໄດ້ຕຽມໄວ້ດົນແລ້ວສຳລັບກະສັດອັດຊີເຣຍ.
ລົມຫາຍໃຈແຫ່ງພຣະຢາເວຈະຈູດໄຟໃຫ້ລຸກຂຶ້ນ.
ວິບັດຈະມາເຖິງພວກເຂົາເພາະວ່າພວກເຂົາໄວ້ວາງໃຈໃນລົດມ້າສຶກ ແລະພວກພົນມ້າແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ໃສ່ໃຈກັບອົງບໍລິສຸດຂອງອິດສະຣາເອນ, ທັງພວກເຂົາກໍບໍ່ສະແຫວງຫາພຣະຢາເວ.
ພຣະອົງຈະຊົງລຸກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ກັບວົງວານທີ່ເຮັດຊົ່ວ ແລະຜູ້ທີ່ຊ່ວຍເຫລືອຂອງພວກຄົນທີ່ເຮັດບາບ.
ພວກເຂົາທັງສອງກໍຈະພິນາດໄປດ້ວຍກັນ.
ພຣະອົງຈະຊົງປົກປ້ອງ, ສົ່ງ ແລະຮັກສາມັນໄວ້.
ພຣະອົງບອກພວກເຂົາໃຫ້ກັບມາຫາພຣະຢາເວຜູ້ທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຫັນໄປຈາກຢ່າງສິ້ນເຊີງ.
ພວກຄົນຫນຸ່ມຂອງອັດຊີເຣຍຈະຖືກບັງຄັບໃຫ້ເຮັດວຽກຫນັກ.
ພວກເຂົາຈະເປັນເຫມືອນທີ່ກຳບັງຈາກລົມ ແລະ ທີ່ຄຸ້ມກັນຈາກພາຍຸ, ເຫມືອນກັບລຳທານນ້ຳໃນທີ່ແຫ້ງແລ້ງ, ເຫມືອນກັບຮົ່ມເງົາຂອງຫີນໃຫຍ່ໃນແຜ່ນດິນທີ່ແຫ້ງແລ້ງ.
ຄົນທີ່ຫຸນຫັນພະລັນແລ່ນຈະຄິດຢ່າງຮອບຄອບດ້ວຍຄວາມເຂົ້າໃຈ ແລະຄົນທີ່ຕິດອ່າງຈະເວົ້າຊັດຖ້ອຍຊັດຄຳ ແລະຄວາມງ່າຍດາຍ. ຄົນໂງ່ຈະບໍ່ຖືກຮ້ອງກວ່າຄົນມີກຽດອີກຕໍ່ໄປ, ຄົນທີ່ຫລອກລວງກໍຈະບໍ່ໄດ້ຖືກຮ້ອງວ່າຄົນສຳຄັນອີກຕໍ່ໄປ.
ລາວເວົ້າຄວາມໂງ່ຈ້າ, ໃຈຂອງເຂົາກໍວາງແຜນຊົ່ວຮ້າຍກະທຳອາທຳ ແລະເຂົາເວົ້າບໍ່ຖືກຕ້ອງກ່ຽວກັບພຣະຢາເວ.
ລາວໄດ້ໃຊ້ວິທີການທັງຫລາຍທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ. ເຂົາວາງແຜນອາທຳເພື່ອທຳລາຍຄົນຈົນດ້ວຍການຕົວະຕ່າງໆ.
ຄົນທີ່ຊື່ຕົງຈະຢືນຢັດ ເພາະການກະທຳທີ່ຊື່ຕົງຂອງເຂົາ.
ພວກເຂົາຖືກບອກໃຫ້ຟັງສຽງຂອງເອຊາຢາເພາະວ່າໃນເວລາອີກປີປາຍໆຄວາມຫມັ້ນໃຈຂອງພວກເຈົ້າຈະຫມົດໄປ, ການເກັບຜົນອະງຸ່ນຈະບໍ່ໄດ້ຜົນ, ການເກັບພື້ດຜົນກໍຈະບໍ່ມາເຖິງ.
ພຣະຣາຊວັງກຳລັງຈະຖືກຖິ້ມ ແລະ ເມືອງທີ່ມີຄົນຫນາແຫນ້ນກໍຈະຮ້າງເປົ່າໄປ.
ມັນຈະມີຢູ່ດົນນານຈົນກວ່າພຣະວິນຍານຈະຖືກເທລົງມາຈາກເບື້ອງເທິງລົງມາ ແລະ ຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຈະກາຍເປັນໄຮ່ນາທີ່ອຸດົມສົມບູນ ແລະ ໄຮ່ນາທີ່ອຸດົມສົມບູນຈະຖືວ່າເປັນປ່າ.
ຜົນງານຂອງຄວາມຊອບທຳຈະເປັນສັນຕິສຸກ ແລະ ຜົນຂອງຄວາມຊອບທຳ ຄືຄວາມງຽບສະງົບ ແລະຄວາມຫມັ້ນໃຈຕະຫລອດໄປ.
ຄົນທີ່ມີຄວາມສຸກຄືຄົນທີ່ວ່ານພືດຢູ່ແຄມລໍາທານນ້ຳທຸກແຫ່ງ ແລະຜູ້ທີ່ປ່ອຍງົວ ແລະແບ້ຂອງພວກເຈົ້າອອກໄປຫາກິນຫຍ້າ.
ຜູ້ທຳລາຍຈະຖືກທຳລາຍ ແລະ ຄົນທີ່ທໍລະຍົດຈະຖືກທໍລະຍົດ.
ຊົນຊາດທັງຫລາຍກໍ່ກະແຈກກະຈາຍໄປ.
ພຣະອົງຈະຊົງເຮັດໃຫ້ຊີໂອນເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຍຸດຕິທຳ ແລະ ຄວາມຊອບທຳ.
ໃນເວລາຂອງພວກເຂົາ, ພຣະອົງຈະຊົງເປັນຄວາມອຸດົມສົມບູນ, ຊົງເປັນຄວາມລອດພົ້ນ ແລະ ສະຕິປັນຍາ ແລະ ຄວາມຮອບຮູ້.
ພວກເຂົາຮ້ອງໄຫ້ ແລະຮ້ອງໄຫ້ຢ່າງຂົ່ມຂືນ ເພາະວ່າທາງຫລວງກໍວາງເປົ່າ; ບໍ່ມີນັກທ່ອງທ່ຽວອີກຕໍ່ໄປ. ພັນທະສັນຍາຕ່າງໆກໍ່ຖືກຫັກລົງ, ພວກພະຍານກໍໍຖືກດູຖູກ ແລະ ເມືອງຕ່າງໆກໍບໍ່ໄດ້ຮັບການນັບຖື.
ພຣະຢາເວຈະຊົງຖືກເຊີດຊູ ແລະໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງ .
ລົມຫາຍໃຈຂອງພວກເຂົາເປັນໄຟທີ່ຈະເຜົາຜານພວກເຂົາ. ພວກປະຊາຊົນຈະຖືກເຜົາເປັນປູນຂາວ.
ພວກຄົນບາບໃນຊີໂອນຢ້ານກົວ; ຄວາມຢ້ານກົວໄດ້ຄອບງຳພວກຄົນທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ.
ຄົນທີ່ສາມາດອາໄສຢູ່ກັບໄຟທີ່ຮ້ອນແຮງ ແລະ ລຸກໄຫມ້ນີ້ແມ່ນຜູ້ຄົນທີ່ຍ່າງດ້ວຍຄວາມຊອບທຳ ແລະ ເວົ້າຢ່າງຊື່ສັດ; ຄົນທີ່ດູຫມິ່ນຜົນປະໂຫຍດທີ່ໄດ້ຈາການກົດຂີ່ຂູດຮີດ, ຜູ້ຈະປະຕິເສດທີ່ຈະຮັບສິນບົນ, ຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ວາງແຜນການກະທຳສິ່ງຜິດທີ່ຮ້າຍແຮງ, ແລະ ບໍ່ເບິ່ງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ.
ຄົນທີ່ຍ່າງດ້ວຍຄວາມຊອບທຳ ແລະ ເວົ້າຢ່າງຊື່ສັດເຂົາຈະສ້າງເຮືອນຂອງເຂົາເທິ່ງບ່ອນສູງ.
ພຣະຢາເວເປັນຜູ້ພິພາກສາຂອງພວກເຮົາ, ຊົງເປັນຜູ້ບັນຍັດກົດຫມາຍຂອງພວກເຮົາ; ພຣະອົງຈະຊົງຊ່ວຍພວກເຮົາໃຫ້ລອດພົ້ນ.
ແມ່ນແຕ່ນຄົນຂາພິການກໍຈະລາກຂອງທີ່ຍຶດມານັ້ນໄປໄດ້.
ຊົນຊາດທັງຫລາຍ, ແຜ່ນດິນໂລກ ແລະ ຊັບພະສິ່ງໃນນັ້ນ, ໂລກ ແລະ ທຸກສິ່ງທີ່ເຂົ້າມາໃກ້, ຟັງ ແລະເອົາໃຈໃສ່.
ພວກເຂົາຕ້ອງເຮັດເພາະເພາະພຣະຢາເວ ຊົງໂກດຮ້າຍແກ່ປະຊາຊາດທັງຫມົດ, ແລະ ຊົງລົງໂທດຕໍ່ກອງທັບທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຊົງທຳລາຍພວກເຂົາຈົນສິ້ນ, ພຣະອົງໄດ້ມອບພວກເຂົາໃຫ້ແກ່ການຂ້າຟັນ.
ດວງດາວທັງຫມົດເທິງທ້ອງຟ້າຈະຫາຍໄປ, ແລະ ທ້ອງຟ້າຈະຖືກມ້ວນຄືກັບຫນັງສືມ້ວນ, ແລະ ດວງດາວທັງຫມົດຈະຈາງຫາຍໄປ.
ເມື່ອດາບຂອງພຮະອົງຈະຕົກລົງມາຍັງເອໂດມ, ແລະ ມາຍັງຊົນຊາດທີ່ເຮົາໄດ້ກຳນົດໃວ້ເພື່ອພິພາກສາ.
ພຣະພຣະຢາເວ ມີການຖວາຍບູຊານີ້ໃນ ເມືອງໂບຊະຣາ ແລະການສັງຫານຄັ້ງໃຫຍ່ຈະເກີດໃນແຜ່ນດິນເອໂດມ.
ແມ່ນໍ້າທັງຫລາຍຂອງ ເອໂດມ ຈະກາຍເປັນຢາງຫມາຕອຍ, ດິນຈະກາຍເປັນມາດ. ມັນຈະລຸກໄຫມ້. ມັນຈະເປັນແຜ່ນດິນທີ່ວ່າງເປົ່າຢູ່ທຸກຍຸກທຸກສະໄຫມ; ຈະບໍ່ມີໃຜຜ່ານໄປບ່ອນນັ້ນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ບັນດານົກປ່າ ແລະ ສັດປ່າຈະອາໄສຢູ່ໃນເອໂດມ.
ພວກມັນຈະໄດ້ກຳມະສິດຕະຫລອດໄປ; ພວກມັນຈະຢູ່ອາໄສຢູ່ບ່ອນນັ້ນທຸກຍຸກທຸກສະໄຫມ.
ທະເລຊາຍຈະປິຕິຍິນດີ ເບັ່ງບານ ເຫມືອນດັ່ງດອກກຸຫລາບ.
ມັນຈະໄດ້ຮັບສະຫງ່າລາສີຂອງເລບານອນທັງຄວາມສວຍງາມຕາ, ຂອງກາເມນ ແລະ ຊາໂຣນ.
ພວກເຂົາຈະເຫັນລັດສະຫມີຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ພຣະສະຫງ່າລາສີຂອງພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ.
ເພາະພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າຈະມາດ້ວຍການແກ້ແຄ້ນ, ດ້ວຍການຕອບແທນຂອງພຣະເຈົ້າ. ພຣະອົງຈະສະເດັດມາ ແລະ ຊ່ວຍພວກເຈົ້າໃຫ້ພົ້ນ.
ຄົນຕາບອດຈະເບິ່ງເຫັນ, ແລະ ຫູຂອງຄົນຫູຫນວກຈະໄດ້ຍິນ.ແລ້ວຄົນຂາພິການຈະໂດດເຕັ້ນ, ແລະ ລີ້ນຂອງຄົນປາກກືກຈະຮ້ອງເພງ, ເພາະນ້ຳໄດ້ໄຫລຂຶ້ນມາໃນອາຣາບາ, ແລະ ແມ່ນ້ຳທັງຫລາຍຈະເກີດຂຶ້ນໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານ. ດິນຊາຍທີ່ຖືກແຜດເຜົາຈະກາຍເປັນສະນ້ຳ, ແລະ ພື້ນດິນທີ່ແຫ້ງແລ້ງຈະກາຍເປັນນ້ຳພຸ, ໃນທີ່ອາໄສຂອງຫມາປ່າ, ບ່ອນທີ່ພວກມັນເຄີຍນອນຢູ່.
ທາງຫລວງສາຍຫນຶ່ງທີ່ເອີ້ນວ່າທາງບໍລິສຸດ.
ຄົນທີ່ມີຄວາມບາບຈະບໍ່ເດີນໄປທາງນັ້ນ ແລະ ບໍ່ມີຄົນໂງ່ຄົນໃດຈະໄປທາງນັ້ນ. ຈະບໍ່ມີສິງໂຕຢູ່ທີ່ນັ້ນ ຫລື ຈະບໍ່ມີສັດດຸຮ້າຍອາໄສຢູ່ບ່ອນນັ້ນ. ທາງຫລວງນັ້ນຈະເປັນສຳລັບຜູ້ທີ່ຍ່າງໄປມາໃນຄວາມບໍຣິສຸດ. ຄົນທີ່ຖືກໄຖ່ຈະຍ່າງໄປທີ່ນັ້ນ.
ຄວາມສຸກອັນເປັນນິດຈະຢູ່ເທິງຫົວຂອງພວກເຂົາ; ຄວາມປິຕິຍິນດີ ແລະ ຄວາມສຸກຈະເກີດຂຶ້ນກັບພວກເຂົາ; ຄວາມໂສກເສົ້າ ແລະ ຄວາມຂົມຂື່ນຈະຫາຍໄປ.
ເຊັນນາເກຣິບ, ກະສັດແຫ່ງອັດຊິເຣຍ, ໄດ້ບຸກໂຈມຕີບັນດາເມືອງປ້ອມປ້ອງກັນທັງຫມົດຂອງຢູດາຍ ແລະ ໄດ້ຢຶດເມືອງເຫລົ່ານັ້ນ.
ກະສັດແຫ່ງອັດຊີເຣຍໄດ້ສົ່ງຜູ້ບັນຊາການທະຫານ.
ພຣະອົງໄດ້ຢຸດຢູ່ທີ່ຮາງລະບາຍນ້ຳຂອງສະບ່ອນສູງ, ຢູ່ທາງຫລວງໄປຫາບ່ອນຊັກຜ້າ.
ເອລີອາກິມ, ລູກຊາຍຂອງຮິນກີຢາ, ເຊັບນາເລຂາທິການ, ແລະໂຢອາຜູ້ຂຽນບັນທຶກ, ລູກຊາຍຂອງອາສັບອອກໄປພົບກັບຜູ້ບັນຊາການທະຫານ.
ຜູ້ບັນຊາການທະຫານເວົ້າກະສັດຟາໂລ ທີ່ເຈົ້າໃຊ້ເປັນໄມ້ຄັນເທົ້າເປັນຕົ້ນກົກທີ່ແຕກແລ້ວ, ແຕ່ຖ້າມີຄົນກຳເທິງໄມ້ນັ້ນມັນກໍຈະປັກ ແລະ ແທງມືຂອງເຂົາ.
ຜູ້ບັນຊາການທະຫານກ່າວວ່າກະສັດອັດຊີເຣຍຈະໃຫ້ເຮເຊກີຢາມ້າສອງພັນໂຕ.
ຜູ້ບັນຊາການທະຫານເວົ້າວ່າ ພຣະຢາເວໄດ້ບອກລາວໃຫ້ເດີນທັບຕໍ່ສູ້ຢູດາ ແລະ ທຳລາຍເມືອງນັ້ນ.
ພວກເຂົາບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ເຂົ້າຫູປະຊາຊົນທີ່ຢູ່ເທິງກຳແພງເລີຍ ແລະ ເຂົ້າໃຈສິ່ງທີ່ກຳລັງເວົ້າ.
ລາວໄດ້ຕອບໂດຍຢືນ ແລະ ຮ້ອງຂື້ນດ້ວຍສຽງດັງໃນພາສາຂອງຊາວຍິວ.
ລາວເວົ້າວ່າ ຢ່າໃຫ້ ເຮເຊກິຢາຫລອກລວງພວກເຈົ້າ, ເພາະເຂົາຈະບໍ່ສາມາດຊ່ວຍຫຍັງພວກເຈົ້າໄດ້ ແລະ ຢ່າຟັງເຮເຊກິຢາ ທີ່ບອກໃຫ້ພວກເຈົ້າວາງໃຈໃນພຣະຢາເວ.
ກະສັດອັດຊີເຣຍກ່າວວ່າຊາວຢິວແຕ່ລະຄົນຈະກິນຫມາກອາງຸ່ນຂອງຕົນ ແລະ ຈາກຕົ້ນຫມາກເດື່ອຂອງຕົນເອງ, ແລະ ດື່ມນ້ຳໃນອ່າງຂອງຕົນເອງ, ຈົນກວ່າເຮົາຈະມາ ແລະ ເອົາຕົວພວກເຈົ້າໄປຍັງແຜ່ນດິນທີ່ຄືກັບແຜ່ນດິນຂອງເຈົ້າເອງ, ຄືແຜ່ນດິນທີ່ມີເຂົ້າ ແລະ ເຫລົ້າອາງຸ່ນໃຫມ່, ແຜ່ນດິນທີ່ມີເຂົ້າຈີ່ ແລະ ສວນຫມາກອະງຸ່ນ.
ພວກເຂົາຍັງມິດຢູ່ແລະບໍ່ຕອບ, ເພາະຄຳສັ່ງຂອງກະສັດວ່າ, "ຢ່າໂຕ້ຕອບເຂົາ."
ພວກເຂົາໄດ້ມາເຂົ້າເຝົ້າເຮເຊກິຢາດ້ວຍເສື້ອຜ້າທີ່ຈີກຂາດ, ແລະ ໄດ້ກາບທູນຖ້ອຍຄຳຂອງຜູ້ບັນຊາການທະຫານໃຫ້ພະອົງຊົນຮູ້.
ເຮເຊກິຢາໄດ້ຈີກເສື້ອຜ້າຂອງພະອົງ, ແລະ ຊົງປົກຄຸມພະອົງເອງດ້ວຍເຄື່ອງນຸ່ງຜ້າກະສອບ, ແລະເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ. ພະອົງໄດ້ຊົງໃຊ້ເອລີອາກິມ, ເຊັບນາ ແລະພວກປະໂລຫິດອາວຸໂສ ໄປຫາເອຊາຢາຜູ້ທຳນວາຍ.
ພະອົງໄດ້ຂໍໃຫ້ເອຊາຢາອະທິຖານຫາພຣະເຢເວ ສຳລັບສິ່ງທີ່ເຫລືອນັ້ນທີ່ຍັງພົບເຫັນຢູ່ບ່ອນນັ້ນ.
ຂໍ້ຄວາມຂອງເອຊາຢາໄປຫາເຮເຊກິຢາຄື ຢ່າຊູ່ຢ້ານຄຳເວົ້າທີ່ເຈົ້າໄດ້ຍິນ, ດ້ວຍຄຳເວົ້າເຊິ່ງພວກຂ້າຣາຊການຂອງກະສັດອັດຊີເຣຍ, ຜູ້ບັນຊາການທະຫານ. ພຣະຢາເວຈະໃສ່ວິນຍານຫນຶ່ງໃນຕົວຂອງກະສັດກະສັດອັດຊີເຣຍ, ແລະ ລາວຈະໄດ້ຍິນຂ່າວທີ່ສຳຄັນ ແລະ ກັບໄປຫາແຜ່ນດິນຂອງລາວ ແລະຈະເຮັດໃຫ້ລາວລົ້ມລົງດ້ວຍດາບ ໃນດິນແດນຂອງລາວເອງ.
ກະສັດແຫ່ງອັດຊີເຣຍໄດ້ໄດ້ບອກເຮເຊກິຢາໃນຈົດຫມາຍທີ່ບໍ່ໃຫ້ພຣະເຈົ້າຫລອກລວງເຮເຊກິຢາ ໂດຍກ່າວວ່າເຢຣູຊາເລັມຈະບໍ່ຖືກມອບໄວ້ໃນກຳມືຂອງກະສັດອັດຊີເຣຍ.
ພະອົງໄດ້ສະເດັດຂຶ້ນໄປໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ຊົງເປີດຈົດຫມາຍຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງ.
ຄັ້ງທໍາອິດ, ເຮເຊກິຢາໄດ້ອະທິຖານຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຟັງ ແລະຟັງ ແລະເປີດຕາຂອງພຣະອົງ ແລະຊົງເບິ່ງ, ແລະ ຊົງຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງເຊັນນາເກຣິບ. ຄັ້ງທີສອງ, ເຮເຊກິຢາໄດ້ຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊ່ວຍກູ້ເອົາເຢຣູຊາເລັມ ຈາກມືຂອງເຊັນນາເກຣິບ.
ຄັ້ງທໍາອິດ, ເຮເຊກິຢາໄດ້ອະທິຖານຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຟັງ ແລະຟັງ ແລະເປີດຕາຂອງພຣະອົງ ແລະຊົງເບິ່ງ, ແລະ ຊົງຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງເຊັນນາເກຣິບ. ຄັ້ງທີສອງ, ເຮເຊກິຢາໄດ້ຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຊ່ວຍກູ້ເອົາເຢຣູຊາເລັມຈາກມືຂອງເຊັນນາເກຣິບ.
ເຮເຊກິຢາປາຖະຫນາຢາກໃຫ້ພຣະຢາເວຊ່ວຍເຢຣູຊາເລັມໃຫ້ລອດພົ້ນຈາກເຊັນນາເກຣິບ, ເພື່ອວ່າອານາຈັກທັງຫມົດເທິງແຜ່ນດິນໂລກຈະຮູ້ວ່າພຣະອົງພຽງຜູ້ດຽວທີ່ຊົງເປັນພຣະຢາເວ."
ພຣະຢາເວໄດ້ຕອບໂດຍການສົ່ງຂໍ້ຄວາມເຖິງເຮເຊກິຢາຜ່ານເອຊາຢາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ ເຊັນນາເກຣິບໄດ້ດູຫມິ່ນເຈົ້າ, ຂຶ້ນສຽງຂອງເຈົ້າ ແລະ ສົ່ງສາຍຕາຂອງເຈົ້າດ້ວຍຄວາມໂອ້ອວດຕໍ່ພຣະອົງຜູ້ບໍລິສຸດ ຂອງຊາວອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກຳນົດ ແລະ ໄດ້ປະຕິບັດ ທີ່ເຊັນນາເກຣິບຈະຫລຸດຜ່ອນຕົວເມືອງ ທີ່ບໍ່ສາມາດຄິດອອກເປັນຊາກຫັກພັງ.
ພຣະຢາເວຊົງຮູ້ເມື່ອເຊັນນາເກຣິບການນັ່ງຂອງເຈົ້າ, ການອອກໄປ, ການເຂົ້າມາ, ແລະຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງເຈົ້າທີ່ມີຕໍ່ເຮົາ.
ພຣະຢາເວຈະຫັນເຊັນນາເກຣິບກັບຕາມທາງທີ່ລາວມາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າກະສັດອັດຊີເຣຍຈະບໍ່ເຂົ້າໄປໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ ຫລື ຍິງລູກສອນຢູ່ທີ່ນັ້ນ ແລະ ລາວຈະບໍ່ຖືໂລ່ມາຕໍ່ຫນ້າເມືອງນີ້ ຫລື ສ້າງທາງຂຶ້ນອ້ອມຮອບເພື່ອຕໍ່ສູ້ກັບເມືອງນີ້.
ພຣະອົງກ່າວວ່າ ເຮົາຈະປົກປ້ອງ ແລະ ກອບກູ້ເມືອງເຢຣູຊາເລັມ ເພາະເຫັນແກ່ເຮົາເອງ ແລະ ເພື່ອເຫັນແກ່ດາວິດຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ.
ລາວໄດ້ອອກໄປ ແລະໂຈມຕີ 185,000 ຄົນໃນຄ້າຍທະຫານຂອງຄົນອັດຊີເຣຍ.
ໃນຂະນະທີ່ພະອົງກຳລັງຂາບໄຫວ້ນີຊະໂລກພະຂອງຕົນໃນວິຫານ, ອັດຣຳເມເລັກ ແລະ ຊາເຣເຊລູກຊາຍຂອງລາວໄດ້ຂ້າເຊັນນາເກຣິບດ້ວຍດາບ.
ເຮເຊກິຢາ ໄດ້ເຈັບປ່ວຍຈົນເຖິງຂັ້ນໃກ້ຈະເສຍຊີວິດ.
ເອຊາຢາໄດ້ບອກເຮເຊກິຢາ ວ່າ,“ ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ, 'ຈົ່ງຈັດການບ້ານເຮືອນຂອງເຈົ້າໃຫ້ຮຽບຮ້ອຍ; ເພາະວ່າເຈົ້າຈະຕາຍ, ເຈົ້າຈະບໍ່ມີຊີວິດຢູ່."'
ລາວໄດ້ອະທິຖານຕໍ່ພຣະຢາເວ ຂໍຊົງໂຜດລະນຶກເຖິງການທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ດຳເນີນຕໍ່ພະພັກພຣະອົງຢ່າງສັດຊື່ດ້ວຍສຸດໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍ, ແລະ ການທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ດີ ໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ. ແລ້ວເຮເຊກິຢາໄດ້ຮ້ອງໄຫ້ຢ່າງແຮງ.
ພຣະອົງໄດ້ບອກກັບເຮເຊກິຢາວ່າ ພຣະອົງໄດ້ຍິນຄຳ ອະທິຖານຂອງເຮເຊກິຢາແລ້ວ, ແລະເຮົາໄດ້ເຫັນນ້ຳຕາຂອງ. ພຣະຢາເວບອກເຮເຊກິຢາວ່າ ພຣະອົງຈະຕໍ່ຊີວິດຂອງເຮເຊກິຢາໃຫ້ອີກສິບຫ້າປີໃນຊີວິດຂອງເຮເຊກິຢາ ແລະ ນອກຈາກນັ້ນເຮົາພຣະອົງຈະຊ່ວຍເຫລືອເຮເຊກິຢາ ແລະ ເມືອງເຢຣູຊາເລັມນີ້ໃຫ້ພົ້ນຈາກກຳມືຂອງກະສັດອັດຊີເຣຍ, ແລະພຣະອົງຈະປົກປ້ອງເຢຣູຊາເລັມນີ້.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ ພຣະອົງຈະຮັດໃຫ້ເງົາຂອງຂັ້ນບັນໄດຂອງອາຮາດໄດ້ສ້າງຖອຍຄືນໄປສິບຂັ້ນ.
ລາວເວົ້າວ່າ ລາວຈະເຂົ້າໄປຍັງປະຕູຂອງແດນຄົນຕາຍ.
ເຮເຊກິຢາໄດ້ເວົ້າວ່າ ລາວຈະບໍ່ໄດ້ເຫັນໂລກມະນຸດ ຫລື ຜູ້ອາໄສຢູ່ໃນໂລກອີກຕໍ່ໄປ.
ເຮເຊກິຢາໄດ້ເວົ້າຄວາມທຸກຍາກ ທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າປະທານໃຫ້ເປັນສິ່ງທີ່ດີສຳລັບຂ້ານ້ອຍ ແລະ ການໄດ້ພົບກັບຄວາມໂສກເສົ້າເຊັ່ນນັ້ນເປັນຜົນດີຕໍ່ຂ້ານ້ອຍ.
ເຮເຊກິຢາເວົ້າວ່າ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ຊົງແກວ່ງຄວາມບາບທັງຫມົດຂອງເຮເຊກິຢາໄວ້ເບື້ອງຫລັງຂອງພຣະອົງ.
ເຮເຊກິຢາໄດ້ເວົ້າວ່າພວກເຂົາຈະສະຫລອງ ດ້ວຍການຮ້ອງເພງສັນລະເສີນຕະຫລອດຊີວິດ ຂອງພວກເຂົາໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ລາວເວົ້າວ່າ, "ຂໍໃຫ້ພວກເຂົາເອົາແປ້ງທີ່ເຮັດດ້ວຍຫມາກເດື່ອມາວາງໃສ່ບ່ອນທີ່ເຈັບປວດ, ແລະ ເພິ່ນຈະຫາຍດີປົກກະຕິ."
ເມໂຣດັກບາລາດານລູກຊາຍຂອງບາລາດານ, ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ,ໄດ້ສົ່ງຈົດຫມາຍ ແລະ ເຄື່ອງບັນນາການມາໃຫ້ເຮເຊກິຢາ.
ເຮເຊກິຢາໄດ້ສະແດງຕໍ່ພວກເຂົາສິ່ງຕ່າງໆທີ່ມີຄ່າຂອງເພິ່ນ ຄື—ເງິນ, ຄຳ, ເຄື່ອງເທດ, ແລະ ນ້ຳມັນອັນລ້ຳຄ່າ, ບ່ອນເກັບມ້ຽນອາວຸດຂອງເພິ່ນ, ແລະ ຂອງທັງຫມົດທີ່ພົບເຫັນຢູ່ໃນສາງຂອງເພິ່ນ. ເຮເຊກິຢາໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຂົາເຫັນທຸກຢ່າງພະຣາຊວັງ, ຫລື ໃນອານາຈັກທັງຫມົດຂອງເພິ່ນ.
ລາວໄດ້ຖາມເຮເຊກິຢາວ່າ ຄົນເຫລົ່ານີ້ເວົ້າຫຍັງກັບພະອົງ, ພວກເຂົາມາຈາກໃສ ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ເຫັນຫຍັງຢູ່ໃນວັງຂອງເຮເຊກິຢາ.
ພຣະຢາເວກ່າວຕໍ່ເຮເຊກິຢາວ່າ ທຸກສິ່ງໃນວັງຂອງເຈົ້າ ແລະ ສິ່ງຂອງຕ່າງໆທີ່ບັນພະບຸລຸດຂອງເຈົ້າເກັບໄວ້ຈົນຮອດທຸກວັນນີ້, ຈະຖືກນຳໄປສູ່ບາບີໂລນ.
ເຮເຊກິຢາຈຶ່ງຄິດວ່າມັນດີ ເພາະວ່າລາວຄິດວ່າຈະມີຄວາມສະຫງົບສຸກ ແລະ ຫມັ້ນຄົງໃນສະໃຫມຂອງລາວ.
ພຣະອົງໄດ້ກ່າວປອບໃຈພວກເຈົ້າວ່າ ຈົ່ງເວົ້າກັບເຢຣູຊາເລັມດ້ວຍຄວາມເຫັນໃຈ; ປະກາດກັບເມືອງນັ້ນວ່າສົງຄາມຂອງເມືອງນັ້ນໄດ້ສິ້ນສຸດລົງແລ້ວ ແລະ ປະກາດວ່າຄວາມຜິດບາບຂອງເມືອງນັ້ນໄດ້ຖືກອະໄພແລ້ວ ຈາກພຣະຫັດຂອງພຣະຢາເວເປັນສອງເທົ່າແລ້ວ.
ມັນຮ້ອງວ່າ, "ໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານ ຈົ່ງເຮັດທາງຫລວງສຳລັບພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາໃນອາຣາບານໃຫ້ຊື່ໄປ."
ຮ່ອມພູທຸກແຫ່ງຈະຖືກຍົກໃຫ້ສູງຂຶ້ນ, ແລະທຸກພູເຂົາແລະເນີນພູຈະຖືກເຮັດໃຫ້ຕ່ຳລົງ; ແລະແຜ່ນດິນທີ່ແຂງແລະຫຍາບຈະຖືກປ່ຽນໃຫ້ເປັນດິນອ່ອນ, ແລະບ່ອນສູງໆຕຳ່ໆຈະເຮັດໃຫ້ຮາບພຽງ.
ພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວຈະຖືກເປີດເຜີຍ, ແລະທຸກຄົນຈະຫລຽວເຫັນພ້ອມກັນ.
ຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຮົາຈະຢືນຢູ່ຕະຫລອດໄປ.
ຂ່າວດີຢູ່ທີ່ນັ້ນ, "ນີ້ແມ່ນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າ!"
ພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າສະເດັດມາ ເຫມືອນກັບນັກຮົບທີ່ມີໄຊຊະນະ.
ພຣະຢາເວໄດ້ນຳເອົາລາງວັນຂອງພຣະອົງແມ່ນຢູ່ກັບພຣະອົງ, ແລະ ພວກຄົນທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງຊ່ວຍກໍໄປຢູ່ຕໍ່ພຣະພັກພຣະອົງ.
ປະຊາຊາດທັງຫລາຍປຽບເຫມືອນກັບນ້ຳຢອດດຽວຢູ່ໃນຖັງເກັບນ້ຳຕໍ່ກັບພຣະຢາເວ ແລະ ຖືວ່າເປັນຄືຂີ້ຝຸ່ນຢູ່ເທິງຊິງສັ່ງ.
ພຣະອົງເປັນຜູ້ທີ່ປະທັບຢູ່ເຫນືອຂອບຟ້າຂອງແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ຜູ້ປົກຄອງບໍ່ມີຫຍັງເລີຍ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຜູ້ປົກຄອງແຜ່ນດິນໂລກຫມົດຄວາມສຳຄັນ.
ພຣະອົງນຳພາການອອກແບບຂອງພວກມັນອອກມາແລະເອີ້ນດວງດາວທັງຫມົດຕາມຊື່ຂອງມັນ. ໂດຍຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງຣິດເດດຂອງພຣະອົງ, ແລະ ໂດຍກຳລັງຂອງຣິດທານຸພາບຂອງພຣະອົງ, ຈຶ່ງບໍ່ມີດວງດາວຈັກດວງຂາດຫາຍໄປ.
ພຣະຢາເວ, ຊົງເປັນພຣະເຈົ້ານິລັນດອນ, ຜູ້ຊົງສ້າງທີ່ສຸດປາຍແຜ່ນດິນໂລກ, ຜູ້ບໍ່ຊົງອິດເມື່ອຍຫລືອ່ອນເພຍ; ຄວາມເຂົ້າໃຈຂອງພຣະອົງບໍ່ມີຂີດຈຳກັດ.
ພຣະອົງປະທານກຳລັງໃຫ້ແກ່ຄົນທີ່ອິດເມື່ອຍ; ແລະ ປະທານເຮື່ອແຮງໃຫ້ຄົນທີ່ອ່ອນແອ.
ຄົນທີ່ລໍຄອຍພຣະຢາເວຈະໄດ້ຮັບກຳລັງໃຫມ່; ພວກເຂົາຈະບິນຂຶ້ນດ້ວຍປີກເຫມືອນນົກອິນຊີ; ພວກເຂົາຈະແລ່ນ ແລະ ບໍ່ອ່ອນເພຍ; ພວກເຂົາຈະຍ່າງ ແລະ ບໍ່ອິດເມື່ອຍ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງກ່າວ ສຳລັບພວກເຂົາເຂົ້າມາໃກ້ກັນເພື່ອໂຕ້ຖຽງກັນຂໍ້ພິພາກສາ.
ພຣະຢາເວ, ຜູ້ເປັນເບື້ອງຕົ້ນ ແລະ ເປັນເບື້ອງປາຍ.
ພວກເຂົາຫຍັບມາໃກ້ ແລະ ເຂົ້າມາ ແລະ ໃຫ້ກຳລັງໃຈແກ່ກັນແລະ ກັນເພື່ອສ້າງຮູບເຄົາລົບ.
ພຣະຢາເວເອີ້ນອິດສະຣາເອນ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ, ເຊື້ອສາຍຂອງອັບຣາຮາມສະຫາຍຂອງເຮົາ ແລະ ເຮົາເອີ້ນອິດສະຣາເອນໄດ້ເລືອກແລ້ວ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າເຮົານຳອິດສະຣາເອນມາຈາກທີ່ສຸດປາຍແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະຢາເວບອກໃຫ້ອິດສະຣາເອນ ຢ່າຢ້ານເລີຍ, ເພາະເຮົາຢູ່ກັບເຈົ້າ. ຢ່າຕົກໃຈ. ເພາະເຮົາເປັນພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າເຮົາຈະເສີມກຳລັງຂອງເຈົ້າ, ເຮົາຈະຊ່ວຍເຈົ້າ ແລະ ເຮົາຈະຊູເຈົ້າດ້ວຍມືຂວາຂອງໄຊະນະທີ່ໄສົມຄວນໄດ້ຮັບ.
ທຸກຄົນທີ່ຄຽດແຄ້ນຕໍ່ເຈົ້າພວກເຂົາຈະອັບອາຍ ແລະ ຂາຍຫນ້າ ແລະ ຈະກາຍເປັນຄວາມວ່າງເປົ່າ ແລະພິນາດ.
ອິດສະຣາເອນຈະປິຕິຍິນດີໃນພຣະຢາເວ, ໃນອົງບໍລິສຸດຂອງອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວ, ຈະຕອບຄໍາອະທິຖານຂອງພວກເຂົາ ໂດຍການເຮັດໃຫ້ກະແສນ້ຳໄຫລລົງມາຕາມເປີ້ນພູ, ແລະ ນ້ຳທີ່ໄຫລອອກມາຢູ່ກາງຮ່ອມພູ, ເຮັດໃຫ້ທະເລຊາຍກາຍເປັນຫນອງນ້ຳ, ແລະ ດິນແຫ້ງແລ້ງໃຫ້ກາຍເປັນນ້ຳພຸໄຫລອອກມາ. ພຣະອົງຈະບໍ່ປະຖິ້ມພວກເຂົາ.
ພຣະອົງກ່າວຈະນຳສະເຫນິຄະດີຂອງພວກເຂົາ, ນຳເອົາຂໍ້ໂຕ້ແຍ້ງທີ່ດີທີ່ສຸດສຳລັບຮູບເຄົາລົບຂອງພວກເຂົາ.
ເພື່ອເປັນຫລັກຖານ, ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຈະບອກສິ່ງທີ່ຈະເກີດຂື້ນ, ແລະ ເພື່ອບອກເຖິງການປະກາດ ທີ່ໄດ້ທຳນວາຍໄວ້ກ່ອນຫນ້ານີ້ເພື່ອພວກເຮົາຈະໄດ້ໄຕ່ຕອງຄຳປະກາດເຫລົ່ານັ້ນ ແລະ ຮູ້ວ່າຄຳປະກາດເຫລົ່ານັ້ນສຳເລັດໄດ້ຢ່າງໃດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວສຳລັບຮູບເຄົາລົບຂອງພວກເຂົາ ແລະ ການກະທຳຂອງເຈົ້າພວກກໍຫວ່າງເປົ່າ; ຄົນທີ່ເລືອກພວກເຈົ້າກໍຫນ້າລັງກຽດ.
ບໍ່ມີໃຜໃນນະມັດສະການຮູບເຄົາລົບ ແລະ ບໍ່ມີໃຜໄດ້ຍິນວ່າເຈົ້າເວົ້າຫຍັງ.
ເຮົາໄດ້ກ່າວກັບຊີໂອນເທື່ອທຳອິດວ່າ,“ ເບິ່ງນີ້ພວກເຂົາຢູ່ບ່ອນນີ້;” ເຮົາໄດ້ສົ່ງຜູ້ສົ່ງຂ່າວໄປເຢຣູຊາເລັມ.
ນີ້ແມ່ນຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະອົງ: "ເມື່ອເຮົາຫລຽວເບິ່ງ, ກໍ່ບໍ່ມີໃຜເລີຍ, ບໍ່ມີໃຜຈັກຄົນໃນພວກເຂົາທີ່ສາມາດໃຫ້ຄຳປຶກສາທີ່ດີໄດ້, ໃນເມື່ອເຮົາຖາມ, ໃຜທີ່ສາມາດຕອບຄຳຖາມໄດ້. ຈົ່ງເບິ່ງ, ພວກເຂົາທຸກຄົນກໍຫວ່າງເປົ່າ, ແລະ ການກະທຳຂອງພວກເຂົາບໍ່ມີຫຍັງເລີຍ; ຮູບຫລໍ່ໂລຫະຂອງພວກເຂົາກໍເປັນແຕ່ລົມແລະ ຄວາມຫວ່າງເປົ່າ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງເປັນຜູ້ທີ່ເລືອກສັນຂອງເຮົາ, ຜູ້ທີ່ເຮົາປິຕິຍິນດີໃນເຂົາ ແລະ ເຮົາໄດ້ເອົາວິນຍານຂອງເຮົາໃສ່ໃວ້ໃນເຂົາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ຈະນຳຄວາມຍຸດຕິທຳມາສູ່ປະຊາຊາດທັງຫລາຍດ້ວຍຄວາມສັດຊື່.
ພຮະຢາເວກ່າວວ່າຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາ ຈະບໍ່ຫັກຕົ້ນອໍ້ຊໍ້າ ແລະ ບໍ່ດັບໃສ້ຕະກຽງທີ່ໃກ້ຈະຫມົດ.
ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ທີ່ສ້າງຟ້າສະຫວັນ ແລະ ຄຶງພວກມັນໄວ້, ເປັນຜູ້ສ້າງແຜ່ນດິນໂລກ ແລະ ທຸກສິ່ງທີ່ບັງເກີດຂຶ້ນໃນໂລກ, ຜູ້ທີ່ປະທານລົມຫາຍໃຈແກ່ຜູ້ຄົນທັງປວງເທິງໂລກ, ແລະ ຜູ້ທີປະທານຊີວິດໃຫ້ແກ່ພວກຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ກ່າວດັ່ງນີ້.
ພຣະຢາເວຕ້ອງການໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ເພື່ອເປີດຕາຂອງຄົນຕາບອດ, ເພື່ອປົດປ່ອຍນັກໂທດທັງຫລາຍອອກຈາກຄຸກ, ແລະ ປົດປ່ວຍພວກຄົນທີ່ນັ່ງຢູ່ໃນຄວາມມືດຈາກເຮືອນຈຳ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າ ຈະບໍ່ໃຫ້ສະຫງ່າຣາສີຂອງເຮົາແກ່ຄົນອື່ນ ຫລື ບໍ່ໃຫ້ການສັນລະເສີນຂອງເຮົາແກ່ຮູບເຄົາລົບແກະສະຫລັກ.
ປຽບທຽບໃສ່ຮູບເຄົາລົບແກະສະຫລັກ, ເປັນສິ່ງເກົ່າກໍໄດ້ລ່ວງເລີຍໄປ ເມື່ອເຮົາຈະປະກາດເຖິງພວກມັນ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າເຮົາຈະປະກາດເຖິງສິ່ງໃຫມ່ໆ. ພຣະອົງຈະກ່າວກ່ຽວກັບພວກມັນກ່ອນທີ່ສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນຈະເກີດຂື້ນ.
ພຣະອົງຈະຊົງສະແດງຣິດທານຸພາບຂອງພຣະອົງຕໍ່ສັດຕູຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຈະນຳຄົນຕາບອດໄປຕາມທາງທີ່ພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ຈັກ; ເຮົາຈະພາພວກເຂົາໄປໃນເສັ້ນທາງທີ່ພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ຈັກ. ເຮົາຈະເຮັດໃຫ້ຄວາມມືດເປັນຄວາມສະຫວ່າງຕໍ່ຫນ້າພວກເຂົາ, ແລະເຮັດໃຫ້ທີ່ຄົດງໍໃຫ້ຊື່ຕົງ. ເຮົາຈະເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້, ແລະເຮົາຈະບໍ່ປະຖິ້ມພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະກັບຄືນໄປ ແລະ ພວກເຂົາຈະອັບອາຍຢ່າງທີ່ສຸດ.
ພວກຄົນຫູຫນວກຖືກສັ່ງໃຫ້ ຈົ່ງຟັງ ແລະ ຄົນຕາບອດຖືກສັ່ງຈົ່ງເບິ່ງ ເພື່ອພວກເຈົ້າຈະໄດ້ເຫັນ.
ພຣະອົງຈຶ່ງສັ່ງໃຫ້ພວກເຂົາຟັງແລະເບິ່ງ ເພາະວ່າເຖິງແມ໋ວ່າພວກເຈົ້າເຫັນຫລາຍຢ່າງ, ແຕ່ບໍ່ເຂົ້າໃຈ; ຫູຂອງພວກເຂົາກໍເປີດອອກ, ແຕ່ບໍ່ມີໃຜໄດ້ຍິນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຊົນຊາດທີ່ຖືກລັກ ແລະ ປຸ້ນຈີ້; ພວກເຂົາທັງຫມົດຕິດກັບດັກໃນຂຸມ, ຖືກຈັບຢູ່ໃນຄຸກ; ພວກເຂົາໄດ້ກາຍມາເປັນຂອງທີ່ຖືກຢຶດທີ່ບໍ່ມີໃຜຊ່ວຍພວກເຂົາ.
ມັນແມ່ນພຣະຢາເວຜູ້ທີ່ໃຫ້ພວກເຂົາຫລາຍ.
ພຣະຢາເວມອບໃຫ້ພວກເຂົາຫລາຍ ເພາະວ່າພວກເຂົາເຮັດຜິດຕໍ່ພຣະອົງ, ຜູ້ເຊິ່ງພວກເຂົາປະຕິເສດທີ່ຈະດຳເນີນໄປໃນທາງຂອງພຣະອົງ, ແລະ ປະຕິເສດທີ່ຈະເຊື່ອຟັງພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງ.
ບໍ່, ມັນເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາມີໄຟອ້ອມຕົວພວກເຂົາ, ແຕ່ພວກເຂົາກໍບໍ່ຮັບຮູ້ມັນ; ມັນໄດ້ເຜົາໄຫມ້ພວກເຂົາ, ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ຍອມເອົາໃຈໃສ່.
ພຮະອົງບອກຢາໂຄບ, ອິດສະຣາເອນ, ບໍ່ໃຫ້ຢ້ານກົວ.
ພຣະອົງກ່າວວ່ານ້ຳກໍ່ຈະບໍ່ໄຫລຖ້ວມອິດສະຣາເອນ ແລະ ທີ່ພວກເຂົາຈະບໍ່ຖືກທຳລາຍ ຫລື ຈະບໍ່ຖືກເຜົາໄຫມ້, ແລະແປວໄຟຈະບໍ່ທຳລາຍ.
ພຣະອົງໄດ້ໃຫ້ປະເທດເອຢິບເປັນຄ່າໄຖ່, ໃຫ້ເອທິໂອເປຍ ແລະ ເສບາເປັນການແລກປ່ຽນກັບອິດສະຣາເອນ.
ພຣະອົງກ່າວວ່ານຳເອົາພວກເຂົາມາຈາກທິດຕາເວັນອອກແລະຈະເຕົ້າໂຮມພວກເຂົາຈາກທິດຕາເວັນຕົກ.
ພຣະຢາເວຊົງເຮັດສິ່ງນີ້ ເພື່ອພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຮູ້ຈັກແລະເຊື່ອໃນເຮົາ, ແລະເຂົ້າໃຈວ່າເຮົາແມ່ນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ກ່ອນຫນ້າພຣະຢາເວຈະບໍ່ມີເທບພະເຈົ້າອົງໃດຖືກປັ້ນຂຶ້ນມາ, ແລະພາຍຫລັງພຣະຢາເວກໍຈະບໍ່ມີອີກເລີຍ. ເຮົາເອງ, ເຮົາຄືພຣະຢາເວ, ແລະບໍ່ມີພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ລອດອື່ນໃດນອກຈາກເຮົາ.
ບໍ່ມີໃຜສາມາດຊ່ວຍຄົນໃດໃຫ້ລອດຈາກມືຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້.
ພຣະຢາເວຊົງເຮັດສິ່ງນີ້ ເພື່ອປະໂຫຍດຂອງອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວຊົງໄດ້ເປີດທາງໄປສູ່ທະເລ ແລະ ເສັ້ນທາງໃນນ້ຳທີ່ໄຫລແຮງ. ຜູ້ທີ່ໄດ້ນຳລົດຮົບແລະມ້າອອກມາ, ທະຫານ ແລະ ກອງທັບທີ່ມີອຳນາດອອກມາ, ພວກເຂົາໄດ້ຈົມລົງໄປພ້ອມກັນ; ພວກເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ຂື້ນມາອີກເລີຍ; ພວກເຂົາໄດ້ສູນສິ້ນໄປ ມອດດັບໄປຄືໃສ້ຕະກຽງ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຮະອົງຈະສ້າງຫົນທາງໃນທະເລຊາຍ ແລະ ສາຍນ້ຳທັງຫລາຍໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານ.
ອິດສະຣາເອນບໍ່ສາມາດຈະເອີ້ນຫາພຣະຢາເວ. ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ນຳເອົາແກະໂຕໃດມາເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ຫລື ຖວາຍກຽດເຮົາດ້ວຍເຄື່ອງບູຊາຂອງພວກເຈົ້າ.
ອິດສະຣາເອນເປັນພາລະແກ່ພຣະຢາເວດ້ວຍຄວາມບາບທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ ແລະໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຮົາເບື່ອຫນ່າຍກັບການກະທຳທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຈົ້າ.
ພຣະຢາເວຊົງເຮັດສິ່ງນີ້ເພື່ອຜົນປະໂຫຍດຂອງພຣະອົງເອງ.
ພຣະຢາເວຊົງເຮັດສິ່ງນີ້ເພາະວ່າ ບັນພະບຸລຸດຄົນທຳອິດຂອງເຈົ້າໄດ້ເຮັດບາບ, ແລະ ພວກຜູ້ນຳຂອງເຈົ້າກໍ່ໄດ້ເຮັດຜິດຕໍ່ເຮົາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຖອກພຣະວິນຍານຂອງເຮົາລົງເທິງເຊື້ອສາຍຂອງເຈົ້າ.
ເພື່ອປະກາດເລື່ອງນີ້ໃຫ້ພຣະຢາເວ ເຈົ້າຈະອະທິບາຍໃຫ້ເຮົາຟັງເຫດການທີ່ໄດ້ເກີດຂື້ນຕັ້ງແຕ່ເຮົາໄດ້ສະຖາປະນາປະຊາຊົນຄົນບູຮານຂອງເຮົາ, ແລະ ໃຫ້ພວກເຂົາບອກເຖິງເຫດການທີ່ຈະມາເຖິງ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ ທຸກຄົນທີ່ປັ້ນຮູບເຄົາລົບລ້ວນແຕ່ບໍ່ມີຫຍັງເລີຍ ສິ່ງຕ່າງໆທີ່ພວກເຂົາພໍໃຈເປັນສິ່ງທີ່ບໍ່ມີຄ່າຫຍັງເລີຍ.
ຊ່າງຫັດຖະກຳ ແລະພັກພວກຂອງເຂົາທຸກຄົນທີ່ສ້າງເປັນຮູບພະເຈົ້າຫລືຮູບບູຊາຈະໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍ.
ເຂົາຕັດຕົ້ນສົນສີດາ, ຫລືເລືອກຕົ້ນສົນສາມໃບຫລືຕົ້ນໂອກ.
ຄົນກໍໃຊ້ມັນເພື່ອເປັນໄຟແລະເຮັດໃຫ້ຕົວເອງອົບອຸ່ນ, ປີ້ງເຂົ້າຈີ່ດ້ວຍໄຟ, ແລະປີ້ງຊີ້ນຂອງເຂົາເທິງໄຟ ແລະ ເຂົາໄດ້ສ້າງຮູບພະຈາກມັນແລະກາບໄຫວ້.
ທຳອິດ, ພວກເຂົາບໍ່ຖາມຕົວເອງວ່າ ພວກເຂົາຄວນຈະເຮັດໄມ້ສ່ວນຫນຶ່ງເປັນສິ່ງທີ່ຫນ້າກຽດຊັງເພື່ອທີ່ຈະນະມັດສະການບ. ອັນທີສອງ, ພວກເຂົາບໍ່ຖາມຕົວເອງວ່າມັນສົມເຫດສົມຜົນທີ່ຈະຄວນກົ້ມຂາບກ້ອນ ຫລື ໄມ້.
ພວກເຂົາຕ້ອງຈົດຈໍາສິ່ງເຫລົ່ານີ້ເພາະວ່າພຣະຢາເວຊົງສ້າງພວກເຂົາ, ພວກເຂົາແມ່ນເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງແລະພຣະອົງຈະບໍ່ລືມພວກເຂົາ. ນອກຈາກນີ້, ພຣະຢາເວຊົງໄດ້ ລົບລ້າງຄວາມບາບ ແລະ ການກະທໍາທີ່ການກະບົດ.
ພວກເຂົາຖືກສັ່ງໃຫ້ເປັ່ງສຽງຮ້ອງເພງເພາະພຣະຢາເວໄດ້ຊົງໄຖ່ຢາໂຄບແລ້ວ, ແລະ ຈະສະແດງພຣະສິຣິຂອງພຣະອົງໃນອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ຄຳທຳນວາຍຂອງຜູ້ເວົ້າທີ່ໄຮ້ສາລະເປັນຄວາມວ່າງເປົ່າແລະຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກຄົນທີ່ອ່ານຄຳທຳນວາຍຕ່າງໆໄດ້ຮັບຄວາມອັບປະຍົດ.
ພຣະຢາເວຊົງປະຕິບັດການປະກາດຂອງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງແລະຈະນຳ ເຮັດຕາມຄຳແນະນຳຜູ້ສົ່ງຂ່າວຂອງພຣະອົງປ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າເມືອງເຢຣູຊາເລັມຈະມີຄົນອາໃສຢູ່ ແລະເມືອງຕ່າງໆຂອງຢູດາຍຈະຖືກສ້າງຂຶ້ນໃຫມ່, ແລະເຮົາຈະຍົກສູງຊາກປະຫລັກຫັກພັງຂອງເມືອງເຫລົ່ານັ້ນຂຶ້ນ.
ພຣະອົງຜູ້ທີ່ກ່າວເຖິງໄຊຣັດວ່າ, ''ລາວເປັນຜູ້ລ້ຽງແກະຂອງເຮົາ, ລາວຈະເຮັດຕາມຄວາມປະສົງທຸກຢ່າງຂອງເຮົາ—ລາວຈະອອກດຳລັດກ່ຽວກັບເມືອງເຢຣູຊາເລັມວ່າ, 'ເມືອງນັ້ນຈະຖືກສ້າງຂຶ້ນໃຫມ່, ແລະກ່າວເຖິງພຣະວິຫານວ່າ, 'ຈົ່ງວາງຮາກຖານຂອງພຣະວິຫານໄວ້. '"
ໃນບົດນີ້, ພຣະຢາເວກ່າວກັບໄຊຣັດຜູ້ທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງເຈີມ.
ພຣະຢາເວຊູມືຂອງໄຊຣັດ' ເພື່ອທີ່ຈະປາບບັນດາປະຊາຊາດທີ່ຢູ່ຂ້າງຫນ້າລາວ, ເພື່ອປົດອາວຸດກະສັດທັງຫລາຍ, ແລະ ເປີດປະຕູທັງຫລາຍທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າລາວ, ເພື່ອທີ່ປະຕູເມືອງເຫລົ່ານັ້ນຍັງຄົງເປີດຢູ່.
ພຣະຢາເວຈະເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ ເພື່ອວ່າໄຊຣັດຈະຮູ້ວ່າ ມັນແມ່ນພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນ ຜູ້ທີ່ເອີ້ນລາວ.
ພຣະຢາເວຊົງເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ເພາະເຫັນແກ່ຢາໂຄບເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເຮົາແລະອິດສະຣາເອນຜູ້ທີ່ເຮົາເລືອກໄວ້.
ບໍ່, ໄຊຣັດຮູ້ຈັກພຣະຢາເວ.
ບໍ່, ບໍ່ມີພຣະເຈົ້າອື່ນໃດນອກຈາກພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວແມ່ນເປັນຜູ້ທີ່ເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດ.
ພຣະຢາເວສ້າງຄວາມລອດພົ້ນ.
ພຣະອົງປຽບທຽບຜູ້ທີ່ໂຕ້ຖຽງກັບກັບຜູ້ທີ່ໄດ້ປັ້ນເຂົາ ກັບດິນເຜົາທີ່ເວົ້າກັບຊ່າງຫມໍ້ດິນວ່າ, "ເຈົ້າເຮັດຫຍັງ?" ຫລື, 'ເຈົ້າກຳລັງເຮັດຫຍັງ—ສິ່ງທີ່ເຈົ້າເຮັດບໍ່ໃຊ້ມືເຮັດມັນບໍ?'
ລາວຈະສ້າງເມືອງຂອງເຮົາ; ລາວຈະປ່ອຍໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງເຮົາທີ່ເປັນຊະເລີຍໄດ້ກັບບ້ານ, ແລະບໍ່ແມ່ນເພື່ອຄ່າຈ້າງຫລືສິນບົນ.
ບໍ່, ບໍ່ມີພຣະເຈົ້າອື່ນໃດນອກຈາກພຣະຢາເວ.
ຜູ້ທີ່ແກະສະຫລັກຮູບເຄົາຣົບຈະເດີນໄປໃນຄວາມອັບອາຍ.
ພຣະຢາເວຈະໃຫ້ຄວາມລອດແກ່ອິດສະຣາເອນດ້ວຍຄວາມລອດອັນເປັນນິດ.
ບໍ່, ບໍ່ມີພຣະເຈົ້າອື່ນໃດນອກຈາກພຣະຢາເວ.
ພຣະອົງຊົງຕັ້ງພຣະໄທໃຫ້ມັນເປັນບ່ອນຢູ່ອາໄສ.
ຄົນທີ່ຖືຮູບແກະສະຫລັກແລະອະທິຖານຕໍ່ເທບພະເຈົ້າທີ່ບໍ່ສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ລອດພົ້ນໄດ້, ແມ່ນບໍ່ມີຄວາມຮູ້.
ບໍ່, ບໍ່ມີພຣະເຈົ້າອື່ນໃດນອກຈາກພຣະຢາເວ.
ບໍ່, ບໍ່ມີພຣະເຈົ້າອື່ນໃດນອກຈາກພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວປະຕິຍານດ້ວຍຕົວເຮົາເອງ.
ທຸກຄົນຈະສາບານວ່າ, "ໃນພຣະຢາເວພຽງຜູ້ດຽວທີ່ມີຄວາມລອດພົ້ນແລະຄວາມເຂັ້ມແຂງ."
ໃນພຣະຢາເວ ເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນທັງຫມົດຈະຖືກເຮັດໃຫ້ເປັນຜູ້ຊອບທຳ; ພວກເຂົາຈະພູມໃຈໃນພຣະອົງ.
ພວກຮູບເຄົາລົບ.
ພະເບັນ ແລະພະເນໂບແມ່ນສັດທີ່ເປັນພາຫະນະ.
ພຣະຢາເວອູ້ມເຊື້ອສາຍຂອງຢາໂຄບ.
ພຣະຢາເວໄດ້ອູ້ມມາຕັ້ງແຕ່ກ່ອນທີ່ພວກເຂົາເກີດ ແລະຈະອູ້ມພວກເຂົາຈົນກວ່າຜົມຂອງເຂົາຫງອກ.
ພວກເຂົາຈ້າງໂລຫະຄົນຫນຶ່ງ, ແລະ ໃຫ້ລາວເຮັດໃຫ້ມັນຂຶ້ນເປັນພະເຈົ້າອົງຫນຶ່ງ; ພວກເຂົາກົ້ມກາບໄຫວ້ມັນ.
ບໍ່, ມັນບໍ່ສາມາດຕອບ ຫລື ຊ່ວຍຄົນໃດຈາກຄວາມລຳບາກຂອງເຂົາໄດ້.
ພຣະຢາເວແມ່ນພຣະເຈົ້າ, ແລະບໍ່ມີໃຜອີກ. ແລະບໍ່ມີໃຜຄືກັບພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຊົງແຍກອອກຈາກຄວາມຈິງທີ່ວ່າພຣະອົງຊົງປະກາດຈຸດຈົບໃຫ້ຮູ້ໃນຕອນເລີ່ມຕົ້ນ, ແລະປະກາດກ່ອນລ່ວງຫນ້າສິ່ງທີ່ຍັງບໍ່ທັນເກີດຂຶ້ນ.
ພຣະຢາເວກຳລັງນຳຄວາມຊອບທຳຂອງເຮົາມາໃກ້. ພຣະອົງຈະໃຫ້ຄວາມລອດແກ່ຊິໂອນ ແລະຄວາມສະຫງ່າງາມຂອງພຣະອົງຕໍ່ອິດສະຣາເອນ.
ທິດາພົມມະຈາລີຂອງບາບີໂລນ, ລູກສາວຂອງຊາວເຄເດຍ, ຈະບໍ່ຖືກເອີ້ນວ່າເປັນຄົນງົດງາມແລະອ່ອນໂຍນອີກຕໍ່ໄປ.
ລູກສາວຂອງຊາວເຄເດຍຈະບໍ່ຖືກເອີ້ນວ່າລາຊິນີແຫ່ງອານາຈັກອີກຕໍ່ໄປ.
ພຣະຢາເວຈຶ່ງໃຈຮ້າຍກັບຊາວເຄເດຍ ເພາະເຖິງແມ່ນວ່າພຣະຢາເວໄດ້ມອບປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງໄວ້ໃນມືຂອງຊາວເຄເດຍ, ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ສະແດງຄວາມເມດຕາໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງພຣະຢາເວແລະໄດ້ເອົາແອກໃສ່ເທິງຄົນແກ່.
ລູກສາວຂອງຊາວເຄເດຍຈະການສູນເສຍລູກ ແລະ ເປັນແມ່ຫມ້າຍໃນເວລາດຽວໃນມື້ດຽວ.
ນາງໄວ້ວາງໃຈໃນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງນາງ.
ຄາຖາອາຄົມລູກສາວຂອງຊາວເຄເດຍບໍ່ສາມາດຂັບໄລ່ໄພພິບັດອອກໄປໄດ້ ແລະ ການທຳລາຍລ້າງຈະຕົກລົງມາເທິງພວກເຂົາ.
ຜູ້ທີ່ເຮັດແຜນທີ່ຂອງຟ້າສະຫວັນ ແລະ ສຶກສາເບິ່ງດວງດາວ, ຜູ້ທີ່ແຈ້ງວັນຂຶ້ນຫນຶ່ງຄ່ຳໃຫ້ຮູ້ແມ່ນຈະເປັນເຫມືອນຕໍເຟືອງ. ໄຟຈະເຜົາໄຫມ້ພວກເຂົາ..
ບໍ່ມີໃຜສາມາດຊ່ວຍພວກເຂົາໄດ້.
ພວກເຂົາຖືກເອີ້ນໂດຍຊື່ວ່າອິດສະຣາເອນ, ແລະໄດ້ມາຈາກເຊື້ອສາຍຂອງຢູດາ.
ອິດສະຣາເອນປະຕິຍານຕົນໂດຍພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວ ແລະຮ້ອງຂໍຕໍ່ພຣະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນ ທີ່ບໍ່ຈິງໃຈ ແລະ ບໍ່ຊອບທັມ.
ພຣະອົງໄດ້ປະກາດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໃຫ້ຮູ້ມາຕັ້ງແຕ່ດົນນານມາແລ້ວ; ແລະໄດ້ເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໃຫ້ພວກເຂົາຮູ້ກັນ; ເຮົາໄດ້ປະຕິບັດຢ່າງທັນທີທັນໃດ, ແລະ ກໍ່ເປັນໄປຕາມນັ້ນ.
ພຣະຢາເວຕ້ອງການຫ້າມອິດສະຣາເອນຈາກການເວົ້າວ່າ, 'ຮູບເຄົາລົບຂອງຂ້ອຍໄດ້ເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້,' ຫລື 'ຮູບແກະສະຫລັກຂອງຂ້ອຍ ແລະ ຮູບຫລໍ່ຂອງຂ້ອຍໄດ້ດົນບັນດານສິ່ງເຫລົ່ານີ້.'
ພຣະອົງຈະກະທຳການເພື່ອປະໂຫຍດຂອງພຣະອົງເອງ.
ພຣະອົງໄດ້ຊຳລະລ້າງພວກເຂົາໃຫ້ສະອາດຢູ່ໃນເຕົາໄຟ ແຫ່ງຄວາມລຳບາກ.
ພຣະອົງເອີ້ນຜູ້ຊ່ວຍຂອງພຣະອົງ ຈະເຮັດໃຫ້ຈຸດປະສົງຂອງພຣະອົງທີ່ຕໍ່ສູ້ກັບບາບີໂລນສຳເລັດ.
ການຮ້ອງປະກາດແມ່ນ: 'ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງໄຖ່ຢາໂຄບຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງແລ້ວ.'
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າບໍ່ມີຄວາມສະຫງົບສຸກ ສຳລັບຄົນອະທຳເລີຍ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເອີ້ນຊື່ເຂົາຕັ້ງແຕ່ເກີດ. ພຣະອົງໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ປາກຂອງອິດສະຣາເອນເປັນຄືດາບແຫລມ; ແລະເຊື່ອງອິດສະຣາເອນໄວ້ໃນຮົ່ມເງົາພຣະຫັດຂອງພຣະອົງ; ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ອິດສະຣາເອນເປັນລູກສອນຂັດມັນ; ພຣະອົງໄດ້ເຊື່ອງອິດສະຣາເອນໄວ້ໃນແລ່ງທະນູຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຈະສຳແດງພຣະສິລິຂອງເຮົາຜ່ານທາງອິດສະຣາເອນ.
ອິດສະຣາເອນເວົ້າວ່າ ຍຸດຕິທຳຂອງພຣະອົງແມ່ນຢູ່ກັບພຣະຢາເວ, ແລະລາງວັນຂອງພຣະອົງແມ່ນຢູ່ກັບພຣະເຈົ້າຂອງພຣະອົງ.
ວຽກຂອງເຂົາແແມ່ນເພື່ອຟື້ນຟູຢາໂຄບກັບ ຄືນມາຫາພຣະອົງອີກຄັ້ງ, ເພື່ອທີ່ຈະຮວບຮວມອິດສະຣາເອນມາຫາພຣະອົງ.
ສິ່ງເລັກນ້ອຍເກີນໄປສຳລັບຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະຢາເວ ເພື່ອຈະສະຖາປານບັນດາເຜົ່າຂອງຢາໂຄບ, ແລະ ຟື້ນຟູບັນດາຜູ້ທີ່ລອດຊີວິດຂອງອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວຈະເຮັດສໍາລັບຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງເປັນແສງສະຫວ່າງແກ່ຄົນຕ່າງຊາດ ທີ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ພຣະອົງຈະເປັນຄວາມລອດຂອງພຣະອົງໄປຍັງສຸດປາຍຂອງແຜ່ນດິນໂລກ.
ກະສັດທັງຫລາຍຈະເຫັນເຂົາແລະລຸກຂຶ້ນ, ແລະພວກເຈົ້ານາຍຈະເຫັນເຂົາແລະກົ້ມຂາບລົງ.
ໃນເວລານັ້ນພຣະອົງຕັ້ງໃຈສະແດງຄວາມພໍໃຈ ຂອງເຮົາພຣະອົງຈະຕອບຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ, ແລະໃນວັນແຫ່ງຄວາມລອດພຣະອົງຈະປົກປ້ອງເຈົ້າຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຜູ້ທີ່ມີຄວາມເມດຕາສົງສານ ຕໍ່ພວກເຂົາຈະນຳພວກເຂົາໄປ.
ພວກເຂົາເປັ່ງສຽງຮ້ອງເພງ ແລະ ຊື່ນຊົມຍິນດີເພາະວ່າພຣະຢາເວ ປອບໂຍນຊົນຊາດຂອງພຣະອົງ, ແລະ ຈະມີຄວາມເມດຕາສົງສານຕໍ່ຄວາມທຸກລຳບາກຂອງເຂົາ.
ຄໍາຕອບຂອງ ພຣະຢາເວຕໍ່ຊິໂອນແມ່ນ, "ແມ່ຍິງຈະລືມລູກອ່ອນ, ຂອງນາງທີ່ຍັງກິນນົມຢູ່ໃນເອິກຂອງນາງໄດ້ບໍ, ດັ່ງນັ້ນນາງຈະບໍ່ມີຄວາມເມດຕາສົງສານລູກຊາຍທີ່ລາວເກີດມາບໍ? ແມ່ນແລ້ວ, ພວກເຂົາອາດຈະລືມໄດ້, ແຕ່ເຮົາຈະບໍ່ລືມເຈົ້າ.
ພຣະຢາເວກ່າວຫລັກຖານຂອງພຣະອົງດັ່ງຕໍ່ໄປນີ້: “ເບິ່ງແມ, ເຮົາໄດ້ຈາລຶກຊື່ຂອງເຈົ້າໄວ້ໃນຝາມືຂອງເຮົາ; ກຳແພງເມືອງຂອງເຈົ້າຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເຮົາຕະຫລອດໄປ. ບຸດທັງຫລາຍຂອງເຈົ້າກຳລັງຮີບຮ້ອນກັບມາ, ໃນຂະນະທີ່ພວກທີ່ທຳລາຍພວກເຈົ້າຈະຫນີໄປ. ຈົ່ງຫລຽວເບິ່ງອ້ອມໆ ແລະ ເບິ່ງ, ພວກເຂົາກຳລັງເຕົ້າໂຮມກັນ ແລະ ມາຫາພວກເຈົ້າ.
ພວກເຂົາຈະເວົ້າວ່າ, 'ສະຖານທີ່ນີ້ຄັບແຄບເກີນໄປສຳລັບພວກເຮົາ, ຈົ່ງສ້າງທີ່ຢູ່ສຳລັບພວກເຮົາ, ເພື່ອທີ່ພວກເຮົາຈະໄດ້ອາໄສຢູ່ທີ່ນີ້.'
ນາງຈະຖາມຕົວເອງວ່າ, "ແມ່ນໃຜໄດ້ເກີດບຸດເຫລົ່ານີ້ໃຫ້ແກ່ຂ້ອຍ?" ແລະ "ໃຜໄດ້ລ້ຽງດູເດັກນ້ອຍເຫລົ່ານີ້?" ແລະ ທ້າຍສຸດ. "...ຄົນເຫລົ່ານີ້ມາແຕ່ໃສ? "
ປະຊາຊົນຂອງຊົນຊາດຈະນຳພວກເຂົາກັບຄືນມາ.
ແມ່ນແລ້ວ, ພວກທີ່ຖືກຈັບໄປຈະຖືກເອົາໄປຈາກນັກຮົບ, ແລະຂອງທີ່ຢຶດມາຈະໄດ້ຮັບການຊ່ວຍກູ້; ເພາະພຣະຢາເວຈະຕໍ່ສູ້ກັບສັດຕູຂອງຊີໂອນ ແລະຊ່ວຍບຸດທັງຫລາຍຂອງນາງໃຫ້ລອດ.
ພຣະອົງຈະລ້ຽງຜູ້ຄົນທີ່ກົດຂີ່ເຈົ້າດ້ວຍເນື້ອຫນັງຂອງພວກເຂົາເອງ.
ຊິໂອນຈຶ່ງຖືກຂາຍເພາະວ່າຍ້ອນຄວາມບາບຂອງນາງ, ແລະຍ້ອນຍ້ອນການກະບົດຂອງນາງ, ແມ່ຂອງນາງຈຶ່ງໄດ້ຖືກໄລ່ໄປ.
ທີ່ຄຳນາບຂູ່ຂອງພຣະຢາເວກ່າວວ່າ ທະເລເຫືອດແຫ້ງໄປ ແລະພຣະອົງດ້ເຮັດໃຫ້ແມ່ນ້ຳກາຍເປັນທະເລຊາຍ. ພຣະຢາເວຫົ່ມທ້ອງຟ້າດ້ວຍຄວາມມືດ ຫຸ້ມມັນດ້ວຍຜ້າກະສອບ.
ພຣະຢາເວໄດ້ປະທານລີ້ນໃຫ້ແກ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ເຫມືອນກັບຄົນຫນຶ່ງໃນບັນດາຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບການສັ່ງສອນ.
ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະຢາເວຈະເວົ້າຖ້ອຍຄຳທີ່ຊູໃຈຕໍ່ຄົນທີ່ອ່ອນແຮງ.
ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະຢາເວຈະຫັນຫລັງຂອງເຂົາໃຫ້ກັບພວກຄົນທີ່ທຸບຕີເຂົາ, ແລະປິ່ນແກ້ມໃຫ້ຜູ້ທີ່ດຶງຫນວດຂອງເຂົາອອກ; ເຂົາບໍ່ໄດ້ເຊື່ອງຫນ້າຈາກການກະທຳທີ່ຫນ້າອັບອາຍແລະການຖົ່ມນໍ້າລາຍ.
ຜູ້ຮັບໃຊ້ເວົ້າວ່າເຂົ່ຈະໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍ ເພາະວ່າພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະຊົງຊ່ວຍເຂົາໄດ້.
ຜູ້ກ່າວຫາທຸກຄົນຈະຫມົດໄປຄືກັນກັບເສື້ອຜ້າ; ແມງໄມ້ຈະກັດກິນພວກເຂົາເສຍ.
ເຂົາຄວນໄວ້ວາງໃຈໃນນາມຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ເພິ່ງພາພຣະເຈົ້າຂອງເຂົາ.
ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົານອນລົງໃນບ່ອນແຫ່ງຄວາມເຈັບປວດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວຈົ່ງເບິ່ງກ້ອນຫີນທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ສະກັດມາແລະເບິ່ງບໍ່ຫີນຈາກບ່ອນທີ່ພວກໄດ້ຂຸດນັ້ນ.
ພຣະຢາເວເອີ້ນລາວວ່າ, ອວຍພອນລາວ ແລະ ເຮັດໃຫ້ລາວມີຄົນຈຳນວນຫລວງຫລາຍ.
ທ້ອງຟ້າຈະຫາຍໄປເຫມືອນກັບຄວັນ; ແຜ່ນດິນໂລກຈະເຊື່ອມໂຊມລົງເຫມືອນກັບເສື້ອຜ້າ; ແລະຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ຈະຕາຍໄປເຫມືອນກັບແມງວັນ.
ຄວາມລອດຂອງພຣະຢາເວຈະດຳລົງຢູ່ຕະຫລອດໄປເປັນນິດ, ແລະຄວາມຊອບທຳຂອງເຮົາຈະບໍ່ຢຸດເຮັດວຽກເລີຍ.
ຖະແຫລງການນີ້ແມ່ນສຳລັບຜູ້ທີ່ຮູ້ວ່າແມ່ນຫຍັງ ຄືຄວາມຊອບທຳ, ຜູ້ທີ່ມີກົດບັນຍັດຂອພຣະຢາເວຢູ່ໃນໃຈ.
ດ້ວຍແຂນຂອງພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດສິ່ງນີ້.
ຄວາມສຸກຈະເຕັມລົ້ນໃນພວກເຂົາ, ແລະ ຄວາມໂສກເສົ້າ ແລະ ຄວາມທຸກໃຈຈະຫນີຈາກໄປ.
ພຣະຢາເວຊົງຮີບຈະປົດປ່ອຍເຂົາ.
ພວກເຂົາດື່ມຈາກຖ້ວຍແຫ່ງຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງ; ພວກເຂົາດື່ມຈາກຖ້ວຍນັ້ນ, ຈາກຖ້ວຍແຫ່ງຄວາມໂຊເຊ.
ບໍ່ມີໃຜໃນບັນດາພວກລູກຊາຍທີ່ນາງເກີດມານັ້ນທີ່ຈະນຳທາງນາງໄດ້.
ພຣະອົງຈະໃສ່ມັນໄວ້ໃນມືຂອງຜູ້ທີ່ທໍລະມານໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
ບໍ່ເຂົ້າພິທີຕັດ ຫລື ຜູ້ທີ່ເປັນມົນທິນຈະບໍ່ເຂົ້າມາໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມອີກຕໍ່ໄປ.
ອັດຊີເຣຍໄດ້ກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງພວກເຂົາເມື່ອບໍ່ດົນມານີ້.
ພວກເຂົາຈະຮູ້ຊື່ຂອງພຣະຢາເວເພາະວ່ານາມຂອງພຣະອົງ ກໍຖືກຫມິ່ນປະຫມາດເລື້ອຍມາຕະຫລອດເວລາ.
ທຸກໆສາຍຕາຜູ້ເຝົ້າຍາມຂອງຊິໂອນຈະເຫັນພຣະຢາເວສະເດັດກັບມາຍັງຊີໂອນ.
ພວກເຂົາຄວນເຮັດສິ່ງນີ້ເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເລົ້າໂລມຊົນຊາດຂອງພຣະອົງ, ພຣະອົງໄດ້ຊົງໄຖ່ເມືອງເຢຣູຊາເລັມແລ້ວ. ພຣະເຈົ້າຢາເວໄດ້ຊົງເຜີຍໃຫ້ເຫັນແຂນທີ່ບໍລິສຸດຂອງພຣະອົງຕໍ່ໜ້າ ປະຊາຊາດທັງປວງ.
ພວກເຂົາອອກໄປ, ແຕະຕ້ອງສິ່ງທີ່ເປັນມົນທິນ ແລະຊຳລະຕົວເອງໃຫ້ບໍລິສຸດ.
ພວກເຂົາບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຟ້າວຟັ່ງ ຫລື ແບບຢ້ານກົວເພາະວ່າ ພຣະຢາເວຈະສະເດັດນຳຫນ້າພວກເຂົາ ແລະ ພຣະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນຈະເປັນກອງຫລັງຂອງພວກເຂົາ.
ເຂົາຈະກະທຳການຢ່າງມີປັນຍາ ແລະປະສົບຜົຍສຳເລັດ; ເຂົາຈະໄດ້ຮັບການຍົກຊູ ແລະຍົກສູງ, ແລະຈະໄດ້ຮັບການຍົກຍ່ອງ.
ຮູບຮ່າງຫນ້າຕາຂອງເຂົາຈະຫນ້າກຽດຊັງກວ່າມະນຸດຄົນອື່ນສັນນັ້ນ.
ກະສັດທັງຫລາຍກໍຈະປາກບໍ່ອອກຍ້ອນເຂົາ.
ເຂົາໄດ້ເຕີບໂຕຂຶ້ນຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວເຫມືອນກັບຕົ້ນອ່ອນ, ແລະເຫມືອນຫນໍ່ທີ່ແຕກອອກມາຈາກພື້ນດິນທີ່ແຫ້ງແລ້ງ.
ເຂົາມີບໍ່ມີຮູບຮ່າງທີ່ງົດງາມຫລືສະຫງ່າງາມ; ເມື່ອພວກເຮົາໄດ້ເຫັນເຂົາ, ບໍ່ມີຄວາມງາມທີ່ຈະດຶງດູດພວກເຮົາ.
ເຂົາໄດ້ຖືກຄົນທັງຫລາຍດູຫມິ່ນແລະຖືກປະຕິເສດ ແລະຖືວ່າເຂົາບໍ່ມີຄວາມສຳຄັນ.
ເຂົາໄດ້ແບກຫາບຄວາມເຈັບປ່ວຍຂອງເຮົາແລະແບກຄວາມທຸກທໍລະມານຂອງເຮົາໄປ.
ເຂົາໄດ້ຖືກແທງຍ້ອນການກະທຳທີ່ທໍລະຍົດຂອງພວກເຮົາ ແລະເຂົາໄດ້ຖືກຂ້ຽນຕີເພາະວ່າຄວາມບາບຂອງພວກເຮົາ.
ເຂົາຖືກລົງໂທດເພື່ອໃຫ້ເຮົາມີຄວາມສະຫງົບສຸກ ແລະ ດ້ວຍບາດແຜຂອງເຂົາ ພວກເຮົາຈຶ່ງໄດ້ຮັບການຮັກສາໃຫ້ດີ.
ພວກເຮົາທຸກຄົນເປັນເຫມືອນແກະເພາະວ່າພວກເຮົາຫລົງທາງໄປ; ພວກເຮົາແຕ່ລະຄົນໄດ້ຫັນໄປຕາມທາງຂອງຕົນເອງ.
ການບີບບັງຄັບແລະການພິພາກສາແມ່ນວິທີການທີ່ໃຊ້ໃນການກ່າວໂທດເຂົາ.
ເຂົາຈະຖືກຕັດອອກເພາະວ່າການກະທຳຜິດຂອງຊົນຊາດ.
ບໍ່, ເຂົາບໍ່ໄດ້ເຮັດຄວາມຮຸນແຮງໃດໆ ແລະ ບໍ່ມີຄຳຫລອກລວງໃດໆໃນປາກຂອງເຂົາເລີຍ.
ເປັນຄວາມປະສົງຂອງພຣະາຢເວເພື່ອພຣະປະສົງຂອງພຣະຢາເວຈະສຳເລັດຜ່ານທາງເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະມອບສ່ວນຂອງຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງເພາະວ່າເຂົາເທຈິດວິຍານຕົວເອງສູ່ຄວາມຕາຍ ແລະ ຖືກນັບເຂົ້າກັບຄົນທໍລະຍົດ. ເຂົາໄດ້ແບກຮັບເອົາຄວາມຜິດບາບຂອງຄົນຫລວງຫລາຍ ແລະ ທ່ານໄດ້ອະທິຖານອ້ອນວອນເພື່ອພວກຄົນທໍລະຍົດ.
ພຣະຢາເວກ່າວນາງຄວນຮ້ອງເພງ, ເພາະບັນດາລູກຂອງແມ່ຮ້າງກໍຫລາຍກ່າວລູກທັງຫລາຍຂອງຍິງທີ່ແຕ່ງງານແລ້ວ.
ພວກເຂົາຈະຄອບຄອງຊົນຊາດທັງຫລາຍ ແລະ ຕັ້ງຖິ່ນຖານທີ່ຢູ່ໃນຕົວເມືອງທີ່ຖືກທຳລາຍຂຶ້ນມາໃຫມ່.
ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ພຣະຜູ້ສ້າງແມ່ນຜົວຂອງພວກເຂົາ.
ໃນໄລຍະເວລາສັ້ນໆພຣະອົງໄດ້ປະຖິ້ມນາງ.
ພຣະຢາເວຈະຮວບຮວມເຈົ້າດ້ວຍຄວາມເມດຕາສົງສານຍິ່ງຫນັກ.
ພຣະອົງປະຕິຍານຈະບໍ່ໂກດຮ້າຍພວກເຂົາ ຫລື ຕຳນິພວກເຂົາສັນນັ້ນ.
ອິດສະຣາເອນຈະບໍ່ປະສົບກັບການຖືກຂົ່ມເຫັງອີກຕໍ່ໄປ.
ຜູ້ໃດທີ່ກໍ່ໃຫ້ເກີດບັນຫາກັບອິດສະຣາເອນຈະລົ້ມລົງໃນຄວາມພ່າຍແພ້.
ອິດສະຣາເອນຈະລົງໂທດທຸກຄົນ.
ພວກເຂົາບອກໃຫ້ຊື້ເຫລົ້າອະງຸ່ນ ແລະ ນໍ້ານົມໂດຍບໍ່ຕ້ອງເສຍເງິນ ແລະ ບໍ່ຕ້ອງເສຍຄ່າໃຊ້ຈ່າຍ.
ພວກເຂົາບອກໃຫ້ກິນສິ່ງທີ່ດີ.
ພຣະຢາເວຊໄງຕັ້ງດາວິດໃນຕຳແຫນ່ງນັ້ນ.
ປະຊາຊາດຫນຶ່ງທີ່ບໍ່ຮູ້ອິດສະຣາເອນຈະແລ່ນມາຫາພວກເຂົາເພາະວ່າພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ, ອົງບໍລິສຸດຂອງອິດສະຣາເອນ, ຜູ້ທີ່ຊົງໃຫ້ພວກເຂົາໄດ້ຮັບກຽດ. "
ພວກເຂົາສະແຫວງຫາພຣະຢາເວ ໃນຂະນະທີ່ຈະພົບພຣະອົງໄດ້; ຮ້ອງຫາພຣະອົງໃນຂະນະທີ່ພຣະອົງຊົງຢູ່ໃກ້ໆ.
ຂໍໃຫ້ຄົນອະທຳປະຖິ້ມທາງຂອງເຂົາ, ແລະ ໃຫ້ຄົນບາບປະຖິ້ມຄວາມຄິດຂອງເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງເມດຕາສົງສານເຂົາ ແລະ ຈະໃຫ້ອະໄພເຂົາ.
ເພາະວ່າທ້ອງຟ້າສູງກວ່າແຜ່ນດິນໂລກສັນໃດ, ທາງຂອງພຣະຢາເວກໍສູງກວ່າທາງຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ຄວາມຄິດຂອງພຣະຢາເວກໍສູງກວ່າຄວາມຄິດຂອງພວກເຂົາສັນນັ້ນ.
ພວກເຂົາຈະເຮັດໃຫ້ສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວປາຖະຫນາສຳເລັດ, ແລະຈະເຮັດໃຫ້ສິ່ງທີ່ພຣະອົງໄດ້ໃຊ້ໄປເຮັດນັ້ນສຳເລັດ.
ນີ້ແມ່ນຫມາຍສຳຄັນ: ອິສະຣາເອນຈະອອກໄປດ້ວຍຄວາມປິຕິຍິນດີແລະຖືກນຳພາໄປຢ່າງສະຫວັດດີພາບ; ພູເຂົາແລະເນີນພູຕ່າງໆຈະຮ້ອງອອກມາດ້ວຍສຽງຮ້ອງດ້ວຍຄວາມຍິນດີຕໍ່ຫນ້າພວກເຂົາ, ແລະຕົ້ນໄມ້ທຸກຕົ້ນໃນທົ່ງນາຈະຕົບມື. ຕົ້ນສົນຈະເກີດຂຶ້ນແທນໃນບ່ອນທີ່ມີພຸ່ມຫນາມ, ແລະຕົ້ນນ້ຳມັນຫອມຈະປົ່ງແທນຕົ້ນຫນາມ.
ພຣະອົງກ່າວເພາະວ່ຄວາມລອດຂອງພຣະອົງແມ່ນມາໃກ້ແລ້ວ ແລະ ການປົດປ່ອຍຂອງພຣະອົງກຳລັງສຳແດງອອກມາ.
ຄົນຕ່າງຊາດບໍ່ຄວນເວົ້າ, "ພຣະຢາເວ ຈະຊົງແຍກຂ້ອຍອອກຈາກຊົນຊາດຂອງພຣະອົງຢ່າງແນ່ນອນ." ແລະ ຂັນທີກໍບໍ່ຄວນເວົ້າ,“ ເບິ່ງແມ, ຂ້ອຍເປັນຕົ້ນໄມ້ທີ່ຫ່ຽວແຫ້ງ.”
ພຣະຢາເວຈະຈະຕັ້ງອານຸສອນສະຖານໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ, ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ແລະພາຍໃນກຳແພງຂອງພຣະອົງ, ທີ່ດີກວ່າການມີບັນດາບຸດຊາຍແລະບຸດຍິງ.
ພຣະຢາເວຈະນຳພວກເຂົາໄປສູ່ພູເຂົາບໍລິສຸດຂອງພຣະອົງ ແລະ ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາມີຄວາມສຸກຢູ່ໃນວິຫານແຫ່ງການອະທິຖານຂອງພຣະອົງ; ພຣະອົງຈະຍອມຮັບເຄື່ອງເຜົາບູຊາແລະເຄື່ອງຖວາຍບູຊາທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາເທິງແທ່ນບູຊາຂອງພຣະອົງ.
ຄົນເຝົ້າຍາມຂອງພວກເຂົາແມ່ນຖືກປຽບທຽບກັບຫມາເຫົ່າ.
ພວກເຂົາທຸກຄົນໄດ້ຫັນໄປຕາມທາງຂອງຕົນເອງ, ແຕ່ລະຄົນລ້ວນແຕ່ຢາກໄດ້ຮັບຜົນປະໂຫຍດທີ່ບໍ່ຍຸດຕິທຳ.
ພວກເຂົາບໍ່ມີໃສ່ໃຈ ຫລື ບໍ່ເຂົ້າໃຈທີ່ຄົນຊອບທຳຖືກເຕົ້າໂຮມເອົາໄປຈາກຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ເຂົ້າໄປໃນສັນຕິສຸກ.
ພວກເຈົ້າລູກຊາຍຂອງແມ່ມົດ, ພວກລູກຫລານຂອງຄົນຫລິ້ນຊູ້ ແລະ ຜູ້ຍິງທີ່ເປັນໂສເພນີເຮັດໃນສິ່ງນີ້.
ພວກເຂົາດ້ວຍການນອນຢູ່ນຳກັນພາຍໃຕ້ຕົ້ນໂອກ, ພາຍໃຕ້ຕົ້ນໄມ້ຂຽວສົດທຸກຕົ້ນ, ພວກເຂົາຜູ້ທີ່ຂ້າບຸດທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາຢູ່ໃນກົ້ນແມ່ນ້ຳທີ່ເຫືອດແຫ້ງ, ພາຍໃຕ້ໂງ່ນຫີນທີ່ຍື່ນອອກມາ.
ບາງຫີນທີ່ກ້ຽງຂອງຮ່ອມພູແມ່ນ້ຳເປັນສິ່ງທີ່ໄດ້ມອບໃຫ້ເຈົ້າແຫ່ງການຖວາຍຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຈົ້າໄດ້ປະຖິ້ມພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຈະບອກພວກເຂົາ ກໍໃຫ້ບັນດາຮູບເຄົາລົບຂອງພວກເຂົາທີ່ສະສົມໄວ້ຊ່ວຍກູ້ພວກເຂົາ.
ລົມຈະພັດພາພວກມັນໄປຫມົດ, ລົມຫາຍໃຈດຽວກໍຈະຫອບພວກມັນໄປຫມົດ.
ພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບແຜ່ນດິນເປັນມໍລະດົກ ແລະ ໄດ້ກຳມະສິດໃນພູເຂົາບໍລິສຸດຂອງພຣະຢາເວ.
ຜູ້ທີ່ມີວິນຍານທີ່ບອບຊ້ຳ ແລະ ຖ່ອມໃຈຈະດຳລົງຢູ່ກັບພຣະຢາເວທີ່ນັ້ນ.
ຈິດວິນຍານຂອງມະນຸດຈະອ່ອນກຳລັງຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວມີຄວາມໂກດຮ້າຍກັບມະນຸດ ເພາະວ່າຈາກຄວາມຮຸນແຮງຂອງເຂົາເພີ່ມຫລາຍຂຶ້ນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຈະຮັກສາເຂົາໃຫ້ຫາຍດີ.
ຄົນອະທຳຜູ້ທີ່ບໍ່ມີຄວາມສະຫງົບສຸກ.
ພຣະອົງໄດ້ສັ່ງກັບເຊື້ອສາຍຢາໂຄບປະເຊີນຫນ້າກັບການທໍລະຍົດຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຄວາມບາບຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາສະແຫວງຫາພຣະອົງຄືກັບປະຊາຊາດຫນຶ່ງທີ່ປະຕິບັດຄວາມຊອບທຳແລະບໍ່ປະຖິ້ມກົດບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຮ້ອງຂໍຕໍ່ພຣະຢາເວ ເມື່ອພວກເຂົາຖືສິນອົດອາຫານ ແລະ ຖ່ອມຕົວລົງພຣະຢາເວບໍ່ສົນພຣະໄທ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າໃນມື້ຖືສິນອົດອາຫານຂອງພວກເຂົາ ພວກເຂົາກໍເຮັດຕາມໃຈຂອງເຂົາເອງ ແລະ ກົດຂີ່ຂົ່ມເຫົງຄົນງານທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າເຊື້ອສາຍຂອງຢາໂຄບບໍ່ໄດ້ຖືສິນອົດອາຫານເພື່ອເຮັດໃຫ້ສຽງຂອງພວກເຂົາໄດ້ຍິນໄປເຖິງເບຶ້ອງເທິງ.
ພຣະຢາເວເລືອກການອົດອາຫານຢ່າງນີ້: ຄືການປົດປ່ອຍຄວາມຜູກພັນທີ່ອະທຳ, ການແກ້ສາຍເຊືອກຂອງແອກອອກໄປ, ການປົດປ່ອຍຄົນທີ່ຊອກຊ້ຳລະກຳໃຈໃຫ້ເປັນອິດສະຫລະ, ຫັກແອກທັງຫມົດເສຍ, ການອົດອາຫານທີ່ເປັນການຫັກເຂົ້າຈີ່ຂອງພວກເຂົາໃຫ້ກັບຄົນທີ່ຫິວໂຫຍ, ນຳເອົາຄົນຍາກຈົນແລະບໍ່ມີທີ່ຢູ່ອາໄສເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງພວກເຂົາ, ນຸ່ງເສື້ອຜ້າໃຫ້ເຂົາ ແລະບໍ່ຄວນເຊື່ອງຕົວພວກເຂົາຈາກຍາດພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຂົາເອງ.
ຖ້າພວກເຂົາເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຈາກນັ້ນແສງສະຫວ່າງຂອງພວກເຂົາຈະຮຸ່ງແຈ້ງໃນຄວາມມືດ, ແລະຄວາມມືດຂອງພວກເຂົາຈະເປັນຄືກັບຕອນກາງເວັນ.
ພຣະຫັດຂອງພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ສັ້ນເກີນກວ່າທີ່ຈະຊ່ວຍໃຫ້ເຈົ້າລອດບໍ່ໄດ້; ຫລືຫູຂອງພຣະອົງກໍບໍ່ໄດ້ຕຶງເກີນກວ່າທີ່ຈະບໍ່ໄດ້ຍິນ.
ຄວາມບາບບາງຢ່າງທີ່ຈະແຍກພວກເຂົາຈາກພຣະຢາເວ: ພວກເຂົາເປື້ອນດ້ວຍເລືອດ. ພວກເຂົາເວົ້າຕົວະ ແລະ ເວົ້າກ່າວຮ້າຍ. ພວກເຂົາເປັນອັນຕະລາຍ ແລະບໍ່ຈິງໃຈ. ພວກເຂົາຈະມີຄວາມລຳບາກ
ໃຜກໍຕາມທີ່ເດີນໄປຕາມເສັ້ນທາງເຫລົ່ານີ້ກໍບໍ່ຮູ້ຈັກສັນຕິສຸກ.
ເຂົາຕົວເອງຕົກເປັນເຫຍື່ອ.
ພຣະອົງຊົງເຫັນວ່າບໍ່ມີຜູ້ໃດເລີຍທີ່ຈະອ້ອນວອນເພື່ອ, ແຂນຂອງພຣະອົງເອງຈຶ່ງນຳເອົາຄວາມລອດມາໃຫ້ພຣະອົງ
ພຣະອົງໄດ້ສວມໃສ່ຄວາມຊອບທຳເປັນເກາະປ້ອງກັນເອິກແລະສວມຫມວກເຫລັກແຫ່ງຄວາມລອດໃວ້ເທິງຫົວຂອງພຣະອົງ. ພຣະອົງຊົງນຸ່ງເຄື່ອງນຸ່ງຂອງການແກ້ແຄ້ນແລະສວມໃສ່ເສື້ອຄຸມຄວາມກະຕືລືລົ້ນ.ພຣະອົງຊົງຕອບແທນພວກເຂົາຕາມສິ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ກະທຳ, ຄືການພິພາກສາດ້ວຍພຣະພິໂລດຕໍ່ພວກສັດຕູຂອງພຣະອົງ, ແລະການແກ້ແຄ້ນຕໍ່ສັດຕູຂອງພຣະອົງ, ແລະການລົງໂທດຕໍ່ຫມູ່ເກາະຕ່າງໆເປັນການຕອບແທນພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະຢ້ານກົວພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວຈາກທິດຕາເວັນຕົກ, ແລະຢ້ານກົວພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງຈາກທາງຕາເວັນຂື້ນ.
ນີ້ແມ່ນພັນທະສັນຍາ: ຈິດວິນຍານຂອງພຣະຢາເວຜູ້ຊຶ່ງຢູ່ເຫນືອພວກເຈົ້າ, ແລະຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາທີ່ເຮົາໄດ້ໃສ່ໄວ້ໃນປາກຂອງພວກເຈົ້າຈະບໍ່ພາກອອກຈາກປາກຂອງພວກເຈົ້າຫລື ຈະບໍ່ພາກອອກຈາກປາກຂອງບຸດທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ, ຫລື ຈະບໍ່ພາກອອກຈາກປາກຂອງລູກຫລານທັງຫລາຍຂອງພວກເຈົ້າ ຕັ້ງແຕ່ບັດນີ້ໄປແລະຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງຂຶ້ນມາເຫນືອເພວກເຂົາ, ແລະ ຈະເຫັນພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງເຫນືອພວກເຂົາ.
ບັນດາປະຊາຊາດຈະມາຍັງແສງສະຫວ່າງຂອງເຂົາ.
ນີ້ຈະເປັນເພາະວ່າຄວາມມັງຄັ້ງຂອງທະເລຈະຖືກຖອກເທອອກມາໃຫ້ເຂົາ, ຊັບສົມບັດຂອງບັນດາປະຊາຊາດຈະມາຍັງພວກເຂົາ.
ເຮືອທັງຫລາຍຂອງເມືອງທາຊາກໍນຳຫນ້າ.
ພວກບຸດຊາຍຂອງຄົນຕ່າງຊາດຈະສ້າງກຳແພງຂອງພວກເຂົາຄືນໃຫມ່, ແລະ ບັນດາກະສັດຂອງພວກເຂົາຈະຮັບໃຊ້ພວກເຂົາ.
ປະຊາຊາດເຫລົ່ານັ້ນຈະພິນາດໄປ ແລະຈະຖືກທຳລາຍຫມົດສີ້ນ.
ພຣະອົງຈເຮັດໃຫ້ນາງເປັນສິ່ງທີ່ຫນ້າພູມໃຈຕະຫລອດໄປເປັນນິດ, ເປັນຄວາມຊື່ນບານຈາກຄົນລຸ້ນຫນຶ່ງຫາຄົນລຸ້ນຫນຶ່ງ.
ຈະບໍ່ໄດ້ຍິນເຖິງ ຄວາມທາລຸນໃນແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາອີກຕໍ່ໄປ, ຫລືການລ້າງຜານ, ຫລືການເຮັດໃຫ້ກະຈັດກະຈາຍໄປພາຍໃນເຂດແດນຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຊົງເປັນຄວາມສະຫວ່າງຂອງເຈົ້າຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບແຜ່ນດິນເປັນກຳມະສິດຕະຫລອດໄປ.
ພຣະຢາເວຈະປະຕິບັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໃຫ້ສຳເລັດຢ່າງວ່ອງໄວເມື່ອເຖິງເວລາ.
ພຣະວິນຍານສະຖິດເຫນືອເຂົາເພາະພຣະຢາເວຊົງເຈີມເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເຈີມເຂົາເພື່ອປະກາດຂ່າວດີຕໍ່ຄົນທີ່ຖ່ອມຕົວ.
ພຣະອົງໄດ້ໃຫ້ເຂົາໄປຮັກສາໃຈຄົນທີ່ຊອກຊຳ້ລະກຳໃຈ, ເພື່ອປະກາດອິດສະຫລະພາບໃຫ້ແກ່ຜູ້ທີ່ຖືກຈັບເປັນສະເລີຍ, ແລະ ການເປີດຄຸກໃຫ້ຜູ້ທີ່ຖືກກັກຂັງ.
ພວກຄົນຕ່າງຊາດຈະຢືນ ແລະ ລ້ຽງແບ້ ແກະຢູ່ຊິໂອນ, ແລະພວກລູກຊາຍຂອງຄົນຕ່າງຊາດຈະເຮັດວຽກໃນທົ່ງນາ ແລະ ສວນອະງຸ່ນຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບການຂະຫນານນາມວ່າເປັນປະໂລຫິດຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວ ຮັກຄວາມຍຸດຕິທຳ, ແລະກຽດຊັງການກົດຂີ່ ແລະ ອາຊະຍາກຳທີ່ຮຸນແຮງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສວມເຂົາດວ້ຍເສື້ອຜາ້ແຫ່ງຄວາມລອດ; ພຣະອົງໄດ້ສວມເສື້ອຄຸມແຫ່ງຄວາມຊອບທຳໃຫ້ເຂົາ.
ພຣະອົງຈະໃຫ້ຄວາມຊອບທຳແລະການສັນລະເສີນເກີດຂື້ນມາຕໍ່ຫນ້າປະຊາຊາດທັງຫມົດຢ່າງນັ້ນ.
ປະຊາຊາດທັງຫລາຍຈະໄດ້ເຫັນຄວາມຊອບທຳຂອງຊີໂອນ, ແລະ ກະສັດທັງຫມົດດຈະເຫັນສະຫງ່າລາສີຂອງນາງ.
ຊີໂອນຈະບໍ່ມີການເວົ້າວ່າ, "ຜູ້ຖືກປະຖິ້ມໄວ້"; ຫລືແຜ່ນດິນຂອງນາງຈະບໍ່ຖືກເອີ້ນວ່າ, "ບ່ອນຮ້າງເປົ່າ." ອີກຕໍ່ໄປແທ້ຈິງແລ້ວ,.
ນາງຈະຖືກເອີ້ນສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ ເພາະວ່າພຣະຢາເວມີຄວາມປິຕິຍິນດີໃນນາງ, ແລະ ແຜ່ນດິນຂອງນາງຈະແຕ່ງງານ.
ພວກເຂົາໄດ້ວາງຢູ່ທີ່ນັ້ນເຕືອນຄວາມຈຳຂອງພຣະຢາເວ, ຢ່າຍອມໃຫ້ພຣະອົງຊົງຢຸດພັກຈົນກວ່າພຣະອົງໄດ້ສ້າງກຸງເຢຣູຊາເລັມຂຶ້ນມາໃຫມ່ ແລະ ເຮັດໃຫ້ເມືອງນັ້ນເປັນທີ່ສັນລະເສີນໃນແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະອົງໄດ້ປະຕິຍານວ່າ ພຣະອົງຈະບໍ່ເອົາເຂົ້າຂອງເຢຣູຊາເລັມເປັນອາຫານ ສຳລັບສັດຕູຂອງເຈົ້າອີກຕໍ່ໄປ. ພວກຄົນຕ່າງຊາດຈະບໍ່ໄດ້ດື່ມເຫລົ້າອາງຸ່ນໃຫມ່ຂອງນາງ.
ນີ້ແມ່ນພຣະຢາເວຊົງປະກາດ: "ຈົ່ງກ່າວແກ່ທິດາຂອງຊີໂອນວ່າ, 'ຈົ່ງເບິ່ງ, ພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ລອດຂອງເຈົ້າກຳລັງສະເດັດມາ! ເບິ່ງແມ, ລາງວັນຂອງພຣະອົງກໍຢູ່ກັບພຣະອົງ ແລະຄ່າຕອບແທນຂອງພຣະອົງຈະໄປຢູ່ຕໍພຣະພັກຂອງພຣະອົງ.'"
ຜູ້ທີ່ນຸ່ງເສື້ອຜ້າສີແດງ ແລະ ເຂົາກ້າວເດີນມາດ້ວຍຄວາມຫມັ້ນໃຈ.
ເຂົາກ້າວເດີນມາດ້ວຍຄວາມຫມັ້ນໃຈເພາະອານຸພາບອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະອົງ.
ເຂົາເວົ້າວ່າເຂົາກ່າວດ້ວຍຄວາມຊອບທຳ ແລະ ເຕັມໃປດ້ວຍຣິດທານຸພາບທີ່ສາມາດຊ່ວຍໃຫ້ລອດໄດ້.
ເຂົາໄດ້ເບິ່ງໄປທາງຫນ້າເຖິງວັນແຫ່ງການແກ້ແຄ້ນ, ແລະປີແຫ່ງການໄຖ່ເຮົາໄດ້ມາເຖິງແລ້ວ.
ບໍ່, ບໍ່ມີໃຜຈັກຄົນຊ່ວຍເຫລືອ.
ເຂົາໄດ້ຢຽບຢໍ່າຊົນຊາດທັງຫລາຍດ້ວຍຄວາມຄຽດແຄ້ນຂອງເຮົາແລະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາມຶນເມົາດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງເຮົາ, ແລະເຮົາໄດ້ຖອກໂລຫິດຂອງພວກເຂົາລົງເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສຳແດງພຣະເມດຕານີ້ ຍ້ອນຄວາມເມດຕາຂອງພຣະອົງ ແລະດ້ວຍການກະທຳທີ່ສັດຊື່ໃນພັນທະສັນຍາຢ່າງຫລວງຫລາຍ.
ເມື່ອປະຊາຊົນຂອງພະຢາເວມີຄວາມທຸກຍາກລຳບາກ, ພຣະອົງຊົງເປັນທຸກ.
ທູດສະຫວັນຈາກທີ່ປະທັບຂອງພຣະອົງໄດ້ຊ່ວຍພວກເຂົາໃຫ້ລອດ.
ພຮະອົງກາຍເປັນສັດຕູຂອງພວກເຂົາເພາະພວກເຂົາໄດ້ທໍລະຍົດແລະເຮັດໃຫ້ພຣະວິນຍານບໍລິສຸດຂອງພຣະອົງຊົງເສຍພຣະໄທ.
ພຣະນາມຂອງພຣະອົງຕັ້ງແຕ່ສະໃຫມບູຮານຄື "ພຣະຜູ້ໄຖ່ຂອງພວກເຮົາ".
ຄໍາຮ້ອງທຸກ ຫລື ຄໍາຖາມແມ່ນ, "ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ເປັນຫຍັງພຣະອົງຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ພວກຂ້ານ້ອຍຫລົງທາງໄປຈາກທາງຂອງພຣະອົງແລະເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງຂ້ານ້ອຍແຂງກະດ້າງ, ຈົນວ່າພວກຂ້ານ້ອຍບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະອົງ?"
ບັນດາປະຊາຊາດຈະໂຕສັ່ນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂອງພຣະອົງ.
ບໍ່ມີຜູ້ໃດໄດ້ຍິນຫລືຮັບຮູ້ພຣະເຈົ້າໃດນອກເຫນືອຈາກພຣະອົງ, ຜູ້ທີ່ກະທຳສິ່ງຕ່າງໆເພື່ອຜູ້ທີ່ລໍຄອຍພຣະອົງ.
ພວກເຂົາກໍເຫມືອນດັ່ງຜ້າເສັດທີ່ສົກກະປົກ.
ນີ້ແມ່ນຍ້ອນພຣະອົງໄດ້ເຊື່ອງພຣະພັກຂອງພຣະອົງຈາກພວກເຂົາແລະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາສູນເສຍໃນມືຂອງຄວາມຜິດບາບຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ປຽບເປັນຊ່າງປັ້ນ ແລະປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນປຽບເປັນດິນຫນຽວ.
ເມືອງທີ່ບໍລິສຸດທັງຫລາຍຂອງພຣະອົງໄດ້ກາຍເປັນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ ແລະ ເຢຣູຊາເລັມກາຍເປັນບ່ອນທີ່ຮົກຮ້າງຫວ່າງເປົ່າ.
ສອງຄຳຖາມແມ່ນ: "ຂ້າແດ່ພຣະຢາເວ, ພຣະອົງຍັງຊົງຢັບຢັ້ງຢູ່ໄດ້ຢ່າງໃດ? ແລະ ພຣະອົງຍັງຊົງງຽບ ແລະ ສືບຕໍ່ຮັບຄວາມອັບອາຍຕະຫລອດໄປໄດ້ຢ່າງໃດ?"
ພຣະອົງຕ້ອງການຜູ້ທີ່ສະແຫວງຫາ ແລະ ພົບໂດຍຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ຖາມແລະບໍ່ໄດ້ຂໍ.
ພວກເຂົາດຳເນີນຕາມຄວາມຄິດ ແລະ ແຜນການຂອງຕົນເອງ.
ພວກເຂົາແມ່ນຊົນຊາດທີ່ເຮັດຜິດຕໍ່ເຮົາຕະຫລອດເວລາ, ຄືການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາທັງຫລາຍໃນສວນຕ່າງໆ, ແລະເຜົາເຄື່ອງຫອມເທິງກ້ອນດິນຈີ່. ພວກເຂົານັ່ງຢູ່ທ່າມກາງບ່ອນຝັງສົບແລະເຝົ້າລະວັງຕະຫລອດຄືນ, ແລະກິນຊີ້ນຫມູພ້ອມກັບນ້ຳແກງຂອງຊີ້ນ ທີ່ຫນ້າລັງກຽດໃນຈານຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຈະຕອບແທນພວກເຂົາຄືນ ແລະຈະຕອບແທນພວກເຂົາສຳລັບຄວາມບາບຂອງເຂົາ ແລະ ຄວາມບາບຂອງບັນດາບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບແຜ່ນດິນເປັນກຳມະສິດ.
ພຣະອົງຈະລິຄິດພວກເຂົາໃຫ້ແກ່ດາບ, ແລະ ພວກເຂົາທຸກຄົນຈະກົ້ມຫົວລົງຕໍ່ຜູ້ສັງຫານ.
ພວກເຂົາຈະກິນ, ດື່ມ, ປິຕິຍິນດີ ແລະ ຈະໂຫ່ຮ້ອງດ້ວຍຄວາມຍິນດີ.
ພວກເຈົ້າຈະຫິວໂຫຍ ແລະຈະຫິວກະຫາຍ. ພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍ ແລະເພາະຄວາມເຈັບປວດຂອງຫົວໃຈ ແລະ ຈະຮ້ອງໄຫ້ຍ້ອນວິນຍານທີ່ຊອກຊ້ຳ.
ພຣະຢາເວຈະສ້າງທ້ອງຟ້າໃຫມ່ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກໃຫມ່.
ພວກເຂົາຈະຍິນດີ ແລະ ເບີກບານໃຈຕະຫລອດໄປໃນສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວກຳລັງຈະສ້າງຂຶ້ນ.
ພວກກເຂົາຈະສ້າງານເຮືອນ ແລະ ອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ແລະພວກເຂົາຈະປູກຕົ້ນອະງຸ່ນ ແລະກິນຫມາກຂອງມັນ.
ພວກເຂົາຈະມີຊີວິດຍາວນານຄືກັບອາຍຸຂອງຕົ້ນໄມ້.
ໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາຍັງເວົ້າຢູ່, ພຣະຢາເວຈະຟັງພວກເຂົາ, ແລະກ່ອນພວກເຂົາຮ້ອງຂໍ ພຣະອົງຈະຕອບພວກເຂົາ.
ພວກມັນຈະບໍ່ທຳຮ້າຍຫລືທຳລາຍກັນອີກຕໍ່ໄປ. ຫມາປ່າແລະລູກແກະຈະຫາກິນຢູ່ນຳກັນ, ແລະ ສິງໂຕຈະກິນເຟືອງຄືກັນກັບງົວ.
ພຣະຢາເວສ້າງສິ່ງທັງຫມົດນີ້ດ້ວຍພຣະຫັດຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຍອມຮັບມະນຸດຜູ້ທີ່ມີຈິດວິນຍານທີ່ແຕກສະຫລາຍ ແລະສຳນຶກຜິດ, ແລະ ຜູ້ທີ່ຕົວສັ່ນຕໍ່ຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຜູ້ທີ່ຂ້າງົວກໍຂ້າຄົນນຳ. ຜູ້ທີ່ຖວາຍບູຊາລູກແກະກໍຫັກຄໍຂອງຫມາດ້ວຍ. ຜູ້ທີ່ຖວາຍເມັດພືດເປັນເຄື່ອງບູຊາກໍຖວາຍເລືອດຫມູດ້ວຍ; ຜູ້ທີ່ຖວາຍອານຸສອນເຄື່ອງຫອມກໍອວຍພອນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍດ້ວຍ.
ບັນດາພີ່ນ້ອງຂອງພວກເຈົ້າຜູ້ທີ່ກຽດຊັງ ແລະ ແຍກຜູ້ທີ່ຢ້ານກົວຈົນຕົວສັ່ນໃນພຣະຄຳຂອງພຣະຢາເວອອກໄປ.
ມັນແມ່ນສຽງອຶກກະທຶກຂອງການສູ້ຮົບແມ່ນອອກມາຈາກເມືອງນັ້ນ, ສຽງຂອງພຣະຢາເວທີ່ກຳລັງຊົງແກ້ແຄ້ນພວກສັດຕູຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຄວນປິຕິຍິນດີກັບເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ຍິນດີກັບນາງ, ສຳລັບພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບລ້ຽງດູ ແລະອີ່ມໃຈ; ເພາະໄດ້ຮັບການເລົ້າໂລມຢູ່ໃນອ້ອມເອິກຂອງນາງ; ເພາະວ່າພວກເຈົ້າຈະດື່ມສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນໃຫ້ເຕັມທີ່ ແລະ ຈະປິຕິຍິນດີກັບສະຫງ່າຣາສີຢ່າງມາກມາຍຂອງນາງ.
ພຣະຢາເວແມ່ນກຳລັງຂະຫຍາຍຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງມາເຫນືອນາງຄືກັບແມ່ນ້ຳ, ແລະສັບສົມບັດຂອງບັນດາປະຊາຊາດຄືກັບກະແສນ້ຳໄຫລ.
ພຣະອົງຈະໃຊ້ດ້ວຍໄຟ ແລະ ດາບຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວເຕົ້າໂຮມທຸກປະຊາຊາດແລະທຸກພາສາ ເພື່ອພວກເຂົາຈະມາແລະຈະເຫັນສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງ ແລະເພື່ອບາງຄົນຜູ້ທີ່ລອດຊີວິດສາມາດກັບຄືນໄປຍັງບັນດາປະຊາຊາດຂອງພວກເຂົາ ເພື່ອປະກາດສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວໃນທ່າມກາງບັນດາປະຊາຊາດ.
ພີ່ນ້ອງຂອງອິດສະຣາເອນທຸກຄົນກັບມາຈາກປະຊາຊາດທັງຫມົດ, ມາເປັນເຄື່ອງບູຊາຖວາຍແດ່ພຣະຢາເວ.
ປະຊາຊົນທັງຫມົດຈະມາຂາບໄຫວ້ພຣະຢາເວາກເດືອນຫນຶ່ງເຖິງເດືອນຕໍ່ໄປ ແລະ ຈາກວັນຊະບາໂຕເຖິງວັນຊະບາໂຕ.
ຫນອນທີ່ກັດກິນພວກເຂົາ ແລະທີ່ເຜົາຜານພວກເຂົາ.
ເຢເຣມີຢາເປັນປະໂລຫິດ.
ຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາເຖິງເຢເຣມີຢາ ເມື່ອໂຢສີຢາເປັນກະສັດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເລືອກເຢເຣມີຢາ ກ່ອນເຢເຣມີຢາເກີດ.
ລາວບອກວ່າລາວຍັງນ້ອຍເກີນໄປ.
ພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ລາວເວົ້າສິ່ງທີ່ ພຣະຢາເວສັ່ງລາວໃຫ້ເວົ້າ.
ລາວບໍ່ຄວນຢ້ານເພາະວ່າພຣະຢາເວ ກຳລັງຈະຢູ່ກັບລາວ ແລະ ຊ່ວຍລາວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ໃສ່ຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະອົງຢູ່ໃນປາກຂອງເຢເຣມີຢາ.
ລາວໄດ້ເຫັນງ່າຂອງຕົ້ນຫມາກບົກ.
ພຣະອົງຈະປະຕິບັດໃຫ້ມັນສຳເລັດ.
ຫມໍ້ແມ່ນຮູບພາບຂອງໄພພິບັດທີ່ຈະມາເຖິງ.
ພວກເຂົາຈະມາຕັ້ງທັບຕັ້ງອ້ອມຮອບເມືອງເຢຣູຊາເລັມ ແລະຢູດາ.
ພຣະອົງຈະກ່າວຄຳພິພາກສາຕັດສິນລົງໂທດພວກເຂົາເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະອົງ.
ປະຊາຊົນຈະຕໍ່ສູ້ລາວ.
ພຣະຢາເວລະນຶກໄດ້ວ່າປະຊາຊົນໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ ເຄີຍຮັກພຣະອົງໃນສະໄຫມກ່ອນ.
ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຈະມາເຖິງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຢາກໃຫ້ເຊື້ອສາຍຂອງຢາໂຄບບອກພຣະອົງວ່າພວກໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງ.
ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນເປັນມົນທິນ.
ຜູ້ປະກາດພຣະທັມກໍປະກາດໃນນາມຂອງພະບາອານ
ປະຊາຊົນຂອງພຣະຢາເວໄດ້ເອົາສັກສີຂອງພວກເຂົາແລກກັບສິ່ງບໍ່ສາມາດຊ່ວຍເຫລືອພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາໄດ້ປະຖິ້ມບໍ່ນ້ຳແຫ່ງຊີວິດ, ແລະພວກເຂົາໄດ້ຂຸດນ້ຳສ້າງສຳລັບຕົນເອງ.
ພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ອິດສະຣາເອນຕົກເປັນຂ້າທາດ.
ເມືອງຕ່າງໆຂອງພວກເຂົາຖືກທຳລາຍຈົນບໍ່ມີຜູ້ອາໄສຢູ່.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, 'ຂ້າພະເຈົ້າຈະບໍ່ຮັບໃຊ້ພຣະອົງ'
ພຣະອົງບອກວ່າພວກເຂົາຄ້າຍຄືກັບອູດ ແລະ ລໍປ່າ.
ພວກເຂົາຈະໄດ້ຄວາມອັບອາຍຈາກການນະມັດສະການຕົ້ນໄມ້ ແລະ ກ້ອນຫີນ.
ພວກເຈົ້າທຸກຄົນໄດ້ເຮັດຜິດຕໍ່ສູ້ເຮົາ.
ພຣະອົງໄດ້ລົງໂທດພວກເຂົາ ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ຍອມຮັບເອົາວິໄນ.
ພວກເຂົາໄດ້ຂ້າຄົນບໍລິສຸດ ແລະ ຄົນຍາກຈົນ.
ປະຊາຊົນຄິດວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຮັດບາບເລີຍ.
ພຣະອົງປຽບທຽບພວກເຂົາກັບຜູ້ຍິງທີ່ຫນີຈາກຜົວຂອງນາງ.
ຝົນບໍ່ໄດ້ຕົກເພາະວ່າປະຊາຊົນບໍ່ມີຄວາມລະອາຍຕໍ່ບາບຂອງພວກເຂົາ.
ອິດສະຣາເອນປະຕິບັດຄືກັບຜູ້ຍິງທີ່ຈິງຈັງໃນການນະມັດສະການຮູບປັ້ນ.
ພຣະອົງໄດ້ຢ່າຮ້າງກັບນາງ.
ຢູດາເຮັດສິ່ງດຽວກັນທີ່ອິດສະຣາເອນໄດ້ເຮັດ.
ພຣະອົງເຊື້ອເຊີນພວກເຂົາໃຫ້ກັບຄືນມາ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຍອມສາລະພາບຄວາມຜິດຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຈະໃຫ້ຜູ້ປົກຄອງທີ່ມາຈາກໃຈຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຈະບໍ່ຄິດກ່ຽວກັບມັນອີກຕໍ່ໄປ.
ປະຊາຊາດອື່ນໆທຸກຄົນຈະເຕົ້າໂຮມກັນທີ່ເຢຣູຊາເລັມ.
ບໍ່, ພວກເຂົາຈະມາເຕົ້າໂຮມກັນ.
ພຣະອົງຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົານັບຖືຕາມວິທີທີ່ພໍ່ໃຫ້ກຽດລູກຊາຍຂອງຕົນ.
ການຮ້ອງໄຫ້ ແລະການອ້ອນວອນຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຍິນຢູ່ໃນເຂດທົ່ງພຽງ.
ຮູບເຄົາລົບໄດ້ກຶນກິນສິ່ງຕ່າງໆທີ່ບັນພະບຸລຸດເຮັດວຽກມາ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຍິນສຸລະສຽງຂອງພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ຊົນຊາດຕ່າງໆຈະຂໍສຳລັບພອນຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະເຈົ້າຢາເວຈະໂກດແຄ້ນກັບພວກເຂົາ ແລະ ນຳຄວາມເດືອດຮ້ອນຈາກພາກເຫນືອມາ.
ມັນຈະທຳລາຍເມືອງຕ່າງໆຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະເຮັດມັນເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພວກເຂົາເສຍໃຈກັບບາບຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສັນຍາກັບປະຊາຊົນວ່າ ຈະໃຫ້ຄວາມສະຫງົບສຸກແກ່ຄົນ, ແຕ່ວ່າມີບາງຄົນທຳຮ້າຍພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຊຳລະລ້າງຫົວໃຈຂອງພວກເຂົາຈາກຄວາມຊົ່ວ.
ພວກເຂົາກຳລັງມາເພາະຢູດາໄດ້ກະບົດຕໍ່ ພຣະຢາເວ.
ລາວໄດ້ຍິນສຽງເຕືອນສຳລັບເສິກສົງຄາມ.
ພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະຢາເວ.
ແຜ່ນດິນແມ່ນເປົ່າເພາະວ່າພຣະຢາເວຊົງໂກດຮ້າຍ.
ພວກເຂົາຈະຫນີຈາກຜູ້ໂຈມຕີ ແລະ ເຮັດໃຫ້ເມືອງຕ່າງໆເປັນບ່ອນຮ້າງເປົ່າ.
ພວກເຂົາຈະຖືກຂ້າ.
ພຣະເຈົ້າຈະໃຫ້ອະໄພເຢຣູຊາເລັມ ຖ້າຫາກວ່າຜູ້ປະກາດພຣະທຳສາມາດຊອກຫາຜູ້ໃດກໍ່ຕາມ ທີ່ກະທຳຢ່າງທ່ຽງທຳ.
ພວກເຂົາຍັງປະຕິເສດທີ່ຈະຢູ່ໃນກົດລະບຽບວິໄນ.
ພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ທາງຂອງພຣະຢາເວ.
ບໍ່, ພວກເຂົາໄດ້ກະບົດຕໍ່ພຣະອົງ.
ເຢເຣມີຢາກ່າວວ່າການລ່ວງລະເມີດຂອງພວກເຂົາເພີ່ມຂື້ນແລະ ການກະທຳທີ່ບໍ່ສັດຊື່ຂອງພວກເຂົາແມ່ນບໍ່ມີຂີດຈຳກັດ.
ພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າວ່າພຣະອົງບໍ່ແມ່ນພຣະເຈົ້າຈິງ.
ພຣະອົງກຳລັງຈະນຳເອົາຊົນຊາດຫນຶ່ງມາຕໍ່ຕ້ານພວກເຂົາຈາກທາງໄກ.
ພວກສັດຕູຈະຂ້າພວກເດັກນ້ອຍຂອງຊົນຊາດອິດສະຣາເອນ ແລະ ກິນອາຫານຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຈະທຳຮ້າຍພວກເຂົາເພາະວ່າພວກເຂົາປະຖິ້ມ ພຣະຢາເວ ແລະ ນະມັດສະການພະເຈົ້າຕ່າງຊາດ.
ພວກເຂົາບໍ່ເຮັດຫຍັງເລີຍ.
ພຣະອົງຕ້ອງການໃຫ້ຝົນຕົກຖືກຕ້ອງຕາມລະດູການເພື່ອໃຫ້ການເກັບກ່ຽວໄດ້ຮັບຜົນດີ.
ພວກເຂົາຮັ່ງມີ.
ພຣະອົງຈະລົງໂທດພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາມັກແບບທາງນັ້ນ.
ພຣະຢາເວຈະທຳລາຍນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
ພວກເຂົາຈະໂຈມຕີໃນຕອນທ່ຽງ ແລະ ຕອນກາງຄືນ.
ພຣະອົງຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາໂຈມຕີເພາະວ່າເມືອງນີ້ເຕັມໄປດ້ວຍການບີບບັງຄັບຂົ່ມເຫງ ແລະ ຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ.
ພຣະຢາເວຈະທຳລາຍນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດຈະໃຫ້ຄວາມສົນໃຈໄດ້
ພວກເຂົາຈະຕ້ອງຖືກຍົກເປັນຂອງຄົນອື່ນ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຮູ້ສຶກອັບອາຍເລີຍ.
ພວກເຂົາບໍ່ສົນໃຈຄຳເວົ້າ ຫລື ກົດບັນຍັດຂອງພຣະອົງເລີຍ.
ພວກມັນບໍ່ມີຄວາມຫມາຍຫຍັງກັບພຣະອົງ. ພຣະອົງບໍ່ມັກພວກມັນ.
ມັນຈະທຳລາຍພວກເຂົາ.
ຄົນທີ່ໂຫດຮ້າຍ, ຊາຍນັກຮົບ, ກຳລັງມາ.
ນາງຄວນເຮັດແນວນີ້ເພາະວ່າສັດຕູຈະທຳລາຍຄົນຂອງນາງ.
ລາວຈະກວດສອບ ແລະ ທົດລອງທາງຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຫົວແຂງຄືກັບທອງແດງ ແລະ ດື້ດ້ານເຫມືອນເຫລັກກ້າ.
ພຣະອົງຈະສືບຕໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ພວກເຂົາອາໄສຢູ່ບ່ອນນັ້ນ.
ພວກເຂົາຕ້ອງເຮັດໃນທາງ ແລະ ການປະຕິບັດທີ່ມີຄວາມຍຸດຕິທຳ.
ພວກເຂົາຈະບໍ່ຂົ່ມເຫັງຄົນອ່ອນແອ ຫລື ຂ້າຄົນບໍລິສຸດຫລື ນະມັດສະການເທບພະເຈົ້າປອມ.
ພວກເຂົາໄປພຣະວິຫານ ແລະ ບອກວ່າພວກເຂົາລອດແລ້ວ.
ພຣະອົງຢາກໃຫ້ພວກເຂົາຈື່ໄດ້ວ່າພຣະອົງຈະເຮັດກັບພວກເຂົາໃນສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ເຮັດກັບຊີໂລ ເພາະວ່າພວກເຂົາມີຄວາມຜິດໃນການກະທຳອັນດຽວກັນທີ່ປະຊາຊົນຊິໂລມີຄວາມຜິດ.
ພຣະອົງຈະບໍ່ຟັງເພາະວ່າພຣະອົງໄດ້ຕັດສິນໃຈທຳລາຍຊົນຊາດອິດສະຣາເອນ.
ເພາະວ່າພວກເຂົາກຳລັງນະມັດສະການເທບພະເຈົ້າອື່ນ.
ພຣະອົງໄດ້ສັ່ງໃຫ້ພວກເຂົາເຊື່ອຟັງສຽງຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຟັງ ຫລື ເອົາໃຈໃສ່. ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຄວາມຊົ່ວ.
ພຣະອົງຕ້ອງເວົ້າກັບພວກເຂົາວ່ານີ້ແມ່ນຊົນຊາດຫນຶ່ງທີ່ບໍ່ຟັງສຽງຂອງພຣະຢາເວ.
ເຢເຣມີຢາແມ່ນເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພຣະຢາເວໄດ້ປະຕິເສດຊາວອິດສະຣາເອນ.
ພວກເຂົາໄດ້ສ້າງມັນເພື່ອພວກເຂົາສາມາດຖວາຍເຜົາພວກລູກຊາຍ ແລະ ລູກສາວຂອງພວກເຂົາໃນໄຟ.
ພວກນົກ ແລະ ສັດປ່າຈະກິນພວກມັນ.
ພຣະອົງຈະສ້າງມັນບໍ່ມີຄົນທີ່ມີຄວາມສຸກຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ຜູ້ຄົນຈະກະຈາຍກະດູກເຫລົ່ານັ້ນທົ່ວພື້ນດິນ.
ພວກເຂົາປາດຖະຫນາວ່າພວກເຂົາຈະຕາຍ.
ພວກເຂົາພະຍາຍາມຫາທາງກັບຄືນມາ.
ບໍ່ມີໃຜເສຍໃຈກັບຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງຕົນ.
ນົກຮູ້ວ່າພວກເຂົາຄວນຈະເຮັດແນວໃດ, ແຕ່ປະຊາຊົນພຣະອົງບໍ່ຮູ້ກົດຫມາຍຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາໄດ້ຂຽນສິ່ງຕ່າງໆທີ່ຫລອກລວງຜູ້ຄົນ.
ພຣະອົງຈະໃຫ້ເມຍແລະທົ່ງນາຂອງພວກເຂົາຕົກໄປເປັນຂອງຄົນອື່ນ.
ບໍ່, ພວກເຂົາບໍ່ອັບອາຍເລີຍ.
ພຣະອົງຈະເປັນສັດຕູຂອງພວກເຂົາ ຂ້າພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຕັດສິນໃຈໄປເມືອງຕ່າງໆ ແລະ ຕາຍ.
ພວກເຂົາຈະມາຢຶດເອົາທີ່ດິນ ແລະ ຊັບສົມບັດຂອງມັນ, ເມືອງ ແລະ ຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນນັ້ນ.
ພຣະອົງກຳລັງສົ່ງງູພິດທັບທາງເພື່ອທຳຮ້າຍພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຢູ່ໃນດິນແດນທີ່ຫ່າງໄກ.
ພຣະຢາເວສະຖິດຢູ່ໃນຊິໂອນ.
ລາວຢາກຮ້ອງໄຫ້ເພາະວ່າປະຊາຊົນຂອງລາວຫລາຍຄົນໄດ້ຖືກຂ້າຕາຍ.
ລາວຕ້ອງການທີ່ຈະປະຖິ້ມພວກເຂົາເພາະວ່າພວກເຂົາເປັນຄົນຫລິ້ນຊູ້ ແລະຄົນກະບົດ.
ພວກເຂົາເວົ້າຕົວະ.
ພວກເຂົາຄວນລະວັງພວກເຂົາເພາະວ່າອ້າຍນ້ອງ ແລະເພື່ອນບ້ານທຸກໆຄົນແມ່ນຜູ້ທີ່ຫລອກລວງ.
ພວກເຂົາເມື່ອຍລ້າເພາະແຮງຂອງພວກເຂົາຫມົດໄປຈາກການກະທຳຄວາມຊົ່ວຊ້າ.
ພຣະອົງຈະລົງໂທດຊາວອິດສະຣາເອນເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ຮັບພິທີຕັດພຽງແຕ່ຮ່າງກາຍຂອງພວກເຂົາ ແລະ ບໍ່ແມ່ນໃນໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຕ້ອງການທົດລອງພວກເຂົາເພາະວ່າພວກເຂົາເວົ້າຕົວະເພື່ອນບ້ານຂອງຕົນ.
ລາວຈະຮ້ອງເພງແຫ່ງການໂສກເສົ້າ ແລະ ຄວນຄາງສຳລັບພູເຂົາທັງຫລາຍ, ແລະເພັງງານສົບຈະຖືກຮ້ອງເພາະທົ່ງຫຍ້າເຫລົ່ານັ້ນ.
ພຣະອົງຈະປ່ຽນພວກມັນໃຫ້ເປັນບ່ອນທີ່ຖືກທຳລາຍ.
ມັນຈະເປັນຄືກັບຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ແລະບໍ່ມີໃຜຈະຜ່ານມັນໄດ້.
ພວກເຂົາໄດ້ປະຖິ້ມພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງ ແລະ ພວກເຂົາບໍ່ຍອມເຊື່ອຟັງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາບໍ່ມີຄວາມສຸກຄືກັບຄົນທີ່ບໍ່ມີຫຍັງນອກເຫນືອຈາກສິ່ງທີ່ຂົມຂື່ນທີ່ຈະກິນແລະດື່ມ. ຈາກນັ້ນລາວຈະຂັບໄລ່ພວກເຂົາອອກຈາກເຮືອນຂອງພວກເຂົາແລະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຖືກຂ້າ.
ພວກເຂົາຄວນຮ້ອງເພງທີ່ໂສກເສົ້າຮ້ອງໄຫ້ເພື່ອປະຊາຊົນຂອງນາງ.
ພວກເຂົາຈະມີຄວາມອັບອາຍຫລາຍ.
ພວກເຂົາຄວນສອນລູກສາວຂອງພວກເຂົາດ້ວຍເພງແຫ່ສົບ.
ເດັກນ້ອຍ ແລະ ຊາຍຫມຸ່ມກຳລັງຈະຕາຍ.
ເພາະຊາກສົບຂອງພວກເຂົາຈະບໍ່ມີໃຜຝັງ.
ປະຊາຊົນຄວນຈະມີຄວາມພູມໃຈທີ່ພວກເຂົາຮູ້ຈັກພຣະຢາເວ.
ພຣະອົງເຮັດດ້ວຍຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ພັນທະສັນຍາ, ຄວາມຍຸດຕິ ທຳ, ແລະ ຄວາມຊອບທຳ.
ພຣະອົງຈະລົງໂທດຊາວອິດສະຣາເອນເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ຮັບພິທີຕັດພຽງເພາະເນື້ອຫນັງຂອງພວກເຂົາ ແລະ ບໍ່ແມ່ນໃນໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຈະລົງໂທດພວກເຂົາເພາະວ່າແມ່ນແຕ່ຮ່າງກາຍຂອງພວກເຂົາຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບພິທີຕັດ.
ພຣະອົງບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາຮຽນຮູ້ການດຳເນີນຊີວິດຕາມຢ່າງບັນດາປະຊາຊາດ .
ການສ້າງຮູບເຄົາລົບແມ່ນບໍ່ມີປະໂຫຍດ.
ຮູບເຄົາລົບບໍ່ສາມາດເຮັດຫຍັງໄດ້ທັງສິ່ງດີ ຫລື ບໍ່ດີ.
ບໍ່ມີໃຜປຽບເຫມືອນພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາຈະຖືກພິນາດ.
ພຣະອົງໄດ້ສ້າງທີ່ດິນແຫ້ງແລ້ງ ແລະ ກະຈາຍຟ້າສະຫວັນ.
ຮູບບູຊາບໍ່ມີຊີວິດ, ແຕ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ສ້າງທຸກສິ່ງ.
ພວກເຂົາຄວນຮວບຮວມມັນເຂົ້າຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຫນີອອກຈາກທີ່ດິນ.
ພວກເຂົາໄດ້ນຳເອົາລູກໆຂອງລາວໄປຈາກລາວຫມົດ
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຊອກຫາພຣະຢາເວ.
ບັນດາເມືອງຂອງຢູດາຈະກາຍເປັນສິ່ງຊາກຫັກພັງ.
ລາວຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຕີສອນລາວດ້ວຍຄວາມຍຸດຕິທຳ, ບໍ່ແມ່ນດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຄວາມໂກດຮ້າຍຕົກໃສ່ຄົນຕ່າງຊາດທີ່ບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຄວນຈະໄດ້ຮັບຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງພຣະຢາເວ ເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ທຳລາຍຢາໂຄບ ແລະ ແຜ່ນດິນຂອງຢາໂຄບ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຈະປະກາດພວກເຂົາໃຫ້ແກ່ແຕ່ລະຄົນຂອງຢູດາ ແລະບັນດາຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
ພວກເຂົາຈະຖືກສາບແຊ່ງຖ້າພວກເຂົາບໍ່ຟັງຄຳເວົ້າແຫ່ງພັນທະສັນຍາ.
ພັນທະສັນຍາດັ່ງກ່າວໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ແກ່ບັນພະບຸລຸດຂອງອິດສະຣາເອນ.
ມັນແມ່ນວັນທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ນຳຊາວອິດສະຣາເອນອອກຈາກເອຢີບ.
ພຣະອົງໄດ້ສາບານວ່າຈະໃຫ້ແຜ່ນດິນຊຶ່ງມີນ້ຳນົມ ແລະນໍ້າເຜີ້ງໄຫລບໍລິບູນແກ່ພວກເຂົາ.
ພຣະອົງໄດ້ນຳພວກເຂົາມາເພາະປະຊາຊົນບໍ່ເຊື່ອຟັງຄຳ ສັນຍາ.
ພວກເຂົາບໍ່ຍອມເຮັດຕາມຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວ ແລະນະມັດສະການເທບພະເຈົ້າອື່ນ.
ລາວຈະບໍ່ຟັງພວກເຂົາ.
ປະຊາຊົນເຮັດແທ່ນສຳລັບເຜົາເຄື່ອງຫອມຖວາຍແກ່ພະບາອານ, ຫລາຍທໍ່ກັບຫົນທາງຕ່າງໆໃນເມືອງນັ້ນ.
ລາວບໍ່ໄດ້ອະທິຖານເພາະວ່າພຣະຢາເວບໍ່ຟັງ.
ການເຜົາບູຊາບໍ່ສາມາດຈະຊ່ວຍພວກເຈົ້າໄດ້ ເພາະພວກເຂົາຍິນດີໃນການກະທຳທັງຫລາຍທີ່ຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແກ່ພະບາອານ.
ພຣະອົງຊົງກວດເບິ່ງທັງຄວາມຄິດ ແລະຈິດໃຈ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າພວກເຂົາຈະຂ້າລາວ.
ພຣະຢາເວກຳລັງຈະລົງໂທດພວກຄົນຫນຸ່ມຈະຕາຍດ້ວຍດາບ ແລະ ດ້ວຍການອຶດຢາກອາຫານ.
ສິ່ງທີ່ດີຈະເກີດຂື້ນກັບພວກເຂົາ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວທຳລາຍພວກເຂົາເສຍ.
ຕົ້ນໄມ້ຈະຫ່ຽວແຫ້ງຍ້ອນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງປະຊາຊົນ.
ອ້າຍຂອງເຢເຣມີຢາ ແລະ ຄອບຄົວຂອງພໍ່ຂອງລາວໄດ້ທໍລະຍົດຕໍ່ລາວ.
ພວກເຂົາໄດ້ຕັ້ງຫນ້າຕໍ່ຕ້ານພຣະອົງ.
ພວກເຂົາໄດ້ປ່ຽນມັນເປັນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ໃນແຜ່ນດິນບໍ່ມີຄວາມປອດໄພ.
ພວກເຂົາຄວນຈະອັບອາຍເພາະຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງ ພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວຈະນຳພວກເຂົາກັບຄືນສູ່ແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະຖືກສ້າງຂຶ້ນທ່າມກາງປະຊາຊົນຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວຈະຖອນພວກເຂົາອອກ.
ພຣະອົງບອກເຢເຣມີຢາໃຫ້ໃສ່ຜ້າປ່ານຄາດແອວ ແລະຫລັງຈາກນັ້ນເອົາໄປທີ່ແມ່ນ້ຳເອຟຣາດ ແລະ ເຊື່ອງມັນໄວ້.
ພວກມັນບໍ່ມີຫຍັງດີ ເພາະພວກເຂົາປະຕິເສດທີ່ຈະຟັງຖ້ອຍ ຄຳຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະອົງຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົານຳຊື່ສຽງ, ສຽງຄຳສັນລະເສີນ ແລະ ສະຫງ່າລາສີແກ່ພຣະອົງ.
ພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເຕັມດ້ວຍຄວາມມືນເມົາ.
ພຣະອົງຈະທຳລາຍພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຈະນຳຄວາມມືດ.
ເພາະວ່າມົງກຸດເທິງຫົວຂອງພະອົງໄດ້ຕົກລົງແລ້ວ.
ພຣະອົງຈະແຕ່ງຕັ້ງພວກເຂົາຜູ້ທີ່ພວກເຂົາໄດ້ສອນໃຫ້ເປັນເພື່ອນຂອງພວກເຂົາ.
ສິ່ງທີ່ບໍ່ດີເກີດຂຶ້ນເພາະວ່າປະຊາຊົນໄດ້ກະທຳຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຫລາຍຢ່າງ.
ພຣະອົງຈະໃຫ້ປະກົດແຈ້ງແກ່ທຸກຄົນ.
ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດຫານ້ຳໄດ້.
ບໍ່ມີຫຍ້າ ຫລື ພືດພັນ.
ພຣະອົງຊົງຊ່ວຍອິດສະຣາເອນໃນເວລາທີ່ປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ.
ພຣະຢາເວບອກເຢເຣມີຢາບໍ່ໃຫ້ອະທິຖານຂໍສິ່ງທີ່ດີສຳລັບປະຊາຊົນ.
ພວກມັນມາຈາກຫົວໃຈຂອງຜູ້ປະກາດພຣະທຳປອມເອງ.
ພວກເຂົາຈະຕາຍຍ້ອນສົງຄາມ ແລະ ຄວາມອຶດຢາກ.
ພວກເຂົາຈະຕາຍຍ້ອນສົງຄາມຕາມທົ່ງນາ.
ພວກເຂົາຈະຕາຍຍ້ອນຄວາມອຶດຢາກໃນເມືອງ.
ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສ້າງທ້ອງຟ້າ ແລະ ເຮັດໃຫ້ເກີດຝົນໄດ້.
ພຣະອົງຍັງຄົງກໍຈະບໍ່ມີໃຈເມດຕາປະຊາຊາດເຫລົ່ານີ້ເລີຍ.
ບາງຄົນຈະຕາຍ, ບາງຄົນຈະຖືກຂ້າ, ບາງຄົນຈະຕາຍຍ້ອນຄວາມຫິວໂຫຍ, ແລະບາງຄົນຈະຖືກນຳໄປຈາກບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງພວກເຂົາ.
ບາງຄົນຈະຕາຍໃນສົງຄາມ, ຖືກຫມາດຶງແກ່ໄປ, ຖືກຝູງນົກໃນອາກາດສັບຕອດກິນ ແລະສັດປ່າເທີງແຜ່ນດິນໂລກກັດກິນ.
ບໍ່ມີໃຜຈະສົນໃຈເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
ພຣະອົງເມື່ອຍທີ່ຈະມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ເຢຣູຊາເລັມ.
ພຣະຢາເວຈະໃຫ້ສັດຕູຂ້າລູກນ້ອຍຂອງນາງ.
ພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາອ້ອນວອນຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອໃນເວລາທີ່ປະສົບກັບຄວາມຫຍຸ້ງຍາກລຳບາກ.
ພຣະອົງຈະໃຫ້ເພາະຄວາມບາບທັງຫລາຍຂອງປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
ລາວກຶນກິນພວກມັນ.
ລາວຈຳເປັນຕ້ອງກັບໃຈ.
ພຣະອົງຈະຊ່ວຍລາວໃຫ້ພົ້ນຈາກຄົນຊົ່ວ ແລະ ອຳມະຫິດ.
ພຣະຢາເວສັ່ງເຢເຣມີຢາບໍ່ໃຫ້ເອົາເມຍ.
ພວກເຂົາທຸກຄົນຈະຕາຍ.
ສົບຂອງພວກເຂົາຈະເປັນເຫມືອນຂີ້ສັດທີ່ຢູ່ເທິງພື້ນແຜ່ນດິນ ແລະ ຈະເປັນອາຫານສຳລັບນົກ ແລະສັດເດຍລະສານ.
ພຣະອົງສັ່ງເຢເຣມີຢາເພາະວ່າທັງຄົນໃຫຍ່ ແລະ ຄົນນ້ອຍໆຈະຕາຍ, ແຕ່ຈະບໍ່ມີໃຜມາຄໍ່າຄວນອາໄລພວກເຂົາ .
ພຣະຢາເວສັ່ງລາວ ເພາະວ່າພຣະອົງກຳລັງຈະເຮັດໃຫ້ການສະຫລອງຕ່າງໆສິ້ນສຸດລົງ.
ປະຊາຊົນຈະຖາມເຢເຣມີຢາວ່າເປັນຫຍັງພຣະຢາເວຈຶ່ງອອກ ຄຳສັ່ງໄພພິບັດຕໍ່ພວກເຂົາ.
ຄົນພວກນີ້ຊົ່ວຫລາຍກ່ວາບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຈະເຮັດຢ່າງນັ້ນເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນເປັນມົນທິນ ທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຮູບປັ້ນຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະເວົ້າວ່າບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຮົາໄດ້ຮັບມໍຣະດົກທີ່ຫລອກລວງ.
ບາບຂອງຢູດານັ້ນບັນທຶກໃສ່ຫົວໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ເສົາອາເຊຣາແມ່ນຢູ່ຂ້າງຕົ້ນໄມ້ໃບໄມ້ຢູ່ເທິງໂນນພູສູງ.
ຢູດາຈະຕົກເປັນທາດຂອງແຜ່ນດິນທີ່ພວກເຂົາບໍ່ຮູ້.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຜູ້ທີ່ໄວ້ວາງໃຈໃນມະນຸດຊາດແມ່ນຖືກສາບແຊ່ງ.
ຈິດໃຈຫລອກລວງຫລາຍກ່ວາສິ່ງອື່ນ, ມັນເຈັບປ່ວຍ, ແລະບໍ່ມີໃຜເຂົ້າໃຈມັນ.
ທຸກຄົນທີ່ປະຖິ້ມພຣະຢາເວຈະມີຄວາມອັບອາຍ ແລະ ຖືກຕັດອອກ.
ເຢເລມີຢາບໍ່ໄດ້ຫນີຈາກໄປການເປັນຜູ້ລ້ຽງແກະທີ່ຕາມພຣະອົງໄປ
ພຣະອົງຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາຢຸດແບກຫາບພາລະໃນວັນຊະບາໂຕ.
ຖ້າພວກເຂົາຈະເຊື່ອຟັງແລະເຮັດຕາມ, ຈາກນັ້ນເມືອງຈະຢູ່ຕະຫລອດໄປ.
ຖ້າປະຊາຊົນບໍ່ຍອມຟັງ, ພຣະຢາເວຈະເຜົາທຳລາຍເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
ພຣະຢາເວບອກເຢເຣມີຢາໃຫ້ໄປເຮືອນຂອງຊ່າງຫມໍ້ດິນ.
ມັນໄດ້ແຕກຢູ່ທີ່ມືຂອງຊ່າງປັ້ນຫມໍ້.
ພຣະອົງຈະຍອມຫັນໄພພິບັດທີ່ລາວກຳລັງວາງແຜນທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ມັນເກີດຂື້ນຈາກພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຈະຢຸດສີ່ງທີ່ດີ ຊຶ່ງເຮົາກ່າວໄວ້ວ່າເຮົາຈະເຮັດກັບພວກເຂົານັ້ນເສຍ.
ພວກເຂົາກຳລັງເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວ.
ພວກເຂົາຈະບໍ່ຟັງ ຫລື ຢຸດເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວ.
ຊາວອິດສະຣາເອນໄດ້ລືມພຣະຢາເວ ແລະ ໄດ້ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແກ່ຮູບເຄົາລົບ.
ພວກເຂົາຈະເຮັດແນວນັ້ນເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນນັ້ນເປັນຕາຢ້ານ.
ພວກເຂົາວາງແຜນທີ່ຈະໂຈມຕີລາວດ້ວຍຄຳເວົ້າຂອງພວກເຂົາ ແລະ ບໍ່ເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ທຸກສິ່ງທີ່ລາວເວົ້າ.
ເຢເຣມີຢາໄດ້ຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວລະນຶກເຖິງວິທີທີ່ພຣະອົງໄດ້ສັນຍາ ສຳລັບສະຫວັດພາບຂອງປະຊາຊົນ.
ລາວຮ້ອງຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວຂ້າຜູ້ຊາຍທັງຫມົດ ແລະ ບໍ່ໃຫ້ອະໄພບາບຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງໄດ້ບອກເຢເຣມີໃຫ້ໄປຊື້ຫມໍ້ດິນເຜົາຂອງຊ່າງປັ້ນຫມໍ້.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະນຳເອົາໄພພິບັດມາສູ່ສະຖານທີ່ນັ້ນ, ແລະເຮັດໃຫ້ຫູຂອງພວກເຂົາຈະອື້ຂື້ນ. "
ພຣະອົງກຳລັງນຳຄວາມເດືອດຮ້ອນມາ ເພາະວ່າປະຊາຊົນໄດ້ປະຖິ້ມພຣະເຈົ້າ ແລະຫມຶ່ນປະຫມາດສະຖານທີ່ຂອງພຣະອົງ, ແລະເຂົ້າໄປຫາພະເຈົ້າອື່ນ, ແລະເຕັມໄປດ້ວຍສະຖານທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍເລືອດຜູ້ບໍລິສຸດ.
ພວກເຂົາໄດ້ສ້າງຫໍບູຊາຕໍ່ພະບາອານ ເພື່ອເຜົາພວກລູກຊາຍຂອງພວກເຂົາໃນໄຟ ເປັນການຖວາຍບູຊາແກ່ພະນັ້ນ.
ມັນຈະຈະຖືກເອີ້ນວ່າຮ່ອມພູແຫ່ງການຂ້າຟັນ.
ລາວຕ້ອງທຳລາຍດິນເຜົາຕໍ່ຫນ້າສາຍຕາຂອງຜູ້ຊາຍທີ່ໄປນຳ ລາວ.
ຄົນທີ່ບໍ່ສະອາດໄດ້ໄປນະມັດສະການຮູບດາວຢູ່ເທິງຫລັງຄາ ແລະ ຖອກເຄື່ອງດື່ມບູຊາຖວາຍແກ່ພະເຈົ້າອື່ນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ນຳຄວາມເດືອດຮ້ອນມາສູ່ພວກເຂົາເພາະວ່າພວກເຂົາແຂງຄໍ ແລະ ປະຕິເສດທີ່ຈະຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະເຈົ້າ.
ລາວໄດ້ລົງໂທດເຢເຣມີຢາເພາະວ່າເຢເຣມີຢາໄດ້ທຳນວາຍຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ຕໍ່ຫນ້າພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວຈະໃຫ້ຊັບສົມບັດທັງຫມົດຂອງເມືອງນີ້ ແລະຊັບສົມບັດທັງຫມົດຂອງລາວພ້ອມທັງເຄື່ອງທີ່ມີຄ່າ ແລະຊັບສົມບັດທັງຫມົດຂອງກະສັດຢູດາ.
ພວກເຂົາຈະຖືກກວດໄປບາບີໂລນ ແລະ ຕາຍຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ຄຳເວົ້າຂອງພຣະອົງກາຍເປັນຄືກັບໄຟໃນໃຈຂອງເຢເຣມີຢາ, ເປັນແຜໃນກະດູກຂອງລາວ, ແລະ ລາວສາມາດອັດມັນໄວ້ໄດ້.
ລາວໄດ້ຮ້ອງອອກມາ ແລະ ປະກາດວ່າ "ຄວາມຮຸນແຮງ ແລະຄວາມພິນາດ."
ພວກເຂົາຈະຫລົງທາງ, ພວກເຂົາຈະບໍ່ເອົາຊະນະລາວ, ແລະພວກເຂົາຈະມີຄວາມອັບອາຍທີ່ບໍ່ມີວັນສິ້ນສຸດ.
ທຸກຄົນຄວນຮ້ອງເພງ ແລະ ຍ້ອງຍໍສັນລະເສີນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ເພາະວ່າລາວກວດເບິ່ງຄົນຊອບທຳ, ເບິ່ງຈິດໃຈ ແລະຫົວໃຈຂອງເຂົາ, ເຮັດການແກ້ແຄ້ນ, ແລະ ຊ່ວຍກູ້ຄົນທີ່ຖືກຂົ່ມເຫັງ.
ລາວສາບແຊ່ງມື້ທີ່ລາວເກີດ ແລະ ຮ້ອງຂໍໃຫ້ມັນບໍ່ໄດ້ຮັບພອນ.
ພວກເຂົາຂໍໃຫ້ລາວສະແຫວງຫາຄຳແນະນຳຈາກພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາຫວັງວ່າພຣະຢາເວຈະເຮັດການອັດສະຈັນສຳລັບພວກເຂົາ.
ຂໍ້ຄວາມທີ່ພຣະຢາເວຈະຕໍ່ສູ້ກັບເຊເດກີຢາ.
ພຣະຢາເວຈະຕໍ່ສູ້ກັບກະສັດເຊເດກີຢາດ້ວຍຄວາມເຈັບປ່ວຍ, ສົງຄາມ ແລະ ຄວາມອຶດຢາກ.
ພວກເຂົາຈຳເປັນຕ້ອງຫນີອອກຈາກເມືອງ ແລະ ຍອມຈຳ ນົນຕໍ່ຄົນເດນເດຍ.
ພວກເຂົາຈະຕາຍ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ກະສັດຟັງຄຳເວົ້າຂອງພຣະຢາເວ, ເຮັດໃຫ້ມີຄວາມຍຸດຕິທຳ, ແລະ ຊ່ວຍກູ້ຄົນທີ່ຖືກກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງ.
ພຣະຢາເວຕໍ່ຕ້ານຜູ້ຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ໃນຮ່ອມພູ ແລະ ຕາມທົ່ງພຽງ.
ພຣະອົງຈະກໍ່ໄຟໃນປ່າທີ່ຈະເຜົາຜານທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຟັງຄຳຂອງພຣະຢາເວ, ປະຕິບັດຢ່າງທ່ຽງທຳ, ຊ່ວຍເຫລືອຜູ້ທີ່ຖືກປຸ້ນ, ແລະ ກູ້ເອົາຄົນທີ່ຖືກກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງ. ພວກເຂົາບໍ່ຄວນທຳຮ້າຍຄົນຕ່າງດ້າວ, ເດັກກຳພ້າ, ຫລືແມ່ ຫມ້າຍ, ແລະພວກເຂົາບໍ່ຄວນໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງ ຫລື ຂ້າຄົນບໍລິສຸດ.
ລາຊະສຳນັກນີ້ຈະເປັນທີ່ຮົກຮ້າງ.
ພຣະຢາເວຈະເລືອກຜູ້ຄົນໃຫ້ມາທຳລາຍມັນ.
ພຣະອົງໄດ້ເຮັດພວກມັນ ເພາະວ່າປະຊາຊົນໄດ້ປະຖິ້ມພັນທະສັນຍາ ແລະ ນະມັດສະການພະເຈົ້າອື່ນ.
ພວກເຂົາຄວນຈະຮ້ອງໄຫ້ເພາະວ່າພວກທີ່ຖືກຈັບໄປນັ້ນຈະບໍ່ກັບຄືນ ຫລື ເຫັນແຜ່ນດິນເກີດອີກ.
ລາວຄວນເຮັດຄວາມຍຸດຕິທຳ ແມ່ນແຕ່ສຳລັບຄົນຍາກຈົນແລະ ຄົນຂັດສົນ, ໃຫ້ຄວາມຊອບທຳ, ແລະຮູ້ຈັກພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາຈະບໍ່ຮ້ອງໄຫ້ເພາະພະອົງລັກ, ຂ້າຄົນບໍລິສຸດ, ແລະກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງຜູ້ຄົນ.
ພວກເຂົາຈະຝັງລາວເຫມືອນກັນກັບຝັງລາ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຟັງສຽງຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາຈະສູນເສຍຜູ້ລ້ຽງຂອງພວກເຂົາ, ເພື່ອນຂອງພວກເຂົາຈະກາຍເປັນຊະເລີຍ, ແລະພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍ ແລະຖືກດູຫມິ່ນ.
ພຣະຢາເວຈະມອບເຢໂຮຢາຊິນ ແກ່ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ, ແລະ ລາວຈະຕາຍຢູ່ທີ່ຫ່າງໄກຈາກແຜ່ນດິນ.
ເຢໂຮຢາກີມຈະບໍ່ມີລູກ ແລະ ຈະບໍ່ຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ.
ຄົນລ້ຽງແກະທຳລາຍ ແລະ ກະແຈກກະຈາຍແກະ, ຂັບໄລ່ພວກເຂົາອອກໄປ, ແລະບໍ່ສົນໃຈພວກມັນ.
ພຣະອົງຈະເຕົ້າໂຮມພວກເຂົາ, ໃຫ້ທົ່ງຫຍ້າແກ່ພວກ, ແລະໃຫ້ພວກມີຜູ້ລ້ຽງແກະທີ່ດີ.
ພຣະອົງຈະແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ກະສັດຜູ້ຫນຶ່ງທີ່ຊອບທຳຂຶ້ນ.
ພວກເຂົາຈະເວົ້າວ່າພຣະຢາເວໄດ້ນຳພວກເຂົາກັບມາຈາກດິນແດນອື່ນ ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນຂອງພວກເຂົາ.
ຫົວໃຈຂອງລາວແຕກສະລາຍເພາະຄຳເວົ້າຂອງ ພຣະຢາເວແມ່ນບໍລິສຸດ, ແຕ່ວ່າຜູ້ບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທັມຕົວະ ແລະແຜ່ນດິນເຕັມໄປດ້ວຍການລ່ວງປະເວນີ.
ພຣະຢາເວຈະຍູ້ພວກເຂົາລົງ ແລະ ໄພພິບັດຈະມາຕ້ານພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາໄດ້ປະກາດພຣະທັມໃນນາມຂອງພະບາອານ ແລະ ໄດ້ນຳໃຫ້ອິດສະຣາເອນອອກຈາກເສັ້ນທາງທີ່ຖືກຕ້ອງ, ການຫລິ້ນຊູ້, ຫລອກລວງປະຊາຊົນ, ແລະຊຸກຍູ້ຜູ້ຄົນໃຫ້ເຮັດຄວາມຊົ່ວ.
ພຣະອົງເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາກິນຫນອນ ແລະ ດື່ມນໍ້າທີ່ເປັນພິດ.
ພວກເຂົາໄດ້ຕົວະປະຊາຊົນ.
ຄວາມໂກດແຮ້າຍຂອງພຣະອົງແມ່ນຄືກັບລົມພະຍຸ.
ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ສົ່ງພວກເຂົາໄປ.
ບໍ່ມີບ່ອນໃດທີ່ຄົນສາມາດຫນີຈາກພຣະອົງໄດ້. ພຣະອົງຢູ່ໃກ້ແລະໄກ, ພຣະອົງສາມາດເຫັນໄດ້ໃນທຸກໆສະຖານທີ່ລັບ, ແລະພຣະອົງຢູ່ທົ່ວທຸກບ່ອນໃນສະຫວັນ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກ.
ພວກເຂົາຕ້ອງການໃຫ້ປະຊາຊົນຢຸດການນະມັດສະການ ພຣະຢາເວ.
ລາວຕ້ອງປະກາດຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວຢ່າງຈິງຈັງ ແລະ ບໍ່ລັກຖ້ອຍຄຳຈາກຄົນອື່ນ .
ພຣະອົງຕໍ່ຕ້ານພວກເຂົາເພາະວ່າພວກເຂົາຫລອກລວງຜູ້ຄົນໂດຍເວົ້າວ່າຄວາມຄິດຂອງພວກເຂົາເອງແມ່ນຄຳເວົ້າຂອງພຣະຢາເວ.
ເຢເຣມີຢາຕ້ອງເວົ້າວ່າບໍ່ມີຄຳເວົ້າຫຍັງຈາກພຣະຢາເວເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ປະຖິ້ມປະຊາຊົນ.
ພຣະອົງຈະລົງໂທດຜູ້ທີ່ເວົ້າວ່າພວກເຂົາມີຂ່າວສານຈາກ ພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາບໍ່ຕ້ອງເຮັດເພາະວ່າແຕ່ລະຄົນໃຊ້ຄຳເວົ້າຂອງຕົນເອງ, ແລະພວກເຂົາໄດ້ທຳລາຍຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງພຣະຊົນຢູ່.
ລາວຖາມຄຳຖາມເພື່ອທົດສອບເບິ່ງວ່າພວກເຂົາເວົ້າຕົວະທີ່ວ່າພວກເຂົາໄດ້ຮັບຖ້ອຍຄຳຈາກພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວຈະຖິ້ມພວກເຂົາໄປ ແລະ ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາອັບອາຍເປັນນິດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສະແດງໃຫ້ລາວເຫັນກະຕ່າຂອງຫມາກເດື່ອເທດທີ່ດີແລະ ກະຕ່າຂອງຫມາກເດື່ອເທດທີ່ບໍ່ດີ.
ພຣະຢາເວພວກເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຖືກກວາດໄປຊະເລີຍແມ່ນເປັນຄືຫມາກເດືອຍ້ທດທີ່ດີ.
ພຣະອົງຈະສົ່ງພວກເຂົາຄືນສູ່ແຜ່ນດິນ
ເຊເດກີຢາ, ປະຊາຊົນທີ່ຍັງຄົງຢູ່ໃນແຜ່ນດິນ, ແລະຜູ້ຄົນທີ່ໄປອີຢີບແມ່ນເປັນຄືກັນກັບຫມາກເດື່ອເທດທີ່ບໍ່ດີ.
ລາວຈະເຮັດໃຫ້ສິ່ງທີ່ບໍ່ດີແກ່ພວກເຂົາ, ແລະລາວຈະຂ້າພວກເຂົາດ້ວຍສົງຄາມ, ຄວາມອຶດຢາກ, ແລະໂລກໄພ.
ລາວໄດ້ປະກາດຖ້ອຍຄຳດັ່ງກ່າວຕໍ່ປະຊາຊົນຢູດາ ແລະຊາວເມືອງເຢຣູຊາເລັມທຸກຄົນ.
ລາວໄດ້ປະກາດແກ່ພວກເຂົາເປັນເວລາ 23 ປີແລ້ວ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຟັງ.
ພວກເຂົາໄດ້ບອກໃຫ້ຜູ້ຊາຍແຕ່ລະຄົນຫັນປ່ຽນຈາກແນວທາງທີ່ຊົ່ວຂອງຕົນ, ບໍ່ໃຫ້ນະມັດສະການພະເຈົ້າອື່ນ, ແລະບໍ່ໃຫ້ກະທຳຜິດຕໍ່ສິ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສົ່ງຜູ້ຄົນຢູ່ທາງເຫນືອພ້ອມດ້ວຍເນບູກາດເນັດຊາ ເພື່ອທຳລາຍພວກເຂົາ.
ສຽງຂອງການສະຫລອງ ແລະ ສຽງຂອງການງານຈະຫາຍໄປ.
ພຣະຢາເວຈະລົງໂທດປະຊາຊົນຂອງບາບີໂລນຍ້ອນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະຕ້ອງດື່ມມັນ, ຍ່າງໂຊເຊ ແລະ ບ້າຄັ່ງ.
ພວກເຂົາກາຍເປັນຊາກຫັກພັງ.
ບາບີໂລນເປັນຜູ້ສຸດທ້າຍທີ່ດື່ມຈອກຂອງຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາຈະຖືກລົງໂທດເຊັ່ນກັນ.
ມັນຈະຂ້າທຸກຄົນຈາກເບື້ອງປາຍຂອງແຜ່ນດິນເບື້ອງນີ້ ໄປຫາອີກເບື້ອງຫນຶ່ງ.
ມັນແມ່ນມື້ທີ່ພວກເຂົາຈະຕາຍ.
ພຣະຢາເວໄດ້ໂກດຮ້າຍ.
ພຣະອົງບອກໃຫ້ລາວປະກາດທຸກຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວ.
ຖ້າປະຊາຊົນຮັບຟັງ ແລະ ຫັນໄປຈາກແນວທາງທີ່ຊົ່ວຂອງພວກເຂົາ, ພຣະຢາເວຈະບໍ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເກີດໄພພິບັດ.
ພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ເມືອງຂອງພວກເຂົາກາຍເປັນທີ່ສາບແຊ່ງ.
ພວກປະໂລຫິດ, ພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມ, ແລະປະຊາຊົນທັງປວງໄດ້ຈັບລາວ ແລະ ບອກວ່າລາວຈະຕ້ອງຕາຍ.
ພວກເຂົາພາລາວໄປປະຕູປະຕູໄຊໃຫມ່ຂອງພຣະວິຫານ.
ຖ້າພວກເຂົາຂ້າລາວພວກເຂົາຈະມີຄວາມຜິດໃນການຂ້າຄົນບໍລິສຸດ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າມັນຈະເປັນການຜິດທີ່ຈະຂ້າລາວ.
ມີກາໄດ້ທຳນາຍວ່າສຊິໂອນ, ເຢຣູຊາເລັມ, ແລະພູເຂົາພຣະວິຫານຈະກາຍເປັນຊາກຫັກພັງ.
ກະສັດພະຍາຍາມຈະຂ້າອູຣີຢາ.
ລາວຫນີໄປປະເທດເອຢີບ.
ເຢໂຮຢາກີມໄດ້ສົ່ງຄົນໄປປະເທດເອຢີບເພື່ອນຳອູຣີຢາກັບຄືນ, ຫລັງຈາກນັ້ນເຢໂຮຢາກີມ ໄດ້ຂ້າອູຣີຢາດ້ວຍດາບ.
ອາຮີກາມລູກຊາຍຊາຟານໄດ້ຊ່ວຍເຢເຣມີຢາບໍ່ໃຫ້ຖືກຂ້າ.
ລາວໄດ້ຮັບຖ້ອຍຄຳໃຫ້ບັນດາກະສັດໃນເອໂດມ, ໂມອາບ, ອຳ ໂມນ, ເມືອງຕີເຣ ແລະ ເມືອງຊີໂດນ.
ປະຊາຊາດທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາຈະຮັບໃຊ້ກະສັດເນບູກາດເນັດຊາກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ.
ພຣະຢາເວຈະລົງໂທດປະເທດຕ່າງໆທີ່ບໍ່ຮັບໃຊ້ເນບູກາດເນັດຊາດ້ວຍດາບ, ຄວາມອຶດຢາກ, ແລະໄພພິບັດ.
ພຣະຢາເວຈະສົ່ງພວກເຂົາອອກໄປຈາກແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາ, ແລະພວກເຂົາຈະຕາຍ.
ພວກເຂົາຈະຢູ່ໃນດິນແດນຂອງພວກເຂົາ, ພວກເຂົາຈະເຮັດໄຮ່ໄຖນາ ແລະປຸກເຮືອນທັງຫລາຍໃນແຜ່ນດິນນັ້ນ.
ລາວຈຳເປັນຕ້ອງຮັບໃຊ້ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ.
ພຣະຢາເວຈະຂັບໄລ່ລາວອອກໄປ ແລະ ລາວຈະຕາຍ.
ພວກເຂົາບໍ່ຕ້ອງຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງຜູ້ປະກາດພຣະທັມ. ພວກເຂົາຕ້ອງຮັບໃຊ້ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ ແລະ ຈະມີຊີວິດຢູ່.
ລາວໄດ້ເອົາເຢໂຮຢາກີມ ແລະ ຂ້າລາຊະການທັງຫມົດ.
ເນບູກາດເນັດຊາຈະກວດພວກມັນໄປບາບີໂລນ.
ຮານານີຢກ່າວວ່າພຣະຢາເວໄດ້ຫັກແອກທີ່ວ່ງໂດຍກະສັດບາບີໂລນ.
ຄຳເວົ້າຂອງບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທັມຈະເປັນຈິງ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ປະຊາຊົນເຊື່ອວ່າພວກເຂົາຈະພົ້ນຈາກບາບີໂລນ.
ບໍ່, ປະຊາຊົນຈະບໍ່ພົ້ນຈາກບາບີໂລນ.
ພຣະຢາເວຈະຂ້າຮານານີຢາພາຍໃນປີນີ້ເພາະວ່າຮານານີຢາ ໄດ້ບອກປະຊາຊົນໃຫ້ກະບົດຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ມັນຖືກສົ່ງໄປທຸກຄົນທີ່ຖືກເນລະເທດໄປບາບີໂລນ.
ພຣະອົງບອກໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດສິ່ງນີ້ເພາະວ່າຊະເລີຍຈະມີຄວາມສະຫງົບສຸກ ຖ້າເມືອງມີຄວາມສັນຕິສຸກ.
ພຣະຢາເວເຕືອນພວກເຂົາບໍ່ໃຫ້ຟັງຄວາມຝັນ ຫລື ຜູ້ປະກາດພຣະທັມທັງຫລາຍ ຜູ້ທີ່ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ສົ່ງ.
ພຣະອົງຈະນຳພວກເຂົາກັບຄືນສູ່ຢູດາ ແລະ ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາມີຄວາມສັນຕິສຸກ.
ພວກເຂົາຈະພົບພຣະອົງເມື່ອຕອນທີ່ພວກເຂົາເອີ້ນຫາພຣະອົງ, ອະທິຖານຫາພຣະອົງ, ແລະ ສະແຫວງຫາພຣະອົງດ້ວຍສຸດໃຈ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າລາວກຳລັງຈະສົ່ງດາບ, ຄວາມອຶດຢາກ, ແລະ ໂຣກຕ່າງໆມາສູ່ພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະມອບພວກເຂົາໃຫ້ແກ່ເນບູກາດເນັດຊາ ເຊິ່ງຈະຂ້າພວກເຂົາເສຍ.
ພວກເຂົາຈະເວົ້າວ່າ, "ຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວເຮັດໃຫ້ເຈົ້າເປັນເຫມືອນເຊເດກີຢາ ແລະ ອາຮາບ, ຜູ້ທີ່ກະສັດບາບີໂລນເຜົາເສຍດ້ວຍໄຟ."
ພຣະອົງຈະໃຫ້ພວກເຂົາຖືກຂ້າຕາຍຍ້ອນສິ່ງທີ່ຫນ້າອັບອາຍທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດ.
ລາວຢູ່ບາບີໂລນ.
ພວກເຂົາຢູ່ໃນເຢຣູຊາເລັມ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ເຊຟານີຢາຈັບພວກຜູ້ປະກາດພຣະທຳໃສ່ຄຸກໄວ້.
ເຢເຣມີໄດ້ກ່າວວ່າປະຊາຊົນຈະຢູ່ບາບີໂລນເປັນເວລາດົນນານ.
ລາວຈະເຮັດເພາະວ່າເຊມາຢາໄດ້ທຳນວາຍຕົວະຕໍ່ປະຊາຊົນເພື່ອພວກເຂົາຈະກະບົດຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ພຣະອົງຈະນຳຄວາມຮຸ່ງເຮືອງທັງຫລາຍແກ່ໄພ່ພົນຂອງພຣະອົງ ແລະ ນຳພວກເຂົາກັບຄືນສູ່ແຜ່ນດິນ.
ພຣະຢາເວ, ເວົ້າເຖິງຕົວເອງວ່າ "ພວກເຮົາ", ແມ່ນຜູ້ທີ່ໄດ້ຍິນສຽງ.
ເຊື້ອສາຍຂອງຢາໂຄບຈະເປັນເວລາກະວົນກະວາຍທຸກໃຈ.
ພວກເຂົາຈະນະມັດສະການພຣະເຈົ້າຢາເວຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຮັບໃຊ້ກະສັດດາວິດຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະນຳພວກເຂົາກັບມາຈາກບ່ອນທີ່ລາວໄດ້ກະແຈກກະຈາຍພວກເຂົາໃຫ້ເປັນຊະເລີຍ.
ມັນບໍ່ສາມາດຫາຍດີໄດ້.
ພຣະຢາເວໃສ່ລະບຽບວິໄນຊາວອິດສະຣາເອນ ຍ້ອນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ບາບຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຈະໃຫ້ສັດຕູຂອງພວກເຂົາມາກຶນກິນ ແລະຈັບເອົາພວກເຂົາໄປ.
ພຣະຢາເວຈະຮັກສາບາດແຜຂອງອິດສະຣາເອນ.
ພວກເຂົາຈະຮ້ອງເພງສັນລະເສີນ, ພວກເຂົາຈະເພີ່ມຈຳນວນຂຶ້ນ, ແລະ ພຣະຢາເວຈະໃຫ້ກຽດພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຈະແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ນຳຄົນຫນຶ່ງປົກຄອເຫນືອອິດສະຣາເອນ.
ພຣະອົງຈະເປັນພຣະເຈົ້າຂອງຊາວອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ.
ພວກເຂົາໄດ້ຮັບຄວາມເມດຕາຍ້ອນວ່າພຣະຢາເວຮັກພວກເຂົາດ້ວຍຄວາມຮັກອັນເປັນນິດ.
ນາງຈະອອກເຕັ້ນດ້ວຍຄວາມເບີກບານມ່ວນຊື່ນ ແລະ ມີຜົນລະປູກ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຊ່ວຍຄົນທັງປວງທີ່ເຫລືອຢູ່ຂອງອິດສະຣາເອນ.
ພຣະອົງຈະນຳພວກເຂົາກັບມາຈາກແຜ່ນດິນທາງເຫນືອ ແລະ ສ່ວນທີ່ສຸດຂອງແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະຢາເວເປັນຜູ້ກະແຈກກະຈາຍອິດສະຣາເອນ.
ປະຊາຊົນຈະມີອາຫານພຽງພໍ ແລະເຫລົ້າອະງຸ່ນໃຫມ່, ນ້ຳມັນ ແລະຝູງສັດລ້ຽງທັງຫລາຍ
ພວກເຂົາຈະສະເເລີມສະຫລອງ
ມີສຽງໂອຍຄາງ ແລະຮ້ອງໄຫ້ດ້ວຍຄວາມຂົມຂື່ນ ເພາະວ່າລູກຂອງຣາເຊນໄດ້ເສຍຊີວິດແລ້ວ.
ພຣະຢາເວຈະນຳລູກຫລານຂອງພວກເຂົາກັບມາຈາກແຜ່ນດິນສັດຕູ.
ພຣະອົງຈະມີຄວາມເມດຕາເພາະວ່າເອຟຣາອິມຮູ້ສຶກອັບອາຍໃນຄວາມຜິດຂອງລາວ.
ພວກເຂົາຈະເວົ້າວ່າເພາະວ່າປະຊາຊົນຈະອາໄສຢູ່ໃນເມືອງ ແລະ ຊາວກະສິກອນ ແລະຜູ້ລ້ຽງແກະຈະອາໄສຢູ່ໃນປະເທດ.
ພຣະຢາເວຈະເຝົ້າເບິ່ງພວກເຂົາເພື່ອວ່າພຣະອົງຈະສາມາດສ້າງພວກເຂົາຂຶ້ນ ແລະ ປູກພວກເຂົາ.
ຄຳເວົ້າທີ່ວ່າ, "ພວກພໍ່ໄດ້ກິນຫມາກອະງຸ່ນສົ້ມ, ແຕ່ລູກຊ້ຳພັດເຂັດແຂ້ວ."
ຜູ້ຊາຍແຕ່ລະຄົນຈະເສຍຊີວິດຍ້ອນບາບຂອງຕົນເອງ.
ພັນທະສັນຍາໃຫໃມ່ນີ້ແມ່ນ: ພຣະຢາເວຈະຂຽນກົດຫມາຍ ຂອງພຣະອົງໃສ່ໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະເປັນປະເທດຫນຶ່ງຕາບໃດທີ່ຕາເວັນ, ດວງຈັນ, ດວງດາວ, ແລະທະເລຍັງບໍ່ຫາຍໄປ.
ພວກເຂົາຈະເປັນປະເທດຫນຶ່ງຕາບໃດທີ່ບໍ່ມີໃຜໄດ້ວັດແທກຄວາມສູງຂອງທ້ອງຟ້າ ຫລື ຄົ້ນພົບຮາກຖານຂອງແຜ່ນດິນໂລກ.
ມັນຈະໃຫຍ່ກວ່າເກົ່າ.
ເຢເຣມີຢາໄດ້ຖືກຂັງຢູ່ໃນເດີ່ນເຮືອນຂອງກະສັດຢູດາ.
ມັນໄດ້ໂຈມຕີເຢຣູຊາເລັມ.
ເຊເດກີຢາຈຳຄຸກລາວເພາະວ່າເຢເຣມີຢາໄດ້ ທຳນວາຍໄວ້ວ່າກຸງເຢລູຊາເລັມ ແລະເຊເດກີຢາຈະຖືກຊາວບາບີໂລນຍຶດຄອງໄດ້.
ພຣະຢາເວ ໄດ້ບອກເຢເຣມີຢາວ່າ, ຮານາມານລູກຊາຍຂອງຊານມູມລຸງຂອງທ່ານກຳລັງມາຫາເຢເຣມີຢາແລະຈະເວົ້າວ່າ, “ຈົ່ງຊື້ນາຂອງຂ້ານ້ອຍຊຶ່ງຢູ່ທີ່ອານາໂທດສຳລັບຕົວທ່ານເອງ, ເພາະວ່າສິດທິຂອງການຊື້ນັ້ນເປັນຂອງທ່ານ.’’
ເຢເຣມີຢາໄດ້ລົງນາມໃນຫນັງສືແລະປະທັບຕາໄວ້ຂອງກາານຊື້, ຊັ່ງຕາຊິງຊັ່ງເງິນ, ແລະມອບເອກະສານຂອງການຊື້ໃຫ້ແກ່ບາຣຸກທີ່ປະທັບຂອງພະຍານ.
ເຢເຣມີຢາໄດ້ບອກບາຣຸກໃຫ້ເອົາຫນັງສືພ້ອມດ້ວຍໃບຮັບເງິນຂອງການຊື້ແລະວາງໃສ່ພາຊະນະດິນໃຫມ່.
ພຣະຢາເວຕ້ອງການໃຫ້ປະຊາຊົນທຸກຄົນຮູ້ວ່າບ້ານເຮືອນ, ໄຮ່ນາ, ແລະສວນອະງຸ່ນທັງຫລາຍ ຈະມີການຖືກຳມະສິດກັນອີກໃນແຜ່ນດິນນີ້.
ພຣະອົງໄດ້ໄດ້ຊົງສ້າງຟ້າສະຫວັນ ແລະແຜ່ນດິນໂລກ ດ້ວຍລິດທານຸພາບອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະອົງ ແລະດ້ວຍພຣະຫັດຊຶ່ງຢຽດອອກຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງໄດ້ນຳຊາວອິດສະລາເອນອອກຈາກແຜ່ນດິນເອຢີບ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງພຣະອົງ.
ພຣະອົງໄດ້ບອກລາວໃຫ້ຊື້ທົ່ງນາຕອນຫນຶ່ງ.
ພຣະຢາເວຊົງມອບເມືອງນັ້ນໃຫ້ແກ່ລາວ.
ເຢຣູຊາເລັມໄດ້ຍົວະເຍົ້າຄວາມໂກດຮ້າຍ ແລະຄວາມພິໂລດຂອງພຣະຢາເວນັບຕັ້ງແຕ່ມື້ທີ່ພວກເຂົາເຈົ້າໄດ້ສ້າງມັນ.
ພວກເຂົາຫັນຫລັງໃສ່ພຣະຢາເວ, ວາງສິ່ງຊົ່ວໃນພຣະວິຫານ, ສ້າງຫໍບູຊາສຳລັບພະບາອານ, ແລະໄດ້ເຜົາບູຊາລູກຂອງພວກເຂົາໃຫ້ແດ່ພະໂມເລັກ.
ພຣະອົງສັນຍາວ່າຈະເຕົ້າໂຮມພວກເຂົາຈາກບ່ອນທີ່ພວກເຂົາຢູ່ ແລະ ນຳພວກເຂົາກັບຄືນສູ່ແຜ່ນດິນ.
ພຣະອົງຈະໃຫ້ພວກເຂົາມີຫົວໃຈດຽວ ແລະ ວິທີທາງດຽວ ເພື່ອໃຫ້ກຽດແກ່ພຣະອົງ, ແລະພຣະອົງຈະສ້າງພັນທະສັນຍາຕະຫລອດໄປກັບພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າເຮົາກໍຈະນຳຄວາມດີທັງຫມົດຊຶ່ງເຮົາໄດ້ສັນຍາໄວ້ມາເຫນືອພວກເຂົາສັນນັ້ນ
ພຣະຢາເວມາບອກເຢເຣຢາມີໃຫ້ເອີ້ນຫາພຣະອົງ.
ພວກເຂົາກຳລັງຈະເອົາສົບຂອງຜູ້ຄົນໃສ່ເຕັມບ້ານເຮືອນ.
ພຣະຢາເວຈະໃຫ້ອະໄພຄວາມຊົ່ວຊ້າທັງຫມົດຂອງປະຊາຊົນ, ຮັກສາພວກເຂົາ, ແລະໃຫ້ຄວາມສະຫງົບສຸກແກ່ພວກເຂົາ.
ເຢຣູຊາເລັມຈະກາຍເປັນຈະກາຍເປັນສິ່ງທີ່ຊື່ນບານສຳລັບພຣະຢາເວ.
ດຽວນີ້ເມືອງຕ່າງໆກໍ່ຖືກທຳລາຍ, ແຕ່ວ່າຜູ້ລ້ຽງແກະຈະນຳ ຝູງສັດລ້ຽງຂອງພວກເຂົາມາຢູ່ໃນນັ້ນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສັນຍາວ່າຈະສ້າງເຊື້ອສາຍຂອງດາວິດໃຫ້ເປັນກະສັດຂອງພວກເຂົາເພື່ອວ່າລາວຈະ ສາມາດປະຕິບັດຄວາມຍຸດຕິທຳ ແລະ ຄວາມຊອບທຳໃນແຜ່ນດິນ.
ພຣະອົງສັນຍາວ່າຈະມີຊາຍຄົນຫນຶ່ງຈາກເຊື້ອສາຍຂອງດາວິດ ເພື່ອປົກຄອງອິດສະຣາເອນ ແລະ ປະໂລຫິດຊາວເລວີເພື່ອຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ.
ພຣະອົງຈະບໍ່ທຳລາຍມັນ.
ດາວິດຈະມີລູກຫລານຫລາຍກ່ວາທຸກໆຄົນທີ່ຈະສາມາດນັບໄດ້.
ປະຊາຊົນໄດ້ປະກາດວ່າພຣະຢາເວໄດ້ປະຕິເສດສອງຕະກູນທີ່ພຣະອົງຊົງເລືອກໄວ້ນັ້ນ, ສະນັ້ນພວກເຂົາບໍ່ເປັນປະຊາຊາດອີກຕໍ່ໄປ.
ພຣະຢາເວຈະບໍ່ປະຖີ້ມພວກເຂົາເລີຍ.
ເຢເຣມີຢາໄດ້ຮັບພຣະທັມຂອງພຣະຢາເວເມື່ອກະສັດເນບູກາດເນັດຊາແຫ່ງບາບີໂລນ ແລະ ກອງທັບທັງຫມົດຂອງລາວກຳ ລັງທຳສົງຄາມກັບເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ເມືອງຕ່າງໆຂອງ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າເຮົາກຳລັງຈະມອບເມືອງໃຫ້ເນບູກາດເນັດຊາ.
ພຣະອົງກ່າວກັບເຊເດກີຢາວ່າລາວຈະຕາຍດ້ວຍຄວາມສະຫງົບສຸກ.
ປະຊາຊົນໄດ້ປົດປ່ອຍຂ້າທາດຂອງພວກເຂົາທັງຫມົດ ແຕ່ຕໍ່ມາໄດ້ປ່ຽນໃຈ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຂ້າທາດຂອງພວກເຂົາຕົກເປັນທາດອີກເທື່ອຫນຶ່ງ.
ພຣະອົງໄດ້ສັ່ງພວກເຂົາໃຫ້ປ່ອຍຕົວຂ້າທາດຂອງພວກເຂົາທຸກໆເຈັດປີ.
ພວກເຂົາໄດ້ປ່ອຍຕົວຂ້າທາດຂອງພວກເຂົາໃຫ້ເປັນອິດສະລະພາບ, ແຕ່ຕໍ່ມາພວກເຂົາໄດ້ບັງຄັບໃຫ້ພວກເຂົາກາຍເປັນທາດອີກຄັ້ງ.
ພວກເຂົາຈະຕາຍດ້ວຍດາບ, ພະຍາດລະບາດ ແລະ ຄວາມອຶດຫົວອາຫານ.
ພວກເຂົາຕັດງົວເປັນເຄິ່ງ ແລະ ຍ່າງຜ່ານກາງທ່ອນທັງສອງນັ້ນ.
ພຣະອົງຈະມອບພວກເຂົາໃຫ້ແກ່ສັດຕູຂອງພວກເຂົາ, ຜູ້ທີ່ຈະຂ້າພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະນຳກອງທັບຂອງກະສັດບາບີໂລນ ກັບມາທຳ ການສູ້ຮົບກັບເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ເຜົາມັນເພື່ອຈະບໍ່ມີຜູ້ອາໄສຢູ່ນັ້ນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຂໍໃຫ້ເຢເຣມີເອົາເຊື້ອສາຍເຣກາບ ເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານ ແລະ ເຊີນໃຫ້ພວກເຂົາດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນ.
ເມື່ອເວລາທີ່ພວກເຂົາເຊີນໃຫ້ດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນ ເຊື້ອສາຍເຣກາບປະຕິເສດທີ່ຈະດື່ມມັນ.
ເຊື້ອສາຍເຣກາບປະຕິເສດທີ່ຈະບໍ່ດື່ມເຫລົ້າ, ເພາະບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຂົາ, ໂຢນາດາບ, ລູກຊາຍເຣກາບ ໄດ້ສັ່ງພວກເຂົາວ່າ, 'ຢ່າດື່ມເຫລົ້າແວງ, ທັງຕົວພວກເຈົ້າ ແລະລູກຫລານຂອງພວກເຈົ້າ ເປັນນິດ.
ໂຢນາດາບໃຫ້ຄຳສັ່ງນີ້ແກ່ພວກເຂົາເພາະວ່າພວກເຂົາຕ້ອງອາໄສຢູ່ໃນເຕັນຕະຫລອດຊີວິດຂອງພວກເຂົາ.
ເຊື້ອສາຍເຣກາບບໍ່ເຄີຍດື່ມເຫລົ້າແວງ ຫລື ສ້າງເຮືອນ.
ພວກເຂົາກຳລັງຫລົບຫນີຈາກກອງທັບຄົນເຄນເດຍ ແລະກອງທັບຄົນອາຣາມຽນ.
ພຣະຢາເວຕ້ອງການໃຫ້ພວກຜູ້ຊາຍຢູດາເຊື່ອຟັງພຣະອົງ ຄືກັນກັບທີ່ຊາວເຣກາບເຊື່ອຟັງໂຢນາດາບ.
ຜູ້ປະກາດພຣະທຳໄດ້ບອກພວກເຂົາໃຫ້ເຊົາເຮັດຄວາມຊົ່ວ, ເລີ່ມຕົ້ນເຮັດສິ່ງທີ່ດີ, ຢຸດການນະມັດສະການພະເຈົ້າອື່ນ, ແລະ ກັບມາແຜ່ນດິນ.
ພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເກີດໄພພິບັດທັງຫມົດທີ່ເຮົາໄດ້ປະກາດຕໍ່ພວກເຂົາ.
ເຊື້ອສາຍເຣກາບສັນຍາວ່າຈະມີບາງຄົນຈາກຄອບຄົວຂອງພວກເຂົາ ເພື່ອຮັບໃຊ້ພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຢາກໃຫ້ເຢເຣມີຢາຂຽນຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະອົງລົງໃນແຜ່ນຫນັງສືມ້ວນ ເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນຢູດາໄດ້ຟັງພຣະຢາເວ ແລະ ພຣະຢາເວສາມາດໃຫ້ອະໄພບາບຂອງເຂົາ.
ເຢເຣມີໄດ້ສັ່ງບາຣຸກໃຫ້ເອົາຫນັງສືມ້ວນທີ່ມີຄຳເວົ້າຂອງເຢເຣມີຢາມາອ່ານໃຫ້ຄອບຄົວຂອງບາຣຸກ ແລະ ຊາວຢູດາ.
ເຢເຣມີຢາຫວັງວ່າປະຊາຊົນຈະຮັບຟັງ ແລະ ຫັນໄປຈາກແນວທາງທີ່ຊົ່ວຂອງພວກເຂົາ.
ບາຣຸກອ່ານຖ້ອຍຄຳຂອງເຢເຣມີຢາໃນພຣະວິຫານ ເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນທັງຫມົດໄດ້ຍິນ.
ລາວກໍໄປຍັງພະລາຊະວັງທີ່ຫ້ອງຂອງລາຊະເລຂາ.
ພວກເຂົາໄດ້ສົ່ງເຢຮູດີ ໄປນຳເອົາຕົວບາຣຸກໃຫ້ພວກເຂົາ, ແລະ ພວກເຂົາກໍ່ໄດ້ໃຫ້ ບາຣຸກອ່ານຫນັງສືມ້ວນນັ້ນໃຫ້ພວກເຂົາ.
ພວກຜູ້ຊາຍທີ່ໄດ້ຍິນບາຣຸກອ່ານນັ້ນຢ້ານ ແລະ ຕັດສິນໃຈວ່າພວກເຂົາຕ້ອງລາຍງານຄຳເວົ້າຂອງເພິ່ນຕໍ່ກະສັດ.
ພວກເຂົາບອກລາວວ່າເຈົ້າກັບເຢເຣມີຢາຕ້ອງໄປລີ້ຢູ່ສາກ່ອນ ຢ່າໃຫ້ໃຜຮູ້ວ່າພວກເຈົ້າລີ້ຢູ່ທີ່ໃດ.
ກະສັດໄດ້ເອົາມີດນ້ອຍຕັດອອກ ແລ້ວໂຍນຖິ້ມໃສ່ໄຟ ຊົງເຮັດດັ່ງນີ້ຈົນຫນັງສືມ້ວນນັ້ນ ຖືກເຜົາໄຟຫມົດ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຢ້ານກົວ,ຫລືສະແດງອາການເສຍໃຈຢ່າງໃດເລີຍ.
ລາວບໍ່ຍອມຟັງພວກເຂົາ.
ລາວບອກເຢເຣມີຢາໃຫ້ບາຣຸກຂຽນໃສ່ຫນັງສືມ້ວນເຫລັ້ມໃຫມ່ຖ້ອຍຄຳທັງຫມົດທີ່ຢູ່ໃນປື້ມເດີມ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າຈະບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ລູກຫລານຄົນໃດຂອງກະສັດເຢໂຮຢາກິມເປັນກະສັດ, ແລະພຣະອົງຈະຮັບປະກັນວ່າຈະບໍ່ມີໃຜຝັງສົບຂອງເຢໂຮຢາກິມ.
ເນບູກາດເນັດຊາຕັ້ງກະສັດ.
ກະສັດເຊເດກີຢາບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງພຣະຄຳທີ່ພຣະຢາເວຊົງປະກາດ.
ພວກເຂົາຂໍໃຫ້ລາວອະທິຖານຫາພຣະຢາເວສຳລັບພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຕ້ອງການຈະຫນີຈາກກອງທັບຂອງກະສັດຟາຣາໂອເຊິ່ງກຳລັງຈະອອກຈາກເອຢີບ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າຊາວເຄຍເດນຈະກັບຄືນມາ, ຕໍ່ສູ້ກັບເມືອງ, ຈັບມັນ ແລະຈູດມັນ.
ພວກເຂົາໄດ້ໄປຊ່ວຍປະຊາຊົນຢູດາໂດຍການຕໍ່ສູ້ກັບຊາວເຄຍເດນ.
ເພື່ອຮັບເອົາສ່ວນແບ່ງທີ່ດິນຂອງຕົນ.
ອີຣີຢາຄິດວ່າເຢເຣມີຢາກຳລັງຫນີໄປຫາຊາວເຄນເດນ (ຊາວບາບີໂລນ).
ອີຣີຢາໄດ້ເອົາເຢເຣມີຢາໄປຫາເຈົ້າຫນ້າທີ່, ເຊິ່ງໄດ້ທຸບຕີລາວແລະ ຂັງລາວໄວ້ໃນຄຸກ.
ເຢເຣມີຢາໄດ້ບອກເຊເດກີຢາວ່າພຣະຢາເວຈະມອບພະອົງໄວ້ໃນກຳມືຂອງກະສັດບາບີໂລນ.
ລາວຢ້ານວ່າລາວຈະຕາຍຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ພະອົງໄດ້ໃຫ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງທ່ານວາງເຢເຣມີຢາໄວ້ໃນບ່ອນບໍລິເວນທະຫານຮັກສາພະອົງ.
ພວກເຂົາຈະຕາຍດ້ວຍດາບ, ຄວາມອຶດຢາກ, ແລະໂລກໄພໄຂ້ເຈັບ.
ພວກເຂົາສາມາດຢູ່ໄດ້ໂດຍການຍອມຈຳນົນຕໍ່ຊາວເຄນເດຍ
ຊາວເຄນເດຍ (ຊາວບາບີໂລນ) ຈະຍຶດມັນໄວ້.
ພວກເຂົາຕ້ອງການໃຫ້ລາວຕາຍ ເພາະວ່າລາວໄດ້ເຮັດໃຫ້ທະຫານໃນເມືອງນີ້ເສຍກຳລັງໃຈລົງຍ້ອນຊາວເຄນເດຍ.
ພວກເຂົາເອົາລາວໃສ່ສ້າງຂີ້ຕົມ .
ລາວໄດ້ບອກກະສັດ, ພວກເຈົ້ານາຍເຮັດຊົ່ວດ້ວຍວິທີທີ່ພວກເຂົາປະຕິບັດກັບຜູ້ປະກາດພຣະທຳເຢເຣມີຢາ. ພວກເຂົາໄດ້ໂຍນລາວລົງໃນສ້າງຂີ້ຕົມເພື່ອໃຫ້ລາວຕາຍຍ້ອນຄວາມອຶດຫິວ.
ກະສັດເຊເດກີຢາໄດ້ສັ່ງໃຫ້ເອເບັດເມເລັກເອົາຊາຍສາມສິບຄົນ ແລະ ພາເຢເຣມີຢາອອກຈາກຖໍ້າກ່ອນທີ່ເຢເຣມີຢາກ່ອນທີ່ລາວຈະຕາຍ.
ລາວຄິດວ່າເຊເດກີຢາຈະຂ້າລາວ.
ເຊເດກີຢາສາບານໂດຍນາມຊື່ຂອງພຣະຢາເວວ່າຈະບໍ່ຂ້າລາວ.
ເຢເຣມີບອກເຊເດກີຢາວ່າຖ້າລາວຍອມຈຳນົນຕໍ່ຊາວເຄຍເດນເຂົາຈະມີຊີວິດຢູ່, ແຕ່ຖ້າລາວບໍ່ຍອມ, ລາວ ແລະເມືອງຈະຖືກທຳລາຍ.
ລາວຢ້ານວ່າເນບູກາດເນັດຊາຈະຍອມໃຫ້ພວກເຂົາຈະທໍລະມານລາວ.
ລາວບອກກະສັດເຊເດກີຢາວ່າຖ້າເຊເດກີຢາເຊື່ອຟັງຂໍ້ຄວາມຈາກພຣະຢາເວ, ເນບູກາດເນັດຊາຈະບໍ່ຍອມໃຫ້ປະຊາຊົນປະຕິບັດຕໍ່ເຊເດກີຢາຢ່າງບໍ່ດີ.
ພວກເຂົາຈະຕິຕຽນ ແລະ ກ່າວຫາລາວ.
ລາວບອກເຢເຣມີຢາໃຫ້ບອກພວກເຂົາວ່າເຢເຣມີຢາໄດ້ຂໍຮ້ອງລາວບໍ່ໃຫ້ເຢເຣມີຢາກັບໄປເຮືອນຂອງ ໂຢນາທານເພື່ອໃຫ້ຕາຍເສຍທີ່ນັ້ນ.
ເຢເຣມີຢາໄດ້ບອກພວກເຂົາຕາມທີ່ກະສັດຊົງສັ່ງໃຫ້ລາວເວົ້າ.
ເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ເຮັດ.
ເມືອງເຢຣູຊາເລັມໄດ້ແຕກສະຫລາຍໄປ.
ພວກເຈົ້ານາຍທັງຫລາຍຂອງກະສັດບາບີໂລນມາ ແລະ ນັ່ງຢູ່ປະຕູກາງ.
ພວກເຂົາຫນີອອກຈາກເມືອງ.
ພວກເຂົາໄດ້ຈັບລາວ ແລະ ນຳຕົວລາວໄປຫາກະສັດເນບູກາດເນັດຊາ.
ລາວໄດ້ຂ້າພວກລູກຊາຍຂອງເຊເດກີຢາ ແລະ ຍັງໄດ້ຂ້າພວກເຈົ້ານາຍຂອງຢູດາທັງຫມົດນຳອີກ.
ພະອົງຊົງຄວັດຫນ່ວຍຕາຂອງເຊເດກີຢາອອກ ແລະເອົາໂສ້ທອງແດງຜູກເພິ່ນໄວ້ ເພື່ອຈະນຳໄປນະຄອນບາບີໂລນ.
ພວກເຂົາໄດ້ເຜົາພວກເຂົາ.
ພຣະອົງໄດ້ເຂົ້າໄປໃນການເນລະເທດຄົນທີ່ເຫລືອຢູ່ໃນເມືອງແລະຄົນທີ່ຫນີເຂົ້າໄປຫາຊາວເຄຍເດນ.
ລາວໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ປະຊາຊົນທີ່ທຸກຍາກທີ່ສຸດຢູ່.
ເນບູຊາຣາດານໄດ້ມອບສວນອະງຸ່ນ ແລະ ທົ່ງນາໃຫ້ປະຊາຊົນທີ່ຍັງເຫລືອ.
ເນບູກາດເນັດຊາບອກເນບູຊາຣາດານເບິ່ງແຍງເຢເຣມີຢາ ແລະເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ເຢເຣມີຢາບອກໃຫ້ລາວເຮັດ.
ພວກເຂົາເອົາເຢເຣມີຢາອອກຈາກເດີ່ນບ້ານຍາມ ແລະ ໄດ້ມອບຫມາຍໃຫ້ເກດາລີຢາໄປຮັບເອົາເຢເຣມີຢາກັບບ້ານ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກເຢເຣມີຢາໃຫ້ເວົ້າກັບເອເບັດເມເລັກຄົນເອທີໂອເປຍວ່າ: ພຣະຢາເວກຳລັງຈະເຮັດໃຫ້ເກີດພະຍາດລະບາດໃນເມືອງນັ້ນ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າ, ເຮົາຈະຊ່ວຍກູ້ເອເບັດເມເລັກ.
ພຣະອົງຈະຊ່ວຍກູ້ເອເບັດເມເລັກເພາະເຮົາເຊື່ອວາງໃຈໃນ ພຣະຢາເວ.
ພຣະທັມຊຶ່ງມາຈາກພຣະຢາເວໄດ້ມາສູ່ເຢເຣມີຢາ ຫລັງຈາກທີ່ເນບູຊາຣາດານຜູ້ບັນຊາການທະຫານຮັກສາພະອົງໄດ້ປ່ອຍເພິ່ນທີ່ຣາມາ.
ລາວກຳລັງຈະສົ່ງພວກເຂົາໄປບາບີໂລນ.
ຜູ້ບັນຊາການທະຫານຮັກສາພະອົງກ່າວວ່າ, ພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານຊົງປະກາດຄວາມຮ້າຍນີ້ຕໍ່ສະຖານທີ່ນີ້.
ລາວເວົ້າວ່າເຢເຣມີຢາສາມາດໄປກັບລາວໄປບາບີໂລນ ຫລື ໄປບ່ອນໃດກໍ່ຕາມທີ່ລາວຢາກຢູ່ໃນແຜ່ນດິນ.
ທ່ານກ່າວວ່າເຢເຣມີຄວນໄປຫາເກດາລິຢາຜູ້ຮັບຜິດຊອບເມືອງຕ່າງໆຂອງຢູດາ.
ເຢເຣມີຢາໄດ້ໄປຫາເກດາລິຢາ ແລະອາໄສຢູ່ກັບບັນດາຜູ້ຄົນທີ່ຕົກຄ້າງຢູ່ໃນແຜ່ນດິນ.
ພວກເຂົາໄດ້ໄປຫາເກດາລີຢາທີ່ມິດຊະປາ.
ທ່ານກ່າວວ່າຖ້າພວກເຂົາຈະຮັບໃຊ້ບັນດາເຈົ້ານາຍຂອງກະສັດເຄຍເດນ ແລະ ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ ແລະອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນນັ້ນມັນກໍ່ຈະເປັນໄປດ້ວຍດີ.
ລາວໄດ້ບອກພວກເຂົາວ່າພວກເຂົາຄວນອາໄສຢູ່ໃນເມືອງຕ່າງໆທີ່ພວກເຂົາຍຶດຄອງ.
ບັນດາຊາວຢູດາໄດ້ກັບຄືນມາຢູດາຈາກທຸກໆບ່ອນທີ່ພວກເຂົາຖືກກະແຈກກະຈາຍ, ແລະພວກເຂົາໄດ້ເກັບກ່ຽວເຫລົ້າແລະ ຫມາກໄມ້ໃນລະດູຮ້ອນໄດ້ເປັນຈຳນວນຫລາຍ.
ພວກເຂົາຖາມລາວວ່າທ່ານຮູ້ຫລືບໍ່ວ່າ ບາອາລິດ ກະສັດຂອງຄົນອຳໂມນໄດ້ສົ່ງໃຫ້ອິດຊະມາເອນລູກຊາຍເນທານີອາມາເອົາຊີວິດຂອງທ່ານ?
ລາວບໍ່ເຊື່ອພວກເຂົາ.
ໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໄປຂ້າອິດຊະມາເອນ.
ເກດາລີຢາຄິດວ່າໂຢຮານານກໍາລັງເວົ້າກ່ຽວກັບອິດຊະມາເອນເປັນຄວາມບໍ່ຈິງ.
ພວກເຂົາຕ້ອງການຂ້າເກດາລິຢາ.
ພວກເຂົາໄດ້ຂ້າເກດາລິຢາ, ຊາວຢູດາທັງຫມົດທີ່ຢູ່ກັບລາວ, ແລະ ທະຫານຊາວເຄຍເດນທີ່ຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ຜູ້ຊາຍແປດສິບຄົນມາຈາກເມືອງເຊເຄັມ, ຈາກເມືອງຊີໂລ, ແລະ ເມືອງຊາມາເຣຍ
ພວກເຂົາກຳລັງຈະໄປທີ່ພຣະວິຫານ.
ລາວໄດ້ເຊື້ອເຊີນພວກເຂົາໄປຢ້ຽມຢາມເກດາລິຢາ.
ພວກເຂົາໄດ້ຂ້າຜູ້ຊາຍ ແລະໂຍນພວກເຂົາລົງໃນບ່ອນຂັງນໍ້າ.
ຊາຍສິບຄົນບອກພວກເຂົາວ່າພວກເຂົາມີອາຫານການກິນ.
ທ່ານໄດ້ໂຍນພວກເຂົາລົງໃນຂຸມທີ່ກະສັດອາຊາໄດ້ຂຸດໄວ້.
ອິດຊະມາເອນໄດ້ຈັບເອົາຄົນອື່ນໆທັງຫມົດທີ່ຢູ່ໃນເມືອງມິດຊະປາ ແລະ ເລີ່ມພາພວກເຂົາໄປເມືອງ ອຳໂມນ.
ພວກເຂົາໄດ້ເອົາຄົນທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາໄປສູ້ຮົບກັບອິດຊະມາເອນ.
ພວກເຂົາປິຕິຍິນດີແລະໄດ້ໄປຫາໂຍຮັນ.
ພວກເຂົາໄດ້ໄປຫາຄົນຂອງອຳໂມນ.
ພວກເຂົາໄດ້ໄປ ແລະພັກຢູ່ຊົ່ວຄາວໃນກິມຮາມ, ທີ່ຢູ່ໃກ້ເບັດເລເຮັມ.
ພວກເຂົາຢາກໄປເອຢີບ.
ພວກເຂົາຢ້ານຊາວເຄນເດຍ.
ພວກເຂົາຢ້ານເພາະອິດຊະມາເອນໄດ້ຂ້າເກດາລິຢາ.
ພວກເຂົາໄດ້ຂໍໃຫ້ລາວອະທິຖານເພື່ອພວກເຂົາ ແລະ ບອກພວກເຂົາວ່າພວກເຂົາຄວນໄປ ແລະ ຄວນເຮັດແນວໃດ.
ທ່ານກ່າວວ່າທ່ານຈະອະທິຖານເພື່ອພວກເຂົາ ແລະ ບອກພວກເຂົາວ່າສິ່ງໃດທີ່ພຣະຢາເວຕອບ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າພວກເຂົາຈະເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ ພຣະຢາເວໄດ້ບອກພວກເຂົາໃຫ້ເຮັດ.
ຫລັງຈາກສິບມື້, ຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາເຖິງເຢເຣມີຢາ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າທ່ານຈະຊ່ວຍພວກເຂົາໃຫ້ລອດພົ້ນ, ໃຫ້ຄວາມເມດຕາ ແລະຄວາມກະລຸນາແກ່ພວກເຂົາ, ແລະນໍາພວກເຂົາກັບຄືນສູ່ແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາ.
ຖ້າພວກເຂົາໄປອາໄສຢູ່ປະເທດເອຢິບ, ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພວກເຂົາທຸກຄົນຈະຕາຍຢູ່ທີ່ນັ້ນດ້ວຍດາບ, ຄວາມອຶດຢາກ, ແລະໂຣກພະຍາດ.
ພວກເຂົາຈະກາຍເປັນຈະເປັນຄຳສາບແຊ່ງ ແລະ ພວກເຂົາຈະບໍ່ກັບມາອີກ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກພວກເຂົາວ່າຢ່າໄປເອຢີບ, ແລະລາວຈະໂມໂຫຮ້າຍໃຫ້ພວກເຂົາຖ້າພວກເຂົາໄປ.
ພວກເຂົາຈະຕ້ອງຈ່າຍດ້ວຍຊີວິດຂອງພວກເຂົາ ເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ຮ້ອງຂໍໃຫ້ເຢເຣມີຢາບອກຖ້ອຍຄໍາຈາກ ພຣະຢາເວແກ່ພວກເຂົາ, ແຕ່ພວກເຂົາຈະບໍ່ເຮັດໃນສິ່ງທີ່ ພຣະຢາເວບອກໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດ.
ລາວໄດ້ປະກາດທຸກຖ້ອຍຄຳທີ່ພຣະຢາເວບອກໃຫ້ລາວເວົ້າ.
ພວກເຂົາກ່າວຫາລາວວ່າຕົວະພວກເຂົາເພື່ອໃຫ້ເຢເຣມີຢາສາມາດເຮັດໃຫ້ຊາວເຄນເດຍໄດ້ຂ້າພວກເຂົາ ແລະ ຈັບພວກເຂົາໄປເປັນຊະເລີຍທີ່ບາບີໂລນ.
ພວກເຂົາທັງຫມົດໄດ້ໄປເອຢີບ.
ພຣະອົງໄດ້ບອກລາວໃຫ້ຝັງພວກມັນຢູ່ໃກ້ເຮືອນຂອງຟາຣາໂອໃນນະຄອນຕະປັນເຂດ ເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າ ເນບູກາດເນັດຊາຈະນັ່ງຢູ່ເທິງບັນລັງ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າເນບູກາດເນັດຊາຈະຂ້າຄົນບາງຄົນ ແລະເອົາຄົນອື່ນເຂົ້າໄປໃນການເປັນຊະເລີຍ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າລາວຈະເຜົາພວກເຂົາ ຫລື ຈັບພວກເຂົາໄປ.
ເຢເຣມີຢາເວົ້າວ່າ ເພາະວ່າປະຊາຊົນນະມັດສະການພະເຈົ້າອື່ນໆ.
ບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທັມໄດ້ບອກປະຊາຊົນໃຫ້ຢຸດເຊົາເຮັດສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວກຽດຊັງ.
ພວກເຂົາບໍ່ຍອມຟັງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຖອດເທຄວາມໂກດຮ້າຍ ແລະ ຄວາມໂມໂຫຂອງພຣະອົງ, ແລະພຣະອົງໄດ້ທຳລາຍຢູດາ ແລະ ເຢຣູຊາເລັມ.
ລາວຈະບໍ່ຍອມໃຫ້ພວກເຂົາມີຊີວິດຢູ່.
ພວກເຂົາໄດ້ກະທຳຜິດຕໍ່ພຣະຢາເວດ້ວຍການກະທຳດ້ວຍມືຂອງພວກເຂົາ, ໂດຍການເຜົາເຄື່ອງຫອມບູຊາໃຫ້ແກ່ພະອື່ນໆໃນແຜ່ນດິນແອຢີບ.
ພຣະອົງບອກເຂົາຈະທຳລາຍພວກເຂົາ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າປະຊາຊົນ ແລະ ບັນພະບຸລຸດຂອງພວກເຂົາໄດ້ກະທຳຄວາມຊົ່ວ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າລາວຈະ ເຮົາຈະມຸ່ງຫນ້າຂອງເຮົາຕໍ່ສູ້ພວກເຈົ້າໃຫ້ເກີດການຮ້າຍ ແລະຈະຕັດຢູດາອອກເສຍໃຫ້ຫມົດສິ້ນ ຄືກັນກັບທີ່ພຣະອົງໄດ້ລົງໂທດເຢຣູຊາເລັມ: ດ້ວຍດາບ ແລະຄວາມອຶດອາຫານ ແລະໂຣກລະບາດ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າບໍ່ມີໃຜໃນພວກເຂົາທີ່ຢາກກັບຄືນຢູດາຈະກັບຄືນມາ, ເຖິງແມ່ນວ່າມີພຽງຈຳນວນຫນ້ອຍດຽວຈະຫນີຈາກປະເທດເອຢິບ.
ປະຊາຊົນຄິດວ່າພວກເຂົາຈະເຕັມໄປດ້ວຍອາຫານແລະຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງ, ໂດຍບໍ່ຕ້ອງປະສົບກັບໂຣກພະຍາດໃດໆຖ້າພວກເຂົາເຜົາເຄື່ອງຫອມແລະຖອກເຄື່ອງດື່ມບູຊາໃຫ້ພວກເຈົ້າແມ່ແຫ່ງຟ້າສະຫວັນ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງທົນຕໍ່ການກະທຳອັນຊົ່ວຮ້າຍຂອງຜູ້ຄົນໄດ້ອີກ.
ແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາກາຍເປັນປັນທີ່ຮົກຮ້າງ, ທີ່ຫນ້າປະຫລາດໃຈ, ແລະເປັນທີ່ສາບແຊ່ງ.
ທ່ານໄດ້ເຜົາເຄື່ອງຫອມ ແລະເພາະວ່າທ່ານໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວ. ແລະບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະສຸລະສຽງຂອງພຣະຢາເວ
ພຣະອົງໄດ້ບອກໃຫ້ພວກເຂົາປະຕິບັດຄຳປະຕິຍານຂອງພວກເຂົາ.
ລາວໄດ້ບອກພວກເຂົາວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ນະມັດສະການ ພຣະຢາເວອີກຕໍ່ໄປ, ແຕ່ພວກເຂົາທັງຫມົດຈະຕາຍດ້ວຍດາບ ແລະ ຄວາມອຶດອາຫານ.
ພວກເຂົາຈະກັບຈາກປະເທດເອຢິບກັບຢູດາ.
ພວກເຂົາຈະເຂົ້າໃຈວ່າພຣະຢາເວຈະເຮັດກັບພວກເຂົາທຸກຢ່າງທີ່ພຣະອົງເວົ້າວ່າພຣະອົງຈະເຮັດ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າຈະມອບໃຫ້ກະສັດຟາຣາໂອໂຮຟະຣາໃຫ້ແກ່ສັດຕູຂອງທ່ານ.
ພຣະອົງເຮັດໄດ້ໃຫ້ເພາະວ່າບາຣຸກ ກຳລັງເວົ້າວ່າພຣະຢາເວເຮັດໃຫ້ລາວເສຍໃຈ.
ພຣະອົງວາງແຜນທີ່ຈະທຳລາຍມັນ.
ລາວບໍ່ຄວນປາດຖະຫນາໃຫ້ຜູ້ຄົນໃຫ້ກຽດລາວໃນແບບພິເສດ.
ພຣະຢາເວສັນຍາວ່າຈະປົກປ້ອງ ບາຣຸກທຸກບ່ອນທີ່ລາວໄປ.
ພຣະອົງບອກພວກເຂົາໃຫ້ກຽມໂລ່, ມ້າ, ຫອກ, ແລະເສື້ອເກາະ ແລະກຽມພ້ອມສູ້ຮົບ.
ກະສັດເນບູກາດເນັດຊາຂອງບາບີໂລນ ແລະ ກະສັດເນໂກ້ຄົນຂອງເອຢີບກຳລັງຈະສູ້ຮົບ.
ພຣະອົງເຫັນທະຫານເອຢີບແລ່ນຫນີເພື່ອຊອກຫາບ່ອນລົບໄພລົ້ມລົງໃນແດນເຫນືອຂ້າງແມ່ນ້ຳເອຟຣາດ.
ກອງທັບປຽບເຫມືອນແມ່ນໍ້າໄຫລຖ້ວມ ແລະ ທຳລາຍເມືອງແລະ ຜູ້ຢູ່ອາໃສ.
ພຣະອົງຈະໄດ້ທຳການແກ້ແຄ້ນໃນເວລາທີ່ດາບຈະກືນກິນ ແລະພໍໃຈ. ສິ່ງນັ້ນຈະເປັນຄືກັບການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແກ່ ພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາຈົ່ງຂຶ້ນໄປທີ່ກິເລອາດ ແລະໄປເອົາຫວ້ານຢາ, ແຕ່ມັນຈະບໍ່ມີການຮັກສາໃດໆສຳລັບພວກເຂົາ.
ພຣະອົງບອກພວກເຂົາໃຫ້ໄປທີ່ຕະປັນ-ເຂດ ແລະ ຕໍ່ສູ້ຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ອາປິດເທບພະເຈົ້າງົວໄດ້ແລ່ນຫນີໄປ ແລະ ພຣະຢາເວໄດ້ຢູ້ລາວລົ້ມລົງ.
ພວກເຂົາຕ້ອງການກັບໄປເຮືອນຂອງພວກເຂົາ.
ທ່ານກ່າວວ່າເອຢີບຈຳເປັນຕ້ອງກຽມຕົວເພື່ອເປັນຊະເລີຍ.
ປະເທດເອຢິບເປັນງົວຫນຸ່ມທີ່ສວຍງາມ, ແລະພວກທະຫານຮັບຈ້າງແມ່ນຄ້າຍຄືງົວທີ່ແຂງ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າເອຢີບເປັນຄືກັບຄືງູ.
ປະຊາຊົນຈາກທາງທີດເຫນືອຈະຕັດພວກເຂົາລົງ.
ລາວຈະມອບປະເທດເອຢິບໃຫ້ແກ່ເນບູກາດເນັດຊາ.
ພຣະອົງຈະນຳພວກເຂົາອອກໄປຈາກການເປັນຊະເລີຍ, ກັບຄືນມາແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາບ່ອນທີ່ພວກເຂົາຈະພົບຄວາມສະຫງົບສຸກ ແລະ ປອດໄພ, ນຳຄວາມພິນາດໄປສູ່ປະເທດທີ່ພວກເຂົາຖືກກະຈັດກະຈາຍ, ສັ່ງສອນພວກເຂົາຢ່າງທ່ຽງທຳ, ແຕ່ບໍ່ທຳລາຍພວກເຂົາຈົນຫມົດສິ້ນ.
ພວກເຂົາຈະຖືກໂຈມຕີຈາກທນດເຫນືອ ແລະ ພວກເຂົາທຸກຄົນຈະທຸກໂສກ (ຮ້ອງໄຫ້).
ພວກເຂົາຈະໄດ້ຍິນສຽງກີບຂອງມ້າ ແລະ ສຽງຮ້ອງຂອງລົດຮົບ. ຜູ້ຊາຍຈະແລ່ນຫນີ, ພວກເຂົາຈະບໍ່ຢຸດຊ່ວຍເຫລືອລູກຂອງພວກເຂົາ, ແລະພວກເຂົາຈະອ່ອນແອ ແລະ ສິ້ນຫວັງ.
ພວກເຂົາຂໍໃຫ້ພຣະອົງຢຸດການຂ້າພວກເຂົາ.
ເພາະວ່າພຣະອົງຕັ້ງໃຈຈະບຸກໂຈມຕີທຸກຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ໂຈມຕີເມືອງອາຊະກາໂລນ ແລະ ໂຈມຕີແຜ່ນດິນແຄມທະເລ.
ເມືອງນີ້ຈະຖືກຖິ້ມເປັນເມືອງຮ້າງ, ບໍ່ມີໃຜຈະໃຫ້ກຽດໂມອາບ, ແລະ ສັດຕູຂອງພວກເຂົາຈະພະຍາຍາມທຳລາຍນາງໃນຖານະເປັນປະເທດຊາດ.
ພວກເຂົາກຳລັງເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ເພາະວ່າໂມອາບຖືກທຳລາຍແລ້ວ.
ພວກເຂົາວາງໃຈໃນການປະຕິບັດ ແລະ ຄວາມຮັ່ງມີຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາທັງຫມົດຈະຖືກທຳລາຍ, ບໍ່ມີໃຜຄົນໃດຈະລອດພົ້ນໄດ້.
ພວກມັນຈະກາຍເປັນທີ່ຮົກຮ້າງ, ບໍ່ມີຄົນອາໄສຢູ່.
ພຣະຢາເວຈະສາບແຊ່ງລາວ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າຈະສົ່ງສັດຕູມາໂຈມຕີພວກເຂົາ ແລະ ກຳຈັດພວກເຂົາອອກໄປ.
ມັນຈະຖືກທຳລາຍໃນໄວໆນີ້.
ພວກເຂົາຄວນຮ້ອງໄຫ້ເພື່ອໂມອາບເພາະວ່າອຳນາດຂອງພວກເຂົາໄດ້ຖືກທຳລາຍແລ້ວ.
ພວກເຂົາຄວນສັງເກດເຫັນວ່າພວກເຂົາກຳລັງຖືກໂຈມຕີແລະ ເອົາໃຈໃສ່ຜູ້ທີ່ກຳລັງຫລົບຫນີ. ພວກເຂົາຄວນຈະຮ້ອງໄຫ້, ທຸກໂສກ ແລະຮ້ອງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ ເພາະວ່າໂມອາບໄດ້ຖືກທຳລາຍ.
ພຣະຢາເວໄດ້ລົງໂທດຫລາຍເມືອງ. ເຂົາຂອງໂມອາບຖືກຕັດອອກແລ້ວ ແລະແຂນຂອງມັນກໍຫັກ.
ພຣະຢາເວຈະຕັດສິນໂມອາບ ແລະ ສັດຕູຂອງພວກເຂົາຈະຫົວຂວັນພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຄວນປະຖິ້ມເມືອງ ແລະຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ເທິງຫນ້າຜາໃນລືບຫີນ.
ພຣະຢາເວຮ້ອງໄຫ້ ເພາະວ່າພຣະອົງຮູ້ວ່າຄຳເວົ້າທີ່ໂຫດຮ້າຍຂອງໂມອາບບໍ່ມີຫຍັງເລີຍ.
ພຣະອົງໄດ້ຍົກເລີກການສະຫລອງຂອງພວກເຂົາ ແລະຄວາມປິຕິຍິນດີຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຈະກຳຈັດຄົນເຫລົ່ານັ້ນ.
ພວກເຂົາເອົາມືກຸມຫົວ ແລະທຸກຫົວຈະຖືກແຖ ແລະ ທຸກເຄົາຈະຖືກໂກນອອກ. ມີຮອຍປາດແຜຢູ່ເທິງມື, ແລະຈະມີຜ້າກະສອບຢູ່ບັ້ນແອວ..
ເພາະວ່າພຣະເຢເວໄດ້ທຳລາຍໂມອາບ ຄືກັບວ່າປະຊາຊົນທຳລາຍຫມໍ້ທີ່ບໍ່ມີໃຜຕ້ອງການ.
ມັນຈະເກີດຂື້ນຢ່າງໄວວາ, ຄືກັບສັດຕູຈະບິນເຈີດລົງມາເຫມືອນນົກອິນຊີີ, ກາງປີກອອກ. ສັດຕູຈະຍຶດເອົາຖານທີ່ຫມັ້ນ, ແລະ ພວກທະຫານຈະຢ້ານກົວ.
ພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຢ້ານກົວ ແລະ ຕົກເຂົ້າໄປໃນຂຸມ ແລະ ກັບດັກ.
ເພາະວ່າໄຟຈະອອກມາຈາກເຮັດຊະໂບນ ແປວໄຟຈະອອກມາຈາກທ່າມກາງສີໂຮນ ມັນຈະທຳລາຍດິນແດນຂອງໂມອາບທີ່ອວດອ້າງ.
ຊາວໂມອາບຈະຖືກທຳລາຍ ແລະ ພວກລູກຊາຍ ແລະ ລູກສາວຂອງພວກເຂົາຈະຖືກຈັບໄປເປັນຊະເລີຍ ແລະ ຖືກນຳໄປປະເທດອື່ນ, ແຕ່ມື້ຫນຶ່ງພຣະຢາເວຈະອະນຸຍາດໃຫ້ພວກເຂົາກັບມາດິນແດນຂອງພວກເຂົາອີກ.
ໂມເຫລັກບໍ່ຄວນຄອບຄອງຄາດເພາະວ່າມັນເປັນຂອງຊາວອິດສະຣາເອນ.
ມັນຈະກາຍເປັນກອງຊາກເມືອງທີ່ຮົກຮ້າງ.
ເມືອງຕ່າງໆຈະຖືກທຳລາຍ ແລະ ປະຊາຊົນຈະຕົກໄປສູ່ການເປັນຊະເລີຍ.
ນາງໄວ້ວາງໃຈໃນຄວາມຮັ່ງມີຂອງນາງ.
ພວກເຂົາຢ້ານກົວເພາະວ່າພວກເຂົາທຸກຄົນຈະຖືກບັງຄັບໂດຍສັດຕູ ທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບ, ພວກເຂົາກະແຈກກະຈາຍໄປສູ່ປະເທດອື່ນ.
ພຣະຢາເວຈະໃຫ້ຄົນອຳໂມນກັບສູ່ສະພາບເດີມ.
ຄົນສະຕິປັນຍາຂອງເອໂດມໄດ້ຫາຍສູນໄປ.
ພວກເຂົາຄວນຫນີ ແລະ ອາໄສຢູ່ໃນຖໍ້າເລິກໃນພື້ນດິນ.
ລາວກຳລັງຈະນຳເອົາໄພພິບັດມາສູ່ເອຊາວ.
ພຣະອົງບອກວ່າລາວຈະເບິ່ງແຍງເດັກກຳພ້າ ແລະ ແມ່ຫມ້າຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ເຫັນວ່າແມ່ນແຕ່ຜູ້ທີ່ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ລົງໂທດກໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມເດືອດຮ້ອນ.
ພຣະອົງຈະທຳລາຍມັນ.
ຜູ້ສົ່ງຂ່າວໄດ້ອອກໄປຫາປະເທດຕ່າງໆ ເພື່ອບອກພວກເຂົາໃຫ້ກຽມພ້ອມສູ້ຮົບ ແລະ ໂຈມຕີເອໂດມ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າໄດ້ເຮັດໃຫ້ປະເທດຊາດຂອງເຂົາເຈົ້າເປັນເຜົ່ານ້ອຍ ເມື່ອທຽບໃສ່ກັບປະເທດອື່ນໆ ແລະ ວ່າປະຊາຊົນຈະດູຖູກພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາລົ້ມລົງ.
ພຣະອົງປຽບທຽບມັນກັບເມືອງໂຊໂດມ ແລະເມືອງໂກໂມຣາ ແລະຫົວເມືອງໃກ້ຄຽງຂອງເຫລົ່ານັ້ນ, ບ່ອນທີ່ບໍ່ມີໃຜພັກອາໄສຢູ່.
ລາວຈະເລືອກຜູ້ໃດຜູ້ຫນຶ່ງໃຫ້ໃຫ້ເບິ່ງແຍງເມືອງນັ້ນ.
ພຣະອົງມີແຜນທີ່ຈະກອບກູ້ເອົາຊາວເມືອງເຕມານອອກໄປ ແລະ ປ່ຽນເຂດທົ່ງຫຍ້າລ້ຽງສັດຂອງພວກເຂົາປ່ຽນເປັນສະຖານທີ່ເພພັງ.
ແຜ່ນດິນໂລກຈະສັ່ນສະເທືອນ, ແລະຜູ້ຄົນທີ່ຢູ່ຫ່າງໄກໄດ້ຍິນສຽງຮ້ອງອງຄວາມທຸກໂສກຈາກອີກຝາກຫນຶ່ງຂອງທະເລແດງ. ແມ່ນແຕ່ນັກຮົບທີ່ແຂງແຮງທີ່ສຸດກໍ່ຈະຢ້ານກົວ.
ພວກເຂົາຈະມີຄວາມລະອາຍ ແລະ ອ່ອນແອ. ພວກເຂົາຈະຖອຍຫລັງ ແລະ ຫນີໄປດ້ວຍຄວາມວຸ້ນວາຍ.
ໄຟນັ້ນຈະເຜົາຜານກຳແພງເມືອງເບັນຮາດັດເສຍ, ແລະບັນດາທີ່ກຳບັງອັນເຂັ້ມແຂງ, ພວກນັກຮົບທຸກຄົນຈະຕາຍ.
ພຣະອົງບອກໃຫ້ເນບູກາດເນັດຊາໂຈມຕີປະຊາຊົນ ທຳລາຍພວກເຂົາ ແລະ ຢຶດເອົາຊັບສົມບັດຂອງພວກເຂົາ.
ມັນຈະເປັນເລື່ອງງ່າຍດາຍສຳລັບລາວເພາະວ່າປະຊາຊົນບໍ່ມີປະຕູເມືອງ ແລະບໍ່ມີດານປະຕູໃດໆໃນເມືອງເຫລົ່ານັ້ນ, ແລະພວກເຂົາອາໄສຢູ່ດ້ວຍຕົວເອງ.
ພວກເຂົາຈະອາໄສຢູ່ໃນຂຸມໃນພື້ນດິນ.
ພຣະອົງຈະກະຈັດກະຈາຍພວກເຂົາ ແລະ ໄພພິບັດຈະມາສູ່ພວກເຂົາ.
ມີພຽງແຕ່ຫມາປ່າເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະອາໄສຢູ່ໃນນັ້ນ.
ລາວໄດ້ຮັບມັນໃນຕອນຕົ້ນລາຊະການເຊເດກີຢາກະສັດແຫ່ງຢູດາ.
ຜູ້ຄົນຈະກະຈາຍໄປທຸກພາກສ່ວນຂອງແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະຢາເວກຳລັງຈະຊ່ວຍໃຫ້ສັດຕູຂອງພວກເຂົາຕີພວກເຂົາ ແລະ ນຳເອົາໄພພິບັດມາສູ່ພວກເຂົາ, ຂ້າພວກເຂົາ, ແລະ ກຳ ຈັດພວກມັນໃຫ້ຫມົດສິ້ນ.
ພຣະອົງຈະອະນຸຍາດໃຫ້ພວກເຂົາກັບໄປທີ່ດິນຂອງພວກເຂົາ.
ບາບີໂລນຖືກຈັບໄປ. ພະເບນກໍໄດ້ອັບອາຍ. ພະເມໂຣດັກກໍຖືກເຮັດໃຫ້ອັບອາຍ.
ຊົນຊາດຈາກພາກເຫນືອ.
ປະຊາຊົນຈະມາພ້ອມກັນຮ້ອງໄຫ້ ແລະ ສະແຫວງຫາ ພຣະຢາເວ. ພວກເຂົາຈະຕັ້ງໄປສູ່ສີໂອນ ເພື່ອຕິດສະນິດກັບພຣະຢາເວໂດຍເຮັດຄຳຫມັ້ນສັນຍາຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ພຣະອົງພັນລະນາພວກເຂົາວ່າເປັນຝູງແກະທີ່ຫລົງຫາຍເພາະວ່າ ຜູ້ລ້ຽງແກະຂອງພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຫລົງທາງ ແລະ ພວກເຂົາລືມບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງພວກເຂົາ.
ພວກສັດຕູຂອງພວກເຂົາໄດ້ກ່າວວ່າ, ‘ພວກເຮົາບໍ່ມີຄວາມຜິດ, ເພາະພວກເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາຕ້ອງອອກໄປເພາະວ່າຊົນຊາດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຈາກພາກ ເຫນືອກຳລັງມາຍຶດເອົາບາບີໂລນ.
ບາບີໂລນຈະເປັນປະເທດນ້ອຍທີ່ສຸດ, ເປັນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານທີ່ບໍ່ມີບ່ອນຄົນຢູ່ອາໄສ.
ທຸກຄົນທີ່ໂກ່ງຄັນທະນູຈົ່ງຍິງນາງ, ບາບີໂລນຈະຄອບຄອງອຳນາດຂອງນາງ, ນາງຍອມພ່າຍແພ້ແລ້ວ, ຮາກຖານຂອງນາງລົ້ມລົງແລ້ວ, ກຳແພງຂອງນາງຖືກເພພັງແລ້ວ, ແລະຄົນອື່ນໆຈະເຮັດກັບນາງຄືກັນກັບທີ່ນາງໄດ້ເຮັດກັບປະເທດອື່ນໆ.
ພວກເຂົາທຸກຄົນຄວນຈະຫນີກັບໄປປະເທດຂອງພວກເຂົາເອງ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າຈະລົງໂທດກະສັດບາບີໂລນ ແລະ ປະຊາຊົນຂອງລາວເຫມືອນກັນກັບທີ່ລາວໄດ້ລົງໂທດກະສັດອັດຊີເຣຍ.
ພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ອິດສະຣາເອນກັບຄືນສູ່ບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງຕົນ, ແລະພຣະອົງຈະໃຫ້ອະໄພບາບຂອງຜູ້ຄົນ.
ພຣະຢາເວຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາສຽງສົງຄາມຢູ່ໃນແຜ່ນດິນ ແລະ ສຽງການທຳລາຍຢ່າງໃຫຍ່ຫລວງມາສູ່ບາບີໂລນ.
ມັນຈະຖືກຢຶດເພາະວ່າມັນທ້າທາຍໂດຍພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວຢຽດແຂນຂອງພຣະອົງ, ເອົາອາວຸດອອກ, ແລະກະຕຸ້ນໃຫ້ພວກສັດຕູໂຈມຕີບາບີໂລນ, ຊົງເປີດຄັງອາວຸດ ແລະ ເຮັດໃຫ້ເມືອງນັ້ນຖືກທຳລາຍ. ພວກເຂົາຈະບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ນາງເຫລືອຢູ່.
ພວກເຂົາຈະເວົ້າກ່ຽວກັບວິທີທີ່ພຣະຢາເວລົງໂທດບາບີໂລນໂດຍການຂ້າບັນດານັກຮົບ ເພື່ອຕອບແທນໃນສິ່ງທີ່ໄດ້ເຮັດຕໍ່ພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງໃນສີໂອນ.
ບໍ່ມີໃຜຈະລອດພົ້ນຈາກການທຳລາຍທີ່ສັດຕູຂອງບາບີໂລນຈະນຳມາໂຈມຕີນາງ. ສັດຕູແມ່ນເພື່ອທຳລາຍຄົນທີ່ນາງສູ້ທັງຫມົດເພາະສິ່ງທີ່ນາງໄດ້ເຮັດຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ພຣະອົງປະກາດວ່າພວກເຂົາຈະສະດຸດ ແລະ ລົ້ມລົງ.
ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາຊ່ວຍກອບກູ້ອິດສະຣາເອນ.
ພວກເຂົາຈະໂຈມຕີຊາວເມືອງ, ເຈົ້ານາຍ, ກັບນັກປາດຂອງນາງ ແລະປະຊາຊົນທຸກຄົນ. ພວກເຂົາຈະໂຈມຕີຜູ້ປະກາດພຣະທຳປອມຂອງພວກເຂົາ, ນັກຮົບທີ່ເຂັ້ມແຂງທີ່ສຸດ, ແລະມ້າ ແລະ ລົດຮົບຂອງພວກເຂົາ.
ບາບີໂລນຈະກາຍເປັນເຫມືອນເມືອງໂຊໂດມ ແລະ ເມືອງໂກໂມຣາ.
ບັນດາກະສັດໄດ້ຍິນວ່າພວກເຂົາໂຫດຮ້າຍ ແລະ ບໍ່ມີຄວາມເມດຕາສົງສານ.
ຫລັງຈາກໄດ້ຍິນຂ່າວແລ້ວພະອົງກໍອ່ອນລົງ ຄວາມທຸກໃຈຈັບ ຫົວໃຈລາວເຈັບປວດເຫມືອນຜູ້ຍິງກຳລັງເກີດລູກ.
ລາວຈະໄລ່ປະຊາຊົນອອກຈາກບາບີໂລນ ແລະ ແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ຫນຶ່ງໃຫ້ເປັນຜູ້ດູແລເມືອງນັ້ນ.
ພຣະຢາເວວາງແຜນທີ່ຈະທຳລາຍປະຊາຊົນຂອງບາບີໂລນຢ່າງສິ້ນເຊີງ.
ພວກເຂົາຈະມາ ແລະທຳລາຍບາບີໂລນ.
ການໂຈມຕີທີ່ແປກປະຫລາດຈະເກີດຂື້ນຢ່າງໄວວາດັ່ງນັ້ນພວກທະຫານຂອງບາບີໂລນຈະບໍ່ມີເວລາທີ່ຈະໃສ່ເສື້ອເກາະຂອງພວກເຂົາ. ຜູ້ໂຈມຕີຈະທຳລາຍກອງທັບ ແລະປະຊາຊົນ.
ພຣະຢາເວ ເຕືອນພວກເຂົາວ່າເຖິງແມ່ນວ່າປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງໄດ້ເຮັດບາບ ພຣະອົງຍັງເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາແລະພຣະອົງບໍ່ໄດ້ປະຖິ້ມພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວສັ່ງປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງໃຫ້ຫນີ, ສະນັ້ນພວກເຂົາຈະຫນີຈາກການລົງໂທດທີ່ກຳລັງຈະມາເຖິງບາບີໂລນ
ພຣະຢາເວ ທີ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນໂລກທັງຫມົດມຶນເມົາ
ມັນຈະລົ້ມລົງ ແລະຖືກທຳລາຍ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຈະອອກໄປ ແລະ ໄປທີ່ດິນຂອງພວກເຂົາ ແລະ ບອກຄົນອື່ນໃນສີໂອນວ່າພຣະຢາເວໄດ້ໃຫ້ອະໄພບາບຂອງພວກເຂົາ.
ກອງທັບຂອງຄົນເມເດຍ ແລະ ຊາວເປເຊຍແມ່ນຈະທຳລາຍບາບີໂລນ.
ພຣະຢາເວຈະຮ້ອງຕໍ່ສູ້ກັບພວກເຂົາ. ຈຸດຈົບຂອງພວກເຂົາໄດ້ມາເຖິງແລ້ວ.
ພຣະອົງໄດ້ສ້າງແຜ່ນດິນໂລກ, ຊົງສະຖາປະນາ ແລະ ຊົງແຜ່ທ້ອງຟ້າອອກ.
ພຣະອົງນຳຟ້າຮ້ອງ, ຟ້າຝົນ, ຟ້າຜ່າ, ແລະລົມມາສູ່ໂລກ.
ບໍ່, ຮູບເຄົາລົບບໍ່ສາມາດເຮັດຫຍັງໄດ້ສຳລັບພວກເຂົາ. ພວກມັນບໍ່ມີຄ່າ.
ພຣະອົງແມ່ນຜູ້ທີ່ສ້າງທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງ. ພຣະອົງຊື່ວ່າພຣະຢາເວ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ກ່າວວ່າອິດສະຣາເອນແມ່ນປຽບຄືຄ້ອນຕີຂອງພຣະອົງ, ເປັນອາວຸດຂອງພຣະອົງໃນການສູ້ຮົບ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່ພຣະອົງຈະຕອບແທນປະຊາຊົນສຳລັບທຸກໆສິ່ງທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ ທີ່ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃນເຢຣູຊາເລັມ.
ພຣະຢາເວຈະທຳລາຍເມືອງບາບີໂລນຢ່າງສິ້ນເຊີງ, ແລະຈະບໍ່ມີຜູ້ໃດອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນອີກ.
ປະເທດເຫລົ່ານີ້ແມ່ນເພື່ອຮຽກຮ້ອງກອງທັບຂອງພວກເຂົາ ແລະ ກຽມພ້ອມທີ່ຈະໂຈມຕີບາບີໂລນ.
ແຜນການຂອງພຣະຢາເວແມ່ນການເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນຂອງບາບີໂລນເປັນບ່ອນທີ່ບໍ່ມີປະຊາຊົນອາໄສຢູ່.
ນັກຮົບຈະຍັງຄົງສັບສົນຢູ່ທີ່ຖານທີ່ຫມັ້ນຂອງພວກເຂົາເພາະວ່າສະຖານທີ່ຫລົບຫນີຈະຖືກກີດຂວາງ, ແລະເມືອງຈະຖືກໄຟໄຫມ້.
ບາບີໂລນແມ່ນຄ້າຍຄືບາບີໂລນກໍເຫມືອນລານນວດເຂົ້າ.
ພວກເຂົາຢາກໃຫ້ພຣະຢາເວເຮັດໃຫ້ຊາວບາບີໂລນໄດ້ຮັບຄວາມເດືອດຮ້ອນ ຄືກັບທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຮັບຄວາມເດືອດຮ້ອນພາຍໃຕ້ກະສັດເນບູກາດເນັດຊາ.
ພຣະອົງຈະຟ້ອງຮ້ອງຄະດີຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຈະແກ້ແຄ້ນໃຫ້ບາບີໂລນ. ພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ນໍ້າພຸຂອງນາງເຫືອດຫາຍ ແລະເຮັດໃຫ້ນາງເປັນບ່ອນຮົກເຮື້ອທີ່ບໍ່ມີໃຜອາໄສຢູ່.
ພຣະອົງກຳລັງຈະຕຽມງານລ້ຽງໃຫ້; ແລະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາມຶນເມົາ ເພື່ອພວກເຂົາຈະຍິນດີ, ແລະຈົນນອນຫລັບຢູ່ເປັນນິດ ແລະ ບໍ່ຕື່ນເລີຍ.
ບາບີໂລນຈະກາຍເປັນສະຖານທີ່ທຳລາຍໃນທ່າມກາງບັນດາປະຊາຊາດທັງປວງ.
ພຣະຢາເວຈະລົງໂທດພະເບນ ແລະເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງບາບີໂລນຖີ້ມເຄື່ອງບູຊາທີ່ຖືກມອບໃຫ້ພະເບນ, ແລະ ກຳແພງແຫ່ງບາບີໂລນຈະລົ້ມລົງ.
ພຣະອົງບອກພວກເຂົາໃຫ້ແລ່ນຫນີ ແລະເອົາຊີວິດຂອງຕົນລອດພົ້ນຈາກຄວາມພິໂລດອັນຮ້ອນແຮງທີ່ຈະເກີດຂື້ນໃນແຜ່ນດິນ.
ທ້ອງຟ້າແລະແຜ່ນດິນໂລກຈະປິຕິຍິນດີເພາະບາບີໂລນຖືກກອງທັບຈາກພາກເຫນືອທຳລາຍ.
ພວກເຂົາກຳລັງຈະອອກຈາກບາບີໂລນ, ກັບໄປເຢຣູຊາເລັມ, ແລະ ຫັນກັບໄປຫາພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາໄດ້ຍິນວ່າຄົນຕ່າງຊາດໄດ້ເຂົ້າໃນສະຖານທີ່ບໍລິສຸດແຫ່ງພຣະນິເວດຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະອົງບອກພວກເຂົາວ່າພຣະອົງຈະສົ່ງກອງທັບໄປທຳລາຍເມືອງບາບີໂລນ.
ພວກເຂົາໄດ້ຍິນສຽງຮ້ອງດັງຂອງຄວາມຫຍຸ້ງຍາກຂະນະທີ່ ພຣະຢາເວທຳລາຍບາບີໂລນ.
ມັນຈະບໍ່ມີປະໂຫຍດຫຍັງເລີຍ.
ເສຣາຢາເປັນຫົວຫນ້າຈັດທີ່ພັກຂອງພະອົງ.
ເຢເຣມີຢາໄດ້ຂຽນໄພພິບັດທັງຫມົດທີ່ກຳລັງຈະມາເຖິງບາບີໂລນ.
ເຢເຣມີຢາໄດ້ບອກກັບເສຣາຢາວ່າ “ເມື່ອທ່ານໄປເຖິງບາບີໂລນແລ້ວ, ທ່ານຈະເຫັນ ແລະທ່ານຈະອ່ານຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດດ້ວຍສຽງດັງ. ມັດແຜ່ນຫີນໃສ່ມັນ, ແລະໂຍນມັນລົງໃນແມ່ນໍ້າເອຟຣາດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ປະກາດວ່າບາບີໂລນຈະຖືກທຳລາຍ, ບໍ່ມີຜູ້ຢູ່ອາໄສ, ແລະ ກາຍເປັນດິນແດນເປົ່າຮ້າງຢ່າງຖາວອນ.
ເຢເຣມີຢາໄດ້ບອກກັບເສຣາຢາວ່າ “ເມື່ອທ່ານໄປເຖິງບາບີໂລນແລ້ວ, ທ່ານຈະເຫັນ ແລະທ່ານຈະອ່ານຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດດ້ວຍສຽງດັງ. ມັດແຜ່ນຫີນໃສ່ມັນ, ແລະໂຍນມັນລົງໃນແມ່ນໍ້າເອຟຣາດ.
ເມື່ອລາວໂຍນຫນັງສືມ້ວນລົງໃນແມ່ນໍ້າ, ປະຊາຊົນຈະເຂົ້າໃຈວ່າບາບີໂລນຈະຈົມລົງຄືກັບຫນັງສືມ້ວນ ເພາະວ່າໄພພິບັດທີ່ພຣະຢາເວກຳລັງສົ່ງມາເທິງນາງ.
ເຊເດກີຢາເປັນກະສັດຊົ່ວຄືກັນກັບກະສັດເຢໂຮຢາກີມ.
ລາວຕັ້ງຄ້າຍພັກຢູ່ກົງກັນຂ້າມ ແລະ ໂຈມຕີເມືອງເປັນເວລາສອງປີ.
ພວກເຂົາຈັບພວກເຂົາໃນເຂດທົ່ງພຽງແມ່ນໍ້າຢໍແດນໃກ້ເມືອງເຢຣິໂກ.
ກະສັດໄດ້ຂ້າພວກລູກຊາຍຂອງເຊເດກີຢາຕໍ່ຫນ້າຕໍ່ຕາເຊເດກີຢາເອງ ແລະໄດ້ຕັດສິນປະຫານຊີວິດພວກເຈົ້ານາຍຂອງຢູດາດ້ວຍ. ຕໍ່ມາ ພຣະອົງໄດ້ຄວັດຫນ່ວຍຕາຂອງເຊເດກີຢາອອກ ແລະໄດ້ຜູກໂສ້ນຳໄປຍັງບາບີໂລນ
ລາວໄດ້ເຜົາພຣະວິຫານ ເຜົາພະລາຊະວັງ ແລະບ້ານເຮືອນຂອງບຸກຄົນສຳຄັນທຸກແຫ່ງໃນເມືອງນັ້ນນຳ, ແລະລາວໄດ້ ທຳລາຍກຳແພງອ້ອມເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
ລາວໄດ້ຈັບພວກເຂົາຈຳນວນຫນຶ່ງໄປເປັນຊະເລີຍ ແລະ ປ່ອຍໃຫ້ບາງຄົນເຮັດສວນອະງຸ່ນ ແລະເຮັດໄຮ່ໄຖນາ.
ຊາວເຄນເດຍ (ຊາວບາບີໂລນ) ໄດ້ຢຶດເອົາມັນທັງຫມົດໄປ.
ເພີ່ນເອົາພວກເຂົາເຂົ້າຄຸກ.
ເພີ່ນໄດ້ຂ້າພວກເຂົາທັງຫມົດ.
ມີ 4,600 ຄົນຖືກເປັນຊະເລີຍຈາກເຢຣູຊາເລັມ.
ເອວິນເມໂຣດັກ, ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ, ໄດ້ປ່ອຍລາວ.
ລາວໄດ້ເວົ້າດີກັບເຢເຣມີຢາ ແລະ ໃຫ້ລາວມີບ່ອນນັ່ງທີ່ມີກຽດ. ລາວຖອດເສື້ອຜ້າໃນຄຸກຂອງເຢໂຮຢາກິນ ແລະໄດ້ຮັບປະທານອາຫານທີ່ໂຕະສະເຫວີຍຂອງກະສັດທຸກມື້ຕະຫລອດຊີວິດທີ່ຍັງເຫລືອຂອງທ່ານ.
ເມືອງໄດ້ກາຍເປັນເຫມືອນຍິງຫມ້າຍຄົນຫນຶ່ງ.
ຢາດາບໍ່ສາມາດພົບກັບຄວາມສະຫງົບສຸກເລີຍ ເຖິງວ່ານາງອາໄສຢູ່ທ່າມກາງບັນດາປະຊາຊາດກໍຕາມ.
ພຣະຢາເວຈຶ່ງເຮັດໃຫ້ເມືອງຂອງເຢຣູຊາເລັມທົນທຸກ ຍ້ອນບາບທັງຫລາຍຂອງນາງ.
ຄວາມງົດງາມໄດ້ຈາກລູກສາວຂອງຊີໂອນ.
ເຢຣູຊາເລັມໄດ້ຫວນຄິດເຖິງສິ່ງຂອງມີຄ່າທັງຫມົດຂອງນາງ ທີ່ນາງໄດ້ຫວນຄິດເຖິງອາດີດນັ້ນ.
ເຢຣູຊາເລັມໄດ້ກາຍມາເປັນເຫມືອນຜ້າເສດປະຈຳເດືອນ
ເຢຣູຊາເລັມໄດ້ເຫັນບັນດາປະຊາຊາດອື່ນ ເຂົ້າໄປໃນສະຖານທີ່ບໍລິສຸດຂອງນາງ.
ປະຊາຊົນຄໍ່າຄວນເມື່ອພວກເຂົາຊອກຫາອາຫານ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກາງຕາຫນ່າງກ່ອນຫນ້າບາດກ້າວຕີນຂອງເຢຣູຊາເລັມ.
ກຳລັງຂອງເຢຣູຊາເລັມໄດ້ຫລົ້ມເຫລວ ເພາະວ່າແອກແຫ່ງການລະເມີດຂອງນາງໄດ້ວາງທີຄໍຂອງນາງ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ຢຽບຢໍ້າລູກສາວບໍຣິສຸດແຫ່ງຢູດາ ເຫມືອນຢຽບຢໍ້າອະງຸ່ນໃນອ່າງຢຽບຫມາກອະງຸ່ນ.
ລູກຂອງເຢຣູຊາເລັມໄດ້ໂສກເສົ້າ ເພາະວ່າສັດຕູໄດ້ມີໄຊຊະນະ.
ສາວບໍຣິສຸດທັງຫລາຍ ແລະ ຜູ້ຊາຍທີ່ແຂງແຮງທັງຫລາຍຂອງເຢຣູຊາເລັມ ໄດ້ຕົກເປັນຊະເລີຍ.
ບັນດາປະໂຣຫິດ ແລະ ບັນດາຜູ້ນຳຂອງເຢຣູຊາເລັມກໍຕາຍໃນກາງເມືອງ.
ຈິດໃຈຂອງເຢຣູຊາເລັມໄດ້ຫັນປ່ຽນພາຍໃນຕົວນາງ.
ເຫລົ່າສັດຕຣູຂອງເຢຣູຊາເລັມພາກັນດີໃຈ.
ເຢຣູຊາເລັມຂໍຕໍ່ພຣະຢາເວເຮັດໃຫ້ພວກສັດຕູເຈັບປວດເຫມືອນກັນກັບພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ນາງເຈັບປວດ ເພາະການລະເມີດທັງຫມົດຂອງນາງນັ້ນ.
ພຣະອົງໄດ້ເອົາຄວາມງາມຂອງອິສະຣາເອນອອກໄປ, ບໍ່ໄດ້ສະແດງຄວາມເມດຕາຕໍ່ເມືອງທັງຫລາຍຂອງຢາໂຄບ, ແລະໄດ້ທຳລາຍກຳແພງເມືອງທັງຫລາຍຂອງຢູດາ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເອົາກຳລັງຂອງອິສະຣາເອນທັງຫມົດອອກໄປ ແລະ ໄດ້ເທຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງເທິງຊີໂອນ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກາຍເປັນເຫມືອນສັດຕູ, ພຣະອົງໄດ້ທຳລາຍຣາຊະວັງ ແລະ ຫໍເຕັນ, ແລະ ໄດ້ຫນິ່ນປະຫມາດທັງກະສັດ ແລະ ປະໂລຫິດ.
ພວກເຂົາຮູ້ສຶກໄດ້ເຖິງໄຊຊະນະ ເພາະວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ປະຕິເສດແທ່ນບູຊາຂອງພຣະອົງ ແລະ ໄດ້ມອບກຳແພງຣາຊະວັງໃຫ້ກັບພວກເຂົາ.
ປະຕູຂອງນາງໄດ້ຈົມລົງໄປໃນດິນ, ພຣະຢາເວໄດ້ທຳລາຍ ແລະທຸບປະຕູກຳແພງຂອງນາງ.
ພວກຜູ້ອາວຸໂສນັ່ງເທິງພື້ນດິນ, ໄດ້ໂຮຍຂີ້ເຖົ່າເທິງຫົວຂອງພວກເຂົາ ແລະ ນຸ່ງຫົ່ມເຄື່ອງທີ່ເຮັດດ້ວຍຜ້າປ່ານ. ບັນດາສາວບໍຣິສຸດໄດ້ກົ້ມຫົວຂອງພວກເຂົາລົງເຖິງດິນ.
ຍ້ອນວ່າບໍ່ຫຍັງໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງລາວກິນ ຫລືດື່ມເລີຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ຕົບມືຂອງພວກເຂົາຫມິ່ນປະຫມາດເຈົ້າ, ເວົ້າຖາກຖາງ ແລະ ແກ່ວງຫົວສົມນໍ້າຫນ້າ, ພວກເຂົາສົ່ງສຽງເຍາະເຍີ້ຍ ແລະ ຂົບແຂ້ວຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຮ້ອງຫາພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ຍົກມືຂຶ້ນອ້ອນວອນຕໍ່ພຣະອົງ ເພື່ອຂໍຊີວິດລູກທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ.
ເພາະວ່າພຣະອົງໄດ້ໃຫ້ພວກເຂົາປະເຊີນຫນ້າກັບທຸກອັນຍິ່ງໃຫຍ່, ພວກເຂົາຈຶ່ງອຶດຢາກ, ແລະ ພວກເຂົາເປັນຫ່ວງກ່ຽວກັບບັນດາປະໂລຫິດຂອງພວກເຂົາ ໄດ້ແຕກຊະຊາຍໄປແລ້ວ.
ວັນແຫ່ງຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະຢາເວ, ພຣະຢາເວໄດ້ຂ້າຄົນຫນຸ່ມ ແລະ ຄົນເຖົ້າ, ບໍ່ມີໃຜລອດຊີວິດ, ແລະ ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ສະແດງຄວາມຮັກ.
ພຣະຢາເວຊົງຫັນພຣະຫັດຂອງພຣະອົງມາຕໍ່ສູ້ລາວທຸກເວລາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສ້າງກຳແພງລ້ອມລາວໄວ້.
ຜູ້ຂຽນໄດ້ບັນຍາຍ ພຣະຢາເວເປັນເຫມືອນດັ່ງຫມີ ທີ່ກຳລັງຄອຍຖ້າໂດດຄຸບລາວ.
ຜູ້ຂຽນໄດ້ກາຍເປັນ ທີ່ຫົວຂວັນຂອງປະຊາຊົນທັງຫມົດຂອງລາວ.
ຜູ້ຂຽນຈື່ໃນສິ່ງທີ່ເປັນຄວາມສຸກບໍ່ໄດ້ອີກຕໍ່ໄປແລ້ວ.
ອາລົມຂອງຜູ້ຂຽນເປັນຫນຶ່ງໃນຄວາມຫົດຫູ່ຢູ່ພາຍໃນຂອງລາວ ໃນຂະນະທີ່ລາວຫວນຄິດເຖິງຄວາມເຈັບປວດຂອງລາວ.
ຜູ້ຂຽນເວົ້າວ່າ ການກະທຳແຫ່ງພຣະເມດຕາຂອງພຣະຢາເວ ກໍສົດຊື່ນໃນທຸກໆເຊົ້າ.
ພຣະຢາເວດີຕໍ່ຜູ້ທີ່ລໍຖ້າພຣະອົງ, ລໍຖ້າຄວາມພົ້ນຂອງພຣະຢາເວຢ່າງງຽບໆ.
ຄົນນັ້ນຄວນນັ່ງລົງຄົນດຽວ ແລະຢູ່ຢ່າງງຽບໆ ເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ວາງແອກເທິງລາວ.
ພຣະຢາເວສະແດງຄວາມຮັກອອກມາ ເຖິງແມ່ນວ່າພຣະອົງເສົ້າໃຈກໍຕາມ.
ພຣະຢາເວບໍ່ຊົງເຕັມໃຈເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມທຸກທໍລະມານ ແລະຄວາມໂສກເສົ້າແກ່ລູກຫລານຂອງມະນຸດຊາດ.
ທັງໄພພິບັດ ແລະ ສິ່ງດີງາມລ້ວນແຕ່ອອກມາຈາກປາກຂອງອົງຜູ້ສູງສຸດ.
ຄົນທັງຫລາຍຄວນຍົກຊູໃຈຂອງພວກເຂົາ ແລະ ມືຂອງພວກເຂົາຕໍ່ພຣະເຈົ້າໃນຟ້າສະຫວັນ.
ພວກເຂົາຄວນຍອມຮັບວ່າພວກເຂົາໄດ້ເຮັດບາບ ແລະ ໄດ້ກະບົດຕໍ່ສູ້ພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ໃຫ້ພວກເຂົາສົກກະປົກ ແລະຖືກປະຕິເສດໃນຫມູ່ປະຊາຊາດ.
ນໍ້າຕາຂອງລາວໄຫລອອກມາເຫມືອນດັ່ງແມ່ນໍ້າໄຫລ ອອກຈາກຕາຂອງລາວ.
ລາວເວົ້າວ່າ, "ຂ້ານ້ອຍຖືກຕັດອອກແລ້ວ!"
ພຣະຢາເວບອກລາວວ່າ, "ຢ່າຢ້ານເລີຍ!"
ລາວຂໍຕໍ່ພຣະຢາເວເພື່ອ ຕັດສິນຄະດີຢ່າງເປັນທຳດ້ວຍ.
ລາວຕົກເປັນເປົ້າສຳລັບບົດເພງຖາກຖາງຂອງພວກເຂົາ
ລາວຂໍຕໍ່ພຣະຢາເວສະຫນອງຄືນພວກເຂົາ ໃຫ້ສົມກັບສິ່ງທີ່ມືຂອງພວກເຂົາໄດ້ເຮັດ.
ຄຳໄດ້ມົວຫມອງລົງແລ້ວຫນໍ, ຄຳບໍຣິສຸດທີ່ສຸດໄດ້ປ່ຽນໄປເສຍແລ້ວ ແລະ ອັນຍະມະນີສັກສິດໄດ້ກະຈັດກະຈາຍຢູ່ທຸກແຈຂອງຖະຫນົນ.
ບັນດາລູກຊາຍຫົວແກ້ວຫົວແຫວນແຫ່ງຊີໂອນ, ຊຶ່ງເຄີຍສູງຄ່າທຽບກັບຄຳບໍຣິສຸດ, ແຕ່ບັດນີ້ພວກເຂົາມີຄ່າບໍ່ຫລາຍໄປກວ່າຫມໍ້ດິນ, ຜົນງານຈາກມືຂອງຊ່າງປັ້ນຫມໍ້.
ພວກເຂົາໃຈດຳເຫມືອນກັບນົກກະຈອກເທດໃນທະເລຊາຍ.
ລີ້ນຂອງເດັກແດງແຫ້ງ ຕິດເພດານປາກເພາະຄວາມຫີວນໍ້າ ແລະ ເດັກນ້ອຍໄດ້ຮ້ອງຂໍອາຫານ ແຕ່ບໍ່ມີໃຜເອົາໃຫ້ພວກເຂົາ.
ບັນດາຜູ້ທີເຄີຍກິນອາຫານຊັ້ນເລີດ ບັດນີ້ກໍອົດຢາກຢູ່ຕາມຖະຫນົນທັງຫລາຍ, ບັນດາຜູ້ຄົນທີ່ຖືກລ້ຽງໃຫ້ນຸ່ງຜ້າສີມ່ວງນັ້ນ, ແຕ່ບັດນີ້ນອນເລືອຢູ່ກອງຂີ້ເຫຍື້ອ.
ໂທດກຳຂອງລູກສາວຂອງປະຊາຊົນຂອງຂ້ານ້ອຍນັ້ນ ໃຫຍ່ກວ່າໂທດກຳຂອງເມືອງໂຊໂດມ.
ບັນດາຜູ້ນຳຂອງນາງຂາວຍິ່ງກວ່າຫິມະ, ຂາວຍິ່ງກວ່ານໍ້ານົມ, ຮ່າງກາຍຂອງພວກເຂົາສົດໃສຍິ່ງກວ່າທັບທິມ, ຮູບຮ່າງຫນ້າຕາສະຫງ່າງາມດັ່ງອັນຍະມະນີ. ແຕ່ບັດນີ້ຜີວພັນຂອງພວກເຂົາດຳຄໍ້າຍິ່ງກວ່າຂີ້ຄວັນໄຟ, ພວກເຂົາຢູ່ຕາມຖະຫນົນໂດຍບໍ່ມີໃຜຈື່ໄດ້, ຜີວຫນັງຂອງເຂົາຫ່ຽວແຫ້ງໃນກະດູກຂອງພວກເຂົາ, ມັນຈ່ອຍຜອມຫລາຍຈົນຫນັງຕິດກະດູກ.
ເຢຣູມີຢາເວົ້າວ່າ ບັນດາຄົນທີ່ຖືກຂ້າດ້ວຍຄົມດາບ ຍັງດີກວ່າຄົນທີ່ຕາຍຍ້ອນຄວາມອຶດຢາກ.
ຍິງທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຮັກ ໄດ້ຕົ້ມລູກຂອງພວກນາງເອງ ລູກໄດ້ກາຍມາເປັນອາຫານຂອງພວກນາງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສຳແດງຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງ ພຣະອົງໄດ້ລະບາຍຄວາມໂກດຮ້າຍອັນຮຸນແຮງອອກມາ, ພຣະອົງໄດ້ຈູດໄຟຂື້ນໃນຊີໂອນ, ເພື່ອເຜົາຜານຮາກຖານຂອງເມືອງນີ້.
ພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອວ່າ ສັດຕຣູສາມາດລ່ວງລໍ້າຜ່ານປະຕູຂອງເມືອງເຢຣູຊາເລັມໄດ້.
ພວກສັດຕູໄດ້ລ່ວງລໍ້າຜ່ານປະຕູເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
ພວກເຂົາໄດ້ເດີນທາງພະເນຈອນ ເຫມືອນຄົນຕາບອດ ຜ່ານຖະຫນົນ ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ເປື້ອນໄປດ້ວຍເລືອດ ຈົນບໍ່ມີໃຜກ້າແຕະຕ້ອງເສື້ອຜ້າຂອງພວກເຂົາ.
ບັນດາຜູ້ທຳນວາຍ ແລະບັນດາປະໂລຫິດໄດ້ຮ້ອງອອກມາ ແລະ ເວົ້າວ່າ ຫນີໄປ ແລະ ຢ່າໄດ້ແຕະຕ້ອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈຶ່ງພະເນຈອນໄປ ທ່າມກາງແຜ່ນດິນຂອງຄົນຊາດ ພວກເຂົາຢູ່ບ່ອນນີ້ຕໍ່ໄປບໍ່ໄດ້ອີກແລ້ວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກຜູ້ທຳນວາຍ ແລະ ພວກປະໂລຫິດແຕກຊະຊາຍໄປ ແລະບໍ່ໄດ້ເບິ່ງແຍງພວກເຂົາດ້ວຍຄວາມພໍໃຈອີກແລ້ວ.
ພວກປະໂລຫິດບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມນັບຖືອີກເລີຍ ແລະພວກຜູ້ນຳບໍ່ໄດ້ຮັບການສະແດງຄວາມເຄົາລົບນັບຖືແລ້ວ.
ດວງຕາຂອງພວກເຂົາອ່ອນລ້າ ເພື່ອເບິ່ງຫາຄວາມຊ່ວຍເຫລືອນັ້ນ.
ພວກເຂົາໄດ້ໄລ່ຕິດຕາມຮອຍທາງຍ່າງຂອງພວກເຂົາ ຜ່ານຕາມທາງຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າຈຸດຈົບຂອງພວກເຂົາໃກ້ເຂົ້າມາແລ້ວ, ວັນເວລາຂອງພວກເຂົາໄດ້ໃກ້ຄົບກຳນົດແລ້ວ, ແລະຈຸດຈົບຂອງພວກເຂົາໄດ້ມາເຖິງແລ້ວ.
ບັນດາໄລ່ລ່າໄວຍິ່ງກວ່າບັນດານົກອິນຊີ ແລະບຸກໄລ່ພວກເຂົາເທິງພູຕ່າງໆ ແລະດັກພວກເຂົາຢູໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ກະສັດຂອງພວກເຂົາຖືກຈັບໄວ້ໃນຂຸມທັງຫລາຍຂອງສັດຕູ.
ນາງຖືກບອກໃຫ້ຊື່ນຊົມຍິນດີ ແລະດີໃຈໄປກ່ອນ ເພາະຈອກແຫ່ງຄວາມໂກດຮ້າຍກໍຈະວຽນໄປເຖິງນາງ ແລະນາງຈະເມົາ ແລະນາງເອງຈະເປືອຍກາຍລ່ອນຈ້ອນ.
ນາງຖືກບອກໃຫ້ຮູ້ວ່າ ການລົງໂທດຂອງນາງໃກ້ຈະເຖິງທີ່ສິ້ນສຸດແລ້ວ ແລະພຣະຢາເວຈະບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ນາງຕົກເປັນຊະເລີຍຢູ່ຢ່າງນີ້ດົນດອກ.
ລູກສາວແຫ່ງເອໂດມວ່າ ພຣະຢາເວຈະລົງໂທດບາບຂອງນາງ, ແລະຈະເປີດເຜີຍບາບທັງຫລາຍຂອງນາງ.
ເຢເຣມີຢາຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວ ຊົງລະນຶກ ໃນສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນແກ່ພວກເຂົາ ແລະເບິ່ງຄວາມອັບອາຍຂອງພວກເຂົາ.
ເຢເຣມີຢາບອກກັບພຣະຢາເວວ່າ ມໍຣະດົກຂອງພວກເຂົາກັບເປັນຂອງຄົນແປກຫນ້າ, ບັນດາເຮືອນຂອງພວກຂ້ານ້ອຍເປັນຂອງພວກຕ່າງດ້າວ.
ເຫລົ່າສັດຕູຂອງພວກເຂົາໄລ່ຕິດຕາມພວກເຂົາ, ພວກເຂົາອ່ອນເພຍ, ແລະພວກເຂົາຍອມຈຳນົນຕົນເອງຕໍ່ຊາວອີຢິບ ແລະ ຊາວອັດຊີເລຍເພື່ອຈະໄດ້ອາຫານກິນ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ ບັນດາບັນພະບູຣຸດຂອງພວກເຂົາໄດ້ເຮັດບາບ ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ຮັບໂທດເພາະບາບຂອງພວກເຂົາ.
ປະຊາຊົນເວົ້າວ່າ ພວກທາດປົກຄອງເຫນືອພວກເຂົາທັງຫລາຍ ແລະ ບໍ່ມີໃຜຊ່ວຍໃຫ້ພົ້ນຈາກມືຂອງພວກເຂົາໄດ້.
ພວກເຂົາໄດ້ສ່ຽງຊີວິດຂອງພວກເຂົາເພື່ອທີ່ຈະໄດ້ອາຫານ, ຍ້ອນຄົມດາບໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ຜີວຫນັງຂອງພວກເຂົາກໍຮ້ອນປານເຕົາອົບ ແລະຄວາມຮ້ອນເຜົາຜານແຫ່ງຄວາມອຶດຢາກອາຫານ.
ພວກຜູ້ຍິງໃນຊີໂອນຖືກຂືນໃຈ, ແລະລວມທັງສາວບໍຣິສຸດທັງຫລາຍໃນເມືອງຕ່າງໆຂອງຢູດາດ້ວຍ.
ພວກຜູ້ປົກຄອງເມືອງຕ້ອງຖືກມັດມືໂດຍແຂວນໄວ້ດ້ວຍມືຂອງຕົນເອງ, ແລະພວກຜູ້ອາວຸໂສບໍ່ມີໃຜນັບຖືດ້ວຍ.
ພວກຄົນຫນຸ່ມຖືກບັງຄັບໃຫ້ປີ່ນໂມ້ໃນເຮືອນ ແລະ ພວກເດັກຊາຍຕ້ອງເດີນໂຊເຊເພາະແບກຟືນຫນັກ.
ພວກຜູ້ອາວຸໂສຫາຍໄປຈາກປະຕູເມືອງ ແລະ ພວກຄົນຫນຸ່ມໄດ້ຢຸດຫລິ້ນດົນຕຣີຂອງພວກເຂົາແລ້ວ.
ຄວາມຍິນດີໄດ້ຫາຍໄປ, ແລະການເຕັ້ນລຳຂອງພວກເຂົາກາຍເປັນການຄໍ່າຄວນ, ແລະມົງກຸດໄດ້ຕົກລົງຈາກຫົວຂອງພວກເຂົາ.
ຫົວໃຈຂອງພວກເຂົາເຈັບປ່ວຍ ແລະດວງຕາຂອງພວກເຂົາໄດ້ມົວໄປ.
ພຣະຢາເວຄອບຄອງເປັນມິດ ແລະບັນລັງຂອງພຣະອົງຈາກຄົນຮຸ່ນຫນຶ່ງສູ່ຄົນອີກຮຸ່ນຫນຶ່ງ.
ພວກເຂົາຂໍຕໍໍ່ພຣະຢາເວວ່າ ພຣະອົງຈຶ່ງລືມພວກເຂົາເປັນມິດ, ແລະຖ້າພຣະອົງຈະກັບມາຫາພວກເຂົາອີກ.
ເອເຊກຽນຢູ່ກັບພວກຊະເລີຍຢູ່ໃນແຜ່ນດິນຊາວເຄເດຍເຫັນນິມິດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ໃນທ່າມກາງເມກນັ້ນມີຮູບຮ່າງລັກສະນະຄ້າຍຄືກັນກັບສິ່ງທີ່ມີຊີວິດສີ່ໂຕ, ແຕ່ລະໂຕມີສີ່ຫນ້າ ແລະ ມີປີກສີ່ປີກ.
ສິ່ງມີຊີວິດນັ້ນບໍ່ເຫັນຫັນໄປທາງທີ່ພວກມັນມຸ້ງໄປ; ແຕ່ລະໂຕເຄື່ອນຍ້າຍໄປທາງຫນ້າ.
ຮູບລັກສະນະໃບຫນ້າຂອງສິ່ງທີ່ມີຊີວິດເຫລົ່ານັ້ນຄື ຫນ້າຄົນ, ສິງ, ງົວ, ແລະ ນົກອິນຊີ.
ພຣະວິຍານກຳລັງນຳພາການເຄື່ອນຍ້າຍຂອງສິ່ງທີ່ມີຊີວິດສີ່ໂຕນັ້ນ.
ໃນຂະນະທີ່ພວກມັນເຄື່ອນໄຫວໄປມາ, ທັງສີ່ສິ່ງທີ່ມີຊີວິດເບິ່ງຄືກັບແສງຟ້າແມບເຫລື້ອມ.
ກົງສີ່ລໍ້ສາມາດເຄື່ອນໄປໂດຍບໍ່ຫັນໄປຕາມທິດທາງ.
ກົງລໍ້ເຫລົ່ານັ້ນກໍຍ້າຍໄປນຳສິ່ງທີ່ມີຊີວິດ ເພາະວ່າເພາະວ່າວິຍານຂອງສີ່ງທີ່ມີຊີວິດຢູ່ໃນກົງລໍ້.
ຄ້າຍຄືຍອດຊໍ່ຟ້າແກ້ວຢູ່ເທິງຫົວຂອງສິ່ງທີ່ມີຊີວິດ.
ປີກຂອງສີ່ງທີ່ມີຊີວິດແຕ່ລະໂຕ ກໍພືອອກໄປຈຸກັບປາຍປີກອີກໂຕຫນຶ່ງ. ແຕ່ອີກສອງປີກຂອງສິ່ງທີ່ມີຊີວິດແຕ່ລະໂຕໄດ້ປົກຫຸ້ມໂຕມັນໄວ້ ແລະແຕ່ລະໂຕກໍໃຊ້ປີກອີກຄູ່ຫນຶ່ງປົກຫຸ້ມໂຕຂອງຕົນເອງໄວ້.
ປີກຂອງພວກສັດເຫລົ່ານັ້ນມີສຽງເຫນືອນສຽງຂອງນໍ້າໄຫລ, ເຫມືອນກັບສຽງຂອງອົງຜູ້ຊົງຣິດອຳນາດຍິ່ງໃຫຍ່, ເຫນືອນສຽງຂອງພະຍຸຝົນ ແລະ ເຫນືອນສຽງຂອງກອງທັບ.
ຂ້າງເທິງຂອງຍອດຊໍ່ຟ້າ ແລະພຣະທີ່ນັ່ງ ມີລັກສະນະເຫມືອນມະນຸດຢູ່ເທິງນັ້ນ.
ຮູບແສງສະຫວ່າງໂດຍຮອບໆມີລັກສະນະແລະຮູບລັກສະນະຂອງພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວ.
ເມື່ອລາວເຫັນຮູບຮ່າງສະຫວ່າງສົດໃສນັ້ນ, ເອເຊກຽນກໍໄດ້ຫກົ້ມຫນ້າລົງ.
ພຣະວິນຍານະໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ເອເຊກຽນຢືນຂຶ້ນຂະນະທີ່ພຣະອົງຊົງກ່າວກັບເອເຊກຽນ.
ພຣະວິນຍານໄດ້ສົ່ງເອເຊກຽນໄປຫາປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
ຊື້ອສາຍຂອງພວກເຂົາເປັນຄົນແຂງກະດ້າງ, ໃຈແຂງ, ແລະເປັນປະຊາຊົນທີ່ມັກກະບົດ.
ເອເຊກຽນຕ້ອງເວົ້າວ່າ, "ນີ້ເປັນພຣະຢາເວພຣະຜູ້ເຈົ້າຊົງກ່າວດັ່ງນີ້," ຕໍ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈະຮູ້ວ່າ ມີຜູ້ປະກາດພຣະຄຳຄົນຫນຶ່ງຢູ່ທ່າມກາງພວກເຂົາ.
ພຣະວິນຍານໄດ້ບອກເອເຊກຽນຢ່າຢ້ານກົວປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຂະນະທີ່ລາວໄດ້ກ່າວກັບພວກເຂົາ.
ເອເຊກຽນບໍ່ຄວນກະບົດຄືກັບປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
ຫນັງສືມວ້ນໄດ້ຖືກໄຂອອກຕໍ່ຫນ້າເອເຊກຽນ.
ຢູ່ເທິງແຜ່ນຫນັງສືມ້ວນນັ້ນໄດ້ຂຽນການຮ້ອງຄໍ່າຄວນ, ທຸກໂສກ ແລະ ວິບັດ.
ພຣະວິນຍານໄດ້ເອົາຫນັງສືມ້ວນໃຫ້ເອເຊກຽນແລະເອເຊກຽນໄດ້ກິນມັນ.
ພຣະວິນຍານໄດ້ບອກເອເຊກຽນໃຫ້ໄປ ແລະ ກ່າວພຣະຄຳຂອງພຣະວິນຍານແກ່ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ.
ຖ້າເອເຊກຽນໄດ້ຖືກສົ່ງໄປຫາຄົນຕ່າງຊາດ, ພວກເຂົາອາດຈະຟັງ ຄຳເວົ້າຂອງເອເຊກຽນ.
ເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນຈະບໍ່ເຕັມໃຈຟັງຄຳເວົ້າຂອງເອເຊກຽນ.
ພຣະວິນຍານໄດ້ເຮັດໃຫ້ເອເຊກຽນເປັນຄົນແຂງກະດ້າງ, ແລະ ຫນ້າຜາກຂອງລາວແຂງກວ່າເພັດ.
ສຽງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ໄດ້ກ່າວວ່າ, ຈົ່ງສັນລະເສີນແດ່ພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວຈາກສະຖານທີ່ປະທັບຂອງພຣະອົງ!
ເອເຊກຽນໄດ້ພັກຢູ່ກັບຊະເລີຍເປັນເວລາເຈັດວັນ, ດ້ວຍຄວາມຕົກຕະລຶງ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງເອເຊກຽນເປັນຄົນເຝົ້າຍາມ ສຳລັບເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ.
ຖ້າເອເຊກຽນໄດ້ຕັກເຕືອນຄົນຊົ່ວ, ເອເຊກຽນກໍ່ຈະຊ່ວຍຕົນເອງໃຫ້ລອດໄດ້.
ຖ້າເອເຊກຽນບໍ່ໄດ້ຕັກເຕືອນຄົນຊົ່ວ, ພຣະຢາເວຈະເອົາເລືອດຂອງເຂົາຈາກມືຂອງເອເຊກຽນ.
ຖ້າເອເຊກຽນບໍ່ໄດ້ຕັກເຕືອນຄົນຊອບທຳຜູ້ຫນຶ່ງຫັນກັບ, ພຣະຢາເວຈະເອົາເລືອດຂອງເຂົາຈາກມືຂອງເອເຊກຽນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຄົນຊອບທຳທີ່ຫັນກັບໄປແລະເຮັດການອະຍຸດຕິທຳຈະຕາຍຍ້ອນການເຮັດບາບຂອງລາວ.
ຖ້າເອເຊກຽນໄດ້ຕັກເຕືອນຄົນທີ່ຊອບທຳ ທີ່ຫັນໄປເອເຊກຽນກໍ່ຈະຊ່ວຍຕົວເອງໃຫ້ລອດ.
ເມື່ອເອເຊກຽນເຫັນພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວ, ລາວໄດ້ຫມູບຫນ້າລົງ.
ພຣະວິນຍານໄດ້ບອກເອເຊກຽນໃຫ້ໄປ ແລະ ຂັງຕົວເອງໄວ້ໃນເຮືອນຂອງລາວ.
ພຣະວິນຍານໄດ້ກ່າວວ່າເອເຊກຽນຈະບໍ່ສາມາດສາມາດກ່າວເຕືອນເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນດ້ວຍຄຳເວົ້າຂອງຕົວເອງ.
ພຣະວິນຍານໄດ້ກ່າວວ່າເອເຊກຽນຈະສາມາດເປີດປາກຂອງລາວແລະເວົ້າວ່າ, “ພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກ່າວດັ່ງນີ້,” ເມື່ອພຣະວິນຍານໄດ້ກ່າວກັບລາວ.
ພຣະຢາເວບອກເອເຊກຽນແກະຮູບນະຄອນເຢຣູຊາເລັມໄວ້ເທິງນັ້ນ ແລະແລ້ວວາງອ້ອມນະຄອນນັ້ນໄວ້.
ພຣະົຢາເວບອກເອເຊກຽນໃຫ້ເຮັດເຊັ່ນນີ້ເພື່ອເປັນຫມາຍສຳຄັນສຳລັບເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວບອກໃຫ້ເອເຊກຽນນອນສະແຄງເບື້ອງຊ້າຍຂອງລາວ ເພື່ອແບກຮັບບາບຂອງເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ.
ເອເຊກຽນຕ້ອງນອນສະແຄງເບື້ອງຊ້າຍເປັນເວລາ 390 ວັນ ເປັນຕົວແທນຂອງ 390 ປີ ຂອງການລົງໂທດຕໍ່ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ.
ເອເຊກຽນຕ້ອງນອນສະແຄງເບື້ອງຂວາຂອງລາວ ເພື່ອແບກຮັບບາບຂອງເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ.
ເອເຊກຽນຕ້ອງນອນຢູ່ເບື້ອງຂວາຂອງລາວເປັນເວລາ 40 ວັນ ເປັນຕົວແທນຂອງ 40 ປີ ຂອງການລົງໂທດເຖິງສຳລັບເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວບອກເອເຊກຽນໃຫ້ກິນເຂົ້າຫນົມບາເລ ແລະ ດື່ມນໍ້າ.
ພຣະຢາເວບອກເອເຊກຽນໃຫ້ກິນເຂົ້າຫນົມບາເລແລະດື່ມນໍ້າ.
ເອເຊກຽນໄດ້ອົບດ້ວຍເຊື້ອໄຟຈາກອາຈົມຂອງມະນຸດຕໍ່ສາຍຕາຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈະຕ້ອງກິນຈະເປັນມົນທິນຢ່າງນີ້ ທ່າມກາງປະຊາຊາດ.
ພຣະຢາເວຍອມໃຫ້ເອເຊກຽນໃຊ້ອາຈົມງົວເພາະວ່າເອເຊກຽນບໍ່ເຄີຍກິນສິ່ງທີ່ບໍ່ສະອາດໃນຊີວິດຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າເຂົ້າຈີ່ແລະນໍ້າຈະໄດ້ຮັບການປັນສ່ວນ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກ່າວວ່າປະຊາຊົນເມືອງເຢຣູຊາເລັມຈະຈ່ອຍຜອມໄປແລະຈະດັບມອດໄປ.
ເອເຊກຽນໄດ້ຈເຜົາຫນຶ່ງສ່ວນສາມດ້ວຍໄຟຢູ່ກາງເມືອງ, ແລະເອົາມີດຟັນໃຫ້ທົ່ວເມືອງ, ແລ້ວອີກຫນຶ່ງສ່ວນສາມນັ້ນ ຈົ່ງໃຫ້ລົມພັດປິວກະຈາຍໄປ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຖອດດາບອອກມາໄລ່ຕາມປະຊາຊົນນັ້ນໄປ.
ເຢຣູຊາເລັມຢູ່ໃນຖ່າມກາງປະຊາຊາດທັງຫລາຍ.
ເຢຣູຊາເລັມໄດ້ປະຕິເສດຄຳສັ່ງຂອງພຣະຢາເວແລະ ບໍ່ດຳເນີນຕາມກົດບັນຍັດຂອງພຣະອົງ (ກົດຫມາຍ).
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະເປັນຜູ້ຕໍ່ສູ້ຊົນຊາດອິດສະຣາເອນ ແລະ ຈະພິພາກສາລົງໂທດທ່າມກາງເຈົ້າ.
ຜູ້ເປັນພໍ່ຈະກິນລູກຂອງພວກເຂົາ, ແລະພວກລູກຊາຍຈະກິນພໍ່ຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຈະຈະບໍ່ສົງສານພວກເຂົາເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວເປັນມົນທິນ.
ຫນຶ່ງສ່ວນສາມຈະຕາຍໂດຍໂລກລະບາດ, ອີກຫນຶ່ງສ່ວນສາມຈະລົ້ມຕາຍດ້ວຍຄົມດາບ, ແລະ ແລ້ວອີກຫນຶ່ງສ່ວນສາມຈະກະຈັດກະຈາຍໄປ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຖອດດາບອອກໄລ່ຕາມປະຊາຊົນໄປດ້ວຍ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງ ຈະມອດລົງພາຍຫລັງການພິພາກສາລົງໂທດນີ້.
ຄົນອື່ນໆຈະກ່າວໂທດ ແລະ ເຍາະເຍີ້ຍເຢຣູຊາເລັມຫລັງຈາກການພິພາກສາລົງໂທດຂອງພຣະຢາເວ.
ເອເຊກຽນໄດ້ທຳນວາຍໄວ້ວ່າອົງພຣະຢາເວ ຈະທຳລາຍສະຖານທີ່ສູງຂອງອິດສະຣາເອນນັ້ນດ້ວຍດາບ.
ພຣະເຈົ້າຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະໂຍນສົບຂອງຊາວອິດສະຣາເອນຕໍ່ຫນ້າແທ່ນບູຊາ.
ເມືອງຕ່າງໆຂອງອິດສະຣາເອນຈະຖືກມ້າງເພ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈະຮູ້ວ່າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້ານັ້ນຄື ພຣະຢາເວ.
ຄົນທີ່ເຫລືອຢູ່ຈະຈົດຈຳພຣະຢາເວ ແລະຈະກຽດຊັງຕົນເອງ ເນື່ອງດ້ວຍຄວາມຊົ່ວທັງຫລາຍ.
ຍ້ອນວ່າຄວາມຊົ່ວຮ້າຍທັງຫມົດຂອງເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ, ພຣະຢາເວຈຶ່ງນຳດາບ, ຄວາມອຶດຢາກ, ແລະໂລກລະລາດ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຜົາເຄື່ອງຫອມຖວາຍແກ່ຮູບເຄົາລົບທັງຫມົດຂອງຕົນ.
ແຜ່ນດິນດັ່ງກ່າວຈະເປັນທີ່ຮົກຮ້າງ ແລະ ຖິ້ມວ່າງເປົ່າເມື່ອພຣະຢາເວໂຈມຕີ.
ຕາມພຣະຄຳຂອງພຣະຢາເວ, ຄາວສິ້ນສຸດກຳລັງຈະມາເຖິງແຜ່ນດິນອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວຈະພິພາສາອິດສະຣາເອນຕາມວິທີທາງຂອງມັນ.
ຄວາມຈິບຫາຍຂອງອິດສະຣາເອຍກຳລັງມາເຖິງ ແລະການທຳລາຍກໍໃກ້ເຂົ້າມາແລ້ວ.
ພຣະຢາເວກຳລັງຖອກເທຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງ ແລະລະລາຍຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງຕໍ່ສູ້ອິດສະຣາເອນ.
ບໍ່ມີຝູງຊົນຂອງພວກເຂົາ, ບໍ່ມີຊັບສົມບັດຂອງພວກເຂົາ, ແລະບໍ່ມີຄວາມ ສຳຄັນໃດໆຂອງພວກມັນຈະຄົງຢູ່ໄດ້.
ຜູ້ຊື້ບໍ່ເກີດຄວາມຍິນດີ ແລະຜູ້ຂາຍບໍ່ເກີດເສຍໃຈ ເພາະວ່າຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະຢາເວຢູ່ເຫນືອປະຊາຊົນທັງຫມົດ.
ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນເມືອງຈະຕາຍຍ້ອນຄວາມອຶດຫິວ ແລະ ພະຍາດລະບາດ.
ຜູ້ລອດຊີວິດຈະຫນີໄປຢູ່ເທິງພູເຂົາ.
ເງິນແລະຄຳ ຂອງພວກເຂົາຈະບໍ່ສາມາດຊ່ວຍປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້.
ເຄື່ອງປະດັບຈະຖືກມອບໃຫ້ແກ່ມືຂອງຄົນແປກຫນ້າ ແລະຄົນຊົ່ວຄືການໄດ້ຖືກລັກເອົາ.
ພວກໂຈນຈະເຂົ້າະຖານທີ່ໆລໍ້າຄ່າຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ເຮັດໃຫ້ເປັນມົນທິນ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈະສະແຫວງຫາສັນຕິສຸກ, ແຕ່ຈະບໍ່ພົບລີຍ.
ເມື່ອປະຊາຊົນສະແຫວງນິມິດ, ພຣະບັນຍັດ ແລະ ຄຳແນະນຳຈະພິນາດໄປ.
ເມື່ອການພິພາກສາມາເຖິງ, ກະສັດຈະເປັນໂສກເສົ້າ ແລະປະຊາຊົນຈະສັ່ນສະທ້ານຢ້ານກົວ.
ເອເຊກຽນໄດ້ນັ່ງຢູ່ໃນເຮືອນຂອງລາວ, ພ້ອມກັບຜູ້ອາວຸໂສຂອງເຜົ່າຢູດານັ່ງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າລາວ.
ພຣະວິນຍານໄດ້ນຳເອເຊກຽນໄປທີ່ປະຕູພາກເຫນືອ ໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ, ບ່ອນທີ່ລາວໄດ້ເຫັນຮູບເຄົາລົບທີ່ຍຸແຫຍ່ຄວາມເຫິງສາ.
ພຣະວິນຍານໄດ້ກ່າວວ່າພຣະອົງຖືກບັງຄັບໃຫ້ອອກໄປຈາກບ່ອນສັກສິດຂອງພຣະອົງ.
ພຣະວິນຍານຜ່ານເອເຊກຽນເຖິງ, "ຈົ່ງໄປເບິ່ງສິ່ງທີ່ຫນ້າລັງກຽດອັນຊົ່ວຮ້າຍທີ່ພວກເຂົາກຳລັງເຮັດຢູ່ນີ້."
ພວກຜູ້ອາວຸໂສເວົ້າກຳລັງເວົ້າວ່າພຣະຢາເວບໍ່ຊົງທອດພຣະເນດພວກເຂົາ ແລະ ວ່າພຣະຢາເວໄດ້ປະຖິ້ມດິນແດນນີ້ເສຍແລ້ວ.
ພວກຜູ້ຍິງນັ່ງຢູ່ທີ່ນັ້ນກຳລັງນັ່ງຈົ່ມຕໍ່ພະຕາມມຸດ.
ມີຊາຍຊາວຫ້າຄົນທີ່ມີຫນ້າຂອງພວກເຂົາໄປທາງທິດຕາເວັນອອກນະມັດສະການດວງອາທິດ (ພະຊາເມດ).
ພຣະວິນຍານໄດ້ກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຈັດການແລະຈະບໍ່ສົງສານພວກເຂົາ, ຫລືບໍ່ຍົກໂທດເຖິງແມ່ນວ່າພວກເຂົາຈະຮ້ອງຮຽກດ້ວຍສຽງດັງ.
ພຣະວິນຍານໄດ້ເອີ້ນຊາຍຫົກຄົນພ້ອມດ້ວຍອາວຸດແຫ່ງການທຳລາຍ, ແລະ ຄົນຫນຶ່ງທີ່ມີອຸປະກອນຂອງນັກຂຽນ.
ພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະເຈົ້າແຫ່ງອິດສະຣາເອນໄດ້ເຄື່ອນຂື້ນຈາກເຫລົ່າເຄຣຸບ ທີ່ເຄີຍສະຖິດໄປຍັງປະຕູພຣະວິຫານ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກນັກຂຽນເຮັດເຄື່ອງຫມາຍໄວ້ທີ່ຫນ້າຜາກຂອງປະຊາຊົນຜູ້ທີ່ໂສກເສົ້າ ແລະ ຄໍ່າຄວນ ຍ້ອນສິ່ງຫນ້າກຽດຊັງທັງຫມົດທີ່ຄົນທັງຫລາຍໄດ້ເຮັດກັນໃນທ່າມກາງເມືອງນີ້.
ພຣະຢາເວບອກໃຫ້ຊາຍຫົກຄົນຂ້າປະຊາຊົນທັງຫມົດ ຍົກເວັ້ນຄົນທີ່ມີເຄື່ອງຫມາຍຢູ່ເທິງຫົວຂອງພວກເຂົາ.
ເອເຊກຽນຖາມພຣະຢາເວວ່າຖ້າຄົນອິດສະຣາເອນທີ່ເຫລືອຢູ່ທັງຫມົດ ຈະຖືກທຳລາຍດ້ວຍພຣະພິໂລດທີ່ຊົງລະບາຍບໍ.
ພຣະຢາເວຕອບວ່າຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນແລະຢູດາແມ່ນໃຫຍ່ຫລວງຫລາຍ, ແລະພຣະອົງຈະບໍ່ໃຫ້ອະໄພພວກເຂົາ.
ນັກຂຽນລາຍງານວ່າລາວໄດ້ເຮັດຕາມທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ງລາວຈົນແລ້ວ.
ພຣະຢາເວບອກຊາຍທີ່ນຸ່ງຜ້າປ່ານນັ້ນ ຈົ່ງຫອບເອົາຖ່ານໄຟດ້ວຍມືທັງສອງຂອງເຈົ້າຈົນເຕັມ ແລະໂຮ່ຍມັນອອກໄປທົ່ວເມືອງ.
ພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວໄດ້ໄດ້ປະກົດຂຶ້ນ ແລະໄດ້ຢຶນຢູ່ເຫນືອປະຕູພຣະວິຫານ. ຖືກປົກຄຸມດ້ວຍເມກເຕັມພຣະວິຫານ, ແລະ ເດີ່ນນັ້ນກໍເຕັມໄປດ້ວຍແສງສະຫວ່າງ.
ຊາຍທີ່ນຸ່ງເຄື່ອງຜ້າປ່ານນັ້ນເຂົ້າໄປ, ແລະເຄຣູບນັ້ນໄດ້ຍົກໄຟຂຶ້ນແລະວາງມັນໄວ້ໃນມືຂອງຜູ້ຊາຍນັ້ນ.
ກົງລໍ້ທີ່ຢູ່ຂ້າງຂອງເຄຣູບເຫມືອນກັບກົງລໍ້ທີ່ຊ້ອນໃນກົງລໍ້ອີກອັນຫນຶ່ງ.
ດວງຕາທີ່ປົກຄຸມຢູ່ເທິງເຄຣູບ ແລະ ກົງລໍ້ສີ່ລໍ້ນັ້ນ.
ກົງລໍ້ສີ່ລໍ້ນັ້ນເອີ້ນວ່າ "ຫມູນ".
ກົງລໍ້ຈະໄປທາງຂ້າງຂອງເຄຣູບເວລາທີ່ເຄຣູບເຄື່ອນຍ້າຍໄປມາ.
ພຣະສາະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວ, ເຄຣູບ, ແລະ ກົງລໍ້ໄດ້ຍ້າຍໄປທາງທິດຕາເວັນອອກຂອງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ເອເຊກຽນໄດ້ເຄີຍເຫັນສິ່ງທີ່ມີຊີວິດເຊັ່ນດຽວກັນນີ້ຢູ່ຢູ່ແຄມແມ່ນ້ຳເກບາກ.
ເອເຊກຽນໄດ້ເຫັນຊາຍຊາວຫ້າຄົນ, ພ້ອມດ້ວຍຜູ້ນຳຂອງປະຊາຊົນໃນທ່າມກາງພວກເຂົາ.
ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າຊາຍທັງຫມົດນັ້ນມີຄວາມຜິດໃນການແນະນຳການຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ການຕັດສິນໃຈແຜນການຊົ່ວໃນເມືອງ.
ຊາຍຊາວຫ້າໄດ້ຖົມຖະຫນົນຫົນທາງດ້ວຍຊາກສົບຂອງຜູ້ທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຂ້າ.
ຊາຍຊາວຫ້າຄົນຢ້ານກົວຄົມດາບນັ້ນ, ແລະ ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະເອົາດາບມາເຫນືອພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຈະນຳຜູ້ຊາຍຊາວຫ້າຄົນອອກຈາກ ມອບພວກເຈົ້າໄວ້ໃນມືຂອງຄົນຕ່າງຊາດ
ຜູ້ຊາຍຊາວຫ້າໄດ້ຖືກລົງໂທດຢູ່ເຂດຊາຍແດນຂອງອິດສະຣາເອນ ແລະ ພິພາກສາຂອງພຣະຢາເວຕໍ່ພວກເຂົາ, ຊາຍທັງຫມົດຈະຮູ້ວ່າແມ່ນພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ຊາຍຊາວຫ້າຄົນໄດ້ປະພຶດຕາມກົດຫມາຍຂອງປະຊາຊາດທັງຫລາຍທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບພວກເຂົາ.
ເອເຊກຽນຢ້ານວ່າພຣະຢາເວຈະທຳລາຍອິດສະຣາເອນທີ່ເຫລືອຢູ່.
ພຣະຢາເວສັນຍາວ່າຈະເຕົ້າໂຮມອິດສະຣາເອນຈາກປະຊາຊົນທັງຫລາຍ, ແລະ ຈະປຸ້ມລຸມພວກເຂົາຢູ່ໃນແຜ່ນດິນອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວສັນຍາວ່າຈະເອົາຫົວໃຈຫີນຂອງພວກເຂົາອອກ, ແລະ ໃສ່ຫົວໃຈເນື້ອແກ່ພວກເຂົາ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈະດຳເນີນຕາມກົດບັນຍັດ ແລະກົດຫມາຍຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຈະນຳເອົາການກະທຳຂອງພວກເຂົາມາໄວ້ເຫນືອຫົວຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະຢາເວໄດ້ເຄື່ອນຂຶ້ນໄປຈາກກາງເມືອງນັ້ນ ແລະ ຢືນຢູ່ເຫນືອພູເຂົາທາງທິດຕາເວັນອອກຂອງເມືອງນັ້ນ.
ເອເຊກຽນໄດ້ປະກາດແກ່ຊະເລີຍ ເຖິງສິ່ງຕ່າງໆທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ສຳແດງ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າເອເຊກຽນອາໄສຢູ່ທ່າມກາງເຊື້ອກະບົດ.
ເອເຊກຽນແມ່ນການກະກຽມເພື່ອການເນລະເທດ, ອອກໄປຕໍ່ສາຍຕາຂອງພວກເຂົາໄປຢູ່ໃນບ່ອນອື່ນ.
ພຣະຢາເວບອກເອເຊກຽນໃຫ້ຂຸດຂຸມຜ່ານຝາ ແລະອອກໄປທາງນັ້ນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າການເນລະເທດຂອງເອເຊກຽນເປັນຫມາຍສຳຄັນຂອງເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ.
ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນຖາມວ່າ, "ເຈົ້າເຮັດຫຍັງຢູ່?"
ຄຳທຳນວາຍກ່ຽວກັບເອເຊກຽນແມ່ນເຈົ້າຊາຍໃນເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າເຈົ້າຊາຍໃນເຢຣູຊາເລັມຈະອອກໄປນອກກຳແພງ, ແຕ່ຈະຖືກຈັບ ແລະ ຖືກນຳຕົວໄປເມືອງບາບີໂລນບ່ອນທີ່ລາວຈະຕາຍໂດຍບໍ່ມີໃຜເຫັນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າກອງທັບຈກະແຈກກະຈາຍໄປ, ແລະ ພຣະອົງຈະສົ່ງດາບໄລ່ຕາມພວກເຂົາໄປ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະໄວ້ຊີວິດຜູ້ຊາຍບາງຄົນ ເພື່ອພວກເຂົາສາມາດບັນທຶກເຖິງການກະທຳ ອັນຫນ້າລັງກຽດຂອງອິດສະຣາເອນ, ແລະ ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈະຮູ້ວ່າ ພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າປະຊາຊົນຈະກິນເຂົ້າຈີ່ຂອງພວກເຂົາດ້ວຍໂຕສັ່ນແລະດື່ມນໍ້າດ້ວຍຄວາມສະທ້ານຫວັ່ນໄຫວ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າເມືອງຕ່າງໆຈະເປັນທີ່ຮ້າງເປົ່າ ແລະ ແຜ່ນດິນຈະເປັນດິນແດນທີ່ບ່ອນເປົ່າວ່າງ.
ປະຊາຊົນຄິດວ່າຄຳທຳນວາຍກໍຈະໄກອອກໄປ ແລະ ນິມິດລະລາຍໄປ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າສິ່ງຈະບໍ່ມີຕໍ່ໄປອີກແລ້ວຈະບໍ່ມີນິມິດປອມ ຫລື ຄຳທຳນວາຍທີ່ເວົ້າເອົາໃຈຄົນໃນເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນອີກຕໍ່ໄປ.
ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນໄດ້ກ່າວວ່າ, 'ນິມິດ ທີ່ລາວເຫັນເປັນເລື່ອງໃນອີກຫລາຍວັນນັບຈາກຕອນນີ້, ແລະ ລາວທຳນວາຍເຖິງເລື່ອງທີ່ຍັງຫ່າງໄກ.'
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາຈະບໍ່ຊັກຊ້າອີກຕໍ່ໄປ, ແຕ່ຖ້ອຍຄຳທີ່ເຮົາກ່າວອອກໄປນັ້ນຈະຕ້ອງສຳເລັດແທ້.
ຜູ້ປະກາດພຣະຂີ້ຕວະໃນອິດສະຣາເອນໄດ້ຮັບຄຳທຳນວາຍຈາກຈິດໃຈ ແລະ ວິນຍານຂອງພວກເຂົາເອງ.
ຜູ້ປະກາດພຣະຄຳຂີ້ຕວະໃນການສ້ອມແປງຊາກຫັກພັງໃນກຳແພງອ້ອມແອ້ມອິດສະຣາເອນ.
ຜູ້ປະກາດພຣະຄຳຂີ້ຕວະໄດ້ກ່າວວ່າ, "ເຊັ່ນນັ້ນ ແລະ ເຊັ່ນນີ້ ແມ່ນປະກາດຂອງພຣະຢາເວ," ໃນຂະນະທີ່ພຣະຢາເວຍັງບໍ່ເຄີຍສົ່ງພວກເຂົາໄປເລີຍ.
ພຣະຢາເວປະກາດວ່າພຣະຫັດຂອງພຣະອົງຕໍ່ຕ້ານກັບພວກຜູ້ປະກາດພຣະຄຳຂີ້ຕົວະ, ແລະ ພວກເຂົາຈະບໍ່ຖືກລົງທະບຽນຢູ່ໃນສະໂມຄົວຂອງ ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ.
ປະຊາຊົນຈະຮູ້ວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແມ່ນພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະທຳລາຍກຳແພງ ແລະ ຜູ້ທີ່ໂບກມັນໄວ້ດ້ວຍປູນຂາວ.
ພວກຜູ້ປະກາດພຣະຄຳຂີ້ຕວະໄດ້ທຳນວາຍຄວາມສະຫງົບສຸກສຳລັບເຢຣູຊາເລັມ.
“ບຸດແຫ່ງມະນຸດ" ໄດ້ຖືກບອກໃຫ້ທຳນວາຍຕໍ່ພວກເຂົາ.
ຜ້າຍັນສະເຫນ່ ແລະ ຜ້າປົກຫົວຂອງຜູ້ຍິງໄດ້ຖືກໃຊ້ເພື່ອລ່າຜູ້ຄົນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະປ່ອຍປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງທີ່ຖືກດັກຈັບໃຫ້ເປັນອິດສະຫລະ.
ຜູ້ປະກາດພຣະຄຳຂີ້ຕວະກຳລັງເຮັດໃຫ້ຄົນຊອບທຳທໍ້ໃຈ ແລະ ຫນຸນກຳລັງໃຈຄົນຊົ່ວຮ້າຍ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຜູ້ປະກາດພຣະຄຳຂີ້ຕົວະ ຈະບໍ່ເຫັນນິມິດປອມ ຫລື ເຮັດການທຳນວາຍປອມໄດ້ອີກ.
ຜູ້ຖົ້າອາວຸໂສຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້ມາຫາເອເຊກຽນເພື່ອສອບຖາມລາວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຕັ້ງຄຳຖາມເພາະຜູ້ເຖົ້າອາວຸໂສໄດ້ຍຶດຖືຮູບເຄົາເຫລົ່ານີ້ເຂົ້າໄປໃນໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຕອບຜູ້ທີ່ຍຶດຖືຮູບເຄົາລົບເຂົ້າໃນໃຈຂອງພວກເຂົາກ່ຽວກັບຮູບເຄົາລົບຫລວງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຮຽກຮ້ອງເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນໃຫ້ກັບໃຈໃຫມ່ ແລະ ຫັນຫຫລັງຈາກຮູບເຄົາລົບທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາເສຍ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ຄົນນັ້ນເປັນເຮັດໃຫ້ລາວເປັນຫມາຍສຳຄັນ ແລະ ສຸພາສິດ, ເພາະເຮົາຈະຕັດລາວອອກເສຍຈາກທ່າມກາງປະຊາຊົນຂອງເຮົາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຫລອກລວງໃສ່ພວກຜູ້ປະກາດພຣະຄຳທີ່ຫລອກລວງນັ້ນ ແລະ ທຳລາຍພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຕ້ອງການໃຫ້ປະຊາຊົນທັງຫລາຍເປັນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ, ແລະ ເພື່ອພຣະອົງຈະເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ມື່ອພຣະຢາເວໄດ້ນໍາເອົາການພິພາກສາມາເຖິງ, ແມ້ແຕ່ຄົນທີ່ຊອບທໍາທີ່ສຸດໃນແຜ່ນດິນກໍສາມາດຊ່ວຍກູ້ເອົາຊີວິດຂອງຕົນລອດພົ້ນເທົ່ານັ້ນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກຕົວຢ່າງຂອງບາງຄົນທີ່ຊອບທຳທີ່ສຸດໃນປະຫວັດສາດຄືໂນອາ, ດານິເອນ, ແລະ ໂຢບ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກຕົວຢ່າງຂອງບາງຄົນທີ່ຊອບທຳທີ່ສຸດໃນປະຫວັດສາດຄືໂນອາ, ດານິເອນ, ແລະ ໂຢບ.
ເມື່ອພຣະຢາເວໄດ້ນໍາເອົາການພິພາກສາມາເຖິງ, ແມ້ແຕ່ຄົນທີ່ຊອບທໍາທີ່ສຸດໃນແຜ່ນດິນ ກໍສາມາດບໍ່ຊ່ວຍບຸກຊາຍ ຫລືບຸດຍິງຂອງຕົນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກຕົວຢ່າງຂອງບາງຄົນທີ່ຊອບທຳທີ່ສຸດໃນປະຫວັດສາດຄືໂນອາ, ດານິເອນ, ແລະ ໂຢບ.
ເມື່ອພຣະຢາເວໄດ້ນໍາເອົາການພິພາກສາມາເຖິງ, ແມ້ແຕ່ຄົນທີ່ຊອບທໍາທີ່ສຸດໃນແຜ່ນດິນກໍສາມາດບໍ່ຊ່ວຍບຸກຊາຍ ຫລືບຸດຍິງຂອງຕົນ.
ພຣະຢາເວໃຊ້ຕົວຢ່າງຂອງບາງຄົນທີ່ຊອບທຳທີ່ສຸດໃນປະຫວັດສາດຄືໂນອາ, ດານິເອນ, ແລະ ໂຢບ.
ເມື່ອພຣະຢາເວໄດ້ນໍາເອົາການພິພາກສາມາເຖິງ, ແມ້ແຕ່ຄົນທີ່ຊອບທໍາທີ່ສຸດໃນແຜ່ນດິນກໍສາມາດບໍ່ຊ່ວຍບຸກຊາຍ ຫລືບຸດຍິງຂອງຕົນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະສົ່ງລົງໂທດທັງສີ່ປະການໄປເຖິງຄືຄວາມໄພອຶດຫິວ, ດາບ, ສັດຮ້າຍ ແລະ ໂລກລະບາດ.
ຫລັງຈາກການພິພາກສາຂອງພຣະຢາເວ, ສ່ວນທີ່ເຫລືອຈະຖືກປະໄວ້ຄືຜູ້ທີ່ຈະອອກໄປກັບພວກລູກຊາຍ ແລະ ພວກລູກສາວ.
ເມື່ອເອເຊກຽນໄດ້ເຫັນການປະພຶດ ແລະ ການກະທຳຂອງຜູ້ທີ່ລອດຊີວິດທີ່ເຫລືອຢູ່, ລາວຈະໄດ້ຮັບຄວາມໂລ່ງໃຈ.
ພຣະຢາເວປຽບທຽບເຄືອອະງຸ່ນກັບຕົ້ນໄມ້ທີ່ມີກິ່ງກ້ານຕ່າງໆ.
ອົງພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງໄດ້ໃຫ້ເຄືອອະງຸ່ນນັ້ນເປັນເຊື້ອໄຟ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຜູ້ທີ່ອາໄສ ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມແມ່ນຄືກັນກັບເຄືອອະງຸ່ນທີ່ທັງສອງຢ່າງນັ້ນເຊື້ອໄຟ.
ທຸກຄົນຈະຮູ້ວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແມ່ນພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນນັ້ນຖືກຮ້າງເປົ່າເພາະວ່າຊຜູ້ມາໃສຢູ່ເຢຣູຊາເລັມໄດ້ເຮັດຜິດບາບ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າເຢຣູຊາເລັມມີການເລີ່ມຕົ້ນແລະການກຳເນີດຢູ່ໃນແຜ່ນດິນການາອານ.
ເຢຣູຊາເລັມຖືກຖີ້ມລົງໃນທົ່ງນາໃນມື້ທີ່ກຳເນີດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ເຢຣູຊາເລັມເຕີບໃຫຍ່ຄືກັບຕົ້ນໄມ້ໃນທົ່ງນາຫລັງຈາກກຳເນີດ.
ພຣະຢາເວກໍ່ຂະຫຍາຍເສື້ອຊັ້ນນອຈຶ່ງໄດ້ພືເສື້ອຄຸມຂອງພຣະອົງເຫນືອເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ເຮັດຄຳຫມັ້ນສັນຍາກັບພວກເຈົ້າ.
ເມືອງເຢຣູຊາເລັມຖືກຊ່າລືໄປໃນທ່າມກາງປະຊາຊາດທັງຫລາຍເພາະຄວາມງົດງາມຂອງມັນ.
ເຢຣູຊາເລັມໄດ້ປະພຶດຕົນເຫມືອນຢ່າງຍິງໂສເພນີ ຫລັງຈາກຖືກຊ່າລືໄປໃນທ່າມກາງປະຊາຊາດທັງຫລາຍ.
ເຢຣູຊາເລັມໄດ້ຖວາຍພວກລູກຊາຍ ແລະ ລູກສາວຂອງຕົນຮູບບູຊາ.
ເຢຣູຊາເລັມສ້າງຫໍບູຊາໃນທຸກໆບ່ອນສາທາລະນະ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຕັດອາຫານ ຂອງເຢຣູຊາເລັມເພາະຍິງໂສເພນີຂອງມັນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຄວາມແຕກຕ່າງແມ່ນວ່າຍິງໂສເພນີຖືກຈ້າງໃຫ້ກັບການກະທຳຂອງພວກເຂົາ, ແຕ່ເຢຣູຊາເລັມຈ່າຍຄ່າຄົນຮັກ ແລະໃຫ້ສິນບົນແກ່ພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະເຕົ້າໂຮມບັນດາຄູ່ຮັກຂອງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມຕໍ່ສູ້ນາງຢູ່ທຸກຂ້າງ.
ຫລັງຈາກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມຖືກລົງໂທດແລ້ວ, ພຣະຢາເວຈະບໍ່ໂກດຮ້າຍຕໍ່ເຢຣູຊາເລັມອີກຕໍ່ໄປ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າເຢຣູຊາເລັມໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຊົ່ວຫລາຍກ່ວາທີ່ເມືອງໂຊໂດມ ແລະ ເມືອງຊາມາເຣຍ.
ເມືອງໂຊໂດມປະຕິເສດທີ່ຈະຊ່ວຍເຫລືອຄົນທຸກຍາກແລະຄົນຂັດສົນ.
ປະຊາຊົນທີ່ຢູ່ອ້ອມເມືອງເຢຣູຊາເລັມດູຫມິ່ນປະຫມາດ ແລະ ເຮັດໃຫ້ມັນເປັນຫນ້າລັງກຽດ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະປະຕິບັດຕໍ່ເຢຣູຊາເລັມ ຄືກັບຈະປະຕິບັດຕໍ່ຜູ້ທີ່ດູຫມິ່ນຄຳສາບານຂອງພວກເຂົາ ແລະ ທຳລາຍພັນທະສັນຍາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າລາວຈະລະນຶກເຖິງພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງກັບເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ຈະສະຖາປະນາພັນທະສັນຍາຕະຫລອດໄປ.
ເຢຣູຊາເລັມຈະໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍ ແລະ ຈະບໍ່ກ້າອ້າປາກອີກຕໍ່ໄປເພາະຄວາມລະລາຍໃຈ.
ພຣະຢາເວບອກເອເຊກຽນຈົ່ງຍົກຄຳປິດສະຫນາ ແລະ ກ່າວຄຳອຸປະມາແກ່ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ.
ນົກອິນຊີໃຫຍ່ໄດ້ຄາບກິ່ງຕົ້ນໄມ້ທີ່ເປັນຕົ້ນແປກໄປຍັງໃນແຜ່ນດິນການາອານໃນເມືອງແຫ່ງພວກພໍ່ຄ້າ.
ນົກອິນຊີໃຫຍ່ໄດ້ປູກເມັດພືດໄວ້ແຄມສາຍນ້ຳໃຫຍ່, ແລະໄດ້ເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນເປັນເຄືອອະງຸ່ນເລືອໃນດິນ.
ເຄືອອະງຸ່ນໄດ້ຢັ່ງຮາກໄປສູ່ນົກອິນຊີທີ່ໂຕໃຫຍ່ອີກໂຕນັ້ນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າເຄືອອະງຸ່ນຄົງຈະຫ່ຽວແຫ້ງໄປຮອດບ່ອນທີ່ມັນເກີດມານັ້ນ.
ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ເອົາກະສັດແຫ່ງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມໄປເມືອງບາບີໂລນ.
ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນໄດ້ເຮັດພັນທະສັນຍາກັບເຊື້ອສາຍຂອງພະອົງເຢຣູຊາເລັມ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າແຜ່ນດິນອິດສະຣາເອນຈະຢູ່ລອດໂດຍທີ່ກະສັດເຢຣູຊາເລັມ ຮັກສາພັນທະສັນຍາກັບກະສັດບາບີໂລນ.
ກະສັດເຢຣູຊາເລັມໄດ້ກະບົດ ແລະ ໄດ້ສົ່ງຣາຊະທູດໄປປະເທດເອຢີບ ດ້ວຍຫວັງວ່າຈະໄດ້ມ້າຫລວງຫລາຍ ແລະກອງທັບ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າກະສັດເຢຣູຊາເລັມຈະຕາຍໃນກາງເມືອງບາບີໂລນ.
ຕາມການພຣະຢາເວ, ກະສັດຂອງເຢຣູຊາເລັມໄດ້ລະເມີດພັນທະສັນຍາຂອງຕົນກັບພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວປະກາດກອງທັບຂອງກະສັດເຢຣູຊາເລັມຈະລົ້ມລົງດ້ວຍຄົມດາບ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະປູກກິ່ງຫງ່າທີ່ອ່ອນຢູ່ເທິງພູເຂົາສູງ.
ກິ່ງງ່າທີ່ອ່ອນຂອງພຣະຢາເວປູກນັ້ນຈະກາຍເປັນຕົ້ນແປກທີ່ສວຍງາມ ເຊິ່ງເປັນບ່ອນນົກທຸກຊະນິດຈະມາອາໄສຢູ່ກ້ອງມັນ.
ພຣະຢາເວປະກາດວ່າທຸກໆຄົນທີ່ເຮັດບາບຈະຕາຍ.
ຄົນຊອບທຳຫ້ອາຫານແກ່ຜູ້ທີ່ອຶດ ແລະ ໃຫ້ເສື້ອຜ້າແກ່ຜູ້ທີ່ເປືອຍກາຍ.
ຄົນຊອບທຳດຳເນີນການຕາມກົດຫມາຍຂອງພຣະຢາເວ ແລະຖືຮັກສາພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວປະກາດວ່າຄົນທີ່ຊອບທຳຈະມີຊີວິດຢູ່.
ພຣະຢາເວປະກາດວ່າລູກຊາຍທີ່ບໍ່ຊອບທັມຈະບໍ່ມີຊີວິດຢູ່.
ຖ້າລູກຊາຍປະຕິບັດພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ດຳເນີນການກົດເກນຂອງພຣະຢາເວ, ເຂົາຈະບໍ່ຕາຍຍ້ອນບາບຂອງພໍ່.
ລູກຊາຍທີ່ຊອບທຳບໍ່ໄດ້ຮ່ວມຮັບຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງພໍ່ເພາະວ່າລາວຍຶດຖືປະຕິບັດໃນຄວາມຍຸດຕິທຳ ແລະຄວາມຊອບທຳ.
ພຣະຢາເວປະກາດວ່າຄົນຊົ່ວຮ້າຍທີ່ຫັນຫນີຈາກບາບ ຂອງເຂົາຈະມີຊີວິດຢູ່ຢ່າງແນ່ນອນ.
ພຣະຢາເວປະກາດວ່າຄົນຊອບທຳທີ່ຫັນຫນີ ແລະ ກະທຳຄວາມຊົ່ວຈະຕາຍໃນບາບທີ່ເຂົາກະທຳໄວ້.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຈະພິພາກສາແຕ່ລະຄົນຕາມວິທີທາງການກະທຳຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຮຽກເອີ້ນເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນໃຫ້ກັບໃຈ ແລະ ຫັນຫນີຈາກບາບທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຮຽກເອີ້ນເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນໃຫ້ຮັບເອົາຈິດໃຈໃຫມ່ ແລະ ວິຍານໃຫມ່ດ້ວຍຕົນເອງ.
ເອເຊກຽນໄດ້ຖືກບອກໃຫ້ຍົກມືຮ້ອງທຸກຕໍ່ຜູ້ນຳ ອິດສະຣາເອນ.
ຫນຶ່ງໃນລູກສິງນັ້ນໄດ້ຮຽນຮູ້ທີ່ຈະຈີກຜູ້ຖືກເຄາະຮ້າຍແລະ ກັດກິນຜູ້ຊາຍນັ້ນ.
ປະຊາຊາດໄດ້ດັກເອົາລູກສິງ ແລະ ເອົາລາວໄປທີ່ປະເທດເອຢິບ.
ສິງໂຕນ້ອຍໂຕທີສອງໄດ້ຮຽນຮູ້ທີ່ຈີກເຫຍື່ອ ແລະ ກັດກິນຄົນ.
ບັນດາປະຊາຊາດໄດ້ໄລ່ສິງຫນຸ່ມ ແລະ ນຳມັນໄປທີ່ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ.
ແມ່ຂອງຄົນອິດສະຣາເອນເຄີຍເປັນເຫມືອນເຄືອອະງຸ່ນທີ່ມີຫມາກດົກທີ່ປູກໄວ້ຂ້າງນໍ້າ.
ກິ່ງງ່າທີ່ເຂັ້ມແຂງຂອງນາງແມ່ນຈະຖືກໃຊ້ເປັນໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂອງຜູ້ປົກຄອງ.
ເຄືອອະງຸ່ນຖືກຖອນອອກ, ຖືກພັງທະລາຍລົງ, ແລະ ແຫ້ງຫຽວໄປໂດຍລົມທາງທິດຕາເວັນອອກ.
ເຄືອນັ້ນຢູ່ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ເຄືອອະງຸ່ນບໍ່ມີກິ່ງງ່າແຂງແຮງ ຫລື ເປັນໄມ້ຄ້ອນເທົ້າສຳລັບປົກຄອງອີກຕໍ່ໄປ.
ພວກຜູ້ໃຫ່ຍຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້ມາຫາເອເຊກຽນເພື່ອສອບຖາມພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະບໍ່ຖືກສອບຖາມໂດຍຜູ້ໃຫ່ຍຂອງອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວຊົງປະຕິຍານວ່າພຣະອົງຈະນຳພວກເຂົາເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນທີ່ມີນໍ້ານົມ ແລະ ນໍ້າເຜິ້ງຫລັ່ງໄຫລເສົມບູນ.
ພຣະຢາເວສັ່ງໃຫ້ປະຊາຊົນຖິ້ມຮູບເຄົາລົບຂອງຊາວເອຢີບ.
ປະຊາຊົນໄດ້ກະບົດຕໍ່ພຣະຢາເວ ແລະ ບໍ່ເຕັມໃຈຟັງ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຊົງກະທຳເພື່ອເຫັນແກ່ພຣະນາມຂອງພຣະອົງ ເພື່ອຈະບໍ່ຖືກຫມິ່ນປະຫມາດໃນສາຍຕາຂອງປະຊາຊາດ.
ພຣະຢາເວຊົງປະທານກົດເກນຂອງພຣະອົງໃຫ້ປະຊາຊົນ, ກົດບັນຍັດ, ແລະວັນຊະບາໂຕຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວບອກປະຊາຊົນວ່າພວກເຂົາຈະສາມາດມີຊີວິດຢູ່ໄດ້ຖ້າພວກເຂົາ ເຊື່ອຟັງຂໍ້ຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງ.
ປະຊາຊົນໄດ້ກະບົດຕໍ່ພຣະຢາເວ ແລະ ປະຕິເສດຂໍ້ຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວບອກປະຊາຊົນວ່າພວກເຂົາຈະສາມາດມີຊີວິດຢູ່ໄດ້ຖ້າພວກເຂົາ ເຊື່ອຟັງຂໍ້ຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງ.
ຫລັງງຈາກນັ້ນ, ພຣະຢາເວໄດ້ປະຕິຍານວ່າພຣະອົງຈະບໍ່ເອົາພວກເຂົາເຂົ້າໄປໃນແຜ່ນດິນທີ່ຈະມອບໃຫ້ພວກເຂົາ.
ພວກລູກຊາຍ ແລະ ລູກສາວຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້ກະບົດຕໍ່ພຣະຢາເວ ແລະ ບໍ່ຮັກສາຂໍ້ຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວບອກປະຊາຊົນວ່າພວກເຂົາຈະສາມາດມີຊີວິດໄດ້ຖ້າພວກເຂົາເຊື່ອຟັງຂໍ້ຄຳສັ່ງຂອງພຣະອົງ.
ຈາກນັ້ນ, ພຣະຢາເວໄດ້ປະຕິຍານຈະກະຈັດກະຈາຍພວກເຂົາໃນທາ່ມກາງປະຊາຊາດຕ່າງໆ.
ບັນພະບຸລຸດຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້ຫມິ່ນປະຫມາດ ແລະ ທໍລະຍົດຕໍ່ພຣະຢາເວໂດຍການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແກ່ຮູບເຄົາລົບຢູ່ບ່ອນສູງ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກລູກຊາຍຂອງພວກເຂົາຂ້າມຜ່ານກອງໄຟ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຄິດວ່າພວກເຂົາຢາກເປັນ ຄືກັບຊາດອື່ນໆ, ນະມັດສະການໄມ້ແກະສິຫລັກ ແລະ ກ້ອນຫີນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະເຕົ້າໂຮມປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນອອກຈາກບັນດາປະເທດ ທີ່ພວກເຂົາຖືກກະຈັດກະຈາຍໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານຂອງຜູ້ຄົນທັງຫລາຍ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຊຳລະພວກກະບົດ ແລະ ຜູ້ລ່ວງລະເມີດໃນທ່າມກາງຊາວອິດສະຣາເອນ.
ຫລັງຈາກທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ເຕົ້າໂຮມເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນຢູ່ເທິງພູເຂົາອັນສັກສິດຂອງພຣະອົງ, ອິດສະຣາເອນຈະປະຕິບັດຕໍ່ພຣະຢາເວເປັນຜູ້ບໍລິສຸດໃນທ່າມກາງສາຍຕາຂອງປະຊາຊາດ.
ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນຈະກຽດຊັງຕົນເອງຕໍ່ການກະທຳທີ່ຊົ່ວທັງຫມົດທີ່ພວກເຂົາໄດ້ກະທຳໄປ.
ພຣະຢາເວຊົງປະກາດວ່າພຣະອົງຈະຈູດໄຟທີ່ຈະເຜົາຫນ້າທຸກຫນ້າຕັ້ງແຕ່ທິດໃຕ້ຈົນເຖິງທິດເຫນືອ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກ່າວວ່າເອເຊກຽນເປັນຜູ້ເລົ່າເລື່ອງຄຳອຸປະມາເທົ່ານັ້ນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກເອເຊກຽນໃຫ້ເວົ້າຕໍ່ພະວິຫານຕ່າງໆ; ຕໍ່ແຜ່ນດິນຂອງອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຕັດທັງຄົນຊອບທຳ ແລະ ຄົນຊົ່ວຮ້າຍອອກຈາກແຜ່ນດິນອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວບອກເອເຊກຽນໃຫ້ຮ້ອງຄໍ່າຄວນຕໍ່ສາຍຕາຂອງປະຊາຊົນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກເອເຊກຽນໃຫ້ເຮັດແບບນີ້ ເພື່ອສະແດງວ່າຈະເປັນແນວໃດສຳລັບພວກເຂົາເມື່ອ ພຣະຢາເວນຳດາບມາໂຈມຕີພວກເຂົາ.
ດາບທີ່ຝົນມໃຫ້ແຫລມຄົມ ແລະ ເຫລື້ອມເຫມືອນແສງຟ້າແມບຈະຖືກມອບໃຫ້ມືຂອງນັກຂ້າ.
ດາບເຫລັ້ມນີ້ຈະມາຕໍ່ສູ້ປະຊາຊົນຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ເຈົ້ານາຍທັງຫມົດຂອງອິດສະຣາເອນ.
ຫລັງຈາກການຂ້າຍິ່ງໃຫຍ່, ຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະຢາເວຈະສະຫງົບລົງ.
ສອງຈຸກຫມາຍນັ້ນແມ່ນຣັບບາແຫ່ງຊາວອຳໂມນ, ແລະ ຢູດາ ແລະ ເຢຣູຊາເລັມ.
ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນຈະໄດ້ຮັບຂໍ້ຄວາມທີ່ມາຈາກການທຳນວາຍ ເພື່ອກຳນົດວ່າເສັ້ນທາງໃດທີ່ຈະໄປ.
ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນກ່າວໂທດອິດສະຣາເອນວ່າລະເມີດສົນຕິສັນຍາເພື່ອໂຈມຕີພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວບອກຜູ້ປົກຄອງອິດສະຣາເອນທີ່ຊົ່ວຮ້າຍໃຫ້ຖອດຜ້າຄຽນຫົວ ແລະ ຖອດມົງກຸດອອກ, ມົງກຸດຈະບໍ່ມີອີກຕໍ່ໄປ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າທ່ານຈະຟື້ນຟູມົງກຸດໃນອິດສະຣາເອນເມື່ອຜູ້ໃດຜູ້ຫນຶ່ງມີສິດໃນມັນ.
ຜູ້ທຳນວາຍຂອງອຳໂມນເຫັນນິມິດວ່າງເປົ່າສຳລັບຄົນຂອງອຳໂມນ, ໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາປະຕິບັດພິທີກຳຕ່າງໆເພື່ອເວົ້າຕົວະສຳລັບປະຊາຊົນອຳໂມນ.
ພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກຳລັງຈະມອບ ຊາວອຳໂມນຢູ່ໃນກຳມືຂອງຄົນໃຈໂຫດ, ຜູ້ມີຝີມືໃນການທຳລາຍລ້າ.
ພຣະຢາເວເອີ້ນເມືອງເຢຣູຊາເລັມວ່າເມືອງທີ່ເປິເປື້ອນດ້ວຍເລືອດ.
ເມືອງມີຄວາມຜິດດ້ວຍເລືອດທີ່ເຈົ້າຫລັ່ງອອກມາ, ແລະ ເຮັດໃຫ້ເປັນມົນທິນດ້ວຍຮູບເຄົາລົບທີ່ໄດ້ເຮັດຂຶ້ນ.
ຊື່ສຽງເປັນທີ່ຮູ້ກັນໄປທົ່ວທຸກແຫ່ງທຸກຫົນເຫມືອນເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມສັບສົນວຸ້ນວາຍ.
ພໍ່ ແລະແມ່ເສຍກຽດ, ຄົນຕ່າງຊາດໄດ້ຖືກກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງ, ແລະ ເດັກກຳພ້າ ແລະ ແມ່ຫມ້າຍ ໄດ້ຖືກທຳຮ້າຍ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ເຮັດສິ່ງທີ່ຫນ້າກຽດຊັງກັບເມຍຂອງເພື່ອນບ້ານ, ກຳລັງຂົ່ມຂືນລູກໄພ້ຂອງຕົນຢ່າງຫນ້າລະອາຍ, ແລະ ກຳລັງລ່ວງເກີນເອື້ອຍນ້ອງຂອງຕົນເອງ.
ພຣະຢາເວປະກາດວ່າພຣະອົງກຳລັງຈະກະຈັດກະຈາຍປະຊາຊົນໄປໃນທ່າາມກາງປະຊາຊາດ.
ປະຊາຊົນຈະຮູ້ວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແມ່ນພຣະຢາເວ.
ໃນຄຳອຸປະມາ, ພຣະຢາເວປຽບທຽບເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນເຫມືອນກັບຂີ້ເຫຍື້ອ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຮວບຮວມຂີ້ເຫຍື້ອເຂົ້າໄປໃນທ່າມກາງເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
ພຣະຢາເວຈະຖອກຂີ້ເຫຍື້ອລົງ ແລະ ເຮັດໃຫ້ມັນລະລາຍລົງໃນຂະນະທີ່ພຣະອົງຖອກເທຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະອົງອອກມາ.
ພວກປະໂລຫິດບໍ່ໄດ້ແຍກແຍະ ລະຫວ່າງ ບັນດາສິ່ງຂອງບໍຣິສຸດ ແລະ ສິ່ງຂອງທີ່ບໍໍ່ບໍຣິສຸດ, ແລະ ບໍ່ໄດ້ສອນເຖິງຄວາມແຕກຕ່າງ ລະຫວ່າງສິ່ງທີ່ສະອາດ ແລະ ສິ່ງທີ່ເປັນມົນທິນ.
ຜູ້ປະກາດພຣະທຳຂອງແຜ່ນດິນນັ້ນກໍໂບກດ້ວຍປູນຂາວ ໃຫ້ພວກເຂົາເຫັນນິມິດບໍ່ຈິງ ແລະ ໃຫ້ຄຳທຳນວຍຂີ້ຕົວະແກ່ພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສະແຫວງຫາຜູ້ຊາຍຈັກຄົນຫນຶ່ງຊຶ່ງກໍ່ກຳແພງຂື້ນ ແລະ ຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງ ເພື່ອຊຳຣະແຜ່ນດິນນັ້ນໃຫ້ສະອາດ ແລະ ພຣະອົງຈະບໍ່ໄດ້ທຳລາຍມັນ, ແຕ່ກໍຫາບໍ່ໄດ້ຈັກຄົນດຽວເລີຍ.
ຜູ້ຍິງທັງສອງເຮັດຄືໂສເພນີໃນເອຢີບ.
ລູກສາວກົກເປັນຕົວແທນຂອງຊາມາເຣຍ ແລະ ລູກສາວນ້ອຍເປັນຕົວແທນຂອງເຢຣູຊາເລັມ.
ລູກສາວກົກເຮັດຕົວເອງເປັນໂສເພນີໃຫ້ພວກຜູ້ຊາຍຂອງອັດຊີເຣຍ.
ບັນດາຄົນຮັກຂອງລູກສາວກົກໄດ້ເຜີຍຄວາມເປືອຍກາຍຂອງນາງ, ຈັບລູກຊາຍ ແລະ ລູກຍິງຂອງນາງ, ແລະ ຂ້ານາງ.
ລູກສາວຫລ້າກໍ່ປະພຶດຕົນເປັນໂສເພນີຫລາຍກວ່າເອື້ອຍອີກ.
ຍ້ອນການເປັນໂສເພນີຂອງພວກເຂົາ, ວິຍານຂອງພຣະຢາເວກໍຫັນອອກໄປຈາກນາງສອງຄົນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ຄົນຮັກຂອງນາງຕໍ່ສູ້ນາງ.
ນ້ອງສາວຈະມີດັງ ແລະ ຫູຂອງນາງທີ່ຖືກຕັດ, ແລະ ລູກຫລານຂອງນາງຈະຖືກເຜົາດ້ວຍໄຟ.
ການເປືອຍກາຍເປັນຄວາມອັບອາຍຂອງການເປັນໂສເພນີຂອງນ້ອງສາວຈະໄດ້ຖືກເປີດເຜີຍ.
ຍ້ອນການເປັນໂສເພນີຂອງພວກເຂົາ, ພຣະຢາເວຈະມອບຖ້ວຍແຫ່ງການລົງໂທດຂອງນາງໃສ່ໃນມືຂອງຂອງນ້ອງສາວຫລ້າແລະ ເອື້ອຍກົກນັ້ນ.
ນ້ອງສາວຈະກາຍເປັນຄົນທີ່ຖືກເຍາະເຍີ້ຍ ແລະ ຫມິ່ນປະຫມາດກັບຜູ້ທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບນາງ.
ສອງເອື້ອຍນ້ອງຈະສົ່ງພວກລູກຊາຍຂອງພວກນາງທີ່ເກີດມາເພື່ອພຣະຢາເວ ລຸຍໄຟເພື່ອເປັນອາຫານ.
ໃນມື້ດຽວກັນທີ່ພວກນາງຂ້າລູກຂອງພວກນາງ, ທັງສອງເອື້ອຍນ້ອງໄກໍເຂົ້າມາໃນສະຖານນະມັດສະການຂອງພຣະຢາເວ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ເປັນມົນທິນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຜູ້ທີ່ຊອບທຳຈະປະນາມຍິງໂສເພນີໃຫ້ລົງໂທດໃນການຫລິ້ນຊູ້.
ພຣະຢາເວກ່າວຕໍ່ຜູ້ຊາຍຊອບທຳວ່າ ຈະລົງໂທດຜູ້ຍິງໂສເພນີດ້ວຍການຫລີ້ນຊູ້.
ເມື່ອພວກເຂົາຮັບຜິດຕໍ່ຄວາມຜິດຂອງພວກເຂົາກັບຮູບເຄົາຂອງພວກເຂົາ, ຍິງໂສເພນີຈະຮູ້ວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແມ່ນພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນກຳລັງໂຈມຕີເມືອງເຢຣູຊາເລັມໃນມື້ນັ້ນແນ່ນອນນັ້ນ.
ພຣະຢາເວບອກໃຫ້ພວກເຂົາຖອກນໍ້າໃສ່ຫມໍ້, ເລືອກກະດູກທີ່ດີທີ່ສຸດມາໃສ່ຫມໍ້ໃຫ້ເຕັມ, ແລະ ຕົ້ມມັນໃຫ້ດີ .
ຫມໍ້ປຸງແຕ່ງອາຫານໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມມີຂີ້ຫມ້ຽງ ະ ຂີ້ຫມ້ຽງນັ້ນບໍ່ໄດ້ຫລຸດອອກມາ.
ເຢຣູຊາເລັມບໍ່ໄດ້ປົກຄຸມດ້ວຍເລືອດທີ່ນາງເຮັດໃຫ້ຕົກນັ້ນ ຍັງຢູ່ທ່າມກາງນາງ.
ຕັ້ງຫມໍ້ທີ່ເປົ່າໃສ່ໄຟເພື່ອໃຫ້ມັນຮ້ອນ ແລະ ໄຫມ້ທອງແດງ, ເພື່ອຄວາມເປິເປື້ອນນັ້ນຈະຖືກລະລາຍອອກ, ຂີ້ຫມ້ຽງທີ່ຫນາກໍໄຫມ້ຫມົດ!.
ຂີ້ຫມ້ຽງຂອງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມບໍ່ໄດ້ຖືກກຳຈັດອອກຍ້ອນໄຟ.
ປະຊາຊົນໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມຈະຖືກພິພາກສາໂດຍວິທິທາງຂອງພວກເຂົາ ແລະ ການກະທຳທີ່ຂອງພວກເຂົາເຮັດ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະກໍາລັງເອົາເມຍຂອງເອເຊກຽນຈາກລາວ.
ພຣະຢາເວບອກເອເຊກຽນບໍ່ໃຫ້ເສົ້າໂສກ ຫລື ຮ້ອງໄຫ້ຍ້ອນໄດ້ສູນເສຍເມຍຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຄວາມປາຖະຫນາຂອງສາຍຕາຂອງຜູ້ຄົນກຳລັງເຮັດສະຖານທີ່ນະມັດສະນການເປັນມົນທິນ, ສະນັ້ນລູກຊາຍ ແລະລູກສາວຂອງພວກເຂົາຈະລົ້ມຕາຍດ້ວຍຄົມດາບ.
ປະຊາຊົນຈະເຮັດຄືກັບເອເຊກຽນໄດ້ເຮັດທຸກຢ່າງ, ແລະ ບໍ່ຕ້ອງໂສກເສົ້າຫລືຮ້ອງໄຫ້.
ເອເຊກຽນເຮັດຫນ້າທີ່ເປັນເຫມືອນຫມາຍສຳຄັນສຳລັບປະຊາຊົນໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າໃນມື້ທີ່ພຣະວິຫານຖືກຍຶດ, ຜູ້ອົບພະຍົບຄົນຫນຶ່ງຈະມາຮອດເອເຊກຽນເພື່ອແຈ້ງຂ່າວແກ່ລາວ.
ໃນມື້ທີ່ພຣະວິຫານໄດ້ຖືກຍຶດໄປ, ປະຊາຊົນໃນເຢຣູຊາເລັມຈະຮູ້ວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແມ່ນພຣະຢາເວ.
ພຮະຢາເວບອກເອເຊກຽນໃຫ້ທຳນວາຍຕໍ່ສູ້ຊາວອຳໂມນ.
ເມື່ອພະວິຫານຖືກມ້າງເພ ແລະ ຄົວເຮືອນຢູດາໄດ້ຖືກເນລະເທດ, ປະຊາຊົນຂອງອຳໂມນກ່າວວ່າ, "ດີແລ້ວ!"
ພຣະຢາເວຈະມອບຊາວອຳໂມນແກ່ປະຊາຊົນທາງຕາເວັນອອກ.
ພຣະຢາເວຈະຕັດອຳໂມນອອກຈາກປະຊາຊົນອື່ນໆ ແລະ ທຳລາຍພວກເຂົາ.
ເມື່ອເຊື້ືອສາຍຢູດາໄດ້ຖືກເນລະເທດ, ໂມອາບ ແລະ ເສເອີເວົ້າວ່າ, ເຊື້ອສາຍຢູດາກໍເຫມືອນກັບປະຊາຊາດອື່ນໆທັງຫມົດ
ປະຊາຊົນຂອງອຳໂມນຈະບໍ່ຖືກຈົດຈຳໃນທ່າມກາງປະຊາຊາດອີກຕໍ່ໄປ.
ເອໂດມໄດ້ແກ້ແຄ້ນຕໍ່ຄົວເຮືອນຢູດາ.
ພຣະຢາເວຈະທຳລາຍຄົນ ແລະ ສັດທຸກຄົນໃນເອໂດມ.
ຄົນຟີລິດສະຕິນໄດ້ແກ້ແຄ້ນດ້ວຍຄວາມດູຖູກຕໍ່ເຊື້ອສາຍຢູດາ.
ພຣະຢາເວຈະທຳລາຍຄົນຟີລິດສະຕີນ.
ປະຊາຊົນໃນເມືອງຕີເຣໄດ້ກ່າວວ່າພວກເຂົາຈະບໍລິບູນຂຶ້ນໃນຂະນະທີ່ເມືອງເຢຣູຊາເລັມຖືກທຳລາຍ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຕໍ່ສູ້ເມືອງຕີເຣ, ຜູ້ທີ່ຈະທຳລາຍກຳແພງ ແລະພັງທະລາຍຫໍຄອຍຂອງມັນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່ານາງຈະເປັນບ່ອນສຳລັບຕາກແຫທີ່ເຄີຍເປັນຢູ່.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະນຳເນບູກາດເນັດຊາກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນ, ຕໍ່ຕ້ານເມືອງຕີເຣ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກ່າວວ່າກຳແພງເມືອງຕີເຣຈະພັງທະລາຍລົງດ້ວຍເຄື່ອງທະລຸທັງຫລາຍຂອງກະສັດເນບູກາເນັດຊາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າກ້ອນຫີນ ແລະ ໄມ້ເຮືອນຂອງຕີເຣຈະຖືກວາງລົງໃນກາງນໍ້າ.
ເຈົ້າຊາຍແຫ່ງທະເລທັງຫລາຍຈະລົງມາຈາກບັນລັງຂອງພວກເຂົາ, ຈະກ້າວລົງມາຈາກບັນລັງຂອງພວກເຂົາ, ຖອດເສື້ອຄຸມ, ປົດເຄື່ອງແຕ່ງກາຍທີ່ປັກແສ່ວອອກເສຍແລະ ນັ່ງຢູ່ເທິງພື້ນດິນ ແລະ ສັ່ນຢູ່ທຸກເວລາ.
ເຈົ້າຊາຍແຫ່ງທະເລທັງຫລາຍຈະກ່າວບົດຄ່ຳຄວນເລື່ອງເມືອງຕີເຣທີ່ມີຊື່ສຽງນັ້ນຢູ່ໃນທະເລ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າປະຊາຊົນໃນເມືອງຕີເຣຈະຖືກນຳລົງສູ່ຂຸມຝັງສົບ.
ຕາມພຣະຢາເວ, ເມືອງຕີເຣຈະບໍ່ພົບເຫັນອີກຈັກເທື່ອ.
ຊາວເມືອງຕີເຮມີຊື່ສຽງຍ້ອນເປັນພໍ່ຄ້າທັງຫລາຍຕາມເກາະຕ່າງໆ.
ເມືອງຕີເຣເຄີຍເວົ້າກ່ຽວກັບຕົວເອງວ່າມັນມີຄວາມງົດງາມສົມບູນແບບ.
ດາດຟ້າເຮືອຂອງເມືອງຕີເຣໄດ້ເຮັດດ້ວຍດ້ວຍໄມ້ສົນຈາກຊາຍຝັ່ງທະເລໄຊປຣັສ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ຫຸ້ມໄວ້ດ້ວຍງາຊ້າງ.
ເປັນຄົນພາຍເຮືອຂອງຕີເຣແມ່ນ ໂອ ຕີເຣ.
ເຮືອຂອງເມືອງຕີເຣໄດ້ບັນທຸກສິນຄ້າເພື່ອການຄ້າ.
ຊາວທາຊິດເປັນຜູ້ຄ້າຂາຍກັບເມືອງຕີເຣຍ້ອນວ່າມີຄວາມມັ່ງຄັ່ງຈາກສິນຄ້າຫລວງຫລາຍທີ່ຈະຂາຍ.
ເມືອງຕີເຣໄດ້ຂາຍຂ້າທາດ ແລະ ພາຊະນະທັງຫລາຍທີ່ເຮັດຈາກທອງເຫລືອງ.
ຢູດາ ແລະ ແຜ່ນດິນອິດສະຣາເອນມີການຊື້ຂາຍເຂົ້າສາລີ, ເຂົ້າ, ນ້ຳເຜິ້ງ, ນ້ຳມັນ ແລະ ພິມເສນ.
ເຊບາຄ້າຂາຍເຄື່ອງເທດ, ເພັດພອຍ, ແລະ ຄຳ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຄວາມຮັ່ງມີຂອງເມືອງຕີເຣຈະຈົມລົງໃນບ່ອນເລິກຂອງໃຈກາງທະເລໃນມື້ແຫ່ງການທຳລາຍ.
ບັນດາເມືອງຕ່າງໆທີ່ຢູ່ກາງທະເລຈະສັ່ນສະເທືອນໃນສຽງຮ້ອງໃຫ້ຂອງນາຍທ້າຍເຮືອຂອງພວກເຂົາ.
ບັນດາກະສັດໃນເຂດຝັ່ງທະເລຈະສັ່ນສະທ້ານໃນຄວາມຢ້ານກົວ ແລະ ສີຫນ້າຂອງພວກເຂົາລ້ວນແຕ່ຈືດຈາງ.ມື່ອພວກເຂົາເຫັນການທຳລາຍຂອງຕີເຣ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າເມືອງຕີເຣຈະບໍ່ມີອີກຕໍ່ໄປ.
ຜູ້ປົກຄອງເມືອງຕີເຣໄດ້ກ່າວກ່ຽວກັບຕົວເອງວ່າ, "ຂ້ອຍແມ່ນເທບພະເຈົ້າ!"
ຈິດໃຈຂອງຜູ້ປົກຄອງໄດ້ອວດອົ່ງຈອງຫອງຍ້ອນຄວາມຮັ່ງມີຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະນຳຄົນຕ່າງຊາດມາຕໍ່ສູ້ກັບຜູ້ປົກຄອງເມືອງຕີເຣ.
ຜູ້ປົກຄອງເມືອງຕີເຣຈະຕາຍເຫມືອນຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ເຂົ້າພິທີຕັດ ດ້ວຍມືຂອງຄົນຕ່າງດ້າວ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າກະສັດຕີເຣເຄີຍເປັນຕົວຢ່າງຂອງຄວາມສົມບູນແບບ, ເຕັມໄປດ້ວຍສະຕິປັນຍາ ແລະມີຄວາມງາມພຽບພ້ອມ..
ກະສັດຕີເຣຢູ່ໃນສວນເອເດນ, ສວນຂອງພຣະເຈົ້າ.
ກະສັດຕີເຣໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງເຈົ້າໄວ້ໂດຍມີເຄຣຸບເປັນຜູ້ພິທັກມະນຸດຊາດຢູ່ເທິງພູເຂົາບໍຣິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຕັ້ງແຕ່ນີ້ໄດ້ພົບຄວາມຊົ່ວຊ້າໄດ້ພົບໃນໂຕຂອງກະສັດຕີເຣ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຂັບໄລ່ກະສັດຕີເຣໄປອອກຈາກຈາກພູເຂົາແຫ່ງພຣະເຈົ້າ, ແລະ ທຳລາຍເຂົາ.
ຄົນທີ່ຮູ້ຈັກກະສັດຕີເຣຈະຕົກຕະລຶງເພາະເຫັນເຂົາ ແລະ ຈະຢ້ານກົວ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະສົ່ງພະຍາດລະບາດ ແລະ ສ່ົ່ງເລືອດເຂົ້າມາໃນຖະຫນົນໃນເມືອງຊິໂດນ.
ຜູ້ຄົນທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບອິດສະຣາເອນເປັນຄືກັບຫນາມໄມ້ທີ່ສຽບແທງ ແລະ ເປັນຄົມຫນາມທີ່ມີຄວາມເຈັບປວດ.
ອິດສະຣາເອນຈະຄົງຢູ່ຢ່າງຫມັ້ນຄົງ, ສ້າງບ້ານເຮືອນ, ແລະ ປູກສວນອະງຸ່ນໃນແຜ່ນດິນທີ່ພຣະຢາເວມອບແກ່ຢາໂຄບຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວບອກເອເຊກຽນໃຫ້ທຳນວາຍຕໍ່ຟາໂລ, ກະສັດແຫ່ງເອຢີບ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກ່າວວ່າກະສັດຂອງອີຢີບແມ່ນຄ້າຍຄື ກັບສັດທະເລທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ເຊິ່ງນອນຢູ່ໃນກາງແມ່ນໍ້າ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະໂຍນກະສັດເອຢິບລົງໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າເອຢິບແມ່ນຄ້າຍຄືໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂອງເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ.
ເອຢິບໄດ້ຫັກຂາຂອງອິດສະຣາເອນ ແລະ ເຮັດໃຫ້ສະໂພກຂອງພວກເຂົາສັ່ນສະເທືອນເມື່ອອິດສະຣາເອນເພິ່ງພາເອຢິບ.
ພຣະເຈົ້າຢາເວກ່າວວ່າແຜ່ນດິນຂອງອີຢີບຈະຖືກມອບ ໃຫ້ແກ່ການທຳລາຍ ແລະ ສິ່ງໄຮ້ຄ່າ.
ພຣະເຈົ້າຢາເວກ່າວວ່າແຜ່ນດິນຂອງເອຢີບຈະບໍ່ມີບ່ອນຢູ່ອາໄສເປັນເວລາສີ່ສິບປີ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າປະເທດເອຢິບຈະເປັນອານາຈັກ ທີ່ຕໍ່າຕ້ອຍຫລັງຈາກທີ່ພວກເຂົາກັບມາຈາກການກະແຈກກະຈາຍ.
ກະສັດເນບູກາເນັດຊາບໍ່ໄດ້ຮັບຄ່າແຮງງານຫຍັງ ສຳລັບທຸກໆວຽກງານທີ່ລາວເຮັດກັບຕີໂລ.
ພະເຢໂຫວາຈະໃຫ້ແຜ່ນດິນເນບູກາດເນັດຊາ ເປັນຄ່າຈ້າງສຳລັບທຸກໆວຽກຫນັກທີ່ລາວໄດ້ເຮັດຕໍ່ກັບເມືອງຕີເຣ.
ໃນມື້ນັ້ນ, ພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ເອເຊກຽນກ່າວໃນທ່າມກາງເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ.
ໃນມື້ນັ້ນ, ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນຈະຮູ້ວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແມ່ນພຣະຢາເວ.
ມື້ທີ່ຈະມາເຖິງຂອງພຣະຢາເວແມ່ນມື້ທີ່ມີເມກ, ເປັນເວລາແຫ່ງຄວາມພິນາດຂອງປະຊາຊາດ.
ໃນວັນຂອງພຣະຢາເວ, ພວກເຂົາທຸກຄົນຈະລົ້ມຕາຍດ້ວຍຄົມດາບ.
ປະຊາຊົນຈະຮູ້ວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແມ່ນພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວຈະໃຊ້ກຳມືຂອງກະສັດເນບູກາເນັດຊາເພື່ອທຳລາຍແຜ່ນດິນເອຢີບ.
ພຣະຢາເວຈະທຳລາຍ ແລະ ນຳພາຈຸດຈົບມາເຖິງຮູບເຄົາລົບທີ່ບໍ່ມີຄ່າຂອງເມືອງມຳພິດ.
ຜູ້ລອດຊີວິດຈະຍ່າງເຂົ້າໄປໃນການເປັນຊະເລີຍ ເມື່ອພຣະຢາເວ ນຳຄວາມພິນາດມາເຖິງເຂົາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງໄດ້ຫັກແຂນຂອງຟາໂລ, ສະນັ້ນມັນບໍ່ແຂງແຮງພໍທີ່ຈະຖືດາບໄດ້.
ພຣະຢາເວຈະກະຈັດກະຈາຍໄປ ແລະກະຈາຍໄປຕາມບັນດາປະຊາຊາດຕ່າງໆ.
ພຣະຢາເວຈະເສີມກຳລັງຂອງກະສັດບາບີໂລນ.
ແຂນຂອງຟາໂລຈະຫັກລົງ.
ພຣະຢາເວບອກເອເຊກຽນໃຫ້ທຳນວາຍແກ່ຟາໂລ, ກະສັດແຫ່ງເອຢີບ.
ພຣະຢາເວໄດ້ປຽບທຽບອັດຊີເຣຍຄືກັບຕົ້ນແປກໃຫຍ່ໃນເລບານອນ.
ນົກແຕ່ລະໂຕທີ່ບິນໃນທ້ອງຟ້າ ກໍໄດ້ມາເຮັດຮັງຢູ່ເທິງງ່າໄມ້ແປກ, ແລະສິ່ງທີ່ມີຊີວິດທຸກຢ່າງໃນທົ່ງຕ່າງໆອອກລູກຢູ່ກ້ອງຕົ້ນໄມ້ທັງຫລາຍຂອງມັນ.
ຕົ້ນແປກໃຫຍ່ຂອງອັດຊີເຣຍແມ່ນສູງໃຫຍ່ກວ່າຕົ້ນໄມ້ທັງຫມົດໃນສວນຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະຢາເວຮູ້ທັນອັດຊີເຣຍໄວ້ ແລະ ຂັບໄລ່ມັນອອກໄປຍ້ອນຈິດໃຈຂອງມັນກໍຈອງຫອງ (ພູມໃຈ)ມັນຕາມຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງມັນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າບໍ່ມີຕົ້ນໄມ້ອື່ນໃດທີ່ຈະເຕີບໃຫຍ່ຂື້ນຄືຕົ້ນໄມ້ນັ້ນ.
ໃນວັນນັ້ນພຣະຢາເວໄດ້ນຳຄວາມໂສກເສົ້າມາຍັງແຜ່ນດີນໂລກ.
ພຣະຢາເວໂຍນຕົ້ນແປກໃຫຍ່ຂອງອັດຊີເຣຍລົງໄປໃນແດນມໍລະນາ.
ບັນດາປະຊາຊາດທີ່ເຄີຍອາໃສຢູ່ກ້ອງຮົ່ມເງົາຂອງຕົ້ນແປກຂອງອັດຊີເຣຍໄດ້ລົງໄປຍັງແດນຄົນຕາຍພ້ອມກັບມັນ.
ພຣະຢາເວປະກາດວ່າກະສັດຟາໂລ ແລະ ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງລາວຈະຖືກນຳລົງໄປສູ່ພື້ນທີ່ຕໍ່າສຸດຂອງແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະຢາເວບອກເອເຊກຽນໃຫ້ຄຳຄ່ຳຄວນເລື່ອງຟາໂລ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຟາໂລແມ່ນເຫມືອນກັບສິງຫນຸ່ມ ແລະ ເຫມືອນສັດຮ້າຍໃນທະເລທັງຫລາຍ.
ໃນເວລາທີ່ສັດຮ້າຍໃນທະເລໄດ້ຖືກໂຍນລົງໃນທົ່ງກວ້າງ, ນົກ ແລະ ສັດຈະກັດກິນມັນ.
ດວງດາວຈະມືດ, ເມກປົກຄຸມໄປທົ່ວ, ແລະ ດວງເດືອນຈະບໍ່ສ່ອງແສງ.
ປະຊາຊົນຂອງຊົນຊາດທັງຫລາຍຕົກຕະລືງ ແລະ ສະທ້ານຫວັ່ນໄຫວໃນຄວາມຢ້ານ.
ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນຈະເຂົ້າມາໂຈມຕີເອຢີບ ແລະ ທຳລາຍມັນ.
ທັງຄົນຫລືສັດຈະບໍ່ກວນນ້ຳນັ້ນໃນເອຢີບອີກ.
ປະຊາຊົນເອຢີບຈະຮູ້ວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແມ່ນພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາຈະຖືກໂຍນລົງໄປຍັງເບື້ອງລຸ່ມສຸດຂອງແຜ່ນດິນດ້ວຍກັນກັບພວກທີ່ລົງໄປຍັງປາກຂຸມຝັງສົບຄົນຕາຍ.
ພວກເຂົາຈຈະປະກາດກ່ຽວກັບເອຢິບ ແລະ ພັນທະມິດຂອງນາງມານອນຢູ່ກັບພວກທີ່ບໍ່ໄດ້ເຂົ້າພິທີຕັດ, ກັບຄົນທັງຫລາຍທີ່ຖືກຂ້າດ້ວຍດາບ.
ເອລາມເອົາຄວາມຢ້ານກົວຂອງພວກເຂົາມາສູ່ແຜ່ນດິນຂອງຄົນເປັນ.
ພວກເຂົາແບກຫາບຄວາມອັບອາຍຂອງຕົນເອງ.
ໃນແດນຄົນຕາຍ, ກະສັດຟາໂລຈະໄດ້ຮັບການປອບໂຍນຈາກບັນດາຂ້າໃຊ້ຂອງລາວ ທີ່ຖືກຂ້າດ້ວຍຄົມດາບ.
ຄົນເຝົ້າຍາມເຝົ້າເບິ່ງດາບທີ່ຈະມາເຖິງແຜ່ນດິນນັ້ນ, ແລະ ເປົ່າແກຂອງເຂົາສັດຂອງລາວເພື່ອເຕືອນປະຊາຊົນ.
ຖ້າປະຊາຊົນບໍ່ເອົາໃຈໃສ່, ຄົມດາບຈະຂ້າປະຊາຊົນ ແລະ ເລືອດຂອງພວກເຂົາແຕ່ລະຄົນຢູ່ເທິງຫົວຂອງເຂົາເອງ.
ຖ້າຜູ້ເຝົ້າຍາມບໍ່ເຕືອນປະຊາຊົນ, ພຣະຢາເວຈະລົງໂທດເຂົາດ້ວຍເລືອເລືອດຂອງເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ໃຫ້ເອເຊກຽນເປັນຄົນເຝົ້າຍາມສຳລັບເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າລາວບໍ່ພໍໃຈກັບຄວາມຕາຍຂອງຄົນຊົ່ວ.
ພຣະຢາເວເອີ້ນຄົນຊົ່ວຮ້າຍໃຫ້ກັບໃຈເພື່ອພວກເຂົາຈະມີຊີວິດຢູ່.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຈະບໍ່ຈົດຈຳການກະທຳທີ່ຊອບທຳໃດໆຂອງເຂົາ. ເຂົາຈະຕ້ອງຕາຍເພາະຄວາມຊົ່ວ ຊຶ່ງເຂົາໄດ້ເຮັດນັ້ນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຄົນຊົ່ວຮ້າຍທີ່ກັບໃຈ ແລະ ເຮັດສິ່ງທີ່ຍຸດຕິທຳ ແລະ ຖືກຕ້ອງຈະມີຊີວິດຢູ່ຢ່າງແນ່ນອນ.
ໂດຍຕາມພຣະຢາເວ, ວິທີທາງຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນແມ່ນບໍ່ຍຸດຕິທຳ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຕັດສິນແຕ່ລະຄົນຕາມວິທີທາງຂອງພຣະອົງ.
ຜູ້ລີ້ໄພໄດ້ນໍາເອົາຂ່າວສານວ່ານະຄອນເຢຣູຊາເລັມການຖືກຈັບໄປເປັນຊະເລີຍ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນກ່າວວ່າແຜ່ນດິນທີ່ອັບຣາຮາມໄດ້ຮັບກຳມະສິດໃນດິນແດນຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວມີຄຳຖາມວ່າພວກເຂົາສົມຄວນຖືກຳມະສິດທີ່ດິນນີ້ອີກບໍເພາະວ່າພວກເຂົາພິ່ງພາດາບຂອງຕົນ ແລ ໄດ້ເຮັດໃນສິ່ງຫນ້າກຽດຊັງ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນນັ້ນຮົກຮ້າງວ່າງເປົ່າ ແລະ ຫນ້າຢ້ານກົວ ເພາະສິ່ງຫນ້າລັງກຽດທັງຫມົດທີ່ອິດສະຣາເອນໄດ້ເຮັດນັ້ນ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຈະຟັງສິ່ງທີ່ເອເຊກຽນເວົ້າ, ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຮັດຕາມ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈະຮູ້ວ່າຜູ້ທຳນວາຍໄດ້ຢູ່ໃນທ່າມກາງພວກເຂົາເມື່ອທຸກຢ່າງເກີດຂຶ້ນ.
ພຣະຢາເວກ່າວຫາຜູ້ລ້ຽງແກະຂອງອິດສະຣາເອນບໍ່ໄດ້ລ້ຽງແກະເລີຍ, ແຕ່ຂ້າໂຕອ້ວນພີ່ທີ່ສຸດໃນຝູງແກະ.
ຜູ້ລ້ຽງແກະຂອງອິດສະຣາເອນລ້ຽງດູຝູງແກະດ້ວຍກຳລັງ ແລະ ຄວາມທາລຸນແທນ.
ຈາກນັ້ນຝູງສັດຈຶ່ງຊັດເຊພະເນຈອນ ແລະ ກາຍເປັນອາຫານສຳລັບສັດຮ້າຍທັງຫລາຍໃນທົ່ງກ້ວາງ.
ຜູ້ລ້ຽງແກະຂອງອິດສະຣາເອນຮັກສາຕົວເອງ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະໄລ່ຜູ້ລ້ຽງແກະຂອງອິດສະຣາເອນອອກໄປ ແລະ ເອົາຝູງແກະພົ້ນປາກຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຊ່ວຍພວກແກະໃຫ້ລອດພົ້ນຈາກສະຖານທີ່ທັງຫລາຍ ຊຶ່ງພວກມັນໄດ້ກະຈັດກະຈາຍໄປ ໃນມື້ທີ່ມີເມກ ແລະ ມືດຄຶ້ມ. ແລ້ວພຣະອົງນຳພວກມັນອອກມາຈາກທ່າມກາງຊົນຊາດທັງຫລາຍ, ພຣະອົງຈະຮວບຮວມພວກມັນຈາກແຜ່ນດິນຕ່າງໆ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະເປັນຜູ້ລ້ຽງທີ່ມີຄວາມຍຸດຕິທຳ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະພິພາກສາໃນທ່າມກາງາແກະ, ລູກແກະ, ແລະ ຝູງແບ້.
ແກະທີ່ອ່ອນແອ ແລະ ຜອມບາງໄດ້ຖືກຍູ້ໄປ ແລະ ຊົນໄປຈົນກ່ວາພວກມັນຖືກກະແຈກກະຈາຍ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຍົກດາວິດຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງໃຫ້ເປັນຜູ້ລ້ຽງແກະ.
ພຣະຢາເວຈະເຮັດສັນຍາສັນຕິສຸກກັບຝູງແກະ ແລະ ເອົາສັດປ່າທີ່ຊົ່ວຮ້າຍອອກຈາກແຜ່ນດິນ.
ບັນດາປະຊາຊາດຈະບໍ່ສາມາດປຸ້ນຝູງແກະ ຫລື ກ່າວຄຳດູຫມິ່ນໃສ່ພວກເຂົາອີກຕໍ່ໄປ.
ຫລັງຈາກນັ້ນເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນຈະຮູ້ວ່າພຣະຢາເວພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຢູ່ກັບພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວປະກາດວ່າພຣະອົງແມ່ນພຣະເຈົ້າຂອງເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ, ແລະ ພວກເຂົາແມ່ນປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວບອກເອເຊກຽນໃຫ້ທຳນວາຍເຖິງພູເຂົາເສອີ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ພູເຂົາເສອີກາຍ ເປັນບ່ອນຮົກຮ້າງວ່າງເປົ່າ ແລະ ຫນ້າຢ້ານກົວ.
ປະຊາຊົນຂອງພູເຂົາເສອີໄດ້ເປັນສັດຕູຕໍ່ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ, ແລະ ຖອກເທພວກເຂົາລົງໃນກຳມືທີ່ມີຄົມດາບ.
ການນອງເລືອດຈະໄລ່ຕາມປະຊາຊົນຂອງພູເສອີ ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ກຽດຊັງການນອງເລືອດ.
ພູເຂົາໃນບໍລິເວນຂອງພູເສອີຈະເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຕາຍ.
ການທຳພູເຂົາເສອີຈະເປັນການສູນຫາຍໄປຕະຫລອດການ.
ປະຊາຊົນຂອງພູເຂົາເສອີກ່າວວ່າປະຊາຊາດທັງສອງນີ້ຈະກາຍເປັນຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຍິນປະຊາຊົນຂອງພູເຂົາເສອີຍົກຕົນເອງຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ພຣະຢາເວ ແລະ ໄດ້ກ່າວອີກຫລາຍຢ່າງຕໍ່ສູ້ພຣະອົງ.
ແຜ່ນດິນໂລກທັງຫມົດຈະມີຄວາມປິຕິຍິນດີເມື່ອປະຊາຊົນຂອງພູເຂົາເສອີຖືກທໍາລາຍ.
ປະຊາຊົນຂອງພູເຂົາເສອີດີໃຈເມື່ອປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຖືກທຳລາຍ.
ພຣະຢາເວປະກາດວ່າພູເຂົາເສອີ ແລະ ລວມທັງທັງຫມົດຂອງເອໂດມຈະກາຍເປັນບ່ອນຮົກຮ້າງເປົ່າວ່າງ.
ປະຊາຊົນຂອງພູເສອີແລະ ເອໂດມຈະຮູ້ວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແມ່ນພຣະຢາເວ ໃນເວລາທີ່ພຣະຢາເວພິພາກສາພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວບອກເອເຊກຽນໃຫ້ທຳນວາຍເຖິງພູເຂົາຂອງອິດສະຣາເອນ.
ສັດຕູໄດ້ກ່າວວ່າບັນດາສະຖານທີ່ສູງ ທີ່ເກົ່າແກ່ໄດ້ກາຍມາເປັນກຳມະສິດຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວດ້ວຍແປວໄຟຂອງພຣະທີ່ມີຄວາມໂກດຮ້າຍຕໍ່ເອໂດມ ແລະ ທຸກຄົນທີ່ຍຶດເອົາແຜ່ນດິນອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ປະຕິຍານວ່າປະຊາຊາດອ້ອມຂ້າງອິດສະຣາເອນຈະຮັບຄວາມອັບອາຍຂາຍຫນ້າຂອງພວກເຂົາເອງ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈະກັບມາພູເຂົາອິດສະຣາເອນໃນໄວໆນີ້.
ມະນຸດ ແລະ ສັດຈະຖືກທະວີຄູນຂຶ້ນຢູ່ເທິງພູຂອງອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ໃຈຮ້າຍໃສ່ອິດສະຣາເອນຍ້ອນວ່າອິດສະຣາເອນໄດ້ເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນເປັນມົນທິນໂດຍຮູບເຄົາລົບຂອງພວກເຂົາ.
ເມື່ອພວກເຂົາໄປທ່າມກາງປະຊາຊາດຕ່າງໆ, ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ເຮັດໃຫ້ພຣະນາມບໍຣິສຸດຂອງພຣະຢາເວເຊື່ອມເສຍກຽດ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງກຳລັງຈະນຳເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນຄືນມາ ເພາະເຫັນແກ່ພຣະນາມອັນບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຈະໃສ່ຈິດວິນຍານຂອງເຮົາໄວ້ພາຍໃນພວກເຈົ້າ, ແລ້ວເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າສາມາດດຳເນີນຕາມກົດບັນຍັດຂອງເຮົາ ແລະຮັກສາກົດຫມາຍຂອງເຮົາ, ເພື່ອພວກເຈົ້າຈະເຮັດຕາມສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ.
ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນຈະກຽດຊັງຕົວເອງ ເພາະການກະທຳທີ່ຊົ່ວຮ້າຍກ່ອນຫນ້ານີ້.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າເມືອງຕ່າງໆຈະເປັນບ່ອນຢູ່ອາໄສ ແລະບ່ອນທີ່ຖືກທຳລາຍຈະຖືກສ້າງຂຶ້ນໃຫມ່.
ແຜ່ນດິນຍິດສະລາເອນຈະກາຍເປັນຄືກັບສວນເອເດນ.
ປະຊາຊາດຈະຮູ້ວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແມ່ນພຣະຢາເວ, ແລະ ພຣະຢາເວສ້າງອິດສະຣາເອນຄືນໃຫມ່.
ເພີ່ມຈຳນວນຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈະກາຍເປັນ ຄືກັນກັບຝູງຊົນແກະໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມທີ່ມີງານເທດສະການທີ່ກຳນົດ.
ພຣະວິນຍານຂອງພຣະຢາເວໄດ້ຕັ້ງເອເຊກຽນລົງໃນທ່າມກາງຮ່ອມພູທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍກະດູກທັງຫມົດ.
ພຣະຢາເວຖາມເອເຊກຽນວ່າກະດູກເຫລົ່ານີ້ຈະມີຊີວິດຄືນອີກໄດ້ບໍ?
ເອເຊກຽນໄດ້ທຳນວາຍວ່າກະດູກເຫລົ່ານັ້ນຈະມີເນື້ອຫນັງ ແລະ ມີຊີວິດອີກຄັ້ງ.
ເມື່ອເອເຊກຽນໄດ້ທຳນວາຍກັບພວກເຂົາເປັນເທື່ອທຳອິດ, ກ້າມເນື້ອໄດ້ຕິດກັບກະດູກ ແລະ ຫນັງທັງຫລາຍປົກຫຸ້ມພວກມັນໄວ້.
ເມື່ອເອເຊກຽນທຳນວາຍເຖິງກະດູກໃນຄັ້ງທີສອງ, ພຣະວິນຍານໄດ້ເຂົ້າມາໃນພວກເຂົາ ແລະ ພວກເຂົາກໍ່ມີຊີວິດ.
ຕາມການພຣະຢາເວ, ຮ່ອມພູຂອງກະດູກເປັນຕົວແທນຂອງອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຍົກຊາວອິດສະຣາເອນ ອອກຈາກຂຸມຝັງສົບຂອງພວກເຂົາ ແລະ ນຳພວກເຂົາກັບຄືນສູ່ແຜ່ນດິນອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວບອກເອເຊກຽນໃຫ້ຂຽນຊື່ໃສ່ແຕ່ລະແຜ່ນ, ຢູດາ ແລະ ໂຢເຊັບ, ແລະ ຈາກນັ້ນເອົາໄມ້ທັງສອງທ່ອນລວມເຂົ້າເປັນອັນດຽວ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ເປັນກິ່ງກ້ານອັນດຽວກັນ ຂອງໂຈເຊັບ ແລະ ຢູດາເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະເປັນອັນດຽວກັນໃນມືຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງກຳລັງຈະເຕົ້າໂຮມປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຢູ່ເທິງພູຂອງອິດສະຣາເອນ ເປັນປະຊາຊາດດຽວກັບກະສັດອົງຫນຶ່ງ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າດາວິດຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງຈະເປັນກະສັດປົກຄອງຊາວອິດສະລາແອນ.
ໂດຍຕາມພຣະຢາເວ, ຄົນຂອງອິດສະຣາເອນຈະປົກຄອບຂອງພວກເຂົາເປັນມິດ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະໃຫ້ຄຳຫມັ້ນສັນຍາແຫ່ງສັນຕິສຸກກັບພວກເຂົາຕະຫລອດໄປ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະມີຊີວິດຕະຫລອດໄປໃນທ່າມກາງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວບອກເອເຊກຽນໃຫ້ທຳນວາຍຕໍ່ໂກກຈາກແຜ່ນດິນມາໂກກ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະສົ່ງໂກກອອກໄປ ກັບກອງທັບ, ມ້າ, ແລະ ຄົນມ້າທັງຫມົດອອກໄປ.
ໂຄກເປັນຜູ້ບັນຊາກອງທັບທັງຫມົດເຫລົ່ານີ້ມາປະຊຸມກັບລາວ.
ໂກກຈະໄປຫາແຜ່ນດິນທີ່ໄດ້ກູ້ຄືນດ້ວຍດາບ ແລະ ຖືກຮວບຮວມຈາກຄົນທັງຫລາຍ, ເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ທີ່ເທິງພູແຫ່ງອິດສະຣາເອນ
ໂກກຈະສ້າງແຜນການທີ່ຈະຍຶດຂອງໂຈນແລະ ລັກເອົາສິ່ງຂອງຈາກຄົນທີ່ງຽບໆທີ່ອາໄສຢູ່ໃນຄວາມປອດໄພ.
ປະຊາຊົນຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບການເຕົ້າໂຮມຈາກປະຊາຊາດອາໃສຢູ່ທ່າມກາງຂອງແຜ່ນດິນໂລກ.
ໂກກ ແລະ ກອງທັບທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງລາວແມ່ນມາຈາກບ່ອນທີ່ຫ່າງໄກໃນພາກເຫນືອ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເວົ້າໂດຍຜູ້ປະກາດທຳນວາຍຂອງອິດສະຣາເອນວ່າໂກກຈະເຂົ້າມາໂຈມຕີອິດສະຣາເອນ.
ໃນເວລາທີ່ໂກກໂຈມຕີແຜ່ນດິນຂອງອິດສະຣາເອນ, ພຣະຢາເວຈະຕອບສະຫນອງດ້ວຍຄວາມພິໂລດທີ່ພຸ່ງຂຶ້ນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຈະມີແຜ່ນດິນໄຫວໃຫຍ່ໃນມື້ໂກກໂຈມຕີອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວຈະພີພາກສາໂກກແລະ ກອງທັບຂອງລາວໃນວັນນັ້ນດ້ວຍພະຍາດລະບາດ, ເລືອດຕົກ, ນ້ຳຝົນໄຫລແຮງ , ຫມາກເຫັບ ແລະລູກສອນໄຟ.
ໃນມື້ນັ້ນ, ພຣະຢາເວຈະສະແດງຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ຄວາມບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງຕໍ່ສາຍຕາຂອງຫລາຍໆຊົນຊາດ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະນຳໂກກໄປເທິງພູເຂົາຂອງອິດສະຣາເອນ.
ໂກກຈະລົ້ມຕາຍຢູ່ເທິງພູຂອງອິດສະຣາເອນ.
ພຣະຢາເວຈະສົ່ງໄຟໄປເຖິງເມືອງມາໂກກ ແລະ ຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນຄວາມປອດໄພຕາມຊາຍຝັ່ງທະເລ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ພຣະນາມບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງຖືກຫລົບລູ່ອີກຕໍ່ໄປ.
ພວກເຂົາຈະບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງເກັບຟືນເປັນເວລາເຈັດປີ ເພາະວ່າພວກເຂົາຈະຈູດອາວຸດຂອງໂກກ.
ໂກກ ແລະ ປະຊາຊົນທັງຫມົດຂອງລາວຈະຖືກຝັງຢູ່ໃນຮ່ອມພູຮາໂມນໂກກ.
ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນຈະຕ້ອງຝັງໂກກ ແລະ ຝູງຊົນຂອງລາວທັງຫມົດເປັນເວລາເຈັດເດືອນ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນບໍລິສຸດ.
ພຣະຢາເວກຳລັງຖວາຍຊີ້ນຂອງພວກນັກຮົບ ແລະ ດື່ມເລືອດຂອງເຈົ້າຊາຍແຫ່ງແຜ່ນດິນເທິງພູເຂົາອິດສະຣາເອນ.
ປະຊາຊາດທັງຫລາຍຈະເຫັນການພິພາກສາຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ພຣະຫັດຂອງພຣະອົງ.
ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນໄດ້ຕົກເຂົ້າສູ່ການເປັນຊະເລີຍຍ້ອນຄວາມຜິດບາບຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະຟື້ນຟູຢາໂຄບໃຫ້ກັບຄືນດີ ແລະ ມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ.
ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນຈະລືມຄວາມອັບອາຍແລະການກະບົດທັງຫມົດທີ່ພວກເຂົາທໍລະຍົດຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວປະກາດວ່າເມື່ອຖອກເທພຣະວິນຍານລົງເທິງເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນພຣະອົງຈະບໍ່ເຊື່ອງຊ້ອນພຣະພັກຂອງພຣະອົງຕໍ່ພວກເຂົາອີກຕໍ່ໄປ.
ເອເຊກຽນໄດ້ເປັນຊະເລີຍຂອງຊາວບາບີໂລນເປັນເວລາຊາວຫ້າປີ.
ເມືອງເຢຣູຊາເລັມໄດ້ຖືກຍຶດໄດ້ສິບສີ່ປີ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ນຳເອເຊກຽນໄປສູ່ແຜ່ນດິນອິດສະຣາເອນໃນນິມິດນັ້ນ.
ເອເຊກຽນໄດ້ລາຍງານທຸກສິ່ງທີ່ລາວເຫັນກັບເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ.
ໃນນິມິດຂອງເອເຊກຽນ, ກຳແພງອ້ອມລ້ອມຂອງພຣະວິຫານ.
ຊາຍຄົນນັ້ນ ກໍໄດ້ວັດແທກຄວາມກວ້າງຂອງທາງຍ່າງເຂົ້າປະຕູ ໄດ້ສິບສອກ.
ເອເຊກຽນໄດ້ເຫັນແກະສະຫລັກຮູບຕົ້ນປາມຢູ່ຕາມຝາ.
ຊາຍຄົນນັ້ນພາເອເຊກຽນໄປທີ່ເດີ່ນທາງນອກຂອງວິຫານ.
ທຸກຄົນຕ້ອງໄດ້ຜ່ານປະຕູເພື່ອຈະເຂົ້າໄປໃນເດີ່ນທາງໃນ.
ປະຕູສະຫນາມຂອງເດີ່ນດ້ານໃນລ້ວນແຕ່ມີຂະຫນາດເທົ່າກັນ.
ຫ້ອງທີ່ມີປະຕູທາງເຂົ້າແຕ່ລະປະຕູທາງໃນໃຊ້ສຳລັບລ້າງເຄື່ອງເຜົາບູຊາ.
ໂຕະສີ່ຫນ່ວຍທີ່ດ້ານຂອງແຕ່ລະປະຕູໃຊ້ສຳລັບຂ້າສັດ.
ລູກຊາຍຂອງຊາດົກໄດ້ຮັບໃຊ້ເປັນປະໂລຫິດຢູ່ໃນພຣະວິຫານ.
ເດີ່ນທາງໃນມີຄວາມຍາວຫນຶ່ງຮ້ອຍສອກ ແລະ ກວ້າງເປັນຮູບຈະຕຸລັດເທົ່າກັນ.
ບັນດາເສົາຕັ້ງຢູ່ຂ້າງສອງຂ້າງຂອງລະບຽງພຣະວິຫານ.
ຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ນຳເອເຊກຽນເຂົ້າໄປໃນສະຖານທີ່ສັກສິດຂອງວິຫານ.
ຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ເຂົ້າໄປໃນສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດ.
ເພື່ອໄປຮອດລະດັບສູງສຸດຂອງພຣະວິຫານ, ມີຂັ້ນໄດທີ່ຂຶ້ນໄປຮອດລະດັບກາງ.
ພຣະວິຫານ ແລະ ດ້ານຫນ້າຂອງລານຂອງພຣະວິຫານມີຫນຶ່ງຮ້ອຍສອກ.
ຢູ່ເຫນືອເສັ້ນທາງເຂົ້າໄປໃນຫ້ອງນະມັດສະການຊັ້ນໃນມີກໍມີຮູບແບບທີ່ໄດ້ວັດໄວ້ແລ້ວ.
ເຄຣູບແຕ່ລະໂຕມີໃບຫນ້າມະນຸດ ແລະ ຫນ້າຂອງສິງໂຕຫນຸ່ມ.
ຊາຍຄົນນັ້ນກ່າວວ່າແທ່ນບູຊາໄມ້ແມ່ນໂຕະທີ່ຢືນຢູ່ຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ.
ເຄຣູບແລະຕົ້ນປາມໄດ້ຖືກແກະສະຫລັກຢູ່ເທິງປະຕູຂອງສະຖານທີ່ສັກສິດນັ້ນ.
ຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ສົ່ງເອເຊກຽນໄປທີ່ເດີ່ນຊັ້ນນອກທາງທິດເຫນືອ.
ຫ້ອງເຫລົ່ານັ້ນເປັນຫ້ອງບໍຣິສຸດ ບ່ອນປະໂລຫິດຈະຮັບປະທານຂອງຖວາຍອັນບໍລິສຸດທີ່ສຸດ, ແລະວາງສິ່ງຂອງຖວາຍອັນບໍລິສຸດທີ່ສຸດນັ້ນ ໄວ້ບ່ອນນັ້ນ.
ສິ່ງທີ່ສັກສິດທີ່ສຸດຂອງພວກປະໂລຫິດແມ່ນເຄື່ອງບູຊາພືດຜົນ, ເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບ ແລະ ເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ຄວາມຜິດ.
ຊາຍຄົນນັ້ນກ່າວວ່າຫ້ອງທາງທິດເຫນືອ ແລະ ທາງໃຕ້ແມ່ນຫ້ອງບໍຣິສຸດ.
ພວກປະໂລຫິດຕ້ອງນຸ່ງເຄື່ອງແຕ່ງກາຍອື່ນໆກ່ອນຈະໄປໃກ້ປະຊາຊົນ.
ແຕ່ລະດ້ານມີຄວາມຍາວຫ້າຮ້ອຍສອກຕາມໄມ້ວັດແທກ.
ປະຕູທິດຕາເວັນອອກແຍກລະຫວ່າງສອງສິ່ງຄື ສິ່ງທີ່ບໍລິສຸດ ແລະບໍ່ບໍລິສຸດ.
ຈາກນັ້ນຊາຍຄົນນັ້ນພາເອເຊກຽນໄປປະຕູທີ່ເປີດທາງທິດຕາເວັນອອກ.
ເອເຊກຽນເຫັນພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນມາຈາກທິດຕາເວັນອອກ.
ພຣະວິນຍານໄດ້ຍົກຊູເອເຊກຽນຂຶ້ນ ແລະ ໄດ້ພາລາວໄປທີ່ເດີ່ນຊັ້ນໃນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະວາງບັນລັງຂອງພຣະອົງຢູ່ທີ່ນັ້ນແລະ ຈະຢູ່ໃນທ່າມກາງຊາວອິດສະລາເອນຢູ່ທີ່ນັ້ນເປັນມິດ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈະບໍ່ຖືກຫມິ່ນປະຫມາດນາມບໍລິສຸດຂອງພຣະຢາເວອີກຕໍ່ໄປໂດຍການວາງຂອບເຂດປະຕູຂອງພວກເຂົາຖັດຂອບເຂດປະຕູຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກເອເຊກຽນໃຫ້ບອກເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນກ່ຽວກັບພຣະວິຫານທີ່ລາວໄດ້ເຫັນໃນນິມິດນັ້ນ.
ອິດສະຣາເອນຈະຕ້ອງມີຄວາມລະອາຍຈາກບາບຂອງພວກເຂົາເພື່ອໃຫ້ເອເຊກຽນເປີດເຜີຍໃຫ້ພວກເຂົາອອກແບບພຣະວິຫານນັ້ນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າກົດເກນຂອງພຣະວິຫານຈະເປັນບ່ອນທີ່ບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ.
ເຕົາໄຟເທິງແທ່ນບູຊາຈະຖືກໃຊ້ສຳລັບເຜົາເຄື່ອງເຜົາບູຊາ.
ມີເຂົາສີ່ເຂົາຊີ້ຂຶ້ນໄປເທິງຈອມທັງສີ່ຢືນຂື້ນມາຈາກໃຈກາງຂອງແທ່ນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າງົວຫນຸ່ມໂຕຫນຶ່ງເປັນເຄື່ອງຖວາຍບູຊາໄຖ່ບາບສຳລັບພວກປະໂລຫິດຄົນເລວີໃນມື້ທຳອິດ.
ເຊື້ອສາຍຂອງຊາດົກຈະຮັບໃຊ້ເປັນປະໂລຫິດຄົນເລວີທີ່ແທ່ນບູຊານີ້.
ການເອົາເລືອດທາທີ່ແທ່ນບູຊາຈະເຮັດໃຫ້ຊຳລະໃຫ້ສະອາດແລະ ເຮັດການລົບລ້າງທີ່ນັ້ນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າແບ້ຕົວຜູ້ທີ່ບໍ່ມີຕຳຫນີຈະເປັນເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບສຳລັບປະໂລຫິດພວກເລວີໃນມື້ທີສອງ.
ພວກປະໂລຫິດຈະຕ້ອງກະກຽມງົວເຖິກທີ່ບໍ່ມີຕຳຫນິແລະ ລູກແກະທີ່ບໍ່ມີຕຳຫນິເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາເພື່ອລົບລ້າງສຳລັບແທ່ນບູຊາ.
ໃນວັນທີແປດແລະຕໍ່ໄປ, ພຣະຢາເວປະກາດວ່າພຣະອົງຈະຍອມຮັບເພວກເຂົາ.
ຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ນຳເອເຊກຽນກັບຄືນສູ່ປະຕູພຣະວິຫານຂັ້ນນອກທີ່ຊື່ກັບຫນ້າທາງທິດຕາເວັນອອກ.
ປະຕູທາງທິດຕາເວັນອອກໄດ້ປິດປະຕູແລ້ວ, ເພາະວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າພຣະເຈົ້າຂອງອິດສະຣາເອນໄດ້ເຂົ້າມາຜ່ານປະຕູນັ້ນ.
ເອເຊກຽນໄດ້ຖືກບອກໃຫ້ຄິດກ່ຽວກັບພຣະວິຫານທາງເຂົ້າ ແລະ ການອອກໄປຂອງພຣະຢາເວ.
ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນໄດ້ພາຄົນຕ່າງດ້າວທີ່ບໍ່ໄດ້ເຂົ້າພິທີຕັດທັງກາຍ ແລະ ໃຈ ເຂົ້າມາຍັງພຣະວິຫານຂອງເຮົາ.
ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ຄົນຕ່າງປະເທດເຂົ້າໄປໃນພະວິຫານຂອງພຣະຢາເວເພາະວ່າອິດສະຣາເອນໄດ້ຖືກມອບຫນ້າທີ່ໃນການເບິ່ງແຍງພະວິຫານໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ.
ຄົນເລວີຜູ້ທີ່ໄດ້ຫລົງທາງໄປຈາກພຣະຢາເວໄດ້ຍົກເຄື່ອງຖວາຍບູຊາຕໍ່ຮູບເຄົາລົບຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວປະກາດວ່າຄົນເລວີຜູ້ທີ່ຫລົງທາງໄປຈາກພຣະອົງຈະບໍ່ມາໃກ້ພຣະອົງເພື່ອປະຕິບັດຫນ້າທີ່ເປັນປະໂລຫິດຂອງຫລື ໃກ້ສິ່ງໃດສິ່ງຫນຶ່ງທີ່ບໍຣິສຸດຂອງເຮົາ, ສິ່ງທີ່ບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຕັ້ງໃຫ້ພວກເຂົາເປັນຜູ້ເບິ່ງແຍງໃນພຣະວິຫານໃນຫນ້າທີ່ທຸກຢ່າງ ແລະ ງານທັງປວງໃນພຣະວິຫານ, ສຳລັບຫນ້າທີ່ທທັງຫລາຍ ແລະ ສິ່ງທັງປວງທີ່ໄດ້ເຮັດນັ້ນ.
ບັນດາລູກຊາຍຂອງຊາດົກຈະເຂົ້າມາໃກ້ພຣະອົງ ແລະຈະຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງເພາະວ່າ ພວກເຂົາເຮັດຫນ້າທີ່ຢ່າງສົມບູນໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ເມື່ອຄົນອິດສະຣາເອນຫລົງໄປຈາກພຣະອົງນັ້ນ.
ພວກປະໂລຫິດຕ້ອງແຕ່ງກາຍທີ່ເຮັດດ້ວຍຜ້າປ່ານເນື້ອດີໃນເວລາທີ່ພວກເຂົາມາຮອດປະຕູພາຍໃນຂອງເດີ່ນທາງໃນເພື່ອບໍ່ໃຫ້ເຫື່ອອອກ.
ປະໂລຫິດຖືກອະນຸຍາດໃຫ້ແຕ່ງງານກັບຍິງສາວຄົນຫນຶ່ງຈາກເຊື້ອສາຍຂອງເຊອິດສະຣາເອນ, ຫລືແມ່ຫມ້າຍທີ່ແຕ່ງງານກັບປະໂລຫິດມາກ່ອນ.
ພວກປະໂລຫິດຈະສອນປະຊາຊົນໃຫ້ຮູ້ເຖິງແຍະແຍະລະຫວ່າງສິ່ງສັກສິດ ແລະ ການຫມິ່ນປະຫມາດ, ຄວາມບໍ່ສະອາດຈາກຄົນທີ່ສະອາດ.
ປະໂລຫິດໄດ້ຢືນຢູ່ໃນການຕັດສິນລະຫວ່າງປະຊາຊົນກັບພຣະບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ຕ້ອງມີຄວາມຍຸດຕິທຳ.
ພວກປະໂຣຫິດບໍ່ໄດ້ຮັບຊັບສິນຫລືມໍລະດົກໃດໆໃນແຜ່ນດິນອິດສະຣາເອນເພາະວ່າພຣະຢາເວແມ່ນມໍລະດົກແລະຊັບສິນຂອງພວກເຂົາ.
ພວກປະໂຣຫິດຕ້ອງກິນອາຫານຄືເຄື່ອງຖວາຍບູຊາ.
ພວກປະໂຣຫິດບໍ່ຄວນກິນຊາກສັດຫລືສັດທີ່ຖືກສັດຮ້າຍກັດ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນນົກຫລືສັດຮ້າຍຕ່າງໆ.
ປະຊາຊົນຕ້ອງຖວາຍດິນແດນສ່ວນຫນຶ່ງທີ່ສັກສິດ ເມື່ອເຈົ້າຈັບສະຫລາກແບ່ງດິນແດນໃຫ້ເປັນມໍລະດົກນັ້ນ .
ສ່ວນທີ່ສັກສິດຂອງແຜ່ນດິນຈະເປັນສະຖານທີ່ສຳລັບພຣະວິຫານ ແລະ ຫມູ່ບ້ານຂອງປະໂລຫິດ.
ພື້ນທີ່ສຳລັບເມືອງນັ້ນຈະເປັນຂອງເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນທຸກຄົນ.
ຜືນດິນຂອງພວກເຈົ້າຊາຍຂອງອິດສະຣາເອນຈະຢູ່ທັງສອງຂ້າງຂອງສະຖານທີ່ສັກສິດ ແລະ ເມືອງນັ້ນ.
ພຣະຢາເວບອກບັນດາກະສັດຂອງອິດສະຣາເອນໃຫ້ເລີກການຂັບໄລ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະຢາເວ, ແລະ ເລີກໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງ ແລະ ຄວາມວຸ້ນວາຍ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຕາຊັ່ງ, ເອຟາ, ແລະ ບາດ ຕ້ອງເຮັດໃຫ້ຖືກຕ້ອງທ່ຽງທໍາ.
ສ່ວນວິທີການຖວາຍນໍ້າມັນ ຈະຕວງດ້ວຍຫນ່ວຍບາດ ຄືຫນຶ່ງໃນສິບບາດ.
ປະຊາຊົນທັງຫມົດແຫ່ງແຜ່ນດິນນີ້ຈະມອບເຄື່ອງຖວາຍແກ່ເຈົ້າຊາຍທັງຫລາຍແຫ່ງອິດສະຣາເອນ.
ແກ່ເຈົ້າຊາຍທັງຫລາຍແຫ່ງອິດສະຣາເອນຈະຈັດຕຽມສັດສຳລັບເຄື່ອງເຜົາບູຊາ
ພວກປະໂລຫິດຈະເອົາງົວເຖິກປາສະຈາກຕຳນິຈາກຝູງ ແລະ ມາເຮັດພິທີຖວາຍບູຊາລ້າງບາບ ໃນມື້ທຳອິດຂອງເດືອນທຳອິດ.
ໃນວັນທີສິບສີ່ຂອງເດືອນທຳອິດຈະມີການຈັດເທດສະການເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງເຈັດວັນ.
ໃນວັນທີ 15 ຂອງເດືອນເຈັດ, ມີເຄື່ອງບູຊາໄຖ່ບາບ ເຄື່ອງເຜົາບູຊາ ເຄື່ອງບູຊາພືດຜົນເປັນເມັດ ແລະຖວາຍນໍ້າມັນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າປະຕູທິດຕາເວັນອອກຂອງເດີ່ນຊັ້ນໃນຈະຖືກເປີດໃນວັນຊະບາໂຕ ແລະ ໃນວັນຂຶ້ນຫນຶ່ງຄໍ່າ.
ເຈົ້າຊາຍເມືອງອິດສະຣາເອນຈະນະມັດສະການຢູ່ຂອບເຂດປະຕູທາງໃນ.
ເຈົ້າຊາຍຈະຖວາຍແກະຫົກໂຕທີ່ບໍ່ມີຕຳຫນິແລະລູກແກະທີ່ບໍ່ມີຕຳຫນິ
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າກົດລະບຽບແມ່ນວ່າເຈົ້າຊາຍນັ້ນຕ້ອງເຂົ້າອອກໄປທາງດຽວກັບທີ່ລາວເຂົ້າມານະມັດສະການ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າລະບຽບແມ່ນວ່າປະຊາຊົນຕ້ອງກັບອອກໄປທາງດ້ານກົງກັນຂ້າມກັບທາງທີ່ເຂົ້າມາ..
ເຈົ້າຊາຍຈະຕ້ອງເປີດປະຕູທິດຕາເວັນອອກສຳລັບການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາ, ແລ້ວອອກໄປ ແລະ ປິດປະຕູຫລັງນັ້ນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າແກະທີ່ບໍ່ມີຕຳຫນິຫນຶ່ງປີຈະຖືກຖວາຍເປັນເຄື່ອງເຜົາບູຊາທຸກໆເຊົ້າ.
ມູນມໍລະດົກຂອງເຈົ້າຊາຍຈະໄດ້ຮັບໂດຍລູກຊາຍຂອງເພິ່ນ.
ມໍລະດົກຂອງປະຊາຊົນຈະບໍ່ຕ້ອງຖືກເອົາໄປທີ່ໃດເພື່ອພວກເຂົາຈະບໍ່ກະຈັດກະຈາຍໄປຈາກຊັບສິນຂອງພວກເຂົາເອງ.
ພວກປະໂລຫິດບໍ່ຄວນນຳເຄື່ອງຖວາຍເຫລົ່ານັ້ນອອກໄປທີ່ເດີ່ນຊັ້ນນອກ ແລະ ອັນເປັນການນຳເອົາຄວາມບໍຣິສຸດສັກສິດໄປເຖິງປະຊາຊົນ.
ໃນການປຸງແຕ່ງອາຫານຢູ່ແຈຂອງເດີ່ນນອກ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ໃນພຣະວິຫານຈະຕົ້ມເຄື່ອງບູຊາຂອງປະຊາຊົນ.
ພຣະວິຫານໄດ້ຫັນຫນ້າໄປທາງທິດຕາເວັນອອກ.
ເອເຊກຽນເຫັນນໍ້າໄຫລອອກຈາກປະຕູໄປທາງທິດຕາເວັນອອກ, ທາງທິດໃຕ້.
ນໍ້າກາຍເປັນແມ່ນໍ້າທີ່ເລິກເກີນໄປທີ່ຈະບໍ່ລອຍຂ້າມ.
ຢູ່ສອງຟາກຝັ່ງແມ່ນໍ້າ, ແຄມແມ່ນໍ້າມີຕົ້ນໄມ້ຫລາຍຕົ້ນ.
ນໍ້ານີ້ໄຫລໄປສູ່ທະເລເກືອ ແລະ ຈະຟື້ນຟູໃຫ້ມີຄວາມສົດໃຫມ່.
ບຶງຫນອງ ແລະຫນອງນໍ້າຈະບໍ່ເຮັດໃຫ້ສົດໃຫມ່ຢູ່ທະເລເກືອ.
ຕົ້ນໄມ້ກິນຫມາກຈະເຕີບໃຫຍ່ຢູ່ແຄມແມ່ນໍ້າ, ໃຫ້ຫມາກ ໃນແຕ່ລະເດືອນແລະບໍ່ຫ່ຽວແຫ້ງໄປ.
ໂຢເຊັບຈະໄດ້ຮັບດິນແດນສອງສ່ວນໃນທ່າມກາງເຜົ່າຂອງອິດສະຣາເອນ.
ເຂດແດນທາງເຫນືອຂອງແຜ່ນດິນຈະໄປຮອດຊາຍແດນເມືອງດາມັສກັດ.
ເຂດແດນທາງຕາເວັນອອກຂອງແຜ່ນດິນແມ່ນແມ່ນໍ້າຈໍແດນ.
ຫ້ວຍນໍ້າຂອງເອຢິບຈະເປັນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງເຂດແດນທາງໃຕ້ຂອງແຜ່ນດິນ.
ເຂດແດນທາງຕາເວັນຕົກຂອງແຜ່ນດິນແມ່ນທະເລໃຫຍ່.
ຊາວອິດສະຣາເອນຕ້ອງໄດ້ຈັບສະຫລາກກັນເພື່ອກຳຫນົດມໍລະດົກສຳລັບແຕ່ລະຄົນໃນແຜ່ນດິນ.
ຄົນຕ່າງຊາດທີ່ອາໄສຢູ່ໃນທ່າມກາງຊາວອິດສະຣາເອນຕ້ອງໄດ້ຮັບການປະຕິບັດຄືກັນກັບຊາວອິດສະຣາເອນໂດຍກຳເນີດ.
ເຜົ່າດານຈະໄດ້ຮັບແຜ່ນດິນຢູ່ທາງພາກເຫນືອຂອງອິດສະຣາເອນ.
ເຜົ່າຂອງອາເຊຈະຢູ່ທາງໃຕ້ຕິດກັບເຂດແດນຂອງເຜົ່າດານ.
ເຜົ່ານັບທາລີຈະຢູ່ທາງທິດໃຕ້ຕິດກັບເຂດແດນຂອງອາເຊ.
ຕາມລຳດັບແລ້ວ, ສີ່ເຜົ່າທາງທິດໃຕ້ຂອງນັບທາລີແມ່ນມານາເຊ, ເອຟາອິມ, ຣູເບັນ, ແລະຢູດາ.
ພຣະວິຫານຈະຕັ້ງຢູ່ເຄິ່ງກາງຂອງແຜ່ນດິນຕັ້ງຢູ່ລຽບຕາມເຂດແດນຢູດາ.
ພວກປະໂລຫິດຂອງເຊື້ອສາຍຂອງຊາດົກຈະອາໄສຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນທີ່ຢູ່ອ້ອມພະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກເລວີຈະອາໄສຢູ່ໃນດິນແດນຕິດກັບດິນແດນຂອງປະໂລຫິດ.
ທີ່ດິນທີ່ຍັງເຫລືອຈາກການຖວາຍສັກສິດຈະຖືກ ນຳໃຊ້ເພື່ອຜະລິດອາຫານສຳລັບຜູ້ທີ່ເຮັດວຽກໃນເມືອງ.
ດິນແດນທາງຕາເວັນອອກ ແລະ ທິດຕາເວັນຕົກຕິດກັບດິນແດນສັກສິດທີ່ໄດ້ຖວາຍນັ້ນຄວນຈະເປັນຂອງເຈົ້າຊາຍ.
ເຂດແດນທາງທິດໃຕ້ຂອງກາດແມ່ນຂະຫຍາຍຈາກເມືອງທາມາໄປຫາແມ່ນໍ້າຂອງເມຣິບາຄາເດັດ, ແລະ ໄປຫາແມ່ນໍ້າຂອງເອຢີບ, ແລະຈາກນັ້ນໄປສູ່ທະເລອັນກ້ວາງໃຫຍ່.
ຈະມີສາມປະຕູທາງທິດເຫນືອຂອງເມືອງ, ໃນນັ້ນມີປະຕູຫນຶ່ງຊື່ວ່າຣູເບັນ, ປະຕູຫນຶ່ງສຳລັບຢູດາ ແລະປະຕູຫນຶ່ງສຳລັບເລວີ.
ເມືອງນີ້ຈະມີຊື່ວ່າ "ພຣະຢາເວສະຖິດທີ່ນັ້ນ".
ເນບູກາດເນັດຊາມາຮອດເຢຣູຊາເລັມໃນປີທີສາມຂອງການປົກຄອງຂອງກະສັດເຢໂຮຍອາກິມກະສັດແຫ່ງຢູດາຍ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ໄຊຊະນະເເກ່ເນບູກາດ ເນັດຊາເຫນືອເຢໂຮຍອາກິມກະສັດແຫ່ງຢູດາຍ.
ກະສັດໄດ້ສັ່ງໃຫ້ອັດສະເປນັດນຳເອົາຄົນອິດສາຣະເອນຈຳນວນຫນຶ່ງ, ທັງເຊື້ອພຣະວົງ ເເລະເຊື້ອສາຍຂຸນນາງ.
ກະສັດຕ້ອງການໃຫ້ພວກຊາຍຫນຸ່ມທີ່ປາສະຈາກຄຳຕຳຫນິ, ມີຮູບຮ່າງຫນ້າຕາດີ, ຊ່ຽວຊານທາງດ້ານສະຕິປັນຍາທັງຫມົດ, ມີຄວາມຮູ້ຄວາມເຂົ້າໃຈ ເເລະ ຄວາມສາມາດທີ່ຈະຮັບໃຊ້ໃນຣາຊວັງ.
ພວກເຂົາຕ້ອງໄດ້ກິນອາຫານປານີດສູງ ເເລະ ເຫລົ້າອະງຸ່ນຊຶ່ງກະສັດໄດ້ດື່ມນັ້ນ.
ຊື່ຂອງຊາຍຫນຸ່ມຈຳນວນຫນຶ່ງ ແລະ ຊື່ທີ່ໄດ້ມອບໃຫ້ໂດຍຫົວຫນ້າເຈົ້າຫນ້າທີ່ແມ່ນ: ດານີເອນໄດ້ເອີ້ນວ່າ ເບັນເຕຊັດຊາເຣ, ຮານານີຢາເອີ້ນວ່າ ຊັດຣາກ, ມີຊາເອນເອີ້ນວ່າ ເມຊາກ, ເເລະ ອາຊາລີຢາເອີ້ນວ່າອາເບັດເນໂກ.
ດານີເອນມີຈຸດປະສົງໃນໃຈວ່າລາວຈະບໍ່ເຮັດໃຫ້ຕົນເອງເປັນມົນທິນດ້ວຍອາຫານປານີດຂອງກະສັດ ຫລືດ້ວຍເຫລົ້າອະງຸ່ນຂອງກະສັດ.
ເຈົ້າຫນ້າທີ່ຜູ້ນີ້ໄດ້ບອກດານີເອນວ່າ ລາວຢ້ານກົວກະສັດ, ເມື່ອກະສັດໄດ້ສັ່ງອາຫານ ແລະ ເຄື່ອງດື່ມໃຫ້ ດານີເອນກໍຄວນໄດ້ຮັບປະທານ ແລະ ກະສັດອາດຈະຕັດຫົວຂອງ ຫົວຫນ້າເຈົ້າຫນ້າທີ່ ເມື່ອກະສັດໄດ້ເຫັນດານີເອນເບິ່ງຂີ້ຮ້າຍກວ່າບັນດາຄົນຫນຸ່ມອາຍຸລຸ້ນລາວຄາວດຽວກັນ.
ດານີເອນໄດ້ຂໍໃຫ້ຜູ້ດູແລທົດສອບພວກເຂົາເປັນເວລາສິບວັນ ໂດຍໃຫ້ພວກເຂົາພຽງແຕ່ກິນຜັກ ແລະນ້ຳດື່ມ ແລະໃນຕອນທ້າຍສິບວັນ ເພື່ອປຽບທຽບພວກເຂົາກັບຊາຍຫນຸ່ມຄົນອື່ນໆ ທີ່ກິນອາຫານອັນປານີດຂອງກະສັດ ແລະ ຫລັງຈາກນັ້ນໃຫ້ປະຕິບັດຕໍ່ພວກເຂົາໂດຍອີງຕາມສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ເຫັນ.
ຄົນຮັບໃຊ້ໄດ້ສັງເກດເຫັນວ່າຮູບລັກສະນະຂອງດານີເອນ, ຮານານີຢາ, ມີຊາເອນ ແລະ ອາຊາລີຢາ ມີສຸຂະພາບແຂງແຮງດີ, ແລະ ພວກເຂົາກໍ່ໄດ້ຮັບການບຳລຸງລ້ຽງທີ່ດີກ່ວາຊາຍຫນຸ່ມທຸກຄົນທີ່ກິນອາຫານປານີດຂອງກະສັດ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ປະທານຄວາມຮູ້ ເເລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈຢ່າງຊຳນິຊຳນານທັງປວງ ເເລະ ປັນຍາ, ເເລະ ດານີເອນກໍໄດ້ສາມາດເຂົ້າໃຈນິມິດ ເເລະ ຄວາມຝັນທຸກຢ່າງ.
ກະສັດພົບວ່າບໍ່ເຫັນຈັກຄົນຫນຶ່ງທີ່ປຽບທຽບດານີເອນ, ຮານານີຢາ, ມີຊາເອນ, ເເລະ ອາຊາຮີຢາໄດ້. ໃນທຸກຄຳຖາມແຫ່ງປັນຍາ ແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈທີ່ກະສັດໄດ້ຖາມພວກເຂົາ, ພະອົງພົບວ່າພວກເຂົາຕອບໄດ້ດີກວ່າຜູ້ມີຄາຖາອາຄົມທັງຫມົດສິບເທົ່າ ແລະ ຜູ້ຄົນເຫລົ່ານັ້ນຊຶ່ງອ້າງວ່າ ເວົ້າກັບຄົນຕາຍໄດ້, ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນອານາຈັກຂອງພຣະອົງທັງຫມົດ.
ລາວຢູ່ທີ່ນັ້ນຈົນເຖິງສະໄຫມທຳອິດຂອງກະສັດໄຊຣັດ.
ເຫດການນີ້ເກີດຂຶ້ນໃນປີທີສອງຂອງການປົກຄອງຂອງລາວ.
ກະສັດຕ້ອງການໃຫ້ຜູ້ຊາຍເຫລົ່ານີ້ເລົ່າເລື່ອງຄວາມຝັນຂອງລາວ.
ກະສັດຕ້ອງການໃຫ້ພວກນັກປາດເປີດເຜີຍຄວາມຝັນໃຫ້ລາວ ແລະພ້ອມທັງຕີຄວາມຝັນໃຫ້ກະສັດ.
ກະສັດກ່າວວ່າ ຖ້າພວກເຂົາບໍ່ບອກຄວາມຝັນຂອງລາວ, ຮ່າງຂອງເຂົາຈະຖືກຈີກອອກຈາກກັນເປັນຕ່ອນ ເເລະ ບ້ານເຮືອນຂອງເຂົາຈະຖືກເຮັດໃຫ້ເປັນກອງຂີ້ເຫຍື່ອ.
ກະສັດກ່າວວ່າທ່ານຈະມອບຂອງຂວັນນັ້ນແກ່ບຸກຄົນ ຫລື ບຸກຄົນນັ້ນ, ເປັນລາງວັນ ແລະກຽດຕິຍົດສູງສຸດ.
ພວກນັກປາດຈຶ່ງໄດ້ກ່າວວ່າບໍ່ມີຜູ້ໃດຢູ່ເທິງໂລກທີ່ສາມາດຕອບສະຫນອງຄວາມຕ້ອງການຂອງກະສັດໄດ້, ມີພຽງແຕ່ພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນທີ່ສາມາດເຮັດໄດ້.
ກະສັດໄດ້ອອກຄຳສັ່ງໃຫ້ຂ້າຄົນເຫລົ່ານັ້ນໃນບາບີໂລນ ຜູ້ທີ່ມີຊື່ສຽງໃນຄວາມສະຫລຽວສະຫລາດຂອງພວກເຂົາ.
ລາວເປັນຫົວຫນ້າຣາຊອົງຄະລັກຂອງກະສັດ, ຜູ້ມາປະຫານຄົນເຫລົ່ານັ້ນໃນບາບີໂລນ ຜູ້ທີ່ມີຊື່ສຽງໃນຄວາມສະຫລຽວສະຫລາດ.
ດານີເອນຕອບດ້ວຍຄວາມຮອບຄອບຕໍ່ອາຣີໂອກ. ລາວຖາມອາຣີໂອກວ່າເປັນຫຍັງກະສັດຈຶ່ງອອກຄຳສັ່ງຮຸນເເຮງດັ່ງນີ້.
ດານີເອນໄດ້ເຂົ້າໄປ ແລະຂໍການນັດພົບກັບກະສັດເພື່ອໃຫ້ລາວສາມາດຕີຄວາມຫມາຍຂອງຄວາມຝັນຂອງກະສັດ.
ດານີເອນກໍໄດ້ຖວາຍສາທຸການເເດ່ພຣະເຈົ້າເເຫ່ງຟ້າສະຫວັນ.
ດານີເອນຂອບຄຸນພຣະເຈົ້າຂອງບັນພະບູລຸດຂອງລາວສຳລັບປັນຍາ ເເລະ ຣິດເດດທີ່ພຣະເຈົ້າຂອງບັນພະບູລຸດຂອງລາວໄດ້ປະທານໃຫ້ແກ່ລາວ.
ດານີເອນກໍໄດ້ໄປຫາອາຣີໂອກ.
ດານີເອນບອກອາຣີໂອກຢ່າປະຫານນັກປາດໃນບາບີໂລນ. ດານີເອນໄດ້ບອກໃຫ້ອາຣີໂອກເອົາລາວໄປເຂົ້າເຝົ້າກະສັດ ເພື່ອດານີເອນສາມາດບອກຄວາມຫມາຍຂອງຄວາມຝັນນັ້ນໃຫ້ກະສັດ.
ດານີເອນກ່າວວ່າມີພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງສະຖິດຢູ່ໃນສະຫວັນ, ເຊິ່ງເປີດເຜີຍຄວາມລັບ.
ດານີເອນກ່າວວ່າຄວາມຝັນນັ້ນແມ່ນກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນໃນວັນຂ້າງຫນ້າ.
ຄວາມຝັນໄດ້ຖືກເປີດເຜີຍແກ່ດານີເອນ ເພື່ອວ່າກະສັດຈະເຂົ້າໃຈຄວາມຫມາຍ ແລະ ຮູ້ຄວາມຄິດທີ່ເລິກເຊິ່ງພາຍໃນຕົວເອງ.
ຮູບປັ້ນດັ່ງກ່າວມີຂະຫນາດໃຫຍ່ ແລະ ຫົວຂອງຮູບປັ້ນນີ້ໄດ້ເຮັດດ້ວຍຄຳຢ່າງດີທີ່ສຸດ. ເອິກເເລະ ເເຂນເປັນເງິນ. ສ່ວນເເອວ ເເລະກົກຂາເປັນທອງສຳຣິດ ແລະ ສ່ວນຂາໄດ້ເຮັດດ້ວຍເຫລັກ ແລະດິນຫນຽວສ່ວນຫນຶ່ງ.
ກະສັດໄດ້ເຫັນການຕັດກ້ອນຫີນ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນດ້ວຍມືຂອງມະນຸດ. ກ້ອນຫີນໄດ້ກະທົບຕີນຂອງຮູບປັ້ນ ແລະ ຮູບປັ້ນທັງຫມົດແຕກອອກເປັນຊິ້ນສ່ວນໄປ.
ກ້ອນຫີນທີ່ກະທົບຮູບປັ້ນນັ້ນໄດ້ກາຍເປັນພູເຂົາໃຫຍ່ຈົນເຕັມພິພົບ.
ກະສັດເນບູກາດເນັດຊາເປັນຫົວຫນ້າທອງຄຳ.
ໃນສະໄຫມນັ້ນພຣະເຈົ້າເເຫ່ງຟ້າຈະສະຖາປະນາອານາຈັກຫນຶ່ງຊຶ່ງບໍ່ມີວັນຖືກທຳລາຍ, ຫລື ຖືກເອົາຊະນະໂດຍຊົນຊາດອື່ນ.
ກະສັດສັ່ງໃຫ້ນຳເຄື່ອງບູຊາ ເເລະເຄື່ອງຫອມມາໃຫ້ດານີເອນ.
ເນບູກາດເນັດຊາກ່າວວ່າພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານຊົງເປັນພຣະເຈົ້າ, ເຫນືອເທບທັງຫລາຍ ເເລະຊົງເປັນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເຫນືອກະສັດທັງປວງ, ແລະຊົງເປັນຜູ້ເປີດເຜີຍຄວາມລຶກລັບ.
ກະສັດໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ເເລະ ອາເບັດເນໂກເປັນຜູ້ບໍລິຫານຢູ່ໃນເເຂວງບາບີໂລນ.
ຮູບປັ້ນດັ່ງກ່າວມີຄວາມສູງຫົກສິບສອກ ແລະກວ້າງຫົກສອກ.
ບັນດາຜູ້ວ່າການທ້ອງຖິ່ນ, ພ້ອມດ້ວຍອົງຄະມົນຕີ, ນາຍຄັງ, ຜູ້ພິພາກສາ, ຕຸລາການ, ແລະບັນດາເຈົ້າຫນ້າທີ່ຊັ້ນສູງ ຂອງມົນທົນກໍໄດ້ເຂົ້າມາປະຊຸມງານສະຫລອງຮູບປັ້ນ.
ລາວຕ້ອງການໃຫ້ຜູ້ທີ່ເຂົ້າຮ່ວມງານກົ້ມຂາບລົງຂາບໄຫວ້ຮູບປັ້ນທອງເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ຍິນສຽງແກ, ຂຸ່ຍ, ພິນເຂົາຄູ່, ພິນສີ່ສາຍ, ພິນໃຫຍ່, ປີ່ຖົງ, ເເລະເຄື່ອງດົນຕີທຸກຊະນິດ.
ກະສັດກ່າວວ່າ, ຜູ້ທີ່ບໍ່ກາບລົງ ແລະນະມັດສະການ, ໃນເວລານັ້ນກໍຈະຖືກໂຍນເຂົ້າ, ໄປໃນເຕົາໄຟລຸກຢູ່.
ຊາວເຄເດັຍບາງຄົນໄດ້ມາ ແລະກ່າວຫາພວກເຂົາ.
ຊາວຢິວບາງຄົນ, ຊື່ຂອງພວກເຂົາຊື່ວ່າຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ເເລະ ອາເບັດເນໂກ, ພວກເຂົາຈະບໍ່ກົ້ມຂາບໄຫວ້ຮູບປັ້ນນັ້ນ.
ຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ເເລະ ອາເບັດເນໂກຕອບວ່າພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາສາມາດ ແລະ ຈະຮັກສາຄວາມປອດໄພໃຫ້ພວກເຂົາ ແລະຊ່ວຍພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນຈາກເຕົາໄຟ. ແຕ່ເຖິງແນວໃດກໍຕາມ, ພວກເຂົາກໍ່ຈະບໍ່ນະມັດສະການພະເຈົ້າຂອງເນບູກາດເນັດຊາ ຫລື ກົ້ມຂາບຮູບປັ້ນນັ້ນ.
ເນບູກາດເນັດຊາສັ່ງໃຫ້ເຕົາໄຟຮ້ອນຂຶ້ນກວ່າປົກກະຕິ 7 ຄັ້ງ, ແລະ ສຳລັບຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ເເລະ ອາເບັດເນໂກຖືກມັດໄວ້ ແລະ ໂຍນເຂົ້າເຕົາໄຟ.
ພວກຜູ້ຊາຍທີ່ຈັບຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ເເລະ ອາເບັດເນໂກໄດ້ຖືກຂ້າຕາຍຍ້ອນແປວໄຟທີ່ຮ້ອນຫລາຍຈາກເຕົາໄຟ ແລະ ຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ເເລະອາເບັດເນໂກໄດ້ລົ້ມລົງໃນເຕົາໄຟ.
ເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ປະຫລາດໃຈຫລາຍເພາະວ່າລາວໄດ້ເຫັນຊາຍສີ່ຄົນ, ບໍ່ຖືກມັດ, ຍ່າງອ້ອມໄຟ ແລະ ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຈັບຫຍັງເລີຍ ແລະ ຄວາມສະຫງ່າລາສີຂອງຜູ້ຊາຍຄົນທີສີ່ກໍ່ຄືກັບບຸດ ຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນເຫດການ ສັງເກດເຫັນວ່າໄຟບໍ່ໄດ້ ທຳຮ້າຍຮ່າງກາຍຂອງພວກເຂົາ; ຜົມຢູ່ເທິງຫົວຂອງພວກເຂົາກໍບໍ່ງໍ; ເສື້ອຄຸມຂອງພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຮັບອັນຕະລາຍ; ແລະ ບໍ່ມີກິ່ນໄຟໃນໂຕຂອງພວກເຂົາ.
ເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ອອກຄຳສັ່ງວ່າບຸກຄົນ, ຊົນຊາດໃດ ຫລືພາສາໃດກໍ່ຕາມທີ່ເວົ້າຫຍັງຕໍ່ພຣະເຈົ້າຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ເເລະ ອາເບັດເນໂກຈະຖືກແຍກອອກໄປ, ເຮືອນຂອງພວກເຂົາຈະຖືກເຮັດໃຫ້ເປັນເນີນພູຂອງນ້ຳ ເປື້ອນເພາະວ່າບໍ່ມີພຣະເຈົ້າອື່ນທີ່ສາມາດຊ່ວຍຊີວິດແບບນັ້ນໄດ້.
ກະສັດເນບູກາດເນັດຊາ, ໄດ້ສົ່ງເສີມຊັດຣາກ, ເມຊາກ, ເເລະອາເບັດເນໂກໃນແຂວງບາບີໂລນ.
ເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ສົ່ງສານໃຫ້ປະຊາຊົນທຸກປະເທດ ແລະ ທຸກພາສາທີ່ອາໄສຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.
ເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ສົ່ງສານວ່າດ້ວຍການບອກທຸກຄົນກ່ຽວກັບຫມາຍສຳຄັນຕ່າງໆ ເເລະການອັດສະຈັນຕ່າງໆ.
ເນບູກາດເນັດຊາກ່າວກ່ຽວກັບພຣະເຈົ້າອົງສູງສຸດວ່າ, "ເຄື່ອງຫມາຍຂອງພຣະອົງຍິ່ງໃຫຍ່ຊໍ່າໃດ, ແລະອັດສະຈັນຂອງພຣະອົງຍິ່ງໃຫຍ່ພຽງໃດ!
ຄວາມຝັນເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ເຮັດໃຫ້ລາວຢ້ານກົວ.
ເນບູກາດເນັດຊາຕ້ອງການຜູ້ຊາຍທີ່ສະຫລາດຂອງບາບີໂລນມາ ແລະຕີຄວາມຝັນຂອງລາວຕໍ່ລາວ.
ຊື່ບາບີໂລນຂອງດານີເອນແມ່ນ ເບນເຕຊັດຊາເຣ ແລະ ລາວໄດ້ດຳລົງຕຳແຫນ່ງ "ຫົວຫນ້າຂອງພວກຫມໍດູຜູ້ມີປັນຍາ".
ເນບູກາດເນັດຊາເຊື່ອວ່າດານີເອນສາມາດຕີຄວາມຝັນຂອງລາວສຳລັບລາວ, ເພາະເນບູກາດເນັດຊາເວົ້າກ່ຽວກັບດານີເອນວ່າ "... ວິນຍານຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ສັກສິດຢູ່ໃນຕົວທ່ານ ແລະ ບໍ່ມີຄວາມລຶກລັບຫຍັງທີ່ຍາກເກີນໄປສຳລັບທ່ານ.
ເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ເຫັນຕົ້ນໄມ້ໃຫຍ່, ແຂງແຮງ, ສວຍງາມເຊິ່ງໄປເຖິງສະຫວັນ. ມັນໄດ້ໃຫ້ຮົ່ມສຳລັບສັດ ແລະ ບ່ອນອາໄສ ສຳລັບສັດປີກ. ມັນມີຫມາກໄມ້ທີ່ອຸດົມສົມບູນທີ່ລ້ຽງຊີວິດສັດທັງຫມົດ.
ທູດສະຫວັນຜູ້ບໍລິສຸດກ່າວວ່າ ໂຄ້ນຕົ້ນໄມ້ນີ້ ເເລະຕັດກິ່ງອອກເສຍ, ລິໃບອອກ ເເລະໃຫ້ຫມາກຂອງມັນກະຈາຍໄປ.
ເຫງົ້າໄມ້ນີ້ຈະຖືກປະໄວ້ໃນແຜ່ນດິນໂລກຜູກມັດດ້ວຍແຖບເຫລັກ ແລະ ທອງເຫລືອງ. ປ່ອຍໃຫ້ມັນຊຸ່ມດ້ວຍນ້ຳຕົກ. ປ່ອຍໃຫ້ມັນຢູ່ກັບສັດ. ໃຫ້ຈິດໃຈຂອງເຂົາເປັນສັດ ແລະ ບໍ່ແມ່ນຂອງມະນຸດເປັນເວລາເຈັດປີ.
ຜູ້ທີ່ໄດ້ມີຊີວິດຢູ່ຈະໄດ້ຮູ້ວ່າພຣະອົງຜູ້ສູງສຸດຊົງປົກຄອງບັນດາຣາຊອານາຈັກຂອງປະຊາຊົນ ເເລະປະທານຣາຊອານາຈັກນັ້ນໃຫ້ແກ່ຜູ້ທີ່ພຣະອົງພໍໃຈທີ່ຈະໃຫ້ປົກຄອງພວກເຂົາ.
ດານີເອນກ່າວວ່າຕົ້ນໄມ້ນັ້ນແມ່ນເນບູກາດເນັດຊາ.
ເນບູກາດເນັດຊາຈະຖືກຂັບໄລ່ອອກຈາກບັນດາຜູ້ຊາຍ. ລາວຈະອາໄສຢູ່ໃນທົ່ງນາດ້ວຍສັດປ່າ ແລະກິນຫຍ້າຄືກັນກັບງົວ ແລະ ຕົວປຽກດ້ວຍນ້ຳຕົກຈາກສະຫວັນ.
ເຈັດປີໄດ້ຜ່ານໄປຈົນກວ່າເນບູກາດເນັດຊາ ລາວຈະຍອມຮັບວ່າພຣະເຈົ້າອົງສູງສຸດປົກຄອງອານາຈັກຂອງປະຊາຊົນ ແລະ ພຣະອົງຈະປຣະທານຣາຊອານາຈັກນັ້ນເເກ່ຜູ້ທີ່ພຣະອົງພໍພຣະໄທ.
ດານີເອນໄດ້ແນະນຳໃຫ້ ເນບູກາດເນັດຊາຢຸດການເຮັດບາບ ແລະ ເຮັດສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງ. ແລະ ຍັງໄດ້ບອກເນບູກາດເນັດຊາໃຫ້ຫັນຫນີຈາກບາບຂອງຕົນໂດຍການສະແດງຄວາມເມດຕາຕໍ່ຜູ້ທີ່ຖືກກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງ.
ສິ່ງທັງຫມົດເຫລົ່ານີ້ເລີ່ມເກີດຂຶ້ນສິບສອງເດືອນຫລັງຈາກຄວາມຝັນຂອງລາວ.
ເນບູກາດເນັດຊາໄດ້ຍ້ອງຍໍ ແລະ ໃຫ້ກຽດແກ່ອົງຜູ້ສູງສຸດທີ່ປົກຄອງຕະຫລອດໄປ.
ອານາຈັກໄດ້ຖືກມອບຄືນໃຫ້ລາວ.
ຄຳຖະແຫລງຂອງລາວແມ່ນ: "ບັດນີ້ ເຮົາເອງ, ເນບູກາດເນັດຊາ, ຂໍສັນລະເສີນ, ຍົກຍ້ອງ, ແລະຖວາຍກຽດແດ່ອົງກະສັດແຫ່ງຟ້າ, ເພາະວ່າພຣະຣາຊກິດຂອງພຣະອົງຖືກຕ້ອງ, ແລະການກະທຳຂອງພຣະອົງກໍທ່ຽງທຳ. ພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ບັນດາຜູ້ດຳເນີນຢູ່ໃນຄວາມຈອງຫອງໄດ້ຖ່ອມຕົວເອງ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຈັດງານລ້ຽງໃຫຍ່ເເກ່ບັນດາເຊື້ອວົງຫນຶ່ງພັນຄົນ.
ລາວເປັນລູກຊາຍຂອງເນບູກາດເນັດຊາ.
ພວກຄົນໃຊ້ຈຶ່ງໄດ້ນຳພາຊະນະທອງຄຳຊຶ່ງຢຶດມາຈາກພຣະວິຫານ, ຄືພຣະນິເວດຂອງພຣະເຈົ້າ, ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
ພວກເຂົາໄດ້ດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນ ເເລະ ສັນລະເສີນຮູບເຄົາລົບທັງຫລາຍທີ່ເຮັດດ້ວຍທອງຄຳ, ເງິນ, ທອງສຳຣິດ ,ເຫລັກ, ໄມ້, ເເລະຫີນ.
ນິ້ວມືຂອງຄົນຫລາຍນິ້ວໄດ້ປະກົດຂຶ້ນຕໍ່ຫນ້າຂາຕັ້ງຕະກຽງ ເເລະ ໄດ້ຂຽນລົງທີ່ຝາພະຣາດຊະວັງຂອງກະສັດ.
ຫນ້າຂອງກະສັດກໍຊີດໄປ, ເເລະ ພຣະອົງກໍຕົກໃຈຈົນກະທັງພຣະເພົາຊົງອ່ອນເພຍຂາກໍຊົງສັ່ນ.
ກະສັດໄດ້ສັນຍາວ່າ ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ອະທິບາຍສິ່ງທີ່ຂຽນໄວ້ນີ້ ແລະ ແປຄວາມຫມາຍໃຫ້ເຮົາໄດ້ ເຮົາຈະໃຫ້ຜູ້ນັ້ນສວມເສື້ອສີມ່ວງ ແລະສວມສາຍຄໍທອງຄຳຮອບຄໍເຂົາ ແລະ ເຮົາຈະຕັ້ງໃຫ້ເປັນຜູ້ມີອຳນາດສູງສຸດໃນຣາດຊະອານາຈັກ.
ກະສັດບອກດານີເອນວ່າ ລາວໄດ້ຍິນວ່າດານີເອນມີພຣະວິນຍານຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ໃນລາວ ແລະວ່າດານີເອນມີຄວາມສະຫວ່າງ ແລະຄວາມເຂົ້າໃຈ ແລະມີປັນຍາທີ່ດີເລີດ.
ດານີເອນໄດ້ທູນກະສັດວ່າ, "ຂໍຊົງເກັບຂອງພະຣາຊທານໄວ້ເປັນຂອງພະອົງເຖີດ, ແລະຂໍປະທານລາງວັນແກ່ຜູ້ອື່ນ, ສ່ວນຂ້ານ້ອຍຈະຂໍອ່ານຂໍ້ຂຽນຖວາຍ, ກະສັດ, ແລະຖວາຍຄຳແປຄວາມຫມາຍໃຫ້ພຣະອົງຊົງຮູ້."
ເນບູກາດເນັດຊາສູນເສຍຄວາມສະຫງ່າງາມ ແລະບັນລັງຂອງລາວເພາະວ່າລາວມີໃຈຈອງຫອງຂຶ້ນ ແລະ ໃຈແຂງກະດ້າງໂຫດຮ້າຍຈຶ່ງໄດ້ຊົງປະກອບກິດດ້ວຍຄວາມຫຶກເຫີມ.
ດານີເອນກ່າວວ່າເບັນຊັດຊາເຣບໍ່ໄດ້ຖີ້ມຫົວໃຈຂອງລາວ, ລາວໄດ້ຍົກຕົວຂຶ້ນຕໍ່ຕ້ານພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງສະຫວັນ ແລະ ລາວບໍ່ໄດ້ຍົກຍ້ອງພຣະເຈົ້າທີ່ຖືລົມຫາຍໃຈຢູ່ໃນມືຂອງລາວ ແລະ ຜູ້ທີ່ຮູ້ທຸກວິທີທາງຂອງລາວ.
ຄວາມຫມາຍມີດັ່ງນີ້: ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງຄຳນວນວາລະສິ້ນສຸດແຫ່ງຣາຊອານາຈັກຂອງເບັນຊັດຊາເຣໄວ້ແລ້ວ. ເບັນຊັດຊາເຣໄດ້ຊັ່ງໃນຕາຊູ ແລະໄດ້ຊົງພົບວ່າຍັງຂາດຢູ່. ຣາຊອານາຈັກຂອງເບັນຊັດຊາເຣ ໄດ້ຖືກແບ່ງອອກ ແລະ ໄດ້ໃຫ້ແກ່ຄົນມີເດຍ ແລະຄົນເປີເຊຍ.
ຄືນນັ້ນເບັນຊັດຊາເຣ, ກະສັດແຫ່ງບາບີໂລນຖືກຂ້າຕາຍ, ແລະ ດາຣິອຸດຊາວເມເດຍໄດ້ຮັບອານາຈັກ.
ດາຣິອຸດຊາວເມເດຍ ມີອາຍຸປະມານຫົກສິບສອງປີເມື່ອລາວໄດ້ຮັບອານາຈັກ.
ທ່ານໄດ້ຊົງເເຕ່ງຕັ້ງຜູ້ວ່າຣາຊການເເຄວ້ນຈຳນວນ 120ຄົນ ໂດຍຕັ້ງສາມຄົນຢູ່ເຫນືອພວກເຂົາ.
ດານີເອນເປັນຄົນຫນຶ່ງໃນສາມຫົວຫນ້າບໍລິຫານ.
ພວກເຂົາຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນຜູ້ຊີ້ນຳບັນດາເຈົ້າແຂວງ, ເພື່ອວ່າກະສັດຈະບໍ່ປະສົບກັບຄວາມສູນເສຍ.
ກະສັດຊົງມີເເຜນຈະເເຕ່ງຕັ້ງໃນດານີເອນດູເເລອານາຈັກເຫລົ່ານັ້ນທັງຫມົດ.
ພວກເຂົາກໍຫາຄວາມຜິດ ຫລືຄວາມບົກຜ່ອງໃນງານຂອງເຂົາບໍ່ໄດ້ ເພາະດານີເອນເປັນຄົນຊື່ສັດ.
ພວກເຂົາຄິດວ່າພວກເຂົາບໍ່ສາມາດຈະຟ້ອງດານີເອນໄດ້ ນອກຈາກຈະຫາເຫດຜົນໃນເລື່ອງກົດບັນຍັດເເຫ່ງພຣະເຈົ້າຂອງເຂົາ.
ພວກເຂົາໄດ້ແນະນຳໃຫ້ດາຣິອຸດຄວນຈະມີກົດຫມາຍ ແລະ ອອກຄຳສັ່ງ ແລະໃຫ້ມີຜົນໃຊ້ບັງຄັບທັນທີວ່າໃນສາມສິບວັນນີ້ ຢ່າໃຫ້ຜູ້ໃດພາວັນນາອະຖານພະໃດ ຫລືມະນຸດນອກເຫນືອຈາກກະສັດດາຣິອຸດເປັນເວລາສາມສິບວັນ, ຄົນນັ້ນຕ້ອງຖືກໂຍນລົງໄປໃນຖ້ຳສິງໂຕ.
ດານີເອນໄດ້ເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງລາວ, ຄຸເຂົ່າລົງເຂົາພາວະນາອະທິຖານວັນລະສາມຄັ້ງ ຂອບພຣະຄຸນພຣະເຈົ້າ, ຢ່າງທີ່ເຂົາໄດ້ເຄີຍເຮັດກ່ອນຫນ້ານີ້.
ຄົນເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ໄປຫາກະສັດ ແລະ ບອກລາວວ່າດານີເອນບໍ່ເອົາໃຈໃສ່ກະສັດ ຫລືລັດຖະບັນຍັດຂອງລາວ ແລະດານີເອນໄດ້ອະທິຖານຫາພຣະເຈົ້າສາມເທື່ອຕໍ່ມື້.
ກະສັດຮູ້ສຶກກັງວົນໃຈຫລາຍ ແລະ ລາວຕັ້ງໃຈຂອງລາວເພື່ອຊ່ວຍດານີເອນຈາກລອດຈາກກົດຫມາຍນີ້ຂອງລາວ.
ກະສັດກໍໄດ້ຊົງປະທັບກາຂອງພຣະອົງ ແລະດ້ວຍກາຂອງແຫວນບັນດາເຊື້ອພຣະອົງ. ແລ້ວກະສັດກໍໄດ້ກັບຣາຊວັງຂອງພຣະອົງ ແລະ ໄດ້ຊົງອົດອາຫານຕະຫລອດຄືນນັ້ນ ແລະ ບໍ່ຫລັບນອນ.
ກະສັດໄດ້ຖາມດານີເອນວ່າ ພຣະເຈົ້າທີ່ດານີເອນໄດ້ຮັບໃຊ້ມາຕະຫລອດນັ້ນຊົງສາມາດຊ່ວຍລາວຈາກສິງໂຕໄດ້.
ດານີເອນໄດ້ກ່າວກັບກະສັດວ່າ, "ຂ້າແຕ່ກະສັດ ຂໍຊົງພຣະຈະເລີນເປັນນິດ! ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍຊົງໃຊ້ທູດຂອງພຣະອົງມາປິດປາກເຫລົ່າສິງໂຕໄວ້, ແລະພວກມັນບໍ່ໄດ້ເຮັດອັນຕະລາຍແກ່ຂ້ານ້ອຍ. ເພາະຂ້ານ້ອຍບໍ່ມີຄວາມຜິດຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງ, ຂ້າແດ່ກະສັດ, ແລະຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ເຮັດຜິດປະການໃດຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງດ້ວຍ.
ຄຳສັ່ງທຳອິດທີ່ກະສັດສັ່ງຫລັງຈາກພົບວ່າດານີເອນຍັງມີຊີວິດຢູ່ແມ່ນວ່າພວກເຂົາຄວນເອົາດານີເອນຂຶ້ນຈາກຖໍ້າ.
ຄຳສັ່ງທີສອງແມ່ນໃຫ້ນຳພວກຜູ້ຊາຍທີ່ກ່າວຫາດານີເອນ ແລະໂຍນພວກເຂົາເຂົ້າໄປໃນຖ້ຳສິງໂຕພ້ອມດ້ວຍລູກ ແລະ ເມຍຂອງພວກເຂົາ.
ດາຣິອຸດໄດ້ເວົ້າກ່ຽວກັບພຣະເຈົ້າຂອງດານີເອນວ່າ: "...ພຣະອົງຊົງເປັນພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງມີຊີວິດຢູ່ຊົງດຳລົງຢູ່ເປັນນິດ, ແລະ ຣາຊອານາຈັກຂອງພຣະອົງຈະບໍ່ໄດ້ຖືກທຳລາຍ ແລະ ການປົກຄອງຂອງພຣະອົງຈະດຳລົງຈົນເຖິງທີ່ສຸດ. ໃນຟ້າ ແລະ ເທິງພື້ນແຜ່ນດິນ; ພຣະອົງໄດ້ຊົງຊ່ວຍດານີເອນໃຫ້ລອດຈາກອຳນາດຂອງເຫລົ່າສິງໂຕ.
ດານີເອນຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງໃນລະຫວ່າງການປົກຄອງຂອງດາຣິອຸດ ແລະ ໃນໄລຍະການປົກຄອງຂອງໄຊຣັດຊາວເປີເຊຍ.
ດານີເອນໄດ້ມີຄວາມຝັນ ແລະ ນິມິດໃນຂະນະທີ່ນອນຢູ່ເທິງຕຽງຂອງລາວ ໃນລະຫວ່າງປີທຳອິດຂອງກະສັດເບັນຊັດຊາເຣແຫ່ງບາບີໂລນ.
ລົມທັງສີ່ຂອງຟ້າໄດ້ປຸກປັ່ນທະເລໃຫຍ່
ສັດໃຫຍ່ 4 ໂຕ, ແຕ່ລະໂຕແຕກຕ່າງຈາກໂຕອື່ນມາຈາກທະເລ.
ຈິດໃຈຂອງຜູ້ຊາຍໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ແກ່ມັນ.
ໄດ້ມີການບອກໃຫ້ລຸກຂຶ້ນ ແລະກິນຫລາຍຄົນ.
ມັນໄດ້ຮັບສິດອຳນາດໃນການປົກຄອງ.
ສັດທີສີ່ກິນ ແລະ ໄດ້ຫັກເປັນຕ່ອນໆ ແລະໄດ້ຢຽບເອົາສິ່ງທີ່ເຫລືອຢູ່.
ດານີເອນເຫັນເຂົາອັນນ້ອຍຫນຶ່ງເຕີບໂຕຂຶ້ນໃນບັນດາສິບເຂົາອື່ນໆ. ສາມເຂົາທຳອິດຖືກຖອນຮາກອອກໄປ. ດານີເອນໄດ້ເຫັນວ່າເຂົານ້ອຍນັ້ນມີສາຍຕາຄ້າຍຄືກັບມະນຸດ ແລະ ປາກທີ່ອວດອ້າງກ່ຽວກັບສິ່ງຍິ່ງໃຫຍ່.
ຍຸກສະໄຫມບູຮານໄດ້ນັ່ງຢູ່ເທິງບັນລັງ.
ສານກໍໄດ້ເລີ່ມຂະບວນການ, ແລະ ບັນດາຫນັງສືກໍເປີດອອກ.
ສັດທີ່ມີເຂົາໄດ້ມີຖ້ອຍຄຳໂອ້ອວດ, ຖືກຂ້າ ແລະ ຮ່າງຂອງມັນກໍຖືກທຳລາຍໄປ ແລະໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ເຜົາດ້ວຍໄຟ. ສ່ວນເລື່ອງສັດສີ່ໂຕທີ່ເຫລືອຢູ່ນັ້ນ, ອຳນາດປົກຄອງຂອງພວກມັນກໍຖືກຖອນໄປ, ແຕ່ຊີວິດຂອງພວກມັນໄດ້ຖືກຢືດຕໍ່ໄປໃນຊ່ວງເວລາຫນຶ່ງ.
ຜູ້ຫນຶ່ງທີ່ມາພ້ອມດ້ວຍເມກຂອງຟ້າສະຫວັນ ຄືກັບບຸດມະນຸດຖືກນຳສະເຫນີຕໍ່ສະໄຫມບູຮານ.
ພຣະຣາຊອຳນາດໃນການຄອບຄອງ, ອານາຈັກຂອງພຣະອົງເປັນອານາຈັກຊຶ່ງຈະບໍ່ຖືກທຳລາຍເລີຍ,ແລະ ພຣະສີຣິ ແລະ ຣິດອຳນາດຣາຊວົງໄດ້ມອບໃຫ້ກັບບຸກຄົນນີ້ "ຄືກັບລູກຫລານມະນຸດ".
ດານີເອນໄດ້ຖືກບອກວ່າສັດສີ່ໂຕນັ້ນແມ່ນກະສັດສີ່ອົງທີ່ຈະຂຶ້ນມາຈາກແຜ່ນດິນໂລກ.
ໄພ່ພົນຂອງພຣະເຈົ້າອົງສູງສຸດຈະໄດ້ຮັບແຜ່ນດິນ ແລະ ຄອບຄອງແຜ່ນດິນນັ້ນຕະຫລອດໄປ ແລະ ເປັນນິດນິລັນດອນ.
ຄົນຜູ້ຫນຶ່ງກ່າວວ່າ ສັດທີສີ່ແມ່ນອານາຈັກທີສີ່ ແລະມັນຈະກັດກິນທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ, ຢຽບມັນລົງ ແລະແຕກເປັນຕ່ອນໆ.
ຜູ້ທີ່ຢືນຢູ່ທີ່ນັ້ນໄດ້ກ່າວວ່າກະສັດສິບອົງຈະລຸກຂຶ້ນມາຈາກອານາຈັກທີສີ່.
ລາວຈະກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງບັນດາປະຊາຊົນຜູ້ບໍຣິສຸດຂອງອົງຜູ້ສູງສຸດນັ້ນ. ລາວຈະພະຍາຍາມປ່ຽນວັນບຸນ ແລະກົດຫມາຍ. ລາວຈະປົກຄອງສິ່ງເຫລົ່ານີ້ເປັນເວລາຫນຶ່ງປີ, ສອງປີ, ແລະ ເຄິ່ງປີແຕ່ວ່າອຳນາດກະສັດຂອງລາວຈະຖືກນຳຕົວໄປໃຫ້ຖືກນຳໄປທຳລາຍ ແລະ ສິ້ນສຸດລົງໃນທີ່ສຸດ.
ມັນຈະຖືກມອບໄວ້ແກ່ບັນດາປະຊາຊົນຜູ້ບໍຣິສຸດຂອງອົງຜູ້ສູງສຸດ.
ດານີເອນຕື່ນຕົກໃຈຫລາຍ ແລະ ໃບຫນ້າຂອງລາວກໍປ່ຽນແປງໃນລັກສະນະ, ແຕ່ລາວໄດ້ເກັບນິມິດນີ້ກັບຕົວເອງ.
ດານີເອນມີນິມິດຄັ້ງທີສອງໃນປີທີສາມຂອງການປົກຄອງຂອງກະສັດເບັນຊັດຊາເຣ.
ດານີເອນຢູ່ໃນເມືອງຊູຊາທີ່ແຂງແຮງຂອງແຂວງເອລາມໃກ້ແມ່ນ້ຳອູລາຍ.
ໃນນິມິດນີ້ດານີເອນໄດ້ເຫັນແກະ ແລະ ແບ້ຜູ້ໂຕຫນຶ່ງ.
ເຂົາຂ້າງຫນຶ່ງກໍຍາວກວ່າອີກຂ້າງຫນຶ່ງ. ແຕ່ເຂົາທີ່ຍາວນັ້ນປົ່ງມາຊ້າກວ່າເຂົາທີ່ສັ້ນກວ່າ ແລະ ແລ້ວກໍເປັນເຂົາທີ່ຍາວ.
ບໍ່ມີສັດໃດສາມາດຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າແກະ. ບໍ່ມີໃຜສາມາດໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫລືອຈາກມືຂອງແກະ. ລາວໄດ້ເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ລາວຕ້ອງການ, ແລະລາວກາຍເປັນຄົນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່.
ແບ້ໂຕນັ້ນໄດ້ມີເຂົາໃຫຍ່ຢູ່ໃນລະຫວ່າງຕາຂອງມັນເຂົາຫນຶ່ງ.
ແບ້ນັ້ນມັນໄດ້ຊົນແກະໂຕຜູ້ ແລະເຮັດໃຫ້ເຂົາທັງສອງຂອງມັນຫັກໄປ ແກະໂຕຜູ້ກໍບໍ່ມີກຳລັງທີ່ຈະຢືນຕໍ່ຫນ້າມັນໄດ້ ແບ້ໄດ້ໂຍນແກະໂຕຜູ້ລົງທີ່ພື້ນດິນ ແລະໄດ້ຢຽບມັນ.
ສີ່ເຂົາໃຫຍ່ອື່ນໆທີ່ຊີ້ໄປເຖິງສີ່ລົມຂອງສະຫວັນໄດ້ເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນມາແທນບ່ອນຫນຶ່ງທີ່ຖືກຫັກ.
ໃນບັນດາເຂົາເຫລົ່ານີ້ມີເຂົານ້ອຍໆ ອີກເຂົາຫນຶ່ງໄດ້ປົ່ງອອກມາທຳອິດກໍເປັນເຂົານ້ອຍໆ ແຕ່ໄດ້ກາຍເປັນເຂົາໃຫຍ່ຂະຫຍາຍໄປທາງໃຕ້, ໄປທາງຕາເວັນອອກ, ແລະໄປຍັງແຜ່ນດິນອັນສວຍງາມແຫ່ງອິດສາຣະເອນ.
ມັນໄດ້ໃຫຍ່ຫລາຍຈົນເຂົ້າສູ້ຮົບໃນສົງຄາມກັບກອງທັບແຫ່ງຟ້າ.
ສິ່ງນີ້ຈະເກີດຂື້ນຍ້ອນການກະບົດ.
ມັນຈະຢູ່ດົນ 2,300 ເວລາແລງ ແລະເວລາເຊົ້າ.
ບ່ອນນະມັດສະການນັ້ນຈະກັບສູ່ສະພາບອັນຄວນ.
ຄັບຣີເອນໄດ້ຖືກບອກ ໃຫ້ຊ່ວຍດານີເອນໃຫ້ເຂົ້າໃຈນິມິດດັ່ງກ່າວ.
ສິ່ງຊຶ່ງຈະເກີດຂຶ້ນພາຍຫລັງໃນຊ່ວງເວລາແຫ່ງຄວາມໂກດຮ້າຍ, ເພາະນິມິດນັ້ນກ່ຽວກັບວາລະກຳນົດແຫ່ງການສີ້ນສຸດ.
ແກະທີ່ມີສອງເຂົາ ພວກເຂົາເປັນກະສັດຂອງຄົນມີເດຍ ແລະຄົນເປີເຊຍ. ແບ້ໂຕຜູ້ຄືກະສັດຂອງກຣີດ.
ສີ່ເຂົາປົ່ງຂຶ້ນມາແທນໃນບ່ອນນັ້ນຄື ອານາຈັກທັງສີ່ອານາຈັກຈະເກີດຂຶ້ນຈາກຊາດຂອງເຂົາ, ດ້ວຍເຂົາທີ່ຖືກຕັດອອກ.
ພະອົງຈະຊົງເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມພິນາດຢ່າງຫນ້າປະຫລາດໃຈ; ພະອົງຈະຊົງກະທຳການ ແລະປະສົບຄວາມສຳເລັດ. ພະອົງຈະຊົງທຳລາຍຊົນຊາດທີ່ມີກຳລັງຫລາຍ, ຄືປະຊາຊົນຂອງບັນດາຜູ້ບໍຣິສຸດ . ພະອົງຈະຊົງທຳລາຍຄົນຫລວງຫລາຍເກີນກວ່າທີ່ຈະຄາດຄິດໄດ້, ພະອົງຈະຊົງລຸກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ຈອມກະສັດຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່.
ພະອົງຈະຕ້ອງຖືກທຳລາຍດ້ວຍອຳນາດທີ່ບໍ່ໄດ້ມາຈາກມືມະນຸດ.
ດານີເອນໄດ້ຜ່ານຜ່າ ແລະນອນອ່ອນເພຍເປັນເວລາຫລາຍວັນ ແລ ະລາວໄດ້ຕົກຕະລຶງໂດຍນິມິດ.
ລາວເຄີຍເປັນກະສັດເຫນືອອານາຈັກຂອງບາບີໂລນ.
ລາວໄດ້ຮັບຮູ້ວ່າຈະເປັນເວລາ ເຈັດສິບປີຈົນເຖິງເວລາຄວາມຮົກຮ້າງວ່າງເປົ່າຂອງກຸງເຢຣູຊາເລັມສິ້ນສຸດແລ້ວ.
ດານີເອນໄດ້ສະແຫວງຫາພຣະເຈົ້າຢາເວດ້ວຍການອະທິຖານ ແລະ ການວິງວອນ, ດ້ວຍການຖືສິນອົດເຂົ້າ, ນຸ່ງຫົ່ມຜ້າກະສອບ ແລະນັ່ງເທິງຂີ້ເທົ່າ.
ດານີເອນໄດ້ສາລະພາບບາບຂອງຊາວອິດສະຣາເອນ.
ບັນດາຜູ້ທຳນວຍໄດ້ເວົ້າກັບບັນດາກະສັດ, ຜູ້ນຳ, ບັນພະບຸລຸດ, ແລະ ຕໍ່ປະຊາຊົນທັງຫມົດຂອງແຜ່ນດິນ.
ຄວາມອັບອາຍເປັນຫນ້າຂອງພວກເຂົາ ເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ຄຳສາບແຊ່ງ ແລະຄຳປະຕິຍານຊຶ່ງໄດ້ຈາລຶກໄວ້ໃນກົດບັນຍັດຂອງໂມເຊ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະເຈົ້າ, ຈຶ່ງໄດ້ເທລົງເຫນືອພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຢືນຢັນຄຳເວົ້າຂອງພຣະອົງໂດຍການນຳອິດສະຣາເອນ ແລະ ຜູ້ປົກຄອງຂອງພວກເຂົາເປັນໄພພິບັດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່.
ດານີເອນກ່າວວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຫັນຫນີຈາກບາບຂອງພວກເຂົາ ແລະ ບໍ່ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ຄວາມຈິງຂອງພຣະເຈົ້າ.
ດານີເອນໄດ້ກ່າວວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຄວນໃຫ້ອະໄພອິດສະຣາເອນຍ້ອນການກະທຳທີ່ຊອບທຳຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ຄັບຮີເອນໄດ້ມາຫາດານີເອນໃນເວລາຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຕອນແລງ ໃນຂະນະທີ່ດານີເອນກຳລັງອະທິຖານຢູ່.
ຄັບຮີເອນມາເພື່ອໃຫ້ຄວາມກະຈ່າງ ແລະ ຄວາມເຂົ້າໃຈແກ່ດານີເອນ.
ເຈັດສິບອາທິດໄດ້ຖືກກຳນົດໄວ້ ເພື່ອຢຸດຕິຄວາມຜິດ, ໃຫ້ບາບຈົບສິ້ນ, ໃຫ້ລົບມົນທິນ ເພື່ອນຳຄວາມຊອບທຳນິລັນດອນເຂົ້າມາ ໃຫ້ນຳນິມິດ ແລະຄຳຂອງຜູ້ທຳນວຍອອກໄປ ແລະເພື່ອຈະເຈີມສະຖານສັກສິດ.
ເຈັດອາທິດ ແລະຫົກສິບສອງອາທິດຈະຜ່ານລະຫວ່າງສອງເຫດການ.
ລາວຈະຖືກທຳລາຍຫລັງຈາກຫົກສິບສອງອາທິດຂອງປີຕ່າງໆ.
ເຂົາຈະຢືນຢັນນຄຳສັນຍາກັບຄົນເປັນຈຳນວນຫລາຍຢູ່ຫນຶ່ງອາທິດ. ໃນກາງອາທິດເຂົາຢຸດການຖວາຍສັດບູຊາ ແລະເຄື່ອງບູຊາ.
ການສີ້ນສຸດ ແລະການທຳລາຍໄດ້ຖືກກຳຫນົດເທລົງເຫນືອຜູ້ນັ້ນ.
ຂ່າວສານນີ້ແມ່ນກ່ຽວກັບສົງຄາມໃຫຍ່.
ດານີເອນເຂົ້າໃຈຂ່າວສານເພາະວ່າລາວມີຄວາມເຂົ້າໃຈຈາກນິມິດ.
ລາວໄດ້ເຫັນຊາຍຄົນຫນຶ່ງສວມເສື້ອຜ້າປ່ານ ແລະຂັດສາຍແອວທີ່ເຮັດຈາກຄຳ.
ຮ່າງກາຍຂອງເຂົາເຫມືອນດັ່ງບຸດສະລາຄຳ, ແລະຫນ້າຂອງເພິ່ນກໍເຫມືອນຟ້າແມບ. ດວງຕາຂອງເພິ່ນກໍເຫມືອນກັບເປວໄຟຂອງຄົບເພີງ, ແລະແຂນຂອງເພິ່ນແລະຕີນຂອງເພິ່ນເປັນເງົາງາມເຫມືອນກັບທອງສຳຣິດຂັດ, ສຽງຖ້ອຍຄຳຂອງເພິ່ນເຫມືອນສຽງມວນຊົນຂະຫນາດໃຫຍ່.
ຮູບລັກສະນະທີ່ຮຸ່ງເຫລື້ອມຂອງດານີເອນມີການປ່ຽນແປງຢ່າງຫນ້າຢ້ານກົວ, ແລະບໍ່ມີກຳລັງໃດຢູ່ໃນລາວ. ລາວໄດ້ກົ້ມຂາບລົງນອນຫມົດສະຕິລົ້ມລົງພື້ນດິນ,ແລະຫມູບຫນ້າຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ທູດໄດ້ຖືກສົ່ງໄປໃນມື້ທຳອິດທີ່ດານີເອນຕັ້ງໃຈໃຫ້ເຂົ້າໃຈ ແລະຖ່ອມຕົວຕໍ່ພຣະພັກພຣະເຈົ້າ.
ທູດໄດ້ຖືກຈັບກຸມໂດຍເຈົ້າຊາຍແຫ່ງລາຊະອານາຈັກເປີເຊຍທີ່ຕໍ່ຕ້ານລາວ.
ນິມິດແມ່ນກ່ຽວກັບຍຸກສຸດທ້າຍ, ວັນທີ່ຈະມາເຖິງ.
ດານີເອນກ່າວວ່ານິມິດດັ່ງກ່າວໄດ້ເຮັດໃຫ້ລາວມີຄວາມທຸກໃຈ ແລະ ລາວບໍ່ມີກຳລັງ ແລະບໍ່ມີລົມຫາຍໃຈຢູ່ໃນລາວ.
ຄົນທີ່ເບິ່ງຄືວ່າເປັນມະນຸດໄດ້ສຳພັດກັບດານີເອນເພື່ອເສີມກຳລັງລາວ.
ລາວກ່າວວ່າລາວກຳລັງກັບໄປສູ້ຮົບກັບເຈົ້າຊາຍແຫ່ງເປີເຊຍ.
ລາວກ່າວວ່າລາວກຳລັງຈະບອກດານີເອນສິ່ງທີ່ຂຽນໄວ້ໃນປື້ມຄວາມຈິງ.
ລາວຈະໄດ້ຮັບອຳນາດໂດຍຜ່ານຄວາມຮັ່ງມີຂອງລາວ.
ພຣະອົງກໍຈະຊົງປຸກປັ່ນໃຫ້ທຸກຄົນຕໍ່ສູ້ກັບຣາຊອານາຈັກກຣີກ.
ອານາຈັກນັ້ນຈະບໍ່ຖືກມອບໃຫ້ແກ່ເຊື້ອສາຍຂອງກະສັດ.
ກະສັດແຫ່ງພາກໃຕ້ ແລະ ຜູ້ບັນຊາການຂອງທ່ານຜູ້ຫນຶ່ງທີ່ຈະກາຍເປັນກະສັດຂອງພາກເຫນືອຈະສ້າງພັນທະມິດ.
ລູກສາວຂອງກະສັດແຫ່ງພາກໃຕ້ຈະໄປຫາກະສັດແຫ່ງພາກເຫນືອ ເພື່ອຢືນຢັນຂໍ້ຕົກລົງດັ່ງກ່າວ.
ລາວຈະໂຈມຕີກອງທັບ ແລະເຂົ້າໄປໃນປ້ອມຂອງກະສັດແຫ່ງເຫນືອ ແລະຈະເອົາຊະນະພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະສູ້ຮົບ ແລະເຕົ້າໂຮມກອງທັບໃຫຍ່. ພວກເຂົາຈະຖ້ວມລົ້ນຄືກັບນໍ້າຖ້ວມ, ໄຫລຜ່ານ, ແລະບຸກໂຈມຕີທຸກວິທີທາງໄປທີ່ປ້ອມປາການຂອງກະສັດແຫ່ງໃຕ້.
ກະສັດແຫ່ງພາກໃຕ້ຈະອອກໄປດ້ວຍຄວາມໂກດແຄ້ນ ແລະຕໍ່ສູ້ກັບກະສັດແຫ່ງພາກເຫນືອ.
ກະສັດພາກໃຕ້ໄດ້ຊະນະການສູ້ຮົບນັ້ນ.
ພຣະອົງຈະຍົກກອງທັບອີກຄົນຫນຶ່ງທີ່ອຸປະກອນມາໃຫ້ຢ່າງຫລວງຫລາຍ ແລະຈະມາແນ່ນອນ.
ໃນຊ່ວງເວລານັ້ນຫລາຍຄົນຈະລຸກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ກະສັດແຫ່ງພາກໃຕ້ ລວມທັງຄວາມຮຸນແຮງທີ່ສຸດໃນບັນດາຜູ້ຄົນຂອງດານີເອນ.
ກະສັດແຫ່ງໃຕ້ຈະບໍ່ສາມາດຕໍ່ຕ້ານລາວໄດ້. ກະສັດແຫ່ງພາກເຫນືອຈະເຮັດທຸກຢ່າງທີ່ລາວຢາກຕໍ່ຕ້ານກະສັດແຫ່ງພາກໃຕ້.
ກະສັດແຫ່ງເຫນືອຈະເຮັດແນວນີ້ເພື່ອທຳລາຍອານາຈັກພາກໃຕ້.
ຜູ້ບັນຊາການຄົນຫນຶ່ງຈະເຮັດໃຫ້ຄວາມກະວົນກະວາຍຂອງກະສັດແຫ່ພາກງເຫນືອ ແລະຈະເຮັດໃຫ້ຄວາມບໍ່ສະຫລາດຂອງລາວຫັນກັບມາລາວ. ລາວຈະສະດຸດ ແລະລົ້ມລົງ; ລາວຈະບໍ່ພົບ.
ລາວຈະບັງຄັບໃຫ້ເກັບພາສີອາກອນເພື່ອສະຫນອງຄວາມງົດງາມຂອງອານາຈັກ.
ຫລັງຈາກນັ້ນພຽງແຕ່ສອງສາມມື້ເທົ່ານັ້ນຄົນຈະຖືກທຳລາຍ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນດ້ວຍຄວາມໂກດແຄ້ນ ຫລືໃນການສູ້ຮົບ.
ພຣະອົງຈະສະເດັດເຂົ້າມາໃນສະຫງົບງຽບ ແລະຈະຄອບຄອງຣາຊອານາຈັກໂດຍຫຍໍ້.
ນັບແຕ່ເວລາທີ່ມີພັນທະມິດກັບລາວ, ລາວຈະປະຕິບັດການຕົວະຍົວະຫລອກລວງ.
ກະສັດແຫ່ງພາກໃຕ້ຈະບໍ່ສາມາດຕໍ່ຕ້ານກະສັດຜູ້ທີ່ຫລອກລວງໄດ້ຍ້ອນວ່າແຜນການທັງຫມົດທີ່ວາງແຜນໄວ້ເພື່ອຕ້ານລາວ.
ພວກເຂົາຈະຕົວະກັນເພາະວ່າຫົວໃຈຂອງພວກເຂົາຕັ້ງຄວາມຊົ່ວຕໍ່ກັນ.
ຫົວໃຈຂອງລາວຈະຕັ້ງໃຈຕໍ່ຕ້ານພັນທະສັນຍາອັນສັກສິດ.
ກະສັດແຫ່ງເຫນືອຈະສະແດງຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງລາວຕໍ່ພັນທະສັນຍາອັນສັກສິດໂດຍການສະແດງຄວາມເຫັນດີຕໍ່ຜູ້ທີ່ປະຖິ້ມພັນທະສັນຍາອັນສັກສິດ.
ບາງຄົນໃນພວກເຂົາຈະສະດຸດສະນັ້ນພວກເຂົາຈະຖືກປັບປຸງ, ເຮັດໃຫ້ສະອາດ, ແລະ ເຮັດໃຫ້ບໍລິສຸດຈົນເຖິງວັນສຸດທ້າຍ.
ພຣະອົງຈະຍົກສູງ ແລະຍົກຍ້ອງຕົນເອງສູງກວ່າພະເຈົ້າອົງຫນຶ່ງ; ລວມທັງພະເຈົ້າຂອງເທບ, ພະເຈົ້າຂອງບັນພະບຸລຸດຂອງລາວ, ແລະພະເຈົ້າທີ່ຜູ້ຍິງຕ້ອງການ.
ພຣະອົງຈະໃຫ້ກຽດແກ່ຜູ້ທີ່ຮັບຮູ້ພຣະອົງ. ພຣະອົງຈະແຕ່ງຕັ້ງພວກເຂົາໃຫ້ເປັນຜູ້ປົກຄອງຫລາຍຄົນ.
ໃນເວລານັ້ນຊາວອິດສະຣາເອນຫລາຍຫມື່ນ ຄົນຈະສະດຸດ ແລະລົ້ມລົງ.
ຫລາຍຄົນຈາກເອໂດມ ແລະໂມອາບ, ແລະຜູ້ຄົນທີ່ເຫລືອຢູ່ຂອງອຳໂມນຈະພົ້ນຈາກມືຂອງລາວ.
ກະສັດແຫ່ງພາກເຫນືອນີ້ຈະຂະຫຍາຍອຳ ນາດເຫນືອປະເທດເອຢິບ, ລີບີ ແລະຊາວເອທິໂອເປຍ.
ພຣະອົງຈະອອກໄປດ້ວຍຄວາມໂກດແຄ້ນອັນໃຫຍ່ຫລວງເພື່ອທຳລາຍ ແລະອຸທິດໃຫ້ຫລາຍຄົນທຳລາຍ.
ພຣະອົງຈະຕັ້ງຕູບຜ້າຕັ້ງຂອງພະລາຊະວັງຂອງລາວຢູ່ລະຫວ່າງທະເລ, ຢູ່ເທິງພູແຫ່ງຄວາມງາມແຫ່ງຄວາມບໍລິສຸດ.
ກະສັດແຫ່ງພາກເຫນືອຈະມາເຖິງລາວ ແລະຈະບໍ່ມີໃຜຊ່ວຍລາວໄດ້.
ມີຄາເອນ, ເຈົ້າຜູ້ຄອບຄອງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ ຜູ້ປົກຄອງປະຊາຊົນຂອງດານີເອນ.
ມັນຈະເປັນຊ່ວງເວລາທີ່ຫຍຸ້ງຍາກເຊັ່ນວ່າບໍ່ເຄີຍມີມາຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນຂອງປະເທດຊາດຈົນເຖິງເວລານັ້ນ.
ໃນເວລານັ້ນປະຊາຊົນຂອງດານີເອນຈະໄດ້ຮັບຄວາມລອດ, ທຸກໆຄົນທີ່ມີຊື່ຖືກຂຽນລົງໃນປື້ມນັ້ນ.
ບາງຄົນທີ່ນອນຢູ່ໃນຂີ້ຝຸ່ນດິນຈະລຸກຂຶ້ນສູ່ຊີວິດຕະຫລອດໄປ ແລະບາງຄົນກໍ່ຈະລຸກຂຶ້ນສູ່ຄວາມອັບອາຍ ແລະຄວາມກຽດຊັງອັນຕະຫລອດໄປ.
ຄົນທີ່ສະຫລາດຈະຮຸ່ງເຮືອງ ຄືກັບຄວາມສະຫວ່າງຂອງທ້ອງຟ້າຂ້າງເທິງ, ແລະຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ຫລາຍຄົນກັບຄືນສູ່ຄວາມຊອບທໍາຄືກັບດວງດາວຕະຫລອດໄປ.
ລາວໄດ້ຖືກບອກໃຫ້ຮັກສາຫນັງສືປິດສະຫນາຈົນຮອດເວລາສຸດທ້າຍ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ໄດ້ສວມເສື້ອຜ້າປ່ານກ່າວວ່າມັນຈະເປັນເວລາ, ເຄິ່ງ ແລະເຄິ່ງຫນຶ່ງ. ເມື່ອການປົດອຳນາດຂອງປະຊາຊົນຜູ້ບໍລິສຸດໄດ້ສິ້ນສຸດລົງ, ສິ່ງທັງຫມົດເຫລົ່ານີ້ຈະສຳເລັດ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ໄດ້ສວມເສື້ອຜ້າປ່ານກ່າວກັບດານີເອນວ່າ, ດານີເອນ, ທ່ານຈົ່ງໄປ, ເພາະ ຄຳເວົ້າເຫລົ່ານີ້ຖືກປິດ ແລະຜະນຶກຈົນຮອດເວລາສິ້ນສຸດລົງ.
ບໍ່ມີຄົນຊົ່ວຄົນໃດຈະເຂົ້າໃຈ, ແຕ່ຄົນທີ່ມີປັນຍາຈະເຂົ້າໃຈ.
ມັນຈະມີ 1,290 ວັນລະຫວ່າງສອງເຫດການດັ່ງກ່າວ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ໄດ້ສວມເສື້ອຜ້າປ່ານກ່າວວ່າ, "ພອນແມ່ນຜູ້ທີ່ລໍຖ້າຈົນເຖິງວັນສິ້ນສຸດ 1,335 ມື້."
ພຣະອົງໄດ້ກ່າວວ່າດານີເອນຈະພັກຜ່ອນແລະວ່າລາວຈະລຸກຂຶ້ນໃນບ່ອນທີ່ຖືກມອບຫມາຍໃຫ້ລາວໃນຕອນທ້າຍຂອງມື້.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກໃຫ້ລາວເອົາຍິງທີ່ເຄີຍເປັນໂສເພນີມາເປັນເມຍຂອງລາວ.
ໂຮເຊອາຄວນເອີ້ນຊື່ລາວວ່າຢິດເຣເອນ ເພາະວ່າໃນເວລາຍັງອີກບໍ່ເຫິງ ພຣະຢາເວຈະຊົງລົງໂທດເຊື້ອສາຍຂອງເຢຮູສຳລັບເລື່ອງເລືອດໄຫລນອງທີ່ຢິດເຣເອນ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງມີເມດຕາຕໍ່ເຊື້ອສາຍຂອງຢູດາ.
ໂຮເຊອາຄວນເອີ້ນຊື່ລາວວ່າ ໂລອຳມີ, ເພາະວ່າຊາວອິດສະຣາເອນບໍ່ແມ່ນໄພ່ພົນຂອງເຮົາອີກຕໍ່ໄປ.
ພວກເຂົາຈະຖືກເວົ້າວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ເປັນໄພ່ພົນຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງພຣະຊົນຢູ່.
ຖ້າປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນບໍ່ລະຖິ້ມການເປັນໂສເພນີຂອງນາງ, ພຣະຢາເວຈະຊົງເຮັດໃຫ້ນາງເປືອຍກາຍ ແລະ ເປີດເຜີຍນາງໃຫ້ເຫມືອນກັບມື້ນາງເກີດມາ.
ພຣະຢາເວຈະບໍ່ອິດູຕົນ ຕໍ່ລູກຫລານຂອງນາງ, ເພາະພວກເຂົາເປັນລູກຂອງໂສເພນີ.
ຄົນອິດສະຣາເອນຈະກັບຄືນໄປຫາຜົວຄົນທຳອິດຂອງນາງ, ເພາະວ່າມັນດີກວ່າສຳລັບນາງຫລາຍກວ່າຕອນນີ້.
ພຣະຢາເວເປັນຜູ້ໄດ້ໃຫ້ເງິນ ແລະ ຄຳຢ່າງເຫລືອເຟືອຂອງນາງ.
ພຣະຢາເວ ຈະເປືອຍກາຍນາງຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພວກຄົນຮັກຂອງນາງ.
ຄົນຮັກຂອງນາງໄດ້ໃຫ້ຕົ້ນອະງຸ່ນ ແລະຕົ້ນຫມາກເດື່ອເທດແກ່ນາງ.
ນາງຈະຕອບພຣະອົງຄືກັບໃນສະໄຫມທີ່ນາງຍັງເປັນຫນຸ່ມ, ຄືໃນເວລາທີ່ນາງອອກມາຈາກປະເທດເອຢິບ.
ນາງຈະເອີ້ນພຣະອົງວ່າ 'ຜົວຂອງຂ້ານ້ອຍ' ແລະ ບໍ່ແມ່ນ 'ພະບາອານຂອງຂ້ານ້ອຍ' ອີກຕໍ່ໄປ.
ພຣະອົງຈະຊົງໃຫ້ພວກເຂົານອນລົງຢ່າງປອດໄພ.
ພຣະຢາເວຊົງສັນຍາວ່າ ຈະເປັນຜົວຂອງພວກເຂົາຕະຫລອດໄປເປັນມິດ.
ເຫລົ້າອະງຸ່ນໃຫມ່ ແລະ ນ້ຳມັນຫມາກກອກເທດ, ແລະສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນຈະຕອບຢິດເຣເອນ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງເວົ້າຕໍ່ຜູ້ທີ່ບໍ່ແມ່ນໄພ່ພົນຂອງພຣະອົງ, 'ເຈົ້າໄພ່ພົນຂອງເຮົາ.'
ໂຮເຊອາຕ້ອງຮັກນາງເຫມືອນພຣະຢາເວຮັກປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຊື້ນາງດ້ວຍເງິນສິບຫ້າຫລຽນ ແລະ ເຂົ້າເດືອຍສິບຫ້າຫມື່ນ.
ຫລັງຈາກນັ້ນ ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈະກັບຄືນໄປຫາພຣະຢາເວພຣະເຈົ້າ ຂອງພວກເຂົາອີກ ແລະດາວິດກະສັດຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງດຳເນີນຄະດີຕໍ່ສູ້ຜູ້ທີ່ອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນ.
ທຸກຄົນທີ່ອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນໄດ້ຖືກເອົາໄປເສຍ.
ພວກຜູ້ປະກາດພຣະຄຳທັງຫລາຍກໍຈະສະດຸດໃນກາງຄືນ.
ພຣະຢາເວຊົງລືມພວກລູກທັງຫລາຍຂອງຊາວອິດສະຣາເອນ ເພາະວ່າພວກເຈົ້າໄດ້ປະຖິ້ມຄຳສອນຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພວກເຂົາຈະປະຕິບັດຄືກັບພວກປະໂລຫິດ.
ມັກການມີເພດສຳພັນແບບເປິເປື້ອນ, ມັກເຫລົ້າອະງຸ່ນ ແລະ ເຫລົ້າອະງຸ່ນໃຫມ່, ຊຶ່ງໄດ້ນຳເອົາຄວາມເຂົ້າໃຈໄປຈາກພວກເຂົາ
ພຣະຢາເວຈະຍັງບໍ່ລົງໂທດລູກຂອງພວກເຂົາ ຍ້ອນການຜິດສິນທຳທາງເພດ, ເພາະວ່າພວກຜູ້ຊາຍທັງຫລາຍກໍເຮັດຄືໂສເພນີ.
ປະຊາຊົນບໍ່ຄວນໄປເມືອງກິນການ ແລະ ເບັດອາເວນ.
ເອຟາຣາອິມຈະສືບຕໍ່ໃນການຫລິ້ນຊູ້ຕໍ່ໄປ ຫລັງຈາກທີ່ພວກເຂົາໄດ້ສ່າງເມົາ.
ພວກກະບົດກໍຈົດຈໍ່ຢູ່ກັບການສັງຫານຫມູ່.
ການກະທຳຂອງເອຟາຣາອິມຈະບໍ່ຍອມໃຫ້ພວກເຂົາຫັນໄປຫາພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ອິດສະຣາເອນ, ເອຟາຣາອິມ, ແລະ ຢູດາຈະບໍ່ພົບພຣະຢາເວ, ເພາະວ່າະພຣະອົງຈະຊົງຫນີຈາກພວກເຂົາໄປ.
ພຣະຢາເວຊົງປະກາດວ່າ ເອຟາຣາອິມຈະກາຍເປັນບ່ອນຮົກຮ້າງ.
ພຣະຢາເວຈະຖອກເທຄວາມໂກດແຄ້ນໃສ່ບັນດາຜູ້ນຳຂອງຢູດາ
ເມື່ອເອຟາຣາອິມເຫັນຄວາມເຈັບໄຂ້ຂອງຕົນ, ແລ້ວລາວກໍ່ໄປທີ່ອັດຊີເຣຍ.
ພຣະຢາເວຈະໄປ ແລະ ກັບມາຍັງສະຖານທີ່ຂອງພຣະອົງ ຈົນກວ່າ ເອຟາຣາອິມ ແລະ ຢູດາ ຍອມຮັບຄວາມຜິດບບາບຂອງຕົນ ແລະ ສະແຫວງຫາພຣະພັກຂອງພຣະອົງ, ຈົນກວ່າພວກເຂົາສະແຫວງຫາພຣະອົງຢ່າງຈິງໃຈໃນຄວາມໂສກເສົ້າຂອງເຂົາ.”
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຈີກພວກເຮົາເປັນທ່ອນໆ, ແຕ່ພຣະອົງຈະຊົງຮັກສາພວກເຮົາໃຫ້ດີ.
ພຣະອົງຈະຊົງຍົກພວກເຂົາຂຶ້ນໃນວັນທີສາມ.
ຄວາມຮັກຂອງພວກເຂົາເຫມືອນກັບຫມອກໃນຍາມເຊົ້າ, ເຫມືອນກັບນ້ຳຄ້າງທີ່ເຫີຍຫາຍໄປແຕ່ເຊົ້າມືດ.
ພຣະເຈົ້າປາຖະຫນາຄວາມສັດຊື່ ແລະ ບໍ່ແມ່ນເຄື່ອງຖວາຍບູຊາ, ແລະ ຮັບຮູ້ພຣະອົງຫລາຍກວ່າເຄື່ອງເຜົາບູຊາ.
ເຫມືອນກັບກຸ່ມໂຈນທີ່ຄອຍດັກຊຸ່ມສຳລັບຄົນທີ່ຜ່ານໄປມາ, ພວກປະໂລຫິດກໍເຕົ້າໂຮມກັນສັນນັ້ນ, ພວກເຂົາຂ້າຄົນໃນລະຫວ່າງທາງໄປເມືອງເຊເຄັມ.
ເວລາແຫ່ງການເກັບກ່ຽວໄດ້ຖືກກຳນົດໄວ້ແລ້ວ, ເມື່ອພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ໄພ່ພົນຂອງພຣະອົງກັບຄືນສູ່ສະພາບດີ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຈົດຈຳ ການເຮັດຊົ່ວທັງປວງຂອງພວກເຂົາ.
ດ້ວຍການຕົວະຂອງພວກເຂົາ ເຮັດໃຫ້ພວກຂ້າຣາຊະການດີໃຈ.
ຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາເຫມືອນກັບເຕົາອົບ.
ເອຟາຣາອິມບໍ່ຮູ້ວ່າ ຄົນຕ່າງດ້າວໄດ້ກືນກິນເຫື່ອແຮງຂອງພວກເຂົາ ຫລື ຜົມຂອງພວກເຂົາກໍຫງອກ.
ຟາຣາອິມກໍເປັນເຫມືອນນົກກາງແກຄື: ໂງ່ຈ້າ, ແລະ ບໍ່ຮູ້ຈັກຄິດ.
ພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ຊ່ວຍຊີວິດປະຊາຊົນ ຍ້ອນວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າຕົວະຕໍ່ສູ້ພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຕັດຕົນເອງ ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຮັບເມັດພືດ ແລະ ເຫລົ້າອະງຸ່ນໃຫມ່.
ພວກຂ້າຣາຊະການເຖິງລົ້ມລົງ ເພາະລິ້ນທີ່ໂອ້ອວດຈອງຫອງຂອງພວກເຂົາ.
ນົກອິນຊີຈຶ່ງບິນມາເຫນືອຄອບຄົວຂອງພຣະຢາເວ ເພາະປະຊາຊົນໄດ້ທຳລາຍພັນທະສັນຍາຂອງພຣະອົງ ແລະ ໄດ້ກະບົດຕໍ່ສູ້ບັນຍັດຂອງພຣະອົງ.
ດ້ວຍເງິນແລະຄຳ ພວກເຂົາໄດ້ສ້າງຮູບເຄົາລົບສຳລັບພວກເຂົາເອງ.
ເມື່ອປະຊາຊົນໄດ້ຫວ່ານລົມ ແລະ ໄດ້ເກັບກ່ຽວລົມພະຍຸ.
ເຖິງວ່າພວກເຂົາໄດ້ຈ້າງຄູ່ຈາກທ່າມກາງຊົນຊາດທັງຫລາຍ, ບັດນີ້ເຮົາຈະຮວບຮວມເອົາພວກເຂົາມາໄວ້ນຳກັນ.
ຖ້າພຣະຢາເວຊົງຂຽນພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງເປັນຫມື່ນໆຄັ້ງ, ເພື່ອພວກເຂົາກໍຈະເບິ່ງວ່າເປັນສິ່ງທີ່ແປກປະຫລາດສຳລັບພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຈະຊົງລົງໂທດຄວາມບາບຂອງພວກເຂົາ ດ້ວຍການສົ່ງພວກເຂົາກັບຄືນໄປປະເທດເອຢິບອີກ.
ຄົນອິດສະຣາເອນຮັກທີ່ຈະຈ່າຍຄ່າຈ້າງໃຫ້ຍິງໂສເພນີຄົນຫນຶ່ງທີ່ຕ້ອງການເອົາລານເຂົ້າທັງຫມົດ.
ເຄື່ອງຖວາຍຂອງພວກເຂົາເປັນເຫມືອນອາຫານຂອງຄົນໄຫວ້ທຸກ: ຄົນທັງຫລາຍທີ່ກິນອາຫານຂອງພວກເຂົາກໍຈະເປັນມົນທິນ.
ເຖິງວ່າພວກເຂົາຈະຫນີໄດ້ຈາກການທຳລາຍ, ຊາວເອຢິບຈະທ້ອນໂຮມພວກເຂົາ, ແລະ ຊາວເມັມຟິດຈະຝັງພວກເຂົາ.
ມື້ແຫ່ງການລົງໂທດກຳລັງມາເຖິງ; ມື້ແຫ່ງການແກ້ແຄ້ນກຳລັງມາ.
ແຮ້ວນົກກໍຖືກຫ້າງໄວ້ຕາມເສັ້ນທາງຂອງພວກເຂົາ.
ຫລັງຈາກທີ່ບັນພະບູລຸດຂອງພວກເຂົາໄດ້ໄປຫາພະເປໂອນ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ກາຍເປັນຄົນຫນ້າກຽດຫນ້າຊັງເຫມືອນຢ່າງຮູບເຄົາລົບທີ່ພວກເຂົາຮັກນັ້ນ.
ສະຫງ່າຣາສີຂອງເອຟາຣາອິມຈະບິນຫນີເຫມືອນນົກໂຕຫນຶ່ງ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງປະທານມົດລູກທີ່ລຸລູກ ແລະ ເຕົ້ານົມທີ່ບໍ່ມີນ້ຳນົມໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ.
ເພາະວ່າພວກເຂົາເຮັດບາບຊົ່ວ, ແທ້ຈິງ, ພຣະຢາເວຈຶ່ງຊົງຂັບໄລ່ພວກເຂົາອອກຈາກພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງ.
ເຖິງວ່າ ພວກເຂົາມີລູກ, ເຮົາກໍຈະເຮັດໃຫ້ລູກທີ່ພວກເຂົາຮັກນັ້ນເສຍຊີວິດ.
ຍິ່ງມີການເກີດຜົນຫລາຍເທົ່າໃດ, ກໍຍິ່ງມີການສ້າງແທ່ນບູຊາຫລາຍເທົ່ານັ້ນ
ອິດສະຣາເອນໄດ້ເຮັດພັນທະສັນຍາດ້ວຍຄຳສາບານທີ່ບໍ່ຈິງ.
ພວກເຂົາຈະຖືກນຳໄປຍັງອັດຊີເຣຍ ເພື່ອເປັນເຄື່ອງບັນນາການແກ່ກະສັດອົງຍິ່ງໃຫຍ່.
ຕົ້ນໄມ້ ແລະ ພືດທີ່ມີຫນາມຈະປົ່ງຂຶ້ນມາປົກຫຸ້ມແທ່ນບູຊາທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ.
ເພາະເອຟາຣາອິມເປັນເຫມືອນງົວສາວທີ່ຖືກເຝິກແອບທີ່ມັກນວດເຂົ້າ, ດັ່ງນັ້ນ ພຣະຢາເວຈະເອົາແອກວາງລົງໃສ່ຄໍອັນງົດງາມຂອງມັນ.
ພວກເຂົາຄວນສະແຫວງຫາພຣະຢາເວ, ຈົນກວ່າພຣະອົງຈະມາ ແລະ ຖອກເທຄວາມຊອບທຳລົງເຫນືອພວກເຂົາ.
ເມື່ອຊາມັນໄດ້ທຳລາຍເມືອງບັດອາເບນ, ມານດາພ້ອມກັບລູກທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາຖືກທຸບຕີຢ່າງແຮງ.
ເມື່ອອິດສະຣາເອນເປັນເດັກນ້ອຍ, ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເອີ້ນພວກເຂົາອອກມາຈາກປະເທດເອຢິບ.
ພຣະຢາເວ ຊົງຍົກພວກເຂົາຂຶ້ນດ້ວຍແຂນທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ.
ປະຊາຊົນຂອງພຣະຢາເວ ຊົງຕັ້ງໃຈໃນການຫັນຫນີຈາກພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວບໍ່ຊົງທຳລາຍເອຟາຣາອິມ ເພາະວ່າພຣະອົງຊົງເປັນພຣະເຈົ້າບໍ່ແມ່ນມະນຸດ.
ປະຊາຊົນຈະມາດ້ວຍຄວາມຢ້ານກົວຈາກທິດຕາເວັນຕົກເຫມືອນນົກທີ່ມາຈາກເອຢິບ, ເຫມືອນນົກເຂົາທີ່ອອກມາຈາກດິນແດນຂອງອັດຊີເຣຍ.
ຢູດາຍັງສັດຊື່ຕໍ່ພຣະເຈົ້າ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຟ້ອງຮ້ອງຕໍ່ສູ້ຢູດາ.
ໃນທ້ອງຂອງເເມ່ນັ້ນ ຢາໂຄບໄດ້ດຶງສົ້ນຕີນຂອງອ້າຍລາວ.
ພວກເຂົາຄວນລໍຄອຍຖ້າພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາຢູ່ສະເຫມີ.
ໃນວຽກງານທຸກຢ່າງຂອງເອຟາຣາອິມ ຈະບໍ່ມີໃຜພົບຄວາມຊົ່ວໃດໆໃນພວກເຂົາ, ໃນທຸກໆສິ່ງທີ່ເປັນຄວາມບາບ.
ພຣະຢາເວຊົງຢູ່ກັບພວກເຂົານັບຕັ້ງແຕ່ອອກຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ.
ແທ່ນບູຊາຂອງກິເລອາດຈຶ່ງຈະກາຍເປັນກອງຫີນຢູ່ໃນທົ່ງກວ້າງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງນຳອິດສະຣາເອນອອກຈາກອີຢີບ ໂດຍຊົງໃຊ້ຜູ້ປະກາດພຣະທຳ, ແລະໃຫ້ຜູ້ປະກາດພຣະທຳເປັນຜູ້ດູແລພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາມີຄວາມຜິດ ເພາະຂາບໄຫວ້ພະບາອານ.
ແກບຈະປິວໄປຕາມສາຍລົມພັດຈາກລານຟາດເຂົ້າ.
ເມື່ອປະຊາຊົນຂອງພຮະຢາເວອີ່ມບໍລິບູນ, ຈິດໃຈຂອງພວກເຈົ້າກໍໂອ້ອວດຈອງຫອງຂຶ້ນ ແລະ ພວກເຈົ້າຈຶ່ງຫລົງລືມພຣະອົງ.
ພຣະອົງຈະຄຸບພວກເຂົາເຫມືອນຫມີໂຕຫນຶ່ງທີ່ລູກມັນຖືກລັກໄປ.
ການທຳລາຍຂອງອິດສະຣາເອນຈຶ່ງມາ ເພາະວ່າ ພວກເຂົາຕໍ່ສູ້ພຣະຢາເວ, ພຣະຜູ້ຊ່ວຍຂອງພຣະອົງ.
ເມື່ອເຖິງເວລາທີ່ຈະເກີດ, ລາວບໍ່ໄດ້ອອກມາຈາກມົດລູກແມ່.
ພຣະຢາເວຕ້ອງການທີ່ຈະມອບໄພພິບັດແຫ່ງຄວາມຕາຍ ແລະ ຄວາມພິນາດຂອງເເດນມໍລະນາໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ.
ສັດຕູຂອງພວກເຂົາຈະປຸ້ນເອົາເຄື່ອງຂອງມີຄ່າທຸກຢ່າງໄປຈາກຄັງຂອງເຂົາ.
ພວກລູກນ້ອຍຂອງພວກເຂົາຈະຖືກຟາດໃຫ້ມົ່ນ, ແລະ ແມ່ຍິງທີ່ຖືພາກໍຈະຖືກຜ່າທ້ອງ.
ອິດສະຣາເອນຈຶ່ງລົ້ມລົງ ຍ້ອນຄວາມຜິດບາບຂອງພວກເຂົາ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຈະບໍ່ໄດ້ເວົ້າກັບສິ່ງທີ່ມືຂອງຕົນເອງສ້າງຂຶ້ນອີກຕໍ່ໄປວ່າ, 'ພະອົງເປັນພະເຈົ້າທັງຫລາຍຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ' ເພາະລູກກຳພ້າພໍ່ໄດ້ພົບຄວາມເມດຕາ.
ພຣະຢາເວຈະຮັກສາອິດສະຣາເອນ ເມື່ອພວກເຂົາກັບຄືນມາຫາພຣະອົງ.
ຊື່ສຽງຂອງພວກເຂົາຈະເຫມືອນນ້ຳເຫລົ້າອະງຸ່ນຂອງເລບານອນ.
ພວກຄົນກະບົດຈະລົ້ມລົງໃນທາງນັ້ນ.
ຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວມາເຖິງໂຢເອນ.
ພວກເຂົາໄດ້ບອກລູກຫລານຂອງພວກເຂົາ, ແລະລູກຫລານຂອງພວກເຂົາຕ້ອງບອກລູກຫລານຂອງພວກເຂົາລຸ້ນຕໍ່ໄປ.
ພວກແມງໄມ້ກໍໄດ້ມາກິນຊໍ້າ ໃນສິ່ງທີ່ຝູງຕັກແຕນເຫລືອໄວ້.
ພວກເຂົາຈະຮ້ອງໄຫ້ ເພາະວ່າເຫລົ້າອະງຸ່ນຫວານໄດ້ຖືກຕັດອອກໄປ.
ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ສວນອະງຸ່ນກາຍເປັນສະຖານທີ່ໆຫນ້າ ຢ້ານກົວ.
ຍິງສາວໂສກເສົ້າ ຍ້ອນສາມາຫນຸ່ມຂອງນາງເສຍຊີວິດ.
ເມັດພືດຖືກທຳລາຍ.
ບໍ່ມີ
ເຂົ້າຈີ່ ແລະ ເຄື່ອງດື່ມຖວາຍບູຊາໄດ້ຂາດຈາກພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ.
ມື້ຂອງພຣະຢາເວຈະມາຮອດໃນໄວໆນີ້.
ເລົ້າເຂົ້າກໍຖືກມ້າງລົງ.
ຝູງສັດທົນທຸກທໍລະມານຍ້ອນວ່າ ພວກມັນບໍ່ມີຫຍ້າກິນ.
ໂຢເອນເອີ້ນຫາພຣະຢາເວ.
ສັດທັງຫລາຍຢູ່ໃນທົ່ງແມ່ນສຳລັບພຮະຢາເວ.
ພວກເຂົາຄວນຢ້ານຈົນໂຕສັ່ນ ເພາະມື້ຂອງພຣະຢາເວກຳລັງມາ
ບໍ່ມີກອງທັບໃດຈະເຫມືອນກອງທັບນີ້ ແລະ ຈະບໍ່ມີຢ່າງນີ້ອີກຕໍ່ໄປ
ແຜ່ນດິນຫລັງກອງທັບໄດ້ເຂົ້າມາເປັນເຫມືອນ ຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານທີ່ຖືກທຳລາຍ.
ກອງທັບນັ້ນເປັນເຫມືອນຝູງມ້າ, ແລະ ແລ່ນເຫມືອນກັບທະຫານລົດມ້າ
ບໍ່ມີ
ພວກມັນຮີບເຂົ້າໄປເມືອງນັ້ນ, ພວກມັນແລ່ນຢູ່ເທິງກຳແພງ, ພວກມັນປີນຂຶ້ນໄປໃນເຮືອນທຸກຫລັງ, ແລະທາງປ່ອງຢ້ຽມເຫມືອນຢ່າງຄົນຂີ້ລັກ.
ນີ້ແມ່ນກອງທັບຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາຄວນຈີີກໃຈຂອງພວກເຂົາ ແລະ ເຫມືອນຈີກເສື້ອຜ້າພາຍນອກ.
ພຣະອົງຊົງເຕັມໄປດ້ວຍພຣະເມດຕາກະລຸນາ, ຊົງຮ້າຍຊ້າ ແລະ ສັດຊື່ຕໍ່ຄຳຫມັ້ນສັນຍາຂອງພຣະອົງ ແລະ ພຣະອົງອາດຈະຊົງໂຜດປ່ຽນພຣະໄທການລົງໂທດພວກເຈົ້າ
ບໍ່ມີ
ພວກເຂົາຄວນເປົ່າແກເທິງພູຊີໂອນ ເພື່ອພາກັນຖືສິນອົດອາຫານບໍຣິສຸດ ແລະ ເອີ້ນຊຸມນຸມບໍຣິສຸດ.
ບໍ່ມີ
ພຣະຢາເວຈະບໍ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຈົ້າຕ້ອງໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍທ່າມກາງຊົນຊາດອື່ນອີກຕໍ່ໄປ.
ບໍ່ມີ
ແຜ່ນດິນຈະບໍ່ຢ້ານກົວ ເພາະວ່າພຣະຢາເວຈະຊົງກະທຳສິ່ງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່
ພຣະຢາເວເປັນຜູ້ສົ່ງກອງທະຫານທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ໄປ.
ບໍ່, ພຣະອົງບໍ່ເຄີຍນຳຄວາມອັບອາຍມາສູ່ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງອີກ.
ບັນດາລູກຊາຍລູກຍິງຂອງພວກເຈົ້າຈະປະກາດພຣະຄຳ, ພວກຜູ້ເຖົ້າກໍຈະຝັນເຫັນ, ແລະ ພວກຄົນຫນຸ່ມກໍຈະເຫັນນິມິດ.
ພຣະຢາເວຈະສະແດງການອັດສະຈັນໃນທ້ອງຟ້າ ແລະ ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.
ດວງຕາເວັນຈະກາຍເປັນຄວາມມືດ.
ທຸກໆຄົນທີ່ຮຽກອອກນາມຊື່ຂອງພຣະຢາເວຈະລອດພົ້ນ.
ພຣະຢາເວຈະເຕົ້າໂຮມຊົນຊາດທັງປວງ, ແລະ ນຳພວກເຂົາທັງຫລາຍໄປຍັງຮ່ອມພູເຢໂຮຊາຟັດ.
ຊົນຊາດທີ່ກະຈັດກະຈາຍແມ່ນໄພ່ພົນຂອງພຣະຢາເວ.
ຄົນຕີເຣ ຄົນຊີໂດນ, ແລະ ທົ່ວປະເທດຟີລິດສະຕີໂກດຮ້າຍໃຫ້ພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາໄດ້ຂົນເອົາຂອງມີຄ່າຂອງພຣະອົງໄປຍັງວິຫານທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາໄດ້ຂາຍຊາວຢູດາ ແລະ ເຢຣູຊາເລັມກັບຊາວກຣີກ, ເພື່ອເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຢູ່ຫ່າງໄກຈາກເຂດແດນຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະຂາຍບັນດາລູກຊາຍຍິງຂອງພວກເຈົ້າໃຫ້ຊາວເຊບາ ດ້ວຍມືຂອງຄົນຢູດາ.
ພວກເຂົາຄວນຕີຫມາກສົບໄຖຂອງພວກເຂົາໃຫ້ເປັນດາບ.
ພຣະຢາເວຈະພິພາກສາຊົນຊາດທັງຫລາຍທີ່ຢູ່ແຖບນັ້ນ.
ດວງຕາເວັນ ແລະ ດວງເດືອນຈະມືດຄື້ມໄປ, ແລະ ດວງດາວທັງຫລາຍກໍບໍ່ສ່ອງແສງອີກ.
ພຣະຢາເວຊົງເປັນທີ່ກຳບັງ ແລະ ເປັນປ້ອມປາການໃຫ້ແກ່ຄົນຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຈົ້າສະຖິດຢູ່ເທິງພູຊີໂອນ.
ບັນດາເນີນພູກໍຈະມີນ້ຳນົມໄຫລອອກມາ.
ເອຢິບ ແລະ ເອໂດມ ຈະຖືກປະໃຫ້ຮົກຮ້າງ.
ບໍ່ມີ
ອາໂມດໄດ້ຮັບສິ່ງທີ່ລາວເວົ້າກ່ຽວກັບອິດສະຣາເອນໃນການເປີດເຜີຍ.
ອາໂມດເປັນຜູ້ລ້ຽງແກະ.
ພຣະຢາເວປະກາດການລົງໂທດຕໍ່ ດາມາເຊ ເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ນວດພວກກິເລອາດດ້ວຍເຄື່ອງຕີເຫລັກ
ບໍ່ມີ
ພຣະຢາເວປະກາດການລົງໂທດຕໍ່ຊາວຄາຊາ ເພາະພວກເຂົາກວາດເອົາປະຊາຊົນທັງຫລາຍໄປເປັນຊະເລີຍ ແລ້ວມອບເຂົາເຫລົ່ານັ້ນໄວ້ໃນກຳມືຂອງຊາວເອໂດມ.
ພຣະຢາເວຊົງປະກາດວ່າ ພຣະອົງຈະເຜົາໄຫມ້ປ້ອມປາການທັງຫລາຍຂອງເມືອງເບັນຮາດາ, ຄາຊາ ແລະ ຕີເຣນັ້ນເສຍ.
ບໍ່ມີ
ພຣະຢາເວປະກາດວ່າຈະລົງໂທດເມືອງຕີເຣ ເພາະພວກເຂົາໄດ້ມອບປະຊາຊົນທັງຫມົດໃຫ້ແກ່ເອໂດມ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ຫັກພັນທະສັນຍາແຫ່ງຄວາມເປັນພີ່ນ້ອງກັນ.
ພຣະຢາເວປະກາດວ່າຈະລົງໂທດເມືອງເອໂດມ ເພາະວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ໄລ່ຂ້າຍາດຕິພີ່ນ້ອງດ້ວຍຄົມດາບ.
ພຣະຢາເວປະກາດວ່າຈະລົງໂທດຊາວອຳໂມນ ເພາະວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ຜ່າທ້ອງແມ່ມານໃນເມືອງກິເລອາດ.
ພຣະຢາເວຊົງປະກາດວ່າ ພຣະອົງຈະເຜົາໄຫມ້ຣາຊະວັງທັງຫລາຍໃນເມືອງຣັບບາ.
ພຣະຢາເວຊົງປະກາດວ່າ ກະສັດຂອງຊາວອຳໂມນຈະຕົກໄປເປັນຊະເລີຍ.
ພຣະຢາເວປະກາດວ່າຈະລົງໂທດຊາວໂມອາບ ຍ້ອນວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ເຜົາກະດູກຂອງກະສັດແຫ່ງເອໂດມຈົນເປັນຝຸ່ນຄືປູນຂາວ.
ບໍ່ມີ
ພຣະຢາເວໄດ້ປະກາດວ່າ ຈະລົງໂທດຢູດາ ເພາະພວກເຂົາປະຕິເສດຂໍ້ບັນຍັດຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ປະກາດວ່າ ພຣະອົງຈະເຜົາໄຫມ້ປ້ອມປາການຕ່າງໆໃນເມືອງໂມອາບ ແລະ ຢູດາ.
ບໍ່ມີ
ພຣະຢາເວໄດ້ປະກາດວ່າຈະລົງໂທດອິດສະຣາເອນ ເພາະວ່າ ພວກເຂົາໄດ້ຢຽບຫົວຂອງຄົນຍາກຈົນ.
ຄົນອິດສະຣາເອນເອົາຊະນະຄົນອະໂມຣິດໄດ້ ຍ້ອນວ່າພຣະຢາເວ ໄດ້ທຳລາຍຊາວອະໂມຣີດຕໍ່ຫນ້າພວກເຂົາ.
ຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຫ້າມບໍ່ໃຫ້ພວກຜູ້ປະກາດພຣະທຳປະກາດພຣະຄຳ.
ຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຊັກຊວນໃຫ້ຄົນນາຊີຣີດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນ.
ພວກທີ່ແລ່ນວ່ອງໄວກໍບໍ່ສາມາດແລ່ນປົບຫນີໄດ້ ແລະ ຜູ້ທີ່ແຂງແຮງກໍບໍ່ສາມາດຊ່ວຍເຫລືອຕົນເອງໄດ້.
ພຣະຢາເວໄດ້ປະກາດວ່າ ເມື່ອວັນນັ້ນມາເຖິງ, ນັກຍິງທະນູກໍບໍ່ສາມາດຢືນຢູ່ໄດ້; ນັກແລ່ນໄວກໍແລ່ນຫນີບໍ່ພົ້ນ, ຄົນຂີ່ມ້າເກັ່ງກໍບໍ່ສາມາດຊ່ວຍຊີວິດຂອງຕົນໃຫ້ພົ້ນໄດ້, ເຖິງແມ່ນວ່າ ທະຫານຜູ້ກ້າຫານທີ່ສຸດກໍຈະແລ່ນເປືອຍກາຍປົບຫນີໄປ.
ຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວຊົງກ່າວໂທດເຖິງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນ, ພ້ອມທັງຕະກຸນທັງຫລາຍທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ນຳອອກມາຈາກປະເທດເອຢິບ.
ພຣະຢາເວຊົງເລືອກຊົນຊາດອິດສະຣາເອນຈາກຄອບຄົວທັງຫລາຍເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.
ທັງສອງຄົນຕ້ອງໄດ້ມີການຕົກລົງກັນ ກ່ອນທີ່ຈະຍ່າງໄປດ້ວຍກັນ.
ເມື່ອໄພພິບັດເຂົ້າມາໃນເມືອງ, ພຣະຢາເວຊົງເປັນຜູ້ສົ່ງມັນມາ.
ພຣະຢາເວຊົງເປີດເຜີຍແຜນການຂອງພຣະອົງ ຕໍ່ຜູ້ປະກາດພຣະທຳ ກ່ອນທີ່ພຣະອົງຈະຊົງເຮັດສິ່ງນັ້ນ.
ຊາວເອຢິບຈະເຫັນຄວາມວຸຸ້ນວາຍອັນໃຫຍ່ ແລະ ການກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງທີ່ໄດ້ເກີດໃນຊະມາເຣຍ.
ພວກອິດສະຣາເອນໄດ້ສະສົມຄວາມຮຸນແຮງ ແລະ ການທຳລາຍໄວ້ຢູ່ໃນປ້ອມປາການ.
ພຣະຢາເວຊົງປະກາດວ່າ ຈະໃຫ້ພວກສັດຕູມາປຸ້ນເອົາສິ່ງຂອງ ໃນປ້ອມປາການທັງຫລາຍຂອງອິດສະຣາເອນ.
ມີພຽງສ່ວນຫນ້ອຍເທົ່ານັ້ນຈະຫນີລອດຈາກການລົງໂທດຂອງພຣະຢາເວໄດ້.
ພຣະຢາເວຈະຊົງທຳລາຍແທ່ນບູຊາຂອງເມືອງເບັດເອນ, ເຊື້ອສາຍຂອງຢາໂຄບ.
ບໍ່ມີ
ພຮະຢາເວຊົງເອີ້ນພວກເຂົາວ່າ, "ແມ່ງົວອ້ວນພີທັງຫລາຍ".
ບັນດາເມຍຄົນຮັ່ງມີທັງຫລາຍກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງຄົນທຸກຍາກ ແລະ ບົດບີບຜູ້ຂັດສົນ.
ພຣະຢາເວຊົງປະກາດວ່າ ເມຍທັງຫລາຍຈະຖືືກເກາະດ້ວຍຂໍເບັດ ແລະ ລາກແກ່ອອກໄປຈາກເມືອງ.
ບໍ່ມີ
ຊາວອິດສະຣາເອນພໍໃຈໃນການເຮັດບາບທີ່ເມືອງເບັດເອັນ ແລະ ເຮັດບາບຫລາຍກວ່າເກົ່າທີ່ເມືອງກິນການ, ນຳເຄື່ອງຖວາຍ ແລະ ຫນຶ່ງສ່ວນສິບ, ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແຫ່ງການຂອບພຣະຄຸນ, ແລະ ປະກາດການຖວາຍຕາມໃຈສະຫມັກ.
ພຣະຢາເວຊົງກັກນ້ຳຝົນໄວ້ຈາກຊົນຊາດອິດສະຣາເອນ ເພື່ອວ່າປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈະໄດ້ກັບຄືນມາຫາພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ໂຈມຕີສວນທັງຫລາຍ, ສວນອະງຸ່ນ ແລະ ຕົ້ນໄມ້ທັງຫລາຍດ້ວຍຫາຍະນະ ແລະພະຍາດນາໆຊະນິດ, ແລະທຳລາຍພວກມັນດ້ວຍຝູງຕັກແຕນທັງຫລາຍ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຂ້າຊຍຫນຸ່ມທັງຫລາຍດ້ວຍດາບ ເພື່ອວ່າປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈະໄດ້ກັບຄືນມາຫາພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ທຳລາຍເມືອງຕ່າງໆ ເພື່ອວ່າປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນຈະໄດ້ກັບຄືນມາຫາພຣະອົງ.
ຊົນຊາດອິດສະຣາເອນບໍ່ໄດ້ກັບຄືນມາຫາພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວຊົງບອກໃຫ້ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນວ່າ ພວກເຂົາຕຽມຕົວປະເຊີນຫນ້າກັບພຣະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວ, ພຣະເຈົ້າຈອມໂຍທາ, ຊົງສ້າງພູເຂົາທັງຫລາຍ ແລະ ເປີດເຜີຍແຜນການຂອງພຣະອົງຕໍ່ມະນຸດຊາດ.
ອິດສະຣາເອນທີ່ເປັນສາວປອດໄດ້ລົ້ມລົງໃນຄວາມໂສກເສົ້າ.
ບໍ່ມີ
ພຣະຢາເວຊົງບອກຕໍ່ພວກເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນວ່າ ຈົ່ງສະແຫວງຫາເຮົາ ແລະມີຊີວິດຢູ່.
ບໍ່ມີ
ພຣະອົງຊົງນຳຄວາມຈິບຫາຍມາເຫມືອຜູ້ແຂງແຮງ.
ຜູ້ແຂງແຮງໄດ້ກຽດຊັງທຸກຄົນທີ່ຕັກເຕືອນພວກເຂົາ, ແລະ ກຽດຊັງທຸກຄົນເວົ້າຄວາມຈິງ.
ຜູ້ແຂງແຮງໄດ້ຂົ່ມເຫັງຄົນທຸກຍາກ, ສະນັ້ນ ພຣະຢາເວຈະລົງໂທດພວກເຂົາ.
ຄົນສະຫລາດຈະມິດງຽບຢູ່ໃນເວລານັ້ນ, ເພາະວ່ານັ້ນເປັນເວລາແຫ່ງຄາວຊົ່ວຮ້າຍ
ປະຊາຊົນຄວນສະແຫວງຄວາມດີ ແລະບໍ່ແມ່ນຄວາມຊົ່ວ, ເພື່ອພຣະຢາເວຈະຊົງສະຖິດຢູ່ນຳພວກເຂົາ.
ຈະໄດ້ຍິນສຽງຮ້ອງໄຫ້ ແລະ ຄວາມໂສກເສົ້າຕາມຖະຫນົນ ເມື່ອພຣະຢາເວຍ່າງຜ່ານທ່າມກາງປະຊາຊົນທັງຫລາຍ.
ມື້ແຫ່ງພຣະຢາເວເປັນມື້ແຫ່ງຄວາມມືດ ແລະ ມືດມົນ.
ພຣະຢາເວບໍ່ຍິນດີກັບການປະຊຸມພິທີກຳທັງຫລາຍຂອງປະຊາຊົນ.
ພຣະຢາເຊຢາກເຫັນຄວາມຍຸຕິທຳ ແລະ ຄວາມຊອບທຳຫລັ່ງໄຫລອອກຈາກປະຊາຊົນ.
ປະຊາຊົນໄດ້ສ້າງຮູບເຄົາລົບທັງຫລາຍຂຶ້ນສຳລັບຕົນເອງ.
ພຣະຢາເວຈະຂັບໄລ່ປະຊາຊົນອອກໄປໄກກວ່າເມືອງດາມາເຊ.
ພຣະຢາເວຊົງປະກາດ ວິບັດແກ່ບັນດາຜູ້ທີ່ຢູ່ຢ່າງສະບາຍໃນຊີໂອນ, ແລະ ແກ່ຜູ້ທີ່ຢູ່ຢ່າງປອດໄພໃນດິນແດນຊາມາເຣຍ.
ບໍ່ມີ
ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບໄພພິບັດຂອງພຣະຢາເວໃນເວລາຂອງພວກເຂົາກັບຄວາມມ່ວນຊື່ນ, ກິນລ້ຽງ, ຮ້ອງລຳທຳເພງ, ແລະ ດື່ມກິນ.
ພວກເຂົ້າບໍ່ໄດ້ໂສກເສົ້າເສຍໃຈຕໍ່ຄວາມຈິບຫາຍຂອງຣາຊະອານາຈັກໂຢເຊັບເລີຍ.
ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບໄພພິບັດຂອງພຣະຢາເວຈະຕົກໄປເປັນຊະເລີຍ.
ພຣະຢາເວຊົງກຽດຊັງຄວາມຈອງຫອງ ແລະ ປ້ອມປາການທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ.
ບໍ່ມີ
ເຮືອນທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາກໍຈະແຕກເປັນທ່ອນໆ.
ຄົນເຫລົ່ານີ້ໄດ້ປ່ຽນຄວາມຍຸຕິທຳໃຫ້ກາຍເປັນຍາພິດ ແລະ ເຮັດໃຫ້ຄວາມຊອບທຳກາຍເປັນຄວາມຂົມຂື່ນ.
ພຣະຢາເວປະກາດວ່າຈະຍົກຊົນຊາດຫນຶ່ງຂື້ນຕໍ່ເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ.
ຊົນຊາດນີ້ຈະໂຈມຕີເຊື້ອສາຍອິດສະຣາເອນ.
ອາໂມດໄດ້ເຫັນພຣະອົງໄດ້ຊົງສ້າງຝູງຕັກແຕນເມື່ອຕອນທີ່ພືດກຳລັງປົ່ງໃຫມ່ຂື້ນມາດ້ກິນພືດຈາກແຜ່ນດິນຈົນຫມົດສີ້ນ.
ພຣະຢາເວຊົງຕອບວ່າ ໄພພິບັດໃນຄັ້ງນີ້ຈະບໍ່ເກີດຂຶ້ນ.
ອາໂມດໄດ້ເຫັນພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເອີ້ນໄຟມາໃຫ້ມາລົງໂທດ.
ພຮະຢາເວຊົງຕອບວ່າ ສິ່ງນີ້ຈະບໍ່ບັງເກີດຂຶ້ນມາອີກເຫມືອນກັນ.
ອາໂມດໄດ້ເຫັນອົງຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງຢືນຢູ່ຂ້າງກຳແພງ ພ້ອມກັບຖືເຊືອກສາຍເນັ່ງເສັ້ນຫນຶ່ງໃນພຣະຫັດຂອງພຣະອົງ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງເວົ້າວ່າ ເຊືອກສາຍເນັ່ງນັ້ນ ຫມາຍເຖິງວ່າ ຊົນຊາດອິດສະຣາເອນຈະບໍ່ອົດກັ້ນກັບພວກເຂົາອີກຕໍ່ໄປ.
ພຣະຢາເວຊົງປະກາດວ່າ ພຣະອົງຈະທຳລາຍສະຖານທີ່ສັກສິດທັງຫລາຍ ແລະ ສະຖານທີ່ນະມັດສະການຂອງຊົນຊາດອິດສະຣາເອນ.
ອາໂມດໄດ້ຖືກກ່າວຫາວ່າ ມີແຜນອຸບາຍກະບົດຕໍ່ສູ້ເຢໂຣໂບອາມ, ກະສັດຂອງອິດສະຣາເອນ.
ອາໂມດໄດ້ທຳນວາຍວ່າ ເຢໂຣໂບອາມຈະຕ້ອງຕາຍຢູ່ດ້ວຍຄົມດາບ.
ອາໂມດຖືກບອກໃຫ້ກັບຄືນເມືອຣາຊະອານາຈັກຢູດາ, ແລະ ປະກາດພຣະທຳຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ອາໂມດເປັນພຽງແຕ່ຄົນລ້ຽງສັດ ແລະ ເປັນຜູ້ປູກຫມາກເດື່ອເທດ.
ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ, ອາມາຊີຢາເອີຍ ຈະຕາຍຢູ່ໃນດິນແດນຂອງຄົນນອກສາດສະຫນາ, ເມຍຂອງເຈົ້າຈະກາຍເປັນໂສເພນີ, ລູກຊາຍຍິງຂອງເຈົ້າຈະຖືກຂ້າ, ແລະ ແຜ່ນດິນຂອງເຈົ້າຈະຖືກແບ່ງປັນໃຫ້ຄົນອື່ນ.
ພຣະຢາເວຊົງປະກາດວ່າ ຊົນຊາດອິດສະຣາເອນຈະຕົກເປັນຊະເລີຍຢູ່ດິນແດນຫ່າງໄກຈາກແຜ່ນດິນຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສະແດງໃຫ້ອາໂມດໄດ້ເຫັນກະຕ່າຫມາກໄມ້ລະດູຮ້ອນຫນ່ວຍຫນຶ່ງ.
ມື້ສຸດທ້າຍ ຂອງອິດສະຣາເອນໄພ່ພົນຂອງເຮົາໄດ້ຫມູນວຽນມາຮອດແລ້ວ.
ປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຂົ່ມເຫັງຄົນຂັດສົນ ແລະ ໄລ່ຄົນທຸກຍາກອອກຈາກແຜ່ນດິນນີ້.
ປະຊາຊົນກັງວົນເພາະວ່າ ພວກເຂົາຕ້ອງການຈະໄດ້ເອົາເຂົ້າສາລີອອກໄປຂາຍ ແລະ ຄົດໂກງຄົນຍາກຈົນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າ, ເຮົາຈະບໍ່ລືມການກະທຳອັນຊົ່ວຊ້າຂອງພວກເຂົາຢ່າງແນ່ນອນ.
ໃນມື້ນັ້ນ, ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ ພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ຕາເວັນຕົກໃນຕອນທ່ຽງ.
ປະຊາຊົນທັງຫລາຍຈະນຸ່ງເຄື່ອງຜ້າປ່ານຫຍາບໃນວັນນັ້ນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົວກ່າວວ່າ ພຣະອົງຈະສົ່ງການອຶດຢາກໃນການໄດ້ຍິນພຣະຄຳຂອງພຣະຢາເວ.
ໃນມື້ນັ້ນ ບັນດາສາວປອດທີ່ສວຍງາມ ແລະບັນດາຊາຍຫນຸ່ມທັງຫລາຍຈະອອ່ນເພຍຍ້ອນການຫິວນ້ຳ.
ບັນດາຄົນທີ່ສາບານຕົນດ້ວຍຄວາມບາບແຫ່ງຊະມາເຣຍ ບໍ່ສາມາດລຸກຂຶ້ນໄດ້ອີກ.
ບໍ່ມີຜູ້ໃດຈະສາມາດປົບຫນີຈາກການພິພາກສາ ຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກໍຈະສັ່ງງູໃຫຍ່ໃນທະເລໃຫ້ກັດກິນພວກເຂົາ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະເຝົ້າເບິ່ງດ້ວຍສາຍຕາຮ້າຍ.
ຄົນທັງຫລາຍກໍໂສກເສົ້າເມື່ອພຣະຢາເວໄດ້ແຕະຕ້ອງແຜ່ນດິນໂລກ ແລະ ມັນກໍລົ້ມສະລາຍໄປ.
ພຣະຢາເວໄດ້ນຳພາຊາວອິດສະຣາເອນອອກຈາກແຜ່ນດິນເອຢິບ.
ພຣະຢາເວຊົງນຳພວກຟີລິດສະຕີນອອກຈາກເມືອງກະເຣເຕ.
ບໍ່, ພຣະຢາເວຈະບໍ່ທຳລາຍເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນທັງຫມົດ.
ບັນດາຜູ້ທີ່ເຮັດຜິດບາບທັງຫລາຍເວົ້າວ່າ ຄວາມຈິບຫາຍຈະມາບໍ່ເຖິງພວກເຮົາ.
ໃນມື້ນັ້ນ, ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ ພຣະອົງຈະເຕັນຂອງດາວິດທີ່ລົ້ມລົງຂຶ້ນໃຫມ່, ແລະປົວແປງບ່ອນທີ່ເພພັງທັງຫລາຍ.
ມື້ນັ້ນກຳລັງຈະມາເຖິງ, ພູເຂົາຈະຍ້ອຍ ແລະ ເນີນພູຈະໄຫລດ້ວຍນ້ຳອະງຸ່ນຫວານ.
ພຣະຢາເວຊົງສັນຍາວ່າຈະນຳຊົນຊາດອິດສະຣາເອນມາຈາກການເປັນຊະເລີຍ.
ຫລັງຈາກທີ່ພຣະຢາເວຊົງນຳອິດສະຣາເອນກັບຄືນມາ, ອິດສະຣາເອນຈະຢູ່ໃນແຜ່ນດິນນັ້ນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ພຣະຢາເວສົ່ງທູດຂອງພຣະອົງໄປທ່າມກາງຊົນຊາດທັງຫລາຍ ເພື່ອໃຫ້ຊົນຊາດທັງຫລາຍເຮັດສົງຄາມຕໍ່ສູ້ເອໂດມ.
ຊາວເອໂດມມີຄວາມອວດອົ່ງໃນຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາ ແລະເຊື່ອວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ຖືກເຮັດໃຫ້ຕົກຕໍ່າເຖິງດິນຈັກເທື່ອ.
ຄົນຜູ້ເປັນພັນທະມິດແຫ່ງສັນຕິກັບເອໂດມຈະຫລອກລວງ ແລະຫັກຫລັງເອໂດມ.
ເອໂດມຈະຖືກປົກຄຸມດ້ວຍຄວາມອັບອາຍ ແລະ ຖືກຕັດອອກຕະຫລອດໄປເປັນນິດ ເພາະວ່າຄວາມໂຫດຮ້າຍຂອງເອໂດມທີໄດ້ເຮັດກັບນ້ອງຊາຍຂອງຕົນຄືຢາໂຄບ.
ໃນວັນນັ້ນ, ຄົນແປກຫນ້າທັງຫລາຍຈະໄດ້ເຂົ້າໄປໃນປະຕູຂອງເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ຂົນເອົາຄວາມຮັ່ງມີຂອງເຂົາໄປ.
ພຣະເຢວາບອກກັບເອໂດມຢ່າໄດ້ພໍໃຈ, ຍິນດີ, ແລະຈັບສະຫລາກເພື່ອສວຍໂອກາດປຸ້ນຄວາມຮັ່ງມີຂອງຢູດາ ໃນວັນແຫ່ງຄວາມທົນທຸກຂອງຢູດານັ້ນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າວ່າ ການກະທຳຂອງເອໂດມເອງຈະກັບຄືນມາຕົກໃສ່ຫົວຂອງເອໂດມຄືນ.
ໃນບາງພູເຂົາແຫ່ງຊີໂອນຈະສະມາດຫນີລອດຈາກຄວາມທົນທຸກຂອງຢູດາ.
ຈະບໍ່ມີຊາວເອໂດມຄົນໃດເລີຍທີ່ລອດຊີວິດເຫລືອຢູ່ ຫລັງຈາກການພິພາກສາຂອງພຣະຢາເວ.
ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ມາຈາກເມືອງເນແກບຈະເປັນເຈົ້າຂອງພູເຂົາຂອງເອຊາວ.
ພູເຂົາແຫ່ງເອຊາວຈະຖືກພິພາກສາຈາກພູເຂົາແຫ່ງຊີໂອນ.
ພຣະຢາເວຊົງບັນຊາໃຫ້ໂຢນາໄປທີ່ເມືອງນີນາເວ ແລະໄປເວົ້າຕໍ່ຕ້ານພວກເຂົາ.
ໂຢນາລຸກຫນີໃຫ້ພົ້ນຈາກຫນ້າພຣະຢາເວ ໄປທີ່ເມືອງຕາກຊິດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສົ່ງລົມພາຍຸໃຫ່ຍຂື້ນໃນທະເລ, ແລະປາກົດວ່າເຮືອຈະແຕກ.
ພວກລູກເຮືອກໍຢ້ານຫລາຍ ແລະແຕ່ລະຄົນກໍຮ້ອງຫາພະຂອງຕົນ
ພວກລູກເຮືອຈັບສະຫລາກ ເພື່ອຈະໄດ້ຮູ້ວ່າແມ່ນໃຜເປັນຕົ້ນເຫດ, ແລະສະຫລາກນັ້ນຕົກໄປທີ່ໂຢນາ.
ໂຢນາບອກພວກເຂົາວ່າລາວໄດ້ກໍາລັງຫນີໃຫ້ພົ້ນຈາກຫນ້າຂອງພຣະຢາເວ.
ໂຢນາບອກພວກເຂົາວ່າຈົ່ງຈັບຂ້ອຍໂຍນລົງໄປໃນທະເລ ເພື່ອພາຍຸຈະສະຫງົບລົງ.
ພວກເຂົາຂໍຕໍ່ພຣະຢາເວວ່າ ຢ່າລົງໂທດພວກເຂົາ, ແລະຢ່າໃຫ້ຄວາມຜິດຂອງຄວາມຕາຍຂອງໂຢນາຕົກຢູ່ກັບພວກເຂົາ.
ເມື່ອພວກເຂົາໂຍນໂຢນາລົງໄປໃນທະເລ, ແລະແລ້ວທະເລກໍສະຫງົບລົງ.
ປາໃຫຍ່ໂຕຫນຶ່ງກືນໂຢນາລົງໄປໄວ້ໃນທ້ອງ, ແລະລາວໄດ້ຢູ່ໃນທ້ອງປານັ້ນເປັນເວລາ ສາມມື້ສາມຄືນ.
ໂຢນາຮ້ອງຫາພຣະຢາເວເພື່ອຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ.
ໂຢນາຄິດວ່າລາວຄົງຈະບໍ່ໄດ້ເຫັນພຣະວິຫານອັນບໍຣິສຸດຂອງພຣະຢາເວອີກແລ້ວ.
ພຣະຢາເວຊ່ວຍຊີວິດຂອງໂຢນາໃຫ້ພົ້ນຈາກຂຸມ.
ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີີ່ສົນໃຈໃນພະອື່ນທີບໍ່ມີຄ່ານັ້ນ ໄດ້ປະຕິເສດຄວາມສັດຊື່ຂອງພຣະຢາເວທີ່ມີຕໍ່ພວກເຂົາ.
ໂຢນາໄດ້ສັນຍາວ່າຈະເຮັດໃຫ້ສຳເລັດຕາມທີ່ລາວໄດ້ປະຕິຍານໄວ້.
ໂຢນາເວົ້າວ່າຄວາມພົ້ນມາຈາກພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວສັ່ງປາໃຫ້ຄາຍໂຢນາອອກສູ່ແຜ່ນດີນແຫ້ງ.
ພຣະຢາເວສັ່ງໂຢນາໃຫ້ໄປທີ່ເມືອງນີນາເວ ແລະປະກາດຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວ.
ໂຢນາເຊື່ອຟັງ ແລະໄປທີ່ເມືອງນີນາເວ.
ໂຢນາປະກາດວ່າ ອີກສີ່ສິບມື້ເມືອງນີນາເວຈະຖືກທຳລາຍ.
ຊາວເມືອງນີນາເວຖືສິນອົດເຂົ້າ ແລະນຸ່ງເຄື່ອງທີ່ເຮັດຜ້າປ່ານ, ກັບໃຈຈາກທາງແຫ່ງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາ, ແລະຮ້ອງຂໍດ້ວຍສຽງດັງຕໍ່ພຣະເຈົ້າ.
ກະສັດຂອງເມືອງນີນາເວຍັງຄົງມີຄວາມຫວັງວ່າ ພຣະເຈົ້າອາດຈະຊົງປ່ຽນໃຈ ປ່ຽນຈາກຄວາມໂກດອັນແຮງກ້າຂອງພຣະອົງ.
ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງປ່ຽນໃຈບໍ່ລົງໂທດພວກເຂົາ, ຕາມທີ່ພຣະອົງເຄີຍກ່າວໄວ້ນັ້ນ.
ມັນເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ຖືກຕ້ອງຢ່າງຮ້າຍແຮງຕໍ່ໂຢນາຄືວ່າ ພຣະເຈົ້າຊົງປ່ຽນໃຈ ແລະບໍ່ລົງໂທດຊາວນີນາເວ.
ໂຢນາກ່າວວ່າລາວຮູ້ວ່າ ພຣະຢາເວຊົງພຣະຄຸນ, ມີຄວາມເມດຕາ, ຮ້າຍຊ້າ, ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຮັກ, ແລະຈະຊົງຍົກໂທດຈາກການສົ່ງໄພພິບັດມາ.
ໂຢນາຕ້ອງການໃຫ້ພຣະຢາເວເອົາຊີວິດລາວໄປ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຖາມໂຢນາ ຖ້າມັນດີແລ້ວຫລືທີ່ເຈົ້າໃຈຮ້າຍແບບນີ້.
ໂຢນາຕ້ອງການຢາກເບິ່ງ ສິ່ງທີ່ຈະເກີດຂື້ນກັບເມືອງນັ້ນ.
ທຳອິດພຣະຢາເວຊົງເຮັດໃຫ້ມີຕົ້ນໄມ້ໃຫ້ຮົ່ມເງົາແກ່ໂຢນາ, ແລ້ວໄດ້ມີໂຕຫນອນໂນຫນຶ່ງມາກັດກິນມັນໃນມື້ຕໍ່ມາ, ແລະແລ້ວໄດ້ສົ່ງລົມຮ້ອນພັດມາຈາກທິດຕາເວັນອອກມາເຮັດໃຫ້ໂຢນາເກືອບເປັນລົມຫລົ້ມໄປ.
ພຣະຢາເວຊົງຖາມໂຢນາດີແລ້ວບໍທີ່ລາວໃຈຮ້າຍກັບເລື່ອງຕົ້ນໄມ້ນີ້
ໂຢນາມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ຕົ້ນໄມ້ຕົ້ນນັ້ນ.
ພຣະຢາເວມີຄວາມເມດຕາຕໍ່ປະຊາຊົນຊາວເມືອງນີນາເວ ແລະຝູງສັດດ້ວຍ.
ໂຢທາມ, ອາຮາດ, ແລະ ເຮເຊກີຢາ, ເປັນກະສັດແຫ່ງຢູດາຍ ໃນເວລາທີ່ພຣະທັມຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຮອດມີກາ.
ພຣະຢາເວຈະສະເດັດລົງມາ ແລະ ຈະຊົງຢຽບເທິງສະຖານທີ່ສູງທັງຫລາຍເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະຢາເວຈະນຳເອົາຄຳຕັດສິນນີ້ ເພາະການກະບົດຂອງຢາໂຄບ, ແລະ ເພາະບາບທັງຫລາຍຂອງຊາວອິດສະຣາເອນ.
ຊາມາເຣັຽໄດ້ລວບລວມຮູບແກະສະລັກ, ຂອງຂວັນ ແລະ ຮູບເຄົາລົບທີ່ຖືກແກະສະຫລັກຈາກຂອງຂວັນນັ້ນ ໄປສູ່ການຄ້າປະເວນີຂອງນາງ.
ມີກາໄດ້ຄ່ຳຄວນ ແລະຮ້ອງໄຫ້ ແລະຍ່າງໄປດ້ວຍຕີນເປົ່າ ແລະເປືອຍຕົວ.
ເບັດເອເຊນໂສກເສົ້າ, ເພາະທີ່ກຳບັງຂອງພວກເຂົາຈະຖືກເອົາໄປ.
ເມືອງລາກິດແມ່ນຈຸດເລີ່ມຕົ້ນຂອງບາບສຳລັບລູກສາວຂອງຊີໂອນ.
ພວກເຂົາແຖຫົວ, ເພາະວ່າລູກຂອງພວກເຂົາຈະຖືກເນລະເທດຈາກພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາວາງແຜນຄິດເຮັດຊົ່ວຢູ່ເທິງບ່ອນນອນຂອງຕົນ.
ພຣະຢາເວຈະປ່ຽນດິນແດນຂອງປະຊາຊົນ, ແລະຈະຍ້າຍມັນອອກຈາກພວກເຂົາ. ສະນັ້ນຄົນຮັ່ງມີຈະບໍ່ມີລູກຫລານທີ່ຈະແບ່ງປັນດິນແດນ.
ພວກເຂົາເອົາເສື້ອຄຸມຈາກຜູ້ຜ່ານໄປໂດຍປາສະຈາກຄວາມສົງໃສ.
ພວກເຂົາຄວນລຸກຂຶ້ນ ແລະ ອອກໄປເພາະນີ້ບໍ່ແມ່ນທີ່ ທີ່ເຈົ້າຈະຕ້ອງຢູ່, ເພາະທີ່ບ່ອນນີ້ສົກກະປົກ.
ພຣະຢາເວຈະລວມເອົາຄົນອິສະຣາເອນທີ່ເຫລືອຢູ່.
ພວກຜູ້ນຳຂອງຢາໂຄບກິນຊີ້ນຂອງປະຊາຊົນຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວຈະປິດບັງຫນ້າຈາກຜູ້ນຳຂອງຢາໂຄບ ເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຊົ່ວໄວ້ຫລາຍຢ່າງ.
ມັນຈະມືດຄຶ້ມເພື່ອວ່າ ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະ ຈະທຳນວາຍຫຍັງບໍ່ໄດ້.
ສຳລັບຜູ້ນຳຈະຕັດສິນຄະດີສິນບົນ.
ໃນບັ້ນປາຍພູເຂົາທີ່ພຣະວິຫານຂອງອົງພຣະຢາເວ ຈະສະຖາປະນາຂຶ້ນຢູ່ເຫນືອຫມູ່ພູເຂົາທັງຫລາຍ.
ຫລາຍປະຊາຊາດຈະຕ້ອງໄປພູເຂົາຂອງ ພຣະຢາເວ ດັ່ງນັ້ນພຣະອົງຈະຊົງສອນພວກເຂົາໃນທາງຂອງພຣະອົງແກ່ເຂົາ, ແລະ ເຂົາຈະດຳເນີນໃນວິຖີທາງຂອງພຣະອົງ.
ປະຊາຊົນທຸກຄົນຍ່າງໄປໃນນາມພະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະລວບລວມຄົນພິການ ແລະ ຈະລວບລວມບັນດາຜູ້ຖືກຂັບໄລ່ໄປ ແລະ ບັນດາຜູ້ທີ່ທຸກໃຈ.
ລູກສາວຂອງຊີໂອນຈະໄດ້ຮັບການຊ່ວຍເຫລືອຢູ່ບາບີໂລນ.
ປະຊາຊາດບໍ່ຮູ້ຄວາມຄິດຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວຈະອຸທິດຄວາມຮັ່ງມີຂອງພວກເຂົາໃຫ້ກັບພຣະອົງເອງ.
ພວກເຂົາຈະຕີຜູ້ນຳຂອງອິສະຣາເອນດ້ວຍໄມ້ກະບອງ.
ພຣະເຈົ້າຈະຊົງຖິ້ມພວກເຂົາ, ຈົນເຖິງເວລາທີ່ຍິງຜູ້ເຈັບທ້ອງຈະເກີດລູກ.
ເດັກຈະລ້ຽງຝູງແກະຂອງເຂົາດ້ວຍຄວາມເຂັ້ມແຂງຂອງພຣະຢາເວ.
ຄົນຂອງຢາໂຄບທີ່ເຫລືອຢູ່ບໍ່ໄດ້ລໍຖ້າມະນຸດ.
ເມື່ອມືຂອງຊາວອິດສະຣາເອນຖືກຍົກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ກັບສັດຕູຂອງພວກເຂົາ, ມັນຈະກຳຈັດສັດຕູທັງຫມົດ.
ພຣະຢາເວຈະປະຕິບັດການແກ້ແຄ້ນຕໍ່ບັນດາປະຊາຊາດຊຶ່ງບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງ.
ພຣະຢາເວຈະສູ້ຄວາມກັບອິສະຣາເອນ.
ພຣະອົງໄດ້ສັ່ງໃຫ້ປະຊາຊົນໃຫ້ການຕໍ່ຕ້ານເຂົາ.
ພຣະຢາເວຕ້ອງການໃຫ້ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ ເຮັດສິ່ງທີ່ຍຸຕິທັມ, ຮັກຄວາມເມດຕາ, ແລະ ດຳເນີນຊີວິດໄປກັບພຣະອົງດ້ວຍຄວາມຖ່ອມໃຈ.
ລີ້ນຂອງຜູ້ທີ່ອາໄສຂອງນະຄອນນັ້ນທີ່ເວົ້າຂີ້ຕົວະ ແລະຫລອກລວງ.
ພຣະຢາເວເຮັດໃຫ້ເມືອງເສຍຫາຍ ເພາະຄວາມບາບທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ.
ເມືອງໄດ້ຍ່າງໄປຕາມຄຳແນະນຳຂອງ ອົມຣີ ແລະອາຮາບ.
ຄົນທີ່ຈົ່ງຮັກພັກດີ ໄດ້ຕາຍໄປຈາກແຜ່ນດິນໂລກ.
ບັນດາຄົນຍາມໄດ້ບອກໄວ້ລ່ວງຫນ້າເຖິງວັນແຫ່ງການລົງໂທດຂອງປະຊາຊົນທີ່ຍັງເຫລືອ.
ສັດຕູຂອງຜູ້ຊາຍແມ່ນຄົນໃນຄົວເຮືອນຂອງເຂົາເອງ.
ຫລັງຈາກທີ່ມີກາລົ້ມລົງ, ລາວຈະລຸກຂຶ້ນ.
ມີກາຈະຮັບພຣະພິໂຣດຂອງພຣະຢາເວ ຈົນກວ່າພຣະອົງຈະພິພາກສາຄະດີຂອງລາວ, ເເລະ ຊົງຕັດສິນຄວາມເພື່ອລາວ.
ຕາຂອງມີກາຈະແນມເບິ່ງສັດຕູຂອງລາວ.
ເມື່ອມື້ຫນຶ່ງທີ່ຈະມາເຖິງເພື່ອສ້າງກຳແພງ, ເຂດແດນຈະຂະຫຍາຍອອກໄປໄກຫລາຍ.
ມີກາໄດ້ຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວລ້ຽງຜູ້ຄົນດ້ວຍໄມ້ແສ້ຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຈະສະແດງຄວາມອັດສະຈັນແກ່ພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈະເຫັນ ແລະໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍຂອງອຳນາດທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາ.
ປະຊາຊາດຕ່າງໆຈະມາຫາພຣະຢາເວ ແລະ ພວກເຂົາຈະຢ້ານກົວເພາະພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຈະບໍ່ຮັກສາຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງພຣະອົງຕະຫລອດໄປ, ເພາະພຣະອົງປິຕິຍິນດີໃນພັນທະສັນຍາອັນສັດຊື່ຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງດຶກຖິ້ມບາບທັງຫມົດຂອງພວກເຂົາລົງໄປໃນທະເລເລິກ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພຣະຢາເວຊົງເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍ.
ພຣະຢາເວຊົງແກ້ແຄ້ນພວກສັດຕູຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຊົງດຳເນີນໃນພາຍຸລົມຫມູນ ແລະ ພາຍຸ.
ດອກໄມ້ຢູ່ເທິງພູເລບານອນກໍຫ່ຽວແຫ້ງໄປ.
ແຜ່ນດິນກໍພັງທະລາຍລົງຕໍ່ພຣະພັກພຣະອົງ
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພຣະຢາເວຊົງເປັນບ່ອນກຳບັງອັນເຂັ້ມແຂງໃນວັນທີ່ຍາກລຳບາກ.
ພຣະອົງໄລ່ພວກເຂົາເຂົ້າໄປໃນຄວາມມືດ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພຣະອົງຈະທຳລາຍແອກຂອງປະຊາຊົນອອກຈາກພວກເຂົາ.
ເທິງພູເຂົາມີຕີນຂອງຜູ້ນຳຂ່າວດີມາ.
ຢູດາຄວາມຈັດງານສະຫລອງເທດສະການ ແລະ ຮັກສາຄຳສາບານຂອງຕົນ, ເພາະຄົນຊົ່ວຈະບໍ່ມາຫາພວກເຂົາອີກ.
ພຣະຢາເວຟື້ນຟູຄວາມຮຸ່ງເຮືອງຂອງຢາໂຄບ.
ໂລ່ຂອງທະຫານຂອງເຂົາເປັນສີແດງ.
ລົດມ້າຮົບແລ່ນໄປຕາມຖະຫນົນຢ່າງໄວວາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໄດ້ມີການອອກຄຳສັ່ງວ່າ: ຣາຊະນີຖືກລັກ ແລະ ນຳຕົວໄປ; ສາວໃຊ້ຂອງນາງຮ້ອງໄຫ້ຄວນຄາງຄືສຽງນົກກາງແກ, ກຳລັງຕີເອິກຂອງພວກເຂົາເອງ.
ຜູ້ຄົນຕ່າງຫນີໄປເຫມືອນນໍ້າພຸພັງອອກມາ.
ພວກມັນບໍ່ຢ້ານສິ່ງໃດ.
ສິງໂຕສະສົມຊີ້ນໄວ້ຈົນເຕັມຖໍ້າຂອງມັນ, ໃນຖໍ້າຂອງມັນມີຊາກສັດທິ່ຈີກຂາດເປັນຕ່ອນໆ.
ພຣະຢາເວຈະເຜົາລົດມ້າຮົບຂອງເຈົ້າໃຫ້ເປັນຄວັນໄຟ, ແລະຄົມດາບຈະສັງຫານສິງຫນຸ່ມຂອງເຈົ້າ. ພຣະອົງຈະຕັດເຫຍື່ອຂອງເຈົ້າຈາກແຜ່ນດິນ.
ເມືອງທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍເລືອດ, ແລະຊັບສົມບັດທິ່ປຸ້ນມາທັງສິ້ນ.
ຈະມີຊາກສົບກອງສູງຂຶ້ນຫລາຍມະຫາສານ, ແລະຮ່າງຄົນຕາຍບໍ່ຮູ້ຈັກຫມົດ.
ສິ່ງນີ້ເກີດຂຶ້ນ ເພາະການກະທຳທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍລາຄະຕັນຫາຂອງຍິງໂສເພນີທີ່ສວຍງາມນັ້ນ.
ພຣະຢາເວຈະຮື້ກະໂປ່ງຂອງນາງຄຸມຫນ້າຂອງນາງ ແລະ ໃຫ້ບັນດາປະຊາຊາດໄດ້ເຫັນຄວາມເປືອຍກາຍຂອງນາງ, ແລະ ໃຫ້ຣາຊອານາຈັກທັງຫລາຍເຫັນຄວາມອັບອາຍຂອງນາງ. ພຣະອົງຈະໂຍນສິ່ງເປິເປື້ອນອັນຫນ້າລັງກຽດໃສ່ນາງ, ແລະເຮັດໃຫ້ນາງຊົ່ວຊ້າ. ພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ນາງຖືກຄົນປະຈານ.
ທະເລເປັນກຳແພງເມືອງເທເບັດ.
ສັດຕູຂອງນາງຈັບສະຫລາກຖືກຜູ້ທີ່ມີກຽດໃນເມືອງນີ້
ຖ້າກຳແພງເມືອງຂອງນີເນເວຖືກສັ່ນ, ພວກມັນຈະຕົກລົງໄປໃນປາກຂອງຜູ້ທີ່ກິນ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພວກຜູ້ປົກຄອງມີຫລາຍເຫມືອນຕັກແຕກ.
ຄົນທັງປວງທີ່ໄດ້ຍິນຂ່າວກ່ຽວກັບເຈົ້າ ຈະຕົບມືເຍາະເຍີ້ຍເຈົ້າ.
ຮາບາກຸກຖາມວ່າເປັນຫຍັງພຣະຢາເວບໍ່ໄດ້ຍິນຫລືຊ່ວຍລາວ, ເຖິງແມ່ນວ່າລາວໄດ້ຮ້ອງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ.
ຮາບາກຸກກຳລັງຖືກສ້າງຂຶ້ນ ເພື່ອໃຫ້ເບິ່ງຄວາມຊົ່ວ, ການເຮັດຜິດ, ການທຳລາຍ, ຄວາມຮຸນແຮງ, ການຜິດຖຽງກັນ ແລະການຂັດແຍ້ງ.
ຄວາມຍຸດຕິທຳທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງກຳລັງຈະເກີດຂຶ້ນ.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກ່າວວ່າ ຮາບາກຸກຈະເຫັນຊາວຊາວເຄເດັຽ ເດີນຂະບວນກອງທັບຜ່ານແຜ່ນດິນເພື່ອຍຶດເປັນທີ່ຢູ່ອາໄສ.
ຊາວຊາວເຄເດັຽ ແມ່ນເປັນຫນ້າຢ້ານກົວ ແລະ ເປັນຕາຢ້ານຫລາຍ.
ຊາວເຄເດັຽໄດ້ລວບລວມພວກທີ່ຖືກຈັບເປັນຊະເລີຍເຫມືອນກັນກັບເມັດດິນຊາຍດ້ວຍຄວາມຮຸນແຮງ.
ຊາວເຄເດັຽໄດ້ເຢາະເຢີ້ຍກະສັດ ແລະ ຜູ້ປົກຄອງອື່ນໆ.
ພຣະຢາເວໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ຊາວຄັນເດມາ ແລະ ນຳການຕັດສິນຄວາມຜິດ.
ຮາບາກຸກໃຊ້ຄຳທີ່ວ່າ "ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ອຍ," "ຜູ້ຊົງບໍຣິສຸດ," ແລະ "ເປັນທີ່ກຳບັງເຂັ້ມແຂງ" ສຳລັບພຣະຢາເວ.
ຮາບາກຸກຖາມພຣະຢາເວວ່າເປັນຫຍັງພຣະອົງຈຶ່ງມິດງຽບໃນຂະນະທີ່ຄົນຊົ່ວກືນກິນຄົນຊອບທຳເຫລົ່ານັ້ນຢູ່.
ເຂົາເຈົ້າມີຄວາມປິຕິຍິນດີເມື່ອເຂົາເຈົ້າລວບລວມແລະ ດຶງຄົນອອກໄປໄດ້.
ຮາບາກຸກກ່າວວ່າການເຕົ້າໂຮມມະນຸດ ເພື່ອການພິພາກສາແມ່ນຄ້າຍຄືການກວາດປາດ້ວຍມອງ.
ຜູ້ທີ່ຂ້າປະຊາຊາດຂາດຄວາມເຫັນອົກເຫັນໃຈ.
ຮາບາກຸກກຳລັງເຝົ້າເບິ່ງຢ່າງລະມັດລະວັງ ເພື່ອຈະເຫັນສິ່ງທີ່ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວໄວ້ກັບລາວ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກຮາບາກຸກໃຫ້ບັນທຶກນິມິດນັ້ນໄວ້ໃສ່ໃນແຜ່ນປ້າຍ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຮັບຮອງກັບຮາບາກຸກວ່າ ນິມິດນີ້ຈະຖືກເວົ້າເຖິງວ່າມັນຈະຊ້າ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າຄົນຊອບທຳຈະມີຊີວິດຢູ່ດ້ວຍຄວາມເຊື່ອຂອງລາວ.
ພຣະຢາເວ ກ່າວວ່າຄວາມປາຖະຫນາຂອງຊາຍຫນຸ່ມທີ່ຈອງຫອງ, ຂຸມຝັງສົບ ແລະ ຄວາມຕາຍແມ່ນບໍ່ເຄີຍພໍໃຈໄດ້ເລີຍ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າຊາຍຫນຸ່ມທີ່ຈອງຫອງ ຈະຖືກປຸ້ນຈີ້ໂດຍປະຊາຊົນທີ່ເຫລືອຢູ່.
ພຣະຢາເວປະກາດວິບັດກັບຜູ້ທີ່ເອົາຄວາມຊົ່ວຮ້າຍອອກຈາກເຮືອນຂອງຕົນ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າກ້ອນຫີນ ຈະຮ້ອງອອກມາເພາະຄວາມອັບອາຍ ແລະຄວາມບາບ.
ພຣະຢາເວປະກາດວິບັດຕໍ່ຜູ້ທີ່ສ້າງນະຄອນດ້ວຍເລືອດ ແລະຄວາມຊົ່ວ.
ພຣະຢາເວສັນຍາວ່າແຜ່ນດິນຈະເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຮູ້ເລື່ອງພຣະສີຣິຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວປະກາດວິບັດກັບຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ເພື່ອນບ້ານດື່ມຢາຜິດ ເພື່ອເບິ່ງການເປືອຍກາຍຂອງເຂົາ.
ຈອກຢູ່ເບື້ອງຂວາມືຂອງພຣະຢາເວຈະມາສູ່ຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ເພື່ອນບ້ານດື່ມຢາຜິດ.
ລາວວາງຄວາມໄວ້ວາງໃຈຂອງລາວໃນວຽກງານຫັດຖະກໍາຂອງຕົນເອງເມື່ອລາວສ້າງພະເຫລົ່ານີ້.
ທຸກຄົນຕ້ອງມິດງຽບຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວ ໃນວິຫານສັກສິດຂອງພຣະອົງ.
ເມື່ອໄດ້ຍິນການລາຍງານຂອງພຣະຢາເວ, ຮາບາກຸກແມ່ນມີຄວາມຢຳເກງ.
ຮາບາກຸກຂໍໃຫ້ພຣະຢາເວ ຈື່ຈຳຄວາມເມດຕາໃນຄວາມໂກດແຄ້ນຂອງພຣະອົງ.
ເມື່ອພຣະເຈົ້າສະເດັດມາ, ໂຣກລະບາດໄດ້ມາຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງ ແລະ ມີໄພພິບັດຫລັງຈາກພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສັ່ນສະເທືອນບັນດາປະຊາຊາດຕ່າງໆ.
ພຣະຢາເວສະເດັດອອກໄປ ເພື່ອຄວາມລອດພົ້ນຂອງໄພ່ພົນຂອງພຣະອົງ ແລະເພື່ອຄວາມລອດພົ້ນຂອງຜູ້ທີ່ພຣະອົງເລືອກໄວ້ .
ພຣະຢາເວຊົງທຳລາຍຜູ້ນຳຂອງຄົວເຮືອນຂອງຄົນຊົ່ວຮ້າຍ.
ພວກນັກຮົບໄດ້ຄຸມກຳລັງປະຊາຊົນຂອງພຣະຢາເວ.
ຮາບາກຸກກຳລັງລໍຖ້າຢ່າງງຽບໆສຳລັບວັນແຫ່ງຄວາມຫຍຸ້ງຍາກທີ່ຈະມາເຖິງຜູ້ຄົນທີ່ບຸກໂຈມຕີປະຊາຊົນຂອງພຣະຢາເວ.
ຕົ້ນຫມາກເດື່ອ ແລະ ຕົ້ນຫມາກກອກບໍ່ອອກດອກ, ທົ່ງນາບໍ່ມີອາຫານ, ແລະບໍ່ມີສັດລ້ຽງ.
ເຖິງວ່າຈະມີຄວາມຫຍຸ້ງຍາກລຳບາກ, ຮາບາກຸກຈະດີໃຈໃນພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວນຳຮາບາກຸກໄປບ່ອນສູງ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ກ່າວວ່າພຣະອົງຈະທຳລາຍພວກເຂົາ ແລະ ກຳຈັດມະນຸດໄປຈາກພື້ນແຜ່ນດິນ.
ພຣະເຈົ້າຈະກຳຈັດສ່ວນທີ່ເຫລືອຂອງພະບາອານອອກຈາກສະຖານທີ່ນີ້ທັງຫມົດ.
ພວກທີ່ຂາບໄຫວ້ບໍລິວານແຫ່ງທ້ອງຟ້າ.
ພວກເຂົາມິດງຽບຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະຢາເວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ພຣະຢາເວຈະລົງໂທດພວກເຈົ້າຊາຍ ແລະ ບັນດາໂອຣົດຂອງກະສັດທັງຫລາຍ, ແລະ ຄົນທັງປວງທີ່ໃສ່ເສື້ອຜ້າຂອງຄົນຕ່າງຊາດ, ທຸກຄົນທີ່ໂດດຂ້າມປະຕູ, ແລະ ພວກທີ່ເຮັດໃຫ້ບ້ານເຈົ້ານາຍຂອງພວກເຂົາ ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມທາລຸນ ແລະ ການຫລອກລວງ.
ໃນວັນນັ້ນຈະມີສຽງຮ້ອງຈາກປະຕູປາ, ແລະ ສຽງຮ້ອງໄຫ້ຈາກເຂດສ້າງໃຫມ່ທີສອງໃນມື້ນັ້ນ.
ພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະຖືກທຳລາຍໃຫ້ຫມົດໄປ; ທຸກຄົນທີ່ເຫັນແກ່ເງິນຈະຖືກຕັດອອກໄປທັງຫມົດ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ,"ພຣະຢາເວຈະບໍ່ຊົງເຮັດຫຍັງ, ບໍ່ວ່າຈະດີ ຫລືຮ້າຍ!"
ວັນອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະຢາເວຈະເປັນວັນແຫ່ງພຣະພິໂລດ, ເປັນວັນທີ່ທຸກໃຈ, ແລະເປັນວັນທີ່ມືດ.
ຜູ້ທີ່ໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຢາເວ.
ເງິນ ຫລື ທອງຄຳຂອງເຂົາຈະບໍ່ສາມາດຊ່ວຍກູ້ເຂົາໄດ້ໃນວັນນັ້ນ.
ປະຊາຊົນຕ້ອງສະແຫວງຫາຄວາມຊອບທຳ, ແລະຄວາມຖ່ອມໃຈ ເພື່ອຫລີກລ້ຽງຄວາມໂກດຮ້າຍໂມໂຫຂອງພຣະຢາເວ.
ປະຊາຊົນທຸກຄົນທີ່ບໍ່ຍອມຟັງຄຳເຕືອນຂອງພຣະຢາເວ ຈະຖືກປ່ອຍໃຫ້ຮົກຮ້າງ, ແລະ ຈະຖືກທຳລາຍ.
ຊາວໂມອາບຈະເປັນເຫມືອນໂຊໂດມ, ແລະ ຊາວອຳໂມນຈະເປັນເຫມືອນໂກໂມຣາ.
ນົກເຄົ້າຈະສ້າງຮັງຢູ່ເທິງສຸດຂອງເສົາອັດຊີເຣຍ.
ເມືອງທີ່ເປັນນະຄອນເຈົ້າສຳລານ ຈະກາຍເປັນທີ່ຫນ້າຢ້ານກົວ, ສະຖານທີ່ເປັນທີ່ອາໄສຂອງສັດປ່າ.
ພວກເຈົ້ານາຍຂອງເມືອງ ເປັນຄືສິງໂຕທີ່ຮ້ອງຄາມຣາມ.
ພຣະຢາເວຈະຊົງເຮັດຄວາມຍຸດຕິທຳ ຕັ້ງແຕ່ເຊົ້າຫາເຊົ້າ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຫວັງວ່າປະຊາຊົນຈະຢຳເກງພຣະອົງ, ແລະ ຍອມຮັບການຕີສອນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຕັດສິນໃຈ ທີ່ຈະລວບລວມປະຊາຊາດ, ແລະ ໃຫ້ອານາຈັກມາຊຸມນຸມກັນ, ເພື່ອເທຄວາມໂກດຮ້າຍ, ພຣະພິໂຣດອັນຮ້າຍແຮງທັງຫມົດຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຈະຮ້ອງທຸກຄົນໃຫ້ບົວລະບັດຮັບໃຊ້ພຣະອົງດ້ວຍໃຈອັນດຽວກັນ.
ສ່ວນຄົນທີ່ເຫລືອຢູ່ໃນອິດສະຣາເອນ ຈະບໍ່ເຮັດຄວາມບໍ່ຍຸດຕິທຳອີກຕໍ່ໄປ ຫລື ເວົ້າຂີ້ຕົວະອີກຕໍ່ໄປ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຄວນຮ້ອງເພງ, ແລະ ຊື່ນຊົມຍິນດີ ເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ຊົງຍົກເລີກການລົງໂທດຂອງພວກເຂົາໄປ.
ພຣະຢາເວຈະຊ່ວຍກູ້ຄົນພິການ ແລະ ລວບລວມຜູ້ທີ່ຖືກຂັບໄລ່ໄປ.
ທຸກປະຊາຊາດຂອງແຜ່ນດິນໂລກຈະເຄົາລົບນັບຖື, ແລະ ສັນລະເສີນອິດສະຣາເອນ ເມື່ອພວກເຂົາເຫັນວ່າພຣະຢາເວໄດ້ໃຫ້ພວກເຂົາກັບສູ່ສະພາບເດີມ.
ໃນປີທີສອງແຫ່ງຣາຊະການກະສັດດາຣິອຸດ, ໃນວັນທີຫນຶ່ງຂອງເດືອນທີຫົກ.
ພຣະທຳໄດ້ມາເຖິງເຊຣູບາເບນ ຜູ້ປົກຄອງເມືອງ ແລະ ເຖິງໂຢຊວຍ ມະຫາປະໂລຫິດ.
ພຣະອົງໄດ້ກ່າວວ່າ ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ ມັນຍັງບໍ່ເຖິງເວລາຂອງເຮົາທີ່ຈະມາ ຫລື ຈະສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ.”
ພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າຍັງເພພັງ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເປົ່າມັນ ແລະ ເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມແຫ້ງແລ້ງເພາະວ່າພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວຖືກທຳລາຍ ໃນຂະນະທີ່ຊາຍທຸກຄົນມີຄວາມສຸກໃນເຮືອນຂອງຕົນເອງ.
ພຣະເຢເວໄດ້ສັ່ງໃຫ້ພວກເຂົາສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງ ເພື່ອວ່າພຣະອົງຈະມີຄວາມພໍໃຈ ແລະ ໄດ້ຮັບສະຫງ່າຣາສີ.
ພວກເຂົາທັງຫລາຍກໍໄດ້ເຊື່ອຟັງພຣະສຸລະສຽງຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ຖ້ອຍຄຳຂອງຜູ້ປະກາດພຣະທຳ ຮັກກາຍ, ແລະ ຢຳເກງພຣະສຸລະສຽງຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວສົ່ງຖ້ອຍຄຳຜ່ານ ຮັກກາຍ ຜູ້ສົ່ງຂ່າວຂອງພຣະອົງ ແກ່ປະຊາຊົນວ່າ, “ພຣະຢາເວປະກາດວ່າ ເຮົາຢູ່ກັບເຈົ້າ!”
ພຣະອົງໄດ້ຊົງບັນດານໃຈພວກເຂົາ ໃນວັນທີຊາວສີ່ຂອງເດືອນທີຫົກ, ປີທີສອງແຫ່ງຣາຊະການກະສັດດາຣິອຸດ.
ພຣະທຳຂອງພຣະຢາເວໄດ້ມາໃນເດືອນທີເຈັດ ວັນທີຊາວເອັດ ຂອງເດືອນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ປະກາດວ່າໃຫ້ພວກເຂົາເຂັ້ມແຂງ ແລະ ເຮັດວຽກ ເພາະວ່າພຣະອົງໄດ້ຊົງສະຖິດຢູ່ນຳພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາບໍ່ຕ້ອງຢ້ານ.
ພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ພຣະວິຫານແຫ່ງນີ້ເຕັມໄປດ້ວຍສະຫງ່າຣາສີ ແລະ ຈະປຣະທານສັນຕິສຸກແກ່ສະຖານທີ່ແຫ່ງນີ້.
ອີງຕາມປະໂລຫິດ, ຖ້າຜູ້ໃດຖືຕ່ອນຊີ້ນບໍຣິສຸດສຳລັບພຣະຢາເວ ຫໍ່ດ້ວຍເສື້ອຄຸມຂອງເຂົາ, ແລະໄປຖືກເຂົ້າຈີ່ຫລືແກງ ຈະເປັນມົນທິນໄປນຳ.
ອີງຕາມປະໂລຫິດ, ອາຫານທີ່ໄປຖືກຄົນຫນຶ່ງຄົນໃດທີ່ເປັນມົນທິນເພາະໄປຖືກສົບມາ ກໍຈະກາຍເປັນມົນທິນໄປນຳ
ພວກເຂົາເປັນເຫມືອນຂອງຖວາຍທີ່ບໍ່ສະອາດຄືກັບອາຫານທີ່ຖືກແຕະຕ້ອງໂດຍຄົນທີ່ບໍ່ສະອາດຍ້ອນຄວາມຕາຍ.
ເມື່ອທ່ານມາຕວງເຂົ້າຈຳນວນຊາວຫມື່ນ, ແຕ່ມີພຽງສິບຫມື່ນ; ເມື່ອທ່ານຕັກເອົານໍ້າອະງຸ່ນຫ້າສິບຖັງ, ແຕ່ກໍມີແຕ່ຊາວຖັງ, ແລະ ພຣະຢາເວໄດ້ໂຈມຕີເຈົ້າ ແລະ ຜົນລະປູກແຫ່ງການງານຂອງພວກເຂົາ.
ບໍ່, ແຕ່ປະຊາຊົນກໍຍັງບໍ່ກັບຄືນມາຫາພຣະຢາເວ.
ບໍ່ມີແນວປູກເຫລືອຢູ່ໃນເລົ້າ, ເຄືອອະງຸ່ນ, ຕົ້ນຫມາກເດື່ອເທດ, ຕົ້ນຫມາກພິລາ, ແລະ ຕົ້ນຫມາກກອກເທດກໍຍັງບໍ່ເກີດຫມາກເທື່ອ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງສັນຍາວ່າຈະອວຍພອນແກ່ພວກເຂົາ ຕັ້ງແຕ່ວັນນີ້ເປັນຕົ້ນໄປ.
ພຣະຢາເວຈະຕັ້ງລາວໃຫ້ເປັນເຫມືອນແຫວນປະທັບຂອງພຣະອົງ ເພາະພຣະຢາເວໄດ້ຊົງເລືອກລາວແລ້ວ.
ເຊຄາຣິຢາໄດ້ປະກາດພຣະທັມໃນຊ່ວງຣາຊະການຂອງດາຣິອຸດ
ເຊຄາຣິຢາແມ່ນ ລູກຊາຍຂອງເບເຣກີຢາ, ຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ແຫ່ງອິດໂດ
ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາຊົງກ່າວວ່າ ຖ້າປະຊາຊົນຈະຫັນມາຫາພຣະອົງ, ພຣະອົງຈະກັບມາຫາພວກເຈົ້າ.
ບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາຈະບໍ່ຟັງ ແລະ ບໍ່ສົນໃຈໃນພຣະຢາເວ.
ໃນເວລາທີ່ພວກເຂົາກັບໃຈໃຫມ່ປະຊາຊົນກ່າວວ່າ, "ພຣະຢາເວຈອມໂຍທາໄດ້ວາງແຜນການທີ່ຈະກະທຳຕາມຖ້ອຍຄໍາຂອງພຣະອົງ ແລະ ປະຕິບັດຕາມ, ແລະພຣະອົງໄດ້ຊົງກະທຳຢ່າງນັ້ນ."
ເຊຄາຣິຢາໄດ້ເຫັນມີຊາຍຄົນຫນຶ່ງຂີ່ມ້າສີແດງ ຢູ່ທ່າມກາງຕົ້ນຢ່າງໄມ້ຫອມທີ່ຢູ່ເທິງພູເຂົາ. ຢູ່ທາງຫລັງລາວ ມີມ້າສີແດງ, ສີດ່າງ, ແລະ ສີຂາວ
ບັນດາມ້າເຫລົ່ານັ້ນແມ່ນພຣະຢາເວເປັນນຜູ້ສົ່ງມາໃຫ້ທ່ອງທ່ຽວໄປມາທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ.
ບັນດາມ້າເຫລົ່ານັ້ນ ໄດ້ພົບວ່າທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກຍັງຄົງພັກຜ່ອນຢູ່ຢ່າງສະຫງົບສຸກຢູ່.
ເທວະດາຂອງພຣະຢາເວທູນຖາມພຣະຢາເວວ່າ ອີກດົນປານໃດທີ່ພຣະອົງຈະບໍ່ສະແດງຄວາມເມດຕາສົງສານຕໍ່ເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ເມືອງຕ່າງໆຂອງຢູດາ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ ພຣະອົງໄດ້ຫັນກັບໄປຍັງເຢຣູຊາເລັມ ດ້ວຍຄວາມເມດຕາ, ທີ່ພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງຈະຖືກສ້າງຢູ່ທ່າມກາງນາງ ແລະ ເຊືອກວັດຈະຖືກຄຶງອອກເຫນືອນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ. ພຣະຢາເວຊົງກ່າວອີກວ່າ ເມືອງທັງຫລາຍຂອງເຮົາຈະເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມດີງາມອີກຄັ້ງ ແລະ ພຣະຢາເວຈະຊົງມາເລົ້າໂລມຈິດໃຈຊີໂອນອີກເທື່ອຫນຶ່ງ, ແລະ ໄດ້ຊົງເລືອກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມອີກເທື່ອຫນຶ່ງ.
ເຂົາທັງສີ່ນັ້ນຄືຄົນທັງຫລາຍທີ່ໄດ້ກະຈັດກະຈາຍຢູ່ໃນຢູດາ, ອິດສະຣາເອນ ແລະ ເຢຣູຊາເລັມ.
ຊ່າງຕີເຫຼັກແມ່ນຄົນທີ່ກຳລັງຈະຂັບໄລ່ ແລະ ໂຍນເຂົາສັດທັງຫລາຍຂອງບັນດາປະຊາຊາດ ຜູ້ທີ່ຖືກຍົກເຂົາສັດຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ແຜ່ນດິນແຫ່ງຢູດາ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຢູດາກະຈັດກະຈາຍໄປ.
ລາວກຳລັງຈະໄປແທກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ, ເພື່ອເບິ່ງຄວາມກວ້າງ ແລະ ຄວາມຍາວຂອງມັນ.
ເທວະດາອົງທີສອງກ່າວເຊັ່ນນັ້ນ ເພາະການເພີ່ມຈຳນວນຄົນຂຶ້ນຂອງມະນຸດ ແລະ ສັດລ້ຽງໃນນະຄອນນັ້ນ.
ພຣະຢາເວໄດ້ຊົງກ່າວວ່າ ພຣະອົງຈະເປັນເຫມືອນກຳແພງແຫ່ງແປວໄຟອ້ອມເມືອງນັ້ນໄວ້, ແລະ ພຣະອົງຈະຊົງສະຫງ່າຣາສີໃນທ່າມກາງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ບອກພວກເຂົາໃຫ້ຫນີໄປທີ່ເມືອງຊີໂອນ.
ເທວະດາອົງທີສອງກ່າວວ່າ ຢູດາ ແລະ ອິດສະຣາເອນຈະຮູ້ວ່າພຣະຢາເວໄດ້ສົ່ງລາວມາ ເມື່ອພຣະອົງຊົງສັ່ນພຣະຫັດຂອງພຣະອົງເຫນືອບັນດາປະຊາຊາດທັງຫລາຍທີ່ປຸ້ນຢູດາ ແລະ ອິສະຣາເອນ ຈະຖືກປຸ້ນ ໃຫ້ໄປເປັນທາດຂອງເຂົາທັງຫລາຍ.
ເມື່ອສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນເກີດຂຶ້ນກັບບັນດາປະຊາຊາດທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທັງຫລາຍເຕົ້າໂຮມກັນມາຫາພຣະຢາເວ ແລະ ຄົນຂອງຊີໂອນຈະກາຍເປັນປະຊາກອນຂອງພຣະອົງ.
ມະນຸດທັງຫມົດຖືກສັ່ງໃຫ້ມິດງຽບຕໍ່ພຣະພັກພຣະຢາເວ, ເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ສະເດັດອອກມາຈາກບ່ອນສະຖິດຂອງພຣະອົງແລ້ວ!
ໂຢຊວຍກຳລັງຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າເທວະດາຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ຊາຕານຢືນຢູ່ຂ້າງຂວາມືຂອງລາວ.
ຊາຕານໄດ້ກ່າວໂທດຄວາມບາບຂອງໂຢຊວຍ.
ໂຢຊວຍໄດ້ນຸ່ງເຄື່ອງເປິເປື້ອນ.
ເທວະດາໄດ້ເວົ້າວ່າ ລາວໄດ້ເຮັດໃຫ້ຄວາມຜິດບາບຂອງໂຢຊວຍອອກໄປເສີຍຈາກໂຢຊວຍແລ້ວ.
ເທວະດາໄດ້ສັ່ງໃຫ້ຖອດເຄື່ອງນຸ່ງທີ່ເປື້ອນໃຫ້ອອກໄປຈາກໂຢຊວຍ ແລະ ສຳລັບໂຢຊວຍແລ້ວໃຫ້ນຸ່ງເຄື່ອງໃຫ້ສະອາດ; ດ້ວຍຜ້າແພບໍຣິສຸດມາຄຽນ ແລະ ເສື້ອຜ້າທັງຫລາຍທີ່ສະອາດ.
ພຣະຢາເວຊົງສັນຍາກັບໂຢຊວຍວ່າ ພຣະອົງຈະປົກຄອງພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງ ແລະ ເບິ່ງແຍງສະຖານທີ່ຂອງພຣະອົງ. ພຣະຢາເວຊົງສັນຍາວ່າ ຈະອະນຸຍາດໃຫ້ໂຢຊວຍເຂົ້າມາ ແລະ ອອກໄປທ່າມກາງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຈະຢືນຢູ່ຕໍ່ພຣະພັກຂອງພຣະຢາເວ.
ຜູ້ຮັບໃຊ້ໄດ້ຖືກເອີ້ນວ່າ "ກິ່ງກ້ານ"
ຂໍ້ຄວາມທໍາອິດຄືພຣະຢາເວຈະຊົງກຳຈັດຄວາມຜິດບາບ ອອກຈາກແຜ່ນດິນນີ້ພາຍໃນຫນຶ່ງມື້.
ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ ສິ່ງນີ້ຈະເກີດຂຶຶ້ນ "ໃນວັນນັ້ນ".
ເຊຄາຣິຢາເຫັນເຄື່ອງຮອງຕີນໂຄມອັນຫນຶ່ງ ທີ່ເຮັດດ້ວຍທອງຄຳລ້ວນໆ ແລະ ມີຈອກເທິງຍອດ, ພ້ອມກັບໂຄມໄຟເຈັດຫນ່ວຍ ແລະ ຕົ້ນຫມາກກອກເທດສອງຕົ້ນຢູ່ໃກ້ໂຄມໄຟ.
ບໍ່ເລີຍ, ເຊຄາຣີຢາບອກເທວະດາວ່າ ຜູ້ທີ່ຍ່າງໄປກັບລາວວ່າ ລາວບໍ່ເຂົ້າໃຈຄວາມຫມາຍຂອງສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນໃນນິມິດນັ້ນເລີຍ.
ຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວເຖິງເຊຣູບາເບນຄື: "ບໍ່ແມ່ນດ້ວຍກຳລັງ, ບໍ່ແມ່ນດ້ວຍອຳນາດ, ແຕ່ດ້ວຍພຣະວິນຍານຂອງພຣະອົງ".
ພວກເຂົາຈະໂຫ່ຮ້ອງວ່າ, ‘ມັນສວຍງາມ! ຂໍພຣະເຈົ້າອ່ວຍພອນມັນດ້ວຍ!
ປະຊາຊົນຈະຮູ້ຈັກວ່າ ເມື່ອພວກເຂົາເຫັນຄຳທຳນວາຍເຖິງທີ່ສຳເລັດ; ຊຶ່ງມືຂອງເຊຣູບາເບນໄດ້ວາງຮາກຖານຂອງພຣະວິຫານ ແລະ ດ້ວຍມືຂອງລາວຈະນຳມາສູ່ຄວາມສຳເລັດ.
ປະຊາຊົນຈະໄດ້ເຫັນສາຍດິ່ງທີ່ຢູ່ໃນມືຂອງເຊຣູບາເບນ.
ໂຄມໄຟທັງເຈັດດວງຄືບັນດາດວງຕາຂອງພຣະຢາເວທີ່ຊົງຫລຽວເບິ່ງຢູ່ທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກທັງຫມົດ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ງ່າຫມາກກອກເທດຄືລູກຊາຍທັງຫລາຍທີ່ໄດ້ຮັບການເຈີມ ຜູ້ທີ່ຢືນຢູ່ຂ້າງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກທັງສິ້ນ.
ຫນັງສືມ້ວນມີຄວາມຍາວຊາວສອກ ແລະ ກວ້າງສິບສອກ.
ເທວະດາໄດ້ເວົ້າກ່ຽວກັບຫນັງສືມ້ວນບິນໄດ້ວ່າ ເປັນຄຳສາບແຊ່ງທີ່ແຜ່ອອກໄປທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກທັງຫມົດ.
ຫນັງສືມ້ວນສາບແຊ່ງຕໍ່ຄົນຂີ້ລັກທຸກຄົນ ແລະ ທຸກຄົນທີ່ສາບານບໍ່ຈິງ.
ຄຳສາບແຊ່ງຈະເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຈະຍັງຄົງຢູ່ນັ້ນ ແລະ ເຜົາໄຫມ້ທ່ອນໄມ້ ແລະ ພ້ອມທັງກ້ອນຫີນທັງຫລາຍໃນເຮືອນຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍ.
ຫນື່ງເອຟາບັນຈຸໃນກະຕ່າທີ່ຊາຄາຣິຢາເຫັນ, ແລະ ເທວະດາເວົ້າວ່າເອຟາ "ນີ້ຄືຄວາມຜິດບາບຂອງເຂົາທັງຫລາຍໃນທົ່ວແຜ່ນດິນທັງສິ້ນ."
ເທວະດາໄດ້ກ່າວວ່າ “ນີ້ແມ່ນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ!”
ຜູ້ຍິງສອງຄົນໄດ້ຍົກກະຕ່າເອຟາຂຶ້ນ ລະຫວ່າງ ແຜ່ນດິນໂລກ ແລະ ທ້ອງຟ້າ.
ບັນດາຍິງເຫລົ່ານັ້ນຈະເອົາກະຕ່າໄປສ້າງພຣະວິຫານໃນແຜ່ນດິນຊີນາຍສຳລັບມັນ, ດັ່ງນັ້ນ ເມື່ອພຣະວິຫານສຳເລັດແລ້ວ, ກະຕ່ານັ້ນຈະຖືກຈັດໄວ້ທີ່ນັ້ນເທິງແທ່ນບ່ອນທີ່ໄດ້ຈັດຕຽມໄວ້.
ເຊຄາຣິຢາໄດ້ເຫັນລົດມ້າຮົບສີ່ຄັນກຳລັງອອກມາລະຫວ່າງກາງພູເຂົາສອງຫນ່ວຍ.
ລົດມ້າຮົບຄັນທຳອິດມີມ້າສີແດງ, ຄັນທີສອງມີມ້າສີດຳ, ລົດມ້າຄັນທີສາມມ້າສີຂາວ, ແລະ ລົດມ້າຄັນທີສີ່ມ້າດ່າງສີເທົາ.
ເທວະດາໄດ້ເວົ້າວ່າລົດມ້າຮົບທັງຫລາຍ ເປັນລົມທັງສີ່ຂອງຟ້າສະຫວັນ.
ລົດມ້າຮົບສີ່ຄັນນີ້ຢືນຢູ່ຕໍ່ພຣະພັກຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກທັງຫມົດ.
ລົດມ້າສີດຳທັງຫລາຍໄດ້ອອກໄປປະເທດທາງທິດເຫນືອ. ມ້າສີຂາວທັງຫລາຍໄດ້ອອກໄປປະເທດທາງທິດຕາເວັນຕົກ. ລົດມ້າສີລາຍທັງຫລາຍໄດ້ອອກໄປປະເທດທາງທິດໃຕ້.
ລົດມ້າສີດຳໄດ້ຈະອອກໄປ ເພື່ອສ້າງຄວາມສະຫງົບໃນສິ່ງທີ່ວິນຍານຂອງເທວະດາມີຄວາມເປັນຫ່ວງກ່ຽວກັບປະເທດທາງທິດເຫນືອ.
ເຊຄາຣິຢາໄດ້ຮັບຄຳສັ່ງໃຫ້ນຳເອົາເຄື່ອງບູຊາເຂົ້າມາໃນເຮືອນຂອງໂຢສິຢາ, ລູກຊາຍເຊຟານີຢາ. ເຊຄາຣິຢາຈະຕ້ອງເອົາເງິນແລະຄຳ, ເຮັດເປັນມົງກຸດອັນຫນຶ່ງ ແລ້ວສວມໃສ່ເທິງຫົວຂອງໂຢຊວຍລູກຊາຍເຢໂຮຊາດັກ, ມະຫາປະໂລຫິດ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວວ່າ ໂຢຊວຍຈະເຕີບໂຕໃນສະຖານທີ່ໆລາວຢູ່ ແລະຈາກນັ້ນ ລາວຈະສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ, ຈະໄດ້ຮັບສະຫງ່າຣາສີອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງມັນ, ແລະ ແລ້ວລາວກໍນັ່ງ ແລະປົກຄອງຢູ່ເຫນືອຣາຊະບັນລັງຂອງລາວ.
ມົງກຸດຈະຖືກວາງໄວ້ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວ ເພື່ອເປັນທີ່ລະນຶກເຖິງເຮນດາຍ, ໂຕບີຢາ, ເຢດາອີຢາ, ແລະ ເຮັນລູກຊາຍຂອງເຊຟານີຢາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ກ່າວເຫດການເຫລົ່ານີ້ຈະເກີດຂຶ້ນ ”ຖ້າພວກທ່ານເຊື່ອຟັງສຽງຂອງພຣະຢາເວ ພຣະເຈົ້າຂອງຢ່າງແທ້ຈິງ!”
ປະຊາຊົນແຫ່ງເບເທນໄດ້ສົ່ງພວກເຂົາໄປ ເພື່ອຮ້ອງຂໍຄວາມເມດຕາຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກເຂົາໄດ້ກ່າວວ່າ, “ຄວນທີ່ຂ້ານ້ອຍຈະໄວ້ທຸກໃນເດືອນທີຫ້າດ້ວຍການອົດອາຫານຫລື, ເຫມືອນທີ່ຂ້ານ້ອຍໄດ້ເຮັດມາແລ້ວໃນຫລາຍປີທີ່ຜ່ານມານັ້ນຫລື?”
ຄຳຖາມທຳອິດທີ່ພຣະຢາເວຖາມຄື, "ເມື່ອພວກເຈົ້າອົດອາຫານ ແລະ ໄວ້ທຸກໃນເດືອນທີຫ້າ ແລະ ເດືອນທີເຈັດເປັນເວລາດົນເຖິງເຈັດສິບປີນັ້ນ, ພວກເຈົ້າໄດ້ອົດອາຫານເພື່ອເຮົາແທ້ຫລືບໍ?". ຄໍາຖາມທີສອງຄື, "ເມື່ອພວກເຈົ້າໄດ້ກິນ ແລະດື່ມ, ພວກເຈົ້າໄດ້ກິນ ແລະ ດື່ມເພື່ອຕົວຂອງເຈົ້າເອງຫລື?"
ໂດຍຫຍໍ້, ທີ່ພຣະຢາເວຖາມວ່າສິ່ງເຫລົ່ານີ້ ບໍ່ແມ່ນຄຳດຽວກັນກັບທີ່ພຣະຢາເວຊົງກ່າວກັບປະຊາຊົນໃນຂະນະທີ່ພວກເຈົ້າຍັງຄົງໄດ້ຢູ່ໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະ ເມືອງທັງຫລາຍໂດຍອ້ອມຮອບ, ເນເກບ, ແລະ ເຂດທົ່ງພຽງທາງທິດຕາເວັກຕົກຫລື.
ພຣະຢາເວຊົງບອກພວກເຂົາໃຫ້ຕັດສິນດ້ວຍຄວາມຍຸຕິທັມຢ່າງແທ້ຈິງ, ຕາມພັນທະສັນຍາທີ່ສັດຊື່, ແລະ ດ້ວຍຄວາມເມດຕາ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ ບໍ່ໃຫ້ບິບບັງຄັບຍິງຫມ້າຍ, ລູກກຳພ້າ, ຄົນຕ່າງດ້າວ, ຫລືຄົນທຸກຍາກ ແລະ ຢ່າເຮັດການຊົ່ວຮ້າຍຕໍ່ກັນແລະກັນ.
ພວກປະຊາຊົນໄດ້ປະຕິເສດທີ່ຈະຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວ.
ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ ພຣະອົງບໍ່ຍອມຟັງພວກເຂົາ ແລະ ຍິ່ງໄປກວ່ານັ້ນ ພຣະອົງຈະກະຈັດກະຈາຍພວກເຂົາໄປ ດ້ວຍລົມຫົວກຸດໄປເຖິງປະຊາຊາດທັງຫລາຍທີ່ພວກເຂົາບໍ່ເຄີຍເຫັນມາກ່ອນ.
ພຣະຢາເວຊົງສະແດງຄວາມຫວງແຫນຂອງພຣະອົງສຳລັບຊີໂອນຢ່າງຍິ່ງໃຫຍ່ ແລະ ດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍຢ່າງຮຸນແຮງ.
ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມຈະຖືກເອີ້ນວ່າ "ເມືອງແຫ່ງຄວາມຈິງ" ແລະ ພູເຂົາຂອງພຣະຢາເວຈະຖືກເອີ້ນວ່າ "ພູເຂົາບໍຣິສຸດ" ເມື່ອພຣະຢາເວກັບຄືນໄປອາໄສຢູ່ໃນທ່າມກາງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມນັ້ນ.
ຊາຍອາວຸໂສ ແລະ ຍິງອາວຸໂສຈະອາໄສຢູ່ຕາມຖະຫນົນໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ, ຕາມຖະຫນົນຫົນທາງຂອງເມືອງນັ້ນຈະເຕັມໄປດ້ວຍພວກເດັກຊາຍ ແລະ ພວກເດັກຍິງ ທີ່ກຳລັງແລ່ນຫລິ້ນຢູ່ໃນນັ້ນ.
ພຣະຢາເວຕ້ອງການຊ່ວຍປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງອອກຈາກດິນແດນທີ່ທິດຕາເວັນອອກ ແລະ ຈາກດິນແດນແຫ່ງທິດຕາເວັນຕົກ.
ພຣະຢາເວຢາກໃຫ້ມືຂອງພວກເຂົາແຂງແຮງຂຶ້ນ ເພື່ອວ່າພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງຈະຖືກສ້າງຂຶ້ນ.
ໃນວັນເຫລົ່ານັ້ນ, ບໍ່ມີໃຜລວບລວມເມັດພຶດໄດ້, ບໍ່ມີໃຜໄດ້ກຳໄລ ບໍ່ວ່າຈະເປັນຄົນ ຫລືສັດ, ບໍ່ມີສັນຕິພາບຈາກສັດຕູສຳລັບຜູ້ທີ່ກຳລັງຈະໄປ ຫລືຜູ້ທີ່ກຳລັງຈະມາ. ພຣະຢາເວໄດ້ໃຫ້ພວກເຂົາທຸກຄົນຕໍ່ສູ້ຊຶ່ງກັນແລະກັນກັບເພື່ອນບ້ານຂອງຕົນເອງ.
ພຣະຢາເວຊົງໄດ້ກ່າວວ່າ ມັນຈະບໍ່ຄືກັບມື້ທັງຫລາຍໃນອະດີດອີກ. ພຣະອົງກ່າວວ່າ ເມັດພັນແຫ່ງສັນຕິສຸກຈະຖືກຫວ່ານອອກໄປ. ເຄືອອະງຸ່ນຈະເກີດຫມາກ, ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກຈະເກີດຜົນຜະລິດ. ບັນດາທ້ອງຟ້າຈະໃຫ້ນ້ຳຫມອກມາ. ພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນທີ່ເຫລືອຢູ່ນີ້ ໄດ້ຮັບມໍຣະດົກຈາກສິ່ງເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດ.
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ພຣະຢາເວຊົງກ່າວກັບປະຊາຊົນວ່າ ໃຫ້ພວກເຂົາທຸກຄົນເວົ້າຄວາມຈິງກັບເພື່ອນບ້ານຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ຕັດສິນຕາມຄວາມຈິງ, ຕາມຄວາມຍຸຕິທັມ, ແລະ ສ້າງສັນຕິສຸກຢູ່ທີ່ປະຕູເມືອງຂອງພວກເຂົາ. ພຣະອົງຊົງກ່າວວ່າ ຢ່າວາງແຜນຊົ່ວຮ້າຍໃນໃຈຂອງພວກເຂົາຕໍ່ສູ້ຊຶ່ງກັນແລະກັນ. ພຣະຢາເວສັ່ງວ່າ ຢ່າຮັກຄຳປະຕິຍານບໍ່ຈິງ ເພາະພຣະອົງກຽດຊັງສິ່ງເຫລົ່ານີ້.
ພວກເຂົາໄດ້ຖືກບອກວ່າ ໃຫ້ຮັກຄວາມຈິງ ແລະ ໃຫ້ຮັກສັນຕິສຸກ.
ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ ປະຊາຊົນຫລວງຫລາຍຈາກເມືອງທີ່ແຕກຕ່າງກັນ ແລະ ບັນດາປະຊາຊາດທີ່ເຂັ້ມແຂງ ຈະມາສະແຫວງຫາພຣະຢາເວ ແລະ ຮ້ອງຂໍພຣະເມດຕາຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຂໍຂຶ້ນໄປນະຄອນເຢຣູຊາເລັມພ້ອມກັບປະຊາຊົນຂອງພຣະຢາເວ ເພື່ອທີ່ພວກເຂົາຈະໄດ້ຍິນຄຳວ່າ ພຣະເຈົ້າສະຖິດຢູ່ກັບພວກເຂົາ.
ຄຳປະກາດຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວກ່ຽວກັບເລື່ອງຂອງ ແຜ່ນດິນຮັດຣັກ ແລະ ເມືອງດາມາເຊ, ຮຳມາດ, ຕີເຣ ແລະຊີໂດນ.
ພຣະຢາເວຊົງກ່າວ່າ, " ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະຢຶດຊັບສິນຂອງນາງ ແລະ ທຳລາຍຄວາມເຂັ້ມແຂງຂອງນາງລົງໄປໃນນ້ຳທະເລ, ດັ່ງນັ້ນເມືອງນີ້ຈະຖືກເຜົາໄຫມ້ດ້ວຍໄຟ."
ພຣະຢາເວຊົງກ່າວ່າ, ພຣະອົງຈະກຳຈັດຄວາມຈອງຫອງຂອງຄົນຟີລິດສະຕິນ. ພຣະຢາເວຍັງຊົງກ່າວອີກວ່າ ພວກເຂົາຈະກາຍເປັນສິ່ງເສດເຫລືອ ສຳລັບພຣະເຈົ້າເຫມືອນກັນກັບເຜົ່າຂອງຢູດາ.
ພຣະຢາເວກ່າວວ່າ ພຣະອົງຈະຕັ້ງຄ້າຍຢູ່ຂ້າງແຜ່ນດິນຂອງພຣະອົງຕໍ່ສູ້ກອງທັບເຫລົ່າສັດຕູ ດັ່ງນັ້ນ ຈຶ່ງບໍ່ມີໃຜສາມາດຜ່ານເຂົ້າໄປ ຫລືກັບອອກມາໄດ້, ເພາະພຣະອົງຊົງກ່າວວ່າ ຈະບໍ່ໃຫ້ມີຜູ້ໃດເຂົ້າມາຂົ່ມເຫັງພວກເຂົາໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ.
ພວກເຂົາຖືກບອກໃຫ້ເຮັດສິ່ງນີ້ ເພາະວ່າ ກະສັດຂອງພວກເຂົາກຳລັງສະເດັດມາຫາພວກເຂົາດ້ວຍຄວາມຍຸຕິທັມ ແລະສະເດັດມາເພື່ອຊ່ວຍພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຂອງຊົງຖ່ອມໃຈ ແລະ ຊົງປະທັບເທິງຫລັງລາ, ເທິງຫລັງລູກລາໂຕຫນຶ່ງ.
ພຣະອົງຈະປະກາດສັນຕິສຸກແກ່ບັນດາປະຊາຊາດ.
ການປົກຄອງຂອງພຣະອົງ ຈະເລີ່ມຈາກທະເລນີ້ໄປເຖິງທະເລນັ້ນ, ແລະຈາກແມ່ນ້ຳນີ້ໄປເຖິງສຸດປາຍແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ ດ້ວຍວ່າ ເລືອດແຫ່ງຄຳຫມັ້ນສັນຍາຂອງພຣະອົງກັບພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ປຸກລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງຊີໂອນ ເພື່ອຕໍ່ສູ້ກັບລູກຊາຍທັງຫລາຍຂອງຊາວກຣີກ.
ພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ຊີໂອນເປັນຄືດາບນັກຮົບ.
ບໍ່ມີຄຳຖາມ
ໃນມື້ນັ້ນ ຊີໂອນຈະເປັນເຫມືອນດັ່ງແກ້ວເພັດ ຊຶ່ງຕິດຢູ່ໃນມົງກຸດທີ່ສ່ອງແສງໃນແຜ່ນດິນຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຢາເວຈະປະທານຫ່າຝົນໃຫ້ແກ່ທຸກຄົນ ແລະ ພືດຜັກໃນທົ່ງນາ.
ຜູ້ຄົນຫລົງທາງຄືແກະ ແລະ ທຸກລຳບາກ ຍ້ອນວ່າ ພວກຫມໍດູທີ່ເຫັນນິມິດບໍ່ຈິງ; ໄດ້ເລົ່າຄວາມຝັນບໍ່ຈິງ, ແລະໃຫ້ຄຳເລົ້າໂລມໃຈອັບປະໂຫຍດ. ພວກເຂົາທຸກລຳບາກເພາະບໍ່ມີຜູ້ລ້ຽງ.
ພຣະຢາເວຈະລົງໂທດ ແກະຕົວຜູ້ຄື – ພວກຜູ້ນຳທັງຫລາຍ.
ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ ຫີນເສົາເອກ, ເຫລັກຕອກເຕັນ, ຄັນທະນູສູ້ຮົບ ແລະ ບັນດາຜູ້ປົກຄອງຈະມາຈາກເຊື້ອສາຍຂອງຢູດາ.
ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ ພຣະອົງຈະເສີມກຳລັງເຊື້ອສາຍຂອງຢູດາ ແລະ ປົກປ້ອງເຊື້ອສາຍຂອງໂຢເຊັບ. ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ ພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາຄືນມາສູ່ສະພາບເດີມ ແລະ ເມດຕາພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາ ແລະ ລູກຫລານທັງຫລາຍຂອງພວກເຂົາ ຈະດຳລົງຊີວິດຢູ່ ແລະ ກັບຄືນມາ. ເມື່ອພວກເຂົາຈະລະນຶກເຖິງພຣະຢາເວໃນບັນດາປະເທດທີ່ຫ່າງໄກທັງຫລາຍນັ້ນ ບ່ອນທີ່ພຣະອົງໄດ້ກະຈັດກະຈາຍພວກເຂົາໄປ.
ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ ພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ຄວາມສະຫງ່າງາມຂອງອັດຊີເຣຍຕົກຕ່ຳ ແລະ ໄມ້ຄ້ອນເທົ້າຂອງເອຢິບຈະຖືກຖອດອອກໄປຈາກຊາວເອຢິບ.
ຄົນລ້ຽງແກະຮ້ອງໄຫ້ ເພາະປ່າທຶບໄດ້ຖືກທຳລາຍລົງຫມົດແລ້ວ.
ພຣະຢາເວຊົງບອກໃຫ້ເຊຄາຣິຢາວ່າ, "ຄົນລ້ຽງຝູງແກະຫມາຍເຖິງສຳລັບຖືກຂ້າ!"
ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ ພຣະອົງຈະບໍ່ມີຄວາມສົງສານຕໍ່ພວກເຂົາ ແຕ່ຈະໃຫ້ທຸກຄົນຕົກຢູ່ໃນມືຂອງຜູ້ລ້ຽງແກະ ແລະ ມືຂອງກະສັດຂອງພວກເຂົາ, ແລະພວກເຂົາຈະທຳລາຍແຜ່ນດິນນັ້ນ.
ຊື່ຂອງສອງສິ່ງນັ້ນຄື: "ພຣະຄຸນ." ແລະ "ເອກະພາບ."
ເພາະລາວຫມົດຄວາມອົດທົນກັບພວກເຂົາ, ແລະ ພວກເຂົາກຽດຊັງລາວເຫມືອນກັນ.
ລາວໄດ້ທຳລາຍ ເພື່ອຫັກພັນທະສັນຍາທີ່ລາວໄດ້ເຮັດກັບເຜົ່າຂອງລາວທັງຫມົດ.
ເຊຄາຣິຢາໄດ້ຈ່າຍຈຳນວນເງິນສາມສິບຫລຽນ.
ເຊຄາຣິຢາໄດ້ຖືກບອກໃຫ້ເອົາເງິນສາມສີບຫລຽນໄປໄວ້ໃນຄັງ.
ການທຳລາຍໄມ້ຄ້ອນເທົ້າອັນທີສອງ, "ເອກະພາບ," ເພື່ອຕັດຄວາມເປັນພີ່ນ້ອງ ລະຫວ່າງ ຢູດາກັບອິດສະຣາເອນ.
ຜູ້ລ້ຽງແກະຈະບໍ່ສົນໃຈແກະ, ຈະບໍ່ສະແຫວງຫາແກະທີ່ກະຈັດກະຈາຍໄປ, ຫລືຮັກສາແກະພິການ. ເຂົາບໍ່ລ້ຽງແກະທີ່ແຂງແຮງ, ແຕ່ຈະກິນເນື້ອຂອງແກະໂຕອ້ວນພີ ແລະ ຈະຫັກກີບຕີນຂອງພວກມັນ.
ຄຳສາບແຊ່ງຄື: ຂໍໃຫ້ດາບນັ້ນຕໍ່ສູ້ກັບແຂນຂອງເຂົາ ແລະ ຕາຂວາຂອງເຂົາ! ຂໍໃຫ້ແຂນຂອງເຂົາຫ່ຽວແຫ້ງໄປ ແລະ ໃຫ້ຕາເບື້ອງຂວາຂອງເຂົາບອດໄປ!”
ພຣະຢາເວແມ່ນ ຜູ້ຊຶ່ງຊົງຄຶງທ້ອງຟ້າອອກ ແລະ ວາງຮາກຖານຂອງແຜ່ນດິນໂລກ, ຜູ້ຊົງໃສ່ຈິດວິນຍານຂອງປະຊາຊາດໄວ້ໃນມະນຸດ.
ບັນດາປະຊາຊາດແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກຈະເຕົ້າໂຮມກັນຕໍ່ສູ້ເຢຣູຊາເລັມ.
ພຣະຢາເວຈະໂຈມຕີມ້າທຸກໂຕດ້ວຍຄວາມຢ້ານກົວ ແລະ ຜູ້ຂີ່ມ້າທຸກຄົນຢ່າງຄົນບ້າ. ພຣະຢາເວຈະໂຈມຕີມ້າທຸກໂຕຂອງສັດຕູຕາບອດໄປ.
ໃນວັນນັ້ນ, ຜູ້ນຳທັງຫລາຍຂອງຢູດາເປັນເຫມືອນຫມໍ້ໄຟທ່າມກາງໄມ້ ແລະ ເປັນເຫມືອນໂຄມໄຟທ່າມກາງຕົ້ນເຂົ້າທີ່ຢືນຢູ່.
ພຣະຢາເວຈະຮັກສາຫໍເຕັ້ນຂອງຢູດາກ່ອນ ເພື່ອວ່າ ສະຫງ່າຣາສີຂອງເຊື້ອສາຍດາວິດ ແລະ ກຽດສັກສີຂອງຜູ້ທີ່ອາໄສໃນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ຈະບໍ່ໄດ້ຍິ່ງໃຫຍ່ໄປກວ່າຄົນທີ່ເຫລືອຂອງຢູດາ.
ພຣະຢາເວຊົງກ່າວ່າ ໃນວັນນັ້ນພຣະອົງ ຈະເລີ່ມຕົ້ນທຳລາຍບັນດາປະຊາຊາດທັງຫມົດທີ່ມາຕໍ່ສູ້ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ.
ພຣະຢາເວຈະຖອກເທວິນຍານແຫ່ງຄວາມຮັກ ແລະ ຄຳອ້ອນວອນ.
ເມື່ອພວກເຂົາຫລຽວເຫັນລາວ, ຜູ້ດຽວທີ່ພວກເຂົາໄດ້ແທງນັ້ນ, ພວກເຂົາຈະໄວ້ທຸກ ແລະ ໂສກເສົ້າເສຍໃຈຢ່າງຂົ່ມຂື່ນ ສຳລັບພວກເຂົາເຫມືອນຄົນເຫລົ່ານັ້ນຜູ້ທີ່ໂສກເສົ້າເສຍໃຈເຖິງການຕາຍຂອງລູກຊາຍກົກຂອງຕົນ.
ໃນມື້ນັ້ນ, ແຕ່ລະຕະກຸນຈະໄວ້ທຸກ ແຍກອອກຈາກຕະກຸນອຶ່ນໆ ແລະໃນແຕ່ລະຕະກຸນ ພວກເຂົາຈະໄວ້ທຸກແຍກກັນ, ບັນດາເມຍຂອງພວກເຂົາຈະຖືກແຍກອອກຈາກຜູ້ຊາຍທັງຫລາຍ.
ນ້ຳພຸຈະພຸ່ງຂຶ້ນເພາະ ຄວາມບາບ ແລະ ຄວາມສົກກະປົກຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະຕັດຊື່ທັງຫລາຍຂອງບັນດາຮູບເຄົາລົບໃຫ້ຫນີຈາກແຜ່ນດິນ ແລະ ຈະບໍ່ມີໃຜລະນືກເຖິງພວກມັນອີກເລີຍ.
ພຣະຢາເວຈະເຮັດໃຫ້ບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທັມປອມ ແລະວິນຍານຊົ່ວຮ້າຍທີ່ເປັນມົນທິນອອກໄປຈາກແຜ່ນດິນນັ້ນ.
ພໍ່ແລະແມ່ຂອງລາວຄືຜູ້ໃຫ້ກຳເນີດລາວຈະແທງລາວໃຫ້ຊອດ ເມື່ອລາວກ່າວຄຳທຳນວາຍທັງຫລາຍ.
ຜູ້ທຳນວາຍຈະບໍ່ນຸ່ງເສື້ອທີ່ເປັນຂົນສັດ ເພື່ອທີ່ຫລອກຫລວງປະຊາຊົນຕໍ່ໄປ.
ຜູ້ລ້ຽງແກະຄື "ຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນທີ່ຢືນໃກ້ເຮົາ."
ເມື່ອຜູ້ລ້ຽງແກະຖືກຂ້າຕາຍ ຝູງແກະນັ້ນຈະກະຈັດກະຈາຍໄປ.
ນີ້ເປັນຄຳປະກາດຂອງພຣະຢາເວຄື ສອງໃນສາມຈະຖືກຕັດອອກ. ຄົນເຫລົ່ານັ້ນຈະຖືກທຳລາຍໃຫ້ຈິບຫາຍ; ພຽງຫນຶ່ງໃນສາມເທົ່ານັ້ນທີ່ຈະຍັງເຫລືອຢູ່.
ຫນຶ່ງໃນສາມທີ່ຍັງເຫລືອຢູ່ນັ້ນ ຈະຖືກນຳເອົາໄປຜ່ານໄຟ, ຖືກຫລອມ ແລະ ທົດສອບ.
ຄົນຫນຶ່ງໃນສາມທີ່ເຫລືອຢູ່ນັ້ນຈະເວົ້າວ່າ, ‘ພຣະຢາເວເປັນພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ!"
ການປຸ້ນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມຈະຖືກແບ່ງແຍກໃນທ່າມກາງພວກເຂົາ ເພາະວ່າ ພຣະຢາເວຈະຊົງເຕົ້າໂຮມຊົນຊາດມາຕໍ່ສູ້ກັບເຢຣູຊາເລັມໃນສົງຄາມ, ແລະ ເມືອງນັ້ນຈະຖືກຢຶດຄອງ. ບ້ານເຮືອນທັງຫລາຍຈະຖືກປຸ້ນ.
ພຣະຢາເວຈະສະເດັດອອກໄປ ແລະ ເຮັດສົງຄາມຕໍ່ສູ້ກັບບັນດາຊົນຊາດເຫລົ່ານັ້ນ ເຫມືອນກັບມື້ທີ່ພຣະອົງຕໍ່ສູ້ໃນວັນແຫ່ງສົງຄາມນັ້ນ.
ພູຫມາກກອກເທດຈະຖືກແບ່ງເຄິ່ງ ໂດຍຮ່ອມພູທີ່ກວ້າງໃຫຍ່ ລະຫວ່າງ ເຄິ່ງຫນຶ່ງ.
ພຣະຢາເວ ແລະ ອົງຜູ້ບໍຣິສຸດຈະສະເດັດມາ ຫລັງຈາກຊາວເຢຣູຊາເລັມຫນີລົງໄປໃນຮ່ອມພູ ລະຫວ່າງພູຂອງພຣະຢາເວ.
ເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງນ້ຳຈະໄຫລໄປທີ່ທະເລທິດຕາເວັນອອກ, ແລະອີກເຄິ່ງຫນຶ່ງຈະໄຫລໄປສູ່ທະເລທິດຕາເວັນຕົກ.
ພຣະຢາເວຈະເປັນກະສັດເຫນືອແຜ່ນດິນໂລກທັງຫມົດ.
ພຣະເຈົ້າຈະບໍ່ທຳລາຍລ້າງພວກເຂົາຈົນຫມົດກ້ຽງອີກຕໍ່ໄປ. ຊາວເຢຣູຊາເລັມຈະມີຊີວິດຢູ່ຢ່າງປອດໄພ.
ເນື້ອຫນັງ, ດວງຕາ ແລະ ລີ້ນຂອງປະຊາຊົນທຸກຄົນທີ່ຮັບຈ້າງເຮັດສົງຄາມຕໍ່ສູ້ກັບນະຄອນເຢຣູຊາເລັມຈະເຫນົ່າເຫມັນ.
ແຕ່ລະຄົນຈະຈັບມືຊຶ່ງກັນແລະກັນ, ແລະມືຂອງຄົນຫນຶ່ງຈະຍົກຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ມືຂອງເພື່ອບ້ານອີກຄົນຫນຶ່ງ.
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ຄົນທີ່ເຫລືອຢູ່ໃນປະຊາຊາດເຫລົ່ານັ້ນ ຈະຂຶ້ນມາທຸກໆປີ ເພື່ອນະມັດສະການກະສັດ, ຄືພຣະຢາເວຈອມໂຍທາ, ແລະ ຮັກສາເທດສະການປຸກຕູບຢູ່.
ຖ້າຄົນໃດບໍ່ຂຶ້ນໄປເຢຣູຊາເລັມ, ພຣະຢາເວຈະບໍ່ໃຫ້ມີຝົນຕົກເທິງພວກເຂົາ. ໄພພິບັດຈາກພຣະຢາເວຈະໂຈມຕີຊົນຊາດທັງຫລາຍ ທີ່ບໍ່ຂຶ້ນໄປຮັກສາເທດສະການປຸກຕູບ.
ບໍ່ມີຄໍາຖາມ
ໃນວັນນັ້ນຈະບໍ່ມີພວກພໍ່ຄ້າທັງຫລາຍຢູ່ໃນ ພຣະວິຫານຂອງພຣະຢາເວຈອມໂຍທາອີກຕໍ່ໄປ.
ຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະຢາເວມາທາງຜູ້ປະກາດພຣະທັມມາລາກີ.
ພຣະຢາເວຊົງຮັກຄົນອິດສະຣາເອນ, ຢາໂຄບ, ແລະ ພຣະອົງຊົງກຽດຊັງເອຊາວ.
ພຣະຢາເວຊົງຍິ່ງໃຫຍ່ເກີນກວ່າອອກໄປຈາກເຂດແດນຂອງອິດສະຣາເອນ.”
ພຣະຢາເວໄດ້ຖາມພວກປະໂລຫິດວ່າກຽດສັກສີ ແລະ ຄວາມເຄົາລົບນັບຖືຕໍ່ພຣະອົງ, ແລະ ເປັນຫຍັງພວກເຂົາຫມິ່ນປະຫມາດພຣະນາມຂອງເຮົາ ແລະ ແທ່ນບູຊາຂອງເຮົາ.
ພຣະຢາເວຈະບໍ່ຍອມຮັບເອົາເຄື່ອງຖວາຍທີ່ເປັນສັດຕາບອດ, ແກະຂາຫັກ, ແລະ ສັດເປັນພະຍາດ, ແລະ ບໍ່ສະແດງຄວາມກະລຸນາຫລືສົງສານຕໍ່ຄົນອິດສະຣາເອນ, ແລະບໍ່ໄດ້ຮັບເອົາການຖວາຍຂອງພວກເຂົາ.
ເພາະວ່າພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວຈະເປັນທີ່ໄດ້ຮັບກຽດທ່າມກາງບັນດາປະຊາຊາດທັງຫລາຍ, ແລະ ໃນທຸກຫົນທຸກແຫ່ງທີ່ເຄື່ອງຫອມ ແລະ ເຄື່ອງເຜົາບູຊາບໍຣິສຸດຈະຖວາຍບໍ່ເຫມືອນກັບການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຈາກມືຂອງຊາວອິດສະຣາເອນ.
ເພາະວ່າພຣະຢາເວຊົງເປັນກະສັດຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່, ແລະນາມຊື່ຂອງພຣະອົງກໍເປັນທີ່ຫນ້າຢ້ານກົວ ໃນທ່າມກາງບັນດາປະຊາຊາດທັງຫລາຍ.
ພວກເຂົາຮູ້ໂດຍຄຳສາບແຊ່ງຂອງພຣະຢາເວກ່ຽວກັບ ການອວຍພອນຂອງພວກເຂົາ, ແລະ ໂດຍການທີ່ພຣະອົງໄດ້ທາຂີ້ສັດໃສ່ໃບຫນ້າຂອງພວກເຂົາ.
ເພາະປະໂລຫິດຄວນຮັກສາຄວາມຮູ້ໄວ້ ເຫມືອນຢ່າງເຂົາເປັນທູດຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກປະໂລຫິດໄດ້ເຮັດດັ່ງນີ້ຄື ໂດຍການສະແດງຄວາມລຳອຽງໃນຄຳສັ່ງສອນຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຢາເວຈະຕັດຜູ້ບໍ່ສັດຊື່ຕໍ່ພີ່ນ້ອງຂອງຕົນຫລືຜູ້ທີ່ແຕ່ງງານກັບລູກສາວຂອງພະຕ່າງຊາດ, ແລະ ຫລັງຈາກນັ້ນກໍໄດ້ ນຳເອົາເຄື່ອງບູຊາມາຖວາຍແກ່ພຣະຢາເວ.
ຍ້ອນວ່າ ຊາວອິດສະຣາເອນບໍ່ໄດ້ສັດຊື່ຕໍ່ເມຍຂອງຕົນໃນເວລາທີ່ເຂົາເປັນຫນຸ່ມ.
ເພາະວ່າພຣະຢາເວໄດ້ເຮັດໃຫ້ອິດສະຣາເອນ ແລະ ພັນລະຍາຂອງພວກເຂົາເປັນອັນຫນຶ່ງອັນດຽວກັນເພື່ອໃຫ້ມີລູກຫລານ, ແລະ ຍ້ອນວ່າພຣະຢາເວກຽດຊັງການຢ່າຮ້າງ ແລະ ຜູ້ທີ່ປົກຄຸມເສື້ອຜ້າຂອງຕົນດ້ວຍຄວາມຮຸນແຮງ.
ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ພຣະຢາເວຊົງເມື່ອຍພຣະໄທໂດຍການເວົ້າວ່າ, ທຸກຄົນທີ່ກະທຳຊົ່ວຮ້າຍກໍເປັນຄົນດີໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະຢາເວ ແລະ ພຣະອົງຊົງພໍພຣະໄທໃນຄົນເຫລົ່ານັ້ນ, ແລະ ຖາມວ່າພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງຄວາມຍຸດຕິທຳນັ້ນຢູ່ໃສ.
ແລ້ວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ທີ່ພວກອິດສະຣາເອນສະແຫວງຫາ, ກໍຈະສະເດັດມາທີ່ພຣະວິຫານຂອງພຣະອົງໃນທັນທີທັນໃດ.
ຈະເປັນທີ່ພໍພຣະໄທກໍຕໍ່ເມື່ອບັນດາລູກຊາຍຂອງເລວີຖືກຊຳລະໃຫ້ບໍຣິສຸດ, ເມື່ອພວກເຂົາຖືກຫລໍ່ຫລອມເຫມືອນທອງຄຳ ແລະ ເງິນ.
ພຣະອົງຈະຊົງສະເດັດເຂົ້າມາໃກ້ຊົນຊາດອິດສະຣາເອນເພື່ອພິພາກສາ ແລະ ເປັນພະຍານຢ່າງໄວເພື່ອກ່າວໂທດຜູ້ທີ່ບໍ່ຢຳເກງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ມາເຖິງຈຸດຈົບຍ້ອນວ່າພຣະຢາເວຜູ້ບໍ່ຊົງປ່ຽນແປງ.
ພວກເຂົາໄດ້ຫັນຫນີຈາກພຣະຢາເວດ້ວຍການບໍ່ຖືກຮັກສາກົດເກນຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາປຸ້ນພຣະຢາເວດ້ວຍເລື່ອງການຖວາຍຫນຶ່ງສ່ວນສິບ ແລະ ເຄື່ອງຖວາຍບູຊາ.
ພຣະຢາເວໄດ້ສັນຍາວ່າພຣະອົງຈະຊົງຕຳນິຜູ້ທີ່ທຳລາຍພວກເຈົ້າ, ແລະ ຊົນຊາດທັງຫລາຍຈະເອີ້ນພວກເຈົ້າວ່າຜູ້ຮັບພຣະພອນ.
ພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າວ່າການຮັບໃຊ້ພຣະເຈົ້າບໍ່ມີຄວາມຫມາຍຫຍັງເລີຍເພາະວ່າຄົນອວດຕົວວ່າເປັນຜູ້ໄດ້ຮັບພຣະພອນ ແລະ ຄົນເຮັດຊົ່ວບໍ່ພຽງແຕ່ຮັ່ງມີ, ແຕ່ພວກເຂົາຍັງໄດ້ທົດລອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຫນີລອດໄປໄດ້.
ພຣະຢາເວຊົງກ່າວວ່າ ຄືຜູ້ທີ່ຢຳເກງເຮົາ ແລະ ນັບຖືນາມຂອງເຮົາ ກໍເປັນກຳມະສິດອັນລ້ຳຄ່າຂອງເຮົາ ແລະ ໄດ້ຮັບຊີວິດ.
ຊາວອິດສະຣາເອນຈະແຍກແຍະ ລະຫວ່າງ ຄົນຊອບທຳ ກັບຄົນຊົ່ວຮ້າຍ, ແລະລະຫວ່າງຄົນທີ່ນະມັດສະການພຣະເຈົ້າ ກັບຄົນທີ່ບໍ່ນະມັດສະການພຣະອົງ.
ຄົນອວດອ້າງ ແລະ ຄົນທີ່ເຮັດຊົ່ວຮ້າຍທັງຫມົດຈະເປັນເຫມືອນຕໍເຟືອງ ຊຶ່ງຖືກເຜົາໄຫມ້ຫມົດ.
ດວງຕາເວັນແຫ່ງຄວາມຊອບທຳຈະຂຶ້ນມາເພື່ອຜູ້ທີ່ຢຳເກງພຣະນາມຂອງພຣະຢາເວ.
ພວກເຈົ້າຈະກະໂດດໂລດເຕັ້ນເຫມືອນລູກງົວທີ່ອອກຈາກຄອກ ແລະ ທຳລາຍຄົນຊົ່ວຮ້າຍລົງ.
ພຣະອົງຊົງບັນຊາພວກເຂົາທັງຫລາຍວ່າ ຈົ່ງເຊື່ອຟັງກົດເກນຂອງໂມເຊຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຈະສົ່ງເອລີຢາມາເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງພໍ່ຫັນໄປຫາລູກທັງຫລາຍ, ແລະ ເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງລູກທັງຫລາຍຫັນມາຫາພໍ່ຂອງພວກເຂົາ, ເພື່ອທີ່ພຣະອົງຈະບໍ່ມາສາບແຊ່ງແຜ່ນດິນ.
ບັນທຶກລຳດັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ຜູ້ເປັນເຊື້ອສາຍຂອງກະສັດດາວິດ ຜູ້ສືບເຊື້ອສາຍມາຈາກອັບຣາຮາມ.
ນາງມາຣິອາ, ຜູ້ເປັນພັນລະຍາຂອງໂຢເຊັບ, ເຊິ່ງເປັນຜູ້ທີ່ພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າຊົງບັງເກີດດ້ວຍ.
ແຕ່ກ່ອນເວລາເຂົາໄດ້ເປັນຄູ່ຜົວເມຍກັນ, ກໍປະກົດວ່ານາງມີທ້ອງແລ້ວດ້ວຍຣິດເດດພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ.
ໂຢເຊັບ ເປັນຄົນມີສິລະທັມ.
ເພິ່ນຈິ່ງໄດ້ວາງແຜນວ່າຈະຖອນຫມັ້ນນາງຢ່າງລັບໆ.
ມີເທວະດາຕົນຫນຶ່ງຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ມາປະກົດແກ່ໂຢເຊັບໃນຄວາມຝັນ, ກ່າວວ່າ “ໂຢເຊັບ, ບຸດດາວິດເອີຍ, ຢ່າຊູ່ຢ້ານທີ່ຈະຮັບນາງມາຣິອາມາເປັນເມຍຂອງເຈົ້າ, ເພາະວ່າຜູ້ຊຶ່ງປະຕິສົນທິໃນທ້ອງຂອງນາງກໍເປັນໂດຍຣິດເດດພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ.
ໂຢເຊັບຕັ້ງຊື່ບຸດນັ້ນວ່າ ເຢຊູ ເພາະວ່າທ່ານຜູ້ນີ້ແຫລະ ຈະເປັນຜູ້ໂຜດໄພ່ພົນຂອງຕົນໃຫ້ລອດພົ້ນຈາກຄວາມຜິດບາບຂອງເຂົາ.
ຕາມພຣະຄັມຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງກ່າວໄວ້ໂດຍຜູ້ປະກາດພຣະທັມ, ກ່າວວ່າ, "ເບິ່ງແມ, ຍິງພົມມະຈາຣີຄົນຫນຶ່ງຈະຖືພາ ແລະ ຈະປະສູດລູກຊາຍຄົນຫນຶ່ງ, ແລະ ເຂົາຈະເອີ້ນຊື່ລູກນັ້ນວ່າ "ເອມານູເອນ" ເຊິ່ງມີຄວາມໝາຍວ່າ, “ພຣະເຈົ້າຊົງສະຖິດຢູ່ກັບພວກເຮົາ".
ໂຢເຊັບບໍ່ໄດ້ສົມສູ່ຢູ່ກັບນາງມາລີອາຈົນກວ່ານາງໄດ້ປະສູດບຸດຊາຍແລ້ວ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ຊົງປະສູດຢູ່ໃນເມືອງເບັດເລເຮັມ ໃນແຂວງຢູດາຍ
ພວກໂຫຣາຈານຈາກທິດຕາເວັນອອກ ໄດ້ເອີ້ນຊື່ພຣະເຢຊູວ່າ “ກຸມມານຜູ້ເກີດມາເປັນກະສັດຂອງຄົນຊາດຢິວ".
ພວກໂຫຣາຈານຈາກທິດຕາເວັນອອກໄດ້ເຫັນດາວຂອງກະສັດຂອງຄົນຊາດຢິວປະກົດຂຶ້ນໃນທິດຕາເວັນອອກ.
ເມື່ອກະສັດເຮໂຣດໄດ້ຍິນດັ່ງນັ້ນ ກໍວຸ້ນວາຍໃຈ.
ພວກເພິ່ນຮູ້ໄດ້ຍ້ອນວ່າ ຜູ້ປະກາດພຣະທັມໄດ້ຂຽນໄວ້ດັ່ງນີ້: "ຜູ້ເປັນພຣະຄຣິດນັ້ນຈະບັງເກີດໃນເມືອງເບັດເລເຮັມແຂວງຢູດາຍ".
ດາວທີ່ປາກົດແກ່ພວກເຂົາໃນພາກຕາເວັນອອກນັ້ນກໍໄດ້ນຳຫນ້າເຂົາໄປ ແລະ ຈົນມາຢຸດຢູ່ບ່ອນສະຖານທີ່ກຸມມານຢູ່ນັ້ນ.
ໃນຕອນທີ່ພວກໂຫຣາຈານໄດ້ເຂົ້າໄປພົບພຣະເຢຊູນັ້ນ ເພິ່ນຍັງເປັນກຸມມານນ້ອນຢູ່.
ພວກເຂົາໄດ້ໄຂຫີບເອົາຊັບສົມບັດຂອງເຂົາອອກມາ ແລະ ຖວາຍແກ່ກຸມມານຄື ຄຳ, ກຳຍານ, ແລະ ຢາງໄມ້ຫອມ.
ພຣະເຈົ້າຊົງເຕືອນພວກເຂົາທາງຄວາມຝັນ ບໍ່ໃຫ້ກັບໄປຫາເຮໂຣດອີກ, ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈິ່ງກັບໄປຍັງເມືອງຂອງຕົນໂດຍທາງອື່ນ.
ມີທູດສະຫວັນຕົນຫນຶ່ງຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ມາປະກົດແກ່ໂຢເຊັບທາງຄວາມຝັນ ແລະ ກ່າວວ່າ “ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ, ພາກຸມມານ ແລະ ມານດາຂອງພຣະອົງຫນີໄປທີ່ປະເທດເອຢິບ. ແລ້ວຈົ່ງຢູ່ທີ່ນັ້ນ ເພາະວ່າເຮໂຣດຈະຊອກຫາກຸມມານເພື່ອຈະຂ້າເພິ່ນເສຍ”.
ຜູ້ປະກາດພຣະທັມວ່າ “ເຮົາໄດ້ເອີ້ນບຸດຊາຍຂອງເຮົາອອກມາຈາກປະເທດເອຢິບ”. ສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນດັ່ງນີ້ກໍເພື່ອຈະໃຫ້ສຳເລັດຕາມທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ຊົງກ່າວໄວ້.
ເຮໂຣດ ຈຶ່ງໃຊ້ຄົນໄປຂ້າເດັກນ້ອຍຜູ້ຊາຍທັງຫມົດຕັ້ງແຕ່ອາຍຸສອງປີລົງມາ ໃນເມືອງເບັດເລເຮັມ ແລະ ສະຖານທີ່ໃກ້ຄຽງ
ໂຢເຊັບໄດ້ຮັບຄຳສັ່ງທາງຄວາມຝັນໃຫ້ພາກຸມມານກັບມານດາຂອງພຣະອົງກັບຄືນໄປແຜ່ນດິນອິສະຣາເອນ.
ໂຢເຊັບກໍໄປຍັງແຂວງຄາລີເລ ແລະ ໄປອາໄສຢູ່ເມືອງຫນຶ່ງຊື່ນາຊາເຣັດ.
ເພື່ອຈະສຳເລັດຕາມທີ່ຊົງກ່າວໄວ້ໂດຍຜ່ານຜູ້ປະກາດພຣະທັມວ່າ ທ່ານຈະຖືກເອີ້ນວ່າ ‘ໄທນາຊາເຣັດ’.
ໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕໄດ້ມາປະກາດດ້ວຍຄໍາເວົ້າວ່າ "ຈົ່ງຖິ້ມໃຈເກົ່າ, ແລ້ວເອົາໃຈໃຫມ່ ແລະ ເຊົາເຮັດບາບເພາະວ່າຣາຊະອານາຈັກສະຫວັນໄດ້ມາໃກ້ແລ້ວ".
ຜູ້ປະກາດພຣະທັມໄດ້ກ່າວໄວ້ວ່າ ນີ້ແມ່ນໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕຜູ້ທີ່ຈະຈັດແຈ່ງທາງແຫ່ງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາຮັບບັບຕິສະມາ, ພວກເຂົາໄດ້ສາລະພາບຄວາມຜິດບາບຂອງຕົນ.
ໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕໄດ້ບອກພວກຟາຣີຊາຍ ແລະ ພວກຊາດູກາຍວ່າ ຈົ່ງປະຕິບັດໃຫ້ໄດ້ຜົນສົມກັບການທີ່ພວກທ່ານໄດ້ຖິ້ມໃຈເກົ່າເອົາໃຈໃຫມ່.
ໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕໄດ້ບອກພວກຟາຣີຊາຍ ແລະ ພວກຊາດູກາຍ ຢ່າຕັ້ງນຶກໃນໃຈວ່າ ພວກເຮົາມີອັບຣາຮາມເປັນພໍ່ຂອງພວກເຮົາ.
ໂຢຮັນໄດ້ເວົ້າວ່າ ຕົ້ນໄມ້ທຸກຕົ້ນທີ່ບໍ່ເກີດຜົນດີຈະຖືກປ້ຳ ແລ້ວໂຍນຖິ້ມໃສ່ໄຟເສຍ.
ຜູ້ທີ່ຈະມາພາຍຫລັງຈາກໂຢຮັນບັບຕິສະມາ ຝ່າຍຜູ້ນັ້ນຈະໃຫ້ຮັບບັບຕິສະມາດ້ວຍພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ ແລະ ດ້ວຍໄຟ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ຊົງກ່າວເເກ່ໂຢຮັນວ່າ “ບັດນີ້ຈົ່ງຍອມໃຫ້ເປັນໄປຢ່າງນີ້ສາ ເພາະສົມຄວນທີ່ເຮົາຈະເຮັດຢ່າງນີ້ໃຫ້ຖືກກັບຄວາມຊອບທັມທຸກປະການ” ແລ້ວໂຢຮັນກໍຍອມ.
ພຣະອົງຊົງເຫັນພຣະວິນຍານຂອງພຣະເຈົ້າສະເດັດລົງມາເຫມືອນດັ່ງນົກເຂົາ ແລະ ມາສະຖິດຢູ່ເທິງພຣະອົງ.
ພຣະສຸຣະສຽງຈາກຟ້າສະຫວັນຊົງກ່າວວ່າ: “ທ່ານຜູ້ນີ້ເປັນບຸດທີ່ຮັກຂອງເຮົາ. ເຮົາຊອບໃຈໃນຕົວທ່ານຫລາຍ”.
ພຣະວິນຍານໄດ້ຊົງພາພຣະເຢຊູເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນປ່າ ເພື່ອມານຮ້າຍຈະໄດ້ທົດລອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຊົງອົດອາຫານໃນຖິ່ນທຸລະກັນດານເປັນເວລາສີ່ສິບວັນສີ່ສິບຄືນ.
ມານຮ້າຍໄດ້ທົດລອງໃຫ້ພຣະອົງສັ່ງກ້ອນຫີນໃຫ້ກາຍເປັນອາຫານ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຕອບວ່າ: ມະນຸດຈະບໍ່ລ້ຽງຊີວິດດ້ວຍອາຫານພຽງສິ່ງດຽວ ແຕ່ລ້ຽງດ້ວຍຖ້ອຍຄຳທຸກຂໍ້ທີ່ອອກມາຈາກພຣະໂອດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ມານຮ້າຍໄດ້ທົດລອງໃຫ້ພຣະອົງໂຕນລົງຈາກຈຸດສູງສຸດຂອງພຣະວິຫານ.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າຢ່າທົດລອງພຣະອົງຜູ້ເປັນພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ.
ມານຮ້າຍໄດ້ທົດລອງໃຫ້ພຣະອົງກົ້ມກາບ ແລະ ນະມັດສະການບັນດາອານາຈັກແຫ່ງໂລກນີ້ກັບຄວາມຍິ່ງໃຫຍ່ທັງຫມົດ.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າຈົ່ງຂາບໄຫວ້ພຣະອົງຜູ້ເປັນພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ ແລະ ຮັບໃຊ້ພຣະອົງແຕ່ຜູ້ດຽວ.
ສິ່ງນີ້ເປັນໄປຕາມທີ່ຊົງກ່າວໄວ້ດ້ວຍເອຊາຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມຈະໄດ້ສຳເລັດຄື ພົນລະເມືອງແຂວງຄາລີເລຈະໄດ້ເຫັນຄວາມສະຫວ່າງອັນໃຫຍ່.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຕັ້ງຕົ້ນປ່າວປະກາດວ່າ, “ຈົ່ງກັບໃຈໃຫມ່ເພາະຣາຊະອານາຈັກສະຫວັນໄດ້ມາໃກ້ແລ້ວ.”
ເປໂຕ ເເລະ ອັນເດມີອາຊີບເປັນຊາວປະມົງ.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າເພິ່ນຕ້ອງການຈະບັນດານໃຫ້ເປໂຕ ເເລະ ອັນເດເປັນຜູ້ຫາຄົນ.
ຢາໂກໂບ ເເລະ ໂຢຮັນ ມີອາຊີບເປັນຊາວປະມົງ.
ພຣະເຢຊູຊົງເທດສະຫນາໃນໂຮງທັມະສາລາ ຢູ່ແຂວງຄາລີເລ.
ທັງຫມົດເເມ່ນຄົນປ່ວຍໄຂ້ໄດ້ພະຍາດຕ່າງ, ຄົນທີ່ທົນທຸກທໍລະມານ, ຄົນທີ່ຜີເຂົ້າສິງ, ຄົນເປັນບ້າຫມູ ແລະ ຄົນເປັນເປ້ຍມາຫາພຣະອົງ ເເລະ ພຣະອົງກໍຊົງໂຜດໃຫ້ພວກເຂົາດີທຸກຄົນ.
ມີຈໍານວນຫລວງຫລາຍຄົນທີ່ຕິດຕາມພຣະເຢຊູໃນເວລານັ້ນ.
ພຣະພອນເປັນຂອງຜູ້ໃດທີ່ຍາກຈົນໃນຈິດວິນຍານ ເພາະວ່າອານາຈັກສະຫວັນເປັນຂອງຜູ້ນັ້ນ.
ພຣະພອນເປັນຂອງຜູ້ໃດທີ່ໂສກເສົ້າເພາະວ່າຜູ້ນັ້ນຈະໄດ້ຮັບການຊົງເລົ້າໂລມ.
ພຣະພອນເປັນຂອງຜູ້ໃດທີ່ມີຈິດໃຈອ່ອນຫວານ ເພາະວ່າຜູ້ນັ້ນຈະໄດ້ຮັບແຜ່ນດິນໂລກເປັນມໍຣະດົກ.
ພຣະພອນເປັນຂອງຜູ້ໃດທີ່ມີຄວາມອຶດຫິວ ແລະ ກະຫາຍຄວາມຊອບທັມ ເພາະວ່າພຣະເຈົ້າຈະຊົງໃຫ້ອີ່ມບໍຣິບູນ.
ເມື່ອຄົນກ່າວຂວັນນິນທາ ແລະ ຂົ່ມເຫັງ ແລະ ຖືກກ່າວຫາຄວາມບໍ່ຈິງທຸກຢ່າງ ເພາະເຫັນແກ່ພຣະເຢຊູ ຈຶ່ງໄດ້ຮັບພຣະພອນ ເພາະວ່າບຳເຫນັດຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນມີບໍຣິບູນໃນສະຫວັນ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈະສ່ອງເເສງສະຫວ່າງຂອງພວກເຂົາຕໍ່ຫນ້າຜູ້ຄົນທັງຫລາຍໄດ້ດ້ວຍວິທີການທີ່ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈະກະທໍາສິ່ງດີໆ.
ພຣະເຍຊູໄດ້ຊົງມາເພື່ອມາເຮັດໃຫ້ສຳເລັດຄົບຖ້ວນຂອງ ພຣະບັນຍັດ ແລະ ຖ້ອຍຄຳຂອງຜູ້ປະກາດພຣະທັມ.
ຜູ້ໃດທີ່ປະຕິບັດ ແລະ ສອນຕາມພຣະບັນຍັດ ຜູ້ນັ້ນຈະຖືກເອີ້ນວ່າຜູ້ໃຫຍ່ໃນອານາຈັກສະຫວັນ.
ພຣະເຢຊູຊົງສອນໄວ້ວ່າ ບໍ່ພຽງເເຕ່ຜູ້ໃດຂ້າຄົນຈະຕ້ອງຖືກພິພາກສາລົງໂທດເທົ່ານັ້ນ, ເເຕ່ຜູ້ໃດທີ່ຮ້າຍອ້າຍນ້ອງຂອງຕົນ ຜູ້ນັ້ນຈະຕ້ອງຖືກໂທດຢ່າງຫນັກເຊັ່ນກັນ.
ຖ້າຫາກວ່າອ້າຍນ້ອງເຮົາກະທໍາໃຫ້ເຮົາຮູ້ສຶກຂຸ້ນເຄືອງ ພຣະເຢຊູຊົງສອນໃຫ້ພວກເຮົາກັບໄປຄືນດີກັບອ້າຍນ້ອງຜູ້ນັ້ນເສຍກ່ອນ.
ໃນຂະນະທີ່ທ່ານກຳລັງໄປຂຶ້ນສານກັບໂຈດ ພຣະເຢຊູຊົງສອນໃຫ້ພວກເຮົາຕົກລົງເຫັນພ້ອມໃນຂໍ້ຫາກັນເສຍກ່ອນ.
ພຣະເຢຊູຊົງສອນວ່າ ການຫລິ້ນຊູ້ສູ່ຜົວເມຍເພິ່ນກໍ່ເປັນສິ່ງທີ່ຜິດ, ເເຕ່ນອກນີ້ຍັງລວມໄປເຖິງຜູ້ທີ່ເບິ່ງແມ່ຍິງດ້ວຍໃຈກຳຫນັດໃນຍິງນັ້ນກໍ່ຜິດເຊັ່ນກັນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າພວກເຮົາຄວນກໍາຈັດທຸກສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາເປັນບາບນັ້ນອອກໄປເສຍ.
ພຣະເຍຊູຈຶ່ງຍອມໃຫ້ມີການຢ່າຮ້າງ ດ້ວຍເຫດວ່າ ຄົນຜູ້ນັ້ນຜິດສິລະທັມທາງເພດເເລ້ວ.
ຖ້າຜູ້ເປັນຜົວຢ່າເມຍຢ່າງບໍ່ຖືກຕ້ອງ ເເລະ ນາງນັ້ນຕ້ອງໄປເເຕ່ງງານໃຫມ່ ກໍ່ເທົ່າກັບວ່າຝ່າຍເປັນຜົວເຮັດໃຫ້ຍິງນັ້ນຖືກຜິດໃນຖານຫລິ້ນຊູ້.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ ແທນທີ່ຈະສາບານດ້ວຍການອ້າງເຖິງສິ່ງຕ່າງໆໃນໂລກ ພວກເຮົາຄວນໃຫ້ຄຳເວົ້າຂອງເຮົາເປັນດັ່ງນີ້: "ແມ່ນ" ກໍວ່າ ‘ແມ່ນ" "ບໍ່ແມ່ນ" ກໍວ່າ "ບໍ່ແມ່ນ".
ພຣະເຢຊູສອນໃຫ້ພວກເຮົາຢ່າຕໍ່ສູ້ກັບຄົນຊົ່ວ.
ພຣະເຢຊູຊົງສອນໃຫ້ພວກເຮົາຮັກສັດຕູ ເເລະ ຈົ່ງອ້ອນວອນອະທິຖານສຳລັບຜູ້ທີ່ຂົ່ມເຫັງພວກເຮົາ.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າ ຖ້າວ່າພວກເຮົາຮັກຄົນທັງຫລາຍທີ່ຮັກພວກເຮົາແລ້ວພວກເຮົາຈະໄດ້ຮັບບຳເຫນັດໄດ້ຢ່າງໃດ ເພາະວ່າພວກເຮົາໄດ້ກະທໍາເຫມຶອນກັບຄົນຕ່າງຊາດໄດ້ກະທໍາເເລ້ວເຊັ່ນກັນ.
ຜູ້ທີ່ກະທໍາຕາມຄວາມຊອມທັມຕໍ່ຫນ້າຜູ້ອື່ນ ຈະໄດ້ຮັບຄໍາສັນລະເສີນຈາກຄົນອື່ນໆເປັນບໍາເຫນັດ.
ເຮົາຄວນກະທໍາຕາມຄວາມຊອບທັມຢ່າງລັບໆ.
ສໍາລັບຄົນຫນ້າຊື່ໃຈຄົດທີ່ອະທິຖານອ້ອນວອນເພື່ອທີ່ຈະໃຫ້ມະນຸດເຫັນພວກເຂົາ ຈະໄດ້ຮັບບໍາເຫນັດຈາກຜູ້ຄົນ.
ສໍາລັບຜູ້ທີ່ອະທິຖານອ້ອນວອນຢູ່ໃນທີ່ລັບລີ້ ຈະໄດ້ຮັບບໍາເຫນັດຈາກພຣະບິດາຜູ້ຊົງເຫັນໃນທີ່ລັບລີ້.
ສາເຫດທີ່ພຣະບິດາກ່າວວ່າຢ່າອະທິຖານເວົ້າຊ້ຳຄຳເກົ່າ ກໍ່ເພາະວ່າ ພຣະບິດາຊົງຮູ້ວ່າພວກເຮົາຕ້ອງການໃນສິ່ງໃດກ່ອນທີ່ພວກເຮົາຈະອ້ອນວອນອີກ.
ພວກເຮົາຄວນທູນຂໍຕໍ່ພຣະບິດາໃຫ້ພຣະປະສົງຂອງພຣະອົງສຳເລັດໃນໂລກເຊັ່ນດຽວກັນກັບຢູ່ໃນສະຫວັນ.
ຖ້າພວກເຮົາບໍ່ຍົກຄວາມຜິດຂອງເພື່ອນມະນຸດ ພຣະບິດາເຈົ້າຂອງພວກເຮົາກໍຈະບໍ່ຊົງໂຜດຍົກຄວາມຜິດຂອງພວກເຮົາເຫມືອນກັນ.
ພວກເຮົາຄວນຖືສິນອົດອາຫານໂດຍບໍ່ໃຫ້ມະນຸດຄົນໃດເຫັນວ່າກໍາລັງຖືສິນອົດອາຫານຢູ່ ເເລ້ວພຣະບິດຈະຊົງປະທານບໍາເຫນັດໃຫ້ພວກເຮົາ.
ພວກເຮົາຄວນເກັບຊັບສົມບັດໄວ້ຢູ່ໃນສະຫວັນ ບ່ອນມອດ ແລະ ຂີ້ຫມ້ຽງກັດກິນບໍ່ໄດ້ ແລະ ທັງໂຈນເຈາະ ແລະ ລັກເອົາບໍ່ໄດ້.
ຊັບສົມບັດຢູ່ໃສ ໃຈກໍຢູ່ທີ່ນັ້ນດ້ວຍ.
ນາຍສອງຄົນທີ່ເຮົາຄວນຕ້ອງເລືອກນັ້ນ ເເມ່ນລະຫວ່າງພຣະເຈົ້າ ເເລະ ເງິນຄຳ.
ພວກເຮົາຢ່າກະວົນກະວາຍເຖິງຊີວິດຂອງຕົນວ່າ ຈະກິນຫຍັງ ຈະດື່ມຫຍັງ ຫລື ກະວົນກະວາຍເຖິງຮ່າງກາຍຂອງຕົນວ່າ ຈະນຸ່ງຫຍັງ ເພາະວ່າພຣະບິດາເຈົ້າກໍຍັງຊົງລ້ຽງເເມ້ກະທັ່ງນົກ ເເລະ ພວກເຮົາປະເສີດຫລາຍກວ່ານົກບໍ່ແມ່ນຫລື.
ພຣະເຢຊູໄດ້ຊົງເຕືອນເເກ່ພວກເຮົາວ່າພວກເຮົາບໍ່ສາມາດຕໍ່ອາຍຸຂອງຕົນໃຫ້ຍາວອອກໄປອີກໄດ້ໂດຍທີ່ຍັງກັງວົນກະວາຍໃຈ.
ພວກເຮົາທັງຫລາຍຈົ່ງສະແຫວງຫາຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຄວາມຊອບທັມຂອງພຣະອົງກ່ອນ. ແລ້ວພຣະອົງຈະຊົງເພີ່ມເຕີມສິ່ງທັງປວງເຫລົ່ານີ້ໃຫ້.
ສິ່ງທີ່ພວກເຮົາຄວນກະທໍາກ່ອນອື່ນຫມົດນັ້ນເເມ່ນສໍາຫລວດຕົວເອງກ່ອນ ເເລະ ຈົ່ງເອົາໄມ້ທັງທ່ອນອອກຈາກຕາຂອງພວກເຮົາອອກເສຍກ່ອນ ແລ້ວຈິ່ງຈະເຂ່ຍຂີ້ເຫຍື່ອອອກຈາກຕາຂອງພີ່ນ້ອງຂອງທ່ານໄດ້ຢ່າງຊັດເຈນ.
ຖ້າຫາກວ່າທ່ານໃຫ້ສິ່ງທີ່ປະເສດແກ່ຫມາ, ຢ້ານວ່າມັນຈະຢຽບຢ່ຳເສຍ ແລະ ຈະຕ່າວມາຂົບຈີກທ່ານອອກເປັນປ່ຽງໆດ້ວຍ.
ຈົ່ງຫມັ່ນຂໍແລ້ວຈະຊົງປຣະທານໃຫ້. ຈົ່ງຫມັ່ນຊອກແລ້ວຈະພົບ. ຈົ່ງຫມັ່ນເຄາະແລ້ວຈະຊົງໄຂໃຫ້.
ພຣະບິດາຈະຊົງປະທານສິ່ງທີ່ດີໆໃຫ້ແກ່ຜູ້ທີ່ທູນຂໍພຣະອົງ.
ພຣະບັນຍັດ ແລະ ຄຳສັ່ງສອນຂອງບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທັມໄດ້ສອນພວກເຮົາວ່າ ສິ່ງໃດກໍ່ຕາມທີ່ພວກເຮົາປາຖະຫນາໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດແກ່ພວກເຮົາ ພວກເຮົາຈົ່ງເຮັດກັບພວກເຂົາທຸກປະການເຫມືອນກັນ.
ຫົນທາງທີ່ກວ້າງຂວາງ ຈະນຳໄປສູ່ຄວາມຈິບຫາຍ.
ຫົນທາງທີ່ເເຄບ ຈະນຳໄປສູ່ຊີວິດ.
ພວກເຮົາສາມາດຮູ້ເຖິງຜູ້ປະກາດພຣະທັມປອມໄດ້ຈາກຫມາກຜົນໃນຊີວິດຂອງພວກເຂົາ.
ຜູ້ທີ່ໄດ້ເຂົ້າເເມ່ນຜູ້ທີ່ກະທໍາເຮັດຕາມນ້ຳພຣະທັຍພຣະບິດາເຈົ້າຂອງພວກເຮົາຜູ້ຊົງສະຖິດຢູ່ໃນສະຫວັນເທົ່ານັ້ນ.
ພຣະເຢຊູຈະໄດ້ປະກາດແກ່ເຂົາຢ່າງເປີດເຜີຍວ່າ "ເຮົາບໍ່ຮູ້ຈັກພວກເຈົ້າຈັກເທື່ອ, ຈົ່ງຜ່າຍຫນີໃຫ້ພົ້ນຈາກເຮົາ, ເຈົ້າຜູ້ເຮັດການຊົ່ວຮ້າຍເອີຍ".
ຜູ້ໃດທີ່ຟັງຖ້ອຍຄໍາຂອງພຣະເຢຊູ ແລະ ປະຕິບັດຕາມ ຄົນນັ້ນກໍປຽບເຫມືອນຄົນສະຫລາດຄົນຫນຶ່ງ.
ຜູ້ໃດທີ່ໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະເຢຊູ ແລະ ບໍ່ເຊື່ອຟັງຖ້ອຍຄຳເຫຼົ່ານີ້ ກໍປຽບເຫມືອນຄົນໂງ່
ເພາະວ່າພຣະອົງຊົງສັ່ງສອນເຂົາເຫມືອນຜູ້ມີຣິດອຳນາດ, ແລະ ບໍ່ເຫມືອນພວກທັມະຈານຂອງພວກເຂົາ.
ຈົ່ງໄປສະແດງຕົວຕໍ່ປະໂລຫິດ ແລະ ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຕາມໂມເຊໄດ້ສັ່ງໄວ້ ເພື່ອເປັນພຣະຍານເເກ່ພວກເຂົາ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງບອກກັບນາຍຮ້ອຍນັ້ນວ່າ ຈະໄປທີ່ເຮຶອນຂອງລາວ ເເລະ ຮັກສາໃຫ້ຄົນໃຊ້ຂອງລາວຫາຍດີ.
ນາຍຮ້ອຍກ່າວວ່າ ລາວເປັນຄົນບໍ່ສົມຄວນທີ່ຈະໃຫ້ພຣະເຢຊູເຂົ້າໄປລຸ່ມຫລັງຄາເຮືອນຂອງລາວ ເເລະ ຂໍພຽງເເຕ່ໃຫ້ພຣະອົງກ່າວເທົ່ານັ້ນຄົນໃຊ້ຂອງລາວກໍຈະດີພະຍາດ.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າ ພຣະອົງບໍ່ພົບຜູ້ໃດມີຄວາມເຊື່ອໃຫຍ່ທໍ່ນີ້ ໃນພວກອິສະຣາເອນເລີຍ.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າ ຈະມີຫລາຍຄົນຈາກທິດຕາເວັນອອກແລະ ທິດຕາເວັນຕົກ ແລ້ວພວກເຂົາຈະນັ່ງຮ່ວມໂຕະອາຫານໃນອານາຈັກສະຫວັນ.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າ ຝ່າຍຊາວອານາຈັກແຜ່ນດິນນັ້ນຈະຖືກຖິ້ມອອກໄປໃນທີ່ມືດພາຍນອກ ທີ່ນັ້ນຈະມີສຽງຮ້ອງໄຫ້ແລະຂົບແຂ້ວຢູ່.
ພຣະເຢຊູຊົງຮັກສາແມ່ເຖົ້າຂອງເປໂຕເມື່ອພຣະອົງໄດ້ສະເດັດເຂົ້າໄປໃນບ້ານຂອງເປໂຕນັ້ນ.
ຄຳພະຍາກອນທີ່ໄດ້ສໍາເລັດເປັນຈິງຊົງກ່າວໄວ້ໂດຍເອຊາຢາຜູ້ປະກາດພຣະທັມວ່າ: “ເພິ່ນໄດ້ແບກເອົາຄວາມເຈັບໄຂ້ ແລະຫອບເອົາພະຍາດຂອງເຮົາໄປ.”
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າ ພຣະອົງບໍ່ມີທີ່ຢູ່ອາໄສຖາວອນ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຕອບວ່າ: ຈົ່ງຕິດຕາມພຣະອົງມາເສຍ ແລະປະໃຫ້ຄົນຕາຍຝັງກັນເອງເທາະ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງບັນທົມຫລັບຢູ່ ໃນຂະນະທີ່ບັງເກີດມີພາຍຸລູກໃຫຍ່ເກີດທີ່ກາງທະເລ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ: “ໂອ ຄົນມີຄວາມເຊື່ອນ້ອຍເອີຍ, ເປັນຫຍັງພວກເຈົ້າຈິ່ງຢ້ານ?”.
ຄົນເຫລົ່ານັ້ນກໍພາກັນອັດສະຈັນໃຈ ເພາະວ່າ ລົມ ແລະ ຟອງນ້ຳທະເລກໍຍອມຟັງພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ພົບກັບສອງຄົນທີ່ມີຜີສິງຢູ່ ພວກເຂົາໂຫດຮ້າຍຫລາຍ.
ຄວາມກັງວົນທີ່ພວກຜີຮ້າຍມີຕໍ່ພຣະເຢຊູຄື ຢ້ານພຣະອົງມາທີ່ນີ້ເພື່ອຈະມາທໍຣະມານຜີຮ້າຍນັ້ນກ່ອນເວລາກຳນົດ.
ເມື່ອພຣະອົງຊົງຂັບໄລ່ຜີຮ້າຍ, ຜີນັ້ນໄດ້ເຂົ້າໄປສິງຢູ່ໃນຝູງຫມູນັ້ນ ເເລະ ຫມູທັງຝູງນັ້ນໄດ້ຟ້າວແລ່ນລົງຈາກຕາຫລິ່ງຊັນໂຕນໃສ່ທະເລຕາຍດິກນ້ຳຫມົດ.
ພວກເຂົາອ້ອນວອນທູນຂໍໃຫ້ພຣະອົງອອກໄປເສຍຈາກເຂດແດນຂອງພວກເຂົາ.
ທັມະຈານບາງຄົນຄິດວ່າພຣະເຢຊູກຳລັງເວົ້າຫມິ່ນປະຫມາດພຣະເຈົ້າ ເພາະວ່າພຣະເຢຊູໄດ້ຊົງກ່າວເເກ່ຄົນເປ້ຍນັ້ນວ່າ ຄວາມຜິດບາບຂອງລາວໄດ້ຮັບການອະໄພແລ້ວ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ຊົງກ່າວເເກ່ຄົນເປ້ຍນັ້ນວ່າ ຄວາມຜິດບາບຂອງລາວໄດ້ຮັບການອະໄພແລ້ວເພື່ອທີ່ຈະສະເເດງໃຫ້ເຫັນວ່າບຸດມະນຸດມີສິດອຳນາດເທິງແຜ່ນດິນໂລກທີ່ຈະໃຫ້ອະພັຍຄວາມຜິດບາບໄດ້.
ພວກເຂົາປະຫລາດໃຈ ແລະ ຈຶ່ງພາກັນສັນຣະເສີນພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງປະທານຣິດອຳນາດດັ່ງນັ້ນແກ່ມະນຸດ.
ກ່ອນທີ່ຈະມາຕິດຕາມພຣະເຢຊູມັດທາຍເປັນຄົນເກັບພາສີມາກ່ອນ.
ພຣະເຢຊູ ເເລະ ເຫລົ່າສາວົກຂອງເພິ່ນ ໄດ້ຮັບປະທານອາຫານຮ່ວມກັບຄົນເກັບພາສີ ແລະ ຄົນນອກສິລະທັມຫລາຍຄົນ.
ພຣະເຢຊູຊົງໄດ້ກ່າວໄວ້ວ່າພຣະອົງສະເດັດມາເພື່ອເອີ້ນເອົາຄົນນອກສິລະທັມໃຫ້ກັບໃຈໃຫມ່.
ພຣະເຢຊູຈຶ່ງກ່າວວ່າສາວົກຂອງພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຖືສິນອົດອາຫານ ເພາະວ່າພຣະອົງຍັງຊົງຢູ່ກັບພວກເຂົາ.
ພຣະເຢຊູຈະກ່າວວ່າສາວົກຂອງພຣະອົງຕ້ອງຖືສິນອົດອາຫານເມື່ອພຣະອົງໄປຈາກພວກເຂົາ.
ຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງເປັນພະຍາດເລືອດຕົກ ນາງໄດ້ຫຍັບເຂົ້າມາເບື້ອງຫລັງພຣະເຢຊູເຈົ້າແລ້ວບາຍແຄມເຄື່ອງທົງຂອງພຣະອົງ ເພາະນາງຄິດໃນໃຈວ່າ ຖ້າເຮົາໄດ້ບາຍແຕ່ເສື້ອຂອງເພິ່ນເທົ່ານັ້ນ ນາງກໍຈະດີພະຍາດ.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າຄວາມເຊື່ອຂອງນາງໄດ້ເຮັດໃຫ້ນາງດີເປັນປົກກະຕິແລ້ວ.
ປະຊົາຊົນໄດ້ຫົວຂວັນພຣະເຢຊູກໍ່ຍ້ອນວ່າ ພຣະອົງຊົງກ່າວວ່າ ສາວນ້ອຍຄົນນັ້ນບໍ່ໄດ້ຕາຍດອກ, ແຕ່ຫລັບຢູ່ເທົ່ານັ້ນ.
ຫລັງຈາກທີ່ພຣະເຢຊູໄດ້ຊົງກະທໍາໃຫ້ເດັກຍິງນັ້ນຟື້ນຂຶ້ນມາຈາກຄວາມຕາຍ ຂ່າວກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ກໍຊ່າລືໄປທົ່ວເຂດແດນນັ້ນ.
ຊາຍຕາບອດສອງຄົນໄດ້ຮ້ອງຢູ່ຕະຫລອດທາງວ່າ: “ບຸດດາວິດເອີຍ, ໂຜດເມດຕາພວກຂ້ານ້ອຍແດ່ທ້ອນ!”.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຮັກສາຊາຍຕາບອດສອງຄົນນັ້ນໃຫ້ເປັນໄປຕາມຄວາມເຊື່ອຂອງພວກເຂົາ.
ພວກຟາຣີຊາຍໄດ້ຕໍາຫນິພຣະອົງວ່າ ພຣະອົງຂັບໄລ່ຜີອອກໄດ້ດ້ວຍຣິດຂອງນາຍຜີຮ້າຍ.
ເມື່ອພຣະອົງຊົງເຫັນປະຊາຊົນຫລວງຫລາຍກໍຊົງສົງສານເຂົາ ເພາະເຂົາຖືກລົບກວນ ແລະ ຂາດກຳລັງໃຈ. ພວກເຂົາເປັນເຫມືອນຝູງແກະທີ່ບໍ່ມີຜູ້ລ້ຽງ.
ພຣະອົງຊົງກ່າວແກ່ພວກລູກສິດຂອງພຣະອົງທູນຂໍໂດຍເລັ່ງດ່ວນໃນຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງນາ ໃຫ້ຈ້າງຄົນງານມາໃນການເກັບກ່ຽວພືດຜົນຂອງຕົນເສຍ.
ພຣະເຢຊູຊົງປຣະທານໃຫ້ເຂົາມີອຳນາດເຫນືອຜີຖ່ອຍຮ້າຍ, ເພື່ອຂັບໄລ່ມັນອອກໄດ້ ແລະເພື່ອໃຫ້ພະຍາດທັງຄວາມເຈັບໄຂ້ທຸກຢ່າງດີໄດ້.
ຊື່ຂອງສາວົກຜູ້ທີ່ທໍຣະຍົດຕໍ່ພຣະອົງເເມ່ນຢູດາອິສະກາຣີອົດ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ຊົງສົ່ງເຫລົ່າສາວົກຂອງເພິ່ນໄປຫາຝູງແກະທີ່ເສຍຄືຕະກູນອິສະຣາເອນ.
ບໍ່, ຫລົ່າສາວົກບໍ່ໄດ້ນໍາເງິນ ຫລື ເຄື່ອງນຸ່ງຕິດຕົວເດີນທາງໄປນໍາເລີຍ.
ເຫລົ່າສາວົກຈະເບິ່ງວ່າຜູ້ໃດເປັນຜູ້ເຫມາະສົມ ແລະ ໄປອາໄສຢູ່ກັບຜູ້ນັ້ນຈົນກວ່າພວກເຂົາຈະຈາກໄປ.
ໃນວັນພິພາກສາໂທດສໍາລັບເມືອງທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບຕ້ອນພວກສາວົກ ຫລື ຮັບຟັງຄຳເວົ້າຂອງພວກເຂົາ ຈະຮ້າຍເເຮງກວ່າການພິພາກສາຂອງເມືອງໂຊໂດມ ແລະ ເມືອງໂກໂມຣາ.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າ ປະຊາຊົນຈະມອບພວກສາວົກກັບສານສູງ ແລະ ພວກເຂົາຈະຂ້ຽນພວກສາວົກໃນໂຮງທັມະເທສະຫນາຂອງເຂົາ ແລ້ວພວກສາວົກຈະຖືກນຳຕົວໄປຫາເຈົ້າເມືອງ ແລະ ກະສັດ.
ເມື່ອພວກເຂົາຖືກສົ່ງຕົວໄປ ພຣະວິນຍານແຫ່ງພຣະບິດາເຈົ້າຈະຊົງເປັນຜູ້ກ່າວຜ່ານພວກສາວົກ.
ຜູ້ໃດທີ່ອົດທົນໄດ້ເຖິງທີ່ສຸດ ຜູ້ນັ້ນຈະໄດ້ລອດພົ້ນ.
ຜູ້ທີ່ກຽດຊັງພຣະເຢຊູກໍ່ຈະກຽດຊັງພວກສາວົກຂອງພຣະອົງເຊັ່ນກັນ.
ພຣະເຢຊູບອກໃຫ້ເຮົາບໍ່ຄວນຢ້ານຜູ້ທີ່ຂ້າໄດ້ແຕ່ຮ່າງກາຍ ແຕ່ຈະຂ້າຈິດວິນຍານບໍ່ໄດ້.
ພຣະເຢຊູບອກໃຫ້ເຮົາຄວນຢ້ານກົວພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງຣິດທີ່ອາດໃຫ້ທັງຈິດວິນຍານ ແລະ ຮ່າງກາຍຈິບຫາຍໃນຫມໍ້ນະຣົກ.
ທຸກຄົນທີ່ຈະຮັບພຣະອົງຕໍ່ຫນ້າມະນຸດ ຝ່າຍພຣະອົງຈະຮັບຜູ້ນັ້ນຕໍ່ພຣະພັກພຣະບິດາເຈົ້າຂອງພຣະອົງ.
ຜູ້ທີ່ປະຕິເສດພຣະອົງຕໍ່ຫນ້າມະນຸດ ຝ່າຍພຣະອົງກໍຈະປະຕິເສດຜູ້ນັ້ນຕໍ່ພຣະພັກພຣະບິດາເຈົ້າຂອງພຣະອົງຜູ້ຊົງສະຖິດຢູ່ໃນສະຫວັນເຫມືອນກັນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າພຣະອົງມາເພື່ອເຮັດໃຫ້ມີການແບ່ງແຍກກັນພາຍໃນຄອບຄົວ.
ຜູ້ທີ່ຍອມເສຍຊີວິດຂອງຕົນ ເພາະເຫັນແກ່ພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູ ພວກເຂົາກໍຈະໄດ້ພົບກັບຊີວິດ.
ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ໃຫ້ກັບຜູ້ເລັກນ້ອຍຄົນໃດຄົນຫນຶ່ງ ເຖິງຈະເປັນພຽງນ້ຳເຢັນຈອກດຽວໄດ້ດື່ມ ຜູ້ນັ້ນຈະບໍ່ຂາດບຳເຫນັດຂອງຕົນຈັກເທື່ອ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງສັ່ງພວກສາວົກສິບສອງຄົນຂອງພຣະອົງແລ້ວ ພຣະອົງໄດ້ສະເດັດຈາກທີ່ນັ້ນໄປສັ່ງສອນ ແລະ ປ່າວປະກາດໃນເມືອງທັງຫລາຍ.
ຂໍ້ຄວາມທີ່ໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕສົ່ງໃຫ້ພຣະເຢຊູນັ້ນເເມ່ນ: “ທ່ານເປັນຜູ້ທີ່ຈະມານັ້ນຫລື, ຫລື ຈະຕ້ອງຄອງຖ້າຜູ້ອື່ນ?”.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າ: ຄົນເປັນເປັ້ຽເປັນງ່ອຍກໍຍ່າງໄດ້, ຄົນຂີ້ທູດກໍດີສະອາດ, ຄົນຫູຫນວກກໍໄດ້ຍິນ, ຄົນຕາຍແລ້ວກໍເປັນຄືນມາ ແລະຂ່າວປະເສີດກໍປະກາດແກ່ຄົນອະນາຖາ.
ພຣະເຢຊູຊົງສັນຍາວ່າຈະອວຍພອນເເກ່ຜູ້ທີ່ບໍ່ສະດຸດໃນຄວາມເຊື່ອທີ່ມີຕໍ່ພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ ພຣະອົງໃຊ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງກໍ່ຄືໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕໄປກ່ອນຫນ້າ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ນັ້ນຈະຈັດແຈງຫົນທາງໄວ້ກ່ອນຫນ້າຜູ້ທີ່ຈະສະເດັດມາ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າໂຢຮັນນີ້ແຫລະ ເປັນເອລີຢາ
ຜູ້ຄົນສະໄຫມນັ້ນກ່າວເຖິງໂຢຮັນຜູ້ທີ່ໄດ້ມາເເລ້ວເພິ່ນບໍ່ກິນຂະຫນົມປັງ ແລະ ບໍ່ດື່ມເຫລົ້າແວງວ່າ ຊາຍຄົນນີ້ມີຜີສິງຢູ່.
ຜູ້ຄົນສະໄຫມນັ້ນກ່າວເຖິງພຣະເຢຊູຜູ້ທີ່ໄດ້ມາເເລ້ວເພິ່ນກິນຂະຫນົມປັງ ແລະ ດື່ມເຫລົ້າແວງ ວ່າເປັນຄົນກິນເກີນສ່ວນແລະ ມັກເມົາ ເເລະ ຍັງເປັນຫມູ່ຂອງຄົນເກັບພາສີ ແລະ ຄົນນອກສິນທັມ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງກ່າວປະນາມຕໍາຫນິເຖິງເມືອງຕ່າງໆຄືບ່ອນທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງກະທຳການອັດສະຈັນຫຼາຍຢ່າງແລ້ວນັ້ນ ເເຕ່ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຖິ້ມໃຈເກົ່າເອົາໃຈໃຫມ່.
ພຣະເຢຊູໄດ້ສັນລະເສີນພຣະບິດາ ເພາະພຣະອົງຊົງປົກບັງອານາຈັກສະຫວັນໄວ້ຈາກຜູ້ມີປັນຍາ ແລະ ຜູ້ທີ່ເຂົ້າໃຈ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ສັນລະເສີນພຣະບິດາ ເພາະພຣະອົງຊົງເປີດເຜີຍອານາຈັກສະຫວັນໄວ້ເພື່ອສະແດງໃຫ້ເເກ່ຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ຮຽນຮູ້ ເຫມືອນກັບເດັກນ້ອຍໆ.
ພຣະເຢຊູເວົ້າວ່າບໍ່ມີຜູ້ໃດຮູ້ຈັກພຣະບິດາເຈົ້າ ນອກຈາກພຣະບຸດ ກັບຜູ້ທີ່ພຣະບຸດປະສົງຈະສຳແດງໃຫ້ຮູ້.
ພຣະເຢຊູຊົງສັນຍາວ່າຈະໃຫ້ບັນດາຜູ້ທີ່ເຮັດການຫນັກຫນ່ວງແລະ ແບກພາລະຫນັກ ໄດ້ຮັບຄວາມເຊົາເມື່ອຍ.
ພວກສິດຂອງພຣະອົງໄດ້ຕັ້ງຕົ້ນເດັດເອົາຮວງເຂົ້າມາແກະກິນ ຊຶ່ງພວກເຂົາເຊື່ອວ່ານັ້ນເເມ່ນການເຮັດຜິດຕໍ່ກົດຂອງວັນສະບາໂຕ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ ພຣະອົງເເມ່ນຜູ້ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າພຣະວິຫານ.
ບຸດມະນຸດຄືອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງວັນສະບາໂຕ.
ພວກຟາຣີຊາຍໄດ້ຖາມຄໍາຖາມເເກ່ພຣະເຢຊູວ່າ: “ຄວນຫລືຈະເຮັດໃຫ້ດີພະຍາດໃນວັນສະບາໂຕ?”.
ພຣະເຢຊູຊົງຕອບວ່າໃຫ້ເຮັດການດີໃນວັນສະບາໂຕ ໂດຍຖືວ່າຖືກຕ້ອງຕາມກົດບັນຍັດ.
ຝ່າຍພວກຟາຣີຊາຍຈິ່ງອອກໄປປຶກສາກັນເຖິງເລື່ອງພຣະອົງວ່າ ຈະເຮັດຢ່າງໃດຈິ່ງຈະຂ້າພຣະອົງໄດ້.
ບັນດາຄົນຕ່າງຊາດຈະໄດ້ຍິນເລື່ອງການພິພາກສາຂອງພຣະເຈົ້າ ເເລະ ເຊື່ອຫມັ່ນໃນພຣະເຢຊູ.
ພຣະອົງຈະບໍ່ກໍ່ການວິວາດຜິດຖຽງ ແລະ ບໍ່ຮ້ອງສຽງດັງ ບໍ່ມີໃຜຈະໄດ້ຍິນສຽງຂອງພຣະອົງຕາມຖະຫນົນ, ຈະບໍ່ຫັກຕົ້ນອໍ້ທີ່ບວບຊໍ້າ ຫລື ຈະບໍ່ຫັກໃສ້ຕະກຽງເປັນຄວັນ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວວ່າ ຖ້າຊາຕານຂັບໄລ່ຊາຕານອອກເອງ ມັນກໍແຕກແຍກກັນໃນຕົວມັນເອງ ແລ້ວອານາຈັກຂອງມັນຈະຕັ້ງຫມັ້ນໄດ້ຢ່າງໃດ?.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າ ຖ້າພຣະອົງຂັບໄລ່ຜີມານຮ້າຍອອກດ້ວຍພຣະວິນຍານຂອງພຣະເຈົ້າ ເຊັ່ນນີ້ຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າກໍມາເຖິງເເລ້ວ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ ຄຳຫມິ່ນປະຫມາດພຣະວິນຍານຈະຊົງໂຜດອະພັຍໃຫ້ບໍ່ໄດ້.
ຕົ້ນໄມ້ຮູ້ຈັກຕົ້ນໄມ້ດ້ວຍຫມາກຜົນຂອງມັນ.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າພວກຟາຣິຊາຍຈະຖືກຕັດສິນ ແລະ ຈະຕ້ອງຖືກກ່າວໂທດ ກໍດ້ວຍຖ້ອຍຄຳຂອງພວກເຂົາເອງ.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າຈະມອບຫມາຍສຳຄັນໃຫ້ເເກ່ໂຢນາ, ໂດຍຈະຢູ່ໃນພື້ນຂອງແຜ່ນດິນໂລກສາມວັນສາມຄືນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ ພຣະອົງນີ້ເເຫລະຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າໂຢນາ.
ຊາວເມືອງນີເນເວຈະກ່າວໂທດຄົນໃນຮຸ່ນຂອງພຣະເຢຊູ ເພາະວ່າພວກຊາວເມືອງນີເນເວໄດ້ຖິ້ມໃຈເກົ່າເອົາໃຈໃຫມ່ເພາະຄຳປະກາດຂອງໂຢນາ, ເເຕ່ວ່າຜູ້ຄົນໃນຮຸ່ນຂອງພຣະເຢຊູບໍ່ໄດ້ຟັງຄໍາຂອງບຸດມະນຸດຜູ້ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າໂຢນາ.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າ ພຣະອົງນີ້ເເຫລະຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າໂຊໂລໂມນ.
ຜູ້ຄົນໃນຮຸ່ນຂອງພຣະເຢຊູຈະເປັນເຫມືອນຄົນທີ່ມີວິນຍານຊົ່ວຮ້າຍ ເເລະ ໄປຈາກພຣະອົງ ເພາະວ່າວິນຍານຊົ່ວກັບມາພ້ອມເອົາຜີອື່ນອີກເຈັດທີ່ໂຕຮ້າຍກວ່າມັນເອງ ແລະ ພວກມັນທັງຫມົດກໍເຂົ້າໄປອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນ ແລະ ສະພາບບັ້ນປາຍຂອງຄົນນັ້ນກໍຮ້າຍກວ່າບັ້ນຕົ້ນ.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວຜູ້ໃດທີ່ກະທໍາຕາມນ້ຳພຣະທັຍພຣະບິດາຜູ້ຊົງສະຖິດໃນສະຫວັນ, ຜູ້ນັ້ນແຫລະເປັນນ້ອງຊາຍ, ເປັນນ້ອງສາວ ແລະ ເປັນມານດາຂອງພຣະອົງ.
ບາງເມັດທີ່ຕົກຕາມທາງນົກກໍມາກິນເສຍ.
ບາງເມັດທີ່ຕົກໃສ່ບ່ອນຫີນຫລາຍດິນຫນ້ອຍກໍ່ງອກຂຶ້ນໂລດເພາະດິນບໍ່ເລິກ, ແຕ່ເມື່ອຕາເວັນຂຶ້ນມາກໍແຫ້ມ ເພາະບໍ່ມີຮາກ ແລະ ພວກມັນຈິ່ງຄ່ອຍໆຫ່ຽວແຫ້ງໄປ.
ບາງເມັດອື່ນທີ່ຕົກກາງພຸ່ມຫນາມ ໆ ກໍປົ່ງຂຶ້ນຫຸ້ມຮັດເສຍ.
ບາງເມັດທີ່ຕົກໃສ່ດິນດີແລ້ວກໍເກີດຜົນເມັດຫນຶ່ງຮ້ອຍຕໍ່, ເມັດຫນຶ່ງຫົກສິບຕໍ່, ເມັດຫນຶ່ງສາມສິບຕໍ່.
ຕາມຖ້ອຍຄຳຂອງຜູ້ທຳນວາຍເອຊາຢາກ່າວວ່າຜູ້ຄົນທັງຫລາຍຈະໄດ້ຍິນ, ແຕ່ຈະບໍ່ເຂົ້າໃຈຈັກເທື່ອ; ເມື່ອເບິ່ງກໍຈະເຫັນ, ແຕ່ຈະບໍ່ໄດ້ສັງເກດຈັກເທື່ອ.
ຜູ້ຄົນທີ່ໄດ້ຍິນພຣະເຢຊູເເຕ່ພວກເຂົາບໍ່ເຂົ້າໃຈ ເພາະຫົວໃຈຂອງປະຊາຊົນນີ້ກໍດ້ານຊາ, ຫູກໍຫນັກ, ຕາຂອງເຂົາກໍຫລັບ.
ຜູ້ຄົນທີ່ເປັນເມັດພັນຕົກລົງຢູ່ຕາມເເຄມທາງເເມ່ນ ຜູ້ທີ່ໄດ້ຍິນພຣະທັມເລື່ອງຣາຊະອານາຈັກນັ້ນ ແຕ່ບໍ່ເຂົ້າໃຈໃນພຣະທັມນັ້ນ, ມານຮ້າຍມາ ແລະ ຍາດເອົາພຣະທັມທີ່ຫວ່ານໃສ່ໃນໃຈຄົນນັ້ນໄປເສຍ.
ເມັດທີ່ຫວ່ານຕົກໃນບ່ອນມີຫີນຫລາຍນັ້ນ ໄດ້ແກ່ຄົນທີ່ໄດ້ຍິນພຣະທັມ ແລ້ວກໍຮັບເອົາທັນທີດ້ວຍຄວາມຍິນດີ, ແຕ່ບໍ່ມີຮາກໃນຕົວເອງ ແລະ ເຂົາຈິ່ງທົນຢູ່ຊົ່ວຄາວ ເມື່ອເກີດຄວາມຍາກລຳບາກ ຫລື ການຂົ່ມເຫັງເພາະພຣະທັມນັ້ນ ກໍສະດຸດທໍ້ຖອຍໃຈເສຍທັນທີ.
ເມັດທີ່ຫວ່ານຕົກກາງພຸ່ມຫນາມ, ໄດ້ແກ່ບຸກຄົນທີ່ໄດ້ຍິນພຣະທັມ ແຕ່ຍັງກັງວົນຕໍ່ຊີວິດໃນໂລກນີ້ ແລະ ຄວາມຫລອກລວງໃນຊັບສົມບັດ ໄດ້ຫຸ້ມຮັດພຣະທັມນັ້ນເສຍ ແລະ ເຂົາຈິ່ງບໍ່ເກີດຜົນ.
ເມັດພັນຕົກລົງຢູ່ຕາມດິນດີໄດ້ແກ່ຜູ້ທີ່ໄດ້ຍິນພຣະທັມ ແລະ ເຂົ້າໃຈ ເເລ້ວເກີດຜົນ.
ສັດຕູເປັນຄົນຫວ່ານວັດສະພືດຢູ່ໃນທົ່ງນາເຂົ້າ.
ເຈົ້າຂອງນາສັ່ງໃຫ້ພວກຂ້ອຍໃຊ້ປະໃຫ້ເຂົ້າທັງສອງໃຫຍ່ຂຶ້ນດ້ວຍກັນຈົນເຖິງລະດູເກັບກ່ຽວ ເເລ້ວເມື່ອນັ້ນຈົ່ງກ່ຽວເຂົ້ານົກກ່ອນຈຶ່ງມັດເປັນຟ່ອນເຜົາໄຟຖິ້ມເສຍ ສ່ວນເຂົ້າດີນັ້ນຈົ່ງໂຮມໄວ້ໃນເລົ້າເຂົ້າ.
ເມັດຜັກກາດນັ້ນນ້ອຍກວ່າເມັດອື່ນໆ, ແຕ່ເມື່ອງອກຂຶ້ນແລ້ວກໍໃຫຍ່ກວ່າຜັກອື່ນໃນສວນ, ກາຍເປັນຕົ້ນໄມ້ຈົນວ່ານົກປ່າໄດ້ມາເຮັດຮັງອາໄສຢູ່ຕາມກິ່ງກ້ານມັນທັງຫລາຍ.
ຣາຊະອານາຈັກສະຫວັນປຽບເຫມືອນເຊື້ອແປ້ງ ທີ່ຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງເອົາປົນໃສ່ໃນແປ້ງສາມຜອງ ຈົນແປ້ງນັ້ນຟູຂຶ້ນທັງຫມົດ.
ໃນຄໍາອຸປະມາເລື່ອງເຂົ້ານົກນັ້ນ ຜູ້ຊາຍຫວ່ານເມັດດີນັ້ນຄືບຸດມະນຸດ, ທົ່ງນານັ້ນຄືແຜ່ນດິນໂລກ ແລະ ເມັດດີນັ້ນໄດ້ແກ່ພົນລະເມືອງແຫ່ງຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ ສ່ວນເຂົ້ານົກໄດ້ແກ່ພົນລະເມືອງຂອງມານຮ້າຍ ແລະ ສັດຕຣູຜູ້ຫວ່ານເຂົ້ານົກຄືມານຊາຕານ.
ໃນຄໍາອຸປະມາເລື່ອງເຂົ້ານົກນັ້ນ ລະະດູເກັບກ່ຽວໄດ້ແກ່ຄາວສຸດໂລກ ແລະ ຜູ້ເກັບກ່ຽວນັ້ນຄືຝູງເທວະດາ.
ເມື່ອເຖິງຄາວສຸດໂລກນີ້ ທຸກສິ່ງທີ່ເປັນເຫດເກີດຈາກຄວາມບາບ ແລະ ກັບບັນດາຜູ້ທີ່ເຮັດຄວາມຜິດບາບ ຈະຖືກໂຍນໄປຖິ້ມໃສ່ເຕົາໄຟຮ້ອນກ້າ.
ເມື່ອເຖິງຄາວສຸດໂລກນີ້ ພວກສິລະທັມຈະຮຸ່ງເຮືອງດັ່ງດວງຕາເວັນ ໃນຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະບິດາເຈົ້າ.
ຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້ໄປຂາຍສິ່ງທັງປວງທີ່ຕົນມີຢູ່ດ້ວຍຄວາມຍິນດີ ແລ້ວຊື້ນາທົ່ງນັ້ນ.
ເມື່ອໄດ້ພົບໄຂ່ມຸກເມັດຫນຶ່ງທີ່ມີຄ່າຫລາຍ ຊາຍຄົນນັ້ນຈິ່ງຂາຍທຸກສິ່ງທີ່ຕົນມີຢູ່ແລ້ວໄປຊື້ໄຂ່ມຸກນັ້ນ.
ໃນຄໍາອຸປະມານເລື່ອງມອງຈັບປາໄດ້ປຽບເຫມືອນ ມອງທີ່ຖິ້ມລົງໃນທະເລ ແລະ ດັກເອົາສັດທະເລທຸກຊະນິດ ເມື່ອມອງເຕັມແລ້ວ ຄົນຫາປາກໍດຶງຂຶ້ນເທິງຝັ່ງ. ແລ້ວເຂົາຈະນັ່ງລົງເລືອກເອົາໂຕດີໃສ່ໃນຄຸໄວ້ ສ່ວນໂຕບໍ່ດີນັ້ນກໍຖືກໂຍນຖິ້ມ.
ຄົນທັງຫລາຍໄດ້ຖາມວ່າ: “ຊາຍຜູ້ນີ້ໄດ້ສະຕິປັນຍາ ແລະ ເຮັດການ ອັດສະຈັນ ເຫລົ່ານີ້ມາແຕ່ໃສ?.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າ “ຜູ້ປະກາດພຣະທັມຈະບໍ່ຂາດຄວາມນັບຖື ເວັ້ນໄວ້ແຕ່ໃນປະເທດ ແລະ ໃນຄົວເຮືອນຂອງຕົນ”.
ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຊົງກະທຳການອັດສະຈັນຫລາຍ ເພາະຜູ້ຄົນບໍ່ມີຄວາມເຊື່ອ.
ເຣໂຮດຄິດວ່າພຣະເຢຊູເເມ່ນ ໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕ ທີ່ໄດ້ເປັນຄືນມາຈາກຕາຍ.
ເຮໂຣດໄດ້ເເຕ່ງງານກັບນ້ອງຊາຍຂອງໂຢຮັນ.
ເຮໂຣດມີໃຈຢາກຂ້າໂຢຮັນແຕ່ກໍຢ້ານປະຊາຊົນ ເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ຖືວ່າໂຢຮັນເປັນຜູ້ປະກາດພຣະທັມ.
ເຮໂຣດໃຫ້ຄຳສັນຍາສາບານກັບນາງວ່າ ຈະໃຫ້ໃນທຸກສິ່ງທີ່ນາງຂໍ.
ລູກສາວຂອງນາງເຮໂຣເດຍໄດ້ຂໍໂຜດໃຫ້ຫົວໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕໃສ່ຖາດມາໃຫ້ນາງ.
ເພາະເຫດທີ່ໄດ້ສັນຍາສາບານ ແລະ ເພາະເຫັນແກ່ຄົນທັງປວງທີ່ນັ່ງຮ່ວມຮັບປະທານຢູ່ນັ້ນ, ເພິ່ນຈິ່ງຈຳເປັນອອກຄຳສັ່ງອະນຸຍາດໃຫ້ຕາມນັ້ນ.
ພຣະອົງຊົງສົງສານເຂົາ ຈິ່ງຊົງໂຜດຄົນເຈັບປ່ວຍທັງຫລາຍ ໃຫ້ພວກເຂົາຫາຍດີ.
ພຣະເຢຊູຊົງທ້າທາຍເຫລົ່າສາວົກໃຫ້ຫາອາຫານລ້ຽງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຊົງເອົາເຂົ້າຈີ່ຫ້າກ້ອນ ແລະ ປາສອງໂຕນັ້ນ. ແລ້ວກໍຊົງເງີຍພຣະພັກສູ່ສະຫວັນ, ພຣະອົງໄດ້ຂໍພຣະພອນ ແລ້ວຫັກເຂົ້າຈີ່ແລ້ວກໍຍື່ນໃຫ້ພວກສາວົກ, ແລ້ວພວກສາວົກກໍແຈກຢາຍໃຫ້ຄົນທັງປວງ.
ສາວົກເກັບອາຫານທີ່ເຫລືອນັ້ນ ໄດ້ເຕັມສິບສອງບຸງ ເເລະ ຄົນທັງຫຼາຍທີ່ກິນນັ້ນມີຜູ້ຊາຍປະມານຫ້າພັນຄົນ ໂດຍບໍ່ນັບແມ່ຍິງ ແລະ ເດັກນ້ອຍ.
ພຣະອົງໄດ້ສະເດັດຂຶ້ນພູຢູ່ຕ່າງຫາກເພື່ອໄຫວ້ວອນພຽງຄົນດຽວ.
ເຮືອຂອງພວກສາວົກບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມເຮືອໄດ້ ແລະ ຖືກຟອງນ້ຳຕີໄປມາເພາະທວນລົມຕ້ານຢູ່.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຍ່າງເທິງນ້ຳໄປຫາພວກສາວົກ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວເເກ່ພວກສາວົກວ່າ ຈົ່ງກ້າຫານເຖີດ ເເລະ ຢ່າສູ່ຢ້ານ.
ພຣະເຢຊູຊົງສັ່ງໃຫ້ເປໂຕຍ່າງເທິງນ້ຳມາຫາພຣະອົງ.
ເປໂຕຈຶ່ງເລີ່ມທີ່ຈະຈົມນໍ້າເມື່ອເປໂຕເກີດຄວາມຢ້ານ.
ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າ ແລະ ເປໂຕໄດ້ຂຶ້ນໄປໃນເຮືອແລ້ວ, ລົມກໍເຊົາພັດ.
ເມື່ອພວກສາວົກໄດ້ເຫັນເຫດການເຫລົ່ານີ້ເເລ້ວ ພວກທີ່ຢູ່ໃນເຮືອໄດ້ມາກົ້ມຂາບໃສ່ພຣະເຢຊູ ແລະເວົ້າວ່າ: ພຣະອົງຊົງເປັນພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າຈິງແທ້.
ເມື່ອພວກເຂົາຂ້ວາມນໍ້າໄປເຖິງແລ້ວ ຄົນໃນເຂດນັ້ນໄດ້ພາບັນດາຄົນເຈັບປ່ວຍມາຫາພຣະອົງ.
ພວກຟາຣິຊາຍໄດ້ປ້ອງກັນບໍ່ໃຫ້ເດັກນ້ອຍຊ່ວຍພໍ່ ເເລະ ເເມ່ຂອງຕົນໂດຍການຮັບເອົາເງິນທີ່ເປັນ "ຂອງຖວາຍສໍາລັບພຣະເຈົ້າ".
ເອຊາຢາໄດ້ທຳນວາຍກ່ຽວກັບປາກ ເເລະ ຫົວໃຈຂອງພວກຟາຣິຊາຍວ່າ ພວກເຂົາໃຫ້ກຽດພຣະເຈົ້າແຕ່ປາກ ສ່ວນໃຈຂອງເຂົາຫ່າງໄກຈາກພຣະເຈົ້າ.
ພວກຟາຣິຊາຍໄດ້ສັ່ງສອນເປັນຫລັກຄໍາສອນ ອັນເປັນຄຳສັ່ງສອນເກີດຈາກມະນຸດ.
ສິ່ງທີ່ເຂົ້າໄປໃນປາກນັ້ນບໍ່ເເມ່ນສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ມະນຸດຊົ່ວມົວຫມອງ.
ສິ່ງທີ່ອອກມາຈາກປາກນັ້ນແຫລະ ທີ່ເຮັດໃຫ້ມະນຸດຊົ່ວມົວຫມອງ.
ພຣະເຢຊູຊົງເອີ້ນພວກຟາຣິຊາຍວ່າເປັນຄົນນຳທາງທີ່ຕາບອດ ເເລະ ພຣະອົງເວົ້າອີກວ່າ ຖ້າຄົນຕາບອດຈູງຄົນຕາບອດໄປເຂົາທັງສອງກໍຈະຕົກໃນຂຸມ.
ສິ່ງທີ່ອອກຈາກປາກ ກໍອອກມາຈາກໃຈດ້ວຍ, ການຂ້າຄົນ, ການຫລິ້ນຊູ້ຈາກຜົວເມຍ, ການຜິດຊາຍຍິງ, ການລັກຊັບ, ການເປັນພະຍານບໍ່ຈິງ ແລະ ການນິນທາ ກໍອອກມາຈາກໃຈ ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແຫລະເຮັດໃຫ້ມະນຸດຊົ່ວມົວຫມອງ.
ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຊົງຕອບຍິງນັ້ນຈັກຄຳ.
ພຣະເຢຊູຊົງຕອບວ່ ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຖືກສົ່ງໃຊ້ມາຫາຜູ້ອື່ນ ເວັ້ນແຕ່ຝູງແກະທີ່ເສຍແລ້ວ ຄືຕະກຸນອິສະຣາເອນເທົ່ານັ້ນ.
ພຣະອົງຊົງຕອບນາງວ່າ ຄວາມເຊື່ອຂອງນາງກໍຍິ່ງໃຫຍ່ ເເລະ ຂໍຈົ່ງເປັນໄປຕາມຄວາມປະສົງຂອງນາງດ້ວຍ.
ພຣະອົງຊົງຮັກສາທັງຄົນປາກກືກ, ຄົນເປັ້ຍລ່ອຍ, ຄົນຂາເສັ້ງ ເເລະ ຄົນຕາບອດ.
ພວກສາວົກຍັງມີເຂົ້າຈີ່ເຈັດກ່ອນ ເເລະ ປານ້ອຍສອງສາມໂຕ.
ພຣະອົງຮັບເຂົ້າຈີ່ເຈັດກ້ອນ ກັບ ປາເຫລົ່ານັ້ນມາໂມທະນາຂອບພຣະຄຸນ, ພຣະອົງຊົງຫັກເຂົ້າຈີ່ ແລະ ຍື່ນໃຫ້ພວກສາວົກຂອງຕົນ ພວກສາວົກກໍໄດ້ແຈກຢາຍໃຫ້ປະຊາຊົນ.
ຫລັງຈາກທີ່ທຸກຄົນໄດ້ຮັບປະທານຫມົດເເລ້ວ ອາຫານຍັງເຫລືອນັ້ນ ເກັບໄດ້ເຕັມເຈັດບຸງ.
ຄົນທີ່ໄດ້ຮັບປະທານຢ່າງເຕັມອິ່ມນັ້ນມີຜູ້ຊາຍເຖິງສີ່ພັນຄົນ ໂດຍທີ່ບໍ່ນັບແມ່ຍິງກັບເດັກນ້ອຍ.
ພວກຟາຣີຊາຍ ເເລະ ພວກຊາດູກາຍໄດ້ມາຫາ ແລະ ທົດລອງພຣະອົງ ໂດຍຂໍໃຫ້ພຣະອົງຊົງສະແດງຫມາຍສຳຄັນຢ່າງຫນຶ່ງຈາກສະຫວັນໃຫ້ພວກເຂົາເຫັນ.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າຈະຊົງໂຜດຫມາຍສຳຄັນຂອງໂຢນາໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ.
ພຣະເຢຊູຊົງບອກພວກສາວົກຂອງພຣະອົງໃຫ້ສັງເກດ ແລະ ຣະວັງເຊື້ອແປ້ງຂອງພວກຟາຣີຊາຍ ແລະ ພວກຊາດູກາຍໃຫ້ດີ.
ພຣະອົງຊົງບອກໃຫ້ສາວົກຂອງພຣະອົງໃຫ້ລະວັງຄຳສອນຂອງພວກຟາຣີຊາຍ ແລະ ພວກຊາດູກາຍ.
ພຣະອົງຊົງຖາມພວກສາວົກຂອງຕົນວ່າ: “ຄົນທັງຫລາຍເວົ້າກັນວ່າບຸດມະນຸດແມ່ນຜູ້ໃດ?”.
ຜູ້ລາງຄົນຄິດວ່າພຣະເຢຊູເປັນໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕ ແລະ ຄົນອື່ນວ່າເປັນເອລີຢາ ແຕ່ຄົນອື່ນອີກວ່າເປັນເຢເຣມີຢາ ຫລືເປັນຄົນຫນຶ່ງໃນພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມ.
ເປໂຕທູນຕອບວ່າ: “ທ່ານເປັນພຣະຄຣິດ, ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງພຣະຊົນຢູ່.”
ເປໂຕຮູ້ຄຳຕອບຕໍ່ຄຳຖາມຂອງພຣະເຢຊູໄດ້ເພາະວ່າພຣະບິດາຂອງພຮະອົງຜູ້ຊົງສະຖິດໃນສະຫວັນທີ່ຊົງໃຫ້ເປໂຕຊາບ.
ພຣະເຢຊູຊົງມອບກະແຈແຫ່ງອານາຈັກສະຫວັນໄວ້ໃຫ້, ສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ເປໂຕຈະຜູກມັດໄວ້ໃນໂລກ, ສິ່ງນັ້ນກໍຈະຊົງຜູກມັດໄວ້ແລ້ວໃນສະຫວັນ ແລະ ສິ່ງໃດກໍຕາມເປໂຕຈະແກ້ໃນໂລກ, ສິ່ງນັ້ນກໍຈະຊົງແກ້ໃຫ້ຫລຸດແລ້ວໃນສະຫວັນ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຕັ້ງຕົ້ນສຳແດງແກ່ພວກສາວົກຂອງຕົນວ່າ ພຣະອົງຈະຕ້ອງສະເດັດໄປນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ຕ້ອງທົນທຸກທໍລະມານຫລາຍປະການ, ພຣະອົງຈະຖືກຂ້າຕາຍ ແລະ ພຣະອົງຈະຖືກຊົງບັນດານໃຫ້ເປັນຄືນມາໃນວັນຖ້ວນສາມ.
ພຣະເຢຊູກັບເປໂຕວ່າ: “ຊາຕານເອີຍ, ຈົ່ງຖອຍຫນີຈາກເຮົາເສັຍ''!.
ຜູ້ທີ່ຕ້ອງການຕິດຕາມພຣະເຢຊູ ຜູ້ນັ້ນຕ້ອງຕັດສິດຂອງຕົນແລ້ວຮັບແບກໄມ້ກາງແຂນຂອງຕົນ ແລ້ວຕິດຕາມເຮົາມາ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ ຈະໄດ້ປະໂຫຍດອັນໃດ ສຳລັບຜູ້ນັ້ນ ຖ້າຈະໄດ້ສິ່ງຂອງຫມົດທັງໂລກ ແຕ່ຕ້ອງເສຍຊີວິດອັນແທ້ຂອງຕົນເອງ.
ບຸດມະນຸດຈະມາດ້ວຍສະຫງ່າຣາສີແຫ່ງພຣະບິດາຂອງຕົນ ພ້ອມດ້ວຍພວກເທວະດາຂອງພຣະອົງ.
ເມື່ອພຣະອົງສະເດັດມາ ພຣະອົງຈະຊົງປຣະທານບຳເຫນັດໃຫ້ແກ່ທຸກຄົນຕາມການທີ່ພວກເຂົາເຮັດນັ້ນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຈະມີພວກທ່ານບາງຄົນທີ່ຢືນຢູ່ນີ້ກັບພຣະອົງ ເເລະ ຈະໄດ້ເຫັນບຸດມະນຸດສະເດັດມາດ້ວຍຣາຊະອຳນາດຂອງພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູຊົງພາເປໂຕ, ຢາໂກໂບ ແລະ ໂຢຮັນນ້ອງຊາຍຂອງຢາໂກໂບ ຂຶ້ນໄປທີ່ພູສູງ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງປ່ຽນແປງພຣະກາຍ, ພຣະພັກຂອງພຣະອົງສ່ອງແສງດັ່ງຕາເວັນ ແລະ ເຄື່ອງນຸ່ງ ຂອງພຣະອົງກໍຂາວຜ່ອງເຫລື້ອມເຫມືອນແສງສະຫວ່າງກ້າ.
ໂມເຊ ແລະ ເອລີຢາມາປະກົດ ເເລະ ເຝົ້າສົນທະນາຢູ່ກັບພຣະອົງ.
ເປໂຕປະສົງຕ້ອງການຈະປຸກຕູບສາມຫລັງຂຶ້ນ ສຳລັບສາມຄົນ.
ມີພຣະສຸຣະສຽງອອກມາຈາກເມກນັ້ນວ່າ: “ທ່ານຜູ້ນີ້ເປັນບຸດທີ່ຮັກຂອງເຮົາ, ຊຶ່ງເຮົາຊອບໃຈຫລາຍ ພວກເຈົ້າຈົ່ງເຊື່ອຟັງເພິ່ນ”.
ພຣະເຢຊູຊົງສັ່ງເຂົາໄວ້ວ່າ ນິມິດຊຶ່ງພວກສາວົກໄດ້ເຫັນນັ້ນ ຢ່າໄດ້ບອກແກ່ຜູ້ໃດ ຈົນກວ່າບຸດມະນຸດຈະໄດ້ເປັນຄືນມາຈາກຕາຍ.
ພຣະເຢຊູເວົ້າວ່າ ເອລີຢາຈະມາກ່ອນ ແລະ ເຮັດໃຫ້ສິ່ງທັງປວງຄືນສູ່ສະພາບເດີມ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕແມ່ນເອລີຢາທີ່ໄດ້ມາແລ້ວ ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ກະທໍາທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຂົາຕ້ອງການກະທໍາຕໍ່ພຣະອົງ.
ພວກສາວົກບໍ່ສາມາດຮັກສາເດັກຊາຍທີ່ເປັນລົມບ້າຫມູໃຫ້ເຊົາດີໄດ້.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າສັ່ງຜີມານຮ້າຍໃຫ້ອອກ ແລະມັນໄດ້ອອກຫນີໄປ ແລ້ວເດັກນ້ອຍນັ້ນກໍດີປົກກະຕິ ຕັ້ງແຕ່ໂມງນັ້ນໄປ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ເວົ້າວ່າ ເພາະພວກເຂົາມີຄວາມເຊື່ອຫນ້ອຍຈຶ່ງບໍ່ສາມາດຮັກສາເດັກຊາຍເປັນລົມບ້າຫມູໄດ້.
ພຣະເຢຊູບອກວ່າ ພຣະອົງຈະຕ້ອງຖືກມອບໄວ້ໃນມືມະນຸດ ພວກເຂົາເຈົ້າຈະຂ້າພຣະອົງ ແລະ ໃນວັນຖ້ວນສາມພຣະອົງຈະຖືກຊົງບັນດານໃຫ້ເປັນຄືນມາ.
ພຣະເຢຊູບອກໃຫ້ເປໂຕໄປຕຶກເບັດທີ່ທະເລ ເມື່ອໄດ້ປາໂຕທຳອິດຂຶ້ນມາໃຫ້ງະປາກມັນ ແລ້ວຈະພົບເງິນຫລຽນຫນຶ່ງ ຈົ່ງເອົາເງິນນັ້ນໄປເສຍຄ່າບຳລຸງພຣະວິຫານ.
ພຮະເຢຊູກ່າວວ່າພວກເຮົາຄວນກັບໃຈ ແລະ ກາຍເປັນເຫມືອນເດັກນ້ອຍກ່ອນທີ່ພວກເຮົາຈະເຂົ້າໃນຣາຊະອານາຈັກສະຫວັນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ຖ່ອມຕົວລົງເຫມືອນເດັກນ້ອຍຜູ້ນີ້ ຜູ້ນັ້ນຈະເປັນໃຫຍ່ໃນຣາຊະອານາຈັກສະຫວັນ.
ຜູ້ໃດເຮັດໃຫ້ຄົນຫນຶ່ງໃນຫມູ່ເດັກນ້ອຍ ທີ່ເຊື່ອໃນພຣະອົງຫລົງຜິດ, ຈະດີກວ່າສຳລັບຜູ້ນັ້ນ ຖ້າເອົາຫີນໂມ້ແປ້ງກ້ອນໃຫຍ່ຜູກຄໍຜູ້ນັ້ນ ແລະ ໃຫ້ຈົມລົງນ້ຳທະເລເລິກເສຍ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າພວກເຮົາຄວນຕັດທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ເປັນສາເຫດເຮັດໃຫ້ເຮົາຫລົງຜິດ.
ພວກເຮົາບໍ່ຄວນດູຫມິ່ນເດັກນ້ອຍ ເພາະວ່າເທວະດາປະຈຳຂອງພວກເຂົາໃນສະຫວັນເຝົ້າເບິ່ງຢູ່ສະເຫມີ.
ພຣະບິດາຜູ້ຊົງສະຖິດຢູ່ໃນສະຫວັນ ບໍ່ຊົງປາຖະຫນາໃຫ້ເດັກນ້ອຍເຫລົ່ານີ້ຈິບຫາຍແມ່ນແຕ່ຄົນດຽວເລີຍ.
ຖ້າພີ່ນ້ອງຂອງທ່ານເຮັດຜິດບາບຕໍ່ທ່ານ, ຈົ່ງໄປແຈ້ງຄວາມຜິດນັ້ນແກ່ເພິ່ນສອງຕໍ່ສອງເທົ່ານັ້ນ.
ຖ້າເຂົາບໍ່ຍອມຟັງທ່ານ, ທ່ານຈົ່ງເອົາຄົນຫນຶ່ງ ຫລື ສອງຄົນໄປນຳ ໃຫ້ເປັນພະຍານ.
ຖ້າພີ່ນ້ອງຂອງທ່ານຍັງບໍ່ຍອມຟັງຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ຈົ່ງໄປແຈ້ງຄວາມນັ້ນຕໍ່ຄຣິສຕະຈັກ.
ຖ້າພີ່ນ້ອງຂອງທ່ານຍັງບໍ່ຍອມຟັງຄຣິສຕະຈັກອີກ, ກໍໃຫ້ຖືເສັຍວ່າພີ່ນ້ອງຂອງທ່ານເປັນເຫມືອນຄົນບໍ່ເຊື່ອພຣະເຈົ້າແລະ ເປັນຄົນເກັບພາສີ.
ພຣະເຢຊູຊົງສັນຍາໄວ້ດ້ວຍວ່າມີສອງ ຫລື ສາມຄົນປະຊຸມກັນໃນນາມຂອງພຣະອົງຢູ່ບ່ອນໃດ ພຣະອົງກໍຢູ່ທ່າມກາງເຂົາຢູ່ບ່ອນນັ້ນແຫລະ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າເຮົາຄວນຈະຍົກໂທດໃຫ້ເເກ່ພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາເຈັດສິບເທື່ອຄູນກັບເຈັດ.
ຂ້ອຍໃຊ້ຄົນນັ້ນເປັນຫນີ້ເຈົ້ານາຍຂອງລາວຈໍານວນຫມື່ນຕາລັນ ໂດຍທີ່ລາວບໍ່ມີຫຍັງຈະໃຊ້ຫນີ້ຄືນ.
ເຈົ້ານາຍຄິດເມດຕາສົງສານລາວ. ດັ່ງນັ້ນເພິ່ນ ຈຶ່ງຍົກຫນີ້ໃຫ້ແລ້ວປ່ອຍໃຫ້ລາວໄປ.
ຂ້າໃຊ້ບໍ່ຍອມໃຫ້ຜ່ອນຜັນຫນີ້ ແລະ ຈັບລູກຫນີ້ຜູ້ນັ້ນໄປຂັງໄວ້ຈົນກວ່າຈະໃຊ້ຫນີ້ນັ້ນ.
ເຈົ້ານາຍໄດ້ບອກຂ້າໃຊ້ຄົນນັ້ນໃຫ້ຄວນຈະສົງສານເພື່ອນຂ້າໃຊ້ດ້ວຍກັນ.
ເຈົ້ານາຍກໍມອບຂ້າໃຊຄົນນັ້ນໄວ້ແກ່ເຈົ້າຫນ້າທີ່ໃຫ້ທໍລະມານຈົນກວ່າຂ້າໃຊ້ຈະໃຊ້ຫນີ້ໃຫ້ຫມົດ.
ພຣະບິດາເຈົ້າຜູ້ຊົງສະຖິດຢູ່ໃນສະຫວັນ ກໍຈະເຮັດດັ່ງນັ້ນແກ່ພວກເຮົາທຸກຄົນ ຖ້າພວກເຮົາບໍ່ຍົກຄວາມຜິດໃຫ້ພີ່ນ້ອງຂອງຕົນດ້ວຍໃຈບໍລິສຸດ.
ພວກຟາຣິຊາຍໄດ້ເຂົ້າມາທົດລອງພຣະອົງທູນວ່າ “ເປັນເລື່ອງທີ່ຖືກຕ້ອງຕາມກົດບັດຍັດຫລືບໍ ຖ້າຜູ້ຊາຍຈະຢ່າຮ້າງກັບເມຍເພາະເຫດໃດກໍຕາມ?”.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຕອບເຂົາວ່າພຣະຜູ້ຊົງສ້າງມະນຸດແຕ່ຕົ້ນເດີມໄດ້ຊົງສ້າງໃຫ້ເປັນຊາຍ ແລະ ຍິງໃຫ້ຄູ່ກັນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຊາຍຄົນຫນຶ່ງຄວນຈາກພໍ່ແມ່ນຂອງຕົນໄປຜູກພັນຢູ່ກັບເມຍຂອງຕົນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າເມື່ອຊາຍນັ້ນໄປຢູ່ຮ່ວມກັນກັບພັນລະຍາພວກເຂົາທັງສອງຈະເປັນກາຍອັນດຽວກັນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ ພຣະເຈົ້າຜູ້ຜູກພັນໄວ້ຕໍ່ກັນແລ້ວນັ້ນ ຢ່າໃຫ້ມະນຸດເຮັດໃຫ້ພາກຈາກກັນເລີຍ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າໂມເຊໄດ້ສັ່ງໃຫ້ຕ້ອງມີຫນັງສືຢ່າຮ້າງ ເເລະ ມອບໃຫ້ຜູ້ເປັນເມຍເພາະວ່າຫົວໃຈທີ່ດື້ດ້ານຫລາຍຂອງຊາວຢິວ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຜູ້ໃດຈະປະເມຍຂອງຕົນ ໂດຍເມຍບໍ່ເປັນຊູ້ກັບຊາຍອື່ນແລ້ວໄປເອົາເມຍໃຫມ່ຜູ້ນັ້ນມີຄວາມຜິດໃນຖານຫລິ້ນຊູ້ ແລະ ຜູ້ໃດຈະເອົາແມ່ຮ້າງນັ້ນມາເປັນເມຍ ກໍຜິດໃນຖານຫລິ້ນຊູ້ເຫມືອນກັນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຜູ້ໃດທີ່ສາມາດຮັບປະຕິບັດການເປັນຫມັນໄດ້ ກໍໃຫ້ຮັບເອົາ.
ເມື່ອມີຄົນພາພວກເດັກນ້ອຍໆມາຫາພຣະອົງ ແຕ່ພວກສາວົກໄດ້ຫ້າມປາມໄວ້.
ພຣະເຢຊູຊົງປ່ອຍໃຫ້ເດັກນ້ອຍມາຫາ ເພາະວ່າຣາຊະອານາຈັກສະຫວັນ ເປັນຂອງຄົນທີ່ເຫມືອນເດັກນ້ອຍເຫລົ່ານີ້ແຫລະ.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວເເກ່ຊາຍຄົນຫນຶ່ງລາວຄວນຖືຮັກສາຂໍ້ບັນຍັດທັງຫລາຍໄວ້ຈິ່ງຈະໄດ້ຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ເມື່ອຊາຍຄົນຫນຶ່ງກ່າວວ່າລາວໄດ້ຮັກສາຂໍ້ບັນຍັດທັງຫລາຍໄວ້ເເລ້ວ, ພຣະເຢຊູຊົງບອກໃຫ້ລາວໄປຂາຍບັນດາສິ່ງຂອງຊຶ່ງທ່ານມີຢູ່ ແຈກຢາຍແກ່ຄົນອະນາຖາ.
ຊາຍຄົນນັ້ນກໍອອກໄປເປັນທຸກຫນັກໃຈ ເພາະຕົນມີຊັບສິ່ງຂອງຈຳນວນຫລາຍ.
ພຣະເຢຊູເວົ້າວ່າ ຍາກເຫລືອເກີນທີ່ຄົນຮັ່ງມີຈະເຂົ້າໄປໃນຣາຊະອານາຈັກຂອງສະຫວັນ, ແຕ່ສຳລັບພຣະເຈົ້າແລ້ວທຸກສິ່ງລ້ວນແຕ່ເປັນໄປໄດ້.
ພຣະເຢຊູໄດ້ສັນຍາເເກ່ພວກສາວົກຂອງພຣະອົງວ່າ ໃນໂລກໃຫມ່ເມື່ອຄາວບຸດມະນຸດຈະນັ່ງເທິງພຣະທີ່ນັ່ງອັນຮຸ່ງເຮືອງຂອງຕົນນັ້ນ ຝ່າຍພວກສາວົກກໍຈະນັ່ງເທິງບັນລັງສິບສອງບ່ອນ, ພິພາກສາທັງສິບສອງເຜົ່າຂອງອິສະຣາເອນ.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວໄວ້ວ່າ ຜູ້ທີ່ເປັນຕົ້ນຈະກັບເປັນປາຍ ເເລະ ຜູ້ທີ່ເປັນປາຍຈະກັບເປັນຕົ້ນ .
ເຈົ້າຂອງທີ່ດິນໄດ້ຕົກລົງກັບລູກຈ້າງວັນລະຫນຶ່ງເດນາຣິອົນແລ້ວ ຈິ່ງໃຊ້ໃຫ້ໄປທຳງານໃນສວນອະງຸ່ນຂອງຕົນ.
ເຈົ້າຂອງທີ່ດິນເວົ້າວ່າລາວຈະຈ່າຍຄ່າແຮງງານຕາມຄວາມເຫມາະສົມ.
ລູກຈ້າງໄດ້ຮັບຄ່າຈ້າງໃນຊົ່ວໂມງທີສິບເອັດເທົ່າກັບຫນຶ່ງເດນາຣິອົນ.
ພວກລູກຈ້າງຈົ່ມວ່າ ພວກທີ່ມາຕາມຫລັງເຮັດວຽກໄດ້ແຕ່ຊົ່ວໂມງດຽວ ແຕ່ໄດ້ທໍ່ກັນກັບພວກເຂົາ ທີ່ອົດທຳງານຫນັກຕາກແດດຮ້ອນຕະຫລອດວັນ.
ເຈົ້າຂອງດິນໄດ້ຕອບພວກລູກຈ້າງທີ່ຈົ່ມວ່າ ລາວບໍ່ໄດ້ເຮັດຫຍັງຜິດ ເເລະ ໄດ້ຕົກລົງລາຄາກັນແລ້ວວັນລະຫນຶ່ງເດນາຣິອົນ.
ພຣະອົງຊົງບອກພວກສາວົກວ່າບຸດມະນຸດຈະຖືກມອບໄວ້ກັບພວກປະໂລຫິດຕົນໃຫຍ່ ແລະ ພວກນັກທັມ. ພວກເຫລົ່ານີ້ຈະຕັດສິນລົງໂທດຈົນເຖິງແກ່ຊີວິດ ແລະ ຈະມອບໄວ້ກັບຄົນຕ່າງຊາດໃຫ້ເຍາະເຍີ້ຍ, ຂ້ຽນຕີ ແລະ ຕອກຕິດແຂນໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນ ເເລະ ໃນວັນຖ້ວນສາມເພິ່ນຈະຖືກຊົງບັນດານໃຫ້ເປັນຄືນມາໃຫມ່.
ມານດາຂອງລູກຊາຍເຊເບດາຍໄດ້ຮ້ອງຂໍໃຫ້ລູກຊາຍສອງຄົນນັ່ງໃນອານາຈັກຂອງພຣະອົງ ເບື້ອງຂວາຜູ້ຫນຶ່ງ ເບື້ອງຊ້າຍຜູ້ຫນຶ່ງ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ ພຣະບິດາຂອງພຣະອົງຊົງຈັດແຈງໄວ້ສຳລັບຜູ້ໃດກໍເປັນຂອງຜູ້ນັ້ນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຜູ້ໃດຢາກເກີດເປັນໃຫຍ່ ຜູ້ນັ້ນຈະຕ້ອງເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ແທນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າພຣະອົງໄດ້ມາເພື່ອຮັບໃຊ້ ແລະ ປະທານຊີວິດຂອງຕົນໃຫ້ເປັນຄ່າໄຖ່ຄົນຈຳນວນຫລາຍ.
ມີຊາຍຕາບອດສອງຄົນທີ່ນັ່ງຢູ່ແຄມທາງເມື່ອໄດ້ຍິນວ່າພຣະເຢຊູເຈົ້າສະເດັດກາຍມາເຂົາຈິ່ງຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ “ທ່ານຜູ້ເປັນບຸດດາວິດເອີຍ, ຂໍຈົ່ງເມດຕາພວກຂ້ານ້ອຍແດ່ຖ້ອນ.”.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າສົງສານພວກເຂົາຈິ່ງຊົງຮັກສາຊາຍຕາບອດທັງສອງຄົນ.
ພຣະເຢຊູບອກພວກສາວົກວ່າຈົ່ງເຂົ້າໄປໃນບ້ານທີ່ຢູ່ຕໍ່ຫນ້າແລ້ວຈະພົບລໍແມ່ໂຕຫນຶ່ງທີ່ຖືກມັດໄວ້ຢູ່ກັບລູກຂອງມັນ.
ເຫດການໄດ້ເກີດຂຶ້ນເພື່ອໃຫ້ສຳເລັດຕາມທີ່ຜູ້ທຳນວາຍກ່າວໄວ້ວ່າກະສັດກຳລັງສະເດັດມາຫາຊົງປະທັບເທິງຫລັງລໍ ໂຕຫນຶ່ງ ເເລະ ເທິງຫລັງລູກລໍ
ປະຊາຊົນສ່ວນຫລາຍໄດ້ເອົາເສື້ອຜ້າຂອງຕົນປູຕາມຫົນທາງບາງຄົນກໍຕັດຟົດໄມ້ມາປູຕາມທາງ.
ປະຊາຊົນໄດ້ໂຫ່ຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ “ໂຮຊັນນາ ແກ່ຣາຊະບຸດຂອງດາວິດ ສາທຸການແດ່ຜູ້ທີ່ສະເດັດມາໃນພຣະນາມຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈົ່ງຊົງພຣະຈະເລີນ ໂຮຊັນນາໃນທີ່ສູງສຸດ”.
ພຣະອົງຊົງຂັບໄລ່ບັນດາຜູ້ຊື້ຂາຍໃນບໍລິເວນພຣະວິຫານນັ້ນອອກ ແລະ ຂວ້ຳໂຕະຜູ້ແລກເງິນ ເເລະ ບ່ອນນັ່ງຂອງຜູ້ຂາຍນົກເຂົາ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ບອກເເກ່ພວກພໍ່ຄ້າວ່າພວກເຂົາໄດ້ສ້າງພຣວິຫານຂອງພະເຈົ້າໃຫ້ເປັນຖ້ຳຂອງໂຈນ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວໂດຍອ້າງເຖິງຜູ້ປະກາດພຣະທັມທີ່ກ່າວໄວ້ວ່າ ພຣະອົງຊົງຈັດໃຫ້ຄຳສັນຣະເສີນອັນແທ້ຈິງອອກມາຈາກປາກຂອງເດັກນ້ອຍ ແລະ ແອນ້ອຍຜູ້ທີ່ຍັງກິນນົມຢູ່.
ພຣະເຢຊູໄດ້ຊົງກະທໍາໃຫ້ຕົ້ນເດື່ອນັ້ນຫ່ຽວເເຫ້ງເພາະມັນບໍ່ມີຫມາກ.
ພຣະເຢຊູຊົງສອນພວກສາວົກຂອງພຣະອົງວ່າ ຖ້າພວກເຂົາທູນຂໍພາວັນນາອະທິຖານໂດຍມີຄວາມເຊື່ອ, ພວກເຂົາກໍຈະໄດ້ຮັບ ໃນສິ່ງນັ້ນ.
ພວກປະໂລຫິດຕົນໃຫຍ່ ແລະ ພວກເຖົ້າແກ່ແຫ່ງພົນລະເມືອງຕ້ອງການຢາກຮູ້ວ່າ ພຣະອົງຊົງກະທໍາສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໂດຍສິດອຳນາດອັນໃດ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ຊົງຖາມພວກເຂົາວ່າ ພວກເຂົາຄິດວ່າການບັບຕິສະມາຂອງໂຢຮັນນັ້ນມາຈາກສະຫວັນ ຫລື ຈາກມະນຸດ.
ເພາະວ່າພວກເຂົາຮູ້ວ່າພຣະອົງຈະຖາມເຂົາອີກວ່າດ້ວຍເຫດໃດພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອໂຢຮັນ.
ພວກເຂົາກໍຢ້ານປະຊາຊົນ ເພາະປະຊາຊົນທັງປວງຖືວ່າໂຢຮັນເປັນຜູ້ປະກາດພຣະທັມ.
ລູກຊາຍກົກໄດ້ຕອບວ່າ ບໍ່ໄປ, ແຕ່ພາຍລຸນມາໄດ້ປ່ຽນໃຈ ແລະ ກໍໄປເຮັດວຽກ.
ລູກຊາຍຄົນທີສອງໄດ້ຕອບວ່າ ໄປ, ເເຕ່ເຂົາກໍ່ບໍ່ໄປ.
ລູກກົກ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ ພວກເຂົາຈະໄດ້ເຂົ້າສູ່ເເຜ່ນດິນຂອງພຣະເຈົ້າກ່ອນເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ເຊື່ອໂຢຮັນ, ເເຕ່ພວກປະໂລຫິດ ເເລະ ພວກນັກທັມ ກໍຍັງບໍ່ກັບໃຈ ແລະ ເຊື່ອໂຢຮັນ.
ຝ່າຍຄົນເຊົ່າສວນນັ້ນໄດ້ຈັບຂ້ອຍໃຊ້ຂອງເພິ່ນ ຂ້ຽນຕີ, ຂ້າ, ແລະ ເອົາຫີນຄວ່າງໃສ່ຂ້ອຍໃຊ້ຜູ້ນັ້ນ.
ເຈົ້າຂອງສວນໄດ້ໃຊ້ລູກຊາຍຂອງຕົນໄປ.
ຄົນເຊົ່າສວນໄດ້ຂ້າລູກຊາຍຂອງເຈົ້າຂອງສວນ.
ຜູ້ຄົນໄດ້ບອກໃຫ້ເຈົ້າຂອງສວນລົງໂທດຢ່າງຮ້າຍແຮງໃສ່ຄົນຊົ່ວເຫລົ່ານັ້ນດ້ວຍວິທີຮຸນແຮງ ແລ້ວເອົາສວນອະງຸ່ນນັ້ນໃຫ້ຜູ້ອື່ນເຊົ່າ ຊຶ່ງຈະນຳຜົນມາສົ່ງໃຫ້ເພິ່ນເມື່ອເຖິງລະດູເກັບກ່ຽວ.
ຫີນທີ່ນາຍຊ່າງໄດ້ປະຕິເສດ ຖືກເຮັດໃຫ້ກາຍເປັນຫີນເສົາເອກແລ້ວ.
ຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ ຈະຊົງຍົກເອົາໄປຈາກພວກປະໂລຫິດ ເເລະ ພວກຟາຣິຊາຍ ແລະ ຊົງປະທານແກ່ຊົນຊາດຫນຶ່ງທີ່ຈະໃຫ້ຜົນ.
ພວກເຂົາຢ້ານປະຊາຊົນ ເພາະປະຊາຊົນຖືວ່າພຣະອົງເປັນຜູ້ປະກາດພຣະທັມຜູ້ຫນຶ່ງ.
ບາງຄົນກໍເພີກເສີຍບໍ່ສົນໃຈໃນຄຳເຊື້ອເຊີນ ແລະ ພວກເຂົາກໍຫນີໄປ, ບາງຄົນກໍໄປໄຮ່ໄປນາ ແລະ ບາງຄົນໄປຄ້າຂາຍ. ສ່ວນພວກອື່ນນັ້ນກໍຈັບພວກຂ້າໃຊ້ເຮັດການຫຍາບຊ້າແລ້ວຂ້າ.
ພຣະອົງຈິ່ງຊົງຮັບສັ່ງໃຫ້ກອງທະຫານໄປປະຫານຊີວິດຄາດຕະກອນເຫລົ່ານັ້ນ ແລະ ໃຫ້ເຜົາບ້ານເຮືອນຂອງເຂົາເສຍ.
ກະສັດໄດ້ເຊື້ອເຊີນຄົນອື່ນອີກຫລາຍຄົນໂດຍສັ່ງໃຫ້ພວກຂ້າໃຊ້ອອກໄປຕາມຖະຫນົນຫົນທາງ ພາຄົນທັງປວງທັງດີ ແລະຊົ່ວທີ່ພວກເຂົາໄດ້ພົບໃຫ້ເຂົ້າມາໃນງານສົມຣົດນີ້.
ກະສັດໄດ້ຊົງສັ່ງຂ້າໃຊ້ໃຫ້ມັດຕີນມັດມືຊາຍຄົນນັ້ນເອົາໄປຖິ້ມບ່ອນມືດພາຍນອກ.
ພວກຟາຣີຊາຍໄດ້ວາງແຜນເພື່ອຈະຈັບຜິດໃນຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະອົງໃຫ້ໄດ້.
ພວກຂົາຖາມພຣະອົງວ່າ ການທີ່ເສຍສ່ວຍໃຫ້ແກ່ກາຍຊານັ້ນສົມຄວນ ຫລື ບໍ່.
ພຣະເຢຊູຊົງຕອບພວກເຂົາວ່າ ສິ່ງທີ່ເປັນຂອງກາຍຊາ ຈົ່ງຄືນຖວາຍແກ່ກາຍຊາ ແລະ ສິ່ງທີ່ເປັນຂອງພຣະເຈົ້າ ຈົ່ງຄືນຖວາຍແກ່ພຣະເຈົ້າ.
ພວກຊາດູກາຍບໍ່ມີຄວາມເຊື່ອກ່ຽວກັບການຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍ.
ຍິງຜູ້ນັ້ນມີຜົວເຈັດຄົນ.
ສອງຢ່າງທີ່ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າພວກຊາດູກາຍຍັງບໍ່ຮູ້ຄື ບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະຄັມພີຫລືຣິດເດດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າເມື່ອມະນຸດເປັນຄືນມາຈາກຄວາມຕາຍນັ້ນ ຈະບໍ່ມີການແຕ່ງງານ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ສະເເດງພຣະຄັມຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ບອກວ່າຝ່າຍເຮົາເປັນພຣະເຈົ້າຂອງອັບຣາຮາມ, ພຣະເຈົ້າຂອງຂອງອີຊາກ ແລະ ພຣະເຈົ້າຂອງຢາໂຄບພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຊົງເປັນພຣະເຈົ້າຂອງຄົນຕາຍແຕ່ຊົງເປັນພຣະເຈົ້າຂອງຄົນເປັນ.
ນັກກົດຫມາຍໄດ້ທົດລອງໂດຍທູນຖາມພຣະອົງວ່າໃນພຣະບັນຍັດຂໍ້ໃດເປັນຂໍ້ໃຫຍ່ທີ່ສຸດ.
ພຣະອົງຊົງຕອບວ່າຈົ່ງຮັກອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງເຈົ້າດ້ວຍສຸດໃຈ, ດ້ວຍສຸດຈິດ, ແລະດ້ວຍສຸດຄວາມຄຶດຂອງເຈົ້າ.
ພຣະອົງຊົງຕອບເຖິງພຣະບັນຍັດຂໍ້ທີສອງກໍຄື ຈົ່ງຮັກເພື່ອນບ້ານເຫມືອນຮັກຕົນເອງ.
ພຣະເຢຊູຊົງຖາມພວກເຂົາດ້ວຍເລື່ອງພຣະຄຣິດວ່າເພິ່ນເປັນເຊື້ອສາຍຂອງຜູ້ໃດ.
ພວກຟາຣິຊາຍໄດ້ຕອບພຣະເຢຊູຊົງວ່າ ພຣະຄຣິດເປັນເຊື້ອສາຍຂອງດາວິດ.
ພຣະເຢຊູຖາມພວກເຂົາວ່າ ເເລ້ວດ້ວຍເຫດໃດດາວິດຈຶ່ງເອີ້ນພຣະຄຣິດວ່າ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ບໍ່ມີຜູ້ໃດໃນພວກເຂົາສາມາດຕອບພຣະອົງໄດ້.
ພຣະເຢຊູບອກປະຊາຊົນໃຫ້ເຮັດຕາມ ເເລະ ສັງເກດທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຂົາບອກສອນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າປະຊາຊົນບໍ່ຄວນຮຽນແບບການກະທຳຂອງພວກນັກທັມ ແລະ ພວກຟາຣິຊາຍເພາະວ່າພວກເຂົາບອກສອນສິ່ງຕ່າງໆ ແຕ່ບໍ່ໄດ້ເຮັດຕາມ.
ພວກນັກທັມ ແລະ ພວກຟາຣິຊາຍໄດ້ເຮັດການກະທໍາທຸກຢ່າງເພື່ອໃຫ້ປະຊາຊົນເຫັນ.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າ ພຣະບິດາແຕ່ພຽງຜູ້ດຽວຄື ຜູ້ທີ່ຊົງສະຖິດຢູ່ໃນສະຫວັນ ເເລະ ນາຍຂອງພວກເຮົາມີແຕ່ຜູ້ດຽວຄື ພຣະຄຣິດເຈົ້າ.
ຜູ້ໃດທີ່ເປັນໃຫຍ່ທີ່ສຸດ ຜູ້ນັ້ນຕ້ອງຮັບໃຊ້ຄົນອື່ນ ຜູ້ນັ້ນຈະຖືກເຮັດໃຫ້ຕ່ຳລົງ ເເລະ ຜູ້ໃດຖ່ອມຕົວລົງ ຜູ້ນັ້ນຈະຖືກຍົກຂຶ້ນ.
ພຣະເຢຊູຊົງເອີ້ນຊື່ຊໍ້າໆ ຂອງພວກນັກທັມ ເເລະ ພວກຟາຣິຊາຍວ່າຄົນຫນ້າຊື່ໃຈຄົດ.
ເມື່ອພວກນັກທັມ ແລະ ພວກຟາຣິຊາຍສ້າງໃຫ້ຄົນປ່ຽນໃຈໃຫມ່,ພວກເຂົາກໍເຮັດໃຫ້ຄົນນັ້ນສົມກັບນະຣົກຫລາຍກວ່າເຂົາເອງເຖິງສອງທໍ່.
ພຣະເຢຊູເວົ້າວ່າພວກນັກທັມ ແລະ ພວກຟາຣິຊາຍເປັນຄົນນໍາທາງທີ່ຕາບອດ ແລະ ໂງ່.
ດ້ວຍວ່າພວກນັກທັມ ແລະ ພວກຟາຣິຊາຍຖວາຍສິບລົດທີ່ເປັນຜັກກ້ານກ່ຳ, ຜັກຊີ, ແຕ່ພວກເຂົາຕັດຂໍ້ສຳຄັນຂອງພຣະບັນຍັດ ຄືຄວາມຍຸຕິທັມ, ຄວາມເມດຕາ, ຄວາມສັດຊື່.
ພວກນັກທັມ ເເລະ ພວກຟາຣິຊາຍເຄີຍລ້າງຖ້ວຍຊາມໃຫ້ສະອາດແຕ່ຂ້າງນອກ ແຕ່ຂ້າງໃນຖ້ວຍຊາມນັ້ນເຕັມໄປດ້ວຍການຂູ່ຊິງເອົາແລະການມົວເມົາກິເລດ.
ຢູ່ພາຍໃນຂອງພວກນັກທັມ ແລະ ພວກຟາຣິຊາຍເຕັມໄປດ້ວຍການຫນ້າຊື່ໃຈຄົດ ແລະ ຄວາມຊົ່ວຊ້າ.
ບັນພະບຸລຸດຂອງພວກນັກທັມ ເເລະ ພວກຟາຣິຊາຍໄດ້ຂ້າພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພວກນັກທັມ ແລະ ພວກຟາຣິຊາຍກໍາລັງຈະພົບກັບການພິພາສາຂອງນາຣົກ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ ພວກເຂົາກໍຈະຂ້າບາງຄົນເສຍ ແລະ ພວກຂ້ຽນຕີພວກເຂົາໃນໂຮງທັມະເທສະຫນາ ແລະ ຂົ່ມເຫັງໄລ່ເຂົາອອກຈາກເມືອງນີ້ໄປເມືອງນັ້ນ.
ຄວາມຜິດຂອງເລືອດທີ່ຊອບທຳທັງຫມົດທີ່ຖືກລົງມາເທິງແຜ່ນດິນໂລກຈະເກີດຂື້ນກັບພວກນັກທັມ ແລະ ພວກຟາຣິຊາຍ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າເຫດເຫລົ່ານີ້ຈະຕົກໃສ່ຄົນສະໄຫມນີ້.
ພຣະເຢຊູມີຄວາມປາຖະຫນາວ່າຈະຮວບຮວມເອົາເດັກນ້ອຍໃນເມືອງເຢຣູຊາເລັມໄວ້ດ້ວຍກັນ, ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ຍິນຍອມ.
ດຽວນີ້ເຮືອນຂອງເຢຣູຊາເລັມກໍຈະຖືກປະຮ້າງໄວ້ໃຫ້ຢູ່ວ່າງເປົ່າ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ທໍານວາຍວ່າ ກ້ອນຫີນທີ່ຊ້ອນທັບກັນຢູ່ໃນພຣະວິຫານນີ້ຈະຖືກທຳລາຍລົງຈົນບໍ່ເຫລືອຈັກກ້ອນ.
ພວກສາວົກໄດ້ຖາມພຣະເຢຊູວ່າ ເຫດການເຫລົ່ານີ້ຈະເກີດຂຶ້ນໃນເວລາໃດ ເເລະ ສິ່ງໃດເປັນຫມາຍສຳຄັນແຫ່ງການສະເດັດມາຂອງພຣະອົງແລະສະໄຫມເກົ່າຈະສິ້ນສຸດລົງ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ ຈະມີຫລາຍຄົນມາອ້າງນາມຂອງພຣະອົງວ່າ ‘ເຮົານີ້ແຫລະ, ເປັນພຣະຄຣິດ’ ແລະ ຈະຫລອກລວງຫລາຍຄົນໃຫ້ຫລົງໄປ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ ຈະມີການສູ້ຮົບກັນ, ເກີດການອຶດຢາກແລະ ແຜ່ນດິນໄຫວໃນບ່ອນຕ່າງ ເຫດການທັງປວງນີ້ເປັນເຫມືອນຂັ້ນຕົ້ນຂອງຄວາມເຈັບປວດໃນການເກີດລູກ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າບັນດາຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈະພົບກັບຄວາມທຸກລຳບາກ, ບາງຄົນກໍ່ຈະຫລົງຫາຍໄປ ເເລະ ຫັກຫລັງກັນ ແລະກັນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ ຜູ້ໃດອົດທົນໄດ້ຈົນເຖິງທີ່ສຸດຜູ້ນັ້ນຈະໄດ້ລອດພົ້ນ.
ຂ່າວປະເສີດຂອງຣາຊະອານາຈັກນີ້ຈະໄດ້ປະກາດໄປທົ່ວໂລກໃຫ້ເປັນຄຳພະຍານແກ່ທຸກຊາດ ແລ້ວທີ່ສຸດປາຍຈະມາເຖິງ.
ພຣະເຢຊູບອກວ່າ ບັນດາຜູ້ທີ່ເຊື່ອທັງຫລາຍໃຫ້ປົບຫນີສູ່ພູເຂົາທັງຫລາຍໄປ.
ໃນວັນນັ້ນ, ຄວາມທຸກຍາກລໍາບາກຈະຍິ່ງໃຫຍ່, ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າການເລີ່ມຕົ້ນຂອງໂລກນີ້.
ພຣະຄຣິດປອມ ແລະ ຜູ້ປະກາດພຣະທັມປອມຈະສະແດງຫມາຍສຳຄັນອັນໃຫຍ່ ແລະ ການອັດສະຈັນຕ່າງ ຖ້າເປັນໄດ້ ມັນຈະຫລອກລວງຜູ້ທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງເລືອກໄວ້ໃຫ້ຫລົງໄປ.
ການສະເດັດມາຂອງບຸດມະນຸດຈະເປັນ ແສງໄຟສ່ອງອອກຈາກທິດຕາເວັນອອກ ແລະ ສ່ອງໄປເຖິງທິດຕາເວັນຕົກ.
ດວງອາທິດຈະມືດດັບໄປ, ດວງຈັນຈະບໍ່ສ່ອງແສງ ເເລະ ດວງດາວທັງປວງຈະຕົກລົງຈາກຟ້າ.
ຊົນເຜົ່າຂອງແຜ່ນດິນໂລກຈະຕົບຫນ້າເອິກຂອງພວກເຂົາ.
ເມື່ອບຸດມະນຸດສົ່ງທູດສະຫວັນຂອງພຣະອົງມາເຕົ້າໂຮມຜູ້ທີ່ຖືກເລືອກໄວ້ຈະມາພ້ອມກັບສຽງແກທີ່ດັງ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ ຄົນໃນສະໄຫມນີ້ຈະບໍ່ລ່ວງລັບໄປກ່ອນເຫດການທັງປວງນີ້ບັງເກີດຂຶ້ນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຟ້າ ແລະ ດິນກໍຈະລ່ວງພົ້ນໄປ, ແຕ່ຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະອົງຈະບໍ່ລ່ວງພົ້ນໄປຈັກເທື່ອ.
ມີພຽງເເຕ່ພຣະບິດາເທົ່ານັ້ນທີ່ຮູ້ວ່າເຫດການເຫຼົ່ານີ້ຈະເກີດຂື້ນເມື່ອໃດ.
ຄົນທັງຫລາຍຈະໄດ້ກິນ ແລະ ດື່ມ, ໄດ້ແຕ່ງງານ ແລະ ຍົກໃຫ້ເປັນຜົວເມຍກັນ, ໂດຍບໍ່ທັນໄດ້ຮູ້ຕົວຢ່າງໃດ ຈົນເຖິງເວລາພິພາສາຈະມາກວາດເອົາພວກເຂົາໄປເອງ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ ບັນດາຜູ້ທີ່ເຊື່ອທັງຫລາຍຄວນກຽມພ້ອມຕະຫລອດເວລາ ເພາະພວກເຮົາບໍ່ຮູ້ວ່າ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງພວກເຮົາຈະສະເດັດມາໃນເວລາໃດ.
ຂ້າໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ ແລະ ສະຫລາດຈະເຝົ້າເຮືອນຂອງນາຍຕົນໃນຂະນະທີ່ນາຍບໍ່ຢູ່.
ເມື່ອກັບມາ ນາຍຈະຕັ້ງຂ້າໃຊ້ທີ່ຊື່ສັດ ເເລະ ສະຫລາດຜູ້ນັ້ນໄວ້ເຫນືອບັນດາຊັບສິນຂອງເຂົາທຸກຢ່າງ.
ຂ້າໃຊ້ທີ່ຊົ່ວຮ້າຍກໍຈະຂຽ້ນຕີຄົນຮັບໃຊ້ດ້ວຍກັນເເລະ ທັງກິນ ແລະ ດື່ມນຳຄົນຂີ້ເຫລົ້າໃນຂະນະທີ່ນາຍບໍ່ຢູ່.
ເມື່ອກັບນາຍມາ, ນາຍຂອງຂ້າໃຊ້ຜູ້ນັ້ນຈະຜ່າລາວອອກເປັນຕ່ອນໆ ແລະ ຈະຂັບໄລ່ໃຫ້ໄປຢູ່ກັບຄົນຫນ້າຊື່ໃຈຄົດ ເຊິ່ງບ່ອນນັ້ນຈະມີການຮ້ອງໄຫ້ ແລະ ຂົບແຂ້ວຢູ່.
ຝ່າຍຄົນໂງ່ນັ້ນເອົາໂຄມຂອງຕົນໄປ ແຕ່ບໍ່ໄດ້ເອົານ້ຳມັນໄປນຳ.
ຄົນສະຫລາດນັ້ນໄດ້ເອົານ້ຳມັນໃສ່ກວດກັບທັງໂຄມຂອງຕົນໄປດ້ວຍ.
ເຈົ້າບ່າວໄດ້ມາຮອດໃນເວລາທ່ຽງຄືນ ຊຶ່ງເປັນເວລາທີ່ຊ້າກວ່າເວລາທີ່ໄດ້ຄາດການໄວ້.
ເມື່ອເຈົ້າໄດ້ມາຮອດຍິງສາວບໍຣິສຸດທີ່ສະຫລາດຄົນນັ້ນກໍເຂົ້າໄປນຳເຈົ້າບ່າວໃນການລ້ຽງສົມຣົດນັ້ນ.
ເມື່ອເຈົ້າໄດ້ມາຮອດຍິງສາວບໍຣິສຸດທີ່ໂງ່ຈ້າຄົນນັ້ນກໍາລັງໄປຊື້ນໍ້າມັນ ເເລະ ປະຕູງານລ້ຽງກໍ່ໄດ້ອັດເເລ້ວ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນເຝົ້າລະວັງຢູ່ ເພາະເຮົາທັງຫລາຍບໍ່ຮູ້ຈັກວັນ ຫລື ໂມງນັ້ນ.
ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ໄດ້ຮັບຫ້າຕາລັນຕົນກໍເອົາເງິນນັ້ນໄປຄ້າຂາຍທັນທີ ແລະ ໄດ້ກຳໄລອີກຫ້າຕາລັນຕົນ ເເລະ ຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ໄດ້ຮັບສອງຕາລັນຕົນ ກໍ່ເອົາເງິນໄປສ້າງກໍາໄລໃຫ້ໄດ້ອີກສອງຕາລັນຕົນ.
ຜູ້ໄດ້ຮັບຕາລັນຕົນດຽວກໍໄດ້ໄປ ແລະ ຂຸດຂຸມ ແລ້ວເຊື່ອງເງິນນາຍໄວ້.
ເຈົ້ານາຍໄດ້ເດີນທາງໄປດົນເຕີບ.
ເຈົ້ານາຍເວົ້າວ່າ: "ດີຫລາຍ, ຂ້ອຍໃຊ້ຜູ້ດີ ແລະ ສັດຊື່ເອີຍ" ເເລະ ເຈົ້ານາຍໄດ້ຕັ້ງໃຫ້ພວກເຂົາເປັນຜູ້ເບິ່ງແຍງຂອງຫລາຍຢ່າງ.
ເຈົ້ານາຍເວົ້າວ່າ: "ອ້າຍຂ້ອຍໃຊ້ຊົ່ວ ແລະ ຂີ້ຄ້ານເອີຍ" ເອົາອ້າຍຂ້າໃຊ້ຜູ້ບໍ່ມີປະໂຫຍດໄປຖິ້ມບ່ອນມືດພາຍນອກ.
ບຸດມະນຸດຈະຊົງໂຮມບັນດາປະຊາຊາດຕໍ່ພຣະພັກຂອງພຣະອົງ ແລະ ພຣະອົງຈະຊົງແຍກເຂົາອອກຈາກກັນ.
ຜູ້ທີ່ຢູ່ເທິງພຣະຫັດຂວາຂອງກະສັດຈະໄດ້ຮັບເອົາຣາຊະອານາຈັກ ຊຶ່ງໄດ້ຊົງຈັດຕຽມໄວ້ສຳລັບພວກເຂົາຕັ້ງແຕ່ວາງຮາກສ້າງໂລກ.
ຜູ້ທີ່ຢູ່ເທິງພຣະຫັດຂວາຂອງກະສັດໄດ້ໃຫ້ອາຫານເເກ່ຜູ້ທີ່ຫິວ, ໃຫ້ນໍ້າເເກ່ຜູ້ທີ່ກະຫາຍ, ເປືອຍຕົວກໍໄດ້ເອົາເຄື່ອງມາໃຫ້ນຸ່ງຫົ່ມ, ເຈັບປ່ວຍກໍມາຢ້ຽມຢາມ ເເລະ ຢູ່ໃນຄຸກກໍມາໄດ້ຫາ.
ຜູ້ທີ່ຢູ່ເທິງພຣະຫັດຊ້າຍຂອງກະສັດຈະໄດ້ຮັບໄຟທີ່ໄຫມ້ຢູ່ເປັນນິດ ຊຶ່ງຊົງຈັດຕຽມໄວ້ສຳລັບມານຊາຕານ ແລະ ບໍລິວານຂອງມັນ.
ຜູ້ທີ່ຢູ່ເທິງພຣະຫັດຊ້າຍຂອງກະສັດບໍ່ໄດ້ໃຫ້ອາຫານເເກ່ຜູ້ທີ່ຫິວ, ບໍ່ໃຫ້ນໍ້າເເກ່ຜູ້ທີ່ກະຫາຍ, ເປືອຍຕົວກໍບໍ່ໄດ້ເອົາເຄື່ອງມາໃຫ້ນຸ່ງຫົ່ມ, ເຈັບປ່ວຍກໍບໍ່ມາຢ້ຽມຢາມ ເເລະ ຢູ່ໃນຄຸກກໍບໍ່ມາໄດ້ຫາ.
ພຣະເຢຊຸກ່າວວ່າ ອີກສອງວັນກໍຈະເຖິງເທດສະການປັດສະຄາ.
ພວກປະໂລຫິດໃຫຍ່ ແລະ ພວກເຖົ້າແກ່ໄດ້ວາງແຜນກັນຢູ່ທີ່ພະລາດຊະວັງຂອງປະໂລຫິດຕົນໃຫຍ່ເພື່ອຈະໄດ້ຈັບພຣະເຢຊູດ້ວຍກົນອຸບາຍ ແລະ ຈະຂ້າພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຢ້ານວ່າຖ້າຫາກພວກເຂົາຂ້າພຣະເຢຊູໃນລະຫວ່າງວັນເທສະການ ມັນຈະເກີດຄວາມວຸ້ນວາຍຂຶ້ນທ່າມກາງພົນລະເມືອງ.
ພວກສາວົກຢາກຮ້າຍ ເເລະ ຢາກຮູ້ວ່າເປັນຫຍັງຈຶ່ງບໍ່ຂາຍນ້ຳມັນຫອມນີ້ກໍຄົງໄດ້ເງິນຫລວງຫລາຍແລ້ວຈະແຈກໃຫ້ຄົນຍາກຈົນກໍໄດ້.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າການທີ່ນາງໄດ້ຖອກນ້ຳມັນຫອມໃສ່ກາຍຂອງພຣະອົງ, ນາງກໍໄດ້ເຮັດເພື່ອການຝັງຂອງພຣະອົງ.
ຢູດາອິສະກາຣີອົດໄດ້ຮັບເງິນຄ່າຈ້າງສາມສິບຫລຽນໃນການທີ່ຈະມອບພຣະອົງໃຫ້ແກ່ພວກປະໂລຫິດຕົນ.
ພຣະອົງຊົງກ່າວວ່າ ຄົນຫນຶ່ງໃນພວກສາວົກຈະທໍລະຍົດຕໍ່ພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ ມັນຈະເປັນການດີກວ່າ ສຳລັບຜູ້ຊາຍທີ່ຈະທໍລະຍົດພຣະອົງ ຖ້າລາວບໍ່ເຄີຍເກີດມາ.
ພຣະເຢຊູຕອບວ່າ: “ທ່ານເວົ້າເອງແລ້ວ”.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າ “ຈົ່ງຮັບ, ແລະກິນສາເຖີດ, ນີ້ແຫລະຄືກາຍຂອງເຮົາ”.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວວ່າ ຈອກນີ້ເປັນເລືອດແຫ່ງພັນທະສັນຍາທີ່ຫລັ່ງອອກມາ ເພື່ອຍົກໂທດບາບຂອງຄົນຈຳນວນຫລາຍ.
ພຣະເຢຊູບອກພວກສາວົກວ່າພວກເຂົາທຸກຄົນຈະສະດຸດໃຈໃນຄືນນັ້ນຍ້ອນພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ຊົງກ່າວວ່າ ໃນຄືນວັນນີ້ກ່ອນໄກ່ຈະຂັນ ເປໂຕຈະປະຕິເສດພຣະອົງເຖິງສາມເທື່ອ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ຂໍໃຫ້ພວກເຂົາຄົງຢູ່ທີ່ນັ້ນ ແລະ ເຝົ້າເບິ່ງກັບພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູຊົງຮ້ອງຂໍວ່າ ຖ້າເປັນໄດ້ຂໍໃຫ້ຈອກນີ້ເລື່ອນພົ້ນໄປຈາກພຣະອົງດ້ວຍ.
ເມື່ອພຣະເຢຊູໄດສະເດັດກັບມາຈາກການອະທິຖານ ພວກສາວົກເຫລົ່ານັ້ນຍັງນອນຫລັບຢູ່.
ພຣະເຢຊູຊົງອະທິຖານໃຫ້ເປັນໄປຕາມນໍ້າພຣະທັຍຂອງພຣະບິດາ, ບໍ່ເເມ່ນເປັນໄປຕາມພຣະປະສົງຂອງພຣະອົງເອງ.
ພຣະເຢຊູຊົງປະພວກສາວົກໄວ້ເພື່ອໄປອະທິຖານຈໍານວນສາມຄັ້ງ.
ຢູດາໄດ້ຈູບພຣະເຢຊູເພື່ອເປັນສັນຍານໃຫ້ເເກ່ປະຊາຊົນວ່າພຣະເຍຊູເປັນຜູ້ໃດທີ່ພວກເຂົາຈະເຂົ້າຈັບກຸມ.
ມີສາວົກຜູ້ຫນຶ່ງທີ່ຢູ່ກັບພຣະເຢຊູໄດ້ຊັກດາບອອກ ແລະ ໄດ້ຟັນຫູຂອງຂ້ອຍໃຊ້ຄົນຫນຶ່ງຂອງມະຫາປະໂລຫິດຂາດເບື້ອງຫນຶ່ງ.
ພຣະເຢຊູເວົ້າວ່າພຣະອົງສາມາດຮ້ອງຂໍຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຈາກພຣະບິດາໄດ້, ຜູ້ທີ່ຈະສົ່ງຫມູ່ທູດສະຫວັນກວ່າສິບສອງກອງທັບມາຫາພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວວ່າ ໃນພຣະຄັມພີທີ່ໄດ້ກ່າວໄວ້ກຳລັງຈະສຳເລັດໂດຍເຫດການເຫລົ່ານີ້.
ພວກສາວົກທັງຫມົດໄດ້ປະພຣະອົງ ແລະ ໄດ້ພາກັນຫນີໄປ.
ພວກຫົວໜ້າປະໂລຫິດ ເເລະ ບັນດາສະມາຊິກສານ ໄດ້ຫາພະຍານຕົວະມາເບີກຕໍ່ສູ້ກັບພຣະເຢຊູເພື່ອທີ່ຈະກ່າວໂທດໃຫ້ພຣະເຢຊູເຖິງເເກ່ຄວາມຕາຍ.
ມະຫາປະໂລຫິດໄດ້ໃຫ້ພຣະເຢຊູສາບານວ່າ ພຣະເຢຊູເປັນພຣະຄຣິດພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າຫລືບໍ່.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຕອບວ່າ: “ທ່ານເວົ້ານັ້ນແລ້ວ".
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ ປະໂລຫິຈະເຫັນບຸດມະນຸດນັ່ງຢູ່ເບື້ອງຂວາຂອງຜູ້ຊົງຣິດທານຸພາບ ແລະ ກຳລັງສະເດັດມາເທິງເມກໃນທ້ອງຟ້າ.
ມະຫາປະໂລຫິດໄດ້ຕັ້ງຂໍ້ກ່າວຫາພຣະເຢຊວ່າ ພຣະອົງເວົ້າຫມິ່ນປະຫມາດພຣະເຈົ້າ.
ພວກເຂົາໄດ້ຖົ່ມນ້ຳລາຍໃສ່ພຣະພັກຂອງພຣະອົງ, ທັງທຸບຕີພຣະອົງ ແລະ ບາງຄົນໄດ້ເອົາມືຕົບພຣະອົງ,
ເປໂຕໄດ້ຕອບວ່າ ເປໂຕບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະເຢຊູ.
ໃນທັນໃດນັ້ນໄກ່ກໍຂັນຂຶ້ນເມື່ອເປໂຕໄດ້ຕອບຄໍາຖາມເປັນເທື່ອທີສາມ.
ເປໂຕໄດ້ຣະນຶກເຖິງຄຳທີ່ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວໄວ້ວ່າ ກ່ອນໄກ່ຂັນ ເປໂຕຈະປະຕິເສດພຣະອົງເຖິງສາມເທື່ອ.
ໃນຕອນເຊົ້າ, ພວກເຂົາໄດ້ພາພຣະເຢຊູໄປມອບໃຫ້ປີລາດຜູ້ປົກຄອງ.
ຢູດາ ເຂົາກໍກິນແຫນງໄດ້ກັບໃຈ, ຈິ່ງໄດ້ນຳເອົາເງິນນັ້ນມາສົ່ງຄືນ ເເລ້ວຈາກໄປ ເເລະ ອອກໄປຜູກຄໍຕົວເອງຕາຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ເອົາເງິນນັ້ນໄປຊື້ດິນຂອງຊ່າງປັ້ນຫມໍ້ ເພື່ອໃຫ້ເປັນບ່ອນຝັງສົບຄົນຕ່າງດ້າວ.
ເຫດການເຫລົ່ານີ້ເປັນໄປຕາມຄໍາທໍານວາຍຂອງເຢເຣມີຢາ.
ປີລາດໄດ້ຖາມວ່າ ພຣະອົງເປັນກະສັດຂອງຊາດຢິວບໍ ເເລະ ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຕອບວ່າ, “ຕາມທີ່ທ່ານເວົ້ານັ້ນແລ້ວ.”
ພຣະອົງກໍບໍ່ໄດ້ຊົງຕອບປະການໃດ.
ປີລາດປາຖະຫນາປ່ອຍໂຕພຣະເຢຊູໄປຕາມປະເພນີຂອງເທດສະການງານລ້ຽງປັດສະຄາ.
ພັນລະຍາໄດ້ບອກປີລາດວ່າ ຢ່າໄດ້ພົວພັນກັບຄົນທີ່ບໍ່ມີຄວາມຜິດນັ້ນ.
ຫົວຫນ້າພວກປະໂລຫິດ ແລະ ພວກອາວຸໂສໄດ້ ປຸກລະດົມໃຫ້ປະຊາຊົນຮ້ອງຂໍໃຫ້ປ່ອຍບາຣາບາ ເເທນທີ່ຈະເປັນພຣະເຢຊູທີ່ຈະຕ້ອງໄດ້ຮັບການປ່ອຍໂຕ.
ປະຊາຊົນໄດ້ຮ້ອງອອກມາວ່າ ພວກເຂົາປາຖະຫນາໃຫ້ຄຶງພຣະອົງທີ່ໄມ້ກາງແຂນ.
ປີລາດໄດ້ເອົານ້ຳມາລ້າງມືຕໍ່ຫນ້າປະຊາຊົນ ແລະ ໄດ້ກ່າວວ່າ ປີລາດບໍ່ມີຄວາມຜິດໃນເລື່ອງການຕາຍຂອງຊາຍຜູ້ນີ້ ເເລະ ມອບພຣະເຢຊູໃຫ້ເປັນທຸລະຂອງປະຊາຊົນເອງ.
ປະຊາຊົນໄດ້ເວົ້າວ່າ “ໃຫ້ໂທດເລື່ອງຄວາມຕາຍຂອງມັນຕົກໃສ່ພວກເຮົາ ແລະ ລູກຫລານຂອງພວກເຮົາ”.
ພວກທະຫານໄດ້ເອົາເສື້ອສີແດງສົດມານຸ່ງໃຫ້ພຣະອົງ ເເລະ ພວກເຂົາໄດ້ເອົາມົງກຸດຫນາມມາສຸບໃສ່ຫົວຂອງພຣະອົງ.
ຊີໂມນຖືກບັງຄັບໃຫ້ແບກໄມ້ກາງແຂນຂອງພຣະເຢຊູ.
ພວກເຂົາໄປບ່ອນຫນຶ່ງເອີ້ນວ່າໂຄລະໂຄທາ ທີ່ແປວ່າ "ກະໂຫລກຫົວ".
ພວກທະຫານໄດ້ເອົາເຄື່ອງຂອງພຣະອົງມາຈົກສະຫລາກແບ່ງປັນກັນ ແລ້ວກໍພາກັນນັ່ງເຝົ້າພຣະອົງຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ພວກເຂົາຂຽນໄວ້ວ່າ “ຜູ້ນີ້ຄືເຢຊູກະສັດຂອງຊາດຢິວ”.
ມີໂຈນສອງຄົນຖືກຄຶງກາງແຂນພ້ອມກັບພຣະອົງ, ທີ່ເບື້ອງຂວາຄົນຫນຶ່ງ ແລະ ເບື້ອງຊ້າຍຄົນຫນຶ່ງ.
ພວກເຂົາທ້າທາຍພຣະເຢຊູໃຫ້ຊ່ວຍຕົວເອງ ເເລະ ໃຫ້ລົງມາຈາກໄມ້ກາງເເຂນ.
ໃນເວລານັ້ນ ໄດ້ເກີດການມືດມົວປົກຄຸມທົ່ວແຜ່ນດິນຕັ້ງແຕ່ທ່ຽງຈົນຮອດບ່າຍສາມໂມງ.
ພໍຮອດເວລາປະມານບ່າຍສາມໂມງພຣະເຢຊູຊົງຮ້ອງສຽງດັງຂຶ້ນວ່າ: “ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພຣະອົງ, ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພຣະອົງເອີຍ, ເຫດສັນໃດຈິ່ງຊົງປະຖິ້ມຂ້າພຣະອົງເສຍ?”.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງສິ້ນລົມຫາຍໃຈ.
ຫລັງຈາກທີ່ພຣະເຢຊູຊົງສິ້ນພຣະຊົນເເລ້ວຜ້າກັ້ງໃນພຣະວິຫານກໍຊົງຖືກຈີກໄປເປັນສອງຕ່ອນ ຕັ້ງແຕ່ເທິງລົງເຖິງລຸ່ມ.
ຫລັງຈາກທີ່ພຣະເຢຊູຊົງສິ້ນພຣະຊົນເເລ້ວ ອຸບໂມງຝັງສົບກໍໄຂອອກ ສົບພວກໄພ່ພົນຂອງພຣະເຈົ້າຫລາຍຄົນທີ່ລ່ວງລັບໄປແລ້ວກໍເປັນຄືນມາ.
ນາຍຮ້ອຍເປັນພະຍານວ່າ “ຈິງແທ້ແລ້ວ, ທ່ານຜູ້ນີ້ແມ່ນພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ”.
ມີເສດຖີຄົນຫນຶ່ງຊື່ໂຢເຊັບ ຜູ້ເປັນລູກສິດຄົນຫນຶ່ງຂອງພຣະເຢຊູໄດ້ໄປຫາປີລາດເພື່ອຂໍເອົາພຣະສົບຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າ, ໂຢເຊັບໄດ້ນຳເອົາພຣະສົບແລ້ວຫຸ້ມຫໍ່ພຣະສົບໄວ້ດ້ວຍຜ້າປ່ານສະອາດ ແລະ ນຳພຣະສົບໄປບັນຈຸວາງໃນອຸບໂມງໃຫມ່ຂອງຕົນ.
ມີຫີນໃຫຍ່ກ້ອນຫນຶ່ງອັດປາກອຸບໂມງບ່ອນວາງພຣະສົບຂອງພຣະເຢຊູ.
ພວກຫົວຫນ້າປະໂລຫິດ ເເລະ ພວກຟາຣິຊາຍຕ້ອງການໃຫ້ເເນ່ໃຈວ່າອຸບໂມງຝັງພຣະສົບຂອງພຣະເຢຊູນັ້ນຖືກປິດໄວ້ຢ່າງເເຫນ້ນຫນາ ເພື່ອວ່າຈະບໍ່ມີໃຜທີ່ສາມາດມາລັກເອົາພຣະສົບໄປໄດ້.
ປີລາດໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ພວກເຂົາປະທັບຕາໃສ່ຫີນໄວ້ ແລະ ຕັ້ງທະຫານຍາມໃຫ້ເຝົ້າຢູ່.
ເວລາໃກ້ຮຸ່ງເຊົ້າວັນຕົ້ນສັບປະດາ, ມາຣິອາ ໄທມັກດາລາ ແລະ ມາຣິອາອີກຄົນຫນຶ່ງກໍ່ໄດ້ພາກັນໄປເບິ່ງອຸບໂມງຝັງສົບ.
ມີທູດສະຫວັນຕົນຫນຶ່ງຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າລົງມາຈາກສະຫວັນ ແລະ ໄດ້ກິ້ງກ້ອນຫີນອອກ.
ທະຫານໄດ້ສັ່ນດ້ວຍຄວາມຢ້ານກົວ ແລະ ກາຍເປັນຄືກັບຄົນຕາຍໃນເວລາທີ່ພວກເຂົາເຫັນທູດສະຫວັນ.
ທູດສະຫວັນໄດ້ເວົ້າວ່າ ພຣະເຢຊູໄດ້ເປັນຄືນມາຈາກຕາຍເເລ້ວ ເເລະ ກໍາລັງສະເດັດຂຶ້ນໄປທີ່ແຂວງຄາລີເລ.
ຍິງສອງຄົນໄດ້ພົບກັບພຣະເຢຊູ ເເລະ ພວກເຂົາກໍເຂົ້າມາຈັບພຣະບາດ ເເລະ ນະມັດສະການພຣະອົງ.
ພວກປະໂລຫິດຕົນໃຫຍ່ໄດ້ເອົາເງິນຈຳນວນຫລາຍແຈກໃຫ້ພວກທະຫານເຫລົ່ານັ້ນ ເເລະ ສັ່ງພວກທະຫານໃຫ້ເວົ້າວ່າ ພວກສາວົກຂອງພຣະເຢຊູໄດ້ລັກເອົາສົບໄປ.
ພວກເຂົານະມັດສະການພຣະອົງ, ແຕ່ບາງຄົນກໍຍັງສົງໃສຢູ່.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າສິດທິອຳນາດທັງຫມົດໃນສະຫວັນ ແລະ ທີ່ແຜ່ນດິນໂລກກໍໄດ້ຊົງມອບໃຫ້ແກ່ເຮົາແລ້ວ.
ພຣະເຢຊູສັ່ງໃຫ້ພວກສາວົກອອກໄປ ແລະ ຈົ່ງເຮັດໃຫ້ຄົນທຸກຊາດເປັນລູກສິດ ເເລະ ບັບຕິສະມາພວກເຂົາ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ບອກພວກສາວົກໃຫ້ບັບຕິສະມາພວກເຂົາໃນພຣະນາມຂອງພຣະບິດາ, ຂອງພຣະບຸດ, ແລະ ຂອງພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ.
ພຣະເຢຊູສັ່ງໃຫ້ພວກສາວົກສັ່ງສອນທຸກຊົນຊາດໃຫ້ເຊື່ອຟັງສິ່ງສາລະພັດຊຶ່ພຣະອົງໄດ້ສັ່ງພວກເຂົາໄວ້ແລ້ວນັ້ນ.
ຄຳສັນຍາສຸດທ້າຍທີ່ພຣະເຢຊູໄດ້ໃຫ້ແກ່ພວກສາວົກນັ້ນເເມ່ນພຣະອົງຢູ່ກັບພວກເຂົາສະເຫມີໄປ, ຈົນກວ່າຈະເຖິງວັນທີ່ສິ້ນໂລກ.
ເອຊາຢາໄດ້ທຳນວາຍວ່າພຣະເຈົ້າຈະສົ່ງຜູ້້ສົ່ງຂ່າວສານຂອງເຮົາໄປລວ່ງຫນ້າທ່ານ,ຜູ້ຈັດຕຽມທາງໄວ້ໃຫ້ແກ່ທ່ານ.
ໂຢຮັນໄດ້ປະກາດໃຫ້ບັບຕິສະມາ ຢູ່ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານແລະເທສະຫນາສັ່ງສອນໃນເລື່ອງການໃຫ້ບັບຕິສະມາດ້ວຍການສາລະພາບກັບໃຈ ເພື່ອຮັບການຍົກໂທດບາບ.
ປະຊາຊົນໄດ້ສາລະພາບບາບຂອງພວກເຂົາໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາຮັບບັບຕິສະມາໂດຍໂຢຮັນ.
ໂປຮັນກິນ ຕັກແຕນ ແລະນໍ້າເຜິ້ງປ່າ.
ໂຢຮັນກ່າວວ່າຜູ້ທີ່ມາພາຍຫລັງນັ້ນຈະໃຫ້ບັບຕິສະມາດ້ວຍພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດ.
ຫລັງຈາກຮັບບັບຕິສະມາ, ພຣະເຢຊູເຫັນທ້ອງຟ້າແຍກອອກແລະພຣະວິນຍານໄດ້ລົງມາເທິງພຣະອົງຄືນົກເຂົາ.
ສຽງຈາກສະຫວັນໄດ້ກ່າວວ່າ, ''ເຈົ້າເປັນບຸດທີ່ຮັກຂອງເຮົາ; ເຮົາພໍໃຈນຳເຈົ້າຫລາຍ.''
ພຣະວິນຍານໄດ້ພາພຣະເຢຊູອອກໄປຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ຊົງຢູ່ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານສີ່ສິບວັນ, ແລະຊາຕານໄດ້ທົດລອງຢູທີ່ນັ້ນ.
ພຣະເຊູໄດ້ປະກາດວ່າຣາຊອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າໃກ້ເຂົ້າມາແລັວ, ແລະຜູ້ຄົນຕ້ອງກັບໃຈແລະເຊື່ອໃນຂ່າວປະເສີດ.
ຊີໂມນແລະອັນເດອາແມ່ນຊາວປະມົງ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າພຣະອົງຈະເຮັດໃຫ້ຊີໂມນແລະອັນເດອາ ເປັນຜູ້ຫາຄົນແທນຫາປາ.
ຢາໂກໂບແລະໂຢຮັນເປັນຊາວປະມົງ.
ຄຳສັ່ງສອນຂອງພຣະເຢຊູເຮັດໃຫ້ປະຊາຊົນປະຫລາດໃຈຫລາຍເພາະວ່າພຣະເຢຊູສອນດ້ວຍສິດອຳນາດ.
ຜີຊົ່ວຮ້າຍທີ່ໄດ້ມາໃນທຳມະສາລາໄດ້ເວົ້າວ່າພຣະເຢຊູມີນາມວ່າພຣະເຈົ້າບໍຣິສຸດ.
ຂ່າວກຽ່ວກັບພຣະເຢຊູໄດ້ຊ່າລື ອອກໄປທົ່ວທຸກບ່ອນ.
ເມື່ອເຂົົາເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງຊີໂມນ, ພຣະເຢຊູໄດ້ປິ່ນປົວແມ່ເມຍຂອງຊີໂມນ.
ເມື່ອເຖິງຕອນແລງ, ປະຊາຊົນໄດ້ນຳຄົນເຈັບປ່ວຍ ຫລື ມີຜີສິງ, ແລະພຣະເຢຊູໄດ້ປິ່ນປົວພວກເຂົາໃຫ້ຫາຍດີ.
ກ່ອນທີ່ຈະເຊົ້າວັນໃໝ່,ພຣະເຢຊູອອກໄປທີ່ສະຫງັດແລະພາວັນນາອະທິຖານຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າພຣະອົງໄດ້ມາປະກາດຕາມເມືອງຕ່າງໆທີ່ຢູ່ອ້ອມຮອບເມືອງ.
ພຣະເຢຊູມີຄວາມສົງສານຕໍ່ຄົນທີ່ເປັນຂີ້ທູດແລະພຣະອົງໄດ້ຮັກສາພວກເຂົາ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ບອກໃຫ້ພວກຂີ້ທູດໄປຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຕາມສິ່ງທີ່ໂມເຊສັ່ງໄວ້ ເພື່ອເປັນຫລັກຖານຢືນຢັນ.
ພວກຜູ້ຊາຍໄດ້ຮື້ຫລັງຄາເຮືອນແລະເອົາຊາຍທີ່ເປັນເປ້ຍຢອ່ນລົງມາໃສ່ພຣະເຢຊູ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວວ່າ,''ລູກເອີຍ,ບາບຂອງທ່ານໄດ້ຮັບການໃຫ້ອະໄພແລ້ວ.''
ພວກທຳມະຈານບາງຄົນໃຫ້ເຫດຜົນວ່າພຣະເຢຊູໄດ້ຫມິ່ນປະຫມາດເພາະວ່າມີພຽງພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນທີ່ສາມາດໃຫ້ອະໄພບາບໄດ້.
ພຮະເຢຊູບອກຜູ້ຊາຍທີ່ເປັນເປ້ຍໃຫ້ເອົາຕຽງນອນຂອງລາວໄປເຮືອນຂອງລາວ, ແລະຊາຍຄົນນັ້ນກໍ່ເຮັດຕາມ.
ເລວີກຳລັງນັ່ງຢູ່ບ່ອນເກັບພາສີເມື່ອພຣະເຢຊູເອີ້ນລາວລຸກຂຶ້ນຕິດຕາມພຣະອົງໄປ.
ພຣະເຢຊູກິນເຂົ້າຮ່ວມກັບຄົນບາບແລະຄົນເກັບພາສີ.
ພຣະເຢຊູເວົ້າວ່າພຣະອົງມາເອີ້ນເອົາຄົນບາບ.
ພວກເຂົາຖາມພຣະເຢຊູວ່າເປັນຫຍັງພວກສາວົກຂອງພຣະອົງບໍ່ຖືສິນອົດອາຫານເມື່ອພວກສາວົກຂອງໂຢຮັນແລະພວກສາວົກຂອງພວກຟາຣີຊາຍຖືສິນອົດອາຫານ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າໃນຂະນະທີ່ເຈົ້າບ່າວຍັງຢູ່ກັບເຈົ້າສາວພວກເຂົາບໍ່ສາມາດອົດອາຫານໄດ້.
ສາວົກຂອງພຣະເຢຊູໄດ້ເດັດເອົາຮວງເຂົ້າມາກິນໃນວັນສະບາໂຕ.
ພຣະເຢຊູຍົກຕົວຢ່າງຂອງດາວິດຜູ້ກິນເຂົ້າຈີ່ທີຖວາຍແດ່ພຣະເຈົ້າ ສຳລັບພວກປະໂຣຫິດ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າວັນສະບາໂຕໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນ ສຳລັບຜູ້ຄົນ.
ພຣະເຢຊູກ່າາວວ່າພຣະອົງຍັງເປັນພຣະເຈົ້າເຫນືອວັນສະບາໂຕນຳອີກ.
ພວກເຂົາກຳລັງເຝົ້າເບິ່ງພຣະເຢຊູເພື່ອເບິ່ງວ່າພຣະອົງຈະຮັກສາໃນວັນສະບາໂຕ, ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈະສາມາດກ່າວຫາພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ຖາມປະຊາຊົນວ່າມັນເປັນສິ່ງທີ່ຖືກຕ້ອງທີ່ຈະເຮັດການດີ ຫລື ການຊົ່ວຮ້າຍໃນວັນສະບາໂຕ.
ປະຊາຊົນກໍ່ມິດງຽບ.
ພຣະເຢຊູເຄືອງໃຈຫລາຍຕໍ່ພວກເຂົາ.
ພວກຟາຣີຊາຍອອກໄປວາງແຜນຈະຂ້າພຣະເຢຊູ.
ປະຊາຊົນຫມູ່ໃຫ່ຍໄດ້ຕິດຕາມພຣະເຢຊູໄປ.
ພວກຜີຊົ່ວຮ້າຍຮ້ອງອອກມາວ່າພຣະເຢຊູເປັນພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ເລືອກພວກອັກຄະສາວົກສິບສອງຄົນທີ່ຢູ່ກັບພຣະອົງ, ປະກາດ, ແລະມີສິດອຳນາດໃນການຂັບໄລ່ຜີມານຮ້າຍອອກ.
ອັກຄະສາວົກທີ່ຈະທໍລະຍົດຕໍ່ພຣະເຢຊູແມ່ນຢູດາອິດສະກາຣີອົດ.
ຄອບຄົວຂອງພຣະເຢຊູຄິດວ່າພຣະອົງເສຍຈິດ.
ພວກທຳມະຈານໄດ້ກ່າວຫາພຣະເຢຊູວ່າຂັບໄລ່ຜີມານຮ້າຍໂດຍສິດອຳນາດຂອງນາຍຜີມານຮ້າຍ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າບໍ່ມີອານາຈັກໃດທີ່ແຕກແຍກກັນແລັວຈະສາມາດຕັ້ງຫມັ້ນຢູ່ໄດ້.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າການຫມິ່ນປະມາດຕໍ່ພຣະວິນຍານບໍໍຣິສຸດບໍ່ສາມາດໃຫ້ອະໄພໄດ້.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າແມ່ແລະອ້າຍນ້ອງຂອງພຣະອົງແມ່ນຜູ້ທີ່ປະຕິບັດຕາມພຣະປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຢຊູເຂົ້າໄປໃນເຮືອເພື່ອສັ່ງສອນເພາະປະຊາຊົນເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍໄດ້ມາເຕົ້າໂຮມຢູ່ອ້ອມຮອບພຣະອົງ.
ນົກໄດ້ມາສັບກິນເມັດນັ້ນເສຍ.
ພວກພືດກໍ່ຫຽ່ວແຫ້ງໄປເພາະວ່າຮາກບໍໍ່ເລີກ.
ຕົ້ນໄມ້ຫນາມກໍ່ໃຫ່ຍຂຶ້ນຫຸ້ມຫັດບໍ່ໃຫ້ເກີດຜົນໄດ້.
ພືດກໍ່ງອກງາມແລະຈະເລີນຂຶ້ນ ຈຶ່ງເກີດຜົນ ສາມສິບຕໍ່, ຫົກສິບຕໍ່, ແລະບາງເວລາທີ່ປູກໄດ້ເຖິງຮ້ອຍຕໍ່.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຄວາມເລິກລັບຂອງອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ຖືກມອບໃຫ້ແກ່ສາວົກສິບສອງຄົນ, ແຕ່ບໍ່ແມ່ນໃຫ້ແກ່ຄົນພາຍນອກ.
ເມັດແມ່ນພຣະຄຳຂອງພຣະເຈົ້າ.
ເປັນຕົວແທນໃຫ້ແກ່ຜູ້ທີໄດ້ຍິນພຣະຄຳແລັວນັ້ນ, ແຕ່ທັນໃດ ມານຊາຕານກໍ່ມາຍາດເອົາພຣະຄຳທີ່ຫວາ່ນໃນໃຈເຂົານັ້ນໄປເສຍ.
ມັນເປັນຕົວແທນໃຫ້ແກ່ຜູ້ທີ່ໄດ້ຍິນພຣະຄຳ ດ້ວຍຄວາມຍິນດີ ແຕ່ວ່າເມື່ອມີການຂົ່ມເຫັງມາພວກເຂົາກໍ່ສະດຸດ.
ມັນເປັນຕົວແທນໃຫ້ແກ່ຜູ້ທີ່ໄດ້ຍິນພຣະທັມ, ແຕ່ຄວາມຕ້ອງການທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງທີ່ຢູ່ໃນໂລກ ຫຸ້ມຮັດພຣະຄຳໄວ້ຈຶ່ງບໍ່ເກີດຜົນ.
ມັນເປັນຕົວແທນໃຫ້ແກ່ຜູ້ທີ່ໄດ້ຍິນພຣະທັມແລັວ, ຕ້ອນຮັບເອົາໄວ້, ແລະຈຶ່ງເກີດຜົນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າສິ່ງທີ່ເຊື່ອງໄວ້ແລະປິດລັບຈະຖືກນຳມາສູ່ຄວາມສະຫວ່າງ.
ຜູ້ຊາຍຫວ່ານເມັດພືດ, ແລະມັນເຕີບໃຫ່ຍຂຶ້ນ,ແຕ່ເຂົາບໍ່ສາມາດເຂົ້າໃຈວ່າມັນເປັນໄດ້ຢ່າງໃດ, ເມື່ອຮອດລະດູການເກັບກຽ່ວເຂົ້າ ລາວກໍ່ເກັບກຽ່ວມັນ.
ເມັດຜັກກາດເປັນເມັດນ້ອຍທີ່ສຸດ ແຕ່ຈະເລີນເຕີບໂຕເປັນພືດທີ່ໃຫ່ຍກວ່າຜັກທັງປວງ ຊຶ່ງພວກນົກປ່າສາມາດເຮັດຮັ່ງຂອງພວກມັນຢູ່ໄດ້.
ພະຍຸເລີ່ມຈະພັດແຮງ, ຟອງນໍ້າຊັດເຂົ້າເຮືອຈົນເຕັມ.
ພຣະເຢຊູກຳລັງນອນຫລັບຢູ່.
ພວກສາວົກໄດ້ຖາມພຣະເຢຊູວ່າພຣະອົງບໍ່ເປັນຫ່ວງວ່າພວກເຂົາຈະຕາຍ ຫລື ບໍ່.
ພຣະເຢຊູສັ່ງລົມແລະເຮັດໃຫ້ທະເລສະຫງົບງຽບ.
ພວກສາວົກໄດ້ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຢ້ານກົວຢ່າງຍິ່ງແລະສົງໄສວ່າພຣະເຢຊູແມ່ນໃຜ ແມ່ນແຕ່ລົມແລະທະເລໄດ້ເຊື່ອຟັງພຣະອົງ.
ຊາຍທີ່ມີຜີຊົ່ວຮ້າຍສິງຢູ່ມາພົບພຣະເຢຊູ.
ເມື່ອຜູ້ຄົນພະຍາຍາມມັດຊາຍຜູ້ນີ້ໄວ້ ລາວໄດ້ຫັກໂສ້ຂາດອອກໄປໄດ້.
ຜີຊົ່ວຮ້າຍເອີ້ນວ່າພຣະເຢຊູຂໍຮ້ອງບໍ່ໃຫ້ທໍລະມານມັນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວກັບຜີຊົ່ວຮ້າຍນັ້ນວ່າ, ''ຈົ່ງອອກຈາກຊາຍຄົນນັ້ນເຈົ້າຜີຊົ່ວຮ້າຍ.''
ຊື່ຂອງຜີຊົ່ວຮ້າຍແມ່ນກອງທັບ, ເພາະວ່າມັນມີກັນຫລາຍໆໂຕ.
ວິນຍານຊົ່ວໄດ້ອອກມາແລະເຂົ້າສິງຢູ່ໃນຝູງຫມູ ຫມູກໍ່ຟ້າວແລ່ນລົງເນີນພູທີ່ສູງຊັນແລະໂຕນລົງໃນທະເລສາບຈົມນໍ້າຕາຍ.
ຊາຍຄົນນັ້ນກຳລັງນັ່ງຢູ່ກັບພຣະເຢຊູ, ນຸ່ງເຄື່ອງແລະມີສະຕິອາລົມເປັນປົກກະຕິດີ.
ປະຊາຊົນຂໍຮ້ອງໃຫ້ພຣະເຢຊູເຈົ້າໃຫ້ຫນີໄປຈາກເຂດແດນຂອງພວກຕົນ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ບອກຊາຍຄົນນັ້ນໃຫ້ບອກຍາດຕິພີ່ນ້ອງຂອງລາວກຽ່ວກັບສິ່ງທີ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເຮັດເພື່ອລາວ.
ຢາອີໂຣໄດ້ຂໍໃຫ້ພຣະເຢຊູໄປເພື່ອວາງມືໃສ່ລູກສາວຂອງລາວທີ່ກຳລັງຈະຕາຍ.
ແມ່ຍິງໄດ້ທົນທຸກທໍລະມານຈາກການເປັນພະຍາດເລືອດຕົກເປັນເວລາສິບສອງປີ.
ຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນຄິດວ່າຖ້າ,ນາງບາຍເຄື່ອງນຸ່ງຂອງພຣະເຢຊູລາວກໍ່ຈະຫາຍດີ.
ພຣະເຢຊູຮູ້ວ່າຣິດໄດ້ອອກຈາກພຣະອົງ ແລະພຣະອົງໄດ້ເບິ່ງໄປຮອບໆເບິ່ງວ່າໃຜບາຍເຄື່ອງນຸ່ງພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູບອກນາງວ່າຄວາມເຊື່ອຂອງລາວເຮັດໃຫ້ລາວຫາຍດີແລະຈົ່ງໄປເປັນສຸກ.
ລູກສາວຂອງຢາອີໂຣເສຍຊີວິດແລັວ.
ພຣະເຢຊູບອກກັບຢາອີໂຣ ຢ່າວິຕົກເລີຍ, ແຕ່ເຊື່ອເທົ່ານັ້ນ.
ເປໂຕ, ຢາໂກໂບ, ແລະ ໂຢຮັນ ໄດ້ໄປກັບພຣະເຢຊູເຂົ້າໄປໃນຫ້ອງ.
ປະຊາຊົນພາກັນຫົວຂວັນພຣະເຢຊູເມື່ອພຣະອົງກ່າວວ່າລູກສາວຂອງຢາອີໂຣກຳລັງນອນຫລັບຢູ່.
ປະຊາຊົນໄດ້ຮັບການເອົາຊະນະແລະງຶດປະຫລາດໃຈຫລາຍ.
ປະຊາຊົນບໍ່ຮູ້ວ່າພຣະອົງໄດ້ຮັບຄຳສອນ, ສະຕິປັນຍາ,ແລະການອັດສະຈັນຈາກບ່ອນໃດ.
ພຣະເຊູໄດ້ກ່າວວ່າຜູ້ປະກາດພຣະທັມຜູ້ຫນຶ່ງ ບໍ່ໄດ້ຮັບກຽດໃນບ້ານເມືອງຂອງລາວ, ໃນບັນດາພີ່ນ້ອງຂອງລາວ, ແລະໃນຄອບຄົວຂອງລາວ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ປະຫລາດໃຈຫລາຍຍ້ອນຊາວເມືອງບໍ່ມີຄວາມເຊື່ອ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ມອບສິດອຳນາດໃຫ້ແກ່ສາວົກສິບສອງຄົນເຫນືອບັນດາຜີມານຊາຕານ.
ສິບສອງຄົນໄດ້ເອົາໄມ້ຄ້ອນເທົ້າ, ເກີບ, ແລະ ກະເປົ່າຫນຶ່ງໜ່ວຍ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ບອກສາວົກສິບສອງຄົນໃຫ້ສັ່ນຂີ້ຝຸ່ນທີ່ຕີນຂອງພວກເຂົາເພື່ອເປັນປະຈັກພະຍານຕໍ່ພວກເຂົາ.
ປະຊາຊົນເວົ້າວ່າພຣະເຢຊູແມ່ນໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕ, ຫລື ເອລີຢາ ,ຫລື ຜູ້ທຳນວາຍ.
ໂຢຮັນໄດ້ບອກກັບເຮໂຣດວ່າມັນບໍ່ຖືຕ້ອງທີ່ເຮໂຣດແຕ່ງງານກັບເມຍນ້ອງຊາຍຂອງລາວ.
ເຮໂຣດຮູ້ສືກອຶດອັດໃຈເມື່ອລາວໄດ້ຍິນໂຢຮັນປະກາດ, ແຕ່ລາວກໍ່ຍັງຍອມຟັງສິ່ງທີ່ໂຢຮັນເວົ້າດ້ວຍຄວາມຍິນດີ.
ເຮໂຣດສາບານວ່າເຮົາຈະໃຫ້ທຸກສິ່ງທີ່ເຈົ້າຂໍມາ, ເຖິງເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງອານາຈັກເຮົາ.
ເຮໂຣເດຍໄດ້ຂໍຫົວຂອງໂຢຮັນຜູ້ໃຫ້ບັບຕິສະມາໃສ່ຖາດມາໃຫ້.
ເຮໂຣດຮູ້ສຶກເສຍໃຈຫລາຍ, ແຕ່ເພິ່ນບໍ່ຍອມປະຕິເສດ ຄຳຂໍຂອງນາງຍ້ອນຄຳສາບານທີ່ລາວໄດ້ເຮັດໃນຕໍ່ຫນ້າແຂກ.
ປະຊາຊົນຈຳນວນຫລາຍໄດ້ເຫັນພຣະເຢຊູແລະສາວົກອອກໄປ ພວກເຂົາຍ່າງໄປຮອດບ່ອນນັ້ນກ່ອນພຣະເຢຊູແລະພວກອັກຄະສາວົກ.
ພຣະເຢຊູມີຄວາມເມດຕາສົງສານຄົນເຫລົ່ານັ້ນຍ້ອນວ່າພວກເຂົາເປັນເຫມືອນຝູງເເກະທີ່ບໍ່ມີຜູ້ລ້ຽງ.
ພວກສາວົກຄິດວ່າພວກເຂົາຈະຕ້ອງໄປຊື່ເຂົ້າຈີ່ທີ່ມີລາຄາເຖິງສອງຮ້ອຍຫລຽນເງິນ.
ພວກສາວົກມີເຂົ້າຈີ່ຫ້າກ້ອນແລະປານ້ອຍສອງໂຕທີ່ມີຢູ່ກັບພວກເຂົາແລັວ.
ໃນຂະນະທີ່ພຣະອົງເອົາເຂົ້າຈີ່ແລະປາ, ພຣະເຢຊູໄດ້ເງີຍຫນ້າຂຶ້ນສູ້ຟ້າສະຫວັນ, ໂມທະນາຂອບພຣະຄຸນແລັວຫັກເຂົ້າຈີ່, ແລະມອບໃຫ້ພວກສາວົກຂອງພຣະອົງ.
ມີເຂົ້າຈີ່ແລະປາທີ່ເຫລືອນັ້ນສິບສອງກະບຸງ ຫລັງຈາກທຸກຄົນໄດ້ກິນ.
ມີຜູ້ຊາຍຫ້າພັນຄົນທີ່ໄດ້ກິນເຂົ້າຈີ່.
ພຣະເຢຊູສະເດັດມາຫາພວກສາວົກໂດຍຍ່າງເທິງຫນ້ານໍ້າ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ບອກພວກສາວົກໃຫ້ມີຄວາມກ້າຫານແລະບໍ່ຕ້ອງຢ້ານ.
ພວກສາວົກບໍ່ເຂົ້າໃຈການອັດສະຈັນຂອງເຂົ້າຈີ່ເພາະວ່າສະຕິປັນຍາຂອງພວກເພິ່ນຍັງແຂງກະດ້າງແລະປຶກຫນາ.
ປະຊາຊົນໄດ້ນຳເອົາຄົນເຈັບປ່່ວຍມາຫາພຣະເຢຊູ ທຸກບ່ອນທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຍິນວ່າພຣະອົງກຳລັງມາ.
ຜູ້ທີ່ໄດ້ບາຍແຄມເຄື່ອງນຸ່ງຂອງພຣະເຢຊູກໍ່ໄດ້ຫາຍດີ.
ສາວົກບາງຄົນກຳລັງກິນເຂົ້າໂດຍບໍ່ໄດ້ລ້າງມື.
ມັນແມ່ນປະເພນີຂອງປູ່ຍ່າຕາຍາຍ ຖ້າຜູ້ບໍ່ລ້າງມືກ່ອນກິນເຂົ້າ ລ້າງຖ້ວຍ ໜໍ້ ເຄື່ອງໃຊ້ທອງແດງ,ແລະຕຽງນອນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າພວກຟາຣີຊາຍແລະພວກທຳມະຈານສອນກົດລະບຽບຂອງມະນຸດໃນຂະນະທີ່ປະຖິ້ມກົດບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ປະຕິບັດຄຳສັ່ງຂອງພຣະເຈົ້າໂດຍການບອກຄົນໃຫ້ເອົາເງິນໃຫ້ພວກເຂົາເປັນ ໂກຣະບານ (ຄືເປັນຂອງຖວາຍແລັວ) ເຈົ້າທັງຫລາຍບໍ່ຍອມໃຫ້ພວກເຂົາຊ່ວຍເຫລືອພໍ່ແລະແມ່ຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະເຢຊູເວົ້າວ່າບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ຢູ່ພາຍນອກທີ່ມະນຸດກິນເຂົ້າໄປພາຍໃນແລັວ ເຮັດໃຫ້ມະນຸດຊົ່ວມົວຫມອງ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າສິ່ງທີ່ອອກມາຈາກໃຈມະນຸດນັ້ນແຫລະທີ່ເຮັດໃຫ້ມະນຸດຊົ່ວມົວຫມອງ.
ພຣະເຢຊູປະກາດວ່າອາຫານທຸກຢ່າງສະອາດ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຄວາມຄິດຊົ່ວ, ການຜິດສິນລະທຳທາງເພດ, ການລັກ, ການຂ້າຄົນ, ການຫລິ່ນຊູ້ສູ່ຜົວເມຍ, ການໂລບມາກໂລພາ, ຄວາມຊົ່ວ, ການຫລອກລວງ, ການຫຍາບຊ້າ, ຄວາມອິດສາບັງບຽດ, ການດູຫມິ່ນນິນທາ, ການຈອງຫອງພອງຕົວ,ຄວາມໂງ້ຈ້າສາມາດອອກມາຈາກພາຍໃນມະນຸດເພື່ອເຮັດໃຫ້ມະນຸດຊົ່ວມົວຫມອງ.
ຜູ້ຍິງທີ່ລູກສາວຂອງລາວມີຜີຊົ່ວຮ້າຍສິງແມ່ນຄົນກຣີກ.
ຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນເວົ້າວ່າແມ່ນແຕ່ຫມາ ທີ່ຢູ່ກ້ອງໂຕະກໍ່ຍັງກິນເສດອາຫານຂອງເດັກນ້ອຍ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ຂັບໄລ່ຜີມານຮ້າຍອອກຈາກລູກສາວຂອງຂອງຜູ້ຍິງ.
ພຣະເຢຊູເອົານິ້ວມືແຍ່ໃສ່ຫູຂອງຊາຍຄົນນັ້ນ, ຖົ່ມນໍ້າລາຍແລະແຕະລິ້ນຂອງລາວ, ແລັວເງີຍຫນ້າຂຶ້ນສູ້ທ້ອງຟ້າສະຫວັນແລັວກ່າວວ່າ, ''ຈົ່ງເປີດອອກ''
ພຣະເຢຊູສັ່ງໃຫ້ພວກເຂົາບໍ່ໃຫ້ບອກເລື່ອງນີ້ແກ່ໃຜ ແຕ່ຍິ່ງຫ້າມກໍ່ຍິ່ງຊ່າລືກັນຫລາຍຂຶ້ນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າພຣະອົງເປັນຫ່ວງວ່າປະຊາຊົນກຸ່ມໃຫຍ່ບໍ່ມີຫຍັງກິນ.
ພວກສາວົກມີເຂົ້າຈີ່ເຈັດກ້ອນທີ່ຢູ່ກັບພວກເຂົາ.
ພຣະເຢຊູໂມທະນາຂອບພຣະຄຸນ, ແລະພຣະອົງຫັກເຂົ້າາຈີ່ໃຫ້ພວກສາວົກນຳໄປແຈກຢາຍແກປະຊາຊົນ.
ຫລັງຈາກທຸກຄົນໄດ້ກິນແລັວມີອາຫານເຫລຶອ ເຈັດກະບຸງເຕັມ.
ມີຜູ້ຊາຍປະມານສີ່ພັນຄົນທີ່ກິນແລະມີຄວາມພໍໍໃຈ.
ພວກຟາຣີຊາຍຕ້ອງການໃຫ້ພຣະເຢຊູເຮັດຫມາຍສຳຄັນຈາກສະຫວັນ.
ພຣະເຢຊູເຕືອນພວກສາວົກໃຫ້ເຝົ້າລະວັງເຊື້ອແປ້ງຂອງພວກຟາຣີຊາຍ.
ພວກສາວົກຄິດວ່າພຣະເຢຊູເວົ້າຢ່າງນີ້ຍ້ອນພວກເຮົາລືມເອົາເຂົ້າຈີ່.
ພຣະເຢຊູເຕືອນພວກເຂົາວ່າເມື່ອພຣະອົງຫັກເຂົ້າຈີ່ຫ້າກ້ອນ, ມີຫ້າພັນຄົນໄດ້ຮັບປະທານອາຫານແລະເກັບສ່ວນທີ່ເຫລຶອນັ້ນໄດ້ເຕັມຈັກບຸງ.
ພຣະເຢຊູບ້ວນນໍ້າລາຍໃສ່ຕາເບື້ອງທຳອິດແລະວາງມືໃສ່ລາວ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ວາງມືໃສ່ຕາຂອງລາວ.
ຜູ້ຄົນເວົ້າວ່າພຣະເຢຊູແມ່ນໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕ, ເອລີຢາ, ຫລື ຜູ້ທຳນວາຍຄົນຫນຶ່ງ.
ເປໂຕໄດ້ກ່າວວ່າພຣະເຢຊູຄືພຣະຄຣິດ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ສອນພວກສາວົກຂອງພຣະອົງວ່າບຸດມະນຸດຕ້ອງທົນທຸກທໍລະມານ, ຖືກປະຕິເສດ, ຖືກຂ້າ, ແລະໃນວັນຖ້ວນສາມຖືກບັນດານໃຫ້ເປັນຄືນມາ.
ພຣະເຢຊູກ່າວກັບເປໂຕວ່າ, ''ອ້າຍຊາຕານຈົ່ງຖ້ອຍຫນີຈາກເຮົາໄປ.''
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຜູ້ໃດທີ່ຢາກຕິດຕາມພຣະອົງຕ້ອງປະຕິເສດຕົວເອງແລະແບກໄມ້ກາງແຂນຂອງຕົນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ, ''ຜູ້ໃດທີ່ຈະໄດ້ສິ່ງຂອງຫມົດທັງໂລກ,ແລະຈະຕ້ອງສູນເສຍຊີວິດນິລັນດອນຂອງຕົນຈະໄດ້ປະໂຫຍດຫຍັງ?''
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າໃນເວລາທີ່ພຣະອົງສະເດັດມາປະກົດພຣະອົງຈະມີຄວາມລະອາຍກັບເລື່ອງຄົນນັ້ນ ແລະຄຳເວົ້າຂອງພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າບາງຄົນທີ່ຢື້ນຢູ່ທີ່ນີ້ກັບພຣະອົງຈະບໍ່ຕາຍກ່ອນທີ່ພວກເຂົາຈະເຫັນຣາຊອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າມາຕັ້ງຢູ່ດ້ວຍຣິດອຳນາດ.
ພຣະເຢຊູປຽ່ນແປງຮູບຮ່າງແລະເຄື່ອງນຸ່ງຂອງພຣະອົງຮຸ່ງເຮືອງຂາວເຫລື້ອມໃສ່.
ເອລີຢາແລະໂມເຊໄດ້ເວົ້າກັບພຣະເຢຊູ.
ສຽງກ່າວວ່າ, ''ນີ້ແມ່ນບຸດ.ທີ່ຮັກຂອງເຮົາຈົ່ງເຊື່ອຟັງເພິ່ນ.''
ພຣະເຢຊູສັ່ງພວກເພິ່ນວ່າຢ່າບອກຜູ້ໃດເຖິງສິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າໄດ້ເຫັນນີ້ຈົນກວ່າບຸດມະນຸດຈະໄດ້ເປັນຄືນມາຈາກຕາຍ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າເອລີຢາມາກ່ອນເພື່ອຈັດແຈງທຸກສິ່ງຄືນສູ່ສະພາບເດີມ ແລະ ເອລີຢາໄດ້ມາແລັວ.
ພວກສາວົກບໍ່ສາມາດຂັບໄລ່ຜີຊົ່ວຮ້າຍຈາກລູກຊາຍຂອງຂອງຊາຍຄົນນັ້ນໄດ້.
ຜີຊົ່ວຮ້າຍໄດ້ຊຸກເດັກນ້ອຍເຂົ້າໄປໃນໄຟ ຫລື ນໍ້າເພື່ອພະຍາຍາມຈະຂ້າລາວ.
ພໍ່ຕອບວ່າ ຂ້ານ້ອຍເຊື່ອ, ''ຊ່ວຍຂ້ານ້ອຍໃຫ້ມີຄວາມເຊື່ອຫລາຍກວ່ານີ້ແນ່ແດ່ທ້ອນ!''
ພວກສາວົກບໍ່ສາມາດຂັບໄລ່ຜີອອກໄດ້ເພາະວ່າມັນບໍ່ສາມາດຂັບໄລ່ອອກດ້ວຍວິທີອື່ນນອກຈາກການອະທິຖານ.
ພຣະເຢຊູບອກພວກເພິ່ນວ່າພຣະອົງຈະຖືກຂ້າ ຫລັງຈາກນັ້ນສາມວັນພຣະອົງຈະກັບຄືນມາສູ່ຊີວິດອີກ.
ພວກສາວົກໄດ້ຖຽງກັນວ່າຜູ້ໃດໃນພວກເຂົາຈະເປັນໃຫ່ຍທີ່ສຸດ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າພຣະອົງເປັນຜູ້ຕົ້ນທີ່ເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ທຸກຄົນ.
ໃນເວລາທີ່ຜູ້ໃດຜູ້ຫນຶ່ງໄດ້ຮັບເດັກນ້ອຍໃນນາມຂອງພຣະເຢຊູພວກເຂົາກໍ່ໄດ້ຮັບພຣະເຢຊູແລະຜູ້ທີ່ໄດ້ສົ່ງພຣະເຢຊູມາ.
ໃຫ້ເອົາຫີນໂມແປ້ງກ້ອນໃຫ່ຍຜູກຄໍຜູ້ນັ້ນແລະຖິ້ມລົງໃນທະເລເລິກເສຍກໍ່ດີກວ່າ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວວ່າຖ້າຕາຂອງທ່ານເຮັດໃຫ້ທ່ານເຮັດບາບຈົ່ງຄວັດຕານັ້ນຖິ້ມເສຍ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າໃນນາລົກບຶງໄຟແມ່ນມີໂຕຫນອນບໍ່ຮູ້ຕາຍແລະໄຟບໍ່ຮູ້ມອດຈັກເທື່ອ.
ພວກຟາຣີຊາຍຖາມພຣະເຢຊູວ່າມັນສົມຄວນທີ່ຜົວຈະຢ່າຮ້າງເມຍຂອງຕົນໄດ້ບໍ
ໂມເຊໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ຜູ້ຊາຍ ຂຽນຫນັງສືຢ່າຮ້າງແລັວສົ່ງເມຍໄປ.
ໂມເຊໄດ້ໃຫ້ຂໍຄຳສັ່ງນີ້ແກ່ຊາວຢິວເພາະວ່າພວກເຂົາມີໃຈແຂງກະດ້າງ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວເຖິງການສ້າງຊາຍແລະຍິງໃນຕອນເລີ່ມຕົ້ນເມື່ອເລົ່າເຖິງການອອກແບບເດີມຂອງພຣະເຈົ້າ ສຳລັບການແຕ່ງງານ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າທັງສອງຈະກາຍເປັນກາຍດ່ຽວກັນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າຮ່ວມເຂົ້າກັນ,ຢ່າໃຫ້ຜູ້ໃດແຍກອອກຈາກກັນ.
ພຣະເຢຊູບໍ່ພໍໃຈຕໍ່ພວກສາວົກແລະບອກພວກເຂົາວ່າໃຫ້ພວກເດັກນ້ອຍມາຫາພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າເປັນຂອງຜູ້ທີ່ເປັນເຫມືອນເດັກນ້ອຍ ເພື່ອຈະໄດ້ເຂົ້າໄປໃນຣາຊອານາຈັກນັ້ນ.
ພຣະເຢຊູບອກຜູ້ຊາຍວ່າຢ່າຂ້າຄົນ, ຢ່າຫລິ້ນຊູ້ສູ່ຜົວເມຍ, ຢ່າລັກຊັບ, ຢ່າເປັນພະຍານບໍ່ຈິງ, ຢ່າສໍ້ໂກງແລະຕ້ອງໃຫ້ກຽດພໍ່ແມ່.
ຈາກນັ້ນພຣະເຢຊູສັ່ງໃຫ້ຊາຍຄົນນັ້ນຂາຍທຸກສິ່ງທີ່ລາວມີແລັວຕິດຕາມພຣະອົງ.
ຊາຍຄົນນັ້ນໂສກເສົ້າແລະຍ່າງຫນີ, ເພາະລາວມີຊັບສົມບັດຫລາຍຢ່າງ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຄົນຮັ່ງມີຄວາມຍຸ້ງຍາກຫລາຍໃນການເຂົ້າໄປໃນຣາຊອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວວ່າຝ່າຍມະນຸດກໍ່ເຫລືອກຳລັງຈະເຮັດໄດ້ ແຕ່ກັບພຣະເຈົ້າທຸກສິ່ງເປັນໄປໄດ້.
ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວວ່າພວກກເຂົາຈະໄດ້ຮັບແທນຮ້ອຍເທົ່າໃນໂລກນີ້ ດ້ວຍ ການຂົ່ມເຫັງ ແລະຊີວິດນິຣັນດອນໃນໂລກທີ່ຈະມາເຖິງ.
ພຣະເຢຊູແລະພວກສາວົກກຳລັງເດີນທາງໄປເມືອງເຢຣູຊາເລັມ.
ພຣະເຢຊູບອກພວກສາວົກຂອງພຣະອົງວ່າພຣະອົງຈະຖືກຕັດສິນລົງໂທດເຖິງຕາຍ,ແລະຫລັງຈາກນັ້ນສາມມື້ພຣະອົງຈະເປັນຄືນມາຈາກຄວາມຕາຍ.
ຢາໂກໂບແລະໂຢຮັນໄດ້ຂໍຮ້ອງຂໍໃຫ້ພວກເຂົານັ່ງເບີ້ອງຂວາມືຂອງພຣະເຢຊູແລະຊາຍມືເມື່ອພຣະອົງຢູ່ໃນສະຫງ່າຣາສີ.
ພຣະເຢຊູວ່າຢາໂກໂບແລະໂຢຮັນຈະອົດທົນຕໍ່ຈອກທີ່ພຣະເຢຊູຈະດື່ມແລະການຮັບບັບຕິສະມາທີ່ພຣະເຢຊູຈະຮັບ.
ບໍ່ແມ່ນ ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ ບ່ອນນັ່ງທີ່ຢູ່ຂວາມືແລະຊ້າຍມືຂອງພຣະອົງບໍ່ແມ່ນຫນ້າທີ່ຂອງພຣະອົງຈະຈັດໃຫ້.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຜູ້ປົກຄອງຂອງພວກຕ່າງຊາດກໍ່ມີສິດອຳນາດ ເຫນືອປະຊາຊົນຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຜູ້ທີ່ຢາກເປັນໃຫ່ຍໃນທ່າມກາງສາວົກຕ້ອງເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງທຸກຄົນ.
ບາຣະຕີມາຍຍິ່ງຮ້ອງດັ່ງຂິ້ນຕື່ມວ່າ, ''ບຸດຊາຍຂອງດາວິດ, ຂໍເມດຕາສົງສານຂ້ານ້ອຍ''
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຄວາມເຊື່ອຂອງບາຣະຕີມາຍໄດ້ຮັກສາລາວ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ສົ່ງພວກເຂົາໄປໃຫ້ເອົາລູກລໍມາໃຫ້ພຣະອົງລູກລໍຕົວນີ້ຍັງບໍ່ມີໃຜເຄີຍຂີ່.
ມີບາງຄົນຖາມພວກສາວົກວ່າພວກເຂົາແກ້ເອົາລໍນ້ອຍໄປເຮັດຫຍັງ, ດັ່ງນັ້ນເຂົາຈຶ່ງເວົ້າກັບຄົນນັ້ນຕາມທີ່ພຣະເຢຊູໄດ້ບອກພວກເຂົາ, ແລະຄົນເຫລົ່ານັ້ນກໍ່ປ່ອຍພວກເຂົາໄປ.
ຜູ້ຄົນໄດ້ເອົາເສື້ອຜ້າ ,ແລະຟົດໄມ້ທີ່ພວກເຂົາຕັດຈາກທົ່ງນາ.
ປະຊາຊົນຮ້ອງວ່າອານາຈັກຂອງດາວິດບັນພຣະບູລຸດຂອງພວກເຮົາກຳລັງສະເດັດມາ.
ພຣະເຢຊູຫລຽວເບິ່ງຮອບໆແລັວກໍ່ອອກໄປທີ່ບ້ານເບັດທານີ້.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວກັບຕົ້ນຫມາກເດື່ອວ່າ ຢ່າໃຫ້ໃດໄດ້ກິນຫມາກຂອງເຈົ້າເລີຍ.''
ພຣະເຢຊູໄດ້ຂັບໄລ່ຜູ້ຂາຍແລະຜູ້ຊື່ອອກໄປ ແລະບໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ຜູ້ໃດຜູ້ຫນຶ່ງ ຂົນສິ່ງຂອງຜ່ານພຣະວິຫານ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າພຣະວິຫານ ຄວນຖືວ່າເປັນສະຖານທີແຫ່ງການອະທິຖານສຳລັບຄົນທຸກຊາດ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວວ່າພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ພຣະວິຫານກາຍເປັນຖໍ້າຂອງໂຈນ.
ພວກປະໂຣຫິດໃຫ່ຍແລະພວກທຳມະຈານພະຍາຍາມຈະຂ້າພຣະເຢຊູ.
ຕົ້ນຫມາກເດື່ອທີ່ພຣະເຢຊູໄດ້ສາບແຊ່ງນັ້ນໄດ້ຫຽ່ວແຫ້ງຕາຍໄປຈົນເຖິງຮາກຂອງມັນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າທຸກສິ່ງທີ່ພວກເຮົາຂໍໍໃນການອະທິຖານ, ເຊື່ອວ່າພວກເຮົາໄດ້ຮັບແລັວ, ແລະຄົງຈະເປັນແກ່ເຈົ້າທັງຫລາຍ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າພວກເຮົຕ້ອງຍົກໂທດໃຫ້ຄົນທີ່ເຮັດຜິດຕໍ່ເຮົາ, ດັ່ງນັ້ນເພື່ອວ່າພຣະບິດາຈະຍົກໂທດໃຫ້ພວກເຮົາຄືກັນ.
ພວກເຂົາຢາກຮູ້ສິດອຳນາດທີ່ພຣະອົງໄດ້ເຮັດໃນສິ່ງທີ່ພຣະອົງກຳລັງເຮັດ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ຖາມພວກເຂົາວ່າການຮັບບັບຕິສະມາຂອງໂຢຮັນແມ່ນມາຈາກສະຫວັນ ຫລື ມາຈາກມະນຸດ.
ພວກເຂົາບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ຄຳຕອບນີ້ເພາະວ່າພຣະເຢຊູຈະຖາມວ່າເປັນຫຍັງພວກເຂົາຈຶ່ງບໍ່ເຊື່ອໂຢຮັນ.
ພວກເຂົາບໍ່ຍອມໃຫ້ຄຳຕອບນີ້ເພາະວ່າພວກເຂົາຢ້ານປະຊາຊົນຊຶ່ງທຸກຄົນ,ເຊື່ອວ່າໂຢຮັນເປັນຜູ້ທຳນວາຍ.
ຫລັງຈາກເຮັດຮົ້ວແລະໃຫ້ຄົນເຊົ່າສວນອະງຸ່ນແລັວ, ເຈົ້າຂອງເຮືອນກໍໍ່ອອກເດີນທາງ.
ຜູ້ເຊົ່າສວນໄດ້ຂຽນຕີບາງຄົນແລະຂ້າຄົນຮັບໃຊ້ຫລາຍຄົນ.
ຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງໄດ້ສົ່ງລູກຊາຍຂອງລາວໄປສຸດທ້າຍ.
ພວກເຊົ່າສວນໄດ້ຈັບລາວ, ຂ້າລາວ, ແລະ ໂຍນສົບຂອງລາວອອກຈາກສວນອະງຸ່ນ.
ເຈົ້າຂອງສວນອະງຸ່ນຈະມາຂ້າຄົນເຊົ່າສວນອະງຸ່ນແລະເອົາສວນອະງຸ່ນໃຫ້ຄົນອື່ນ.
ກ້ອນຫີນທີ່ຜູ້ກໍ່ສ້າງປະຕິເສດໄດ້ຖືກເຮັດໃຫ້ກາຍເປັນຫີນເສົາເອກ.
ພວກເຂົາຖາມພຣະອົງວ່າມັນສົມຄວນທີ່ຈະເສຍພາສີອາກອນໃຫ້ກາຍຊາຫລືບໍ່.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າພວກເຂົາຄວນໃຫ້ສິ່ງຂອງທີ່ເປັນຂອງກາຍຊາຈົ່ງໃຫ້ແກ່ກາຍຊາ, ແລະ ສິ່ງຂອງທີ່ເປັນຂອງພຣະເຈົ້າ ,ຈົ່ງຄືນຖວາຍແດ່ພຣະເຈົ້າ.
ພວກຊາດູກາຍບໍ່ເຊື່ອໃນການຟື້ນຄືນຊີວິດ.
ຜູ້ຍິງມີຜົວເຈັດ.
ພວກເຂົາຖາມວ່າຜູ້ຊາຍຄົນໃດຈະເປັນຜົວຂອງຜູ້ຍິງໃນການຟື້ນຄືນຊີວິດ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າພວກຊາດູກາຍບໍ່ຮູ້ຂໍໍ້ພຣະຄຳພີແລະຣິດອຳນາດ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າໃນການຄືນມາຈາກຕາຍ,ຊາຍແລະຍິງຈະບໍໍ່ແຕ່ງງານ,ແຕ່ຈະເປັນຄືກັບພວກເທວະດາ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ອ້າງອີງມາຈາກພຣະຄຳພີຂອງໂມເຊບ່ອນທີ່ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າພຣະອົງເປັນພຣະເຈົ້າຂອງອັບຣາຮາມ, ອີຊາກ,ຢາໂຄບ ແລະທຸກໆຄົນທີມີຊີວິດຢູ່.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຈົ່ງຮັກພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າອົງເປັນພຣະເຈົ້າຂອງທ່ານ ດ້ວຍສຸດໃຈ, ສຸດຈິດ, ສຸດຄວາມຄິດ, ແລະສຸດກຳລັງ ແມ່ນກົດບັນຍັດທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຈົ່ງຮັກເພືອນບ້ານເຫມືອນຮັກຕົນເອງ ເປັນກົດບັນຍັດທີ່ສອງ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ຖາມວ່າດາວິດສາມາດເອີ້ນພຣະຄຣິດວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ແນວໃດ ເມື່ອພຣະຄຣິດເປັນບຸດຂອງດາວິດ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າພວກທຳມະຈານຕ້ອງການໄດ້ຮັບກຽດຈາກມະນຸດ ແຕ່ພວກເຂົາ ສໍ້ໂກງເອົາສິ່ງຂອງຂອງແມ່ຫມ້າຍແລະເຮັດໃຫ້ຄໍາອະທິຖານຍືດຍາວເພື່ອຄົນຈະໄດ້ເຫັນ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ກວ່າວ່ານາງໄດ້ຖວາຍຫລາຍກວ່າເພາະວ່ານາງເອົາເງິນທີ່ຕົນມີຢູ່ສຳລັບລຽງຊີບຂອງຕົນ ໃນຂະນະທີຄົນອື່ນພວກເຂົາເອົາເງິນທີ່ເຂົາເຫລືອໃຊ້ມາປ່ອນລົງ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າກອງຫີນວາງທັບກັນຈະຖືກທະລາຍລົງຈົນບໍ່ເຫລືອຈັກກ້ອນ.
ພວກສາວົກໄດ້ຖາມພຣະເຢຊູວ່າເຫດການເຫລົ່ານີ້ຈະເກີດຂຶ້ນເມື່ອໃດແລະສິ່ງໃດຈະເປັນຫມາຍສຳຄັນ.
ພຣະເຢຊູເວົ້າວ່າພວກສາວົກຕ້ອງລະມັດລະວັງເພື່ອບໍ່ໃຫ້ຜູ້ໃດ ນຳພວກເຂົາໄປໃນທາງທີ່ຜິດ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຈະໄດ້ຍິນເລື່ອງເສິກ ຂ່າວເລົ່າລືກຽ່ວກັບສົງຄາມ ແຜ່ນດິນໄຫວ, ແລະຄາມອຶດຍາກ, ຈະເປັນເຫມືອນການເລີ່ມຕົ້ນຂອງຄວາມເຈັບປວດໃນການເກີດລູກ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວວ່າພວກສາວົກຈະຖືກຈັບຂຶ້ນສານ ຖືກຂຽນຕີໃນທຳມະສາລາແລະຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າບັນດາຜູ້ປົກຄອງແລະກະສັດເພື່ອເປັນພະຍານ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຂ່າວປະເສີດຈະຕ້ອງໄດ້ປະກາດໄປທົ່ວປະຊາຊາດທັງຫມົດກ່ອນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຄົນຫນຶ່ງໃນຄອບຄົວຈະມອບຄົນໃນຄອບຄົວໃຫ້ເຖິງແກ່ຄວາມຕາຍ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຜູ້ໃດທີ່ອົດທົນຈົນເຖິງທີ່ສຸດຈະໄດ້ລອດພົ້ນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຜູ້ຄົນທີ່ຢູ່ໃນແຂວງຢູດາຍຄວນປົບຫນີໄປຍັງພູທັງຫລາຍ ເມື່ອພວກເຂົາເຫັນຄວາມຫນ້າກຽດຊັງ
ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວວ່າພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ວັນເວລາຂອງຄວາມຍາກລຳບາກສັ້ນເຂົ້າເພື່ອເຫັນແກ່ພວກທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງເລືອກໄວ້.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າພຣະຄຣິດປອມແລະຫມໍທຳນວາຍຂີ້ໂລບຈະເກີດຂຶ້ນເພື່ອຫລອກລວງຜູ້ຄົນ.
ດວງອາທິດແລະເດືອນຈະມືດລົງ, ດວງດາວຈະຕົກລົງມາຈາກທ້ອງຟ້າ, ແລະອຳນາດໃນທ້ອງຟ້າຈະສັ່ນສະເທືອນ.
ພວກເຂົາຈະເຫັນບຸດມະນຸດມາປະກົດໃນເມກດ້ວຍຣິດອຳນາດອັນຍິ່ງໃຫ່ຍແລະດ້ວຍສະຫງ່າຣາສີອັນຮຸ່ງເຮື່ອງ.
ບຸດມະນຸດຈະຮວບຮວມເອົາຜູ້ທີ່ຊົງເລືອກໄວ້ຈາກທີ່ສຸດຂອງແຜ່ນດິນໂລກແລະສຸດຂອບຟ້າ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວວ່າຄົນລຸ້ນນີ້ຈະບໍ່ໄດ້ລ່ວງລັບໄປ ກ່ອນເຫດການທັງຫມົດ ເຫລົ່ານີ້ຈະເກີດຂຶ້ນ.
ພຣະເຢຊູເວົ້າວ່າຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະອົງຈະບໍ່ມີວັນລ່ວງພົ້ນໄປຈັກເທືອ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າບໍ່ມີຜູ້ໃດຮູ້ວັນແລະຊົ່ວໂມງ ຮູ້ແຕ່ພຣະບິດາ.
ພຣະເຢຊູບອກພວກສາວົກໃຫ້ເຝົ້າລະວັງ ແລະພາວັນນາອະທິຖານຢູ່ສະເຫມີ.
ພຣະເຢຊູບອກພວກສາວົກໃຫ້ເຝົ້າລະວັງ ແລະພາວັນນາອະທິຖານຢູ່ສະເຫມີ.
ພວກເຂົາກຳລັງກຳລັງຄິດຫາອຸບາຍວິທີການຈັບກຸມພຣະເຢຊູຢ່າງໂຫດຮ້າຍແລະສັງຫານພຣະອົງ.
ພວກເຂົາກັງວົນວ່າບັນດາປະຊາຊົນຈະລຸກຮື້ຂຶ້ນ.
ຍິງຜູ້ຫນຶ່ງຖືເຕົ້າທີ່ບັນຈຸນໍ້າຫອມລາຄາແພງແລະຖອກນໍ້າມັນຫອມນັ້ນຫົດສົງຫົວຂອງພຣະເຢຊູ.
ບາງຄົນສັ່ງຫ້າມຜູ້ຍິງຄົນນີ້ເພາະບໍ່ຂາຍນໍ້າມັນຫອມແລະເອົາເງິນແຈກຈ່າຍໃຫ້ຄົນຍາກຈົນ
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນໄດ້ເຮັດສິ່ງທີ່ຈົບງາມແກ່ເຮົາແລັວ.
ພຣະເຢຊູສັນຍາວ່າໃນທຸກບ່ອນທົ່ວໂລກທີ່ມີການປະກາດຂ່າວປະເສີດ ສິ່ງທີ່ຜູ້ຍິງໄດ້ເຮັດຈະເປັນທີ່ເລື່ອງລືກັນໄປ ເພື່ອລະນຶກເຖິງນາງ.
ຢູດາອິດສະກາຣີອົດໄດ້ໄປຫາພວກຫົວຫນ້າປະໂຣຫິດເພື່ອລາວຈະມອບພຣະເຢຊູໃຫ້ພວກເຂົາ.
ພຣະເຢຊູບອກພວກສາວົກຈົ່ງເຂົ້າໄປໃນເມຶ່ອງຈະມີຊາຍຄົນຫນຶ່ງແບກໄຫ່ນໍ້າມາພົບພວກເຈົ້າ, ແລະຖາມວ່າຫ້ອງທີ່ເພິ່ນແລະສາວົກຂອງເພິ່ນຈະກິນອາຫານປັດສະຄາຢູ່ໃສ່.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າສາວົກຜູ້ຫນຶ່ງຈະທໍລະຍົດພຣະອົງຄືຜູ້ຫນຶ່ງທີ່ຮ່ວມພາເຂົ້າກັບພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າສາວົກທີ່ກິນເຂົ້າຈີ່ກັບພຣະອົງຈະທໍລະຍົດພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າມັນຈະເປັນການດີກວ່າ ສຳລັບລາວຖ້າລາວບໍ່ໄດ້ເກີດມາ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວວ່າ, ''ເອົານີ້. ນີ້ແມ່ນຮ່າງກາຍຂອງເຮົາ.''
ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວວ່າ, ''ນີ້ແມ່ນເລືອດແຫ່ງພັນທະສັນຍາໃຫມ່,ຂອງເຮົາ ທີ່ຫລັ່ງໄຫລອອກສຳລັບຄົນທັງຫລາຍ.''
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າພຣະອົງຈະບໍ່ດື່ມນໍ້າອະງຸ່ນນີ້ອີກ ຈົນເຖິງວັນນັ້ນ ຄືພຣະອົງຈະດື່ມອັນໃຫມ່ໃນອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວແກ່ສາວົກວ່າພວກເຈົ້າທຸກຄົນຈະປະຖິ້ມພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູບອກເປໂຕວ່າກ່ອນທີ່ໄກ່ຂັນ ສອງເທື່ອ ເປໂຕຈະປະຕິເສດພຣະເຢຊູເຖິງສາມເທື່ອ.
ພຣະເຢຊູບອກພວກເພິ່ນວ່າຈົ່ງເຝົ້າຄອຍລະວັງແລະຢູ່ທີ່ນີ້.
ພຣະເຢຊູໄດ້ອະທິຖານວ່າຂໍໃຫ້ຊົ່ວໂມງນີ້ຈະຜ່ານພົ້ນໄປຈາກພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູເຕັມໃຈຍອມຮັບທຸກສິ່ງຕາມພຣະປະສົງຂອງພຣະບິດາທີມີສຳລັບພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູເຫັນສາວົກສາມຄົນນອນຫລັບຢູ່.
ພຣະເຢຊູເຫັນສາວົກສາມຄົນພວມນອນຫລັບ.
ພຣະເຢຊູເຫັນສາວົກສາມຄົນພວມນອນຫລັບ.
ຢູດາໄດ້ຈູບພຣະເຢຊູເພື່ອສະແດງວ່າພຣະເຢຊູແມ່ນໃຜ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າກໍ່ເພື່ອໃຫ້ສຳເລັດຕາມທີມີຂຽນໄວ້ຂໍ້ພຣະຄຳພີພວກເຂົາຖືດາບ, ຖືໄມ້ຄ້ອນ, ມາຈັບພຣະອົງເໝືອນດັ່ງຈັບໂຈນ
ພວກສາວົກທີ່ຢູ່ກັບພຣະເຢຊູໄດ້ປະຖິ້ມພຣະອົງແລະປົບຫນີໄປ.
ຊາຍຫນູ່ມຄົນນັ້ນໄດ້ປະຜ້າປ່ານຜື້ນທີ່ນຸ່ງຢູ່ນັ້ນຖິ້ມເສຍແລະແລ່ນປົບຫນີໄປ.
ເປໂຕນັ່ງຢູ່ຂ້າງກອງໄຟ ເພື່ອຮັກສາຄວາມອົບອຸ່ນ.
ບໍ່ມີຫລັກຖານຕໍ່ສູ້ພຣະເຢຊູແລະຂັດແຍ້ງກັນ.
ມະຫາປະໂຣຫິດຖາມພຣະເຢຊູວ່າພຣະອົງເປັນພຣະຄຣິດ ເປັນພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງພຣະກຽດຕິຍົດບໍ່.
ພຣະເຢຊູຕອບວ່າພຣະອົງແມ່ນພຣະຄຣິດ, ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງກຽດຕິຍົດ.
ຫົວຫນ້າປະໂຣຫິດກ່າວວ່າພຣະເຢຊູມີຄວາມຜິດໃນການຫມິ່ນປະມາດພຣະເຈົ້າ.
ພວກເຂົາຖົ່ມນໍ້າລາຍໃສ່ພຣະອົງ ທຸບຕີ, ແລະຂຽນຕີພຣະອົງ
ເປໂຕໄດ້ຕອບວ່າລາວບໍ່ຮູ້ ຫລື ເຂົ້າໃຈກຽ່ວກັບສິ່ງທີ່ຍິງຄົນນັ້ນກຳລັງເວົ້າຢູ່.
ເປໂຕໄດ້ສາບານຕົນເອງແລະສາບແຊ່ງຕົນເອງວ່າລາວບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະເຢຊູ.
ຫລັງຈາກເປໂຕໄດ້ຕອບເທື່ອທີ່ສາມ, ໄກ່ໄດ້ຂັນເປັນເທື່ອທີສອງ.
ຫລັງຈາກທີ່ລາວໄດ້ຍິນສຽງໄກ່ຂັນ,ເປໂຕກໍ່ໄດ້ຄິດແລະຮ້ອງໄຫ້ຂຶ້ນ.
ໃນຕອນເຊົ້າມືດ ພວກເຂົາໄດ້ມັດພຣະເຢຊູແລະມອບພຣະອົງໃຫ້ແກ່ປີລາດ.
ປີລາດປະຫລາດໃຈທີ່ພຣະເຢຊູບໍ່ໄດ້ຕອບລາວຈັກຄຳ.
ຕາມປົກກະຕິແລັວປີລາດໄດ້ປ່ອຍຕົວນັກໂທດຄົນຫນຶ່ງທີ່ປະຊາຊົນຮ້ອງຂໍໃນເວລາເທດສະກາປັດສະຄາ.
ປີລາດຮູ້ວ່າເປັນຍ້ອນຄວາມອິດສາທີພວກຫົວຫນ້າປະໂຣຫິດໄດ້ມອບພຣະເຢຊູໃຫ້ແກ່ລາວ.
ປະຊາຊົນກ່າວວ່າກະສັດຂອງຊາວຢິວຄວນຈະຖືກຄຶງ.
ພວກທະຫານເອົາເສື້ອຄຸມສີມ່ວງມານຸ່ງໃຫ້ພຣະເຊູແລະເອົາມົງກຸດມາສຸບໃສ່ຫົວຂອງພຣະອົງ.
ຊາຍຄົນຫນຶ່ງຊື່ວ່າຊີໂມນ,ຈາກເມຶ່ອງໄທກີເຣເນ,ຖືກບັງຄັບໃຫ້ແບກໄມ້ກາງແຂນຂອງພຣະເຢຊູ.
ຊື່ຂອງສະຖານທີ່ແມ່ນ, ໂຄລະໂຄທາ, ຊຶ່ງຫມາຍຄວາມວ່າ ບ່ອນກະໂຫລກຫົວ.
ພວກທະຫານພາກັນຈົກສະຫລາກເຄື່ອງນຸ່ງຂອງພຣະເຢຊູ.
ພວກທະຫານໄດ້ຂຽນວ່າ ''ກະສັດຂອງຊາວຢິວ'' ໃສ່ໃນປ້າຍ.
ປະຊາຊົນທີ່ຜ່ານໄປມາບອກພຣະເຢຊູໃໃຫ້ຊ່ວຍຕົນເອງລົງມາຈາກໄມ້ກາງແຂນ.
ພວກຫົວຫນ້າປະໂຣຫິດກ່າວວ່າພຣະເຢຊູຄວນລົງມາຈາກໄມ້ກາງແຂນເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ເຊື່ອ.
ພວກຫົວຫນ້າປະໂຣຫິດເອີ້ນພຣະເຢຊູຄຣິດແລະກະສັດຂອງຊາດອິດສະຣາເອນ.
ໃນເວລາຫົກໂມງແລງ,ຄວາມມືດມົວໄປທົ່ວແຜ່ນດິນ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ຮ້ອງອອກມາວ່າ''ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ, ພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍເປັນຫຍັງພຣະອົງຈຶ່ງປະຖິ້ມຂ້ານ້ອຍ?''
ພຣະເຢຊູຮ້ອງຂຶ້ນສຽງດັງກ່ອນທີ່ພຣະອົງຈະຕາຍ.
ຜ້າມ່ານໃນພຣະວິຫານໄດ້ຈີກອອກເປັນສອງຕອນແຕ່ເທິງຮອດລຸ່ມເມື່ອພຣະເຢຊູສິ້ນຊີວິດ.
ນາຍທະຫານໄດ້ເປັນພະຍານວ່າທ່ານຜູ້ນີ້ເປັນພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຢຊູສິ້ນຊີວິດກ່ອນວັນສະບາໂຕ.
ໂຢເຊັບແລະມາຣີໄທມັກດາລາໄດ້ເອົາພຣະສົບພຣະເຢຊູລົງມາຈາກໄມ້ກາງແຂນ ຫໍ່ດ້ວຍຜ້າປ່ານຣິນິນ, ແລະວາງພຣະສົບໄວ້ໃນອຸມົງ, ກິ້ງກ້ອນຫີນໃຫ່ຍປິດປາກອຸມົງ.
ພວກຜູ້ຍິງເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ໄປທີ່ອຸມົງໃນມື້ທຳອິດຂອງອາທິດນີ້ເວລາຕາເວັນຂຶ້ນ.
ມີບາງຄົນໄດ້ກິ້ງກ້ອນຫີນກ້ອນໃຫ່ຍອອກຈາກທາງເຂົ້າ.
ຜູ້ຍິງເຫັນຊາຍຫນຸ່ມ ນຸ່ງເສື້ອລາ່ມສີຂາວນັ່ງຢູ່ເບື່ອງຂວາ.
ຊາຍຫນຸ່ມກ່າວວ່າພຣະເຢຊູໄດ້ເປັນຄືນມາແລັວແລະບໍ່ໄດ້ຢູ່ທີ່ນີ້.
ຊາຍຫນຸ່ມຄົນນີ້ເວົ້າວ່າພວກສາວົກຈະໄດ້ພົບກັບພຣະເຢຊູຢູ່ທີ່ແຂວງຄາລີເລ.
ພຣະເຢຊູປາກົດຕົວຄັ້ງທຳອິດກັບມາຣີໄທມັກດາລາ.
ພວກສາວົກບໍ່ເຊື່ອ.
ພວກສາວົກບໍ່ເຊື່ອ.
ພຣະເຢຊູສັ່ງຫ້າມພວກສາວົກຍ້ອນຄວາມບໍ່ເຊື່ອຟັງຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະເຢຊູສັ່ງພວກສາວົກໃຫ້ໄປທົ່ວໂລກແລະປະກາດຂ່າວປະເສີດ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຜູ້ທີ່ເຊື່ອແລະຮັບບັບຕິສະມາຈະລອດ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຜູ້ທີ່ບໍ່ເຊື່ອຈະຖືກຕັດສິນລົງໂທດ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າຜູ້ທີ່ເຊື່ອພວກເຂົາຈະຂັບໄລ່ຜີມານຮ້າຍອອກໄປ ຈະເວົ້າພາສາແປກໆ ໄດ້, ພວກເຂົາຈະດື່ມຂອງມີພິດຢ່າງໃດຢ່າງຫນຶ່ງແຕ່ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຈະບໍໍ່ເປັນອັນຕະລາຍແກ່ເຂົາ, ແລະປິ່ນປົ່ວຄົນອື່ນ.
ຫລັງຈາກພຣະອົງເວົ້າກັບພວກສາວົກ, ພຣະເຢຊູໄດ້ຖືກຍົກຂຶ້ນສູ້ຟ້າສະຫວັນແລະນັ່ງຢູ່ເບື່ອງຂວາພຣະຫັດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຫລັງຈາກນັ້ນພວກສາວົກໄດ້ອອກໄປປະກາດທົ່ວທຸກທີ່ທຸກບ່ອນ.
ຫລັງຈາກນັ້ນພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ຮ່ວມງານກັບພວກສາວົກແລະໄດ້ຢັ້ງຢືນໃຫ້ເຫັນວ່າການປະກາດຂ່າວປະເສີດຂອງພວກເພິ່ນເປັນຄວາມຈິງ ດ້ວຍຫມາຍສຳຄັນແລະການອັດສະຈັນ.
ພະຍານ "ພະຍານ" ແມ່ນຜູ້ທີ່ຢູ່ກັບພຣະເຍຊູຕັ້ງແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນຮັບໃຊ້ຂອງພະອົງ.
ເຫດການທຸກຢ່າງທີ່ມີມາແຕ່ຕົ້ນຢ່າງຖືກຕ້ອງ - ເພື່ອທີ່ຈະໄດ້ຂຽນເລື່ອງລາວໄດ້ຢ່າງເປັນລະບຽບເພື່ອທ່ານ, ຢ່າງດີທີ່ສຸດໃຫ້ທ່ານເທໂອຟີໂລ.
ເພື່ອວ່າທ່ານຈະໄດ້ຮູ້ຄວາມຈິງກ່ຽວກັບເລື່ອງເຫລົ່ານັ້ນ ສິ່ງທີ່ທ່ານໄດ້ຮັບການສອນ.
ພວກເຂົາທັງສອງເປັນຄົນຊອບທັມຕໍ່ພຣະພັກພຣະເຈົ້າ, ທັງສອງເຊື່ອຟັງຕາມຄຳສັ່ງ ແລະ ຂໍ້ບັນຍັດທຸກຂໍ້ຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ມີລູກ, ເພາະເອລີຊາເບັດເປັນຍິງຫມັນ, ແລະ ເຂົາທັງສອງກໍແກ່ຊະຣາຫລາຍແລ້ວໃນເວລານັ້ນ.
ເມື່ອເຖິງຜຽນທີ່ເຊກາຣີຢາຕ້ອງປະຕິບັດຢູ່ຕໍ່ພຣະພັກຂອງພຣະເຈົ້າ, ເຊິ່ງເປັນການປະຕິບັດຫນ້າທີ່ເປັນປະໂລຫິດຕາມຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງເພິ່ນ.
ຕາມທຳນຽມຂອງການເລືອກປະໂລຫິດໃນການປະຕິບັດຮັບໃຊ້, ທ່ານຖືກເລືອກດ້ວຍການຈົກສະຫລາກ ໃຫ້ເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເພື່ອເຜົາເຄື່ອງຫອມບູຊາ.
ສ່ວນພົນລະເມືອງທັງຫມົດກໍໄຫວ້ວອນຢູ່ຂ້າງນອກໃນເວລາເຜົາເຄື່ອງຫອມນັ້ນ.
ເວລານັ້ນມີເທວະດາຕົນຫນຶ່ງຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ມາປະກົດແກ່ເພິ່ນ ແລະ ຢືນຢູ່ເບື້ອງຂວາມືຂອງແທ່ນເຜົາເຄື່ອງຫອມບູຊານັ້ນ.
ເມື່ອເຊກາຣີຢາໄດ້ເຫັນເພິ່ນ, ກໍຕົກໃຈແລະ ຮູ້ສຶກຢ້ານເທວະດາຕົນນັ້ນ.
ແຕ່ເທວະດາຕົນນັ້ນໄດ້ບອກກັບເພິ່ນວ່າ, “ຢ່າຊູ່ຢ້ານ, ເຊກາຣີຢາເອີຍ, ເພາະພຣະເຈົ້າຟັງຄຳອ້ອນວອນຂອງທ່ານແລ້ວ. ນາງເອລີຊາເບັດ ພັນຣະຍາຂອງທ່ານຈະປະສູດບຸດຊາຍໃຫ້ທ່ານຄົນຫນຶ່ງ, ແລ້ວທ່ານຈົ່ງໃສ່ຊື່ບຸດນັ້ນວ່າ ໂຢຮັນ.
ເພິ່ນຈະໃຫ້ບັນດາພໍ່ກັບຄືນດີກັບລູກ ແລະເພື່ອໃຫ້ບັນດາຄົນທີ່ດື້ດ້ານຈະເດີນໃນສະຕິປັນຍາຂອງຄົນຊອບທັມ - ເພື່ອຈັດຕຽມພົນລະເມືອງໄວ້ພ້ອມສຳລັບອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.”
ມີປະຊາຊົນອິສຣາເອນຫລາຍຄົນ ຈະກັບຄືນມາຫາພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ.
ຝ່າຍເທວະດາຕົນນັ້ນຈິ່ງຕອບ ແລະ ກ່າວກັບເພິ່ນວ່າ, “ເຮົາແມ່ນຄັບຣີເອນ, ຊຶ່ງຢືນຢູ່ຕໍ່ພຣະພັກພຣະເຈົ້າ. ເຮົາຖືກໃຊ້ມາເພື່ອບອກທ່ານ, ເຖິງຂ່າວດີນີ້.
ແຕ່ເມື່ອເຊກາຣີຢາອອກມາ, ເພິ່ນບໍ່ສາມາດເວົ້ານຳພວກເຂົາໄດ້. ພວກເຂົາຈິ່ງສັງເກດຮູ້ວ່າເພິ່ນໄດ້ເຫັນນິມິດໃນຂະນະທີ່ ເພິ່ນຢູ່ໃນພຣະວິຫານນັ້ນ.
ມາຫາຍິງພົມມະຈາຣີຄົນຫນຶ່ງ ຊຶ່ງເປັນຄູ່ຫມັ້ນຂອງຊາຍຄົນຫນຶ່ງຊື່ໂຢເຊັບ. ຜູ້ທີ່ເປັນເຊື້ອສາຍຂອງກະສັດດາວິດ, ແລະ ຍິງພົມມະຈາຣີນາງນັ້ນຊື່ ມາຣີອາ.
ທູດສະຫວັນໄດ້ກ່າວກັບນາງວ່າ, “ຢ່າຊູ່ຢ້ານເລີຍ, ມາຣີອາ, ເພາະວ່າເຈົ້າເປັນທີ່ຊົງພໍພຣະທັຍຈາກອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລ້ວ.
ເບິ່ງແມ, ເຈົ້າຈະຖືພາ ແລະ ປະສູດບຸດຊາຍ. ຈົ່ງຕັ້ງຊື່ບຸດນັ້ນວ່າ 'ເຢຊູ'.
ທູດສະຫວັັນໄດ້ຕອບນາງວ່າ, “ພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດຈະສະເດັດລົງມາເທິງເຈົ້າ ແລະ ຣິດເດດຂອງຜູ້ສູງສຸດຈະປົກຄຸມເຈົ້າໄວ້.
ດັ່ງນັ້ນ ອົງບໍຣິສຸດທີ່ຈະເກີດມາ ຈະຖືກເອີ້ນວ່າເປັນ ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ບໍ່ມີ
ບຸດໃນທ້ອງຂອງຕົນກໍດີ້ນ, ແລະ ເອລີຊາເບັດກໍເຕັມໄປດ້ວຍພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດ.
ນາງຈິ່ງຮ້ອງຂຶ້ນດ້ວຍສຽງອັນດັງວ່າ, “ພຣະພອນເປັນຂອງທ່ານໃນທ່າມກາງບັນດາພວກຜູ້ຍິງທັງປວງ, ແລະ ພຣະພອນກໍແມ່ນລູກໃນທ້ອງທ່ານ.
ຕາມທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງບອກໄວ້ກັບບັນພະບຸຣຸດທັງຫລາຍຂອງພວກເຮົາ ຕໍ່ອັບຣາຮາມ ແລະ ຕໍ່ເຊື້ອສາຍຂອງເພິ່ນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ເມື່ອຄົບເຖິງວັນທີແປດ ພວກເຂົາກໍພາກັນມາໃຫ້ເດັກນ້ອຍນັ້ນຮັບພິທີຕັດ. ພວກເຂົາຈະໃສ່ຊື່ເດັກນ້ອຍວ່າ"ເຊກາຣີຢາ," ຕາມຊື່ຂອງບິດາ.
ບິດາຂອງເພິ່ນຂໍກະດານ ແລະ ຂຽນລົງໄປວ່າ “ຊື່ຂອງລາວແມ່ນ ໂຢຮັນ” ແລະ ພວກເຂົາກໍປະຫລາດໃຈໃນເລື່ອງນີ້.
ທັນໃດນັ້ນ ປາກຂອງເຊກາຣີຢາກໍເປີດອອກ ແລະ ລີ້ນຂອງລາວກໍອ່ອນ. ເພິ່ນໄດ້ເວົ້າ ແລະ ໄດ້ກ່າວສັນຣະເສີນພຣະເຈົ້າ.
ແລະທຸກຄົນທີ່ໄດ້ຍິນກໍເກັບເລື່ອງນີ້ໄວ້ໃນໃຈ, ຕ່າງໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ເດັກນັ້ນຈະເຕີບໂຕເປັນຢ່າງໃດຕໍ່ໄປ?” ເພາະພຣະຫັດຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກໍສະຖິດຢູ່ກັບເຂົາ.
ສັນຣະເສີນຜູ້ຊົງເປັນພຣະເຈົ້າ, ພຣະເຈົ້າຂອງອິສຣາເອນ, ເພາະພຣະອົງມາເພື່ອຊ່ວຍ ແລະ ຊົງໄຖ່ເອົາພົນລະເມືອງຂອງພຣະອົງໄດ້ສຳເລັດ.
ເພື່ອຕຽມຫົນທາງຂອງພຣະອົງເພື່ອຕຽມໄພ່ພົນສຳລັບການສະເດັດມາຂອງພຣະອົງ,
ບັດນີ້ ລູກນ້ອຍນັ້ນກໍໃຫຍ່ຂຶ້ນ ແລະ ໄດ້ກາຍເປັນຜູ້ເຂັ້ມແຂງໃນຝ່າຍຈິດວິນຍານ, ແລະເພິ່ນໄດ້ອາໄສຢູ່ໃນປ່າຈົນເຖິງວັນທີ່ຈະໄດ້ມາປະກົດແກ່ພວກອິສຣາເອນ.
ນີ້ເປັນການຈົດທະບຽນສຳມະໂນຄົວເທື່ອທຳອິດ ໃນສະໄຫມທີ່ ກີເຣນີໂອ ເປັນຜູ້ປົກຄອງແຂວງຊີເຣຍ.
ໂຢເຊັບເຊັ່ນດຽວກັນກັບກໍຂຶ້ນໄປຈາກເມືອງນາຊາເຣັດ, ແຂວງຄາລີເລ ໄປຍັງເມືອງຂອງດາວິດ,ແຂວງຢູດາຍ ຊຶ່ງຊື່ວ່າເບັດເລເຮັມ, ເພາະເພິ່ນເປັນເຊື້ອສາຍວົງຕະກຸນດຽວກັບດາວິດ.
ວາງພຣະອົງໄວ້ໃນຮາງຫຍ້າ, ເພາະບໍ່ມີບ່ອນຫວ່າງສຳລັບພວກເຂົາໃນໂຮງແຮມ.
ມີພວກລ້ຽງແກະໃນແຖບນັ້ນ ກຳລັງລ້ຽງຝູງແກະຂອງເຂົາຢູ່ທົ່ງຫຍ້າ, ໃນເວລາກາງຄືນ.
ທູດສະຫວັນຕົນຫນຶ່ງຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ມາປະກົດແກ່ເຂົາ, ຣັດສະຫມີຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ສ່ອງຮອບພວກເຂົາ, ແລະ ພວກເຂົາກໍເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມສະທ້ານໃຈຫລາຍ.
ທູດສະຫວັນຕົນນັ້ນຈິ່ງໄດ້ກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, “ຢ່າຊູ່ຢ້ານເລີຍ, ເພາະເຮົານຳເອົາຂ່າວດີມາໃຫ້ພວກເຈົ້າຮູ້ ຊຶ່ງເປັນທີ່ຈະນຳຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີອັນໃຫຍ່ຫລວງມາສູ່ພົນລະເມືອງທັງໝົດ.
ພວກລ້ຽງແກະໄດ້ເວົ້າຕໍ່ກັນວ່າ, “ໃຫ້ເຮົາໄປທີ່ເມືອງເບັດເລເຮັມເທາະ, ແລະ ເພື່ອໄປເບິ່ງເຫດການທີ່ເກີດຂຶ້ນ, ຊຶ່ງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ຊົງແຈ້ງແກ່ເຮົານັ້ນ.”
ເມື່ອຄົບແປດວັນແລ້ວ ເຊິ່ງເປັນວັນທີ່ພຣະອົງໄດ້ເຂົ້າພິທີຕັດ, ເຂົາຈິ່ງໃສ່ຊື່ພຣະອົງນັ້ນວ່າ ເຢຊູ ເຊິ່ງເປັນຊື່ຕາມທີ່ທູດສະຫວັນໄດ້ບອກໄວ້ກ່ອນ ທີ່ພຣະອົງຈະປະຕິສົນທິໃນທ້ອງ.
ເພື່ອຖວາຍແດ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດໄດ້ຊົງສຳແດງເປີດເຜີຍ ແກ່ເພິ່ນແລ້ວວ່າ, ເພິ່ນຈະບໍ່ຕາຍຈົນກວ່າຈະໄດ້ເຫັນພຣະຄຣິດເຈົ້າຜູ້ມາຈາກອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ຊຶ່ງພຣະອົງໄດ້ຊົງຈັດຕຽມໄວ້ ສຳລັບຄົນໃນຍຸກນີ້. ແສງສະຫວ່າງແຫ່ງການເປີດເຜີຍທີ່ມາເຖິງບັນດາປະຊາຊາດ ແລະ ພຣະສະຫງ່າຣາສີທີ່ມີແກ່ພວກອິສຣາເອນ ປະຊາຊົນຂອງພຣະອົງ.”
ບິດາມານດາຂອງພຣະກຸມມານກໍປະຫລາດໃຈໃນຖ້ອຍຄຳທີ່ຊິເມໂອນໄດ້ກ່າວເຖິງພຣະກຸມມານນັ້ນ.
ນາງເປັນຄົນແກ່ຊະຣາຫລາຍແລ້ວ ນາງຢູ່ກິນນຳສາມີເປັນເວລາເຈັດປີ ຫລັງຈາກທີ່ເປັນສາວປອດ.
ພວກເພິ່ນກໍໄດ້ກັບເມືອຍັງເມືອງນາຊາເຣັດ ແຂວງຄາລີເລບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງຕົນ.
ພວກເພິ່ນທັງສອງຄິດວ່າພຣະອົງຢູ່ນຳກຸ່ມຄົນທີ່ເດີນທາງມາດ້ວຍກັນກັບພວກເພິ່ນ ດັ່ງນັ້ນເມື່ອພວກເພິ່ນເດີນທາງກັບໄປໄດ້ມື້ຫນຶ່ງ.
ຫລັງຈາກນັ້ນສາມວັນ ພວກເພິ່ນກໍພົບພຣະອົງນັ່ງຢູ່ໃນບໍຣິເວນພຣະວິຫານ ທ່າມກາງພວກອາຈານ ກຳລັງຟັງແລະຖາມຄຳຖາມພວກອາຈານເຫລົ່ານັ້ນຢູ່.
ພວກທ່ານຍັງບໍ່ຮູ້ ຫລື ວ່າ ເຮົາຕ້ອງຢູ່ໃນທີ່ສະຖິດແຫ່ງພຣະບິດາຂອງເຮົາ.”
ສ່ວນມານດາຂອງພຣະອົງກໍເກັບຮັກສາເລື່ອງທັງຫລາຍນີ້ໄວ້ໃນໃຈ.
ແຕ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍໄດ້ຈະເຣີນຂຶ້ນໃນດ້ານສະຕິປັນຍາ, ແລະ ດ້ານຮ່າງກາຍ, ແລະ ເປັນທີ່ພໍພຣະທັຍຕໍ່ພຣະເຈົ້າ ແລະຕໍ່ມະນຸດ.
ໂຢຮັນໄດ້ໄປທົ່ວເຂດອ້ອມແອ້ມແມ່ນ້ຳຈໍແດນ, ປະກາດບັບຕິສະມາ ສະແດງການຖິ້ມໃຈເກົ່າເອົາໃຈໃຫມ່ ເພື່ອຮັບການຍົກໂທດຍົກຄວາມຜິດບາບເສຍ.
ສຽງຫນຶ່ງຮ້ອງໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານວ່າ ‘ທ່ານຄວນຈັດແຈງທາງຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໃຫ້ພ້ອມ.
ເພາະເຮົາບອກເຈົ້າທັງຫລາຍວ່າພຣະເຈົ້າຊົງຣິດອາດຈະບັນດານໃຫ້ລູກຫລານທັງຫລາຍເກີດແກ່ອັບຣາຮາມຈາກກ້ອນຫີນເຫລົ່ານີ້ກໍໄດ້.
ບັດນີ້ຂວານກໍວາງໄວ້ທີ່ເຫງົ້າຕົ້ນໄມ້ແລ້ວ ດັ່ງນັ້ນໄມ້ທຸກຕົ້ນທີ່ບໍ່ເກີດຜົນດີ ກໍຈະຖືກປ້ຳແລະໂຍນຖິ້ມລົງໃສ່ໄຟ.
ເພິ່ນຕອບເຂົາວ່າ, “ຢ່າໄດ້ເກັບພາສີເກີນອັດຕາທີ່ພວກທ່ານໄດ້ຮັບຄຳສັ່ງໃຫ້ເກັບ.”
ແຕ່ມີທ່ານຜູ້ຫນຶ່ງຈະສະເດັດມາເປັນຜູ້ມີຣິອຳນາດກວ່າເຮົາອີກ, ຊຶ່ງເຮົາບໍ່ສົມຄວນແມ່ນແຕ່ຈະແກ້ສາຍຮັດເກີບຂອງພຣະອົງ, ພຣະອົງຈະໃຫ້ພວກເຈົ້າຮັບບັບຕິສະມາໃນພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດແລະໃນໄຟ.
ເມື່ອເຮໂຣດຜູ້ປົກຄອງເມືອງ, ເມື່ອຖືກໂຢຮັນກ່າວຕິຕຽນເພາະເລື່ອງນາງ ເຮໂຣເດຍ ພັນຣະຍານ້ອງຊາຍຂອງຕົນ ແລະ ເພາະການຊົ່ວທັງຫລາຍທີ່ເຮໂຣດໄດ້ເຮັດນັ້ນ.
ເຮໂຣດຍັງເຮັດການຊົ່ວນີ້ເພີ່ມກັບການທີ່ຕົນໄດ້ເຮັດມາແລ້ວ ຄືໄດ້ຈັບໂຢຮັນຂັງໄວ້ໃນຄຸກ.
ຂະນະທີ່ພຣະອົງກຳລັງອະທິຖານຢູ່ ທ້ອງຟ້າກໍໄຂອອກແລະ ພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດ ຊົງຮູບເຫມືອນນົກເຂົາໄດ້ສະເດັດລົງມາສະຖິດຢູ່ເທິງພຣະອົງ
ມີພຣະສຸຣະສຽງອອກມາຈາກຟ້າສະຫວັນວ່າ, “ທ່ານຜູ້ນີ້ເປັນບຸດທີ່ຮັກຂອງເຮົາ ໆຊອບໃຈຫລາຍໃນທ່ານ.”
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຕັ້ງຕົ້ນປະຕິບັດພາຣະກິດຂອງພຣະອົງ ເມື່ອພຣະອົງມີອາຍຸປະມານສາມສິບປີ.
ພຣະເຢຊູຊົງເຈົ້າເຕັມໄປດ້ວຍພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດ ໄດ້ສະເດັດກັບຈາກແມ່ນ້ຳຈໍແດນ ແລະພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າໄດ້ຊົງນຳພຣະອົງໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ທີ່ຊຶ່ງພຣະອົງຖືກມານຮ້າຍທົດລອງເປັນເວລາສີ່ສິບວັນ.
ມານຮ້າຍໄດ້ທູນພຣະອົງວ່າ, “ຖ້າທ່ານເປັນພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ ຈົ່ງສັ່ງຫີນກ້ອນນີ້ໃຫ້ກາຍເປັນເຂົ້າຈີ່.”
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຕອບມັນວ່າ, “ມີພຣະຄັມພີຂຽນໄວ້ວ່າ ‘ມະນຸດຈະບໍ່ລ້ຽງຊີວິດພຽງອາຫານສິ່ງດຽວກໍບໍ່ໄດ້’.”
ສະແດງບັນດາຣາຊະອານາຈັກຕ່າງໆຂອງໂລກໃຫ້ພຣະອົງເຫັນໃນຊົ່ວຂະນະຫນຶ່ງ.
ຫາກທ່ານກົ້ມຂາບລົງໄຫວ້ເຮົາ ແລະນະມັດສະການເຮົາ ສັບພະສິ່ງນັ້ນຈະເປັນຂອງທ່ານ.”
ແຕ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຕອບມານວ່າ, “ດັ່ງທີ່ມີຄຳຂຽນໄວ້ວ່າ, ‘ທ່ານຈົ່ງຂາບໄຫວ້ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງເຈົ້າແລະຮັບໃຊ້ພຣະອົງແຕ່ຜູ້ດຽວ’.”
ພະຍາມານທູນພຣະອົງວ່າ, “ຖ້າທ່ານເປັນພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ ຈົ່ງໂຕນລົງຈາກທີ່ນີ້.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຕອບມານວ່າ, “ມີຄຳກ່າວໄວ້ວ່າ, ‘ຢ່າໄດ້ທົດລອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າພຣະເຈົ້າຂອງເຈົ້າ’.”
ເມື່ອມານໄດ້ທົດລອງພຣະອົງທຸກປະການແລ້ວ ມັນກໍຫນີຈາກໄປແລະປະພຣະອົງໄວ້ຈົນກວ່າຈະມີໂອກາດອີກ.
ພຣະອົງໄດ້ສະເດັດເຂົ້າໄປໃນໂຮງທັມະສາລາໃນວັນສະບາໂຕຕາມເຄີຍ ແລະ ຊົງຢືນຂຶ້ນເພື່ອຈະອ່ານພຣະທັມ
ພຣະອົງຈິ່ງຊົງຕັ້ງຕົ້ນກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ພຣະຄັມພີທີ່ທ່ານໄດ້ຍິນວັນນີ້ໄດ້ສຳເລັດແລ້ວ.”
ແຕ່ພຣະອົງຊົງກ່າວອີກວ່າ, “ເຮົາບອກຄວາມຈິງວ່າກັບພວກທ່ານວ່າ ບໍ່ມີຜູ້ປະກາດພຣະທັມຄົນໃດໄດ້ຮັບຄວາມນັບຖືໃນບ້ານເກີດເມືອງນອນຂອງຕົນ.
ແຕ່ເອລີຢາກໍບໍ່ໄດ້ຖືກສົ່ງໄປຫາຜູ້ໃດ ຍົກເວັ້ນແຕ່ແມ່ຫມ້າຍຄົນຫນຶ່ງໃນເມືອງຊາເຣຟັດແຂວງຊີໂດນທີ່ອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ແຕ່ບໍ່ມີຄົນໃດໄດ້ຮັບການຊົງຊຳຣະໃຫ້ດີສະອາດ ຍົກເວັ້ນແຕ່ ນາອາມານ ຊາວຊີເຣຍ.”
ພວກເຂົາຈິ່ງພາກັນລຸກຂຶ້ນແລະຊຸກພຣະອົງອອກໄປນອກເມືອງ ແລະ ພາພຣະອົງໄປຍັງຫນ້າຜາຊັນບ່ອນເມືອງຕັ້ງຢູ່ ເພື່ອຫມາຍຈະຊຸກພຣະອົງລົງຫນ້າຜາ.
ແຕ່ພຣະອົງຊົງຍ່າງຜ່ານພວກເຂົາໄປ ແລະ ໄປຍັງທີ່ອີກແຫ່ງຫນຶ່ງ.
ທ່ານມາເພື່ອທຳລາຍພວກເຮົາຫລື? ເຮົາກໍຮູ້ ວ່າທ່ານຄືອົງຜູ້ບໍຣິສຸດຂອງພຣະເຈົ້າ.”
ຄົນທັງປວງກໍປະຫລາດໃຈ ແລະເວົ້າຕໍ່ກັນກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້.
ພຣະອົງກໍຊົງວາງພຣະຫັດໃສ່ເຂົາທຸກຄົນ ແລະໂຜດໃຫ້ເຂົາດີທຸກຄົນ.
ແຕ່ພຣະອົງຊົງກ່າວແກ່ເຂົາວ່າ, “ເຮົາຕ້ອງປະກາດຂ່າວປະເສີດເລື່ອງຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າແກ່ຄົນໃນເມືອງອື່ນໆ ອີກຫລວງຫລາຍ, ເພາະນີ້ເປັນເຫດຜົນທີ່ເຮົາຖືກສົ່ງມາທີ່ນີ້.
ພຣະອົງຊົງກ່າວຕໍ່ຊີໂມນວ່າ, “ຈົ່ງພາຍເຮືອອອກໄປບ່ອນນໍ້າເລິກ ແລະ ຢ່ອນມອງຂອງພວກທ່ານລົງຈັບປາ.”
ແຕ່ເພາະພຣະອົງສັ່ງ ຂ້ານ້ອຍຈະຢ່ອນມອງລົງໄປຈັບປາ.
ເມື່ອພວກເຂົາຢ່ອນລົງແລ້ວ ພວກເຂົາຈັບປາໄດ້ຈຳນວນຫລາຍ ຈົນມອງຂອງເຂົາພວມຈະຂາດ.
ເພິ່ນຈິ່ງຂາບລົງທີ່ຕີນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ແລະ ທູນວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຂໍເຊີນໄປໃຫ້ຫ່າງຈາກຂ້ານ້ອຍຖ້ອນ, ເພາະຂ້ານ້ອຍເປັນຄົນບາບ.”
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງກ່າວກັບຊີໂມນວ່າ, “ຢ່າຢ້ານເລີຍ ເພາະຕັ້ງແຕ່ນີ້ໄປທ່ານຈະເປັນຜູ້ຫາຄົນ.
ແຕ່ຊື່ສຽງຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າແຮງຊ່າລືເຜີຍແຜ່ໄປໄກອີກ ແລະ ປະຊາຊົນຈຳນວນຫລາຍໄດ້ຊຸມນຸມກັນເພື່ອຟັງຄຳສັ່ງສອນຂອງພຣະອົງ ແລະເພື່ອຈະຊົງໂຜດຮັບການຮັກສາໃຫ້ຫາຍດີຈາກພະຍາດຕ່າງໆ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງເຫັນຄວາມເຊື່ອຂອງເຂົາແລ້ວກໍຊົງກ່າວກັບຄົນເປ້ຍນັ້ນວ່າ, “ລູກເອີຍ, ຄວາມຜິດບາບຂອງເຈົ້າໄດ້ຮັບອະພັຍແລ້ວ.”
ໃຜນໍຈະຍົກຄວາມຜິດບາບໄດ້ ນອກຈາກພຣະເຈົ້າແຕ່ອົງດຽວເທົ່ານັ້ນ.
ແຕ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຮູ້ຄວາມຄຶດຂອງພວກເຂົາ ຈິ່ງຊົງກ່າວຕອບພວກເຂົາວ່າ, ເປັນຫຍັງພວກທ່ານຈິ່ງຕັ້ງຄຳຖາມນີ້ໃນຫົວໃຈຂອງພວກທ່ານ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຕອບເຂົາວ່າ, “ຄົນທີ່ມີສຸຂະພາບດີບໍ່ຕ້ອງການຫມໍຮັກສາ ມີແຕ່ຄົນປ່ວຍເທົ່ານັ້ນທີ່ຕ້ອງການຫມໍ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຕອບເຂົາວ່າ, ມີສະຫາຍຂອງເຈົ້າບ່າວຄົນໃດທີ່ຖືສິນອົດອາຫານໃນຂະນະທີ່ເຈົ້າບ່າວຍັງຢູ່ກັບພວກເຂົາ.
ແລ້ວພຣະເຢຊູຈິ່ງກ່າວຄຳອຸປະມາຂໍ້ຫນຶ່ງແກ່ພວກເຂົາວ່າ, “ບໍ່ຫ່ອນມີຜູ້ໃດຈີກເອົາຜ້າຈາກເສື້ອໃຫມ່ມາຕາບເສື້ອເກົ່າ.
ບໍ່ມີຜູ້ໃດເອົານ້ຳອະງຸ່ນໃຫມ່ມາໃສ່ໄວ້ໃນຖົງຫນັງເກົ່າ. ຖ້າເຮັດດັ່ງນັ້ນນ້ຳອະງຸ່ນໃຫມ່ຈະເຮັດໃຫ້ຖົງຫນັງນັ້ນຂາດໄປ
ແຕ່ນ້ຳອະງຸ່ນໃຫມ່ຕ້ອງໃສ່ໄວ້ໃນຖົງຫນັງໃຫມ່.
ເມື່ອເຖິງວັນສະບາໂຕ ໃນຂະນະທີ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າສະເດັດຜ່ານທົ່ງນາໄປ, ພວກສາວົກຂອງພຣະອົງໄດ້ເດັດເອົາຮວງເຂົ້າ ແລະ ໃສ່ຝາມື ແລະ ກິນເມັດເຂົ້ານັ້ນ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຕອບເຂົາວ່າ, “ພວກທ່ານຍັງບໍ່ໄດ້ອ່ານເຖິງເລື່ອງທີ່ດາວິດໄດ້ເຮັດຕອນທີ່ທ່ານຫິວ ທັງດາວິດແລະພັກພວກຂອງເພິ່ນຫລື
ແຕ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນກໍເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຄຽດແຄ້ນ ແລະໄດ້ປຶກສາກັນວ່າຈະເຮັດຢ່າງໃດກັບພຣະເຢຊູເຈົ້າ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ສະເດັດຂຶ້ນໄປເທິງພູເຂົາເພື່ອພາວັນນາອະທິຖານ.
ທ່ານທັງຫລາຍທີ່ຍາກຈົນກໍເປັນສຸກ ເພາະຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າເປັນຂອງພວກທ່ານ.
ເພາະທ່ານຫມັ້ນໃຈວ່າຈະໄດ້ບຳເຫນັດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ໃນສະຫວັນ ເພາະວ່າບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາໄດ້ເຮັດຢ່າງນັ້ນ ແກ່ຜູ້ປະກາດພຣະທັມເຫມືອນກັນ.
ຈົ່ງອວຍພອນແກ່ຜູ້ທີ່ປ້ອຍດ່າພວກທ່ານ, ແລະຈົ່ງອ້ອນວອນເພື່ອຜູ້ທີ່ກ່າວຫຍາບຊ້າຕໍ່ພວກທ່ານ.
ຈົ່ງມີຄວາມເມດຕາກະຣຸນາ ເຫມືອນຢ່າງພຣະບິດາຂອງທ່ານຊົງມີພຣະທັຍເມດຕາກະຣຸນາ.
ແຕ່ທ່ານເອງໄມ້ທັງທ່ອນທີ່ຢູ່ໃນຕາຂອງຕົນກໍຍັງບໍ່ເຫັນ ໂອ ຄົນຫນ້າຊື່ໃຈຄົດເອີຍ, ຈົ່ງເອົາໄມ້ທັງທ່ອນອອກຈາກຕາຂອງຕົນກ່ອນ.
ຄົນດີຍ່ອມເອົາຂອງດີທີ່ມີຢູ່ໃນຄັງດີໃນໃຈຂອງຕົນອອກມາ, ແລະຄົນຊົ່ວກໍຍ່ອມເອົາຂອງຊົ່ວຈາກຄັງຊົ່ວໃນໃຈຂອງຕົນອອກມາ.
ເພາະວ່າໃຈເຕັມລົ້ນດ້ວຍອັນໃດ ປາກກໍເວົ້າອອກມາຢ່າງນັ້ນ.
ແຕ່ທ່ານບໍ່ໄດ້ເຮັດຕາມຖ້ອຍຄຳທີ່ເຮົາບອກນັ້ນ.
ເມື່ອກະແສນ້ຳໄຫລທັ່ງໃສ່ເຮືອນນັ້ນ, ມັນກໍເຈື່ອນລົງທັນທີ, ແລະນຳຄວາມຈິບຫາຍມາສູ່ເຮືອນນັ້ນຈົນກ້ຽງບໍ່ເຫລືອຍັງເລີຍ.”
ເມື່ອພວກເຂົາເຂົ້າມາໃກ້ພຣະເຢຊູເຈົ້າແລ້ວ ເຂົາກໍອ້ອນວອນພຣະອົງດ້ວຍໃຈຮ້ອນຮົນວ່າ, “ນາຍທະຫານຜູ້ນັ້ນສົມຄວນທີ່ຈະຮັບການຊ່ວຍເຫລືອນີ້ຈາກທ່ານ.
ນາຍທະຫານໄດ້ໃຊ້ຫມູ່ສະຫາຍໄປຫາພຣະອົງທູນວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຂໍຢ່າໄດ້ລຳບາກເລີຍ ເພາະວ່າຂ້ານ້ອຍເປັນຄົນບໍ່ສົມຄວນທີ່ຈະໃຫ້ທ່ານເຂົ້າໄປລຸ່ມຫລັງຄາເຮືອນຂອງຂ້ານ້ອຍ.
ເພາະເຫດນັ້ນຂ້ານ້ອຍຈິ່ງຖືວ່າເປັນຜູ້ບໍ່ສົມຄວນທີ່ຈະໄປຫາພຣະອົງ, ແຕ່ຂໍພຣະອົງພຽງແຕ່ກ່າວຄຳດຽວ ແລະຄົນໃຊ້ຂອງຂ້ານ້ອຍຄົງຈະດີພະຍາດ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ຍິນຄຳເຫລົ່ານັ້ນ ພຣະອົງກໍປະຫລາດໃຈໃນຕົວນາຍທະຫານນັ້ນ ແລະຫລຽວຫລັງກ່າວກັບປະຊາຊົນທີ່ຕາມມາວ່າ, “ເຮົາບອກທ່ານທັງຫລາຍວ່າ ເຮົາຍັງບໍ່ເຄີຍເຫັນຜູ້ໃດມີຄວາມເຊື່ອໃຫຍ່ເທົ່ານີ້ໃນອິສະຣາເອນ.”
ເມື່ອເຫັນນາງແລ້ວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກໍຊົງເມດຕານາງຫລາຍແລ້ວຊົງກ່າວວ່າ, “ຢ່າຮ້ອງໄຫ້.”
ແລ້ວພວກເຂົາທຸກຄົນຈຶ່ງເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຢ້ານພວກເຂົາຈິ່ງສັນຣະເສີນພຣະເຈົ້າບໍ່ຢຸດໂດຍເວົ້າວ່າ, “ທ່ານຜູ້ປະກາດພຣະທັມຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນທ່າມກາງພວກເຮົາ ແລ້ວແລະພຣະເຈົ້າໄດ້ສະເດັດມາຢ້ຽມຢາມພົນລະເມືອງຂອງພຣະອົງແລ້ວ.”
ພຣະອົງໄດ້ຊົງໂຜດໃຫ້ຫລາຍຄົນດີພະຍາດໂຣຄາຕ່າງໆ ແລະຄວາມທຸກຍາກຕ່າງໆ ແລະພົ້ນຈາກວິນຍານຜີຮ້າຍ ແລະພຣະອົງຮັກສາຄົນຕາບອດຫລາຍຄົນໃຫ້ເຫັນຮຸ່ງ,
ພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍຊົງຕັ້ງຕົ້ນກ່າວກັບປະຊາຊົນເຖິງເລື່ອງໂຢຮັນວ່າ, “ທ່ານທັງຫລາຍໄດ້ອອກໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານເພື່ອເບິ່ງຫຍັງ
ເມື່ອຄົນທັງປວງທີ່ໄດ້ຍິນດັ່ງນັ້ນ, ລວມເຖິງບັນດາຄົນເກັບພາສີ, ພວກເຂົາກໍໄດ້ຍອມຮັບວ່າພຣະເຈົ້າຊົງຍຸຕິທັມ ໂດຍທີ່ພວກເຂົາເປັນຫນຶ່ງໃນກຸ່ມຄົນທີ່ໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາຈາກໂຢຮັນແລ້ວ.
ເພາະວ່າໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕ ໄດ້ມາໂດຍບໍ່ກິນເຂົ້າຈີ່ ຫລື ດື່ມເຫລົ້າແວງ ແລະ ພວກທ່ານເວົ້າວ່າ ‘ເພິ່ນມີຜີສິງຢູ່’.
ສ່ວນບຸດມະນຸດໄດ້ມາທັງກິນ ແລະດື່ມ ແລະພວກທ່ານເວົ້າວ່າ ‘ເບິ່ງແມ, ນີ້ເປັນຄົນກິນເກີນສ່ວນ ແລະ ມັກເມົາ, ເປັນເພື່ອນຂອງຄົນເກັບພາສີ ແລະ ຄົນບາບ.
ຫລັງຈາກທີ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າສະເດັດເຂົ້າໄປໃນເຮືອນຂອງຟາຣີຊາຍແລ້ວພຣະອົງຊົງປຣະທັບລົງທີ່ໂຕະເພື່ອຈະຮັບປະທານອາຫານ.
ທ່ານບໍ່ໄດ້ຫົດຫົວຂອງເຮົາດ້ວຍນ້ຳມັນ ແຕ່ຍິງຜູ້ນີ້ໄດ້ຫົດຕີນຂອງເຮົາດ້ວຍນ້ຳມັນຫອມ.
ຄົນທັງຫລາຍທີ່ນັ່ງຮັບປະທານອາຫານຮ່ວມກັບພຣະອົງກໍຕັ້ງຄຶດໃນໃຈວ່າ, “ຜູ້ນີ້ແມ່ນໃຜຈິ່ງໃຫ້ອະພັຍຄວາມຜິດບາບໄດ້ ດັ່ງນັ້ນ,”
ກັບແມ່ຍິງບາງຄົນທີ່ຊົງໂຜດໃຫ້ພົ້ນຈາກຜີມານຮ້າຍແລ້ວ ແລະພົ້ນຈາກພະຍາດຕ່າງໆ ຄືມາຣີອາຜູ້ມີຊື່ອີກວ່າມັກດາລາ ຜູ້ທີ່ພຣະອົງຊົງຂັບໄລ່ຜີເຈັດໂຕອອກ.
ຄວາມຫມາຍຂອງຄຳອຸປະມາເມັດພືດນັ້ນໄດ້ ແກ່ພຣະທັມຂອງພຣະເຈົ້າ.
ເມັດທີ່ຕົກຕາມທາງໄດ້ແກ່ພວກຄົນທີ່ໄດ້ຍິນພຣະຄັມນັ້ນ ແຕ່ມານຮ້າຍມາແລະຍາດເອົາພຣະທັມໄປ.
ແລ້ວກໍຮັບພຣະທັມນັ້ນດ້ວຍຄວາມຍິນດີແຕ່ບໍ່ມີຮາກ; ເຊື່ອຢູ່ແຕ່ຊົ່ວຄາວເມື່ອຖືກທົດລອງເຂົາເລີກໄປ.
ເມັດທີ່ຕົກທ່າມກາງພຸ່ມຫນາມນັ້ນໄດ້ແກ່ພວກຄົນທີ່ໄດ້ຍິນພຣະທັມແລ້ວ ແຕ່ຍັງດຳເນີນຊີວິດໃນທາງຂອງຕົນເອງ, ພວກເຂົາຖືກປົກຄຸມດ້ວຍຄວາມກັງວົນ, ຄວາມຮັ່ງມີແລະ ຄວາມສະຫນຸກຂອງຊີວິດນີ້ ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈິ່ງບໍ່ເກີດຜົນຢ່າງທີ່ພວກເຂົາຈະເປັນ.
ແຕ່ເມັດທີ່ຕົກໃສ່ດິນດີນັ້ນໄດ້ແກ່ຜູ້ທີ່ໄດ້ຍິນພຣະທັມດ້ວຍໃຈເຫລື້ອມໃສສັດທາ ແລ້ວກໍຢຶດໄວ້ຢ່າງຫມັ້ນຄົງ ແລະ ເກີດຜົນດ້ວຍຄວາມພາກພຽນ.”
ແຕ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ແມ່ແລະນ້ອງຂອງເຮົາຄືຄົນທີ່ໄດ້ຍິນພຣະທັມຂອງພຣະເຈົ້າແລະເຮັດຕາມ.
ເຂົາກໍຢ້ານແລະປະຫລາດໃຈຈິ່ງເວົ້າກັນວ່າ, “ທ່ານຜູ້ນີ້ແມ່ນຜູ້ໃດຫນໍ ຈິ່ງຫ້າມທັງລົມແລະນ້ຳ ແລະລົມກັບນ້ຳກໍຍອມຟັງເພິ່ນ?”
ເພາະວ່າມັນໄດ້ມາກຸມເອົາຄົນນັ້ນໄປຫລາຍເທື່ອ ແມ່ນວ່າຈະຖືກລ່າມໂສ້ຂັງໄວ້ ແລະເຄີຍຖືກມັດດ້ວຍເຊືອກ ແຕ່ມັນກໍຫັກເຄື່ອງມັດນັ້ນເສຍແລ້ວໄດ້ບັງຄັບໃຫ້ເຂົ້າໄປໃນປ່າ.
ດັ່ງນັ້ນພວກມັນຈິ່ງໄດ້ອອກມາຈາກຊາຍຄົນນັ້ນແລ້ວເຂົ້າໄປສິງຢູ່ໃນຝູງຫມູ.
ຈົ່ງກັບໄປບ້ານເຮືອນຂອງເຈົ້າ ແລະເລົ່າສິ່ງດີທຸກຢ່າງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງກະທຳແກ່ເຈົ້ານັ້ນ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຈັບມືເດັກນ້ອຍ ແລ້ວຊົງຮ້ອງອອກມາວ່າ, “ລູກເອີຍ, ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ”.
ພຣະອົງຊົງໃຊ້ເຂົາໃຫ້ອອກໄປປະກາດຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະເຮັດໃຫ້ຄົນເຈັບໄຂ້ໄດ້ປ່ວຍດີພະຍາດ.
ລາງຄົນວ່າ, “ເປັນເອລີຢາມາປະກົດ” ແຕ່ຄົນອື່ນກໍວ່າ, “ເປັນຜູ້ປະກາດພຣະທັມແຕ່ບູຮານກັບເປັນຄືນມາແລະມີຊີວິດອີກ.”
ພວກຂ້ານ້ອຍບໍ່ມີຫຍັງນອກຈາກເຂົ້າຈີ່ຫ້າກ້ອນແລະປາສອງໂຕເທົ່ານັ້ນ ເວັ້ນແຕ່ພວກຂ້ານ້ອຍຈະໄປຊື້ອາຫານສຳລັບຄົນທັງຫມົດນີ້.”
ເພາະວ່າຄົນເຫລົ່ານັ້ນມີຜູ້ຊາຍປະມານຫ້າພັນຄົນ ແລ້ວພຣະເຢຊູເຈົ້າສັ່ງພວກສາວົກວ່າ, “ຈົ່ງໃຫ້ພວກເຂົານັ່ງລົງເປັນຫມູ່ ໆ ລະຫ້າສິບຄົນ.”
ສ່ວນພຣະອົງຊົງຮັບເອົາເຂົ້າຈີ່ຫ້າກ້ອນແລະປາສອງໂຕນັ້ນແລ້ວກໍຊົງເງີຍຫນ້າຂຶ້ນຟ້າ ແລະຂໍພຣະພອນສຳລັບອາຫານນັ້ນ ແລ້ວຊົງຫັກເຂົ້າຈີ່ນັ້ນຍື່ນໃຫ້ພວກສາວົກເພື່ອແຈກໃຫ້ແກ່ປະຊາຊົນ.
ພວກເຂົາກໍກິນອີ່ມທຸກຄົນ ແລະເກັບເສດສ່ວນຕ່ອນຫັກທີ່ເຫລືອນັ້ນກໍເກັບໄດ້ສິບສອງບຸງ.
ເປໂຕທູນຕອບວ່າ, “ແມ່ນພຣະຄຣິດມາແຕ່ພຣະເຈົ້າ.”
ພຣະອົງກ່າວກັບຄົນທັງຫລາຍວ່າ, “ຖ້າຜູ້ໃດຈະຕາມເຮົາມາ ໃຫ້ຜູ້ນັ້ນຕັດສິດຂອງຕົນເອງ ແລະແບກໄມ້ກາງແຂນຂອງຕົນທຸກວັນແລະຕິດຕາມເຮົາມາ.
ຂະນະທີ່ພຣະອົງກຳລັງອະທິຖານຢູ່ນັ້ນ ພຣະພັກຂອງພຣະອົງກໍປ່ຽນໄປແລະເຄື່ອງທົງຂອງພຣະອົງກໍຂາວເຫລື້ອມ.
ມີຊາຍສອງຄົນກຳລັງສົນທະນາຢູ່ກັບພຣະອົງ ຄືໂມເຊແລະເອລີຢາ.
ຂະນະທີ່ເປໂຕກຳລັງກ່າວຢູ່ນັ້ນກໍມີກ້ອນເມກມາປົກຫຸ້ມເພິ່ນໄວ້ ແລະເພິ່ນກໍຢ້ານເມື່ອໄດ້ຍິນສຽງຢູ່ໃນກ້ອນເມກນັ້ນ.
ເບິ່ງແມ, ເມື່ອຜີຮ້າຍເຂົ້າສິງເດັກນ້ອຍ ມັນກໍຮ້ອງຂຶ້ນທັນທີ, ເຮັດໃຫ້ເດັກນ້ອຍຊັກດີ້ນ, ນ້ຳລາຍຟູມປາກ, ແລະໃຫ້ຕົວເດັກນ້ອຍຟົກຊ້ຳໄປ ແລະບໍ່ຍອມອອກໄປຈາກມັນໄດ້ງ່າຍໆ.
ແຕ່ເມື່ອຂະນະທີ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນຍັງປະຫລາດໃຈຢູ່ກັບສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນທີ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງກະທຳ, ພຣະອົງຈິ່ງກ່າວກັບພວກສາວົກຂອງພຣະອົງວ່າ.
ຜູ້ໃດເປັນຜູ້ເລັກນ້ອຍທີ່ສຸດ ຜູ້ນັ້ນແຫລະ, ເປັນຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່.”
ພຣະອົງໄດ້ຊົງໃຊ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ໄປກ່ອນຫນ້າພຣະອົງ, ພວກເພິ່ນຈິ່ງອອກໄປແລະເຂົ້າໄປໃນບ້ານຫນຶ່ງຂອງຊາວຊາມາເຣັຍ ເພື່ອຈັດຕຽມທຸກສິ່ງໄວ້ສຳລັບພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບເຂົາວ່າ“ຜູ້ໃດເອົາມືຈັບງ້ອນໄຖແລ້ວຫລຽວຄືນຫລັງ ຜູ້ນັ້ນບໍ່ສົມຄວນກັບຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ.”
ເບິ່ງແມ! ເຮົາໄດ້ໃຊ້ພວກທ່ານໄປເຫມືອນດັ່ງແກະນ້ອຍຢູ່ທ່າມກາງຝູງຫມາໄນ.
ບໍ່ວ່າທ່ານຈະເຂົ້າໄປໃນເມືອງໃດ ແລະພວກເຂົາຕ້ອນຮັບທ່ານໄວ້ ຈົ່ງກິນຂອງທີ່ພວກເຂົາຈັດໃຫ້ຕໍ່ຫນ້າທ່ານ.
ເຮົາບອກພວກທ່ານວ່າໃນວັນພິພາກສາ ໂທດຂອງເມືອງໂຊດົມໃນວັນນັ້ນຈະເບົາກວ່າ ໂທດຂອງເມືອງນີ້.”
ພຣະເຢຊູເຈົ້າກ່າວກັບເພິ່ນວ່າ, “ເຮົາໄດ້ເຫັນຊາຕານຕົກຈາກຟ້າເຫມືອນດັ່ງຟ້າແມບ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງມີຄວາມຊົມຊື່ນຍິນດີໃນພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດ ເຈົ້າແລະກ່າວວ່າ, “ຂ້າພຣະອົງສັນຣະເສີນແດ່ພຣະບິດາເຈົ້າ, ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແຫ່ງຟ້າສະຫວັນ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າ ຕອບລາວວ່າ, “ພຣະບັນຍັດຂຽນໄວ້ວ່າຢ່າງໃດ? ທ່ານໄດ້ອ່ານແລ້ວເຂົ້າໃຈຢ່າງໃດ?”.
ບັງເອີນມີປະໂລຫິດຄົນຫນຶ່ງໄດ້ລົງໄປທາງນັ້ນ ເມື່ອເຂົາໄດ້ເຫັນຄົນເຈັບນັ້ນກໍເວັ້ນໄປຟາກອື່ນເສຍ.
ເຊັ່ນດຽວກັບເລວີຄົນຫນຶ່ງ ເມື່ອມາເຖິງບ່ອນນັ້ນແລະເຫັນຄົນເຈັບນັ້ນ ກໍເວັ້ນກາຍໄປຟາກອື່ນເສຍ.
ໃນມື້ຖັດມາ ທ່ານໄດ້ອອກເງິນສອງເດນາຣິອົນໃຫ້ເຈົ້າຂອງໂຮງແຮມ ບອກວ່າ, ‘ຈົ່ງເບິ່ງແຍງຄົນນີ້ເດີ, ຖ້າທ່ານຈ່າຍເກີນນີ້ໄປເທົ່າໃດ ເມື່ອເຮົາກັບມາກໍຈະໃຊ້ໃຫ້’.
ທ່ານຄິດວ່າຄົນໃດໃນສາມຄົນນີ້ເປັນເພື່ອນບ້ານຂອງຄົນທີ່ຖືກໂຈນປຸ້ນນັ້ນ.
ໃນຂະນະເມື່ອພວກເຂົາເດີນທາງ, ພຣະອົງກໍເຂົ້າໄປໃນຫມູ່ບ້ານຫນຶ່ງ ແລະມີຍິງຄົນຫນຶ່ງຊື່ມາທາໄດ້ຕ້ອນຮັບພຣະອົງເຂົ້າໃນເຮືອນຂອງຕົນ.
ແຕ່ມາທາໄດ້ມົວເມົາຢູ່ໃນການຈັດຕຽມອາຫານຫລາຍເກີນໄປ.
ສະນັ້ນຂໍບອກໃຫ້ລາວມາຊ່ອຍຂ້ານ້ອຍແດ່!”.
ຂໍຊົງໂຜດຍົກໂທດຄວາມຜິດບາບຂອງພວກຂ້ານ້ອຍ ເຫມືອນທີ່ພວກຂ້ານ້ອຍຍົກໂທດແກ່ທຸກຄົນ ທີ່ເຮັດຜິດຕໍ່ພວກຂ້ານ້ອຍນັ້ນ. ຂໍຢ່າຊົງນໍາພວກຂ້ານ້ອຍ ເຂົ້າໄປໃນການທົດລອງ’.”
ສະຫາຍນັ້ນໃນເວລາທ່ຽງຄືນແລະເວົ້າວ່າ ສະຫາຍເອີຍ, ຂໍໃຫ້ຂ້ອຍຢືມເຂົ້າຈີ່ຈັກສາມກ້ອນແດ່.
ພຣະບິດາເຈົ້າຜູ້ຊົງສະຖິດໃນສະຫວັນຈະປຣະທານພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດ.
ແຕ່ບາງຄົນໃນຫມູ່ນັ້ນໄດ້ເວົ້າວ່າ, “ຜູ້ນີ້ຂັບໄລ່ຜີອອກໄດ້ໂດຍໃຊ້ອຳນາດຂອງເບເອນເຊບູນຊຶ່ງເປັນນາຍຂອງພວກຜີຮ້າຍ.
ແຕ່ຖ້າເຮົາຂັບໄລ່ຜີມານຮ້າຍອອກດ້ວຍຣິດອຳນາດຂອງພຣະເຈົ້າ, ຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າກໍມາເຖິງພວກທ່ານແລ້ວ.
ຊາຍຄົນນັ້ນກໍຕົກຢູ່ໃນສະພາບຮ້າຍກວ່າຕອນຕົ້ນ.”
ແຕ່ພຣະອົງຊົງຕອບວ່າ, “ບໍ່ແມ່ນເລີຍ ຄົນທັງຫລາຍທີ່ຟັງພຣະທັມຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະຖືຮັກສາພຣະທັມໄວ້ຕ່າງຫາກທີ່ເປັນສຸກ.”
ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ຖິ້ມໃຈເກົ່າເອົາໃຈໃຫມ່ເພາະການປະກາດຂອງໂຢນາ ແລະເບິ່ງແມ, ຜູ້ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າໂຢນາກໍຢູ່ທີ່ນີ້.
ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກ່າວແກ່ລາວວ່າ, “ບັດນີ້, ເຈົ້າພວກຟາຣີຊາຍ, ເຈົ້າລ້າງຖ້ວຍຊາມໃຫ້ສະອາດແຕ່ຂ້າງນອກ ແຕ່ຂ້າງໃນຕົວເຈົ້າເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມໂລບແລະຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ.
ພວກເຈົ້າຖວາຍຫນຶ່ງສ່ວນສິບໃນເຄື່ອງປູກຕາມຣະດູການແກ່ພຣະເຈົ້າຄືຜັກກ້ານກ່ຳ ຜັກແພວ, ແລະຜັກອື່ນໆ ຈາກສວນ ແຕ່ພວກເຈົ້າໄດ້ລະເລີຍຄວາມຍຸຕິທັມແລະຄວາມຮັກຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບວ່າ, “ແຕ່ວິບັດຈະມີແກ່ພວກເຈົ້າເຫມືອນກັນ, ພວກທັມະບັນດິດ ພວກເຈົ້າເອົາພາຣະທີ່ຫນັກຫນາມາວາງໃສ່ບ່າຂອງຜູ້ອື່ນ, ແຕ່ສ່ວນພວກເຈົ້າເອງ, ແມ່ນແຕ່ນິ້ວມືດຽວກໍບໍ່ແຕະພາຣະນັ້ນ.
ຄົນໃນຍຸກນີ້ຈະຕ້ອງຮັບຜິດຊອບ ໃນເລືອດຂອງພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມແລະອັກຄະສາວົກເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ໄຫລອອກຕັ້ງແຕ່ແຮກສ້າງໂລກ.
ຫວັງຈະໃຫ້ພຣະອົງຕິດກັບດັກຈາກຄຳເວົ້າຂອງພຣະອົງ.
ບໍ່ມີຄວາມລັບໃດປົກບັງໄວ້ທີ່ຈະບໍ່ເປີດເຜີຍ ຫລືສິ່ງລັບທີ່ບໍ່ປະກົດໃຫ້ຮູ້.
ເຮົາບອກທ່ານທັງຫລາຍທີ່ເປັນມິດສະຫາຍຂອງເຮົາວ່າ, ຢ່າຢ້ານຜູ້ທີ່ຂ້າໄດ້ແຕ່ຮ່າງກາຍ ແລະບໍ່ສາມາດທີ່ຈະເຮັດອັນໃດໄດ້ອີກຕໍ່ໄປ.
ຜູ້ໃດທີ່ຈະກ່າວຕໍ່ສູ້ບຸດມະນຸດຈະໄດ້ຮັບການອະພັຍ ແຕ່ຜູ້ໃດທີ່ກ່າວຄຳຫມິ່ນປະຫມາດຕໍ່ພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ ບໍ່ອາດຈະໂຜດອະພັຍໃຫ້ໄດ້.
ພຣະອົງບອກພວກເຂົາວ່າ, “ຈົ່ງຣະວັງຮັກສາຕົນໄວ້ໃຫ້ເວັ້ນຈາກການໂລບທຸກຢ່າງ ເພາະຊີວິດຂອງມະນຸດບໍ່ຂຶ້ນຢູ່ກັບຊັບສົມບັດອັນອຸດົມສົມບູນຂອງຕົນ.”
ແລະລາວຄຶດກັບຕົນເອງວ່າ ‘ເຮົາຈະເຮັດແນວໃດດີ ເພາະບໍ່ມີບ່ອນຈະເກັບຜົນລະປູກຂອງເຮົາແລ້ວ?’
ແຕ່ພຣະເຈົ້ກ່າວແກ່ລາວວ່າ ‘ໂອຄົນໂງ່ເອີຍ, ໃນຄືນວັນນີ້ເຂົາຈະເອີ້ນເອົາຈິດໃຈຂອງເຈົ້າໄປຈາກເຈົ້າ ແລ້ວສິ່ງຂອງທັງຫລາຍທີ່ເຈົ້າຈັດແຈ່ງໄວ້ນັ້ນຈະຕົກເປັນຂອງໃຜ?’.
ເພາະພຣະບິດາເຈົ້າຂອງພວກທ່ານຊົງພໍພຣະທັຍຈະປຣະທານຣາຊະອານາຈັກໃຫ້ແກ່ພວກທ່ານ.
ຈົ່ງເຮັດຖົງເງິນອັນບໍ່ຮູ້ເກົ່າໄວ້ສຳລັບຕົນ ຄືຊັບສົມບັດໃນສະຫວັນຊຶ່ງບໍ່ຮູ້ຈັກຫມົດ ບ່ອນທີ່ໂຈນເຂົ້າໄປໃກ້ບໍ່ໄດ້ແລະບ່ອນທີ່ມອດທຳລາຍບໍ່ໄດ້.
ຖ້າເຈົ້ານາຍເຂົ້າມາໃນຕອນທຽ່ງຄືນຫລືຂ້ອນແຈ້ງ ແລະເຫັນວ່າພວກຮັບໃຊ້ຕຽມພ້ອມຢູ່ ພຣະພອນຈິ່ງມີແກ່ຜູ້ຮັບໃຊ້ເຫລົ່ານັ້ນ
ພວກເຈົ້າກໍເຫມືອນກັນຈົ່ງຕຽມພ້ອມຢູ່ສະເຫມີ ເພາະໃນໂມງທີ່ພວກທ່ານບໍ່ຄາດຄິດນັ້ນ ບຸດມະນຸດຈະສະເດັດມາ.
ແຕ່ຖ້າຄົນຮັບໃຊ້ຄິດວ່າ‘ນາຍຂອງເຮົາຈະກັບມາຊ້າ’ ແລ້ວກໍຕັ້ງຕົ້ນທຸບຕີພວກຄົນໃຊ້ຊາຍຍິງ ທັງກິນແລະດື່ມຈົນເມົາ.
ຄົນຮັບໃຊ້ນັ້ນ ທີ່ຮູ້ເຖິງຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງເຈົ້ານາຍຂອງຕົນແລະບໍ່ໄດ້ຕຽມຕົວໄວ້ ຫລືບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຄວາມຕັ້ງໃຈຂອງເຈົ້ານາຍສຳເລັດ ຈະຕ້ອງຖືກຂ້ຽນຕີຢ່າງຫນັກ.
ພວກເຂົາຈະຖືກແບ່ງແຍກກັນ, ພໍ່ຈະຕໍ່ສູ້ກັບລູກຊາຍແລະລູກຊາຍຈະຕໍ່ສູ້ກັບພໍ່; ແມ່ຈະຕໍ່ສູ້ກັບລູກສາວແລະລູກສາວຈະຕໍ່ສູ້ກັບແມ່, ແມ່ຍ່າຈະຕໍ່ສູ້ລູກໃພ້ແລະລູກໃພ້ຈະຕໍ່ສູ້ແມ່ຍ່າ.”
ເຮົາບອກແກ່ທ່ານວ່າ ທ່ານຈະບໍ່ໄດ້ອອກຈາກທີ່ນັ້ນ ຈົນກວ່າຈະໄດ້ໃຊ້ຫນີ້ໃຫ້ຈົນຄົບ.
ເຮົາບອກທ່ານວ່າ ບໍ່ແມ່ນດອກ ແຕ່ຖ້າພວກທ່ານບໍ່ຖິ້ມໃຈເກົ່າເອົາໃຈໃຫມ່ ພວກທ່ານກໍຈະຈິບຫາຍໄປເຊັ່ນດຽວກັນ.
ຖ້າມັນເກີດຫມາກປີຫນ້າກໍດີຢູ່, ແຕ່ຖ້າບໍ່ເກີດຫມາກຈິ່ງປ້ຳມັນຖິ້ມເສຍ.
ເບິ່ງແມ, ມີຍິງຄົນຫນຶ່ງຢູ່ທີ່ນັ້ນ ນາງຖືກວິນຍານແຫ່ງຄວາມອ່ອນແອເຂົ້າສິງຢູ່ເຮັດໃຫ້ເຈັບປ່ວຍມາເປັນເວລາສິບແປດປີແລ້ວ ມັນເຮັດໃຫ້ນາງຫລັງກົ່ງຢືນຊື່ບໍ່ໄດ້ຢ່າງເຕັມທີ.
ພຣະອົງຈິ່ງເອີ້ນນາງມາ ແລະຊົງບອກວ່າ, “ນາງເອີຍ, ເຈົ້າໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍຈາກຄວາມເຈັບປ່ວຍຂອງເຈົ້າແລ້ວ.”
ເຊັ່ນດຽວກັນກັບຍິງຄົນນີ້ເປັນລູກສາວຂອງອັບຣາຮາມ ທີ່ຊາຕານໄດ້ຜູກມັດໄວ້ໄດ້ສິບແປດປີແລ້ວ ບໍ່ສົມຄວນທີ່ຈະໃຫ້ນາງພົ້ນຈາກເຄື່ອງຜູກມັດນີ້ໃນວັນສະບາໂຕບໍ.
ກໍເປັນເຫມືອນແກ່ນຜັກກາດເມັດຫນຶ່ງ ທີ່ຄົນນຳໄປຫວ່ານໃນສວນຂອງຕົນ ມັນກໍງອກຂຶ້ນເປັນກົກໃຫຍ່ ແລະນົກປ່າກໍມາເຮັດຮັງອາໄສຢູ່ຕາມກິ່ງກ້ານຂອງມັນ.”
ບາງຄົນທູນພຣະອົງວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຜູ້ທີ່ຈະພົ້ນນັ້ນມີພຽງແຕ່ຫນ້ອຍຄົນເທົ່ານັ້ນບໍ”
ພວກເຂົາຈະມາຈາກທິດຕາເວັນອອກ, ທິດຕາເວັນຕົກ, ທິດເຫນືອ, ທິດໃຕ້ ແລະພັກສະບາຍໃນຣາຊະອານາຂອງພຣະເຈົ້າ. ແລະເບິ່ງແມ! ຜູ້ທີ່ເປັນປາຍຈະກັບເປັນຕົ້ນ ແລະຜູ້ທີ່ເປັນຕົ້ນຈະກັບເປັນປາຍ.”
ທີ່ນັ້ນຈະມີການຮ້ອງໄຫ້ແລະຂົບແຂ້ວຄຽ້ວຟັນ ເມື່ອທ່ານທັງຫລາຍຈະໄດ້ເຫັນອັບຣາຮາມ, ອີຊາກ, ແລະຢາໂຄບ ກັບບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ທຸກຄົນຢູ່ໃນຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ.
ບໍ່ວ່າຈະເກີດຫຍັງຂຶ້ນກໍຕາມ, ເຮົາຈຳເປັນຈະຕ້ອງດຳເນີນຕໍ່ໄປມື້ນີ້, ມື້ອື່ນ.
ເຢຣູຊາເລັມເອີຍ, ເຢຣູຊາເລັມເຈົ້າໄດ້ຂ້າບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ແລະເອົາຫີນຄວ່າງໃສ່ພວກຮັບໃຊ້ທີ່ໄດ້ສົ່ງມາເພື່ອເຈົ້າ.
ແຕ່ພຣະເຈົ້າບໍ່ຍິນຍອມໃຫ້ເປັນເຊັ່ນນັ້ນ.
ຂໍໃຫ້ທ່ານຜູ້ທີ່ສະເດັດມາໃນພຣະນາມຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈົ່ງຊົງພຣະຈະເຣີນ’.”
ຖ້າເຮັດໃຫ້ດີພະຍາດໃນວັນສະບາໂຕ ຈະຖືກຕ້ອງຕາມພຣະບັນຍັດຫລືບໍ່?”
ແຕ່ພວກເຂົາກໍມິດຢູ່.
ພຣະອົງກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ມີຄົນໃດໃນພວກທ່ານມີລູກຄົນຫນຶ່ງ ຫລືງົວໂຕຫນຶ່ງຕົກນ້ຳສ້າງໃນວັນສະບາໂຕ ແລ້ວຈະບໍ່ຮີບຊ່ວຍລູກ ຫລືດຶງງົວນັ້ນອອກມາທັນທີບໍ?.
ໄດ້ຮັບເຊີນແລ້ວຈົ່ງໄປນັ່ງບ່ອນຕ່ຳທີ່ສຸດ.
ຂໍເຊີນໄປນັ່ງບ່ອນສູງກວ່າເຖີດ.
ແຕ່ເມື່ອທ່ານຈັດການກິນລ້ຽງ, ຈົ່ງເຊີນຄົນຍາກຈົນ, ຄົນພິການ, ຄົນຂາເສັ້ງ, ຄົນຕາບອດ.
ບັນດາຄົນເຫລົ່ານັ້ນກໍຕັ້ງຕົ້ນຫາຂໍ້ແກ້ຕົວ ຜູ້ທຳອິດເວົ້າວ່າ ‘ເຮົາໄດ້ຊື້ນາໄວ້ຕອນຫນຶ່ງ ແລະເຮົາຈຳເປັນຕ້ອງໄປເບິ່ງນານັ້ນ ຂໍອະພັຍທີ່ໄປຮ່ວມງານບໍ່ໄດ້’.
ຄົນຍາກຈົນ, ຄົນພິການ, ຄົນຕາບອດ, ແລະຄົນຂາເສັ້ງເຂົ້າມາທີ່ງານລ້ຽງ.
ເຈົ້ານາຍຄົນນັ້ນໄດ້ບອກຄົນຮັບໃຊ້ນັ້ນວ່າ ‘ຈົ່ງອອກໄປຕາມທາງຫລວງຕ່າງໆ ແລະຕາມເຂດນອກເມືອງ ແລະເກນຜູ້ຄົນໃຫ້ເຂົ້າມາ ເພື່ອເຮືອນຂອງເຮົາຈະບໍ່ມີທີ່ວ່າງ’.
ຊາຍຄົນນີ້ຕັ້ງຕົ້ນສ້າງແຕ່ເຮັດໃຫ້ສຳເລັດບໍ່ໄດ້’.
ເພາະສະນັ້ນແຫລະ, ໃຜກໍຕາມໃນພວກທ່ານທີ່ບໍ່ໄດ້ສະຫລະສິ່ງສະຣະພັດທີ່ຕົນມີຢູ່ ຈະເປັນສາວົກຂອງເຮົາບໍ່ໄດ້.
ມັນຈະຖືກເອົາໄປຖິ້ມເສຍ. ຜູ້ໃດມີຫູເພື່ອຟັງ, ກໍຈົ່ງຟັງເອົາເຖີ້ນ.”
ຈະປະເກົ້າສິບເກົ້າໂຕນັ້ນໄວ້ໃນກາງປ່າ ແລະໄປຊອກຫາໂຕທີ່ຫລົງເສຍໄປນັ້ນຈົນກວ່າຈະໄດ້ພົບບໍ ແລະເມື່ອໄດ້ພົບແລ້ວເພິ່ນກໍຍົກແກະຂຶ້ນແບກເທິງບ່າດ້ວຍຄວາມຊົມຊື່ນຍິນດີ.
ເມື່ອນາງພົບແລ້ວ ນາງກໍຈະເອີ້ນພວກສະຫາຍແລະບັນດາເພື່ອນບ້ານຂອງຕົນມາພ້ອມພຽງກັນ ແລະບອກວ່າ, ‘ຈົ່ງມາຊົມຊື່ນຍິນດີກັບເຮົາເຖີ້ນ.
ໃນທຳນອງດຽວກັນນີ້ ເຮົາບອກທ່ານທັງຫລາຍວ່າ ຈະມີຄວາມປິຕິຍິນດີໃນທ່າມກາງພວກເທວະດາຂອງພຣະເຈົ້າ, ເມື່ອມີຄົນບາບຄົນຫນຶ່ງກັບໃຈ.”
ຜູ້ນ້ອງເວົ້າກັບພໍ່ວ່າ ‘ພໍ່ເອີຍ, ສ່ວນຊັບສົມບັດທີ່ຕົກເປັນຂອງຂ້ອຍນັ້ນ ຂໍພໍ່ແບ່ງໃຫ້ຂ້ານ້ອຍສາ’ ແລ້ວພໍ່ຈິ່ງໄດ້ແບ່ງຊັບສົມບັດໃຫ້ລູກທັງສອງຄົນ.
ເມື່ອລາວໄດ້ໃຊ້ຈ່າຍຊັບເຫລົ່ານັ້ນຫມົດແລ້ວ ກໍເລີຍເກີດການອຶດຢາກອັນໃຫຍ່ທົ່ວເມືອງນັ້ນ, ລາວຈິ່ງເລີ່ມຂັດສົນ.
ລາວຄິດຢາກກິນຫມາກຖົ່ວທີ່ຫມູກິນໃຫ້ອີ່ມທ້ອງ ແຕ່ບໍ່ມີໃຜເອົາໃຫ້ລາວກິນ.
ເຮົາຈະຕ້ອງອອກຈາກທີ່ນີ້ກັບຄືນໄປຫາພໍ່ຂອງເຮົາ ແລ້ວຈະເວົ້ານຳເພິ່ນວ່າ, “ພໍ່ເອີຍ, ລູກໄດ້ເຮັດຜິດຕໍ່ສະຫວັນແລະຕໍ່ພໍ່ແລ້ວ.
ພໍ່ໄດ້ແນມເຫັນລາວກໍມີຄວາມເມດຕາ ຈິ່ງແລ່ນອອກໄປກອດ ແລະຈູບລາວ.
ແລ້ວຈົ່ງເອົາງົວຫນຸ່ມໂຕອ້ວນພີມາຂ້າລ້ຽງສະຫລອງກັນ.
ແຕ່ລູກຊາຍກົກໄດ້ຕອບພໍ່ວ່າ ‘ເບິ່ງເເມ, ຫລາຍປີມານີ້ລູກໄດ້ປະຕິບັດຮັບໃຊ້ພໍ່ ແລະລູກບໍ່ເຄີຍລະເມີດຕໍ່ຄຳສັ່ງສອນຂອງພໍ່ຈັກເທື່ອ .
ແຕ່ເມື່ອລູກຊາຍຂອງພໍ່ຜູ້ນີ້, ທີ່ຜານສົມບັດຂອງພໍ່ດ້ວຍການຄົບຄ້າກັບພວກຍິງແມ່ຈ້າງກັບຄືນມາ ພໍ່ກໍຂ້າງົວຫນຸ່ມໂຕອ້ວນພີຈັດການລ້ຽງໃຫ້ມັນ’.
ພໍ່ຕອບວ່າ ‘ລູກເອີຍເຈົ້າໄດ້ຢູ່ນຳພໍ່ມາຕະຫລອດ, ແລະທຸກສິ່ງທີ່ເປັນຂອງພໍ່ ກໍເປັນຂອງເຈົ້າຢູ່ນີ້ແລ້ວ.
ເພາະນ້ອງຂອງເຈົ້າຄົນນີ້ຕາຍແລ້ວ ແຕ່ດຽວນີ້ກັບເປັນຄືນມາອີກ; ລາວໄດ້ເສຍແລ້ວ ແຕ່ດຽວນີ້ໄດ້ພົບອີກ’.”
‘ເລື່ອງທີ່ເຮົາໄດ້ຍິນມາກຽ່ວກັບເຈົ້ານັ້ນເປັນຢ່າງໃດ? ຈົ່ງລາຍງານກ່ຽວກັບຫນ້າທີ່ຂອງເຈົ້າສາ ເພາະເຈົ້າຈະເປັນຜູ້ຈັດການຕໍ່ໄປອີກບໍ່ໄດ້.'
ຜູ້ນັ້ນກໍຕອບວ່າ ‘ເປັນຫນີ້ນ້ຳມັນຫມາກກອກຈຳນວນຮ້ອຍຖັງ’ ແລະລາວບອກກັບລູກຫນີ້ຄົນນັ້ນວ່າ ‘ເອົາບັນຊີຂອງເຈົ້າ ນັ່ງລົງໄວໆ ແລ້ວແກ້ເປັນຫ້າສິບຖັງ’.
ແລ້ວເສດຖີກໍຍ້ອງຍໍຜູ້ຈັດການບໍ່ສັດຊື່ນັ້ນວ່າ ເພິ່ນໄດ້ເຮັດດ້ວຍຄວາມສະຫລາດ ເພາະວ່າຄົນຝ່າຍໂລກນີ້ກໍສະຫລາດໃນການຈັດການກັບພວກເຂົາເອງ ຫລາຍກວ່າຄົນຝ່າຍຄວາມສະຫວ່າງ’.
ເຮົາບອກທ່ານທັງຫລາຍວ່າ ຈົ່ງເຮັດໃຫ້ຕົນມີມິດສະຫາຍດ້ວຍຊັບສົມບັດອັນບໍ່ຍຸຕິທັມ ເພື່ອເວລາຊັບນັ້ນເສຍໄປແລ້ວ, ເຂົາຈະໄດ້ຕ້ອນຮັບພວກທ່ານໄວ້ໃນບ່ອນອາໄສອັນຖາວອນເປັນນິດ.
ຄົນທີ່ສັດຊື່ໃນຂອງເລັກນ້ອຍທີ່ສຸດ ກໍສັດຊື່ໃນສິ່ງຂອງທີ່ໃຫຍ່ດ້ວຍ, ແລະຄົນທີ່ບໍ່ສັດຊື່ໃນຂອງເລັກນ້ອຍທີ່ສຸດ ກໍບໍ່ສັດຊື່ໃນສິ່ງຂອງທີ່ໃຫຍ່ເຫມືອນກັນ.
ທ່ານບໍ່ສາມາດເປັນຂ້ອຍໃຊ້ຂອງພຣະເຈົ້າແລະຄວາມຮັ່ງມີ(ເງິນ)ໄປພ້ອມກັນໄດ້.”
ພຣະບັນຍັດແລະຜູ້ປະກາດພຣະທັມມີຜົນໃຊ້ຈົນເຖິງສະໄຫມໂຢຮັນໄດ້ມາ. ນັບຕັ້ງແຕ່ນັ້ນມາຂ່າວປະເສີດແຫ່ງຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ.
ການທີ່ຈະໃຫ້ຟ້າສະຫວັນແລະໂລກສະຫລາຍລ່ວງໄປ ກໍງ່າຍກວ່າທີ່ຈະໃຫ້ຈຸດດຽວຂອງພຣະບັນຍັດຖືກຍົກເລີກ.
ຜູ້ຊາຍທີ່ແຕ່ງງານກັບຍິງທີ່ຮ້າງຈາກຜົວຂອງນາງກໍຜິດຖານຫລິ້ນຊູ້ເຫມືອນກັນ.
ຝ່າຍເສດຖີນັ້ນກໍຕາຍເຫມືອນກັນແລະຖືກຝັງໄວ້.
ເສດຖີນັ້ນຈິ່ງເງີຍຫນ້າຂຶ້ນເຫັນອັບຣາຮາມຢູ່ໄກໆ ແລະລາຊະໂຣຢູ່ແນບເອິກຂອງທ່ານ.
ເສດຖີຈິ່ງຮ້ອງວ່າ ‘ອັບຣາຮາມບິດາເອີຍ, ຂໍເອັນດູຂ້ານ້ອຍແດ່ຖ້ອນ, ຂໍໃຊ້ ລາຊະໂຣມາ ເພື່ອຈະໄດ້ເອົາປາຍນິ້ວມືຈຸ່ມນ້ຳມາແປະໃສ່ລີ້ນຂ້ານ້ອຍໃຫ້ຊຸ່ມເຢັນ ເພາະຂ້ານ້ອຍກຳລັງທົນທຸກທໍຣະມານຢູ່ໃນແປວໄຟນີ້’.
ອັບຣາຮາມຕອບວ່າ, ‘ລູກເອີຍ, ຈົ່ງຣະນຶກວ່າເມື່ອເຈົ້າຍັງມີຊີວິດຢູ່ ເຈົ້າໄດ້ຮັບຂອງດີສຳລັບຕົວທຸກຢ່າງ ແຕ່ ລາຊະໂຣຢູ່ໃນສະພາບທີ່ບໍ່ດີທຸກຢ່າງ, ມາບັດນີ້ ລາຊະໂຣ ໄດ້ຮັບຄວາມເລົ້າໂລມຢູ່ທີ່ນີ້ ແຕ່ເຈົ້າຢູ່ໃນຄວາມທຸກທໍຣະມານສາຫັດ.
ເພື່ອໃຫ້ລາຊະໂຣໄປເຕືອນເຂົາ, ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາຢ້ານທີ່ຈະມາໃນບ່ອນທໍຣະມານແຫ່ງນີ້’.
ແຕ່ອັບຣາຮາມຕອບວ່າ ‘ພວກເຂົາມີໂມເຊແລະພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມແລ້ວ ໃຫ້ເຂົາຟັງຄົນເຫລົ່ານັ້ນສາ’.
ແຕ່ອັບຣາຮາມຕອບວ່າ ‘ຖ້າພວກເຂົາບໍ່ຟັງໂມເຊແລະພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມແລ້ວ, ເຖິງຈະມີໃຜບາງຄົນຄືນມາຈາກຕາຍ ກໍບໍ່ສາມາດທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເຊື່ອໄດ້ເລີຍ’.”
ຖ້າຫາກເພິ່ນເຮັດຜິດຕໍ່ທ່ານເຈັດເທື່ອໃນມື້ຫນື່ງ ແລ້ວເພິ່ນມາຫາທ່ານທັງເຈັດເທື່ອນັ້ນ ແລ້ວເວົ້າວ່າ ‘ຂ້າພະເຈົ້າກັບໃຈທ່ານຕ້ອງຍົກໂທດໃຫ້ເພິ່ນເຈັດສິບຄູນເຈັດ
ພວກທ່ານກໍເຫມືອນກັນນັ້ນ ເມື່ອພວກທ່ານໄດ້ເຮັດຕາມຄຳສັ່ງທີ່ໄດ້ຮັບແລ້ວ ກໍສົມຄວນເວົ້າວ່າ ‘ພວກຂ້ານ້ອຍເປັນຄົນຮັບໃຊ້ທີ່ບໍ່ມີປະໂຫຍດ ເພາະພວກຂ້ານ້ອຍພຽງແຕ່ໄດ້ເຮັດຕາມສິ່ງທີ່ພວກຂ້ານ້ອຍສົມຄວນເຮັດຢູ່ແລ້ວ’.”
ເຫດການນີ້ເກີດຂຶ້ນໃນຂະນະທີ່ພຣະອົງສະເດັດໄປນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ, ພຣະອົງໄດ້ສະເດັດຜ່ານເຂດຊາຍແດນແຂວງຊາມາເຣຍແລະແຂວງຄາລີເລ.
ແລະພວກເຂົາໄດ້ເປັ່ງສຽງຮ້ອງວ່າ, “ພຣະເຢຊູຜູ້ເປັນອາຈານເຈົ້າເອີຍ, ຂໍໂຜດເມດຕາພວກຂ້ານ້ອຍແດ່ຖ້ອນ”.
ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າເຫັນພວກເຂົາ ພຣະອົງຈິ່ງກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, “ຈົ່ງໄປແລະສະແດງຕົວຂອງພວກທ່ານຕໍ່ພວກປະໂລຫິດ”
ແລະສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນຄືໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາກຳລັງອອກຈາກບ່ອນນັ້ນໄປ ພວກເຂົາກໍດີຈາກພະຍາດຂີ້ທູດ.
ເມື່ອຄົນຫນຶ່ງໃນພວກເຂົາເຫັນວ່າຕົນໄດ້ຮັບການຮັກສາໃຫ້ດີພະຍາດແລ້ວ, ລາວກໍຕ່າວຄືນມາແລະກ່າວດ້ວຍສຽງອັນດັງສັນຣະເສີນພຣະເຈົ້າ.
ລາວຂາບລົງທີ່ພຣະບາດຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າ ແລະໂມທະນາຂອບພຣະຄຸນຂອງພຣະອົງ. ຄົນນັ້ນເປັນໄທຊາມາເຣັຍ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າບໍ່ມາປະກົດຢ່າງໃດຢ່າງຫນຶ່ງທີ່ສັງເກດເຫັນໄດ້.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າກ່າວກັບພວກສາວົກວ່າ, “ວັນເຫລົ່ານັ້ນຈະມາເຖິງເມື່ອພວກທ່ານປາຖນາທີ່ຈະເຫັນຫນຶ່ງໃນບັນດາວັນຂອງບຸດມະນຸດ ແຕ່ພວກທ່ານຈະບໍ່ໄດ້ເຫັນ.
ແຕ່ພຣະອົງຈະຕ້ອງທົນທຸກຫລາຍປະການ ແລະຖືກປະຕິເສດໂດຍຄົນໃນຍຸກນີ້.
ພວກເຂົາກິນ, ດື່ມ, ແຕ່ງງານ ແລະຍົກໃຫ້ເປັນຜົວເມຍກັນ, ຈົນເຖິງວັນທີ່ໂນອາໄດ້ເຂົ້າໄປໃນເຮືອ ແລະນ້ຳກໍໄດ້ຖ້ວມລ້າງຜານພວກເຂົາທຸກຄົນ.
ຈົ່ງລະນຶກເຖິງສິ່ງທີ່ເກີດຂື້ນກັບພັນຣະຍາຂອງໂລດໃຫ້ດີ.
ຈະມີຍິງສອງຄົນກຳລັງໂມ້ແປ້ງຢູ່ນຳກັນ ຄົນຫນຶ່ງຈະຖືກຮັບໄປແລະຈະປະຄົນຫນຶ່ງໄວ້.
ພຣະອົງຊົງກ່າວວ່າ, “ໃນເມືອງຫນຶ່ງມີຕຸລາການຜູ້ຫນຶ່ງທີ່ບໍ່ຢຳເກງພຣະເຈົ້າແລະບໍ່ເຫັນແກ່ຫນ້າຜູ້ໃດ.
ຊ່ວຍຕັດສິນໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຮັບຄວາມຍຸຕິທັມ ຕໍ່ຝ່າຍຄູ່ກໍຣະນີຂອງຂ້ານ້ອຍແດ່ທ້ອນ.’
ແຕ່ເພາະແມ່ຫມ້າຍຄົນນີ້ມາກວນໃຈເຮົາ, ເຮົາຈະຊ່ວຍໃຫ້ນາງໄດ້ຮັບຄວາມຍຸຕິທັມ ເພື່ອນາງຈະບໍ່ຕ້ອງມາລົບກວນເຮົາຢູ່ເລື້ອຍໆ’.”
ແລ້ວພຣະເຈົ້າຈະບໍ່ຊົງນຳຄວາມຍຸຕິທັມມາຍັງຄົນທີ່ພຣະອົງເລືອກເຂົາໄວ້ຄືຜູ້ທີ່ຮ້ອງຫາພຣະອົງທັງກາງເວັນແລະກາງຄືນ.
ແລ້ວພຣະອົງໄດ້ກ່າວຄຳອຸປະມານີ້ແກ່ບາງຄົນທີ່ຫລົງຄິດວ່າຕົວເອງວ່າເປັນຄົນຊອບທັມແລະຫມິ່ນປະຫມາດຄົນອື່ນວ່າ.
ມີຊາຍສອງຄົນຂຶ້ນໄປອະທິຖານໃນບໍຣິເວນພຣະວິຫານ, ຜູ້ຫນຶ່ງເປັນຟາຣີຊາຍ ອີກຄົນເປັນຄົນເກັບພາສີ.
ແຕ່ຄົນເກັບພາສີຜູ້ນັ້ນຢືນຢູ່ແຕ່ໄກອອກໄປ ບໍ່ກ້າແມ່ນແຕ່ຈະເງີຍຫນ້າເບິ່ງຟ້າ, ໄດ້ແຕ່ຕີເອິກຂອງຕົນກ່າວວ່າ, ‘ຂ້າແດ່ພຣະເຈົ້າ.
ເພາະວ່າທຸກຄົນທີ່ຍົກຕົວຂຶ້ນຈະຖືກຖອຍລົງ ແຕ່ທຸກຄົນທີ່ຖ່ອມຕົວລົງຈະຖືກຍົກຂຶ້ນ.”
ເພາະວ່າຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າເປັນຂອງເດັກນ້ອຍເຫລົ່ານີ້ແຫລະ.
ທ່ານຍັງຂາດຢູ່ສິ່ງຫນຶ່ງ ທ່ານຕ້ອງໄປຂາຍສິ່ງຂອງທັງຫມົດຊຶ່ງທ່ານມີຢູ່ ແລະແຈກຢາຍໃຫ້ແກ່ຄົນຍາກຈົນ ແລ້ວທ່ານຈະມີຊັບສົມບັດໃນສະຫວັນ ແລະຈົ່ງຕາມເຮົາມາ.”
ແຕ່ເມື່ອຊາຍຮັ່ງມີໄດ້ຍິນດັ່ງນີ້, ເຂົາກໍເປັນທຸກໃຈຫລາຍ ເພາະວ່າລາວຮັ່ງມີຫລາຍ.
ເປໂຕທູນວ່າ, “ພວກຂ້ານ້ອຍໄດ້ສະຫລະທຸກສິ່ງທີ່ເປັນຂອງພວກຂ້ານ້ອຍແລະໄດ້ຕິດຕາມພຣະອົງ.”
ຫລັງຈາກທີ່ພຣະອົງຊົງເອີ້ນພວກສາວົກສິບສອງຄົນເຂົ້າມາ, ພຣະອົງຊົງກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ເຮົາກຳລັງຈະຂຶ້ນໄປນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະສິ່ງສາຣະພັດຊຶ່ງພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມໄດ້ຂຽນໄວ້ເຖິງບຸດມະນຸດຈະສຳເລັດ.
ຊາຍຕາບອດນັ້ນໄດ້ຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ, “ພຣະເຢຊູບຸດດາວິດເຈົ້າເອີຍ, ຂໍໂຜດເມດຕາຂ້ານ້ອຍແດ່ຖ້ອນ.
ເມື່ອຄົນທັງປວງໄດ້ເຫັນຢ່າງນັ້ນກໍພາກັນສັນຣະເສີນພຣະເຈົ້າ.
ເບິ່ງແມ! ມີຊາຍຄົນຫນຶ່ງທີ່ຢູ່ທີ່ນັ້ນຊື່ວ່າ ຊັກຂ່າຍ ເພິ່ນເປັນນາຍດ່ານພາສີແລະເປັນຄົນຮັ່ງມີ.
7ເມື່ອຄົນທັງຫລາຍໄດ້ເຫັນດັ່ງນີ້ ພວກເຂົາທັງຫມົດພາກັນຈົ່ມວ່າ, “ເປັນຫຍັງ ພຣະອົງຈິ່ງເຂົ້າໄປພັກຢູ່ກັບຊາຍທີ່ເປັນບາບ.”
ຊັກຂ່າຍກໍຢືນຂຶ້ນແລະທູນກັບອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າວ່າ, “ພຣະອົງເຈົ້າ, ຂ້ານ້ອຍຈະຍອມມອບຊັບສິນເຄິ່ງຫນຶ່ງຂອງຂ້າຂ້ອຍໃຫ້ແກ່ຄົນຍາກຈົນ ແລະຖ້າຂ້ານ້ອຍໄດ້ສໍ້ໂກງເອົາຂອງຜູ້ໃດ ຂ້ານ້ອຍກໍຍອມສົ່ງຄືນແກ່ເຂົາສີ່ເທົ່າ.”
ເພາະພຣະອົງສະເດັດມາໃກ້ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມແລ້ວ ແລະເພາະຄົນທັງຫລາຍຄິດເອົາເອງວ່າຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າກຳລັງຈະມາປາກົດໂດຍທັນທີ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າ, “ມີເຈົ້ານາຍຜູ້ຫນຶ່ງຈະເດີນທາງອອກໄປປະເທດທີ່ໄກ ເພື່ອໄປຮັບເອົາຣາຊະອານາຈັກນີ້ເປັນຂອງຕົນແລ້ວຈິ່ງກັບຄືນມາ.
ຄົນຮັບໃຊ້ຜູ້ທຳອິດເຂົ້າມາຕໍ່ຫນ້າທ່ານແລ້ວທູນວ່າ ‘ນາຍເຈົ້າເອີຍ, ເງິນມະນາຫນຶ່ງຂອງທ່ານໄດ້ກຳໄຣເພີ່ມອີກສິບມະນາ’.
ທ່ານເຈົ້ານາຍຈິ່ງກ່າວກັບຄົນນັ້ນເຫມືອນກັນວ່າ, ‘ເຈົ້າຈະໄດ້ປົກຄອງຫ້າຫົວເມືອງ’.
ອີກຄົນຫນຶ່ງເຂົ້າມາແລ້ວທູນວ່າ ‘ນາຍເຈົ້າເອີຍ, ນີ້ຄືເງິນມະນາຫນຶ່ງຂອງທ່ານ, ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຫໍ່ມ້ຽນໄວ້ໃນຜ້າຢ່າງປອດພັຍ.
ຄົນເຫລົ່ານັ້ນຕອບວ່າ ‘ນາຍເຈົ້າເອີຍ, ແຕ່ຊາຍຜູ້ນັ້ນມີສິບມະນາແລ້ວ.’
ແຕ່ບັນດາສັດຕຣູຂອງເຮົາ ຜູ້ທີ່ບໍ່ຍອມໃຫ້ເຮົາປົກຄອງເຂົານັ້ນ ຈົ່ງພາເຂົາມາທີ່ນີ້ແລ້ວຂ້າມັນເສຍຕໍ່ຫນ້າເຮົາ.”
ຈົນເມື່ອພຣະອົງສະເດັດມາໃກ້ບ້ານເບັດຟາເຄແລະບ້ານເບັດທານີ, ມາພູເຂົາທີ່ເອີ້ນວ່າພູຫມາກກອກເທດ, ແລ້ວພຣະອົງໄດ້ຊົງໃຊ້ສາວົກສອງຄົນໄປ.
ແລະເວົ້າວ່າ, “ສາທຸການແດ່ກະສັດຜູ້ທີ່ສະເດັດມາໃນພຣະນາມຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ສັນຕິສຸກຈົ່ງມີໃນສະຫວັນແລະພຣະຣັດສະຫມີໃນທີ່ສູງສຸດ.”
ພຣະອົງຊົງຕອບເຂົາວ່າ, “ເຮົາບອກທ່ານທັງຫລາຍວ່າ ຖ້າຄົນເຫລົ່ານີ້ມິດງຽບສຽງໄປ ກ້ອນຫີນທັງຫລາຍກໍຈະເປັ່ງສຽງແທນ.”
ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າສະເດັດມາໃກ້ເມືອງ, ພຣະອົງກໍຊົງຮ້ອງໄຫ້ເສຍໃຈໃຫ້ກັບເມືອງນີ້.
ເພາະວັນນັ້ນຈະມາເຖິງທ່ານ, ວັນທີ່ສັດຕຣູຂອງເຈົ້າຈະຂຸດຄູອ້ອມຮອບເຈົ້າ ແລະຈະໂຈມຕີເຈົ້າທຸກໆ ດ້ານ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າສັ່ງສອນຢູ່ໃນບໍຣິເວນພຣະວິຫານທຸກວັນ, ພວກປະໂລຫິດ.ພວກທັມະຈານ ແລະພວກຜູ້ນຳຂອງຄົນຢິວຕ້ອງການຈະຂ້າພຣະອົງເສຍ.
ແຕ່ເຂົາຍັງບໍ່ໄດ້ພົບຊ່ອງທາງທີ່ຈະເຮັດໄດ້, ເພາະຄົນທັງຫລາຍກໍາລັງເອົາໃຈໃສ່ຟັງຄຳສອນຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງໄດ້ຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາຈະຖາມທ່ານທັງຫລາຍຂໍ້ຫນຶ່ງດ້ວຍເຫມືອນກັນ, ບອກເຮົາມາເບິ່ງດູວ່າ.
ພວກເຂົາຈິ່ງປຶກສາກັນວ່າ, “ຖ້າພວກເຮົາຈະຕອບວ່າ ‘ມາຈາກສະຫວັນ’ ເພິ່ນຄົງຈະຖາມເຮົາວ່າ ‘ແລ້ວເຫດໃດພວກທ່ານບໍ່ເຊື່ອໂຢຮັນ?’.
ແຕ່ຖ້າພວກເຮົາຈະວ່າ ‘ມາຈາກມະນຸດ’ ຄົນທັງປວງກໍຈະຄວ່າງກ້ອນຫີນໃສ່ພວກເຮົາ ເພາະເຂົາເຊື່ອຫມັ້ນວ່າ ໂຢຮັນເປັນຜູ້ປະກາດພຣະທັມ.”
ເຈົ້າຂອງສວນໄດ້ໃຊ້ຄົນທີສາມໄປ ແລະພວກເຊົ່າສວນກໍໄດ້ທຳຮ້າຍ ແລ້ວໂຍນລາວອອກນອກສວນໄປ.
ແຕ່ເມື່ອພວກເຊົ່າສວນເຫັນລູກນັ້ນເຂົາກໍປຶກສາກັນວ່າ ‘ຜູ້ນີ້ແຫລະ ເປັນເຈົ້າຂອງມໍຣະດົກ ຈົ່ງຂ້າມັນເສັຍ ເພື່ອມໍຣະດົກຈະຕົກມາເປັນຂອງເຮົາ’.
ທ່ານຈະມາຂ້າຄົນເຊົ່າສວນເຫລົ່ານັ້ນ ແລ້ວຍົກສວນໃຫ້ຜູ້ອື່ນເຊົ່າ” ເມື່ອເຂົາທັງຫລາຍໄດ້ຍິນດັ່ງນັ້ນຈິ່ງພາກັນຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ, “ພຣະເຈົ້າຂໍຢ່າໃຫ້ເກີດເປັນຢ່າງນັ້ນ!”.
ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງໂຍນລູກຊາຍລາວຖິ້ມອອກນອກສວນ ແລ້ວຂ້າລາວເສຍ, ເຫດສັນນັ້ນ ຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງສວນຈະເຮັດຢ່າງໃດກັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນ.
ເພາະສະນັ້ນ ພວກທັມະຈານແລະຫົວຫນ້າປະໂລຫິດຈິ່ງພະຍາຍາມຈະຈັບພຣະອົງໃນເວລານັ້ນ ເພາະພວກເຂົາຮູ້ວ່າ ພຣະອົງຊົງກ່າວຄຳອຸປະມານັ້ນຕໍ່ສູ້ພວກເຂົາ ແຕ່ເຂົາກໍຢ້ານປະຊາຊົນ.
ພຣະອົງຊົງກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ຖ້າຢ່າງນັ້ນ ສິ່ງທີ່ເປັນຂອງກາຍຊາ ຈົ່ງຄືນໃຫ້ແກ່ກາຍຊາ, ແລະສິ່ງທີ່ເປັນຂອງພຣະເຈົ້າ ຈົ່ງຄືນໃຫ້ແດ່ພຣະເຈົ້າ.”
ພວກຊາດູກາຍບາງຄົນມາຫາພຣະອົງ ພວກນີ້ທີ່ບໍ່ເຊື່ອໃນການເປັນຄືນມາຈາກຕາຍ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າກ່າວກັບເຂົາວ່າ, “ຄົນໃນໂລກນີ້ແຕ່ງງານແລະຖືກຍົກໃຫ້ເປັນຜົວເມຍກັນ.
ສ່ວນເລື່ອງການເປັນຄືນມາຈາກຄວາມຕາຍນັ້ນ ແມ່ນແຕ່ໂມເຊກໍຍັງໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຮົາເຫັນຈາກເຫດການທີ່ພຸ່ມໄມ້ນັ້ນ, ທ່ານເອີ້ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າວ່າຊົງເປັນ ພຣະເຈົ້າຂອງອັບຣາຮາມ, ພຣະເຈົ້າຂອງອີຊາກ, ແລະພຣະເຈົ້າຂອງຢາໂຄບ.
ດັ່ງນັ້ນຖ້າດາວິດຍັງເອີ້ນພຣະຄຣິດວ່າ ‘ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ’ ແລ້ວພຣະອົງຈະເປັນບຸດຂອງດາວິດໄດ້ຢ່າງໃດ.”
ພວກເຂົາມັກນຸ່ງເສື້ອຄຸມຍາວ ຍ່າງໄປມາຕາມຕະຫລາດ, ມັກໃຫ້ຄົນຄຳນັບຕົວເປັນພິເສດ, ພວກເຂົາມັກບ່ອນນັ່ງອັນມີກຽດຕິຍົດໃນທັມະສາລາແລະຕາມງານລ້ຽງ.
ແຕ່ພວກເຂົາມັກກືນກິນຄອບຄົວຂອງແມ່ຫມ້າຍ ແລະແກ້ງອະທິຖານໃຫ້ຍືດຍາວ ພວກເຂົາຈະຕ້ອງຮັບໂທດຫນັກກວ່າຄົນອື່ນໃນການພິພາກສາ.”
ພຣະເຢຊູເຈົ້າເງີຍຫນ້າຂຶ້ນແລະເຫັນເສດຖີຄົນຫນຶ່ງກຳລັງປ່ອນເງິນລົງໃນຕູ້ຖວາຍ.
ແຕ່ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ທີ່ທ່ານເຫັນ ເມື່ອວັນນັ້ນມາເຖິງ ກ້ອນຫີນຈະພັງລົງຈົນບໍ່ເຫລືອໃຫ້ຊ້ອນທັບກັນຢູ່ເລີຍ.”
ເຂົາເຫລົ່ານັ້ນຈິ່ງຖາມພຣະອົງວ່າ, “ທ່ານອາຈານເອີຍ, ເຫດການເຫລົ່ານີ້ຈະເກີດຂຶ້ນເມື່ອໃດ? ແລະສິ່ງໃດຈະເປັນຫມາຍສຳຄັນວ່າສິ່ງທັງຫມົດນີ້ຈະເກີດຂຶ້ນ?”
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບວ່າ, “ຈົ່ງຣະວັງ, ຢ່າໃຫ້ຜູ້ໃດຫລອກລວງພວກທ່ານໃຫ້ຫລົງ.
ແລ້ວພຣະອົງກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, “ປະເທດຈະສູ້ຮົບກັບປະເທດ, ອານາຈັກຈະລຸກຂຶ້ນສູ້ຮົບກັບອານາຈັກ.
ແຕ່ກ່ອນສິ່ງເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດຈະເກີດຂຶ້ນ ພວກເຂົາຈະຍື່ນມືອອກມາຂົ່ມເຫັງພວກທ່ານ,.
ທຸກຄົນຈະກຽດຊັງທ່ານເພາະນາມຂອງເຮົາ. ແມ່ນແຕ່ຜົມພຽງເສັ້ນດຽວຈະບໍ່ລົ່ນເສຍໄປຈາກຫົວຂອງພວກທ່ານ.
ເມື່ອທ່ານເຫັນນະຄອນເຢຣູຊາເລັມຖືກລ້ອມໂດຍກອງທັບຫລວງຫລາຍ, ເມື່ອນັ້ນທ່ານຈົ່ງຮູ້ວ່າເວລາແຫ່ງການທຳລາຍມາເຖິງແລ້ວ.
ໃຫ້ຄົນທີ່ຢູ່ແຂວງຢູດາຍປົບຫນີໄປຍັງພູ ແລະໃຫ້ຄົນທີ່ຢູ່ໃນເມືອງຫນີອອກໄປ ແລະຢ່າໃຫ້ຄົນທີ່ຢູ່ນອກເມືອງນັ້ນເຂົ້າມາ.
ເພາະວ່າວັນເຫລົ່ານີ້ຄືວັນແຫ່ງການລົງໂທດ ເພື່ອໃຫ້ສິ່ງສາຣະພັດທີ່ຖືກຂຽນໄວ້ຈະສຳເລັດເປັນຈິງທຸກປະການ.
ແລ້ວພວກເຂົາຈະລົ້ມລົງດ້ວຍຄົມດາບແລະຖືກກວາດໄປເປັນຊະເລີຍໃນທົ່ວທຸກປະເທດແລະຄົນຕ່າງຊາດຈະຢຽບຢ່ຳນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ຈົນກວ່າຈະຄົບກຳນົດເວລາຂອງພວກເຂົາ.
ຈະມີຄົນລົ້ມຕາຍ ເພາະຄວາມຢ້ານ ດ້ວຍຄວາມຫວາດຫວັ່ນຕໍ່ສິ່ງທີ່ຈະບັງເກີດຂຶ້ນໃນໂລກ ເພາະຣິດເດດແຫ່ງສະຫວັນຈະສັ່ນສະທ້ານຫວັ່ນໄຫວ.
ເມື່ອຕົ້ນພວກມັນປົ່ງໃບອອກແລ້ວ ທ່ານກໍຈະຮູ້ວ່າຣະດູຮ້ອນໃກ້ຈະເຖິງແລ້ວ.
2ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ ຄົນໃນຍຸກນີ້ຈະບໍ່ລ່ວງລັບໄປ ຈົນກວ່າເຫດການເຫລົ່ານີ້ຈະເກີດຂຶ້ນ.
ຟ້າແລະດິນຈະລ່ວງພົ້ນໄປ, ແຕ່ຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາຈະບໍ່ສູນຫາຍໄປຈັກເທື່ອ.
ແຕ່ຈົ່ງຣະວັງຕົວທ່ານໃຫ້ດີ ຢ່າໃຫ້ໃຈຂອງພວກທ່ານຫນັກໄປໃນການກິນລ້ຽງແລະ, ຄວາມມົວເມົາແລະວິຕົກກັງວົນໃນຊີວິດ ເພາະວັນນັ້ນຈະມາເຖິງພວກທ່ານໃນທັນທີເຫມືອນດັ່ງກັບດັກ.
ແຕ່ຈົ່ງເຝົ້າຣະວັງຕະຫລອດເວລາ, ຈົ່ງອະທິຖານເພື່ອທ່ານຈະເຂັ້ມແຂງຈົນສາມາດຫລີກຫນີ ຈາກເຫດການທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນ ແລະເພື່ອຈະຍຶດຫມັ້ນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຂອງບຸດມະນຸດໄດ້.”
ເມື່ອໃກ້ຈະຮອດເທສະການກິນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງທີ່ເອີ້ນວ່າປັດສະຄາ.
ສ່ວນຢູດາຈິ່ງຕອບຕົກລົງ ແລະພະຍາຍາມຊອກຫາໂອກາດທີ່ຈະມອບພຣະອົງໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ ໃນສະຖານທີ່ຫ່າງໄກຈາກປະຊາຊົນ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ຟັງເດີ, ເມື່ອພວກທ່ານເຂົ້າໄປໃນເມືອງ, ຈະມີຊາຍຄົນຫນຶ່ງແບກຫມໍ້ນ້ຳມາພົບທ່ານ ຈົ່ງຕາມເຂົ້າໃນເຮືອນທີ່ຜູ້ນັ້ນຈະເຂົ້າໄປ.
ພຣະອົງກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາມີຄວາມປາຖນາຢ່າງຍິ່ງ ທີ່ຈະກິນອາຫານປັດສະຄານີ້ກັບພວກທ່ານ ກ່ອນເຮົາຈະຕ້ອງທຸກທໍຣະມານ.
ພຣະອົງຊົງຫັກເຂົ້າຈີ່ ແລະຊົງກ່າວວ່າ, “ນີ້ ຄືກາຍຂອງເຮົາທີ່ໃຫ້ແກ່ທ່ານທັງຫລາຍ, ຈົ່ງເຮັດຢ່າງນີ້ ເພື່ອເປັນທີ່ຣະນຶກເຖິງເຮົາ.”
ພຣະອົງຊົງຈັບເອົາຈອກນັ້ນ ດ້ວຍອາການຢ່າງດຽວກັນຫລັງຮັບປະທານເຂົ້າແລງແລ້ວ, ແລະກ່າວວ່າ, “ຈອກນີ້ເປັນພັນທະສັນຍາໃຫມ່ໃນເລືອດຂອງເຮົາ ທີ່ຖອກອອກເພື່ອພວກທ່ານ."
ຈົ່ງຕັ້ງໃຈຟັງໃຫ້ດີ, ມືຄົນຫນຶ່ງທີ່ທໍຣະຍົດເຮົາຢູ່ຮ່ວມໂຕະກັບເຮົາທີ່ນີ້.
ພວກສາວົກກໍເລີ່ມຕົ້ນຖາມກັນເອງ ວ່າໃຜໃນພວກເຂົາທີ່ຈະເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ.
ແຕ່ບໍ່ເປັນຢ່າງນັ້ນໃນພວກທ່ານ. ແທນທີ່ຈະເປັນຢ່າງນັ້ນ ຂໍໃຫ້ຄົນທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນພວກທ່ານ.
ເພາະວ່າໃຜທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າກັນ? ຄົນທີ່ນັ່ງຢູ່ໂຕະ, ຫລືຄົນທີ່ຮັບໃຊ້ ຄົນທີ່ນັ່ງຢູ່ໂຕະບໍ່ແມ່ນບໍ? ເຮົາຢູ່ຖ້າມກາງພວກທ່ານເຫມືອນກັບເປັນຄົນທີ່ຮັບໃຊ້.
ແຕ່ພວກທ່ານເປັນຄົນທີ່ຍັງຢູ່ກັບເຮົາເມື່ອເຮົາເຂົ້າສູ່ການທົດລອງ.
ເປໂຕທູນພຣະອົງວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເອີຍ, ຂ້ານ້ອຍພ້ອມທີ່ຈະໄປກັບພຣະອົງ, ບໍ່ວ່າຈະຕ້ອງຕິດຄຸກ ຫລືຕາຍກໍຕາມ.”
ເພາະເຮົາບອກທ່ານວ່າ, ສິ່ງທີ່ຂຽນໄວ້ກ່ຽວກັບເຮົາຈະຕ້ອງສຳເລັດ, ‘ທ່ານຖືກນັບເຂົ້າກັບຄົນອະທັມ’ ເພາະຄຳທຳນວາຍກ່ຽວກັບເຮົານັ້ນກໍຈະຕ້ອງສຳເລັດ.”
ເມື່ອພວກເຂົາມາເຖິງ, ພຣະອົງຊົງກ່າວກັບເຂົາວ່າ, “ຈົ່ງອະທິຖານ ເພື່ອທີ່ພວກທ່ານຈະບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໃນການທົດລອງ.”
ພຣະອົງຊົງຄຸເຂົ່າລົງແລະອະທິຖານວ່າ, “ພຣະບິດາເຈົ້າເອີຍ, ຖ້າຫາກເປັນນໍ້າພຣະທັຍຂອງພຣະອົງ ຂໍຊົງເລື່ອນຈອກນີ້ອອກໄປຈາກຂ້າພຣະອົງຖ້ອນ. ແຕ່ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ຢ່າໃຫ້ເປັນໄປຕາມໃຈຂອງຂ້າພຣະອົງ, ແຕ່ໃຫ້ເປັນຕາມພຣະປະສົງຂອງພຣະບິດາເຈົ້າເຖີ້ນ.”
ພວກສາວົກແລະຊົງເຫັນວ່າພວກເຂົາກຳລັງນອນຫລັບຢູ່ ເພາະຄວາມທຸກໂສກເສົ້າ.
ຢູດາໄດ້ຫຍັບເຂົ້າມາໃກ້ພຣະເຢຊູເຈົ້າແລະຈູບພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າກ່າວວ່າ,ເຊົາແມ “ພໍແລ້ວ” ແລ້ວພຣະອົງຊົງບາຍຫູຄົນນັ້ນແລະຮັກສາເຂົາໃຫ້ຫາຍດີ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າກ່າວກັບພວກຫົວຫນ້າປະໂລຫິດ ກັບພວກນາຍທະຫານທີ່ຮັກສາພຣະວິຫານ.
ພວກເຂົາຈັບກຸມພຣະອົງ ແລະຄຸມພຣະອົງໄປທີ່ເຮືອນຂອງມະຫາປະໂລຫິດ, ແຕ່ເປໂຕໄດ້ຕິດຕາມໄປຫ່າງໆ.
ແຕ່ເປໂຕຕອບປະຕິເສດແລະບອກວ່າ “ຍິງເອີຍ, ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ຈັກເພິ່ນເລີຍ.”
ເປໂຕຕອບວ່າ, “ຊາຍເອີຍ, ທີ່ທ່ານເວົ້ານັ້ນ ຂ້ອຍບໍ່ຮູ້ເລື່ອງເລີຍ” ໃນທັນໃດນັ້ນ ຂະນະທີ່ເປໂຕຍັງເວົ້າຢູ່ໄກ່ກໍຂັນ.
ແລ້ວເປໂຕກໍຣະນຶກເຖິງຖ້ອຍຄຳທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ຊົງກ່າວແກ່ຕົນວ່າ, “ກ່ອນໄກ່ຂັນວັນນີ້ ທ່ານຈະປະຕິເສດເຮົາເຖິງສາມເທື່ອ.”
ພວກທີ່ຄຸມພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍເຍາະເຍີ້ຍແລະທຸບຕີພຣະອົງ.
ຄັນຮຸ່ງເຊົ້າ ບັນດາພວກເຖົ້າແກ່ຂອງປະຊາຊົນກໍມາຊຸມນຸມກັນ, ລວມທັງພວກຫົວຫນ້າປະໂລຫິດແລະພວກນັກທັມະຈານ. ພວກເຂົາໄດ້ພາພຣະອົງເຂົ້າໄປໃນສານສູງສຸດ.
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, “ເປັນຫຍັງພວກເຮົາຍັງຈະຕ້ອງການພະຍານອັນໃດອີກ? ເພາະເຮົາກໍໄດ້ຍິນກັບຫູຕົວເອງຈາກປາກຂອງມັນເອງແລ້ວ.”
ພວກເຂົາທັງຫມົດໄດ້ລຸກຂຶ້ນແລະພາພຣະເຢຊູເຈົ້າໄປຫາປີລາດ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບວ່າ, “ກໍທ່ານເວົ້ານີ້.”
ເພາະທ່ານໄດ້ຍິນເຖິງເລື່ອງຂອງພຣະອົງແລະຫວັງວ່າຈະເຫັນການອັດສະຈັນບາງປະການຈາກພຣະເຢຊູເຈົ້າ.
ແຕ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຕອບສິ່ງໃດເລີຍ.
ພວກທ່ານພາຄົນນີ້ມາຫາເຮົາເຫມືອນກັບວ່າຊາຍຄົນນີ້ໄດ້ຊັກຊວນປະຊາຊົນໃຫ້ເຮັດໃນສິ່ງຊົ່ວຊ້າ.
ແຕ່ປະຊາຊົນເຫລົ່ານັ້ນຮ້ອງຂຶ້ນພ້ອມກັນວ່າ, “ຈົ່ງຂ້າຊາຍຄົນນີ້, ແລ້ວຈົ່ງປ່ອຍບາຣາບາໃຫ້ກັບພວກເຮົາ.”
ແຕ່ພວກເຂົາໄດ້ຮ້ອງຕອບກັບວ່າ, “ຄຶງມັນເສຍ, ຄຶງມັນເສຍ”.
ປີລາດຈິ່ງຖາມພວກເຂົາເປັນເທື່ອທີສາມວ່າ, “ຄຶງເຮັດຫຍັງ ຄົນນີ້ໄດ້ເຮັດຊົ່ວຮ້າຍອັນໃດ? ເຮົາບໍ່ພົບເຫດຜົນອັນໃດທີ່ເພີ່ນສົມຄວນຈະຮັບໂທດເຖິງຕາຍ, ດັ່ງນັ້ນຫລັງຈາກທີ່ເຮົາລົງໂທດແລ້ວເຮົາຈະປ່ອຍເພິ່ນເສຍ.”
ທ່ານຈິ່ງປ່ອຍຄົນທີ່ເຂົາຂໍນັ້ນເຊິ່ງຕິດຄຸກຢູ່ດ້ວຍຂໍ້ຫາການຈະຣາຈົນແລະຂ້າຄົນ, ແຕ່ໄດ້ມອບພຣະເຢຊູເຈົ້າໄວ້ຕາມໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ທ່ານຈິ່ງປ່ອຍຄົນທີ່ເຂົາຂໍນັ້ນເຊິ່ງຕິດຄຸກຢູ່ດ້ວຍຂໍ້ຫາການຈະຣາຈົນແລະຂ້າຄົນ, ແຕ່ໄດ້ມອບພຣະເຢຊູເຈົ້າໄວ້ຕາມໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ປະຊາຊົນຈຳນວນຫລວງຫລາຍແລະພວກແມ່ຍິງທີ່ຕີເອິກຮ້ອງໄຫ້ກັບພຣະອົງຕິດຕາມພຣະອົງໄປ
ຍັງມີຊາຍອີກສອງຄົນທີ່ເປັນຜູ້ຮ້າຍ ຊຶ່ງຖືກລົງໂທດໃຫ້ເຖິງຄວາມຕາຍພ້ອມກັບພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ, “ພຣະບິດາເຈົ້າ, ຂໍຊົງໂຜດຍົກໂທດໃຫ້ພວກເຂົາ, ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ຈັກວ່າພວກເຂົາກຳລັງເຮັດອັນໃດ” .
ເຂົາຊ່ອຍຄົນອື່ນໃຫ້ລອດພົ້ນໄດ້ ກໍຈົ່ງໃຫ້ເຂົາຊ່ອຍຕົນເອງໃຫ້ລອດເຖີດ ຖ້າເຂົາເປັນພຣະຄຣິດທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງເລືອກໄວ້ນັ້ນ.”
ແລ້ວເວົ້າວ່າ, “ຖ້າທ່ານເປັນກະສັດຊາດຢິວ, ຈົ່ງຊ່ອຍຕົວເອງໃຫ້ພົ້ນເຖີດ.” ມີປ້າຍຕິດໄວ້ເທິງຫົວພຣະອົງວ່າ, “ນີ້ຄືກະສັດຂອງຊາດຢິວ.”
ມີປ້າຍຕິດໄວ້ເທິງຫົວພຣະອົງວ່າ, “ນີ້ຄືກະສັດຂອງຊາດຢິວ.”
ໂຈນຄົນຫນຶ່ງທີ່ກຳລັງຖືກຄຶງນັ້ນເວົ້າໝິ່ນປະຫມາດພຣະອົງວ່າ, “ທ່ານເປັນພຣະຄຣິດບໍ່ແມ່ນບໍ? ຈົ່ງຊ່ອຍຕົວທ່ານເອງແລະຊ່ອຍເຮົາໃຫ້ພົ້ນເຖີດ.”
ເຂົາກ່າວຕໍ່ໄປອີກ, “ພຣະເຢຊູເຈົ້າ, ຂໍໂຜດຣະນຶກຈື່ຈຳເຖິງຂ້ານ້ອຍເມື່ອພຣະອົງສະເດັດເຂົ້າສູ່ອານາຈັກຂອງພຣະອົງດ້ວຍເຖີດ.”
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບລາວວ່າ, “ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ວັນນີ້ເຈົ້າຈະຢູ່ກັບເຮົາໃນທີ່ສຸຂະເສີມ.”
ເວລານັ້ນປະມານທ່ຽງວັນ ຄວາມມືດປົກຄຸມທົ່ວແຜ່ນດິນຈົນເຖິງບ່າຍສາມໂມງ. ເມື່ອແສງຕາເວັນມືດໄປ, ຜ້າກັ້ງໃນພຣະວິຫານກໍຖືກຈີກອອກເປັນສອງຕ່ອນ.
ເມື່ອນາຍຮ້ອຍໄດ້ເຫັນສິ່ງທີ່ເກີດຂຶ້ນ, ເພິ່ນຈິ່ງສັນຣະເສີນພຣະເຈົ້າວ່າ, “ນີ້ເປັນຜູ້ທີ່ຊອບທັມທີ່ແທ້ຈິງ.”
ເພີ່ນນຳພຣະສົບຂອງພຣະອົງລົງມາແລະຫໍ່ຫຸ້ມດ້ວຍຜ້າລີນິນ ແລະວາງພຣະອົງໄວ້ໃນອຸບໂມງທີ່ສະກັດໄວ້ໃນຫີນ ແລະຍັງບໍ່ເຄີຍວາງສົບຜູ້ໃດມາກ່ອນ.
ພວກນາງຈິ່ງໄດ້ກັບໄປແລະຈັດຕຽມເຄື່ອງເທດແລະນ້ຳມັນຫອມ, ແລະໃນວັນສະບາໂຕ ພວກເຂົາກໍເຊົາພັກຕາມພຣະບັນຍັດ.
ພວກແມ່ຍິງທີ່ຕິດຕາມພຣະອົງຈາກແຂວງຄາລີເລໄດ້ຕາມໄປ, ແລະໄດ້ເຫັນອຸບໂມງແລະເຫັນວ່າພຣະສົບຂອງພຣະອົງວາງໄວ້ໃນທີ່ນັ້ນຢ່າງໃດ.
ຮຸ່ງເຊົ້າຂອງວັນຕົ້ນສັບປະດາ (ວັນອາທິດ) ພວກຜູ້ຍິງນຳເອົາເຄື່ອງຫອມທີ່ໄດ້ຕຽມໄວ້ມາທີ່ອຸບໂມງຝັງສົບ.
ພວກເຂົາພົບກ້ອນຫີນຖືກກື່ງອອກຈາກອຸບໂມງ. ພວກເຂົາເຂົ້າໄປທາງໃນແຕ່ບໍ່ເຫັນພຣະສົບຂອງພຣະເຢຊູອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ທີ່ກ່າວວ່າ ບຸດມະນຸດຈະຕ້ອງຖືກມອບໄວ້ໃນມືຂອງພວກຄົນບາບ, ແລະຕ້ອງຖືກຄຶງໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນ, ແລ້ວໃນວັນທີ່ສາມຈະເປັນຄືນມາໃຫມ່ອີກຄັ້ງ.”
ແຕ່ຂ່າວສານນີ້ ເບິ່ງຄືເປັນຄຳເວົ້າທີ່ໄຮ້ສາຣະຕໍ່ພວກອັກຄະສາວົກ, ພວກເຂົາບໍ່ເຊື່ອຄຳເວົ້າຂອງພວກຍິງເຫລົ່ານັ້ນ.
ແຕ່ເປໂຕລຸກຂຶ້ນແລະແລ່ນໄປທີ່ອຸບໂມງຝັງສົບ, ເຂົາກົ້ມລົງແລະເບິ່ງເຂົ້າໄປທາງໃນ, ເຂົາເຫັນແຕ່ຜ້າລີນີນວາງຢູ່, ເປໂຕຈິ່ງກັບໄປບ້ານຂອງຕົນ ແລະຄຶດປະຫລາດໃຈກັບສິ່ງທີ່ໄດ້ເກີດຂື້ນ.
ຕໍ່ມາໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົາກຳລັງສົນທະນາກັນແລະສົງໃສກັນຢູ່ນັ້ນ, ພຣະເຢຊູເຈົ້າສະເດັດມາໃກ້ແລະຮ່ວມເດີນທາງໄປກັບພວກເຂົາ.
ແຕ່ເຮົາຫວັງວ່າ ພຣະອົງຈະເປັນຜູ້ທີ່ຊ່ວຍກູ້ອິສະຣາເອນໃຫ້ເປັນອິສຣະ, ຫລາຍກວ່ານັ້ນອີກ, ນີ້ກໍຜ່ານໄປສາມວັນແລ້ວ ນັບຕັ້ງແຕ່ເຫດການເຫລົ່ານັ້ນເກີດຂຶ້ນ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ໂອ, ພວກຄົນໂງ່ເອີຍ, ພວກທ່ານມີໃຈເສີຍຊ້າທີ່ຈະເຊື່ອທຸກສິ່ງທີ່ພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມໄດ້ກ່າວໄວ້.
ພຣະອົງຊົງເວົ້ານຳເຮົາຕາມທາງ ຂະນະທີ່ພຣະອົງອະທິບາຍພຣະຄັມພີໃຫ້ກັບພວກເຮົາຟັງນັ້ນ.
ພວກເຂົາຈິ່ງລຸກຂຶ້ນໃນເວລານັ້ນແລ້ວກັບໄປຍັງເຢຣູຊາເລັມ. ພວກເຂົາໄດ້ພົບສາວົກສິບເອັດຄົນນັ້ນຊຸມນຸມກັນຢູ່ພ້ອມກັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຢູ່ກັບພວກເຂົາ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ຢືນຢູ່ທ່າມກາງພວກເພິ່ນ, ແລະໄດ້ກ່າວກັບພວກເພິ່ນວ່າ, “ສັນຕິສຸກຈົ່ງດຳຣົງຢູ່ກັບທ່ານທັງຫລາຍເຖີດ.”
ຈົ່ງເບິ່ງມືແລະຕີນຂອງເຮົາດູ. ນີ້ແມ່ນເຮົາເອງ, ຈົ່ງຈັບຕົວເຮົາແລະເບິ່ງ, ເພາະວ່າຜີບໍ່ມີເນື້ອແລະກະດູກຢ່າງທີ່ພວກທ່ານເຫັນວ່າເຮົາມີຢູ່ນີ້.”
ພຣະອົງກ່າວແກ່ເພິ່ນວ່າ, “ນີ້ຄືສິ່ງທີ່ຂຽນໄວ້ ຄືພຣະຄຣິດເຈົ້າຈະຕ້ອງທົນທຸກທໍຣະມານແລະເປັນຄືນມາອີກຄັ້ງຈາກຕາຍໃນວັນທີ່ສາມ.
ແລະເລື່ອງການຖິ້ມໃຈເກົ່າເອົາໃຈໃຫມ່ກັບການໃຫ້ອະພັຍຄວາມຜິດບາບ ຈະຕ້ອງປະກາດອອກໄປໃນພຣະນາມຂອງພຣະອົງໃຫ້ໄປເຖິງທຸກຊົນຊາດໂດຍເລີ້ມຕົ້ນແຕ່ກຸງເຢຣູຊາເລັມ.
ເບິ່ງແມ, ເຮົາຈະປຣະທານສິ່ງທີ່ພຣະບິດາເຈົ້າຊົງສັນຍາໃຫ້ແກ່ພວກທ່ານ ແຕ່ຈົ່ງລໍຄອຍຢູ່ໃນເມືອງຈົນກວ່າພວກທ່ານຈະໄດ້ຮັບຣິດອຳນາດມາຈາກເບື້ອງເທິງ.”
ຕໍ່ມາໃນຂະນະທີ່ພຣະອົງກຳລັງອວຍພອນພວກເພິ່ນ, ພຣະອົງໄດ້ສະເດັດຈາກພວກເພິ່ນໄປແລະຊົງຖືກຮັບຂຶ້ນໄປສູ່ສະຫວັນ.
ດັ່ງນັ້ນພວກເພິ່ນຈິ່ງນະມັດສະການພຣະອົງ ແລະກັບໄປຍັງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມດ້ວຍຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີຢ່າງໃຫຍ່ຫລວງ.
ພຣະທັມນີ້ດຳຣົງມາຕັ້ງແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນກັບພຣະເຈົ້າ.
ພຣະທັມຊົງຢູ່ກັບພຣະເຈົ້າ, ພຣະທັມຊົງເປັນພຣະເຈົ້າ.
ພຣະທັມຊົງດຳຣົງນັບຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນເດີມ
ທຸກສິ່ງຖືກສ້າງຂຶ້ນໂດຍພຣະອົງ, ແລະຖ້າບໍ່ມີພຣະອົງ ກໍບໍ່ມີຈັກສິ່ງທີ່ຖືກສ້າງຂຶ້ນໄວ້.
ມີຊີວິດທີ່ຢູ່ໃນພຣະອົງ, ຊຶ່ງຊີວິດນັ້ນເປັນຄວາມສະຫວ່າງຂອງມະນຸດທຸກຄົນ.
ຍັງມີຊາຍຄົນຫນຶ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ສົ່ງມາ, ຊາຍຄົນນີ້ຊື່ວ່າໂຢຮັນ.
ທ່ານມາເພື່ອຈະເປັນພະຍານເຖິງຄວາມສະຫວ່າງນັ້ນ, ເພື່ອທີ່ທຸກຄົນຈະໄດ້ເຊື່ອຜ່ານທ່ານ.
ພຣະອົງຊົງຢູ່ໃນໂລກ, ໂລກນີ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນຜ່ານທາງພຣະອົງນັ້ນ, ແຕ່ໂລກນີ້ພັດບໍ່ໄດ້ຮູ້ຈັກພຣະອົງ.
ແຕ່ຄົນຫລວງຫລາຍທີ່ຕ້ອນຮັບພຣະອົງ, ຄົນທີ່ເຊື່ອໃນພຣະນາມຂອງພຣະອົງ, ພຣະອົງຈະໃຫ້ຄົນນັ້ນໄດ້ສິດເປັນບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ບໍ່ແມ່ນໂດຍທາງສາຍເລືອດ, ຫລືໂດຍຄວາມຕ້ອງການຂອງມະນຸດ, ແຕ່ເປັນໂດຍພຣະເຈົ້າ.
ພຣະທັມຊົງເກີດເປັນມະນຸດແລະຢູ່ທ່າມກາງພວກເຮົາ. ເຮົາໄດ້ເຫັນສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງ, ເປັນສະຫງ່າຣາສີແບບດຽວກັນຊຶ່ງມາຈາກພຣະບິດາຜູ້ດຽວເທົ່ານັ້ນ, ທີ່ເຕັມດ້ວຍພຣະຄຸນແລະຄວາມຈິງ.
ເພາະວ່າໂດຍຄວາມຄົບບໍຣິບູນຂອງພຣະອົງເຮັດໃຫ້ເຮົາທັງຫລາຍໄດ້ຮັບພຣະຄຸນຊ້ອນພຣະຄຸນ.
ຄວາມຈິງມາທາງພຣະເຢຊູຄຣິດ.
ບໍ່ເຄີຍມີໃຜເຫັນພຣະເຈົ້າເລີຍ.
ຜູ້ປຣະທັບໃນເອິກຂອງພຣະບິດາ, ໄດ້ສຳແດງໃຫ້ພຣະເຈົ້າເປັນທີ່ຮູ້ຈັກ.
“ຂ້າພຣະເຈົ້າເປັນສຽງຮ້ອງ ປ່າວປະກາດໃນປ່າວ່າ: ‘ຈົ່ງເຮັດຫົນທາງຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໃຫ້ຊື່ໄປ,’ ເຫມືອນກັບທີ່ຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ເອຊາຢາ ໄດ້ບອກໄວ້.”
ທ່ານບອກວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ພຣະເມສານ້ອຍຂອງພຣະເຈົ້າ ຜູ້ທີ່ຈະມາເອົາຄວາມຜິດບາບຂອງໂລກນີ້ອອກໄປ"
ຂ້າພຣະເຈົ້າບໍ່ຮູ້ຈັກທ່ານຜູ້ນີ້, ແຕ່ເພື່ອທ່ານຈະໄດ້ຖືກປະກົດແຈ້ງແກ່ຄົນອິສຣາເອນ ທີ່ຂ້າພຣະເຈົ້າໄດ້ມາໃຫ້ຮັບບັບຕິສະມາໃນນ້ຳ.
ເຈົ້າຈະເຫັນພຣະວິນຍານເປັນເຫມືອນນົກເຂົາລົງມາສະຖິດຢູ່ເຫນືອທ່ານຜູ້ນັ້ນ, ທ່ານນັ້ນຄືຜູ້ທີ່ຈະໃຫ້ບັບຕິສະມາດ້ວຍພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດ.
ເມື່ອສາວົກສອງຄົນຂອງທ່ານໄດ້ຍິນທ່ານເວົ້າເຊັ່ນນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງຕາມພຣະເຢຊູໄປ.
ຫນຶ່ງໃນສາວົກສອງຄົນທີ່ໄດ້ຍິນໂຢຮັນເວົ້າແລະຕິດຕາມພຣະເຢຊູຄືອັນເດອາ, ອ້າຍຂອງຊີໂມນເປໂຕ.
ເຂົາໄດ້ໄປຫາຊີໂມນອ້າຍຂອງຕົນແລະບອກວ່າ, “ເຮົາໄດ້ພົບພຣະເມຊີອາແລ້ວ” (ຫມາຍເຖິງ ພຣະຄຣິດ).
ພຣະເຢຊູເບິ່ງເຂົາແລ້ວກ່າວວ່າ, “ທ່ານຄືຊີໂມນລູກຂອງໂຢຮັນ, ທ່ານຈະຖືກເອີ້ນວ່າ ເກຟາ” (ແປວ່າ: ເປໂຕ).
ເມືອງຂອງອັນເດອາແລະເປໂຕແມ່ນເມືອງ ເບັດຊາອີດາ
ນະທານາເອັນທູນຕອບວ່າ, “ຮັບບີ, ພຣະອົງຊົງເປັນພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ! ພຣະອົງຊົງເປັນກະສັດຂອງຊາດອິສຣາເອນ!”.
ເຮົາບອກກັບທ່ານວ່າ ທ່ານຈະໄດ້ເຫັນທ້ອງຟ້າສະຫວັນເປີດອອກ ແລະເທວະດາຂອງພຣະເຈົ້າ ຂຶ້ນໆ ລົງໆ ຢູ່ເທິງບຸດມະນຸດ.”
ແມ່ນມານດາຂອງພຣະເຢຊູ ຢູ່ງານແຕ່ງດອງທີ່ເມືອງການາແຂວງຄາລິເລ
ເມື່ອເຫລົ້າແວງຫມົດ, ມານດາຂອງພຣະເຢຊູມາທູນພຣະອົງວ່າ, “ພວກເຂົາບໍ່ມີເຫລົ້າແວງແລ້ວ.”
ພຣະເຢຊູຊົງບອກກັບພວກເຂົາວ່າ, “ຈົ່ງຕັກນ້ຳໃສ່ອ່າງແຕ່ລະໜ່ວຍໃຫ້ເຕັມ.” ພວກເຂົາຈິ່ງຕັກນ້ຳໃສ່ອ່າງເຫລົ່ານັ້ນເຕັມພຽງປາກອ່າງ. ແລ້ວພຣະອົງຊົງບອກກັບພວກຄົນໃຊ້ວ່າ, “ຈົ່ງຕັກແລະນຳໄປໃຫ້ພະນັກງານເສີບເນີ” ພວກເຂົາກໍເຮັດຕາມ.
ແລ້ວເວົ້າກັບເຂົາວ່າ, “ທຸກຄົນເຄີຍເອົາເຫລົ້າແວງອັນດີມາໃຫ້ກ່ອນ, ແລ້ວຈິ່ງເອົາອັນບໍ່ດີມາໃຫ້ເມື່ອແຂກດື່ມ ໃຫ້ເມື່ອຄົນເມົາແລ້ວ. ແຕ່ທ່ານໄດ້ກັກເຫລົ້າແວງອັນດີໆ ໄວ້ຈົນເຖິງຕອນນີ້.”
ນີ້ຄືຫມາຍສຳຄັນຄັ້ງທຳອິດທີ່ພຣະເຢຊູເຮັດໃນບ້ານການາແຂວງຄາລີເລ, ແລະພຣະອົງໄດ້ຊົງສຳແດງຣິດທານຸພາບຂອງພຣະອົງ, ແລະ ພວກສາວົກກໍເຊື່ອໃນພຣະອົງ.
ພຣະອົງໄດ້ພົບຄົນຂາຍງົວ,ແກະ, ແລະນົກເຂົາ, ແລະພວກຄົນແລກປ່ຽນເງິນກໍນັ່ງຢູ່ທີ່ນັ້ນດ້ວຍ.
ພຣະອົງຊົງເອົາເຊືອກມາເຮັດເປັນແສ້ ແລະຂັບໄລ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນອອກໄປຈາກບໍຣິເວນພຣະວິຫານ, ລວມທັງແກະແລະງົວດ້ວຍ. ພຣະອົງຊົງຖອກເງິນຂອງພວກແລກປ່ຽນເງິນແລະຂວ້ຳໂຕະຂອງພວກເຂົາ.
ແລ້ວພຣະອົງຊົງກ່າວແກ່ບັນດາຄົນທີ່ຂາຍນົກເຂົາວ່າ, “ເອົາຂອງເຫລົ່ານີ້ອອກໄປຈາກທີ່ນີ້ເສຍ. ເຊົາເຮັດໃຫ້ທີ່ສະຖິດຂອງພຣະບິດາຂອງເຮົາໃຫ້ເປັນຕະຫລາດເສຍເທາະ.”
ແລ້ວພວກຢິວທີ່ມີອຳນາດກໍໂຕ້ຕອບກັບພຣະອົງວ່າ, “ທ່ານຈະສຳແດງຫມາຍສຳຄັນອັນໃດໃຫ້ແກ່ເຮົາ ໃນເມື່ອທ່ານເຮັດສິ່ງທັງປວງເຫລົ່ານີ້?”
ພຣະເຢຊູຕອບວ່າ, “ຖ້າມ້າງພຣະວິຫານນີ້ ແລ້ວເຮົາຈະສ້າງຂຶ້ນໃຫມ່ໃນສາມວັນ.”
ຢ່າງໃດກໍຕາມ, ພຣະວິຫານທີ່ພຣະອົງຫມາຍເຖິງນັ້ນຄືພຣະກາຍຂອງພຣະອົງ.
ມີຫລາຍຄົນໄດ້ເຊື່ອໃນພຣະນາມຂອງພຣະອົງ ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ເຫັນຫມາຍສຳຄັນທີ່ພຣະອົງເຮັດ.
ແຕ່ພຣະເຢຊູບໍ່ໄວ້ໃຈພວກເຂົາ, ເພາະພຣະອົງຊົງຮູ້ຈັກພວກເຂົາທັງຫມົດ ເພາະພຣະອົງບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ໃຜມາເປັນພະຍານແກ່ພຣະອົງດ້ວຍເລື່ອງຂອງມະນຸດ, ເພາະພຣະອົງຮູ້ວ່າມີອັນໃດຢູ່ໃນພວກເຂົາ.
ນີໂກເດມແມ່ນ ຟາຣີຊາຍທີ່ເປັນຜູ້ນຳຊາວຢິວ
ຊາຍຄົນນີ້ມາຫາພຣະເຢຊູໃນເວລາກາງຄືນແລະເວົ້າກັບພຣະອົງວ່າ, “ຮັບບີ, ພວກຂ້ານ້ອຍຮູ້ວ່າທ່ານເປັນອາຈານທີ່ມາຈາກພຣະເຈົ້າ, ເພາະບໍ່ມີຜູ້ໃດອາດສາມາດເຮັດການອັດສະຈັນເຫລົ່ານີ້ໄດ້ເຫມືອນທ່ານເຮັດຢູ່, ເວັ້ນແຕ່ຈາກພຣະເຈົ້າຈະຊົງສະຖິດຢູ່ກັບຜູ້ນັ້ນ.”
ພຣະເຢຊູຕອບເຂົາວ່າ, “ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ນອກເສຍຈາກຄົນນັ້ນຈະບັງເກີດໃຫມ່, ເຂົາຈະບໍ່ສາມາດເຫັນຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ.”
ນີໂກເດມທູນກັບພຣະອົງວ່າ, “ຄົນເຮົາຈະບັງເກີດໃຫມ່ໄດ້ຢ່າງໃດ ຫາກເຂົາມີອາຍຸຫລາຍແລ້ວ? ເຂົາຈະກັບເຂົ້າໄປຢູ່ໃນທ້ອງມາດາເປັນເທື່ອທີ່ສອງ, ແລະເກີດໃຫມ່ໄດ້ຫລື?”
ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ເຮົາເວົ້າໃນສິ່ງທີ່ເຮົາຮູ້, ແລະເຮົາເປັນພະຍານໃນສິ່ງທີ່ພວກເຮົາໄດ້ເຫັນ. ແຕ່ເຖິງຢ່າງນັ້ນທ່ານກໍຍັງບໍ່ຍອມຮັບຄຳພະຍານຂອງເຮົາ.
ບໍ່ມີຜູ້ໃດໄດ້ເຄີຍຂຶ້ນໄປສູ່ສະຫວັນ ຍົກເວັ້ນແຕ່ພຽງທ່ານຜູ້ນັ້ນທີ່ມາຈາກສະຫວັນ ຄືບຸດມະນຸດ.”
ເພື່ອທຸກຄົນທີ່ເຊື່ອໃນພຣະອົງຈະໄດ້ຮັບມີຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ເພາະວ່າພຣະເຈົ້າຊົງຮັກໂລກ ຈົນພຣະອົງໄດ້ປຣະທານພຣະບຸດພຽງອົງດຽວຂອງພຣະອົງ, ເພື່ອທຸກຄົນທີ່ເຊື່ອໃນພຣະອົງນັ້ນບຈະບໍ່ຕາຍ ແຕ່ມີຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ເພາະວ່າພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ສົ່ງພຣະບຸດເຂົ້າມາໃນໂລກເພື່ອຈະລົງໂທດໂລກນີ້, ແຕ່ເພື່ອໂລກໃຫ້ລອດໂດຍຜ່ານທາງພຣະອົງ.
ນີ້ຄືສາເຫດຂອງການພິພາກສາຄື: ຄວາມສະຫວ່າງໄດ້ເຂົ້າມາໃນໂລກນີ້, ແລະມະນຸດນັ້ນຮັກຄວາມມືດແທນທີ່ຈະຮັກຄວາມສະຫວ່າງ ເພາະວ່າການກະທຳຂອງເຂົານັ້ນຊົ່ວຮ້າຍ
ເພາະທຸກຄົນທີ່ເຮັດການຊົ່ວກໍຊັງຄວາມສະຫວ່າງ ແລະບໍ່ມາເຖິງຄວາມສະຫວ່າງ, ເພື່ອຄວາມຊົ່ວຂອງເຂົາຈະບໍ່ຖືກເປີດເຜີຍ.
ແຕ່ສຳລັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ປະພຶດຕາມຄວາມຈິງກໍຈະມາເຖິງຄວາມສະຫວ່າງ ເພື່ອທີ່ການກະທຳຂອງເຂົາທີ່ຈະໄດ້ສຳເລັດໃນພຣະເຈົ້າຈະໄດ້ປະກົດ."
ພຣະອົງຈະຕ້ອງສຳຄັນຫລາຍຂຶ້ນ, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າຈະສຳຄັນຫນ້ອຍລົງ.”
ແຕ່ຄົນທີ່ຍອມຮັບຄຳພະຍານຂອງພຣະອົງກໍໄດ້ຢືນຢັນແລ້ວວ່າພຣະເຈົ້າຊົງເປັນຈິງ.
ພຣະບິດາຊົງຮັກພຣະບຸດແລະໄດ້ມອບທຸກຢ່າງໄວ້ໃນພຣະຫັດຂອງພຣະອົງ.
ຄົນທີ່ເຊື່ອໃນພຣະບຸດກໍໄດ້ຮັບຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ແຕ່ສຳລັບຜູ້ທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະບຸດນັ້ນຈະບໍ່ໄດ້ເຫັນຊີວິດ.
ພຣະອົງຈຶ່ງອອກຈາກແຂວງຢູດາຍແລະກັບໄປຍັງແຂວງຄາລີເລອີກ.
ເມື່ອພຣະອົງໄດ້ສະເດັດໄປເຖິງເມືອງຫນຶ່ງຂອງແຂວງຊາມາເຣຍຊື່ເມືອງ ຊີຂາ, ຢູ່ໃກ້ກັບທີ່ດິນຊຶ່ງຢາໂຄບມອບໃຫ້ໂຢເຊັບລູກຊາຍຂອງຕົນ.
ທີ່ນັ້ນມີນ້ຳສ້າງຂອງຢາໂຄບ. ພຣະເຢຊູເມື່ອຍກັບການເດີນທາງ ຈຶ່ງນັ່ງພັກທີ່ຂ້າງນ້ຳສ້າງນັ້ນ.
ຍິງຊາວຊາມາເຣຍຄົນຫນຶ່ງໄດ້ມາຕັກນ້ຳ, ແລະພຣະເຢຊູກ່າວກັບນາງວ່າ, “ເຮົາຂໍນໍ້າໃຫ້ເຮົາດື່ມແດ່ໄດ້ບໍ.
ພວກສາວົກຂອງພຣະອົງເຂົ້າໄປໃນເມືອງເພື່ອຊື້ອາຫານ.
ຍິງຊາວຊາມາເຣຍທູນພຣະອົງວ່າ, “ດ້ວຍເຫດໃດທ່ານຜູ້ເປັນຄົນຢິວ, ມາຂໍດື່ມນ້ຳນຳຂ້ານ້ອຍຜູ້ເປັນຊາວຊາມາເຣຍ?” ເພາະຄົນຢິວມັກບໍ່ຫຍຸ້ງກ່ຽວໃດໆກັບຄົນຊາມາເຣຍ.
ພຣະເຢຊູຊົງຕອບນາງນັ້ນວ່າ, “ຖ້າເຈົ້າໄດ້ຮູ້ຈັກຂອງປຣະທານຂອງພຣະເຈົ້າແລະຜູ້ທີ່ກຳລັງເວົ້າກັບເຈົ້າວ່າ ‘ຂໍນ້ຳໃຫ້ເຮົາດື່ມ’ ເຈົ້າຄົງຈະຂໍຈາກທ່ານຜູ້ນັ້ນ, ແລະທ່ານຄົງຈະມອບນ້ຳແຫ່ງຊີວິດນັ້ນແກ່ເຈົ້າ.”
ຍິງນັ້ນຕອບພຣະອົງວ່າ, “ນາຍເອີຍ, ນາຍບໍ່ມີຄຸທີ່ຈະຕັກນໍ້າແລະນ້ຳສ້າງນີ້ກໍເລິກ. ແລ້ວນາຍຈະຫານ້ຳແຫ່ງຊີວິດນັ້ນມາແຕ່ໃສ?.
ພຣະເຢຊູບອກຜູ້ຍິງຜູ້ທີ່ດື່ມນ້ຳທີ່ລາວໃຫ້ຈະບໍ່ຫິວອີກເລີຍແລະນ້ຳກໍ່ຈະກາຍເປັນນ້ຳທີ່ໄຫລອອກມາສູ່ຊີວິດນິຣັນດອນ.
ຂໍນ້ຳນັ້ນໃຫ້ຂ້ານ້ອຍເພື່ອຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ກະຫາຍແລະບໍ່ຕ້ອງມາຕັກທີ່ບໍ່ນີ້ອີກ.”
ພຣະເຢຊູບອກກັບຍິງນັ້ນວ່າ, “ຈົ່ງໄປເອີ້ນຜົວຂອງເຈົ້າແລະກັບມາທີ່ນີ້ອີກ.”
ຍິງນັ້ນຕອບວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍບໍ່ມີຜົວ”
ເພາະເຈົ້າໄດ້ມີຜົວມາຫ້າຄົນແລ້ວ, ແລະຄົນທີ່ເຈົ້າມີຕອນນີ້ກໍບໍ່ແມ່ນຜົວຂອງເຈົ້າ.
ບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກຂ້ານ້ອຍເຄີຍນະມັດສະການເທິງພູນີ້, ແຕ່ພວກທ່ານບອກວ່າເຢຣູຊາເລັມ ຄືສະຖານທີ່ທີ່ຄົນຈະໄປນະມັດສະການ.”
ພຣະເຈົ້າເປັນພຣະວິນຍານແລະຜູ້ທີ່ນະມັດສະການພຣະອົງຕ້ອງນະມັດສະການໃນວິນຍານແລະໃນຄວາມຈິງ.”
ຍິງນັ້ນທູນພຣະອົງວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍຮູ້ວ່າພຣະເມຊີອາ ກຳລັງສະເດັດມາ (ຜູ້ທີ່ເອີ້ນວ່າພຣະຄຣິດ). ເມື່ອພຣະອົງສເດັດມາ, ພຣະອົງຈະອະທິບາຍທຸກສິ່ງແກ່ພວກເຮົາ.”
ແລ້ວຍິງນັ້ນກໍປະຫມໍ້ນ້ຳຂອງນາງໄວ້ ແລ້ວກັບໄປໃນເມືອງ, ແລະ ບອກຄົນທັງປວງວ່າ, “ຈົ່ງມາ, ມາເບິ່ງຊາຍຜູ້ຫນຶ່ງທີ່ບອກຂ້ອຍທຸກຢ່າງທີ່ຂ້ອຍເຄີຍເຮັດ. ພຣະອົງເປັນພຣະຄຣິດຫລືບໍ?”
ພວກເຂົາກໍອອກຈາກເມືອງໄປຫາພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ອາຫານຂອງເຮົາຄືເຮົາຈະເຮັດຕາມພຣະທັຍຂອງຜູ້ທີ່ສົ່ງເຮົາມາ ແລະ ເຮັດງານຂອງພຣະອົງຜູ້ນັ້ນສຳເລັດ.
ຜູ້ທີ່ກຳລັງເກັບກ່ຽວກໍໄດ້ຮັບຄ່າຈ້າງ ແລະຮິບໂຮມຜົນສຳລັບຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ, ເພື່ອຜູ້ທີ່ຫວ່ານແລະຜູ້ເກັບກ່ຽວຈະໄດ້ຊົມຊື່ນຍິນດີຮ່ວມກັນ.
ມີຊາວຊາມາເຣຍຫລາຍຄົນໃນເມືອງນັ້ນເຊື່ອໃນພຣະອົງ ເພາະວ່າສິ່ງທີ່ຍິງຜູ້ນັ້ນໄດ້ເປັນພະຍານຢືນຢັນນວ່າ, “ທ່ານບອກຂ້ອຍເຖິງທຸກສິ່ງທີ່ຂ້ອຍໄດ້ເຮັດ.”
ມີຄົນອື່ນອີກຫລວງຫລາຍມາເຊື່ອດ້ວຍພຣະທັມຂອງພຣະອົງ.
ເມື່ອພຣະອົງມາເຖິງແຂວງຄາລີເລ, ຊາວຄາລີເລໄດ້ຕ້ອນຮັບພຣະອົງ. ພວກເຂົາໄດ້ເຫັນສິ່ງສາຣະພັດທີ່ພຣະອົງຊົງກະທຳໃນເທສະການໃນເຢຣູຊາເລັມ, ເພາະພວກເຂົາກໍໄປໃນເທສະການເຫມືອນກັນ.
ເມື່ອທ່ານໄດ້ຍິນຂ່າວວ່າພຣະເຢຊູໄດ້ສະເດັດຈາກແຂວງຢູດາຍມາເຖິງແຂວງຄາລີເລ, ທ່ານໄດ້ໄປຫາພຣະເຢຊູແລະຂໍໃຫ້ພຣະອົງໄປໂຜດຮັກສາລູກຂອງຕົນທີ່ກຳລັງຈະຕາຍ.
ແລ້ວພຣະເຢຊູຈິ່ງບອກກັບເພິ່ນວ່າ, “ຈົນກວ່າທ່ານຈະໄດ້ເຫັນຫມາຍສຳຄັນແລະການອັດສະຈັນ ທ່ານຈະບໍ່ເຊື່ອ.”
ແລ້ວບິດາຂອງເດັກຄົນນັ້ນກໍ່ນຶກໄດ້ວ່າເປັນຊ່ວງເວລາທີ່ພຣະເຢຊູກ່າວກັບຕົນວ່າ, “ລູກຂອງທ່ານຈະມີຊີວິດຢູ່.” ທ່ານເອງແລະຄົນໃນຄອບຄົວຂອງທ່ານຕ່າງກໍຮັບເຊື່ອ.
ໃນພາສາເຮັບເຣີເອີ້ນວ່າ ເບັດສາທາ, ມີສາລາອ້ອມຢູ່ຫ້າຫລັງ.
ໃນສາລາເຫລົ່ານັ້ນມີຄົນປ່ວຍເປັນຈຳນວນຫລາຍຄືຄົນຕາບອດ, ຄົນຂາເສັ້ງ, ແລະຄົນອົງຄະລີບນອນຢູ່ [ຄອຍຖ້ານ້ຳເຟືອນ].
ເມື່ອພຣະເຢຊູເຫັນຄົນນັ້ນນອນຢູ່ ແລະຫລັງຈາກທີ່ພຣະອົງຮູ້ວ່າລາວເປັນຢູ່ຢ່າງນັ້ນເຫິງແລ້ວ ພຣະອົງກ່າວກັບລາວວ່າ, “ທ່ານຢາກຫາຍດີບໍ?”
ຊາຍປ່ວຍຄົນນັ້ນຕອບວ່າ, “ນາຍເຈົ້າເອີຍ, ບໍ່ມີໃຜຈະເອົາຂ້ານ້ອຍວາງລົງໄປໃນສະເມື່ອນ້ຳນັ້ນເຟືອນຂຶ້ນ. ເມື່ອຂ້ານ້ອຍຈະລົງໄປ ກໍມີຄົນອື່ນລົງໄປກ່ອນຂ້ານ້ອຍ.”
ໃນທັນໃດນັ້ນຊາຍຄົນນັ້ນກໍເຊົາປ່ວຍ, ລາວລຸກຂຶ້ນແລະຍົກເອົາບ່ອນນອນຂອງຕົນແລະຍ່າງໄປ. ວັນນັ້ນເປັນສະບາໂຕ.
ພວກຢິວຈຶ່ງເວົ້າກັບຄົນທີ່ເຊົາປ່ວຍນັ້ນວ່າ, “ວັນນີ້ເປັນວັນສະບາໂຕ ຫ້າມບໍ່ໃຫ້ເຈົ້າແບກບ່ອນນອນຂອງເຈົ້າ.”
ຫລັງຈາກນັ້ນ, ພຣະເຢຊູໄດ້ພົບຄົນນັ້ນທີ່ພຣະວິຫານແລະເວົ້າກັບລາວວ່າ, “ເບິ່ງແມ, ເຈົ້າເຊົາປ່ວຍແລ້ວ! ຢ່າເຮັດບາບອີກ, ເພື່ອວ່າສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍຈະໄດ້ບໍ່ເກີດແກ່ທ່ານ.”
ຊາຍຜູ້ນັ້ນຈາກທີ່ນັ້ນໄປແລະໄປລາຍງານແກ່ພວກຢິວວ່າ ຜູ້ທີ່ຮັກສາຕົວເຂົາຄືພຣະເຢຊູ.
ພຣະເຢຊູຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ໃນຂະນະນີ້ ພຣະບິດາຂອງເຮົາກຳລັງເຮັດພາຣະກິດຢູ່, ແລະເຮົາເອງກໍເຮັດຢູ່ເຫມືອນກັນ.”
ເຫດສັນນັ້ນ, ພວກຢິວຈິ່ງຫາທາງທີ່ຈະຂ້າພຣະອົງ ເພາະນອກຈາກພຣະອົງຈະທຳລາຍກົດວັນສະບາໂຕແລ້ວ, ພຣະອົງຍັງເອີ້ນພຣະເຈົ້າວ່າເປັນພຣະບິດາຂອງຕົນເອງ, ຊຶ່ງເປັນການເຮັດຕົນສະເຫມີພຣະເຈົ້າ.
ພຣະບຸດຈະບໍ່ເຮັດສິ່ງໃດດ້ວຍຕົນເອງ ນອກຈາກສິ່ງທີ່ໄດ້ເຫັນພຣະບິດາເຮັດ
ເພາະວ່າພຣະບິດາຊົງຮັກພຣະບຸດແລະສຳແດງທຸກສິ່ງທີ່ພຣະອົງເຮັດໃຫ້ພຣະບຸດເຫັນ, ແລະພຣະບິດາຈະຊົງສຳແດງສິ່ງທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່ານີ້ແກ່ພຣະບຸດ ເພື່ອທີ່ທ່ານທັງຫລາຍຈະໄດ້ອັດສະຈັນໃຈ.
ເພື່ອທຸກຄົນຈະໄດ້ໃຫ້ກຽຕແດ່ພຣະບຸດນັ້ນ ເໝືອນຢ່າງທີ່ພວກເຂົາໃຫ້ກຽຕພຣະບິດາ.
ແຕ່ຜູ້ໃດບໍ່ຖວາຍກຽຕແດ່ພຣະບຸດ ກໍບໍ່ຖວາຍກຽຕພຣະບິດາຜູ້ສົ່ງພຣະບຸດມາດ້ວຍ.
ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ຜູ້ໃດທີ່ຍິນຄຳຂອງເຮົາແລະເຊື່ອທ່ານຜູ້ນັ້ນທີ່ສົ່ງເຮົາມາມີຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ ແລະບໍ່ເຂົ້າໃນການລົງໂທດ, ແຕ່ໄດ້ຜ່ານພົ້ນຈາກຄວາມຕາຍໄປສູ່ຊີວິດແລ້ວ.
ເພາະວ່າໃນພຣະບິດານັ້ນຊົງມີຊີວິດໃນພຣະຊົນພຣະອົງຢ່າງໃດ, ພຣະອົງໄດ້ປຣະທານຊີວິດນັ້ນແກ່ພຣະບຸດ ເພື່ອໃຫ້ຊີວິດນັ້ນຢູ່ໃນພຣະບຸດຢ່າງນັ້ນ.
ຢ່າປະຫລາດໃຈໃນເລື່ອງນີ້, ເພາະເວລານັ້ນຈະມາເຖິງ ເມື່ອທຸກຄົນທີ່ຢູ່ໃນຂຸມຝັງສົບຈະໄດ້ຍິນສຽງຂອງພຣະອົງ, ແລະຈະອອກມາ: ສຳລັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ເຮັດການດີກໍຈະໄດ້ຟື້ນຄືນສູ່ຊີວິດ, ແຕ່ຄົນທີ່ໄດ້ເຮັດຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຈະຄືນສູ່ການພິພາກສາລົງໂທດ.
ການພິພາກສາຂອງເຮົາກໍຊອບທັມ ເພາະວ່າເຮົາບໍ່ໄດ້ເຮັດຕາມນ້ຳໃຈຂອງເຮົາ ແຕ່ເຮົາເຮັດຕາມນ້ຳພຣະທັຍຂອງຜູ້ຊົງໃຊ້ເຮົາມາ.
ແຕ່ຄຳພະຍານທີ່ເຮົາມີນັ້ນກໍຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າຄຳພະຍານຂອງໂຢຮັນ, ເພາະການງານທີ່ພຣະບິດາໄດ້ມອບຫມາຍໃຫ້ເຮົາເຮັດໃຫ້ສຳເລັດທຸກຢ່າງ, ທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດກໍໄດ້ເປັນພະຍານເຖິງເຮົາ, ແລະເປັນພະຍານວ່າພຣະບິດາໄດ້ສົ່ງເຮົາມາ.
ພຣະບິດາຜູ້ສົ່ງເຮົາມາໄດ້ເປັນພະຍານໃຫ້ແກ່ເຮົາ, ພວກທ່ານເອງບໍ່ໄດ້ຍິນສຽງຫລືເຫັນພຣະອົງເລີຍ.
ທ່ານຄົ້ນຫາໃນຂໍ້ພຣະທັມຄັມພີ ເພາະທ່ານຄຶດວ່າໃນຂໍ້ພຣະທັມຄັມພີນັ້ນມີຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ພຣະຄັມພີນີ້ກໍໄດ້ເປັນພະຍານໃຫ້ແກ່ເຮົາ.
ທ່ານຈະເຊື່ອໄດ້ຢ່າງໃດ, ເພາະພວກທ່ານສັນຣະເສີນກັນເອງ, ແຕ່ບໍ່ໄດ້ສະແຫວງຫາການສັນຣະເສີນ ທີ່ມາຈາກພຣະເຈົ້າແຕ່ພຽງອົງດຽວ.
ຄົນທີ່ກ່າວໂທດພວກທ່ານຄືໂມເຊ, ກ່ອນພຣະບິດາ.
ຫາກທ່ານເຊື່ອໂມເຊ, ພວກທ່ານກໍຈະເຊື່ອເຮົາດ້ວຍ, ເພາະໂມເຊໄດ້ຂຽນກ່ຽວກັບເຮົາ ຫາກທ່ານບໍ່ເຊື່ອສິ່ງທີ່ໂມເຊຂຽນໄວ້, ແລ້ວພວກທ່ານຈະເຊື່ອຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ຢ່າງໃດ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ສະເດັດຂວ້າມໄປອີກຟາກຂອງທະເລສາບຄາລີເລ ຫລືທີ່ເອີ້ນອີກຊື່ໜຶ່ງວ່າທະເລສາບຕີເບເຣຍ.
ມີຝູງປະຊາຊົນເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍຕິດຕາມພຣະອົງ, ເພາະເຂົາໄດ້ເຫັນຫມາຍສຳຄັນທີ່ພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ແກ່ຄົນເຈັບປ່ວຍເຫລົ່ານັ້ນ.
ເມື່ອພຣະເຢຊູຊົງເງີຍຫນ້າຂຶ້ນເບິ່ງເຫັນຄົນເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍກຳລັງມາຫາພຣະອົງ.
ພຣະອົງກ່າວຢ່າງນີ້ເພື່ອລອງໃຈຟີລິບ.
ຟີລິບຕອບພຣະອົງວ່າ, “ສອງຮ້ອຍເດນາຣິອົນກໍບໍ່ພໍຊື້ອາຫານໃພວກເຂົາກິນແມ່ນແຕ່ຜູ້ລະເລັກລະຫນ້ອຍ.”
ສາວົກຄົນຫນຶ່ງຊື່ອັນເດອາ ນ້ອງຊາຍຂອງຊິໂມນເປໂຕ, ໄດ້ທູນພຣະອົງວ່າ, “ມີເດັກນ້ອຍຄົນຫນຶ່ງມີເຂົ້າຈີ່ເຮັດດ້ວຍເຂົ້າຝ້າງຫ້າກ້ອນກັບປາສອງໂຕ, ແຕ່ຈະພໍກັບຄົນຫລວງຫລາຍປານນີ້ໄດ້ຢ່າງໃດ?”
ພຣະເຢຊູສັ່ງວ່າ, “ໃຫ້ຄົນເຫລົ່ານັ້ນນັ່ງລົງ” (ທີ່ນັ້ນມີຫຍ້າຫລາຍ) ພວກຜູ້ຊາຍຈຶ່ງນັ່ງລົງ, ມີປະມານຫ້າພັນຄົນ.
ແລ້ວພຣະເຢຊູກໍຈັບເຂົ້າຈີ່ແລະເມື່ອໂມທະນາຂອບພຣະຄຸນແລ້ວກໍແຈກແກ່ພວກຄົນທີ່ນັ່ງຢູ່ນັ້ນ ແລະກໍເຮັດຢ່າງດຽວກັນກັບປາດ້ວຍ, ແຈກໃຫ້ພວກເຂົາຫລາຍຕາມທີ່ພວກເຂົາຕ້ອງການ.
ປະຊາຊົນໄດ້ຮັບປະທານຕາມທີ່ເຂົາຕ້ອງການ
ພວກເຂົາຈິ່ງໄດ້ຮວບຮວມເສດເຂົ້າຈີ່ແລະລວມໄດ້ສິບສອງບຸງເຕັມຈາກເຂົ້າຈີ່ເຂົ້າຝ້າງຫ້າກ້ອນ ຊຶ່ງເປັນຕ່ອນເສດເຫລືອທີ່ທຸກຄົນໄດ້ກິນແລ້ວ.
ເມື່ອພຣະເຢຊູຊາບວ່າ ພວກເຂົາກຳລັງຈະມາຫາແລະເພື່ອບັງຄັບໃຫ້ພຣະອົງເປັນກະສັດຂອງພວກເຂົາ, ພຣະອົງຈຶ່ງແຍກຕົວອອກໄປຍັງພູເຂົາແຕ່ພຽງຜູ້ດຽວ.
ລົມກໍເລີ້ມພັດແຮງ, ແລະທະເລກໍມີຄື້ນແຮງຂຶ້ນ.
ເມື່ອພວກເຂົາກຳລັງພາຍເຮືອໄປໄດ້ປະມານຫ້າກິໂລ, ພວກເຂົາເຫັນພຣະເຢຊູກຳລັງຍ່າງມາເທິງທະເລແລະມາໃກ້ເຮືອຫລາຍຂຶ້ນ, ແລະພວກເຂົາກໍເລີ້ມຢ້ານ.
ພຣະອົງກໍກ່າວບອກກັບເຂົາວ່າ, “ແມ່ນເຮົາເອງ! ຢ່າຢ້ານເລີຍ.”
ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ທ່ານຊອກຫາເຮົາ ບໍ່ແມ່ນຍ້ອນພວກທ່ານໄດ້ເຫັນຫມາຍສຳຄັນ ແຕ່ເພາະພວກທ່ານໄດ້ກິນເຂົ້າຈີ່ຈົນອີ່ມ.
ຢ່າເຮັດວຽກເພື່ອອາຫານທີ່ເສື່ອມສູນໄດ້, ແຕ່ຈົ່ງເຮັດວຽກເພື່ອທີ່ຈະໄດ້ອາຫານ ທີ່ຕັ້ງຫມັ້ນຈົນເຖິງຊີວິດນິຣັນດອນ
ພຣະເຢຊູບອກຝູງຊົນວ່າ “ງານຂອງພຣະເຈົ້າຄື: ການທີ່ທ່ານເຊື່ອວາງໃຈໃນຜູ້ນັ້ນທີ່ພຣະອົງໄດ້ສົ່ງມາ.”
ພຣະເຢຊູບອກພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາເປັນອາຫານທິບແຫ່ງຊີວິດ.
ຜູ້ທີ່ມາຫາເຮົາຈະບໍ່ຫິວ ແລະຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນເຮົາຈະບໍ່ກະຫາຍນ້ຳອີກເລີຍ.
ນີ້ຄືພຣະປະສົງຂອງພຣະບິດາຂອງເຮົາ, ແລະທຸກຄົນທີ່ເຫັນພຣະບຸດ ແລະເຊື່ອໃນພຣະບຸດນັ້ນ ຈະໄດ້ມີຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ ແລະເຮົາຈະໃຫ້ຜູ້ນັ້ນເປັນຄືນມາໃນວັນສຸດທ້າຍ.
ບໍ່ມີຜູ້ໃດມາຫາເຮົາໄດ້, ຫາກພຣະບິດາຜູ້ຊົງໃຊ້ເຮົາມາບໍ່ໄດ້ນຳຄົນນັ້ນມາ ແລະເຮົາຈະໃຫ້ຜູ້ນັ້ນເປັນຄືນມາໃນວັນສຸດທ້າຍ.
ບໍ່ມີຜູ້ໃຜໄດ້ເຫັນພຣະບິດາ ນອກຈາກຜູ້ທີ່ມາຈາກພຣະເຈົ້າ ຄືຜູ້ນັ້ນແຫລະທີ່ເຄີຍເຫັນພຣະບິດາ.
ເຮົາເປັນອາຫານແຫ່ງຊີວິດທີ່ລົງມາຈາກສະຫວັນ, ຫາກໃຜໄດ້ກິນອາຫານນີ້, ຜູ້ນັ້ນຈະຢູ່ຕະລອດໄປເປັນນິດ.
ພຣະເຢຊູກ່າວແກ່່ພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາບອກຄວາມຈິງກັບທ່ານວ່າ, ນອກເສຍຈາກທ່ານຈະກິນເນື້ອໜັງຂອງບຸດມະນຸດແລະດື່ມຈາກເລືອດຂອງພຣະອົງ, ທ່ານຈະບໍ່ມີຊີວິດໃນຕົວທ່ານເລີຍ.
ຜູ້ທີ່ກິນເນື້ອຫນັງຂອງເຮົາແລະດື່ມເລືອດຂອງເຮົາ ກໍຈະຍັງຄົງໃນເຮົາແລະເຮົາຢູ່ໃນຜູ້ນັ້ນ.
ພຣະບິດາຜູ້ຊົງພຣະຊົນຢູ່ໄດ້ໃຊ້ເຮົາມາ ແລະເຮົາມີຊີວິດຢູ່ເພາະພຣະບິດາ.
ເມື່ອພວກສາວົກຂອງພຣະອົງຫລາຍຄົນໄດ້ຍິນດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງຖາມວ່າ, “ຄຳສອນນີ້ຍາກເຫລືອເກີນ ໃຜຈະຮັບຟັງໄດ້?” ພຣະອົງຈຶ່ງກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, “ເລື່ອງນີ້ໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກທ່ານສະດຸດໃຈຫລື.
ມີບາງຄົນໃນພວກເຈົ້າທີ່ບໍ່ເຊື່ອ.” ເພາະພຣະເຢຊູຊົງຮູ້ແຕ່ເດີມແລ້ວວ່າໃຜຜູ້ໃດທີ່ບໍ່ເຊື່ອ ແລະຄົນໃດທີ່ຈະທໍຣະຍົດຕໍ່ພຣະອົງດ້ວຍ.
ຊີໂມນເປໂຕຕອບພຣະອົງວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ມີໃຜທີ່ພວກຂ້ານ້ອຍຄວນຈະຕິດຕາມອີກຫລື? ພຣະອົງຊົງມີຖ້ອຍຄຳແຫ່ງຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ທີ່ພຣະອົງກ່າວຫມາຍເຖິງຢູດາລູກຊາຍຂອງຊີໂມນອິສະກາຣີອົດ, ເພາະເຂົາຄືຄົນທີ່ເປັນຫນຶ່ງໃນສິບສອງຄົນ ທີ່ຈະທໍຣະຍົດຕໍ່ພຣະເຢຊູ.
ພຣະອົງບໍ່ປະສົງຈະໄປຍັງແຂວງຢູດາຍ, ເພາະພວກຢິວຫາໂອກາດທີ່ຈະຂ້າພຣະອົງ.
ບໍ່ຫ່ອນມີຜູ້ໃດເຮັດອັນໃດໃນທີ່ລັບຫາກຕົວຂອງເຂົາຢາກເປັນທີ່ປະກົດ, ຫາກທ່ານເຮັດການເຫລົ່ານີ້ ຈົ່ງສະແດງຕົວທ່ານຕໍ່ໂລກນີ້.”
ພຣະເຢຊູຈິ່ງເວົ້າກັບພວກເຂົາວ່າ, “ເວລາຂອງເຮົາຍັງບໍ່ເຖິງ ແຕ່ເວລາຂອງພວກເຈົ້ານັ້ນພ້ອມຢູ່ສະເຫມີ.
ໂລກນີ້ຈະກຽດຊັງທ່ານບໍ່ໄດ້, ແຕ່ໂລກນີ້ຊັງເຮົາ ເພາະເຮົາໄດ້ເປັນພະຍານວ່າການງານຂອງໂລກນັ້ນຊົ່ວຮ້າຍ.
ເມື່ອພວກນ້ອງຊາຍຂອງພຣະອົງໄດ້ຂຶ້ນໄປຍັງງານເທສະການ, ພຣະອົງກໍສະເດັດໄປທີ່ງານເທສະການພາຍຫລັງຢ່າງລັບໆບໍ່ເປີດເຜີຍ.
ມີຫລາຍຄົນທ່າມກາງປະຊາຊົນກໍຊິ່ມກັນເຖິງເລື່ອງພຣະອົງ. ລາງຄົນເວົ້າວ່າ, “ຊາຍຄົນນີ້ເປັນຄົນດີ” ຄົນອື່ນວ່າ, “ບໍ່ແມ່ນ, ເພິ່ນກຳລັງເຮັດໃຫ້ຜູ້ຄົນຫລົງຜິດໄປ.”
ແຕ່ກໍຍັງບໍ່ມີໃຜກ້າເວົ້າເຖິງພຣະອົງຢ່າງເປີດເຜີຍ ເພາະພວກເຂົາຢ້ານພວກຢິວ.
ເມື່ອງານເທສະການຜ່ານແລ້ວເຄິ່ງຫນຶ່ງ, ພຣະເຢຊູໄດ້ຂຶ້ນໄປຍັງພຣະວິຫານແລະເລີ້ມເທສະນາສັ່ງສອນ.
ຖ້າຫາກຜູ້ໃດຕ້ອງການທີ່ຈະເຮັດຕາມພຣະທັຍຂອງພຣະອົງ, ຜູ້ນັ້ນຈະຮູ້ຈັກຄຳສອນນີ້, ບໍ່ວ່າຄຳສອນນັ້ນມາຈາກພຣະເຈົ້າ ຫລືມາຈາກສິ່ງທີ່ເຮົາເວົ້າໂດຍຕົວຂອງເຮົາເອງ.
ແຕ່ຜູ້ທີ່ສະແຫວງກຽຕໃຫ້ພຣະອົງຜູ້ຊົງໃຊ້ຕົນມາ ຜູ້ນັ້ນແຫລະຄືຄົນຈິງ, ແລະບໍ່ມີຄວາມອະທັມໃນຕົວເລີຍ.
ແຕ່ບໍ່ມີຜູ້ໃດໃນພວກທ່ານເຮັດຕາມພຣະບັນຍັດນັ້ນໄດ້ເລີຍ.
ຖ້າຊາຍຄົນໃດຮັບພິທີຕັດໃນວັນສະບາໂຕ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ພຣະບັນຍັດຂອງໂມເຊເສຍໄປ, ເປັນຫຍັງພວກທ່ານຈຶ່ງໃຈຮ້າຍທີ່ເຮົາໄດ້ຮັກສາຊາຍຄົນໜຶ່ງດີເປັນປົກກະຕິໃນວັນສະບາໂຕ.
ຢ່າຕັດສິນຕາມທີ່ເຫັນພາຍນອກ, ແຕ່ຈົ່ງຕັດສິນຢ່າງຍຸຕິທັມ.”
ບາງຄົນໃນພວກເຂົາທີ່ມາຈາກນະຄອນເຢຣູຊາເລັມເລີ້ມເວົ້າວ່າ, “ບໍ່ແມ່ນຜູ້ນີ້ບໍທີ່ພວກເຂົາຊອກຫາເພື່ອຂ້າ ເບິ່ງແມ, ເພິ່ນກຳລັງກ່າວຢ່າງເປີດເຜີຍ ແຕ່ບໍ່ມີໃຜເວົ້າຫຍັງກ່ຽວກັບທ່ານເລີຍ.
ພວກຟາຣີຊາຍໄດ້ຍິນປະຊາຊົນກຳລັງຊິ່ມກັນເວົ້າເຖິງເລື່ອງພຣະເຢຊູ, ແລະພວກປະໂລຫິດຕົນໃຫຍ່ແລະພວກຟາຣີຊາຍໄດ້ໃຊ້ເຈົ້າໜ້າທີ່ໄປຈັບພຣະອົງ.
ແລ້ວພວກຢິວຈຶ່ງເວົ້າກັນໃນກຸ່ມພວກເຂົາວ່າ, “ເພິ່ນຈະໄປໃສ ທີ່ເຮົາບໍ່ສາມາດໄປຫາລາວໄດ້? ເພິ່ນຈະເດີນທາງໄປຫາພວກຄົນທີ່ແຕກກະຈັດກະຈາຍໄປຢູ່ໃນຄົນຕ່າງຊາດເພື່ອສອນຄົນຕ່າງຊາດຫລື.
ແຕ່ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວຢ່າງນີ້ຫມາຍເຖິງພຣະວິນຍານ, ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ເຊື່ອໃນພຣະອົງຈະໄດ້ຮັບ; ແຕ່ພຣະວິຍານຍັງບໍ່ໄດ້ມອບໄວ້, ເພາະວ່າພຣະເຢຊູຍັງບໍ່ໄດ້ຊົງຮັບສະຫງ່າຣາສີ.
ເຈົ້າໜ້າທີ່ຕອບວ່າ, “ບໍ່ເຄີຍມີຜູ້ໃດເວົ້າຢ່າງນີ້ມາກ່ອນເລີຍ.”
ນີໂກເດມ ຫນຶ່ງໃນພວກຟາຣີຊາຍຕົນໃຫຍ່, ຜູ້ທີ່ໄດ້ມາຫາພຣະອົງຄາວກ່ອນນີ້ ບອກພວກເຂົາວ່າ, “ກົດຫມາຍຂອງເຮົານັ້ນຈະຕັດສີນຄົນໃດກ່ອນທີ່ຈະໄດ້ຍິນຈາກເຂົາແລະຮູ້ວ່າເຂົາໄດ້ເຮັດອັນໃດຫລື?”
ພວກນັກທັມແລະພວກຟາຣີຊາຍ ໄດ້ພາຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງທີ່ເຮັດຜິດຂໍ້ຫາຫລິ້ນຊູ້. ພວກເຂົາໄດ້ໃຫ້ຍິງນັ້ນຢືນຢູ່ຖ້າມກາງຝູງຊົນ.
ພວກເຂົາທູນພຣະອົງວ່າ, “ອາຈານເຈົ້າເອີຍ, ຍິງຄົນນີ້ຖືກຈັບເມື່ອກຳລັງຫລິ້ນຊູ້ຢູ່.
ພຣະອົງຊົງຢືນຂຶ້ນແລະກ່າວແກ່ເຂົາວ່າ, “ຜູ້ໃດໃນພວກເຈົ້າທີ່ບໍ່ມີຜິດບາບ ກໍໃຫ້ຜູ້ນັ້ນເອົາຫີນຄວ່າງໃສ່ຍິງນີ້ກ່ອນໝູ່.”
ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ຍິນດັ່ງນັ້ນກໍເລີ່ມອອກໄປເທື່ອລະຄົນ, ເລີ້ມຕັ້ງແຕ່ຄົນແກ່ໄປ ຈົນໃນທີ່ສຸດກໍເຫລືອພຽງພຣະເຢຊູກັບຍິງຄົນນັ້ນທີ່ຖືກນຳມາໄວ້ຢູ່ເຄິ່ງກາງ.
“ນາງເອີຍ, ຄົນທີ່ກ່າວຫາເຈົ້າໄປໃສຫມົດແລ້ວ? ບໍ່ມີໃຜລົງໂທດເຈົ້າຫລື?”
ພວກຟາຣີຊາຍກ່າວຕໍ່ພຣະອົງວ່າ, “ທ່ານເປັນພະຍານໃຫ້ແກ່ຕົວທ່ານເອງ; ຄຳພະຍານຂອງທ່ານກໍບໍ່ຈິງ.”
ແມ່ນແລ້ວ ໃນກົດຫມາຍຂອງທ່ານຂຽນໄວ້ວ່າ ຄຳພະຍານຂອງຄົນສອງຄົນກໍເປັນຄວາມຈິງ. ເຮົາຄືຄົນນັ້ນທີ່ໄດ້ເປັນພະຍານເຖິງຕົວເຮົາເອງ, ແລະພຣະບິດາທີ່ຊົງໃຊ້ເຮົາມາກໍເປັນພະຍານເຖິງເຮົາ.
ດ້ວຍເຫດນັ້ນ, ເຮົາບອກທ່ານວ່າ ທ່ານຈະຕາຍໃນຄວາມຜິດບາບຂອງທ່ານ.
ນອກເສຍຈາກທ່ານໄດ້ເຊື່ອເຮົາວ່າເປັນຜູ້ນັ້ນ,(ເຮົາເປັນຜູ້ເຮົາເປັນ) ທ່ານຈະຕາຍໃນບາບຂອງທ່ານ.”
ພຣະເຢຊູຊົງຕອບກັບພວກເຂົາວ່າ, “ສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ບອກທ່ານຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນນັ້ນ.
ພຣະອົງຜູ້ຊົງໃຊ້ເຮົາມາກໍຊົງສະຖິດຢູ່ກັບເຮົາ, ແລະພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຊົງປະເຮົາໄວ້ໃຫ້ຢູ່ຜູ້ດຽວ, ເພາະວ່າເຮົາເຮັດທຸກສິ່ງທີ່ພຣະບິດາຊອບພຣະທັຍຢູ່ສະເຫມີ
ພຣະເຢຊູກ່າວແກ່ພວກຢິວທີ່ເຊື່ອໃນພຣະອົງວ່າ, “ຖ້າພວກທ່ານຕັ້ງຫມັ້ນຄົງຢູ່ໃນຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາ, ພວກທ່ານກໍເປັນສາວົກຂອງເຮົາຢ່າງແທ້ຈິງ.
ພວກເຂົາຕອບພຣະອົງວ່າ, “ເຮົາເປັນເຊື້ອສາຍຂອງອັບຣາຮາມ, ແລະເຮົາບໍ່ເຄີຍເປັນຂ້ອຍຂ້າຂອງຜູ້ໃດຈັກເທື່ອ, ເປັນຫຍັງທ່ານຈຶ່ງເວົ້າວ່າ, ‘ທ່ານຈະເປັນອິສຣະ?“
ພຣະເຢຊູຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ພວກທ່ານວ່າ, ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ເຄີຍເຮັດການຜິດບາບກໍເປັນຂ້ອຍຂ້າຂອງຄວາມບາບ.
ເຮົາຮູ້ຢູ່ວ່າທ່ານເປັນເຊື້ອສາຍຂອງອັບຣາຮາມ; ແຕ່ທ່ານຊອກຫາຈະຂ້າເຮົາ, ເພາະຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນທ່ານ.
ແຕ່ຕອນນີ້ທ່ານຫາທີ່ຈະຂ້າເຮົາ, ຄືຊາຍຄົນນັ້ນຜູ້ໄດ້ບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານ ຕາມທີ່ເຮົາໄດ້ຍິນມາຈາກພຣະບິດາ. ອັບຣາຮາມບໍ່ໄດ້ເຮັດເຊັ່ນນີ້.
ພຣະເຢຊູບອກພວກເຂົາວ່າ, “ຖ້າພຣະເຈົ້າຊົງເປັນພຣະບິດາຂອງທ່ານ, ທ່ານຈະຮັກເຮົາ ເພາະເຮົາມາຈາກພຣະເຈົ້າແລະເຮົາຢູ່ທີ່ນີ້ ເພາະເຮົາບໍ່ໄດ້ມາດ້ວຍຕົວຂອງເຮົາເອງ ແຕ່ພຣະບິດາສົ່ງເຮົາມາ.
ທ່ານມາຈາກພໍ່ຂອງທ່ານຄືມານ
ພວກທ່ານມີໃຈຢາກເຮັດຕາມຄວາມປາຖນາຂອງພໍ່ທ່ານ. ພໍ່ຂອງທ່ານເປັນຜູ້ຂ້າຄົນຕັ້ງແຕ່ເດີມມາແລ້ວ ແລະມັນບໍ່ໄດ້ຕັ້ງຢູ່ໃນຄວາມຈິງ, ເພາະວ່າໃນຕົວມັນບໍ່ມີຄວາມຈິງເລີຍ.
ຄົນທີ່ເປັນຂອງພຣະເຈົ້າກໍຈະຟັງຄຳຂອງພຣະເຈົ້າ, ທ່ານບໍ່ຟັງຄຳເຫລົ່ານັ້ນ ເພາະທ່ານບໍ່ໄດ້ເປັນຂອງພຣະເຈົ້າ.”
ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ພວກທ່ານ ຖ້າຫາກໃຜປະຕິບັດຕາມຄຳສອນຂອງເຮົາ, ຜູ້ນັ້ນຈະບໍ່ເຫັນຄວາມຕາຍ.”
ພວກຢິວບອກພຣະອົງວ່າ, “ຕອນນີ້ເຮົາຮູ້ແລ້ວວ່າທ່ານມີມານຮ້າຍສິງຢູ່, ອັບຣາຮາມແລະພວກປະກາດພຣະທັມກໍຕາຍໄປໝົດແລ້ວ; ແຕ່ທ່ານເວົ້າວ່າ ‘ຖ້າຜູ້ໃດປະຕິບັດຕາມຄຳສອນຂອງເຮົາຈະບໍ່ຕາຍ.’
ທ່ານບໍ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າອັບຣາຮາມບິດາຂອງພວກເຮົາ ທີ່ຕາຍໄປແລ້ວນັ້ນຫລື? ພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມກໍຕາຍແລ້ວເຫມືອນກັນ. ແລ້ວທ່ານຈະອວດອ້າງວ່າທ່ານເປັນຜູ້ໃດນອກເຫນືອຈາກຄົນເຫລົ່ານີ້.
ພຣະເຢຊູບອກກັບເຂົາວ່າ, “ເຮົາບອກຄວາມຈິງກັບທ່ານວ່າ, ກ່ອນອັບຣາຮາມເກີດ ເຮົາຢູ່ທີ່ນັ້ນ.”
ພຣະເຢຊູຕອບວ່າ, “ບໍ່ແມ່ນຊາຍຄົນນີ້ຫລືພໍ່ແມ່ຂອງລາວໄດ້ເຮັດບາບ, ແຕ່ເພື່ອໃຫ້ພຣະຣາຊະກິດທັງສິ້ນຂອງພຣະເຈົ້າຈະໄດ້ເປີດເຜີຍໃນຕົວລາວ.
ພຣະເຢຊູກ່າວສິ່ງເຫລົ່ານີ້, ພຣະອົງຖົ່ມນ້ຳລາຍລົງດິນ ໃຊ້ນ້ຳລາຍປະສົມດິນເປັນຕົມແລ້ວທາໃສ່ຕາຂອງຄົນຕາບອດ.
ພຣະອົງກ່າວຕໍ່ຄົນນັ້ນວ່າ, “ຈົ່ງໄປລ້າງອອກທີ່ສະຊີໂລອາມ (ຊຶ່ງແປວ່າສົ່ງໄປ)” ຊາຍຄົນນັ້ນຈຶ່ງໄປລ້າງ ແລະກັບມາກໍເຫັນຮຸ່ງໄດ້.
ແຕ່ຊາຍຄົນນັ້ນເວົ້າວ່າ,”ແມ່ນຂ້າພະເຈົ້າເອງ.
ພວກເຂົາຈຶ່ງພາຄົນນັ້ນທີ່ເຄີຍຕາບອດໄປຫາພວກຟາຣີຊາຍ.
ວັນທີ່ພຣະເຢຊູຊົງເຮັດຕົມທາຕາຊາຍຕາບອດແລະເຮັດໃຫ້ລາວເຊົາຕາບອດນັ້ນແມ່ນວັນສະບາໂຕ.
ແລ້ວພວກຟາຣີຊາຍຈຶ່ງຖາມຊາຍຄົນນັ້ນອີກວ່າ ລາວເບິ່ງເຫັນໄດ້ຈັ່ງໃດ.
ບາງຄົນໃນພວກຟາຣີຊາຍເວົ້າວ່າ, “ຊາຍຄົນນີ້ບໍ່ໄດ້ມາຈາກພຣະເຈົ້າ ເພາະວ່າເພິ່ນບໍ່ຖືຮັກສາວັນສະບາໂຕ” ຄົນອື່ນໆ ເວົ້າວ່າ, “ເປັນຫຍັງຊາຍຜູ້ເປັນຄົນບາບຄືເຮັດຫມາຍສຳຄັນແນວນີ້ໄດ້?” ຈິ່ງມີການແບ່ງແຍກໃນພວກເຂົາ.
ຊາຍຄົນຕາບອດຕອບວ່າ, “ທ່ານເປັນຜູ້ປະກາດພຣະທັມ.”
ຄົນຢິວຍັງຄົງບໍ່ເຊື່ອວ່າຊາຍຄົນນັ້ນເຄີຍຕາບອດແລະເຊົາຕາບອດແລ້ວ, ຈົນກະທັ້ງເຂົາໄດ້ເອີ້ນພໍ່ແມ່ຂອງຊາຍຕາບອດທີ່ໄດ້ຮັບໂຜດໃຫ້ເບີ່ງເຫັນມາ.
ພໍ່ແມ່ຂອງຜູ້ນັ້ນຕອບວ່າ, “ພວກຂ້ານ້ອຍຮູ້ວ່າຜູ້ນີ້ເປັນລູກຂອງຂ້ານ້ອຍແລະລາວເກີດມາຕາບອດ.
ຕອນນີ້ລາວເຫັນຮຸ່ງໄດ້ຢ່າງໃດ ເຮົາບໍ່ຮູ້, ຊາຍຄົນທີ່ເປີດຕາລາວ ພວກຂ້ານ້ອຍກໍບໍ່ຮູ້ຈັກ. ຖາມລາວເອງ, ລາວເປັນຜູ້ໃຫຍ່ແລ້ວ, ລາວຄົງເວົ້າເລື່ອງຕົນເອງໄດ້.
ດ້ວຍເຫດນີ້ ພໍ່ແມ່ຂອງລາວຈຶ່ງເວົ້າວ່າ, “ລາວເປັນຜູ້ໃຫຍ່ແລ້ວ ຖາມລາວເອງ.”
ພວກເຂົາເວົ້າວ່າ “ຂໍກຽຕນັ້ນຈົ່ງມີແດ່ພຣະເຈົ້າ, ເຮົາຮູ້ວ່າຊາຍຄົນນີ້ເປັນຄົນບາບ.”
ຊາຍຄົນນັ້ນຕອບວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍບໍ່ຮູ້ວ່າຊາຍຄົນນັ້ນເປັນຄົນບາບ ແຕ່ສິ່ງໜຶ່ງທີ່ຂ້ານ້ອຍຮູ້ຕອນນີ້ຄື ຂ້ານ້ອຍຕາບອດແຕ່ດຽວນີ້ຂ້ານ້ອຍເຫັນແລ້ວ.”
ເປັນຫຍັງພວກທ່ານຈຶ່ງຢາກຟັງອີກພວກທ່ານຢາກຈະເປັນລູກສິດຂອງເພິ່ນເຫມືອນກັນຫລື?”
ເຮົາຮູ້ວ່າພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຟັງຄົນບາບ, ແຕ່ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ອຸທິດຕົນແລະເຮັດຕາມນ້ຳພຣະທັຍຂອງພຣະອົງ, ພຣະອົງຈະຟັງຜູ້ນັ້ນ.
ພວກເຂົາຕອບຊາຍຄົນນັ້ນວ່າ, “ເຈົ້າເກີດມາໃນຄວາມບາບທັງນັ້ນ ແລະເຈົ້າກຳລັງສອນເຮົາຫລື?” ແລ້ວເຂົາໂຍນຊາຍຄົນນັ້ນອອກໄປ.
ເມື່ອພຣະເຢຊູຊົງໄດ້ຍິນວ່າເຂົາໄດ້ໄລ່ຄົນນັ້ນອອກແລ້ວຈາກທັມະເທສນາ ພຣະອົງຊົງພົບລາວແລະເວົ້າວ່າ, “ເຈົ້າເຊື່ອໃນບຸດມະນຸດຫລື?”
ພຣະເຢຊູກ່າວກັບລາວວ່າ, “ເຈົ້າໄດ້ເຫັນທ່ານຜູ້ນັ້ນແລ້ວ, ແລະຄືຜູ້ນັ້ນຄືຜູ້ກຳລັງເວົ້າກັບເຈົ້າຢູ່.”
ຊາຍຄົນນັ້ນທູນວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເອີຍ, ຂ້ານ້ອຍເຊື່ອ” ແລະລາວຈຶ່ງຂາບລົງໄຫວ້ພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ, “ສຳລັບການພິພາກສານັ້ນເຮົາໄດ້ມາໃນໂລກນີ້ ເພື່ອຄົນທີ່ບໍ່ເຫັນຈະໄດ້ເຫັນ ແລະຄົນທີ່ເຫັນແລ້ວຈະຕາບອດ.”
ເຮົາບອກຄວາມຈິງກັບທ່ານວ່າ, ຖ້າຜູ້ໃດບໍ່ໄດ້ເຂົ້າມາທາງປະຕູຂອງຄອກແກະ, ແຕ່ປີນເຂົ້າໄປທາງອື່ນ, ຜູ້ນັ້ນກໍເປັນຂະໂມຍແລະໂຈນ.
ແຕ່ຜູ້ໃດທີ່ເຂົ້າມາທາງປະຕູ ຜູ່້ນັ້ນກໍເປັນຜູ້ລ້ຽງແກະ.
ເມື່ອເຂົາພາແກະທັງຫມົດອອກໄປຂ້າງນອກເອງ, ເຂົາກໍຍ່າງນຳຫນ້າຝູງແກະ ແລະຝູງແກະກໍຕິດຕາມເຂົາ ເພາະແກະຮູ້ຈັກສຽງຂອງເຂົາ.
ພຣະເຢຊູກ່າວຄຳອຸປະມາແກ່ພວກເຂົາ, ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໃຈວ່າ ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ທີ່ພຣະອົງກ່າວນັ້ນມີຄວາມຫມາຍຢ່າງໃດ.
ພຣະເຢຊູຊົງກ່າວກັບພວກເຂົາອີກວ່າ, “ເຮົາບອກຄວາມຈິງກັບທ່ານວ່າ, ເຮົາເປັນປະຕູຂອງແກະທັງຫລາຍ.
ເຮົາເປັນປະຕູ. ຖ້າຜູ້ໃດເຂົ້າມາທາງເຮົາ, ຜູ້ນັ້ນຈະລອດ; ເຂົາຈະເຂົ້າອອກແລະພົບທົ່ງຫຍ້າ.
ເຮົາເປັນຜູ້ລ້ຽງແກະທີ່ດີ. ຜູ້ລ້ຽງທີ່ດີຈະສະຫລະຊີວິດເພື່ອແກະຂອງຕົນ.
ເຮົາຍັງມີແກະອີກຫລວງຫລາຍທີ່ບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນຄອກນີ້, ເຮົາຕ້ອງພາພວກເຂົາກັບມາ, ພວກເຂົາຈະໄດ້ຍິນສຽງຂອງເຮົາແລະຈະຮ່ວມເປັນຝູງດຽວ ແລະມີຜູ້ລ້ຽງແກະແຕ່ຜູ້ດຽວ.
ນີ້ເປັນເຫດທີ່ພຣະບິດາຊົງຮັກເຮົາ ເພາະເຮົາສະຫລະຊີວິດຂອງເຮົາ ເພື່ອທີ່ເຮົາຈະໄດ້ຊີວິດອີກຄັ້ງ.
ບໍ່ມີຜູ້ໃດທີ່ຈະຍາດເອົາຊີວິດຂອງເຮົາໄປໄດ້, ແຕ່ເຮົາຍອມສະຫລະຊີວິດຂອງເຮົາດ້ວຍສະຫມັກໃຈເອງ,
ເຮົາມີສິດທີ່ຈະສະຫລະແລະເຮົາກໍມີສິດທີ່ຈະມີຊີວິດອີກຄັ້ງ, ເຮົາໄດ້ຮັບຄຳສັ່ງນີ້ຈາກພຣະບິດາຂອງເຮົາ.”
ພວກເຂົາຫລາຍຄົນເວົ້າວ່າ, “ມັນມີຜິຮ້າຍສິງຢູ່ແລະມັນເປັນຄົນບ້າ, ພວກເຈົ້າເຂົ້າໄປຟັງມັນເຮັດຫຍັງ?” ພວກອື່ນກໍເວົ້າວ່າ, “ນີ້ບໍ່ແມ່ນຄຳເວົ້າທີ່ມາຈາກຄົນທີ່ມີຜີຮ້າຍສິງຢູ່, ຜີຮ້າຍນັ້ນຈະເຮັດໃຫ້ຄົນຕາບອດເບິ່ງເຫັນໄດ້ຫລື?”
ແລ້ວພວກຄົນຢິວກໍພາກັນມາລ້ອມພຣະອົງເວົ້າວ່າ, “ທ່ານຈະໃຫ້ພວກເຮົາສົງສັຍຢູ່ເຫິງປານໃດ? ຖ້າຫາກທ່ານເປັນພຣະຄຣິດ ຈົ່ງບອກພວກເຮົາຢ່າງເປີດເຜີຍເຖີດ.”
ພຣະເຢຊູຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາໄດ້ບອກພວກທ່ານແລ້ວແຕ່ທ່ານບໍ່ເຊື່ອ, ກິຈະການທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດໂດຍພຣະນາມຂອງພຣະບິດາຂອງເຮົາ ໄດ້ເປັນພະຍານກ່ຽວກັບຕົວເຮົາ.
ເຮົາຈະໃຫ້ພວກເຂົາມີຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ; ເພາະພວກເຂົາຈະບໍ່ຕາຍ ແລະຈະບໍ່ມີຜູ້ໃດຍາດພວກເຂົາອອກຈາກມືຂອງເຮົາໄດ້.
ເຮົາແລະພຣະບິດາຂອງເຮົາເປັນຫນຶ່ງດຽວ.” ແລ້ວພວກຄົນຢິວກໍຢິບເອົາກ້ອນຫີນຂຶ້ນມາເພື່ອຈະຄວ່າງໃສ່ພຣະອົງ.
ພຣະບິດາຂອງເຮົາ ຜູ້ທີ່ມອບພວກເຂົາໄວ້ແກ່ເຮົາ ນັ້ນຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າທຸກຄົນ ແລະກໍບໍ່ມີໃຜທີ່ຈະອາດຍາດເອົາພວກເຂົາອອກຈາກພຣະຫັດຂອງພຣະບິດາໄດ້.
ພວກຢິວຕອບຄືນພຣະອົງວ່າ, “ເຮົາບໍ່ໄດ້ຄວ່າງກ້ອນຫີນເຫດເພາະການງານທີ່ດີເຫລົ່ານັ້ນ, ແຕ່ເພາະການຫມິ່ນປະຫມາດ ເພາະເຈົ້າ, ເປັນພຽງມະນຸດ ແຕ່ຕັ້ງຕົວເປັນພຣະເຈົ້າ.”
ພຣະເຢຊູຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ ບໍ່ໄດ້ຂຽນໄວ້ໃນພຣະບັນຍັດຂອງທ່ານຫລື ‘ເຮົາກ່າວວ່າ "ທ່ານເປັນເທບພຣະເຈົ້າ’?" ຖ້າຫາກເຂົາເອີ້ນພວກນັ້ນວ່າເປັນເທບພຣະເຈົ້າ ຄົນເຫລົ່ານັ້ນເອົາຄຳວ່າ"ພຣະເຈົ້າ"ມາຈາກໃສ ຂໍ້ພຣະຄັມພີມີອາດປ່ຽນແປງໄດ້ ທ່ານຫມິ່ນປະຫມາດ’ ເພາະເຮົາໄດ້ກ່າວວ່າ ‘ເຮົາເປັນບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ?’.
ຖ້າເຮົາບໍ່ເຮັດພຣະຣາຊະກິດພຣະບິດາຂອງເຮົາ, ຢ່າໄດ້ເຊື່ອເຮົາ ແຕ່ຖ້າເຮົາເຮັດພຣະຣາຊະກິດເຫລົ່ານັ້ນ ເຖິງວ່າທ່ານຈະບໍ່ເຊື່ອໃນຄຳເຮົາ,
ຂໍໃຫ້ພວກທ່ານຈົ່ງເຊື່ອໃນພຣະຣາຊະກິດນັ້ນ, ເພື່ອທີ່ທ່ານຈະຮູ້ແລະສາມາດເຂົ້າໃຈວ່າ ພຣະບິດາຊົງຢູ່ໃນເຮົາແລະເຮົາຢູ່ໃນພຣະບິດາ.
ເພື່ອທີ່ທ່ານຈະຮູ້ແລະສາມາດເຂົ້າໃຈວ່າ ພຣະບິດາຊົງຢູ່ໃນເຮົາແລະເຮົາຢູ່ໃນພຣະບິດາ.”
ພຣະອົງອອກໄປຈາກທີ່ນັ້ນອີກຄັ້ງ ແລະຂວ້າມໄປອີກຟາກແມ່ນ້ຳຈໍແດນ ໄປເຖິງບ່ອນໂຢຮັນໃຫ້ຮັບບັບຕິສະມາຄັ້ງທຳອິດ, ແລ້ວພຣະອົງກໍປຣະທັບຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ມີຫລາຍຄົນມາຫາພຣະອົງແລ້ວກ່າວວ່າ, “ໂຢຮັນບໍ່ໄດ້ເຮັດຫມາຍສຳຄັນອັນໃດ, ແຕ່ທຸກສິ່ງທີ່ໂຢຮັນໄດ້ກ່າວກ່ຽວກັບທ່ານຜູ້ນີ້ກໍເປັນຄວາມຈິງ.
ມາຣິອາ ຜູ້ນີ້ທີ່ໄດ້ເອົານ້ຳມັນຫອມສົງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະໃຊ້ຜົມຂອງຕົນເຊັດພຣະບາດຂອງພຣະອົງ, ລາຊະໂຣນ້ອງຊາຍຂອງນາງກຳລັງນອນປ່ວຍຢູ່.
ເມື່ອພຣະເຢຊູຊົງໄດ້ຍິນດັ່ງນັ້ນ ພຣະອົງກ່າວວ່າ, “ການປ່ວຍໄຂ້ນີ້ຈະບໍ່ຕາຍດອກ, ແຕ່ເພື່ອຊູກຽດຕິຍົດຂອງພຣະເຈົ້າ ເພື່ອທີ່ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບກຽດຕິຍົດເພາະການປ່ວຍໄຂ້ນັ້ນ.”
ເມື່ອພຣະອົງໄດ້ຍິນວ່າລາຊະໂຣປ່ວຍ, ພຣະເຢຊູຍັງຄົງພັກຢູ່ບ່ອນເດີມຕໍ່ອີກສອງວັນ.
ພວກສາວົກທູນພຣະອົງວ່າ, “ອາຈານ, ເວລານີ້ພວກຢິວກຳລັງຫາທາງເອົາຫີນຄວ່າງໃສ່ພຣະອົງ ແລະພຣະອົງຍັງຈະກັບໄປທີ່ນັ້ນອີກຫລື.
ຖ້າຄົນໃດຍ່າງໄປໃນຕອນກາງເວັນກໍຈະບໍ່ສະດຸດ, ເພາະວ່າເພິ່ນສາມາດເບິ່ງເຫັນໂດຍອາສັຍຄວາມສະຫວ່າງຂອງໂລກນີ້.
ຖ້າຜູ້ນັ້ນຍ່າງໄປໃນເວລາກາງຄືນ ເຂົາຈະສະດຸດ ເພາະວ່າຄວາມສະຫວ່າງບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນເພິ່ນ.
ພວກສາວົກຈຶ່ງທູນພຣະອົງວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຖ້າຫາກລາວນອນຫລັບຢູ່ ລາວກໍຄົງຈະດີປ່ວຍ.
ແຕ່ທີ່ພຣະເຢຊູກ່າວນັ້ນຫມາຍເຖິງຄວາມຕາຍຂອງລາຊະໂຣ, ແຕ່ພວກສາວົກຄຶດວ່າທີ່ພຣະອົງກ່າວນັ້ນຫມາຍເຖິງການນອນຫລັບພັກຜ່ອນ.
ເຮົາຍິນດີເພາະເຫັນແກ່ທ່ານທັງຫລາຍ, ທີ່ເຮົາບໍ່ໄດ້ຢູ່ທີ່ນັ້ນກໍເພື່ອທີ່ທ່ານຈະໄດ້ເຊື່ອ. ໃຫ້ພວກເຮົາພາກັນໄປຫາລາວເທາະ.
ໂທມາທີ່ເອີ້ນອີກວ່າຝາແຝດ, ເວົ້າກັບບັນດາສາວົກຂອງລາວວ່າ, ໃຫ້ພວກເຮົາພາກັນໄປກັບພຣະອົງ ເພື່ອທີ່ເຮົາຈະໄດ້ຕາຍກັບພຣະເຢຊູ.
ເມື່ອພຣະເຢຊູມາເຖິງ ພຣະອົງຊົງຮຸ້ວ່າລາຊະໂຣຢູ່ຖືກນຳໄປຝັງໄວ້ໃນອຸບໂມງໄດ້ສີ່ວັນແລ້ວ.
ເມື່ອມາທາໄດ້ຍິນວ່າພຣະເຢຊູກຳລັງສະເດັດມາ, ນາງຈິ່ງອອກໄປພົບພຣະອົງ, ແຕ່ມາຣິອາຍັງນັ່ງຢູ່ໃນເຮືອນ.
ແຕ່ຂ້ານ້ອຍຊາບວ່າ ບໍ່ວ່າສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ພຣະອົງຈະທູນຂໍເວລານີ້ຈາກພຣະເຈົ້າ, ພຣະເຈົ້າຈະຊົງໂຜດປຣະທານໃຫ້ກັບພຣະອົງ.
ມາທາທູນພຣະອົງວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍຮູ້ວ່າລາວຈະຟື້ນຄືນມາອີກຄັ້ງໃນການຟື້ນຄືນໃນວັນສຸດທ້າຍ.”
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນເຮົາ ເຖິງແມ່ນວ່າເຂົາຕາຍ ເຂົາຈະມີຊີວິດຢູ່ ແລະໃຜກໍຕາມທີ່ຍັງມີຊີວິດຢູ່ແລະເຊື່ອໃນເຮົາຈະບໍ່ມີມື້ຕາຍ.
ນາງທູນພຣະອົງວ່າ ແມ່ນແລ້ວອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຂ້ານ້ອຍເຊື່ອວ່າທ່ານເປັນພຣະຄຣິດ, ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ ທີ່ສະເດັດມາໃນໂລກນີ້.
ເມື່ອນາງກ່າວເຊັ່ນນີ້ແລ້ວນາງກໍອອກໄປແລະເອີ້ນມາຣີອາ ນ້ອງສາວເປັນການສ່ວນຕົວແລະເວົ້າວ່າ, ທ່ານອາຈານຢູ່ທີ່ນີ້ແລະກຳລັງເອີ້ນຫາເຈົ້າ.
ເມື່ອພວກຢິວ, ທີ່ຢູ່ໃນເຮືອນກັບນາງແລະກຳລັງເລົ້າໂລມລາວຢູ່ນັ້ນ, ໄດ້ເຫັນມາຣີອາຟ້າວລຸກຂຶ້ນອອກໄປຢ່າງໄວວາ, ພວກເຂົາຈຶ່ງຕາມນາງໄປ ເພາະນຶກວ່ານາງກຳລັງຈະໄປຮ້ອງໄຫ້ທີ່ອຸບໂມງ.
ເມື່ອພຣະເຢຊູເຫັນນາງຮ້ອງໄຫ້, ແລະພວກຢິວທີ່ມາກັບນາງກຳລັງຮ້ອງໄຫ້ເຫມືອນກັນ, ພຣະອົງກໍ່ຮູ້ສຶກສະເທືອນພຣະທັຍແລະເປັນທຸກຫລາຍ.
ແຕ່ບາງຄົນໃນພວກເຂົາເວົ້າວ່າ, “ຄົນຜູ້ນີ້ບໍ່ແມ່ນບໍທີ່ສາມາດຮັກສາຄົນຕາບອດໄດ້, ຈະຊ່ວຍໃຫ້ຊາຍຄົນນີ້ບໍ່ຕາຍບໍ່ໄດ້ຫລື
ມາທາເອື້ອຍຂອງລາຊະໂຣທີ່ເສຍຊີວິດທູນພຣະອົງວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຈົນເຖິງເວລານີ້ ຮ່າງກາຍກໍຄົງຈະເນົ່າເປື່ອຍ, ເພາະລາວຕາຍມາໄດ້ສີ່ວັນແລ້ວ.”
ພຣະເຢຊູຕອບກັບນາງວ່າ, “ເຮົາບໍ່ໄດ້ບອກເຈົ້າຫລືວ່າ, ຖ້າເຈົ້າເຊື່ອ ເຈົ້າຈະໄດ້ເຫັນສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະເຈົ້າ?”
ພວກເຂົາຈຶ່ງຍົກຫີນອອກ. ພຣະເຢຊູເງີຍພຣະພັກຂຶ້ນແລ້ວກ່າວວ່າ, “ພຣະບິດາເອີຍ, ຂ້ານ້ອຍຂອບພຣະຄຸນພຣະອົງ ທີ່ພຣະອົງຊົງຟັງຂ້ານ້ອຍ.
ຂ້ານ້ອຍຮູ້ວ່າພຣະອົງຊົງຟັງສຽງຂອງຂ້ານ້ອຍຢູ່ສະເຫມີ, ແຕ່ເພາະຟູງຄົນທັງຫລາຍທີ່ຢືນອ້ອມຮອບຂ້ານ້ອຍ ທີ່ຂ້ານ້ອຍເວົ້າຢ່າງນີ້ກໍ, ເພື່ອທີ່ພວກເຂົາຈະໄດ້ເຊື່ອວ່າພຣະອົງໄດ້ຊົງໃຊ້ຂ້ານ້ອຍມາ.
ຜູ້ຕາຍນັ້ນກໍໄດ້ອອກມາ; ທັງມື ແລະ ຕີນຂອງເຂົາຍັງມີຜ້າພັນຢູ່, ແລະໃບໜ້າຂອງເຂົາກໍຍັງມີຜ້າພັນຢູ່ນຳ. ພຣະເຢຊູບອກກັບພວກເຂົາວ່າ, ຈົ່ງແກ້ຜ້າທີ່ພັນເຂົາແລະປ່ອຍເຂົາເຖີດ.
ພວກຢິວຫລາຍຄົນທີ່ໄດ້ມາຫາມາຣີອາ ແລະໄດ້ເຫັນສິ່ງທີ່ພຣະເຢຊູເຮັດກໍເຊື່ອໃນພຣະອົງ ແຕ່ບາງຄົນນັ້ນໄດ້ໄປຫາພວກຟາຣີຊາຍ ເພື່ອບອກສິ່ງທີ່ພຣະເຢຊູໄດ້ຊົງເຮັດ.
ແຕ່ຊາຍຄົນຫນຶ່ງໃນພວກເຂົາ, ຊື່ກາຢະຟາ, ທີ່ເປັນມະຫາປະໂລຫິດໃນປີນັ້ນ, ໄດ້ກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, ພວກທ່ານບໍ່ຮູ້ຈັກຫຍັງເລີຍ, ທ່ານບໍ່ພິຈາຣະນາເບິ່ງເລີຍບໍວ່າໃຫ້ຊາຍຄົນນີ້ຄົນດຽວຕາຍເພື່ອທຸກຄົນກໍດີກວ່າໃຫ້ທັງປະເທດຊາດຈິບຫາຍ.
ຫລັງຈາກວັນນັ້ນມາພວກເຂົາກໍເລີ່ມວາງແຜນເພື່ອຫາທາງຂ້າພຣະອົງໃຫ້ເຖິງແກ່ຄວາມຕາຍ.
ພຣະເຢຊູບໍ່ໄດ້ສະເດັດຢ່າງເປີດເຜີຍຖ້າມກາງພວກຄົນຢິວອີກ, ແຕ່ໄດ້ສະເດັດອອກຈາກທີ່ນັ້ນໄປຍັງຊົນນະບົດທີ່ຢູ່ໃກ້ປ່າ ເຂົ້າໄປເຖິງເມືອງຫນຶ່ງທີ່ເອີ້ນວ່າ ເອຟຣາອິມ. ພຣະອົງປຣະທັບກັບພວກສາວົກທີ່ນັ້ນ.
ແລ້ວພວກຫົວຫນ້າປະໂລຫິດແລະພວກຟາຣີຊາຍ ໄດ້ອອກຄຳສັ່ງໄວ້ວ່າ ຖ້າຜູ້ໃດກໍຕາມຮູ້ວ່າພຣະເຢຊູຢູ່ໃສ, ຜູ້ນັ້ນຈະຕ້ອງມາລາຍງານແກ່ພວກເຂົາ ເພື່ອທີ່ພວກເຂົາຈະໄປຈັບພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ສະເດັດມາຮອດບ້ານເບັດທານີ, ທີ່ລາຊະໂຣຜູ້ທີ່ພຣະອົງຊົງບັນດານໃຫ້ຟື້ນຄືນຈາກຄວາມຕາຍອາສັຍຢູ່.
ພວກເຂົາໄດ້ຈັດຕຽມອາຫານແລງໃຫ້ພຣະອົງທີ່ນັ້ນ, ແລະມາທາກຳລັງຮັບໃຊ້ພຣະອົງ, ລາຊະໂຣເປັນຜູ້ຫນຶ່ງທ່າມກາງຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ກຳລັງຮ່ວມຮັບປະທານຢູ່ກັບພຣະເຢຊູ.
ລາວເວົ້າຢ່າງນີ້ ບໍ່ແມ່ນເພາະລາວເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ຄົນຍາກຈົນ, ແຕ່ເພາະລາວເປັນຂະໂມຍ: ລາວດູແລຖົງເງິນ ແລະລາວລັກເງິນທີ່ໃສ່ໄວ້ໃນນັ້ນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າ, “ປ່ອຍໃຫ້ນາງເກັບສິ່ງທີ່ນາງມີໄວ້ ເພື່ອມື້ທີ່ຝັງສົບຂອງເຮົາເຖີດ. ຄົນຍາກຈົນຈະຢູ່ກັບພວກເຈົ້າສະເຫມີ. ແຕ່ເຮົາຈະບໍ່ໄດ້ຢູ່ກັບພວກທ່ານສະເຫມີໄປ.”
ແລ້ວພວກຄົນຢິວກຸ່ມໃຫຍ່ກໍຮູ້ວ່າພຣະເຢຊູປຣະທັບຢູ່ທີ່ນັ້ນ, ແລະພວກເຂົາກໍມາ, ບໍ່ໄດ້ມາເພື່ອພຣະເຢຊູເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ເພື່ອມາເບິ່ງລາຊະໂຣ, ຜູ້ທີ່ພຣະເຢຊູຊົງບັນດານໃຫ້ເປັນຄືນມາຈາກຄວາມຕາຍ.
ເພາະວ່າລາວເປັນເຫດໃຫ້ຄົນຢິວຫລາຍໆ ຄົນອອກໄປຈາກຄຳສອນຂອງພວກເຂົາ ແລະມາເຊື່ອໃນພຣະເຢຊູ.
ພວກເຂົາກໍພາກັນນຳເອົາໃບຕົ້ນຕານແລະອອກໄປພົບພຣະອົງ ແລະ ຮ້ອງສຽງດັງວ່າ, “ໂຮຊັນນາ! ຂໍໃຫ້ພຣະອົງຜູ້ສະເດັດມາໃນພຣະນາມຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ກະສັດຂອງຊົນຊາດອິສະຣາເອນ ຈົ່ງຈະເຣີນ.”
ພຣະອົງຊົງພົບລໍຫນຸ່ມໂຕຫນຶ່ງແລະຂຶ້ນຂີ່ລໍນັ້ນ; ຕາມມີຄຳຂຽນໄວ້ວ່າ, “ຢ່າຢ້ານເລີຍ, ບຸດຍິງຂອງຊີໂອນ; ເບິ່ງແມ, ກະສັດຂອງທ່ານມາເຖິງແລ້ວ, ຄືຜູ້ປຣະທັບເທິງລໍຫນຸ່ມນັ້ນ.”
ຝູງຄົນທີ່ຢູ່ກັບພຣະອົງຕອນທີ່ພຣະອົງຊົງເອີ້ນລາຊະໂຣໃຫ້ອອກມາຈາກອຸໂມງ ແລະຟື້ນຄືນມາຈາກຄວາມຕາຍກໍໄດ້ເປັນພະຍານ ແລະເພາະເຫດນີ້ປະຊາຊົນຈຶ່ງໄປຫາພຣະອົງ, ເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ຍິນພຣະອົງຊົງເຮັດຫມາຍສຳຄັນຫລາຍຢ່າງ.
ພຣະເຢຊູຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ເວລາທີ່ບຸດມະນຸດຈະຮັບກຽຕກໍມາເຖິງແລ້ວ.
ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ຖ້າເມັດເຂົ້າບໍ່ຕົກເຂົ້າມາໃນໂລກນີ້ແລະບໍ່ຕາຍໄປ ຈະຍັງຄົງຢູ່ເຫລືອເມັດດຽວ; ແຕ່ຖ້າມັນຕາຍລົງໃນດິນ ກໍຈະເກີດຜົນຫລາຍ.
ຜູ້ທີ່ຮັກຊີວິດຂອງຕົນກໍຈະສູນເສຍຊີວິດ; ແຕ່ຖ້າຜູ້ກຽດຊັງຊີວິດໃນໂລກນີ້ ເຂົາຈະໄດ້ຮັບຊີວິດນິຣັນ.
ຖ້າຜູ້ໃດປະຕິບັດເຮົາ ພຣະບິດາກໍຈະໃຫ້ກຽຕຜູ້ນັ້ນ.
ພຣະບິດາ, ຂໍໃຫ້ພຣະນາມຂອງພຣະອົງຊົງໄດ້ຮັບກຽຕ.” ແລ້ວມີສຽງມາຈາກສະຫວັນກ່າວວ່າ, “ເຮົາໄດ້ໃຫ້ຮັບກຽຕນັ້ນ ແລະເຮົາຈະໃຫ້ຮັບກຽຕອີກ.”
ພຣະເຢຊູຕອບວ່າ, “ສຽງບໍ່ໄດ້ມາສຳລັບເຮົາ, ແຕ່ສຳລັບທ່ານທັງຫລາຍ.
ເວລານີ້ເປັນການພິພາກສາຂອງໂລກນີ້: ເປັນເວລາທີ່ຜູ້ປົກຄອງໂລກນີ້ຈະຖືກໂຍນອອກໄປ.
ພຣະອົງກ່າວດັ່ງນີ້ເພື່ອສະແດງວ່າພຣະອົງຈະສິ້ນພຣະຊົນຢ່າງໃດ.
ພຣະເຢຊູຕອບເຂົາວ່າ ຄວາມສະຫວ່າງຈະຍັງຢູ່ກັບພວກທ່ານອີກຫນ້ອຍຫນຶ່ງ.
ພຣະເຢຊູຕອບເຂົາວ່າ, “ຄວາມສະຫວ່າງຈະຍັງຢູ່ກັບພວກທ່ານອີກຫນ້ອຍຫນຶ່ງ. ຈົ່ງຍ່າງໃນຂະນະທີ່ທ່ານຍັງມີຄວາມສະຫວ່າງຢູ່, ເພື່ອທີ່ຄວາມມືດຈະໄລ່ຕາມທ່ານບໍ່ທັນ. ເພາະຜູ້ທີ່ຍ່າງໃນຄວາມມືດນັ້ນບໍ່ຮູ້ວ່າຕົນກຳລັງໄປທາງໃດ. ໃນຂະນະທີ່ທ່ານຍັງມີຄວາມສະຫວ່າງຢູ່ນັ້ນ, ຈົ່ງເຊື່ອໃນຄວາມສະຫວ່າງເພື່ອທີ່ທ່ານຈະໄດ້ເປັນລູກຂອງຄວາມສະຫວ່າງດ້ວຍ.”
ເພື່ອໃຫ້ເປັນໄປຕາມທີ່ຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ເອຊາຢາໄດ້ກ່າວໄວ້ວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຈະມີຜູ້ໃດເຊື່ອໃນສິ່ງທີ່ຂ້ານ້ອຍບອກ? ແລະພຣະກອນຂອງພຣະອົງໄດ້ສະແດງແກ່ຜູ້ໃດ?”
ເພາະເຫດນີ້ພວກເຂົາຈຶ່ງບໍ່ເຊື່ອ, ດ້ວຍເອຊາຢາກ່າວໄວ້ອີກວ່າ, “ພຣະອົງເຮັດໃຫ້ເຂົາຕາບອດ, ແລະໃຫ້ຈິດໃຈຂອງເຂົາແຂງກະດ້າງໄປ; ບໍ່ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈະເຫັນດ້ວຍຕາແລະເຂົ້າໃຈດ້ວຍຫົວໃຈຂອງພວກເຂົາ, ແລ້ວຫັນກັບມາເພື່ອໃຫ້ເຮົາຮັກສາພວກເຂົາໃຫ້ເຊົາດີ.”
ເອຊາຢາໄດ້ກ່າວດັ່ງນີ້ເພາະວ່າທ່ານໄດ້ເຫັນພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະເຢຊູ ແລະກ່າວເຖິງພຣະອົງ.
ຢ່າງໃດກໍດີ ມີເຈົ້ານາຍຫລວງຫລາຍໄດ້ເຊື່ອໃນພຣະເຢຊູ; ແຕ່ເປັນເພາະພວກຟາຣີຊາຍ, ພວກເຂົາຈຶ່ງບໍ່ເປີດເຜີຍຕົວເພື່ອທີ່ພວກເຂົາຈະບໍ່ຖືກໄລ່ອອກຈາກໂຮງທັມະເທສນາ. ພວກເຂົາມັກການຍົກຍ້ອງຈາກມະນຸດ ຫລາຍກວ່າການຍົກຍ້ອງທີ່ມາຈາກພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຢຊູຊົງເປັ່ງສຽງດັງແລະກ່າວວ່າ, “ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນເຮົາ, ເຂົາບໍ່ໄດ້ເຊື່ອໃນເຮົາເທົ່ານັ້ນ ແຕ່ເຊື່ອໃນຜູ້ທີ່ສົ່ງເຮົາມາດ້ວຍ. ແລະຜູ້ທີ່ເຫັນເຮົາກໍຈະໄດ້ເຫັນພຣະອົງຜູ້ທີ່ສົ່ງເຮົາມາດ້ວຍ.“
ເຮົາໄດ້ເຂົ້າມາເປັນຄວາມສະຫວ່າງໃນໂລກນີ້, ເພື່ອຄົນທີ່ເຊື່ອໃນເຮົາຈະບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນຄວາມມືດອີກ.
ຜູ້ທີ່ປະຕິເສດເຮົາແລະຜູ້ທີ່ບໍ່ຮັບເອົາຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາ, ຈະມີຜູ້ໜຶ່ງມາພິພາກສາເຂົາ. ຄືຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານັ້ນທີ່ເຮົາໄດ້ກ່າວໄວ້ ຈະພິພາກສາເຂົາໃນວັນສຸດທ້າຍ.
ເພາະເຮົາບໍ່ໄດ້ກ່າວຕາມໃຈຂອງເຮົາເອງ, ແຕ່ເປັນພຣະບິດາຜູ້ສົ່ງເຮົາມາ, ເປັນຜູ້ທີ່ບັນຊາວ່າອັນໃດຄວນເວົ້າແລະອັນໃດທີ່ເຮົາຄວນກ່າວ.
ເຮົາຮູ້ວ່າພຣະບັນຊາຂອງພຣະອົງນັ້ນຄືຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ, ດັ່ງນັ້ນເຮົາຈຶ່ງເວົ້າວ່າ ພຣະບິດາທີ່ໄດ້ເວົ້າກັບເຮົາຢ່າງໃດ, ເຮົາກໍເວົ້າຢ່າງນັ້ນ.
ກ່ອນເຖິງເທສະການປັດສະຄາ. ເມື່ອພຣະເຢຊູຊົງຊາບວ່າໃກ້ເຖິງເວລາທີ່ພຣະອົງຈະສະເດັດຈາກໂລກນີ້ເພື່ອໄປຫາພຣະບິດາ. ພຣະອົງຊົງຮັກຄົນຂອງພຣະອົງທີ່ຢູ່ໃນໂລກນີ້ມາຢ່າງໃດ, ແລະພຣະອົງກໍຊົງຮັກຈົນເຖິງທີ່ສຸດ.
ບັດນີ້ ມານໄດ້ດົນໃຈຢູດາ ອິສະກາຣີອົດ ລູກຂອງຊີໂມນໃຫ້ທໍຣະຍົດຕໍ່ພຣະເຢຊູ.
ພຣະອົງຊົງຮູ້ວ່າພຣະບິດາໄດ້ມອບທຸກສິ່ງໄວ້ໃນພຣະຫັດຂອງພຣະອົງ
ພຣະອົງຊົງມາຈາກພຣະເຈົ້າ ແລະກຳລັງຈະສະເດັດກັບໄປຫາພຣະເຈົ້າ.
ພຣະອົງຊົງລຸກຂຶ້ນຈາກໂຕະອາຫານຂອງພຣະອົງ, ແລະຖອດເຄື່ອງທົງຊັ້ນນອກຂອງພຣະອົງອອກ. ພຣະອົງຊົງຈັບເອົາຜ້າເຊັດຕົວແລະຮັດແອວພຣະອົງໄວ້. ແລ້ວພຣະອົງຊົງຖອກນ້ຳໃສ່ອ່າງນໍ້າແລະເລີ່ມລ້າງຕີນຂອງພວກສາວົກຂອງພຣະອົງ ແລະເຊັດດ້ວຍຜ້າທີ່ພຣະອົງຊົງຮັດແອວໄວ້ນັ້ນ.
ພຣະເຢຊູຕອບລາວວ່າ, “ສິ່ງທີ່ເຮົາກຳລັງເຮັດຢູ່ນີ້ທ່ານຍັງບໍ່ເຂົ້າໃນຕອນນີ້, ແຕ່ທ່ານຈະເຂົ້າໃຈພາຍຫລັງ.”
ພຣະເຢຊູກ່າວແກ່ລາວວ່າ, “ຜູ້ໃດທີ່ອາບນ້ຳແລ້ວບໍ່ຈຳເປັນລ້າງຕົວອີກ, ຍົກເວັ້ນແຕ່ຕີນຂອງເຂົາທີ່ຕ້ອງລ້າງ; ເຂົາກໍສະອາດພຽງພໍແລ້ວ, ທ່ານກໍສະອາດແລ້ວ ແຕ່ບໍ່ແມ່ນທຸກຄົນ.”
ເພາະເຮົາໄດ້ວາງແບບຢ່າງໃຫ້ພວກທ່ານເພື່ອທ່ານຈະໄດ້ປະຕິບັດເຊັ່ນດຽວກັນ ກັບທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ກັບທ່ານ.
ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ຂ້າໃຊ້ຈະບໍ່ເປັນໃຫຍ່ກວ່ານາຍ; ແລະຜູ້ສົ່ງຂ່າວກໍບໍ່ເປັນໃຫຍ່ໄປກວ່າຜູ້ທີ່ສົ່ງເຂົາໄປ.
ເຮົາຮູ້ຈັກຜູ້ທີ່ເຮົາໄດ້ເລືອກ ແຕ່ທີ່ເປັນເຊັ່ນນີ້ກໍເພື່ອໃຫ້ພຣະຄັມສົມບູນ: ‘ຜູ້ທີ່ຮັບປະທານອາຫານຂອງເຮົາຄືຜູ້ທີ່ຈະຍົກສົ້ນຕີນຕໍ່ຕ້ານເຮົາ.’
ເຮົາບອກເລື່ອງນີ້ແກ່ທ່ານກ່ອນທີ່ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ຈະເກີດຂຶ້ນ, ເພື່ອວ່າທ່ານຈະເຊື່ອວ່າ ເຮົາເປັນ.
ເຮົາບອກຄວາມຈິງກັບທ່ານວ່າ, ຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ຮັບຜູ້ທີ່ເຮົາສົ່ງໄປ, ກໍຈະຮັບເຮົາດ້ວຍ, ແລະຜູ້ໃດທີ່ຮັບເຮົາ, ເຂົາກໍຈະຮັບພຣະອົງຜູ້ທີ່ສົ່ງເຮົາມາ.”
ຊີໂມນເປໂຕຈຶ່ງຍິກໜ້າໃສ່ສາວົກຜູ້ນັ້ນກ່າວວ່າ, “ບອກເຮົາເຖີ້ນວ່າທີ່ພຣະອົງກ່າວນັ້ນແມ່ນຜູ້ໃດ.”
ແລ້ວພຣະເຢຊູຊົງຕອບລາວວ່າ, “ຄືຄົນທີ່ເຮົາຈະເອົາເຂົ້າຈ້ຳແລ້ວຍື່ນໃຫ້ແກ່ລາວ” ເມື່ອພຣະອົງເອົາເຂົ້າຈີ່ຈ້ຳແລ້ວ, ພຣະອົງຊົງຍື່ນໃຫ້ແກ່ຢູດາລູກຊີໂມນອິສະກາຣີອົດ.
ຫລັງຈາກນັ້ນ ເມື່ອລາວໄດ້ກິນເຂົ້າຈີ່ຄຳນັ້ນແລ້ວ, ຊາຕານກໍເຂົ້າສິງລາວ, ແລ້ວພຣະເຢຊູບອກວ່າ, “ທ່ານຈະເຮັດອັນໃດ ກໍຈົ່ງເຮັດໄວ ແມ.”
ຫລັງຈາກທີ່ຢູດາໄດ້ຮັບເຂົ້າຈີ່ແລ້ວ, ລາວກໍອອກໄປທັນທີ. ຕອນນັ້ນເປັນເວລາກາງຄືນ.
ພຣະເຢຊູກໍກ່າວວ່າ, “ເຖິງເວລາແລ້ວທີ່ບຸດມະນຸດຈະໄດ້ຮັບກຽດຕິຍົດ, ແລະພຣະເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບກຽດຕິຍົດໃນບຸດມະນຸດ.
ລູກນ້ອຍທັງຫລາຍ, ເຮົາຈະຢູ່ກັບທ່ານອີກຫນ້ອຍຫນຶ່ງ. ພວກເຈົ້າຈະຊອກຫາເຮົາ, ແລະເຫມືອນກັບເຮົາໄດ້ບອກກັບພວກຢິວ, ‘ບ່ອນເຮົາຈະໄປນັ້ນ ພວກເຈົ້າໄປບໍ່ໄດ້’, ຕອນນີ້ເຮົາກໍບອກພວກເຈົ້າເຊັ່ນນີ້ດ້ວຍ.
ເຮົາໃຫ້ບັນຍັດໃຫມ່ໄວ້ແກ່ທ່ານ, ທ່ານຈົ່ງຮັກເຊິ່ງກັນແລະກັນ; ຢ່າງທີ່ເຮົາໄດ້ຮັກທ່ານ, ດັ່ງນັ້ນທ່ານກໍຈົ່ງຮັກກັນແລະກັນດ້ວຍ.
ດ້ວຍເຫດນີ້ທຸກຄົນຈະຮູ້ວ່າທ່ານເປັນສາວົກຂອງເຮົາ, ຖ້າທ່ານຮັກເຊິ່ງກັນແລະກັນ.”
ເປໂຕທູນພຣະອົງວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ເປັນຫຍັງຈຶ່ງຕາມພຣະອົງໄປຕອນນີ້ບໍ່ໄດ້? ຂ້ານ້ອຍຈະສະຫລະຊີວິດນີ້ຖວາຍແດ່ພຣະອົງ.”
ພຣະເຢຊູຕອບວ່າ, “ທ່ານຈະສະຫລະຊີວິດຂອງທ່ານໃຫ້ເຮົາຫລື? ເຮົາບອກແກ່ທ່ານວ່າ, ກ່ອນໄກ່ຂັນທ່ານຈະປະຕິເສດເຮົາສາມເທື່ອ.”
ຢ່າໃຫ້ໃຈຂອງທ່ານເປັກທຸກເລີຍ. ຖ້າທ່ານເຊື່ອໃນພຣະເຈົ້າ, ທ່ານກໍເຊື່ອໃນເຮົາດ້ວຍ.
ໃນຜາສາດຂອງພຣະບິດາຂອງເຮົານັ້ນມີທີ່ຢູ່ຫລວງຫລາຍ. ຖ້າບໍ່ມີ, ເຮົາຄົງບອກພວກທ່ານ, ເຮົາຈະໄປຈັດແຈ່ງບ່ອນໄວ້ສຳລັບທ່ານ.
ເຮົາໄປຈັດແຈ່ງບ່ອນໄວ້ສຳລັບພວກທ່ານ, ເຮົາຈະກັບມາອີກແລະຮັບທ່ານໄປຢູ່ກັບເຮົາ, ເພື່ອວ່າເຮົາຢູ່ທີ່ໃດພວກທ່ານຈະຢູ່ທີ່ນັ້ນດ້ວຍ.
ພຣະເຢຊູຕອບລາວວ່າ, “ເຮົາເປັນທາງນັ້ນ, ເປັນຄວາມຈິງ, ແລະເປັນຊີວິດ; ບໍ່ມີຜູ້ໃດມາເຖິງພຣະບິດາໄດ້ນອກຈາກຈະຜ່ານທາງເຮົາ.
ຟີລິບທູນພຣະອົງວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຂໍຊົງສຳແດງພຣະບິດາແກ່ພວກຂ້ານ້ອຍແດ່ທ້ອນ, ນັ້ນກໍເປັນທີເພິງພໍໃຈແກ່ພວກຂ້ານ້ອຍແລ້ວ.”
ທ່ານບໍ່ເຊື່ອວ່າເຮົາຢູ່ໃນພຣະບິດາ ແລະພຣະບິດາຊົງຢູ່ໃນເຮົາຫລື? ຖ້ອຍຄຳທີ່ເຮົາກ່າວແກ່ທ່ານ ເຮົາບໍ່ໄດ້ກ່າວໂດຍສິດອຳນາດຂອງເຮົາເອງ, ແຕ່ເປັນພຣະບິດາຜູ້ຊົງສະຖິດຢູ່ໃນເຮົາແລະກຳລັງທຳງານຂອງພຣະອົງ.
ຈົ່ງເຊື່ອເຮົາເຖີດວ່າເຮົາຢູ່ໃນພຣະບິດາ, ແລະພຣະບິດາຊົງຢູ່ໃນເຮົາ, ຫລືບໍ່ດັ່ງນັ້ນ ກໍຈົ່ງເຊື່ອເພາະການງານທັງຫລາຍເຫລົ່ານັ້ນ.
ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນເຮົາຈະເຮັດງານທີ່ເຮົາເຮັດ, ແລະຜູ້ນັ້ນຈະເຮັດງານທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່ານີ້ ເພາະວ່າເຮົາກຳລັງຈະໄປຫາພຣະບິດາ.
ຖ້າທ່ານຂໍສິ່ງໃດໃນນາມຂອງເຮົາ, ເຮົາຈະເຮັດສິ່ງນັ້ນໃຫ້.
ຖ້າທ່ານຮັກເຮົາ, ທ່ານຈະຮັກສາບັນຍັດຂອງເຮົາ.
ພຣະອົງຈະຊົງປຣະທານອົງຜູ້ຊ່ອຍອີກທ່ານຫນຶ່ງ, ເພື່ອທີ່ພຣະອົງນັ້ນຈະໄດ້ຢູ່ກັບພວກທ່ານສະເຫມີໄປ.
ຄືພຣະວິນຍານແຫ່ງຄວາມຈິງ. ຜູ້ຊຶ່ງໂລກບໍ່ສາມາດຮັບໄວ້ໄດ້ ເພາະບໍ່ເຫັນແລະບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະອົງ.
ແຕ່ທ່ານຮູ້ຈັກພຣະອົງ, ເພາະພຣະອົງຊົງສະຖິດຢູ່ກັບທ່ານແລະຢູ່ໃນທ່ານ.
ຜູ້ທີ່ມີບັນຍັດຂອງເຮົາແລະຖືຮັກສາບັນຍັດເຫລົ່ານັ້ນໄວ້ ຜູ້ນັ້ນກໍຄືຜູ້ທີ່ຮັກເຮົາ, ແລະຜູ້ທີ່ຮັກເຮົານັ້ນ ພຣະບິດາຂອງເຮົາຈະຊົງຮັກເຂົາດ້ວຍ, ເຮົາຈະຮັກເຂົາ ແລະເຮົາຈະສຳແດງຕົວຂອງເຮົາໃຫ້ແກ່ເຂົາ.”
ແຕ່ພຣະຜູ້ຊ່ອຍຄືພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດຜູ້ທີ່ພຣະບິດາຈະສົ່ງມາໃນນາມຂອງເຮົາ ພຣະອົງຈະຊົງສອນທ່ານທັງຫລາຍໃນທຸກສິ່ງ ແລະຈະເຮັດໃຫ້ທ່ານຣະນຶກເຖິງທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ເວົ້າໄວ້ແກ່ທ່ານ.
ທ່ານໄດ້ຍິນໃນສິ່ງທີ່ເຮົາກ່າວແກ່ທ່ານວ່າ, ‘ເຮົາຈະຈາກໄປແລະເຮົາຈະກັບມາຫາພວກທ່ານອີກ’ ຖ້າທ່ານຮັກເຮົາ, ທ່ານຈະຊົມຊື່ນຍິນດີເພາະເຮົາຈະໄປຫາພຣະບິດາ, ເພາະພຣະບິດາຊົງຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າເຮົາ.
ຕັ້ງແຕ່ນີ້ໄປເຮົາຈະບໍ່ສົນທະນາຫລາຍກັບພວກທ່ານ, ເພາະວ່າຜູ້ປົກຄອງໂລກຈະມາ.
ເຮົາເປັນເຄືອອະງຸ່ນອັນແທ້.
ພຣະບິດາເປັນຜູ້ບົວລະບັດສວນ.
ພຣະອົງຊົງຊົງຕັດກິ່ງທຸກກິ່ງໃນເຮົາທີ່ບໍ່ເກີດຜົນ, ແລະພຣະອົງຊົງຕອນກິ່ງທຸກກິ່ງທີ່ເກີດຜົນ ເພື່ອທີ່ກິ່ງນັ້ນຈະເກີດຜົນຫລາຍຍິ່ງຂຶ້ນ.
ຈົ່ງຢູ່ໃນເຮົາ, ແລະເຮົາຢູ່ໃນທ່ານ. ກໍເຫມືອນກັບກິ່ງຈະເກີດຜົນເອງບໍ່ໄດ້ ນອກຈາກຈະຕິດຢູ່ກັບເຄືອ, ທ່ານເອງກໍຈະເກີດຜົນບໍ່ໄດ້, ນອກຈາກທ່ານຈະຢູ່ໃນເຮົາ.
ພວກເຮົາເປັນກິ່ງ.
ຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນເຮົາ ແລະເຮົາຢູ່ໃນເຂົາ, ຜູ້ນັ້ນຈະເກີດຜົນຫລາຍ.
ຖ້າຜູ້ໃດບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນເຮົາ, ເຂົາຈະຖືກໂຍນຖິ້ມໄປເໝືອນກິ່ງທີ່ຫ່ຽວແຫ້ງ.
ຖ້າທ່ານຢູ່ໃນເຮົາ, ແລະຖ້ອຍຄຳຂອງເຮົາຝັງຢູ່ໃນທ່ານ, ຈົ່ງທູນຂໍສິ່ງໃດກໍຕາມທີ່ທ່ານຈະປາຖນາ, ແລະທ່ານກໍຈະໄດ້ສິ່ງນັ້ນ.
ພຣະບິດາຂອງເຮົາໄດ້ຊົງຮັບກຽຕໃນສິ່ງນີ້, ເພາະເມື່ອທ່ານເກີດຜົນຫລາຍ ທ່ານກໍເປັນສາວົກຂອງເຮົາ. ພຣະບິດາໄດ້ຊົງຮັກເຮົາຢ່າງໃດ, ເຮົາກໍຮັກທ່ານຢ່າງນັ້ນ. ຈົ່ງຢູ່ໃນຄວາມຮັກຂອງເຮົາ.
ຖ້າທ່ານເຮັດຕາມບັນຍັດຂອງເຮົາ, ທ່ານກໍຈະຢູ່ໃນຄວາມຮັກຂອງເຮົາ, ເຊັ່ນດຽວກັນກັບເຮົາໄດ້ເຮັດຕາມບັນຍັດພຣະບິດາຂອງເຮົາ ແລະຢູ່ໃນຄວາມຮັກຂອງພຣະອົງ.
ນີ້ຄືຄຳບັນຊາຂອງເຮົາ, ໃຫ້ທ່ານຮັກຊຶ່ງກັນແລະກັນ ເຫມືອນຢ່າງທີ່ເຮົາໄດ້ຮັກທ່ານ. ບໍ່ມີຜູ້ໃດມີຄວາມຮັກທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່ານີ້, ທີ່ເຂົາຈະໄດ້ສະຫລະຊີວິດຂອງເຂົາແກ່ສະຫາຍຂອງຕົນ.
ທ່ານເປັນສະຫາຍຂອງເຮົາ ຖ້າທ່ານເຮັດຕາມສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ບັນຊາໄວ້ແກ່ທ່ານ.
ເຮົາບໍ່ເອີ້ນທ່ານວ່າຂ້ອຍໃຊ້ອີກຕໍ່ໄປ, ເພາະຂ້ອຍໃຊ້ບໍ່ຮູ້ວ່າເຈົ້ານາຍຂອງຕົນກຳລັງເຮັດອັນໃດຢູ່. ເຮົາໄດ້ເອີ້ນທ່ານວ່າເປັນສະຫາຍຂອງເຮົາ, ເພາະທຸກສິ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ຍິນຈາກພຣະບິດາຂອງເຮົາ, ເຮົາກໍໄດ້ສຳແດງແກ່ທ່ານດ້ວຍ.
ຖ້າໂລກກຽດຊັງທ່ານ, ຈົ່ງຮູ້ເຖີ້ນວ່າໂລກໄດ້ກຽດຊັງເຮົາກ່ອນທີ່ຈະກຽດຊັງທ່ານ.
ຖ້າເຮົາບໍ່ໄດ້ເຮັດກິຈະການທີ່ບໍ່ມີຜູ້ໃດໄດ້ເຮັດຖ້າມກາງພວກເຂົາ, ພວກເຂົາກໍຄົງບໍ່ມີບາບ, ແຕ່ຕອນນີ້ພວກເຂົາໄດ້ເຫັນແລະຍັງໄດ້ກຽດຊັງແລະພຣະບິດາດ້ວຍ.
ທ່ານເອງກໍເປັນພະຍານເຫມືອນກັນ ເພາະວ່າທ່ານໄດ້ຢູ່ກັບເຮົາຕັ້ງແຕ່ເລີ່ມຕົ້ນ.
ເມື່ອອົງພຣະຜູ້ຊ່ອຍ ຄືຜູ້ທີ່ເຮົາຈະສົ່ງມາຍັງທ່ານ ຊຶ່ງມາຈາກພຣະບິດາ, ນັ້ນຄື, ພຣະວິນຍານແຫ່ງຄວາມຈິງ, ຜູ້ທີ່ອອກຈາກພຣະບິດານັ້ນ, ພຣະອົງຈະເປັນພະຍານກ່ຽວກັບເຮົາ.
ພວກເຂົາຈະໄລ່ທ່ານອອກຈາກໂຮງທັມະເທສນາ ແຕ່ເວລານັ້ນຈະມາເຖິງເມື່ອບຸກຄົນທີ່ຂ້າທ່ານຈະຄຶດວ່າ ຕົນກຳລັງເຮັດການນີ້ເພື່ອບູຊາຕໍ່ພຣະເຈົ້າ.
ພວກເຂົາຈະເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານີ້ ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະບິດາ ແລະບໍ່ຮູ້ຈັກເຮົາດ້ວຍ.
ເປັນຫຍັງພຣະເຢຊູບໍ່ໄດ້ບອກພວກສາວົກກ່ຽວກັບເລື່ອງເຫລົ່ານີ້ໃນຕອນເລີ່ມຕົ້ນ?
ແຕ່ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່ານວ່າ, ເປັນການດີກວ່າທີ່ເຮົາຈະຈາກທ່ານໄປ. ເພາະຖ້າເຮົາບໍ່ຈາກທ່ານໄປ, ອົງຜູ້ຊ່ອຍນັ້ນຈະບໍ່ໄດ້ມາຫາທ່ານ, ແຕ່ຖ້າເຮົາຈາກໄປ, ເຮົາກໍຈະສົ່ງພຣະອົງມາຫາທ່ານ.
ເມື່ອພຣະອົງສະເດັດມາ, ອົງຜູ້ຊ່ອຍຈະພິສູດໃຫ້ໂລກຮູ້ແຈ້ງຄວາມຜິດບາບ, ຄວາມຊອບທັມ, ແລະການພິພາກສາ.
ແຕ່ເມື່ອຜູ້ນັ້ນ, ຄືພຣະວິນຍານແຫ່ງຄວາມຈິງສະເດັດມາ, ພຣະອົງຈະນຳທ່ານໄປສູ່ຄວາມຈິງ, ເພາະພຣະອົງຈະບໍ່ກ່າວຕາມໃຈຂອງພຣະອົງເອງ.
ພຣະອົງຈະຊົງໃຫ້ເຮົາໄດ້ຮັບກຽຕ, ເພາະວ່າພຣະອົງຈະຊົງເອົາສິ່ງທີ່ເປັນຂອງເຮົາແລະພຣະອົງຈະບອກສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນແກ່ທ່ານ.
ເຫດສັນນັ້ນ, ເຮົາຈຶ່ງບອກວ່າພຣະວິນຍານຊົງເອົາສິ່ງຊຶ່ງເປັນຂອງເຮົາແລະພຣະອົງຈະບອກສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນແກ່ທ່ານ.
ແລ້ວບາງຄົນໃນພວກສາວົກຂອງພຣະອົງກໍ່ເວົ້າຕໍ່ກັນວ່າ, “ພຣະອົງນັ້ນກຳລັງກ່າວສິ່ງໃດແກ່ເຮົາທີ່ວ່າ, ‘ໃນອີກບໍ່ດົນທ່ານຈະບໍ່ເຫັນເຮົາ ແລະພາຍຫລັງອີກບໍ່ດົນທ່ານກໍຈະເຫັນເຮົາ,' ແລະ ‘ເພາະວ່າເຮົາຈະໄປຫາພຣະບິດາ’?"
ທ່ານຈະເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມທຸກໂສກເສົ້າ, ແຕ່ຄວາມເສຍໃຈຂອງທ່ານຈະປ່ຽນເປັນຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີ.
ແຕ່ເຮົາຈະມາຫາທ່ານອີກ, ແລະຈິດໃຈຂອງທ່ານຈະຍິນດີ, ແລະຈະບໍ່ມີຜູ້ໃດເອົາຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີນັ້ນໄປຈາກທ່ານໄດ້.
ເຮົາບອກຄວາມຈິງແກ່ທ່່ານວ່າ, ຖ້າທ່ານທູນຂໍສິ່ງໃດຈາກພຣະບິດາໃນນາມຂອງເຮົາ, ພຣະອົງຈະໃຫ້ແກ່ທ່ານ.
ເພາະພຣະບິດາເອງຊົງຮັກພວກທ່ານ ເພາະວ່າພວກທ່ານໄດ້ຮັກເຮົາແລະເພາະວ່າທ່ານໄດ້ເຊື່ອວ່າເຮົາມາຈາກພຣະບິດາ.
ເຮົາມາຈາກພຣະບິດາ, ແລະໄດ້ເຂົ້າມາໃນໂລກນີ້. ອີກຄັ້ງຫນຶ່ງ, ເຮົາກຳລັງຈະຈາກໂລກນີ້ໄປແລະເຮົາຈະໄປຫາພຣະບິດາຂອງເຮົາ.
ເບິ່ງແມ, ເວລານັ້ນກຳລັງຈະມາ, ແລະເວລານັ້ນກໍໄດ້ມາເຖິງແລ້ວ, ເມື່ອພວກທ່ານຈະຖືກເຮັດໃຫ້ແຕກຊະກັນໄປ, ທຸກຄົນຈະແຍກກັບໄປບ້ານຂອງຕົນແລະທ່ານຈະປະເຮົາໄວ້.
ແຕ່ວ່າເຮົາບໍ່ໄດ້ໂດດດຽວ ດ້ວຍວ່າພຣະບິດາຊົງສະຖິດກັບເຮົາ.
ເຮົາໄດ້ບອກສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແກ່ທ່ານເພື່ອທີ່ທ່ານຈະໄດ້ມີສັນຕິສຸກໃນເຮົາ. ທ່ານຈະພົບກັບຄວາມທຸກລຳບາກໃນໂລກນີ້, ແຕ່ຈົ່ງກ້າຫານເຖີດ: ເພາະວ່າເຮົາໄດ້ຊະນະໂລກແລ້ວ.”
ພຣະອົງກໍຊົງເງີຍພຣະພັກຂຶ້ນເບິ່ງຟ້າແລະກ່າວວ່າ, “ຂ້າແດ່ພຣະບິດາ, ບັດນີ້ເຖິງເວລາແລ້ວ ຂໍຊົງໂຜດໃຫ້ພຣະບຸດຂອງພຣະອົງໄດ້ຮັບກຽດຕິຍົດ ເພື່ອພຣະບຸດຈະໄດ້ຖວາຍກຽດຕິຍົດແດ່ພຣະອົງ.
ຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ: ຄືການທີ່ພວກເຂົາຮູ້ຈັກພຣະອົງຜູ້ຊົງເປັນພຣະເຈົ້າທ່ຽງແທ້ອົງດຽວ, ແລະຮູ້ຈັກພຣະເຢຊູຄຣິດ, ທີ່ພຣະອົງຊົງໃຊ້ມາ.
ຂ້ານ້ອຍຖວາຍກຽດຕິຍົດແດ່ພຣະອົງໃນໂລກ ເພາະຂ້ານ້ອຍເຮັດກິຈະການທີ່ພຣະອົງຊົງໃຊ້ຂ້ານ້ອຍເຮັດນັ້ນສຳເລັດແລ້ວ.
ຂ້າແດ່ພຣະບິດາ, ຂໍໂຜດໃຫ້ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຮັບກຽດຕິຍົດຕໍ່ພຣະພັກຂອງພຣະອົງ ຄືກຽດຕິຍົດທີ່ຂ້ານ້ອຍມີຮ່ວມກັບພຣະອົງກ່ອນທີ່ໂລກນີ້ມີມາ.
ຂ້ານ້ອຍສຳແດງພຣະນາມຂອງພຣະອົງ ແກ່ບັນດາຄົນທີ່ພຣະອົງຊົງປຣະທານແກ່ຂ້ານ້ອຍຈາກໂລກ.
ຖ້ອຍຄຳທີ່ພຣະອົງກ່າວແກ່ຂ້ານ້ອຍນັ້ນ. ຂ້ານ້ອຍໃຫ້ພວກເຂົາແລ້ວແລະພວກເຂົາຮັບໄວ້ ແລະຮູ້ແນ່ວ່າຂ້ານ້ອຍມາຈາກພຣະອົງ, ແລະເຊື່ອວ່າພຣະອົງຊົງໃຊ້ຂ້ານ້ອຍມາ.
ຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ອ້ອນວອນເພື່ອໂລກ, ແຕ່ເພື່ອຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ພຣະອົງປຣະທານແກ່ຂ້ານ້ອຍ, ເພາະວ່າເຂົາເປັນຂອງພຣະອົງ.
ຂ້ານ້ອຍຈະບໍ່ຢູ່ໃນໂລກນີ້ອີກ ແຕ່ພວກເຂົາຍັງຢູ່ໃນໂລກນີ້ ແລະຂ້ານ້ອຍກຳລັງຈະໄປຫາພຣະອົງ ແຕ່ພຣະບິດາຜູ້ບໍຣິສຸດ, ຂໍພຣະອົງຊົງພິທັກຮັກສາເຂົາໄວ້ໂດຍຣິດອຳນາດແຫ່ງພຣະນາມຂອງພຣະອົງຄືພຣະນາມທີ່ພຣະອົງໄດ້ປຣະທານໃຫ້ແກ່ຂ້ານ້ອຍນັ້ນ ເພື່ອເຂົາຈະເປັນອັນຫນຶ່ງອັນດຽວກັນ ເຫມືອນດັ່ງຂ້ານ້ອຍກັບພຣະອົງ.
ພຣະອົງປຣະທານແກ່ຂ້ານ້ອຍໄວ້ໂດຍພຣະນາມຂອງພຣະອົງ. ຂ້ານ້ອຍປົກປັກພວກເຂົາໄວ້.
ຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ຂໍໃຫ້ພຣະອົງເອົາພວກເຂົາອອກໄປຈາກໂລກ, ແຕ່ຂໍໃຫ້ປົກປ້ອງເຂົາໄວ້ໃຫ້ພົ້ນຈາກມານຮ້າຍ. ເຂົາບໍ່ແມ່ນຝ່າຍໂລກ, ເຫມືອນດັ່ງຂ້ານ້ອຍບໍ່ແມ່ນຝ່າຍໂລກ. ຂໍຊົງແຍກພວກເຂົາໃຫ້ບໍຣິສຸດດ້ວຍຄວາມຈິງ. ພຣະທັມຂອງພຣະອົງເປັນຄວາມຈິງ.
ຂ້ານ້ອຍແຍກຕົວໃຫ້ບໍຣິສຸດເພາະເຫັນແກ່ເຂົາທັງຫລາຍ, ເພື່ອໃຫ້ເຂົາຮັບການແຍກໃຫ້ບໍຣິສຸດດ້ວຍຄວາມຈິງ.
ຂ້ານ້ອຍບໍ່ໄດ້ອ້ອນວອນເພື່ອຄົນເຫລົ່ານີ້ພວກດຽວ, ແຕ່ເພື່ອທຸກຄົນທີ່ວາງໃຈໃນຂ້ານ້ອຍ ເພາະຖ້ອຍຄຳຂອງພວກເຂົາ.
ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ເປັນອັນຫນຶ່ງອັນດຽວກັນ, ດັ່ງທີ່ພຣະອົງຜູ້ເປັນພຣະບິດາ, ສະຖິດໃນຂ້ານ້ອຍ, ແລະຂ້ານ້ອຍໃນພຣະອົງ. ຂ້ານ້ອຍອ້ອນວອນເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ຢູ່ໃນເຮົາພຣະອົງແລະໃນຂ້ານ້ອຍດ້ວຍ ເພື່ອໂລກຈະໄດ້ເຊື່ອວ່າພຣະອົງຊົງໃຊ້ຂ້ານ້ອຍມາ.
ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ເປັນອັນຫນຶ່ງອັນດຽວກັນ, ເຫມືອນດັ່ງພຣະອົງກັບຂ້ານ້ອຍ.
ຂ້າແດ່ພຣະບິດາ, ຂ້ານ້ອຍປາຖນາຢາກໃຫ້ຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ພຣະອົງປຣະທານໃຫ້ແກ່ຂ້ານ້ອຍນັ້ນ, ຢູ່ກັບຂ້ານ້ອຍໃນບ່ອນທີ່ຂ້ານ້ອຍຢູ່ນັ້ນ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ເຫັນສະຫງ່າຣາສີຂອງຂ້ານ້ອຍ ຊຶ່ງພຣະອົງຊົງປຣະທານໃຫ້ແກ່ຂ້ານ້ອຍ ເພາະພຣະອົງຊົງຮັກຂ້ານ້ອຍກ່ອນທີ່ພຣະອົງຊົງສ້າງໂລກ.
ຂ້າແດ່ພຣະບິດາຜູ້ຊົງຍຸຕິທັມ, ໂລກນີ້ບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະອົງ, ແຕ່ຂ້ານ້ອຍຮູ້ຈັກພຣະອົງ; ແລະຄົນເຫລົ່ານີ້ຮູ້ວ່າແມ່ນພຣະອົງຊົງໃຊ້ຂ້ານ້ອຍມາ.
ພຣະອົງສະເດັດອອກໄປກັບພວກສາວົກຂອງພຣະອົງຂວ້າມຫ້ວຍກິດໂຣນ, ໄປເຖິງສວນແຫ່ງຫນຶ່ງ ພຣະອົງສະເດັດເຂົ້າໄປໃນສວນນັ້ນກັບພວກສາວົກ.
ຢູດາ, ຜູ້ທີ່ຈະທໍຣະຍົດພຣະອົງກໍຮູ້ຈັກບ່ອນນັ້ນເຫມືອນກັນ, ເພາະວ່າພຣະເຢຊູກັບພວກສາວົກເຄີຍມາພົບກັນທີ່ນັ້ນ ຫລາຍເທື່ອແລ້ວ.
ຢູດາພາພວກທະຫານທີ່ມາຈາກພວກຫົວຫນ້າປະໂລຫິດ ແລະພວກຟາຣີຊາຍແລະພວກເຈົ້າຫນ້າທີ່ ພວກເຂົາຖືໂຄມ, ຖືກະບອງ, ແລະອາວຸດໄປທີ່ນັ້ນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາເປັນຜູ້ນັ້ນ” ຢູດາ, ຄົນທີ່ທໍຣະຍົດພຣະອົງ, ກໍຢືນຢູ່ກັບພວກທະຫານເຫລົ່ານັ້ນ.
ເມື່ອພຣະອົງກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາເປັນຜູ້ນັ້ນ” ເຂົາກໍຖອຍຫລັງແລະລົ້ມລົງເທິງດິນ.
ທັງນີ້ເພື່ອໃຫ້ເປັນຈິງຕາມພຣະທັມອົງຊົງກ່າວວ່າ, “ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ພຣະອົງປຣະທານແກ່ຂ້ານ້ອຍ ບໍ່ໄດ້ສູນເສຍໄປແມ່ນແຕ່ຄົນດຽວ.”
ພຣະເຢຊູກ່າວກັບເປໂຕວ່າ, “ຈົ່ງເອົາດາບໃສ່ຝັກເສຍ. ເຮົາຈະບໍ່ດື່ມຈອກທີ່ພຣະບິດາປຣະທານແກ່ເຮົາຫລື?”
ພວກທະຫານກັບນາຍທະຫານ, ແລະເຈົ້າໜ້າທີ່ຂອງພວກຢິວ, ຈຶ່ງຈັບພຣະເຢຊູມັດໄວ້.
ອັນນາເປັນພໍ່ເຖົ້າຂອງກາຢະຟາ, ຊຶ່ງເປັນມະຫາປະໂລຫິດໃນປີນັ້ນ.
ແຕ່ເປໂຕຢືນຢູ່ນອກຮີມປະຕູ. ສາວົກອີກຄົນຫນຶ່ງນັ້ນ, ຮູ້ຈັກກັບມະຫາປະໂລຫິດຈຶ່ງອອກໄປເວົ້າກັບຜູ້ຍິງທີ່ເຝົ້າປະຕູ ແລ້ວກໍພາເປໂຕເຂົ້າໄປ.
ຍິງໃຊ້ຄົນທີ່ເຝົ້າປະຕູຖາມເປໂຕວ່າ, “ທ່ານກໍເປັນຄົນຫນຶ່ງໃນພວກສາວົກຂອງຄົນນັ້ນເຫມືອນກັນແມ່ນຫລືບໍ່?” ເປໂຕຕອບວ່າ, “ບໍ່ແມ່ນ.”
ພຣະເຢຊູຕອບທ່ານວ່າ, “ເຮົາກ່າວໃຫ້ໂລກຟັງຢ່າງເປີດເຜີຍ ເຮົາສັ່ງສອນສະເຫມີໃນໂຮງທັມະເທສນາ ແລະໃນບໍຣິເວນພຣະວິຫານທີ່ພວກຢິວເຄີຍຊຸມນຸມກັນ. ເຮົາບໍ່ໄດ້ສອນສິ່ງໄດ້ຢ່າງລັບລີ້ເລີຍ.
ອັນນາຈຶ່ງໃຫ້ພາພຣະເຢຊູເຊິ່ງຖືກມັດຢູ່ນັ້ນໄປຫາກາຢະຟາມະຫາປະໂລຫິດ.
ເປໂຕປະຕິເສດອີກເທື່ອຫນຶ່ງ, ແລະທັນໃດນັ້ນໄກ່ກໍຂັນ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໄປໃນສານນັ້ນ ເພາະຢ້ານວ່າຈະບໍ່ສະອາດແລະຈະໄດ້ກິນປັດສະຄາໄດ້.
ພວກເຂົາຕອບທ່ານວ່າ, “ຖ້າເຂົາບໍ່ເປັນຜູ້ຮ້າຍ, ພວກເຮົາກໍຄົງຈະບໍ່ມອບຕົວລາວໄວ້ໃຫ້ທ່ານ.”
ພວກທ່ານຈົ່ງເອົາຄົນນີ້ໄປພິພາກສາຕາມກົດຫມາຍຂອງພວກທ່ານເອງເຖີດ” ພວກຢິວຈຶ່ງຮຽນວ່າ, “ກົດຫມາຍຫ້າມພວກເຮົາປະຫານຊີວິດຜູ້ໃດຜູ້ຫນຶ່ງ.” ທັງນີ້ເພື່ອໃຫ້ເປັນຈິງຕາມຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະເຢຊູຊຶ່ງກ່າວໄວ້ວ່າ ພຣະອົງຈະສິ້ນພຣະຊົນແບບໃດ.
ເຈົ້າເປັນກະສັດຂອງພວກຢິວຫລື?.
ພຣະເຢຊູຕອບວ່າ, ຣາຊະອຳນາດຂອງເຮົາບໍ່ໄດ້ເປັນຂອງໂລກນີ້ ຖ້າຣາຊະອຳນາດຂອງເຮົາມາຈາກໂລກນີ້ ຄົນຂອງເຮົາກໍຄົງຈະຕໍ່ສູ້ບໍ່ໃຫ້ເຮົາຖືກມອບໄວ້ແກ່ພວກຢິວ ແຕ່ຣາຊະອຳນາດຂອງເຮົາບໍ່ໄດ້ມາຈາກໂລກນີ້.
ເພາະເຫດນີ້ເຮົາຈຶ່ງເກີດມາ, ແລະເຂົ້າມາໃນໂລກ ເພື່ອເປັນພະຍານໃຫ້ກັບຄວາມຈິງ. ທຸກຄົນທີ່ເປັນຝ່າຍຄວາມຈິງຍ່ອມຟັງສຽງຂອງເຮົາ.”
ປີລາດທູນຖາມພຣະອົງວ່າ, “ຄວາມຈິງຄືອັນໃດ?” ເມື່ອຖາມຢ່າງນັ້ນແລ້ວ ປິລາດກໍອອກໄປຫາພວກຢິວອີກ ແລະບອກພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາບໍ່ເຫັນວ່າຄົນນີ້ມີຄວາມຜິດ."
ພວກເຂົາຮ້ອງຕອບວ່າ, “ຢ່າປ່ອຍຄົນນີ້ ແຕ່ໃຫ້ປ່ອຍບາຣາບາ.” ສ່ວນບາຣາບານັ້ນເປັນໂຈນ.
ພວກທະຫານໄດ້ເອົາມົງກຸດຫນາມ ສຸບໃສ່ພຣະສຽນຂອງພຣະເຢຊູ ແລະ ໃຫ້ພຣະອົງຄຸມເສື້ອສີມ່ວງ.
“ເບິ່ງແມ, ເຮົາພາຄົນນີ້ອອກມອບໃຫ້ພວກທ່ານ ເພາະຮູ້ວ່າເຮົາບໍ່ເຫັນຄວາມຜິດຈັກປະການໃນຕົວເພິ່ນເລີຍ.”
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຈຶ່ງສະເດັດອອກມາ, ສວມພວງມະລັຍທີ່ເຮັດດ້ວຍເຄືອຫນາມນັ້ນ ແລະ ຊົງຄຸມດ້ວຍເສື້ອສີມ່ວງ. ປີລາດກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, “ເບິ່ງຊາຍຄົນນີ້ແມ!”
ເມື່ອພວກຫົວຫນ້າປະໂລຫິດ ແລະ ພວກເຈົ້າຫນ້າທີ່ໄດ້ເຫັນພຣະອົງເຂົາກໍໂຮ່ຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ, “ຄຶງມັນ, ຄຶງມັນເສຍ!” ປີລາດກ່າວກັບເຂົາວ່າ, “ພວກເຈົ້າຈົ່ງພາເຂົາໄປຄຶງເອົາເອງ, ເພາະຝ່າຍເຮົາບໍ່ເຫັນວ່າເຂົາມີຄວາມຜິດເລີຍ.”
ພວກຢິວໄດ້ຕອບທ່ານວ່າ, “ພວກເຮົາມີກົດຫມາຍ, ແລະ ຕາມກົດຫມາຍນັ້ນ ຄົນນີ້ຄວນຕາຍ ເພາະມັນຕັ້ງຕົວເປັນພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ.”
ແຕ່ພຣະເຢຊູບໍ່ໄດ້ຕອບປະການໃດ.
ພຣະເຢຊູຕອບເຂົາວ່າ, “ທ່ານບໍ່ມີສິດອຳນາດເຫນືອເຮົາ ເວັ້ນແຕ່ອຳນາດທີ່ປຣະທານແກ່ທ່ານມາຈາກເບື້ອງເທິງ. ເພາະເຫດນີ້, ຄົນທີ່ມອບເຮົາໄວ້ກັບທ່ານຈຶ່ງມີຄວາມຜິດບາບຫລາຍກວ່າທ່ານ.”
ເມື່ອປີລາດໄດ້ຍິນດັ່ງນັ້ນ, ທ່ານຈຶ່ງພາພຣະເຢຊູອອກມາ ແລ້ວນັ່ງບັນລັງພິພາກສາໃນບ່ອນທີ່ເອີ້ນວ່າ "ເດີ່ນປູຫີນ" ພາສາເຮັບເຣີເອີ້ນວ່າ "ຄັບບາທາ."
ພວກຫົວຫນ້າປະໂລຫິດຕອບວ່າ, “ພວກເຮົາບໍ່ມີກະສັດອື່ນເວັ້ນແຕ່ກາຍຊາ.”
ເພື່ອສະເດັດໄປເຖິງບ່ອນທີ່ເອີ້ນວ່າ "ກະໂຫລກຫົວ".
ທີ່ນັ້ນພວກເຂົາໄດ້ຄຶງພຣະອົງໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນກັບອີກສອງຄົນ ຄົນລະຂ້າງ, ໂດຍມີພຣະເຢຊູຊົງຢູ່ທາງກາງ.
ປີລາດໃຫ້ຂຽນປ້າຍຕິດໄວ້ເທິງໄມ້ກາງແຂນອ່ານວ່າ: “ເຢຊູໄທນາຊາເຣັດ, ກະສັດຂອງຊາດຢິວ.”
ປ້າຍນັ້ນຂຽນເປັນພາສາເຮັບເຣີ, ພາສາໂຣມ, ແລະ ພາສາກຣີກ.
ພວກທະຫານຄຶງພຣະເຢຊູໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນແລ້ວ, ພວກເຂົາກໍເອົາເຄື່ອງຊົງຂອງພຣະອົງມາແບ່ງເປັນສີ່ພູດ, ໃຫ້ປັນກັນຜູ້ລະພູດ, ແຕ່ເອົາເສື້ອຊັ້ນໃນພຣະອົງຊຶ່ງບໍ່ມີດູກ ຕໍ່າເປັນຜືນດຽວທັງຜືນ.
ພວກເຂົາຈຶ່ງປຶກສາກັນວ່າ, “ເຮົາຢ່າຈີກແບ່ງກັນເທາະ ແຕ່ໃຫ້ຈົກສະຫລາກກັນ ຈະຮູ້ວ່າໃຜຈະໄດ້.” ທັງນີ້ເພື່ອໃຫ້ເປັນໄປຕາມຂໍ້ພຣະຄັມພີທີ່ຂຽນໄວ້ວ່າ, “ເສື້ອຜ້າຂອງຂ້າພຣະອົງເຂົາແບ່ງກັນ ແລະ ເສື້ອຂອງຂ້າພຣະອົງເຂົາຈົກສະຫລາກກັນ.”
ຄົນທີ່ຢືນຢູ່ຂ້າງຢືນຢູ່ຂ້າງໄມ້ກາງແຂນຂອງພຣະເຢຊູແມ່ນມີມານດາ, ກັບນ້າສາວຂອງພຣະອົງ, ກັບ ນາງມາຣີ ອາເມຍຂອງກະໂລປາ, ແລະນາງມາຣິອາໄທມັກດາລາ.
ພຣະເຢຊູເຫັນມານດາຂອງພຣະອົງ ແລະສາວົກທີ່ພຣະອົງຊົງຮັກຢືນຢູ່ໃກ້ໆ, ພຣະອົງຈຶ່ງຊົງກ່າວກັບມານດາວ່າ, “ນາງເອີຍ, ນີ້ຄືລູກຂອງທ່ານ!”
ພຣະເຢຊູເຫັນມານດາຂອງພຣະອົງ ແລະສາວົກທີ່ພຣະອົງຊົງຮັກຢືນຢູ່ໃກ້ໆ, ພຣະອົງຈຶ່ງຊົງກ່າວກັບມານດາວ່າ, “ນາງເອີຍ, ນີ້ຄືລູກຂອງທ່ານ!”
ຫລັງຈາກນັ້ນ, ການຊົງຊາບວ່າບັດນີ້ທຸກສິ່ງສຳເລັດແລ້ວ ແລະ ເພື່ອໃຫ້ເປັນຈິງຕາມພຣະຄັມພີ .
ເມື່ອພຣະເຢຊູຊົງຮັບເຫລົ້າແວງສົ້ມແລ້ວ ພຣະອົງກໍກ່າວວ່າ, “ສຳເລັດແລ້ວ” ແລະເມື່ອຊົງກົ້ມພຣະສຽນລົງສິ້ນພຣະຊົນ.
ວັນນັ້ນເປັນມື້ຈັດແຈ່ງ ພວກຢິວຈຶ່ງຂໍໃຫ້ປິລາດທຸບຂາຂອງຜູ້ທີ່ຖືກຄຶງໃຫ້ຫັກ, ແລະ ເພື່ອບໍ່ຢາກໃຫ້ສົບນັ້ນຄ້າງຢູ່ທີ່ໄມ້ກາງແຂນໃນວັນສະບາໂຕ (ເພາະວັນສະບາໂຕນັ້ນເປັນວັນສຳຄັນ).
ແຕ່ເມື່ອເຂົາມາເຖິງພຣະເຢຊູ, ແລະ ເຫັນວ່າພຣະອົງສິ້ນພຣະຊົນແລ້ວ, ພວກເຂົາຈຶ່ງບໍ່ໄດ້ທຸບຂາຂອງພຣະອົງ.
ທະຫານຄົນຫນຶ່ງໄດ້ເອົາຫອກແທງທີ່ຂ້າງຂອງພຣະອົງ, ແລະ ໂລຫິດກັບນ້ຳກໍໄຫລອອກມາທັນທີ.
ຄົນນັ້ນທີ່ເຫັນກໍເປັນພະຍານ ແລະ ຄຳພະຍານຂອງລາວກໍເປັນຈິງ, ແລະ ລາວກໍຮູ້ວ່າພຣະອົງເວົ້ານັ້ນເປັນຄວາມຈິງ ເພື່ອພວກທ່ານຈະໄດ້ເຊື່ອ.
ເພາະສິ່ງເຫລົ່ານີ້ເກີດຂຶ້ນເພື່ອໃຫ້ເປັນຈິງ ຕາມຂໍ້ພຣະຄັມພີທີ່ວ່າ “ກະດູກຂອງພຣະອົງຈະບໍ່ຖືກຫັກເສຍຈັກເຫລັ້ມ.”
ຫລັງຈາກນັ້ນ ໂຢເຊັບໄທບ້ານອາຣີມາທາຍ ຊຶ່ງເປັນສາວົກຂອງພຣະເຢຊູ (ແຕ່ຢ່າງລັບໆ ເພາະຢ້ານພວກຢິວ) ກໍຂໍພຣະສົບພຣະເຢຊູຈາກປີລາດ ແລະປິລາດກໍອະນຸຍາດໃຫ້ ໂຢເຊັບຈຶ່ງມາອັນເຊີນພຣະສົບຂອງພຣະອົງໄປ.
ນີໂກເດມ ຄົນທີ່ທຳອິດໄດ້ມາຫາພຣະເຢຊູເວລາກາງຄືນກໍມາ ທ່ານນຳເອົາເຄື່ອງຫອມປະສົມ ຄືຢາງໄມ້ກັບຫາງແຂ້ ຫນັກປະມານສາມສິບກີໂລ.
ພວກເຂົາອັນເຊີນພຣະສົບຂອງພຣະເຢຊູລົງມາ ແລ້ວເອົາຜ້າປ່ານກັບເຄື່ອງຫອມພັນພຣະສົບນັ້ນ, ຕາມທຳນຽມມ້ຽນສົບຂອງພວກຢິວ.
ບັດນີ້ໃນຕອນເຊົ້າວັນທຳອິດຂອງອາທິດ, ໃນຂະນະທີ່ຍັງມືດຢູ່, ມາຣິອາໄທມັກດາລາ ໄດ້ມາເຖິງອຸບໂມງຝັງສົບ ແລະ ນາງໄດ້ເຫັນກ້ອນຫີນທີ່ປິດປາກອຸບໂມງນັ້ນຖືກຍ້າຍອອກແລ້ວ.
ນາງຈຶ່ງແລ່ນໄປຫາຊີໂມນເປໂຕກັບສາວົກຄົນອື່ນທີ່ພຣະເຢຊູຊົງຮັກແພງນັ້ນ.
ເວົ້າກັບເຂົາວ່າ, “ເຂົາເອົາອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າອອກຈາກອຸບໂມງແລ້ວ, ແລະ ເຮົາບໍ່ຮູ້ວ່າເຂົາເອົາພຣະອົງໄປໄວ້ທີ່ໃດ.”
ເຂົາທັງສອງພ້ອມກັນແລ່ນ, ແຕ່ສາວົກຄົນນັ້ນແລ່ນໄວກວ່າເປໂຕຈຶ່ງມາຮອດອຸບໂມງກ່ອນ.
ຊີໂມນເປໂຕຕາມຫລັງມານັ້ນກໍມາຮອດ ແລ້ວເຂົ້າໄປໃນອຸບໂມງເຫັນຜ້າປ່ານກອງຢູ່.
ແຕ່ໃນຂະນະນັ້ນເຂົາຍັງບໍ່ເຂົ້າໃຈຂໍ້ພຣະຄັມພີທີ່ຂຽນໄວ້ວ່າ ພຣະອົງຈະຕ້ອງເປັນຄືນມາຈາກຕາຍ.
ແລເຫັນເທວະດາສອງຕົນນັ່ງຢູ່ບ່ອນທີ່ເຂົາວາງພຣະສົບຂອງພຣະເຢຊູ ຕົນຫນຶ່ງຢູ່ເບື້ອງຫົວ, ອີກຕົນຫນຶ່ງຢູ່ເບື້ອງພຣະບາດ.
ນາງເອີຍ, ເຈົ້າຮ້ອງໄຫ້ເຮັດຫຍັງ?”
ນາງຫລຽວຫລັງກັບມາ ແລະ ໄດ້ເຫັນພຣະເຢຊູ:ເຈົ້າຢືນຢູ່, ແຕ່ນາງບໍ່ຮູ້ວ່າແມ່ນພຣະອົງ.
ນາງຄິດວ່າພຣະອົງແມ່ນຄົນເຝົ້າສວນ.
ພຣະເຢຊູກ່າວກັບນາງວ່າ, “ມາຣິອາເອີຍ” ມາຣິອາກໍຫັນຫນ້າມາ, ແລະ ທູນພຣະອົງເປັນພາສາເຮັບເຣີວ່າ, “ຣັບໂບນີ” (ທີ່ແປວ່າ “ພຣະອາຈານ").
ຢ່າແຕະຕ້ອງເຮົາ, ເພາະເຮົາຍັງບໍ່ໄດ້ຂຶ້ນໄປຫາພຣະບິດາ, ແຕ່ເຈົ້າຈົ່ງໄປຫາພວກພີ່ນ້ອງຂອງເຮົາ ແລະບອກເຂົາວ່າ ເຮົາກຳລັງຈະຂຶ້ນໄປຫາພຣະບິດາຂອງເຮົາ, ແລະ ພຣະບິດາຂອງພວກທ່ານ ໄປຫາພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາ ແລະພຣະເຈົ້າຂອງພວກທ່ານ.”
ມາຣິອາຊາວມັກດາລາຈຶ່ງໄປບອກພວກສາວົກວ່າ, “ຂ້ານ້ອຍເຫັນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລ້ວ,” ແລະ ນາງກໍເລົ່າໃຫ້ພວກເຂົາວ່າ ພຣະອົງໄດ້ກ່າວຄຳເຫລົ່ານີ້ແກ່ຕົນ.
ເມື່ອສາວົກອັດປະຕູຫ້ອງທີ່ເຂົາຢູ່ເພາະຢ້ານພວກຢິວ, ພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍສະເດັດເຂົ້າມາ ແລະ ຊົງຢືນຢູ່ທ່າມກາງພວກເຂົາ ແລະ ກ່າວວ່າ, “ສັນຕິສຸກຈົ່ງດຳຣົງຢູ່ກັບທ່ານທັງຫລາຍ.”
ນາງໄດ້ແລ່ນໄປຫາຊີໂມນເປໂຕແລະສາວົກຄົນອື່ນໆທີ່ພຣະເຢຊູຮັກ.
ພຣະອົງຊົງໃຫ້ເຂົາເບິ່ງພຣະຫັດ ແລະ ຂ້າງຂອງພຣະອົງ. ເມື່ອພວກສາວົກເຫັນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລ້ວກໍມີຄວາມຍິນດີ.
ພຣະເຢຊູກ່າວກັບເຂົາອີກວ່າ, “ສັນຕິສຸກຈົ່ງດຳຣົງຢູ່ກັບທ່ານທັງຫລາຍ. ພຣະບິດາຊົງໃຊ້ເຮົາມາຢ່າງໃດ, ເຮົາກໍໃຊ້ພວກທ່ານໄປຢ່າງນັ້ນ.”
ພວກທ່ານບໍ່ຍົກຄວາມຜິດບາບໃຫ້ຢູ່ກັບຜູ້ໃດ, ບາບຂອງພວກເຂົາກໍຈະບໍ່ໄດ້ຮັບການອະພັຍ.”
ໂທມາ, ທີ່ເອີ້ນກັນວ່າ ດິດຸມັດຊຶ່ງເປັນສາວົກຜູ້ຫນຶ່ງໃນສິບສອງຄົນນັ້ນ, ບໍ່ໄດ້ຢູ່ກັບເຂົາເມື່ອພຣະເຢຊູສະເດັດມາ.
ສາວົກອື່ນໆຈຶ່ງບອກໂທມາວ່າ, “ເຮົາເຫັນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລ້ວ.” ແຕ່ໂທມາຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ຖ້າຂ້ອຍບໍ່ເຫັນຮອຍຕະປູທີ່ຝາພຣະຫັດ, ແລະ ບໍ່ໄດ້ເອົານິ້ວມືຂອງຂ້ອຍແປະໃສ່ຮອຍຕະປູນັ້ນ, ແລະ ບໍ່ໄດ້ເອົາມືຂອງຂ້ອຍແປະໃສ່ຂ້າງເພິ່ນແລ້ວ, ຂ້ອຍຈະບໍ່ເຊື່ອ.”
ພວກສາວົກຂອງພຣະອົງກໍຢູ່ຮ່ວມກັນທີ່ເຮືອນນັ້ນອີກ ແລະໂທມາກໍຢູ່ກັບພວກເຂົາດ້ວຍ. ປະຕູກໍອັດໄວ້ແລ້ວ, ແຕ່ພຣະເຢຊູສະເດັດເຂົ້າມາແລະຊົງຢືນຢູ່ທ່າມກາງເຂົາກ່າວວ່າ, “ສັນຕິສຸກຈົ່ງດຳຣົງຢູ່ກັບທ່ານທັງຫລາຍ.”
ແລ້ວພຣະອົງກ່າວກັບໂທມາວ່າ, “ຈົ່ງເດ່ນິ້ວມືຂອງທ່ານມາລູບທີ່ນີ້ ແລະ ເບິ່ງທີ່ຝາມືຂອງເຮົາ ເດ່ມືຂອງທ່ານມາຄຳໃສ່ຂ້າງຂອງເຮົາ ຢ່າສົງສັຍເລີຍ ແຕ່ຈົ່ງເຊື່ອ.”
ໂທມາທູນຕອບວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ ແລະພຣະເຈົ້າຂອງຂ້ານ້ອຍ.”
ພຣະເຢຊູໄດ້ກ່າວຕໍ່ລາວວ່າ, “ເພາະທ່ານເຫັນເຮົາທ່ານຈຶ່ງເຊື່ອຫລື? ຄົນທີ່ບໍ່ເຫັນເຮົາແຕ່ເຊື່ອກໍເປັນສຸກ.”
ພຣະເຢຊູຊົງເຮັດຫມາຍສຳຄັນອື່ນໆ ອີກຫລາຍປະການຕໍ່ຫນ້າພວກສາວົກ ຊຶ່ງບໍ່ໄດ້ຈົດໄວ້ໃນຫນັງສືເຫລັ້ມນີ້.
ພວກທ່ານຈະໄດ້ເຊື່ອວ່າພຣະເຢຊູເປັນພຣະຄຣິດພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ເມື່ອມີຄວາມເຊື່ອ ແລ້ວທ່ານກໍມີຊີວິດໂດຍພຣະນາມຂອງພຣະອົງ.
ພາຍຫລັງສິ່ງເຫລົ່ານີ້ ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງສະແດງພຣະອົງແກ່ພວກສາວົກອີກຄັ້ງຫນຶ່ງທີ່ທະເລຕີເບເຣຍ
ຊີໂມນເປໂຕ ພ້ອມກັບໂທມາທີ່ເອີ້ນວ່າດິດຸມັດ, ນະທານາເອັນໄທບ້ານການາ ໃນແຂວງຄາລີເລ, ແລະ ລູກຊາຍທັງສອງຂອງເຊເບດາຍ, ແລະສາວົກຂອງພຣະເຢຊູອີກສອງຄົນ ກຳລັງຢູ່ດ້ວຍກັນ.
ພວກເຂົາຈຶ່ງເວົ້າວ່າ, “ເຮົາຈະໄປນຳ” ແລ້ວພວກເຂົາກໍອອກໄປລົງເຮືອ, ແຕ່ຄືນນັ້ນເຂົາຈັບປາບໍ່ໄດ້ເລີຍ.
ເພາະພຣະເຢຊູຊົງຖາມພວກເຂົາວ່າ, “ລູກເອີຍ, ພວກເຈົ້າມີຫຍັງຈະກິນບໍ່?”
ຈົ່ງໂຍນມອງລົງເບື້ອງຂວາເຮືອແລ້ວຈະໄດ້ປາ” ເຂົາຈຶ່ງໂຍນມອງລົງ ແລະ ກໍໄດ້ປາຈຳນວນຫລວງຫລາຍ ຈົນດຶງມອງຂຶ້ນບໍ່ໄດ້.
ແລ້ວພວກສາວົກ ຜູ້ທີ່ພຣະເຢຊູຊົງຮັກ ບອກເປໂຕວ່າ, “ແມ່ນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.”
ພວກສາວົກຄົນອື່ນໆນັ້ນໄດ້ນັ່ງເຮືອມາ, (ເພາະພວກເຂົາບໍ່ຢູ່ໄກຈາກຝັ່ງຫລາຍ, ໄກປະມານຫນຶ່ງຮ້ອຍແມັດເທົ່ານັ້ນ),
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງບອກກັບພວກເຂົາວ່າ, “ເອົາປາທີ່ຫາກໍໄດ້ມື້ກີ້ນີ້ມາບາງໂຕ.”
ນີ້ເປັນເທື່ອທີສາມທີ່ພຣະເຢຊູຊົງສຳແດງພຣະອົງແກ່ພວກສາວົກ ຫລັງຈາກທີ່ພຣະອົງຖືກຊົງເປັນຄືນມາຈາກຕາຍ.
ພຣະອົງກ່າວກັບເຂົາເທື່ອທີສອງວ່າ, “ຊີໂມນລູກໂຢຮັນເອີຍ, ເຈົ້າຮັກເຮົາບໍ?”
ເປໂຕຈິ່ງທູນຕອບພຣະອົງວ່າ, “ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ພຣະອົງຊົງຊາບທຸກສິ່ງ ພຣະອົງຊົງຮູ້ດີວ່າຂ້ານ້ອຍຮັກພຣະອົງ” ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ກ່າວສັ່ງກັບເຂົາວ່າ, “ຈົ່ງລ້ຽງດູແກະຂອງເຮົາເຖີດ.
ເທື່ອທີສາມ ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ກ່າວສັ່ງກັບເຂົາວ່າ, “ຈົ່ງລ້ຽງດູແກະຂອງເຮົາເຖີດ.
ແຕ່ເມື່ອເຖົ້າແລ້ວ, ທ່ານຈະຢຽດມືອອກ, ແລະ ຈະມີຄົນອື່ນມາຄາດແອວທ່ານ ແລະ ຈູງພາໄປບ່ອນເຈົ້າບໍ່ປາຖນາຈະໄປ.”
ບັດນີ້ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ກ່າວດັ່ງນີ້ ກໍເພື່ອຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າເປໂຕຈະຖວາຍພຣະກຽດແດ່ພຣະເຈົ້າດ້ວຍການຕາຍຢ່າງໃດ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ຕອບເປໂຕວ່າ, “ ຈົ່ງຕາມເຮົາມາເຖີດ.”
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງເຮັດສິ່ງອື່ນໆອີກຫລາຍຢ່າງ. ຖ້າຈະຂຽນໃຫ້ຫມົດທຸກສິ່ງ, ຂ້າພຣະເຈົ້າຄາດວ່າຫມົດທັງໂລກກໍບໍ່ພໍໄວ້ ໃນຫນັງສືທີ່ຈະຂຽນນັ້ນ.
ລູກາໄດ້ກ່າວເຖິງປຶ້ມຫົວນີ້ໃຫ້ນາງເທໂອຟິໂລ.
ພຣະເຢຊູປາກົດຕົວຕໍ່ພວກອັກຄະສາວົກຂອງພຣະອົງໂດຍກ່າວເຖິງເລື່ອງຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຢຊູພຣະອົງສັ່ງພວກເຂົາບໍ່ໃຫ້ອອກຈາກນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມ, ແຕ່ໃຫ້ລໍຖ້າຮັບຕາມຄຳສັນຍາຂອງພຣະບິດາເຈົ້າ.
ພວກອັກຄະສາວົກຈະໄດ້ບັບຕິສະມາ ດ້ວຍພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ.
ພຣະເຢຊູບອກເຂົາເຈົ້າວ່າບໍ່ແມ່ນວຽກງານຫຍັງຂອງທ່ານທີ່ຈະຮູ້ເວລາ
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບພຣະຣາຊທານຣິດເດດ.
ພຣະເຢຊູກ່າວວ່າພວກອັກຄະສາວົກຈະເປັນພະຍານຝ່າຍເຮົາ ທັງໃນນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມ, ແລະ ທົ່ວແຂວງ ຢູດາຍ, ແລະ ທົ່ວແຂວງຊາມາເຣຍ, ແລະ ຈົນເຖິງທີ່ສຸດຂອງແຜ່ນດິນໂລກ."
ເມື່ອພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າຊົງກ່າວເຖິງສິ່ງເຫລົ່ານີ້ແລ້ວ, ຂະນະທີ່ພວກເຂົາຫລຽວເບິ່ງທ້ອງຟ້າ, ພຣະອົງກໍ່ຖືກຮັບຂຶ້ນໄປ, ແລະມີເມກມາປິດບັງພຣະອົງຈາກສາຍຕາຂອງພວກເຂົາ.
ບັນດາທູດສະຫວັນກ່າວວ່າພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າອົງນີ້ທີ່ຖືກຮັບຂຶ້ນໄປທີ່ຟ້າສະຫວັນ, ຈະສະເດັດກັບຄືນມາໃນລັກສະນະດຽວກັບທີ່ພວກທ່ານໄດ້ເຫັນພຣະອົງສະເດັດໄປທີ່ສະຫວັນ."
ພວກສາວົກໄດ້ອະທິຖານຢ່າງຮ້ອນຮົນ.
ພຣະຄັມພີໄດ້ສຳເລັດໂດຍຢູດາ.
ຢູດາໄດ້ຊື້ທົ່ງນາຕອນຫນຶ່ງ ທີ່ລາວໄດ້ຮັບຍ້ອນຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງລາວ, ແລະ ຢູ່ບ່ອນນັ້ນລາວໄດ້ລົ້ມຫົວຟາດລົງ, ແລະ ຮ່າງກາຍຂອງລາວແຕກ, ແລະ ລຳໄສ້ກໍໂລ່ອອກມາທັງຫມົດ.
ເພງສັນຣະເສີນວ່າ, 'ຂໍໃຫ້ທີ່ຢູ່ຂອງລາວຫວ່າງເປົ່າ, ແລະ ຢ່າໃຫ້ມີໃຜອາໄສຢູ່ບ່ອນນັ້ນ'; 'ຂໍໃຫ້ອີກຄົນຫນຶ່ງມາຍຶດຕຳແຫນ່ງການເປັນຜູ້ນຳຂອງລາວ.'
ເພາະສະນັ້ນ, ຈຶ່ງມີຄວາມຈຳເປັນທີ່ຄົນຫນຶ່ງ ໃນບັນດາຄົນທີ່ຢູ່ຮ່ວມກັບພວກເຮົາຕະຫລອດເວລາທີ່ອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າໄດ້ສະເດັດເຂົ້າມາ ແລະ ອອກໄປໃນທ່າມກາງພວກເຮົາ, ເລີ້ມຕັ້ງແຕ່ການບັບຕິສະມາຂອງໂຢຮັນຈົນຮອດມື້ທີ່ພຣະອົງຖືກຮັບຂຶ້ນໄປຈາກພວກເຮົາ, ເຊິ່ງຕ້ອງເປັນພະຍານຮ່ວມກັບພວກເຮົາໃນການຄືນພຣະຊົນຂອງພຣະອົງ
ພວກເຂົາຈຶ່ງອະທິຖານ ແລະ ກ່າວວ່າ, "ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ພຣະອົງຊົງຮູ້ຈິດໃຈຂອງມະນຸດທຸກຄົນ, ຂໍພຣະອົງຊົງໂຜດເປີດເຜີຍວ່າຄົນໃດໃນສອງຄົນນີ້ທີ່ພຣະອົງຊົງເລືອກ.ແລະຈາກນັ້ນພວກເຂົາກໍໄດ້ຈົກສະຫລາກ,
ມັດເທຍ.ລາວໄດ້ຖືກນັບເຂົ້າຢູ່ໃນກຸ່ມອັກຄະສາວົກສິບເອັດຄົນນັ້ນ.
ເມື່ອວັນເພັນເຕຄໍສະເຕໄດ້ມາເຖິງ, ພວກສາວົກເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ໃນບ່ອນດຽວກັນ.
ພວກເພິ່ນທຸກຄົນກໍເຕັມລົ້ນໄປດ້ວຍພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ ແລະ ເລີ້ມເວົ້າພາສາອື່ນໆ
ຊາວຢິວທີ່ອາໄສຢູ່ນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມ, ຄົນທີ່ຢຳເກງພຣະເຈົ້າ, ທີ່ມາຈາກທຸກປະເທດທົ່ວໃຕ້ຟ້າ
ຄົນຫລວງຫລາຍຈຶ່ງພາກັນມາ ແລະ ຮູ້ສຶກສັບສົນເພາະວ່າທຸກຄົນຕ່າງໄດ້ຍິນພວກເພິ່ນເວົ້າພາສາທ້ອງຖິ່ນຂອງຕົນເອງ.
ພວກເຮົາຕ່າງກໍໄດ້ຍິນພວກທ່ານເວົ້າ ກ່ຽວກັບວຽກງານຮັບໃຊ້ອັນຍິ່ງໃຫຍ່ ຂອງພຣະເຈົ້າເປັນພາທ້ອງຖິ່ນຂອງເຮົາເອງ.
ພວກເພິ່ນຈຶ່ງປະຫລາດໃຈ ແລະ ສົງໄສ; ແລະເວົ້າກັນວ່າ, “ນີ້ຫມາຍຄວາມວ່າແນວໃດ?” ແຕ່ບາງຄົນເວົ້າເຍາະເຍີ້ຍວ່າ, “ພວກເຂົາເມົາເຫລົ້າແວງໃຫມ່.“
ແຕ່ເຫດການນີ້ເກີດຂຶ້ນຕາມຄຳທີ່ ໂຢເອນ ຜູ້ທຳນວາຍໄດ້ກ່າວໄວ້ວ່າ: 'ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າ,'ໃນຍຸກສຸດທ້າຍ,' ເຮົາຈະຖອກເທພຣະວິນຍານຂອງເຮົາລົງໃສ່ມະນຸດທຸກຄົນ.
ແລ້ວກໍຈະເປັນເຊັ່ນນີ້ ຄືທຸກຄົນທີ່ຮ້ອງອອກພຣະນາມຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະລອດພົ້ນ.'
ພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ, ຜູ້ທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງສະແດງຢ່າງຈະແຈ້ງແກ່ພວກທ່ານ ໂດຍອິດທິຣິດ, ແລະການອັດສະຈັນ, ແລະຫມາຍສຳຄັນຕ່າງໆ ທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງເຮັດໂດຍຜ່ານພຣະອົງທ່າມກາງພວກທ່ານ, ດັ່ງທີ່ພວກທ່ານເອງກໍຮູ້ຢູ່ແລ້ວ.
ພຣະອົງຖືກມອບໄວ້ເພາະເປັນແຜນການທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງກຳນົດໄວ້.
ກະສັດດາວິດກ່າວວ່າພຣະເຈົ້າຈະບໍ່ຍອມໃຫ້ພຣະຜູ້ບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງເສື່ອມໂຊມ.
ພຣະອົງຈະບໍ່ຊົງປະຖິ້ມຂ້ານ້ອຍໄວ້ໃນແດນແຫ່ງມໍຣະນາ, ທັງຈະບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ຄົນບໍຣິສຸດເນົ່າເປື່ອຍໄປໃນຂຸມຝັງສົບ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງສາບານ ດ້ວຍຄຳປະຕິຍານກັບທ່ານວ່າ, ພຣະອົງຈະຊົງຕັ້ງຜູ້ຫນຶ່ງຈາກເຊື້ອສາຍຂອງທ່ານໃຫ້ນັ່ງຢູ່ເທິງບັນລັງຂອງທ່ານ.
'ພຣະອົງຈະບໍ່ຖືກປະຖິ້ມໄວ້ໃນແດນມໍຣະນາ, ແລະຈະບໍ່ເຮັດໃຫ້ພຣະກາຍຂອງພຣະອົງເນົ່າເປື່ອຍໄປ.'
ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ຊົງຍົກຊູພຣະອົງໃຫ້ຢູ່ເບື້ອງຂວາພຣະຫັດຂອງພຣະເຈົ້າ. ແລະໄດ້ຮັບພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າຈາກພຣະບິດາເຈົ້າຕາມພຣະສັນຍາແລ້ວ,
ພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າອົງນີ້ ທີ່ພວກທ່ານຄຶງໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນ, ຜູ້ຊຶ່ງເປັນທັງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ພຣະຄຣິດເຈົ້າ.
“ພີ່ນ້ອງເອີຍ, ພວກເຮົາຄວນເຮັດແນວໃດ?“
ຈົ່ງກັບໃຈໃຫມ່ ແລະ ຮັບບັບຕິສະມາໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າໃຫ້ຫມົດທຸກຄົນ, ເພື່ອບາບທັງຫລາຍຂອງທ່ານຈະໄດ້ຮັບການອະໄພ.
ເພາະວ່າພຣະສັນຍາທີ່ມີຕໍ່ທ່ານ ແລະເຊື້ອສາຍຂອງທ່ານ ແລະ ກັບຄົນທັງປວງທີ່ຢູ່ຫ່າງໄກ, ແລະ ຄົນຫລວງຫລາຍຕາມທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າພຣະເຈົ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າຊົງເອີ້ນ."
ໃນມື້ນັ້ນມີປະມານສາມພັນຄົນ.
ພວກເພິ່ນຍັງຟັງຄຳສອນຂອງອັກຄະສາວົກຕໍ່ໄປ' ແລະ ຮ່ວມສາມັກຄີທັມ, ໃນການຫັກເຂົ້າຈີ່ ແລະ ໃນການອະທິຖານ.
ພວກເຂົາຂາຍທີ່ດິນ ແລະ ຊັບສິນ, ແລະແຈກຢາຍໃຫ້ແກ່ກັນຕາມຄວາມຈຳເປັນ.
ທຸກໆມື້ພວກເຂົາຮ່ວມຕົວເປັນນໍ້າຫນຶ່ງໃຈດຽວກັນໃນພຣະວິຫານ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງເພີ້ມຈຳນວນຄົນ ທີ່ກຳລັງຈະລອດພົ້ນເຂົ້າມາທຸກໆມື້.
ໃນຂະນະທີ່ເປໂຕກັບໂຢຮັນກຳລັງຂຶ້ນໄປທີ່ພຣະວິຫານໃນເວລາອະທິຖານ, ຕອນບ່າຍສາມໂມງ, ມີຊາຍຄົນຫນຶ່ງເປັນເປ້ຍມາຕັ້ງແຕ່ເກີດ ທຸກໆມື້ລາວຈະຖືກຫາມມາວາງໄວ້ທີ່ປະຕູພຣະວິຫານ
ເປໂຕໄດ້ກ່າວວ່າ, "ເງິນ ແລະ ຄຳ ເຮົາບໍ່ມີ.
ເປໂຕຈັບມືຂວາຂອງລາວ, ຈູງຂຶ້ນມາ, ໃນທັນໃດນັ້ນຕີນ ແລະ ຂໍ້ຕີນຂອງລາວກໍແຂງແຮງຂຶ້ນ.
ຄົນເປ້ຍຄົນນັ້ນກໍໄດ້ຢືນຂຶ້ນ ແລະ ເລີ້ມຕົ້ນຍ່າງ, ລາວຍ່າງເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານພ້ອມກັບເປໂຕ ແລະ ໂຢຮັນ, ທັງຍ່າງ, ທັງກະໂດດໂລດເຕັ້ນ, ແລະສັນຣະເສີນພຣະເຈົ້າ.
ຄົນທັງປວງເຫັນລາວຍ່າງ ແລະ ສັນຣະເສີນພຣະເຈົ້າ. ພວກເຂົາກໍຈື່ໄດ້ວ່າລາວເປັນຄົນນັ່ງຂໍທານຢູ່ທີ່ປະຕູງາມຂອງພຣະວິຫານ;
ທ່ານໄດ້ຂ້າພຣະອົງຜູ້ຊົງເປັນເຈົ້າແຫ່ງຊີວິດ,
ໂດຍຄວາມເຊື່ອທາງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ເຮັດໃຫ້ລາວຫາຍດີເປັນປົກະຕິຕາມທີ່ປະກົດຕໍ່ຫນ້າພວກທ່ານທຸກຄົນ.
ຈົ່ງກັບໃຈເສຍໃຫມ່, ແລະ ຫັນກັບມາ, ເພື່ອຄວາມບາບຂອງທ່ານຈະຖືກລົບລ້າງອອກໄປ,
ພຣະອົງຈຳຕ້ອງຢູ່ໃນສະຫວັນຈົນກ່ວາຈະຮອດເວລາທີ່ທຸກສິ່ງຈະຖືກສ້າງຕັ້ງຂຶ້ນມາໃຫມ່, ຕາມທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ກ່າວໄວ້ເປັນເວລາດົນນານແລ້ວ
ໂມເຊກ່າວຄວາມຈິງວ່າ, 'ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະແຕ່ງຕັ້ງຜູ້ທຳນວາຍ ຄືກັບຂ້າພະເຈົ້າຂຶ້ນມາໃນທ່າມກາງພີ່ນ້ອງຂອງພວກທ່ານ. ພວກທ່ານຈະຟັງທຸກສິ່ງທີ່ພຣະອົງຈະກ່າວຕໍ່ພວກທ່ານ.
ສິ່ງທີ່ຈະເກີດຂຶ້ນກັບທຸກຄົນ ທີ່ບໍ່ຟັງຜູ້ທຳນວາຍນັ້ນ ພວກເຂົາກໍຈະຖືກທຳລາຍໃຫ້ຫມົດໄປຈາກຄົນທັງປວງ.'
ພວກທ່ານເປັນເຊື້ອສາຍຂອງຜູ້ທຳນວາຍ ແລະຂອງພັນທະສັນຍາທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດໄວ້ກັບບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກທ່ານ, ພຣະອົງກ່າວກັບອັບຣາຮາມວ່າ, 'ບັນດາເຊື້ອສາຍຂອງແຜ່ນດິນໂລກທັງຫມົດຈະໄດ້ຮັບພຣະພອນ ຍ້ອນເຊື້ອສາຍຂອງທ່ານ.'
ພຣະອົງໄດ້ສົ່ງທ່ານໄປຫາພວກທ່ານກ່ອນ, ເພື່ອທີ່ຈະຊົງອວຍພອນແກ່ພວກທ່ານ ໂດຍການເຮັດໃຫ້ພວກທ່ານທຸກຄົນຫັນກັບຈາກຄວາມຊົ່ວຮ້າຍຂອງຕົນ."
ເປໂຕກັບໂຢຮັນ ກຳລັງສັ່ງສອນຄົນທັງຫລາຍ ແລະ ປະກາດການຄືນພຣະຊົນຈາກຄວາມຕາຍຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ພວກເຂົາຈຶ່ງຈັບທ່ານທັງສອງໄປ ແລະ ຂັງໄວ້ໃນຄຸກ
ແຕ່ຄົນຈຳນວນຫລາຍທີ່ໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳນັ້ນກໍເຊື່ອ; ແລະ ນັບຈຳນວນຜູ້ຊາຍທີ່ເຊື່ອໄດ້ປະມານຫ້າພັນຄົນ.
ໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າທີ່ເຮັດໃຫ້ຊາຍຄົນນີ້ຢືນຢູ່ຕໍ່ໜ້າທ່ານທັງຫລາຍເປັນປົກກະຕິ
ບໍ່ມີຊື່ອື່ນໃດທົ່ວໃຕ້ຟ້ານອກຈາກນາມຊື່ພຣະເຢຊູທີ່ຊົງມອບທ່າມກາງມະນຸດທັງປວງ, ທີ່ສ້າງໃຫ້ພວກເຮົາໄດ້ຮັບຄວາມລອດພົ້ນໄດ້."
ພວກເຂົາເຫັນວ່າຊາຍຄົນນັ້ນທີ່ໄດ້ຮັບການປິ່ນປົວຢືນຢູ່ກັບທ່ານທັງສອງ, ພວກເຂົາກໍບໍ່ມີຫຍັງທີ່ຈະຕໍ່ຕ້ານໄດ້.
ພວກເຂົາຈຶ່ງເອີ້ນເປໂຕກັບໂຢຮັນເຂົ້າມາ. ແລະສັ່ງຢ້ຳກັບພວກທ່ານບໍ່ໃຫ້ເວົ້າ ຫລຶ ສອນກ່ຽວກັບພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າອີກເລີຍ
ເປໂຕກັບໂຢຮັນກ່າວຕອບພວກເຂົາວ່າ, "ພວກທ່ານຈົ່ງພິຈາລະນາເບິ່ງ ຈະຟັງຄວາມພວກທ່ານ ຫລືຟັງຄວາມຂອງພຣະເຈົ້າອັນໃດເປັນສິ່ງຖືກຕ້ອງຕໍ່ສາຍຕາຍພຣະເຈົ້າ? ເພາະວ່າຂ້າພະເຈົ້າຈະບໍ່ເວົ້າເຖິງສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນ ແລະ ໄດ້ຍິນນັ້ນກໍບໍ່ໄດ້."
ຂໍໃຫ້ບັນດາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງທີ່ຈະກ່າວພຣະທັມຂອງພຣະອົງດ້ວຍໃຈກ້າຫານ. ເພື່ອວ່າໃນຂະນະທີ່ພຣະອົງຊົງເດ່ພຣະຫັດຂອງພຣະອົງອອກເພື່ອການຮັກສານັ້ນຫມາຍສຳຄັນ, ແລະການອັສະຈັນຈະເກີດຂຶ້ນໂດຍພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູູຄຣິດເຈົ້າ.
ເມື່ອພວກເຂົາອະທິຖານຈົບແລ້ວ, ສະຖານທີ່ເຊິ່ງພວກເຂົາປະຊຸມຢູ່ນັ້ນກໍສັ່ນສະເທືອນ, ແລ້ວພວກເຂົາກໍເຕັມລົ້ນໄປດ້ວຍພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ ແລະ ກ່າວພຣະທັມຂອງພຣະເຈົ້າດ້ວຍໃຈກ້າຫານ.
ຄົນທີ່ເຊື່ອຈຳນວນຫລາຍກໍມີໃຈ ແລະ ຈິດວິນຍານດຽວກັນ. ບໍ່ມີໃຜອ້າງວ່າຊັບສົມບັດທີ່ພວກເຂົາມີເປັນຂອງຕົນເອງ, ແຕ່ຊັບສົມບັດທັງຫມົດທີ່ພວກເຂົາມີແມ່ນຂອງສ່ວນກາງ
ເພາະວ່າທຸກຄົນທີ່ເປັນເຈົ້າຂອງທີ່ດິນ ແລະ ເຮືອນກໍຂາຍມັນໄປ ແລະນຳເງິນທີ່ໄດ້ຈາກການຂາຍສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ. ວາງໄວ້ທີ່ 'ຕີນ, ຂອງພວກອັກຄະສາວົກແລະແຈກຢາຍໃຫ້ກັບຜູ້ທີ່ເຊື່ອ ແຕ່ລະຄົນຕາມຄວາມຈຳເປັນ.
ເຊິ່ງບັນດາອັກຄະສາວົກຊື່ວ່າບາຣະນາບາ (ເຊິ່ງຫມາຍຄວາມວ່າ ລູກແຫ່ງການຫນູນໃຈ),
ອານາເນຍ, ກັບຊາຟີຣາເມຍຂອງລາວ, ໄດ້ຂາຍທີ່ດິນ, ແລ້ວຮັກສາເງິນທີ່ຂາຍໄດ້ສ່ວນຫນຶ່ງໄວ້ (ເມຍຂອງລາວກໍຮູ້ເລື່ອງນີ້ດ້ວຍ), ແລະໄດ້ນຳເອົາເງິນອີກສ່ວນຫນຶ່ງມາວາງໄວ້ທີ່ຕີນ. ຂອງພວກອັກຄະສາວົກ.
ອານາເນຍ, ເປັນຫຍັງຊາຕານຈຶ່ງຄວບຄຸມຈິດໃຈຂອງທ່ານໃຫ້ຕົວະຕໍ່ພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ
ເມື່ອອານາເນຍໄດ້ຍິນຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້, ລາວກໍ່ລົ້ມລົງ ແລະ ສິ້ນໃຈ, ທຸກຄົນທີ່ໄດ້ຍິນເລື່ອງນີ້ກໍເກີດຄວາມຢ້ານກົວທີ່ສຸດ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຂ້າຊາຟີຣາ.
ທົ່ວທັງຄຣິສຕະຈັກ, ແລະທຸກຄົນທີ່ໄດ້ຍິນເຫດການນັ້ນກໍເກີດຄວາມຢ້ານກົວຫລາຍ.
ພວກເຂົາເຖິງຂັ້ນຫາມຄົນເຈັບປ່ວຍໄປຕາມຫົນທາງ ແລະວາງພວກເຂົາໄວ້ເທິງບ່ອນນອນ, ເພື່ອເວລາທີ່ເປໂຕໄດ້ຍ່າງຜ່ານໄປ, ເງົາຂອງທ່ານອາດຈະສ່ອງລົງມາໃສ່ພວກເຂົາບາງຄົນ. ມີປະຊາຊົນຈຳນວນຫລາຍມາຈາກເມືອງທີ່ຢູ່ອ້ອມຂ້າງນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມ.
ພວກຊາດູກາຍ ກໍໄດ້ລຸກຂຶ້ນໄປ; ພວກເຂົາເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມອິດສາ ຈຶ່ງໄດ້ຈັບພວກອັກຄະສາວົກ, ແລະຂັງໄວ້ຢູ່ໃນຄຸກ.
ແຕ່ໃນເວລາຕອນກາງຄືນ ເທວະດາຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ເປີດປະຕູຄຸກ ແລະ ນຳພວກເຂົາອອກໄປ
ພວກເຮົາເຫັນປະຕູຄຸກປິດຢ່າງແຫ້ນນຫນາແລະພວກຄົນຍາມກໍຢືນເຝົ້າຢູ່ທີ່ປະຕູ, ແຕ່ເມື່ອພວກເຮົາເປີດປະຕູເຂົ້າໄປ, ກໍບໍ່ເຫັນມີຜູ້ໃດຢູ່ພາຍໃນນັ້ນ."
ເພາະວ່າພວກເຂົາຢ້ານວ່າປະຊາຊົນຈະແກ່ວງກ້ອນຫີນໃສ່.
ພວກຂ້າພະເຈົ້າຈຳເປັນຕ້ອງເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າຫລາຍກວ່າເຊື່ອຟັງມະນຸດ.
ພວກອັກຄະສາວົກກ່າວວ່າປະໂລຫິດໃຫຍ່ແລະສະມາຊິກສະພາເປັນຜູ້ຮັບຜິດຊອບໃນການຂ້າພຣະເຢຊູ.
ເມື່ອພວກສະມາຊິກສະພາໄດ້ຍິນແນວນັ້ນ, ກໍແຄ້ນໃຈຫລາຍ ແລະ ຕ້ອງການຂ້າພວກອັກຄະສາວົກ.
ບັດນີ້ ຂ້າພະເຈົ້າຂໍບອກພວກທ່ານວ່າ, ຈົ່ງປ່ອຍໃຫ້ຄົນເຫລົ່ານີ້ໄປຕາມເລື່ອງ ຢ່າໄປເຮັດຫຍັງກັບພວກເຂົາເລີຍ.
ແຕ່ຖ້າມາຈາກພຣະເຈົ້າ, ພວກທ່ານບໍ່ສາມາດທີ່ຈະໂຄ່ນລົ້ມພວກເຂົາໄດ້; ຢ້ານວ່າພວກທ່ານຈະເປັນຜູ້ຕໍ່ຕ້ານກັບພຣະເຈົ້າ
ພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ເອີ້ນພວກອັກຄະສາວົກເຂົ້າມາ ແລະ ທຸບຕີພວກທ່ານ ແລະ ສັ່ງຫ້າມບໍ່ໃຫ້ອອກພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ, ແລ້ວປ່ອຍພວກເຂົາໄປ.
ພວກອັກຄະສາວົກຈຶ່ງອອກມາຈາກສະພາດ້ວຍຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີ. ທີ່ເຫັນວ່າພວກເຂົາສົມຄວນທີ່ຈະໄດ້ຮັບການໝິ່ນປະໝາດຍ້ອນພຣະນາມນັ້ນ.
ພວກທ່ານກໍຍັງຄົງສືບຕໍ່ສັ່ງສອນ ແລະ ປະກາດວ່າພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າຄືພຣະຄຣິດ, ໃນພຣະວິຫານ, ແລະ ຕາມບ້ານເຮືອນທຸກໆມື້ບໍ່ໄດ້ຂາດ,
ພວກຊາວຢິວທີ່ເວົ້າພາສາກຣີກກໍພາກັນຈົ່ມກ່ຽວກັບຊາວຢິວທີ່ເວົ້າພາສາເຮັບເຣີ, ເພາະວ່າບັນດາແມ່ຫນ້າຍຂອງພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຮັບການເອົາໃຈໃສ່ ແລະ ບໍ່ໄດ້ຮັບແຈກອາຫານປະຈຳວັນ.
ອັກຄະສາວົກ ໄດ້ເລືອກເອົາເຈັດຄົນ.
ພີ່ນ້ອງທັງຫລາຍ, ທ່ານຄວນຈະເລືອກເອົາເຈັດຄົນໃນພວກທ່ານ, ທີ່ເປັນຄົນທີ່ມີຊື່ສຽງດີ, ເຕັມລົ້ນໄປດ້ວຍພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ, ແລະ ສະຕິປັນຍາ.
ສ່ວນພວກທ່ານ, ຈະຍັງຄົງຢູ່ໃນການອະທິຖານ ແລະ ພາລະກິດດ້ານພຣະທັມຂອງພຣະເຈົ້າສະເຫມີໄປ."
ພວກອັກຄະສາວົກ, ອະທິຖານ ແລະ ວາງມືເທິງພວກເຂົາ.
ຈຳນວນສາວົກໃນນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມເພີ່ມຂຶ້ນຢ່າງວ່ອງໄວ, ພວກປະໂລຫິດກໍໄດ້ມາເຊື່ອຖືເປັນຈຳນວນຫລາຍ.
ແຕ່ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດຕໍ່ສູ້ກັບຖ້ອຍຄຳທີ່ຊະເຕຟາໂນກ່າວດ້ວຍສະຕິປັນຍາ ແລະ ພຣະວິນຍານບໍຣິສູດເຈົ້າໄດ້.
ພວກເຂົາໄດ້ນຳເອົາພະຍານປອມມາ, ກ່າວວ່າ, "ຊາຍຄົນນີ້ບໍ່ໄດ້ເຊົາເວົ້າຖ້ອຍຄຳຫມິ່ນປະຫມາດສະຖານທີ່ອັນສັກສິດແຫ່ງນີ້ ແລະ ພຣະບັນຍັດ.
ທຸກຄົນທີ່ນັ່ງຢູ່ໃນສະພາຢິວກໍແນມໄປເບິ່ງທີ່ ຊະເຕຟາໂນ ແລະ ເຫັນຫນ້າຂອງທ່ານຄືກັບຫນ້າຂອງເທວະດາ.
ຊະເຕຟາໂນຕອບວ່າ, "ພີ່ນ້ອງທັງຫລາຍແລະທ່ານທີ່ເປັນຜູ້ອາວຸໂສ, ຂໍຈົ່ງຟັງຂ້າພະເຈົ້າເຖີດ: ພຣະເຈົ້າແຫ່ງສະຫງ່າຣາສີໄດ້ປະກົດຕໍ່ອັບຣາຮາມ.
ພຣະອົງຊົງສັນຍາວ່າ ພຣະອົງຈະມອບແຜ່ນດິນນັ້ນໃຫ້ເປັນກຳມະສິດແກ່ທ່ານ ແລະ ແກ່ເຊື້ອສາຍຂອງທ່ານ
ຄຳ ສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າເບິ່ງຄືວ່າເປັນໄປບໍ່ໄດ້ເພາະອັບຣາຮາມບໍ່ມີລູກ.
ພຣະເຈົ້າກ່າວກັບທ່ານດັ່ງນີ້ວ່າ, ເຊື້ອສາຍຂອງທ່ານຈະອາໄສຢູ່ດິນແດນຂອງຄົນຕ່າງຊາດຊົ່ວຄາວ, ແລະຄົນໃນປະເທດນັ້ນຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາກາຍມາເປັນຂ້າທາດ ແລະ ຂົ່ມເຫັງພວກເຂົາເປັນເວລາສີ່ຮ້ອຍປີ.
ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ໃຫ້ພັນທະສັນຍາແຫ່ງພິທີຕັດກັບອັບຣາຮາມ.
ບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຮົາເຫລົ່ານັ້ນມີຈິດໃຈທີ່ອິດສາໂຢເຊັບ, ຈຶ່ງໄດ້ຂາຍທ່ານໄປທີ່ປະເທດອີຢິບ
ພຣະເຈົ້າສະຖິດຢູ່ກັບທ່ານແລະຊ່ວຍທ່ານໃຫ້ພົ້ນຈາກຄວາມທຸກຍາກທຸກຢ່າງ ແລະ ຊົງໃຫ້ທ່ານເປັນທີ່ພໍໃຈ ແລະ ສະຫລາດຕໍ່ໜ້າຟາໂຣ.
ຢາໂຄບໄດ້ຍິນວ່າມີເຂົ້າຢູ່ໃນປະເທດອີຢິບ, ທ່ານຈຶ່ງໃຊ້ບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຮົາໄປເປັນເທື່ອທຳອິດ.
ໂຢເຊັບຈຶ່ງສົ່ງພີ່ນ້ອງກັບໄປບອກບິດາຂອງທ່ານໃຫ້ມາທີ່ປະເທດອີຢິບ.
ຊົນຊາດອິສະຣາເອນໄດ້ທະວີຄູນຫລາຍຂຶ້ນຢູ່ໃນປະເທດອີຢິບ
ກະສັດອົງດຽວກັນນີ້ທີ່ໄດ້ອອກອຸບາຍກັບຊົນຊາດຂອງພວກທ່ານ ແລະ ຂົ່ມເຫັງບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຮົາຢ່າງໂຫດຮ້າຍ, ພວກເຂົາບັງຄັບໃຫ້ບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຮົາເຮັດອັນຕະຣາຍແກ່ເດັກນ້ອຍເກີດໃຫມ່, ຂອງພວກເຂົາເພື່ອບໍ່ໃຫ້ເດັກມີຊີວິດລອດ.
ລູກສາວຂອງຟາໂຣກໍໄດ້ຮັບມາລ້ຽງ ແລະ ເບິ່ງແຍງທ່ານຄ້າຍຄືບຸດຊາຍຂອງຕົນເອງ.
ໂມເຊໄດ້ຮັບການສຶກສາຄວາມຮູ້ທຸກຢ່າງຂອງຊາວອີຢິບ.
ໂມເຊໄດ້ປົກປ້ອງ ແລະ ແກ້ແຄ້ນຄົນທີ່ຂົ່ມເຫັງນັ້ນໂດຍການຂ້າຊາວອີຢິບ.
ຫລັງຈາກທີ່ໂມເຊໄດ້ຍິນດັ່ງນັ້ນຈຶ່ງຫນີໄປ; ແລະເປັນຄົນຕ່າງຊາດຢູ່ໃນດິນແດນມີດີອານ,
ເທວະດາອົງຫນຶ່ງໄດ້ມາປະກົດຕົວຕໍ່ທ່ານເປັນແປວໄຟໃນຟຸ່ມໄມ້, ໃນຖິ່ນທຸຣະກັນດານຂອງພູເຂົາຊີນາຍ.
ເຮົາຈະໃຊ້ເຈົ້າໄປທີ່ປະເທດອີຢີບ.ເພາະວ່າເຮົາຈະຊ່ວຍກູ້ເອົາຊາວອິສະຣາເອນ.
ໂມເຊໄດ້ນຳພວກເຂົາອອກຈາກປະເທດອີຢິບ, ຫລັງຈາກໄດ້ເຮັດການອັສະຈັນ ແລະ ຫມາຍສຳຄັນຕ່າງໆໃນປະເທດອີຢິບ ແລະ ທີ່ທະເລແດງ, ແລະລະຫວ່າງທີ່ຢູ່ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານສີ່ສິບປີ.
ໂມເຊຄົນດຽວກັນນີ້ ຜູ້ທີ່ກ່າວກັບຊົນຊາດອິສະຣາເອນວ່າ, 'ພຣະເຈົ້າຈະໃຫ້ຜູ້ທຳນວາຍຜູ້ຫນຶ່ງເກີດມາໃນທ່າມກາງພີ່ນ້ອງຂອງພວກທ່ານ, ເປັນຜູ້ທຳນວາຍຄືກັນກັບຂ້າພະເຈົ້າ.
ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງສ້າງຮູບງົວຂຶ້ນໂຕຫນຶ່ງໃນຕອນນັ້ນ ແລະ ໄດ້ນຳເຄື່ອງບູຊາມາຖວາຍຕໍ່ຮູບເຄົາລົບນັ້ນ, ແລະ ມີຄວາມມ່ວນຊື່ນຍິນດີຈາກຜົນງານທີ່ສ້າງຂຶ້ນມາດ້ວຍມືຂອງພວກເຂົາເອງ.
ແຕ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຫລຽວເຫັນ ແລະປ່ອຍໃຫ້ພວກເຂົາຂາບໄຫວ້ບັນດາດາວເທິງທ້ອງຟ້າ.
ດັ່ງນັ້ນ ເຮົາຈະກວາດພວກທ່ານໄປທີ່ບາບີໂລນ.
ບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຮົາມີຫໍເຕັນແຫ່ງພະຍານຢູ່ໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຂັບໄລ່ໃຫ້ອອກໄປ ຂະນະທີ່ພວກເຂົາບຸກຫນ້າເຂົ້າໄປ.
ດາວິດໄດ້ຂໍໃຫ້ພຣະເຈົ້າອະນຸຍາດໃຫ້ສ້າງເຮືອນສຳລັບພຣະເຈົ້າຂອງຢາໂຄບ.
ແຕ່ຊາໂລໂມນໄດ້ສ້າງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກ່າວວ່າ, 'ສະຫວັນແມ່ນບ່ອນຢູ່ອາໄສຂອງເຮົາ
ພວກທ່ານຂັດຂວາງພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າຢູ່ສະເຫມີ.
ພວກເຂົາໄດ້ຂ້າບັນດາຜູ້ທຳນວາຍ ທີ່ທຳນວາຍເຖິງການສະເດັດມາຂອງຜູ້ຊອບທັມ.
ເມື່ອພວກສະມາຊິກສະພາໄດ້ຍິນແນວນັ້ນ, ພວກເຂົາກໍມີຄວາມຄຽດແຄ້ນແຫນ້ນໃຈຫລາຍ, ແລະ ກັດແຂ້ວຂອງຕົນໃສ່ຊະເຕຟາໂນ.
ແຕ່ຊະເຕຟາໂນເຕັມໄປດ້ວຍພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ, ຫລຽວເບິ່ງທີ່ຟ້າສະຫວັນ ແລະ ເຫັນລັດສະໝີຂອງພຣະເຈົ້າ; ແລະທ່ານໄດ້ເຫັນພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າຊົງຢືນຢູ່ເບື້ອງຂວາພຣະຫັດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ແຕ່ພວກສະມາຊິກສະພາໄດ້ຮ້ອງອອກມາຢ່າງແຮງ, ແລະອັດຫູຂອງພວກເຂົາ, ແລ້ວພາກັນແລ່ນເຂົ້າໄປຫາທ່ານ. ພວກເຂົາຂັບໄລ່ທ່ານອອກໄປຈາກເມືອງນັ້ນແລ້ວເອົາກ້ອນຫີນແກ່ວງໃສ່ທ່ານ
ພວກຄົນທີ່ເຫັນເຫດການນັ້ນໄດ້ວາງເຄື່ອງນຸ່ງຂອງພວກເຂົາໄວ້ທີ່ຕີນຂອງຊາຍຫນຸ່ມຄົນຫນຶ່ງທີ່ຊື່ວ່າ ໂຊໂລ.
ທ່ານຄຸເຂົ່າລົງ ແລະ ຮ້ອງສຽງດັງວ່າ, "ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຂໍຢ່າຊົງຖືໂທດບາບຕໍ່ພວກເຂົາເລີຍ.
ໂຊໂລເຫັນດີກັບການຕາຍຂອງຊະເຕຟາໂນ.
ໃນມື້ນັ້ນກໍເກີດການຂົ່ມເຫັງຄຣິສຕະຈັກຢ່າງໃຫຍ່ຫລວງໃນນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມ.
ບັນດາຜູ້ທີ່ເຊື່ອກໍກະຈັກກະຈາຍໄປທົ່ວແຂວງຢູດາຍ ແລະ ແຂວງຊາມາເຣຍ
ເມື່ອຝູງຊົນໄດ້ຍິນ ແລະໄດ້ເຫັນການອັສະຈັນ ແລະຫມາຍສຳຄັນທີ່ຟີລິບໄດ້ເຮັດ, ພວກເຂົາກໍພາກັນສົນໃຈຟັງຖ້ອຍຄຳທີ່ທ່ານສອນ.
ພວກເຂົາຟັງຊີໂມນ, ເພາະວ່າລາວເຮັດໃຫ້ຄົນເຫລົ່ານັ້ນຫລົງໄຫລກັບເວດມົນຂອງລາວມາດົນນານແລ້ວ.
ເຖິງແມ່ນຊີໂມນເອງກໍເຊື່ອເຊັ່ນກັນ, ຫລັງຈາກທີ່ລາວໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາແລ້ວ.
ແຕ່ເມື່ອພວກອັກຄະສາວົກໃນນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມໄດ້ຍິນວ່າຊາວຊາມາເຣຍໄດ້ຮັບເອົາພຣະທັມຂອງພຣະເຈົ້າ.
ເມື່ອຊີໂມນເຫັນວ່າພວກເຂົາໄດ້ຮັບພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າໂດຍການວາງມືຂອງພວກອັກຄະສາວົກ, ລາວຈຶ່ງນຳເອົາເງີນມາໃຫ້ພວກທ່ານ.ແລະຊົງກ່າວວ່າ, "ຂໍຣິດອຳນາດນີ້ໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າ, ເຫມືອນກັນ, ເພື່ອວ່າຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ຂ້າພະເຈົ້າວາງມືຈະໄດ້ຮັບພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດ."
ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນທ່ານຢູ່ໃນອັນຕະຣາຍຂອງຄວາມຂົມຂື່ນ ແລະ ໃນການເປັນທາດຂອງຄວາມບາບ.
ເທວະດາອົງຫນຶ່ງຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກ່າວກັບຟີລິບວ່າ, "ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນໄປທາງທິດໃຕ້ ຕາມເສັ້ນທາງທີ່ລົງຈາກນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມໄປເຂດກາຊາ.
ນີ້ແຫລະ, ມີຊາຍຄົນຫນຶ່ງມາຈາກເອທີໂອເປຍ, ຊຶ່ງເປັນຂັນທີທີ່ເປັນຂ້າຣາຊການຂອງພະນາງ ກັນເດກາ, ພະຣາຊິນີແຫ່ງເອທິໂອເປຍ. ທ່ານເປັນນາຍຄັງຊັບສົມບັດທັງຫມົດຂອງພະຣາຊິນີອົງນັ້ນ. ທ່ານມານະມັດສະການໃນນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມ. ຂະນະທີ່ທ່ານກຳລັງເດີນທາງກັບ ແລະນັ່ງຢູ່ໃນລົດມ້າ, ແລະກຳລັງອ່ານຫນັງສືເອຊາຢາຜູ້ທຳນວາຍຢູ່.
ທ່ານເຂົ້າໃຈສິ່ງທີ່ທ່ານກຳລັງອ່ານຢູ່ຫລືບໍ
ທ່ານໄດ້ຂໍຮ້ອງໃຫ້ຟີລິບຂຶ້ນມາເທິງລົດມ້ານັ້ນແລະນັ່ງກັບທ່ານ
ທ່ານຖືກນຳຕົວເປັນຄືກັບແກະເພື່ອເອົາໄປຂ້າ, ແລະເຫມືອນລູກແກະທີ່ມິດງຽບຢູ່ຕໍ່ຫນ້າຜູ້ຕັດຂົນຂອງມັນສັນໃດ, ທ່ານບໍ່ໄດ້ເປີດປາກຂອງທ່ານເລີຍສັນນັ້ນ.
ຂັນທີຈຶ່ງຖາມຟີລິບວ່າ, "ຂ້າພະເຈົ້າຂໍຖາມທ່ານ, ໃຜຄືຜູ້ທີ່ທຳນວາຍທີ່ກ່າວເຖິງ, ຕົວທ່ານເອງ, ຫລືຜູ້ອື່ນ.
ຟີລິບຈຶ່ງເລີ່ມເລົ່າເລື່ອງໃຫ້ຟັງ, ເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍຂໍ້ພຣະຄັມພີຕອນນີ້ໃນເອຊາຢາເພື່ອປະກາດເລື່ອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າກັບຂັນທີຄົນນັ້ນ.
ຟີລິບກັບຂັນທີ, ແລະຟິລິບກໍໃຫ້ທ່ານຮັບບັບຕິສະມາ.
ເມື່ອພວກທ່ານຂຶ້ນມາຈາກນ້ຳແລ້ວ, ພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຊົງຮັບເອົາຟີລິບໄປ.
ລາວຈຶ່ງເດີນທາງຕໍ່ໄປດ້ວຍຄວາມຍິນດີ.
ໂຊໂລ, ຍັງຂູ່ເຂັນວ່າຈະຂ້າບັນດາສາວົກຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ແລະໄປຫາມະຫາປະໂລຫິດ ເພື່ອຂໍຫນັງສືໄປທີ່ໂຮງທັມະສາລາຕ່າງໆໃນເມືອງ ດາມັສກັດ, ເພື່ອວ່າໃນເວລາທີ່ທ່ານເຫັນຜູ້ໃດທີ່ເປັນພວກທາງນັ້ນ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນຊາຍຫລືຍີງ, ທ່ານຈະມັດແລ້ວພາມາທີ່ນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມ.
ໃນຂະນະທີ່ໂຊໂລກຳລັງເດີນທາງໄປເມືອງດາມັສກັດ, ທັນໃດນັ້ນ ກໍເກີດມີແສງສະຫວ່າງສ່ອງມາຈາກຟ້າສະຫວັນ.
ສຽງກ່າວວ່າ, "ໂຊໂລ, ໂຊໂລເອີ໋ຍ, ເປັນຫຍັງທ່ານຈຶ່ງຂົ່ມເຫັງເຮົາ.
"ເຮົາແມ່ນພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ຜູ້ທີ່ທ່ານຂົ່ມເຫັງນັ້ນແຫລະ.
ໂຊໂລຈຶ່ງລຸກຂຶ້ນຈາກພື້ນ, ເມື່ອທ່ານມືນຕາຂຶ້ນ, ທ່ານກໍເບິ່ງບໍ່ເຫັນຫຍັງເລີຍ.
ພວກເຂົາຈຶ່ງຈູງມືທ່ານ ແລະພາເຂົ້າໄປໃນເມືອງ ດາມັສກັດ. ທ່ານກໍເບິ່ງບໍ່ເຫັນເປັນເວລາສາມມື້, ແລະບໍ່ໄດ້ກິນອາຫານ ຫລື ດື່ມອັນໃດເລີຍ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກ່າວກັບທ່ານວ່າ, "ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ, ແລ້ວໄປທາງຖະຫນົນທີ່ເອີ້ນວ່າຖະຫນົນຊື່, ແລະ ໄປທີ່ເຮືອນຂອງຢູດາ ຖາມຫາຊາຍຄົນຫນຶ່ງຈາກເມືອງ ຕາໂຊ ທີ່ຊື່ວ່າ ໂຊໂລ, ເພາະວ່າລາວກຳລັງອະທິຖານຢູ່. ແລະລາວໄດ້ເຫັນໃນນິມິດຂອງລາວວ່າ ມີຊາຍຄົນຫນຶ່ງຊື່ວ່າ ອານາເນຍ ເຂົ້າມາແລະວາງມືໃສ່ໂຕລາວ, ເພື່ອທີ່ລາວຈະເບິ່ງເຫັນໄດ້ອີກ.
ແຕ່ອານາເນຍຕອບວ່າ, "ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຂ້ານ້ອຍໄດ້ຍິນຈາກຫລາຍຄົນເວົ້າກ່ຽວກັບຊາຍຄົນນີ້, ລາວໄດ້ໂຈມຕີຜູ້ບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງໃນນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມ. ລາວໄດ້ຮັບອຳນາດຈາກພວກຫົວຫນ້າປະໂລຫິດທີ່ຈະຈັບກຸມຜູ້ໃດກໍຕາມທີ່ນີ້ຜູ້ທີ່ອອກນາມຊື່ຂອງພຣະອົງ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກ່າວກັບທ່ານວ່າ, " ຈົ່ງໄປເຖີດ, ເພາະເຂົາເປັນພາຊະນະທີ່ເຮົາເລືອກໄວ້, ທີ່ຈະນຳນາມຊື່ຂອງເຮົາໄປເຖິງບັນດາຄົນຕ່າງຊາດ ແລະ ບັນດາກະສັດ ແລະ ລູກຫລານຂອງຊາວອິສະຣາເອນ.
ເພາະວ່າເຮົາຈະໂຜດໃຫ້ລາວເຫັນວ່າລາວຕ້ອງທົນທຸກລຳບາກເທົ່າໃດເພື່ອນາມຊື່ຂອງເຮົາ."
ໃນທັນໃດນັ້ນ ມີບາງສິ່ງຄືກັບເກັດຕົກລົງມາຈາກຕາຂອງໂຊໂລ, ແລ້ວທ່ານກໍສາມາດເບິ່ງເຫັນໄດ້; ທ່ານຈຶ່ງລຸກຂຶ້ນແລະຮັບບັບຕິສະມາ; ທ່ານກໍກິນອາຫານແລ້ວກໍແຂງແຮງຂຶ້ນ.
ທ່ານໄດ້ປະກາດໃນທັມະສາລາທັນທີວ່າ, ພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າຄືພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຊາວຢິວກໍວາງແຜນກັນຈະຂ້າໂຊໂລ.ແຕ່ພວກສາວົກໄດ້ເອົາໂຊໂລນັ່ງຢູ່ໃນກະຕ່າ. ແລະໄດ້ຢ່ອນທ່ານລົງໄປຈາກກຳແພງເມືອງໃນຕອນກາງຄືນ.
ເມື່ອໂຊໂລມາຮອດນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມ, ທ່ານກໍພະຍາຍາມທີ່ຈະເຂົ້າຮ່ວມກັບພວກສາວົກ, ແຕ່ພວກເຂົາທຸກຄົນຢ້ານທ່ານ, ບໍ່ເຊື່ອວ່າທ່ານເປັນສາວົກ.
ແຕ່ບາຣະນາບາໄດ້ພາທ່ານໄປຫາພວກອັກຄະສາວົກ, ແລະ ບາຣະນາບາໄດ້ບອກພວກເຂົາວ່າ ໂຊໂລໄດ້ພົບກັບອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າລະຫວ່າງທາງ ແລະອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກ່າວກັບທ່ານຢ່າງໃດ, ແລະໂຊໂລໄດ້ປະກາດຢ່າງໃຈກ້າຫານໃນນາມຊື່ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າໃນເມືອງດາມັສກັດ.
ໂຊໂລຈຶ່ງເຂົ້ານອກອອກໃນຢູ່ກັບພວກອັກຄະສາວົກ ໃນນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມ. ທ່ານປະກາດນາມຊື່ຂອງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າດ້ວຍໃຈກ້າຫານ.
ຫລັງຈາກນັ້ນ ຄຣິສຕະຈັກຕະຫລອດທົ່ວຢູດາຍ, ແຂວງ ຄາລີເລ, ແລະ ຊາມາເຣຍກໍມີຄວາມສະຫງົບສຸກ ແລະ ຈະເລີນເຕີບໃຫຍ່; ແລະ, ດຳເນີນໄປໃນຄວາມຢຳເກງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ແລະໄດ້ຮັບການຫນູນໃຈຈາກພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ, ຄຣິສຕະຈັກກໍມີຈຳນວນສະມາຊິກເພີ່ມຂຶ້ນ.
ເປໂຕໄດ້ພົບກັບຊາຍຄົນຫນຶ່ງຊື່ວ່າ ໄອເນ, ລາວເປັນອຳມະພາດຕ້ອງຢູ່ໃນບ່ອນນອນເປັນເວລາແປດປີແລ້ວ, ເປໂຕໄດ້ກ່າວກັບລາວວ່າ, "ໄອເນ, ພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າຊົງປິ່ນປົວທ່ານໃຫ້ດີແລ້ວ.
ເປໂຕຈຶ່ງໃຫ້ພວກເຂົາອອກໄປທາງນອກ, ແລ້ວຄຸເຂົ່າລົງ, ອະທິຖານ; ທ່ານປິ່ນມາຫາຊາກສົບນັ້ນ, ແລະກ່າວວ່າ, "ຕາບີທາເອີຍ, ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນເຖີດ." ນາງກໍມືນຕາຂຶ້ນ, ແລະເມື່ອນາງເຫັນເປໂຕຈຶ່ງລຸກຂຶ້ນນັ່ງ.
ໂກເນລີໂອ, ເປັນນາຍຮ້ອຍໃນກອງທັບທະຫານ ທີ່ເອີ້ນວ່າກອງທະຫານ ອີຕາລີ. ທ່ານແລະຄອບຄົວຂອງທ່ານມີຄວາມຢຳເກງ ແລະນະມັດສະການພຣະເຈົ້າ; ທ່ານໄດ້ບໍລິຈາກເປັນເງິນຈຳນວນຫລວງຫລາຍໃຫ້ຊາວຢິວ, ແລະອະທິຖານຫາພຣະເຈົ້າຢູ່ສະເຫມີ.
ເທວະດາອົງນັ້ນກ່າວແກ່ທ່ານວ່າ, "ຄຳອະທິຖານ ແລະການບໍລິຈາກໃຫ້ແກ່ຄົນທຸກຍາກຂອງທ່ານເປັນເຄື່ອງບູຊາຂຶ້ນໄປເຖິງທີ່ປະທັບຂອງພຣະເຈົ້າ.
ບັດນີ້ ຈົ່ງໃຊ້ຄົນໄປທີ່ເມືອງຢົບປາ ແລະ ພາຊາຍຄົນຫນຶ່ງທີ່ຊື່ວ່າ ຊີໂມນ ທີ່ເອີ້ນວ່າເປໂຕມາ. ທ່ານພັກຢູ່ກັບຊ່າງຟອກຫນັງທີ່ຊື່ຊີໂມນ, ທີ່ບ້ານຂອງເຂົາທີ່ແຄມທະເລ.
ແລະທ່ານເຫັນທ້ອງຟ້າເປີດອອກ ແລະ ມີພາຊະນະໃສ່ເຄື່ອງ, ເລື່ອນຕ່ຳລົງມາເບິ່ງຄືກັບຜ້າແຜ່ນໃຫຍ່ລົງສູ່ພື້ນໂລກ, ມີເຊືອກສີ່ແຈຢ່ອນລົງມາ. ໃນນັ້ນມີສັດສີ່ຕີນທຸກຊະນິດ ແລະສິ່ງທີ່ເລືອຄານຢູ່ພື້ນດິນ, ແລະນົກໃນຟ້າອາກາດ.
ແລ້ວມີພຣະສຸຣະສຽງກ່າວກັບທ່ານວ່າ: "ເປໂຕ, ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ, ຈົ່ງຂ້າ ແລະ ກິນເຖີດ."
ແຕ່ເປໂຕກ່າວວ່າ, "ຂໍຢ່າໃຫ້ເປັນຢ່າງນັ້ນເລີຍ, ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ; ເພາະວ່າຂ້າພຣະອົງບໍ່ເຄີຍກິນອາຫານສິ່ງໃດທີ່ບໍ່ສະອາດ ແລະ ບໍ່ບໍຣິສຸດ.
ແຕ່ມີພະສຸຣະສຽງນັ້ນມາເຖິງທ່ານອີກເປັນເທື່ອທີສອງວ່າ: "ສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງຊຳລະແລ້ວ, ຢ່າຖືວ່າເປັນມົນທິນ.
ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ ແລະ ລົງໄປກັບພວກເຂົາເຖີດ. ຢ່າຊັກຊ້າ ເພາະວ່າເຮົາໃຊ້ພວກເຂົາມາ."
ພວກເຂົາກ່າວວ່າ, "ນາຍຮ້ອຍທີ່ຊື່ວ່າ ໂກເນລີໂອແມ່ນຜູ້ຊອບທັມ ແລະນະມັດສະການພຣະເຈົ້າ, ແລະເປັນທີ່ຮູ້ຈັກກັນດີໃນບັນດາຊົນຊາດຢິວ, ເທວະດາບໍຣິສຸດອົງຫນຶ່ງຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ກ່າວແກ່ໂກເນລີໂອໃຫ້ມາເຊີນທ່ານໄປທີ່ເຮືອນ. ເພື່ອຈະສາມາດຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງທ່ານ.
ແຕ່ເປໂຕໄດ້ປະຄອງໂກເນລີໂອໃຫ້ຢືນຂຶ້ນ, ແລະກ່າວວ່າ, "ຈົ່ງຢືນຂຶ້ນເຖີດ! ຂ້າພະເຈົ້າກໍເປັນມະນຸດເຊັ່ນກັນ."
ທ່ານຈຶ່ງໄດ້ກ່າວກັບພວກເຂົາວ່າ, "ພວກທ່ານເອງກໍຮູ້ຢູ່ວ່າ ການທີ່ຄົນຢິວຈະສົມທົບ ຫລື ຢ້ຽມຢາມຄົນຕ່າງຊາດຖືວ່າເປັນສິ່ງທີ່ຕ້ອງຫ້າມ. ແຕ່ພຣະເຈົ້າຊົງໂຜດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າເຫັນວ່າ ບໍ່ຄວນເອີ້ນວ່າຄົນໃດຄົນຫນຶ່ງບໍ່ສະອາດ ຫລື ບໍ່ບໍຣິສຸດ.
ທຸກຄົນບໍ່ວ່າຊົນຊາດໃດກໍຕາມທີ່ຢຳເກງພຣະເຈົ້າ ແລະ ປະພຶດຄວາມຊອບທັມ ພຣະອົງກໍຊົງຍອມຮັບຜູ້ນັ້ນ.
ເຫດການຕ່າງໆ ທີ່ກ່ຽວກັບພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ, ແລະການທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງເຈີມພຣະອົງດ້ວຍພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ ແລະ ດ້ວຍຣິດເດດ. ພຣະອົງສະເດັດອອກໄປເຮັດຄວາມດີ ແລະ ປິ່ນປົວທຸກຄົນຜູ້ທີ່ຖືກຜີຮ້າຍບຽດບຽນ, ເພາະວ່າພຣະເຈົ້າຊົງສະຖິດກັບພຣະອົງ.
ເປໂຕປະກາດວ່າພຣະເຢຊູນີ້ແຫລະ ທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງໂຜດໃຫ້ເປັນຄືນມາຈາກຄວາມຕາຍໃນວັນທີສາມ ແລະພວກເຮົາເອງທີ່ໄດ້ຮັບກິນ ແລະ ດື່ມກັບພຣະອົງ ຫລັງຈາກທີ່ພຣະອົງຊົງເປັນຄືນມາຈາກຄວາມຕາຍແລ້ວ.
ພຣະອົງໄດ້ສັ່ງພວກເຮົາໃຫ້ອອກໄປປະກາດກັບປະຊາຊົນ ແລະ ເປັນພະຍານວ່າ ນີ້ຄືຜູ້ທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງເລືອກໃຫ້ເປັນຜູ້ຈະຕັດສິນທັງຄົນເປັນແລະຄົນຕາຍ..
ເປໂຕກ່າວວ່າເພື່ອວ່າທຸກຄົນທີ່ເຊື່ອໃນພຣະອົງຈະໄດ້ຮັບການຍົກໂທດບາບໂດຍທາງນາມຊື່ຂອງພຣະອົງ.
ຂະນະທີ່ເປໂຕຍັງກ່າວກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້ຢູ່, ພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າໄດ້ສະເດັດລົງມາສະຖິດກັບທຸກຄົນ ທີ່ຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງທ່ານຢູ່.
ບັນດາຄົນໃນກຸ່ມຜູ້ທີ່ເຊື່ອ—ທີ່ເຂົ້າຮັບພິທີຕັດທຸກຄົນທີ່ມາກັບເປໂຕ—ກໍພາກັນປະຫລາດໃຈ, ເພາະວ່າຂອງປະທານແຫ່ງພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ ໄດ້ເທລົງມາເທິງຄົນຕ່າງຊາດດ້ວຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ຍິນພວກຕ່າງຊາດເຫລົ່ານີ້ເວົ້າພາສາຕ່າງໆ ແລະ ສັນຣະເສີນພຣະເຈົ້າ. ເປໂຕຈຶ່ງກ່າວວ່າ, "ໃຜຈະຫ້າມຄົນເຫລົ່ານີ້ທີ່ໄດ້ຮັບພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ.
ແລ້ວເປໂຕຈຶ່ງສັ່ງໃຫ້ພວກເຂົາຮັບບັບຕິສະມາໃນນາມຊື່ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ພວກອັກຄະສາວົກ ແລະ ພີ່ນ້ອງທີ່ອາໄສຢູ່ໃນແຂວງ ຢູດາຍໄດ້ຍິນຂ່າວວ່າຄົນຕ່າງຊາດຍອມຮັບເອົາພຣະທັມຂອງພຣະເຈົ້າ.
ປະຊາຊົນທີ່ເຂົ້າໃນພິທີຕັດກໍຕິຕຽນເພິ່ນ ພວກເຂົາກ່າວວ່າ, "ທ່ານຄົບຫາກັບຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບພິທີຕັດ ແລະ ຮັບປະທານອາຫານຮ່ວມກັບພວກເຂົາ.
ໃນຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າເລີ່ມຕົ້ນເວົ້າ, ພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າກໍໄດ້ສະເດັດລົງມາສະຖິດກັບພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຈຶ່ງສັນຣະເສີນພຣະເຈົ້າວ່າ, "ພຣະເຈົ້າຊົງໄດ້ມອບການກັບໃຈໃຫມ່ ເພື່ອໃຫ້ມີຊີວິດແກ່ຄົນຕ່າງຊາດດ້ວຍ.
ບັນດາຄົນທີ່ກະຈັດກະຈາຍໄປ ເນື່ອງຈາກການຂົ່ມເຫັງທີ່ເລີ່ມຕົ້ນດ້ວຍການເສຍຊີວິດຂອງ ຊະເຕຟາໂນ ກໍໄດ້ແຜ່ລາມໄປເຖິງເມືອງ ໂຟນີເຊຍ, ເກາະໄຊປຣັດ, ແລະເມືອງ ອັນຕີໂອເຂຍ, ແຕ່ພວກເຂົາກ່າວຖ້ອຍຄຳກ່ຽວກັບພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າກັບຊາວຢິວເທົ່ານັ້ນ
ແລະພຣະຫັດຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າພຣະເຢຊູຢູ່ກັບພວກເຂົາຊາວກຣີກ; ຄົນຈໍານວນຫລາຍໄດ້ເຊື່ອ ແລະ ກັບມາຫາອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ເມື່ອທ່ານມາຮອດ ແລະ ເຫັນຂອງປະທານຈາກພຣະເຈົ້າ, ທ່ານກໍຍິນດີ; ແລະທ່ານໄດ້ຫນູນໃຈພວກເຂົາທຸກຄົນໃຫ້ຫມັ້ນຄົງໃນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າດ້ວຍສຸດຈິດສຸດໃຈ.
ບາຣະນາບາແລະໂຊໂລແລະທ່ານທັງສອງກໍປະຊຸມຮ່ວມກັບຄຣິສຕະຈັກນັ້ນຕະຫລອດທັງປີ ແລະ ສັ່ງສອນຄົນເປັນຈຳນວນຫລາຍ.
ພວກສາວົກກໍໄດ້ມີຊື່ວ່າເປັນ ຄຣິສຕຽນ ຄັ້ງທຳອິດໃນເມືອງ ອັນຕີໂອເຂຍ.
ອາຄະໂບ, ໄດ້ຢືນຂຶ້ນແລະທຳນວາຍໂດຍພຣະວິນຍານວ່າ ຈະເກີດມີຄວາມອຶດຢາກຄັ້ງຍິ່ງໃຫຍ່ຂຶ້ນໃນທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ.
ດັ່ງນັ້ນ, ພວກສາວົກຈຶ່ງຕັດສິນໃຈກັນວ່າພວກເຂົາຈະບໍລິຈາກຕາມກຳລັງ ,ແລະ ສົ່ງໄປຊ່ວຍເຫລືອພີ່ນ້ອງໃນແຂວງຢູດາຍ. ພວກເຂົາກໍໄດ້ເຮັດຢ່າງນັ້ນພວກເຂົາສົ່ງເງິນໄປໃຫ້ພວກຜູ້ປົກຄອງໂດຍຝາກກັບບາຣະນາບາ ແລະ ໂຊໂລ.
ໃນເວລານັ້ນ ກະສັດເຮໂຣດໄດ້ຈັບກຸມບາງຄົນໃນຄຣິສຕະຈັກ ເພື່ອວ່າທ່ານຈະທໍາການທາລຸນບາງຄົນ. ທ່ານຂ້າຢາໂກໂບທີ່ເປັນອ້າຍຂອງໂຢຮັນດ້ວຍດາບ.
ທ່ານກໍສັ່ງໃຫ້ຈັບກຸມເປໂຕດ້ວຍ. ເຫດການເຫລົ່ານີ້ເກີດຂຶ້ນໃນລະຫວ່າງເທສະການກິນເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອແປ້ງ. ຫລັງຈາກທີ່ຈັບເປໂຕມາໄດ້ແລ້ວ, ກໍຂັງທ່ານໄວ້ໃນຄຸກ ແລະ ຈັດໃຫ້ມີທະຫານສີ່ຫມູ່ ຫມູ່ລະສີ່ຄົນຄຸມທ່ານໄວ້; ເຮໂຣດຕັ້ງໃຈທີ່ຈະພາເປໂຕອອກມາໃຫ້ປະຊາຊົນ ຫລັງຈາກເທສະການປັດສະຄາແລ້ວ.
ແຕ່ຄຣິສຕະຈັກໄດ້ ອະທິຖານເພື່ອທ່ານດ້ວຍໃຈຮ້ອນຮົນຕໍ່ພຣະເຈົ້າ.
ເປໂຕຈຶ່ງນຳເທວະດາອົງນັ້ນອອກໄປທ່ານບໍ່ຮູ້ວ່າສິ່ງທີ່ເທວະດາເຮັດນັ້ນເປັນຄວາມຈິງ. ທ່ານຄິດວ່າທ່ານກຳລັງເຫັນໃນນິມິດ.ຫລັງຈາກທີ່ພວກທ່ານຍ່າງຜ່ານຄົນເຝົ້າຍາມຊັ້ນທີຫນຶ່ງ ແລະ ຊັ້ນທີສອງໄປແລ້ວ, ພວກທ່ານກໍມາຮອດປະຕູເຫລັກທາງທີ່ເຂົ້າໄປໃນເມືອງ; ປະຕູບານນັ້ນກໍເປີດອອກເອງ.
ສາວໃຊ້ຄົນໜຶ່ງຊື່ ໂຣດາ ກໍອອກມາຖາມ. ເມື່ອນາງຈື່ໄດ້ວ່າເປັນສຽງຂອງເປໂຕ, ກໍຊື່ນຊົມຍິນດີຫລາຍ ແຕ່ແທນທີ່ຈະເປີດປະຕູໃຫ້; ນາງກັບແລ່ນເຂົ້າໄປໃນຫ້ອງ; ແລະບອກວ່າເປໂຕກຳລັງຢືນຢູ່ທີ່ປະຕູ.
ພວກເຂົາຈຶ່ງກ່າວກັບນາງວ່າ, “ເຈົ້າເປັນບ້າ.
ທ່ານກ່າວວ່າ, “ຈົ່ງບອກເລື່ອງນີ້ກັບຢາໂກໂບ ແລະພວກພີ່ນ້ອງໃຫ້ຮູ້ນຳ.
ທ່ານຈຶ່ງສອບຖາມພວກຄົນເຝົ້າຍາມ ແລະສັ່ງໃຫ້ປະຫານຊີວິດ.
ຜູ້ຄົນຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ, “ນີ້ເປັນສຽງຂອງພະ, ບໍ່ແມ່ນສຽງຂອງມະນຸດ!
ໃນທັນໃດນັ້ນ ເທວະດາອົງຫນຶ່ງຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກໍເຮັດໃຫ້ທ່ານປ່ວຍເປັນພະຍາດຮ້າຍແຮງ, ເພາະວ່າທ່ານບໍ່ໄດ້ຖວາຍກຽດແດ່ພຣະເຈົ້າ; ແລ້ວທ່ານກໍຖືກຫນອນກັດກິນ ແລະ ເສຍຊີວິດ.
ພຣະຄໍັມຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ຈະເລີນຂຶ້ນ ແລະ ແຜ່ຂະຫຍາຍອອກໄປ.
ຫລັງຈາກບາຣະນາບາກັບໂຊໂລສຳເລັດພາລະກິດໃນນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມແລ້ວ, ພວກທ່ານກໍກັບຈາກທີ່ນັ້ນພາໂຢຮັນ, ທີ່ມີອີກຊື່ຫນຶ່ງວ່າມາຣະໂກໄປນຳ.
ຂະນະທີ່ພວກທ່ານກໍາລັງນະມັດສະການອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ຖືສິນອົດອາຫານຢູ່ນັ້ນ
ພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າກ່າວວ່າ, “ຈົ່ງຕັ້ງບາຣະນາບາກັບໂຊໂລໄວ້, ສໍາຫລັບວຽກນັ້ນທີ່ເຮົາເອີ້ນໃຫ້ພວກທ່ານເຮັດ.”
ຫລັງຈາກທີ່ພວກທ່ານຖືສິນອົດອາຫານ, ອະທິຖານ, ແລະ ວາງມືໃສ່ຕົວທ່ານທັງສອງແລ້ວ, ພວກເຂົາກໍສົ່ງທ່ານທັງສອງໄປ.
ພວກທ່ານໄດ້ເຫັນໂຢຮັນທີ່ຊື່ມາຣະໂກເປັນຜູ້ຊ່ວຍດ້ວຍ.
ບາຣະເຢຊູແມ່ນຜູ້ທີ່ມີເວດມົນ, ແລະ ເປັນຜູ້ທຳນວາຍປອມ.
ປົກຄອງເກາະ, ເຊຄີໂອໂປໂລ, ເຊິ່ງເປັນຄົນສະຫລາດຮອບຮູ້. ຊາຍຄົນນີ້ເຊີນບາຣະນາບາກັບໂຊໂລມາພົບ, ເພາະທ່ານຢາກຈະຟັງພຣະທັມຂອງພຣະເຈົ້າ.
ໂຊໂລທີ່ມີອີກຊື່ຫນຶ່ງວ່າໂປໂລ.
ເບີ່ງເຖີດ, ພຣະຫັດຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຢູ່ເຫນືອທ່ານ, ທ່ານຈະເປັນຄົນຕາບອດ. ທ່ານຈະເບິ່ງບໍ່ເຫັນແສງຕາເວັນໄປຊົ່ວໄລຍະຫນຶ່ງ.”
ທ່ານກໍເຊື່ອ.
ໂຢຮັນໄດ້ຖິ້ມພວກທ່ານກັບໄປທີ່ນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມ.
ໂປໂລ ແລະ ພວກຂອງທ່ານໄດ້ເດີນທາງຈາກເມືອງເປກາ ມາຮອດເມືອງອັນຕິໂອເຂຍໃນແຂວງປີຊີເດຍ. ທີ່ນັ້ນພວກທ່ານໄດ້ເຂົ້າໄປໃນທັມະສາລາ ແລະ ນັ່ງລົງໃນວັນສະບາໂຕ. ຫລັງຈາກອ່ານພຣະບັນຍັດ ແລະ ຖ້ອຍຄໍາຂອງຜູ້ທໍານວາຍແລ້ວ, ບັນດາຜູ້ປົກຄອງທັມະສາລາກໍໃຊ້ຄົນໄປບອກກັບພວກທ່ານວ່າ, “ພີ່ນ້ອງເອີຍ, ຖ້າພວກທ່ານມີຖ້ອຍຄໍາຫນູນໃຈໃຫ້ກັບຄົນທີ່ນີ້, ກໍຂໍໃຫ້ກ່າວເຖີດ.
ພຣະເຈົ້າຂອງຊົນຊາດອິສະຣາເອນນີ້ໄດ້ຊົງເລືອກເອົາບັນພະບຸຣຸດຂອງຂ້າພະເຈົ້າໄວ້ ແລະ ເຮັດໃຫ້ມີຈໍານວນຄົນຫລວງຫລາຍ ໃນຂະນະທີ່ອາໄສຢູ່ໃນແຜ່ນດິນຂອງປະເທດອີຢິບ.
ພຣະເຈົ້າປະທານພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ພົ້ນຂອງຊາວອິສະຣາເອນ, ຄືພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ, ຈາກເຊື້ອສາຍຂອງດາວິດຕາມທີ່ພຣະອົງຊົງສັນຍາໄວ້.
ໂຢຮັນໄດ້ປະກາດເຖີງບັບຕິສະມາ ທີ່ສະແດງເຖີງການກັບໃຈໃໝ່ຕໍ່ຊາວອິສະລາເອນທຸກຄົນແລ້ວ.
ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ຖ້ອຍຄໍາຂອງຜູ້ທໍານວາຍທີ່ອ່ານສູ່ກັນຟັງໃນວັນສະບາໂຕສໍາເລັດໂດຍການກ່າວໂທດພຣະອົງ.ເຖີງແມ່ນວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ພົບຄວາມຜິດປະການໃດທີ່ມີໂທດເຖິງຕາຍໃນພຣະອົງ.
ບັນດາຄົນທີ່ຢູ່ກັບພຣະເຢຊູມາຈາກແຂວງຄາລີເລຈົນເຖິງນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມ. ຈຶ່ງໄດ້ເຫັນພຣະອົງເປັນເວລາຫລາຍວັນ ບັດນີ້ ຄົນເຫລົ່ານີ້ກໍຍັງໄດ້ເປັນພະຍານຂອງພຣະອົງຕໍ່ຜູ້ຄົນ.
ພຣະເຈົ້າຊົງບັນດານໃຫ້ພຣະສັນຍາເຫລົ່ານີ້ສຳເລັດ, ເພື່ອພວກເຮົາທີ່ເປັນລູກຫລານຂອງພວກເຂົາ, ໃນການບັນດານໃຫ້ພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າເປັນຄືນມາມີຊີວິດ.
ພຣະອົງຈະບໍ່ປ່ອຍໃຫ້ອົງບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງເປື່ອຍເນົ່າ.'
ເພາະສະນັ້ນ ພີ່ນ້ອງທັງຫລາຍ,ຂໍໃຫ້ພວກເຈົ້າເຂົ້າໃຈວ່າ, ໂດຍພຣະເຢຊູຜູ້ນີ້ທີ່ປະກາດການຍົກໂທດຄວາມຜິດບາບໃຫ້ແກ່ທ່ານ. ໂດຍພຣະອົງ ທຸກຄົນທີ່ເຊື່ອກໍຖືວ່າເປັນຄົນຊອບທັມຈາກທຸກສິ່ງ.
ເພາະສະນັ້ນ ຈົ່ງລະວັງໃຫ້ດີ ເພື່ອວ່າຖ້ອຍຄໍາຂອງຜູ້ທໍານວາຍໄດ້ກ່າວໄວ້ຈະບໍ່ເກີດຂຶ້ນກັບພວກທ່ານ: “ຈົ່ງເບິ່ງເຖີດ, ທ່ານພວກຄົນທີ່ຫມິ່ນປະຫມາດ, ຈົ່ງປະຫລາດໃຈແລະຈິບຫາຍໄປ; ເພາະຂ້າພະເຈົ້າກໍາລັງເຮັດວຽກໃນວັນເວລາຂອງພວກທ່ານ, ວຽກງານທີ່ພວກທ່ານຈະບໍ່ເຊື່ອ, ແມ່ນວ່າຈະມີຄົນປະກາດກັບທ່ານ.
ໃນວັນສະບາໂຕຕໍ່ມາ, ຄົນໃນເມືອງເກືອບທັງຫມົດກໍມາປະຊຸມກັນເພື່ອທີ່ຈະຟັງພຣະທັມຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ເມື່ອພວກຢິວເຫັນຝູງຊົນ, ພວກເຂົາກໍເຕັມດ້ວຍຄວາມອິດສາ ແລະ ເວົ້າຄັດຄ້ານຄໍາທີ່ໂປໂລເວົ້າ ແລະ ເວົ້າຫມິ່ນປະຫມາດທ່ານ.
ເປັນສິ່ງຈໍາເປັນທີ່ຈະຕ້ອງກ່າວພຣະທັມຂອງພຣະເຈົ້າໃຫ້ພວກທ່ານຟັງກ່ອນ. ແຕ່ເມື່ອພວກທ່ານບໍ່ຍອມຮັບ ແລະ ຕັດສິນໃຈຕົວເອງວ່າບໍ່ສົມຄວນທີ່ຈະໄດ້ຮັບຊີວິດນິຣັນດອນ
ເມືອຄົນຕ່າງຊາດໄດ້ຍິນດັ່ງນັ້ນ, ຕ່າງກໍຊື່ນຊົມຍິນດີ ແລະ ສັນຣະເສີນຖ້ອຍຄໍາຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ຄົນຫລວງຫລາຍທີ່ໄດ້ຖືກເລືອກໄວ້ເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຮັບຊີວິດນິຣັນດອນກໍເຊື່ອ.
ພວກເຂົາຕົວະຍົວະໃຫ້ມີການຂົ່ມເຫັງໂປໂລກັບບາຣະນາບາ ແລະ ຂັບໄລ່ທ່ານທັງສອງໃຫ້ອອກໄປຈາກເມືອງນັ້ນ.
ໂປໂລກັບບາຣະນາບາກໍສັ່ນຂີ້ຝຸ່ນອອກຈາກຕີນພວກທ່ານ. ແລ້ວພວກທ່ານທັງສອງກໍໄປທີ່ເມືອງອີໂກນີອົນ. ແລະ ເຕັມດວ້ຍພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ.
ພວກຢິວທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງໄດ້ຕົວະຍົວະພວກຄົນຕ່າງຊາດ ໃຫ້ກຽດຊັງພວກພີ່ນ້ອງທີ່ເຊື່ອ.
ໃນຂະນະທີ່ພຣະອົງຊົງຮັບຮອງຖ້ອຍຄຳແຫ່ງພຣະຄຸນຂອງພຣະອົງ. ພຣະອົງຊົງເຮັດໂດຍປຣະທານຫມາຍສໍາຄັນ ແລະ ການອັສະຈັນດ້ວຍມືຂອງໂປໂລ ແລະ ບາຣະນາບາ.
ເມື່ອພວກຄົນຕ່າງຊາດ ແລະ ພວກຢິວພະຍາຍາມຕົວະຍົວະບັນດາຜູ້ປົກຄອງໃຫ້ຂົ່ມເຫັງ ແລະ ເອົາກ້ອນຫີນແກວ່ງໃສ່ໂປໂລ ແລະ ບາຣະນາບາ.
ຊາຍຄົນນີ້ຟັງຖ້ອຍຄຳທີ່ໂປໂລເວົ້າ. ໂປໂລແນມເບິ່ງລາວ ແລະ ເຫັນວ່າມີຄວາມເຊື່ອພໍຈະໄດ້ຮັບການຮັກສາໃຫ້ຫາຍດີໄດ້. ທ່ານຈຶ່ງບອກລາວດ້ວຍສຽງດັງວ່າ, “ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນຢືນ.” ຊາຍຄົນນັ້ນກໍໂດດຂຶ້ນແລ້ວຍ່າງໄປອ້ອມໆ.
ບາຣະນາບາ ແລະ ໂປໂລໄດ້ຍິນເລື່ອງນີ້, ພວກທ່ານກໍຈີກເສື້ອຜ້າຂອງຕົນແລ້ວຟ້າວແລ່ນເຂົ້າໄປໃນຝູງຊົນ,ຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ, “ເປັນຫຍັງພວກທ່ານຈຶ່ງເຮັດເຊັ່ນນີ້?“ ຂ້າພະເຈົ້າກໍເປັນມະນຸດທີ່ມີຄວາມຮູ້ສຶກເຊັ່ນດຽວກັນກັບພວກທ່ານ. ຂ້າພະເຈົ້ານຳຂ່າວປະເສີດມາ, ເພື່ອໃຫ້ພວກທ່ານກັບໃຈຈາກສິ່ງທີ່ບໍ່ມີປະໂຫຍດເຫລົ່ານີ້ ແລະ ກັບໄປຫາພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງພຣະຊົນຢູ່.
ໃນການທີ່ພຣະອົງຊົງເຮັດສິ່ງທີ່ດີ ແລະ ບັນດານຝົນຕົກຈາກທ້ອງຟ້າໃຫ້ພວກທ່ານ ແລະ ໃຫ້ມີຜົນລະປູກຕາມລະດູການ, ຊົງໂຜດໃຫ້ທ່ານອີ່ມດ້ວຍອາຫານການກິນ ແລະ ດ້ວຍຄວາມຍິນດີ.
ເຖິງແມ່ນວ່າ ໂປໂລ ແລະ ບາຣະນາບາ ຈະກ່າວຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້, ກໍບໍ່ສາມາດຫ້າມຝູງຊົນບໍ່ໃຫ້ມາຖວາຍເຄື່ອງບູຊາແກ່ພວກທ່ານໄດ້.
ພວກເຂົາເອົາກ້ອນຫີນແກວ່ງໃສ່ໂປໂລ ແລະ ລາກທ່ານອອກໄປນອກເມືອງ.
ທ່ານກໍລຸກຂຶ້ນແລ້ວເຂົ້າໄປໃນເມືອງ.
ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງອົດທົນຕໍ່ຄວາມທຸກຍາກລຳບາກຫລາຍປະການ ໃນການເຂົ້າໄປສູ່ຣາຊອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ.”
ເມື່ອທ່ານທັງສອງແຕ່ງຕັ້ງພວກຜູ້ປົກຄອງໃຫ້ກັບຄຣິສຕະຈັກໃນທຸກແຫ່ງແລ້ວ, ກໍອະທິຖານ ແລະ ຖືສິນອົດອາຫານ, ທ່ານທັງສອງພວກເຂົາໄວ້ກັບອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ເມື່ອທ່ານທັງສອງມາຮອດເມືອງ ອັນຕີໂອເຂຍ ແລະ ໄດ້ປະຊຸມຮ່ວມກັນໃນຄຣິສຕະຈັກ, ທ່ານທັງສອງໄດ້ເລົ່າເຖິງທຸກສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງໄດ້ເຮັດກັບພວກທ່ານ, ແລະ ໃນການທີ່ພຣະອົງຊົງເປີດປະຕູແຫ່ງຄວາມເຊື່ອໃຫ້ກັບພວກຕ່າງຊາດ
ບາງຄົນລົງໄດ້ມາຈາກແຂວງຢູດາຍ ເຖິງອັນຕີໂອກ ແລະ ໄດ້ສອນອ້າຍນ້ອງວ່າ, "ຖ້າພວກທ່ານບໍ່ເຂົ້າພິທີຕັດຕາມທຳນຽມຂອງໂມເຊພວກທ່ານຈະພົ້ນບໍ່ໄດ້.
ດັ່ງນັ້ນໂປໂລ ແລະ ບາຣະນາບາ ແລະ ຄົນອື່ນໆບາງຄົນທ່າມກາງເຂົາ ຄວນຈະຂຶ້ນໄປກຸງເຢຣູຊາເລັມ ເພື່ອໄປພົບກັບບັນດາອັກຄະສາວົກ ແລະ ຜູ້ອາວຸໂສກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້.
ໄດ້ປະກາດເລື່ອງລາວຂອງພວກຕ່າງຊາດ. ພວກເຂົາໄດ້ເຮັດໃຫ້ພີ່ນ້ອງທຸກຄົນຊື່ນຊົນຍິນດີເປັນຢ່າງຍິ່ງ.
ແຕ່ມີບາງຄົນຢູ່ໃນພວກຟາຣີຊາຍຜູ້ທີ່ເຊື່ອ, ໄດ້ຢືນຂຶ້ນ ແລະ ກ່າວວ່າ "ມັນມີຄວາມຈຳເປັນທີ່ພວກເຂົາຕ້ອງເຂົ້າພິທີຕັດ ແລະ ເພື່ອສັ່ງພວກເຂົາໃຫ້ປະຕິບັດຕາມກົດບັນຍັດຂອງໂມເຊ."
ພຣະເຈົ້າຊົງຮູ້ໃຈມະນຸດ, ໄດ້ຊົງເປັນພະຍານໃຫ້ເຂົາດ້ວຍປຣະທານພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາ, ເຫມືອນທີ່ຊົງປຣະທານໃຫ້ກັບພວກເຮົາ ແລະ ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຖືວ່າມີຄວາມແຕກຕ່າງກັນລະວ່າງພວກເຮົາກັບພວກເຂົາ, ໃນການຊຳລະໃຈຂອງພວກເຂົາດ້ວຍຄວາມເຊື່ອ."
ແຕ່ເຮົາເຊື່ອວ່າ ເຮົາຈະໄດ້ຮັບຄວາມພົ້ນໂດຍພຣະຄຸນຂອງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ, ເຊັ່ນດຽວກັບພວກເຂົາ."
ບາຣານາບາ ແລະ ໂປໂລໄດ້ເລົ່າເລື່ອງຫມາຍສຳຄັນ ແລະ ການອັສະຈັນຕ່າງໆ ທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງກະທຳທ່າມກາງຄົນຕ່າງຊາດໂດຍຜ່ານພວກເຂົາ.
ດັ່ງທີ່ມີຄຳຂຽນໄວ້ວ່າ, ພາຍຫລັງເຫດການເຫລົ່ານີ້, ເຮົາຈະກັບມາ ແລະເຮົາຈະສ້າງຫໍເຕັນຂອງດາວິດ, ທີ່ພັງລົງຂຶ້ນມາໃຫມ່ ເຮົາຈະຕັ້ງຂຶ້ນໃຫມ່ ແລະ ຟື້ນຟູບ່ອນຮົກຮ້າງເພພັງຂອງມັນ, ເພື່ອຄົນທີ່ເຫລືອຢູ່ຈະສະແຫວງຫາອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ຮ່ວມກັບພວກຕ່າງຊາດທັງຫນົດ ທີ່ອອກນາມຂອງເຮົາ.
ພວກເຮົາຕ້ອງເວັ້ນເສຍຈາກສິ່ງທີ່ເປັນມົນທິນຂອງຮູບເຄົາລົບ, ຈາກການຜິດສິລະທັມທາງເພດ, ແລະຈາກການກິນເນື້ອສັດທີ່ຖືກຫັກຄໍຕາຍ, ແລະ ຈາກການກິນເລືອດ.
ເພາະຈະເປັນການດີຕໍ່ພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດ ແລະ ຕໍ່ພວກເຮົາ, ທີ່ຈະບໍ່ວາງພາລະຫນັກໄວ້ບົນພວກທ່ານເກີນກວ່າສິ່ງທີ່ຈຳເປັນເຫລົ່ານີ້.
ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ອ່ານແລ້ວ, ພວກເຂົາກໍໄດ້ຊື່ນຊົນຍິນດີເພາະຄຳຫນູນໃຈນັ້ນ.
ພວກເຂົາໄດ້ສັ່ງສອນ ແລະປະກາດພຣະທັມຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ຫລັງຈາກຫລາຍວັນຜ່ານໄປ ໂປໂລເວົ້າກັບບາຣານາບາວ່າ, "ໃຫ້ເຮົາກັບໄປກັນເທາະ ແລະ ຢ້ຽມຢາມອ້າຍນ້ອງໃນທຸກເມືອງ ບ່ອນທີ່ເຮົາໄດ້ປະກາດພຣະທັມຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ແລ້ວມີການໂຕ້ຖຽງກັນຢ່າງຮຸນແຮງ, ຈົນພວກເຂົາຕ້ອງແຍກຈາກກັນ.
ໂປໂລຕ້ອງການຕີໂມທຽວເດີນທາງໄປກັບທ່ານ; ດັ່ງນັ້ນທ່ານຈຶ່ງໃຫ້ເຂົາເຂົ້າພິທີຕັດ, ເພາະເຫັນແກ່ພວກຢິວທີ່ຢູ່ໃນເມືອງເຫລົ່ານັ້ນ, ເພາະພວກເຂົາທຸກຄົນຮູ້ວ່າພໍ່ຂອງເຂົາເປັນຊາວກຣີກ.
ຂະນະທີ່ພວກທ່ານເດີນທາງໄປຕາມເມືອງຕ່າງໆ, ໃນລະຫວ່າງທາງ ພວກທ່ານໄດ້ສົ່ງຄຳສັ່ງທີ່ພວກອັກຄະສາວົກແລະພວກຜູ້ປົກຄອງໃນກຸງເຢຣູຊາເລັມໄດ້ຂຽນໄວ້, ໃຫ້ແກ່ຄຣິສຕະຈັກທັງຫລາຍ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາປະຕິບັດຕາມ.
ໂປໂລໄດ້ເຫັນນິມິດໃນຕອນກາງຄືນ: ມີຊາຍຊາວມາເກໂດເນຍຄົນຫນຶ່ງຢືນຢູ່ທີ່ນັ້ນຮ້ອງທ່ານ, ແລ້ວກ່າວວ່າ, "ຂໍມາຊ່ວຍເຮົາໃນແຂວງມາເກໂດເນຍດ້ວຍ.
ເຮົາຄິດວ່າຈະມີສະຖານທີ່ສຳລັບອະທິຖານ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ໄດ້ເປີດໃຈຂອງນາງໃຫ້ສົນໃຈຖ້ອຍຄຳທີ່ໂປໂລເວົ້າ.
ນາງລີເດຍແລະຄອບຄົວຂອງນາງຮັບບັບຕິສະມາ,
ນາງໄດ້ເງິນຢ່າງຫລວງຫລາຍໂດຍການທຳນວາຍ.
ໂປໂລຮູ້ສຶກລຳຄານນາງຫລາຍ, ຈຶ່ງຫັນໄປສັ່ງກັບວິນຍານນັ້ນວ່າ, "ຂ້າສັ່ງເຈົ້າໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ໃຫ້ອອກໄປຈາກນາງດຽວນີ້.
ຄົນເຫລົ່ານີ້ເປັນພວກຢິວ, ແລະກຳລັງເຮັດຄວາມຫຍຸ້ງຍາກໃຫ້ກັບເມືອງນີ້.ພວກເຂົາສັ່ງສອນສິ່ງທີ່ຕ້ອງຫ້າມສຳຫລັບເຮົາ ທີ່ເປັນຊາວໂຣມທີ່ບໍ່ຄວນຈະຮັບຫລືປະຕິບັດເລີຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ຂ້ຽນພວກທ່ານໄປຫລາຍທີ, ພວກເຂົາກໍຈັບທ່ານທັງສອງເຂົ້າໄປໃນຄຸກ ແລະ ໄດ້ອອກຄຳສັ່ງໃຫ້ນາຍຄຸກໃຫ້ເບິ່ງຢ່າງເຂັ້ມງວດ. ຫລັງຈາກໄດ້ຮັບຄຳສັ່ງ, ນາຍຄຸກກໍຈັບພວກເຂົາໄປຂັງໄວ້ໃນຄຸກຊັ້ນໃນ ແລະເອົາຕີນຂອງພວກເຂົາໃສຂື່ໄມ້ໃຫ້ແຫນ້ນ.
ເວລາປະມານທ່ຽງຄືນ ຂະນະໂປໂລກັບຊີລາອະທິຖານ ແລະຮ້ອງເພງສັນຣະເສີນພຣະເຈົ້າ.
ໃນທັນໃດນັ້ນກໍເກີດແຜ່ນດິນໄຫວຢ່າງຮຸ່ນແຮງຈົນຮາກຖານຄຸກສະເທືອນ; ແລະປະຕູຄຸກກໍເປີດອອກທຸກບານ, ໂສ້ກໍຫລຸດອອກຈາກທຸກຄົນ.
ທ່ານເຈົ້າຂ້າ, ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງເຮັດສິ່ງໃດຈະໄດ້ຮັບຄວາມລອດພົ້ນໄດ້?"
ທ່ານທັງສອງກ່າວວ່າ, "ຈົ່ງເຊື່ອໃນອົງພຣະເຢຊູເຈົ້າ, ແລ້ວທ່ານຈະລອດພົ້ນທັງທ່ານແລະຄອບຄົວຂອງທ່ານ.
ໃນຊົ່ວໂມງດຽວກັນຂອງຄືນນັ້ນ, ນາຍຄຸກໄດ້ພາທ່ານທັງສອງໄປລ້າງບາດແຜ, ແລ້ວເຂົາທຸກຄົນໃນຄອບຄົວກໍຮັບບັບຕິສະມາທັນທີ.
ພວກເຂົາຂ້ຽນເຮົາ ທີ່ເປັນຄົນສັນຊາດໂຣມຕໍ່ຫນ້າຄົນທັງຫລາຍ ແລະ ຈັບເຮົາຂັງໄວ້ໃນຄຸກ ແລະຕອນນີ້ ພວກເຂົາຈະໄລ່ເຮົາອອກໄປ.
ໂປໂລກັບສີລາອອກຈາກຄຸກແລ້ວ ກໍມາທີ່ບ້ານຂອງລີເດຍ. ເມື່ອໂປໂລກັບຊີລາໄດ້ພົບກັບພີ່ນ້ອງແລ້ວ, ທ່ານທັງສອງກ່າວຫນູນໃຈພວກເຂົາ ແລ້ວເດີນທາງອອກຈາກເມືອງນັ້ນ.
ໂປໂລ, ຈຶ່ງເຂົ້າໄປໃນທັມະສາລາທີ່ເຮັດເປັນປະຈຳ, ແລະ ທ່ານໄດ້ສົນທະນາໂຕ້ຕອບກັບພວກເຂົາຈາກພຣະຄັມພີເປັນເວລາສາມວັນສະບາໂຕ.
ທ່ານເປີດພຣະຄັມພີ ແລະອະທິບາຍວ່າ ຈຳເປັນທີ່ພຣະຄຣິດຕ້ອງທົນທຸກ ແລະເປັນຂຶ້ນມາຈາກຄວາມຕາຍ .
ບັນດາຄົນເຫລົ່ານີ້ໄດ້ເຮັດຜິດຕໍ່ຂໍ້ດຳລັດຂອງກາຍຊາ ໂດຍກ່າວວ່າ, “ມີກະສັດອີກອົງຫນຶ່ງຄືເຢຊູ.
ພວກທ່ານກໍເຂົ້າໄປໃນທັມະສາລາຂອງພວກຢິວ.
ເຂົາພ້ອມຮັບພຣະເຈົ້າດ້ວຍສຸດໃຈ, ແລະ ຄົ້ນເບິ່ງພຣະຄັມພີທຸກວັນ ເພື່ອທີ່ຈະເບິ່ງຂໍ້ຄວາມເຫລົ່ານີ້ເປັນເຊັ່ນນັ້ນຫລື.
ແຕ່ເມື່ອພວກຢິວໃນເມືອງເທສະໂລນິກຮູ້ວ່າ ໂປໂລໄດ້ປະກາດສັ່ງສອນພຣະທັມຂອງພຣະເຈົ້າທີເມື່ອງເບເຣຍ, ພວກເຂົາຈຶ່ງໄປທີ່ນັ້ນແລະຍຸຍົງແລະເຮັດໃຫ້ຝູງຊົນວຸ້ນວາຍໃຈພວກພີ່ນ້ອງຈຶ່ງສົ່ງໂປໂລອອກໄປທາງທະເລທັນທີ, ແຕ່ຊີລາກັບໂມທຽວຍັງຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ພວກຄົນທີ່ໄປສົ່ງໂປໂລເຫລົ່ານັ້ນກໍພາທ່ານໄປຍັງເມືອງອາແຖນ.
ດັ່ງນັ້ນ ເພິ່ນຈຶ່ງສົນທະນາໂຕ້ຕອບກັບພວກຢິວ ແລະບັນດາຄົນທີ່ນັບຖືພຣະເຈົ້າ, ໃນທັມະສາລານັ້ນ ແລະ ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ທ່ານພົບໃນຕະຫລາດທຸກວັນດ້ວຍ.
ພວກເຂົາຈຶ່ງພາໂປໂລໄປຍັງສະພາອາເລໂອປາໂຂ, ແລ້ວກ່າວວ່າ, "ເຮົາຮູ້ຂໍ້ຄຳສອນໃຫມ່ທີ່ທ່ານກ່າວຢູ່ໄດ້ຫລືບໍ່.
ຂ້າພະເຈົ້າພົບທ່ອນໜຶ່ງທີມີຄຳຈາລຶກໄວ້ວ່າ, "ແດ່ພຣະເຈົ້າທີ່ບໍ່ຮູ້ຈັກ." ເພາະສະນັ້ນ ຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງມາປະກາດພວກທ່ານເຖິງສິ່ງທີ່ທ່ານນະມັດສະການດ້ວຍຄວາມບໍ່ຮູ້.
ເພາະພຣະອົງເອງເປັນຜູ້ປຣະທານຊີວິດແລະລົມຫາຍໃຈແກ່ຄົນທັງປວງແລະສິ່ງສາລະພັດ.
ພຣະອົງຊົງສ້າງທຸກຊົນຊາດມາຈາກຊາຍຄົນດຽວໃຫ້ມີຊີວິດໃຫ້ຢູ່ທົ່ວພື້ນແຜ່ນດິນໂລກ
ພຣະອົງບໍ່ໄດ້ຊົງຢູ່ຫ່າງໄກຈາກຄົນໃດໃນພວກເຮົາເລີຍ.
ເຮົາກໍບໍ່ຄວນຄິດວ່າຄວາມເປັນພຣະເຈົ້າເປັນເຫມືອນກັບທອງຄຳຫລືເງິນ, ຫລື ກ້ອນຫີນ ທີ່ສ້າງຂຶ້ນຈາກສິລະປະແລະຄວາມຄິດຂອງມະນຸດ.
ພຣະເຈົ້າຊົງບັນຊາໃຫ້ມະນຸດທຸກຄົນທົ່ວທຸກແຫ່ງໃຫ້ກັບໃຈໃຫມ່.
ເພາະພຣະອົງໄດ້ຊົງກຳນົດວັນຫນຶ່ງໄວ້ແລ້ວເປັນເວລາທີ່ພຣະອົງຈະຊົງພິພາກສາໂລກໃນຄວາມຊອບທັມ.
ໂດຍຄົນທີ່ພຣະອົງທີ່ເລືອກໄວ້ແລ້ວ ພຣະເຈົ້າຊົງຮັບຮອງຊາຍຄົນຕໍ່ຫນ້າທຸກຄົນ ໂດຍການໃຫ້ພຣະອົງເປັນຂຶ້ນມາຈາກຄວາມຕາຍ.
ເມື່ອຊາວອາແຖນໄດ້ຍິນເລື່ອງລາວຂອງການເປັນຂຶ້ນຈາກຄວາມຕາຍ, ບາງຄົນກໍຫົວຂວັນໂປໂລ.
ແຕ່ບາງຄົນກ່າວວ່າ, "ເຮົາຈະຟັງທ່ານກ່າວເລື້ອງນີ້ອີກ."ຫລັງຈາກນັ້ນ, ໂປໂລກໍຈາກພວກເຂົາໄປ. ແຕ່ມີຊາຍບາງຄົນເຂົ້າຮ່ວມກັບໂປໂລແລະເຊື່ອ, ຮ່ວມທັງດີໂອນີຊີໂອ ສະມາຊິກສະພາອາເຣໂອປາໂກ, ກັບຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງຊື່ ດາມາຣີ, ແລະຄົນອື່ນໆ ທີ່ຢູ່ກັບພວກເຂົາ.
ໂປໂລໄດ້ອາໄສ, ແລະ ເຮັດວຽກງານກັບພວກເຂົາ, ເພາະພວກເຂົາເຮັດວຽກງານຢ່າງດຽວກັນ, ພວກເຂົາເປັນຊ່າງເຮັດຜ້າເຕັນ.
ໂປໂລເປັນພະຍານກັບພວກຢິວວ່າພຣະເຢຊູຄືພຣະຄຣິດ.
ເມື່ອພວກຢິວຕໍ່ຕ້ານ ແລະກ່າວຄຳຢາບຊ້າຕໍ່ທ່ານ, ແລະ ໂປໂລກໍສະບັດເສື້ອຜ້າຂອງທ່ານໄປທີ່ພວກເຂົາກ່າວວ່າ, "ໂທດທີ່ທ່ານຕ້ອງຕາຍນັ້ນ ທ່ານເອງຕ້ອງຮັບຜິດຊອບ; ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ມີໂທດແລ້ວ. ຕັ້ງແຕ່ນີ້ໄປ ຂ້າພະເຈົ້າຈະໄປຫາພວກຕ່າງຊາດ."
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກ່າວກັບໂປໂລທາງນິມິດໃນຄືນນັ້ນວ່າ, "ຢ່າຢ້ານເລີຍ ແຕ່ຈົ່ງກ່າວຕໍ່ໄປ ຢ່າງມິດງຽບ.
ພວກຢິວກໍຮ່ວມຕົວກັນຂຶ້ນຕໍ່ສູ້ໂປໂລ ແລະນຳທ່ານໄປທີ່ສານ; ພວກເຂົາກ່າວວ່າ, "ຊາຍຄົນນີ້ໄດ້ຊັກຊວນປະຊາຊົນໃຫ້ນັບຖືພຣະເຈົ້າໃນທາງທີ່ຜິດກົດຫມາຍ.
ແຕ່ຖ້າເປັນການໂຕ້ຖຽງກັນເຖິງເລື່ອງຖ້ອຍຄວາມກັບຊື່ຕ່າງ ແລະພຣະບັນຍັດຂອງພວກທ່ານແລ້ວ ກໍໃຫ້ເປັນທຸລະຂອງພວກທ່ານເອງ ຝ່າຍເຮົາບໍ່ຢາກເປັນຜູ້ຕັດສີນໃນເລື່ອງຢ່າງນັ້ນ.”
ຫລັງຈາກໂປໂລ, ພັກອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນອີກຫລາຍວັນ ກໍລາພວກພີ່ນ້ອງລົງເຮືອໄປຍັງແຂວງຊີເຣຍກັບປີຊະກີລາ.
ທ່ານກໍຂຶ້ນໄປທັກທາຍຄຣິສຕະຈັກເຢຣູຊາເລັມ ແລ້ວລົງໄປຍັງເມືອງອັນຕີໂອເຂຍ.
ອາໂປໂລໄດ້ຮັບການສອນຈາກຄຳສອນຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ. ມີຈິດໃຈກະຕືລືລົ້ນທ່ານກ່າວແລະສອນໃນເລື່ອງກ່ຽວກັບພຣະເຢຊູໄດ້ຢ່າງຖືກຕ້ອງ, ແຕ່ທ່ານຮູ້ພຽງແຕ່ບັບຕິສະມາຂອງໂຢຮັນເທົ່ານັ້ນ.
ແຕ່ເມື່ອປີຊະກີລາແລະອາກີລາໄດ້ຟັງທ່ານແລ້ວ, ທ່ານທັງສອງຈຶ່ງຜູກມິດກັບອາໂປໂລ ແລະອະທິບາຍເລື່ອງລາວໃນທາງຂອງພຣະເຈົ້າໃຫ້ຖືກຍິ່ງຂຶ້ນ.
ທ່ານໄດ້ໂຕ້ຖຽງກັບພວກຢິວຢ່າງແຂງແຮງຕໍ່ຫນ້າຄົນທັງຫລາຍ ໂດຍອ້າງຂໍ້ພຣະຄັມພີທີ່ພິສູດໃຫ້ເຫັນວ່າພຣະເຢຊູຊົງເປັນພຣະຄຣິດ.
ພວກເຂົາກ່າວກັບທ່ານວ່າ, "ບໍ່, ເຮົາຍັງບໍ່ເຄີຍໄດ້ຍິນເລື່ອງກ່ຽວກັບພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເລີຍ."
ໂປໂລຕອບວ່າ, "ໂຢຮັນໃຫ້ຮັບບັດຕິສະມາດ້ວຍບັບຕິສະມາຂອງການກັບໃຈໃຫມ່.
ທ່ານບອກກັບຄົນທັງຫລາຍວ່າ ພວກເຂົາຄວນເຊື່ອໃນພຣະອົງ, ຜູ້ຊົງສະເດັດມາພາຍຫລັງນັ້ນ, ຄືເຊື່ອໃນພຣະເຢຊູ
ເມື່ອຄົນທັງຫລາຍໄດ້ຍິນດັງນັ້ນ, ພວກເຂົາກໍຮັບບັບຕິສະມາໃນພຣະນາມຂອງອົງພຣະເຢຊູເຈົ້າ.
ພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດກໍສະເດັດລົງມາສະຖິດກັບພວກເຂົາທຸກຄົນ ພວກເຂົາກໍເວົ້າພາສາອື່ນໆ ແລະ ເຜີຍພຣະທັມ.
ໂປໂລຈິ່ງແຍກອອກຈາກເຂົາ ແລະຄັດເອົາພວກລູກສິດໄປນຳ ແລະທ່ານໄດ້ໂຕ້ຖຽງໃນຫ້ອງປະຊຸມຂອງທ່ານຕີຣາໂນ.
ພຣະເຈົ້າຊົງເຮັດການອັສະຈັນດ້ວຍມືຂອງໂປໂລ, ຈົນພວກເຂົາເອົາຜ້າເຊັດຫນ້າກັບຜ້າກັນເປື້ອນຈາກຕົວໂປໂລໄປ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຄົນເຈັບປ່ວຍຫາຍ ແລະໂຣກໄພໄຂ້ເຈັບ ແລະພວກວິນຍານຊົ່ວກໍອອກໄປຈາກພວກເຂົາ.
ວິນຍານຊົ່ວທີ່ຢູ່ໃນຄົນນັ້ນກໍກະໂດດເຂົາໃສ່ພວກຫມໍຜີ ແລະເອົາຊະນະພວກເຂົາໄດ້ແລະໂຈມຕີພວກເຂົາ. ແລ້ວພວກເຂົາກໍຫນີອອກຈາກບ້ານນັ້ນໃນສະພາບເປືອຍກາຍ ແລະໄດ້ຮັບບາດເຈັບ.
ມີຫລາຍຄົນທີ່ໃຊ້ເວດມົນຄາຖາໄດ້ເອົາຕຳລາຂອງຕົນມາເຜົາໄຟເສຍຕໍ່ຫນ້າຄົນທັງປວງ.
ທ່ານຕັດສິນໃຈໃນພຣະວິນຍານທີ່ຈະເດີນທາງຜ່ານແຂວງມາເກໂດເນຍແລະແຂວງອະຂາຢາໄປຍັງນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ; ທ່ານກ່າວວ່າ, "ຫລັງຈາກທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄປເຖິງທີ່ນັ້ນແລ້ວ ຂ້າພະເຈົ້າຈະຕ້ອງໄປເຫັນກຸງໂຣມດ້ວຍ.
ໂປໂລຜູ້ນີ້ໄດ້ຊັກຊວນຄົນຫລາຍສົມຄວນໃຫ້ຫລົງໄປ ໂດຍກ່າວວ່າ ‘ພະທີ່ສ້າງຂຶ້ນດ້ວຍມືມະນຸດນັ້ນ ບໍ່ແມ່ນພຣະເຈົ້າແທ້.’ ເປັນຫນ້າຢ້ານວ່າບໍ່ແມ່ນແຕ່ອາຊີບຂອງພວກເຮົາຈະເສຍຊື່ສຽງຢ່າງດຽວ ແຕ່ພຣະວິຫານກັບສະຖານທີ່ນະມັດສະການຂອງພະມະຫາອາເຕມາ ຈະຖືກຫມິ່ນປະຫມາດເຫນືອນກັນ, ແລະ ພະນາງນັ້ນຊຶ່ງເປັນທີ່ນັບຖືຂອງບັນດາຊາວອາເຊຍກັບຫມົດທັງໂລກຈະຕົກຕ່ຳຈົນສິ້ນສະຫງ່າຣາສີ.”
ພວກເຂົາກໍຄຽດແຄ້ນ ແລະຮ້ອງອອກມາວ່າ, "ເຈົ້າແມ່ໄດອານາຂອງຊາວເອເຟໂຊເປັນຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່." ແລ້ວໄດ້ເກີດອົນລະຫົນວຸ້ນວາຍຂຶ້ນທົ່ວທັງເມືອງ.
ແຕ່ພວກສາວົກບໍ່ຍອມໃຫ້ທ່ານໃຫ້ເຂົ້າໄປ. ແມ້ແຕ່ພວກເຈົ້າຫນ້າທີ່ຂອງແຂວງເອເຊຍທີ່ເປັນຫມູ່ຂອງທ່ານ ກໍໃຊ້ຄົນສົ່ງຂໍ້ຄວາມໄປອ້ອນວອນໂປໂລບໍ່ໃຫ້ເຂົ້າໄປໃນສຫນາມລະຄອນ
ເມື່ອເລຂາທິການເທສະບານໄດ້ໃຫ້ປະຊາຊົນງຽບລົງແລະໄດ້ບອກປະຊາຊົນໃຫ້ ນຳ ເອົາຂໍ້ກ່າວຫາຂອງພວກເຂົາມາຂຶ້ນສານ.
ເພາະສິ່ງເຮົາທຳເປັນອັນຕະລາຍທີ່ຈະຖືກຟ້ອງຮ້ອງວ່າເປັນຜູ້ກ່ຽວຂ້ອງໃນການເຈລະຈາໃນວັນນີ້. ບໍ່ມີຂໍ້ອ້າງຫຍັງໃນຄວາມວຸ້ຍວາຍນີ້, ແລະເຮົາບໍ່ສາມາດອະທິບາຍໄດ້.
ພວກຢິວໄດ້ວາງແຜນທຳຮ້າຍທ່ານໃນຂະນະທີ່ທ່ານຈະລົງເຮືອໄປຍັງແຂວງຊີເຣຍ.
ໃນວັນຕົ້ນສັບປະດາ, ເມື່ຶອເຮົາມາປະຊຸມຮ່ວມກັນເພື່ອເຮັດພິທີຫັກເຂົ້າຈີ່
ມີຊາຍໜຸ່ມຄົນຫນຶ່ງຊື່ຢູຕີໂຂ, ນັ່ງຢູ່ປ່ອງຢ້ຽມໄດ້ເລີ້ມເຫງົານອນຂຶ້ນທຸກເທື່ອ. ໃນຂະນະທີ່ໂປໂລຍັງຄົງເວົ້າຍືດຍາວຕໍ່ໄປອີກ, ຊາຍຫນຸ່ມຄົນນີ້ກໍຍັງຄົງຫລັບຢູ່, ແລະ ພັດຕົກລົງໄປຈາກຊັ້ນສາມ ແລະເມື່ອຍົກຂຶ້ນມາກໍ່ພົບວ່າຕາຍແລ້ວ. ແຕ່ເມື່ອໂປໂລລົງໄປທ່ານກໍກອດເຂົາໄວ້. ແລ້ວທ່ານກ່າວວ່າ, "ຢ່າໂສກເສົ້າໄປເລີຍ, ເພາະເຂົາຍັງມີຊີວິດຢູ່.
ເພາະທ່ານຟ້າວຢາກໃຫ້ເຖິງກຸງເຢຣູຊາເລັມຖ້າເປັນໄປໄດ້, ກໍໃຫ້ທັນວັນເທສະການເພັນເຕຄໍສະເຕ.
ທ່ານຮູ້ດີວ່າເຮົາບໍ່ໄດ້ທໍ້ຖອຍຈາກການປະກາດແລະສັ່ງສອນພວກທ່ານ ໃນທີ່ປະຊຸມແລະຕາມບ້ານຕາມເຮືອນ.ທັງເຕືອນສະຕິຢ່າງຫນັກແຫນ້ນໃຫ້ພວກຢິວແລະ ພວກກຣີກ ເຖິງເລື່ອງການຖິ້ມໃຈເກົ່າເອົາໃຈໃຫມ່ຈຳເພາະພຣະເຈົ້າ ແລະ ຄວາມເຊື່ອຈຳເພາະພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ.
ພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດຊົງເຕືອນສະຕິເຮົາໃນທຸກບ້ານທຸກເມືອງວ່າ ເຄື່ອງຜູກມັດແລະຄວາມທຸກລຳບາກຄອຍຖ້າເຮົາຢູ່.
ໂປໂລໄດ້ຮັບມອບຫມາຍຈາກອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໃຫ້ສຳເລັດຄືທີ່ຈະເປັນພະຍານຢ່າງຄົບຖ້ວນເຖິງເລື່ອງຂ່າວປະເສີດກ່ຽວກັບພຣະຄຸນຂອງພຣະເຈົ້ານັ້ນ.
ເພາະສະນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງຢືນຢັນກັບພວກທ່ານໃນວັນນີ້ວ່າ, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ມີຄວາມຜິດໃນຄວາມຕາຍຂອງຜູ້ໃດ. ດ້ວຍວ່າເຮົາບໍ່ໄດ້ທໍ້ຖອຍຈາກການປະກາດພຣະປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າ ໃຫ້ພວກທ່ານຮູ້.
ເພາະສະນັ້ນຈົ່ງລະວັງທັງຕົວທ່ານເອງ, ແລະຝູງແກະທີ່ພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດຊົງຕັ້ງທ່ານໄວ້ໃຫ້ເປັນຜູ້ດູແລໃຫ້ດີ.
ຂ້າພະເຈົ້າຮູ້ວ່າ ແມ້ແຕ່ໃນພວກທ່ານເອງ ກໍຈະມີບາງຄົນທີ່ກ່າວສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ເຂົາໄປ ເພື່ອຊັກຊວນພວກສາວົກໃຫ້ຫລົງຕາມພວກເຂົາໄປ.
ບັດນີ້ ຂ້າພະເຈົ້າຂໍມອບພວກທ່ານໄວ້ກັບພຣະເຈົ້າ.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ວາງແບບຢ່າງໃຫ້ທ່ານໃນທຸກເລື່ອງແລ້ວ, ໃນການທີ່ຈະຊ່ວຍຄົນທີ່ອ່ອນແອດ້ວຍການເຮັດວຽກ.
ພວກເຂົາໂສກເສົ້າຢ່າງທີ່ສຸດ ເພາະຖ້ອຍຄຳທີ່ເພິ່ນໄດ້ກ່າວ, ພວກເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ເຫັນຫນ້າທ່ານອີກ.
ພວກສາວົກເຫລົ່ານີ້ໄດ້ກາ່ວກັບໂປໂລໂດຍພຣະວິນຍານບໍ່ໃຫ້ຂຶ້ນໄປຍັງກຸງເຢຣູຊາເລັມ.
ຕອນນີ້ຟິລິບມີລູກສາວສີ່ຄົນທີ່ຍັງເປັນຍິງພົມມະຈາຣີ ເປັນຜູ້ປະກາດພຣະວັດຈະນະທັມ.
ພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າກ່າວວ່າ, 'ພວກຢິວໃນກຸງເຢຣູຊາເລັມຈະຜູກມັດຄົນທີ່ເປັນເຈົ້າຂອງເຂັມຂັດນີ້, ແລ້ວພວກເຂົາຈະສົ່ງມອບທ່ານໄວ້ໃນມືຂອງພວກຕ່າງຊາດ.
ຂ້າພະເຈົ້າພ້ອມແລ້ວ, ບໍ່ພຽງແຕ່ຈະຖືກມັດ, ແຕ່ເຖິງແມ່ນຈະຕາຍຢູ່ທີ່ກຸງເຢຣູຊາເລັມ ໂດຍເພາະພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າ.
ເມື່ອພວກເຮົາມາເຖິງກຸງເຢຣູຊາເລັມແລ້ວ ພວກອ້າຍນ້ອງກໍໄດ້ມາຕ້ອນຮັບເຮົາດ້ວຍຄວາມຍິນດີ. ຕື່ນເຊົ້າມາໂປໂລກັບພວກເຮົາກໍໄປຫາຢາໂກໂບ, ແລະພວກຜູ້ອາວຸໂສທຸກຄົນຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ພວກເຂົາໄດ້ຮັບຄຳບອກກຽ່ວກັບທ່ານ, ວ່າທ່ານສັ່ງສອນໃຫ້ພວກຢິວທັງຫມົດທີ່ອາໄສຢູ່ໃນໝູ່ຄົນຕ່າງຊາດໃຫ້ປະຖິ້ມກົດບັນຍັດຂອງໂມເຊ.
ພວກເຂົາຄົງຈະຮູ້ຂ່າວວ່າທ່ານມາ. ເພາະສະນັ້ນເຮົາຈະບອກທ່ານວ່າຕອນນີ້ເຮົາມີສີ່ຄົນທີ່ໃຫ້ຄຳປະຕິຍານຕົວໄວ້. ທ່ານຈົ່ງພາຄົນເຫລົ່ານັ້ນໄປ ແລະ ເຮັດພິທີຊຳລະຕົວທ່ານຮ່ວມກັບພວກເຂົາ, ແລະ ຈ່າຍຄ່າທຳນຽມໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາດ້ວຍ, ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາສາມາດແຖຫົວໄດ້. ເພື່ອທີ່ທຸກຄົນຈະໄດ້ຮູ້ວ່າເລື່ອງລາວຕ່າງໆທີ່ໄດ້ຍິນກ່ຽວກັບທ່ານເປັນຄວາມບໍ່ຈິງ ແລະ ໄດ້ຮູ້ວ່າພວກທ່ານກໍປະຕິບັດຕາມກົດບັນຍັດເຊັ່ນກັນ.
ສ່ວນພວກຕ່າງຊາດທີ່ເຊື່ອນັ້ນເຮົາກໍໄດ້ຂຽນຈົດໝາຍຄຳສັ່ງໃຫ້ພວກເຂົາງົດເວັ້ນຈາກການກິນອາຫານທີ່ບູຊາຮູບເຄົາຣົບ, ງົດຈາກການກິນເລືອດ, ງົດຈາກການກິນເນື້ອສັດທີ່ຖືກຮັດຄໍຕາຍ ແລະ ຫລີກເວັ້ນຈາກການຜິດສິລະທັມທາງເພດ.
ພວກເຂົາຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ, "ຊົນຊາດອິສະຣະເອນເອີຍ, ຈົ່ງຊ່ວຍພວກເຮົາເຖີດ. ຊາຍຄົນນີ້ໄດ້ສອນທຸກຄົນໃນທຸກແຫ່ງໃຫ້ເປັນສັດຕຣູຕໍ່ຊົນຊາດເຮົາຕໍ່ກົດບັນຍັດຂອງໂມເຊ ແລະ ໃນພຣະວິຫານນີ້. ນອກຈາກນີ້, ເຂົາຍັງພາຄົນກຣີກເຂົ້າມາໃນພຣະວິຫານຊຶ່ງເຮັດໃຫ້ສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດແຫ່ງນີ້ເປັນມົນທິນ."
ຄົນທັງເມືອງກໍເກີດອົນລະວົນ, ແລະ ປະຊາຊົນກໍແລ່ນເຂົ້າໄປ ແລະ ຈັບໂປໂລ. ພວກເຂົາດຶງລາກເພິ່ນອອກຈາກພຣະວິຫານແລ້ວກໍປິດປະຕູທັນທີ.
ຫລັງຈາກນັ້ນ ນາຍພົນກໍໄດ້ໄປເຖິງ ແລະ ສັ່ງໃຫ້ຈັບໂຕເພິ່ນດ້ວຍລ່າມໂສ້ສອງເສັ້ນ. ແລ້ວເຂົາກໍຖາມວ່າຜູ້ນີ້ແມ່ນໃຜ ແລະ ລາວໄດ້ເຮັດຫຍັງ.
ປະຊາຊົນໄດ້ຕິດຕາມໄປແລະ ຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ, "ຂ້າມັນເສຍ!"
ຂ້າພະເຈົ້າຂໍອະນຸຍາດທ່ານເວົ້າກັບປະຊາຊົນແດ່ທ້ອນ.
ເພິ່ນຈຶ່ງກ່າວກັບພວກເຂົາເປັນພາສາເຮັບເຣີ.
ເມື່ອປະຊາຊົນໄດ້ຍິນໂປໂລເວົ້າກັບພວກເຂົາເປັນພາສາເຮັບເຣີ, ພວກເຂົາກໍເລີ້ມງຽບສຽງລົງກວ່າເກົ່າ.
ຂ້າພະເຈົ້າເປັນຊາວຢິວ, ເກີດທີ່ເມືອງຕາໂຊໃນແຂວງກີລີເກຍ, ແຕ່ໄດ້ຮັບການສຶກສາໃນເມືອງນີ້ເຄີຍເປັນລູກສິດຂອງຄາມາລິເອນ.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຂົ່ມເຫັງພວກທີ່ຖືທາງນີ້ຈົນເຖິງຕາຍ, ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຜູກມັດທັງຊາຍ ແລະ ຍິງ ແລະ ສົ່ງພວກເຂົາໄວ້ໃນຄຸກ.
ຂ້າພະເຈົ້າລົ້ມລົງກັບພື້ນ ແລະໄດ້ຍິນສຽງຫນຶ່ງເວົ້າກັບຂ້າພະເຈົ້າວ່າ, ' ໂຊໂລ, ໂຊໂລເອີຍ, ເຈົ້າຂົ່ມເຫັງເຮົາເຮັດຫຍັງ?'
ເຮົາຄືເຢຊູຊາວນາຊາເຣັດ, ຜູ້ທີ່ເຈົ້າກຳລັງຂົ່ມເຫັງ.'
ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ສາມາດເບິ່ງເຫັນໄດ້ເນື່ຶອງຈາກຄວາມສະຫວ່າງຂອງແສງນັ້ນ, ດັ່ງນັ້ນຜູ້ທີ່ຢູ່ກັບຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຈູງມືຂ້າພະເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນເມືອງດາມັສກັດ.
ທີ່ນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ພົບກັບຊາຍຄົນຫນຶ່ງຊື່ອານາເນຍ, ເປັນຄົນສັດທາຕາມກົດບັນຍັດ ແລະມີຊື່ສຽງດີໃນຫມູ່ຊາວຢິວທີ່ອາໄສຢູ່ທີ່ນັ້ນ. ເຂົາມາຫາຂ້າພະເຈົ້າ, ຢືນຢູ່ຂ້າງຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ເວົ້າວ່າ 'ອ້າຍໂຊໂລເອີຍ, ທ່ານຈົ່ງເຫັນເຖີດ.' ໃນທັນໃດນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າກໍເບິ່ງເຫັນເຂົາ.
ຈົ່ງລຸກຂຶ້ນ, ຮັບບັບຕິສະມາ ແລະ ຊຳລະຄວາມຜິດບາບຂອງທ່ານ, ດ້ວຍການເອີ້ນອອກພຣະນາມຂອງພຣະອົງ.'
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນພຣະອົງກ່າວກັບຂ້າພະເຈົ້າວ່າ 'ຈົ່ງຮີບອອກຈາກກຸງເຢຣູຊາເລັມໂດຍໄວ, ເພາະພວກເຂົາຈະບໍ່ຍອມຮັບຄຳພະຍານຂອງເຈົ້າກ່ຽວກັບເຮົາ.'
ແຕ່ພຣະອົງຕັດກັບຂ້າພະເຈົ້າວ່າ 'ຈົ່ງອອກໄປ, ເພາະເຮົາຈະສົ່ງເຈົ້າໃຫ້ໄປໄກ ໄປຫາຄົນຕ່າງຊາດ. '''
ພວກເຂົາຮ້ອງກໍໂຍນເສື້ອຄຸມຂອງພວກເຂົາ ແລະ ໂຍນຝຸ່ນລະອອງຂຶ້ນໄປໃນອາກາດ.
ໂປໂລໄດ້ກ່າວກັບນາຍຮ້ອຍທີ່ຢືນຢູ່ຂ້າງໆວ່າ, "ເປັນເລື່ອງຖືກຕ້ອງຕາມກົດຫມາຍແລ້ວບໍ ທີ່ທ່ານຂ້ຽນຕີຄົນທີ່ເປັນຊາວໂຣມ ແລະ ຍັງບໍ່ໄດ້ປະກາດວ່າເຮັດຜິດ
ຂ້າພະເຈົ້າເປັນຄົນສັນຊາດໂຣມແຕ່ກຳເນີດ.
ໃນວັນຮຸ່ງຂຶ້ນ, ນາຍພົນທະຫານຕ້ອງການຮູ້ຄວາມຈິງກ່ຽວກັບຂໍ້ກ່າວຫາຂອງຊາວຢິວ ຕໍ່ຕ້ານໂປໂລ. ດັ່ງນັ້ນເຂົາຈຶ່ງຖອດເຄື່ອງຈອງຈຳຂອງເຂົາອອກ ແລະ ສັ່ງໃຫ້ພວກຫົວຫນ້າປະໂລຫິດ ແລະ ບັນດາສະມາຊິກສະພາມາປະຊຸມກັນ. ຈາກນັ້ນເຂົາກໍພາໂປໂລລົງມາ ແລະໃຫ້ເຂົາຢູ່ທ່າມກາງພວກເຂົາ.
ໂປໂລຈ້ອງເບິ່ງໄປທີ່ສະມາຊິກສະພາ ແລະກ່າວ, "ພີ່ນ້ອງທັງຫລາຍ, ຂ້າພະເຈົ້າມີຊີວິດຢູ່ຕໍ່ພຣະພັກພຣະເຈົ້າດ້ວຍຈິດສຳນຶກອັນດີທຸກຢ່າງຈົນເຖິງທຸກວັນນີ້."
ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຖືກພິພາກສາ ກໍເພາະຂ້າພະເຈົ້າຫມັ້ນໃຈໃນຄວາມຫວັງໃນການຟື້ນຄືນຊີວິດຈາກຄວາມຕາຍ.
ກໍເກີດການໂຕ້ຖຽງລະຫວ່າງພວກຟາຣີຊາຍ ແລະ ພວກຊາດູກາຍ ແລະ ຝູງຊົນກໍແຕກແຍກ. ເນື່ອງຈາກພວກຊາດູກາຍກ່າວວ່າບໍ່ມີການຟື້ນຄືນຊີວິດ.
ນາຍພົນທະຫານຢ້ານວ່າໂປໂລຈະຖືກພວກເຂົາຈັບຈີກເປັນຕ່ອນໆ,
ໃນຄືນຕໍ່ມາ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງຢືນຢູ່ຂ້າງເຂົາ ແລະ ຕັດວ່າ, "ຢ່າຍ້ານເລີຍ, ເພາະເຈົ້າເປັນພະຍານຝ່າຍເຮົາໃນກຸງເຢຣູຊາເລັມ, ດັ່ງນັ້ນເຈົ້າຕ້ອງເປັນພະຍານໃນກຸງໂຣມດ້ວຍ."
ມີພວກຢິວບາງຄົນໄດ້ເຮັດການ ການຕົກລົງ ແລະ ໄດ້ຮຽກຮ້ອງໃຫ້ສາບແຊ່ງຊາບພວກເຂົາ ໂດຍກ່າວວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ກິນ ບໍ່ດື່ມສິ່ງໃດທັງຫມົດຈົນກວ່າໄດ້ຂ້າໂປໂລ.
ພວກເຂົາໄດ້ເດີນທາງໄປຫາພວກຫົວຫນ້າປະໂລຫິດ ແລະ ພວກຜູ້ອາວຸໂສ ແລະ ໄດ້ກ່າວວ່າ, "ເຮົາໄດ້ມອບຕົວເອງຢູ່ພາຍໃຕ້ຄຳສາບແຊ່ງອັນໃຫຍ່ຫລວງ, ທີ່ຈະບໍ່ກິນອີ່ຫຍັງຈົນກວ່າຈະໄດ້ຂ້າໂປໂລ. ດັ່ງນັ້ນ, ຈົ່ງໃຫ້ສະພາບອກນາຍພົນທີ່ຈະນຳເຂົາລົງໄປໃຫ້ແກ່ທ່ານ, ເພື່ອທ່ານຈະຕັດສິນຄະດີຂອງເຂົາໄດ້ຊັດເຈນຫລາຍຍິ່ງຂຶ້ນ. ສຳຫລັບພວກເຮົາ, ພວກເຮົາພ້ອມທີ່ຈະຂ້າເຂົາກ່ອນທີ່ເຂົາຈະມາທີ່ນີ້."
ແຕ່ບຸດຊາຍຂອງນ້ອງສາວໂປໂລໄດ້ຍິນວ່າພວກເຂົາກຳລັງຈັດສາກຖ້າຢູ່, ດັ່ງນັ້ນເຂົາຈຶ່ງໄດ້ໄປ ແລະ ເຂົ້າໄປໃນປ້ອມທະຫານ ແລະ ໄດ້ບອກໂປໂລ.
ຈາກນັ້ນເຂົາໄດ້ຮ້ອງນາຍຮ້ອຍສອງຄົນມາ ແລະ ກ່າວວ່າ, "ໃຫ້ຈັດກອງທະຫານສອງຮ້ອຍຄົນ ແລະ ທະຫານມ້າເຈັດສິບຄົນ ແລະ ນາຍທະຫານຫອກສອງຮ້ອຍຄົນຕຽມພ້ອມທີ່ຈະເດີນທາງໄກໄປຍັງເມືອງກາຍຊາເຣຍ. ທ່ານຈະອອກໃນເວລາເກົ້າໂມງຂອງຄືນນີ້." ເຂົາຍັງໄດ້ສັ່ງໃຫ້ພວກເຂົາຈັດຕຽມສັດໃຫ້ໂປໂລຂີ່ ແລະ ພາເຂົາໄປຫາເຟລິກຜູ້ປົກຄອງເມືອງຢ່າງປອດພັຍ.
ຂ້າພະເຈົ້າຢາກຈະຮູ້ວ່າເຫດໃດພວກເຂົາຈຶ່ງກ່າວຫາເຂົາ, ດັ່ງນັ້ນຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງເອົາລາວລົງມາທີ່ສະພາ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຮູ້ວ່າເຂົາກຳລັງຖືກກ່າວຫາກ່ຽວກົດໝາຍຂອງພວກເຂົາ, ແຕ່ບໍ່ມີຂໍ້ກ່າວຫາໃດທີ່ເຂົາສົມຄວນຕາຍ ຫລື ຖືກຄຸກ.
ເຂົາກ່າວວ່າ, "ເຮົາຈະຟັງເຈົ້າຢ່າງເຕັມທີເມື່ອໂຈດຂອງເຈົ້າມາທີ່ນີ້."
ຈາກນັ້ນເຂົາກໍສັ່ງໃຫ້ຄຸມໂປໂລໄວ້ໃນພຣະຣາດຊະວັງຂອງເຮໂຣດ.
ເນື່ອງຈາກເຮົາໄດ້ພົບວ່າຊາຍຄົນນີ້ຈະເປັນຄົນຍຸແຍ່ ເຮັດໃຫ້ເກີດການກະບົດ ແລະ ເປັນສາເຫດທີ່ເຮັດໃຫ້ຊາວຢິວທຸກຄົນທົ່ວໂລກວຸ້ນວາຍ.ເຂົາຍັງພະຍາຍາມທີ່ຈະທຳລາຍພຣະວິຫານ.
ເຂົາເປັນຜູ້ນຳຂອງລັດທິນາຊາເຣັດ.
ເມື່ອພວກເຂົາພົບຂ້າພຣະເຈົ້າໃນພະວິຫານຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ໂຕ້ຖຽງກັບໃຜ, ແລະ ບໍ່ໄດ້ຍຸຍົງໃຜໃນທັມະສາລາ ຫລືໃນເມືອງ.
ຂ້າພະເຈົ້າສັດຊື່ຕໍ່ທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນທຳບັດຍັດ ແລະ ຄຳພະຍາກອນທີ່ໄດ້ຂຽນໄວ້.
ຂ້າພະເຈົ້າມີຄວາມເຊື່ອຫມັ້ນຢ່າງດຽວກັນໃນພະເຈົ້າເຊັ່ນດຽວກັນກັບຄົນເຫລົ່ານີ້ເຝົ້າລໍຖ້າ ການຟື້ນຂຶ້ນຈາກຄວາມຕາຍຂອງທັງຜູ້ຊອບທັມ ແລະ ຜູ້ບໍ່ຊອບທັມ.
ຂ້າພະເຈົ້ານຳການຊ່ວຍເຫລືອ ແລະ ຂອງປຣະທານໃນເລື່ອງເງິນທອງມາຍັງຊົນຊາດຂອງຂ້າພະເຈົ້າ.
ພວກຢິວບາງຄົນຈາກແຄວ້ນເອເຊຍໄດ້ພົບຂ້າພະເຈົ້າໃນພິທີຊຳລະຕົວໃຫ້ບໍຣິສຸດໃນພຣະວິຫານ.
ແລ້ວເຟລິກ, ໄດ້ຮູ້ເລື່ອງລາວກ່ຽວທາງນັ້ນເປັນຢ່າງດີແລ້ວ
ເຂົາກ່າວວວ່າ, "ເມື່ອໃດກໍຕາມທີ່ລີເຊຍ ຜູ້ບັນຊາການລົງມາຈາກກຸງເຢຣູຊາເລັມ, ເຮົາຈະຕັດສິນຄະດີຂອງທ່ານ.
ຫລັງຈາກນັ້ນຫລາຍວັນ, ເຟລິກໄດ້ກັບມາພ້ອມກັບດູຊີນລາເມຍຂອງເຂົາ, ຊິ່ງເປັນຄົນຢິວ, ແລະ ເຂົາໄປຮ້ອງໂປໂລ ແລະ ຟັງເລື່ອງລາວກ່ຽວກັບຄວາມເຊື່ອໃນພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າຈາກເຂົາ. ແຕ່ເມື່ອໂປໂລໃຫ້ເຫດຜົນກ່ຽວກັບຄວາມຊອບທັມ, ການຄວບຄຸມຕົນເອງ, ແລະ ການພິພາກສາທີ່ຈະມາ
ເຟລິກກໍຢ້ານ ແລະ ໄດ້ກ່າວວ່າ "ຕອນນີ້ຈົ່ງອອກໄປກ່ອນ ເມື່ອມີໂອກາດເຮົາຈະສົ່ງໃຫ້ແກ່ທ່ານ."
ໃນຂະນະດຽວກັນ, ເຂົາກໍຫວັງວ່າໂປໂລຈະໃຫ້ເງິນແກ່ເຂົາ, ດັ່ງນັ້ນເຂົາຈຶ່ງມັກສົ່ງໃຫ້ໂປໂລ ແລະ ໂອ້ລົມກັບເຂົາ. ແຕ່ເມື່ອສອງປີຜ່ານໄປ, ໂປກິໂອເຟຊະໂຕມາເປັນຜູ້ປົກຄອງຕໍ່ຈາກເຟລິກ, ແຕ່ເຟລິກຕ້ອງການການສະຫນັບສະຫນູນກັບຊາວຢິວ, ດັ່ງນັ້ນເຂົາຈຶ່ງປະໂປໂລໃຫ້ຢູ່ພາຍໃຕ້ການຄວບຄຸມຕໍ່ໄປ.
ພວກເຂົາຂໍຄວາມກະລຸນາເຟຊະໂຕກ່ຽວເນື່ອງກັບໂປໂລ ວ່າໃຫ້ເຂົາຮ້ອງໂປໂລໄປຍັງກຸງເຢຣູຊະເລັມ ເພື່ອທີ່ພວກເຂົາຈະສາມາດຂ້າໂປໂລລະຫວ່າງທາງ.
ແຕ່ເຟຊະໂຕໄດ້ຕອບວ່າໂປໂລເປັນນັກໂທດໃນເມືອງກາຍຊາເຣຍ, ແລະ ເຂົາ ເອງກໍຈະກັບໄປທີ່ນັ້ນໃນໄວໆ. ເຂົາກ່າວວ່າ "ຖ້າຊາຍຜູ້ນີ້ມີຄວາມຜິດຢ່າງໃດຢ່າງຫນຶ່ງ, ດັ່ງນັ້ນກໍໃຫ້ຜູ້ທີ່ສາມາດໄປກັບເຮົາໄປຟ້ອງຮ້ອງເຂົາທີ່ນັ້ນເຖີດ."
ດັ່ງນັ້ນເຂົາຈຶ່ງຕອບໂປໂລ ແລະ ກ່າວວ່າ, "ເຈົ້າຕ້ອງການຂຶ້ນໄປຍັງກຸງເຢຣູຊເລັມ ແລະ ໃຫ້ເຂົາຕັດສິນກ່ຽວກັບສິ່ງເຫລົ່ານີ້ທີ່ນັ້ນບໍ.
ເຟຊະໂຕຕ້ອງການທີ່ຈະໄດ້ຮັບການສະຫນັບສະຫນູນຂອງຊາວຢິວ.
ໂປໂລກ່າວວ່າ "ຂ້າພະເຈົ້າຢືນຢູ່ຫນ້າບັນລັງພິ ພາກສາ ຂອງຈັກກະພັດທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຈະຕ້ອງຮັບການຕັດສິນ.
ເຈົ້າອຸທອນຕໍ່ຈັກກະພັດ. ກໍຈະຕ້ອງໄປຫາຈັກກະພັດ.
ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ກ່າວຕໍ່ເລື່ອງນີ້ວ່າບໍ່ແມ່ນທຳນຽມທີ່ຊາວໂຣມຈະມອບສົ່ງຜູ້ໃດ ກ່ອນທີ່ຊາຍຜູ້ທີ່ຖືກກ່າວຫານັ້ນ ຄວນມີໂອກາດທີ່ຈະປະເຊີນກັບໂຈດຂອງເຂົາ ແລະ ປົກປ້ອງຕົວເອງເພື່ອແກ້ຂໍ້ກ່າວຫານັ້ນ.
ພວກເຂົາກັບນຳສະເຫນີຂໍ້ພິພາກກ່ຽວກັບສາສນາຂອງຕົນເອງ ແລະ ກ່ຽວກັບພຣະເຢຊູທີ່ຕາຍໄປແລ້ວເຊິ່ງໂປໂລອ້າງວ່າຍັງມີຊີວິດຢູ່.
ເພາະຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ຈະຂຽນລະບຸໃຫ້ຊັດເຈນເຖິງຈັກກະພັດ. ດ້ວຍເຫດນີ້, ຂ້າພະເຈົ້າຈຶ່ງໄດ້ນຳເຂົາມາໃຫ້ແກ່ທ່ານ ໂດຍສະເພາະຢ່າງຍິ່ງທ່ານອັກຄຣິປາ ເພື່ອທີ່ວ່າຂ້າພະເຈົ້າຈະມີຫຍັງບາງຢ່າງທີ່ຈະຂຽນກ່ຽວກັບຄະດີດັ່ງກ່າວນີ້.
ເພາະເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ມີເຫດຜົນສຳລັບຂ້າພຣະເຈົ້າ ທີ່ຈະສົ່ງນັກໂທດ ແລະ ບໍ່ໄດ້ລະບຸຂໍ້ກ່າວຫາເຂົາ."
ໂປໂລຈຶ່ງຍືນມືອອກມາ ແລະ ໃຫ້ການປົກປ້ອງຕົນເອງ.ຂ້າພຣະອົງມີຄວາມຍິນດີເປັນຢ່າງຍິ່ງ, ກະສັດອັກຄຣິປາ, ທີ່ ໄດ້ແກ້ຄະດີຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງກັບຂໍ້ກ່າວຫາທັງຫມົດຂອງຊາວຢິວ; ໂດຍສະເພາະຢ່າງຍິ່ງພຣະອົງເປັນຜູ້ຊ່ຽວຊານໃນປະເພນີ ແລະ ບັນຫາທຸກຢ່າງຂອງຊາວຢິວ.
ຂ້າພຣະອົງຢູ່ໃນສະຖານະເປັນພວກຄະນະຟາຣີຊາຍ, ທີ່ເຂັ້ມງວດໃນການນັບຖືສາສນາຂອງພວກເຮົາ.
ໂປໂລກ່າວວ່າລາວແລະຊາວຢິວ ກຳ ລັງຫວັງທີ່ຈະບັນລຸ ຄຳ ສັນຍາກ່ຽວກັບການຟື້ນຄືນຊີວິດ.
ຂ້າພະອົງໄດ້ຈັບຜູ້ເຊື່ອຈຳນວນຫລາຍຄຸມຂັງດ້ວຍສິດອຳນາດທີ່ຂ້າພະອົງໄດ້ຮັບຈາກພວກຫົວຫນ້າປະໂລຫິດ, ແລະ ເມື່ອພວກເຂົາຖືກຂ້າຕາຍ, ຂ້າພຣະອົງກໍໄດ້ອອກສຽງຕໍ່ຕ້ານພວກເຂົາ. ຂ້າພຣະອົງໄດ້ລົງໂທດພວກເຂົາຢູ່ຫລາຍຕໍ່ຫລາຍຄັ້ງໃນທຸກທັມະສາລາ ແລະ ຂ້າພະອົງພະຍາຍາມທີ່ຈະບັງຄັບໃຫ້ພວກເຂົາຫມິ່ນປະຫມາດ. ຂ້າພຣະອົງໂກດແຄ້ນພວກເຂົາຢ່າງຮ້າຍ ແລະ ຂ້າພຣະອົງໄດ້ຂົ່ມເຫັງພວກເຂົາແມ້ແຕ່ທີ່ຕ່າງເມືອງ.
ຂ້າພຣະອົງໄດ້ເຫັນແສງສະຫວ່າງຈາກສະຫວັນທີ່ສະຫວ່າງຈ້າກວ່າດວງອາທິດ ແລະ ມັນໄດ້ສ່ອງຢູ່ຮອບທັງຕົວຂ້າພຣະອົງ.
ຂ້າພຣະອົງໄດ້ຍິນສຽງເວົ້າກັບຂ້າພຣະອົງກ່າວເປັນສຽງພາສາເຮັບເຣີວ່າ "ໂຊໂລ, ໂຊໂລເອີຍ ເຈົ້າຂົ່ມເຫັງເຮົາເຮັດຫຍັງ?
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຕອບວ່າ 'ເຮົາຄືເຢຊູຜູ້ທີ່ເຈົ້າໄດ້ຂົ່ມເຫັງ.
ເພາະຈຸດປະສົງເຮົາໄດ້ປາກົດແກ່ເຈົ້າ ເພື່ອແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເຈົ້າເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ ແລະ ເປັນພະຍານເຖິງສິ່ງທີ່ເຈົ້າຮູ້ກ່ຽວກັບເຮົາ ແລະ ສິ່ງທີ່ເຮົາຈະສຳແດງກັບເຈົ້າໃນພາຍພາກຫນ້າ.
ເພື່ອທີ່ວ່າພວກເຂົາໄດ້ຮັບການອະພັຍໃນຄວາມບາບຈາກພຣະເຈົ້າ ແລະ ມໍຣະດົກທີ່ເຮົາມອບໃຫ້ກັບຄົນທັງຫລາຍທີ່ຖືກແຍກໄວ້ແລ້ວໂດຍຄວາມເຊື່ອໃນເຮົາ.'
ຂ້າພຣະອົງໄດ້ກ່າວຖ້ອຍຄຳແກ່ພວກເຂົາ ເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະໄດ້ກັບໃຈ ແລະ ຫັນຫນ້າຫາພຣະເຈົ້າ, ກະທຳຄວາມດີໃຫ້ສົມຄວນກັບການກັບໃຈ.
ເລື່ອງທີ່ຜູ້ເຜີຍພຣະວັດຈະນະ ແລະ ໂມເຊໄດ້ກ່າວໄວ້ວ່າຈະເກີດຂຶ້ນ;ວ່າພຣະຄຣິດຈະຕ້ອງທົນທຸກທໍຣະມານ, ແລະ ພຣະອົງຈະເປັນຄົນທຳອິດທີ່ຟື້ນຈາກຄວາມຕາຍ ແລະ ປະກາດເຖິງຄວາມສະຫວ່າງແກ່ຊາວຢິວ ແລະ ຄົນຕ່າງຊາດ."
ເຟສທັສ ໄດ້ກ່າວດ້ວຍສຽງອັນດັງວ່າ, "ໂປໂລເອີຍ, ເຈົ້າບ້າໄປແລ້ວ.
ໂປໂລປາດຖະຫນາ ວ່າກະສັດອັກກຣິປາຈະກາຍເປັນຄຣິສຕຽນ.
ພວກເຂົາໄດ້ເວົ້າກັນວ່າ " ຊາຍຜູ້ນີ້ ບໍ່ໄດ້ເຮັດສິ່ງໃດ ທີ່ສົມຄວນແກ່ຄວາມຕາຍ ຫລື ຖືກຈອງຈຳ." ອັກຄຣິປາໄດ້ກ່າວແກ່ເຟສທັສວ່າ, "ຊາຍຄົນນີ້ຄວນໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍ ຖ້າລາວບໍ່ໄດ້ຍື່ນອຸທອນໄປຍັງກະສັດຊີຊາ.
ນາຍຮ້ອຍຢູລີໂອໄດ້ມີ ໃຈເມດຕາຕໍ່ໂປໂລ ແລະ ຈຶ່ງໄດ້ອະນຸຍາດໃຫ້ ໂປໂລໄປຫາຫມູ່ເພື່ອນຂອງລາວ ເພື່ອຮັບການດູແລ.
ເກາະກະເຣເຕ, ທີ່ຢູ່ກົງກັນຂວ້າມກັບເມືອງແຫລມສານໂມນ. ພວກເຮົາໄດ້ແລ່ນເຮືອຮອບຊາຍຝັ່ງດ້ວຍຄວາມຍາກລຳບາກ.
ແຕ່ນາຍຮ້ອຍໃຫ້ຄວາມສົນໃຈກັບຫົວຫນ້າ ແລະ ເຈົ້າຂອງເຮືອຫລາຍກວ່າຄຳແນະນຳຂອງໂປໂລ.
ແຕ່ຫລັງຈາກນັ້ນບໍ່ດົນປານໃດ ກໍມີລົມພະຍຸປັ່ນປ່ວນ, ທີ່ຊື່ວ່າລົມຕາເວັນອອກສ່ຽງເຫນືອ, ເລີ່ມຕີເຮົາຈາກທົ່ວເກາະ.
ໃນທີ່ສຸດຄວາມຫວັງທີ່ພວກເຮົາ ຈະລອດຊີວິດນັ້ນກໍຫມົດສິ້ນໄປ.
ເມື່ອຄືນທີ່ຜ່ານມາ ທູດສະຫວັນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຜູ້ທີ່ຂ້າພະເຈົ້ານະມັດສະການ - ທູດສະຫວັນຂອງພຣະອົງໄດ້ຢືນຢູ່ທາງຂ້າງຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ໄດ້ກ່າວວ່າ, "ໂປໂລເອີຍ, ຢ່າຢ້ານເລີຍ, ທ່ານຢືນຕໍ່ຫນ້າຈັກກະພັດຊີຊາ, ແລະ ເບິ່ງເຖີດ, ພຣະເຈົ້າປະທານຄວາມເມດຕາແກ່ທຸກຄົນທີ່ລ່ອງເຮືອກັບທ່ານ.'
ລູກເຮືອຄິດວ່າພວກເຂົາເຂົ້າໃກ້ແຜ່ນດິນແດ່ແລ້ວ
ລູກເຮືອເບິ່ງຫາວິທີອອກຫນີຈາກເຮືອແລະ ໄດ້ຢ່ອນເຮືອຊູຊີບລົງໄປໃນທະເລ, ແລະທຳທ່າເປັນວ່າພວກເຂົາຈະໂຍນສະຫມໍຈາກຫົວເຮືອ.
ໂປໂລກ່າວກັບນາຍຮ້ອຍແລະ ທະຫານວ່າ, "ຖ້າເຫລົ່ານີ້ບໍ່ຢູ່ໃນເຮືອ, ທ່ານກໍບໍ່ສາມາດຮອດໄດ້
ໂປໂລໄດ້ຂໍຮ້ອງພວກເຂົາໃຫ້ກິນອາຫານ.
ພວກເຂົາຈຶ່ງຕັດສາຍສະຫມໍຖິ້ມໄປໃນທະເລ. ໃນເວລາດຽວກັນພວກເຂົາກໍແກ້ເຊືອກທີ່ມັດໂທມຂັດທ້າຍເຮືອ ແລະ ຍົກໃບເຮືອຂຶ້ນເພື່ອໃຫ້ລົມພັດ; ແລະ ດັ່ງນັ້ນພວກເຂົາຈຶ່ງມຸ່ງຫນ້າໄປຍັງຊາຍຫາດ. ແຕ່ເມື່ອພວກເຂົາມາຖິງສະຖານທີ່ ທີ່ກະແສນ້ຳສອງດ້ານບັນຈົບກັນ ແລະເຮືອກໍປິ່ນໄປຄາດິນ. ຫົວເຮືອກໍຕິດຢູ່ນັ້ນ ແລະ ບໍ່ສາມາດຍ້າຍໄດ້, ແຕ່ທ້າຍເຮືອເລີ່ມທີ່ຈະແຕກອອກເພາະຄວາມຮຸນແຮງຂອງຄື້ນ'
ທະຫານວາງແຜນການທີ່ຈະຂ້ານັກໂທດເພື່ອທີ່ຈະບໍ່ໃຫ້ໃຜສາມາດລອຍນ້ຳອອກໄປ ແລະຫລົບຫນີໄດ້
ນາຍຮ້ອຍຕ້ອງການທີ່ຈະຊ່ວຍໂປໂລໃຫ້ລອດຕາຍ.
ຜູ້ທີ່ສາມາດລອຍນ້ຳທີ່ຈະກະໂດດລົງນ້ຳໄປກ່ອນ ແລະເຂົ້າໄປຝັ່ງ. ຈາກນັ້ນຜູ້ທີ່ເຫລືອກໍໄດ້ເຮັດຕາມ ບາງຄົນກໍເກາະເທິງແຜ່ນກະດານ, ບາງຄົນກໍເກາະເທິງສິ່ງຕ່າງໆ ຈາກເຮືອດ້ວຍເຫດນີ້ ເຮົາທຸກຄົນຈຶ່ງເຂົ້າຝັ່ງດ້ວຍຄວາມປອດພັຍ.
ຄົນພື້ນເມືອງບໍ່ພຽງໃຫ້ຄວາມເມດຕາແກ່ພວກເຮົາເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ພວກເຂົາຍັງກໍ່ກອງໄຟ ແລະໃຫ້ການຕ້ອນຮັບພວກເຮົາທຸກຄົນ.
ພວກເຂົາກ່າວຕໍ່ກັນວ່າ, "ຊາຍຄົນນີ້ເປັນຄົນຂ້າຄົນແນ່ນອນ ທີ່ໄດ້ລອດຊີວິດຈາກທະເລ, ຄວາມຍຸຕິທັມກໍຍັງບໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ເຂົາມີຊີວິດຢູ່."
ໄດ້ກ່າວເຂົາເປັນພຣະເຈົ້າ.
ຄົນອື່ນໆ ທີ່ຢູ່ບົນເກາະທີ່ເຈັບປ່ວຍກໍໄດ້ມາຫາ ແລະໄດ້ຮັບການຮັກສາຢຽວຢາ.
ໂປໂລແລະລູກເຮືອຢູ່ເທິງເກາະມານຕາເປັນເວລາສາມເດືອນ.
ເມື່ອໂປໂລໄດ້ພົບພີ່ນ້ອງແລ້ວ, ເຂົາຂອບຄຸນພຣະເຈົ້າ ແລະໄດ້ຮັບກຳລັງໃຈ.
ໂປໂລໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ຢູ່ຄົນດຽວກັບທະຫານທີ່ຄຸມເຂົາໄວ້.
ເຫດເພາະການອຸທອນຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ຂ້າພະເຈົ້າຮ້ອງຂໍທີ່ຈະພົບກັບທ່ານ ແລະ ໄດ້ເວົ້າກັບທ່ານ ນີ້ເປັນເພາະສິ່ງທີ່ອິສະຣາເອນມີຄວາມຫມັ້ນໃຈຈົນຂ້າພະເຈົ້າຖືກລ່າມດ້ວຍໂສ້ນີ້."
ເພາະເຮົາຮູ້ວ່າສິ່ງນີ້ຖືກເວົ້າຕໍ່ຕ້ານໃນທຸກແຫ່ງ."
ລາວໄດ້ນຳສະເຫນີເລື່ອງນີ້ແກ່ພວກເຂົາ, ແລະ ໄດ້ເປັນພະຍານກ່ຽວກັບອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ. ລາວໄດ້ພະຍາຍາມທີ່ຈະຊັກຊວນໃຫ້ພວກເຂົາກ່ຽວກັບພຣະເຢຊູເຈົ້າ, ທັງຈາກກົດຫມາຍຂອງໂມເຊ ແລະ ຈາກຜູ້ທຳນວາຍຕັ້ງແຕ່ເຊົ້າຈົນເຖິງເວລາຕອນແລງ.
ບາງຄົນໄດ້ເຊື່ອສິ່ງທີ່ຖືກກ່າວ, ໃນຂະນະທີ່ຄົນອື່ນໆບໍ່ເຊື່ອ.
ໂປໂລໄດ້ກ່າວຄຳຫນຶ່ງວ່າ, "ພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດ ໄດ້ຊົງກ່າວຜ່ານເອຊາຢາຜູ້ທຳນວາຍຕໍ່ບັນພະບຸຣຸດຂອງທ່ານ.ພຣະອົງກ່າວວ່າ 'ຈົ່ງໄປຫາຄົນເຫລົ່ານີ້ ແລະ ເວົ້າວ່າ, "ພວກເຈົ້າຈະໄດ້ຍິນ, ແຕ່ບໍ່ເຂົ້າໃຈ; ແລະ ເຫັນສິ່ງທີ່ເຈົ້າຈະເຫັນແຕ່ບໍ່ຮັບຮູ້.
ດັ່ງນັ້ນ, ທ່ານຄວນຈະຮູ້ຄວາມລອດຂອງພຣະເຈົ້ານີ້ຖືກສົ່ງໄປຍັງຕ່າງຊາດ, ແລະ ພວກເຂົາຈະຟັງ.
ໄດ້ສອນສິ່ງຕ່າງໆກ່ຽວກັບອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າດ້ວຍຄວາມກ້າຫານ.
ບໍ່ມີໃຜຢຸດເຂົາໄດ້.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງສັນຍາເລື່ອງຂ່າວປະເສີດກ່ອນເວລາຂອງໂປໂລໂດຍຜູ້ທຳນວາຍຂອງພຣະອົງໃນພຣະຄຳພີສັກສິດ.
ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າເກີດໃນເຊື້ອວົງຂອງດາວິດຕາມຝ່າຍເນື້ອກາຍ.
ພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ຖືກປະກາດວ່າ ເປັນພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ ໂດຍການເປັນຄືນຂຶ້ນມາຈາກຄວາມຕາຍ.
ເພື່ອເຫັນແກ່ພຣະຄຸນຂອງພຣະອົງທີ່ໂປໂລໄດ້ຮັບ ໂປໂລໄດ້ໄປປະກາດທ່າມກາງຊົນຊາດຕ່າງໆເພື່ອໃຫ້ເຂົາເຊື່ອຟັງ.
ໂປໂລຂອບພຣະຄຸນພຣະເຈົ້າເພາະຄວາມເຊື່ອຂອງພວກເຂົາໄດ້ຖືກປະກາດໄປທົ່ວໂລກ.
ໂປໂລປາຖາດໜາທີ່ຈະພົບພວກເຂົາເພື່ອທີ່ຈະໃຫ້ຂອງປະທານຝ່າຍວິນຍານບາງຢ່າງເພື່ອຈະເສີມສ້າງພວກເຂົາ.
ໂປໂລບໍ່ສາມາດໄປຢາມໄດ້ຍ້ອນເຂົາຖືກຂັດຂວາງໄວ້ຈົນເຖິງຂະນະນີ້.
ໂປໂລເວົ້າວ່າຂ່າວປະເສີດນັ້ນເປັນຣິດເດດອຳນາດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ໂປໂລອ້າງເຖິງຂໍ້ພຣະຄຳພີທີ່ວ່າ"ຜູ້ທີ່ຊົງຖືວ່າ ເປັນຄົນຊອບທັມເພາະດ້ວຍຄວາມເຊື່ອ ຜູ້ນັ້ນຈະໄດ້ຊີວິດ".
ຄົນອະທັມແລະຄົນບໍ່ຊອບທັມຂັດຂວາງຄວາມຈິງ ເຖິງແມ່ນວ່າສິ່ງທີ່ພວກເຂົາຮູ້ຈັກກ່ຽວກັບພຣະເຈົ້າກໍ່ປາກົດແຈ້ງກັບພວກເຂົາແລ້ວ.
ສິ່ງທີ່ເບິ່ງບໍ່ເຫັນກ່ຽວກັບພຣະເຈົ້ານັ້ນກໍ່ປາກົດແຈ້ງຜ່ານທາງສິ່ງທີ່ພຣະອົງຊົງສ້າງ .
ຣິດດອຳນາດນິຣັນດອນແລະລັກສະນະຄວາມເປັນພຣະເຈົ້າຂອງພຣະເຈົ້ານັ້ນເປັນທີ່ເບິ່ງເຫັນໄດ້ຈະແຈ້ງ.
ຜູ້ທີ່ບໍ່ຖວາຍກຽດແດ່ພຣະເຈົ້າແລະບໍ່ຂອບພຣະຄຸນພຣະອົງພວກເຂົາກໍ່ກາຍເປັນຄົນໂງ່ໃນຄວາມຄິດຂອງພວກເຂົາແລະໃຈພວກເຂົາກໍ່ມືດມົວໄປ.
ພຣະເຈົ້ງຊົງປ່ອຍໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດການຊົ່ວຕາມຣາຄະຕັນຫາໃນໃຈຂອງພວກເຂົາ, ແລະໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດສິ່ງທີ່ໜ້າອັບອາຍຕໍ່ຮ່າງກາຍຂອງກັນແລະກັນ.
ຜູ້ຍິງກໍ່ຮ້ອນຮົນດ້ວຍໄຟກິເລດຕັນຫາຕໍ່ກັນແລະກັນ, ແລະຜູ້ຊາຍກໍ່ຮ້ອນຮົນດ້ວຍໄຟກິເລດຕັນຫາຕໍ່ກັນແລະກັນ.
ພຣະເຈົ້າປ່ອຍໃຫ້ເຂົາມີຈິດໃຈຊົ່ວຮ້າຍໃນການເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນທີ່ບໍ່ສົມຄວນເຮັດ.
ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ມີຈິດໃຈຊົ່ວຮ້າຍກໍ່ຈະເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມອິດສາ, ການຂ້າຟັນ, ການສູ້ຮົບຕົບຕີ, ການຫລອກລວງແລະການຄິດຮ້າຍ.
ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ມີຈິດໃຈຊົ່ວຮ້າຍເຂົ້າໃຈວ່າຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ເຮັດເຊັ່ນນັ້ນສົມຄວນຕາຍ.
ພວກເຂົາກໍ່ຍັງເຮັດສິ່ງບໍ່ຊອບທັມຢູ່ຄືເກົ່າແລະເຫັນດີກັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ເຮັດເຊັ່ນນັ້ນ.
ດ້ວຍວ່າ ເມື່ອເຈົ້າກ່າວໂທດໃສ່ຜູ້ອື່ນ ແລະຍັງເຮັດຢ່າງດຽວກັບພວກເຂົາ ເຈົ້າກໍ່ກ່າວໂທດໃສ່ຕົນເອງ.
ພຣະເຈົ້າຊົງພິພາກສາຕາມຄວາມຈິງເມື່ອພຣະອົງຕັດສິນຄົນທັງຫລາຍທີ່ເຮັດສິ່ງບໍ່ຊອບທຳ.
ຄວາມອົດທົນແລະຄຸນງາມຄວາມດີຂອງພຣະເຈົ້າໝາຍເຖິງການນຳຄົນໄປສູ່ການກັບໃຈ.
ຄົນທີ່ມີຫົວໃຈແຂງກະດ້າງ, ແລະບໍ່ຍອມກັບໃຈຕໍ່ພຣະເຈົ້າ ກຳລັງສະສົມຄວາມໂກດຮ້າຍໄວ້ໃຫ້ຕົນເອງສຳລັບວັນແຫ່ງການພິພາກສາອັນຊອບທຳຂອງພຣະເຈົ້າ.
ສຳລັບຄົນທີ່ມີຄວາມພຽນພະຍາຍາມ, ກະທຳດີຈະໄດ້ຮັບຊີວິດນິຣັນດອນ.
ຄົນທີ່ເຊື່ອຟັງຄວາມຊົ່ວຈະໄດ້ຮັບຄວາມໂກດຮ້າຍ, ຄວາມໂກດແຄ້ນອັນເຜັດຮ້ອນ, ຄວາມຍາກລຳບາກ, ແລະຄວາມຫຍຸ້ງຍາກ.
ພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເຫັນແກ່ໜ້າຜູ້ໃດເພາະຜູ້ທີ່ເຮັດບາບ, ບໍ່ວ່າຈະເປັນຊາວຢິວຫລືຊາວກຣີກ, ກໍ່ຈະຈິບຫາຍເໝືອນກັນ.
ຜູ້ທີ່ເຮັດຕາມພຣະບັນຍັດເປັນຜູ້ຊອບທັມຕໍ່ພຣະພັກພຣະເຈົ້າ.
ເມື່ອພວກເຂົາປະຕິບັດຕາມກົດບັນຍັດ ໂດຍນິໄສປົກກະຕິແລ້ວ ເຖິງແມ່ນພວກເຂົາບໍ່ມີກົດບັນຍັດກໍ່ຕາມ ແຕ່ກໍ່ຍັງເປັນກົດບັນຍັດຂອງຕົວພວກເຂົາເອງ.
ໂປໂລທ້າທາຍພວກເຂົາວ່າຖ້າພວກເຂົາສອນຄົນອື່ນກ່ຽວກັບກົດບັນຍັດ, ພວກເຂົາກໍ່ຄວນສອນຕົວເອງເຊັ່ນກັນ.
ໂປໂລກ່າວເຖິງຄວາມບາບຂອງການລັກຊັບ, ການຫລິ້ນຊູ, ແລະການປຸ້ນວິຫານ.
ພຣະນາມຂອງພຣະເຈົ້າຖືກໝິ່ນປະໝາດເພາະຜູ້ນຳຊາວຢິວສອນເລື່ອງກົດບັນຍັດແຕ່ເຮັດຜິດກົດບັນຍັດເອງ.
ໂປໂລກ່າວວ່າການເຂົ້າພິທີຕັດຂອງຄົນຢິວບໍ່ສາມາດຖືວ່າເຂົ້າພີທີຕັດຖ້າຄົນນັ້ນລະເມີດຕໍ່ກົດບັນຍັດ.
ໂປໂລກ່າວວ່າການບໍ່ເຂົ້າພິທີຕັດຂອງຄົນຕ່າງຊາດນັ້ນຖືວ່າເປັນການເຂົ້າພິທີຕັດ ຖ້າວ່າຄົນນັ້ນປະຕິບັດຕາມກົດບັນຍັດ.
ໂປໂລບອກວ່າຄົນຢິວແທ້ນັ້ນເປັນຄົນຢິວພາຍໃນດ້ວຍການເຂົ້າພິທີຕັດດ້ວຍໃຈ.
ຢິວແທ້ໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງຈາກພຣະເຈົ້າ.
ປະໂຫຍດທີ່ສຳຄັນທີ່ສຸດຂອງຄົນຢິວຄື ພວກເຂົາເປັນຜູ້ຮັບມອບຄວາມໄວ້ວາງໃຈໃຫ້ໄດ້ຮັບການເປີດເຜີຍສຳແດງຈາກພຣະເຈົ້າ.
ເຖິງແມ່ນວ່າມະນຸດທຸກຄົນເປັນຄົນເວົ້າຕົວະ, ແຕ່ພຣະເຈົ້າກ່າວແຕ່ຄວາມຈິງ.
ເພາະພຣະເຈົ້າຊົງຊອບທັມ, ພຣະອົງຈຶ່ງສາມາດພິພາກສາໂລກໄດ້.
ການພິພາກສາຈະເກີດຂຶ້ນກັບຄົນທີ່ເວົ້າວ່າ, “ຂໍໃຫ້ເຮົາເຮັດຊົ່ວ, ເພື່ອສິ່ງທີ່ດີຈະມາເຖິງ".
ມີຄຳຂຽນໄວ້ວ່າບໍ່ມີໃຜຈັກຄົນດຽວທີ່ເປັນຄົນຊອບທັມ, ບໍ່ມີເລີຍ.
ຕາມສິ່ງທີ່ມີຂຽນໄວ້, ບໍ່ມີໃຜຈັກຄົນດຽວທີ່ເຂົ້າໃຈແລະບໍ່ມີໃຜຈັກຄົນທີ່ສະແຫວງຫາພຣະເຈົ້າ.
ບໍ່ມີມະນຸດຄົນໃດທີ່ຊົງຖືວ່າເປັນຄົນຊອບທຳດ້ວຍການເຮັດຕາມກົດບັນຍັດ.
ຄວາມຮູ້ເລື່ອງຄວາມບາບແມ່ນມາຈາກກົດບັນຍັດ.
ການເປັນພຣະຍານຂອງກົດບັນຍັດແລະຜູ້ທຳນວາຍ ຈຶ່ງມີຄວາມຊອບທັມ ໂດຍບໍ່ອີງໃສ່ກົດບັນຍັດ ປະຈຸບັນໄດ້ຖືກເປີດເຜີຍແລ້ວ.
ຄວາມຊອບທັມທີ່ບໍ່ອີງໃສ່ກົດບັນຍັດແມ່ນຄວາມຊອບທັມຂອງພຣະເຈົ້າຜ່ານຄວາມເຊື່ອໃນພຣະເຢຊູຄຣິດສຳລັບທູກຄົນທີ່ເຊື່ອ.
ບຸກຄົນນັ້ນໄດ້ຮັບຄວາມຊອບທັມຕໍ່ພຣະພັກພຣະເຈົ້າໂດຍພຣະຄຸນຂອງພຣະອົງຜ່ານທາງການໄຖ່ທີ່ຢູ່ໃນພຣະເຢຊູຄຣິດ
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງຈັດຕຽມພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າໃຫ້ເປັນຜູ້ທີ່ລຶບລ້າງບາບກັມໂດຍທາງພຣະໂລຫິດຂອງພຣະອົງ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພຣະອົງທີ່ໃຫ້ຄວາມຊອບທັມແກ່ທຸກຄົນທີ່ເຊື່ອໃນພຣະເຢຊູຄຣິດ.
ບຸກຄົນນັ້ນໄດ້ຮັບຄວາມຊອບທັມໂດຍຄວາມເຊື່ອໂດຍປາສະຈາກການປະຕິບັດຕາມກົດບັນຍັດ.
ພຣະເຈົ້າຊົງໃຫ້ທັງສອງເປັນຜູ້ຊອບທັມໂດຍທາງຄວາມເຊື່ອ.
ເຮົາຄວນຍົກຊູກົດບັນຍັດໂດຍທາງຄວາມເຊື່ອ.
ອັບຣາຮາມມີເຫດຜົນທີ່ຈະອວດອ້າງໄດ້ຖ້າເພິ່ນໄດ້ຮັບຄວາມຊອບທັມຍ້ອນສິ່ງທີ່ເພິ່ນໄດ້ເຮັດ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ເຊື່ອພຣະເຈົ້າ, ແລະຍ້ອນຄວາມເຊື່ອນັ້ນ ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງຖືວ່າ ເພິ່ນເປັນຄົນຊອບທັມ.
ພຣະເຈົ້າຊົງເຮັດໃຫ້ຄົນອະທັມກາຍເປັນຄົນຊອບທັມ.
ຕາມຄຳກ່າວຂອງດາວິດ, ບຸກຄົນທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງຍົກໂທດບາບກໍ່ຈະໄດ້ຮັບພຣະພອນແລະອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກໍ່ບໍ່ໄດ້ນັບຄວາມບາບຂອງພວກເຂົາ.
ຄວາມເຊື່ອຂອງອັບຣາຮາມຖືກນັບວ່າເປັນຄວາມຊອບທັມກ່ອນທີ່ເພິ່ນຈະເຂົ້າພິທີຕັດ.
ອັບຣາຮາມເປັນບິດາຂອງທຸກຄົນທີ່ເຊື່ອ, ທັງຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ເຂົ້າພິທີຕັດແລະຄົນທີ່ເຂົ້າພິທີຕັດ.
ມັນເປັນພຣະສັນຍາທີ່ໄດ້ໃຫ້ກັບອັບຣາຮາມແລະລູກຫລານຂອງເພິ່ນວ່າ ໂລກນີ້ຈະເປັນຂອງພວກເຂົາ.
ຖ້າພຣະສັນຍາຂອງອັບຣາຮາມຜ່ານມາທາງກົດບັນຍັດແລ້ວຄວາມເຊື່ອຈະບໍ່ມີປະໂຫຍດແລະພຣະສັນຍາຈະບໍ່ເປັນຄວາມຈິງ.
ພຣະສັນຍາດັ່ງກ່າວໄດ້ຊົງປະທານໃຫ້ໂດຍຄວາມເຊື່ອ ເພື່ອວ່າມັນຈະເປັນໂດຍພຣະຄຸນ, ແລະເປັນທີ່ວາງໃຈແກ່ຜູ້ທີ່ເຊື່ອທຸກຄົນ.
ໂປໂລບອກວ່າພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງບັນດານໃຫ້ຄົນທີ່ຕາຍແລ້ວມີຊີວິດຄືນມາແລະຊົງເອີ້ນສິ່ງຕ່າງໆທີ່ບໍ່ມີໃຫ້ເກີດມີຂຶ້ນມາ.
ພຣະເຈົ້າຊົງສັນຍາກັບອັບຣາຮາມຕອນເພິ່ນມີອາຍຸປະມານຮ້ອຍປີແລະຊາຣາກໍ່ເປັນໝັນ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ຫມັ້ນໃຈໃນພຣະເຈົ້າແລະບໍ່ລັງເລໃຈໃນຄວາມເຊື່ອ.
ເພິ່ນເຊື່ອໝັ້ນນວ່າພຣະເຈົ້າຊົງຣິດອຳນາດຈະເຮັດໃຫ້ສຳເລັດຕາມພຣະສັນຍາທີ່ມີໄວ້ກັບຕົນ.
ເລື່ອງລາວຂອງອັບຣາຮາມໄດ້ຂຽນໄວ້ເພື່ອເປັນປະໂຫຍດແກ່ພວກເຮົາແລະເປັນປະໂຫຍດແກ່ຕົວເພິ່ນເອງ.
ພວກເຮົາເຊື່ອວ່າພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງບັນດານໃຫ້ພຣະອົງເປັນຄືນມາຈາກຄວາມຕາຍ, ພຣະອົງຜູ້ຊົງຖືກມອບໄວ້ໃຫ້ເຖິງແກ່ຄວາມຕາຍ ເພາະບາບກັມຂອງພວກເຮົາ ເພື່ອໃຫ້ເຮົາຖືວ່າເປັນຄົນຊອບທັມຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງ.
ເພາະພວກເຂົາໄດ້ຮັບການເຮັດໃຫ້ເປັນຜູ້ຊອບທັມໂດຍຄວາມເຊື່ອ, ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈິ່ງມີສັນຕິສຸກກັບພຣະເຈົ້າໂດຍຜ່ານທາງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດ.
ຄວາມທຸກຍາກພາໃຫ້ເກີດຄວາມອົດທົນ, ການຍອມຮັບ,ແລະຄວາມຫມັ້ນໃຈ.
ພຣະເຈົ້າພິສູດຄວາມຮັກຂອງພຣະອົງຕໍ່ພວກເຮົາ,ໃນຂະນະທີ່ພວກເຮົາເປັນຄົນບາບ, ພຣະຄຣິດໄດ້ສິ້ນພຣະຊົນເພື່ອພວກເຮົາ.
ເມື່ອໄດ້ຮັບການພິສູດໂດຍພຣະໂລຫິດຂອງພຣະຄຣິດ, ຜູ້ເຊື່ອຈະໄດ້ພົ້ນຈາກຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ທີ່ບໍ່ເຊື່ອເປັນສັດຕູກັບພຣະເຈົ້າກ່ອນທີ່ພວກເຂົາຈະຄືນດີກັບພຣະເຈົ້າໂດຍທາງພຣະເຢຊູ.
ເພາະຄວາມບາບຂອງມະນຸດຄົນດຽວ, ຄວາມບາບຈິ່ງເຂົ້າມາໃນໂລກ, ຄວາມຕາຍໄດ້ເຂົ້າມາໂດຍທາງຄວາມບາບ, ແລະຄວາມຕາຍຈຶ່ງລາມໄປຍັງມະນຸດທຸກຄົນ.
ອາດາມເປັນຜູ້ຊາຍຄົນນັ້ນທີ່ເຮັດບາບແລ້ວນຳບາບເຂົ້າມາໃນໂລກ.
ໂດຍບາບຂອງອາດາມຫລາຍຄົນໄດ້ເສຍຊີວິດ, ແຕ່ໂດຍຂອງປະທານທີ່ມາດ້ວຍພຣະຄຸນທີ່ມາຈາກພຣະເຈົ້າກໍ່ມີບໍຣິບູນແກ່ຄົນຈຳນວນຫລວງຫລາຍ.
ການພິພາກສາຂອງການຕັດສິນລົງໂທດແມ່ນເກີດມາຈາກບາບຂອງອາດາມ, ແຕ່ຄວາມຊອບເປັນຜົນມາຈາກຂອງປະທານຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຄວາມຕາຍໄດ້ຄອບຄອງຈາກບາບຂອງອາດາມ, ແລະພວກເຮົາກໍ່ໄດ້ຮັບການຄອບຄອງດ້ວຍປະທານຈາກພຣະເຈົ້າໂດຍຜ່ານທາງຊີວິດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ.
ມີຫລາຍຄົນທີ່ເຮັດບາບໂດຍຜ່ານການບໍ່ເຊື່ອຟັງຂອງອາດາມ, ແລະອີກຫລາຍຄົນຈະຕ້ອງເປັນຜູ້ຊອບທັມຜ່ານການເຊື່ອຟັງຂອງພຣະຄຣິດ.
ກົດບັນຍັດຖືກນຳເຂົ້າມາປະກອບເພື່ອທີ່ວ່າການລະເມີດຈະປາກົດຫລາຍຂຶ້ນ.
ພຣະຄຸນຂອງພຣະເຈົ້າຈະປາກົດຫລາຍຂຶ້ນຫລາຍກວ່າການລະເມີດ.
ມັນບໍ່ເປັນຢ່າງນັ້ນດອກ.
ຜູ້ທີ່ຮັບບັບຕິສະມາເຂົ້າໃນພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາຮ່ວມເຂົ້າໃນຄວາມຕາຍຂອງພຣະຄຣິດດ້ວຍ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນດຳເນີນຕາມຊີວິດໃຫມ່.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໄດ້ຮ່ວມກັບພຣະຄຣິດໃນການສິ້ນພຣະຊົນແລະການຟື້ນຄືນມາຈາກຕາຍຂອງພຣະອົງ.
ຕົວເກົ່າຂອງເຮົາຖືກຄຶງໄວ້ກັບພຣະຄຣິດເພື່ອທີ່ວ່າເຮົາຈະບໍ່ໄດ້ເປັນທາດຂອງຄວາມບາບອີກຕໍ່ໄປ.
ພວກເຮົາຮູ້ແລ້ວວ່າຄວາມຕາຍຈະບໍ່ມີອຳນາດເໜືອພຣະຄຣິດອີກຕໍ່ໄປເພາະວ່າພຣະຄຣິດໄດ້ຖືກຊົງບັນດານໃຫ້ເປັນຄືນມາຈາກຄວາມຕາຍ.
ພຣະຄຣິດຊົງສິ້ນພຣະຊົນພຽງຄັ້ງດຽວເພື່ອຄົນທຸກຄົນ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນຖືວ່າຕົນເອງເປັນຄົນທີ່ຕາຍຕໍ່ຄວາມບາບແລ້ວ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອມີຊີວິດຢູ່ເພື່ອພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນມອບອະໄວຍະວະທຸກພາກສ່ວນຂອງຮ່າງກາຍໃຫ້ກັບພຣະເຈົ້າເພື່ອເປັນເຄື່ອງໃຊ້ສຳລັບຄວາມຊອບທັມ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຢູ່ພາຍໃຕ້ພຣະຄຸນຂອງພຣະເຈົ້າເຊິ່ງເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາສາມາດຄວບຄຸມຄວາມບາບໄດ້.
ຜົນສຸດທ້າຍຂອງຄົນທີ່ເຮັດໃຫ້ຕົນເອງເປັນທາດຂອງຄວາມບາບນັ້ນຄືຄວາມຕາຍ.
ຜົນສຸດທ້າຍຂອງຄົນທີ່ເຮັດຕົນເອງໃຫ້ເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະເຈົ້າຄືຄວາມຊອບທັມ.
ຜົນສຸດທ້າຍສຳລັບຄົນທີ່ເຮັດຕົນເອງໃຫ້ເປັນຄົນຮັບໃຊ້ຂອງຄວາມບາບຄືຄວາມຕາຍ.
ທາດຂອງພຣະເຈົ້າມີຜົນຕອບແທນສຳລັບການຊຳລະໃຫ້ບໍລິສຸດ.
ຄ່າຈ້າງຂອງຄວາມບາບຄືຄວາມຕາຍ.
ຂອງພຣະຣາຊທານທີ່ມາແຕ່ພຣະເຈົ້າຄືຊີວິດນິຣັນດອນ.
ກົດບັນຍັດຄວບຄຸມຄົນໆໜຶ່ງຕາບເທົ່າທີ່ເຂົາຍັງມີຊີວິດຢູ່.
ຍິງທີ່ແຕ່ງງານແລ້ວຈະຕ້ອງຜູກພັນຢູ່ກັບຜົວຂອງຕົນຕາມກົດໝາຍຈົນກວ່າຜົວຂອງລາວຈະຕາຍໄປ.
ເມື່ອນາງເປັນອິດສະຫລະຈາກການແຈ່ງງານ, ນາງສາມາດແຕ່ງງານກັບຊາຍອື່ນໄດ້ໂດຍບໍ່ຜິດໃນຖານຫລິ້ນຊູ້.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຖືກເຮັດໃຫ້ຕາຍຕໍ່ກົດບັນຍັດໂດຍທາງພຣະກາຍຂອງພຣະຄຣິດ.
ໂດຍການຖືກເຮັດໃຫ້ຕາຍຕໍ່ກົດບັນຍັດ, ຜູ້ທີ່ເຊື່ອສາມາດທີ່ຈະເຂົ້າຮ່ວມກັບພຣະຄຣິດໄດ້.
ກົດບັນຍັດເຮັດໃຫ້ຮູ້ຈັກວ່າອັນໃດຄືບາບ.
ບໍ່, ກົດບັນຍັດບໍ່ແມ່ນບາບ.
ບາບ, ໄດ້ຖືເອົາຂໍ້ຂອງກົດບັນຍັດ, ເປັນຊ່ອງທາງຍົວະເຍົ້າຕັນຫາຊົ່ວທຸກຢ່າງໃຫ້ເກີດຂຶ້ນໃນຕົວເຮົາ.
ກົດບັນຍັດເປັນສິ່ງສັກສິດໃນຕົວ, ແລະຂໍ້ບັນຍັດກໍ່ສັກສິດ, ຍຸດຕິທັມ, ແລະດີງາມ.
ໂປໂລບອກວ່າຄວາມບາບ, ໂດຍທາງກົດບັນຍັດ, ນຳຄວາມຕາຍມາສູ່ລາວ.
ເມື່ອໂປໂລເຮັດໃນສິ່ງທີ່ບໍ່ຢາກເຮັດແລ້ວ, ລາວກໍ່ເຫັນພ້ອມວ່າກົດບັນຍັດນັ້ນຖືກຕ້ອງ.
ແມ່ນຄວາມບາບທີ່ອາໄສຢູ່ໃນຕົວຂອງໂປໂລເປັນຜູ້ເຮັດໃນສິ່ງທີ່ລາວບໍ່ຢາກເເຮັດ.
ບໍ່ມີສິ່ງດີໆຈັກຢ່າງທີ່ຢູ່ໃນຕົວຂອງໂປໂລ.
ໂປໂລພົບຫລັກທັມໃນຕົວລາວວ່າຢາກເຮັດສິ່ງດີ, ແຕ່ສິ່ງທີ່ຊົ່ວໃນຕົວລາວກໍ່ມາຕັນລາວໄວ້.
ກົດອີກຢ່າງໜຶ່ງຢູ່ໃນຮ່າງກາຍໂປໂລມີຄວາມພໍໃຈປິຕິຍິນດີຕໍ່ກົດບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ໂປໂລພົບວ່າໃນສ່ວນຕ່າງໆຂອງຮ່າງກາຍເຮັດໃຫ້ລາວຕົກເປັນທາດຕໍ່ກົດຂອງຄວາມບາບ.
ໂປໂລໂມທະນາຂອບພຣະຄຸນພຣະເຈົ້າອົງທີ່ດຳເນີນການນີ້ ໂດຍທາງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ກົດຂອງພຣະວິນຍານແຫ່ງຊີວິດໃນພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້ານັ້ນໄດ້ເຮັດໃຫ້ໂປໂລເປັນອິດສະຫລະຈາກກົດຂອງຄວາມບາບແລະຄວາມຕາຍ.
ກົດບັນຍັດບໍ່ສາມາດເຮັດໄດ້ເພາະເນື້ອກາຍເຮັດໃຫ້ອ່ອນກຳລັງເສຍ.
ຜູ້ທີ່ດຳເນີນຊີວິດຕາມພຣະວິນຍານກໍ່ໃສ່ໃຈໃນສິ່ງທີ່ເປັນຝ່າຍພຣະວິນຍານ.
ເນື້ອໜັງເປັນສັດຕູຕໍ່ພຣະເຈົ້າເພາະບໍ່ຍອມຢູ່ໃຕ້ກົດບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ເປັນຂອງພຣະເຈົ້າຂາດພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດຂອງພຣະຄຣິດທີ່ຢູ່ໃນພວກເຂົາ.
ພຣະເຈົ້າປະທານຊີວິດແກ່ຮ່າງກາຍທີ່ຕ້ອງຕາຍຂອງຜູ້ທີ່ເຊື່ອໂດຍຜ່ານທາງພຣະວິນຍານຂອງພຣະອົງ, ຜູ້ທີ່ສະຖິດຢູ່ໃນຜູ້ທີ່ເຊື່ອ.
ພຣະວິນຍານຂອງພຣະເຈົ້າຊົງນຳພາຜູ້ໃດຜູ້ນັ້ນແລະເປັນບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈະຖືກລວມເຂົ້າໃນຄອບຄົວຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ໂດຍການຮັບຮອງເອົາເປັນບຸດ.
ໃນຖານະທີ່ເປັນບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໄດ້ຮັບມໍລະດົກຈາກພຣະເຈົ້າແລະເປັນຜູ້ຮ່ວມຮັບມໍລະດົກຮ່ວມກັບພຣະຄຣິດດ້ວຍ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຕ້ອງອົດທົນຕໍ່ຄວາມທຸກຍາກລຳບາກແຫ່ງຍຸກປະຈຸບັນເພື່ອທີ່ວ່າຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈະໄດ້ຮັບສັກສີກັບພຣະຄຣິດເມື່ອພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ຮັບການເປີດເຜີຍ.
ໃນປະຈຸບັນນີ້, ການຊົງສ້າງຢູ່ພາຍໃຕ້ການເປັນທາດຂອງການເສື່ອມສູນ.
ໃນມື້ໜຶ່ງສັບພຣະສິ່ງທີ່ພຣະອົງຊົງສ້າງນັ້ນ ຈະຖືກປົດປ່ອຍໃຫ້ເປັນອິດສະຫລະຈາກອຳນາດຂອງຄວາມເສື່ອມສູນ ແລະຈະມີອິດສະຫລະພາບອັນຄວາມຮຸ່ງເຮືອງແຫ່ງບັນດາລູກຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ເຊື່ອຄວນຈະລໍຄອຍການໄຖ່ຮ່າງກາຍດ້ວຍຄວາມໝັ້ນໃຈແລະຄວາມອົດທົນ.
ພຣະວິນຍານເອງກໍ່ຊົງອະທິຖານຂໍແທນຜູ້ທີ່ເຊື່ອຕາມພຣະປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະອົງຊົງເຮັດວຽກຮ່ວມກັບຄົນທັງຫລາຍທີ່ຮັກພຣະອົງ ເພື່ອໃຫ້ເກີດຜົນດີໃນທຸກສິ່ງ ຄືຄົນທັງປວງທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງເອີ້ນຕາມພຣະປະສົງຂອງພຣະອົງ.
ພຣະອົງຊົງກຳນົດໄວ້ກ່ອນ ເພື່ອໃຫ້ເປັນໄປຕາມແບບລັກສະນະແຫ່ງພຣະບຸດຂອງພຣະອົງ.
ຜູ້ທີ່ພຣະອົງຊົງກຳນົດໄວ້ແລ້ວນັ້ນ, ພຣະອົງກໍ່ຊົງເອີ້ນມາ, ຊົງຖືວ່າເປັນຜູ້ຊອບທຳ, ແລະໄດ້ຮັບສະຫງ່າຣາສີຮ່ວມກັບພຣະອົງ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຮູ້ວ່າພຣະເຈົ້າຈະປະທານທຸກສິ່ງໃຫ້ແກ່ພວກເຂົາເພາະວ່າ ພຣະເຈົ້າຜູ້ບໍ່ໄດ້ຊົງຫວງພຣະບຸດຂອງພຣະອົງເອງແຕ່ຊົງປະທານພຣະບຸດນັ້ນໄວ້ເພື່ອປະໂຫຍດແກ່ຜູ້ທີ່ເຊື່ອທຸກຄົນ.
ພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າໄດ້ນັ່ງຢູ່ກຳ້ຂວາພຣະຫັດຂອງພຣະເຈົ້າພຣະອົງນັ້ນແລະທີ່ຊົງອະທິຖານອ້ອນວອນຂໍເພື່ອພວກເຮົາ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອມີໄຊຊະນະຢ່າງເຫລືອລົ້ນ ໂດຍທາງພຣະອົງຜູ້ຊົງຮັກພວກເຮົາທັງຫລາຍນັ້ນ.
ໂປໂລເຊື່ອໝັ້ນວ່າສິ່ງທີ່ພຣະອົງຊົງສ້າງຂຶ້ນນັ້ນບໍ່ສາມາດແຍກຜູ້ທີ່ເຊື່ອອອກຈາກຄວາມຮັກຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້.
ໂປໂລເຕັມໃຈທີ່ຈະຖືກສາບແຊ່ງແລະຖືກຕັດຂາດຈາກພຣະຄຣິດເພາະເຫັນແກ່ພີ່ນ້ອງຂອງລາວ.
ຊາວອິດສະຣາເອນໄດ້ຮັບການຊົງໃຫ້ເປັນລູກພຣະເຈົ້າ, ໃຫ້ພວກເຂົາຮັບສະຫງ່າຣາສີ, ຮັບພັນທະສັນຍາ, ຮັບກົດບັນຍັດ, ການນະມັດສະການສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າ, ແລະພຣະສັນຍາຕ່າງໆ.
ໂປໂລບອກວ່າບໍ່ແມ່ນທຸກຄົນໃນອິດສະຣາເອນຈະເປັນຄົນອິດສະຣາເອນຢ່າງແທ້ຈິງ, ແລະບໍ່ແມ່ນທຸກຄົນທີ່ເກີດຈາກເຊື້ອສາຍຂອງອັບຣາຮາມຈະເປັນລູກຂອງພຣະອົງຢ່າງແທ້ຈິງ.
ລູກຂອງເນື້ອໜັງບໍ່ຊົງຖືນັບວ່າເປັນບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ບຸດທີ່ເກີດຕາມພຣະສັນຍາຊົງຖືວ່າເປັນລູກຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຈຸດປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າຕາມການຊົງເລືອກເປັນສາເຫດເບື້ອງຫລັງຂອງຄຳກ່າວທີ່ກ່າວແກ່ນາງເຣເບກາ.
ສາເຫດທີ່ຢູ່ເບື້ອງຫລັງຂອງປະທານຂອງພຣະເຈົ້າແຫ່ງຄວາມເມດຕາແລະຄວາມກະລຸນາແມ່ນການຊົງເລືອກຂອງພຣະເຈົ້າ.
ສາເຫດທີ່ບໍ່ຢູ່ເບື້ອງຫລັງຂອງປະທານແຫ່ງຄວາມເມດຕາແລະຄວາມກະລຸນາຂອງພຣະເຈົ້ານັ້ນ ບໍ່ແມ່ນພຣະປະສົງຫລືການກະທຳຂອງຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບຂອງປະທານ.
ໂປໂລຕອບວ່າ, "ເຈົ້າເປັນຜູ້ໃດ ຈຶ່ງກ້າກ່າວໂຕ້ຕອບພຣະເຈົ້າໄດ້?“
ພຣະອົງຊົງອົດກັ້ນໄວ້ດົນນານຕໍ່ພວກເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ຈັດຕຽມໄວ້ສຳລັບຄວາມຈິບຫາຍ.
ພຣະເຈົ້າສຳແດງພຣະສະຫງ່າຣາສີອັນອຸດົມສົມບູນຂອງພຣະອົງແກ່ບັນດາຜູ້ທີ່ຊົງຈັດຕຽມໄວ້.
ພຣະອົງຊົງເອີ້ນເອົາຈາກທັງຊາວຢິວແລະຄົນຕ່າງຊາດດ້ວຍ ຄືຜູ້ທີ່ພຣະອົງຊົງເມດຕາ.
ຈາກລູກທັງໝົດຂອງອິດສະຣາເອນ, ພວກທີ່ເຫລືອຢູ່ຈະໄດ້ຮັບຄວາມພົ້ນ.
ຄົນຕ່າງຊາດໄດ້ຮັບຄວາມຊອບທັມໂດຍທາງຄວາມເຊື່ອ.
ຊາວອິດສະຣາເອນບໍ່ປະສົບຜົນສຳເລັດ ເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ດິ້ນລົນໂດຍຄວາມເຊື່ອ, ແຕ່ໄດ້ຊອກຫາດ້ວຍການປະຕິບັດ.
ອິດສະຣາເອນສະດຸດກ້ອນຫິນທີ່ໃຫ້ສະດຸດນັ້ນ.
ຜູ້ທີ່ບໍ່ສະດຸດ, ແຕ່ມີຄວາມເຊື່ອ, ຈະບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມລະອາຍຈັກເທື່ອ.
ຄວາມປາຖະຫນາຂອງໂປໂລຕໍ່ພີ່ນ້ອງຊາວອິດສະຣາເອນແມ່ນຂໍໃຫ້ພວກເຂົາໄດ້ພົ້ນ.
ຊາວອິດສະຣາເອນກຳລັງພະບາຍາມຕັ້ງຄວາມຊອບທັມຂອງພວກເຂົາເອງ.
ຊາວອິດສະຣາເອນບໍ່ຮູ້ຈັກຄວາມຊອບທັມຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະຄຣິດຊົງເປັນຜູ້ເຮັດຕາມກົດບັນຍັດໄດ້ສົມບູນຄົບຖ້ວນທຸກປະການ ເພື່ອໃຫ້ທຸກຄົນທີ່ມີຄວາມເຊື່ອໄດ້ຮັບຄວາມຊອບທັມ.
ຖ້ອຍຄຳແຫ່ງຄວາມເຊື່ອແມ່ນຢູ່ໃກ້, ຢູ່ທີ່ສົບປາກ ແລະຢູ່ໃນໃຈຂອງເຈົ້າ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າ ມະນຸດຕ້ອງຮັບດ້ວຍປາກວ່າພຣະເຢຊູເປັນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ແລະເຊື່ອໃນໃຈວ່າພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງບັນດານໃຫ້ພຣະອົງເປັນຄືນມາຈາກຕາຍແລ້ວ.
ທຸກຄົນທີ່ຮ້ອງອອກພຣະນາມຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກໍ່ຈະໄດ້ພົ້ນ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າອັນດັບທຳອິດຕ້ອງສົ່ງນັກປະກາດອອກໄປ, ແລະມີຄົນໄດ້ຍິນຂ່າວປະເສີດແລະເຊື່ອ, ເພື່ອວ່າຄົນໜຶ່ງຈະໄດ້ຮ້ອງອອກພຣະນາມຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ຄວາມເຊື່ອເກີດຂຶ້ນໄດ້ກໍ່ເພາະການໄດ້ຍິນ, ແລະການໄດ້ຍິນເກີດຂຶ້ນໄດ້ກໍ່ເພາະການປະກາດເລື່ອງພຣະຄຣິດ.
ແມ່ນແລ້ວ, ຄົນອິດສະຣາເອນໄດ້ຍິນຂ່າວປະເສີດ.
ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າຈະເຮັດໃຫ້ຄົນອິດສະຣາເອນອິດສາ ໂດຍປາກົດຕົວແກ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ປາດສະຈາກຄວາມເຂົ້າໃຈ.
ເມື່ອພຣະອົງຍື່ນມືອອກໄປຫາອິດສະຣາເອນ, ພຣະອົງພົບແຕ່ຄວາມດື້ດ້ານແລະຄວາມບໍ່ເຊື່ອຟັງຂອງປະຊາຊົນ.
ບໍ່ແມ່ນຢ່າງນັ້ນດອກ.
ໂປໂລບອກວ່າປະຈຸບັນກໍ່ຍັງເປັນຢ່າງດຽວກັນຍັງມີພວກທີ່ເຫລືອຢູ່ ຕາມທີ່ພຣອົງຊົງເລືອກໄວ້ດ້ວຍພຣະຄຸນຂອງພຣະອົງ.
ຜູ້ທີ່ຊົງເລືອກໄວ້ໃນບັນດາຊາວອິດສະຣາເອນໄດ້ຮັບຄວາມພົ້ນ, ແລະສ່ວນຄົນອື່ນແມ່ນໃຈແຂງກະດ້າງ.
ຈິດວິນຍານແຫ່ງຄວາມມືດມົວໄດ້ເຮັດໃຫ້ຕາຂອງພວກເຂົາເບິ່ງບໍ່ເຫັນແລະຫູຂອງພວກເຂົາບໍ່ສາມາດໄດ້ຍິນ.
ຄວາມລອດພົ້ນໄດ້ມາເຖິງຄົນຕ່າງຊາດ.
ຄວາມພົ້ນຂອງຄົນຕ່າງຊາດຈະເຮັດໃຫ້ຄົນອິດສະຣາເອນອິດສາ.
ຮາກຄືອິດສະຣາເອນແລະກິ່ງຄືຄົນຕ່າງຊາດ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າເຈົ້າກໍ່ຢ່າໂອ້ອວດໃສ່ກິ່ງກ້ານທີ່ຖືກຫັກອອກນັ້ນເຈົ້າຈະພູມໃຈໄດ້ຢ່າງໃດ ຖ້າເຈົ້າໂອ້ອວດໃສ່ກ້ານເຫລົ່ານັ້ນ ຈົ່ງຈື່ຈຳໄວ້ວ່າ ບໍ່ແມ່ນເຈົ້າທີ່ໄດ້ລ້ຽງຮາກແຕ່ແມ່ນຮາກທີ່ລ້ຽງເຈົ້າ.
ໂປໂລໃຫ້ຄຳຕັກເຕືອນແກ່ກິ່ງກ້ານວ່າ ຖ້າພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຍົກເວັ້ນຄົນຢິວ, ຜູ້ທີ່ເປັນດັ່ງກິ່ງກ້ານເດີມນັ້ນບາງທີພຣະເຈົ້າກໍ່ຈະບໍ່ຍົກເວັ້ນເຈົ້າເໝືອນກັນ.
ພຣະເຈົ້າຊົງສາມາດຕໍ່ກິ່ງທຳມະຊາດທີ່ບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນຄວາມບໍ່ເຊື່ອ ກັບເຂົ້າມາໃນຕົ້ນໝາກກອກໄດ້.
ສ່ວນຫນຶ່ງຂອງຊົນຊາດອິດສະຣາເອນຈະມີໃຈແຂງກະດ້າງໄປຈົນກ່ວາຄົນຕ່າງຊາດຈະໄດ້ເຂົ້າມາຄົບຈຳນວນ.
ພຣະເຈົ້າຮັກຄົນອິດສະຣາເອນຕໍ່ໄປ ເພາະບັນພຣະບຸລຸດພວກເຂົາ, ແລະເພາະການຊົງເອີ້ນຂອງພຣະເຈົ້ານັ້ນບໍ່ມີວັນປ່ຽນແປງ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງສຳແດງວ່າທັງຄົນຢິວແລະຄົນຕ່າງຊາດບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງສຳແດງພຣະເມດຕາແກ່ຄົນທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງ, ທັງຄົນຢິວແລະຄົນຕ່າງຊາດ.
ບໍ່ມີໃຜສາມາດຢັ່ງຮູ້ຂໍ້ຕັດສິນຂອງພຣະເຈົ້າແລະໃຫ້ຄຳປຶກສາແກ່ພຣະອົງໄດ້.
ສິ່ງສາລະພັດມາຈາກພຣະເຈົ້າ, ມີມາໂດຍພຣະເຈົ້າ, ແລະເພື່ອພຣະເຈົ້າ,
ການຮັບໃຊ້ຝ່າຍວິນຍານຕໍ່ພຣະເຈົ້າສຳລັບຜູ້ທີ່ເຊື່ອແມ່ນການຖວາຍຕົວເປັນເຄື່ອງບູຊາທີ່ມີຊີວິດແດ່ພຣະເຈົ້າ.
ຈິດໃຈທີ່ປ່ຽນແປງໃນຜູ້ທີ່ເຊື່ອ ເຂົາຈະໄດ້ຮັບຮູ້ນຳ້ພຣະໄທຂອງພຣະເຈົ້າ ຄືຮູ້ວ່າອັນໃດດີ, ອັນໃດເປັນທີ່ຊອບພຣະໄທ, ອັນໃດດີທີ່ສຸດ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອບໍ່ຄວນຄິດຖືຕົວເກີນກວ່າທີ່ຕົນຄວນຈະຄິດ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຫລາຍຄົນເປັນຮ່າງກາຍດຽວໃນພຣະຄຣິດແລະຕ່າງກໍ່ເປັນອະໄວຍະວະແກ່ກັນແລະກັນ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອແຕ່ລະຄົນຄວນໃຊ້ຂອງປະທານຂອງຕົນຕາມຂະໜາດແຫ່ງຄວາມເຊື່ອຂອງຕົນເອງ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນຈະຮັກແພງກັນແລະກັນແລະເຄົາລົບເຊິ່ງກັນແລະກັນ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນຊ່ວຍເຫລືອໄພ່ພົນຂອງພຣະເຈົ້າ ເມື່ອພວກເຂົາຂັດສົນ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນໃຫ້ພອນ, ແລະບໍ່ສາບແຊ່ງ, ຜູ້ທີ່ຂົ່ມເຫງພວກເຂົາ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນຍອມຮັບຮູ້ຄົນທີ່ຕ່ຳຕ້ອຍ.
ຖ້າເປັນໄປໄດ້, ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນຢູ່ຢ່າງສະຫງົບສຸກກັບທຸກໆຄົນ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອບໍ່ຄວນແກ້ແຄ້ນໃຫ້ກັບຕົນເອງເພາະວ່າການແກ້ແຄ້ນເປັນທຸລະຂອງອົງພຣະຜູ້ພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນເອົາຊະນະຄວາມຊົ່ວດ້ວຍຄວາມດີ.
ອຳນາດເທິງແຜ່ນດິນໂລກນີ້ໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງໂດຍພຣະເຈົ້າ, ແລະໄດ້ຮັບສິດອຳນາດຈາກພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ທີ່ຕໍ່ຕ້ານສິດອຳນາດໃນໂລກນີ້ຈະໄດ້ຮັບຄຳພິພາກສາລົງໂທດ.
ໂປໂລບອກຜູ້ທີ່ເຊື່ອວ່າໃຫ້ເຮັດສິ່ງທີ່ດີເພື່ອພວກເຂົາຈະບໍ່ຢ້ານກົວຕໍ່ອຳນາດການປົກຄອງ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ສິດອຳນາດແກ່ຜູ້ປົກຄອງຖືດາບແລະລົງໂທດຄົນຊົ່ວ.
ພຣະເຈົ້ງຊົງໃຫ້ອຳນາດກັບຜູ້ປົກຄອງທີ່ຈະຮຽກຮ້ອງການຈ່າຍພາສີ.
ສິ່ງໜຶ່ງທີ່ໂປໂລເວົ້າວ່າຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນເປັນໜີ້ຄວາມຮັກຕໍ່ຄົນອື່ນ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈະເຮັດຕາມກົດບັນຍັດໂດຍການຮັກເພື່ອນບ້ານ ເຫມືອນຮັກຕົນເອງ.
ຂໍ້ກົດບັນຍັດທີ່ວ່າຄື ຢ່າຫລິ້ນຊູ້, ຢ່າຂ້າຄົນ, ຢ່າລັກຊັບ, ແລະຢ່າໂລບ ທັງຂໍ້ກົດບັນຍັດອື່ນໆກໍ່ລວມຢູ່ໃນຂໍ້ດຽວກັນນີ້.
ໂປໂລບອກວ່າຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນເລີກເຮັດການຝ່າຍຄວາມມືດ, ແລະປະກອບດ້ວຍອາວຸດແຫ່ງຄວາມສະຫວ່າງ.
ກິດຈະກຳທີ່ຜູ້ທີ່ເຊື່ອບໍ່ຄວນຮ່ວມແມ່ນ ການກິນລ້ຽງຢ່າງເຖິງໃຈ, ການດື່ມເຫລົ້າເມົາຢາ, ການຜິດສິນທັມທາງເພດ, ການເຮັດເສື່ອມເສຍສິນທັມ, ການວິວາດຜິດຖຽງກັນ, ຫລື ອິດສາກັນ.
ຢ່າຈັດຫາອັນໃດເພື່ອສະໜອງຕັນຫາຂອງເນື້ອກາຍ.
ຜູ້ທີ່ມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງກິນໄດ້ທຸກຢ່າງ, ແຕ່ຜູ້ທີ່ມີຄວາມເຊື່ອອ່ອນແອກິນແຕ່ຜັກເທົ່ານັ້ນ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອທີ່ມີຄວາມຄິດເຫັນແຕກຕ່າງກັນໃນເລື່ອງອາຫານການກິນບໍ່ຄວນຈະດູໝິ່ນຫລືຕັດສິນເຊິ່ງກັນແລະກັນ.
ພຣະເຈົ້າຍອມຮັບທັງຄົນທີ່ກິນທຸກຢ່າງແລະຄົນທີ່ກິນພຽງຜັກ.
ໂປໂລກ່າວເຖິງໃນຖານະທີ່ເປັນປະເດັນໃນເລື່ອງຂອງຄວາມເຊື່ອໝັ້ນຂອງແຕ່ລະຄົນທີ່ກ່ຽວກັບວ່າ ວັນໜຶ່ງຈະສຳຄັນກວ່າອີກວັນໜຶ່ງ ຫລື ທຸກວັນສຳຄັນເທົ່າກັນ.
ຜູ້ເຊື່ອມີຊີວິດຢູ່ຫລືຕາຍເພື່ອອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ໃນທີ່ສຸດແລ້ວຜູ້ທີ່ເຊື່ອທຸກຄົນຈະຕ້ອງຢືນຢູ້ຕໍ່ໜ້າພຣະທີ່ນັ່ງແຫ່ງການພິພາກສາຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພີ່ນ້ອງບໍ່ຄວນເອົາສິ່ງໃດສິ່ງໜຶ່ງມາເຮັດໃຫ້ພີ່ນ້ອງຊູນສະດຸດຫລືລົ້ມລົງ ເພາະບັນຫາເລື່ອງຄວາມເຊື່ອໝັ້ນຂອງຕົນເອງ.
ໂປໂລເຊື່ອໝັ້ນວ່າບໍ່ມີອາຫານຊະນິດໃດທີ່ເປັນມົນທິນເລີຍ.
ອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າເປັນເລື່ອງຂອງຄວາມຊອບທັມ, ແລະສັນຕິສຸກ, ແລະຄວາມຊົມຊື່ນຍິນດີທີ່ມາຈາກພຣະວິນຍານບໍລິສຸດເຈົ້າ.
ໂປໂລບອກວ່າຈະເປັນການດີຖ້າເຮົາບໍ່ກິນຊີ້ນຫລືດື່ມເຫລົ້າແວງຢູ່ຕໍ່ໜ້າພີ່ນ້ອງຄົນອື່ນ.
ການກະທຳໃດໆທີ່ບໍ່ໄດ້ປະຕິບັດຈາກຄວມເຊື່ອແມ່ນຄວາມບາບ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອທີ່ມີຄວາມເຊື່ອເຂັ້ມແຂງຄວນຈະອົດທົນຕໍ່ຄວາມອ່ອນແອຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ມີຄວາມເຊື່ອອ່ອນແອ, ເພື່ອທີ່ຈະໄດ້ເສີມສ້າງພວກເຂົາຂຶ້ນ.
ພຣະຄຣິດບໍ່ໄດ້ມີຊີວິດຢູ່ເພື່ອເອົາໃຈຕົວເອງ, ແຕ່ມີຊີວິດຢູ່ເພື່ອຮັບໃຊ້ຜູ້ອື່ນ.
ຈຸດປະສົງອັນໜຶ່ງຂອງຂໍ້ພຣະຄັມພີທີ່ຂຽນໄວ້ໃນເມື່ອກ່ອນແມ່ນຂຽນໄວ້ເພື່ອການສິດສອນຂອງພວກເຮົາ.
ໂປໂລປາຖະໜາໃຫ້ຜູ້ທີ່ເຊື່ອເປັນນຳ້ຫນຶ່ງໃຈດຽວກັນ.
ຂໍ້ພຣະຄຳພີບອກວ່າຄົນຕ່າງຊາດຈະຊື່ນຊົມຍິນດີແລະສັນລະເສີນອົງພຣະຜູ້ເປັນພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈະເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີແລະສັນຕິສຸກແລະຈະເຕັມປ່ຽມໃນຄວາມໝັ້ນໃຈ.
ພາລະກິດຂອງໂປໂລແມ່ນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດທີ່ຖືກສົ່ງເຖິງຄົນຕ່າງຊາດ.
ພຣະຄຣິດໄດ້ເຮັດວຽກຜ່ານໂປໂລໂດຍຄຳເວົ້າແລະການກະທຳ, ໂດຍຣິດອຳນາດແຫ່ງໝາຍສຳຄັນ, ແລະການອັດສະຈັນຕ່າງໆແລະລິດອຳນາດຂອງພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ.
ໂປໂລປາດຖະໜາຈະປະກາດຂ່າວປະເສີດໃນທີ່ທີ່ບໍ່ມີໃຜຮູ້ຈັກພຣະນາມຂອງພຣະຄຣິດ.
ໂປໂລວາງແຜນທີ່ຈະເດີນທາງໄປປະເທດສະເປນ ເຊິ່ງຍັງຈະຊ່ວຍໃຫ້ລາວເຂົ້າມາໃນໂຣມອີກດ້ວຍ.
ໂປໂລໄປນະຄອນເຢຣູຊາເລັມເພື່ອຮັບໃຊ້ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຕ່າງຊາດເປັນໜີ້ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຊາວຢິວເພາະຄົນຕ່າງຊາດເຂົ້າສ່ວນໃນການຝ່າຍຈິດວິນຍານ ກໍ່ເປັນການສົມຄວນທີ່ພວກຕ່າງຊາດນັ້ນ ຈະໄດ້ຊ່ວຍອຸປະຖຳສິດເຫລົ່ານັ້ນດ້ວຍສິ່ງຂອງຝ່າຍເນື້ອກາຍ.
ໂປໂລປາດຖະໜາຈະພົ້ນຈາກການຄົນທີ່ບໍ່ເຊື່ອໃນແຂວງຢູດາຍ.
ພີ່ນ້ອງຜູ້ຍິງທີ່ຊື່ຟອຍເບໄດ້ກາຍເປັນຜູ້ຊ່ອຍຂອງໂປໂລ, ແລະອີກຫລາຍຄົນ.
ນາງປີຊະກີລາແລະທ່ານອາກີລາໄດ້ສ່ຽງຊີວິດຂອງພວກເພິ່ນເພື່ອປ້ອງກັນຊີວິດໂປໂລ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນໂຣມກຳລັງປະຊຸມກັນຢູ່ໃນເຮືອນຂອງນາງປີຊະກີລາແລະທ່ານອາກີລາ.
ໃນອາດີດອັນດາໂລນິໂກແລະຢູເນຍໄດ້ເປັນເພື່ອນຮ່ວມຄຸກຂອງໂປໂລ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈະທັກທາຍກັນແລະກັນດ້ວຍທຳນຽມຈູບອັນບໍລິສຸດ.
ບາງຄົນໄປໄກເກີນກວ່າຄຳສອນທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຮຽນຮູ້, ແລະລໍ້ລວງຫົວໃຈຂອງຜູ້ບໍລິສຸດ.
ໂປໂລບອກໃຫ້ຜຸ້ທີ່ເຊື່ອເມີນໜ້າຈາກຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ກໍ່ໃຫ້ເກີດການແບ່ງແຍກແລະການສະດຸດ.
ໂປໂລຢາກໃຫ້ຜູ້ທີ່ເຊື່ອສະຫລາດຕໍ່ການດີ, ແລະໃຫ້ເປັນຄົນໂງ່ໃນການຊົ່ວ.
ພຣະເຈົ້າແຫ່ງສັນຕິສຸກຈະກຳຈັດຊາຕານໃຫ້ຢູ່ພາຍໃຕ້ຕີນຜູ້ທີ່ເຊື່ອ.
ເຕຣະຕຽວເປັນຜູ້ທີ່ຂຽນຈົດໝາຍສະບັບນີ້.
ເອຣຊະໂຕເປັນນາຍຄັງປະຈຳເມືອງ.
ດຽວນີ້ໂປໂລກຳລັງປະກາດການເປີດເຜີຍຂ່າວປະເສີດຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດ.
ໂປໂລກຳລັງປະກາດເພື່ອວ່າພວກເຂົາທຸກຄົນຈະໄດ້ເຊື່ອຟັງ ໃນບັນດາຄົນຕ່າງຊາດ.
ໂປໂລຜູ້ທີ່ຖືກເອີ້ນໂດຍພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າໃຫ້ເປັນອັກຄະສາວົກໂດຍພຣະປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າ.
ໂປໂລປາດຖະ ໜາ ວ່າພວກເຂົາອາດຈະມີພຣະຄຸນແລະຄວາມສະຫງົບສຸກຈາກພຣະເຈົ້າພຣະບິດາຂອງພວກເຮົາແລະອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາມີຄວາມຮັ່ງມີໃນທຸກທາງ, ໃນທຸກຖ້ອຍຄຳ ແລະ ດ້ວຍຄວາມຮູ້ທັງຫມົດ.
ບໍ່ຂາດເຂີນຂອງປຣະທານ ຝ່າຍວິນຍານທີ່ທ່ານໄດ້ລໍຄອຍຢ່າງກະຕືລືລົ້ນຕໍ່ການສຳແດງຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ເພື່ອທີ່ພວເຂົາຈະໄດ້ບໍ່ມີທີ່ຕິໃນວັນຂອງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ໂປໂລຂໍຮ້ອງບັນດາທ່ານດ້ວຍນາມຂອງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າໃຫ້ພວກທ່ານຢູ່ຮ່ວມກັນຈົ່ງປອງດອງແລະຢ່າມີການແບ່ງແຍກໃນບັນດາພວກທ່ານຂ້າພະເຈົ້າຂໍຮ້ອງໃຫ້ທ່ານຢູ່ຮ່ວມກັນເປັນຈິດຫນື່ງໃຈດຽວກັນແລະດ້ວຍຈຸດປະສົງດຽວກັນ.
ຄົນຂອງນາງ ຂະໂລເອ ໄດ້ເວົ້າຈະແຈ້ງກັບໂປໂລວ່າມີການແຕກແຍກໃນບັນດາພວກທ່ານ.
ໂປໂລຫມາຍຄວາມວ່າ: ຕ່າງຄົນຕ່າງເວົ້າ, "ຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ຝ່າຍຂອງໂປໂລ," ຫລື "ຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ຝ່າຍ ອາໂປໂລ," ຫລື "ຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ຝ່າຍເປໂຕ," ຫລື "ຂ້າພະເຈົ້າຢູ່ຝ່າຍພຣະຄຣິດ.
ໂປໂລຂອບພຣະຄຸນພຣະເຈົ້າ ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ໃຫ້ບັບຕິສະມາແກ່ພວກເຂົານອກຈາກກຣີສະໂປ ແລະ ໄຄໂຢ ຈຸດປະສົງນີ້ ເພື່ອບໍ່ມີໃຜສາມາດເວົ້າໄດ້ວ່າພວກເຂົາໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາໃນນາມຂອງໂປໂລ
ພຣະຄຣິດໄດ້ສົ່ງໂປໂລໄປເພື່ອໃຫ້ປະກາດ ຂ່າວປະເສີດ.
ຂໍ້ຄວາມກ່ຽວກັບໄມ້ກາງແຂນນັ້ນ ເປັນເລື່ອງໂງ່ສຳລັບຜູ້ທີ່ກຳລັງຈະຕາຍ.
ມັນແມ່ນຣິດອຳນາດຂອງພຣະເຈົ້າໃນບັນດາຄົນທີ່ກຳລັງຈະໄດ້ຮັບຄວາມພົ້ນ.
ພຣະເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ສະຕິປັນຍາທາງໂລກກາຍເປັນຄວາມໂງ່ຈ້າ.
ເນື່ອງຈາກໂລກໂດຍປັນຍາຂອງຕົນເອງບໍ່ສາມາດຮູ້ຈັກພຣະເຈົ້າໄດ້.
ພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ເອີ້ນຫລາຍຄົນທີ່ເປັນແບບນັ້ນ.
ພຣະເຈົ້າຊົງເລືອກພວກທີ່ໂລກນີ້ຖືວ່າໂງ່ເພື່ອເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ສະຫລາດອັບອາຍ. ພຣະເຈົ້າຊົງເລືອກເອົາພວກທີ່ໂລກນີ້ຖືວ່າອ່ອນແອເພື່ອເຮັດໃຫ້ຄົນທີ່ແຂງແຮງອັບອາຍ.
ພຣະເຈົ້າຊົງເລືອກພວກທີ່ຕໍ່າຕ້ອຍ ແລະ ຫນ້າກຽດຊັງໃນໂລກ ພຣະອົງຊົງເລືອກສິ່ງທີ່ເບິ່ງຄືວ່າບໍ່ມີຄ່າເພື່ອເຮັດໃຫ້ສິ່ງທີ່ຖືວ່າມີຄ່ານັ້ນບໍ່ມີປະໂຫຍດ.
ພວກເຂົາຢູ່ໃນພຣະເຢຊູຄຣິດເພາະສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ກະ ທຳ.
ພຣະອົງມາເປັນພຣະປັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າເພື່ອພວກເຮົາ-ພຣະອົງຊົງເປັນຄວາມຊອບທັມ, ຄວາມບໍຣິສຸດ ແລະ ການໄຖ່ໂທດຂອງເຮົາທັງຫລາຍ.
ຂໍໃຫ້ຜູ້ທີ່ສະແດງອອກ ອວດອ້າງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ໂປໂລບໍ່ໄດ້ມາດ້ວຍຖ້ອຍຄຳຫວ່ານລ້ອມ ຫລື ດ້ວຍສະຕິປັນຍາທີ່ສະຫງ່າງາມໃນເວລາທີ່ລາວປະກາດຄວາມຈິງທີ່ເຊື່ອງໄວ້ຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຍົກເວັ້ນເລື່ອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ, ແລະ ການທີ່ພຣະອົງຊົງຖືກຄຶງໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນ.
ເພື່ອຄວາມສັດທາຂອງພວກທ່ານຈະບໍ່ຂຶ້ນກັບປັນຍາຂອງມະນຸດ, ແຕ່ຂຶ້ນກັບ ຣິດອຳນາດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພວກເຂົາກ່າວເຖິງພຣະປັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າໃນຄວາມຈິງທີ່ເຊື່ອງໄວ້ ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງກຳນົດໄວ້ກ່ອນປະຖົມມະການເພື່ອສະຫງ່າຣາສີແກ່ພວກເຮົາ.
ຖ້າຜູ້ປົກຄອງເຫລົ່ານັ້ນຮູ້ສະຕິປັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າພວກເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ຄຶງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແຫ່ງກຽດຕິຍົດ
ພຣະເຈົ້າໄດ້ເປີດເຜີຍສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນໃຫ້ພວກເຂົາໂດຍຜ່ານພຣະວິນຍານ.
ມີພຽງແຕ່ພຣະວິນຍານຂອງພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນທີ່ຮູ້ຄວາມເລິກຂອງພຣະເຈົ້າ.
ແຕ່ໄດ້ຮັບພຣະວິນຍານທີ່ມາຈາກພຣະເຈົ້າ, ເພື່ອຂ້າພະເຈົ້າຈະສາມາດຮູ້ສິ່ງຕ່າງໆທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ປະທານໃຫ້ແກ່ຂ້າພະເຈົ້າຢ່າງບໍ່ຈຳກັດ.
ບຸກຄົນທີ່ບໍ່ສາມາດເຂົ້າໃຈສິ່ງຕ່າງໆເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ ເພາະເປັນສີ່ງທີ່ຕ້ອງສັງເກດຝ່າຍວິນຍານ.
ໂປໂລໄດ້ກ່າວວ່າພວກເຂົາມີຈິດໃຈຂອງພຣະຄຣິດ.
ໂປໂລໄດ້ກ່າວວ່າພວກເຂົາຍັງເປັນມະນຸດເພາະວ່າຄວາມອິດສາແລະການຜິດຖຽງກັນມີຢູ່ໃນບັນດາພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາເປັນຄົນຮັບໃຊ້ໂດຍຜ່ານຜູ້ທີ່ຊາວໂກຣິນໂທມາເຊື່ອໃນພຣະຄຣິດ
ແມ່ນພຣະເຈົ້າຜູ້ທີ່ເຮັດໃຫ້ການເຕີບໃຫຍ່.
ພຣະເຢຊູຄຣິດເປັນຮາກຖານ
ວຽກງານຂອງແຕ່ລະຄົນຈະປາກົດໃຫ້ເຫັນ, ເພາະແສງສະຫວ່າງຈະເປີດເຜີຍໃຫ້ເຫັນ. ເຊິ່ງຈະຖືກເປີດເຜີຍໃຫ້ເຫັນດ້ວຍໄຟ.
ໄຟນັ້ນຈະພິສູດວຽກງານທີ່ແຕ່ລະຄົນໄດ້ເຮັດ.
ພວກເຂົາກໍ່ຈະໄດ້ຮັບລາງວັນ.
ພວກເຂົາກໍ່ຈະທົນທຸກກັບການສູນເສຍ, ສ່ວນໂຕເຂົາເອງຈະພົ້ນ, ແຕ່ຄືກັບວ່າພົ້ນອອກຈາກໄຟ.
ທ່ານເປັນວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ພຣະວິນຍານຂອງພຣະເຈົ້າສະຖິດໃນພວກທ່ານ.
ຖ້າຜູ້ໃດທຳ ລາຍວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າຈະທຳລາຍຜູ້ນັ້ນ.
ໂປໂລບອກວ່າຖ້າຜູ້ໃດໃນພວກທ່ານຄິດວ່າໂຕເອງມີປັນຍາຕາມຫລັກຂອງສະໄຫມນີ້, ຈົ່ງໃຫ້ຄົນນັ້ນຍອມເປັນຄົນ“ ໂງ່” ເພື່ອທີ່ຈະໄດ້ເປັນຄົນມີປັນຍາ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງຮູ້ວ່າຄວາມຄິດຂອງຄົນມີປັນຍານັ້ນແມ່ນບໍ່ມີປະໂຫຍດ.
ໂປໂລບອກວ່າຢ່າເວົ້າໂອ້ອວດເລື່ອງມະນຸດເລີຍ,"ເພາະວ່າທຸກຢ່າງເປັນຂອງທ່ານທັງຫລາຍ,"ແລະ ທ່ານທັງຫລາຍເປັນຂອງພຣະຄຣິດ, ແລະ ພຣະຄຣິດຊົງເປັນຂອງພຣະເຈົ້າ"..
ຊາວໂກຣິນໂທຄວນຖືວ່າພວກເຂົາເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະຄຣິດແລະເປັນຜູ້ດູແລຮັກສາຄວາມຈິງອັນເລິກລັບຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ດູແລຮັກສາຕ້ອງເປັນຜູ້ທີ່ໄວ້ວາງໃຈໄດ້.
ມີແຕ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເທົ່ານັ້ນທີ່ພິພາກສາຂ້າພະເຈົ້າໄດ້.
ພຣະອົງຈະຊົງຈະເປີດເຜີຍສິ່ງຕ່າງໆຂອງຄວາມມືດທີ່ເຊື່ອງໄວ້ ແລະ ຈະຊົງເປີດເຜີຍຈຸດປະສົງຕ່າງໆໃນໃຈ.
ໂປໂລໄດ້ເຮັດເພື່ອຈຸດປະສົງຂອງຜູ້ທີ່ເຊື່ອຊາວໂກຣິນໂທເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ຮຽນຮູ້ຈາກຂ້າພະເຈົ້າເຖິງຄວາມຫມາຍທີ່ໄດ້ກ່າວໄວ້ວ່າຢ່າອອກນອກເຂດແດນທີ່ໄດ້ຂຽນໄວ້." ເພື່ອວ່າຈະບໍ່ມີໃຜໃນພວກທ່ານອວດອ້າງໂດຍການຍົກໂຕເອງສູງກວ່າຄົນອື່ນ.
ໂປໂລປາຖນາ ຢາກໃຫ້ພວກເຂົາໄດ້ຄອບຄອງເພື່ອທີ່ໂປໂລຈະໄດ້ຄອບຄອງຮ່ວມກັນກັບພວກເຂົາດ້ວຍ
ຂ້າພະເຈົ້າເປັນຄົນໂງ່ເພື່ອເຫັນແກ່ພຣະຄຣິດ, ແຕ່ທ່ານທັງຫລາຍເປັນຄົນມີປັນຍາໃນພຣະຄຣິດ. ຂ້າພະເຈົ້າອ່ອນກຳລັງ, ແຕ່ທ່ານແຂງແຮງ. ທ່ານໄດ້ຮັບກຽດຕິຍົດ, ແຕ່ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຮັບກຽດຕິຍົດ.
ຈົນຮອດເວລານີ້ຂ້າພະເຈົ້າຍັງອຶດເຂົ້າ ແລະ ຢາກນ້ຳ, ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ມີເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມ, ຖືກທຸບຕີດ້ວຍຄວາມໂຫດຮ້າຍ ແລະ ຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ມີບ່ອນຢູ່ອາໄສເປັນຫລັກແຫລ່ງ.
ພວກເຮົາເຮັດວຽກດ້ວຍມື. ຂອງພວກເຮົາເອງ, ເມື່ອຖືກສາບແຊ່ງ, ພວກເຮົາກໍ່ໃຫ້ພອນ. ເມື່ອຖືກຂົ່ມເຫັງ, ພວກເຮົາກໍ່ອົດທົນ. ເມື່ອຖືກກ່າວຫາ, ພວກເຮົາກໍ່ເວົ້າດ້ວຍຄວາມສຸພາບ.
ເພື່ອເຕືອນສະຕິພວກເຂົາໃນຖານະທີ່ພວກເຂົາເປັນລູກທີ່ຮັກຂອງລາວ.
ໂປໂລບອກເຂົາເຈົ້າໃຫ້ເຮັດແບບຢ່າງຂອງລາວ
ໂປໂລຈຶ່ງສົ່ງຕີໂມທຽວ, ລູກທີ່ຮັກ ແລະ ສັດຊື່ໃນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງຂ້າພະເຈົ້າ ລາວຈະເຕືອນພວກເຂົາກ່ຽວກັບການດຳເນີນຊີວິດຕ່າງໆຂອງຂ້າພະເຈົ້້າໃນພຣະຄຣິດ.
ບາງຄົນໃນພວກເຂົາໄດ້ອວດຕົວຂຶ້ນ,ເຫມືອນກັບວ່າໂປໂລຈະບໍ່ມາຫາພວກເຂົາ.
ອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້ານັ້ນບໍ່ໄດ້ປະກອບດ້ວຍຄຳເວົ້າ ແຕ່ດ້ວຍຣິດອຳນາດ.
ໂປໂລໄດ້ຍິນຂ່າວເລົ່າລືກັນວ່າ ມີການປະພຶດຜິດທາງເພດໃນບັນດາພວກທ່ານມີຄົນຫນຶ່ງໃນພວກທ່ານຫລັບນອນກັບເມຍຂອງພໍ່ຂອງລາວ.
ຜູ້ທີ່ເຮັດສິ່ງນີ້ຈະຕ້ອງຖືກໄລ່ອອກຈາກພວກທ່ານ.
ເມື່ອພວກທ່ານເຕົ້າໂຮມກັນໃນພຣະນາມຂອງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ແລະ ວິນຍານຂອງຂ້າພະເຈົ້າກໍຢູ່ທີ່ນັ້ນເຊັ່ນກັນຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ລົງໂທດຄົນນີ້ໃນຣິດທານຸພາບຂອງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າຂ້າພະເຈົ້າເຮັດສິ່ງນີ້ເພື່ອມອບເຂົາໃຫ້ມານຊາຕານເພື່ອການທຳລາຍເນື້ອຫນັງເພື່ອວິນຍານຂອງລາວຈະໄດ້ພົ້ນໃນວັນແຫ່ງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ໂປໂລປຽບທຽບເຫມືອນເຊື້ອເເປ້ງ.
ໂປໂລໃຊ້ເຂົ້າຈີ່ບໍ່ມີເຊື້ອເປັນຕົວຢ່າງປຽບທຽບຄວາມສັດຊື່ແລະຄວາມຈິງ.
ໂປໂລໄດ້ຂຽນຫາພວກເຂົາວ່າ ຢ່າຄົບຫາກັບຜູ້ຄົນທີ່ປະພຶດຜິດທາງເພດ.
ບໍ່, ເພາະການທີ່ຈະຢູ່ຫ່າງຈາກພວກເຂົານັ້ນ ທ່ານຄົງຕ້ອງອອກໄປຈາກໂລກ.
ໂປໂລຫມາຍຄວາມວ່າພວກເຂົາບໍ່ຄວນຄົບຫາກັບຜູ້ໃດກໍ່ຕາມທີ່ໄດ້ຊື່ວ່າເປັນພີ່ນ້ອງໃນພຣະຄຣິດແຕ່ຍັງເປັນຄົນທີ່ໃຊ້ຊີວິດຢູ່ໃນການປະພຶດຜິດທາງເພດ, ຫລືຍັງເປັນຄົນໂລບ, ຫລືຍັງເປັນຄົນທີ່ຂາບໄຫ້ວຮູບເຄົາຣົບ, ຫຼືຍັງເປັນຄົນຫຍາບຊ້າ, ຫລືຍັງເປັນຄົນຂີ້ເຫລົ້າເມົາຢາຢູ່, ຫຼືຍັງເປັນຄົນຂີ້ຕົວະ.
ພວກເຂົາຄວນຕັດສິນລົງໂທດຄົນເຫລົ່ານັ້ນຢູ່ພາຍໃນຄຣິສຕະຈັກ.
ພຣະເຈົ້າຈະເປັນຜູ້ທີ່ພິພາກສາຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຢູ່ພາຍນອກເອງ.
ໂປໂລກ່າວວ່າພວກເຂົາຄວນຈະສາມາດຕັດສິນຄວາມຂັດແຍ້ງລະຫວ່າງໄພ່ພົນທີ່ກ່ຽວຂ້ອງກັບເລື່ອງຂອງຊີວິດນີ້.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອນັ້ນຈະພິພາກສາໂລກ ແລະເຫລົ່າທູດສະຫວັນ
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄົນຫນຶ່ງ, ໄປຟ້ອງຮ້ອງຜູ້ທີ່ເຊື່ອອີກຄົນກັບສານ, ແລະ ຄະດີຄວາມນັ້ນກໍ່ຖືກຍື່ນຕໍ່ຜູ້ພິພາກສາຜູ້ທີ່ບໍ່ແມ່ນຜູ້ທີ່ເຊື່ອ.
ບົ່ງບອກເຖິງຄວາມຫລົ້ມເຫລວສຳລັບພວກເຂົາ
ຄົນທີ່ປະພຶດຜິດທາງເພດ, ພວກຂາບໄຫ້ວຮູບເຄົາຣົບ, ພວກລ່ວງປະເວນີ, ພວກຜູ້ຊາຍຂາຍໂຕ, ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ມີພຶດຕິກຳຮັກຮ່ວມເພດ, ພວກຂີ້ລັກ, ພວກໂລບ, ພວກຂີ້ເຫລົ້າເມົາຢາ, ພວກເວົ້າຕົວະ, ພວກຄົນໂກງ - ບໍ່ມີຄົນໃດໃນພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບມໍຣະດົກໃນຣາຊອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພວກເຂົາໄດ້ຮັບການຊຳຣະແລ້ວ, ແລະໄດ້ຖືກເຮັດໃຫ້ຊອບທັມຕໍ່ພຣະເຈົ້າແລ້ວ ໃນນາມຂອງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ແລະ ໂດຍພຣະວິນຍານຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າອາຫານແລະເພດ
ຮ່າງກາຍຂອງພວກເຂົາເປັນອະວັຍະວະຂອງພຣະຄຣິດ.
ບໍ່. ສົມຄວນທີ່ຈະເອົາອະວັຍະວະຂອງພຣະຄຣິດໄປເຂົ້າສ່ວນກັບຄົນຂາຍໂຕ.
ທັງສອງຈະກາຍເປັນຮ່າງກາຍດຽວກັນ.
ລາວຈະກາຍເປັນວິນຍານດຽວກັນກັບພຣະອົງ.
ພວກເຂົາປະພຶດຜິດທາງເພດນັ້ນໄດ້ເຮັດຜິດບາບຕໍ່ຮ່າງກາຍຕົນເອງ.
ພວກເຂົາຄວນຖວາຍພຣະກຽດຕິຍົດແດ່ພຣະເຈົ້າດ້ວຍຮ່າງກາຍຂອງພວກເຂົາທີ່ເປັນພຣະວິຫານຂອງພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າແລະຍ້ອນວ່າພຣະເຈົ້າຊົງຊື້ທ່ານມາດ້ວຍລາຄາສູງ.
ຍ້ອນການລໍ້ລວງໃຈຕ່າງໆ ທີ່ຈະນຳໄປສູ່ການປະພຶດທີ່ບໍ່ຖືກຕ້ອງທາງເພດ, ຜູ້ຊາຍແຕ່ລະຄົນຄວນມີເມຍເປັນຂອງຕົນເອງ, ແລະ ແມ່ຍິງແຕ່ລະຄົນຄວນມີຜົວເປັນຂອງຕົນເອງ.
ຜົວກໍ່ບໍ່ມີສິດເຫນືອຮ່າງກາຍຂອງຕົນ, ແຕ່ວ່າສິດທິນັ້ນເປັນຂອງເມຍ.ເມຍບໍ່ມີສິດເຫນືອຮ່າງກາຍຕົນເອງ, ແຕ່ສິດນັ້ນເປັນຂອງຜົວ.
ມັນເປັນສິ່ງທີ່ ເໝາະ ສົມຖ້າທັງຜົວແລະເມຍໄດ້ຕົກລົງເຫັນດີກັນເປັນໄລຍະເວລາຫນື່ງຕາມທີ່ກຳນົດເພື່ອທີ່ທ່ານຈະໄດ້ອຸທິດຕົວໃນການອະທິຖານ.
ໂປໂລກ່າວວ່າມັນເປັນການດີຖ້າພວກເຂົາຈະສືບຕໍ່ເປັນໂສດ ຄືກັນກັບຂ້າພະເຈົ້າແຕ່ຖ້າພວກເຂົາບໍ່ສາມາດຄວບຄຸມຕົວເອງໄດ້, ພວກເຂົາກໍ່ຄວນຈະແຕ່ງງານ.
ພວກເຂົາຄວນແຕ່ງງານກໍ່ດີກ່ວາມີໃຈຮ້ອນຮົນດ້ວຍຕັນຫາຄວາມຢາກ.
ເມຍບໍ່ຄວນຢູ່ຫ່າງຈາກຜົວແຕ່ຖ້ານາງແຍກຈາກຜົວຂອງນາງແລ້ວ ນາງກໍ່ບໍ່ຄວນຈະແຕ່ງງານໃຫມ່ ຫລື ບໍ່ກໍ່ກັບໄປຄືນດີກັບຜົວແລະ ຜົວບໍ່ຄວນຈະປະຮ້າງເມຍ.
ບໍ່ຖ້າຜົວຫລືເມຍທີ່ບໍ່ເຊື່ອຖືມີຄວາມພໍໃຈໃນການຢູ່ກັບຜົວຫລືເມຍ, ຄູ່ສົມລົດທີ່ເຊື່ອຈະບໍ່ຄວນຢ່າຮ້າງຜູ້ທີ່ບໍ່ເຊື່ອ.
ຖ້າຄູ່ຄອງທີ່ບໍ່ເປັນຄຣິສຕຽນຈະຈາກໄປ, ກໍ່ໃຫ້ລາວໄປ. .
ຂໍ້ຄໍາສັ່ງແມ່ນ:ໃຫ້ແຕ່ລະຄົນດຳຣົງຊີວິດຕາມທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ກຳນົດໃຫ້ແລະ ຕາມທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງເອີ້ນພວກເຂົາແຕ່ລະຄົນ.
ໂປໂລໄດ້ກ່າວວ່າຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ເຂົ້າພິທີຕັດເມື່ອລາວໄດ້ຮັບການຊົງເອີ້ນໃຫ້ມາເຊື່ອ? ລາວກໍ່ບໍ່ຄວນຕ້ອງເຂົ້າພິທີຕັດ.ເພາະວ່າການເຂົ້າພິທີຕັດ ຫລື ການບໍ່ເຂົ້າພິທີຕັດນັ້ນບໍ່ສຳຄັນຫຍັງ. ແຕ່ການເຊື່ອຟັງພຣະບັນຍັດຕ່າງໆຂອງພຣະເຈົ້າແມ່ນສີ່ງທີ່ສຳຄັນ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງເອີ້ນເມື່ອເປັນຂ້າໃຊ້ ຜູ້ນັ້ນກໍ່ເປັນອິສຣະໃນຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.ໃນລັກສະນະດຽວກັນ ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບການຊົງເອີ້ນໃຫ້ມາເຊື່ອເມື່ອເປັນອິສຣະ ລາວເປັນຂ້າໃຊ້ຂອງພຣະຄຣິດພຣະເຈົ້າຊົງຈ່າຍຄ່າສູງເພື່ອຊື້ທ່ານ ສະນັ້ນຈົ່ງຢ່າເປັນຂ້າໃຊ້ຂອງມະນຸດ.
ໂປໂລຄິດວ່າຍ້ອນວ່າຄວາມລຳບາກທີ່ກຳລັງໃກ້ເຂົ້າມາ, ຂ້າພະເຈົ້າຄິດວ່າເປັນເລື່ອງທີ່ດີທີ່ທຸກຄົນຈະຢູ່ຢ່າງທີ່ເຂົາເປັນຢູ່.
ພວກເຂົາບໍ່ຄວນສະແຫວງຫາທາງທີ່ຈະເປັນອິສຣະຈາກນາງແລະ ຂ້າພະເຈົ້າປາຖນາທີ່ຈະຮັກສາພວກເຂົາໄວ້ຈາກສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ.
ໂປໂລເວົ້າແນວນີ້ເພາະວ່າລາວຕ້ອງການປົດປ່ອຍພວກເຂົາໃຫ້ພົ້ນຈາກບັນຫາຕ່າງໆທີ່ຜູ້ທີ່ແຕ່ງດອງຈະມີຢູ່ໃນເວລາທີ່ພວກເຂົາອາໄສຢູ່.
ພວກເຂົາຄວນປະພຶດວິທີນັ້ນເພາະວ່າຣະບົບຂອງໂລກນີ້ກຳລັງຈະສິ້ນສຸດ.
ເພາະວ່າຜູ້ຊາຍທີ່ແຕ່ງງານແລ້ວກໍ່ເອົາໃຈໃສ່ວຽກງານຂອງໂລກ, ວ່າຈະເຮັດແນວໃດໃຫ້ພັນຣະຍາພໍໃຈ
ຄົນທີ່ເລືອກທີ່ຈະບໍ່ແຕ່ງງານກໍ່ເຮັດໄດ້ດີກວ່າ.
ພັນຣະຍາຕ້ອງຜູກພັນກັບສາມີຂອງນາງຕາບໃດທີ່ລາວຍັງມີຊີວິດຢູ່.
ນາງກໍ່ເປັນອິສຣະທີ່ຈະແຕ່ງງານກັບຜູ້ໃດກໍ່ຕາມຄົນທີ່ນາງປາຖນາທີ່ຈະແຕ່ງງານນຳ.
ໂປໂລກ່າວເຖິງຫົວເລື່ອງຂອງອາຫານທີ່ໃຊ້ບູຊາຮູບເຄົາຣົບນັ້ນ.
ຄວາມຮູ້ນັ້ນເຮັດໃຫ້ອວດຕົວແຕ່ຄວາມຮັກກໍ່ສ້າງຂຶ້ນ
ຮູບເຄົາຣົບໃນໂລກນີ້ນັ້ນ ບໍ່ໄດ້ມີຄວາມຫມາຍຫຍັງເລີຍ" ແລະ "ມີພຣະເຈົ້າພຽງອົງດຽວ
ມີພຣະເຈົ້າຄືພຣະບິດາເຈົ້າພຽງອົງດຽວ, ທຸກສິ່ງມາຈາກພຣະອົງ, ແລະ ເຮົາມີຊີວິດຢູ່ເພື່ອພຣະອົງ
ເຮົາມີອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າພຽງອົງດຽວ
ໃຈສຳນຶກຜິດແລະ ຊອບຂອງພວກເຂົາຍັງອ່ອນຢູ່ຈື່ງເປັນມົນທິນຍ້ອນອາຫານນັ້ນ.
ພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ຊົ່ວຊ້າລົງຖ້າພວກເຮົາບໍ່ກິນ, ແລະ ກໍ່ບໍ່ໄດ້ດີຂຶ້ນຖ້າພວກເຮົາກິນ
ແຕ່ຈົ່ງຣະມັດຣະວັງ ຢ່າປ່ອຍໃຫ້ເສຣີພາບຂອງທ່ານນັ້ນເປັນເຫດໃຫ້ຜູ້ທີ່ອ່ອນແອໃນຄວາມເຊື່ອຕ້ອງສະດຸດ
ພີ່ນ້ອງທີ່ມີສະຕິຮູ້ສຶກຜິດຊອບທີ່ອ່ອນແອກໍ່ຈະຖືກ ທຳ ລາຍ
ເມື່ອທ່ານໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພວກພີ່ນ້ອງ ແລະ ທຳຮ້າຍຈິດສຳນຶກຮູ້ສຶກຜິດ ແລະ ຊອບທີ່ອ່ອນແອຂອງພວກເຂົາ, ທ່ານກໍ່ໄດ້ເຮັດບາບຕໍ່ພຣະຄຣິດ
ຖ້າອາຫານເຮັດໃຫ້ພີ່ນ້ອງຂອງຂ້າພະເຈົ້າສະດຸດ, ຂ້າພະເຈົ້າກໍ່ຈະບໍ່ກິນຊີ້ນສັດອີກຕໍ່ໄປ, ເພື່ອທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຈະບໍ່ເຮັດໃຫ້ພີ່ນ້ອງຂອງຂ້າພະເຈົ້າລົ້ມລົງ
ໂປໂລກ່າວວ່າເພາະວ່າຜູ້ທີ່ເຊື່ອຊາວໂກຣິນໂທແມ່ນຜູ້ທີ່ມີຜົນງານໃນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ພວກເຂົາເອງກໍ່ໄດ້ພິສູດເຖິງການເປັນອັກຄະສາວົກຂອງໂປໂລໃນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ
ພວກເຮົາບໍ່ມີສິດທີ່ຈະກິນ ແລະ ດື່ມບໍ? ພວກເຮົາບໍ່ມີສິດທີ່ຈະພາພັນຣະຍາທີ່ເປັນຜູ້ທີ່ເຊື່ອໄປກັບເຮົາ
ແມ່ນໃຜແດ່ທີ່ເປັນທະຫານແລ້ວອອກຄ່າໃຊ້ຈ່າຍເອງ? ມີໃຜແດ່ທີີ່ເຮັດສວນອະງຸ່ນແລ້ວບໍ່ໄດ້ກິນຫມາກຂອງມັນ? ຫລື ໃຜແດ່ລ້ຽງຝູງສັດແລ້ວບໍ່ໄດ້ດື່ມນ້ຳນົມຈາກຝູງສັດນັ້ນ
ໂປໂລໄດ້ອ້າງເຖິງ ຄຳ ສັ່ງດັ່ງກ່າວວ່າ, "ຢ່າ ໝອກ ງົວໃນເວລາທີ່ມັນ ກຳ ລັງເຮັດເມັດອອກ." ເພື່ອສະ ໜັບ ສະ ໜູນ ການໂຕ້ຖຽງຂອງລາວ
ໂປໂລແລະເພື່ອນຮ່ວມງານບໍ່ໄດ້ອ້າງສິດທິດັ່ງກ່າວຈຶ່ງບໍ່ມີສິ່ງກີດຂວາງຕໍ່ຂ່າວປະເສີດຂອງພຣະຄຣິດ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງສັ່ງວ່າຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ປະກາດຂ່າວປະເສີດ ຄວນຈະໄດ້ຮັບການລ້ຽງດູຈາກຂ່າວປະເສີດນັ້ນ.
ໂປໂລຍອມຕາຍເສຍຍັງດີກ່ວາທີ່ຈະໃຫ້ຜູ້ໃດຖອດຖອນຂ້າພະເຈົ້າຈາກການອວດອ້າງນີ້.ເພາະນີ້ຄືສິ່ງທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຕ້ອງເຮັດ. ແລະ ວິບັດແກ່ຂ້າພະເຈົ້າຖ້າຂ້າພະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ປະກາດຂ່າວປະເສີດ!
ໂປໂລໄດ້ກາຍເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ ສຳ ລັບທຸກຄົນເພື່ອວ່າລາວຈະໄດ້ຊະນະຄົນອື່ນໃຫ້ແກ່ພຣະເຈົ້າ.
ໂປໂລກາຍເປັນຄົນຢິວເພື່ອທີ່ຈະຊະນະຄົນຢິວ.
ໂປໂລກາຍເປັນຄືກັບຄົນທີ່ຢູ່ນອກກົດບັດຍັດ ເພື່ອເອົາຊະນະຄົນອື່ນທີ່ຢູ່ນອກກົດບັດຍັດ
ຂ້າພະເຈົ້າເຮັດທັງຫມົດກໍ່ເພາະເຫັນແກ່ຂ່າວປະເສີດ, ເພື່ອຂ້າພະເຈົ້າຈະໄດ້ມີສ່ວນໃນພຣະພອນແຫ່ງຂ່າວປະເສີດນັ້ນ.
ສະນັ້ນ ຈົ່ງແລ່ນເພື່ອຊີງລາງວັນມາໃຫ້ໄດ້
ແຕ່ເຮົາແລ່ນເພື່ອຈະໄດ້ມົງກຸດຊື່ງບໍ່ມີວັນຫຽ່ວແຫ້ງ.
ໂປໂລໄດ້ເຮັດສິ່ງນີ້ເພື່ອວ່າກຳຈັດເນື້ອຫນັງຂອງລາວ ແລະ ໃຫ້ຢູ່ໃຕ້ການຄວບຄຸມ, ເພື່ອວ່າຫລັງຈາກທີ່ລາວໄດ້ປະກາດໃຫ້ຄົນອື່ນແລ້ວ, ລາວຈະບໍ່ເປັນຄົນທີ່ໃຊ້ການບໍ່ໄດ້ເອງ.
ບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຮົາທຸກຄົນເພິ່ນໄດ້ຢູ່ໃຕ້ການຄຸ້ມຄອງຂອງເສົາເມກ ແລະ ໄດ້ຍ່າງຜ່ານທະເລແດງໄປທຸກຄົນແລະ ທຸກຄົນໄດ້ກິນອາຫານຝ່າຍວິນຍານຢ່າງດຽວກັນ. ທຸກຄົນໄດ້ດື່ມນ້ຳຝ່າຍວິນຍານຢ່າງດຽວກັນ.
ພຣະຄຣິດເປັນຫີນທີ່ຕິດຕາມພວກເຂົາໄປ.
ພຣະອົງບໍ່ພໍພຣະທັຍເພາະບັນພະບຸຣຸດຂອງພວກເຂົາປາຖະ ໜາ ສິ່ງຊົ່ວ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ ທຳ ລາຍພວກເຂົາດ້ວຍງູພິດຕອດແລ້ວກໍ່ຖືກທຳລາຍດ້ວຍເພັຊະຄາດ.
ສິ່ງຕ່າງໆເຫລົ່ານີ້ໄດ້ເກີດຂື້ນກັບພວກເຂົາເພື່ອເປັນຕົວຢ່າງແກ່ຜູ້ອື່ນ ໄດ້ຮັບການບັນທຶກໄວ້ເພື່ອເເນວທາງແກ່ເຮົາ ສຳລັບພວກເຮົາຜູ້ຊຶ່ງມາເຖິງວາຣະສຸດທ້າຍຂອງຍຸກນີ້.
ບໍ່ມີການທົດລອງໃດໆ ເກີດຂື້ນກັບທ່ານ ນອກເຫນືອຈາກການທົດລອງທີ່ເຄີຍເກີດກັບມະນຸດທຸກຄົນ.
ພຣະອົງຈະຊົງໂຜດໃຫ້ມີທາງຫນີລອດດ້ວຍ ເພື່ອໃຫ້ທ່ານສາມາດອົດທົນໄດ້.
ຫລີກຫນີຈາກການຂາບໄຫວ້ຮູບເຄົາຣົບ.
ຖ້ວຍແຫ່ງພຣະພອນທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຂໍພຣະພອນນັ້ນ, ເຮັດໃຫ້ເຂົາໄດ້ເຂົ້າສ່ວນໃນພຣະໂລຫິດຂອງພຣະຄຣິດເຂົ້າຈີ່ທີ່ເຮົາຫັກອອກ ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາໄດ້ເຂົ້າສ່ວນໃນພຣະກາຍຂອງພຣະຄຣິດ.
ພວກເຂົາຖວາຍສິ່ງຕ່າງໆເຫລົ່ານີ້ໃຫ້ກັບຜີມານຮ້າຍ ບໍ່ໄດ້ຖວາຍແກ່ພຣະເຈົ້າ.
ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດທີ່ຈະດື່ມຈາກຈອກຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະ ດື່ມຈາກຈອກຂອງຜີມານຊາຕານໄດ້. ທ່ານບໍ່ສາມາດກິນຮ່ວມໂຕະຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແລະ ຮ່ວມໂຕະຂອງຜີມານຮ້າຍໄດ້ເຊັ່ນກັນ.
ພວກເຮົາສ່ຽງທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າອິດສາ.
ບໍ່ຄວນໃຫ້ຜູ້ໃດສະແຫວງຫາຄວາມດີຂອງຕົນເອງ. ແຕ່ໃນທາງກົງກັນຂວ້າມ, ແຕ່ລະຄົນຄວນສະແຫວງຫາຄວາມດີຂອງເພື່ອນບ້ານຂອງຕົນ.
ເຈົ້າຄວນກິນສິ່ງໃດກໍ່ຕາມທີ່ເຂົາກຽມໄວ້ໃຫ້ທ່ານ ໂດຍບໍ່ຕ້ອງຖາມຄຳຖາມເລື່ອງໃຈສຳນຶກຜິດແລະຊອບ.
ທ່ານບໍ່ຄວນກິນອາຫານນັ້ນ. ເພື່ອເຫັນແກ່ຄົນທີ່ບອກກັບທ່ານ,
ຈົ່ງເຮັດທຸກສິ່ງເພື່ອຖວາຍພຣະກຽດຕິຍົດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຂ້າພະເຈົ້າເຮັດສິ່ງນີ້ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ພົ້ນ.
ໂປໂລໄດ້ບອກເຂົາເຈົ້າໃຫ້ຮຽນແບບໂປໂລ.
ໂປໂລຮຽນແບບພຣະຄຣິດ.
ໂປໂລຂໍຊົມເຊີຍທ່ານທັງຫລາຍ ເພາະທ່ານລະນຶກເຖິງຂ້າພະເຈົ້າໃນທຸກເລື່ອງ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຊົມເຊີຍທ່ານເພາະທ່ານໄດ້ປະຕິບັດຕາມຮີດຄອງປະເພນີຕ່າງໆ ທີ່ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ພວກທ່ານໄວ້.
ພຣະເຈົ້າແມ່ນປະມຸກຂອງພຣະຄຣິດ.
ພຣະຄຣິດຊົງເປັນປະມຸກຂອງຜູ້ຊາຍທຸກຄົນ,
ຜົວເປັນປະມຸກຂອງເມຍ,
ຊາຍຄົນໃດທີ່ອະທິຖານ ຫລື ປະກາດພຣະທັມໂດຍການປົກຄຸມຫົວນັ້ນ ເຮັດຄວາມອັບອາຍຕໍ່ພຣະປະມຸກຂອງຕົນ.
ຖ້າຜູ້ຍິງບໍ່ປົກຄຸມຫົວ, ນາງກໍ່ຄວນຕັດຜົມສັ້ນ. ແຕ່ຖ້າການຕັດຜົມສັ້ນ ຫລື ແຖຜົມເປັນເລື່ອງຫນ້າອັບອາຍ, ກໍ່ໃຫ້ນາງປົກຄຸມຫົວຂອງນາງດີກວ່າ.
ຜູ້ຊາຍ ບໍ່ຄວນປົກຄຸມຫົວເພາະເຂົາເປັນແບບລັກສະນະ ແລະ ສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະເຈົ້າ.
ແມ່ຍິງໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນສໍາລັບຜູ້ຊາຍ.
ຜູ້ຍິງຄວນມີສັນຍາລັກຂອງສິດອຳນາດເຫນືອຫົວຂອງນາງ ເພາະເຫັນແກ່ເຫລົ່າທູດສະຫວັນ
ເພາະວ່າຜູ້ຍິງແມ່ນມາຈາກຜູ້ຊາຍ, ແລະ ຜູ້ຊາຍແມ່ນມາຈາກຜູ້ຍິງ.
ມັນແມ່ນການປະຕິບັດຂອງນາງເພາະນັ້ນຄືສະຫງ່າຣາສີຂອງນາງ ເພາະຜົມຂອງນາງຄືສີ່ງທີ່ປົກຄຸມຫົວ.
ເມື່ອມີການປະຊຸມກັນທີ່ຄຣິສຕະຈັກກໍເກີດມີການແບ່ງແຍກກັນໃນບັນດາພວກທ່ານ, ຂ້າພະເຈົ້າເຊື່ອວ່າມີມູນຄວາມຈິງ ເພາະຕ້ອງມີການຂັດແຍ້ງກັນໃນບັນດາພວກທ່ານ ເພື່ອຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ເປັນຝ່າຍຖືກຕ້ອງຈະໄດ້ປະກົດແຈ້ງຂຶ້ນໃນບັນດາພວກທ່ານ.
ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ມາປະຊຸມກັນນັ້ນ, ບໍ່ໄດ້ເປັນການກິນໃນງານລ້ຽງຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.ເພາະວ່າໃນການກິນອາຫານນັ້ນ, ແຕ່ລະຄົນຕ່າງກິນອາຫານຂອງຕົນກ່ອນ. ໃນຂະນະທີ່ຄົນຫນຶ່ງກຳລັງຫີວ, ແຕ່ອີກຄົນ ເມົາແລ້ວ.
ພຣະອົງກ່າວວ່າ"ນີ້ຄືຮ່າງກາຍຂອງເຮົາ, ເຊິ່ງມອບໃຫ້ແກ່ທ່ານທັງຫລາຍ. ຈົ່ງເຮັດສິ່ງນີ້ເພື່ອລະນຶກເຖິງເຮົາ."
ພຣະອົງກ່າວວ່າ, “ຈອກນີ້ແມ່ນພັນທະສັນຍາໃຫມ່ ດ້ວຍເລືອດຂອງເຮົາ. ຈົ່ງເຮັດສີ່ງນີ້ທຸກຄັ້ງທີ່ທ່ານດື່ມ, ເພື່ອລະນຶກເຖິງເຮົາ.”
ທ່ານໄດ້ປະກາດການຕາຍຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈົນກວ່າພຣະອົງຈະກັບມາ.
ຖ້າຜູ້ໃດ, ກິນເຂົ້າຈີ່ ຫລື ດື່ມຈາກຈອກຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຢ່າງບໍ່ຖືກຕ້ອງ, ກໍໄດ້ເຮັດຜິດຕໍ່ພຣະກາຍ ແລະ ເລືອດຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.ເພາະວ່າຄົນທີ່ກິນ ແລະ ດື່ມໂດຍບໍ່ໄດ້ສັງເກດເຖິງພຣະກາຍ, ເຂົາກໍ່ກິນ ແລະ ດື່ມການພິພາກສາຕົວເຂົາເອງ.
ມີຫລາຍຄົນໃນບັນດາພວກທ່ານອ່ອນແອ ແລະ ເຈັບປ່ວຍ, ແລະ ບາງຄົນກໍ່ລ່ວງຫລັບໄປ.
ຈົ່ງລໍຖ້າກັນ ແລະ ກັນ.
ໂປໂລຢາກໃຫ້ພວກເຂົາເຂົ້າໃຈ. ກ່ຽວກັບຂອງປຣະທານຕ່າງໆຝ່າຍວິນຍານ,
ບໍ່ມີຜູ້ໃດທີ່ເວົ້າໂດຍພຣະວິນຍານຂອງພຣະເຈົ້າຈະເວົ້າວ່າ, "ພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າຖືກສາບແຊ່ງ"
ບໍ່ມີໃຜສາມາດເວົ້າວ່າ " "ພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າຄືອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ" ນອກຈາກຈະເວົ້າໂດຍພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດ.
ພຣະເຈົ້າເຮັດໃຫ້ທຸກຄົນມີຂອງປຣະທານທີ່ແຕກຕ່າງກັນ, ແຕ່ມີພຣະວິນຍານອົງດຽວກັນ.ການຮັບໃຊ້ນັ້ນມີແຕກຕ່າງກັນ, ແຕ່ມີອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າອົງດຽວກັນ.
ການສຳແດງຂອງພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດນັ້ນ ພຣະອົງປຣະທານໃຫ້ແຕ່ລະຄົນເພື່ອປະໂຫຍດຮ່ວມກັນ.
ຂອງປະທານບາງຢ່າງແມ່ນໃຫ້ຄົນຫນຶ່ງມີຄວາມເຊື່ອ, ໂດຍພຣະວິນຍານອົງດຽວກັນ ແລະ ໃຫ້ອີກຄົນຫນຶ່ງມີຂອງປຣະທານໃນການຮັກສາພະຍາດ ໂດຍພຣະວິນຍານອົງດຽວກັນ.ໃຫ້ອີກຄົນຫນຶ່ງມີຣິດອຳນາດເຮັດການອັດສະຈັນໃຫ້ອີກຄົນຫນຶ່ງປະກາດພຣະທັມ, ໃຫ້ອີກຄົນຫນຶ່ງມີຄວາມສາມາດສັງເກດເບິ່ງວິນຍານຕ່າງໆ, ໃຫ້ອີກຄົນຫນຶ່ງເວົ້າພາສາແປກໆ, ແລະ ໃຫ້ອີກຄົນຫນຶ່ງແປພາສາແປກໆໄດ້.
ແມ່ນພຣະວິນຍານໄດ້ ມອບຂອງປຣະທານເຫລົ່ານີ້ທັງຫມົດໃຫ້ແຕ່ລະຄົນ, ຕາມທີ່ພຣະອົງໄດ້ຊົງເລືອກໄວ້.
ພວກເຮົາໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາໃນພຣະວິນຍານອົງດຽວເຂົ້າເປັນກາຍດຽວກັນ, ແລະ ຊົງສ້າງເຮົາທຸກຄົນໃຫ້ດື່ມຈາກພຣະວິນຍານອົງດຽວກັນ.
ພຣະເຈົ້າຊົງຈັດແຈງແຕ່ລະສ່ວນຂອງຮ່າງກາຍຕາມທີ່ພຣະອົງຊົງອອກແບບໄວ້.
ບໍ່. ອະໄວຍະວະທີ່ເຮົາຄິດວ່າອ່ອນແອກວ່າ ກໍ່ຍັງມີຄວາມຈຳເປັນ.
ພຣະເຈົ້າຊົງຈັດວາງອະໄວຍະວະຕ່າງໆເຂົ້ານຳກັນ, ແລະ ໄດ້ຊົງປະທານກຽດຕິຍົດຫລາຍຂຶ້ນແກ່ອະໄວຍະວະຕ່າງໆເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຕ່ຳຕ້ອຍ.
ພຣະອົງຊົງເຮັດສິ່ງນີ້ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ມີການແບ່ງແຍກກັນໃນຮ່າງກາຍ, ແຕ່ໃຫ້ອະໄວຍະວະຕ່າງໆ ມີຄວາມຫວ່ງໃຍກັນ ແລະ ກັນດ້ວຍຄວາມຮັກແບບດຽວກັນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງຕັ້ງບາງຄົນໄວ້ໃນຄຣິສຕະຈັກ ຄືຫນຶ່ງ ແມ່ນອັກຄະສາວົກ, ສອງແມ່ນຜູ້ປະກາດພຣະທັມ, ສາມ ແມ່ນອາຈານ, ຫລັງຈາກນັ້ນ ຜູ້ເຮັດການອິດທິຣິດຕ່າງໆ, ຫລັງຈາກນັ້ນຂອງປຣະທານແຫ່ງການຮັກສາພະຍາດ, ພວກທີ່ໃຫ້ຄວາມຊ່ວຍເຫລືອ, ພວກທີ່ເຮັດວຽກໃນການຄຸ້ມຄອງ, ແລະ ພວກທີ່ເວົ້າພາສາແປກໆຊະນິດຕ່າງໆ.
ໂປໂລບອກພວກເຂົາໃຫ້ຊອກຫາຂອງປຣະທານຕ່າງໆ. ທີ່ຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່ານັ້ນ
ໂປໂລຈະຊີ້ທາງໃຫ້ພວກເຂົາເຫັນເຖິງທາງທີ່ດີເລີດກວ່ານັ້ນອີກ.
ລາວກໍ່ເປັນຄືກັບຄ້ອງ ຫລື ແຊ່ງ ທີ່ສົ່ງສຽງດັງ.
ແຕ່ຖ້າບໍ່ມີຄວາມຮັກ ລາວກໍ່ບໍ່ມີຄ່າອັນໃດ.
ຖ້າໂປໂລ ບໍ່ມີຄວາມຮັກ, ຂ້າພະເຈົ້້າກໍ່ບໍ່ມີຄ່າອັນໃດ. ແລະເຖິງແມ່ນຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ບໍຣິຈາກທັງຫມົດ
ຄວາມຮັກຄືຄວາມອົດທົນດົນນານ ຄວາມຮັກຄືຄວາມເມດຕາກະຣຸນາ. ຄວາມຮັກບໍ່ອິດສາ, ບໍ່ໂອ້ອວດ, ບໍ່ຈອງຫອງ ບໍ່ເຮັດການອັນບໍ່ສຸພາບ. ບໍ່ເຫັນແກ່ຕົວ. ບໍ່ໃຈຮ້າຍ, ບໍ່ຈົດຈຳຄວາມຜິດ. ບໍ່ຊື່ນຊົມຍິນດີໃນຄວາມ ອະທັມ. ແຕ່ຊື່ນຊົມຍິນດີໃນຄວາມຈິງ. ຄວາມຮັກສູ້ທົນໄດ້ທຸກສິ່ງ, ເຊື່ອທຸກສິ່ງ, ມີຄວາມຫວັງ ແລະ ຄວາມອົດທົນຢູ່ສະເຫມີ
ຄວາມຮັກບໍ່ເຄີຍສູນຫາຍໄປແລະເມື່ອຄວາມສົມບູນມາເຖິງ ສິ່ງທີ່ບໍ່ສົມບູນຈະສູນຫາຍໄປ.ແລະພາສາຕ່າງໆຈະສິ້ນສຸດລົງ.
ຄວາມຮັກບໍ່ເຄີຍສູນຫາຍໄປ
ເມື່ອລາວເປັນຜູ້ໃຫຍ່, ລາວກໍ່ເຊົາປະພຶດອາການຄືກັບເດັກນ້ອຍ.
ຄວາມເຊື່ອ, ຄວາມຫມັ້ນໃຈໃນອະນາຄົດ, ແລະ ຄວາມຮັກ. ແຕ່ຄວາມຮັກນັ້ນແມ່ນໃຫຍ່ທີ່ສຸດໃນສາມສີ່ງນີ້.
ຈົ່ງຕັ້ງຈຸດມຸ້ງຫມາຍຫາຄວາມຮັກ ແລະ ພະຍາຍາມຊອກຫາຂອງປຣະທານຝ່າຍວິນຍານ, ໂດຍສະເພາະການປະກາດ ພຣະທັມ.
ລາວເວົ້າພາສາແປກໆນັ້ນ ບໍ່ໄດ້ເວົ້າກັບມະນຸດ ແຕ່ເວົ້າຕໍ່ພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ທີ່ປະກາດພຣະທັມນັ້ນ ເວົ້າກັບມະນຸດເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນແຕ່ຜູ້ທີ່ເວົ້າພາສາແປກໆນັ້ນ ເຮັດໃຫ້ໂຕເອງເຕີບໃຫຍ່ຂຶ້ນ,
ໂປໂລປຽບທຽບເຫນືອນກັບເຄື່ອງດົນຕຣີທີ່ບໍ່ມີຊີວິດຍັງມີສຽງໄດ້ເຊັ່ນ:ປີ່ຫລືພິນຖ້າເຄື່ອງດົນຕຣີພວກນັ້ນບໍ່ເຮັດສຳນຽງສຽງແຕກຕ່າງກັນ,
ຖ້າທ່ານຮ້ອນໃຈຕໍ່ການສຳແດງຂອງພຣະວິນຍານ, ຈົ່ງສະແຫວງຫາເຮັດໃຫ້ຄຣິສຕະຈັກເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຈະເຣີນຂຶ້ນ
ຄວນອະທິຖານຂໍໃຫ້ເຂົາແປພາສາໄດ້ຄືກັນ.
ໂປໂລອະທິຖານເປັນພາສາແປກໆ, ຈິດວິນຍານຂອງລາວກຳລັງອະທິຖານ, ແຕ່ຄວາມຄິດຂອງລາວກໍ່ບໍ່ໄດ້ປະໂຫຍດ
ລາວວ່າຈະອະທິຖານດ້ວຍຈິດວິນຍານກໍຈິງ.ແລະດ້ວຍຄວາມຄິດຂອງລາວເຊັ່ນດຽວກັນ. ລາວຈະຮ້ອງເພງດ້ວຍວິນຍານ, ແລະ ດ້ວຍຄວາມຄິດຂອງລາວເຊັ່ນດຽວກັນ.
ໂປໂລຕ້ອງການເວົ້າພຽງຫ້າຄຳດ້ວຍຄວາມເຂົ້າໃຈເພື່ອສອນຄົນອື່ນ, ກໍ່ດີກວ່າທີ່ຈະເວົ້າຫລາຍສິບພັນຄຳເປັນພາສາທີ່ແປກໆ.
ພາສາແປກໆບໍ່ແມ່ນຫມາຍສຳຄັນສຳລັບພວກທີ່ເຊື່ອ, ແຕ່ສຳລັບພວກທີ່ບໍ່ເຊື່ອ, ແຕ່ການປະກາດພຣະທັມນັ້ນ, ບໍ່ແມ່ນຫມາຍສຳຄັນສຳລັບພວກທີ່ບໍ່ເຊື່ອ, ແຕ່ ສຳລັບພວກທີ່ເຊື່ອ.
ພວກເຂົາອາດຈະເວົ້າວ່າຜູ້ທີ່ເຊື່ອຖືເປັນບ້າ.
ໂປໂລກ່າວວ່າຜູ້ທີ່ບໍ່ເຊື່ອຖືຫລືຄົນພາຍນອກເຂົ້າມາເຂົາຈະສຳນຶກບາບດ້ວຍກັບສິ່ງທີ່ໄດ້ຟັງໄປທັງຫມົດນັ້ນ.ແລະເປັນເຫດໃຫ້ພວກເຂົາເກີດຄວາມສັງເກດໃນຈິດໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາກໍຈະຫມູບຫນ້າລົງແລະ ນະມັດສະການພຣະເຈົ້າ. ເຂົາຈະປະກາດວ່າພຣະເຈົ້າສະຖິດທ່າມກາງພວກເຂົົາແທ້ ໆ.
ຖ້າຜູ້ໃດຈະເວົ້າພາສາແປກໆ, ຈົ່ງໃຫ້ເວົ້າພຽງສອງຄົນ ຫລື ຢ່າງຫລາຍສາມຄົນ, ແລະ ໃຫ້ເວົ້າເທື່ອລະຄົນ, ແລ້ວໃຫ້ອີກຄົນຫນຶ່ງແປ.ແຕ່ຖ້າບໍ່ມີໃຜແປ, ກໍ່ໃຫ້ເຂົາມິດຢູ່ໃນຄຣິສຕະຈັກ.
ໂປໂລບອກວ່າໃຫ້ພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ເວົ້າໄດ້ສອງ ຫລື ສາມຄົນ, ແລະ ໃຫ້ຄົນອື່ນໆ ກວດກາສິ່ງທີ່ເວົ້າ. ແລະ ຖ້າມີການຊົງສຳແດງຕໍ່ຄົນອື່ນທີ່ນັ່ງຢູ່ໃນກອງປະຊຸມນຳ, ກໍ່ໃຫ້ຄົນທຳອິດນັ້ນມິດໄວ້ກ່ອນ.
ໂປໂລກ່າວວ່າໃຫ້ບັນດາຜູ້ຍິງຢູ່ມິດໆໃນຄຣິສຕະຈັກ. ເພາະພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ເວົ້າ.
ໂປໂລບອກວ່າໃຫ້ຖາມສາມີຂອງຕົນຢູ່ເຮືອນ.
ການທີ່ຜູ້ຍິງທີ່ຈະເວົ້າໃນຄຣິສຕະຈັກນັ້ນເປັນເລື່ອງຫນ້າອາຍ.
ໂປໂລໄດ້ກ່າວວ່າພວກເຂົາຄວນຍອມຮັບວ່າ ຂໍ້ຄວາມທີ່ລາວຂຽນມາເຖິງພວກເຂົານັ້ນ ເປັນພຣະບັນຍັດຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງຄວນເຮັດຢ່າງຖືກຕ້ອງແລະເປັນລະບຽບຮຽບຮ້ອຍ.
ລາວຂໍໃຫ້ຄຳນຶງເຖິງ, ຂ່າວປະເສີດທີ່ລາວເຄີຍໄດ້ປະກາດກັບພວກເຂົາທັງຫລາຍນັ້ນ,
ທ່ານໄດ້ຮັບຄວາມພົ້້ນໂດຍທາງຂ່າວປະເສີດນີ້, ຖ້າພວກທ່ານຍັງຍຶດຫມັ້ນໃນຄຳທີ່ຂ້າພະເຈົ້າປະກາດນັ້ນ,
ສຳຄັນທີ່ສຸດທີ່ໂປໂລໄດ້ຮັບມານັ້ນແກ່ພວກທ່ານ: ຄືພຣະຄຣິດເຈົ້າຊົງສິ້ນພຣະຊົນ ເພາະບາບຂອງເຮົາ ຕາມທີ່ຂຽນໄວ້ໃນພຣະຄັມພີ, ແລະ ຊົງຖືກຝັງ, ແລ້ວໃນມື້ທີສາມຊົງຖືກເຮັດໃຫ້ຟື້ນຄືນມາ ຕາມທີ່ຂຽນໄວ້ໃນພຣະຄັມພີ.
ຫລັງຈາກພຣະອົງໄດ້ຟື້ນຄືນຊີວິດແລ້ວພຣະອົງຈະຊົງປະກົດຕົວຕໍ່ຂ້າພະເຈົ້າ, ຜູ້ເປັນເຫມືອນເດັກນ້ອຍທີ່ເກີດຜິດເວລາ. ເພາະວ່າຂ້າພະເຈົ້າເປັນຜູ້ເລັກນ້ອຍທີ່ສຸດໃນອັກຄະສາວົກ. ແລະ ບໍ່ສົມຄວນທີ່ຈະຖືກເອີ້ນວ່າເປັນອັກຄະສາວົກ ເພາະວ່າຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຂົ່ມເຫັງຄຣິສຕະຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ.
ເພາະວ່າເປໂຕໄດ້ຂົ່ມເຫັງຄຣິສຕະຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ.
ໂປໂລໄດ້ກ່າວເຖິງພວກເຂົາບາງຄົນເວົ້າວ່າບໍ່ມີການຟື້ນຄືນຈາກຕາຍ.
ຖ້າການເປັນຄືນມາຈາກຕາຍ ນັ້ນບໍ່ມີ, ພຣະຄຣິດເຈົ້າກໍ່ບໍ່ໄດ້ຖືກເຮັດໃຫ້ເປັນຄືນຂຶ້ນມາ; ຖ້າພຣະຄຣິດບໍ່ໄດ້ຖືກເຮັດໃຫ້ເປັນຄືນຂຶ້ນມາ, ການປະກາດຂອງເຮົານັ້ນກໍ່ບໍ່ມີປະໂຫຍດ
ຖ້າເປັນແບບນັ້ນຄົນທີ່ຕາຍໃນພຣະຄຣິດກໍ່ຈິບຫາຍໄປເຊັ່ນກັນ
ຖ້າເຮົາມີຄວາມຫວັງໃນພຣະຄຣິດ,ມີຄຸນຄ່າພຽງແຕ່ສຳລັບຊີວິດນີ້ເທົ່ານັ້ນເຮົາກໍ່ເປັນຄົນຫນ້າສັງເວດທີ່ສຸດໃນຄົນທັງປວງ.
ໂປໂລເອີ້ນພຣະຄຣິດວ່າເປັນຜົນທຳອິດຂອງພວກທີ່ລ່ວງລັບໄປແລ້ວນັ້ນ.
ອາດາມໄດ້ ນຳ ເອົາຄວາມຕາຍມາສູ່ໂລກແລະໂດຍທາງພຣະຄຣິດທຸກຄົນຈະມີຊີວິດອີກ.
ຄືຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ເປັນຂອງພຣະຄຣິດທີ່ຈະຖືກເຮັດໃຫ້ມີຊີວິດເມື່ອພຣະອົງສະເດັດກັບຄືນມາ.
ພຣະຄຣິດຈະຊົງມີໄຊເຫນືອວິນຍານທຸກດວງທີ່ປົກຄອງໂລກ ເຫນືອສິດອຳນາດ ແລະອານຸພາບທັງສິ້ນ ແລະຈະມອບອານາຈັກຖວາຍແກ່ພຣະເຈົ້າ
ເພາະວ່າພຣະອົງຕ້ອງຊົງຄອບຄອງຈົນກວ່າພຣະອົງຈະຊົງປາບສັດຕຣູທັງຫມົດໃຫ້ຢູ່ໃຕ້ຕີນຂອງພຣະອົງ
ສັດຕຣູຕົວສຸດທ້າຍທີ່ຈະຖືກທຳລາຍຄືຄວາມຕາຍ
ພຣະອົງຜູ້ຊົງເຮັດໃຫ້ທຸກສິ່ງຢູ່ໃຕ້ ອຳນາດພຣະອົງ. ບໍ່ລວມເອົາພຣະເຈົ້າຢູ່ນຳຄືອົງທີ່ຊົງປາບທຸກສິ່ງໃຫ້ຢູ່ໃຕ້ພຣະບາດຂອງພຣະຄຣິດ.
ພຣະບຸດຈະຊົງຍອມລົງຢູ່ໃຕ້ພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງປາບສິ່ງສາລະພັດຢູ່ໃຕ້ພຣະອົງນັ້ນເພື່ອພຣະເຈົ້າຈະຊົງເປັນເອກເປັນໃຫ່ຍໃນສິ່ງສາລະພັດທັງປວງ.
ໂປໂລສັ່ງວ່າຢ່າຫລົງຜິດເລີຍ: "ການຄົບຄົນຊົ່ວຍ່ອມທຳລາຍສິລະທັມທີ່ດີງາມ." ຈົ່ງມີສະຕິ! ຈົ່ງໃຊ້ຊີວິດຢ່າງຖືກຕ້ອງ! ຢ່າເຮັດບາບອີກຕໍ່ໄປເລີຍ
ໂປໂລກ່າວວ່າຈົ່ງກັບມາສູ່ນິໃສອັນຖຶກຕ້ອງແລະເຊົາບາບ ການທີ່ເຮົາເວົ້າດັ່ງນີ້ກໍ່ເພຶ່ອພວກເຈົ້າຈະລະອາຍໃຈ ເພາະມີບາງຄົນໃນພວກເຈົ້າຍັງບໍ່ຮູ້ພຣະເຈົ້າ.
ໂປໂລປຽບທຽບມັນກັບເມັດພຶດ.
ມັນຕ້ອງຕາຍ.
ສິ່ງທີ່ທ່ານຫວ່ານບໍ່ຄືກັບຮ່າງກາຍທີ່ຈະເປັນ.
ເນຶ້ອຫນັງນັ້ນບໍ່ຄືກັນທັງຫມົດ. ເນຶ້ອຫນັງມະນຸດນັ້ນກໍ່ແບບຫນຶ່ງ, ເນຶ້ອຫນັງສັດກໍ່ແບບຫນຶ່ງ, ເນຶ້ອຫນັງນົກກໍ່ແບບຫນຶ່ງ, ເນຶ້ອຫນັງປາກໍ່ແບບຫນຶ່ງ.
ຮ່າງກາຍສຳລັບສະຫວັນກໍ່ມີ ແລະ ຮ່າງກາຍສຳ ລັບໂລກກໍ່ມີ.
ມີ. ສະຫງ່າຣາສີຂອງ ດວງຕາເວັນກໍ່ແບບຫນຶ່ງ, ສະຫງ່າຣາສີຂອງ ດວງຈັນກໍ່ແບບຫນຶ່ງ, ສະຫງ່າຣາສີຂອງ ດວງງດາວກໍ່ແບບຫນຶ່ງ. ດາວດວງຫນຶ່ງກໍ່ມີສະຫງ່າຣາສີທີ່ແຕກຕ່າງຈາກ ສະຫງ່າຣາສີຂອງດາວດວງອື່ນໆດ້ວຍ.
ສິ່ງທີ່ຖືກຫວ່ານລົງໄປນັ້ນກໍເປື່ອຍເນົ່າ, ແຕ່ສິ່ງທີ່ຖືກເຮັດໃຫ້ເປັນຂຶ້ນມານັ້ນບໍ່ໄດ້ເປື່ອຍເນົ່າອີກ.
ເມຶ່ອຫວ່ານລົງກໍ່ກາຍທຳມະດາ ເມື່ອຄືນຂຶ້ນມາກໍ່ເປັນກາຍວິນຍານ ເມຶ່ອຫວ່ານລົງນັ້ນບໍ່ມີກຽດຕິຍົດ ເມຶ່ອຄືນຂຶ້ນມາກໍ່ມີສະຫງ່າຣາສີ.
ອາດາມເປັນຈິດວິນຍານທີ່ມີຊີວິດ.”
ອາດາມຄົນສຸດທ້າຍນັ້ນ ເປັນຈິດວິນຍານຜູ້ປຣະທານຊີວິດ.
ມະນຸດຄົນທຳອິດຂອງແຜ່ນດິນໂລກ, ມາຈາກດິນຈຶ່ງກາຍເປັນຂີ້ຝຸ່ນດິນ. ມະນຸດຄົນທີສອງເປັນມາຈາກສະຫວັນ.
ເຊັ່ນດຽວກັບທີ່ເຮົາມີລັກສະນະຂອງມະນຸດທີ່ມາຈາກດິນ, ພວກເຮົາກໍ່ຈະສະທ້ອນລັກສະນະຂອງມະນຸດຈາກສະຫວັນດ້ວຍ.
ສິ່ງທີ່ເປັນເນື້ອຫນັງແລະເລືອດບໍ່ສາມາດເປັນສ່ວນຫນຶ່ງໃນຣາຊອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້.
ພວກເຮົາຈະຖືກປ່ຽນໃຫມ່ຫມົດທຸກຄົນ.
ພວກເຮົາຈະຖືກປ່ຽນໃນຊົ່ວຂະນະດຽວ, ໃນກະພິບຕາ, ເມື່ອເປົ່າແກຄັ້ງສຸດທ້າຍ. ເມື່ອສຽງແກດັງຂຶ້ນ.
ຄວາມຕາຍຖືກກືນເຂົ້າໃນຊັຍຊະນະແລ້ວ.
ໄລພິດຂອງຄວາມຕາຍນັ້ນຄືຄວາມບາບ, ແລະ ອຳນາດຂອງຄວາມບາບຄືກົດບັນຍັດ
ຜູ້ປຣະທານຊັຍຊະນະແກ່ເຮົາ ໂດຍທາງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າຂອງເຮົາ.
ຈົ່ງຫມັ້ນຄົງຢູ່ແລະຢ່າຫວັ່ນໄຫວ. ຈົ່ງປະຕິບັດງານຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໃຫ້ຄົບບໍຣິບູນທຸກເວລາ, ເພາະວ່າທ່ານທັງຫລາຍຮູ້ວ່າ ໃນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ການພຽນພະຍາຍາມຂອງທ່ານຈະບໍ່ເສຍປະໂຫຍດ.
ໂປໂລສັ່ງຄຣິສຕະຈັກໃນແຂວງຄາລາເຕຍວ່າແນວໃດ, ທ່ານທັງຫລາຍກໍ່ຈົ່ງເຮັດເຊັ່ນດຽວກັນນັ້ນ.
ທຸກວັນຕົ້ນອາທິດໃດ, ໃຫ້ພວກທ່ານແຕ່ລະຄົນແຍກເງິນອອກ ແລະ ສະສົມໄວ້ຕາມທີ່ທ່ານສາມາດເຮັດໄດ້. ເພື່ອຈະບໍ່ຕ້ອງເກັບສັ່ງສົມເມື່ອໂປໂລມາຮອດ.
ນຳເງິນນັ້ນມາຖວາຍຂອງທ່ານ ພ້ອມກັບຈົດຫມາຍໄປທີ່ນະຄອນ ເຢຣູຊາເລັມ.
ໂປໂລຈະມາຫາພວກເຈົ້າ ເມຶ່ອເຮົາໄດ້ຜ່ານແຂວງມາເກໂດເນຍເພາະວ່າໂປໂລຈຳເປັນຕ້ອງໄດ້ຜ່ານແຂວງນັ້ນ
ໂປໂລບໍ່ຕ້ອງການພົບພວກທ່ານໃນຊ່ວງເວລາສັ້ນໆ. ແຕ່ໂປໂລຫວັງວ່າຈະໄດ້ຢູ່ກັບພວກທ່ານໃນໄລຍະຫນຶ່ງ, ຖ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເຫັນດີ.
ໂປໂລຈະຢູ່ທີ່ເມືອງ ເອເຟໂຊ, ຈົນຮອດເທສະການ ເພັນເຕຄໍສະເຕ. ເພາະວ່າທີ່ນີ້ມີປະຕູເປີດໃຫ້ກັບໂປໂລຢ່າງກວ້າງຂວາງ, ແລະ ຄົນຂັດຂວາງກໍ່ມີຫລາຍ.
ລາວເຮັດວຽກຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຄືກັບໂປໂລ.
ຢ່າໃຫ້ຄົນດູຫມິ່ນລາວ. ຈົ່ງຊ່ວຍລາວໃຫ້ເດີນທາງໄປໂດຍສັນຕິສຸກ, ເພື່ອລາວຈະກັບມາຫາໂປໂລເພາະໂປໂລກຳລັງລໍຖ້າລາວກັບພວກພີ່ນ້ອງຢູ່.
ໂປໂລໄດ້ຊູໃຈລາວໃຫ້ໄປຢ້ຽມຢາມທ່ານທັງຫລາຍ ພ້ອມກັບພວກພີ່ນ້ອງ. ແຕ່ລາວຍັງບໍ່ຕ້ອງການໄປໃນເວລານີ້. ເຖິງຢ່າງໃດກໍ່ຕາມ, ລາວຈະໄປເມື່ອຮອດເວລາທີ່ເຫມາະສົມ.
ຄອບຄົວຂອງສະເຕຟານາ, ເປັນຄຣິສຕຽນພວກທຳອິດໃນແຂວງ ອະຂາຢາ, ແລະ ພວກເຂົາໄດ້ອຸທິດຕົນໃນງານບົວຣະບັດຮັບໃຊ້ໄພ່ພົນຂອງພຣະເຈົ້າ.
ໂປໂລໄດ້ບອກພວກເຂົາໃຫ້ຢູ່ໃຕ້ການນໍາພາຂອງຄົນເຫລົ່ານີ້ ແລະຂອງທຸກຄົນທີ່ຮ່ວມງານ ແລະບົວລະບັດຮັບໃຊ້ດ້ວຍຄວາມລໍາບາກຮ່ວມກັບພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາໄດ້ຊູໃຈໂປໂລເຫມືອນດັ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຊູໃຈພວກເຈົ້ານັ້ນພວກເຈົ້າຕ້ອງຮັບຮູ້ຄຸນຄ່າຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນ.
ບັນດາຄຣິສຕະຈັກຕ່າງໆໃນແຂວງເອເຊຍ ສົ່ງຄວາມຄິດເຖິງຂອງພວກເຂົາມາຍັງພວກເຈົ້າ, ອາກິລາກັບປີຣຊະກາພ້ອມດ້ວຍຄຣິສຕະຈັກ ທີ່ປະຊຸມກັນຢູ່ໃນເຮືອນຂອງພວກເຂົາ ກໍສົ່ງຄວາມຄິດເຖິງອົບອຸ່ນໃນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ມາເຖິງພວກເຈົ້າດ້ວຍ.
ໂປໂລໄດ້ກ່າວວ່າ, "ຖ້າຜູ້ໃດບໍ່ຮັກອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ກໍ່ຂໍໃຫ້ຄົນນັ້ນຖືກສາບແຊ່ງ."
ໂປໂລແລະຕີໂມທຽວຂຽນຈົດໝາຍຝາກສະບັບນີ້.
ຈົດໝາຍຝາກສະບັບນີ້ຂຽນເຖິງຄຣິສຕະຈັກຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ຢູ່ໃນເມືອງໂກຣິນໂທ ແລະເຖິງບັນດາຜູ້ເຊື່ອທຸກຄົນທີ່ຢູ່ທົ່ວແຂວງອາຂາຢາ.
ໂປໂລອະທິບາຍເຖິງພຣະເຈົ້າໃນລັກສະນະຂອງພຣະເຈົ້າພຣະບິດາຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ, ພຣະບິດາຜູ້ຊົງມີຄວາມເມດຕາ, ແລະພຣະເຈົ້າແຫ່ງຄວາມເລົ້າໂລມໃຈທຸກຢ່າງ.
ພຣະອົງເລົ້າໂລມໃຈພວກເຮົາເພື່ອວ່າພວກເຮົາຈະສາມາດເລົ້າໂລມໃຈຜູ້ທີ່ກຳລັງປະສົບກັບຄວາມທຸກລຳບາກທຸກຢ່າງໄດ້, ໂດຍການເລົ້າໂລມໃຈຢ່າງດຽວກັນຊຶ່ງພວກເຮົາໄດ້ຮັບການເລົ້າໂລມຈາກພຣະເຈົ້ານັ້ນ.
ພວກເຂົາໄດ້ຮັບຄວາມທຸກລຳບາກທີ່ໜັກເກີນກວ່າທີ່ພວກເພິ່ນຈະທົນໄດ້. ພວກເຂົາຖືກຕັດສິນໂທດເຖິງຕາຍ.
ໂທດປະຫານຊີວິດເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາບໍ່ວາງໃຈໃນຕົວເອງ, ແຕ່ໃຫ້ວາງໃຈໃນພຣະເຈົ້າ.
ໂປໂລໄດ້ເວົ້າວ່າຄຣິສຕະຈັກໂກຣິນໂທສາມາດຊ່ວຍພວກເພິ່ນໄດ້ໂດຍການພາວະນາອະທິຖານສຳລັບພວກເພິ່ນ.
ສິ່ງທີ່ພວກເພິ່ນພາກພູມໃຈແມ່ນໃຈສຳນຶກຜິດແລະຊອບຂອງພວກເພິ່ນ, ເປັນພະຍານວ່າ ພວກເພິ່ນໄດ້ປະຕິບັດຕົນເອງເປັນທີ່ມີຊື່ສຽງຕໍ່ໂລກ ແລະໂດຍສະເພາະໃນການພົວພັນກັບຄຣິສຕະຈັກໂກຣິນໂທດ້ວຍໃຈທີ່ບໍຣິສຸດແລະຄວາມຈິງໃຈທີ່ມາຈາກພຣະເຈົ້າ, ບໍ່ແມ່ນຕາມປັນຍາຂອງໂລກນີ້ແຕ່ໂດຍພຣະຄຸນຂອງພຣະເຈົ້າ.
ເພິ່ນໝັ້ນໃຈວ່າໃນວັນນັ້ນ ໂປໂລແລະເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງເພິ່ນຈະເປັນເຫດໃຫ້ໄພ່ພົນເມືອງໂກຣິນໂທມີຄວາມພາກພູມໃຈ.
ເພິ່ນວາງແຜນທີ່ຈະມາຢ້ຽມຢາມພວກເຂົາເຖິງສອງເທື່ອ.
ພຣະອົງໄດ້ປະທານພຣະວິນຍານ ເພື່ອເປັນການມັດຈຳສິ່ງຂອງທີ່ພຣະອົງຈະປະທານໃຫ້ແກ່ພວກເຮົາໃນພາຍຫລັງ.
ເພິ່ນບໍ່ໄດ້ມາເມືອງໂກຣິນໂທກໍ່ເພື່ອຈະງົດໂທດພວກເຂົາໄວ້ກ່ອນ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າພວກເພິ່ນບໍ່ໄດ້ພະຍາຍາມຄວບຄຸມຄວາມເຊື່ອຂອງພວກເຂົາ, ແຕ່ພວກເພິ່ນເປັນຜູ້ຮ່ວມງານກັບຄຣິສຕະຈັກເມືອງໂກຣິນໂທ ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບຄວາມຊົມຊື່ນຍິນດີ.
ໂປໂລກຳລັງຫລີກລ້ຽງການມາຄຣິສຕະຈັກເມືອງໂກຣິນໂທໃນສະຖານະການທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ເກີດຄວາມທຸກໂສກ.
ໂປໂລໄດ້ຂຽນຈົດໝາຍສະບັບນີ້ເໝືອນທີ່ເພິ່ນເຄີຍຂຽນເພື່ອວ່າເມື່ອເພິ່ນມາຢ້ຽມຢາມພວກເຂົາ ເພິ່ນຈະບໍ່ໄດ້ເປັນທຸກໂສກໂດຍຄົນເຫລົ່ານັ້ນ ຜູ້ທີ່ຄວນຈະເຮັດໃຫ້ເພິ່ນມີຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີ.
ເພິ່ນຕົກຢູ່ໃນຄວາມທຸກຍາກລຳບາກ ແລະດ້ວຍຫົວໃຈທີ່ເຈັບປວດ.
ເພິ່ນໄດ້ຂຽນຈົດໝາຍສະບັບນີ້ໄປຫາພວກເຂົາເພື່ອພວກເຂົາຈະຮູ້ເຖິງຄວາມຮັກອັນເລິກເຊິ່ງທີ່ເພິ່ນມີຕໍ່ພວກເຂົາ.
ໂປໂລໄດ້ກ່າວວ່າພວກເຂົາຄວນໃຫ້ອະໄພແລະໜຸນໃຈຄົນນັ້ນ.
ນີ້ແມ່ນເພື່ອວ່າຜູ້ທີ່ພວກເຂົາໄດ້ລົງໂທດຈະບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມເສົ້າໂສກຫລາຍເກີນໄປ.
ໂປໂລໄດ້ຂຽນຈົດໝາຍຫາພວກເຂົາເພື່ອລອງໃຈພວກເຂົາແລະເພື່ອຈະຮູ້ວ່າພວກເຂົາເຊື່ອຟັງທຸກສິ່ງຫລືບໍ.
ນີ້ແມ່ນເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ຫລົງກົນອຸບາຍຂອງມານຊາຕານ.
ເພິ່ນບໍ່ມີຄວາມສະບາຍໃຈເພາະວ່າເພິ່ນບໍ່ພົບນ້ອງຊາຍຂອງເພິ່ນຄື ຕີໂຕໃນເມືອງໂທອາດ.
ຜ່ານທາງໂປໂລແລະເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງເພິ່ນ ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງໃຫ້ກິ່ນຫອມຫວານແຫ່ງຄວາມຮູ້ຂອງພຣະຄຣິດກະຈາຍໄປທົ່ວທຸກແຫ່ງ.
ໂປໂລແລະເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງເພິ່ນແຕກຕ່າງໃນເລື່ອງທີ່ພວກເພິ່ນກ່າວດ້ວຍແຮງຈູງໃຈທີ່ບໍຣິສຸດ, ຊຶ່ງຖືກສົ່ງມາຈາກພຣະເຈົ້າ, ຢູ່ໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະເຈົ້າ, ກ່າວໃນພຣະຄຣິດ.
ໄພ່ພົນທີ່ຢູ່ໃນເມືອງໂກຣິນໂທແມ່ນໜັງສືແນະນຳຕົວຂອງພວກເພິ່ນ, ເພື່ອໃຫ້ຄົນທັງປວງໄດ້ຮູ້ແລະໄດ້ອ່ານ
ໂປໂລແລະເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງເພິ່ນບໍ່ໄດ້ມີຄວາມໝັ້ນໃຈໃນຄວາມສາມາດຂອງພວກເພິ່ນເອງ ແຕ່ໝັ້ນໃຈໃນຄວາມພຽງພໍທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງຈັດຕຽມໃຫ້ພວກເຂົາ.
ພັນທະສັນຍາໃໝ່ແມ່ນອີງໃສ່ພຣະວິນຍານທີ່ໃຫ້ຊີວິດ, ບໍ່ແມ່ນຕາມຕົວໜັງສືທີ່ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາຕ້ອງຖືກຂ້າຕາຍ.
ຄົນອິດສະຣາເອນບໍ່ສາມາດເບິ່ງໜ້າຂອງໂມເຊໄດ້ ເພາະສະຫງ່າຣາສີເທິງໃບໜ້າຂອງເພິ່ນ, ເຖິງແມ່ນຈະເປັນສະຫງ່າຣາສີທີ່ຈາງຫາຍໄປກໍ່ຕາມ.
ການບົວລະບັດກ່ຽວກັບຄວາມຊອບທັມ ຈະມີສະຫງ່າຣາສີຫລາຍກວ່າຫລາຍເທົ່າ.
ພຽງແຕ່ຄົນອິດສະຣາເອນຫັນມາຫາອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ຄວາມຄິດຂອງພວກເຂົາຈະຖືກເປີດແລະຜ້າຄຸມໃຈກໍ່ຈະຖືກເປີດເໝືອນກັນ.
ບັນຫາຂອງພວກເຂົາແມ່ນ ຜ້າຄຸມນັ້ນກໍ່ຍັງປິດໃຈຂອງພວກເຂົາຢູ່.
ພຣະວິນຍານຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຢູ່ທີ່ໃດ, ເສລີພາບກໍ່ມີຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ພວກເຂົາກຳລັງປ່ຽນເປັນລັກສະນະທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງ ໂດຍມີສະຫງ່າຣາສີເປັນລຳດັບຂຶ້ນໄປ.
ໂປໂລແລະເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງເພິ່ນບໍ່ທໍ້ຖອຍເພາະພັນທະກິດທີ່ພວກເພິ່ນມີ ແລະເພາະພຣະເມດຕາທີ່ພວກເພິ່ນໄດ້ຮັບ.
ພວກເພິ່ນໄດ້ປະຖິ້ມສິ່ງທີ່ໜ້າອັບອາຍທຸກຢ່າງແລະສິ່ງທີ່ເຮັດໃນທີ່ລັບລີ້. ພວກເພິ່ນບໍ່ໄດ້ດຳລົງຊີວິດໂດຍກົນອຸບາຍແລະບໍ່ໄດ້ໃຊ້ພຣະຄຳຂອງພຣະເຈົ້າໃນທາງທີ່ຜິດ.
ພວກເພິ່ນເຮັດສິ່ງນີ້ໂດຍການສະແດງຄວາມຈິງ.
ຂ່າວປະເສີດຖືກປິດບັງໄວ້ຈາກຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ກຳລັງຈະຈິບຫາຍໄປ.
ມັນຖືກປິດບັງໄວ້ເພາະພຣະຂອງໂລກນີ້ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຈິດໃຈທີ່ບໍ່ເຊື່ອຂອງພວກເຂົາມືດມົວໄປ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາເບິ່ງບໍ່ເຫັນແສງສະຫວ່າງຂອງຂ່າວປະເສີດ.
ໂປໂລແລະເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງເພິ່ນປະກາດວ່າພຣະເຢຊູຄຣິດເປັນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະພວກເພິ່ນທັງຫລາຍເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງຄຣິສຕະຈັກເມືອງໂກຣິນໂທເພາະເຫັນແກ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າ.
ໂປໂລແລະເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງເພິ່ນມີຊັບສົມບັດນີ້ຢູ່ໃນພາຊະນະດິນເພື່ອທີ່ຈະສະແດງໃຫ້ເຫັນຢ່າງຈະແຈ້ງວ່າຣິດອຳນາດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ນັ້ນເປັນຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ບໍ່ໄດ້ມາຈາກຕົວພວກເພິ່ນເອງ.
ພວກເພິ່ນໄດ້ຮັບເອົາຄວາມຕາຍຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າໄວ້ໃນຮ່າງກາຍຂອງພວກເພິ່ນ ເພື່ອວ່າຊີວິດຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າຈະສາມາດປາກົດຢູ່ໃນຮ່າງກາຍຂອງພວກເພິ່ນ.
ໂປໂລແລະເພື່ອນຮ່ວມງານພ້ອມທັງໄພ່ພົນຊາວເມືອງໂກຣິນໂທຈະຖືກນຳຕົວເຂົ້າໄປຢູ່ທີ່ປະທັບຂອງພຣະອົງ ຜູ້ທີ່ໄດ້ຊົງບັນດານໃຫ້ອົງພຣະເຢຊູເຈົ້າເປັນຄືນມານັ້ນ.
ໃນຂະນະທີ່ພຣະຄຸນມາເຖິງຄົນຈຳນວນຫລວງຫລາຍ, ກໍຈະມີການໂມທະນາຂອບພຣະຄຸນຫລາຍຂຶ້ນ ເພື່ອເປັນການຖວາຍພຣະກຽດຕິຍົດແດ່ພຣະເຈົ້າ.
ພວກເພິ່ນມີເຫດຜົນທີ່ຈະບໍ່ທໍ້ຖອຍເພາະວ່າກາຍພາຍນອກຂອງພວກເພິ່ນກຳລັງຊຸດໂຊມໄປ.
ໂປໂລແລະເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງເພິ່ນບໍ່ທໍ້ຖອຍ ເພາະວ່າກາຍພາຍໃນຂອງພວກເພິ່ນມີການປ່ຽນໃໝ່ທຸກໆວັນ. ດັ່ງນັ້ນ, ຄວາມທຸກຍາກເລັກໆນ້ອຍໃນເວລາຊົ່ວຄາວນັ້ນ, ເປັນການຕຽມພວກເພິ່ນສຳລັບສະຫງ່າຣາສີອັນຍິ່ງໃຫຍ່ຖາວອນຕະຫລອດໄປຈົນຫາທີ່ປຽບບໍ່ໄດ້. ສຸດທ້າຍ, ພວກເພິ່ນກໍ່ໄດ້ກຳລັງໃນການລໍຄອຍສິ່ງທີ່ເປັນຖາວອນຕະຫລອດໄປ ທີ່ເບິ່ງບໍ່ເຫັນນັ້ນ.
ໂປໂລກ່າວວ່າ ເຮົາກໍ່ຍັງມີທີ່ອາໄສຊຶ່ງມາຈາກພຣະເຈົ້າ, ອັນເປັນບ່ອນຢູ່ທີ່ບໍ່ໄດ້ສ້າງດ້ວຍມືມະນຸດ, ແຕ່ເປັນທີ່ອາໄສຖາວອນເປັນນິດ, ໃນສະຫວັນ.
ໂປໂລກ່າວແນວນີ້ເພາະວ່າຂະນະທີ່ພວກເພີ່ນອາໄສຢູ່ໃນຮ່າງກາຍນີ້, ພວກເພີ່ນກໍ່ໂອ່ຍຄາງເປັນທຸກພວກເພີ່ນປາຖະໜາທີ່ຈະຮົ່ມກາຍໃໝ່, ເພື່ອວ່າກາຍທີ່ຕ້ອງຕາຍນີ້ຈະຖືກຖ້ວມລົ້ນດ້ວຍຊີວິດນິຣັນດອນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ປະທານພຣະວິນຍານບໍລິສຸດເຈົ້າແກ່ພວກເຮົາເພື່ອເປັນເຄື່ອງມັດຈຳໄວ້ສຳລັບສິ່ງທີ່ກຳລັງຈະມາໃນອະນາຄົດ.
ໂປໂລກ່າວວ່າ, ພວກເຮົາຄວນຈະຢູ່ຫ່າງໄກຈາກຮ່າງກາຍນີ້ແລະຢູ່ກັບອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າດີກວ່າ.
ເປົ້າໝາຍຂອງໂປໂລແມ່ນ ເພື່ອເຮັດໃຫ້ເປັນທີ່ພໍພຣະທັຍອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ໂປໂລຕັ້ງເປົ້າໝາຍນີ້ເພາະວ່າພວກເຮົາທຸກຄົນຕ້ອງປາກົດຕົວຕໍ່ໜ້າບັນລັງພິພາກສາຂອງພຣະຄຣິດ ເພື່ອວ່າແຕ່ລະຄົນຈະໄດ້ຮັບສົມກັບການທີ່ຕົນໄດ້ເຮັດໃນຮ່າງກາຍນີ້, ແລ້ວແຕ່ຈະດີ ຫລືຊົ່ວ.
ພວກເພິ່ນໄດ້ຊັກຊວນຄົນທັງຫລາຍ ເພາະວ່າພວກເພິ່ນຮູ້ຈັກຄວາມໜ້າຢຳເກງຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ພວກເພິ່ນໃຫ້ເຫດຜົນແກ່ໄພ່ພົນຊາວເມືອງໂກຣິນໂທມີເຫດທີ່ຈະອວດພວກເພິ່ນ, ເພື່ອຊາວເມືອງໂກຣິນໂທຈະສາມາດໂຕ້ຕອບແກ່ຄົນທັງຫລາຍທີ່ມັກອວດໃນສິ່ງພາຍນອກບໍ່ແມ່ນສິ່ງທີ່ຢູ່ພາຍໃນຈິດໃຈ.
ພວກເຂົາຈະບໍ່ໃຊ້ຊີວິດເພື່ອຕົນເອງອີກຕໍ່ໄປ, ແຕ່ເພື່ອພຣະອົງຜູ້ທີ່ໄດ້ສິ້ນພຣະຊົນ ແລະໄດ້ຊົງເປັນຄືນມາຈາກຕາຍແລ້ວ.
ປະຊາຊົນຈະບໍ່ພິຈາລະນາຜູ້ອື່ນຕາມມາດຕະຖານຂອງມະນຸດອີກຕໍ່ໄປ.
ພວກເຂົາໄດ້ຖືກສ້າງໃໝ່. ຖານະເກົ່າເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ຜ່ານໄປແລ້ວ; ມັນກາຍເປັນສິ່ງໃໝ່ທັງນັ້ນ.
ພຣະເຈົ້າບໍ່ຊົງຖືໂທດບາບໃນການລ່ວງລະເມີດຂອງພວກເຂົາແລະພຣະອົງໄດ້ມອບຂ່າວແຫ່ງການຄືນດີນັ້ນໄວ້ຢູ່ໃນຄວາມຮັບຜິດຊອບຂອງພວກເຂົາ.
ຄຳຂໍຮ້ອງທີ່ໂປໂລແລະເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງເພິ່ນທີ່ມີຕໍ່ຊາວເມືອງໂກຣິນໂທແມ່ນ ໃຫ້ຄືນດີກັບພຣະເຈົ້າເພາະເຫັນແກ່ພຣະເຢຊູຄຣິດ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ເຮັດສິ່ງນີ້ເພື່ອວ່າພວກເຮົາຈະໄດ້ກາຍເປັນຄົນຊອບທຳຂອງພຣະເຈົ້າໂດຍທາງພຣະຄຣິດ.
ພວກເພິ່ນຂໍຮ້ອງບໍ່ໃຫ້ຊາວເມືອງໂກຣິນໂທຮັບແຕ່ພຣະຄຸນຂອງພຣະເຈົ້າເທົ່ານັ້ນໂດຍບໍ່ເກີດປະໂຫຍດຫຍັງເລີຍ.
ເວລານີ້ແມ່ນຄາວແຫ່ງຄວາມກະຣຸນາ. ມື້ນີ້ແມ່ນວັນແຫ່ງຄວາມພົ້ນ.
ພວກເພິ່ນບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ຜູ້ໃດຊຸນສະດຸດໃຈຈັກຢ່າງ, ເພາະວ່າພວກເພິ່ນບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ການທີ່ພວກເພິ່ນຮັບໃຊ້ປະຕິບັດນັ້ນ ເປັນທີ່ຕິຕຽນໄດ້.
ພວກເພິ່ນໄດ້ພິສູດໃຫ້ເຫັນແລ້ວວ່າພວກເພິ່ນເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພວກເພິ່ນຕ້ອງພຽນສູ້ທົນຢ່າງຫລວງຫລາຍ, ໃນຄວາມເດືອດຮ້ອນ, ໃນໄພພິບັດ, ໃນການຖືກຂ້ຽນຕີ, ໃນການຖືກຂັງຄຸກ, ໃນການວຸ່ນວາຍ, ໃນການເຮັດວຽກງານໜັກໜ່ວງ, ໃນການອົດຫລັບອົດນອນແລະໃນການອຶດຫິວ.
ພວກເພິ່ນໄດ້ຖືກກ່າວຫາວ່າເປັນຄົນຫລອກລວງ.
ໂປໂລກ່າວວ່າໃຈຂອງພວກເພິ່ນເປີດກວ້າງສຳລັບຊາວເມືອງໂກຣິນໂທແລະໃນການຕອບສະໜອງທີ່ເທົ່າທຽມກັນໂປໂລຕ້ອງການໃຫ້ໄພ່ພົນຊາວເມືອງໂກຣິນໂທເປີດໃຈຂອງພວກເຂົາໃຫ້ກວ້າງຕໍ່ໂປໂລແລະເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງເພິ່ນເໝືອນກັນ.
ໂປໂລໃຫ້ເຫດຜົນຄື ຄວາມຊອບທັມຈະມີຫຸ້ນສ່ວນອັນໃດກັບຄວມອະທັມ? ຄວາມສະຫວ່າງຈະເຂົ້າສະໜິດກັບຄວາມມືດໄດ້ຢ່າງໃດ? ພຣະຄຣິດກັບເບລີອາຈະໄປນຳກັນໄດ້ແນວໃດ, ຄົນທີ່ເຊື່ອຈະມີສ່ວນອັນໃດກັບຄົນທີ່ບໍ່ເຊື່ອ? ວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າຈະຕົກລົງກັບຮູບເຄົາລົບໄດ້ຢ່າງໃດ?
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກ່າວວ່າພຣະອົງຈະຮັບພວກເຂົາທັງຫລາຍ. ພຣະອົງຈະເປັນບິດາຂອງພວກເຂົາແລະພວກເຂົາຈະເປັນລູກຊາຍລູກສາວຂອງພຣະອົງ.
ເຮົາຄວນທີ່ຈະຊຳລະຕົວຂອງເຮົາໃຫ້ສະອາດຈາກທຸກສິ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ເຮົາເປັນມົນທິນທັງໃນຝ່າຍຮ່າງກາຍແລະຝ່າຍຈິດວິນຍານ.
ໂປໂລຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາ, “ເປີດໃຈຮັບພວກເພິ່ນ.“
ໂປໂລໄດ້ບອກໄພ່ພົນເມືອງໂກຣິນໂທວ່າພວກເຂົາຢູ່ໃນໃຈຂອງພວກເພິ່ນ, ຄືຈະຕາຍຫລືຈະເປັນກໍ່ຢູ່ດ້ວຍກັນ. ໂປໂລຍັງໄດ້ບອກພວກເຂົາວ່າເພິ່ນມີຄວາມໄວ້ໃຈໃນພວກເຂົາແລະມີຄວາມພາກພູມໃຈໃນພວກເຂົາຫລາຍ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ການໜຸນໃຈພວກເພິ່ນໂດຍການມາຮອດຂອງຕີໂຕ, ໂດຍການລາຍງານກ່ຽວກັບຄວາມສະດວກສະບາຍຂອງຕີໂຕທີ່ໄດ້ຮັບຈາກໄພ່ພົນເມືອງໂກຣິນໂທ, ແລະໂດຍຄວາມຮັກອັນໃຫຍ່ຫລວງຂອງຊາວເມືອງໂກຣິນໂທ, ຄວາມໂສກເສົ້າແລະຄວາມອາໄລຂອງພວກເຂົາທີ່ມີຕໍ່ໂປໂລ.
ຈົດໝາຍສະບັບກ່ອນຂອງໂປໂລເຮັດໃຫ້ໄພ່ພົນເມືອງໂກຣິນໂທທຸກໃຈ, ໄດ້ຮັບຄວາມທຸກໃຈຕາມພຣະປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຄວາມທຸກໃຈເຮັດໃຫ້ເກີດການກັບໃຈໃນພວກເຂົາ.
ໂປໂລກ່າວວ່າເພິ່ນໄດ້ຂຽນຈົດໝາຍສະບັບກ່ອນນັ້ນ ເພື່ອຄວາມກະຕືລືລົ້ນຂອງໄພ່ພົນເມືອງໂກຣິນໂທມີຕໍ່ໂປໂລແລະເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງເພິ່ນນັ້ນ ຈະໄດ້ປາກົດໃຫ້ເປັນທີ່ຮູ້ຈັກແກ່ໄພ່ພົນເມືອງໂກຣິນໂທຢູ່ຊ້ອງໜ້າພຣະພັກຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຕີໂຕມີຄວາມຍິນດີເພາະວ່າວິນຍານຂອງລາວມີຄວາມສະຫງົບລົງໂດຍໄພ່ພົນເມືອງໂກຣິນໂທທຸກຄົນ.
ຄວາມຮັກຂອງຕີໂຕທີ່ມີຕໍ່ໄພ່ພົນເມືອງໂກຣິນໂທຫລາຍຍິ່ງຂຶ້ນ ເພາະວ່າຕີໂຕລະນຶກເຖິງຄວາມເຊື່ອຟັງຂອງໄພ່ພົນເມືອງໂກຣິນໂທທຸກຄົນດ້ວຍການໃຫ້ການຕ້ອນຮັບຕີໂຕດ້ວຍຄວາມຢຳເກງແລະຕົວສັ່ນ.
ໂປໂລຢາກໃຫ້ພວກເຂົາຮູ້ເຖິງພຣະຄຸນຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ຊົງປະທານໃຫ້ແກ່ຄຣິສຕະຈັກຕ່າງໆໃນແຂວງມາເກໂດເນຍ.
ພວກເຂົາໄດ້ປາກົດລົ້ນອອກມາເປັນໃຈສັດທາອັນກວ້າງຂວາງ.
ໂປໂລໄດ້ເຕືອນຕີໂຕໃຫ້ເຮັດການກຸສົນຮ່ວມກັບໄພ່ພົນເມືອງໂກຣິນໂທໃຫ້ສຳເລັດ.
ພວກເຂົາມີບໍຣິບູນຄວາມເຊື່ອ, ໃນຖ້ອຍຄຳ, ວິຊາຄວາມຮູ້, ຄວາມກະຕືລືລົ້ນ ແລະຄວາມຮັກຂອງພວກເຂົາທີ່ມີຕໍ່ໂປໂລ.
ໂປໂລກ່າວວ່າມັນເປັນສິ່ງທີ່ດີແລະເປັນສິ່ງທີ່ໜ້າພໍໃຈສຳລັບໄພ່ພົນຊາວເມືອງໂກຣິນໂທທີ່ມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນໃນການເຮັດວຽກນັ້ນ.
ບໍ່ແມ່ນ. ໂປໂລກ່າວວ່າຄວາມບໍຣິບູນຂອງຊາວເມືອງໂກຣິນໂທໃນເວລານັ້ນຈະຊ່ວຍໃນສິ່ງທີ່ພວກເຂົາ (ໄພ່ພົນອື່ນໆ) ຕ້ອງການ. ແລະໃນຍາມທີ່ພວກເຂົາມີຢ່າງບໍຣິບູນ ພວກເຂົາກໍ່ຈະໄດ້ຊ່ວຍໄພ່ພົນຊາວເມືອງໂກຣິນໂທທີ່ຂາດເຂີນເໝືອນກັນ, ແລະຊຶ່ງນັບວ່າເປັນຄວາມສະເໝີພາບກັນ.
ຕີໂຕຮັບຄຳຂໍຮ້ອງຂອງໂປໂລ, ແລະຍັງມີຄວາມກະຕືລືລົ້ນຢ່າງຍິ່ງ, ລາວໄດ້ມາຫາໄພ່ພົນຊາວເມືອງໂກຣິນໂທດ້ວຍຄວາມໝັກໃຈ.
ໂປໂລຫລີກລ້ຽງທີ່ຈະບໍ່ໃຫ້ຄົນໜຶ່ງຄົນໃດຕຳໜິທ່ານ ໃນເລື່ອງກ່ຽວກັບຂອງບໍລິຈາກອັນຫລວງຫລາຍຊຶ່ງທ່ານຮັບມານັ້ນ.
ໂປໂລບອກຄຣິສຕະຈັກຊາວເມືອງໂກຣິນໂທໃຫ້ສະແດງຄວາມຮັກຂອງພວກເຂົາ, ແລະເພື່ອສະແດງໃຫ້ພວກເຂົາເຫັນເຫດຜົນທີ່ໂປໂລໄດ້ອວດກ່ຽວກັບຄຣິສຕະຈັກໂກຣິນໂທນັ້ນ ເພື່ອຈະເປັນທີ່ປາກົດແຈ້ງໃນທ່າມກາງຄຣິສຕະຈັກອື່ນໆ.
ໂປໂລກ່າວວ່າບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຂຽນເຖິງໄພ່ພົນຊາວເມືອງໂກຣິນໂທໃນເລື່ອງການສົງເຄາະຜູ້ທີ່ເຊື່ອ.
ໂປໂລສົ່ງພີ່ນ້ອງເຫລົ່ານີ້ໄປເພື່ອໃຫ້ການອວດຂອງທ່ານກ່ຽວກັບໄພ່ພົນຊາວເມືອງໂກຣິນໂທນັ້ນຈະເປັນຄຳເປົ່າໆ, ແລະເພື່ອໃຫ້ໄພ່ພົນເມືອງໂກຣິນໂທນັ້ນຈັດຕຽມເຄື່ອງສົງເຄາະໄວ້ໃຫ້ພ້ອມ, ຕາມທີ່ໂປໂລໄດ້ກ່າວໄວ້ວ່າພວກເຂົາເປັນແນວໃດ.
ໂປໂລຄິດວ່າຈຳເປັນເພື່ອວ່າໂປໂລແລະເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງເພິ່ນຈະບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍໃນກໍລະນີທີ່ມາເກໂດເນຍມາກັບໂປໂລແລະພົບວ່າຊາວເມືອງໂກຣິນໂທບໍ່ໄດ້ຕຽມພ້ອມ. ໂປໂລຕ້ອງການໃຫ້ຊາວເມືອງໂກຣິນໂທຕຽມພ້ອມທີ່ຈະໃຫ້ຂອງບໍລິຈາກ ອັນຈະເປັນການສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າຊາວເມືອງໂກຣິນໂທມີນ້ຳໃຈຢາກຖວາຍບໍ່ແມ່ນດ້ວຍຄວາມຂືນໃຈ.
ໂປໂລກ່າວວ່າຈຸດປະສົງໃນການຖວາຍແມ່ນ: “ຄົນທີ່ຫວ່ານນ້ອຍກໍ່ຈະເກັບກ່ຽວໄດ້ພຽງເລັກນ້ອຍ, ແລະຄົນທີ່ຫວ່ານຫລາຍກໍ່ຈະເກັບກ່ຽວໄດ້ຫລາຍ.“
ແຕ່ລະຄົນຕ້ອງໃຫ້ຕາມທີ່ຕົນໄດ້ຄິດໝາຍໄວ້ໃນໃຈ - ບໍ່ແມ່ນໃຫ້ດ້ວຍຄິດເສຍດາຍຫລືຝືນໃຈໃຫ້.
ຜູ້ໄດ້ປະທານແນວປູກຈະຊົງບັນດານໃຫ້ແນວປູກນັ້ນທະວີຫລາຍຂຶ້ນເພື່ອການຫວ່ານ ທັງຈະຊົງບັນດານໃຫ້ການເກັບກ່ຽວຜົນແຫ່ງຄວາມຊອບທຳຂອງພວກເຂົາຈະເລີນຂຶ້ນດ້ວຍ. ພວກເຂົາຈະມີຄວາມໝັ້ນຄົງໃນທຸກດ້ານເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາສາມາດແຈກຢາຍດ້ວຍໃຈກວ້າງຂວາງ.
ພວກເຂົາໄດ້ສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າໂດຍການເຊື່ອຟັງແລະຕັ້ງໃຈຢູ່ໃນອຳນາດຂ່າວປະເສີດຂອງພຣະຄຣິດ, ແລະການແຈກຢາຍຂອງພວກເຂົາດ້ວຍໃຈກວ້າງຂວາງ.
ພວກເຂົາພາວັນນາເພື່ອຄົນທັງຫລາຍເພາະວ່າພຣະຄຸນອັນຍິ່ງໃຫຍ່ເຫລືອລົ້ນຂອງພຣະເຈົ້າສະຖິດຢູ່ກັບຊາວເມືອງໂກຣິນໂທ.
ໂປໂລໄດ້ອ້ອນວອນຕໍ່ພວກເຂົາວ່າເມື່ອເພິ່ນຢູ່ກັບພວກເຂົາ, ເພິ່ນຈະບໍ່ຕ້ອງສະແດງຄວາມກ້າຫານດ້ວຍຄວາມໝັ້ນໃຈໃນຕົນເອງ.
ໂປໂລຄິດວ່າເພິ່ນຈະຕ້ອງກ້າຫານດ້ວຍຄວາມໝັ້ນໃຈໃນຕົນເອງເມື່ອເພິ່ນຂັດແຍ້ງຜູ້ທີ່ຄິດວ່າໂປໂລແລະເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງເພິ່ນດຳລົງຊີວິດຢູ່ຕາມເນື້ອໜັງ.
ໂປໂລແລະເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງເພິ່ນບໍ່ໄດ້ໃຊ້ອາວຸດທີ່ເປັນເນື້ອໜັງເມື່ອພວກເພິ່ນຕໍ່ສູ້.
ອາວຸດທີ່ໂປໂລໃຊ້ມີອຳນາດຈາກພຣະເຈົ້າເພື່ອທຳລາຍຄ້າຍທີ່ເຂັ້ມແຂງຂອງມານຮ້າຍ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ມອບສິດອຳນາດໃຫ້ໂປໂລແລະເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງເພິ່ນເພື່ອໃຫ້ພວກເພິ່ນສາມາດເສີມສ້າງໄພ່ພົນຊາວເມືອງໂກຣິນໂທແລະບໍ່ແມ່ນເພື່ອທຳລາຍພວກເຂົາລົງ.
ບາງຄົນເວົ້າວ່າຈົດໝາຍຂອງໂປໂລນັ້ນຈິງຈັງແລະມີນ້ຳໜັກ, ແຕ່ຕົວເພິ່ນເບິ່ງຄືເປັນຄົນອ່ອນແອ ແລະຄຳເວົ້າຂອງເພິ່ນກໍ່ໃຊ້ການບໍ່ໄດ້.
ໂປໂລກ່າວວ່າສິ່ງທີ່ເພິ່ນກ່າວໄວ້ໃນຈົດໝາຍແນວໃດເມື່ອເພິ່ນບໍ່ຢູ່ ເມື່ອເພິ່ນມາແລ້ວເພິ່ນກໍ່ເຮັດດັ່ງນັ້ນກັບໄພ່ພົນຊາວເມືອງໂກຣິນໂທ.
ພວກເຂົາສະແດງໃຫ້ເຫັນວ່າພວກເຂົາບໍ່ມີຄວາມເຂົ້າໃຈເພາະພວກເຂົາວາງຫລັກເກນຂອງຕົນເອງຂຶ້ນເພື່ອວັດແທກຕົນເອງ ແລະວັດແທກຕົນເອງຕາມຫລັກເກນທີ່ພວກເຂົາຕັ້ງຂຶ້ນນັ້ນ.
ໂປໂລກ່າວເຖິງການອວດຂອງພວກເພິ່ນວ່າຄວນຈະອວດໃນຂອບເຂດທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງມອບໝາຍໄວ້ໃຫ້ພວກເພິ່ນ, ຊຶ່ງຊາວເມືອງໂກຣິນໂທກໍ່ຢູ່ໃນຂອບເຂດນັ້ນດ້ວຍ. ໂປໂລກ່າວວ່າພວກເພິ່ນບໍ່ຄວນອວດກ່ຽວກັບການຮັບໃຊ້ຂອງຄົນອື່ນ, ແລະກ່ຽວກັບງານທີ່ເຮັດໃນຂອບເຂດຂອງຄົນອື່ນ.
ໂປໂລກ່າວເຖິງການອວດຂອງພວກເພິ່ນວ່າຄວນຈະອວດໃນຂອບເຂດທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງມອບໝາຍໄວ້ໃຫ້ພວກເພິ່ນ. ຊຶ່ງຊາວເມືອງໂກຣິນໂທກໍ່ຢູ່ໃນຂອບເຂດນັ້ນດ້ວຍ. ໂປໂລກ່າວວ່າພວກເພິ່ນບໍ່ຄວນອວດກ່ຽວກັບການຮັບໃຊ້ຂອງຄົນອື່ນ, ແລະກ່ຽວກັບງານທີ່ເຮັດໃນຂອບເຂດຂອງຄົນອື່ນ.
ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບການນັບຖືແມ່ນຜູ້ທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງຍົກຍ້ອງ.
ເພິ່ນຫວງແຫນພວກເຂົາເພາະວ່າເພິ່ນໄດ້ສັນຍາໝັ້ນໝາຍພວກເຂົາໄວ້ໃຫ້ແຕ່ງງານກັບຊາຍຄົນດຽວ, ເພື່ອຖວາຍພວກເຂົາໃນຖານະເປັນຍິງສາວບໍຣິສຸດສຳລັບພຣະຄຣິດ.
ໂປໂລຢ້ານວ່າຄວາມຄິດຂອງພວກເຂົາອາດຈະຖືກລໍ້ລວງໃຫ້ຫລົງຜິດໄປ ແລະປະຖິ້ມຄວາມຜູກພັນອັນສັດຊື່ແລະບໍຣິສຸດຕໍ່ພຣະຄຣິດ.
ພວກເຂົາຍອມໃຫ້ຄົນມາແລະປະກາດພຣະເຢຊູອົງອື່ນ, ເປັນຂ່າວປະເສີດທີ່ແຕກຕ່າງ, ຈາກທີ່ໂປໂລແລະເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງເພິ່ນປະກາດ.
ໂປໂລໄດ້ປະກາດຂ່າວປະເສີດແກ່ຊາວເມືອງໂກຣິນໂທແບບບໍ່ໄດ້ຄິດໄລ່ເອົາຫຍັງ.
ເພິ່ນ “ບໍ່ໄດ້ຍາດຊິງ“ ພວກເຂົາໂດຍຮັບການສະໜັບສະໜຸນຈາກພວກເຂົາເພື່ອຈະມາບົວລະບັດຊາວເມືອງໂກຣິນໂທ.
ໂປໂລອະທິບາຍເຖິງຄົນດັ່ງກ່າວວ່າເປັນອັກຄະສາວົກປອມ, ເປັນຄົນງານທີ່ຫລອກລວງ, ປອມຕົວເປັນອັກຄະສາວົກຂອງພຣະຄຣິດ.
ຊາຕານປອມຕົວເປັນທູດສະຫວັນຂອງຄວາມສະຫວ່າງ.
ໂປໂລຂໍໃຫ້ໄພ່ພົນຊາວເມືອງໂກຣິນໂທຕ້ອນຮັບເພິ່ນຢ່າງຄົນໂງ່ເພື່ອວ່າເພິ່ນຈະອວດອ້າງໄດ້ຈັກໜ້ອຍໜຶ່ງ.
ໂປໂລກ່າວວ່າພວກເຂົາອົດຟັງຄົນໂງ່ເວົ້າດ້ວຍຄວາມຍິນດີ, ກັບບາງຄົນທີ່ນຳພວກເຂົາໄປເປັນທາດ, ກັບບາງຄົນທີ່ເປັນຕົ້ນເຫດແຫ່ງການແຕກແຍກທ່າມກາງພວກເຂົາ, ກັບບາງຄົນທີ່ເອົາປຽບພວກເຂົາ, ຫລືບາງຄົນທີ່ຕົບໜ້າຂອງພວກເຂົາ.
ໂປໂລອວດວ່າທ່ານເປັນຄົນເຮັບເຣີ, ຄົນອິດສະຣາເອນແລະລູກຫລານຂອງອັບຣາຮາມເໝືອນກັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ອວດວ່າເທົ່າທຽມກັບໂປໂລ. ໂປໂລເວົ້າວ່າເພິ່ນເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະຄຣິດລື່ນພວກເຂົາອີກ ດຳເນີນພາລະກິດໜັກກວ່າພວກເຂົາ, ຕິດຄຸກຫລາຍກວ່າ, ຖືກຂ້ຽນຕີຢ່າງໜັກ, ປະເຊີນອັນຕະລາຍຈົນເກືອບຕາຍຫລາຍເທື່ອ.
ສິ່ງໜຶ່ງທີ່ເຮັດໃຫ້ຄົນອື່ນໆເຮັດບາບ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ໂປໂລເປັນທຸກໃຈ.
ໂປໂລກ່າວວ່າຖ້າເພິ່ນຈຳເປັນທີ່ຕ້ອງອວດ ເພິ່ນຈະອວດໃນສິ່ງທີ່ສະແດງເຖິງຄວາມອ່ອນແອຂອງເພິ່ນ.
ໂປໂລຖືກຂຽ້ນຕີຫ້າເທື່ອ “ເທື່ອລະສາມສິບເກົ້າຄັ້ງ“ ຈາກຊາວຢິວ. ຖືກຕີດ້ວຍໄມ້ແສ້ຫວາຍສາມເທື່ອ, ຖືກແກວ່ງກ້ອນຫີນເທື່ອໜຶ່ງ. ໄພເຮືອແຕກສາມເທື່ອ. ລອຍຢູ່ໃນທະເລໜຶ່ງຄືນແລະໜຶ່ງວັນ. ປະເຊີນໄພຈາກແມ່ນ້ຳ, ປະເຊີນໄພຈາກໂຈນຮ້າຍ, ປະເຊີນໄພຈາກຄົນຊາດດຽວກັນກັບເພິ່ນເອງ. ປະເຊີນໄພຈາກຄົນຕ່າງຊາດ. ປະເຊີນໄພໃນເມືອງ, ປະເຊີນໄພໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ, ປະເຊີນໄພໃນທະເລແລະປະເຊີນໄພຈາກພີ່ນ້ອງຈອມປອມ. ໂປໂລຍັງໄດ້ຮັບອັນຕະລາຍຈາກຜູ້ປົກຄອງເມືອງດາມັສກັດ.
ໂປໂລກ່າວວ່າເພິ່ນຈະອວດເຖິງນິມິດແລະການສຳແດງຕ່າງໆຊຶ່ງມາຈາກອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ລາວຖືກຮັບຂຶ້ນໄປສະຫວັນຊັ້ນທີສາມ.
ໂປໂລກ່າວວ່າບໍ່ແມ່ນຄວາມໂງ່ສຳລັບເພິ່ນທີ່ຈະອວດຕົວ ເພາະວ່າເພິ່ນຈະກ່າວຕາມຄວາມຈິງ.
ໂປໂລໄດ້ຮັບສ້ຽນໜາມ, ຊຶ່ງເປັນບໍລິວານຂອງມານຊາຕານທີ່ທຸບຕີເພິ່ນ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ບອກກັບໂປໂລວ່າ, “ພຣະຄຸນຂອງເຮົາກໍພຽງພໍສຳລັບເຈົ້າ, ດ້ວຍວ່າຄວາມອ່ອນແອມີຢູ່ໃສຣີດເດດຂອງເຮົາກໍ່ມີຢູ່ທີ່ນັ້ນຢ່າງລົ້ນເຫລືອ.“
ໂປໂລໄດ້ກ່າວວ່າເປັນການດີ ເພາະຣິດເດດຂອງພຣະຄຣິດຈະດຳລົງຢູ່ກັບເພິ່ນ.
ໝາຍສຳຄັນການອັດສະຈັນແລະການອິດທິຣິດຕ່າງໆ, ທີ່ເປັນໝາຍສຳຄັນອັນແທ້ຈິງຂອງອັກຄະສາວົກ, ໄດ້ມີການປະຕິບັດໃນທ່າມກາງພວກເຂົາດ້ວຍຄວາມພຽນອົດທົນ.
ໂປໂລບອກພວກເຂົາແນວນີ້ເພື່ອສະແດງໃຫ້ພວກເຂົາເຫັນວ່າເພິ່ນບໍ່ຕ້ອງການສິ່ງໃດໆຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍເລີຍ.ແຕ່ເພິ່ນຕ້ອງການພວກເຂົາ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າເພິ່ນຍິນດີທີ່ຈະເສຍສະຫລະຊັບແລະເຫື່ອແຮງທັງໝົດເພື່ອຊ່ວຍຈິດວິນຍານຂອງພວກເຂົາ.
ໂປໂລເວົ້າສິ່ງເຫລົ່ານີ້ທັງໝົດຕໍ່ໄພ່ພົນຊາວເມືອງໂກຣິນໂທເພື່ອພວກເຂົາທັງຫລາຍຈະເລີນຂຶ້ນ.
ໂປໂລຢ້ານວ່າທ່າມກາງພວກເຂົາເພິ່ນຈະພົບການຜິດຖຽງກັນ, ການອິດສາກັນ, ການຄຽດແຄ້ນຕໍ່ກັນ, ການເຫັນແກ່ຕົວ,ການຊຸບຊິບນິນທາກັນ, ຄວາມຍິ່ງຈອງຫອງ, ແລະການເກະກະວຸ່ນວາຍກັນ.
ໂປໂລຢ້ານວ່າພຣະເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ເພິ່ນຖ່ອມຕົວລົງ ລະອາຍໃຈຕໍ່ໜ້າໄພ່ພົນຊາວເມືອງໂກຣິນໂທ.
ໂປໂລຢ້ານວ່າພວກເຂົາອາດຈະບໍ່ກັບໃຈຈາກການຊົ່ວຮ້າຍແລະການຜິດສິນລະທຳທາງເພດແລະຄວາມໂລພາຕັນຫາທີ່ພວກເຂົາເຄີຍເຮັດມາກ່ອນ.
ໂປໂລໄດ້ມາຢາມພວກເຂົາສອງເທື່ອເມື່ອເພິ່ນໄດ້ຂຽນຈົດໝາຍເຖິງຊາວເມືອງໂກຣິນໂທສະບັບທີ່ສອງ.
ໂປໂລບອກສິ່ງເຫລົ່ານີ້ກັບພວກເຂົາເພາະວ່າໄພ່ພົນຊາວເມືອງໂກຣິນໂທກຳລັງຫາຫລັກຖານວ່າພຣະຄຣິດກຳລັງກ່າວຜ່ານໂປໂລ.
ໂປໂລບອກໃຫ້ພວກເຂົາໃຫ້ພິຈາລະນາແລະພິສູດຕົວພວກເຂົາເອງເພື່ອເບິ່ງວ່າພວກເຂົາຕັ້ງຢູ່ໃນຄວາມເຊື່ອຫລືບໍ.
ໂປໂລໝັ້ນໃຈວ່າໄພ່ພົນຊາວເມືອງໂກຣິນໂທຈະເຫັນວ່າພວກເພິ່ນຜ່ານການພິສູດບໍ່ໄດ້.
ໂປໂລກ່າວວ່າພວກເພິ່ນບໍ່ສາມາດເຮັດສິ່ງໃດໆທີ່ຂັດກັບຄວາມຈິງໄດ້.
ໂປໂລໄດ້ເຮັດສິ່ງນີ້ເພື່ອວ່າເມື່ອເພິ່ນຢູ່ກັບພວກເຂົາ, ເພິ່ນຈະບໍ່ໄດ້ກ່າວຄຳເຄັ່ງຄັດໃນການໃຊ້ອຳນາດຕໍ່ພວກເຂົາ.
ໂປໂລຕ້ອງການໃຊ້ສິດອຳນາດຂອງເພິ່ນເພື່ອເສີມສ້າງໄພ່ພົນຊາວເມືອງໂກຣິນໂທ ແລະບໍ່ແມ່ນເພື່ອທຳລາຍພວກເຂົາລົງ.
ໂປໂລຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາຊື່ນຊົມຍິນດີ, ໃນການເຮັດເພື່ອເກີດຄວາມປອງດອງກັນ, ເປັນນ້ຳໜຶ່ງໃຈດຽວກັນ, ຢູ່ຮ່ວມກັນດ້ວຍຄວາມສະຫງົບສຸກ, ແລະທັກທາຍປາໄສກັນແລະກັນດ້ວຍທຳນຽມຫອມແກ້ມອັນບໍຣິສຸດ.
ໂປໂລຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາທຸກຄົນມີພຣະຄຸນຂອງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ, ຄວາມຮັກຂອງພຣະເຈົ້າ, ແລະຄວາມສາມັກຄີທຳກັບພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ.
ໂປໂລໄດ້ກາຍເປັນອັກຄະສາວົກໂດຍຜ່ານພຣະເຢຊູຄຣິດ ແລະ ພຣະເຈົ້າພຣະບິດາເຈົ້າ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ຖືກປົດປ່ອຍຈາກຍຸກສະໄໝ ທີ່ຊົ່ວຮ້າຍນີ້.
ໂປໂລປະຫລາດໃຈຫລາຍທີ່ ພວກເຂົາກັບຄືນໄປຫາຂ່າວປະເສີດອື່ນໆຢ່າງໄວວາ.
ມີພຽງແຕ່ຂ່າວປະເສີດທີ່ອັນດຽວທີ່ແທ້ຈິງເທົ່ານັ້ນ, ຄືຂ່າວປະເສີດຂອງພຣະຄຣິດ.
ໂປໂລກ່າວວ່າຜູ້ໃດທີ່ປະກາດຂ່າວປະເສີດອື່ນຄວນຖືກສາບແຊ່ງ.
ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະຄຣິດຕ້ອງໄດ້ຊອກຫາຄວາມເຫັນດີຈາກພຣະເຈົ້າກ່ອນ.
ໂປໂລໄດ້ຮັບຂ່າວປະເສີດຂອງພຣະຄຣິດໂດຍການເປີດເຜີຍຈາກພຣະເຢຊູຄຣິດໂດຍກົງຕໍ່ຕົວເພີ່ນເອງ.
ໂປໂລ ກຳ ລັງຕິດຕາມ ຢູ່ໃນລັດທິຢິວນັ້ນ ຢ່າງກະຕືລືລົ້ນ, ໂປໂລໄດ້ຂົ່ມເຫັງຄຣິສຕະຈັກຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າພໍໃຈທີ່ຈະເລືອກເອົາໂປໂລຕັ້ງແຕ່ຢູ່ໃນທ້ອງແມ່ຂອງລາວໃຫ້ເປັນອັກຄະສາວົກ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ເລືອກໂປໂລ ເພື່ອລາວໄດ້ປະກາດຂ່າວປະເສີດ ເລື່ອງພຣະບຸດນັ້ນ ໃນທ່າມກາງພວກຕ່າງຊາດ
ໃນທີ່ສຸດໂປໂລໄດ້ໄປທີ່ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ແລະໄດ້ພົບກັບເຄຟາສ.
ຄຣິສຕະຈັກ ແຂວງຢູດາຍ, ພວກເຂົາພຽງແຕ່ໄດ້ຍິນວ່າ, ຜູ້ທີ່ແຕ່ກ່ອນເຄີຍໄດ້ກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງ ພວກເຮົາ ບັດນີ້ໄດ້ມາ ປະກາດຂ່າວປະເສີດ ເລື່ອງຄວາມເຊື່ອໃນພຣະຄຣິດ.
ໂປໂລໄດ້ເວົ້າໂດຍສ່ວນຕົວຕໍ່ຜູ້ ນຳ ຂອງຄຣິສຕະຈັກ, ໄດ້ອະທິບາຍຂ່າວປະເສີດແກ່ພວກເຂົາ.
ຕີໂຕ ບໍ່ໄດ້ຖືກບັງຄັບໃຫ້ຮັບພິທີຕັດ.
ພວກເຂົາໄດ້ຫວັງຈະບັງຄັບພວກເຮົາ ໃຫ້ກັບໄປເປັນຂ້ອຍຂ້າອີກ, ຫວັງ ຈະເຮັດໃຫ້ໂປໂລແລະຄູສອນຂອງລາວເປັນຂ້າທາດຕໍ່ກົດບັນຍັດ.
ບໍ່, ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ປະກອບສ່ວນຫຍັງໃນຂ່າວສານຂອງໂປໂລ.
ໂປໂລໄດ້ຖືກສົ່ງໄປປະກາດຂ່າວປະເສີດໃຫ້ແກ່ຄົນທີ່ບໍ່ຖືພິທີຕັດ
ເປໂຕໄດ້ຖືກສົ່ງໄປຫາພວກທີ່ຖືພິທີຕັດເພື່ອປະກາດຂ່າວປະເສີດ.
ຜູ້ນຳໃນເຢຣູຊາເລັມໄດ້ໃຫ້ໂປໂລແລະບາຣານາບັດຍື່ນມືຂວາຂອງການຄົບຫາເພື່ອສະແດງຄວາມເຫັນດີເຫັນພ້ອມ.
ເປໂຕຢຸດເຊົາຮັບປະທານອາຫານກັບຄົນຕ່າງຊາດເພາະລາວຢ້ານພວກທີ່ຮັບພິທີຕັດ.
ໂປໂລໄດ້ຖາມເຄຟາສ ວ່າ “ຖ້າທ່ານເປັນຄົນຢິວ ຍັງດຳເນີນຊີວິດເຫມືອນຄົນຕ່າງຊາດ ແທນທີ່ຈະເຮັດເຫມືອນຄົນຢິວແລ້ວ. ທ່ານກໍຍັງບັງຄັບຄົນຕ່າງຊາດ ໃຫ້ດຳເນີນຊີວິດເຫມືອນຄົນຢິວໄດ້ແນວໃດ?”
ໂປໂລໄດ້ກ່າວວ່າບໍ່ມີຜູ້ໃດ ຖືກຊົງຖືວ່າ ເປັນຄົນຊອບທັມໄດ້ ໂດຍການປະຕິບັດ ຕາມກົດບັນຍັດ.
ບຸກຄົນທີ່ ໄດ້ຮັບຄວາມຊອບ ທຳ ຕໍ່ ໜ້າ ພຣະເຈົ້າໂດຍຄວາມເຊື່ອໃນພຣະເຢຊູຄຣິດ.
ໂປໂລກ່າວວ່າລາວສະແດງຕົວເອງວ່າເປັນຜູ້ລ່ວງລະເມີດກົດບັນຍັດ.
ໂປໂລກ່າວວ່າຕອນນີ້ ພຣະຄຣິດເຈົ້າຊົງມີຊິດວິດຢູ່ໃນລາວ.
ໂປໂລກ່າວວ່າພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ ຜູ້ທີ່ຊົງຮັກພວກເຮົາ ແລະ ໄດ້ຊົງສະຫລະຊີວິດຕົວເອງເພື່ອລາວ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ເຊື່ອພຣະເຈົ້າ ແລະ ເພາະຄວາມເຊື່ອນັ້ນ ພຣະເຈົ້າຈຶ່ງຊົງຮັບວ່າເພິ່ນເປັນຄົນຊອບທັມ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອພຣະເຈົ້າແມ່ນລູກຫລານຂອງອັບຣາຮາມ.
ພຣະຄັມພີ ໄດ້ບອກໃຫ້ຮູ້ລ່ວງຫນ້າວ່າ, ພຣະເຈົ້າ ຈະຊົງນັບຄົນຕ່າງຊາດວ່າ ເປັນຜູ້ຊອບທັມໂດຍທາງຄວາມເຊື່ອ.
ທຸກຄົນທີ່ອາໄສການປະຕິບັດ ຕາມກົດບັນຍັດ ກໍຢູ່ໃຕ້ຄຳສາບແຊ່ງ.
ບໍ່ມີມະນຸດຄົນໃດ ທີ່ຊົງຖືວ່າເປັນຄົນຊອບທັມ ຕໍ່ຫນ້າພຣະເຈົ້າ ໂດຍການປະຕິບັດຕາມກົດບັນຍັດ.
ພຣະຄຣິດເຈົ້າ ໄດ້ຊົງໄຖ່ພວກເຮົາ ໃຫ້ພົ້ນຈາກການສາບແຊ່ງ ຂອງກົດບັນຍັດ ໂດຍການທີ່ພຣະອົງຊົງຍອມຖືກສາບແຊ່ງແທນພວກເຮົາ ເພື່ອໃຫ້ພຣະພອນທາງ ອັບຣາຮາມ ຈະໄດ້ມາເຖິງ ບັນດາຄົນຕ່າງຊາດ.
"ເຊື້ອສາຍ" ທີ່ກ່າວເຖິງໃນສັນຍາກັບອັບຣາຮາມແມ່ນ ພຣະຄຣິດເຈົ້າ.
ບໍ່, ກົດບັນຍັດ ບໍ່ໄດ້ຍົກເລີກ ຄຳ ສັນຍາທີ່ສັນຍາໄວ້ກັບອັບຣາຮາມ.
ມີກົດບັນຍັດເພາະການລ່ວງລະເມີດ, ຈົນກວ່າເຊື້ອສາຍຂອງອັບຣາຮາມຈະໄດ້ມາເຖິງບັນດາຄົນທີ່ຮັບໃຊ້ພຣະສັນຍານັ້ນ ພວກເທວະດາໄດ້ແຕ່ງຕັ້ງ.
ກົດບັນຍັດ ໃນພຣະຄັມພີໄດ້ຮວບຮວມ ສິ່ງທັງໝົດໃຫ້ເຂົ້າຢູ່ພາຍໃຕ້ ອຳນາດຄວາມຜິດບາບ.
ພວກເຮົາຖືກປ່ອຍຕົວຈາກການຖືກຄຸມຂັງຂອງກົດບັນຍັດໂດຍຄວາມເຊື່ອໃນພຣະເຢຊູຄຣິດ.
ທຸກຄົນທີ່ໄດ້ຮັບບັບຕິສະມາໃນພຣະຄຣິດເຈົ້າໄດ້ນຸ່ງເຄື່ອງໃນພຣະຄຣິດເຈົ້າແລ້ວ.
ຊາວຢິວ, ຊາວກະເຣັກ, ຂ້າທາດ, ເປັນອິດສະລະ, ຊາຍແລະຍິງທັງ ໝົດ ລ້ວນແຕ່ຖືກສ້າງເປັນ ໜຶ່ງ ດຽວໃນພຣະເຢຊູຄຣິດ.
ຜູ້ສືບທອດອາໄສຢູ່ພາຍໃຕ້ບັງຄັບຂອງຜູ້ປົກຄອງແລະ ຜູ້ດູແລຊັບສິນຈົນເຖິງເວລາທີ່ພໍ່ຂອງລາວໄດ້ກຳນົດ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງໃຊ້ພຣະບຸດຂອງພຣະອົງ, ມາຊົງບັງເກີດນຳຍິງຄົນຫນຶ່ງ, ແລະ ຊົງມີຊີວິດຢູ່ພາຍໃຕ້ກົດບັນຍັດ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ໄຖ່ເອົາຄົນເຫລົ່ານັ້ນ, ທີ່ຢູ່ໃຕ້ກົດບັນຍັດ ເພື່ອໃຫ້ພວກເຮົາ ໄດ້ຖານະເປັນບຸດ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ສົ່ງພຣະວິນຍານ ແຫ່ງພຣະບຸດຂອງພຣະອົງເຂົ້າມາໃນໃຈຂອງພວກເຮົາ, ແລ້ວຮ້ອງວ່າ, “ອັບບາ” ຄື “ພຣະບິດາເຈົ້າ.
ກ່ອນທີ່ພວກເຮົາຈະຮູ້ຈັກພຣະເຈົ້າ, ພວກເຮົາເປັນທາດຂອງສິ່ງຕ່າງໆຕາມທຳມະດາແລ້ວ, ມັນບໍ່ແມ່ນພຣະແທ້.
ໂປໂລມີຄວາມສົງໃສວ່າຊາວຄາລາເຕຍ ກຳ ລັງກັບຄືນສູ່ວິນຍານທີ່ປົກຄອງໂລກ.
ໂປໂລຢ້ານວ່າຊາວຄາລາເຕຍຈະກາຍເປັນທາດອີກແລະລາວໄດ້ເຮັດວຽກທີ່ບໍ່ມີປະໂຫຍດ ເພື່ອພວກເຂົາ.
ເມື່ອໂປໂລມາຮອດຄາລາເຕຍຄັ້ງ ທຳ ອິດ, ລາວມີອາການທາງຮ່າງກາຍ.
ເຖິງວ່າໂປໂລຈະມີບັນຫາ, ຊາວຄາລາເຕຍກໍ່ໄດ້ຕ້ອນຮັບທ່ານເຫມືອນກັບ ເປັນທູດຂອງພຣະເຈົ້າ ຫລື ເຫມືອນກັບພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າເອງ.
ພວກເຂົາພະຍາຍາມຍາກແຍກຊາວຄາລາເຕຍຈາກໂປໂລ.
ພວກເຂົາທັງຫລາຍ, ພະຍາຍາມທີ່ຈະເຮັດໃຫ້ຊາວຄາລາເຕຍກັບມາຢູ່ພາຍໃຕ້ກົດບັນຍັດ.
ອັບຣາຮາມ ມີລູກຊາຍ ສອງຄົນ, ຄົນຫນຶ່ງເກີດຈາກຍິງທີ່ເປັນຂ້ອຍຂ້າ ແລະ ອີກຄົນຫນຶ່ງເກີດຈາກຍິງທີ່ມີອິດສະຫລະ.
ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມ ທີ່ຢູ່ເບື້ອງເທິງນັ້ນເປັນອິດສະຫລະ ແລະ ນາງກໍເປັນແມ່ ແລະ ເປັນສັນຍາລັກຂອງໂປໂລແລະຊາວຄາລາເຕຍທີ່ເຊື່ອ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນພຣະຄຣິດແມ່ນລູກຕາມຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງ.
ຜູ້ທີ່ເກີດຕາມເນື້ອຫນັງ ໄດ້ຂົ່ມເຫັງ ຜູ້ທີ່ເກີດຕາມພຣະວິນຍານ ສັນໃດ ແລະ ປະຈຸບັນນີ້ ກໍຍັງເປັນເຫມືອນກັນ ສັນນັ້ນ.
ລູກຂອງຍິງຂ້ອຍຂ້າຈະບໍ່ໄດ້ຮັບມໍຣະດົກ ຮ່ວມກັບລູກຂອງຍິງ ທີ່ບໍ່ເປັນຂ້ອຍຂ້າ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນພຣະຄຣິດແມ່ນລູກຂອງຜູ້ຍິງອິດສະລະ.
ເພື່ອອິດສະລະພາບພຣະຄຣິດຈຶ່ງໄດ້ປົດປ່ອຍພວກເຮົາໃຫ້ເປັນອິດສະລະ.
ໂປໂລໄດ້ກ່າວວ່າຖ້າພວກເຈົ້າຍອມຮັບພິທີຕັດ, ກໍຫມາຍຄວາມວ່າ ພຣະຄຣິດເຈົ້າ ບໍ່ເປັນປະໂຫຍດຫຍັງ ສຳລັບພວກເຈົ້າເລີຍ.
ໂປໂລໄດ້ເຕືອນວ່າພວກເຈົ້າທີ່ພະຍາຍາມເປັນຜູ້ຊອບທັມ ໂດຍປະຕິບັດຕາມກົດບັນຍັດ, ຄົນນັ້ນກໍຕັດຕົນເອງ ອອກຈາກພຣະຄຣິດເຈົ້າ, ທ່ານໄດ້ຫລຸດຕົກ ຈາກພຣະຄຸນເສຍແລ້ວ.
ໃນພຣະເຢຊູຄຣິດ, ການຮັບພິທີຕັດຫລື ບໍ່ຮັບ ກໍບໍ່ມີຜົນຫຍັງ, ແຕ່ສິ່ງສຳຄັນແມ່ນຄວາມເຊື່ອ ທີ່ສະແດງອອກ ໂດຍທາງຄວາມຮັກເທົ່ານັ້ນ.
ໂປໂລ ໝັ້ນ ໃຈວ່າເຈົ້າທັງຫລາຍ ຈະບໍ່ມີຄວາມຄິດຢ່າງອື່ນ. ແຕ່ຝ່າຍຜູ້ທີ່ມາກໍ່ກວນ ຈະໄດ້ຮັບໂທດຂອງຕົນເອງ ແມ່ນແຕ່ພວກເຂົາຈະເປັນຜູ້ໃດກໍຕາມ.
ໂປໂລກ່າວວ່າການຮັບພິທີຕັດຖ້າເປັນດັ່ງນັ້ນ ອຸປະສັກເລື່ອງໄມ້ກາງແຂນຖືກທຳລາຍໄປແລ້ວ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອພວກເຈົ້າໃຫ້ເຂົາມີເສລີພາບ, ແຕ່ຢ່າໃຊ້ເສລີພາບນັ້ນ ເປັນຊ່ອງທາງປ່ອຍຕົວ ໄປຕາມຕັນຫາຂອງຮ່າງກາຍ.
ຜູ້ເຊື່ອທີ່ໃຊ້ອິດສະລະພາບຂອງພວກເຂົາໃນພຣະຄຣິດແມ່ນຮັບໃຊ້ເຊິ່ງກັນແລະກັນໃນຄວາມຮັກ.
ກົດບັນຍັດທັງຫມົດກໍລວມເຂົ້າໃນຂໍ້ດຽວນີ້ ຄື: “ຈົ່ງຮັກ ເພື່ອນບ້ານ ເຫມືອນຮັກຕົນເອງ.”
ຈົ່ງດຳເນີນຊີວິດຕາມພຣະວິນຍານ ແລະ ພວກເຈົ້າ ຈະບໍ່ໄດ້ເຮັດຕາມສັນດານ ຕັນຫາມະນຸດ.
ຄວາມຕ້ອງການຂອງ ເນື້ອຫນັງ ກໍຕໍ່ສູ້ ກັບ ພຣະວິນຍານຢ່າງຮຸນແຮງ ແລະ ຄວາມຕ້ອງການ ຂອງພຣະວິນຍານ ກໍຕໍ່ສູ້ ກັບ ສັນດານ ຕັນຫາ ມະນຸດຢ່າງຮຸນແຮງ, ເພາະທັງສອງຝ່າຍຕ່າງຕໍ່ຕ້ານກັນ.
ສາມຕົວຢ່າງຂອງວຽກງານຂອງເນື້ອຫນັງແມ່ນ: ການຫລິ້ນຊູ້, ຄວາມບໍ່ສະອາດ, ຄວາມປະພຶດຊົ່ວຮ້າຍ,ການຂາບໄຫວ້ຮູບເຄົາຣົບ, ການເຊື່ອ, ເວດມົນຄາຖາ, ການເປັນສັດຕູກັນ, ການວິວາດຜິດຖຽງກັນ, ການເຫິງສາກັນ, ການຄຽດແຄ້ນກັນ ແລະ ການມັກໃຫຍ່ໃຝ່ສູງຕໍ່ກັນ, ການແຕກແຍກກັນ, ການຖືພັກຖືພວກ, ການອິດສາກັນ, ການເສບ ສຸຣາຢາເມົາ, ການກິນລ້ຽງແບບຊົ່ວຊ້າ .
ຜູ້ທີ່ປະຕິບັດວຽກງານຂອງເນື້ອ ໜັງ ຈະບໍ່ໄດ້ຮັບອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າເປັນມູນມໍລະດົກ.
ຜົນຂອງພຣະວິນຍານນັ້ນຄື: ຄວາມຮັກ, ຄວາມຊົມຊື່ນຍິນດີ, ສັນຕິສຸກ, ຄວາມອົດທົນດົນນານ, ຄວາມເມດຕາປານີ, ຄວາມດີ, ຄວາມສັດຊື່, 23ຄວາມສຸພາບອ່ອນຫວານ, ການຮູ້ຈັກບັງຄັບຕົນ, ກົດຫມາຍທີ່ຫ້າມສິ່ງເຫລົ່ານີ້ກໍບໍ່ມີ.
ຜູ້ທີ່ຢູ່ຝ່າຍພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້ານັ້ນ ກໍໄດ້ເອົາຂອງສັນດານມະນຸດ ແລະ ຄວາມປາຖະຫນາ ກັບ ກິເລດຕັນຫາ ຄຶງໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນແລ້ວ.
ຜູ້ທີ່ຢູ່ຝ່າຍພຣະວິນຍານຄວນຊ່ວຍສ້າງຜູ້ນັ້ນກັບຕົວໃຫມ່ ດ້ວຍວິນຍານແຫ່ງຄວາມສຸພາບອ່ອນຫວານ.
ຜູ້ທີ່ມີຈິດວິນຍານຈົ່ງຄອຍລະວັງຕົວເອົາໄວ້, ເພື່ອວ່າ ຕົນເອງຈະບໍ່ໄດ້ຖືກທົດລອງ ໃຫ້ເຮັດຜິດເຫມືອນກັນ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອປະຕິບັດຕາມ ກົດບັນຍັດຂອງພຣະຄຣິດເຈົ້າໃຫ້ສຳເລັດ ໂດຍການແບກພາລະຂອງກັນແລະກັນ.
ທຸກຄົນຄວນສຳຫລວດ ເບິ່ງການງານຂອງຕົນເອງ, ຖ້າການງານດີ ກໍຈົ່ງພູມໃຈໃນການງານນັ້ນ ໂດຍບໍ່ຕ້ອງປຽບທຽບ ໃສ່ກັບການງານຂອງຄົນອື່ນ.
ສ່ວນຄົນທີ່ຮັບພຣະທັມ ຄຳສອນ ແລ້ວຈົ່ງແບ່ງສິ່ງທີ່ດີທຸກຢ່າງ ໃຫ້ແກ່ຜູ້ທີ່ ສັ່ງສອນຕົນ.
ຜູ້ໃດຫວ່ານສິ່ງໃດ ລົງກໍຈະເກັບກ່ຽວສິ່ງນັ້ນ.
ຜູ້ທີ່ຫວ່ານເມັດ ຕາມຕັນຫາ ຂອງສັນດານມະນຸດ ກໍຈະໄດ້ເກັບກ່ຽວ ຄວາມເປື່ອຍເນົ່າຕາມ ຕັນຫານັ້ນ.
ຜູ້ທີ່ຫວ່ານຕາມພຣະວິນຍານ ກໍຈະໄດ້ເກັບກ່ຽວຜົນແຫ່ງຊີວິດນິຣັນດອນ ຈາກພຣະວິຍານ.
ຖ້າໃຈພວກເຮົາ ບໍ່ທໍ້ຖອຍ ພວກເຮົາກໍຈະໄດ້ເກັບກ່ຽວ ຜົນດີ ຕາມເວລາອັນສົມຄວນ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈົ່ງເຮັດດີຕໍ່ທຸກຄົນ ເປັນຕົ້ນຕໍ່ຄອບຄົວ ທີ່ຮ່ວມຢູ່ໃນຄວາມເຊື່ອ.
ຕາມເນື້ອກາຍ ຂົ່ມເຫັງບັງຄັບ ພວກເຈົ້າໃຫ້ ຮັບພິທີຕັດ ພວກເຂົາເຮັດແບບນີ້ ເພື່ອພວກເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ຖືກ ຂົ່ມເຫັງຍ້ອນເລື່ອງໄມ້ກາງແຂນຂອງພຣະຄຣິສ ພຽງແຕ່ເທົ່ານັ້ນ.
ໂປໂລໄດ້ກ່າວວ່າລາວມີຄວາມພູມໃຈໃນເລື່ອງໄມ້ກາງແຂນ ຂອງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ຂອງເຮົາ.
ສິ່ງທີ່ ສຳ ຄັນແມ່ນການໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນໃຫມ່.
ໂປໂລປາດຖະ ໜາ ຂໍໃຫ້ສັນຕິສຸກ ແລະ ພຣະກະລຸນາຈົ່ງມີແກ່ທຸກຄົນ ທີ່ປະຕິບັດຕາມກົດຢ່າງນີ້ ແລະ ທັງອິດສະຣາເອນ ຂອງພຣະເຈົ້າເທີ້ນ.
ໂປໂລໄດ້ເອົາເຄື່ອງ ໝາຍ ຂອງພຣະເຢຊູໃສ່ຮ່າງກາຍຂອງລາວ.
ໂປໂລໄດ້ພັນລະນາເຖິງຄົນທີ່ລາວກຳລັງຂຽນເຖິງວ່າ ເປັນໄພ່ພົນຂອງພຣະເຈົ້າ, ເປັນຜູ້ຊື່ສັດໃນອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ພຣະບິດາເຈົ້າໄດ້ຊົງໂຜດປະທານພຣະພອນໃຫ້ເຮົາ ດ້ວຍພຣະພອນຝ່າຍວິນຍານທຸກປະການໃນສະຫວັນສະຖານໃນພຣະຄຣິດເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງເລືອກພວກເຮົາໄວ້ໃນພຣະອົງ ຕັ້ງແຕ່ກ່ອນການເນລະມິດສ້າງໂລກ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງເລືອກບັນດາຜູ້ທີ່ເຊື່ອເພື່ອເຮົາຈະໄດ້ເປັນຄົນບໍຣິສຸດ ແລະ ປາສະຈາກຂໍ້ຕິຕຽນຕໍ່ ພຣະພັກພຣະອົງ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງເລືອກພວກເຮົາໄວ້ກ່ອນລ່ວງຫນ້າແລ້ວ ເພື່ອໃຫ້ເຮົາ ໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງເປັນບຸດຂອງພຣະອົງ ໂດຍທາງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ, ພຣະອົງຊົງກະທຳເຊັ່ນນີິ້ ເພາະພຣະອົງຊອບພຣະໄທ ທີ່ຈະກະທຳຕາມຈຸດປະສົງຂອງພຣະອົງ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໄດ້ຮັບການໄຖ່ ໂດຍຜ່ານທາງພຣະໂລຫິດຂອງພຣະອົງ ແລະ ການອະໄພບາບທັງປວງ, ເຮົາໄດ້ຮັບສິ່ງນີ້ເພາະຄວາມມັ່ງຄັ້ງແຫ່ງພຣະຄຸນຂອງພຣະອົງ.
ພຣະເຈົ້າ ໄດ້ເຮັດໃຫ້ພວກເຮົາຮູ້ເຖິງຄວາມຈິງແຫ່ງແຜນການ ຂອງພຣະອົງ ທີ່ຖືກປິດບັງໄວ້, ຕາມພຣະປະສົງຂອງພຣະອົງ, ແລະຊຶ່ງສະແດງໃຫ້ເຫັນແລ້ວໃນພຣະຄຣິດເຈົ້າ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໄດ້ຮັບໄດ້ຖືກປະທັບຕາໄວ້ໂດຍພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າທີ່ຊົງສັນຍາ.
ພຣະວິນຍານເເມ່ນເຄື່ອງມັດຈຳລ່ວງຫນ້າວ່າເຮົາຈະໄດ້ຮັບມໍຣະດົກ ຂອງພວກເຮົາກ່ອນເຖິງເວລາຄອບຄອງນີ້ກໍເພື່ອໃຫ້ເປັນທີ່ສັນລະເສີນ ແດ່ພຣະກຽດຕິຍົດຂອງພຣະອົງ.
ໂປໂລຂໍອະທິຖານໃຫ້ດວງຕາແຫ່ງໃຈຂອງພວກເຈົ້າ ໄດ້ເຫັນຄວາມສະຫວ່າງ, ເພື່ອພວກເຈົ້າ ຈະໄດ້ເກີດຄວາມຫມັ້ນໃຈ ໃນການຊົງເອີ້ນຂອງພຣະອົງ ແລະອະທິຖານຂໍໃຫ້ພວກເຈົ້າຮູ້ວ່າມໍຣະດົກ ທີ່ພຣະເຈົ້າປະທານສຳລັບພວກໄພ່ພົນຂອງພຣະອົງນັ້ນມີສະຫງ່າຣາສີອັນອຸດົມສົມບູນພຽງໃດ.
ຄືຣິດເດດທີ່ກະທຳໃນພຣະຄຣິດເຈົ້າ ເມື່ອພຣະເຈົ້າຄືນພຣະຊົນ ຂຶ້ນມາຈາກຄວາມຕາຍ ແລະຊົງປະທັບທີ່ເບື້ອງຂວາພຣະຫັດ ຂອງພຣະເຈົ້າໃນສະຫວັນສະຖານ.
ພຣະເຈົ້າ ໄດ້ຊົງກະທຳໃຫ້ທຸກໆສິ່ງຢູ່ໃຕ້ພຣະບາດຂອງພຣະຄຣິດ.
ທຸກສິ່ງຢູ່ໃຕ້ພຣະບາດຂອງພຣະຄຣິດເຈົ້າ ແລະ ກະທຳໃຫ້ພຣະອົງເປັນປະມຸກ ເຫນືອສິ່ງສາຣະພັດໃນຄຣິສຕະຈັກ.
ຄຣິສຕະຈັກເເມ່ນພຣະກາຍຂອງພຣະຄຣິດ.
ບັນດາຜູ້ທີ່ບໍ່ເຊື່ອທັງໝົດໄດ້ຕາຍແລ້ວຝ່າຍວິນຍານ ຍ້ອນການລ່ວງລະເມີດ ແລະ ກະທໍາບາບນາໆປະການຂອງພວກເຂົາ.
ຜູ້ທີ່ມີຣິດອຳນາດປົກຄອງຢູ່ໃນຍານອາກາດ, ວິນຍານຊຶ່ງຄອບງວຳ ຢູ່ທ່າມກາງຜູ້ທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງ.
ໂດຍທໍາມະຊາດເເລ້ວ ຜູ້ທີ່ຍັງບໍ່ໄດ້ເຊື່ອທັງຫມົດເເມ່ນເປັນບຸກຄົນທີ່ຕ້ອງຖືກລົງໂທດ.
ພຣະເຈົ້າຊົງນຳຄົນທີ່ບໍ່ເຊື່ອມາເຖິງຊີວິດໃຫມ່ດ້ວຍກັນກັບພຣະຄຣິດເຈົ້າ ເພາະດ້ວຍພຣະເຈົ້າຊົງມີຄວາມເມດຕາເຫລືອລົ້ນ ເເລະ ດ້ວຍຄວາມຮັກອັນຍິ່ງໃຫ່ຍຂອງພຣະອົງ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໄດ້ຮັບຄວາມລອດໄດ້ໂດຍພຣະຄຸນຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈະໄດ້ນັ່ງດ້ວຍກັນກັບພຣະຄຣິດໃນສະຫວັນສະຖານ.
ພຮະເຈົ້າຊົງກະທໍາໃຫ້ຜູ້ທີ່ເຊື່ອລອດ ເເລະ ເປັນຂຶ້ນມາເພື່ອພຣະອົງຈະໄດ້ຊົງສຳແດງເຫັນເຖິງພຣະຄຸນອັນອຸດົມເຫລືອລົ້ນທີ່ຈະມາເຖິງ ທັ້ງນີ້ໂດຍທາງພຣະເມດຕາຂອງພຣະອົງທີ່ສະແດງແກ່ເຮົາທັງຫລາຍໃນພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ເພື່ອບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໂອ້ອວດໃນການກະທໍາຂອງຕົວເອງ ດ້ວຍວ່າພຣະຄຸນຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ຊົງປະທານໃຫ້ຜູ້ທີ່ເຊື່ອທັງຫລາຍຈຶ່ງໄດ້ຮັບຄວາມລອດ.
ຈຸດປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ສ້າງຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນພຣະເຢຊູຄຣິດຂຶ້ນມາກໍ່ເພື່ອໃຫ້ປະກອບການດີ ຊຶ່ງພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງຈັດຕຽມລ່ວງຫນ້າໄວ້ກ່ອນແລ້ວ, ເພື່ອໃຫ້ເຮົາທັງຫລາຍໄດ້ປະຕິບັດຕາມ.
ຄົນຕ່າງຊາດທີ່ບໍ່ໄດ້ເຊື່ອເເມ່ນໄດ້ຖືກແຍກອອກຈາກພຣະຄຣິດເຈົ້າ, ເປັນຄົນຕ່າງຊາດສຳລັບຊາວອິດສະຣາເອນ, ເປັນຄົນແປກຫນ້ານອກພັນທະສັນຍາ, ບໍ່ມີຄວາມຫວັງ ແລະ ປາສະຈາກພຣະເຈົ້າ.
ຄົນຕ່າງຊາດທີ່ບໍ່ເຊື່ອບາງຄົນເຂົ້າມາໃກ້ພຣະເຈົ້າໄດ້ກໍ່ຍ້ອນຜ່ານທາງພຣະໂລຫິດຂອງພຣະຄຣິດເຈົ້າ.
ພຣະຄຣິດໄດ້ປ່ຽນເເປງຄວາມສໍາພັນລະຫວ່າງຄົນຕ່າງຊາດ ເເລະ ຄົນຍິວໄດ້ໂດຍເນື້ອຫນັງຂອງພຣະອົງເອງ, ພຣະອົງຊົງທຳລາຍກຳແພງ ແຫ່ງຄວາມແຕກແຍກທີ່ຂວາງກັ້ນພວກເຂົາໄວ້.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງຍົກເລີກບັນຊີ ແລະ ກົດບັນຍັດຕ່າງໆ ເພື່ອຈະໄດ້ສ້າງຄົນໃຫມ່ ຄົນ ດຽວຂື້ນໃນພຣະອົງ, ແລະ ພຣະອົງຊົງສ້າງສັນຕິສຸກລະຫວ່າງຄົນຍິວ ເເລະ ຄົນຕ່າງຊາດ.
ບັນດາຜູ້ທີ່ເຊື່ອທຸກຄົນສາມາດເຂົ້າເຖິງພຣະບິດາໄດ້ໂດຍພຣະວິນຍານອົງດຽວກັນ.
ໃນຄອບຄົວຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນເທິງຮາກຖານ ຊຶ່ງພວກອັກຄະສາວົກ ແລະ ພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມ, ພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າເອງ ຊົງເປັນຫີນເສົາເອກ.
ຣິດອໍານາດຂອງພຣະອົງໄດ້ກະທໍາໃຫ້ທຸກສ່ວນຂອງໂຄງຮ່າງ ກໍຕິດຕໍ່ເຊື່ອມສະຫນິດກັນດີ ແລະ ຈະເຣີນຂຶ້ນເປັນວິຫານອັນສັກສິດໃນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ວິຫານຂອງຄອບຄົວພຣະເຈົ້າເປັນວິຫານທີ່ຖືກຕັ້ງໄວ້ເປັນຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າຊົງສະຖິດໃນຝ່າຍພຣະວິນຍານພາຍໃນຜູ້ທີ່ເຊື່ອ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ມອບຂອງປະທານໃຫ້ທ່ານໂປໂລເພື່ອເປັນປະໂຫຍດໃຫ້ເເກ່ກຸ່ມຄົນຕ່າງຊາດ.
ກ່ຽວກັບຄວາມຈິງເລື່ອງພຣະຄຣິດ ຊຶ່ງໃນສະໄຫມກ່ອນ ຄວາມຈິງເລື່ອງນີ້ ບໍ່ໄດ້ສຳແດງໃຫ້ແກ່ມະນຸດຄົນໃດ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ເປີດເຜີຍໂດຍທາງພຣະວິນຍານແກ່ບັນດາອັກຄະສາວົກ ແລະ ພວກຜູ້ປະກາດພຣະທັມ ຂອງພຣະອົງແລ້ວ.
ຄວາມຈິງທີ່ປິດບັງຢູ່ນີ້ໄດ້ແກ່ ຄົນຕ່າງຊາດ ໄດ້ເປັນຜູ້ຮັບມໍຣະດົກ, ແລະ ຮ່ວມກັນກັບສະມາຊິກຂອງພຣະກາຍອັນດຽວກັນ, ແລະ ເປັນຜູ້ໄດ້ຮັບສ່ວນແບ່ງຕາມພຣະສັນຍາ ໃນພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ໂປໂລໄດ້ຮັບຂອງປະທານເເຫ່ງພຣະຄຸນທາງກິດຈະການທີ່ກະທຳດ້ວຍຣິດອຳນາດຂອງພຣະອົງ.
ໂປໂລໄດ້ຖືກສົ່ງເປີດເຜີຍໃຫ້ ຄົນທັງປວງເຫັນແຈ້ງເຖິງແຜນການອັນລຶກລັບ ຂອງພຣະເຈົ້າ ຄືແຜນການທີ່ຊຶ່ງໄດ້ເຊື່ອງຊ້ອນໄວ້ທຸກຍຸກທຸກສະໄຫມມາແລ້ວໂດຍພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ຊົງສ້າງສັບພະທຸກສິ່ງ.
ຈະໄດ້ຮູ້ເຖິງພຣະສະຕິປັນຍາອັນສັບຊ້ອນຂອງພຣະເຈົ້າ ໂດຍທາງຄຣິສຕະຈັກ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າຜູ້ທີ່ເຊື່ອສາມາດເຂົ້າມາເຝົ້າໄດ້ດ້ວຍຄວາມຫມັ້ນໃຈ ເພາະເຫດຄວາມເຊື່ອໃຈໃນພຣະອົງ.
ຜູ້ຊົງເປັນຕົ້ນແບບຂອງການເອີ້ນຊື່ ສຳລັບທຸກໆ ຄອບຄົວໃນສະຫວັນ ແລະ ເທິງແຜ່ນດິນໂລກຖືກສ້າງຕັ້ງຂື້ນຕາມພຣະບິດາ.
ໂປໂລພາວັນນາອະທິຖານຂໍພຣະອົງ ຊົງໂຜດກະທຳໃຫ້ພວກທ່ານ ເຂັ້ມແຂງ ຕາມຂະຫນາດຄວາມອຸດົມສົມບູນ ແຫ່ງພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງ ດ້ວຍຣິດເດດ ຜ່ານທາງພຣະວິນຍານ ຂອງພຣະອົງ.
ໂປໂລອະທິຖານໃຫ້ຜູ້ທີ່ເຊື່ອເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ເຂົ້າໃຈວ່າ ແມ່ນຫຍັງຄື ຄວາມກວ້າງ, ຄວາມຍາວ, ຄວາມສູງ ແລະ ຄວາມເລິກ ແຫ່ງຄວາມຮັກ ຂອງພຣະຄຣິດເຈົ້າ.
ໂປໂລອະທິຖານວ່າລັດສະຫມີພາບໃນຄຣິສຕະຈັກ ແລະ ໃນພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າຈະໄດ້ມອບໃຫ້ພຣະບິດາທຸກຍຸກທຸກສະໄຫມຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ໂປໂລໄດ້ກະຕຸ້ນຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃຫ້ດຳລົງຊີວິດດ້ວຍຄວາມຖ່ອມໃຈ, ອ່ອນສຸພາບ ແລະ ຄວາມອົດທົນ, ຈົ່ງຍອມຮັບ ຊຶ່ງກັນ ແລະ ກັນ ດ້ວຍຄວາມຮັກ.
ໂປໂລບອກວ່າມີຮ່າງກາຍດຽວ, ມີພຣະວິນຍານອົງດຽວ, ຄວາມເຊື່ອຫມັ້ນ ທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມຫວັງດຽວ, ມີອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າອົງດຽວ, ມີຄວາມເຊື່ອດຽວ, ມີບັບຕິສະມາດຽວ ແລະ ມີພຣະເຈົ້າອົງດຽວ ຄືພຣະບິດາເຈົ້າ.
ເມື່ອພຣະອົງໄດ້ສະເດັດຂຶ້ນໄປເຖິງທີ່ສູງສຸດແລ້ວ, ໄດ້ຊົງນຳບັນດາ ພວກຊະເລີຍເຂົ້າໄປໃນທີ່ຄຸກ ພຣະອົງໄດ້ປະທານ ຂອງປະທານຕ່າງໆໃຫ້ແກ່ຜູ້ຄົນ.
ພຣະຄຣິດເຈົ້າ ໄດ້ມອບຂອງປະທານເຫລົ່ານີ້ ຄືອັກຄະສາວົກ, ເປັນຜູ້ປະກາດພຣະທັມ, ເປັນຜູ້ປະກາດຂ່າວປະເສີດ ແລະ ເປັນສິດຍາພິບານ ແລະ ຄູສອນສາສະຫນາ.
ຂອງປະທານທັງຫ້າທີ່ພຣະຄຣິດໄດ້ມອບໃຫ້ເເກ່ພຣະກາຍນີ້ມີໄວ້ເພື່ອເສີມສ້າງຄົນທີ່ບໍຣິສຸດຂອງພຣະອົງໃຫ້ພ້ອມສຳລັບການງານ ແຫ່ງການເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້, ເພື່ອເສີມສ້າງພຣະກາຍຂອງພຣະຄຣິດເຈົ້າ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າພຣະຄຣິດເຈົ້າເສີມສ້າງ ພວກເຮົາ ເພື່ອພວກເຮົາຈະບໍ່ເປັນເຫມືອນ ເດັກນ້ອຍອີກຕໍ່ໄປ ເພື່ອພວກເຮົາຈະບໍ່ຕ້ອງຖືກເຮັດໃຫ້ພັດໄປມາ ແລະ ຫັນເຫ ໄປຕາມລົມ ແຫ່ງຄຳສັ່ງສອນທຸກຢ່າງ ແລະ ດ້ວຍກົນອຸບາຍຂອງຄົນ ທີ່ສະຫລາດ ໃນການຫຼອກຫລວງຂອງເຂົາ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າພຣະຄຣິດເຈົ້າ ເປັນຜູ້ປະສານຮ່າງກາຍທັງສິ້ນ, ແລະ ຮວບຮວມເອົາບັນດາຜູ້ເຊື່ອ ທັງຫລາຍເຂົ້າດ້ວຍຮ່າງກາຍນີ້ ຕິດສະຫນິດ ແລະ ຜູກພັນກັນ, ໂດຍທຸກໆຂໍ້ຕໍ່ ແລະ ເສັ້ນເອັນທຸກເສັ້ນ ເພື່ອທັງຮ່າງກາຍ ທີ່ໄດ້ຈະເຕີບໂຕ ແລະ ສ້າງຕົນເອງຂຶ້ນດ້ວຍຄວາມຮັກ.
ພວກເຂົາຖືກເຮັດໃຫ້ຄວາມຄິດມືດມົນໄປ ເຮັດໃຫ້ຫ່າງຈາກ ຊີວິດຂອງພຣະເຈົ້າ ໂດຍຄວາມໂງ່ທີ່ຢູ່ໃນຕົວພວກເຂົາ ອັນເນື່ອງຈາກຫົວໃຈທີ່ແຂງກະດ້າງ. ພວກເຂົາບໍ່ມີຄວາມຮູ້ສຶກລະອາຍ ແລະ ພວກເຂົາປ່ອຍຕົວ ໄປໃນທາງໂລພາຕັນຫາ, ແລະ ດ້ວຍການປະພຶດທີ່ບໍ່ບໍຣິສຸດຢ່າງເກີນ ຄວນໃນທຸກແບບ.
ພວກເຈົ້າໄດ້ຖືກສັ່ງສອນເພື່ອພວກເຈົ້າຈະໄດ້ສວມໃສ່ ຕົວຕົນຄົນໃຫມ່ ຊຶ່ງໄດ້ຖືກສ້າງຕາມພຣະລັກສະນະຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ໄດ້ຮັັບການສ້າງຂຶ້ນໃນຄວາມຊອບທຳ ແລະ ຄວາມບໍຣິສຸດ ທີ່ແທ້ຈິງ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອສາມາດເປີດໂອກາດໃຫ້ມານໄດ້ດ້ວຍການປອ່ຍໃຫ້ຕາເວັນຕົກດິນ ໄປໂດຍທີ່ຍັງມີຄວາມຄຽດຢູ່.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຕ້ອງທຸ້ມເທລົງມືເຮັດວຽກຫນັກ, ທຳງານທີ່ເປັນປະໂຫຍດດ້ວຍເຫື່ອແຮງ, ເພື່ອຈະສາມາດແບ່ງປັນໃຫ້ກັບຄົນອຶ່ນທີ່ຍາກຈົນໄດ້.
ຢ່າໃຫ້ມີຄຳຫຍາບຊ້າ ອອກຈາກປາກຂອງພວກເຈົ້າ, ແຕ່ໃຫ້ໃຊ້ຖ້ອຍຄຳທີ່ເວົ້າອອກມານັ້ນ ເກີດປະໂຫຍດເຫມາະສົມຕໍ່ຄວາມຈຳເປັນ, ເປັນຖ້ອຍຄຳເວົ້າທີ່ໃຫ້ຜົນດີ ຕໍ່ຜູ້ກຳລັງໄດ້ຍິນຢູ່ນັ້ນ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຢ່າເຮັດໃຫ້ພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ ຂອງພຣະເຈົ້າເສຍພຣະໄທ
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈົ່ງມີໃຈເມດຕາຕໍ່ກັນ, ຈົ່ງມີຫົວໃຈອ່ອນສຸພາບ, ຈົ່ງຍົກໂທດໃຫ້ກັນ ແລະກັນ ເຫມືອນດັ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໃນພຣະຄຣິດເຈົ້າ ໄດ້ຍົກໂທດໃຫ້ແກ່ພວກເຈົ້າ.
ຈົ່ງດຳເນີນຢູ່ໃນຄວາມຮັກ, ເຫມືອນດັ່ງທີ່ພຣະຄຣິດເຈົ້າ ໄດ້ຊົງຮັກເຮົາ ແລະ ຍອມເສຍສະຫລະພຣະອົງເອງໃຫ້ແກ່ເຮົາ.
ພຣະຄຣິດໄດ້ຍອມເສຍສະຫລະຕົວເອງເພື່ອຜູ້ທີ່ເຊື່ອເປັນການຖະຫວາຍ ແລະ ເສຍສະຫລະເພື່ອພຣະເຈົ້າ.
ສິ່ງທີ່ຜູ້ທີ່ເຊື່ອບໍ່ຄວນເຮັດ ມີຄວາມປະພຶດຜິດສິນທຳທາງເພດ, ຄວາມບໍໍ່ບໍຣິສຸດ, ຫລືຄວາມໂລພາຕັນຫາໃດໆ, ຢ່າໃຫ້ມີຂື້ນທ່າມກາງພວກເຈົ້າເປັນເດັດຂາດ ເພາະສິ່ງເຫລົ່ານີ້ ບໍ່ສົມຄວນກັບຜູ້ທີ່ເຊື່ອຂອງພຣະເຈົ້າ.
ທັດສະນະຄະຕິທີ່ຄວນມີໃນບັນດາຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນເປັນທັດສະນະຄະຕິທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍການຂອບພຣະຄຸນ.
ຜູ້ທີ່ຫລິ້ນຊູ້, ຄົນທີ່ບໍ່ບໍຣິສຸດ ຫລື ຜູ້ທີ່ໃຈໂລບ, ຂາບໄຫວ້ຮູບເຄົາຣົບ ຈະບໍ່ມີສິດໄດ້ຮັບມໍລະດົກ ໃນອານາຈັກ ຂອງພຣະຄຣິດເຈົ້າ ແລະ ຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຄວາມຄຽດຮ້າຍຂອງພຣະເຈົ້າຈະມາເຖິງບຸດທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງພຣະອົງ.
ຜົນຂອງຄວາມສະຫວ່າງຊຶ່ງເປັນທີ່ພໍພຣະໄທຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ປະກອບດ້ວຍຄຸນຄວາມດີ, ຄວາມຊອບທໍາ ແລະ ຄວາມຈິງທຸກປະການ.
ບັນດາຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈະບໍ່ເຂົ້າຮ່ວມວຽກງານນັ້ນ ເເຕ່ຈົ່ງເປີດເຜີຍວຽກງານເຫລົ່ານັ້ນໃຫ້ປະກົດ.
ສິ່ງທີ່ຖືກເປີດເຜີຍໂດຍແສງສະຫວ່າງມີຈົ່ງຕື່ນຂື້ນຜູ້ທີ່ນອນຫລັບເອີຍ, ແລະ ຈົ່ງຟື້ນຂຶ້ນມາຈາກ ຄວາມຕາຍ ແລະ ອົງພຣະຄຣິດເຈົ້າ ຈະສ່ອງສະຫວ່າງໃສ່ເຈົ້າ.
ບັນດາຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈົ່ງລະວັງໃນການດຳເນີນຊີວິດ ຂອງພວກເຈົ້າຢ່າເປັນໃຫ້ເຫມືອນ ຄົນໂງ່ບໍ່ມີປັນຍາ ແຕ່ໃຫ້ເປັນເຫມືອນຄົນມີປັນຍາ, ຈົ່ງໃຊ້ເວລາໃຫ້ເປັນປະໂຫຍດ ເພາະທຸກວັນນີ້ເປັນເວລາແຫ່ງຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ.
ການເມົາເຫລົ້າແວງ ຊຶ່ງພາໃຫ້ເສຍຄົນ.
ບັນດາຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈົ່ງສົນທະນາກັນດ້ວຍ ບົດເພງສັນລະເສີນ, ບົດເພງຝ່າຍພຣະວິນຍານ ເເລະ ຈົ່ງຮ້ອງເພງສັນລະເສີນຖວາຍແດ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຕາມນ້ຳພຣະໄທຂອງພຣະອົງ.
ຝ່າຍເມຍ ຈົ່ງຍອມອ່ອນນ້ອມຕໍ່ຜົວຂອງຕົນ ເຫມືອນດັ່ງທີ່ຍອມອ່ອນນ້ອມ ຕໍ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ຜົວເປັນພາກສ່ວນຫົວຂອງເມຍ ເຫມືອນພຣະຄຣິດເຈົ້າ ຊົງເປັນພາກສ່ວນຫົວຂອງຄຣິສຕະຈັກ.
ເພື່ອໃຫ້ຄຣິສຕະຈັກບໍຣິສຸດ ພຣະອົງຊົງຊຳລະດ້ວຍນໍ້າ ກັບດ້ວຍຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະອົງ.
ຜົວຄວນຮັກເມຍຂອງຕົນ ເຫມືອນດັ່ງຮັກຮ່າງກາຍຂອງຕົນເອງ.
ຄົນເຮົາຈະບຳລຸງລ້ຽງ ແລະ ຖະນຸຖະຫນອມຮ່າງກາຍຂອງເຂົາ ເຫມືອນດັ່ງທີ່ ພຣະຄຣິດເຈົ້າຊົງຮັກຄຣິສຕະຈັກ.
ເມື່ອຝ່າຍຊາຍນັ້ນໄດ້ຜູກພັນຢູ່ກັບເມຍ ພວກເຂົາທັງສອງຈະກາຍເປັນເນື້ອກາຍອັນດຽວກັນ.
ຄວາມຈິງທີ່ຖືກປິດບັງຢູ່ໃນເລື່ອງທີ່ຝ່າຍຊາຍໄດ້ຜູກພັນຢູ່ກັບຜູ້ເປັນເມຍເເມ່ນ ຫມາຍເຖິງພຣະຄຣິດເຈົ້າ ກັບ ຄຣິສຕະຈັກ.
ບຸດທັງຫລາຍຂອງຄຣິສຕຽນຄວນເຊື່ອຟັງ ເເລະ ໃຫ້ກຽດພໍ່ ເເລະ ເເມ່ຂອງຕົນ.
ພໍ່ ເເລະ ເເມ່ທັງຫລາຍທີ່ເປັນຄຣິສຕຽນຈົ່ງອົບຮົມສັ່ງສອນ ພວກເຂົາ ຕາມລະບຽບ ແລະ ຫລັກຄຳສັ່ງສອນທຸກຢ່າງ ຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ຝ່າຍຜູ້ທີ່ເປັນຄົນຮັບໃຊ້ທີ່ເປັນຄຣິສຕຽນຈົ່ງຍອມເຊື່ອຟັງເຈົ້ານາຍຂອງພວກເຈົ້າດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈທີ່ຊື່ຕົງ, ຈົ່ງຮັບໃຊ້ດ້ວຍສຸດໃຈຂອງພວກເຈົ້າ ໃຫ້ເຫມືອນກັບວ່າ ພວກເຈົ້າໄດ້ຮັບໃຊ້ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈົ່ງຈົດຈຳໄວ້ວ່າ ຄວາມດີທຸກຢ່າງທີ່ແຕ່ລະຄົນກະທໍາໄປນັ້ນ ຈະເປັນເຫດໃຫ້ພວກເຂົາໄດ້ຮັບບຳເຫນັດຈາກພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ບໍ່ວ່າຈະເປັນຂ້າໃຊ້ ຫລື ບໍ່ເປັນກໍຕາມ.
ເຈົ້ານາຍທີ່ເປັນຄຣິສຕຽນຈົ່ງຮູ້ວ່າພຣະອົງຜູ້ເປັນທັງເຈົ້ານາຍຂອງພວກເຂົາ ແລະ ຂອງພວກເຈົ້າ ຊົງປະທັບຢູ່ໃນສະຫວັນ, ພວກເຈົ້າກໍຊາບວ່າພຣະອົງ ບໍ່ຊົງລຳອຽງເຂົ້າຂ້າງໃຜເລີຍ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈົ່ງສວມຊຸດເກາະເຫລັກຂອງພຣະເຈົ້າໃຫ້ຄົບຊຸດ ເພື່ອວ່າ ພວກເຈົ້າຈະສາມາດ ຢືນຢັດຕໍ່ສູ້ກັບກົນອຸບາຍ ຂອງມານຮ້າຍໄດ້.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອເເມ່ນຕໍ່ສູ້ກັບອຳນາດປົກຄອງຄວາມມືດຕ່າງໆ, ອຳນາດຂອງຝ່າຍວິນຍານຊົ່ວ ແລະ ຄວາມມືດອັນຊົ່ວຮ້າຍ.
Repeated in previous chunk
Repeated in previous chunk
ຈົ່ງຍົກເອົາເຂນແຫ່ງຄວາມເຊື່ອ ເພື່ອພວກເຈົ້າສາມາດດັບ ລູກສອນໄຟຈາກມານຊົ່ວຮ້າຍໄດ້.
ດາບແຫ່ງພຣະວິນຍານ ຊຶ່ງກໍຄືພຣະທັມຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນມີທ່າທີໃນການພາວັນນາອະທິຖານວິ້ງວອນໃນທຸກເວລາ, ໃຫ້ເຝົ້າລະວັງຢູ່ສະເຫມີດ້ວຍຄວາມພຽນພະຍາຍາມ.
ໂປໂລມີຄວາມປາຖະຫນາຜ່ານເເຮງອະທິຖານເພື່ອໃຫ້ມີຖ້ອຍຄຳສັ່ງສອນທຸກຄັ້ງທີ່ອອກປາກພ້ອມກັບຄວາມກ້າຫານໃນການກ່າວຂ່າວປະເສີດ.
ຕອນທີ່ອາຈານໂປໂລຂຽນຈົດຫມາຍສະບັບນີ້ທ່ານຢູ່ໃນຄຸກ.
ໂປໂລໄດ້ຂໍໃຫ້ສັນຕິສຸກ ຈົ່ງມີແກ່ພີ່ນ້ອງທຸກຄົນ, ພ້ອມທັງຄວາມຮັກ ແລະ ຄວາມເຊື່ອ ຈາກພຣະເຈົ້າພຣະບິດາເຈົ້າ ແລະ ອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ໂປໂລໄດ້ກ່າວເຖິງຈົດຫມາຍສະບັບນີ້ຕໍ່ທຸກຄົນທີ່ຖືກແຍກໄວ້ໃນພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ໃນເມືອງຟີລິບປອຍພ້ອມກັບບັນດາຜູ້ປົກຄອງ ແລະ ຜູ້ດູແລ.
ໂປໂລຂອບພຣະຄຸນພຣະເຈົ້າ ສໍາລັບຟີລິບປອຍທີ່ ໄດ້ຮ່ວມກັນປະກາດຂ່າວປະເສີດ ຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນຈົນເຖິງບັດນີ້.
ໂປໂລແນ່ໃຈໃນເລື້ອງນີ້ວ່າ ພຣະອົງ ຜູ້ໄດ້ຊົງ ຕັ້ງຕົ້ນການດີໄວ້ໃນ ພວກທ່ານແລ້ວ ຈະຊົງກະທຳຕໍ່ໄປໃຫ້ສຳເລັດ
ໃນການຖືກຈຳຈ່ອງ ຂອງໂປໂລ ແລະ ໃນການປົກປ້ອງແລະ ຮັບປະກັນຂ່າວປະເສີດນີ້,ຟີລິບປອຍໄດ້ເປັນຄູ່ຮ່ວມງານຂອງລາວ
ໂປໂລໄດ້ອະທິຖານດັ່ງນີ້ຂໍໃຫ້ຄວາມຮັກ ຂອງພວກທ່ານຈະເລີນໃຫຍ່ຂຶ້ນ ໃນຄວາມຮູ້ ແລະ ໃນຄວາມເຂົ້າໃຈທັງຫມົດ.
ໂປໂລປາຖະຫນາວ່າຊາວຟີລິບປອຍຈະເຕັມລົ້ນໄປດ້ວຍຜົນແຫ່ງຄວາມຊອບທຳ ທີ່ຜ່ານມາທາງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ເພື່ອເປັນທີ່ຖວາຍກຽດ ແລະ ສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າ.
ການຖືກຈໍາຈ່ອງຂອງໂປໂລຍ້ອນເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ຂ່າວປະເສີດແຜ່ຂະຫຍາຍອອກໄປຢ່າງຫຼວງຫຼາຍແລະພີ່ນ້ອງສ່ວນໃຫຍ່ ໃນ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ມີແຮງຈູງໃຈ ຫຼາຍຂຶ້ນ
ບາງຄົນໄດ້ ປະກາດພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ດ້ວຍແຮງຈູງໃຈທີ່ເຫັນແກ່ຕົວ, ບໍ່ສັດຊື່ ແລະ ອວດອ້າງ. ພວກເຂົາຫວັງຈະໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າເດືອດຮ້ອນໃນຂະນະທີ່ຂ້າພະເຈົ້າຖືກຈຳຈ່ອງຢູ່.
ໂປໂລປິຕິຍິນດີບໍ່ວ່າຈະດ້ວຍວິທີໃດກໍຕາມ, ບໍ່ວ່າເຂົາຈະແກ້ງເຮັດ ຫລື ເຮັດດ້ວຍຄວາມຈິງ, ພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າກໍໄດ້ຖືກປະກາດອອກໄປແລ້ວ
ໂປໂລປາຖະຫນາທີ່ຈະໃຫ້ພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ຈະໄດ້ຮັບກຽດ ໃນຮ່າງກາຍຂອງຂ້າພະເຈົ້າ, ບໍ່ວ່າຈະມີຊີວິດຢູ່ ຫລື ຕາຍກໍ່ຕາມ.
ໂປໂລໄດ້ກ່າວວ່າການມີຊີວິດຢູ່ກໍ່ເພື່ອພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ແລະ ການຕາຍກໍເປັນປະໂຫຍດ.
ໂປໂລປາຖະໜາ ທີ່ຈະຈາກໄປຢູ່ກັບພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ຊຶ່ງທີ່ຂ່າວປະເສີດຫລາຍກວ່າ,ແຕ່ການຍັງມີຊີວິດຢູ່ໃນຮ່າງກາຍ ນີ້ກໍເປັນສິ່ງຈຳເປັນເພື່ອເຫັນແກ່ປະໂຫຍດຂອງພວກທ່ານຫລາຍກວ່າ.
ໂປໂລມີຄວາມຫມັ້ນໃຈວ່າຈະຢູ່ກັບຊາວຟີລິບປອຍສະເຫນີສໍາລັບຄວາມກ້າວຫນ້າ ແລະ ຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີໃນຄວາມເຊື່ອຂອງພວກທ່ານ
ໂປໂລຕ້ອງການຢາກໄດ້ຍິນຂ່າວວ່າພວກທ່ານໄດ້ຮ່ວມກັນຕໍ່ສູ້ ດ້ວຍຈິດໃຈດຽວກັນ ເພື່ອຄວາມເຊື່ອໃນຂ່າວປະເສີດ.
ສິ່ງນີ້ເປັນເຄື່ອງຫມາຍແຫ່ງການຖືກທຳລາຍຂອງພວກເຂົາ, ແຕ່ສຳລັບພວກທ່ານ ຄືເປັນເຄື່ອງຫມາຍແຫ່ງຄວາມລອດພົ້ນ
ບໍ່ພຽງແຕ່ໃຫ້ເຊື່ອໃນພຣະອົງເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ໃຫ້ຍອມທົນທຸກ ເພື່ອພຣະອົງດ້ວຍ.
ຊາວຟີລິບປອຍຕ້ອງມີຄວາມຮັກເຫມືອຢ່າງດຽວກັນ, ແລະ ມີຄວາມສາມັກຄີ ເປັນນໍ້າຫນຶ່ງໃຈດຽວກັນໃນຝ່າຍຈິດວິນຍານ.
ຊາວຟີລິບປອຍຈົ່ງຖ່ອມໃຈລົງຖືວ່າຄົນອື່ນດີກວ່າຕົນເອງ. ຢ່າໃຫ້ຜູ້ໃດເຫັນແກ່ປະໂຫຍດສ່ວນຕົວຝ່າຍດຽວ, ແຕ່ຈົ່ງເຫັນແກ່ປະໂຫຍດຂອງຄົນອື່ນດ້ວຍ.
ພວກເຮົາຕ້ອງມີຈິດໃຈເໝືອນຢ່າງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ພຣະຄຣິດຊົງຢູ່ໃນສະພາບ ເປັນພຣະເຈົ້າ
ພຣະເຢຊູຄຣິດຊົງຍອມສະຫລະຖານະຂອງພຣະອົງເອງ, ພຣະອົງມາຮັບສະພາບເປັນຂ້ອຍຂ້າ.
ພຣະອົງຊົງຍອມເຊື່ອຟັງຈົນເຖິງຄວາມມໍຣະນາເທິງໄມ້ກາງແຂນ.
ພຣະເຈົ້າ ຈຶ່ງໄດ້ຊົງຍົກພຣະອົງຂຶ້ນເຖິງທີ່ສູງສຸດໄດ້ຊົງປະທານພຣະນາມຂອງພຣະອົງ ຢູ່ເຫນືອນາມທຸກນາມທັງປວງ.
ທຸກລີ້ນຍອມຮັບດ້ວຍປາກວ່າພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ຊົງເປັນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ເພື່ອຖວາຍພຣະກຽດແກ່ພຣະເຈົ້າພຣະບິດາ.
ຊາວຟີລິບປອຍຄວນປະພືດຕົວໃຫ້ສົມກັບຄວາມພົ້ນທີ່ໄດ້ຮັບດ້ວຍຄວາມຢຳເກງ ແລະ ຕົວສັ່ນ.
ພຣະເຈົ້າເປັນຜູ້ກຳລັງກະທຳ ການຢູ່ພາຍໃນທ່ານ ເພື່ອໃຫ້ທ່ານມີຄວາມຕັ້ງໃຈ ແລະ ດຳເນີນງານເພື່ອໃຫ້ເປັນທີ່ພໍພຣະໄທຂອງພຣະອົງ.
ທຸກສິ່ງທຸກຢ່າງຕ້ອງເຮັດໂດຍບໍ່ມີການຈົ່ມ ຫລື ຖົກຖຽງກັນ ໃຫ້ປະຕິບັດເຊັ່ນນີ້ ເພື່ອວ່າທ່ານຈະເປັນຜູ້ທີ່ບໍ່ຖືກຕິຕຽນ ແລະ ບໍ່ມີຄວາມຜິດ, ລູກຂອງພຣະເຈົ້າ ຜູ້ບໍ່ມີຄວາມຜິດ.
ໂປໂລຈະຕ້ອງສະຫລະຊີວິດຖວາຍເປັນເຄື່ອງບູຊາ ເທິງແທ່ນບູຊາ ແລະ ເປັນປະໂຫຍດຕໍ່ຄວາມເຊື່ອຂອງທ່ານທັງຫລາຍ
ໂປໂລມີ ຄວາມຍິນດີ, ແລະ ຊົມຊື່ນຍິນດີຮ່ວມກັບພວກທ່ານທັງຫລາຍດ້ວຍ.
ບໍ່ມີຜູ້ໃດ ທີ່ມີຄວາມຫ່ວງໄຍທ່ານທັງຫລາຍ ເຫມືອນຢ່າງຕີໂມທຽວ.
ແມ່ນແລ້ວ, ໂປໂລຫມັ້ນໃຈໃນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ວ່າຂ້າພະເຈົ້າເອງຈະໄດ້ມາຫາພວກທ່ານໃນໄວໆນີ້ເໝືອນກັນ.
ເອໂຟດີໂຕເກືອບຈະສູນເສຍຊີວິດເພື່ອງານຂອງພຣະຄຣິດ, ເພາະເພິ່ນໄດ້ສ່ຽງຊີວິດຂອງເພິ່ນເພື່ອ ບົວລະບັດຮັບໃຊ້ ຂ້າພະເຈົ້າ ແລະ ເຮັດແທນໃນສິ່ງທີ່ທ່ານບໍ່ອາດເຮັດໃຫ້ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້.
ໂປໂລເຕືອນຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃຫ້ລະວັງພວກຫມາໄນ, ຈົ່ງລະວັງພວກທີ່ເຮັດຊົ່ວຮ້າຍ, ຈົ່ງລະວັງພວກຖືການປາດເນື້ອ.
ໂປໂລກ່າວວ່າຜູ້ທີ່ຖືພິທີຕັດ ເປັນຜູ້ທີ່ນະມັດສະການ ດ້ວຍພຣະວິນຍານຂອງພຣະເຈົ້າ. ເປັນຜູ້ທີ່ອວດອ້າງໃນພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ແລະ ເປັນຜູ້ທີ່ບໍ່ໄວ້ໃຈໃນຝ່າຍເນື້້ອຫນັງ.
ໂປໂລອະທິບາຍເຖິງການປະພຶດທີ່ຜ່ານມາຂອງລາວບໍ່ໄດ້ມີທີ່ຕິຕຽນໃນການເຄົາລົບຄວາມຊອບທໍາຢູ່ໃຕ້ກົດບັນຍັດ.
ດຽວນີ້ໂປໂລນັບວ່າຄວາມຫມັ້ນໃຈທັງຫນົດທີ່ລາວເຄີຍມີໃນເນື້ອຫນັງວ່າເປັນອັນໄຮ້ປະໂຫຍດ ເພາະເຫັນແກ່ພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ໂປໂລຖືວ່າ ທຸກສິ່ງເປັນຂອງໄຮ້ປະໂຫຍດ ເພາະເຫັນແກ່ສິ່ງທີ່ມີຄຸນຄ່າອັນສູງກວ່ານັ້ນຄື ການຮູ້ຈັກພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ໂປໂລມີຄວາມຊອບທຳມາໂດຍຄວາມເຊື່ອ ໃນພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ໂປໂລມີສ່ວນຮ່ວມໃນການທົນທຸກຂອງພຣະຄຣິດດ້ວຍ.
ໂປໂລສືບຕໍ່ກ້າວຕໍ່ໄປ
ໂປໂລບາກບັ່ນມຸ່ງໄປ ສູ່ຫລັກໄຊ ເພື່ອຈະໄດ້ຮັບລາງວັນ ຄືການຊົງເອີ້ນຈາກພຣະເຈົ້າ ຊຶ່ງມີຢູ່ໃນພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ໂປໂລບອກຊາວຟີລິບປອຍປະຕິບັດຕາມແບບຢ່າງຂອງລາວ.
ຜູ້ທີ່ມີພຜຣະເຈົ້າເປັນທ້ອງຂອງພວກເຂົາແລະຄິດກ່ຽວກັບສິ່ງຕ່າງໆໃນໂລກແມ່ນມີຫລາຍຄົນທີ່ປະພຶດຕົວ ເປັນສັດຕູຕໍ່ໄມ້ກາງແຂນຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.ເພາະພະເຈົ້າຂອງພວກເຂົາ ແມ່ນທ້ອງຂອງພວກເຂົາເອງ, ພວກເຂົາອວດອ້າງ ໃນສິ່ງທີ່ໜ້າອັບອາຍຂອງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາຄິດເຖິງແຕ່ສິ່ງຂອງຝ່າຍໂລກ.
ໂປໂລກ່າວວ່າພົນລະເມືອງຂອງຜູ້ທີ່ເຊື່ອແມ່ນຢູ່ໃນສະຫວັນ.
ພຣະຄຣິດຈະຊົງປ່ຽນຮ່າງກາຍອັນຕໍ່າຕ້ອຍຂອງເຮົາ ໃຫ້ ເປັນເໝືອນພຣະກາຍອັນຊົງສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະອົງ, ດ້ວຍຣິດທານຸພາບຂອງພຣະອົງ ທີ່ຈະຊົງສາມາດ ປາບສັບພະທຸກສິ່ງໃຫ້ລົງຢູ່ໃຕ້ ອຳນາດຂອງພຣະອົງ.
ໂປໂລຕ້ອງການໃຫ້ຊາວຟີລິບປອຍຕັ້ງຫມັ້ນຢູ່ໃນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ໂປໂລປາດຖະ ໜາ ທີ່ຈະເຫັນນາງຢູໂອເດຍແລະນາຊີນຕີເຂໃຫ້ມີຄວາມຄິດຖືກຕ້ອງປອງດອງກັນ ໃນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ໂປໂລບອກພວກເຂົາໃຫ້ຊົມຊື່ນຍິນດີໃນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຕະຫລອດເວລາ.
ໂປໂລບອກວ່າຢ່າທຸກຮ້ອນໃຈໃນສິ່ງໃດເລີຍແຕ່ຈົ່ງທູນຂໍເລື່ອງທຸກສິ່ງດ້ວຍການພາວັນນາອະທິຖານ ແລະ ດ້ວຍການອ້ອນວອນຂໍ, ດ້ວຍການຂອບພຣະຄຸນໃຫ້ພຣະເຈົ້າຊົງຊາບການຮ້ອງຂໍຂອງພວກທ່ານ.
ຖ້າພວກເຮົາເຮັດສິ່ງນີ້ແລ້ວສັນຕິສຸກຂອງພຣະເຈົ້າ ຊຶ່ງເກີນຄວາມເຂົ້າໃຈທັງຫມົດຈະເຝົ້າຮັກສາຈິດໃຈ ແລະ ຄວາມຄິດຂອງພວກທ່ານທັງຫລາຍໄວ້ໃນພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ໂປໂລກ່າວວ່າໃຫ້ຄິດໃນສິ່ງທີ່ເປັນຈິງ ສິ່ງໃດທີ່ໜ້ານັບຖື ສິ່ງໃດທີ່ ຍຸດຕິທຳສິ່ງໃດທີ່ບໍຣິສຸດ ສິ່ງໃດທີ່ໜ້າຮັກ ສິ່ງໃດທີ່ໜ້າຍິນດີ ສິ່ງໃດ ທີ່ລໍ້າເລີດ ແລະ ຖ້າມີ ສິ່ງໃດທີ່ຫນ້າສັນລະເສີນໃຫ້ຄິດເຖິງ ສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນ.
ດຽວນີ້ຊາວຟີລິບປອຍສາມາດສຶບຕໍ່ຮຽນຮູ້ທີ່ຈະພໍໃຈຢູ່ໃນທຸກສະຖານະການ.
ໂປໂລໄດ້ຮຽນຮູ້ຄວາມລັບຂອງການ ດຳ ລົງຊີວິດທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມອຸດົມສົມບູນແລະຄວາມຕ້ອງການ.
ໂປໂລສາມາດສູ້ກັບທຸກສິ່ງໄດ້ໂດຍ ພຣະອົງຜູ້ຊົງເສີມກຳລັງຂ້າພະເຈົ້າ.
ໂປໂລຢາກເຫັນຜົນເພີ່ມຂຶ້ນໃນບັນຊີຂອງພວກທ່ານ.
ການເສຍສະລະທີ່ຟີລິບໄດ້ເຮັດເພື່ອໂປໂລ ຊື່ງເປັນທີ່ພໍພຣະໄທພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າຈະຊົງໂຜດເພີ່ມເຕີມທຸກສິ່ງສາລະພັດ ທີ່ພວກທ່ານຂາດ ຢູ່ນັ້ນຈາກຊັບອັນຮຸ່ງເຮືອງ ຂອງພຣະອົງໃນພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ໂດຍສະເພາະຄົນທີ່ຢູ່ໃນພະຣາຊະວັງຂອງຈັກກະພັດຊີຊາຂໍພຣະຄຸນຂອງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ຈົ່ງສະຖິດຢູ່ກັບຈິດວິນຍານຂອງພວກທ່ານ.
ໂປໂລກາຍເປັນອັກຄະສາວົກຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າໂດຍຜ່ານທາງພຣະປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າ.
ໂປໂລໄດ້ຂຽນຈົດຫມາຍເຖິງຜູ້ທີ່ຖືກແຍກອອກຈາກພຣະເຈົ້າແລະພີ່ນ້ອງທີ່ສັດຊື່ຢູ່ໃນເມືອງໂກໂລຊາຍ
ຊາວໂກໂລຊາຍໄດ້ຍິນກ່ຽວກັບຄວາມຫມັ້ນໃຈຄວາມຄາດຫວັງຂອງພວກເຂົາໃນພຣະຄໍາແຫ່ງຄວາມຈິງນັ້ນ,ຄືຂ່າວປະເສີດ.
ໂປໂລກ່າວວ່າຂ່າວປະເສີດໄດ້ເກີດຫມາກຜົນແລະເຕີບໃຫຍ່ໃນທົ່ວໂລກ
ເອປາຟາຜູ້ຮັບໃຊ້ທີ່ສັດຊື່ຂອງພຣະຄຣິດ,ໄດ້ປະກາດຂ່າວປະເສີດໃຫ້ແກ່ຊາວໂກໂລຊາຍ.
ໂປໂລອະທິຖານໃຫ້ຊາວໂກໂລຊາຍເຕັມໄປດ້ວຍພຣະຄໍາຂອງພຣະເຈົ້າແລະຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບຄວາມປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າໃນສະຕິປັນຍາແລະຄວາມເຂົ້າໃຈຝ່າຍຈິດວິນຍານ
ໂປໂລອະທິຖານເພື່ອໃຫ້ຊາວໂກໂລຊາຍຈະໄດ້ດໍາເນີນຊີວິດຢ່າງສົມຄວນຕໍ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະເກີດຜົນໃນການດີທຸກຢ່າງແລະເຕີບໃຫຍ່ໃນຄວາມຮູ້ກ່ຽວກັບພຣະເຈົ້າ
ບັນດາຜູ້ທີ່ຖືກແຍກໄວ້ເພື່ອພຣະເຈົ້າມີຄຸນສົມບັດທີ່ຈະໄດ້ມີສ່ວນໃນມໍລະດົກໃນຄວາມສະຫ່ວາງ.
ພຣະອົງຊົງຊ່ວຍພວກເຂົາຈາກອໍານາດຄອບຄອງຂອງຄວາມມືດແລະຍ້າຍພວກເຂົາໄປສູ່ອານາຈັກແຫ່ງພຣະບຸດຂອງພຣະອົງ.
ໃນພຣະຄຣິດພວກເຮົາໄດ້ຮັບການໄຖ່, ເຊິ່ງແມ່ນການໃຫ້ພົ້ນແລະອະໄພບາບທັງຫລາຍ.
ພຣະບຸດເປັນຮູບລັກສະນະຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ຊຶ່ງຕາບໍ່ເຫັນ.
ທຸກສິ່ງໄດ້ຖືກສ້າງຂື້ນມາໂດຍຜ່ານພຣະເຢຊູຄຣິດແລະເພື່ອພຣະອົງ.
ພຣະເຈົ້າໃຫ້ສິ່ງສາລະພັດກັບຄືນດີກັບພຣະອົງເມື່ອພຣະອົງເຮັດໃຫ້ມີສັນຕິສຸກຜ່ານທາງເລຶອດຂອງພຣະບຸດຂອງພຣະອົງ.
ກ່ອນທີ່ຈະມາເຊື່ອຂ່າວປະເສີດ ຊາວໂກໂລຊາຍເປັນຄົນ ແປກ ຫນ້າຕໍ່ພຣະເຈົ້າແລະເປັນສັດຕູຂອງພຣະອົງ.
ຊາວໂກໂລຊາຍຈະຕ້ອງຕັ້ງຫມັ້ນຢູ່ໃນຄວາມເຊື່ອແລະຄວາມຫມັ້ນໃຈໃນຂ່າວປະເສີດ.
ໂປໂລຍອມທົນທຸກເພື່ອເຫັນແກ່ຄຣິສຈັກແລະທ່ານຊົມຊື່ນຍິນດີ.
ຄວາມລືກລັບທີ່ຖືກເຊື່ອງໄວ້ຫລາຍປີແຕ່ບັດນີ້ໄດ້ຖືກເປີດເຜີຍຄືການທີ່ພຣະຄຣິດຊົງສະຖິດຢູ່ໃນທ່ານ ຄວາມ ຫມັ້ນໃຈໃນລັດສະຫມີພາບ.
ເປົ້າຫມາຍຂອງໂປໂລແມ່ນການຖວາຍທຸກໆຄົນໃຫ້ສົມບູນໃນພຣະຄຣິດ.
ຄວາມລືກລັບຂອງພຣະເຈົ້າຄືພຣະຄຣິດ.
ຊັບສົມບັດແຫ່ງສະຕິປັນຍາແລະຄວາມຮູ້ທຸກຢ່າງທີ່ຖືກເຊື່ອງໄວ້ໃນພຣະຄຣິດ.
ໂປໂລກັງວົນວ່າຊາວໂກໂລຊາຍອາດຖືກຫລອກລວງ ດ້ວຍຄຳລໍ້ລວງອັນໜ້າຟັງ.
ໂປໂລຮຽກຮ້ອງໃຫ້ຊາວໂກໂລຊາຍດໍາເນີີນຊີວິດໃນພຣະເຢຊູຄຣິດໃນແບບດຽວກັບທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຕ້ອນຮັບພຣະອົງ.
ການຫລອກລວງທີ່ບໍ່ມີຕົວຕົນແມ່ນອີງໃສ່ປະເພນີຂອງມະນຸດແລະລະບົບຄວາມເຊື່ອທີ່ຜິດບາບທັງຫລາຍຂອງໂລກນີ້.
ສະພາບຂອງພຣະເຈົ້າດຳລົງຢູ່ຢ່າງເຕັມບໍລິບູນພາຍໃນພຣະຄຣິດ.
ພຣະຄຣິດເປັນຫົວຫນ້າປົກຄອງແລະສິດອໍານາດ.
ຖວາຍບາບແຫ່ງເນື້ອຫນັງໄດ້ຖືກຕັດອອກໂດຍການເຂົ້າພິທີຕັດແຫ່ງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດ.
ບຸກຄົນໃດຫນຶ່ງໄດ້ຖືກຝັງໄວ້ກັບພຣະຄຣິດໃນການບັບຕິສະມາ.
ຄົນນັ້ນໄດ້ຕາຍແລ້ວໃນການບາບຂອງພວກເຂົາກ່ອນທີ່ພຣະຄຣິດຈະເຮັດໃຫ້ພວກເຂົາມີຊີວິດ.
ພຣະຄຣິດໄດ້ລຶບລ້າງຫນີ້ທັງຫມົດຂອງພວກເຮົາແລະໄປຕອກຕິດໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງແຂນແລ້ວ.
ພຣະຄຣິດປົດວິນຍານຄອບຄອງ ແລະ ວິນຍານຊົ່ວທັງຫລາຍເສຍ, ພຣະອົງໄດ້ຊົງປະຈານພວກເຂົາ, ແລະ ຊະນະພວກເຂົາໂດຍທີ່ໄມ້ກາງແຂນ.
ໂປໂລບອກວ່າເລື່ອງການກິນ ຫລື ການດື່ມ ຫລື ໃນເລື່ອງວັນສຳຄັນທາງສາສະໜາ ຫລື ວັນຕົ້ນເດືອນ, ຫລື ໃນເລື່ອງວັນຊະບາໂຕ ເປັນພຽງແຕ່ເງົາຂອງສິ່ງທີ່ຈະມີມາເຖິງ.
ເງົາມຶດໄດ້ຊີ້ໃຫ້ເຫັນເຖິງຄວາມເປັນຈິງຂອງພຣະຄຣິດ
ຮ່າງກາຍທັງຫມົດໄດ້ຮັບການປັບປຸງແລະເຊື່ອມຕໍ່ກັນໂດຍຫົວ,ຄືພຣະຄຣິດ.
ຄໍາສັ່ງຢ່າເອົາມືຈັບ, ຢ່າຊີມ,ແລະ ຢ່າແຕະຕ້ອງ ນີ້ແມ່ນສ່ວນຫນຶ່ງຂອງຄວາມເຊື່ອຂອງໂລກ.
ກົດລະບຽບຂອງສາສະຫນາທີ່ສ້າງຂື້ນມາຈາກມະນຸດບໍ່ມີຄ່າຫຍັງເລີຍຕໍ່ກັບຄວາມໂລບຂອງເນື້ອຫນັງ.
ພຣະຄຣິດໄດ້ຖືກຍົກຂື້ນມານັ່ງຢູ່ເບື້ອງຂວາມືຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ເຊື່ອຄວນສະແຫວງຫາສິ່ງທີ່ຢູ່ເບື້ອງເທິງ, ແລະບໍ່ແມ່ນສິ່ງຂອງທີ່ຢູ່ແຜ່ນດິນໂລກນີ້.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ປິດບັງຊີວິດຂອງຜູ້ທີ່ເຊື່ອໄວ້ໃນພຣະຄຣິດ.
ເມື່ອພຣະຄຣິດມາປາກົດ ຜູ້ທີ່ເຊື່ອກໍຈະປາກົດພ້ອມກັບພຣະອົງໃນອານຸພາບດ້ວຍ
ຜູ້ເຊື່ອຕ້ອງປະຫານຕັນຫາທີ່ເປັນຝ່າຍໂລກນີ້
ຄວາມໂກດຮ້າຍ ຂອງພຣະເຈົ້າຈະມາເຖິງຄົນທັງຫລາຍ ທີ່ບໍ່ເຊື່ອຟັງ.
ຄວາມຄຽດຮ້າຍ, ຄວາມຂັດເຄືອງໃຈ ແລະ ການຄິດປອງຮ້າຍ, ຄຳສຽດສີ ແລະ ຄຳຊົ່ວຊ້າລາມົກ ໃຫ້ຫມົດໄປຈາກປາກ ຂອງທ່ານ.
ສະພາບມະນຸດຄົນໃໝ່ຂອງຜູ້ທີ່ເຊື່ອຖືກສ້າງຕາມພຣະສັນຍາຂອງພຣະອົງຜູ້ຊົງສ້າງ.
ຜູ້ຈະຕ້ອງສວມໃຈເມດຕາ, ໃຈປານີ, ໃຈຖ່ອມລົງ, ໃຈອ່ອນສຸພາບ, ໃຈອົດທົນດົນນານ
ຜູ້ເຊຶ່ອຄວນຍົກໂທດແບບດຽວກັບທີ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງຍົກໂທດທ່ານ
ຄວາມຮັກໄດ້ຜູກພັນໄວ້ຈົນສົມບູນ
ສັນຕິສຸກຂອງພຣະຄຣິດຄວນຄອງໃຈຂອງຜູ້ເຊຶ່ອ.
ໃນທ່າທີການຮ້ອງເພລງ ວາຈາ ແລະການກະທຳຂອງຜູ້ເຊຶ່ອຄວນເຮັດດ້ວຍການຂອບພຣະຄຸນແດ່ພຣະເຈົ້າ.
ພຣະຄຳຂອງພຣະຄຣິດຄວນຢູ່ໃນຕົວຜູ້ເຊຶ່ອຢ່າງໝັ່ນຄົງ.
ເມຍຄວນຍອມຢູ່ໃຕ້ຜົວຂອງຕົນເອງ
ຜູ້ເປັນຜົວຄວນຮັກເມຍຂອງຕົນແລະຢ່າຂົມຂື່ນຕໍ່ນາງ.
ເດັກນ້ອຍຄວນເຊື່ອຟັງພໍ່ແມ່ຂອງລາວໃນທຸກສິ່ງ
ຜູ້ເປັນພໍ່ບໍ່ຄວນກະຕຸ້ນໃຫ້ລູກບໍ່ສະບາຍໃຈ
ຜູ້ເຊຶ່ອຈະເຮັດສິ່ງໃດກໍ່ຕາມໃຫ້ເຮັດເປັນທີ່ຖວາຍກຽດແດ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ບັນດາຄົນທີ່ເຮັດສິ່ງໃດກໍ່ຕາມເພຶ່ອຖວາຍກຽດແດ່ພຣະເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບບຳເນັດ.
ຄົນທີ່ອະທຳຈະໄດ້ຮັບໂທດຕາມຄວາມອະທຳທີ່ເຂົາໄດ້ເຮັດມາ.
ໂປໂລໄດ້ເຕຶອນນາຍບົນໂລກນີ້ວ່າພວກເຂົາກໍ່ມີນາຍອົງດຽວໃນສະຫວັນດ້ວຍກັນ.
ໂປໂລຍາກໃຫ້ຊາວໂກໂລຊາຍກະຕືລືລົ້ນໃນການອະທິຖານ.
ໂປໂລຕ້ອງການໃຫ້ຊາວໂກໂລຊາຍອະທິຖານເພື່ອລາວມີໂອກາດເວົ້າຖ້ອຍຄຳ, ຄວາມລຶກລັບຂອງພຣະຄຣິດ.
ໂປໂລໄດ້ສອນພວກເຂົາໃຫ້ດຳເນີນຊີວິດໂດຍໃຊ້ສະຕິປັນຍາ ແລະເວົ້າຢ່າງມີເມດຕາຄຸນຕໍ່ຄົນພາຍນອກ.
ໂປໂລໄດ້ມອບໝາຍໃຫ້ພວກເຂົາໄປບອກເຖິງເຫດການທັງປວງທີ່ເກີດຂຶ້ນກັບທ່ານໃຫ້ຊາວໂກໂລຊາຍໄດ້ຟັງ.
ໂປໂລໄດ້ບອກໃຫ້ຊາວໂກໂລຊາຍຕ້ອນຮັບມາລະໂກເມຶ່ອເຂົາມາຫາ.
ທ່ານໄດ້ອະທິຖານຂໍໃຫ້ຊາວໂກໂລຊາຍຈະໄດ້ຍິນຢ່າງສົມບູນແລະເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມໝັ່ນໃຈໃນພຣະໄທທຸກຢ່າງຂອງພຣະເຈົ້າ.
ນາຍແພດໝໍທ່ານນັ້ນຊຶ່ວ່າລູກາ.
ຄຣິດສະຈັກໃນເມຶອງລາວດີເກອາປະຊຸມກັນໃນບ້ານ.
ໂປໂລໄດ້ຂຽນຈົດໝາຍໄປຍັງຄຣິດສະຈັກໃນເມືອງລາວດີເກອາ.
ໂປໂລໄດ້ຂຽນຊື່ຂອງທ່ານດ້ວຍລາຍມືຂອງທ່ານເອງໃນຕອນທ້າຍຂອງຈົດໝາຍ.
ໂປໂລ ລະນຶກເຖິງຢ່າງສະຫມໍ່າສະເຫມີຕໍ່ຫນ້າພຣະເຈົ້າ ແລະ ພຣະບິດາເຈົ້າ ເລື່ອງການງານແຫ່ງຄວາມເຊື່ອ, ງານທີ່ພວກທ່ານທຸ້ມເທເຮັດດ້ວຍຄວາມຮັກ.
ຂ່າວປະເສີດຂອງພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ມາເຖິງທ່ານໂດຍ ຖ້ອຍຄຳເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ໂດຍລິດອຳນາດ, ໃນພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ, ແລະ ຊຶ່ງຫມັ້ນຄົງເຊື່ອຖືໄດ້.
ທ່ານໄດ້ກາຍມາເປັນຜູ້ເຮັດຕາມແບບຢ່າງຂອງພວກເຮົາ ແລະ ຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ, ເມື່ອທ່ານຮັບເອົາພຣະຄຳນັ້ນຢ່າງຍາກລຳບາກ ດ້ວຍຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີຈາກພຣະວິນຍານບໍລິສຸດເຈົ້າ.
ຜົນທີ່ໄດ້ຄື, ພວກທ່ານໄດ້ກາຍມາເປັນແບບຢ່າງໃຫ້ກັບພີ່ນ້ອງໃນແຂວງມາຊີໂດເນຍ ແລະ ແຂວງອາຂາຢາ ຜູ້ທີ່ເຊື່ອທຸກຄົນ.
ຖ້ອຍຄຳຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ສົ່ງສຽງອອກໄປ, ແລະ ບໍ່ແມ່ນພຽງໃນມາຊີໂດເນຍ ແລະ ອາຂາຢາເທົ່ານັ້ນ. ແຕ່ຄວາມເຊື່ອຂອງພວກທ່ານໄດ້ກະຈາຍອອກໄປທຸກຫົນທຸກແຫ່ງ.
ພວກເຂົາເລົ່າເຖິງການທີ່ທ່ານໄດ້ຫັນມາຫາພຣະເຈົ້າ ປະຖິ້ມຈາກຮູບເຄົາລົບ ເພື່ອຮັບໃຊ້ພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງພຣະຊົນຢູ່ ແລະ ພຣະເຈົ້າທີ່ແທ້ຈິງ.
ພວກເຂົາລາຍງານວ່າພວກທ່ານກຳລັງລໍຄອຍພຣະບຸດຈາກສະຫວັນ, ຜູ້ທີ່ພຣະອົງຊົງເຮັດໃຫ້ເປັນຂຶ້ນມາຈາກຄວາມຕາຍ.
ຜູ້ນີ້ຄືພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ, ຜູ້ທີ່ຊ່ວຍເຮົາໃຫ້ພົ້ນຈາກຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ກຳລັງຈະມາເຖິງ.
ພວກທ່ານຮູ້ວ່າກ່ອນຫນ້ານີ້ພວກເຮົາຕ້ອງທົນທຸກ ແລະ ຖືກປະຈານຢ່າງຫນ້າອັບອາຍທີ່ເມືອງຟີລິບປອຍ.
ພວກເຮົາບໍ່ໄດ້ເວົ້າດ້ວຍເພື່ອໃຫ້ມະນຸດພໍໃຈ, ແຕ່ເພື່ອໃຫ້ພຣະເຈົ້າພໍພຣະທັຍ. ພຣະອົງຄືຜູ້ດຽວທີ່ກວດສອບຫົວໃຈຂອງພວກເຮົາ
ບໍ່ໄດ້ສະແຫວງຫາກຽດຈາກມະນຸດ, ຫລືຈາກພວກທ່ານ ຫລື ຈາກຄົນອື່ນໆ.
ສຳລັບພວກທ່ານຈົ່ງຈົດຈຳໄວ້, ອ້າຍນ້ອງຂອງເຮົາເອີຍ, ການທຸ້ມເທເຮັດວຽກ ແລະ ການອັນຫນັກຫນ່ວງຂອງພວກເຮົາ. ທຸກວັນ ແລະ ຄືນພວກເຮົາກຳລັງເຮັດວຽກເພື່ອຈະບໍ່ເປັນພາລະອັນຫນັກແກ່ພວກທ່ານຄົນໃດ.
ໂປໂລມີຄວາມອ່ອນໂຍນກັບຊາວເທຊະໂລນິກຄືກັບພໍ່ຫຼືແມ່ແລະລູກຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຮົາຈຶ່ງຮ້ອງຂໍທ່ານ ຫນູນໃຈ ແລະ ເຕືອນສະຕິທ່ານ ເພື່ອຈະເດີນຢູ່ໃນຄວາມປະພຶດອັນເຫມາະສົມຫນ້າຍົກຍ້ອງຂອງພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ຊົງເອີ້ນພວກທ່ານ ເຂົ້າສູ່ອານາຈັກ ແລະ ໃນສະຫງ່າລາສີຂອງພຣະອົງ.
ພວກທ່ານໄດ້ຮັບຂ່າວສານ ຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ພວກທ່ານໄດ້ຍິນຈາກພວກເຮົາແລ້ວ, ພວກທ່ານໄດ້ຍອມຮັບແລ້ວ ບໍ່ແມ່ນຄຳເວົ້າຂອງມະນຸດ.
ຄືພວກຢິວທີ່ໄດ້ຂ້າທັງພຣະເຢຊູເຈົ້າ ແລະ ບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະທຳ. ຄືພວກຊາວຢິວທີ່ໄດ້ຂັບໄລ່ພວກເຮົາ. ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຮັດໃຫ້ພຣະເຈົ້າພໍໃຈ.
ເພາະພວກເຮົາປາດຖະນາທີ່ຈະມາຫາພວກທ່ານ, ຂ້າພຣະເຈົ້າເອງຄືໂປໂລ ກໍປາດຖະນາທີ່ຈະມາຫາພວກທ່ານອີກເທື່ອຫນຶ່ງ, ແຕ່ຊາຕານໄດ້ຢຸດຢັ້ງພວກເຮົາເອົາໄວ້.
ເພາະຄວາມຫມັ້ນໃຈຂອງພວກເຮົາສຳລັບອານາຄົດ ຫລື ຄວາມຊື່ນຊົມຍິນດີ ຫລື ມົງກຸດແຫ່ງຄວາມພູມໃຈຂອງພວກເຮົານັ້ນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າອົງພຣະເຢຊູເຈົ້າໃນການມາຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຮົາຈຶ່ງສົ່ງຕີໂມທຽວ, ຜູ້ເປັນອ້າຍນ້ອງຂອງເຮົາ ແລະ ເປັນເພື່ອນຮ່ວມງານເພື່ອພຣະເຈົ້າໃນຂ່າວປະເສີດຂອງພຣະຄຣິດເຈົ້າ, ເພື່ອມາເສີມກຳລັງ ແລະ ຫນູນໃຈພວກທ່ານເນື່ອງຈາກຄວາມເຊື່ອຂອງພວກທ່ານ.
ພວກເຮົາໄດ້ເຮັດດັ່ງນີ້ ເພື່ອຈະບໍ່ມີໃຜສັ່ນສະເທືອນກັບຄວາມທຸກທໍຣະມານເຫລົ່ານີ້. ສຳລັບພວກທ່ານກໍຮູ້ແລ້ວວ່າ ພວກເຮົາກະທຳເຊັ່ນນີ້ ເພາະພວກເຮົາໄດ້ຖືກແຕ່ງຕັ້ງ.
ເມື່ອຂ້າພຣະເຈົ້າບໍ່ສາມາດຢືນສູ້ຕໍ່ໄປໄດ້, ຂ້າພຣະເຈົ້າຈຶ່ງສົ່ງຄົນໄປ ເພື່ອວ່າຂ້າພຣະເຈົ້າຈະໄດ້ຮູ້ກ່ຽວກັບຄວາມເຊື່ອຂອງພວກທ່ານ. ບາງເທື່ອເມື່ອຜູ້ທົດລອງໄດ້ເຂົ້າມາທົດລອງພວກທ່ານຢ່າງໃດຢ່າງຫນຶ່ງ ແລະ ການທຸ້ມເທໃນການງານຂອງພວກເຮົາຈະໄຮ້ປະໂຫຍດ.
ເພິ່ນໄດ້ບອກພວກເຮົາວ່າພວກທ່ານມີຄວາມຈົດຈຳທີ່ດີກ່ຽວກັບພວກເຮົາສະເຫມີ, ແລະ ພວກທ່ານລໍຄອຍທີ່ຈະໄດ້ພົບພວກເຮົາເຫມືອນກັບທີ່ພວກເຮົາລໍຄອຍທີ່ຈະໄດ້ພົບພວກທ່ານ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າ ຕອນນີ້ພວກເຮົາມີຊີວິດຢູ່ໄດ້, ຖ້າຫາກພວກທ່ານຍຶດຫມັ້ນໃນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ໂປໂລອະທິຖານທັງກາງເວັນແລະກາງຄືນເພື່ອຈະໄດ້ພົບ ຫນ້າຂອງພວກທ່ານ ແລະ ຈັດຕຽມສິ່ງທີ່ຂາດຢູ່ໃນຄວາມເຊື່ອຂອງພວກທ່ານໃຫ້ແກ່ພວກທ່ານ.
ສິ່ງທີ່ໂປໂລ ຂຽນເຖິງຊາວເທຊະໂລນິກຄື ຂໍອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງເພີ້ມພູນ ແລະ ຜູກພັນພວກທ່ານໃນຄວາມຮັກທີ່ມີຕໍ່ກັນແລະກັນ, ແລະ ໃນຄວາມຮັກທີ່ມີຕໍ່ຄົນທັງຫລາຍ, ເຫມືອນຢ່າງທີ່ພວກເຮົາມີຕໍ່ພວກທ່ານ.
ຂໍພຣະອົງກະທຳສິ່ງນີ້ເພື່ອເສີມກໍາລັງໃຈຂອງພວກທ່ານ, ໃຫ້ປາດສະຈາກທີ່ຕິໃດໆ ໃນຄວາມບໍລິສຸດຕໍ່ພຣະເຈົ້າ ແລະ ພຣະບິດາເຈົ້າຂອງເຮົາໃນການສະເດັດມາ ຂອງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າພ້ອມກັບບັນດາຜູ້ບໍລິສຸດທັງຫມົດຂອງພຣະອົງ.
ເມື່ອທ່ານຮັບເອົາຄຳສັ່ງສອນຂອງພວກເຮົາກ່ຽວກັບວິທີການດຳເນີນຊີວິດ ແລະ ເປັນທີ່ພໍພຣະໄທພຣະເຈົ້າ, ເຊັ່ນກັນກັບການດຳເນີນໃນທາງນີ້ດ້ວຍ, ເພື່ອວ່າພວກທ່ານຈະເຮັດໄດ້ຫລາຍກວ່າເກົ່າອີກ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າ ນີ້ເປັນນໍ້າພຣະໄທຂອງພຣະເຈົ້າ, ຄືຈົ່ງຊຳລະຕົນໃຫ້ບໍລິສຸດ, ເພື່ອພວກທ່ານຈະຫລີກຫນີຈາກຄວາມຜິດສິລະທັມທາງເພດ.
ພວກທ່ານແຕ່ລະຄົນຈະຮູ້ຈັກດຳເນີນຕົວໃນທາງທີ່ບໍລິສຸດ ແລະ ມີກຽດ.
ເພາະອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງເປັນຜູ້ແກ້ແຄ້ນໃນສິ່ງຕ່າງໆເຫລົ່ານີ້, ເຫມືອນດັ່ງທີ່ພວກເຮົາໄດ້ເຕືອນ ແລະ ເປັນພະຍານຕໍ່ທ່ານກ່ອນແລ້ວ.
ດ້ວຍເຫດນີ້, ຜູ້ໃດທີ່ປະຕິເສດສິ່ງນີ້ ບໍ່ໄດ້ປະຕິເສດມະນຸດ, ແຕ່ໄດ້ປະຕິເສດພຣະເຈົ້າ, ຜູ້ຊົງປຣະທານພຣະວິນຍານບໍລິສຸດໃຫ້ແກ່ພວກທ່ານ.
ໂປໂລ ຂຽນບອກ ເພາະພວກທ່ານເອງໄດ້ຮັບການຊົງສອນຈາກພຣະເຈົ້າໃຫ້ຮັກເຊິ່ງກັນ ແລະ ກັນ.
ເພື່ອພວກທ່ານຈະສາມາດດຳເນີນຊີວິດໃຫ້ເປັນທີ່ຫນ້າເຄົາລົບນັບຖືຈາກຄົນພາຍນອກ ທີ່ຍັງບໍ່ເຊື່ອພຣະເຈົ້າ ແລະ ເພື່ອພວກທ່ານຈະບໍ່ຂາດເຂີນສິ່ງໃດເລີຍ.
ພວກເຮົາບໍ່ຕ້ອງການໃຫ້ພວກທ່ານເຂົ້າໃຈຜິດ, ອ້າຍນ້ອງທັງຫລາຍເອີຍ, ກ່ຽວກັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຫລັບໄປນັ້ນ ເພື່ອພວກທ່ານຈະບໍ່ຕ້ອງໂສກເສົ້າຄືກັບຄົນທີ່ເຫລືອຢູ່ ຊຶ່ງບໍ່ຮູ້ວ່າອັນໃດແນ່ນອນກ່ຽວກັບອານາຄົດ.
ເພາະຖ້າເຮົາເຊື່ອວ່າພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ຕາຍ ແລະ ຊົງໄດ້ຄືນພຣະຊົນມາແລ້ວ, ດັ່ງນັ້ນພຣະເຈົ້າຈະຊົງນຳຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ລ່ວງລັບໄປແລ້ວໃນພຣະອົງໃຫ້ມາພ້ອມກັນກັບພຣະເຢຊູດ້ວຍ.
ພຣະອົງຈະສະເດັດມາດ້ວຍສຽງອັນດັງ, ດ້ວຍສຽງຂອງຫົວໜ້າທູດສະຫວັນ, ດ້ວຍສຽງແກຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຄົນທີ່ຕາຍແລ້ວໃນພຣະຄຣິດເຈົ້າຈະຖືກເຮັດໃຫ້ເປັນຄືນມາຈາກຕາຍກ່ອນ.
ຈາກນັ້ນພວກເຮົາຜູ້ຊຶ່ງຍັງມີຊີວິດຢູ່, ຜູ້ທີ່ຖືກປະໄວ້ ຈະຖືກຮັບໄປໃນເມກ ພ້ອມກັນກັບພວກເຂົາ ເພື່ອໄປພົບກັບອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໃນຟ້າອາກາດ. ດ້ວຍເຫດນີ້ພວກເຮົາຈະໄດ້ຢູ່ກັບພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງພວກເຮົາສະເຫມີໄປ.
ໂປໂລສອນບອກຊາວເທຊະໂລນິກວ່າ ສະນັ້ນຈົ່ງຫນູນໃຈກັນ ແລະ ກັນດ້ວຍຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ເຖີ້ນ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າ ເພາະພວກທ່ານຮູ້ດີແລ້ວວ່າວັນຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກຳລັງໃກ້ເຂົ້າມາແລ້ວເຫມືອນຂະໂມຍມາໃນເວລາກາງຄືນ.
ເມື່ອນັ້ນຄວາມພິນາດຈິບຫາຍຈະມາເຖິງພວກເຂົາທັນທີ ເຫມືອນດັ່ງຄວາມເຈັບປວດຂອງຍິງຖືພາທີ່ກຳລັງຈະເກີດລູກ. ພວກເຂົາຈະບໍ່ມີທາງຫນີພົ້ນໄດ້ເລີຍ.
ແຕ່ພວກທ່ານບໍ່ໄດ້ຢູ່ໃນຄວາມມືດ ເພື່ອວັນນັ້ນຈະບໍ່ມາຫລອນໃສ່ພວກທ່ານເຫມືອນຂະໂມຍມາ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າ ແຕ່ຂໍໃຫ້ພວກເຮົາຢ່າເຜີຫລັບນອນດັ່ງຄົນອື່ນ. ໃຫ້ເຝົ້າຣະວັງຢູ່ ແລະ ມີສະຕິໃຫ້ດີ.
ເພາະພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ກໍາຫນົດໃຫ້ພວກເຮົາຕ້ອງພົບກັບຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະເຈົ້າ, ແຕ່ໃຫ້ພວກເຮົາໄດ້ຮັບຄວາມລອດພົ້ນໂດຍຜ່ານທາງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າ ພວກເຮົາຂໍໃຫ້ພວກທ່ານສະແດງຄວາມເຄົາລົບຢ່າງສູງຕໍ່ພວກເພິ່ນດ້ວຍຄວາມຮັກ ເພາະການງານຂອງພວກເພິ່ນ ພວກທ່ານຈົ່ງຢູ່ຮ່ວມກັນຢ່າງສະຫງົບສຸກ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າ ຈົ່ງເຝົ້າເບິ່ງວ່າຈະບໍ່ມີໃຜທີ່ຕອບແທນຄວາມຮ້າຍດ້ວຍຄວາມຮ້າຍ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າ ຈົ່ງໂມທະນາຂອບພຣະຄຸນໃນທຸກສິ່ງ. ເພາະເຫດນີ້ແຫລະ ເປັນນໍ້າພຣະໄທຂອງພຣະເຈົ້າໃນພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າສຳລັບພວກທ່ານ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າ ຢ່າລະງັບພຣະວິນຍານ,ຢ່າຫມິ່ນປະຫມາດຄຳທຳນວາຍ,ຈົ່ງພິສູດທຸກສິ່ງ. ຈົ່ງຍຶດຫມັ້ນໃນສິ່ງທີ່ດີກວ່າ ຈົ່ງຫລີກຫນີຈາກການກະທຳຊົ່ວຮ້າຍທຸກຮູບແບບ.
ໂປໂລອະທິຖານວ່າ ຂໍພຣະເຈົ້າແຫ່ງສັນຕິສຸກເຮັດໃຫ້ທ່ານບໍລິສຸດຢ່າງສົມບູນ. ຂໍໃຫ້ທັງວິນຍານຈິດໃຈແລະ ຮ່າງກາຍຂອງພວກທ່ານໄດ້ຮັບການປົກປ້ອງໂດຍປາດສະຈາກຄວາມຜິດເມື່ອການສະເດັດມາຂອງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າຂອງພວກເຮົາ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າ ຂໍພຣະຄຸນຂອງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ດຳລົງຢູ່ກັບພວກທ່ານເຖີ້ນ.
ໂປໂລຂອບພຣະຄຸນພຣະເຈົ້າສຳລັບຄວາມເຊື່ອທີ່ເພີ່ມຂື້ນຂອງພວກເຂົາແລະຄວາມຮັກທີ່ພວກເຂົາມີຕໍ່ກັນແລະກັນ.
ຍ້ອນການກົດຂີ່ຂົ່ມເຫງແລະຄວາມຍາກລຳບາກເຂົາຈື່ງມີຄວາມເຊື່ອທີ່ຫມັ້ນຄົງ.
ຜົນກໍ່ຄືທ່ານຈະໄດ້ເປັນຄົນທີ່ເຫມາະສົມສຳລັບຣາຊະອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າສຳຫລັບການທົນທຸກ.
ພຣະເຈົ້າຈະຂົ່ມເຫັງຜູ້ທີ່ຂົ່ມເຫັງຜູ້ທີ່ເຊື່ອ, ລົງໂທດພວກເຂົາດ້ວຍແປວໄຟ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈະໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍເມື່ອພຣະເຢຊູຄຣິດສະເດັດມາຈາກຟ້າສະຫວັນ.
ຜູ້ທີ່ບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະເຈົ້າພວກເຂົາຈະທົນທຸກກັບການຖືກລົງໂທດ ອັນເປັນຄວາມຈິບຫາຍນິຣັນດອນ.
ຄົນທີ່ບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະເຈົ້າເຂົາຈະຖືກແຍກອອກຈາກທີ່ປະທັບຂອງພຣະເຈົ້າ.ເພື່ອການລົງໂທດ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈະອັດສະຈັນໃຈເມື່ອເຂົາເຫັນພຣະຄຣິດກັບມາໃນວັນຂອງພຣະອົງ
ຜົນງານທີ່ດີຂອງພວກເຂົາຄືການທີ່ພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເປັນທີ່ສັນລະເສີນ.
ໂປໂລກ່າວວ່າຕອນທີ່ລາວກຳລັງຈະຂຽນກ່ຽວກັບການສະເດັດມາຂອງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ໂປໂລບອກພວກເຂົາວ່າຢ່າເຊື່ອວ່າວັນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ມາເຖິງແລ້ວ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າຢ່າໃຫ້ໃຜລໍ້ລວງທ່ານ ບໍ່ວ່າຈະໃນທາງໃດໆ ຄົນນອກກົດຫມາຍໄດ້ເປີດເຜີຍ ແລະສະແດງຕົນເອງວ່າເປັນດັ່ງພຣະເຈົ້າ.
ເປັນຄົນທີ່ຕໍ່ຕ້ານແລະ ຍົກຕົນເອງຂຶ້ນ ເພື່ອເປັນປໍຣະປັກກັບທຸກສິ່ງທີ່ເອີ້ນໂຕເອງວ່າພຣະເຈົ້າ
ຄົນນອກກົດຫມາຍຈະຖືກເປິດເຜີຍເມື່ອຮອດເວລາທີ່ເຫມາະສົມເທົ່ານັ້ນ.
ເມື່ອພຣະເຢຊູເປິດເຜີຍຊາຍທີ່ຜິດກົດຫມາຍ ພຣະອົງຈະຂ້າຊາຍທີ່ຜິດກົດຫມາຍນັ້ນ.
ແມ່ນຊາຕານທີ່ເຮັດວຽກກັບຊາຍທີ່ຜິດກົດໝາຍທີ່ຈະມອບ ອຳນາດ, ຫມາຍສຳຄັນແລະສິ່ງມະຫັດສະຈັນບໍ່ຈິງໃຫ້ກັບລາວ.
ບາງຄົນຖືກຫລອກລວງເພາະວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຮັບຄວາມຮັກຈາກຄວາມຈິງທີ່ພວກເຂົາຈະລອດພົ້ນໄດ້.
ຜູ້ທີ່ຖືກຫລອກລວງແລະສູນເສຍຄວາມສຸກໃນຄວາມອະທໍາ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ເລືອກຄົນເທຊະໂລນິກເພື່ອໃຫ້ໄດ້ຮັບກຽດຕິຍົດຂອງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າໂດຍຜ່ານຂ່າວປະເສີດ.
ພີ່ນ້ອງທັງຫລາຍ ຈົ່ງຕັ້ງຫມັ້ນຄົງຢູ່ ແລະ ຍຶດຖືເອົາຄວາມຈິງເຫລົ່ານັ້ນທີ່ພວກທ່ານໄດ້ຮຽນຈາກເຮົາ, ທັງທາງຖ້ອຍຄຳ ຫລື ໂດຍທາງຈົດຫມາຍ.
ຄືການຫນູນໃຈ ແລະ ເສີມສ້າງຫົວໃຈຂອງເຂົາໃຫ້ຫມັ້ນຄົງໃນການງານ ແລະ ຖ້ອຍຄຳອັນດີທຸກປະການ.
ບັດນີ້, ພີ່ນ້ອງທັງຫລາຍເອີຍ, ຈົ່ງອະທິຖານເພື່ອພວກເຮົາ, ທີ່ພຣະຄຳຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະໄດ້ຮັບການປະກາດອອກໄປຢ່າງໄວວາ ແລະ ໄດ້ຖວາຍກຽດ, ຢ່າງທີ່ໄດ້ເກີດຂຶ້ນກັບພວກທ່ານ.
ຄືເຮົາໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍຈາກຄົນພານ ແລະ ຄົນຊົ່ວຮ້າຍ, ເພາະບໍ່ແມ່ນວ່າທຸກຄົນມີຄວາມເຊື່ອ.
ບອກມີຄວາມເຊື່ອຫມັ້ນໃນອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກ່ຽວກັບທ່ານ, ວ່າທ່ານທັງສອງກຳລັງເຮັດ ແລະ ຈະເຮັດຕໍ່ໄປໃນສິ່ງທີ່ເຮົາສັ່ງ
ຫລີກຫນີອອກຈາກພີ່ນ້ອງທຸກຄົນທີ່ຢູ່ຢ່າງກຽດຄ້ານ.
ຄືໂປໂລບໍ່ໄດ້ກິນອາຫານຂອງໃຜໂດຍທີ່ບໍ່ໄດ້ຈ່າຍເງິນ. ແຕ່ເຮົາເຮັດວຽກຫນັກທັງເວັນ ແລະ ຄືນ ດ້ວຍຄວາມຍາກລຳບາກ, ເພື່ອທີ່ເຮົາຈະບໍ່ເປັນພາລະຜູ້ໃດ.
ເຮົາສັ່ງພວກທ່ານວ່າ ຖ້າໃຜບໍ່ຢາກຈະເຮັດວຽກ, ຄົນນັ້ນກໍບໍ່ຄວນກິນ.
ເຮົາສັ່ງ ແລະ ເຕືອນສະຕິຄົນເຊັ່ນນັ້ນ ໃນອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າວ່າ ພວກເຂົາຄວນຈະເຮັດວຽກນຳຄວາມສະຫງົບ ແລະ ຫາລ້ຽງຊີບຕົນເອງ.
ຖ້າມີຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງຄຳເວົ້າຂອງເຮົາໃນຈົດຫມາຍສະບັບນີ້, ໃຫ້ຫມາຍຫົວເຂົາໄວ້ ແລະ ຢ່າໄປຄົບຄ້າສະມາຄົມກັບເຂົາ, ເພື່ອທີ່ວ່າເຂົາຈະຮູ້ສຶກລະອາຍ.
ຂໍອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າແຫ່ງສັນຕິສຸກປະທານສັນຕິສຸກແກ່ທ່ານໃນທຸກເວລາ ແລະ ທຸກສະຖານະການ. ຂໍອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າສະຖິດຢູ່ກັບພວກທ່ານທຸກຄົນ.
ໂປໂລຂຽນດ້ວຍມືຂອງເພີ່ນເອງ, ຊຶ່ງເປັນສັນຍາລັກໃນຈົດ ຫມາຍທຸກສະບັບ. ນີ້ເປັນວິທີທີ່ເພີ່ນຂຽນ.
ໂປໂລໄດ້ເປັນອັກຄະສາວົກຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ຕາມພຣະບັນຊາຂອງພຣະເຈົ້າອົງພຣະຜູ້ຊ່ວຍໃຫ້ພົ້ນ.
ຕີໂມທຽວເເມ່ນເປັນລູກທີ່ແທ້ຈິງໃນຄວາມເຊື່ອຂອງໂປໂລ.
ຕີໂມທຽວໄດ້ອາໄສຢູ່ເມືອງເອເຟໂຊ.
ຕີໂມທຽວໄດ້ສອນພວກເຂົາເພື່ອບໍ່ໃຫ້ສອນຜິດໄປຈາກຫລັກຄຳສອນ.
ເປົ້າຫມາຍຂອງຄຳສັ່ງນີ້ຄືຄວາມຮັກທີ່ມາຈາກຫົວໃຈບໍຣິສຸດ, ແລະ ຈາກຄວາມສຳນຶກທີ່ດີ, ແລະ ຈາກຄວາມເຊື່ອທີ່ຈິງໃຈ.
ພຣະບັນຍັດມີໄວ້ສຳລັບຄົນອະທັມ ແລະ ຄົນທີ່ມີໃຈດື້ດ້ານ, ສຳລັບຄົນທີ່ບໍ່ມີພຣະເຈົ້າ ແລະ ຄົນບາບ ແລະ ຕໍ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ເປັນຄົນທີ່ບໍ່ໄດ້ດຳເນີນໃນທາງຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຄົນທີ່ຫມິ່ນປະຫມາດພຣະເຈົ້າ.
ຄົນທີ່ປະພຶດຜິດທາງເພດ, ຄົນຮັກຮ່ວມເພດ, ຄົນລັກພາຄົນອື່ນໄປເປັນທາດ, ຄົນຂີ້ຕົວະ, ຄົນເປັນພະຍານບໍ່ຈິງ ແລະ ຄົນອື່ນໆທີ່ຕໍ່ຕ້ານຫລັກຄຳສອນແຫ່ງຄວາມເຊື່ອ.
ໃນເມື່ອກ່ອນໂປໂລໄດ້ເຄີຍເປັນຄົນທີ່ຫມິ່ນປະຫມາດ, ຂົ່ມເຫັ່ງ ແລະ ໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງ.
ສິ່ງນັ້ນເເມ່ນພຣະຄຸນຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ມີຢ່າງລົ້ນເຫລືອສໍາລັບໂປໂລ.
ພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ໄດ້ສະເດັດເຂົ້າມາໃນໂລກນີ້ ເພື່ອຊ່ວຍຄົນບາບໃຫ້ລອດພົ້ນ.
ເພາະວ່າໂປໂລເປັນຄົນທີ່ຊົ່ວຊ້າທີ່ສຸດໃນບັນດາຄົນບາບເຫລົ່ານັ້ນ ແຕ່ດ້ວຍເຫດນີ້ ເພິ່ນຈຶ່ງໄດ້ຮັບພຣະເມດຕາຈາກພຣະເຈົ້າໃນເມື່ອກ່ອນ.
ໂປໂລເຫັນດີຕາມຄຳທຳນວາຍທີ່ໄດ້ກ່າວເຖິງຕີໂມທຽວດັ່ງນັ້ນເພື່ອໃຫ້ໄດ້ໄຊຊະນະໃນການຕໍ່ສູ້ ດ້ວຍການມີຄວາມເຊື່ອ ແລະ ຄວາມສຳນຶກທີ່ດີ.
ໂປໂລໄດ້ມອບໄວ້ໃຫ້ກັບຊາຕານ ເພື່ອເຂົາຈະໄດ້ຮັບການສອນທີ່ຈະບໍ່ຫມິ່ນປະຫມາດພຣະເຈົ້າ.
ໂປໂລໄດ້ທູນຂໍ, ອະທິຖານ, ວິ້ງວອນ ແລະ ຂອບພຣະຄຸນເພື່ອຄົນທັງປວງ, ເພື່ອກະສັດທັງຫລາຍ ແລະ ທຸກຄົນທີ່ມີອຳນາດ.
ໂປໂລປາດຖະໜາຢາກໃຫ້ຄຣິສຕຽນດຳລົງຊີວິດຢ່າງສັນຕິສຸກ ແລະ ມີຄວາມສະຫງົບທ່າມກາງຄົນທີ່ດຳເນີນໃນທາງຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຄົນທີ່ມີກຽດ.
ພຣະອົງຊົງປະສົງໃຫ້ທຸກຄົນໄດ້ຮັບຄວາມລອດພົ້ນ ແລະ ໃຫ້ໄດ້ມີຄວາມຮູ້ໃນຄວາມຈິງນັ້ນ.
ພຣະເຢຊູຄຣິດຊົງເປັນຄົນກາງລະຫວ່າງພຣະເຈົ້າ ແລະ ມະນຸດແຕ່ພຽງຜູ້ດຽວ.
ພຣະເຢຊູຄຣິດຊົງເປັນຄ່າໄຖ່ໃຫ້ກັບຄົນທັງປວງ.
ອັກຄະສາວົກໂປໂລເປັນຄຣູຂອງຄົນຕ່າງຊາດ.
ໂປໂລມີຄວາມປາດຖນາໃຫ້ບັນດາຜູ້ຊາຍໃນທຸກໆບ່ອນ ຍົກມືອັນບໍຣິສຸດ ແລະ ອະທິຖານໂດຍບໍ່ມີຄວາມຄຽດຮ້າຍ ແລະການຜິດຖຽງກັນ.
ໂປໂລມີຄວາມປາດຖນາໃຫ້ຜູ້ຍິງແຕ່ງກາຍຢ່າງສຸພາບຮຽບຮ້ອຍ, ແລະ ຮູ້ຈັກຄວບຄຸມຕົນເອງ.
ໂປໂລບໍ່ອະນຸຍາດໃຫ້ແມ່ຍິງສອນ ຫລື ມີອຳນາດເຫນືອຜູ້ຊາຍ, ແຕ່ດຳເນີນຊີວິດຢ່າງງຽບໆ.
ໂປໂລປາດຖະຫນາໃຫ້ບັນດາຜູ້ຍິງສືບຕໍ່ຮັກສາຄວາມເຊື່ອ ແລະ ຄວາມຮັກ ແລະ ການຊຳລະໃຫ້ບໍຣິສຸດດ້ວຍຈິດໃຈທີ່ສະຫງົບ.
ຜູ້ທີ່ຈະເປັນຜູ້ປົກຄອງຄຣິສຕະຈັກຈະຕ້ອງເປັນຜູ້ທີ່ບໍ່ມີທີ່ຕິຕຽນໄດ້.
ຜູ້ທີ່ຈະເປັນຜູ້ປົກຄອງຈະຕ້ອງເປັນຜູ້ທີ່ບໍ່ມີທີ່ຕິຕຽນໄດ້, ເຂົາຕ້ອງມີຜົວເມຍຄົນດຽວ. ເຂົາຕ້ອງບໍ່ໃຊ້ຄວາມຮຸນແຮງ, ເປັນຄົນມີເຫດຜົນ, ມີຄວາມເປັນຣະບຽບ, ມີໄມຕຣີຈິດ.
ຜູ້ປົກຄອງຄຣິສຕະຈັກຈະຕ້ອງບໍ່ເປັນຄົນຕິດເຫລົ້າ ເເລະ ຈະຕ້ອງບໍ່ເປັນຄົນທີ່ຮັກເງິນຄຳ.
ລູກຂອງຜູ້ປົກຄອງຄຣິສຕະຈັກຄວນເຊື່ອຟັງ ເເລະ ເຄົາລົບເພິ່ນ.
ເພາະວ່າ ຖ້າຊາຍໃດບໍ່ສາມາດດູແລຄອບຄົວຂອງເຂົາໃຫ້ດີໄດ້ແລ້ວ ເຂົາຈະດູແລຄຣິສຕະຈັກຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ຢ່າງໃດ.
ສິ່ງອັນຕະລາຍຈະເກີດຂຶ້ນຄື ເຂົາຈະອວດຕົວດ້ວຍຄວາມຍິ່ງຈອງຫອງ ແລະ ອາດຈະລົ້ມລົງໃນການປະນາມເຫມືອນກັບມານນັ້ນ.
ເຂົາຕ້ອງເປັນຄົນທີ່ມີຊື່ສຽງດີເປັນທີ່ຫນ້ານັບຖືກັບຄົນພາຍນອກ ເພື່ອເຂົາຈະບໍ່ເຮັດໃຫ້ຕົນເອງຕ້ອງອັບອາຍ ແລະ ຕິດບ້ວງຂອງມານ.
ພວກເຂົາຄວນໄດ້ຮັບການພິສູດກ່ອນ ຫາກເຂົາບໍ່ມີຕຳຫນິຈຶ່ງຄ່ອຍຮັບໃຊ້.
ຝ່າຍແມ່ຍິງຈະຕ້ອງເປັນຄົນທີ່ມີຄວາມປະພຶດທີ່ດີ, ບໍ່ຄວນເປັນຄົນທີ່ບໍ່ກ່າວຮ້າຍ, ບໍ່ມັກຄວາມຮຸນແຮງ ແລະ ມີຄວາມສັດຊື່ໃນທຸກສິ່ງ.
ບ້ານຂອງພຣະເຈົ້າຄືຄຣິສຕະຈັກ.
ພຣະເຢຊູຄຣິດຊົງໄດ້ຮັບການປະກາດອອກໄປທ່າມກາງບັນດາປະຊາຊາດທັງຫລາຍ, ໄດ້ຮັບການຍອມຮັບຈາກຄົນທົ່ວໂລກ ແລະ ຊົງຖືກຮັບຂື້ນໄປດ້ວຍພຣະສະຫງ່າຣາສີ.
ມີບາງຄົນປະຖິ້ມຄວາມເຊື່ອ ແລະ ສົນໃຈໃນພວກວິນຍານທີ່ຫລອກລວງ ແລະ ບັນດາຄຳສອນຂອງພວກມານ.
ພວກເຂົາຈະຫ້າມໃຫ້ແຕ່ງງານ ແລະ ຫ້າມກິນອາຫານທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງສ້າງມາໃຫ້ກັບຄົນທີ່ເຊື່ອ.
ບໍ່ມີອັນໃດເປັນສິ່ງຕ້ອງຫ້າມ ຖ້າກິນດ້ວຍການຂອບພຣະຄຸນ ເພາະໄດ້ຊຳລະໃຫ້ບໍຣິສຸດ ໂດຍພຣະຄໍາຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ການອະທິຖານ.
ໂປໂລໄດ້ບອກໃຫ້ຕີໂມທຽວໃຫ້ຝຶກຕົນໃນທາງຂອງພຣະເຈົ້າ.
ເພາະວ່າການຝຶກຕົນໃນຝ່າຍຮ່າງກາຍນັ້ນອາດຈະມີປະໂຫຍດຫນ້ອຍດຽວ, ແຕ່ວ່າຝຶກຕົນໃນທາງຂອງພຣະເຈົ້ານັ້ນ ກໍເປັນປະໂຫຍດທຸກປະການ ຊຶ່ງເປັນຄຳສັນຍາຕໍ່ຊີວິດນີ້ ແລະ ຊີວິດໃນອານາຄົດທີ່ກຳລັງຈະມາເຖິງ.
ໂປໂລໄດ້ແນະນຳໃຫ້ຕີໂມທຽວຢ່າໃຫ້ໃຜຫມິ່ນປະຫມາດຄວາມຫນຸ່ມແຫນ້ນຂອງທ່ານໄດ້, ໃຫ້ປະກາດ ແລະ ສັ່ງສອນສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໃຫ້ເເກ່ຄົນອື່ນໆ.
ຕີໂມທຽວເປັນແບບຢ່າງຄົນຫນຶ່ງໃຫ້ກັບຜູ້ເຊື່ອໃນຄຳສອນ, ດ້ວຍການປະພຶດ, ຄວາມຮັກ, ຄວາມສັດຊື່ ແລະ ຄວາມບໍຣິສຸດ.
ຕີໂມທຽວໄດ້ຮັບຂອງປະທານຜ່ານທາງການເຜີຍປະກາດພຣະຄຳທີ່ບັນດາຜູ້ອາວຸໂສໄດ້ວາງມືເທິງທ່ານນັ້ນ.
ເເມ່ນຕົວຂອງຕີໂມທຽວເອງ ແລະ ບັນດາຜູ້ທີ່ໄດ້ຟັງຖ້ອຍຄຳຂອງເພິ່ນຈະໄດ້ຮັບຄວາມພົ້ນດ້ວຍ.
ໂປໂລບອກທີໂມທຽວໃຫ້ປະຕິບັດຕໍ່ກັບຜູ້ອະວຸໂສທີ່ຢູ່ໃນຄຣິດຕະຈັກວ່າຈົ່ງເວົ້າຫນູນໃຈເພິ່ນເຫມືອນເປັນບິດາ, ຈົ່ງປະຕິບັດຕໍ່ຊາຍຫນຸ່ມກວ່າ ເຫມືອນພວກເຂົາເປັນອ້າຍນ້ອງ, ຈົ່ງກ່າວຫນູນໃຈບັນດາແມ່ຍິງທີ່ອາວຸໂສກວ່າເຫມືອນເປັນແມ່, ແລະ ຕັກເຕືອນບັນດາຜູ້ຍິງຫນຸ່ມກວ່າເຫມືອນພວກເຂົາເປັນນ້ອງສາວດ້ວຍຄວາມບໍຣິສຸດທຸກຢ່າງ.
ລູກ ເເລະ ຫລານຄວນໃຫ້ເຂົາໄດ້ຕອບແທນຄຸນຂອງບິດາມານດາຂອງຕົນ ເເລະ ດູເເລເບິ່ງເເຍງພວກເພິ່ນ.
ຜູ້ນັ້ນໄດ້ປະຕິເສດຄວາມເຊື່ອ ແລະ ຊົ່ວຍິ່ງກວ່າຄົນບໍ່ເຊື່ອອີກ.
ເເມ່ຍິງຫມ້າຍຄວນເປັນທີ່ຮູ້ຈັກໃນເລື່ອງທີ່ມີຄວາມປະພຶດອັນດີ ເຊັ່ນໃນເລື່ອງທີ່ນາງເອົາໃຈໃສ່ລ້ຽງດູລູກໆ, ຫລື ທີ່ມີໄມຕີຈິດຕ້ອນຮັບແຂກແປກຫນ້າຕ່າງໆ ຫລື ທີ່ເຄີຍລ້າງຕີນຜູ້ເຊື່ອທັງຫລາຍ.
ເພາະເມື່ອພວກນາງຍອມຕໍ່ຄວາມຕ້ອງການທາງກາຍ ກໍຈະຕໍ່ຕ້ານພຣະຄຣິດເຈົ້າ, ພວກນາງກໍຕ້ອງການແຕ່ງງານອີກ. ທີ່ພວກນາງເຮັດສິ່ງນີ້ກໍ່ຖືວ່າເປັນຄວາມຜິດເພາະພວກນາງໄດ້ຖອນຂໍ້ຜູກພັນທີ່ໃຫ້ໄວ້ແຕ່ຕົ້ນນັ້ນແລ້ວ.
ໂປໂລປາດຖະຫນາໃຫ້ຍິງຫມ້າຍສາວໆນັ້ນ ແຕ່ງງານ, ມີລູກ ເເລະ ດູແລບ້ານເຮືອນ ເພື່ອບໍ່ໃຫ້ສັດຕຣູມີໂອກາດກ່າວຫາໄດ້ວ່າເຮົາເຮັດຊົ່ວ.
ບັນດາຜູ້ປົກຄອງທີ່ປົກຄອງໄດ້ດີນັ້ນສົມຄວນ ໄດ້ຮັບກຽດເປັນສອງເທົ່າ, ໂດຍສະເພາະຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ເຮັດວຽກໃນການເທສະຫນາ ແລະ ການສັ່ງສອນ.
ຄວນຈະມີພະຍານສອງ ຫລື ສາມຄົນຢູ່ໃນຕອນນັ້ນກ່ອນທີ່ຈະຍອມຮັບຄໍາກ່າວຫາຂອງຜູ້ປົກຄອງ, ຈົ່ງຕັກເຕືອນຄົນບາບເຫລົ່ານັ້ນຕໍ່ໜ້າທຸກຄົນ ເພື່ອຄົນອື່ນໆທີ່ເຫລືອຈະໄດ້ຢ້ານ.
ໂປໂລສັ່ງຕີໂມທຽວໃຫ້ລະມັດລະວັງເພື່ອທີ່ຈະຮັກສາກົດລະບຽບເຫຼົ່ານີ້ໂດຍບໍ່ໄດ້ເຂົ້າຂ້າງອອກຂາ ແລະ ເພື່ອວ່າທີ່ຈະບໍ່ໄດ້ເຮັດສິ່ງໃດດ້ວຍຄວາມລຳອຽງ.
ສໍາລັບບາງຄົນ, ບາບຂອງພວກເຂົາຈະບໍ່ປະກົດຊັດເຈດຈົນກວ່າຈະມີການຕັດສິນ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າຝ່າຍບັນດາຄົນທີ່ເປັນທາດນັ້ນຕ້ອງຖືນາຍຂອງພວກຕົນວ່າ ເປັນຜູ້ສົມຄວນໄດ້ຮັບກຽດໃນທຸກຢ່າງ.
ຫາກວ່າພວກເຂົາບໍ່ຍອມຮັບກັບຄຳສັ່ງສອນອັນຖືກຕ້ອງ ທີ່ຊີ້ນຳໃນທາງຂອງພຣະເຈົ້າ ຄົນນັ້ນກໍ່ອວດຕົວ ແລະ ບໍ່ຮູ້ຫຍັງເລີຍ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າຕາມທາງພຣະເຈົ້າ ດ້ວຍຄວາມພຶງພໍໃຈນັ້ນ ເຮັດໃຫ້ຮັ່ງມີສີສຸກຫລວງຫລາຍ.
ເພາະເຮົາບໍ່ໄດ້ເອົາສິ່ງໃດເຂົ້າມາໃນໂລກ ເເລະ ເຮົາກໍ່ບໍ່ສາມາດເອົາສິ່ງໃດອອກໄປໄດ້.
ບັນດາຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຢາກຮັ່ງມີ ກໍ່ຕົກຢູ່ໃນການທົດລອງ ເເລະ ຖືກບ້ວງກັບດັກ.
ການຮັກເງິນຄຳເປັນຮາກຂອງຄວາມຊົ່ວທຸກຢ່າງ.
ບາງຄົນຢາກຮັ່ງມີຫລາຍຈົນໄດ້ປະຖິ້ມຄວາມເຊື່ອ ແລ້ວກໍ່ເປັນທຸກຣະທົມໃຈຕົນຫລາຍປະການ.
ໂປໂລໄດ້ບອກໃຫ້ຕີໂມທຽວຕໍ່ສູ້ຢ່າງສຸດກຳລັງໃນຄວາມເຊື່ອ, ຍຶດຫມັ້ນໃນຊີວິດອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ ຕາມທີ່ທ່ານໄດ້ຖືກເອີ້ນໃຫ້ໄປຮັບນັ້ນ.
ພຣະອົງເປັນຜູ້ດຽວທີ່ຕາຍບໍ່ເປັນ ແລະ ພຣະອົງຢູ່ໃນຄວາມສະຫວ່າງເຊິ່ງບໍ່ມີໃຜເຂົ້າເຖິງໄດ້.
ຄົນຮັ່ງມີຄວນຕັ້ງຄວາມຫວັງໃນພຣະເຈົ້າ ເພາະພຣະອົງຊົງມອບຄວາມຮັ່ງມີທີ່ແທ້ຈິງ.
ພວກເຂົາຈະໄດ້ສະສົມຮາກຖານທີ່ດີ ເພື່ອພວກເຂົາເອງໃນເວລາຂ້າງຫນ້າ ເເລະ ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ຍຶດໃນຊີວິດທີ່ແທ້ຈິງ.
ໂປໂລບອກຕີໂມທຽວໃຫ້ປົກປ້ອງສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ຮັບ, ຫລີກຫນີຈາກການເວົ້າທີ່ໂງ່ງ່າວ ແລະ ການຜິດຖຽງຂັດແຍ້ງກັນໃນເລື່ອງທີ່ບໍ່ເປັນສາຣະຮຽກວ່າຄວາມຮູ້.
ໂປໂລໄດ້ກາຍເປັນອັກຄະສາວົກຂອງພຣະຄຣິດຕາມພຣະປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຕີໂມທຽວເປັນລູກຂອງໂປໂລຝ່າຍວິນຍານ.
ໂປໂລປາດຖະໜາຢາກພົບກັບຕິໂມທຽວ.
ແມ່ຕູ້ແລະແມ່ຂອງຕີໂມທຽວ ທັງສອງຄົນມີຄວາມເຊື່ອຢ່າງແທ້ຈິງ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ປະທານວິນຍານແຫ່ງຣິດເດດ ແລະຄວາມຮັກ ແລະການບັງຄັບຕົນເອງ ໃຫ້ຕີໂມທຽວ.
ໂປໂລບອກຕິໂມທຽວບໍ່ໃຫ້ລະອາຍຕໍ່ຄໍາພະຍານກ່ຽວກັບອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ໂປໂລບອກຕີໂມທຽວວ່າ ແຕ່ຈົ່ງຮ່ວມທົນທຸກເພື່ອຂ່າວປະເສີດ.
ພຣະປະສົງແລະພຣະຄຸນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ປະທານໃຫ້ແກ່ເຮົາຕັ້ງແຕ່ກ່ອນເວລາຈະເກີດຂຶ້ນ.
ແຜນການແຫ່ງຄວາມພົ້ນຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ເປີດເຜີຍໂດຍການສະເດັດມາປາກົດ ຂອງພຣະຜູ້ໂຜດໃຫ້ພົ້ນຄືພຣະເຢຊູຄຣິດ ເຈົ້າຂອງເຮົາ.
ພຣະເຢຊູຊົງກໍາຈັດຣິດເດດແຫ່ງຄວາມຕາຍແລະນໍາເອົາຊີວິດທີ່ບໍ່ເຄີຍສິ້ນສຸດມາຍັງຄວາມສະຫວ່າງຜ່ານທາງຂ່າວປະເສີດ.
ໂປໂລໝັ້ນໃຈວ່າພຣະເຈົ້າສາມາດຮັກສາສິ່ງທີ່ເພິ່ນໄດ້ມອບໄວ້ກັບພຣະອົງ ຈົນເຖິງວັນນັ້ນໄດ້.
ຕີໂມທຽວຈະປົກປ້ອງຮັກສາສິ່ງດີທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ມອບໝາຍໃຫ້ລາວ ໂດຍຜ່ານທາງພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດ.
ຄົນທັງໝົດເຫລົ່ານັ້ນໄດ້ຫັນຫລັງໃຫ້ກັບເພິ່ນ.
ໂປໂລຂໍໃຫ້ອົງພຣະຜູ້ເປັນເມດຕາແກ່ຄອບຄົວໂອເນຊີໂຟໂຣ ກໍເພາະວ່າໂອເນ ຊີໂຟໂຣໄດ້ຊ່ອຍໂປໂລຫລາຍຢ່າງ.
ຕີໂມທຽວເປັນລູກຊາຍຝ່າຍວິນຍານຂອງໂປໂ່ລ
ຕິໂມທຽວຕ້ອງມອບຄຳສອນໄວ້ກັບຄົນຊື່ສັດທີ່ສາມາດສອນຄົນອື່ນໄດ້ດ້ວຍ.
ທະຫານທີ່ດີຈະບໍ່ຫຍຸ້ງກ່ຽວກັບການງານຝ່າຍພົນລະເຮືອນ.
ໂປໂລມີຄວາມທຸກທໍລະມານເພາະຖືກລ່າມໂສ້ເໝືອນກັບເປັນຄົນຮ້າຍ.
ໂສ້ລ່າມພຣະຄໍາພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້
ໂປໂລອົດທົນຕໍ່ທຸກສິ່ງ ເພື່ອຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ໄດ້ຮັບການເລືອກໄວ້ ເພື່ອເຂົາທັງຫລາຍຈະບັນລຸເຖິງຄວາມພົ້ນໃນພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ບັນດາຜູ້ທີ່ອົດທົນກໍຈະປົກຄອງຮ່ວມກັບພຣະອົງ.
ບັນດາຜູ້ທີ່ປະຕິເສດພຣະຄຣິດ, ພຣະຄຣິດກໍຈະປະຕິເສດພວກເຂົາຄືກັນ.
ຕິໂມທຽວຄວນຈະເຕືອນພວກເຂົາບໍ່ໃຫ້ໂຕ້ຖຽງກັນ ດ້ວຍເລື່ອງຖ້ອຍຄຳຕ່າງໆ ຊຶ່ງບໍ່ເປັນປະໂຫຍດອັນໃດ.
ພວກເຂົາສອນວ່າການຄືນມາຈາກຄວາມຕາຍໄດ້ເກີດຂຶ້ນແລ້ວ.
ບັນດາຜູ້ທີ່ເຊື່ອຕ້ອງຊຳລະຕົວຂອງເຂົາຈາກສິ່ງທີ່ບໍ່ມີກຽດ ເພື່ອເປັນພາຊະນະທີ່ໃຊ້ປະໂຫຍດສຳລັບການດີທຸກຢ່າງ.
ຕີໂມທຽວຕ້ອງຫລີກນີ້ຈາກຣາຄະຕັນຫາຂອງຄົນໜຸ່ມສາວ.
ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຈະຕ້ອງບໍ່ວິວາດຜິດຖຽງກັນ, ແຕ່ເປັນຄົນທີ່ສຸພາບຕໍ່ຄົນທັງປວງ ສາມາດສອນຄົນອື່ນໄດ້ ແລະ ມີຄວາມອົດທົນ.
ຊາຕານໃຊ້ບ້ວງແຮ້ວແລະຈັບເອົາຄົນທີ່ບໍ່ເຊື່ອເພື່ອໃຫ້ເຮັກຕາມຄວາມປະສົງຂອງມັນ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າໃນຊ່ວງເວລາສຸດທ້າຍ ຈະມີເວລາຄວາມຍາກລຳບາກເກີດຂຶ້ນ.
ໃນວັນສຸດທ້າຍ ຄົນທັງຫຼາຍຈະຮັກຕົວເອງ, ຮັກເງິນຄຳ, ໂອ້ອວດຈອງຫອງຫຼາຍກ່ວາພຣະເຈົ້າ.
ໂປໂລໄດ້ບອກໃຫ້ຕີໂມທຽວຫລີກຫນີເສຍຈາກຄົນຢ່າງນັ້ນ.
ບາງຄົນເຫລົ່ານີທີ່ເບິ່ງເໝືອນວ່າເຊື່ອໃນພຣະເຈົ້າ ໄດ້ເຂົ້າໄປໃນບ້ານເຮືອນ ແລະ ຫລົງໄຫລໃນຜູ້ຍິງທີ່ໂງ່ງາ່ວ ຜູ້ຍິງເຫລົ່ານີ້ຄືຄົນທີ່ມັກສຸມກອງຄວາມບາບເອົາໄວ້ ແລະ ຖືກຊັກຈູງດ້ວຍຄວາມປາຖະໜາຕ່າງໆ ,
ຄົນອະທັມເຫລົ່ານີ້ເປັນຜູ້ສອນປອມ ກໍໄດ້ຢືນຂຶ້ນຕໍ່ຕ້ານຄວາມຈິງ ເຊັ່ນຢາເນກ ກັບຢາເບ.
ຕີໂມທຽວໄດ້ຕິດຕາມໂປໂລ
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າໄດ້ຊ່ອຍໂປໂລໃຫ້ພົ້ນຈາກການຖືກຂົ່ມເຫງທັງປວງ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າຄົນທັງປວງເຫລົ່ານັ້ນ ທີ່ຕ້ອງການດຳເນີນ ຊີວິດຢ່າງຄົນຊອບທັມໃນພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າຈະຕ້ອງຖືກກົດຂີ່ຂົ່ມເຫັງ,
ຄົນຊົ່ວຮ້າຍ ແລະ ຄົນຫລອກລວງຈະເພີ້ມທະວີຫລາຍຂຶ້ນ ໃນວັນສຸດທ້າຍ.
ຕີໂມທຽວຈັກຖ້ອຍຄໍາບັນທຶກອັນສັກສິດຕັ້ງແຕ່ລາວຍັງເປັນເດັກນ້ອຍ.
ພຣະຄໍາພີທຸກຕອນໄດ້ຮັບການບັນດົນໃຈຈາກພຣະເຈົ້າ.
ພຣະຄໍາພີທຸກຕອນມີຜົນປະໂຫຍດສໍາລັບສອນ ການປັບປຸງແກ້ໄຂໃຫ້ຖືກຕ້ອງ ແລະການອົບຮົມໃນທາງຊອບທໍາ.
ເພື່ອໃຫ້ຄົນທີ່ໄດ້ຮັບການຝຶກອົບຮົມດ້ວຍຂໍ້ພຣະຄັມພີມີີຄວາມສາມາດແລະຖືກຈັດຕຽມໄວ້ພ້ອມສໍາລັບການດີທຸກຢ່າງ.
ພຣະເຢຊູເປັນຜູ້ພິພາກສາທັງຄົນເປັນແລະຄົນຕາຍ.
ໂປໂ່ລສັ່ງໃຫ້ຕີໂມທຽວສັ່ງສອນພຣະທັມທັງໃນເວລາທີ່ມີໂອກາດ ແລະ ບໍ່ມີໂອກາດ.
ພວກເຂົາບໍ່ຍອມຟັງຄຳສອນທີ່ດີແຕ່ເຂົາຈະສະສົມອາຈານສອນຂອງຕົນຕາມ ແຕ່ຄວາມປາຖະໜາຂອງເຂົາເອງ.
ຕິໂມທຽວໄດ້ເຮັດໜ້າທີ່ຂອງຜູ້ປະກາດ ຂ່າວປະເສີດ ປະຕິບັດໜ້າທີ່ການຮັບໃຊ້.
ໂປໂລເວົ້າວ່າເວລາທີ່ເພິ່ນຕ້ອງຈາກໄປນັ້ນມາເຖິງແລ້ວ
ໂປໂລເວົ້າວ່າບັນຜູ້ທີ່ຮັກພຣະຄຣິດເມື່ອປາກົດຈະໄດ້ຮັບມົງກຸດແຫ່ງຄວາມຊອບ ທຳທີ່ໄດ້ຖືກຕຽມໄວ້ໃຫ້.
ເດມາ ປະຖິ້ມໂປໂລໄປ ເພາະລາວຮັກໂລກປະຈຸບັນ;
ທ່ານລູກກາພຽງເທົ່ານັ້ນທີ່ຍັງຢູ່ກັບໂປໂລ.
ໂປໂລເວົ້າວ່າ ຊາຍທີີ່ຕໍ່ຕ້ານເພິ່ນຈະໄດ້ຮັບລາງວັນຕາມການກະທໍາຂອງລາວ.
ໃນການແກ້ຄະດີເທື່ອທໍາອິດຂອງໂປໂລ ບໍ່ມີຜູ້ໃດຢືນຢູ່ກັບເພິ່ນ.
ວັດຖຸປະສົງຂອງໂປໂລຄື: ເພື່ອສ້າງຄວາມເຊື່ອໃນການຊົງເລືອກຂອງພຣະເຈົ້າແລະສ້າງຄວາມຮູ້ໃນຄວາມຈິງ
ພຣະອົງຊົງສັນຍາໄວ້ຕັ້ງແຕ່ກ່ອນຍຸກສະໄໝທັງປວງ
ຕີໂຕເປັນບຸດແທ້ໆຂອງໂປໂລໃນຄວາມເຊື່ອດຽວກັນ
ລາວຕ້ອງເປັນຜູ້ຊາຍທີ່ມີພັນລະຍາພຽງຄົນດຽວແລະບຸດຂອງລາວຕ້ອງເປັນຄົນສັດຊື່ແລະມີວິໄນ
ລາວບໍ່ຄວນເປັນຄົນມັກໂວຍວາຍແລະຄວບຄຸມຕົນບໍ່ເປັນຄົນຂີ້ເຫລົ້າບໍ່ມັກຜິດຖຽງກັນແລະບໍ່ໂລບ
ຜູ້ປົກຄອງຄຣິດຕະຈັກເປັນຜູ້ດູແລຄອບຄົວ
ຜູ້ນຳອາວຸໂສຕ້ອງມີອັດທະຍາໄສດີ ຮັກທີ່ຈະເຮັດສິ່ງດີມີເຫດມີຜົນ ເປັນຄົນຊອບທໍາ ດຳເນີນຊີວິດຕາມທາງຂອງພຣະເຈົ້າແລະຄວບຄຸມຕົນເອງໄດ້
ຜູ້ນຳອາວຸໂສຈະຕ້ອງຍຶດຄຳສອນນັ້ນໄວ້ຢ່າງໜຽວແໜ້ນ ເພື່ອວ່າຈະໃຊ້ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ເພື່ອເສີມສ້າງແລະຕຳໜິຜູ້ອື່ນ
ພວກເຂົາຫລອກລວງຜູ້ເຊື່ອໃຫ້ຫລົງຜິດທາງຄວາມເຊື່ອ.
ພວກເຂົາມີແຮງກະຕຸ້ນເມື່ອເຂົາເຫັນ ຜູ້ເຊື່ອໄດ້ຮັບຄວາມອັບອາຍ
ຜູ້ອາວຸໂສຕ້ອງແກ້ໄຂພວກເຂົາຢ່າງທັນການ ເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະເລິກເຊິ່ງຢູ່ໃນຄວາມເຊື່ອ
ໂປໂລໂລບອກພວກເຂົາບໍ່ຄວນເສຍເວລາກັບນິຍາຍອັນໂງ່ງ່າວຂອງຢິວຫລືບັນຍັດຈາກມະນຸດ
ຄວາມຄິດແລະມະໂນທັມຂອງເຂົານັ້ນທີ່ເປັນມົນທິນ
ເຂົາປະຕິເສດພຣະເຈົ້າດ້ວຍການເຮັດການກະທຳຂອງເຂົາ
ພວກເຂົາຕ້ອງເປັນຄົນຮູ້ຈັກບັງຄັບຕົນເອງ ເໝາະສົມເປັນຜູ້ມີກຽດ ມີຄວາມເຊື່ອທີ່ຖືກຕ້ອງ, ມີຄວາມຮັກ ແລະມິຄວາມອົດທົນສູງ.
ພວກເຂົາຄວນວາງຕົນໜ້ານັບຖື, ບໍ່ເວົ້າຂວັນນິນທາ ພວກເຂົາຕ້ອງເປັນຄົນບໍ່ດື່ມເຫລົ້າສອນແຕ່ສິ່ງທີ່ດີ
ຜູ້ຍິງອາວຸໂສຄວນສອນຍິງສາວໃຫ້ຮັກແລະເຊື່ອຟັງສາມີຂອງຕົນແລຮັກລູກຂອງຕົນເປັນຜູ້ມີເຫດມີຜົນ ປາດສະຈາກມົນທິນ ເປັນຜູ້ເບິ່ງແຍງເຮືອນຊານທີ່ດີ
ຕີໂຕຄວນສອນໃຫ້ສະແດງຄວາມບໍລິສຸດແລະຄວາມມີກຽດແລະໃຊ້ຄຳເວົ້າທີ່ດີບໍ່ຕ້ອງໄດ້ຮັບການແກ້ໄຂ
ທາດທັງຫລາຍຄວນເຊື່ອຟັງເຈົ້ານາຍຂອງຕົນບໍ່ຄວນລັກຂອງນາຍແລະຕ້ອງສະແດງເຖິງຄວາມເຊື່ອທີ່ດີ
ເຮັດໃຫ້ຄຳສອນຂອງພວກເຮົາໃນເລື່ອງພຣະເຈົ້າພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ພົ້ນຂອງເຮົານັ້ນດຶງດູດຜູ້ອື່ນ
ພຣະຄຸນຂອງພຣະເຈົ້າສາມາດຊ່ອຍທຸກຄົນໄດ້
ພຣະຄຸນຂອງພຣະເຈົ້າຊ່ອຍຝຶກໃຫ້ເຮົາປະຕິເສດສິ່ງຊົ່ວຮ້າຍແລະກິເຫລດຂອງໂລກນີ້
ເຫລົ່າຜູ້ເຊື່ອລໍຄອຍຈະໄດ້ຮັບການມາປາກົດພຣະສິລິຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ແລະພຣະຜູ້ຊ່ອຍໃຫ້ພົ້ນພຣະເຢຊູຄຣິດຂອງເຮົາ
ເຮົາມີອິດສະຫລະຈາກຄວາມບໍ່ຊອບທໍາທຸກປະການແລະເພື່ອຈະໃຫ້ເຮົາເປັນຄົນບໍລິສຸດທີ່ທີຄວາມກະຕືລືລົ້ນທີ່ຈະເຮັດແຕ່ສິ່ງທີ່ດີ
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນຍອມເຊື່ອຟັງອຳນາດການປົກຄອງ ແລະຜູ້ມີອຳນາດ
ກິເຫລດຕັນຫາແລະຄວາມຕາມໃຈຕົນເອງຊັກນຳໃຫ້ເຂົາຫລົງຜິດ
ພຣະອົງຊ່ອຍໃຫ້ເຮົາພົ້ນໄດ້ໂດຍການຊຳລະຂອງການບັງເກີດໃໝ່ແລະການສ້າງຂຶ້ນໃໝ່ໂດຍພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ
ເຮົາພົ້ນເພາະດ້ວຍຄວາມເມດຕາຂອງພຣະອົງພຽງຢ່າງດຽວ
ພຣະເຈົ້າຊົງເຮັດໃຫ້ເຮົາເປັນຜູ້ໄດ້ຮັບມໍລະດົກ
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຕ້ອງຍຶດໝັ້ນຄວາມຄຶດໃນເລື່ອງການເຮັດສິ່ງດີທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ວາງໄວ້ຕໍ່ໜ້າພວກເຂົາໃຫ້ພວກເຂົາເຮັດ
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຕ້ອງຫລີກໜີຈາກການຂັດແຍ່ງອັນໂງ່ງ່າວ
ທຸກຄົນທີ່ກໍ່ໃຫ້ເກີດຄວາມແຕກແຍກທ່າມກາງຜູ້ທີ່ເຊື່ອຕ້ອງຖືກປະຕິເສດຫລັງຈາກທີ່ເຕືອນໜຶ່ງຫລືສອງຄັ້ງແລ້ວ
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຕ້ອງຮຽນຮູ້ທີ່ຈະມີສ່ວນໃນການເຮັດດີທີ່ຕອບສະໜອງຕໍ່ຄວາມຈຳເປັນຮີບດ່ວນ
ໂປໂລຢູ່ໃນຄຸກໃນຂະນະທີ່ເພິ່ນຂຽນຈົດໝາຍສະບັບນີ້
ຈົດຫມາຍສະບັບນີ້ຂຽນເຖິງຟີເລໂມນ ເຊິ່ງເປັນນ້ອງຊາຍທີ່ຮັກແລະເພື່ອນຮ່ວມງານຂອງໂປໂລ
ຄຣິດຕະຈັກປະຊຸມກັນໃນບ້ານ
ໂປໂລໄດ້ຍິນເຖິງຄວາມຮັກແລະຄວາມເຊື່ຶອໃນອົງພຣະເຢຊູຄຣິດແລະຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ບັນດາຜູ້ທີ່ເຊື່ອທຸກຄົນ
ຟີເລໂມນໄດ້ເຮັດໃຫ້ຫົວໃຈຂອງບັນດາຜູ້ທີ່ເຊື່ອໄດ້ພັກສະຫງົບ
ໂປໂລຢູ່ໃນຄຸກໃນຂະນະທີ່ທ່ານຂຽນຈົດໝາຍສະບັບນີ້
ໂປໂລຂໍຮ້ອງຟີເລໂມນດ້ວຍຄວາມຮັກ
ໂປໂລເປັນບິດາຂອງໂອເນຊີໂມຕອນໂປໂລຢູ່ໃນຄຸກ
ໂປໂລໄດ້ສົ່ງໂອເນຊີໂມກັບໄປຫາຟີເລໂມນ
ໂປໂລຢູ່ໃນຄຸກໃນຂະນະທີ່ເພິ່ນຂຽນຈົດໝາຍສະບັບນີ້
ໂປໂລຢາກໃຫ້ໂອເນຊີໂມສາມາດຊ່ອຍເພິ່ນໄດ້.
ໂປໂລຢາກໃຫ້ຟີເລໂມນປ່ອຍໂອເນຊີໂມຈາກການເປັນທາດແລະຍິນຍອມໃຫ້ໂອເນຊີໂມກັບມາຫາໂປໂລ
ໂປໂລຢາກໃຫ້ຟີເລໂມນພິຈາລະນາໂອເນຊີໂມເປັນເໝືອນອ້າຍນ້ອງທີ່ຮັກ
ໂປໂລຢາກໃຫ້ຟີເລໂມນມາຮັບການຊົດໃຊ້ຄືນຈາກບັນຊີຂອງໂປໂລໃນທຸກສິ່ງທີ່ໂອເນຊີໂມຕິດຄ້າງ
ຟີເລໂມນເປັນໜີ້ບຸນຄຸນຊີວິດໂປໂລ
ແມ່ນແລ້ວ, ໂປໂລມີຄວາມໝັ້ນໃຈວ່າຟີເລໂມນຈະສົ່ງຕົວໂອເນຊີໂມກັບມາ
ໂປໂລຈະມາຢ້ຽມເຮືອນຂອງຟີເລໂມນຫາກເພິ່ນຖືກປ່ອຍຕົວ
ໃນອະດີດພຣະເຈົ້າໄດ້ກ່າວຜ່ານທາງຜູ້ທຳນວາຍໃນຫລາຍຄັ້ງແລະໃນຫລາຍວິທີຕ່າງໆ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ກ່າວໃນຄາວສຸດທ້າຍນີ້ຜ່ານທາງພຣະບຸດ?
ໂລກຈັກກະວານໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນຜ່ານທາງພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ທຸກສິ່ງຍືນຍົງໄດ້ໂດຍຖ້ອຍຄຳອັນຊົງຣິດອຳນາດຂອງພຣະອົງພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະບຸດເປັນແສງສະທ້ອນພຣະສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະເຈົ້າ,ແລະມີສະພາບເປັນພຣະລັກສະນະທີ່ແທ້ຈິງຂອງພຣະເຈົ້າ,
ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າຢູ່ເໜືອພວກທູດສະຫວັນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ສັ່ງໃຫ້ບັນດາທູດສະຫວັນນ້ອມນະມັດສະການພຣະບຸດເມື່ອພຣະອົງໄດ້ຖືກນຳເຂົ້າມາສູ່ໂລກນີ້.
ພຣະບຸດຈະປົກຄອງໃນຖານະກະສັດຕະຫລອດນິຣັນດອນ.
ພຣະບຸດຮັກຄວາມຊອບທຳແລະພຣະບຸດກຽດຊັງການສິ່ງອະທຳ.
ແຜ່ນດິນໂລກແລະຟ້າສະຫວັນຈະເກົ່າໄປເໝືອນເຄື່ອງນຸ່ງຫົ່ມແລະຈະຈິບຫາຍໄປ.
ພຣະເຈົ້າບອກໃຫ້ພຣະບຸດປະທັບນັ່ງຢູ່ທີ່ຂ້າງຂວາມືຂອງພຣະອົງຈົນກວ່າພຣະເຈົ້າຈະເຮັດໃຫ້ສັດຕູທັງຫລາຍຂອງພຣະບຸດຂາບລົງຢູ່ໃຕ້ພື້ນຕີນຂອງພຣະບຸດ.
ທູດສະຫວັນດູແລເອົາໃຈໃສ່ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມລອດພົ້ນ.
ພວກຜູ້ທີ່ເຊື່ອຕ້ອງເອົາໃຈໃສ່ຕໍ່ສິ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຍິນເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ຖືກລໍ້ລວງໃຫ້ຫລົງເສຍໄປຈາກສິ່ງນີ້.
ຄົນທີ່ລະເມີດແລະຄົນທີ່ບໍ່ຍອມເຊື່ອຟັງທຸກຄົນຈະໄດ້ຮັບການລົງໂທດ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ເປັນພະຍານຕໍ່ຖ້ອຍຄຳໂດຍໝາຍສຳຄັນ, ການອັດສະຈັນ, ການອິດທິຣິດຕ່າງໆ, ແລະໂດຍຂອງປະທານຂອງພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ.
ພວກທູດສະຫວັນຈະບໍ່ໄດ້ປົກຄອງໂລກທີ່ຈະມາເຖິງ.
ມະນຸດຈະປົກຄອງໂລກທີ່ຈະມາເຖິງ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ຮັບພຣະສະຫງ່າຣາສີແລະພຣະກຽດສວມເປັນມົງກຸດຍ້ອນການທົນທຸກແລະການຕາຍຂອງພຣະອົງ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ຊີມລົດຄວາມຕາຍເພື່ອມະນຸດທຸກຄົນ.
ພຣະເຈົ້າວາງແຜນທີ່ຈະນຳບຸດຫລວງຫລາຍໄປສູ່ສະຫງ່າຣາສີ.
ທັງຜູ້ຊຳລະໃຫ້ບໍຣິສຸດແລະພວກທີ່ໄດ້ຮັບການຊຳລະໃຫ້ບໍຣິສຸດລ້ວນມາຈາກແຫລ່ງກຳເນີດດຽວກັນ,ຄືພຣະເຈົ້າ.
ມານຮ້າຍໄດ້ຖືກເຮັດໃຫ້ບໍ່ມີອຳນາດຜ່ານການຕາຍຂອງພຣະເຢຊູ.
ຜ່ານການຕາຍຂອງພຣະເຢຊູ,ຄົນທັງປວງໄດ້ຮັບການປົດປ່ອຍຈາກການເປັນທາດຂອງຄວາມຢ້ານຕາຍ.
ຈຳເປັນເພື່ອພຣະອົງຈະໄດ້ກາຍເປັນມະຫາປະໂຣຫິດຜູ້ປະກອບດ້ວຍຄວາມສັດຊື່ແລະມີໃຈເມດຕາໃນການບົວລະບັດຮັບໃຊ້ພຣະເຈົ້າ, ແລະເພື່ອພຣະອົງຈະນຳການຍົກໂທດບາບມາຍັງຄົນທັງປວງ.
ພຣະເຢຊູສາມາດຊ່ວຍເຫລືອຜູ້ທີ່ຖືກທົດລອງໄດ້ເພາະພຣະອົງຊົງຖືກທົດລອງເໝືອນກັນ.
ຜູ້ຂຽນໃຫ້ຕຳແໜ່ງອັກຄະສາວົກແລະມະຫາປະໂຣຫິດໃຫ້ພຣະເຢຊູ.
ພຣະເຢຊູຊົງຖືກຖືວ່າສົມຄວນທີ່ຈະໄດ້ຮັບພຣະສະຫງ່າຣາສີຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າໂມເຊຍ້ອນວ່າຂະນະທີ່ໂມເຊມີຄວາມສັດຊື່ຕໍ່ພາລະກິດຂອງຕົນໃນຄົວເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າ, ພຣະເຢຊູເປັນຜູ້ທີ່ກໍ່ສ້າງເຮືອນ
ໂມເຊເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ໃນຄົວເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າ.
ໂມເຊໄດ້ໃຫ້ຄຳພະຍານກ່ຽວກັບສິ່ງຕ່າງໆທີ່ຈະຕ້ອງກ່າວເຖິງໃນອະນາຄົດ.
ພຣະເຢຊູເປັນລູກທີ່ມີອຳນາດໃນຄົວເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອແມ່ນຄົວເຮືອນຂອງພຣະເຈົ້າຖ້າຫາກເຮົາຢຶດໝັ້ນໃນຄວາມໄວ້ວາງໃຈ ໃນຄວາມຫວັງຂອງພວກເຮົາ.
ຊາວອິດສະຣາເອນເຮັດໃຈແຂງກະດ້າງ.
ພຣະເຈົ້າສາບານວ່າພວກເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໄປໃນບ່ອນທີ່ເຮົາຈະໃຫ້ພວກເຂົາໄດ້ພັກຜ່ອນ.
ພວກພີ່ນ້ອງໄດ້ຮັບການເຕືອນໃຫ້ລະວັງທີ່ຈະບໍ່ຫັນໜີຈາກພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງພຣະຊົນຢູ່.
ພີ່ນ້ອງຄວນໜູນໃຈກັນແລະກັນທຸກວັນ.
ໃນຖານະເປັນຜູ້ຮ່ວມງານກັບພຣະຄຣິດ, ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຕ້ອງຍຶດໝັ້ນຢ່າງເຕັມທີ່ໃນຄວາມຫວັງໃຈທີ່ມີໃນພຣະອົງຕັ້ງແຕ່ຕອນຕົ້ນຈົນເຖິງວັນສຸດທ້າຍ.
ພຣະເຈົ້າໂກດຮ້າຍຜູ້ທີ່ເຮັດຜິດໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ຊາກສົບຂອງພວກເຂົາຖືກປະຖິ້ມໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງກັນດານ.
ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດເຂົ້າໄປໃນບ່ອນພັກເຊົາຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ເພາະຄວາມບໍ່ເຊື່ອຟັງຂອງພວກເຂົາ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອແລະຊາວອິດສະຣາເອນທັງສອງໄດ້ຍິນຂ່າວປະເສີດກ່ຽວກັບການພັກສະຫງົບຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຂ່າວປະເສີດບໍ່ເປັນປະໂຫຍດຕໍ່ຊາວອິດສະຣາເອນຍ້ອນວ່າພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ເຂົ້າສ່ວນກັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ເຊື່ອຟັງ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໄດ້ເຂົ້າໄປບ່ອນພັກສະຫງົບຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ສຳເລັດວຽກທີ່ຊົງສ້າງຕັ້ງແຕ່ວາງຮາກສ້າງໂລກແລະຫລັງຈາກນັ້ນພັກຜ່ອນໃນມື້ທີເຈັດ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ກ່າວວ່າຊາວອິດສະຣາເອນຈະບໍ່ໄດ້ເຂົ້າໄປໃນບ່ອນພັກສະຫງົບຂອງພຣະອົງ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ກຳນົດ “ມື້ນີ້“ ເປັນວັນສຳລັບຄົນທັງປວງຈະເຂົ້າສູ່ການພັກສະຫງົບຂອງພຣະອົງ.
ບຸກຄົນຕ້ອງຟັງພຣະສຸຣະສຽງຂອງພຣະເຈົ້າແລະບໍ່ເຮັດໃຫ້ຫົວໃຈຂອງຕົນແຂງກະດ້າງ.
ວັນສະບາໂຕແຫ່ງການພັກສະຫງົບຍັງສະຫງວນໄວ້ສຳລັບໄພ່ພົນຂອງພຣະເຈົ້າ.
ບຸກຄົນທີ່ເຂົ້າສູ່ການພັກສະຫງົບຂອງພຣະເຈົ້າແມ່ນການໄດ້ພັກຕົວເອງຈາກວຽກການຂອງຕົນ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນກະຕືລືລົ້ນທີ່ຈະເຂົ້າໄປໃນບ່ອນພັກສະຫງົບຂອງພຣະເຈົ້າເພື່ອບໍ່ໃຫ້ພວກເຂົານັ້ນຫລົງເສຍໄປຄືກັບຊາວອິດສະຣາເອນ.
ພຣະທັມຂອງພຣະເຈົ້າຄົມຍິ່ງກວ່າດາບສອງຄົມ.
ພຣະທັມຂອງພຣະເຈົ້າສາມາດແຍກຈິດວິນຍານ, ແຍກຂໍ້ຕໍ່ຈາກໄຂໃນກະດູກ.
ພຣະທັມຂອງພຣະເຈົ້າສາມາດຮູ້ເຖິງຄວາມຄິດແລະເຈດຕະນາໃນຫົວໃຈ.
ບໍ່ມີສິ່ງໃດທີ່ຖືກສ້າງຂຶ້ນແລ້ວຖືກປິດບັງຈາກສາຍຕາຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້.
ພຣະເຢຊູພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າປົນນິບັດຮັບໃຊ້ໃນຖານະມະຫາປະໂຣຫິດຜູ້ຍິ່ງໃຫຍ່ສຳລັບຜູ້ທີ່ເຊື່ອທັງຫລາຍ.
ພຣະເຢຊູຮູ້ສຶກສົງສານໃນຄວາມອ່ອນແອຂອງຜູ້ທີ່ເຊື່ອເພາະວ່າພຣະອົງກໍ່ຊົງຖືກທົດລອງໃນທຸກຢ່າງ.
ພຣະເຢຊູບໍ່ມີບາບ.
ໃນເວລາທີ່ຕ້ອງການ, ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຕ້ອງມາພ້ອມກັບຄວາມໝັ້ນໃຈຕໍ່ພຣະທີ່ນັ່ງແຫ່ງພຣະຄຸນ.
ມະຫາປະໂຣຫິດທຸກຄົນເປັນຜູ້ຖວາຍ ເຄື່ອງຖວາຍແລະເຄື່ອງບູຊາເພື່ອລຶບບາບທັງຫລາຍ, ແທນປະຊາຊົນ.
ມະຫາປະໂຣຫິດຍັງຖວາຍເຄື່ອງບູຊາສຳລັບບາບຂອງຕົນ.
ມະນຸດຄົນໜຶ່ງຕ້ອງໄດ້ຮັບການຊົງເອີ້ນໂດຍພຣະເຈົ້າໃຫ້ເປັນມະຫາປະໂຣຫິດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າປະກາດວ່າພຣະຄຣິດເປັນມະຫາປະໂຣຫິດ
ພຣະຄຣິດເປັນມະຫາປະໂຣຫິດຂອງພຣະເຈົ້າຕະຫລອດໄປ.
ພຣະຄຣິດຊົງເປັນມະຫາປະໂຣຫິດຕາມແບບຂອງເມຄີເຊເດັກ
ພຣະເຈົ້ານ້ອມຮັບຟັງພຣະຄຣິດອະທິຖານຍ້ອນວ່າພຣະອົງຊົງຢຳເກງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະຄຣິດໄດ້ຮຽນຮູ້ການເຊື່ອຟັງຈາກສິ່ງທີ່ພຣະອົງຊົງທຸກລຳບາກ.
ພຣະຄຣິດໄດ້ເປັນຕົ້ນກຳເນີດແຫ່ງຄວາມພົ້ນອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດສຳລັບທຸກຄົນທີ່ເຊື່ອຟັງພຣະອົງ.
ຜູ້ອ່ານຕົ້ນເດີມໄດ້ກາຍເປັນຄົນເສີຍຊາໃນການຟັງ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈະເລີນເຕີບໃຫຍ່ທາງວິນຍານໂດຍການຝຶກຫັດອົບຮົມແຍກຄວາມຜິດຈາກສິ່ງທີ່ຜິດ, ສາມາດສັງເກດວ່າສິ່ງໃດດີແລະສິ່ງໃດຊົ່ວ.
ຜູ້ຂຽນພຣະທັມເຮັບເຣີຕ້ອງການໃຫ້ພວກຜູ້ທີ່ເຊື່ອກ້າວໄປສູ່ຄວາມເປັນຜູ້ໃຫຍ່.
ຮາກຖານຂອງຄຳສອນຄືການກັບໃຈໃໝ່ຈາກການກະທຳທີ່ນຳໄປສູ່ຄວາມຕາຍ, ຄວາມເຊື່ອໃນພຣະເຈົ້າ, ການບັບຕິສະມາ, ວິທີວາງມື, ການເປັນຄືນມາຈາກຕາຍ, ແລະເລື່ອງການພິພາກສາລົງໂທດເປັນນິດ.
ເປັນໄປບໍ່ໄດ້ສຳລັບຜູ້ທີ່ເຄີຍມີສ່ວນຮ່ວມກັບພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ,ແຕ່ຫລັງຈາກນັ້ນກໍ່ຕົກເສຍໄປ, ກໍ່ເຫລືອວິໄສທີ່ຈະນຳພວກເຂົາມາສູ່ການກັບໃຈໃໝ່ອີກໄດ້.
ຄົນເຫລົ່ານີ້ໄດ້ຊີມຣົດຂອງປະທານຈາກສະຫວັນ, ຖ້ອຍຄຳອັນດີງາມຂອງພຣະເຈົ້າ, ແລະຣິດເດດຂອງຍຸກທີ່ຈະມາເຖິງ.
ພວກເຂົາບໍ່ສາມາດທີ່ຈະກັບຄືນສູ່ການກັບໃຈໃໝ່ອິກໄດ້ຍ້ອນວ່າເຂົາໄດ້ຄຶງພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າເພື່ອຕົວຂອງພວກເຂົາເອງ.
ແຜ່ນດິນທີ່ໄດ້ຮັບນ້ຳຝົນແຕ່ໃຫ້ພືດທີ່ມີສ້ຽນໜາມ ໃນທີ່ສຸດມັນກໍ່ຈະຖືກເຜົາໄຟເສຍ.
ຜູ້ຂຽນຄາດຫວັງສິ່ງຕ່າງໆທີ່ດີກວ່າກ່ຽວກັບຜູ້ທີ່ເຊື່ອເຫລົ່ານີ້, ສິ່ງຕ່າງໆທີ່ກ່ຽວກັບຄວາມພົ້ນ.
ພຣະເຈົ້າຈະບໍ່ລືມວຽກງານ, ຄວາມຮັກ, ແລະການຮັບໃຊ້ຂອງພວກເຂົາຕໍ່ໄພ່ພົນຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ເຊື່ອຄວນຮຽນແບບຄວາມເຊື່ອແລະຄວາມອົດທົນຂອງຜູ້ສຶບທອດ ຄຳສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າ.
ອັບຣາຮາມຕ້ອງພຽນລໍຄອຍດ້ວຍຄວາມອົດທົນເພື່ອຈະໄດ້ຮັບສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງສັນຍາເອົາໄວ້ກັບລາວ.
ພຣະເຈົ້າຊົງຢືນຢັນຄຳສັນຍາຂອງພຣະອົງດ້ວຍຄຳສາບານເພື່ອສະແດງໃຫ້ເຫັນຢ່າງຈະແຈ້ງເຖິງພຣະປະສົງທີ່ບໍ່ປ່ຽນແປງຈັກເທື່ອຂອງພຣະອົງ.
ພຣະເຈົ້າບໍ່ສາມາດຕົວະໄດ້.
ຄວາມໝັ້ນໃຈຂອງຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນພຣະເຈົ້າເປັນສະໝໍທີ່ປອດໄພແລະເຊື່ອໃຈໄດ້ສຳລັບຈິດວິນຍານຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ສະເດັດເຂົ້າໄປໃນສະຖານທີ່ພາຍໃນຫລັງຜ້າກັ້ງເປັນຜູ້ນຳໜ້າໄປກ່ອນເພື່ອຜູ້ທີ່ເຊື່ອ.
ເມຄີເຊເດັກເປັນກະສັດແຫ່ງເມືອງຊາເລັມແລະເປັນປະໂຣຫິດຂອງພຣະເຈົ້າສູງສຸດ.
ອັບຣາຮາມໄດ້ຖວາຍໜຶ່ງສ່ວນສິບຂອງສິ່ງທີ່ລາວໄດ້ມາໃຫ້ແກ່ເມຄີເຊເດັກ.
ຊື່ເມຄີເຊເດັກມີຄວາມໝາຍເຖິງ “ກະສັດແຫ່ງຄວາມຊອບທັມ“ ແລະ “ກະສັດແຫ່ງສັນຕິສຸກ“.
ເມຄີເຊເດັກບໍ່ມີເຊື້ອວົງແລະບໍ່ມີຈຸດສິ້ນສຸດຂອງຊີວິດ.
ພວກປະໂຣຫິດຕາມກົດບັນຍັດສືບເຊື້ອສາຍມາຈາກເລວີແລະອັບຣາຮາມ.
ເມຄີເຊເດັກຍິ່ງໃຫຍ່ກວ່າເພາະວ່າເພິ່ນອວຍພອນໃຫ້ອັບຣາຮາມ.
ເຜົ່າເລວີເອງຍັງໄດ້ຖວາຍໜຶ່ງສ່ວນສິບໃຫ້ກັບເມຄີເຊເດັກເພາະວ່າເຜົ່າເລວີຢູ່ໃນສາຍເລືອດຂອງບັນພະບຸຣຸດຄືອັບຣາຮາມ ໃນເວລາທີ່ອັບຣາຮາມໄດ້ຖວາຍໜຶ່ງສ່ວນສິບໃຫ້ກັບເມຄີເຊເດັກ.
ຈຳເປັນຕ້ອງມີປະໂຣຫິດອີກຄົນໜຶ່ງເກີດຂຶ້ນຕາມແບບຂອງເມຄີເຊເດັກເພາະຄວາມບໍຣິບູນບໍ່ສາມາດເປັນຈິງໄດ້ໂດຍຜ່ານທາງລະບົບການເປັນປະໂຣຫິດຂອງເຜົ່າເລວີ.
ກົດບັນຍັດກໍ່ຕ້ອງໄດ້ຮັບການປ່ຽນແປງດ້ວຍເມື່ອຕຳແໜ່ງປະໂຣຫິດປ່ຽນແປງໄປ.
ພຣະເຢຊູສືບເຊື້ອສາຍມາຈາກຕະກຸນຢູດາ, ເຊິ່ງບໍ່ເຄີຍຮັບໃຊ້ໃນຕຳແໜ່ງປະໂຣຫິດມາກ່ອນ
ພຣະເຢຊູໄດ້ກາຍເປັນປະໂຣຫິດຕາມແບບຢ່າງຂອງເມຄີເຊເດັກໂດຍຣິດເດດແຫ່ງຊີວິດອັນບໍ່ຮູ້ເສື່ອມສູນ.
ກົດບັນຍັດກ່ອນໜ້ານີ້, ກົດໝາຍ,ຖືກຍົກເລີກເພາະມັນມີຂໍ້ບົກຜ່ອງແລະໃຊ້ການບໍ່ໄດ້.
ພຣະເຈົ້າສາບານວ່າພຣະເຢຊູຈະເປັນປະໂຣຫິດຕະຫລອດໄປ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ຮັບຮອງເຖິງພຣະສັນຍາທີ່ດີກວ່າ.
ພຣະເຢຊູສາມາດຊ່ວຍຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ເຂົ້າຫາພຣະເຈົ້າໂດຍຜ່ານທາງພຣະອົງໃຫ້ພົ້ນໄດ້ຢ່າງສົມບູນ ຍ້ອນພຣະອົງຊົງພຣະຊົນຢູ່ນິຣັນດອນ ເພື່ອຊ່ວຍທູນຂໍພຣະກະຣຸນາເພື່ອເຂົາເຫລົ່ານັ້ນ.
ພຣະເຢຊູບໍ່ມີບາບ, ບໍ່ມີຄວາມຜິດ, ບໍຣິສຸດ, ແລະແຍກຈາກຄວາມບາບ.
ພຣະເຢຊູບໍ່ຈຳເປັນຕ້ອງຖວາຍເຄື່ອງບູຊາເພື່ອບາບຂອງຕົວເອງເພາະວ່າພຣະອົງບໍ່ມີບາບ.
ພຣະເຢຊູຖວາຍພຣະອົງເອງເປັນເຄື່ອງບູຊາພຽງເທື່ອດຽວພໍ ເພື່ອຄວາມບາບຂອງຄົນທັງປວງ.
ພວກປະໂຣຫິດທີ່ຖືກແຕ່ງຕັ້ງຕາມກົດບັນຍັດນັ້ນເປັນມະນຸດຜູ້ອ່ອນແອແຕ່ພຣະເຢຊູໄດ້ຮັບການແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ສົມບູນແບບຕະຫລອດໄປ.
ມະຫາປະໂຣຫິດຂອງຜູ້ທີ່ເຊື່ອທັງຫລາຍນັ່ງຢູ່ເບື້ອງຂວາຂອງພຣະບັນລັງຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງຣິດເດຊານຸພາບໃນສະຫວັນສະຖານ.
ຫໍເຕັນທີ່ແທ້ຈິງແມ່ນຢູ່ໃນສະຫວັນ.
ມະຫາປະໂຣຫິດຕ້ອງມີບາງສິ່ງທີ່ຈະຖວາຍ.
ພວກປະໂຣຫິດຖວາຍເຄື່ອງບູຊາຕາມກົດບັນຍັດທີ່ມີຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.
ປະໂຣຫິດຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກໄດ້ຮັບໃຊ້ດ້ວຍສິ່ງທີ່ເປັນແບບຈຳລອງຫລືເງົາຂອງສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນສະຫວັນ.
ຫໍເຕັນເທິງແຜ່ນດິນໂລກໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນຕາມແບບແຜນທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງສຳແດງກັບໂມເຊຢູ່ເທິງພູ.
ພຣະຄຣິດຈຶ່ງມີພາລະກິດໃນການເປັນປະໂຣຫິດທີ່ປະເສີດກວ່າຍ້ອນພຣະອົງເປັນຜູ້ກາງສຳລັບພັນທະພຣະສັນຍາໜຶ່ງທີ່ດີກວ່າເຊິ່ງຕັ້ງຢູ່ເທິງພື້ນຖານຂອງພຣະສັນຍາທັງຫລາຍອັນປະເສີດກວ່າ.
ພຣະເຈົ້າຊົງສັນຍາທີ່ຈະເຮັດພັນທະສັນຍາໃໝ່ກັບເຊື້ອສາຍຂອງອິດສະຣາເອນແລະກັບວົງວານຂອງຢູດາ.
ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າພຣະອົງຈະໃສ່ບົດບັນຍັດເຂົ້າໄປໃນຄວາມຄິດຈິດໃຈຂອງຜູ້ຄົນ, ແລະພຣະອົງຈະຈາລຶກພວກມັນໄວ້ເທິງຫົວໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ໃນພັນທະສັນຍາໃໝ່, ທຸກຄົນຈະຮູ້ຈັກພຣະເຈົ້າ, ຕັ້ງແຕ່ຜູ້ທີ່ເລັກນ້ອຍທີ່ສຸດຈົນເຖິງຜູ້ທີ່ເປັນໃຫຍ່ທີ່ສຸດ.
ພຣະເຈົ້າກ່າວວ່າພຣະອົງຈະບໍ່ຈົດຈຳບາບທັງຫລາຍຂອງຄົນທັງປວງ.
ໃນການປະກາດເຖິງພັນທະສັນຍາໃໝ່, ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງເຮັດໃຫ້ພັນທະສັນຍາເດີມເກົ່າແລະພ້ອມຈະສູນຫາຍໄປ.
ສະຖານນະມັດສະການສຳລັບພັນທະສັນຍາເດີມແມ່ນພັບພາໃນໂລກນິ້.
ໃນສະຖານທີ່ສັກສິດຂອງຫໍເຕັນເທິງແຜ່ນດິນໂລກແມ່ນຫລັກຕະກຽງ, ໂຕະ, ແລະເຂົ້າຈີ່ທີ່ຕັ້ງຖວາຍໄວ້.
ໃນສະຖານທີ່ສັກສິດທີ່ສຸດຂອງຫໍເຕັນເທິງແຜ່ນດິນໂລກແມ່ນແທ່ນຄຳສຳລັບເຜົາເຄື່ອງຫອມແລະຫີບແຫ່ງພຣະສັນຍາ.
ມະຫາປະໂຣຫິດໄດ້ເຂົ້າໄປໃນສະຖານທີ່ບໍຣິສຸດທີ່ສຸດປີລະເທື່ອເທົ່ານັ້ນ, ເພິ່ນຕ້ອງນຳເລືອດສັດເຂົ້າໄປຖວາຍແກ່ພຣະເຈົ້າສຳລັບຕົນເອງແລະເພື່ອຄວາມຜິດໂດຍບໍ່ເຈດຕະນາຂອງປະຊາຊົນດ້ວຍ.
ຫໍເຕັນເທິງແຜ່ນດິນໂລກແລະຂອງຖວາຍແລະການບູຊາທີ່ຖືກນຳມາຖວາຍຢູ່ທີ່ນັ້ນເປັນພາບເຄື່ອງໝາຍເຖິງສະໄໝປະຈຸບັນ.
ເຄື່ອງຖວາຍຂອງຫໍເຕັນເທິງແຜ່ນດິນໂລກບໍ່ສາມມາດເຮັດໃຫ້ໃຈຂອງຜູ້ນະມັດສະການສົມບູນໄດ້.
ກົດລະບຽບຂອງຫໍເຕັນເທິງແຜ່ນດິນໂລກໄດ້ຖືກຈັດຕັ້ງຂຶ້ນຈົນກວ່າຈະໄດ້ຊົງປ່ຽນແປງໃໝ່.
ຫໍເຕັນສັກສິດທີ່ພຣະຄຣິດຊົງຮັບໃຊ້ຢູ່ນັ້ນແມ່ນດີເລີດກວ່າເກົ່າ, ບໍ່ໄດ້ສ້າງຂຶ້ນໂດຍມືຂອງມະນຸດ,ແລະບໍ່ໄດ້ເປັນຂອງທີ່ຖືກສ້າງຂຶ້ນໃນໂລກນີ້.
ພຣະຄຣິດໄດ້ຖວາຍພຣະໂລຫິດຂອງພຣະອົງເອງໂດຍທີ່ພຣະອົງໄດ້ເຂົ້າໄປໃນສະຖານທີ່ສັກສິດທີ່ສຸດ.
ການຖວາຍຂອງພຣະຄຣິດໄດ້ຮັບການໄຖ່ຕະຫລອດໄປສຳລັບທຸກຄົນ.
ພຣະໂລຫິດຂອງພຣະຄຣິດໄດ້ເຮັດໃຫ້ຈິດໃຈຂອງຜູ້ທີ່ເຊື່ອສະອາດຈາກກິດຈະການທີ່ນຳໄປສູ່ຄວາມຕາຍເພື່ອຫັນໄປຮັບໃຊ້ພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງພຣະຊົນຢູ່.
ພຣະຄຣິດຊົງເປັນຜູ້ກາງແຫ່ງພັນທະສັນຍາໃໝ່.
ການເສຍຊີວິດແມ່ນຈຳເປັນເພື່ອໃຫ້ພຣະປະສົງມີຜົນໃຊ້ໄດ້
ຄວາມຕາຍຂອງງົວເຖິກແລະແບ້ຄືຄວາມຕາຍທີ່ພັນທະສັນຍາເດີມຕ້ອງການ.
ຖ້າບໍ່ມີເລືອດໄຫລອອກ ການໃຫ້ອະໄພບາບກຳກໍ່ບໍ່ມີ.
ດຽວນີ້ພຣະຄຣິດຊົງປາກົດຕົວໃນສະຫວັນ, ຢູ່ຕໍ່ໜ້າພຣະເຈົ້າ, ແທນພວກເຮົາ.
ພຣະຄຣິດຖວາຍພຣະອົງເອງພຽງເທື່ອດຽວເປັນການສິ້ນສຸດເພື່ອໄຖ່ບາບ ໂດຍຍອມເປັນເຄື່ອງບູຊາດ້ວຍພຣະອົງເອງ.
ຫລັງຈາກທຸກຄົນຕາຍ, ພວກເຂົາຕ້ອງເຂົ້າສູ່ການພິພາກສາ.
ພຣະຄຣິດຈະປະກົດຕົວເປັນເທື່ອທີສອງເພື່ອຄວາມພົ້ນຂອງຜູ້ທີ່ລໍຄອຍພຣະອົງດ້ວຍຄວາມອົດທົນ.
ພຣະບັນຍັດນັ້ນເປັນພຽງເງົາຂອງຄວາມເປັນຈິງໃນພຣະຄຣິດ.
ການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາທີ່ເຮັດຊ້ຳແລ້ວຊ້ຳອີກໂດຍທາງກົດບັນຍັດເຕືອນຜູ້ນະມັດສະການໃຫ້ລະນຶກເຖິງຄວາມບາບ ທຸກໆປີ.
ເລືອດງົວເຖິກແລະເລືອດແບ້ບໍ່ສາມາດຊຳລະຄວາມບາບໃຫ້ໝົດຊິ້ນໄປໄດ້ຈັກເທື່ອ.
ພຣະເຈົ້າຊົງຈັດຕຽມກາຍໜຶ່ງເພື່ອພຣະຄຣິດ.
ພຣະເຈົ້າລົ້ມເລີກການຖວາຍຢ່າງເດີມໃນການຖວາຍເຄື່ອບູຊາຕາມກົດບັນຍັດ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງຕັ້ງການຖວາຍຄັ້ງທີສອງຂອງການຖວາຍພຣະກາຍຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເທື່ອດຽວເທົ່ານັ້ນ ສຳລັບທຸກຄົນ.
ພຣະຄຣິດກຳລັງລໍຄອຍຈົນເຖິງເວລາທີ່ພຣະເຈົ້າປາບເຫລົ່າສັດຕູຂອງພຣະອົງ ໃຫ້ໝູບຢູ່ໃຕ້ຕີນຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຄຣິດໄດ້ເຮັດໃຫ້ຜູ້ທີ່ຊົງຊຳລະບໍຣິສຸດໂດຍການຖວາຍເຄື່ອງບູຊາພຽງເທື່ອດຽວຂອງພຣະອົງນັ້ນໃຫ້ເຖິງທີ່ສຳເລັດນິຣັນດອນ.
ການຖວາຍເພີ່ມເຕີມແມ່ນບໍ່ຈຳເປັນອີກຕໍ່ໄປໃນບ່ອນທີ່ມີການໃຫ້ອະໄພບາບ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອສາມາດເຂົ້າໄປໃນສະຖານທີ່ສັກສິດທີ່ສຸດໄດ້ໃນເວລານີ້ໂດຍພຣະໂລຫິດຂອງພຣະເຢຊູ.
ຫົວໃຈຂອງຜູ້ທີ່ເຊື່ອໄດ້ຖືກຊຳລະໃຫ້ສະອາດຈາກຈິດສຳນຶກທີ່ຊົ່ວຮ້າຍ,ແລະຮ່າງກາຍຂອງເຮົາໄດ້ຖືກຊຳລະລ້າງດ້ວຍນຳ້ບໍຣິສຸດ
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຕ້ອງຢຶດໝັ້ນຢ່າງເຕັມທີ່ກັບການໄດ້ຮັບໃນຄວາມຄາດຫວັງທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມໝັ້ນໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຕ້ອງໜູນໃຈເຊິ່ງກັນແລະກັນຫລາຍຂຶ້ນເລື້ອຍໆເມື່ອເຫັນມື້ນັ້ນໃກ້ເຂົ້າມາແລ້ວ.
ຄວາມຄາດຫວັງຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ເຮັດບາບດ້ວຍຄວາມຕັ້ງໃຈຫລັງຈາກໄດ້ຮັບຄວາມຮູ້ເຖິງຄວາມຈິງແລ້ວ ແມ່ນການພິພາກສາລົງໂທດແລະໄຟອັນຮ້ອນກ້າທີ່ເຜົາຜ່ານບັນດາຄົນທີ່ຕໍ່ສູ້ພຣະເຈົ້າ.
ຄົນທີ່ປະຕິເສດຕໍ່ພຣະໂລຫິດແຫ່ງພັນທະສັນຍາເໝືອນກັບວ່າເປັນສິ່ງທີ່ບໍ່ບໍຣິສຸດສົມຄວນແກ່ການລົງໂທດໂດຍປາດສະຈາກພຣະເມດຕາຍິ່ງກວ່າການລົງໂທດທີ່ໄດ້ຮັບໃຕ້ກົດບັນຍັດຂອງໂມເຊ.
ການແກ້ແຄ້ນເປັນຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໄດ້ຍອມຮັບຢ່າງຊື່ນຊົມຍິນດີກັບການທີ່ຊັບສົມບັດຂອງພວກເຂົາຖືກຍາດຊີງໄປ, ໂດຍຮູ້ວ່າພວກເຂົາມີຊັບສົມບັດທີ່ດີກວ່າແລະເປັນນິຣັນດອນ
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈຳເປັນຕ້ອງມີຄວາມໝັ້ນໃຈແລະອົດທົນເພື່ອວ່າລາວຈະໄດ້ຮັບສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງສັນຍາເອົາໄວ້.
ຄົນຊອບທຳດຳເນີນຊີວິດໂດຍຄວາມເຊື່ອ.
ພຣະເຈົ້າບໍ່ພໍພຣະໄທກັບຄົນກັບຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຫລບຖອຍຫລັງ.
ຄວາມຄາດຫວັງຂອງຜູ້ຂຽນສຳລັບຜູ້ທີ່ຮັບຈົດໝາຍສະບັບນີ້ແມ່ນໃຫ້ມີຄວາມເຊື່ອເພື່ອຮັກສາຈິດວິນຍານຂອງພວກເຂົາເອົາໄວ້.
ບຸກຄົນແຫ່ງຄວາມເຊື່ອມີຄວາມຄາດຫວັງຢ່າງໝັ້ນໃຈແລະເປັນຄວາມແນ່ນອນໃຈໃນພຣະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ຍັງບໍ່ທັນເຫັນກັບຕາ.
ສິ່ງທີ່ເບິ່ງເຫັນຂອງຈັກກະວານບໍ່ໄດ້ຖືກສ້າງຂຶ້ນຈາກສິ່ງທີ່ເບິ່ງເຫັນ.
ພຣະເຈົ້າຍົກຍ້ອງອາເບນຍ້ອນອາເບນຖວາຍເຄື່ອງບູຊາໃຫ້ແກ່ພຣະເຈົ້າໂດຍຄວາມເຊື່ອເຊິ່ງຖືກຕ້ອງກວ່າເຄື່ອງບູຊາຂອງກາອິນ.
ຜູ້ທີ່ເຂົ້າມາເຝົ້າພຣະເຈົ້ານັ້ນຕ້ອງເຊື່ອວ່າພຣະອົງຊົງພຣະຊົນຢູ່ແລະພຣະອົງເປັນຜູ້ປະທານລາງວັນໃຫ້ແກ່ຜູ້ທີ່ສະແຫວງຫາພຣະອົງ.
ໂນອາສະແດງຄວາມເຊື່ອຂອງລາວ ໂດຍການສ້າງເຮືອເພື່ອຊ່ວຍກູ້ຄອບຄົວຂອງຕົນໃຫ້ພົ້ນຈາກຄວາມຕາຍຕາມຄຳເຕືອນຂອງພຣະເຈົ້າ.
ອັບຣາຮາມແລະຊາຣາໄດ້ຮັບພຣະສັນຍາໂດຍຄວາມເຊື່ອ ເພິ່ນຈຶ່ງມີກຳລັງໃຫ້ບັງເກີດເຊື້ອສາຍເຖິງແມ່ນວ່າອາຍຸແກ່ເກີນແລ້ວ.
ບັນພະບຖລຸດແຫ່ງຄວາມເຊື່ອໄດ້ເຫັນແລະຕ້ອນຮັບພຣະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າໄວ້ຕັ້ງແຕ່ໄກ.
ບັນພະບຸລຸດແຫ່ງຄວາມເຊື່ອພິຈາລະນາຕົນເອງວ່າເປັນຄົນຕ່າງຊາດທີ່ທ່ອງທ່ຽວໄປມາໃນໂລກນີ້.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຈັດຕຽມເມືອງສະຫວັນສຳລັບຜູ້ທີ່ເຊື່ອ.
ອັບຣາຮາມເຊື່ອວ່າພຣະເຈົ້າຊົງຣິດສາມາດບັນດານໃຫ້ອີຊາກເປັນຄືນມາຈາກຕາຍໄດ້?
ໂຢເຊບໄດ້ທຳນວາຍເຖິງການອອກໄປຈາກປະເທດເອຢິບຂອງປະຊາຊົນອິດສະຣາເອນເມື່ອຕອນທີ່ລາວໃກ້ສິ້ນໃຈຕາຍ.
ໂມເຊໄດ້ເລືອກໂດຍຄວາມເຊື່ອທີ່ຈະຢູ່ຮ່ວມທຸກລຳບາກກັບປະຊາຊົນຂອງພຣະເຈົ້າ, ເພິ່ນຖືວ່າຄວາມທົນທຸກແລະທົນອັບອາຍໃນການຕິດຕາມພຣະຄຣິດນັ້ນມີຄ່າຫລາຍກວ່າ.
ໂມເຊໄດ້ຖືເທດສະການປັດສະຄາແລະພິທີຊິດເລືອດໂດຍຄວາມເຊື່ອເພື່ອຈະຊ່ວຍຊີວິດລູກຊາຍກົກຂອງຊາວອິດສະຣາເອນ.
ໂດຍຄວາມເຊື່ອຣາຮາບໄດ້ຕ້ອນຮັບນັກສືບສອດແນມເປັນຢ່າງດີສິ່ງນີ້ທີ່ປ້ອງກັນນາງຈາກຄວາມຈິບຫາຍ.
ບັນພະບຸລຸແຫ່ງຄວາມເຊື່ອໄດ້ເອົາຊະນະອານາຈັກຕ່າງໆ, ໄດ້ພົ້ນຈາກຄົມດາບ, ກາຍເປັນຄົນທີ່ເຂັ້ມແຂງໃນສົງຄາມ,ແລະເຮັດໃຫ້ກອງທັບຕ່າງປະເທດໜີໄປ.
ບັນພະບຸລຸດແຫ່ງຄວາມເຊື່ອຕ້ອງທົນທຸກກັບການຖືກທໍລະມານ, ການຫຍໍ້ຫຍັນຂຽນຕີ, ຖືກລ່າມໂສ້, ຖືກແກວ່ງຫີນໃສ່,ຖືກເລື່ອຍເປັນທ່ອນ,ຖືກຂ້າຕາຍ, ແລະລຳບາກຍາກຈົນ.
ໂດຍຄວາມເຊື່ອຂອງບັນພະບຸລຸດເຫລົ່ານີ້, ພວກເພິ່ນຍັງບໍ່ໄດ້ຮັບສິ່ງທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງສັນຍາເອົາໄວ້ໃນຊີວິດເທິງໂລກນີ້.
ບັນພະບຸລຸດແຫ່ງຄວາມເຊື່ອຈະໄດ້ຮັບພຣະສັນຍາຂອງພຣະເຈົ້າແລະຄວາມສົມບູນກັບຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນພັນທະສັນຍາໃໝ່ໃນພຣະຄຣິດ.
ຍ້ອນພວກເຂົາຖືກລ້ອມຮອບໂດຍຝູງພະຍານຫລວງຫລາຍ, ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈຶ່ງສົມຄວນປະຖິ້ມຄວາມບາບທີ່ຕິດແໜ້ນພວກເຂົາໄດ້ງ່າຍ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ອົດທົນຕໍ່ໄມ້ກາງແຂນແລະການດູໝິ່ນອັນໜ້າອັບອາຍເພາະເຫັນແກ່ຄວາມຍິນດີທີ່ຕັ້ງໄວ້ຕໍ່ໜ້າພຣະອົງ.
ໂດຍການພິຈາລະນາຄິດເຖິງພຣະເຢຊູຜູ້ທີ່ອົດທົນຕໍ່ການຂັດຂວາງຂອງຄົນບາບທີ່ຕໍ່ສູ້ພຣະອົງ, ຜູ້ທີ່ເຊື່ອສາມາດຫລີກລ່ຽງຄວາມອ່ອນລ້າຫລືໝົດກຳລັງໃຈໄດ້.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງຕີສອນຜູ້ທີ່ພຣະອົງຊົງຮັກແລະຮັບເປັນລູກ.
ຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ຮັບການຕີສອນຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າກໍ່ເປັນລູກທາງບໍ່ແມ່ນລູກແທ້.
ການຕີສອນຈະເກີດໝາກຜົນແຫ່ງຄວາມສະຫງົບສຸກແລະຄວາມຊອບທຳ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອທັງຫລາຍສົມຄວນຕັ້ງເປົ້າໝາຍທີ່ຈະຢູ່ຢ່າງສະຫງົບສຸກກັບທຸກຄົນ.
ຮາກຂົມຂື່ນບໍ່ຕ້ອງງອກຂຶ້ນມາແລະສ້າງຄວາມເດືອດຮ້ອນແລະຫຍຸ້ງຍາກກັບຄົນຫລວງຫລາຍ.
ເອຊາວຖືກປະຕິເສດໃນເວລາທີ່ລາວປາຖະໜາຢາກໄດ້ຮັບພອນນັ້ນເປັນມໍຣະດົກເຖິງແມ່ນວ່າລາວສະແຫວງຫາດ້ວຍນຳ້ຕາໄຫລກໍ່ຕາມ ຫລັງຈາກທີ່ໄດ້ຂາຍສິດທິການເປັນອ້າຍກົກຂອງຕົນໄປແລ້ວ.
ຊາວອິດສະຣາເອນທູນຂໍວ່າຢ່າກ່າວຖ້ອຍຄຳໃດໆຕໍ່ພວກເຂົາອີກ.
ບັນດາຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນພຣະຄຣິດມາຮອດທີ່ພູເຂົາຊີໂອນແລະທີ່ນະຄອນຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງພຣະຊົນຢູ່.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອມາຊຸມນຸມກັນຂອງບັນດາລູກຊາຍກົກທີ່ມີຊື່ບັນທຶກໄວ້ໃນສະຫວັນແລ້ວ
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນພຣະຄຣິດມາເຖິງພຣະເຈົ້າຜູ້ພິພາກສາມະນຸດທຸກຄົນ, ແລະມາເຖິງຈິດວິນຍານຂອງບັນດາຄົນຊອບທຳ,ແລະມາເຖິງພຣະເຢຊູ.
ຄົນເຫລົ່ນນັ້ນທີ່ຫັນໜີຈະໜີບໍ່ພົ້ນໂທດຈາກພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ສັນຍາວ່າຈະໃຫ້ສັ່ນສະທ້ານຫວັ່ນໄຫວທັງແຜ່ນດິນໂລກແລະທ້ອງຟ້າດ້ວຍ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈະໄດ້ຮັບອານາຈັກທີ່ບໍ່ອາດເຮັດໃຫ້ສັ່ນຫວັ່ນໄຫວໄດ້.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນນະມັດສະການພຣະເຈົ້າດ້ວຍຄວາມເຄົາລົບຢຳເກງແລະຕາມພຣະທັຍຂອງພຣະອົງ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນນະມັດສະການພຣະເຈົ້າດ້ວຍວິທີນີ້ເພາະວ່າພຣະອົງຊົງເປັນໄຟທີ່ເຜົ່າຜານ.
ບາງຄົນໄດ້ຕ້ອນຮັບທູດສະຫວັນໂດຍບໍ່ຮູ້ຕົວ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນລະນຶກເຖິງຜູ້ທີ່ຖືກລ່າມໂສ້ເໝືອນກັບວ່າໄດ້ຖືກລ່າມໂສ້ຮ່ວມກັບພວກເຂົາ,ແລະເໝືອນກັບວ່າຮ່າງກາຍຂອງພວກທ່ານກໍ່ຖືກຂົ່ມເຫັງເໝືອນກັບພວກເຂົາດ້ວຍ.
ການແຕ່ງງານຕ້ອງໄດ້ຮັບການຍົກຍ້ອງນັບຖືແກ່ທຸກຄົນ.
ພຣະເຈົ້າຈະຕັດສິນລົງໂທດຄົນທີ່ເຮັດຜິດສິນລະທັມທາງເພດແລະການຫລິ້ນຊູ້
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອສາມາດເປັນອິດສະຫລະຈາກການຮັກເງິນຄຳໄດ້ຍ້ອນພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງກ່າວວ່າພຣະອົງຈະບໍ່ປະເຈົ້າຫລືຖິ້ມເຈົ້າເສຍຈັກເທື່ອ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນຮຽນແບບຄວາມເຊື່ອຂອງຄົນເຫລົ່ານັ້ນຄືຜູ້ນຳຂອງພວກເຂົາແລະຄົນທີ່ກ່າວພຣະທຳຂອງພຣະເຈົ້າຕໍ່ພວກເຂົາ.
ຜູ້ຂຽນເຕືອນຜູ້ທີ່ເຊື່ອທັງຫລາຍໃຫ້ລະວັງຄຳສອນປອມໆກ່ຽວກັບກົດຕ່າງໆເລື່ອງອາຫານ.
ຊາກຂອງສັດຖືກນຳອອກໄປເຜົ່າຢູ່ນອກຄ້າຍ.
ພຣະເຢຊູທົນທຸກທີ່ນອກປະຕູເມືອງ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຕ້ອງໄປຫາພຣະເຢຊູຢູ່ນອກຄ້າຍ, ແລະຍອມທົນເອົາຄຳໝິ່ນປະໝາດທີ່ພຣະອົງໄດ້ຮັບ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອບໍ່ມີນະຄອນຖາວອນໃນໂລກນີ້.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຊອກຫານະຄອນໜຶ່ງທີ່ຈະມາພາຍໜ້າ.
ເຄື່ອງບູຊາທີ່ຜູ້ເຊື່ອທັງຫລາຍສົມຄວນຖວາຍແດ່ພຣະເຈົ້າຕະຫລອດໄປຄືຄຳສັນສະເສີນພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນເຊື່ອຟັງແລະຍອມຢູ່ໃນໂອວາດຜູ້ນຳຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະເຈົ້າຊົງທຳງານຢູ່ພາຍໃນຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃນສິ່ງທີ່ຊອບພຣະທັຍໃນສາຍພຣະເນດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ຂຽນຈະມາກັບຕີໂມທຽວເມື່ອລາວໄປຢ່ຽມຢາມຜູ້ທີ່ເຊື່ອ.
ຢາໂກໂບຂຽນຈົດໝາຍນີ້ເຖິງຄົນສິບສອງເຜົ່າທີ່ກະຈັດກະຈາຍ.
ຢາໂກໂບບອກວ່າໃຫ້ຖືວ່າເປັນເລື່ອງທີ່ໜ້າຍິນດີທັງໝົດເມື່ອຕ້ອງພົບກັບການທົດລອງຕ່າງໆ.
ການທົດລອງຄວາມເຊື່ອຂອງພວກເຮົາເຮັດໃຫ້ມີຄວາມອົດທົນ.
ເຮົາຄວນຂໍສະຕິປັນຍາຈາກພຣະເຈົ້າເມື່ອເຮົາຕ້ອງການ.
ຄົນທີ່ຂໍດ້ວຍຄວາມສົງໄສບໍ່ຄວນຫວັງວ່າເຂົາຈະໄດ້ຮັບສິ່ງໃດໆຈາກພຣະເຈົ້າ.
ພີ່ນ້ອງທີ່ຮັ່ງມີຄວນຖ່ອມໃຈເພາະເຂົາຈະຕ້ອງລ່ວງລັບໄປຄືດອກຫຍ້າ.
ຜູ້ທີ່ຜ່ານການທົດລອງຄວາມເຊື່ອຈະໄດ້ຮັບມົງກຸດແຫ່ງຊີວິດ.
ຄວາມປາຖະໜາທີ່ຊົ່ວຂອງຕົວເອງເຮັດໃຫ້ລາວຖືກລໍ້ລວງຈາກຄວາມບາບ.
ຜົນຂອງຄວາມບາບທີ່ໃຫຍ່ຂຶ້ນເຕັມຂະໜາດກໍ່ຄືຄວາມຕາຍ.
ຂອງປະທານອັນດີທຸກຢ່າງແລະຂອງຂວັນອັນດີເລີດທຸກຢ່າງຍ່ອມມາຈາກທາງເທິງ.
ພຣະເຈົ້າຊົງເລືອກໃຫ້ພວກເຮົາບັງເກີດດ້ວຍພຣະທຳອັນສັດຈິງ.
ຢາໂກໂບໄດ້ແນະນຳພວກເຮົາໃຫ້ວ່ອງໄວໃນການຟັງ, ຊ້າໃນການເວົ້າ, ແລະຊ້າໃນການຮ້າຍ.
ຢາໂກໂບບອກວ່າເຮົາສາມາດຫລອກລວງຕົນເອງໄດ້ໂດຍການຟັງພຣະຄຳຊື່ໆແລະບໍ່ປະຕິບັດຕາມ.
ເຮົາຕ້ອງຄວບຄຸມລີ້ນຂອງຕົນເອງເພື່ອຈະເປັນຄົນທີ່ນັບຖືສາສະໜາທີ່ແທ້ຈິງໄດ້.
ສາສະໜາທີ່ບໍຣິສຸດແລະບໍ່ມີການຊົ່ວມົວໝອງຕໍ່ພຣະພັກພຣະເຈົ້າຄືການໄປຢ້ຽມຢາມຊ່ວຍເຫລືອລູກກຳພ້າແລະຍິງໝ້າຍ, ແລະການຮັກສາຕົວໃຫ້ພົ້ນຈາກການຊົ່ວມົວໝອງຂອງໂລກ.
ຢາໂກໂບໄດ້ບອກພວກເຂົາວ່າຢ່າມີໃຈລຳອຽງຕໍ່ບາງຄົນເພາະລັກສະນະພາຍນອກຂອງພວກເຂົາ.
ຢາໂກໂບໄດ້ບອກວ່າພຣະເຈົ້າຊົງເລືອກຄົນທຸກຈົນໃຫ້ເປັນຄົນຮັ່ງມີໃນຝ່າຍຄວາມເຊື່ອແລະເປັນຜູ້ໃດ້ຮັບມໍລະດົກໃນຣາຊອານາຈັກ.
ຢາໂກໂບບອກວ່າຄົນຮັ່ງມີນັ້ນແຫລະທີ່ເຄີຍກົດຂີ່ຂົ່ມເຫງພີ່ນ້ອງແລະເວົ້າໝິ່ນປະໝາດພຣະນາມອັນປະເສີດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ກົດບັນຍັດຢ່າງຄົບຖ້ວນຄື, ”ຈົ່ງຮັກເພື່ອນບ້ານເຫມືອນຮັກຕົນເອງ“.
ໃຜກໍ່ຕາມທີ່ຝ່າຝືນກົດບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າພຽງຂໍ້ດຽວຜູ້ນັ້ນກໍຜິດໃນຖານຝ່າຝືນກົດບັນຍັດທັງໝົດ.
ການພິພາກສາລົງໂທດຈະມາເຖິງບັນດາຄົນທີ່ບໍ່ສະແດງຄວາມເມດຕາ.
ຢາໂກໂບໄດ້ບອກວ່າບັນດາຄົນທີ່ອ້າງວ່າຕົນມີຄວາມເຊື່ອ, ແຕ່ບໍ່ໄດ້ຊ່ວຍເຫລືອຄົນຂັດສົນ ຄວາມເຊື່ອຂອງເຂົາກໍ່ຊ່ວຍເຂົາໃຫ້ພົ້ນບໍ່ໄດ້.
ຄວາມເຊື່ອ, ທີ່ບໍ່ມີການປະຕິບັດ, ເປັນຄວາມເຊື່ອທີ່ຕາຍແລ້ວ.
ຢາໂກໂບໄດ້ບອກວ່າເຮົາຕ້ອງສະແດງຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາໂດຍການປະຕິບັດ.
ບັນດາຄົນທີ່ອ້າງວ່າຕົນມີຄວາມເຊື່ອແລະມານກໍເຊື່ອເໝືອນກັນວ່າມີພຣະເຈົ້າອົງດຽວ.
ອັບຣາຮາມສະແດງຄວາມເຊື່ອຂອງທ່ານໂດຍການປະຕິບັດເມື່ອທ່ານຖວາຍອີຊາກເທິງແທ່ນບູຊາ.
ຂໍ້ພຣະຄຳພີທີ່ເຮັດໃຫ້ສຳເລັດໄດ້ກ່າວວ່າ, “ອັບຣາຮາມເຊື່ອພຣະເຈົ້າ, ແລະສິ່ງນັ້ນເຮັດໃຫ້ເພິ່ນຖືກນັບວ່າເປັນຜູ້ຊອບທຳ”.
ຣາຮາບໄດ້ສະແດງຄວາມເຊື່ອຂອງນາງອອກມາໂດຍການປະຕິບັດ ເມື່ອນາງຕ້ອນຮັບນັກສືບສອດແນມແລະສົ່ງພວກເພິ່ນໃຫ້ກັບເມືອທາງອື່ນ.
ຮ່າງກາຍທີ່ຖືກແຍກຈາກວິນຍານກໍຕາຍແລ້ວ.
ບໍ່ຄວນໃຫ້ຫລາຍຄົນເປັນອາຈານຍ້ອນວ່າພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບການພິພາກສາໜັກໜ່ວງກວ່າຜູ້ອື່ນ.
ພວກເຮົາທຸກຄົນລ້ວນຜິດພາດໄດ້ຫລາຍທາງ.
ຄົນທີ່ບໍ່ຜິດພາດທາງວາຈາກໍເປັນຄົນຄົບຖ້ວນທີ່ສາມາດບັງຄັບທັງຮ່າງກາຍຂອງເຂົາໄດ້.
ຢາໂກໂບໄດ້ຍົກຕົວຢ່າງເລື່ອງບັງຫຽນຂອງມ້າແລະຫາງເສືອຂອງເຮືອ.
ລີ້ນແຫ່ງຄວາມບາບສາມາດເຮັດໃຫ້ທັງຮ່າງກາຍຊົ່ວມົວໝອງໄດ້.
ບໍ່ມີມະນຸດຄົນໃດສາມາດຝຶກແອບລິ້ນໄດ້.
ທັງຄຳອວຍພອນແລະຄຳສາບແຊ່ງກໍອອກມາຈາກປາກດຽວກັນ.
ຄົນທີ່ສະຫລາດແລະມີຄວາມເຂົ້າໃຈຄວນສະແດງການປະຕິບັດອັນດີແຫ່ງຄວາມຖ່ອມໃຈ.
ບຸກຄົນທີ່ມີຄວາມອິດສາຂົມຂື່ນ ຄວາມມັກໃຫຍ່ໃຝ່ສູງທີ່ເຫັນແກ່ຕົວມີສະຕິປັນຍາທີ່ມາຈາກໂລກນີ້, ແລະຖືກຄວບຄຸມໂດຍມານຮ້າຍ.
ບຸກຄົນທີ່ມີຄວາມສະຫງົບສຸກ,ອ່ອນໂຍນ, ມີໃຈອົບອຸ່ນ,ເຕັມດ້ວຍຄວາມເມດຕາແລະໃຫ້ຜົນດີບໍ່ເລືອກໜ້າຄົນ, ແລະບໍ່ໜ້າຊື່ໃຈຄົດກໍມີສະຕິປັນຍາທີ່ມາຈາກເບື້ອງເທິງ.
ຕົ້ນເຫດຄືກິເລດຕັນຫາຊົ່ວເຮັດໃຫ້ເກີດການຕໍ່ສູ້ກັນໃນລະຫວ່າງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຮັບຍ້ອນພວກເຂົາຂໍໃນສິ່ງທີ່ຜິດໆເພື່ອເອົາໄປໃຊ້ຕາມກິເລດຕັນຫາຂອງຕົນເອງ.
ຄົນທີ່ຢາກເປັນມິດກັບໂລກກໍເຮັດຕົວເປັນສັດຕູຕໍ່ພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າຊົງຕໍ່ສູ້ຜູ້ທີ່ຈອງຫອງ, ແຕ່ຊົງປະທານພຣະຄຸນໃຫ້ແກ່ຄົນທີ່ຖ່ອມໃຈລົງ.
ມານຈະໜີໄປ
ພຣະເຈົ້າກໍຈະເຂົ້າມາໃກ້ບັນດາຄົນທີ່ເຂົ້າມາໃກ້ພຣະອົງ.
ຢາໂກໂບບອກຜູ້ເຊື່ອວ່າຢ່າເວົ້າຕໍ່ຕ້ານກັນແລະກັນ.
ຢາໂກໂບບອກໃຫ້ຜູ້ເຊື່ອເວົ້າວ່າຖ້າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າພໍພຣະໄທພວກເຮົາກໍຈະມີຊີວິດຢູ່ແລະເຮັດສິ່ງນີ້ຫລືສິ່ງນັ້ນ.
ຢາໂກໂບໄດ້ເວົ້າເຖິງບັນດາຄົນທີ່ໂອ້ອວດກ່ຽວກັບແຜນງານຂອງຕົນເອງວ່າເປັນການເຮັດຊົ່ວ.
ຖ້າຜູ້ໃດຮູ້ວ່າອັນໃດເປັນການດີແຕ່ບໍ່ເຮັດຜູ້ນັ້ນຈຶ່ງມີບາບ
ຊັບສົມບັດທີ່ພວກເຂົາສະສົມໄວ້ຈະເປັນພຍານຕໍ່ສູ້ພວກເຂົາ.
ຄົນຮັ່ງມີບໍ່ຈ່າຍຄ່າແຮງໃຫ້ຄົນງານ.
ຄົນຮັ່ງມີເຫລົ່ານີ້ໄດ້ກ່າວໂທດແລະຂ້າຜູ້ຊອບທຳ.
ຜູ້ເຊື່ອຄວນລໍຄອຍການສະເດັດມາຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າດ້ວຍຄວາມອົດທົນ.
ຜູ້ທຳນວາຍໃນສະໄໝພຣະຄຳພີເດີມໄດ້ສະແດງຄວາມອົດທົນແລະຍອມທົນທຸກລຳບາກ.
ຄຳວ່າ “ແມ່ນ“ ຂອງຜູ້ເຊື່ອຕ້ອງໝາຍເຖິງ “ແມ່ນ“ ແລະຄຳວ່າ “ບໍ່ແມ່ນ“ ກໍຕ້ອງໝາຍເຖິງ “ບໍ່ແມ່ນ“
ໃຫ້ຄົນທີ່ເຈັບໄຂ້ໄດ້ປ່ວຍເຊີນບັນດາເຖົ້າແກ່ມາເພື່ອໃຫ້ເພິ່ນພາວັນນາອະທິຖານສຳລັບຕົນແລະເຈີມດ້ວຍນຳ້ມັນ.
ຜູ້ເຊື່ອຄວນສາລະພາບບາບຕໍ່ກັນແລະກັນແລະອະທິຖານເພື່ອກັນແລະກັນ.
ຕົວຢ່າງຂອງເອລີຢາສະແດງໃຫ້ເຮົາເຫັນວ່າຄຳພາວັນນາອະທິຖານຂອງຜູ້ຊອບທຳນັ້ນມີພະລັງເຮັດໃຫ້ເກີດຜົນ.
ຄົນທີ່ສາມາດນຳຄົນບາບໃຫ້ອອກຈາກທາງທີ່ຫລົງຜິດຂອງເຂົາກໍ່ຊ່ວຍຈິດວິນຍານຂອງຄົນນັ້ນໃຫ້ພົ້ນຈາກຄວາມຕາຍແລະທັງໃຫ້ຄວາມບາບຈຳນວນຫລວງຫລາຍນັ້ນໄດ້ຮັບການອະໄພ
ເປໂຕແມ່ນອັກຄະສາວົກຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ເປໂຕຂຽນເຖິງພີ່ນ້ອງຕ່າງຊາດທີ່ກະຈັດກະຈາຍໄປ, ແລະ ຜູ້ທີ່ຖືກເລືອກສັນໄວ້ໃນແຂວງປົນໂຕ, ແຂວງ ຄາລາເຕຍ, ແຂວງກາປາໂດເກຍ, ແຂວງເອເຊຍ ແລະ ແຂວງບີທີເນຍ
ຄົນຕ່າງຊາດກາຍເປັນຄົນທີ່ຖືກເລືອກ ເພາະພຣະເຈົ້າຮູ້ການລ່ວງໜ້າ ພຣະເຈົ້າ, ພຣະບິດາ ຊົງຊຳຣະໃຫ້ ເຂົາໃຫ້ບໍຣິສຸດ ໂດຍພະວິນຍານບໍລິສຸດ.
ເປໂຕຕ້ອງການໃຫ້ພວກເຂົາມີພຣະຄຸນ ແລະ ສັນຕິພາບທະວີຂື້ນ.
ເປໂຕຕ້ອງການໃຫ້ພຣະເຈົ້າ ແລະພຣະບິດາເຈົ້າຂອງອົງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າຂອງພວກເຂົາໄດ້ຮັບພະພອນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ໃຫ້ການເກີດໃຫມ່ຂອງພວກເຂົາ ໃນພຣະເມດຕາອັນຫຍິ່ງໃຫຍ່ຂອງພຣະອົງ.
ເພາະວ່າ ມໍຣະດົກຈະໄດ້ຖືກສະຫງວນໄວ້ໃນສະຫວັນສຳລັບພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາໄດ້ຮັບການປົກປ້ອງໂດຍຜ່ານທາງຄວາມເຊື່ອທີ່ໃຫ້ຄວາມພົ້ນຊຶ່ງພ້ອມຈະປາກົດໃນວັນສຸດທ້າຍ.
ມັນຈຳເປັນເພາະຄວາມສັດທາຂອງພວກເຂົາຈະໄດ້ຖືກທົດສອບ, ແລະ ຄວາມສັດທາຂອງພວກເຂົານຳຍູ່ການສັນຣະເສີນ, ພຣະສະຫງ່າຣາສີ, ແລະ ກຽດສັກສີໃນການເປີດເຜີຍຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ຄວາມສັດທາ(ເຊື່ອ)ມີຄ່າຫລາຍກວ່າທອງຄຳ.
ພວກເຂົາຮັກພຣະອົງ ແລະວາງໃຈເຊື່ອໃນພຣະອົງ, ແລະຊື່ນຊົມຍິນດີເກີນທີ່ຈະອະທິບາຍໄດ້ຊຶ່ງເປັນສະຫງ່າຣາສີບໍຣິບຸນ.
ພວກເຂົາໄດ້ຮັບຄວາມລອດພົ້ນທາງຈິດວິນຍານຂອງພວກເຂົາ.
ຜູ້ທຳນວາຍໄດ້ຄົ້ນຄ້ວາກ່ຽວກັບຄວາມລອດພົ້ນທີ່ຜູ້ເຊື່ອໄດ້ຮັບ, ກ່ຽວກັບພຣະຄຸນທີ່ຈະເປັນຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງໄດ້ບອກພວກເຂົາກ່ຽວກັບຄວາມທຸກທໍລະມານຂອງພຣະຄຣິດ ແລະ ພຣະສະຫງ່າລາສີທີ່ຈະຕິດຕາມພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຮັບໃຊ້ຜູ້ທີ່ເຊື່ອ
ແມ່ນແຕ່ທູດສະຫວັນຍັງປາຖະໜາທີ່ຈະໄດ້ຮັບການເປີດເຜີຍ.
ເປໂຕໄດ້ສັ່ງພວກເຂົາຈົ່ງຕຽມໃຈເພື່ອເຊື່ອຟັງພຣະເຈົ້າ, ຖ່ອມໃນຄວາມຄິດ, ຕັ້ງຄວາມຫວັງໃຫ້ເຕັມບໍຣິບູນໃນພຣະຄຸນທີ່ຈະນຳພວກເຂົາ, ແລະບໍ່ໃຫ້ພວກເຂົາກັບໄປໃນຄວາມມັກເກົ່າ.
ເພາະວ່າພະອົງຜູ້ທີ່ເອີ້ນພວກເຂົາ ຊົງບໍລິສຸດ.
ເພາະພຣະອົງຜູ້ທີ່ພວກເຂົາເອີ້ນວ່າ "ພຣະບິດາ" ຊົງພິພາກສາທຸກໆຄົນຕາມການກະທຳຂອງເຂົາ.
ພວກເຂົາບໍ່ໄດ້ຖືກໄຖ່ດ້ວຍເງິນ ຫລືຄຳ ແຕ່ດ້ວຍພຣະໂລຫິດອັນປະເສີດຂອງພຣະຄຣິດເຈົ້າ, ຜູ້ຊົງເປັນເຫມືອນລູກແກະທີ່ບໍ່ມີຕຳຫນິ ຫລື ຮອຍດ່າງ.
ພວກເຂົາຮຽນຮູ້ພຶດຕິກຳໂງ່ມາຈາກພໍ່ຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະອົງຊົງຖືກເລືອກໄວ້ກ່ອນການວາງຮາກຖານສ້າງໂລກ; ພຣະອົງໄດ້ປາກົດຕົວໃຫ້ແກ່ຊາວຕ່າງຊາດຜູ້ທີ່ຖືກເລືອກໃນເວລາສຸດທ້າຍ.
ໂດຍຜ່ານທາງພຣະຄຣິດ, ຜູ້ທີ່ພຣະເຈົ້າໄດ້ຍົກຂື້ນຈາກຄວາມຕາຍ ແລະ ພຣະເຈົ້າຊົງໃຫ້ພຣະສະຫງ່າລາສີ.
ພວກເຂົາໄດ້ຊຳຣະຈິດໃຈຂອງເຂົາໃຫ້ບໍຣິສຸດໂດຍການເຊື່ອຟັງຄວາມຈິງເຣຶ່ອງຄວາມຮັກສັນພີ່ນ້ອງ.
ພວກເຂົາໄດ້ບັງເກີດໃໝ່ແລ້ວຈາກແນວປູກທີ່ບໍ່ເປື່ອຍເນົ່າ, ໂດຍຜ່ານພຣະທັມຂອງພຣະເຈົ້າອັນຊົງຊີວິດ ແລະ ຕັ້ງຫມັ້ນຄົງ, ບໍ່ແມ່ນເກີດຈາກແນວປູກທີ່ເປື່ອຍເນົ່າໄດ້.
ບັນດາເນື້ອຫນັງກໍເປັນເຫມືອນດັ່ງຕົ້ນຫຍ້າ, ແລະ ສະຫງ່າຣາສີຂອງພວກເຂົາ ກໍເປັນດັ່ງດອກຫຍ້າ.
ຄຳເວົ້າຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຍັງຄົງຢູ່ຕະຫລອດໄປເປັນນິດ.
ພວກເຂົາຕ້ອງປະຖິ້ມຄວາມຊົ່ວຮ້າຍ, ບັນດາກົນອຸບາຍທັງປວງ, ການຫນ້າຊື່ໃຈຄົດ, ຄວາມອິດສາຣິດສະຫຍາ, ແລະ ຄຳເວົ້ານິນທາໃສ່ຮ້າຍປ້າຍສີທັງຫມົດ.
ພວກເຂົາສະແຫວງຫານົມອາຫານອ່ອນບໍລິສຸດຝ່າຍຈິດວິນຍານ ເພື່ອຈະໄດ້ເຕີບໂຕຂຶ້ນໃນຄວາມລອດພົ້ນ.
ພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າເປັນສິລາທີ່ມີຊີວິດ.
ພວກເຂົາເປັນເຫມືອນສີລາທີ່ມີຊີວິດທີ່ກຳລັງກໍຂຶ້ນເປັນວິຫານຝ່າຍວິນຍານ ເພື່ອເປັນປະໂລຫິດ ຖວາຍເຄື່ອງບູຊາທີ່ພໍພຣະທັຍພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ກໍ່ສ້າງສະດຸດເພາະວ່າພວກເຂົາຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເຮັດແນວນັ້ນ.
ພວກເຂົາຖືກເລືອກນັ້ນພວກເຂົາຈະປະກາດການອັສຈັນຂອງພຣະເຈົ້າ.
ເປໂຕເອີ້ນພວກເຂົາເຫລົ່ານັ້ນເພື່ອວ່າຜູ້ທີ່ຕິຕຽນວ່າພວກເຂົາວ່າເປັນຄົນເຮັດຊົ່ວນັ້ນ ຈະເຫັນການປະພຶດທີ່ດີຂອງພວກເຂົາ ແລະ ສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າ.
ພວກເຂົາຕ້ອງເຊື່ອຟັງສິດອຳນາດຂອງມະນຸດທຸກຄົນ ເພາະວ່າພຣະເຈົ້າຕ້ອງການໃຫ້ການເຊື່ອຟັງຂອງເຂົາ ລະງັບຄວາມໂງ່ງ່າວຂອງຄົນຊົ່ວຊ້າໃຫ້ສະຫງົບດ້ວຍຄຸນຄວາມດີ.
ພວກເຂົາຕ້ອງໃຊ້ສິເສລີພາບຂອງພວກເຂົາເພື່ອຈະເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ຮັບໃຊ້ຕ້ອງຍອມຮັບວ່າບໍ່ແມ່ນແຕ່ນາຍຜູ້ເປັນຄົນໃຈດີ ແລະສຸພາບເທົ່ານັ້ນ, ແຕ່ຕໍ່ນາຍທີ່ຮ້າຍດ້ວຍ ເພາະເຮັດດີແລ້ວທຸກລຳບາກ, ຖືກລົງໂທດເພື່ອເປັນການສັນລະເສີນພຣະເຈົ້າ
ເພາະວ່າພຣະຄິດໄດ້ຊົງຮັບທົນທຸກທໍລະມານເພຶ່ອພວກເຂົາ, ພຣະອົງໄດ້ເປັນແບບຢ່າງແກ່ພວກເຂົາ, ແລະ ພຣະອົງໄດ້ມອບຕົວເອງໃຫ້ຜູ້ທີ່ຕັດສິນຢ່າງຍຸດຕິທຳ.
ພຣະອົງເອງໄດ້ຊົງຮັບແບກບາບຂອງເຮົາໄວ້ໃນພຣະກາຍຂອງພຣະອົງທີ່ຕົ້ນໄມ້ນັ້ນ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະບໍ່ໄດ້ມີສ່ວນຮ່ວມຫລາຍຂຶ້ນໃນການບາບ, ແລະເພື່ອໃຫ້ເຮົາມີຊີວິດຢູ່ໄດ້ດ້ວຍຄວາມຊອບທັມ, ແລະ ເພາະພວກເຂົາໄດ້ຮັບການຮັກສາໂດຍບາດແຜຂອງພຣະອົງ.
ພວກເຂົາຕ້ອງກັບຄືນມາຫາຜູ້ລ້ຽງແກະ ແລະ ຜູ້ຄຸ້ມຄອງຈິດວິນຍານຂອງພວກເຂົາ.
ພັນລະຍາຈົ່ງເຊື່ອຟັງສາມີຂອງຕົນ, ເພື່ອເປັນແບບຢ່າງໃຫ້ຜູ້ບໍ່ເຊື່ອໄດ້ເຫັນໂດຍບໍ່ຕ້ອງເວົ້າຫຍັງ.
ພັນລະຍາຄວນເອົາຊະນະສາມີຂອງຕົນດ້ວຍຈິດໃຈດີ, ບໍ່ແມ່ນເຄື່ອງປະດັບທີ່ຢູ່ພາຍນອກ.
ເປໂຕໄດ້ກ່າວເຖິງນາງຊາຣາເປັນຕົວຢ່າງ.
ສາມີຄວນຢູ່ກິນກັບພັນລະຍາໂດຍເຂົ້າໃຈລາວ ເພື່ອຄຳອະທິຖານຂອງພວກເຂົາຈະບໍ່ຖືກກີດຂວາງ.
ເພາະວ່າພວກເຂົາຖືກເອີ້ນໃຫ້ເຮັດແນວນັ້ນ, ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ຮັບພຣະພອນ.
ເພາະວ່າຕາຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນຊົງເຈົ້າເຫັນຄວາມຊອບທຳ.
ຜູ້ທີ່ທົນທຸກທໍລະມານເພາະຄວາມຊອບທັມຈະໄດ້ຮັບພຣະພອນ.
ພວກເຂົາຖືກສອນໃຫ້ເອົາພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະຄຣິດ ເປັນສິ່ງທີ່ມີຄ່າໃນໃຈຂອງພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາຕ້ອງຕອບດ້ວຍຄວາມອ່ອນໂຍນ ແລະ ຄວາມເຄົາຣົບ
ພຣະຄຣິດຍອມທົນທຸກທໍລະມານຄັ້ງດຽວໃນຄວາມບາບເພື່ອພຣະອົງຈະນຳເປໂຕ ແລະ ຜູ້ທີ່ມີຄວາມເຊື່ອມາຫາພຣະເຈົ້າ.
ວິນຍານທັງຫລາຍທີ່ຢູ່ໃນຄຸກຕອນນີ້ ແມ່ນບໍ່ໄດ້ເຊື່ອຟັງ ຄາວເມື່ອພຣະເຈົ້າຊົງໂຜດສຳແດງຄວາມອົດທົນດົນນານໃນສະໄຫມຂອງໂນອາ.
ການລົງນ້ຳບັບຕິສະມາເປັນສັນຍາລັກຂອງຄວາມລອດພົ້ນ
ພວກເຂົາທຸກຄົນຕ້ອງຢູ່ໃຕ້ອຳນາດຂອງພຣະອົງ.
ທ່ານໄດ້ສັ່ງໃຫ້ພວກເຂົາຕຽມຕົວໃຫ້ມີຄວາມຄິດຢ່າງດຽວກັນກັບພຣະຄຣິດເມື່ອພຣະອົງໄດ້ທົນທຸກທໍຣະມານໃນເນື້ອຫນັງ.
ພວກເຂົາເວົ້າຕໍ່ສູ້ຄົນຕ່າງດ້າວ ຜູ້ທີ່ຖືກເລືອກໄວ້, ເພາະວ່າພວກຖືກເລືອກບໍ່ໄດ້ດຳເນີນຊີວິດຕາມຣາຄະຕັນຫາ, ຕາມໃຈປາຖະຫນາອັນຊົ່ວຊ້າ, ດື່ມສຸຣາມຶນເມົາກິນລ້ຽງກັນຢ່າງຫລູຫລາ, ຟຸມເຟືອຍ, ແລະ ກາບໍ່ຂາບໄຫວ້ຮູບເຄົາ ຣົບອັນເປັນທີ່ໜ້າລັງກຽດ ເໝືອນຄົງຕ່າງຊາດ.
ພຣະເຈົ້າພ້ອມທີ່ຈະຕັດສິນທຸກຊີວິດ ແລະຄົນທີ່ຕາຍແລ້ວ.
ພວກເຂົາຕ້ອງເຮັດສິ່ງເຫລົ່ານັ້ນເພາະຍຸກສຸດທ້າຍໃກ້ເຂົ້າມາແລ້ວ ແລະ ເພື່ອໃຫ້ເຂົາເຈົ້າເຂົ້າເຝົ້າຣະວັງໃນການພາວັນນາອະທິຖານ.
ພວກເຂົາຄວນໃຊ້ຂອງປະທານຂອງພວກເຂົາເພື່ອວ່າພຣະເຈົ້າຈະຊົງໄດ້ຮັບກຽດໂດຍຜ່ານທາງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ເພາະວ່າພວກເຂົາໄດ້ຮັບພຣະພອນ ໃນເມື່ອທີ່ພວກເຂົາຖືກດ່າ?
ຊາວຄຣິດສະຕຽນຈະບໍ່ໄດ້ທຸກທໍລະມານຍ້ອນເປັນຜູ້ຂ້າຄົນ, ຍ້ອນເປັນໂຈນ, ຍ້ອນເປັນຄົນຊົ່ວຮ້າຍ, ຫລື ຍ້ອນເປັນຄົນໄປທ່ຽວຫຍຸ້ງກ່ຽວກັບເຣື່ອງຜູ້ອື່ນ.
ເພາະວ່າແມ່ນແຕ່ຜູ້ທີຊອບທັມຍັງໄດ້ຮັບຄວາມລອດພົ້ນຜ່ານດ້ວຍຄວາມຍາກລຳລາກ.
ຜູ້ທີ່ທົນທຸກທໍຣະມານ ຕາມພຣະປະສົງຂອງພຣະເຈົ້າຈົ່ງມອບຝາກຈິດວິນຍານຂອງພວກເຂົາໄວ້ກັບພຣະອົງຜູ້ຊົງສ້າງ ຜູ້ຊົງສັດຊື່ໃນການກະທຳດີນັ້ນເທີ້ນ.
ເປໂຕເປັນຜູ້ນຳອາວຸໂສ,ທີ່ເປັນພະຍານເຖິງຄວາມທົນທຸກທໍລະມານຂອງພຣະຄຣິດ, ແລະ ມີສ່ວນທີ່ຈະຮັບພຣະສະຫງ່າຣາສີທີ່ຈະມາປາກົດພາຍຫລັງ.
ລາວໄດ້ແນະນຳທ່ານຜູ້ນຳອາວຸໂສທັງຫລາຍວ່າຈົ່ງລ້ຽງ ແລະ ເອົາໃຈໃສ່ຝູງແກະຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ຢູ່ກັບພວກເຂົາ.
ພວກອາວຸໂສໃຫມ່ຈົ່ງຍອມຕາມຜູ້ອາວຸໂສທີ່ມີອາຍຸແກ່.
ເພາະວ່າພຣະເຈົ້າຊົງປະທານພຣະຄຸນແກ່ຄົນທັງຫລາຍທີ່ຄວາມຖ່ອມໃຈລົງເພື່ອພຣະອົງຈະຊົງໄດ້ຍົກທ່ານຂື້ນເມື່ອເຖິ່ງເວລາອັນຄວນ.
ພວກເຂົາໄດ້ຮັບການສັ່ງສອນວ່າຈົ່ງເປັນຄົນໃຈຫນັກແຫນ້ນ, ຈົ່ງຣະວັງຕົວ, ຕໍ່ສູ້ຄວາມຊົ່ວ, ແລະ ຕັ້ງໃຈຫມັ້ນຄົງໃນຄວາມເຊື່ອ.
ພຣະເຈົ້າຈະຊົງເສີມກຳລັງໃຫ້ເຂົາເຂັ້ມແຂງຂື້ນ.
ເປໂຕຖືວ່າຊີລາວານ ເປັນພີ່ນ້ອງທີ່ສັດຊື່ຄົນຫນຶ່ງ.
ເປໂຕໄດ້ເວົ້າໃນສິ່ງທີ່ໄດ້ຂຽນວ່ານັ້ນແມ່ນພຣະຄຸນຂອງພຣະເຈົ້າແທ້ຈິງ.
ຜູ້ຍິງທີ່ຢູ່ເມືອງບາບີໂລນ, ແລະ ມາຣະໂກ, ລູກຊາຍຂອງເປໂຕ, ກ່າວທັກທາຍພວກເຂົາ; ພວກເຂົາທັກທາຍກັນດ້ວຍທຳນຽມຈູບ ທີ່ສະແດງເຖິງຄວາມຮັກຕໍ່ກັນ.
ຊີໂມນ ເປໂຕ, ຜູ້ຮັບໃຊ້ ແລະ ອັກຄະສາວົກຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ເປໂຕຂຽນຫາຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບຄວາມເຊື່ອທີ່ມີຄ່າຄືກັບເຂົາໄດ້ຮັບ.
ພວກເຂົາໄດ້ຮັບຜ່ານທາງຄວາມຮູ້ຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະອົງຊົງເຮັດເຊັ່ນນັ້ນເພື່ອທີ່ພວກເຂົາອາດຈະເປັນຜູ້ແບ່ງປັນໃນສະພາບອັນສັກສິດ.
ໃນທີ່ສຸດແລ້ວ ພວກເຂົາຈະໄດ້ຄວາມຮັກຜ່ານຄວາມເຊື່ອຂອງພວກເຂົາ.
ເຂົາລືມໄປວ່າຕົນໄດ້ຮັບການຊຳລະລ້າງ ຈາກຄວາມຜິດບາບແຕ່ກ່ອນຂອງເຂົາແລ້ວ.
ພວກເຂົາຈະບໍ່ສະດຸດລົ້ມລົງ ດ້ວຍວ່າການຍ່າງຂອງເຂົາຈະມີສິດສົມບູນທີ່ຈະເຂົ້າໄປໃນຣາຊແຜ່ນດິນອັນນິຣັນດອນຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ເພາະວ່າພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າໄດ້ສຳແດງພຣະອົງເອງວ່າອິກບໍ່ດົນເພິ່ນກໍຈະຈາກໂລກນີ້ໄປ.
ພວກເຂົາເຫັນພຣະອົງໄດ້ຮັບກຽດແລະສະຫງ່າຣາສີຈາກພຣະບິດາເຈົ້າ.
ເພາະວ່າມີຄຳທຳນວາຍໄດ້ຂຽນໄວ້ໃນພຣະຄຳພີບໍ່ໄດ້ມາຈາກໃຈຂອງມະນຸດແຕ່ມະນຸດໄດ້ກ່າວຄຳທີ່ມາຈາກພຣະເຈົ້າຕາມທີ່ພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າຊົງດົນໃຈ.
ຄູສອນປອມຈະເອົາຄວາມຈິບຫາຍມາແລະໃຫ້ປະຕິເສດອົງ ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າທີ່ໄດ້ຊົງໄຖ່ເຂົາໄວ້ແລ້ວ.
ຄວາມຈິບຫາຍແລະການສາບແຊ່ງະຈະເກີດຂື້ນກັບພວກຄູສອນປອມໂດຍໄວ.
ດ້ວຍຄວາມໂລບເຂົາຈະກ່າວຄຳຕົວະ ເພື່ອຄ້າກຳໄລຈາກທ່ານທັງຫລາຍ.
ພຣະເຈົ້າບໍ່ໄດ້ຊົງຍົກເວັ້ນຝູງເທວະດາທີ່ໄດ້ເຮັດບາບ ຄາວບູຮານ ເມືອງໂຊໂດມ ແລະເມືອງໂກໂມຣາ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຮັກສາ ໂນອາ ຮ່ວມກັບຄົນອື່ນອິກເຈັດຄົນ.
ການກະທຳຂອງພຣະເຈົ້າຊີ້ໃຫ້ເຫັນວ່າອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງຮູ້ຈັກວິທີທີ່ຈະຊ່ວຍຄົນທີ່ເຮັດຕາມທາງຂອງພຣະເຈົ້າໃຫ້ລອດພົ້ນຈາກການທົດລອງຕ່າງໆ,
ຜູ້ມີສະຫງ່າຣາສີເຫລົ່ານັ້ນແມ່ນເທວະດາ ຜູ້ທີ່ບໍ່ກ່າວປະນາມຄົນເຫລົ່ານັ້ນຕໍ່ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ.
ພວກຄູສອນປອມຈະລໍ້ລວງຄົນທີ່ຈິດໃຈບໍ່ໝັ້ນຄົງ.
ແມ່ນໂຕລໍກຶກທີ່ປາກພາສາມະນຸດໄດ້ຢຸດບາລາອາມ
ຄົນເຮົາເປັນທາດຂອງສິ່ງທີ່ເຂົາພ່າຍແພ້.
ເພາະວ່າຖ້າເຂົາບໍ່ໄດ້ຮູ້ຈັກທາງຊອບທັມນັ້ນເສັຍເລີຍກໍຍັງຈະດີກວ່າ
ເພື່ອໃຫ້ພວກເຂົາຈົດຈຳຖ້ອຍຄຳທັງຫລາຍຊຶ່ງພວກຜູ້ທຳ ນວາຍໄດ້ກ່າວໄວ້ແລະເປັນຄຳສັ່ງຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຄື ພຣະຜູ້ຊົງໂຜດຊ່ວຍໃຫ້ພົ້ນ.
ເຂົາຈະຖາມ"ຄຳທີ່ພຣະເຢຊູຊົງສັນຍາໄວ້ວ່າພຣະອົງຈະສະເດັດມາ ແລະເວົ້າວ່າທຸກສິ່ງກໍເໝືອນເດີມດັ່ງທີ່ໄດ້ເປັນຢູ່ຕັ້ງແຕ່ເລີ້ມຕົ້ນຊົງສ້າງໂລກ.
ສິ່ງເຫລົ່ານີ້ໄດ້ເກີດຂັ້ນແລະຖືກຮັກສາໄວ້ ດ້ວຍພຣະຄໍາຂອງ ພຣະເຈົ້າ.
ເພາະວ່າພຣະອົງບໍ່ຊົງປະສົງໃຫ້ເຂົາພິນາດແຕ່ໃຫ້ເວລາຄົນທັງປວງກັບໃຈເສັຍໃໝ່.
ວັນຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຈະມາເຖິງເໝືອນດັ່ງຂະໂມຍມາ.
ເພາະວ່າຟ້າສຫັວນແລະແຜ່ນດິນໂລກຈະຖຶກທຳລາຍໄປ ແລະເພາະວ່າເພິ່ນຢາກໃຫ້ບັນດາຜູ້ຊອບທໍາໄດ້ຢູ່ໃນຟ້າສະຫວັນແລະແຜ່ນດິນໂລກໃໝ່.
ການກະທໍາຂອງພວກເຂົາຈະເກີດຄວາມພິນາດຈິບຫາຍມາສູ່ຊີວິດຂອງພວກເຂົາ.
ເພິ່ນໄດ້ແນະນໍາເຂົາເຈົ້າວ່າ ຈົ່ງຈະເລີນຂື້ນໃນພຣະຄຸນແລະໃນຄວາມຮູ້ຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຢຊູູຄຣິດເຈົ້າ ພຣະຜູ້ໂຜດໃຫ້ພົ້ນຂອງເຮົາ.
ໂຢຮັນເວົ້າວ່າພຣະທຳອັນມີຊີວິດເປັນຢູ່ແຕ່ປະຖົມມະການ.
ໂຢຮັນໄດ້ຍິນ, ໄດ້ເຫັນ, ໄດ້ໄຕ່ຕອງແລະໄດ້ສໍາພັດດ້ວຍມື.
ພຣະຄໍາແຫ່ງຊີວິດຢູ່ກັບພຣະບິດາເຈົ້າ, ກ່ອນຈະໄດ້ປາກົດແກ່ໂຢຮັນ.
ໂຢຮັນ ປະກາດສີ່ງທີ່ທ່ານໄດ້ເຫັນ ແລະໄດ້ຍິນເພື່ອຄົນອື່ນໆຈະສາມາດເຂົ້າຮ່ວມສາມັກຄີກັບພຣະອົງ.
ໂຢຮັນໄດ້ຮ່ວມສາມັກຄີທຳກັບພຣະບິດາ,ແລະກັບ ພຣະເຢຊູຄຣິດພຣະບຸດແລ້ວ.
ໂຢຮັນກຳລັງປະກາດຖ້ອຍຄຳທີ່ວ່າພຣະເຈົ້າເປັນຄວາມສະຫວ່າງ, ແລະໃນພຣະອົງບໍ່ມີຄວາມມືດເລີຍ.
ໂຢຮັນເວົ້າວ່າບຸກຄົນນັ້ນກຳລັງເວົ້າຕົວະ ແລະບໍ່ໄດ້ດຳເນີນຊີວິດຕາມຄວາມຈິງ.
ພຣະໂລຫິດຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າສຳລະພວກເຂົາຈາກຄວາມຜິດບາບທັງສີ້ນ.
ໂຢຮັນບອກວ່າ ບຸກຄົນນັ້ນຫລອກລວງຕົນເອງ ແລະຄວາມຈິງກໍບໍ່ມີໃນຕົວເຂົາເລີຍ.
ສຳລັບຜູ້ທີ່ສາລະພາບຄວາມຜິດບາບຂອງເຂົາ, ພຣະເຈົ້າຈະຊົງຍົກ ໂທດຄວາມຜິດບາບຂອງພວກເຂົາ ແລະສຳລະພວກເຂົາຈາກການອະທຳຫມົດສີ້ນ.
ພຣະເຢຊູຄຣິດເປັນເຄື່ອງບູຊາເພື່ອຄວາມຜິດບາບສຳລັບຄົນທັງໂລກ.
ພວກເຮົາຮູ້ຈັກກັບພຣະເຢຊູ ກໍເພາະພວກເຮົາປະຕິບັດຕາມກົດບັນຍັດຂອງພຣະອົງ.
ຄົນທີ່ເວົ້າວ່າພວກເຂົາຮູ້ຈັກກັບພຣະເຈົ້າ, ແຕ່ບໍ່ໄດ້ປະຕິບັດຕາມກົດບັນຍັດຂອງພຣະອົງ, ແມ່ນຄົນເວົ້າຕົວະ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນດຳເນີນຊີວິດຢ່າງທີ່ ພຣະຄຣິດເຈົ້າຊົງດຳເນີນນັ້ນ.
ຜູ້ທີ່ເວົ້າວ່າຕົນຢູ່ໃນຄວາມສະຫວ່າງ, ແຕ່ຍັງຊັງພີ່ນ້ອງຂອງຕົນ ກໍຍັງຢູ່ໃນຄວາມມືດ.
ພຣະເຈົ້າຊົງອະໄພຄວາມຜິດບາບຂອງຜູ້ທີ່ເຊື່ອເພາະພຣະນາມຂອງພຣະຄຣິດເຈົ້າ.
ທ່ານເວົ້າວ່າຜູ້ທີ່ເຊື່ອຢ່າຮັກໂລກ ຫລືສີ່ງຂອງໃນໂລກ.
ທ່ານບອກວ່າ ຕັນຫາຂອງເນື້ອກາຍ, ຕັນຫາຂອງຕາ, ແລະຄວາມອວດອ້າງຂອງຊີວິດ ບໍ່ໄດ້ມາຈາກພຣະບິດາເຈົ້າ ແຕ່ມາຈາກໂລກ.
ໂຢຮັນເວົ້າວ່າລາວຮູ້ວ່າເປັນເວລາສຸດທ້າຍແລ້ວ ເພາະຜູ້ຕໍ່ສູ້ພຣະຄຣິດກຳລັງມາ.
ໂຢຮັນເວົ້າວ່າຜູ້ຕໍ່ສູ້ພຣະຄຣິດກຳລັງມາ.
ຜູ້ ນັ້ນເປັນຜູ້ຕໍ່ຕ້ານພຣະຄຣິດ, ດ້ວຍເຫດທີ່ເຂົາປະຕິເສດ ພຣະບິດາເຈົ້າ ແລະ ພຣະບຸດ.
ບໍ່ໄດ້, ຜູ້ໃດທີ່ປະຕິເສດພຣະບຸດ ຜູ້ນັ້ນກໍບໍ່ມີພຣະບິດາເຈົ້າ.
ໂຢຮັນບອກຜູ້ທີ່ເຊື່ອ ຈົ່ງໃຫ້ສິ່ງທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຍິນ ມາຕັ້ງແຕ່ຕົ້ນນັ້ນດຳລົງຢູ່ກັບພວກເຂົາ.
ພຣະສັນຍາທີ່ພຣະເຈົ້າໃຫ້ແກ່ຜູ້ເຊື່ອຄື: ຊີວິດນິຣັນດອນ.
ຜູ້ທີ່ຕັ້ງຫມັ້ນຢູ່ໃນພຣະບຸດຈະໄດ້ມີໃຈກ້າ ແລະ ບໍ່ລະອາຍ ເມື່ອພຣະຄຣິດສະເດັດກັບມານັ້ນ.
ພຣະບິດາເຈົ້າປະທານສິດໃຫ້ເປັນບຸດຂອງພຣະອົງ.
ເມື່ອພຣະຄຣິດມາປະກົດ, ພວກເຮົາຈະເປັນເຫມືອນພຣະອົງແລະເຫັນພຣະອົງເຫມືອນທີ່ຊົງເປັນຢູ່.
ທຸກຄົນທີ່ມີ ຄວາມຫມັ້ນໃຈໃນພຣະຄຣິດເຈົ້າຈະຕ້ອງສຳລະຕົນໃຫ້ບໍຣິສຸດ ຢ່າງທີ່ພຣະອົງຊົງບໍຣິສຸດ.
ໃນພຣະອົງບໍ່ມີບາບເລີຍ.
ຄົນທີ່ເຮັດບາບຕໍ່ໄປ ຜູ້ນັ້ນຍັງບໍ່ເຫັນພຣະອົງ ຫລື ບໍ່ຮູ້ຈັກພຣະອົງ.
ພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ມາປະກົດເພື່ອພຣະອົງຈະຊົງທຳລາຍກິດຈະການ ຂອງມານຮ້າຍເສຍ.
ລູກຂອງພຣະເຈົ້າຖືກເປີດເຜີຍຂະນະທີ່ພວກເຂົາເຮັດຕາມຄວາມຊອບທຳ, ແລະລູກຂອງມານຖືກເປີດເຜີຍຂະນະທີ່ເຂົາເຮັດບາບ.
ກາອິນສະແດງຕົວວ່າເປັນລູກມານເມື່ອລາວຂ້ານ້ອງຊາຍຂອງຕົນເອງ
ໂຢຮັນເວົ້າວ່າຜູ້ທີ່ເຊື່ອບໍ່ໃຫ້ປະຫລາດໃຈ ຖ້າໂລກກຽດຊັງພວກເຈົ້າ.
ຄວາມຮັກຕໍ່ພີ່ນ້ອງຜູ້ທີ່ເຊື່ອສະແດງ ໃຫ້ຮູ້ວ່າຜູ້ນັ້ນເປັນລູກຂອງ ພຣະເຈົ້າ.
ພວກເຮົາຮູ້ຈັກຄວາມຮັກ ເພາະພຣະຄຣິດຊົງຍອມສະຫລະຊີວິດຂອງພຣະອົງ ເພື່ອພວກເຮົາທັງຫລາຍ.
ເມື່ອເຫັນພີ່ນ້ອງຂອງຕົນຂັດສົນ, ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນສະແດງຄວາມຮັກຂອງພຣະເຈົ້າໂດຍການຊວ່ຍເຫລືອໃນການໃຫ້ສີ່ງຂອງໂລກນີ້.
ເວລາຜູ້ທີ່ເຊື່ອສະແດງຄວາມຮັກຂອງ ພຣະເຈົ້າໃນການກະທຳແລະຄວາມຈິງ, ພວກເຂົາໄດ້ຮັບຄວາມຫມັ້ນໃຈ ຕໍ່ໜ້າພຣະອົງ.
ໂຢຮັນເຕືອນຜູ້ທີ່ເຊື່ອໃຫ້ເຊື່ອໃນພຣະນາມຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ພຣະບຸດຂອງພຣະອົງ ແລະ ຮັກຊຶ່ງກັນແລະກັນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ປະທານພຣະວິນຍານໃຫ້ຜູ້ທີ່ເຊື່ອ ເພື່ອພວກເຂົາຈະໄດ້ຮູ້ວ່າພຣະເຈົ້າຊົງສະຖິດຢູ່ໃນພວກເຂົາ.
ໂຢຮັນຈຶ່ງເຕືອນພວກຜູ້ເຊື່ອບໍ່ໃຫ້ເຊື່ອວິນຍານຕ່າງໆ ເພາະຜູ້ທຳນວາຍປອມຫລາຍຄົນໄດ້ອອກໄປໃນໂລກ.
ທຸກວິນຍານທີ່ຍອມຮັບວ່າ ພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ໄດ້ສະເດັດມາຮັບຊາດເປັນມະນຸດ ແມ່ນມາຈາກພຣະເຈົ້າ.
ວິນຍານທີ່ບໍ່ຍອມຮັບວ່າພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ສະເດັດມາໃນໂລກເພຶ່ອຮັບຊາດເປັນມະນຸດ ແມ່ນວິນຍານທີ່ຕໍ່ສູ້ພຣະຄຣິດ.
ວິນຍານຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນຜູ້ທີ່ເຊື່ອ ກໍເປັນໃຫຍ່ກວ່າຜູ້ທີ່ຢູ່ໃນໂລກ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຕ້ອງຮັກຊຶ່ງກັນແລະກັນ, ເພາະວ່າຄວາມຮັກມາຈາກພຣະເຈົ້າ, ແລະ ທຸກຄົນທີ່ຮັກກໍມາຈາກພຣະເຈົ້າ ແລະ ຮູ້ຈັກພຣະເຈົ້າ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ສະແດງຄວາມຮັກຂອງພຣະອົງຕໍ່ພວກເຮົາ ໂດຍການມາປະກົດຂອງພຣະອົງໃນທ່າມກາງພວກເຮົາ, ຄືພຣະເຈົ້າຊົງປະທານພຣະບຸດອົງດຽວຂອງພຣະອົງເຂົ້າມາໃນໂລກ.
ພຣະເຈົ້າຊົງປະທານພຣະບຸດອົງດຽວຂອງພຣະອົງເຂົ້າມາໃນໂລກ, ເພື່ອເຮົາຈະໄດ້ມີ ຊີວິດດ້ວຍພຣະອົງ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອແທ້ຍອມຮັບວ່າພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງເປັນພຣະບຸດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ທີ່ຕັ້ງຫມັ້ນໃນຄວາມຮັກ ແລະໃນພຣະເຈົ້າຈະມີຄວາມຫມັ້ນໃຈໃນວັນພິພາກສາ.
ພວກເຮົາສາມາດຮັກພຣະເຈົ້າໄດ້ ກໍເພາະພຣະເຈົ້າຊົງຮັກເຮົາກ່ອນ.
ຜູ້ທີ່ບໍ່ຮັກພີ່ນ້ອງຂອງຕົນ, ກໍບໍ່ສາມາດຮັກພຣະເຈົ້າໄດ້.
ຜູ້ໃດທີ່ຮັກພຣະເຈົ້າກໍຈະຕອ້ງ ຮັກພີ່ນ້ອງຂອງຕົນດ້ວຍ.
ພວກເຮົາສະແດງວ່າພວກເຮົາຮັກພຣະເຈົ້າ ໂດຍປະຕິບັດຕາມພຣະບັນຍັດຂອງພຣະອົງ.
ໄຊຊະນະເຫນືອໂລກນີ້ ຄືຄວາມເຊື່ອຂອງເຮົາ.
ພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າໄດ້ມາໂດຍນໍ້າ ແລະ ພຣະໂລຫິດ
ພຣະວິນຍານ, ນໍ້າ, ແລະ ພຣະໂລຫິດ. ທັງສາມເປັນພະຍານໃຫ້ ພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ຜູ້ໃດທີ່ບໍ່ເຊື່ອພຣະເຈົ້າກໍໄດ້ເຮັດໃຫ້ພຣະອົງເປັນຜູ້ເວົ້າຕົວະ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຊົງປະທານຊີວິດນິຣັນດອນໃຫ້ເຮົາ ໃນພຣະບຸດຂອງພຣະອົງ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອສາມາດມີຄວາມຫມັ້ນໃຈຄືຖ້າເຮົາທູນຂໍສິ່ງໃດທີ່ເປັນຕາມພຣະປະສົງຂອງພຣະອົງ, ພຣະອົງກໍຈະຟັງເຮົາ.
ຖ້າຜູ້ໃດເຫັນພີ່ນ້ອງຂອງຕົນເຮັດບາບທີ່ບໍ່ນຳໄປສູ່ຄວາມຕາຍ, ໃຫ້ຜູ້ນັ້ນອະທິຖານ, ແລ້ວພຣະເຈົ້າຈະຊົງປະທານຊີວິດໃຫ້ແກ່ເຂົາ.
ສີ່ງບໍ່ຊອບທຳທັງຫລາຍຄືຄວາມບາບ.
ຄົນທັງໝົດໃນໂລກຈົມຢູ່ໃຕ້ອຳນາດຂອງມານຊົ່ວຮ້າຍ.
ພຣະເຈົ້າຜູ້ທ່ຽງແທ້ ຄືພຣະບິດາເຈົ້າຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອຈະຕ້ອງຮັກສາຕົວຈາກບັນດາຮູບເຄົາຣົບທັງຫລາຍ.
ໂຢຮັນໄດ້ແນະນຳຕົວເອງໃນຖານະຜູ້ປົກຄອງ
ໂຢຮັນໄດ້ຂຽນຈົດໝາຍສະບັບນີ້ເຖິງ ທ່ານສຸພາບສະຕຣີທີ່ຊົງເລືອກໄວ້ ແລະບັນດາບຸດຂອງທ່ານ
ໂຢຮັນກ່າວວ່າພຣະຄຸນ ພຣະເມດຕາແລະສັນຕິສຸກນັ້ນມາຈາກພຣະເຈົ້າພຣະບິດາແລະພຣະເຢຊູຄຣິດພຣະບຸດອົງດຽວຂອງພຣະອົງ
ໂຢຮັນຈິ່ງຮູ້ສຶກຍິນດີເປັນຢ່າງຍິ່ງເພາະບຸດບາງຄົນຂອງສະຕຣີທີ່ຖືກເລືອກໄວ້ນັ້ນດຳເນີນຢູ່ໃນຄວາມຈິງ
ໂຢຮັນກ່າວວ່າພວກເຂົາມີບັນຍັດທີ່ເຂົາໄດ້ມີມາຕັ້ງແຕ່ທຳອິດແລ້ວ ນັ້ນກໍຄືໃຫ້ເຮົາຮັກເຊິ່ງກັນແລະກັນ
ໂຢຮັນກ່າວວ່າຄວາມຮັກນັ້ນຄືການທີ່ເຮົາດຳເນີນຕາມພຣະບັນຍັດຂອງພຣະເຈົ້າ
ໂຢຮັນເອີ້ນຜູ້ທີ່ບໍ່ຍອມຮັບວ່າພຣະເຢຊູຄຣິດໄດ້ສະເດັດມາເປັນມະນຸດວ່າເປັນຜູ້ລໍ້ລວງເປັນປໍລະປັກພຣະຄຣິດ
ໂຢຮັນໄດ້ຕັກເຕືອນບັນດາຜູ້ທີ່ເຊື່ອບໍ່ໃຫ້ສູນເສຍສິ່ງຕ່າງໆທີ່ເຮົາທຸກຄົນໄດ້ເຮັດເພື່ອໃຫ້ໄດ້ມາແລ້ວ
ໂຢຮັນບອກກັບບັນດາຜູ້ທີ່ເຊື່ອວ່າຢ່າຕ້ອນຮັບຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ນຳຄວາມຈິງມາສູ່ຄຳສອນກ່ຽວກັບພຣະຄຣິດ
ຜູ້ທີ່ເຊື່ອກໍມີສ່ວນຮ່ວມໃນການເຮັດຊົ່ວຂອງຜູ້ທີ່ບໍ່ໄດ້ນຳຄວາມຈິງມາສູ່ຄຳສອນກ່ຽວກັບພຣະຄຣິດ
ໂຢຮັນຫວັງວ່າຈະມາຫາສະຕຣີທີ່ຊົງຖືກເລືອກໄວ້ແລ້ວໂດຍ ໜ້າຕໍ່ໜ້າກັນ
ໂຢຮັນແນະນຳຕົວເອງວ່າຢູ່ໃນຖານະຜູ້ປົກຄອງ
ໂຢຮັນຮັກຄາໂຢດ້ວຍຄວາມຈິງໃຈ
ໂຢຮັນອະທິຖານໃຫ້ຄາໂຢມີຄວາມຈະເລີນຮຸ່ງເຮືອງໃນທຸກໆ ເລື້ອງແລະມີສຸກຂະພາບທ່ີແຂງແຮງຄືກັບຄວາມເຊືື່ອທ່ີຈະເລີນຂື້ນຂອງຄາໂຢ
ຄວາມຊົມຊື່ນຍີນດີທ່ີສຸດຂອງໂຢຮັນນັ້ນຄືການທ່ີໄດ້ຍິນວ່າລູກທັງຫລາຍຂອງເຂົານັ້ນດຳເນີນໃນຄວາມຈິງ
ຄາໂຢຕ້ອນຮັບແລະສົ່ງຜູ້ທີ່ອອກໄປເພື່ອເຫັນແກ່ພະນາມນັ້ນໃຫ້ເດີນທາງຕໍ່ໄປ
ໂຢຮັນກ່າວວາຜູ້ທີ່ເຊື່ອຄວນຕ້ອນຮັບພວກເຂົາເພື່ອທີ່ວ່າພວກເຂົາຈະເປັນເພື່ອນຮ່ວມງານເພື່ອ(ປະກາດ)ຄວາມຈິງ
ດີໂອເທເຟຮັກທີ່ຈະເປັນໃຫຍ່ທ່າມກາງມວນຊົນຫລືໂບດ
ທ່າທີ່ຂອງດີໂອເທເຟບໍ່ຍອມຮັບໂຢຮັນ
ຖ້າໂຢຮັນມາແລ້ວໂຢຮັນຈະຈື່ໃນການກະທຳຊົ່ວທີ່ດີໂອເທເຟໄດ້ເຮັດໄວ້
ດີໂອເທເຟບໍ່ຍອມຮັບຫລືຕ້ອນຮັບບັນດາພີ່ນ້ອງ
ດີໂອເທເຟ ລາວບໍ່ໃຫ້ຕ້ອນຮັບຜູ້ທີ່ອອກໄປເພື່ອ(ປະກາດ)ພະນາມນັ້ນແລະຂັບໄລ່ພວກເຂົາອອກຈາກໂບດ
ໂຢຮັນບອກໃຫ້ຄາໂຢຮຽນແບບຢ່າງສິ່ງທີ່ດີ
ໂຢຮັນຫວັງວ່າຈະໄດ້ພົບກັບຄາໂຢໃນໄວໄວນີ້ແລະລົມກັບຄາໂຢໜ້າຕໍ່ໜ້າ
ຢູດາເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ຢູດາເປັນນ້ອງຊາຍຂອງຢາໂກໂບ.
ຢູດາຂຽນຈົດຫມາຍເຖິງຄົນເຫລົ່ານັ້ນ, ທີ່ໄດ້ຮັບການຊົງເອີ້ນວ່າເປັນທີ່ຮັກໃນພຣະເຈົ້າ, ພຣະບິດາເຈົ້າ ແລະ ເປັນຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບການຮັກສາໄວ້ເພື່ອພຣະເຢຊູຄຣິດ.
ຢູດາຂໍພຣະເມດຕາຄຸນ, ສັນຕິສຸກ ແລະ ຄວາມຮັກເພີ່ມທະວີຄູນຍິ່ງຂື້ນ
ຢູດາຕ້ອງການຂຽນເຖິງ ທ່ານກ່ຽວກັບຄວາມພົ້ນທົ່ວໄປຂອງເຮົານັ້ນ, ເປັນອັນດັບທຳອິດ.
ປົກກະຕິຢູດາຂຽນຕາມຄວາມເປັນຈິງກ່ຽວກັບ ການຕໍ່ສູ້ຢ່າງຈິງຈັງເພື່ອຄວາມເຊື່ອ ຊື່ງຄັ້ງຫນຶ່ງໄດ້ໂຜດມອບໄວ້ແກ່ຜູ້ເຊື່ອທັງຫລາຍແລ້ວ.
ຄົນເຫລົ່ານີ້ຖືກເລັງໄວ້ເພື່ອການພິພາກສາພວກເຂົາ.
ພວກເຂົາປ່ຽນພຣະຄຸນຂອງພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາເຂົ້າສູ່ການຊົ່ວຊ້າລາມົກ, ແລະ ໄດ້ປະຕິເສດຈອມເຈົ້ານາຍ ແລະ ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າອົງດຽວຂອງເຮົາຄືພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ຊ່ວຍເຫລືອພວກເຂົາອອກຈາກແຜ່ນດິນຂອງອີຢິບ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ໄດ້ຊົງທຳລາຍຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ບໍ່ໄດ້ເຊື່ອພຣະອົງ.
ພຣະອົງໄດ້ຊົງກັກຂັງພວກເຂົາດ້ວຍໂສ້ອັນນິລັນໄວ້ໃນທີ່ມືດ, ເພື່ອການພິພາກສາໃນວັນຍິ່ງໃຫຍ່ນັ້ນ.
ພວກເຂົາໄດ້ຫລົງໄປກັບການຜິດປະເວນີ ແລະ ຄວາມປາຖະຫນາໃນການຜິດສິນທຳທາງເພດ.
ພວກເຫລົ່ານີ້ກໍຍັງມົວຝັນ, ເຮັດໃຫ້ຮ່າງກາຍຂອງຕົນຊົ່ວມົວໝອງ. ພວກເຂົາໝິ່ນປະໝາດສິດອຳນາດ, ແລະ ພວກເຂົາດ່າວ່າເຖິງບັນດາສິ່ງທີ່ມີກຽດສັກສີຢູ່ເບື້ອງເທິງ.
ທູດສະຫວັນມີຄາເອນໄດ້ເວົ້າວ່າ: “ຂໍອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເປັນຜູ້ຕິຕຽນເຈົ້າເທີ້ນ.
ເຂົາບໍ່ລະອາຍແກ່ໃຈໃນການທີ່ລ້ຽງດູຕົວພວກເຂົາເອງ.
ເອໂນກເປັນຄົນທີເຈັດໃນເຊື້ອສາຍອາດາມ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຈະຊົງສະຖິດກັບທຸກຄົນດຳເນີນການພິພາກສາ.
ຄົນເຫຼົ່ານີ້ເປັນຄົນມັກຈົ່ມ, ເປັນຄົນໂຄສະນາ ຊົ່ວຊ້າທີ່ດຳເນີນຕາມຄວາມປາຖະຫນາອັນຊົ່ວຮ້າຍຂອງພວກເຂົາ. ພວກເຂົາເວົ້າອວດອ້າງເພື່ອຫວັງປະໂຫຍດສ່ວນຕົວຄືຄົນຊົ່ວທີ່ຖືກຕັດສິນ.
ອັກຄະສາວົກຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຢຊູຄິດເຈົ້າໄດ້ເວົ້າເຖິງຄຳເວົ້າໃນອະດີດຖືກເຍາະເຍີ້ຍທັງຫລາຍ.
ພວກເຂົາບໍ່ມີພຣະວິນຍານບໍລິສຸດ.
ຜູ້ເປັນທີ່ຮັກກຳລັງເສີມສ້າງຕົນເອງໃນຄວາມເຊື່ອອັນບໍຣິສຸດຂອງພວກເຂົາ ແລະ ກຳລັງອະທິຖານໃນພຣະວິນຍານບໍຣິສຸດເຈົ້າ.
ຜູ້ເປັນທີ່ຮັກຕ້ອງຮັກສາຕົນເອງ ແລະ ເບິ່ງເພື່ອຄວາມຮັກຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ຄວາມເມດຕາຂອງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ.
ຜູ້ເປັນທີ່ຮັກຄວນໄດ້ຮັບພຣະເມດຕາ ແລະ ໄດ້ຮັບຄວາມຊ່ວຍເຫລືອຄື ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຍັງສົງໃສ ຫລື ຜູ້ທີ່ໃສ່ເສື້ອຜ້າເປື້ອນ ແລະ ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຢູ່ໃນກອງໄຟ.
ພຣະເຈົ້າສາມາດປົກປ້ອງພວກເຂົາຈາກການສະດຸດ ແລະ ວາງພວກເຂົາໄວ້ຕໍ່ ພຣະພັກ ອັນສະຫງ່າລາສີຂອງພະອົງໂດຍປາສະຈາກຄວາມຜິດ
ພຣະເຈົ້າມີສະຫງ່າຣາສີ ບັດດຽວນີ້ ແລະ ຕະຫລອດໄປ.
ພຣະນິມິດຂອງພະເຢຊູຄຣິດເຈົ້າ ທີ່ພຣະເຈົ້າຊົງປຣະທານໃຫ້ແກ່ພຣະອົງເພື່ອສຳແດງຕໍ່ບັນດາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງວ່າຈະຕ້ອງເກີດຫຍັງຂຶ້ນແດ່ອີກບໍ່ຊ້ານີ້
ເຫດການພຣະນິມິດ ຈະເກີດຂຶ້ນໃນອີກບໍ່ດົນ.
ຜູ້ທີ່ອ່ານດັງໆ, ໄດ້ຍິນ ແລະ ເຊື່ອຟັງປຶ້ມຫົວນີ້ຈະໄດ້ຮັບພອນ.
ໂຢຮັນຂຽນຈົດໝາຍນີ້ ແລະ ຂຽນຫາຄຣິດສະຈັກທັງເຈັດໃນ ອາຊີ.
ໂຢຮັນໃຫ້ພຣະເຢຊູຄຣິດ ໃຫ້ຕຳແຫນ່ງເປັນພະຍານທີ່ຊື່ສັດ, ລູກຊາຍກົກຂອງຄົນຕາຍ ແລະ ເປັນຜູ້ປົກຄອງບັນດາກະສັດໃນແຜ່ນດິນໂລກ.
ພຣະເຢຊູໄດ້ໃຫ້ຜູ້ທີ່ເຊື່ອເປັນອານາຈັກ ແລະ ປະໂລຫິດຕໍ່ພຣະເຈົ້າພຣະບິດາເຈົ້າ.
ທຸກໆສາຍຕາຈະໄດ້ເຫັນພຣະເຢຊູເມື່ອພຣະອົງສະເດັດມາ,ລວມໄປທັງຜູ້ທີ່ແທງພຣະອົງ.
ອົງພຣະເປັນເຈົ້າບັນຍາຍຕົວເອງວ່າ ອາລາຟາ ແລະ ໂອເມກາ, ພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຊົງກ່າວວ່າ, "ຜູ້ຊົງເປັນຢູ່, ຜູ້ເຄີຍເປັນຢູ່ ແລະ ຜູ້ທີ່ຈະສະເດັດມາ ຜູ້ຊົງຣິດອຳນາດຍິ່ງໃຫຍ່ສູງສຸດ.
ໂຢຮັນຢູ່ເທິງເກາະປັດໂມເພາະວ່າໄດ້ປະກາດພຣະທັມຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ໃນການເປັນພະຍານ ຝ່າຍພຣະເຢຊູເຈົ້າ.
ສຽງດັງທາງຫລັງໂຢຮັນບອກໃຫ້ລາວຂຽນຫນັງສືທີ່ລາວເຫັນ ແລະ ສົ່ງໃຫ້ຄຣິດຕະຈັກທັງເຈັດ.
ໂຢຮັນໄດ້ເຫັນຊາຍຄົນນັ້ນມີຜົມສີຂາວຄືຂົນເເກະ ແລະ ຕາຄືດັ່ງແປວໄຟລຸກ.
ຊາຍຄົນນັ້ນຖືດວງດາວເຈັດດວງໄວ້ໃນມືຂວາຂອງເຂົາແລະ ມີດາບສອງຄົມອອກມາຈາກປາກຂອງຊາຍຄົນນັ້ນ .
ໂຢຮັນໄດ້ລົ້ມລົງໃກ້ຕີນຂອງພຣະອົງເຫມືອນດັ່ງຄົນຕາຍ.
ຊາຍຄົນໄດ້ນັ້ນບອກວ່າລາວມີກະແຈແຫ່ງຄວາມຕາຍ ແລະ ແດນມໍຣະນາ.
ດາວທັງເຈັດ ແມ່ນທູດສະຫວັນຂອງເຈັດຄຣິດຕະຈັກ ແລະ ໂຄມທັງເຈັດຫນ່ວຍແມ່ນເຈັດຄຣິດຕະຈັກ.
ສ່ວນຕໍ່ຂອງຈົດໝາຍໄດ້ຂຽນຫາທູດສະຫວັນຂອງຄຣິດຕະຈັກໃນເອເຟໂຊ.
ຄຣິດຕະຈັກໃນເມືອງເອເຟໂຊບໍ່ໄດ້ເອົາໃຈໃສ່ກັບຜູ້ທີ່ຊົ່ວນັ້ນ ແລະ ໄດ້ທົດສອບພວກທີ່ອ້າງຕົນວ່າເປັນອັກຄະສາວົກ .
ພຣະຄຣິດມີຫຍັງຕໍ່ຕ້ານຄຣິດຕະຈັກເມືອງເອເຟໂຊວ່າພວກເຂົາໄດ້ປະຖິ້ມຄວາມຮັກຄວາມຮັກຄັ້ງທຳອິດຂອງພວກເຂົາ.
ພຣະຄຣິດກ່າວວ່າລາວຈະກັບມາເອົາໂຄມໄຟຂອງພວກເຂົາອອກຈາກບ່ອນນັ້ນຖ້າພວກເຂົາບໍ່ກັບໃຈ.
ພຣະຄຣິດສັນຍາກັບຜູ້ໃດທີ່ມີໄຊຊະນະ ຜູ້ນັ້ນຈະມີສິດກິນຜົນຈາກຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຊິວິດ ທີ່ມີຢູ່ໃນເມືອງສຸກກະເສີມຂອງພຣະເຈົ້າ.
ສ່ວນຕໍ່ຂອງຈົດໝາຍໄດ້ຂຽນຫາທູດສະຫວັນຂອງຄຣິດຕະຈັກໃນເມືອງຊະມີນາ.
ຄຣິດຕະຈັກໃນເມືອງຊະມີນາມີປະສົບການຄວາມທຸກຍາກ, ຄວາມຍາກຈົນ ແລະ ຖືກໃສ່ຮ້າຍ.
ພຣະຄຣິດໄດ້ຊົງສັນຍາກັບຜູ້ທີ່ຊື່ສັດຈົນວັນຕາຍ ແລະ ຄົນທີ່ມີໄຊຊະນະເຫລົ່ານັ້ນວ່າຈະໄດ້ຮັບມົງກຸດແຫ່ງຊີວິດ ແລະ ຈະບໍ່ໄດ້ຮັບອັນຕະລາຍຈາກຄວາມຕາຍຄັ້ງທີ່ສອງເລີຍ.
ສ່ວນຕໍ່ຂອງໝາຍໄດ້ຂຽນຫາທູດສະຫວັນຂອງຄຣິດຕະຈັກໃນເມືອງເປຄາໂມ.
ຄຣິດຕະຈັກໃນເປຄາໂມອາໃສຢູ່ບັນລັງຂອງມານຊາຕານ.
ຄຣິດຕະຈັກໃນເປຄາໂມໄດ້ຖືຊື່ຂອງພຣະຄຣິດຢ່າງ ແຫນັນ ແລະ ບໍ່ປະຕິເສດຄວາມເຊື່ອໃນເມື່ອອັນຕິປາຖືກຂ້າ.
ບາງຄົນໃນເມືອງປາເຄໂມພວກເຂົາເຈົ້າເຊື່ອຫມັ້ນຄຳສອນຂອງບາລາອາມ ແລະ ຄຳສອນຂອງພວກນິໂກລາຍເຕ.
ພຣະຄຣິດຊົງເຕືອນວ່າພຣະອົງຈະຊົງສະເດັດມາ ແລະ ຊົງຕໍ່ສູ້ກັບຄົນທີ່ຍຶດຫມັ້ນໃນຄຳສອນທີ່ບໍ່ແທ້ຈິງເຫລົ່ານີ້
ສຳລັບຜູ້ທີ່ມີໄຊຊະນະ, ເຮົາຈະໃຫ້ມານາທີ່ເຊື່ອງໄວ້ ແລະ ຈະໃຫ້ຫີນຂາວທີ່ມີຊື່ໃຫມ່ຈາລືກໄວ້ເທິງກ້ອນຫີນນັ້ນ ເປັນຊື່ຊຶ່ງບໍ່ມີໃຜຮູ້ເລີຍນອກຈາກຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບເທົ່ານັ້ນ.
ສ່ວນຕໍ່ຂອງຈົດໝ!ຍໄດ້ຂຽນຫາທູດສະຫວັນຫາຄຣິດຕະຈັກໃນເມືອງທົວເຕຣາ.
ພຣະຄຣິດຮູ້ວ່າຄຣິດຕະຈັກໃນເມືອງທົວເຕຣາ ມີຄວາມຮັກ, ຄວາມເຊື່ອ, ການປະຕິບັດ ແລະຄວາມອົດທົນ.
ພຣະຄຣິດຊົງຕໍ່ວ່າຄຣິດຕະຈັກໃນເມືອງທົວເຕຣາວ່າພວກເຂົາທົນຟັງເຢເຊເບນ ຜູ້ທີ່ອ້າງຕົນເອງວ່າເປັນຜູ້ປະກາດພຣະຄັມຂອງພຣະເຈົ້າ.
ພຣະຄຣິດຊົງເຕືອນວ່າພຣະອົງຈະຖິ້ມນາງລົງໃນຕຽງນອນຂອງຄົນປ່ວຍ, ແລະ ປະຫານພວກລູກໆ ຂອງນາງໃຫ້ຕາຍ ຖ້ານາງບໍ່ກັບໃຈ.
ພຣະຄຣິດບອກພວກເຂົາຈົ່ງຢືດຫມັ້ນສິ່ງທີ່ພວກເຈົ້າມີຢູ່ແລ້ວໄວ້ຈົນກວ່າເຮົາຈະມາ.
ພຣະຄຣິດຊົງສັນຍາກັບຄົນທີ່ມີໄຊຊະນະເຫລົ່ານັ້ນວ່າຈະມີສິດທິອຳນາດເຫນືອບັນດາປະຊາຊາດ ແລະ ດາວເພັກ(ປະຈຳຮຸ່ງອາລຸນ).
ພຣະຄຣິດກ່າວວ່າຜູ້ອ່ານຄວນຟັງສິ່ງທີ່ວິນຍານກຳລັງເວົ້າກັບຄຣິດຕະຈັກ.
ຕອນຕໍ່ໄປຫນັງສືຫົວນີ້ໄດ້ຂຽນເຖິງທູດສະຫວັນແຫ່ງຄຣິດຕະຈັກໃນເມືອງຊາດິສ.
ຄຣິດຕະຈັກໃນເມືອງຊາດີສໄດ້ຊື່ວ່າມີຊີວິດຢູ່ເຖິງແມ່ນວ່າເຈົ້າຕາຍແລ້ວກໍຕາມ.
ພຣະຄຣິດໄດ້ຕັກເຕືອນໃຫ້ພວກເຂົາເຈົ້າຈົ່ງຕື່ນຂຶ້ນ ແລະ ຈົ່ງເສີມກຳລັງ.
ກຸ່ມຄົນທີ່ມີໄຊຊະນະຈະນຸ່ງເສື້ອສີຂາວ, ແລະ ເຮົາຈະບໍ່ລົບຊື່ຂອງເຂົາອອກຈາກຫນັງສືແຫ່ງຊີວິດ, ແລະ ເຮົາຈະຮັບຮອງຊື່ຂອງເຂົາເບື້ອງຫນ້າພຣະບິດາເຈົ້າຂອງເຮົາ, ແລະ ຕໍ່ຫນ້າບັນດາທູດສະຫວັນຂອງພຣະອົງ.
ຕອນຕໍ່ໄປຫນັງສືຫົວນີ້ເວົ້າເຖິງທູດສະຫວັນຂອງຄຣິດຕະຈັກໃນເມືອງຟິລາເດັນເຟຍ.
ຄຣິດຕະຈັກໃນເມືອງຟິລາເດັນເຟຍໄດ້ເຊື່ອຟັງຄຳເວົ້າຂອງພຣະຄຣິດ ແລະ ບໍ່ໄດ້ປະຕິເສດພຣະນາມຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຄຣິດຈະຊົງໃຫ້ພວກເຂົາມາກາບລົງທີ່ຕີນຂອງບັນດາຜູ້ທີ່ເຊື່ອ.
ພຣະຄຣິດບອກໃຫ້ພວກເຂົາຈົ່ງຢຶດຫມັ້ນໃນສິ່ງທີ່ເຈົ້າມີຢູ່ນັ້ນ ເພື່ອວ່າຈະບໍ່ໃຫ້ໃຜຊີງເອົາມົງກຸດແຫ່ງໄຊຊະນະຂອງເຈົ້າໄປຈາກເຈົ້າໄດ້.
ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ມີໄຊຊະນະຈະຖືກແຕ່ງຕັ້ງໃຫ້ເປັນເສົາຫລັກຢູ່ໃນພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າ ຈະຈາລຶກພຣະນາມແຫ່ງພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາໄວ້ເທິງຕົວເຂົາ ແລະຊື່ເມືອງຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ນາມໃຫມ່ແຫ່ງພຣະຄຣິດໃນຕົວເຂົາ.
ຕອນຕໍ່ໄປຫນັງສືຫົວນີ້ໄດ້ຂຽນເຖິງທູດສະຫວັນໃນຄຣິດຕະຈັກທີເມືອງລາວດີເກອາ.
ພຣະຄຣິດຕ້ອງການໃຫ້ຄຣິດຕະຈັກໃນເມືອງລາວດີເກອາ ບໍ່ເຢັນ ຫລື ຮ້ອນ.
ພຣະຄຣິດກຳລັງຈະຄາຍຄຣິດຕະຈັກລາວດີເກອາອອກຈາກປາກຂອງພຣະອົງ ເພາະວ່າພວກເຂົາເປັນແຕ່ອຸ່ນໆ.
ຄຣິດຕະຈັກໃນເມືອງລາວດີເກອາເວົ້າເຖິງຕົນເອງວ່າ ຂ້ອຍຮັ່ງມີ ແລະ ຂ້ອຍບໍ່ຕ້ອງການສິ່ງໃດເລີຍ.
ພຣະຄຣິດເວົ້າເຖິງຄຣິດຕະຈັກໃນເມືອງລາວດີເກອາເປັນຄົນນ່າສົງສານ, ຍາກຈົນ, ຕາບອດ, ແລະ ເປືອຍກາຍຢູ່.
ພຣະຄຣິດຈະຝຶກອົບຮົມ ແລະ ສອນທຸກຄົນທີ່ພຣະອົງຊົງຮັກ
ຄົນທີ່ມີໄຊຊະນະນັ້ນຈະມີສິດນັ່ງເທິງພຣະທີ່ນັ່ງຂອງພຣະອົງ.
ພຣະຄຣິດໄດ້ບອກວ່າຜູ້ອ່ານປຶ້ມຄວນຟັງພຣະວິນຍານໄດ້ກ່າວກັບຄຣິສຕະຈັກທັງຫລາຍ.
ໂຢຮັນໄດ້ເຫັນປະຕູໃນສະຫວັນເປີດ.
ພຣະສຸຣະສຽງທີ່ຕັດ ພຣະອົງຊົງສຳແດງກັບໂຢຮັນເຖິງສິ່ງທີ່ຕ້ອງເກີດຂຶ້ນຫລັງຈາກເຫດການເຫລົ່ານັ້ນ.
ມີທ່ານຜູ້ຫນຶ່ງປະທັບເທິງພຣະທີ່ນັ່ງນັ້ນ.
ອ້ອມຮອບພຣະທີ່ນັ່ງນັ້ນມີບັນລັງອີກຊາວສີ່ບັນລັງ ມີຜູ້ອາວຸໂສຊາວສີ່ທ່ານນັ່ງຢູ່ເທິງບັນລັງເຫລົ່ານັ້ນ.
ຕະກຽງໄຕ້ໄວ້ຢູ່ເຈັດໜ່ວຍ ແມ່ນວິນຍານທັງເຈັດຂອງພຣະເຈົ້າ.
ໃນລະຫວ່າງກາງບັນລັງແລະ ອ້ອມຮອບບັນລັງນັ້ນ ມີສິ່ງທີ່ມີຊີວິດສີ່ໂຕ, ຕົນທີ1ເໝືອນສິງຕົນທີສອງເໝືອນງົວນ້ອຍ,ຕົນທີສາມມີໜ້າເໝືອມະນຸດ,ຕົນທີສີ່ເໝືອນນົກອິນຊີທີ່ກຳລັງບິນຢູ່ສິ່ງມີຊີວິດສີ່ຕົນມີຕາເຕັມໂຕທັງຂ້າງຫນ້າ ແລະຂ້າງຫລັງ.
ສັດທີ່ມີຊີວິດທັງສີ່ຮ້ອງຕະຫລອດເວັນ ແລະ ຄືນຢ່າງບໍ່ເຊົາບໍ່ຂາດວ່າ "ບໍຣິສຸດ ບໍຣິສຸດ ບໍຣິສຸດ .
ຜູ້ອາວຸໂສທັງຊາວສີ່ກໍ່ລົ້ມຕົວລົງຖວາຍເຂົ້າເຝົ້າຕໍ່ຫນ້າພຣະອົງຜູ້ປະທັບທີ່ພຣະທີ່ນັ່ງ ແລະ ກົ້ມຫົວຖອດມົງກຸດອອກວາງຕໍ່ຫນ້າ.
ຜູ້ອາວຸໂສໄດ້ເວົ້າວ່າພຣະອົງໄດ້ສ້າງສັບພະທຸກສີ່ງທັງປວງຂຶ້ນແລ້ວໂດຍພຣະປະສົງ ແລະ ສັບພະທຸກສິ່ງເຫລົ່ານີ້ກໍ່ດຳລົງຢູ່ ແລະ ມີຊີວິດຢູ່.
ໂຢຮັນໄດ້ເຫັນຫນັງສືມ້ວນຫນຶ່ງເຊື່ງວ່າມີກາຈ້ຳຢູ່ເຈັດດວງ.
ບໍ່ມີໃຜທີ່ຄູ່ຄວນເປີດຫນັງສືມ້ວນ ຫລື ອ່ານຫນັງສືນັ້ນ.
ສິງໂຕແຫ່ງເຜົ່າຢູດາ ຊຶ່ງເປັນຮາກເຫງົ້າຂອງດາວິດສາມາດແກະປະທັບຕາທັງເຈັດດວງໄດ້.
ພຣະເມສານ້ອຍເບີ່ງຄືວ່າຖືກຂ້າແລ້ວ ແລ້ວຢືນຢູ່ທ່າມກາງພວກຜູ້ອາວຸໂສຕໍ່ຫນ້າພຣະທີ່ນັ່ງ.
ເຂົາເຈັດເຂົາ ແລະ ຕາເຈັດດວງແມ່ນພຣະວິນຍານຂອງພຣະເຈົ້າ ສົ່ງອອກໄປທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ.
ຂັນທອງຄຳທີ່ບັນຈຸເຄື່ອງຫອມທີ່ຜູ້ອາວຸໂສມີແມ່ນຄຳອະທິຖານຂອງບັນດາຜູ້ເຊື່ອ.
ພຣະເມສານ້ອຍສົມຄວນເພາະພຣະອົງຊົງໄຖ່ຄົນເພື່ອຄົນຂອງພຣະເຈົ້າ ຈາກທຸກເຜົ່າ, ທຸກພາສາ, ທຸກຊົນຊາດ ແລະ ທຸກປະຊາຊາດດ້ວຍພຣະໂລຫິດ.
ປະໂລຫິດຂອງພຣະເຈົ້າປົກຄອງຢູ່ທົ່ວແຜ່ນດິນໂລກ.
ບັນດາທູດສະຫວັນໄດ້ກ່າວວ່າພຣະເມສານ້ອຍມີຄ່າຄູ່ຄວນທີ່ຈະໄດ້ຮັບພະລັງ, ຄວາມຮັ່ງມີ, ປັນຍາ, ຄວາມເຂັ້ມແຂງ, ກຽດຕິຍົດ, ພຣະສະຫງ່າຣາສີ ແລະ ການສັນຣະເສີນ.
ທຸກສິ່ງທີ່ຊົງສ້າງຂຶ້ນນັ້ນໄດ້ກ່າວວ່າຜູ້ທີ່ປະທັບໃນພຣະທີ່ນັ່ງ ແລະ ພຣະເມສານ້ອຍ ເປັນຜູ້ສົມຄວນທີ່ຈະໄດ້ຮັບການສັນຣະເສີນຕະຫລອດໄປແລະ ເປັນນິດ.
ບັນດາຜູ້ອາວຸດໂສກໍ່ຂາບລົງກັບພື້ນ ແລະ ນະມັດສະການ.
ພຣະເມສານ້ອຍໄດ້ແກະຕາປະທັບດວງຫນຶ່ງໃນເຈັດດວງໃນຫນັງສືມ້ວນນັ້ນ.
ໂຢຮັນໄດ້ເຫັນມ້າສີຂາວໂຕຫນຶ່ງອອກມາ,ເພື່ອເອົາໄຊຊະນະ.
ໂຢຮັນໄດ້ເຫັນມ້າສີແດງເຂັ້ມຜູ້ທີ່ຂີ່ມ້າຕົວນີ້ໄດ້ຮັບມອບຫມາຍໃຫ້ເອົາສັນຕິສຸກໄປຈາກແຜ່ນດິນໂລກ
ໂຢຮັນໄດ້ເຫັນມ້າສີດຳໂຕຫນຶ່ງ ແລະ ຜູ້ທີ່ຂີ່ມ້າໂຕນີ້ຖືຕາຊັ່ງ
ໂຢຮັນໄດ້ເຫັນມ້າສີຂຽວອ່ອນໂຕຫນຶ່ງ ຜູ້ທີ່ຂີ່ມ້ານີ້ມີຊື່ວ່າມັດຈຸລາດ.
ໂຢຮັນໄດ້ເຫັນດວງວິນຍານທີ່ໄຕ້ແທ່ນບູຊາ ເຊີ່ງເປັນຈິດວິນຍານຂອງຄົນທັງຫລາຍທີຖືກຂ້າເພາະປະກາດພຣະຄຳຂອງພຣະເຈົ້າ.
ຈິດວິນຍານຕ້ອງການຢາກຮູ້ວ່າອີກດົນປານໃດພຣະອົງແກ້ແຄ້ນແທນເລືອດຂອງພວກເຂົາ.
ຈິດວິນຍານໄດ້ບອກໃຫ້ພວກເຂົາຈະລໍຖ້າຈົນກວ່າຜູ້ຮ່ວມຮັບໃຊ້ ແລະ ພີ່ນ້ອງຊາຍຍິງຂອງເຂົາຈະຖືກຂ້າເຫມືອນຢ່າງພວກເຂົາຄົບຈຳນວນແລ້ວ.
ໂຢຮັນໄດ້ເຫັນແຜ່ນດິນໄຫວຢ່າງໃຫຍ່ ດວງຕາເວັນກາຍເປັນສີດຳມືດຄືເຄື່ອງໄວ້, ແລະ ດວງເດືອນເຕັມດວງກໍ່ກາຍເປັນສີແດງຄືເລືອດ ແລະ ດວງດາວທັງຫລາຍເທິງທ້ອງຟ້າກໍ່ຕົກລົງມາເທິງແຜ່ນດິນ .
ໂຢຮັນໄດ້ເຫັນພວກເຂົາລີ້ຊ້ອນຢູ່ໃນຖ້ຳ ແລະ ຮ້ອງຂໍໃຫ້ໂງ່ນຫີນຕົກລົງໃສ່ພວກເຂົາ ແລະ ເຊື່ອພວກເຂົາໄວ້.
ພວກເຂົາຕ້ອງການລີ້ຊ້ອນຈາກໃຫ້ພົ້ນຈາກສາຍຕາຂອງພຣະອົງຜູ້ນັ່ງເທິງບັນລັງ ແລະ ພົ້ນຈາກຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະເມສານ້ອຍແດ່ຖ້ອນ.
ເພາະວ່າມື້ສຳຄັນແຫ່ງຄວາມໂກດຮ້າຍອັນໃຫຍ່ຂອງພຣະອົງມາເຖິງແລ້ວ .
ທູດສະຫວັນສີ່ອົງຢືນຢູ່ທີ່ມຸມທັງສີ່ຂອງແຜ່ນດິນໂລກ, ຢັບຢັ້ງລົມທັງສີີ່ຂອງແຜ່ນດິນໂລກໄວ້ .
ທູດສະຫວັນໄດ້ບອກວ່າຕ້ອງປະທັບຕາເທິງຫນ້າຜາກຂອງຂ້າຮັບໃຊ້ຂອງພຣະເຈົ້າກ່ອນທີ່ໂລກຈະໄດ້ຮັບອັນຕະລາຍ.
ຈຳນວນຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບການປະທັບຕາມີ: ແສນສີ່ຫມື່ນສີ່ພັນຄົນ, ທີ່ໄດ້ຮັບການປະທັບຕາແລ້ວມາຈາກສິບສອງເຜົ່າໃນອິສະຣາເອນ.
ໂຢຮັນໄດ້ເຫັນ ມີຜູ້ຄົນຢ່າງຫລວງຫລາຍທີ່ບໍ່ມີໃຜນັບຈຳນວນໄດ້ ທີ່ມາຈາກປະຊາຊາດ, ທຸກເຜົ່າ, ທຸກຊົນຊາດ ແລະ ທຸກພາສາ ຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າບັນລັງ ແລະ ຕໍ່ຫນ້າພຣະເມສານ້ອຍ.
ພວກເຂົາຮ້ອງສຽງດັງອອກໄປຕໍ່ຫນ້າບັນລັງວ່າ "ຄວາມລອດພົ້້ນເປັນຂອງພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາຜູ້ປະທັບເທິງບັນລັງ ແລະ ເປັນຂອງພຣະເມສານ້ອຍ.
ພວກເຂົານອນລົງເທິງພື້ນ ແລະ ປິ່ນຫນ້າຂອງພວກເຂົາແປະພື້ນໃນຂະນະທີ່ພວກເຂົານະມັດສະການພຣະເຈົ້າ.
ຜູ້ອາວຸໂສໄດ້ເວົ້າວ່າພວກເຂົາເປັນຄົນທີ່ອອກມາຈາກຄວາມຍາກລຳບາກຄັ້ງຍິ່ງໃຫຍ່
ພວກເຂົາຊຳລະເສື້ອຜ້າຂອງເຂົາດ້ວຍເລືອດຂອງພຣະເມສານ້ອຍຈົນຂາວສະອາດ.
ພຣະເຈົ້າຈະກາງເຕັນຂອງພຣະອົງໃຫ້ເຫນືອພວກເຂົາ, ປົກປ້ອງຄຸ້ມຄອງເພື່ອທີ່ພວກເຂົາຈະບໍ່ທຸກທໍຣະມານອີກຕໍ່ໄປ.
ພຣະເມສານ້ອຍຈະຊົງລ້ຽງດູ ແລະ ນຳພວກເຂົາໄປສູ່ນ້ຳພຸແຫ່ງຊີວິດ.
ເມື່ອພຣະເມສານ້ອຍເປີດກາປະທັບຕາດວງທີເຈັດນັ້ນຟ້າສະຫວັນກໍ່ງຽບສະຫງັດ.
ທູດສະຫວັນເຈັດອົງຢືນຢູ່ຕໍ່ຫນ້າພຣະເຈົ້າ,ໄດ້ຮັບ ແກເຈັດອັນ.
ຄວັນທູບພ້ອມກັບຄຳອະທິຖານຂອງໄພ່ພົນໄດ້ລຸກຂຶ້ນຕໍ່ຫນ້າພຣະເຈົ້າ.
ເມື່ອທູດສະຫວັນໂຍນໄຟລົງມາເກີດມີສຽງຟ້າຮ້ອງສະນັ່ນ ເກີດຟ້າແມບສະຫວ່າງຈ້າ ແລະເກີດແຜ່ນດິນໄຫວ.
ເມື່ອເປົ່າແກຄັ້ງທຳອິດ ກໍ່ມີພາຍຸເຫັບ ແລະ ລູກໄຟປະສົມກັນກັບເລືອດ ຖືກຖອກລົງມາເທິງແຜ່ນດິນໂລກເພື່ອຈະເຜົາຫນຶ່ງສ່ວນສາມຂອງໂລກ ຫນຶ່ງສວນສາມຂອງຕົ້ນໄມ້ຖືກເຜົາໄຫມ້ ແລະ ພືດສີຂຽວກໍຖືກເຜົາໄຫມ້ໄປຫມົດ.
ເມື່ອເປົ່າແກຄັ້ງທີສອງ ມີບາງສິ່ງທີ່ເຫມືອນກັບພູທີ່ລຸກເປັນໄຟຖືກຖິ້ມລົງມາທີ່ທະເລ ຫນຶ່ງສ່ວນສາມຂອງທະເລກາຍເປັນເລືອດ, ຫນຶ່ງສ່ວນສາມຂອງສີ່ງຊົງສ້າງທີ່ມີຊີວິດໃນທະເລຖືກຂ້າໃຫ້ຕາຍ, ຫນຶ່ງສ່ວນສາມຂອງເຮືອໃຫຍ່ຖືກທຳລາຍ.
ເມື່ອເປົ່າແກຄັ້ງທີສາມ ຫນຶ່ງສ່ວນສາມຂອງນໍ້າທັງຫມົດກາຍເປັນນໍ້າຂົມ ແລະ ຄົນຈຳນວນຫລວງຫລາຍຕ້ອງຕາຍສາເຫດເພາະນໍ້າຂົມນີ້.
ເມື່ອເປົ່າແກຄັ້ງທີສີ່ ຫນຶ່ງສ່ວນສາມຂອງກາງເວັນ ແລະ ຫນຶ່ງສ່ວນສາມຂອງກາງຄືນຈຶ່ງບໍ່ມີຄວາມສະຫວ່າງ.
ຜູ້ອາວຸໂສເວົ້າວ່າ ວິບັດ, ວິບັດ, ວິບັດ, ແກ່ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ອາໃສຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ເພາະແກທີ່ເຫລືອຢູ່ກຳລັງຈະຖືກເປົ່າໂດຍທູດສະຫວັນທັງສາມອົງ
ເມື່ອແກໄດ້ຖືກເປົ່າຄັ້ງທີຫ້າ ໂຢຮັນໄດ້ເຫັນດາວດວງຫນຶ່ງຕົກລົງມາຈາກທ້ອງຟ້າມາຍັງແຜ່ນດິນໂລກ.
ດາວໄດ້ໄຂ ເປີດປະຕູນາຣົກຂຸມເລິກ.
ບໍ່ໃຫ້ທຳລາຍຕົ້ນຫຍ້າ, ພືດ ແລະ ຕົ້ນໄມ້ໃດໆເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ນອກຈາກທຳລາຍຄົນທີ່ບໍ່ມີຕາປະທັບຂອງພຣະເຈົ້າທີ່ເທິງໜ້າຜາກຂອງພວກເຂົາເທົ່ານັ້ນ.
ຜູ້ຄົນທີ່ຕັກແຕນທໍຣະມານຊອກຫາຄວາມຕາຍ, ແຕ່ພວກເຂົາຈະຫາບໍ່ເຫັນ.
ສຽງປີກຂອງພວກມັນເຫມືອນສຽງຂອງລົດມ້າສົງຄາມ ແລະຝູງມ້າທີ່ກຳລັງແລ່ນເຂົ້າສູ່ສົງຄາມ.
ຣາຊາໃຫຍ່ຂອງຕັກແຕນແມ່ນທູດນັ້ນຄືອາບັດໂດນ, ຫລື ຊື່ໃນພາສາກຣິກຄືອາໂປລິໂອນ, ທູດຈາກຂຸມນາຣົກເລິກ.
ວິບັດທຳອິດຜ່ານໄປ ຫລັງຈາກແກຄັ້ງທີຫ້າຖືກເປົ່າ.
ເມື່ອແກຄັ້ງທີຫ້າຖືກເປົ່າ ໂຢຮັນໄດ້ຍິນສຽງມາຈາກແທ່ນບູຊາທອງຄຳທີ່ຢູ່ສະເພາະທີ່ພັກຂອງພຣະເຈົ້າ.
ເມື່ອພວກເຂົາໄດ້ຍິນສຽງ ທູດສະຫວັນສີ່ອົງໄດ້ຖືກປ່ອຍມາເພື່ອຂ້າມວນມະນຸດຈຳນວນຫນຶ່ງສ່ວນສາມ.
ໂຢຮັນໄດ້ເຫັນພົນທະຫານທີ່ນັ່ງດ້ານຫລັງມ້າວ່າມີສອງຮ້ອຍລ້ານຄົນ 200,000,000.
ຈຳນວນຫນຶ່ງສ່ວນສາມຂອງມະນຸດຖືກຂ້າໂດຍໄພພິບັດທັງສາມຢ່າງນີ້ຄື ໄຟ, ຄວັນ ແລະ ກຳມະທັນ ທີ່ມາຈາກປາກມ້ານັ້ນກໍ່ຂ້າຄົນຈຳນວນຫນຶ່ງສ່ວນສາມຂອງມະນຸດ.
ຜູ້ຄົນທີ່ບໍ່ຖືກຂ້າຈາກໄພພິບັດບໍ່ໄດ້ກັບໃຈເສຍໃຫມ່ຈາກການກະທຳຂອງຕົນ ຫລື ບໍ່ຢຸດນະມັດສະການວິນຍານຊົ່ວກັບພວກຮູບເຄົາລົບ.
ທູດສະຫວັນມີຫນ້າຄ້າຍຄືດວງຕາເວັນ ແລະ ມີຕີນຄ້າຍຄືເສົາໄຟ.
ທູດສະຫວັນຢືນກັບຕີນຂວາຢຽບລົງເທີງທະເລ ແລະວາງຕີນຊ້າຍຢຽບເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.
ຈົ່ງເກັບໄວ້ເປັນຄວາມລັບກ່ຽວກັບສິ່ງທີ່ຟ້າຮ້ອງທັງເຈັດເວົ້ານັ້ນ ຈົ່ງຢ່າຂຽນບັນທຶກ
ທູດສະຫວັນຜູ້ຫຍິ່ງໃຫຍ່ສາບານໂດຍອ້າງຜູ້ຫນຶ່ງເຊິ່ງເປັນຢູ່ນິຣັນດອນ ຜູ້ສ້າງຟ້າສະຫວັນ ແລະທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນນັ້ນ ຜູ້ສ້າງແຜ່ນດິນໂລກ ແລະທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນນັ້ນ ຜູ້ສ້າງທະເລ
ທູດສະຫວັນຜູ້ຫຍິ່ງໃຫຍ່ໄດ້ເວົ້າວ່າເມື່ອແກທີເຈັດຖືກເປົ່າຈະບໍ່ມີການຊັກຊ້າອີກຕໍ່ໄປ ຄວາມເລິກລັບຂອງພຣະເຈົ້າຈະຖືກເຮັດໃຫ້ສົມບູນ
ໂຢຮັນໄດ້ບອກຈົ່ງໄປແລະເປີດຫນັງສືມ້ວນທີ່ຢູ່ໃນມືຂອງທູດສະຫວັນອົງນັ້ນ.
ທູດສະຫວັນໄດ້ເວົ້າວ່າ "ຈົ່ງຮັບຫນັງສືມ້ວນນີ້ແລະກິນເຂົ້າໄປ ມັນຈະຂົມຢູ່ທ້ອງຂອງທ່ານ ແຕ່ເມື່ອຢູ່ໃນປາກຂອງທ່ານມັນຈະມີລົດຊາດຫວານເຫມືອນນໍ້າເຜິ້ງ"
ໂຢຮັນໄດ້ບອກ ທ່ານຈະຕ້ອງປະກາດພຣະຄັມກ່ຽວກັບຜູ້ຄົນຕ່າງໆ ຊົນຊາດຕ່າງໆ ພາສາຕ່າງໆ ແລະກະສັດຈຳນວນຫລວງຫລາຍ.
ໂຢຮັນໄດ້ບອກວັດແທກຂະຫນາດຂອງພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າກັບແທ່ນບູຊາ ແລະນັບຈຳນວນຄົນທີ່ມານະມັດສະການໃນວິຫານນັ້ນ.
ຄົນຕ່າງຊາດຈະຢຽບຢໍ່ຳນະຄອນອັນບໍຣິສຸດເປັນເວລາສີ່ສີບສອງເດືອນ
ພະຍານສອງຄົນໄດ້ຮັບອຳນາດໃຫ້ຂ້າສັດຕຣູດ້ວຍໄຟ
ຮ່າງກາຍຂອງທັງສອງພະຍານນັ້ນ ຈະຖືກຖິ້ມໄວ້ກາງທາງຂອງນະຄອນໃຫຍ່ນັ້ນ ອັນເປັນສັນຍາລັກຂອງນະຄອນນີ້ຊື່ວ່າ ເມືອງໂຊໂດມແລະເມືອງເອຢີບ, ເປັນທີ່ຊຶ່ງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າຖືກຄຶງໄວ້ທີ່ໄມ້ກາງເເຂນ
ຜູ້ຄົນເທິງແຜນດິນໂລກຈະຊື່ນຊົມຍິນດີ ແລະ ສະເຫລີມສະຫລອງເມື່ອພະຍານທັງສອງຖືກຂ້າຕາຍ.
ຫລັງຈາກສາມມື້ເຄິ່ງພະຍານທັງສອງຈະຢືນຂຶ້ນໄປໃນສະຫວັນທ່າມກາງຫມູ່ເມກໃນຂະນະທີ່ພວກສັດຕຣູກໍ່ແນມເບິ່ງຢູ່ນັ້ນ.
ຫລັງຈາກພະຍານສອງ ແລະ ແຜ່ນດິນໄຫວເສັດສິ້ນລົງແລ້ວ, ວິບັດຢ່າງທີສອງຜ່ານໄປ.
ເມື່ອແກທີເຈັດໄດ້ຖືກເປົ່າ ສຽງອັນດັງໃນຟ້າສະຫວັນກ່າວວ່າ "ອານາຈັກແຫ່ງໂລກນີ້ໄດ້ກາຍມາເປັນອານາຈັກຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ແລະຂອງພຣະຄຣິດເຈົ້າ.
ຜູ້ອາວຸໂສໄດ້ກ່າວຕໍ່ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ພຣະເຈົ້າເລີ່ມຕົ້ນຄອບຄອງແລ້ວ.
ຕອນນີ້ຮອດເວລາທີ່ຄົນ ຕາຍຈະໄດ້ຮັບການພິພາກສາກໍ່ມາເຖິງແລ້ວ ເພື່ອທີ່ພຣະເຈົ້າຈະປະທານລາງວັນໃຫ້ແກ່ຜູ້ປະກາດພຣະຄັມທີ່ເປັນຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງ ແລະ ເພື່ອພຣະອົງຈະທຳລາຍຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ກຳລັງທຳລາຍແຜ່ນດິນໂລກຢູ່.
ພຣະວິຫານຂອງພຣະເຈົ້າກໍ່ຖືກເປີດອອກໃນສະຫວັນ.
ຫມາຍສຳຄັນອັນໃຫຍ່ປາກົດຂຶ້ນໃນສະຫວັນ ຄືມີຜູ້ຍິງຄົນຫນຶ່ງທີ່ມີດວງຕາເວັນ,ປົກຄຸມໂຕເປັນເສື້ອຜ້າ ແລະດວງເດືອນຮອງຕີນຂອງນາງ ແລະມີດາວທັງສິບສອງດວງເປັນມົງກຸດສວມຢູ່ເທິງຫົວ.
ຫມາຍສຳຄັນຫນຶ່ງເກີດຂຶ້ນໃນສະຫວັນ ເບິ່ງແມ ມີພະຍານາກໃຫຍ່ຕົວຫນຶ່ງທີ່ມີເຈັດຫົວ ມີສິບເຂົາ ແລະມີມົງກຸດເຈັດອັນຢູ່ເທິງແຕ່ລະຫົວຂອງມັນ.
ຫາງຂອງມັນກວາດເອົາດວງດາວຫນຶ່ງສ່ວນສາມຂອງຟ້າສະຫວັນ ແລະຖິ້ມດາວເຫລົ່ານັ້ນເທິງແຜ່ນດິນໂລກ .
ພະຍານາກມີຄວາມປາດຖະຫນາຢາກຈະກືນກິນລູກຂອງນາງ.
ເດັກນ້ອຍຜູ້ຊາຍຈະໄປປົກຄອງທຸກຊົນຊາດດ້ວຍໄມ້ຄ້ອນເຫລັກ.
ເດັກຊາຍຄົນນັ້ນຖືກຮັບອອກມາຫາພຣະເຈົ້າ ແລະນຳໄປທີ່ບັນລັງຂອງພຣະອົງ.
ຜູ້ຍິງໄດ້ຫນີເຂົ້າໄປໃນຖິ່ນແຫ້ງແລ້ງທຸລະກັນດານ.
ມີຄາເອນແລະເຫລົ່າທູດສະຫວັນຂອງຕົນຕ່າງກໍ່ຕໍ່ສູ້ກັບພະຍານາກນັ້ນ ພະຍານາກແລະເຫລົ່າສະຫມຸມຂອງມັນກໍ່ຕໍ່ສູ້ຄືນ.
ພະຍານາກ ແລະທູດສະຫວັນຂອງມັນ ຖືກຖິ້ມລົງມາເທິງແຜ່ນດິນໂລກພ້ອມກັບເຫລົ່າສະຫມຸນຂອງມັນທັງໝົດ
ພະຍານາກແມ່ນງູດຶກດຳບັນ, ມານ ຫລື ຊາຕານ.
ພວກເຂົາຊະນະມັນໄດ້ໂດຍພຣະໂລຫິດຂອງພຣະເມສານ້ອຍ ແລະໂດຍຖ້ອຍຄຳແຫ່ງການເປັນພະຍານຂອງພວກເຂົາ .
ພະຍານາກຮູ້ວ່າເວລາຂອງມັນເຫລືອຫນ້ອຍເຕັມທີ.
ແຕ່ຜູ້ຍິງຄົນນັ້ນໄດ້ຮັບປີກຂອງນົກອິນຊີໃຫຍ່ສອງປີກ ດັ່ງນັ້ນນາງຈຶ່ງສາມາດຫນີໄປຍັງສະຖານທີ່ໆໄດ້ຈັດຕຽມເອົາໄວ້ສຳລັບນາງ.
ພະຍານາກໄດ້ອອກໄປເຮັດສົງຄາມຕໍ່ສູ້ກັບບັນດາຄົນທີ່ເຊື່ອຟັງຄຳສັ່ງຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະຢຶດຫມັ້ນໃນຄຳພະຍານຂອງພວກເຂົາກ່ຽວກັບພຣະເຢຊູ.
ສັດຮ້າຍໂຕຫນຶ່ງຂຶ້ນມາຈາກທະເລ.
ພະຍານາກໃຫ້ໃຫ້ອຳນາດບັນລັງແລະສິດທິອຳນາດອັນຍິ່ງໃຫຍ່ແກ່ມັນເພື່ອຈະຄອບຄອງ.
ໂລກທັງຫມົດປະຫລາດໃຈ ແລະຕິດຕາມສັດຮ້າຍເພາະວ່າມັນມີບາດແຜທີ່ຕ້ອງຮັກສາໃຫ້ຫາຍດີ.
ສັດຮ້າຍໄດ້ເວົ້າໂອ້ອວດ ແລະ ຕໍ່ຕ້ານພຣະເຈົ້າ ຫມິ່ນປະຫມາດພຣະນາມຂອງພຣະອົງ ຫມິ່ນປະຫມາດທີ່ບັນລັງ ແລະບັນດາຜູ້ທີ່ຢູ່ເທິງສະຫວັນທັງຫມົດ.
ສັດຮ້າຍນັ້ນໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ເຮັດສົງຄາມກັບບັນດາຜູ້ເຊື່ອ ແລະ ເອົາຊະນະພວກເຂົາໄດ້.
ຜູ້ທີ່ຖືກຈົດບັນທຶກເອົາໄວ້ໃນຫນັງສືແຫ່ງຊີວິດຈະບໍ່ນະມັດສະການສັດຮ້າຍ.
ຜູ້ທີ່ຂຶ້ນຊື່ວ່າບໍຣິສຸດຈະໄດ້ຮັບເອີ້ນໃຫ້ອົດທົນ ແລະ ມີຄວາມອົດທົນຕໍ່ການເຊື່ອ
ສັດຮ້າຍອີກໂຕຫນຶ່ງຂຶ້ນມາຈາກແຜ່ນດິນໂລກ
ມັນມີສອງເຂົາເຫມືອນແກະໂຕຫນຶ່ງ ແລະມັນເວົ້າຄືກັບພະຍານາກ.
ມັນເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນໂລກແລະທຸກສິ່ງທີ່ຢູ່ໃນນັ້ນນະມັດສະການສັດຮ້າຍໂຕທຳອິດ.
ໃຜປະຕິເສດທີ່ຈະນະມັດສະການສັດຮ້າຍນັ້ນຈະຕ້ອງຖືກຂ້າຕາຍ.
ທຸກຄົນໄດ້ເຮັດສັນຍາລັກທີ່ມືຂວາ ຫລືເທິງຫນ້າຜາກ.
ຕົວເລກຂອງສັດຮ້າຍແມ່ນ 666.
ເຫັນພຣະເມສານ້ອຍກຳລັງຢືນຢູ່ເທິງພູເຂົາຊີໂອນ .
ມີພຽງແຕ່ 144,000 ຄົນຊົງໄດ້ຮັບການໄຖ່ຈາກແຜ່ນດິນໂລກເທົ່ານັ້ນທີ່ສາມາດຮຽນຮູ້ເພງໃຫມ່ໄດ້.
ຜູ້ທີ່ປາສະຈາກມົນທິນ 144,000 ຄົນເປັນຜົນທຳອິດທີ່ມອບຖວາຍໃຫ້ກັບພຣະເຈົ້າແລະກັບພຣະເມສານ້ອຍ.
ເຂົາມີຖ້ອຍຄຳອັນຕະຫລອດໄປເປັນນິດແຫ່ງຂ່າວປະເສີດເພື່ອປະກາດແກ່ບັນດາຄົນທີ່ຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນໂລກຄື ທຸກຊົນຊາດ ທຸກເຜົ່າ ທຸກພາສາ ແລະທຸກຄົນ.
ທູດສະຫວັນໄດ້ບອກໃຫ້ພວກເຂົາວ່າຈົ່ງຢໍາເກງພຣະເຈົ້າ ແລະຖວາຍກຽດແກ່ພຣະອົງ
ຊົ່ວໂມງແຫ່ງການພິພາກສາຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ມາເຖິງແລ້ວ
ທູດສະຫວັນອົງທີສອງຕາມມາ ແລະກ່າວວ່າ "ຫລົ້ມຈົມແລ້ວ ບາບີໂລນມະຫານະຄອນຫລົ້ມຈົມແລ້ວ .
ຜູ້ທີ່ໄດ້ຮັບກາປະທັບຕາຂອງສັດຮ້າຍຈະຖືກທົນທຸກທໍຣະມານດ້ວຍໄຟ ແລະ ມາດ.
ບັນດາໄພ່ພົນຖືກເອີ້ນໃຫ້ພຽນອົດທົນ.
ໂຢຮັນເຫັນຜູ້ທີ່ນັ່ງຢູ່ເທິງເມກນັ້ນມີລັກສະນະເຫມືອນບຸດມະນຸດ.
ຜູ້ທີ່ນັ່ງຢູ່ເທິງເມກແກ່ວງກ່ຽວຂອງພຣະອົງລົງແຜ່ນດິນໂລກ ແລ້ວແຜ່ນດິນໂລກກໍ່ໄດ້ຮັບການເກັບກ່ຽວ.
ທູດສະຫວັນອົງນັ້ນຈຶ່ງແກວ່ງກ່ຽວລົງເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ແລະເກັບກ່ຽວຫມາກອະງຸ່ນຈາກແຜ່ນດິນໂລກ ເຂົາໂຍນຫມາກອະງຸ່ນເຫລົ່ານັ້ນລົງໄປໃນອ່າງບີບອະງຸ່ນຂະໜາດໃຫຍ່ຊຶ່ງເປັນອ່າງແຫ່ງຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະເຈົ້າ.
ອ່າງບີບເຫລົ້າອະງຸ່ນນັ້ນຖືກບີບທີ່ນອກເມືອງ ແລະ ມີເລືອດໄຫລອອກມາຈາກອ່າງນັ້ນ.
ທູດສະຫວັນເຈັດອົງຖືໄພພິບັດເຈັດຢ່າງ ເຊິ່ງເປັນໄພພິບັດສຸດທ້າຍ.
ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຢືນຢູ່ແຄມທະເລຄືບັນດາຄົນທີ່ມີໄຊຊະນະຕໍ່ສັດຮ້າຍ ແລະຕໍ່ຮູບຂອງມັນ ຢືນຢູ່ແຄມໃນທະເລ.
ພວກເຂົາຮ້ອງເພງຂອງໂມເຊ ຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະຮ້ອງເພງຂອງພຣະເມສານ້ອຍ.
ວິທີການຂອງພຣະເຈົ້າໄດ້ອະທິບາຍກໍ່ຖືກຕ້ອງແລະສັດຊື່ຈິງ .
ບັນດາປະຊາຊາດທັງຫລາຍຈະມານະມັດສະການພຣະເຈົ້າ.
ທູດສະຫວັນທັງເຈັດອົງຖືໄພພິບັດທັງເຈັດຢ່າງໄດ້ອອກມາຈາກສະຖານບໍຣິສຸດທີ່ສຸດ .
ທູດສະຫວັນທັງເຈັດອົງໄດ້ຮັບຂັນຄຳເຈັດຫນ່ວຍທີ່ເຕັມໄປດ້ວຍຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະເຈົ້າ.
ບໍ່ມີໃຜສາມາດເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານນັ້ນ ຈົນກວ່າໄພພິບັດທັງເຈັດຂອງທູດສະຫວັນເຈັດອົງນັ້ນຈະສຳເລັດລົງ
ທູດສະຫວັນທັງເຈັດອົງນັ້ນວ່າ ຈົ່ງອອກໄປແລ້ວຖອກເທຂັນແຫ່ງຄວາມໂກດຮ້າຍຂອງພຣະເຈົ້າທັງເຈັດຫນ່ວຍລົງເທິງແຜ່ນດິນໂລກ.
ທູດສະຫວັນອົງທຳອິດອອກໄປເທຂັນລົງເທິງແຜ່ນດິນໂລກ ແລ້ວຄົນທັງຫລາຍທີ່ມີເຄື່ອງຫມາຍຂອງສັດຮ້າຍ ແລະພວກທີ່ບູຊາຮູບຂອງມັນກໍ່ມີບາດແຜຮ້າຍທີ່ຫນ້າກຽດຊັງ ແລະ ເຈັບປວດເກີດຂຶ້ນຕາມຕົນຕົວ.
ທະເລກໍ່ກາຍເປັນເລືອດເຫມືອນເລືອດຂອງຄົນຕາຍ .
ແມ່ນໍ້າ ແລະ ນໍ້າພຸທັງຫລາຍ, ເຫລົ່ານັ້ນກໍ່ກາຍເປັນເລືອດ
ເພາະພວກເຂົາເຮັດໃຫ້ເລືອດຂອງບັນດາຜູ້ເຊື່ອ ແລະຜູ້ປະກາດພຣະຄັມໄຫລອອກ ແລະພຣະອົງຊົງໃຫ້ເຂົາດື່ມເລືອດຊຶ່ງເປັນສິ່ງທີ່ພວກເຂົາສົມຄວນໄດ້ຮັບແລ້ວ.
ຕາເວັນເຜົາໄຫມ້ມະນຸດດ້ວຍຄວາມຮ້ອນອັນແຮງກ້າ.
ມືດກໍ່ປົກຄຸມອານາຈັກຂອງສັດຮ້າຍ.
ແມ່ນໍ້າເອີຟຣັດບົກແຫ້ງ ເພື່ອຕຽມທາງໄວ້ສຳລັບບັນດາກະສັດທີ່ຈະມາຈາກທິດຕາເວັນອອກ
ວິນຍານຊົ່ວຮ້າຍສາມດວງອອກໄປຫາບັນດາກະສັດທົ່ວໂລກ ເພື່ອຮວບຮວມເອົາບັນດາກະສັດເຫລົ່ານັ້ນໄປ ເຮັດສົງຄາມໃນວັນອັນໃຫຍ່ຫລວງຂອງພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງຍິ່ງໃຫຍ່ສູງສຸດ
ສະຖານທີ່ເອີ້ນຕາມພາສາເຮັບເຣີວ່າ ອາມາເຄໂດນ.
ມີພຣະສຸຣະສຽງດັງອອກມາຈາກບັນລັງໃນພຣະວິຫານນັ້ນວ່າ "ສຳເລັດແລ້ວ" ແລະ ເກີດມີຟ້າແມບ ສຽງແຕກດັງສະນັ່ນ ສຽງຟ້າຮ້ອງ ແລະແຜ່ນດິນໄຫວຮຸນແຮງ.
ໃນເວລາດຽວກັນພຣະເຈົ້າຊົງລະນຶກເຖິງມະຫານະຄອນບາບີໂລນ ແລະ ພຣະອົງຊົງໃຫ້ນະຄອນນີ້ດື່ມເຫລົ້າອະງຸ່ນທີ່ເຮັດມາຈາກຄວາມໂກດຮ້າຍອັນຮຸນແຮງຂອງພຣະອົງ
ພວກເຂົາສາບແຊ່ງພຣະເຈົ້າ.
ທູດສະຫວັນໄດ້ເວົ້າວ່າເຮົາຈະໃຫ້ທ່ານເບິ່ງການລົງໂທດຍິງແມ່ຈ້າງຄົນສຳຄັນ.
ຍິງຄົນຫນຶ່ງນັ່ງຢູ່ເທິງສັດຮ້າຍ, ສັດຮ້າຍນັ້ນມີເຈັດຫົວແລະສິບເຂົາ.
ໃນຈອກເຕັມໄປດ້ວຍສິ່ງທີ່ຫນ້າກຽດຫນ້າຊັງ ແລະ ສິ່ງທີ່ເປັນມົນທິນຈາກການລ່ວງປະເວນີຂອງນາງ.
ນາງມີຊື່ທີ່ມີຄວາມຫມາຍເລິກລັບຂຽນໄວ້ວ່າ ບາບີໂລນນະຄອນໃຫຍ່ ແມ່ຂອງຍິງແມ່ຈ້າງທັງຫລາຍ ແລະແມ່ຂອງບັນດາສິ່ງຫນ້າກຽດຫນ້າຊັງແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກ.
ຍິງນັ້ນເມົາດ້ວຍເລືອດຂອງບັນດາຜູ້ເຊື່ອ ແລະເລືອດຂອງບັນດາຜູ້ສະຫລະຊີວິດເພາະເປັນພະຍານຝ່າຍພຣະເຢຊູເຈົ້າ .
ສັດຮ້າຍນັ້ນໄດ້ຂຶ້ນມາຈາກເຫວເລິກ.
ສັດຮ້າຍນັ້ນໄດ້ໄປຫາຄວາມພິນາດ.
ຫົວທັງເຈັດນັ້ນຄືເນີນເຂົາເຈັດຫນ່ວຍທີ່ຍິງນັ້ນນັ່ງຢູ່ ແລະ ຫມາຍເຖິງກະສັດເຈັດອົງ
ສັດຮ້າຍແມ່ນກຳລັງໄປສູ່ຄວາມພິນາດ
ເຂົາທັງສິບເຂົາແມ່ນກະສັດສິບອົງ.
ເມື່ອພວກເຂົາມີຄວາມຄິດດຽວກັນ, ພວກເຂົາຈະຕໍ່ສູ້ກັບພຣະເມສານ້ອຍ .
ແມ່ນໍ້າທີ່ແມ່ຈ້າງນັ່ງຢູ່ນັ້ນ ແມ່ນຄົນທັງຫລາຍ ເຫລົ່າຝູງຊົນ ບັນດາປະຊາຊາດ ແລະພາສາຕ່າງໆ
ພວກມັນຈະເຮັດໃຫ້ນາງເປົ່າປ່ຽວ ແລະເປືອຍກາຍ ພວກມັນຈະຫຸ້ມກິນຊີ້ນຂອງນາງ ແລະເອົາໄຟເຜົານາງຈົນບໍ່ເຫລືອຊາກ.
ຜູ້ຍິງທີ່ໂຢຮັນເຫັນນັ້ນຄືນະຄອນທີ່ປົກຄອງຢູ່ເຫນືອບັນດາກະສັດຂອງແຜ່ນດິນໂລກ.
ທູດສະຫວັນມີສິດທິອຳນາດຍິ່ງໃຫຍ່ທີ່ຈະຮ້ອງປະກາດດ້ວຍສຽງອັນດັງວ່າ "ບາບີໂລນນະຄອນໃຫຍ່ຫລົ້ມຈົມແລ້ວ.
ສຽງມາຈາກສະຫວັນວ່າ ຈົ່ງອອກມາຈາກມະຫານະຄອນບາບີໂລນສາ ເພື່ອເຈົ້າຈະບໍ່ມີສ່ວນໃນຄວາມບາບຂອງນະຄອນນັ້ນ.
ພຣະເຈົ້າໄດ້ຕອບສະຫນອງນະຄອນນັ້ນເຫມືອນຢ່າງທີ່ນະຄອນນັ້ນເຄີຍຕອບສະຫນອງຄົນອື່ນໆ .
ຄວາມຕາຍ, ຄວາມໂສກເສົ້າ ແລະ ຄວາມອຶດຢາກມາເຖິງບາບີໂລນໃນມື້ດຽວ ແລະ ໄຟຈະເຜົາຜານນະຄອນນັ້ນ.
ບັນດາກະສັດ ແລະ ພວກພໍ່ຄ້າແຫ່ງແຜ່ນດິນໂລກໄດ້ເຫັນການພິພາກ, ພວກເຂົາຈະອອກໄປຢືນຢູ່ຫ່າງໆດ້ວຍຄວາມຢ້ານຫລາຍການທໍຣະມານນະຄອນນັ້ນ.
ນະຄອນບາບີໂລນປາດຖະຫນາສິ່ງທີ່ຫລູຫລາ ແລະງາມສະຫງ່າຊຶ່ງສູນເສຍໄປພາຍໃນຊົ່ວໂມງດຽວ.
ພວກເຂົາຢືນຢູ່ຫ່າງໆ ເພາະຢ້ານຕໍ່ການທໍຣະມານນະຄອນນັ້ນ ພວກເຂົາຈະຮ້ອງໄຫ້ແລະໂສກເສົ້າຢ່າງຫນັກ.
ຜູ້ຄວບຄຸມເຮືອຮ້ອງຖາມວ່ານະຄອນໃດຈະເຫມືອນນະຄອນໃຫຍ່ນີ້.
ໄພ່ພົນ, ອັກຄະສາວົກ ແລະ ສາດສະຫນາຈານໄດ້ຖືກບອກໃຫ້ຊື່ນຊົມຍິນດີ ເພາະພຣະເຈົ້າພິພາກສາລົງໂທດນະຄອນບາບີໂລນໂດຍພຣະອົງ.
ຫລັງຈາກທີ່ພວກເຂົາໄດ້ຖືກພິພາກສາ,ຈະບໍ່ມີໃຜໄດ້ພົບເຫັນນະຄອນນະຄອນບາບີໂລນອີກເລີຍ .
ເລືອດຂອງບັນດາຜູ້ປະກາດພຣະຄັມ,ຜູ້ເຊື່ອທັງຫລາຍ ແລະເລືອດຂອງທຸກຄົນທີ່ຖືກຂ້າ ເທິງແຜ່ນດິນໂລກນັ້ນ.
ພຣະສຸຣະສຽງທີ່ມາຈາກສະຫວັນເວົ້າວ່າການພິພາກສາຂອງພຣະອົງຖືກຕ້ອງແລະຍຸຕິທັມ .
ພຣະເຈົ້າພິພາກເພາະພຣະອົງໄດ້ຊົງພິພາກສາຍິງໂສເພນີຄົນສຳຄັນທີ່ເຮັດໃຫ້ແຜ່ນດິນໂລກເສື່ອມຊາມດ້ວຍການລ່ວງປະເວນີຂອງນາງ ພຣະອົງຊົງແກ້ແຄ້ນຍິງຄົນນັ້ນທີ່ເຮັດໃຫ້ເລືອດຂອງບັນດາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງພຣະອົງຫລັ່ງອອກມາ.
ຄວັນຈາກແປວໄຟທີ່ເຜົາໄຫມ້ນະຄອນນັ້ນກໍ່ພຸ່ງຂຶ້ນຕະຫລອດໄປ ແລະ ເປັນນິດ.
ເຈົ້າທັງຫລາຍທີ່ຢຳເກງພຣະອົງ ທັງຄົນເລັກນ້ອຍ ແລະຄົນມີອຳນາດ ຈົ່ງສັນຣະເສີນແດ່ພຣະເຈົ້າຂອງເຮົາທັງຫລາຍ.
ບັນດາຜູ້ທີ່ຮັບໃຊ້ທັງຫລາຍຊື່ນຊົມ ແລະ ປິຕິຍິນດີຢ່າງໃຫຍ່ ແລະຖວາຍພຣະກຽດຕິຍົດແດ່ພຣະອົງ ເພາະເຖິງເວລາແຫ່ງການສົມຣົດຂອງພຣະເມສານ້ອຍແລ້ວ.
ເຈົ້າສາວນັ້ນໄດ້ຮັບອະນຸຍາດໃຫ້ສວມໃສ່ຜ້າປ່ານເນື້ອລະອຽດສະຫວ່າງສົດໃສແລະສະອາດ.
ທູດສະຫວັນໄດ້ເວົ້າກ່ຽວກັບພະຍານຫລັກຂອງພຣະເຢຊູວ່າເປັນວິນຍານແຫ່ງການພິພາກສາ.
ໂຢຮັນໄດ້ເຫັນຜູ້ທີ່ຢູ່ເທິງມ້າສີຂາວຊົງມີພຣະນາມເອີ້ນພຣະອົງນັ້ນຄືພຣະຄັມຂອງພຣະເຈົ້າ.
ມີດາບຄົມດວງຫນຶ່ງອອກມາຈາກປາກຂອງພຣະອົງຊຶ່ງໃຊ້ຟາດຟັນປະຊາຊາດຕ່າງໆ.
ພຣະອົງຊົງມີພຣະນາມຈາລຶກເທິງເສື້ອຄຸມຂອງພຣະອົງ ແລະທີ່ຕົ້ນຂາຂອງພຣະອົງວ່າ ກະສັດເຫນືອກະສັດທັງຫລາຍ ແລະເຈົ້ານາຍເຫນືອເຈົ້ານາຍທັງຫລາຍ.
ນົກທັງຫມົດທີີ່ບິນໄປມາຢູ່ກາງອາກາດຖືກຮ້ອງວ່າມາກີນຊີ້ນຂອງບັນດາກະສັດ ຊີ້ນຂອງຜູ້ບັນຊາການທະຫານ ຊີ້ນຂອງຄົນທີ່ມີອິດທິພົນຫລາຍ, ຊີ້ນຂອງມ້າແລະຄົນທີ່ຂີ່ມັນ ແລະຊີ້ນຂອງມະນຸດທຸກຄົນ.
ພວກເຂົາທັງຫລາຍມາຊຸມນຸມກັນເພື່ອເຮັດສົງຄາມກັບພຣະຄັມຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ກັບກອງທັບຂອງພຣະອົງ.
ສັດຮ້າຍ ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ບູຊາຮູບຂອງມັນ ທັງສອງຖືກໂຍນລົງທັງເປັນໃນບຶງໄຟທີ່ລຸກໄຫມ້ຢູ່ດ້ວຍມາດ.
ຄົນທີ່ເຫລືອຢູ່ກໍຖືກຂ້າດ້ວຍດາບທີ່ອອກມາຈາກປາກຂອງພຣະອົງຜູ້ປະທັບເທິງຫລັງມ້ານັ້ນ ນົກທຸກໂຕກໍ່ກິນຊີ້ນຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ຕາຍແລ້ວ.
ທູດສະຫວັນມີກະແຈຂອງເຫວເລິກ ແລະທ່ານມີໂສເສັ້ນໃຫຍ່ຢູ່ໃນມືຂອງທ່ານ.
ມານຊາຕານຈະຖືກມັດມັນໄວ້ຫນຶ່ງພັນປີ .
ທູດສະຫວັນໄດ້ໂຍນມານຊາຕານລົງໄປໃນເຫວເລິກນັ້ນ.
ມານຊາຕານຈະລໍ້ລວງປະຊາຊາດທັງຫລາຍບໍ່ໄດ້ໃນຂະນະທີ່ຖືກມັດໄວ້.
ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ບໍ່ຍອມຮັບເຄື່ອງຫມາຍຂອງສັດຮ້າຍນັ້ນ, ພວກເຂົາທັງຫລາຍກັບມາມີຊີວິດອີກຄັ້ງຫນຶ່ງ ແລະຄອບຄອງຮ່ວມກັບພຣະຄຣິດເຈົ້າເປັນເວລາຫນຶ່ງພັນປີ
ສ່ວນອື່ນທີ່ຕາຍໄປແລ້ວຈະໄດ້ກັບຄືນມີຊີວິດອີກຄັ້ງຈົນກວ່າພັນປີ.
ໃຜທີ່ມີສ່ວນໃນການເປັນຂຶ້ນມາຈາກຕາຍຄັ້ງທຳອິດກໍ່ເປັນສຸກແລະບໍຣິສຸດ ຄວາມຕາຍຄັ້ງທີສອງຈະບໍ່ມີອຳນາດເຫນືອພວກເຂົາທັງຫລາຍ ແຕ່ພວກເຂົາຈະເປັນປະໂລຫິດຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະຂອງພຣະຄຣິດເຈົ້າ ແລະຈະຄອບຄອງຮ່ວມກັບພຣະອົງຫນຶ່ງພັນປີ
ເມື່ອຄົບຫນຶ່ງພັນປີແລ້ວ ຊາຕານຈະຖືກປ່ອຍອອກມາຈາກຄຸກ ມັນຈະອອກໄປລໍ້ລວງປະຊາຊາດຕ່າງໆທີ່ກະຈັດກະຈາຍຢູ່ທົ່ວໂລກ
ເມື່ອກອງທັບຂອງບັນດາໄພ່ພົນຖືກອ້ອມໄວ້ ໄຟໄດ້ຕົກລົງມາຈາກສະຫວັນ ແລະເຜົາຜານພວກເຂົາເສຍ.
ປີສາດໄດ້ຖືກໂຍນລົງໄປນັ້ນ ພວກມັນຈະຖືກທໍຣະມານທັງກາງເວັນແລະກາງຄືນຕະຫລອດໄປເປັນນິດ
ຄົນຕາຍຖືກພິພາກສາຕາມການກະທຳຂອງພວກເຂົາທີ່ມີບັນທຶກໄວ້ໃນໜັງສືເຫລົ່ານັ້ນ.
ຄວາມຕາຍຄັ້ງທີສອງແມ່ນບຶງໄຟ .
ໃຜບໍ່ໄດ້ມີຈົດຊື່ໄວ້ໃນປື້ມແຫ່ງຊີວິດ ເຂົາກໍ່ຈະຖືກໂຍນລົງໄປໃນບຶງໄຟ.
ໂຢຮັນໄດ້ເຫັນສະຫວັນເດີມ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກໄດ້ຜ່ານພົ້ນໄປແລ້ວ.
ສະຫວັນໃຫມ່ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກໃຫມ່ ມາແທນທີ່ສະຫວັນເດີມ ແລະ ແຜ່ນດິນໂລກ .
ນະຄອນບໍຣິສຸດ, ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມໃຫມ່, ລົງມາຈາກສະຫວັນ.
ສຽງຈາກບັນລັງກ່າວວ່າພຣະເຈົ້າປະທັບຢູ່ກັບມະນຸດແລ້ວໃນຂະນະນີ້.
ພຣະເຈົ້າຈະຊົງເຊັດນໍ້າຕາທຸກຢົດຈາກຕາຂອງພວກເຂົາທັງຫລາຍ ແລະຈະບໍ່ມີຄວາມຕາຍ ຫລືຄວາມໂສກເສົ້າ ຫລືການຮ້ອງໄຫ້ ຫລືການເຈັບປວດອີກຕໍ່ໄປ ເພາະສິ່ງເດີມໆນັ້ນໄດ້ຜ່ານໄປແລ້ວ.
ຜູ້ທີ່ປະທັບຢູ່ທີ່ບັນລັງຮ້ອງຊື່ຂອງຕົນເອງວ່າອາລະຟາແລະໂອເມຄາ ເປັນເບື້ອງຕົ້ນແລະເປັນເບື້ອງປາຍ.
ຜູ້ທີ່ບໍ່ສັດຊື່,ຜິດສິລະທັມທາງເພດ,ສະຖານທີ່ມີຮູບປັ້ນເຄົາລົບ ໃນທະເລສາບທີ່ລຸກເປັນໄຟຂອງການເຜົາໄຫມ້ມາດ.
ເຈົ້າສາວ ຫລື ເມຍຂອງພຣະເມສານ້ອຍແມ່ນ ນະຄອນບໍຣິສຸດ, ນະຄອນເຢລູຊາເລັມ ຊິ່ງລົງມາຈາກສະຫວັນແລະຈາກພຣະເຈົ້າ.
ເທິງປະຕູມີຊື່ເຜົ່າຂອງປະຊາກອນອິສະຣາເອນສິບສອງເຜົ່າຈາລຶກໄວ້ໃນປະຕູເຢຣູຊາເລັມໃຫມ່.
ຊື່ຂອງອັກຄະສາວົກສິບສອງທ່ານຂອງພຣະເມສານ້ອຍ ໃນຖານຂອງເຢຣູຊາເລັມໃຫມ່.
ນະຄອນນັ້ນເປັນຮູບສີ່ຫລ່ຽມຈະຕຸລັດ
ນະຄອນນັ້ນສາ້ງດ້ວຍຄຳບໍຣິສຸດທີ່ເສາະໃສເຫມືອນແກ້ວ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າພຣະເຈົ້າຜູ້ຊົງຣິດອຳນາດຍິ່ງໃຫຍ່ສູງສຸດ ແລະພຣະເມສານ້ອຍເປັນພຣະວິຫານນະຄອນນັ້ນ
ແສງສະຫວ່າງໃນເຢຣູຊາເລັມໃຫມ່ແມ່ນສະຫງ່າຣາສີຂອງພຣະເຈົ້າ ແລະ ພຣະເມສານ້ອຍ.
ສິ່ງໃດທີ່ເປັນມົນທິນຈະບໍ່ສາມາດເຂົ້າໃນນະຄອນນັ້ນໄດ້ເລີຍ.
ໂຢຮັນໄດ້ເຫັນເຫັນສາຍນໍ້າທີ່ມີຊີວິດຊຶ່ງໃສເຫມືອນແກ້ວ ໄຫລອອກມາຈາກພຣະບັນລັງຂອງພຣະເຈົ້າ. .
ໃບຂອງຕົ້ນໄມ້ນັ້ນມີໄວ້ເພື່ອປິ່ນປົວບັນດາປະຊາຊາດທັງຫລາຍໃຫ້ດີ.
ຈະບໍ່ມີຄຳສາບແຊ່ງຈະບໍ່ມີອີກຕໍ່ໄປ ແລະ ກາງຄືນຈະບໍ່ມີອີກຕໍ່ໄປ
ບັນລັງຂອງ ພຣະເຈົ້າ ແລະ ພຣະເມສານ້ອຍຈະຢູ່ໃນນະຄອນ.
ຜູ້ຄົນຕ້ອງເຊື່ອຟັງຄຳເວົ້າຂອງຄຳພຣະຍານຂອງພຣະຄັມນີ້ເພື່ອຈະໄດ້ຮັບພຣະພອນ.
ທູດສະຫວັນໄດ້ບອກໃຫ້ໂຢຮັນນະມັດສະການພຣະເຈົ້າ.
ໂຢຮັນວ່າຢ່າປົກປິດຖ້ອຍຄຳແຫ່ງຄຳທຳນວາຍ ໃນພຣະຄັມນີ້ໄວ້ເປັນຄວາມລັບ ເພາະວ່າເວລານັ້ນໃກ້ເຂົ້າມາແລ້ວ.
ອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າເວົ້າວ່າຈະນຳບໍາເຫນັດຂອງພຣະອົງມານຳ ເມື່ອພຣະອົງສະເດັດມາ.
ຄົນເຫລົ່ານັ້ນທີ່ລ້າງເສື້ອຜ້າຂອງຕົນເອງກໍ່ເປັນສຸກ ເພື່ອວ່າພວກເຂົາຈະມີສິດໃນການກິນຜົນຈາກຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຊີວິດ .
ພຣະເຢຊູຄຣິດເວົ້າວ່າພຣະອົງເປັນກົກເຄົ້າ ແລະ ເຊື້ອສາຍຂອງດາວິດ .
ທຸກຄົນທີ່ໄດ້ຍິນຄຳທຳນວາຍໃນພຣະຄັມນີ້ວ່າ ຖ້າຜູ້ໃດເພີ້ມຕື່ມສິ່ງໃດເຂົ້າໄປໃນຖ້ອຍຄຳເຫລົ່ານີ້ ພຣະເຈົ້າກໍ່ຈະຊົງເພີ່ມຕື່ມໄພພິບັດທີ່ມີຂຽນໄວ້ໃນພຣະຄັມນີ້ແກ່ຜູ້ນັ້ນດ້ວຍ.
ຜູ້ໃດຕັດຖ້ອຍຄຳອອກໄປຈາກຫນັງສືຄຳທຳນວາຍເຫລັ້ມນີ້ ພຣະເຈົ້າກໍ່ຈະຊົງຕັດສ່ວນແບ່ງຂອງເຂົາໃນຕົ້ນໄມ້ແຫ່ງຊີວິດແລະນະຄອນບໍຣິສຸດຊຶ່ງມີຂຽນໄວ້ໃນພຣະຄັມນີ້ອອກໄປດ້ວຍ.
ພຣະຄັມຕອນທ້າຍຂອງພຣະເຢຊູແມ່ນ ແນ່ນອນ ເຮົາຈະມາໃນບໍ່ຊ້ານີ້.
ພຣະຄັມຕອນທ້າຍໃນພຣະຄັມເຫລັ້ມນີ້ຄື "ອາແມນ."