1 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំនៅទីរហោស្ថានភ្នំស៊ីណាយ។ ការនេះបានកើតឡើងនៅថ្ងៃទីមួយនៃខែទីពីរ នៅក្នុងអំឡុងឆ្នាំទីពីរបន្ទាប់ពីជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានចេញពីទឹកដីអេស៊ីប។ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា៖ 2 «ចូររាប់ចំនួនបុរសជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់តាមអំបូរនីមួយៗ និងគ្រួសាររបស់ឪពុកពួកគេ។ ចូររាប់ពួកគេតាមឈ្មោះ។ ចូររាប់ប្រុសៗទាំងអស់ បុរសម្នាក់ៗ។ 3 គឺអ្នកដែលមានអាយុម្ភៃឆ្នាំ និងចាស់ជាង។ ចូររាប់មនុស្សទាំងអស់ដែលអាចប្រយុទ្ធបាន ដូចជាទាហានរបស់អ៊ីស្រាអែល។ អ្នក និងអ៊ើរ៉ុនត្រូវកត់ត្រាចំនួនបុរសនៅក្នុងអង្គភាពរបស់ពួកគេ។ 4 ក្នុងអំបូរនីមួយៗត្រូវមានបុរសម្នាក់ ដែលជាមេនៃអំបូរ ត្រូវបម្រើជាមួយអ្នក ក្នុងនាមជាអ្នកដឹកនាំកុលសម្ព័ន្ធរបស់គាត់។ អ្នកដឹកនាំនីមួយៗត្រូវនាំពួកប្រុសៗដែលជាអ្នកប្រយុទ្ធ ដើម្បីកុលសម្ព័ន្ធរបស់ខ្លួន។ 5 ឈ្មោះទាំងនេះគឺជាឈ្មោះរបស់អ្នកដឹកនាំដែលត្រូវចូលរួមប្រយុទ្ធជាមួយអ្នក។ មកពីកុលសម្ព័ន្ធរូបេន មានលោកអេលីស៊ើរ ជាកូនរបស់លោកសេដេអ៊ើរ 6 មកពីកុលសម្ព័ន្ធលោកស៊ីម្មាន មានលោកស្លូមាលជាកូនរបស់លោកស៊ូរីសាដាយ។ 7 មកពីកុលសម្ព័ន្ធយូដា មានលោកណាសូន ជាកូនរបស់លោកអមីណាដាប់។ 8 មកពីកុលសម្ព័ន្ធអ៊ីសាខារ មានលោកនេថានេល ជាកូនរបស់លោកស៊ូហារ។ 9 មកពីកុលសម្ព័ន្ធសាប់យូឡូន មានលោកអេលាប ជាកូនរបស់លោកហេឡូន។ 10 មកពីកុលសម្ព័ន្ធអេប្រាអ៊ីម ដែលជាកូនប្រុសរបស់លោកយ៉ូសែប មានលោកអេលីសាម៉ា ជាកូនប្រុសរបស់លោកអាំមីហ៊ូដ មកពីកុលសម្ព័ន្ធម៉ាណាសេ មានលោកកាម៉ាលាល ជាកូនរបស់លោកផ្តាស៊ើរ។ 11 មកពីកុលសម្ព័ន្ធបេនយ៉ាមីន មានលោកអប៊ីដាន ជាកូនរបស់លោកគីដាហូនី។ 12 មកពីកុលសម្ព័ន្ធដាន់ មានលោកអហ៊ីយេស៊ើរ ជាកូនរបស់លោកអាំមីសាដាយ។ 13 មកពីកុលសម្ព័ន្ធអេស៊ើរ មានលោកប៉ាគីហ៊ាល ជាកូនរបស់លោកអូក្រាន។ 14 មកពីកុលសម្ព័ន្ធកាដ មានលោកអេលាសាប់ ជាកូនរបស់លោកដេហូអែល។ 15 មកពីកុលសម្ព័ន្ធណែបថាលី មានលោកអហ៊ីរ៉ា ជាកូនរបស់លោកអេណាន់។ 16 បុរសទាំងនេះគឺជាអ្នកដែលបានជ្រើសរើសពីប្រជាជន។ ពួកគេជាមេដឹកនាំនៃកុលសម្ព័ន្ធបុព្វបុរសរបស់ពួកគេ។ ពួកគេគឺជាអ្នកដឹកនាំរបស់អំបូរនៅក្នុងអ៊ីស្រាអែល។ 17 លោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ុនបានយកបុរសទាំងនេះ ដែលបានកត់ឈ្មោះ 18 និងរួមជាមួយពួកប្រុសៗដែលបានប្រមូលពីសហគមន៍អ៊ីស្រាអែលទាំងអស់នៅក្នុងថ្ងៃទីមួយនៃខែទីពីរ។ ពេលនោះ បុរសម្នាក់ៗមានអាយុម្ភៃឆ្នាំឡើងទៅ បានបានបង្ហាញអត្តសញ្ញាណនៃវង្សត្រកូលរបស់ពួកគេ។ ពួកគេបានចុះឈ្មោះអំបូរ និងគ្រួសារ ព្រមទាំងតាមពូជពង្ស ដែលពីមកខ្សែស្រឡាយរបស់ពួកគេ។ 19 នោះ លោកម៉ូសេបានកត់ត្រាចំនួនរបស់ពួកគេនៅក្នុងទីរហោស្ថានស៊ីណាយ ដូច ព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ដល់គាត់ឲ្យធ្វើ។ 20 មកពីពូជពង្សរបស់រូបេន ដែលត្រូវជាកូនច្បងរបស់លោកអ៊ីស្រាអែល រាប់តាមឈ្មោះរៀងខ្លួន និង ប្រុសៗទាំងអស់ដែលមានអាយុម្ភៃឆ្នាំឡើងទៅ នឹងអាចចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមបាន គឺកត់ត្រាតាមអំបូរដូនតា និងតាមគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ 21 មកពីកុលសម្ព័ន្ធរូបេន ពួកគេរាប់បុរសបានចំនួន ៤៦, ៥០០នាក់។ 22 មកពីពូជពង្សរបស់លោកស៊ីម្មាន រាប់តាមឈ្មោះរៀងខ្លួន និងប្រុសៗទាំងអស់ដែលមានអាយុម្ភៃឆ្នាំឡើងទៅ ឬចាស់ជាង ដែលអាចចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមបាន គឺកត់ត្រាតាមអំបូរដូនតា និងតាមគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ 23 មកពីកុលសម្ព័ន្ធស៊ីម្មាន ពួកគេរាប់បុរសបានចំនួន ៥៩, ៣០០ នាក់។ 24 មកពីពូជពង្សរបស់លោកកាដ រាប់តាមឈ្មោះរៀងៗខ្លួន និងបុរសទាំងអស់ដែលមានអាយុម្ភៃឆ្នាំឡើងទៅ និងចាស់ជាង ដែលអាចចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមបាន គឺកត់ត្រាតាមអំបូរដូនតា និងគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ 25 មកពីកុលសម្ព័ន្ធកាដ ពួកគេរាប់បុរសបានចំនួន ៤៥, ៦៥០ នាក់។ 26 មកពីពូជពង្សរបស់លោកយូដា រាប់តាមឈ្មោះរៀងខ្លួន និងបុរសដែលមានអាយុម្ភៃឆ្នាំឡើងទៅ ឬចាស់ជាង ដែលអាចចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមបាន គឺកត់ត្រាតាមអំបូរដូនតា និងគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ 27 មកពីកុលសម្ព័ន្ធយូដា ពួកគេរាប់បុរសបានចំនួន ៧៤, ៦០០ នាក់។ 28 មកពីពូជពង្សរបស់លោកអ៊ីសាខារ រាប់តាមឈ្មោះរៀងខ្លួន និងបុរសទាំងអស់ ដែលមានអាយុម្ភៃឆ្នាំឡើងទៅ ឬចាស់ជាង ដែលអាចចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមបាន គឺកត់ត្រាតាមអំបូរដូនតា និងគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ 29 មកពីកុលសម្ព័ន្ធអ៊ីសាខារ ពួកគេរាប់បុរសបានចំនួន ៥៤, ៤០០នាក់។ 30 មកពីពូជពង្សរបស់លោកសាប់យូឡូន រាប់តាមឈ្មោះរៀងខ្លួន និងបុរសទាំងអស់ដែលមានអាយុម្ភៃឆ្នាំឡើងទៅ និងចាស់ជាង ដែលអាចចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមបាន គឺកត់ត្រាតាមអំបូរដូនតា និងគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ 31 មកពីកុលសម្ព័ន្ធសាប់យូឡូន ពួកគេរាប់បុរសបានចំនួន ៥៧, ៤០០ នាក់។ 32 មកពីពូជពង្សរបស់លោកអេប្រាអ៊ីម កូនប្រុសរបស់លោកយ៉ូសែបរាប់តាមឈ្មោះរៀងៗខ្លួន និងបុរសទាំងអស់ដែលមានអាយុម្ភៃឆ្នាំឡើងទៅ និងចាស់ជាង ដែលអាចចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមបាន គឺកត់ត្រាតាមអំបូរដូនតា និងគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ 33 មកពីកុលសម្ព័ន្ធអេប្រាអ៊ីម ពួកគេរាប់បុរសបានចំនួន ៤០, ៥០០ នាក់។ 34 មកពីពូជពង្សរបស់លោកម៉ាណាសេ រាប់តាមឈ្មោះរៀងៗខ្លួន និងបុរសទាំងអស់ដែលមានអាយុម្ភៃឆ្នាំឡើងទៅ និងចាស់ជាង ដែលអាចចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមបាន គឺកត់ត្រាតាមអំបូរដូនតា និងគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ 35 មកពីកុលសម្ព័ន្ធម៉ាណាសេ ពួកគេរាប់បុរសបានចំនួន ៣២, ២០០ នាក់។ 36 មកពីពូជពង្សរបស់លោកបេនយ៉ាមីន រាប់តាមឈ្មោះរៀងៗខ្លួន និងបុរសទាំងអស់ដែលមានអាយុម្ភៃឆ្នាំឡើងទៅ និងចាស់ជាង ដែលអាចចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមបាន គឺកត់ត្រាតាមអំបូរដូនតា និងគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ 37 មកពីកុលសម្ព័ន្ធលោកបេនយ៉ាមីន ពួកគេរាប់បុរសបានចំនួន ៣៥, ៤០០ នាក់។ 38 មកពីពូជពង្សរបស់លោកដាន់ រាប់តាមឈ្មោះរៀងៗខ្លួន និងបុរសទាំងអស់ ដែលមានអាយុម្ភៃឆ្នាំឡើងទៅ និងចាស់ជាង ដែលអាចចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមបាន គឺកត់ត្រាតាមអំបូរដូនតា និងគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ 39 មកពីកុលសម្ព័ន្ធដាន់ ពួកគេរាប់បុរសបានចំនួន ៦២, ៧០០ នាក់។ 40 មកពីពូជពង្សរបស់លោកអេស៊ើរ រាប់តាមឈ្មោះរៀងៗខ្លួន និងបុរសទាំងអស់ ដែលមានអាយុម្ភៃឆ្នាំឡើងទៅ ចាស់ជាង ដែលអាចចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមបាន គឺកត់ត្រាតាមអំបូរដូនតា និងគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ 41 មកពីកុលសម្ព័ន្ធអេស៊ើរ ពួកគេរាប់បុរសបានចំនួន ៤១, ៥០០ នាក់។ 42 មកពីពូជពង្សរបស់លោកណែបថាលី រាប់តាមឈ្មោះរៀងៗខ្លួន និងបុរសទាំងអស់ដែលមានអាយុម្ភៃឆ្នាំឡើងទៅ និងចាស់ជាង ដែលអាចចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមបាន គឺកត់ត្រាតាមអំបូរដូនតា និងគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ 43 មកពីកុលសម្ព័ន្ធណែបថាលី ពួកគេរាប់បុរសបានចំនួន ៥៣, ៤០០ នាក់។ 44 លោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ុនបានរាប់បុរសទាំងអស់នេះ ជាមួយនឹងបុរសទាំងដប់ពីរ ដែលនឹកនាំកុលសម្ព័ន្ធទាំងដប់ពីរបស់អ៊ីស្រាអែល។ 45 ដូច្នេះ បុរសទាំងអស់របស់អ៊ីស្រាអែលចាប់តាំងពីអាយុម្ភៃឆ្នាំឡើងទៅ និងចាស់ជាង មនុស្សទាំងអស់អាចចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមបាន ត្រូវបានរាប់តាមគ្រួសារនីមួយៗរបស់ពួកគេ។ 46 ពួកគេរាប់បានបុរសចំនួន ៦០៣, ៥៥០ នាក់។ 47 ប៉ុន្តែ បុរសដែលមានពីពូជពង្សរបស់លេវីមិនបានរាប់ទេ 48 ពីព្រោះព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលនឹងលោកម៉ូសេថា៖ 49 «អ្នកមិនត្រូវរាប់កុលសម្ព័ន្ធលេវី ឬបូកបញ្ចូលពួកគេនៅក្នុងចំនួនសរុបរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលឡើយ។ 50 ផ្ទុយទៅវិញ ត្រូវតែងតាំងពួកលេវីឲ្យមើលថែព្រះពន្លានៃសម្ពន្ធមេត្រី និងថែរក្សាគ្រឿងបរិក្ខារ នៅក្នុងព្រះពន្លា និងអ្វីៗដែលនៅក្នុងព្រះពន្លានោះ។ ពួកលេវីត្រូវសែងព្រះពន្លា ហើយពួកគេត្រូវសែងគ្រឿងបរិក្ខាររបស់ព្រះពន្លាផងដែរ។ ពួកគេត្រូវថែរក្សាព្រះពន្លា ហើយត្រូវតាំងជំរំនៅជុំវិញព្រះពន្លាដែរ។ 51 នៅពេលព្រះពន្លាត្រូវរើសចេញទៅកន្លែងផ្សេងទៀត ពួកលេវីត្រូវរើព្រះពន្លាចេញ។ នៅពេលព្រះពន្លាត្រូវដំឡើង ពួកលេវីត្រូវដំឡើងវាវិញ។ អ្នកដទៃដែលចូលមកជិតព្រះពន្លា ត្រូវសម្លាប់ចោល។ 52 នៅពេលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដំឡើងត្រសាលរបស់ពួកគេ បុរសម្នាក់ៗត្រូវធ្វើធ្វើនៅជិតទង់ជ័យដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់អង្គភាពរបស់ខ្លួន។ 53 ប៉ុន្តែ ពួកលេវីត្រូវដំឡើងត្រសាលរបស់ពួកគេនៅជុំវិញព្រះពន្លានៃសម្ពន្ធមេត្រី ដើម្បីកុំឲ្យសេចក្តីក្រោធរបស់យើងធ្លាក់មកលើអ៊ីស្រាអែល។ ពួកលេវីត្រូវថែរក្សាព្រះពន្លានៃសម្ពន្ធមេត្រី»។ 54 ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលធ្វើតាមការនេះទាំងអស់។ ពួកគេធ្វើគ្រប់យ៉ាងតាមដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់តាមរយៈលោកម៉ូសេ។
1 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ុនម្តងទៀត។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 2 «ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលម្នាក់ៗត្រូវបោះជំរំនៅជុំវិញទង់ជ័យរៀងខ្លួន នៅក្បែរទង់ជ័យផ្ទះឪពុករបស់ពួកគេ។ ពួកគេនឹងបោះជំរំនៅជុំវិញត្រសាលប្រជុំនៅគ្រប់ជ្រុង។ 3 អស់អ្នកដែលបោះជំរំនៅខាងកើតត្រសាលប្រជុំ ជាកន្លែងថ្ងៃរះ គឺជាកុលសម្ព័ន្ធរបស់លោកយូដា ហើយពួកគេបោះជំរំតាមអង្គភាពរបស់ពួកគេ។ លោកណាសូន ជាកូនរបស់លោកអមីណាដាប់ គឺជាមេដឹកនាំរបស់កុលសម្ព័ន្ធលោកយូដា។ 4 ចំនួនប្រជាជនរបស់យូដាមានចំនួន ៧៤, ៦០០ នាក់។ 5 កុលសម្ព័ន្ធរបស់អ៊ីសាខារបានបោះជំរំនៅជិតកុលសម្ព័ន្ធលោកយូដា។ លោកនេថានេល ជាកូនរបស់លោកស៊ូហារគឺជាមេដឹកនាំទាហានរបស់លោកអ៊ីសាខារ។ 6 អង្គភាពរបស់គាត់ដែលបានរាប់ហើយមានចំនួន ៥៤, ៤០០ នាក់។ 7 កុលសម្ព័ន្ធរបស់លោកសាប់យូឡូនត្រូវ បោះជំរំនៅជិតលោកអ៊ីសាខារ។ លោកអេលាប ជាកូនរបស់លោកហេឡូន គឺជាមេដឹកនាំទាហានរបស់លោកសាប់យូឡូន។ 8 អង្គភាពរបស់គាត់ដែលបានរាប់ហើយមានចំនួន ៥៧, ៤០០ នាក់។ 9 ចំនួនប្រជាជនដែលនៅក្នុងជំរំរបស់លោកយូដាទាំងអស់មានចំនួន ១៨៦, ៤០០ នាក់។ ពួកគេនឹងចេញដំណើរមុនគេ។ 10 នៅប៉ែកខាងត្បូងត្រូវតែជាជំរំរបស់លោករូបេននៅក្រោមទង់ជ័យរបស់ពួកគេ។ មេដឹកនាំជំរំរបស់លោករូបេនគឺលោកអេលីស៊ើរ ជាកូនរបស់លោកសេដេអើរ។ 11 អង្គភាពរបស់គាត់ដែលបានរាប់ហើយមានចំនួន ៤៦, ៥០០ នាក់។ 12 លោកស៊ីម្មានបោះជំរំនៅជិតលោករូបេន។ មេដឹកនាំរបស់កុលសម្ព័ន្ធលោកស៊ីម្មានគឺលោកស្លូមាល ជាកូនរបស់ស៊ូរីសាដាយ។ 13 អង្គភាពរបស់គាត់ដែលបានរាប់ហើយមានចំនួន ៥៩, ៣០០ នាក់។ 14 កុលសម្ព័ន្ធកាដនៅបន្ទាប់នោះ។ មេដឹកនាំរបស់កុលសម្ព័ន្ធកាដ គឺលោកអេលីសាប ជាកូនរបស់លោកដេហ៊ូអែល។ 15 អង្គភាពរបស់គាត់ដែលបានរាប់ហើយមានចំនួន ៤៥, ៦៥០ នាក់។ 16 ចំនួនរបស់អ្នកដែលបានរាប់នៅក្នុងជំរំរបស់លោករូបេន សរុបទាំងអស់មានចំនួន ១៥១, ៤៥០ នាក់។ ពួកគេនឹងចេញដំណើរជាអង្គភាពទីពីរ។ 17 បន្ទាប់មក ត្រសាលប្រជុំត្រូវចេញពីជំរំជាមួយពួកលេវី គឺនៅចំកណ្តាលនៃជំរំទាំងអស់។ ពួកគេត្រូវចេញពីជំរំតាមលំដាប់ ដូចដែលពួកគេបោះជំរំដែរ។ បុរសគ្រប់រូបត្រូវនៅក្នុងកន្លែងរបស់ខ្លួន និងទង់ជ័យរបស់ខ្លួនដែរ។ 18 អង្គភាពនៃជំរំរបស់អេប្រាអ៊ីមនៅក្រោមទងជ័យរបស់ពួកគេ។ មេដឹកនាំរបស់កុលសម្ព័ន្ធអេប្រាអ៊ីមគឺលោកអេលីសាម៉ា ត្រូវជាកូនរបស់លោកអាំមីហ៊ូដ។ 19 អង្គភាពរបស់គាត់មានចំនួន ៤០, ៥០០ នាក់។ 20 បន្ទាប់ពី ពួកគេគឺកុលសម្ព័ន្ធម៉ាណាសេ។ មេដឹកនាំរបស់កុលសម្ព័ន្ធលោកម៉ាណាសេគឺលោកកាម៉ាលាល ត្រូវជាកូនរបស់លោកផ្តាស៊ើរ។ 21 អង្គភាពរបស់គាត់មានចំនួន ៣២, ២០០ នាក់។ 22 បន្ទាប់មក កុលសម្ព័ន្ធបេនយ៉ាមីន។ មេដឹកនាំរបស់កុលសម្ព័ន្ធបេនយ៉ាមីនគឺលោកអប៊ីដាន ត្រូវជាកូនរបស់លោកគីដាហូនី។ 23 អង្គភាពរបស់គាត់មានចំនួន ៣៥, ៤០០ នាក់។ 24 អង្គភាពទាំងអស់ដែលបានរាប់នៅក្នុងជំរំរបស់កុលសម្ព័ន្ធអេប្រាអ៊ីមមានចំនួន ១០៨, ១០០។ ពួកគេចេញដំណើរជាអង្គភាពទីបី។ 25 នៅប៉ែកខាងជើងជាជំរំអង្គភាពកុលសម្ព័ន្ធដាន់។ មេដឹកនាំរបស់កុលសម្ព័ន្ធដាន់ គឺលោកអហ៊ីយេស៊ើរ ត្រូវជាកូនរបស់លោកអាំមីសាដាយ។ 26 អង្គភាពរបស់គាត់មានចំនួន ៦២, ៧០០ នាក់។ 27 នៅកុលសម្ព័ន្ធអេស៊ើរបោះជំរំនៅជិតកុលសម្ព័ន្ធដាន់។ មេដឹកនាំរបស់កុលសម្ព័ន្ធអេស៊ើរ គឺលោកប៉ាគីហ៊ាល ត្រូវជាកូនរបស់លោកអូក្រាន។ 28 អង្គភាពរបស់គាត់មានចំនួន ៤១, ៥០០ នាក់។ 29 កុលសម្ព័ន្ធណែបថាលីនៅបន្ទាប់។ មេដឹកនាំរបស់កុលសម្ព័ន្ធណែបថាលី គឺលោកអហ៊ីរ៉ា ត្រូវជាកូនរបស់លោកអេណាន។ 30 អង្គភាពរបស់គាត់មានចំនួន ៥៣, ៤០០ នាក់។ 31 អង្គភាពដែលនៅក្រោមទង់ជ័យរបស់ដាន់ទាំងអស់មានចំនួន ១៥៧, ៦០០ នាក់។ ពួកគេចេញទៅក្រោយគេបង្អស់ តាមទង់របស់ពួកគេ»។ 32 អ្នកទាំងនេះគឺជាជនជាតិអ៊ីស្រាអែល រាប់តាមចំនួននៃគ្រួសាររបស់ពួកគេ។ គឺរាប់អស់អ្នកដែលនៅក្នុងជំរំរបស់ពួកគេ តាមអង្គភាពរបស់ពួកគេមានចំនួន ៦០៣, ៥៥០។ 33 ប៉ុន្តែ លោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ុនមិនបានរាប់ពួកលេវីដែលនៅក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទេ។ ការនេះធ្វើតាម ដូចដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ដល់លោកម៉ូសេ។ 34 ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលធ្វើគ្រប់យ៉ាងតាមដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ដល់លោកម៉ូសេ។ ពួកគេបានបោះជំរំតាមទង់ជ័យរបស់ពួកគេ។ ពួកគេចេញពីជំរំតាមអំបូររបស់ពួកគេ ទៅតាមគ្រួសារដូនតារបស់ពួកគេ។
1 នេះគឺជាប្រវត្តិរបស់ពូជពង្សលោកអ៊ើរ៉ុន និងលោកម៉ូសេ ពេលព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេនៅលើភ្នំស៊ីណាយ។ 2 ឈ្មោះរបស់កូនប្រុសៗរបស់លោកអ៊ើរ៉ុនគឺ លោកណាដាប់ ជាកូនច្បង លោកអប៊ីហ៊ូវ លោកអេឡាសារ និងលោកអ៊ីថាម៉ារ។ 3 ទាំងនេះគឺជាឈ្មោះកូនប្រុសៗរបស់លោកអើរ៉ុន គឺជាអ្នកដែលត្រូវបានតែងតាំងឲ្យបម្រើក្នុងមុខងារជាបូជាចារ្យ។ ប៉ុន្តែ លោកណាដាប់ និងលោកអប៊ីហ៊ូវបានបាត់បង់ជីវិតនៅចំពោះព្រះភក្ត្រព្រះអម្ចាស់ក្នុងពេលដែលអ្នកទាំងពីរយកភ្លើងដែលមិនអាចទទួលយកបានចូលទៅថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់ នៅទីរហោស្ថានស៊ីណៃ។ 4 លោកណាដាប់ និងលោកអប៊ីហ៊ូវគ្មានកូនប្រុសទេ ដូច្នេះ មានតែលោកអេឡាសារ និងលោកអ៊ីថាម៉ារទេ ដែលបម្រើក្នុងមុខងារជាបូជាចារ្យ ជាមួយលោកលោកអើរ៉ុន ជាឪពុករបស់ពួកគេ។ 5 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 6 «ចូរនាំកុលសម្ព័ន្ធលេវី ហើយឲ្យពួកគេឈរនៅចំពោះបូជាចារ្យអ៊ើរ៉ុន ដើម្បីឲ្យពួកគេបានជួយដល់គាត់។ 7 ពួកគេត្រូវមានភារកិច្ចជំនួសលោកអ៊ើរ៉ុន និងសហគមន៍ នៅខាងមុខត្រសាលប្រជុំ។ ពួកគេត្រូវបម្រើនៅក្នុងព្រះពន្លា។ 8 ពួកគេត្រូវថែទាំគ្រឿងបរិក្ខារទាំងអស់នៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ ហើយពួកគេត្រូវជួយកុលសម្ព័ន្ធអ៊ីស្រាអែល ដើម្បីបំពេញមុខងារបម្រើនៅក្នុងព្រះពន្លា។ 9 អ្នកត្រូវប្រគល់ពួកលេវីទៅលោកអ៊ើរ៉ុន និងកូនប្រុសៗរបស់លោក។ ដ្បិត យើងបានប្រគល់ពួកគេទាំងអស់ ឲ្យជួយលោកដើម្បីបម្រើជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ 10 អ្នកត្រូវតែងតាំងលោកអ៊ើរ៉ុន និងកូនប្រុសៗរបស់លោកឲ្យធ្វើជាបូជាចារ្យ ប៉ុន្តែ សម្រាប់ជនបរទេស ដែលចូលមកជិត ត្រូវសម្លាប់គេចោល»។ 11 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 12 «មើល៍ យើងបានញែកពួកលេវីចេញពីចំណោមប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល។ យើងបានធ្វើការនេះ ជំនួសឲ្យយកកូនប្រុសច្បង ដែលកើតនៅក្នុងចំណោមប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល។ ពួកលេវីគឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់យើង។ 13 កូនច្បងទាំងអស់ជារបស់យើង។ នៅថ្ងៃដែលយើងបានប្រហារកូនច្បងនៅក្នុងទឹកដីអេស៊ីប យើងបានញែកកូនច្បងរបស់អ៊ីស្រាអែលដោយឡែកសម្រាប់យើង ទាំងមនុស្ស ទាំងសត្វ។ ពួកគេជាកម្មសិទ្ធិរបស់យើង។ យើងគឺជាព្រះអម្ចាស់»។ 14 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេនៅក្នុងទីរហោស្ថានស៊ីណាយ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 15 «ចូររាប់ពូជពង្សរបស់ពួកលេវីនៅតាមគ្រួសារនីមួយៗ នៅក្នុងផ្ទះរបស់ដូនតារបស់ពួកគេ។ ចូរជំរឿនប្រុសៗទាំងអស់ចាប់តាំងពីមួយខែឡើងទៅ»។ 16 លោកម៉ូសេបានរាប់ពួកគេ តាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ ដូចដែលព្រះអង្គបានបង្គាប់ឲ្យធ្វើ។ 17 ឈ្មោះកូនប្រុសៗរបស់ពួកលេវីមានលោកគើសូន លោកកេហាត់ និងលោកម៉្រារី។ 18 កូនប្រុសៗរបស់លោកគើសូន មានលោកលីបនី និងលោកស៊ីម៉ៃ។ 19 អំបូរដែលមកពីកូនប្រុសរបស់លោកកេហាត់ មានលោកអាំរ៉ាម លោកយីតសារ លោកហេប្រូន និងលោកអ៊ូស៊ាល។ 20 អំបូរដែលមកពីកូនប្រុសរបស់លោកម៉្រារី មានលោកម៉ាលី និងលោកមូស៊ី។ អ្នកទាំងនេះគឺជាអំបូររបស់ពួកលេវី ដែលរាយនាមតាមអំបូរនីមួយៗ។ 21 អំបូរលោកលីបនី និងអំបូរលោកស៊ីម៉ៃ មកពីលោកគើសូន។ អ្នកទាំងនេះមកពីអំបូរលោកគើសូន។ 22 ពួកប្រុសៗទាំងអស់ដែលមានអាយុមួយខែឡើងទៅមានទាំងអស់ ៧៥០០ នាក់។ 23 អំបូរលោកគើសូនត្រូវបោះជំរំនៅទិសខាងលិចព្រះពន្លា ។ 24 លោកអេលាសាប់ ជាកូនរបស់លោកឡាអែលត្រូវដឹកនាំអំបូរនៃពូជពង្សរបស់លោកគើសូន។ 25 គ្រួសាររបស់លោកគើសូន ត្រូវមើលខុសត្រូវនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ បូករួមទាំងព្រះពន្លាផង។ ពួកគេត្រូវមើលថែព្រះពន្លា ក្រណាត់បាំងពីលើព្រះពន្លា និងវាំងននដែលប្រើធ្វើជាច្រកចូលត្រសាលប្រជុំ។ 26 ពួកគេត្រូវមើលថែរនាំនៅទីលាន វាំងននច្រកចូលទីលាន ដែលស្ថិតនៅជុំវិញទីលាន ព្រះពន្លា និងអាសនៈ ព្រមទាំងកន្លែងថ្វាយតង្វាយផង។ ពួកគេមានភារកិច្ចថែទាំខ្សែចងត្រសាលប្រជុំ និងរបស់ទាំងអស់នៅក្នុងនោះផង។ 27 អំបូរទាំងនេះមកពីលោកកេហាត់ គឺអំបូរលោកអាំរ៉ាម អំបូរលោកយីតសារ អំបូរលោកហេប្រូន និងអំបូរលោកអ៊ូស៊ាល។ អំបូរទាំងអស់នេះ មកពីអំបូរលោកកេហាត់។ 28 ប្រុសៗទាំងអស់មានចំនួន ៨៦០០ នាក់ គឺរាប់ចាប់ពីអាយុមួយខែឡើងទៅ ដើម្បីមើលថែរបស់ដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះអម្ចាស់។ 29 គ្រួសារដែលមកពីពូជពង្សរបស់លោកកេហាត់ ត្រូវបោះជំរំនៅប៉ែកខាងត្បូងនៃព្រះពន្លា។ 30 លោកអេលីសាផាន ជាកូនរបស់លោកអ៊ូស៊ាលត្រូវធ្វើជាមេដឹកនាំអំបូរលោកកេហាត់។ 31 ពួកគេត្រូវទទួលខុសត្រូវខាងហឹបនៃសម្ពន្ធមេត្រី តុ ជើងចង្កៀង កន្លែងថ្វាយតង្វាយ គ្រឿងបរិក្ខារដែលពួកគេប្រើប្រាស់នៅក្នុងទីបរិសុទ្ធ មានវាំងននខាងក្នុង និងរបស់ផ្សេងៗទៀតដែលនៅក្នុងទីបរិសុទ្ធ។ 32 លោកអេឡាសារ ជាកូនរបស់លោកបូជាចារ្យអើរ៉ុនត្រូវធ្វើជាមេដឹកនាំលើអស់អ្នកដែលដឹកនាំពួកលេវី។ គាត់នឹងមើលខុសត្រូវលើអស់អ្នកដែលបំពេញមុខងារក្នុងទីបរិសុទ្ធ។ 33 អំបូរពីដែលមកពីលោកម៉្រារីគឺអំបូរលោកម៉ាស់លី និងលោកអំបូរម៉ូស៊ី។ 34 អំបូរទាំងនេះមកពីលោកម្រ៉ារី។ ប្រុសៗទាំងអស់មានចំនួន៦២០០ នាក់ ដែលបានរាប់ចាប់តាំងពីអាយុមួយខែឡើងទៅ។ 35 លោកស៊ូរីអែល ជាកូនរបស់លោកអប៊ីហែលត្រូវដឹកនាំអំបូរលោកម្រ៉ារី។ ពួកគេត្រូវបោះជំរំនៅខាងជើងព្រះពន្លា។ 36 ពូជពង្សរបស់លោកម្រ៉ារីត្រូវទទួលខុសត្រូវលើស៊ុមរបស់ព្រះពន្លា រនុក សសរ ជើងទ្រ ព្រមទាំងបរិក្ខារ និងអ្វីៗទាំងប៉ុន្មានដែលសម្រាប់ប្រើប្រាស់ជាមួយគ្រឿងទាំងនោះ បូករួមទាំង 37 សសរ និងបង្គោលរបស់ទីលានដែលនៅជុំវិញព្រះពន្លា ជើងសសរ ចម្រឹង និងខ្សែចងដែរ។ 38 លោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ុន ព្រមទាំងកូនប្រុសៗរបស់គាត់ ត្រូវបោះជំរំនៅប៉ែកខាងកើតនៃព្រះពន្លា នៅខាងមុខត្រសាលប្រជុំ ទល់មុខនឹងថ្ងៃរះ។ ពួកគេត្រូវទទួលខុសត្រូវលើការបំពេញភារកិច្ចនៅក្នុងទីបរិសុទ្ធ និងទទួលខុសត្រូវលើអ៊ីស្រាអែល។ ជនបរទេសណាដែលចូលមកក្នុងទីបរិសុទ្ធត្រូវសម្លាប់ចោល។ 39 លោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ុនបានរាប់ប្រុសៗទាំងអស់នៅក្នុងអំបូរលោកលេវី ចាប់តាំងពីអាយុមួយខែឡើងទៅ ដូចដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់។ ពួកគេរាប់បានប្រុសៗចំនួន ពីរម៉ឺនពីរពាន់នាក់។ 40 ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេឲ្យ «ជំរឿនកូនច្បងរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ ដែលមានអាយុចាប់តាំងពីមួយខែឡើងទៅ។ ធ្វើបញ្ជីឈ្មោះរបស់ពួកគេ។ 41 អ្នកត្រូវនាំពួកគេលេវីមកឲ្យយើង ជំនួសកូនច្បងរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ និងហ្វូងសត្វរបស់ពួកលេវីដែរ ជំនួសឲ្យហ្វូងសត្វរបស់ពូជពង្សអ៊ីស្រាអែលដែរ យើងជាព្រះអម្ចាស់»។ 42 លោកម៉ូសេបានរាប់កូនច្បងរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ ដូចព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ឲ្យលោកធ្វើ។ 43 លោកបានរាប់កូនប្រុសច្បងទាំងអស់តាមឈ្មោះ និងអាយុចាប់ពីមួយខែឡើងទៅ។ លោករាប់បានទាំងអស់ចំនួន ២២, ២៧៣នាក់។ 44 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេម្តងទៀត។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 45 «ចូរយកពួកលេវីជំនួស កូនច្បងដែលនៅក្នុងចំណោមប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ ហើយត្រូវយកហ្វូងសត្វរបស់ពួកលេវីជំនួសហ្វូងសត្វរបស់ប្រជាជនដែរ។ ពួកលេវីជាកម្មសិទ្ធិរបស់យើង យើងគឺជាព្រះអម្ចាស់។ 46 អ្នកត្រូវប្រមូលប្រាក់ប្រាំសេកែល សម្រាប់ជាលោះកូនច្បងរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលដែលមានចំនួន ២៧៣នាក់ ដែលបានលើសចំនួនរបស់ពួកលេវី។ 47 អ្នកត្រូវប្រើប្រាក់សេកែលនៅក្នុងទីបរិសុទ្ធ តាមរង្វាល់របស់អ្នក។ ប្រាក់សេកែលមានតម្លៃស្មើម្ភៃកេរ៉ា។ 48 អ្នកត្រូវបង់ថ្លៃលោះដែលអ្នកត្រូវបង់សម្រាប់លោកអ៊ើរ៉ុន និងកូនប្រុសៗរបស់លោក»។ 49 ដូច្នេះ លោកម៉ូសេបានប្រមូលប្រាក់បង់សម្រាប់លោះពីអស់អ្នកដែលើសពីចំនួននៃពួកលេវី។ 50 លោកម៉ូសេបានប្រមូលប្រាក់ពីកូនច្បងរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល។ លោកប្រមូលបានប្រាក់ចំនួន ១៣៦៥ សេកែល តាមទម្ងន់សេកែលនៅក្នុងទីបរិសុទ្ធ។ លោកម៉ូសេប្រគល់ប្រាក់លោះទៅលោកអ៊ើរ៉ុន និងកូនប្រុសៗរបស់លោក។ 51 លោកម៉ូសេបានធ្វើតាមអ្វីៗទាំងអស់ដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ឲ្យលោកធ្វើ ហើយបានធ្វើដូចដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ដល់លោក។
1 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ុន។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 2 «ចូរធ្វើការរាប់ចំនួនប្រុសៗនៅក្នុងពូជពង្សរបស់លោកកេហាត់ ពីក្នុងចំណោមពួកលេវី តាមអំបូរ និងគ្រួសារដូនតារបស់ពួកគេ។ 3 ចូររាប់ចំនួនប្រុសៗទាំងអស់ដែលមានអាយុសាមសិប ទៅហាសិបឆ្នាំ។ ប្រុសៗទាំងនេះត្រូវចូលរួមបម្រើនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ។ 4 ពូជពង្សរបស់កេហាត់ត្រូវទទួលខុសត្រូវលើរបស់ដ៏បរិសុទ្ធបំផុតដែលបានបម្រុងទុកសម្រាប់យើងនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ។ 5 នៅពេលដែលជំរំរៀបនឹងចេញដំណើរទៅមុខទៀត លោកអ៊ើរ៉ុន និងកូនប្រុសៗរបស់លោកត្រូវចូលទៅក្នុងព្រះពន្លា ហើយយកវាំងននដែលបែងចែកទីបរិសុទ្ធបំផុតពីទីបរិសុទ្ធចុុះ ហើយគ្របហឹបនៃទីបន្ទាល់ជាមួយនឹងវាំងនននោះ។ 6 ពួកគេត្រូវគ្របហឹបជាមួយនឹងស្បែកផ្សោត។ ពួកគេត្រូវលាតក្រណាត់ពណ៌ខៀវពីលើវា។ ពួកគេត្រូវស៊កឈើស្នែងដើម្បីសែងវា។ 7 ពួកគេត្រូវគ្របក្រណាត់ពណ៌ខៀវនៅតុនំប៉័ងដែលនៅចំពោះព្រះអម្ចាស់។ ពួកគេត្រូវដាក់ចាន ស្លាបព្រា ចាន និងថូតសម្រាប់ចាក់។ 8 នំប៉័ងត្រូវតែរក្សានៅលើតុជានិច្ច។ ពួកគេត្រូវគ្រប់របស់ទាំងនោះដោយក្រណាត់ពណ៌ក្រហម ហើយនិងស្បែកផ្សោតពីលើមួយជាន់ទៀត។ ពួកគេត្រូវស៊កឈើស្នែងសម្រាប់សែងតុនោះ។ 9 ពួកគេត្រូវយកក្រណាត់ពណ៌ខៀវ ហើយគ្របពីលើជើងចង្កៀង និងពីលើចង្កៀង ឃ្នាបប្រឆេះ ភាជន៍ដាក់កម្ទេច និងដបប្រេងទាំងប៉ុន្មាន សម្រាប់ដុតចង្កៀងនោះ។ 10 ពួកគេត្រូវដាក់ជើងចង្កៀង និងគ្រឿងបរិក្ខារទាំងអស់ទៅក្នុងស្បែកផ្សោត ហើយពួកគេត្រូវដាក់របស់ទាំងនោះប្រដាប់សម្រាប់សែង។ 11 ពួកគេត្រូវយកក្រណាត់ពណ៌ខៀវគ្របពីលើកន្លែងថ្វាយតង្វាយមាស។ ពួកគេត្រូវគ្របវាដោយស្បែកផ្សោត ហើយត្រូវស៊កឈើស្នែងដើម្បីសែងដែរ។ 12 ពួកគេត្រូវយកគ្រឿងបរិក្ខារទាំងអស់សម្រាប់បម្រើការនៅក្នុងទីបរិសុទ្ធ ហើយត្រូវបត់វាដាក់នៅក្នុងក្រណាត់ពណ៌ខៀវ។ ពួកគេត្រូវគ្របវាដោយស្បែកផ្សោត ហើយដាក់គ្រឿងបរិក្ខារទាំងអស់នោះនៅលើប្រដាប់សែង។ 13 ពួកគេត្រូវយកផេះចេញពីកន្លែងថ្វាយតង្វាយ ហើយយកក្រណាត់ពណ៌ខៀវគ្របពីលើកន្លែងថ្វាយតង្វាយនោះ។ 14 ពួកគេត្រូវដាក់គ្រឿងបរិក្ខារទាំងអស់ដែលពួកគេប្រើសម្រាប់កិច្ចការនៅកន្លែងថ្វាយតង្វាយនោះនៅនៅលើប្រដាប់សែង។ របស់របរទាំងនោះគឺគឺមានភាជន៍ដាក់រងើកភ្លើង សម ប្រដាប់ចូក ផើង និងគ្រឿងបរិក្ខារទាំងប៉ុន្មានទៀតសម្រាប់កន្លែងថ្វាយតង្វាយ។ ពួកគេត្រូវគ្របកន្លែងថ្វាយតង្វាយដោយស្បែកផ្សោត ហើយត្រូវស៊កឈើស្នែងសម្រាប់សែងផង។ 15 ពេលលោកអ៊ើរ៉ុន និងកូនប្រុសៗរបស់លោកគ្របរបស់នៅក្នុងទីបរិសុទ្ធ និងគ្រឿងបរិក្ខារអស់ហើយ ហើយពេលជំរំរើទៅមុខទៀត នោះពូជពង្សរបស់កេហាត់ត្រូវចូលមកសែងរបស់នៅក្នុងទីបរិសុទ្ធនោះ។ ប្រសិនបើ ពួកគេបានសម្ភារបរិសុទ្ធ ពួកគេត្រូវស្លាប់។ នេះគឺជាកិច្ចការរបស់ពូជពង្សលោកកេហាត់ គឺសែងគ្រឿងបរិក្ខារនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ។ 16 លោកអេឡាសារជាកូនរបស់បូជាចារ្យអើរ៉ុន ទទួលខុសត្រូវលើប្រេងសម្រាប់ចង្កៀង គ្រឿងក្រអូប តង្វាយម្សៅប្រចាំ និងប្រេងសម្រាប់ពិធីលាបប្រេង។ លោកក៏មើលខុសត្រូវលើព្រះពន្លាទាំងមូល និងអ្វីៗទាំងអស់នៅក្នុងព្រះពន្លា ព្រមទាំងទីបរិសុទ្ធ និងគ្រឿងបរិក្ខារផ្សេងៗ នៅក្នុងទីបរិសុទ្ធដែរ»។ 17 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ុន។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 18 «កុំអនុញ្ញាតឲ្យកុលសម្ព័ន្ធនៃអំបូរកេហាត់រើចេញពីក្នុងចំណោមពួកលេវីឡើយ។ 19 ចូរការពារពួកគេ ធ្វើបែបនេះ នោះពួកគេនឹងបានរស់ មិនត្រូវស្លាប់ឡើយ។ ពេលពួកគេចូលមកក្នុងទីបរិសុទ្ធបំផុត 20 ពួកគេមិនត្រូវចូលទៅក្នុងហើយមើលទីបរិសុទ្ធឡើយ ដ្បិត នៅពេលណាគេមើល ពួកគេនឹងស្លាប់មិនខាន។ លោកអ៊ើរ៉ុន និងកូនប្រុសៗរបស់លោកត្រូវចាត់តាំងពួកកេហាត់ឲ្យធ្វើការរបស់ពួកគេ នៅធ្វើការនៅក្នុងភារកិច្ចពិសេសរបស់ពួកគេ»។ 21 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេម្តងទៀត។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 22 «ចូររាប់ពូជពង្សរបស់លោកគើសូនផងដែរ តាមគ្រួសារដូតារបស់ពួកគេ តាមអំបូររបស់ពួកគេ។ 23 ចូររាប់អស់អ្នកដែលមានអាយុសាមសិប ទៅហាសិបឆ្នាំ។ ចូររាប់ចំនួនពួកគេដែលចូលរួមបម្រើនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំទាំងអស់។ 24 នេះគឺជាកិច្ចការអំបូរគើសូន ពេលពួកគេបម្រើ និងអ្វីដែលពួកគេសែង។ 25 ពួកគេត្រូវសែងវាំងននរបស់ព្រះពន្លា ត្រសាលប្រជុំ គម្របរបស់វា និងគម្របស្បែកផ្សោតដែលនៅលើវា ហើយនិងវាំងននសម្រាប់ច្រកចូលនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ។ 26 ពួកគេត្រូវសែងវាំងនននៃទីលានដែរ និងវាំងននសម្រាប់ច្រកចូលទ្វារទីលាន ដែលនៅជិតព្រះពន្លា និងជិតកន្លែងថ្វាយតង្វាយ ខ្សែចង និងគ្រឿងបរិក្ខារទាំងអស់សម្រាប់កិច្ចការបម្រើរបស់ពួកគេ។ អ្វីក្តីដែលត្រូវធ្វើជាមួយនឹងការទាំងនេះ ពួកគេត្រូវធ្វើវា។ 27 លោកអ៊ើរ៉ុន និងកូនប្រុសៗរបស់លោកគឺជាអ្នកចង្អុលបង្ហាញកិច្ចការពូជពង្សរបស់លោកគើសូន និងអ្វីៗដែលត្រូវដឹកជញ្ជូន ព្រមទាំងកិច្ចការទាំងអស់ដែលពួកគេបម្រើ។ អ្នកត្រូវចាត់តាំងពួកគេសម្រាប់ទំនួលខុសត្រូវរបស់ពួកគេទាំងអស់។ 28 នេះគឺជាកិច្ចការបម្រើអំបូររបស់ពូជពង្សគើសូន សម្រាប់ត្រសាលនៃការជួបជុំ។ លោកអ៊ីថាម៉ារ ជាកូនរបស់បូជាចារ្យអើរ៉ុន ត្រូវដឹកនាំពួកគេនៅកិច្ចការរបម្រើរបស់ពួកគេ។ 29 អ្នកត្រូវរាប់អំបូរលោកម្រ៉ារី តាមអំបូររបស់ពួកគេ ហើយចាត់លំដាប់ពួកគេតាមគ្រួសារនៃដូនតារបស់ពួកគេ។ 30 ត្រូវរាប់ចាប់ពីអាយុសាមសិបឡើងទៅរហូតដល់អាយុហាសិបឆ្នាំ។ រាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលនឹងចូលរួម ហើយបម្រើនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ។ 31 នេះគឺជាទំនួលខុសត្រូវរបស់ពួកគេ និងកិច្ចការរបស់ពួកគេនៅក្នុងការបម្រើនៅត្រសាលប្រជុំ។ ពួកគេត្រូវមើលខុសត្រូវលើបន្ទះក្ដាររបស់ព្រះពន្លា រនុក សសរ និងជើងទ្រ សសរ 32 និងជើងទ្រនៅជុំវិញទីលាន ចម្រឹង ខ្សែសន្ធឹង ព្រមទាំងគ្រឿងបរិក្ខារ និងអ្វីៗទាំងអស់ដែលប្រើប្រាស់ជាមួយ។ ត្រូវរាយមុខឈ្មោះរបស់ទាំងនោះ ឲ្យពួកគេសែង។ 33 នេះគឺជាកិច្ចការបម្រើរបស់អំបូរនៃពូជពង្សលោកម្រ៉ារី និងអ្វីដែលពួកគេធ្វើសម្រាប់ត្រសាលប្រជុំនៅក្រោមការណែនាំរបស់លោកអ៊ីថាម៉ារ កូនប្រុសរបស់បូជាចារ្យអ៊ើរ៉ុន»។ 34 លោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ុន ព្រមទាំងអ្នកដឹកនាំនៅក្នុងសហគមន៍បានរាប់ពូជពង្សរបស់កេហាត់តាមអំបូរនៃគ្រួសារដូនតារបស់ពួកគេ។ 35 ពួកគេបានរាប់អំបូរកេហាត់ចាប់ពីអាយុសាមសិបឡើងទៅរហូតដល់ហាសិបឆ្នាំ។ ពួកគេរាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាដេលចូលរួមដើម្បីបម្រើនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ។ 36 ពួកគេរាប់បានប្រុសៗទាំងអស់មានចំនួន ២, ៧៥០ នាក់ តាមអំបូររបស់ពួកគេ។ 37 លោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ុនបានរាប់បុរសទាំងអស់ និងគ្រួសារនៃកេហាត់ដែលបម្រើនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ។ ធ្វើបែបនេះ ពួកគេបានស្តាប់បង្គាប់តាមអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ដល់ពួកគេ ឲ្យធ្វើតាមរយៈលោកម៉ូសេ។ 38 ពូជពង្សរបស់លោកគើសូនត្រូវបានរាប់តាមអំបូររបស់ពួកគេ តាមគ្រួសារដូនតារបស់ពួកគេដែរ។ 39 ចាប់ពីអាយុសាមសិបឆ្នាំឡើងទៅរហូតដល់អាយុហាសិបឆ្នាំ គឺមនុស្សគ្រប់គ្នាដែលចូលរួមបម្រើនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ។ 40 ប្រុសៗទាំងអស់ដែលរាប់បានតាមអំបូររបស់ពួកគេ និងតាមគ្រួសារដូនតារបស់ពួកគេ មានចំនួន ២, ៦៣០នាក់។ 41 លោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ុនបានរាប់អំបូរនៃពូជពង្សរបស់លោកគើសូន ដែលអាចបម្រើនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ។ ធ្វើបែបនេះ ពួកគេបានស្តាប់បង្គាប់តាមអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ដល់ពួកគេឲ្យធ្វើតាមរយៈលោកម៉ូសេ។ 42 ពូជពង្សរបស់លោកម្រ៉ារីត្រូវបានរាប់តាមអំបូរ និងតាមគ្រួសារដូនតារបស់ពួកគេដែរ។ 43 ចាប់ពីអាយុសាមសិបឆ្នាំ រហូតដល់ហាសិបឆ្នាំ មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលអាចចូលរួមបម្រើនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ។ 44 ប្រុសៗទាំងអស់ដែលរាប់បានតាមអំបូរ និងតាមគ្រួសារដូនតារបស់ពួកគេមានចំនួន ៣, ២០០ នាក់។ 45 លោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ុនបានរាប់បុរសទាំងអស់នេះ នៅក្នុងពូជពង្សរបស់ម្រ៉ារី។ ធ្វើបែបនេះ ពួកគេបានស្តាប់បង្គាប់តាមអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ដល់ពួកគេឲ្យធ្វើតាមរយៈលោកម៉ូសេ។ 46 ដូច្នេះ លោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ុន ព្រមទាំងអ្នកដឹកនាំរបស់អ៊ីស្រាអែលបានរាប់ពួកគេលេវីទាំងអស់តាមអំបូរ នៅក្នុងគ្រួសារនៃដូនតារបស់ពួកគេ។ 47 ចាប់ពីអាយុសាមសិបឆ្នាំដល់ហាសិបឆ្នាំ។ ពួកគេរាប់មនុស្សគ្រប់គ្នាដែលអាចធ្វើការនៅក្នុងព្រះពន្លាបាន និងអ្នកដែលអាចសែង និងមើលថែសម្ភារនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំដែរ។ 48 ពួកគេរាប់បានប្រុសៗចំនួន ៨, ៥៨០នាក់។ 49 លោកម៉ូសេបានរាប់មនុស្សម្នាក់ៗ ហើយបន្តរាប់តាមប្រភេទនៃការងារដែលតែងតាំងឲ្យពួកគេធ្វើតាមបង្គាប់របស់ព្រះអម្ចាស់។ គាត់បានរាប់មនុស្សម្នាក់ៗតាមប្រភេទនៃទំនួលខុសត្រូវដែលពួកគេអាចទទួលបាន។ ធ្វើបែបនេះ ពួកគេបានស្តាប់បង្គាប់តាមអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ឲ្យពួកគេធ្វើតាមរយៈលោកម៉ូសេ។
1 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 2 «ចូរបង្គាប់ដល់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលឲ្យបណ្តេញអ្នកណាដែលមានជំងឺឃ្លង់ និងអ្នកដែលមានជំងឺកាមរោគ ព្រមទាំងអ្នកដែលមិនស្អាតដោយសារប៉ះជាមួយសាកសពចេញពីជំរំ។ 3 មិនថាប្រុស ឬស្រីទេ អ្នកត្រូវបណ្តេញពួកគេចេញពីជំរំ។ ពួកគេមិនត្រូវធ្វើឲ្យជំរំមិនស្អាតឡើយ ព្រោះយើងរស់នៅក្នុងជំរំនោះ»។ 4 ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលក៏ធ្វើដូច្នោះ។ ពួកគេបានបណ្តេញអ្នកទាំងនោះចេញពីជំរំ ដូចព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ដល់លោកម៉ូសេ។ ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបានស្តាប់បង្គាប់ព្រះអម្ចាស់។ 5 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេម្តងទៀត។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 6 «ចូរប្រាប់ដល់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ នៅពេលមនុស្សប្រុស ឬស្រ្តីណាប្រព្រឹត្តបាប ដូចជាប្រជាជនធ្វើដល់គ្នាទៅវិញទៅមក ហើយមិនស្មោះត្រង់ជាមួយយើង អ្នកនោះមានកំហុសហើយ។ 7 នៅពេលពួកគេសារភាពបាប ដែលខ្លួនបានធ្វើនោះ។ អ្នកនោះត្រូវបង់ថ្លៃនៃអំពើបាបរបស់គាត់ ដោយបូកជាមួយតម្លៃមួយជាប្រាំបន្ថែម។ អ្នកនោះត្រូវប្រគល់ការនេះទៅអ្នកដែលគាត់បានធ្វើខុស។ 8 ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើ អ្នកនោះមិនមានញាតិជិតស្និទដើម្បីទទួលសំណងទេ គាត់ត្រូវបង់ថ្លៃសម្រាប់កំហុសរបស់គាត់មកឲ្យយើង តាមរយៈបូជាចារ្យ ជាមួយនឹងចៀមឈ្មោលមួយ ទុកជាថ្លៃលោះបានគាត់។ 9 តង្វាយរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ អ្វីដែលត្រូវញែកដោយឡែក ហើយត្រូវនាំទៅជូនបូជាចារ្យ ដោយប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលផ្ទាល់នោះ នឹងត្រូវជាកម្មសិទ្ធិរបស់គាត់។ 10 តង្វាយរបស់មនុស្សគ្រប់រូបនឹងត្រូវជារបស់បូជាចារ្យ ប្រសិនបើ អ្នកណាម្នាក់ថ្វាយអ្វីមួយទៅឲ្យបូជាចារ្យ វានឹងក្លាយជាកម្មសិទ្ធិរបស់គាត់»។ 11 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេម្តងទៀត។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 12 «ចូរប្រាប់ដល់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ប្រាប់ពួកគេថា៖ «ឧបមាថា ប្រពន្ធរបស់បុរសម្នាក់បានបែរចេញពីគាត់ ហើយធ្វើបាបទាស់នឹងប្តីរបស់នាង។ 13 ហើយ ឧបមាថា មានបុរសម្នាក់ទៀតមកគេងជាមួយនាង។ នៅក្នុងករណីនេះ នាងបានប្រព្រឹត្តអំពើសៅហ្មងហើយ។ ទោះបីជាប្តីរបស់នាងមិនបានឃើញ ឬមិនដឹងក៏ដោយ ឬទោះបើគ្មាននរណាចាប់បាននៅអំពើ និងគ្មាននរណាធ្វើបន្ទាល់ទាស់នាងក៏ដោយ។ 14 លើសពីនេះ វិញ្ញាណនៃការប្រច័ណ្ឌអាចកើតមាននៅក្នុងប្តីរបស់នាងដែលប្រពន្ធបានប្រព្រឹត្តអំពើសៅហ្មង។ ប៉ុន្តែ វិញ្ញាណនៃការប្រច័ណ្ឌអាចកើតឡើងដោយមិនត្រឹមត្រូវទៅលើបុរសម្នាក់ នៅពេលប្រពន្ធរបស់គាត់មិនបានប្រព្រឹត្តអំពើសៅហ្មងក្តី។ 15 នៅក្នុងករណីនេះ បុរសអាចនាំប្រពន្ធរបស់ខ្លួនទៅរកបូជាចារ្យ។ ប្តីត្រូវបានតង្វាយច្រូចសម្រាប់នាង។ គាត់ត្រូវនាំយកម្សៅបីគីឡូក្រាម ជាតង្វាយសម្រាប់នាងទៅជាមួយផង។ គាត់មិនត្រូវចាក់ប្រេង ឬគ្រឿងក្រអូបនៅលើវាឡើយ ព្រោះជាតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិនៃការប្រច័ណ្ឌ និងតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិសម្រាប់រម្លឹកពីបាប។ 16 បូជាចារ្យត្រូវនាំនាងមកជិត ហើយឲ្យនាងឈរនៅចំពោះព្រះអម្ចាស់។ 17 បូជាចារ្យត្រូវយកថូដែលមានទឹកបរិសុទ្ធ ហើយយកធូលីពីដែលនៅក្នុងព្រះពន្លាមក។ គាត់ត្រូវដាក់ដីនោះទៅក្នុងទឹក។ 18 បូជាចារ្យត្រូវឲ្យនាងនៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ ហើយគាត់ត្រូវស្រាយចំណងសក់នៅលើក្បាលរបស់នាង។ គាត់ត្រូវដាក់ដៃរបស់នាងទៅលើតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិនៃការរម្លឹក គឺជាតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិនៃការសង្ស័យ។ បូជាចារ្យត្រូវកាន់ទឹកដែលល្វីងនៅក្នុងដៃរបស់គាត់ដែលអាចនាំបណ្តាសា។ 19 បូជាចារ្យត្រូវឲ្យស្ត្រីនោះស្បថ ហើយត្រូវនិយាយទៅនាងថា៖ «ប្រសិនបើ បើនាងគ្មានទំនាក់ទំនងផ្លូវភេទជាមួយបុរសណាទេ ហើយប្រសិនបើ នាងមិនបានដើរផ្លូវខុស ហើយប្រព្រឹត្តអំពើមិនស្អាតស្អំទេ ដូច្នេះ នាងមានសេរីភាពពីទឹកល្វីងនេះ ដែលអាចនាំបណ្តាសាដល់នាងហើយ។ 20 ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើ នាងនៅក្រោមអំណាចរបស់ប្តី ហើយប្រសិនបើ នាងបានប្រព្រឹត្តអំពើសៅហ្មង ហើយប្រសិនបើ នាងបានដេកជាមួយបុរសផ្សេង 21 ដូច្នេះ (បូជាចារ្យត្រូវឲ្យនាងស្បថ ហើយអាចនាំបណ្តាសាដល់នាង ហើយបន្ទាប់មក គាត់ត្រូវបន្តនិយាយជាមួយនាងទៀត) ព្រះអម្ចាស់នឹងធ្វើឲ្យនាងទទួលបណ្តាសា ហើយនឹងបង្ហាញដល់ប្រជាជនរបស់នាងបានដឹង។ ការនេះនឹងកើតឡើង ប្រសិនបើ ព្រះអម្ចាស់នឹងធ្វើឲ្យនាងក្លាយទៅជាស្ត្រីអារ និងធ្វើឲ្យនាងប៉ោងពោះ ហើយប្រជាជនយកឈ្មោះនាងទៅដាក់បណ្ដាសាគ្នា។ 22 ទឹកនេះដែលនឹងនាំបណ្តាសានឹងចូលទៅក្នុងពោះរបស់នាង ធ្វើឲ្យពោះនាងប៉ោងឡើង ហើយភ្លៅនាងរលួយ!»។ ហើយស្ត្រីនោះត្រូវឆ្លើយថា៖ ចាស៎! សូមឲ្យការនោះបានកើតឡើងចុះ ប្រសិនបើ ខ្ញុំបានធ្វើខុសមែន។ 23 បូជាចារ្យត្រូវសរសេរបណ្តាសាទាំងនេះនៅលើក្រាំមួយ ហើយបន្ទាប់មក គាត់ត្រូវលាងសម្អាតបណ្តាសាដែលបានសរសេរដោយទឹកល្វីងនោះ។ 24 បូជាចារ្យត្រូវធ្វើទឹកល្វីងដែលនាំបណ្តាសាឲ្យស្រ្តីផឹក។ ទឹកដែលនាំបណ្តាសានឹងចូលទៅក្នុងនាង ហើយត្រឡប់ទៅជាល្វីង។ 25 បូជាចារ្យត្រូវយកតង្វាយធញ្ញជាតិជាតង្វាយនៃការប្រច័ណ្ឌចេញពីដៃរបស់ស្រ្តីនោះ។ គាត់ត្រូវលើកតង្វាយធញ្ញជាតិឡើងនៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ ហើយយកវាមកកន្លែងថ្វាយតង្វាយ។ 26 បូជាចារ្យត្រូវយកតង្វាយធញ្ញជាតិមួយក្ដាប់ តំណាងឲ្យតង្វាយនោះ ហើយដុតវានៅលើកន្លែងថ្វាយតង្វាយ។ បន្ទាប់មក គាត់ត្រូវប្រគល់ទឹកល្វីងឲ្យស្រ្តីនោះផឹក។ 27 នៅពេលគាត់ប្រគល់ទឹកឲ្យនាងផឹក ហើយប្រសិនបើ នាងសៅហ្មងដោយសារនាងបានធ្វើបាបទាស់នឹងប្តីរបស់នាង នោះដែកដែលនាំបណ្តាសានឹងចូលទៅក្នុងនាង នឹងត្រឡប់ទៅជាល្វីង។ ស្ត្រីនោះនឹងត្រូវបណ្ដាសា ហើយប្រជាជននឹងយកឈ្មោះនាងទៅដាក់បណ្ដាសាគ្នា។ 28 ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើ នាងមិនបានប្រព្រឹត្តអំពើសៅហ្មងទេ ហើយប្រសិនបើ នាងជាមនុស្សស្តាតស្អំ ដូច្នេះ នាងនឹងបានរួចខ្លួន។ ហើយនាងនឹងមានកូនចៅបាន។ 29 នេះគឺជាច្បាប់នៃការប្រច័ណ្ឌ។ វាគឺជាច្បាប់សម្រាប់ស្ត្រីដែលវង្វេងពីប្តីរបស់នាង ហើយបានប្រព្រឹត្តអំពើសៅហ្មង។ 30 វាគឺជាច្បាប់សម្រាប់បុរសដែលមានវិញ្ញាណនៃការប្រច័ណ្ឌ ពេលគាត់ប្រច័ណ្ឌជាមួយប្រពន្ធរបស់គាត់។ គាត់ត្រូវនាំស្រ្តីនោះមកចំពោះព្រះអម្ចាស់ ហើយបូជាចារ្យត្រូវធ្វើតាមសេចក្តីដែលបានរៀបរាប់នៅក្នុងច្បាប់នៃការប្រច័ណ្ឌនេះគ្រប់យ៉ាង។ 31 បុរសនឹងមានសេរីភាពពីកំហុសដោយសារនាំប្រពន្ធរបស់គាត់មកកាន់បូជាចារ្យ។ ស្រី្តត្រូវត្រូវទទួលកំហុសដែលនាងបានធ្វើ»។
1 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 2 «ចូរប្រកាសដល់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល។ ចូរប្រាប់ដល់ពួកគេថា៖ «ពេលបុរស ឬស្រ្តីណាម្នាក់បានញែកខ្លួនឯងសម្រាប់ព្រះអម្ចាស់ដោយសម្បថពិសេសជាអ្នកណាសារីត គាត់ត្រូវញែកខ្លួនឯងចេញពីស្រាទំពាំងបាយជូរ ហើយនឹងគ្រឿងស្រវឹង។ 3 គាត់មិនត្រូវផឹកទឹកទំពាំងបាយជូរ ឬហូបទំពាំងបាយជូរស្រស់ ឬទំពាំងបាយជូរក្រៀមក្តី។ 4 ក្នុងពេលដែលគាត់ញែកខ្លួនដល់យើង គាត់មិនត្រូវហូបអ្វីដែលធ្វើឡើងពីទំពាំងបាយជូរឡើយ បូករួមទាំងគ្រាប់ ឬសំបកវាដែរ។ 5 នៅក្នុងអំឡុងពេលដែលគាត់ស្ថិតនៅក្នុងសម្បថនៃការញែកខ្លួនថ្វាយព្រះ មិនត្រូវឲ្យគាត់ប្រើកំបិតកោរក្បាលរបស់គាត់ឡើយ រហូតដល់ថ្វៃកំណត់នៃការញែកខ្លួនដោយឡែកថ្វាយព្រះអម្ចាស់បានសម្រេច។ គាត់ត្រូវញែកខ្លួនដោយឡែកថ្វាយព្រះអម្ចាស់។ គាត់ត្រូវអនុញ្ញាឲ្យសក់គាត់នៅវែងនៅលើក្បាលរបស់គាត់។ 6 នៅក្នុងអំឡុងពេលដែលញែកខ្លួនថ្វាយព្រះអម្ចាស់ គាត់មិនត្រូវចូលទៅជិតមនុស្សស្លាប់ឡើយ។ 7 គាត់មិនត្រូវធ្វើឲ្យខ្លួនគាត់មិនស្អាតឡើយ ទោះបីជាសាកសពរបស់ឪពុក ម្តាយ បងប្អូនប្រុសស្រីរបស់គាត់ ស្លាប់ក្តី។ នេះដោយសារគាត់បានញែកខ្លួនគាត់ដោយឡែកថ្វាយព្រះជាម្ចាស់ មនុស្សគ្រប់គ្នាអាចស្គាល់គាត់ដោយសារគាត់មានសក់វែង។ 8 ក្នុងអំឡុងពេលដែលគាត់ញែកដោយឡែកថ្វាយព្រះអម្ចាស់ គាត់ត្រូវបរិសុទ្ធ ថ្វាយព្រះអម្ចាស់។ 9 ប្រសិនបើ នរណាម្នាក់ស្លាប់ភ្លាមៗនៅក្បែរគាត់ ហើយធ្វើឲ្យក្បាលរបស់គាត់សៅហ្មង នោះត្រូវឲ្យគាត់កោរសក់របស់គាត់នៅថ្ងៃនោះដើម្បីធ្វើឲ្យគាត់បរិសុទ្ធ ត្រូវកោរសក់របស់គាត់នៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ។ 10 នៅថ្ងៃទីប្រាំបី គាត់ត្រូវយកសត្វព្រាបពីរ ឬលលកជំទើរពីរទៅឲ្យបូជាចារ្យនៅត្រង់ច្រកចូលត្រសាលប្រជុំ។ 11 បូជាចារ្យត្រូវថ្វាយសត្វមួយ ទុកជាតង្វាយលោះបាប ហើយសត្វមួយទៀតថ្វាយជាតង្វាយដុត។ តង្វាយទាំងនេះជាតង្វាយលោះបាបសម្រាប់គាត់ ដោយសារគាត់បានធ្វើបាបដោយព្រោះគាត់នៅជិតសាកសព។ គាត់ត្រូវញែកសក់របស់គាត់ម្តងទៀតនៅថ្ងៃនោះ។ 12 គាត់ត្រូវញែកខ្លួនគាត់ថ្វាយព្រះអម្ចាស់ សម្រាប់ថ្ងៃនៃការញែកជាបរិសុទ្ធរបស់គាត់។ គាត់ត្រូវនាំចៀមអាយុមួយឆ្នាំ ទុកជាតង្វាយលើកលែងទោស។ នៅថ្ងៃមុនពេល គាត់ធ្វើឲ្យខ្លួនគាត់សៅហ្មងមិនបាច់រាប់ទេ ដោយសារការដែលគាត់បានញែកដោយឡែកនោះត្រូវបានសៅហ្មងហើយ។ 13 នេះគឺជាច្បាប់សម្រាប់អ្នកណាសារីត ដ្បិត នៅពេលដែលគាត់បានញែកដោយឡែកនោះបានសម្រេចហើយ។ 14 គេត្រូវនាំគាត់ទៅឯច្រកចូលត្រសាលប្រជុំ។ គាត់ត្រូវនាំយកតង្វាយរបស់គាត់មកថ្វាយព្រះអម្ចាស់។ គាត់ត្រូវថ្វាយចៀមឈ្មោលអាយុមួយឆ្នាំដែលល្អឥតខ្ចោះមួយជាតង្វាយដុត។ គាត់ត្រូវនាំយកចៀមញីមួយអាយុមួយឆ្នាំដែលល្អឥតខ្ចោះមកថ្វាយជាតង្វាយលោះបាប។ គាត់ត្រូវនាំយកចៀមឈ្មោលដែលល្អឥតខ្ចោះមួយមកថ្វាយជាតង្វាយមេត្រី។ 15 គាត់ត្រូវនាំយកនំប៉័ងមួយល្អីជានំប៉័ងឥតមេ នំធ្វើពីម្សៅយ៉ាងម៉ដ្តលាយជាមួយប្រេង នំឥតមេប្រោះដោយប្រេង ព្រមទាំងតង្វាយធញ្ញជាតិ និងតង្វាយច្រួចមកជាមួយផង។ 16 បូជាចារ្យត្រូវនាំពួកគេមកចំពោះព្រះអម្ចាស់។ គាត់ត្រូវថ្វាយតង្វាយលោះបាប និងតង្វាយដុតរបស់គាត់។ 17 ជាមួយនឹងនំប៉័ងឥតមេមួយល្អី គាត់ត្រូវយកចៀមឈ្មោលទុកជាយញ្ញបូជា ជាតង្វាយមេត្រីថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់។ បូជាចារ្យត្រូវនាំទាំងតង្វាយធញ្ញជាតិ និងតង្វាយច្រូចផងដែរ។ 18 អ្នកណាសារីតត្រូវកោរសក់របស់គាត់ដែលបានញែកជាបរិសុទ្ធថ្វាយព្រះជាម្ចាស់នៅត្រង់ច្រកចូលត្រសាលប្រជុំ។ គាត់ត្រូវយកសក់របស់គាត់ ហើយដុតវាដោយភ្លើងដែលនៅក្រោមយញ្ញបូជាតង្វាយមេត្រី។ 19 បូជាចារ្យត្រូវយកស្មាររបស់ចៀមទៅស្ងោរ និងដុំនំប៉័ងឥតមេមួយដុំចេញពីកន្រ្ទក់ និងនំឥតមេមួយដុំដែរ។ គាត់ត្រូវយកនំទាំងនោះទៅលើដៃរបស់អ្នកណាសារីត បន្ទាប់ពី គាត់បានកោរសក់របស់គាត់ ដែលបានញែកចេញជាបរិសុទ្ធហើយ។ 20 បូជាចារ្យត្រូវគ្រវីនំទាំងនោះទុកជាតង្វាយនៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ ជាចំណែកបរិសុទ្ធសម្រាប់បូជាចារ្យ ជាមួយនឹងសាច់ទ្រូងដែលបានគ្រវី និងសាច់ភ្លៅដែលបាននាំយកមកសម្រាប់បូជាចារ្យ។ បន្ទាប់មក អ្នកណាសារីនអាចផឹកស្រាបាន។ 21 នេះគឺជាច្បាប់សម្រាប់អ្នកណាសារីតជាអ្នកដែលបានស្បថនឹងថ្វាយតង្វាយរបស់គាត់ដល់ព្រះអម្ចាស់ សម្រាប់ញែកខ្លួនរបស់គាត់ជាបរិសុទ្ធ។ អ្វីៗផ្សេងទៀត ដែលគាត់អាចតង្វាយ គាត់ត្រូវធ្វើតាមពាក្យដែលគាត់បានស្បថ ដើម្បីធ្វើតាមច្បាប់សម្រាប់អ្នកណាសារីតនោះ»។ 22 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេម្តងទៀត។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 23 «ចូរប្រាប់លោកអ៊ើរ៉ុន និងកូនប្រុសៗ របស់លោកថា៖ «អ្នកត្រូវនិយាយទៅកាន់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបែបនេះ។ អ្នកត្រូវនិយាយទៅពួកគេថា៖ 24 «សូមព្រះអម្ចាស់ប្រទានពរអ្នក ហើយការពារអ្នក។ 25 សូមព្រះអម្ចាស់បែរព្រះភក្ត្ររបស់ព្រះអង្គភ្លឺមកលើអ្នក និងផ្តល់ព្រះគុណដល់អ្នក។ 26 សូមព្រះអម្ចាស់ទតមកលើអ្នកដោយព្រះគុណ និងប្រទានសន្តិភាពដល់អ្នក»។ 27 នេះគឺជារបៀបដែលពួកគេត្រូវប្រកាសនាមរបស់យើងដល់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល។ ដូច្នេះ យើងនឹងប្រទានពរដល់ពួកគេ»។
1 នៅថ្ងៃដែលលោកម៉ូសេបានសង់ព្រះពន្លារួចរាល់ហើយ លោកបានលាបប្រេងលើវា ហើយបានញែកវាដោយឡែកថ្វាយព្រះអម្ចាស់ ជាមួយនឹងគ្រឿងបរិក្ខារផ្សេងៗទៀត។ លោកត្រូវធ្វើដូចគ្នាជាមួយនឹងកន្លែងថ្វាយតង្វាយ និងគ្រឿងបរិក្ខារបស់វាទាំងអស់ដែរ។ លោកត្រូវលាបប្រេងលើរបស់ទាំងនោះ ហើយត្រូវញែករបស់ទាំងនោះថ្វាយព្រះអម្ចាស់។ 2 នៅថ្ងៃនោះ អ្នកដឹកនាំរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ពួកមេលើគ្រួសារដូនតារបស់ពួកគេ បានថ្វាយយញ្ញបូជា។ បុរសទាំងនេះគឺជាដឹកនាំកុលសម្ព័ន្ធរបស់ខ្លួន។ ពួកគេមើលការខុសត្រូវក្នុងការរាប់ពួកប្រុសៗ។ 3 ពួកគបាននាំតង្វាយរបស់ពួកគេមកចំពោះព្រះអម្ចាស់។ ពួកគបាននាំរទេះមានដំបូលប្រាំមួយ និងគោដប់ពីរ។ ពួកគេបាននាំយករទេះមួយសម្រាប់អ្នកដឹកនាំពីរនាក់ ហើយអ្នកដឹកនាំម្នាក់ៗថ្វាយគោមួយ។ ពួកគេនាំយកតង្វាយទាំងនេះមកថ្វាយនៅមុខព្រះពន្លា។ 4 បន្ទាប់មក ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ «ចូរទទួលតង្វាយពីពួកគេ ហើយប្រើតង្វាយនោះសម្រាប់ការងារនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ។ 5 ចូរឲ្យតង្វាយនោះទៅពួកលេវី ទៅពួកគេម្នាក់ៗ តាមការងាររបស់ពួកគេ»។ 6 លោកម៉ូសេបានយករទេះ និងគោ ហើយលោកបានប្រគល់ទៅឲ្យពួកលេវី។ 7 លោកបានប្រគល់រទេះពីរ និងគោបួនទៅកូនចៅរបស់លោកគើសុន តាមត្រូវការងាររបស់ពួកគេ។ 8 លោកបានប្រគល់រទេះបួន និងគោប្រាំបីដល់កូនចៅរបស់លោកចៅម្រ៉ារី នៅក្រោមការមើលខុសត្រូវរបស់លោកអ៊ីថាម៉ារ ជាកូនប្រុសរបស់បូជាចារ្យអើរ៉ុន។ លោកបានធ្វើបែបនេះ ដោយសារ នោះជាតម្រូវការការងាររបស់ពួកគេ។ 9 ប៉ុន្តែ លោកមិនបានប្រគល់របស់ទាំងនោះទៅកូនចៅរបស់លោកកេហាត់ទេ ដោយសារពួកគេមិនបានធ្វើការទាក់ទងនឹងរបស់ទាំងនេះ ដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ព្រះអម្ចាស់ ព្រោះពួកគេសែងនៅលើស្មារបស់ពួកគេ។ 10 អ្នកដឹកនាំបានថ្វាយសម្ភាររបស់ពួកគេសម្រាប់ការឧទ្ទិសកន្លែងថ្វាយតង្វាយនៅថ្ងៃដែលលោកម៉ូសេបានលាបប្រេងនៅលើកន្លែងថ្វាយតង្វាយនោះ។ អ្នកដឹកនាំបានថ្វាយយញ្ញបូជានៅខាងមុខកន្លែងថ្វាយតង្វាយនោះ។ 11 ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ «អ្នកដឹកនាំម្នាក់ៗត្រូវថ្វាយយញ្ញបូជារបស់ខ្លួនសម្រាប់ការឧទិ្ទសកន្លែងថ្វាយតង្វាយនោះ»។ 12 នៅថ្ងៃទីមួយ លោកណាសូន ដែលជាកូនប្រុសរបស់លោកអមីណាដាប់ មកពីកុលសម្ព័ន្ធយូដាបានថ្វាយយញ្ញបូជារបស់លោក។ 13 យញ្ញបូជារបស់លោកមានថាសប្រាក់មួយ ទម្ងន់មួយរយសាមសិបសេកែល ចានគោមប្រាក់មួយ ទម្ងន់ចិតសិបសេកែល តាមទម្ងន់ដែលប្រើក្នុងទីបរិសុទ្ធមកថ្វាយ។ ទាំងពីរដាក់ពេញដោយម្សៅយ៉ាងម៉ដ្ត លាយជាមួយប្រេងសម្រាប់ជាតង្វាយធញ្ញជាតិ។ 14 លោកបានប្រគល់ចានមាសដែលមានទម្ងន់ដប់សេកែលដាក់ពេញដោយកំញាន។ 15 លោកបានថ្វាយគោស្ទាវមួយ ចៀមឈ្មោលមួយ និងកូនចៀមអាយុមួយឆ្នាំមួយទុកជាតង្វាយដុត។ 16 លោកត្រូវថ្វាយពពែឈ្មោលទុកជាតង្វាយលោះបាប។ លោកថ្វាយគោពីរ ចៀមឈ្មោលប្រាំ និងពពែឈ្មោលប្រាំ ព្រមទាំងកូនចៀមឈ្មោលប្រាំ ដែលមានអាយុមួយឆ្នាំ ទុកជាយញ្ញបូជាសម្រាប់តង្វាយមេត្រី។ 17 នេះគឺជាតង្វាយរបស់លោកណាសូន ដែលជាកូនប្រុសរបស់លោកអមីណាដាប់។ 18 នៅថ្ងៃទីពីរ លោកនេថានេល ដែលជាកូនរបស់លោកស៊ូហារ ត្រូវជាមេដឹកនាំមកពីកុលសម្ព័ន្ធអ៊ីសាខារ បាននាំយកយញ្ញបូជារបស់គាត់មកថ្វាយ។ 19 យញ្ញបូជារបស់គាត់មានថាសប្រាក់មួយ ទម្ងន់មួយរយសាមសិបសេកែល ចានគោមប្រាក់មួយ ទម្ងន់ចិតសិបសេកែល តាមទម្ងន់ដែលប្រើក្នុងទីបរិសុទ្ធមកថ្វាយ។ ទាំងពីរដាក់ពេញដោយម្សៅយ៉ាងម៉ដ្ត លាយជាមួយប្រេងសម្រាប់ជាតង្វាយធញ្ញជាតិ។ 20 លោកក៏បានប្រគល់ចានមាសដែលមានទម្ងន់ដប់សេកែលដាក់ពេញដោយកំញាន។ 21 លោកបានថ្វាយគោស្ទាវមួយ ចៀមឈ្មោលមួយ និងកូនចៀមអាយុមួយឆ្នាំមួយទុកជាតង្វាយដុត។ 22 លោកត្រូវថ្វាយពពែឈ្មោលទុកជាតង្វាយ លោះ បាប។ 23 លោកថ្វាយគោពីរ ចៀមឈ្មោលប្រាំ និងពពែឈ្មោលប្រាំ ព្រមទាំងកូនចៀមឈ្មោលប្រាំ ដែលមានអាយុមួយឆ្នាំ ទុកជាយញ្ញបូជាសម្រាប់តង្វាយមេត្រី។ នេះគឺជាយញ្ញបូជារបស់លោកលោកនេថានេល ដែលជាកូនរបស់លោកស៊ូហារ។ 24 នៅថ្ងៃទីបី លោកអេលាប ដែលជាកូនប្រុសរបស់លោកហេឡូន ត្រូវជាមេដឹកនាំរបស់កូនចៅលោកសាប់យូឡូនបានថ្វាយតង្វាយរបស់គាត់។ 25 យញ្ញបូជារបស់គាត់មាន ថាសប្រាក់មួយ ទម្ងន់១៣០សេកែល និងចានគោមប្រាក់មួយ ទម្ងន់ចិតសិបសេកែល តាមទម្ងន់ដែលប្រើក្នុងទីបរិសុទ្ធមកថ្វាយ។ ទាំងពីរដាក់ពេញដោយម្សៅយ៉ាងម៉ដ្ត លាយជាមួយប្រេងសម្រាប់ជាតង្វាយធញ្ញជាតិ។ 26 គាត់ក៏បានប្រគល់ចានមាសដែលមានទម្ងន់ដប់សេកែលដាក់ពេញដោយកំញានផងដែរ។ 27 លោកនាំយកគោឈ្មោលមួយ ចៀមឈ្មោលមួយ និងកូនចៀមឈ្មោលអាយុមួយឆ្នាំមួយមកថ្វាយជាតង្វាយដុត។ 28 លោកបាននាំយកពពែឈ្មោលមួយមកថ្វាយទុកជាតង្វាយលោះបាប។ 29 លោកនាំយកគោពីរ ចៀមឈ្មោលប្រាំ ពពែកឈ្មោលប្រាំ និងកូនចៀមឈ្មោលប្រាំដែលមានអាយុមួយឆ្នាំ ទុកជាយញ្ញបូជាសម្រាប់ជាតង្វាយមេត្រី។ នេះគឺជាយញ្ញបូជារបស់លោកអេលាប ដែលជាកូនប្រុសរបស់លោកហេឡូន។ 30 នៅថ្ងៃទីបួន លោកអេលីស៊ើរ ជាកូនរបស់លោកសេដេអ៊ើរ ជាមេដឹកនាំរបស់កូនចៅលោករូបេន បានថ្វាយយញ្ញបូជារបស់ លោក។ 31 យញ្ញបូជារបស់ លោកមានថាសប្រាក់មួយទម្ងន់១៣០សេកែល និងចានគោមប្រាក់មួយទម្ងន់ចិតសិបសេកែល តាមទម្ងន់ដែលប្រើក្នុងទីបរិសុទ្ធមកថ្វាយ។ ទាំងពីរដាក់ពេញដោយម្សៅយ៉ាងម៉ដ្ត លាយជាមួយប្រេងសម្រាប់ជាតង្វាយធញ្ញជាតិ។ 32 លោកក៏បានប្រគល់ចានមាសដែលមានទម្ងន់ដប់សេកែល ដាក់ពេញដោយកំញានផងដែរ។ 33 លោកនាំយកគោឈ្មោលមួយ ចៀមឈ្មោលមួយ និងកូនចៀមឈ្មោលអាយុមួយឆ្នាំមួយមកថ្វាយជាតង្វាយដុត។ 34 លោកបាននាំយកពពែឈ្មោលមួយមកថ្វាយទុកជាតង្វាយលោះបាប។ 35 លោកនាំយកគោពីរ ចៀមឈ្មោលប្រាំ ពពែឈ្មោលប្រាំ និងកូនចៀមឈ្មោលប្រាំដែលមានអាយុមួយឆ្នាំ ទុកជាយញ្ញបូជាសម្រាប់ជាតង្វាយមេត្រី។ នេះគឺជាយញ្ញបូជារបស់លោកអេលីស៊ើរ ជាកូនរបស់លោកសេដេអ៊ើរ។ 36 នៅថ្ងៃទីប្រាំ លោកស្លូមាល ដែលជាកូនរបស់លោកស៊ូរីសាដាយ ត្រូវជាមេដឹកនាំរបស់កូនចៅលោកស៊ីម្មាន បានថ្វាយយញ្ញបូជារបស់លោក។ 37 យញ្ញបូជារបស់ លោកមាន ថាសប្រាក់មួយទម្ងន់១៣០សេកែល និងចានគោមប្រាក់មួយទម្ងន់ចិតសិបសេកែល តាមទម្ងន់ដែលប្រើក្នុងទីបរិសុទ្ធមកថ្វាយ។ ទាំងពីរដាក់ពេញដោយម្សៅយ៉ាងម៉ដ្ត លាយជាមួយប្រេងសម្រាប់ជាតង្វាយធញ្ញជាតិ។ 38 លោកក៏បានប្រគល់ចានមាសដែលមានទម្ងន់ដប់សេកែល ដាក់ពេញដោយកំញានផងដែរ។ 39 លោកនាំយកគោឈ្មោលមួយ ចៀមឈ្មោលមួយ និងកូនចៀមឈ្មោលអាយុមួយឆ្នាំមួយមកថ្វាយជាតង្វាយដុត។ 40 លោកបាននាំយកពពែឈ្មោលមួយមកថ្វាយទុកជាតង្វាយលោះបាប។ 41 លោកនាំយកគោពីរ ចៀមឈ្មោលប្រាំ ពពែឈ្មោលប្រាំ និងកូនចៀមឈ្មោលប្រាំដែលមានអាយុមួយឆ្នាំ ទុកជាយញ្ញបូជាសម្រាប់ជាតង្វាយមេត្រី។ នេះជាយញ្ញបូជារបស់លោកស្លូមាល ដែលជាកូនរបស់លោកស៊ូរីសាដាយ។ 42 នៅថ្ងៃទីប្រាំមួយ លោកអេលាសាប់ ដែលជាកូនរបស់លោកដេហ៊ូអែល ត្រូវជាមេដឹកនាំរបស់កូនលោកចៅកាដ។ 43 យញ្ញបូជារបស់គាត់មានថាសប្រាក់មួយទម្ងន់១៣០សេកែល និងចានគោមប្រាក់មួយទម្ងន់ចិតសិបសេកែល តាមទម្ងន់ដែលប្រើក្នុងទីបរិសុទ្ធមកថ្វាយ។ ទាំងពីរដាក់ពេញដោយម្សៅយ៉ាងម៉ដ្ត លាយជាមួយប្រេងសម្រាប់ជាតង្វាយធញ្ញជាតិ។ 44 លោកក៏បានប្រគល់ចានមាសដែលមានទម្ងន់ដប់សេកែល ដាក់ពេញដោយកំញានផងដែរ។ 45 លោកនាំយកគោឈ្មោលមួយ ចៀមឈ្មោលមួយ និងកូនចៀមឈ្មោលអាយុមួយឆ្នាំមួយមកថ្វាយជាតង្វាយដុត។ 46 លោកបាននាំយកពពែឈ្មោលមួយមកថ្វាយទុកជាតង្វាយលោះបាប។ 47 លោកនាំយកគោពីរ ចៀមឈ្មោលប្រាំ ពពែឈ្មោលប្រាំ និងកូនចៀមឈ្មោលប្រាំដែលមានអាយុមួយឆ្នាំ ទុកជាយញ្ញបូជាសម្រាប់ជាតង្វាយមេត្រី។ នេះគឺជាយញ្ញបូជារបស់លោកអេលាសាប់ ដែលជាកូនរបស់លោកដេហ៊ូអែល។ 48 នៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ លោកអេលីសាម៉ា ដែលជាកូនរបស់លោកអាំមីហ៊ូដ ត្រូវជាមេដឹកនាំរបស់កូនចៅអេប្រាអ៊ីមបានថ្វាយយញ្ញបូជារបស់លោក។ 49 យញ្ញបូជារបស់ លោកមានថាសប្រាក់មួយទម្ងន់១៣០សេកែល និងចានគោមប្រាក់មួយទម្ងន់ចិតសិបសេកែល តាមទម្ងន់ដែលប្រើក្នុងទីបរិសុទ្ធមកថ្វាយ។ ទាំងពីរដាក់ពេញដោយម្សៅយ៉ាងម៉ដ្ត លាយជាមួយប្រេងសម្រាប់ជាតង្វាយធញ្ញជាតិ។ 50 លោកក៏បានប្រគល់ចានមាសដែលមានទម្ងន់ដប់សេកែល ដាក់ពេញដោយកំញានផងដែរ។ 51 លោកនាំយកគោឈ្មោលមួយ ចៀមឈ្មោលមួយ និងកូនចៀមឈ្មោលអាយុមួយឆ្នាំមួយមកថ្វាយជាតង្វាយដុត។ 52 លោកបាននាំយកពពែឈ្មោលមួយមកថ្វាយទុកជាតង្វាយលោះបាប។ 53 លោកនាំយកគោពីរ ចៀមឈ្មោលប្រាំ ពពែឈ្មោលប្រាំ និងកូនចៀមឈ្មោលប្រាំដែលមានអាយុមួយឆ្នាំ ទុកជាយញ្ញបូជាសម្រាប់ជាតង្វាយមេត្រី។ នេះគឺជាយញ្ញបូជារបស់លោកអេលីសាម៉ា ដែលជាកូនរបស់លោកអាំមីហ៊ូដ។ 54 នៅថ្ងៃទីប្រាំបី លោកកាម៉ាលាល ដែលជាកូនរបស់លោកផ្ដាស៊ើរ ត្រូវជាមេដឹកនាំរបស់កូនចៅលោកម៉ាណាសេ បានថ្វាយយញ្ញបូជារបស់គាត់។ 55 យញ្ញបូជារបស់ លោកមានថាសប្រាក់មួយទម្ងន់១៣០សេកែល និងចានគោមប្រាក់មួយទម្ងន់ចិតសិបសេកែល តាមទម្ងន់ដែលប្រើក្នុងទីបរិសុទ្ធមកថ្វាយ។ ទាំងពីរដាក់ពេញដោយម្សៅយ៉ាងម៉ដ្ត លាយជាមួយប្រេងសម្រាប់ជាតង្វាយធញ្ញជាតិ។ 56 លោកក៏បានប្រគល់ចានមាសដែលមានទម្ងន់ដប់សេកែល ដាក់ពេញដោយកំញានផងដែរ។ 57 លោកនាំយកគោឈ្មោលមួយ ចៀមឈ្មោលមួយ និងកូនចៀមឈ្មោលអាយុមួយឆ្នាំមួយមកថ្វាយជាតង្វាយដុត។ 58 លោកបាននាំយកពពែឈ្មោលមួយមកថ្វាយទុកជាតង្វាយលោះបាប។ 59 លោកនាំយកគោពីរ ចៀមឈ្មោលប្រាំ ពពែឈ្មោលប្រាំ និងកូនចៀមឈ្មោលប្រាំដែលមានអាយុមួយឆ្នាំ ទុកជាយញ្ញបូជាសម្រាប់ជាតង្វាយមេត្រី។ នេះគឺជាយញ្ញបូជារបស់លោកកាម៉ាលាល ដែលជាកូនរបស់លោកផ្ដាស៊ើរ។ 60 នៅថ្ងៃទីប្រាំបួន លោកអប៊ីដាន ដែលជាកូនរបស់លោកគីដាហូនី ត្រូវជាមេដឹកនាំរបស់កូនចៅលោកបេនយ៉ាមីន បានថ្វាយយញ្ញបូជារបស់លោក។ 61 យញ្ញបូជារបស់លោកមានថាសប្រាក់មួយទម្ងន់១៣០សេកែល និងចានគោមប្រាក់មួយទម្ងន់ចិតសិបសេកែល តាមទម្ងន់ដែលប្រើក្នុងទីបរិសុទ្ធមកថ្វាយ។ ទាំងពីរដាក់ពេញដោយម្សៅយ៉ាងម៉ដ្ត លាយជាមួយប្រេងសម្រាប់ជាតង្វាយធញ្ញជាតិ។ 62 លោកក៏បានប្រគល់ចានមាសដែលមានទម្ងន់ដប់សេកែល ដាក់ពេញដោយកំញានផងដែរ។ 63 លោកនាំយកគោឈ្មោលមួយ ចៀមឈ្មោលមួយ និងកូនចៀមឈ្មោលអាយុមួយឆ្នាំមួយមកថ្វាយជាតង្វាយដុត។ 64 លោកបាននាំយកពពែឈ្មោលមួយមកថ្វាយទុកជាតង្វាយលោះបាប។ 65 លោកនាំយកគោពីរ ចៀមឈ្មោលប្រាំ ពពែឈ្មោលប្រាំ និងកូនចៀមឈ្មោលប្រាំដែលមានអាយុមួយឆ្នាំ ទុកជាយញ្ញបូជាសម្រាប់ជាតង្វាយមេត្រី។ នេះគឺជាយញ្ញបូជារបស់លោកលោកអប៊ីដាន ដែលជាកូនរបស់លោកគីដាហូនី។ 66 នៅថ្ងៃទីដប់ លោកអហ៊ីយេស៊ើរ ដែលជាកូនរបស់លោកអាំមីសាដាយ ត្រូវជាមេដឹកនាំរបស់កូនចៅលោកដាន់បានថ្វាយយញ្ញបូជារបស់ លោក។ 67 យញ្ញបូជារបស់ លោកមាន ថាសប្រាក់មួយទម្ងន់១៣០ សេកែល និងចានគោមប្រាក់មួយទម្ងន់ចិតសិបសេកែល តាមទម្ងន់ដែលប្រើក្នុងទីបរិសុទ្ធមកថ្វាយ។ ទាំងពីរដាក់ពេញដោយម្សៅយ៉ាងម៉ដ្ត លាយជាមួយប្រេងសម្រាប់ជាតង្វាយធញ្ញជាតិ។ 68 លោកក៏បានប្រគល់ចានមាសដែលមានទម្ងន់ដប់សេកែល ដាក់ពេញដោយកំញានផងដែរ។ 69 លោកនាំយកគោឈ្មោលមួយ ចៀមឈ្មោលមួយ និងកូនចៀមឈ្មោលអាយុមួយឆ្នាំមួយមកថ្វាយជាតង្វាយដុត។ 70 លោកបាននាំយកពពែឈ្មោលមួយមកថ្វាយទុកជាតង្វាយលោះបាប។ 71 លោកនាំយកគោពីរ ចៀមឈ្មោលប្រាំ ពពែឈ្មោលប្រាំ និងកូនចៀមឈ្មោលប្រាំដែលមានអាយុមួយឆ្នាំ ទុកជាយញ្ញបូជាសម្រាប់ជាតង្វាយមេត្រី។ នេះគឺជាយញ្ញបូជារបស់លោកអហ៊ីយេស៊ើរ ដែលជាកូនរបស់លោកអាំមីសាដាយ។ 72 នៅថ្ងៃទីដប់មួយ លោកប៉ាគីហ៊ាល ដែលជាកូនរបស់លោកអូក្រាន ត្រូវជាមេដឹកនាំរបស់កូនចៅលោកអេស៊ើរ បានថ្វាយយញ្ញបូជារបស់លោក។ 73 យញ្ញបូជារបស់លោកមានថាសប្រាក់មួយទម្ងន់១៣០សេកែល និងចានគោមប្រាក់មួយទម្ងន់ចិតសិបសេកែល តាមទម្ងន់ដែលប្រើក្នុងទីបរិសុទ្ធមកថ្វាយ។ ទាំងពីរដាក់ពេញដោយម្សៅយ៉ាងម៉ដ្ត លាយជាមួយប្រេងសម្រាប់ជាតង្វាយធញ្ញជាតិ។ 74 លោកក៏បានប្រគល់ចានមាសដែលមានទម្ងន់ដប់សេកែល ដាក់ពេញដោយកំញានផងដែរ។ 75 លោកនាំយកគោឈ្មោលមួយ ចៀមឈ្មោលមួយ និងកូនចៀមឈ្មោលអាយុមួយឆ្នាំមួយមកថ្វាយជាតង្វាយដុត។ 76 លោកបាននាំយកពពែឈ្មោលមួយមកថ្វាយទុកជាតង្វាយលោះបាប។ 77 លោកនាំយកគោពីរ ចៀមឈ្មោលប្រាំ ពពែរឈ្មោលប្រាំ និងកូនចៀមឈ្មោលប្រាំដែលមានអាយុមួយឆ្នាំ ទុកជាយញ្ញបូជាសម្រាប់ជាតង្វាយមេត្រី។ នេះគឺជាយញ្ញបូជារបស់លោកប៉ាគីហ៊ាល ដែលជាកូនរបស់លោកអូក្រាន។ 78 នៅថ្ងៃទីដប់ពីរ លោកអហ៊ីរ៉ា ដែលជាកូនរបស់លោកអេណាន ត្រូវជាមេដឹកនាំរបស់កូនចៅលោកណែបថាលី បានថ្វាយយញ្ញបូជារបស់លោក។ 79 យញ្ញបូជារបស់លោកមានថាសប្រាក់មួយទម្ងន់១៣០សេកែល និងចានគោមប្រាក់មួយទម្ងន់ចិតសិបសេកែល តាមទម្ងន់ដែលប្រើក្នុងទីបរិសុទ្ធមកថ្វាយ។ ទាំងពីរដាក់ពេញដោយម្សៅយ៉ាងម៉ដ្ត លាយជាមួយប្រេងសម្រាប់ជាតង្វាយធញ្ញជាតិ។ 80 លោកក៏បានប្រគល់ចានមាសដែលមានទម្ងន់ដប់សេកែល ដាក់ពេញដោយកំញានផងដែរ។ 81 លោកនាំយកគោឈ្មោលមួយ ចៀមឈ្មោលមួយ និងកូនចៀមឈ្មោលអាយុមួយឆ្នាំមួយមកថ្វាយជាតង្វាយដុត។ 82 លោកបាននាំយកពពែឈ្មោលមួយមកថ្វាយទុកជាតង្វាយលោះបាប។ 83 លោកនាំយកគោពីរ ចៀមឈ្មោលប្រាំ ពពែឈ្មោលប្រាំ និងកូនចៀមឈ្មោលប្រាំដែលមានអាយុមួយឆ្នាំ ទុកជាយញ្ញបូជាសម្រាប់ជាតង្វាយមេត្រី។ នេះគឺជាយញ្ញបូជារបស់លោកអហ៊ីរ៉ា ដែលជាកូនរបស់លោកអេណាន។ 84 អ្នកដឹកនាំអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ត្រូវបានញែកដោយឡែកនៅថ្ងៃដែលលោកម៉ូសេបានលាបប្រេងកន្លែងថ្វាយតង្វាយ។ ពួកគេបានញែកថាសប្រាក់ដប់ពីរ ហើយចានមាសដប់ពីរ។ 85 ថាសប្រាក់នីមួយៗមានជម្ងន់ ១៣០ សេកែល និងហើយចានគោមនីមួយៗមានទម្ងន់ចិតសិបសេគែល។ ប្រាក់ទាំងអស់មានចំនួន ២៤០០ សេកែល តាមទម្ងន់ដែលប្រើក្នុងទីបរិសុទ្ធមកថ្វាយ។ 86 ចានមាសដប់ពីរ ចាននីមួយៗពេញដោយគ្រឿងក្រអូប មានទម្ងន់ដប់សេកែល តាមទម្ងន់ដែលប្រើក្នុងទីបរិសុទ្ធមកថ្វាយ។ ចានមាសទាំងអស់មានទម្ងន់ ១២០សេកែល។ 87 ពួកគេបានញែកសត្វទាំងអស់សម្រាប់តង្វាយដុត គឺមានគោឈ្មោលដប់ពីរ ចៀមឈ្មោលដប់ពីរ និងកូនចៀមឈ្មោលដប់ពីរដែលមានអាយុមួយឆ្នាំ។ ពួកគេបានថ្វាយតង្វាយធញ្ញជាតិរបស់ពួកគេ។ 88 ចេញពីហ្វូងសត្វរបស់ពួកគេ ពួកគេបានបាននាំយកគោឈ្មោលចំនួនម្ភៃបួន ចៀមឈ្មោលហុកសិប និងពពែឈ្មោលហុកសិប ព្រមទាំងកូនចៀមឈ្មោល៦០សិប ទុកជាយញ្ញបូជាសម្រាប់ជាតង្វាយមេត្រី។ នេះគឺជាការឧទិ្ទសថ្វាយកន្លែងថ្វាយយញ្ញបូជា បន្ទាប់ពីបានគេលាបប្រេងរួច។ 89 បន្ទាប់មក លោកម៉ូសេបានឡើងទៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ ហើយទូលទៅកាន់ព្រះអម្ចាស់ ហើយបានឮសម្លេងព្រះអង្គមានបន្ទូលមកគាត់។ ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលមកគាត់ ពីលើគម្របហឹបនៃសម្ពន្ធមេត្រី ស្ថិតនៅចន្លោះចេរូប៊ីនទាំងពីរ។ លោកបានសន្ទនាជាមួយព្រះអង្គ។
1 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 2 «ចូរប្រាប់លោកអ៊ើរ៉ុនថា៖ «ចង្កៀងទាំងប្រាំពីរត្រូវអុជនៅបំភ្លឺទៅខាងមុខជើងចង្កៀង ពេលអ្នកអុជវា»។ 3 លោកអ៊ើរ៉ុនបានធ្វើបែបនេះ។ លោកអុជចង្កៀងដែលនៅលើជើងចង្កៀង ដើម្បីឲ្យវាជះពន្លឺនៅខាងមុខវា ដូចព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ដល់លោកម៉ូសេ។ 4 ជើងចង្កៀងត្រូវធ្វើបែបនេះឯង ហើយព្រះអម្ចាស់បានបង្ហាញគំរូដល់លោកម៉ូសេឲ្យធ្វើ។ ជើងចង្កៀងត្រូវបានរចនាពីមាសសុទ្ធ ចាប់តាំងពីជើងទ្រ រហូតដល់ចុងខាងលើរបស់វា មានឆ្លាក់ក្បាច់ពែងមានរាងដូចជាផ្កា។ 5 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេម្ដងទៀត។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 6 «ចូរយកពួកលេវីពីក្នុងចំណោមប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ហើយត្រូវជម្រះពួកគេឲ្យបានស្អាត។ 7 ដូចធ្វើបែបនេះដល់ពួកគេ ដើម្បីជម្រះពួកគេឲ្យបានស្អាត ចូរប្រោះទឹកនៃការប្រោសលោះនៅលើពួកគេ។ ត្រូវឲ្យពួកគេកោររោមនៅលើរូបកាយរបស់ពួកគេទាំងមូល សម្អាតសម្លៀកបំពាក់របស់ពួកគេ ហើយត្រូវជម្រះសម្អាតពួកគេបែបនេះឯង។ 8 បន្ទាប់មក ឲ្យពួកគេនាំយកគោឈ្មោលស្ទាវមួយ ហើយនិងតង្វាយធញ្ញជាតិ គឺម្សៅម៉ដ្ត លាយជាមួយប្រេង។ ត្រូវឲ្យពួកគេនាំយកគោឈ្មោលស្ទាវមួយទៀត ទុកជាតង្វាយលោះបាប។ 9 អ្នកត្រូវនាំពួកលេវីមកនៅខាងមុខត្រសាលប្រជុំ និងនៅចំពោះប្រជាជននៅក្នុងសហគមន៍អ៊ីស្រាអែលទាំងមូល។ 10 នៅពេលអ្នកនាំពួកលេវីមកចំពោះព្រះអម្ចាស់ ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលត្រូវដាក់ដៃរបស់ពួកគេលើពួកលេវី។ 11 លោកអ៊ើរ៉ុនត្រូវថ្វាយពួកលេវីដល់ព្រះអម្ចាស់ ទុកដូចជាតង្វាយគ្រវីដែលមកពីប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ដើម្បីឲ្យពួកគេបានធ្វើការថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់។ 12 ពួកលេវីត្រូវដាក់ដៃរបស់ពួកគេនៅលើក្បាលរបស់គោឈ្មោល។ អ្នកត្រូវថ្វាយគោមួយទុកជាតង្វាយលោះបាប ហើយគោមួយទៀតទុកជាតង្វាយដុតសម្រាប់យើង ដើម្បីលោះបានដល់ពួកលេវី។ 13 ត្រូវនាំពួកលេវីមកចំពោះលោកអ៊ើរ៉ុន និងនៅចំពោះកូនប្រុសៗរបស់លោក ហើយត្រូវលើកពួកគេឡើង ទុកដូចជាតង្វាយគ្រវីដល់យើង។ 14 អ្នកត្រូវញែកពួកលេវីពីចំណោមប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល។ ពួកលេវីគឺជាកម្មសិទ្ធិរបស់យើង។ 15 បន្ទាប់មកទៀត ពួកលេវីត្រូវទៅបម្រើនៅត្រសាលប្រជុំ។ អ្នកត្រូវជម្រះពួកគេឲ្យស្អាត។ អ្នកត្រូវថ្វាយពួកគេទុកដូចជាតង្វាយគ្រវី។ 16 ធ្វើបែបនេះ ពួកលេវីនៅក្នុងចំណោមអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់គឺជារបស់យើង។ ពួកគេនឹងធ្វើជាសំណងសម្រាប់កូនប្រុសដែលបានកើតមក គឺកូនច្បងនៃកូនចៅអ៊ីស្រាអែល។ យើងបានយកពួកលេវីសម្រាប់យើង។ 17 កូនច្បងទាំងអស់នៅក្នុងចំណោមអ៊ីស្រាអែលជារបស់យើង ទាំងមនុស្សទាំងសត្វ។ នៅថ្ងៃមួយ ដែលយើងបានយកជីវិតរបស់កូនច្បងទាំងអស់របស់ជនជាតិអេស៊ីប យើងបានញែកពួកគេដោយឡែកសម្រាប់យើង។ 18 យើងបានយកពួកលេវីពីក្នុងចំណោមប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ជំនួសឲ្យកូនច្បងទាំងអស់។ 19 យើងបានប្រគល់ពួកលេវីទុកជាអំណោយដល់លោកអ៊ើរ៉ុន និងកូនប្រុសៗរបស់គាត់។ យើងបានយកពួកគេចេញពីចំណោមប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ដើម្បីធ្វើការជំនួសប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ។ យើងបានប្រគល់ពួកគេទុកដូចជាតង្វាយលោះបាបសម្រាប់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ដើម្បីកុំឲ្យមានគ្រោះកាចណាមួយអាចធ្វើទុក្ខដល់ប្រជាជន នៅពេលពួកគេចូលមកជិតទីបរិសុទ្ធ»។ 20 លោកម៉ូសេ លោកអ៊ើរ៉ុន និងសហគមន៍អ៊ីស្រាអែលទាំងមូលបានធ្វើការនេះជាមួយនឹងពួកលេវី។ ពួកគេបានធ្វើតាមអ្វីៗគ្រប់យ៉ាងដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ដល់លោកម៉ូសេទាក់ទងនឹងពួកលេវី។ ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើការនេះជាមួយនឹងពួកគេ។ 21 ពួកលេវីបានជម្រះខ្លួនរបស់ពួកគេ ហើយសម្អាតសម្លៀកបំពាក់របស់ពួកគេ ហើយលោកអ៊ើរ៉ុនបានយកពួកគេមកទុកដូចជាតង្វាយគ្រវីថ្វាយព្រះអម្ចាស់ ហើយគាត់បានធ្វើពីធីលោះបាបដល់ពួកគេ ដើម្បីសម្អាតពួកគេ។ 22 បន្ទាប់ពីនោះ ពួកលេវីបានចូលទៅខាងក្នុង ដើម្បីបំពេញភារកិច្ចរបស់ពួកគេនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ នៅចំពោះលោកអ៊ើរ៉ុន និងនៅចំពោះកូនប្រុសៗរបស់លោកអ៊ើរ៉ុនដែរ។ ធ្វើបែបនេះ គឺធ្វើតាមអ្វីៗដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ដល់លោកម៉ូសេទាក់ទងនឹងពួកលេវី។ ពួកគេបានប្រព្រឹត្តជាមួយពួកលេវីទាំងអស់បែបនេះឯង។ 23 ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេម្តងទៀត។ 24 ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ «ការទាំងអស់នេះសម្រាប់ពួកលេវី ដែលមានអាយុម្ភៃប្រាំឆ្នាំ និងច្រើនជាង។ ពួកគេត្រូវចូលរួមក្នុងការបម្រើនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ។ 25 ពួកគេត្រូវឈប់បម្រើបែបនេះទៀត ពេលពួកគេមានអាយុហាសិបឆ្នាំ។ ពេលអាយុហាសិបហើយ ពួកគេមិនត្រូវបម្រើទៀតទេ។ 26 ពួកគេត្រូវជួយបងប្អូនរបស់ពួកគេដែលបន្ត ក្នុងការបម្រើនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនត្រូវបម្រើទៀតឡើយ។ ពួកគេត្រូវណែនាំពួកលេវីនៅក្នុងបញ្ហាទាំងអស់»។
1 ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេនៅក្នុងទីរហោស្ថានស៊ីណាយ នៅខែមួយ នៅឆ្នាំទីពីរ បន្ទាប់ពី ពួកគេចេញពីទឹកដីអេស៊ីប។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 2 «ចូរឲ្យប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលកាន់តាមពិធីបុណ្យចម្លង នៅវេលាដែលបានកំណត់ទុក។ 3 នៅថ្ងៃទីដប់បួន ខែនេះ នៅពេលល្ងាច អ្នកត្រូវកាន់តាមពិធីបុណ្យចម្លង នៅវេលាដែលបានកំណត់ទុក។ អ្នកត្រូវកាន់តាមវា ធ្វើតាមគ្រប់ទាំងបទបញ្ជា ហើយស្តាប់បង្គាប់តាមបញ្ញត្តិដែលទាក់ទងនឹងពិធីបុណ្យនេះ»។ 4 ដូច្នេះ លោកម៉ូសេបានប្រាប់ដល់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ឲ្យពួកគេកាន់តាមពិធីបុណ្យចម្លង។ 5 ដូច្នេះ ពួកគេក៏កាន់តាមពិធីបុណ្យចម្លងនៅក្នុងខែមួយ ថ្ងៃទីដប់បួនក្នុងខែនោះ នៅពេលល្ងាច នៅឯទីរហោស្ថានស៊ីណាយ។ ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើគ្រប់យ៉ាងតាមដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ដល់លោកម៉ូសេឲ្យធ្វើ។ 6 មានបុរសមួយចំនួនដែលបានសៅហ្មងដោយសារបានប៉ះពាល់សាកសព។ ពួកគេមិនអាចចូលរួមពិធីបុណ្យចម្លងនៅថ្ងៃនោះទេ។ ពួកគេបានចូលមកចំពោះលោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ុននៅថ្ងៃដដែលនោះ។ 7 អ្នកទាំងអស់នោះបាននិយាយមកកាន់លោកម៉ូសេថា៖ «យើងសៅហ្មងដោយសារសាកសពរបស់មនុស្សស្លាប់ម្នាក់។ ហេតុអ្វីបានជាលោកហាមយើងមិនឲ្យថ្វាយយញ្ញបូជាដល់ព្រះអម្ចាស់នៅវេលាកំណត់នៅក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដូច្នេះ?»។ 8 លោកម៉ូសេមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ចាំខ្ញុំស្តាប់អ្វីដែលព្រះអម្ចាស់នឹងបង្គាប់អ្វីដល់អ្នករាល់គ្នាសិន»។ 9 ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 10 «ចូរប្រាប់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ «ប្រសិនបើ នរណាម្នាក់នៅក្នុងចំណោមអ្នក ឬកូនចៅរបស់អ្នកមានភាពសៅហ្មងដោយសារសាកសពមួយ ឬធ្វើដំណើរឆ្ងាយ ពួកគេអាចចូលរួមពិធីបុណ្យចម្លងថ្វាយព្រះអម្ចាស់បានដែរ»។ 11 ពួកគេត្រូវប្រារព្ធពិធីបុណ្យចម្លងនៅខែទីពីរនៅថ្ងៃទីបួននៅពេលល្ងាច។ ពួកគេត្រូវបរិភោគវាជាមួយនឹងនំប៉័ងឥតមេ និងបន្លែល្វីង។ 12 ពួកគេមិនត្រូវទុកអ្វីឲ្យសល់រហូតដល់ព្រឹកឡើយ ក៏មិនត្រូវបំបាក់ឆ្អឹងណាមួយដែរ។ ពួកគេត្រូវធ្វើតាមច្បាប់ទាំងអស់សម្រាប់ពិធីបុណ្យចម្លង។ 13 ប៉ុន្តែ បើនរណាម្នាក់មិនសៅហ្មង ហើយមិនធ្វើដំណើរទេ ប៉ុន្តែ អ្នកនោះមិនបានប្រារព្ធពិធីបុណ្យនេះទេ ត្រូវកាត់អ្នកនោះចេញពីប្រជាជនរបស់ខ្លួន ព្រោះគាត់មិនបានថ្វាយយញ្ញបូជាដែលព្រះអម្ចាស់បានតម្រូវនៅដែលបានវេលាកំណត់នៅក្នុងឆ្នាំនោះឡើយ។ អ្នកនោះត្រូវទទួលទោសនៃអំពើបាបរបស់ខ្លួន។ 14 ប្រសិនបើ ជនបរទេសនៅក្នុងចំណោមអ្នក ហើយបានប្រារព្ធពិធីបុណ្យចម្លង ដើម្បីការថ្វាយកិត្តិយសដល់ព្រះអម្ចាស់ គេអាចប្រារព្ធបាន ហើយធ្វើតាមបង្គាប់គ្រប់យ៉ាង កាន់តាមច្បាប់នៃពិធីបុណ្យចម្លង ហើយស្តាប់បង្គាប់តាមបញ្ញត្តិសម្រាប់ជនបរទេស និងសម្រាប់មនុស្សទាំងអស់ដែលកើតនៅក្នុងទឹកដីនេះ»។ 15 នៅថ្ងៃដែលព្រះពន្លាត្រូវបានដំឡើង ពពកបានគ្របបាំងព្រះពន្លា គឺត្រសាលនៃសម្ពន្ធមេត្រី។ នៅពេលល្ងាច ពពកបានគ្របលើព្រះពន្លា។ វាមានទ្រង់ទ្រាយដូចជាភ្លើងរហូតដល់ព្រឹក។ 16 វាបន្តនៅបែបនោះឯង។ ពពកបានគ្របបាំងព្រះពន្លា ហើយមានទ្រង់ទ្រាយដូចជាភ្លើងនៅពេលយប់។ 17 នៅពេលពពកហោះឡើងចេញពីព្រះពន្លា ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលនាំគ្នាចេញដំណើរ ដើម្បីបន្តដំណើររបស់ពួកគេបន្តទៀត។ នៅពេលណា ពពកឈប់ ប្រជាជននឹងបោះជំរំនៅទីនោះ។ 18 ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលនាំគ្នាធ្វើដំណើរ តាមបង្គាប់ព្រះអម្ចាស់ ហើយបោះជំរំក៏តាមបង្គាប់របស់ព្រះអម្ចាស់ដែរ។ នៅពេលពពកឈប់នៅលើព្រះពន្លា ពួកគេស្នាក់នៅក្នុងជំរំរបស់ពួកគេ។ 19 នៅពេលពពកបន្តនៅលើព្រះពន្លាជាច្រើនថ្ងៃ នោះប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលធ្វើតាមបង្គាប់របស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយមិនធ្វើដំណើរឡើយ។ 20 ពេលខ្លះ ពពកនៅកន្លែងដដែលពីរបីថ្ងៃនៅលើព្រះពន្លា។ នៅក្នុងករណីនេះ ពួកគេស្តាប់បង្គាប់តាមបញ្ជារបស់ព្រះអង្គ ពួកគេនាំគ្នាបោះជំរំ ហើយបន្ទាប់មក ពួកគេចេញដំណើរតាមបញ្ញារបស់ព្រះអង្គ។ 21 ពេលខ្លះ ពពកស្ថិតនៅលើជំរំតាំងពីល្ងាចរហូតដល់ព្រឹក។ នៅពេល ពពកហើរឡើងនៅពេលព្រឹក ពួកគេចេញដំណើរ។ ប្រសិនបើ វាបន្តនៅពីរបីថ្ងៃ ហើយមួយយប់ ពួកគេមិនចេញដំណើរឡើយ លើកលែងតែ ពពកហើរឡើង ទើបពួកគេបន្តដំណើរ។ 22 ប្រសិនបើ ពពកស្ថិតនៅលើព្រះពន្លាពីរបីថ្ងៃ មួយខែ ឬមួយឆ្នាំ ឬនៅយូរប៉ុណ្ណាក្តី ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលនាំគ្នាបន្តបោះជំរំនៅទីនោះ មិនចេញដំណើរឡើយ។ ប៉ុន្តែ នៅពេលពពកហើរឡើង ពួកគេក៏រៀបចំចេញដំណើររបស់ពួកគេទៀត។ 23 ពួកគេបានបោះជំរំតាមបង្គាប់របស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយពួកគេចេញដំណើរតាមបង្គាប់របស់ព្រះអង្គ។ ពួកគេបានស្តាប់បង្គាប់តាមបញ្ជារបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលបានប្រទានតាមរយៈលោកម៉ូសេ។
1 ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 2 «ចូរធ្វើត្រែប្រាក់ពីរ។ ធ្វើត្រែនោះពីប្រាក់ដោយមានក្បាច់រចនា។ អ្នកត្រូវប្រើត្រែនោះដើម្បីហៅសហគមន៍អ៊ីស្រាអែលមកជួបជុំជាមួយគ្នា ហើយហៅសហគមន៍ ដើម្បីឲ្យរើជំរំរបស់ពួកគេ។ 3 ពួកបូជាចារ្យត្រូវផ្លុំត្រែ ដើម្បីហៅ សហគមន៍ទាំងអស់មកជួបជុំគ្នានៅចំពោះអ្នកនៅត្រង់ព្រះពន្លា គឺនៅត្រង់ច្រកចូលត្រសាលប្រជុំ។ 4 ប្រសិនបើ ពួកបូជាចារ្យផ្លូវត្រែតែម្ដង ដូច្នេះ អ្នកដឹកនាំ មេនៃអំបូររបស់អ៊ីស្រាអែល ត្រូវប្រមូលគ្នាមកចំពោះអ្នក។ 5 នៅពេលអ្នកផ្លុំសម្លេងខ្លាំង ជំរំដែលនៅផ្នែកខាងកើតត្រូវចាប់ផ្តើមបន្តដំណើររបស់ពួកគេ។ 6 ពេលអ្នកផ្លុំសម្លេងខ្លាំងលើកទីពីរ អ្នកនៅក្នុងជំរំផ្នែកខាងត្បូង ពួកគេត្រូវចាប់ផ្តើមចេញដំណើរ។ ពួកគេត្រូវផ្លុំសម្លេងខ្លាំង សម្រាប់ការចេញដំណើររបស់ពួកគេ។ 7 នៅពេលសហគមន៍ប្រមូលផ្តុំជុំគ្នា ត្រូវផ្លុំត្រែ ប៉ុន្តែ មិនត្រូវផ្លុំដោយសម្លេងខ្លាំងឡើយ។ 8 កូនប្រុសៗរបស់លោកអ៊ើរ៉ុន ដែលបូជាចារ្យត្រូវជាអ្នកផ្លុំត្រែ។ នេះជាច្បាប់សម្រាប់អ្នករាល់គ្នា នៅគ្រប់ជំនាន់ជារៀងរហូតតទៅ។ 9 នៅពេលអ្នករាល់គ្នាចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមនៅក្នុងទឹកដីរបស់អ្នករាល់គ្នា ដើម្បីប្រឆាំងនឹងខ្មាំងសត្រូវដែលបង្កត់សង្កិនអ្នករាល់គ្នា ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវផ្លុំដាស់តឿនដោយប្រើត្រែ។ យើងជាព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះជាម្ចាស់របស់អ្នករាល់គ្នា នឹងនឹកចាំពីអ្នករាល់គ្នា ហើយនិងសង្គ្រោះអ្នករាល់គ្នាពីខ្មាំងសត្រូវរបស់អ្នករាល់គ្នា។ 10 នៅពេលអ្នករាល់គ្នាអបអរសាទរ ទោះបើបុណ្យធម្មតា ឬបុណ្យនៅដើមខែ អ្នកត្រូវផ្លុំត្រែពីលើតង្វាយដុត និងលើតង្វាយមេត្រីរបស់អ្នកសម្រាប់ព្រះជាម្ចាស់។ ការទាំងនេះ នឹងត្រូវធ្វើឡើងដើម្បីរំឮកអ្នករាល់គ្នាពីយើង ថាជាព្រះជាម្ចាស់របស់អ្នករាល់គ្នា។ យើងជាព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះជាម្ចាស់របស់អ្នករាល់គ្នា»។ 11 នៅឆ្នាំទីពីរ នៅក្នុងខែទីពីរ នៅថ្ងៃទីម្ភៃនៃខែនោះ ពពកបានហើរឡើងពីព្រះពន្លានៃសម្ពន្ធមេត្រី។ 12 ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបានបន្តចេញដំណើរពីទីរហោស្ថានស៊ីណាយ។ ពពកបានឈប់នៅទីរហោស្ថានប៉ារ៉ាន។ 13 ពួកគេបានចាប់ផ្តើមធ្វើដំណើរលើកដំបូងរបស់ពួកគេ តាមសេចក្តីបង្គាប់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានមកតាមរយៈលោកម៉ូសេ។ 14 ជំរំដែលនៅក្រោមទង់ជ័យរបស់កូនចៅរបស់យូដាបានចេញដំណើរមុនគេ តាមអង្គភាពរបស់ពួកគេរៀងៗខ្លួន។ លោកណាសូន ជាកូនរបស់លោកអមីណាដាប់បានដឹកនាំទាហានរបស់យូដា។ 15 លោកនេថានេល ជាកូនរបស់លោកស៊ូហារបានដឹកនាំទាហានកុលសម្ព័ន្ធអ៊ីសាខារ។ 16 លោកអេលាបជាកូនរបស់លោកហេឡូនដឹកនាំទាហានកុលសម្ព័ន្ធសាប់យូឡូន។ 17 កូនចៅរបស់លោកគើសុន និងកូនចៅរបស់លោកម៉្រារី ជាអ្នកដែលមើលការខុសត្រូវលើព្រះពន្លា បានសែងព្រះពន្លា ហើយបានចេញដំណើរទៅ។ 18 បន្ទាប់មក ទាហានដែលនៅក្រោមទង់ជ័យនៃជំរំរបស់កុលសម្ព័ន្ធរូបេនចេញដំណើរជាមួយកងទ័ពរបស់ខ្លួន។ 19 លោកអេលីស៊ើរ ជាកូនរបស់លោកសេដេអ៊ើរ ជាអ្នកដឹកនាំទាហានកុលសម្ព័ន្ធរូបេន។ 20 លោកស៊្លូមាល ជាកូនរបស់លោកស៊ូរីសាដាយ ជាអ្នកដឹកនាំទាហានរបស់កុលសម្ព័ន្ធស៊ីម្មាន។ លោកអេលាសាប់ ជាកូនរបស់លោកដេអ៊ូអែល ជាអ្នកដឹកនាំទាហានរបស់កុលសម្ព័ន្ធកាដ។ 21 កូនចៅកេហាត់ចេញដំណើរទៅ។ ពួកគេបានសែងសម្ភារបរិសុទ្ធរបស់ទីសក្ការទៅជាមួយ។ អ្នកឯទៀតៗត្រូវដំឡើងព្រះពន្លាមុនកេហាត់ទៅដល់នៅជំរំបន្ទាប់។ 22 ទាហានដែលនៅក្រោមទង់ជ័យរបស់កូនចៅអេប្រាអ៊ីមបានចេញដំណើរបន្ទាប់ដែរ។ លោកអេលីសាម៉ា ជាកូនរបស់លោកអាំមីហ៊ូដបានដឹកនាំទាហានរបស់កុលសម្ព័ន្ធអេប្រាអ៊ីម។ 23 លោកកាម៉ាលាល ជាកូនរបស់លោកផ្ដាស៊ើរដឹកនាំទាហានកុលសម្ព័ន្ធកូនចៅរបស់លោកម៉ណាសេ។ 24 លោកអប៊ីដាន ជាកូនរបស់លោកគីដាហូនីដឹកនាំទាហានកុលសម្ព័ន្ធរបស់កូនចៅលោក បេនយ៉ាមីន។ 25 ពួកទាហានដែលបានបោះជំរំនៅក្រោមទង់ជ័យរបស់កូនចៅលោកដាន់បានចេញដំណើរចុងក្រោយ។ លោកអហ៊ីយេស៊ើរ ជាកូនរបស់លោកអាំមីសាដាយ ដឹកនាំទាហានរបស់កុលសម្ព័ន្ធដាន់។ 26 លោកប៉ាគីហ៊ាល ជាកូនរបស់លោកអូក្រានដឹកនាំទាហានកុលសម្ព័ន្ធអេស៊ើរ។ 27 លោកអហ៊ីរ៉ា ជាកូនរបស់លោកអេណាន់ដឹកនាំទាហានកុលសម្ព័ន្ធកូនចៅរបស់លោកណែបថាលី។ 28 នេះគឺជារបៀបដែលទាហានរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលចេញដំណើរ។ 29 លោកម៉ូសេបានបង្គាប់ដល់លោកហូបាប់ ជាកូនរបស់លោករេហួល ជនជាតិម៉ាឌាន។ លោករេហួលជាឪពុកប្រពន្ធរបស់លោកម៉ូសេ។ លោកម៉ូសេមានប្រសាសន៍ ហើយពោលថា៖ «ពួកយើងកំពុងធ្វើដំណើរឆ្ពោះទៅកាន់ទឹកដី ដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រាប់ដល់ពួកយើង។ ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលថា៖ «យើងនឹងប្រគល់វាដល់អ្នករាល់គ្នា»។ ចូរមកជាមួយយើង ហើយយើងនឹងផ្ដល់សុភមង្គលដល់អ្នក។ ព្រះអម្ចាស់បានសន្យាប្រទានសុភមង្គលដល់អ៊ីស្រាអែល»។ 30 ប៉ុន្តែ លោករេហួលមានប្រសាសន៍ទៅកាន់លោកម៉ូសេថា៖ «យើងមិនទៅជាមួយលោកទេ។ យើងនឹងទៅទឹកដីរបស់យើង និងប្រជាជនរបស់យើងវិញ។ 31 បន្ទាប់មក លោកម៉ូសេបានឆ្លើយថា៖ «សូមកុំទៅចោលពួកយើងឡើង។ លោកដឹងពីរបៀបនៃការបោះជំរំនៅក្នុងទីរហោស្ថាន។ លោកត្រូវមើលខុសលើពួកយើង។ 32 ប្រសិនបើ លោកទៅជាយើង យើងនឹងផ្តល់សុភមង្គលដល់លោកដូចព្រះអម្ចាស់បានផ្តល់សុភមង្គលដល់យើងដែរ។ 33 ពួកគេបានចេញដំណើរពីភ្នំរបស់ព្រះអម្ចាស់អស់រយៈពេលបីថ្ងៃ។ ហឹបនៃសម្ពន្ធមេត្រីរបស់ព្រះអម្ចាស់បានចេញមុខពួកគេអស់រយៈពេលបីថ្ងៃ ដើម្បីស្វែងរកកន្លែងសម្រាប់ពួកគេក្នុងការសម្រាក។ 34 ពពករបស់ព្រះអម្ចាស់ស្ថិតនៅចំពីលើពួកគេ នៅពេលថ្ងៃ នៅពេលពួកគេធ្វើដំណើរ។ 35 នៅពេលណាគេសែងហឹបចេញដំណើរ លោកម៉ូសេពោលថា៖ «ព្រះអម្ចាស់អើយ សូមក្រោកឡើង។ សូមកម្ចាត់កម្ចាយខ្មាំងសត្រូវរបស់ព្រះអង្គ។ ចូរធ្វើឲ្យអ្នកដែលស្អប់ព្រះអង្គ រត់ចេញពីព្រះអង្គ»។ 36 នៅពេលណាហឹបឈប់ លោកម៉ូសេពោលថា៖ «ព្រះអម្ចាស់អើយ សូមយាងមកគង់ជាមួយពួកអ៊ីស្រាអែលទាំងសល់សែនវិញ»។
1 នៅគ្រានោះ ប្រជាជននាំគ្នារអ៊ូរទាំពីទុក្ខលំបាករបស់ពួកគេ ហើយព្រះអម្ចាស់ក៏ឮ។ ព្រះអម្ចាស់បានឮពីប្រជាជន ហើយព្រះអង្គក៏មានសេចក្តីក្រោធឡើង។ ភ្លើងចេញពីព្រះអម្ចាស់មកបានឆេះនៅក្នុងចំណោមពួកគេ ហើយបានឆាបឆេះបំផ្លាញផ្នែកខ្លះនៃជាយជំរំ។ 2 បន្ទាប់មក ប្រជាជនបានស្រែករកលោកម៉ូសេ ដូច្នេះ លោកម៉ូសេបានអធិស្ឋានរកព្រះអម្ចាស់ ហើយភ្លើងក៏លែងឆេះ។ 3 គេបានហៅកន្លែងនោះថាតាបេរ៉ា ព្រោះភ្លើងរបស់ព្រះអម្ចាស់បានឆេះនៅកណ្តាលចំណោមពួកគេ។ 4 មានជនបរទេសខ្លះបានបោះជំរំនៅជាមួយកូនចៅអ៊ីស្រាអែល។ ពួកគេចង់បានអាហារដែលប្រសើរជាង ដើម្បីហូប។ ដូច្នេះ ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបានចាប់ផ្តើមយំ ហើយនិយាយថា៖ «តើអ្នកនរណាឲ្យសាច់ដល់យើងហូប? 5 យើងនឹកចាំពីត្រីដែលយើងបានហូបនៅអេស៊ីបដោយសេរី ផ្លែត្រសក់ ឪឡឹក និងស្លឹកខ្ទឹម ខ្ទឹមក្រហម និងខ្ទឹមសដែរ។ 6 តែឥឡូវនេះ អាហារដែលយើងចង់ហូបលែងមានទៀតហើយ ព្រោះអ្វីដែលយើងឃើញគឺមានតែនំម៉ាណានេះប៉ុណ្ណោះ»។ 7 នំម៉ាណាមានរាងដូចជាគ្រាប់ល្ង។ មើលទៅរាងដូចជ័រឈើ។ ប្រជាជនដើរ ហើយប្រមូលវា។ 8 ពួកគេកិននឹងត្បាល់កិន ឬបុកក្នុងត្បាល់បុក រួចចម្អិនក្នុងឆ្នាំងធ្វើជានំ។ វាមានរសជាតិដូចជានំដែលគេដុតដោយប្រេងអូលីវ។ 9 នៅពេលទឹកសន្សើមធ្លាក់នៅលើជំរំនៅពេលយប់ នំម៉ានាក៏ធ្លាក់មកដែរ។ 10 លោកម៉ូសេបានឮប្រជាជនយំនៅក្នុងគ្រួសាររបស់ពួកគេ ហើយបុរសគ្រប់រូបបាននៅត្រង់ច្រកចូលត្រសាលរបស់ពួកគេ។ ព្រះអម្ចាស់មានសេចក្តីក្រោធជាខ្លាំង ហើយនៅក្នុងក្រសែភ្នែករបស់លោកម៉ូសេ ការរអ៊ូរទាំរបស់ពួកគេមិនត្រូវទេ។ 11 លោកម៉ូសេបានទូលទៅព្រះអម្ចាស់ថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គប្រព្រឹត្តនឹងអ្នកបម្រើរបស់ព្រះអង្គអាក្រក់យ៉ាងនេះ? ហេតុអ្វីបានជាព្រះអង្គមិនគាប់ព្រះហឫទ័យនឹងទូលបង្គំដូច្នេះ? ព្រះអង្គបានធ្វើឲ្យទូលបង្គំទទួលបន្ទុកនៃប្រជាជនទាំងនេះ? 12 តើទូលបង្គំជាអ្នកបង្កើតពួកគេមែនទេ បានជាព្រះអង្គមានបន្ទូលមកទូលបង្គំ បីទ្រពួកគេនៅលើទ្រូងរបស់ទូលបង្គំ ប្រៀបដូចជាឪពុកបីទ្រកូនដូច្នេះ?» តើគួរឲ្យទូលបង្គំបីទ្រពួកគេឲ្យទៅដល់ទឹកដីដែលព្រះអង្គបានស្បថជាមួយដូនតារបស់ពួកគេថានឹងប្រគល់ឲ្យពួកគេ? 13 តើឲ្យទូលបង្គំទៅរកសាច់ពីណាមកឲ្យដល់មនុស្សទាំងអស់នេះ? ពួកគេយំនៅចំពោះទូលបង្គំ ហើយនិយាយថា៖ «សូមឲ្យសាច់មកយើងខ្ញុំហូបផង»។ 14 ទូលបង្គំទ្រាំជាមួយមនុស្សទាំងអស់នេះតែម្នាក់ឯងលែងបានហើយ។ ពួកគេជាបន្ទុករបស់ទូលបង្គំខ្លាំងពេកហើយ។ 15 ប្រសិនបើ ព្រះអង្គប្រព្រឹត្តជាមួយទូលបង្គំបែបនេះ សូមសម្លាប់ទូលបង្គំចុះ ប្រសិនបើព្រះអង្គមេត្តាដល់ទូលបង្គំ ដូច្នេះ សូមដកយកទុក្ខលំបាកនេះចេញពីទូលបង្គំផង»។ 16 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ «ចូរនាំពួកចាស់ទុំរបស់អ៊ីស្រាអែលចិតសិបនាក់មករកយើង។ ចូរប្រាកដថា ពួកគេគឺជាចាស់ទុំ និងជាអ្នកដឹកនាំរបស់ប្រជាជនមែន។ ចូរនាំពួកគេមកនៅត្រង់ត្រសាលប្រជុំ ដើម្បីឈរនៅទីនោះជាមួយអ្នក។ 17 យើងនឹងចុះមក ហើយនិយាយជាមួយអ្នកនៅទីនោះ។ យើងនឹងដកយកវិញ្ញាណខ្លះដែលនៅលើអ្នក ហើយវិញ្ញាណនោះនឹងនៅលើពួកគេ។ ពួកគេនឹងចែករំលែកបន្ទុករបស់ប្រជាជនពីអ្នក។ អ្នកមិនចាំបាច់ទទួលបន្ទុកតែម្នាក់ឯងទេ។ 18 ចូរប្រាប់ប្រជាជនឲ្យ «ចូរញែកខ្លួនរបស់អ្នករាល់គ្នាជាបរិសុទ្ធ សម្រាប់ថ្ងៃស្អែក ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងបានហូបសាច់ពិតប្រាកដមែន ដ្បិត អ្នករាល់គ្នាបានយំ ហើយព្រះអម្ចាស់បានឮ។ អ្នករាល់គ្នានិយាយថា៖ «តើអ្នកណានឹងឲ្យសាច់មកយើងហូប? ដ្បិត ពួកយើងនៅស្រុកអេស៊ីប នោះប្រសើរជាង»។ ដូច្នេះ ព្រះអម្ចាស់នឹងប្រទានសាច់មក ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងបានបរិភោគវា។ 19 អ្នកមិនគ្រាន់តែហូបសាច់តែមួយថ្ងៃ ពីរថ្ងៃ ប្រាំថ្ងៃ ដប់ថ្ងៃ ឬម្ភៃថ្ងៃឡើយ 20 ប៉ុន្តែ អ្នករាល់គ្នានឹងហូបសាច់ពេញមួយខែ រហូតទាល់តែសាច់នោះឡើងដល់ច្រមុះរបស់អ្នករាល់គ្នា។ វានឹងធ្វើឲ្យអ្នករាល់គ្នាធុញទ្រាន់ ដោយសារអ្នករាល់គ្នាបដិសេធព្រះអម្ចាស់ ដែលនៅក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា។ អ្នករាល់គ្នាយំនៅចំពោះព្រះអង្គ។ អ្នករាល់គ្នានិយាយថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាយើងចាកចេញពីអេស៊ីប?»។ 21 បន្ទាប់មក លោកម៉ូសេមានប្រសាសន៍ថា៖ «ទូលបង្គំចំនួនប្រាំមួយសែននាក់ ហើយអ្នករាល់គ្នានិយាយថា៖ «យើងនឹងឲ្យសាច់ដល់ពួកគេហូប ពេញមួយខែ»។ 22 តើគួរឲ្យយើងសម្លាប់ហ្វូងចៀម និងហ្វូងសត្វ ដើម្បីចម្អែតពួកគេមែនទេ? តើយើងគួរចាប់ត្រីនៅក្នុងសមុទ្រ ដើម្បីចម្អែតពួកគេមែនទេ?» 23 ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ «តើព្រះហស្តរបស់យើងខ្លីមែនទេ? ឥឡូវនេះ អ្នករាល់គ្នានឹងឃើញ ថាតើពាក្យរបស់យើងពិតឬមិនពិត»។ 24 លោកម៉ូសេបានចាកចេញ ហើយបាននាំយកព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ទៅប្រាប់ប្រជាជន។ គាត់បានប្រមូលពួកចាស់ទុំរបស់ប្រជាជនចំនួនចិតសិបនាក់ ហើយដាក់ឲ្យឈរនៅជុំវិញព្រះពន្លា។ 25 ព្រះអម្ចាស់បានយាងចុះមកនៅលើពពក ហើយមានបន្ទូលមកកាន់លោកម៉ូសេ។ ព្រះអម្ចាស់បានយកវិញ្ញាណខ្លះដែលនៅលើលោកម៉ូសេ ហើយបានដាក់វិញ្ញាណនោះនៅលើពួកចាស់ទុំទាំងចិតសិបនាក់។ នៅពេលព្រះវិញ្ញាណសណ្ឋិតលើពួកគេ ពួកគេបានថ្លែងទំនាយ ប៉ុន្តែ សម្រាប់តែឱកាសនោះតែប៉ុណ្ណោះ គ្មានម្តងទៀតទេ។ 26 មានបុរសពីរនាក់ស្ថិតនៅក្នុងជំរំ ឈ្មោះលោកអែលដាដ និងម្នាក់ទៀតឈ្មោះលោកមីដាដ។ ព្រះវិញ្ញាណបានសណ្ឋិតលើពួកគេ។ ឈ្មោះរបស់ពួកគេបានសរសេរនៅក្នុងបញ្ជី ប៉ុន្តែ ពុំបានទៅពន្លាទេ។ មិនត្រឹមតែប៉ុណ្ណោះ ពួកគេនាំគ្នាថ្លែងព្រះបន្ទូលនៅក្នុងជំរំ។ 27 មានយុវជនម្នាក់នៅក្នុងជំរំបានរត់ ហើយប្រាប់លោកម៉ូសេថា៖ «លោកអែលដាដ និងលោកលោកមីដាដកំពុងថ្លែងទំនាយនៅក្នុងជំរំ»។ 28 លោកយ៉ូសេ្វ កូនប្រុសរបស់លោកនុន ជាអ្នកជំនួយលោកម៉ូសេ ជាម្នាក់នៃបុរសដែលបានជ្រើសរើស ប្រាប់លោកម៉ូសេថា៖ «លោកម្ចាស់របស់ខ្ញុំអើយ សូមឃាត់ពួកគេផង!»។ 29 លោកម៉ូសេមានប្រសាសន៍ទៅគាត់ថា៖ «តើអ្នកច្រណែនជំនួសខ្ញុំមែនទេ? ខ្ញុំប្រាថ្នាចង់ឲ្យប្រជារាស្រ្តរបស់ព្រះអម្ចាស់ទាំងអស់ជាព្យាការី ហើយព្រះអង្គអាចដាក់វិញ្ញាណរបស់ព្រះអង្គលើពួកគេគ្រប់គ្នា»។ 30 បន្ទាប់មក លោកម៉ូសេ ហើយពួកចាស់ទុំរបស់អ៊ីស្រាអែលបានត្រឡប់ទៅជំរំវិញ។ 31 បន្ទាប់មក ខ្យល់បានបក់ពីព្រះអម្ចាស់មក ហើយបាននាំសត្វក្រួចពីសមុទ្រមក។ សត្វក្រួចទាំងនោះបានហើរមកជិតជំរំ ចម្ងាយប្រហែលធ្វើដំណើរមួយថ្ងៃនៅខាងនេះ និងមួយថ្ងៃនៅខាងនោះ។ សត្វក្រួចនៅជុំវិញជំរំកម្ពស់ប្រហែលពីរហត្ថពីដី។ 32 ប្រជាជនរវល់នឹងចាប់សត្វក្រួចពេញមួយថ្ងៃ និងមួយយប់នោះ ហើយពេញមួយថ្ងៃបន្ទាប់។ គ្មាននរណាម្នាក់ប្រមូលបានតិចជាដប់បាវនៃសត្វក្រួចឡើយ។ ពួកគេហាលសាច់សត្វក្រួចទាំងនោះ ទុកសម្រាប់ខ្លួនគេនៅជុំវិញជំរំ។ 33 នៅពេលសាច់នៅក្នុងមាត់របស់ពួកគេ កំឡុងពេលដែលពួកគេកំពុងទំពារនៅនឹងមាត់របស់ពួកគេ ព្រះអម្ចាស់មានសេចក្តីក្រោធជាមួយពួកគេ។ ព្រះអង្គបានប្រហារប្រជាជនជាមួយនឹងគ្រោះកាចមួយយ៉ាងធំ។ 34 គេហៅឈ្មោះកន្លែងនោះថា គីប្រូត-ហាតាវ៉ា ព្រោះនៅទីនោះ ពួកគេបានបញ្ចុះសពប្រជាជនដែលមានចិត្តលោភលន់។ 35 ប្រជាជនបានធ្វើដំណើរពី គីប្រូត-ហាតាវ៉ាទៅហាសិរ៉ូត ហើយពួកគេក៏ស្នាក់នៅទីនោះ។
1 បន្ទាប់មក អ្នកស្រីម៉ារាម និងលោកអើរ៉ុនបាននិយាយប្រឆាំងនឹងលោកម៉ូសេ ដោយសារស្រី្តជនជាតិគូស ដែលលោកបានរៀបការជាមួយ។ 2 ពួកគេនិយាយថា៖ «តើព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលជាមួយតែលោកម៉ូសេទេឬអី? តើព្រះអង្គមិនបានមានបន្ទូលជាមួយយើងខ្ញុំទេឬ?» 3 ពេលនោះ ព្រះអម្ចាស់បានឮអ្វីដែលពួកគេនិយាយគ្នា។ លោកម៉ូសេជាមនុស្សបន្ទាបខ្លួន គឺជាអ្នកដែលបន្ទាបខ្លួនជាងគេបំផុតនៅលើផែនដី។ 4 រំពេញនោះ ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ លោកអ៊ើរ៉ុន និងអ្នកស្រីម៉ារាមថា៖ «ចូរអ្នកទាំងបីចេញមកឯត្រសាលប្រជុំ»។ ដូច្នេះ ពួកគេទាំងបីនាក់ក៏បានចេញមក។ 5 នោះ ព្រះអម្ចាស់បានយាងចុះមកនៅក្នុងបង្គោលពពក។ ព្រះអង្គគង់នៅត្រង់ច្រកចូលត្រសាល ហើយបានមានបន្ទូលមកលោកអ៊ើរ៉ុន និងអ្នកស្រីម៉ារាម។ ពួកគេទាំងពីរនាក់ក៏ចេញមកខាងមុខ។ 6 ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលថា៖ «ចូរស្តាប់ពាក្យរបស់យើង។ នៅពេលព្យាការីរបស់យើងនៅជាមួយអ្នក យើងនឹងបង្ហាញខ្លួនយើងដល់គាត់នៅក្នុងនិមិត្ត និងមានបន្ទូលទៅគាត់តាមរយៈសុបិន។ 7 លោកម៉ូសេជាអ្នកបម្រើយើងមិនដូច្នោះទេ។ លោកជាមនុស្សស្មោះត្រង់នៅក្នុងដំណាក់របស់យើង។ 8 យើងបាននិយាយជាមួយលោកម៉ូសេដោយផ្ទាល់ មិនមែនដោយនិមិត្ត ឬពាក្យប្រៀបធៀបឡើយ។ លោកបានឃើញយើងទល់មុខ។ ដូច្នេះ ហេតុអ្វីបានជាអ្នកហ៊ាននិយាយប្រឆាំងជាមួយអ្នកបម្រើរបស់យើង គឺប្រឆាំងនឹងលោកម៉ូសេដូច្នេះ? 9 ព្រះអម្ចាស់ព្រះពិរោធទាស់នឹងពួកគេ ហើយបន្ទាប់មកព្រះអង្គបានចាកចេញពីពួកគេទៅ។ 10 ពពកបានអណ្ដែតចេញពីលើត្រសាល ហើយអ្នកស្រីម៉ារាមក៏កើតជំងឺឃ្លង់មួយរំពេច ខ្លួនរបស់អ្នកស្រីសរដូចជាហិមៈ។ នៅពេលដែលលោកអើរ៉ុនបែរទៅរកអ្នកស្រីម៉ារាម គាត់ក៏បានឃើញថាអ្នកស្រីមានជំងឺឃ្លង់។ 11 លោកអើរ៉ុនមានប្រសាសន៍ទៅលោកម៉ូសេថា៖ «ឱ! លោកម្ចាស់របស់ខ្ញុំអើយ! សូមកុុំប្រកាន់ទោសទាស់នឹងយើងខ្ញុំអី។ យើងខ្ញុំបាននិយាយបែបឆោតល្ងង់ ហើយយើងក៏បានធ្វើបាបដែរ។ 12 សូមកុំឲ្យនាងដូចជាទារកទើបនឹងកើតហើយស្លាប់ទៅវិញដែលមានរូបកាយរលួយពាក់កណ្តាលចេញពីផ្ទៃម្តាយរបស់វាឡើយ។ 13 ដូច្នេះ លោកម៉ូសេបានអំពាវនាវរកព្រះអម្ចាស់ ដោយលោកបានពោលថា៖ «ឱ! ព្រះអម្ចាស់អើយ សូមមេត្តាប្រោសនាងឲ្យបានជាផង»។ 14 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ «ប្រសិនបើ ឪពុករបស់នាងស្ដោះទឹកមាត់ដាក់លើមុខនាង នោះនាងនឹងត្រូវអាម៉ាស់រយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃ។ ត្រូវបង្ខាំងនាងទុកនៅខាងក្រៅជំរំរយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃដែរ រួចចាំនាំនាងមកវិញ»។ 15 ដូច្នេះ នាងម៉ារាមត្រូវបានគេបង្ខាំងនៅខាងក្រៅជំរំរយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃ។ ប្រជាជនមិនធ្វើដំណើរឡើយ រហូតទាល់តែនាងម៉ារាមត្រឡប់មកវិញ។ 16 បន្ទាប់ពីនោះមក ប្រជាជនបានធ្វើដំណើរពីហាសិរ៉ូត ហើយទៅបោះជំរំនៅទីរហោស្ថានប៉ារ៉ាន។
1 បន្ទាប់មក ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ «ចូរចាត់មនុស្សខ្លះឲ្យទៅសង្កេតមើលស្រុកកាណាន ដែលយើងបានប្រទានដល់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល។ 2 គឺត្រូវចាត់មនុស្សប្រុសម្នាក់ពីកុលសម្ព័ន្ធនីមួយៗនៃដូនតារបស់ខ្លួន។ ហើយបុរសទាំងនោះត្រូវជាមេដឹកនាំក្នុងចំណោមពួកគេ។ 3 លោកម៉ូសេក៏បានចាត់ពួកគេពីទីរហោស្ថានប៉ារ៉ាន ដើម្បីឲ្ុពួកគេអាចធ្វើតាមបង្គាប់របស់ព្រះអម្ចាស់។ ពួកគេទាំងអស់គ្នាសុទ្ធតែជាមេដឹកនាំក្នុងចំណោមពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែល។ 4 ទាំងនេះគឺជាឈ្មោះរបស់ពួកគេៈ ពីកុលសម្ព័ន្ធរូបេន គឺលោកសាំមួរ ជាកូនប្រុសរបស់លោកសាគើរ។ 5 ពីកុលសម្ព័ន្ធស៊ីម្មាន គឺលោកសាផាត ជាកូនប្រុសរបស់លោកហូរី។ 6 ពីកុលសម្ព័ន្ធយូដា គឺលោកកាលែប ជាកូនប្រុសរបស់លោកយេភូនេ។ 7 ពីកុលសម្ព័ន្ធអ៊ីសាខា គឺលោកយីកាល់ ជាកូនប្រុសរបស់លោកយ៉ូសែប។ 8 ពីកុលសម្ព័ន្ធអេប្រាអ៊ីម គឺលោកហូសេ ជាកូនប្រុសរបស់លោកនូន។ 9 ពីកុលសម្ព័ន្ធបេនយ៉ាមីន គឺលោកប៉ាលធី ជាកូនប្រុសរបស់លោករ៉ាភូ។ 10 ពីកុលសម្ព័ន្ធសាប់យូឡូន គឺលោកកាឌាល ជាកូនប្រុសរបស់លោកសូឌី។ 11 ពីកុលសម្ព័ន្ធយ៉ូសែប (ដែលហៅថា ពីកុលសម្ព័ន្ធម៉ាណាសេ) គឺលោកកាឌី ជាកូនប្រុសរបស់លោកស៊ូស៊ី។ 12 ពីកុលសម្ព័ន្ធដាន់ គឺលោកអាំមាល ជាកូនប្រុសរបស់លោកកេម៉ាលី។ 13 ពីកុលសម្ព័ន្ធអេស៊ើ គឺលោកសេធើរ ជាកូនប្រុសរបស់លោកមីកែល។ 14 ពីកុលសម្ព័ន្ធណែបថាលី គឺលោកណាប៊ី ជាកូនប្រុសរបស់លោកវ៉ូបស៊ី។ 15 ពីកុលសម្ព័ន្ធកាដ គឺលោកកេអួល ជាកូនប្រុសរបស់លោកម៉ាគី។ 16 ទាំងនេះគឺជាឈ្មោះរបស់អស់អ្នកដែលលោកម៉ូសេបានចាត់ឲ្យទៅពិនិត្យមើលស្រុក។ លោកម៉ូសេបានហៅលោកហូសេ ជាកូនប្រុសរបស់លោកនូនថា យូ៉ស្វេ។ 17 លោកម៉ូសេបានចាត់ពួកគេឲ្យទៅសង្កេតមើលស្រុកកាណាន។ លោកបានប្រាប់ពួកគេថា៖ «ចូរទៅតំបន់ណេកិប ហើយឡើងទៅតាមតំបន់ភ្នំ។ 18 ចូរពិនិត្យមើលស្រុកនោះមានលក្ខណដូចម្ដេច។ ចូរសង្កេតមើលប្រជាជនដែលរស់នៅទីនោះ តើពួកគេខ្លាំងពូកែ ឬក៏ខ្សោយ ហើយតើពួកគេមានគ្នាច្រើន ឬក៏តិច។ 19 ចូរពិនិត្យមើលថា តើស្រុកដែលពួកគេរស់នៅនោះមានលក្ខណដូចម្ដេច ល្អ ឬអាក្រក់? តើទីក្រុងនៅទីនោះយ៉ាងម៉េច? ជាជំរំ ឬទីក្រុងដែលមានកំពែងរឹងមាំ? 20 ចូរមើលថាតើ ដីយ៉ាងម៉េចដែរ តើល្អសម្រាប់ដាំដំណាំ ឬក៏មិនល្អ? តើមានដើមឈើច្រើន ឬក៏អត់? ចូរមានចិត្តក្លាហាន ហើយត្រូវនាំផលពីស្រុកនោះខ្លះត្រឡប់មកវិញផង»។ ពេលនោះ ជារដូវផ្លែទំពាំងបាយជូរទុំដំបូង។ 21 ដូច្នេះ បុរសទាំងនោះបានឡើងទៅសង្កេតមើលស្រុកនោះចាប់ពីទីរហោស្ថានស៊ីនរហូតដល់រេហូប ដែលនៅជិតក្រុងហាម៉ាត់។ 22 ពួកគេបានធ្វើដំណើរឡើងពីតំបន់ណេកិបទៅដល់ក្រុងហេប្រូន។ នៅទីនោះមានលោកអហ៊ីម៉ាន លោកសេសាយ និងលោកតាល់ម៉ាយ ជាពូជពង្សរបស់លោកអណាក់រស់នៅ។ ពេលនោះ ក្រុងហេប្រូនបានសង់ឡើងមុនក្រុងសូរអាននៅស្រុកអេស៊ីបប្រាំពីរឆ្នាំ។ 23 នៅពេលដែលពួកគេធ្វើដំណើទៅដល់ជ្រលងអែសកុស ពួកគេបានកាត់យកផ្លែទំពាំបាយជូរមួយចង្កោម។ ពួកគេយកដងរែកសែងចង្កោមទំពាំងបាយជូរនោះដោយគ្នាពីរនាក់។ ពួកគេក៏យកផ្លែទទឹម និងផ្លែឧទុម្ពរមកជាមួយដែរ។ 24 គេបានដាក់ឈ្មោះកន្លែងនោះថា ជ្រលងអែសកុស ដោយព្រោះតែចង្កោមទំពាំងបាយជូរដែលពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលបានកាត់នៅទីនោះ។ 25 សែសិបថ្ងៃក្រោយមក ពួកគេក៏ត្រឡប់មកពីសង្កេតស្រុកនោះវិញ។ 26 ពួគគេបានមកជួបលោកម៉ូសេ លោកអ៊ើរ៉ុន និងសហគមន៍អ៊ីស្រាអែលទាំងមូលនៅត្រង់កាឌែស ក្នុងទីរហោស្ថានប៉ារ៉ាន។ ពួកគេបានប្រាប់ដំណឹងដល់ពួកលោក និងសហគមន៍ទាំងមូល ហើយក៏បានបង្ហាញផលផ្លែរបស់ស្រុកនោះផងដែរ។ 27 ពួកគេបានប្រាប់លោកម៉ូសេថា៖ «ពួកយើងបានទៅដល់ស្រុកដែលលោកបានចាត់ពួកយើងឲ្យទៅហើយ។ ស្រុកនោះពោររពេញទៅដោយទឹកដោះ និងទឹកឃ្មុំ ហើយនេះជាផលខ្លះ ពីស្រុកនោះ។ 28 ប៉ុន្តែ មនុស្សដែលរស់នៅក្នុងស្រុកនោះខ្លាំងពូកែណាស់។ ទីក្រុងសុទ្ធតែមានកំពែងរឹងមាំ ហើយក៏ធំៗណាស់។ ពួកយើងក៏បានឃើញកូនចៅរបស់លោកអណាក់នៅទីនោះដែរ។ 29 ជនជាតិអាម៉ាឡេករស់នៅតំបន់ណេកិប ជនជាតិហេត ជនជាតិយេប៊ូស និងជនជាតិអាម៉ូរីសង់លំនៅតាមតំបន់ភ្នំ។ ចំណែក ជនជាតិកាណានរស់នៅក្បែរសមុទ្រ និងនៅតាមបណ្ដោយទន្លេយ័រដាន់»។ 30 ពេលនោះលោកកាលែបប្រាប់បណ្ដាជនដែលកំពុងនៅមុខលោកម៉ូសេឲ្យស្ងាត់ ហើយលោកក៏និយាយថា៖ «ចូរពួកយើងឡើងទៅចាប់យកស្រុកនោះទៅ ដ្បិត ពួកយើងពិតជាអាចវាយដណ្ដើមយកស្រុកបាន»។ 31 ប៉ុន្តែ អ្នកផ្សេងទៀតដែលបានទៅជាមួយលោកបាននិយាយថា៖ «យើងមិនអាចច្បាំងជាមួយពួកមនុស្សទាំងនោះបានទេ ពីព្រោះពួកគេខ្លាំងពូកែជាងយើង»។ 32 ដូច្នេះ ពួកគេបានចែកចាយដំណឹងដែលធ្វើឲ្យកូនចៅអ៊ីស្រាអែលបាក់ទឹកចិត្តអំពីស្រុកដែលពួគេបានទៅសង្កេតមើលនោះ។ ពួកគេបាននិយាយថា៖ «ស្រុកដែលពួកយើងបានសង្កេងមើលនោះ គឺជាស្រុកដែលស៊ីបង្ហិនបង្ហោចប្រជាជនដែលរស់នៅក្នុងនោះ។ មនុស្សទាំងអស់ដែលពួកយើងបានឃើញនោះសុទ្ធតែមានឌធំៗ ហើយខ្ពស់ៗ។ 33 យើងបានឃើញមនុស្សដែលមានមាឌធំសម្បើម ពួគេជាកូនចៅរបស់លោកអណាក់ ជាមនុស្សដែលកើតពីនុស្សដែលមានមាឌធំសម្បើម។ បើប្រៀបធៀបនឹងពួគេ ពួកយើងគឺដូចជាសត្វកណ្ដូប ហើយពួកគេក៏មើលឃើញពួកយើងដូច្នេះដែរ»។
1 នៅយប់នោះ ពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់បានស្រែកយំយ៉ាងខ្លាំង។ 2 ហើយពួកគេក៏រិះគន់លោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ុនជាខ្លាំង។ សហគមន៍ទាំងមូលបាននិយាយទៅពួកលោកថា៖ «ទុកឲ្យពួកយើងស្លាប់នៅស្រុកអេស៊ីប ឬនៅទីរហោស្ថានទៅប្រសើរជាង។ 3 ហេតុអ្វីបានជាព្រះអម្ចាស់នាំពួកយើងមកស្រុកនេះ ហើយត្រូវស្លាប់ដោយសារដាវដូច្នេះ? ប្រពន្ធ និងកូនៗរបស់ពួកយើងនឹងក្លាយជាជនរងគ្រោះ។ តើពួកយើងត្រឡប់ទៅស្រុកអេស៊ីបវិញមិនល្អជាងទេឬ? 4 ពួកគេបាននិយាយគ្នាថា៖ «ចូរពួកយើងជ្រើសរើសអ្នកដឹកនាំម្នាក់ផ្សេងទៀតឲ្យដឹកនាំពួកយើងត្រឡប់ទៅស្រុកអេស៊ីបវិញ»។ 5 នោះលោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ុនបានឱនមុខចុះនៅចំពោះមុខសហគមន៍កូនចៅអ៊ីស្រាអែល។ 6 លោកយ៉ូស្វេកូនប្រុសរបស់លោកនូន និងលោកកាលែបកូនប្រុសរបស់លោកយេភូនេដែលបានទៅសង្កេតមើលស្រុកនោះជាមួយពួកគេដែរ បានហែកសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្លួន។ 7 ពួកគេបាននិយាយទៅកាន់សហគមន៍កូនចៅអ៊ីស្រាអែលថា៖ «ស្រុកដែលពួកយើងបានដើរឆ្លងកាត់ និងសង្កេតមើលនោះជាស្រុកល្អខ្លាំងណាស់។ 8 ប្រសិនបើ ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យនឹងយើង នោះព្រះអង្គនឹងនាំយើងចូលទៅក្នុងស្រុកនោះ ហើយព្រះអង្គនឹងប្រទានស្រុកនោះឲ្យយើងជាមិខាន។ ស្រុកនោះពោរពេញទៅដោយទឹកដោះ និងទឹកឃ្មុំ។ 9 ប៉ុន្តែ មិនត្រូវបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះអម្ចាស់ឡើយ ហើយក៏កុំខ្លាចមនុស្សនៅក្នុុងស្រុកនោះដែរ។ ពួកយើងនឹងលេបស៊ីពួកគេយ៉ាងងាយដូចជាស៊ីម្ហូបអាហារ។ រនាំងការពាររបស់ពួកគេនឹងត្រូវរើចេញពីពួកគេ ដ្បិត ព្រះអម្ចាស់គង់ជាមួយនឹងយើង ដូច្នេះ កុំខ្លាចពួកកេឡើយ»។ 10 ប៉ុន្ដែ សហគមន៍ទាំងមូលគម្រាមចោលដុំថ្មសម្លាប់ពួកគេ។ នៅពេលនោះសិរីរុងរបស់ព្រះអម្ចាស់បានលេចចេញមកនៅត្រសាលប្រជុំចំពោះមុខកូនចៅអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់គ្នា។ 11 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលទៅលោកម៉ូសេថា៖ «តើប្រជាជននេះនឹងមើលងាយយើងដល់ពេលណាទៀត? តើពួកគេនៅតេមិនជឿទុកចិត្តដល់យើងដល់ពេលណាទោះបីជាទីសម្គាល់នៃអំណាចរបស់យើង ដែលយើងបានធ្វើនៅកណ្ដាលចំណោមពួកគេផងនោះ? 12 យើងនឹងវាយប្រហារពួកគេដោយគ្រោះកាច ហើយនឹងកាត់កាល់ពួកគេ រួចយើងនឹងបង្កើតប្រជាតិមួយដែលធំជាង ហើយខ្លាំងពូកែជាងពួកគេពីពូជពង្សរបស់អ្នក»។ 13 លោកម៉ូសេបានទូលទៅព្រះអម្ចាស់ថា៖ «ប្រសិនបើ ព្រះអង្គធ្វើដូច្នេះ នោះជនជាតិអេស៊ីបនឹងឮអំពីរឿងនេះ ដ្បិត ព្រះអង្គបានសង្គ្រោះប្រជាជននេះពីពួកគេ ដោយអំណាចចេស្តារបស់ព្រះអង្គ។ 14 ពួកគេនឹងប្រាប់រឿងនេះដល់មនុស្សដែលរស់នៅក្នុងស្រុកនេះ។ ពួកគេបានឮថាព្រះអង្គគង់ជាមួយប្រជាជននេះ គេបានឃើញព្រះអង្គមុខទល់នឹងមុខ។ ពពករបស់ព្រះអង្គឈរនៅពីលើប្រជាជននេះ។ ព្រះអង្គយាងពីមុខពួកគេដោយសរសរពពកនៅពេលថ្ងៃ ហើយដោយសរសរភ្លើងនៅពេលយប់។ 15 ដូច្នេះ ប្រសិនបើព្រះអង្គសម្លាប់ពួកគេ ដូចជាមនុស្សតែម្នាក់នោះ នោះប្រជាជាតិទាំងឡាយដែលបានឮល្បីអំពីព្រះអង្គនឹងនាំគ្នានិយាយថា៖ 16 «ព្រោះតែព្រះអម្ចាស់មិនអាចនាំប្រជាជននេះចូលទៅក្នុងទឹកដីដែលព្រះអង្គបានស្បថថាប្រទានឲ្យដល់ពួកគេបាន ទើបព្រះអង្គសម្លាប់ពួកគេនៅទីរហោស្ថានអស់»។ 17 ឥឡូវនេះ ទូលបង្គំសូមអង្វរព្រះអង្គ សូមព្រះអង្គប្រើអំណាចចេស្ដាដ៏ខ្លាំងរបស់ព្រះអង្គ។ ដ្បិត ព្រះអង្គបានមានបន្ទូលថា៖ 18 «ព្រះអម្ចាស់យឺតនឹងខ្ញាល់ ហើយពោរពេញទៅដោយសេចក្តីស្មោះត្រង់។ ព្រះអង្គតែងតែលើកលែងទោសដល់កំហុស និងសេចក្តីរំលង។ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គមិនបំភ្លេចកំហុសនោះទេ គឺព្រះអង្គនឹងដាក់ទោសអំពើបាបរបស់ដូនតាទៅលើកូនចៅរបស់ពួកគេបីទៅបួនតំណ។ 19 ទូលបង្គំសូមអង្វរព្រះអង្គ សូមព្រះអង្គអត់ទោសចំពោះអំពើបាបរបស់ប្រជាជននេះ ដោយព្រោះតែសេចក្តីស្មោះត្រង់ដ៏អស្ចារ្យរបស់ព្រះអង្គ ដូចដែលព្រះអង្គតែងតែអត់ទោសដល់់ប្រជាជននេះតាំងពីពេលដែលពួកគេនៅក្នុងស្រុកអេស៊ីបរហូតមកដល់ពេលនេះ»។ 20 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលថា៖ «យើងបានលើកលែងទោសឲ្យពួកគេតាមសំណូមពរបស់អ្នកហើយ 21 ប៉ុន្តែ យើងជាព្រះដែលមានព្រះជន្មគង់នៅ ហើយផែនដីទាំងមូលពេញដោយសិរីរុងរឿងរបស់យើង 22 នោះមនុស្សទាំងអស់នេះបានឃើញសិរីរុុងរឿង និងទីសម្គាល់នៃអំណាចដ៏អស្ចារ្យរបស់យើង ដែលយើងបានធ្វើនៅស្រុកអេស៊ីប និងនៅក្នុងទីរហោស្ថាន ប៉ុន្តែ ពួកគេនៅតែល្បងលយើងដល់ទៅដប់ដង ហើយនៅតែមិនស្តាប់តាមសម្លេងរបស់យើង។ 23 ដូច្នេះ យើងសូមប្រកាសថា៖ ពួកគេពិតជានឹងមិនបានឃើញស្រុកដែលយើងបានស្បថជាមួយដូនតារបស់ពួកគេឡើយ។ អ្នកណាដែលមើលងាយយើង នឹងមិនបានឃើញស្រុកនោះឡើយ។ 24 លើកលែងតែលោកកាលែបជាអ្នកបម្រើយើង ព្រោះលោកមានវិញ្ញាណខុសពីអ្នកផ្សេង ហើយលោកបានធ្វើតាមយើងគ្រប់ជំពូក នោះយើងនឹងនាំលោកចូលក្នុងស្រុកដែលលោកបានទៅសង្កេតមើល។ ពូជពង្សរបស់លោកនឹងបានកាន់កាប់ស្រុកនោះ។ 25 (ជនជាតិអាម៉ាឡេក និងជនជាតិកាណានរស់នៅតាមជ្រលងភ្នំ)។ ស្អែកនេះ ចូរត្រឡប់ទៅទីរហោស្ថានតាមផ្លូវសមុទ្រកក់វិញ»។ 26 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលទៅលោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ុន។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 27 «តើយើងត្រូវទ្រាំនឹងសហគមន៍ដ៏អាក្រក់ដែលតែងតែរិះគន់យើងនេះដល់ពេលណា? យើងបានឮការរអ៊ូរទាំរបស់កូនចៅអ៊ីស្រាអែលទាស់នឹងយើងហើយ។ 28 ចូរប្រាប់ពួកគេថា៖ នេះជាព្រះបន្ទូលរបស់ព្រអម្ចាស់! យើងជាព្រះដ៏មានព្រះជន្មគង់នៅ យើងនឹងប្រព្រឹត្តិចំពោះអ្នករាល់គ្នា ដូចដែលយើងគ្នាបានឮអ្នករាល់គ្នានិយាយ។ 29 សាកសពរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងត្រូវដួលនៅក្នុងទីរហោស្ថាននេះ គឺអស់អ្នកដែលរអ៊ូរទាំទាស់នឹងយើង ជាអ្នកដែលបានរាប់ក្នុងពេលធ្វើរាប់ចំនួនអ្នកដែលមានអាយុចាប់ពីម្ភៃឆ្នាំឡើងទៅ ។ 30 អ្នករាល់គ្នាពិតជានឹងមិនបានចូលទៅក្នុងស្រុកដែលយើងបានសន្យាឲ្យអ្នករាល់គ្នារស់នៅឡើយ លើកលែងតែលោកកាលែបជាកូនប្រុសរបស់លោកយេភូនេ និងលោកយ៉ូស្វេ ជាកូនប្រុសរបស់លោកនូន។ 31 ប៉ុន្តែ កូនចៅរបស់អ្នករាល់គ្នាដែលអ្នករាល់គ្នាបាននិយាយថានឹងក្លាយជាជនរងគ្រោះនោះ យើងនឹងនាំពួកគេចូលទៅក្នុងទឹកដីនោះ។ ពួកគេនឹងស្គាល់ស្រុកដែលអ្នករាល់គ្នាបានបដិសេធមិនទទួលយក។ 32 ចំណែកអ្នករាល់គ្នាវិញ សាកសពរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងដួលនៅក្នុងក្នុងទីរហោស្ថាននេះ។ 33 កូនចៅរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងឃ្វាលហ្វូងចៀមក្នុងទីហោស្ថាននេះរយៈពេលសែសិបឆ្នាំ។ ពួកគេនឹងទទួលទោសនៃអំពើបះបោររបស់អ្នករាល់គ្នារហូតទាល់តែអ្នករាល់គ្នាស្លាប់ចោលឆ្អឹងនៅក្នុងទីរហោស្ថាននេះអស់។ 34 ដូចដែលអ្នករាល់គ្នាបានទៅសង្កេតមើលស្រុកនោះរយៈពេលសែសិបថ្ងៃ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងទទួលទោសនៃអំពើបាបរបស់អ្នករាល់គ្នារយៈពេលសែសិបឆ្នាំដែរ គឺមួយឆ្នាំ សម្រាប់មួយថ្ងៃ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងដឹងថា ការដែលធ្វើជាខ្មាំងសត្រូវនឹងយើងនោះវាយ៉ាងដូចម្ដេចទៅវិញ។ 35 យើងគឺជាព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលយ៉ាងណា យើងពិតជានឹងធ្វើយ៉ាងនោះដល់សហគមន៍ដ៏អាក្រក់ដែលបានប្រមូលគ្នាបះបោរទាស់នឹងយើងនេះ។ ពួកគេនឹងត្រូូវកាត់ចោលទាំងស្រុង ហើយនឹងស្លាប់នៅទីនេះទាំងអស់គ្នា»។ 36 ដូច្នេះ ពួកអ្នកដែលលោកម៉ូសេបានចាត់ឲ្យទៅសង្កេតមើលស្រុកនោះបានស្លាប់ទាំងអស់គ្នាដោយគ្រោះនៅចំពោះព្រះអម្ចាស់។ 37 អ្នកទាំងនេះគឺជាអ្នកដែលត្រឡប់មកវិញ ហើយនាំដំណឹងអាក្រក់អំពីស្រុកនោះមករាយការណ៍ ហើយបានធ្វើឲ្យសហគមន៍ទាំងមូលរអ៊ូរទាំទាស់នឹងលោកម៉ូសេ។ 38 ក្នុងចំណោមមនុស្សទាំងអស់ដែលបានទៅមើលស្រុកនោះ មានតែលោកយ៉ូស្វេជាកូនប្រុសរបស់លោកនូន និងលោកកាលែបជាកូនប្រុសរបស់លោកយេភូនេទេដែលនៅរស់។ 39 នៅពេលដែលលោកម៉ូសេបានប្រាប់ដំណឹងនេះដល់់កូនចៅអ៊ីស្រាអែល ពួកគេទូញសោកយ៉ាងខ្លាំង។ 40 ពួកគេក្រោកឡើងពីព្រឹកព្រលឹម ហើយឡើងទៅលើកំពូលភ្នំ ទាំងពោលថា៖ «មើល៍! ពួកយើងនៅទីនេះ យើងនឹងទៅកន្លែងដែលព្រះអម្ចាស់បានសន្យា ដ្បិត ពួកយើងបានធ្វើបាបមែន»។ 41 ប៉ុន្តែ លោកម៉ូសេបានមានប្រសាន៍ថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់បំពានលើបញ្ជារបស់ព្រះអម្ចាស់ដូច្នេះ? អ្នករាល់គ្នានឹងមិនបានសម្រេចឡើយ។ 42 សូមកុំទៅឡើយ ដ្បិត ព្រះអម្ចាស់មិនគង់ជាមួយអ្នករាល់គ្នាដើម្បីការពារអ្នករាល់គ្នាពីការវាយប្រហារពីសត្រូវរបស់អ្នករាល់គ្នាឡើយ។ 43 ជនជាតិអាម៉ាឡេក និងជនជាតិកាណាននៅទីនោះ ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងស្លាប់ដោយសារដាវ ដ្បិត អ្នករាល់គ្នាបានងាកចេញពីព្រះជាម្ចាស់ហើយ។ ដូច្នេះ ព្រះអង្គនឹងមិនគង់ជាមួយអ្នករាល់គ្នាឡើយ»។ 44 ប៉ុន្តែ ពួកគេនៅតែមានះឡើងទៅស្រុកភ្នំ តែលោកម៉ូសេ និងហឹបនៃសម្ពន្ធមេត្រីរបស់ព្រះអម្ចាស់បានចាកចេញពីជំរំហើយ។ 45 ពេលនោះជនជាតិអាម៉ាឡេក និងជនជាតិកាណានដែលរស់នៅតាមតំបន់ភ្នំនោះបានចុះមក។ ពួកគេបានវាយប្រហារជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឲ្យចុះចាញ់រហូតដល់ហោម៉ា។
1 បន្ទាប់មក ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលទៅលោកម៉ូសេថា៖ 2 «ចូរប្រាប់ដល់កូនចៅអ៊ីស្រាអែលថា នៅពេលអ្នករាល់គ្នាចូូលទៅក្នុងស្រុកដែលអ្នករាល់គ្នានឹងរស់នៅ ដែលព្រះអម្ចាស់នឹងប្រទានឲ្យអ្នករាល់គ្នានោះ 3 ពេលអ្នករាល់គ្នារៀបចំតង្វាយដោយភ្លើងថ្វាយព្រះអម្ចាស់នោះ ទោះបីជាតង្វាយដុត ឬយញ្ញបូជាលាបំណន់ ឬតង្វាយស្ម័គ្រចិត្ត ឬតង្វាយនៅពេលបុណ្យផ្សេងៗក្ដី នោះត្រវថ្វាយកូនគោ ឬកូនចៀម ដើម្បីធ្វើឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយជាទីគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ព្រះអម្ចាស់។ 4 អ្នករាល់គ្នាដែលត្រូវថ្វាយតង្វាយដុុតដល់ព្រះអម្ចាស់ ត្រូវយកតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិដែលមានម៉្សៅម៉ដ្ឋបីគីឡូក្រាមជាមួយប្រេងមួយលីត្រកន្លះមកជាមួយផង។ 5 និងត្រូវយកស្រាទំពាំងបាយជូរមួយលីត្រកន្លះសម្រាប់ជាតង្វាយច្រូច សម្រាប់ចៀមនីមួយៗដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយជាតង្វាយដុត ឬថ្វាយយញ្ញបូជា។ 6 ប្រសិនបើ អ្នករាល់គ្នាថ្វាយចៀមឈ្មោល ត្រូវរៀបចំតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ដែលមានម៉្សៅម៉ដ្ឋល្អប្រាំមួយគីឡូក្រាមលាយជាមួយប្រេងពីរលីត្រ។ 7 សម្រាប់តង្វាយច្រូចអ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយស្រាទំពាំងបាយជូរពីរលីត្រ។ វានឹងធ្វើឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយដល់ព្រះអម្ចាស់។ 8 នៅពេលអ្នករាល់គ្នារៀបចំគោឈ្មោះមួយសម្រាប់ជាតង្វាយដុតទាំងមូល ឬជាយញ្ញបូជាដើម្បីលាបំណន់ ឬជាតង្វាយមេត្រីដល់ព្រះអម្ចាស់ 9 នោះអ្នករាល់គ្នាត្រូវយកតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិដែលមានម៉្សៅមដ្ឋល្អប្រាំបួនគីឡូក្រាមលាយជាមួយនឹងប្រេងបីលីត្រ មកថ្វាយជាមួយគោឈ្មោលនោះ។ 10 អ្នកក៏ត្រូវថ្វាយស្រាទំពាំងបាយជូរបីលីត្រសម្រាប់ជាតង្វាយច្រូច ដែលជាតង្វាយដោយភ្លើង ដើម្បីធ្វើឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយដល់ព្រះអម្ចាស់។ 11 ត្រូវធ្វើរបៀបនេះសម្រាប់រាល់គោឈ្មោល កូនចៀម ឬកូនពពែ សម្រាប់កូនចៀមឈ្មោល និងកូនពពែឈ្មោលនីមួយៗ។ 12 គ្រប់ទាំងយញ្ញបូជាដែលអ្នករាល់គ្នារៀបចំ និងថ្វាយត្រូវធ្វើតាមដូចដែលបានរៀបរាប់នៅទីនេះ។ 13 ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ដែលកើតនៅក្នុងស្រុកត្រូវធ្វើការទាំងនេះតាមរបៀបនេះ នៅពេលដែលនរណាម្នាក់នាំតង្វាយដេោយភ្លើងដើម្បីធ្វើឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយដែលគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ព្រះអម្ចាស់។ 14 ប្រសិនបើ មានជនបរទេសកំពុងស្នាក់នៅជាមួយអ្នករាល់គ្នា ឬអ្នកណាដែលរស់នៅជាមួយអ្នករាល់គ្នាច្រើនតំណមកហើយ គេត្រូវថ្វាយតង្វាយដែលធ្វើដោយភ្លើងដែលធ្វើឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយដល់ព្រះអម្ចាស់ នោះពួកគេត្រូវធ្វើដូចជាអ្នករាល់គ្នាបានធ្វើដែរ។ 15 ត្រូវមានច្បាប់តែមួយសម្រាប់សហគមន៍ និងសម្រាប់ជនបរទេសដែលស្នាក់នៅជាមួយអ្នករាល់គ្នា គឺជាច្បាប់ដែលមិនប្រែប្រួលសម្រាប់កូនចៅរបស់អ្នករាល់គ្នានៅគ្រប់ជំនាន់តទៅ។ អ្នករាល់គ្នាធ្វើយ៉ាងណា នោះអ្នកធ្វើដំណើរដែលស្នាក់នៅជាមួយអ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវធ្វើយ៉ាងនោះដែរ។ ពួកគេត្រូវតែប្រព្រឹត្តិដូចអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តិនៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ដែរ។ 16 ត្រូវមានច្បាប់តែមួយ និងបញ្ញត្តិតែមួយសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា និងសម្រាប់ជនជបរទេសដែលស្នាក់នៅជាមួយអ្នករាល់គ្នា»។ 17 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេម្តងទៀត។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 18 «ចូរប្រាប់ទៅកូនចៅអ៊ីស្រាអែលថា ពេលអ្នករាល់គ្នាចូលទៅក្នុងស្រុកដែលយើងនឹងយកអ្នករាល់គ្នាទៅ 19 ហើយកាលណាអ្នករាល់គ្នាបរិភោគអាហាររបស់ស្រុកនោះ អ្នករាល់ត្រូវទុកខ្លះជាតង្វាយ ថ្វាយដល់យើង។ 20 អ្នករាល់គ្នាត្រូវញែកម៉្សៅដែលលាយដំបូងមកធ្វើនំប៉័ងមួយដុំសម្រាប់ជាតង្វាយ ដូចជាតង្វាយពីទីលានបោកស្រូវដែរ។ គឺអ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើតាមរបៀបនេះ។ 21 អ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយម៉្សៅដែលលាយដំបូងដល់យើងនៅគ្រប់ជំនាន់តទៅ។ 22 ពេលខ្លះអ្នករាល់នឹងប្រព្រឹត្តិបាបដោយអចេតនា គឺនៅពេលអ្នករាល់គ្នាមិនធ្វើតាមបញ្ញត្តិទាំងនេះដែលយើងបានបង្គាប់លោកម៉ូសេ 23 គឺគ្រប់ទាំងសេចក្តីដែលយើងបានបង្គាប់តាមរយៈលោកម៉ូសេចាប់តាំងពីថ្ងៃដែលយើងចាប់ផ្តើមប្រទានបញ្ញាត្តិដល់អ្នករាល់គ្នារហូតដល់គ្រប់ជំនាន់មនុស្សតទៅ។ 24 ក្នុងករណីដែលប្រព្រឹត្តិអំពើបាបដោយអចេតនា ហើយសហគមន៍ក៏មិនបានដឹង នោះសហគមន៍ទាំងមូលត្រូវថ្វាយគោស្ទាវមួយជាតង្វាយដុតដើម្បីធ្វើឲ្យមានក្លិនឈ្ងុតដល់ព្រះអម្ចាស់។ ហើយក៏ត្រូវថ្វាយតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ និងតង្វាយច្រូច តាមបញ្ញត្តិបានបង្គាប់ និងត្រូវថ្វាយពពែឈ្មោលមួយទុកជាតង្វាយលោះបាបដែរ។ 25 បូជាចារ្យត្រូវធ្វើពិធីលោះបាបសម្រាប់សហគមន៍ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល។ ពួកគេនឹងទទួលបានការលើកលែងទោសដោយព្រោះតែអំពើបាបដោយអចេតនា។ ពួកត្រូវបាននាំយញ្ញបូជារបស់ពួកគេ ទុកជាតង្វាយធ្វើដោយភ្លើងដល់យើង។ ពួកត្រូវនាំតង្វាយលោះបាបរបស់ខ្លួនចំពោះយើងសម្រាប់អំពើបាបដោយអចេតនារបស់ពួកគេ។ 26 ធ្វើដូច្នោះ សហគមន៍ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល និងអំពើបាបរបស់ជនបរទេសដែលស្នាក់នៅជាមួយពួកគេ នឹងបានទទួលការលើកលែងទោស ពីព្រោះមនុស្សទាំងអស់បានប្រព្រឹត្តដោយអចេតនា។ 27 ប្រសិនបើ មនុស្សម្នាក់ប្រព្រឹត្តអំពើបាបដោយអចេតនា នោះគេត្រូវថ្វាយពពែញីអាយុមួយឆ្នាំជាតង្វាយលោះបាប។ 28 បូជាចារ្យត្រូវធ្វើពិធីលោះបាបនៅចំពោះព្រះអម្ចាស់សម្រាប់អ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើបាបដោយអចេតនានោះ។ អ្្នកនោះនឹងទទួលបានការលើកលែងទោស នៅពេលដែលធ្វើពិធីលោះបានរួចហើយ។ 29 អ្នកត្រូវមានច្បាប់តែមួយសម្រាប់អស់អ្នកដែលបានប្រព្រឹត្តអ្វីមួយដោយអចេតនា គឺច្បាប់តែមួយសម្រាប់អ្នកដែលកើតក្នុងស្រុកក្នុងចំណោមកូនចៅអ៊ីស្រាអែល និងសម្រាប់ជនបរទេសដែលស្នាក់នៅជាមួយពួកគេ។ 30 ប៉ុន្ដែ បើអ្នកណាប្រព្រឹត្តអំពើបាបដោយចេតនា ទោះបីគេកើតក្នុងស្រុក ឬជនបរទេសក្ដី គេបានប្រមាថមើលងាយយើងហើយ។ 31 ដ្បិត ពួកគេបានមើលងាយពាក្យរបស់យើង ក៏បំពានលើបញ្ជារបស់យើងដែរ គឺត្រូវកាត់អ្នកនោះចោល។ អំពើបាបរបស់គេ នឹងនៅពីលើគេ។ 32 នៅពេលដែលប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលនៅក្នុងទីរហោស្ថាន ពួកគេបានឃើញបុរសម្នាក់ដើររើសអុសនៅថ្ងៃសប្ប័ទ។ 33 អ្នកដែលបានឃើញគាត់ ក៏នាំគាត់មកជួបលោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ុន ព្រមទាំងសហគមន៍អ៊ីស្រាអែលទាំងមូល។ 34 ពួកគេបានឃុំគាត់ទុកពីព្រោះពួកគេមិនដឹងច្បាស់ថាតើត្រូវធ្វើយ៉ាងដូចម្ដេចចំពោះគាត់។ 35 នោះព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ «បុរសម្នាក់នោះត្រូវមានទោសដល់ស្លាប់។ សហគមន៍ទាំងមូលត្រូវយកដុំថ្មគប់សម្លាប់អ្នកនោះនៅក្រៅជំរំ»។ 36 ដូច្នេះ សហគមន៍ទាំងមូលបាននាំអ្នកនោះចេញទៅខាងក្រៅជំរំ ហើយចោលដុំថ្មសម្លាប់គាត់ដូចដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់លោកម៉ូសេ។ 37 ព្រះអម្ចាស់ក៏មានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេទៀតថា៖ 38 «ចូរប្រាប់ដល់ដល់កូនចៅអ៊ីស្រាអែលថា ហើយបង្គាប់ពួកគេថា ចូរដេររំយោលនៅជាយអាវ ហើយភ្ជួរនឹងខ្សែពណ៌ខៀវដែលដេរនៅជាយអាវនោះ។ ពួកគេត្រូវធ្វើបែបនេះនៅគ្រប់ជំនាន់មនុស្សតទៅ។ 39 ធ្វើដូច្នេះដើម្បីទុកជាការរំឭកពិសេសសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា នៅពេលដែលអ្នករាល់គ្នាក្រឡេកមើលរំយោលនោះ អ្នករាល់គ្នានឹងនឹកឃើញអស់ទាំងក្រឹត្យវិន័យរបស់យើងដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវប្រព្រឹត្តតាម ដើម្បីកុំឲ្យអ្នករាល់គ្នាប្រព្រឹត្តតាមអំពើចិត្ត និងតាមភ្នែករបស់អ្នករាល់គ្នា ហើយបង្ខូចខ្លួនរបស់អ្នកឲ្យទៅវាឡើយ។ 40 ធ្វើដូច្នេះដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នានឹកឃើញនៅក្នុងគំនិត ហើយប្រព្រឹត្តតាមគ្រប់ទាំងបញ្ញត្តិរបស់យើង ហើយដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាបានបរិសុទ្ធសម្រាប់យើងជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។ 41 យើងជាព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នាដែលបាននាំអ្នករាល់គ្នាចេញពីស្រុកអេស៊ីប ដើម្បីធ្វើជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។ យើងជាព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់អ្នករាល់គ្នា។
1 លោកកូរេជាកូនប្រុសរបស់លោកយីតសារ ជាចៅរបស់លោកកេហាត់ ក្នុងកុលសម្ព័ន្ធលេវី ជាមួយលោកដាថាន និងលោកអប៊ីរ៉ាម ជាកូនប្រុសរបស់លោកអេលាប ព្រមទាំងលោកអូន ជាកូនប្រុសរបស់លោកពេឡេត មកពីកុលសម្ព័ន្ធរូបេន។ 2 ពួកគេបាននាំគ្នាងើបបះបោរប្រឆាំងនឹងលោកម៉ូសេ ដោយមានមនុស្សផ្សេងទៀតពីប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលដែលសុទ្ធតែជាមេដឹកនាំរបស់សហគមន៍ និងមនុស្សគ្រប់គ្នាស្គាល់ច្បាស់ ចំនួនពីររយហាសិបនាក់បានចូលរួមដែរ។ 3 ពួកគេបានប្រមូលផ្ដុំគ្នាតតាំងជាមួយលោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ុន។ ពួកនោះបាននិយាយទៅលោកទាំងពីរថា៖ «ពួកលោកធ្វើជ្រុលពេកហើយ! សហគន៍ទាំងមូលសុទ្ធតែបានញែកដាច់ដោយឡែក ហើយព្រះអម្ចាស់គង់ក្នុងចំណោមពួកគេដែរ។ ហេតុអ្វីបានជាពួកលោក លើកខ្លួនឯងខ្ពស់ជាងមនុស្សផ្សេងទៀតក្នុងសហគមន៍របស់ព្រះអម្ចាស់ដូច្នេះ?» 4 នៅពេលដែលលោកម៉ូសេបានឮដូច្នេះ លោកបានឱនមុខចុះ។ 5 លោកបាននិយាយទៅលោកកូរេថា និងអស់អ្នកដែលនៅជាមួយលោកកូរេថា៖ «នៅព្រឹកនេះ ព្រះអម្ចាស់នឹងធ្វើឲ្យគ្រប់គ្នាដឹងថា តើអ្នកណាជារបស់ព្រះអង្គ ហើយអ្នកណាដែលត្រូវបានញែកដាច់ដោយឡែកសម្រាប់ព្រះអង្គ ព្រះអង្គនឹងនាំមនុស្សទាំងនោះចូលទៅជិតព្រះអង្គ គឺអ្នកណាដែលព្រះអង្គជ្រើសរើស ព្រះអង្គនឹងនាំចូលជិតព្រះអង្គ។ 6 សូមធ្វើបែបនេះ លោកកូរេ និងបក្សពួករបស់អ្នក 7 គឺស្អែកនេះ ត្រូវយកពានមករៀងៗខ្លួនមក ហើយដាក់ភ្លើង និងគ្រឿងក្រអូបក្នុងនោះនៅចំពោះព្រះអម្ចាស់។ អ្នកណាដែលព្រះអម្ចាស់ជ្រើសរើស អ្នកនោះនឹងត្រូវបានញែកដាច់ដោយឡែកសម្រាប់ព្រះអម្ចាស់។ ពូជពង្សដ៏អាក្រក់អើយ! អ្នករាល់គ្នាធ្វើជ្រុលពេកហើយ»។ 8 លោកម៉ូសេបានមានប្រសាសន៍ទៅលោកកូរេទៀតថា៖ «ឥឡូវនេះ កូនចៅលេវីអើយ! សូមស្ដាប់ខ្ញុំ 9 តើការដែលព្រះជាម្ចាស់បានញែកអ្នកដាច់ដោយឡែកពីសហគមន៍អ៊ីស្រាអែល នាំអ្នកចូលជិតព្រះអង្គ បម្រើកិច្ចការរបស់ព្រះអង្គនៅក្នុងរោងឧបោសថ ហើយឲ្យឈរនៅមុខសហគមន៍ដើម្បីបម្រើពួកគេ ជាការតូចតាចឬ? 10 ព្រះអង្គបាននាំអ្នក និងពូជពង្សរបស់លេវីជាបងប្អូនរបស់អ្នកចូលជិតព្រះអង្គ ប៉ុន្តែ អ្នកនៅតែចង់បានតំណែងជាបូជាចារ្យថែមទៀត។ 11 ហេតុនេះហើយបានជា អ្នក និងបក្សពួករបស់អ្នកបានប្រមូូលផ្ដុំគ្នាប្រឆាំងនឹងព្រះអម្ចាស់។ ហេតុអ្វីបានជាអ្នករអ៊ូរទាំប្រឆាំងនឹងលោកអ៊ើរ៉ុន ដែលជាអ្នកស្ដាប់បង្គាប់ព្រះអម្ចាស់ដូច្នេះ?»។ 12 បន្ទាប់មក លោកម៉ូសេបានឲ្យគេទៅហៅលោកដាថាន និងលោកអប៊ីរ៉ាម ជាកូនរបស់លោកអេលាប ប៉ុន្តែ លោកទាំងពីរនិយាយថា៖ «ពួកយើងមិនឡើងទៅទេ។ 13 តើការដែលអ្នកបាននាំពួកយើងចេញមកពីស្រុកដែលសម្បូរទៅដោយទឹកដោះ និងទឹកឃ្ញុំ ដើម្បីសម្លាប់ពួកយើងនៅក្នុងទីរហោស្ថាននេះ តើជារឿងតូចតាចឬ? ឥឡូវនេះ អ្នកចង់តាំងខ្លួនអ្នកធ្វើជាអ្នកដឹកនាំយើងទៀត។ 14 លើសពីនេះទៀត អ្នកមិនបាននាំពួកយើងចូលទៅក្នុងស្រុកដែលសម្បូរទៅដោយទឹកដោះ និងទឹកឃ្មុំទេ ហើយក៏មិនបានឲ្យស្រែ និងចម្ការទំពាំងបាយជូរមកពួកយើងទុកជាមរតកដែរ»។ 15 លោកម៉ូសេខឹងយ៉ាងខ្លាំង ហើយបានទូលដល់ព្រះអម្ចាស់ថា៖ សូមព្រះអង្គកុំទទួលតង្វាយរបស់ពួកគេអី។ ទូលបង្គំមិនបានយកសត្វលាមួយក្បាលពីពួកគេឡើយ ហើយទួលបង្គំក៏មិនបានធ្វើឲ្យពួកគេណាម្នាក់ឈឺចាប់ដែរ»។ 16 បន្ទាប់មក លោកម៉ូសេបានមានប្រសាសន៍ទៅលោកកូរេថា៖ «ស្អែកនេះ អ្នក និងបក្សពួករបស់អ្នកទាំងអស់គ្នត្រូវចូលទៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ គឺទាំងអ្នក ទាំងពួកគេ ព្រមទាំងលោកអ៊ើរ៉ុនផងដែរ។ 17 ម្នាក់ៗត្រូវយកពានរបស់ខ្លួនមក ហើយដាក់ភ្លើងនៅក្នុងនោះផង។ មនុស្សម្នាក់ៗត្រូវយកពានរបស់ខ្លនចូលទៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ គឺពីររយហាសិបពាន។ អ្នក និងលោកអ៊ើរ៉ុនក៏ត្រូវយកពានរបស់ខ្លួនទៅដែរ។ 18 ដូច្នេះ មនុស្សគ្រប់គ្នាបានយកពានរបស់ខ្លួនទាំងដាក់ភ្លើង ទាំងដាក់គ្រឿងក្រអូបនៅក្នុងនោះមក ហើយបានឈរនៅច្រកទ្វារចូលត្រសាលប្រជុំជាមួយលោកម៉ូសេ និងលោកអើរ៉ុន។ 19 លោកកូរេបានប្រមូលសហគមន៍ទាំងមូលប្រឆាំងនឹងលោកម៉ូសេ និងលោកអើរ៉ុននៅច្រកទ្វារចូលត្រសាលជួបជុំ ពេលនោះសិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអម្ចាស់បានលេចមកឲ្យសហគមន៍ទាំងមូលបានឃើញ។ 20 បន្ទាប់មក ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ុនថា៖ 21 «ចូរញែកខ្លួនដោយឡែកចេញពីចំណោមសហគមន៍នេះ ដែលយើងនឹងបំផ្លាញពួកគេឲ្យវិនាសឥឡូវនេះ»។ 22 លោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ើរ៉ូនឱនមុខចុះ ហើយទូលថា៖ «ឱព្រះជាម្ចាស់អើយ! ព្រះអង្គជាព្រះនៃវិញ្ញណរបស់មនុស្សទាំងអស់ បើមនុស្សតែម្នាក់ប្រព្រឹត្តអំពើបាប តើព្រះអង្គត្រូវខឹងនឹងសហគមន៍ទាំងមូលឬ?» 23 ព្រះអម្ចាស់ឆ្លើយមកលោកម៉ូសេវិញ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 24 «ចូរប្រាប់ទៅសហគមន៍នេះថា ចូរនាំគ្នាចេញឲ្យឆ្ងាយពីត្រសាលរបស់លោកកូរេ ត្រសាលរបស់លោកដាថាន និងត្រសាលរបស់លោកអប៊ីរ៉ាមទៅ»។ 25 នោះលោកម៉ូសេបានក្រោកឡើង ហើយដើរទៅរកលោកដាថាន និងលោកអប៊ីរ៉ាម ទាំងមានមេដឹកនាំរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទៅជាមួយគាត់ដែរ។ 26 គាត់បានមានប្រសាសន៍ទៅសហគមន៍ទាំងមូលថា៖ «ឥឡូវនេះ ចូរនាំគ្នាចាកចេញពីត្រសាលរបស់ពួកមនុស្សអាក្រក់នេះ ហើយកុំប៉ះពាល់អ្វីរបស់ពួកគេឡើយ បើមិនដូច្នោះទេ អ្នករាល់គ្នាក៏នឹងត្រូវបំផ្លាញដោយព្រោះអំពើបាបរបស់ពួកគេដែរ។ 27 ដូច្នេះ សហគមន៍ដែលនៅជិតនឹងត្រសាលរបស់លោកកូរេ លោកដាថាន និងលោកអប៊ីរ៉ាមបានចាកចេញឆ្ងាយពីពួកគេ។ លោកដាថាន និងលោកអប៊ីរ៉ាមបានចេញមកឈរនៅច្រកទ្វារត្រសាលរបស់ខ្លូន ជាមួយនឹងប្រពន្ធ និងកូនៗរបស់ពួកគេ។ 28 នោះ លោកម៉ូសេបានមានប្រសាសន៍ថា៖ «តាមរយៈការនេះ អ្នករាល់គ្នានឹងដឹងថា ព្រះអម្ចាស់បានចាត់ខ្ញុំឲ្យមកធ្វើការទាំងអស់នេះមែន ដ្បិត ខ្ញុំមិនបានធ្វើការទាំងនោះដោយចិត្តខ្លួនឯងឡើយ។ 29 ប្រសិនបើ បុរសទាំងនេះស្លាប់តាមបែបធម្មជាតិ ដូចជាការស្លាប់ផ្សេងៗដែលធ្លាប់កើតឡើង នោះបានន័យថា ព្រះអម្ចាស់មិនបានចាត់ខ្ញុំឲ្យមកទេ។ 30 ប៉ុន្តែប្រសិនបើ ព្រះអម្ចាស់ធ្វើឲ្យដីបើកឡើងហើយលេបពួកគេចូលដូចជាចូលក្នុងមាត់មួយយ៉ាងធំ ជាមួយនឹងក្រុមគ្រួសារទាំងអស់របស់ពួកគេ ហើយបើពួកគេធ្លាក់ចូូលទាំងរស់ទៅក្នុងស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់ នោះអ្នករាល់គ្នាត្រូវយល់ថា បុរសទាំងនេះបានមើលងាយព្រះអម្ចាស់» 31 ពេលលោកម៉ូសេមានប្រសាសន៍ចប់ភ្លាម ដីនៅពីក្រោមមនុស្សទាំងនេះក៏បើកឡើង។ 32 ផែនដីបានបើកមាត់របស់វា ហើយលេបពួកគេ ក្រុមគ្រួសាររបស់គេ និងមនុស្សរបស់លោកកូេរ ព្រមទាំងអ្វីទាំងអស់ដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ពួកគេចូលអស់ទៅ។ 33 ពួកគេ និងមនុស្សទាំងអស់នៅក្នុងគ្រួសាររបស់ពួកគេបានធ្លាក់ចូលទៅក្នុងស្ថានឃុំព្រលឹងមនុស្សស្លាប់ទាំងរស់។ ផែនដីបានបិទគ្របពីលើពួកគេ គឺពួកគេបានស្លាប់បែបនេះពីចំកណ្ដាលណោមសហគមន៍។ 34 កូនចៅអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ដែលនៅជុំវិញពួកគេ បានរត់គេចចេញពីសម្រែករបស់ពួកគេ ដោយពោលថា៖ «ដីនឹងលេបពួកយើងចូលដែរ!»។ 35 ពេលនោះ អណ្ដាតភ្លើងបានចេញមកពីព្រះអម្ចាស់មកបញ្ឆេះមនុស្សពីររយហាសិបនាក់ដែលកពុងតែថ្វាយគ្រឿងក្រអូប។ 36 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេម្តងទៀត ដោយបន្ទូលថា៖ 37 «ចូរប្រាប់ លោកអេឡាសារ កូនប្រុសរបស់បូជាចារ្យអ៊ើរ៉ុន ឲ្យគេយកពានចេញពីអណ្ដាតភ្លើង ដ្បិត ពាននេះត្រូវញែកដាច់ដោយឡែកសម្រាប់យើង។ ហើយឲ្យគេយកកម្ទេចធ្យូងចោលឲ្យឆ្ងាយ 38 រួចត្រូវយកពានរបស់អ្នកដែលស្លាប់ដោយព្រោះតែអំពើរបាបរបស់ខ្លួន ទៅដំជាបន្ទះសម្រាប់ស្រោបកន្លែងថ្វាយតង្វាយ។ ដ្បិត ពួកគេបានថ្វាយរបស់ទាំងនោះនៅចំពោះយើងហើយ ដូច្នេះ របស់ទាំងនេះត្រូវបានញែកដោយឡែកសម្រាប់យើង។ វានឹងបានជាទីសម្គាល់នៃវត្តមានរបស់យើងចំពោះប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល»។ 39 លោកបូជាចារ្យអេឡាសារបានយកពានលង្ហិន ជារបស់ដែលមនុស្សបានឆេះភ្លើងស្លាប់នេះធ្លាប់ប្រើ ទៅដំជាបន្ទះសម្រាប់គ្រប់ស្រោបអាសនា។ 40 ដើម្បីទុកជាការរំឭកដល់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលថា ក្រៅពីកូនចៅរបស់លោកអ៊ើរ៉ុន គ្មានអ្នកអាចចូលទៅដុតគ្រឿងក្រអូបនៅចំពោះព្រះអម្ចាស់បានឡើយ ដើម្បីកុំឲ្យពួកគេបានដូចជាលោកកូរេ និងបក្សពួករបស់គាត់ ដូចដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់តាមរយៈលោកម៉ូសេ។ 41 ប៉ុន្តែ នៅព្រឹកស្អែកឡើងសហគមន៍កូនចៅអ៊ីស្រាអែលទាំងមូលបានរអ៊ូរទាំទាស់នឹងលោកម៉ូសេ និងលោកអ៊ឺរ៉ុនទៀត។ ពួកគេបានពោលថា៖ «លោកបានសម្លាប់ប្រជារាស្ត្ររបស់ព្រះអម្ចាស់»។ 42 នៅពេលដែលហសគមន៍ប្រមូលគ្នាប្រឆាំងនឹងលោកម៉ូសេ និងលោកអើរ៉ុន ខណៈពេលដែលពួកគេបែរមុខមើលទៅត្រសាលប្រជុំ ហើយមើល៍! មានពពកគ្របពីលើត្រសាលជិត។ សិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអម្ចាស់បានលេចមក 43 ហើយលោកម៉ូសេ និងលោកអើរ៉ុនបានមកឈរពីមុខត្រសាលប្រជុំនោះ។ 44 បន្ទាប់មក ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 45 «ចូរចេញឲ្យឆ្ងាយពីមុខសហគមន៍នេះ ដ្បិត យើងនឹងកម្ទេចពួកគេឲ្យវិនាសភ្លាមនេះ»។ ពេលនោះ លោកម៉ូសេ និងលោកអើរ៉ុនបានឱនមុខក្រាបចុះដល់ដី។ 46 លោកម៉ូសេបានប្រាប់ទៅលោកអើរ៉ុនថា៖ «ចូរយកពាន ហើយដាក់ភ្លើងលើវា ដែលយកចេញពីកន្លែងថ្វាយតង្វាយ ហើយដាក់គ្រឿងក្រអូបក្នុងនោះ យកទៅសហគមន៍ជាប្រញាប់ រួចធ្វើពិធីដោះបាបឲ្យពួកគេទៅ ពីព្រោះ សេចក្តីក្រោធកំពុងមកពីព្រះអម្ចាស់។ គ្រោះកាចក៏បានចាប់ផ្ដើមហើយដែរ»។ 47 ដូច្នេះ លោកអើរ៉ុនក៏បានធ្វើតាមការណែនាំរបស់លោកម៉ូសេ។ គាត់បានរត់ចូលទៅកណ្ដាលសហគមន៍។ គ្រោះកាចក៏បានចាប់ផ្ដើមកើតឡើងភ្លាមមួយរំពេច រាលដាលពេញក្នុងចំណោមបណ្ដាជន។ ដូច្នេះ គាត់បានដាក់គ្រឿងក្រអូបចូលក្នុងពាន ហើយក៏ធ្វើពិធីដោះបាបឲ្យប្រជាជន។ 48 លោកអើរ៉ុនឈរនៅចន្លោះរវាងមនុស្សស្លាប់ និងមនុស្សរស់ ដោយធ្វើបែបនេះ គ្រោះកាចក៏បាត់ភ្លាម។ 49 អ្នកដែលស្លាប់ដោយសារគ្រោះកាចមានចំនួនមួយម៉ឺនបួនពាន់ប្រាំពីររយនាក់ ដោយមិនគិតអ្នកស្លាប់ក្នុងពេលលោកកូរេបះបោះទេ។ 50 លោកអើរ៉ុនបានត្រឡប់ទៅលោកម៉ូសេនៅច្រកទ្វារចូលត្រសាលប្រជុំវិញ ហើយគ្រោះកាចក៏បាត់ដែរ។
1 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 2 «ចូរប្រាប់ទៅប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ឲ្យយកដំបងមកពីមេដឹកនាំកុលសម្ព័ន្ធនីមួួយៗត្រូវយកដំបងមួយ ដំបងទាំងអស់ចំនួនដប់ពីរមកឲ្យអ្នក។ ត្រូវសរសេរឈ្មោះរបស់ពួកគេម្នាក់នៅលើដំបងរបស់ខ្លួន។ 3 អ្នកត្រូវសរសេរឈ្មោះរបស់លោកអើរ៉ុននៅលើដំបងរបស់កុលសម្ព័ន្ធលេវី។ ត្រូវមានដំបងមួយសម្រាប់មេដឹកនាំពីកុលសម្ព័ន្ធមួយ។ 4 អ្នកត្រូវដាក់ដំបងទាំងនោះនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ នៅពីមុខច្បាប់នៃសម្ពន្ធមេត្រី កន្លែងដែលយើងជួបអ្នក។ 5 ដំបងរបស់អ្នកណាដែលយើងជ្រើសរើសនោះនឹងដុះពន្លកចេញ។ យើងនឹងធ្វើឲ្យកូនចៅអ៊ីស្រាអែលឈប់រអ៊ូរប្រឆាំងនឹងយើងទៀត។ 6 ដូច្នេះ លោកម៉ូសេបានមានប្រសាសន៍ទៅប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ «មេដឹកនាំលើកុលសម្ព័ន្ធទាំងអស់ត្រូវឲ្យដំបងរបស់ខ្លួនមកខ្ញុំ គឺមេដឹកនាំម្នាក់ឲ្យដំបងមួយ ពីគ្រប់កុលសម្ព័ន្ធ ទាំងអស់មានដប់ពីរដំបង។ រីឯដំបងរបស់លោកអើរ៉ុនក៏ដាក់នៅជាមួយដំបងរបស់ពួកគេដែរ។ 7 បន្ទាប់មក លោកម៉ូសេក៏យកដំបងទាំងអស់ទៅដាក់នៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ក្នុងត្រសាលនៃច្បាប់សម្ពន្ធមេត្រី។ 8 នៅថ្ងៃបន្ទាប់ លោកម៉ូសេបានទៅក្នុងត្រសាលនៃច្បាប់សម្ពន្ធមេត្រី ហើយមើល៍! ដំបងរបស់លោកអើរ៉ុនសម្រាប់កុលសម្ព័ន្ធលេវីបានដុះពន្លក។ គឺដុះពន្លក រួចចេញផ្កា មានជាផ្លែអាល់ម៉ូនទុំ។ 9 រួចលោកម៉ូសេបានយកដំបងទាំងអស់ចេញពីចំពោះព្រះអម្ចាស់ទៅបង្ហាញកូនចៅអ៊ីស្រាអែល ហើយម្នាក់ៗសម្លឹងមើលដំបងរបស់ខ្លួន។ 10 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ «ចូរដាក់ដំបងរបស់អើរ៉ុននៅពីមុខច្បាប់នៃសម្ពន្ធមេត្រី។ ទុកដំបងនោះជាទីសម្គាល់នៃកំហុសរបស់មនុស្សបះបោរ ដើម្បីឲ្យអ្នករាល់គ្នាឈប់រអ៊ូប្រឆាំងនឹងយើង បើមិនដូច្នោះទេ ពួកគេនឹងស្លាប់»។ 11 លោកម៉ូសេបានធ្វើតាមដូចដែលព្រះអម្ចាស់បង្គាប់គាត់។ 12 ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបាននិយាយទៅលោកម៉ូសេថា៖ «ពួកយើងនឹងស្លាប់នៅទីនេះ។ ពួកយើងទាំងអស់គ្នាពិតជាវិនាសមិនខាន! 13 អ្នកណាដែលឡើងមក ហើយចូលទៅជិតព្រះពន្លារបស់ព្រះអម្ចាស់នឹងត្រូវស្លាប់។ តើពួកយើងទាំងអស់គ្នាត្រូវវិនាសមែនទេ?
1 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកអើរ៉ុនថា៖ «អ្នក និងកូនចៅរបស់អ្នក ព្រមទាំងវង្សានុវង្សនៃដូនតារបស់អ្នកនឹងទទួលខុសត្រូវលើអស់ទាំងអំពើបាបដែលបានធ្វើទាស់នឹងទីបរិសុទ្ធ។ ប៉ុន្ដែ មានតែអ្នក និងកូនចៅរបស់អ្នកប៉ុណ្ណោះ ទទួលខុសត្រូវចំពោះអំពើបាបរបស់អស់អ្នកដែលទាក់ទងនឹងមុខងារជាបូជាចារ្យ។ 2 ដោយសាសមាជិកគ្រួសារនៃកុលសម្ព័ន្ធរបស់លេវី ជាកុលសម្ព័ន្ធនៃដូនតារបស់អ្នក អ្នកត្រូវនាំពួកគេមកជាមួយអ្នកផង ដើម្បីឲ្យពួកគេអាចចូលរូមជាមួយអ្នក និងជួយអ្នកនៅពេលដែលអ្នក និងកូនៗរបស់អ្នកបម្រើនៅពីមុខត្រសាលនៃច្បាប់សម្ពន្ធមេត្រី។ 3 ពួកគេត្រូវបម្រើអ្នក និងកិច្ចការទាំងអស់របស់ត្រសាល។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ ពួកគេមិនត្រូវចូលទៅជិតអ្វីៗនៅក្នុងទីបរិសុទ្ធ ឬអ្វីដែលទាក់ទងនឹងអាសនាឡើយ ក្រែងលោកទាំងពួកគេ ទាំងអ្នកត្រូវស្លាប់។ 4 ពួកគេត្រូវតែនៅជាប់នឹងអ្នក ហើយមើលថែត្រសាលប្រជុំ គឺការងារទាំងអស់ទាក់ទងនឹងព្រះពន្លា។ មិនត្រូវឲ្យជនបរទេសចូលមកជិតអ្នកឡើយ។ 5 អ្នកត្រូវទទួលខុសត្រូវលើការងារទាំងអស់ក្នុងទីបរិសុទ្ធ និងអាសនា ដើម្បីកុំឲ្យកំហឹងរបស់យើងមកលើប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលម្ដងទៀតឡើយ។ 6 មើល៍! យើងគឺជាអ្នកបានជ្រើសរើសសមាជិកបងប្អូនរបស់អ្នក គឺកុលសម្ព័ន្ធលេវីពីក្នុងចំណោមកូនចៅអ៊ីស្រាអែល។ ពួកគេជាអំណោយរបស់អ្នក ជាតង្វាយដល់យើង ដើម្បីធ្វើកិច្ចការក្នុងត្រសាលប្រជុំ។ 7 ប៉ុន្តែ មានតែអ្នក និងកូនរបស់អ្នកប៉ុណ្ណោះ ដែលត្រូវបំពេញការងារជាបូជាចារ្យទាក់ទងនឹងអ្វីៗទាំងអស់របស់អាសនា និងអ្វីៗទាំងអស់ខាងក្នុងវាំនន។ អ្នកត្រូវបំពេញការទទួលខុសត្រូវទាំងនោះឲ្យបាន។ យើងប្រទានឲ្យអ្នកមានមុខងារជាបូជាចារ្យ ទុកជាអំណោយ។ ជនបរទេសណាចូលទៅជិត ត្រូវតែសម្លាប់ចោល»។ 8 បន្ទាប់មក ព្រះអម្ចាស់មានបន្ទូលមកលោកអើរ៉ុនទៀតថា៖ «មើល៍! យើងបានប្រទានឲ្យអ្នកមានភារកិច្ចមើលខុសត្រូវតង្វាយដែលថ្វាយដល់យើង និងតង្វាយបរិសុទ្ធទាំងអស់ដែលកូនចៅអ៊ីស្រាអែលថ្វាយដល់យើង។ យើងប្រគល់តង្វាយនេះឲ្យអ្នក និងកូនៗរបស់អ្នកទុកជាចំណែករបស់អ្នកជារៀងរហូត។ 9 ទាំងនេះជារបស់បរិសុទ្ធបំផុតដែលមិនបានដុត គឺតង្វាយទាំងអស់របស់ពួកគេ មានតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ តង្វាយលោះបាប តង្វាយសុំលើកលែងទោស តង្វាយទាំងនោះបរិសុទ្ធបំផុតសម្រាប់អ្នក និងកូនៗរបស់អ្នក។ 10 តង្វាយទាំងនោះបរិសុទ្ធបំផុត ហើយបុរសទាំងអស់ត្រូវបរិភោគតង្វាយនោះ ដ្បិត តង្វាយទាំងនោះបរិសុទ្ធចំពោះអ្នករាល់គ្នា។ 11 តង្វាយដែលជាចំណែករបស់អ្នករាល់គ្នានោគឺ តង្វាយទាំងអស់ដែលប្រជាជនអ៊ីីស្រាអែលយកមកថ្វាយ យើងបានប្រគល់ឲ្យដល់អ្នក ព្រមទាំងកូនប្រុសកូូនស្រីរបស់អ្នកជារៀងរហូតទៅ។ នៅក្នុងគ្រួសាររបស់អ្នក គ្រប់គ្នាដែលធ្វើពិធីសម្អាតខ្លូនបរិសុទ្ធ អាចបរិភោគតង្វាយទាំងនេះបាន។ 12 អស់ទាំងប្រេងដ៏ល្អបំផុត ស្រាទំពាំងបាយជូរថ្មីដ៏ល្អបំផុត គ្រាប់ធញ្ញជាតិ និងផលដំបូងទាំងអស់ដែលប្រជាជនយកមកថ្វាយយើង យើងក៏ប្រគល់ឲ្យអ្នកដែរ។ 13 ផលផ្លែទុំដំបងបង្អស់ពីចម្ការរបស់ពួកគេ ដែលពួកគេយកមកថ្វាយយើង នឹងបានជារបស់អ្នក។ គ្រប់គ្នាដែលស្អាតហើយអាចបរិភោគតង្វាយទាំងនេះបាន។ 14 អ្វីៗទាំងអស់ដែលកូនចៅអ៊ីស្រាអែលថ្វាយដាច់ដល់យើង នឹងបានជារបស់អ្នក។ 15 កូនដំបូងទាំងអស់ដែលកើតពីផ្ទៃ ដែលប្រជាជនថ្វាយដល់ព្រអម្ចាស់ ទាំងកូនរបស់មនុស្ស ទាំងកូនរបស់សត្វ នឹងបានជារបស់អ្នក។ ប៉ុន្តែ ប្រជាជនត្រូវទិញ កូនប្រុសច្បងរបស់មនុស្ស និងកូនច្បងឈ្មោលរបស់សត្វទាំងអស់ដែលមិនស្អាតទៅវិញ។ 16 កូនច្បងទាំងអស់ដែលប្រជាជនត្រូវទិញយកទៅវិញ គឺត្រូវមានអាយុចាប់ពីមួយខែឡើងទៅ។ ពួកគេអាចទិញត្រឡប់ទៅវិញក្នុងតម្លៃប្រាំសេកែល តាមខ្នាតទម្ងន់របស់ទីបរិសុទ្ធ ដែលស្មើនឹងម្ភៃកេរ៉ា។ 17 ប៉ុន្ដែ អ្នកមិនត្រូវឲ្យគេទិញកូនដំបូងរបស់គោ ឬកូនដំបូងរបស់ចៀម ឬកូនដំបូងរបស់ពពែមកវិញទេ។ សត្វទាំងនោះត្រូវញែកដាច់ដោយឡែកសម្រាប់យើង។ អ្នកត្រូវប្រោះឈាមរបស់វានៅលើអាសនា ហើយដុតខ្លាញ់របស់វាទុកជាតង្វាយធ្វើឡើងដោយភ្លើង ដើម្បីជាក្លិនឈ្ងុយដែលគាប់ព្រះហឫទ័យដល់ព្រះព្រះអម្ចាស់។ 18 រីឯសាច់របស់វាជាចំណែករបស់អ្នក ដូចជាសាច់ដើមទ្រូងដែលគេថ្វាយជាតង្វាយ និងសាច់ភ្លៅស្តាំ គឺសាច់ទាំងនះនឹងបានជារបស់អ្នក។ 19 គ្រប់ទាំងតង្វាយបរិសុទ្ធទាំងអស់ដែលប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលយកមកថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់ យើងប្រគល់ឲ្យអ្នក កូនប្រុសរបស់អ្នក និងកូនស្រីរបស់អ្នកដែលនៅជាមួយអ្នកជាចំណែកជារៀងរហូត។ នេះគឺជាសម្ពន្ធមេត្រីនៃអំបិលមួយដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ជាសម្ពន្ធមេត្រីដែលនៅជាប់ជារៀងរហូតនៅចំពោះព្រះអម្ចាស់សម្រាប់អ្នក និងពូជពង្សរបស់អ្នកដែលនៅជាមួយអ្នក។ 20 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកអើរ៉ុនថា៖ «អ្នកនឹងគ្មានដីនៅក្នុងស្រុកទុកជារតកឡើយ ហើយក៏គ្មានចំណែកដីពីក្នុងចំណោមប្រជាជនដែរ។ យើងគឺជាចំណែក និងជាមរតករបស់អ្នកនៅក្នុងចំណោមប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល។ 21 ចំពោះកូនចៅរបស់ពួកលេវីវិញ យើងប្រគល់មួយភាគដប់ពីភោគផលទាំងអស់របស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ជាមរតករបស់ពួកគេ ទុកជាថ្នូរនៃកិច្ចការដែលគេបម្រើនៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ។ 22 ចាប់តាំងពីពេលនេះតទៅ ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលមិនត្រូវចូលមកជិតត្រសាលប្រជុំជាដាច់ខាត បើមិនដូច្នោះទេ គេត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះអំពើបាបរបស់ខ្លួន ហើយត្រូវស្លាប់។ 23 កុលសម្ព័ន្ធលេវីត្រូវធ្វើកិច្ចការរបស់ត្រសាលប្រជុំ។ ពួកគេត្រូវទទួលខុសត្រូវលើអស់ទាំងអំពើបាបទាក់នឹងត្រសាល។ នេះគឺជាច្បាប់ដែលមិនប្រែប្រូលនៅគ្រប់ជំនាន់មនុស្សរៀងរហូតទៅ។ ពួកគេមិនត្រូវមានចំណែកមរតកនៅក្នុងប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលឡើយ។ 24 សម្រាប់តង្វាយមួយភាគដប់របស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ដែលពួកគេថ្វាយដល់យើង គឺយើងប្រគល់ដល់ពួកលេវីទុកជាមរតកសម្រាប់ពួកគេ។ ពួកគេមិនត្រូវមានចំណែកមរតកនៅក្នុងប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលឡើយ»។ 25 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ 26 «អ្នកត្រូវប្រាប់ពួកលេវីថា នៅពេលដែលអ្នករាល់គ្នាទទួលតង្វាយមួយភាគដប់ពីប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ដែលយើងប្រគល់ឲ្យដល់អ្នករាល់គ្នាទុកជាមរតកនោះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយមួយចំណែកដល់ព្រះអម្ចាស់ គឺមួយភាគដប់នៃតង្វាយនោះ។ 27 តង្វាយរបស់អ្នករាល់គ្នានោះគឺប្រៀបដូចជាតង្វាយមួយភាគដប់ពីស្រូវដែលបញ្ជាន់នៅទីលាន និងស្រាទំពាំងបាយជូរពីកន្លែងគាបដែរ។ 28 ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់ ពីតង្វាយមួយភាគដប់ដែលអ្នករាល់គ្នាទទួលពីប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ហើយត្រូវប្រគល់តង្វាយនោះឲ្យទៅបូជាចារ្យអើរ៉ុន។ 29 អស់ទាំងតង្វាយដែលអ្នករាល់គ្នាបានទទួល អ្នករាល់គ្នាត្រូវញែកថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់ គឺអ្នកត្រូវញែកតង្វាយល្អបំផុត និងបរិសុទ្ធបំផុតដែលបានប្រគល់ឲ្យមកអ្នក។ 30 ដូច្នេះ អ្នកត្រូវប្រាប់ពួកគេថា៖ នៅពេលអ្នកថ្វាយតង្វាយល្អបំផុត នោះត្រូវចាត់ទុកជាចំណែករបស់ពួកលេវី ដូចជាផលបានពីទីលានបញ្ជាន់ និងផលបានពីកន្លែងគាបដែរ។ 31 អ្នករាល់គ្នា និងគ្រួសាររបស់អ្នកអាចបរិភោគតង្វាយទាំងនេះនៅកន្លែងណាក៏បាន ដ្បិត នោះជាកម្រៃដែលអ្នកទទួលបានពីការងាររបស់ខ្លួននៅក្នុងត្រសាលប្រជុំ។ 32 ប្រសិនបើ អ្នករាល់គ្នាបានថ្វាយចំណែកដ៏ល្អបំផុតដល់ព្រះអម្ចាស់ហើយ នោះអ្នកនឹងមិនមានទោសដោយព្រោះបរិភោគ និងផឹកវាឡើយ។ ប៉ុន្ដែ អ្នកមិនត្រូវបង្អាប់តង្វាយបរិសុុទ្ធរបស់កូនចៅអ៊ីស្រាអែលឡើយ ក្រែងអ្នករាល់គ្នាត្រូវស្លាប់»។
1 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ និងលោកអើរ៉ុន។ ព្រះអង្គមានបន្ទូលថា៖ 2 «នេះគឺជាបញ្ញត្តិ ជាច្បាប់ដែលយើងបង្គាប់អ្នករាល់គ្នា៖ ចូរប្រាប់ទៅប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលថា ពួកគេត្រូវយកគោញីពណ៌ក្រហមមួយក្បាលដែលគ្មានស្លាកស្នាម និងឥតមានខ្ចោះ ហើយមិនធ្លាប់ទឹមសោះមក។ 3 រួចត្រូវប្រគល់គោញីនោះឲ្យទៅបូជាចារ្យអេឡាសារ។ គាត់ត្រូវយកវាទៅក្រៅជំរំ ហើយឲ្យនរណាម្នាក់សម្លាប់គោនោះនៅចំពោះមុខគាត់។ 4 បូជាចារ្យអេឡាសារត្រូវយកម្រាមដៃគាត់ជ្រលក់ឈាមក្នុងគោនោះ ហើយប្រោះឈាមវាប្រាំពីរដងទៅមុខត្រសាលប្រជុំ។ 5 បន្ទាប់មក បូជាចារ្យម្នាក់ទៀត ត្រូវដុតគោញីនោះនៅចំពោះមុខគាត់ គឺត្រូវដុតទាំងស្បែក ទាំងសាច់ ទាំងឈាម និងលាមករបសស់វា។ 6 បូជាចារ្យនោះត្រូវយកឈើតាត្រៅ មែកហ៊ីសុប និងរោមចៀមជ្រលក់ពណ៌ក្រហមមក ហើយបោះទៅកណ្ដាលភ្លើងដែលកំពុងដុតគោញីនោះ។ 7 បន្ទាប់មក គាត់ត្រូវបោកសម្អាតសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្លួន ហើយងូតទឹកចេញ ទើបគាត់អាចចូលមកក្នុងជំរំវិញបាន តែបូជាចារ្យនោះនៅតែសៅហ្មងរហូតដល់ល្ងាច។ 8 បូជាចារ្យដែលជាអ្នកដុតគោញីនោះ ត្រូវបោកសម្អាតសម្លៀកបំពាក់របស់គាត់ក្នុងទឹក ហើយត្រូវងូតទឹកដែរ។ បូជាចារ្យនោះក៏នៅតែសៅហ្មងរហូតដល់ល្ងាចដែរ។ 9 បន្ទាប់មក ត្រូវឲ្យមនុុស្សម្នាក់ដែលឥតសៅហ្មង ប្រមូលផេះដែលដុតគោញីនោះ យកទៅដាក់នៅខាងក្រៅជំរំត្រង់កន្លែងដែលស្អាត។ ត្រូវទុកផេះនោះសម្រាប់សហគមន៍ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល។ ពួកគេត្រូវលាយផេះនោះជាមួយទឹកសម្រាប់ធ្វើពិធីសម្អាតពីអំពើបាប។ 10 អ្នកដែលប្រមូលផេះដុតគោញីនោះ ត្រូវបោកសម្អាតសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្លួនដែរ ហើយគេក៏នៅតែមិនស្អាតរហូតដល់ល្ងាច។ នេះគឺច្បាប់ដែលមិនប្រែប្រួលសម្រាប់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល និងជនបរទេសដែលស្នាក់នៅជាមួយពួកគេ។ 11 អ្្នកណាដែលប៉ះពាល់សាកសពរបស់មនុស្សស្លាប់ណាម្នាក់ អ្នកនោះនឹងសៅហ្មងរយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃ។ 12 មនុស្សនោះត្រូវធ្វើពិធីសម្អាតខ្លួននៅថ្ងៃទីបី និងថ្ងៃទីប្រាំពីរ នោះគាត់ទើបលែងសៅហ្មង។ ប៉ុន្ដែ បើគាត់មិនធ្វើពិធីសម្អាតខ្លួននៅថ្ងៃទីបីទេ នោះនៅថ្ងៃទីប្រាំពីរគាត់ក៏មិនបាត់សៅហ្មងដែរ។ 13 អ្នកណាដែលប៉ះពាល់សាកសពមនុស្សស្លាប់ ហើយមិនធ្វើពិធីសម្អាតខ្លួនទេ អ្នកនោះបានធ្វើឲ្យព្រះពន្លារបស់ព្រះអម្ចាស់ទៅជាសៅហ្មងហើយ។ ត្រូវកាត់មនុស្សនេះចេញពីកូនចៅអ៊ីស្រាអែល ពីព្រោះទឹកសម្រាប់ធ្វើពិធីសម្អាតខ្លួនមិនបានប្រោះនៅលើគាត់ទេ។ គាត់នៅតែសៅហ្មង ភាពសៅហ្មងនៅតែស្ថិតនៅលើគាត់។ 14 នេះគឺជាច្បាប់សម្រាប់នៅពេលមាននរណាម្នាក់ស្លាប់នៅក្នុងផ្ទះ។ អ្នកណាដែលចូលទៅក្នុងផ្ទះ និងអ្នកណាដែលនៅក្នុងផ្ទះស្រាប់ នោះនឹងត្រូវសៅហ្មងចំនួនប្រាពីរថ្ងៃ។ 15 អស់ទាំងភាជនៈដែលមិនបិទគម្របនឹងត្រូវសៅហ្មងដែរ។ 16 ដូចគ្នានឹងអស់អ្នកណាដែលនៅក្រៅផ្ទះ ប៉ះពាល់សាសពដែលត្រូវគេសម្លាប់ដោយដាវ ប៉ះពាល់សាកសពផ្សេងៗ ឆ្អឹងរបស់មនុស្ស ឬប៉ះពាល់ផ្្នរខ្មោច អ្នកនោះនឹងត្រូវសៅហ្មងចំនួនប្រាពីរថ្ងៃ។ 17 ចូរធ្វើបែបនេះសម្រាប់មនុស្សដែលសៅហ្មង៖ ត្រូវយកផេះខ្លះពីតង្វាយដុតសម្រាប់លោះបាបមកលាយជាមួយទឹកស្អាតនៅក្នុងផើងមួយ។ 18 អ្នកណាម្នាក់ដែលឥតសៅហ្មងត្រូវយកមែកហ៊ីស៊ុបជ្រលក់ក្នុងទឹកនោះយកទៅប្រោះលើផ្ទះ និងលើភាជនៈទាំងអស់នៅក្នុងផ្ទះនោះ និងប្រោះលើមនុស្សដែលនៅក្នុងផ្ទះនោះ ប្រោះលើអស់អ្នកដែលប៉ះពាល់ឆ្អឹងរបស់មនុស្សដែលត្រូវគេសម្លាប់ ប៉ះពាល់សាកសព ឬប៉ះពាល់ផ្នូរខ្មោច។ 19 មនុស្សដែលឥតសៅហ្មងត្រូវប្រោះទឹកនោះលើមនុស្សសៅហ្មងនៅថ្ងៃទីបី និងនៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ។ នៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ មនុស្សសៅហ្មងនោះត្រូវធ្វើពិធីសម្អាតខ្លួនឯង។ គាត់ត្រូវបោកសម្អាតសម្លៀកបំពាក់របស់គាត់ ហើយត្រូវងូតទឹក។ នៅពេលល្ងាចនោះគាត់នឹងលែងសៅហ្មង។ 20 ប៉ុន្តែ អ្នកណាដែលនៅតែសៅហ្មង ដែលបដិសេធមិនព្រមធ្វើពិធីសម្អាតខ្លួន ត្រូវកាត់អ្នកនោះចេញពីសហគមន៍ ពីព្រោះគេបានធ្វើឲ្យទីបរិសុុទ្ធរបស់ព្រះអម្ចាស់ទៅជាសៅហ្មង។ ទឹកសម្រាប់ធ្វើពិធីសម្អាតខ្លួនមិនបានប្រោះនៅលើគាត់ទេ គឺគាត់នៅតែសៅហ្មង។ 21 នេះគឺជាច្បាប់សម្រាប់ការនេះជារៀងរហូតទៅ។ អ្នកដែលប្រោះទឹកសម្រាប់ធ្វើពិធីសម្អាតខ្លួន ត្រូវបោកសម្អាតសម្លៀកបំពាក់របស់ខ្លួន។ អ្នកដែលប៉ះទឹកសម្រាប់ធ្វើពិធីសម្អាតខ្លួន អ្នកនោះត្រូវសៅហ្មងរហូតដល់ល្ងាច។ 22 អ្វីក៏ដោយដែលមនុស្សសៅហ្មងប៉ះ នឹងត្រឡប់ជាសៅហ្មងទាំងអស់។ ហើយអ្នកណាដែលប៉ះពាល់របស់នោះ អ្នកនោះនឹងត្រូវសៅហ្មងរហូតដល់ល្ងាច។
1 ដូច្នេះ សហគមន៍ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងមូលបានធ្វើដំណើរទៅទីរហោស្ថានស៊ីននៅខែទីមួយ ហើយពួកគេបានស្នាក់នៅត្រង់កាដែស កន្លែងដែលលោកស្រីម៉ារាមស្លាប់ ហើយគេបានបញ្ចុះសពនៅទីនោះ។ 2 ពេលនោះ មិនមានទឹកសម្រាប់ សហគមន៍ប្រើប្រាស់ទេ ដូច្នេះ ពួកគេក៏បានប្រមូលគ្នាប្រឆាំងនឹងលោកម៉ូសេ និងលោកអើរ៉ុន។ 3 ប្រជាជននាំគ្នារអ៊ូរប្រឆាំងនឹងលោកម៉ូសេ ដោយពោលថា៖ «ប្រសិនបើ យើងខ្ញុំស្លាប់ជាមួយបងប្អូនរបស់យើងខ្ញុំ ដែលបានស្លាប់នៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ នោះប្រសើរជាង! 4 ហេតុអ្វីបានជាពួកលោកនាំសហគមន៍ របស់ព្រះអម្ចាស់មកក្នុងទីរហោស្ថាន ដើម្បីឲ្យស្លាប់នៅទីនេះ ជាមួយនឹងហ្វូងសត្វរបស់ពួកយើងដូច្នេះ? 5 ហេុតអ្វីបានជាពួកលោកធ្វើឲ្យពួកយើងចាកចេញពីស្រុកអេស៊ីប ដើម្បីនាំពួកយើងមកកាន់ទឹកដីដ៏អាក្រក់បែបនេះ? ដ្បិត នៅទីនេះគ្មានគ្រាប់ពូជ គ្មានដើមល្វា គ្មានដើមទំពាំងបាយជូរ និងដើមទទឹម ហើយក៏គ្មានទឹកផឹកដែរ»។ 6 ដូច្នេះ លោកម៉ូសេ និងលោកអើរ៉ុនបានចេញទៅឆ្ងាយពីមុខក្រុមជំនុំ។ ពួកលោកបានទៅឯមាត់ទ្វារចូលត្រសាលប្រជុំ ហើយក៏ឱនមុខចុះ។ នៅពេលនោះ សិរីរុងរឿងរបស់ព្រះអម្ចាស់បានលេចមកមកឲ្យពួកលោកឃើញ។ 7 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលទៅលោកម៉ូសេ ដោយបន្ទូលថា៖ 8 «ចូរយកដំបងមក ហើយប្រមូលសហគមន៍ឲ្យជួបជុំគ្នា ទាំងអ្នក និងអើរ៉ុនបងប្រុសរបស់អ្នកដែរ។ ហើយចូរនិយាយទៅថ្មនៅចំពោះភ្នែកគេ ហើយបង្គាប់ថ្មឲ្យមានទឹកហូរចេញមក។ អ្នកនឹងធ្វើឲ្យមានទឹកចេញពីថ្មនោះសម្រាប់ពួកគេ ហើយអ្នកត្រូវឲ្យទឹកនោះទៅសហគមន៍ និងហ្វូងសត្វរបស់គេផឹក»។ 9 ពេលនោះ លោកម៉ូសេបានយកដំបងពីចំពោះព្រះអម្ចាស់ ដូចដែលព្រះអម្ចាស់បង្គាប់គាត់ឲ្យធ្វើ។ 10 បន្ទាប់មក លោកម៉ូសេ និងលោកអើរ៉ុន បានប្រមូលសហគមន៍ទាំងអស់មកជួបជុំគ្នានៅពីមុខថ្មនោះ។ លោកម៉ូសេបានមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ឥឡូវនេះសូមស្ដាប់ខ្ញុំ ពួកបះបោរអើយ! តើយើងត្រូវយកទឹកចេញពីថ្មីនេះសម្រាប់អ្នករាល់គ្នាឬ?» 11 រួចលោកម៉ូសេបានលើកដំបងវាយថ្មនោះពីរដង នោះក៏មានទឹកជាច្រើនហូរចេញពីថ្មមក។ សហគមន៍បានផឹកទឹកនោះ ហើយហ្វូងសត្វរបស់ពួកគេក៏ផឹកដែរ។ 12 បន្ទាប់មក ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ និងលោកអើរ៉ុនថា៖ «ពីព្រោះអ្នកមិនបានទុកចិត្តយើង និងមិនបានលើកយើងជាបរិសុុទ្ធនៅចំពោះភ្នែកកូនចៅអ៊ីស្រាអែល ពួកអ្នកនឹងមិនបាននាំក្រុមជំនុំនេះចូលទៅក្នុងទឹកដីដែលយើងបានប្រគល់ឲ្យអ្នកឡើយ។ 13 កន្លែងនេះត្រូវបានគេហៅថា ទឹកមេរីបា ដ្បិត កូនចៅអ៊ីស្រាអែលបានតវ៉ាជាមួយព្រះអម្ចាស់ ហើយព្រះអង្គបានសម្ដែងអង្គទ្រង់ជាបរិសុទ្ធនៅចំពោះពួកគេ។ 14 លោកម៉ូសេបានបញ្ជូនអ្នកនាំសារពីកាដែសឲ្យទៅជួបស្ដេចស្រុកអេដុម ហើយទូលស្ដេចថា៖ «កូនចៅអ៊ីស្រាអែល ជាបងប្អូនរបស់ព្រះអង្គបាននិយាយបែបនេះថា 15 ព្រះអង្គជ្រាបគ្រប់ទាំងការលំបាកបានកើតឡើងចំពោះពួកយើង ហើយព្រះអង្គក៏ដឹងដែរថា ដូនតារបស់យើងបានចុះទៅស្រុកអេស៊ីប និងបានរស់នៅទីនោះយ៉ាងយូរ។ នៅទីនោះជនជាតិអេស៊ីបបានប្រព្រឹត្តយ៉ាងសាហាវចំពោះពួកយើង និងដូនតារបស់យើង។ 16 នៅពេលដែលពួកយើងបានអំពាវនាវរកព្រះអម្ចាស់ ព្រះអង្គបានឮសម្លេងរបស់យើង ហើយព្រះអង្គបានចាត់ទេវតានាំពួកយើងចេញពីស្រុកអេស៊ីបមក។ មើល៍! ឥឡូវនេះ ពួកយើងនៅកាដែស ជាក្រុងនៅជាប់នឹងព្រំប្រទល់ស្រុករបស់ព្រះអង្គ។ 17 យើងខ្ញុំសូមព្រះអង្គអនុញ្ញាតឲ្យយើងខ្ញុំដើរឆ្លងកាត់ស្រុករបស់ព្រះអង្គផង។ ពួកយើងនឹងមិនដើរឆ្លងកាត់ស្រែ ឬចម្ការទំពាំងបាយជូរទេ ហើយក៏មិនផឹកទឹកពីអណ្ដូងរបស់ព្រះអង្គដែរ។ ពួកយើងនឹងធ្វើដំណើរតាមផ្លូវធំរបស់ស្ដេច ហើយក៏នឹងមិនងាកទៅឆ្វេង ឬទៅស្ដាំឡើយ រហូតទាល់តែពួកយើងឆ្លងផុតព្រំប្រទល់ស្រុករបស់ព្រះអង្គ»។ 18 ប៉ុន្ដែ ស្ដេចស្រុកអេដុមបានតបទៅគាត់ថា៖ «ពួកលោកមិនអាចដើរឆ្លងកាត់ស្រុកនេះបានទេ បើអស់លោកនៅតែដើរឆ្លងកាត់ យើងនឹងមកវាយប្រហារអស់លោកដោយដាវជាមិនខាន»។ 19 នោះ កូនចៅអ៊ីស្រាអែលបានទូលស្ដេចទៀតថា៖ «ពួកយើងគ្រាន់តែដើរតាមផ្លូវធំទេ ប្រសិនបើ ពួកយើង ឬហ្វូងសត្វរបស់ពួកយើងផឹកទឹករបស់ព្រះអង្គ នោះពួកយើងនឹងចេញថ្លៃសង។ សូមគ្រាន់តែអនុញ្ញាតឲ្យពួកយើងដើរឆ្លងកាត់ដោយថ្មើរជើងតែប៉ុណ្ណោះ គឺពួកយើងមិនធ្វើអ្វីផ្សេងឡើយ»។ 20 ប៉ុន្ដែ ស្ដេចស្រុកអេដុមបានតបទៀតថា៖ «អស់លោកមិនអាចដើរឆ្លងកាត់ស្រុកនេះបានទេ»។ ដូច្នេះហើយ ស្ដេចស្រុកអេដុមបានលើកទ័ពជាច្រើន និងអាវុធគ្រប់ដៃចេញទៅទាស់នឹងជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ 21 ស្ដេចស្រុកអេដុមបានបដិសេធមិនឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឆ្លងកាត់ស្រុករបស់ខ្លួនទេ។ ហេតុនេះហើយបានជា ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចាកចេញពីស្រុកអេដុម។ 22 ដូច្នេះ ប្រជាជនបានធ្វើដំណើរចាកចាញពីកាដែស។ ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល គឺសហគមន៍ទាំងមូល បានទៅដល់ភ្នំហោរ។ 23 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ និងលោកអើរ៉ុននៅភ្នំហោរជាប់ព្រំប្រទល់ស្រុកអេដុមថា៖ 24 «លោកអើរ៉ុនត្រូវទៅជួបជុំនឹងដូនតារបស់គាត់ហើយ ដ្បិត គាត់មិនអាចចូលទៅក្នុងស្រុកដែលយើងបានប្រគល់ឲ្យកូនចៅអ៊ីស្រាអែលទេ។ នេះព្រោះតែអ្នកទាំងពីរបានបះបោរប្រឆាំងនឹងសំដីរបស់យើងនៅត្រង់ទឹកមេរីបា។ 25 ចូរនាំលោកអើរ៉ុន និងលោកអេលាសារ កូនប្រុសរបស់គាត់ហើយនាំពួកគេឡើងមកភ្នំហោរ។ 26 ចូរដោះសម្លៀកបំពាក់បូជាចារ្យពីខ្លួនលោកអើរ៉ុន ហើយពាក់ឲ្យលោកអេលាសារកូនប្រុសរបស់គាត់។ ដ្បិត លោកអើរ៉ុនត្រូវស្លាប់ទៅជួបជុំជាមួយបងប្អូនរបស់គាត់នៅទីនោះ»។ 27 លោកម៉ូសេបានធ្វើដូចដែលព្រះអម្ចាស់បង្គាប់គាត់។ ពួកគេបានឡើងទៅភ្នំហោរនៅចំពោះមុខសហគមន៍ទាំងមូល។ 28 លោកម៉ូសេបានដោះសម្លៀកបំពាក់បូជាចារ្យពីលោកអើរ៉ុន ហើយពាក់ឲ្យលោកអេលាសារកូនប្រុសរបស់លោកអើរ៉ុន។ លោកអើរ៉ុនបានស្លាប់នៅលើកំពូលភ្នំហោរនោះ។ បន្ទាប់មក លោកម៉ូសេ និងលោកអេលាសាបានចុះពីលើភ្នំមកវិញ។ 29 នៅពេលសហគមន៍ទាំងមូលបានឃើញថា លោកអើរ៉ុនស្លាប់ ប្រជាជនទាំងអស់បាននាំគ្នាយំកាន់ទុក្ខសម្រាប់គាត់រយៈពេលសាមសិបថ្ងៃ។
1 នៅពេលដែលព្រះបាទអើរ៉ាត ជាស្ដេចជនជាតិកាណានដែលរស់នៅតំបន់ណេកិប បានឮថាជនជតិអ៊ីស្រាអែលកំពុងតែធ្វើដំណើរតាមផ្លូវស្រុកអថារីម ស្ដេចក៏ចេញមកច្បាំងនឹងជនជតិអ៊ីស្រាអែល ហើយបានចាប់ពួកគេខ្លះជាឈ្លើយ។ 2 ជនជតិអ៊ីស្រាអែលបានស្បថនឹងព្រះអម្ចាស់ថា៖ «ប្រសិនបើ ព្រះអង្គប្រទានឲ្យពួកយើងមានជ័យជម្នះលើជនជាតិនេះ នោះពួកយើងនឹងបំផ្លាញក្រុងទាំងប៉ុន្មានរបស់ពួកគេឲ្យខ្ទេច»។ 3 ព្រះអម្ចាស់បានស្តាប់តាមពាក្យរបស់ជនជតិអ៊ីស្រាអែល ហើយព្រះអង្គបានប្រទានឲ្យពួកគេមានជ័យជម្នះលើជនជាតិកាណាន។ ជនជតិអ៊ីស្រាអែលបានបំផ្លាញពួកគេ និងទីក្រុងទាំងឡាយរបស់ពួកគេអស់។ 4 ជនជតិអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើដំណើរពីភ្នំហោរតាមផ្លូវទៅសមុទ្រកក់ដើម្បីវាងស្រុកអេដុម ប៉ុន្ដែ នៅតាមផ្លូវប្រជាជនបាក់ទឹកចិត្តជាខ្លាំង។ 5 ពេលនោះប្រជាជនក៏និយាយប្រឆាំងនឹងព្រះអម្ចាស់ និងលោកម៉ូសេដោយពោលថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកនាំពួកយើងចេញមកពីស្រុកអេស៊ីបឲ្យស្លាប់នៅទីរហោស្ថានដូច្នេះ? នៅទីនេះគ្មាននំប៉័ង គ្មានទឹក ហើយពួកយើងធុញនឹងអាហារដ៏គម្រក់នេះណាស់»។ 6 នោះ ព្រះអម្ចាស់បានបញ្ជូនពស់ពិសមកក្នុងចំណោមប្រជាជន។ ពស់បានចឹកប្រជាជន ហើយប្រជាជនជាច្រើននាក់បានស្លាប់។ 7 ប្រជាជនបានមកជួបលោកម៉ូសេហើយនិយាយថា៖ «ពួកយើងបានធ្វើបាប ពីព្រោះពួកយើងបាននិយាយប្រឆាំងនឹងព្រះអម្ចាស់ និងលោក។ សូមលោកអធិស្ឋានដល់ព្រះអម្ចាស់ សូមព្រះអង្គយកពស់ទាំងនេះចេញឲ្យឆ្ងាយពីពួកយើងទៅ»។ ដូូច្នេះ លោកម៉ូសេក៏បានអធិស្ឋានសម្រាប់ប្រជាជន។ 8 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ «ចូរធ្វើពស់មួយ ហើយដាក់នៅលើបង្គោល។ អស់អ្នកណាដែលត្រូវពស់ចឹក បានមកមើលពស់នោះ គេនឹងមិនស្លាប់ទេ»។ 9 ដូច្នេះ លោកម៉ូសេបានធ្វើពស់ពីលង្ហិន ហើយយកវាទៅដាក់នៅលើបង្គោលមួយ។ នៅពេលពស់ចឹកនរណាម្នាក់ ប្រសិនបើ គេបានសម្លឹងមើលពស់លង្ហិននោះ គេមិនស្លាប់ឡើយ។ 10 បន្ទាប់មក ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលក៏បានបន្តធ្វើដំណើរទៀត ហើយបានទៅបោះជំរំនៅអូបូត។ 11 ពួកគេបានធ្វើដំណើរពីទីនោះទៅបោះជំរំនៅអីយេអាបារីមក្នុងទីរហោរស្ថាន ដែលជាប់ព្រំប្រទល់ខាងកើតស្រុកម៉ូអាប់។ 12 ហើយពួកគេបានធ្វើដំណើរចេញពីទីនោះ ទៅបោះជំរំនៅជ្រលងភ្នំសេរេឌ។ 13 បន្ទាប់មក ពួកគេបានធ្វើដំណើរចេញពីទីនោះទៀត ទៅបោះជំរំនៅត្រើយម្ខាងស្ទឹងអើណូន ជាស្ទឹងដែលហូរចេញពីស្រុកអាម៉ូរី កាត់តាមទីរហោស្ថាន។ ស្ទឹងអើណូនបង្កើតបានជាព្រំប្រទល់របស់ស្រុកម៉ូអាប់ គឺជាព្រំប្រទល់រវាងស្រុកម៉ូអាប់ និងស្រុកអាម៉ូរី។ 14 ហេតុនេះហើយបានជាមានគេនិយាយនៅក្នុងសៀវភៅសង្គ្រាមរបស់ព្រះអម្ចាស់ពី៖ «ស្ទឹងវ៉ាហេប ក្នុងស្រុកស៊ូផា និងជ្រលងភ្នំអើណូន 15 ព្រមទាំងជម្រាលភ្នំដែលលជ្រាលទៅក្រុងអើរ ហើយចុះទៅរហូតដល់ព្រំប្រទល់ស្រុកម៉ូូអាប់»។ 16 ពួកគេបានធ្វើដំណើរចេញពីទីនោះ ទៅបោះជំរំនៅប្អៀរ គឺត្រង់អណ្ដូងទឹកដែលព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលទៅលោកម៉ូសេថា៖ «ចូរប្រមូលប្រជាជនមកជួបជំុគ្នា យើងនឹងឲ្យទឹកពួកគេ»។ 17 បន្ទាប់មក ជនជាតិអ៊ីីស្រាអែលបានច្រៀងចម្រៀងថា៖ 18 «អណ្ដូងអើយ! ចូរផុសទឹកចេញមក! ចូរយើងច្រៀងអំពីអណ្ដូងនោះ។ ជាអណ្ដូងដែលអ្នកដឹកនាំរបស់យើងបានជីក ជាអណ្ដូងដែលពួកអ្នកត្រកូលខ្ពស់បានជីក ដោយដំបងរាជ និងដំបងរបស់ពួកគេ»។ បន្ទាប់មក ពួកគេបានធ្វើដំណើរពីទីរហោស្ថានទៅដល់ម៉ាថាណា។ 19 ពីម៉ាណាថា ពួកគេបានធ្វើដំណើរទៅដល់ណាហាលាល ពីណាហាលាលទៅបាម៉ុត 20 ពីបាម៉ុតទៅជ្រលងភ្នំដែលស្ថិតនៅវាលស្រុកម៉ូអាប់។ ទីនោះគឺជាកំពូលភ្នំពីស្កា ដែលមើលទៅឃើញទីរហោស្ថាន។ 21 បន្ទាប់មក ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានបានចាត់អ្នកនាំសារទៅព្រះបាទស៊ីហុនស្ដេចជនជាតិអាម៉ូរី ឲ្យទូលស្ដេចថា៖ 22 «សូមអនុញ្ញាតឲ្យយើងខ្ញុំដើរឆ្លងកាត់ស្រុករបស់ព្រះអង្គផង។ ពួកយើងនឹងមិនងាកមើលស្រែ ឬចម្ការទំពាំងបាយជូរទេ។ ពួកយើងក៏មិនផឹកទឹកពីអណ្ដូងរបស់ព្រះអង្គដែរ គឺពួកយើងនឹងដើរតាមផ្លូវធំរបស់ស្ដេច រហូតទាល់តែពួកយើងបានដើរផុតព្រំប្រទល់ស្រុករបស់ព្រះអង្គ។ 23 ប៉ុន្តែ ព្រះបាទស៊ីហុនមិនអនុញ្ញាតឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដើរឆ្លងកាត់ព្រំស្រុករបស់ខ្លួនទេ។ លើសពីនោះទៀត ព្រះបាទស៊ីហុនបានប្រមូលកងទ័ពទាំងអស់របស់ព្រះអង្គទៅវាយប្រហារជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនៅទីរហោស្ថាន។ ស្ដេចបានមកច្បាំងនឹងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនៅត្រង់យ៉ាហាស់។ 24 ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានវាយប្រហារកងទ័ពរបស់ព្រះបាទស៊ីហុនដោយមុខដាវ ហើយដណ្ដើមយកស្រុករបស់ពួកគេចាប់ពីស្ទឹងអើណូន រហូតដល់ស្ទឹងយ៉ាបុក គឺមកដល់ស្រុករបស់ជនជាតិអាំម៉ូន រីឯព្រំប្រទល់របស់ជនជាតិអាំម៉ូន មានកំពែងរឹងមាំណាស់។ 25 ដូច្នេះ ជនជតិអ៊ីស្រាអែលវាយយកបានទីក្រុងទាំងអស់របស់ជនជាតិអាម៉ូរី ហើយបានរស់នៅក្នុងក្រុងទាំងនោះ រួមទាំងក្រុងហែសបូន និងភូមិទាំងអស់របស់ក្រុងនោះផង។ 26 ក្រុងហែសបូន គឺជាទីក្រុងរបស់ព្រះបាទស៊ីហុន ជាស្ដេចរបស់ជនជាតិអាម៉ូរី ដែលបានច្បាំងនឹងស្ដេចមុនរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់។ ព្រះបាទស៊ីហុន បានវាយដណ្ដើមយកទឹកដីរបស់ស្ដេចនោះរហូតដល់ស្ទឹងអើណូន។ 27 ហេតុនេះហើយបានជាអស់អ្នកដែលសរសេរកកំណាព្យបានសរសេរថា៖ «ចូរមកក្រុងហែសបូន! ចូរសង់ទីក្រុងរបស់ព្រះបាទស៊ីហុនឡើងវិញ ចូរសង់ទីក្រុងនេះម្ដងទៀត! 28 បន្ទាប់ពីមានភ្លើងឆេះពីក្រុងហែសបូន អណ្ដាតភ្លើងពីទីក្រុងរបស់ព្រះបាទស៊ីហុនដែលឆេះបំផ្លាញក្រុងអើររបស់ស្រុកម៉ូអាប់ និងម្ចាស់នៃទីខ្ពស់ៗរបស់ស្ទឹងអើណូន។ 29 ជនជាតិម៉ូអាប់អើយ! អ្នកវេទនាហើយ! ប្រជាជនរបស់ព្រះកេម៉ូសអើយ! អ្នកវិនាសហើយ។ ព្រះនេះបានធ្វើឲ្យកូនប្រុសរបស់ខ្លួនរត់ភៀសខ្លួន ហើយកូនស្រីរបស់ខ្លួនត្រូវក្លាយជាអ្នកទោសរបស់ព្រះបាទស៊ីហុន ជាស្ដេចរបស់ជនជាតិអាម៉ូរី។ 30 ប៉ុន្តែ ពួកយើងមានជ័យជម្នះលើព្រះបាទស៊ីហុន។ ក្រុងហែសបូនត្រូវវិនាសរហូតដល់ឌីបូន។ យើងបានកម្ទេចពួកគេរហូតដល់ណូផា គឺរហូតដល់មេឌីបា»។ 31 ដូច្នេះ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានរស់នៅក្នុងស្រុករបស់ជនជាតិអាម៉ូរី។ 32 បន្ទាប់មក លោកម៉ូសេបានចាត់មនុស្សឲ្យទៅអង្កេតមើលក្រុងយ៉ាស៊ើរ។ ពួកគេបានចាប់យកភូមិទាំងឡាយរបស់ក្រុងនោះ ហើយក៏បានបណ្ដេញជនជាតិអាម៉ូរីចេញពីទីនោះដែរ។ 33 បន្ទាប់មក ពួគគេបានត្រឡប់មកវិញ ហើយបានធ្វើដំណើរឡើងទៅស្រុកបាសាន។ ព្រះបាទអុក ជាស្ដេចនស្រុកបាសាន បានលើកទ័ពចេញមកច្បាំងនឹងពូកគេនៅអេទ្រី។ 34 ពេលនោះព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ «កុំខ្លាចគេឡើយ! ដ្បិត យើងបានឲ្យអ្នកមានជ័យជម្នះលើស្ដេចនេះហើយ ហើយក៏ប្រគល់កងទ័ពទាំងអស់របស់គេ និងស្រុករបស់គេឲ្យអ្នកដែរ។ ចូរប្រព្រឹត្តចំពោះគេ ដូចដែលបានប្រព្រឹត្តចំពោះព្រះបាទស៊ីហុន ស្ដេចរបស់ជនជាតិអាម៉ូរីនៅក្រុងហែសបូនដែរ។ 35 ដូចេ្នះ ពួកគេបានសម្លាប់ស្ដេចនោះ និងកូនៗរបស់ស្ដេច ព្រមទាំងកងទ័ពរបស់ស្ដេចទាំងអស់ចោល គឺគ្មាននរម្នាក់នៅរស់ឡើយ។ ហើយជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានចាប់យកស្រុកនោះ។
1 ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើដំណើរពីទីនោះ ទៅដល់វាលទំនាបស្រុកម៉ូអាប់ដែលនៅជិតទីក្រុងយេរ៉េខូ ស្ថិតនៅត្រើយម្វាងនៃទន្លេយ័រដាន់ គឺទល់មុខនឹងទីក្រុងយេរីខូ។ 2 ព្រះបាទបាឡាក់ជាបុត្រារបស់ព្រះបាទស៊ីបព័របានឃើញអស់ទាំងការដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើចំពោះជនជាតិអំម៉ូរី។ 3 ជនជាតិម៉ូអាប់ភ័យខ្លាចប្រជាជននោះយ៉ាងខ្លាំង ហើយក៏ភ័យរន្ធត់ចំពោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែរ ព្រោះមានចំនួនច្រើន។ 4 ស្ដេចរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់បាននិយាយជាមួយពួកចាស់ទុំរបស់ជនជាតិម៉ាឌានថា៖ «ហ្វូងមនុស្សដ៏ច្រើនសន្ធឹកនេះ មុខជាបង្ហិនអ្វីៗដែលមាននៅជុំវិញពួកយើង ដូចគោស៊ីរំលីងស្មៅនៅទីវាលមិនខាន»។ នៅពេលនោះ ព្រះបាទបាឡាក់ ជាបុត្រារបស់ព្រះបាទស៊ីបព័រ សោយរាជ្យនៅស្រុកម៉ូអាប់។ 5 ស្ដេចបានចាត់អ្នកនាំសារទៅជួបលោកបាឡាម ជាកូនប្រុសរបស់លោកបេអ៊រ នៅក្រុងពេថោជាប់មាត់ទន្លេអើប្រាត ជាស្រុកកំណើតរបស់ជនជាតិលោក និងរបស់ញាតិសន្តានរបស់លោក។ លោកបានហៅពួកគេមក ដោយប្រាប់ថា៖ «មើល៍! មានជនជាតិមួយចេញមកពីស្រុកអេស៊ីប នាំគ្នាមកនៅពាសពេញផែនដី ហើយឥឡូវនេះ ពួកគេបោះជំរំនៅក្បែរទឹកដីរបស់យើង។ 6 ដូច្នេះ សូមលោកអញ្ជើញមកដាក់បណ្ដាសាជនជាតិនេះឲ្យយើងផង ព្រោះពួកគេខ្លាំងពូកែជាងយើង។ ប្រហែលជាយើងអាចរៀបចំវាយប្រហារពួកគេ ហើយបណ្ដេញពួកគេចេញពីស្រុកនេះបាន ដ្បិត យើងដឹងថា ពេលលោកឲ្យពរអ្នកណា អ្នកនោះនឹងទទួលពរ តែបើលោកដាក់បណ្ដាសាអ្នកណា អ្នកនោះពិតជាត្រូវបណ្ដាសាមិនខាន»។ 7 ដូច្នេះ ពួកមេដឹកនាំរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់ និងចាស់ទុំរបស់ជនជាតិម៉ាឌានទាំងអស់ក៏នាំគ្នាចេញដំណើរទៅ ទាំងនាំយកជំនូនសម្រាប់ជូនគ្រូទាយទៅជាមួយផង។ ពួកគេបានទៅដល់ផ្ទះរបស់លោកបាឡាម ហើយរៀបរាប់ប្រាប់លោកនូវពាក្យរបស់ព្រះបាទបាឡាក់។ 8 លោកបាឡាមបានមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «សូមអស់លោកស្នាក់នៅទីនេះមួយយប់សិន ខ្ញុំនឹងជូនចម្លើយដល់អស់លោកវិញ តាមសេចក្ដីដែលព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកខ្ញុំ»។ ដូច្នេះ ពួកមេដឹកនាំរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់ក៏ស្នាក់នៅក្នុងផ្ទះរបស់លោកបាឡាមនៅយប់នោះ។ 9 ព្រះជាម្ចាស់យាងមកជួបលោកបាឡាម ហើយមានព្រះបន្ទូលថា៖ «តើមនុស្សដែលមកឯអ្នកទាំងនេះជានរណា?»។ លោកបាឡាមទូលព្រះជាម្ចាស់ថា៖ 10 «ព្រះបាទឡាក់ ជាបុត្រារបស់ព្រះបាទស៊ីបព័រ ដែលជាស្ដេចរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់ បានចាត់ពួកគេឲ្យមកប្រាប់ទូលបង្គំថា៖ 11 មើល៍! មានជនជាតិមួយចេញមកពីស្រុកអេស៊ីប នាំគ្នាមកនៅពាសពេញស្រុករបស់យើង។ ដូច្នេះ សូមលោកមកជួយដាក់បណ្ដាសាជនជាតិនេះឲ្យយើងផង។ បើលោកដាក់បណ្ដាសាពួកគេនោះ ប្រហែលជាយើងអាចរៀបចំវាយប្រហារពួកគេ និងបណ្តេញពួកគេចេញបាន»។ 12 ព្រះជាម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកលោកបាឡាមថា៖ «អ្នកមិនត្រូវទៅជាមួយពួកគេជាដាច់ខាត ហើយក៏មិនត្រូវដាក់បណ្ដាសាជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែរ ដ្បិត ពួកគេមានពរហើយ!»។ 13 លោកបាឡាមក្រោកពីព្រលឹម ហើយបានប្រាប់ទៅពួកមេដឹកនាំរបស់ព្រះបាទបាឡាក់ថា៖ «សូមអស់លោកវិលត្រឡប់ទៅស្រុករបស់អស់លោកវិញចុះ ព្រះអម្ចាស់មិនអនុញ្ញាតឲ្យខ្ញុំទៅជាមួយអស់លោកទេ»។ 14 មេដឹកនាំរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់នាំគ្នាវិលត្រឡប់ទៅគាល់ព្រះបាឡាក់វិញ ទូលថា៖ «លោកបាឡាមមិនព្រមមកជាមួយពួកយើងទេ»។ 15 ព្រះបាទបាឡាក់បានចាត់មេដឹកនាំជាច្រើននាក់ឲ្យទៅម្ដងទៀត សុទ្ធតែអ្នកមានយសស័ក្ដិខ្ពស់ជាងមុន។ 16 ពួកគេទៅជួបលោកបាឡាម ហើយប្រាប់ថា៖ «ព្រះបាទបាឡាក់ ជាបុត្ររបស់ព្រះបាទស៊ីបព័រ មានរាជឱង្ការថា៖ «សូមកុំឲ្យមានអ្វីបង្អាក់លោកមិនឲ្យមកជួបយើងឡើយ 17 ដ្បិត យើងនឹងបង់ថ្លៃជូនលោកដ៏ច្រើនលើសលប់ ហើយយើងនឹងលើកកិត្តិយសលោកយ៉ាងខ្ពស់ អ្វីដែលលោកបង្គាប់យើងឲ្យធ្វើ យើងសុខចិត្តធ្វើតាមទាំងអស់ ដូច្នេះ សូមលោកអញ្ជើញមកដាក់បណ្ដាសាជនជាតិនេះឲ្យយើងផង»។ 18 លោកបាឡាមឆ្លើយទៅពួកគេវិញថា៖ «ទោះបីព្រះបាទបាឡាក់ប្រទានវាំងរបស់ព្រះអង្គដែលពេញទៅដោយប្រាក់ និងមាសមកខ្ញុំក្ដី ក៏ខ្ញុំពុំអាចល្មើសនឹងបញ្ជារបស់ព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់ខ្ញុំជាដាច់ខាត ហើយក៏មិនអាចធ្វើការតិច ឬច្រើនជាងអ្វីដែលព្រះអង្គបង្គាប់ដល់ខ្ញុំដែរ។ 19 ឥឡូវនេះ យប់នេះសូមអស់លោកចាំនៅទីនេះសិន ដើម្បីឲ្យខ្ញុំដឹងបន្ថែមទៀតនូវអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់នឹងមានបន្ទូលប្រាប់ខ្ញុំ»។ 20 នៅយប់ ព្រះជាម្ចាស់យាងមកជួបលោកបាឡាម មានព្រះបន្ទូលថា៖ «ដោយអ្នកទាំងនោះនាំគ្នាមកហៅអ្នកដូច្នេះ ចូរក្រោកឡើង ចេញដំណើរទៅជាមួយពួកគេចុះ។ ប៉ុន្តែ ត្រូវធ្វើតាមសេចក្ដីណាដែលយើងនឹងបង្គាប់ឲ្យអ្នកធ្វើតែប៉ុណ្ណោះ»។ 21 លោកបាឡាមក្រោកឡើងពីព្រលឹម លោករៀបចំកែបលា របស់គាត់ ហើយបានចេញដំណើរទៅជាមួយពួកមេដឹកនាំរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់។ 22 ប៉ុន្តែ ព្រះជាម្ចាស់ ពិរោធយ៉ាងខ្លាំង ព្រោះគាត់ចេញទៅដូច្នេះ។ ទេវតារបស់ព្រះអម្ចាស់ឈររាំងផ្លូវរបស់គាត់ ដូចជាសត្រូវរបស់គាត់ ពេលដែលគាត់កំពុងជិះលើសត្វលា។ មានអ្នកបម្រើរបស់លោកបាឡាមពីរនាក់រួមដំណើរជាមួយគាត់ដែរ។ 23 លាបានឃើញទេវតារបស់ព្រះអម្ចាស់ឈរនៅកណ្ដាលផ្លូវ ទាំងមានដាវហូតជាស្រេចកាន់នៅដៃផង។ លាក៏ងាកចេញពីផ្លូវ ទៅដើរនៅក្នុងចម្ការ។ លោកបាឡាមវាយលាឲ្យមកដើរតាមផ្លូវវិញ។ 24 នោះទេវតារបស់ព្រះអម្ចាស់ឈរនៅកណ្ដាលផ្លូវតូចចង្អៀត ដែលមានចម្ការទំពាំងបាយជូរនៅសងខាង ហើយសងខាងផ្លូវមានរបង។ 25 ធ្វើឲ្យជើងរបស់លោកបាឡាមគាបទៅនឹងរបង លោកបាឡាមក៏វាយវាទៀត។ 26 ទេវតារបស់ព្រះអម្ចាស់ទៅឆ្ងាយបន្តិច ហើយឈរនៅត្រង់កន្លែងមានច្រកចង្អៀត ដែលពុំអាចវាងទៅស្ដាំ ឬទៅឆ្វេងឡើយ។ 27 លាឃើញទេវតារបស់ព្រះអម្ចាស់ វាក៏ក្រាបចុះ ធ្វើឲ្យលោកបាឡាមខឹងជាខ្លាំង ហើយយកដំបងវាយលាទៀត។ 28 ពេលនោះ ព្រះអម្ចាស់បានបើកមាត់របស់សត្វលា ធ្វើឲ្យលានោះចេះនិយាយ។ វានិយាយទៅលោកបាឡាមថា៖ «តើខ្ញុំធ្វើអ្វីលោក បានជាលោកវាយខ្ញុំដល់ទៅបីដងដូច្នេះ?»។ 29 លោកបាឡាមតបទៅលាថា៖ «មកពីឯងធ្វើឆ្កួតៗចំពោះអញ! ប្រសិនបើ អញមានដាវនៅដៃ នោះអញមុខជាសម្លាប់ឯងបាត់ហើយ!»។ 30 លាឆ្លើយទៅលោកបាឡាមវិញថា៖ «តើខ្ញុំមិនមែនជាលារបស់លោក ដែលលោកធ្លាប់ជិះពេញមួយជីវិតរបស់លោករហូតមកទល់ថ្ងៃនេះទេឬ? តើពីមុនៗមក ខ្ញុំធ្លាប់ធ្វើបែបនេះចំពោះលោកទេ?»។ លោកបាឡាមតបថា៖ «ទេ!»។ 31 ពេលនោះ ព្រះអម្ចាស់បានបើកភ្នែករបស់យលោកបាឡាមមើលឃើញទេវតារបស់ព្រះអម្ចាស់ដែលឈររាំងផ្លូវ ទាំងដកដាវជាស្រេចកាន់នៅដៃ។ លោកបាឡាមក៏ឱនក្បាល និងមុខរបស់ខ្លួនចុះ។ 32 ទេវតារបស់ព្រះអម្ចាស់មានប្រសាសន៍មកលោកថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នកវាយលារបស់អ្នកដល់ទៅបីដងដូច្នេះ? មើល៍! យើងបានចេញមកដូចជាសត្រូវរបស់អ្នក ដ្បិត ទង្វើរបស់អ្នកចំពោះយើងនោះអាក្រក់ខ្លាំងណាស់។ 33 សត្វលាវាបានឃើញយើង ហើយវាងាកចេញពីយើងដល់ទៅបីដង ប្រសិនបើ វាមិនងាកចេញពីយើងទេនោះ ម្លេ៉ះយើងសម្លាប់អ្នកបាត់ហើយ និងទុកជីវិតឲ្យវាវិញ»។ 34 លោកបាឡាមមានប្រសាសន៍ទៅទេវតារបស់ព្រះអម្ចាស់ថា៖ «ខ្ញុំបានប្រព្រឹត្តអំពើបាប ដ្បិត ខ្ញុំមិនបានដឹងថា លោកម្ចាស់ឈរបាំងផ្លូវពីមុខខ្ញុំទេ។ ឥឡូវនេះ ប្រសិនបើ លោកមិនពេញចិត្តឲ្យខ្ញុំទៅទេ នោះខ្ញុំនឹងបកក្រោយវិញ»។ 35 ទេវតារបស់ព្រះអម្ចាស់មានប្រសាសន៍ទៅលោកបាឡាមថា៖ «ចូរទៅជាមួយអ្នកទាំងនោះចុះ តែអ្នកត្រូវនិយាយតាមសេចក្ដីដែលយើងប្រាប់អ្នកប៉ុណ្ណោះ»។ ដូច្នេះ លោកបាឡាមក៏ទៅជាមួយពួកមេដឹកនាំរបស់ព្រះបាទបាឡាក់។ 36 នៅពេលដែលលព្រះបាទបាឡាក់បានឮថាលោកបាឡាមមកដល់ហើយ ស្ដេចក៏ចេញទៅទទួលលោកនៅក្រុងរបស់ស្រុកម៉ូអាប់ ដែលនៅមាត់ស្ទឹងអើណូន ក្បែរព្រំដែន។ 37 ព្រះបាទបាឡាក់មានរាជឱង្ការទៅលោកបាឡាមថា៖ «តើយើងមិនបានចាត់គេឲ្យជួបលោក ដើម្បីអញ្ជើញលោកមកទេឬ? ហេតុអ្វីបានជាលោកមិនព្រមមកជួបយើង? តើយើងមិនអាចលើកកិត្តិយសលោកបានឬ?»។ 38 លោកបាឡាមឆ្លើយទៅស្ដេចថា៖ «មើល៍! ទូលបង្គំបានមកជួបព្រះករុណាហើយ។ ឥឡូវនេះ តើទូលបង្គំគ្មានសិទ្ធិនឹងនិយាយពាក្យអ្វីទេឬ? ទូលបង្គំនិយាយតែពាក្យដែលព្រះជាម្ចាស់ដាក់នៅក្នុងមាត់របស់ទូលបង្គំតែប៉ុណ្ណោះ»។ 39 លោកបាឡាមក៏ទៅជាមួយព្រះបាទបាឡាក់ រហូតដល់ក្រុងគារយ៉ាត់ហាសូត។ 40 ព្រះបាទបាឡាក់បានយកគោ និងចៀម ធ្វើយញ្ញបូជា ហើយឲ្យសាច់ខ្លះទៅលោកបាឡាម ព្រមទាំងមេដឹកនាំដែលមកជាមួយលោក។ 41 លុះព្រឹកឡើង ព្រះបាទបាឡាក់បាននាំលោកបាឡាមឡើងទៅទីខ្ពស់របស់ព្រះបាល។ នៅកន្លែងនោះ លោកបាឡាមអាចមើលឃើញតែជំរំខ្លះរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលប៉ុណ្ណោះ។
1 លោកបាឡាមបានទូលទៅព្រះបាទបាឡាក់ថា៖ «សូមព្រះករុណាឲ្យគេសង់កន្លែងថ្វាយតង្វាយប្រាំពីរនៅទីនេះឲ្យទូលបង្គំ ហើយរៀបចំគោបាប្រាំពីរ និងចៀមឈ្មោលប្រាំពីរ ឲ្យទូលបង្គំផង»។ 2 ដូច្នេះ ព្រះបាទបាឡាក់ក៏ធ្វើតាមសំណូមពររបស់លោកបាឡាម។ ព្រះបាទបាឡាក់ និងលោកបាឡាមបានថ្វាយគោបាមួយ និងចៀមឈ្មោលមួយ នៅលើកន្លែងថ្វាយតង្វាយនីមួយៗ។ 3 បន្ទាប់មក លោកបាឡាមទូលទៅព្រះបាទបាឡាក់ទៀតថា៖ «សូមព្រះករុណាគង់នៅក្បែរតង្វាយដុតរបស់ព្រះករុណានេះហើយ ទូលបង្គំនឹងចេញទៅឆ្ងាយបន្តិច ប្រហែលព្រះអម្ចាស់យាងមកជួបទូលបង្គំ។ ពេលព្រះអង្គមានព្រះបន្ទូលមកទូលបង្គំ នោះទូលបង្គំនឹងទូលដល់ព្រះករុណា»។ ដូច្នេះ លោកក៏ឡើងទៅលើកំពូលភ្នំត្រង់កន្លែងដែលគ្មានដើមឈើ។ 4 នៅពេលដែលលោកបាឡាមនៅលីកំពូលភ្នំ ព្រះជាម្ចាស់បានយាងមកជួបលោក ហើយលោកបាឡាមបានទូលព្រះអង្គថា៖ «ទូលបង្គំបានសង់កន្លែងថ្វាយតង្វាយប្រាំពីរ ហើយនៅលើកន្លែងថ្វាយតង្វាយនោះទូលបង្គំបានថ្វាយគោបាមួយ និងចៀមឈ្មោលមួយ»។ 5 ព្រះអម្ចាស់បានដាក់ព្រះបន្ទូលនៅក្នុងមាត់របស់លោកបាឡាម ហើយប្រាប់គាត់ថា៖ ចូរត្រឡប់ទៅជួបព្រះបាទបាឡាក់វិញ ហើយនិយាយប្រាប់គេទៅ។ 6 ដូច្នេះ លោកបាឡាមក៏ត្រឡប់ទៅគាល់ព្រះបាទបាឡាក់ ដែលកំពុងគង់នៅក្បែរតង្វាយដុតរបស់ទ្រង់ ដោយមានមេដឹកនាំទាំងអស់របស់ជនជាតិម៉ូអាប់នៅជាមួយដែរ។ 7 នោះ លោកបាឡាមក៏ចាប់ផ្តើមថ្លែងដូចតទៅ៖ «ព្រះបាទបាឡាក់ហៅទូលបង្គំមកពីស្រុកអើរ៉ាម ស្ដេចស្រុកម៉ូអាប់បានហៅទូលបង្គំពីភ្នំទិសបូព៌ា ហើប្រាប់ថា៖ «ចូរមកដាក់បណ្ដាសាយ៉ាកុបឲ្យយើង!» ពួកគេបានប្រាប់ទៀតថា៖ «ចូរមកប្រទេចផ្តាសាកូនចៅអ៊ីស្រាអែល!» 8 តើឲ្យទូលបង្គំដាក់បណ្ដាសាអ្នកដែលព្រះជាម្ចាស់មិនដាក់បណ្ដាសាដូចម្ដេចកើត? តើឲ្យទូលបង្គំរារាំងអ្នកដែលព្រះអម្ចាស់មិនរារាំងដូចម្ដេចបាន? 9 ពីលើកំពូលថ្មនេះ ទូលបង្គំឃើញពួកគេ។ ពីលើកំពូលភ្នំនេះ ទូលបង្គំសម្លឹងមើលពួកគេ។ មើល៍! មានជនជាតិមួយដែលរស់នៅតែម្នាក់ឯង ដោយមិនចាត់ទុកពួកគេដូចជនជាតិធម្មតាមួយទេ។ 10 តើនរណាអាចរាប់ខ្សាច់របស់លោកយ៉ាកុប ឬរាប់ចំនួនមួយភាគបួនរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបាន? សូមឲ្យទូលបង្គំស្លាប់ដូចមនុស្សសុចរិតម្នាក់ ហើយសូមឲ្យជីវិតរបស់ទូលបង្គំត្រូវបញ្ចប់ដូចពួកគេដែរចុះ!»។ 11 ព្រះបាទបាឡាក់មានរាជឱង្កាទៅលោកបាឡាមថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាលោកធ្វើដូច្នេះចំពោះយើង? យើងបាននាំលោកមក ដើម្បីឲ្យដាក់បណ្ដាសាខ្មាំងសត្រូវរបស់យើង ប៉ុន្តែ មើល៍! លោកបែរជាឲ្យពរពួកគេទៅវិញ!»។ 12 លោកបាឡាមបានឆ្លើយថា៖ «តើមិនគួរឲ្យទូលបង្គំប្រុងប្រយ័ត្ននិយាយតែអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់ដាក់ក្នុងមាត់របស់ទូលបង្គំទេឬ? 13 នោះ ព្រះបាទបាឡាក់មានរាជឱង្កាថា៖ «ដូច្នេះ សូមលោកមកជាមួយយើង មានកន្លែងមួយទៀត ដែលលោកអាចមើលឃើញពួកគេច្បាស់។ លោកនឹងឃើញពួកគេតែជិតៗប៉ុណ្ណោះ គឺមិនឃើញទាំងអស់ទេ។ នៅទីនោះ លោកត្រូវតែដាក់បណ្ដាសាពួកគេឲ្យយើង»។ 14 ស្ដេចក៏នាំលោកបាឡាមទៅវាលសូភីម ដែលស្ថិតនៅលើកំពូលភ្នំពីសកា ហើយស្ដេចបានសង់កន្លែងថ្វាយតង្វាយប្រាំពីរនៅទីនោះ។ នៅលើលើកន្លែងថ្វាយតង្វាយនីមួយៗ ស្ដេចថ្វាយគោបាមួយ និងចៀមឈ្មោលមួយ។ 15 បន្ទាប់មក លោកបាឡាមបានទូលស្ដេចថា៖ «សូមព្រះករុណាគង់នៅទីនេះ ក្បែរតង្វាយដុតរបស់ព្រះករុណា ពេលដែលទូលបង្គំចេញទៅជួបព្រះជាម្ចាស់នៅទីនោះ»។ 16 ដូច្នេះ ព្រះអម្ចាស់យាងមកជួបលោកបាឡាម ហើយបានដាក់ពាក្យនៅក្នុងមាត់របស់គាត់។ ព្រះអង្គបានមានបន្ទូលថា៖ «ចូរត្រឡប់ទៅជួបបាឡាក់វិញ ដើម្បីប្រាប់ពាក្យរបស់យើងដល់គេ»។ 17 លោកបាឡាមក៏ត្រឡប់ទៅជួបព្រះបាទបាឡាក់ ដែលឈរនៅក្បែរតង្វាយដុត ដោយមានពួកមេដឹកនាំរបស់ជនជាតិម៉ូអាប់នៅជាមួយផង។ ព្រះបាទបាឡាក់សួរគាត់ថា៖ «តើព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលដូចម្ដេច?»។ 18 លោកបាឡាមចាប់ផ្តើមថ្លែងដូចតទៅ៖ «ឱព្រះរាជាបាឡាក់អើយ! សូមក្រោកឡើង! ហើយស្ដាប់ទូលបង្គំឲ្យច្បាស់ ទាំងព្រះអង្គ និងព្រះបាទស៊ីបព័របុត្រារបស់ព្រះអង្គ។ 19 ព្រះជាម្ចាស់មិនមែនមនុស្សទេ ព្រះអង្គមិនចេះកុហកឡើយ ព្រះអង្គក៏មិនចេះប្តូរគំនិតរបស់ព្រះអង្គដូចមនុស្សដែរ។ តើព្រះអង្គបានសន្យាអ្វីមួយ ហើយព្រះអង្គមិនធ្វើតាមដែរឬទេ? តើព្រះអង្គធ្លាប់មានបន្ទូលថានឹងធ្វើអ្វីមួយ ហើយមិនបានធ្វើឬទេ? 20 មើល៍! ទូលបង្គំបានទទួលបញ្ជាឲ្យពរ។ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រទានព្រះពរហើយ ខ្ញុំមិនអាចឲ្យផ្លាស់ប្ដូរបានទេ។ 21 គ្មានការលំបាកនៅក្នុងពួកយ៉ាកុបឡើយ ឬទុក្ខវេទនាណានៅក្នុងកូនចៅអ៊ីស្រាអែលដែរ។ ព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះរបស់ពួកគេ គង់នៅជាមួយពួកគេ ហើយពួកគេប្រកាសថា មហាក្សត្ររបស់ពួកគេគង់ក្នុងចំណោមពួកគេ។ 22 ព្រះជាម្ចាស់បាននាំពួកគេចាកចេញពីស្រុកអេស៊ីបដោយប្រើកម្លាំងដ៏ខ្លាំង ដូចសត្វរមាស។ 23 គ្មានមន្តអាគមអាចធ្វើប្រឆាំងនឹងលោកយ៉ាកុបបានទេ ហើយក៏គ្មានគ្រូទាយណាអាចធ្វើឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឈឺចាប់បានដែរ។ នឹងមានគេថ្លែងអំពីលោកយ៉ាកុប និងជនជាតិអ៊ីស្រាអែលថា ចូរសម្លឹងមើលអ្វីដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើចុះ! 24 មើលចុះ ប្រជាជននេះងើបឡើងដូចសិង្ហញី ពួកគេដូចសិង្ហឈ្មោលស្ទុះឡើង ហើយចាប់រំពារ។ វាមិនដេកវិញទេ ទាល់តែបានស៊ីរំពារ ហើយហុតឈាមសត្វដែលវាបានសម្លាប់។ 25 ពេលនោះ ព្រះបាទបាឡាក់បានមានរាជឱង្ការមកលោកបាឡាមថា៖ «កុំដាក់បណ្ដាសាពួកគេ ហើយក៏កុំឲ្យពរពួកគេឡើយ!»។ 26 ប៉ុន្ដែ លោកបាឡាមតបទៅព្រះបាទបាឡាក់ថា៖ «តើទូលបង្គំមិនបានទូលព្រះករុណារួចហើយទេឬថា ទូលបង្គំត្រូវនិយាយអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់ប្រាប់ទូលបង្គំឲ្យនិយាយ»។ 27 ដូច្នេះ ព្រះបាទបាឡាក់បានមានរាជឱង្ការមកលោកបាឡាមថា៖ «ឥឡូវនេះ សូមអញ្ជើញមក យើងនាំលោកទៅកន្លែងមួយទៀត។ នៅកន្លែងនោះ ព្រះជាម្ចាស់ប្រហែលជាសព្វព្រះហឫទ័យឲ្យលោកដាក់បណ្ដាសាពួកគេឲ្យយើង»។ 28 ព្រះបាទបាឡាក់នាំលោកបាឡាមទៅដល់កំពូលភ្នំពេអ៊រ ដែលមើលទៅឃើញទីរហោស្ថាន។ 29 លោកបាឡាមទូលព្រះបាទបាឡាក់ថា៖ «សូមព្រះករុណាឲ្យគេសង់កន្លែងថ្វាយប្រាំពីរនៅទីនេះ ហើយរៀបចំគោបាប្រាំពីរ និងចៀមឈ្មោលប្រាំពីរ»។ 30 ព្រះបាទបាឡាក់ក៏ធ្វើតាមអ្វីដែលលោកបាឡាមបានប្រាប់។ ស្ដេចបានថ្វាយគោបាមួយ និងចៀមឈ្មោលមួយនៅលើកន្លែងថ្វាយតង្វាយនីមួយៗ។
1 នៅពេលដែលលោកបាឡាមឃើញថា ព្រះអម្ចាស់សព្វព្រះហឫទ័យប្រទានពរដល់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល លោកមិនបានចេញទៅធ្វើពិធីមន្ដអាគមនដូចមុនៗទេ។ ផ្ទុយទៅវិញ លោកសម្លឹងមើលទៅរកទីរហោស្ថាន។ 2 លោកងើបមុខឡើង ឃើញជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបោះជំរំតាមកុលសម្ព័ន្ធរបស់គេរៀងៗខ្លួន។ ព្រះវិញ្ញាណរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក៏យាងមកសណ្ឋិតលើលោកបាឡាម 3 លោកបានទទួលព្រះបន្ទូល ហើយថ្លែងថា៖ «នេះជាពាក្យរបស់លោកបាឡាម កូនរបស់បេអ៊រ នេះជាមនុស្សម្នាក់ដែលបើកភ្នែកយ៉ាងធំ។ 4 ជាអ្នកដែលបាននិយាយ ហើយឮព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់។ ជាអ្នកដែលឃើញនិមិត្តពីព្រះដ៏មានឫទ្ធានុភាពខ្ពង់ខ្ពស់បំផុត ទាំងបានក្រាបចុះនៅចំពោះព្រះអង្គដោយភ្នែករបស់ខ្លួននៅបើក។ 5 យ៉ាកុបអើយ ពន្លារបស់លោកស្អាតណាស់! អ៊ីស្រាអែលអើយ! ទីលំនៅរបស់អ្នកក៏ស្អាតដែរ! 6 គឺប្រៀបដូចជាជ្រលងភ្នំ វាលាតសន្ធឹង ដូចសួនច្បារនៅជាប់ទន្លេ ដូចដើមប្រទាលកន្ទុយក្រពើ ដែលព្រះអម្ចាស់បានដាំ ដូចដើមតាត្រៅនៅជិតទឹក។ 7 ទឹកនឹងហូរចេញពីធុងរបស់គេ ហើយគ្រាប់ពូជរបស់គេនឹងមានទឹកគ្រប់គ្រាន់។ ស្ដេចរបស់ពួកគេនឹងខ្ពស់ជាងព្រះបាទអកាក់ ហើយនគររបស់គេនឹងបានថ្កើនថ្កាន។ 8 ព្រះជាម្ចាស់បាននាំពួកគេចេញពីស្រុកអេស៊ីប ដោយកម្លាំងដ៏ខ្លាំង ដូចសត្វរមាស។ ពួកគេស៊ីកម្ទេចប្រជាជាតិនានាដែលច្បាំងតតាំងនឹងពួកគេ។ គឺនឹងបំបាក់ឆ្អឹងសត្រូវជាបំណែក និងបាញ់ព្រួញប្រហារអ្នកទាំងនោះដោយព្រួញទៀតផង។ 9 ពួកគេក្រាបដូចសត្វសិង្ហឈ្មោលញី តើនរណាហ៊ានរំខានពួកគេ? សូមឲ្យអស់អ្នកដែលឲ្យពរគេ បានទទួលពរ ហើយសូមឲ្យអស់អ្នកដែលដាក់បណ្ដាគេ ត្រូវបណ្ដាសាចុះ!»។ 10 ព្រះបាទបាឡាក់ខឹងលោកបាឡាមយ៉ាងខ្លាំង ស្ដេចបានទះព្រះហស្ដខ្លាំងៗដោយកំហឹង រួចព្រះបាទឡាក់បានមានរាជឱង្ការទៅលោកបាឡាមថា៖ «យើងបានហៅលោកមក ដើម្បីឲ្យលោកដាក់បណ្ដាសាខ្មាំងសត្រូវរបស់យើង ប៉ុន្តែមើល៍! លោកបែរជាឲ្យពរពួកគេរហូតដល់បីដងទៅវិញ!។ 11 ឥឡូវនេះ ចូរលោកចេញពីយើង ហើយត្រលប់ទៅផ្ទះរបស់លោកវិញទៅ! យើងបាននិយាយហើយថា យើងនឹងផ្ដល់រង្វាន់ដ៏ធំដល់លោក ប៉ុន្តែ ព្រះអម្ចាស់រារាំងលោកមិនឲ្យទទួលរង្វាន់នេះទេ!»។ 12 លោកបាឡាមទូលឆ្លើយទៅព្រះបាទបាឡាក់វិញថា៖ «ទូលបង្គំបានប្រាប់អស់អ្នកនាំសារដែលព្រះករុណាចាត់ឲ្យទៅជួបទូលបង្គំរួចហើយថា 13 ទោះបី ព្រះបាទបាឡាក់ប្រទានវាំងរបស់ព្រះករុណាដែលពេញទៅដោយប្រាក់ និងមាសមកទូលបង្គំក្ដី ក៏ទូលបង្គំពុំអាចនិយាយលើសពីព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់បានទេ ហើយក៏មិនអាចនាំការល្អ ឬការអាក្រក់បានដែរ ឬក៏អ្វីតាមអំពើចិត្តរបស់ទូលបង្គំទេ។ តើទូលបង្គំមិនបាននិយាយពាក្យទាំងនេះទៅពួកគេទេឬ? 14 ឥឡូវនេះ ទូលបង្គំនឹងត្រឡប់ទៅជួបជុំនឹងប្រជាជនរបស់ទូលបង្គំវិញ ប៉ុន្ដែទូលបង្គំ សូមដាស់តឿនព្រះអង្គនូវអ្វីដែលជនជាតិនេះនឹងប្រព្រឹត្តចំពោះប្រជាជនរបស់ព្រះករុណា នៅពេលខាងមុខ»។ 15 លោកបាឡាមថ្លែងដូចតទៅ៖ «នេះជាពាក្យរបស់បាឡាម កូនរបស់បេអ៊រ ជាមនុស្សម្នាក់ដែលបើកភ្នែកយ៉ាងធំ 16 នេះជាពាក្យរបស់អ្នកដែលបានឮព្រះបន្ទូលពីព្រះជាម្ចាស់ ជាអ្នកដែលទទួលប្រាជ្ញាពីព្រះដ៏ខ្ពស់បំផុត ជាអ្នកដែលបានឃើញនិមិត្តពីព្រះដ៏មានឫទ្ធានុភាពខ្ពស់បំផុត ទាំងបានក្រាបចុះនៅចំពោះព្រះអង្គដោយភ្នែករបស់ខ្លួននៅបើក។ 17 ខ្ញុំឃើញព្រះអង្គ ប៉ុន្តែឥឡូវនេះព្រះអង្គមិននៅទីនេះទេ។ ខ្ញុំសម្លឹងមើលព្រះអង្គ ប៉ុន្តែ ព្រះអង្គមិននៅជិតនេះទេ។ មានផ្កាយមួយរះចេញពីលោកយ៉ាកុប ហើយមានដំបងរាជ្យមួយចេញពីអ៊ីស្រាអែល។ ព្រះអង្គនឹងវាយបំបែកក្បាលរបស់ពួកមេដឹកនាំជនជាតិម៉ូអាប់ ហើយប្រល័យកូនចៅទាំងអស់របស់សេត។ 18 ស្រុកអេដុមនឹងត្រឡប់កេរអាកររបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ហើយស្រុកសៀរ ដែលជាសត្រូវរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនឹងត្រឡប់ជាកេរអាកររបស់ពួកគេ ដែលជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនឹងវាយដណ្ដើមបានដោយកម្លាំង។ 19 នឹងមានស្ដេចមួយអង្គចេញពីយ៉ាកុបមក ជាស្ដេចដែលនឹងគ្រប់គ្រងលើទាំងអស់ ហើយព្រះអង្គនឹងប្រល័យអស់អ្នកដែលនៅសេសសល់ក្នុងទីក្រុងរបស់ពួកគេ»។ 20 បន្ទាប់មក លោកបាឡាមបានសម្លឹងមើលទៅព្រះបាទបាឡាក់ថ្លែងថា៖ «ជនជាតិអាម៉ាឡេកជាប្រជាជាតិមួយធំជាងគេមែន ប៉ុន្តែ នៅទីបំផុត ពួកគេនឹងត្រូវវិនាស»។ 21 បន្ទាប់មក លោកបាឡាមបានសម្លឹងមើលជនជាតិកែន ហើយថ្លែងថា៖ «កន្លែងដែលអ្នករស់នៅគឺរឹងមាំណាស់ ហើយសំបុករបស់អ្នកក៏នៅក្នុងថ្មដា។ 22 ក៏ប៉ុន្តែ ជនជាតិកែននឹងត្រូវភ្លើងឆាបឆេះ ហើយជនជាតិអាសស៊ើរនឹងនាំអ្នកទៅជាឈ្លើយ!»។ 23 បន្ទាប់មក លោកបាឡាមថ្លែងទំនាយទៀតចុងក្រោយថា៖ «ទេវនាហើយ តើអ្នកនឹងនៅរស់បានពេលដែលព្រះជាម្ចាស់ធ្វើការនេះ? 24 នឹងមានសំពៅមកពីស្រុកគីទីម ពួកគេនឹងវាយប្រហារជនជាតិអាសស៊ើរ និងជនជាតិហេប៊ើរ ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកទាំងនោះក៏នឹងបញ្ចប់ដោយសេចក្តីអន្តរាយដែរ»។ 25 បន្ទាប់មក លោកបាឡាមក្រោកឡើងចេញពីទីនោះ ត្រឡប់ទៅស្រុករបស់លោកវិញ រីឯព្រះបាទបាឡាក់ក៏ចាកចេញទៅដែរ។
1 ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលស្នាក់នៅស្រុកស៊ីទីម ហើយពួកប្រុសៗចាប់ផ្ដើមសាហាយស្មន់ជាមួយស្ត្រីជនជាតិម៉ូអាប់។ 2 ដ្បិត ជនជាតិម៉ូអាប់បានអញ្ជើញប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលថ្វាយយញ្ញបូជាដល់ព្រះរបស់ពួកគេ។ បន្ទាប់មក ពួកគេនាំគ្នាបរិភោគ ហើយថ្វាយបង្គំព្រះទាំងនោះ។ 3 ពួកប្រុសៗរបស់អ៊ីស្រាអែលនាំគ្នាចូលរួមថ្វាយបង្គំព្រះបាលនៃស្រុកពេអ៊រ ព្រះអម្ចាស់ព្រះពិរោធទាស់នឹងពួកគេយ៉ាងខ្លាំង។ 4 ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ «ចូរសម្លាប់ពួកមេដឹកនាំទាំងប៉ុន្មានរបស់ប្រជាជន ហើយព្យួរពួកគេហាលថ្ងៃនៅចំពោះមុខយើង ដើម្បីឲ្យពិរោធរបស់យើងអាចបែរចេញពីជនជាតិអ៊ីស្រាអែល»។ 5 ដូចេ្នះ លោកម៉ូសេបានមានប្រសាសន៍ទៅពួកមេដឹកនាំរបស់ជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ «អ្នករាល់គ្នាត្រូវសម្លាប់ប្រជាជនរបស់ខ្លួនដែលចូលរូមថ្វាយបង្គំព្រះព្រះបាលពេអ៊រចោល!»។ 6 ពេលនោះ មានបុរសជាតិអ៊ីស្រាអែលម្នាក់បាននាំស្ត្រីសាសន៍ម៉ាឌានម្នាក់ ចូលមកក្នុងចំណោមគ្រួសាររបស់ខ្លួន។ ការនេះកើតឡើងនៅមុខលោកម៉ូសេ និងនៅមុខសហគមន៍ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល ក្នុងពេលពួកគេកំពុងតែយំសោកនៅមាត់ទ្វារត្រសាលប្រជុំ។ 7 នៅពេលដែលលោកភីនេហាស ជាកូនរបស់លោកអេឡាសារ ដែលត្រូវជាកូនរបស់បូជាចារ្យអើរ៉ុនឃើញដូច្នេះ គាត់ក៏ក្រោកឡើងក្នុងចំណោមសហគមន៍ ទាំងកាន់លំពែងនៅដៃរបស់គាត់។ 8 គាត់តាមបុរសជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនោះរហូតដល់ក្នុងត្រសាលរបស់គេ ហើយយកលំពែងចាក់ទម្លុះអ្នកទាំងពីរ គឺបុរសអ៊ីស្រាអែល និងស្ត្រីនោះ។ ដូច្នេះ គ្រោះកាចដែលកើតមានក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រាអែលក៏ឈប់ទៅវិញ។ 9 អ្នកដែលស្លាប់ក្នុងគ្រោះកាចនេះមានចំនួនពីរម៉ឺនបួនពាន់នាក់។ 10 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ ហើយមានបន្ទូលថា៖ 11 «ភីនេហាស ជាកូនរបស់បូជាចារ្យអេឡាសារ បានបង្វែរកំហឹងរបស់យើងចេញពីប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ពីព្រោះគាត់បានឈឺឆ្អាលចំពោះក្តីប្រចណ្ឌរបស់យើងក្នុងចំណោមជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ ដូច្នេះ យើងមិនបំផ្លាញកូនចៅអ៊ីស្រាអែលដោយព្រោះកំហឹងរបស់យើងទេ។ 12 ដូច្នេះ ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ «មើល៍! យើងប្រទានសម្ពន្ធមេត្រីដែលផ្ដល់សន្តិភាពដល់ភីនេហាស ជាកូនរបស់អេឡាសារ ដែលជាកូនរបស់បូជាចារ្យអើរ៉ុន 13 សម្រាប់គេ និងពូជពង្សរបស់គេដែលមកតាមក្រោយ។ នោះគឺជាសម្ពន្ធមេត្រីរបស់បូជាចារ្យដ៏នៅអស់កល្បជានិច្ច ពីព្រោះគេបានប្រចណ្ឌជំនួសយើងជាព្រះរបស់គេ។ គេបានធ្វើពិធីលោះបាបសម្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលហើយ។ 14 បុរសជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ដែលត្រូវបានសម្លាប់រួមជាមួយស្ត្រីជនជាតិម៉ាឌាននោះ ឈ្មោះស៊ីមរី ជាកូនប្រុសរបស់លោកសាលូវ និងជាមេដឹកនាំរបស់អំបូរមួយនៃកុលសម្ព័ន្ធស៊ីម្មាន។ 15 រីឯស្ត្រីជនជាតិម៉ាឌាន ដែលត្រូវបានសម្លាប់នោះ ឈ្មោះនាងកូសប៊ីជាកូនស្រីរបស់លោកស៊ើរ ដែលជាមេលើកុលសម្ព័ន្ធមួយ និងជាមេលើគ្រួសារមួយនៅក្នុងជនជាតិម៉ាឌាន។ 16 ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ ដោយបន្ទូលថា៖ 17 «ចូរចាត់ទុកជនជាតិម៉ាឌានជាសត្រូវ ហើយវាយប្រហារពួកគេទៅ 18 ដ្បិត ពួកបានចាត់ទុកអ្នកជាខ្មាំងសត្រូវ ទាំងបោកបញ្ឆោតផង។ ពួកគេបាននាំអ្នកចូលក្នុងសេចក្តីអាក្រក់ក្នុងព្រឹត្តិការណ៍នៅពេអ៊រ និងរឿងនាងកូសប៊ី ជាកូនស្រីរបស់មេដឹកនាំជនជាតិម៉ាឌាន ដែលត្រូវបានសម្លាប់ក្នុងថ្ងៃនៃគ្រោះកាចក្នុងព្រឹត្តិការណ៍នៅពេអ៊រនោះ»។
1 បន្ទាប់ពីគ្រោះកាចនោះមក ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ និងលោកអេឡាសារ ជាកូនរបស់បូជាចារ្យអើរ៉ុនថា៖ 2 «ចូររាប់ប្រជាជនក្នុងសហគមន៍ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល ដោយគិតចាប់ពីអាយុម្ភៃឆ្នាំឡើងទៅ តាមអំបូររបស់ពួកគេ គឺអស់អ្នកដែលអាចចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមបាន»។ 3 ដូច្នេះ លោកម៉ូសេ និងលោកអេឡាសារ ក៏ប្រាប់ពួកគេ នៅវាលទំនាបស្រុកម៉ូអាប់ ដែលនៅក្បែរទន្លេយ័រដាន់ ទល់មុខនឹងក្រុងយេរីខូថា៖ 4 «ចូររាប់ចំនួនប្រជាជនដែលមានអាយុម្ភៃឆ្នាំឡើងទៅ ដូចដែលព្រះអម្ចាស់បង្គាប់មកលោកម៉ូសេ និងប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ដែលបានចាកចេញពីស្រុកអេស៊ីបមក»។ 5 ពីកុលសម្ព័ន្ធរូបេន ជាកូនច្បងរបស់លោកអ៊ីស្រាអែលគឺ តាមរយៈលោកហេណុកដែលជាកូនប្រុសរបស់លោក កើតបានជាអំបូរហេណុក តាមរយៈលោកលោកប៉ាលូវ កើតបានជាអំបូរហេលូវ។ 6 តាមរយៈលោកហេស្រុន កើតបានជាអំបូរេស្រុន។ តាមរយៈលោកកើមី កើតបានជាអំបូរកើមី។ 7 ទាំងនោះជាអំបូរនៃកូនចៅរបស់លោករូបេន មានចំនួនទាំងអស់ ៤៣, ៧៣០ នាក់។ 8 លោកអេលាប ជាកូនប្រុសរបស់លោកប៉ាលូវ។ 9 កូនប្រុសរបស់លោកអេលាប គឺលោកនេមូល លោកដាថាន និងលោកអប៊ីរ៉ាម។ លោកដាថាន និងលោកអប៊ីរ៉ាម នេះហើយចូលដៃជាមួយលោកកូរេ ប្រឆាំងលោកម៉ូសេ និងលោកអើរ៉ុន ហើយបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះអម្ចាស់នោះ។ 10 ផែនដីបានបើកមាត់របស់វា លេបពួកគេជាមួយលោកកូរេ នៅពេលដែលអ្នកដើរតាមគាត់ទាំងអស់បានស្លាប់។ នៅពេលនោះភ្លើងបានឆេះបំផ្លាញពួកគេ អស់ពីររយហាសិបនាក់ ទុកជាការព្រមានដល់ប្រជាជន។ 11 ប៉ុន្តែ ពូជពង្សរបស់លោកកូរេស្លាប់មិនអស់ទេ។ 12 កូនចៅរបស់លោកស៊ីម្មាន តាមអំបូររបស់ពួកគេមាន៖ តាមរយៈលោកយេមូអែល បានជាអំបូរយេមូអែល តាមរយៈលោកយ៉ាមីន កើតបានជាអំបូរយ៉ាមីន តាមរយៈលោកយ៉ាគីន កើតបានជាអំបូរយ៉ាគីន 13 តាមរយៈលោកសេរ៉ាស កើតបានជាអំបូរសេរ៉ាស តាមរយៈលោកសូល កើតបានជាអំបូរសូល។ 14 ទាំងនេះជាអំបូររបស់កុលសម្ព័ន្ធស៊ីម្មាន ដែលរាប់បានមាន ២២, ២០០ នាក់។ 15 កូនចៅរបស់លោកកាដ តាមអំបូររបស់ពួកគេមាន៖ តាមរយៈលោកសេផូន កើតបានជាអំបូរសេផូន។ តាមរយៈលោកហាគី កើតបានជាអំបូរហាគី។ 16 តាមរយៈលោកអូសនី កើតបានជាអំបូរអូសនី។ តាមរយៈលោកអេរី កើតបានជាអំបូរអេរី។ 17 តាមរយៈលោកអើរ៉ូដ កើតបានជាអំបូរអើរ៉ូដ។ តាមរយៈលោកអើរេលី កើតបានជាអំបូរអើរេលី។ 18 ទាំងនេះជាអំបូររបស់កុលសម្ព័ន្ធកាដ ដែលរាប់បានមាន ៤០, ៥០០ នាក់។ 19 កូនរបស់លោកយូដាមានអ៊ើរ និងលោកអូណាន ក៏ប៉ុន្តែ អ្នកទាំងពីរបានស្លាប់នៅស្រុកកាណាន។ 20 កូនចៅឯទៀតៗរបស់លោកយូដា តាមអំបូររបស់ពួកគេមាន៖ តាមរយៈលោកសេឡា កើតបានជាអំបូរសេឡា។ តាមរយៈលោកពេរេស កើតបានជាអំបូរពេរេស។ តាមរយៈលោកសេរ៉ាស កើតបានជាអំបូរសេរ៉ាស។ 21 កូនចៅរបស់ពេរេស តាមអំបូររបស់ពួកគេមាន៖ តាមរយៈលោកហេស្រុន កើតបានជាអំបូរហេស្រុន។ តាមរយៈលោកហាមូល បានជាអំបូរហាមូល។ 22 ទាំងនេះជាអំបូររបស់កុលសម្ព័ន្ធយូដា ដែលរាប់បានមាន ៧៦, ៥០០ នាក់។ 23 កូនចៅរបស់លោកអ៊ីសាខារ តាមអំបូររបស់ពួកគេមាន៖ តាមរយៈលោកថូឡា កើតបានជាអំបូរថូឡា។ តាមរយៈលោកពូវ៉ា កើតបានជាអំបូរពូវ៉ា។ 24 តាមរយៈលោកយ៉ាស៊ូប កើតបានជាអំបូរយ៉ាស៊ូប។ តាមរយៈលោកស៊ីមរ៉ូន កើតបានជាអំបូរស៊ីមរ៉ូន។ 25 ទាំងនេះជាអំបូររបស់កុលសម្ព័ន្ធអ៊ីសាខារ ដែលរាប់បានមាន ៦៤, ៣០០ នាក់។ 26 កូនចៅរបស់លោកសាប់យូឡូន តាមអំបូររបស់ពួកគេមាន៖ តាមរយៈលោកសេរ៉ែដ កើតបានជាអំបូរសេរ៉ែដ។ តាមរយៈលោកអេឡូន កើតបានជាអំបូរអេឡូន។ តាមរយៈលោកយ៉ាលាល កើតបានជាអំបូរយ៉ាលាល។ 27 ទាំងនេះជាអំបូររបស់កុលសម្ព័ន្ធសាប់យូឡូន ដែលរាប់បានមាន ៦០, ៥០០ នាក់។ 28 កូនចៅរបស់លោកយ៉ូសែប តាមអំបូររបស់ពួកគេ គឺលោកម៉ាណាសេ និងលោកអេប្រាអ៊ីម។ 29 កូនចៅរបស់លោកម៉ាណាសេ តាមអំបូររបស់ពួកគេមាន៖ តាមរយៈលោកម៉ាកៀរ កើតបានជាអំបូរម៉ាកៀរ (លោកម៉ាកៀរ គឺលោកកាឡាដ) តាមរយៈលោកកាឡាដ កើតបានជាអំបូរកាឡាដ។ 30 កូនចៅរបស់លោកកាឡាដមាន៖ តាមរយៈលោកស៊ើរ កើតបានជាអំបូរស៊ើរ។ តាមរយៈលោកហេឡេក កើតបានជាអំបូរហេឡេក។ 31 តាមរយៈលោកអាសរាល កើតបានជាអំបូរអាសរាល។ តាមរយៈលោកស៊ីគែម កើតបានជាអំបូរស៊ីគែម។ 32 តាមរយៈលោកសេមីដា កើតបានជាអំបូរសេមីដា។ តាមរយៈលោកហេភើរ កើតបានជាអំបូរហេភើរ។ 33 លោកស្លូផិហាតដែលត្រូវជាកូនរបស់លោកហេភើរ គ្មានកូនប្រុសទេ គឺមានតែកូនស្រី។ កូនស្រីរបស់លោកស្លូផិហាតមាន៖ នាងម័សឡា នាងណូហា នាងហុកឡា នាងមីលកា និងនាងធើសា។ 34 ទាំងនេះជាអំបូររបស់កុលសម្ព័ន្ធម៉ាណាសេ ដែលរាប់បានមាន ៥២, ៧០០ នាក់។ 35 កូនចៅរបស់លោកអេប្រាអ៊ីម តាមអំបូររបស់ពួកគេមាន៖ តាមរយៈលោកស៊ូថេឡា កើតបានជាអំបូរស៊ូថេឡា។ តាមរយៈលោកបេគើរ កើតបានជាអំបូរបេគើរ។ តាមរយៈលោកថាហាន កើតបានជាអំបូរថាហាន។ 36 កូនចៅរបស់លោកស៊ូថេឡាមាន៖ តាមរយៈលោកអេរ៉ាន កើតបានជាអំបូរអេរ៉ាន។ 37 ទាំងនេះជាអំបូររបស់កុលសម្ព័ន្ធអេប្រាអ៊ីម ដែលរាប់បានមាន ៣២, ៥០០ នាក់។ 38 កូនចៅរបស់លោកបេនយ៉ាមីន តាមអំបូររបស់ពួកគេមាន៖ តាមរយៈលោកបេឡា កើតជាបានជាអំបូរបេឡា។ តាមរយៈលោកអាសបែល កើតបានជាអំបូរអាសបែល។ តាមរយៈលោកអេហ៊ីរ៉ាម កើតបានជាអំបូរអេហ៊ីរ៉ាម។ 39 តាមរយៈលោកស៊ូផាម កើតបានជាអំបូរស៊ូផាម។ តាមរយៈលោកហ៊ូផាម កើតបានជាអំបូរហ៊ូផាម។ 40 កូនរបស់លោកបេឡាមានលោកអើឌ និងលោកណាម៉ាន។ តាមរយៈលោកអើឌ កើតបានជាអំបូរអើឌ។ តាមរយៈលោកណាម៉ាន កើតបានជាអំបូរណាម៉ាន។ 41 ទាំងនេះជាកូនចៅរបស់កុលសម្ព័ន្ធបេនយ៉ាមីន តាមអំបូររបស់ពួកគេ ដែលរាប់បានមាន ៤៥, ៦០០ នាក់។ 42 កូនចៅរបស់លោកដាន់ តាមអំបូររបស់ពួកគេមាន៖ តាមរយៈលោកហ៊ូស៊ីម កើតបានជាអំបូរហ៊ូស៊ីម។ អ្នកទាំងនោះជាកូនចៅរបស់លោកដាន់តាមអំបូររបស់ពួកគេ។ 43 សរុបអំបូរកូនចៅរបស់លោកហ៊ូស៊ីម ដែលរាប់បានមាន ៦៤, ៤០០ នាក់។ 44 កូនចៅរបស់លោកអេស៊ើរ តាមអំបូររបស់ពួកគេមាន៖ តាមរយៈលោកយីមណា កើតបានជាអំបូរយីមណា។ តាមរយៈលោកយីសវី កើតបានជាអំបូរយីសវី។ តាមរយៈលោកបេរា កើតបានជាអំបូរបេរា។ 45 កូនចៅរបស់លោកបេរ៉ាមាន៖ តាមរយៈលោកហេប៊ើរ កើតបានជាអំបូរហេប៊ើរ។ តាមរយៈលោកម៉ាល់គាល កើតបានជាអំបូរម៉ាល់គាល។ 46 កូនស្រីរបស់លោកអេស៊ើរ គឺនាងសេរ៉ា។ 47 ទាំងនេះជាកូនចៅរបស់លោកអេស៊ើរ តាមអំបូររបស់ពួកគេ ដែលរាប់បានមាន ៥៣, ៤០០ នាក់។ 48 កូនចៅរបស់លោកណែបថាលី តាមអំបូររបស់ពួកគេមាន៖ តាមរយៈលោកយ៉ាស៊ាល កើតបានជាអំបូរយ៉ាស៊ាល។ តាមរយៈលោកគូនី កើតបានជាអំបូរគូនី។ 49 តាមរយៈលោកយេស៊ើរ កើតបានជាអំបូរយ៉ាស៊ើរ។ តាមរយៈលោកស៊ីឡិម កើតបានជាអំបូរស៊ីឡិម។ 50 ទាំងនេះជាកូនចៅរបស់លោកណែបថាលី តាមអំបូររបស់ពួកគេ ដែលរាប់បានមាន ៤៥, ៤០០ នាក់។ 51 ចំនួនសរុបរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ដែលបានរាប់បាន មានទាំងអស់ ៦០១, ៧៣០ នាក់។ 52 ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ 53 «ត្រូវចែកទឹកដីឲ្យមនុស្សទាំងនេះទុកជាកេរមតក តាមចំនួនឈ្មោះរបស់ពួកគេ។ 54 កុលសម្ព័ន្ធណាដែលធំជាងគេត្រូវចែកមរតកឲ្យច្រើន ហើយកុលសម្ព័ន្ធដែលតូចជាងគេ ត្រូវចែកឲ្យតិចដែរ។ អ្នកត្រូវចែកមរតកឲ្យគ្រប់គ្រួសារ តាមចំនួនប្រុសៗដែលបានរាប់។ 55 ប៉ុន្តែ ការបែងចែកទឹកដីនេះត្រូវធ្វើឡើងដោយចាប់ឆ្នោត។ គឺពួកគេត្រូវបានទទួលទឹកដី ដែលបានបែងចែកតាមកុលសម្ព័ន្ធនៃបុព្វបុរសរបស់ខ្លួន។ 56 មរតករបស់ពួកគេនោះត្រូវបែងចែកតាមអំបូរធំ និងអំបូរតូច គឺត្រូវចែកឲ្យពួកគេដោយការចាប់ឆ្នោត»។ 57 ចំណែក អំបូររបស់ពួកលេវីដែលបានរាប់តាមអំបូររបស់ពួកគេមានដូចតទៅ៖ តាមរយៈលោកគើរសុន កើតបានជាអំបូរគើសុន។ តាមរយៈលោកកេហាត់ កើតបានជាអំបូរកេហាត់។ តាមរយៈលោកម៉្រារី កើតបានជាពូជអំបូរម៉្រារី។ 58 អំបូររបស់ពួកលេវីមាន អំបូរលីបនី អំបូរហេប្រូន អំបូរម៉ាស់លី អំបូរមូស៊ី និងអំបូរកូរេ។ លោកកេហាត់ត្រូវជាដូនតារបស់លោកអាំរ៉ាម។ 59 ភរិយារបស់លោកអាំរ៉ាមឈ្មោះនាងយ៉ូកិបិត ជាកូនរបស់លោកលេវីដែលកើតនៅស្រុកអេស៊ីប។ នាងបង្កើតកូនជូនលោកអាំរ៉ាមបីនាក់ គឺលោកអើរ៉ុន លោកម៉ូសេ និងនាងម៉ារាម ជាបងស្រីរបស់ពួកគេ។ 60 លោកអើរ៉ុនបង្កើតបានលោកណាដាប់ លោកអប៊ីហ៊ូវ លោកអេឡាសារ និងលោកអ៊ីថាម៉ារ។ 61 លោកណាដាប់ និងលោកអប៊ីហ៊ូវ បានស្លាប់ នៅពេលពួកគេយកភ្លើងមិនសក្ការៈទៅថ្វាយព្រះអម្ចាស់។ 62 ចំនួនប្រុសៗដែលគេរាប់បានមានចំនួន ២៣, ០០០ នាក់ គឺប្រុសៗទាំងអស់ដែលមានអាយុមួយខែឡើងទៅ ។ ប៉ុន្តែ ពួកគេមិនត្រូវបានរាប់បញ្ចូលជាមួយកូនចៅអ៊ីស្រាអែលទេ ព្រោះពួកគេមិនបានទទួលកេរមតក ក្នុងចំណោមប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលឡើយ។ 63 ទាំងនេះជាអស់អ្នកដែលលោកម៉ូសេ និងបូជាចារ្យអេឡាសារបានរាប់។ ពួកគេបានរាប់ចំនួនប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលនៅវាលទំនាបស្រុកម៉ូអាប់ ក្បែរទន្លេយ័រដាន់ ទល់មុខនឹងក្រុងយេរីខូ។ 64 ប៉ុន្តែ ក្នុងចំណោម ពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែលទាំងនេះ គ្មាននរណាម្នាក់ដែលលោកម៉ូសេ និងបូជាចារ្យអើរ៉ុន បានរាប់លើកមុន នៅទីរហោស្ថានស៊ីណៃឡើយ។ 65 ដ្បិត ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលថា ពួកគេនឹងត្រូវស្លាប់ក្នុងទីរហោស្ថានទាំងអស់គ្នា។ អស់អ្នកដែលបានរាប់នេះ មិនមែនជាអ្នកដែលនៅសល់ពីចំណោមពួកគេទេ លើកលែងតែលោកកាលែប ជាកូនរបស់លោកយេភូនេ និងលោកយ៉ូស្វេ ជាកូនរបស់លោកនូនប៉ុណ្ណោះ។
1 ពេលនោះ ពួកកូនស្រីរបស់លោកស្លូផិហាតនាំគ្នាចូលមកជួបលោកម៉ូសេ។ លោកស្លូផិហាតជាកូនប្រុសរបស់លោកហេភើរ លោកហេភើរជាកូនប្រុសរបស់លោកកាឡាដ លោកកាឡាដជាកូនប្រុសរបស់លោកម៉ាកៀរ លោកម៉ាកៀរជាកូនប្រុសរបស់លោកម៉ាណាសេ ក្នុងអំបូរម៉ាណាសេដែលត្រូវជាកូនប្រុសរបស់លោកយ៉ូសែប។ ទាំងនេះជាឈ្មោះរបស់កូនស្រីគាត់ គឺនាងម័សឡា នាងណូហា នាងហុកឡា នាមីលកា និងនាងធើសា។ 2 ពួកនាងចូលមកឈរនៅចំពោះលោកម៉ូសេ បូជាចារ្យអេឡាសារ ព្រមទាំងពួកមេដឹកនាំ និងនៅចំពោះសហគមន៍អ៊ីស្រាអែលទាំងមូល នៅមាត់ទ្វារត្រសាលប្រជុំ។ ពួកនាងពោលថា៖ 3 «ឪពុករបស់យើងខ្ញុំបានស្លាប់ នៅទីរហោស្ថាន តែគាត់ពុំបានចូលដៃជាមួយបក្សពួករបស់លោកកូរេដែលងើបបះបោរប្រឆាំងនឹងព្រះអម្ចាស់ឡើយ គឺគាត់ស្លាប់ ព្រោះតែបាបរបស់គាត់ផ្ទាល់ ហើយគាត់មិនមានកូនប្រុសទេ។ 4 ហេតុអ្វីបានជាឈ្មោះរបស់ឳពុកយើងខ្ញុំត្រូវដកចេញពីចំណោមសមាជិកនៃអំបូររបស់គាត់ ព្រោះតែគាត់គ្មានកូនប្រុសនោះមែនទេ? ហេតុនេះ សូមប្រគល់ដីមួយចំណែកឲ្យយើងខ្ញុំ នៅក្នុងចំណោមបងប្អូនរបស់ឪពុកយើងខ្ញុំផង»។ 5 ដូច្នេះ លោកម៉ូសេបាននាំករណីរបស់ពួកនាងទៅទូលព្រះអម្ចាស់។ 6 ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ 7 «កូនស្រីរបស់ស្លូផិហាតនិយាយត្រូវមែន។ អ្នកត្រូវប្រគល់ដីក្នុងចំណោមបងប្អូនរបស់ឪពុកពួកនាង ឲ្យពួកនាងទុកជាមរតកផង ហើយអ្នកត្រូវប្រាកដថា មរតករបស់ឪពុកពួកនាង នឹងត្រូវប្រគល់ឲ្យពួកនាង។ 8 អ្នកត្រូវប្រាប់កូនចៅអ៊ីស្រាអែលដូចតទៅ៖ «ប្រសិនបើ បុរសណាម្នាក់ស្លាប់ទៅ តែគ្មានកូនប្រុសទេ ត្រូវប្រគល់មរតករបស់អ្នកនោះទៅឲ្យកូនស្រីរបស់គាត់។ 9 ប្រសិនបើ គាត់គ្មានកូនស្រីទេ ត្រូវប្រគល់មរតកទៅឲ្យបងប្អូនរបស់គាត់។ 10 ប្រសិនបើ គាត់គ្មានបងប្អូនទេ ត្រូវប្រគល់មរតកឲ្យទៅបងប្អូនឪពុកគាត់។ 11 ប្រសិនបើ ឪពុករបស់គាត់គ្មានបងប្អូនទេ ត្រូវប្រគល់មរតកនោះទៅឲ្យសាច់ញាតិណាម្នាក់ ដែលជិតជាងគេក្នុងអំបូររបស់គាត់ គឺអ្នកនោះហើយដែលត្រូវទទួលមរតកនេះ។ សេចក្តីនេះ ត្រូវទុកជាច្បាប់បញ្ញត្តិសម្រាប់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ដូចដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់មកខ្ញុំ»។ 12 ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ «ចូរឡើងទៅលើភ្នំអាបារីម ហើយសម្លឹងមើលស្រុកដែលយើងប្រគល់ឲ្យប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល។ 13 បន្ទាប់ពី អ្នកមើលឃើញស្រុកនេះហើយ អ្នកនឹងត្រូវទៅជួបជុំនឹងសាច់ញាតិរបស់អ្នកវិញ ដូចអើរ៉ុនជាបងរបស់អ្នកដែរ។ 14 ការនេះព្រោះតែអ្នកទាំងពីរបានបះបោរប្រឆាំងនឹងបញ្ជារបស់យើងនៅទីរហោស្ថានស៊ីន។ នៅទីនោះ ពេលដែលមានទឹកចេញពីថ្មមមក ដោយសារតែអ្នកខឹង អ្នកមិនបានលើកយើងជាបរិសុុទ្ធនៅចំពោះភ្នែកអ្នកនៅក្នុងសហគមន៍ទាំងមូលឡើយ»។ គឺជាទឹកមេរីបា នៅស្រុកកាដេស ក្នុងទីរហោស្ថានស៊ីន។ 15 បន្ទាប់មក លោកម៉ូសេទូលព្រះអម្ចាស់ ហើយទូលថា៖ 16 «សូមព្រះអម្ចាស់ ជាព្រះនៃវិញ្ញណរបស់មនុស្សទាំងអស់ មេត្តាតែងតាំងមនុស្សម្នាក់ឲ្យដឹកនាំសហគមន៍ផង។ 17 គឺជាអ្នកដែលនឹងចេញទៅ ហើយមកវិញនៅមុខពួកគេ ជាអ្នកដែលនាំពួកគេចេញទៅ ហើយនាំពួកគេត្រឡប់មកវិញ ដើម្បីកុំឲ្យសហគមន៍របស់ព្រះអង្គប្រៀបបាននឹងហ្វូងចៀម ដែលគ្មានគង្វាលនោះឡើយ»។ 18 ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ «ចូរនាំយ៉ូស្វេ ជាកូនរបស់នូន ជាមនុស្សដែលមានវិញ្ញាណរបស់យើងនៅជាមួយមក ហើយដាក់ដៃរបស់អ្នកលើគាត់។ 19 ចូរនាំគាត់ទៅឈរនៅមុខបូជាចារ្យអេឡាសារ និងនៅចំពោះមុខសហគមន៍ទាំងមូល ហើយបង្គាប់គាត់ នៅចំពោះភ្នែករបស់ពួកគេ។ 20 ចូរផ្ទេរអំណាចរបស់អ្នកមួយចំណែកដល់គាត់ ដើម្បីឲ្យសហគមន៍អ៊ីស្រាអែលទាំងមូលស្ដាប់បង្គាប់គាត់។ 21 គាត់នឹងទៅនៅមុខបូជាចារ្យអេឡាសារ ដើម្បីឲ្យលោកអេឡាសារបានស្វែងរកបំណងព្រះឫទ័យរបស់យើងសម្រាប់គាត់ តាមរយៈការសម្រេចចិត្តរបស់យូរីម។ គឺតាមបង្គាប់របស់គាត់ប្រជាជននឹងចេញទៅ ហើយត្រឡប់មកវិញ ទាំងយ៉ូស្វេ និងប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ដែលនៅជាមួយគាត់ គឺសហគមន៍ទាំងមូល»។ 22 ដូច្នេះ លោកម៉ូសេក៏ធ្វើតាមដែលព្រះអម្ចាស់បង្គាប់មកគាត់។ គាត់បាននាំលោកយ៉ូស្វេមកឈរនៅចំពោះមុខបូជាចារ្យអេឡាសារ និងសហគមន៍ទាំងមូល។ 23 គាត់បានដាក់ដៃលើលោកយ៉ូស្វេ ហើយបង្គាប់ទៅលោកយ៉ូស្វេ ដូចដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់គាត់ឲ្យធ្វើ។
1 ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ 2 «ចូរបង្គាប់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ «អ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយយញ្ញបូជាដល់យើងតាមពេលដែលបានកំណត់ គឺតង្វាយម្ហូបអាហារដែលធ្វើដោយភ្លើង ដើម្បីធ្វើឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយដល់យើង។ 3 ហើយអ្នកក៏ត្រូវប្រាប់ពួកគេដែរថា៖ នេះជាតង្វាយធ្វើដោយភ្លើងដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវយកមកថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់ គឺកូនចៀមឈ្មោលពីរដែលមានអាយុមួយខួប ឥតមានខ្ចោះ មកថ្វាយជាតង្វាយដុតជាប្រចាំ។ 4 ត្រូវថ្វាយចៀមមួយនៅពេលព្រឹក ហើយចៀមមួយទៀតត្រូវថ្វាយនៅពេលល្ងាច។ 5 ហើយអ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវយកម្សៅម៉ដ្ដល្អបីគីឡូក្រាមជាតង្វាយគ្រប់ធញ្ញជាតិ លាយជាមួយប្រេងមួយលីត្រកន្លះមកថ្វាយផងដែរ។ 6 នេះជាតង្វាយដុតដែលត្រូវថ្វាយជាប្រចាំ ដែលបានបង្គាប់មកលោកម៉ូសេនៅលើភ្នំស៊ីណៃ គឺជាតង្វាយធ្វើដោយភ្លើងថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់ ដើម្បីធ្វើឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយ។ 7 ចំណែក តង្វាយច្រូចដែលត្រូវធ្វើជាមួយនោះ គឺត្រូវយកស្រាមួយលីត្រកន្លះមកថ្វាយជាមួយកូនចៀមនីមួយៗផងដែរ។ អ្នកត្រូវតង្វាយច្រូច ពីស្រាខ្លាំងនៅក្នុងទីសក្ការថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់។ 8 ត្រូវថ្វាយចៀមមួយទៀតនៅពេលល្ងាច ជាមួយតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ដូចជាថ្វាយនៅពេលព្រឹកដែរ។ ហើយអ្នកក៏ត្រូវថ្វាយតង្វាយច្រូចជាមួយដែរ គឺជាតង្វាយដោយភ្លើង ដើម្បីធ្វើឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយសម្រាប់ព្រះអម្ចាស់»។ 9 នៅថ្ងៃសប្ប័ទអ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយកូនចៀមឈ្មោលអាយុមួយឆ្នាំចំនួនពីរ ឥតមានខ្ចោះ ជាមួយម្សៅម៉ដ្ដល្អប្រាំមួយគីឡូក្រាម ជាតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ លាយជាមួយប្រេង និងតង្វាយច្រួច។ 10 នេះជាតង្វាយដុតដែលត្រូវថ្វាយរៀងរាល់ថ្ងៃសប្ប័ទ បន្ថែមពីលើតង្វាយដុត និងតង្វាយច្រូចដែលថ្វាយប្រចាំថ្ងៃ»។ 11 «នៅរៀងរាល់ដើមខែ អ្នកត្រូវថ្វាយតង្វាយដុតដល់ព្រះអម្ចាស់។ គឺអ្នកត្រូវថ្វាយកូនគោឈ្មោលពីរ ចៀមឈ្មោលមួយ កូនចៀមឈ្មោលប្រាំពីរ ឥតមានខ្ចោះ អាយុមួយឆ្នាំ 12 ហើយអ្នកក៏ត្រូវថ្វាយម្សៅម៉ដ្ដល្អប្រាំបួនគីឡូក្រាម ទុកជាតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ លាយជាមួយប្រេង សម្រាប់គោឈ្មោលមួយ ហើយម្សៅម៉ដ្តល្អប្រាំមួយគីឡូក្រាម ទុកជាតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ លាយជាមួយប្រេង សម្រាប់កូនចៀមឈ្មោលមួយ។ 13 ហើយអ្នកក៏ត្រូវថ្វាយម្សៅម៉ដ្ដល្អបីគីឡូក្រាម លាយដោយប្រេង ទុកជាតង្វាយម្សៅសម្រាប់កូនចៀមឈ្មោលមួយ។ នេះជាតង្វាយដុត ដើម្បីធ្វើឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយដល់ព្រះអម្ចាស់។ 14 តង្វាយច្រូចរបស់ប្រជាជន ត្រូវជាស្រាបីលីត្រកន្លះសម្រាប់គោឈ្មោលមួយ និងស្រាបីលីត្រសម្រាប់ចៀមឈ្មោលមួយ ហើយស្រាពីរលីត្រសម្រាប់កូនចៀមមួយ។ នេះជាតង្វាយដុតដែលត្រូវថ្វាយរាល់ខែ គឺក្នុងមួយឆ្នាំៗត្រូវថ្វាយរៀងរាល់ខែ។ 15 ហើយត្រូវថ្វាយពពែឈ្មោលមួយទៀតដល់ព្រះអម្ចាស់ ទុកជាតង្វាយរំដោះបាប សម្រាប់ថែមពីលើតង្វាយដុតជាប្រចាំ និងតង្វាយច្រូចផង។ 16 នៅក្នុងឡុងថ្ងៃទីដប់បួននៅខែទីមួយ ជាថ្ងៃបុណ្យចម្លងរបស់ព្រះអម្ចាស់។ ថ្ងៃទីដប់ប្រាំក្នុងខែនោះ ជាថ្ងៃបុណ្យ។ 17 អ្នករាល់គ្នាត្រូវបរិភោគនំប៉័ងឥតមេ ក្នុងរយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃ គឺចាប់ពីថ្ងៃទីដប់ប្រាំនៅក្នុងខែនេះ។ 18 នៅថ្ងៃទីមួយ ត្រូវជួបជុំបរិសុទ្ធដើម្បីថ្វាយកិត្តិយសដល់ព្រះអម្ចាស់។ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើការអ្វីឡើយ នៅថ្ងៃនោះ។ 19 អ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយយញ្ញបូជាធ្វើដោយភ្លើងដល់ព្រះអម្ចាស់។ អ្នកត្រូវថ្វាយកូនគោឈ្មោលពីរ ចៀមឈ្មោលមួយ កូនចៀមឈ្មោលប្រាំពីរ អាយុមួយឆ្នាំ ឥតមានខ្ចោះ។ 20 អ្នកក៏ត្រូវថ្វាយតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ គឺជាម្សៅងម៉ដ្តល្អប្រាំបួនគីឡូវក្រាម លាយដោយប្រេង សម្រាប់គោឈ្មោលមួយ ហើយប្រាំមួយគីឡូក្រាម សម្រាប់ចៀមឈ្មោលមួយ 21 និងបីគីឡូក្រាម សម្រាប់កូនចៀមមួយៗក្នុងកូនចៀមទាំងប្រាំពីរនោះ 22 ហើយពពែឈ្មោលមួយសម្រាប់ជាតង្វាយលោះបាប ដើម្បីធ្វើពិធីលោះបាបឲ្យអ្នករាល់គ្នា។ 23 អ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយសត្វទាំងនេះថែមពីលើតង្វាយដុតជាប្រចាំ ដែលអ្នករាល់គ្នាថ្វាយនៅពេលព្រឹក។ 24 អ្នកត្រូវថ្វាយយញ្ញបូជាទាំងនេះរៀងរាល់ថ្ងៃ រយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃ នៃបុណ្យចម្លង គឺតង្វាយម្ហូបអាហារដែលធ្វើដោយភ្លើង ដើម្បីបានជាក្លិនឈ្ងុយដល់ព្រះអម្ចាស់។ ត្រូវថ្វាយតង្វាយនេះថែមពីលើតង្វាយដុតជាប្រចាំ និងតង្វាយច្រូចជាមួយផង។ 25 នៅថ្ងៃទីប្រាំពីរនៃពិធីបុណ្យ ត្រូវជួបជុំជាបរិសុទ្ធដើម្បីថ្វាយកិត្តិយសដល់ព្រះអម្ចាស់។ នៅថ្ងៃនោះ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើការអ្វីឡើយ»។ 26 ហើយថ្ងៃប្រមូលផលដំបូង នៅពេលអ្នករាល់គ្នាថ្វាយតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិដល់ព្រះអម្ចាស់ ក្នុងឱកាសបុណ្យប្រចាំសប្ដាហ៍របស់អ្នករាល់គ្នា គឺអ្នករាល់គ្នាត្រូវមានការជួបជុំបរិសុទ្ធដើម្បីថ្វាយកិត្តិយសដល់ព្រះអម្ចាស់ ហើយអ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើការអ្វីឡើយ។ 27 អ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយតង្វាយដុត ដើម្បីធ្វើឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយសម្រាប់ព្រះអម្ចាស់។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយគោស្ទាវឈ្មោលពីរ ចៀមឈ្មោលមួយ និងកូនចៀមអាយុមួយឆ្នាំចំនួនប្រាំពីរ 28 ហើយត្រូវថ្វាយតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិជាមួយដែរ គឺម៉្សៅម៉ដ្ដល្អ លាយជាមួយប្រេង។ ម៉្សៅម៉ដ្ដល្អប្រាំបួនគីឡូក្រាម លាយជាមួយប្រេងសម្រាប់គោឈ្មោលមួយ និងប្រាំមួយគីឡូក្រាមសម្រាប់ចៀមឈ្មោលមួយ។ 29 ត្រូវថ្វាយម៉្សៅម៉ដ្ដល្អបីគីឡូក្រាម លាយជាមួយប្រេងសម្រាប់កូនចៀមនីមួយៗក្នុងចំណោមកូនចៀមទាំងប្រាំពីរ។ 30 ត្រូវថ្វាយពពែឈ្មោលមួយជាតង្វាយ ដើម្បីធ្វើពិធីលោះបាបឲ្យអ្នករាល់គ្នា។ 31 នៅពេលអ្នករាល់គ្នាថ្វាយសត្វដែលឥតមានខ្ចោះទាំងនេះ ជាមួយនឹងតង្វាយច្រូចរបស់ពួកគេ នោះគឺជាតង្វាយថែមពីលើ តង្វាយដុតជាប្រចាំ និងតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ»។
1 នៅខែទីប្រាំពីរ ថ្ងៃទីមួយនៃខែនោះ ត្រូវជួបជុំបរិសុទ្ធ ដើម្បីថ្វាយកិត្តិយសដល់ព្រះអម្ចាស់។ នៅថ្ងៃនោះ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើការអ្វីឡើយ ព្រោះជាថ្ងៃដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវផ្លុំត្រែ។ 2 អ្នករាល់គ្នាថ្វាយជាតង្វាយដុត ដើម្បីធ្វើឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយសម្រាប់ព្រះអម្ចាស់ គឺត្រូវថ្វាយគោស្ទាវឈ្មោលមួយ ចៀមឈ្មោលមួយ និងកូនចៀមអាយុមួយឆ្នាំចំនួនប្រាំពីរ សត្វទាំងនោះត្រូវឥតមានខ្ចោះ។ 3 ត្រូវថ្វាយតង្វាយទាំងនោះជាមួយតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ គឺម្សៅម៉ដ្តល្អប្រាំបួនគីឡូក្រាម លាយជាមួយប្រេងសម្រាប់គោមួយ ប្រាំមួយគីឡូក្រាម សម្រាប់ចៀមឈ្មោល 4 និងបីគីឡូក្រាម សម្រាប់កូនចៀមនីមួយៗ ក្នុងចំណោមកូនចៀមទាំងប្រាំពីរ។ 5 ត្រូវថ្វាយពពែឈ្មោលមួយ ជាតង្វាយលោះដោះបាប ដើម្បីធ្វើពិធីលោះបាបឲ្យអ្នករាល់គ្នា។ 6 ចូរថ្វាយតង្វាយទាំងនេះនៅក្នុងខែទីប្រាំពីរ ថែមពីលើតង្វាយដុតទាំងអស់ដែលអ្នករាល់គ្នាធ្វើនៅររៀងរាល់ដើមខែដែលមានតង្វាយពិសេស និងតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិជាមួយផង។ តង្វាយទាំងនេះ ថែមពីលើតង្វាយដុតជាប្រចាំ តង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ព្រមតង្វាយច្រូច។ នៅពេលអ្នករាល់គ្នាថ្វាយតង្វាយទាំងនេះ អ្នករាល់គ្នាបានធ្វើតាមច្បាប់ដែលបានចែង ដើម្បីធ្វើឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយ ដែលជាតង្វាយធ្វើដោយភ្លើងថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់។ 7 នៅថ្ងៃទីដប់ក្នុងខែទីប្រាំពីរ អ្នករាល់គ្នាត្រូវមានការជួបជុំបរិសុទ្ធមួយ ដើម្បីថ្វាយកិត្តយសដល់ព្រះអម្ចាស់។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវបន្ទាបខ្លួនឯង ហើយមិនត្រូវធ្វើការអ្វីឡើយ។ 8 អ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយតង្វាយដុត ដើម្បីបង្កើតឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយសម្រាប់ព្រះអម្ចាស់ គឺគោស្ទាវឈ្មោលមួយ ចៀមឈ្មោលមួយ និងកូនចៀមអាយុមួយឆ្នាំចំនួនប្រាំពីរ សត្វទាំងនោះត្រូវឥតមានខ្ចោះ។ 9 អ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយតង្វាយទាំងនោះជាមួយនឹងតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ គឺម៉្សៅម៉ដ្ឋល្អលាយជាមួយប្រេង ម៉្សៅម៉ដ្ដល្អប្រាំបួនគីឡូក្រាមសម្រាប់គោឈ្មោល ម៉្សៅម៉ដ្ដល្អប្រាំមួយគីឡូក្រាម សម្រាប់ចៀមឈ្មោល 10 និងម៉្សៅម៉ដ្ដល្អបីគីឡូក្រាម សម្រាប់កូនចៀមនីមួយៗ ក្នុងចំណោមកូនចៀមទាំងប្រាំពីរ។ 11 អ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវថ្វាយពពែឈ្មោលមួយជាតង្វាយលោះបាប ថែមពីលើតង្វាយលោះបាបដែលធ្វើក្នុងពិធីលោះបាប តង្វាយដុតជាប្រចាំ និងតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ព្រមទាំងតង្វាយច្រូច»។ 12 នៅថ្ងៃទីដប់ប្រាំក្នុងខែទីប្រាំពីរ អ្នករាល់គ្នាត្រូវមានការជួបជុំបរិសុទ្ធ ដើម្បីថ្វាយកិត្តិយសដល់ព្រះអម្ចាស់ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើការអ្វីឡើយ គឺត្រូវធ្វើពិធីបុណ្យថ្វាយព្រះអម្ចាស់រយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃ។ 13 អ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយតង្វាយដុតជាយញ្ញបូជាដែលធ្វើដោយភ្លើង ដើម្បីបង្កើតឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយសម្រាប់ព្រះអម្ចាស់ គឺត្រូវថ្វាយគោស្ទាវឈ្មោលដប់បី ចៀមឈ្មោលពីរ និងកូនចៀមអាយុមួយឆ្នាំចំនួនដប់បួន។ សត្វទាំងនេះត្រូវឥតមានខ្ចោះ។ 14 អ្នកត្រូវថ្វាយតង្វាយទាំងនោះជាមួួយនឹងតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ គឺម៉្សៅម៉ដ្ដល្អប្រាំបួនគីឡូក្រាមសម្រាប់គោនីមួយៗ ក្នុងចំណោមគោទាំងដប់បី ប្រាំមួយគីឡូក្រាម សម្រាប់ចៀមឈ្មោលនីមួយៗ ក្នុងចំណោមចៀមឈ្មោលទាំងពីរ 15 និងបីគីឡូក្រាម សម្រាប់កូនចៀមនីមួយៗ ក្នុងចំណោមកូនចៀមទាំងដប់បួន។ 16 អ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវថ្វាយពពែឈ្មោលមួយជាតង្វាយលោះបាប ថែមពីលើតង្វាយដុតជាប្រចាំ និងតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ព្រមទាំងតង្វាយច្រូច»។ 17 នៅថ្ងៃទីពីរ នៃថ្ងៃជួបជុំ ត្រូវថ្វាយគោស្ទាវឈ្មោលដប់ពីរ ចៀមឈ្មោលពីរ កូនចៀមឈ្មោលដប់បួន អាយុមួយឆ្នាំ សត្វទាំងនោះត្រូវឥតមានខ្ចោះ។ 18 អ្នកត្រូវថ្វាយតង្វាយទាំងនោះជាមួួយនឹងតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ និងតង្វាយច្រូចសម្រាប់គោឈ្មោលទាំងអស់ សម្រាប់ចៀមឈ្មោលទាំងអស់ និងកូនចៀមឈ្មោលទាំងអស់ផងដែរ តាមចំនួនតង្វាយដូចដែលបានបង្គាប់។ 19 អ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវថ្វាយពពែឈ្មោលមួយជាតង្វាយលោះបាប ថែមពីលើតង្វាយដុតជាប្រចាំ និងតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ព្រមទាំងតង្វាយច្រូច»។ 20 នៅថ្ងៃទីបី នៃថ្ងៃជួបជុំ ត្រូវថ្វាយគោស្ទាវឈ្មោលដប់មួយ ចៀមឈ្មោលពីរ កូនចៀមឈ្មោលដប់បួន អាយុមួយឆ្នាំ សត្វទាំងនោះត្រូវឥតមានខ្ចោះ។ 21 អ្នកត្រូវថ្វាយតង្វាយទាំងនោះជាមួួយនឹងតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ និងតង្វាយច្រូចសម្រាប់គោឈ្មោលទាំងអស់ សម្រាប់ចៀមឈ្មោលទាំងអស់ និងកូនចៀមឈ្មោលទាំងអស់ផងដែរ តាមចំនួនតង្វាយដូចដែលបានបង្គាប់។ 22 អ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវថ្វាយពពែឈ្មោលមួយជាតង្វាយលោះបាប ថែមពីលើតង្វាយដុតជាប្រចាំ និងតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ព្រមទាំងតង្វាយច្រូច»។ 23 នៅថ្ងៃទីបួន នៃថ្ងៃជួបជុំ ត្រូវថ្វាយគោស្ទាវឈ្មោលដប់ ចៀមឈ្មោលពីរ កូនចៀមឈ្មោលដប់បួន អាយុមួយឆ្នាំ សត្វទាំងនោះត្រូវឥតមានខ្ចោះ។ 24 អ្នកត្រូវថ្វាយតង្វាយទាំងនោះជាមួួយនឹងតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ និងតង្វាយច្រូចសម្រាប់គោឈ្មោលទាំងអស់ សម្រាប់ចៀមឈ្មោលទាំងអស់ និងកូនចៀមឈ្មោលទាំងអស់ផងដែរ តាមចំនួនតង្វាយដូចដែលបានបង្គាប់។ 25 អ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវថ្វាយពពែឈ្មោលមួយជាតង្វាយលោះបាប ថែមពីលើតង្វាយដុតជាប្រចាំ និងតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ព្រមទាំងតង្វាយច្រូច»។ 26 នៅថ្ងៃទីប្រាំ នៃថ្ងៃជួបជុំ ត្រូវថ្វាយគោស្ទាវឈ្មោលប្រាំបួន ចៀមឈ្មោលពីរ កូនចៀមឈ្មោលដប់បួន អាយុមួយឆ្នាំ សត្វទាំងនោះត្រូវឥតមានខ្ចោះ។ 27 អ្នកត្រូវថ្វាយតង្វាយទាំងនោះជាមួួយនឹងតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ និងតង្វាយច្រូចសម្រាប់គោឈ្មោលទាំងអស់ សម្រាប់ចៀមឈ្មោលទាំងអស់ និងកូនចៀមឈ្មោលទាំងអស់ផងដែរ តាមចំនួនតង្វាយដូចដែលបានបង្គាប់។ 28 អ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវថ្វាយពពែឈ្មោលមួយជាតង្វាយរំដោះបាប ថែមពីលើតង្វាយដុតជាប្រចាំ និងតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ព្រមទាំងតង្វាយច្រូច»។ 29 នៅថ្ងៃទីប្រាំមួយ នៃថ្ងៃជួបជុំ ត្រូវថ្វាយគោស្ទាវឈ្មោលប្រាំបី ចៀមឈ្មោលពីរ កូនចៀមឈ្មោលដប់បួន អាយុមួយឆ្នាំ សត្វទាំងនោះត្រូវឥតមានខ្ចោះ។ 30 អ្នកត្រូវថ្វាយតង្វាយទាំងនោះជាមួួយនឹងតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ និងតង្វាយច្រូចសម្រាប់គោឈ្មោលទាំងអស់ សម្រាប់ចៀមឈ្មោលទាំងអស់ និងកូនចៀមឈ្មោលទាំងអស់ផងដែរ តាមចំនួនតង្វាយដូចដែលបានបង្គាប់។ 31 អ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវថ្វាយពពែឈ្មោលមួយជាតង្វាយរំដោះបាប ថែមពីលើតង្វាយដុតជាប្រចាំ និងតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ព្រមទាំងតង្វាយច្រូច»។ 32 នៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ នៃថ្ងៃជួបជុំ ត្រូវថ្វាយគោស្ទាវឈ្មោលប្រាំពីរ ចៀមឈ្មោលពីរ កូនចៀមឈ្មោលដប់បួន អាយុមួយឆ្នាំ សត្វទាំងនោះត្រូវឥតមានខ្ចោះ។ 33 អ្នកត្រូវថ្វាយតង្វាយទាំងនោះជាមួួយនឹងតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ និងតង្វាយច្រូចសម្រាប់គោឈ្មោលទាំងអស់ សម្រាប់ចៀមឈ្មោលទាំងអស់ និងកូនចៀមឈ្មោលទាំងអស់ផងដែរ តាមចំនួនតង្វាយដូចដែលបានបង្គាប់។ 34 អ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវថ្វាយពពែឈ្មោលមួយជាតង្វាយរំដោះបាប ថែមពីលើតង្វាយដុតជាប្រចាំ និងតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ព្រមទាំងតង្វាយច្រូច»។ 35 នៅថ្ងៃទីប្រាំបីអ្នករាល់គ្នាត្រូវមានការជួបជុំមុតមាំ។ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវធ្វើការអ្វីឡើយ។ 36 អ្នករាល់គ្នាត្រូវឲ្យថ្វាយតង្វាយដុត ទុកជាតង្វាយដែលធ្វើដោយភ្លើង ដើម្បីធ្វើឲ្យមានក្លិនឈ្ងុយសម្រាប់ព្រះអម្ចាស់។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយគោឈ្មោលមួយ ចៀមឈ្មោលមួយ កូនចៀមឈ្មោលប្រាំពីរ អាយុមួយឆ្នាំ សត្វទាំងនោះត្រូវឥតមានខ្ចោះ។ 37 អ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ និងតង្វាយច្រូចរបស់ពួកគេ សម្រាប់គោឈ្មោល សម្រាប់ចៀមឈ្មោល និងសម្រាប់កូនចៀមឈ្មោល តាមចំនួនតង្វាយដូចដែលបានបង្គាប់។ 38 អ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវថ្វាយពពែឈ្មោលមួយជាតង្វាយលោះបាប ថែមពីលើតង្វាយដុតជាប្រចាំ និងតង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ ព្រមទាំងតង្វាយច្រូច»។ 39 ទាំងនេះជាអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយព្រះអម្ចាស់ ក្នុងឱកាសពិធីបុណ្យដែលបានកំណត់របស់អ្នករាល់គ្នា។ ត្រូវថ្វាយទាំងនេះថែមពីលើតង្វាយលាបំណន់ និងតង្វាយស្ម័គ្រចិត្ត។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវថ្វាយតង្វាយទាំងនេះ ទុកតង្វាយដុត តង្វាយគ្រាប់ធញ្ញជាតិ តង្វាយច្រូច និងតង្វាយមេត្រី»។ 40 លោកម៉ូសេថ្លែងប្រាប់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលនូវព្រះបន្ទូលទាំងប៉ុន្មាន ដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់មកលោកឲ្យប្រាប់។
1 លោកម៉ូសេបានមានប្រសាសន៍ទៅមេដឹកនាំនៃកុលសម្ព័ន្ធនានារបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល។ លោកមានប្រសាន៍ថា៖ «នេះជាអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់មក។ 2 នៅពេលដែលនរណាម្នាក់បន់ដល់ព្រះអម្ចាស់ ឬស្បថភ្ជាប់ខ្លួនដោយសម្បថជាមួយនឹងសេចក្តីសន្យាណាមួយ អ្នកនោះមិនត្រូវក្បត់ពាក្យខ្លួនឡើយ។ អ្នកនោះត្រូវរក្សាពាក្យសន្យា គឺត្រូវតែធ្វើតាមអ្វីៗទាំងអស់ដែលចេញពីមាត់ខ្លួន។ 3 នៅពេលស្ដ្រីក្មេងម្នាក់ដែលកំពុងរស់នៅក្នុងផ្ទះរបស់ឪពុកខ្លួន បន់ដល់ព្រះអម្ចាស់ ហើយចងខ្លួនរបស់នាងជាមួយនឹងការសន្យាមួយ 4 ប្រសិនបើ ឪពុករបស់នាងបានដឹងពីបំណន់ និងការសន្យាដែលនាងបានចងខ្លួននាងជាមួយ តែគាត់មិននិយាយអ្វីសោះ នោះបំណន់ទាំងប៉ុន្មានរបស់នាងនៅជាប់ដដែល។ គ្រប់ទាំងការសន្យាដែលនាងបានចងខ្លួននាងជាមួយគឺនៅតែដដែល។ 5 ប៉ុន្ដែ ប្រសិនបើឪពុករបស់នាងបានឮអំពីពាក្យសម្បថ និងការសន្យានោះ ហើយគាត់មិននិយាយអ្វីសោះដល់នាងសោះ នោះបំណន់ និងការសន្យារបស់នាងទាំងប៉ុន្មានរបស់នាងដែលនាងបានយកមកដាក់លើខ្លួន នៅជាប់ដដែល។ 6 ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើឪពុករបស់នាងបានឮអស់ទាំងពាក្យសម្បថដែលនាងបានធ្វើ និងការសន្យាដែលនាងបានចងខ្លួនរបស់នាងជាមួយ ហើយគាត់មិនយល់ស្របជាមួយនាងនៅថ្ងៃដដែលនោះទេ នោះពាក្យទាំងនោះមិនបាននៅជាប់ទេ។ ព្រះអម្ចាស់អភ័យទោសឲ្យនាង ដ្បិត ឪពុករបស់នាងមិនយល់ស្របទេ។ 7 ប្រសិនបើ នាងរៀបការ ជាមួយបុរសណាម្នាក់ ក្នុងពេលដែលនាងនៅជាប់បំណន់នោះ ឬបើនាងប្រញាប់ប្រញាល់ធ្វើការសន្យា ដែលនាងត្រូវតែបំពេញ កាតព្វកិច្ចនោះនៅជាប់នឹងនាង។ 8 ប្រសិនបើ ប្តីរបស់នាងឃាត់នាងនៅថ្ងៃដែលគាត់ឮអំពីរឿងនោះ នោះគាត់បានលុបសម្បថដែលនាងបានធ្វើដោយសំដីដ៏រហ័សចេញពីមាត់នាង ដែលនាងបានចងខ្លួននាងជាមួយនោះហើយ។ ព្រះអម្ចាស់នឹងដោះលែងនាង។ 9 ប៉ុន្តែ ស្ត្រីមេម៉ាយប្ដីស្លាប់ ឬស្ត្រីមេម៉ាយប្ដីលែងវិញ អ្វីៗទាំងអស់ដែលនាងបានចង់ខ្លួនរបស់នាងជាមួយ នោះនឹងនៅជាប់ទាស់នឹងនាងដដែល។ 10 ប្រសិនបើ ស្ត្រីម្នាក់បន់នៅក្នុងផ្ទះប្តីរបស់នាង ឬភ្ជាប់ខ្លួននាងទៅនឹងសម្បថណាមួយ 11 ហើយប្ដីរបស់នាងឮអំពីសម្បថនេះ តែគាត់មិនបាននិយាយអ្វីដល់នាងទេ ក៏មិនឃាត់នាងផង នោះបំណន់ទាំងអស់របស់នាង និងកាតព្វកិច្ចដែលនាងត្រូវតែបំពេញនោះ គឺនៅជាប់ដដែល។ 12 ក៏ប៉ុន្តែប្រសិនបើ ប្ដីរបស់នាងលុបការទាំងនោះនៅថ្ងៃដែលគាត់ឮអំពីវាចោល នោះអ្វីក៏ដោយដែលចេញពីបបូរមាត់របស់នាង អំពីបំណន់ និងការសន្យា នោះនឹងមិនជាប់ទៀតទេ។ ដោយប្ដីរបស់នាងបានលុបវាចោលអស់ហើយ។ ព្រះអម្ចាស់នឹងដោះលែងនាង។ 13 គ្រប់ទាំងបំណន់ និងសម្បថដែលស្ដ្រីម្នាក់បានចងខ្លួនរបស់នាងជាមួយដើម្បីបដិសេធខ្លួននាងអំពីរឿងអ្វីមួយ អាចទទួលយល់ព្រម ឬលុបចោលដោយប្ដីរបស់នាង។ 14 ប៉ុន្ដែ ប្រសិនបើ ប្តីមិនបាននិយាយអ្វីសោះដល់នាងមួយថ្ងៃហើយមួយថ្ងៃទៀត នោះបានន័យថាគាត់ទទួលយល់ព្រមតាមអស់ទាំងបំណន់របស់នាង ហើយក៏ចងការសន្យាដែលនាងបានធ្វើដែរ។ គាត់ទទួលយល់ព្រម ព្រោះគាត់មិនបាននិយាយអ្វីទាល់តែសោះដល់នាងនៅក្នុងពេលដែលគាត់ឮពាក្យទាំងនោះ។ 15 ច្រើនថ្ងៃក្រោយមក ប្រសិនបើប្ដីព្យាយាមលុបបំណន់របស់ប្រពន្ធខ្លួន ដែលខ្លូនបានឮ នោះគាត់ត្រូវទទួលខុសត្រូវចំពោះអំពើបាបរស់នាង»។ 16 ទាំងនេះជាច្បាប់ដែលព្រះអម្ចាស់បង្គាប់លោកម៉ូសេឲ្យប្រកាសស្ដីអំពីទំនាក់ទំនងរវាងប្ដី និងប្រពន្ធ រវាងឪពុក និងកូនស្ដ្រីក្នុងពេលដែលនាងនៅជាយុវជននៅក្នុងផ្ទះឪពុករបស់នាងនៅឡើយ។
1 ព្រះអម្ចាស់បានមានបន្ទូលមកលោកម៉ូសេថា៖ 2 «ចូរសងសឹកចំពោះជនជាតិម៉ាឌាន សម្រាប់អ្វីដែលពួកគេបានធ្វើចំពោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែរ។ បន្ទាប់ពីធ្វើការនេះរួចហើយ អ្នកនឹងស្លាប់ ហើយនឹងបានទៅជួបជុំបងប្អូនរបស់អ្នក។ 3 ដូច្នេះ លោកម៉ូសេមានប្រសាសន៍ទៅប្រជាជន។ លោកមានប្រសាន៍ថា៖ «ចូរឲ្យប្រុសៗខ្លះក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នារៀបចំខ្លួនប្រដាប់អាវុធសម្រាប់ធ្វើសង្គ្រាម ចេញទៅវាយប្រហារជនជាតិម៉ាឌាន ដើម្បីសម្រេចការសងសឹករបស់ព្រះអម្ចាស់លើពួកគេ។ 4 ក្នុងកុលសម្ព័ន្ធនីមួយៗនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ត្រូវចាត់ពលទាហានមួយពាន់នាក់ទៅធ្វើសង្គ្រាម»។ 5 ដូច្នេះ ពួកប្រុសៗជនជាតិអ៊ីស្រាអែលដែលជ្រើសរើសពីកុលសម្ព័ន្ធនីមួយៗ ក្នុងមួយកុលសម្ព័ន្ធមួយពាន់នាក់ សម្រាប់ធ្វើសង្គ្រាមនោះ គឺមានទាហានមួយម៉ឺនពីរពាន់នាក់»។ 6 បន្ទាប់មក លោកម៉ូសេចាត់ទាហានទាំងនោះទៅច្បាំង គឺមួយពាន់នាក់ពីកុលសម្ព័ន្ធនីមួយៗ ហើយចាត់បូជាចារ្យភីនេហាស ជាកូនរបស់បូជាចារ្យអេឡាសារ និងរបស់ខ្លះពីកន្លែងបរិសុទ្ធ ព្រមទាំងត្រែរបស់គាត់សម្រាប់ផ្លុំជាសញ្ញាទៅជាមួយដែរ។ 7 ពួកគេលើកទ័ពទៅវាយប្រហារជនជាតិម៉ាឌាន ដូចដែលព្រះអម្ចាស់បង្គាប់មកលោកម៉ូសេ។ ពួកគេសម្លាប់ប្រុសៗទាំងអស់របស់ជនជាតិម៉ាឌាន 8 ហើយក៏បានសម្លាប់ស្ដេចម៉ាឌានទាំងអស់ គឺព្រះបាទអេវី ព្រះបាទរេគេម ព្រះបាទស៊ើរ ព្រះបាទហើរ និងព្រះបាទរេបា ហើយគេក៏បានសម្លាប់លោកបាឡាម ជាកូនរបស់លោកបេអ៊រ ដោយដាវដែរ។ 9 កងទ័ពអ៊ីស្រាអែលបានចាប់ស្ដ្រីជនជាតិម៉ាឌាន និងងកូនៗរបស់គេមកជាឈ្លើយ ព្រមទាំងហ្វូងគោ ហ្វូងចៀម និងទ្រព្យសម្បត្តិទាំងអស់របស់ពួកគេដែរ។ ពួកគេបានយករបស់ទាំងនោះទុកជយភណ្ឌ។ 10 ពួកអ៊ីស្រាអែលក៏បានដុតទីក្រុង និងជំរំទាំងអស់របស់ពួកគេ ដែលពួកគេកំពុងរស់នៅចោលផងដែរ។ 11 ពួកគេបានប្រមូលយកជយភណ្ឌទាំងអស់ និងអ្នកទោស ទាំងមនុស្សទាំងសត្វមក។ 12 បន្ទាប់មក ពួកគេបានយកអ្នកទោស ជយភណ្ឌ និងអ្វីៗទាំអស់ដែលពួកគេចាប់យកបានទៅឲ្យលោកម៉ូសេ និងបូជាចារ្យអេឡាសារ ព្រមទាំងសហគមន៍ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងមូល។ ពួកគេបាននាំជយភណ្ឌទាំងនេះទៅកាន់ជំរំនៅវាលទំនាបស្រុកម៉ូអាប់ ក្បែរទន្លេយ័រដាន់ ទល់មុខនឹងក្រុងយេរីខូ។ 13 លោកម៉ូសេ បូជាចារ្យអេឡាសារ និងមេដឹកនាំទាំងអស់របស់សហគមន៍ បានចេញមកជួបពួកគេនៅក្រៅជំរំ។ 14 ប៉ុន្ដែ លោកម៉ូសេខឹងនឹងពួកមេទ័ព ពួកមេបញ្ជាការកងពាន់ និងពួកមេបញ្ជាការកងរយ ដែលត្រឡប់មកពីច្បាំងនោះ។ 15 លោកបានសួរទៅពួកគេថា៖ «ហេតុអ្វីបានជាអ្នករាល់គ្នាទុកជីវិតឲ្យស្ត្រីទាំងនេះ? 16 មើល៍! ស្ត្រីទាំងនេះហើយដែលធ្វើតាមដំបូន្មានរបស់លោកបាឡាម នាំឲ្យប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលធ្វើបាបទាស់នឹងព្រះអម្ចាស់ អំពីហេតុការណ៍នៅក្រុងពេអរ ក្នុងពេលដែលគ្រោះកាចកើតឡើងនៅក្នុងសហគមន៍របស់ព្រះអម្ចាស់នោះ។ 17 ឥឡូវនេះ ចូរសម្លាប់ក្មេងប្រុសទាំងអស់ ក្នុងចំណោមក្មេងតូចៗ ហើយសម្លាប់ស្ត្រីទាំងប៉ុន្មានដែលធ្លាប់បានរួមរស់ជាមួយប្រុសៗចោលភ្លាម។ 18 ប៉ុន្តែ ត្រូវទុកជីវិតឲ្យស្ត្រីក្មេងៗដែលមិនធ្លាប់រួមដំណេកជាមួយបុរសណាសោះ សម្រាប់អ្នករាល់គ្នា។ 19 អ្នករាល់គ្នាត្រូវបោះជំរំនៅខាងក្រៅជំរំកូនចៅអ៊ីស្រាអែលរយៈពេលប្រាំពីរថ្ងៃ។ ក្នុងចំណោមអ្នករាល់គ្នា អស់អ្នកដែលបានសម្លាប់នរណាម្នាក់ ឬអស់អ្នកដែលបានប៉ះពាល់សាកសព ត្រូវធ្វើពិធីជម្រះខ្លួនរបស់អ្នកនៅថ្ងៃទីបី និងថ្ងៃទីប្រាំពីរ គឺទាំងអ្នករាល់គ្នា ទាំងអ្នកទោស។ 20 ត្រូវធ្វើពិធីជម្រះសម្លៀកបំពាក់ទាំងអស់ វត្ថុទាំងប៉ុន្មានធ្វើពីស្បែកសត្វ និងពីរោមពពែ ព្រមទាំងអ្វីៗទាំងអស់ដែលធ្វើពីឈើដែរ»។ 21 បូជាចារ្យអេឡាសារបានមានប្រសាសន៍ទៅពួកទាហានដែលបានចេញទៅធ្វើសង្គ្រាមថា៖ «នេះជាក្រឹត្យវិន័យដែលព្រះអម្ចាស់ប្រទានមកលោកម៉ូសេ។ 22 មាស ប្រាក់ លង្ហិន ដែក ស្ពាន់ និងសំណ 23 និងវត្ថុទាំងប៉ុន្មានដែលដុតមិនឆេះ ចូរដាក់វាដុតនៅក្នុងភ្លើង នោះ វានឹងបានស្អាត។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវសម្អាតវត្ថុទាំងនោះជាមួយទឹកសម្រាប់ធ្វើពិធីសម្អាត។ រីឯវត្ថុទាំងឡាយណាដែលពុំអាចដុត អ្នករាល់គ្នាត្រូវលាងនៅក្នុងទឹក។ 24 ត្រូវបោកសម្អាតសម្លៀកបំពាក់របស់អ្នករាល់គ្នា នៅថ្ងៃទីប្រាំពីរ នោះអ្នករាល់គ្នានឹងបានស្អាត។ បន្ទាប់មក អ្នករាល់គ្នាអាចចូលមកក្នុងជំរំរបស់កូនចៅអ៊ីស្រាអែលវិញបាន»។ 25 បន្ទាប់មក ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ ដោយមានបន្ទូលថា៖ 26 «ចូរអ្នករាប់ជយភណ្ឌដែលរឹបអូសបាន ទាំងមនុស្ស និងសត្វ។ ទាំងអ្នក និងបូជាចារ្យអេឡាសារ ព្រមទាំងមេដឹកនាំរបស់សហគមន៍ ត្រូវបែងចែកជយភណ្ឌនេះជាពីរចំណែក 27 គឺត្រូវបែងចែករវាងទាហានដែលចេញទៅច្បាំង និងសហគមន៍ទាំងមូលដែលមិនបានចេញទៅច្បាំង។ 28 ត្រូវដកពន្ធពីចំណែករបស់អ្នកទៅច្បាំងមួយផ្នែកសម្រាប់យើង។ ពន្ធនេះគឺក្នុងចំណោមប្រាំរយ ត្រូវញែកទុកមួយ ទាំងមនុស្ស ហ្វូងគោ ហ្វូងលា ហ្វូងចៀម ឬហ្វូងពពែ។ 29 ត្រូវយកចំណែកពន្ធពីពួកអ្នកដែលចេញទៅច្បាំងនេះ ប្រគល់ឲ្យបូជាចារ្យអេឡាសារ ទុកជាតង្វាយសម្រាប់ថ្វាយដល់យើង។ 30 ហើយជយភណ្ឌពាក់កណ្ដាលដែលត្រូវបានជាចំណែករបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ត្រូវយកមួយភាគហាសិប គឺពីចំនួនមនុស្ស ពីហ្វូងគោ ហ្វូងលា ហ្វូងចៀម និងពីហ្វូងពពែ។ ចូរប្រគល់ចំណែកទាំងនេះទៅឲ្យពួកលេវី ដែលទទួលភារកិច្ចបម្រើការងារនៅក្នុងព្រះពន្លារបស់ព្រះអម្ចាស់»។ 31 ដូច្នេះ លោកម៉ូសេ និងបូជាចារ្យអេឡាសារ បានធ្វើដូចដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់មកលោកម៉ូសេ។ 32 ជយភណ្ឌដែលសល់ពីកងទ័ពរឹបអូសយកបានមាន ចៀមចំនួន ៦៧៥, ០០០ ក្បាល 33 គោចំនួន ៧២. ០០០ក្បាល 34 លាចំនួន ៦១, ០០០ ក្បាល 35 និងស្ត្រីដែលមិនធ្លាប់រួមដំណេកជាមួយបុរសសោះចំនួន ៣២, ០០០នាក់។ 36 ជយភណ្ឌពាក់កណ្ដាលដែលទុកសម្រាប់ពួកទាហានមាន ចៀមចំនួន ៣៣៧, ៥០០ ក្បាល។ 37 ក្នុងចំនួននេះ ចំណែករបសស់ព្រះអម្ចាស់មានចៀមចំនួន ៦៧៥ ក្បាល។ 38 គោចំនួន ៣៦, ០០០ ក្បាល ក្នុងគោចំនួននេះ ៧២ក្បាលជាពន្ធរបស់ព្រះអម្ចាស់។ 39 សត្វលាចំនួន ៣០, ៥០០ ក្បាល ក្នុងចំនួននេះ សត្វលា៦១ក្បាលជារបស់ព្រះអម្ចាស់។ 40 មនុស្សស្រីចំនួន ១៦, ០០០ នាក់ ក្នុងចំនួននេះ ៣២ នាក់ពន្ធរបស់ព្រះអម្ចាស់។ 41 លោកម៉ូសេបានយកពន្ធដែលសម្រាប់ថ្វាយដល់ព្រះអម្ចាស់ ប្រគល់ទៅបូជាចារ្យអេឡាសារ ដូចដែលព្រះអម្ចាស់បង្គាប់មកលោកម៉ូសេ។ 42 ហើយជយភណ្ឌចំនួនពាក់កណ្ដាលរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ដែលលោកម៉ូសេបានយកពីពួកទាហានដែលចេញទៅច្បាំង 43 ចំណែក ពាក់កណ្ដាលរបស់សហគមន៍ គឺមានចៀមចំនួន ៣៣៧, ៥០០ ក្បាល 44 សត្វគោចំនួន៣៦, ០០០ ក្បាល 45 សត្វលាចំនួន ៣០, ៥០០ ក្បាល 46 និងមនុស្ស្រស្រី ១៦, ០០០ នាក់។ 47 ពីចំនួនពាក់កណ្ដាលនៃចំណែករបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលនេះ លោកម៉ូសេយកមនុស្សម្នាក់ ឬសត្វមួយក្បាល ពីចំណោមមនុស្ស ឬសត្វហាសិប។ គាត់បានប្រគល់ពួកគេឲ្ទៅពួកលេវី ដែលទទួលភារកិច្ចបម្រើការងារនៅក្នុងព្រះពន្លារបស់ព្រះអម្ចាស់ ដូចដែលព្រះអម្ចាស់បង្គាប់គាត់ឲ្យធ្វើ។ 48 ពួកមេទ័ព មេបញ្ជាការកងពាន់ និងមេបញ្ជាការកងរយ នាំគ្នាចូលមកជិតលោកម៉ូសេ។ 49 ពួកគេបាននិយាយទៅលោកថា៖ «អ្នកបម្រើរបស់លោកបានរាប់ចំនួនទាហាន ដែលស្ថិតនៅក្រោមបញ្ជារបស់យើងខ្ញុំ ពុំឃើញមានបាត់នរណាម្នាក់សោះឡើយ។ 50 យើងខ្ញុំបានយកតង្វាយរបស់ព្រះអម្ចាស់មក ជាអ្វីដែលពួកទាហានម្នាក់ៗយកមកបាន គឺគ្រឿងអលង្ការធ្វើពីមាស គឺមានខ្សែក ខ្សែដៃ ចិញ្ចៀនត្រា ក្រវិល និងបន្តោងខ្សែក មកថ្វាយព្រះអម្ចាស់ ទុកជាតង្វាយលោះបាប សម្រាប់យើងខ្ញុំទាំងអស់គ្នា នៅចំពោះព្រះអម្ចាស់»។ 51 លោកម៉ូសេ និងបូជាចារ្យអេឡាសារ ក៏ទទួលយកមាស និងគ្រឿងអលង្ការដែលធ្វើដោយដៃទាំងអស់ពីពួកគេ។ 52 មាសដែលពួកមេបញ្ជាការកងពាន់ និងមេបញ្ជាការកងរយ យកមកថ្វាយព្រះអម្ចាស់ មានទម្ងន់ទាំងអស់ ១៦, ៧៥០ សេកែល។ 53 រីឯពលទាហានវិញ ម្នាក់ៗបានយកជយភណ្ឌទុកសម្រាប់ខ្លួនឯងផ្ទាល់។ 54 លោកម៉ូសេ និងបូជាចារ្យអេឡាសារ បានទទួលមាសរបស់ពួកមេបញ្ជាការកងពាន់ និងមេបញ្ជាការកងរយ។ ពួកលោកបានយកទៅដាក់នៅក្នុងត្រសាលប្រជុំទុកជាទីរំឭករបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល នៅចំពោះព្រះអង្គ។
1 នៅពេលនេះ កូនចៅរូបេន និងកូនចៅកាដ មានហ្វូងសត្វយ៉ាងច្រើន។ នៅពេលពួកគេឃើញថាស្រុកយ៉ាស៊ើរ និងស្រុកកាឡាដ ជាកន្លែងល្អសម្រាប់ហ្វូងសត្វ 2 ដូច្នេះ កូនចៅកាដ និងកូនចៅរូបេន បានមកមកប្រាប់លោកម៉ូសេ និងបូជាចារ្យអេឡាសារ ព្រមទាំងពួកមេដឹកនាំរបស់សហគមន៍ថា៖ 3 «នេះគឺជាបញ្ជីរនៃទីកន្លែងដែលពួកយើងបានធ្វើការសង្កេតមើល គឺក្រុងអាថារ៉ូត ក្រុងឌីបូន ក្រុងយ៉ាស៊ើរ ក្រុងនីមរ៉ា ក្រុងហែសបូន ក្រុងអេឡាលេ ក្រុងសេបាំ ក្រុងនេបូ និងក្រុងបេអូន។ 4 ទាំងនេះជាស្រុកដែលព្រះអម្ចាស់វាយយកបាននៅចំពោះមុខសហគមន៍អ៊ីស្រាអែល ហើយស្រុកទាំងនោះជាកន្លែងដ៏ល្អសម្រាប់ហ្វូងសត្វ។ យើងខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោក មានហ្វូងសត្វច្រើនណាស់»។ 5 ពួកគេនិយាយទៀតថា៖ «ប្រសិនបើ លោកមេត្តាយើងខ្ញុំ សូមលោកប្រគល់ស្រុកនេះឲ្យយើងខ្ញុំជាអ្នកបម្រើលោកមក។ មិនបាច់ឲ្យយើងខ្ញុំឆ្លងទន្លេយ័រដាន់ទេ»។ 6 លោកម៉ូសេបានឆ្លើយទៅកូនចៅកាដ និងកូនចៅរូបេនវិញថា៖ «តើគួរឲ្យបងប្អូនរបស់អ្នករាល់គ្នាចេញទៅធ្វើសង្គ្រាម ហើយអ្នករាល់រស់ទីនៅទីនេះឬ? 7 ហេតុអ្វីបានជាអ្នកបំបាក់ទឹកចិត្តប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលលែងចង់ចូលទៅក្នុងទឹកដីដែលព្រះអម្ចាស់ប្រទានមកពួកគេដូច្នេះ? 8 ឪពុករបស់អ្នករាល់គ្នាក៏ធ្លាប់ធ្វើដូច្នេះដែរ នៅពេលខ្ញុំចាត់ពួកគេ ពីស្រុកកាដេសបារនាឲ្យទៅពិនិត្យមើលស្រុក។ ពួកគេបានឡើងទៅដល់ជ្រលងភ្នំអេសកុល 9 បានឃើញស្រុកនោះ ពួកគេបានធ្វើឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបាក់ទឹកចិត្ត ហើយពួកគេក៏បដិសេធមិនព្រមចូលទៅក្នុងទឹកដីដែលព្រះអម្ចាស់ប្រទានមកពួកគេនោះឡើយ។ 10 នៅថ្ងៃនោះ ព្រះអម្ចាស់ព្រះពិរោធជាខ្លាំង។ ព្រះអង្គបានស្បថថា៖ 11 «អស់អ្នកដែលបានចេញពីស្រុកអេស៊ីបមក ដែលមានអាយុពីម្ភៃឆ្នាំឡើងទៅ នឹងមិនឃើញទឹកដី ដែលយើងបានស្បថប្រគល់ឲ្យអប្រាហាំ អ៊ីសាក និងយ៉ាកុបឡើយ ពីព្រោះពួកគេពុំបានដើរតាមយើងដោយអស់ពីចិត្តទេ លើកលែងតែ 12 កាលែប ជាកូនរបស់យេភូនេ ជាជនជាតិគេណាស និងយ៉ូស្វេ ជាកូនរបស់នូន។ គឺមានតែកាលែប និងយ៉ូស្វេទេ ដែលបានបានដើរតាមដោយចិត្តស្មោះ»។ 13 ដូច្នេះ ព្រះពិរោធរបស់ព្រះអម្ចាស់ បានឆេះឡើងទាស់នឹងជនជាតិអ៊ីស្រាអែល។ ព្រះអង្គបានធ្វើឲ្យពួកគេដើរវិលវល់ នៅក្នុងទីរហោស្ថាន អស់រយៈពេលសែសិបឆ្នាំ រហូតទាល់តែមនុស្សមួយជំនាន់ដែលបានប្រព្រឹត្តអំពើអាក្រក់នៅចំពោះព្រះនេត្ររបស់ព្រះអង្គត្រូវវិនាសអស់។ 14 មើល៍! អ្នករាល់គ្នាបានងើបឡើងនៅកន្លែងឪពុករបស់អ្នករាល់គ្នាហើយ គឺមនុស្សបាបមានកាន់តែច្រើន ដើម្បីបន្ថែមលើកំហឹងដ៏ខ្លាំងរបស់ព្រះអម្ចាស់ចំពោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលកាន់តែខ្លាំង។ 15 ប្រសិនបើ អ្នករាល់គ្នាបែរចេញលែងដើរតាមព្រះអង្គ នោះព្រះអង្គនឹងបណ្ដោយឲ្យជនជាតិអ៊ីស្រាអែលរស់នៅក្នុងទីរហោស្ថានម្ដងទៀត ហើយអ្នករាល់គ្នានឹងធ្វើឲ្យជាជននេះត្រូវវិនាសទាំងអស់!»។ 16 ដូច្នេះ ពួកគេបានចូលមកជិតលោកម៉ូសេ ហើយប្រាប់ថា៖ «សូមអនុញ្ញាតិឲ្យយើងខ្ញុំសង់របងនៅទីនេះ សម្រាប់ហ្វូងសត្វរបស់យើងខ្ញុំ ហើយសង់ក្រុងសម្រាប់គ្រួសាររបស់យើងខ្ញុំ។ 17 ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ យើងខ្ញុំនឹងរៀបចំខ្លួនជាស្រេចនិងប្រដាប់ដោយអាវុធទៅជាមួយកូនចៅអ៊ីស្រាអែល រហូតទាល់តែយើងខ្ញុំនាំពួកគេចូលទៅដល់ទឹកដីរបស់ពួកគេ។ ប៉ុន្ដែ កូនចៅរបស់យើងខ្ញុំនឹងរស់នៅក្នុងក្រុងដែលមានកំពែងរឹងមាំ ការពារ ពីព្រោះនៅមានជនជាតិផ្សេងទៀតដែលរស់នៅក្នុងស្រុក។ 18 យើងខ្ញុំមិនវិលត្រឡប់មកផ្ទះវិញឡើយ ទាល់តែកូនចៅអ៊ីស្រាអែលគ្រប់គ្នាបានទទួលមរតករបស់គេរៀងៗខ្លួន។ 19 យើងខ្ញុំនឹងមិនទទួលទឹកដីនៅខាងត្រើយម្ខាងនៃទន្លេយ័រដាន់ ទុកជាមរតក ពីព្រោះមរតករបស់យើងខ្ញុំនៅខាងកើតទន្លេយ័រដាន់នេះហើយ»។ 20 លោកម៉ូសេបានឆ្លើយទៅពួកគេថា៖ «ប្រសិនបើ អ្នករាល់គ្នាធ្វើតាមអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នានិយាយមែន គឺបើអ្នករាល់គ្នាត្រៀមខ្លួនធ្វើសង្គ្រាម នៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ 21 ហើយពួកអ្នកទាំងអស់គ្នាដែលប្រដាប់អាវុធ បានឆ្លងទន្លេយ័រដាន់ នៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ រហូតទាល់តែព្រះអង្គបណ្ដេញខ្មាំងសត្រូវចេញពីមុខព្រះអង្គអស់ 22 ហើយស្រុកនោះបានទទួលចុះចាញ់នៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ នោះអ្នករាល់គ្នាអាចត្រឡប់ទៅវិញបាន។ អ្នករាល់គ្នានឹងគ្មានទោសនៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ និងចំពោះជនជាតិអ៊ីស្រាអែលឡើយ។ ហើយស្រុកនេះនឹងបានជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នករាល់គ្នា នៅចំពោះព្រះអម្ចាស់។ 23 ប៉ុន្ដែ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមិនធ្វើដូច្នេះទេ មើល៍! អ្នករាល់គ្នាមានបាបទាស់នឹងព្រះអម្ចាស់ហើយ។ ត្រូវដឹងថា អំពើបាបរបស់អ្នករាល់គ្នានឹងតាមទាន់អ្នករាល់គ្នា។ 24 ចូរសង់ក្រុងសម្រាប់គ្រួសាររបស់អ្នករាល់គ្នា និងសង់ក្រោលសម្រាប់ហ្វូងចៀមរបស់អ្នករាល់គ្នា រួចធ្វើតាមពាក្យដែលអ្នករាល់គ្នាបាននិយាយនោះចុះ!»។ 25 កូនចៅកាដ និងកូនចៅរូបេន បានប្រាប់លោកម៉ូសេថា៖ «អ្នកបម្រើលោកនឹងធ្វើតាមពាក្យដែលលោកម្ចាស់បង្គាប់។ 26 ចំណែក កូនចៅ ប្រពន្ធ ព្រមទាំងហ្វូងចៀម និងហ្វូងគោរបស់យើងខ្ញុំនឹងនៅតាមក្រុងនានា ក្នុងស្រុកកាឡាដនេះ 27 ហើយអ្នកបម្រើរបស់លោក នឹងឆ្លងទៅនៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ដើម្បីធ្វើសង្គ្រាម គឺប្រុសៗទាំងអស់នឹងប្រដាប់អាវុធជាស្រេចសម្រាប់ធ្វើសង្គ្រាមតាមបង្គាប់របស់លោកម្ចាស់»។ 28 លោកម៉ូសេបានចេញបញ្ជាទៅបូជាចារ្យអេឡាសារ លោកយ៉ូស្វេ ជាកូនរបស់លោកនូន និងមេដឹកនាំអំបូរក្នុងកុលសម្ព័ន្ធរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល។ 29 លោកម៉ូសេបានមានប្រសាសន៍ទៅពួកគេថា៖ «ប្រសិនបើ កូនចៅកាដ និងកូនចៅរូបេន ឆ្លងទន្លេយ័រដាន់ជាមួយអ្នករាល់គ្នា ហើយប្រុសៗទាំងអស់ដែលប្រដាប់អាវុធដើម្បីធ្វើសង្គ្រាមនៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ ហើយប្រសិនបើ អ្នករាល់គ្នាដណ្ដើមយកបានស្រុកនោះហើយ ចូរប្រគល់ទឹកដីនៅស្រុកកាឡាដឲ្យពួកគេ ទុកជាកម្មសិទ្ធិចុះ។ 30 ក៏ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើ ពួកគេមិនប្រដាប់អាវុធឆ្លងទៅជាមួយអ្នករាល់គ្នាទេ នោះពួកគេនឹងទទួលបានកម្មសិទ្ធិក្នុងស្រុកកាណានជាមួយអ្នករាល់គ្នាវិញ»។ 31 ដូចេ្នះ កូនចៅកាដ និងកូនចៅរូបេន ឆ្លើយឡើងថា៖ «យើងខ្ញុំនឹងធ្វើតាមអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកយើងខ្ញុំជាអ្នកបម្រើរបស់លោក។ 32 យើងខ្ញុំនឹងប្រដាប់អាវុធ ឆ្លងទៅស្រុកកាណាននៅចំពោះព្រះអម្ចាស់ តែទឹកដីដែលជាចំណែកមរតករបស់យើងខ្ញុំ នឹងនៅឯត្រើយទន្លេយ័រដាន់នេះ»។ 33 ដូច្នេះ លោកម៉ូសេក៏ប្រគល់នគររបស់ព្រះបាទស៊ីហុន ជាស្តេចសាសន៍អាម៉ូរី និងនគររបស់ព្រះបាទអុក ជាស្តេចបាសាន ដល់កូនចៅកាដ និងកូនចៅរូបេន ហើយដល់ពាក់កណ្ដលនៃចំនួនមនុស្សក្នុងកុលសម្ព័ន្ធរម៉ាណាសេ កូនលោកយ៉ូសែប។ គាត់បានឲ្យស្រុកនោះដល់ពួកគេ ហើយគាត់បានចែកតាមចំនួនទីក្រុងដែលមានព្រំប្រទល់ ព្រមទាំងទីក្រុងទាំងប៉ុន្មានដែលនៅក្នុងស្រុកជុំវិញពួកគេ។ 34 កូនចៅកាដបានសង់ក្រុងឌីបូន ក្រុងអាថារ៉ូត ក្រុងអារ៉ូអ៊ើរ 35 ក្រុងអាត្រូតសូផាន ក្រុងយ៉ាស៊ើរ ក្រុងយ៉ុកបិហា ក្រុងបេតនីមរ៉ា 36 និងក្រុងបេតហារ៉នឡើងវិញ ដែលសុទ្ធសឹងជាក្រុងមានកំពែងរឹងមាំ និងធ្វើក្រោលសម្រាប់ហ្វូងសត្វពួកគេផងដែរ។ 37 កូនចៅរូបេនបានសង់ក្រុងហែសបូន ក្រុងអេឡាលេ ក្រុងគារយ៉ាថែម 38 ក្រុងនេបូ និងក្រុងបាលមេយ៉ូន ដែលគេបានដូរឈ្មោះ ព្រមទាំងក្រុងស៊ីបម៉ាឡើងវិញ។ ពួកគេដាក់ឈ្មោះថ្មីឲ្យក្រុងទាំងឡាយ ដែលពួកគេបានសង់។ 39 ពូជពង្សរបស់លោកម៉ាកៀរ ជាកូនរបស់លោកម៉ាណាសេ បានឡើងទៅស្រុកកាឡាដ ហើយដណ្ដើមយកបានទឹកដីនោះពីជនជាតិអាម៉ូរីដែលរស់នៅក្នុងស្រុកនោះ។ 40 បន្ទាប់មក លោកម៉ូសេបានប្រគល់ស្រុកកាឡាដឲ្យលោកម៉ាកៀរ ជាកូនរបស់លោកម៉ាណាសេ ហើយកូនចៅរបស់ពួកគេក៏តាំងទីលំនៅក្នុងស្រុកនោះ។ 41 លោកយ៉ាអៀរ ជាកូនរបស់លោកម៉ាណាសេ បានចេញទៅវាយដណ្ដើមយកក្រុងនានា ហើយដាក់ឈ្មោះក្រុងទាំងនោះថាហាវ៉ុតយ៉ាអៀរ។ 42 លោកណូបាសបានចេញទៅវាយដណ្ដើមយកក្រុងកេណាត និងភូមិនៅជុំវិញ ហើយដាក់ឈ្មោះក្រុងនោះថា ក្រុងណូបាស តាមឈ្មោះរបស់គាត់។
1 នេះជាការធ្វើដំណើររបស់កូនចៅអ៊ីស្រាអែល បន្ទាប់ពីពួកគេចាកចេញពីស្រុកអេស៊ីប តាមក្រុមទ័ពរបស់ពួកគេ ក្រោមការដឹកនាំរបស់លោកម៉ូសេ និងលោកអើរ៉ុន។ 2 លោកម៉ូសេបានកត់ត្រាទុកពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ ដែលពួកគេធ្វើដំណើរតាមបង្គាប់របស់ព្រះអម្ចាស់។ នេះជាការធ្វើដំណើរបស់ពួកគេពីកន្លែងមួយទៅកន្លែងមួយ៖ 3 ពួកគេបានធ្វើដំណើរចេញពីក្រុងរ៉ាមសេស នៅកំឡុងខែទីមួយ គឺនៅថ្ងៃទីដប់ប្រាំ ខែទីមួយ។ នៅព្រឹកព្រលឹមបន្ទាប់ពីពិធីបុណ្យចម្លងមួយថ្ងៃ ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលបានចេញដោយមានសេរីភាព នៅចំពោះមុខជនជាតិអេស៊ីបទាំងអស់។ 4 ការនេះកើតឡើងក្នុងពេលដែលជនជាតិអេស៊ីបកំពុងបញ្ចុះសពកូនច្បងទាំងអស់របស់ពួកគេ ដែលព្រះអម្ចាស់សម្លាប់នៅក្នុងចំណោមពួកគេ ហើយព្រះអម្ចាស់ក៏បានដាក់ទោសដល់អស់ទាំងព្រះរបស់ពួកគេដែរ។ 5 ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបានធ្វើដំណើរចេញពីក្រុងរ៉ាមសេស មកបោះជំរំនៅស៊ូកូត។ 6 ពួកគេចាកចេញពីស៊ូកូត មកបោះជំរំនៅអេថាម ដែលស្ថិតនៅជាយទីរហោស្ថាន។ 7 ពួកគេចាកចេញពីអេថាម វាងទៅពីហាហ៊ីរ៉ុត ដែលស្ថិតនៅទល់មុខនឹងបាលសេផុន ហើយកន្លែងដែលពួកគេបោះជំរំនោះទល់មុខនឹងមីគដូល។ 8 បន្ទាប់មក ពួកគេចាកចេញពីមុខពីហាហ៊ីរ៉ុត ឆ្លងកាត់កណ្ដាលសមុទ្រ ឆ្ពោះទៅទីរហោស្ថាន។ ពួកគេធ្វើដំណើរអស់រយៈពេលបីថ្ងៃ ក្នុងទីរហោស្ថានអេថាម មកបោះជំរំនៅម៉ារ៉ា។ 9 ពួកគេចាកចេញពីម៉ារ៉ា មកដល់អេលីម។ នៅអេលីមនេះមានប្រភពទឹកចំនួនដប់ពីរ និងដើមលម៉ើចិតសិបដើម ពួកគេក៏បោះជំរំនៅទីនោះ។ 10 ពួកគេចាកចេញពីអេលីម ទៅបោះជំរំនៅក្បែរសមុទ្រកក់។ 11 ពួកគេចាកចេញពីសមុទ្រកក់ មកបោះជំរំនៅទីរហោស្ថានស៊ីន។ 12 ពួកគេចាកចេញពីទីរហោស្ថានស៊ីន មកបោះជំរំនៅដូបកា។ 13 ពួកគេចាកចេញពីដូបកា មកបោះជំរំនៅអាលូស។ 14 ពួកគេចាកចេញពីអាលូស មកបោះជំរំនៅរេផិឌីម។ នៅកន្លែងនោះគេរកទឹកឲ្យប្រជាជនរកទឹកផឹកមិនបានទេ។ 15 ពួកគេចាកចេញពីរេផិឌីម មកបោះជំរំនៅទីរហោស្ថានស៊ីណៃ។ 16 ពួកគេចាកចេញពីទីរហោស្ថានស៊ីណៃ មកបោះជំរំនៅគីប្រូតហាត់តាវ៉ា។ 17 ពួកគេចាកចេញពីគីប្រូតហាត់តាវ៉ា មកបោះជំរំនៅហាសិរ៉ូត។ 18 ពួកគេចាកចេញពីហាសិរ៉ូត មកបោះជំរំនៅរីតម៉ា។ 19 ពួកគេចាកចេញពីរីតម៉ា មកបោះជំរំនៅរីម៉ូពេរេស។ 20 ពួកគេចាកចេញពីរីម៉ូន-ពេរេស មកបោះជំរំនៅលីបណា។ 21 ពួកគេចាកចេញពីលីបណា មកបោះជំរំនៅរីសា។ 22 ពួកគេចាកចេញពីរីសា មកបោះជំរំនៅកេហេឡាថា។ 23 ពួកគេចាកចេញពីកេហេឡាថា មកបោះជំរំនៅភ្នំសេភើរ។ 24 ពួកគេចាកចេញពីភ្នំសាភើរ មកបោះជំរំនៅហារ៉ាដា។ 25 ពួកគេចាកចេញពីហារ៉ាដា មកបោះជំរំនៅម៉ាកហេឡូត។ 26 ពួកគេចាកចេញពីម៉ាកហេឡូត មកបោះជំរំនៅតាហាត់។ 27 ពួកគេចាកចេញពីតាហាត់ មកបោះជំរំនៅតារ៉ាស។ 28 ពួកគេចាកចេញពីតារ៉ាស មកបោះជំរំនៅមីតកា។ 29 ពួកគេចាកចេញពីមីតកា មកបោះជំរំនៅហាស្មូណា។ 30 ពួកគេចាកចេញពីហាស្មូណា មកបោះជំរំនៅម៉ូសេរ៉ូត។ 31 ពួកគេចាកចេញពីម៉ូសេរ៉ូត មកបោះជំរំនៅបេនេយ៉ាកាន។ 32 ពួកគេចាកចេញពីបេនេយ៉ាកាន មកបោះជំរំនៅហោគីតកាត់។ 33 ពួកគេចាកចេញពីហាគីតកាត់ មកបោះជំរំនៅយ៉ុតបាថា។ 34 ពួកគេចាកចេញពីយ៉ុតបាថា មកបោះជំរំនៅអាប្រូណា។ 35 ពួកគេចាកចេញពីអាប្រូណា មកបោះជំរំនៅអេស៊ានគេប៊ើរ។ 36 ពួកគេចាកចេញពីអេស៊ានគេប៊ើរ មកបោះជំរំនៅទីរហោស្ថានស៊ីន នៅត្រង់កាដេស។ 37 ពួកគេចាកចេញពីកាដេស មកបោះជំរំនៅភ្នំហោរ ដែលនៅជាយស្រុកអេដុម។ 38 បូជាចារ្យអើរ៉ុនបានឡើងទៅលើភ្នំហោរ តាមបង្គាប់របស់ព្រះអម្ចាស់ ហើយគាត់បានស្លាប់នៅទីនោះ ក្នុងឆ្នាំទីសែសិប បន្ទាប់មក ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលចាកចេញពីស្រុកអេស៊ីប នៅថ្ងៃទីមួយ ខែទីប្រាំ។ 39 ពេលលោកអើរ៉ុនស្លាប់នៅលើភ្នំហោរ គាត់មានអាយុមួយរយម្ភៃបីឆ្នាំ។ 40 ស្ដេចក្រុងអើរ៉ាត គឺស្ដេចជនជាតិកាណានដែលរស់នៅទីរហោស្ថានខាងត្បូង ក្នុងស្រុកកាណាន បានឮថាកូនចៅអ៊ីស្រាអែលមកដល់ទីនោះ។ 41 ពួកគេក៏ចេញពីភ្នំហោរ មកបោះជំរំនៅត្រង់សាលម៉ូណា។ 42 ពួកគេចាកចេញពីសាលម៉ូណា មកបោះជំរំនៅពូណូន។ 43 ពួកគេចាកចេញពីពូណូន មកបោះជំរំនៅអូបូត។ 44 ពួកគេចាកចេញពីអូបូត មកបោះជំរំនៅអ៊ីយេអាបារីម ដែលនៅជាយស្រុកម៉ូអាប់។ 45 ពួកគេចាកចេញពីអ៊ីយេអាបារីម មកបោះជំរំនៅឌីបូនកាដ។ 46 ពួកគេចាកចេញពីឌីបូនកាដ មកបោះជំរំនៅអាល់ម៉ូនឌីប្លាថែម។ 47 ពួកគេចាកចេញពីអាល់ម៉ូនឌីប្លាថែម មកបោះជំរំនៅតំបន់ភ្នំអាបារីម ទល់មុខនឹងក្រុងនេបូរ។ 48 ពួកគេចាកចេញពីតំបន់ភ្នំអាបារីម មកបោះជំរំនៅវាលទំនាបស្រុកម៉ូអាប់ ជិតទន្លេយ័រដាន់ នៅក្រុងយេរីខូ។ 49 ពួកគេបោះជំរំជិតទន្លេយ័រដាន់ ចាប់ពីបេតយេស៊ីម៉ូត រហូតដល់អេបិលស៊ីទីម ក្នុងវាលទំនាបស្រុកម៉ូអាប់។ 50 ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ នៅវាលទំនាបស្រុកម៉ូអាប់ ក្បែរទន្លេយ័រដាន់ នៅក្រុងយេរីខូ ដោយមានបន្ទូលថា៖ 51 «ចូរប្រាប់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ «នៅពេលអ្នករាល់គ្នាឆ្លងទន្លេយ័រដាន់ ចូលទៅក្នុងស្រុកកាណាន 52 នោះ អ្នករាល់គ្នាត្រូវបណ្ដេញប្រជាជនដែលរស់នៅក្នុងស្រុកនោះឲ្យអស់ពីមុខអ្នករាល់គ្នា។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវបំផ្លាញរូបឆ្លាក់ទាំងអស់របស់ពួកគេ។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវបំផ្លាញរូបសិតទាំងអស់របស់ពួកគេ ព្រមទាំងកម្ទេចទីខ្ពស់ៗទាំងអស់របស់ពួកគេផងដែរ។ 53 អ្នករាល់គ្នាត្រូវចាប់យកស្រុកនោះទុកជាកម្មសិទ្ធិ ហើយរស់នៅទីនោះ ពីព្រោះយើងបានឲ្យអ្នករាល់គ្នា ទុកជាកម្មសិទ្ធិហើយ។ 54 អ្នករាល់គ្នាត្រូវទទួលស្រុកនោះ ទុកជាមរតក ដោយចាប់ឆ្នោត តាមអំបូរនីមួយៗ។ អំបូរណាដែលធំជាងគេ ត្រូវឲ្យចំណែកដីធំជាងគេដែរ ហើយអំបូរណាតូចជាងគេ ត្រូវចំណែកដីតូចជាងគេដែរ។ បើចាប់ឆ្នោតប៉ះចំអំបូរណា ដីនោះនឹងបានជាកម្មសិទ្ធិរបស់អំបូរនោះ។ អ្នករាល់គ្នាទទួលមរតកតាមឈ្មោះកុលសម្ព័ន្ធដូនតារបស់អ្នករាល់គ្នា។ 55 ប៉ុន្ដែ ប្រសិនបើអ្នករាល់គ្នាមិនបណ្ដេញប្រជាជននៅក្នុងស្រុកចេញពីមុខអ្នករាល់គ្នាទេ នោះប្រជាជនដែលអ្នករាល់គ្នាអនុញ្ញាតិឲ្យរស់នៅនោះ ពួកគេនឹងប្រៀបដូចជាកម្ទេចឈើនៅក្នុងភ្នែករបស់អ្នករាល់គ្នា និងជាបន្លាជាប់នៅចំហៀងរបស់អ្នករាល់គ្នា គឺពួកគេនឹងធ្វើឲ្យជីវិតរបស់អ្នករាល់គ្នាលំបាក នៅក្នុងស្រុកដែលអ្នករាល់គ្នារស់នៅនោះ។ 56 ត្រូវដឹងថា យើងប្រព្រឹត្តចំពោះជនជាតិនោះយ៉ាងណា នោះយើងនឹងប្រព្រឹត្តចំពោះអ្នករាល់គ្នាយ៉ាងនោះះដែរ»។
1 ព្រះអម្ចាស់បានមានព្រះបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ ដោយបន្ទូលថា៖ 2 «ចូរបង្គាប់កូនចៅអ៊ីស្រាអែលថា៖ «ពេលអ្នករាល់គ្នាចូលទៅក្នុងស្រុកកាណាន ជាស្រុកដែលត្រូវបានជាកម្មសិទ្ធិរបស់អ្នករាល់គ្នា គឺស្រុកកាណាន និងព្រំប្រទល់របស់វា 3 គឺព្រំប្រទល់ខាងត្បូងគិតចាប់ពីទីរហោស្ថានស៊ីន ជាប់នឹងស្រុកអេដុម។ ព្រំប្រទល់ខាងកើតឈៀងខាងត្បូងនឹងបញ្ចប់នៅចុងខាងត្បូងនៃសមុទ្រអំបិល។ 4 រួចបត់ទៅខាងត្បូងចាប់ពីទួលក្រាប៊ីម ឆ្លងកាត់ទីរហោស្ថានស៊ីន ហើយពីទីនោះបន្តទៅដល់ខាងត្បូងកាដេសបារនា និងបន្តរហូតដល់ទៅហាសាអាដា ហួសទៅដល់អាសម៉ូន 5 ពីទីនោះ ព្រំប្រទល់ត្រូវបត់ពីអាសម៉ូន ឆ្ពោះទៅស្ទឹងស្រុកអេស៊ីបរហូតទៅទល់នឹងសមុទ្រ។ 6 ព្រំប្រទល់ខាងលិច នោះគឺតាមបណ្ដោយសមុទ្រធំ។ នេះត្រូវបានជាព្រំដែនខាងលិចរបស់អ្នករាល់គ្នា។ 7 ព្រំប្រទល់ខាងជើងរបស់អ្នករាល់គ្នា ដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវកំណត់នោះគឺចាប់ពីសមុទ្រធំ រហូតដល់ភ្នំហោរ។ 8 ហើយពីភ្នំហោរ រហូតដល់ក្រុងហាម៉ាត់ ហើយបន្តទៅដល់សេដាដ។ 9 ហើយព្រំប្រទល់នេះត្រូវបន្តទៅដល់ស៊ីប្រុន រួចបញ្ចប់នៅហាសារអេណាន។ នេះត្រូវជាព្រំប្រទល់ខាងជើងរបស់អ្នករាល់គ្នា។ 10 បន្ទាប់មក អ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវកំណត់ព្រំប្រទល់ខាងកើតរបស់អ្នករាល់គ្នាចាប់ពីហាសារអេណានទៅសេផាម។ 11 ហើយពីព្រំប្រទល់ខាងកើតនេះត្រូវចុះពីសេផាមទៅរីមឡា ដែលនៅខាងកើតអាយ៉ីន រួចបន្ដចុះទៅតាមបណ្ដោយត្រើយខាងកើតសមុទ្រគេនេសារ៉ែត 12 រួចបន្ដចុះទៅក្រោមរហូតដល់ព្រំដែនខាងកើតនៃសមុទ្រអំបិល។ នេះគឺជាស្រុករបស់អ្នករាល់គ្នាដែលព្រំប្រទល់ជុំវិញ»។ 13 បន្ទាប់មក លោកម៉ូសេបានបង្គាប់ដល់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែល ហើយប្រាប់ថា៖ «នេះហើយជាស្រុកដែលអ្នករាល់គ្នានឹងបានទទួលដោយការចាប់ឆ្នោត ដែលព្រះអម្ចាស់បង្គាប់ឲ្យប្រគល់ដល់កុលសម្ព័ន្ធប្រាំបួន និងកុលសម្ព័ន្ធពាក់កណ្ដាលទៀត។ 14 ចំណែក កុលសម្ព័ន្ធនៃកូនចៅរូបេន តាមរយៈការបែងចែកមរតកក្នុងកុលសម្ព័ន្ធនៃដូនតារបស់ពួកគេ និងកុលសម្ព័ន្ធកូនចៅកាដ តាមរយៈការបែងចែកមរតកក្នុងកុលសម្ព័ន្ធនៃដូនតារបស់ពួកគេ ព្រមទាំងកុលសម្ព័ន្ធម៉ាណាសេចំនួនពាក់កណ្ដាលទៀត បានទទួលទឹកដីរបស់ពួកគេអស់ហើយ។ 15 កុលសម្ព័ន្ធទាំងពីរ និងកុលសម្ព័ន្ធពាក់កណ្ដាល បានទទួលទឹកដីជាចំណែរបស់ខ្លួន នៅផ្នែកខាងលើទន្លេយ័រដាន់ ខាងលិចក្រុងយេរីខូ គឺបែរមុខទៅទិសខាងកើត»។ 16 ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកម៉ូសេ ដោយមានបន្ទូលថា៖ 17 «ឈ្មោះពួកអ្នកដែលត្រូវចែកស្រុកនោះ ទុកជាមរតកសម្រាប់អ្នករាល់គ្នា នោះគឺបូជាចារ្យអេឡាសារ និងយ៉ូស្វេជាកូននូន 18 ហើយអ្នកត្រូវជ្រើសរើសមេដឹកនាំម្នាក់ពីគ្រប់កលុសម្ព័ន្ធ ដើម្បីបែងចែកទឹកដីឲ្យអំបូររបស់ពួកគេ។ 19 ទាំងនេះជាឈ្មោះរបស់ពួកគេ៖ ពីកុលសម្ព័ន្ធយូដា លោកកាលែប គឺកូនរបស់លោកយេភូនេ។ 20 ពីកុលសម្ព័ន្ធកូនចៅរបស់ស៊ីម្មាន គឺលោកសាំយូអែល ជាកូនរបស់លោកអាំមីហ៊ូដ ។ 21 ពីកុលសម្ព័ន្ធបេនយ៉ាមីន គឺលោកអេលីដាដ ជាកូនរបស់លោកគីសឡូន ។ 22 មេដឹកនាំពីកុលសម្ព័ន្ធកូនចៅដាន់ គឺលោកប៊ូ ជាកូនរបស់លោកយុកលី។ 23 ពីកូនចៅរបស់យ៉ូសែប មេដឹកនាំកូនចៅនៃកុលសម្ព័ន្ធម៉ាណាសេ គឺលោកហានាល ជាកូនរបស់លោកអេផូដ។ 24 មេដឹកនាំពីកុលសម្ព័ន្ធនៃកូនចៅរបស់អេប្រាអ៊ីម គឺលោកកេមយួល ជាកូនរបស់លោកស៊ីបតាន ។ 25 មេដឹកនាំពីកុលសម្ព័ន្ធនៃកូនចៅរបស់សាប់យូឡូន គឺលោកអេលីសាផាន ជាកូនរបស់លោកប៉ាណាក់។ 26 មេដឹកនាំពីកុលសម្ព័ន្ធនៃកូនចៅរបស់អ៊ីសាខារ គឺលោកប៉ាលទាល ជាកូនរបស់លោកអាស្សាន។ 27 មេដឹកនាំពីកុលសម្ព័ន្ធនៃកូនចៅរបស់អេស៊ើរ គឺលោកអហ៊ីហ៊ូដ ជាកូនរបស់លោកសេឡូមី ។ 28 មេដឹកនាំពីកុលសម្ព័ន្ធនៃកូនចៅរបស់ណែបថាលី គឺលោកពេដាហិល ជាកូនរបស់លោកអាំមីហ៊ូដ»។ 29 ព្រះអម្ចាស់បង្គាប់អ្នកទាំងនេះឲ្យបែងចែកទឹកដីនៃស្រុកកាណាន ចែកឲ្យកុលសម្ព័ន្ធនីមួយៗរបស់ជនជាតិអ៊ីស្រាអែលទុកជាមរតក។
1 ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ នៅវាលទំនាបស្រុកម៉ូអាប់ ជិតទន្លេយ័រដាន់ ទល់មុខនឹងក្រុងយេរីខូ ដោយបន្ទូលថា៖ 2 «ចូរបង្គាប់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលឲ្យប្រគល់ទឹកដីខ្លះដែលជាចំណែករបស់ពួកគេឲ្យពួកលេវីផង។ ពួកគេត្រូវឲ្យក្រុងដើម្បីពួកលេវីបានរស់នៅ ហើយវាលស្មៅនៅជុំវិញក្រុងទាំងនោះផងដែរ។ 3 ដូច្នេះ ពួកលេវីនឹងមានក្រុងទាំងនេះសម្រាប់រស់នៅ។ ចំណែក វាលស្មៅនឹងបានសម្រាប់ហ្វូងសត្វ និងសម្រាប់សត្វពាហនៈឯទៀតៗរបស់ពួកគេ ដែលជាកម្មសិទ្ធិរបស់ពួកគេ។ 4 វាលស្មៅនៅជុំវិញទីក្រុងដែលប្រគល់ឲ្យពួកលេវីនោះ ត្រូវគិតចាប់ពីកំពែងក្រុងចេញទៅក្រៅ ចម្ងាយមួយពាន់ហត្ថគ្រប់ទិសទាំងអស់។ 5 អ្នករាល់គ្នាត្រូវវាស់ខាងក្រៅទីក្រុងនៅទិសខាងកើតពីរពាន់ហត្ថ នៅទិសខាងត្បូងពីរពាន់ហត្ថនៅ នៅទិសខាងលិចពីរពាន់ហត្ថ និងនៅទិសខាងជើងពីរពាន់ហត្ថ។ នេះជាវាលស្មៅសម្រាប់ក្រុងរបស់ពួកគេ។ ទីក្រុងត្រូវស្ថិតនៅចំកណ្ដាលដីនោះ។ 6 ទីក្រុងទាំងប្រាំមួយ ដែលអ្នករាល់គ្នាឲ្យដល់ពួកលេវី នោះត្រូវឲ្យមានទីក្រុងសម្រាប់ជាជម្រក។ អ្នករាល់គ្នាត្រូវទុកកន្លែងទាំងនេះសម្រាប់ឲ្យអ្នកណាដែលសម្លាប់មនុស្សបានរត់ភៀសខ្លួនទៅ។ 7 អ្នករាល់គ្នាត្រូវឲ្យទីក្រុងសែសិបពីរទៀតដល់ពួកគេ។ ដូច្នេះ ទីក្រុងទាំងអស់ដែលត្រូវឲ្យដល់ពួកលេវី នោះមានចំនួនសែសិបប្រាំបី។ អ្នករាល់គ្នាក៏ត្រូវប្រគល់វាលស្មៅសម្រាប់ក្រុងនីមួួៗផងដែរ។ 8 កុលសម្ព័ន្ធធំជាងគេរបស់កូនចៅអ៊ីស្រាអែល គឺកុលសម្ព័ន្ធដែលមានដីច្រើន ត្រូវប្រគល់ក្រុងឲ្យច្រើន ហើយកុលសម្ព័ន្ធតូច ត្រូវឲ្យក្រុងតិច»។ កុលសម្ព័ន្ធនីមួយៗត្រូវប្រគល់ឲ្យពួកលេវី តាមចំណែកដែលពួកគេទទួលបាន។ 9 ព្រះអម្ចាស់មានព្រះបន្ទូលមកលោកម៉ូសេ ដោយបន្ទូលថា៖ 10 «ចូរប្រាប់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ «នៅពេលអ្នករាល់គ្នាឆ្លងទន្លេយ័រដាន់ ចូលទៅក្នុងស្រុកកាណានរួចហើយ 11 នោះអ្នករាល់គ្នាត្រូវជ្រើសរើសយកក្រុងខ្លះសម្រាប់ទុកជាកន្លែងឲ្យអ្នកណាដែលបានសម្លាប់មនុស្សដោយអចេតនាភៀសខ្លួនមកជ្រក។ 12 ក្រុងទាំងនោះជាជម្រករបស់អ្នករាល់គ្នា ឲ្យរួចពីអ្នកសងសឹក។ ធ្វើដូច្នេះ អ្នកដែលត្រូេវជាប់ចោទនោះនឹងមិនត្រូវសម្លាប់មុនពេលឈរកាត់ក្ដីនៅចំពោះមុខសហគមន៍ឡើយ។ 13 អ្នករាល់គ្នាត្រូវជ្រើសរើសក្រុងប្រាំមួយសម្រាប់ធ្វើជាក្រុងជម្រក។ 14 អ្នកត្រូវផ្តល់ឲ្យក្រុងជម្រកបីស្ថិតនៅឯនាយទន្លេយ័រដាន់ និងក្រុងបីទៀតនៅក្នុងស្រុកកាណាន។ ក្រុងទាំងនេះគឺសម្រាប់ជាក្រុងជម្រក។ សម្រាប់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល សម្រាប់ជនបរទេស និងសម្រាប់អស់អ្នកកំពុងរស់នៅជាមួយអ្នករាល់គ្នា។ 15 ក្រុងទាំងប្រាំមួយនេះគឺសម្រាប់ទុកជាកន្លែងឲ្យអ្នកណាដែលបានសម្លាប់មនុស្សដោយអចេតនាភៀសខ្លួនមកជ្រក។ 16 ប៉ុន្ដែ ប្រសិនបើជនជាប់ចោទនោះ យករបស់អ្វីមួយធ្វើពីដែក វាយជនរងគ្រោះ ហើយប្រសិនបើជនរងគ្រោះនោះស្លាប់ ជនជាប់ចោទនោះគឺជាឃាតក។ គេត្រូវតែទទួលទោសដល់ស្លាប់។ 17 ប្រសិនបើ ជនជាប់ចោទនោះកាន់ដុំថ្មវាយជនរងគ្រោះ ដែលអាចធ្វើឲ្យជនរងគ្រោះស្លាប់បាន ហើយប្រសិនបើជនរងគ្រោះនោះស្លាប់ ជនជាប់ចោទនោះគឺជាឃាតក។ គេត្រូវតែទទួលទោសដល់ស្លាប់។ 18 ប្រសិនបើជនជាប់ចោទយករបស់អ្វីមួយធ្វើពីឈើ វាយអ្នកវាយគ្រោះ ដែលអាចធ្វើឲ្យជនរងគ្រោះស្លាប់បាន ហើយប្រសិនបើ ជនរងគ្រោះនោះស្លាប់ ជនជាប់ចោទនោះ គឺជាឃាតក។ គេត្រូវតែទទួលទោសដល់ស្លាប់។ 19 អ្នកដែលត្រូវសងសឹកនឹងឈាម នោះត្រូវតែសម្លាប់ឃាតកនោះវិញ។ នៅពេលអ្នកសងសឹកជួបប្រទះឃើញអ្នកនោះវេលាណា អ្នកត្រូវសងសឹកនឹងឈាមនោះត្រូវតែសម្លាប់ឃាតកនោះ 20 ប្រសិនបើអ្នកនោះបានវាយគេដោយចិត្តស្អប់ ឬបានលបចោលគេនឹងអ្វីមួយ ដែលធ្វើឲ្យជនរងគ្រោះស្លាប់ 21 ឬបានវ៉ៃគេនឹងដៃដោយចិត្តស្អប់ ដែលធ្វើឲ្យជនរងគ្រោះស្លាប់ នោះជនជាប់ចោទដែលវ៉ៃគេនោះ ត្រូវតែទទួលទោសដល់ស្លាប់។ គេគឺជាឃាតក អ្នកដែលត្រូវសងសឹកនឹងឈាមនោះត្រូវសម្លាប់ឃាតកនោះវិញ ក្នុងវេលាដែលជួបឃាតកនោះ។ 22 ប៉ុន្តែ ប្រសិនបើជនជាប់ចោទស្រាប់តែវាយជនរងគ្រោះដោយអចេតនា ទាំងគ្មានចិត្តសម្អប់សោះ ឬមិនបានលបចោលរបស់អ្វីមួយទៅលើជនរងគ្រោះ 23 ដែលអាចធ្វើឲ្យជនរងគ្រោះស្លាប់ ជនជាប់ចោទនោះមិនមែនជាសត្រូវរបស់ជនរងគ្រោះទេ គាត់គ្មានបំណងធ្វើឲ្យជនរងគ្រោះឈឺចាប់ទេ។ ប៉ុន្តែ នេះជាអ្វីដែលអ្នករាល់គ្នាត្រូវធ្វើ បើជនរងគ្រោះនោះស្លាប់។ 24 ក្នុងករណីសហគមន៍ត្រូវសម្រុះសម្រួលរវាងជនជាប់ចោទ និងអ្នកសងសឹកនឹងឈាម តាមមូលដ្ឋានច្បាប់ 25 សហគមន៍ត្រូវរំដោះជនជាប់ចោទនោះ ពីកណ្ដាប់ដៃរបស់អ្នកសងសឹកនឹងឈាម។ សហគមន៍ត្រូវនាំអ្នកនោះវិលត្រឡប់ទៅក្រុងជម្រក ដែលខ្លួនបានរត់ភៀសខ្លួនទៅ ហើយគាត់ត្រូវរស់នៅក្នុងក្រុងនោះ រហូតដល់ពេលមហាបូជាចារ្យ ដែលបានតែងតាំងដោយប្រេងបរិសុទ្ធក្នុងជំនាន់នោះស្លាប់។ 26 ប៉ុន្ដែ ប្រសិនបើជនជាប់ចោទចេញហួសព្រំប្រទល់ក្រុងជម្រកដែលខ្លួនរត់ភៀសខ្លួនទៅនោះ 27 ហើយអ្នកសងសឹកនឹងឈាម ជួបគាត់នៅខាងក្រៅព្រំប្រទល់ក្រុងជម្រក រួចសម្លាប់គាត់ជនជាប់ចោទ អ្នកសងសឹកនឹងឈាមនោះគ្មានទោសជាឃាតកទេ។ 28 នេះព្រោះតែជនជាប់ចោទត្រូវរស់នៅក្នុងក្រុងជម្រក រហូតដល់មហាបូជាចារ្យស្លាប់។ បន្ទាប់ពីមហាបូជាចារ្យស្លាប់ ទើបជនជាប់ចោទអាចវិលត្រឡប់ទៅស្រុកដែលគាត់មានលំនៅដ្ឋានរបស់ខ្លួនវិញបាន។ 29 ទាំងនេះជាច្បាប់បញ្ញត្តសម្រាប់អ្នករាល់នៅគ្រប់ជំនាន់ និងគ្រប់ទីកន្លែងដែលអ្នករាល់គ្នារស់នៅ។ 30 អ្នកណាក៏ដោយដែលសម្លាប់មនុស្សម្នាក់ គេត្រូវសម្លាប់ឃាតកនោះវិញ នៅពេលដែលមានសាក្សីជាច្រើនធ្វើបន្ទាល់។ ប៉ុន្តែ បើមានសាក្សីតែម្នាក់ គេមិនអាចសម្លាប់ជននោះបានឡើយ។ 31 អ្នករាល់គ្នាក៏មិនត្រូវទទួលសំណូកអ្វីនឹងលោះជីវិតឃាតករដែលជាប់ចោទពីបទមនុស្សឃាតឡើយ។ ត្រូវតែសម្លាប់អ្នកនោះកុំខាន 32 ក៏មិនត្រូវទទួលសំណូកអ្វីនឹងលោះអ្នកដែលបានរត់ទៅជ្រកក្នុងក្រុងជម្រកនោះដែរ។ អ្នករាល់គ្នាមិនត្រូវឲ្យគេត្រឡប់មកនៅក្នុងស្រុករបស់គាត់វិញ រហូតដល់មមហាបូជាចារ្យស្លាប់។ 33 មិនត្រូវបំពុលស្រុកដែលអ្នករាល់គ្នាទៅរស់នៅតាមរបៀបនេះឡើយ ដ្បិត ឈាមរបស់ឃាតកនឹងបំពុលស្រុកនោះ។ គ្មានតង្វាយធួនណាអាចលោះស្រុកនោះបានឡើយ នៅពេលឈាមបានស្រក់លើស្រុកនោះហើយ គឺមានតែឈាមនៃអ្នកដែលបានកម្ចាយឈាមនោះប៉ុណ្ណោះ។ 34 ដូច្នេះ អ្នករាល់គ្នានមិនត្រូវធ្វើឲ្យស្រុកដែលអ្នករាល់គ្នាចូលទៅរស់នៅទៅជាសៅហ្មងឡើយ ពីព្រោះយើងក៏នៅក្នុងស្រុកនោះដែរ។ ដ្បិត យើងជាព្រះអម្ចាស់ ដែលរស់នៅក្នុងចំណោមកូនចៅអ៊ីស្រាអែល»។
1 បន្ទាប់មក ពួកមេដឹកនាំរបស់ក្រុមគ្រួសារផ្សេងៗនៃអំបូរកាឡាដ ជាកូនរបស់លោកម៉ាកៀរ (ជាកូនរបស់លោកម៉ាណាសេ) ដែលមកពីអំបូរកូនចៅរបស់លោកយ៉ូសែប បានចូលមក ហើយបាននិយាយនៅចំពោះលោកម៉ូសេ និងនៅចំពោះមុខពួកមេដឹកនាំ ដែលជាមេលើកុលសម្ព័ន្ធរបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលថា៖ 2 «ព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់លោក ដែលជាម្ចាស់របស់យើងខ្ញុំ ឲ្យប្រគល់ចំណែកដីដល់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល ដោយការចាប់ឆ្នោត។ ហើយព្រះអម្ចាស់ក៏បានបង្គាប់លោក ឲ្យប្រគល់ទឹកដីជាចំណែករបស់លោកស្លូផិហាត ជាបងប្អូនរបស់យើងខ្ញុំ ទៅឲ្យកូនស្រីរបស់គាត់ដែរ។ 3 ប៉ុន្ដែ ប្រសិនបើកូនស្រីរបស់គាត់រៀបការជាមួយកូនប្រុសរបស់កុលសម្ព័ន្ធណាមួយទៀតនៃជនជាតិអ៊ីស្រាអែល នោះចំណែកទឹកដីរបស់ពួកនាងនឹងត្រូវកាត់ចេញពីចំណែកមរតកនៃដូនតារបស់យើងខ្ញុំ។ ដីនោះនឹងត្រូវបន្ថែមនៅក្នុងចំណែកកុលសម្ព័ន្ធដែលនាងបានទៅចូលរួមជាមួយ។ ក្នុងករណីនោះ ដីនោះនឹងត្រូវដកចេញពីចំណែកមរតករបស់យើងខ្ញុំ។ 4 ហើយក្នុងករណីនោះ នៅពេលឆ្នាំនៃមេត្តាករុណារបស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលមកដល់ នោះចំណែកមរតករបស់ពួកនាងនឹងត្រូវដាក់ចូលក្នុងចំណែកមរតកនៃកុលសម្ព័ន្ធដែលពួកនាងបានចូលរួម។ ដូច្នេះ ចំណែកមរតករបស់ពួកនាងនឹងត្រូវដកចេញពីចំណែករមតកនៃដូនតារបស់យើងខ្ញុំ»។ 5 ដូច្នេះ លោកម៉ូសេបានបង្គាប់ដល់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែល តាមព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអម្ចាស់ថា៖ «អ្វីដែលកុលសម្ព័ន្្ធរបស់កូនចៅលោកយ៉ូសែបគេបាននិយាយនៅពេលនេះ គឺត្រឹមត្រូវ។ 6 នេះជាអ្វីដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់ ពីដំណើរនៃពួកកូនស្រីស្លូផិហាត។ ព្រះអង្គបានមានបន្ទូលថា៖ «ចូរឲ្យពួកគេរៀបការជាមួយអ្នកណាដែលគេគិតថាល្អបំផុត ប៉ុន្តែ គេត្រូវរៀបការជាមួយអ្នកនៅក្នុងកុលសម្ព័ន្ធនៃឪពុករបស់ពួកគេតែប៉ុណ្ណោះ»។ 7 មិនត្រូវឲ្យមានមរតករបស់កូនចៅអ៊ីស្រាអែល ប្ដូរពីកលសម្ព័ន្ធមួយ ទៅកុលសម្ព័ន្ធមួយទៀតឡើយ។ ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលម្នាក់ៗ ត្រូវនៅជាប់នឹងចំណែកមរតកនៃកុលសម្ព័ន្ធដូនតារបស់ខ្លួន។ 8 កូនស្រីទាំងអស់របស់ប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលដែលមានចំណែកមរតកក្នុងកុលសម្ព័ន្ធរបស់នាង នោះនាងត្រូវតែរៀបការជាមួយនរណាម្នាក់ដែលស្ថិតនៅក្នុងកុលសម្ព័ន្ធឪពុករបស់នាង។ ធ្វើបែបនេះ គឺដើម្បីឲ្យប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលបានគ្រប់គ្រងមរតករពីដូនតារបស់ពួកគេ 9 មិនត្រូវមានចំណែកមរតកណាមួយ ប្ដូរពីកុលសម្ព័ន្ធមួយ ទៅកុលសម្ព័ន្ធមួយទៀតឡើយ។ កុលសម្ព័ន្ធនៃប្រជាជនអ៊ីស្រាអែលទាំងអស់ត្រូវថែរក្សាចំណែកមរតករបស់ខ្លួន។ 10 ដូច្នេះ ពួកកូនស្រីរបស់លោកស្លូផិហាតក៏ធ្វើដូចដែលព្រះអម្ចាស់បានបង្គាប់មកលោកម៉ូសេ 11 នាងម័សឡា នាងធើសា នាងហុកឡា នាងមីលកា និងនាងណូហា ជាកូនស្រីរបស់លោកស្លូផិហាត បានរៀបការជាមួយកូនចៅរបស់ម៉ាណាសេ។ 12 ពួកគេបានរៀបការចូលទៅក្នុងអំបូរនៃកូនចៅរបស់លោកម៉ាណាសេ ជាកូនលោកយ៉ូសែប។ ដូច្នេះ មរតករបស់ពួកគេក៏នៅតែស្ថិតក្នុងកុលសម្ព័ន្ធនៃអំបូររបស់ឪពុកពួកគេ។ 13 ទាំងនេះគឺជាបញ្ញត្ត និងច្បាប់ដែលព្រះអម្ចាស់បានប្រទានដល់ពួកកូនចៅអ៊ីស្រាអែល តាយរយៈលោកម៉ូសេ នៅវាលទំនាបស្រុកម៉ូអាប់ ជិតទន្លេយ័រដាន់ នៅក្រុងយេរីខូ។